Вольтарен, 75 мг/3 мл, р-р д/ин. №5, пачка картонная, Lek
Торговое название
ВольтаренÒ
Международное непатентованное название
Диклофенак
Лекарственная форма
Раствор для инъекций, 75 мг/3 мл
Состав
Одна ампула (3 мл) содержит
активное вещество - диклофенак натрия 75мг,
вспомогательные вещества: пропиленгликоль, спирт бензиловый, маннитол, натрия метабисульфит, натрия гидроксид, вода для инъекций.
Описание
Прозрачный раствор от бесцветного до бледно-желтого цвета.
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические препараты, нестероидные. Уксусной кислоты производные и родственные соединения. Диклофенак.
Код АТХ М01А В05
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
После внутримышечного введения 75 мг диклофенака его всасывание начинается немедленно. Максимальная концентрация в плазме, среднее значение которой составляет около 2.5 мкг/мл (8 мкмоль/л), достигается примерно через 20 минут. Сразу после ее достижения наблюдается быстрое снижение концентрации препарата в плазме. Количество всасывающегося активного вещества находится в линейной зависимости от величины дозы препарата. Величина площади под кривой “концентрация-время” (AUC) после внутримышечного введения препарата ВольтаренÒ примерно в 2 раза больше, чем после его перорального или ректального применения, поскольку в последних случаях около половины количества диклофенака метаболизируется при “первом прохождении” через печень.
После повторного применения препарата фармакокинетические показатели не изменяются. При условии соблюдения рекомендуемых интервалов между введениями препарата кумуляции не отмечается.
Связывание с белками сыворотки крови составляет 99.7%, оно происходит, преимущественно с альбумином (99,4%). Примерный объем распределения составляет 0.12-0.17 л/кг.
Диклофенак проникает в синовиальную жидкость, где его максимальная концентрация достигается на 2-4 часа позже, чем в плазме крови. Примерный период полувыведения из синовиальной жидкости составляет 3-6 часов. Через 2 часа после достижения максимальной концентрации в плазме концентрация диклофенака в синовиальной жидкости выше, чем в плазме, и ее значения остаются более высокими до 12 часов.
Метаболизм диклофенака осуществляется частично путем глюкуронизации неизмененной молекулы, но, главным образом, посредством однократного и многократного метоксилирования, что приводит к образованию нескольких фенольных метаболитов (3'-гидрокси, 4'-гидрокси-, 5'-гидрокси-, 4',5-дигидрокси- и 3'-гидрокси-4'-метоксидиклофенака), большинство из которых превращается в глюкуронидные конъюгаты. Два из этих фенольных метаболита биологически активны, но в значительно меньшей степени, чем диклофенак.Общий системный плазменный клиренс диклофенака составляет 263±56 мл/мин. Конечный период полувыведения составляет 1-2 часа. Период полувыведения 4-х метаболитов, включая два фармакологически активных, так же непродолжителен и составляет 1-3 часа. Один из метаболитов, 3'-гидрокси-4'-метокси-диклофенак, имеет более длительный период полувыведения, однако этот метаболит полностью неактивен.
Около 60% принятой дозы препарата выводится с мочой в виде глюкуроновых конъюгатов неизмененного активного вещества, а также в виде метаболитов, большинство из которых представляют собой глюкуроновые конъюгаты. В неизмененном виде выводится менее 1% диклофенака. Оставшаяся часть принятой дозы препарата выводится в виде метаболитов с желчью, с калом и мочой.
Фармакокинетика у отдельных групп больных
У некоторых пациентов пожилого возраста 15-минутная внутривенная инфузия привела к более высокой на 50% концентрации в плазме, чем это наблюдалось у молодых здоровых лиц.
У пациентов с нарушением функции почек при назначении препарата ВольтаренÒ в обычных разовых дозах накопления диклофенака не отмечалось. Однако в конечном счете метаболиты выводятся с желчью.
У пациентов с хроническим гепатитом или компенсированным циррозом печени показатели фармакокинетики диклофенака аналогичны таковым у пациентов без заболеваний печени.
Фармакодинамика
ВольтаренÒ содержит диклофенак натрия, вещество нестероидной структуры, оказывающее выраженное противовоспалительное, анальгетическое и жаропонижающее действие. Основным механизмом действия диклофенака считается торможение биосинтеза простагландинов. Простагландины играют важную роль в генезе воспаления, боли и лихорадки.
При ревматических заболеваниях противоспалительные и анальгетические свойства препарата ВольтаренÒ обеспечивают клинический эффект, характеризующийся значительным уменьшением выраженности таких симптомов и жалоб, как боль в покое и при движении, утренняя скованность и припухлость суставов, а также улучшением функции.
Диклофенак натрия не подавляет биосинтез протеогликанов хрящевой ткани.
При посттравматических и послеоперационных воспалительных явлениях ВольтаренÒ быстро купирует боли (как спонтанные, так и возникающие при движении), уменьшает воспалительный отек и отек послеоперационной раны.
Выявлен значительный анальгетический эффект препарата при умеренном и сильно выраженном болевом синдроме неревматического генеза. ВольтаренÒ способен устранять болевые ощущения при первичной дисменорее.
ВольтаренÒ, кроме того, оказывает благоприятное действие на проявления приступов мигрени.
Показания к применению
Внутримышечное введение
- обострение воспалительных и дегенеративных форм ревматизма: ревматоидный артрит, анкилозирующий спондилит, остеоартрит, спондилоартрит, болевой синдром при заболеваниях позвоночника, внесуставной ревматизм
- острый приступ подагры
- почечная или печеночная колики
- посттравматический и послеоперационный болевой синдром, воспаление и отечность
- тяжелые приступы мигрени
Внутривенная инфузия
- лечение или профилактика послеоперационной боли в условиях стационара
Способ применения и дозы
В рамках общей рекомендации доза препарата должна назначаться индивидуально. Побочные действия могут быть минимизированы посредством применения минимальной эффективной дозы в течение минимального периода, требуемого для контроля над симптомами.
Не следует применять инъекции препарата ВольтаренÒ более 2-х дней подряд. При необходимости лечение может быть продолжено с помощью препарата ВольтаренÒ в таблетках или ректальных свечах.
Внутримышечное введение
Препарат применяют у взрослых пациентов.
При проведении внутримышечной инъекции для того, чтобы избежать повреждения нервов или других тканей в месте инъекции (что может привести к мышечной слабости, мышечному параличу и гипестезии), рекомендуется придерживаться следующих правил.
Препарат следует вводить глубоко внутримышечно в верхний наружный квадрант ягодичной области, используя асептическую технику. Доза обычно составляет 75 мг (содержимое 1ампулы) 1 раз в день. В тяжелых случаях, в виде исключения, могут быть проведены 2 инъекции по 75 мг, с промежутком в несколько часов (вторая инъекция должна проводиться в противоположную ягодичную область).
В качестве альтернативы, одну инъекцию препарата в день (75 мг) можно комбинировать с приемом других лекарственных форм препарата ВольтаренÒ (таблетки, ректальные свечи), при этом максимальная суточная доза составляет 150 мг.
При приступах мигрени клинический опыт ограничен применением одной ампулы 75 мг; дозу вводят после применения суппозиториев по 75 мг в тот же день (при необходимости). Общая суточная доза не должна превышать 150 мг в первый день.
Внутривенная инфузия
ВольтаренÒ, раствор для инъекций, не следует вводить в виде внутривенной болюсной инъекции и применять более 2-х дней подряд.
Непосредственно перед началом инфузии препарата ВольтаренÒ, в зависимости от необходимой ее продолжительности, следует развести в 100-500 мл 0,9% раствора натрия хлорида или 5% раствора глюкозы, буферизованного раствором бикарбоната натрия для инъекций (0,5 мл 8,4% раствора или 1 мл 4,2%, или соответствующий объем иной концентрации), взятого из только что открытого контейнера; добавить к этому раствору содержимое одной ампулы препарата ВольтаренÒ. Использовать можно только прозрачные растворы. Если в растворе определяются кристаллы или осадок, для инфузии его применять нельзя.
Рекомендуются два альтернативных режима дозирования препарата ВольтаренÒ, раствора для инъекций. Для лечения умеренной и тяжелой послеоперационной боли 75 мг необходимо вводить непрерывно от 30 минут до 2 часов. При необходимости, лечение можно повторить через несколько часов, но доза не должна превышать 150 мг в течение любого периода в 24 часа.
Для профилактики послеоперационной боли через 15 мин-1 час после хирургического вмешательства необходимо ввести нагрузочную дозу 25-50 мг, после этого необходимо применить непрерывную инфузию примерно 5 мг/час до максимальной суточной дозы 150 мг.
Гериатрия (пациенты в возрасте >65)
Коррекция начальной дозы не требуется для пожилых пациентов. Тем не менее, необходимо соблюдать осторожность при применении у ослабленных пожилых пациентов или у пожилых пациентов с низкой массой тела.
Установленное сердечно-сосудистое заболевание или существенные факторы риска со стороны сердечно-сосудистой системы
Как правило, терапия препаратом ВольтаренÒ не рекомендована пациентам с установленным сердечно-сосудистым заболеванием или неконтролируемой гипертонией. При необходимости, ВольтаренÒ назначается пациентам с установленным сердечно-сосудистым заболеванием, неконтролируемой гипертонией, или существенными факторами риска сердечно-сосудистого заболевания только после тщательного рассмотрения и только в пределах суточных доз ≤ 100мг в случае терапии длительностью свыше 4 недель.
Пациенты с нарушенной функцией почек
ВольтаренÒ противопоказан пациентам с почечной недостаточностью (СКФ <15 мл/мин/1.73м2). В виду отсутствия специализированных исследований среди пациентов с нарушенной функцией почек, рекомендации по специальной корректировке дозы представить невозможно. Рекомендуется соблюдать осторожность при применении препарата ВольтаренÒ у пациентов с нарушением функции почек.
Пациенты с нарушенной функцией печени
ВольтаренÒ противопоказан пациентам с печеночной недостаточностью. В виду отсутствия специализированных исследований среди пациентов с нарушенной функцией печени, рекомендации по специальной корректировке дозы представить невозможно. Рекомендуется соблюдать осторожность при применении препарата ВольтаренÒ у пациентов с легким и умеренным нарушением функции печени.
Побочные действия
Следующие нежелательные эффекты включают явления, связанные с введением препарата ВольтаренÒ, раствора для инъекций и / или других лекарственных форм диклофенака в условиях краткосрочного и длительного применения.
Часто (≥ 1/100 до <1/10)
- головная боль, головокружение
- вертиго
- тошнота, рвота, диарея, диспепсия, боль в животе, метеоризм, пониженный аппетит
- повышение уровня трансаминаз
- задержка жидкости, отеки, артериальная гипертензия
- сыпь
- реакция в месте инъекции, боль в месте инъекции, затвердение в месте инъекции
Нечасто (≥1/100 до <1/1000)
- инфаркт миокарда, сердечная недостаточность, учащенное сердцебиение, боль в груди
Редко (≥ 1/1000 до <1/10000)
- гиперчувствительность, анафилактические и псевдоанафилактические реакции (включая артериальную гипотензию и шок)
- сонливость
- астма (включая диспноэ)
- гастрит, гастроинтестинальные кровотечения, рвота с примесью крови, геморрагическая диарея, мелена, язва желудка или кишечника (с кровотечением или без нее, перфорация)
- гепатит, желтуха, нарушение функции печени
- крапивница
- отек, некроз в месте инъекции
Очень редко (< 1/10000)
- абсцесс в месте инъекции
- тромбоцитопения, лейкопения, анемия (включая гемолитическую и апластическую анемию), агранулоцитоз
- ангионевротический отек (включая отек лица)
- дезориентация, депрессия, бессонница, ночные кошмары, раздражительность, психические расстройства
- парестезия, нарушение памяти, судороги, тревожность, тремор, асептический менингит, расстройство чувства вкуса, острое нарушение мозгового кровообращения
- нарушение зрения, нечеткость зрения, диплопия
- звон в ушах, нарушение слуха
- артериальная гипертензия, васкулит
- пневмонит
- колит (включая геморрагический колит и обострение язвенного колита или болезни Крона), запор, стоматит, глоссит, расстройства со стороны пищевода, диафрагмоподобные стриктуры кишечника, панкреатит
- фульминантный гепатит, гепатонекроз, печеночная недостаточность
- буллезный дерматит, экзема, эритема, мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз (синдром Лайелла), эксфолиативный дерматит, алопеция, реакция фоточувствительности, пурпура, пурпура Геноха-Шенлейна, зуд
- острая почечная недостаточность, гематурия, протеинурия, нефротический синдром, тубулоинтерстициальный нефрит, почечный папиллярный некроз
Неизвестно:
- синдром Коуниса
Диклофенак, особенно в высоких дозах (150 мг/сутки) и при длительном применении, может повышать риск возникновения артериальной тромбоэмболии (например, инфаркт миокарда или инсульт).
Визуальные эффекты
Визуальные нарушения, такие как нарушение зрения, помутнение зрения или диплопия, по-видимому, являются эффектами класса НПВП и, как правило, обратимы при прекращении лечения. Вероятным механизмом возникновения зрительных нарушений является ингибирование синтеза простагландинов и других родственных соединений, которые изменяют регуляцию кровотока в сетчатке, что приводит к потенциальным изменениям в зрении. Если такие симптомы возникают во время лечения диклофенаком, можно провести офтальмологическое обследование, чтобы исключить другие причины.
Противопоказания
- известная гиперчувствительность к действующему веществу, метабисульфиту натрия или к любым другим компонентам препарата
- наличие в анамнезе бронхоспазма, ангионевротического отека, крапивницы, острого ринита, назальных полипов или аллергических симптомов после приема ацетилсалициловой кислоты или других нестероидных противовоспалительные препаратов (НПВП)
- III триместр беременности и период лактации
- активная язва желудка и/или двенадцатиперстной кишки, кровотечение или перфорация
- печеночная недостаточность печеночная недостаточность (класс С по шкале Чайлда-Пью, цирроз печени и асцит)
- почечная недостаточность (СКФ <15 мл/мин/1.73м2)
- тяжелая сердечная недостаточность (ФК по NYHA III-IV)
- воспалительные заболевания кишечника (например, болезнь Крона или язвенный колит)
- пациенты с высоким риском развития послеоперационных кровотечений, нарушениями гемостаза и свертывания крови, риском гемопоэтических нарушений или цереброваскулярных кровотечений
- лечение послеоперационной боли после операции коронарного шунтирования (или применения аппарата искусственного кровообращения)
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Лекарственные взаимодействия
Ингибиторы CYP2C9: Рекомендуется соблюдать осторожность при совместном назначении диклофенака с ингибиторами CYP2C9 (такими, как вориконазол), которые могут привести к значительному увеличению пика концентрации в плазме крови и экспозиции диклофенака.
Литий, дигоксин
ВольтаренÒ может повышать концентрации лития и дигоксина в плазме крови. Рекомендуется мониторинг уровня лития и дигоксина в сыворотке крови.
Диуретики и антигипертензивные средства:
Как и для других НПВП, одновременное применение диклофенака с диуретиками или антигипертензивными средствами (например, бета-блокаторами, ингибиторами ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ)) может привести к снижению их антигипертензивного влияния. Пациенты, особенно лица пожилого возраста, должны находиться под тщательным контролем артериального давления. Пациенты должны получать надлежащую гидратацию, рекомендуется также мониторинг почечной функции после начала сопутствующей терапии и на регулярной основе после нее, особенно в отношении диуретиков и ингибиторов АКФ, вследствие увеличения риска нефротоксичности. Сопутствующее лечение препаратами калия может быть связано с увеличением уровня калия в сыворотке крови, что требует пребывания больных под постоянным контролем.
Циклоспорин и такролимус
Влияние НПВП на синтез простагландинов в почках может усиливать нефротоксичность циклоспорина и такролимуса. Диклофенак следует применять в более низких дозах, чем у больных, которые не получают циклоспорин или такролимус.
Препараты, вызывающие гиперкалиемию
Сопутствующее лечение калийсберегающими диуретиками, циклоспорином, такролимусом или триметопримом может увеличить сывороточные уровни калия. Следует часто контролировать уровни калия в сыворотке крови.
Антибактериальные средства - производные хинолона
Имеются отдельные сообщения о развитии судорог у больных, получавших одновременно производные хинолона и НПВП.
Другие нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) и кортикостероиды
Одновременное системное применение НПВП или кортикостероидов с диклофенаком может увеличивать частоту возникновения нежелательных явлений со стороны желудочно-кишечного тракта.
Антикоагулянты и антитромботические средства
Существуют сообщения о повышении риска кровотечений у пациентов, принимавших одновременно ВольтаренÒ и антикоагулянты. В случае такого сочетания лекарственных средств рекомендуется тщательное и регулярное наблюдение за больными.
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС)
Одновременное назначение системных НПВП и СИОЗС может повысить риск желудочно-кишечного кровотечения.
Противодиабетические препараты
Возможно одновременное применение препарата ВольтаренÒ и противодиабетических препаратов, при этом эффективность последних не изменяется. Известны отдельные сообщения о развитии в таких случаях, как гипогликемии, так и гипергликемии, что обусловливало необходимость изменения дозы сахароснижающих препаратов во время применения препарата ВольтаренÒ.
Были также отдельные сообщения о метаболическом ацидозе, когда диклофенак применялся одновременно с метформином, особенно у пациентов с ранее существующей почечной недостаточностью.
Колестипол и холестирамин
Одновременное применение диклофенака и колестипола или холестирамина уменьшает всасывание диклофенака примерно на 30% и 60%, соответственно. Препараты следует принимать с интервалом в несколько часов.
Метотрексат
Следует соблюдать осторожность при назначении НПВП менее чем за 24 часа до или после приема метотрексата, так как в таких случаях может повышаться концентрация метотрексата в крови и усиливаться его токсическое действие.
Индукторы CYP2C9
Рекомендуется соблюдать осторожность при одновременном применении диклофенака с индукторами CYP2C9 (такими как рифампицин), поскольку это может привести к значительному снижению концентрации в плазме и воздействию диклофенака.
Фенитоин
Рекомендуется мониторинг концентрации фенитоина в плазме при одновременном применении с диклофенаком из-за возможного увеличения в экспозиции фенитоина.
Фармацевтическая несовместимость
Не следует смешивать раствор препарата ВольтаренÒ, содержащийся в ампулах, с растворами других лекарственных средств для инъекций.
Особые указания
Общие
Следует избегать применения препарата ВольтаренÒ с системными НПВП, включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2, в виду отсутствия какой-либо синергической пользы и возможности развития дополнительных побочных эффектов.
Следует соблюдать осторожность при назначении препарата лицам пожилого возраста. Для людей пожилого возраста со слабым здоровьем и для пациентов с низким показателем массы тела рекомендуется применять самые низкие эффективные дозы.
Астма в анамнезе
У больных с бронхиальной астмой, сезонным аллергическим ринитом, отеком слизистой оболочки носа (назальные полипы), с хроническими обструктивными заболеваниями легких или хроническими инфекциями дыхательных путей (особенно связанными с аллергическими, подобными ринитам, симптомами) чаще, чем у других возникают реакции на НПВП, похожие на обострение астмы, отек Квинке или крапивницу. Таким больным рекомендованы специальные меры (готовность к оказанию неотложной помощи). Это также касается больных аллергией на другие вещества, например, с кожными реакциями, зудом или крапивницей.
Особые предостережения рекомендуются в случае, когда ВольтаренÒ применяется парентерально пациентам с бронхиальной астмой, поскольку симптомы могут обостряться.
Влияние на пищеварительную систему
Как и при применении других НПВП, при назначении препарата ВольтаренÒ пациентам с симптомами, свидетельствующими о нарушениях со стороны пищеварительной системы (ПС), с наличием язвы желудка или кишечника, кровотечения или перфорации в анамнезе, обязательно медицинское наблюдение и особая осторожность. Риск возникновения кровотечения в желудочно-кишечном тракте увеличивается с повышением дозы препарата у больных с язвой в анамнезе, особенно с осложнениями в виде кровотечения или перфорации, и у людей пожилого возраста. Если при применении препарата ВольтаренÒ у пациентов возникают желудочно-кишечные кровотечения или изъязвление, лечение следует прекратить.
Чтобы снизить риск токсического воздействия на ПС у пациентов с язвой в анамнезе, особенно с осложнениями в виде кровотечения или перфорации и у людей пожилого возраста, лечение начинают и поддерживают низкими эффективными дозами.
Для таких пациентов, а также больных, нуждающихся в сопутствующем применении лекарственных средств, содержащих низкие дозы ацетилсалициловой кислоты или других лекарственных средств, которые предположительно повышают риск нежелательного воздействия на ПС, следует рассмотреть вопрос о применении комбинированной терапии с применением защитных средств (например, ингибиторов протонного насоса или мизопростола).
Пациенты с желудочно-кишечной токсичностью в анамнезе, особенно пожилого возраста, должны сообщать о любых необычных абдоминальных симптомах (особенно кровотечения в ПС). Предостережения также нужны для больных, получающих сопутствующие лекарства, которые могут повысить риск развития язвы или кровотечения, такие как системные кортикостероиды, антикоагулянты, антитромботические средства или селективные ингибиторы обратного захвата серотонина.
ВольтаренÒ необходимо с осторожностью назначать больным, в анамнезе которых имеются воспалительные заболевания кишечника, такие как болезнь Крона или неспецифические язвенные колиты, и устанавливать тщательный медицинский контроль и соответствующие предупредительные меры, в связи с потенциальным обострением.
Влияние на печень
Тщательный медицинский контроль необходим в случае, когда ВольтаренÒ назначается пациентам с нарушением функции печени, поскольку состояние таких больных может обостриться.
Как и при применении других НПВП, уровень одного и более печеночных энзимов может повышаться.
Это наблюдалось очень часто при применении диклофенака в исследованиях (примерно у 15% пациентов), но очень редко сопровождалось проявлением клинических симптомов. В большинстве случаев наблюдалось повышение до предельных уровней. Часто (в 2,5% случаев) выявленное повышение было умеренным (от ≥3 до <8 раз по сравнению с верхней границей нормы), тогда как частота выраженного повышения (≥8 раз по сравнению с верхней границей нормы) оставалась около 1%. В вышеупомянутых клинических исследованиях повышение уровня печеночных ферментов сопровождалось клиническими проявлениями поражения печени в 0,5% случаев. Повышение уровней ферментов обычно было обратимым после прекращения приема препарата.
Во время длительного лечения препаратом ВольтаренÒ (таблетками или суппозиториями), назначается регулярный контроль функции печени. Если нарушения функции печени сохраняются или ухудшаются, а также, если наблюдаются симптомы, связанные с прогрессирующими заболеваниями печени, или другие проявления (например, эозинофилия, сыпь), применение препарата ВольтаренÒ следует прекратить. Течение заболеваний, таких как гепатит, может проходить без продромальных симптомов.
Осторожность необходима в случае, когда ВольтаренÒ применяется у пациентов с печеночной порфирией из-за вероятности провокации приступа.
Влияние на почки
Поскольку при лечении НПВП сообщалось о задержке жидкости, артериальной гипертензии и отеке, рекомендуется мониторинг почечной функции больным с нарушением функции сердца или почек (в т.ч. с функциональной почечной недостаточностью на фоне гиповолемии, нефротического синдрома, волчаночной нефропатии и декомпенсированного цирроза печени), артериальной гипертензией в анамнезе, больным пожилого возраста, больным, получающим терапию диуретиками или препаратами, которые значимо влияют на функцию почек, и пациентам с существенным снижением внеклеточного объема жидкости по любой причине, например, до или после серьезного хирургического вмешательства. Прекращение терапии НПВП обычно приводит к возвращению в состояние, которое предшествовало лечению.
Кожные реакции
В связи с применением НПВП, включая ВольтаренÒ, очень редко сообщалось о тяжелых, вплоть до фатальных, кожных реакциях, включая эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса — Джонсона и токсический эпидермальный некролиз. Наиболее высокий риск этих реакций существует в начале терапии, а развитие этих реакций отмечается в большинстве случаев в первый месяц лечения. ВольтаренÒ следует отменить при первых проявлениях кожной сыпи, очагов повреждения слизистой оболочки или любых других проявлениях гиперчувствительности.
Как и в случае с другими НПВП, в очень редких случаях с диклофенаком могут возникнуть аллергические реакции, включая анафилактические/анафилактоидные реакции, при отсутствии прежней экспозиции препарату.
Влияние на гематологические показатели
При длительном применении препарата, как и других НПВП, рекомендуется мониторинг анализа крови. Как и другие НПВП, ВольтаренÒ может временно ингибировать агрегацию тромбоцитов. Следует тщательно наблюдать за больными с нарушениями гемостаза.
Сердечно-сосудистые эффекты
Лечение НПВП, включая диклофенак, особенно в высоких дозах и в течение длительного периода, может быть связано с небольшим повышением риска серьезных кардиоваскулярных случаев тромбоза (включая инфаркт миокарда и инсульт). Для сведения к минимуму потенциального риска побочных кардиоваскулярных осложнений у пациентов, принимающих НПВП, особенно у пациентов с сердечнососудистыми факторами риска, следует применять минимальную эффективную дозу при наименьшей допустимой продолжительности лечения.
Как правило, терапия препаратом ВольтаренÒ не рекомендована пациентам с установленным сердечно-сосудистым заболеванием (застойная сердечная недостаточность, установленная ишемическая болезнь сердца, периферическая артериальная болезнь) или неконтролируемой гипертонией. При необходимости, ВольтаренÒ назначается пациентам с установленным сердечно-сосудистым заболеванием, неконтролируемой гипертонией, или существенными факторами риска сердечно-сосудистого заболевания (гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет и курение) только после тщательного рассмотрения и только в пределах суточных доз ≤ 100мг в случае терапии длительностью свыше 4 недель.
В виду возможного повышения рисков от диклофенака со стороны сердечно-сосудистой системы в результате дозировки и продолжительности экспозиции, необходимо использовать минимальную эффективную дозу в течение минимального периода. Требуется периодически проводить повторную оценку потребности в облегчении симптомов и ответа на терапию пациента, в частности при продолжительности терапии свыше 4 недель.
Пациенты должны проявлять бдительность в отношении проявлений и симптомов тяжелых артериотромботических явлений (например, боль в груди, одышка, слабость, неразборчивая речь), которые могут возникнуть без предупреждающих симптомов. Пациенты должны быть проинструктированы о необходимости срочного посещения терапевта в подобных случаях.
Вспомогательные вещества препарата ВольтаренÒ
Метабисульфит натрия в растворе для инъекций может привести к изолированной тяжелой реакции гиперчувствительности и бронхоспазму.
Маскировка проявления инфекционных заболеваний
ВольтаренÒ, как и другие НПВП, благодаря своим фармакодинамическим свойствам, может маскировать проявления и симптомы инфекционных заболеваний.
Беременность и период лактации
Данные о применении диклофенака у беременных женщин ограничены. Ингибирование синтеза простагландинов может отрицательно влиять на течение беременности и/или развитие эмбриона или плода. Полученные в эпидемиологических исследованиях данные свидетельствуют о повышенном риске невынашивания, а также развития пороков сердца и гастрошизиса после применения ингибиторов синтеза простагландинов в ранние сроки беременности. Считается, что риск возрастает с повышением дозы и увеличением продолжительности терапии. Поэтому препарат Вольтарен® не следует назначать в первые два триместра беременности, если только польза от его применения не превысит риски для плода.
Диклофенак не следует назначать при первых двух триместрах беременности, за исключением случаев крайней необходимости. Если диклофенак принимает женщина, которая пытается забеременеть или находится в I или II триместре беременности, доза должна быть как можно ниже, а продолжительность лечения — как можно короче. Диклофенак противопоказан в III триместр беременности. Все ингибиторы синтеза простагландинов могут:
обусловить такие риски для плода:
- токсическое поражение сердца и дыхательной системы (с преждевременным закрытием артериального протока и развитием легочной гипертензии);
- нарушение функции почек, которое может прогрессировать до почечной недостаточности, которая сопровождается олигогидрамниозом;
обусловить такие риски для матери и ребенка:
- удлинение времени кровотечения и влияние на ингибирование агрегации тромбоцитов, даже при применении в низких дозах;
- ингибирование сокращений матки, что приводит к задержке и удлинению родов.
Диклофенак проникает в грудное молоко в небольшом количестве. Чтобы избежать нежелательного влияния на грудного ребенка, ВольтаренÒ не следует применять во время кормления грудью. Если лечение крайне необходимо, следует прекратить кормление грудью и перевести ребенка на искусственное кормление.
Фертильность
ВольтаренÒ может повлиять на фертильность женщины. Препарат не рекомендуют женщинам, планирующим беременность. Женщины, имеющие осложнения с оплодотворением, или те, которые проходили обследование вследствие инфертильности, должны прекратить применение препарата ВольтаренÒ.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Пациенты, у которых во время лечения препаратом ВольтаренÒ наблюдаются нарушения зрения, головокружение, сонливость или другие нарушения со стороны центральной нервной системы, должны воздерживаться от управления автотранспортом и работы с механизмами.
Передозировка
Симптомы: рвота, гастроинтестинальное кровотечение, диарея, головокружение, звон в ушах или судороги. В случае тяжелого отравления возможна острая почечная недостаточность и поражение печени.
Лечение: поддерживающие меры и симптоматическое лечение, которые необходимы для устранения таких осложнений, как артериальная гипотензия, почечная недостаточность, судороги, гастроинтестинальные нарушения и угнетение дыхания.
Особые меры, такие как форсированный диурез, диализ или гемоперфузия, не могут гарантировать выведение НПВП вследствие их высокого связывания с белками плазмы крови и интенсивного метаболизма.
Форма выпуска и упаковка
По 3 мл раствора в ампулы из бесцветного стекла типа I с кольцом для вскрытия зеленого цвета и точкой синего цвета.
На каждую ампулу наклеивают этикетку из бумаги самоклеющейся.
По 5 ампул в контурную ячейковую упаковку из картона коробочного. Каждую контурную ячейковую упаковку вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 30оС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
|
|
|
|
Саудалық атауы
ВольтаренÒ
Халықаралық патенттелмеген атауы
Диклофенак
Дәрілік түрі
Инъекцияға арналған 75 мг/3 мл ерітінді
Құрамы
Бір ампуланың (3 мл) ішінде
белсенді зат – 75 мг натрий диклофенагы бар,
қосымша заттар: пропиленгликоль, бензил спирті, маннитол, натрий метабисульфиті, натрий гидроксиді, инъекцияға арналған су.
Сипаттамасы
Түссізден бозғылт-сары түске дейінгі мөлдір ерітінді
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар, стероидты емес. Сірке қышқылы туындылары және тектес қосылыстар. Диклофенак.
АТХ коды M01AB05
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
75 мг диклофенакты бұлшықет ішіне енгізгеннен кейін ол дереу сіңіріле бастайды. Қан плазмасындағы орташа мәні 2,5 мкг/мл-ге (8 мкмоль/л) жуықты құрайтын ең жоғары концентрациясына шамамен 20 минуттан кейін жетеді. Оған жету бойына препараттың қан плазмасындағы концентрациясының тез төмендегені байқалады. Сіңетін белсенді заттың мөлшері препарат дозасының шамасына тікелей байланыста болады. ВольтаренÒ препаратын бұлшықет ішіне енгізгеннен кейінгі «концентрация-уақыт» қисығы астындағы аудан (АUС) шамасы, оны ішіп немесе ректальді түрде қолдануға қарағанда, шамамен 2 есе көп болады, өйткені соңғы жағдайларда диклофенактың жартысына жуық мөлшері бауыр арқылы «алғаш өту» кезінде метаболизмге ұшырайды.
Препаратты қайта қабылдағаннан кейін фармакокинетикалық көрсеткіштері өзгермейді. Препараттарды енгізу арасындағы тиісті аралықты сақтаған жағдайда препараттың жиналуы байқалмайды.
Қан сарысуы ақуыздарымен байланысуы 99,7%-ды құрайды, ол көбінесе альбуминмен (99,4%) байланысады. Шамаланған таралу көлемі дене салмағының әр келісіне шаққанда 0,12-0,17 л құрайды.
Диклофенак синовиальді сұйықтыққа өтеді, онда ол ең жоғары концентрациясына, қан плазмасындағыға қарағанда, 2-4 сағат кеш жетеді. Синовиальді сұйықтықтан шамаланған жартылай шығарылу кезеңі 3-6 сағатты құрайды. Плазмада ең жоғары концентрациясына жеткеннен кейін 2 сағаттан соң диклофенактың синовиальді сұйықтықтағы концентрациясы, плазмадағыға қарағанда, жоғары болады, және оның мәні 12 сағатқа дейінгі уақыт кезеңі ішінде өте жоғары күйінде қалады.
Диклофенактың метаболизмі өзгермеген молекуланың ішінара глюкуронизациясы арқылы, бірақ, негізінен, бір реттік және көп реттік метоксилдену арқылы жүзеге асады, ол бірнеше фенолды метаболиттердің (3¢-гидрокси-, 4¢-гидрокси-, 5¢-гидрокси-, 4¢,5-дигидрокси- және 3¢-гидрокси-4¢-метоксидиклофенак) пайда болуына әкеп соқтырады, олардың көбісі глюкуронидті конъюгаттарға айналады. Осы фенолдық метаболиттің екеуі биологиялық тұрғыдан белсенді, бірақ диклофенакқа қарағанда едәуір аз дәрежеде.
Диклофенактың жалпы жүйелік плазмалық клиренсі минутына 263±56 мл құрайды. Соңғы жартылай шығарылу кезеңі – 1-2 сағат. 4 метаболиттің, екі фармакологиялық тұрғыдан белсенділерін қоса, жартылай шығарылу кезеңі де ұзақ емес және 1-3 сағатты құрайды. Метаболиттердің біреуі – 3'-гидрокси-4'-метокси-диклофенактың жартылай шығарылу кезеңі ұзақ, алайда бұл метаболит толық белсенді емес.
Препараттың қолданылған дозасының 60%-ға жуығы несеппен бірге өзгеріске ұшырамаған белсенді зат глюкуронды конъюгаттар түрінде, сондай-ақ метаболиттер түрінде шығарылады, олардың көбісі глюкуронды конъюгаттар болып табылады. Диклофенактың 1%-дан азы өзгермеген күйінде шығарылады. Препараттың қолданылған дозасының қалған бөлігі метаболиттер түрінде өтпен, нәжіспен және несеппен бірге шығарылады.
Науқастардың жекелеген тобындағы фармакокинетикасы
Егде жастағы кейбір пациенттерде 15 минуттық вена ішіне инфузия, дені сау жас адамдарда байқалғанға қарағанда, плазмада 50%-дан жоғары концентрацияға әкелді.
ВольтаренÒ препаратының әдеттегі бір реттік дозасын тағайындаған кезде бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде диклофенактың жиналып қалуы байқалған жоқ. Алайда, соңында метаболиттер өтпен бірге шығарылады.
Созылмалы гепатиті немесе бауырдың компенсацияланған циррозы бар пациенттерде диклофенактың фармакокинетикасының көрсеткіштері бауыр ауруы жоқ пациенттердікіне ұқсас болады.
Фармакодинамикасы
Вольтарен® құрамында натрий диклофенагы, қабынуға қарсы, ауыруды сездірмейтін және ыстықты түсіретін айқын әсері бар стероидты емес құрылымдағы зат бар. Диклофенактың негізгі әсер ету механизмі простагландиндер биосинтезінің тежелуі деп есептеледі. Простагландиндер қабыну, ауыру және қызбаның генезінде маңызды рөл атқарады.
Ревматизм ауруларында ВольтаренÒ препаратының қабынуға қарсы және ауыруды сездірмейтін қасиеттері, тыныштық кезінде және қимылдау кезінде ауыруы, буындардағы таңертеңгі қимыл шектелуі және ісінуі сияқты ауру симптомдары мен шағымдарының айқындылығының елеулі азаюымен, сондай-ақ функцияларының жақсаруымен сипатталатын, клиникалық әсерді қамтамасыз етеді.
Натрий диклофенагы шеміршек тіндеріндегі протеогликандардың биосинтезін төмендетпейді.
Жарақаттан және операциядан кейінгі қабыну құбылыстарында ВольтаренÒ ауыруды (кездейсоқ, сондай-ақ қозғалған кезде болатын) тез басады, қабынған ісінуді және операциядан кейін жараның ісінуін азайтады.
Генезі ревматизмдік емес орташа және күшті білінетін ауыру синдромында препараттың ауыруды сездірмейтін елеулі әсері анықталды. ВольтаренÒ алғашқы дисменореяда ауыру сезімін жоюға қабілетті.
ВольтаренÒ, бұдан басқа, бас сақинасы ұстамаларының біліністеріне жағымды әсер етеді.
Қолданылуы
Бұлшықетішілік енгізу
- ревматизмнің қабынған және дегенеративтік түрлерінде өршуі: ревматоидты артритте, шорбуынданған спондилитте, остеоартритте, спондилоартритте, омыртқа ауруларындағы ауыру синдромында, буыннан тыс ревматизмде
- подаграның жедел ұстамасында
- бүйрек немесе бауыр шаншуларында
- жарақаттан және операциядан кейінгі ауыру синдромында, қабынуда және ісінуде
- бас сақинасының ауыр ұстамаларында
Венаішілік инфузия
- операциядан кейінгі ауыруды стационар жағдайында емдеу және профилактикасы.
Қолдану тәсілі және дозалары
Жалпы нұсқаулар шегінде препарат дозасы әр адамға жекелей тағайындалуы тиіс. Жағымсыз әсерлері симптомдарды бақылау үшін қажетті ең аз кезең ішінде тиімді ең төмен дозаны қолдану арқылы барынша азайтылуы мүмкін.
ВольтаренÒ препараты инъекциясын 2 күннен астам қатарынан қолданбаған жөн. Қажет болғанда ем ВольтаренÒ препаратының таблеткалары және ректальді свечалары жәрдемімен жалғастырылуы мүмкін.
Бұлшықет ішіне енгізу
Препаратты ересек пациенттерге қолданады.
Бұлшықет ішіне инъекция жасаған кезде инъекция жасаған жердегі жүйкелердің немесе басқа тіндердің зақымдануына (бұлшықет әлсіздігіне, бұлшықет салдануына және гипестезияға әкелуі мүмкін) жол бермеу үшін келесі ережелерді орындау керек.
Препаратты асептикалық техниканы пайдалана отырып, бөксе аймағының жоғарғы сыртқы квадрантындағы бұлшықет ішіне терең енгізген жөн. Доза әдетте күніне 1 рет 75 мг (1 ампуланы) құрайды. Ауыр жағдайларда бірнеше сағат аралықпен 75 мг-нан 2 инъекция жасалуы мүмкін (екінші инъекция екінші жақтағы бөксе аймағына жасалуы тиіс).
Балама ретінде, күніне препараттың бір инъекциясын (75 мг) ВольтаренÒ препаратының басқа дәрілік түрлерін (таблеткалар, ректальді свечалар) қабылдаумен біріктіруге болады, мұндайда ең жоғары тәуліктік доза 150 мг-ды құрайды.
Бас сақинасы ұстамаларында клиникалық тәжірибе 75 мг бір ампуланы қолданумен шектеледі; дозаны сол күні (қажет болғанда) 75 мг-дық суппозиторийлерді қолданғаннан кейін енгізеді. Жалпы тәуліктік доза алғашқы күні 150 мг-нан аспауы тиіс.
Вена ішіне инфузия
ВольтаренÒ препаратын инъекцияға арналған ерітіндіні, вена ішіне болюстік инъекция түрінде енгізбеген және 2 күннен артық қатарынан қолданбаған жөн.
ВольтаренÒ препаратымен инфузияны тікелей бастар алдында, оның қажетті ұзақтығына байланысты, 100-500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% глюкоза ерітіндісінде, жаңа ғана ашылған контейнерден алынған инъекцияға арналған натрий бикарбонатының буферленген ерітіндісімен (0,5 мл 8,4% ерітіндісі немесе 1 мл 4,2% ерітіндісі, немесе басқа концен-трацияның тиісті көлемі) сұйылтқан жөн; осы ерітіндіге ВольтаренÒ препаратының бір ампуласының ішіндегіні қосу керек. Тек мөлдір ерітінділерді пайдалану керек. Егер ерітіндіден кристалдар немесе шөгінді табылса, оны инфузия үшін қолдануға болмайды.
ВольтаренÒ препаратын, инъекцияға арналған ерітіндіні, дозалаудың екі баламалы режимі ұсынылады. Операциядан кейінгі орташа және ауыр ауыруларды емдеу үшін 75 мг-ды үзіліссіз 30 минуттан 2 сағатқа дейін енгізу қажет. Қажет болғанда, емдеуді бірнеше сағаттан кейін қайталауға болады, бірақ доза 24 сағаттың кез келген кезеңінде 150 мг-нан аспауы тиіс.
Хирургиялық араласымнан кейін 15 мин-1 сағаттан соң операциядан кейінгі ауырудың профилактикасы үшін жүктеме 25-50 мг дозаны енгізу қажет, осыдан кейін шамамен сағатына 5 мг-нан ең жоғары тәуліктік 150 мг дозаға дейін үздіксіз инфузияны қолдану қажет.
Гериатрия ( >65 жастағы пациенттер)
Егде жастағы пациенттер үшін бастапқы дозаны түзетудің қажеті жоқ. Дегенмен әлсіреген егде жастағы пациенттерде немесе дене салмағы төмен егде жастағы пациенттерде қолданғанда сақ болу керек.
Анықталған жүрек-қантамыр ауруы немесе жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан бұрыннан бар қауіп факторлары
Әдеттегідей, ВольтаренÒ препаратымен емделуге жүрек-қантамыр аурулары анықталған немесе бақылауға келмейтін гипертониясы бар пациенттерге кеңес берілмейді. Қажет болғанда, ВольтаренÒжүрек-қантамыр аурулары анықталған немесе бақылауға келмейтін гипертониясы бар, немесе жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан бұрыннан бар қауіп факторы барпациенттерге тек жан-жақты қарастырылғаннан кейін және емдеу ұзақтығы 4 аптадан асатын жағдайда тәуліктік ≤ 100мг доза шегінде ғана тағайындалады.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер
ВольтаренÒ препаратын бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <15 мл/мин/1.73м2) бар пациенттерге қолдануға болмайды. Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер арасында мамандандырылған зерттеулер жүрмегендіктен, дозаны арнайы түзетуге қатысты нұсқаулар беру мүмкін емес. ВольтаренÒ препаратын бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттерге қолданғанда сақ болу керек.
Бауыр функциясы бұзылған пациенттер
ВольтаренÒ препаратын бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдануға болмайды. Бауыр функциясы бұзылған пациенттер арасында мамандандырылған зерттеулер жүрмегендіктен, дозаны арнайы түзетуге қатысты нұсқаулар беру мүмкін емес. ВольтаренÒ препаратын бауыр функциясының жеңіл және орташа бұзылулары бар пациенттерге қолданғанда сақ болу керек.
Жағымсыз әсерлері
Келесі жағымсыз әсерлеріне, қысқа мерзімге және ұзақ қолданған жағдайларда, ВольтаренÒ препаратын, инъекцияға арналған ерітіндіні және/немесе диклофенактың басқа дәрілік түрлерін енгізумен байланысты болатын құбылыстар қамтылған.
Жиі (≥ 1/100 - <1/10 дейін)
- бас ауыру, бас айналу
- вертиго
- жүректің айнуы, құсу, диарея, диспепсия, іштің ауыруы, метеоризм, тәбеттің төмендеуі
- трансаминаза деңгейінің жоғарылауы
- сұйықтықтың іркілуі, ісінулер, артериялық гипертензия
- бөртпе
- инъекция жасалған жерде реакция, инъекция жасалған жердің ауыруы, инъекция жасалған жердің қатаюы
Жиі емес (≥1/100 - <1/1000 дейін)
- миокард инфарктісі, жүрек жеткіліксіздігі, жүректің жиі соғуы, кеуденің ауыруы
Сирек (≥ 1/1000 - <1/10000 дейін)
- аса жоғары сезімталдық, анафилаксиялық және жалған анафилаксиялық реакциялар (артериялықгипотензияны және шокты қоса)
- ұйқышылдық
- демікпе (диспноэны қоса)
- гастрит, гастроинтестинальді қан кетулер, қан аралас құсу, геморрагиялық диарея, мелена, асқазанның немесе ішектің ойық жарасы (қан кететін немесе онсыз, перфорация)
- гепатит, сарғаю, бауыр функциясының бұзылуы
- есекжем
- инъекция жасалған жерде ісіну, некроз
Өте сирек (< 1/10000)
- инъекция жасалған жерде абсцесс
- тромбоцитопения, лейкопения, анемия (гемолиздік және апластикалық анемияны қоса), агранулоцитоз
- ангионевроздық ісіну (беттің ісінуін қоса)
- бағыттан адасу, депрессия, ұйқысыздық, түнгі қорқыныштар, тітіркенгіштік, психикалық бұзылулар
- парестезия, жадының нашарлауы, құрысулар, үрейлену, діріл, асептикалық менингит, дәм сезімінің бұзылуы, ми қан айналымының жедел бұзылуы
- көрудің бұзылуы, көрудің көмескіленуі, диплопия
- құлақтың шыңылдауы, естудің нашарлауы
- артериялық гипертензия, васкулит
- пневмонит
- колит (геморрагиялық колитті және ойық жаралы колитті немесе Крон ауруын қоса), іш қату, стоматит, глоссит, өңеш тарапынан бұзылулар, ішектің диафрагма тәрізді стриктурасы, панкреатит
- фульминантты гепатит, гепатонекроз, бауыр жеткіліксіздігі
- буллезді дерматит, экзема, эритема, мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз (Лайелл синдромы), эксфолиативті дерматит, алопеция, фотосезімталдықреакциясы, пурпура, Генох-Шенлейн пурпурасы, қышыну
- бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, гематурия, протеинурия, нефроздық синдром, тубулоинтерстициальді нефрит, бүйректік папиллярлы некроз
Белгісіз
- Коунис синдромы
Диклофенак, әсіресе жоғары дозаларда (тәулігіне 150 мг) және ұзақ қолданғанда артериялық тромбоэмболияның (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) пайда болу қаупін арттыруы мүмкін.
Көріністік әсері
Көрудің бұзылуы, көрудің бұлыңғырлануы немесе диплопия сияқты көрудің бұзылулары шамамен ҚҚСП класының әсері болып табылады, және әдетте емді тоқтатқанда қайтымды. Көру бұзылуы туындауының ықтимал механизмі көрудің потенциалды өзгерістеріне әкелетін торқабықтағы қан ағынының реттелуін өзгертетін простагландиндер синтезінің және басқа тектес қосылыстардың тежелуі болып табылады. Егер диклофенакпен ем уақытында осындай симптомдар туындаса басқа себептерін жоққа шығару үшін офтальмологиялық зерттеулер жүргізуге болады.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препараттың әсер етуші затына, натрий метабисульфитіне немесе препараттың кез келген басқа компонентіне белгілі аса жоғары сезімталдық
- анамнезінде ацетилсалицил қышқылын немесе басқа қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды (ҚҚСП) қабылдағаннан кейінгі бронхтүйілуі, ангионевроздық ісіну, есекжем, жедел ринит, мұрын полиптері немесе аллергиялық симптомдар болуы
- жүктіліктің III триместрі және лактация кезеңі
- асқазанның және/немесе он екі елі ішектің белсенді ойық жарасы, қан кету немесе перфорация
- бауыр жеткіліксіздігі (Чайлд-Пью шкаласы бойынша С классы, бауыр циррозы және асцит)
- бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ <15 мл/мин/1.73м2)
- жүректің ауыр жеткіліксіздігі (ФК NYHA бойынша III-IV)
- ішектің қабыну аурулары (мысалы, Крон ауруы немесе ойық жаралы колит)
- операциядан кейінгі қан кетудің жоғары қаупі, гемостаз және қан ұюының бұзылулары, гемопоэздік бұзылулар немесе цереброваскулярлы қан кетулер қаупі бар пациенттер
- коронарлық шунттау операциясынан кейін операциядан кейінгі ауыруды емдеу (немесе жасанды қан айналымы аппаратын қолдану)
- 18 жасқа дейінгі балалар және жасөспірімдер
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
CYP2C9 тежегіштері:
Диклофенакті CYP2C9 тежегіштерімен (мысалы, вориконазол сияқты) бірге тағайындағанда сақ болу керек, олар қан плазмасында диклофенактың ең жоғары концентрациясын және экспозициясын едәуір арттыруы мүмкін.
Литий, дигоксин.
ВольтаренÒ қан плазмасында литийдің және дигоксиннің концентрацияларын арттыруы мүмкін. Қан сарысуындағы литий мен дигоксин деңгейін мониторингілеу ұсынылады.
Диуретиктер және гипертензияға қарсы дәрілер
Басқа да ҚҚСП сияқты, диклофенакты диуретиктермен немесе гипертензияға қарсы дәрілермен (мысалы, бета-блокаторлармен, ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері) бір мезгілде қолдану олардың гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуіне әкеп соғуы мүмкін. Пациенттердің, әсіресе егде жастағы адамдардың, артериялық қысымы мұқият бақылауда болуы тиіс. Пациенттер талапқа сай гидратацияны алуы тиіс, қатарласа жүргізілетін емді қабылдай бастағаннан кейін және одан кейін жүйелі түрде, әсіресе диуретиктер мен АӨФ тежегіштеріне қатысты, нефроуыттылық қаупінің артуы салдарынан, бүйрек функциясына да мониторинг жүргізу керек. Калий препараттарымен қатарластыра емдеу қан сарысуында калий деңгейінің артуымен байланысты болуы мүмкін, бұл науқастың ұдайы бақылауда болуын қажет етеді.
Циклоспорин және такролимус
ҚҚСП бүйректерде простагландиндердің синтезіне ықпалы циклоспорин және такролимустің нефроуыттылығын күшейтуі мүмкін. Диклофенакты, циклоспорин немесетакролимус қабылдамаған науқастарға қарағанда, өте төмен дозаларда қолданған жөн.
Гиперкалиемияны туындататын препараттар
Калий жинақтаушы диуретиктермен, циклоспоринмен, такролимуспен немесе триметоприммен қатарластыра емдеу сарысуда калий деңгейін арттыруы мүмкін. Қан сарысуындағы калий деңгейін жиі бақылап отырған жөн.
Бактерияларға қарсы дәрілер – хинолон туындылары
Хинолон туындылары мен ҚҚСП бір мезгілде қабылдаған науқастарда құрысудың пайда болуы жөнінде жекелеген мәлімдемелер бар.
Қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттар (ҚҚСП) және кортикостероидтар
ҚҚСП немесе кортикостероидтарды диклофенакпен бір мезгілде жүйелік қолдану асқазан-ішек тарапынан жағымсыз құбылыстардың пайда болу жиілігін арттыруы мүмкін.
Антикоагулянттар және тромбозға қарсы дәрілер
ВольтаренÒ мен антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдаған пациенттерде қан кету қаупінің жоғарылағаны жөнінде мәлімдемелер бар. Дәрілік заттарды осылай біріктірген жағдайда науқастарды мұқият және жүйелі бақылау керек.
Серотониді кері қармаудың селективті тежегіштер (СКҚСТ)
Жүйелік ҚҚСД және СКҚСТ бірге қолдану асқазан-ішектен қан кету қаупін арттыруы мүмкін.
Диабетке қарсы препараттар
ВольтаренÒ препаратын және диабетке қарсы препараттарды бір мезгілде қолдануға болады, соңғысының тиімділігі өзгермейді. Гипогликемияның да, сондай-ақ гипергликемияның да пайда болуы жөнінде жекелеген мәлімдемелер белгілі, бұл Вольтаренді қолдану кезінде қантты төмендететін препараттардың дозасын өзгертуді қажет етуге себеп болды.
Сондай-ақ диклофенак метформинмен бір мезгілде қолданылаған кезде, әсіресе бұрыннан бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде метаболизмдік ацидоз туралы дара хабарламалар болды.
Колестипол және холестирамин
Диклофенакті және колестиполды немесе холестираминді бір мезгілде қолдану диклофенактің сіңуін шамамен тиісінше 30%-ға және 60%-ға азайтады. Препараттарды бірнеше сағат аралықпен қабылдаған жөн.
Метотрексат
Метотрексатты қабылдаудан бұрын немесе қабылдағаннан соң 24 сағатқа дейін ҚҚСП тағайындағанда сақ болған жөн, өйткені мұндай жағдайларда қандағы метотрексат концентрациясы жоғарылауы және оның уытты әсері күшеюі мүмкін.
CYP2C9 индукторлары
Диклофенакты CYP2C9 индукторларымен (рифампицин сияқты) бір мезгілде қолданғанда сақ болу ұсынылады, өйткені бұл диклофенак әсерінің және плазмадағы концентрациясының елеулі азаюына әкелуі мүмкін.
Фенитоин
Фенитоин экспозициясы артуы мүмкіндігіне байланысты диклофенакпен бір мезгілде қолданғанда плазмадағы фенитоин концентрациясының мониторингі ұсынылады.
Фармацевтикалық үйлесімсіздігі
Ампулалардағы ВольтаренÒ препаратын инъекцияға арналған басқа дәрілік заттардың ерітінділерімен араластырмаған жөн.
Айрықша нұсқаулар
Жалпы
Қандайда болсын синергиялық пайдасы жоқ және қосымша жағымсыз әсерлер туындауы мүмкін болғандықтан, ВольтаренÒ препаратын жүйелік ҚҚСП, селективтік циклооксигеназа-2 тежегіштерін қоса, бірге қолданбаған жөн.
Препаратты егде жастағы адамдарға тағайындағанда сақ болуы керек. Денсаулығы нашар егде жастағы адамдар үшін және дене салмағының көрсеткіштері төмен пациенттер үшін тиімді өте төмен дозаларды қолдану керек.
Анамнезінде демікпенің болуы
Бронх демікпесі, маусымдық аллергиялық риниті, мұрынның шырышты қабығының ісінуі (назальді полиптер), өкпенің созылмалы обструктивтік аурулары немесе тыныс жолдарының созылмалы инфекциялары (әсіресе ринитке ұқсас аллергиялық симптомдарымен байланысты) бар науқастарда, басқаларға қарағанда, ҚҚСП-ға демікпенің өршуіне, Квинке ісінуіне немесе есекжемге ұқсас реакциялар пайда болады. Мұндай науқастарға арнайы шаралар ұсынылады (шұғыл шаралар жасауға дайындық). Бұл басқа заттарға аллергиялары бар, мысалы, тері реакциялары қышыну немесе есекжем бар науқастарға қатысты.
ВольтаренÒ бронх демікпесі бар пациенттерге парентеральді түрде қолданылған жағдайда аса сақ болу керек, өйткені симптомдар өршуі мүмкін.
Ас қорыту жүйесіне әсері
Басқа ҚҚСП қолданған кездегідей, ВольтаренÒ препаратын тағайындағанда ас қорыту жүйесі (АЖ) тарапынан бұзылулар, асқазанның немесе ішектің ойық жарасы, анамнезінде қан кетулер немесе перфорациялар бар екендігін айғақтайтын симптомдары бар пациенттерге міндетті түрде медициналық бақылау және ерекше сақтық қажет. Анамнезінде ойық жарасы, әсіресе қан кету немесе перфорациялар түріндегі асқынулары бар науқастарда және егде жастағы адамдарда препарат дозасын арттырғанда асқазан-ішек жолында қан кетудің пайда болу қаупі ұлғаяды. Егер ВольтаренÒ препаратын қолданғанда пациенттерде асқазан-ішек қан кетулері немесе ойық жаралануы туындаса емді тоқтату керек.
АЖ-ге уытты әсер ету қаупін төмендету үшін анамнезінде ойық жарасы, әсіресе қан кету немесе перфорация түріндегі асқынулары бар пациенттерде және егде жастағы пациенттерде емдеуді бастайды және тиімді төмен дозалармен мұны сақтайды.
Мұндай науқастар үшін, сондай-ақ құрамында ацетилсалицил қышқылының төмен дозалары бар дәрілік заттарды немесе АЖ-ке жағымсыз әсер ету қаупін арттырады деп шамаланатын басқа да дәрілік заттарды қатарластыра қолдануды қажет ететін науқастарда қорғағыш дәрілерді (мысалы, протонды насос тежегіштерін немесе мизопростолды) біріктіріп қолдану арқылы емдеу жөніндегі мәселені қарастырған жөн.
Анамнезінде асқазан-ішек уыттылығы бар пациенттер, әсіресе егде жастағы пациенттер, әдеттен тыс кез келген симптомдар (әсіресе АЖ қан кетулер) жөнінде мәлімдеп отыруы тиіс. Сақтандырулар сондай-ақ ойық жараның пайда болу немесе қан кету қаупін арттыра алатын жүйелік кортикостероидтар, антикоагулянттар, тромбозға қарсы дәрілер немесе серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер сияқты қатарласа қолданылатын дәрілер қабылдап жүрген науқастар үшін де керек.
ВольтаренÒ препаратын анамнезінде ішектің қабыну аурулары, мысалы, Крон ауруы немесе өзіне тән емес ойық жаралы колиттер бар науқастарға сақтықпен тағайындау қажет, және мұқият медициналық бақылау және потенциальді өршуіне байланысты тиісті алдын алу шаралары белгіленуі керек.
Бауырға әсері
Вольтарен®препаратын бауыр функциясы бұзылған пациенттерге тағайындағанда мұқият медициналық бақылау қажет, өйткені олардың жағдайы өршуі мүмкін.
Басқа да ҚҚСП қолданған кездегідей, бір немесе одан көп бауыр энзимдерінің деңгейі артуы мүмкін. Бұл зерттеулерде диклофенак қолданғанда өте жиі (шамамен 15% пациенттерде) бақыланды, бірақ клиникалық симптомдар білінуімен өте сирек бірге жүрді. Көп жағдайларда шекті деңгейге дейін артқаны бақыланды. Анықталған жоғарылау жиі (2,5% жағдайларда) орташа болды (қалыптың жоғарғы шегімен салыстырғанда ≥3 -тен <8 дейінгі есе), бұл арада айқын жоғарылау жиілігі (қалыптың жоғарғы шегімен салыстырғанда ≥8 есе) 1% жуық болып қалды. Жоғарыда аталған клиникалық зерттеулерде бауыр ферменттерінің жоғарылау деңгейі 0,5% жағдайда бауыр зақымдануының клиникалық білінулерімен бірге жүрді. Әдетте ферменттер деңгейі жоғарылауы препарат қабылдауды тоқтатқаннан кейін қайтымды болды.
Вольтарен®препаратымен (таблеткалармен немесе суппозиторийлермен) ұзақ уақыт емдеу кезінде бауыр функциясын жүйелі түрде бақылап отыру керек. Егер бауыр функциясының бұзылуы сақталса немесе нашарласа, сондай-ақ егер бауыр ауруының үдеу симптомдары, немесе басқа біліністері (мысалы, эозинофилия, бөртпе) пайда болса, Вольтарен® препаратын қолдануды тоқтатқан жөн. Гепатит сияқты аурулар продромальді симптомдарсыз-ақ өтуі мүмкін.
Вольтарен®препаратын бауыр порфириясы бар пациенттерге қолданған жағдайда, ұстамалардың өршуі мүмкін болғандықтан, сақтық қажет.
Бүйрекке әсері
ҚҚСП-пен емдеген кезде сұйықтықтың іркілуі, артериялық гипертензия және ісіну жағдайлары орын алатын болғандықтан, оны анамнезінде жүрек немесе бүйрек функцияларының бұзылуы (соның ішінде гиповолемия аясында бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, нефроздық синдромы, жегі тәрізді нефропатиясы және бауырдың декомпенсацияланған циррозы бар), артериялық гипертензиясы көрсетілген пациенттерге, егде жастағы пациенттерге, диуретиктермен немесе бүйрек функциясына едәуір әсерін тигізетін дәрілік препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерге, сондай-ақ үлкен хирургиялық араласымға дейін немесе одан кейін кез келген себептен жасушадан тыс сұйықтық көлемі елеулі азайған пациенттерге қолданғанда бүйрек функциясына мониторинг жүргізу керек. ҚҚСП емдеуді тоқтату әдетте емнің алдындағы жағдайға қайта оралуына әкеп соғады.
Тері реакциялары
Вольтарен®препаратын қоса, ҚҚСП қолданған кезде өліммен аяқталуы мүмкін ауыр тері реакциялары, эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді қоса, өте сирек мәлімделді. Осындай реакциялардың өте жоғары қаупі емнің бас кезінде болады, ал бұл реакциялардың пайда болуы көп жағдайларда емнің алғашқы айының ішінде білінеді. Тері бөртпелері, шырышты қабықтың зақымдануы немесе аса жоғары сезімталдықтың басқа да алғашқы біліністерінде Вольтарен® препаратын қолдануды тоқтатқан жөн.
Басқа ҚҚСП қолданған жағдайлардағыдай, диклофенакпен бірге қолданған өте сирек жағдайларда, препаратқа бұған дейін экспозициясы жоқ, анафилаксиялық/анафилактоидтық реакцияларды қоса, аллергиялық реакциялар пайда болуы мүмкін.
Гематологиялық көрсеткіштеріне әсері
Препаратпен ұзақ емдеу барысында, басқа ҚҚСП жағдайындағы сияқты, қан талдамасына мониторинг жүргізу керек. Басқа да ҚҚСП сияқты, Вольтарен®тромбоциттердің агрегациясын уақытша тежеуі мүмкін. Гемостаз бұзылыстары бар науқастарды мұқият бақылауға алу қажет.
Жүрек-қантамырлық әсерлері
Диклофенакты қоса, ҚҚСП-пен әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ уақыт емдеу ауыр тромбоздың кардиоваскулярлық жағдайларының (миокард инфарктісін және инсультті қоса) пайда болу қаупінің аздап ұлғаюымен байланысты болуы мүмкін. ҚҚСП қабылдап жүрген пациенттерде, әсіресе жүрек-қантамырдың қауіпті факторлары бар пациенттерде, жағымсыз кардиоваскулярлық асқынулар қаупін барынша азайту үшін, мүмкіндігінше өте қысқа уақыт емдеу кезеңі ішінде тиімді ең төмен дозаны пайдалану керек.
Әдеттегідей, жүрек-қантамыр аурулары (жүректің іркілген жеткіліксіздігі, анықталған жүректің ишемиялық ауруының, шеткері артериялық ауру) анықталған немесе бақылауға келмейтін гипертензиясы бар пациенттерді ВольтаренÒ препаратымен емдеуге кеңес берілмейді. Қажет болғанда, ВольтаренÒ жүрек-қантамыр аурулары анықталған, бақылауға келмейтін гипертониясы, немесе бұрыннан жүрек-қантамыр ауруларының қаупі (гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті және темекі тарту) бар пациенттерге тек мұқият тексеріп қарастырылғаннан кейін және емдеу ұзақтығы 4 аптадан астам болған жағдайда тәуліктік ≤ 100 мг дозалар шегінде ғана тағайындалады.
Диклофенакты қолданудан, дозалануы және экспозициясының ұзақ болуы нәтижесінде, жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан қауіптің жоғарылауы мүмкін болғандықтан, барынша аз уақыт тиімді ең төмен дозаны пайдалану қажет. Симптомдарды жеңілдету қажеттілігіне және пациенттің емге жауабына, соның ішінде емдеу ұзақтығы 4 аптадан астам болған жағдайда, әлсін-әлсін қайталап баға беру қажет болады.
Пациенттер артериотромбоздық құбылыстардың біліністері мен симптомдарына (мысалы, кеуденің ауыруы, ентігу, әлсіздік, былдырлап сөйлеу) қатысты қырағылық танытуы тиіс, олар алдын ала білінетін симптомдарсыз пайда болуы мүмкін. Пациенттерге осындай жағдайларда терапевтке дереу бару қажет екендігіне нұсқау берілуі тиіс.
ВольтаренÒ препаратының қосымша заттары
Инъекцияға арналған ерітіндідегі натрий метабисульфиті аса жоғары сезімталдықтың оқшауланған ауыр реакцияларына және бронхтың түйілуіне әкеп соғуы мүмкін.
Инфекциялық аурулар біліністерінің бүркемеленуі
ВольтаренÒ, басқа да ҚҚСП сияқты, өзінің фармакодинамикалық қасиеттеріне байланысты, инфекциялы аурулардың біліністерін және симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Жүктілік және лактация кезеңі
Диклофенактың жүкті әйелдерде қолданылуы туралы мәліметтер шектеулі.
Простагландиндер синтезін тежеу жүктілік барысына және/немесе эмбрион немесе шарана дамуына теріс әсер етуі мүмкін.
Эпидемиологиялық зерттеулерден алынған деректер жүктілікті аяқтай алмаудың жоғары қаупі туралы, сондай-ақ жүктіліктің ерте мерзімінде простагландиндер синтезі тежегіштерін қолданудан кейін жүрек ақауының және гастрошизис дамуының қаупі туралы айғақтайды. Емнің ұзаққа созылуы мен дозасы жоғарылаған сайын қауіптің арта түсетіндігі болжанады.
Сондықтан Вольтарен® препаратын жүктіліктің алғашқы екі триместрі бойы, егер оны қолданудың пайдасы шарана үшін қауіптен басым болмаса, тағайындамаған жөн. Егер диклофенакты жүктілікке талпынып жүрген немесе жүктіліктің I немесе II триместріндегі әйел қабылдаса доза мүмкіндігінше төмен, ал емнің ұзақтығы - мүмкін болғанша қысқалау болуы тиіс. Диклофенак жүктіліктің III триместрінде қарсы көрсетілімде. Простагландин синтезінің барлық тежегіштері шарана үшін мынадай қауіпті шарттауы мүмкін:
- жүректің және тыныс алу жүйесінің уытты зақымдануы (артериялық ағынның мезгілінен бұрын жабылуы және өкпе гипертензиясы дамуы болатын);
- бүйрек жеткіліксіздігіне дейін үдеуі, олигогидрамниозбен бірге жүруі мүмкін бүйрек функциясы бұзылуы;
анасы мен сәбиіне мынадай қауіпті шарттайды:
- қан кету уақыты ұзаруы және тіпті төмен дозаларда қолданғанда да тромбоциттер агрегациясы тежелуіне әсері;
- жатыр жиырылуының тежелуі, бұл босану іркілісіне және босану уақыты ұзаруына әкеледі.
Диклофенак емшек сүтіне аздаған мөлшерде бөлініп шығады. Нәрестеде жағымсыз реакцияларға жол бермеу үшін, емшек емізу кезеңінде Вольтарен® препаратын қолданбаған жөн. Егер ем өте қажет болса, емшек емізуді тоқтата тұру және нәрестені жасанды қоректендіруге көшіру керек.
Фертильділік
Вольтарен® әйелдің фертильділігіне ықпалын тигізуі мүмкін. Жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерге препаратты тағайындамау керек. Бала көтере алмай жүрген немесе инфертильділік салдарынан тексеріліп жүрген әйелдерде Вольтарен® препаратын қолдану тоқтатылуы тиіс.
Дәрілік препараттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
ВольтаренÒ препаратымен емделу кезінде көрудің нашарлауы, бас айналу, ұйқышылдық немесе орталық жүйке жүйесі тарапынан басқа да бұзылулар байқалған пациенттер автокөлікті жүргізуді және механизмдермен жұмыс жасауды тоқтата тұрғаны жөн.
Артық дозалануы
Симптомдары: құсу, гастроинтестинальді қан кету, диарея, бас айналу, құлақтың шыңылдауы немесе құрысулар. Қатты уланған жағдайда бүйректің жедел жеткіліксіздігі және бауырдың зақымдануы пайда болуы мүмкін.
Емі: демеуші шаралар және симптоматикалық ем жүргізу, олар артериялық гипотензия, бүйрек жеткіліксіздігі, құрысулар, гастроинтестинальді бұзылулар және тыныстың тарылуы сияқты асқынуларды жою үшін қажет.
Қарқынды диурез, диализ немесе гемоперфузия сияқты ерекше шаралар, қан плазмасы ақуыздарымен байланысуының жоғары болуы және қарқынды метаболизм салдарынан, ҚҚСП шығарылуына кепіл бола алмайды.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Ашуға арналған жасыл түсті сақинасы және көк түсті нүктесі бар I типті түссіз шыны ампулаларда ерітінді 3 мл-ден.
Әрбір ампулаға өздігінен желімденетін қағаз заттаңба жапсырылады.
Қораптық картоннан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 5 ампуладан. Пішінді ұяшықты әрбір қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 30оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы