Торговое название
Сумамед®
Международное непатентованное название
Азитромицин
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 500 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество – азитромицина дигидрата 524.109* мг (*эквивалентно 500 мг азитромицина),
вспомогательные вещества: кальция гидрофосфат безводный, гипромеллоза 15 мПа·с, крахмал кукурузный, крахмал прежелатинизированный, целлюлоза микрокристаллическая, натрия лаурилсульфат, магния стеарат,
состав оболочки: гипромеллоза 3 мПа·с, титана диоксид (Е171), индигокармин (Е 132), полисорбат 80, тальк.
Описание
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, светло-голубого цвета, продолговатой формы, с двояковыпуклой поверхностью, с маркировкой
«PLIVA» на одной стороне и «500» на другой стороне.
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного применения. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.
Код АТХ J01FA10
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание
Биодоступность после перорального приема составляет около 37%. Максимальная концентрация в сыворотке крови достигается через 2–3 ч после приема препарата.
Распределение
При приеме внутрь азитромицин распределяется по всему организму. Концентрация азитромицина в тканях значительно выше (в 50 раз), чем в плазме крови, что свидетельствует о выраженном связывании препарата с тканями.
Связывание с белками сыворотки крови варьирует в зависимости от плазменных концентраций и составляет от 12 % при 0,5 мкг/мл до 52 % при 0,05 мкг/мл в плазме крови. Объем распределения в равновесном состоянии составляет 31,1 л/кг.
Выведение
Окончательный период полувыведения из плазмы крови полностью отражает период полувыведения из тканей на протяжении 2–4 дней.
Около 12% дозы азитромицина при в/в применении выводятся в неизмененном виде с мочой на протяжении следующих 3 дней. Особенно высокая концентрация азитромицина в неизмененном виде была выявлена в желчи человека. Также в желчи были выявлены 10 метаболитов, которые образовывались с помощью N- и O-деметилирования, гидроксилирования колец дезозамина и агликона и расщепления кладинозы конъюгата. Сравнение результатов жидкостной хроматографии и микробиологических анализов показало, что метаболиты азитромицина не являются микробиологически активными.
Фармакодинамика
Механизм действия
Азитромицин является антибиотиком широкого спектра действия, представителем подгруппы макролидных антибиотиков - азалидов. Механизм действия азитромицина состоит в ингибировании синтеза бактериального белка за счет связывания с 50S-субъединицей рибосом и предотвращения транслокации пептидов при отсутствии влияния на синтез полинуклеотидов.
Механизм резистентности
Резистентность к азитромицину может быть врожденной или приобретенной. Существует три основных механизма резистентности микроорганизмов: изменения целевого штамма, изменения транспорта антибиотика и модификации антибиотиков.
Резистентность к азитромицину отмечается у грамотрицательных изолятов, резистентных к эритромицину. Снижение восприимчивости к макролидам с течением времени было отмечено, в частности, для Streptococcus pneumoniae и Staphylococcus aureus, пониженная восприимчивость наблюдалась для Streptococcus viridans и Streptococcus agalactiae (группа B) к другим макролидам и линкозамидам.
Чувствительность
Распространенность приобретенной резистентности может меняться географически и со временем относительно различных микроорганизмов. Желательно собрать информацию из местных источников о резистентности, особенно при лечении тяжелых инфекций. При необходимости, следует проконсультироваться со специалистом в данной области, для определения уровня резистентности в данной местности т.к. польза от лечения данным препаратом некоторых типов инфекций сомнительна.
ОБЫЧНО ЧУВСТВИТЕЛЬНЫЕ МИКРООРГАНИЗМЫ |
Аэробные грамположительные бактерии |
Staphylococcus aureus |
Streptococcus pneumoniae |
Streptococcus pyogenes (гр. А) |
Аэробные грамотрицательные бактерии |
Haemophilus influenzae |
Legionella pneumophila |
Moraxella catarrhalis |
Neisseria gonorrhoeae |
Pasteurella multocida |
Анаэробные бактерии |
Clostridium perfringens |
Fusobacterium spp. |
Prevotella spp. |
Porphyromonas spp. |
Другие бактерии |
Chlamydia trachomatis |
ВИДЫ, КОТОРЫЕ ПРИОБРЕТАЮТ РЕЗИСТЕНТНОСТЬ В ОТДЕЛЬНЫХ СЛУЧАЯХ |
Аэробные грамположительные бактерии С промежуточной чувствительностью к пенициллину |
ВРОЖДЕННАЯ РЕЗИСТЕНТНОСТЬ |
Аэробные грамположительные бактерии |
Стафилококки MRSA, MRSE
(метициллин-резистентный золотистый стафилококк)* |
Анаэробные бактерии |
*метициллин-резистентный золотистый стафилококк обладает очень высокой степенью приобретённой резистентности к макролидам и был помещен в данный список, потому что редко восприимчив к азитромицину.
Показания к применению
Сумамед назначают для лечения следующих инфекционных заболеваний, вызванных микроорганизмами, чувствительными к азитромицину:
- инфекции дыхательных путей, включая фарингит/тонзиллит, синусит, средний отит;
- инфекции нижних дыхательных путей, включая острое обострение хронического бронхита, внебольничную пневмонию;
- инфекции кожи и мягких тканей: мигрирующая эритема (начальная стадия болезни Лайма), рожистое воспаление, импетиго, вторичные пиодерматозы;
- венерические заболевания: неосложненные генитальные инфекции, вызванные Chlamydia trachomatis и Neisseriagonorrhoeae.
Назначение препарата должно проводиться в соответствии с официальными правилами по надлежащему применению антибактериальных препаратов.
Способ применения и дозы
Способ применения
Сумамед 500 мг таблетки, покрытые пленочной оболочкой, следует принимать один раз в день. Таблетки следует проглатывать целиком. Сумамед 500 мг таблетки, покрытые пленочной оболочкой, можно принимать независимо от пищи.
Дозировка
Взрослые, включая пожилых пациентов
При лечении инфекций верхних и нижних дыхательных путей, кожи и мягких тканей (кроме мигрирующей эритемы) суммарная доза азитромицина составляет 1500 мг, которую необходимо принимать на протяжении 3 дней (500 мг один раз в день).
При неосложненных инфекциях половых органов, вызванных Chlamydia trachomatis, доза составляет 1000 мг в виде однократной пероральной дозы. Для восприимчивых Neisseria gonorrhoeae рекомендуемая доза составляет 1000 мг или 2000 мг азитромицина в комбинации с 250 мг или 500 мг цефтриаксона в соответствии с местными рекомендациями по клиническому лечению. Для пациентов, страдающих аллергией на пенициллин и/ или цефалоспорины, лица, назначающие лекарственное средство, должны обратиться к местным рекомендациям по лечению.
Почечная недостаточность.
У пациентов с незначительной дисфункцией почек (СКФ 10-80 мл/мин) нет необходимости изменять дозу. Пациентам с тяжелыми нарушениями функции почек (СКФ <10 мл/мин) необходимо с осторожностью применять азитромицин .
Печеночная недостаточность.
Поскольку азитромицин метаболизируется в печени и выводится с желчью, препарат не следует применять пациентам с тяжелым заболеванием печени. Исследований, направленных на изучение влияния азитромицина на функцию печени не проводилось.
Пожилые пациенты
Пациентам пожилого возраста назначают ту же дозу, что и взрослым. Среди пожилых пациентов возможны проаритмогенные состояния, поэтому препарат применяют с осторожностью из - за риска развития сердечной аритмии и двунаправленной тахикардии.
Побочные действия
Нижеперечисленные нежелательные эффекты классифицированы в соответствии с частотой встречаемости. Частотные категории определены в соответствии с обозначениями MedDRA (Медицинского словаря терминов регуляторной деятельности): очень часто (≥1/10); часто (≥1/100 до <1/10); нечасто (≥1/1000 до <1/100); редко (≥1/10000 до <1/1000); очень редко (<1/10000); неизвестно (не может быть оценено по имеющимся данным).
Очень часто
- диарея, боль в животе, тошнота, метеоризм
Часто
- анорексия
- нарушение со стороны психики
- головокружение, головная боль, парестезия, дисгевзия
- нарушение зрения
- глухота
- рвота, диспепсия
- зуд, сыпь
- артралгия
- нарушение со стороны почек и мочевыводящих путей
- усталость
- снижение числа лимфоцитов, увеличение числа эозинофилов, снижение уровня бикарбоната в крови
Нечасто
- кандидоз, оральный кандидоз, вагинальная инфекция
- лейкопения, нейтропения
- ангионевротический отек, гиперчувствительность
- нервозность
- гипестезия, сонливость, бессонница
- нарушение слуха, тиннитус
- ощущение учащенного сердцебиения
- гастрит, запор
- гепатит
- синдром Стивенса-Джонсона, реакция светочувствительности, крапивница
- боль в груди, отек, чувство общего недомогания, астения
- повышение уровня АсАТ, АлАТ, , билирубина в крови, повышение концентрации мочевины в крови, повышение уровня креатинина в крови, аномальные уровни калия в крови
Редко
- тревожное возбуждение
- головокружение
- аномальные результаты функциональных тестов печени
- острый генерализованный экзентематозный пустулез (AGEP)*
- лекарственная реакция с эозинофилией и системными проявлениями (DRESS)*
Неизвестно
- псевдомембранозный колит
- нарушение со стороны крови и лимфатической системы
- тромбоцитопения, гемолитическая анемия
- нарушение со стороны иммунной системы
- анафилактическая реакция
- нарушение со стороны обмена веществ и питания
- агрессия, беспокойство
- обморок, судороги, психомоторная гиперактивность, аносмия, агевзия, паросмия, миастения гравис
- двунаправленная тахикардия, аритмия, включая желудочковую тахикардию
- гипотония
- панкреатит, изменение цвета языка
- нарушение со стороны печени и желчевыводящих путей
- печеночная недостаточность, которая редко приводила к смерти, молниеносный гепатит, некротический гепатит, холестатическая желтуха
- нарушение со стороны кожи и подкожных тканей
- токсический эпидермальный некролиз, мультиформная эритема
- нарушения со стороны скелетно-мышечной системы и соединительных тканей
- острая почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- удлинение интервала QT на электрокардиограмме
Противопоказания
-повышенная чувствительность к азитромицину, эритромицину, другим макролидным и кетолидным антибиотикам, или другим компонентам препарата
- тяжелые нарушения функции печени и почек
- детский возраст до 18 лет (в связи с наличием красителя)
- период лактации
- редкие наследственные заболевания непереносимости фруктозы, синдром мальабсорбции глюкозы и галактозы или сахаразо-изомальтазная недостаточность.
Лекарственные взаимодействия
Антациды: при одновременном применении антацидов с азитромицином максимальная концентрация азитромицина в плазме крови снижается на 24%, не следует одновременно принимать азитромицин и антациды.
Цетиризин: совместное применение 5-дневного курса азитромицина с цетиризином 20 мг не приводит к фармакокинетическому взаимодействию и значимому изменению в интервале QT.
Диданозин (дидезоксиинозин): совместное применение 1200 мг / сут азитромицина и 400 мг/сут диданозина у ВИЧ-положительных больных, не влияет на равновесное состояние фармакокинетики диданозина по сравнению с плацебо.
Дигоксин и колхицин: совместное применение макролидных антибиотиков, включая азитромицин, с субстратами P-гликопротеина, такими как дигоксин и колхицин приводит к увеличению уровней субстратов P-гликопротеина в сыворотке. Поэтому, если азитромицин и субстраты P-гликопротеина, такие как дигоксин, применяются одновременно, следует учитывать возможность увеличения концентрации дигоксина в сыворотке. Необходимо обеспечить клинический мониторинг и, возможно, контроль над уровнями дигоксина в сыворотке во время лечения азитромицином и после его прекращения.
Зидовудин: при совместном применении азитромицин повышает концентрацию фосфорилированного зидовудина (клинически активного метаболита) в мононуклеарах периферической крови.
Производные эрготамина: Из-за теоретической возможности развития эрготизма, одновременное использование азитромицина с производными спорыньи не рекомендуется.
Азитромицин не взаимодействует с системой цитохрома Р450 печени. Он не участвует в фармакокинетическом лекарственном взаимодействии, как эритромицин и другие макролиды. Азитромицин не индуцирует или инактивирует цитохром P450 с помощью комплекса цитохром-метаболит. Аторвастатин: Совместное применение аторвастатина (10 мг ежедневно) и азитромицина (500 мг ежедневно) не изменяет концентрацию аторвастатина в плазме крови (на основе анализа HMG CoA-редуктазы). Тем не менее, зарегистрированы постмаркетинговые случаи рабдомиолиза у пациентов, получающих азитромицин со статинами.
Карбамазепин: азитромицин не оказывает значительного влияния на уровень карбамазепина в плазме крови или на его активные метаболиты.
Циметидин: изменения фармакокинетики азитромицина не отмечается при приеме циметидина за 2 часа до азитромицина.
Кумариновые пероральные антикоагулянты: азитромицин не меняет антикоагулянтный эффект однократной дозы 15 мг варфарина; получены сообщения об усилении антикоагуляции после совместного приема азитромицина и пероральных кумариновых антикоагулянтов. Хотя причинно-следственная связь не установлена, следует учитывать частоту мониторинга протромбинового времени, при назначении азитромицина больным, получающим пероральные антикоагулянты, типа кумарина.
Циклоспорин: при совместном приеме азитромицина в дозе 500 мг/сутки в течение 3 дней и однократной дозы 10 мг / кг циклоспорина перорально, Cmax и AUC0-5 циклоспорина значительно повышаются. Следует проявлять осторожность, при одновременном применении этих препаратов. Если совместное введение этих препаратов необходимо, следует контролировать уровни циклоспорина и соответствующим образом скорректировать дозу.
Эфавиренз: совместный прием однократной дозы азитромицина 600 мг и 400 мг эфавиренза в день в течение 7 дней не приводит к клинически значимым фармакокинетическим взаимодействиям.
Флуконазол: Общее воздействие и период полувыведения азитромицина не изменяется при совместном введении с флуконазолом, однако, наблюдается клинически незначительное снижение Cmax (18%) азитромицина.
Индинавир: совместный прием однократной дозы 1200 мг азитромицина не оказывает статистически значимого воздействия на фармакокинетику индинавира, вводимого в дозировке 800 мг три раза в день в течение 5 дней.
Метилпреднизолон: азитромицин не проявляет значительного влияния на фармакокинетику метилпреднизолона.
Мидазолам: совместное применение с азитромицином 500 мг / сут в течение 3 дней не вызывает клинически значимых изменений в фармакокинетике и фармакодинамике однократной дозы 15 мг мидазолама.
Нельфинавир: совместное применение азитромицина с нелфинавиром приводит к увеличению концентрации азитромицина. Клинически значимых побочных эффектов не наблюдается и коррекции дозы не требуется.
Рифабутин: Отмечались случаи нейтропении при одновременном применении азитромицина и рифабутина. Нейтропения была связана с применением рифабутина, причинная связь с одновременным приемом азитромицина не установлена.
Силденафил: не имеется доказательств влияния азитромицина (500 мг ежедневно в течение 3 дней) на AUC и Cmax силденафила или его основного циркулирующего метаболита.
Терфенадин: не наблюдается взаимодействия между азитромицином и терфенадином. В редких случаях невозможно полностью исключить вероятность взаимодействия. Теофиллин: не отмечается клинически значимого фармакокинетического взаимодействия между азитромицином и теофиллином при их одновременном применении.
Триазолам: совместное применение азитромицина 500 мг на 1-й день и 250 мг на 2-й день с 0,125 мг триазолама на 2-й день не оказывает существенного влияния на любую из фармакокинетических переменных триазолама.
Триметоприм / сульфаметоксазол: совместное применение триметоприма /сульфаметоксазола DS (160 мг / 800 мг) в течение 7 дней с азитромицином 1200 мг на 7 день не оказывает существенного влияния на максимальную концентрацию, общее воздействие или выведение триметоприма или сульфаметоксазола. Концентрации азитромицина в сыворотке сохраняются в пределах нормы.
Особые указания
Гиперчувствительность. Как и в случае с эритромицином и другими макролидами, сообщалось о серьезных аллергических реакциях, включая ангионевротический отек и анафилаксию (в редких случаях с летальным исходом), острый генерализованный экзентематозный пустулез (AGEP) и лекарственную реакцию с эозинофилией и системными проявлениями (DRESS). Некоторые из этих реакций на азитромицин ведут к развитию рецидивирующих симптомов и требуют более длительного периода наблюдения и лечения.
Гепатотоксичность. Печень является основным органом выведения азитромицина, поэтому его следует с осторожностью назначать пациентам с выраженным заболеванием печени. Сообщались случаи молниеносного гепатита потенциально ведущего к опасной для жизни печеночной недостаточности. У некоторых пациентов, возможно, имелись существующие заболевания печени или они принимали другие гепатотоксические лекарственные средства. В случае появления признаков и симптомов дисфункции печени, таких как быстро развивающаяся астения, связанная с желтухой, темная моча, склонность к кровотечениям или печеночной энцефалопатии, немедленно провести функциональные пробы печени/анализы. При развитии дисфункции печени прекратить прием азитромицина.
Производные алкалоидов спорыньи.У пациентов, получающих производные спорыньи, появление эрготизма спровоцировано одновременным приемом некоторых макролидных антибиотиков. Нет данных относительно возможности взаимодействия между спорыньей и азитромицином. Тем не менее, из-за теоретической возможности развития эрготизма, азитромицин и производные спорыньи принимаются раздельно.
Суперинфекция. Как и в случае любого антибиотика, рекомендуется наблюдение за признаками суперинфекции, вызванное резистентными микроорганизмами, включая грибы.
Диарея, вызванная Clostridium difficile (CDAD). Сообщалось о связанной с Clostridium difficile диареи (CDAD) при применении почти всех антибактериальных средств, включая азитромицин, и которая может варьировать по степени тяжести от легкой диареи до фатального колита. Штаммы C. difficile, продуцирующие гипертоксин A и B, способствуют развитию CDAD. Гипертоксины, продуцируемые штаммом C. difficile, являются причиной повышенной заболеваемости и смертности, поскольку эти инфекции могут быть резистентными к противомикробной терапии, и может потребоваться колэктомия. Поэтому CDAD следует рассматривать у пациентов с диареей во время или после применения любых антибиотиков. Необходимо собрать полный анамнез, поскольку, как сообщалось о случаях CDAD, имевших место через 2 месяца после введения антибактериальных средств. Следует рассмотреть вопрос о прекращении терапии азитромицином и назначении специфического лечения для C. difficile.
Стрептококковые инфекции. Пенициллин обычно является терапией первого ряда для лечения фарингита/ тонзиллита, вызванных Streptococcus pyogenes, а также для профилактики острой ревматической лихорадки. Азитромицин в целом эффективен против стрептококка в ротоглотке, но нет данных, которые подтверждали бы эффективность азитромицина в профилактике острой ревматической лихорадки.
Нарушения функции почек. У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <10 мл / мин) наблюдалось 33% увеличение системного воздействия азитромицина.
Удлинение интервала QT. Пролонгированные сердечная реполяризация и интервал QT, ведущие к риску развития сердечной аритмии и желудочковой тахикардии типа «пируэт» отмечались при лечении с другими макролидами, включая азитромицин. Подобный эффект при применении азитромицина не может быть полностью исключен у пациентов с повышенным риском пролонгированной сердечной реполяризации; поэтому необходимо соблюдать осторожность при лечении пациентов:
• с врожденным или документально подтвержденным удлинением интервала QT
• получающие в настоящее время лечение другими активными веществами, известными как удлиняющие интервал QT, например антиаритмические средства класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; антипсихотические средства, такие как пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам; и фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин
• с нарушением электролитного баланса, особенно в случаях гипокалиемии и гипомагниемии
• с клинически значимой брадикардией, сердечной аритмией или тяжелой сердечной недостаточностью.
Миастения гравис. Обострение симптомов миастении и новое начало синдрома миастении были зарегистрированы у пациентов, получающих азитромицин.
Беременность.
Применение препарата при беременности возможно, только если ожидаемая польза превышает потенциальный риск для плода.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Сумамед®не влияет на скорость реакции при управлении транспортными средствами и работе с другими механизмами.
Передозировка
Нежелательные реакции, замеченные при приеме высоких доз препарата, были схожи с реакциями от приема обычных доз. Симптомы схожи с таковыми при передозировке макролидных антибиотиков и включают обратимую потерю слуха, сильную тошноту, рвоту и диарею. В случае передозировки необходимо принять активированный уголь и проводить симптоматическую терапию, направленную на поддержание жизненных функций организма.
Форма выпуска и упаковка
По 3 таблетки помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой и пленки поливинилхлоридной.
Одну контурную упаковку вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку картонную.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 °C
Хранить в местах недоступных для детей!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечению срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Сумамед®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Азитромицин
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 500 мг
Құрамы
Біртаблетканың құрамында
белсенді зат – 524.109* мг азитромицин дигидраты (500 мг азитромицинге баламалы)
қосымшазаттар: сусыз кальций гидрофосфаты, гипромеллоза 15 мПа·с, жүгері крахмалы, желатинделген крахмал, микрокристалды целлюлоза, натрий лаурилсульфаты, магний стеараты,
қабығыныңқұрамы: гипромеллоза 3 мПа·с, титанның қостотығы (Е171), индигокармин (Е 132), полисорбат 80, тальк.
Сипаттамасы
Үлбірлі қабықпен қапталған, ашық көгілдір түсті, сопақша пішінді, екі жақ беті дөңес, таблетканың бір жақ бетінде «PLIVA» және екінші жақ бетінде «500» белгісі бар таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.
АТХ коды J01FA10
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңірілуі
Пероральді қабылдаудан кейінгі биожетімділігі 37% жуық. Қан сарысуындағы ең жоғарғы концентрациясына препаратты қабылдағаннан кейін 2-3 сағаттан соң жетеді.
Таралуы
Ішке қабылдағанда азитромицин бүкіл организмге тарайды. Азитромициннің тіндегі концентрациясы қан плазмасындағыдан едәуір жоғары (50 есе), бұл препараттың тіндермен айқын байланысын растайды.
Қан сарысуының ақуыздарымен байланысуы плазмалық концентрацияларға байланысты ауытқиды және қан плазмасында 0,5 мкг/мл болғанда 12 %-дан 0,05 мкг/мл болғанда 52 %-ға дейін. Тепе-тең күйдегі таралу көлемі 31,1 л/кг құрайды.
Шығарылуы
Қан плазмасынан соңғы жартылай шығарылу кезеңі тіндерден жартылай шығарылу кезеңін 2-4 күн ішінде толық сипаттайды.
В/і енгізгенде азитромициннің 12% жуық дозасы келесі 3 күн ішінде өзгермеген күйде несеппен шығарылады. Әсіресе азитромициннің жоғарғы концентрациясы өзгермеген күйде адамның өтінде анықталған. Сондай-ақ өтте дезозамин және агликон сақиналарының N- және O-деметилдену, гидроксилдену және конъюгат кладинозасы ыдырауының көмегімен түзілген 10 метаболит анықталған. Сұйықтық хроматографиясы және микробиологиялық талдау нәтижелерін салыстыру азитромицин метаболиттерінің микробиологиялық тұрғыдан белсенді еместігін көрсетті.
Фармакодинамикасы
Әсер ету механизмі
Азитромицин әсер ету ауқымы кең антибиотик, макролидтік антибиотиктер қосалқы тобы – азалидтердің өкілі болып табылады. Азитромициннің әсер ету механизмі рибосомалардың 50S-суббірлігімен байланысуы және полинуклеотидтер синтезіне ықпал болмаған кезде пептидтердің транслокациясын болдырмау есебінен бактериялық ақуыз синтезін тежеуде жатыр.
Резистенттілік механизмі
Азитромицинге айқаспалы резистенттілік туа біткен немесе жүре пайда болған болуы мүмкін. Микроорганизмдердің үш негізгі резистенттілік механизмі бар: мақсатты штаммның өзгеруі, антибиотик тасымалының және антибиотиктер модификациясының өзгеруі.
Азитромицинге резистенттілік эритромицинге резистентті грамтеріс изоляттарда байқалды. Макролидтерге сезімталдықтың төмендеуі уақыт өте байқалды, атап айтқанда Streptococcus pneumoniae және Staphylococcus aureus үшін төмен сезімталдық Streptococcus viridans және Streptococcus agalactiae (В тобы) үшін басқа макролидтер мен линкозамидтерге байқалды.
Сезімталдық
Жүре пайда болған резистенттіліктің таралғыштығы географиялық тұрғыдан және түрлі микроорганизмдерге қатысты уақыт өте өзгеруі мүмкін. Резистенттілік туралы жергілікті дереккөздерден ақпарат жинаған дұрыс, әсіресе ауыр инфекцияларды емдегенде. Қажет болса, аталған мекендегі резистенттілік деңгейін анықтау үшін осы саладағы маманмен кеңесу керек, өйткені осы препаратпен инфекциялардың кейбір типтерін емдеуден пайда болатыны күмәнді.
ӘДЕТТЕГІ
СЕЗІМТАЛ МИКРООРГАНИЗМДЕР |
Аэробты грамоң бактериялар |
Staphylococcus aureus |
Streptococcus pneumoniae |
Streptococcus pyogenes (А тобы) |
Аэробты грамтеріс бактериялар |
Haemophilus influenzae |
Legionella pneumophila |
Moraxella catarrhalis |
Neisseria gonorrhoeae |
Pasteurella multocida |
Анаэробты бактериялар |
Clostridium perfringens |
Fusobacterium spp. |
Prevotella spp. |
Porphyromonas spp. |
Басқа бактериялар |
Chlamydia trachomatis |
РЕЗИСТЕНТТІЛІКТІ ЖЕКЕЛЕГЕН ЖАҒДАЙЛАРДА
ҚАБЫЛДАЙТЫН ТҮРЛЕР |
Аэробты грамоң бактериялар |
ТУА БІТКЕН
РЕЗИСТЕНТТІЛІК |
Аэробты грамоң бактериялар |
Стафилококктар MRSA, MRSE (метициллинге резистентті алтын түсті стафилококк)* |
Анаэробты бактериялар |
*метициллинге резистентті алтын түстістафилококк макролидтерге жүре пайда болған резистенттіліктің өте жоғары дәрежесіне ие және аталған тізімге орналастырылған,өйткені азитромицинге сирек сезімтал
Қолданылуы
Сумамед азитромицинге сезімтал микроорганизмдермен туындаған келесі инфекциялық ауруларды емдеуге арналған:
- фарингит/тонзиллит, синусит, ортаңғы отитті қоса, тыныс жолдарының инфекциялары
- созылмалы бронхиттің жедел өршуін, ауруханадан тыс пневмонияны қоса, төменгі тыныс жолдарының инфекциялары
- тері және жұмсақ тіндер инфекциялары: көшпелі эритема (Лайм ауруының бастапқы сатысы), тілме қабынуы, импетиго, салдарлы пиодерматоздар
- венерологиялық аурулар: Chlamydia trachomatis және Neisseria gonorrhoeae туындатқан жыныс ағзаларының асқынбаған инфекциялары.
Препаратты тағайындау бактерияға қарсы препараттарды тиісті қолдану бойынша ресми ережелерге сәйкес жүргізілуі керек.
Қолдану тәсілі және дозалары
Қолдану тәсілі
Үлбірлі қабықпен қапталған Сумамед 500 мг таблеткаларын күніне бір рет қабылдау керек. Таблеткаларды тұтастай жұту керек.
Үлбірлі қабықпен қапталған Сумамед 500 мг таблеткаларын тамақтануға қарамастан қабылдауға болады.
Дозалау
Егде пациенттерді қоса, ересектер
Жоғарғы және төменгі тыныс жолдарының, тері мен жұмсақ тіндердің инфекцияларын (көшпелі эритеманы қоспағанда) емдегенде азитромициннің жиынтық дозасы 1500 мг құрайды, оны 3 күн бойы (500 мг күніне 1 рет) қабылдау қажет. Chlamydia trachomatis туындаған жыныстық мүшелердің асқынбаған инфекциялары кезінде доза бір реттік пероральді доза түрінде 1000 мг құрайды.
Сезімтал Neisseria gonorrhoeae үшін ұсынылатын доза клиникалық емдеу бойынша жергілікті ұсынымдарға сәйкес 250 мг немесе 500 мг цефтриаксонмен біріктірімдегі 1000 мг немесе 2000 мг азитромицинді құрайды. Пенициллинге және/немесе цефалоспориндерге аллергиядан зардап шегетін пациенттер үшін дәрілік затты тағайындайтын адамдар емдеу бойынша жергілікті ұсынымдарға жүгінуі керек.
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйректің елеусіз дисфункциясы бар пациенттерге (ШСЖ 10-80 мл/мин) дозаны өзгерту қажеттігі жоқ. Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге (ШСЖ <10 мл/мин) азитромицинді сақтықпен қолдану керек.
Бауыр жеткіліксіздігі
Азитромицин бауырда метаболизденіп және өтпен шығарылатындықтан, препаратты ауыр бауыр ауруы бар пациенттерге қолдануға болмайды. Азитромициннің бауыр функциясына әсерін тексеруге бағытталған зерттеулер жүргізілмеген.
Егде пациенттер
Егде жастағы пациенттерге де ересектерге арналған дозаны тағайындайды. Егде пациенттер арасында проаритмогенді жай-күй болуы мүмкін, сондықтан препаратты жүрек аритмиясы және қос бағыттағы тахикардия даму қаупі болғандықтан сақтықпен қолданады.
Жағымсыз әсерлері
Төменде тізілген жағымсыз әсерлер кездесу жиілігіне сәйкес жіктелген. Жиіліктік санаттары MedDRA (Регуляторлық қызмет терминдерінің медициналық сөздігі) белгілеріне сәйкес анықталған: өте жиі (≥1/10); жиі (≥1/100 <1/10 дейін); жиі емес (≥1/1000 <1/100 дейін); сирек (≥1/10000 <1/1000 дейін); өте сирек (<1/10000); белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалануы мүмкін емес).
Өте жиі
- диарея, іш ауыруы, жүрек айнуы, метеоризм
Жиі
- анорексия
- психика тарапынан болатын бұзылыстар
- бас айналуы, бас ауыруы, парестезия, дисгевзия
- нашар көру
- кереңдік
- құсу, диспепсия
- қышыну, бөртпе
- артралгия
- бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан болатын бұзылыстар
- шаршау
- лимфоциттер санының төмендеуі, эозинофилдер санының ұлғаюы, қандағы бикарбонат деңгейінің төмендеуі
Жиі емес
- кандидоз, оральді кандидоз, қынаптық инфекция
- лейкопения, нейтропения
- ангионевроздық ісіну, аса жоғары сезіматалдық
- күйгелектік
- гипестезия, ұйқышылдық, ұйқысыздық
- естудің нашарлауы, тиннитус
- жүрек қағуын сезіну
- гастрит, іш қатуы
- гепатит
- Стивенс-Джонсон синдромы, жарыққа сезімталдық реакциясы, есекжем
- кеуденің ауыруы, ісіну, жалпы дімкәстік сезімі, астения
- АсАТ, АлАТ, қандағы билирубин деңгейінің жоғарылауы, қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы, қандағы креатинин деңгейінің жоғарылауы, қандағы калийдің аномалиялық деңгейлері
Сирек
- үрейлі қозу
- бас айналуы
- бауыр функционалдық тесттерінің аномалиялық нәтижелері
- жедел жайылған экзентематоздық пустулез (AGEP)*
- эозинофилиямен және жүйелік белгілермен дәрілік реакция (DRESS)*
Белгісіз
- жалған жарғақшалы колит
- қан және лимфа жүйесі тарапынан болатын бұзылыстар
- тромбоцитопения, гемолиздік анемия
- иммундық жүйе тарапынан болатын бұзылыстар
- анафилаксиялық реакция
- зат алмасу және тамақтану тарапынан болатын бұзылыстар
- агрессия, мазасыздық
- естен тану, құрысу, психомоторлық аса жоғары белсенділік, аносмия, агевзия, паросмия, миастения гравис
- екіге бағытталған тахикардия, қарыншалық тахикардияны қоса, аритмия
- гипотония
- панкреатит, тіл түсінің өзгеруі
- бауыр және өт шығару жолдары тарапынан болатын бұзылыстар
- өлімге сирек әкелетін бауыр жеткіліксіздігі, шұғыл дамитын гепатит, некроздық гепатит, холестаздық сарғаю
- тері және тері асты тіндері тарапынан болатын бұзылыстар
- уытты эпидермальді некролиз, мультиформалы эритема
- қаңқа-бұлшықет және дәнекер тіндер тарапынан болатын бұзылыстар
- бүйректің жедел жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
- электрокардиограммадағы QT аралығының ұзаруы
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- азитромицинге, эритромицинге, басқа макролидтік және кетолидтік антибиотиктерге немесе препараттың басқа компоненттеріне жоғары сезімталдық
- бауыр мен бүйрек функциясының ауыр бұзылуы
- 18 жасқа дейінгі балалар (бояғыштың болуына байланысты)
- лактация кезеңі
- сирек тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, глюкоза және галактоза мальабсорбциясы синдромы немесе сахаразо-изомальтазалық жеткіліксіздік аурулары
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Антацидтер: антацидтерді азитромицинмен бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы азитромициннің ең жоғарғы концентрациясы 24 %-ға төмендейді, азитромицин мен антацидтерді бір мезгілде қабылдамаған жөн.
Цетиризин: азитромициннің 5 күндік курсын 20 мг цетиризинмен бірге қолдану фармакокинетикалық өзара әрекеттесуге және QT аралығының өзгерісіне алып келмеді.
Диданозин (дидезоксиинозин): тәулігіне 1200 мг азитромицин мен тәулігіне 400 мг диданозинді АИТВ – оң науқаста бірге қолдану плацебомен салыстырғанда диданозин фармакокинетикасының тепе-тең жай-күйіне әсер етпейді.
Дигоксин және колхицин: азитромицинді қоса, макролидтік антибиотиктерді дигоксин және колхицин сияқты P-гликопротеин субстраттарымен бірге қолдану сарысудағы P-гликопротеин субстраттары деңгейінің ұлғаюына әкеледі. Сондықтан, егер азитромицин мен дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттары бір уақытта қолданылса сарысудағы дигоксин концентрациясының ұлғаю ықтималдығын ескеру керек. Клиникалық мониторингті қамтамасыз ету қажет және азитромицинмен емдеу уақытында және оны тоқтатқаннан кейін сарысудағы дигоксин деңгейлерін бақылау керек болуы ықтимал.
Зидовудин: бірге қолданғанда азитромицин шеткері қанның мононуклеарларындағы фосфорланған зидовудиннің (клиникалық тұрғыдан белсенді метаболит) концентрациясын жоғарылатады.
Эрготамин туындылары: эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігінен, азитромицинді қастауыш туындыларымен бір мезгілде пайдалану ұсынылмайды. Азитромицин бауырдың Р450 цитохромы жүйесімен әрекеттеспейді. Ол эритромицин және басқа макролидтер сияқты фармакокинетикалық дәрілік өзара әрекеттесуге қатыспайды. Азитромицин цитохром-метаболит кешенінің көмегімен P450 цитохромын индукцияламайды немесе белсенділігін жоймайды.
Аторвастатин: аторвастатинді (10 мг күн сайын) және азитромицинді (500 мг күн сайын) бірге қолдану қан плазмасындағы аторвастатин концентрациясын (HMG CoA-редуктаза талдауы негізінде) өзгертпеген. Дегенмен, азитромицинді статиндермен қоса қабылдаған пациенттерде маркетингтен кейін рабдомиолиз жағдайлары тіркелген.
Карбамазепин:азитромицин қан плазмасындағы карбамазепин деңгейіне немесе оның белсенді метаболиттеріне елеулі әсер етпеген.
Циметидин: азитромицин фармакокинетикасының өзгеруі циметидинді азитромицин алдында 2 сағат бұрын қабылданғанда байқалмады.
Кумариндік пероральді антикоагулянттар: 15 мг варфариннің бір реттік дозасының антикоагулянттық әсерін азитромицин өзгертпейді; азитромицинді және пероральді кумаринді антикоагулянттарды бірге қабылдаудан кейін антикоагуляция күшейгені туралы хабарламалар алынған. Себеп-салдарлы байланысы анықталмаса да, кумарин типті пероральді антикоагулянттарды қабылдайтын науқастарға азитромицин тағайындағанда протромбиндік уақыт мониторингінің жиілігін ескеру керек.
Циклоспорин:3 күн бойы тәулігіне 500 мг дозада азитромицин мен пероральді түрде циклоспориннің 10 мг / кг бір реттік дозасын бірге қабылдағанда циклоспориннің Cmaxжәне AUC0-5 едәуір жоғарылайды. Бұл препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақ болу керек. Егер бұл препараттарды бірге енгізу қажет болса, циклоспорин деңгейін бақылау және тиісті түрде дозаны түзету керек.
Эфавиренз: 7 күн бойына күніне бір реттік дозада азитромицин 600 мг және 400 мг эфавирензді бірге қабылдау клиникалық елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесулерге алып келмейді.
Флуконазол: азитромициннің жалпы әсері және жартылай шығарылу кезеңі флуконазолмен бірге енгізгенде өзгермеді, алайда азитромициннің Cmax (18%) клиникалық елеусіз төмендегені байқалды.
Индинавир: 1200 мг азитромицинді бір реттік дозада бірге қабылдау 5 күн бойына күніне үш рет 800 мг дозада енгізілген индинавир фармакокинетикасына статистикалық елеулі әсер етпеді.
Метилпреднизолон: азитромицин метилпреднизолонныңфармакокинетикасына елеулі әсер көрсетпеді.
Мидазолам: 3 күн бойы 500 мг/тәулік азитромицинмен мидазоламның 15 мг бір реттік дозасын бірге қолдану фармакокинетикасында және фармакодинамикасында клиникалық елеулі өзгерістер туындатпайды.
Нельфинавир: азитромицин мен нелфинавирді бірге қолдану азитромицин концентрациясының артуына алып келеді. Клиникалық елеулі жағымсыз әсерлері байқалмады және доза түзету талап етілмейді.
Рифабутин: азитромицин мен рифабутинді бір мезгілде қолданғанда нейтропения жағдайлары белгіленді. Нейтропения рифабутин қолдануға байланысты болса да, азитромицинді бір мезгілде қолданумен себепті байланысы анықталмады.
Силденафил: азитромициннің (500 мг күн сайын 3 күн бойы) силденафилдің AUC және Cmaxнемесе оның айналымдағы негізгі метаболитінің әсеріне дәлел жоқ.
Терфенадин:азитромицин және терфенадин арасында өзара әрекеттесулер байқалмады. Сирек жағдайларда өзара әрекеттесулерінің ықтималдығын толық жоққа шығару мүмкін емес.
Теофиллин: азитромицин және теофиллин арасында оларды бір мезгілде қолданғанда клиникалық елеулі фармакокинетикалықөзара әрекеттесулері белгіленбеді.
Триазолам: 1-күнінде 500 мг азитромицин және 2-күні 250 мг азитромицинді 2-күні 0,125 мг триазоламмен бірге қолдану триазолам фармакокинетикалық кез келген өзгергіштігіне елеулі әсер етпеді.
Триметоприм/сульфаметоксазол:7 күн бойына триметоприм/сульфаметоксазолды DS (160 мг/800 мг) 7 күні азитромицинмен 1200 мг бірге қолдану триметоприм немесе сульфаметоксазолдың ең жоғарғы концентрациясына, жалпы әсеріне немесе шығарылуына елеулі әсер етпеді. Сарысудағы азитромицин концентрациялары қалып шегінде сақталады.
Айрықша нұсқаулар
Аса жоғары сезімталдық. Эритромицинмен және басқа макролидтермен жағдайдағы сияқты, ангионевроздық ісінуді және анафилаксияны (сирек жағдайларда өліммен аяқталатын), жедел жайылған экзентематоздық пустулезді (AGEP) және эозинофилиямен және жүйелі белгілермен дәрілік реакцияны (DRESS) қоса, күрделі аллергиялық реакциялар туралы хабарланды. Азитромицинге реакциялардың кейбіреулері қайталанатын симптомдар дамуына алып келеді және бақылау мен емдеудің ұзағырақ кезеңін талап етеді.
Гепатоуыттылық. Бауыр азитромицин шығарылуы үшін негізгі ағза болып табылады, сондықтан оны айқын бауыр ауруы бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Өмірге қауіпті бауыр жеткіліксіздігіне әкелу ықтималдығы зор шұғыл сипатты гепатит жағдайлары хабарланған. Кейбір пациенттерде бауыр аурулары бар болуы немесе олардың гепатоуытты дәрілік заттарды қабылдағаны орын алуы мүмкін.
Жылдам дамитын астения, сарғаюға байланысты несеп күңгірттенуі, қан кетуге бейімділік немесе бауыр энцефалопатиясы сияқты бауыр дисфункциясының белгілері мен симптомдары пайда болған жағдайда бауырдың функционалдық сынамасы/талдауын дереу жүргізу керек.
Бауыр дисфункциясы дамығанда азитромицин қабылдауды тоқтату керек. Қастауыш алкалоидтарының туындылары. Қастауыш туындыларын қабылдайтын пациенттерде эрготизм пайда болуына кейбір макролидті антибиотиктерді бір мезгілде қабылдау түрткі болды. Қастауыш және азитромицин арасындағы өзара әрекеттесулеріне қатысты мүмкіндігінің деректері жоқ. Дегенмен, эрготизм дамуының теориялық мүмкіндігінен азитромицин және қастауыш туындылары бөлек қабылданады.
Суперинфекция. Кез келген антибиотик жағдайындағы сияқты зеңдерді қоса, резистентті микроорганизмдерден туындаған асқын инфекция белгілеріне бақылау ұсынылады.
Clostridium difficile (CDAD) туындатқан диарея.Азитромицинді қоса, барлық бактерияға қарсы дәрілерді дерлік қолданғанда Clostridium difficile байланысты диарея (CDAD) туралы хабарланды және ауырлық дәрежесі жеңіл диареядан фатальді колитке дейін ауытқуы мүмкін. A және B гипертоксинін өндіретін C. Difficileштаммдары CDAD дамуына ықпал етеді. C. Difficile штаммымен өндірілетін гипертоксиндер жоғарғы дәрежеде аурушаңдықтың және өлімнің себебі болып табылады, өйткені бұл инфекциялар микробқа қарсы емге резистентті болуы мүмкін және колэктомия талап етілуі мүмкін. Сондықтан CDAD кез келген антибиотиктерді қолдану кезінде немесе одан кейін диареясы бар пациенттерде қарастыру керек. Толық анамнез жинау қажет, өйткені, бактериялық дәрілерді енгізгеннен кейін 2 айдан соң орын алған CDAD жағдайлары туралы хабарланды. Азитромицинмен емді тоқтату және C. Difficile үшін спецификалық ем тағайындау туралы мәселені қарастыру керек.
Стрептококктық инфекциялар. Пенициллин әдеттеStreptococcus pyogenes туындатқан фарингитті/тонзиллитті емдеу үшін, сондай-ақ жедел ревматизмдік қызбаның профилактикасы үшін бірінші қатардағы ем болып табылады. Азитромицин жалпы алғанда, ауыз жұтқыншақтағы стрептококқа қарсы тиімді, бірақ жедел ревматизмдік қызбаның профилактикасында азитромициннің тиімділігін растайтын деректер жоқ.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде (ШСЖ <10 мл / мин) азитромициннің жүйелік әсерінің 33% артқаны бақыланды.
QT аралығының ұзаруы. Жүрек аритмиясы мен «пируэт» типті қарыншалық тахикардияның даму қаупіне әкелетін ұзаққа созылатын жүрек реполяризациясы мен QT аралығы азитромицинді қоса, басқа да макролидтермен емдегенде байқалған. Азитромицинді қолдану кезіндегі осындай әсерді ұзаққа созылатын жүрек реполяризациясының жоғарғы қаупі бар пациенттерде толығымен жоққа шығару мүмкін емес; сондықтан мына пациенттерді емдегенде сақ болу қажет:
• туа біткен немесе QT аралығының ұзаруы құжаттамалық расталған
• қазіргі кезде QT аралығын ұзартатыны белгілі басқа да белсенді заттармен емделіп жүрген, мысалы IA класы (хинидин және прокаинамид) және III класының (дофетилид, амиодарон және соталол) аритмияға қарсы дәрілері, цизаприд және терфенадин; пимозид сияқты психозға қарсы дәрілер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондар
• электролиттік теңгерімі бұзылған, әсіресе гипокалиемия және гипомагниемия жағдайларында
• клиникалық елеулі брадикардиямен, жүрек аритмиясы немесе жүректің ауыр жеткіліксіздігімен.
Миастения гравис. Миастения симптомдарының өршуі және миастения синдромының жаңадан басталуы азитромицин қабылдайтын пациенттерде тіркелген.
Жүктілік
Болжамды пайдасы шарана үшін потенциалды қаупінен астам болған кезде препаратты жүктілікте қолдану мүмкіндігі бар.
Дәрілікзаттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Сумамед®көлік құралдарын басқарғанда және басқа да механизмдермен жұмыс істегенде реакция жылдамдығына әсер етпейді.
Артық дозалануы
Препараттың жоғары дозаларын қабылдағанда байқалған жағымсыз реакциялар әдеттегі дозаларды қабылдағандағы реакцияларға ұқсас болды. Симптомдары макролидтік антибиотиктермен артық дозалану кезіндегі осындайларға ұқсас және оған қайтымды естімей қалу, қатты жүрек айнуы, құсу және диарея кіреді. Артық дозаланған жағдайда белсендірілген көмір қолдану және организмнің өмірлік маңызы бар функцияларын демеуге бағытталған симптоматикалық ем жүргізу керек.
Шығарылу түрі және қаптамасы
3 таблеткадан алюминий фольгадан және поливинилхлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.
Бір ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
25°C-ден аспайтын температурада сақтау керек
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы