Торговое название
ЗИТМАК® 200
Международное непатентованное название
Азитромицин
Лекарственная форма
Порошок для приготовления суспензии для приема внутрь 200 мг/5 мл в комплекте с водой очищенной
Состав
1 флакон (15 мл или 30 мл) содержит: активное вещество - азитромицина дигидрат 628.93 мг или 1257.86 мг (эквивалентно 600 мг или 1200 мг азитромицина).
вспомогательные вещества: сахар (сахарная пудра), натрия фосфат безводный, гидроксипропилцеллюлоза (Клуцел EXF), ксантановая камедь, банановый ароматизатор, черешневыйароматизатор.
Описание
Порошок от белого до светло-желтого цвета с характерным запахом банана и черешни.
После разведения водой очищенной образуется однородная суспензия белого или светло-желтого цвета с запахом банана и черешни.
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного применения. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.
Код АТХ J01FA10
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Абсорбция
Биодоступность после перорального приема составляет примерно 37%. Пиковые концентрации в плазме крови достигаются через 2–3 часа после приема лекарственного средства.
Распределение
Перорально вводимый азитромицин хорошо распределяется по всем тканям организма. В фармакокинетических исследованиях было продемонстрировано, что концентрации азитромицина, измеренные в тканях, заметно выше (в 50 раз), чем концентрации, измеренные в плазме что указывает на то, что агент сильно связывается с тканями.
Связывание с сывороточными белками варьируется в зависимости от концентрации в плазме и колеблется от 12% при 0,5 мкг / мл до 52% при 0,05 мкг азитромицина / мл сыворотки. Средний объем распределения в устойчивом состоянии (VVss), как было рассчитано, составляет 31,1 л / кг.
Выведение
Конечный период полувыведения из плазмы тесно отражает период полувыведения из тканей от 2 до 4 дней.
Приблизительно 12% внутривенно введенной дозы азитромицина выводится из организма без изменений и обнаруживается в моче в течение следующих трех дней. Особенно высокие концентрации неизмененного азитромицина были обнаружены в желчи человека. Также в желчи было обнаружено десять метаболитов, которые образовались в результате N- и O-деметилирования, гидроксилирования дезозаминовых и агликоновых колец и расщепления конъюгата кладинозы. Сравнение результатов жидкостной хроматографии и микробиологического анализа показало, что метаболиты азитромицина не являются микробиологически активными.
В тестах на животных высокие концентрации азитромицина были обнаружены в фагоцитах. Также было установлено, что при активном фагоцитозе более высокие концентрации азитромицина высвобождаются из неактивных фагоцитов. В моделях на животных это приводит к высокой концентрации азитромицина, доставляемого к месту инфекции.
Фармакодинамика
Азитромицин - это макролидный антибиотик, принадлежащий к группе азалидов. Молекула создается путем добавления атома азота к лактонному кольцу эритромицина А. Химическое название азитромицина - 9-дезокси-9а-аза-9а-метил-9а-гомоэритромицин А. Молекулярная масса составляет 749,0. Механизм действия азитромицина основан на подавлении синтеза бактериального белка посредством связывания с рибосомальной субъединицей 50S и ингибирования транслокации пептида.
Механизм резистентности
Резистентность к азитромицину может быть природной или приобретенной. Существует три основных механизма резистентности бактерий к антибиотику: изменение сайта-мишени, изменение транспорта антибиотиков и инактивация антибиотика.
Азитромицин демонстрирует перекрестную резистентность с грамположительными изолятами, устойчивыми к эритромицину. Снижение восприимчивости к макролидам с течением времени было отмечено, в частности, у Streptococcus pneumoniae и Staphylococcus aureus. Аналогичным образом, сниженная восприимчивость наблюдается среди стрептококков Streptococcus viridans и Streptococcus agalactiae (группа B) по отношению к другим макролидам и линкозамидам.
Контрольные точки
Организм |
Контрольные точки MIC (мг / л) |
|
Восприимчивый (S≤) |
Устойчивый (R>) |
|
Staphylococcus spp. |
1 |
2 |
Streptococcus group А, В, С,G |
0,25 |
0,5 |
Streptococcus pneumoniae |
0,25 |
0,5 |
Haemophilus influenzae |
0,12 |
4 |
Moraxella catarrhalis |
0,25 |
0,5 |
Neisseria gonorrhoeae |
0,25 |
0,5 |
Точки прерывания восприимчивости к азитромицину для типичных бактериальных патогенов, опубликованные EUCAST:
Восприимчивость
Распространенность приобретенной резистентности может варьироваться географически и со временем для отдельных видов, и желательна местная информация о резистентности, особенно при лечении тяжелых инфекций. При необходимости следует обратиться за советом к специалисту, когда местная распространенность резистентности такова, что польза от этого агента, по крайней мере, при некоторых типах инфекций сомнительна.
Обычно
восприимчивые виды |
Аэробные
грамположительные микроорганизмы |
Staphylococcus aureus Methycillin-susceptible Streptococcus pneumoniae Penicillin-susceptible |
Streptococcus
pyogenes (группа A) |
Аэробные
грамотрицательные микроорганизмы |
Haemophilus
influenzae Haemophilus
parainfluenzae |
Legionella
pneumophila |
Moraxella catarrhalis |
Neisseria
gonorrhoeae |
Pasteurella
multocida |
Анаэробные
микроорганизмы |
Clostridium
perfringens |
Fusobacterium
spp. |
Prevotella
spp. |
Porphyromonas
spp. |
Другие
микроорганизмы |
Chlamydia
trachomatis |
Виды, для
которых приобретенная устойчивость может быть проблемой |
Аэробные
грамположительные микроорганизмы |
Streptococcus
pneumoniae Пенициллин-промежуточные
Пенициллин-резистентные
|
Изначально
устойчивые организмы |
Аэробные
грамположительные микроорганизмы |
Enterococcus
faecalis |
Стафилококки MRSA,
MRSE * |
Анаэробные
микроорганизмы |
Группа
Bacteroides fragilis |
* Метициллин-резистентные стафилококки имеют очень высокую распространенность приобретенной устойчивости к макролидам и были размещены здесь, потому что они редко чувствительны к азитромицину.
Детская популяция
После оценки исследований, проведенных на детях, использование азитромицина не рекомендуется для лечения малярии ни в качестве монотерапии, ни в сочетании с препаратами на основе хлорохина или артемизинина, так как не было установлено, что азитромицин не уступает антималярийным препаратам, рекомендованным при лечении неосложненной малярии.
Показания к применению
- инфекции верхних дыхательных путей (фарингит/тонзиллит, синусит, средний отит)
- инфекции нижних дыхательных путей (бронхит, внебольничная пневмония)
- инфекции кожи и мягких тканей (хроническая мигрирующая эритема (начальная стадия болезни Лайма), рожа, импетиго, вторичные пиодерматозы)
- инфекции урогенитального тракта (гонорейный и негонорейный уретрит и/или цервицит), вызванные Chlamydia trachomatis и Neisseria gonorrhoesae.
Следует учитывать официальные рекомендации относительно надлежащего применения антибактериальных средств.
Способ применения и дозы
Зитмак®200 следует назначать в виде разовой суточной дозы.
Зитмак®200 можно принимать с пищей или без.
Дети с массой тела более 45 кг и взрослые, включая пожилых пациентов. Общая доза азитромицина составляет 1500 мг, которую следует принимать в течение трех дней (500 мг один раз в день).
При неосложненных генитальных инфекциях, вызванных Chlamydia trachomatis , доза составляет 1000 мг в виде разовой пероральной дозы. Для восприимчивых Neisseria gonorrhoeae рекомендуемая доза составляет 1000 мг или 2000 мг азитромицина в сочетании с 250 мг или 500 мг цефтриаксона в соответствии с местными клиническими рекомендациями по лечению. Пациентам, страдающим аллергией на пенициллин и / или цефалоспорины, следует обратиться к местным руководствам по лечению.
Дети с массой тела менее 45 кг.
Зитмак® 200 следует использовать для детей до 45 кг.
Нет информации о детях младше 6 месяцев.
Доза у детей составляет
10 мг / кг в виде разовой суточной дозы в течение 3 дней, используя мерную ложку.
До 15 кг (до 3-х лет): по 2,5мл (100мг) один раз в день в течение 3-х дней.
15-25 кг (3-7 лет): по 5мл (200мг) один раз в день в течение 3-х дней.
26-35 кг (8-11 лет): по 7,5мл (300мг) один раз в день в течение 3-х дней.
36-45 кг (12-14 лет): по 10мл (400мг) один раз в день в течение 3 дней.
Непосредственно после приема суспензии ребенку дают выпить несколько глотков жидкости, чтобы смыть и проглотить оставшееся количество суспензии в полости рта.
Почечная недостаточность:
Коррекция дозы не требуется у пациентов с почечной недостаточностью легкой и средней степени тяжести (СКФ 10 - 80 мл / мин). Следует соблюдать осторожность при назначении азитромицина пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин).
Печеночная недостаточность:
Поскольку азитромицин метаболизируется в печени и выводится с желчью, препарат не следует назначать пациентам, страдающим тяжелыми заболеваниями печени. Не было проведено никаких исследований относительно лечения таких пациентов азитромицином.
Зитмак® 100 предназначен только для перорального применения.
Способ приготовления суспензии.
Для приготовления 15 мл суспензии необходимо во флакон, содержащий 600 мг азитромицина, добавить 9 мл воды.
Для приготовления 30 мл суспензии необходимо во флакон, содержащий 1200 мг азитромицина, добавить 15 мл воды.
Побочные действия
Нижеперечисленные нежелательные эффекты классифицированы в соответствии с частотой встречаемости. Категории частоты определены в соответствии с обозначениями MedDRA (Медицинского словаря терминов регуляторной деятельности): очень часто (≥1/10); часто (≥1/100 до <1/10); нечасто (≥1/1000 до <1/100); редко (≥1/10000 до <1/1000); очень редко (<1/10000); неизвестно (не может быть оценено по имеющимся данным).
Очень часто
- диарея, боль в животе, тошнота, метеоризм
Часто
- анорексия
- нарушение со стороны психики
- головокружение, головная боль, парестезия, дисгевзия
- нарушение зрения
- глухота
- рвота, диспепсия
- зуд, сыпь
- артралгия
- нарушение со стороны почек и мочевыводящих путей
- усталость
- снижение числа лимфоцитов, увеличение числа эозинофилов, снижение уровня бикарбоната в крови
Нечасто
- кандидоз, оральный кандидоз, вагинальная инфекция
- лейкопения, нейтропения
- ангионевротический отек, гиперчувствительность
- нервозность
- гипестезия, сонливость, бессонница
- нарушение слуха, тиннитус
- ощущение учащенного сердцебиения
- гастрит, запор
- гепатит
- синдром Стивенса-Джонсона, реакция светочувствительности, крапивница
- боль в груди, отек, чувство общего недомогания, астения
- повышение уровня АсАТ, АлАТ, билирубина в крови, повышение концентрации мочевины в крови, повышение уровня креатинина в крови, аномальные уровни калия в крови
Редко
- тревожное возбуждение
- головокружение
- аномальные результаты функциональных тестов печени
- острый генерализованный экзентематозный пустулез (AGEP)*
- лекарственная реакция с эозинофилией и системными проявлениями (DRESS)*
Неизвестно
- псевдомембранозный колит
- нарушение со стороны крови и лимфатической системы
- тромбоцитопения, гемолитическая анемия
- нарушение со стороны иммунной системы
- анафилактическая реакция
- нарушение со стороны обмена веществ и питания
- агрессия, беспокойство
- обморок, судороги, психомоторная гиперактивность, аносмия, агевзия, паросмия, миастения гравис
- двунаправленная тахикардия, аритмия, включая желудочковую тахикардию
- гипотензия
- панкреатит, изменение цвета языка
- нарушение со стороны печени и желчевыводящих путей
- печеночная недостаточность, которая редко приводила к смерти, молниеносный гепатит, некротический гепатит, холестатическая желтуха
- нарушение со стороны кожи и подкожных тканей
- токсический эпидермальный некролиз, мультиформная эритема
- нарушения со стороны скелетно-мышечной системы и соединительных тканей
- острая почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- удлинение интервала QT на электрокардиограмме
Противопоказания
- повышенная чувствительность к азитромицину, эритромицину или макролидным и кетолидным антибиотикам, или другим компонентам препарата
- тяжелые нарушения функции печени и почек
- тяжелая форма сердечно-сосудистой недостаточности
- период лактации, I- триместр беременности
-редкие наследственные заболевания непереносимости фруктозы, синдром мальабсорбции глюкозы и галактозы или сахаразо-изомальтазная недостаточность
Лекарственные взаимодействия
Антациды: при одновременном применении антацидов с азитромицином максимальная концентрация азитромицина в плазме крови снижается на 24%, не следует одновременно принимать азитромицин и антациды.
Цетиризин:совместное применение 5-дневного курса азитромицина с цетиризином 20 мг не приводит к фармакокинетическому взаимодействию и значимому изменению в интервале QT.
Диданозин (дидезоксиинозин): совместное применение 1200 мг / сут азитромицина и 400 мг/сут диданозина у ВИЧ-положительных больных, не влияет на равновесное состояние фармакокинетики диданозина по сравнению с плацебо.
Дигоксин и колхицин: совместное применение макролидных антибиотиков, включая азитромицин, с субстратами P-гликопротеина, такими как дигоксин и колхицин приводит к увеличению уровней субстратов P-гликопротеина в сыворотке. Поэтому, если азитромицин и субстраты P-гликопротеина, такие как дигоксин, применяются одновременно, следует учитывать возможность увеличения концентрации дигоксина в сыворотке. Необходимо обеспечить клинический мониторинг и, возможно, контроль над уровнями дигоксина в сыворотке во время лечения азитромицином и после его прекращения.
Зидовудин: при совместном применении азитромицин повышает концентрацию фосфорилированного зидовудина (клинически активного метаболита) в мононуклеарах периферической крови.
Производные эрготамина: Из-за теоретической возможности развития эрготизма, одновременное использование азитромицина с производными спорыньи не рекомендуется.
Азитромицин не взаимодействует с системой цитохрома Р450 печени. Он не участвует в фармакокинетическом лекарственном взаимодействии, как эритромицин и другие макролиды. Азитромицин не индуцирует или инактивирует цитохром P450 с помощью комплекса цитохром-метаболит.
Аторвастатин: Совместное применение аторвастатина (10 мг ежедневно) и азитромицина (500 мг ежедневно) не изменяет концентрацию аторвастатина в плазме крови (на основе анализа HMG CoA-редуктазы). Тем не менее, зарегистрированы постмаркетинговые случаи рабдомиолиза у пациентов, получающих азитромицин со статинами.
Карбамазепин: азитромицин не оказывает значительного влияния на уровень карбамазепина в плазме крови или на его активные метаболиты.
Циметидин: изменения фармакокинетики азитромицина не отмечается при приеме циметидина за 2 часа до азитромицина.
Кумариновые пероральные антикоагулянты:азитромицин не меняет антикоагулянтный эффект однократной дозы 15 мг варфарина; получены сообщения об усилении антикоагуляции после совместного приема азитромицина и пероральных кумариновых антикоагулянтов. Хотя причинно-следственная связь не установлена, следует учитывать частоту мониторинга протромбинового времени, при назначении азитромицина больным, получающим пероральные антикоагулянты, типа кумарина.
Циклоспорин: при совместном приеме азитромицина в дозе 500 мг/сутки в течение 3 дней и однократной дозы 10 мг / кг циклоспорина перорально, Cmax и AUC0-5 циклоспорина значительно повышаются. Следует проявлять осторожность, при одновременном применении этих препаратов. Если совместное введение этих препаратов необходимо, следует контролировать уровни циклоспорина и соответствующим образом скорректировать дозу.
Эфавиренз: совместный прием однократной дозы азитромицина 600 мг и 400 мг эфавиренза в день в течение 7 дней не приводит к клинически значимым фармакокинетическим взаимодействиям.
Флуконазол: Общее воздействие и период полувыведения азитромицина не изменяется при совместном введении с флуконазолом, однако, наблюдается клинически незначительное снижение Cmax (18%) азитромицина.
Индинавир: совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не оказывает статистически значимого воздействия на фармакокинетику индинавира, вводимого в дозировке 800 мг три раза в день в течение 5 дней.
Метилпреднизолон: азитромицин не проявляет значительного влияния на фармакокинетику метилпреднизолона.
Мидазолам:совместное применение с азитромицином 500 мг / сут в течение 3 дней не вызывает клинически значимых изменений в фармакокинетике и фармакодинамике однократной дозы 15 мг мидазолама.
Нельфинавир:совместное применение азитромицина с нелфинавиром приводит к увеличению концентрации азитромицина. Клинически значимых побочных эффектов не наблюдается и коррекции дозы не требуется.
Рифабутин: Отмечались случаи нейтропении при одновременном применении азитромицина и рифабутина. Нейтропения была связана с применением рифабутина, причинная связь с одновременным приемом азитромицина не установлена.
Силденафил:не имеется доказательств влияния азитромицина (500 мг ежедневно в течение 3 дней) на AUC и Cmax силденафила или его основного циркулирующего метаболита.
Терфенадин: не наблюдается взаимодействия между азитромицином и терфенадином. В редких случаях невозможно полностью исключить вероятность взаимодействия. Теофиллин: не отмечается клинически значимого фармакокинетического взаимодействия между азитромицином и теофиллином при их одновременном применении.
Триазолам: совместное применение азитромицина 500 мг на 1-й день и 250 мг на 2-й день с 0,125 мг триазолама на 2-й день не оказывает существенного влияния на любую из фармакокинетических переменных триазолама.
Триметоприм / сульфаметоксазол: совместное применение триметоприма /сульфаметоксазола DS (160 мг / 800 мг) в течение 7 дней с азитромицином 1200 мг на 7 день не оказывает существенного влияния на максимальную концентрацию, общее воздействие или выведение триметоприма или сульфаметоксазола. Концентрации азитромицина в сыворотке сохраняются в пределах нормы.
Особые указания
Гиперчувствительность. Как и в случае с эритромицином и другими макролидами, сообщалось о серьезных аллергических реакциях, включая ангионевротический отек и анафилаксию (в редких случаях с летальным исходом), острый генерализованный экзентематозный пустулез (AGEP) и лекарственную реакцию с эозинофилией и системными проявлениями (DRESS). Некоторые из этих реакций на азитромицин ведут к развитию рецидивирующих симптомов и требуют более длительного периода наблюдения и лечения.
Гепатотоксичность. Печень является основным органом выведения азитромицина, поэтому его следует с осторожностью назначать пациентам с заболеваниями печени. Сообщались случаи молниеносного гепатита потенциально ведущего к опасной для жизни печеночной недостаточности. У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства. В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, связанная с желтухой, темная моча, склонность к кровотечениям или печеночной энцефалопатии, немедленно провести функциональные пробы печени/анализы. При развитии дисфункции печени прекратить прием азитромицина.
Производные алкалоидов спорыньи. У пациентов, получающих производные спорыньи, появление эрготизма спровоцировано одновременным приемом некоторых макролидных антибиотиков. Нет данных относительно возможности взаимодействия между спорыньей и азитромицином. Тем не менее, из-за теоретической возможности развития эрготизма, азитромицин и производные спорыньи принимаются раздельно.
Суперинфекция. Как и в случае любого антибиотика, рекомендуется наблюдение за признаками суперинфекции, вызванное резистентными микроорганизмами, включая грибы.
Диарея, вызванная Clostridium difficile (CDAD). Сообщалось о связанной с Clostridium difficileдиареи (CDAD) при применении почти всех антибактериальных средств, включая азитромицин, и которая может варьировать по степени тяжести от легкой диареи до фатального колита. Штаммы C. difficile, продуцирующие гипертоксин A и B, способствуют развитию CDAD. Гипертоксины, продуцируемые штаммом C. difficile, являются причиной повышенной заболеваемости и смертности, поскольку эти инфекции могут быть резистентными к противомикробной терапии, и может потребоваться колэктомия. Поэтому CDAD следует рассматривать у пациентов с диареей во время или после применения любых антибиотиков. Необходимо собрать полный анамнез, поскольку, как сообщалось о случаях CDAD, имевших место через 2 месяца после введения антибактериальных средств. Следует рассмотреть вопрос о прекращении терапии азитромицином и назначении специфического лечения для C. difficile.
Стрептококковые инфекции. Пенициллин обычно является терапией первого ряда для лечения фарингита/ тонзиллита, вызванных Streptococcus pyogenes, а также для профилактики острой ревматической лихорадки. Азитромицин в целом эффективен против стрептококка в ротоглотке, но нет данных, которые подтверждали бы эффективность азитромицина в профилактике острой ревматической лихорадки.
Нарушения функции почек. У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин) наблюдалось 33% увеличение системного воздействия азитромицина.
Удлинение интервала QT. Пролонгированные сердечная реполяризация и интервал QT, ведущие к риску развития сердечной аритмии и желудочковой тахикардии типа «пируэт» отмечались при лечении с другими макролидами, включая азитромицин. Подобный эффект при применении азитромицина не может быть полностью исключен у пациентов с повышенным риском пролонгированной сердечной реполяризации; поэтому необходимо соблюдать осторожность при лечении пациентов:
• с врожденным или документально подтвержденным удлинением интервала QT
• получающие в настоящее время лечение другими активными веществами, известными как удлиняющие интервал QT, например антиаритмические средства класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; антипсихотические средства, такие как пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам; и фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин
• с нарушением электролитного баланса, особенно в случаях гипокалиемии и гипомагниемии
• с клинически значимой брадикардией, сердечной аритмией или тяжелой сердечной недостаточностью.
Миастения гравис. Обострение симптомов миастении и новое начало синдрома миастении были зарегистрированы у пациентов, получающих азитромицин.
Беременность. Безопасность применения азитромицина у беременных не установлена, поэтому его рекомендуется назначать в период беременности, когда это явно необходимо.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортными средствами или потенциально опасными механизмами
Учитывая побочные действия препарата, следует соблюдать осторожность при управлении транспортными средствами и потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Сведения относительно передозировки недостаточны.
Симптомы: тошнота, рвота, диарея, временная потеря слуха
Лечение: промыть желудок, принять активированный уголь и назначить симптоматическое лечение.
Форма выпуска и упаковка
По 16.0 г (для приготовления 15 мл суспензии 200мг/5мл) или 29.0 г (для приготовления 30 мл суспензии 200мг/5мл) порошка помещают в пластиковые флаконы белого цвета, укупоренные завинчивающейся полиэтиленовой крышкой с контролем первого вскрытия.
На флакон наклеивают этикетку.
1 флакон в комплекте с мерной ложкой пластмассовой и пластиковой ампулой с водой очищенной 9 мл (для приготовления 15 мл суспензии 200 мг/5мл) или 15 мл (для приготовления 30 мл суспензии 200 мг/5 мл) вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 ºС в сухом, защищенном от света месте.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Срок хранения приготовленной суспензии - 14 дней
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
ЗИТМАК® 200
Халықаралық патенттелмеген атауы
Азитромицин
Дәрілік түріІшке қабылдау үшін суспензия дайындауға арналған ұнтақ 200 мг/5 мл тазартылған сумен жиынтықта Құрамы
1 құтының (15 мл немесе 30 мл) ішінде
белсенді зат - 628.93 мг немесе 1257.86 мг азитромицин дигидраты (600 мг немесе 1200 мг азитромицинге баламалы).
қосымша заттары: қант (қант ұнтағы), сусыз натрий фосфаты, гидроксипропилцеллюлоза (Клуцел EXF), ксантан шайыры, банан хош иістендіргіші, қызыл шие хош иістендіргіші.
Сипаттамасы
Бананға және қызыл шиеге тән иісі бар, ақтан ашық сары түске дейінгі ұнтақ.
Тазартылған сумен сұйылтқаннан кейін банан және қызыл шие иісі бар, ақ немесе ашық сары түсті біркелкі суспензия түзіледі.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.
АТХ коды J01FA10
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңірілуі
Пероральді қабылдаудан кейінгі биожетімділігі шамамен 37 % құрайды. Қан плазмасындағы шыңдық концентрациясына дәрілік затты қабылдағаннан кейін 2-3 сағаттан соң жетеді.
Таралуы
Пероральді қабылданғаназитромицин ағзаның барлық тіндерінде жақсы таралады. Фармакокинетикалық зерттеулерде тіндерде өлшенген азитромицин концентрациясы плазмада өлшенген концентрациядан біршама жоғары (50 есе) екендігі көрсетілген, бұл агенттің тіндермен қатты байланысатынын көрсетеді.
Сарысу ақуыздарымен байланысуы плазмадағы концентрацияға байланысты түрленеді жәнеазитромицин/мл сарысу концентрациясының 0,5 мкг/мл кезінде 12%-дан 0,05 мкг/мл кезінде 52%-ға дейін ауытқиды.
Тұрақты жағдайда орташа таралу көлемі (VVss) есептелгендей 31,1 л/кг құрайды.
Шығарылуы
Плазмадан ақырғы жартылай шығарылу кезеңі тіндерден 2-ден 4 күнге дейінгі шығарылуының жартылай кезеңіне өте ұқсас көрсетеді. Азитромициннің вена ішіне енгізілген дозасының шамамен 12%-ы ағзадан өзгеріссіз шығарылады және келесі үш күн бойына несептен табылады. Әсіресе өзгермеген азитромициннің жоғары концентрациялары адам өтінен анықталған. Сондай-ақ өтте дезозаминді және агликонды сақиналардың N- және O-деметилдену, гидроксилдену және кладиноз конъюгатына ыдырау нәтижесінде түзілген он метаболит анықталды. Сұйықтық хроматография және микробиологиялық талдау нәтижелерін салыстыру азитромицин метаболиттерінің микробиологиялық белсенді еместігін көрсетті. Жануарлардағы тесттерде азитромициннің жоғары концентрациясы фагоциттерде анықталған. Сондай-ақ белсенді фагоцитозда азитромициннің жоғарырақ концентрациялары белсенді емес фагоциттерден босап шығатыны анықталған. Бұл жануарлардағы модельдерде инфекция орнына жеткізілетін азитромициннің жоғары концентрациясына әкеледі.
Фармакодинамикасы
Азитромицин - бұл макролидті антибиотик, азалидтер тобына жатады. Молекуласы азот атомын А эритромициннің лактонды шеңберіне қосу жолымен жасалады. Азитромициннің химиялық атауы - 9-дезокси-9а-аза-9а-метил-9а-гомоэритромицин А. Молекулалық массасы 749,0құрайды. Азитромициннің әсер ету механизмі рибосомальді 50 S-суббірлігі байланысуы мен пептидтер транслокациясын тежеу арқылы бактериялық ақуыз синтезінің бәсеңдетілуіне негізделген.
Резистенттілігінің механизмі
Азитромицинге резистенттілігі табиғи немесе жүре пайда болған болуы мүмкін. Бактериялардың антибиотиктерге резистенттілігінің негізгі үш механизмі бар: нысана –сайт өзгерісі, антибиотиктер тасымалының және антибиотиктер инактивациясы өзгерісі.
Азитромицин эритромицинге төзімді, грамоң изоляттармен айқаспалы резистенттілігін көрсетеді. Уақыт өте келе макролидтерге сезімталдығы төмендеуі атап айтқанда Streptococcus pneumoniae және Staphylococcus aureus анықталды. Сол сияқты, басқа макролидтерге және линкозамидтерге қатысты сезімталдығы төмендеуі стрептококктар арасында Streptococcus viridans және Streptococcus agalactiae (B тобы) бақыланды.
Бақылау нүктелері
Организм |
Бақылау нүктелері MIC (мг / л) |
|
Сезімтал (S≤) |
Төзімді (R>) |
|
Staphylococcus spp. |
1 |
2 |
Streptococcus group А, В, С,G |
0,25 |
0,5 |
Streptococcus pneumoniae |
0,25 |
0,5 |
Haemophilus influenzae |
0,12 |
4 |
Moraxella catarrhalis |
0,25 |
0,5 |
Neisseria gonorrhoeae |
0,25 |
0,5 |
EUCAST жарияланған бактериялық патогендерге тән азитромицинге сезімталдықты үзу нүктелері:
Сезімталдығы
Жүре пайда болған резистенттілігінің таралуы жеке түрлер үшін уақыт өте келе және географиясына қарай ауытқуы мүмкін, және резистенттілігі туралы жергілікті ақпарат болғаны дұрыс, әсіресе ауыр инфекцияларды емдегенде. Қажет болған жағдайда маман кеңесін алу керек, резистенттілігінің жергілікті таралуының инфекцияның кейбір типтерінде еі кемі осы агент үшін пайдалы болуына күдік бар.
Әдеттегі сезімтал түрлері |
Аэробты грамоң микроорганизмдер |
Staphylococcus
aureus Methycillin-susceptible Streptococcus
pneumoniae Penicillin-susceptible |
Streptococcus
pyogenes (A тобы) |
Аэробты грамтеріс микроорганизмдер |
Haemophilus
influenzae Haemophilus
parainfluenzae |
Legionella
pneumophila |
Moraxella
catarrhalis |
Neisseria
gonorrhoeae |
Pasteurella
multocida |
Анаэробты
микроорганизмдер |
Clostridium
perfringens |
Fusobacterium
spp. |
Prevotella
spp. |
Porphyromonas
spp. |
Басқа
микроорганизмдер |
Chlamydia
trachomatis |
Жүрек келе пайда болған төзімділігі проблема болуы
мүмкін түрлер |
Аэробты грамоң
микроорганизмдер |
Streptococcus
pneumoniae Пенициллин-аралық Пенициллин-резистентті |
Басынан тұрақты организмдер |
Аэробты грамоң
микроорганизмдер |
Enterococcus
faecalis |
Стафилококктар MRSA,
MRSE * |
Анаэробты
микроорганизмдер |
Bacteroides
fragilis тобы |
* Метициллин-резистентті стафилококктардың макролидтерге өте жоғары таралған жүре пайда болған төзімділігі болады және осы қатарға орналасқан, өйткені олар азитромицинге сирек сезімтал.
Балалар популяциясы
Балаларға жүргізілген зерттеулердің бағалауынан кейін безгекті емдеу үшін монотерапия ретінде де, хлорохин немесе артемизинин негізіндегі препараттармен үйлесімде де азитромицин қолдану ұсынылмайды, өйткені асқынбаған безгекті емдеуде ұсынылатын безгекке қарсы препараттардан азитромициннің кем түспейтіні анықталмаған.
Қолданылуы
- жоғарғы тыныс жолдарының инфекцияларында (фарингит/тонзиллит, синусит, ортаңғы отит)
- төменгі тыныс жолдарының инфекцияларында (бронхит, ауруханадан тыс пневмония)
- тері мен жұмсақ тін инфекцияларында (созылмалы көшпелі эритема - Лайм ауруының алғашқы сатысы, тілме, импетиго, салдарлық пиодерматоздар)
- Chlamydia trachomatis және Neisseria gonorrhoesae әсерінен туындаған урогенитальді жол инфекцияларында (гонореялы және гонореялы емес уретрит және/немесе цервицит)
Бактерияға қарсы дәрілерді тиісінше қолдануға қатысты ресми ұсыныстарды ескеру керек.
Қолдану тәсілі және дозалары
Зитмак® 200 бір реттік тәуліктік доза түрінде тағайындау керек.
Зитмак® 200 тамақпен немесе онсыз қабылдануы мүмкін.
Дене салмағы 45 кг астам балалар және егде пациенттерді қоса,
ересектер. Азитромициннің жалпы дозасы үш күн ішінде қабылдануы тиіс (500 мг күніне бір рет) 1500 мг құрайды.
Chlamydia trachomatis туындаған, асқынбаған генитальді инфекциялар кезінде пероральді бір реттік доза ретінде1000 мг құрайды. Neisseria gonorrhoeae сезімталдар үшін ем бойынша клиникалық жергілікті ұсыныстарға сәйкес ұсынылатын доза 250 мг немесе 500 мг цефтриаксонмен үйлесімде 1000 мг немесе 2000 мг азитромицинді құрайды. Пенициллинге және/немесе цефалоспориндерге аллергиядан зардап шегетін пациенттерге ем бойынша жергілікті нұсқауларды басшылыққа алу керек.
Дене салмағы 45 кг аз балалар.
Зитмак® 200 препаратын 45 кг дейінгі балаларға пайдалануға болады. 6 айлықтан кіші балалар туралы ақпарат жоқ. Балалардағы доза 3 күн бойына бір реттік тәуліктік доза түрінде өлшегіш қасықты пайдаланып 10 мг / кг құрайды:
15 кг (3 жасқа дейін) дейін: 2,5мл (100мг) 3 күн бойына күніне бір рет.
15-25 кг (3-7 жас): 5 мл (200мг)3 күн бойына күніне бір рет.
26-35 кг (8-11 жас): 7,5 мл (300мг) 3 күн бойына күніне бір рет.
36-45 кг (12-14 жас): 10мл (400мг) 3 күн бойына күніне бір рет.
Сәбиге суспензия қабылдағаннан кейін ауыз қуысында қалған суспензия қалдығын жуып-шаю және жұтып қою үшін дереу сұйықтықтан бірнеше жұтым ішкізу керек.
Бүйрекжеткіліксіздігі:
Жеңіл және орташа дәрежелі (ШСЖ 10 - 80 мл / мин) бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін доза түзету талап етілмейді. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <10 мл / мин) бар пациенттер үшін азитромицин тағайындағанда сақ болу керек.
Бауыр жеткіліксіздігі:
Азитромицин бауырда метаболизденіп және өтпен шығарылатындықтан препаратты ауыр бауыр ауруларынан зардап шегетін пациенттерге тағайындауға болмайды. Бұндай пациенттерді азитромицинмен емдеуге қатысты ешбір зерттеулер жүргізілмеген.
Зитмак® 100 тек пероральді қабылдауға арналған.
Суспензияны дайындау тәсілі.
15 мл суспензия дайындау үшін ішінде 600 мг азитромицин бар құтыға 9 мл су қосу керек.
30 мл суспензия дайындау үшін ішінде 1200 мг азитромицин бар құтыға 15 мл су қосу керек.
Жағымсыз әсерлері
Төменде аталған жағымсыз әсерлер кездесу жиілігіне сәйкес жіктелген. Жиілігінің санаты MedDRA (Медициналық сөздігінің терминдерді реттеу қызметі) белгілеулеріне сәйкес анықталған: өте жиі (≥1/10); жиі (≥1/100 - <1/10 дейін); жиі емес (≥1/1000 - <1/100 дейін); сирек (≥1/10000 - <1/1000 дейін); өте сирек (<1/10000); белгісіз (қолда бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес).
Өте жиі
- диарея, іштің ауыруы, жүрек айнуы, метеоризм
Жиі
- анорексия
- психика тарапынан бұзылулар
- бас айналуы, бас ауыруы, парестезия, дисгевзия
- көру бұзылуы
-кереңдік
- құсу, диспепсия
- қышыну, бөртпе
- артралгия
- бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан бұзылулар
- қажу
- лимфоциттер санының төмендеуі, эозинофилдер санының жоғарылауы, қандағы бикарбонат деңгейінің төмендеуі
Жиі емес
- кандидоз, оральді кандидоз, қынаптықинфекция
- лейкопения, нейтропения
- ангионевроздық ісіну, аса жоғары сезімталдық
- күйгелектік
- гипестезия, ұйқысыздық, ұйқышылдық
- естудің бұзылуы, тиннитус
- жүрек қағуы жиілігі сезімі
- гастрит, іш қатуы
- гепатит
- Стивенс-Джонсон синдромы,жарыққа сезімталдық реакциясы, есекжем
- кеуденің ауыруы, ісіну, жалпы дімкәстік сезіну, астения
-АсАТ, АлАТ, билирубин деңгейінің жоғарылауы, қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы, қандағы креатинин деңгейі жоғарылауы, калийдің қандағы ауытқыған деңгейі
Сирек
- үрейлі қозу
-бас айналуы
- бауырдың функционалдық тесттерінің ауытқыған нәтижелері
- жедел жайылған экзентематозді пустулез (AGEP)*
-эозинофилиясы және жүйелік білінулері бар дәрілік реакция (DRESS)*
Белгісіз
-жалған жарғақшалы колит
- қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылулар
- тромбоцитопения, гемолиздік анемия
- иммундық жүйе тарапынан бұзылулар
-анафилаксиялық реакция
- зат алмасу және тамақтану тарапынан бұзылулар
-озбырлану, мазасыздық
-естен тану, құрысулар, психомоторлық аса жоғары белсенділік, аносмия, агевзия, паросмия, миастения гравис
-екі бағыттағы тахикардия, аритмия, қарыншалықтахикардияны қоса
- гипотензия
- панкреатит, тіл түсінің өзгеруі
- бауыр және өт шығару жолдары тарапынан бұзылулар
-бауыр жеткіліксіздігі, сирек жағдайларда өлімге әкелетін, шұғыл дамитын гепатит, некрозды гепатит, холестаздық сарғаю
- тері және тері асты тіндері тарапынан бұзылулар
- уытты эпидермалық некролиз, мультиформалы эритема
- қаңқа-бұлшықет жүйесі және дәнекер тіндер тарапынан бұзылулар
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
- электрокардиограммадағы QT аралығының ұзаруы
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- азитромицинге, эритромицинге немесе макролидтік және кетолидтік антибиотиктерге, немесе препараттың басқа да компоненттеріне жоғары сезімталдық
- бауыр және бүйрек функцияларының ауыр бұзылулары
- жүрек-қантамыр функциясы жеткіліксіздігінің ауыр түрі
- лактация кезеңі, жүктіліктің I триместрі
- сирек тұқым қуалайтын аурулар, фруктоза жағымсыздығы, глюкоза мальабсорбциясы синдромы және галактоза немесе сахараза-изомальтаза жеткіліксіздігі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Антацидтер:антацидтерді азитромицинмен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасында азитромициннің ең жоғары концентрациясы 24 %-ға төмендейді, азитромицин және антацидтерді бір мезгілде қолданбаған дұрыс.
Цетиризин: азитромициннің 5 күндік курсын 20 мг цетиризинмен бірге қабылдау фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге және QT аралығының елеулі өзгеруіне әкелмеген.
Диданозин (дидезоксиинозин): АИТВ-оң науқастарға азитромицинді 1200 мг/тәулік диданозинді 400 мг/тәулік біріктіріп қабылдау плацебомен салыстырғанда диданозин фармакокинетикасының тепе-тең қалпына әсер етпейді.
Дигоксин және колхицин: макролидтік антибиотиктерді, азитромицинді қоса, дигоксин және колхицин сияқты P-гликопротеин субстраттарымен бірге қолдану P-гликопротеин субстраттарының сарысулық деңгейлерінің артуына әкеледі. Сондықтан егер азитромицин және дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттары бір мезгілде қолданылса сарысудағы дигоксин концентрацияларының ұлғаюы мүмкіндігін ескеру керек. Азитромицинмен ем кезінде және оны тоқтатқаннан кейін мүмкін болса клиникалық мониторингты және сарысудағы дигоксин деңгейіне бақылауды қамтамасыз ету керек.
Зидовудин: азитромицинмен бірге қолдануда фосфорланған зидовудиннің (клиникалық белсенді метаболиттің) концентрациясын шеткері қандағы мононуклеарларда жоғарылатады.
Эрготаминнің туындылары:Теориялық тұрғыда эрготизм дамуына байланысты азитромицинді қастауыш туындыларымен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Азитромицин бауырда Р450 цитохром жүйесімен өзара әрекеттеспейді. Ол эритромицин мен басқа макролидтер сияқты фрамакокинетикалық дәрілік өзара әрекеттесуге қатыспайды. Азитромицин цитохром-метаболит кешенінің көмегімен Р450 цитохромды индукцияламайды және белсенділігін жоймайды.
Аторвастатин:Аторвастатинді (10 мг күн сайын) және азитромицинді (500 мг күн сайын) бірге енгізу қан плазмасында аторвастатин концентрациясын өзгертпеген (HMG CoA-редуктаза талдамасы негізінде). Дегенмен, азитромицинді статинмен бірге қабылдайтын пациенттерде маркетингтен кейінгі рабдомиолиздің жағдайлары тіркелген.
Карбамазепин:азитромицинқан плазмасындағы карбамазепин деңгейіне немесе оның белсенді метаболиттеріне елеулі әсер етпеген.
Циметидин: дейін 2 сағат бұрын циметидин қабылданғанда анықталмады.
Пероральді кумариндік антикоагулянттар: азитромицин бір реттік 15 мг варфарин дозасының антикоагулянттық әсерін өзгертпейді. Азитромицинді және пероральді кумариндік антикоагулянттарды бірге қабылдаудан кейін антикоагуляцияның күшейгені туралы хабарлар алынған. Себеп салдарлық байланысы анықталмаса да, кумарин типіндегі пероральді антикоагулянттар қабылдайтын науқастарға азитромицинді тағайындағанда протромбиндік уақытты мониторингтеу жилігін ескеру керек.
Циклоспорин: 3 күн бойы тәулігіне 500 мг дозада азитромицинді және 10 мг/кг циклоспоринді бір реттік дозада пероральді бірге қабылдағанда циклоспоринніңCmaxжәне AUC0-5едәуір жоғарылайды. Бұл препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн. Егер осы препараттарды біріктіріп енгізу қажет болса, циклоспориннің деңгейін бақылау және тиісінше дозаны түзету керек.
Эфавиренз:азитромициннің 600 мг және эфавиренздің 400 мг бір реттік дозасын 7 күн бойы бірге қабылдау клиникалық маңызды елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге әкелмейді.
Флуконазол: Флуконазолмен бірге енгізгенде азитромициннің жалпы әсері және жартылай шығарылу кезеңі өзгермеген, алайда клиникалық тұрғыда азитромициннің Cmax(18%) болымсыз төмендегені байқалған.
Индинавир:азитромициннің бір реттік 1200 мг дозасын бірге қабылдау 5 күн бойы күніне үш рет 800 мг дозада енгізілген индинавирдің фармакокинетикасына статикалық елеулі өзара әсер етпеген.
Метилпреднизолон:азитромицин метилпреднизолонның фармакокинетикасына елеулі әсер көрсетпеген.
Мидазолам: азитромицинмен тәулігіне 500 мг үш күн бойы бірге енгізу мидазоламның 15 мг бір реттік дозасы фармакокинетикасы мен фармакодинамикасының елеулі клиникалық өзгерісін туындатпайды.
Нельфинавир: азитромицин мен нелфинавирді біріктіріп қолдану азитромицин концентрациясының артуына әкелді. Клиникалық елеулі жағымсыз әсерлері байқалмады және дозаны түзету қажет емес.
Рифабутин: Азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қолданғанда нейтропениян жағдайы анықталған. Нейтропения рифабутин қолдануға байланысты болды, азитромицинмен бір мезгілде қабылдаудың себеп-салдарлық байланысы анықталмады.
Силденафил: азитромициннің (үш күн бойы күн сайын 500 мг) силденафилдің немесе оның айналымдағы негізгі метаболитінің AUC және Cmaxәсер етуіне дәлел алынбаған.
Терфенадин: азитромицин және терфенадин арасындағы өзара әрекеттесулер бақыланбайды. Сирек жағдайларда өзара әрекеттесу ықтималдығын толық жоққа шығару мүмкін емес. Теофиллин: оларды бір мезгілде қолданғанда азитромицин мен теофиллин арасында елеулі клиникалық елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесуі анықталмаған.
Триазолам: 1-ші күні 500 мг және 2-ші күні 250 мг азитромицинді, 2-ші күні 0,125 мг триазоламды біріктіріп қолдану триазолам үшін фармакокинетикалық айнымалылардың кез-келгеніне елеулі ықпал етпеген.
Триметоприм / сульфаметоксазол: триметопримді/сульфаметоксазолды DS (160 мг / 800 мг) 7 күн бойы 1200 мг азитромицинмен бірге қолдану, 7-ші күні ең жоғары концентрациясына, жалпы өзара әсеріне немесе триметопримнің немесе сульфаметоксазолдың шығарылуына елеулі әсер етпеген. Сарысудағы азитромициннің концентрациясы қалып шегінде сақталады.
Айрықша нұсқаулар
Аса жоғары сезімталдық. Эритромицинмен және басқа да макролидтермен жағдайдағы секілді, ангионевроздық ісіну және анафилаксияны (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), жедел жайылған экзентематозды пустулез (AGEP)және эозинофилиямен және жүйелік білінулерін (DRESS), дәрілік реакцияларды қоса және күрделі аллергиялық реакциялар туралы хабарланған.Азитромицинге осы реакциялардың кейбіреулері қайталанатын симптомдардың дамуына әкеледі және өте ұзақ уақыт бақылау мен емдеуді қажет етеді
Гепатоуыттылығы. Азитромицинді шығаруға арналған негізгі ағза бауыр болып табылады, сондықтан оны бауырдың аурулары бар пациенттерге сақтықпен тағайындаған жөн. Өмірге қауіпті бауыр жеткіліксіздігіне әкелу ықтималдығы бар шұғыл дамитын гепатит жағдайлары хабарланған. Кейбір пациенттерде бұрыннан бауыр ауруларының болуы немесе олар басқа гепатоуытты дәрілік заттарды қабылдаулары мүмкін. Бауыр дисфункциясының сарғаюмен байланысты астения, несептің қараюы, қан кетуге бейімділік немесе бауыр энцефалопатиясы сияқты тез дамитын белгілер мен симптомдар пайда болған жағдайда бауырдың функциональді сынамаларын/талдауларды дереу жүргізу керек. Бауыр дисфункциясы дамыған кезде азитромицин қабылдауды тоқтату керек.
Қастауыш алкалоидтары туындылары. Қастауыш туындыларын қабылдайтын пациенттерде эрготизмнің пайда болуы кейбір макролидтік антибиотиктерді бір мезгілде қабылдаумен байланысты болады. Қастауыштар мен азитромицин арасындағы өзара әрекеттесу ықтималдығына қатысты деректер жоқ. Дегенмен теориялық тұрғыда эрготизмнің даму ықтималдығына байланысты азитромицин мен қастауыш туындылары бөлек қабылданады.
Суперинфекция. Кез келген антибиотик жағдайындағы сияқты, зеңдерді қоса, төзімді микроорганизмдер туындатқан суперинфекция белгілерін бақылау ұсынылады.
Clostridium difficile (CDAD) туындаған диарея. Clostridium difficile диареяға (CDAD) байланысты азитромицинді қоса, бактерияға қарсы барлық дерлік дәрілерді қолдануда хабарланған және ауырлық дәрежесі бойынша жеңіл диареядан бастап өлімге соқтыратын колитке дейін ауытқып тұруы мүмкін. A және B гипертоксин өндіретін C. difficile штаммдары CDAD дамуына ықпал етеді. C. difficile штаммдарымен өндірілетін гипертоксиндер аурулардың және өлімнің артуына себепші болып табылады, өйткені бұл инфекциялар микробқа қарсы емге төзімді болуы және колэктомия талап етілуі мүмкін. Сондықтан диареясы бар пациенттерде кез келген антибиотикті қолдану кезінде және қолданудан кейін CDAD қарастырылуы керек. Бактерияларға қарсы дәрілер енгізілгеннен кейін 2 айдан соң орын алған CDAD жағдайлары хабарлануына байлапнысты толық анамнез жиналуы керек. азитромицинмен емді тоқтату туралы және C. difficile үшін спецификалық ем тағайындалуы туралы мәселе қарастырылуы керек.
Стрептококктық инфекциялар. Пенициллин, әдетте Streptococcus pyogenes туындатқан фарингит/тонзиллитті емдеуге арналған бірінші қатарлы ем, сондай-ақ жедел ревматизм қызбасында профилактика үшін ем болып табылады. Азитромицин, негізі ауыз-жұтқыншақтағы стрептококкке қарсы тиімді, бірақ азитромициннің жедел ревматизм қызбасының профилактикасындағы тиімділігін растайтын ақпарат жоқ.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар (ШСЖ <10 мл / мин) пациенттерде азитромициннің жүйелік әсерінің 33% ұлғаюы байқалған.
QT аралығының ұзаруы. Азитромицинді қоса, басқа макролидтермен емдегенде, жүрек аритмиясы және «пируэт» типті қарыншалық тахикардия даму қаупіне әкелетін ұзаққа созылатын жүректің және QT аралығының реполяризациясы анықталды. Азитромицин қолданудағы бұндай әсер ұзаққа созылатын жүректің реполяризациясы қаупі жоғары пациенттерде толық жоққа шығарылуы мүмкін емес; сондықтан төмендегі пациенттерді емдегенде сақ болу керек:
• туа біткен немесе құжатпен деректі расталған QT аралығының ұзаруы бар
• қазіргі кезде QT аралығын ұзартушы ретінде белгілі басқа белсенді заттармен, мысалы аритмияға қарсы IA класс (хинидин және прокаинамид) және III класс (дофетилид, амиодарон және соталол) дәрілері, цизаприд және терфенадин; пимозид сияқты психозға қарсы дәрілер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондармен емделіп жүргендер
• әсіресе гипокалиемия және гипомагниемия жағдайларындағы электролиттік теңгерімнің бұзылуы бар
• клиникалық елеулі брадикардиямен, жүрек аритмиясы және ауыр жүрек жеткіліксіздігімен.
Миастения гравис. Миастения симптомдарының өршуі және миастения синдромының жаңадан басталуы азитромицин қабылдайтын пациенттерде тіркелген.
Жүктілік
Жүкті әйелдерде азитромицинді қолданудың қауіпсіздігі анықталған жоқ, сондықтан оны жүктілік кезеңінде, бұл анық қажет болса, тағайындау ұсынылады.
Дәрілік препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Препараттың жағымсыз әсерлерін ескеріп, көлік құралдарын және потенциалды қауіпті механизмдерді басқарған кезде сақтық танытқан жөн.
Артық дозалануы
Артық дозалануына қатысты мәліметтер жеткіліксіз.
Симптомдары: жүректің айнуы, құсу, диарея, уақытша естімей қалу
Емі: асқазанды шаю, белсендірілген көмір қабылдау және симптоматикалық ем тағайындау
Шығарылу түрі және қаптамасы
Алғаш ашылғаны бақыланатын бұралатын полиэтилен қақпақпен бекітілген, ақ түсті пластик құтыларға ұнтақ 16.0 г-ден (15 мл суспензия дайындауға арналған 200 мг/5 мл) немесе 29.0 г (30 мл суспензия дайындауға арналған 200 мг/5 мл) салынған.
Құтыға заттаңба жапсырылған.
1 құты жиынтықта өлшеуіш пластмасса қасығымен және 9 мл (200 мг/5 мл суспензияның 15 мл дайындау үшін) немесе 15 мл (200 мг/5 мл суспензияның 30 мл дайындау үшін) тазартылған суы бар пластик ампуласымен, медициналық қолдану жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Дайындалған суспензияны сақтау мерзімі – 14күн.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы