Торговое название
Зитмак® 125
Зитмак®250
Международное непатентованное название
Азитромицин
Лекарственная формаТаблетки, покрытые пленочной оболочкой, 125 мг и 250 мг
Состав
Одна таблетка содержит активное вещество - азитромицина дигидрат 131.0 мг или 262.0 мг, эквивалентное 125 мг или 250 мг азитромицину,
вспомогательные вещества: крахмал прежелатинизированный, гидроксипропилцеллюлоза LHPC21, натрия лаурилсульфат, натрия кроскармеллоза, кальция гидрофосфат дигидрат, аэросил 200, лактоза безводная, магния стеарат,
состав пленочной оболочки Sepifilm 752 Blanc:гидроксипропилметилцеллюлоза, целлюлоза микрокристаллическая, титана диоксид, макрогол – 40 ОЕ стеарат.
Описание
Таблетки, покрытые пленочнойоболочкой белого цвета, овальной формы и с риской на одной стороне.
Фармакотерапевтическая группа
Антибактериальные препараты для системного использования. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.
Код АТХ J01FA10
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Азитромицин быстро всасывается из желудочно-кишечного тракта и хорошо распределяется по всему организму. Биодоступность после приема внутрь составляет 37%. Более высокая концентрация азитромицина в тканях, чем в плазме крови. При приеме однократной дозы максимальная концентрация достигается через 2 - 3 часа. Средний объем распределения 31,1 л/кг. Период полувыведения 14-72 часа. Выведение азитромицина с желчью, преимущественно в неизмененном виде, является главным путем элиминации. При применении свыше недели, приблизительно 6% принятой дозы выводится с мочой в неизмененном виде. Связывание с белками сыворотки крови варьирует от 12 % до 52%.
Фармакодинамика
Азитромицин является производным эритромицина и принадлежит азалидной группе подкласса макролидных антибиотиков. Азитромицин действует посредством связывания с рибосомальной субъединицей 50S у чувствительных микроорганизмов и, тем самым, препятствует синтезу белков микроорганизмов. По сравнению с эритромицином азитромицин активнее в отношении грамотрицательных микроорганизмов, более устойчив в кислой среде желудка, медленнее выводится из организма и действует продолжительнее, лучше переносится, в меньшей степени ингибирует цитохром Р-450 печени.
Азитромицин обладает широким спектром антимикробного действия и эффективен в отношении многих микроорганизмов: Chlamydia pneumonia, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma pneumonia, Borrelia burgdorferi, Mycoplasma pneumonia, Treponema pallidum, Ureaplasma urealyticum; аэробные грам-положительные микроорганизмы: Staphylococcus aureus, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumonia, Streptococcus pyogenes, стрептококки (групп C, F, G), стрептококки группы Viridans; аэробные грам-отрицательные микроорганизмы: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Bordatella pertussis, Campylobacter jejuni, Legionella pneumophila; анаэробные микроорганизмы: Bacteroides bivius, Clostridium perfringes, виды Peptostreptococcus.
Была отмечена перекрестная устойчивость к азитромицину с эритромицин- резистентными грам-положительными штаммами. Большинство штаммов Enterococcus faecalisи метициллин-резистентные стафилококки устойчивы к азитромицину.
Показания к применению
- инфекция верхних и нижних дыхательных путей (фарингит, тонзиллит, синусит, средний отит, бронхит, внебольничная пневмония)
- инфекция кожи и мягких тканей
- хроническая мигрирующая эритема, начальная стадия болезни Лайма, импетиго, вторичные пиодерматозы
- заболевания желудка и двенадцатиперстной кишки, ассоциированные с
Helicobacter pylori
- гонорейный и негонорейный уретрит и/или цервицит
- неосложненные инфекции половых органов, вызванных Chlamydia trachomatis и Neisseria gonorrhoeae (включая урогенитальный хламидиоз, неосложненный уретрит и цервицит)
Способ применения и дозы
ЗИТМАК® таблетки 125 мг или 250 мг принимают один раз в день за 1 час до еды или через 2 часа после еды.
При инфекциях верхних и нижних отделов дыхательных путей, инфек-циях кожи и мягких тканей назначают по 500 мг в сутки в течение 3-х дней (курсовая доза – 1,5 г).
При неосложненном уретрите и/или цервиците назначают однократно 1 г (4 таблетки по 250 мг).
При неосложненных инфекциях половых органов, вызванных Chlamydia trachomatis, доза составляет 1 г (4 таблетки по 250 мг). Для чувствительных к Neisseria gonorrhoeae рекомендуемая доза составляет 1 г (4 таблетки по 250 мг) или 2 г (8 таблеток по 250 мг) азитромицина в комбинации с 250 мг или 500 мг цефтриаксона в соответствии с клиническим протоколом лечения.
При болезни Лайма для лечения начальной стадии (erythema migrans) назначают по 1 г (4 таблетки по 250мг или 8 таблеток по 125мг) в первый день и по 500 мг ежедневно со 2-го по 5-й день (курсовая доза – 3 г).
При заболеваниях желудка и двенадцатиперстной кишки, ассоциированных с Helicobacter pylori, ЗИТМАК® назначают по 1 г (4 таблетки по 250 мг или 8 таблеток по 125мг) в сутки в течение 3-х дней в составе комбинированной терапии.
В случае пропуска приема одной дозы препарата следует пропущенную дозу принять как можно раньше, а последующие – с перерывами в 24 часа.
У пожилых лиц и у больных с нарушенной функцией почек нет необходимости менять дозировку.
Детям старше 6 лет рекомендуется применять таблетки ЗИТМАК® по следующей схеме:
Инфекции верхних и нижних дыхательных путей, кожи и мягких тканей - в первый день – 10мг/кг, затем 4 дня – по 5 мг/кг в день или по 10 мг/кг в день в течение 3 дней (курсовая доза – 30 мг/кг);
При болезни Лайма: в первый день - 20 мг/кг, со 2-го по 5-й день - 10мг/кг/сутки.
Хроническая мигрирующая эритема: курсовая доза препарата составляет 60 мг/кг: однократно по 20 мг/кг – в 1-й день и 10 мг/кг – в последующие, со 2 по 5 дни.
При заболеваниях желудка и двенадцатиперстной кишки, ассоциированных с Helicobacter pylori: 20 мг/кг массы тела однократно в течение 3 суток в составе комбинированной терапии.
Почечная недостаточность: пациентам с легкой и умеренной почечной недостаточностью коррекция дозы не требуется (СКФ 10 - 80 мл / мин). Следует проявлять осторожность, при введении азитромицина пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин).
Побочные действия
Часто (>1/100, < 1/10)
- головная боль, тошнота, рвота, диарея, боль в животе
- уменьшение количества лейкоцитов, увеличение количества эозинофилов, снижение бикарбоната крови, увеличение количества базофилов, увеличение количества моноцитов, увеличение количества нейтрофилов
Нечасто (>1/1000, < 1/100)
- гастрит, запор
- кандидоз, оральный кандидоз, вагинальная инфекция
- лейкопения, нейтропения
-ангиодистрофия, гиперчувствительность, нервозность, сонливость, бессонница
- гипоатестезия, нарушение слуха, тиннитус
- реакция фоточувствительности, крапивница
- боль в груди, отеки, недомогание, астения
- повышение уровня аспарат аминотрансферазы, повышение уровня аланин аминотрансферазы, повышение билирубина в крови, повышение мочевины в крови, повышение креатинина крови, аномальный уровень калия в крови
Редко(>1/1000, < 1/100)
-возбужденное состояние, головокружение
-аномальная печеночная функция
Неизвестно (>1/10000, < 1/1000)
- псевдодембранозный колит, панкреатит, обесцвечивание языка, печеночная недостаточность, холестатическая желтуха
- тромбоцитопения, гемолитическая анемия
- агрессия, тревога, обмороки, судороги, парестезии, психомоторная гиперактивность, аносмия, агевзия, паросомия, миастения
- изменения вкуса и обоняния, мышечная слабость
- двунаправленная тахикардия и аритмия включая желудочковую тахикардию, удлинение интервала QT на ЭКГ
- мультиформная эритема
Противопоказания
- гиперчувствительность к азитромицину, эритромицину или любому
антибиотику из группы макролидов
- тяжелые нарушения функции печени и почек
- холестатическая желтуха, дисфункция печени на фоне приема азитромицина в анамнезе
- непереносимость галактозы, недостаточность лактазы или нарушения усвоения глюкозы-галактозы
- I триместр беременности, период лактации
- детский возраст до 6 лет
Лекарственные взаимодействия
- антациды: одновременно принимать препараты не рекомендуется, так как их концентрация снижается на 24%
-цетиризин:не влияет на изменение в интервале QT
- диданозин (дидезоксиинозин): совместное применение азитромицина с диданозином не влияет на фармакокинетику диданозина
- циметидин: применение циметидина (800 мг) за два часа до приема азитромицина не влияет на всасывание последнего
- теофиллин: в терапевтических дозах азитромицин умеренно действует на фармакокинетику теофиллина (внутривенного и перорального)
- варфарин: азитромицин не влияет на протромбиновое время при применении однократной дозы варфарина. Однако применение в медицинской практике предусматривает внимательное наблюдение за протромбиновым временем у всех пациентов, получающих одновременное лечение азитромицином и варфарином
- дигоксин: азитромицин приводит к повышению концентрации дигоксина
- эрготамин или дигидроэрготамин: может произойти острая интоксикация эрготаминовыми препаратами, характеризующаяся периферическим вазоспазмом и дизестезией (нарушением чувствительности)
- тетрациклин и хлорамфеникол: усиливают действие (синергизм)
- линкозамиды: понижают эффект препарата
- этанол, пища: замедляют и понижают всасывание
- циклосерин, непрямые антикоагулянты, метилпреднизолон и фелодипин: азитромицин замедляет экскрецию, повышает концентрацию в сыворотке крови и усиливает токсичность
- карбамазепин, вальпроевая кислота, гексобарбитал, фенитоин, дизопирамид, бромокриптин, теофиллин и другие ксантиновые производные, пероральные гипогликемические средства: азитромицин, ингибируя микросомальное окисление в гепатоцитах, удлиняет период полувыведения, замедляет экскрецию, повышает концентрацию и токсичность
- зидовудин: азитромицин увеличивает концентрацию активного фосфорилированного метаболита зидовудина в крови. Однако в настоящее время клиническая значимость данного фармакокинетического взаимодействия не ясна.
- рифабутин: совместное применение азитромицина и рифабутина не изменяло их плазменную концентрацию. Однако при этом наблюдалась нейтропения, причинно-следственная связь между развитием побочной реакции и применением данной комбинации не установлена
- аторвастатин: совместное введение аторвастатина и азитромицина не изменяет концентрацию аторвастатина в плазме крови
- карбамазепин: не влияет на уровень карбамазепина в плазме крови
- пероральные кумариновые антикоагулянты: усиление антикоагуляции после совместного приема, следует проявлять осторожность
- циклоспорин:при совместном применении необходимо, контролировать уровни циклоспорина и соответствующим образом скорректировать дозу, так как повышается Cmax
- эфавиренц:совместный прием азитромицина и эфавиренза не приводит к клинически значимым фармакокинетическим взаимодействиям.
- флуконазол:совместный прием азитромицина не изменяет фармакокинетику флуконазола
- индинавир:совместный прием азитромицина не оказывает статистически значимого воздействия на фармакокинетику индинавира
-метилпреднизолон:азитромицин не оказывает влияние на фармакокинетику метилпреднизолона
- мидазолам:совместное введение с азитромицином не вызывает клинически значимых изменений в фармакокинетике и фармакодинамике мидазолама
- нельфинавир:совместное введение азитромицина и нелфинавиром в равновесном состоянии приводит к увеличению концентрации азитромицина
- рифабутин:одновременное применение азитромицина и рифабутина не влияет на концентрацию этих препаратов в плазме крови
- силденафил:азитромицин не оказывает влияние на AUC и Cmax силденафила
- терфенадин:не получено конкретных доказательств того, что такое взаимодействие имело место
- теофиллин:не получено доказательств взаимодействия между азитромицином и теофиллином при их одновременном применении
- триазолам: совместное введение азитромицина и триазолама не оказало существенного влияния на любую из фармакокинетических переменных для триазолама
- триметоприм/сульфаметоксазол: совместное введение триметоприма / сульфаметоксазола с азитромицином не оказало существенного влияния на максимальную концентрацию.
Особые указания
Необходимо соблюдать перерыв 2 ч при одновременном применении антацидов и препарата Зитмак®.
Как и в случае с эритромицином и другими макролидами, сообщалось о редких серьезных аллергических реакциях, в том числе отеке Квинке и анафилаксии (в редких случаях со смертельным исходом). Некоторые из этих реакций на азитромицин ведут к развитию рецидивирующих симптомов и требуют более длительного периода наблюдения и лечения. Печень является основным органом для выведения азитромицина, поэтому азитромицин следует с осторожностью назначать пациентам с выраженным заболеванием печени. У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства. В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, связанная с желтухой, темная моча, склонность к кровотечениям или печеночной энцефалопатии, немедленно провести функциональные пробы печени/анализы. При развитии дисфункции печени остановить прием азитромицина.
У пациентов, получающих производные эрготамина, появление эрготизма спровоцировано одновременным приемом некоторых макролидных антибиотиков. Нет данных относительно возможности взаимодействия между спорыньей и азитромицином. Тем не менее, из-за теоретической возможности развития эрготизма, азитромицин и производные спорыньи принимаются раздельно.
Как и при приеме любых антибиотиков, рекомендуется наблюдение за признаками суперинфекции, вызванное резистентными микроорганизмами, включая грибы. Диарея, вызванная Clostridium difficile сообщалась во всех случаях использования антибактериальных агентов, включая азитромицин, и может варьироваться по степени тяжести от легкой диареи до смертельного колита. Лечение антибактериальными средствами изменяет нормальную флору кишечника, что ведет к чрезмерному росту C. difficile.
Следует назначить этиотропную терапию, направленную на уничтожение C.difficile в кишечнике и, при необходимости, рассмотреть показание для хирургического лечения.
У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин) наблюдалось 33% увеличение системного воздействия азитромицина.
Пролонгированная сердечная реполяризация и удлинение интервала QT, ведущие к риску развития сердечной аритмии и двунаправленной тахикардии отмечались при лечении с другими макролидами, включая азитромицин. Следующие состояния повышают риск развития желудочковых аритмий (в том числе двунаправленной тахикардии), которые могут привести к остановке сердца, поэтому азитромицин следует применять с осторожностью у пациентов с текущими проаритмогенными состояниями (особенно женщины и пожилые пациенты), например:
• с врожденным или документально подтвержденным удлинением интервала QT
• которые в настоящее время проходят лечение с другими активными веществами, известными как удлиняющие интервал QT, например антиаритмические средства класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; антипсихотические средства, такие как пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам; и фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин
• с нарушением электролитного баланса, особенно в случаях гипокалиемии и гипомагниемии брадикардией, сердечной аритмией или тяжелой сердечной недостаточностью.
Обострение симптомов миастении и новое начало синдрома миастении были зарегистрированы у пациентов, получающих азитромицин. Пенициллин, как правило, является препаратом выбора при лечении ларингита /тонзиллита, вызванных Streptococcus pyogenes и используется в качестве профилактики в острой ревматической лихорадки.
Азитромицин, как правило, эффективен против стрептококкового фарингита, но нет информации, касательно его эффективности для предотвращения острой ревматической лихорадки.
Применение в педиатрии
Детям до 6 лет не рекомендуется применять лекарственную форму в виде таблеток, а рекомендуется применять суспензию ЗИТМАК®100мг/5мл или ЗИТМАК® 200мг/5 мл согласно инструкции.
Применение у пожилых пациентов
Нет необходимости в корректировке дозы у пациентов пожилого возраста с нормальной функцией почек и печени.
Беременность и период лактации
Применение препарата во втором и третьем триместрах беременности возможно, когда ожидаемая польза превышает потенциальный риск для плода. Азитромицин проникает в грудное молоко, поэтому рекомендуется прекратить грудное вскармливание.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять автотранспортом или движущимися механизмами
Учитывая побочные действия препарата, следует соблюдать осторожность при управлении автотранспортом или движущимися механизмами.
Передозировка
Сведения относительно передозировки недостаточны.
Симптомы: тошнота, рвота, диарея, обратимая потеря слуха.
Лечение: промыть желудок и назначить симптоматическое лечение.
Форма выпуска и упаковка
По 6 таблеток, покрытых пленочной оболочкой, помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ/ПЭ/ПВДХ и фольги алюминиевой печатной.
По 1 контурной упаковке вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку картонную с голограммой фирмы – производителя
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 25°С. Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
4 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Зитмак® 125
Зитмак®250
Халықаралық патенттелмеген атауы
Азитромицин
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған 125 мг және 250 мг таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында белсенді зат - азитромицин дигидраты 131.0 мг немесе 262.0 мг, 125 мг немесе 250 мг азитромицинге баламалы,
қосымша заттар: желатинделген крахмал, гидроксипропилцеллюлоза LHPC 21, натрий лаурилсульфаты, натрий кроскармеллозасы, кальций гидрофосфат дигидраты, аэросил 200, сусыз лактоза, магний стеараты,
үлбірлі қабықтың құрамы Sepifilm 752 Blanc:гидроксипропилметилцеллюлоза, микрокристалды целлюлоза, титанның қостотығы, макрогол – 40 ОЕ стеараты.
Сипаттамасы Сопақша пішінді және бір жақ бетінде сызығы бар, ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар.
Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.
АТХ коды J01FA10
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Азитромицин асқазан-ішек жолдарынан тез сіңеді және организмге кеңінен жақсы таралады. Ішке қабылдағаннан кейінгі биожетімділігі 37% құрайды. Азитромициннің тіндердегі концентрациясы қан плазмасындағыға қарағанда жоғары. Бір реттік дозаны қабылдағанда ең жоғары концентрациясына 2 – 3 сағатта жетеді. Орташа таралу көлемі 31,1 л/кг.
Жартылай шығарылу кезеңі 14 - 72 сағат. Азитромицин өт арқылы көбіне өзгермеген күйінде шығарылуы оның негізгі элиминация жолы болып табылады. Аптадан астам уақыт колданғанда, қабылданған дозаның шамамен 6% несеппен өзгермеген күйінде шығарылады. Қан сарысуындағы ақуыздармен байланысуы 12 %-дан 52%-ға дейін ауытқиды.
Фармакодинамикасы
Азитромицин эритромицин туындысы және макролидтік антибиотиктер қосалқы класының азалидтер тобына жатады. Азитромицин сезімтал микроорганизмдерде 50S рибосома суббірлігін байланыстыру арқылы әсер етеді және соның нәтижесінде микроорганизмдер ақуыздарының синтезіне кедергі келтіреді. Эритромицинмен салыстырғанда, азитромицин грамтеріс микроорганизмдерге қатысты белсендірек, асқазанның қышқыл ортасында төзімдірек, организмнен баяу шығарылады және ұзағырақ әсер етеді, жақсы көтерімді, бауырдың Р-450 цитохромын аз дәрежеде тежейді.
Азитромицин микробтарға қарсы кең ауқымды әсерге ие және көптеген микроорганизмдерге қатысты тиімді: Chlamydia pneumonia, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma pneumonia, Borrelia burgdorferi, Mycoplasma pneumonia, Treponema pallidum, Ureaplasma urealyticum; аэробты грам-оң микроорганизмдер: Staphylococcus aureus, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumonia, Streptococcus pyogenes, стрептококктар (C, F, G топтары), Viridans тобының стрептококктары; аэробты грам-теріс микроорганизмдер: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Bordatella pertussis, Campylobacter jejuni, Legionella pneumophila; анаэробты микроорганизмдер: Bacteroides bivius, Clostridium perfringes, Peptostreptococcus түрлері.
Эритромицинге төзімді грам-оң штаммдар азитромицинге айқаспалы тұрақтылық көрсететіндігі байқалған. Enterococcus faecalis және метициллин-резистентті стафилококктардың көптеген штаммдары азитромицинге тұрақты.
Қолданылуы
- жоғарғы және төменгі тыныс алу жолдарының инфекцияларында (фарингит, тонзиллит, синусит, ортаңғы отит, бронхит, ауруханадан тыс пневмония)
- терінің және жұмсақ тіндердің инфекцияларында
- созылмалы көшпелі эритемада, Лайм ауруының бастапқы сатысы, импетиго, салдарлы пиодерматоздарда
- Helicobacter pylori астасқан асқазан және он екі елі ішек ауруларында
- создық және создық емес уретрит және/немесе цервицитте
- Chlamydia trachomatis және Neisseria gonorrhoeae туындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекцияларында (урогенитальді хламидиоз, асқынбаған уретрит және цервицитті қоса)
Қолдану тәсілі және дозалары
ЗИТМАК® 125 мг немесе 250 мг таблеткаларын тамақтан 1 сағат бұрын немесе тамақтан соң 2 сағаттан кейін күніне бір рет қабылдайды.
Тыныс жолдарының жоғарғы және төменгі бөліктері инфекцияларында, тері және жұмсақ тіндердің инфекцияларында 3 күн бойына тәулігіне 500 мг-ден тағайындайды (курстық доза – 1,5 г).
Асқынбаған уретритте және/немесе цервицитте бір рет 1 г (250 мг-ден 4 таблетка) тағайындайды.
Chlamydia trachomatisтуындаған жыныс мүшелерінің асқынбаған инфекцияларында 1 г доза құрайды (250 мг 4 таблетка). Клиникалық емдеу хаттамасына сәйкес Neisseria gonorrhoeae сезімтал азитромицин 250 мг немесе 500 мг цефтриаксонның біріктіріліміндегі ұсынылатын дозасы 1 г (250 мг 4 таблетка) немесе 2 г (250 мг 8 таблетка) құрайды.
Лайм ауруында бастапқы сатысын емдеу үшін (erythema migrans) бірінші күні 1 г-нан (250 мг-дық 4 таблеткадан немесе 125 мг 8 таблеткадан) және 500 мг-ден 2-ші күннен бастап 5 күн бойына күн сайын (курстық доза – 3 г) тағайындайды.
Helicobacter pylori астасқан асқазан және он екі елі ішек ауруларында ЗИТМАК®препаратын біріктірілген ем құрамында тәулігіне 1 г (250 мг-дық 4 таблеткадан немесе 125 мг 8 таблеткадан) 3 күн бойына тағайындайды.
Препараттың бір дозасын қабылдамай, өткізіп алған жағдайда ол дозаны мүмкіндігінше ертерек қабылдау керек, ал содан кейінгісін – 24 сағат үзіліспен.
Егде адамдарда және бүйрек функциясының бұзылуы бар науқастарда дозалауды өзгертудің қажеттігі жоқ.
6 жастан асқан балаларға ЗИТМАК® таблеткаларын төмендегі сызба бойынша қолдану ұсынылады:
Тыныс жолдарының жоғарғы және төменгі бөліктері, тері және жұмсақ тіндердің инфекцияларында – бірінші күні – 10мг/кг, содан соң 4 күн – күніне 5 мг/кг немесе күніне 10 мг/кг 3 күн бойына (курстық доза – 30 мг/кг);
Лайм ауруында: бірінші күні - 20 мг/кг, 2 күннен бастап 5 күн бойы
- 10мг/кг/тәулік.
Созылмалы көшпелі эритема:препараттың курстық дозасы 60 мг/кг құрайды: 20 мг/кг бір рет – 1-ші күні және 10 мг/кг –содан кейінгі 2 –ші күннен бастап 5 күн бойына.
Helicobacter pylori астасқан асқазан және он екі елі ішек ауруларында: біріктірілген ем құрамында дене салмағының әр кг-на 20 мг 3 тәулік бойына бір рет.
Бүйрек жеткіліксіздігі: жеңіл немесе орташа бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ 10 - 80 мл / мин) бар пациенттерге доза түзету талап етілмейді. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <10 мл / мин) бар пациенттерге азитромицин енгізгенде сақ болу керек.
Жағымсыз әсерлері
Жиі (>1/100, < 1/10)
- бас ауыруы, жүрек айнуы, құсу, диарея, іштің ауыруы
- лейкоциттер санының азаюы, эозинофилдер санының артуы, қандағы бикарбонаттың төмендеуі, базофилдер санының артуы, моноциттер санының артуы, нейтрофилдер санының артуы
Жиі емес (>1/1000, < 1/100)
- гастрит, іш қатуы
- кандидоз, оральді кандидоз, қынаптық инфекция
- лейкопения, нейтропения
-ангиодистрофия, аса жоғары сезімталдық, күйгелектік, ұйқышылдық, ұйқысыздық
- гипоатестезия, естудің бұзылуы, тиннитус
- фотосезімталдық реакциялары, есекжем
- кеуденің ауыруы, ісінулер, дімкәстік, астения
- аспарат аминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, аланин аминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, қандағы билирубин жоғарылауы, қандағы мочевина жоғарылауы, қандағы креатинин жоғарылауы, қандағы калий деңгейінің ауытқуы
Сирек (>1/1000, < 1/100)
- қозу жай-күйі, бас айналуы
- бауырдың ауытқыған функциясы
Белгісіз (>1/10000, < 1/1000)
- жалған жарғақшалы колит, панкреатит, тіл түсінің түссізденуі, бауыр жеткіліксіздігі, холестаздық сарғаю
- тромбоцитопения, гемолиздік анемия
- озбырлық, үрейлену, естен танулар, құрысулар, парестезиялар, психомоторлық аса жоғары белсенділік, аносмия, агевзия, паросомия, миастения
- дәм сезу және иіс сезу өзгерістері, бұлшықет әлсіздігі
- қарыншалық тахикардияны, ЭКГ QT аралығының ұзаруын қоса, екі бағыттытахикардия және аритмия
- мультиформалы эритема
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- азитромицинге, эритромицинге немесе макролидтер тобының кез келген антибиотиктеріне аса жоғары сезімталдық
- бауыр және бүйрек функцияларының ауыр бұзылулары
- анамнезінде азитромицин қабылдау аясындағы бауыр дисфункциясы, холестаздық сарғаю
- галактоза жағымсыздығы, лактаза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактоза сіңуінің бұзылуы
- жүктіліктің I триместрі, лактация кезеңі
- 6 жасқа дейінгі балаларға
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
- антацидтер:препаратты бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, олардың концентрациялары 24%-ға төмендейді
- цетиризин: QT аралығының өзгерістеріне әсер етпейді.
- диданозин (дидезоксиинозин): азитромицинді диданозинмен бір мезгілде қолдану диданозин фармакокинетикасына әсер етпейді
- циметидин:азитромицинді қабылдардан екі сағат бұрын циметидинді (800 мг) қолданғанда, ол азитромициннің сіңуіне әсер етпейді
- теофиллин:емдік дозаларда азитромицин теофиллиннің (вена ішіне және пероральді қолданылған) фармакокинетикасына орташа әсер етеді
- варфарин:варфариннің бір реттік дозасын қолданғанда, азитромицин протромбин уақытына әсер етпейді. Алайда, медицина практикасында қолдану азитромицин мен варфаринді бірге қабылдайтын барлық пациенттерде протромбин уақытын мұқият бақылау қарастырылады
- дигоксин: азитромицин дигоксиннің концентрациясы жоғарылауына алып келеді
- эрготамин немесе дигидроэрготамин: шеткері вазоспазм және дизестезия (сезімталдылықтың бұзылуы) түрінде байқалатын эрготаминдік препарттармен жедел улану болуы мүмкін
- тетрациклин және хлорамфеникол: әсерін күшейтеді (синергизм)
- линкозамидтер:препарат әсерін төмендетеді
- этанол, тағам: сіңуді баяулатады және төмендетеді
- циклосерин, тікелей емес антикоагулянттар, метилпреднизолон және фелодипин: азитромицин олардың шығарылуын баяулатады, қан сарысуында олардың концентрациясын жоғарылатады және уыттылығын күшейтеді
- карбамазепин, вальпрой қышқылы, гексобарбитал, фенитоин, дизопирамид, бромокриптин, теофиллин және басқа да ксантин туындылары, ішуге арналған гипогликемиялық дәрілер: азитромицин гепатоциттерде микросомальді тотығуды тежей отырып, жартылай шығарылу кезеңін ұзартады, экскрецияны баяулатады, концентрациясын және уыттылығын жоғарылатады
- зидовудин: азитромицин зидовудиннің қандағы фосфорланған белсенді метаболитінің концентрациясын ұлғайтады. Алайда қазіргі уақытта бұл фармакокинетикалық өзара әрекеттесудің клиникалық мәні анықталмаған.
- рифабутин: азитромицин мен рифабутинді бірге қолдану олардың плазмалық концентрациясын өзгертпеді. Алайда, бұл орайда нейтропения байқалды, жағымсыз реакциялар дамуы мен бұл біріктірілімді қолдану арасындағы себеп-салдарлы байланыс анықталмаған.
- аторвастатин: аторвастатин және азитромицинді бірге енгізу қан плазмасындағы аторвастатин концентрациясын өзгертпейді
- карбамазепин: қан плазмасындағы карбамазепин деңгейіне әсер етпейді
- пероральді кумаринді антикоагулянттар: бірге қабылдағаннан кейін антикоагуляция күшеюі, сақтық жасау керек
- циклоспорин:бірге қолданғанда циклоспорин деңгейін бақылау керек және Cmaxжоғарылайтындықтан дозасын тиісті түрде түзету керек
- эфавиренз:азитромицин және эфавирензді бірге қабылдау клиникалық елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесулеріне әкелмейді.
- флуконазол:азитромицинді бірге қабылдау флуконазол фармакокинетикасын өзгертпейді
- индинавир:азитромицинді бірге қабылдау индинавир фармакокинетикасына статистикалық елеулі әсер етпейді
-метилпреднизолон:азитромицин метилпреднизолон фармакокинетикасына әсер етпейді
- мидазолам:азитромицинмен бірге енгізу мидазоламның фармакокинетикасы және фармакодинамикасында клиникалық елеулі өзгерістер туындатпайды
- нельфинавир:азитромицинді және нелфинавирмен бірге енгізу тепе- теңдік жай күйінде азитромицин концентрациясы артуына әкеледі
- рифабутин:азитромицин және рифабутинді бір мезгілде қолдану қан плазмасындағы бұл препараттардың концентрациясына әсер етпейді
- силденафил:азитромицин силденафилдің AUC және Cmax әсер етпейді
- терфенадин:өзара әрекеттесулер болатынына нақты дәлелдер алынбаған
- теофиллин:оларды бір мезгілде қолданғанда азитромицин мен теофиллин арасындағы өзара әрекеттесулердіңнақты дәлелі алынбаған
- триазолам: азитромицин мен триазоламды бірге енгізу триазолам үшін фармакокинетикалық ауыспалылардың кез келгеніне ешқандай елеулі әсер етпеген.
- триметоприм/сульфаметоксазол: азитромицинмен триметоприм / сульфаметоксазолды бірге енгізу ең жоғары концентрациясына елеулі әсер етпеген.
Айрықша нұсқаулар
Зитмак®препаратын және антацидтерді бір мезгілде қолданғанда, препараттарды қабылдау арасында 2 сағат үзілісті сақтау керек.
Эритромицинмен және басқа макролидтермен болған жағдайдағы сияқты, сирек күрделі аллергиялық реакциялар, соның ішінде Квинке ісінуі және анафилаксиялар (өліммен аяқталған сирек жағдайларда) жөнінде мәлімделді. Азитромицинге осы реакциялардың кейбіреулері қайталанатын симптомдардың дамуына әкеледі және өте ұзақ уақыт бақылау мен емдеуді қажет етеді.
Азитромицинді шығаруға арналған негізгі ағза бауыр болып табылады, сондықтан азитромицинді бауырдың айқын аурулары бар пациенттерге сақтықпен тағайындаған жөн. Кейбір пациенттерде бұрыннан бауыр ауруы болуы немесе олар басқа гепатоуытты дәрілік заттар қабылдаған болуы мүмкін. Бауыр дисфункциясының сарғаюмен байланысты астения, несептің қараюы, қан кетуге бейімділік немесе бауыр энцефалопатиясы сияқты тез дамитын белгілер мен симптомдар пайда болған жағдайда бауырдың функциональді сынамаларын/талдауларды дереу жүргізу керек. Бауыр дисфункциясы дамыған кезде азитромицин қабылдауды тоқтату керек.
Эрготамин туындыларын қабылдайтын пациенттерде эрготизм пайда болуына кейбір макролидті антибиотиктерді бір мезгілде қабылдау түрткі болады. Қастауыштар мен азитромицин арасындағы өзара әрекеттесулер мүмкіндігіне қатысты деректер жоқ. Дегенмен эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігінен азитромицин және қастауыш туындылары бөлек-бөлек қабылданады.
Кез келген антибиотиктерді қабылдағандағы сияқты зеңдерді қоса, резистентті микроорганизмдерден туындаған асқын инфекциялар белгілеріне бақылау ұсынылады. Clostridium difficile туындаған диарея азитромицинді қоса, бактерияларға қарсы агенттерді пайдаланудың барлық жағдайларында хабарланды, және ауырлық дәрежесі бойынша жеңіл диареядан өлімге соқтыратын колитке дейін ауытқуы мүмкін. Бактерияларға қарсы дәрілермен емдеу ішектің қалыпты флорасын өзгертеді, бұл C. difficileшамадан тыс өсуіне әкеледі.
Ішекте С.difficileжоюға бағытталған этиотропты ем тағайындау керек және қажет болғанда хирургиялық емге көрсетілімді қарастыру керек.
Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде (ШСЖ <10 мл / мин) азитромициннің жүйелік әсерінің 33%-ға артқаны бақыланды.
Жүрек аритмиясының және екі бағытты тахикардия даму қаупіне әкелетін жүректің әсері ұзартылған реполяризациясы және QT аралығының ұзаруы азитромицинді қоса, басқа макролидтермен емдегенде анықталды.
Келесі жай-күйлер жүрек тоқтауына әкелуі мүмкін қарыншалық аритмия даму қаупін (оның ішінде екі бағытты тахикардия) жоғарылатады, сондықтан азитромицинді ағымдағы аритмогенді жай-күйі бар пациенттерде (әсіресе әйелдер және егде пациенттер), мысалы:
• QT аралығының туа біткен немесе құжатпен расталған ұзаруы
• қазіргі уақытта QT аралығын ұзартушы ретінде белгілі басқа белсенді заттармен, мысалы IA класс аритмияға қарсы дәрілер (хинидин және прокаинамид) және III класс (дофетилид, амиодарон және соталол), цизаприд және терфенадин; пимозид сияқты психозға қарсы дәрілер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; және моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондармен ем өткеріп жүрген
• электролиттік теңгерімі бұзылуы бар, әсіресе гипокалиемия және брадикардиясы бар гипомагниемия, жүрек аритмиясы немесе ауыр жүрек жеткіліксіздігі бар жағдайларда сақтықпен қолдану керек.
Миастения симптомдары өршуі және миастения синдромының жаңа бастауы азитромицин алған пациенттерде тіркелген. Пенициллин, әдетте, Streptococcus pyogenes туындаған ларингит /тонзиллитті емдегенде таңдау препараты болып табылады және жедел ревматизмді қызбада профилактика ретінде пайдаланылады.
Азитромицин, әдетте, стрептококктық фарингитке қарсы тиімді, бірақ оның жедел ревматизм қызбасын болдырмау үшін тиімділігі туралы ақпараттар жоқ.
Педиатрияда қолданылуы
6 жасқа дейінгі балаларға таблетка түріндегі дәрілік түрін колдану ұсынылмайды, суспензия түріндегі ЗИТМАК® 100 мг/5 мл немесе ЗИТМАК® 200 мг/5мл нұсқаулыққа сәйкес қабылдау ұсынылады.
Егде жастағы пациенттерге қолданылуы
Бауыр және бүйрек функциясы қалыпты егде жастағы пациенттерге дозаны түзетудің қажеті жоқ.
Жүктілік және лактация кезеңі
Болжамды пайдасы шарана үшін потенциалды қауіптен жоғары болса жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде препаратты қолдануға болады. Азитромицин емшек сүтіне өтеді, сондықтан бала емізуді тоқтату ұсынылады.
Дәрілік заттың көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Препараттың жағымсыз әсерлерін ескере отырып автокөлік немесе қозғалыстағы механизмдерді басқаруда сақтық жасау керек.
Артық дозалануы
Артық дозалануына қатысты мәліметтер жеткіліксіз.
Симптомдары:жүрек айнуы, құсу, диарея, естудің қайтымды жойылуы.
Емі: асқазан шаю және симптоматикалық ем тағайындау.
Шығарылу түрі және қаптамасы
ПВХ/ПЭ/ПВДХ үлбірден және баспалы алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада үлбірлі қабықпен қапталған 6 таблетка салынған.
1 пішінді қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге өндіруші-фирма голограммасы бар картон қорапшаға салынады.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25° С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
4 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы