г. AptekaOnline
Каталог

Телмиста Н, 80 мг/12.5 мг, таблетки №28, пачка картонная

Действующее вещество :
Телмисартан
Дозировка:
80 мг/12.5 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
2 года
Цена от 4 090
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2019-10-03
Действующее вещество
Телмисартан
Действующее вещество 2
Гидрохлортиазид
Дозировка
80 мг/12.5 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00018685
Лекарственная форма
Таблетки
Описание упаковки
№28
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№020638
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
2 года
Торговое название
Телмиста Н
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 7 таблеток в контур ную ячейковую упаковку. По 4, 8 контурных ячейковых упаковок в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Телмиста® Н

 

Международное непатентованное название

Нет

 

Лекарственная форма

Таблетки

 

Состав

Одна таблетка содержит

для дозировки 40 мг/12.5 мг

активные вещества: телмисартан 40мг

гидрохлоротиазид 12.5 мг,

вспомогательные вещества:меглумин, натрия гидроксид, повидон К30, лактозы моногидрат, сорбитол, магния стеарат, маннитол, железа оксид красный (Е172), гидроксипропилцеллюлоза, кремния диоксид коллоидный безводный, натрия стеарилфумарат

для дозировки 80 мг/12.5 мг

активные вещества: телмисартан 80 мг

гидрохлоротиазид 12.5 мг,

вспомогательные вещества:меглумин, натрия гидроксид, повидон К30, лактозы моногидрат, сорбитол, магния стеарат, маннитол, железа оксид красный (Е172), гидроксипропилцеллюлоза, кремния диоксид коллоидный безводный, натрия стеарилфумарат

для дозировки 80 мг/25 мг

активные вещества: телмисартан 80 мг

гидрохлоротиазид 25 мг,

вспомогательные вещества:меглумин, натрия гидроксид, повидон К30, лактозы моногидрат, сорбитол, магния стеарат, маннитол, железа оксид желтый (Е172), гидроксипропилцеллюлоза, кремния диоксид коллоидный безводный, натрия стеарилфумарат.

 

Описание

Таблетки овальной формы, двояковыпуклые, двухслойные, от белого до почти белого или розовато-белого цвета на одной стороне и розово-мраморные на противоположной стороне (для дозировок 40 мг/12.5 мг и 80 мг/12.5 мг).

Таблетки овальной формы, двояковыпуклые, двухслойные, от белого до желтовато-белого цвета на одной стороне и желто-мраморные на противоположной стороне (для дозировки 80 мг/25 мг).

 

Фармакотерапевтическая группа

Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. АнгиотензинаIIантагонисты, комбинации. Ангиотензин II антагонисты в комбинации с диуретиками. Телмисартан и диуретики.

Код АТХ C09DA07

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Телмисартан

Пиковая концентрация телмисартана при пероральном применении достигается через 0,5-1,5 ч. после приема. Абсолютная биодоступность телмисартана в дозах 40 мг и 160 мг составила 42% и 58% соответственно. Одновременный прием пищи несущественно снижает биодоступность телмисартана, уменьшая площадь под пиком концентрации препарата в плазме крови (AUC)примерно на 6% при приеме 40 мг и примерно на 19% после приема 160 мг. Небольшое снижение пика концентрации не влияет на терапевтическую эффективность препарата. Фармакокинетика телмисартана при пероральном применении в пределах доз 20-160 мг нелинейная, Сmax и AUCпропорционально возрастаютс увеличением дозы. При повторном применении телмисартан незначительно кумулирует в плазме крови.

Телмисартан хорошо связывается с белками плазмы крови (>99,5%), в основном, с альбумином и альфа L-кислотными гликопротеинами. Видимый объем распределения телмисартана приблизительно500 л, что демонстрирует дополнительное связывание с тканями.

Больше 97% препарата при пероральном применении выводится с калом путем билиарной экскреции. В моче обнаруживаются следовые количества. Телмисартан метаболизируется путем конъюгации в фармакологически неактивные метаболиты – ацетилглюкурониды. Глюкурониды – это единственные метаболиты исходного вещества, которые обнаруживались у человека.

После однократной дозы телмисартана содержание глюкуронидов в плазме крови составило примерно 11%. Телмисартан не метаболизируется изоферментами системы цитохрома P450. Скорость клиренса из плазмы крови составляет более 1500 мл/мин. Терминальный период полувыведения более 20 ч.

Гидрохлоротиазид

При пероральном применении фиксированной комбинации телмисартан/гидрохлоротиазид пиковая концентрация гидрохлоротиазида достигается через 1,0-3,0 ч. после приема. Принимая во внимание, что гидрохлоротиазид может кумулироваться при почечной экскреции абсолютная биодоступность составляет 60%.

Гидрохлоротиазид на 68% связывается с протеинами плазмы крови и его видимый объем распределения составляет 0,83-1,14 л/кг.

Гидрохлоротиазид не метаболизируется и почти полностью выводится в неизменном виде через почки с мочой. Около 60% пероральной дозы выделяется в неизмененном виде в течение 8 ч. Почечный клиренс 250-300 мл/мин.

Терминальный период полувыведения гидрохлоротиазида 10-15 ч.

Фармакодинамика

Фиксированная комбинация телмисартан/гидрохлоротиазид - представляет собой комбинацию антагониста рецепторов ангиотензинаII - телмисартана и тиазидного диуретика – гидрохлоротиазида, что обеспечивает более высокий уровень антигипертензивного эффекта, чем прием каждого из компонентов в отдельности. При приеме фиксированной комбинации телмисартан/гидрохлоротиазидодин раз в сутки обеспечивается эффективное и плавное снижение артериального давления в пределах терапевтической дозы.

Телмисартанэффективен при пероральном приеме и является специфическим (селективным) антагонистом рецепторов ангиотензинаIIподтипа 1 (AT1). Телмисартан замещает ангиотензин II, так как обладает высоким сродством к рецепторам AT1 в месте связывания, которые ответственны за установленные эффекты ангиотензинаII. Телмисартан избирательно и длительно связывается с рецепторами AT1 и не имеет сродства к другим рецепторам, включая AT2 и другие АТ рецепторы. Функциональная роль указанных рецепторов еще не установлена, как и их эффекты при возможной гиперстимуляции ангиотензинаII, уровень которого увеличивается под воздействием телмисартана. Телмисартан снижает уровень альдостерона в плазме крови и не подавляет активность ангиотензин превращающего фермента (кининаза II), с участием которого происходит снижение синтеза брадикинина, поэтому потенцирования отрицательных эффектов брадикинина не происходит.

Ингибирование ангиотензинаII на фоне телмисартанадержится более 24 часов и сохраняется до 48 ч.

После приема телмисартана, антигипертензивная активность достигается в течение 3 часов. Максимальное снижение артериального давления в общем достигалось через 4-8 недель после начала лечения и продолжалось в течение длительной терапии. Антигипертензивный эффект удерживался на постоянном уровне в течение 24 ч.

У пациентов с гипертензией телмисартан снижает как систолическое, так и диастолическое давление, не влияя на частоту пульса.

При резком прекращении лечения телмисартаном артериальное давление постепенно возвращается к прежнему уровню в течение нескольких дней без развития “ребаунд-синдрома” (резкое повышение артериального давления).

Тиазиды влияют на реабсорбцию электролитов в канальцах почек, непосредственно увеличивая экскрецию натрия и хлоридов в примерно одинаковых количествах. Диуретический эффект гидрохлоротиазида приводит к снижению объема плазмы крови, увеличению уровня ренина в плазме крови, увеличению секреции альдостерона, что способствует увеличению выведения калия и бикарбонатов с мочой и, соответственно снижению уровня калия в сыворотке крови. Блокада ренин-ангиотензин альдостероновой системы при совместном применении телмисартана с диуретиками приводит к обратимой потере калия организмом. При приеме гидрохлоротиазида, диурез начинается через 2 часа, максимальный диуретический эффект достигается через 4 часа после приема, действие длится 6-12 часов.

 

Показания к применению

Лечение эссенциальной артериальнойгипертензии.

Применение комбинациификсированной дозы препарата Телмиста H, таблетки 40 мг/12,5 мг и 80 мг//12,5 мг показановзрослымпациентам, артериальное давлениекоторых не контролируется должным образом при монотерапии телмисартаном.

Применение комбинациификсированной дозы препарата Телмиста H, таблетки 80 мг/25 мг показано взрослым пациентам, артериальное давление которых не контролируется должным образом приприменении дозировок 40 мгтелмисартана/12,5 мг гидрохлоротиазидаи 80 мг телмисартана/12,5 мггидрохлоротиазида, или взрослымпациентам, артериальное давление которыхранее стабилизировалось при монотерапии телмисартаном и гидрохлоротиазидом.

 

Способ применения и дозы

Дозировка

Препарат Телмиста H следует назначатьпациентам, артериальное давление которых не контролируется должным образом при монотерапии телмисартаном. Индивидуальное титрование дозыкаждогоиз двух компонентов рекомендуетсяперед переходом на комбинацию фиксированной дозы. При клиническом соответствии, может быть рассмотрен прямой переход от монотерапии к фиксированной комбинации.

Телмиста H, таблетки 40 мг/12,5 мг можно принимать один раз в день пациентам, артериальное давлениекоторых не контролируется должным образом монотерапиейтелмисартаном 40 мг.

Телмиста H, таблетки 80 мг/12,5 мг можно принимать один раз в день пациентам, артериальное давлениекоторых не контролируется должным образом монотерапиейтелмисартаном 80 мг

Телмиста H, таблетки 80 мг/25 мг можно принимать один раз в день пациентам, артериальное давлениекоторых не контролируется должным образом при применении дозировки 80 мг/12,5 мг или пациентам, артериальное давление которыхранее стабилизировалось при монотерапии телмисартаном и гидрохлоротиазидом.

Пациенты с почечной недостаточностью

Рекомендуется периодический контроль функции почек

Пациенты с печеночной недостаточностью

У пациентов с легкой и умеренной печеночной недостаточностью дозировка не должна превышатьТелмиста H 40 мг/12.5 мг один раз в день. Телмиста H не показан пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени.

Тиазиды следует использовать с осторожностью у пациентов с нарушениями функции печени.

Применение у пожилых людей

Корректировка дозы не требуется.

Дети

Безопасность и эффективность применения Телмиста H у детей и подростков в возрасте до 18 лет не установлена. Данные не доступны.

Способ применения

ТаблеткиТелмиста Hпредназначены для перорального применения один раз в день, независимо от приема пищи, запивая водой.

 

Побочные действия

Часто (>1%)

-  гипотензия (включая ортостатическую гипотензию)

-  головокружение, расстройства сна, бессонница

-  одышка

-  аритмии, тахикардия, брадикардия

-  диспепсия, диарея, метеоризм, запор

Редко (0,1-1%)

-  головная боль, головокружение, обморок, парестезии, тревога, депрессия

-  нарушение зрения, временное снижение остроты зрения

-  сухость во рту, боль в животе, рвота

-  боль в спине, спазм мышц, миалгии, артралгии, судороги в ногах

-  повышение креатинина, повышение печеночных ферментов, повышение креатининфосфокиназы крови, повышение мочевой кислоты, гипокалиемия, гипонатриемия, гипогликемия (у пациентов с сахарным диабетом), потеря контроля над сахарным диабетом

-  сонливость

-  кашель

Очень редко (<0,1%):

-  респираторный дистресс-синдром, включая пневмонию и отек легких

-  нарушение функции печени (большая часть случаев нарушений функции печени, наблюдавшихся в пострегистрационном периоде, наблюдалась у японцев, которые более склонны к развитию таких нежелательных реакций)

-  ангионевротический отек (вплоть до летальных исходов), анафилактические реакции, эритема, зуд, крапивница, сыпь, повышенное потоотделение

-  инфекции верхних дыхательных путей (бронхит, фарингит, синусит)

-  сепсис, в т.ч. с летальным исходом, инфекционные заболевания верхних дыхательных путей, инфекции мочевыводящих путей (включая цистит), воспаление слюнных желез (сиаладенит)

-  анемия, апластическая анемия, гемолитическая анемия, снижение функции костного мозга, эозинофилия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения/агранулоцитоз

-   гипергликемия, гиперурикемия, гиперхолестеринемия

-  снижение эффективности противодиабетической терапии

-  снижение объема циркулирующей крови, нарушение электролитного баланса, гиперкалиемия, повышение уровня триглицеридов крови

-  интерстициальный нефрит, дисфункция почек, глюкозурия

-  снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность)

-  почечная недостаточность, включая острую почечная недостаточность

-  боль в грудной клетке, гриппоподобные симптомы, лихорадка

-  расстройства зрения: ксантопсия (видение в желтом цвете), острая миопия, острая закрытоугольная глаукома

-  импотенция

-  анорексия, панкреатит

-  астения

-  гепатоцеллюлярная или холестатическая желтуха

-  токсический эпидермальный некролиз, кожные волчанко-эритематозоподобные реакции, кожный васкулит, некротизирующий васкулит, некротический ангиит, реакции фотосенсибилизации, реактивация кожного волчаночного эриматематоза (по данным пострегистрационного периода)

-  артроз, боль в сухожилиях (сиптомы тенденита)

-  интерстициальная болезнь легких

-  медикаментозная сыпь, токсическая сыпь

-  снижение уровня гемоглобина

-  гипомагниемия

-  гиперкальциемия

-  гипохлоремический алкалоз

-  гипергликемия, гиповолемия, электролитный дисбаланс, анорексия, потеря аппетита, гиперхолестеринемия

-  чувство беспокойства

-  гастрит

Частота неизвестна:

- немеланомный рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточная карцинома)*

*Немеланомный рак кожи: на основании имеющихся данных эпидемиологических исследований между гидрохлортиазидом и НМРК была выявлена кумулятивная дозозависимая взаимосвязь»

 

Противопоказания

-  повышенная чувствительность к любому из компонентов препарата

-  повышенная чувствительность к другим сульфонамидсодержащим препаратам(гидрохлортиазид является сульфонамидсодержащим лекарственным средством)

-  беременность и период лактации

-  холестаз и обструкция желчевыводящих путей

-  тяжелые нарушения функции печени

-  тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина менее 30 мл/мин)

-  рефрактерная гипокалиемия и гиперкальциемия

-  лицам с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы

-  совместноеприменениеТелмиста H с лекарственными препаратами, содержащими алискирен, противопоказано пациентам с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1,73 м2).

Дети

Безопасность и эффективность применения Телмиста H у детей и подростков в возрасте до 18 лет не установлена. Данные не доступны.

 

Лекарственные взаимодействия

Литий

Обратимое повышение концентрации лития в сыворотке крови и токсичности было зарегистрировано во время сопутствующего назначения лития с ингибиторами ангиотензин-конвертирующего фермента. Редкие случаи также были зарегистрированы при применении антагонистов рецепторов ангиотензина II (в том числе Телмиста H). Одновременное применение лития и Телмиста H не рекомендуется. Если эта комбинация является необходимой, рекомендуется во время совместного применения проводить тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке крови.

Лекарственные средства, вызывающие потерю калия и гипокалиемию (например, другие калийуретические диуретики, слабительные средства, кортикостероиды, АКТГ, амфотерицин, карбеноксолон, пенициллин G натрия, салициловая кислота и ее производные)

При назначении данных препаратов с комбинацией гидрохлортиазид-телмисартан, рекомендуется проводить мониторинг уровня калия в плазме крови. Эти лекарственные средства могут усиливать влияние гидрохлортиазида на уровень калия в сыворотке крови.

Лекарственные средства, повышающие уровень калия в крови и вызывающие гиперкалиемию (например, ингибиторы АПФ, калийсберегающие диуретики, добавки калия, заменители соли, содержащие калий, циклоспорин или другие лекарственные средства, такие как гепарин натрия)

Если эти лекарственные средства назначаются одновременно с комбинацией гидрохлортиазид-телмисартан, рекомендуется проводить мониторинг уровня калия в плазме крови. Исходя из опыта использования других лекарственных средств, ингибирующих ренин-ангиотензиновую систему, одновременное применение вышеуказанных лекарственных средств может привести к увеличению уровня калия в сыворотке и, следовательно, не рекомендуется для применения.

Лекарственные средства, реагирующие на изменения уровня калия в сыворотке крови

Периодический контроль уровня калия в сыворотке крови и ЭКГ рекомендуется при назначенииТелмиста H с лекарственными средствами, реагирующими на изменения содержания калия в сыворотке крови (например, сердечные гликозиды, антиаритмические средства), а также с лекарственными препаратами, индуцирующими трепетание и мерцание желудочков (например, некоторые антиаритмические средства), при этом гипокалиемия является предрасполагающим фактором к трепетанию и мерцанию желудочков:

-  антиаритмические препараты класса Ia (например, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)

-  антиаритмические препараты класса III (например, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид)

-  некоторые антипсихотические препараты (например,тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифторперазин, циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

-  другие препараты (например, бепридил, цизаприд, дифеманил, эритромицин IV, галофантрин, мизоластин, пентамидин, спарфлоксацин, терфенадин, винкамин IV).

Сердечные гликозиды

Гипокалиемия или гипомагниемия, индуцированные тиазидами, способствуют аритмии, индуцированной сердечными гликозидами (см. раздел«Особые указания»).

Дигоксин

При одновременном применениителмисартана и дигоксина наблюдалосьувеличение пиковой и остаточной концентрации дигоксина в плазме крови  в среднем на (49 и 20% соответственно). В начале, при корректировке и при прекращении приема телмисартана необходимо контролировать концентрацию дигоксина в сыворотке крови, чтобы поддерживать ее в пределах терапевтического диапазона.

Другие антигипертензивные средства

Телмисартан может увеличить гипотензивное действие других антигипертензивных препаратов.

Данные клинических испытаний показали, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) посредством комбинированного применения ингибиторов АПФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена ассоциируется с более высокой частотой развитияпобочных эффектов, таких как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность), по сравнению с применением препарата, влияющего на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, в монотерапии.

Противодиабетические лекарственные средства (пероральные препараты и инсулин)

Может потребоватьсякорректировка дозы противодиабетических лекарственных средств.

Метформин

Метформин следует использовать с осторожностью: риск возникновениялактоацидоза, индуцированного возможной функциональной почечной недостаточностью, связанной с гидрохлортиазидом.

Холестирамин и колестиполовые смолы

Всасывание гидрохлортиазида нарушается при наличии анионных обменных смол.

Нестероидные противовоспалительные лекарственные средства (НПВС)

НПВС (т.е. ацетилсалициловая кислота при применении в противовоспалительных схемах, ингибиторы ЦОГ-2 и неселективные НПВС) могут уменьшить мочегонные, натрийуретические и антигипертензивные эффекты тиазидных диуретиков и антигипертензивные эффекты антагонистов рецептора ангиотензина II.

У некоторых пациентов с нарушенной функцией почек (например, у пациентов с обезвоживанием или пожилых пациентов с нарушенной функцией почек) совместное применение антагонистов рецепторов ангиотензина II и препаратов, которые ингибируют циклооксигеназу, может привести к дальнейшему ухудшению функции почек, в том числе острой почечной недостаточности, которая обычно обратима. Поэтому сочетание должно осуществляться с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. Пациенты должны принимать достаточное количество жидкости, и необходимо постоянно уделять внимание мониторингу функции почек после начала сопутствующей терапии и периодически в последующий период времени.

В одном исследовании совместное применение телмисартана и рамиприла привело к увеличению в 2,5 раза AUC 0-24 и Cmax рамиприла и рамиприлата. Клиническая значимость этого наблюдения не известна.

Прессорные амины (например, норадреналин)

Снижение эффекта прессорных аминов.

Недеполяризующие релаксанты скелетных мышц (например, тубокурарин)

Эффект непополяризующих релаксантов скелетных мышц может быть усилен гидрохлоротиазидом.

Лекарственные средства, применяемые при лечении подагры (например, пробенецид, сульфинпиразон и аллопуринол)

Может потребоваться коррекция дозы урикозурическихлекарственныхпрепаратов, так как гидрохлоротиазид может повысить уровень мочевой кислоты в сыворотке крови. Может потребоваться увеличение дозы пробенецида или сульфинпиразона. Одновременное назначение тиазидных диуретиков может увеличить частоту реакций гиперчувствительности к аллопуринолу.

Соли кальция

Тиазидные диуретики могут повысить уровень кальция в сыворотке крови из-за снижения их выведения. При необходимости назначения кальциевых добавок или лекарственных средств, содержащих кальций (например, терапию витамином D), следует проводить контроль уровня кальция в сыворотке крови и, соответственно, скорректировать дозу кальция.

Бета-блокаторы и диазоксид

Гипергликемический эффект бета-блокаторов и диазоксида может быть усилен за счет тиазидов.

Антихолинергические средства(например, атропин, бипериден) могут увеличить биодоступность тиазидных диуретиков за счет ослабления моторики желудочно-кишечного тракта и замедления опорожнения желудка.

Амантадин

Тиазидные диуретики могут повысить риск побочных эффектов, вызванных амантадином.

Цитотоксические препараты (например, циклофосфамид, метотрексат)

Тиазидные диуретики могут уменьшить экскрецию почками цитотоксических лекарственных средств и усилить их миелосупрессивный эффект.

Основываясь на их фармакологических свойствах, можно ожидать, что следующие лекарственные средства могут усиливать гипотензивное действие всех гипотензивных средств, в том числе телмисартана: Баклофен, амифостин.

Алкоголь, барбитураты, наркотические средства и антидепрессанты могут усугублять ортостатическую гипотензию.

 

Особые указания

Беременность

Во время беременности не следует начинать лечение антагонистамирецептораангиотензина II. За исключением случаев, когда продолжение лечения антагонистамирецептораангиотензина II считается необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативное антигипертензивное лечение с установленным профилем безопасности при применении во время беременности. При подтверждениифакта беременности,лечение антагонистамирецептораангиотензина II необходимо прекратить немедленно и, при необходимости, начать альтернативную терапию .

Печеночная недостаточность

Телмиста H не следует назначать пациентам с холестазом, билиарными обструктивными нарушениями или тяжелой печеночной недостаточностью, так как телмисартан в основном выводится желчью. У данных пациентов ожидается снижение печеночного клиренса телмисартана.

Кроме того, Телмиста H следует использовать с осторожностью у пациентов с нарушениями функции печени или прогрессирующим заболеванием печени, так как незначительные изменения баланса жидкости и электролитов могут способствовать печеночной коме. Клинический опыт применения Телмиста H у пациентов с нарушениями функции печени отсутствует.

Реноваскулярная гипертензия

Существует повышенный риск развития тяжелой артериальной гипотензии и почечной недостаточности у пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии одной функционирующей почки, которые получают лекарственные препараты, влияющие на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему.

Почечная недостаточность и трансплантация почки

Телмиста H нельзя назначать пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (клиренс креатинина <30 мл/мин) (см. раздел «Противопоказания»). Опыт применения Телмиста H у пациентов, недавно перенесших трансплантацию почки, отсутствует. Опыт применения Телмиста H у пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью незначителен, поэтому рекомендуется периодический мониторинг уровня калия, креатинина и мочевой кислоты в сыворотке крови. У пациентов с нарушенной функцией почек может возникнуть азотемия, связанная с применением тиазидных диуретиков.

Снижение объема циркулирующей крови

Симптоматическая артериальная гипотензия, особенно после первой дозы, может возникнуть у пациентов со сниженным объемом циркулирующей крови и/или содержанием натрия ввиду интенсивного применения диуретиков, диетического ограничения соли, диареи или рвоты. Такие состояния должны быть скорректированы до применения Телмиста H.

Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)

Существуют доказательства, свидетельствующие о том, что одновременное применение ингибиторов АПФ, блокаторов рецептораангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (включая острую почечную недостаточность). Поэтому не рекомендуется одновременное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена, приводящее к двойной блокаде РААС.

При абсолютной необходимости назначения терапии двойной блокады ее следует проводить только под врачебным наблюдением с регулярным тщательным контролем функции почек, содержания электролитов в плазме крови и артериального давления.

У пациентов с диабетической нефропатией не рекомендуется одновременно применять ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина ІІ.

Другие состояния, связанные со стимуляциейренин-ангиотензин-альдостероновой системы

У пациентов, у которых сосудистый тонус и функция почек зависят преимущественно от активностиренин-ангиотензин-альдостероновой системы (например, пациенты с тяжелой застойной сердечной недостаточностью или заболеваниями почек, в том числе стенозом почечной артерии), лечение лекарственными средствами, которые влияют на эту систему, может вызвать острую гипотензию, гиперазотемию, олигурию или в редких случаях острую почечную недостаточность

Первичный альдостеронизм

Пациенты с первичным альдостеронизмом не будут реагировать на антигипертензивные лекарственные средства, действующие путем ингибирования системы ренин-ангиотензин. Таким образом, использование Телмиста H не рекомендуется.

Стеноз аортального и митрального клапана, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия

Как и другие сосудорасширяющие препараты, особую осторожность следует уделять пациентам, имеющим аортальный или митральный стеноз, или обструктивную гипертрофическую кардиомиопатию.

Метаболические и эндокринные эффекты

Тиазидная терапия может привести к нарушению толерантности к глюкозе с возникновением гипогликемии у пациентов с сахарным диабетом при инсулинотерапии или противодиабетической терапии и лечении телмисартаном. Поэтому у этих пациентов следует рассматривать мониторинг уровня глюкозы в крови; при необходимости может потребоваться корректировка дозы инсулина или противодиабетических препаратов. Латентный сахарный диабет может проявляться во время тиазидной терапии.

Увеличение уровня холестерина и триглицеридов было связано с терапией тиазидными диуретиками, однако доза 12,5 мг, содержащаяся в Телмиста H, приводила к минимальному эффекту или его отсутствию. У некоторых пациентов, получающих тиазидную терапию, может возникнуть гиперурикемия или развиться подагра.

Электролитный дисбаланс

Как и для любого пациента, получающего диуретики, периодическое определение содержания электролитов сыворотки следует выполнять через соответствующие промежутки времени.

Тиазиды, включая гидрохлортиазид, могут вызывать жидкостный или электролитный дисбаланс (в том числе гипокалиемию, гипонатриемию и гипохлоремический алкалоз). Предупреждающие признаки жидкостного или электролитного дисбаланса включают сухость во рту, жажду, астению, вялость, сонливость, беспокойство, мышечные боли или судороги, мышечную усталость, гипотензию, олигурию, тахикардию и желудочно-­кишечные расстройства, такие как тошнота или рвота.

Гипокалиемия

Несмотря на то, что гипокалиемия может развиваться при применении тиазидных диуретиков, сопутствующая терапия телмисартаном может уменьшить гипокалиемию, индуцированную мочегонными препаратами. Риск гипокалиемии выше у пациентов с циррозом печени, у пациентов с повышенным диурезом, у пациентов с недостаточным пероральным приемом электролитов и у пациентов, получающих сопутствующую терапию кортикостероидами или адренокортикотропным гормоном (АКТГ).

Гиперкалиемия

И наоборот, ввиду антагонизма рецепторов ангиотензина II (ATII) компонентом телмисартан препарата Телмиста H, может возникнуть гиперкалиемия. Несмотря на то, что клинически значимая гиперкалиемия не была задокументирована при приеме Телмиста H, факторы риска для развития гиперкалиемии включают почечную недостаточность и/или сердечную недостаточность и сахарный диабет. Калийсберегающие диуретики, добавки калия или заменители соли, содержащие калий, следует назначать совместно с препаратом Телмиста H с осторожностью.

Гипонатриемия и гипохлоремический алкалоз

Отсутствуют доказательства того, что Телмиста H уменьшает или предотвращает гипонатриемию, индуцированную диуретиками. Дефицит хлорида, как правило, имеет легкую степень тяжести и обычно не требует лечения.

Гиперкальциемия

Тиазиды могут снизить экскрецию кальция с мочой и вызвать временное и незначительное повышение уровня сывороточного кальция при отсутствии известных нарушений метаболизма кальция. Выраженная гиперкальциемия может свидетельствовать о скрытом гиперпаратиреозе. Тиазиды следует отменить до проведения анализов для определения функции паращитовидных желез.

Гипомагниемия

Было показано, что тиазиды увеличивают экскрецию магния с мочой, что может привести к гипомагниемии .

Этнические различия

Как и все другие антагонисты рецепторов ангиотензина II телмисартан менее эффективен в снижении артериального давления у пациентовнегроидной расы, по сравнению с представителями других рас, возможно, из-за более высокой распространенности низких уровней ренина в популяции пациентов негроидной расы с артериальной гипертензией.

Другое

Как и для любого антигипертензивного средства, чрезмерное снижение артериального давления у пациентов с ишемической кардиопатией или ишемическими сердечно-сосудистыми заболеваниями может привести к инфаркту миокарда или инсульту.

Общее

Реакция гиперчувствительности к гидрохлортиазиду может возникнуть у пациентов с наличием или отсутствием в анамнезе аллергии и бронхиальной астмы, но, более вероятно у пациентов с таким анамнезом. Обострение или активация системной красной волчанки была зарегистрирована при применении тиазидных диуретиков, в том числе гидрохлортиазида.

Случаи реакций светочувствительности были зарегистрированы при применении тиазидных диуретиков. При возникновении реакций светочувствительности во время лечения, рекомендуется прекратить лечение. При необходимости повторного применения мочегонных средств, рекомендуется защитить открытые участки от воздействия солнца или искусственного УФ излучения.

Острая близорукость и закрытоугольная глаукома

Гидрохлоротиазид, сульфонамид, может вызвать идиосинкразическую реакцию, приводящую к острой транзиторной близорукости и острой закрытоугольной глаукоме. Симптомы включают острое начало снижения остроты зрения или боль в глазах, которые, как правило, возникают в течение от нескольких часов до недель с момента начала приемалекарственного средства. Нелеченая острая закрытоугольная глаукома может привести к постоянной потере зрения. Первичное лечение включает немедленную отмену гидрохлоротиазида. Может потребоваться оперативное медицинское или хирургическое лечение, если внутриглазное давление остается неконтролируемым. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать наличие в анамнезе аллергии на сульфонамиды или пенициллин.

Имеетсяограниченная информация относительнопередозировки телмисартаном у людей. Степень удаления гидрохлортиазида при проведении гемодиализа не установлена.

Немеланомный рак кожи

    В двух эпидемиологических исследованиях, основанных на данных Датского национального реестра онкологических заболеваний, был выявлен повышенный риск развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базальноклеточной карциномы (БКК) и плоскоклеточной карциномы (ПСК)] после применения более высоких суммарных доз гидрохлоротиазида.

    Фотосенсибилизирующие действия гидрохортиазида может выступать в качестве возможного механизма развития НМРК. Пациентов, принимающих гидрохлотиазид, следует проинформировать о риске развития НМРК, о необходимости регулярной проверки кожных покровов на наличие новых очагов и о незамедлительном предоставлении сообщений о любых подозрительных новообразованиях на коже. Для снижения риска развития рака кожи пациентам следует сообщить о возможных профилактических мерах, таких как ограничение воздействия солнечного света и УФ-лучей, а в случае воздействия адекватную защиту кожных покровов. Необходимо в кратчайшие сроки обследовать подозрительные поражения кожных покровов, включая гистологическое исследование биопсийного материала. У пациентов, ранее перенесших НМРК, также может потребоваться пересмотреть применение гидрохлортиазида.

Информация о вспомогательных веществах: лактоза, сорбитол и натрий

Препарат содержит лактозу. Пациенты с редкими наследственными заболеваниями непереносимости галактозы, с дефицитом лактазы или мальабсорбции глюкозы-галактозы не должны принимать это лекарство.

Таблетки 40 мг/12,5 мг содержит 147,04 мг сорбитола в каждой таблетке, таблетки 80 мг/12,5 и 80 мг/25 мг содержит 294,08 мг сорбитола в каждой таблетке.

Препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на одну таблетку, то есть «свободный от натрия».

Применение в педиатрии

Безопасность и эффективность комбинации фиксированных доз телмисартан/гидрохлоротиазид не установлена у детей и подростков в возрасте до 18 лет.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Управление автотранспортом или приборами следует ограничить в период проведения антигипертензивной терапии из-за возможности развития головокружения или сонливости.

 

Передозировка

Имеетсяограниченная информация относительнопередозировки телмисартаном у людей. Степень удаления гидрохлортиазида при проведении гемодиализа не установлена.

Симптомы: гипотензия и тахикардия, в редких случаях- брадикардия.

Передозировка гидрохлоротиазидом приводит чаще всего к электролитному дисбалансу (гипокалиемия, гипохлоремия) и дегидратации в результате интенсивного диуреза, могут быть тошнота и сонливость. Гипокалиемия может приводить к мышечному спазму и/или обострению сердечной аритмии вызванной в основном совместным применением гликозидов наперстянки или определенными противоаритмическими средствами.

Лечение:симптоматическое и поддерживающее, зависит от времени приема пищи и от тяжести симптомов. Пациент должен находиться под тщательным наблюдениемврача. Рекомендуемые меры включают в себя вызывание рвоты и/или промывание желудка, прием активированного угля. Необходим тщательный мониторинг уровня электролитов и креатинина сыворотки крови. При развитии гипотензии пациента следует поместить в горизонтальное положение и срочно провести регидратационную и солевую терапию. Телмисартан не выводится посредством гемодиализа. Не установлено, до какого уровня гидрохлоротиазид выводится путем гемодиализа.

 

Форма выпуска и упаковка

По 7 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ламинированной полиамидной/алюминиевой/поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

По 4 или 8 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.

 

Условия хранения

Хранить в оригинальной упаковке, при температуре не выше 25 °С, в защищенном от света месте.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

2 года

Не применять по истечении срока годности

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту


Саудалық атауы

Телмиста® Н

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Жоқ

 

Дәрілік түрі

Таблеткалар

 

Құрамы

Біртаблетканың құрамында

40 мг/12.5 мг доза үшін

беленді заттар:        телмисартан 40мг

гидрохлоротиазид 12.5 мг,

қосымша заттар: меглумин, натрий гидроксиді, повидон К30, лактоза моногидраты, сорбитол, магний стеараты, маннитол, темірдің қызыл тотығы (Е172), гидроксипропилцеллюлоза,сусызколлоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарилфумараты

80 мг/12.5 мг доза үшін

беленді заттар: телмисартан 80 мг

                             гидрохлоротиазид 12.5 мг,

қосымша заттар: меглумин, натрий гидроксиді, повидон К30, лактоза моногидраты, сорбитол, магний стеараты, маннитол, темірдің қызыл тотығы (Е172), гидроксипропилцеллюлоза,сусызколлоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарилфумараты

80 мг/25 мг доза үшін

беленді заттар:        телмисартан 80 мг

гидрохлоротиазид 25 мг,

қосымша заттар: меглумин, натрий гидроксиді, повидон К30, лактоза моногидраты, сорбитол, магний стеараты, маннитол, темірдің сары тотығы (Е172), гидроксипропилцеллюлоза,сусызколлоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарилфумараты.

 

Сипаттамасы

Бір жақ бетінде ақтан ақ дерлік немесе қызғылт-ақ түске дейін және қарсы беті қызғылт-мәрмәр түске дейін, екі қабатты, екі беті дөңес, сопақша пішінді таблеткалар (40 мг/12.5 мг және 80 мг/12.5 мг доза үшін).

Бір жақ бетінде ақтан сарғыш-ақшыл түске дейін және қарсы беті сарғыш-мәрмәр түске дейін, екі қабатты, екі беті дөңес, сопақша пішінді таблеткалар (80 мг/25 мг доза үшін).

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин II антагонистері, біріктірілімде. Ангиотензин II антагонистері диуретиктермен біріктірілімде. Телмисартан және диуретиктер.

АТХ кодыC09DA07

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Телмисартан

Телмисартан ең жоғарғы концентрациясына ішке қабылдаған кезде қабылдағаннан кейін 0,5-1,5 сағаттан соң жетеді. Дозасы 40 мг және 160 мг телмисартанның абсолюттік биожетімділігі сәйкесінше 42% және 58% құрайды. Аспен бір мезгілде қабылдау қан плазмасында препараттың ең жоғарғы концентрациясы астындағы ауданын (AUC)  40 мг қабылдаған кезде шамамен 6%-ға және 160 мг қабылдаған кезде шамамен 19%-ға азайтып, телмисартанның биожетімділігін елеусіз төмендетеді. Ең жоғарғы концентрациясын аздап төмендету препараттың емдік тиiмдiлiгiне әсер етпейдi. Телмисартанның фармакокинетикасы, 20-160 мг дозаларының шегiнде ішке қабылдаған кезде дозаға байланысты емес Сmax және AUC дозаның жоғарылауымен пропорционалды жоғарылайды. Қайталап қолдану кезінде телмисартан қан плазмасында аздап жинақталады.

Телмисартан қан плазмасының ақуыздарымен (>99,5%), негiзiнен альбуминмен және альфа L-қышқылды гликопротеиндермен жақсы байланысады. Телмисартанның көрiнетiн таралу көлемi 500 л-ге жуық, бұл тіндермен қосымша байланысуын көрсетеді.

Ішке қабылдаған кезде препараттың 97%-ынан көбі билиарлық экскреция жолымен нәжiспен шығарылады. Несепте iздiк мөлшерлері анықталады. Телмисартан конъюгация жолымен фармакологиялық белсендi емес метаболиттерге – ацетилглюкуронидтерге метаболизденеді. Глюкуронидтер – бұл бастапқы заттың адамда анықталған жалғыз метаболиті.

Телмисартанның бiр реттік дозасынан кейiн қан плазмасында глюкуронидтердің мөлшері шамамен 11%-ды құрады. Телмисартан P450 цитохром жүйесінің изоферменттерімен метаболизденбейді. Қан плазмасынан клиренстің жылдамдығы минутына 1500 мл-нан астамды құрайды. Терминальді жартылай шығарылу кезеңi 20 сағаттан астам.

Гидрохлоротиазид

Телмисартан/гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірімін ішке қабылдаған кезде гидрохлоротиазидтің ең жоғарғы концентрациясына қабылдағаннан кейін 1,0-3,0 сағаттан соң жетеді. Гидрохлоротиазид бүйрек экскрециясы кезінде жинақталуы мүмкін екендігін назарға алсақ, абсолюттiк биожетімділігі 60%-ды құрайды.

Гидрохлоротиазид қан плазмасының протеиндерiмен 68%-ға байланысады және оның көрiнетiн таралу көлемi 0,83-1,14 л/кг-нi құрайды.

Гидрохлоротиазид метаболизденбейді және толығымен дерлiк бүйрек арқылы несеппен өзгермеген түрде шығарылады. Ішке қабылданған дозаның 60%-ға жуығы 8 сағат ішінде өзгермеген түрде шығарылады. Бүйректік клиренсі минутына 250-300 мл.

Гидрохлоротиазидтің терминальді жартылай шығарылу кезеңi 10-15 сағат.

Фармакодинамикасы

Телмисартан/гидрохлоротиазидтің бекітілген бiріктірiлімі – бұл компоненттердің әрқайсысын жекелей қабылдауға қарағанда, гипертензияға қарсы әсердiң неғұрлым жоғары деңгейiн қамтамасыз ететiн, ангиотензин II-телмисартан және тиазидті диуретик-гидрохлоротиазид рецепторларының антагонисінің бiріктірiлімін білдіреді. Телмисартан/гидрохлоротиазидтің бекітілген бiріктірiлімін тәулiгіне бiр рет қабылдаған кезде емдік доза шегiнде артериялық қысымның тиiмдi және байсалды төмендеуі қамтамасыз етiледi.

Телмисартан ішке қабылдау кезінде тиiмдi және  қосалқы 1 түрдегі (AT1) ангиотензин II-нiң рецепторларының спецификалық (селективті) антагонисі болып табылады.

Телмисартан ангиотензин II-нiң орнын басады, өйткенi байланысу орнында ангиотензин II-нiң бекітілген әсерлерiне жауапты AT1рецепторларына өте ұқсастыққа ие болады. Телмисартан AT1 рецепторларымен іріктеп және ұзаққа байланысады және AT2 және басқа AT рецепторларын қоса, басқа рецепторларға ұқсастыққа ие болмайды. Көрсетiлген рецепторлардың функционалдық рөлi де, сонымен қатар деңгейi телмисартанның әсерімен артатын ангиотензин II-нің мүмкін гиперстимуляциясы кезінде олардың әсерлерi де әлі анықталмаған. Телмисартан қан плазмасында альдостеронның деңгейiн төмендетедi және оның қатысуымен брадикинин синтезiнiң төмендеуі жүретін ангиотензин өзгертуші ферменттің (кининаза II) белсендiлiгін баспайды, сондықтан брадикининнiң терiс әсерлерiнің күшеюі байқалмайды.

Телмисартанның аясында ангиотензин II-нiң тежелуі 24 сағаттан астам сақталып және 48 сағатқа дейiн созылады.

Телмисартанды қабылдағаннан кейін гипертензияға қарсы белсендiлiгiне 3 сағат ішінде жетеді. Артериялық қысымды ең жоғары төмендетуге жалпы емдей бастағаннан кейiн 4-8 аптадан соң қол жетеді және ұзақ ем бойы жалғасады. Гипертензияға қарсы әсері тұрақты деңгейде 24 сағат ішінде сақталады.

Гипертензиямен пациенттерде телмисартан тамыр соғысының жиiлiгiне әсер етпей, систолалық та, диастолалық та қысымды төмендетедi.  

Телмисартанмен емдеуді кенет тоқтату кезінде артериялық қысым бiртiндеп (артериялық қысымның кенет жоғарылауы) “ребаунд-синдромының” (артериялық қысымның кенет жоғарылауы) дамуынсыз бiрнеше күндер iшiнде бұрынғы деңгейіне оралады.

Тиазидтер натрий мен хлоридтердің экскрециясын шамамен бiрдей мөлшерде тiкелей жоғарылатып, бүйрек өзекшелеріндегi электролиттердiң реабсорбциясына әсер етеді. Гидрохлоротиазидтің диурездік әсерi қан плазмасының көлемiн төмендетуге, қан плазмасында рениннің деңгейiн жоғарылатуға, несеппен калий мен бикарбонаттардың шығарылуын көбейтуге мүмкiндiк беретін альдостеронның секрециясын жоғарылатып және тиiсiнше қан сарысуында калий деңгейiнің төмендеуіне әкеледi. Телмисартанды диуретиктермен бiріктіріп қолдану кезінде ренин-ангиотензин альдостерондық жүйені бөгеу организммен калийдің қайтымды жоғалуына әкеледi. Гидрохлоротиазидті қабылдау кезiнде диурез 2 сағаттан соң басталады, ең жоғары диурездік әсерге қабылдағаннан кейін 4 сағаттан соң жетеді, әсері 6-12 сағатқа созылады.

 

Қолданылуы

Эссенциальдіартериялықгипертензияны емдеуде.

Телмиста H, препаратының40 мг/12,5 мг және80 мг//12,5 мг таблеткалардағы біріктірілген бекітілген дозасын қолдану артериялық қысымы телмисартан монотерапиясымен тиісті түрде бақыланбайтын ересек пациенттерге көрсетілген.

Телмиста Hпрепаратының80 мг/25 мгтаблеткаларын біріктірілген бекітілген дозасын қолдану артериялық қысымы 40 мгтелмисартан/12,5 мг гидрохлоротиазид және 80 мгтелмисартан/12,5 мггидрохлоротиазид дозасында тиісті түрде бақыланбайтын пациенттерге немесе артериялық қысымы телмисартанмен және гидрохлоротиазидпен монотерапияда бұрын тұрақтанған пациенттерге көрсетілген.

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Дозалануы

Телмиста H препаратын артериялық қысымы телмисартан монотерапиясымен тиісті түрде бақыланбайтын пациенттерге тағайындау керек.Бекітілген біріктірілімдегі дозаға ауысар алдында Екі компоненттің әрқайсысынан дозаны жеке-дара титрлеу ұсынылады. Клиникалық сәйкес болғанда, монотерапиядан бекітілген біріктірілімге тікелей ауысу қарастырылуы мүмкін.

Телмиста H, 40 мг/12,5 мг таблеткаларын артериялық қысымы 40 мг телмисартан монотерапиясымен тиісті түрде бақыланбайтын пациенттерге күніне бір рет қабылдауға болады.

Телмиста H, 80 мг/12,5 мг таблеткаларын  артериялық қысымы 80 мг телмисартан монотерапиясымен тиісіті түрде бақыланбайтын пациенттерге күніне бір рет қабылдауға болады.

Телмиста H, 80 мг/25 мг таблеткаларынартериялық қысымы 80 мг/12,5 мг дозасында тиісті түрде бақыланбайтын пациенттерге немесе артериялық қысымы телмисартанмен және гидрохлоротиазидпенмонотерапияда бұрын тұрақтанған пациенттерге күніне бір рет қабылдауға болады.

Бүйрек жеткiлiксiздігi бар пациенттер

Бүйрек функциясына мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады.

Бауыр жеткiлiксiздігi бар пациенттер

Жеңіл және орташа бауыр жеткiлiксiздігi бар пациенттерде дозалау Телмиста H 40 мг/12.5 мг күніне бір рет аспауы тиіс. Телмиста H бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге көрсетілмеген.

Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттердетиазидтерді сақтықпен пайдалану керек.

Егде адамдарға қолданылуы

Дозаны түзету талап етiлмейдi.

Балалар

Телмиста H препаратын 18 жасқа дейінгі жастағы балалар мен жасөспірімдерде қолданудың тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған. Деректер қол жетімсіз.

Қолдану тәсілі

Телмиста H таблеткалары күніне бір рет сумен ішу арқылы тамақ ішуге байланыссыз пероральді қабылдау үшін арналған.

 

Жағымсыз әсерлері

Жиі (> 1%)

- гипотензия (ортостаздық гипотензияны қоса)

- бас айналуы, ұйқының бұзылуы, ұйқысыздық

- ентігу

- аритмиялар, тахикардия, брадикардия

- диспепсия, диарея, метеоризм, іш қатуы

Сирек(0,1-1%)

- бас ауыруы, бас айналуы, естен тану, парестезиялар, үрей, депрессия

- көрудің нашарлауы, көру жітілігінің уақытша төмендеуі

- ауыздың құрғауы, іштің ауыруы, құсу

- арқаның ауыруы, бұлшықеттердің түйілуі, миалгиялар, артралгиялар, аяқтың құрысуы

- креатининнің жоғарылауы, бауыр ферменттерінің жоғарылауы, қан креатининфосфокиназасының жоғарылауы, несеп қышқылының жоғарылауы, гипокалиемия, гипонатриемия, гипогликемия (қант диабеті бар пациенттерде), кант диабетіне бақылау бұзылуы

- ұйқышылдық

- жөтел

 

Өте сирек (<0,1%):

- респираторлыдистресс-синдром, пневмонияны және өкпенің ісінуін қоса

- бауыр функциясының бұзылуы (тіркеу кезеңінен кейін байқалған бауыр функциясының бұзылу жағдайы негізінен, осындай жағымсыз реакциялардың дамуына бейім жапондарда байқалған)

- ангионевроздық ісіну (өлімге әкеп соқтыру), анафилаксиялық реакциялар, эритема, қышыну, есекжем, бөртпе, тер бөлінуінің жоғарылауы

- жоғары тыныс алу жолдарының инфекциялары (бронхит, фарингит, синусит)

- сепсис, оның ішінде өліммен, жоғары тыныс алу жолдарының инфекциялық аурулары, несеп шығару жолдарының инфекциялары (циститті қоса), сілекей бездерінің қабынуы (сиаладенит)

- анемия, апластикалық анемия, гемолиздік анемия, сүйек кемігі функциясының төмендеуі, эозинофилия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения/агранулоцитоз

- гипергликемия, гиперурикемия, гиперхолестеринемия

- диабетке қарсы емдеу тиімділігінің төмендеуі

- айналымдағы қан көлемінің төмендеуі, электролитті теңгерімнің бұзылуы, гиперкалиемия, қандағы триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы

- интерстициальді нефрит, бүйрек дисфункциясы, глюкозурия

-  бүйрекфункциясы төмендеуі(жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса)

-жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса, бүйрек жеткілксіздігі

- кеуде қуысының ауыруы, тұмауға ұқсас симптомдар, қызба

- көрудің бұзылуы: ксантопсия (сары түсте көріну), жеделмиопия, жеделжабықбұрышты глаукома

- импотенция

- анорексия, панкреатит

- астения

- гепатоцеллюлярлы немесе холестаздық сарғаю

- уытты эпидермальді некролиз, терінің жегі-эритематозға ұқсас реакциялары, тері васкулиті, некроздайтын васкулит, некроздық ангиит, фотосенсибилизация реакциялары, терінің жегілік эритематозды реактивациясы (тіркеу кезеңінен кейінгі деректер бойынша)

- артроз, сіңірлердің ауыруы (тенденит сиптомдары)

-  өкпенің интерстициальді ауруы

-  дәрі-дәрмектік бөртпе, уыттылық бөртпесі

-  гемоглобин деңгейі төмендеуі

-  гипомагниемия

-  гиперкальциемия

-  гипохлоремиялық алкалоз

-  гипергликемия, гиповолемия, электролиттік теңгерімсіздік, анорексия, тәбеттің болмауы, гиперхолестеринемия

-  мазасыздық сезімі

-  гастрит

Жиілігі белгісіз:

- терінің меланомдық емес обыры (базальді жасушалық карцинома және жалпақ жасушалы карцинома)*

* Терініңмеланомдық емес обыры: гидрохлортиазид пен ТМЕО арасындағы эпидемиологиялық зерттеулерінің қолда бар деректері негізінде жинақтылған дозаға тәуелді өзара байланысы анықталды.

 

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- препарат компоненттерінің қандай да біріне жоғары сезімталдық

-  құрамындасульфонамид бар басқа препараттарға(гидрохлортиазидқұрамындасульфонамид бар дәрілік зат болып табылады) жоғары сезімталдық

- жүктілік және лактация кезеңі

- холестаз және өт шығару жолдарының обструкциясы

- бауыр функциясының ауыр бұзылулары

- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі 30 мл/мин кем)

-  рефрактерлі гипокалиемия және гиперкальциемия

-   тұқым қуалайтын фруктоза жағымсыздығы, Lapp-лактаза ферменті тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға

-  Телмиста H препаратын құрамында алискирен бар дәрілік препараттармен бірге қолдану  қант диабеті бар немесе бүйрек жеткіліксіздігі(ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2) бар пациенттерге қарсы көрсетілімде.

Балалар

Телмиста Hпрепаратын 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерде қолданудың тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған.Деректер қол жетімсіз.

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Литий

Литийді ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерімен қатарлас тағайындаған кезде қан сарысуындағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылауы және уыттылығы тіркелді. Сондай-ақ   ангиотензин II рецепторларыныңантагонистерін(оның ішінде Телмиста H) қолданғанда сирек жағдайлар тіркелді. Литий және Телмиста H бірге қолдану ұсынылмайды. Егер бұл біріктірілім қажет болса, бірге қолдану уақытында қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият монторинг жүргізу ұсынылады.

Калий жоғалтуға және гипокалиемияға әкелетін дәрілік заттар (мысалы, басқа калийуретикалық диуретиктер, іш жүргізгіш дәрілер, кортикостероидтар, АКТГ, амфотерицин, карбеноксолон, пенициллин G натрий, салицил қышқылы және оның туындылары)

Бұл препараттарды гидрохлортиазид-телмисартан біріктірілімінде тағайындағанда қан плазмасындағы калий деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады. Бұл дәрілік заттар қан сарысуындағы калий деңгейіне гидрохлортиазид әсерін күшейтуі мүмкін.

Қандағы калий деңгейін жоғарылататын және гиперкалиемия туындататын (мысалы, АӨФ тежегіштер, калий жинақтаушы диуретиктер, калий қоспалары, құрамында калий бар тұз алмастырғыштар, циклоспорин немесе гепарин натрий сияқты басқа дәрілік заттар) дәрілік заттар

Егер бұл дәрілік заттар гидрохлортиазид-телмисартан біріктірілімімен бір мезгілде тағайындалса, қан плазмасындағы калий деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады. Ренин-ангиотензин жүйесін тежейтін басқа дәрілік заттарды пайдалану тәжірибесінен алынғандай, жоғарыда көрсетілген дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану сарысудағы калий деңгейінің артуына әкелуі мүмкін және сондықтан қолдану ұсынылмайды.

Қан сарысуындағы калий деңгейінің өзгерістеріне реакция беретін дәрілік заттар 

Телмиста Hпрепаратын қан сарысуындағы калий құрамының өзгерістеріне реакция беретін дәрілік заттармен (мысалы, жүрек   гликозидтері, аритмияға қарсы дәрілер), сондай-ақ қарыншалардың дірілдеуі мен жыпылықтауын индукциялайтын дәрілік препараттармен (мысалы, кейбір аритмияға қарсы дәрілер) тағайындағанда қан сарысуындағы калий деңгейін және ЭКГ мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады, бұл арада гипокалиемия қарыншалардың дірілдеуі мен жыпылықтауына бейімдегіш фактор болып табылады:

-  Ia класының аритмияға қарсы  (мысалы, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид) препараттары

-  III класының аритмияға қарсы  (мысалы, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид) препараттары

-        кейбір психозға қарсы препараттар (мысалы,тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифторперазин, циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

-        басқа препараттар (мысалы, бепридил, цизаприд, дифеманил, эритромицин IV, галофантрин, мизоластин, пентамидин, спарфлоксацин, терфенадин, винкамин IV).

Жүрек  гликозидтері

Тиазидтермен индукцияланған гипокалиемия немесе гипомагниемия жүрек гликозидтерімен индукцияланған  аритмияға ықпал етеді («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Дигоксин

Телмисартанжәнедигоксинді бір мезгілде қолданғанда  қан плазмасында дигоксинконцентрациясының шыңдық және қалдық (орташа тиісінше 49 және 20%-ға) ұлғайғаны бақыланды. Басында, түзеткенде және телмисартанқабылдауды тоқтатқанда оны емдік диапазоншегінде ұстап тұру үшін қан сарысуындағыдигоксин концентрациясын бақылау керек.

Басқа гипертензияға қарсы дәрілер

Телмисартанбасқагипертензияға қарсы препараттардың гипотензиялық әсерін ұлғайтуы мүмкін.

Клиникалық сынақтар деректері ренин-ангиотензин-альдостеронды жүйесінің қосарлы блокадасы (РААЖ) монотерапиядаренин-ангиотензин-альдостеронды жүйесіне әсер ететін препаратты қолданумен салыстырғанда АӨП тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді біріктірілімде қолдану арқылы артериялық гипотензия, гиперкалиемияжәне бүйрек функциясының(жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса)төмендеуі сияқты жағымсыз әсерлерінің жоғарырақ жиілікпен дамуымен астасатынын көрсетті.

Диабетке қарсы дәрілік заттар (пероральдіпрепараттар және инсулин)

Диабетке қарсы дәрілік заттардың  дозасын түзету талап етілуі мүмкін.

Метформин

Метформинді сақтықпен пайдалану керек: гидрохлортиазидке байланысты болуы мүмкін бүйректің функционалдық бұзылуымен индукцияланғанлактоацидозтуындау қаупі.

Холестираминжәне колестиполшайыры

Гидрохлортиазидсіңуі  анионалмасатын шайыр болғанда бұзылады.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік заттар (ҚҚСД)

ҚҚСД (яғни ацетилсалицилқышқылын қабынуға қарсы сызбаларда, ЦОГ-2тежегіштері және селективті емес ҚҚСД қолданғанда) тиазидті диуретиктердің несеп айдайтын, натрийуретикалық және гипертензияға қарсы әсерін және ангиотензин II рецепторларыныңантагонистерінің гипертензияға қарсы әсерін азайтуы мүмкін.

Бүйрек функциясы бұзылуы (мысалы, сусыздануы бар пациенттерде немесе бүйрек функциясы бұзылуы егде пациенттерде) бар кейбір пациенттердеангиотензин II рецепторларыныңантагонистерін және циклооксигеназа тежейтін препараттарды бірге қолдану бүйрек функциясының әрі қарай нашарлауына, оның ішінде әдетте қайтымды болатын жедел бүйрек жеткіліксіздігіне әкелуі мүмкін. Сондықтан үйлесім әсіресе егде пациенттерде сақтықпен жүргізілуі тиіс. Пациенттер сұйықтықтың жеткілікті мөлшерін қабылдауы тиіс, және қатарлас ем басталғаннан кейін және мезгіл-мезгіл уақытының соңғы кезеңінде бүйрек функциясы мониторингтеуіне үнемі назар аударуы керек.

Бір зерттеуде телмисартанжәнерамиприлді бірге қолдану рамиприлдің жәнерамиприлаттың AUC 0-24 және Cmax 2,5 есеге артуына әкелді. Бұл бақылаудың клиникалық мәні белгісіз.

Прессорлық аминдер (мысалы, норадреналин)

Прессорлық аминдердің әсері төмендейді.

Қаңқа бұлшықеттерін деполяризацияламайтын релаксанттар(мысалы, тубокурарин)

Қаңқа бұлшықеттерін деполяризацияламайтын релаксанттар әсері гидрохлоротиазидпен күшеюі мүмкін.

Подаграны емдеу үшiн қолданылатын дәрiлiк заттар (мысалы, пробенецид, сульфинпиразонжәнеаллопуринол)

Урикозуриялық дәрілік препараттардың дозасын түзету талап етілуі мүмкін, өйткенігидрохлоротиазид қан сарысуындағы несеп қышқылының деңгейін жоғарылатуы мүмкін. Пробенецид немесе сульфинпиразон дозасын ұлғайту талап етілуі мүмкін. Тиазидті диуретиктерді бір мезгілде тағайындау  аллопуринолге аса жоғары сезімталдықтың реакция жиілігін ұлғайтуы мүмкін.

Кальций тұздары

Тиазидті диуретиктер олардың шығарылуы төмендеуінен қан сарысуындағы кальций деңгейін жоғарылатуы мүмкін. Кальций қоспаларын немесе құрамында кальций бар дәрілік заттар (мысалы, Dдәруменімен ем) тағайындау қажет болғанда қан сарысуындағы кальций деңгейіне бақылау жүргізу, соған сәйкес кальций дозасын түзету керек.

Бета-блокаторлар және диазоксид

Бета-блокаторлар және диазоксидтің гипергликемиялық әсері тиазидтер есебінен күшеюі мүмкін.

Антихолинергиялық дәрілер (мысалы, атропин, бипериден) асқазан-ішек жолдарының қимылының әлсіреуінен және асқазан босауының баяулауы есебінентиазидті диуретиктердiң биожетімділігін арттыруы мүмкiн.

Амантадин

Тиазидті диуретиктер амантадиннен туындаған жағымсыз әсерлердiң даму қаупін жоғарылатуы мүмкiн.

Цитоуытты препараттар (мысалы, циклофосфамид, метотрексат)

Тиазидті диуретиктер цитоуытты дәрілік заттардың бүйрекпен экскрециясын азайтуы және олардың миелосупрессиялық әсерiн күшейтуі мүмкiн.  

Олардың фармакологиялық қасиеттерін негізге ала отырып, келесі дәрілік заттардың барлық гипотензиялық дәрілердің, оның ішінде телмисартанның гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкіндігі күтіледі: Баклофен, амифостин.

Алкоголь, барбитураттар, есiрткiлік дәрілер және антидепрессанттар ортостаздық гипотензияны өршітуі мүмкiн.

 

Айрықша нұсқаулар

Жүктілік

Жүктілік кезінде ангиотензин II рецепторларының антагонистерінің  емін бастау ұсынылмайды. Ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен емдеу жалғастырылуы қажет болған жағдайды қоспағанда, жүктілікті жоспарлаған пациент әйелдерді жүктілік кезінде қолданудың қауіпсіздік бейіні анықталған гипертензияға қарсы баламалы емге ауыстыру керек. Жүктілікдерегіанықталғанда ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен ем дереу тоқтатылуы керек жәнеқажет болғанда баламалы ембастау керек.

Бауыр жеткіліксіздігі

Телсартан®Н холестазы, өт шығару жолдарының обструкциялық бұзылулары немесе бауырдың ауыр  жеткіліксіздігі бар пациенттерге тағайындауға болмайды, өйткені телмисартан негізінен өтпен шығарылады. Бұл пациенттерде телмисартанның бауырдағы клиренсінің төмендеуі күтіледі.

Бұдан басқа Телмиста Hпрепаратын бауыр функциясының бұзылуы бар немесе үдемелі бауыр аурулары бар пациенттерде сақтықпен пайдалану керек, өйткені сұйықтықтың және электролиттердің елеусіз өзгерісі бауыр комасына ықпал етуі мүмкін. Телмиста Hпрепаратын бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде пайдаланудың клиникалық тәжірибесі жоқ.

Реноваскулярлы гипертензия

Бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін дәрілік препараттар қабылдайтын жалғыз жұмыс істейтін бүйректің артерия стенозы бар пациенттерде ауыр артериялық гипотензияның және бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары даму қаупі болады.

Бүйрек жеткіліксіздігі және бүйрек трансплантациясы

Телмиста H бүйректің ауыр жеткіліксіздігі  (креатинин клиренсі <30 мл/мин) бар пациенттерге тағайындауға болмайды Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз). Жуырда бүйрек трансплантациясын өткерген пациенттердеТелмиста Hпрепаратын пайдалану тәжірибесі жоқ.

Бүйректің жеңіл және орташа жеткіліксіздігі бар пациенттердеТелмиста Hқолдану тәжірибесі  елеусіз, сондықтан қан сарысуындағы калий, креатинин және несеп қышқылы деңгейін мезгіл-мезгіл мониторингтеу ұсынылады. Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде тиазидті диуретиктер қолданумен байланысты азотемия дамуы мүмкін.

Айналымдағы қан көлемінің азаюы

Диуретиктерді қарқынды қолдану, тұзды диетамен шектеу, диарея немесе құсудан   айналымдағы қан көлемі және/немесе натрий құрамы төмендеген пациенттерде әсіресе, алғашқы дозадан кейін симптоматикалық артериялық гипотензия туындауы мүмкін. Ондай жай-күйлер Телмиста H  қолданғанға дейін түзетілуі тиіс.  

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану артериялық гипотензияның, гиперкалиемияның  даму қаупін жоғарылататыны және бүйрек функциясының төмендететіні (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) туралы растайтын айғақтар бар. Сондықтан РААЖ қосарлы блокадасына әкелетін АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Қосарлы блокада емін тағайындау абсолютті түрде қажет болғанда оны тек дәрігер бақылауымен ғана, бүйрек функциясын, қан плазмасындағы  электролиттер құрамын және артериялық қысымдыұдайы мұқият бақылаумен, жүргізу керек

Диабеттікнефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін және ангиотензин II рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін стимуляциялауға байланысты басқа жай-күйлер

Тамырлар тонусы және бүйрек функциясы көбінеренин-ангиотензин-альдостеронды жүйенің белсенділігіне(мысалы, ауыр іркілісті жүрек жеткіліксіздігі немесе бүйрек аурулары бар, оның ішінде бүйрек артериясының стенозы бар пациенттер) тәуелді пациенттерде осы жүйеге әсер ететін дәрілік заттармен емдеу жедел гипотензияны, гиперазотемияны, олигурияны немесе сирек жағдайларда жедел бүйрек жеткіліксіздігін туындатуы мүмкін.

Бастапқы альдостеронизм

Бастапқы альдостеронизм бар пациенттер ренин-ангиотензин жүйесінің тежелісі арқылы әсер ететін гипертензияға қарсы дәрілермен емдеуге жауап бермейді. СондықтанТелмиста H қолдану ұсынылмайды.

Аортальді және митральді клапан стенозы, обструкциялық

гипертрофиялық кардиомиопатия

Тамыр кеңейтетін басқапрепараттар пайдалану кезіндегідей, аортальді немесе митральді стенозы немесе обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерге ерекше сақтану керек.

Метаболизмдік және эндокриндік әсерлер

Тиазидтік ем қант диабеті бар пациенттерде инсулин емінде немесе диабетке қарсы емде және телмисартанмен емде гипогликемия туындата отырып, глюкозаға  толеранттылығы бұзылуына әкелуі мүмкін. Сондықтан бұл пациенттерде қандағы глюкоза деңгейінің мониторингтеуін қарастыру керек; қажет болғанда инсулин немесе диабетке қарсы препараттар дозасын өзгерту қажет болуы мүмкін. Тиазидті ем кезінде жасырын қант диабеті білінуі мүмкін.

Холестерин және триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы мен тиазидті диуретиктер  емі байланысты болды, алайдаТелмиста H құрамындағы 12,5 мг доза оның әсерінің тым аз болуына немесе болмауына әкелді. Тиазидті ем алатын кейбір пациенттерде гиперурикемия туындауы немесе подагра дамуы мүмкін.

Электролиттік теңгерімінің бұзылуы

Диуретиктер қабылдайтын кез келген пациенттегі сияқты, сарысудағы электролиттер құрамын мезгіл-мезгіл анықтауды тиісті уақыт аралығынан кейін орындау керек.

Гидрохлортиазидті қоса, тиазидтер сұйықтықтың немесе электролиттік теңгерім бұзылуын (оның ішінде, гипокалиемияны, гипонатриемия және гипохлоремиялық алкалоз) туындатуы мүмкін. Сұйықтықтың немесе электролиттік теңгерім бұзылуының ескерту белгілеріне ауыз құрғауы, шөлдеу, астения, сылбырлық, ұйқышылдық, мазасыздық, бұлшықет ауырулары немесе құрысулар, бұлшықет шаршауы,гипотензия, олигурия, тахикардия және жүрек айнуы немесе құсу сияқты асқазан-ішек бұзылыстары  жатады.

Гипокалиемия

Тиазидті диуретиктер қолданғандагипокалиемия дамуы мүмкіндігіне қарамастан, телмисартанмен қатарлас ем несеп жүргізетін препараттармен индукцияланған гипокалиемияны азайтуы мүмкін. Бауыр циррозы бар пациенттерде,  диурез күшейген пациенттерде, электролиттерді пероральді жеткіліксіз қабылдайтын пациенттерде және кортикостероидтармен немесе адренокортикотропты гормонмен (АКТГ) қатарлас ем алатын пациенттерде гипокалиемия қаупі жоғары.

Гиперкалиемия

Және керісінше,Телмиста H препаратының құрамына кіретін телмисартанның ангиотензин II (ATII) рецепторымен антагонизмінен болатын гиперкалиемия туындауы мүмкін. Телмиста H препаратын қабылдауда клиникалық мәнді гиперкалиемия тіркелмесе де, гиперкалиемияны дамытатын қауіп факторларына бүйрек жеткіліксіздігі және/немесе жүрек жеткіліксіздігі және қант диабетінің жатады. Калий жинақтаушы диуретиктерді,құрамында калий бар калий қоспаларын немесе тұз алмастырғыштарын Телмиста H препаратымен бірге сақтықпен тағайындау керек.

Гипонатриемияжәнегипохлоремиялық алкалоз

Телмиста H препаратыныңдиуретиктермен индукцияланғангипонатриемияны азайтатыны немесе болдырмайтыны туралы айғақ жоқ.

Хлорид тапшылығы әдетте ауырлықтың жеңіл дәрежесінде болады және әдетте емдеуді талап етпейді.

Гиперкальциемия

Тиазидтер несеппен кальций экскрециясын азайтуы мүмкін және кальций метаболизмінің белгілі бұзылулары болмағанда сарысулық кальций деңгейінің уақытша және елеусіз жоғарылауын туындатуы мүмкін. Айқын

гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоз туралы айғақтауы мүмкін. Тиазидтерді қалқанша без маңы функциясын анықтау үшін талдау жүргізгенге дейін тоқтату керек.

Гипомагниемия

Тиазидтердің несеппен магний экскрециясын ұлғайтатыны көрсетілген, бұл 

гипомагниемияға әкелуі мүмкін.

Этностық айырмашылықтары

Басқа да барлық ангиотензин II рецепторларыныңантагонистері сияқты телмисартанбасқа нәсіл өкілдерімен салыстырғанда қара нәсілді пациенттерде артериялық қысымды төмендетуде тиімілігі аз, бұл мүмкін артериялық гипертензиясы бар қара нәсілді пациенттер популяциясында ренинннің төмен деңгейінің кең таралуынан болуы ықтимал.

Басқалары

Ишемиялық кардиомиопатиясы немесе жүрек-қан тамырларының ишемиялық аурулары бар пациенттерде артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі кез келген гипертензияға қарсы дәрілердегі сияқты, миокард инфарктiсiнiң немесе инсульттің дамуына әкелуi мүмкiн.  

Жалпы

Гидрохлортиазидке аса жоғары сезімталдық реакциялары анамнезінде аллергиясы және бронх демікпесі бар немесе жоқ пациенттерде туындауы мүмкін, бірақ осындай анамнезі бар пациенттерде ықтималдығы жоғары.

Жүйелі қызыл жегінің өршуі немесе белсенуі тиазидті диуретиктерді, оның ішінде гидрохлортиазидті қолданғанда тіркелді.

Тиазидті диуретиктерді қолданғанда жарыққа сезімталдық реакцияларының жағдайлары тіркелген. Ем кезінде жарыққа сезімталдық реакциялары туындағанда емді тоқтату ұсынылады. Несеп айдайтын дәрілерді қайталап қолдану қажет болғанда ашық бөліктерін күннің немесе жасанды УК сәулелену әсерінен қорғау ұсынылады.

Жедел алыстан көрмеушілік және жабық бұрышты глаукома

Гидрохлоротиазид, сульфонамид жедел өтпелі алыстан көрмеушілікке және жедел жабық бұрыштыглаукомаға әкелетін идиосинкразиялық реакция туындатуы мүмкін. Симптомдарына көру өткірлігінің нашарлауының жедел басталуы немесе әдетте дәрілік затты қабылдау сәтінен бастап бірнеше сағаттан аптаға дейінгі уақытта туындайтын көздің ауырулары жатады. Емделмеген жедел жабық бұрышты глаукома көруді біржола жоғалтуға әкелуі мүмкін. Алғашқы емге гидрохлоротиазидті дереу тоқтатау жатады. Егер көзішілік қысым бақыланбайтын болса, операциялық медициналық немесе хирургиялық ем талап етілуі мүмкін. Жедел жабық бұрышты глаукома даму қаупінің факторларына анамнезінде сульфонамидтерге немесе пенициллинге аллергиясы болуы жатуы мүмкін.

Адамдардателмисартанмен артық дозалануға қатысты шектеулі ақпарат бар.

Гемодиализжүргізгенде гидрохлортиазиджойылу дәрежесі анықталмаған.

Терініңмеланомдық емес обыры

   Дат ұлттық онкологиялық аурулардың реестрінің деректеріне негізделген екі  эпидемиологиялық зерттеуде гидрохлоротиазидтің жоғарырақ жиынтық дозаларын қолданудан кейін терінің меланомдық емес обыры (ТМЕО) [базальді жасушалық карцинома (БЖК) және жалпақ жасушалы карцинома (ЖЖК)] дамуының жоғары қаупі болатыны анықталды. 

   Гидрохортиазидтің фотосенсибилизиялаушы әсері ТМЕО дамуының болжамды механизмі ретінде қызмет етуі мүмкін.Гидрохлотиазидқабылдайтын пациенттерді ТМЕО дамуының қаупі туралы, тері жабынында жаңа ошақтардың болуын ұдайы тексеру керектігін және терідегі кез келген күдік болған жаңа түзілімдер туралы хабардың дереу берілуі жөнінде  хабардар ету керек.Тері обырының даму қаупін азайту үшін пациенттерге күн сәулесінің және УК сәулелерінің әсерін шектеу сияқты болжамды профилактикалық шаралар, ал әсері болған жағдайда тері жабынын талапқа сай қорғау туралы хабарлау керек. Биопсия материалын қысқа мерзімде гистологиялық зерттеуді қоса, тері жабынының күдік болған зақымдалуын зерттеу керек. Бұрын ТМЕО өткерген пациенттерде сондай-ақ гидрохлортиазидті қайта қарау талап етілуі мүмкін.

Қосымша заттар туралы ақпарат: лактоза, сорбитол және натрий

Препарат құрамында лактоза бар. Сирек тұқым қуалайтын галактоза жағымсыздығы аурулары, лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы тапшылығы бар пациенттер бұл дәріні қабылдауына болмайды.

40 мг/12,5 мг таблеткалар құрамында  әр таблеткада 147,04 мг сорбитол, 80 мг/12,5 және 80 мг/25 мг таблеткалардың құрамында әр таблеткада 294,08 мг сорбитол бар.

Препараттың бір таблеткасында 1 ммоль (23 мг) аз натрий бар, яғни «құрамында натрий мүлде жоқ».

Педиатрияда қолдану

Телмисартан/гидрохлоротиазидтің бекітілген дозаларының бiріктірiмінің қауiпсiздiгі және тиiмдiлiгi балаларларда және 18 жасқа дейiнгі жасөспiрiмдерде анықталмаған.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері 

Автокөлiкті немесе құралдарды басқаруды бас айналудың немесе ұйқышылдықтың даму мүмкiндiгінен гипертензияға қарсы емдеу жүргiзу кезеңiнде шектеу керек. 

 

Артық дозалануы 

Адамдардателмисартанмен артық дозалануға қатысты шектеулі ақпарат бар.

Гемодиализжүргізгенде гидрохлортиазиджойылу дәрежесі анықталмаған.

Симптомдары:гипотензия және тахикардия, сирек жағдайларда - брадикардия.

Гидрохлоротиазидтің  артық дозалануы жиiрек электролиттiк теңгерімнің бұзылуына (гипокалиемия, гипохлоремия) және қарқынды диурездiң нәтижесiнде дегидратацияға әкеледi, жүрек айну және ұйқышылдық болуы мүмкін. Гипокалиемия бұлшықеттің түйiлуiне және/немесе негiзiнен оймақгүл гликозидтерін бiр мезгілде қолданумен немесе белгiлi аритмияға қарсы дәрілермен туындаған жүрек аритмиясының асқынуына әкелуi мүмкiн.  

Емі: симптоматикалық және демеуші, ас қабылдау уақытына және симптомдардың ауырлығына байланысты. Пациент дәрiгердiң мұқият бақылауында болуы керек. Ұсынылатын шараларға құстыру және/немесе асқазанды шаю, белсендірілген көмiрді қабылдау жатады. Қан сарысуындағы электролиттер мен креатинин деңгейiн мұқият мониторингілеу қажет. Гипотензия дамуы кезінде пациентті көлденең күйде жатқызып, регидратациялық және тұзды емді шұғыл түрде өткiзу керек. Телмисартан гемодиализ арқылы шығарылмайды. Гидрохлоротиазидтің гемодиализ жолымен қандай деңгейге дейiн шығарылатыны анықталмаған.

 

Шығарылу  түрі және қаптамасы

Полиамидті/алюминий/поливинилхлоридті ламинацияланған үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 таблеткадан салынған.

4 немесе 8 пішінді ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынған.

 

Сақтау шарттары

Түпнұсқалық қаптамасында, 25ºС-ден аспайтын температурада, жарықтан қорғалған жерде сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

2 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

 

Дәріханалардан босатылу шарттары 

Рецепт арқылы