Торговое название
Сумамед®
Международное непатентованное название
Азитромицин
Лекарственная форма
Таблетки диспергируемые 250 мг, 500 мг, 1000 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество – азитромицина дигидрата 262.055* мг (эквивалентно 250 мг азитромицина), азитромицина дигидрата 524.109* мг (эквивалентно 500 мг азитромицина), азитромицина дигидрата 1048.218* мг (эквивалентно 1000 мг азитромицина)
вспомогательные вещества: натрия сахарин дигидрат форма, целлюлоза микрокристаллическая (101), целлюлоза микрокристаллическая (102), кросповидон тип А, повидон, натрия лаурилсульфат, кремний диоксид коллоидный, магния стеарат, ароматизатор, аспартам.
Описание
Таблетки, белого или почти белого цвета, круглой, плоской формы, со скошенными краями, с линией разлома на одной стороне и с тиснением TEVA 250 на другой стороне (для дозировки 250 мг).
Таблетки, белого или почти белого цвета, круглой, плоской формы, с линией разлома на одной стороне и с тиснением TEVA 500 на другой стороне (для дозировки 500 мг).
Таблетки, белого или почти белого цвета, круглой, плоской формы, с перпендикулярными линиями разлома на одной стороне и с тиснением TEVA 1000 на другой стороне (для дозировки 1000 мг).
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного применения. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Азитромицин.
Код АТХ J01FA10
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание
Биодоступность препарата после перорального приема составляет примерно 37%. Максимальная концентрация препарата в плазме крови достигается через 2-3 часа после приема. Средний показатель максимальной концентрации (Cmax), наблюдаемой после приема однократной дозы 500 мг, составляет примерно 0,4 мкг/мл.
Распределение
После приема внутрь азитромицин широко распределяется по всему организму. Концентрация азитромицина в тканях заметно выше, чем в плазме крови (эта разница может достигать 50-кратной величины), что свидетельствует о сильном связывании препарата с тканями.
После однократного приема дозы величиной 500 мг концентрация препарата в тканях-мишенях (таких, как легкие, миндалины и предстательная железа) превышает МПК90 для вероятных патогенов.
Высокие концентрации азитромицина определялись в фагоцитах, причем фагоциты в ходе активного фагоцитоза выделяют более высокие концентрации азитромицина, чем неактивные фагоциты, т.е. показатели концентрации азитромицина в очагах воспаления были высокими.
Степень связывания препарата с белками сыворотки крови варьирует в зависимости от его концентрации, составляя от 12% (при концентрации 0,5 микрограмм/мл) до 52% (при концентрации 0,05 микрограмм/мл). Расчетная средняя величина объема распределения в равновесном состоянии (VVss) составляет 31,1 л/кг.
Биотрансформация и выведение
Величина периода полувыведения из плазмы крови в конечной фазе довольно близко отображает период полувыведения препарата из тканей, который составляет 2-4 дня. Примерно 12% от введенной внутривенно дозы азитромицина выводится в неизмененном виде с мочой в течение следующих трех суток. В особенности высокая концентрация неизмененного азитромицина определяется в желчи человека. Кроме этого, в желчи были обнаружены десять метаболитов, которые образуются посредством N- и O-деметилирования, гидроксилирования колец дезозамина и агликона, а также расщепления конъюгата кладинозы. Сопоставление результатов жидкостной хроматографии и микробиологических анализов показало, что метаболиты азитромицина не обладают микробиологической активностью.
Фармакокинетика у особых категорий пациентов
Нарушения функции почек
После однократного приема внутрь дозы азитромицина, равной 1 г, средние показатели Cmax и AUC0-120 у пациентов с нарушениями функции почек легкой или умеренной степени (скорость клубочковой фильтрации 10-80 мл/мин) были на, соответственно, 5,1% и 4,2% выше, чем у лиц с нормальной функцией почек (СКФ> 80 мл/мин). У пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек средние показатели Cmax и AUC0-120 были, соответственно, на 61% и 35% выше по сравнению с нормой.
Нарушения функции печени
У пациентов с нарушениями функции печени легкой или умеренной степени отсутствуют признаки выраженных изменений фармакокинетики азитромицина в сыворотке крови по сравнению с нормальной функцией печени. У этих пациентов, по всей видимости, увеличивается содержание азитромицина в моче, что, вероятно, является компенсаторной реакцией на снижение печеночного клиренса препарата.
Лица пожилого возраста
Показатели фармакокинетики азитромицина у пожилых мужчин были схожими с таковыми у взрослых молодых людей. У пожилых женщин наблюдались более высокие показатели максимальной концентрации препарата (на 30-50% выше нормы); тем не менее, какая-либо значимая кумуляция препарата при этом отсутствовала.
У добровольцев пожилого возраста (>65 лет), после 5-дневного курса препарата всегда наблюдались более высокие (на 29%) показатели AUC, чем у более молодых добровольцев (<40 лет). Однако эти отличия не рассматриваются как клинически значимые; таким образом, необходимость в коррекции величины дозы отсутствует.
Применение препарата у детей
Фармакокинетику препарата изучали у детей в возрасте от 4 месяцев до 15 лет, получавших препарат в виде капсул, гранул или суспензии. За дозой 10 мг/кг в день 1 следовала доза 5 мг/кг в дни 2-5; достигнутые при этом показатели Cmax были немного ниже, чем у взрослых – 224 микрограмм/л (у детей грудного возраста, у детей ясельного возраста и у детей в возрасте 0,6 года – 5 лет после 3 дней применения препарата) и 383 микрограмм/л у детей и подростков в возрасте 6-15 лет. Показатели t1/2 через 36 ч у более старших детей и у подростков находились в пределах ожидаемых значений для взрослых.
Фармакодинамика
Механизм действия
Азитромицин представляет собой макролидный антибиотик, относящийся к азалидной группе. Его молекула образуется посредством добавления атома азота к лактоновому кольцу молекулы эритромицина A. Механизм действия азитромицина основывается на его способности подавлять синтез белков бактерий посредством связывания с рибосомальной субъединицей 50s и ингибирования процесса транслокации пептидов.
Взаимосвязь между фармакодинамикой и фармакокинетикой препарата
Для азитромицина основными ФК/ФД параметрами, которые наилучшим образом коррелируют с его эффективностью, являются площадь под фармакокинетической кривой (AUC) и минимальная подавляющая концентрация (МПК).
Механизмы резистентности:
Резистентность микроорганизмов к азитромицину может быть как первичной, так и приобретенной. Существуют три основных механизма резистентности бактерий к антибиотикам: изменение сайта-мишени, изменения процессов клеточного транспорта антибиотиков и модификация антибиотика.
Резистентность грамположительных организмов к антибиотикам-макролидам как правило связана с изменением сайта связывания антибактериального препарата. Резистентность по типу MLSB (см. ниже), которая может носить конститутивный (у стафилококков) или индуцированный воздействием определенных макролидов (у стафилококков и стрептококков) характер, опосредована множеством приобретенных генов (семейство генов erm), отвечающих за ферменты группы метилаз, направленные на центр пептидилтрансферазы 23S субъединицы рибосомальной РНК.
Метилирование препятствует связыванию антибактериальных препаратов с рибосомами и служит источником перекрестной резистентности к макролидам (ко всем препаратам макролидного ряда, если эта резистентность носит конститутивный характер), линкозамидам и стрептограминам типа B (это не относится, однако, к стрептограминам типа A). К менее частым механизмам резистентности относятся расщепление антибактериальных препаратов при помощи инактивирующих ферментов, таких как эстеразы, и активный эффлюкс (выброс) молекул антибиотика из бактериальной клетки.
Грамотрицательные микроорганизмы могут обладать первичной резистентностью к макролидам ввиду неспособности макролидных антибиотиков эффективно проникать через внешнюю клеточную мембрану. Те макролиды, которые характеризуются лучшей проникающей способностью, могут обладать активностью в отношении некоторых грамотрицательных микроорганизмов.
Более того, грамотрицательные микроорганизмы могут продуцировать рибосомную метилазу или ферменты, инактивирующие макролиды.
Пограничные значения
Пограничные значения чувствительности к азитромицину для типичных бактериальных патогенов:
Европейский комитет по исследованию чувствительности к антимикробным препаратам (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST)
Патогены |
Пограничное значение МПК (мг/л) |
|
Чувствительный (мг/л) |
Резистентный (мг/л) |
|
Staphylococcus
spp. |
≤
1 |
>
2 |
Streptococcus spp. (группы A, B, C, G) |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Streptococcus
pneumoniae |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Haemophilus
influenzae |
≤
0,125 |
>
4 |
Moraxella
catarrhalis |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Neisseria
gonorrhoeae |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Чувствительность
Частота приобретенной резистентности у определенных видов микроорганизмов может изменяться как со временем, так и в зависимости от географической зоны, поэтому желательно обладать местной информацией по резистентности к препарату (особенно когда речь идет о лечении тяжелых инфекций).
Таблица чувствительности
Обычно
чувствительные виды |
Аэробные
грамотрицательные микроорганизмы |
Haemophilus
influenzae* Moraxella
catarrhalis* Другие
микроорганизмы Chlamydophila pneumoniae Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycobacterium
avium Mycoplasma
pneumoniae* |
Виды
микроорганизмов, в отношении которых возможны проблемы, связанные с
приобретенной резистентностью |
Аэробные
грамположительные микроорганизмы Staphylococcus aureus* Streptococcus agalactiae Streptococcus pneumoniae* Streptococcus pyogenes* Другие
микроорганизмы Ureaplasma
urealyticum |
Микроорганизмы,
характеризующиеся первичной резистентностью Аэробные
грамположительные микроорганизмы Staphylococcus aureus – метициллин-резистентные и эритромицин-резистентные
штаммы Streptococcus pneumoniae – пенициллин-резистентные штаммы Аэробные
грамотрицательные микроорганизмы Escherichia coli Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Анаэробные
грамотрицательные микроорганизмы группа Bacteroides fragilis |
* Клиническую эффективность препарата подтверждает выделение чувствительных микроорганизмов, если препарат применяется при утвержденных клинических показаниях.
Показания к применению
Сумамед®показан для лечения следующих инфекций, вызываемых микроорганизмами, чувствительными к азитромицину:
- острый бактериальный синусит (диагностированный надлежащим образом);
- острое воспаление среднего уха бактериальной этиологии (диагностированное надлежащим образом);
- фарингит/тонзиллит (стрептококковые инфекции);
- обострение хронического бронхита (диагностированное надлежащим образом);
- внебольничная пневмония легкой или умеренной степени тяжести;
- инфекции кожи и мягких тканей легкой или умеренной степени тяжести, например, фолликулит, флегмона и рожистое воспаление;
- мигрирующая эритема (первая стадия болезни Лайма) в случае, если антибиотики первого и второго ряда (доксициклин, амоксициллин и цефуроксим аксетил) противопоказаны (применение при мигрирующей эритеме).
- неосложненный уретрит и цервицит, вызванный Chlamydia trachomatis.
Назначение препарата должно проводиться в соответствии с официальными правилами по надлежащему применению антибактериальных препаратов.
Способ применения и дозы
Дозировка
Сумамед® таблетки диспергируемые следует применять в виде однократной суточной дозы. Продолжительность лечения различных инфекционных заболеваний приводится ниже.
Взрослые, дети и подростки массой тела от 45 кг и выше:
Общая курсовая доза составляет 1500 мг, которая делится на 500 мг один раз в день в течение 3 дней. Как вариант, та же общая курсовая доза (1500 мг) может применяться на протяжении срока продолжительностью 5 дней – 500 мг в виде однократной дозы в первый день с последующим приемом в дозе 250 мг один раз в сутки в дни 2–5.
При лечении неосложненных заболеваний, передающихся половым путем, вызванных Chlamydia trachomatis, назначается однократная доза, равная 1 г.
При лечении мигрирующей эритемы общая курсовая доза азитромицина составляет 3 г и вводится по следующей схеме:1 г в день 1, а затем по 500 мг каждый день с дня 2 по день 5, один раз в сутки.
Дети и подростки массой тела менее 45 кг:
Как правило, рекомендуемая доза составляет 10 мг/кг/сут; применяется в виде однократной дозы на протяжении 3 дней подряд (максимальная величина дозы – 30 мг/кг). Как вариант, ту же общую курсовую дозу можно разделить на 5 дней; при этом в первый день препарат применяют в дозе 10 мг/кг, а в последующие четыре дня – в дозе 5 мг/кг/сут. Максимальная величина общей курсовой дозы у детей составляет 1500 мг.
Для обеспечения правильной дозировки у детей с определенной массой тела лучше могут подходить иные фармацевтические формы препарата.
Лица пожилого возраста:
У пожилых людей применяется та же дозировка, что и у более молодых взрослых людей. Поскольку среди пожилых пациентов часто отмечается предрасположенность к аритмиям сердца, необходимо соблюдать особую осторожность ввиду риска возникновения аритмий сердца и желудочковой тахикардии по типу «пируэт».
Нарушения функции почек:
У пациентов с нарушениями функции почек легкой или умеренной степени (СКФ 10–80 мл/мин) коррекции дозы не требуется. Необходимо соблюдать осторожность при назначении азитромицина у пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек (СКФ <10 мл/мин).
Нарушения функции печени:
У пациентов с нарушениями функции печени легкой или средней степени тяжести (класса А или В по шкале Чайлд–Пью) коррекции дозы не требуется. Поскольку азитромицин метаболизируется в печени и выводится с желчью, у пациентов с серьезными заболеваниями печени азитромицин следует применять с осторожностью. Исследования по применению азитромицина у этих категорий пациентов не проводились.
Способ применения
Таблетку следует растворить в достаточном объеме жидкости, например, воды, яблочного или апельсинового сока (не менее 30 мл), помешивая до получения высокодисперсной суспензии. После того, как пациент проглотил суспензию, остаток на стенках сосуда необходимо повторно растворить в небольшом объеме воды и проглотить. Растворимые таблетки можно принимать независимо от приема пищи.
Побочные действия
Ниже описаны нежелательные реакции, установленные в ходе клинических испытаний и пострегистрационного надзора, приведенные по классам системно-органной классификации и частоте. Нежелательные реакции, установленные в ходе пострегистрационного применения препарата, приведены курсивом. Явления следующим образом условно сгруппированы по частоте:
- Очень часто (≥ 1/10),Часто (от ≥ 1/100 до <1/10), Нечасто (от ≥1/1000 до <1/100), Редко (от ≥ 1/10 000 до <1/1000), Частота неизвестна (невозможно установить на основании имеющихся данных).
В рамках каждой группы по частоте нежелательные явления располагаются в порядке убывания степени серьезности.
Часто (от ≥ 1/100 до <1/10)
- нервозность, бессонница
- головная боль
Нечасто (от ≥1/1000 до <1/100)
- кандидоз, вагинальные инфекции, пневмония, грибковые инфекции, бактериальные инфекции, фарингит, гастроэнтерит, нарушения со стороны дыхательной системы, ринит, кандидоз ротовой полости
- лейкопения, нейтропения, эозинофилия
- ангионевротический отек, реакции гиперчувствительности
- анорексия
- головокружение, сонливость, дисгевзия, парестезия
- нарушения зрения
- нарушения со стороны уха, головокружение
Редко (от ≥ 1/10 000 до <1/1000)
- возбуждение
Частота неизвестна
-псевдомембранозный колит
- тромбоцитопения, гемолитическая анемия
- анафилактический шок,в том числе отек (в редких случаях приводящий к смерти)
- агрессия, тревожность, делирий, галлюцинации
-обморок, судороги, гипестезия, психомоторная гиперактивность, аносмия (потеря обоняния), агевзия (потеря вкуса), паросмия, тяжелая псевдопаралитическая миастения
- нарушения слуха, в том числе глухота и/или шум в ушах Нежелательные реакции, которые возможно или вероятно связаны с применением азитромицина (по данным клинических испытаний и пострегистрационного надзора): Очень часто (≥ 1/10)
- диарея
Часто (от ≥ 1/100 до <1/10)
- рвота, боль в животе, тошнота
- снижение числа лимфоцитов, повышение числа эозинофилов, снижение концентрации бикарбоната в крови, повышение числа базофилов, повышение числа моноцитов, повышение числа нейтрофилов
Нечасто (от ≥1/1000 до <1/100)
- учащенное сердцебиение
- приливы жара
- одышка, носовое кровотечение
- запоры, метеоризм, диспепсия, гастрит, дисфагия, вздутие живота, сухость во рту, отрыжка, изъязвление слизистой рта, гиперсекреция слюны
- сыпь, зуд, крапивница, дерматит, сухость кожи, гипергидроз
- остеоартрит, миалгия, боль в спине, боль в шее
- дизурия, боль в области почки
- метроррагия, нарушения со стороны яичек
- отек, астения, недомогание, повышенная утомляемость, отек тканей лица, боль в грудной клетке, пирексия, боль, периферические отеки
-повышение уровня аспартатаминотрансферазы, повышение уровня аланинаминотрансферазы, повышение уровня билирубина в крови, повышение концентрации мочевины в крови, повышение концентрации креатинина в крови, отклонение содержания калия в крови от нормы, повышение концентрации щелочной фосфатазы в крови, повышение концентрации хлоридов, повышение концентрации глюкозы, повышение числа тромбоцитов, снижение гематокрита, увеличение концентрации бикарбоната, отклонение содержания натрия от нормы
- послепроцедурные осложнения
Редко (от ≥ 1/10 000 до <1/1000)
- Нарушения функции печени, холестастическая желтуха
-Реакция фоточувствительности, острый генерализованный экзантематозный пустулез (ОГЭП)2
Частота неизвестна
- пируэтная желудочковая тахикардия и аритмия, в том числе желудочковая тахикардия, удлинение интервала QT на электрокардиограмме
- гипотензия
- панкреатит, изменение цвета языка
- печеночная недостаточность (редко становившаяся причиной смертельного исхода), фульминантный гепатит, некроз печени
- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, полиморфная эритема, реакция на лекарственный препарат с эозинофилией и системной симптоматикой (Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS)
- артралгия
- острая почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
Нежелательные реакции, возможно или вероятно связанные с профилактикой и лечением инфекций, вызванных комплексом Mycobacterium avium (по данным клинических испытаний и пострегистрационного надзора). По своему характеру и частоте возникновения эти нежелательные реакции отличаются от реакций, отмечаемых при использовании лекарственных форм с немедленным высвобождением или с пролонгированным высвобождением действующего вещества:
Очень часто (≥ 1/10)
- диарея, боль в животе, тошнота, метеоризм, дискомфорт в области живота, жидкий стул
Часто (от ≥ 1/100 до <1/10)
- анорексия
- головокружение, головная боль, парестезии, дисгевзия
- нарушения зрения
- глухота
- сыпь, зуд
- артралгия
- повышенная утомляемость
Нечасто (от ≥1/1000 до <1/100)
- гипестезия
- нарушения слуха, шум в ушах
- учащенное сердцебиение
- гепатит
- синдром Стивенса-Джонсона, реакция фоточувствительности
- астения, недомогание
Противопоказания
- гиперчувствительность к азитромицину, эритромицину, а также к любым макролидным или кетолидным антибиотикам, или к любому из вспомогательных веществ
- первый триместр беременности и период лактации
Лекарственные взаимодействия
Антациды (препараты, снижающие кислотность желудочного содержимого). Эти препараты нельзя принимать одновременно. Азитромицин следует принимать за 1 час до или через 2 часа после приема антацидов.
Цетиризин. У здоровых добровольцев одновременное применение 5-дневного курса азитромицина и цетиризина в дозе 20 мг не сопровождалось какими-либо фармакокинетическими взаимодействиями и не вызывало существенных изменений интервала QT в равновесном состоянии.
Диданозин (Дидезоксиинозин). Применение азитромицина в дозе 1200 мг/сут вместе с диданозином в дозе 400 мг/сут, не оказывает влияния на показатели фармакокинетики диданозина.
Дигоксин (субстраты P-gp). Как отмечается в литературе, сопутствующее применение антибиотиков макролидного ряда (в том числе азитромицина) с препаратами, являющимися субстратом P-гликопротеина (такими как дигоксин), приводит к увеличению концентрации субстрата P-гликопротеина в сыворотке крови. Таким образом, если азитромицин и субстраты P-gp, такие как дигоксин, применяются параллельно, необходимо учитывать возможность повышения концентрации соответствующего субстрата в сыворотке крови.
Дигоксин и колхицин (субстраты P-gp).
Одновременное применение макролидных антибиотиков, в том числе азитромицина, с субстратами P-гликопротеина, такими как дигоксин и колхицин приводит к увеличению сывороточных уровней субстратов P-гликопротеина. Поэтому при одновременном применении азитромицина и субстратов P-гликопротеина, таких как дигоксин, следует помнить о возможности повышения концентраций субстратов P-гликопротеина в сыворотке.
Зидовудин. Азитромицин в однократной дозе 1000 мг и в многократных дозах 1200 или 600 мг не оказываетвыраженного влияния на показатели фармакокинетики в плазме крови или на выведение с мочой зидовудина или его глюкуронидного метаболита. Тем не менее, прием азитромицина вызывал увеличение концентрации фосфорилированного зидовудина (клинически активного метаболита) в мононуклеарных клетках периферической крови).
Азитромицин не характеризуется существенным взаимодействием с ферментной системой цитохрома P450 печени. Принято считать, что этот препарат не участвует в фармакокинетических лекарственных взаимодействиях, характерных для эритромицина и других антибиотиков макролидного ряда. Азитромицину не присуща индукция или инактивация цитохромом P450 печени, опосредованная комплексом «цитохром-метаболит».
Алкалоиды спорыньи. Ввиду теоретической возможности возникновения эрготизма одновременное использование азитромицина с производными алкалоидов спорыньи не рекомендуется.
Астемизол, альфентанил. Данные о взаимодействии с астемизолом или альфентанилом отсутствуют. Необходимо соблюдать осторожность при сопутствующем применении этих препаратов с азитромицином, потому что известно о потенцирующем эффекте этих препаратов при сопутствующем их применении с антибиотиком макролидного ряда эритромицином.
Аторвастатин. Сопутствующее применение аторвастатина (10 мг в сутки) с азитромицином (500 мг в сутки) не оказывает влияния на концентрацию аторвастатина в плазме крови (по данным анализа ингибирования ГМГ-КоА редуктазы). Однако следует учитывать, что в пострегистрационном периоде отмечались случаи рабдомиолиза у пациентов, которые получали азитромицин в комбинации со статинами.
Карбамазепин. Не наблюдалось значимого влияния на концентрацию в плазме крови карбамазепина или его активного метаболита у пациентов, параллельно получавших азитромицин.
Цизаприд. Цизаприд метаболизируется в печени ферментом CYP 3A4. Поскольку макролиды ингибируют этот фермент, сопутствующее применение цизаприда может увеличивать частоту удлинения интервала QT, желудочковых аритмий и пируэтной желудочковой тахикардии.
Циметидин. При совместном приеме циметидина не наблюдалось какого-либо влияния на фармакокинетику азитромицина.
Пероральные антикоагулянты по типу кумарина.Азитромицин не влияет на антикоагулянтный эффект однократной дозы варфарина (15 мг), которую принимали здоровые добровольцы. В пострегистрационном периоде имелись сообщения об усилении антикоагулянтного эффекта при сопутствующем применении азитромицина с пероральными антикоагулянтами по типу кумарина. Хотя соответствующая причинно-следственная связь установлена не была, следует принять во внимание необходимость чаще контролировать протромбиновое время в тех случаях, когда азитромицин применяется у пациентов, получающих пероральные антикоагулянты по типу кумарина.
Циклоспорин. Принимая решение о сопутствующем применении циклопорина и азитромицина, следует соблюдать осторожность, так как есть потенциал увеличения концентрации циклоспорина, необходимо наблюдать за показателями концентрации циклоспорина и надлежащим образом корректировать дозу в процессе лечения.
Эфавиренц. Сопутствующее применение однократной дозы азитромицина (600 мг) и эфавиренца в дозе 400 мг ежедневно на протяжении 7 дней не сопровождалось какими-либо клинически значимыми фармакокинетическими взаимодействиями.
Флуконазол. Сопутствующее применение однократной дозы азитромицина (1200 мг) не оказывало влияния на параметры фармакокинетики однократной дозы флуконазола, равной 800 мг. На фоне сопутствующего применения флуконазола показатели общей экспозиции и периода полувыведения азитромицина не изменились; тем не менее, наблюдалось незначимое с клинической точки зрения снижение показателя Cmax азитромицина (на 18%).
Индинавир. Сопутствующее применение азитромицина в однократной дозе 1200 мг не оказывало статистически значимого влияния на фармакокинетику индинавира, применяемого в дозе 800 мг три раза в сутки на протяжении 5 дней.
Метилпреднизолон. Азитромицин не оказывает значимого влияния на фармакокинетику метилпреднизолона.
Мидазолам. Сопутствующее применение азитромицина в дозе 500 мг/сут на протяжении 3 дней не вызывало клинически значимых изменений показателей фармакокинетики и фармакодинамики однократной дозы мидазолама (15 мг) у здоровых добровольцев.
Нелфинавир. На фоне сопутствующего применения азитромицина (в дозе 1200 мг) с нелфинавиром в равновесном состоянии (750 мг три раза в сутки) концентрация азитромицина возрастала. Каких-либо клинически значимых нежелательных эффектов не наблюдалось; коррекции дозы не требуется.
Рифабутин. У пациентов, получавших сопутствующую терапию азитромицином и рифабутином, наблюдалась нейтропения. Хотя применение рифабутина сопровождалось нейтропенией, причинно-следственная связь между этим явлением и комбинацией рифабутина с азитромицином установлена не была.
Силденафил. У здоровых добровольцев мужского пола отсутствовали данные о воздействии азитромицина (в суточной дозе 500 мг на протяжении 3 дней) на показатели AUC и Cmaxсилденафила или его основного циркулирующего метаболита.
Терфенадин. Отмечались редкие случаи, когда возможность взаимодействия между азитромицином и терфенадином полностью исключить было нельзя.
Теофиллин. Поскольку имеются сообщения о взаимодействии теофиллина с другими препаратами макролидного ряда, рекомендуется внимательно следить за возможными признаками, указывающими на повышение концентрации теофиллина.
Триазолам. Сопутствующее применение азитромицина (в дозе 500 мг в день 1 и 250 мг в день 2) с триазоламом (в дозе 0,125 мг в день 2) не оказывало значимого воздействия на какие-либо фармакокинетические показатели триазолама.
Триметоприм/сульфаметоксазол. Сопутствующее применение триметоприма/сульфаметоксазола DS (в дозе 160 мг/800 мг на протяжении 7 дней) с азитромицином (в дозе 1200 мг в день 7) не оказывало значимого влияния на показатели максимальной концентрации, общей экспозиции и выделения с мочой как триметоприма, так и сульфаметоксазола.
Особые указания
Аллергические реакции
Как и в случае эритромицина и других макролидов, отмечались серьезные аллергические реакции, в том числе ангионевротический отек и анафилаксия (редко приводившие к летальным исходам). Некоторые из этих реакций на азитромицин сопровождались неоднократно повторяющимися симптомами, что требовало продолжительного наблюдения и лечения.
Нарушения функции печени
Поскольку печень представляет собой основной орган, обеспечивающий выведение азитромицина, у пациентов с серьезными заболеваниями печени азитромицин следует применять с осторожностью. На фоне применения азитромицина наблюдались случаи фульминантного (молниеносного) гепатита, потенциально приводящего к возникновению печеночной недостаточности, которая представляет угрозу для жизни. У некоторых пациентов, возможно, имели место заболевания печени, существовавшие ранее, или же они принимали другие гепатотоксичные лекарственные средства. В случае появления признаков или симптомов нарушения функции печени, таких как стремительно нарастающая астения, сопровождающаяся желтухой, потемнением мочи, склонностью к кровотечениям или печеночной энцефалопатией, следует немедленно провести функциональные печеночные пробы. При возникновении нарушений функции печени лечение азитромицином следует немедленно прекратить.
Нарушения функции почек
У пациентов с нарушениями функции почек легкой или умеренной степени (скорость клубочковой фильтрации (СКФ) 10–80 мл/мин) коррекции дозы не требуется. У пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек (СКФ <10 мл/мин) наблюдалось увеличение показателей системного воздействия (экспозиции) азитромицина на 33%.
Взаимодействие между азитромицином и производными алкалоидов спорыньи
У некоторых пациентов, получавших производные алкалоидов спорыньи, сопутствующее применение с некоторыми макролидными антибиотиками спровоцировало явления эрготизма (отравления спорыньей). Данные в отношении возможного взаимодействия между алкалоидами спорыньи и азитромицином отсутствуют. Тем не менее, принимая во внимание теоретическую возможность возникновения эрготизма, следует избегать совместного применения азитромицина и препаратов алкалоидов спорыньи.
Суперинфекции
Как и в случае любого иного препарата-антибиотика, настоятельно рекомендуется вести наблюдение на предмет признаков суперинфекции нечувствительными к препарату микроорганизмами, в том числе – возбудителями грибковых инфекций.
Диарея, вызванная Clostridium difficile
При использовании практически всех антибактериальных препаратов, в том числе азитромицина, может отмечаться диарея, вызванная Clostridium difficile (Clostridium difficile associated diarrhoea, CDAD); степень тяжести этого осложнения варьирует от легкой диареи до колита со смертельным исходом. Лечение антибактериальными препаратами изменяет нормальную микрофлору толстой кишки, что приводит к чрезмерному увеличению популяции C. difficile. МикроорганизмыC. difficile вырабатывают токсины А и В, которые способствуют возникновению CDAD. Штаммы C. difficile, вырабатывающие гипертоксин, увеличивают показатели заболеваемости и смертности, поскольку эти инфекции могут оказаться невосприимчивыми к антибактериальной терапии; в некоторых случаях может возникнуть необходимость в проведении колэктомии (удаления ободочной кишки). В любых случаях возникновения у пациентов диареи после применения антибиотиков следует учитывать возможность CDAD. Обязательно следует провести тщательный сбор медицинского анамнеза, поскольку CDAD, согласно литературе, может возникать более чем через 2 месяца после окончания антибактериальной терапии. В таких случаях следует рассмотреть возможность прекращения терапии азитромицином и применения специфичного лечения по поводу C. difficile. Если применение азитромицина спровоцировало псевдомембранозный колит, применение препаратов, подавляющих перистальтику кишечника, противопоказано!
Удлинение интервала QT
На фоне терапии другими препаратами макролидного ряда, включая азитромицин, наблюдалось увеличение продолжительности реполяризации сердца и интервала QT, что обуславливает риск возникновения аритмии сердца и пируэтной желудочковой тахикардии.
Поскольку, нижеприведенные нарушения могут обуславливать повышенный риск возникновения желудочковых аритмий (в том числе – пируэтной желудочковой тахикардии, torsade de pointes), что может привести к остановке сердца, следует с осторожностью применять азитромицин у пациентов с предрасположенностью к аритмиям сердца (в особенности у женщин и у лиц пожилого возраста), а именно у пациентов со следующими нарушениями:
- врожденное или диагностированное удлинение интервала QT;
- прием в настоящий момент препаратов с иными действующими веществами, которые, как известно, удлиняют интервал QT, таких, как противоаритмические препараты класса IA (хинидин и прокаинамид) и класса III (дофетилид, амиодарон и соталол), цизаприд и терфенадин; нейролептики, такие как фенотиазиды и пимозид; антидепрессанты, такие как циталопрам, а также фторхинолоны, такие как моксифлоксацин и левофлоксацин;
- нарушения электролитного баланса, в особенности – гипокалиемия и гипомагниемия;
- клинически значимая брадикардия, аритмия сердца или тяжелая сердечная недостаточность.
Тяжелая псевдопаралитическая миастения
У пациентов, получавших азитромицин, отмечались случаи обострения симптомов тяжелой псевдопаралитической миастении (myasthenia gravis) и впервые выявленного миастенического синдрома.
Стрептококковая инфекция
Препаратом первого выбора для лечения фарингита/тонзиллита, вызванного Streptococcus pyogenes, и для профилактики ревматических атак обычно является пенициллин. Азитромицин, как правило, эффективен в отношении стрептококков ротоглотки. Однако при этом отсутствуют данные, которые бы подтверждали эффективность азитромицина как средства профилактики ревматических атак.
Продолжительное применение
Данные в отношении безопасности и эффективности продолжительного применения азитромицина при вышеупомянутых показаниях отсутствуют. В случае стремительно развивающихся рецидивирующих инфекций следует рассмотреть возможность лечения другим антибиотиком.
Кожные реакции
Имеются сообщения о серьезных, представляющих угрозу для жизни кожных реакций, таких как синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз. Следует предупредить пациентов о необходимости вести наблюдение на предмет появления кожных реакций, равно как признаков и симптомов, которые обычно появляются в первые недели лечения. В случае возникновения симптомов, соответствующих кожной реакции (например, прогрессирующая сыпь, часто сопровождающаяся волдырями или другими поражениями слизистой оболочки), применение азитромицина следует немедленно прекратить. Возобновлять лечение этим препаратом в таких случаях не рекомендуется.
Прежде, чем назначить азитромицин, следует принять во внимание следующее:
Выбирая для лечения конкретного пациента азитромицин, следует оценить целесообразность применения макролидного антибактериального средства, опираясь при этом на надлежащую постановку диагноза (чтобы подтвердить бактериальную этиологию инфекции в рамках утвержденных показаний), а также учитывать частоту возникновения резистентности к азитромицину и к другим препаратам макролидного ряда.
В географических регионах, характеризующихся высокой распространенностью резистентности к эритромицину A, в особенности важно принимать во внимание эволюцию общей картины резистентности к азитроцимицину и к другим антибиотикам.
Как и для других представителей макролидного ряда, в некоторых европейских странах отмечаются высокие показатели резистентностиStreptococcus pneumoniae к азитромицину. Этот факт следует принимать во внимание при лечении инфекций, вызванных Streptococcus pneumoniae.
Азитромицин не подходит для лечения тяжелых инфекций, когда требуется в течение краткого времени достичь высокой концентрации антибиотика в крови.
При бактериальном фарингите применение азитромицина рекомендуется только в тех случаях, когда применение терапии первой линии (бета-лактамных антибиотиков) не представляется возможным.
Инфекции кожи и мягких тканей
Основной возбудитель инфекций мягких тканей (Staphylococcus aureus) часто имеет резистентность к азитромицину. Таким образом, исследование антибиотикочувствительности является обязательным предварительным условием применения азитромицина для лечения инфекций мягких тканей.
Инфицированные ожоговые раны
Применение азитромицина для лечения инфицированных ожоговых ран не показано.
Заболевания, передающиеся половым путем
В случае заболеваний, передающихся половым путем, необходимо исключить наличие сопутствующей инфекции, вызванной T. pallidium.
Заболевания нервной системы или психические расстройства
Следует соблюдать осторожность при использовании азитромицина у пациентов с заболеваниями нервной системы или психическими расстройствами.
Мигрирующая эритема
Следует вести тщательное клиническое наблюдение за пациентами с мигрирующей эритемой, поскольку лечение азитромицином может оказаться у них неэффективным.
Аспартам
Данный лекарственный препарат содержит аспартам. Аспартам содержит источник фенилаланина. Препарат может причинить вред лицам, страдающим фенилкетонурией.
Беременность
Применение Сумамед® во втором и третьем триместрах беременности допускается только в том случае, если ожидаемая польза перевешивает сопутствующий риск для плода.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Отсутствуют основания предполагать, что азитромицин может оказывать какое-либо влияние на способность человека управлять транспортными средствами и работать с механизмами
Передозировка
Нежелательные реакции, замеченные при приеме высоких доз препарата, были схожи с реакциями от приема обычных доз.
Лечение: В случае передозировки необходимо принять активированный уголь и проводить симптоматическую терапию, направленную на поддержание жизненных функций организма.
Форма выпуска и упаковка
По 6 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ или фольги алюминиевой.
Одну контурную упаковку вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку картонную (дозировка 250 мг).
По 3 таблетки помещают в контурную ячейковую упаковку из ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ или фольги алюминиевой.
Одну или две контурные упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку картонную (дозировка 500 мг).
По 1 таблетке помещают в контурную ячейковую упаковку из ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ или фольги алюминиевой.
Одну или три контурные упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку картонную (дозировка 1000 мг).
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 °C
Хранить в местах недоступных для детей!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечению срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Сумамед®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Азитромицин
Дәрілік түрі
Ұсақталатын таблеткалар 250 мг, 500 мг, 1000 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – 262.055* мг азитромицин дигидраты (250 мг азитромицинге баламалы), 524.109* мг азитромицин дигидраты (500 мг азитромицинге баламалы), 1048.218* мг азитромицин дигидраты (1000 мг азитромицинге баламалы)
қосымша заттар: натрий сахарин дигидрат формасы, микрокристалды целлюлоза (101), микрокристалды целлюлоза (102), кросповидон А типі, повидон, натрий лаурилсульфаты, коллоидты кремнийдің қостотығы, магний стеараты, хош иістендіргіш, аспартам.
Сипаттамасы
Дөңгелек, жалпақ пішінді, шеттері қиғашталған, бір жағында сындыру сызығы бар және екінші жағында TEVA 250 бедерлемесі бар ақ немесе ақ дерлік түсті таблеткалар (250 мг доза үшін).
Дөңгелек, жалпақ пішінді, бір жағында сындыру сызығы бар және екінші жағында TEVA 500 бедерлемесі бар ақ немесе ақ дерлік түсті таблеткалар (500 мг доза үшін).
Дөңгелек, жалпақ пішінді, бір жағында перпендикуляр сындыру сызықтары бар және екінші жағында TEVA 1000 бедерлемесі бар ақ немесе ақ дерлік түсті таблеткалар (1000 мг доза үшін).
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Азитромицин.
АТХ коды J01FA10
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңуі
Ішу арқылы қабылдағаннан кейін препараттың биожетімділігі шамамен 37% құрайды. Препарат қан плазмасындағы ең жоғарғы концентрациясына қабылдаудан кейін 2-3 сағаттан кейін жетеді. Бір реттік 500 мг дозаны қабылдағаннан кейін байқалатын ең жоғарғы концентрацияның орташа көрсеткіші (Cmax) шамамен 0,4 мкг/мл құрайды.
Таралуы
Ішке қабылдағаннан кейін азитромицин бүкіл организмге кеңінен таралады. Азитромициннің тіндердегі концентрациясы қан плазмасындағыға қарағанда едәуір жоғары (бұл айырмашылық 50 еселік шамаға дейін жетуі мүмкін), бұл препараттың тіндермен күшті байланысатынын айғақтайды.
500 мг шамасындағы дозаны бір рет қабылдағаннан кейін препараттың нысана-тіндердегі (өкпе, бадамша және қуықасты безі сияқтылар) концентрациясы ықтимал патогендер үшін МПК90 асады.
Азитромициннің жоғары концентрациялары фагоциттерден анықталды, оның үстіне фагоциттер белсенді фагоцитоз барысында белсенді емес фагоциттерге қарағанда азитромициннің жоғарырақ концентрацияларын бөліп шығарады, яғни қабыну ошақтарында азитромицин концентрациясының көрсеткіштері жоғары болды.
Препараттың қан сарысуы ақуыздарымен байланысу дәрежесі оның концентрациясына байланысты өзгеріп, 12%-дан (0,5 микрограмм/мл концентрацияда) 52%-ға (0,05 микрограмм/мл концентрацияда) дейінді құрайды. Тепе-теңдік күйдегі таралу көлемінің есептік орташа шамасы (VVss) 31,1 л/кг құрайды.
Биотрансформациясы және шығарылуы
Ақырғы фазада қан плазмасынан жартылай шығарылу кезеңінің шамасы препараттың тіндерден жартылай шығарылу кезеңіне тым жақын болып келеді, ол 2-4 күнді құрайды. Азитромициннің вена ішіне енгізілген дозасының шамамен 12%-ы келесі үш тәуліктің ішінде өзгермеген күйде несеппен шығарылады. Өзгермеген азитромициннің ерекше жоғары концентрациясы адамның өтінен анықталады. Бұдан басқа, өттен он метаболит анықталды, олар дезозамин және агликон сақиналарының N- және O-деметилденуі, гидроксилденуі, сондай-ақ кладиноза конъюгатының ыдырауы арқылы түзіледі. Сұйықтық хроматографиясы мен микробиологиялық талдаулар нәтижелерін салыстыру азитромицин метаболиттерінің микробиологиялық белсенділігі жоқ екенін көрсетті.
Пациенттердің ерекше санаттарындағы фармакокинетикасы
Бүйрек функциясының бұзылуы
1 г тең азитромицин дозасын ішке бір рет қабылдаудан кейін, бүйрек функциясы қалыпты тұлғаларға (ШСЖ > 80 мл/мин) қарағанда, жеңіл немесе орташа дәрежедегі (шумақтық сүзілу жылдамдығы 10-80 мл/мин) бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде Cmax және AUC0-120 орташа көрсеткіштері, сәйкесінше, 5,1% және 4,2% жоғары болды. Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде Cmax және AUC0-120 орташа көрсеткіштері, қалыптымен салыстырғанда, сәйкесінше, 61% және 35% жоғары болды.
Бауыр функциясының бұзылуы
Жеңіл немесе орташа дәрежедегі бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде бауырдың қалыпты функциясымен салыстырғанда қан сарысуында азитромицин фармакокинетикасының айқын өзгеру белгілері жоқ. Бұл пациенттерде несептегі азитромицин мөлшерінің ұлғаятыны байқалады, бұл, шамасы, препараттың бауырлық клиренсінің төмендеуінің орнын толтыру реакциясы болып табылады.
Егде жастағы адамдар
Егде жастағы ер адамдарда азитромицин фармакокинетикасының көрсеткіштері ересек жас адамдардағы осындайларға ұқсас болды. Егде жастағы әйелдерде препараттың ең жоғарғы концентрациясының біршама жоғары көрсеткіштері байқалды (қалыптан 30-50% жоғары); дегенмен, бұл ретте препараттың қандай да бір маңызды жинақталуы болған жоқ.
Егде жастағы (>65 жас) еріктілерде препараттың 5 күндік курсынан кейін жасырақ (<40 жас) еріктілерге қарағанда әрқашанда жоғарырақ (29%-ға) AUC көрсеткіштері байқалды. Алайда бұл айырмашылықтар клиникалық маңызы бар деп қарастырылмайды; осылайша, дозаның мәнін өзгертудің қажеттілігі жоқ.
Препаратты балаларда қолдану
Препараттың фармакокинетикасы 4 айдан 15 жасқа дейінгі, препаратты капсулалар, түйіршіктер немесе суспензия түрінде қабылдаған балаларда зерттелді. 1-ші күнгі 10 мг/кг дозадан кейін 2-5 күндері 5 мг/кг дозаға ұласты; бұл ретте қол жеткізілген Cmax көрсеткіштері ересектердегі – 224 микрограмм/л (емшек жасындағы балаларда, балабақша жасындағы балаларда және 0,6 жас – 5 жастағы балаларда препаратты 3 күн қолданудан кейін) және 6-15 жастағы балалар мен жасөспірімдердегі 383 микрограмм/л қарағанда сәл төмен болды. t1/2 көрсеткіштері 36 сағаттан кейін үлкенірек балалар мен жасөспірімдерде ересектер үшін күтілетін мәндер шегінде болды.
Фармакодинамикасы
Әсер ету механизмі
Азитромицин азалидтік топқа жататын макролидтік антибиотик болып табылады. Оның молекуласы эритромицин A молекуласының лактон сақинасына азот атомының қосылуы арқылы түзіледі. Азитромициннің әсер ету механизмі рибосомальді 50s субъбірлігімен байланысу және пептидтердің транслокация үдерісін тежеу арқылы оның бактерияның ақуыздар синтезін бәсеңдету қабілетіне негізделеді.
Препараттың фармакодинамикасы мен фармакокинетикасының арасындағы өзара байланыс
Азитромицин үшін оның тиімділігімен ең жақсы үйлесетін негізгі ФК/ФД параметрлер фармакокинетикалық қисық астындағы аудан (AUC) және ең төменгі бәсеңдеткіш концентрация (ЕТБК) болып табылады.
Резистенттілік механизмдері:
Микроорганизмдердің азитромицинге резистенттілігі бастапқы да, жүре пайда болған болуы да мүмкін. Бактериялардың антибиотиктерге резистенттілігінің үш негізгі механизмі бар: сайт-нысананың өзгеруі, антибиотиктердің жасушалық тасымал үдерістерінің өзгеруі және антибиотиктің модификациясы.
Грамоң организмдердің антибиотик-макролидтерге резистенттілігі әдетте бактерияға қарсы препараттың байланысу сайтының өзгеруімен байланысты. MLSB типі бойынша резистенттілік (төменнен қараңыз), ол конститутивті (стафилококктарда) немесе белгілі бір макролидтердің әсерімен индукцияланған (стафилококктарда және стрептококктарда) сипатта болуы мүмкін, рибосомальді РНҚ 23S субъбірлігінің пептидилтрансфераза орталығына бағытталған метилаза тобының ферменттеріне жауап беретін көптеген жүре пайда болған гендерге (erm тектес гендер) негізделген.
Метилдену бактерияға қарсы препараттардың рибосомалармен байланысуына кедергі жасайды және макролидтерге (егер бұл резистенттілік конститутивтік сипатта болса, макролидтік қатардың барлық препараттарына), линкозамидтерге және В типті стрептограминдерге (алайда, бұл А типті стрептограминдерге қатысты емес) айқаспалы резистенттіліктің бастау көзі қызметін атқарады. Резистенттіліктің жиілігі аздау механизмдеріне бактерияға қарсы препараттардың эстеразалар сияқты инактивациялаушы ферменттердің көмегімен ыдырауы, және антибиотик молекулаларының бактерия жасушасынан белсенді эффлюксі (шығарылуы) жатады.
Грамтеріс микроорганизмдер макролидтік антибиотиктердің сыртқы жасушалық жарғақша арқылы тиімді өтуге қабілетсіздігіне орай макролидтерге бастапқы резистенттілікке ие болуы мүмкін. Өту қабілеті жақсы деп сипатталатын макролидтер кейбір грамтеріс микроорганизмдерге қатысты белсенділікке ие болуы мүмкін.
Оның үстіне, грамтеріс микроорганизмдер рибосомалық метилазаны немесе макролидтерді инактивациялайтын ферменттерді өндіруі мүмкін.
Шектік мәндері
Әдеттегі бактериялық патогендер үшін азитромицинге сезімталдықтың шектік мәндері:
Микробқа қарсы препараттарға сезімталдықты зерттеу жөніндегі еуропалық комитет (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST)
Патогендер |
ЕТБК шектік мәні (мг/л) |
|
Сезімтал
(мг/л) |
Резистентті (мг/л) |
|
Staphylococcus
spp. |
≤
1 |
>
2 |
Streptococcus
spp. (A, B, C, G
топтары) |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Streptococcus
pneumoniae |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Haemophilus
influenzae |
≤
0,125 |
>
4 |
Moraxella
catarrhalis |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Neisseria
gonorrhoeae |
≤
0,25 |
>
0,5 |
Сезімталдық
Микроорганизмдердің белгілі бір түрлерінде жүре пайда болған резистенттіліктің жиілігі уақыт өтуімен де, географиялық аймаққа байланысты да өзгеруі мүмкін, сондықтан препаратқа резистенттілік туралы жергілікті ақпаратты білген дұрыс (әсіресе ауыр инфекцияларды емдеген кезде).
Сезімталдық кестесі
Әдеттегі сезімтал түрлер |
Аэробты грамтеріс микроорганизмдер |
Haemophilus
influenzae* Moraxella
catarrhalis* Басқа
микроорганизмдер Chlamydophila pneumoniae Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycobacterium
avium Mycoplasma
pneumoniae* |
Оларға қатысты жүре пайда болған резистенттілікпен байланысты қиындықтар болуы мүмкін микроорганизмдердің түрлері |
Аэробты
грамоң микроорганизмдер Staphylococcus aureus* Streptococcus agalactiae Streptococcus pneumoniae* Streptococcus pyogenes* Басқа микроорганизмдер Ureaplasma
urealyticum |
Бастапқы
резистенттілікпен сипатталатын микроорганизмдер Аэробты
грамоң микроорганизмдер Staphylococcus aureus – метициллинге резистентті және эритромицинге резистентті
штаммдар Streptococcus pneumoniae – пенициллинге резистентті штаммдар Аэробты
грамтеріс микроорганизмдер Escherichia coli Pseudomonas aeruginosa Klebsiella spp. Анаэробты грамтеріс микроорганизмдер Bacteroides fragilis тобы |
* Егер препарат бекітілген клиникалық көрсетілімдер кезінде қолданылса, препараттың клиникалық тиімділігін сезімтал микроорганизмдердің бөлініп шығуы дәлелдейді.
Қолданылуы
Сумамед® азитромицинге сезімтал микроорганизмдер туғызған келесі инфекцияларды емдеуге қолданылады:
- жедел бактериялық синусит (тиісті түрде диагностикаланған);
- ортаңғы құлақтың шығу тегі бактериялық жедел қабынуы (тиісті түрде диагностикаланған);
- фарингит/тонзиллит (стрептококктық инфекциялар);
- созылмалы бронхиттің өршуі (тиісті түрде диагностикаланған);
- жеңіл немесе орташа ауырлық дәрежесіндегі ауруханадан тыс пневмония;
- жеңіл немесе орташа ауырлық дәрежесіндегі терінің және жұмсақ тіндердің инфекциялары, мысалы, фолликулит, флегмона және тілмелі қабыну;
- көшпелі эритема (Лайм ауруының бастапқы сатысы), бірінші және екінші қатардағы антибиотиктерді (доксициклин, амоксициллин және цефуроксим аксетил) қолдануға болмайтын жағдайда (көшпелі эритемада қолдану).
- асқынбаған уретрит және Chlamydia trachomatis туғызған цервицит.
Препаратты тағайындау бактерияға қарсы препараттарды талапқа сай қолдану жөніндегі ресми ережелерге сәйкес жүргізілуі тиіс.
Қолдану тәсілі және дозалары
Дозалануы
Сумамед® ұсақталатынтаблеткаларын бір реттік тәуліктік доза түрінде қолдану керек. Әртүрлі инфекциялық ауруларды емдеу ұзақтығы төменде келтірілген.
Ересектер, дене салмағы 45 кг және одан жоғары балалар мен жасөспірімдер:
Жалпы курстық доза 1500 мг құрайды, ол 3 күн бойы күніне бір рет 500 мг-ге бөлінеді. Бір нұсқа ретінде, дәл сол жалпы курстық доза (1500 мг) 5 күнге созылған мерзім бойы қолданылуы мүмкін – бірінші күні бір реттік доза түрінде 500 мг және одан әрі 2-5 күндері 250 мг дозада тәулігіне бір рет қабылдау.
Chlamydia trachomatis туғызған, жыныстық жолмен берілетін асқынбаған ауруларды емдеген кезде 1 г тең бір реттік доза тағайындалады.
Көшпелі эритеманы емдеген кезде азитромициннің жалпы курстық дозасы 3 г құрайды және мынадай сызба бойынша енгізіледі: 1-ші күні 1 г, содан соң 2 және 5 күндері, тәулігіне бір рет, күн сайын 500 мг-ден.
Дене салмағы 45 кг-ден аз балалар мен жасөспірімдер:
Әдетте, ұсынылатын доза тәулігіне 10 мг/кг құрайды; 3 күн бойы қатарынан бір реттік доза түрінде қолданылады (дозаның ең жоғарғы шамасы – 30 мг/кг). Бір нұсқа ретінде, дәл сол жалпы курстық дозаны 5 күнге бөлуге болады; мұндайда бірінші күні препарат 10 мг/кг дозада қолданылады, ал келесі төрт күнде – тәулігіне 5 мг/кг дозада. Балаларда жалпы курстық дозаның ең жоғарғы шамасы 1500 мг құрайды.
Белгілі бір дене салмағы бар балаларда дұрыс дозалауды қамтамасыз ету үшін препараттың басқа фармацевтикалық түрлері жақсырақ сай келуі мүмкін.
Егде жастағы адамдар:
Егде жастағы адамдарда жасырақ ересек адамдардағы сияқты дозалау қолданылады. Егде пациенттердің арасында жүрек аритмияларына бейімділік жиі байқалатындықтан, жүрек аритмиясының және «пируэт» типті қарыншалық тахикардияның пайда болу қаупіне орай ерекше сақтық таныту қажет.
Бүйрек функциясының бұзылуы:
Бүйрек функциясының жеңіл немесе орташа дәрежеде бұзылуы бар пациенттерде (ШСЖ 10–80 мл/мин) дозаны түзету қажет емес. Бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде (ШСЖ <10 мл/мин) азитромицинді тағайындаған кезде сақ болу қажет.
Бауыр функциясының бұзылуы:
Бауыр функциясының ауырлық дәрежесі жеңіл немесе орташа бұзылуы бар пациенттерде (Чайлд–Пью шкаласы бойынша А немесе В класы) дозаны түзету қажет емес. Азитромицин бауырда метаболизденіп, өтпен шығарылатындықтан, бауырдың күрделі аурулары бар пациенттерде азитромицинді сақтықпен қолдану керек. Пациенттердің бұл санатында азитромицинді қолдану жөніндегі зерттеулер жүргізілмеген.
Қолдану тәсілі
Таблетканы сұйықтықтың жеткілікті көлемінде, мысалы, суда, алма немесе апельсин шырынында (30 мл-ден кем емес) еріту керек, жоғары дисперсиялы суспензия алынғанға дейін араластырады. Пациент суспензияны жұтқаннан кейін, ыдыс қабырғасындағы қалдығын аздаған мөлшердегі суда қайтадан еріту және жұту керек. Еритін таблеткаларды тамақ ішуге байланыссыз қабылдауға болады.
Жағымсыз әсерлері
Төменде клиникалық сынақтар және тіркеуден кейінгі қадағалау барысында анықталған, жүйе-ағзалық жіктеме кластары және жиілігі бойынша келтірілген жағымсыз реакциялар сипатталған. Препаратты тіркеуден кейінгі қолдану барысында анықталған жағымсыз реакциялар курсивпен берілген. Құбылыстар жиілігі бойынша шартты түрде былай топтастырылған:
- Өте жиі (≥ 1/10), Жиі (≥ 1/100 - <1/10 дейін), Жиі емес (≥1/1000 - <1/100 дейін), Сирек (≥ 1/10 000 - <1/1000 дейін), Жиілігі белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкін емес).
Әрбір жиілік тобы аясында жағымсыз құбылыстар күрделілік дәрежесінің кему ретімен орналасқан.
Жиі (≥ 1/100 - <1/10 дейін)
- күйгелектік, ұйқысыздық
- бас ауыруы
Жиі емес (≥1/1000 - <1/100 дейін)
- кандидоз, қынаптық инфекциялар, пневмония, зеңдік инфекциялар, бактериялық инфекциялар, фарингит, гастроэнтерит, тыныс алу жүйесі тарапынан бұзылулар, ринит, ауыз қуысының кандидозы
- лейкопения, нейтропения, эозинофилия
- ангионевроздық ісіну, аса жоғары сезімталдық реакциялары
- анорексия
- бас айналу, ұйқышылдық, дисгевзия, парестезия
- көрудің бұзылуы
- құлақ тарапынан бұзылулар, бас айналуы
Сирек (≥ 1/10 000 - <1/1000 дейін)
- қозу
Жиілігі белгісіз
- жалған жарғақшалы колит
- тромбоцитопения, гемолитикалық анемия
- анафилаксиялық шок, оның ішінде ісіну (сирек жағдайларда өлімге әкеліп соғатын)
- озбырлық,үрейлену, делирий, елестеулер
- естен тану, құрысулар, гипестезия, психомоторлық аса жоғары белсенділік, аносмия (иіс сезудің жоғалуы), агевзия (дәм сезудің жоғалуы), паросмия, ауыр жалған салданған миастения
- естудің бұзылуы, оның ішінде кереңдік және/немесе құлақтағы шуыл
Азитромицинді қолданумен байланысты болуы мүмкін немесе ықтимал жағымсыз реакциялар (клиникалық сынақтар және тіркеуден кейінгі қадағалау деректері бойынша): Өте жиі (≥ 1/10)
- диарея
Жиі (≥ 1/100 - <1/10 дейін)
- құсу, іштің ауыруы, жүрек айну
- лимфоциттер санының азаюы, эозинофилдер санының жоғарылауы, қандағы бикарбонат концентрациясының төмендеуі, базофилдер санының жоғарылауы, моноциттер санының жоғарылауы, нейтрофилдер санының жоғарылауы
Жиі емес (≥1/1000 - <1/100 дейін)
- жүрек қағысының жиілеуі
- ысыну
- ентігу, мұрыннан қан кету
- іш қату, метеоризм, диспепсия, гастрит, дисфагия, іштің кебуі, ауыздың құрғауы, кекіру, ауыз шырышының ойық жаралануы, сілекейдің өте көп бөлінуі
- бөртпе, қышыну, есекжем, дерматит, терінің құрғауы, гипергидроз
- остеоартрит, миалгия, арқаның ауыруы, мойынның ауыруы
- дизурия, бүйрек тұсының ауыруы
- метроррагия, аталық без тарапынан бұзылулар
- ісіну, астения, дімкәстік, қатты шаршағыштық, бет тіндерінің ісінуі, кеуде қуысының ауыруы, пирексия, ауыру, шеткері ісінулер
- аспартатаминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, аланинаминотрансфераза деңгейінің жоғарылауы, қандағы билирубин деңгейінің жоғарылауы, қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы, қандағы креатинин концентрациясының жоғарылауы, қандағы калий мөлшерінің қалыптан ауытқуы, қандағы сілтілік фосфатаза концентрациясының жоғарылауы, хлоридтер концентрациясының жоғарылауы, глюкоза концентрациясының жоғарылауы, тромбоциттер санының жоғарылауы, гематокриттің төмендеуі, бикарбонат концентрациясының ұлғаюы, натрий мөлшерінің қалыптан ауытқуы
- емшарадан кейінгі асқынулар
Сирек (≥ 1/10 000 - <1/1000 дейін)
- Бауыр функциясының бұзылулары, холестаздық сарғаю
- фотосезімталдық реакциясы, жедел жайылған экзантематозды пустулез (ЖЖЭП)2
Жиілігі белгісіз
- пируэттік қарыншалық тахикардия және аритмия, оның ішінде қарыншалық тахикардия, электрокардиограммада QT аралығының ұзаруы
- гипотензия
- панкреатит, тілдің түсінің өзгеруі
- бауыр жеткіліксіздігі (сирек жағдайда өлімге себеп болады), фульминантты гепатит, бауыр некрозы
- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, полиморфтық эритема, эозинофилиямен және жүйелі симптоматикамен дәрілік препаратқа реакция (Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS)
- артралгия
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
Mycobacterium avium кешенінен туындаған инфекциялардың профилактикасымен және емдеумен байланысты болуы мүмкін немесе ықтимал жағымсыз реакциялар (клиникалық сынақтар және тіркеуден кейінгі қадағалау деректері бойынша). Бұл жағымсыз реакциялар өзінің сипаты және пайда болу жиілігі бойынша тез босап шығатын немесе әсер етуші затының босап шығуы ұзартылған дәрілік түрлерді пайдалану кезінде байқалатын реакциялардан ерекшеленеді:
Өте жиі (≥ 1/10)
- диарея, іштің ауыруы, жүрек айну, метеоризм, іш тұсындағы жайсыздық, сұйық нәжіс
Жиі (≥ 1/100 - <1/10 дейін)
- анорексия
- бас айналуы, бас ауыруы, парестезиялар, дисгевзия
- көрудің бұзылулары
- кереңдік
- бөртпе, қышыну
- артралгия
- қатты қажу
Жиі емес (≥1/1000 - <1/100 дейін)
- гипестезия
- естудің бұзылуы, құлақтағы шуыл
- жүрек соғысының жиілеуі
- гепатит
- Стивенс-Джонсон синдромы, фотосезімталдық реакциясы
- астения, дімкәстік
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- азитромицинге, эритромицинге, сондай-ақ макролидтік және кетолидтік антибиотиктерге, немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- жүктіліктің бірінші триместрі және лактация кезеңі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Антацидтер (асқазанның ішіндегінің қышқылдылығын төмендететін препараттар).Бұл препараттарды бір мезгілде қабылдауға болмайды. Азитромицинді антацидтер қабылдаудан 1 сағат бұрын немесе 2 сағат өткен соң қабылдау керек.
Цетиризин. Дені сау еріктілерде азитромициннің 5 күндік курсын және 20 мг дозадағы цетиризинді бір мезгілде қолдану қандай да бір фармакокинетикалық өзара әрекеттесулермен қатар жүрген жоқ және тепе-теңдік күйінде QT аралығының елеулі өзгерістерін туғызған жоқ.
Диданозин (Дидезоксиинозин). Азитромицинді тәулігіне 1200 мг дозада тәулігіне 400 мг диданозинмен бірге қолдану диданозиннің фармакокинетика көрсеткіштеріне ықпал етпейді.
Дигоксин (P-gp субстраттары). Әдебиетте сөз етілгендей, макролидтік қатардағы антибиотиктерді (соның ішінде азитромицинді) P-гликопротеин субстраттары болып табылатын препараттармен (дигоксин сияқты) қатарлас қолдану қан сарысуындағы P-гликопротеин субстратының концентрациясының артуына алып келеді. Осылайша, егер азитромицин және дигоксин сияқты P-gpсубстраттары қатарлас қолданылса, қан сарысуындағы сәйкес субстрат концентрациясының жоғарылауы мүмкін екенін ескеру керек.
Дигоксин және колхицин (P-gp субстраттары).
Макролидті антибиотиктерді, соның ішінде азитромицинді дигоксин және колхицин сияқты P-гликопротеин субстраттарымен бір мезгілде қолдану P-гликопротеин субстраттарының сарысулық деңгейлерінің артуына алып келеді. Сондықтан азитромицинді және дигоксин сияқты P-гликопротеин субстраттарын бір мезгілде қолдануда сарысудағы P-гликопротеин субстраттары концентрациясының жоғарылауы мүмкін екенін есте сақтау керек.
Зидовудин. Азитромицин бір реттік 1000 мг дозада және көп реттік 1200 немесе 600 мг дозаларда зидовудиннің немесе оның глюкуронидті метаболитінің қан плазмасындағы фармакокинетика көрсеткіштеріне немесе несеппен шығарылуына айқын ықпалын тигізбейді. Дегенмен, азитромицинді қабылдау шеткері қанның мононуклеарлық жасушаларында фосфорланған зидовудиннің (клиникалық белсенді метаболит) концентрациясының ұлғаюын тудырды.
Азитромицин бауырдың Р450 цитохромы ферменттік жүйесімен елеулі өзара әрекеттесумен сипатталмайды. Бұл препарат эритромицинге және макролидтер қатарындағы басқа антибиотиктерге тән фармакокинетикалық дәрілік өзара әрекеттесулерге қатыспайды деп саналады. Азитромицинге «цитохром-метаболит» кешені көмегімен бауырдың P450 цитохромын индукциялау немесе белсенділігін жою тән емес.
Қастауыш алкалоидтары. Эрготизм пайда болуының теориялық мүмкіндігіне орай, азитромицинді қастауыш туындыларымен бір мезгілде пайдалану ұсынылмайды.
Астемизол, альфентанил. Астемизолмен немесе альфентанилмен өзара әрекеттесуі туралы деректер жоқ. Бұл препараттарды азитромицинмен қатар қолданған кезде сақтық таныту қажет, өйткені оларды макролидтік қатардағы антибиотик эритромицинмен қатар қолданған кезде осы препараттардың көтермелеуші әсері туралы белгілі.
Аторвастатин. Аторвастатинді (тәулігіне 10 мг) және азитромицинді (тәулігіне 500 мг) қатар қолдану қан плазмасындағы аторвастатин концентрациясына (ГМГ КoA-редуктаза тежелуін талдау негізінде) ықпал етпейді. Алайда, тіркеуден кейінгі кезеңде азитромицинді статиндермен біріктіріп қабылдаған пациенттерде рабдомиолиз жағдайлары байқалғанын ескеру керек.
Карбамазепин. Азитромицинді қатар қабылдаған пациенттерде карбамазепиннің немесе оның белсенді метаболитінің қан плазмасындағы концентрациясына елеулі ықпалы байқалған жоқ.
Цизаприд. Цизаприд бауырда CYP 3A4 ферментімен метаболизденеді. Макролидтер осы ферментті тежейтіндіктен, цизапридті қатарлас қолдану QT аралығының ұзаруының, қарыншалық аритмияның және пируэттік қарыншалық тахикардияның жиілігін арттыруы мүмкін.
Циметидин. Циметидинді бірге қолданған кезде азитромициннің фармакокинетикасына қандай да бір ықпалы байқалған жоқ.
Ішуге арналған кумарин типтес антикоагулянттар. Азитромицин дені сау еріктілер қабылдаған варфариннің бір реттік дозасының (15 мг) антикоагулянттық әсеріне ықпал етпейді. Тіркеуден кейінгі кезеңдеазитромицинді ішуге арналған кумарин типтес антикоагулянттармен қатар қолданған кездегі антикоагулянттық әсердің күшеюі туралы хабарламалар алынған. Тиісті себеп-салдарлық байланысы анықталмаса да, кумарин типтес ішуге арналған антикоагулянттар қабылдайтын пациенттерде азитромицин қолданылған жағдайларда протромбин уақытын жиі бақылау қажеттілігін ескеру керек.
Циклоспорин. Циклопоринді және азитромицинді қатар қолдану туралы шешім қабылдаған кезде сақтық таныту керек, өйткені циклоспорин концентрациясының ұлғаю әлеуеті бар, циклоспорин концентрациясының көрсеткіштерін бақылау және емдеу барысында дозаны тиісті түрде түзету қажет.
Эфавиренц. Азитромициннің (600 мг) бір реттік дозасын және эфавиренцті 400 мг дозада күн сайын 7 күн бойы қатар қолдану қандай да бір клиникалық маңызы бар фармакокинетикалық өзара әрекеттесулермен қатар жүрген жоқ.
Флуконазол. Азитромициннің (1200 мг) бір реттік дозасын қатар қолдану флуконазолдың 800 мг-ге тең бір реттік дозасының фармакокинетикалық параметрлеріне ықпал еткен жоқ. Флуконазолды қатарлас қолдану аясында азитромициннің жалпы экспозициясының және жартылай шығарылу кезеңінің көрсеткіштері өзгерген жоқ; дегенмен, азитромициннің Cmax көрсеткішінің клиникалық тұрғыдан елеусіз төмендеуі (18%-ға) байқалды.
Индинавир. Азитромицинді бір реттік 1200 мг дозада қатарлас қолдану 800 мг дозада тәулігіне үш рет 5 күн бойы қолданылған индинавир фармакокинетикасына статистикалық маңызы бар ықпалын тигізген жоқ.
Метилпреднизолон. Азитромицин метилпреднизолонның фармакокинетикасына елеулі ықпалын тигізбейді.
Мидазолам. Дені сау еріктілерде 3 күн бойы азитромицинді тәулігіне 500 мг дозада қатар қолдану мидазоламның (15 мг) бір реттік дозасының фармакокинетикасы мен фармакодинамикасы көрсеткіштерінің клиникалық мәнді өзгерістерін туғызған жоқ.
Нелфинавир. Азитромицинді (1200 мг дозада) нелфинавирмен (750 мг тәулігіне үш рет) тепе-теңдік күйінде қатар қолдану аясында азитромицин концентрациясы ұлғайды. Қандай да бір клиникалық мәнді жағымсыз әсерлері байқалған жоқ; дозаны түзету қажет емес.
Рифабутин. Азитромицинмен және рифабутинмен қатарлас ем алған пациенттерде нейтропения байқалды. Рифабутинді қолдану нейтропениямен қатар жүрсе де, осы құбылыстың және рифабутиннің азитромицинмен біріктірілімінің арасындағы себеп-салдарлық байланысы анықталған жоқ.
Силденафил. Еркек жынысты дені сау еріктілерде азитромициннің (500 мг тәуліктік дозада 3 күн бойы) силденафилдің немесе оның айналымдағы негізгі метаболитінің AUC және Cmax көрсеткіштеріне әсері туралы деректер болған жоқ.
Терфенадин. Азитромицин мен терфенадиннің арасындағы өзара әрекеттесу мүмкіндігін толығымен жоққа шығаруға болмайтын сирек жағдайлар байқалды.
Теофиллин. Теофиллиннің макролидтік қатардағы басқа препараттармен өзара әрекеттесуі туралы хабарламалар бар болғандықтан, теофиллин концентрациясының жоғарылауын көрсететін ықтимал белгілерді мұқият қадағалау ұсынылады.
Триазолам. Азитромицинді (1-ші күні 500 мг және 2-ші күні 250 мг дозада) триазоламмен (2-ші күні 0,125 мг дозада) қатарлас қолдану триазоламның қандай да бір фармакокинетикалық көрсеткіштеріне елеулі ықпалын көрсеткен жоқ.
Триметоприм/сульфаметоксазол. Триметопримді/сульфаметоксазол DS (160 мг/800 мг дозада 7 күн бойы) азитромицинмен (7-ші күні 1200 мг дозада) қатарлас қолдану триметопримнің де, сульфаметоксазолдың да ең жоғары концентрациясының, жалпы экспозициясының және несеппен бөлінуінің көрсеткіштеріне елеулі ықпалын тигізген жоқ.
Айрықша нұсқаулар
Аллергиялық реакциялар
Эритромицин және басқа макролидтер жағдайындағы сияқты, күрделі аллергиялық реакциялар, соның ішінде ангионевроздық ісіну және анафилаксия (сирек жағдайларда өліммен аяқталған) байқалды. Азитромицинге осындай реакциялардың кейбіреулері бірнеше мәрте қайталанған симптомдармен қатар жүрді, бұл ұзақ уақыт бақылау мен емдеуді талап етті.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауыр азитромициннің шығарылуын қамтамасыз ететін негізгі ағза болып табылатындықтан, бауырдың күрделі аурулары бар пациенттерде азитромицинді сақтықпен тағайындау керек. Азитромицинді қолдану аясында өмірге қауіп төндіретін бауыр жеткіліксіздігінің пайда болуына әкелу әлеуеті бар фульминантты (шұғыл) гепатит жағдайлары байқалды. Кейбір пациенттерде бұрын бастан өткерген бауыр аурулары болуы, немесе олар басқа гепатоуытты дәрілік заттарды қолданған болуы мүмкін. Сарғаюмен қатар жүретін жылдам дамитын астения, күңгірт несеп, қан кетулерге бейімділік немесе бауыр энцефалопатиясы сияқты бауыр функциясының бұзылу белгілері мен симптомдары пайда болған жағдайда дереу бауырдың функционалдық сынамаларын жасау керек. Бауыр функциясының бұзылуы пайда болғанда азитромицинмен емдеуді тоқтату керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының жеңіл немесе орташа дәрежеде бұзылуы бар пациенттерде (шумақтық сүзілу жылдамдығы (ШСЖ) 10–80 мл/мин) дозаны түзету қажет емес. Бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде (ШСЖ <10 мл/мин) азитромициннің жүйелі әсерінің (экспозициясының) 33% артуы байқалды.
Азитромицин және қастауыш алкалоидтары арасындағы өзара әрекеттесу
Қастауыш алкалоидтары туындыларын қабылдаған кейбір пациенттерде, кейбір макролидтік антибиотиктермен қатарлас қолдану эрготизм құбылысына (қастауыштан улану) түрткі болды. Қастауыш алкалоидтары және азитромицин арасындағы өзара әрекеттесу мүмкіндігіне қатысты деректер жоқ. Дегенмен, эрготизм пайда болуының теориялық мүмкіндігін ескеріп, азитромицин мен қастауыш алкалидтарының препараттарын бірге қолданудан аулақ болу керек.
Асқын инфекциялар
Кез келген басқа препарат-антибиотик жағдайындағы сияқты, препаратқа сезімтал емес микроорганизмдердің, оның ішінде – зеңдік инфекция қоздырғыштарының асқын инфекция белгілеріне мұқият бақылау жүргізу табанды түрде ұсынылады.
Clostridium difficile туғызған диарея
Іс жүзінде бактерияға қарсы барлық препараттарды, оның ішінде азитромицинді пайдаланған кезде, Clostridium difficile туғызған диарея (Clostridium difficile associated diarrhoea, CDAD) байқалуы мүмкін; бұл асқынудың ауырлық дәрежесі жеңіл диареядан өліммен аяқталатын колитке дейін ауытқиды. Бактерияға қарсы препараттармен емдеу тоқ ішектің қалыпты микрофлорасын өзгертіп, бұл C. difficileпопуляциясының шамадан тыс өсуіне әкеледі. C. difficile микроорганизмдері CDAD дамуына жағдай жасайтын A және B токсиндерін өндіреді. Гипертоксин өндіретін C. difficile штаммдары ауыру және өлім көрсеткіштерін арттырады, өйткені бұл инфекциялар бактерияға қарсы емге сезімтал емес болып шығуы мүмкін; кейбір жағдайларда колэктомия жүргізу (жиек ішекті алып тастау) қажеттілігі туындауы мүмкін. Антибиотиктерді қолданғаннан кейін пациенттерде диарея пайда болған кез келген жағдайларда CDAD мүмкіндігін ескеру керек. Медициналық анамнезді міндеті түрде мұқият жинастыру керек, өйткені CDAD, әдебиетке жүгінсек, бактерияға қарсы ем аяқталғаннан кейін 2 айдан астам уақыт өткеннен кейін пайда болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда азитромицинмен емді тоқтату және C. difficile қатысты спецификалық емдеуді қолдану мүмкіндігін қарастыру керек. Егер азитромицинді қолдану жалған жарғақшалы колитті туындатса, ішектің перистальтикасын басатын препаратттарды қолдануға болмайды!
QTаралығының ұзаруы
Азитромицинді қоса, макролидтік қатардағы басқа препараттармен ем аясында, жүрек реполяризациясы ұзақтығының және QT аралығының ұлғаюы байқалды, бұл жүрек аритмиясының және пируэттік қарыншалық тахикардияның пайда болу қаупіне түрткі болады.
Төменде аталған бұзылулар қарыншалық аритмияның (оның ішінде – пируэттік қарыншалық тахикардияның, torsade de pointes) пайда болу қаупін жоғарылатуы, ол жүректің тоқтауына әкеліп соғуы мүмкін болғандықтан, азитромицинді жүрек аритмияларына бейімділігі бар пациенттерде (әсіресе әйелдерде және егде жастағы адамдарда), атап айтқанда мынадай бұзылулары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек:
- туа біткен немесе диагностикаланған QT аралығының ұзаруы;
- қазіргі уақытта QT аралығын ұзартатыны белгілі басқа белсенді заттармен, мысалы, IA класты (хинидин және прокаинамид) және III класты (дофетилид, амиодарон және соталол) аритмияға қарсы препараттар, цизаприд және терфенадин; фенотиазидтер және пимозид сияқты нейролептиктер; циталопрам сияқты антидепрессанттар; сондай-ақ моксифлоксацин және левофлоксацин сияқты фторхинолондарды қабылдау;
- электролиттік теңгерімнің бұзылуы, әсіресе – гипокалиемия және гипомагниемия;
- клиникалық мәнді брадикардия, жүрек аритмиясы немесе ауыр жүрек жеткіліксіздігі.
Ауыр жалған салданған миастения
Азитромицинді қабылдаған пациенттерде ауыр жалған салданған миастенияның (myasthenia gravis) және алғаш анықталған миастениялық синдромның симптомдарының өршу жағдайлары байқалды.
Стрептококктік инфекция
Streptococcus pyogenes туғызғанфарингитті/тонзиллитті емдеу үшін, жәнеревматикалық шабуылдардың профилактикасы үшін бірінші таңдау препараты әдетте пенициллин болып табылады. Азитромицин, әдетте, ауызжұтқыншақ стрептококктарына қатысты тиімді. Алайда, бұл орайда азитромициннің ревматикалық шабуылдардың профилактикалық дәрісі ретіндегі тиімділігін растайтын деректер жоқ.
Ұзақ уақыт қолдану
Азитромицинді жоғарыда аталған көрсетілімдерде ұзақ уақыт қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігіне қатысты деректер жоқ. Жылдам дамитын қайталанған инфекциялар жағдайында басқа антибиотикпен емдеу мүмкіндігін қарастыру керек.
Тері реакциялары
Стивенс-Джонсон синдромы және уытты эпидермалық некролиз сияқты өмірге қауіп төндіретін күрделі тері реакциялары туралы хабарламалар бар. Әдетте емдеудің алғашқы апталарында пайда болатын белгілер мен симптомдарға тең тері реакцияларының пайда болуына бақылау жүргізу қажеттілігін пациенттерге ескерту керек. Тері реакциясына сәйкес келетін симптомдар пайда болған жағдайда (мысалы, көбінесе күлбіреуіктермен немесе басқа шырышты қабық зақымдануларымен қатар жүретін, үдемелі бөртпе), азитромицинді қолдануды дереу тоқтату керек. Мұндай жағдайларда осы препаратпен емдеуді қайта жаңғыртпаған жөн.
Азитромицинді тағайындамай тұрып, мыналарға назар аудару керек:
Нақты пациентті емдеу үшін азитромицинді таңдаған кезде, макролидтік бактерияға қарсы дәріні қолданудың мақсатқа сайлығына баға беру керек, бұл ретте диагноздың дұрыс қойылуын басшылыққа алу (бекітілген көрсетілімдер шеңберінде инфекцияның бактериялық этиологиясын растау үшін), сондай-ақ азитромицинге және басқа макролидтік қатардағы препараттарға резистенттіліктің пайда болу жиілігін ескеру керек.
А эритромицинге резистенттіліктің жоғары таралуымен сипатталатын географиялық аймақтарда, азитроцимицинге және басқа антибиотиктерге резистенттіліктің жалпы көрінісінің эволюциясына көңіл бөлу ерекше маңызды.
Макролидтік қатардың басқа да өкілдеріндегі сияқты, кейбір еуропалық елдерде Streptococcus pneumoniae азитромицинге резистенттілігінің жоғары көрсеткіштері байқалады. Streptococcus pneumonia туғызған инфекцияларды емдеген кезде осы фактіні ескеру керек.
Азитромицин қысқа уақыт ішінде антибиотиктің қандағы жоғары концентрациясына жету қажет болатын ауыр инфекцияларды емдеуге жарамайды.
Бактериялық фарингитте азитромицинді қолдану бірінші желідегі емді (бета-лактамдық антибиотиктерді) қолдану мүмкін болмаған жағдайларда ғана ұсынылады.
Терінің және жұмсақ тіндердің инфекциялары
Жұмсақ тіндер инфекцияларының негізгі қоздырғышының (Staphylococcus aureus) көбінесе азитромицинге резистенттілігі бар. Осылайша, антибиотикке сезімталдықты зерттеу жұмсақ тіндердің инфкцияларын емдеу үшін азитромицинді қолданудың міндетті алғышарты болып табылады.
Инфекцияланған күйік жаралары
Азитромицинді инфекцияланған күйік жараларын емдеу үшін қолдану көрсетілмеген.
Жыныстық жолмен берілетін аурулар
Жыныстық жолмен берілетін аурулар жағдайында, T. palladium туғызған қатар жүретін инфекцияның жоқ екенін анықтау қажет.
Жүйке жүйесінің аурулары немесе психикалық бұзылыстар
Азитромицинді жүйке жүйесінің аурулары немесе психикалық бұзылыстары бар пациенттерде пайдаланған кезде сақ болу керек.
Көшпелі эритема
Көшпелі эритемасы бар пациенттерге мұқият клиникалық бақылау жүргізу керек, өйткені азитромицинмен емдеу оларға тиімсіз болып шығуы мүмкін.
Аспартам
Бұл дәрілік препарат құрамында аспартам бар. Аспартамның құрамында фенилаланин көзі болады. Препарат фенилкетонуриядан зардап шеккен тұлғаларға зиян келтіруі мүмкін.
Жүктілік
Сумамедті® жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде қолдануға, егер күтілетін пайдасы шарана үшін қатар жүретін қауіптен асса ғана жол беріледі.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Азитромицин адамның көлік құралдарын басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне қандай да бір ықпалын тигізуі мүмкін деп болжауға негіз жоқ
Артық дозалануы
Препараттың жоғары дозаларын қабылдау кезінде байқалған жағымсыз реакциялар әдеттегі дозаларын қабылдаудан болған реакциялармен ұқсас болды.
Емі: Артық дозалану жағдайында белсенділендірілген көмір қабылдау және организмнің өмірлік маңызды функцияларын демеуге бағытталған симптоматикалық ем жүргізу қажет.
Шығарылу түрі және қаптамасы
ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ немесе алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 6 таблеткадан салынады.
Бір пішінді ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады (250 мг доза).
ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ немесе алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 3 таблеткадан салынады.
Бір немесе екі пішінді ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады (500 мг доза).
ПВХ/ПЭ/ПВДХ/ПВХ немесе алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 1 таблеткадан салынады.
Бір немесе үш пішінді ұяшықты қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады (1000 мг доза).
Сақтау шарттары
25 °C-ден аспайтын температурада сақтау керек
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы