Трипликсам, 5 мг/1,25 мг/10 мг, таблетки №30, пачка картонная
Торговое наименование
Трипликсам®
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 5 мг/1.25 мг/5 мг
5 мг/1.25 мг/10 мг
10 мг/2.5 мг/5 мг
10 мг/2.5 мг/10 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы в комбинации с другими препаратами. АКФ ингибиторы, другие комбинации. Периндоприл, амлодипин и индапамид.
Код АТХ C09BX01
Показания к применению
Трипликсам® назначается в качестве препарата замены для лечения эссенциальной гипертензии пациентам, достигшим адекватного контроля заболевания при приеме комбинации периндоприла/индапамида с фиксированной дозой и амлодипина в тех же дозах, что и в комбинированном препарате.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к активным веществам, другим сульфонамидам, производным дигидропиридина, другим ингибиторам АКФ или вспомогательным веществам препарата
- в анамнезе ангионевротический отек (отек Квинке), связанный с приемом ингибитора АКФ в прошлом
- наследственный/идиопатический ангионевротический отек
- обструкция выходного отдела левого желудочка (напр., аортальный
стеноз тяжелой степени)
- пациенты с нелеченой декомпенсированной сердечной недостаточностью
- гемодинамически нестабильная сердечная недостаточность после острого инфаркта миокарда
- тяжелое нарушение функции почек (клиренс креатинина ниже 30 мл/мин)
- нарушение функции почек средней степени тяжести (клиренс креатинина ниже 60 мл/мин) при дозах Трипликсама®, содержащих 10мг/2.5мг комбинации периндоприла/индапамида (т.е. Трипликсам® 10мг/2,5мг/5мг и 10мг/2,5мг/10мг)
- выраженный двусторонний стеноз почечных артерий или стеноз артерии единственной функционирующей почки
- одновременное использование вместе с алискиреном у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ < 60мл/мин/1,73м2)
- пациенты, находящиеся на диализе
- печеночная энцефалопатия
- тяжелое нарушение функции печени
- гипокалиемия
- тяжелая гипотензия
- шок, включая кардиогенный шок
- одновременное применение с сакубитрилом и валсартаном
- экстракорпоральные процедуры, при которых кровь контактирует с отрицательно заряженными поверхностями
- беременность
- период лактации
Необходимые меры предосторожности при применении
Функция почек
- При тяжелом нарушении функции почек (клиренс креатинина < 30 мл/мин) лечение противопоказано.
- Пациентам с нарушением функции почек средней степени тяжести (клиренс креатинина < 60 мл/мин) противопоказано лечение Трипликсамом® в дозировке 10 мг/2,5 мг комбинации периндоприла/индапамида (т.е. Трипликсам® 10 мг/2,5 мг/5 мг и 10 мг/2,5 мг/10 мг).
- У некоторых пациентов с гипертензией без предшествующего явного нарушения функции почек на фоне терапии могут появиться лабораторные признаки функциональной почечной недостаточности. В этом случае лечение препаратом следует прекратить. В дальнейшем можно возобновить лечение либо в меньшей дозе, либо одним из компонентов препарата.
Этим пациентам требуется частый контроль уровня калия и креатинина через две недели после начала лечения и затем раз в два месяца в течение периода терапевтической стабильности. Почечная недостаточность в основном отмечалась у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью или уже имеющейся почечной недостаточностью, в том числе при стенозе почечной артерии.
Обычно препарат не рекомендуется в случае двустороннего стеноза почечных артерий или наличия одной функционирующей почки.
- Риск артериальной гипотензии и/или почечной недостаточности (в случае сердечной недостаточности, водно-электролитных нарушений и т. д. …): при использовании периндоприла отмечалась значительная стимуляция ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, особенно при значительных водно-электролитных нарушениях (строгая диета с ограничением натрия или продолжительный прием диуретиков) у пациентов с изначально пониженным артериальным давлением, в случаях стеноза почечной артерии, застойной сердечной недостаточности или цирроза с отеками и асцитом.
Блокада этой системы ингибитором ангиотензин-конвертирующего фермента может привести, особенно при первом назначении и в течение первых двух недель лечения, к внезапному снижению артериального давления и/или увеличению уровня креатинина в плазме, что указывает на функциональную почечную недостаточность. Начало может быть острым, хоть и редко, и время до появления признаков варьируется.
В таких случаях лечение следует начать с низких доз с постепенным увеличением. У пациентов с ишемической болезнью сердца или нарушениями мозгового кровообращения чрезмерная гипотензия может привести к инфаркту миокарда или инсульту.
- Тиазидные и тиазидоподобные диуретики в полной мере эффективны, только когда почечная функция в норме или лишь слегка нарушена (уровни креатинина у взрослого ниже примерно 25 мг/л, т. е. 220 мкмоль/л).
У пожилых людей показатели уровня креатинина в плазме следует рассчитывать с поправкой на возраст, вес и пол.
Гиповолемия, развившаяся вследствие потери воды и натрия в начале лечения диуретиками, приводит к снижению клубочковой фильтрации. Это может вызвать повышение уровня мочевины и креатинина в крови. Эта преходящая функциональная почечная недостаточность не имеет нежелательных последствий у пациентов с нормальной почечной функцией, но при уже имеющейся почечной недостаточности состояние пациента может ухудшиться.
- У пациентов с почечной недостаточностью амлодипин можно использовать в обычных дозах. Изменения концентрации амлодипина в плазме не коррелируют со степенью нарушения функции почек.
- Влияние комбинированного препарата Трипликсам® при нарушении функции почек не изучалось. При нарушении функции почек дозы Трипликсама® должны соответствовать дозам его индивидуальных компонентов при приеме по отдельности.
Гипотензия и нарушение водно-электролитного баланса
- Имеется риск внезапной гипотензии в условиях ранее имеющегося снижения содержания натрия (в особенности у пациентов со стенозом почечной артерии). Таким образом, следует систематически проверять наличие клинических признаков обезвоживания и снижения содержания электролитов, которое может произойти на фоне диареи или рвоты. У таких пациентов следует регулярно контролировать уровень электролитов в плазме.
При значительной гипотензии может потребоваться внутривенная инфузия изотонического физиологического раствора.
Преходящая гипотензия не является противопоказанием для продолжения терапии. После восстановления удовлетворительного объема циркулирующей крови и артериального давления лечение можно возобновить в более низкой дозе или лишь одним компонентом.
- Снижение уровня натрия вначале может протекать бессимптомно, в связи с этим важен регулярный контроль. Пожилым людям и пациентам с циррозом показан более частый контроль.
Все диуретики могут приводить к гипонатриемии, иногда с очень серьезными последствиями.
Гипонатриемия с гиповолемией могут привести к обезвоживанию и развитию ортостатической гипотензии. Сопутствующие потери ионов хлора могут вызвать вторичный компенсаторный метаболический алкалоз: частота возникновения и выраженность этого эффекта незначительны.
Уровень калия
- Комбинация индапамида с периндоприлом и амлодипином не предотвращает развитие гипокалиемии, особенно у пациентов с диабетом или почечной недостаточностью. Как и в случае использования любого антигипертензивного препарата в сочетании с диуретиком, следует регулярно контролировать уровень калия в плазме.
- У некоторых пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, включая периндоприл, отмечалось повышение уровня калия в сыворотке. К факторам риска гиперкалиемии относятся почечная недостаточность, ухудшение функции почек, возраст (> 70 лет), сахарный диабет, сопутствующие явления, в частности обезвоживание, острая декомпенсация сердечной деятельности, метаболический ацидоз и сочетанное применение калийсберегающих диуретиков (напр., спиронолактон, эплеренон, триамтерен или амилорид), препаратов калия или содержащих калий заменителей пищевой соли; или прием этими пациентами других препаратов, повышающих уровень калия в сыворотке (напр., гепарин, ко-тримоксазол, также известный как триметоприм/сульфаметоксазол). Использование препаратов калия, калийсберегающих диуретиков или содержащих калий заменителей пищевой соли, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек, может привести к значительному увеличению уровня калия в сыворотке. Гиперкалиемия может вызвать серьезные, а иногда и фатальные аритмии. При необходимости одновременного применения препарата с вышеупомянутыми средствами их следует принимать с осторожностью при частом контроле уровня калия в сыворотке (см. раздел 4.5).
- Снижение содержания калия с гипокалиемией является основным риском при использовании тиазидных и тиазидоподобных диуретиков. Следует избегать снижения уровня калия (< 3,4 ммоль/л) у пациентов из групп высокого риска, таких как пожилые и/или истощенные люди (вне зависимости от политерапии), пациенты с циррозом, сопровождающимся отеками и асцитом, пациенты с ишемической болезнью сердца и сердечной недостаточностью.
В таких случаях гипокалиемия повышает токсичность сердечных гликозидов и риск аритмий.
Пациенты с длинным интервалом QT также принадлежат к группе риска, независимо от того, является причина врожденной или ятрогенной. Гипокалиемия, как и брадикардия, способствует развитию тяжелых нарушений сердечного ритма, в частности полиморфной желудочковой тахикардии типа «пируэт», которая может оказаться фатальной.
Во всех случаях необходимо чаще проводить анализ уровня калия. Первый анализ уровня калия в плазме следует провести в течение первой недели после начала лечения.
В случае обнаружения низких показателей калия необходимо провести коррекцию этого состояния.
Уровень кальция
Тиазидные и тиазидоподобные диуретики могут снизить выведение с мочой кальция и привести к легкому и временному увеличению уровня кальция в плазме. Значительно увеличенный уровень кальция может быть связан с недиагностированным гиперпаратиреозом. В таких случаях лечение следует прекратить до исследования функции паращитовидной железы.
Реноваскулярная гипертензия
Лечение реноваскулярной гипертензии состоит в реваскуляризации. Тем не менее, ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента могут быть эффективны у пациентов с реноваскулярной гипертензией, ожидающих реконструктивную операцию, или в случае, когда такая операция невозможна.
Если Трипликсам® назначен пациентам с подтвержденным или подозреваемым стенозом почечной артерии, лечение следует начать стационарно с использованием низких доз и под контролем почечной функции и уровня калия, так как у некоторых пациентов отмечалась функциональная почечная недостаточность, которая прекратилась при отмене лечения.
Кашель
При использовании ингибиторов ангиотензин-конвертирующего фермента отмечался сухой кашель. Он имел устойчивый характер и исчезал при отмене лечения. В случае развития данного симптома следует учитывать возможность ятрогенного происхождения. Если назначение ингибитора ангиотензин-конвертирующего фермента необходимо, лечение можно продолжить.
Атеросклероз
У всех пациентов присутствует риск гипотензии, но особенное внимание следует уделять пациентам с ишемической болезнью сердца или недостаточностью мозгового кровообращения, у таких пациентов лечение следует начинать с низкой дозы.
Гипертензивный криз
Безопасность и эффективность амлодипина при гипертензивном кризе не установлены.
Сердечная недостаточность / тяжелая сердечная недостаточность
При сердечной недостаточности препарат следует применять с осторожностью.
В долгосрочном плацебо-контролируемом исследовании у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью (класс NYHA III и IV) частота отека легких в группе, получавшей амлодипин, была выше, чем в группе плацебо. Следует с осторожностью применять блокаторы кальциевых каналов, включая амлодипин, у пациентов с застойной сердечной недостаточностью, так как они могут в будущем повысить риск сердечно-сосудистых осложнений и смертность.
У пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью (степень IV) лечение следует начинать под медицинским наблюдением с низкой начальной дозы. Не следует прекращать лечение бета-блокаторами у пациентов с гипертензией и коронарной недостаточностью: ингибиторы АКФ добавляют к бета-блокаторам.
Стеноз аортального или митрального клапана / гипертрофическая кардиомиопатия
Ингибиторы АКФ следует использовать с осторожностью у пациентов с нарушением проходимости выходного отдела левого желудочка.
Пациенты с диабетом
У пациентов с инсулинозависимым сахарным диабетом (самопроизвольная тенденция к увеличению уровня калия) лечение следует начинать под медицинским наблюдением с низкой начальной дозы.
Следует тщательно контролировать уровень гликемии у пациентов с диабетом, ранее принимавших пероральные антидиабетические препараты или инсулин, особенно в течение первого месяца лечения ингибитором АКФ.
У пациентов с диабетом, особенно при низком уровне калия, необходимо контролировать уровень глюкозы в крови.
Этнические различия
Как и другие ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента, периндоприл менее эффективен для снижения артериального давления у представителей негроидной расы, чем у представителей других рас, возможно вследствие того, что в негроидной популяции пациентов с высоким артериальным давлением чаще отмечается низкая активность ренина.
Хирургическое вмешательство/общая анестезия
Ингибиторы ангиотензин-конвертирующего фермента могут приводить к гипотензии при проведении общей анестезии, особенно если используемый анестетик обладает гипотензивным потенциалом.
Таким образом, рекомендуется по возможности прекратить применение ингибиторов ангиотензин-конвертирующего фермента длительного действия, в т. ч. периндоприла, за день до хирургической операции.
Нарушение функции печени
В редких случаях прием ингибиторов АКФ сопровождается синдромом, который начинается холестатической желтухой и прогрессирует до фульминантного некроза печени и (иногда) летального исхода. Механизм развития этого синдрома неизвестен. При развитии желтухи или значительного увеличения печеночных ферментов у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ, следует прекратить прием ингибиторов АКФ и провести соответствующее медицинское обследование.
При нарушении функции печени увеличивается период полувыведения и показатели AUC амлодипина; рекомендации по дозам отсутствуют. В связи с этим прием амлодипина следует начинать с низкой дозы и соблюдать осторожность как в начале лечения, так и при увеличении дозы. При тяжелом нарушении функции печени требуется медленное титрование дозы и тщательный контроль.
Эффективность комбинированного препарата Трипликсам® при нарушении функции печени не изучена. Принимая во внимание воздействие каждого отдельного компонента данной комбинации, Трипликсам®противопоказан пациентам с тяжелым нарушением функции печени и должен применяться с осторожностью у пациентов с нарушением функции печени от легкой до средней степени тяжести.
Мочевая кислота
У пациентов с высоким содержанием мочевой кислоты повышается вероятность приступов подагры.
Пожилые люди
До начала терапии следует исследовать почечную функцию и уровень калия. Начальную дозу корректируют в зависимости от степени снижения артериального давления, особенно при наличии водно-электролитных нарушений, чтобы избежать развития внезапной гипотензии.
У пожилых пациентов повышать дозу амлодипина следует с осторожностью.
Поговорите с врачом, прежде чем принимать Трипликсам®
Если вы испытываете снижение зрения или боль в глазах. Это могут быть симптомы скопления жидкости в сосудистой оболочке глаза (хориоидальный выпот) или повышения глазного давления, которые могут наблюдаться в течение нескольких часов до недели с момента начала приема Трипликсама®. При отсутствии лечения возможна необратимая потеря зрения. Если у вас раньше была аллергическая реакция на пенициллин или сульфонамид, вы можете быть подвержены более высокому риску развития хориоидального выпота.
Вспомогательные вещества
Одна таблетка Трипликсама® содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг), т. е. фактически не содержит.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Препараты, вызывающие гиперкалиемию:
Некоторые препараты или терапевтические классы могут увеличивать частоту возникновения гиперкалиемии: алискирен, соли калия, калийсберегающие диуретики, ингибиторы АКФ, антагонисты рецепторов ангиотензина II, НПВС, гепарины, иммуннодепрессанты, как циклоспорин или такролимус, триметоприм. Комбинация этих препаратов увеличивает риск гиперкалиемии.
- Сочетанное применение противопоказано
Алискирен: у пациентов с диабетом или нарушением функции почек повышается риск гиперкалиемии, ухудшается почечная функция и увеличивается сердечно-сосудиствая заболеваемость и смертность.
Экстракорпоральная терапия:
экстракорпоральные процедуры, при которых кровь контактирует с отрицательно заряженными поверхностями: диализ или гемофильтрация с применением мембран с высокой ультрафильтрационной активностью (например, полиакрилонитриновых мембран) и аферез липопротеинов низкой плотности с применением декстрана сульфата – повышают риск тяжелых анафилактоидных реакций. При необходимости такой терапии следует использовать другой вид мембраны для диализа или другой класс антигипертензивного средства.
Сакубитрил и валсартан: применение периндоприла одновременно с сакубитрилом и валсартаном противопоказано, поскольку одновременное угнетение неприлизина и АКФ повышает риск ангионевротического отека Интервал между приемом последней дозы периндоприла и началом лечения сакубитрилом и валсартаном должен составлять не менее 36 часов. Между приемом последней дозы сакубитрила и валсартана и началом лечения периндоприлом необходимо выдержать интервал не менее 36 часов.
- Сочетанное применение не рекомендуется
Периндоприл/индапамид
Литий: при сочетанном приеме лития с ингибиторами АКФ отмечалось обратимое увеличение концентраций лития в сыворотке и токсичность. Прием периндоприла в комбинации с индапамидом одновременно с литием не рекомендуется, но если это необходимо, то следует тщательно контролировать уровень лития в сыворотке.
Периндоприл
Алискирен: у пациентов без диабета или нарушения функции
почек повышается риск гиперкалиемии, ухудшается почечная функция и увеличивается сердечно-сосудистая заболеваемость и смертность.
Сочетанное применение с ингибитором АКФ и блокатором рецепторов ангиотензина:
В литературе упоминалось, что у пациентов с установленным атеросклерозом, сердечной недостаточностью или диабетом без поражения концевых органов сочетанная терапия с ингибитором АКФ и блокатором рецепторов ангиотензина приводит к более высокой частоте гипотензии, обмороков, гиперкалиемии и ухудшения почечной функции (включая острое нарушение функции почек) по сравнению с использованием монотерапии ренин-ангиотензин-альдостероновой системой. Двойная блокада (напр., комбинирование ингибитора АКФ с антагонистом рецепторов ангиотензина II) должна ограничиваться индивидуально определенными случаями при тщательном контроле почечной функции, уровней калия и артериального давления.
Эстрамустин: риск увеличения побочных эффектов, таких, как ангионевротический отек (отек Квинке).
Калийсберегающие препараты (напр., триамтерен, амилорид), калий (соли):
Гиперкалиемия (потенциально летальная), особенно совместно с нарушением функции почек (аддитивный гиперкалиемический эффект). Не рекомендуется принимать периндоприл совместно с вышеупомянутыми препаратами. Если сочетанное применение вышеупомянутых препаратов необходимо, их следует принимать с осторожностью и часто проводить контроль уровня калия в сыворотке. Информация об использовании спиронолактона при сердечной недостаточности представлена в разделе "Сочетанное применение препаратов требует особой осторожности".
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол):
Одновременное применение ко-тримоксазола (триметоприм/сульфаметоксазол) повышает риск гиперкалиемии
Амлодипин
Дантролен (инфузия): летальная желудочковая фибрилляция и сердечно-сосудистый коллапс отмечаются в связи с гиперкалиемией после приема верапамила и внутривенного введения дантролена. Исходя из риска гиперкалиемии рекомендуется избегать сочетанного применения блокаторов кальциевых каналов, таких, как амлодипин, у пациентов, восприимчивых к злокачественной гипертермии и при лечении злокачественной гипертермии.
Грейпфрут или грейпфрутовый сок:
Биодоступность может повыситься у некоторых пациентов и привести к усилению гипотензивных свойств.
- Сочетанное применение требует особой осторожности
Периндоприл/индапамид
Баклофен: повышается антигипертензивный эффект. Следует контролировать артериальное давление и менять дозу антигипертензивного средства соответственно.
Нестероидные противовоспалительные лекарственные средства (включая ацетилсалициловую кислоту в высоких дозах):
Когда ингибиторы АКФ назначаются одновременно с нестероидными противовоспалительными препаратами (т.е. ацетилсалициловая кислота в противовоспалительных дозах, ингибиторы ЦОГ-2 и неселективные НПВС), может произойти снижение антигипертензивного эффекта. Сочетанное применение ингибиторов АКФ и НПВС может привести к увеличению риска ухудшения почечной функции, включая возможную острую почечную недостаточность, и увеличение уровня калия в сыворотке, особенно у пациентов с уже нарушенной функцией почек. Комбинацию следует применять с осторожностью, особенно у пожилых людей. Пациенты должны получать достаточное количество воды, а почечная функция должна контролироваться с начала сочетанной терапии, а также после время от времени.
Периндоприл
Антидиабетические препараты (инсулин, пероральные гипогликемические препараты):
Сочетанное применение ингибиторов АКФ и антидиабетических препаратов (инсулин, пероральные гипогликемические препараты) может привести к усилению снижающего уровень глюкозы в крови действию и риску гипогликемии. Это феномен имеет место в течение первых недель комбинированного лечения и у пациентов с нарушением функции почек.
Калийнесберегающие диуретики:
После начала терапии ингибитором АКФ у пациентов, принимающих диуретики, особенно тех, у которых отмечается истощение резервов жидкости и/или соли, может упасть артериальное давление. Возможно, гипотензивное воздействие можно снизить отменив диуретик, увеличив объем жидкости или прием солей до начала терапии с низкими и постепенно увеличивающимися дозами периндоприла.
При артериальной гипертензии, когда предыдущее лечение диуретиками могло вызвать истощение резервов солей/жидкости, следует прекратить прием диуретика до начала лечения ингибитором АКФ, после чего впоследствии можно будет добавить калийнесберегающий диуретик или начать прием ингибитора АКФ с низкой дозы, постепенно увеличивая.
При лечении застойной сердечной недостаточности диуретиками прием ингибитора АКФ следует начать с очень низкой дозы, возможно, после снижения дозы калийнесберегающего диуретика.
Во всех случаях почечную функцию (уровень креатинина) следует контролировать в течение первых недель терапии с использованием ингибиторов АКФ.
Калийсберегающие диуретики (эплеренон, спиронолактон):
Прием эплеренона или спиронолактона в дозировке 12,5-50 мг в сутки одновременно с низкими дозами ингибиторов АКФ во время лечения сердечной недостаточности II-IV класса по класификации (NYHA) с фракцией выброса <40% и с использованием ранее ингибиторов АКФ и петлевых диуретиков приводит к риску развития потенциально летальной гиперкалиемии, особенно при несоблюдении рекомендаций приема данной комбинации препаратов.
До начала приема данной комбинации исключите гиперкалиемию и нарушение функции почек.
В первый месяц лечения рекомендуется проводить тщательный контроль калиемии и креатинемии, сначала раз в неделю, а затем раз в месяц.
Рацекадотрил: известно, что ингибиторы АКФ (например, периндоприл) могут вызывать ангионевротический отек. Этот риск повышается при одновременном применении с рацекадотрилом (средство для лечения острой диареи).
Ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус):
Одновременное применение ингибиторов мишени рапамицина млекопитающих (mTOR) повышает риск ангионевротического отека.
Индапамид
Препараты, приводящие к развитию полиморфной желудочковой тахикардии типа «пируэт»:
Вследствие риска развития гипокалиемии, индапамид следует принимать с осторожностью при сочетанном применении с препаратами, приводящими к развитию полиморфной желудочковой тахикардии типа «пируэт», как, например:
- антиаритмические препараты класса IA (квинидин, гидроквинидин, дизопирамид);
- антиаритмические препараты класса III (амиодарон, дофетилид, ибутилид, бретилиум, соталол);
- некоторые нейролептики (хлорпромазин, циамемазин, левомепромазин, тиоридазин, трифлюоперазин), бензамиды (амисульприд, сульпирид, сультоприд, тиаприд), бутирофеноны (дроперидол, галоперидол), другие нейролептики (пимозид);
- другие препараты, как бепридил, цизаприд, дифеманил, в/в эритромицин, галофантрин, мизоластин, моксифлоксацин, пентамидин, спарфлоксацин, в/в винкамицин, метадон, астемизол, терфенадин.
|
|
Профилактика низкого уровня калия и коррекция при необходимости: контроль QT интервала.
Амфотерицин В (в/в), глюкокортикоид и минералокортикои ды (системно), тетракозактид, стимулирующие слабительные:
Увеличение риска снижения уровня калия (аддитивный эффект). Контроль уровня калия и коррекция при необходимости; особое внимание должно быть уделено лечению с использованием сердечных гликозидов. Следует использовать нестимулирующие слабительные.
Сердечные гликозиды:
При низком уровне калия токсический эффект сердечных гликозидов возрастает. Следует контролировать уровень калия и ЭКГ и пересмотреть лечение при необходимости.
Аллопуринол:
Одновременное применение с индапамидом повышает частоту реакций повышенной чувствительности к аллопуринолу.
Амлодипин
Индукторы CYP3A4:
При назначении с известными индукторами CYP3A4 концентрация амлодипина в плазме может меняться. Поэтому необходимо контролировать артериальное давление и регулировать дозировку как во время, так и после сопутствующего лечения. Особенно если это были сильные индукторы CYP3A4 (напр., рифампицин, зверобой продырявленный).
Ингибиторы CYP3A4:
Сочетанное применение амлодипина с сильными или умеренными ингибиторами CYP3A4 (ингибиторы протеазы, азольные противогрибковые препараты, макролиды как эритромицин или кларитромицин, верапамил или дильтиазем) может привести к значительному увеличению экспозиции амлодипина. Клиническое проявление этих ФК вариаций может быть выражена сильнее у пожилых людей. Таким образом, может понадобиться клинический контроль и коррекция доз. У пациентов, принимающих одновременно кларитромицин и амлодипин, возрастает риск гипотензии. При совместном назначении амлодипина и кларитромицина рекомендуется тщательное наблюдение за пациентами.
- Сочетанное применение требует внимание
Периндоприл/ индапамид/ амлодипин
Антидепрессанты группы имипрамина (трициклические), нейролептики:
Увеличение антигипертензивного действия и риск ортостатической гипотензии (аддитивный эффект)
Другие антигипертензивные препараты:
Применение других антигипертензивных препаратов может привести к дополнительному гипотензивному эффекту.
Кортикостероиды, тетракозактид:
Снижение антигипертензивного действия (вызванная кортикостероидами задержка воды и солей).
Периндоприл
Антигипертензивные препараты и сосудорасширяющие средства:
Сочетанное применение с нитроглицерином и другими нитратами или другими сосудорасширяющими средствами может привести к еще большему снижению артериального давления
Аллопуринол, цитостатики и иммунодепрессанты, системные Кортикостероиды или прокаинамид:
Сочетанное применение с ингибиторами АКФ может привести к повышению риска лейкопении.
Анестетики:
Ингибиторы АКФ могут увеличивать гипотензивный эффект некоторых анестетиков.
Диуретики (тиазидные и петлевые диуретики):
Применение диуретиков в высоких дозах может привести к гиповолемии и риску гипотензии при начале приема периндоприла.
Глиптины (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин):
Увеличение риска ангиоэдемы вследствие вызванного глиптином снижения активности дипептидил пептидазы IV (DPP-IV) у пациентов при сочетанном лечении ингибиторами АКФ.
Симпатомиметики:
Симпатомиметики могут снизить антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ.
Золото:
Нитритоидные реакции (симптомы включают покраснение лица, тошноту, рвоту и гипотензию) отмечались редко у пациентов, получающих терапию инъекциями золота (ауротиомалат натрия), и при сочетанной терапии ингибиторами АКФ, включая периндоприл.
Индапамид
Метформин: лактоацидоз вследствие приема метформина, возможной функциональной почечной недостаточностью, связанной с диуретиками и, в частности, с петлевыми диуретиками. Не используйте метформин при уровнях креатинина выше 15 мг/л (135 микромоль/л) у мужчин и 12 мг/л (110 микромоль/л) у женщин.
Иодированное контрастное вещество:
В случаях обезвоживания при приеме диуретиков имеется повышенный риск острой почечной недостаточности, особенно при использовании высоких доз йодированного контрастного вещества. До приема йодированного компонента следует провести регидратацию.
Кальций (соли): риск повышения уровня кальция в результате снижения выведения кальция с мочой.
Циклоспорин:
Риск повышения уровня креатинина без изменения циркулирующего уровня циклоспорина даже при отсутствии истощения резервов соли и воды.
Амлодипин
Аторвастатин, дигоксин и варфарин:
При взаимодействии с другими препаратами амлодипин не оказывал влияния на фармакокинетику аторвастатина, дигоксина и варфарина
Такролимус:
При совместном применении с амлодипином существует риск повышения концентрации такролимуса в крови. Во избежание токсического действия такролимуса при назначении амлодипина пациенту, получающему такролимус, требуется контролировать уровень такролимуса в крови и при необходимости скорректировать дозу такролимуса.
Ингибиторы механистической мишени Рапамицина (mTOR):
ИнгибиторыmTOR, такие как сиролимус, темсиролимус и эверолимус являются субстратами CYP3A. Амлодипин является слабым ингибитором CYP3A. При одновременном назначении с ингибиторами mTOR амлодипин может увеличить их экспозицию.
Циклоспорин:
У пациентов, перенесших трансплантацию почки, у которых наблюдалось различное повышение концентрации циклоспорина на спаде терапевтической активности (в среднем на 0% – 40%). У пациентов, перенесших трансплантацию почки и получающих амлодипин, следует контролировать концентрацию циклоспорина и снижать его дозу при необходимости.
Симвастатин:
Сочетанное применение многократных доз 10 мг амлодипина с 80 мг симвастатина привело к 77% повышению экспозиции симвастатина по сравнению с монотерапией симвастатином. Следует ограничить дозу симвастатина до 20 мг в сутки у пациентов, принимающих амлодипин
Специальные предупреждения
Все указанные ниже предупреждения относительно каждого компонента касаются и комбинированного препарата Трипликсам® с фиксированной дозой.
Литий
Совместное применение лития и комбинации периндоприла/индапамида обычно не рекомендуется.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Доказано, что одновременное применение ингибиторов АКФ и блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск гипотензии, гиперкалиемии и вызывает снижение функции почек (включая развитие острой почечной недостаточности). Поэтому двойная блокада РААС путем комбинированного использования ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
Если двойная блокада является абсолютно необходимой, ее следует проводить только под надзором специалиста и при условии частого тщательного мониторинга функции почек, уровней электролитов и артериального давления.
Пациентам с диабетической нефропатией нельзя назначать ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II одновременно.
Калийсберегающие диуретики, препараты калия и калийсодержащие заменители пищевой соли
Обычно не рекомендуется сочетанное применение периндоприла и калийсберегающих диуретиков, препаратов калия и калийсодержащих заменителей пищевой соли.
Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия
На фоне приема ингибиторов АКФ отмечались нейтропения, агранулоцитоз, тромбоцитопения и анемия. У пациентов с нормальной почечной функцией при отсутствии других осложняющих факторов нейтропения развивается редко. Периндоприл следует использовать с крайней осторожностью у пациентов с коллагенозами, при приеме иммунодепрессантов, аллопуринола или прокаинамида или при сочетании этих отягчающих факторов, особенно если в анамнезе имеется нарушение функции почек. У некоторых из этих пациентов развились тяжелые инфекции, которые в некоторых случаях не поддавались интенсивному лечению антибиотиками. Если такие пациенты принимают периндоприл, рекомендуется периодически проводить анализ лейкоцитарной формулы, а пациентам следует сообщать о любых признаках инфекции (напр., боль в горле, лихорадка).
Реноваскулярная гипертензия
У пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной функционирующей почки при применении ингибиторов АКФ повышен риск гипотензии и почечной недостаточности (см. раздел 4.3). Диуретики могут усугублять это состояние. Снижение функции почек может проявляться только незначительными изменениями сывороточной концентрации креатинина, даже у пациентов с односторонним стенозом почечной артерии.
Гиперчувствительность/ангионевротический отек
На фоне приема ингибиторов ангиотензин-конвертирующего фермента, включая периндоприл, в редких случаях отмечался ангионевротический отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани. Он может развиться в любое время в период лечения. В таких случаях следует сразу же прекратить прием периндоприла, госпитализировать пациента и начать соответствующий мониторинг, чтобы удостовериться, что все симптомы разрешились к моменту выписки пациента. Отек лица и губ обычно проходит без лечения, хотя для облегчения симптомов могут применяться антигистаминные средства.
Ангионевротический отек, сопровождающийся отеком гортани, может привести к летальному исходу. Вовлечение языка, гортани или голосовой щели может привести к нарушению проходимости дыхательных путей, в этом случае следует сразу же начать соответствующее лечение, сделать подкожную инъекцию раствора адреналина в разведении 1:1000 (0,3 мл - 0,5 мл) и/или принять меры для обеспечения проходимости дыхательных путей.
У пациентов негроидной расы, принимающих ингибиторы АКФ, ангионевротический отек отмечался чаще, чем у представителей других рас.
У пациентов с ангионевротическим отеком в анамнезе, не связанным с применением ингибиторов АКФ, повышен риск его развития при приеме ингибиторов АКФ.
В редких случаях у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, отмечался ангионевротический отек кишечника. Пациенты жаловались на боль в животе (с тошнотой или рвотой или без них); в некоторых случаях ангионевротический отек лица отсутствовал в анамнезе и уровни C-1 эстеразы были в норме. Диагноз ангионевротического отека ставился на основании КТ или УЗИ живота или во время хирургического вмешательства, а симптомы исчезали после прекращения приема ингибитора АКФ. Ангионевротический отек кишечника следует учитывать при проведении дифференциальной диагностики у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ, с жалобами на боль в животе.
Сочетание периндоприла с сакубитрилом и валсартаном противопоказано из-за повышения риска ангионевротического отека (см. раздел 4.3). Интервал между приемом последней дозы периндоприла и началом лечения сакубитрилом и валсартаном должен составлять не менее 36 часов. При прекращении лечения сакубитрилом и валсартаном между приемом последней дозы сакубитрила и валсартана и началом лечения периндоприлом необходимо выдержать интервал не менее 36 часов. Одновременное применение других ингибиторов нейтральной эндопептидазы, NEP (например, рацекадотрила), и ингибиторов АКФ также может повысить риск ангионевротического отека. В этой связи необходимо тщательно взвесить соотношение пользы и риска перед назначением ингибиторов NEP (например, рацекадотрила) пациентам, принимающим периндоприл.
Одновременное применение ингибиторов mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Одновременный прием с ингибиторами мишени рапамицина млекопитающих – mTOR (сиролимус, эверолимус, темсиролимус) повышает риск ангионевротического отека (отек дыхательных путей и языка при наличии или отсутствии нарушения дыхательной функции).
Анафилактические реакции во время десенситизации
Существуют отдельные сообщения о развитии стойких, угрожающих жизни анафилактоидных реакций при приеме ингибиторов АКФ во время десенсибилизирующей терапии ядом перепончатокрылых насекомых (пчелы, осы). Ингибиторы АКФ следует принимать с осторожностью склонным к аллергиям пациентам при проведении десенситизации и полностью избегать тем, кто проходит иммунотерапию ядом. Тем не менее, эти реакции можно предотвратить, временно отменив ингибиторы АКФ не менее чем за 24 часа до лечения у пациентов, которым необходимо провести десенситизацию и использовать ингибиторы АКФ.
Анафилактоидные реакции во время ЛПНП-афереза
В редких случаях у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, во время афереза липопротеинов низкой плотности (ЛПНП) с применением декстрана сульфата развивались угрожающие жизни анафилактоидные реакции. Для предотвращения таких реакций следует временно прекращать прием ингибиторов АКФ перед каждой процедурой афереза.
Пациенты на гемодиализе
У пациентов, получающих ингибиторы АКФ, при проведении гемодиализа с применением высокопроточных мембран (напр., AN 69®) отмечались анафилактические реакции. У этих пациентов следует использовать другой вид мембраны для диализа или другой класс антигипертензивного средства.
Первичный гиперальдостеронизм
Антигипертензивные препараты, угнетающие ренин-ангиотензиновую систему, как правило, неэффективны у пациентов с первичным гиперальдостеронизмом. В связи с этим применение данного препарата не рекомендуется.
Печеночная энцефалопатия
При нарушении функции печени прием тиазидных и тиазидоподобных диуретиков может вызвать печеночную энцефалопатию. В этом случае следует немедленно прекратить прием препарата.
Фоточувствительность
При использовании тиазидных и тиазидоподобных диуретиков отмечались случаи фоточувствительности. Рекомендуется прекратить лечение, если во время лечения будет отмечаться реакция фоточувствительности. При необходимости возобновить лечение диуретиком рекомендуется защищать открытые участки тела от воздействия солнечных лучей и искусственного ультрафиолетового излучения типа А.
Во время беременности или лактации
Прием ингибиторов АКФ не следует начинать во время беременности. Если продолжение терапии ингибиторами АКФ необязательно, при планировании беременности пациенток следует перевести на альтернативные гипотензивные средства с установленным профилем безопасности для использования во время беременности. При наступлении беременности лечение ингибиторами АКФ следует немедленно прекратить и при необходимости начать альтернативное лечение.
Учитывая действие отдельных компонентов этого комбинированного продукта на беременность и кормление грудью, не рекомендуется принимать Трипликсам® в первом триместре беременности. Трипликсам®
противопоказан во время второго и третьего триместров беременности.
Трипликсам® противопоказан во время кормления грудью. Таким образом, следует принять решение относительно прекращения кормления грудью или приема Трипликсама®в зависимости от значения этой терапии для матери.
Пациенты с нарушением функции почек
Таким пациентам рекомендуется индивидуальный подбор доз отдельно каждого из компонентов.
В рамках запланированного последующего наблюдения необходимо будет часто контролировать уровни креатинина и калия.
Пациенты с нарушением функции печени
Пациентам с нарушением функции печени от легкой до средней степени тяжести Трипликсам® следует назначать с осторожностью, так как рекомендации по дозировкам амлодипина для таких пациентов не разработаны.
Пожилые люди
Выведение периндоприлата снижено у пожилых людей.
Пожилые люди могут получать лечение Трипликсамом® в зависимости от функции почек.
Дети и подростки
Безопасность и эффективность Трипликсама® у детей и подростков не установлена.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять автотранспортом и потенциально опасными механизмами
Влияние Трипликсама® на способность управлять автомобилем и использовать машины не изучалось.
Периндоприл и индапамид не влияют на способность управлять автомобилем и использовать машины, но у некоторых пациентов могут отмечаться индивидуальные реакции в ответ на снижение артериального давления.
Амлодипин может оказывать незначительное или умеренное воздействие на способность управлять автомобилем и использовать машины. При возникновении головокружения, головной боли, утомляемости, усталости и тошноты скорость реакции может быть снижена.
В результате способность управлять автомобилем и использовать машины может быть нарушена. Рекомендуется соблюдать осторожность, особенно в начале лечения.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Одну таблетку препарата рекомендуется принимать утром до еды, 1 раз в сутки.
Комбинация с фиксированной дозой не подходит для начальной терапии. Если необходимо изменить дозировку, следует провести титрование индивидуальных компонентов.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Информация о передозировке Трипликсама®у людей отсутствует.
Симптомы: в случае использования комбинации периндоприл/индапамид наиболее вероятной нежелательной реакцией в случаях передозировки является гипотензия иногда вместе с тошнотой, рвотой, спазмами, головокружением, сонливостью, спутанностью сознания, олигурией, которая может перерасти в анурию (вследствие гиповолемии). Могут отмечаться нарушения содержания воды и соли (низкий уровень натрия, низкий уровень калия).
Лечение: рекомендуется промывание желудка, прием активированного угля, а затем восстановление баланса жидкости и электролитов до нормы.
В случае сильной гипотензии пациента следует уложить на спину с головой ниже уровня тела. При необходимости можно провести внутривенную инфузию изотонического физиологического раствора или другим методом увеличить объем жидкости в организме.
Периндоприлат, активную форму периндоприла, можно вывести диализом.
В случае амлодипина имеется ограниченная информация о преднамеренной передозировке у людей.
Имеющиеся данные указывают на то, что грубая передозировка может привести к чрезмерному расширению сосудов и, возможно, рефлекторной тахикардии. Сообщалось о значительной и, возможно, долгосрочной системной гипотензии, включая шок с летальным исходом.
Клинически значимая гипотензия вследствие передозировки амлодипина требует активного сердечно-сосудистого вмешательства, включая частый контроль за сердечной и респираторной функцией, поднимание конечностей и мониторинг объема циркулирующей жидкости и выработки мочи.
Для восстановления сосудистого тонуса и артериального давления можно использовать сосудосужающее средство, если к этому не имеется противопоказаний. Кальция глюконат внутривенно может помочь нейтрализовать эффект блокады кальциевых каналов.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
В случае необходимости можно обратиться за консультацией к медицинскому работнику.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
При приеме периндоприла, индапамида и амлодипина по отдельности наиболее часто отмечались следующие нежелательные реакции: головокружение, головная боль, парестезия, сонливость, нарушение вкусового восприятия, нарушения зрения, дисплопия, звон в ушах, вертиго, ощущение сердцебиения, приливы крови к лицу, гипотензия (и связанные с гипотензией явления), кашель, одышка, желудочно-кишечные расстройства (боль в животе, запор, диарея, тошнота, диспепсия, рвота, изменение частоты стула), зуд, сыпь, макулопапулезная сыпь, мышечные спазмы, отек лодыжек, астения, отек и утомляемость.
Определение частоты нежелательных реакций проводится в соответствии со следующими критериями: очень часто (>1/10), часто (>1/100- <1/10), нечасто (>1/1000- <1/100), редко (>1/10000- <1/1000), очень редко (>1/10000), неизвестно (на основании имеющихся данных провести оценку частоты развития не представляется возможным).
Очень часто
- отек
Часто
- нарушение вкусового восприятия
- головокружение, головная боль, парестезия, сонливость
- нарушения зрения
- звон в ушах
- вертиго
- учащение сердцебиения*
- приливы крови к лицу
- гипотензия (и связанные с ней явления)
- кашель, одышка
- боль в животе, запор, диарея, диспепсия, тошнота, рвота
- изменение частоты стула
- зуд, сыпь, макулопапулезная сыпь
- мышечные спазмы, отек лодыжек, астения
Нечасто
- диплопия
- ринит
- эозинофилия*
- повышенная чувствительность
- гипогликемия*, гиперкалиемия, обратимая при отмене препарата*
- гипонатриемия*
- бессонница
- изменение настроения (включая тревожность)
- депрессия
- нарушения сна
- гипестезия
- тремор, обморок*
- тахикардия*, аритмии (включая брадикардию, вентрикулярную
тахикардию и мерцательную аритмию)
- васкулит
- бронхоспазм
- сухость во рту
- крапивница, ангионевротический отек
- алопеция, пурпура, изменение цвета кожи, экзантема
- гипергидроз
- реакции фоточувствительности
- пемфигоид
- артралгия*, миалгия*, боль в спине
- нарушение мочеиспускания, никтурия, поллакиурия
- почечная недостаточность
- эректильная дисфункция
- гинекомастия, боль в груди*, боль
- общая слабость
- периферический отек
- гипертермия*
- увеличение массы тела, снижение массы тела
- повышение уровня мочевины в крови, повышение уровня креатинина в
крови
- падение*
Редко
- спутанность сознания
- обострение псориаза
- утомляемость
- повышение уровня билирубина в крови
- повышение уровня ферментов печени
Очень редко
- гипертонус мышц
- агранулоцитоз
- апластическая анемия
- панцитопения, лейкопения, нейтропения
- гемолитическая анемия
- тромбоцитопения
- гиперкальциемия, гипергликемия
- периферическая нейропатия
- инсульт, возможно вызванный чрезмерным снижением АД у пациентов
группы риска
- стенокардия
- инфаркт миокарда, возможно вызванный чрезмерным снижением АД у
пациентов группы риска
- эозинофильная пневмония
- гиперплазия десен
- панкреатит, гастрит, гепатит, желтуха, нарушение функции печени
- мультиформная эритема
- синдром Стивенса-Джонсона, эксфолиативный дерматит
- отек Квинке
- острая почечная недостаточность
- снижение уровня гемоглобина и гематокрита
- токсический эпидермальный некролиз
Неизвестно
- синдром Рейно
- снижение уровня калия, сопровождающееся гипокалиемией, особенно
серьезное у отдельных групп высокого риска
- экстрапирамидные нарушения (экстрапирамидный синдром)
- возможность развития печеночной энцефалопатии в случае печеночной
недостаточности
- миопия, нечеткость зрения
- желудочковая тахикардия типа «пируэт» (возможен летальный исход)
- возможно обострение существующей системной красной волчанки
- удлинение интервала QT на электрокардиограмме
- повышение уровня глюкозы в крови
- повышение уровня мочевой кислоты в крови
- снижение зрения или боль в глазах из-за высокого давления (возможные признаки скопления жидкости в сосудистой оболочке глаза (хориоидальный выпот) или острая закрытоугольная глаукома)
*Для нежелательных явлений, зарегистрированных в спонтанных сообщениях, частота рассчитана по данным клинических испытаний.
При применении других ингибиторов АКФ отмечались случаи СНС АДГ. СНС АДГ (Синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона) считается очень редким, но возможным осложнением терапии ингибиторами АКФ, включая периндоприл.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
|
активные вещества: |
|
таблетки
5 мг/1.25
мг/5 мг: периндоприла аргинин, 5.0мг (эквивалентно 3.395 мг периндоприла), индапамид, 1.25 мг, амлодипина бесилат, 6.935 мг (эквивалентно 5.0 мг амлодипина) |
|
таблетки
5 мг/1.25
мг/10 мг: периндоприла аргинин 5.0 мг (эквивалентно 3.395 мг периндоприла), индапамид, 1.25 мг, амлодипина бесилат, 13.87 мг (эквивалентно 10.0 мг амлодипина) |
|
таблетки
10 мг/2.5
мг/5 мг: периндоприла аргинин 10.0 мг (эквивалентно 6.79 мг периндоприла), индапамид, 2.5 мг, амлодипина бесилат, 6.935 мг (эквивалентно 5.0 мг амлодипина) |
|
таблетки
10 мг/2.5
мг/10 мг: периндоприла аргинин 10.0 мг (эквивалентно 6.79 мг периндоприла, индапамид, 2.5 мг, амлодипина бесилат, 13.87 мг (эквивалентно 10.0 мг амлодипина) |
вспомогательные вещества: кальция карбонат (смесь 90 % кальция карбоната и 10 % крахмала кукурузного прежелатинизированного), целлюлоза микрокристаллическая, натрия кроскармеллоза, магния стеарат, кремния диоксид коллоидный безводный, крахмал прежелатинизированный
оболочка: глицерин, гипромеллоза, макрогол 6000, магния стеарат, титана диоксид (Е 171)
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с выдавленным символом на одной стороне таблетки и на другой стороне (для дозировки 5 мг/1.25 мг/5 мг);
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с выдавленным символом на одной стороне таблетки и на другой стороне (для дозировки 5 мг/1.25 мг/10 мг);
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с выдавленным символом на одной стороне таблетки и на другой стороне (для дозировки 10 мг/2.5 мг/5 мг);
Таблетки овальной формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с выдавленным символом на одной стороне таблетки и на другой стороне (для дозировки 10 мг/2.5 мг/10 мг)
Форма выпуска и упаковка
По 30 таблеток помещают в тубы полипропиленовые, с дозирующим отверстием для постепенной выдачи таблеток. Туба закрывается пробкой из полиэтилена низкой плотности, содержащей 2 г сиккативного геля.
По 1 тубе вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку картонную
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить в плотно укупоренном контейнере при температуре не выше 30 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Трипликсам®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозалануы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 5 мг/1.25 мг/5 мг
5 мг/1.25 мг/10 мг
10 мг/2.5 мг/5 мг
10 мг/2.5 мг/10 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Басқа препараттармен біріктірілген ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері. АӨФ тежегіштері, басқа біріктірілімдер. Периндоприл, амлодипин және индапамид
АТХ коды C09BX01
Қолданылуы
Трипликсам® периндоприл/индапамид бірктірілімін белгіленген дозаларда және амлодипинді сол дозаларда қабылдаған кезде аурудың талапқа сай бақылауына жеткен пациенттерде эссенциальды гипертензияны емдеу үшін ауыстыратын препарат ретінде тағайындалады.
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- белсенді заттарына, басқа сульфонамидтерге, дигидропиридин туындыларына, басқа АӨФ тежегіштеріне немесе препараттың қосымша заттарына аса жоғары сезімталдық
- анамнездегі ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі), АӨФ тежегіштерінің бұрын қабылдануымен байланысты
- тұқым қуалайтын/идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- сол жақ қарыншаның шығар бөлігінің обструкциясы (мысалы, ауыр дәрежедегі қолқа стенозы)
- емделмеген декомпенсацияланған жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер
- жедел миокард инфарктісінен кейінгі гемодинамикалық тұрақсыз жүрек жеткіліксіздігі
- бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (креатинин клиренсі 30 мл/минуттан төмен)
- бүйрек функциясының ауырлығы орташа дәрежелі бұзылуы (креатинин клиренсі 60 мл/минуттан төмен) Трипликсам® препаратының, құрамында 10мг/2,5мг периндоприл/индапамид біріктірілімі бар дозаларында (яғни, Трипликсам® 10мг/2,5мг/5мг және 10мг/2,5мг/10мг)
- бүйрек артерияларының айқын екіжақты стенозы немесе қызмет атқарып тұрған жалғыз бүйрек артериясының стенозы
- қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар (ШСЖ < 60мл/мин/1,73м2) пациенттерде алискиренмен бір мезгілде пайдаланылуы
- диализдегі пациенттер
- бауыр энцефалопатиясы
- бауыр функциясының ауыр бұзылуы
- гипокалиемия
- ауыр гипотензия
- шок, кардиогендік шокты қоса
- сакубитрилмен және валсартанмен бір мезгілде қолданылуы
- үдеріс барысында қан теріс зарядты беткейлермен жанасатын экстракорпоральді емшаралар
- жүктілік
- лактация кезеңі
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Бүйрек функциясы
- Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) кезінде емдеуге болмайды.
- Ауырлық дәрежесі орташа бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерге (креатинин клиренсі < 60 мл/мин) периндоприл/индапамид біріктірілмін (яғни 10 мг/2,5 мг/5 мг және 10 мг/2,5 мг/10 мг Трипликсам®) 10 мг/2,5 мг дозадағы Трипликсаммен® емдеуге болмайды.
- Бүйрек функциясының бұрынғы айқын бұзылуынсыз гипертензиясы бар кейбір пациенттерде емдеу аясында функционалдық бүйрек жеткіліксіздігінің зертханалық белгілері пайда болуы мүмкін. Бұл жағдайда препаратпен емдеуді тоқтату керек. Одан әрі емдеуді аз мөлшерде немесе препараттың бір компонентімен қайта бастауға болады.
Осы пациенттерге емдеу басталғаннан кейін екі аптадан соң калий мен креатинин деңгейін жиі және емдік тұрақтылық кезеңі бойына екі айда бір рет бақылау қажет етіледі. Бүйрек жеткіліксіздігі негізінен, бұрыннан бар бүйрек жеткіліксіздігі кезінде, бүйрек артериясының стенозын қоса, немесе жүректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде білінген.
Әдетте, препарат бүйрек артерияларының билатеральді стенозы жағдайында немесе бір ғана бүйрек қызмет істеп тұрған жағдайда ұсынылмайды.
- Артериялық гипотензия және/немесе бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі (жүрек жеткіліксіздігі, су және электролиттер қорының таусылуы және т.б. жағдайында): периндоприлді пайдаланғанда, әсіресе су мен электролиттер қорының едәуір азаю кезінде (натрийді шектеумен қатаң диета немесе диуретиктерді ұзақ уақыт қабылдау) артериялық қысымының деңгейі бұрыннан төмен пациенттерде, бүйрек артериясының стенозы, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі немесе ісінумен және асцитпен жүретін цирроз жағдайларында ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің елеулі стимуляциясы байқалған.
- Бұл жүйені ангиотензин өзгертуші фермент тежегішімен бөгеу, әсіресе емдеудің алғашқы екі аптасы ішінде тағайындағанда, бүйректің функционалдық жеткіліксіздігін көрсететін артериялық қысымның күтпеген жерден төмендеуіне және/немесе плазмадағы креатинин деңгейінің артуына алып келеді. Басталуы сирек болса да жедел болуы мүмкін, және белгілері пайда болғанға дейінгі уақыты ауытқып отырады.
Ондай жағдайларда емдеуді төмен дозаларынан бастап, біртіндеп арттыру керек. Жүректің ишемиялық ауруы немесе ми қан айналымының бұзылуы бар пациенттерде шамадан тыс гипотензия миокард инфарктісіне немесе инсультке алып келуі мүмкін.
Тиазидтік және тиазид тәрізді диуретиктер, тек бүйрек функциясы қалыпты немесе аздап бұзылған (ересек адамдағы креатинин деңгейі шамамен 25 мг/л төмен, яғни 220 мкмоль/л) жағдайларда ғана толықтай тиімді.
Егде жастағы адамдарда плазмадағы креатинин деңгейінің көрсеткіштері жас шамасына, салмақ пен жынысына қарай түзетіліп қарастырылуы тиіс.
Диуретик қолданылуымен емнің басында су мен натрий жоғалтылуынан туындаған салдарлы гиповолемия, шумақтық сүзілу жылдамдығының төмендеуіне алып келеді. Бұл қандағы мочевина мен креатинин деңгейлерінің жоғарылауын туғызуы мүмкін. Бүйректің мұндай өтпелі функционалдық жеткіліксіздігінің бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде жағымсыз салдары болмайды, бірақ дегенмен де бұрыннан бар бүйрек функциясының бұзылуын нашарлатуы мүмкін.
- Амлодипинді бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қалыпты дозаларында пайдалануға болады. Плазмадағы амлодипин концентрациясының өзгерістері бүйрек функциясының бұзылу дәрежесіне байланысты емес.
- Бүйрек функциясының бұзылуында Трипликсам®біріктірілімінің әсері зерттелмеген. Бүйрек функциясының бұзылуында Трипликсам® дозасы оның жекелеген компоненттерінің жеке-дара қабылдағандағы дозасына сәйкес келуі тиіс.
Гипотензия және су-электролиттік теңгерімнің бұзылуы
- Бұрын натрий мөлшерінің төмендеуі (әсіресе, бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде) болған жағдайларда күтпеген жерден болатын гипотензия қаупі бар. Осылайша, диарея мен құсудың қатарлас көрініс беруі кезінде орын алатын сусызданудың клиникалық және электролиттер мөлшерінің төмендеу белгілерінің бар-жоқтығын жүйелі түрде тексеріп отыру керек. Ондай пациенттерде плазмадағы электролиттер деңгейін жүйелі түрде бақылап отыру керек.
Елеулі гипотензия кезінде изотониялық физиологиялық ерітіндінің вена ішіне инфузиясын жүргізу қажет болуы мүмкін.
Өтпелі гипотензия емдеуді жалғастыру үшін қарсы көрсетілім болып табылмайды. Қанағаттанарлық қан көлемі мен артериялық қысым қалпына келгеннен кейін емдеуді төменірек дозада және тек бір компонентімен қайта бастауға болады.
Натрий деңгейінің төмендеуі алғашында симптомсыз жүруі мүмкін, сондықтан да, жүйелі түрде талдаулар жүргізіп отыру аса маңызды. Талдауларды егде жастағыларға және циррозы бар пациенттерге жиірек жүргізу керек.
Барлық диуретиктер гипонатриемияға әкеп соқтыруы, кейде аса күрделі салдарлары болуы мүмкін.
Гиповолемиямен жүретін гипонатриемия сусыздануға және ортостатикалық гипотензияның дамуына алып келуі мүмкін. Хлор иондарының қатарлас жоғалтылуы салдарлы компенсаторлық метаболизмдік алкалозды туғызуы мүмкін: бұл әсерінің туындау жиілігі мен айқындығы елеусіз.
Калий деңгейі
- Индапамидтің периндоприлмен және амлодипинмен біріктірілімі, әсіресе диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде гипокалиемияның басталуының алдын ала алмайды. Кез-келген гипертензияға қарсы препаратты диуретикпен үйлестіріліп пайдаланылған жағдайдағы сияқты, плазмадағы калий деңгейін жүйелі түрде тексеріп отыру керек.
- Периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде, сарысудағы калий деңгейінің жоғарылағаны байқалған. Гиперкалиемияның дамуы үшін қауіп факторлары келесі жағдайлар болып табылады: бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының нашарлауы, жас шамасы (> 70 жас), қант диабеті, қатарлас құбылыстар, атап айтқанда, сусыздану, жүректің жедел декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын үйлестіріп қолдану; немесе бұл пациенттердің, сарысудағы калий деңгейін арттыратын басқа препараттарды (мысалы, гепарин, триметоприм/сульфаметоксазол ретінде де белгілі ко-тримоксазол) қабылдауы. Калий қоспаларын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды пайдалану, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, сарысудағы калий деңгейінің елеулі артуына алып келуі мүмкін. Гиперкалиемия күрделі, кейде тіпті фатальді аритмияларды туғызуы мүмкін. Препаратты жоғарыда аталған дәрілермен бір мезгілде қолдану қажет болса, оларды сақтықпен қабылдау және сарысудағы калий деңгейін бақылауды жиі жүргізу керек (4.5 бөлімін қараңыз).
- Гипокалиемиямен жүретін калий мөлшерінің төмендеуі тиазидтік және тиазид тәрізді диуретиктерді пайдаланған кездегі негізгі қауіп болып табылады. Калий деңгейінің төмендеуін (< 3,4 ммоль/л) егде жастағы және/немесе жүдеген адамдарда (олардың препараттарды көп мөлшерде қабылдайтын-қабылдамайтындығына қарамастан), ісінумен қатар жүретін циррозы және асциті бар пациенттерде, жүректің ишемиялық ауруы және жүрек жеткіліксіздігі бар жоғары қауіп тобындағы пациенттерде сияқты болдырмау керек.
Ондай жағдайларда гипокалиемия жүрек гликозидтерінің уыттылығы мен аритмиялар қаупін арттырады.
QT аралығы ұзарған пациенттер сондай ақ, себебінің туа біткен немесе ятрогенді екеніне байланыссыз, қауіп тобына жатады. Гипокалиемия, брадикардия сияқты, ырғақ бұзылуының, атап айтқанда, өлімге ұшыратуы мүмкін «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның дамуына ықпал ететін фактор болып табылады.
Барлық жағдайларда калий деңгейіне талдауды жиі жүргізу қажет. Плазмадағы калий деңгейінің бірінші талдауын емдеу басталғаннан кейінгі алғашқы аптаның ішінде жүргізу керек.
Калий деңгейінің төмендігі анықталған жағдайда осы жай-күйіне түзету жүргізу қажет.
Кальций деңгейі
Тиазидтік және тиазид тәрізді диуретиктер кальцийдің несеппен шығарылуын төмендетуі мүмкін және плазмадағы кальций мөлшерінің жеңіл және уақытша артуына алып келуі мүмкін. Кальцийдің айтарлықтай жоғарылаған мөлшері диагнозы анықталмаған гиперпаратиреозбен байланысты болуы мүмкін. Ондай жағдайларда емдеуді қалқанша маңы бездерінің функциясын зерттегенге дейін тоқтата тұру керек
Реноваскулярлық гипертензия
Реноваскулярлық гипертензияны емдеу реваскуляризациямен жүзеге асырылады. Дегенмен, ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштері реноваскулярлық гипертензиясы бар, қайта қалпына келтіру операциясын күтіп жүрген пациенттерге немесе ондай операцияға мүмкіндік болмаған жағдайда, жағымды әсер етуі мүмкін.
Егер Трипликсам® бүйрек артериясының расталған немесе күмәнді стенозы бар пациенттерге тағайындалса, емдеуді стационарлық жолмен, төмен дозаларын пайдаланып және бүйрек функциясы мен калий деңгейін бақылауға ала отырып бастау керек, өйткені кейбір пациенттерде бүйректің функционалдық жеткіліксіздігі байқалған, ол емдеуді тоқтатқан кезде тыйылған.
Жөтел
Ангиотензин өзгертуші ферменттің тежегіштерін пайдаланғанда құрғақ жөтел байқалған. Ол тұрақтылығымен сипатталады және емдеуді тоқтатқан кезде басылады. Аталған симптом жағдайында ятрогенді этиологиясын қарастыру керек. Егер ангиотензин өзгертуші ферменттің тежегішін тағайындау қажет болса, емдеуді жалғастыруға болады.
Атеросклероз
Барлық пациенттерде гипотензия қаупі болады, бірақ жүректің ишемиялық ауруы немесе ми қанайналымының жеткіліксіздігі бар пациенттерге ерекше көңіл бөлу керек, және емдеуді төмен дозасынан бастау керек.
Гипертензиялық криз
Амлодипиннің гипертензиялық криз кезіндегі қауіптілігі мен тиімділігі анықталмаған.
Жүрек жеткіліксіздігі/жүректің ауыр жеткіліксіздігі
Жүрек жеткіліксіздігінде препаратты абайлап қабылдау керек.
Жүректің ауыр жеткіліксіздігі (NYHA III және IV класы) бар пациенттерде өкпенің ісіну жиілігі плацебо тобына қарағанда, амлодипинді қабылдаған топта жоғарырақ болған. Амлодипинді қоса, кальций өзекшелерінің блокаторларын, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек, өйткені олар болашақта жүрек-қантамыр асқынулары мен өлім қаупін арттыруы мүмкін.
Жүректің ауыр жеткіліксіздігі (IV дәрежелі) бар пациенттерде емдеуді медициналық қадағалаумен бастапқы төмен дозасынан бастау керек. Гипертензиясы және коронарлық жеткіліксіздігі бар пациенттерді бета-блокаторлармен емдеуді үзбеу керек: АӨФ тежегіштерін бета-блокаторларға қосады.
Аортальді немесе митральді клапан стенозы / гипертрофиялық кардиомиопатия
АӨФ тежегіштерін сол жақ қарыншаның шығар бөлігінің өткізгіштігінің бұзылуы бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек.
Диабеті бар пациенттер
Инсулинге тәуелді қант диабеті бар пациенттерде (калий деңгейінің артуына өздігінен болатын бейімділік) емдеуді медициналық қадағалаумен төменгі дозасынан бастау керек.
Бұрын диабетке қарсы препараттарды ішу арқылы немесе инсулинді қабылдаған, атап айтқанда АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы айы кезінде, диабеті бар пациенттерде гликемия деңгейін бақылауға алу керек.
Диабеті бар пациенттерде, әсіресе калий деңгейі төмен болғанда, қандағы глюкоза деңгейін бақылап отыру қажет.
Этникалық айырмашылығы
Ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштері қабылдаған жағдайдағы сияқты басқа нәсіл өкілдеріне қарағанда қара нәсілділер өкілдерінде артериялық қысымды төмендету үшін периндоприлдің тиімділігі аз, бұл артериялық қысымы жоғары қара нәсілді популяция пациенттерінде ренин белсенділігінің төмен болуы жиі байқалады.
Хирургиялық араласу/жалпы анестезия
Ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштері анестезия жағдайында, әсіресе егер, пайдаланылып отырған анестетик гипотензиялық әлеуеті бар препарат болып табылатын болса, гипотензияға алып келуі мүмкін.
Осылайша, ангиотензин өзгертуші ферменттің ұзақ әсер ететін периндоприл сияқты тежегіштерімен емдеуді, хирургиялық операциядан бір күн бұрын тоқтату ұсынылады.
Бауыр функциясының бұзылуы
Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау холестаздық сарғаюмен басталатын және бауырдың фульминантты некрозына және (кейде) өлімге дейін үдейтін синдроммен байланысты болып келеді. Бұл синдромының механизмі белгісіз. АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген, сарғаю немесе бауыр ферменттердің едәуір жоғарылауы байқалған пациенттер АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатуы және тиісті медициналық бақылау жүргізілуі тиіс.
Амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі және АUC көрсеткіштері бауыр функциясы бұзылғанда артады; дозалары жөнінде ұсынымдар жоқ. Осыған байланысты амлодипин қабылдауды төмен дозасынан бастау және емдеудің басында да, дозасын арттырғанда да сақ болу керек.
Бауыр функциясының ауыр бұзылуы кезінде дозасын баяу титрлеу және мұқият бақылау қажет.
Бауыр функциясы бұзылғанда біріктірілген Трипликсам® препаратының тиімділігі зерттелмеген. Осы біріктірілімнің әрбір жеке компонентінің әсерін ескере отырып, Трипликсамды® бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге қолдануға болмайды және бауыр функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бұзылуы бар пациенттерде сақтықпен қолданылуы тиіс
Несеп қышқылы
Несеп қышқылының мөлшері жоғары пациенттерде подагра ұстамаларына бейімділік артуы мүмкін.
Егде жастағы адамдар
Емдеуді бастағанға дейін бүйрек функциясы мен калий деңгейлерін тексеру керек. Бастапқы дозасы артериялық қысымның өзгерісіне байланысты, әсіресе, су-электролиттік бұзылулар болған жағдайда, кенеттен гипотензияның дамуын болдырмау үшін тиісінше түзетіледі.
Егде жастағы адамдарда амлодипиннің дозасын абайлап арттыру керек.
ТрипликсамÒ қабылдаудан бұрын дәрігермен сөйлесіңіз
Егер көру қабілетінің төмендеуі немесе көздің ауыруы болса. ТрипликсамÒ қабылдағаннан бастап бірнеше сағаттан аптаға дейін пайда болатын көздің тамырлы қабығында сұйықтықтың жиналу (хориоидальды жалқық) немесе көз қысымының жоғарылауы белгілері болуы мүмкін. Ем болмаған жағдайда көру қабілетінің қалпына келмеуі мүмкін. Егер сізде бұрын пенициллинге немесе сульфонамидке аллергиялық реакция болса, сізде хориоидальды жалқық дамуы қауіпі жоғары болуы мүмкін.
Қосымша заттар
Трипликсам® бір таблеткасының құрамында 1ммоль кем натрий (23 мг) бар, яғни іс жүзінде болмайды.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Гиперкалиемия туындататын препараттар:
Кейбір препараттар немесе емдік кластар гиперкалиемияның туындау жиілігін арттыруы мүмкін: алискирен, калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин II рецепторларының антагонистері, ҚҚСП, гепариндер, циклоспорин немесе такролимус сияқты иммуннодепрессанттар, триметоприм. Бұл препараттардың біріктірілімі гиперкалиемия қаупін арттырады.
- Үйлесімді қолдану қарсы көрсетілімді
Алискирен: диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде гиперкалиемия қаупі арта түседі, бүйрек функциясы нашарлайды және жүрек-қантамыр аурулары мен өлім жағдайлары артады.
Экстракорпоральді ем:
қан теріс зарядты беткейлермен жанасатын экстракорпоральді емшаралар: ультрафильтрациялық белсенділігі жоғары жарғақшалар (мысалы, полиакрилонитриндік жарғақшалар) қолданылатын диализ немесе гемофильтрация және декстран сульфаты қолданылатын тығыздығы төмен липопротеиндердің аферезі – ауыр анафилактоидтық реакциялар қаупін арттырады. Ондай ем қажет болған жағдайда, диализге арналған жарғақшаның басқа түрін немесе гипертензияға қарсы дәрінің басқа класын пайдалану керек.
Сакубитрил мен валсартан: периндоприлді сакубитрилмен және валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені, неприлизин мен АӨФ бір мезгілде бәсеңдеуі ангионевроздық ісіну қаупін арттырады. Периндоприлдің соңғы дозасын қабылдау мен сакубитрил және валсартанмен емделуді бастаудың аралығы кемінде 36 сағатты құрауы тиіс. Сакубитрил және валсартанның соңғы дозасын қабылдау мен периндоприлмен емдеуді бастаудың арасында кемінде 36 сағат аралықты ұстау қажет.
- Үйлесімді қолдану ұсынылмайды
Периндоприл/индапамид
Литий: литийді АӨФ тежегіштерімен үйлесімді қабылдағанда сарысудағы литий концентрациясының қайтымды ұлғаюы және уыттылығы анықталды. Периндоприлді индапамидпен біріктірілімде литиймен бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды, бірақ егер бұл қажет болса, сарысудағы литий деңгейін мұқият бақылау керек.
Периндоприл
Алискирен: диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы жоқ пациенттерде гиперкалиемия қаупі жоғарылайды, бүйрек функциясы нашарлайды және жүрек-қантамыр аурулары және өлім жағдайы көбейеді
АӨФ тежегіштерімен және ангиотензин рецептор блокаторларымен үйлесімді қолдану:
Әдебиеттерде атеросклероз, жүрек жеткіліксіздігі немесе шеткі ағзалардың зақымдалуынсыз диабет анықталған пациенттерде АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының бөгегіштерімен үйлесімді емдеу гипотензияның, естен танулардың, гиперкалиемияның және бүйрек функциясы нашарлауының (бүйрек функциясының жедел бұзылуын қоса) жиілігінің ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесімен монотерапиямен салыстырғанда жоғарырақ болуына әкелетіні еске алынады. Қосарлы блокада (мысалы, АӨФ тежегішін ангиотензин II рецепторларының антагонисімен біріктіру) бүйрек функциясын, калий мен артериялық қысым деңгейлерін мұқият қадағалай отырып, белгілі бір жеке-дара жағдайлармен шектелуі тиіс.
Эстрамустин: ангионевроздық ісіну сияқты жағымсыз әсерлерінің ұлғаю қаупі (Квинке ісінуі).
Калий жинақтаушы препараттар (мысалы, триамтерен, амилорид), калий (тұздар):
Гиперкалиемия (потенциалды түрде өлімге соқтыратын), әсіресе бүйрек функциясы бұзылуымен бірге (аддитивті гиперкалиемиялық әсері). Периндоприлді жоғарыда аталған препараттармен бірге қабылдау ұсынылмайды. Егер жоғарыда аталған препараттармен біріктіріліп қолдану қажет болса, оларды сақтықпен қабылдау керек, және сарысудағы калий деңгейіне жиі бақылау жүргізу керек. Жүрек жеткіліксіздігінде спиронолактонды пайдалану туралы ақпарат «Препараттарды біріктіріліп қолдану айрықша сақтықты талап етеді» бөлімінде келтірілген.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол):
Ко-тримоксазолды (триметоприм/сульфаметоксазол) бір мезгілде қолдану гиперкалиемия қаупін арттырады
Амлодипин
Дантролен (инфузия): қарыншалық фибрилляция және жүрек-қантамырлық коллапстың верапамил қабылдағаннан кейін және вена ішіне дантролен енгізуден кейінгі гиперкалиемияға байланыстылығы анықталды. Қатерлі гипертермияны емдегенде қатерлі гипертермияға бейім пациенттерде гиперкалиемия қаупінен амлодипин сияқты кальций өзекшелері бөгегіштерін біріктіріліп қолданудан аулақ болу ұсынылады.
Грейпфрут немесе грейпфрут шырыны:
Кейбір пациенттерде биожетімділігі жоғарылауы мүмкін және гипотензиялық қасиеттері күшеюіне әкелуі мүмкін.
- Үйлесімді қолдану айрықша сақтықты талап етеді
Периндоприл/индапамид
Баклофен: гипертензияға қарсы әсері артады. Артериялық қысымды бақылау керек және тиісінше гипертензияға қарсы дәрілер дозасын өзгерту керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік заттар (жоғары дозалардағы ацетилсалицил қышқылын қоса):
Қабынуға қарсы препараттармен (яғни қабынуға қарсы дозадағы ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСД) АӨФ тежегіштерін бір мезгілде тағайындағанда гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін. АӨФ тежегіштерін және ҚҚСД үйлесімде қолдану сарысудағы калий деңгейінің артуына, әсіресе бұрыннан бүйрек функциясы бұзылуы бар пациенттерде, болжамды жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының нашарлау қаупінің артуына әкелуі мүмкін. Біріктірілімді әсіресе егде жастағы адамдарда сақтықпен қолдану керек. Пациенттер судың жеткілікті мөлшерін қабылдауы тиіс, ал бүйрек функциясы үйлесімді ем басынан, сондай-ақ соңынан мезгіл-мезгіл бақылануы тиіс.
Периндоприл
Диабетке қарсы препараттар (инсулин, ішу арқылы қабылданатын гипогликемиялық препараттар):
АӨФ тежегіштерін және диабетке қарсы препараттарды (инсулин, ішу арқылы қабылданатын гипогликемиялық препараттар) үйлесімді қолданғанда гипогликемия қаупіне және қандағы глюкоза деңгейін төмендететін әсерінің күшеюіне әкелуі мүмкіндігін көрсеткен. Бұл феномен біріктірілген емнің бірінші аптасы ішінде және бүйрек функциясы бұзылуы бар пациенттерде болады.
Калий жинақтамайтын диуретиктер:
АӨФ тежегішімен емдеу басталғаннан кейін, диуретиктерді қабылдап жүрген, әсіресе, сұйықтық және/немесе тұз қорының таусылуы байқалған пациенттерде, артериялық қысым түсіп кетуі мүмкін. Гипотензиялық әсерін диуретикті тоқтатып, периндоприлдің төмен және біртіндеп арттырылатын дозаларымен емдеу басталғанға дейін сұйықтық көлемі мен тұздардың қабылдануын арттыра отырып төмендетуге болады.
Артериялық гипертензия кезінде, диуретиктермен алдыңғы емдеу тұздар/ сұйықтық қорларының таусылуын тудыруы мүмкін болса, АӨФ тежегішімен емдеу басталғанға дейін диуретикті қабылдауды тоқтата тұру керек, содан кейін артынан калий жинақтамайтын диуретикті қосуға немесе АӨФ тежегішін төмен дозасынан бастап, біртіндеп арттыруға болады.
Жүректің іркілісті жеткіліксіздігін диуретиктермен емдеу кезінде АӨФ тежегішін қабылдауды, калий жинақтамайтын диуретиктің дозасын төмендеткеннен кейін, өте төмен дозасынан бастауға болады.
Барлық жағдайларда бүйрек функциясын (креатинин деңгейін) АӨФ тежегіштерін пайдалана отырып емдеудің алғашқы апталары ішінде бақылауға алу керек.
Калий жинақтаушы диуретиктер (эплеренон, спиронолактон):
Бұрын АӨФ тежегіштерін және ілмекті диуретиктер пайдаланған, лықсыту фракциясы <40% және (NYHA) жіктемесі бойынша II-IV класты жүрек жеткіліксіздігін емдеу уақытында эплеренонды немесе спиронолактонды тәулігіне 12,5-50 мг дозада АӨФ тежегіштерінің төмен дозаларымен бір мезгілде қабылдау, әсіресе, препараттардың бұл біріктірілімін қабылдау ұсынымдарын сақтамаған жағдайларда, өлімге соқтыруы ықтимал гиперкалиемияның даму қаупіне әкеледі.
Аталған біріктірілімді қабылдауды бастағанға дейін гиперкалиемияның және бүйрек функциясы бұзылуының бар-жоқтығын анықтаңыз.
Емнің бірінші айында калиемия және креатинемияға мұқият бақылау, бастапқыда аптасына бір рет, содан кейін айына бір рет жүргізу ұсынылады.
Рацекадотрил: АӨФ тежегіштері (мысалы, периндоприл) ангионевроздық ісінуді туғызуы мүмкін екендігі белгілі. Бұл қауіп рацекадотрилмен (жедел диареяны емдеуге арналған дәрі) бір мезгілде қолданғанда жоғарылай түседі.
mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус):
Сүтқоректілердің рапамицин нысанасы (mTOR) тежегіштерін бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупін арттырады.
Индапамид
Полиморфты қарыншалық «пируэт» типті тахикардия дамуына әкелетін препараттар:
Гипокалиемия даму қаупі салдарынан, индапамидті төмендегілер сияқты полиморфты қарыншалық «пируэт» типті тахикардия дамуына әкелетін препараттармен үйлесімде сақтықпен қолдану керек:
- IA класының аритмияға қарсы препараттары (квинидин, гидроквинидин, дизопирамид);
- III класының аритмияға қарсы препараттары (амиодарон, дофетилид, ибутилид, бретилиум, соталол);
- кейбір нейролептиктер (хлорпромазин, циамемазин, левомепромазин, тиоридазин, трифлюоперазин), бензамидтер (амисульприд, сульпирид, сультоприд, тиаприд), бутирофенондар (дроперидол, галоперидол), басқа да нейролептиктер (пимозид);
- бепридил, цизаприд, дифеманил, в/і эритромицин, галофантрин, мизоластин, моксифлоксацин, пентамидин, спарфлоксацин, в/і винкамицин, метадон, астемизол, терфенадин сияқты басқа да препараттар.
Төмен калий деңгейінің профилактикасы және қажет болғанда түзету: QT аралығын бақылау.
Амфотерицин В (в/і), глюкокортикоид және минералокортикоидтар (жүйелі), тетракозактид, стимулияциялаушы іш жүргізгіштер:
Калий деңгейінің төмендеу қаупінің жоғарылауы (аддитивті әсері). Калий деңгейін бақылау және қажет болғанда түзету; жүрек гликозидтерін пайдаланған емге ерекше назар аударылуы тиіс. Стимуляцияламайтын іш жүргізгіштер пайдалану керек.
Жүрек гликозидтері:
Калий деңгейі төмен болғанда жүрек гликозидтерінің уытты әсері артады. Калий деңгейі мен ЭКГ бақылау және, қажет болса емді қайта қарау керек.
Аллопуринол:
Индапамидпен бір мезгілде қолдану аллопуринолға жоғары сезімталдық реакцияларының жиілігін арттырады.
Амлодипин
CYP3A4 индукторлары:
Белгілі CYP3A4 индукторларымен тағайындағанда плазмада амлодипиннің концентрациясы өзгеруі мүмкін. Сондықтан қатар жүретін емдеу кезінде және одан кейін де артериялық қысымды бақылау және дозаны реттеп отыру қажет. Әсіресе бұлар күшті CYP3A4 индукторлары (мысалы, рифампацин, шілтерлі шайқурай) болғанда.
CYP3A4 тежегіштері:
Амлодипинді CYP3A4 күшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштері, зеңге қарсы азольді препараттар, эритромицин немесе кларитромицин сияқты макролидтер, верапамил немесе дильтиазем) үйлестіріп қолдану амлодипин экспозициясының елеулі артуына алып келуі мүмкін. Бұл ФК ауытқуларының клиникалық білінулерінің егде жастағы адамдарда айқындығы басым болуы мүмкін. Сондықтан клиникалық бақылау және доза түзету қажет болуы мүмкін. Кларитромицин мен амлодипинді бір мезгілде қабылдаған пациенттерде, гипотензия қаупі артады. Амлодипин мен кларитромицинді бірге тағайындаған кезде пациенттерді мұқият бақылау ұсынылады.
- Үйлестіріп қолданылуы көңіл бөлуді қажет етеді
Периндоприл/ индапамид/ амлодипин
Имипрамин тобы антидепрессанттары (үшциклдық), нейролептиктер:
Гипертензияға қарсы әсерінің артуы және ортостатикалық гипотензия қаупі (аддитивті әсері).
Басқа да гипертензияға қарсы препараттар:
Басқа да гипертензияға қарсы препараттарды қолдану қосымша гипотензиялық әсерге әкелуі мүмкін.
Кортикостероидтар, тетракозактид:
Гипертензияға қарсы әсерін азайтады (кортикостероидтардың әсерінен туындаған су мен тұз іркілісі).
Периндоприл
Гипертензияға қарсы препараттар және тамырды кеңейтетін дәрілер: Нитроглицеринмен және басқа да нитраттармен немесе басқа да тамыр кеңейтетін дәрілермен үйлесімде қолдану артериялық қысымның одан әрі төмендеуіне әкелуі мүмкін
Аллопуринол, цитостатиктер және иммунодепрессанттар, жүйелі кортикостероидтар немесе прокаинамид:
АӨФ тежегіштерімен үйлесімде қолдануда лейкопенияның жоғары даму қаупіне әкелуі мүмкін.
Анестетиктер:
АӨФ тежегіштері кейбір анестетиктердің гипотензиялық әсерін ұлғайтуы мүмкін.
Диуретиктер (тиазидті және ілмекті диуретиктер):
Диуретиктерді жоғары дозада қолдану периндоприл қабылдауды бастаған кезде гиповолемияға және гипотензия қаупіне әкелуі мүмкін.
Глиптиндер (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин):
АӨФ тежегіштерімен үйлесімде емдегенде пациенттерде глиптиннен туындаған дипептидил пептидаза IV (DPP-IV) белсенділігі төмендеуі салдарынан ангиоэдема қаупі артуы.
Симпатомиметиктер:
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін азайтуы мүмкін.
Алтын:
Нитритоидты реакциялар (симптомдарына беттің қызаруы, жүрек айнуы, құсу және гипотензия жатады) алтын инъекцияларымен (натрий ауротиомалаты) ем қабылдаған және периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен үйлесімдегі емдегі пациенттерде анықталды.
Индапамид
Метформин: диуретиктерге, атап айтқанда ілмекті диуретиктерге байланысты болжамды функционалды бүйрек жеткіліксіздігі болғанда метформин қабылдау салдарынан болатын лактоацидоз. Еркектерде креатинин деңгейі 15 мг/л астам (135 микромоль/л) және әйелдерде 12 мг/л (110 микромоль/л) болғанда метформин пайдаланбаңыз.
Иодталған контрасттылы зат:
Диуретиктер қабылдағандағы сусыздану жағдайында, әсіресе йодталған контрасттылы заттардың жоғары дозаларын пайдаланғанда жедел бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі жоғары болады. Йодталған компонентті қабылдағанға дейін регидратация жүргізу керек.
Кальций (тұздары): кальцийдің несеппен шығарылуы төмендеуі нәтижесінде кальций деңгейі жоғарылау қаупі
Циклоспорин:
Циклоспориннің айналымдағы деңгейі өзгерісінсіз, тіпті тұз және судың қоры таусылмаса да, креатинин деңгейінің жоғарылау қаупі.
Амлодипин
Аторвастатин, дигоксин және варфарин:
Басқа препараттармен өзара әрекеттесулерінде амлодипин аторвастатиннің, дигоксиннің және варфариннің фармакокинетикасына әсер етпеген.
Такролимус:
Амлодипинмен бірге қолданғанда қандағы такролимус концентрациясының жоғарылауы қаупі бар. Такролимусты қабылдап жүрген пациентке амлодипинді тағайындағанда такролимустың уытты әсерін болдырмас үшін, қандағы такролимус деңгейін бақылап отыру және қажет болған жағдайда, такролимустың дозасын түзету қажет.
Рапамицин механикалық нысанасы тежегіштері (mTOR):
Сиролимус, темсиролимус және эверолимус сияқты mTOR тежегіштері CYP3A субстраттары болып табылады. Амлодипин әлсіз CYP3A тежегіші болып табылады. mTOR тежегіштерімен бір мезгілде тағайындағанда амлодипин олардың экспозициясын ұзартуы мүмкін.
Циклоспорин:
Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген, емдік белсенділігі төмендеген кезде (орташа алғанда 0% – 40%-ға) циклоспорин концентрациясының түрлі жоғарылаулары байқалған пациенттерден өзге, дені сау еріктілерде немесе басқа топтарда циклоспорин мен амлодипин арасындағы өзара әрекеттестікті зерттеу жүргізілген жоқ. Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген және амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерде, циклоспориннің концентрациясын бақылап отыру және қажет болған жағдайда, оның дозасын төмендету керек.
Симвастатин:
10 мг амлодипиннің көп реттік дозаларын 80 мг симвастатинмен үйлестіріп қолдану симвастатинмен жүргізілген монотерапиямен салыстырғанда, симвастатин экспозициясының 77% артуына алып келген. Амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерде симвастатиннің дозасын тәулігіне 20 мг дейін шектеу керек.
Арнайы ескертулер
Төменде көрсетілген әрбір компонентке қатысты барлық ескертулер Трипликсам® препаратының біріктірілген бекітілген дозасына да қатысты.
Литий
Литий және периндоприл/индапамид біріктірілімін бірге қолдану, әдетте, ұсынылмайды.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы:
АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының бөгегіштерін немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия қаупін жоғарылатады және бүйрек функциясының төмендеуін туындататыны (жедел бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын қоса) дәлелденген. Сондықтан АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының бөгегіштерін немесе алискиренді біріктіріп пайдалану жолымен РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокада аса қажет болса, оны тек маманның қадағалауымен жүргізу керек және бүйрек функциясының, электролиттер деңгейін және артериялық қысымның мұқият мониторингін жиі жүргізу керек. Диабеттек нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторлары бөгегіштерін бір мезгілде тағайындауға болмайды.
Калий жинақтаушы препараттар, калий қоспалары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштары
Әдетте периндоприлді және калий жинақтаушы диуретиктерді, калий препараттары мен ас тұзының құрамында калий бар алмастырғыштарын үйлестіріп қолдану ұсынылмайды.
Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия
Нейтропения, агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде байқалған. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа асқыну факторларынсыз пациенттерде, нейтропения сирек болады. Периндоприлді коллагеноздары бар пациенттер, иммунодепрессанттарды, аллопуринол немесе прокаинамидті қабылдаған кезде немесе ауырлық тудыратын факторлар бар кезде, әсіресе, егер анамнезінде бүйрек функциясының бұзылуы болса, аса сақтықпен пайдалану керек. Бұл пациенттердің кейбіреулерінде ауыр инфекциялар дамыған, олар кейбір жағдайларда антибиотиктермен емдеуге жауап болмаған. Егер ондай пациенттер периндоприлді қабылдаса, мезгіл-мезгіл лейкоцитарлық формулаға талдау жасау ұсынылады, ал пациенттер инфекцияның кез-келген белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, қызба) туралы хабарлауы керек.
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артерияларының екіжақты стенозы немесе қызмет атқарып тұрған жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін қолданғанда гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігі қаупі жоғарылайды (4.3 бөлімін қараңыз). Диуретиктер бұл жағдайды ушықтыруы мүмкін. Бүйрек функциясының төмендеуі тіпті бүйрек артериясының біржақты стенозы бар пациенттерде сарысудағы креатинин концентрациясының аздаған өзгерістерімен ғана көрініс беруі мүмкін.
Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну
Беттің, аяқ-қолдардың, еріннің, тілдің, көмейдің және/немесе жұтқыншақтың ангионевроздық ісінуі периндоприлді қоса, ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштерімен ем қабылдаған пациенттерде сирек білінген. Ол емнің кез-келген уақыттында дамуы мүмкін. Ондай жағдайларда периндоприлді қабылдауды дереу тоқтатып, пациентті ауруханаға жатқызу және пациент ауруханадан шыққанша барлық симптомдарының басылғанына көз жеткізу үшін, тиісті мониторингілеуді бастау керек. Тек бет пен ерін ісінген жағдайларда, ол жағдай әдетте емсіз басылады, әйтсе де симптомдарын жеңілдету үшін, антигистаминдік дәрілер пайдаланылады.
Көмекейдің Ісінуімен қатар жүретін ангионевроздық ісінуі өлімге әкелуі мүмкін. Тілді, көмейді немесе дауыс саңылауын қамтуы тыныс жолдары өткізгіштігінің бұзылуына алып келуі мүмкін, бірден тиісті емді бастау, адреналиннің 1:1000 (0,3 мл - 0,5 мл) ерітіндісінің теріастылық инъекциясын жасау және/немесе тыныс жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету шараларын қолдану керек.
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын қара нәсілді пациенттерде ангионевроздық ісіну басқа нәсілдердің өкілдеріне қарағанда жиі байқалды.
Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен еміне байланыссыз ангионевроздық ісінуі бар пациенттер АӨФ қабылдағанда Квинке ісінуінің даму қаупі жоғары болуы мүмкін.
АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде сирек жағдайларда, ішектің ангионевроздық ісінуі білінген. Пациенттер ішінің ауыруына шағымданған (жүрек айнуымен немесе құсумен немесе оларсыз); кей жағдайларда беттің ангионевроздық ісінуі анамнезде болмаған және C-1 эстераза деңгейлері қалыпты болған. Ангионевроздық ісіну диагнозы ішке жасалған КТ немесе УДЗ қоса, емшаралардың көмегімен, немесе операция кезінде қойылды, ал симптомдары АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқаннан кейін жойылған. Ішектің ангионевроздық ісінуін АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген, іш ауыруы бар пациенттердің дифференциалды диагнозына енгізу керек.
Ангионевроздық ісіну қаупінің жоғарылайтындығына байланысты, периндоприлді сакубитрилмен және валсартанмен үйлестіруге болмайды. (4.3 бөлімін қараңыз). Периндоприлдің соңғы дозасын қабылдау мен сакубитрил және валсартанмен емделуді бастаудың аралығы кемінде 36 сағатты құрауы тиіс. Сакубитрилмен және валсартанмен емделуді тоқтатқан кезде, сакубитрил және валсартанның соңғы дозасын қабылдау мен периндоприлмен емделуді бастаудың арасында кемінде 36 сағат аралықты ұстау қажет. Бейтарап эндопептидазаның басқа тежегіштерін, NEP (мысалы, рацекадотрилді), және АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолдану да ангионевроздық ісіну қаупін арттыруы мүмкін. Осыған орай, периндоприлді қабылдап жүрген пациенттерге NEP тежегіштерін (мысалы, рацекадотрилді) тағайындар алдында, пайдасы мен қаупінің арақатынасын мұқият салыстыру қажет.
mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қолдану
Сүтқоректілердің рапамицин нысанасы – mTOR тежегіштерімен (сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісіну (тыныс алу функциясының бұзылуы болған немесе болмаған жағдайда, тыныс жолдары мен тілдің ісінуі) қаупін арттырады.
Десенсибилизация кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Жарғаққанатты жәндіктердің (аралар, жабайы аралар) уымен десенсибилизациялаушы ем кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдау ұзақмерзімді, өмірге қауіп төндіретін анафилактоидтық реакциялар анықталған пациенттер туралы есептер жекеше көрсетілді. АӨФ тежегіштерін аллергиясы бар пациенттерге десенсибилизация кезінде сақтықпен қабылдау және умен иммунотерапия жүргізіліп жатқандар толығымен аулақ болуы керек. Дегенмен, десенсибилизация жүргізу және АӨФ тежегіштерін пайдалану қажет пациенттерде АӨФ тежегіштерін, кемінде, емдеуге дейін 24 сағат бұрын тоқтата отырып бұл реакциялардың алдын алуға болады.
ТТЛП-аферезі кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Өмірге қауіп төндіретін анафилактоидтық реакциялар АӨФ тежегіштерін тығыздығы төмен липопротеидтердің (ТТЛП) декстран сульфатымен аферезі кезінде қабылдаған пациенттерде сирек байқалған. Бұл реакцияларды АӨФ тежегіштерімен емдеуді аферез жүргізілгенге дейін уақытша тоқтата тұру арқылы болдырмауға болады.
Гемодиализдегі пациенттер
Анафилактоидтық реакциялар, гидравликалық өткізгіштігі жоғары жарғақшалармен (мысалы, AN 69®) диализ жүргізілген және АӨФ тежегішін бір мезгілде қабылдаған пациенттерде байқалған. Ондай пациенттерге диализге арналған жарғақшаның басқа түрін немесе гипертензияға қарсы дәрінің басқа класын пайдалану керек.
Бастапқы гиперальдостеронизм
Гипертензияға қарсы, ренин-ангиотензин жүйесін бәсеңдететін препараттар, әдетте, бастапқы гиперальдостеронизмі бар пациенттерде тиімсіз. Осыған байланысты, аталған препаратты қолдану ұсынылмайды.
Бауыр энцефалопатиясы
Бауыр функциясы бұзылған кезде, тиазидтік және тиазидтәрізді диуретиктерді қолдану бауыр энцефалопатиясының дамуына алып келуі мүмкін. Егер бұлай болса, диуретикті қабылдауды бірден тоқтату керек.
Фотосезімталдық
Тиазидтік және тиазидтәрізді диуретиктерді пайдаланғанда фотосезімталдық жағдайлары білінген. Егер емдеу кезінде фото сезімталдық реакциясы білінсе, емдеуді тоқтату ұсынылады. Диуретикпен емдеуді қайта бастау қажет болса, күн сәулесінің немесе шығу тегі жасанды А спектрлі УК әсеріне ұшырайтын жерлерді қорғау керек.
Жүктілік немесе лактация кезеңі
Егер АӨФ тежегіштерімен емдеуді жалғастыру міндетті болмаса, жүктілікті жоспарлағанда пациент әйелдерді жүктілік кезінде пайдалану үшін қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензиялық дәрілерге көшіру керек. Жүктілік басталған жағдайда, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату және қажет болған жағдайда, баламалы емді бастау керек.
Бұл біріктірілген өнімнің жекелеген компоненттерінің жүктілік және бала емізуге әсерін ескере отырып, Трипликсам®препаратын жүктіліктің бірінші триместрінде қабылдау ұсынылмайды. Трипликсам® препараты жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қарсы көрсетілімде.
Трипликсам® бала емізу кезеңінде де қарсы көрсетілімді. Осылайша, бала емізуді тоқтатуға немесе Трипликсам® препаратын қабылдауға қатысты бұл емнің анасы үшін маңызына қарай шешім қабылдау керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттер
Бұндай пациенттерге компоненттердің әрқайсысының дозасын жеке дара таңдау ұсынылады.
Жоспарланған келесі бақылау аясында креатинин және калийдің деңгейін жиі бақылау керек болады.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттер
Ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерге Трипликсам® препаратын сақтықпен тағайындау керек, өйткені бұндай пациенттер үшін амлодипин дозалау бойынша ұсыныстар әзірленбеген.
Егде жастағы адамдар
Егде жастағы адамдарда периндоприлаттың шығарылуы төмендеген.
Егде жастағы адамдар бүйрек функциясына байланысты Трипликсам® препаратымен ем қабылдай алады.
Балалар және жасөспірімдер
Трипликсам®препаратының балалар және жасөспірімдердегі қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетін әсер ету ерекшеліктері
Трипликсамның® автокөлікті басқару және машинаны пайдалану қабілетіне әсері зерттелмеген.
Периндоприл мен индапамид автокөлікті басқару және машинаны пайдалану қабілетіне әсер етпейді, бірақ кейбір пациенттерде артериялық қысымның төмендеуіне жауап ретінде жеке реакциялар болуы мүмкін.
Амлодипин машинаны басқару және машинаны пайдалану қабілетіне шамалы немесе орташа әсер етуі мүмкін. Бас айналу, бас ауыруы, қажығыштық, шаршау және жүрек айнуы пайда болғанда, реакция жылдамдығы төмендеуі мүмкін.
Нәтижесінде машинаны басқару және машинаны пайдалану қабілеті бұзылуы мүмкін. Әсіресе емдеу басында сақ болу ұсынылады.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Дозалау режимі
Бір таблетканы таңертеңгісін тамақтануға дейін тәулігіне 1 рет қабылдау ұсынылады.
Белгіленген дозамен біріктірілім бастапқы емге жатпайды. Егер дозаны өзгерту қажет болса, препарат компоненттерінің дозаларын жеке титрлеу керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Трипликсам®препаратының адамдарда артық дозалануы туралы ақпарат жоқ.
Симптомдары: периндоприл/индапамид біріктірілімін пайдаланғанда артық дозалануда ықтималдығы жоғары жағымсыз реакциялар гипотензия болып табылады, ол кейде жүрек айнуымен, құсумен, тырысулармен, бас айналуымен, ұйқышылдықпен, сананың шатасуымен, анурияға ұласуы мүмкін (гиповолемия салдарынан) олигуриямен бірге болуы мүмкін. Су және тұздың құрамы бұзылуы анықталуы мүмкін (натрий деңгейінің төмендігі, калий деңгейінің төмендігі).
Емі: асқазан шаю, белсендірген көмір қабылдау, ал содан кейін сұйықтық және электролиттер теңгерімін қалыпты жағдайға дейін қалпына келтіру ұсынылады.
Күшті гипотензия жағдайында пациентті басын денесінен төмен шалқайтып арқасына жатқызу керек. Қажет болған жағдайда изотониялық физиологиялық ерітіндімен вена ішіне инфузия жүргізуге немесе организмдегі сұйықтық көлемін басқа тәсілмен ұлғайтуға болады.
Периндоприлат, периндоприлдің белсенді түрі диализбен шығарылады.
Амлодипин жағдайында адамдардағы әдейі артық дозалануы туралы шектеулі ақпарат бар.
Қолда бар деректер өрескел түрде артық дозалау тамырлардың шамадан тыс кеңеюіне және рефлекторлық тахикардияға әкелуі мүмкіндігін көрсетеді.Өліммен аяқталуы мүмкін шокты қоса, ұзақ мерзімдік гипотензия, оның елеулі болуы да мүмкіндігі туралы хабарланды.
Амлодипиннің артық дозалануы салдарынан болған клиникалық елеулі гипотензия, жүрек және респираторлық функциялардың жиі бақылануын, аяқты көтеруді және айналымдағы сұйықтық көлемін және несеп өндірілуін мониторингілеуді қоса, белсенді жүрек-тамырлық араласымын талап етеді.
Тамыр тонусын және артериялық қысымды қалпына келтіру үшін егер бұған қарсы көрсетілім болмаса, тамыр тарылтатын дәріні пайдалануға болады. Венаішілік кальций глюконаты кальций өзекшелерінің блокадасының әсерін бейтараптандыруға көмектесуі мүмкін.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкері кеңесіне жүгіну бойынша ұсынымдар
Препаратты қолдану бойынша сұрақтар болса, емдеуші дәрігерге хабарласыңыз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Периндоприл, индапамид және амлодипинді жеке-дара қабылдағанда келесі жағымсыз реакциялар анағұрлым жиірек білінген: бас айналуы, бас ауыруы, парестезия, ұйқышылдық, дәм сезудің бұзылуы, көрудің бұзылуы, дисплопия, құлақтың шыңылдауы, вертиго, жүрек қағуын сезіну, бетке қан тебу, гипотензия (және гипотензиямен байланысты құбылыстар), жөтел, ентігу, асқазан-ішек бұзылыстары (іш ауыруы, іш қатуы, диарея, жүрек айнуы, диспепсия, құсу, үлкен дәретке шығудың өзгеруі), қышыну, бөртпе, макулопапулалық бөртпе, бұлшықет түйілулері, тобықтың ісінуі, астения, ісіну және қажығыштық.
Жағымсыз реакциялардың жиілігін анықтау келесі критерийлерге сәйкес жүргізіледі: өте жиі (>1/10), жиі (>1/100 - <1/10), жиі емес (>1/1000 - <1/100), сирек (>1/10000 - <1/1000), өте сирек (>1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде даму жиілігіне бағалау жүргізу мүмкін емес).
Өте жиі
- ісіну
Жиі
- дәм сезудің бұзылуы
- бас айналуы, бас ауыруы, парестезия, ұйқышылдық
- көрудің бұзылуы
- құлақтың шыңылдауы
- вертиго
- жүрек қағуын сезіну*
- бетке қан тебу
- гипотензия (және онымен байланысты құбылыстар)
- жөтел, ентігу
- іш ауыруы, іш қатуы, диарея, диспепсия, жүрек айнуы, құсу
- үлкен дәрет жиілігінің өзгеруі
- қышыну, бөртпе, макулопапулалық бөртпе
- бұлшықет түйілулері, тобықтың ісінуі, астения
Жиі емес
- диплопия
- ринит
- эозинофилия*
- жоғары сезімталдық
- гипогликемия*, препаратты тоқтатқан кезде қайтымды гиперкалиемия*,
- гипонатриемия*
- ұйқысыздық
- көңіл-күйдің өзгеруі (үрейленуді қоса)
- депрессия
- ұйқының бұзылуы
- гипестезия
- тремор, естен тану*
тахикардия*, аритмиялар (брадикардияны, вентрикулярлық тахикардия мен жыпылықтағыш аритмияны қоса)
- васкулит
- бронх түйілуі
- ауыздың құрғауы
- есекжем, ангионевроздық ісіну
- алопеция, пурпура, тері түсінің өзгеруі, экзантема
- гипергидроз
- фотосезімталдық реакциялары
- пемфигоид
- артралгия *, миалгия *, арқаның ауыруы
- несеп шығарудың бұзылуы, никтурия, поллакиурия
- бүйрек жеткіліксіздігі
- эректильдідисфункция
- гинекомастия, кеуденің ауыруы *, ауырсыну
- жалпы әлсіздік
- шеткері ісіну
- гипертермия *
- дене салмағының жоғарылауы, дене салмағының төмендеуі
- қандағы мочевина деңгейінің жоғарылауы, қандағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
- құлап қалу*
Сирек
- сананың шатасуы
- псориаздың өршуі
- қажу
- қандағы билирубин деңгейінің жоғарылауы
- бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы
Өте сирек
- бұлшықет гипертонусы
- агранулоцитоз
- апластикалық анемия
- панцитопения, лейкопения, нейтропения
- гемолиздік анемия
-тромбоцитопения
- гиперкальциемия, гипергликемия
- шеткері нейропатия
- инсульт, қауіп тобындағы пациенттерде АҚ шамадан тыс төмендеуінен туындауы мүмкін
- стенокардия
- миокард инфарктісі, қауіп тобындағы пациенттерде АҚ шамадан тыс төмендеуінен туындауы мүмкін
- эозинофильді пневмония
- қызыл иек гиперплазиясы
- панкреатит, гастрит, гепатит, сарғаю, бауыр функциясының бұзылуы
- мультиформалы эритема
- Стивенс-Джонсон синдромы, эксфолиативтік дерматит
- Квинке ісінуі
- бүйректің жедел жеткіліксіздігі
- гемоглобин және гематокрит деңгейінің төмендеуі
- уытты эпидермалық некролиз
Белгісіз
- Рейно синдромы
- гипокалиемиямен қатар жүретін калий деңгейінің төмендеуі, әсіресе, жекелеген жоғарғы қауіп тобындағыларда күрделі
- экстрапирамидалық бұзылулар (экстрапирамидалық синдром)
- бауыр жеткіліксіздігі жағдайында бауыр энцефалопатиясының дамуы мүмкіндігі
- миопия, анық көрмеу,
- «пируэт» типті қарыншалық тахикардия (өлімге соқтыруы мүмкін)
- бұрыннан бар жүйелі қызыл жегі өршуі мүмкін
- электрокардиограммада QT аралығының ұзаруы
- қандағы глюкоза деңгейінің жоғарылауы
- қандағы несеп қышқылы деңгейінің жоғарылауы
- жоғары қысымға байланысты көрудің төмендеуі немесе көздің ауыруы (көздің тамырлы қабығында сұйықтықтың жиналуының мүмкін белгілері (хориоидальды жалқық) немесе жедел жабық бұрышты глаукома)
*Өздігінен келіп түскен хабарламаларда тіркелген жағымсыз құбылыстар үшін, жиілігі клиникалық сынақтардың мәліметтері бойынша есептеп шығарылды.
АӨФ басқа тежегіштерін қолданғанда АДГ ТСС жағдайлары байқалды. АДГ ТСС (антидиуретиктік гормонның талапқа сай емес секрециясы) өте сирек, бірақ периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен емдеудің ықтимал асқынуы болып саналады.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар:
|
таблеткалар
5 мг/1.25
мг/5 мг: периндоприл аргинині, 5.0 мг (3.395 мг
периндоприлге баламалы), индапамид, 1.25 мг, амлодипин бесилаты, 6.935 мг (5.0 мг амлодипинге баламалы). |
|
таблеткалар 5 мг/1.25 мг/10 мг: периндоприл аргинині, 5.0 мг (3.395 мг
периндоприлге баламалы), индапамид, 1.25 мг, амлодипин бесилаты, 13.87 мг (10.0 мг амлодипинге баламалы ). |
|
таблеткалар 10 мг/2.5 мг/5 мг:
периндоприл аргинині, 10.0 мг (6.79 мг периндоприлге баламалы), индапамид, 2.5 мг, амлодипин бесилаты, 6.935 мг (5.0 мг амлодипинге баламалы). |
|
таблеткалар 10 мг/2.5 мг/10 мг: периндоприл аргинині, 10.0 мг (6.79 мг
периндоприлге баламалы), индапамид, 2.5 мг, амлодипин бесилаты, 13.87 мг (10.0 мг амлодипинге баламалы) |
қосымша заттар:кальций карбонаты (90 % кальций карбонаты және 10 % желатинденген жүгері крахмалы қоспасы), микрокристалды целлюлоза, натрий кроскармеллозасы, магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, желатинденген крахмал
қабығы: глицерин, гипромеллоза, макрогол 6000, магний стеараты, титанның қостотығы (Е 171)
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Таблетканың бір жақ бетінде және екінші жақ бетінде символы басылып жазылған ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған сопақша пішінді таблеткалар (5 мг/1.25 мг/5 мг дозасы үшін);
Таблетканың бір жақ бетінде және екінші жақ бетінде символы басылып жазылған ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған сопақша пішінді таблеткалар (5 мг/1.25 мг/10 мг дозасы үшін);
Таблетканың бір жақ бетінде және екінші жақ бетінде символы басылып жазылған ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған сопақша пішінді таблеткалар (10 мг/2.5 мг/5 мг дозасы үшін);
Таблетканың бір жақ бетінде және екінші жақ бетінде символы басылып жазылған ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған сопақша пішінді таблеткалар (10 мг/2.5 мг/10 мг дозасы үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
Таблетканы біртіндеп беріп отыру үшін дозалаушы тесігі бар полипропилен тубада 30 таблеткадан. Туба ішінде 2 г сиккативті гелі бар тығыздығы төмен полиэтиленнен жасалған тығынмен жабылған.
1 туба медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
30°С-ден аспайтын температурада, тығыз тығындалған контейнерде сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы