г. AptekaOnline
Каталог

Варфарин Никомед, 2,5 мг, таблетки №100, пачка картонная

Действующее вещество :
Варфарин натрия
Дозировка:
2,5 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Нет цены
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2018-03-03
Действующее вещество
Варфарин натрия
Дозировка
2,5 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00010592
Лекарственная форма
Таблетки
Описание упаковки
№100
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№023563
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Варфарин Никомед
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 20 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 2 или 5 контурных ячейковых упаковок в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Варфарин

 

Международное непатентованное название

Варфарин

 

Лекарственная форма

Таблетки 2,5 мг

 

Состав

Одна таблетка препарата содержит

активное вещество – варфарин натрия – 2,5 мг (в виде варфарина натрия клатрата – 2,7 мг);

вспомогательные вещества – лактозы моногидрат, кальция гидрофосфат дигидрат, крахмал картофельный, повидон К-25, магния стеарат.

 

Описание

Таблетки белого цвета, плоскоцилиндрические, с риской и фаской.

 

Фармакотерапевтическая группа

Препараты влияющие на кроветворение. Антикоагулянты. Антикоагулянты непрямые. Варфарин.

Код АТХ В01АА03

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Препарат быстро всасывается из желудочно-кишечного тракта. Связывание с белками плазмы крови составляет 97-99 %. Метаболизируется в печени. Варфарин представляет собой рацемическую смесь, причем R- и S- изомеры метаболизируются в печени различными путями. Каждый из изомеров преобразуется в 2 основных метаболита. Основным катализатором метаболизма для S-энантиомер варфарина является фермент CYP2C9, а для R-энантиомер варфарина CYP1A2 и CYP3A4. Левовращающийся изомер варфарина (S-энантиомер) обладает в 2-5 раз большей антикоагулянтной активностью, чем правовращающийся изомер (R-энантиомер), однако, период полувыведения последнего больше. Пациенты с полиморфизмом фермента CYP2C9, включая аллели CYP2C9*2 и CYP2C9*3, могут иметь повышенную чувствительность к Варфарину и повышенный риск развития кровотечений.

Варфарин выводится из организма в виде неактивных метаболитов с желчью, которая реабсорбируется в ЖКТ и выделяются с мочой. Период полувыведения составляет от 20 до 60 часов. Для R-энантиомера период полувыведения составляет от 37 до 89 часов, а для S-энантиомера от 21 до 43 часов.

Особенности фармакокинетических процессов у пациентов:

— с нарушениями функций печени является их усиление действия лекарственного средства, поскольку печень продуцирует факторы свертывания крови, а также метаболизирует Варфарин;

— с почечной недостаточностью или нефротическим синдромом повышается уровень свободной фракции Варфарина в плазме крови, которая, в зависимости от сопутствующих заболеваний может приводить как к усилению, так и к снижению эффекта;

— с сердечно-сосудистой недостаточностью (инфаркт миокарда, инсульт, фибрилляция предсердий, поражение сердечных клапанов, эмболия легочной артерии и кровеносных сосудов,  острый и рецидивирующий венозный тромбоз) является уменьшение содержания липидов в крови и повышается проницаемость сосудов;

— пожилого возраста является высокий риск развития побочных эффектов;

— детского возраста применение Варфарина ограничено и должно проводиться под наблюдением опытного специалиста-педиатора;

— во время беременности Варфарин быстро проникает через плацентарный барьер, оказывает тератогенное действие на плод (назальная гипоплазия, хондродисплазия, артофия зрительного нерва, катаракта, ведущая к полной слепоте, задержка умственного и физического развития, микроцефалия) и может вызывать кровоточивость в конце беременности и во время родов;

— новорожденных во время грудного вскармливания Варфарин выделяется с грудным молоком в незначительном количестве и не оказывает влияния на процессы свертывания крови.

Фармакодинамика

Варфарин блокирует в печени синтез витамин К-зависимых факторов свертывания крови, а именно, фактора II, VII, IX и X. Если концентрация этих компонентов в крови снижается, то процесс свертываемости - замедляется. Начало противосвертывающего действия наблюдается через 36 -72 часа от начала приема препарата, с развитием максимального эффекта на 5-7 день от начала применения. После прекращения приема препарата восстановление активности витамин К-зависимых факторов свертывания крови происходит в течение 4-5 дней.

 

Показания к применению

Профилактика и лечение тромбофлебита глубоких вен и тромбоэмболических осложнений.

 

Способ применения и дозы

Варфарин назначают внутрь один раз в сутки желательно в одно и тоже время. Продолжительность лечения определяется врачом в соответствии с показаниями к применению.

Контроль во время лечения:

Перед началом лечения рассчитывают Международное Нормализованное Отношение (МНО). Для определения величины МНО следует протромбиновое время (ПВ) плазмы крови больного (в секундах) разделить на ПВ контрольной нормальной плазмы и полученный результат возвести в степень, соответствующую показателю международного индекса чувствительности (МИЧ, ISI). Терапевтический эффект Варфарина достигается при МНО 2,0-3,0. В дальнейшем лабораторный контроль проводят регулярно каждые 4-8 недель. Продолжительность лечения зависит от клинического состояния больного. Лечение можно отменять сразу. В начале лечения и каждые 4–8 недель следует проводить контроль свертываемости крови по показателю МНО. При сочетании с другими препаратами необходим непрерывный контроль (как можно чаще), позволяющий скорректировать дозу Варфарина в пределах 10–15 %.

Пациенты, которые ранее не принимали Варфарин:

Начальная доза составляет 2 табл. в день (5 мг варфарина натрия /сут) в течение первых 4-х дней. На 5-ый день лечения определяют МНО и, в соответствии с этим показателем, назначают поддерживающая доза препарата. Обычно поддерживающая доза препарата составляет 1-3 табл. в день (2,5-7,5 мг варфарина натрия /сут).

Пациенты, которые ранее принимали Варфарин:

Рекомендуемая стартовая доза составляет двойную дозу известной поддерживающей дозы препарата и назначают в течение первых 2-х дней. Затем лечение продолжают с помощью известной поддерживающей дозы. Применение более высоких доз не оправдано в большинстве клинических ситуаций. Более высокие дозы не приводит к более быстрому достижению антикоагулянтного эффекта, но повышают риск развития кровотечения. На 5-ый день лечения проводят контроль МНО и коррекцию дозы в соответствии с этим показателем. Рекомендуется поддерживать показатель МНО от 2 до 3 в случае профилактики и лечения венозного тромбоза, эмболии легочной артерии, фибрилляции предсердий, дилатационной кардиомиопатии, осложненных заболеваний клапанов сердца, протезирования клапанов сердца биопротезами. Более высокие показатели МНО от 2,5 до 3,5 рекомендуются при протезировании клапанов сердца механическими протезами и осложненном остром инфаркте миокарда.

 

Дети:

Данные о применении Варфарина у детей ограничены.

Пожилые люди:

Не существует специальных рекомендаций по приему Варфарина у пожилых людей. Однако пожилые пациенты должны находиться под тщательным наблюдением, так как они имеют более высокий риск развития побочных эффектов.

Пациенты с печеночной недостаточностью:

Нарушение функции печени увеличивает чувствительность к Варфарину, поскольку печень продуцирует факторы свертывания крови, а также метаболизирует Варфарин. У этой группы пациентов необходимы тщательное мониторирование показателей МНО.

Пациенты с почечной недостаточностью:

Пациенты с почечной недостаточностью не нуждаются в каких-либо специальных рекомендациях по подбору дозы Варфарина. Пациенты, находящиеся на перитониальном диализе, не нуждаются в дополнительном увеличении дозы Варфарина.

 

Побочные действия 

-     Очень часто: более 1/10 - кровотечение в различных органах

Часто: более 1/100, менее 1/10 - повышение чувствительности к Варфарину после длительного применения, гиперчувствительность.

Нечасто: более 1/1000, менее 1/100 - анемия, рвота, боль в животе, тошнота, диарея.

Редко: более 1/10000, менее 1/1000 - эозинофилия, повышение активности ферментов печени, желтуха, сыпь, крапивница, зуд, экзема, некроз кожи, васкулиты, выпадение волос, нефрит, уролитиаз, тубулярный некроз.

Кровотечения:За год лечения примерно в 8 % случаев наблюдаются кровотечения среди пациентов, получающих Варфарин. Из них 1 % классифицируются как тяжелые (внутричерепные, ретроперитониальные), приводящие к госпитализации или переливанию крови, и 0,25 % - как фатальные. Наиболее частый фактор риска для возникновения внутричерепного кровоизлияния - неконтролируемая гипертензия. Вероятность кровотечения повышается, если МНО значительно выше целевого уровня. Если кровотечение началось при МНО, находящемся в пределах целевого уровня, значит существуют другие сопутствующие условия, которые должны быть исследованы.

Отмечается риск развития кальцификации, при развитии болезненной сыпи на коже немедленно обратитесь к врачу.

Независимыми факторами риска развития серьезных кровотечений при лечении Варфарином являются: пожилой возраст, высокая интенсивность сопутствующей антикоагулянтной и антиагрегантной терапии, наличие в анамнезе инсультов и желудочно-кишечных кровотечений. Риск кровотечений увеличен у пациентов с полиморфизмом генов СYP2C9.

Со стороны пищеварительной системы: рвота, тошнота, диарея.

Дерматологические реакции: кумариновый некроз - редкое осложнение при лечении Варфарином. Некроз обычно начинается с опухания и потемнения кожи нижних конечностей и ягодиц или (реже) в других местах. Позднее поражения становятся некротическими.

В 90 % случаев некроз развивается у женщин. Поражения наблюдается с 3 по 10 день приема препарата и этиология предполагает недостаточность антитромбического протеина С и S. Врожденная недостаточность этих протеинов может быть причиной осложнений, поэтому прием Варфарина должен начинаться одновременно с введением гепарина и малыми начальными дозами препарата. Если возникает осложнение то прием Варфарина прекращают и продолжают введение гепарина до заживления или рубцевания поражений.

Ладонно-подошвенный синдром - очень редкое осложнение при терапии Варфарином, его развитие характерно среди мужчин с атеросклеротическими заболеваниями. Как предполагают, Варфарин вызывает геморрагии атероматозных бляшек, приводящие к микроэмболиям. Встречаются симметричные пурпурные поражения кожи пальцев и подошвы стоп, сопровождающиеся жгучими болями. После прекращения приема Варфарина указанные симптомы постепенно исчезают.

Прочие побочные эффекты: реакции гиперчувствительности, проявляющиеся в виде кожной сыпи, и характеризующиеся обратимым повышением концентрации энзимов в печени, холестатическим гепатитом, васкулитом, приапизмом, обратимой алопецией и кальцификацией трахеи.

 

Противопоказания

   повышенная чувствительность к варфарину или к любому из вспомогательных веществ

   беременность

   дети и подростки до 18 лет

   тяжелая печеночная недостаточность

   тяжелая  почечная недостаточность

   острое кровотечение любой локализации

   геморрагический шок

   72 часа перед  хирургическим вмешательством

   48 часов после родов

-     высокий риск кровотечений (включая пациентов с геморрагическими диатезами, варикозным расширением вен пищевода, артериальными аневризмами, после спинномозговой пункции, с язвенной болезнью, с обширными ранами (включая операционные), цереброваскулярными заболеваниями, бактериальным эндокардитом и злокачественной артериальной гипертензией)

    редкие наследственные нарушения – непереносимость галактозы, лактозная недостаточность или глюкозо-галактозная мальабсорбция

Пациентам, принимающим варфарин, не следует употреблять продукты/средства народной медицины, содержащие hypericum perforatum (зверобой продырявленный), так как одновременный прием снижает концентрацию варфарина в плазме, следствием которого является снижение терапевтического эффекта от лечения.

 

Лекарственные взаимодействия 

Не рекомендуется начинать или прекращать прием других лекарственных средств, а также изменять дозы применяемых препаратов без консультации с лечащим врачом.

При одновременном назначении необходимо также учитывать эффекты от прекращения индуцирования и/или ингибирования действия Варфарина другими лекарственными средствами.

Риск развития тяжелых кровотечений повышается при одновременном приеме Варфарина с препаратами, влияющими на уровень тромбоцитов и первичный гемостаз: ацетилсалициловая кислота, клопидогрел, тиклопидин, дипиридамол, большинство нестероидных противовоспалительных средств (за исключением ингибиторов циклооксигеназы-2), антибиотики группы пенициллина в больших дозах.

Также следует избегать сочетанного применения Варфарина с препаратами, обладающими выраженным ингибирующим действием на систему цитохрома Р450, например, циметидином и хлорамфениколом, при приеме которых в течение нескольких дней увеличивается опасность кровотечений. В подобных случаях циметидин можно заменить, например, ранитидином или фамотидином.

Эффект Варфарин может усиливаться при одновременном приеме со следующими лекарственными препаратами: ацетилсалициловая кислота, розувастатин, лефлуномид, аллопуринол, амиодарон, азапропазон, азитромицин, альфа- и бета-интерферон, амитриптилин, безафибрат, витамин А, витамин Е, глибенкламид, глюкагон, гемфиброзил, гепарин, грепафлоксацин, даназол, декстропропоксифен, диазоксидин, дигоксин, дизопирамид, дисульфирам, зафирлукаст, индометацин, фосфамид, итраконазол, кетоконазол, кларитромицин, клофибрат, кодеин, левамизол, ловастатин, метовазон, метотрексат, метронидазол, миконазол ( в том числе в форме геля для полости рта), налидиксовая кислота, норфлоксацин, офлоксацин, омепразол, оксифенбутазон, парацетамол (особенно после 1-2 недель постоянного приема), пароксетин, пироксикам, прогуанил, пропафенон, пропранолол, противогриппозная вакцина, рокситромицин, сертралин, симвастатин, сульфафуразол, сульфаметизол, сульфаметоксазол-триметоприм, сульфафеназол, сульфинпиразон, сулиндак, стероидные гормоны (анаболические и/или андрогенные), тамоксифен, тегафур, тестостерон, тетрациклины, тиениловая кислота, толметин, трастузумаб, троглитазон, фенитоин, фенилбутазон, фенофибрат, фепразон, флуконазол, флуоксетин, фторурацил, флувастатин, флувоксамин, флутамид, хитин, хинидин, хлоралгидрат, хлорамфеникол, целекоксиб, цефамандол, цефалексин, цефменоксим, цефметазол, цефоперазон, цефуроксим, циметидин, ципрофлоксацин, циклофосфамид, эритромицин, этопозид, этанол.

Препараты некоторых лекарственных растений (официальных или неофициальных) также могут как усиливать эффект Варфарина: например, гинго (Ginkgo biloba), чеснок (Allium sativum), дягель лекарственный (Angelica sinensis), папайя (Carica papaya), шалфей (Salvia miltiorrhiza); так и уменьшать: например, женьшень (Panax ginseng), зверобой (Hypericum perforatum).

Нельзя одновременно принимать Варфарин и любые препараты зверобоя, при этом следует учитывать, что эффект индуцирования действия Варфарина может сохраняться в течение еще 2 недель после прекращения приема препаратов зверобоя. В том случае, если пациент принимает препараты зверобоя, следует измерить МНО и прекратить прием. Мониторирование МНО должно быть тщательным, т.к. его уровень может повыситься при отмене зверобоя. После этого можно назначать Варфарин.

Также усиливать действие Варфарина может хинин, содержащийся в тонизирующих напитках.

Варфарин может усиливать действие пероральных гипокликемических средств производных сульфонилмочевины.

Эффект Варфарина может ослабляться при одновременном приеме со следующими лекарственными препаратами: азатиоприн, бозентан, апрепитант, невирапин, аминоглутетимид, барбитураты, вальпроевая кислота, витамин С, витамин К, глутетимид, гризеофульвин, диклоксациллин, дизопирамид, карбамазепин, колестирамин, коэнзим Q10, меркаптопурин, месалазин, миансерин, митотан, нафциллин, примидон, ретиноиды, ритонавир, рифампицин, рофекоксиб, спиронолактон, сукральфат, тразодон, феназон, хлордиазепоксид, хлорталидон, циклоспорин. Прием диуретиков в случае выраженного гиповолемического действия может привести к увеличению концентрации факторов свертываемости, что уменьшает действие антикоагулянтов. В случае сочетанного применения Варфарина с другими препаратами, указанными в приведенном ниже списке, необходимо проводить контроль МНО в начале и конце лечения, и, по возможности, через 2 - 3 недели от начала терапии.

Пища, богатая витамином К, уменьшает действие Варфарина; уменьшение абсорбции витамина К, вызванное диареей или приемом слабительных средств, потенцирует действие Варфарина. Больше всего витамина К содержится в зеленых овощах, поэтому при лечении Варфарином, следует с осторожностью употреблять в пищу следующие продукты: зелень амаранта, авокадо, капуста брокколи, брюссельская капуста, качанная капуста, масло канола, лист шайо, лук, кориандр (кинза), огуречная кожура, цикорий, плоды киви, салат-латук, мята, зеленая горчица, оливковое масло, петрушка, горох, фисташки, красные морские водоросли, зелень шпината, весенний лук, соевые бобы, листья чая (но не чай-напиток), зелень репы, крест-салат.

Особые указания 

Обязательным условием терапии Варфарином является строгое соблюдение больным приема назначенной дозы препарата.

Употребление алкоголя увеличивает опасность гипопротромбинемии и кровотечений. Пациенты, страдающие алкоголизмом, а также пациенты с деменцией, могут быть неспособными соблюдать предписанный режим приема Варфарина.

Такие состояния, как лихорадка, гипертиреоз, декомпенсированная сердечная недостаточность, алкоголизм с сопутствующими поражениями печени, могут усиливать действие Варфарина. При гипотиреозе эффект Варфарина может быть снижен. В случае почечной недостаточности или нефротического синдрома повышается уровень свободной фракции Варфарина в плазме крови, которая, в зависимости от сопутствующих заболеваний, может приводить как к усилению, так и к снижению эффекта. В случае умеренной печеночной недостаточности эффект Варфарина усиливается.

Во всех вышеперечисленных состояниях должно проводиться тщательное мониторирование уровня МНО.

Пациентам, получающим Варфарин, в качестве обезболивающих препаратов рекомендуется назначать парацетамол, трамадол или опиаты.

Пациенты с мутацией гена, кодирующего фермент СYP2C9, имеют более длительный период полувыведения Варфарина. Этим пациентам требуются более низкие дозы препарата, так как при приеме обычных терапевтических доз повышается риск кровотечений.

Не следует принимать Варфарин пациентам с наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом фермента лактазы, нарушением всасывания глюкозы и галактозы.

В случае необходимости наступления быстрого антитромбического эффекта, рекомендуется начинать лечение с введения гепарина; затем в течение 5 - 7 дней следует проводить комбинированную терапию гепарином и Варфарином до тех пор, пока целевой уровень МНО не будет сохраняться в течение 2 дней (см. раздел "Способ применения и дозы").

Во избежание кумаринового некроза пациентам с наследственной недостаточностью антитромбического протеина С или S сначала должен быть введен гепарин. Сопутствующая начальная доза не должна превышать 5 мг. Введение гепарина должно продолжаться в течение 5-7 дней. В случае индивидуальной резистентности к Варфарину (встречается весьма редко) для достижения терапевтического эффекта необходимо от 5 до 20 ударных доз Варфарина. Если прием Варфарина у таких пациентов неэффективен, следует установить и другие возможные причины, как то: одновременный прием Варфарина с другими лекарственными средствами (см. соответствующий раздел данной инструкции), неадекватный пищевой рацион, лабораторные ошибки. Лечение пациентов пожилого возраста должно проводиться с особыми предосторожностями, так как синтез факторов свертывания и печеночный метаболизм у таких больных снижается, вследствие чего может наступить чрезмерный эффект от действия Варфарина.

Необходимо прекратить прием препарата за несколько дней до любой операции. Необходимо контролировать и регулировать МНО до операции (в том числе стоматологических операций) (см. раздел «Способ применения и дозы»).

Многие факторы могут повлиять на антикоагулянтный эффект Варфарина: острое интеркуррентное заболевание, гипер/гипотиреоз, рвота, диарея, сердечная недостаточность, взаимодействие с другими препаратами. Изменения в рационе питания могут повлиять на всасывание витамина К, таким образом, изменить действие Варфарина.

Применение у детей. Адекватных и хорошо контролируемых исследований с Варфарином в педиатрической популяции не проводилось; оптимальная дозировка, безопасность и эффективность у детей неизвестна.

Кальцифилаксии. Кальцифилаксии являются редким синдромом сосудистой кальцификации с кожным некрозом, связанным с высокой смертностью. Состояние в основном наблюдается у пациентов с терминальной стадией почечной недостаточности,  на диализе или у пациентов с известными факторами риска, такими как гиперфосфотемия, гиперкальциемия или гипоальбуминемия. Редкие случаи кальцифилаксии были зарегистрированы у пациентов, принимающих варфарин, при отсутствии почечной недостаточности. В случае определения кальцифилаксии, должно быть немедленно начато надлежащее лечение и прекращено применение варфарина

Применение во время беременности и в период лактации. Варфарин проникает через плаценту. Варфарин противопоказан при беременности. Варфарин может вызвать врожденные дефекты и кровотечение у плода, а также гибель плода. Использование препарата во время беременности может привести к развитию у плода синдрома, характеризующегося носовой гипоплазией, точечной хондродисплазией эпифезов, недоразвитием пальцев и рук, атрофией зрительного нерва, микроцефалией, умственной отсталостью и замедлением роста, катарактой, что может привести к полной или частичной слепоте. Варфарин может быть использован в период лактации. Препарат не выделяется с грудным молоком в измеримых концентрациях и не оказывает влияния на свертываемость крови у ребенка.

Влияние на способность к управлению автотранспортом и другими потенциально опасными механизмами. Варфарин не оказывает или оказывает незначительное влияние на способность управлять автомобилем и использовать машины.

 

Передозировка

Основной эффект передозировки варфарина - это повышение MHO и, как следствие, увеличение риска геморрагических осложнений. Инициирование повышения MHO коррелирует с периодом полураспада фактора VII. Повышение MHO проявляется чаще всего в течение 24 часов, достигая максимума между 36 до 72 часов после приема препарата.

Симптомы появляются спустя несколько дней или недель после начала приема. К ним относятся: носовые кровотечения, кровотечения из десен, бледность, гематомы в околосуставной и ягодичной области, появление крови в моче и кале. К другим возможным симптомам относятся боль в спине, кровотечение из губ или слизистых оболочек, боль в животе, рвота и петехии. Позднее возможно наступление паралича вследствие кровоизлияния в мозг и, наконец, геморрагический шок и смерть.

Лечениепередозировки в основном является поддерживающим и симптоматическим. Может потребоваться назначение антидота фитоменадиона (витамин К1) и, при необходимости, внутривенное введение концентрированных факторов свертывания, свежезамороженной плазмы или переливание крови. Ввиду длительного времени полувыведения варфарина (20-60 ч) пациенты должны наблюдаться длительно.

 

Форма выпуска и упаковка

По 20 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

По две или пять  контурных ячейковых  упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.

 

Условия хранения

В сухом, защищенном от света месте при температуре не выше 25 °C.

Хранить в недоступном для детей месте.

 

Срок хранения

3 года.

Не применять по истечении срока годности, указанного на упаковке.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту


Саудалық атауы

Варфарин

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Варфарин

 

Дәрілік түрі

Таблеткалар 2,5 мг

 

Құрамы

Препараттың бір таблеткасында:

белсенді зат – натрий варфарині – 2,5 мг (варфарин натрий клатраты түрінде – 2,7 мг);

Қосымша заттар – лактозамоногидраты, кальций гидрофосфаты дигидраты, картоп крахмалы, повидон К-25, магний стеараты.

 

Сипаттамасы

Ақ түсті, жалпақ цилиндрлі, сызығы мен ойығы бар таблеткалар

 

Фармакотерапиялық тобы

Қан түзілуіне әсер ететін препараттар.Антикоагулянттар. Тікелей емес антикоагулянттар. Варфарин.

Коды АТХ В01АА03

 

Фармакологиялық қасиеттері 

Фармакокинетикасы

Препарат асқазан-ішек жолдарынан тез сіңеді. Қан плазмасының ақуыздарымен байланысуы 97-99%-ды құрайды. Бауырда метаболизденеді. Варфарин рацемиялық қоспа болып табылады, R- және S- изомерлері түрлі жолдармен бауырда метаболизденеді. Изомерлердің әрқайсысы негізгі 2 метаболитке айналады. Варфарин S-энантиомерінің метаболизмінің негізгі катализаторы CYP2C9 ферменті, ал варфариннің R-энантиомері үшін CYP1A2 және CYP3A4 болып табылады. Варфариннің солға айналатын изомері (S-энантиомер) оңға айналатын изомерге (R-энантиомер) қарағанда 2-5 есе үлкен антикоагулянтты белсенділікке ие, алайда соңғысының жартылай шығарылу кезеңі көбірек. CYP2C9 ферментінің, CYP2C9*2 және CYP2C9*3 аллельдерін қоса, полиморфизмі бар пациенттердің Варфаринге асқын сезімталдығы және қан кету дамуы қаупі жоғары болуы мүмкін.

Варфарин организмнен өтпен бірге АІЖ қайта сіңірілетін және несеппен бөлінетін белсенді емес метаболиттер ретінде шығарылады. Жартылай  шығарылу кезеңі 20-дан 60 сағатқа дейін. R-энантиомердің жартылай шығарылу кезеңі 37-ден 89 сағатқа дейін,  S-энантиомердің жартылай шығарылу кезеңі 21-ден 43 сағатқа дейін.

Пациенттердегі фармакокинетикалық процестердің ерекшеліктері:

— бауыр функцияларының бұзылулары барларда бауыр қан ұюы факторларын өндіретіндіктен дәрілік заттардың әсерін күшейтеді, сондай-ақ Варфаринді метаболиздейді.

— бүйрек жеткіліксіздігімен немесе нефроздық синдромымен қан плазмасындағы Варфарин бос фракцияның деңгейі артады, ол ілеспе ауруларға байланысты әсерлердің күшеюіне, сондай-ақ төмендеуіне әкеп соғады;

— жүрек-қантамыр жеткіліксіздігімен (миокард инфаркты, инсульт, жүрекшенің фибрилляциясы, жүрек клапандарының зақымдануы, өкпе артериясының және қантамырларының эмболиясы, жедел және қайталанатын веналық тромбоз) қандағы липидтердің құрамын азайту және қан тамырларының өткізгіштігінің артуы болып табылады;

— егде жастағы адамдарда жағымсыз әсерлердің даму қаупі жоғары  болып табылады;

— балаларға Варфаринді қолдану шектелген және тәжірибелі педиатр маманның бақылауымен жүргізілуі қажет;

— жүктілік кезінде Варфарин плацентарлы бөгет арқылы жылдам өтеді, шаранаға теротогенді әсер етеді (назальді гипоплазия, хондродисплазия, көру жүйкесінің артофиясы, толық көрмеуге әкеп соғатын катаракта, ой және дене дамуының іркілуі, микроцефалия) және жүктіліктің соңында және босану кезінде қанағыштықты туындатуы мүмкін;

— жаңа туылған нәрестелерді емізу кезінде Варфарин аздаған мөлшерде ана сүтімен шығарылады және қан ұюы процесіне ықпал етпейді. 

Фармакодинамикасы

Варфарин бауырда қан ұюының К дәруменіне-тәуелді факторларының, атап айтқанда II, VII, IX және X факторларының синтезін бөгейді. Егер осы  компоненттердің қандағы концентрациясы төмендейтін болса, онда қан ұюы үдерісі – бәсеңдейді. Препаратты қабылдауды бастағаннан кейін 5-7 күні барынша жоғары дамумен 36-72 сағаттан соң қан ұюына қарсы әрекеті басталады. Препаратты қабылдауды тоқтатқаннан кейін қан ұюының К дәруменіне-тәуелді факторларының белсенділігі 4-5 күннен  соң қалпына келеді.

 

 

Қолданылуы

Терең веналардың және тромбоэмболиялық асқынулардың профилактикасы және емдеу.   

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Варфаринді тәулігіне бір рет тағайындайды, мүмкіндігінше бір мезгілде қабылдау керек. Емдеудің ұзақтығын дәрігер қолданылуына сәйкес анықтайды.

Емдеу кезінде бақылау:

Емдеудің басында Халықаралық Қалыптандырылған Қатынасты (ХҚҚ) есептейді. ХҚҚ шамасын анықтау үшін науқастың  қан плазмасының протромбинді уақытын (ПУ) (секундтармен) бақыланатын қалыпты плазма ПУ бөлу қажет, алынған нәтижені сезімталдықтың халықаралық индексінің  (МИЧ, ISI) тиісті көрсеткіші дәрежесіне шығару қажет. Варфариннің емдік әсері ХҚҚ 2,0-3,0 болғанда жетеді. Бұдан әрі зертханалық бақылауды тұрақты түрде әр  4-8 апта сайын жүргізеді. Емдеудің ұзақтығы науқастың клиникалық жағдайына байланысты. Емдеуді бірден тоқтату керек. Емдеудің басында және әр 4–8 апта сайын ХҚҚ көрсеткіші бойынша қан ұйығыштығына бақылау жүргізу қажет. Басқа препараттармен бірлестіргенде Варфариннің дозасын 10–15 % шегінде түзетуге мүмкіндік беретін  үздіксіз бақылау (мүмкіндігінше жиі) қажет.

Бұрын Варфаринді қабылдамаған пациенттер:

Бастапқы доза алғашқы 4 күн бойы күніне  2 таблеткадан (тәулігіне 5 мг натрий варфарині). Емдеудің 5-күні ХҚҚ анықтайды және осы көрсеткішке сәйкес препараттың демеуші дозасын тағайындайды. Әдетте препараттың демеуші дозасы күніне 1-3 таблетка (тәулігіне 2,5-7,5 мг натрий варфарині).

Бұрын Варфаринді қабылдаған пациенттер:

Ұсынылатын старттық доза препараттың белгілі демеуші дозасын қосарлы  дозасын құрайды және алғашқы 2 күн бойы тағайындайды. Содан соң емдеуді белгілі демеуші дозамен жалғастырады. Бұдан жоғары дозаларды қолдану көптеген клиникалық жағдайларда ақталмайды. Бұдан жоғары дозалар антикоагулянтты әсерге жылдам қол жеткізбейді, бірақ қан кету даму қаупін арттырады. Емдеудің 5-күні ХҚҚ бақылайды және осы көрсеткішке сәйкес дозаны түзету керек. Веналық тромбоз, өкпе артериясының эмболиясы, жүрекшенің фибрилляциясы, дилатациялық кардиомиопатия, жүрек клапандарының асқынған аурулары, жүрек клапандарын биопротездеудің профилактикасы және емдеу  жағдайында 2-ден 3-ке дейін ХҚҚ көрсеткішін қолдану ұсынылады. ХҚҚ бұдан жоғары  2,5-тен 3,5-кедейінгі көрсеткіштерін жүрек клапандарын механикалық протездермен протездеу кезінде және асқынған жедел миокардында ұсынылады.

 

Балалар:

Варфаринді балаларда қолдану шектеулі.

Егде адамдар:

Варфаринді қабылдау бойынша арнайы ұсыныстар жоқ. Алайда, егде жастағы пациенттер мұқият бақылауда болуы қажет, өйткені оларда жағымсыз әсерлер дамуының қаупі жоғары.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер:

Бауыр функциясының бұзылуы Варфаринге сезімталдықтың ұлғаюы, өйткені қан ұюы факторын өндіреді, сондай-ақ Варфарин метаболизденеді. Пациенттердің осы тобында ХҚҚ көрсеткіштеріне мұқият  мониторинг жүргізіледі.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер:

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер Варфариннің дозасын таңдау бойынша қандай да бір арнайы ұсыныстарды қажет етпейді. Перитониальді диализдегі пациенттер Варфариннің дозасын қосымша дозасын арттыруды қажет етпейді.

 

Жағымсыз әсерелері 

-     Өте жиі: 1/10 аса түрлі ағзалардағы қан кету.

Жиі: 1/100 аса, 1/10 кем ұзақ қолданғаннан кейін Варфаринге жоғары сезімталдық, аса жоғары сезімталдық.

Жиі емес: 1/1000 аса,  1/100 кем - анемия, құсу,іштің ауыруы, жүрек айнуы, диарея.

Сирек:1/10000 аса, 1/1000 кем - эозинофилия, бауыр ферменті белсенділігінің артуы, сарғаю, бөртпе, есекжем, бөртпе, экзема, терініңнекрозы, васкулиттер, шаштың түсуі, нефрит, уролитиаз, тубулярлы некроз.

Қан кетуі: Бір жыл емдеуде шамамен  8 % жағдайда Варфаринқабылдаған  пациенттердің арасында қан кетуі байқалады. Оның 1 % ауруханаға жатуға немесе қан құюға әкеп соғатын ауыр (бас сүйекішілік, ретроперитониальді) және 0,25 % - фатальді болды. Бас сүйекішілік қан кету туындауы үшін қауіп ең жиі факторы - бақыланбайтын гипертензия. Қан кету қаупі артады, егер ХҚҚ мақсатты деңгейден едәуір жоғары. Егер мақсатты деңгейі шегіндегі ХҚҚ қан кету басталса, яғни зерттелуі тиіс басқа тиісті талаптары бар.

Теріде ауыратын бөртпе дамығанда кальцификация даму қаупі артса, тез арада дәрігерге қаралыңыз. 

Варфаринмен емдеу кезінде күрделі қан кетулері даму қаупінің факторлары: егде жас, ілеспелі антикоагулянтты және антиагрегантты терапияның жоғары қарқындылығы, анамнезде инсульттер мен асқазан –ішек қан кетулерінің болуы. Қан кетулер қаупі СYP2C9 ген полиморфизмдері бар пациенттерде ұлғайған. 

Ас қорыту жүйесі тарапынан: құсу, жүрек айнуы, диарея.

Дерматологиялық реакциялар: кумаринді некроз – Варфаринмен емдеу кезінде сирек асқынулар. Некроз әдетте аяқ және жамбас немесе (сирек) басқа жерлерде ісіну және қараюынан басталады. Зақымданулар кешірек өліеттенеді.  

90 % жағдайда некроз әйелдерде туындайды. Зақымданулар   препаратты қабылдаудың 3-10-күнінде байқалады және этиологиясы С және S антитромбиндік протеин жеткіліксіздігі күтіледі. Осы протеиндердің туа біткен жеткіліксіздігі асқынулардың себебі болуы мүмкін, сондықтан Варфарин бір мезгілде гепарин және препарат бастапқы кіші дозаларымен қолданылуы қажет. Егер асқыну туындаса, Варфаринді қабылдауды тоқтатады және зақымданулар жазылғанша немесе тыртық пайда болғанша гепаринді енгізуді жалғастырады.

Алақан-табан синдромы - Варфаринмен емдеу кезінде  өте сирек асқынған, оның дамуы атеросклероздық аурулары бар ерлерге тән. Болжанып отырғандай, Варфарин микроэмболияларға әкеп соғатын атероматозды түйіндіктерді геморрагияларды туындатады. Күйдіріп ауыруымен қатар жүретін саусақтардың және табан терісінің қызыл күрең симметриялы зақымдануы кездеседі. Варфаринді қабылдауды тоқтатқаннан кейін көрсетілген симптомдар біртіндеп жойылады.

Басқа жағымсыз әсерлері: тер бөртпесі түрінде білінетін аса жоғары сезімталдық реакциялары және бауырда энзимдердің қайтымды артуымен,  холестаздық гепатит, васкулит, приапизм, қайтымды алопециясы мен трахея кальцификациямен сипатталады.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

   Варфаринге немесе кез келген қосымша заттарға асқын сезімталдық  

   жүктілік  

   балалар мен 18жасқа дейінгі жасөспірімдер

   бауырдың ауыр жеткіліксіздігі

   бүйректің ауыр жеткіліксіздігі

   кез келген жердегі жедел қан кету

   геморрагиялық шок

   хирургиялық араласу алдындағы 72 сағат 

   босанудың алдындағы 48 сағат

-     қан кету қаупі жоғары (геморрагиялық диатездері,өңеш веналарының варикозды кеңеюімен, артериалды аневризмамен, жұлын пункциясынан кейін, ойық жара ауыруымен, ауқымды жаралармен (операциялықтарын қоса), цереброваскулярлы  аурулар, бактериалды эндокардиті және қатерлі артериалық гипертензиясы бар пациенттерді қоса)

    сирек тұқым қуалайтын бұзылулар галактозаны көтере алмау, лактоза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактозалы мальабсорбция

Варфарин қабылдайтын пациенттерге, құрамындаhypericum perforatum (шілтер жапырақты шайқурай ) бар халықмедицинасының өнімдері/заттарын қолданбаған жөн, өйткені бір мезгілде қолдану варфариннің плазмадағы концентрациясын төмендетеді, соның салдарынан емдеуден терапиялық әсердің төмендеуі орын алады. 

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі 

Басқа дәрілік заттарды қабылдауды бастамау немесе қабылдауды тоқтату қажет, сондай-ақ қолданылатын  препараттар дозасын емдеуші дәрігердің консультациясыз өзгерту керек.

Бір мезгілде тағайындағанда Варфариннің басқа дәрілік заттармен әрекеттердің индукциялау және/немесе тежеуді тоқтатудан әсерлерді ескеру керек.  

Варфаринді тромбоциттер деңгейі және алғашқы гемостазға әсер ететін препараттармен: ацетилсалицил қышқылы, клопидогрел, тиклопидин, дипиридамол, қабынуға қарсы стероидты емес заттардың көбісі (циклооксигеназа-2 тежегіштерін қоспағанда), пенициллин тобының  антибиотиктері үлкен дозаларда бірмезгілде қабылдағанда ауыр қан кетулер даму қаупі артады.

Сонымен бірге Варфаринді Р450 цитохром жүйесіне айқын тежегіш әсері бар препараттармен, мысалы, циметидинмен және хлорамфениколмен бірлестіріп қолданумен, оларды қабылдағанда бірнеше күн ішінде қан кету қаупі артады. Мұндай жағдайларда циметидинді, мысалы, ранитидинмен немесе фамотидинмен ауыстырады.

Мынадай дәрілік препараттармен: ацетилсалицил қышқылы, розувастатин, лефлуномид, аллопуринол, амиодарон, азапропазон, азитромицин, альфа- және бета-интерферон, амитриптилин, безафибрат, А дәрумені, Е дәрумені, глибенкламид, глюкагон, гемфиброзил, гепарин, грепафлоксацин, даназол, декстропропоксифен, диазоксидин, дигоксин, дизопирамид, дисульфирам, зафирлукаст, индометацин, фосфамид, итраконазол, кетоконазол, кларитромицин, клофибрат, кодеин, левамизол, ловастатин, метовазон, метотрексат, метронидазол, миконазол (оның ішінде ауызды шаюға арналған гель), налидикс қышқылы, норфлоксацин, офлоксацин, омепразол, оксифенбутазон, парацетамол (әсіресе тұрақты 1-2 апта қабылдағаннан кейін), пароксетин, пироксикам, прогуанил, пропафенон, пропранолол, тұмауға қарсы вакцина, рокситромицин, сертралин, симвастатин, сульфафуразол, сульфаметизол, сульфаметоксазол-триметоприм, сульфафеназол, сульфинпиразон, сулиндак, стероидты гормондар (анаболизмдік және/немесе андрогенді), тамоксифен, тегафур, тестостерон, тетрациклиндер, тиенил қышқылы, толметин, трастузумаб, троглитазон, фенитоин, фенилбутазон, фенофибрат, фепразон, флуконазол, флуоксетин, фторурацил, флувастатин, флувоксамин, флутамид, хитин, хинидин, хлоралгидрат, хлорамфеникол, целекоксиб, цефамандол, цефалексин, цефменоксим, цефметазол, цефоперазон, цефуроксим, циметидин, ципрофлоксацин, циклофосфамид, эритромицин, этопозид, этанол бірмезгілде қабылдағанда Варфариннің әсері күшеюі мүмкін.

Кейбір дәрілік өсімдіктердің препараттары (ресми немесе ресми емес) сондай-ақ Варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін: мысалы, гинго (Ginkgo biloba), сарымсақ (Allium sativum), дәрілік аюбалдырған (Angelica sinensis), папайя (Carica papaya), сәлбен (Salvia miltiorrhiza); сондай-ақ және азайту: мысалы, женьшень (Panax ginseng), шайқурай (Hypericum perforatum).

Варфарин мен кез келген шайқурай препараттарын бір мезгілде қабылдауға болмайды, бұл ретте шайқурай препараттарын қабылдауды тоқтатқаннан кейін Варфарин әсерін индукциялау әсері тағы 2 апта бойы сақталатынын ескеру қажет. Егер пациент шайқурай препаратын қабылдаса, ХҚҚ өлшеп, қабылдауды тоқтату керек. ХҚҚ мониторингіне мұқият болуы керек, өйткені шайқурай қабылдауды тоқтатқанда оның деңгейі артуы мүмкін. Содан соң Варфаринді тағайындауға болады.

Сонымен қатар, сергітетін сусындардың құрамындағы хинин Варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін. 

Варфарин сульфонилмочевина туындылары пероральді гипокликемиялық заттардың әсерін күшейтуі мүмкін.   

Мынадай дәрілік препараттармен: азатиоприн, бозентан, апрепитант, невирапин, аминоглутетимид, барбитураттар, вальпрой қышқылы, С дәрумені, К дәрумені, глутетимид, гризеофульвин, диклоксациллин, дизопирамид, карбамазепин, колестирамин, коэнзим Q10, меркаптопурин, месалазин, миансерин, митотан, нафциллин, примидон, ретиноидтар, ритонавир, рифампицин, рофекоксиб, спиронолактон, сукральфат, тразодон, феназон, хлордиазепоксид, хлорталидон, циклоспоринді бір мезгілде қолданғанда Варфариннің әсерін әлсіретуі мүмкін. Айқын гиповолемиялық әсер жағдайда диуретиктерді қабылдау қан ұюы факторларының концентрациясы артуына әкеп соғады, антикоагулянттардың әсерін азайтады. Варфаринді төменде келтірілген басқа препараттармен бірге бірлестіре қолданғанда, ХҚҚ бақылауды емдеудің басында және соңында, мүмкіндігінше терапияның 2 - 3 аптасы өткен соң жүргізу қажет.

К дәруменіне бай тағамдар, Варфариннің әсерін төмендетеді; диарея немесе іш жүргізетін заттардан  болған К дәруменінің абсорбциясының азаюы Варфариннің әсерін күшейтеді. Көбінесе К дәрумені жасыл түсті көкөністерде болады, сондықтан Варфаринмен емдеу кезінде, мына өнімдерді: амарант көгі, авокадо, брокколи, брюссель орамжапырағы, орамжапырақ, канола майы, шайо жапырағы, пияз, кориандр (кинза), қияр қабығы, цикорий, киви жемісі, салат-латук, жалбыз, жасыл бұршақ, зәйтүн майы, ақжелкен, бұршақ, пістелер, теңіздің қызыл балдырлары, шпинат көгі, көктемгі пияз, соя бұршақтары, чай жапырақтары (бірақ сусын шәй емес), ас шалқан ас көгі, крест-салатты асқа сақтықпен қабылдау керек .

 

Ерекше нұсқаулар 

Варфаринмен терапия кезінде науқас препараттың тағайындалған дозасын қабылдауды қатаң сақтауы міндетті талап болып табылады. Алкогольді қабылдау гипопротромбинемия және қан кету қаупін арттырады. Алкоголизмнен зардап шегетін пациенттер, сондай-ақ деменциясы бар  пациенттер, Варфаринді қабылдаудың берілген режимін сақтай алмауы мүмкін.

Қызба, гипертиреоз, декомпенсацияланған жүрек жеткіліксіздігі, бауырдың қатарлас зақымданулары бар алкоголизм жағдайлары Варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін. Гипотиреозда Варфариннің әсері төмендеуі мүмкін. Бүйрек жеткіліксіздігінде немесе нефроздық синдромда Варфариннің қан плазмасындағы еркін фракциясының деңгейі артады, ол қатарлас ауруларға байланысты әсердің күшеюіне және әлсіреуіне әкеп соғуы мүмкін. Орташа бауыр жеткіліксіздігінде Варфариннің әсері күшейеді.

Жоғарыда аталған жағдайларда ХҚҚ деңгейін мұқият мониторингілеу жүргізіледі.

Варфаринді қабылдайтын пациенттерге ауыруды басатын препараттар ретінде парацетамол, трамадол немесе апиындарды тағайындауға болады.

СYP2C9 ферментін кодтайтын генінің өзгеруі бар пациенттерде Варфариннің жартылай шығарылу мерзімі ұзағырақ. Бұл пациенттерге препараттардың төмен дозалары қажет, өйткені әдетте терапиялық дозаларды қабылдағанда қан кету қаупі артады.

Варфаринді  галактозасы, лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза және галактоза сіңірілуінің бұзылуы бар пациенттерге қабылдауға болмайды.

Жылдам антитромбоздық әсер қажет болған жағдайда гепаринді енгізгеннен кейін емді бастау ұсынылады; содан соң 5 - 7 күннің ішінде ХҚҚ мақсатты деңгейі 2 күн сақталғанға дейін  гепарин және Варфаринмен аралас терапия жүргізу керек ("Қолдану тәсілі және дозалары" бөлімін қараңыз).

Кумаринді некрозға жол бермеу үшін С немесе S антитромбоздық протеині тұқым қуалайтындай жеткіліксіздігі бар пациенттерге алдымен гепарин енгізілуі керек. Қатарлас бастапқы доза 5 мг-ден аспауы керек. Гепаринді енгізу 5-7 күн бойы жалғасуы керек. Варфаринге жеке төзімділік жағдайында (өте сирек кездеседі) терапиялық әсерге жету үшін Варфариннің 5-тен 20 дейінгі үлкен дозасы қажет. Егер Варфарин мұндай пациенттерге тиімсіз болса, Варфаринді басқа мынадай: дәрілік заттармен (осы нұсқаулықты тиісті бөлімді қараңыз), барабар емес ас рационы, зертханалық қателер сияқты ықтимал себептерді қарастыру қажет. Егде жастағы пациенттерді емдеу ерекше ескетулермен бірге жүргізілуі керек, қан ұюы факторының синтезі және бауыр метаболизмі төмендейді, соның салдарынан Варфариннің шамадан тыс әсері орын алуы мүмкін. 

Кез келген операциялардан бірнеше күн бұрын препаратты қабылдауды тоқтату керек. ХҚҚ операцияға дейін бақылау және реттеу керек (оның ішінде стоматологиялық операциялар) ("Қолдану тәсілі және дозалары" бөлімін қараңыз).

Көптеген факторлар Варфариннің антикоагулянтты әсерлеріне әсер етуі мүмкін: жедел интеркуррентті аурулар, гипер/гипотиреоз, құсу, диарея, жүрек жеткіклісіздігі, басқа препараттармен өзара әрекеттестігі. Тамақтану рационын өзгерту К дәрумені сіңірілуіне әсер етеді, осылайша Варфариннің әсерін өзгертеді.

Балаларда қолданылуы. Варфаринмен барабар және жақсы бақыланатын зерттеулер педиатриялық популяцияда жүргізілген; балалардағы оңтайлы дозалау, қауіпсіздігі және тиімділігі белгісіз.

Кальцифилаксиялар. Кальцифилаксиялар жоғары өлім-жітіммен байланысты  тері  некрозымен сирек қантамыр кальцификация синдромы болып табылады. Мұндай жағдай негізінен диализде терминалды бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе гиперфосфотемия, гиперкальциемия немесе гипоальбуминемия сияқты қауіптің белгілі факторлары бар пациенттерде байқалады. Кальцифилаксияның сирек жағдайлары варфарин қабылдаған пациенттерде бауыр жеткіліксіздігі болмағанда тіркелген. Кальцифилаксия анықталған жағдайда, тез арада тиісті ем басталып, варфаринді қолдануды тоқтату керек.

Жүктілік кезінде және лактация кезеңінде қолдану. Варфарин плацента арқылы өтеді. Варфаринді жүктілік кезінде қолдануға болмайды. Варфарин шаранада туа біткен ақауларды және қан кетулерді, шарананың өлуін туындатуы мүмкін. Препаратты жүктілік кезінде қолдану мұрын гипоплазиясымен, эпифездердің нүктелік хондродисплазиясы, саусақтар мен қолдың дамымауы, көру жүйкесінің атрофиясын, микроцефалиясымен, ойдың кемінде және бойдың өспеуі, катарактамен сипатталатын синдромның ұрықта дамуына, толық немесе ішінара көрмеуге әкеп соғуы мүмкін. Варфарин лактация кезеңінде пайдалана алады. Препарат өлшенетін концентрацияларда ана сүтімен бөлініп шықпайды және балада қан ұйығыштығына әсер етпейді.

Дәрілік заттың көлік құралдарын және басқа да потенциальді қауіпті  механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.

Варфарин автомобиль басқаруға және  машиналарды пайдалануға әсер етпейді  немесе басқару қабілетіне аздап әсер етеді.

 

Артық дозалануы

Варфариннің артық дозалануы негізгі әсері – бұл ХҚҚ артуы, соның салдары ретінде геморрагиялық асқынулар қаупі артады. ХҚҚ артуына бастамалық ету VII факторының жартылай шығарылу кезеңімен өзара әрекеттеседі.  ХҚҚ артуы жиі препаратты қабылдағаннан кейін 24 сағаттың ішінде, 36-дан 72 сағат аралығында барынша жоғары деңгейіне жете отырып білінеді.

Симптомдары қабылдауды бастағаннан кейін бірнеше күннен немесе аптадан кейін пайда болады. Оларға: мұрыннан қан кету, қызыл иектен қан кету, бозғылттығы, буын жанындағы және жамбас тұсының гематомалары, несеп және нәжісте қанның пайда болуы жатады. Басқа ықтимал симптомдарға белдің ауыруы, еріннен немесе шырышты қабықтардан қан кетулер, іштің ауыруы, құсу және петехиялар жатады. Кешірек миға қан құюлардың салдарынан салдану және геморрагиялық шок және өлім орын алуы мүмкін.

Артық дозалануын емдеу негізінен демеуші және симптоматикалық болып табылады. Қажет болған жағдайда фитоменадионның антидоты (К 1 дәрумені) тағайындалуы қажет болуы мүмкін, қан ұюының концентрацияланған факторларды, жаңа қатырылған плазманы немесе қанды құю веналарға енгізу. Варфариннің ұзақ жартылай шығарылу кезеңі (20-60 сағат) пациенттер ұзақ қаралуы тиіс

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

20 таблетка поливинилхлорид үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.

Екі немесе бес пішінді ұяшықты қаптамадан мемлекеттік және орыс тіліндегі медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

 

Сақтау шарттары

Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°C-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен  кейін қолдануға болмайды. 

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт бойынша