Торговое наименование
Вальсакор® Н
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма,дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 80 мг/12,5 мг, 160 мг/12,5 мг и 160 мг/25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензина II антагонисты, комбинации. Ангиотензин II антагонисты в комбинации с диуретиками. Валсартан в комбинации с диуретиками.
КодATХ C09DA03
Показания к применению
- артериальная гипертензия
- лечение пациентов с артериальной гипертензией, у которых не удается достичь адекватного контроля артериального давления при монотерапии препаратом Вальсакор®
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- повышенная чувствительность к валсартану, гидрохлоротиазиду, производным сульфонамидов или к другим вспомогательным веществам Вальсакор® Н
- беременность и период лактации
- тяжелые нарушения функции печени, билиарный цирроз и холестаз
- анурия, тяжелые нарушения функции почек (клиренс креатинина <30 мл/мин)
- рефрактерная гипокалиемия, гипонатриемия, гиперкальциемия и симптоматическая гиперурикемия
- одновременное применение антагонистов рецепторов ангиотензина, включая валсартан, или ингибиторов АКФ с алискиреном у пациентов с сахарным диабетом 2 типа
Необходимые меры предосторожности при применении
Стеноз почечной артерии
Безопасность применения комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид у пациентов с односторонним или двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии единственной почки не установлена.
Нарушение функции почек
Пациентам с нарушением функции почек, когда клиренс креатинина составляет более 30 мл/мин, не требуется коррекция дозы препарата. Комбинация фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид должна применяться с осторожностью у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (клиренс креатинина < 30 мл/мин) из-за гидрохлоротиазида. Тиазидные диуретики могут вызывать азотемию у пациентов с хроническим заболеванием почек. Они неэффективны в качестве монотерапии при тяжелой почечной недостаточности (клиренс креатинина < 30 мл/мин), но могут быть полезны, когда применяются с осторожностью в комбинации с петлевыми диуретиками даже у пациентов с клиренсом креатинина < 30 мл/мин.
Необходимо избегать одновременного применения ингибиторов рецепторов ангиотензина, включая валсартан, и ингибиторов АКФ вместе с алискиреном у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <30 мл/мин).
Нарушение функции печени
Не требуется изменения дозы у пациентов со слабо или умеренно выраженными нарушениями функции печени при отсутствии явлений холестаза, хотя рекомендуется соблюдать осторожность.
Системная красная волчанка
Имеются сообщения о том, что тиазидные диуретики могут вызывать обострение системной красной волчанки.
Сердечная недостаточность/Постинфарктное состояние
У пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью, у которых функция почек зависит от активности ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, лечение ингибиторами АКФ и антагонистами ангиотензиновых рецепторов может сопровождаться олигурией и/или нарастанием азотемии и (редко) острой почечной недостаточностью и/или смертельным исходом. Оценка состояния пациентов с сердечной недостаточностью или постинфарктным состоянием всегда должна включать оценку состояния почечной функции.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Связанные с валсартаном
Двойная блокада ренин-ангиотензиновой системы (РАС) ингибиторами рецепторов ангиотензина, ингибиторами АКФ или алискиреном
Одновременное применение ингибиторов рецепторов ангиотензина, включая валсартан, с другими препаратами, действующими на РАС, связано с увеличением частоты гипотензии, гиперкалиемии, и изменением функции почек по сравнению с монотерапией. Рекомендуется контроль артериального давления, функции почек и электролитов у пациентов, принимающих валсартан и другие препараты, которые влияют на РАС.
Калий
Одновременное применение солей калия, калийсберегающих диуретиков, калийсодержащих заменителей пищевой соли или любых других лекарственных препаратов, которые могут вызвать повышение концентрации калия в крови (например, гепарина), требует соблюдения мер предосторожности и, в частности, частого определения концентрации калия в крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), включая селективные ингибиторы ЦОГ-2
При одновременном применении антагонистов ангиотензина II с НПВП может возникнуть ослабление антигипертензивного эффекта. Кроме того, одновременное применение антагонистов ангиотензина II и НПВП может привести к повышенному риску ухудшения функции почек и повышению уровня калия в сыворотке крови. Поэтому в начале лечения рекомендован контроль функции почек, а также соответствующая гидратация пациента.
Транспортеры
Валсартан является субстратом транспортера печеночного захвата OATP1B1 и субстратом транспортера печеночного оттока MRP2. Одновременное назначение ингибиторов транспортера захвата (рифампицин, циклоспорин) или транспортера оттока (ритонавир) могут увеличить системное воздействие валсартана.
Другие препараты
С валсартаном не наблюдалось клинически значимых взаимодействий валсартана с любым из следующих препаратов: циметидин, варфарин, фуросемид, дигоксин, атенолол, индометацин, гидрохлоротиазид, амлодипин, глибенкламид.
Связанные с гидрохлоротиазидом
Литий
При одновременном назначении препаратов лития с ингибиторами АКФ, антагонистами рецепторов ангиотензина II или тиазидными диуретиками отмечалось обратимое повышение концентрации лития в сыворотке и усиление, в связи с этим, токсических проявлений. Посколькупочечный клиренс лития снижается тиазидами, риск токсичности лития предположительно можетбыть увеличен при дальнейшем применении комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид. Таким образом,тщательный мониторинг концентрации лития в сыворотке крови рекомендуется во время одновременного применения.
Другие антигипертензивные средства
Возможно усиление антигипертензивного эффекта при совместном применении с другими антигипертензивными препаратами (гуанитидин, метилдопа, бета-блокаторы, вазодилятаторы, блокаторы кальциевых каналов, ингибиторы АКФ, блокаторы ангиотензиновых рецепторов и прямые ингибиторы ренина).
Мышечные релаксанты
Тиазиды потенцируют действие курареподобных миорелаксантов.
Препараты, влияющие на уровень калия в крови
Риск развития гипокалиемии повышается при одновременном назначении салуретиков, кортикостероидов, аденокортикотропного гормона (АКТГ), амфотерицина, карбеноксолона, пенициллина G и производных салициловой кислоты.
Препараты, влияющие на уровень натрия в крови
Гипонатриемический эффект диуретиков может усиливаться при одновременном применении антидепрессантов, антипсихотиков, антиэпилептических средств и т.д. Необходимо соблюдать осторожность при длительном применении этих препаратов.
Антидиабетические агенты
Тиазиды могут изменять толерантность к глюкозе. Может потребоваться коррекция дозы инсулина или перорального сахароснижающего препарата.
Гликозиды наперстянки
Тиазидные диуретики могут вызвать такие нежелательные эффекты как гипокалиемия или гипомагниемия, которые, в свою очередь, повышают риск развития аритмии при гликозидной интоксикации.
НПВС и селективные ингибиторы ЦОГ-2
Возможно уменьшение диуретического и антигипертензивного действия тиазидного компонента комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид при одновременном применении с нестероидными противовоспалительными препаратами (НПВП) (например, с производными салициловой кислоты, индометацином). Сопутствующая гиповолемия может привести к развитию острой почечной недостаточности.
Одновременное назначение тиазидных диуретиков может привести к следующим явлениям: увеличить частоту реакций гиперчувствительности к аллопуринолу; увеличить риск развития побочных эффектов амантадина; усилить гипергликемическое действие диазоксида; уменьшить выведение почками цитотоксических препаратов (например, циклофосфамида, метотрексата) и привести к потенцированию их миелосупрессивного действия.
Повышение биодоступности тиазидного диуретика наблюдается при одновременном назначении холиноблокаторов (например, атропина, биперидена), что, по-видимому, связано со снижением двигательной активности желудочно-кишечного тракта и замедлением опорожнения желудка. Цизаприд может уменьшать биодоступность тиазидных диуретиков.
Холестирамин или колестипол уменьшают всасывание тиазидных диуретиков. Однако применение гидрохлоротиазида за 4 часа до или 4-6 часов после приема этих препаратов может потенциально минимизировать это взаимодействие.
Витамин Д
При совместном применении тиазидных диуретиков с витамином Д или солями кальция возможно потенцирование повышения концентрации кальция в сыворотке.
Циклоспорин
Одновременное назначение циклоспорина может повысить риск развития гиперурикемии и появления симптомов, напоминающих обострение подагры.
Соли кальция
Одновременное применение тиазидных диуретиков может привести к гиперкальциемии, увеличивая реабсорбцию кальция в трубчатых костях.
Метилдопа
Сообщалось о случаях развития гемолитической анемии при одновременном применении тиазидного диуретика и метилдопы.
Алкоголь, барбитураты или наркотики
Одновременное применение тиазидных диуретиков с алкоголем, барбитуратами или наркотиками может потенцировать ортостатическую гипотензию.
Йодсодержащие контрастные препараты
В случае обезвоживания, вызванного применением мочегонного препарата, существует повышенный риск острой почечной недостаточности, особенно, при применении высоких доз йодсодержащего препарата. Перед тем как принять препарат, пациент должен восполнить потерянную жидкость.
Специальные предупреждения
Изменения баланса электролитов сыворотки
Следует соблюдать осторожность при одновременном применении комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид с солями калия, калийсберегающими диуретиками, калийсодержащими заменителями пищевой соли, а также с лекарственными препаратами, которые могут вызвать повышение концентрации калия в крови (например, гепарином).
Имеются сообщения о развитии гипокалиемии при лечении тиазидными диуретиками. Рекомендуется частый контроль концентрации калия в крови.
При применении тиазидных диуретиков может развиться гипонатриемия и гипохлоремический алкалоз. Тиазиды вызывают повышение экскреции с мочой магния, что может привести к гипомагниемии.
Дефицит в организме натрия и/или объема циркулирующей крови (ОЦК)
У пациентов с выраженным дефицитом в организме натрия и/или ОЦК, например, получающих высокие дозы диуретиков, в редких случаях в начале лечения комбинацией фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид может возникать артериальная гипотензия. Перед началом лечения следует провести коррекцию содержания натрия в организме и/или объема циркулирующей крови, например, путем уменьшения дозы диуретика.
В случае развития гипотензии пациента следует уложить и, при необходимости, провести внутривенную инфузию физиологического раствора. После стабилизации артериального давления лечение комбинацией фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид может быть продолжено.
Информация о вспомогательных веществах
Вальсакор® Н содержит лактозу.
Пациенты с редкими наследственными проблемами непереносимости галактозы, общего дефицита лактазы или мальабсорбции глюкозы и галактозы не должны принимать этот препарат.
Препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на таблетку, то есть, практически не содержит натрия.
Ангионевротический отек
Имеются сообщения об ангионевротическом отеке, включающем отек гортани и голосовой щели, приводящих к обструкции дыхательных путей и/или к отеку лица, губ, глотки и/или языка у пациентов, принимающих валсартан. У некоторых из этих пациентов имеется указание в анамнезе на развитие ангионевротического отека к другим препаратам, в том числе к ингибиторам АКФ. Вальсакор® Н следует немедленно отменить у пациентов, у которых развивается ангионевротический отек, и не следует назначать препарат повторно.
Двойная блокада ренин-ангиотензиновой системы (РАС)
Необходимо соблюдать осторожность при одновременном применении ингибиторов рецепторов ангиотензина, включая валсартан, с другими препаратами, блокирующими РАС, такими как ингибиторы АКФ или алискирен.
Другие метаболические нарушения
Тиазидные диуретики могут вызывать изменение толерантности к глюкозе, а также повышение концентрации холестерина, триглицеридов и мочевой кислоты в сыворотке крови.
Как и другие диуретики, гидрохлоротиазид может увеличивать уровень мочевой кислоты в сыворотке крови из-за сниженного клиренса мочевой кислоты и может вызывать или усиливать гиперурикемию, вызвать обострение подагры у восприимчивых пациентов.
Тиазидные диуретики уменьшают выведение кальция из мочи и могут вызывать увеличение уровня кальция в сыворотке крови при отсутствии известных нарушений метаболизма кальция. Поскольку гидрохлоротиазид может увеличить концентрацию кальция в сыворотке крови, необходимо с осторожностью применять у пациентов с гиперкальциемией.
При длительном применении тиазидов наблюдались патологические изменения в паращитовидной железе у пациентов с гиперкальциемией и гипофосфатемией. Если у пациентов встречается гиперкальциемия, необходимо дальнейшее диагностическое наблюдение.
Общие
У пациентов с аллергией и астмой возможны реакции гиперчувствительности на гидрохлоротиазид.
Хориоидальный выпот, острая миопия и вторичная закрытоугольная глаукома
Препараты, содержащие сульфонамид или производные сульфонамида, могут вызвать идиосинкратическую реакцию, приводящую к хориоидальному выпоту с выпадением поля зрения, преходящей миопией и острой закрытоугольной глаукомой. Симптомы включают острое начало снижения остроты зрения или боль в глазах, что обычно наблюдается в течение нескольких часов до недель с момента начала приема препарата. Отсутствие лечения острой закрытоугольной глаукомы может привести к необратимой потере зрения. Первичное лечение заключается в срочном прекращении приема лекарственного средства. При неконтролируемом внутриглазном давлении может потребоваться немедленное медицинское или хирургическое лечение. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать в себя наличие в анамнезе аллергических реакций на сульфонамид или пенициллин.
Немеланомный рак кожи
Повышенный риск немеланомного рака кожи (NMSC) [базально-клеточный рак (BCC) и плоскоклеточного рака (SCC)] с увеличением кумулятивной дозы воздействия гидрохлоротиазида наблюдался в двух эпидемиологических исследованиях, проведенных на базе Датского Национального Реестра онкологических заболеваний. Фотосенсибилизирующие действия гидрохлортиазида могут выступать в качестве возможного механизма для NMSC. Пациенты, принимающие гидрохлортиазид, должны быть проинформированы о риске NMSC и должны регулярно проверять свою кожу на наличие новых повреждений и своевременно сообщать о любых подозрительных поражениях кожи. Возможные профилактические меры, такие как ограниченное воздействие солнечных лучей и ультрафиолетовых лучей и, в случае воздействия, следует рекомендовать пациентам адекватную защиту, чтобы минимизировать риск возникновения рака кожи. Подозрительные поражения кожи следует незамедлительно изучать, в том числе и с помощью гистологических исследований биопсий. Использование гидрохлортиазида также может потребоваться пересмотреть у пациентов, перенесших ранее NMSC.
Применение в педиатрии
Препарат не предназначен для применения у детей и подростков в возрасте до 18 лет.
Во время беременности или лактации
Препарат не предназначен для применения у беременных и в период лактации.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Исследования по оценке влияния препарата Вальсакор®Н на способность управлять автомобилем и работать с механизмами не проводились. При управлении транспортными средствами или работе с механизмами следует учитывать возможность возникновения головокружения или слабости. Как и при назначении других антигипертензивных средств, необходимо соблюдать осторожность при управлении автомобилем и работе с движущимися механизмами.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Рекомендуемая доза препарата Вальсакор®Н - по 1 таблетке один раз в сутки ежедневно. Рекомендуется титрование дозы отдельными компонентами. В каждом случае следует повышать титрование отдельных компонентов до следующей дозы, чтобы снизить риск гипотонии и других нежелательных явлений.
При необходимости доза может быть увеличена до 160 мг валсартана и 25 мг гидрохлоротиазида (1 таблетка Вальсакор®Н 160 мг/25 мг).
Метод и путь введения
Для приема внутрь.
Частота применения с указанием времени приема
По 1 таблетке один раз в сутки ежедневно.
Длительность лечения
Максимальный антигипертензивный эффект наблюдается в первые 2-4 недели лечения.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: передозировка валсартаном может вызвать выраженную гипотензию, которая, в свою очередь, может привести к угнетению сознания, развитию сердечной недостаточности и / или гиповолемическому шоку.
При передозировке гидрохлоротиазидом могут возникнуть следующие признаки и симптомы: тошнота, сонливость, гиповолемия, нарушение баланса электролитов, и как следствие, аритмия и мышечные спазмы.
Лечение: терапевтические мероприятия зависят от давности приема высокой дозы, а также вида и тяжести симптомов, при этом первоочередным мероприятием является нормализация гемодинамики. При передозировке в зависимости от времени, прошедшего после приема препарата, принимаемые меры должны включать стимуляцию рвоты, промывание желудка и/или прием активированного угля.
При гипотензии следует уложить пациента в горизонтальное положение и безотлагательно обеспечить восстановление водно-солевого баланса путем введения изотонического солевого раствора.
Валсартан нельзя вывести из организма с помощью гемодиализа вследствие его связывания с белками плазмы, но для выведения из организма гидрохлоротиазида гемодиализ эффективен.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Рекомендована консультация врача.
Указание на наличие риска симптомов отмены
Отсутствуют.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Рекомендована консультация врача.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Частота побочных действий при применении комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид
Нечасто (от >1/1000 до < 1/100)
- дегидратация
- парестезия
- нарушения зрения
- шум в ушах
- гипотензия
- кашель
- миалгия
- усталость
Очень редко (< 1/10000)
- головокружение
- диарея
- артралгия
С неизвестной частотой
- обморок
- некардиогенный отек легких
- нарушение функции почек
- увеличение уровня мочевой кислоты, билирубина и креатинина в сыворотке крови, гипокалиемия, гипонатриемия, повышение уровня азота мочевины в крови, нейтропения.
Следующие нежелательные явления также наблюдались во время клинических исследований у пациентов с гипертензией, независимо от связи с приемом препарата: абдоминальная боль, боль в верхней части живота, беспокойство, артрит, астения, боль в спине, бронхит, острый бронхит, боль в груди, постуральное головокружение, диспепсия, диспноэ, сухость во рту, носовое кровотечение, эректильная дисфункция, гастроэнтерит, головная боль, гипергидроз, гипестезия, грипп, бессонница, растяжение связок, мышечные спазмы, растяжение мышц, скопление слизи в носу, назофарингит, тошнота, боль в шее, отек, периферический отек, отит среднего уха, боль в конечностях, учащенное сердцебиение, боль в горле, гортани, поллакиурия, гипертермия, синусит, сонливость, тахикардия, инфекции верхних дыхательных путей, инфекции мочевыводящих путей, вертиго, вирусные инфекции, нарушения зрения.
Побочные действия, о которых сообщалось при приеме одного из компонентов препарата, могут также наблюдаться при приеме комбинации фиксированных доз валсартан/гидрохлоротиазид
Частота побочных действий при применении валсартана
Нечасто (от >1/1000 до < 1/100)
- вертиго (головокружение)
- абдоминальная боль
С неизвестной частотой
- снижение уровня гемоглобина, гематокрита, тромбоцитопения
- другие реакции гиперчувствительности/ аллергические реакции, включая сывороточную болезнь, дерматит буллезный
- увеличение уровня калия в крови, гипонатриемия
- васкулит
- ангионевротический отек, зуд, сыпь
- почечная недостаточность
- печеночная недостаточность
Следующие нежелательные явления также наблюдались во время клинических исследований у пациентов с гипертензией, независимо от связи с приемом препарата: артралгия, астения, боль в спине, диарея, головокружение, головная боль, бессонница, снижение либидо, тошнота, отек, фарингит, ринит, синусит, инфекции верхних дыхательных путей, вирусные инфекции.
Частота побочных действий при применении гидрохлоротиазида
Очень часто (> 1/10)
- гипокалемия, увеличение уровня липидов в крови (в основном при приеме высоких доз)
Часто (от >1/100 до <1/10)
- гипомагниемия, гиперурикемия, гипонатриемия
- крапивница и другие формы сыпи
- снижение аппетита, умеренная тошнота и рвота
- ортостатическая гипотензия, которая может усиливаться под действием алкоголя, анестетиков или седативных средств
- импотенция
Редко (от >1/10000 до 1/1000)
- гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия и ухудшение диабетического метаболического статуса
- реакции фоточувствительности
- абдоминальный дискомфорт, запор, диарея
- холестаз или желтуха
- аритмия
- головная боль, головокружение, нарушения сна, депрессия и парестезия
- нарушения зрения, особенно в первые несколько недель лечения
- тромбоцитопения иногда с пурпурой
Очень редко (< 1/10000)
- гипохлоремический алкалоз
- некротизирующий васкулит и токсический эпидермальный некролиз, кожные реакции, напоминающие системную красную волчанку, обострение кожных проявлений системной красной волчанки
- панкреатит
- лейкопения, агранулоцитоз, нарушения функции костного мозга, гемолитическая анемия
- реакции гиперчувствительности – респираторный дистресс синдром, включая пневмонию и отек легких
С неизвестной частотой
- мультиформная эритема
- острая закрытоугольная глаукома
- апластическая анемия
- острая почечная недостаточность, нарушение функции почек
- гипертермия, астения, мышечные спазмы
- немеланомный рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточная карцинома)
- хориоидальный выпот
Описание отдельных нежелательных реакций
- немеланомный рак кожи: на основании имеющихся данных эпидемиологических исследований между гидрохлортиазидом и НМРК была выявлена кумулятивная дозозависимая взаимосвязь
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: валсартанa 80 мг, гидрохлоротиазидa 12,5 мг
активные вещества: валсартанa 160 мг, гидрохлоротиазидa 12,5 мг
активные вещества: валсартанa 160 мг, гидрохлоротиазидa 25 мг
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, лактозы моногидрат, магния стеарат, натрия кроскармеллоза, повидон К25, кремния диоксид коллоидный безводный
пленочная оболочка: гипромеллоза 2910, титана диоксид (Е171), макрогол 4000, железа оксид красный (Е172), железа оксид желтый (Е172) (для дозировок 80 мг/12,5 мг и 160 мг/25 мг)
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой розового цвета, двояковыпуклые (для дозировки 80 мг/12,5 мг).
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой красно-коричневого цвета, двояковыпуклые (для дозировки 160 мг/12,5 мг).
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой светло-коричневого цвета, двояковыпуклые (для дозировки 160 мг/25 мг).
Форма выпуска и упаковка
По 14 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной/полиэтиленовой/поливинилдихлоридной и фольги алюминиевой.
По 2 или 4 контурных ячейковых упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
5 лет.
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке, при температуре не выше 25 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Вальсакор® Н
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозалануы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 80 мг/12,5 мг, 160 мг/12,5 мг және 160 мг/25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин II антагонистері, біріктірілімдер. Диуретиктермен біріктірілген ангиотензин II антагонистері. Диуретиктермен біріктірілген валсартан.
ATХ коды C09DA03
Қолданылуы
- артериялық гипертензия
- Вальсакор® препаратыменмонотерапия кезінде артериялық қысымды талапқа сай бақылау мүмкін емес артериялық гипертензиясы бар пациенттерді емдеуде
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- валсартанға, гидрохлоротиазидке, сульфонамид туындыларына немесе Вальсакор®Н өзге де қосымша заттарына жоғары сезімталдық
- жүктілік және лактация кезеңі
- бауыр функциясының ауырбұзылулары, билиарлы цирроз және холестаз
- анурия, бүйрекфункциясының ауыр бұзылулары (креатинин клиренсі < 30 мл/мин)
- рефрактерлік гипокалиемия, гипонатриемия, гиперкальциемия және симптоматикалық гиперурикемия
- 2 типті қант диабеті бар пациенттерде валсартан немесе алискиренмен АӨФ тежегіштерін қоса, ангиотензин рецепторларының антагонистерін бір мезгілде қолдану
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Бүйрек артериясы стенозы
Бүйрек артериясының бір жақты немесе екі жақты стенозымен немесе жалғыз бүйрек артериясы стенозымен пациенттерде валсартан/гидрохлоротиазид бекітілгендозаларының біріктірілімін қолдану қауіпсіздігі анықталмаған.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Креатинин клиренсі 30 мл/минуттан астам құрайтын бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге препарат дозасын түзету қажет емес. Валсартан/гидрохлоротиазидбекітілген дозаларының біріктірілімі бүйрек жеткіліксіздігі ауыр (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) пациенттерде гидрохлоротиазидке байланысты сақтықпен қолданылуы тиіс. Тиазидті диуретиктер созылмалы бүйрек ауруы бар пациенттерде азотемия туғызуы мүмкін. Олар ауыр бүйрек жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) монотерапия ретінде тиімсіз, бірақ тіпті креатинин клиренсі < 30 мл/минпациенттерде ілмекті диуретиктермен біріктірілімде абайлап қолданылған кезде пайдасы болуы мүмкін.
Бүйрек жеткіліксіздігі ауыр (ШСЖ<30 мл/мин) пациенттерде валсартанды қоса, ангиотензин рецепторларының тежегіштерін және алискиренмен бірге АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданбау қажет.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауыр функциясының әлсіз немесе орташа айқын бұзылулары бар пациенттерде холестазқұбылыстары болмаса, сақ болуға кеңес берілсе де,дозаныөзгерту қажет емес.
Жүйелі қызыл жегі
Тиазидтідиуретиктердің жүйелі қызыл жегінің өршуін туғызуы мүмкін екендігі жөнінде хабарламалар бар.
Жүрек жеткіліксіздігі/Инфарктіден кейінгі жай-күй
Бүйрек функциясыренин-ангиотензин-альдостеронжүйесінің белсенділігіне тәyелденетін ауыр жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердеАӨФ тежегіштерімен және ангиотензин рецепторларының антагонистерімен емделу олигуриямен және/немесе азотемияның және (сирек) жедел бүйрек жеткіліксіздігінің арта түсуімен және/немесе өліммен аяқталумен қатар жүруі мүмкін. Жүрек жеткіліксіздігі бар немесе инфарктіден кейінгі жағдайда жүрген пациенттердің ахуалын бағалағанда үнемі бүйрек функциясының жай-күйіне берілген баға қамтылуы тиіс.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Валсартанмен байланысты
Ангиотензин рецепторларының тежегіштерімен, АӨФ тежегіштерімен немесе алискиренмен ренин-ангиотензин жүйесін (РАЖ) қосарлы бөгеу
Валсартанды қоса, ангиотензин рецепторларының тежегіштерін РАЖ-ға әсер ететін басқа препараттармен бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия жиілігінің артуымен және бүйрек функциясының монотерапиямен салыстырғанда өзгеруімен байланысты. Валсартан және РАЖ-ға әсер ететін басқа препараттар қабылдайтын пациенттерде артериялық қысымды, бүйрек функциясын және электролиттерді бақылау ұсынылады.
Калий
Калий тұздарын, калий жинақтаушы диуретиктерді, құрамында калий бар ас тұзын алмастырғыштарды немесе қанда калий концентрациясын жоғарылататын кез келген басқа дәрілік препараттарды (мысалы, гепарин) бір мезгілде қолдану алдын ала сақтану шараларын қадағалауды, атап айтқанда, қандағы калий концентрациясын жиі анықтауды талап етеді.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қоса
Ангиотензин II антагонистерін ҚҚСП-мен бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсері әлсіреуі мүмкін. Бұдан басқа, бір мезгілде ангиотензин II антагонистері мен ҚҚСП қолдану бүйрек функциясының нашарлау қаупінің және қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондықтан емдеудің басында бүйрек функциясын бақылау, сондай-ақ пациентті тиісінше гидратациялау ұсынылған.
Тасымалдағыштар
Валсартан OATP1B1 бауырдағы қармау тасымалдағышының субстраты және MRP2 бауырлық ағыс тасымалдағышының субстраты болып табылады.Қармау тасымалдағышының тежегіштерін (рифампицин, циклоспорин) немесе ағыс тасымалдағыштарын (ритонавир) бір мезгілде тағайындау валсартанның жүйелі әсерін арттыруы мүмкін.
Басқа препараттар
Валсартанмен валсартанның мына заттардың кез келгенімен клиникалық мәнді өзара әрекеттесуі байқалды: циметидин, варфарин, фуросемид, дигоксин, атенолол, индометацин, гидрохлоротиазид, амлодипин, глибенкламид.
Гидрохлоротиазидпен байланысты
Литий
Литий препараттарын АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II рецепторларыныңантагонистерімен немесе тиазидті диуретиктермен бір мезгілде тағайындағанда сарысудағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылауы және, сонымен байланысты уыттану көріністерінің күшеюі болды. Литийдің бүйректік клиренсі тиазидтермен төмендейтіндіктен, жорамалды түрде, литиймен уыттану қаупі әріқарай валсартан/гидрохлоротиазид бекітілген дозаларының біріктірілімін қолдану кезінде артуы мүмкін. Осылайша, бір мезгілде қолдану тұсында қан сарысуындағы литий концентрациясына мұқият мониторинг жасау ұсынылады.
Гипертензияға қарсы басқа дәрілер
Гипертензияға қарсы әсері гипертензияға қарсы басқапрепараттармен (гуанитидин, метилдопа, бета-блокаторлар, вазодилятаторлар, кальций өзектерінің блокаторлары, АӨФ тежегіштері, ангиотензин рецепторларының блокаторлары және рениннің тікелей тежегіштері) бірге қолданғанда күшеюі мүмкін.
Бұлшықет релаксанттары
Тиазидтер кураретәрізді миорелаксанттар әсерін әлеуеттендіреді.
Қандағы калий деңгейіне әсер ететін препараттар
Салуретиктер, кортикостероидтар, аденокортикотропты гормон (АКТГ), амфотерицин, карбеноксолон, пенициллин G және салицилқышқылының туындыларын бір мезгілде тағайындағанда гипокалиемияның даму қаупі артады.
Қандағы натрий деңгейіне әсер ететін препараттар
Диуретиктердің гипонатриемиялық әсері антидепрессанттар, антипсихотиктер, эпилепсияға қарсы дәрілерді және т.б. бір мезгілде қолданғанда күшеюі мүмкін. Бұл препараттарды ұзақ уақыт қолданғанда сақ болу қажет.
Диабетке қарсы агенттер
Тиазидтер глюкозаға төзімділікті өзгерте алады. Инсулин немесе ішуге арналған қант төмендететін препарат дозаларын түзету қажет болуы мүмкін.
Оймақгүл гликозидтері
Тиазидті диуретиктер, өз кезегінде, гликозидтік уыттану тұсында аритмияның даму қаупін арттыратын гипокалиемия немесегипомагниемиясияқты жағымсыз әсерлер туғызуы мүмкін.
ҚҚСП және ЦОГ-2 селективті тежегіштері
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілермен (ҚҚСД) валсартан/гидрохлоротиазид бекітілген дозалар біріктірілімін бір мезгілде қолданғанда (мысалы, салицил қышқылы туындыларымен, индометацинмен) тиазидті компоненттің диурездік және гипертензияға қарсы әсері азаюы мүмкін. Қатарлас гиповолемия жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуына әкелуі мүмкін.
Тиазидті диуретиктерді бір мезгілде тағайындау мына құбылыстарға: аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакциясының жиілігін арттыруға; амантадиннің жағымсыз әсерлерінің даму қаупін жоғарылатуға; диазоксидтіңгипергликемиялық әсерін күшейтуге; цитоуытты препараттардың (мысалы, циклофосфамид, метотрексат) бүйрекпен аз шығарылуына және олардың миелосупрессиялық әсерінің әлеуеттенуіне әкелуі мүмкін.
Тиазидті диуретик биожетімділігінің артуы холиноблокаторларды (мысалы, атропин, бипериден)бір мезгілде тағайындағанда байқалады, сірә, бұл асқазан-ішек жолы қозғалыс белсенділігінің төмендеуімен және асқазанның баяу босатылуымен байланысты. Цизаприд тиазидті диуретиктер биожетімділігін азайтуы мүмкін.
Холестирамин немесе колестипол тиазидті диуретиктер сіңуін азайтады. Алайда, осы препараттарды қабылдауға дейін 4 сағат бұрын немесе одан кейін 4-6 сағаттан соң гидрохлоротиазид қолдану осы өзара әрекеттесуді әбден азайта алады.
Д дәрумені
Тиазидті диуретиктерді Д дәруменімен немесе кальций тұздарымен бірге қолданғанда сарысудағы кальций концентрациясы пәрменді жоғарылауы мүмкін.
Циклоспорин
Циклоспоринді бір мезгілде тағайындау гиперурикемияның даму қаупін және подаграның өршуіне ұқсайтын симптомдардың пайда болуын арттыруы мүмкін.
Кальций тұздары
Тиазидті диуретиктерді бір мезгілде қолдану түтікті сүйектердегі кальцийдің қайта сіңірілуін арттыра отырып, гиперкальциемияға әкелуі мүмкін.
Метилдопа
Тиазидті диуретик пен метилдопаны бір мезгілде тағайындағанда гемолиздік анемияның даму жағдайлары хабарланды.
Алкоголь, барбитураттар немесе есірткілер
Тиазидті диуретиктерді алкогольмен, барбитураттармен немесе есірткілермен бір мезгілде қолдану ортостаздық гипотензияны әлеуеттендіре алады.
Құрамында йод бар контрастылы препараттар
Несеп айдайтын дәрі туындатқан сусыздану жағдайында, әсіресе йод өнімінің жоғары дозасында жедел бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары қаупі бар. Препаратты қабылдар алдында пациент жоғалтқан сұйықтықтың орнын толтыруы керек.
Арнайы ескертулер
Cарысу электролиттері теңгерімінің өзгерістері
Валсартан/гидрохлоротиазид бекітілген дозаларының біріктірілімін калий тұздарымен, калийжинақтаушы диуретиктермен, құрамында калий бар ас тұзы алмастырғыштарымен, сондай-ақ қандағы калий концентрациясының артуын туындататын дәрілік препараттармен (мысалы, гепарин) бір мезгілде қолданғанда сақ болу керек.
Тиазидті диуретиктермен емдеу кезінде гипокалиемияның дамуы жөнінде хабарламалар бар. Қандағы калий концентрациясын жиі бақылау ұсынылады.
Тиазидті диуретиктер қолданылғанда гипонатриемия мен гипохлоремиялық алкалоз дамуы мүмкін. Тиазидтер магнийдің несеппен көп экскрециялануын туындатады, бұл гипомагниемияға әкелуі мүмкін.
Организмде натрийдің және/немесе айналымдағы қан көлемінің (АҚК) тапшылығы
Организмдегі натрийдің және/немесе АҚК айқын тапшылығы бар, мысалы, диуретиктердің жоғары дозаларын алатын пациенттерде валсартан/гидрохлоротиазид бекітілгендозаларының біріктірілімімен емделудің басында сирек жағдайларда артериялық гипотензия болуы мүмкін. Емдеуді бастар алдында организмдегі натрий және/немесе айналымдағы қан көлемінің (АҚК) мөлшері, мысалы, диуретик дозасын азайту жолымен түзетілу керек.
Гипотензия дамыған жағдайда пациентті жатқызып, қажет болса, физиологиялық ерітіндінің венаішілік инфузиясын жасаған жөн. Артериялық қысым тұрақтанғаннан кейін валсартан/гидрохлоротиазидбекітілген дозаларының біріктірілімімен емдеуді жалғастыруға болады.
Қосымша заттар туралы ақпарат
Вальсакор®Н құрамында лактоза бар.
Сирек тұқым қуалайтын галактоза жағымсыздығы, жалпы лактаза жетіспеушілігі немесе глюкоза және галактоза мальабсорбциясы бар пациенттер бұл препараттарды қабылдамауы тиіс.
Препараттың бір таблеткасының құрамы 1 ммоль натрийден (23 мг) аз, яғни, құрамында натрий жоқ дерлік.
Ангионевроздық ісіну
Валсартан қабылдайтын пациенттерде тыныс жолдарының тарылуына және/немесе беттің, еріннің, жұтқыншақтың және/немесе тілдің ісінуіне әкелетін көмей мен дауыс саңылауының ісінуін қамтитын ангионевроздық ісіну жөнінде хабарламалар бар. Осы пациенттердің кейбіреулерінің анамнезінде басқа препараттарға, соның ішінде АӨФ тежегіштеріне ангионевроздық ісінудің дамуы көрсетілген. Ангионевроздық ісіну дамитын пациенттерде Вальсакор®Н дереу тоқтатылу керек және препаратты қайта тағайындауға болмайды.
Ренин-ангиотензин жүйесін (РАЖ) қосарлы бөгеу
Валсартанды қоса, ангиотензин рецепторларының тежегіштерін АӨФ тежегіштері немесе алискирен сияқты РАЖ бөгейтін басқа препараттармен бір мезгілде қолданғанда сақ болу қажет.
Басқа метаболизмдік бұзылулар
Тиазидті диуретиктер глюкозаға төзімділіктің өзгеруін, сондай-ақ қан сарысуындағы холестерин, триглицеридтер және несеп қышқылы концентрациясының артуын туғызуы мүмкін.
Басқа диуретиктер сияқты, гидрохлоротиазид несеп қышқылының төмен клиренсі салдарынан қан сарысуындағы несеп қышқылының деңгейін арттыруы мүмкін және сезімтал пациенттерде гиперурикемияны туғызуы немесе күшейтуі, подаграны өршітуі мүмкін.
Тиазидті диуретиктер несептен кальцийдің шығарылуын азайтады және кальций метаболизмінің белгілі аурулары болмаса, қан сарысуындағы кальций деңгейінің артуын туғызуы мүмкін. Гидрохлоротиазид қан сарысуындағы кальций концентрациясын ұлғайтуы мүмкін екендіктен, гиперкальциемиясы бар пациенттерде сақтықпен қолдану қажет.
Тиазидтерді ұзақ уақыт қолданғанда гиперкальциемиясы мен гипофосфатемиясы бар пациенттерде қалқанша маңындағы бездің патологиялық өзгерістері байқалды. Егер пациенттерде гиперкальциемиякездессе, әріқарай диагностикалықбақылау қажет.
Жалпы
Аллергиясы мен демікпесі бар пациенттерде гидрохлоротиазидке аса жоғары сезімталдық реакциялары болуы мүмкін.
Хориоидальді жалқық, жедел миопия және салдарлы жабықбұрышты глаукома
Құрамында сульфонамид немесе сульфонамид туындылары бар препараттар көру аясының түсіп кетуімен, өтпелі миопиямен және жедел жабықбұрышты глаукомамен жүретін хориоидальді жалқыққа әкеп соқтыратын идиосинкразиялық реакция туғызуы мүмкін. Симптомдары көру өткірлігі төмендеуінің жедел басталуын немесе көздің ауыруын қамтиды, бұл әдетте, препаратты қабылдау басталған сәттен бастап бірнеше сағаттан бір аптаға дейінгі уақыт ішінде байқалады. Жедел жабықбұрышты глаукоманың емделмеуі қайтымсыз көрмей қалуға әкеп соқтыруы мүмкін. Бастапқы емі дәрілік затты қабылдауды шұғыл түрде тоқтатуға негізделеді. Бақыланбайтын көзішілік қысым жағдайында дереу медициналық немесе хирургиялық ем қажет болуы мүмкін. Жедел жабықбұрышты глаукома дамуының қауіп факторлары анамнезде сульфонамидке немесе пенициллинге аллергиялық реакциялардың болуын қамтуы мүмкін.
Терінің меланомды емес обыры
Гидрохлоротиазид әсері бар жинақталған дозасында терінің меланомды емес обырының (NMSC) [базальді-жасушалық обыр (BCC) және жалпақ жасушалы обыр (SCC)] жоғары қаупі онкологиялық аурулардың Дат Ұлттық Тізілімі базасында жүргізілген екі эпидемиологиялық зерттеуде бақыланды. Гидрохлортиазидтің фотосенсибилизациялаушы әсері NMSC үшін механизм мүмкіндігі ретінде қызмет етуі мүмкін. Гидрохлортиазид қабылдайтын пациенттер NMSC қаупі туралы хабардар болуы тиіс және өз терісінде жаңа зақымданулар жоқтығын ұдайы тексеруі және терінің кез келген болжамды зақымдануы туралы мезгілінде хабарлауы тиіс. Күн сәулесінің және ультракүлгін сәулелердің әсерін шектеу сияқты болжамды профилактикалық шаралар, және әсер еткен жағдайда тері обырының туындау қаупін ең аз ету үшін пациенттерге талапқа сай қорғаныстарды ұсыну керек. Терінің болжамды зақымдануын дереу, оның ішінде биопсияны гистологиялық зерттеулер көмегімен тексеру керек. Сондай-ақ бұрын NMSC өткерген пациенттерде гидрохлортиазид пайдалануды қайта қарау талап етілуі мүмкін.
Педиатрияда қолдану
Препарат балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолдануға арналмаған.
Жүктілік немесе лактация уақытында
Препарат жүктілік және лактация кезеңінде жүкті әйелдерде қолдануға арналмаған.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Вальсакор®Н препаратының автокөлікті басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне ықпалын бағалау тұрғысынан зерттеу жүргізілмеген. Көлік құралдарын басқарғанда немесе механизмдермен жұмыс істегенде бас айналу немесе әлсіздік болуы мүмкін екенін ескеру керек. Гипертензияға қарсы басқа дәрілерді тағайындау кезіндегідей, автокөлік басқарғанда және қозғалмалы механизмдермен жұмыс істегенде сақтық шарасын қадағалау қажет.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Вальсакор® Н препаратының ұсынылатын дозасы – күн сайын тәулігіне бір рет 1 таблеткадан. Дозаны жекелеген компоненттермен титрлеу ұсынылады. Әрбір жағдайда жекелеген компоненттердің титрленуін гипотония және басқа да жағымсыз құбылыстар қаупін төмендету үшін келесі дозаға дейін арттыру керек.
Қажет болса, дозаны 160 мг валсартан мен 25 мг гидрохлортиазидке (1 таблетка Вальсакор® Н 160мг/25мг) дейін арттыруға болады.
Енгізу жолы және тәсілі
Ішке қабылдау үшін.
Қабылдау уақыты көрсетілген қолдану жиілігі
Күн сайын тәулігіне бір рет 1 таблеткадан.
Емдеу ұзақтығы
Гипертензияға қарсы ең жоғары әсері емдеудің алғашқы 2-4 аптасында байқалады.
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажет шаралар
Симптомдары: валсартанмен артық дозалану айқын гипотензияны туғызып, өз кезегінде, сананың көмескіленуіне, жүрек жеткіліксіздігінің дамуына және/немесе гиповолемиялық шокқа әкелуі мүмкін.
Гидрохлоротиазидпен артық дозаланғанда мынадай белгілер мен симптомдар болуы мүмкін: жүрек айну, ұйқышылдық, гиповолемия, электролиттер теңгерімінің бұзылуы, соның салдарынан, аритмия және бұлшықеттердің түйілуі.
Емі: емдік шаралар шамадан тыс дозаны қабылдағаннан кейінгі уақытқа, сондай-ақ симптомдардың түрі мен ауырлығына байланысты, осы орайда алғашқы кезектегі шара гемодинамиканы қалыпқа түсіру болып табылады. Артық дозалану кезінде препарат қабылдаудан кейін өткен уақытқа қарай қабылданған шараларда құстыру, асқазанды шаю және/немесе белсендірілген көмір қабылдау қамтылуы тиіс.
Гипотензияда пациентті жатқызып, кейінге қалдырмастан изотониялық тұзды ерітінді енгізу арқылы су-тұз теңгерімінің қалпына келтірілуін қамтамасыз ету керек.
Валсартанды организмнен ол плазма ақуыздарымен байланысатындықтан гемодиализ арқылы шығаруға болмайды, бірақ организмнен гидрохлоротиазидті шығару үшін гемодиализ тиімді.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын жіберіп алғанда қажетті шаралар
Дәрігерден кеңес алған жөн.
Тоқтату симптомдарының болу қаупіне нұсқау
Жоқ.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгіну бойынша нұсқаулар
Дәрігерден кеңес алған жөн.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Валсартан/гидрохлоротиазид бекітілген дозаларының біріктірілімін қолдану кезіндегі жағымсыз әсерлер жиілігі:
Жиі емес (>1/1000-нан < 1/100дейін)
- дегидратация
- парестезия
- көрудің бұзылуы
- құлақтың шуылдауы
- гипотензия
- жөтел
- миалгия
- шаршау
Өте сирек (< 1/10000)
- бас айналу
- диарея
- артралгия
Жиілігі белгісіз
- естен тану
- өкпенің кардиогенді емес ісінуі
- бүйрек функциясының бұзылуы
- несеп қышқылы деңгейінің, қан сарысуындағы билирубин және креатининнің жоғарылауы, гипокалиемия, гипонатриемия, қандағы мочевина азоты деңгейінің артуы, нейтропения
Сондай-ақ келесі жағымсыз құбылыстар олардың препарат қабылдаумен байланысына қарамастан гипертензиямен пациенттерде клиникалық зерттеулер кезінде байқалды: абдоминальді ауыру, іштің жоғарғы бөлігінің ауыруы, мазасыздық, артрит, астения, арқаның ауыруы, бронхит, жедел бронхит, кеуденің ауыруы, постуральді бас айналу, диспепсия, диспноэ, ауыздың кеберсуі, мұрыннан қан кету, эректильді дисфункция, гастроэнтерит, бас ауыру, гипергидроз, гипестезия, тұмау,ұйқысыздық, байламдардың созылуы, бұлшықеттердің түйілуі, бұлшықеттердің тартылуы, мұрынға шырыштың толуы, назофарингит, жүрек айну, мойынның ауыруы, ісіну, шеткері ісіну, ортаңғы құлақ отиті, аяқ-қолдың ауыруы, жүректің жиі соғуы, тамақтың, көмейдің ауыруы, поллакиурия, гипертермия, синусит,ұйқышылдық, тахикардия, жоғарғы тыныс жолдарының инфекциялары, несеп шығару жолдарының инфекциялары, вертиго, вирустық инфекциялар, көрудің нашарлауы.
Препарат компоненттерінің біреуін қабылдау кезінде хабарланған жағымсыз әсерлер валсартан/гидрохлоротиазид бекітілген дозаларының біріктірілімін қабылдау кезінде де байқалды
Валсартан қолдану кезіндегі жағымсыз әсерлер жиілігі
Жиі емес (>1/1000-нан < 1/100-ге дейін)
- вертиго (бас айналуы)
- абдоминальді ауыру
Жиілігі белгісіз
- гемоглобин, гематокрит деңгейінің төмендеуі, тромбоцитопения
- аса жоғары сезімталдықтың басқа реакциялары/ аллергиялық реакциялар, сарысу құю ауруын қоса, буллезді дерматит
- қандағы калий деңгейінің жоғарылауы, гипонатриемия
- васкулит
- ангионевроздық ісіну,қышыну, бөрту
- бүйрек жеткіліксіздігі
- бауыр жеткіліксіздігі
Келесі жағымсыз құбылыстар да олардың препарат қабылдаумен байланысына қарамастангипертензиямен пациенттердегі клиникалық зерттеулер кезінде байқалды: артралгия, астения, арқаның ауыруы, диарея, бас айналу, бас ауыру, ұйқысыздық, либидо төмендеуі, жүрек айну, ісіну, фарингит, ринит, синусит, жоғарғы тыныс жолдарының инфекциялары, вирустық инфекциялар.
Гидрохлоротиазидқолдану кезіндегі жағымсыз әсерлер жиілігі
Өте жиі (> 1/10)
- гипокалемия, қандағы липидтер деңгейінің артуы (негізінен жоғары дозаларды қабылдағанда)
Жиі (>1/100- <1/10дейін)
- гипомагниемия, гиперурикемия, гипонатриемия
- есекжем және бөртпенің басқа түрлері
- тәбеттің төмендеуі, бірқалыпты жүрек айну және құсу
- алкоголь, анестетиктер немесе тыныштандыратындәрілер әсерімен күшеюі мүмкін ортостаздық гипотензия
- импотенция
Сирек (>1/10000 - 1/1000 дейін)
- гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия және диабеттік метаболизмдік статустың нашарлауы
- фотосезімталдық реакциялары
- абдоминальді жайсыздық,іш қату, диарея
- холестаз немесе сарғаю
- аритмия
- бас ауыру, бас айналу, ұйқының бұзылуы,депрессия жәнепарестезия
- көрудің нашарлауы, әсіресе, емдеудің алғашқы бірнеше аптасында
- тромбоцитопения кейде пурпурамен
Өте сирек (< 1/10000)
- гипохлоремиялық алкалоз
- некроздаушываскулит және уытты эпидермалық некролиз, жүйелі қызыл жегі тәрізді тері реакциялары, жүйелі қызыл жегінің терідегі көріністерінің өршуі
- панкреатит
- лейкопения, агранулоцитоз, сүйек кемігі функциясының бұзылуы, гемолиздік анемия
- аса жоғары сезімталдық реакциялары – респираторлық дистресс синдром, пневмония мен өкпе ісінуін қоса
Жиілігі белгісіз
- мультиформалы эритема
- жедел жабық бұрышты глаукома
- апластикалық анемия
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының бұзылуы
- гипертермия, астения, бұлшықеттердің түйілуі
- терінің меланомды емес обыры (базальді жасушалық карцинома және жалпақ жасушалы карцинома)
- хориоидальді жалқық
Жеке жағымсыз реакциялар сипаттамасы
- терінің меланомды емес обыры: эпидемиологиялық зерттеулердің қолда бар деректері негізінде гидрохлортиазид және ТМЕО арасында дозаға тәуелді кумулятивтік өзара байланыс анықталды
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: валсартан 80 мг, гидрохлоротиазид 12,5 мг
белсенді заттар: валсартан 160 мг, гидрохлоротиазид 12,5 мг
белсенді заттар: валсартан 160 мг, гидрохлоротиазид 25 мг
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, лактоза моногидраты, магний стеараты, натрий кроскармеллозасы, повидон К25, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы
үлбірлі қабық: гипромеллоза 2910, титанның қостотығы (Е171), макрогол 4000, темірдің қызыл тотығы (Е172), темірдің сары тотығы (Е172) (80 мг/12,5 мг және 160 мг/25 мг доза үшін)
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Сопақша пішінді, екі беті дөңес, қызғылт түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар (80 мг/12,5 мг доза үшін).
Сопақша пішінді, екі беті дөңес, қызыл-қоңыр түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар (160 мг/12,5 мг доза үшін).
Сопақша пішінді, екі беті дөңес, ашық-қоңыр түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар (160 мг/25 мг доза үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
14 таблеткадан поливинилхлоридті/полиэтиленді/поливинилдихлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салады.
2 немесе 4 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналыққолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
5 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы