Ревмоксикам, 1%, р-р д/ин. №5, 1,5 мл, пачка картонная
Торговое название
Ревмоксикам®
Международное непатентованное название
Мелоксикам
Лекарственная форма
Раствор для инъекций 1% 1,5 мл
Состав
1 мл препарата содержит
активное вещество: мелоксикама в пересчете на 100 % вещество 10 мг;
вспомогательные вещества: меглюмин (N – метилглюкамин), глицин, полоксамер 188, гликофурол, натрия хлорид, 0,1 М раствор натрия гидроксида, вода для инъекций.
Описание
Прозрачная желтая или зеленовато - желтая жидкость.
Фармакотерапевтическая группа
Нестероидные противовоспалительные препараты. Оксикамы.
Мелоксикам.
Код АТХ М01АС06
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Абсорбция. Мелоксикам полностью абсорбируется после внутримышечной инъекции. Относительная биодоступность по сравнению с таковой при пероральном применении составляет почти 100 %. Поэтому корректировать дозу при переходе с внутримышечного на пероральный путь применения не нужно. После внутримышечной инъекции 15 мг максимальная концентрация в плазме крови составляет около 1,6-1,8 мкг/мл и достигается через 60-96 мин.
Распределение. Мелоксикам очень сильно связывается с белками плазмы, главным образом с альбумином (99 %). Мелоксикам проникает в синовиальную жидкость, где его концентрация наполовину меньше, чем в плазме крови. Объем распределения низкий, в среднем 11 л после внутримышечного или внутривенного применения, и показывает индивидуальные отклонения в пределах 7-20 %.
Биотрансформация. Мелоксикам подлежит экстенсивной биотрансформации в печени. В моче было идентифицировано 4 различных метаболита мелоксикама, которые являются фармакодинамически неактивными. Основной метаболит, 5'-карбоксимелоксикам (60 % дозы), формируется путем окисления промежуточного метаболита 5'-гидроксиметилмелоксикама, который также выделяется, но в меньшей степени (9 % дозы). Исследования in vitro предполагают, что CYP 2C9 играет важную роль в процессе метаболизма, тогда как изоэнзимы CYP 3А4 играют меньшую роль. Активность пероксидазы у пациентов, возможно, ответственна за два других метаболита, которые составляют 16 % и 4 % назначенной дозы соответственно.
Элиминация. Выведение мелоксикама происходит в основном в виде метаболитов в равных частях с мочой и калом. Менее 5 % суточной дозы выделяется в неизмененном виде с калом, незначительное количество выделяется с мочой. Период полувыведения варьирует от 13 до 25 часов после введения. Общий плазменный клиренс составляет около 7-12 мл/мин.
Линейность дозы. Мелоксикам проявляет линейную фармакокинетику в пределах терапевтической дозы от 7,5 мг до 15 мг после перорального и внутримышечного применения.
Особые группы больных.
Пациенты с печеночной/почечной недостаточностью. Печеночная и почечная недостаточность легкой и средней степени существенно не влияют на фармакокинетику мелоксикама. При терминальной почечной недостаточности увеличение объема распределения может привести к повышению концентрации свободного мелоксикама.
Пациенты пожилого возраста. У пациентов пожилого возраста мужского пола средние фармакокинетические параметры подобны таковым у молодых добровольцев мужского пола. У пациенток пожилого возраста женского пола значение AUC выше и период полувыведения длиннее по сравнению с соответствующими показателями у молодых добровольцев обоих полов.
Фармакодинамика
Ревмоксикам® – это нестероидный противовоспалительный препарат (НПВП) класса энолиевой кислоты, обладающий противовоспалительным, анальгетическим и жаропонижающим эффектами.
Механизм вышеперечисленных эффектов состоит в способности препарата Ревмоксикам®ингибировать биосинтез простагландинов, являющихся медиаторами воспаления.
Механизм действия связан с преимущественно селективным ингибированием циклооксигеназы-2 (ЦОГ-2) - специфического фермента, участвующего в развитии процессов воспаления. Считается, что ингибирование ЦОГ-2 обеспечивает терапевтический эффект НПВП, тогда как ингибирование постоянно присутствующего изофермента ЦОГ-1 может быть причиной побочных действий со стороны желудка и почек.
Селективность мелоксикама в отношении ЦОГ-2 подтверждена в различных тест-системах, как in vitro, так и in vivo.
Частота перфораций в верхних отделах ЖКТ, язв и кровотечений, которые связывались с применением мелоксикама, была низкой и зависела от величины дозы препарата.
Показания к применению
Кратковременное симптоматическое лечение:
– острого приступа ревматоидного артрита
– анкилозирующего спондилита
Способ применения и дозы
Внутримышечное применение, когда пероральный и ректальный пути применения не могут быть применимы. Одна инъекция 15 мг 1 раз в сутки.
НЕ ПРЕВЫШАТЬ ДОЗУ 15 мг/сутки.
Лечение ограничивать одной инъекцией в начале терапии, максимальная продолжительность терапии – до 2-3 дней в обоснованных исключительных случаях (например, когда пероральный и ректальный пути применения невозможны). Побочные реакции можно минимизировать, применяя наименьшую эффективную дозу в течение кратчайшего срока лечения, необходимого для контроля симптомов.
Следует периодически оценивать потребность пациента в симптоматическом облегчении и его ответ на лечение.
Особые категории пациентов. Пациенты пожилого возраста и пациенты с повышенным риском развития побочных реакций
Рекомендуемая доза для пациентов пожилого возраста составляет 7,5 мг в сутки. Пациентам с повышенным риском развития побочных реакций следует начинать лечение с 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл).
Почечная недостаточность. Для пациентов с тяжелой почечной недостаточностью, находящихся на диализе, доза не должна превышать 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл).
Пациентам с умеренной и средней почечной недостаточностью (а именно – пациентам с клиренсом креатининавыше 25 мл/мин) снижение дозы не требуется. Относительно пациентовс тяжелой почечной недостаточностью без применения диализа см. раздел «Противопоказания».
Печеночная недостаточность. Пациентам с легкой и средней печеночнойнедостаточностью снижение дозы не требуется. Относительно пациентовс тяжелой печеночной недостаточностью см. раздел «Противопоказания».
Способ применения.Препарат следует вводить медленно, путем глубокой внутримышечной инъекции в верхний наружный квадрант ягодицы, придерживаясь строгой асептической техники. В случае повторного введения рекомендуется чередовать левую и правую ягодицы. Перед инъекцией важно проверить, чтобы острие иглы не находилось в сосуде.
Инъекцию следует немедленно прекратить в случае сильной боли во время инъекции.
Если у пациента протез тазобедренного сустава, инъекцию следует сделать в другую ягодицу.
Побочные действия
Данные исследований и эпидемиологические данные дают возможность предположить, что применение некоторых НПВП (особенно в высоких дозах и при длительном лечении) может быть связано с небольшим повышением риска сосудистых тромботических явлений (таких как инфаркт миокарда или инсульт).
Отек, артериальная гипертензия и сердечная недостаточность наблюдались при лечении НПВП.
Большинство наблюдающихся побочных эффектов желудочно-кишечного происхождения. Возможна пептическая язва, перфорация или желудочно-кишечное кровотечение, иногда летальное, особенно у пациентов пожилого возраста. После применения наблюдалась тошнота, рвота, диарея, метеоризм, запор, диспепсия, абдоминальная боль, мелена, язвенный стоматит, обострение колита и болезни Крона. С меньшей частотой наблюдался гастрит.
Были сообщения о тяжелых поражениях кожи (SCAR): синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН).
Нежелательные явления приведены ниже с использованием следующей классификации: очень часто ≥ 1/10, часто ≥1/100 до <1/10, нечасто ≥1/1000 до <1/100, редко ≥1/10000 до <1/1000, очень редко <10000, неизвестно – не может быть определено из доступных данных.
Со стороны крови и лимфатической системы: нечасто– анемия; редко – отклонение показателей анализа крови от нормы (включая изменение количества лейкоцитов), лейкопения, тромбоцитопения; цитопения (при одновременном применении потенциально миелотоксических лекарственных средств, в частности метотрексата).
Со стороны иммунной системы: нечасто – аллергические реакции, отличные от анафилактических или анафилактоидных;редко – анафилактический шок, анафилактическая реакция, анафилактоидная реакция.
Со стороны психики: редко – изменение настроения; неизвестно – спутанность сознания, нарушение ориентации.
Со стороны нервной системы: часто – головная боль; неизвестно – головокружение, сонливость.
Со стороны органов зрения: редко – конъюнктивит, расстройства зрения, включая нечеткость зрения.
Со стороны органов слуха и вестибулярного аппарата: нечасто– головокружение; редко – шум в ушах.
Со стороны сердца: редко – сердцебиение.
Со стороны сосудов: нечасто – повышение артериального давления, чувство прилива крови к лицу.
Со стороны дыхательной системы, органов грудной клетки и средостения: редко – острое развитие бронхиальной астмы (у пациентов с аллергией на ацетилсалициловую кислоту и другие НПВП).
Со стороны желудочно-кишечного тракта: часто – боль в животе, диспепсия, диарея, тошнота, рвота; нечасто – скрытое или макроскопическое желудочно-кишечное кровотечение, гастрит; редко – гастродуоденальная язва, колит, эзофагит; очень редко – желудочно-кишечная перфорация (возможен летальный исход).
Со стороны гепатобилиарной системы: нечасто – преходящее нарушение показателей функции печени (например, повышение трансаминаз или билирубина); очень редко – гепатит.
Со стороны кожи и подкожной клетчатки: нечасто – зуд, ангиоэдема; редко – токсический эпидермальный некролиз, крапивница, синдром Стивенса-Джонсона; очень редко – мультиформная эритема, буллезный дерматит, сыпь; неизвестно – фотосенсибилизация.
Со стороны почек и мочевыделительной системы: нечасто–изменения показателей функции почек (повышение креатинина и/или мочевины сыворотки крови); очень редко – острая почечная недостаточность, затруднение при мочеиспускании, острая задержка мочи.
Со стороны репродуктивной системы: неизвестно - женское бесплодие, задержка овуляции.
Общие расстройства и реакции в месте введения: часто– отечность в месте введения, болезненные ощущения в месте введения; нечасто– отеки.
Противопоказания
– Гиперчувствительность к мелоксикаму или к другим составляющим лекарственного средства, или к активным веществам с подобным действием, таким как НПВП, аспирин. Мелоксикам не следует назначать пациентам, у которых возникали симптомы астмы, носовые полипы, ангионевротический отек или крапивница после приема аспирина или других НПВП;
– желудочно-кишечное кровотечение или перфорация, связанные с предшествующей терапией НПВП в анамнезе;
– активная или рецидивирующая пептическая язва/кровотечение в анамнезе (два или более отдельных подтвержденных случая язвы или кровотечения);
– тяжелая печеночная недостаточность;
– тяжелая почечная недостаточность без применения диализа;
–желудочно-кишечное кровотечение, цереброваскулярное кровотечение в анамнезе или другие нарушения свертывания крови;
– расстройства гемостаза или одновременное применение антикоагулянтов (противопоказания связаны с путем введения);
– тяжелая сердечная недостаточность;
– лечение периоперационной боли при коронарном шунтировании (КШ);
– беременность, период лактации;
– возраст пациента до 18 лет.
Лекарственные взаимодействия
Исследования взаимодействия проводились только с участием взрослых.
Риски, связанные с гиперкалиемией. Некоторые лекарственные средства могут способствовать гиперкалиемии: калиевые соли, калийсберегающие диуретики, ингибиторы ангиотензинпревращающего фермента (АПФ), антагонисты рецепторов ангиотензина ІІ, нестероидные противовоспалительные препараты, (низкомолекулярные или нефракционированные) гепарины, циклоспорин, такролимус и триметоприм.
Начало гиперкалиемии может зависеть от того, есть ли связанные с ней факторы. Риск появления гиперкалиемии возрастает, если вышеуказанные лекарственные средства применяются одновременно с мелоксикамом.
Фармакодинамические взаимодействия.
Другие нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) и ацетилсалициловая кислота ≥ 3 г/сутки.Не рекомендуется комбинация с другими НПВП, включая ацетилсалициловую кислоту в дозах ≥ 500 мг за один прием или ≥ 3 г общей суточной дозы.
Кортикостероиды (например, глюкокортикоиды). Одновременное применение с кортикостероидами требует осторожности из-за повышенного риска кровотечения или появления язв в желудочно-кишечном тракте.
Антикоагулянты или гепарин.Значительно повышается риск кровотечений вследствие угнетения функции тромбоцитов и повреждения гастродуоденальной слизистой оболочки. НПВП могут усиливать эффекты антикоагулянтов, таких как варфарин. Не рекомендуется одновременное применение НПВП и антикоагулянтов или гепарина в гериатрической практике или в терапевтических дозах. В связи с внутримышечным введением раствор для инъекций мелоксикама противопоказан пациентам, проходящим лечение антикоагулянтами.
В других случаях (например, при профилактических дозах) применения гепарина необходима осторожность из-за повышенного риска кровотечений.
Тромболитические и антиагрегационные лекарственные средства. Повышенный риск кровотечений из-за угнетения функции тромбоцитов и повреждения гастродуоденальной слизистой оболочки.
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС). Повышенный риск желудочно-кишечного кровотечения.
Диуретики, ингибиторы АПФ и антагонисты ангиотензина II. НПВП могут снижать эффект диуретиков и других антигипертензивных лекарственных средств. У некоторых пациентов с нарушением функции почек (например, у пациентов с дегидратацией или у пациентов пожилого возраста с нарушением функции почек) одновременное применение ингибиторов АПФ или антагонистов ангиотензина II и лекарственных средств, угнетающих циклооксигеназу, может привести к дальнейшему ухудшению функции почек, включая возможную острую почечную недостаточность, которая обычно является обратимой. Поэтому комбинацию следует применять с осторожностью, особенно пациентам пожилого возраста. Пациентам необходимо получать адекватное количество жидкости, а также следует контролировать у них функцию почек после начала совместной терапии и периодически в дальнейшем.
Другие антигипертензивные лекарственные средства (например, бета-адреноблокаторы). Как и при применении вышеуказанных лекарственных средств, может развиться снижение антигипертензивного эффекта бета-блокаторов (вследствие угнетения простагландинов с сосудорасширяющим эффектом).
Ингибиторы кальциневрина (например, циклоспорин, такролимус). Нефротоксичность ингибиторов кальциневрина может усиливаться НПВП путем медиации эффектов почечных простагландинов. Во время лечения следует контролировать функцию почек. Рекомендован тщательный контроль функции почек, особенно у пациентов пожилого возраста.
Деферасирокс. Сопутствующее применение мелоксикама и деферасирокса может повысить риск желудочно-кишечных побочных реакций. Следует проявлять осторожность при комбинировании этих лекарственных средств.
Фармакокинетическое взаимодействие: влияние мелоксикама на фармакокинетику других лекарственных средств.
Литий. Есть данные о НПВП, которые повышают уровень концентрации лития в плазме крови (путем снижения почечной экскреции лития), которая может достичь токсичных величин. Одновременное применение лития и НПВП не рекомендуется. Если комбинированная терапия необходима, следует тщательно контролировать содержание лития в плазме крови в начале лечения, при подборе дозы и при прекращении лечения мелоксикамом.
Метотрексат. НПВП могут уменьшать тубулярную секрецию метотрексата, тем самым повышая концентрацию его в плазме крови. По этой причине не рекомендуется совместно применять НПВП пациентам, принимающим высокую дозу метотрексата (более 15 мг/неделю). Риск взаимодействия НПВП и метотрексата следует учитывать также у пациентов, которые принимают низкую дозу метотрексата, в т.ч. пациентов с нарушенной функцией почек. В случае если требуется комбинированное лечение, необходимо контролировать показатели крови и функции почек. Следует соблюдать осторожность в случае, если прием НПВП и метотрексата длится 3 дня подряд, поскольку плазменный уровень метотрексата может повыситься и усилить токсичность. Хотя фармакокинетика метотрексата (15 мг/неделю) не претерпела влияния сопутствующего лечения мелоксикамом, следует считать, что гематологическая токсичность метотрексата может возрастать при лечении НПВП (см. выше, а также раздел «Побочные действия»).
Пеметрексед. При сопутствующем применении мелоксикама с пеметрекседом у пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью (клиренс креатинина от 45 до 79 мл/мин), прием мелоксикама следует приостановить на 5 дней до введения пеметрекседа, в день введения, и на 2 дня после введения. Если комбинация мелоксикама с пеметрекседом необходима, пациентов следует тщательно контролировать, особенно относительно появления миелосупрессии и желудочно-кишечных побочных реакций. У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (клиренс креатинина ниже 45 мл/мин) сопутствующее применение мелоксикама с пеметрекседом не рекомендуется.
У пациентов с нормальной функцией почек (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин), дозы 15 мг мелоксикама могут снизить элиминацию пеметрекседа, а, следовательно, увеличить частоту возникновения побочных реакций, связанных с пеметрекседом. Таким образом, следует проявлять осторожность при назначении 15 мг мелоксикама одновременно с пеметрекседом для пациентов с нормальной функцией почек (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин).
Фармакокинетическое взаимодействие: влияние других лекарственных средств на фармакокинетику мелоксикама.
Холестирамин ускоряет выведение мелоксикама путем нарушения внутрипеченочной циркуляции, поэтому клиренс мелоксикама повышается на 50 %, а период полувыведения снижается до 13±3 часа. Это взаимодействие является клинически значимым.
Не выявлено клинически значимого фармакокинетического взаимодействия при одновременном приеме с антацидами, циметидином и дигоксином.
Особые указания
Ревмоксикам®в ампулах не предназначен для внутривенного введения!
Рекомендованную максимальную суточную дозу нельзя превышать в случае недостаточного терапевтического эффекта, также не следует применять дополнительно НПВП, так как это может повысить токсичность, тогда как терапевтические преимущества не доказаны. Следует избегать одновременного применения мелоксикама с НПВП, включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2.
Мелоксикам не следует применять для лечения пациентов, нуждающихся в облегчении острой боли.
При отсутствии улучшения после нескольких дней клинические преимущества лечения следует повторно оценить.
Следует обратить внимание на эзофагит, гастрит и/или пептическую язву в анамнезе с целью обеспечения их полного излечения до начала терапии мелоксикамом. Следует регулярно проявлять внимание из-за возможного проявления рецидива у пациентов, которые лечились мелоксикамом, и пациентов с такими случаями в анамнезе.
Следует внимательно изучить любые случаи эзофагита, гастрита и/или пептической язвы в анамнезе, чтобы удостовериться в полном выздоровлении пациента до начала лечения мелоксикамом. Следует регулярно контролировать состояние пациента с подобными заболеваниями в анамнезе, получающего мелоксикам, на предмет возможного рецидива.
Желудочно-кишечные нарушения. Как и при применении других НПВП, потенциально летальные желудочно-кишечное кровотечение, изъязвление или перфорация могут возникнуть в любое время в процессе лечения, независимо от наличия предшествующих симптомов или серьезных желудочно-кишечных заболеваний в анамнезе.
Риск желудочно-кишечного кровотечения, изъязвления или перфорации выше при повышении дозы НПВП у пациентов с язвой в анамнезе, особенно осложненной кровотечением или перфорацией, и у пациентов пожилого возраста. Таким пациентам следует начинать лечение с наименьшей эффективной дозы. Для таких пациентов может быть целесообразна комбинированная терапия с защитными лекарственными средствами (такими как мисопростол или ингибиторы протонной помпы). Это также касается пациентов, которым необходимо совместное применение низкой дозы аспирина или других лекарственных средств, повышающих желудочно-кишечные риски.
Следует проявлять осторожность при лечении больных с желудочно-кишечным заболеванием в анамнезе. Следует контролировать пациентов с желудочно-кишечными симптомами.
Пациентам, которые одновременно применяют лекарственные средства, повышающие риск изъязвления или кровотечения, такие как гепарин в качестве лечебного средства или в числе общих назначений пациентам пожилого возраста, другие нестероидные противовоспалительные препараты или ацетилсалициловую кислоту в дозах ≥ 500 мг однократно или при общей суточной дозе ≥ 3 г, не рекомендуется комбинация с мелоксикамом.
При возникновении желудочно-кишечного кровотечения или язвы у пациентов, которые применяют мелоксикам, следует отменить лечение.
НПВП следует с осторожностью применять пациентам с желудочно-кишечными заболеваниями в анамнезе (язвенный колит, болезнь Крона), поскольку эти состояния могут обостряться.
Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные нарушения. Для пациентов с артериальной гипертензией и/или с застойной сердечной недостаточностью от легкой до средней степени в анамнезе рекомендуется тщательное наблюдение, так как при терапии НПВП наблюдались задержка жидкости и отек.
Для пациентов с факторами риска рекомендуется клиническое наблюдение артериального давления в начале терапии, особенно в начале курса лечения мелоксикамом.
Данные исследований и эпидемиологические данные позволяют предположить, что применение некоторых НПВП (особенно в высоких дозах и при длительном лечении) связано с небольшим повышением риска сосудистых тромботических явлений (таких как инфаркт миокарда или инсульт). Недостаточно данных для исключения такого риска при применении мелоксикама.
Пациентам с неконтролируемой артериальной гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, установленной ишемической болезнью сердца, периферическим артериальным заболеванием и/или цереброваскулярным заболеванием следует проводить терапию мелоксикамом только после тщательного обследования. Подобное обследование необходимо до начала длительного лечения пациентов с факторами риска сердечно-сосудистых заболеваний (например, с артериальной гипертензией, гиперлипидемией, сахарным диабетом, курильщиков).
Нарушения со стороны кожи. Сообщалось об опасных для жизни тяжелых поражениях кожи: синдром Стивенса-Джонсона(ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН) при применении мелоксикама. Пациенты должны быть проинформированы о симптомах тяжелых поражений и внимательно следить за реакциями кожи. Самый большой риск возникновения синдрома Стивенса-Джонсона или токсического эпидермального некролиза существует в течение первого месяца лечения. Если у пациента присутствуют симптомы синдрома Стивенса-Джонсона или токсического эпидермального некролиза (например, прогрессирующая кожная сыпь часто с пузырьками или поражением слизистой оболочки), нужно прекратить лечение мелоксикамом. Важно, как можно быстрее диагностировать и прекратить применение каких-либо препаратов, которые могут вызвать тяжелые синдром Стивенса-Джонсона или токсический эпидермальный некролиз. С этим связан лучший прогноз при тяжелых поражениях кожи. Если у пациента выявили синдром Стивенса-Джонсона или токсический эпидермальный некролиз при использовании мелоксикама, применение препарата нельзя восстанавливать в будущем.
Параметры печени и функция почек. Как и при лечении большинством НПВП, описаны единичные случаи повышения уровня трансаминаз в сыворотке крови, билирубина в сыворотке крови или других параметров функции печени, повышение креатинина в сыворотке крови и азота мочевины крови, а также другие отклонения лабораторных показателей. В большинстве случаев эти отклонения были незначительны и носили временный характер. При значительном или стойком подтверждении таких отклонений применение мелоксикама следует прекратить и провести контрольные тесты.
Для больных с клинически стабильным циррозом печени снижение дозы не требуется.
Функциональная почечная недостаточность. НПВП вследствие угнетения сосудорасширяющего влияния почечных простагландинов могут индуцировать функциональную почечную недостаточность путем снижения клубочковой фильтрации. Этот побочный эффект является дозозависимым. В начале лечения или после увеличения дозы рекомендуется тщательное наблюдение диуреза и функции почек у пациентов с такими факторами риска:
- пожилой возраст;
- одновременное применение с ингибиторами АПФ, антагонистами ангиотензина II, сартанами, диуретиками;
- гиповолемия (любого генеза);
- застойная сердечная недостаточность;
- почечная недостаточность;
- нефротический синдром;
- волчаночная нефропатия;
- тяжелая степень печеночной дисфункции (сывороточный альбумин < 25 г/л или ≥ 10 г/л по классификации Чайлда-Пью).
В редких случаях НПВП могут приводить к интерстициальному нефриту, гломерулонефриту, ренальному медуллярному некрозу или нефротическому синдрому.
Доза мелоксикама для пациентов с терминальной почечной недостаточностью, находящихся на диализе, не должна превышать 7,5 мг. Пациентам с почечной недостаточностью легкой и средней степени дозу можно не снижать (уровень клиренса креатинина более 25 мл/мин).
Задержка натрия, калия и воды. НПВП могут усилить задержку натрия, калия и воды и повлиять на натрийуретический эффект диуретиков. Кроме того, может наблюдаться снижение антигипертензивного эффекта гипотензивных лекарственных средств. В результате у чувствительных пациентов может усилиться или обостриться сердечная недостаточность или гипертензия. Поэтому пациентам с риском задержки натрия, калия и воды рекомендуется проведение клинического мониторинга.
Гиперкалиемия. Гиперкалиемии может способствовать сахарный диабет или одновременное применение лекарственных средств, повышающих калиемию. В таких случаях нужно регулярно проводить контроль уровня калия.
Комбинация с пеметрекседом. У пациентов с легкой и умеренной почечной недостаточностью, которые получают пеметрексед, лечение мелоксикамом нужно приостановить по крайней мере на 5 дней до введения пеметрекседа, в день введения, и минимум на 2 дня после введения.
Другие предостережения и меры безопасности. Побочные реакции хуже переносятся пациентами пожилого возраста, слабыми или ослабленными пациентами, которые нуждаются в тщательном наблюдении. Как и при лечении другими НПВП, надо быть осторожными относительно больных пожилого возраста, у которых более вероятно снижение функции почек, печени и сердца. Пациенты пожилого возраста имеют более высокую частоту возникновения побочных реакций к НПВП, особенно желудочно-кишечных кровотечений и перфораций, которые могут быть летальными.
Мелоксикам, как и любой другой НПВП, может маскировать симптомы инфекционных заболеваний.
Как и при внутримышечном применении других НПВП, в месте инъекции может возникнуть абсцесс или некроз.
Лекарственное средство содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в ампуле 1,5 мл, то есть по сути свободно от натрия.
Применение в педиатрии. Ревмоксикам®, раствор для инъекций 15 мг/1,5 мл, противопоказан детям (до 18 лет).
Применение в период беременности и лактации
Фертильность. Мелоксикам, как и другие лекарственные средства, ингибирующие синтез циклооксигеназы/простагландина, может негативно влиять на репродуктивную функцию и не рекомендован женщинам, которые хотят забеременеть. Поэтому для женщин, которые планируют беременность или проходят обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность прекращения применения мелоксикама.
Беременность.
Препарат Ревмоксикам® противопоказан во время беременности.
Ингибирование синтеза простагландинов может негативно сказаться на беременности и/или развитии эмбриона и плода. Данные эпидемиологических исследований указывают на повышенный риск выкидыша, пороков сердца и гастрошизиса после приема ингибиторов синтеза простагландинов на ранних сроках беременности.
В ходе III триместра беременности все ингибиторы синтеза простагландинов могут создавать для плода риск:
- сердечно-легочной токсичности (с преждевременным закрытием артериального протока и легочной гипертензией);
- нарушения работы почек, которое может развиться в почечную недостаточность с олигогидрамнионом.
Риски в последние сроки беременности для матери и новорожденного:
- возможность удлинения времени кровотечения, антиагрегационного эффекта, даже при очень низких дозах;
- угнетение сокращений матки, которое приводит к задержке или затягиванию родов.
Кормление грудью. Хотя конкретных данных по Ревмоксикаму® нет, об НПВП известно, что они могут проникать в грудное молоко. Поэтому применение не рекомендуется женщинам, которые кормят грудью.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортом и потенциально опасными механизмами
Специальных исследований о влиянии препарата на способность управлять автомобилем или работать с другими механизмами нет. Тем не менее, пациентов следует проинформировать о возможном проявлении нежелательных эффектов, таких как нарушение зрения, в том числе нечеткость зрения, головокружение, сонливость, другие нарушения центральной нервной системы. В случае возникновения любого из указанных побочных эффектов пациенты должны избегать управления транспортными средствами и отказаться от работы с потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Симптомы острой передозировки НПВП обычно ограничиваются летаргией, сонливостью, тошнотой, рвотой и эпигастральной болью, которые в целом являются обратимыми при поддерживающей терапии. Может возникнуть желудочно-кишечное кровотечение. Тяжелое отравление может привести к артериальной гипертензии, острой почечной недостаточности, дисфункции печени, угнетению дыхания, коме, судорогам, сердечно-сосудистой недостаточности и остановке сердца. Сообщалось об анафилактоидных реакциях при терапевтическом применении НПВП, что также может наблюдаться при передозировке.
При передозировке НПВП пациентам рекомендованы симптоматические и поддерживающие мероприятия. Исследования показали ускоренное выведение мелоксикама с помощью 4 пероральных доз холестирамина 3 раза в сутки.
Форма выпуска и упаковка
По 1,5 мл в ампулы стеклянные с кольцом излома или точкой излома.
На ампулы наклеивают этикетки-самоклейки.
По 3 или 5 ампул вкладывают в контурную ячейковую упаковку из пленки полимерной. По 1 контурной ячейковой упаковке с ампулами вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона.
Или по 5 ампул вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона с гофрированным вкладышем.
Условия хранения
Хранить в оригинальной упаковке при температуре от 8ºС до 25 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту.
Саудалық атауы
Ревмоксикам®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Мелоксикам
Дәрілік түрі
Инъекцияға арналған 1% ерітінді 1,5 мл
Құрамы
1 мл препараттың құрамында
белсенді зат: 100 % затқа шаққанда 10 мг мелоксикам;
қосымша заттар:меглюмин (N – метилглюкамин), глицин, полоксамер 188, гликофурол, натрий хлориді, натрий гидроксидінің 0,1 М ерітіндісі, инъекцияға арналған су.
Сипаттамасы
Мөлдір сары немесе жасылдау-сары түсті сұйықтық.
Фармакотерапиялық тобы
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар. Оксикамдар. Мелоксикам.
АТХ коды М01АС06
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңірілуі. Мелоксикам бұлшықетішілік инъекциясынан кейін толығымен сіңіріледі. Салыстырмалы биожетімділігі ішу арқылы қолданғандағы осындаймен салыстырғанда 100 % дерлік құрайды.
Сондықтан, бұлшықет ішіне енгізуден ішу арқылы қолдану жолына көшкен кезде дозасын түзету керек емес. Бұлшықетішілік 15 мг инъекциясынан кейін қан плазмасындағы ең жоғарғы концентрациясы 1,6-1,8 мкг/мл жуықты құрайды және оған 60-96 минут ішінде жетеді.
Таралуы. Мелоксикам плазма ақуыздарымен, негізінен альбуминмен өте күшті (99 %) байланысады. Мелоксикам синовиальді сұйықтыққа өтеді, онда оның концентрациясы қан плазмасындағыға қарағанда жартысына аз. Таралу көлемі төмен, бұлшықет ішіне немесе вена ішіне қолданғаннан кейін орташа алғанда 11 л, және 7-20 % шегінде жекелеген ауытқулар болып тұрады.
Биотрансформациясы. Мелоксикам бауырдаэкстенсивті биотрансформацияға ұшырайды. Несепте мелоксикамның төрт түрлі метаболиті идентификацияланған, олар фармакодинамикалық тұрғыдан белсенді болып табылмайды. Негізгіметаболиті, 5´-карбоксимелоксикам (дозасының60 %-ы) аралықметаболиті 5´-гидроксиметилмелоксикамныңтотығуы арқылы түзіледі, ол да аздаған дәрежеде (дозасының9 %-ы) бөлініп шығады. In vitro зерттеулерден, метаболизм үдерісінде CYP 2C9 маңызды рөл атқаратындығы, ал CYP 3А4 изоэнзимдерінің рөлі аз екендігі туралы болжам жасалады. Пациенттердегі пероксидаза белсенділігі, тағайындалған дозасының сәйкесінше 16 % және 4 % құрайтын басқа екі метаболиті үшін жауапты болуы мүмкін.
Элиминациясы. Мелоксикамның шығарылуы негізінен метаболиттер түрінде, несеппен және нәжіспен тең дәрежеде жүреді. Тәуліктік дозасының 5 %-дан азы өзгеріссіз күйде нәжіспен шығарылады, аздаған мөлшері несеппен бөлініп шығады. Жартылай шығарылу кезеңі енгізуден кейін 13-тен 25 сағатқа дейін ауытқиды. Жалпы плазмалық клиренсі 7-12 мл/мин жуықты құрайды.
Дозаға тәуелділігі. Мелоксикам ішу арқылы және бұлшықет ішіне қолданылатын 7,5 мг-ден 15 мг дейінгі емдік дозасы аралығында дозаға тәуелді фармакокинетикасын танытады.
Науқастардың ерекше топтары
Бауыр/бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер. Бауыр мен бүйректің жеңіл және орташа дәрежедегі жеткіліксіздігі мелоксикам фармакокинетикасына айтарлықтай әсер етпейді. Бүйректің терминальді жеткіліксіздігі кезінде таралу көлемінің артуы бос мелоксикам концентрациясының жоғарылауына алып келуі мүмкін.
Егде жастағы пациенттер. Егде жастағы ер пациенттерде орташа фармакокинетикалық параметрлері жастау ерікті еркектердегі осындайларға ұқсас. Егде жастағы әйел жынысты пациенттерде екі жыныстың да жас еріктілерімен салыстырғанда AUC мәні жоғарырақ және жартылай шығарылу кезеңі ұзағырақ.
Фармакодинамикасы
Ревмоксикам® – бұл энол қышқылы класына жататын, қабынуға қарсы, ауыруды басатын және ыстықты түсіретін әсерлері бар қабынуға қарсы стероидты емес препарат (ҚҚСП).
Жоғарыда атап көрсетілген әсерлер механизмі Ревмоксикам® препаратының қабыну медиаторлары болып табылатын простагландиндер биосинтезін төмендетумен циклооксигеназаның (ЦОГ) ферментативті белсенділігін тежеу қабілетінен тұрады.
Әсер ету механизмі көбінесе қабыну үдерістерінің дамуына қатысатын спецификалық фермент – циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) іріктеліп тежелісімен байланысты. ЦОГ-2 тежелісі ҚҚСП емдік әсерін қамтамасыз етеді деп саналады, ал тұрақты қатысатын ЦОГ-1 изоферментінің тежелісі асқазан және бүйрек тарапынан жағымсыз әсерлерге себеп болуы мүмкін.
Мелоксикамның ЦОГ-2 қатысты іріктелуі әрі in vitro, әрі in vivoәртүрлі тест-жүйелерде расталған.
Мелоксикам қолданумен байланысты болған АІЖ жоғарғы бөлімдерінің тесілуі, ойық жаралар мен қан кетулер жиілігі төмен және препараттың доза шамасына тәуелді болды.
Қолданылуы
Мыналарды қысқа мерзімді симптоматикалық емдеу:
– ревматоидтық артриттің жедел ұстамасы
– шорбуынданатын спондилит
Қолдану тәсілі және дозалары
Пероральді және ректальді қолдану жолдары қолдануға келмейтін жағдайда бұлшықет ішіне қолданылады. Тәулігіне 1 рет 15 мг бір инъекция.
Тәулігіне 15 мг ДОЗАСЫН АРТТЫРУҒА БОЛМАЙДЫ.
Емнің басында емдеуді бір ғана инъекциямен шектеу керек, емдеудің ең жоғарғы ұзақтығы – негізді түрдегі шектеулі жағдайларда 2-3күн (мысалы, пероральді және ректальді қолдану жолдары мүмкін болмағанда). Жағымсыз реакцияларды симптомдарын бақылауда ұстау үшін қажетті аса қысқа мерзім ішінде ең төменгі тиімді дозасын қолдана отырып азайтуға болады.
Пациенткесимптоматикалық жеңілдетудің қажеттілігін және оның емге жауабын мезгіл-мезгіл бағалап отыру керек.
Пациенттердің ерекше санаттары. Егде жастағы пациенттер және жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғары пациенттер
Егде жастағы пациенттер үшін ұсынылатын дозасы тәулігіне 7,5 мг құрайды. Жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғары пациенттерге емдеуді тәулігіне 7,5 мг-ден (1,5 мл ампуланың жартысы) бастау керек.
Бүйрек жеткіліксіздігі. Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар, диализдегі пациенттер үшін, дозасы тәулігіне 7,5 мг-ден аспауы тиіс (1,5 мл ампуланың жартысы).
Бүйректің қалыпты және орташа жеткіліксіздігі бар пациенттерге (атап айтқанда – креатинин клиренсі 25мл/минуттан жоғары пациенттерге) дозасын төмендету қажет емес. Диализ қолданылмайтын, бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қатысты «Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз.
Бауыр жеткіліксіздігі. Бүйректің жеңіл және орташа жеткіліксіздігі бар пациенттерге дозасын төмендету қажет емес.Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қатысты «Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз.
Қолдану тәсілі. Препаратты баяу, бөксенің жоғарғы сыртқы квадрантына терең бұлшықетішілік инъекция жолымен, қатаң асептикалық техниканы ұстана отырып енгізу керек. Қайталап енгізген жағдайда оң жақ және сол жақ бөксені кезектестіріп отыру ұсынылады. Инъекция алдында иненің ұшы тамырда тұрмағандығын тексеріп алудың маңызы зор.
Инъекция кезінде қатты ауырсыну болған жағдайда, инъекцияны дереу тоқтату керек.
Егер пациентте ұршық буынының протезі болса, инъекцияны келесі бөксеге жасау керек.
Жағымсыз әсерлері
Зерттеулер деректері мен эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП (әсіресе, жоғары дозаларда және ұзақ уақыт емдегенде) қолдану, тамырдағы тромбоздық құбылыстар қаупінің (миокард инфарктісі немесе инсульт сияқты) аздап жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін деп шамалауға мүмкіндік береді.
ҚҚСП-мен емдеу кезінде ісіну, артериялық гипертензия және жүрек жеткіліксіздігі байқалған.
Байқалған жағымсыз әсерлерінің көбінің шығу тегі асқазан-ішектік. Пептидтік ойық жара, тесілу немесе асқазан-ішектен қан кету болуы, кейде, әсіресе егде жастағы пациенттерде өлімге соқтыруы мүмкін. Қолданғаннан кейін жүрек айнуы, құсу, диарея, метеоризм, іш қатуы, диспепсия, абдоминальді ауыру, мелена, ойық жаралы стоматит, колит пен Крон ауруының өршуі байқалды. Гастриттің жиілігі аз байқалды.
Терінің ауыр зақымданулары (SCAR) туралы хабарламалар болды: Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермалық некролиз (УЭН).
Жағымсыз құбылыстар келесі жіктеуді пайдалана отырып төменде келтірілген: өте жиі ≥ 1/10, жиі ≥1/100 - <1/10 дейін, жиі емес ≥1/1000 - <1/100 дейін, сирек ≥1/10000 - <1/1000 дейін, өте сирек <10000, белгісіз – қолда бар деректердің негізінде анықтау мүмкін емес.
Қан және лимфа жүйесі тарапынан: жиі емес – анемия; сирек – қан талдауы көрсеткіштерінің нормадан ауытқуы (лейкоциттер санының өзгеруін қоса), лейкопения, тромбоцитопения; цитопения (әлеуетті миелоуытты дәрілік заттарды, атап айтқанда метотрексатты бір мезгілде қолданғанда).
Иммундық жүйе тарапынан: жиі емес – анафилаксиялық немесе анафилактоидтық реакциялардан өзге аллергиялық реакциялар; сирек – анафилаксиялық шок, анафилаксиялық реакция, анафилактоидты реакция.
Психика тарапынан: сирек – көңіл-күйдің өзгеруі; белгісіз – сананың шатасуы, бағдардан жаңылу.
Жүйке жүйесі тарапынан: жиі – бас ауыруы; белгісіз – бас айналуы, ұйқышылдық.
Көру ағзалары тарапынан: сирек – конъюнктивит, анық көрмеуді қоса, көрудің бұзылулары.
Есту ағзалары мен вестибулярлық аппарат тарапынан: жиі емес – бас айналуы; сирек – құлақтағы шуыл.
Жүрек тарапынан: сирек – жүрек қағуы.
Тамырлар тарапынан: жиі емес – артериялық қысымның жоғарылауы, бетке қан тебу сезімі.
Тыныс алу жүйесі, кеуде қуысы және көкірек ортасы ағзалары тарапынан: сирек – бронх демікпесінің жедел дамуы (ацетилсалицил қышқылына және басқа ҚҚСП аллергиясы бар пациенттерде).
Асқазан-ішек жолы тарапынан: жиі – іштің ауыруы, диспепсия, диарея, жүрек айну, құсу; жиі емес – асқазан-ішектен жасырын немесе макроскопиялық қан кету, гастрит; сирек – гастродуоденальді ойық жара, колит, эзофагит; өте сирек – асқазан-ішек тесілуі (өліммен аяқталуы мүмкін).
Гепатобилиарлық жүйе тарапынан: жиі емес – бауыр функциясы көрсеткіштерінің өткінші бұзылуы (мысалы, трансаминазалардың немесе билирубиннің жоғарылауы); өте сирек –гепатит.
Тері және теріасты шелмайы тарапынан: жиі емес – қышыну, ангиоэдема; сирек – уытты эпидермалық некролиз, есекжем, Стивенс-Джонсон синдромы; өте сирек – мультиформалы эритема, буллезді дерматит, бөртпе; белгісіз – фотосенсибилизация.
Бүйрек және несеп шығару жүйесі тарапынан: жиі емес – бүйрек функциясы көрсеткіштерінің өзгерістері (қан сарысуындағы креатинин және/немесе мочевинаның жоғарылауы); өте сирек – жедел бүйрек жеткіліксіздігі, несеп шығарудың қиындауы, жедел несеп іркілісі.
Ұрпақ өрбіту жүйесі тарапынан: белгісіз – әйелдердегі бедеулік, овуляцияның кідіруі.
Жалпы бұзылыстар және енгізген жердегі реакциялар: жиі – енгізген жердің ісінуі, енгізген жердегі ауырсыну сезімдері; жиі емес – ісінулер.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
– Мелоксикамға немесе дәрілік заттың басқа құрамдас бөліктеріне, немесе ҚҚСП, аспирин сияқты, әсері осыған ұқсас басқа белсенді заттарға аса жоғары сезімталдық. Мелоксикамды аспирин немесе басқа ҚҚСП қабылдағаннан кейін демікпе симптомдары, мұрын полиптері, ангионевроздық ісіну немесе есекжем туындаған пациенттерге тағайындамау керек;
– анамнезде алдыңғы ҚҚСП емдеумен байланысты асқазан-ішектен қан кету немесе тесілу;
– анамнездегі белсенді немесе қайталанған пептидтік ойық жара / қан кету (ойық жара немесе қан кетудің жекелей расталған екі немесе одан көп жағдайы);
– бауырдың ауыр жеткіліксіздігі;
– бүйректің диализ қолданылмайтын ауыр жеткіліксіздігі;
– анамнездегі асқазан-ішектен қан кету, цереброваскулярлық қан кету немесе қан ұюының басқа бұзылулары;
– гемостаз бұзылыстары немесе антикоагулянттарды бір мезгілде қолдану (қарсы көрсетілімдері енгізу жолымен байланысты);
– жүректің ауыр жеткіліксіздігі;
– коронарлық шунттау (КШ) кезінде периоперациялық ауырсынуды емдеу;
– жүктілік, лактация кезеңі;
– 18 жасқа дейінгі пациенттер.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Өзара әрекеттесуін зерттеулер тек ересектердің қатысуымен ғана жүргізілді.
Гиперкалиемиямен байланысты қауіптер. Кейбір дәрілік заттар гиперкалиемияға ықпал етуі мүмкін: калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, ангиотензин ІІ рецепторларының антагонистері, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, (төмен молекулалы немесе фракцияланбаған) гепариндер, циклоспорин, такролимус және триметоприм.
Гиперкалиемияның басталуы онымен байланысты факторлардың бар-жоқтығына байланысты болуы мүмкін. Егер жоғарыда көрсетілген дәрілік заттар мелоксикаммен бір мезгілде қолданылса, гиперкалиемияның пайда болу қаупі арта түседі.
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесулері.
Қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттар (ҚҚСП) және тәулігіне ≥ 3 г ацетилсалицил қышқылы.Бір рет қабылданатын ≥ 500 мг дозадағы немесе жалпы тәуліктік ≥ 3 г дозадағы ацетилсалицил қышқылын қоса, басқа ҚҚСП-мен біріктіру ұсынылмайды.
Кортикостероидтар (мысалы, глюкокортикоидтар). Асқазан-ішек жолынан қан кету немесе ойық жаралардың пайда болу қаупінің жоғарылығына байланысты, кортикостероидтармен бір мезгілде қолдану сақтықты талап етеді.
Антикоагулянттар немесе гепарин. Тромбоциттер функциясының бәсеңдеуі мен гастродуоденальді шырышты қабықтың зақымдануы салдарынан, қан кетулер қаупі едәуір жоғарылайды. ҚҚСП варфарин сияқты антикоагулянттардың әсерлерін күшейтуі мүмкін. ҚҚСП мен антикоагулянттарды немесе гепаринді гериатриялық тәжірибеде немесе емдік дозаларында бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Бұлшықет ішіне енгізілетіндігіне байланысты, мелоксикамның инъекцияға арналған ерітіндісі антикоагулянттармен емделіп жүрген пациенттерге қолданылмайды.
Гепарин қолданылатын басқа жағдайларда (мысалы, профилактикалық дозаларында) қан кетулер қаупінің жоғарылығына байланысты сақтық қажет.
Тромболитиктік және антиагрегациялық дәрілік заттар. Тромбоциттер функциясының бәсеңдеуі мен гастродуоденальді шырышты қабықтың зақымдануына байланысты, қан кетулер қаупі жоғарылайды.
Серотонинді кері қармаудың іріктелген тежегіштері (СКҚІТ). Асқазан-ішектен қан кету қаупі жоғары.
Диуретиктер, АӨФ тежегіштері және ангиотензин II антагонистері. ҚҚСП диуретиктер мен гипертензияға қарсы басқа дәрілік заттардың әсерін төмендетуі мүмкін. Бүйрек функциясының бұзылуы бар кейбір пациенттерде (мысалы, дегидратациясы бар пациенттерде немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар, егде жастағы пациенттерде) АӨФ тежегіштерін немесе ангиотензин II антагонистері мен циклооксигеназаны бәсеңдететін дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану, әдетте қайтымды болып табылатын бүйректің жедел жеткіліксіздігінің болуы мүмкіндігін қоса, бүйрек функциясының одан әрі нашарлауына алып келуі мүмкін. Сондықтан біріктірілімін, әсіресе егде жастағы пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Пациенттер сұйықтықты талапқа сай мөлшерде қабылдауы қажет, сондай-ақ оларда біріктіріп емдеу басталғаннан кейін және әрі қарай мезгіл-мезгіл бүйрек функциясын бақылауға алу керек.
Гипертензияға қарсы басқа дәрілік заттар (мысалы, бета-адреноблокаторлар). Жоғарыда атап көрсетілген дәрілік заттарды қолданғандағы сияқты, бета-блокаторлардың гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуі дамуы мүмкін (тамырды кеңітетін простагландиндердің бәсеңдеуі салдарынан).
Кальциневрин тежегіштері (мысалы, циклоспорин, такролимус). ҚҚСП бүйрекпростагландиндерінің әсерлерін медиациялауы арқылы кальциневрин тежегіштерінің нефроуыттылығы күшеюі мүмкін. Емдеу кезінде бүйрекфункциясын бақылауда ұстау керек. Әсіресе егде жастағы пациенттерде бүйрекфункциясын мұқият бақылау ұсынылады.
Деферасирокс. Мелоксикам мен деферасироксты қатарлас қолдану асқазан-ішек тарапынан болатын жағымсыз реакциялар қаупін арттыруы мүмкін. Ол дәрілік заттарды біріктірген кезде сақтық таныту керек.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесу: мелоксикамның басқа дәрілік заттардың фармакокинетикасына әсері.
Литий. Қанплазмасында уытты шамаларға дейін жетуі мүмкін литийконцентрациясының деңгейін арттыратын (литийдің бүйректік экскрециясын төмендету арқылы) ҚҚСП туралы деректер бар. Литий менҚҚСПбір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер біріктіріп емдеу қажет болса, емдеудің басында, дозасын таңдаған кезде және мелоксикаммен емдеуді тоқтатқан кезде қан плазмасындағылитий мөлшерін мұқият бақылау керек.
Метотрексат. ҚҚСП метотрексаттың тубулярлық сөлінісін азайтуы, сол арқылы оның қан плазмасындағы концентрациясын арттыруы мүмкін. Осы себепті, метотрексаттың жоғары дозасын (аптасына 15 мг-ден астам) қабылдап жүрген пациенттерге ҚҚСП бірге қолдану ұсынылмайды. ҚҚСП мен метотрексаттың өзара әрекеттесу қаупін метотрексаттың төмен дозасын қабылдап жүрген пациенттерде, соның ішінде бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде де ескеру керек. Егер біріктіріп емдеу қажет болса, қан көрсеткіштері мен бүйрек функциясын бақылауға алу қажет. Егер ҚҚСП мен метотрексатты қабылдау қатарынан 3 күнге созылған жағдайда, сақтық таныту керек, өйткені метотрексаттың плазмадағы деңгейі жоғарылауы және уыттылығын күшейтуі мүмкін. Метотрексаттың фармакокинетикасына (аптасына 15 мг) мелоксикаммен қатарлас емдеу әсер етпесе де, ҚҚСП-мен емдеу кезінде метотрексаттың гематологиялық уыттылығы арта түседі деп есептеу керек (жоғарыдан, сондай-ақ «Жағымсыз әсерлері» бөлімін қараңыз).
Пеметрексед. Мелоксикамды пеметрекседпен қатарлас қолданғанда, бүйректің жеңіл және орташа жеткіліксіздігі бар пациенттерде (креатинин клиренсі 45-тен 79 мл/минутқа дейін), мелоксикамды қабылдауды пеметрексед енгізілгенге дейін 5 күнге, енгізілетін күні және енгізілгеннен кейін 2 күнге тоқтата тұру керек. Егер мелоксикамның пеметрекседпен біріктірілімі қажет болса, пациенттерді әсіресе, миелосупрессия мен асқазан-ішектік жағымсыз реакциялардың пайда болуына қатысты мұқият бақылау керек. Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі 45 мл/минуттан төмен) пациенттерде мелоксикамды пеметрекседпен қатарлас қолдану ұсынылмайды.
Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин), мелоксикамның 15 мг дозалары пеметрекседтің элиминациясын төмендетуі, соның салдарынан, пеметрекседпен байланысты жағымсыз реакциялардың туындау жиілігін арттыруы мүмкін. Осылайша, бүйрек функциясы қалыпты (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин) пациенттер үшін 15 мг мелоксикамды пеметрекседпен бір мезгілде тағайындаған кезде сақтық таныту керек.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесу: басқа дәрілік заттардың мелоксикам фармакокинетикасына әсері.
Холестирамин мелоксикамның шығарылуын бауырішілік айналымын бұзу арқылы жеделдетеді, сондықтан мелоксикамның клиренсі 50%-ға жоғарылайды, ал жартылай шығарылу кезеңі 13±3 сағатқа дейін төмендейді. Бұл өзара әрекеттестік клиникалық тұрғыдан маңызды болып табылады.
Антацидтермен, циметидинмен және дигоксинмен бір мезгілде қабылдағанда, клиникалық тұрғыдан елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттестік анықталған жоқ.
Айрықша нұсқаулар
Ампулалардағы Ревмоксикам® вена ішіне енгізуге арналмаған!
Емдік әсері тиімсіз болған жағдайда, ұсынылған ең жоғарғы тәуліктік дозасын арттыруға болмайды, сонымен қатар ҚҚСП қосымша қолданбаған жөн, өйткені бұл емнің артықшылықтары дәлелденбеген жағдайларда уыттылықты арттыруы мүмкін. Мелоксикамның циклооксигеназа-2 іріктелген тежегіштерін қоса алғанда, ҚҚСП-мен бір мезгілде қолданылуын болдырмау керек.
Мелоксикамды қатты ауырсынуды жеңілдетуді қажет ететін пациенттерді емдеу үшін қолданбау керек.
Бірнеше күннен кейін жақсару болмаған жағдайда, емдеудің клиникалық артықшылықтарына қайта баға беру керек.
Мелоксикаммен емдеу басталғанға дейін толығымен емдеп алу мақсатында, анамнездегі эзофагит, гастрит және/немесе пептидтік ойық жараға ерекше көңіл бөлу керек. Мелоксикаммен емделген пациенттерде, және анамнезінде ондай жағдайлар болған пациенттерде аурудың қайталану мүмкіндігіне байланысты, ұдайы көңіл бөліп тұрған жөн.
Мелоксикаммен емді бастағанға дейін пациенттің толық сауыққанына көз жеткізу үшін анамнезіндегі эзофагит, гастрит және/немесе пептидтік ойық жараның кез келген жағдайын мұқият зерттеу керек. Мелоксикам қабылдайтын, анамнезінде осыған ұқсас аурулары бар пациенттердің жай-күйін қайталанудың болуы мүмкіндігіне орай ұдайы бақылау керек.
Асқазан-ішек бұзылулары. Басқа ҚҚСП қолданғандағы сияқты, өлімге соқтыруы ықтимал асқазан-ішектік қан кету, ойық жаралану немесе тесілу, ізашар симптомдарының немесе анамнезде күрделі асқазан-ішектік аурулардың бар-жоқтығына қарамастан, емдеу үдерісінде кез келген уақытта туындауы мүмкін.
Асқазан-ішектен қан кету, ойық жаралану немесе тесілу қаупі, анамнезінде ойық жарасы, әсіресе қан кетумен немесе тесілумен асқынған түрлері бар пациенттерде және егде жастағы пациенттерде ҚҚСП дозасын арттырған кезде жоғарылайды. Ондай пациенттерге емдеуді ең аз тиімді дозасынан бастау керек. Ондай пациенттер үшін қорғағыш дәрілік заттармен (мисопростол немесе протондық помпа тежегіштері сияқты) біріктіріп емдеу талапқа сай болуы мүмкін. Бұл сондай-ақ аспириннің немесе асқазан-ішектік қауіптерді арттыратын басқа дәрілік заттардың төмен дозасын бірге қолдану қажет болатын пациенттерге де қатысты.
Анамнезінде асқазан-ішек аурулары бар пациенттерді емдегенде сақтық таныту керек. Асқазан-ішектік симптомдары бар пациенттерді бақылау керек.
Емдік дәрі ретінде немесе егде жастағы пациенттерге жалпы тағайындаудың қатарында гепаринді, қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттарды немесе бір рет ≥ 500 мг дозада немесе ≥ 3 г жалпы тәуліктік дозада ацетилсалицил қышқылы сияқты ойық жараның немесе қан кетулердің қаупін арттыратын дәрілік заттарды бір мезгілде қолданатын пациенттерге мелоксикаммен біріктірілім ұсынылмайды.
Мелоксикамды қолданып жүрген пациенттерде асқазан-ішектен қан кету немесе ойық жарасы туындаған жағдайда, емдеуді тоқтату керек.
Анамнезінде асқазан-ішек аурулары бар (ойық жаралы колит, Крон ауруы) пациенттерге ҚҚСП сақтықпен қолдану керек, өйткені бұл жағдайлар өршуі мүмкін.
Жүрек-қантамыр және цереброваскулярлы бұзылулар. Анамнезінде артериялық гипертензиясы және/немесе жеңілден орташа дәрежеге дейінгі жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін мұқият қадағалау ұсынылады, өйткені ҚҚСП емі кезінде сұйықтықтың іркілуі мен ісіну байқалды.
Қауіп факторлары бар пациенттер үшін емдеудің басында, әсіресе мелоксикаммен емдеу курсының басында артериялық қысымды клиникалық қадағалау ұсынылады.
Зерттеулердің деректері мен эпидемиологиялық деректер, бұл кейбір ҚҚСП қолдану (әсіресе жоғары дозаларында және ұзақ уақыт емдеу кезінде) тамырдағы тромбоздық құбылыстар (миокард инфарктісі немесе инсульт сияқты) қаупінің жоғарылауымен байланысты деген болжам жасауға мүмкіндік беріп отыр. Мелоксикамды қолданған кездегі ондай қауіпті жоққа шығару үшін, деректер жеткіліксіз.
Бақыланбайтын артериялық гипертензиясы, жүректің іркілісті жеткіліксіздігі, жүректің ишемия ауруы анықталған, шеткері артериялық ауруы және/немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге мелоксикаммен емдеуді тек мұқият тексеруден кейін ғана жүргізу керек. Осындай тексеру факторлары бар пациенттерді ұзақ уақыт бойы емдеу жүрек-қантамыр аурулары қаупінен (мысалы, артериялық гипертензиямен, гиперлипидемиямен, қант диабетімен, шылымқорларды) ұзақ уақыт емделу басталғанға дейін де қажет.
Тері тарапынан бұзылулар. Өмір үшін қауіпті, терінің ауыр зақымданулары: мелоксикамды қолдану кезіндегі Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермалық некролиз (УЭН) туралы хабарланды. Пациенттер ауыр зақымданулар симптомдары туралы хабардар болуы және тері реакцияларын мұқият қадағалап отыруы тиіс. Стивенс-Джонсон синдромының немесе уытты эпидермалық некролиздің туындауының ең үлкен қаупі емдеудің алғашқы айының ішінде болады. Егер пациентте Стивенс-Джонсон синдромы немесе уытты эпидермалық некролиз симптомдары болса (мысалы, көбінесе күлдіреуіктермен немесе шырышты қабықтың зақымдануымен жүретін үдемелі тері бөртпесі), мелоксикаммен емдеуді тоқтату керек. Барынша тезірек диагностикалау және ауыр Стивенс-Джонсон синдромын немесе уытты эпидермалық некролизді туғызуы мүмкін қандай да бір препараттарды қолдануды тоқтатудың маңызы зор. Терінің ауыр зақымданулары кезіндегі ең жақсы болжам осымен байланысты. Егер мелоксикамды пайдалану кезінде пациентте Стивенс-Джонсон синдромы немесе уытты эпидермалық некролиз анықталса, болашақта препаратты қолдануды қайта бастауға болмайды.
Бауырдың параметрлері және бүйрек функциясы. Көпшілік ҚҚСП еміндегі сияқты, қан сарысуындағы трансаминазалар деңгейі, қан сарысуындағы билирубин немесе бауыр функциясының басқа параметрлері жоғарылаған бірен-саран жағдайлар, қан сарысуындағы креатинин мен қандағы мочевина азотының жоғарылауы, сондай-ақ, зертханалық көрсеткіштердің басқа да ауытқулары сипатталды. Көпшілік жағдайларда ол ауытқулар елеусіз болды және уақытша сипатқа ие болды. Ондай ауытқулар елеулі немесе тұрақты түрде расталған жағдайда, мелоксикамды қолдануды тоқтату және бақылау тестілерін жүргізу керек.
Клиникалық тұрақты бауыр циррозы бар науқастар үшін дозаны түзету қажет емес.
Бүйректің функционалдық жеткіліксіздігі. ҚҚСП бүйрек простагландиндерінің тамырды кеңітетін әсерлерін бәсеңдетудің салдарынан, шумақтық сүзілісті төмендету арқылы бүйректің функционалдық жеткіліксіздігін индукциялауы мүмкін. Бұл жағымсыз әсері дозасына тәуелді болып табылады. Емдеудің басында немесе дозасын арттырғаннан кейін, төмендегідей қауіп факторлары бар пациенттерде диурез бен бүйрек функциясын мұқият қадағалау ұсынылады:
- жас егделігі;
- АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II антагонистерімен, сартандармен, диуретиктермен бір мезгілде қолданылуы;
- гиповолемия (шығу тегі кез келген);
- жүректің іркілісті жеткіліксіздігі;
- бүйрек жеткіліксіздігі;
- нефроздықсиндром;
- қызылжегілікнефропатия;
- бауырдисфункциясының ауыр дәрежесі (Чайлд-Пью жіктеуі бойынша сарысулық альбумин < 25 г/л немесе≥ 10 г/л).
Сирек жағдайларда ҚҚСП интерстициальдінефритке, гломерулонефритке, ренальдімедуллярлық некрозға немесе нефроздық синдромға алып келуі мүмкін.
Бүйректің терминальді жеткіліксіздігі бар, диализдегіпациенттер үшін мелоксикамның дозасы7,5 мг-ден аспауы тиіс. Жеңіл және орташа дәрежедегі бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге дозасын төмендетпеуге болады (креатинин клиренсінің деңгейі 25 мл/минут).
Натрий, калий және судың іркілуі. ҚҚСП натрийдің, калий мен судың іркілуін күшейтуі және диуретиктердің натрийурездік әсеріне әсер етуі мүмкін. Бұдан өзге, гипотензиялық дәрілік заттардың гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуі байқалуы мүмкін. Нәтижесінде сезімтал пациенттерде жүрек жеткіліксіздігі немесе артериялық гипертензия күшеюі немесе өршуі мүмкін. Сондықтан, натрий, калий және судың іркілу қаупі бар пациенттерге клиникалық мониторинг жүргізу ұсынылады.
Гиперкалиемия. Гиперкалиемияға қант диабеті немесе калиемияны арттыратын дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану ықпал етуі мүмкін. Мұндай жағдайларда калий деңгейіне жүйелі түрде бақылау жүргізу керек.
Пеметрекседпен біріктірілімі. Бүйректің жеңіл немесе орташа жеткіліксіздігі бар, пеметрекседті қабылдап жүрген пациенттерде, мелоксикаммен емдеуді енгізілгенге дейін кемінде 5 күнге, енгізілетін күні, және енгізілгеннен кейін кемінде 2 күнге тоқтата тұру керек.
Басқа сақтандырулар және қауіпсіздік шаралары. Егде жастағы пациенттерде, әлсіз немесе әлсіреп қалған, мұқият қадағалауды қажет ететін пациенттерде жағымсыз реакциялардың көтерімділігі нашар. Басқа ҚҚСП емі кезіндегідей, егде жастағы, бүйрек, бауыр және жүрек функциясы төмендеуі ықтимал науқастарға қатысты сақ болу керек. Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП-ға жағымсыз реакциялардың, әсіресе, өлімге соқтыруы мүмкін асқазан-ішектен қан кетулер мен тесілулер туындау жиілігі жоғарырақ.
Мелоксикам, кез келген басқа ҚҚСП сияқты, инфекциялық аурулардың симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Басқа ҚҚСП бұлшықет ішіне қолданғандағы сияқты, инъекция орнында абсцесс немесе некроз туындауы мүмкін.
Ампуладағы 1,5 мл дәрілік заттың құрамында 1 ммольден аз натрий бар (23 мг), яғни натрийден бос деп айтуға болады.
Педиатрияда қолданылуы.Ревмоксикам®, инъекцияға арналған 15 мг/1,5 мл ерітіндісі, балаларға (18 жасқа дейінгі) қолданылмайды.
Жүктілік және лактация кезеңінде қолданылуы
Фертильділік. Мелоксикам, циклооксигеназа/простагландин синтезін тежейтін басқа дәрілік заттар сияқты, ұрпақ өрбіту функциясына теріс әсер етуі мүмкін және жүктілікті жоспарлап жүрген әйелдерге ұсынылмайды. Сондықтан, жүктілікті жоспарлап жүрген немесе бедеулікке қатысты тексеруден өтіп жүрген әйелдер үшін, мелоксикамды қолдануды тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек.
Жүктілік.
Ревмоксикам® препаратынжүктілік кезінде қолдануға болмайды.
Простагландиндер синтезін тежеу жүктілікке және/немесе эмбрион мен ұрықтың дамуына теріс әсер етуі мүмкін. Эпидемиологиялық зерттеулер деректері жүктіліктің ерте мерзімдерінде простагландиндер синтезінің тежегіштерін қабылдаудан кейін түсік тастау, жүрек ақаулары және гастрошизис қаупінің жоғары екенін көрсетеді.
ЖүктіліктіңIII триместрі барысында простагландиндер синтезінің барлық тежегіштері шарана үшін мына қауіптерді туғызуы мүмкін:
- жүрек-өкпе уыттылығы (артерия түтігінің мерзімінен бұрын жабылуы және өкпе гипертензиясымен);
- бүйрек қызметінің бұзылулары, ол олигогидрамнионмен жүретін бүйрек жеткіліксіздігіне ұласуы мүмкін.
Жүктіліктің соңғы мерзімдеріндегі ана мен жаңа туған нәресте үшін қауіптер:
– тіпті өте төмен дозаларында да қан кету уақыты, агрегацияға қарсы әсері ұзаруы мүмкін;
- жатырдың жиырылуының бәсеңдеуі, ол босану іркілісіне немесе ұзаққа созылуына алып келеді.
Емшек емізу. Ревмоксикам®препараты жөнінде нақты деректер болмаса да, ҚҚСП туралы, олардың емшек сүтіне өтуі мүмкіндігі белгілі. Сондықтан, бала емізетін әйелдерге қолдану ұсынылмайды.
Дәрілік препараттың көлік және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Препараттың автокөлікті басқару немесе басқа механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсеріне арнайы зерттеулер жүргізілген жоқ. Дегенмен, пациенттерді көрудің бұзылуы, соның ішінде көрудің анық болмауы, бас айналу, ұйқышылдық, орталық жүйке жүйесінің бұзылуы сияқты жағымсыз әсерлердің ықтимал көріністері жөнінде хабардар еткен жөн. Көрсетілген жағымсыз әсерлердің кез келгені пайда болған жағдайда пациенттер көлік құралдарын басқаруға жол бермеуі және әлеуетті қауіпті механизмдермен жұмыс істеуден бас тартуы керек.
Артық дозалануы
ҚҚСП жедел артық дозалануының симптомдары әдетте летаргиямен, ұйқышылдықпен, жүрек айнуымен, құсумен және эпигастрий аймағының ауыруымен шектеледі, олар жалпы алғанда демеуші ем жүргізген кезде қайтымды болып табылады. Асқазан-ішектен қан кету туындауы мүмкін. Ауыр улану артериялық гипертензияға, жедел бүйрек жеткіліксіздігіне, бауыр дисфункциясына, тыныстың тарылуына, комаға, құрысуларға, жүрек-қантамыр жеткіліксіздігіне және жүректің тоқтап қалуына алып келуімүмкін. ҚҚСП емдік мақсатта қолданған кездегі анафилактоидтық реакциялар туралы хабарланған, ол артық дозалануы кезінде де байқалуы мүмкін.
ҚҚСП артық дозалануы кезінде пациенттерге симптоматикалық және демеуші ем шаралары ұсынылады. Зерттеулер, мелоксикамның шығарылуы холестираминнің тәулігіне 3 рет ішу арқылы қабылданатын 4 дозасының көмегімен жеделдейтінін көрсетті.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Сындыру сақинасы немесе сындыру нүктесі бар шыны ампулаларда 1,5 мл-ден.
Ампулаға өздігінен желімделетін заттаңба жапсырылады.
3 немесе 5 ампуладан полимер үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған. Ампулалары бар пішінді ұяшықты 1 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынады.
Немесе 5 ампуладан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге гофрланған астары бар картоннан жасалған қорапшаға салынады.
Сақтау шарттары
Түпнұсқалық қаптамасында 8 оС-ден 25 оС-ге дейінгі температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.