Телсартан А, 80 мг/5 мг, таблетки №28, пачка картонная
Торговое название
Телсартан® А
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма
Таблетки 40/5 мг, 40/10 мг, 80 мг/5 мг, 80 мг/10 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активные вещества: телмисартан 40 мг или 80 мг,
- амлодипина бесилата 6.935 эквивалентно амлодипину 5 мг или амлодипина бесилата 13,870 мг эквивалентно амлодипину10 мг
вспомогательные вещества: меглумин, натрия гидроксид, повидон (PVPК-30), полисорбат 80, маннитол, магния стеарат, сорбитол, железо оксид красный
|
|
Описание
Таблетки, двухслойные с верхним слоем от белого до почти белого цвета и нижний слой от светло розового до розового цвета, с вкраплениями овальной формы (для дозировки 40/5 мг).
Таблетки, двухслойные с верхним слоем от белого до почти белого цвета и нижний слой от светло желтого до желтого цвета с вкраплениями, овальной формы (для дозировки 40/10 мг).
Таблетки, двухслойные с верхним слоем от белого до почти белого цвета и нижний слой от светло розового до розового цвета с вкраплениями, овальной формы (для дозировки 80/5 мг).
Таблетки, двухслойные с верхним слоем от белого до почти белого цвета и нижний слой от светло желтого до желтого цвета с вкраплениями, овальной формы (для дозировки 80/10 мг).
Фармакологическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензина II антагонисты. Ангиотензина II антагонисты, комбинации. Антагонисты ангиотензина II и блокаторы кальциевых каналов. Телмисартан и амлодипин.
Код ATХ C09DB04
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Фармакокинетика комбинации фиксированных доз
Скорость и степень всасывания телмисартана/амлодипина эквивалентны биодоступности заявленным количествам в случае их раздельного применения.
Всасывание
Всасывание телмисартана происходит быстро, несмотря на изменяемость всасываемого количества абсорбирующегося препарата. Средняя абсолютная биодоступность телмисартана составляет 50 %. Применение препарата с приемом пищи незначительно снижает биодоступность телмисартана с уменьшением значения площади под кривой в плазме крови «концентрации и времени,» (AUC), варьирует от 6 % при приеме дозы 40 мг до 19 % при приеме дозы 160 мг. Через 3 ч после приема телмисартана его концентрация в плазме крови одинакова для всех доз, вне зависимости от приема пищи. Незначительное уменьшение AUC не вызывает снижение терапевтической эффективности.
После приема в терапевтических дозах амлодипин хорошо всасывается с пиковыми уровнями в крови через 6-12 часов. Абсолютная биодоступность составляет от 64 % до 80 %. Прием пищи не оказывает влияния на биодоступность амлодипина.
Распределение
Телмисартан обладает высокой степенью связывания с белками плазмы (>99,5 %), в основном с альбумином и альфа-1 кислотным гликопротеином. Средний предполагаемый объем распределения в равновесном состоянии (Vss)составляет приблизительно 500 л.
Объем распределения амлодипина составляет примерно 21 л/кг. В исследованиях in vitro показано, что у пациентов с гипертензией примерно 97,5 % циркулирующего в крови амлодипина связывается с белками плазмы.
Метаболизм
Телмисартан метаболизируется путем конъюгации с глюкуронидом. Фармакологическая активность конъюгата не обнаружена.
Амлодипин в значительной степени (приблизительно 90 %) метаболизируется с печенью с образованием неактивных метаболитов.
Выведение
Телмисартан обладает биэкспоненциальным характером фармакокинетики с терминальным периодом полувыведения >20 часов. Максимальная концентрация в плазме крови (Сmax) и, в меньшей степени, AUC возрастает непропорционально дозе. Клинически значимая кумуляция телмисартана при применении рекомендованных дозировок не обнаружена. Уровень концентрации в плазме был выше у женщин, чем у мужчин, что не сказывалось на эффективности.
После перорального применения (и внутривенного применения) телмисартан почти полностью выводится с калом в неизмененном виде. Общая экскреция с мочой составляет <1 % дозы. Общий плазменный клиренс (СLtot) высокий (приблизительно 1000 мл/мин по сравнению с печеночным кровотоком (приблизительно 1500 мл/мин).
Выведение амлодипина из плазмы крови происходит двухфазно, конечный период полувыведения составляет примерно 30-50 часов. Устойчивый уровень в плазме достигается после постоянного приема препарата в течение 7-8 дней. 10 % исходного амлодипина и 60 % его метаболитов выводятся с мочой.
Линейность/нелинейность. Незначительное снижение AUC (концентрации и времени) для телмисартана не приводит к снижению терапевтической эффективности. Нет линейной зависимости между дозамии уровнями в плазме. Непропорциональное увеличение значений Cmax и, в меньшей степени, AUC при дозах выше 40мг.
Линейная фармакокинетика характерна для амлодипина.
Особые группы пациентов
Дети до 18 лет. Фармакокинетические данные отсутствуют.
Пол. Наблюдаются различия концентрации телмисартана в плазме в зависимости от пола. У женщин значения Cmax и AUC, соответственно, примерно в 3 и 2 раза выше, чем у мужчин, что существенно не влияет на эффективность препарата.
Пациенты пожилого возраста. Фармакокинетика телмисартана не различается между пациентами пожилого возраста и более молодыми пациентами. Время достижения пика концентрации амлодипина в плазме крови аналогична у пациентов молодого и пожилого возраста. У пациентов пожилого возраста клиренс амлодипина имеет тенденцию к снижению, приводя в результате к увеличению значения AUC и элиминационного периода полувыведения.
Нарушение функции почек. У пациентов с легкой до умеренной и тяжелой степенями нарушения функции почек наблюдалось двойное увеличение концентрации телмисартана в плазме крови. Однако, у пациентов с почечной недостаточностью, находящихся на диализе, наблюдалось снижение концентрации телмисартана в плазме крови. Телмисартан в значительной степени связывается с белками плазмы и не может быть выведен путем диализа. Период полувыведения у пациентов с нарушением функции почек не отличается. Фармакокинетика амлодипина существенно не изменяется.
Нарушение функции печени. Исследования фармакокинетики, проводившиеся у пациентов с нарушениями функции печени, показали, что абсолютная биодоступность телмисартана увеличивалась почти до 100 %. Период полувыведения не изменялся. Клиренс амлодипина снижался, что приводило к увеличению значения AUC примерно на 40-60 %.
Фармакодинамика
Телмисартан/амлодипин представляет собой комбинацию двух антигипертензивных веществ с взаимодополняющими механизмами контроля артериального давления у пациентов с эссенциальной артериальной гипертензией: антагонист рецепторов ангиотензина II – телмисартан и дигидропиридиновый блокатор кальциевых каналов – амлодипин.
Комбинация телмисартан/амлодипин обеспечивает более высокий уровень антигипертензивного эффекта, чем при применении каждого из компонентов в отдельности.
При применении в терапевтических дозах Телсартан® А один раз в день обеспечивает эффективное и устойчивое снижение артериального давления в течение 24-часовом диапазоне.
Телмисартан является эффективным и специфическим (селективным) антагонистом рецепторов ангиотензина II (типа AT1) для приема внутрь. Телмисартан замещает ангиотензин II, образуя связь с очень высокой степенью сродства только с подтипом AT1- рецепторов ангиотензина II. Телмисартан не проявляет никакой частичной активности агониста в отношении рецептора AT1, селективно связываясь с ним. Связывание имеет долгосрочный характер. Телмисартан не обладает сродством к другим рецепторам, включая AT2 – рецепторы ангиотензина, и к другим менее изученным AT рецепторам. Функциональная роль этих рецепторов неизвестна, также как и эффект их возможной сверхстимуляции ангиотензином II, уровни которого увеличиваются благодаря телмисартану.
Телмисартан снижает уровень альдостерона в плазме крови и не подавляет активность ангиотензина превращающего фермента (киназа II), с участием которого происходит снижение синтеза брадикинина. Телмисартан не ингибирует ренин в плазме человека и не блокирует ионные каналы. Поэтому нет усиления побочных эффектов, вызываемых брадикинином.
Ингибирование ангиотензина II на фоне телмисартана в дозе 80 мг поддерживается более 24 часов и сохраняется до 48 ч.
После приема первой дозы телмисартана антигипертензивная активность постепенно проявляется в течение 3 часов. Максимальное снижение артериального давления достигается к 4-8 неделям после начала лечения и поддерживается в течение длительного лечения.
Антигипертензивный эффект телмисартана непрерывно поддерживается на протяжении более 24 часов после приема, включая последние 4 часа перед приемом следующей дозы. Эти данные подтверждаются постоянным поддержанием концентрации от остаточной до пиковой на уровне свыше 80 % после приема телмисартана в дозировках 40 мг и 80 мг в рамках плацебо-контролируемых клинических исследований.
Существует явная зависимость времени восстановления базового систолического артериального давления от дозы, в отношении диастолического артериального давления данные противоречивы.
У пациентов с гипертензией телмисартан снижает систолическое и диастолическое артериальное давление без изменения частоты сердечных сокращений. Антигипертензивная эффективность телмисартана сопоставима с антигипертензивными препаратами других классов, что продемонстрировано в клинических исследованиях сравнения телмисартана с амлодипином, атенололом, эналиприлом, гидрохлоротиазидом, лозартаном, лизиноприлом, рамиприлом и валсартаном).
В случае внезапного прекращения лечения телмисартаном артериальное давление постепенно возвращается к значениям до начала лечения в течение нескольких дней без признаков быстрого возобновления гипертензии (нет синдрома «отмены»).
Лечение телмисартаном пациентов с гипертензией и гипертрофией левого желудочка сопровождается статистически значимым уменьшением массы левого желудочка и индекса массы левого желудочка.
Клинические исследования с применением таких препаратов сравнения, как лозартан, рамиприл и валсартан показали, что лечение телмисартаном пациентов с гипертензией и диабетической нефропaтией сопровождалось статистически значимым уменьшением протеинурии (в том числе микроальбуминурии и макроальбуминурии).
В клинических исследованиях при прямом сравнении двух видов антигипертензивного лечения частота случаев сухого кашля у пациентов, принимавших телмисартан, была значительно ниже, чем у получавших ингибиторы ангиотензина-превращающего фермента.
Амлодипин – ингибитор притока ионов кальция, входящий в группу дигидропиридина (блокаторы медленных каналов или антагонисты ионов кальция). Он ингибирует трансмембранный приток ионов кальция в клетки миокарда и клетки гладких мышц сосудов.
Механизм антигипертензивного действия амлодипина состоит в прямом релаксирующем влиянии на гладкомышечные клетки сосудов, что приводит к снижению периферического сосудистого сопротивления и артериального давления, соединяясь с дигидропиридиновыми и недегидропиридиновыми местами связывания.
Амлодипин действует на сосуды селективно, он оказывает большее влияние на сосудистые гладкомышечные клетки, чем на клетки миокарда.
У пациентов с гипертензией применение амлодипина 1 раз в день обеспечивает клинически значимое снижение артериального давления, как в положении лежа, так и в положении стоя, на протяжении 24 часов. Вследствие медленного начала действия препарата, острая гипотензия во время применения амлодипина не типична.
У пациентов с гипертензией и нормальной функцией почек: амлодипин в терапевтических дозах приводил к уменьшению сопротивления сосудов почек, увеличению скорости клубочковой фильтрации и эффективному току плазмы в почках, что не сопровождалось изменениями фракции фильтрации или протеинурией.
Амлодипин не приводит к каким-либо метаболическим неблагоприятным эффектам или изменениям липидов плазмы, и поэтому подходит для применения у пациентов с бронхиальной астмой, сахарным диабетом и подагрой.
Пациенты с сердечной недостаточностью. Изучение гемодинамики и переносимости физических нагрузок, проводившееся в контролируемых клинических исследованиях у пациентов с сердечной недостаточностью II-IV классов по классификации NYHA, показали, что амлодипин не приводил к клиническому ухудшению сердечной недостаточности, путём оценки определения толерантности к нагрузкам, фракции выброса левого желудочка и клинических проявлений.
Плацебо-контролируемое исследование (PRAISE) у пациентов с сердечной недостаточностью II-IV классов по классификации NYHA, принимающих дигоксин, диуретики и ингибиторы АПФ, показало, что амлодипин не приводит к повышению риска смертности и/или заболеваемости сердечной недостаточностью.
Показания к применению
- лечение эссенциальной артериальной гипертензии
Телсартан® А - 80мг/10 мг, могут приниматься пациентами, у которых неадекватно контролируется кровяное давление при приеме Телмисартан + Амлодипин 40 мг/10 мг или Телмисартан + Амлодипин 80 мг/5 мг.
Телсартан® А , 80мг/5 мг, могут приниматься пациентами, у которых неадекватно контролируется кровяное давление при приеме Телмисартан + Амлодипин 40 мг/5 мг.
Телсартан® А 40мг/10 мг, могут приниматься пациентами, у которых неадекватно контролируется кровяное давление при приеме телмисартан + амлодипин 40 мг/5 мг.
Телсартан® А 40мг/5 мг, могут приниматься пациентами, у которых неадекватно контролируется кровяное давление при приеме одного амлодипина 5 мг.
Титрация отдельных доз с компонентами (например, амлодипин и телмисартан) рекомендуется перед изменением до комбинации фиксированной дозы. Если это клинически оправдано, можно рассмотреть прямое изменение от монотерапии к терапии комбинацией фиксированной дозы.
Пациенты, получающие лечение амлодипином 10 мг, у которых возникли какие-либо доза-ограничивающие нежелательные реакции, такие как отёк, могут быть переключены на Телсартан® А 40 мг/5 мг один раз в день.
Заместительная терапия
Пациенты, получающие телмисартан и амлодипин в отдельных таблетках, могут вместо этого применять таблетки препарата Телсартан® А , содержащие те же дозировки в одной таблетке один раз в день.
Особые группы пациентов
Пожилые пациенты (> 65 лет): не требуется корректировки доз.
Пациенты с почечной недостаточностью: для пациентов с легкой до средней степени почечной недостаточности изменений дозирования не требуется.
Для пациентов с тяжелой степенью почечной недостаточностью или принимающих гемодиализ опыт применения ограничен и рекомендуется принимать комбинацию Телмисартан +Амлодипин с осторожностью, так как амлодипин и телмисартан не выводятся при гемодиализе.
Детский и подростковый возраст до 18 лет: для данной группы пациентов безопасность и эффективность не установлена.
Способ применения и дозы
Взрослые пациенты: Телсартан® А принимают один раз в день.
Максимально рекомендованная доза препарата телмисартана 80 мг и амлодипина 10 мг в сутки.
Препарат предназначен для длительного курса лечения.
Прием амлодипина с грейпфрутом или грейпфрутовым соком не рекомендуется, поскольку биодоступность может быть повышена у некоторых пациентов, приводящее к увеличенному эффекту снижения кровяного давления.
Дополнительная терапия: препарат Телсартан® А в дозах 80 мг/5 мг и 80 мг/10 мг показан пациентам, у которых терапия телмисартана или амлодипина в меньших дозах не приводит к должному контролю артериального давления.
Рекомендуется индивидуальный подбор дозы компонентов препарата амлодипина и телмисартана перед переходом на комбинацию фиксированных доз. В случае клинической целесообразности может быть рассмотрен прямой переход от монотерапии к комбинации фиксированных доз.
Пациенты, принимающие амлодипин в дозе 10 мг, у которых при приеме любой дозировки отмечаются побочные реакции, ограничивающие прием препарата (например, отеки) могут перейти на прием Телсартан® А в дозе 80 мг/5 мг 1 раз в день, что позволит уменьшить дозу амлодипина, но не снизит общий ожидаемый антигипертензивный эффект.
Замещающая терапия: пациенты, получающие телмисартан и амлодипин в виде отдельных таблеток, могут перейти на прием препарата Телсартан® А , содержащего те же дозы компонентов, и принимать по одной таблетке один раз в день для удобства и соблюдения режима терапии.
Особые группы пациентов
Пожилые пациенты (> 65 лет): изменений дозирования не требуется.
Нарушение функции почек (см. раздел «Особые указания»): пациентам с легкой и умеренной степенью нарушениями функции почек изменения дозирования препарата не требуется. Ограничен опыт применения у пациентов с тяжелой степенью нарушения функции почек или у пациентов, находящихся на гемодиализе. Следует с осторожностью применять телмисартан/амлодипин у таких пациентов, так как амлодипин и телмисартан не диализируются.
Нарушение функции печени: препарат Телсартан®А противопоказан пациентам с тяжелой степенью нарушения функции печени (см. раздел «Противопоказания»). Пациентам с нарушением функции печени от слабой до умеренной степени следует принимать препарат Телсартан® А с осторожностью. Дозировка телмистартана не должна превышать 40 мг один раз в день(см. раздел «Особые указания»).
Детский и подростковый возраст до 18 лет: препарат Телсартан® А не рекомендуется применять у детей в возрасте до 18 лет в связи с отсутствием данных о безопасности и эффективности.
Способ применения: препарат следует принимать внутрь, независимо от приема пищи, запивая небольшим количеством жидкости.
Побочные действия
Краткое описание профиля безопасности:
Наиболее часто регистрируемыми нежелательными реакциями были головокружение и периферические отеки, редко могут возникать серьезные обмороки.
Комбинация фиксированных доз: безопасность и переносимость препарата Телсартан® А оценивались в ходе пяти контролируемых клинических исследований с вовлечением более 3500 пациентов, из которых более 2500 получали телмисартан в комбинации с амлодипином.
Сводная таблица нежелательных реакций: нежелательные реакции перечислены в порядке убывания абсолютной частоты. Частоты заданы как «очень часто» (1/10); «часто» (от 1/100 до < 1/10); «нечасто» (от 1/1000 до < 1/100); «редко» (от 1/10 000 до < 1/1000); «очень редко» (< 1/10 000), «неизвестно» (невозможно оценить на основании имеющихся данных).
|
Класс системы органов |
Телсартан® А |
Телмисартан |
Амлодипин |
|
Инфекционные и
паразитарные заболевания |
|||
|
Нечасто |
|
-инфекции верхних дыхательных путей, включая фарингит и синусит -инфекции мочевыводящих путей, включая цистит |
|
|
Редко |
-цистит |
-сепсис, с возможным летальным исходом 1 |
|
|
Нарушения со стороны кровеносной и лимфатической систем |
|||
|
Нечасто |
|
-анемия |
|
|
Редко |
|
-тромбоцитопения -эозинофилия |
|
|
Очень редко |
|
|
- лейкопения - тромбоцитопения |
|
Нарушения со стороны иммунной системы |
|||
|
Редко |
|
-реакции гиперчувствительности -анафилактические реакции |
|
|
Очень редко |
|
|
- реакции гиперчувствительности |
|
Нарушения со стороны метаболизма и питания |
|||
|
Нечасто |
|
-гиперкалиемия |
|
|
Редко |
|
-гипогликемия (у больных сахарным диабетом) |
|
|
Очень редко |
|
|
- гипергликемия |
|
Психические расстройства |
|||
|
Нечасто |
|
|
- изменение настроения |
|
Редко |
-депрессия -беспокойство -бессонница |
|
- спутанность сознания |
|
Нарушения со стороны нервной системы |
|||
|
Часто |
-головокружение |
|
|
|
Нечасто |
-сонливость -мигрень -головная боль -парестезии |
|
|
|
Редко |
-обмороки -периферическая нейропатия -гипостезия -дисгевзия -тремор |
|
|
|
Очень редко |
|
|
- экстрапирамидаль ный синдром |
|
Нарушения со стороны органов зрения |
|||
|
Нечасто |
|
|
- снижение остроты зрения |
|
Редко |
|
-нарушение зрения |
|
|
Нарушение со стороны органа слуха и вестибулярного аппарата |
|||
|
Нечасто |
-вертиго |
|
-звон в ушах |
|
Нарушения со стороны сердечно-сосудистой системы |
|||
|
Нечасто |
-брадикардия -сердцебиение |
|
|
|
Редко |
|
-тахикардия |
|
|
Очень редко |
|
|
- инфаркт миокарда - аритмия - желудочковая тахикардия - фибрилляция предсердий |
|
Сосудистые нарушения |
|||
|
Нечасто |
-гипотензия -ортостатическая гипотензия -чувство прилива крови к лицу |
|
|
|
Очень редко |
|
|
-васкулит |
|
Нарушения со стороны дыхательной системы, органов грудной клетки и средостения |
|||
|
Нечасто |
-кашель |
-одышка |
-одышка -ринит |
|
Очень редко |
-интерстициальное заболевание легких3 |
|
|
|
Желудочно-кишечные расстройства |
|||
|
Нечасто |
-боль в животе -диарея -тошнота |
-вздутие живота |
-расстройства дефекации |
|
Редко |
-рвота -гипертрофия десен -диспепсия -сухость во рту |
-дискомфорт в области желудка |
|
|
Очень редко |
|
|
-панкреатит -гастрит |
|
Нарушения гепатобилиарной системы |
|||
|
Редко |
|
-нарушения функции печени -изменения со стороны печени2 |
|
|
Очень редко |
|
|
- гепатит - желтуха - повышение уровня ферментов печени (в большинстве случаев, сопровождающихся холестазом) |
|
Нарушения со стороны кожи и подкожной клетчатки |
|||
|
Нечасто |
-зуд |
-гипергидроз |
-алопеция -пурпура -изменение пигментации кожи -гипергидроз |
|
Редко |
- экзема - эритема - сыпь |
- ангионевротический отек (отек Квинке, в том числе со смертельным исходом) -медикаментозная сыпь -токсическая сыпь -крапивница |
|
|
Очень редко |
|
|
-ангионевротический отек - мультиформная эритема - крапивница - чешуйчатый дерматит - синдром Стивенса-Джонсона - светочувствитель ность |
|
Нарушения со стороны костно-мышечной системы и соединительной ткани |
|||
|
Нечасто |
-артралгии -спазмы мышц (судороги в ногах) -миалгии |
|
|
|
Редко |
- боль в спине - боль в конечностях (боли в ногах) |
-боль в сухожилиях (тендинитоподобные симптомы) |
|
|
Нарушения работы почек и мочевыводящих путей |
|||
|
Нечасто |
|
-нарушения функции почек, включая острую почечную недостаточность |
- нарушения мочеиспускания - поллакиурия |
|
Редко |
- никтурия |
|
|
|
Нарушения работы репродуктивной системы и заболевания молочных желез |
|||
|
Нечасто |
- эректильная дисфункция |
|
-гинекомастия |
|
Общие расстройства |
|||
|
Часто |
- периферические отеки |
|
|
|
Нечасто |
- астения (слабость) -боль в груди -утомляемость -отек |
|
- боль |
|
Редко |
-недомогание |
- гриппоподобный синдром |
|
|
Изменения
лабораторных показателей |
|||
|
Нечасто |
-повышение уровня ферментов печени |
- повышение уровня креатинина в крови |
- увеличение массы тела - снижение массы тела |
|
Редко |
- повышение уровня мочевой кислоты в крови |
- повышение уровня креатинфосфокиназы в крови (КФК) - снижение уровня гемоглобина |
|
1 – событие может быть случайным или связано с механизмом, неизвестным в настоящее время.
2 – большая часть случаев нарушений функции печени, наблюдавшихся в пострегистрационном периоде, наблюдалась у жителей Японии, более склонных к развитию подобных нежелательных реакций).
3– случаи интерстициального заболевания легких (преимущественно интерстициальная пневмония и эозинофильная пневмония) были зарегистрированы в результате опыта пострегистрационного применения телмисартана.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к активным веществам и к любому из компонентов препарата или к производным дигидропиридина
- обструктивные заболевания желчных путей
- тяжелая степень нарушения функции печени
- кардиогенный шок
- обструктивный аортальный стеноз левого желудочка (например, высокая степень аортального стеноза)
- гемодинамически нестабильная сердечная недостаточность после острого инфаркта миокарда
- совместный прием телмисартана + амлодипина и алискирен-содержащих препаратов у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ <60 мл/мин/1,73 м2)
- редкая наследственная непереносимость фруктозы
- ІІ и ІІІ триместры беременности,период лактации
- детский возраст до 18 лет
Лекарственные взаимодействия
Взаимодействия между двумя компонентами, входящими в фиксированных дозах в состав данного препарата, в клинических исследованиях не наблюдалось.
Другие антигипертензивные средства
Телмисартан + амлодипин может увеличивать гипотензивный эффект других антигипертензивных препаратов. Других взаимодействий, имеющих клиническое значение, не установлено.
Препараты, снижающие артериальное давление: ожидается, что баклофен, амифостин, нейролептики и антидепрессанты благодаря своим фармакологическим свойствам, усиливают гипотензивное действие всех антигипертензивных средств, в том числе телмисартана + амлодипина. Кроме того, ортостатическая гипотензия может усугубиться алкоголем.
Глюкокортикостероиды (системное применение): возможно снижение антигипертензивного эффекта.
Взаимодействия, обусловленные приемом телмисартана
Калийудерживающие диуретики или калиевые добавки: калийудерживающие диуретики, например, спиронолактон, эплеренон, триамтерен или амилорид, калиевые добавки, заменители соли с содержанием калия могут привести к значительному повышению уровня калия в сыворотке. В случае диагностированной гипокалиемии следует с осторожностью применять такие препараты и рекомендуется проводить частый мониторинг уровня калия в сыворотке крови.
Литий: во время одновременного применения лития с ингибиторами ангиотензинапревращающего фермента (АПФ) сообщалось об обратимом увеличении концентрации лития в сыворотке и развитии токсичности. О подобных случаях также сообщалось при одновременном применении антагонистов рецепторов ангиотензина II, включая телмисартан. Если применение препаратов в такой комбинации нельзя исключить, рекомендуется тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке крови.
Другие антигипертензивные средства, действующие на ренин-ангиотензина-альдостероновой систему: клинические исследования показали, что двойная блокада системы ренин-ангиотензина-альдостерон (комбинирование ингибиторов ангиотензинапревращающего фермента, антагонистов рецепторов ангиотензина II или прямых ингибиторов ренин-алискерена) связана с повышенной частотой наступления побочных действий, таких как гипотензия, гиперкалиемия и снижения функции почек (вплоть до развития острой почечной недостаточности) в сравнении с применением одного антигипертензивного средства действующего на ренин-ангиотензина-альдостероновой систему.
Одновременный прием с препаратами, требующий осторожность
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП): при одновременном применении НПВП, в том числе ацетилсалициловой кислоты в противовоспалительных дозах, ингибиторов циклооксигеназы-2, неселективных НПВП и антагонистов рецепторов ангиотензина II, подобных телмисартану, сообщалось об уменьшении гипотензивного эффекта антагонистов рецепторов ангиотензина II.
У некоторых пациентов со сниженной почечной функцией (например, пациенты с обезвоживанием или пожилые пациенты со сниженной почечной функцией) применение антагонистов рецепторов ангиотензина II с НПВП, ингибиторами циклооксигеназы-2, может вызывать снижение почечной функции, включая острую почечную недостаточность, в обычных случаях обратимую. Тем не менее, совместный прием таких препаратов требует осторожность, особенно у пациентов пожилого возраста. У пациентов, получающих НПВП и телмисартан, должен обеспечиваться адекватный водный режим (гидратация) и необходим контроль функции почек, как в начале лечения, так и на периодической основе после лечения.
Рамиприл: в одном из исследований установлено, что одновременное применение телмисартана и рамиприла приводило к увеличению значений AUC0-24 и Cmax рамиприла и рамиприлата до 2,5 раз. Клиническая значимость этого наблюдения неизвестна.
Информация, которую следует учитывать при совместном приеме
Дигоксин: при применении телмисартана с дигоксином, наблюдалось увеличение средней пиковой концентрации дигоксина в плазме крови от 49 % до 20 %. Следует принимать во внимание целесообразность контроля уровня дигоксина в плазме в пределах терапевтического диапазона во время начальной и корректирующей терапии или прекращении лечения.
Взаимодействия, обусловленные приемом амлодипина
При одновременном применении указанных ниже препаратов следует соблюдать осторожность.
Ингибиторы CYP3A4: при совместном приеме ингибитора CYP3A4 эритромицина в исследовании у молодых пациентов и дилтиазема у пациентов пожилого возраста концентрации амлодипина в плазме увеличиваются примерно на 22 % и 50 % соответственно. Клиническая значимость этого наблюдения незначительна. Нельзя исключить, что более активные ингибиторы CYP3A4 (такие как кетоконазол, итраконазол, ритонавир) могут увеличивать концентрации амлодипина в плазме в большей степени, чем дилтиазем. Амлодипин должен применяться с осторожностью с ингибиторами CYP3A4, при этом не сообщалось о соответствующих побочных эффектах.
Индукторы CYP3A4 [например, рифампицин, зверобой обыкновенный]: нет данных касательно взаимодействия индукторов CYP3A4 и амлодипина. Совместное применение может привести к снижению концентраций амлодипина в плазме. Во время применения индукторов CYP3A4, а также после их отмены рекомендуется клинический мониторинг амлодипина с возможной коррекцией дозы амлодипина.
Грейпфрут и грейпфрутовый сок: одновременный прием 240 мл сока грейпфрута с дозой амлодипина 10 мг внутрь не приводит к существенному влиянию на фармакокинетические свойства амлодипина. Тем не менее, не рекомендуется одновременный прием препарата с грейпфрутом или грейпфрутовым соком вследствие возможного усиления биодоступности, приводящего к сильному повышению артериального давления у ряда пациентов.
Информация, которую следует учитывать при совместном приеме
Такролимус: при совместном приеме амлодипина существует риск повышения уровня такролимуса в крови, но до конца фармакокинетический механизм данного взаимодействия не изучен. Для того чтобы избежать возникновения токсичности, при приеме амлодипина у пациентов, получающих лечение такролимусом, требуется проводить мониторинг уровня такролимуса в крови и выполнять корректировку дозировки при необходимости.
Циклоспорин: исследования по изучению межлекарственного взаимодействия циклоспорина и амлодипина не проводились, за исключением пациентов, перенесших трансплантацию почек, у которых наблюдалась вариабельность повышения остаточной концентрации циклоспорина (в пределах от 0 до 40 %). Следует уделить внимание мониторингу уровня циклоспорина у пациентов, перенесших трансплантацию почек и принимающих амлодипин, и при необходимости уменьшить дозировку циклоспорина.
Симвастатин: совместный прием множественных доз амлодипина с 80 мг симвастатина повышает воздействие последнего на 77 % по сравнению с его изолированным приемом. Таким образом, дневная доза симвастатина у пациентов, принимающих амлодипин, должна ограничиваться до 20 мг в день.
Другие препараты: установлена безопасность совместного применения амлодипина с дигоксином, варфарином, аторвастатином, силденафилом, антацидами (алюминия гидроксид, магния гидроксид, симетикон), циметидином, циклоспорином, тиазидными мочегонными, бета-блокаторами, ингибиторами АПФ, нитратами пролонгированного действия, нитроглицерином (применяемым сублингвально), НПВП, антибиотиками и другими пероральными гипогликемическими препаратами. При одновременном применении амлодипина и силденафила, каждое вещество проявляет независимое гипотензивное действие.
Особые указания
Нарушение функции печени: телмисартан выводится преимущественно с желчью. У пациентов с обструкцией желчевыводящих путей или печеночной недостаточностью может наблюдаться пониженный клиренс. Период полувыведения амлодипина, аналогично антагонистам кальция, может быть увеличен у пациентов с ухудшенной функцией печени и рекомендуемые дозы в данном случае не определены. Ввиду этого препарат телмисартана + амлодипина следует применять с осторожностью у таких пациентов, а у пациентов с тяжелой степенью нарушением функции печени использование противопоказано.
Реноваскулярная гипертензия: у пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной функционирующей почки, принимающих лекарственные препараты, которые влияют на ренин-ангиотензина-альдостероновую систему, существует повышенный риск развития тяжелой гипотензии и почечной недостаточности.
Нарушение функции почек и состояние после трансплантации почки: при назначении препарата телмисартана + амлодипина пациентам с нарушениями функции почек, рекомендуется периодический контроль уровней калия и креатинина в сыворотке крови. Опыт применения телмисартан + амлодипин у пациентов с трансплантацией почек в анамнезе отсутствует. Телмисартан и амлодипин не диализируются.
Внутрисосудистая гиповолемия: у пациентов со сниженным объемом циркулирующей крови и/или гипонатриемией, возникающими, например, вследствие интенсивной диуретической терапии, диетических ограничений потребления поваренной соли, диареи или рвоты, может развиваться симптоматическая гипотензия, особенно после приема первой дозы препарата. Перед применением такие состояния должны быть устранены. Если при приеме телмисартан + амлодипин у пациента развивается гипотензия, то его следует положить на спину и при необходимости сделать внутривенное вливание физиологического раствора. Лечение следует возобновить после стабилизации артериального давления.
Двойная блокада ренин-ангиотензина-альдостероновой системы: сообщалось, что в результате ингибирования системы ренин-ангиотензина-альдостерон, особенно в случае применения комбинации лекарственных препаратов, которые влияют на эту систему, у предрасположенных пациентов могут возникать нарушения функции почек (вплоть до развития острой почечной недостаточности). Телмисартан + амлодипин может применяться вместе с другими антигипертензивными средствами, однако двойная блокада системы ренин-ангиотензина-альдостерон (например, добавление ингибитора ангиотензинпревращающего фермента или прямых ингибиторов ренин-алискерена к антагонисту рецепторов ангиотензина II) не рекомендуется и может использоваться только по индивидуальным показаниям при условии тщательного мониторирования функции почек, уровня электролитов и артериального давления (см. раздел «Противопоказания»). Не следует совместно применять ингибиторы АПФ и антагонисты рецепторов ангиотензина II у пациентов с диабетической нефропатией.
Другие условия со стимуляцией ренин-ангиотензин-альдостероновой системы: в тех случаях, когда тонус сосудов и функция почек в значительной степени зависят от активности ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, например, у пациентов с выраженной застойной сердечной недостаточностью или с сопутствующими заболеваниями почек, в том числе со стенозом почечной артерии, применение лекарственных препаратов, которые влияют на состояние этой системы, может сопровождаться развитием острой гипотензии, гиперазотемии, олигурии или, в редких случаях, острой почечной недостаточности.
Первичный гиперальдостеронизм: у пациентов с первичным гиперальдостеронизмом антигипертензивные лекарственные препараты, действующие путем ингибирования ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, как правило, не эффективны. Использование телмисартана в таких случаях не рекомендуется.
Стеноз аортального и митрального клапанов, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия: у пациентов с аортальным или митральным стенозом, или обструктивной гипертрофической кардиомиопатией применение препарата телмисартан + амлодипин, также как и других вазодилататоров, требует особой осторожности.
Нестабильная стенокардия, острый инфаркт миокарда: данные, обосновывающих использование телмисартан + амлодипин у пациентов с нестабильной стенокардией, а также при инфаркте миокарда или через месяц после инфаркта миокарда, отсутствуют.
Сердечная недостаточность: у пациентов с сердечной недостаточностью неишемической этиологии III и IV функционального класса по классификации NYHA установлено, что применение амлодипина сопровождалось более частым развитием отека.
У пациентов с сахарным диабетом, принимающих инсулин или противодиабетические препараты, при лечении телмисартаном может возникнуть гипогликемия. Соответствующий мониторинг уровня глюкозы в крови, корректировка дозы инсулина или противодиабетических средств может потребоваться при наличии показаний.
Сахарный диабет: для пациентов с сахарным диабетом с дополнительным сердечно-сосудистым риском, например сопутствующей ишемической болезнью сердца (ИБС), прием гипотензивных средств, таких как блокаторы рецепторов ангиотензина и ингибиторов АПФ, сопряжен с повышенным риском возникновения инфаркта миокарда и внезапной смертью по причине сердечно-сосудистой патологии. У пациентов с сахарным диабетом ИБС может проходить бессимптомно и, следовательно, не быть диагностированной. Пациентам с сахарным диабетом необходимо пройти соответствующее диагностическое обследование (велоэргометрия и т.п.) с целью выявления и последующего лечения ИБС до начала приема препарата телмисартан + амлодипин.
Гиперкалиемия: существует вероятность развития гиперкалемии при лечении препаратами, воздействующими на ренин-ангиотензина-альдостероновую систему. Гиперкалиемия может оказаться фатальной для пациентов пожилого возраста, у пациентов при наличии почечной недостаточности, сахарного диабета, у пациентов, принимающих лечение другими препаратами, увеличивающих уровень калия в сыворотке крови и/или у пациентов с сопутствующими состояниями.
Перед началом лечения препаратами, воздействующими на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, должно быть принято решение о соотношении «польза-риск».
Основными факторами риска наступления гиперкалиемии считаются:
- сахарный диабет, почечная недостаточность (возраст >70 лет);
- комбинация с одним/ несколькими препаратами, воздействующими на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему и/или калиевыми добавками, лекарственными препаратами, способных повысить уровень калия и вызвать гиперкалиемию:заменители соли с содержанием калия, калийудерживающие диуретики, ингибиторы АПФ, антагонисты рецепторов ангиотензина II,НПВП, включая селективные ингибиторы ЦОГ-2, гепарин,иммунодепрессанты (циклоспорин или такролимус) итриметоприм;
- сопутствующие состояния, в частности, обезвоживание,острая сердечная недостаточность,метаболический ацидоз, ухудшение функции почек, внезапное ухудшение состоянияпочек (например, инфекционныезаболевания), клеточный лизис (например, остраяишемия конечностей, рабдомиолиз, обширная травма);
Для пациентов, находящихся в зоне риска, показан мониторинг калия в плазме.
Сорбитол: препарат телмисартан + амлодипин содержит сорбитол. Лицам с наследственной непереносимостью фруктозы не следует принимать данный препарат.
Другие указания: чрезмерное понижение артериального давления у лиц с ишемической кардиомиопатией или ишемической болезнью сердца в результате приема любого антигипертензивного средства способно приводить к инфаркту миокарда или инсульту.
Беременность
Объем данных по использованию препарата телмисартан + амлодипин у беременных женщин ограничен.
Телмисартан:прием антагонистов рецепторов ангиотензина II не рекомендуется во время І триместра беременностии противопоказан во время ІІ и ІІІ триместров беременности.
Планирующим беременность женщинам, следует заблаговременно осуществить замену ангиотензина II другим антигипертензивным средством, с установленным профилем безопасности для использования в период беременности. При установлении беременности прием антагонистов рецепторов ангиотензина II должен быть прекращен немедленно и заменен на альтернативную терапию.
Доклинические исследования телмисартана не указывают на его тератогенность, но показывают его фетотоксичность. Прием антагонистов рецепторов ангиотензина II в ходе второго и третьего триместра приводит к фетотоксичности (пониженная почечная активность, маловодие, задержка окостенения черепа) и неонатальной токсичности (почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалемия).
В случае приема антагонистов рецепторов ангиотензина II начиная со второго триместра, назначается ультразвуковое исследование почек и черепа плода. Младенцы, чьи матери принимали антагонисты рецепторов ангиотензина II, должны быть обследованы на предмет гипотензии.
Амлодипин:данные, полученные при использовании амлодипина или других антагонистов рецепторов кальция ограниченным количеством беременных, указывают на отсутствие его вредного влияния на плод. Однако, возможен риск увеличения продолжительности родов.
Период лактации
Поскольку информация относительно применения телмисартана и/или амлодипина во время грудного вскармливания отсутствует, не рекомендуется прием препарата во время лактации. В данный период предпочтительны альтернативные методы лечения препаратами с установленным профилем безопасности, особенно в случае с новорожденными или недоношенными детьми.
Фертильность
Отдельных исследований по токсичности комбинации телмисартана и амлодипина, а также индивидуальных компонентов, не проводилось. В ходе доклинических испытаний показано, что ни телмисартан, ни амлодипин не влияют на мужскую и женскую репродуктивную систему.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Исследования влияния на способность к управлению автотранспортом или механизмами не проводились. Однако пациенты должны быть информированы о том, что во время лечения могут отмечаться такие нежелательные эффекты, как обморок, сонливость, головокружение или вертиго. Поэтому во время управления автомашиной или механизмами следует соблюдать осторожность. Если у пациентов наблюдаются подобные реакции, им следует избегать выполнения таких потенциально опасных действий, как управление автотранспортом или механизмами.
Передозировка
Симптомы: о случаях передозировки телмисартан + амлодипин не сообщалось. Предполагается, что симптомы и признаки передозировки будут соответствовать выраженным фармакологическим эффектам препарата. Наиболее выраженными проявлениями передозировки телмисартана были гипотензия, тахикардия, возможно брадикардия, головокружение, повышение креатинина в сыворотке крови и острая почечная недостаточность. Передозировка амлодипином может привести к чрезмерной периферической вазодилатации и, возможно, рефлекторной тахикардии. Может наблюдаться выраженная и, вероятно, пролонгированная системная гипотензия, вплоть до развития шока со смертельным исходом.
Лечение: следует проводить тщательный контроль состояния пациента, лечение должно быть симптоматическим и поддерживающим. Метод лечения передозировки зависит от времени с момента приема препарата и степени тяжести симптомов. Могут применяться такие методы лечения, как индукция рвоты и/или промывание желудка, активированный уголь. Следует проводить частый мониторинг уровня электролитов и креатинина в крови. В случае развития гипотонии пациента необходимо перевести в горизонтальное положение, приподнять ноги, а также произвести восполнение соли и объема жидкости. С целью противодействия блокаде кальциевых каналов положительный терапевтический эффект достигается внутривенным введением глюконата кальция. Телмисартан и амлодипин не выводятся путем гемодиализа.
Форма выпуска и упаковка
По 7 или 10 таблеток в ячейковую упаковку из фольги алюминиевой печатной лакированной.
По 2 или 4 ячейковых упаковок (для 7 таблеток) или 1 или 3 ячейковых упаковок (для 10 таблеток) вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную пачку.
Условия хранения
В сухом, защищённом от свете месте при температуре не выше 25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять после истечения срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Телсартан® А
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі
40/5 мг, 40/10 мг, 80 мг/5 мг, 80 мг/10 мг таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 40 мг немесе 80 мг телмисартан,
5 мг амлодипинге баламалы 6.935 амлодипин бесилаты немесе
10 мг амлодипинге баламалы 13,870 мг амлодипин бесилаты
қосымша заттар: меглумин, натрий гидроксиді, повидон (PVPK-30), полисорбат 80, маннитол, магний стеараты, сорбитол, темірдің қызыл тотығы
Сипаттамасы
Жоғарғы қабаты ақтан ақ дерлік түске дейін және төменгі қабаты ашық қызғылттан қызғылт түске дейін болатын екі қабатты, теңбілдері бар сопақша пішінді таблеткалар (40/5 мг дозада).
Жоғарғы қабаты ақтан ақ дерлік түске дейін және төменгі қабаты ашық сарыдан сары түске дейін болатын екі қабатты, теңбілдері бар сопақша пішінді таблеткалар (40/10 мг дозада).
Жоғарғы қабаты ақтан ақ дерлік түске дейін және төменгі қабаты ашық қызғылттан қызғылт түске дейін болатын екі қабатты, теңбілдері бар сопақша пішінді таблеткалар (80/5 мг дозада).
Жоғарғы қабаты ақтан ақ дерлік түске дейін және төменгі қабаты ашық сарыдан сары түске дейін болатын екі қабатты, теңбілдері бар сопақша пішінді таблеткалар (80/10 мг дозада).
Фармакологиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин II антагонистері, біріктірілімдері. Ангиотензин II антагонистері және кальций өзекшелерінің блокаторлары. Телмисартан және амлодипин.
АТХ коды C09DB04
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Белгілен дозалар біріктірілімінің фармакокинетикасы
Телмисартанның/амлодипиннің сіңу жылдамдығы және дәрежесі оларды бөлек қолданған жағдайдағы мөлшерінің биожетімділігіне баламалы.
Сіңуі
Телмисартанның сіңуі, абсорбцияланған препараттың сіңетін мөлшерінің өзгеретіндігіне қарамастан, тез жүреді. Телмисартанның орташа абсолюттік биожетімділігі 50% құрайды. Препаратты тамақпен бірге қолдану телмисартанның биожетімділігін аздап төмендетіп, қан плазмасындағы «концентрация және уақыт» қисығы астындағы ауданның (AUC) мәндерін азайтады, 40 мг доза қабылдағандағы 6%-да бастап, 160 мг доза қабылдаған кездегі 19%-ға дейін өзгереді. Телмисартанды қабылдағаннан кейін 3 сағаттан соң оның қан плазмасындағы концентрациясы, тамақ ішуге қарамай, барлық дозалар үшін бірдей болады. AUC аздап төмендеуі емдік тиімділіктің төмендеуін туындатпайды.
Емдік дозаларда қабылдағаннан кейін амлодипин жақсы сіңіп, қанда 6-12 сағаттан соң ең жоғары шектегі дейгейге жетеді. Абсолюттік биожетімділігі 64%-дан 80%-ға дейінді құрайды. Тамақ ішу амлодипиннің биожетімділігіне ықпалын тигізбейді.
Таралуы
Телмисартан плазма ақуыздарымен, негізінен альбуминмен және альфа-1 қышқыл гликопротеинен байланысуы жоғары дәрежеде (>99,5%). Тепе-тең жағдайда болжамды орташа таралу көлемі (Vss)шамамен 500 л құрайды.
Амлодипиннің таралу көлемі шамамен 21 л/кг құрайды. Зерттеулерде гипертензиясы бар пациенттерде қан айналымындағы амлодипин шамамен 97,5%-ы плазма ақуыздарымен байланысатыны көрсетілген.
Метаболизмі
Телмисартан глюкуронидпен конъюгациялану жолымен метаболизденеді. Конъюгаттың фармакологиялық белсенділігі анықталған жоқ.
Амлодипинбауырда едәуір дәрежеде (шамамен 90%) метаболизденіп, белсенді емес метаболиттер түзеді.
Шығарылуы
Телмисартанның фармакокинетикасы терминальді жартылай шығарылу кезеңі >20 сағат болатын биоэкспоненциальді сипатқа ие. Қан пламасындағы ең жоғары концентрациясы (Сmax) және, аз дәрежеде, AUC мәні дозаға байланысты артады. Ұсынылған дозаларда қолданғанда телмисартанның клиникалық тұрғыдан маңызды жиналғаны анықталған жоқ. Әйелдерде, еркектерге қарағанда, плазмадағы концентрациясының деңгейі жоғары болды, бұл тиімділігінен білінген жоқ.
Пероральді түрде қолданудан (және вена ішіне қолданудан) кейін телмисартан өзгермеген күйінде нәжіспен бірге толық дерлік шығарылады. Несеппен бірге жалпы экскрециясы дозаның <1 %-ын құрайды. Жалпы плазмалық клиренсі (СLtot)жоғары(бауырлық қан ағынымен (шамамен 1500 мл/мин) салыстырғанда, шамамен 1000 мл/мин).
Амлодипиннің қан плазмасынан шығарылуы екі фазада жүреді, ақырғы жартылай шығарылу кезеңі шамамен 30-50 сағатты құрайды. Плазмада тұрақты деңгейіне препаратты 7-8 күн бойы тұрақты қабылдағаннан кейін жетеді. Бастапқы амлодипиннің 10%-ы және оның метаболиттерінің 60%-ы несеппен бірге шығарылады..
Дозаға тәуелділігі/дозаға тәуелсіздігі. Темисартан үшін AUC (концентрация және уақыт) аздап төмендеуі емдік тиімділігінің кемуіне әкелмейді. Дозалар мен плазмадағы деңгейлерінің арасында дозаға тәуелділік жоқ. 40мг-ден жоғары дозаларда Cmax мәндерінің артуы пропорционалды емес, AUC аз дәрежеде.
Амлодипин үшін дозаға тәуелді фармакокинетика тән.
Пациенттердің ерекше топтары
18 жасқа дейінгі балалар. Фармакокинетикалық деректер жоқ.
Жынысы. Телмисартанның плазмадағы концентрациясында жынысқа байланысты айырмашылықтар байқалады. Әйелдерде, еркектерге қарағанда, Cmax және AUC мәндері, сәйкесінше, 3 және 2 есе жоғары, бұл препараттың тиімділігіне елеулі ықпалын тигізбейді.
Егде жастағы пациенттер. Егде жастағы пациенттер мен жасырақ пациенттер арасында телмисартанның фармакокинетикасында айырмашылықтар жоқ. Жас және егде жастағы пациенттерде амлодипин концентрациясының қан плазмасында ең жоғары шекке жету уақыты ұқсас. Егде жастағы пациенттерде амлодипин клиренсінің төмендеуге беталысы бар, соның нәтижесінде AUC мәндерінің және элиминациялық жартылай шығарылу кезеңінің артуына әкеледі.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Бүйрек функиясының бұзылулары жеңілден орташа және ауыр дәрежеге дейін болатын пациенттерде қан плазмасындағы телмисартан концентрациясының екі есеге артқаны байқалды. Алайда диализде жүрген, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде қан плазмасындағы телмисартан концентрациясыың төмендегені байқалды. Телмисартан плазма ақуыздарымен едәуір дәрежеде байланысады және диализ жолымен шығарылуы мүмкін емес.Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттердегі жартылай шығарылу кезеңінде айырмашылықтар жоқ. Амлодипиннің фармакокинетикасы елеулі өзгеріске ұшырамайды.
Бауыр функциясының бұзылуы. Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде фармакокинетикасына жүргізілген зерттеулер телмисартанның абсолюттік биожетімділігінің 100%-ға дерлік артқанын көрсетті. Жартылай шығарылу кезеңі өзгермейді. Амлодипин клиренсі төмендеді, бұл AUC мәндерінің шамамен 40-60%-ға артуына әкелді.
Фармакодинамикасы
Телмисартан/амлодипиннің эссенциальді артериялық гипертензиясы бар пациенттерде артериялық қысымды өзара толықтыратын механизмдері бар, гипертензияға қарсы екі заттың: ангиотензин II рецепторларының антагонисі – телмисартанның және кальций өзектерінің дигидропиридинді блокаторы – амлодипиннің біріктірілімі болып табылады.
Телмисартан/амлодипин біріктірілімі, компоненттің әрқайсысын жеке қолданған кездегіге қарағанда, гипертензияға қарсы әсерді өте жоғары деңгейде қамтамасыз етеді.
Телсартан® А препаратын күніне бір рет емдік дозаларда қолданғанда 24 сағаттық ауқым ішінде артериялық қысымның тиімді және тұрақты төмендеуін қамтамасыз етеді.
Телмисартан ішке қабылдауға арналған ангиотензин II рецепторларының (AT1 типі) тиімді және спецификалық (селективті) антагонисі болып табылады. Телмисартан ангиотензин II-нің орнын алмастырып, ангиотензин II рецепторларының AT1-қосымша типімен ғана ұқсастығы өте жоғары дәрежеде байланыс түзеді. Телмисартан AT1 рецепторға қатысты агонистің, онымен селективті түрде байланыса отырып, ешқандай да ішінара белсенділігін көрсетпейді. Байланысуы ұзақ мерзімдік сипатқа ие. Телмисартанның басқа рецепторларға, ангиотензиннің AT2 – рецепторларын қоса, және азырақ зерттелген басқа да AT рецепторларға ұқсастығы жоқ. Осы рецепторлардың функциональді рөлі, телмисартанның арқасында деңгейі артатын ангиотензин ІІ ықтимал шамадан тыс стимуляциясының әсері сияқты, белгісіз.
Телмисартан қан плазмасында альдостеронның деңгейін төмендетеді және брадикининнің синтезі оның қатысуымен төмендейтін ангиотензин өзгертуші ферменттің (киназа II) белсенділігін баспайды. Телмисартан адамның плазмасында ренинді тежемейді және ион өзектерін бөгемейді. Сондықтан брадикининнің әсерінен туындайтын жағымсыз әсерлер күшеймейді.
Телмисартанның 80 мг дозасы аясында ангиотензин IІ-нің тежелуі 24 сағаттан астам болады және 48 сағатқа дейін сақталады.
Телмисартанның алғашқы дозасын қабылдағаннан кейін гипертензияға қарсы белсенділігі 3 сағат ішінде біртіндеп көрініс береді. Артериялық қысым ең жоғары төмендеуіне емдеуді бастағаннан кейін 4-8 аптада жетеді және ұзаққа созылған ем бойы сақталады.
Телмисартанның гипертензияға қарсы әсері оны қабылдағаннан кейін 24 сағаттан астам бойы, келесі дозаны қабылдар алдындағы соңғы 4 сағатты қоса, үздіксіз сақталады. Осы деректер плацебо-бақыланатын клиникалық зерттеулер аясында телмисартанды 40 мг және 80 мг дозаларда қабылдағаннан кейін концентрацияның қалдықтан 80%-дан астам болатын ең жоғары шекке дейінгі деңгейде тұрақты сақталуымен айғақталады.
Негізгі систолалық артериялық қысымның қалпына келу уақытының дозаға айқын тәуелділігі бар, диастолалық артериялық қысымға қатысты бұлар қарама-қайшылық танытады.
Гипертензиясы бар пациенттерде телмисартан жүректің жиырылу жиілігін өзгертпей-ақ, систолалық және диастолалық артериялық қысымды төмендетеді. Телмисартанның гипертензияға қарсы тиімділігі басқа класқа жататын гипертензияға қарсы препараттармен ұқсас, бұл телмисартанды амлодипинмен, атенололмен, эналиприлмен, гидрохлоротиазидпен, лозартанмен, лизиноприлмен, рамиприлмен және валсартанмен салыстырған клиникалық зерттеулерде көрсетілді.
Телмисартанмен емдеуді кенеттен тоқтатқан жағдайда артериялық қысым гипертензияның тез қалпына келу белгілерінсіз («тоқтату» синдромы жоқ) бірнеше күн бойы емдеуді бастағанға дейінгі мәндеріне біртіндеп оралады.
Гипертензиясы және сол жақ қарыншаның гипертрофиясы бар пациенттерді телмисартанмен емдеу сол жақ қарынша салмағының және сол жақ қарынша массасы индексінің статистикалық тұрғыдан маңызды азаюымен қатар жүреді.
Лозартан, рамиприл және валсартан сияқты препараттарды қолданып жүргізілген клиникалық зерттеулер гипертензиясы және диабеттік нефропaтиясы бар пациенттерді телмисартанмен емдеу протеинурияның (соның ішінде микроальбуминурияның және макроальбуминурияның) статистикалық тұрғыдан маңызды азаюымен қатар жүретіндігін көрсетті.
Клиникалық зерттеулерде гипертензияға қарсы емнің екі түрін тікелей салыстырғанда, құрғақ жөтел жағдайларының жиілігі телмисартан қабылдап жүрген пациенттерде, ангиотензин-өзгертуші фермент қабылдағандарға қарағанда, едәуір төмен болды.
Амлодипин – дигидропиридин тобының құрамына кіретін кальций иондары ағынының тежегіші (баяу өзекшелердің блокаторлары немесе кальций иондарының антагонистері). Ол миокард жасушаларына және қантамырлардың тегіс бұлшықеттерінің жасушаларына кальций иондарының трансжарғақшалық ағынын тежейді.
Амлодипиннің гипертензияға қарсы әсер ету механизмі қантамырлардың тегіс бұлшықеттерінің жасушаларына тікелей босаңсытатын ықпалынан тұрады, бұл дигидропиридинді және дегидропиридинді емес жерлермен байланыса отырып, шеткері қантамырлар кернеуінің және артериялық қысымның төмендеуіне әкеледі.
Амлодипин қантамырларға селективті түрде әсер етеді, ол миокард жасушаларына қарағанда, қантамырлық тегіс бұлшықеттердің жасушаларына көбірек ықпалын тигізеді.
Гипертензиясы бар пациенттерде амлодипинді күніне 1 рет қолдану, жатқан кезде де және түрегеліп тұрған кезде де 24 сағат бойы артериялық қысымның клиникалық тұрғыдан маңызды төмендеуін қамтамасыз етеді. Препарат әсерінің баяу басталуы салдарынан, амлодипинді қолданған кезде жедел гипотензияның болуы тән емес.
Гипертензиясы бар және бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде амлодипин емдік дозаларда бүйрек қантамырлары кедергісінің азаюына, шумақтық сүзілу жылдамдығының артуына және бүйректерде плазманың тиімді ағынына әкелді, бұл сүзілу фракциясының өзгеруімен немесе протеинуриямен қатар жүрген жоқ.
Амлодипин қандай да болсын метаболизмдік жағымсыз әсерлерге немесе плазма липидтерінің өзгеруіне әкелмейді, сондықтан бронх демікпесі, қант диабеті және подаграсы бар пациенттерге қолдануға келеді.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер. Жүрек функциясы жеткіліксіздігінің NYHA жіктемесі бойынша II-IV класына жататын пациенттерге жүргізілген бақыланатын клиникалық зерттеулерде жүктемелерге төзімділігін анықтауға, сол жақ қарыншаның лықсу фракциясына және клиникалық көріністеріне баға беру жолымен гемодинамикасын және дене жүктемесінің жағымдылығы-жағымсыздығын зерттеу, амлодипиннің жүрек функциясы жеткіліксіздігінің клиникалық нашарлауына әкелмейтіндігін көрсетті.
Дигоксинді, диуретиктерді және АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген, жүрек функциясы жеткіліксіздігінің NYHA жіктемесі бойынша II-IV класына жататын пациенттерде амлодипин өлім-жітім және/немесе жүрек функциясы жеткіліксіздігімен аурушаңдығы қаупінің жоғарылауына әкелмейтінін көрсетті.
Қолданылуы
- эссенциальді артериялықгипертензияны емдеуде
Телсартан®А - 80мг/10 мг, мұны Телмисартан + Амлодипин 40 мг/10 мг немесе Телмисартан + Амлодипин 80 мг/5 мг препараттарын қабылдаған кезде қан қысымы адекватты түрде бақыланбайтын пациенттер қабылдауы мүмкін.
Телсартан®А, 80мг/5 мг, мұны Телмисартан + Амлодипин 40 мг/5 мгпрепаратын қабылдаған кезде қан қысымы адекватты түрде бақыланбайтын пациенттер қабылдауы мүмкін.
Телсартан®А 40мг/10 мг, мұны телмисартан + амлодипин 40 мг/5 мг препаратын қабылдаған кезде қан қысымы адекватты түрде бақыланбайтын пациенттер қабылдауы мүмкін.
Телсартан®А 40мг/5 мг, мұны амлодипин 5 мг бір препаратын қабылдаған кезде қан қысымы адекватты түрде бақыланбайтын пациенттер қабылдауы мүмкін.
Компоненттері (мысалы, амлодипин мен телмисартан) бар жекелеген дозаларға титрация бекітілген дозалардың біріктіріліміне дейін өзгерту алдында ұсынылады. Егер бұл клиникалық тұрғыдан ақталса, монотерапиядан бекітілген дозалар біріктірілімімен емдеуге тікелей өзгертуді қарастыруға болады.
Дозаны шектейтін ісіну сияқты қандай да бір жағымсыз реакциялар туындаған, амлодипиннің 10 мг препаратымен ем қабылдап жүрген пациенттер Телсартан® А 40 мг/5 мг препаратын күніне бір рет қабылдауға ауыстырылуы мүмкін.
Орныналмастыратын ем
Телмисартан мен амлодипиннің жеке таблеткаларын қабылдап жүрген пациенттер оның орнына құрамында сондай дозалары бар Телсартан® А препаратының бір таблеткасын күніне бір рет қолдана алады.
Пациенттердің ерекше топтары
Егде жастағы пациенттер (> 65 жас): дозаны түзетуді қажет етпейді.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер: бүйрек функциясының жеңілден орташа дәрежеге дейінгі жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін дозаны өзгерту қажет емес.
Бүйрек функциясының ауыр дәрежедегі жеткіліксіздігі бар немесе гемодиализ қабылдап жүрген пациенттер үшін қолдану тәжірибесі шектеулі және Телмисартан+Амлодипин біріктірілімін сақтықпен қолдану ұсынылады, өйткені амлодипин мен телмисартан гемодиализбен шығарылмайды.
18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер: пациенттердің осы тобы үшін қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталған жоқ.
Қолдану тәсілі және дозалары
Ересек пациенттер:Телсартан®А препаратын күніне бір рет қабылдайды.
Телмисартан препаратының ұсынылатын ең жоғары дозасы тәулігіне 80 мг және амлодипинде 10 мг болады.
Препаратұзақ емдеу курсына арналған.
Амлодипинді грейпфрутпен немесе грейпфрут шырынымен қабылдау ұсынылмайды, өйткені қан қысымының төмендеу әсерінің артуына әкелетін кейбір пациенттерде биожетімділігі жоғарылауы мүмкін.
Қосымша ем:телмисартанмен немесе амлодипинмен аз дозаларда емдеу артериялық қысымның тиісінше бақылануына әкелмеген пациенттерге Телсартан®А препаратының 80 мг/5 мг және 80 мг/10 мг дозалары қолданылады.
Бекітілген дозалар біріктіріліміне ауысар алдында амлодипин және телмисартан препараты компоненттерінің дозаларын жекелей таңдау ұсынылады. Клиникалық мақсатқа сай болған жағдайда монотерапиядан бекітілген дозалар біріктіріліміне тікелей ауыстыру қарастырылуы мүмкін.
Амлодипиннің 10 мг дозасын қабылдап жүрген, кез келген дозасын қабылдағанда препаратты қабылдауды шектейтін жағымсыз реакциялар (мысалы, ісінулер) білінетін пациенттер күніне 1 рет 80 мг/5 мг доза Телсартан®А препаратын қабылдауға көшуі мүмкін, бұл амлодипин дозасын азайтуға мүмкіндік береді, бірақ гипертензияға қарсы жалпы күтілетін әсерді төмендетпейді.
Орнын алмастыратын ем: телмисартан және амлодипин препараттарын жеке таблеткалар түрінде қабылдаған пациенттер құрамында компоненттердің сол дозалары бар Телсартан® А препаратын қабылдауға ауысуы, және қолайлы болуы және емдеу режимін сақтау үшін күніне бір рет бір таблеткадан қабылдауы мүмкін.
Пациенттердің ерекше топтары
Егде жастағы пациенттер (> 65 жас): дозаны өзгертуді қажет етпейді.
Бүйрек функциясының бұзылуы («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз): бүйрек функциясының жеңіл және орташа бұзылулары бар пациенттерде препарат дозасын өзгерту қажет болмайды. Бүйрек функциясының ауыр дәрежеде бұзылуы бар пациенттерде немесе гемодиализде жүрген пациенттерде қолдану тәжірибесі шектеулі. Телмисартан/амлодипин препаратын мұндай пациенттерге сақтықпен қолданған жөн, өйткені амлодипин мен телмисартан диализденбейді.
Бауыр функциясының бұзылуы: ТЕЛСАРТАН® А препаратын бауыр функциясының ауыр дәрежедегі бұзылуы бар пациенттерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз). Бауыр функциясының әлсізден орташа дәрежеге дейінгі бұзылуы бар пациенттер ТЕЛСАРТАН® А препаратын сақтықпен қабылдағаны жөн. Телмистартанның дозасы күніне бір рет 40 мг-ден аспауы тиіс («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер:Телсартан® А препаратын, қауіпсіздігі мен тиімділігі жөнінде деректер жоқ болғандықтан, 18 жасқа дейінгі балаларға қолдану ұсынылмайды.
Қолдану тәсілі: препаратты тамақ ішуге қарамай, сұйықтықтың аздаған мөлшерімен ішке қабылдаған жөн.
Жағымсыз әсерлері
Қауіпсіздік бейініне қысқаша сипаттама:
Өте жиі тіркелген жағымсыз реакциялар бас айналу және шеткері ісінулер болды, ауыр естен танулар сирек туындауы мүмкін.
Бекітілген дозалар біріктірілімі: ТЕЛСАРТАН® А препаратының қауіпсіздігі мен тиімділігіне 3500-нан аса пациентті қамтыған бақыланатын клиникалық бес зерттеу барысында баға берілді, олардың 2500-нан көбі телмисартанды амлодипинмен біріктірілімін қабылдаған.
Жағымсыз реакциялардың жиынтық кестесі: жағымсыз реакциялар абсолюттік жиілігінің кему ретімен берілген. Жиіліктері «өте жиі» (1/10); «жиі» (от 1/100-ден < 1/10 дейін); «жиі емес» (1/1000-нан < 1/100 дейін); «сирек» (1/10 000-нан < 1/1000 дейін); «өте сирек» (< 1/10 000), «белгісіз» (қолда бар деректер негізінде баға беру мүмкін емес) деп белгіленген.
|
Ағзалар жүйесінің класы |
ТЕЛСАРТАН®
А |
Телмисартан |
Амлодипин |
|
Инфекциялық және паразиттік аурулар |
|||
|
Жиі емес |
|
-жоғары тыныс алу жолдарының инфекциялары, фарингитті және синуситті қоса -несеп шығару жолдарының инфекциялары, циститті қоса |
|
|
Сирек |
-цистит |
-сепсис, өліммен аяқталуы мүмкін 1 |
|
|
Қан түзу және лимфа
жүйелері тарапынан бұзылулар
|
|||
|
Жиі емес |
|
-анемия |
|
|
Сирек |
|
-тромбоцитопения -эозинофилия |
|
|
Өте сирек |
|
|
- лейкопения - тромбоцитопения |
|
Иммундық
жүйе тарапынан бұзылулар |
|||
|
Сирек |
|
-аса жоғары сезімталдық реакциялары анафилаксиялық реакциялар |
|
|
Өте сирек |
|
|
- аса жоғары сезімталдық реакциялары |
|
Метаболизм және тамақтану тарапынан бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
|
-гиперкалиемия |
|
|
Сирек |
|
-гипогликемия (қант диабеті бар науқастарда) |
|
|
Өте сирек |
|
|
- гипергликемия |
|
Психикалық бұзылыстар |
|||
|
Жиі емес |
|
|
- көңіл-күйдің өзгеруі |
|
Сирек |
-депрессия -мазасыздық -ұйқысыздық |
|
- сананың шатасуы |
|
Жүйке жүйесі тарапынан
бұзылулар |
|||
|
Жиі |
-бас айналу |
|
|
|
Жиі емес |
-ұйқышылдық -бас сақинасы -бас ауыру -парестезиялар |
|
|
|
Сирек |
-естен танулар -шеткері нейропатия -гипестезия -дисгевзия -тремор |
|
|
|
Өте сирек |
|
|
-экстрапирамидальді синдром |
|
Көру ағзалары тарапынан
бұзылулр |
|||
|
Жиі емес |
|
|
- көру жітілігінің төмендеуі |
|
Сирек |
|
-көрудің бұзылуы |
|
|
Есту ағзалары және вестибулярлы
аппарат тарапынан бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-вертиго |
|
-құлақтың шуылдауы |
|
Жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан
бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-брадикардия -жүректің қағуы |
|
|
|
Сирек |
|
-тахикардия |
|
|
Өте сирек |
|
|
- миокард инфарктісі - аритмия - қарыншалық тахикардия - жүрекшелердің фибрилляциясы |
|
Қантамырлық бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-гипотензия -ортостатикалық гипотензия -бетке қан тебу сезімі |
|
|
|
Өте сирек |
|
|
-васкулит |
|
Тыныс алу жүйесі, кеуде
қуысының ағзалары және көкірек ортасы тарапынан
бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-жөтел |
-ентігу |
-ентігу -ринит |
|
Өте сирек |
-өкпенің интерстициальді ауруы3 |
|
|
|
Асқазан-ішектік бұзылыстар |
|||
|
Жиі емес |
-іштің ауыруы -диарея -жүректің айнуы |
-іштің кебуі |
- дефекация бұзылыстары |
|
Сирек |
-құсу -қызылиек гипертрофиясы -диспепсия -ауыз ішінің құрғауы |
-асқазан маңының жайсыздығы |
|
|
Өте сирек |
|
|
-панкреатит -гастрит |
|
Гепатобилиарлық жүйенің бұзылулары |
|||
|
Сирек |
|
-бауыр функциясының бұзылулары -бауыр тарапынан өзгерулер2 |
|
|
Өте сирек |
|
|
- гепатит - сарғаю - бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы (көптеген жағдайларда холестазбен қатар жүретін) |
|
Тері және теріасты шелі тарапынан
бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-қышыну |
-гипергидроз |
-алопеция -пурпура -тері пигментациясының өзгеруі -гипергидроз |
|
Сирек |
- экзема - эритема - бөртпе |
- ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі, соның ішінде өліммен аяқталатын) -дәрі-дәрмектік бөртпе -уытты бөртпе -есекжем |
|
|
Өте сирек |
|
|
-ангионевроздық ісіну - мультиформалы эритема - есекжем - қабыршақты дерматит - Стивенс-Джонсон синдромы - жарыққа сезімталдық |
|
Сүйек-бұлшықет жүйесі және
дәнекер тіндері тарапынан бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
-артралгия -бұлшықеттердің түйілулері (аяқтың құрысулары) -миалгия |
|
|
|
Сирек |
- арқаның ауыруы - аяқ-қолдың ауыруы (аяқтың ауыруы) |
-сіңірлердің ауыруы (тендинит тәріздес симптомдар) |
|
|
Бүйрек және несеп шығару
жолдары тарапынан бұзылулар |
|||
|
Жиі емес |
|
-бүйрек функциясының бұзылулары, бүйрек функциясының жеткіліксіздігін қоса |
- несеп шығарудың бұзылулары - поллакиурия |
|
Сирек |
- никтурия |
|
|
|
Ұрпақ өрбіту
жүйесі жұмысының
бұзылулары және сүт бездерінің аурулары |
|||
|
Жиі емес |
- эректильді дисфункция |
|
-гинекомастия |
|
Жалпы бұзылыстар |
|||
|
Жиі |
- шеткері ісінулер |
|
|
|
Жиі емес |
- астения (әлсіздік) -кеуденің ауыруы -қажығыштық -ісіну |
|
- ауыру |
|
Сирек |
-дімкәстік |
- тұмау тәріздес синдром |
|
|
Зертханалық
көрсеткіштердің өзгерулері
|
|||
|
Жиі емес |
- бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы |
- қандағы креатинин деңгейінң жоғарылауы |
- дене салмағының артуы - дене салмағының төмендеуі |
|
Сирек |
- қанда несеп қышқылы
деңгейінің жоғарылауы |
- қанда креатинфосфокиназа (КФК) деңгейінің жоғарылауы - гемоглобин деңгейінің төмендеуі |
|
1 – оқиға кездейсоқ немесе қазіргі таңда белгісіз механизммен байланысты болуы мүмкін
2 – тіркеуден кейінгі кезеңде байқалған бауыр функциясының бұзылу жағдайларының көп бөлігі осыған ұқсас жағымсыз реакциялардың дамуына көбірек бейім Жапония тұрғындарында байқалды.
3 – өкпенің интерстициальді ауруының жағдайлары (көбінесе интерстициальді пневмонияжәне эозинофильді пневмония) телмисартанды тіркеуден кейінгі тәжірибе нәтижесінде тіркелді.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препараттың белсенді затына және компоненттерінің кез келгеніне немесе дигидропиридин туындыларына жоғары сезімталдық
- өт жолдарының обструкциялық аурулары
- бауыр функциясының ауыр дәрежеде бұзылулары
- кардиогенді шок
- сол жақ қарыншаның обструкциялық аортальді стенозы (мысалы, аортальді стеноздың жоғары дәрежесі)
- жедел миокард инфарктісінен кейінгі жүрек функциясының гемодинамикалық тұрғыдан тұрақсыз жеткіліксіздігі
- қант диабеті бар немесе бүйрек функциясы бұзылған (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2) пациенттерге құрамында телмисартан + амлодипин және алискирен бар препараттарды бірге қолдану
- сирек тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы
- жүктіліктің ІІ және ІІІ триместрлері, лактация кезеңі
- 18 жасқа дейінгі балаларға
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Клиникалық зерттеулерде осы препараттың құрамына бекітілген дозада кіретін екі компонент арасында өзара әрекеттесулер байқалған жоқ.
Гипертензияға қарсы басқа да дәрілер
Телмисартан + амлодипин гипертензияға қарсы басқа препараттардың гипотензиялық әсерін арттыруы мүмкін. Клиникалық маңызы бар басқа өзара әрекеттесулер анықталған жоқ.
Артериялық қысымды төмендететін препараттар: баклофен, амифостин, нейролептиктер және антидепрессанттар өзінің фармакологиялық қасиеттерінің арқасында гипертензияға қарсы барлық дәрілердің, соның ішінде телмисартан + амлодипиннің де гипотензиялық әсерін күшейтеді деп күтіледі. Бұда басқа, ортостатикалық гипотензия алкогольмен күшеюі мүмкін.
Глюкокортикостероидтар (жүйелік қолдану): гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін.
Телмисартанды қабылдауға байланысты өзара әрекеттесулер
Калийді ұстап қалатын диуретиктер немесе калий қоспалары: калийді ұстап қалатын диуретиктер, мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид, калий қоспалары, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар сарысудағы калий деңгейінің едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Диагностикаланған гипокалиемия жағдайында мұндай препараттарды сақтықпен қолданған жөн және қан сарысуындағы калий деңгейіне жиі мониторинг жүргізу ұсынылады.
Литий: литийді ангиотензинөзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштерімен бір мезгілде қолдану кезінде сарысуда литий концентрациясының қайтымды артуы және уыттылықтың дамуы жөнінде мәлімделді. Осыған ұқсас жағдайлар жөнінде сондай-ақ телмисартанды қоса, ангиотензин II рецепторларының антагонистерін бір мезгілде қолданғанда мәлімделді. Егер препараттарды осындай біріктірілімде қолдануды болдырмау мүмкін болмаса, қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият мониторинг ұсынылады.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін гипертензияға қарсы басқа да дәрілер: клиникалық зерттеулер ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы (ангиотензинөзгертуші ферменттері тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының антагонистерін немесе ренин-алискереннің тікелей тежегіштерін біріктіру), ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін гипертензияға қарсы бір дәріні қолданумен салыстырғанда, гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің дамуына дейін) сияқты жағымсыз әсерлердің басталу жиілігінің жоғарылауымен байланысты екендігін көрсетті.
Сақтықты қажет ететін препараттармен бір мезгілде қабылдау
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП): ҚҚСП, соның ішінде ацетилсалицил қышқылын қабынуға қарсы дозаларда, циклооксигеназа-2 тежегіштерін, селективті емес ҚҚСП және телмисартанға ұқсас ангиотензин II рецепторларының антагонистерін бір мезгілде қолданғанда ангиотензин II рецепторлары антагонистерінің гипотензияға қарсы әсерінің азайғаны жөнінде мәлімделді.
Бүйрек функциясы төмендеген кейбір пациенттерде (мысалы, сусызданған пациенттер немесе бүйрек функциясы төмендеген егде жастағы пациенттер) ангиотензин II рецепторлары антагонистерін ҚҚСП-пен, циклооксигеназа-2 тежегіштерімен бірге қолдану, әдеттегі жағдайларда қайтымды бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының төмендеуін туындатуы мүмкін. Дегенмен мұндай препараттарды бірге қолдану, әсіресе егде жастағы пациенттерде, сақтықты қажет етеді. ҚҚСП мен телмисартанды қабылдап жүрген пациенттерде адекватты су режимі (гидратация) қамтамасыз етілуі тиіс және емнің бас кезінде де, сонымен қатар емдеуден кейін мезгіл-мезгіл бүйрек функциясын бақылау қажет.
Рамиприл: зерттеулердің бірінде телмисартан мен рамиприлді бір мезгілде қолдану рамиприлдің және рамиприлаттың AUC0-24 және Cmaxмәндерінің 2,5 есеге дейін артуына әкелетіні анықталды. Осы бақылаудың клиникалық маңыздылығы белгісіз.
Бірге қабылдаған кезде ескеруді керек ететін ақпарат
Дигоксин: телмисартанды дигоксинмен бірге қолданғанда қан плазмасында дигоксиннің орташа жоғары шектегі концентрациясының 49%-дан 20%-ға дейін артқаны байқалды. Бастапқы және түзетуші ем жүргізу немесе емдеуді тоқтату кезінде емдік ауқым шегінде дигоксиннің деңгейін бақылаудың мақсатқа сай екендігіне көңіл бөлген жөн.
Амлодипинді қабылдау әсерінен болатын өзара әрекеттесулер
Төменде көрсетілген препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн.
CYP3A4 тежегіштері: жас пациенттерде эритромицинге және егде жастағы пациенттерде дилтиаземге жүргізілген зерттеулерде CYP3A4 тежегішін бірге қабылдағанда плазмадағы амлодипин концентрациялары, сәйкесінше, шамамен 22%-ға және 50%-ға артады. Осы бақылаудың клиникалық маңыздылығы мардымсыз. CYP3A4 белсендірек тежегіштері (кетоконазол, итраконазол, ритонавир сияқты) амлодипиннің плазмадағы концентрациясын, дилтиаземге қарағанда, үлкен дәрежеде арттыруы мүмкін екендігін жоққа шығаруға болмайды. Амлодипин CYP3A4 тежегіштерімен бірге сақтықпен қолданылуы тиіс, сонымен қатар тиісті жағымсыз әсерлер жөнінде мәлімделген жоқ.
CYP3A4 индукторлары [мысалы, рифампицин, кәдімгі шайқурай]: CYP3A4 индукторлары мен амлодипиннің өзара әрекеттесуіне қатысты деректер жоқ. Бірге қолдану плазмадағы амлодипин концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін. CYP3A4 индукторларын қолдану кезінде, сондай-ақ оларды тоқтатқаннан кейін амлодипин дозасын ықтимал түзетумен бірге амлодипинге клиникалық мониторинг ұсынылады.
Грейпфрут және грейпфрут шырыны: 240 мл грейпфрут шырынын амлодипиннің 10 мг дозасымен бірге ішке бір мезгілде қабылдау амлодипиннің фармакокинетикалық қасиеттеріне елеулі ықпал етуіне әкелген жоқ. Дегенмен, бірқатар пациенттерде артериялық қысымның күшті жоғарылауына әкелетін биожетімділігінің ықтимал күшеюі салдарынан, препаратты грейпфрутпен немесе грейпфрут шырынымен бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды.
Бірге қабылдаған кезде ескеру керек ақпарат
Такролимус: амлодипинді бірге қабылдағанда қанда такролимус деңгейінің жоғарылау қаупі болады, бірақ осы өзара әрекеттесудің фармакокинетикалық механизмі ақырына дейін зерттелген жоқ. Уыттылықтың туындауына жол бермеу үшін, такролимуспен ем қабылдап жүрген пациенттерде амлодипинді қабылдаған кезде қандағы такролимус деңгейіне мониторинг жүргізу және, қажет болса, дозасын түзету керек болады.
Циклоспорин: циклоспориннің және амлодипиннің дәріаралық өзара әрекеттесуін зерттеуге, бүйрек трансплантациясын басынан кешірген, циклоспориннің қалдық концентрацияларының өзгергіштігі (0-ден 40%-ға дейінгі шекте) байқалған пациенттерден басқасында, зерттеулер жүргізілген жоқ. Бүйрек трансплантациясын басынан кешірген және амлодипин қабылдап жүрген пациенттерде циклоспорин деңгейіне мониторинг жүргізуге көңіл бөлген, және қажет болғанда циклоспориннің дозасын азайтқан жөн.
Симвастатин: амлодипиннің көптеген дозаларын 80 мг симвастатинмен бірге қабылдау соңғысының әсерін, оны бөлек қабылдаумен салыстырғанда, 77%-ға арттырады. Сондықтан амлодипин қабылдап жүрген пациенттерде симвастатинның күндік дозасы күніне 20 мг дейін шектелуі тиіс.
Басқа да препараттар: амлодипинді дигоксинмен, варфаринмен, аторвастатинмен, силденафилмен, антацидтермен (алюминий гидроксиді, магний гидроксиді, симетикон), циметидинмен, циклоспоринмен, тиазидтік несеп жүргізгіштермен, бета-блокаторлармен, АӨФ тежегіштерімен, ұзақ әсерлі нитраттармен, нитроглицеринмен (сублингвальді түрде қолданылатын), ҚҚСП, антибиотиктрмен және басқа да пероральді гипогликемиялық препараттрмен бірге қолданудың қауіпсіздігі анықталды. Амлодипинді және силденафилді бір мезгілде қолданғанда әрбір зат тәуелсіз гипотензиялық әсер білдіреді.
Айрықша нұсқаулар
Бауыр функциясының бұзылуы: телмисартан көбінесе өтпен бірге шығарылады. Өт шығару жолдарының обструкциясы немесе бауыр функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде клиренстің төмендеуі байқалуы мүмкін. Амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі, кальций антагонистеріне ұқсас, бауыр функциясы нашарлаған пациенттерде артуы мүмкін және мұндай жағдайда ұсынылатын дозалар анықталған жоқ. Осының ескеріп, телмисартан + амлодипин препаратын мұндай пациенттерге сақтықпен қолданған жөн, ал бауыр функциясының бұзылуы ауыр дәрежедегі пациенттерге пайдалануға болмайды.
Реноваскулярлық гипертензия: бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе функциясын атқарып тұрған жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне ықпалын тигізетін дәрілік препараттарды қабылдап жүрген пациенттерде ауыр гипотензияны және бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің даму қаупі жоғары болады.
Бүйрек функциясының бұзылуы және бүйрек трасплантациясынан кейінгі жағдай: телмисартан + амлодипин препаратын бүйрек функциясының бұзылуылары бар пациенттерге тағайындағанда қан сарысуындағы калий және креатинин деңгейін мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады. Телмисартан + амлодипин препаратын анамнезінде бүйрек трансплантациясы бар пациенттерге қолдану тәжірибесі жоқ. Телмисартан мен амлодипин диализденбейді.
Қантамырішілік гиповолемия: айналымдағы қан көлемі төмендеген және/немесе, мысалы, қарқынды диурездік ем, ас тұзын тұтынуды диеталық шектеу, диарея немесе құсу салдарынан туындаған гипонатриемиясы бар пациенттерде, әсіресе препараттың алғашқы дозасын қабылдағаннан кейін, симптомдық гипотензия дамуы мүмкін. Қолданар алдында мұндай жағдайлар жойылуы тиіс. Егер телмисартан + амлодипин препаратын қабылдаған кезде пациентте гипотензия дамыса, онда оны шалқасынан жатқызған және, қажет болса, вена ішіне физиологиялық ерітінді құйған жөн. Емдеуді артериялық қысым тұрақтанғаннан кейін қайта жаңғырту керек.
Ренин-ангиотензиа-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы: ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің тежелуі нәтижесінде, әсіресе осы жүйеге ықпал ететін дәрілік препараттардың біріктірілімін қолданған жағдайда, оған бейім келетін пациенттерде бүйрек функциясының бұзылулары (бүйрек фукциясының жедел жеткіліксіздігінің дамуына дейін) туындауы мүмкін екендігі мәлімделді. Телмисартан + амлодипин гипретензияға қарсы басқа дәрілермен бірге қолданылуы мүмкін, алайда ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы (мысалы, ангиотензинөзгертуші фермент тежегішін немесе ренин-алискереннің тікелей тежегішін ангиотензин II рецепторларының антагонисіне қосу) ұсынылмайды және бүйрек функциясына, электролиттер деңгейіне және артериялық қысымға мұқият мониторинг жүргізген жағдайда жекелей көрсетілімдер бойынша пайдаланылуы мүмкін («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз). Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының антагонистерін бірге қолданбаған жөн.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін стимуляциялайтын басқа да жағдайлар: қантамырлар тонусы және бүйрек функциясы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенділігіне едәуір дәрежеде тәуелді болатын жағдайларда, мысалы, жүрек функциясының айқын іркілген жеткіліксіздігі бар және бүйректің қатар жүретін аурулары, соның ішінде бүйрек артерияларының стенозы бар пациенттерде осы жүйенің жағдайына ықпалын тигізетін дәрілік препараттарды қолдану жедел гипотензияның, гиперазотемияның, олигурияның немесе, сирек жағдайларда, бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің дамуымен қатар жүруі мүмкін.
Алғашқы гиперальдостеронизм: алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттерде ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін тежеу жолымен әсер ететін гипертензияға қарсы дәрілік препараттар, әдеттегідей, тиімді емес. Мұндай жағдайларда телмисартанды қолдану ұсынылмайды.
Аортальді және митральді клапандардың стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия: аортальді немесе митральді стенозы немесе обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерде телмисартан + амлодипин препаратын қолдану, басқа да вазодилататорлар сияқты, аса сақтықты қажет етеді.
Тұрақсыз стенокардия, жедел миокард инфарктісі: тұрақты стенокардиясы бар пациенттерде, сондай-ақ миокард инфарктісінде немесе миокард инфарктісінен кейін бір айдан соң қолданғанда телмисартан + амлодипин препаратын пайдалануға негіз болатын деректер жоқ.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі: NYHA жіктемесі бойынша III және IV функциональді класына жататын, этиологиясы ишемиялық емес жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде амлодипинді қолдану ісінудің өте жиі дамуымен қатар жүретіні анықталды.
Инсулин немесе диабетке қарсы препараттарды қабылдап жүрген, қант диабеті бар пациенттерде, телмисартанмен емдеген кезде гипогликемия туындауы мүмкін. Қандағы глюкоза деңгейіне тиісті мониторинг жүргізу, инсулиннің немесе диабетке қарсы дәрілердің дозасын түзету көрсетілімдері бар болған жағдайда қажет болуы мүмкін.
Қант диабеті: қосымша жүрек-қантамыр қаупімен, мысалы, жүректің қатар жүретін ишемиялық ауруымен (ЖИА) бірге қант диабеті бар пациенттер үшін ангиотензин рецепторларының блокаторлары және АӨФ тежегіштері сияқты гипотензиялық дәрілерді қабылдау миокард инфарктісінің туындау қаупімен және жүрек-қантамыр патологиясы себебінен кенеттен өліп кетумен қабаттасады. Қант диабеті бар пациенттерде ЖИА симптомсыз қайтуы мүмкін және, демек, диасностика жүргізілмейді. Қант диабеті бар пациенттер телмисартан + амлодипин препаратын қабылдауды бастағанға дейін ЖИА-ны анықтау және кейіннен емдеу мақсатында тиісінше диагностикалық тексерілуден (велоэргометрия және т.б.) өтуі қажет.
Гиперкалиемия: ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін препараттармен емдеген кезде гиперкалиемияның дамуы ықтимал. Гиперкалиемия егде жастағы пациенттерде, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, қант диабті бар пациенттерде, қан сарысуында калий деңгейін арттыратын басқа препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерде және/немесе қатар жүретін басқа да жағдайлары бар пациенттерде фатальді болып шығуы мүмкін.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін препараттармен емдеуді бастар алдында «пайда-қаупі» арақатынасы жөнінде шешім қабылдануы тиіс.
Гиперкалиемияның басталу қауіпінің негізгі факторлары мыналар болып саналады:
- қант диабеті, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі (>70 жас);
- ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін бір/бірнеше препараттармен және/немесе калий қоспаларымен, калий деңгейін арттыруға және гиперкалиемияны туындатуға қабілетті дәрілік препараттармен: құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен, калийді ұстап қалатын диуретиктермен, АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен, селективті тежегіштерін қоса, ҚҚСП-пен, гепаринмен, иммунодепрессанттармен (циклоспорин немесе такролимус) және триметоприммен біріктірілімі;
- қатар жүретін жағдайлар, атап айтқанда, сусыздану, жүрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, метаболизмдік ацидоз, бүйрек функциясының нашарлауы, бүйрек жағдайының кенеттен нашарлауы (мысалы, инфекциялық аурулар), жасушалық лизис (мысалы, аяқ-қолдың жедел ишемиясы, рабдомиолиз, ауқымды жарақат);
Қауіп аймағында жүрген пациенттер үшін плазмадағы калийге мониторинг қолданылады.
Сорбитол: телмисартан + амлодипин препаратының құрамында сорбитол бар. Тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы бар адамдар бұл препаратты қабылдамағандары жөн.
Басқа да көрсетілімдері: гипертензияға қарсы кез келген дәрілерді қабылдау нәтижесінде ишемиялық кардиомиопатиясы немесе жүректің ишемиялық ауруы бар адамдарда артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе инсультке әкеп соғуға қабілетті.
Жүктілік
Телмисартан + амлодипин прпаратын жүкті әйелдерге пайдалану жөнінде деректер көлемі шектеулі.
Телмисартан: ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдау жүктіліктің І триместрі кезінде ұсынылмайды және жүктіліктің ІІ және ІІІ триместрлері кезінде қолдануға болмайды.
Жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерде ангиотензин II-ні жүктілік кезеңінде пайдалану үшін бейіні анықталған, гипертензияға қарсы басқа дәрілерге алмастыруды күні бұрын жүзеге асырған жөн. Жүктілік анықталған жағдайда ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдау дереу тоқтатылуы және альтернативті емге алмастырылуы тиіс.
Телмисартанды клиникаға дейін зерттеу оның тератогенділігін көрсетпейді, бірақ оның фетоуыттылығын көрсетеді. Екінші және үшінші триместр барысында ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдау фетоуыттылыққа (бүйрек белсенділігінің төмендеуіне, суаздыққа, бассүйектің сүйектенуінің кідіруіне) және неонатальді уыттылыққа (бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне, артериялық гипотензияға, гиперкалиемияға) әкеледі.
Екінші триместрден бастап ангиотензин II рецепторларының атагонистерін қабылдаған жағдайда шарананың бүйрегіне және бассүйегіне ультрадыбыстық зерттеу тағайындалады. Аналары ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдаған нәрестелер гипотензия тұрғысында тексерілуі тиіс.
Амлодипин: жүкті әйелдердің шектеулі санына амлодипинді немесе кальций рецепторларының басқа антагонистерін пайдаланғанда алынған деректер оның шаранаға зиянды ықпалының жоқтығын көрсетеді. Алайда босану ұзақтығының созылу қаупі болуы мүмкін.
Лактация кезеңі
Емшек емізу кезінде телмисартанды және/немесе амлодипинді қолдануға қатысты ақпарат жоқ болғандықтан, лактация кезеңінде препаратты қабылдау ұсынылмайды. Осы кезеңде, әсіресе жаңа туған немесе шала туған балалар жағдайында, қауіпсіздік бейіні анықталған препараттармен емдеудің альтернативті әдістері дұрысырақ.
Фертильділік
Телмисартан мен амлодипин біріктірілімінің, сондай-ақ жекелей компоненттерінің уыттылығы жөнінде жеке зерттеулер жүргізілген жоқ. Клиникаға дейінгі сынақтар барысында телмисартан да, амлодипин де еркектің және әйелдің фертильділігіне ықпалын тигізбейтіндігін көрсетті.
Көлік құралын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне препараттың ықпал ету ерекшеліктері
Автокөлікті немесе механизмдерді басқару қабілетіне ықпал етуіне зерттеулер жүргізілген жоқ. Алайда пациенттер емдеу кезінде естен тану, ұйқышылдық, бас айналу немесе вертиго сияқты жағымсыз әсерлердің білінуі мүмкін екендігі жөнінде хабардар болуы тиіс. Сондықтан автомашинаны немесе механизмдерді басқару кезінде сақтық танытқан жөн. Егер пациенттерде осыған ұқсас реакциялар байқалса, олар автокөлікті немесе механизмдерді басқару сияқты потенциалды қауіпті әрекеттерді орындауға жол бермегендері жөн.
Артық дозалануы
Симптомдары: телмисартан + амлодипин препаратының артық дозалану жағдайлары жөнінде мәлімделген жоқ. Артық дозалану симптомдары және белгілері препараттың айқын фармакологиялық әсерлеріне сәйкес келеді деп болжанады. Телмисартанның артық дозалануының өте айқын көріністері гипотензия, тахикардия, мүмкін брадикардия, бас айналу, қан сарысуындағы креатининнің жоғарылауы және бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі болды. Амлодипиннің артық дозалануы шамадан тыс шеткері вазодилатацияға және, бәлкім, рефлекторлық тахикардияға әкеп соғуы мүмкін. Айқын және, ықтимал, өліммен аяқталатын шоктың дамуына дейін баратын ұзаққа созылатын жүйелік гипотензия байқалуы мүмкін.
Емі: пациенттің жағдайына мұқият бақылау жүргізген жөн, емдеу симптомдық және демеуші болуы тиіс. Артық дозалануды емдеу әдісі препаратты қабылдаған сәттен бастап уақытқа және симптомдардың ауырлық дәрежесіне тәуелді болады. Құсуды индукциялау және/немесе асқазанды шаю, белсендірілген көмір қабылдау сияқты емдеу әдістері қолданылуы мүмкін. Қандағы электролиттер және креатинин деңгейлеріне жиі мониторинг жүргізген жөн. Гипотония дамыған жағдайда пациентті аяғын көтеріңкіреп жатқызу керек, сондай-ақ тұзды және сұйықтықтың көлемін толықтыру керек. Кальций өзектерінің блокадасына қарсы әсер ету мақсатында оң емдік әсерге кальций глюконатын вена ішіне енгізу арқылы қол жеткізіледі. Телмисартан мен амлодипин гемодиализ жолымен шығарылмайды.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Лакталған баспалы алюминий фольгадан жасалған ұяшықты қаптамада 7 немесе 10 таблеткадан.
Ұяшықты 2 немесе 4 қаптама (7 таблеткалық үшін) немесе ұяшықты 1 немесе 3 қаптама (10 таблеткалық үшін) медициналық қолдану жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы