г. AptekaOnline
Каталог

Синарта, 200 мг/мл, р-р д/ин. №5, с растворителем, 2 мл, пачка картонная

Действующее вещество :
Глюкозамина сульфата натриевая соль
Дозировка:
200 мг/мл
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
2 года
Цена от 7 900
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2018-10-09
Действующее вещество
Глюкозамина сульфата натриевая соль
Дозировка
200 мг/мл
Единица упаковки
мл
Код товара
00-00007321
Количество / Объем
2
Лекарственная форма
Раствор для инъекций в комплекте с растворителем (диэтаноламин)
Описание упаковки
№5, с растворителем
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№020221
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
2 года
Торговое название
Синарта
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 2 мл препарата в ампуле А. По 1 мл растворителя в ампуле В. По 5 ампул А, по 5 ампул В в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной ячейковой упаковке с ампулами А, по 1 контурной ячейковой упаковке с ампулами В в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Cинарта®

 

Международное непатентованное название

Глюкозамин

 

Лекарственная форма

Раствор для инъекций 200 мг/мл по 2 мл, в комплекте с растворителем (диэтаноламин) по 1 мл

 

Состав

1 мл препарата (ампула А) содержит

активное вещество - глюкозамина сульфата натриевая соль в пересчете на 100 % вещество – 251,25 мг, в пересчёте на глюкозамина сульфат – 200 мг, в пересчёте на натрия хлорид – 51,25 мг;

вспомогательные вещества: лидокаина гидрохлорид, 1 М раствор серной кислоты, вода для инъекций;

1 мл растворителя (ампула В) содержит диэтаноламин, вода для инъекций.

 

Описание

ампула А: прозрачная, бесцветная или от светло-жёлтого до желтого цвета жидкость;

ампула В: прозрачная бесцветная жидкость;

ампула А+В: прозрачная бесцветная или от светло-жёлтого до желтого цвета жидкость.

 

Фармакотерапевтическая группа

Костно-мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические  препараты, нестероидные. Другие нестероидные противовоспалительные и противоревматические препараты. Глюкозамин.

Код АТХ М01АХ05

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Всасывается около 90 % радиоактивно меченой дозы препарата. Абсолютная биодоступность глюкозамина после введения глюкозамина сульфата перорально составила 26 % вследствие эффекта первого прохождения через печень.

У здоровых субъектов после многократного приема внутрь глюкозамина сульфата в дозе 1500 мг в сутки, максимальная равновесная концентрация в плазме крови (Cmax, ss) составляла 1602 ± 425 нг/мл (8,9 μM). Данная концентрация достигалась через 1,5-4 часа (медиана: 3 часа) после введения (tmax). В равновесном состоянии показатель AUC плазматических концентраций относительно времени составлял 14564 ± 4138 нгхгод/мл. Данные параметры были получены при применении лекарственного средства натощак, поэтому неизвестно, способен ли прием пищи в значительной степени повлиять на всасывание препарата.

При пероральном применении, после абсорбции глюкозамин в основном распределяется во внесосудистой среде (в том числе в синовиальной жидкости), с объемом распределения примерно в 37 раз выше общего количества воды в теле человека. Связывание с белками глюкозамина не выявлено.

Метаболический профиль глюкозамина не исследовали, поскольку данное лекарственное средство, будучи натуральным веществом, которое присутствует в организме человека, используется для биосинтеза некоторых компонентов суставного хряща.

Было установлено лишь конечный элиминационный период полувыведения глюкозамина из плазмы крови человека, которые были измеряемыми в течение 48 часов после перорального приема лекарственного средства. Рассчитанное значение составило около 15 часов.

После перорального приема 14С-глюкозамина выделение с мочой радиоактивных меченых элементов у человека составило 10 ± 9 % от введенной дозы, в то время как экскреция с фекалиями составила 11,3 ± 0,1 %. Уровень экскреции неизмененного глюкозамина с мочой у человека после перорального применения в среднем был низким (около 1 % от введенной дозы). Почки не играют существенной роли в выведении глюкозамина и/или его метаболитов и/или продуктов его распада.

При многократном применении в дозе 750-1500 мг 1 раз в сутки фармакокинетика глюкозамина была линейной, в то время как при применении в дозе 3000 мг уровни глюкозамина в плазме крови были ниже, чем ожидалось, в соответствии с повышением дозы. Фармакокинетика глюкозамина в равновесном состоянии не зависела от времени, без кумуляции или снижения биодоступности по сравнению с фармакокинетическим профилем, который наблюдается после однократного введения.

Фармакокинетика глюкозамина у мужчин и женщин аналогичная, различий фармакокинетики у здоровых субъектов и у пациентов с остеоартритом коленного сустава не установлено. В последних средняя концентрация в плазме крови через 3 часа после приема последней дозы 1500 мг при многократном применении 1 раз в сутки составила 7,2 μM и была подобна обнаруженной у здоровых субъектов, в то время как средняя концентрация в синовиальной жидкости была только на 25 % ниже и, следовательно, также находилась в диапазоне 10 μM. У пациентов с почечной или печеночной недостаточностью фармакокинетика глюкозамина не исследовалась, поскольку, учитывая профиль безопасности препарата, и в связи с незначительным участием почек в элиминации глюкозамина, снижение дозы в данных группах больных не предусмотрено.

Равновесные концентрации глюкозамина в плазме крови и в синовиальной жидкости, после многократного применения 1 раз в сутки в дозе 1500 мг, находятся в диапазоне 10 μM и, следовательно, соответствуют тем, для которых было показано фармакологическую активность, что подтверждает механизм действия и клинический эффект лекарственного средства.

Фармакодинамика

Действующее вещество, глюкозамина сульфат, представляет собой соль аминомоносахарида глюкозамина, который в физиологических условиях присутствует в организме человека и используется вместе с сульфатами для биосинтеза гиалуроновой кислоты синовиальной жидкости и гликозаминогликанов основной субстанции суставного хряща.

Таким образом, механизм действия глюкозамина сульфата заключается в стимуляции синтеза гликозаминогликанов и, соответственно, суставных протеогликанов. Кроме того, глюкозамин обладает противовоспалительным действием и подавляет процесс разрушения суставного хряща главным образом благодаря возможным проявлениям собственных метаболических свойств, способности к подавлению активности интерлейкина 1 (IL-1), что с одной стороны влияет на симптомы остеоартрита, а с другой стороны потенциально задерживает структурные повреждения суставов.

Экзогенное введение глюкозамина сульфата стимулирует биосинтез протеогликанов, который является недостаточным при остеоартрите, способствует фиксации ионов серы при синтезе гликозаминогликанов и улучшает трофику суставного хряща.

Глюкозамина сульфат подавляет синтез веществ, которые разрушают ткани, таких как супероксидные радикалы, а также активность лизосомальных ферментов в дополнение к ферментам, которые способные разрушать ткань суставного хряща, таких как коллагеназы и фосфолипазы А2.

Большинство приведенных выше метаболических и противовоспалительных эффектов могут быть связаны с угнетением трансдукции внутриклеточного сигнала стимуляции IL-1, одного из цитокинов, вовлеченных в патогенез остеоартрита, с последующим угнетением генной транскрипции, индуцированной цитокином. Глюкозамина сульфат, при концентрациях в плазме крови и в синовиальной жидкости, описанных у пациентов с остеоартритом, может фактически ингибировать индуцированную   IL-1 генную экспрессию серии провоспалительных ферментов в тканях суставов, а также продегенеративных ферментов в хряще, таких как некоторые металлопротеазы, включая аггреканазы. Возможно потенциальное влияние ионов серы на упомянутые фармакодинамические свойства глюкозамина окончательно не выяснено.

Эффективность глюкозамина сульфата в отношении симптомов остеоартрита проявляется уже через 2-3 недели после начала его применения.

 

Показания к применению

лечение симптомов остеоартрита: боль и функциональная ограниченность

 

Способ применения и дозы

Для внутримышечного применения! Препарат не предназначен для внутривенного введения.

Взрослые пациенты и пациенты пожилого возраста.

Перед применением смешать раствор В (растворитель 1 мл) с раствором А (раствор препарата 2 мл) в одном шприце.

Приготовленный раствор препарата вводить внутримышечно по 3 мл или 6 мл (раствор А+В) 3 раза в неделю, в течении 4-6 недель.

Наличие желтоватой окраски раствора в ампуле А не влияет на эффективность и переносимость лекарственного средства.

Инъекции препарата можно сочетать с пероральным приемом препарата в форме порошка для приготовления раствора.

Глюкозамин не показан для лечения острого болевого синдрома.

Облегчение симптомов (особенно уменьшение болевых ощущений) может происходить только после нескольких недель лечения, а в некоторых случаях даже после более длительного времени.

Пациентам с нарушениями функции почек и/или печени рекомендаций по коррекции дозы не предоставляется, поскольку соответствующих данных нет.

 

Побочные действия

Критерии оценки частоты развития побочной реакции лекарственного средства:

очень часто – > 1/10, часто – от > 1/100 до <1/10, нечасто –  от > 1/1000 до <1/100, редко – от > 1/10000 до <1/1000, очень редко – <1/10000, неизвестной частоты – частота не может быть оценена из доступных данных.

со стороны пищеварительной системы: часто– боль в животе, метеоризм, расстройство желудка,диспепсия, диарея, запор, тошнота, дискомфорт и боль в желудке; неизвестно – рвота, гипергликемия у пациентов с нарушенной толерантностью к глюкозе;

со стороны нервной системы: часто – головная боль, сонливость, усталость, неизвестной частоты – головокружение;

со стороны иммунной системы: неизвестно – реакции гиперчувствительности, включая аллергические реакции, обострение бронхиальной астмы;

со стороны органа зрения: неизвестной частоты – нарушение зрения;

со стороны кожи и ее структур: нечасто эритема, зуд, высыпания; неизвестной частоты - ангионевротический отек, крапивница,выпадение волос, абсцесс;

местные реакции: неизвестной частоты – реакции в месте введения.

Инъекционная форма препарата содержит лидокаин. В исключительных случаях возможны побочные реакции, характерные для этого компонента:

со стороны пищеварительной системы: тошнота, очень редко – рвота;

со стороны иммунной системы: угнетение иммунной системы, аллергические реакции, включая отек, кожные реакции, зуд; крапивница, реакции гиперчувствительности; очень редко - анафилактоидные реакции (в т.ч. анафилактический шок), генерализованный эксфолиативный дерматит;

со стороны дыхательной системы: угнетение дыхания или остановка дыхания, одышка;

со стороны нервной системы: онемение языка и губ, светобоязнь, диплопия, головная боль, спутанность сознания, мышечные подергивания, при применении в высоких дозах – шум в ушах, возбужденное состояние, беспокойство, парестезии, судороги, потеря сознания, кома, гиперакузия;

со стороны органов зрения: нарушение зрения, коньюктивит; после применения высоких доз – нистагм.

психические расстройства: неизвестно – нарушения сна;

со стороны сердечно-сосудистой системы: артериальная гипотензия, поперечная блокада сердца; неизвестно – повышение артериального давления; после применения высоких доз – аритмия, брадикардия, замедление проводимости сердца, остановка сердечной деятельности, периферическая вазодилатация, коллапс, тахикардия, боль в области сердца;

другие: ощущение жара, холода или онемения конечностей, злокачественная гипертермия, при применении в высоких дозах – ринит;

местные реакции: покалывание кожи в месте инъекции, абсцесс, ощущение легкого жжения (исчезает с развитием анестезирующего эффекта в течение 1 минуты), тромбофлебит.

 

 

 

Противопоказания

индивидуальная повышенная чувствительность к действующему веществу или к любому из вспомогательных веществ, склонность к кровотечениям

– препарат Cинарта® не следует применять пациентам с аллергией на моллюсков, так как действующее вещество получают из панцирей моллюсков, такие пациенты могут быть более склонными к развитию аллергических реакций на глюкозамин с возможным обострением симптомов их заболевания

– в состав инъекционной формы препарата входит вспомогательное вещество лидокаин, которое имеет следующие противопоказания:

кардиогенный шок, выраженная артериальная гипотензия, тяжелые формы хронической сердечной недостаточности, сниженная функция левого желудочка

атриовентрикулярная блокада II-III степени, тяжелая брадикардия, нарушения свертываемости крови, синдром Вольфа-Паркинсона-Уайта, синдром Адамса-Стокса

судороги в анамнезе, вызванные применением лидокаина

синдром слабости синусового узла

тяжелые нарушения функции печени, гиповолемия, миастения, инфекции в месте инъекции

повышенная чувствительность к другим анестетикам амидного типа (поскольку существует повышенный риск развития перекрестных реакций гиперчувствительности)

       детский возраст до 18 лет

       беременность и период лактации

 

Лекарственные взаимодействия

Следует избегать использования смесей содержания ампул препарата с другими инъекционными лекарственными средствами.

Учитывая физико-химические и фармакокинетические свойства глюкозамина сульфата, можно предположить низкий потенциал взаимодействий. Кроме того, установлено, что глюкозамина сульфат не приводит ни к угнетению, ни к повышению активности основных ферментов цитохрома Р450 человека.

Фактически препарат не конкурирует за механизмы абсорбции, после абсорбции он не связывается с белками плазмы, а метаболизируется путем включения в качестве эндогенного вещества в протеогликаны или расщепляется без участия ферментов системы цитохрома, вследствие чего вряд ли может вступать во взаимодействие с другими лекарственными средствами.

Сообщалось об усиленном эффекте от применения кумариновых антикоагулянтов у пациентов при сопутствующем лечении глюкозамином. В связи с этим для таких пациентов целесообразно проводить контроль параметров коагуляции.

Препарат совместим с нестероидными противовоспалительными средствами и глюкокортикостероидами.

Возможно усиление желудочно-кишечного всасывания тетрациклина.

В состав инъекционной формы препарата входит вспомогательное вещество лидокаин. Циметидин, пептидин, бупивакаин, пропранолол, хинидин, дизопирамид, амитриптилин, нортриптилин, хлорпромазин, имипрамин повышают уровень лидокаина в сыворотке крови, уменьшая его печеночный метаболизм. Норадреналин имеет синергический эффект при взаимодействии с лидокаином.

Следует с осторожностью применять ингибиторы МАО, поскольку они повышают риск развития артериальной гипотензии и пролонгируется местноанестезирующее действие последнего.

При одновременном применении с антиаритмическими препаратами IА класса (в т. ч. с хинидином, прокаинамидом, дизопирамидом) происходит удлинение интервала QT, в очень редких случаях возможно развитие AV-блокады или фибрилляции желудочков.

Ослабляется кардиотонический эффект применения сердечных гликозидов.

При одновременном применении с седативными средствами успокоительные эффекты усиливаются.

Фенитоин усиливает кардиодепрессивное действие лидокаина.

При одновременном применении с прокаинамидом возможны бред, галлюцинации.

Лидокаин может усиливать действие препаратов, обусловливающих блокаду нервно-мышечной передачи, поскольку последние уменьшают проводимость нервных импульсов. Этанол усиливает угнетающее действие лидокаина на дыхание.

 

Особые указания

Введение препарата могут осуществлять только медицинские работники.

Следует с осторожностью назначать пациентам с непереносимостью глюкозы. В начале лечения пациентам с сахарным диабетом целесообразно проводить контроль уровня сахара в крови.

С осторожностью применять при лечении пациентов, страдающих бронхиальной астмой, поскольку такие пациенты могут быть более склонными к развитию аллергических реакций на глюкозамин с возможным обострением их симптомов.

1 доза лекарственного препарата содержит 40,3 мг натрия. Это следует учитывать при назначении пациентам, которым показана строгая бессолевая диета.

Чтобы избежать случайного интравазального введения препарата, рекомендуется проводить аспирационную пробу.

Безопасность применения анестетиков группы лидокаина сомнительна у больных, склонных к злокачественной гипертермии, поэтому их применение в таких случаях следует избегать.

Перед применением лидокаина при заболеваниях сердца (гипокалиемия снижает эффективность лидокаина) необходимо нормализовать уровень калия в крови и проводить контроль ЭКГ.

Активность креатинфосфокиназы в сыворотке крови может возрасти после внутримышечной инъекции препарата, что может привести к ошибке при установлении диагноза острого инфаркта миокарда.

В случае нарушений деятельности синусового узла, удлинения интервала Р-Q, расширения QRS или в случае возникновения или обострения аритмии доза должна быть уменьшена или препарат должен быть отменен.

Следует соблюдать особую осторожность при применении препарата пациентам с недостаточностью кровообращения, артериальной гипотензией, аритмиями в анамнезе, нарушениями функции печени и/или почек средней степени. Из-за наличия в составе лидокаина также необходимо соблюдать осторожность при назначении пациентам пожилого возраста, больным эпилепсией, при нарушении проводимости сердца, при дыхательной недостаточности.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортными средствами или потенциально опасными механизмами

Следует соблюдать осторожность при управлении транспортными средствами и выполнении работ, требующих внимания. В случае появления сонливости, утомляемости, головокружения или нарушений зрения управления автотранспортом и работа с другими механизмами запрещена.

 

Передозировка

Случаев передозировки не отмечали. В случаях передозировки следует провести симптоматическое лечение, направленное на восстановление водно-электролитного баланса.

В состав инъекционной формы препарата входит вспомогательное вещество лидокаин. Первыми симптомами передозировки лидокаина гидрохлорида со стороны центральной нервной системы могут быть онемение языка и губ, возбужденное состояние, эйфория, тревожность, шум в ушах, головокружение, нечеткость зрения, нистагм, тремор, депрессия, сонливость, потеря сознания, вплоть до комы, тонико-клонические судороги. Как указано в литературных источниках, симптомами передозировки, связанными с лидокаина гидрохлоридом, со стороны сердечно-сосудистой системы и дыхательной функции могут быть снижение артериального давления, коллапс, AV-блокада и угнетение дыхательной деятельности. Необходимо контролировать сердечно-сосудистую и дыхательную функции пациента.

Изменение этих параметров может указывать на передозировку препарата, поэтому пациенту следует немедленно обеспечить доступ кислорода. Все осложнения требуют симптоматического лечения.

 

 

Форма выпуска и упаковка

По 2 мл препарата разливают в ампулу из коричневого прозрачного стекла с кольцом излома (или точкой излома) вместимостью 3 мл (ампула А).

По 1 мл растворителя разливают в ампулу из бесцветного прозрачного стекла с кольцом излома (или точкой излома) (ампула В).

На ампулы наклеивают этикетки самоклеющиеся.

По 5 ампул А (с препаратом) и по 5 ампул В (с растворителем) вкладывают в контурные ячейковые упаковки из пленки полимерной, соответственно.

По 1 контурной упаковке с ампулами А и по 1 контурной упаковке с ампулами В вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона.

 

Условия хранения

Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 25 ºС. Хранить в недоступном для детей месте.

 

Срок хранения

2 года.

Не применять по истечении срока годности.

Приготовленный раствор следует применять сразу.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту.

 

Саудалық атауы

Cинарта®

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Глюкозамин

 

Дәрілік түрі

Инъекцияға арналған 200 мг/мл 2 мл ерітінді, (диэтаноламин) 1 мл еріткішпен жиынтықта

Құрамы

1 мл препараттың (А ампула) құрамында

белсенді зат - глюкозамин сульфаттың натрий тұзы 100 % затқа шаққанда – 251,25 мг, глюкозамин сульфатқа шаққанда – 200 мг, натрий хлоридіне шаққанда – 51,25 мг;

қосымша заттар: лидокаин гидрохлориді, күкірт қышқылының 1 М ерітіндісі, инъекцияға арналған су;

1 мл еріткіштің (В ампула) құрамында диэтаноламин, инъекцияға арналған су.

 

Сипаттама

А ампула: мөлдір, түссіз немесе ашық-сары түстен сары түске дейінгі сұйықтық;

В ампула: мөлдір түссіз сұйықтық;

А+В ампула: мөлдір түссіз немесе ашық-сары түстен сары түске дейінгі сұйықтық.

 

Фармакотерапиялық тобы

Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар, стероидты емес. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес басқа препараттар. Глюкозамин.

АТХ коды М01АХ05

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Препараттың  радиобелсенді белгіленген дозасының шамамен 90 %-ы сіңіріледі. Глюкозамин сульфатын ішу арқылы қабылдағаннан кейін глюкозаминнің абсолютті биожетімділігі бауырдан алғаш өту әсерінің салдарынан  26 %-ды құрайды.

Глюкозамин сульфатын тәулігіне 1500 мг дозада көп рет қабылдағаннан кейін дені сау субъектілердің қан плазмасындағы ең жоғары тепе-тең концентрациясы (Cmax,ss) 1602 ± 425 нг/мл (8,9 μM) құрайды. Осы концентрацияға енгізгеннен кейін (tmax) 1,5-4 сағаттан соң (медиана: 3 сағат) жетеді. Тепе-тең күйде плазмалық концентрациясының уақытқа қатысты AUC көрсеткіштері 14564 ± 4138 нгхжыл/мл құрайды. Бұл параметрлер дәрілік затты ашқарынға қабылдағанда алынған, сондықтан ас ішу препараттың сіңірілуіне едәуір дәрежеде ықпал етуі белгісіз. 

Ішу арқылы қабылдағанда, сіңірілгеннен кейін глюкозамин негізінен адам денесіндегі судың жалпы мөлшерінен шамамен 37 есе жоғары таралу көлемімен тамырдан тыс ортада (оның ішінде синовиальді сұйықтықта) таралады. Глюкозамин ақуыздарымен байланысуы анықталмаған.

Глюкозаминнің метаболиздік бейіні зерттелмеді, өйткені бұл дәрілік зат адам организміне болатын табиғи зат ретінде буын шеміршегінің кейбір компоненттерінің биосинтезі үшін пайдаланылады.  

Глюкозаминнің адам қан плазмасынан соңғы элиминациялық жартылай шығарылу кезеңі анықталды, ол дәрілік затты ішу арқылы қабылдағаннан кейін 48 сағат ішінде өлшенбелі болды. Есептелген мәні шамамен 15 сағатты құрады.

14С-глюкозаминді ішу арқылы қабылдағаннан кейін адамда радиобелсенді  белгіленген элементтердің несеппен бөлінуі енгізілген дозадан  10 ± 9 % құрады, ал нәжіспен шығарылуы 11,3 ± 0,1 % құрады. Ішу арқылы қабылдағаннан кейін адамда несеппен шығарылатын өзгермеген глюкозамин деңгейі орташа алғанда төмен болған (енгізілген дозаның шамамен 1 %-ы). Бүйрек глюкозамин және/немесе оның метаболиттері және/немесе оның бөліну өнімдерінің шығарылуында маңызды рөл атқармайды.

750-1500 мг дозада тәулігіне 1 рет көп мәрте қабылдағанда глюкозаминнің фармакокинетикасы дозаға тәуелді болған, ал 3000 мг дозада қабылдағанда глюкозаминнің плазмадағы деңгейі дозаны арттыруға орай, күтілгеннен төмен болды. Тепе-тең күйдегі глюкозаминнің фармакокинетикасы  бір рет енгізгеннен кейін байқалатын фармакокинетикалық бейінмен салыстырғанда жинақталусыз немесе биожетімділігі төмендемей, уақытқа байланысты болмады.

Ерлер мен әйелдердегі глюкозаминнің фармакокинетикасы ұқсас, дені сау  субъектілер және тізе буынының остеоартриті бар пациенттердің фармакокинетикасында айырмашылықтар анықталған жоқ. Соңғысында қан плазмасындағы орташа концентрациясы көп мәрте 1500 мг соңғы дозаны тәулігіне 1 рет қабылдағаннан кейін 3 сағаттан соң 7,2 μM болды және дені сау субъектілерде анықталғанға ұқсас болды, ал синовиальді сұйықтықтағы орташа концентрациясы тек 25 % төмен болды, яғни, 10 μM диапазонында болды. Бүйрек немесе бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде глюкозаминнің фармакокинетикасы зерттелген жоқ, өйткені препараттың қауіпсіздік бейінін ескере отырып және бүйректің глюкозамин шығарылуына аздап қатысуына байланысты дозаны осы топтарда төмендету көзделмеген. 

Глюкозаминнің қан плазмасындағы және синовиальді сұйықтықтағы тепе-тең концентрациясы көп мәрте 1500 мг дозаны тәулігіне 1 рет қабылдағаннан кейін 10μM диапазонында болды, яғни, фармакологиялық белсенділік көрсетілген диапазондарға сәйкес болды, ол дәрілік заттың әсер ету механизмін және клиникалық әсерін растайды.

Фармакодинамикасы

Әсер етуші зат глюкозамин сульфаты глюкозамин аминмоносахаридінің тұзы болып табылады, ол физиологиялық жағдайларда адам организмінде болады және синовиальді сұйықтықтағы гиалурон қышқылының және буын шеміршегінің негізгі субстанциясы гликозамингликандардың биосинтезі үшін сульфаттармен бірге қолданылады.

Осылайша, глюкозамин сульфатының әсер ету механизмі гликозамингликандар синтезін, тиісінше буын протеогликандардың ынталануына негізделген. Одан басқа, глюкозаминнің қабынуға қарсы әсері бар және буын шеміршегінің бұзылу үдерісін негізінен меншікті метаболиздік қасиеттердің ықтимал біліністері, интерлейкин 1 (IL-1) белсенділігін бәсеңдету қабілеті арқылы бәсеңдетеді, ол бір жағынан остеоартрит симптомдарына әсер етеді, екінші жағынан буындардың құрылымдық зақымдануларын күшті бәсеңдетеді.

Глюкозамин сульфатын экзогенді енгізу протеогликандар биосинтезін ынталандырады, ол остеоартритте жеткілікті емес, гликозамингликандар синтезінде күкірт иондарының бекітілуіне ықпал етеді және буын шеміршегінің трофикасын жақсартады.

Глюкозамин сульфаты супероксидті радикалдар сияқты тіндерді бұзатын заттардың синтезін, сондай-ақ буын шеміршегі тіндерін бұзуға қабілетті коллагеназа және фосфолипаза А2 сияқты ферменттерге қосымша ретінде лизосомальді ферменттердің белсенділігін бәсеңдетеді.

Жоғарыда келтірілген метаболиздік және қабынуға қарсы әсерлерінің көбісі  цитокин индукцияланған гендік транскрипциясы бұдан кейін бәсеңдетумен остеоартрит патогенезіне қатыстырылған цитокиндердің бірі IL-1 ынталандырылуының жасушаішілік трансдукциясын бәсеңдеуімен байланысы болуы мүмкін. Остеоартриті бар пациенттерде сипатталған глюкозамин сульфаты қан плазмасындағы және синовиальді сұйықтықтағы концентрацияларда, буын тіндеріндегі қабынуға қарсы ферменттер сериясының нақты IL-1 индукциялаған  гендік экспрессиясы, сондай-ақ аггреканазаны қоса, кейбір металлопротеаза сияқты шеміршектегі продегенеративті ферменттерді нақты тежеуі мүмкін. Глюкозаминнің аталған фармакодинамикалық қасиеттеріне күкірт иондарының әлеуетті әсер етуі түпкілікті анықталмаған.

Глюкозамин сульфатының остеоартрит симптомдарына қатысты тиімділігі оны қолдана бастағаннан кейін 2-3 аптадан соң-ақ байқалады.

 

Қолданылуы

остеоартрит симптомдарын емдеу: ауыру және функционалды шектеу

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Бұлшықет ішіне қолдануға арналған! Препарат вена ішіне енгізуге арналмаған.

Ересек пациенттер және егде жастағы пациенттер.

Қолданар алдында В ерітіндісін(1 млеріткіш) А ерітіндісімен(препараттың ерітіндісі 2 мл) бір шприцте араластыру керек.

Препараттың дайындалған ерітіндісін бұлшықет ішіне 3 мл-ден немесе 6 мл-ден (А+В ерітіндісі) 4-6 апта ішінде аптасына 3 рет.

А ампуласы ерітіндісінің сары түсті болуы дәрілік заттың тиімділігіне мен оны жағымдылығына ықпал етпейді.

Препараттың инъекцияларын ерітінді дайындауға арналған ұнтақ түріндегі препаратты ішу арқылы қабылдаумен араластыруға болады.

Глюкозамин жедел ауыру синдромын емдеуге арналмаған.

Симптомдардың жеңілдеуі (әсіресе ауыруды сезінудің азаюы) бірнеше апта бойы емдегеннен кейін, кейбір жағдайларда – бұдан ұзақ уақыттан кейін байқалған.

Бүйрек және/немесе бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерге дозаны түзету бойынша ұсыныстар берілмеген, өйткені тиісті деректер жоқ.

 

Жағымсыз әсерлер

Дәрілік заттың жағымсыз реакцияларының жиілігін бағалау критерийлері:

өте жиі – > 1/10, жиі –  > 1/100-ден <1/10-ға дейін, жиі емес     > 1/1000-нан  <1/100-ге дейін, сирек –  > 1/10000-нан   <1/1000-ға дейін, өте сирек – <1/10000, жиілігі белгісіз – жиілігі қолда бар деректерден бағалана алмайды.

ас қорыту жүйесі тарапынан: жиі – іштің ауыруы, метеоризм, асқазан бұзылысы,диспепсия, диарея, іш қатуы, жүрек айнуы, асқазандағы жайсыздық және асқазанның ауыруы; белгісіз – құсу, глюкозаға төзімділігі бұзылған пациенттерде гипергликемия;

жүйке жүйесі тарапынан: жиі – бас ауыруы, ұйқышылдық, шаршағыштық, жиілігі белгісіз – бас айналуы;

иммун жүйесі тарапынан: белгісіз – аллергиялық реакцияларды,  бронх демікпесін қоса, аса жоғары сезімталдық реакциялары;

көру жүйкесі тарапынан: жиілігі белгісіз – көрудің бұзылуы;

тері және оның құрылымы тарапынан: жиі емес эритема, қышыну, бөртпелер; жиілігі белгісіз – ангионевроздық ісіну, есекжем,шаштың түсуі, абсцесс;

жергілікті реакциялар: жиілігі белгісіз – енгізу орнындағы реакциялар.

Препараттың инъекциялық түрлерінде лидокаин бар. Жекелеген жағдайларда осы компонентке тән жағымсыз реакциялар орын алуы мүмкін:

ас қорыту жүйесі тарапынан: жүрек айнуы, өте сирек – құсу;

иммун жүйесі тарапынан: иммун жүйесі тарапынан бәсеңдеулер, ісіну, тері реакциялары, қышыну; есекжем, аса жоғары сезімталдық реакцияларын қоса, аллергиялық реакциялар; өте сирек - анафилактоидты реакциялар (оның ішінде анафилаксиялық шок), жайылған эксфолиативтік дерматит;

тыныс алу жүйесі тарапынан: тыныс алудың бәсеңдеуі немесе тыныс алудың тоқтауы, ентігу;

жүйке жүйесі тарапынан: тілдің және еріннің жансыздануы, көз қарығу, диплопия, бас ауыруы, сананың шатасуы, бұлшықеттің тартылуы, жоғары дозаларда қолданғанда – құлақтағы шуыл, қозу күйі, алаңдаушылық, парестезиялар, құрысулар, естен тану, кома, гиперакузия;

көру мүшелері тарапынан: көрудің бұзылуы, коньюктивит; жоғары дозаларда қолданғаннан кейін  – нистагм.

психикалық бұзылыстар: белгісіз – ұйқының бұзылуы;

жүрек-тамыр жүйесі тарапынан: артериялық гипотензия, жүректің көлденең блокадасы; белгісіз – артериялық қысымның артуы; жоғары дозаларда қолданғаннан кейін – аритмия, брадикардия, жүрек өткізгіштігінің бәсеңдеуі, жүрек қызметінің тоқтауы, шеткері  вазодилатация, коллапс, тахикардия, жүрек тұсының ауыруы;

басқалары: ыстықты, суықты немесе аяқ-қолдың ұюын сезіну, қатерлі гипертермия, жоғары дозаларда қолданғанда – ринит;

жергілікті реакциялар: инъекция жасалған орында терінің шаншуы, абсцесс, жеңіл күйдіруді сезіну (1 минут ішінде ауыруды басатын әсер дамуымен жойылады), тромбофлебит.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

– әсер ететін затқа немесе қан кетулерге бейім кез келген қосымша затқа жеке жоғары сезімталдықта

Cинарта®препаратын моллюскаларға аллергиясы бар пациенттерге қолдануға болмайды, өйткені әсер ететін затын моллюскалардың қабыршағынан алады, мұндай пациенттер олардың аурулары симптомдарының асқынуымен  глюкозаминге аллергиялық реакциялар дамуына бейімдеу болуы мүмкін.

  препараттың инъекциялық түрінің құрамына қосымша зат лидокаин кіреді, оның қолдануға қарсы мынадай көрсетілімдері бар:

 кардиогенді шок, айқын артериялық гипотензия, созылмалы жүрек жеткіліксіздігінің ауыр түрлері, сол жақ қарыншаның төмендетілген функциясында

II-III дәрежедегі атриовентрикулярлы бөгет, ауыр брадикардия, қан ұйығыштығының бұзылуы, Вольф-Паркинсон-Уайт синдромында, Адамс-Стокс синдромында

лидокаин қолданудан туындаған анамнездегі құрысулар

синустық түйіннің әлсіздік синдромында

бауыр функциясының ауыр бұзылуларында, гиповолемия, миастения, инъекция орнындағы инфекциялар

амидтік түрдегі басқа анестетиктерге жоғары сезімталдықта (аса жоғары сезімталдықтың айқаспалы реакциялар дамуының жоғары қаупі бар)

       18жасқа дейінгі балаларға

       жүктілік жәнелактация кезеңінде.

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Препарат ампуласының ішіндегі қоспаларды басқа инъекциялық дәрілік заттармен бірге қолдануға болмайды.

Глюкозамин сульфатының физико-химиялық және фармакокинетикалық қасиеттерін ескере отырып, өзара әрекеттесулердің күші төмен болады деп болжауға болады. Одан басқа, глюкозамин сульфаты адамдағы Р450 цитохромының негізгі ферменттері белсенділігінің бәсеңдеуіне де, артуына әкеп соқпайтыны анықталған.

Препарат негізінен сіңірілу механизмдерімен бәсекелеспейді, сіңірілгеннен кейін плазма ақуыздарымен байланыспайды, протеогликандарға эндогенді зат ретінде енгізілу арқылы метаболизденеді немесе цитохром жүйесі ферменттерінің қатысуынсыз ыдырайды, соның салдарынан басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесулерге түсуі неғайбыл.

Пациенттерді глюкозаминмен қатар емдегенде кумаринді антикоагулянттарды қолданудың күшейтілген әсері туралы хабарланған. Осыған орай, осындай пациенттерге коагуляциялар параметрлеріне бақылау жүргізген жөн.

Препарат қабынуға қарсы стероидты емес заттармен және глюкокортикостероидтермен үйлесімді.

Тетрациклиннің асқазан-ішек жолдарынан сіңірілуін күшейтеді. 

Препараттың инъекциялық түрінің құрамында қосымша зат лидокаин бар. Циметидин, пептидин, бупивакаин, пропранолол, хинидин, дизопирамид, амитриптилин, нортриптилин, хлорпромазин, имипрамин бауыр метаболизмін азайта отырып қан сарысуындағы лидокаин деңгейін арттырады. Норадреналин лидокаинмен өзара әрекеттескенде синергиялық әсері болады.

МАО тежегіштерін сақтықпен қолдану керек, өйткені олар артериялық гипотензия даму қаупін арттырады және соңғысының жергілікті ауыруды басатын әсері жалғасады. 

Аритмияға  қарсы IА класты препараттармен (оның ішінде хинидинмен, прокаинамидпен, дизопирамидпен) бір мезгілде қолданғанда QT аралығының ұзаруы орын алады, өте сирек жағдайларда AV-блокадасы немесе қарыншалар фибрилляциясы дамуы мүмкін.

Жүрек гликозидтерін қолданудың кардиотонустық әсері әлсірейді.

Тыныштандыратын дәрілермен бір мезгілде қабылдағанда тыныштандыратын әсері күшейеді.

Фенитоин лидокаиннің кардиодепрессивті әсерін күшейтеді.

Прокаинамидпен бір мезгілде қабылдағанда сандырақтау, елестеулер орын алуы мүмкін.

Лидокаин жүйке-бұлшықет берілісі бөгелуін туындататын препараттардың әсерін күшейтуі мүмкін, өйткені соңғысы жүйке импульстердің өткізгіштігін азайтады. Этанол лидокаиннің тыныстауға бәсеңдеуші әсерін күшейтеді.

 

Айрықша нұсқаулар

Препаратты тек медициналық қызметкерлер енгізуі қажет.

Глюкоза жақпайтын пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Емдеудің басында қант диабетімен пациенттерге қандағы қант деңгейін бақылаған жөн.

Бронх демікпесінен зардап шегетін пациенттерді емдеуде сақтықпен қабылдау қажет, өйткені мұндай пациенттер, симптомдары ықтимал асқынуымен, глюкозаминге аллергиялық реакциялар дамуына бейім болуы мүмкін.

Дәрілік препараттың 1 дозасында 40,3 мг натрий бар. Мұны қатаң тұзсыз диета көрсетілген пациенттерге тағайындағанда ескеру керек.

Препаратты кездейсоқ интравазальді енгізуге жол бермеу мақсатында аспирациялық сынаманы жүргізу ұсынылады.

Лидокаин тобының анестетиктер тобын қолданудың қауіпсіздігі қатерлі  гипертермияға бейім науқастарда күмәнді, сондықтан оларды мұндай жағдайларда қолданбаған жөн.

Лидокаинді жүрек ауруларында (гипокалиемия лидокаиннің тиімділігін төмендетеді) қолданар алдында қандағы калий деңгейін қалыптандырып, ЭКГ бақылау жүргізу керек.

Препаратты бұлшықетішіне инъекцияны енгізгеннен кейін қан сарысуындағы креатинфосфокиназа белсенділігі артуы мүмкін, бұл жедел миокард инфарктісі диагнозын анықтағанда қатеге әкеп соғуы мүмкін.

Синустық түйін қызметі бұзылғанда, Р-Q аралығы ұзарғанда, QRS кеңейгенде немесе  аритмия туындағанда немесе асқынғанда доза азайтылуы керек немесе препаратты қолдануды тоқтату керек.

Қан айналымы жеткіліксіздігі, артериялық гипотензиясы, анамнезде аритмиясы, бауыр және/немесе бүйрек функциясының орташа дәрежедегі  бұзылуы бар пациенттерге препаратты қолданғанда аса сақ болу керек. Құрамында лидокаин болуына орай егде жастағы, эпилепсиямен зардап шегетін пациенттерге, жүректің өткізгіштігі бұзылғанда, тыныс алу жеткіліксіздігінде сақ болу керек.

Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшелітері   

Көлік құралдарын басқарғанда және зейін қоюды талап ететін қызмет түрлерін орындағанда сақ болу керек. Ұйқышылдық, шаршағыштық, бас айналуы немесе көру бұзылған жағдайда автоткөлік басқаруға және басқа механизмдермен жұмыс істеуге тыйым салынады.

 

Артық дозалануы

Артық дозалану жағдайлары байқалмаған. Артық дозаланған жағдайда су-электролитті теңгерімді қалпына келтіруге бағытталған симптоматикалық емдеу жүргізу керек.

Инъекция түріндегі препараттың құрамына қосымша зат лидокаин кіреді. Лидокаин гидрохлоридін артық дозалануының алғашқы симптомдары  орталық жүйке жүйесі тарапынан тілдің және еріннің ұйып қалуы, қозу жағдайлары, эйфория, алаңдаушылық, құлақтағы шуыл, бас айналуы, бұлдырап көру, нистагм, тремор, депрессия, ұйқышылдық, комаға дейін естен тану, тонус-клонустық құрысулар. Әдеби дереккөздерде көрсетілгендей лидокаин гидрохлоридімен байланысты артық дозалану симптомдарына жүрек-тамыр жүйесі және тыныс алу функциясы тарапынан артериялық қысымның төмендеуі, коллапс, AV-блокада және тыныс алу қызметінің бәсеңдеуі. Пациенттің жүрек-қантамыр жүйесі және тыныс алу функциясын бақылау керек.

Осы параметрлерді өзгерту препараттың артық дозалануын көрсетуі мүмкін, сондықтан пациентті тез арада оттегімен қамтамасыз ету керек. Барлық асқынулар симптоматикалық емдеуді қажет етеді.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

Препаратты 2 мл-ден сыйымдылығы  3 мл сындыру сақинасы бар (немесе сындыру нүктесімен) қоңыр түсті мөлдір шыныдан жасалған ампулаға құяды (А ампуласы).

Еріткішті 1 мл-ден  сындыру сақинасы бар (немесе сындыру нүктесімен)  мөлдір шыныдан жасалған ампулаға құяды (В ампуласы).

Ампулаларға өзі желімденетін заттаңбаны жапсырады.

5 А ампуладан (препаратымен) және 5 В ампуламен (еріткішімен) полимерлі үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға, сәйкесінше салады.

А ампуласы бар 1 пішінді қаптамадан  және В ампуласы бар 1 пішінді қаптамадан мемлекеттік және орыс тіліндегі медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

 

Сақтау мерзімі

Жарықтан қорғалған жерде  25 °C-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек.

 

Сақтау мерзімі

2 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Дайындалған ерітіндіні бірден қолдану керек. 

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы.