Стопресс, 8 мг, таблетки №30, пачка из картона, Polpharma
Торговое наименование
Стопресс®
Международное непатентованное название
Периндоприл
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки 4 мг и 8 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы, простые. Периндоприл.
Код ATХ C09AA04
Показания к применению
- артериальная гипертензия
- хроническая сердечная недостаточность
- ишемическая болезнь сердца: снижение риска сердечно-сосудистых осложнений у пациентов с инфарктом миокарда в анамнезе и/или состояние после реваскуляризации
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к периндоприлу, к другим ингибиторам АКФ или к любому из вспомогательных веществ препарата
- ангионевротический отек в анамнезе, связанный с приемом ингибиторов АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- одновременное применение препарата Стопресс и препаратов, содержащих алискирен в качестве действующего вещества, противопоказано у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ <60 мл/мин/1,73 м2)
- одновременный прием с комбинацией сакубитрила и валсартана. Прием периндоприла нельзя начинать раньше, чем через 36 часов после последней дозы комбинации сакубитрила и валсартана
- экстракорпоральная терапия, приводящая к контакту крови с отрицательно заряженными поверхностями
- выраженный двусторонний стеноз почечных артерий или стеноз артерии единственной функционирующей почки
- беременность и период лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) путем комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена ассоциируется с более высокой частотой нежелательных явлений в виде гипотензии, гиперкалиемии, а также ухудшения функции почек (включая острую почечная недостаточность) по сравнению с применением одного препарата, воздействующего на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему.
Препараты, индуцирующие гиперкалиемию
Применение некоторых препаратов или классов препаратов может приводить к увеличению частоты возникновения гиперкалиемии: алискирен, соли калия, калийсберегающие диуретики, ингибиторы АКФ, антагонисты рецепторов ангиотензина-II, НПВП, гепарины, иммунодепрессанты, такие как циклоспорин или такролимус, триметоприм. При применении этих препаратов в комбинации повышается риск гиперкалиемии.
Одновременное применение противопоказано
Алискирен
У пациентов с диабетом или пациентов с нарушением функции почек риск гиперкалиемии, ухудшения функции почек и сердечно-сосудистых осложнений и смертности увеличивается.
Комбинация сакубитрила и валсартана
Совместный прием ингибиторов АКФ с комбинацией сакубитрила и валсартана противопоказан ввиду высокого риска развития ангионевротического отека.
Одновременное применение не рекомендуется
Алискирен
У пациентов других групп, помимо пациентов с диагностированным диабетом и почечной недостаточностью, существует риск возникновения гиперкалиемии, ухудшения функций почек и повышения риска сердечно-сосудистой заболеваемости и смертности.
Одновременное лечение ингибитором АКФ и блокатором рецепторов ангиотензина
У пациентов с диагностированным атеросклерозом, сердечной недостаточностью, сахарным диабетом или поражением органов-мишеней одновременное лечение ингибитором АКФ и блокатором рецепторов ангиотензина связано с более высокой частотой гипотензии, обмороков, гиперкалиемии, а также ухудшения функции почек (в том числе острая почечная недостаточность) по сравнению с применением одного препарата, воздействующего на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему. Применение двойной блокады (например, добавление ингибитора АКФ к антагонисту рецепторов ангиотензинаII) следует ограничить и применять только в отдельных случаях на фоне проведения тщательного мониторинга функции почек, уровней калия и артериального давления.
Эстрамустин
Риск увеличения частоты нежелательных эффектов, таких как ангионевротический отек (отек Квинке).
Калийсберегающие диуретики (напр., триамтерен, амилорид), соли калия
Несмотря на то, что уровень калия в сыворотке крови обычно остается в пределах нормальных значений, у некоторых пациентов, получающих периндоприл, может развиться гиперкалиемия (потенциально летальная), особенно в сочетании с нарушением функции почек (аддитивные эффекты гиперкалиемии). Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), препараты калия или калийсодержащие заменители соли могут приводить к значительному повышению концентрации калия в сыворотке. Также периндоприл следует с осторожностью применять совместно с другими лекарственными средствами, повышающими уровень калия в крови, такими как триметоприм и ко-тримоксазол (комбинация триметоприма и сульфаметоксазола), поскольку известно, что действие триметоприма сходно с действием калийсберегающих диуретиков, таких как амилорид. Таким образом, одновременное применение периндоприла с указанными выше препаратами не рекомендуется. Если одновременное применение вышеуказанных препаратов считается необходимым, следует применять их с осторожностью и часто контролировать уровень калия в сыворотке.
Информацию по применению спиронолактона при сердечной недостаточности см. ниже.
Препараты лития
При сопутствующем применении препаратов лития с ингибиторами АКФ было отмечено обратимое увеличение сывороточной концентрации лития и его токсичности. Сочетанное применение периндоприла с препаратами лития не рекомендуется, однако при необходимости применения такой комбинации следует проводить тщательный мониторинг сывороточного уровня лития.
Сопутствующее лечение, требующее особого внимания
Противодиабетические препараты (пероральные гипогликемические препараты и инсулин)
Совместное применение ингибиторов АКФ и антидиабетических препаратов (инсулинов, пероральных гипогликемических средств) может вызвать усиление гипогликемического эффекта с риском развития гипогликемии. Это явление с большей вероятностью развивается во время первых недель комбинированного лечения у пациентов с нарушением функции почек.
Баклофен
Усиление антигипертензивного эффекта. При необходимости следует проводить мониторинг артериального давления и адаптировать дозы антигипертензивных препаратов.
Диуретики, не сберегающие калий
На фоне лечения диуретиками, особенно у пациентов с потерей электролитов и/или гиповолемией, после начала лечения ингибитором АКФ может развиться избыточное снижение артериального давления. Вероятность развития гипотензивных эффектов может быть снижена за счет прекращения терапии диуретиками, увеличения ОЦК или приема соли до начала лечения низкими и постепенно увеличивающимися дозами периндоприла.
При артериальной гипертензии, когда предшествующая терапия диуретиками может привести к потере электролитов/гиповолемии, диуретик следует отменить до начала лечения ингибитором АКФ, и в этом случае диуретик, не сберегающих калий, может быть назначен вновь, или следует начать лечение ингибитором АКФ в низкой дозе с постепенным увеличением.
При застойной сердечной недостаточности, по поводу которой применяются диуретики, лечение ингибитором АКФ следует начинать в очень низких дозах, возможно после снижения дозы одновременно применяемого диуретика, не сберегающего калий.
У таких пациентов за функцией почек (уровни креатинина) следует наблюдать во время первых нескольких недель терапии ингибитором АКФ.
Калийсберегающие диуретики (эплеренон, спиронолактон)
При применении эплеренона или спиронолактона в дозах от 12,5 до 50 мг в сутки с низкими дозами ингибиторов АКФ:
При лечении сердечной недостаточности II-IV классов (NYHA) с фракцией выброса < 40%, по поводу которой ранее применялись ингибиторы АКФ и петлевые диуретики, имеется риск гиперкалиемии, которая может привести к летальному исходу, особенно в случае несоблюдения рекомендаций по применению этой комбинации.
Перед началом применения этой комбинации следует убедиться в отсутствии гиперкалиемии и нарушения функции почек.
В течение первого месяца лечения рекомендуется тщательный мониторинг уровня калия и креатинина в крови, один раз в неделю в начале и ежемесячно в последующем.
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), включая аспирин в дозах ≥3 г/сут
При одновременном применении ингибиторов АКФ и нестероидных противовоспалительных средств (например, ацетилсалициловая кислота в рамках противовоспалительной терапии, ингибиторы ЦОГ-2 и неселективные НПВС) может отмечаться ослабление антигипертензивного действия. Одновременное применение антагонистов АКФ и НПВС может быть причиной повышенного риска ухудшения функции почек, в том числе острой почечной недостаточности, и повышения уровня калия в сыворотке крови, особенно у пациентов с уже имеющимися нарушениями функции почек. Комбинированное лечение следует проводить с осторожностью, особенно у пациентов пожилого возраста. Следует обеспечивать адекватную гидратацию пациентов и контролировать функцию почек после начала комбинированного лечения, а также и периодически в дальнейшем.
Рацекадотрил
Ингибиторы АКФ (в том числе периндоприл) могут провоцировать развитие ангионевротического отека. Этот риск возрастает при одновременном использовании с рацекадотрилом (препаратом для лечения острой диареи).
Ингибиторы mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
Пациенты, одновременно принимающие ингибиторы mTOR с ингибиторами АКФ, находятся под повышенным риском развития ангионевротического отека.
Циклоспорин
При совместном применении ингибиторов АКФ и циклоспорина может развиться гиперкалиемия. Рекомендуется контроль уровня калия в сыворотке крови.
Гепарин
При совместном применении ингибиторов АКФ и гепарина может развиться гиперкалиемия. Рекомендуется контроль уровня калия в сыворотке крови.
Сопутствующее лечение, требующее определенного внимания
Гипотензивные препараты и вазодилататоры
Сопутствующее применение этих препаратов может усилить гипотензивное действие периндоприла. Одновременный прием нитроглицерина и иных нитратов либо прочих вазодилататоров может дополнительно снижать артериальное давление.
Глиптины (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин)
У пациентов, одновременно получающих ингибитор АКФ, увеличен риск ангионевротического отека в связи со снижением активности дипептидил пептидазы IV (DPP-IV) под воздействием глиптинов.
Ацетилсалициловая кислота, тромболитики, бета-блокаторы, нитраты
Периндоприл можно применять вместе с ацетилсалициловой кислотой (назначенной в качестве тромболитика), тромболитиками, бета-блокаторами и/или нитратами.
Трициклические антидепрессанты/ антипсихотические средства/ анестетики
Одновременное применение с ингибиторами АКФ некоторых анестетиков, трициклических антидепрессантов и антипсихотических средств может приводить к дополнительному снижению артериального давления.
Симпатомиметики
Симпатомиметики могут снижать гипотензивные эффекты ингибиторов АКФ.
Препараты золота
В редких случаях у пациентов, получающих лечение инъекционными формами препаратов золота (натрия ауротиомалат) с сопутствующей терапией ингибиторами АКФ, включая периндоприл, были зарегистрированы нитритоидные реакции (покраснение лица, тошнота, рвота и гипотензия).
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Пациенты, получающие сопутствующую терапию ко-тримоксазолом (триметоприм/сульфаметоксазол), могут быть подвержены повышенному риску гиперкалиемии.
Специальные предупреждения
Стабильная ишемическая болезнь сердца. Если эпизод нестабильной стенокардии (выраженный или нет) развивается во время первого месяца лечения периндоприлом, перед продолжением лечения следует тщательно оценить соотношение пользы и риска.
Гипотензия. Ингибиторы АКФ могут вызывать снижение артериального давления. У пациентов с неосложненной гипертензией клинически выраженная гипотензия встречается редко; она чаще встречается у пациентов с гиповолемией, т.е. получающих диуретики, ограничивающих потребление соли с пищей, находящихся на гемодиализе, а также у пациентов с диареей или рвотой, либо у пациентов с тяжелой ренин-зависимой гипертензией. У пациентов с клинически выраженной сердечной недостаточностью с/без сопутствующей почечной недостаточности была отмечена клинически выраженная гипотензия. Пациенты с повышенным риском развития клинически выраженной гипотензии нуждаются в тщательном наблюдении при начале терапии и коррекции дозы. Аналогичные требования относятся к пациентам с ишемической болезнью сердца или цереброваскулярной болезнью, у которых чрезмерное снижение артериального давления может приводить к развитию инфаркта миокарда или острого нарушения мозгового кровообращения.
При развитии гипотензии пациента следует положить на спину и, при необходимости, начать внутривенное введение 0,9%-го раствора натрия хлорида (9 мг/мл). Преходящий гипотензивный ответ не является противопоказанием к продолжению лечения, которое обычно можно без осложнений возобновить после повышения артериального давления в связи с увеличением ОЦК. У некоторых пациентов с застойной сердечной недостаточностью и нормальным или сниженным артериальным давлением лечение периндоприлом может приводить к дополнительному снижению системного артериального давления. Этот эффект ожидаем и обычно не является причиной для прекращения лечения. В случае клинически выраженной гипотензии может потребоваться снижение дозы или прекращение лечения периндоприлом.
Стеноз аортального и митрального клапана/гипертрофическая кардиомиопатия – периндоприл следует с осторожностью применять у пациентов со стенозом митрального клапана и стенозом выносящего тракта левого желудочка, например, с аортальным стенозом или гипертрофической кардиомиопатией.
Нарушение функции почек. В случае нарушения функции почек (клиренс креатинина <60 мл/мин) исходную дозу периндоприла следует корректировать в соответствии с клиренсом креатинина пациента и в зависимости от ответа пациента на лечение. Обычно, таким пациентам проводят контроль уровня калия и креатинина в плановом порядке.
У пациентов с клинически выраженной сердечной недостаточностью развитие гипотензии после начала лечения ингибиторами АКФ может приводить к некоторому ухудшению функции почек. В подобных ситуациях была описана острая почечная недостаточность, которая обычно носила обратимый характер.
У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом артерии единственной почки, которые получали лечение ингибиторами АКФ, было отмечено повышение уровня мочевины крови и креатинина сыворотки, которое обычно носило обратимый характер после прекращения лечения. Это особенно вероятно у пациентов с нарушением функции почек. В случае реноваскулярной гипертензии существует повышенный риск тяжелой гипотензии и почечной недостаточности. У таких пациентов лечение следует начинать под тщательным медицинским контролем с низких доз с последующим осторожным подбором дозы. Поскольку лечение диуретиками может являться способствующим фактором развития описанных выше явлений, в первые недели лечения периндоприлом диуретики следует отменить, контролируя при этом функцию почек.
У некоторых пациентов с гипертензией и отсутствием явных признаков предшествующего сосудистого поражения почек наблюдалось повышение уровня мочевины крови и креатинина сыворотки, которое обычно носило легкий и преходящий характер, особенно при сопутствующем приеме периндоприла с диуретиками. Эти проявления с большей вероятностью развиваются у пациентов с предшествующим нарушением функции почек. Может потребоваться снижение дозы и/или прекращение лечения диуретиком и/или периндоприлом.
Гемодиализ. У пациентов, находящиеся на диализе с применением высокопоточных мембран и получающих сопутствующее лечение ингибитором АКФ наблюдались анафилактоидные реакции. У таких пациентов следует рассмотреть применение иного типа диализирующей мембраны или гипотензивного препарата иного класса.
Трансплантация почки. Нет опыта применения препарата у пациентов, которым недавно была проведена трансплантация почки.
Гиперчувствительность/ангионевротический отек. Изредка у пациентов, получающих лечение ингибиторами АКФ, включая периндоприл, может развиться ангионевротический отек лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовых складок и/или гортани. Это явление может развиться в любой момент во время лечения. В подобных случаях лечение периндоприлом следует незамедлительно прекратить и начать соответствующий мониторинг состояния, который продолжают до полного разрешения симптомов. В тех случаях, когда отек был ограничен пределами лица и губ, явление обычно разрешалось без лечения, хотя для облегчения симптомов использовали антигистаминные средства.
Ангионевротический отек гортани может привести к смерти. В случае отека языка, голосовых складок и гортани с высокой вероятностью обструкции дыхательных путей следует немедленно назначить неотложную терапию. Она может включать введение адреналина и/или поддержание проходимости дыхательных путей. Пациент должен находиться под пристальным медицинским контролем до полного и стойкого разрешения симптоматики.
Пациенты с ангионевротическим отеком в анамнезе, не связанным с лечением ингибиторами АКФ, могут иметь повышенный риск развития ангионевротического отека на фоне лечения ингибиторами АКФ. У пациентов, получавших лечение ингибиторами АКФ, описано развитие ангионевротического отека кишечника. У таких пациентов наблюдались боли в животе (с или без тошноты, или рвоты); в некоторых случаях не отмечено предшествующего ангионевротического отека лица, а уровни С-1 эстеразы были в пределах нормы. Ангионевротический отек диагностировали путем КТ-сканирования брюшной полости, УЗИ или во время хирургического вмешательства, при этом симптомы разрешались после прекращения лечения ингибиторами АКФ. Ангионевротический отек кишечника следует учитывать при проведении дифференциальной диагностики у пациентов, получающих ингибиторы АКФ, у которых наблюдаются боли в животе.
Совместный прием ингибиторов АКФ с комбинацией сакубитрила и валсартана противопоказан ввиду высокого риска развития ангионевротического отека. Лечение комбинацией сакубитрила и валсартана следует начинать не ранее чем через 36 часов после приема последней дозы периндоприла. Начинать лечение периндоприлом следует не ранее чем через 36 часов после приема последней дозы комбинации сакубитрила и валсартана.
Пациенты, принимающие ингибиторы АКФ совместно с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR (например, сиролимусом, эверолимусом, темсиролимусом), могут подвергаться повышенному риску развития ангионевротического отека (отека дыхательных путей или языка с нарушением дыхания или без него). Следует соблюдать осторожность при назначении рацекадотрила, ингибиторов mTOR (например, сиролимуса, эверолимуса, темсиролимуса), а также вилдаглиптина у пациентов, уже получающих терапию ингибиторами АКФ.
Анафилактоидные реакции во время афереза липопротеидов низкой плотности (ЛПНП). В редких случаях у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ во время афереза липопротеидов низкой плотности (ЛПНП) с декстран-сульфатом, развивались угрожающие жизни анафилактоидные реакции. Этих реакций удается избежать, временно прекращая лечение ингибитором АКФ перед каждым аферезом.
Анафилактические реакции во время десенсибилизации. Отмечались отдельные сообщения об устойчивых угрожающих жизни анафилактоидных реакциях у пациентов на фоне приема ингибиторов АКФ во время проведения десенсибилизации к яду перепончатокрылых (пчелы, осы). Однако эти реакции могут быть предотвращены путем временного прекращения применения ингибитора АКФ не менее чем за 24 часа до начала лечения у пациентов, которым требуются как ингибиторы АКФ, так и десенсибилизация.
Печеночная недостаточность. В редких случаях лечение ингибиторами АКФ сопровождается синдромом, который начинается с холестатической желтухи и прогрессирует с развитием фульминантного некроза печени, а иногда и смерти. Механизм развития этого синдрома неизвестен. Если на фоне лечения ингибиторами АКФ развиваются желтуха или существенное повышение уровня ферментов печени, ингибитор АКФ следует отменить и назначить соответствующее медицинское последующее наблюдение.
Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия.У пациентов, получающих ингибиторы АКФ, отмечено развитие нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с нормальной функцией почек и без прочих осложняющих факторов нейтропения развивается редко. Периндоприл следует крайне осторожно использовать у пациентов с коллагенозами, на фоне иммуннодепрессантной терапии, лечения аллопуринолом или прокаинамидом, либо при сочетании этих осложняющих факторов, особенно в случае предшествующего нарушения функции почек. У некоторых из этих пациентов развиваются серьезные инфекции, которые в ряде случаев не отвечают на активную антибактериальную терапию. При назначении таким пациентам периндоприла рекомендуется периодический мониторинг уровня лейкоцитов. Пациентов следует проинструктировать сообщать о любых признаках инфекции (например, боли в горле, лихорадке).
Раса. Ингибиторы АКФ чаще вызывают ангионевротический отек у представителей негроидной расы по сравнению с пациентами других рас. По аналогии с прочими ингибиторами АКФ, периндоприл менее эффективно снижает артериальное давление у представителей негроидной расы по сравнению с пациентами других рас; возможным объяснением служит более частое сниженное содержание ренина в популяции представителей негроидной расы с гипертензией.
Кашель. Кашель при назначении ингибиторов АКФ является непродуктивным, стойким и проходит после прекращения терапии. При проведении дифференциальной диагностики кашля следует учитывать кашель, вызванный ингибитором АКФ.
Оперативное вмешательство/анестезия. Во время крупной хирургической операции или во время анестезии с использованием препаратов, которые приводят к развитию гипотензии, периндоприл может блокировать образование ангиотензина II вследствие компенсаторного высвобождения ренина. Лечение следует прекратить за день до операции. При развитии гипотензии, связанной с этим механизмом, ее можно корректировать при помощи инфузионной терапии.
Гиперкалиемия. У некоторых пациентов на фоне лечения ингибиторами АКФ, включая периндоприл, было отмечено повышение сывороточного уровня калия. Факторы риска развития гиперкалиемии включают почечную недостаточность, снижение функции почек, возраст (> 70 лет), сахарный диабет, сопутствующие состояния, в частности обезвоживание, острую декомпенсацию сердечной деятельности, метаболический ацидоз и сопутствующее применение калийсберегающих диуретиков (напр., спиронолактон, эплеренон, триамтерен, амилорид), препаратов калия и/или калийсодержащих заменителей соли, а также прочих препаратов, приводящих к повышению сывороточного уровня калия (например, гепарин). Применение препаратов калия, калийсберегающих диуретиков или калийсодержащих заменителей соли, особенно у пациентов с нарушениями функции почек, может привести к значительному увеличению уровня калия в сыворотке. Гиперкалиемия может привести к развитию серьезных, иногда фатальных аритмий. Если сопутствующее применение вышеуказанных препаратов считается необходимым, их следует назначать с осторожностью, при этом рекомендуется часто контролировать уровень калия в сыворотке.
Пациенты с сахарным диабетом. У пациентов с сахарным диабетом, получающих пероральные антидиабетические препараты или инсулин, на протяжении первого месяца лечения ингибитором АКФ следует пристально контролировать уровень гликемии.
Литий. Применять препараты лития и периндоприл в комбинации обычно не рекомендуется.
Калийсберегающие диуретики, препараты калия и калийсодержащие заменители соли. Применять в комбинации периндоприл и калийсберегающие диуретики, препараты калия и калийсодержащие заменители соли обычно не рекомендуется.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС). Одновременное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена увеличивает риск гипотензии, гиперкалиемии и ухудшения функции почек (в том числе острой почечной недостаточности). Поэтому двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы путем комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
Если терапия с двойной блокадой считается абсолютно необходимой, ее следует проводить только под контролем специалиста, а также с частым тщательным мониторингом функции почек, уровней электролитов и артериального давления.
У пациентов с диабетической нефропатией ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не следует применять одновременно.
Первичный гиперальдостеронизм
Пациенты с первичным гиперальдостеронизмом обычно не отвечают на антигипертензивную терапию ингибиторами ренин-ангиотензиновой системы. Вследствие этого, назначение этого препарата не рекомендовано в этой группе пациентов.
Применение в педиатрии. Эффективность и безопасность применения периндоприла у детей не установлены. По этой причине применение препарата у детей до 18 лет не рекомендуется.
Во время беременности или лактации
Беременность
Ингибиторы АКФ не следует назначать при беременности. Если продолжение терапии ингибитором АКФ не является необходимым, пациентки, планирующие беременность, должны перейти на иные варианты антигипертензивной терапии с установленным профилем безопасности применения во время беременности. В случае диагностики беременности лечение ингибиторами АКФ следует немедленно прекратить и начать иное соответствующее лечение.
Лечение ингибиторами АКФ во время второго и третьего триместров сопровождается фетотоксичностью (снижение функции почек, маловодие, задержка окостенения черепа), а также токсичностью в отношении новорожденного (почечная недостаточность, гипотензия, гиперкалиемия). Маловодие может ассоциироваться с гипоплазией легких плода и деформациями скелета. В случае лечения ингибитором АКФ во втором триместре беременности рекомендуется проводить ультразвуковое исследование функции почек и черепа плода. Дети, чьи матери во время беременности принимали ингибиторы АКФ, должны тщательно наблюдаться на предмет развития гипотензии.
Период лактации
В связи с отсутствием информации о применении препарата Стопресс во время грудного вскармливания, назначать Стопресс в этот период не рекомендуется. Предпочтение отдается альтернативному лечению с более изученным профилем безопасности в период кормления грудью, особенно при вскармливании новорожденного или недоношенного ребенка.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Периндоприл не оказывает непосредственного влияния на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами, однако следует учитывать, что при приеме препарата иногда может возникать головокружение или слабость. Особенно высокий риск этих явлений наблюдается в начале терапии и при применении комбинированного лечения. При возникновении этих симптомов следует воздержаться от вождения или управления потенциально опасными механизмами.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Дозу следует подбирать индивидуально, с учетом профиля пациента и динамики уровня артериального давления.
Артериальная гипертензия
Стопресс можно использовать в виде монотерапии или в комбинации с гипотензивными препаратами других классов.
Рекомендуемая начальная доза составляет 4 мг один раз в день утром.
У пациентов с выраженной активацией ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (в особенности, с реноваскулярной гипертензией, снижением объема циркулирующей крови, декомпенсацией сердечной деятельности или тяжелой гипертензией) после принятия исходной дозы препарата может наступить резкое падение артериального давления. Таким пациентам рекомендуют начальную дозу 2 мг, начинать лечение следует под контролем врача.
После одного месяца лечения дозу можно увеличить до 8 мг один раз в день.
После начала лечения периндоприлом может развиться клинически выраженная гипотензия, вероятность которой выше у пациентов с сопутствующим лечением диуретиками. Таким пациентам рекомендуют принимать препарат с осторожностью в связи с возможным снижением объема циркулирующей крови и/или дефицитом электролитов.
По возможности диуретики следует отменить за 2-3 дня до начала лечения периндоприлом.
У пациентов с гипертензией, которым невозможно отменить диуретики, лечение периндоприлом следует начинать в дозе 2 мг. Следует контролировать функцию почек и уровень калия в крови. Последующие дозы периндоприла следует корректировать в соответствии с ответом со стороны артериального давления. При необходимости лечение диуретиками можно возобновить.
У пожилых пациентов лечение следует начинать с дозы 2 мг, которую по прошествии месяца можно увеличить до 4 мг, а затем при необходимости и до 8 мг, в зависимости от функции почек (см. таблицу ниже).
Хроническая сердечная недостаточность
Стопресс нередко сочетают с назначением диуретиков, не сберегающих калий, и/или дигоксином и/или бета-блокаторами; в подобных случаях препарат следует принимать под тщательным медицинским контролем в рекомендованной начальной дозе 2 мг утром. При хорошей переносимости по прошествии не менее 2 недель эту дозу можно увеличить на 2 мг – 4 мг один раз в день. Подбор дозы должен основываться на клиническом ответе конкретного пациента.
При тяжелой сердечной недостаточности и у прочих пациентов из групп высокого риска (у пациентов с нарушением функции почек и тенденцией к электролитным нарушениям, при сопутствующем приеме диуретиков и/или вазодилататоров) лечение следует начинать под пристальным медицинским наблюдением.
До начала лечения препаратом Стопресс у пациентов с высоким риском развития клинически выраженной гипотензии (т.е. у пациентов с потерей электролитов с/без гипонатриемии, с гиповолемией или у пациентов с сопутствующей активной терапией диуретиками) следует по возможности скорректировать эти состояния. До и во время лечения периндоприлом следует контролировать артериальное давление, функцию почек и сывороточный уровень калия.
Ишемическая болезнь сердца
Стопресс следует назначать в дозе 4 мг один раз в день на протяжении двух недель, затем увеличивать дозу до 8 мг один раз в день (в зависимости от функции почек и при условии хорошей переносимости дозы 4 мг).
Перед повышением дозы до 8 мг один раз в день в зависимости от функции почек (см. таблицу 1 «Коррекция дозы при нарушении функции почек») пожилым пациентам следует назначать препарат по 2 мг один раз в день на протяжении одной недели, затем по 4 мг один раз в день на протяжении следующей недели. Дозу следует повышать лишь в том случае, если предыдущая более низкая доза переносилась хорошо.
Коррекция дозы у пациентов с нарушением функции почек
Как представлено в таблице 1 ниже доза у пациентов с нарушением функции почек должна основываться на клиренсе креатинина:
Таблица 1: Коррекция дозы у пациентов с нарушением функции почек
|
Клиренс креатинина (мл/мин) |
Рекомендованная доза |
|
ClCR ≥ 60 |
4 мг в день |
|
30 < ClCR < 60 |
2 мг в день |
|
15 < ClCR < 30 |
2 мг через день |
|
Пациенты находящиеся на гемодиализе*, ClCR < 15 |
2 мг в день выполнения диализа |
* Клиренс периндоприлата при диализе составляет 70 мл/мин. Пациенты, находящиеся на гемодиализе, должны получать эту дозу после сеанса гемодиализа.
Коррекция дозы у пациентов с нарушением функции печени
У пациентов с нарушением функции печени коррекция дозы не требуется.
Метод и путь введения
Для приема внутрь.
Частота применения с указанием времени приема
Рекомендуется принимать Стопресс один раз в день по утрам, до приема пищи.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: гипотензия, шок, электролитные нарушения, почечная недостаточность, гипервентиляция легких, тахикардия, сердцебиение, брадикардия, головокружение, беспокойство и кашель.
Лечение: внутривенное введение физиологического раствора. При развитии гипотензии пациента следует поместить в положение лежа на спине с приподнятыми ногами. При необходимости введение инфузий ангиотензина II и/или внутривенного введения катехоламинов, атропина.
Периндоприл выводится из организма с помощью гемодиализа. При развитии брадикардии, стойкой к консервативной терапии, показана постановка водителя ритма. Следует непрерывно контролировать показатели жизненно важных функций, сывороточный уровень электролитов и креатинина.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Важно принимать препарат каждый день, так как регулярное лечение более эффективно. Тем не менее, если Вы забыли принять дозу препарата Стопресс, примите следующую дозу в обычное время. Не принимайте двойную дозу, чтобы компенсировать пропущенную дозу.
Обратитесь к врачу или фармацевту за советом прежде, чем применять лекарственный препарат.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Часто
- головная боль, головокружение, вертиго, парестезии, нарушение зрения, звон в ушах
- кашель (часто описываемый как сухой), одышка
- артериальная гипотензия
- нарушения пищеварения (тошнота, рвота, боль в животе, изменение вкуса, диспепсия, диарея, запор)
- сыпь, кожный зуд
- судороги мышц
- астения
Нечасто
- ангионевротический отек лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовых складок и/или гортани
- бронхоспазм
- нарушения настроения или сна
- сухость во рту
- сыпь, зуд, пемфигоид
- почечная недостаточность
- нарушения эрекции
- гипергидроз
- эозинофилия
- сонливость*
- обморок*
- пальпитация*, тахикардия*
- васкулит*
- реакции фоточувствительности
- артралгия, миалгия
- боль в грудной клетке, - плохое самочувствие, - периферические отеки, лихорадка
- случайные травмы вследствие падения*
- гипогликемия*, гипонатриемия*, гиперкалиемия, повышение концентрации мочевины в крови, обратимые после прекращения лечения*
Редко
- обострение псориаза
- повышение активности печеночных ферментов и уровня билирубина в сыворотке
- Очень редко
- аритмия, стенокардия, инфаркт миокарда и инсульт
- спутанность сознания
- эозинофильная пневмония, ринит
- панкреатит, цитолитический или холестатический гепатит
- мультиформная эритема
- острая почечная недостаточность
- снижение уровня гемоглобина и гематокрита, тромбоцитопения, лейкопения/нейтропения, агранулоцитоз или панцитопения
- увеличение концентрации креатинина в крови, эозинофилия*
- гемолитическая анемия у пациентов с врожденным дефицитом глюкозо-6-фосфат дегидрогеназы
Исключительно редко/ В единичных случаях и т.д. - феномен Рейно
* Частота побочных действий, выявленных в результате добровольных сообщений, вычислялась на основании клинических исследований.
При применении других АКФ сообщалось о возникновении случаев синдрома неадекватной секреции антидиуретического гормона (СНСАДГ). СНСАДГ может рассматриваться как очень редкое, однако потенциально возможное осложнение терапии АКФ, включая периндоприл.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество – периндоприл с терт-бутиламином, 4 мг или 8 мг,
вспомогательныее вещества – маннитол, кросповидон, магния стеарат, бутилметакрилата сополимер основной, кремния диоксид коллоидный безводный
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки белого цвета, продолговатые, двояковыпуклые, с разделительной риской на обеих сторонах (для дозировки 4 мг)
Таблетки белого цвета, круглые, плоские (для дозировки 8 мг)
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку (блистер) из пленки ACLAR/PVC/Al.
По 3 контурные упаковки вместе с утвержденной инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную пачку.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту.
Саудалық атауы
Стопресс®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Периндоприл
Дәрілік түрі, дозаcы
Таблеткалар, 4 мг және 8 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, қарапайымдар. Периндоприл.
ATХ коды C09AA04
Қолданылуы
- артериялық гипертензия
- жүректің cозылмалы жеткіліксіздігі
- жүректің ишемиялық ауруы: анамнезінде миокард инфарктісі және/немесе реваскуляризациядан кейінгі жай-күйі бар пациенттерде жүрек-қантамырлық асқынулар қаупін төмендету
Қолданудың басталуына дейінгі қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- периндоприлге, басқа АӨФ тежегіштеріне немесе препараттыңқосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- анамнездегі АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты ангионевроздық ісіну
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- Стопресс препаратын және құрамында әсер етуші зат ретіндегі алискирен бар препараттарды бір мезгілде қолдану қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы (ШСЖ < 60 мл/мин/1,73 м2) бар пациенттерде қарсы көрсетілімді
- сакубитрил/валсартан біріктірілімімен бір мезгілде қабылдау. Периндоприл қабылдауды сакубитрил мен валсартан біріктірілімінің соңғы дозасынан кейін 36 сағат өтуінен ерте бастауға болмайды
- қанның теріс зарядталған беткейлермен жанасуына әкелетін экстракорпоральді ем
- бүйрек артерияларының айқын екі жақты стенозы немесе жұмыс істейтін жалғыз бүйрек артериясының стенозы
- жүктілік және лактация кезеңі
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (РААЖ) қосарлы бөгеу, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін бір ғана препаратты қолданумен салыстырғанда, гипотензия, гиперкалиемия, сондай-ақ бүйрек функциясының нашарлауы (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) түріндегі жағымсыз құбылыстардың өте жоғары жиілігімен астасады.
Гиперкалиемияны индукциялайтын препараттар
Кейбір препараттарды немесе препараттар кластарын қолдану гиперкалиемияның туындау жиілігінің артуына әкелуі мүмкін: алискирен, калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин-II рецепторларының антагонистері, ҚҚСП, гепариндер, циклоспорин немесе такролимус, триметоприм сияқты иммунодепрессанттар. Осы препараттарды біріктірілімде қолданғанда гиперкалиемия қаупі артады.
Бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді
Алискирен
Диабеті бар пациенттерде немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде гиперкалиемия, бүйрек функциясының нашарлауы және жүрек-қантамырлық асқынулар мен өлімге ұшырау қаупі артады.
Сакубитрил және валсартан біріктірілімі
Сакубитрил және валсартан біріктірілімімен АӨФ тежегіштерін бірге қабылдау ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне орай қарсы көрсетілімді.
Бір мезгілде қолдану ұсынылмайды
Алискирен
Диабеті және бүйрек жеткіліксіздігі диагностикаланған пациенттерден тыс, басқа топтардың пациенттерінде гиперкалиемияның туындау, бүйрек функциясының нашарлау қаупі және жүрек-қантамыр ауруына шалдығу және өлімге ұшырау қаупінің артуы болады.
АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторлары блокаторымен
бір мезгілде емдеу
Диагностикаланған атеросклерозы, жүрек жеткіліксіздігі, қант диабеті немесе нысана-мүшелердің зақымдануы бар пациенттерде АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының блокаторымен бір мезгілде емделу, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін бір ғана препаратты қолданумен салыстырғанда, гипотензия, естен танулар, гиперкалиемия, сондай-ақ бүйрек функциясы нашарлауының (соның ішінде, бүйректің жедел жеткіліксіздігі) аса жоғары жиілігімен байланысты. Қосарлы бөгет қолдануды (мысалы, ангиотензин II рецепторларының антагонисіне АӨФ тежегішін қосу) шектеу және бүйрек функциясына, калий және артериялық қысым деңгейлеріне мұқият мониторинг өткізу аясында жекелеген жағдайларда ғана қолдану керек.
Эстрамустин
Ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі) сияқты жағымсыз әсерлер жиілігінің жоғарылау қаупі.
Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, триамтерен, амилорид), калий тұздары
Периндоприл қабылдайтын кейбір пациенттерде қан сарысуында калий деңгейінің, әдетте, қалыпты мәндер шегінде қалатынына қарамастан, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуымен біріккен (гиперкалиемияның аддитивті әсерлері) гиперкалиемия (өлім қаупі зор) дамуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий препараттары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштары сарысуда калий концентрациясының едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондай-ақ периндоприлді триметоприм мен ко-тримоксазол сияқты қандағы калий деңгейін арттыратын басқа дәрілік заттармен (триметоприм мен сульфаметоксазол біріктірілімі) бірге абайлап қолдану керек, өйткені триметоприм әсерінің амилорид сияқты калий жинақтаушы диуретиктер әсеріне ұқсас екені белгілі. Осылайша, периндоприлді жоғарыда атап көрсетілген препараттармен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер жоғарыда атап көрсетілген препараттарды бір мезгілде қолдану қажет болып саналса, оларды сақтықпен қолдану және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылап отыру керек.
Жүрек жеткіліксіздігінде спиронолактон қолдану жөніндегі ақпаратты төменнен қараңыз.
Литий препараттары
Литий препараттарын АӨФ тежегіштерімен қатарлас қолданғанда сарысулық литий концентрациясы мен оның уыттылығының қайтымды артуы болды. Периндоприлді литий препараттарымен біріктіріп қолдану ұсынылмайды, алайда, осындай біріктірілімді қолдану қажет болса, сарысулық литий деңгейіне мұқият мониторинг өткізу керек.
Ерекше назар аударуды талап ететін қатарлас емдеу
Диабетке қарсы препараттар (пероральді гипогликемиялық препараттар және инсулин)
АӨФ тежегіштері мен диабетке қарсы препараттарды (инсулиндер, пероральді гипогликемиялық дәрілер) бірге қолдану гипогликемияның даму қаупімен гипогликемиялық әсерінің күшеюін туғызуы мүмкін. Бұл құбылыс бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде біріктіріп емдеудің алғашқы апталарында зор ықтималдықпен дамиды.
Баклофен
Гипертензияға қарсы әсердің күшеюі. Қажет болса, артериялық қысымға мониторинг өткізіп, гипертензияға қарсы препараттар дозаларын икемдеу керек.
Калий жинақтамайтын диуретиктер
Диуретиктермен емделу аясында, әсіресе, электролиттер жоғалтуы және/немесе гиповолемиясы бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емдеу басталған соң артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі дамуы мүмкін. Периндоприлдің төмен және біртіндеп арттырылатын дозаларымен емдеу басталғанша диуретиктермен емді тоқтату, АҚК көбейту немесе тұз қабылдау есебінен гипотензиялық әсерлерінің даму ықтималдығын төмендетуге болады.
Артериялық гипертензияда, осының алдында диуретиктермен ем электролиттер жоғалтуға/гиповолемияға әкелуі мүмкін болғанда АӨФ тежегішімен емдеу басталғанша диуретикті тоқтату керек, ал бұл жағдайда калий жинақтамайтын диуретикті қайта тағайындауға болады немесе АӨФ тежегішімен емдеуді төмен дозадан бастап, біртіндеп арттыру керек.
Жүректің іркілісті жеткіліксіздігінде, сол себепті диуретиктер қолданылғанда АӨФ тежегішімен емдеуді, мүмкін, бір мезгілде қолданылған калий жинақтамайтын диуретик дозасын азайтудан кейін өте төмен дозалардан бастау керек.
Осындай пациенттерде бүйрек функциясын (креатинин деңгейлері) АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы бірнеше аптасында қадағалау керек.
Калий жинақтаушы диуретиктер (эплеренон, спиронолактон)
Эплеренон немесе спиронолактонды АӨФ тежегіштерінің төмен дозаларымен тәулігіне 12,5-тен 50 мг дейінгі дозаларда қолданғанда:
Бұрын АӨФ тежегіштерін және ілмекті диуретиктер қолдануға себеп болған <40% лықсыту фракциясымен II-IV класты (NYHA) жүрек жеткіліксіздігін емдегенде, әсіресе, осы біріктірілімді қолдану нұсқаулары қадағаланбаған жағдайда өліммен аяқталуға әкелуі мүмкін гиперкалиемия қаупі болады.
Осы біріктірілімді қолдануды бастар алдында гиперкалиемияның және бүйрек функциясы бұзылуының жоқ екеніне көз жеткізген жөн.
Емдеудің алғашқы айының ішінде басында аптасына бір рет және кейіннен ай сайын қандағы калий және креатинин деңгейіне мұқият мониторинг өткізу ұсынылады.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), тәулігіне ≥ 3 г дозалардағы аспиринді қоса
АӨФ тежегіштері мен қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (мысалы, қабынуға қарсы ем аясындағы ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСД) бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсерінің әлсіреуі білінуі мүмкін. ҚҚСД және АӨФ антагонистерін бір мезгілде қолдану, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылулары бұрыннан бар пациенттерде бүйрек функциясының жоғары нашарлау қаупіне, оның ішінде бүйректің жедел жеткіліксіздігіне және қан сарысуында калий деңгейінің жоғарылауына себеп болуы мүмкін. Біріктірілген емді, әсіресе, егде жастағы пациенттерде абайлап жүргізген жөн. Біріктіріп емдеу басталған соң, сондай-ақ одан әрі мезгіл-мезгіл пациенттерді талапқа сай гидратациямен қамтамасыз ету және бүйрек функциясына бақылап отыру керек.
Рацекадотрил
АӨФ тежегіштері (оның ішінде периндоприл) ангионевроздық ісінудің дамуына түрткі болуы мүмкін. Бұл қауіп рацекадотрилмен (жедел диареяны емдеуге арналған препаратпен) бір мезгілде пайдаланғанда арта түседі.
mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)
АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде mTOR тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі төнеді.
Циклоспорин
АӨФ тежегіштері мен циклоспорин бірге қолданылғанда гиперкалиемия дамуы мүмкін. Қан сарысуында калий деңгейін бақылау ұсынылады.
Гепарин
АӨФ тежегіштері мен гепарин бірге қолданылғанда гиперкалиемия дамуы мүмкін. Қан сарысуында калий деңгейін бақылау ұсынылады.
Белгілі бір назар аударуды талап ететін қатарлас емдеу:
Гипотензиялық препараттар және вазодилататорлар
Осы препараттарды қатарлас қолдану периндоприлдің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Нитроглицерин мен өзге нитраттарды немесе басқа да вазодилататорларды бір мезгілде қабылдау артериялық қысымды қосымша төмендетуі мүмкін.
Глиптиндер (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин)
АӨФ тежегішін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде глиптиндердің әсер етуімен дипептидил пептидаза IV (DPP-IV) белсенділігінің төмендеуімен байланысты ангионевроздық ісіну қаупі жоғарылаған.
Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер, бета-блокаторлар, нитраттар
Периндоприлді ацетилсалицил қышқылымен (тромболитик ретінде тағайындалған), тромболитиктермен, бета-блокаторлармен және/немесе нитраттармен бірге қолдануға болады.
Трициклды антидепрессанттар/психозға қарсы дәрілер/анестетиктер
АӨФ тежегіштерімен кейбір анестетиктерді, трициклды антидепрессанттарды және психозға қарсы дәрілерді бір мезгілде қолдану артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерлерін төмендетуі мүмкін.
Алтын препараттары
Сирек жағдайларда, периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерінің қатарлас емімен бірге алтын препараттарының (натрий ауротиомалаты) инъекциялық түрлерімен емделіп жүрген пациенттерде нитритоидты реакциялар (беттің қызаруы, жүрек айну, құсу және гипотензия) тіркелген.
Ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол)
Ко-тримоксазолмен (триметоприм/сульфаметоксазол) қатарлас ем қабылдайтын пациенттерге гиперкалиемияның жоғары қаупі ұшырауы мүмкін.
Арнайы сақтандырулар
Жүректің тұрақты ишемиялық ауруы. Егер тұрақсыз стенокардия көрінісі (айқын немесе айқын емес) периндоприлмен емдеудің алғашқы айында дамыса, емдеуді жалғастырар алдында пайда және қауіп арақатынасын мұқият бағалау керек.
Гипотензия. АӨФ тежегіштері артериялық қысымды төмендетуі мүмкін. Гипертензиясы асқынбаған пациенттерде клиникалық айқын гипотензия сирек кездеседі; ол гиповолемиясы бар, яғни диуретиктер алатын, тағаммен тұз тұтынуды шектеген, гемодиализде жүрген пациенттерде, сондай-ақ диареясы бар немесе құсу болған пациенттерде немесе ауыр ренинге тәуелді гипертензиясы бар пациенттерде жиірек кездеседі. Қатарлас бүйрек жеткіліксіздігі бар/онсыз жүректің клиникалық айқын жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде клиникалық айқын гипотензия білінді. Клиникалық айқын гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттерге емнің басында мұқият қадағалау және дозаны түзету қажет болады. Осыған ұқсас талаптар артериялық қысымның шектен тыс төмендеуі миокард инфарктісінің дамуына немесе ми қан айналымының жедел бұзылуына әкелуі мүмкін ишемиялық жүрек ауруы немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге қатысты.
Гипотензия дамуында пациентті шалқасынан жатқызып, қажет болса, натрий хлоридінің 0,9% ерітіндісін (9 мг/мл) вена ішіне енгізуді бастайды. Өткінші гипотензиялық жауап емдеуді жалғастыруға қарсы көрсетілім болып табылмайды, әдетте, оны АҚК артуымен байланысты артериялық қысымның көтерілуінен кейін асқынуларсыз жаңғыртуға болады. Жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар және артериялық қысымы қалыпты немесе төмендеп кеткен кейбір пациенттерде периндоприлмен емдеу жүйелі артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін. Бұл әсер күтіледі, әрі әдетте емдеуді тоқтатуға себеп болмайды. Клиникалық айқын гипотензия жағдайында периндоприл дозасын азайту немесе емдеуді тоқтату қажет болуы мүмкін.
Қолқа және митральді клапан стенозы/гипертрофиялық кардиомиопатия – периндоприл митральді клапан стенозы және сол жақ қарыншадан шығу жолының стенозы, мысалы, қолқа стенозы немесе гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерде абайлап қолданылу керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Бүйрек функциясының бұзылуы жағдайында (креатинин клиренсі < 60 мл/мин) периндоприлдің бастапқы дозасын пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес және пациенттің емдеуге жауабына қарай түзету керек. Ондай пациенттерге, әдетте, калий мен креатинин деңгейіне жоспарлы тәртіпте бақылау жүргізеді.
Жүректің клиникалық айқын жеткіліксіздігі бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеу басталған соң гипотензия дамуы бүйрек функциясының сәл нашарлауына әкелуі мүмкін. Осындай оқиғаларда, әдетте, қайтымды сипатта болатын бүйректің жедел жеткіліксіздігі сипатталды.
АӨФ тежегіштерімен ем қабылдаған бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар кейбір пациенттерде, әдетте, емді тоқтатудан кейін қайтымды сипатта болатын қан мочевинасы мен сарысу креатинині деңгейінің жоғарылауы болды. Бұл бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде ерекше ықтимал. Реноваскулярлық гипертензия жағдайында ауыр гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі жоғары болады. Осындай пациенттерде емдеуді мұқият медициналық бақылаумен төмен дозалардан бастап, келесі жолы дозаны абайлап таңдау керек. Диуретиктермен емдеу жоғарыда сипатталған құбылыстардың дамуына ықпал ететін фактор болғандықтан, периндоприлмен емдеудің алғашқы апталарында диуретиктерді тоқтатып, осы орайда бүйрек функциясын бақылау керек.
Гипертензиясы бар және осының алдында бүйректік тамыр зақымдануының айқын белгілері болмаған кейбір пациенттерде, әсіресе, периндоприлді диуретиктермен қатарлас қабылдағанда, әдетте, жеңіл және өткінші сипатта болатын қан мочевинасы және сарысу креатинині деңгейінің жоғарылауы байқалды. Бұл көріністер осының алдында бүйрек функциясының бұзылуы болған пациенттерде зор ықтималдықпен дамиды. Диуретик және/немесе периндоприл дозасын азайту және/немесе емдеуді тоқтату қажет болуы мүмкін.
Гемодиализ. Жоғары ағынды жарғақшалар қолданылатын диализде жүрген және АӨФ тежегішімен қатарлас ем қабылдайтын пациенттерде анафилактоидтық реакциялар байқалды. Осындай пациенттерде басқа типті диализдеуші жарғақшаны немесе басқа класты гипотензиялық препаратты қолдануды қарастыру керек.
Бүйрек трансплантациясы. Бүйрек трансплантациясы таяуда жасалған пациенттерде препаратты қолдану тәжірибесі жоқ.
Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну. Периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен ем алатын пациенттерде ара-тұра бет, аяқ-қол, ерін, шырышты қабықтар, тіл, дыбыс қатпарларының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі дамуы мүмкін. Бұл құбылыс емдеу кезінде кез келген сәтте дамуы мүмкін. Осындай жағдайларда периндоприлмен емдеуді дереу тоқтатып, жағдайға тиісті мониторинг өткізуді бастау керек, ол симптомдар толық басылғанша жалғасады. Ісіну бет және ерін аумағында шектелген жағдайларда симптомдарды жеңілдетуге антигистаминдік дәрілер пайдаланылса да, әдетте, құбылыс емдеусіз басылды.
Көмейдің ангионевроздық ісінуі өлімге әкелуі мүмкін. Тыныс алу жолдарының обструкциялану ықтималдығы жоғары болатын тіл, дыбыс қатпарлары және көмейдің ісінуі жағдайында дереу шұғыл ем тағайындау керек. Онда адреналин енгізу және/немесе тыныс жолдарының өткізгіштігін сақтау қамтылуы мүмкін. Пациент симптоматика толық және тұрақты басылғанша қалтқысыз медициналық бақылауда болуы тиіс.
Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланыссыз ангионевроздық ісінуі бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болуы мүмкін. АӨФ тежегіштерімен ем алып жүрген пациенттерде ішектің ангионевроздық ісінуінің дамуы сипатталған. Осындай пациенттерде іштің ауыруы (жүрек айнумен немесе құсумен немесе оларсыз) байқалды; кейбір жағдайларда осының алдында беттің ангионевроздық ісінуі білінбеді, ал С-1 эстераза деңгейлері қалып шегінде болды. Ангионевроздық ісіну құрсақ қуысын КТ-сканерлеу, УДЗ арқылы немесе хирургиялық араласу кезінде диагностикаланды, осы орайда симптомдар АӨФ тежегіштерімен емдеуді тоқтатудан кейін басылды. Іштің ауыруы байқалатын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде дифференциялық диагностика жүргізілгенде ішектің ангионевроздық ісінуін ескеру керек.
АӨФ тежегіштерін сакубитрил және валсартан біріктірілімімен бірге қабылдау ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне орай қарсы көрсетілімді. Сакубитрил және валсартан біріктірілімімен емдеуді периндоприлдің соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағат өткен соң барып бастау керек. Периндоприлмен емдеуді сакубитрил және валсартан біріктірілімінің соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағат өткен соң барып бастау керек.
АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) қабылдайтын пациенттер ангионевроздық ісінудің (тыныс алудың бұзылуымен немесе онсыз тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуі) жоғары даму қаупіне ұшырауы мүмкін. АӨФ тежегіштерімен ем қабылдап жүрген пациенттерде рацекадотрил, mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), сондай-ақ вилдаглиптин тағайындалғанда сақ болу керек.
Тығыздығы төмен липопротеидтер (ТТЛП) аферезі кезіндегі анафилактоидтық реакциялар. Сирек жағдайларда декстран сульфатымен тығыздығы төмен липопротеидтер (ТТЛП) аферезі кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде өмірге қатерлі анафилактоидтық реакциялар дамыды. Бұл реакциялардан әр аферез алдында АӨФ тежегішімен емдеуді уақытша тоқтатумен сақтануға болады. Десенсибилизация кезіндегі анафилаксиялық реакциялар. Жарғақ қанаттылар (ара, сона) уына десенсибилизация жүргізу кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдау аясында пациенттердегі өмірге қатерлі тұрақты анафилактоидтық реакциялар туралы жекелеген хабарламалар болды. Алайда, бұл реакцияларға АӨФ тежегіштері де, десенсибилизация да қажет болатын пациенттерде ем басталуынан, кем дегенде, 24 сағат бұрын АӨФ тежегішін қолдануды уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады.
Бауыр жеткіліксіздігі. Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерімен емдеу холестаздық сарғаюдан басталатын синдроммен қатар жүреді және бауырдың фульминантты некрозының дамуымен үдейді, ал кейде өлімге де ұшыратады. Осы синдромның даму механизмі белгісіз. Егер АӨФ тежегіштерімен емделу аясында сарғаю дамыса немесе бауыр ферменттерінің деңгейі елеулі жоғарыласа, АӨФ тежегішін тоқтатып, кейіннен тиісті медициналық бақылау тағайындалу керек.
Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия. АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемияның дамуы болды. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа да асқындыратын факторлар жоқ пациенттерде нейтропения сирек дамиды. Периндоприл коллагеноздары бар пациенттерде иммунодепрессанттық ем, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеу аясында немесе осы асқындыратын факторлар біріккенде, әсіресе, осының алдындағы бүйрек функциясының бұзылуы жағдайында аса сақтықпен пайдаланылу керек. Осы пациенттердің кейбіреуінде бірқатар жағдайларда бактерияға қарсы белсенді емге жауап бермейтін күрделі инфекциялар дамиды. Ондай пациенттерге периндоприл тағайындалғанда лейкоциттер деңгейіне мезгіл-мезгіл мониторинг өткізу ұсынылады. Пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, қызба) жөнінде хабарлауға нұсқау беру керек.
Нәсіл. АӨФ тежегіштері, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда, қара нәсіл өкілдерінде ангионевроздық ісінуді жиірек туындатады. Басқа да АӨФ тежегіштерімен ұқсастығы бойынша периндоприлдің, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда, қара нәсіл өкілдерінде артериялық қысымды төмендету тиімділігі аз; оны гипертензиясы бар қара нәсіл өкілдері қауымында ренин мөлшерінің өте жиі төмендеуімен түсіндіруге болады.
Жөтел. АӨФ тежегіштері тағайындалғанда жөтел өнімсіз, тұрақты болады және емді тоқтатудан кейін басылады. Жөтелдің дифференциялық диагностикасы жүргізілгенде АӨФ тежегішінен болатын жөтелді ескеру керек.
Операциялық араласу/анестезия. Гипотензияның дамуына әкелетін препараттар пайдаланылатын ауқымды хирургиялық операция кезінде немесе анестезия кезінде периндоприл рениннің компенсаторлық босап шығуы салдарынан ангиотензин ІІ түзілуін бөгеуі мүмкін. Емдеуді операциядан бір күн бұрын тоқтату керек. Осы механизмге байланысты гипотензия дамығанда оны инфузиялық ем арқылы түзетуге болады.
Гиперкалиемия. Кейбір пациенттерде, периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында сарысулық калий деңгейінің артуы білінді. Гиперкалиемияны дамытатын қауіп факторларына бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының төмендеуі, жас шамасы (> 70 жас), қант диабеті, қатарлас жай-күйлер, атап айтқанда, сусыздану, жүрек қызметінің жедел декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен, амилорид), калий препараттарын және/немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды, сондай-ақ сарысулық калий деңгейінің артуына әкелетін басқа да препараттарды (мысалы, гепарин) қатарлас қолдану жатады. Калий препараттарын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде қолдану сарысуда калий деңгейінің елеулі артуына әкелуі мүмкін. Гиперкалиемия күрделі, кейде өлімге әкелетін аритмиялардың дамуына әкелуі мүмкін. Егер жоғарыда аталған препараттарды қатарлас қолдану қажет болып саналса, оларды абайлап тағайындау керек, осы орайда сарысуда калий деңгейін жиі бақылау ұсынылады.
Қант диабеті бар пациенттер. Диабетке қарсы ішуге арналған препараттар немесе инсулин алатын қант диабеті бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емделген алғашқы ай бойына гликемия деңгейін жіті бақылап отыру керек.
Литий.Литий препараттары мен периндоприлді біріктіріп қолдану, әдетте, ұсынылмайды.
Калий жинақтаушы диуретиктер, калий препараттары және құрамында калий бар тұз алмастырғыштар. Периндоприл мен калий жинақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын және құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын біріктіріп қолдану, әдетте, ұсынылмайды.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (РААЖ) қосарлы бөгеу.АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия қаупін және бүйрек функциясының нашарлауын (оның ішінде, бүйректің жедел жеткіліксіздігі) арттырады. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін қосарлы бөгеу ұсынылмайды.
Егер қосарлы бөгеумен ем жүргізу абсолютті қажет болып саналса, оны тек маманның бақылауымен жүргізіп, сондай-ақ бүйрек функциясына, электролиттер және артериялық қысым деңгейлеріне жиі мұқият мониторинг өткізу керек.
Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдануға болмайды.
Алғашқы гиперальдостеронизм
Алғашқы гиперальдостеронизм бар пациенттер, әдетте, ренин-ангиотензин жүйесінің тежегіштерімен гипертензияға қарсы емге жауап бермейді. Соның салдарынан, бұл препаратты тағайындау пациенттердің осы тобында ұсынылмайды.
Педиатрияда қолдану. Периндоприлді балаларда қолдану тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған. Сол себепті, препаратты 18 жасқа дейінгі балаларда қолдану ұсынылмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде тағайындауға болмайды. Егер емді АӨФ тежегішімен жалғастыру қажет болмаса, жүктілікті жоспарлайтын пациент әйелдер жүктілік кезінде қолданудың қауіпсіздік бейіні айқындалған гипертензияға қарсы емнің өзге нұсқаларына көшуі тиіс. Жүктілік диагностикасы жағдайында АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, өзге тиісті емді бастау керек.
АӨФ тежегіштерімен екінші және үшінші триместр кезінде емдеу фетоуыттанумен (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйектің сүйектену кідірісі), сондай-ақ жаңа туған нәрестеге қатысты уыттылықпен (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) қатар жүреді. Қағанақ суының аздығы шаранада өкпе гипоплазиясымен және қаңқа деформацияларымен астасуы мүмкін. Жүктіліктің екінші триместрінде АӨФ тежегішімен емделген жағдайда шарананың бүйрек функциясы мен бассүйегіне ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Жүктілік кезінде аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған балалар гипотензияның дамуы тұрғысынан мұқият қадағалануы тиіс.
Лактация кезеңі
Стопресс препаратын бала емізу кезінде қолдану туралы ақпараттың болмауына байланысты, осы кезеңде Стопресс тағайындау ұсынылмайды. Емшекпен қоректендіру кезеңінде, әсіресе, жаңа туған немесе шала туған сәбиді қоректендіргенде бала емізу кезеңіндегі қауіпсіздік бейіні барынша зерттелген баламалы емге басымдық беріледі.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Периндоприл көлік құралын немесе аса қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне тікелей ықпалын тигізбейді, алайда, препаратты қабылдағанда кейде бас айналу немесе әлсіздік болуы мүмкін екенін ескеру керек. Осы құбылыстардың ерекше жоғары қаупі емнің басында және біріктірілген ем қолданғанда байқалады. Осы симптомдар туындағанда аса қауіпті механизмдерді жүргізу немесе басқарудан бас тарту керек.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Дозаны пациент бейінін және артериялық қысым деңгейінің динамикасын есепке алып, әркімге жеке таңдау керек.
Артериялық гипертензия
Стопресспрепаратын монотерапия түрінде немесе басқа кластардың гипотензиялық препараттарымен біріктірілімде пайдалануға болады.
Ұсынылатын бастапқы дозасы күніне бір рет таңертеңгілік 4 мг құрайды.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің айқын белсенділенуі бар (әсіресе, реноваскулярлы гипертензиямен, айналымдағы қан көлемінің азаюымен, жүрек қызметінің декомпенсациясымен немесе ауыр гипертензиямен) пациенттерде препараттың бастапқы дозасын қабылдаудан кейін артериялық қысымның күрт төмендеуі болуы мүмкін. Осындай пациенттерге бастапқы 2 мг доза ұсынылады, емдеуді дәрігердің бақылауымен бастаған дұрыс.
Бір ай емделуден соң дозаны күніне бір рет 8 мг дейін арттыруға болады.
Периндоприлмен емдеу басталған соң диуретиктермен қатарлас емделетін пациенттерде ықтималдығы жоғары клиникалық айқын гипотензия дамуы мүмкін. Ондай пациенттерге айналымдағы қан көлемінің болжамды төмендеуіне және/немесе электролиттер тапшылығына байланысты препаратты абайлап қабылдауға кеңес беріледі.
Мүмкіндігінше, диуретиктерді периндоприлмен емдеудің басталуына дейін 2-3 күн бұрын тоқтату керек.
Диуретиктерді тоқтату мүмкін болмайтын гипертензиясы бар пациенттерде периндоприлмен емдеуді 2 мг дозадан бастаған жөн. Бүйрек функциясын және қандағы калий деңгейін бақылап отыру керек. Периндоприлдің келесі дозаларын артериялық қысым тарапынан болатын жауапқа сәйкес түзету керек. Қажет болса, диуретиктермен емдеуді жаңғыртуға болады.
Егде жастағы пациенттерде емдеуді 2 мг дозадан бастаған жөн, оны ай өткенде 4 мг дейін, ал артынан, қажет болса, бүйрек функциясына қарай 8 мг дейін арттыруға болады (төмендегі кестені қараңыз).
Жүректің созылмалы жеткіліксіздігі
Стопресскалий жинақтамайтын диуретиктер тағайындаумен және/немесе дигоксинмен және/немесе бета-блокаторлармен ара-тұра біріктіріледі; осындай жағдайларда препаратты таңертеңгілік ұсынылған бастапқы 2 мг дозада мұқият медициналық бақылаумен қабылдау керек. Жағымдылығы жақсы болса, кем дегенде, 2 апта өткенде бұл дозаны күніне бір рет 2 мг - 4 мг арттыруға болады. Дозаны таңдау нақты пациенттің клиникалық жауабына негізделуі тиіс.
Жүректің ауыр жеткіліксіздігінде және жоғары қауіп тобындағы басқа да пациенттерде (бүйрек функциясының бұзылуы мен электролиттік бұзылуларға бейімділігі бар пациенттерде, диуретиктер және/немесе вазодилататорларды қатарлас қабылдағанда) емдеуді қалтқысыз медициналық бақылаумен бастау керек.
Стопресс препаратымен емдеу басталғанша клиникалық айқын гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттерде (яғни гипонатриемиямен/онсыз электролиттер жоғалтуы, гиповолемиясы бар пациенттерде немесе диуретиктермен қатарлас белсенді емделіп жүрген пациенттерде), мүмкіндігінше, осы жай-күйді түзету керек. Периндоприлмен емдеуге дейін және ем кезінде артериялық қысымды, бүйрек функциясын және сарысулық калий деңгейін бақылау керек.
Жүректің ишемиялық ауруы
Стопресс препаратын екі апта бойы күніне бір рет 4 мг дозада тағайындап, артынан дозаны күніне бір рет 8 мг дейін арттыру керек (бүйрек функциясына қарай және 4 мг дозаның жағымдылығы жақсы болған жағдайда).
Егде жастағы пациенттерге бүйрек функциясына қарай («Бүйрек функциясының бұзылуында дозаны түзету» 1 кестесін қараңыз) дозаны күніне бір рет 8 мг дейін арттырар алдында препаратты бір апта бойы күніне бір рет 2 мг, артынан келесі апта бойы дозаны күніне бір рет 4 мг тағайындау керек. Дозаны егер алдыңғы төменірек дозасының жағымдылығы жақсы болған жағдайда ғана арттыру керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде дозаны түзету
Төменде 1 кестеде көрсетілгендей, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде доза креатинин клиренсіне негізделуі тиіс:
1 кесте: Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде дозаны түзету
|
Креатинин клиренсі
(мл/мин) |
Ұсынылған доза |
|
ClCR ≥
60 |
күніне
4 мг |
|
30 < ClCR
< 60 |
күніне
2 мг |
|
15 < ClCR
< 30 |
күнара 2 мг |
|
Гемодиализде
жүрген пациенттер* ClCR < 15 |
Диализ жасалған
күні 2 мг |
* Диализ кезінде периндоприлат клиренсі 70 мл/мин құрайды. Гемодиализде жүрген пациенттер бұл дозаны гемодиализ сеансынан соң алуы тиіс.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде дозаны түзету
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде дозаны түзету қажет емес.
Енгізу әдісі және жолы
Ішке қабылдау үшін.
Қабылдау уақытының көрсетілуімен қолдану жиілігі
Стопресс препаратын күніне бір рет таңертең ас ішуге дейін қабылдау ұсынылады.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Симптомдары: гипотензия, шок, электролиттік бұзылулар, бүйрек жеткіліксіздігі, өкпенің асқын желдетілуі, тахикардия, жүрек қағу, брадикардия, бас айналу, мазасыздық және жөтел.
Емі: вена ішіне физиологиялық ерітінді енгізу. Гипотензия дамуында пациентті аяғын сәл көтеріп, шалқасынан жатқызған жөн. Қажет болса, ангиотензин ІІ инфузиясын енгізу және/немесе вена ішіне катехоламиндер, атропин енгізу.
Периндоприл гемодиализ арқылы организмнен шығарылады. Консервативті емге төзімді брадикардияның дамуында ырғақ жетекшісін қою көрсетілімді. Өмірлік маңызды функциялар көрсеткіштерін, электролиттер мен креатининнің сарысулық деңгейін үздіксіз бақылап отыру керек.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар
Жүйелі емделу тиімдірек екендіктен, препаратты күн сайын қабылдау маңызды. Дегенмен де, егер Сіз Стопресс препаратының дозасын қабылдауды ұмытып кетсеңіз, келесі дозаны әдеттегі уақытта қабылдаңыз. Өткізіп алған дозаның орнын толтыру үшін екі есе дозасын қабылдамаңыз.
Дәрілік препаратты қолданбас бұрын дәрігер немесе фармацевт кеңесіне жүгініңіз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Жиі
- бас ауыру, бас айналу, вертиго, парестезиялар, көру қабілетінің бұзылуы, құлақтың шыңылдауы
- жөтел (құрғақ түрінде жиі сипатталатын), ентігу
- артериялық гипотензия
- ас қорыту бұзылулары (жүрек айну, құсу, іштің ауыруы, дәм сезудің өзгеруі, диспепсия, диарея, іш қату)
- бөртпе, терінің қышынуы
- бұлшықеттердің құрысуы
- астения
Жиі емес
- бет, аяқ-қол, ерін, шырышты қабықтар, тіл, дауыс қатпарларының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
- бронх түйілуі
- көңіл-күйдің немесе ұйқының бұзылуы
- ауыздың кеберсуі
- бөртпе, қышыну, пемфигоид
- бүйрек жеткіліксіздігі
- эрекцияның бұзылуы
- гипергидроз
- эозинофилия
- ұйқышылдық*
- естен тану*
- пальпитация*, тахикардия*
- васкулит*
- фотосезімталдық реакциялары
- артралгия, миалгия
- кеуде қуысының ауыруы, нашар хал-ахуал, шеткері ісінулер, қызба
- құлап қалу салдарынан кездейсоқ жарақаттар*
-гипогликемия*, гипонатриемия*, гиперкалиемия, емдеуді тоқтатудан кейін қайтымды болатын қандағы мочевина концентрациясының жоғарылауы*
Сирек
- псориаз өршуі
- бауыр ферменттері белсенділігінің және сарысудағы билирубин деңгейінің жоғарылауы
Өте сирек
- аритмия, стенокардия, миокард инфарктісі және инсульт
- сананың шатасуы
- эозинофилиялық пневмония, ринит
- панкреатит, цитолиздік немесе холестаздық гепатит
- мультиформалы эритема
- бүйректің жедел жеткіліксіздігі
- гемоглобин және гематокрит деңгейінің төмендеуі, тромбоцитопения, лейкопения/нейтропения, агранулоцитоз немесе панцитопения
- қандағы креатинин концентрациясының жоғарылауы, эозинофилия*
- туа біткен глюкоза-6-фосфат дегидрогеназа тапшылығы бар пациенттердегі гемолиздік анемия
Айрықша сирек/ Бірлі-жарым жағдайларда және т.б.
- Рейно феномені
*Ерікті хабарламалар нәтижесінде анықталған жағымсыз әсерлер жиілігі клиникалық зерттеулер негізінде есептеп шығарылды.
Басқа АӨФ қолдану кезінде диурезге қарсы гормон секрециясының талапқа сай емес синдромы (ДҚГСТС) жағдайларының туындауы хабарланды. ДҚГСТС өте сирек, алайда, периндоприлді қоса, АӨФемінің асқыну мүмкіндігі зор сипатта қарастырылуы мүмкін.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат –терт-бутиламинмен периндоприл, 4 мг немесе 8 мг
қосымша заттар – маннитол, кросповидон, магний стеараты, негізгі бутилметакрилат сополимері, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Ұзынша пішінді, екі жақ беті дөңес, екі жағында бөлу сызығы бар ақ түсті таблеткалар (4 мг доза үшін).
Дөңгелек, жалпақ, ақ түсті таблеткалар (8 мг доза үшін)
Шығарылу түрі және қаптамасы
ACLAR/PVC/A1 үлбірінен жасалған пішінді ұяшықты қаптамада (блистер) 10 таблеткадан.
Пішінді 3 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдерінде бекітілген нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.