Рексетин, 20 мг, таблетки №30, коробка из картона
Торговое наименование
Рексетин®
Международное непатентованное название
Пароксетин
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 20 мг
Фармакотерапевтическая группа
Нервная система. Психоаналептики. Антидепрессанты. Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина. Пароксетин.
Код АТХ N06AB05.
Показания к применению
- депрессивные эпизоды тяжёлой степени
- обсессивно-компульсивные расстройства
- панические расстройства с агорафобии и без
- социальная фобия
- генерализованные тревожные расстройства
- посттравматические стрессовые расстройства
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к пароксетину или к какому-либо из вспомогательных веществ.
- одновременный прием ингибиторов моноаминооксидазы (MAO). В исключительных случаях линезолид (антибиотик, являющийся обратимым неселективным ингибитором МАО) можно применять в комбинации с пароксетином при возможности тщательного наблюдения за пациентом на предмет развития серотонинового синдрома и при мониторинге артериального давления.
- лечение пароксетином можно начинать:
- через 2 недели после прекращения лечения необратимыми ингибиторами МАО, или
- как минимум, через 24 часа после отмены обратимого ингибитора МАО, напр., моклобемида, линезолида, метилтиониния хлорида (метиленовый синий (используемый для предоперационной визуализации) который является обратимым неселективным ингибитором МАО).
- как минимум, неделя должна пройти между отменой пароксетина и началом приема любого ингибитора МАО.
- пароксетин не следует применять в комбинации с тиоридазином, поскольку, как и другие препараты, угнетающие активность печеночного изофермента CYP2D6, пароксетин может повышать концентрации тиоридазина в плазме, крови. При приеме только тиоридазина возможно удлинение интервала QTc и связанной с этим желудочковой аритмии типа «пируэт» (torsades de pointes), потенциально угрожающей жизни, и внезапной смерти.
- в комбинации с пимозидом
- детский и подростковый возраст до 18 лет.
- беременность и период грудного вскармливания.
Необходимые меры предосторожности при применении
Препарат Рексетин следует применять с осторожностью у пациентов с сердечно-сосудистыми заболеваниями, сахарным диабетом, нарушением функции почек, хронической почечной недостаточностью, с наличием факторов риска повышенной кровоточивости и заболеваний, повышающих риск кровоточивости; у пациентов пожилого возраста. Как при применении других антидепрессантов, следует соблюдать осторожность у пациентов с эпилепсией в анамнезе. Необходимо прекратить применении препарата в случае появления судорог. Пароксетин, подобно другим SSRI, может вызывать мидриаз, что требует соблюдать осторожность при лечении пациентов с глаукомой.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Серотонинергические препараты
Применение пароксетина, как и других SSRI, вместе с серотонинергическими препаратами может повышать частоту эффектов, связанных с 5-HT (серотониновый синдром). Требуется соблюдение осторожности и проведение тщательного клинического наблюдения при применении пароксетина и серотенинэргических препаратов, например, L-триптофан, триптаны, трамадол, линезолид, метилтиониния хлорид (метиленовый синий), SSRI, литий, петидин и препараты зверобоя продырявленного (Hypericum perforatum).
Также необходимо соблюдать меры предосторожности при его применении одновременно с фентанилом, применяемым для общей анестезии или лечения хронической боли.
Из-за риска возникновения серотонинового синдрома одновременное применение пароксетина и ингибиторов МАО противопоказано.
Пимозид
В исследовании возможности одновременного применения 60 мг пароксетина и пимозида в однократной низкой дозе (2 мг) было зарегистрировано увеличение концентрации пимозида в крови в среднем в 2,5 раза. Данный факт объясняется известным свойством пароксетина угнетать систему CYP2D6. Вследствие узкого терапевтического индекса пимозида и его известной способности удлинять интервал QT, одновременное применение пимозида и пароксетина противопоказано.
Ферменты, участвующие в метаболизме лекарственных препаратов
Метаболизм и фармакокинетика пароксетина могут изменяться вследствие индукции или ингибирования ферментов, участвующих в метаболизме лекарственных препаратов.
При применении пароксетина одновременно с известными ингибиторами метаболических ферментов следует оценить целесообразность применения пароксетина в низкой дозе (в нижней части диапазон терапевтических доз).
В случае применения пароксетина одновременно с известными индукторами метаболических ферментов (например, карбамазепин, рифампицин, фенобарбитал, фенитоин) или с фосампренавиром/ритонавиром начальную дозу пароксетина корректировать не нужно. Любое изменение дозы пароксетина (после начала или прекращения приема индуктора ферментов) должно основываться на клиническом эффекте (переносимость и эффективность).
Средства, влияющие на нервно-мышечную передачу
SSRI могут уменьшать активность холинестеразы плазмы крови, что приводит к увеличению продолжительности блокады нервно-мышечной проводимости на фоне применения мивакурия и суксаметония.
Фосампренавир/ритонавир
При одновременном применении фосампренавира/ритонавира в дозе 700/100 мг 2 раза в сутки и пароксетина в дозе 20 мг 1 раз в сутки у здоровых добровольцев в течение 10 дней концентрация пароксетина в плазме крови значительно снижалась (приблизительно на 55 %). Концентрации фосампренавира/ритонавира в плазме крови при одновременном применении с пароксетином были сходными с контрольными значениями из других исследований, что указывает на отсутствие существенного влияния пароксетина на метаболизм фосампренавира/ритонавира. Данные о влиянии долгосрочного применения (более 10 дней) пароксетина в комбинации с фосампренавиром/ритонавиром отсутствуют.
Проциклидин
Ежедневный прием пароксетина приводит к значимому повышению концентрации проциклидина в плазме крови. При возникновении антихолинергических эффектов дозу проциклидина следует снизить.
Противосудорожные препараты
Карбамазепин, фенитоин, вальпроат натрия: одновременное применение не оказывало значимого влияния на фармакокинетический и фармакодинамический профили пароксетина у пациентов с эпилепсией.
Способность пароксетина ингибировать изофермент CYP2D6
Как и другие антидепрессанты, включая другие препараты класса SSRI, пароксетин ингибирует печеночный фермент CYP2D6, относящийся к системе цитохрома Р450. Ингибирование изофермента CYP2D6 может приводить к повышению плазменной концентрации препаратов, которые метаболизируются этим ферментом, при их одновременном применении. К таким препаратам относятся некоторые трициклические антидепрессанты (например, кломипрамин, нортриптилин и дезипрамин), нейролептики фенотиазинового ряда (например, перфеназин и тиоридазин), рисперидон, атомоксетин, некоторые антиаритмические препараты класса 1С (например, пропафенон и флекаинид) и метопролол. При сердечной недостаточности не рекомендуется применять пароксетин в сочетании с метопрололом по причине узкого терапевтического диапазона метопролола при данном показании.
Тамоксифен
Сообщалось о фармакокинетическом взаимодействии между ингибиторами изофермента CYP2D6 и тамоксифеном, при котором наблюдалось уменьшение плазменной концентрации эндоксифена, одного из активных метаболитов тамоксифена, на 65–75 %. В некоторых исследованиях получены данные о снижении эффективности тамоксифена при его одновременном применении с некоторыми антидепрессантами класса SSRI. Так как нельзя исключить снижение эффективности тамоксифена, следует по возможности избегать его одновременного применения с мощными ингибиторами CYP2D6 (включая пароксетин).
Алкоголь
Как и в случае с другими психотропными препаратами, следует избегать употребления алкоголя на фоне терапии пароксетином.
Пероральные антикоагулянты
Между пароксетином и пероральными антикоагулянтами возможны фармакодинамические взаимодействия. Одновременное применение пароксетина и пероральных антикоагулянтов может вызвать повышение активности антикоагулянтов и увеличить риск кровотечения. Следовательно, у пациентов, получающих пероральные антикоагулянты пароксетин следует применять с осторожностью.
НПВП, ацетилсалициловая кислота и другие антиагрегантные препараты
Между пароксетином и НПВП или ацетилсалициловой кислотой возможны фармакодинамические взаимодействия. Одновременное применение пароксетина и НПВП или ацетилсалициловой кислоты может повысить риск кровотечения.
Необходимо соблюдать осторожность при назначении пароксетина пациентам, получающим пероральные антикоагулянты, препараты, влияющие на функции тромбоцитов или повышающие риск кровотечения (например, атипичные нейролептики, такие как клозапин, фенотиазины, большая часть трициклических антидепрессантов, ацетилсалициловая кислота, НПВС, ингибиторы ЦОГ-2), а также пациентам, имеющим в анамнезе нарушения свертываемости крови, или пациентам с заболеваниями, предрасполагающими к кровотечениям.
Правастатин
Наблюдаемое в исследованиях взаимодействие между пароксетином и правастатином предполагает, что одновременное применение данных препаратов может привести к увеличению концентраций глюкозы в крови. Пациентам с сахарным диабетом, принимающим пароксетин и правастатин в комбинации, может потребоваться коррекция дозы гипогликемических препаратов и/или инсулина.
Специальные предупреждения
Лечение пароксетином следует начинать с осторожностью через две недели после окончания приема необратимого ингибитора МАО или через 24 часа после окончания лечения обратимым ингибитором MAO. Дозу пароксетина следует увеличивать постепенно до достижения оптимального ответа.
Клиническое ухудшение и суицидальный риск у взрослых
Депрессия связана с повышенным риском суицидальных мыслей, причинения вреда самому себе и суицида (суицид-ассоциированные события). Риск сохраняется до наступления значительной ремиссии. Так как улучшение может не наступить в первые недели лечения или даже дольше, необходимо продолжать тщательное наблюдение, пока состояние пациента не улучшится. В начальной фазе восстановления риск суицида может возрасти.
Другие психические заболевания, при которых назначается пароксетин, также могут быть связаны с повышенным риском суицид-ассоциированных событий. Кроме того, эти состояния могут сопутствовать большому депрессивному расстройству. Поэтому при лечении этих заболеваний необходимо соблюдать те же меры предосторожности, как и при лечении большого депрессивного расстройства.
Известно, что риск суицидальных мыслей или суицидальных попыток повышен у пациентов с суицид-ассоциированными событиями в анамнезе или суицидальными идеями до начала лечения, так что во время лечения они должны находиться под тщательным наблюдением. У взрослых пациентов с психическими расстройствами повышен риск суицидального поведения на фоне лечения антидепрессантами.
С осторожностью следует лечить пациентов со случаями суицидальных попыток в анамнезе или наличием суицидальных склонностей, особенно в начале терапии и после изменения дозы. Пациенты (и ухаживающие за ними лица) должны быть предупреждены о необходимости следить за динамикой симптомов, чтобы своевременно выявить клиническое ухудшение, суицидальное поведение или суицидальные мысли и необычные перемены в поведении и немедленно обратиться к врачу при наличии таких симптомов.
Акатизия/психомоторные беспокойства
Прием пароксетина сопровождается развитием акатизии, которая характеризуется внутренним беспокойством и психомоторной ажитацией, напр., неспособностью спокойно сидеть или стоять, которая обычно связана с субъективным ощущением дискомфорта. Развитие такого состояния наиболее вероятно в первые несколько недель лечения. У пациентов с такими симптомами состояние может ухудшиться при повышении дозы.
Серотониновый синдром/злокачественный нейролептический синдром
В редких случаях на фоне лечения пароксетином может возникнуть серотониновый синдром или симптоматика подобная злокачественному нейролептическому синдрому, особенно если пароксетин используют в комбинации с другими серотонинергическими препаратами и/или нейролептиками. Эти синдромы представляют потенциальную угрозу жизни, и поэтому лечение пароксетином необходимо прекратить в случае их возникновения (состояния характеризуются группами таких симптомов, как гипертермия, мышечная ригидность, миоклонус, вегетативные расстройства с возможными быстрыми изменениями показателей жизненно важных функций, изменения психического статуса, включающие спутанность сознания, раздражительность, крайне тяжелую ажитацию, прогрессирующую до делирия и комы) и начать поддерживающую симптоматическую терапию. Пароксетин не должен применяться в комбинации с предшественниками серотонина (такими как L-триптофан, окситриптан) в связи с риском развития серотонинового синдрома.
Мания
Как и при приеме других антидепрессантов, пароксетин следует применять с осторожностью у пациентов с манией в анамнезе. Препарат должен быть отменен при развитии первых признаков мании.
Нарушение функции почек/печени
Рекомендуется соблюдать осторожность у пациентов с тяжелым нарушением функции почек или нарушением функции печени.
Сахарный диабет
У пациентов с сахарным диабетом может измениться гликемический контроль на фоне применения SSRI (селективные ингибиторы обратного захвата серотонина). У пациентов с сахарным диабетом, необходимо корректировать дозу инсулина и/или оральных гипогликемических препаратов. Кроме того, получены данные, указывающие на возможность повышения концентрации глюкозы при совместном применении пароксетина и правастатина.
Эпилепсия
Как и при приеме других антидепрессантов, пароксетин следует применять с осторожностью у пациентов с эпилепсией.
Судорожные припадки
Среди пациентов, принимающих пароксетин, судорожные припадки возникают с частотой менее 0,1%. При возникновении судорог лечение пароксетином необходимо прекратить.
Электросудорожная терапия (ЭCT)
Нет достаточного клинического опыта одновременного применения ЭСТ и терапии пароксетином.
Глаукома
Пароксетин, подобно другим SSRI, может вызывать мидриаз, что требует соблюдать осторожность при лечении пациентов с закрытоугольной глаукомой.
Сердечно-сосудистые нарушения
Пациенты с сердечно-сосудистыми нарушениями должны быть под тщательным наблюдением.
Гипонатриемия
В редких случаях отмечалось развитие гипонатриемия, преимущественно у пациентов пожилого возраста. Пациентам с риском развития гипонатриемии, например, связанным с сопутствующей лекарственной терапией и циррозом печени, препарат следует назначать с осторожностью. После прекращения приема пароксетина уровень натрия в крови, как правило, нормализуется.
Кровотечения
Имеются сообщения о развитии внутрикожных кровоизлияний, таких как экхимоз и пурпура, на фоне терапии SSRI. Наблюдались также другие геморрагические проявления, например, желудочно-кишечные и гинекологические кровотечения. Пациенты пожилого возраста относятся к группе повышенного риска кровотечений, не связанных с менструацией.
Следует соблюдать осторожность у пациентов, принимающих SSRI одновременно с антикоагулянтами и другими лекарственными препаратами, влияющими на функцию тромбоцитов и повышающими риск кровотечений (напр., атипичные антипсихотические препараты, такие как клозапин, фенотиазины, большинство трициклических антидепрессантов (ТЦА), ацетилсалициловая кислота, нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), ингибиторы циклооксигеназы (ЦОГ)-2), а также у пациентов с нарушениями свертываемости крови или состояниями, при которых может быть повышена кровоточивость.
Взаимодействие с тамоксифеном
В результате мощного подавления пароксетином изофермента CYP2D6 может возникнуть снижение концентрации активного метаболита тамоксифена – эндоксифена. По этой причине следует, по возможности, избегать назначения пароксетина во время терапии с применением тамоксифена.
Симптомы «отмены» при прекращении приема пароксетина
При прекращении терапии, особенно при резкой отмене препарата, может возникать симптомы «отмены».
Риск возникновения симптомов отмены зависит от нескольких факторов, включая продолжительность терапии, дозу и скорость снижения дозы.
Могут наблюдаться такие симптомы «отмены» как головокружение, сенсорные нарушения (включая парестезии, ощущение удара электрическим током и шум в ушах), нарушения сна (включая яркие сновидения), ажитация или тревога, тошнота, тремор, спутанность сознания, повышенное потоотделение, головные боли и диарея, ощущение сердцебиения, эмоциональная лабильность, раздражительность и зрительные нарушения. Обычно эти симптомы выражены слабо или умеренно, но у некоторых пациентов они могут быть тяжелыми. Обычно они возникают в первые несколько дней после отмены препарата, однако в очень редких случаях возникают у пациентов, которые случайно пропустили прием всего одной дозы.
Как правило, эти симптомы проходят спонтанно и исчезают в течение 2 недель, но у некоторых пациентов они могут длиться гораздо дольше (2-3 мес. и более). Рекомендуется снижать дозу пароксетина постепенно, на протяжении нескольких недель или месяцев перед его полной отменой, в зависимости от потребностей конкретного пациента.
Сексуальная дисфункция
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (SSRI)/ингибиторы обратного захвата серотонина и норэпинефрина (SNRI) могут быть причиной сексуальной дисфункции. Были сообщения о длительных сексуальных дисфункциях, несмотря на прекращение приема SSRI/SNRI.
Вспомогательные вещества
Препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одной таблетке, покрытой пленочной оболочкой, то есть фактически не содержит натрия.
Применение у детей
Пароксетин не следует применять для лечения детей и подростков до 18 лет. Суицидальное поведение (попытки суицида и суицидальные мысли) и враждебность (преимущественно в форме агрессии, насильственного, оппозиционного поведения и гнева) чаще наблюдаются среди детей и подростков, принимавших антидепрессанты.
В случае назначения препарата пациентам этой возрастной категории необходимо тщательное наблюдение на предмет появления суицидальной симптоматики. Данные о долгосрочной безопасности у детей и подростков, о влиянии на рост, созревание, когнитивное и поведенческого развитие отсутствуют.
Во время беременности или лактации
Беременность
Возможно повышение риска врожденных аномалий развития, в частности сердечно-сосудистой системы (напр., дефекты межжелудочковой или межпредсердной перегородки), при применении пароксетина в первом триместре беременности.
Пароксетин следует применять при беременности только в случае крайней необходимости. Перед назначением препарата беременной и планирующей беременность женщине, врач должен рассмотреть возможность применения альтернативных методов лечения. Следует избегать резкого прекращения приема препарата при беременности.
Необходимо наблюдать за состоянием здоровья новорожденных, матери которых принимали пароксетин на поздних сроках беременности, особенно в третьем триместре.
При применении пароксетина на поздних сроках беременности у новорожденных могут наблюдаться следующие симптомы: респираторный дистресс-синдром, цианоз, апноэ, судороги, нестабильность температуры тела, трудности при кормлении, рвота, гипогликемия, артериальная гипертензия, артериальная гипотензия, гиперрефлексия, тремор, синдром повышенной нервно-рефлекторной возбудимости, раздражительность, вялость, постоянный плач, сонливость и беспокойный сон.
Эти симптомы могут возникать из-за серотонинергических эффектов или из-за синдрома отмены. В большинстве случаев осложнения начинаются немедленно или вскоре (<24 ч) после родов.
Отмечалось увеличение риска развития персистирующей легочной гипертензии новорожденных (ПЛГН) после применения SSRI во время беременности, особенно на поздних сроках.
Имеются данные о репродуктивной токсичности препарата, но прямого неблагоприятного влияния на течение беременности, развитие эмбриона/плода, роды и послеродовое развитие не выявлено.
Кормление грудью
В грудное молоко проникают незначительные количества пароксетина, у детей, находящихся на грудном вскармливании, концентрация пароксетина была неопределяемой (<2 нг/мл) или очень низкой (<4 нг/мл). У детей никаких признаков воздействия препарата выявлено не было. Тем не менее, пароксетин не следует применять во время грудного вскармливания за исключением тех случаев, когда его польза для матери превышает потенциальный риск для ребенка.
Фертильность
Пароксетин может влиять на качество спермы.
До настоящего времени влияния на фертильность у человека не наблюдалось.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Лечение пароксетином не нарушает когнитивные и психомоторные функции. Однако пациенты должны соблюдать осторожность при управлении транспортом и работе с механизмами.
Несмотря на то, что пароксетин не усиливает негативное влияние на психомоторные функции, вызванное алкоголем, употребление алкоголя во время лечения пароксетином не рекомендуется.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Депрессивные эпизоды тяжёлой степени.
Рекомендуемая доза составляет 20 мг в сутки. Обычно, улучшение состояния пациентов начинается после 1 недели, но явное улучшение наблюдается только со второй недели лечения.
Как и при применении всех других антидепрессантов, в зависимости от клинического ответа пациента режим дозирования должен пересматриваться и, если необходимо, корректироваться через 3-4 недели после начала терапии и далее в зависимости от клинического ответа.
У пациентов, у которых не достигнут желаемый терапевтический эффект при суточной дозе 20 мг, в зависимости от ответа пациента на терапию суточная доза может быть увеличена на 10 мг до достижения терапевтического эффекта; максимальная суточная доза составляет 50 мг.
Лечение пациентов с депрессией необходимо продолжать не менее 6 месяцев для полного разрешения симптомов.
Обсессивно-компульсивные расстройства (ОКР)
Рекомендуемая доза составляет 40 мг в сутки. Следует начинать с дозы 20 мг в сутки, постепенно повышая дозу по 10 мг с до рекомендованной дозы. Если после нескольких недель лечения ответ недостаточен, некоторым пациентам может потребоваться постепенное увеличение дозы до максимальной (60 мг в сутки).
Необходимо соблюдать адекватную длительность терапии у пациентов с ОКР (несколько месяцев и дольше) для полного разрешения симптомов.
Паническое расстройство
Рекомендуемая доза – 40 мг в сутки. Лечение следует начинать с 10 мг в сутки и в зависимости от клинического ответа повышают дозу по 10 мг до рекомендованной дозы. Рекомендуется начинать с низкой дозы, чтобы минимизировать риск развития обострения панической симптоматики, которая может возникать в начале лечения. Если после нескольких недель приема препарата не получен достаточный ответ на лечение, для некоторых пациентов может оказаться эффективным постепенное увеличение дозы до максимальной (60 мг в сутки).
Необходимо соблюдать адекватную длительность терапии (до нескольких месяцев и дольше) у пациентов с паническим расстройством для полного разрешения симптомов.
Социальная фобия
Рекомендуемая доза – 20 мг в сутки. Если после двухнедельного курса лечения не отмечается существенного улучшения в состоянии больного, дозу препарата можно постепенно повышать на 10 мг до максимальной суточной дозы 50 мг. В случае длительного применения необходимо периодически оценивать состояние пациента.
Генерализованное тревожное расстройство
Рекомендуемая доза составляет 20 мг в сутки. При недостаточном ответе после нескольких недель лечения рекомендованной дозой для некоторых пациентов может быть эффективно постепенное (по 10 мг) увеличение дозы до максимальной (50 мг/сутки). В случае длительного применения необходимо периодически оценивать состояние пациента.
Посттравматические стрессовые расстройства
Рекомендуемая суточная доза 20 мг. При недостаточном ответе после нескольких недель лечения рекомендованной дозой для некоторых пациентов может быть эффективно постепенное (по 10 мг) увеличение дозы до максимальной (50 мг/сутки). В случае длительного применения необходимо периодически оценивать состояние пациента.
Метод и путь введения
Рексетин принимается однократно в сутки утром, вместе с приемом пищи.
Таблетку проглатывают целиком, не разжевывая.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы
При передозировке пароксетина возможно усугубление и увеличение частоты возникновения нежелательных реакций, а также появление следующих симптомов: лихорадка, непроизвольные сокращения мышц, изменения на ЭКГ или кома, в очень редких случаях с летальным исходом как правило при приеме пароксетина с другими психотропными препаратами и алкоголем (или без него).
Лечение
Специфического антидота нет. Лечение включает общие мероприятия, проводимые при передозировке любых антидепрессантов. Для уменьшения абсорбции пароксетина можно рассмотреть применение 20–30 г активированного угля, по возможности в течение нескольких часов после передозировки. Показана поддерживающая терапия с постоянным контролем основных физиологических показателей. Лечение пациента должно проводиться в соответствии с клинической картиной.
Симптомы отмены пароксетина
Следует избегать резкой отмены препарата. Дозу необходимо снижать на 10 мг еженедельно. При возникновении непереносимых симптомов после снижения дозы или отмены препарата, можно рассмотреть вариант возобновления лечения в ранее назначенной дозе. В дальнейшем врач может продолжить снижение дозы, но в более медленном темпе.
Особые группы пациентов
Применение у пожилых пациентов
У пожилых пациентов концентрация пароксетина в плазме крови может быть повышена, однако диапазон его концентраций в плазме совпадает с таковым у более молодых пациентов. У данной категории пациентов терапию следует начинать с дозы, рекомендуемой для взрослых, которая может быть повышена до 40 мг/сут.
Применение у пациентов с нарушением функции почек или печени
У пациентов с нарушением функции почек тяжелой степени тяжести (клиренс креатинина менее 30 мл/мин) или нарушением функции печени наблюдается повышение концентрации пароксетина в плазме крови. Поэтому доза должна быть выбрана из нижней части дозового диапазона.
Педиатрическая популяция
Дети и подростки (7-17 лет)
Применение пароксетина у детей и подростков противопоказано, так как в контролируемых клинических исследованиях показана связь приема пароксетина с повышенным риском суицидального поведения и враждебности. Кроме того, в этих исследованиях не получено адекватных данных, подтверждающих эффективность.
Применение пароксетина у детей младше 7 лет не изучалось. Пароксетин противопоказан, так как безопасность и эффективность для этой возрастной группы не установлена.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
При появлении сомнений относительно способа применения препарата посоветуйтесь с лечащим врачом.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Нежелательные реакции, представленные ниже, перечислены в соответствии с частотой встречаемости.
Очень часто (≥ 1/10)
- тошнота
- сексуальная дисфункция
Часто (≥ 1/100 - <1/10)
- сонливость, бессонница, ажитация, ненормальные сновидения (в т.ч. ночные кошмары)
- головокружение, головная боль, тремор, нарушение концентрации внимания
- нечёткость зрения
- зевота
- сухость во рту, рвота, запор, диарея
- повышенное потоотделение
- астения, повышение массы тела
- повышение холестерина в крови, снижение аппетита
Нечасто (≥ 1/1000 - <1/100)
- патологическое кровотечение, преимущественно кровоизлияния в кожу и слизистые оболочки (включая экхимоз и гинекологические кровотечения)
- спутанность сознания, галлюцинации
- экстрапирамидальные нарушения; у пациентов с нарушением двигательных функций или получавших нейролептики сообщалось о развитии экстрапирамидной симптоматики, включая орофациальную дистонию
- мидриаз
- синусовая тахикардия
- транзиторное повышение или снижение артериального давления
(обычно наблюдается у пациентов с имеющейся артериальной гипертензией или тревожностью), постуральная гипотензия
- кожная сыпь, зуд
- задержка мочи, недержание мочи
- нарушения гликемического контроля у пациентов с сахарным диабетом
Редко (≥ 1/10000 - <1/1000)
- мания, тревожность, деперсонализация, панические атаки, акатизия
- судороги, синдром «беспокойных ног»
- брадикардия
- артралгия, миалгия
- гипонатриемия (в основном сообщалось у пожилых пациентов, иногда она обусловлена синдромом неадекватной секреции антидиуретического гормона (СНАСАГ))
- гиперпролактинемия/галакторея, нарушения менструального цикла (такие, как меноррагия, метроррагия, аменорея, задержка менструации, нерегулярные менструации)
- повышение активности печеночных ферментов
Очень редко (<1/10000)
- тромбоцитопения
- тяжелые и потенциально опасные для жизни аллергические реакции (включая анафилактоидные реакции и ангионевротический отек)
- синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона (СНСАДГ)
-серотониновый синдром (включает: ажитацию, спутанность сознания, повышенное потоотделение, галлюцинации, гиперрефлексию, миоклонус, озноб, тахикардию и тремор)
- острая глаукома
- желудочно-кишечные кровотечения
- нежелательные реакции со стороны печени (такие, как гепатит, иногда сопровождающийся желтухой и/или печеночной недостаточностью). Сообщалось о повышении активности печеночных ферментов. Пострегистрационные сообщения о нежелательных реакциях со стороны печени (таких, как гепатит, иногда сопровождающийся желтухой и/или печеночной недостаточностью) также очень редкие. В случае длительного повышения показателей функциональных печеночных проб следует рассмотреть вопрос о прекращении приема пароксетина.
- тяжелые кожные реакции (включая мультиформную эритему, синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз), крапивница, реакции фоточувствительности
- периферические отеки
- приапизм
Частота неизвестна (не может быть установлена на основе имеющихся данных)
- суицидальные мысли, суицидальное поведение, агрессия*, бруксизм;
- шум в ушах
*случаи агрессии наблюдались в пострегистрационном периоде.
У пациентов 50 лет и старше при приёме SSRI и ТЦА повышен риск переломов костей.
Описание отдельных нежелательных реакций
Симптомы, возникающие при прекращении приема пароксетина:
Часто
- головокружение, сенсорные нарушения, нарушения сна, тревожность, головная боль
Нечасто
- ажитация, тошнота, тремор, спутанность сознания, повышенное потоотделение, эмоциональная нестабильность, нарушения зрения, ощущение сердцебиения, диарея, раздражительность
Прекращение приема пароксетина (особенно резкое) вызывает синдром «отмены». Описаны такие симптомы, как сенсорные нарушения (включая парестезию, ощущения как при ударе током, звон в ушах), нарушения сна (включая яркие сновидения), ажитация или тревожность, тошнота, тремор, спутанность сознания, потливость, головная боль, диарея, ощущение сердцебиения, эмоциональная неустойчивость, раздражительность и нарушения зрения.
У большинства пациентов эти симптомы являются легкими или умеренно выраженными и проходят самопроизвольно, однако у некоторых пациентов они могут быть тяжелыми и/или долговременными. Поэтому, если в лечении пароксетином более нет необходимости, дозу препарата рекомендуется снижать постепенно.
Дети
Увеличение частоты суицидального поведения (включая попытки самоубийства и суицидальные мысли), самоповреждений и повышенная враждебность. У подростков с большим депрессивным расстройством- суицидальные мысли и попытки самоубийства. У детей с обсессивно-компульсивным расстройством, в особенности у детей младше 12 лет, - повышенная враждебность.
Другие нежелательные явления: снижение аппетита, тремор, повышенное потоотделение, гиперкинезия, ажитация, эмоциональная лабильность (включая плач и перепады настроения), нежелательные явления, связанные с кровотечениями, преимущественно со стороны кожи и слизистых оболочек.
Реакции после отмены/постепенного снижения дозы пароксетина: эмоциональная лабильность (включая плач, перепады настроения, самоповреждение, суицидальные мысли и попытки самоубийства), нервозность, головокружение, тошнота и боль в животе.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество– пароксетин 20 мг (в виде пароксетина гидрохлорида гемигидрата 22,760 мг),
вспомогательные вещества: магния стеарат, натрия карбоксиметилкрахмал (тип А), гипромеллоза, кальция гидрофосфата дигидрат,
состав пленочной оболочки: полисорбат 80, макрогол 400, макрогол 6000, титана диоксид (Е 171), гипромеллоза.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки круглой формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой, белого или почти белого цвета, с риской на одной стороне и с гравировкой «» на другой, диаметром около 9 мм.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ и фольги алюминиевой.
По 3 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную коробку.
Срок хранения
5 лет
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить при температуре от 15 °C до 30 °C.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Рексетин®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Пароксетин
Дәрілік түрі, дозалануы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 20 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүйке жүйесі. Психоаналептиктер. Антидепрессанттар. Серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер. Пароксетин.
АТХ коды N06AB05.
Қолданылуы
- ауыр дәрежедегі депрессиялық көріністерде.
- обсессивті-компульсивтік бұзылыстарда.
- агорафобиялы және онсыз үрей тудыратын бұзылыстарда.
- әлеуметтік фобияда.
- жайылған үрейлі бұзылыстарда.
- жарақаттанудан кейін күйзеліс тудыратын бұзылыстарда.
Қолдануды бастағанға дейінгі қажетті мәліметтер тізімі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- пароксетинге немесе қосымша заттардың қандай да болсын біреуіне аса жоғары сезімталдық
- моноаминооксидаза (MAO) тежегіштерін бір мезгілде қабылдау. Төтенше жағдайларда линезолидті (МАО қайтымды селективті емес тежегіші болып табылатын антибиотик), серотониндік синдромның дамуы тұрғысында пациентті мұқият бақылау мүмкін болғанда, және артериялық қысымға мониторингте пароксетинмен біріктіріп қолдануға болады
- пароксетинмен емдеуді бастауға болады:
- МАО қайтымсыз тежегіштерімен емдеуді тоқтатқаннан кейін 2 аптадан соң, немесе
- МАО қайтымды тежегішін, мысалы, моклобемидті, линезолидті, (МАО қайтымды селективті емес тежегіші болып табылатын метилтиониний хлоридін (операция алдында көзге көрінуі үшін пайдаланылатын, метилен көгін) тоқтатқаннан кейін, ең кемінде, 24 сағаттан соң.
- пароксетин қолдануды тоқтату мен МАО кез келген тежегішін қабылдай бастау арасында, ең кемінде, апта өтуі тиіс.
- пароксетинді тиоридазинмен біріктіріп қолданбау керек, өйткені бауырдың CYP2D6 изоферментінің белсенділігін бәсеңдететін басқа препараттар сияқты, пароксетин қан плазмасында тиоридазиннің концентрациясын арттыруы мүмкін. Тек тиоридазинді қабылдаған кезде ғана QTc аралығы ұзаруы және осымен байланысты өмірге потенциалды түрде қауіп төндіретін және кенеттен өлімге әкелетін «пируэт» типті қарыншалық аритмиялар (torsades de pointes) болуы мүмкін.
- пимозидпен біріктірілімін
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
- жүктілік және бала емізу кезеңі.
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Рексетин препаратын жүрек-қантамыр аурулары, қант диабеті, бүйрек функциясының бұзылуы, бүйрек функциясының созылмалы жеткіліксіздігі, қанағыштықтың ұлғаюы қаупінің факторлары және қанағыштық қаупін арттыратын аурулары бар пациенттерге; егде жастағы пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Басқа антидепрессанттарды қолданған кездегі сияқты, анамнезінде эпилепсиясы бар пациенттерде сақ болу керек. Құрысулар пайда болған жағдайда препарат қолдануды тоқтату қажет. БасқаSSRIұқсас, пароксетин мидриазды туындатуы мүмкін, бұл глаукомасы бар пациенттерді емдеген кезде сақтық танытуды қажет етеді.
Басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуі
Серотонинергиялық препараттар
Басқа да SSRI сияқты, пароксетинді серотонинергиялық препараттармен бірге қолдану 5-HT-пен байланысты әсерлердің жиілігін арттыруы мүмкін (серотониндік синдром). Пароксетинді және серотонинергиялық препараттарды, мысалы, L-триптофан, триптандар, трамадол, линезолид, метилтиониний хлориді (метилен көгі), SSRI, литий, петидин және шілтерлі шайқурай (Hypericum perforatum) препараттарын қолданғанда сақтық танытуды және мұқият клиникалық бақылау жүргізуді қажет етеді.
Сондай-ақ оны жалпы анестезия немесе созылмалы ауыруды емдеу үшін қолданылатын фентанилмен бір мезгілде қолданғанда сақтық шараларын орындау қажет.
Серотониндік синдромның туындау қаупі бар болғандықтан, пароксетинді және МАО тежегіштерін бір мезгілде қолдануға болмайды.
Пимозид
60 мг пароксетинді және пимозидті бір реттік төмен дозада (2 мг) бір мезгілде қолдану мүмкіндігіне жүргізілген зерттеулерде қанда пимозид концентрациясының орта есеппен 2,5 есеге артқаны тіркелді. Осы факт CYP2D6 жүйесін бәсеңдететін белгілі қасиетімен түсіндіріледі. Пимозидтің емдік индексінің қысқалығы және оның QT аралығын ұзартатын белгілі қабілеті болғандықтан, пимозидті және пароксетинді бір мезгілде қолдануға болмайды.
Дәрілік препараттардың метаболизміне қатысатын ферменттер
Пароксетиннің метаболизмі және фармакокинетикасы дәрілік препараттардың метаболизміне қатысатын ферменттердің индукциялануы немесе тежелуі себебінен өзгеруі мүмкін.
Пароксетинді метаболизмдік ферменттердің белгілі тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда пароксетинді төмен дозада (емдік дозалар ауқымының төменгі бөлігінде) қолданудың мақсатқа сәйкестігіне баға беру керек.
Пароксетинді метаболизмдік ферменттердің белгілі индукторларымен (мысалы, карбамазепин, рифампицин, фенобарбитал, фенитоин) немесе фосампренавирмен/ритонавирмен бір мезгілде қолданған жағдайда пароксетиннің бастапқы дозасын түзету керек емес. Пароксетиннің кез келген дозасын өзгерту (ферменттердің индукторын қабылдауды бастағаннан немесе тоқтатқаннан кейін) клиникалық әсеріне (жағымдылығына және тиімділігіне) негізделуі тиіс.
Жүйке-бұлшықет беріліміне ықпал ететін заттар
SSRI қан плазмасында холинестераза белсенділігін азайтуы мүмкін, ол мивакурийді және суксаметонийді қолдану аясында жүйке-бұлшықет өткізгіштігі блокадасының ұзаққа созылуының артуына әкеледі.
Фосампренавир/ритонавир
Фосампренавир/ритонавир 700/100 мг дозада тәулігіне 2 рет бір мезгілде және пароксетинді 20 мг дозада тәулігіне 1 рет қолданғанда дені сау ерікті адамдарда 10 күн ішінде қан плазмасындағы пароксетиннің концентрациясы едәуір (шамамен 55%-ға) төмендеді. Қан плазмасында фосампренавир/ритонавир концентрациялары пароксетинмен бір мезгілде қолданғанда басқа зерттеулердегі бақыланған мәндермен ұқсас болды, бұл фосампренавир/ритонавир метаболизміне пароксетиннің елеулі ықпалының жоқтығын көрсетеді. Пароксетиннің фосампренавир/ритонавир біріктірілімін ұзақ мерзімдік (10 күннен көбірек) қолданудың ықпалы туралы деректер жоқ.
Проциклидин
Пароксетинді күн сайын қабылдау қан плазмасында проциклидин концентрациясының елеулі жоғарылауына әкеледі. Антихолинергиялық әсерлер туындағанда проциклидин дозасын төмендету керек.
Құрысуға қарсы препараттар
Карбамазепин, фенитоин, натрий вальпроаты: бір мезгілде қолдану эпилепсиясы бар пациенттерде фармакокинетикалық және фармакодинамикалық бейіндерге маңызды ықпалын тигізген жоқ.
Пароксетиннің CYP2D6 изоферментін тежеу қабілеті
SSRI класының басқа препараттарын қоса, басқа да антидепрессанттар сияқты, пароксетин Р450 цитохромының жүйесіне жататын CYP2D6 бауырлық ферментін тежейді. CYP2D6 изоферментінің тежелуі осы ферментпен метаболизденетін препараттардың плазмалық концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін. Мұндай препараттарға кейбір трициклдік антидепрессанттар (мысалы, кломипрамин, нортриптилин және дезипрамин), фенотиазин қатарының нейролептиктері (мысалы, перфеназин және тиоридазин), рисперидон, атомоксетин, аритмияға қарсы 1С класының кейбір препараттары (мысалы, пропафенон және флекаинид) және метопролол жатады. Жүрек функциясының жеткіліксіздігінде осы көрсетілімді метопрололдың емдік ауқымы себебінен пароксетинді метопрололмен біріктіріп қолдану ұсынылмайды.
Тамоксифен
CYP2D6 изоферменті тежегіштері және тамоксифен арасында фармакокинетикалық өзра әрекеттесулер туралы мәлімделді, онда тамоксифеннің белсенді метаболиттерінің бірі эндоксифеннің плазмалық концентрациясының 65–75%-ға азайғаны байқалды. Кейбір зерттеулерде оны SSRI класының кейбір антидепрессанттарымен бір мезгілде қолданғанда тамоксифен тиімділігінің төмендегені туралы деректер алынды. Тамоксифен тиімділігінің төмендеуін жоққа шығаруға болмайтындықтан, оны CYP2D6 күшті тежегіштерімен (пароксетинді қоса) бір мезгілде қолдануға мүмкіндігінше жол бермеу керек.
Алкоголь
Басқа психотроптық препараттармен жағдайдағы сияқты, пароксетинмен емдеу аясында алкогольді пайдалануға жол бермеу керек.
Пероральді антикоагулянттар
Пароксетин және пероральді антикоагулянттар арасында фармакодинамикалық өзара әрекеттесулер болуы мүмкін. Пароксетинді және пероральді антикоагулянттарды бір мезгілде қолдану антикоагулянт белсенділігінің жоғарылауын туындатуы және қан кетулер қаупін арттыруы мүмкін. Демек, пероральді антикоагулянттарды қабылдап жүрген пациенттерде пароксетинді сақтықпен қолдану керек.
ҚҚСП, ацетилсалицил қышқылы және басқа да антиагреганттық препараттар
Пароксетин және ҚҚСП немесе ацетилсалицил қышқылы арасында фармакодинамикалық өзара әрекеттесулер болуы мүмкін. Пароксетинді және ҚҚСП немесе ацетилсалицил қышқылын бір мезгілде қолдану қан кетулер қаупін арттыруы мүмкін.
Пероральді антикоагулянттарды, тромбоциттердің функциясына ықпалын тигізетін немесе қан кету қаупін арттыратын (мысалы, клозапин, фенотиазиндер, трициклдік антидепрессанттардың үлкен бөлігі, ацетилсалицил қышқылы, ҚҚСП, ЦОГ-2 тежегіштері сияқты атипиялық нейролептиктер) препараттарды қабылдап жүрген пациенттерге, сондай-ақ анамнезінде қанның ұйығыштығының бұзылулары бар пациенттерге, немесе қан кетулерге бейім аурулары бар пациенттерге пароксетинді тағайындағанда сақтық таныту қажет.
Правастатин
Зерттеулерде байқалған пароксетин және правастатин арасындағы өзара әрекеттесу, осы препараттар бір мезгілде қолданылғанда, қандағы глюкоза концентрациясының артуына әкелуі мүмкін деп жорамалданады. Пароксетин мен правастатиннің біріктірілімін қабылдап жүрген, қант диабеті бар пациенттерге гипогликемиялық препараттардың және/немесе инсулиннің дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Арнайы ескертулер
Пароксетинмен емдеуді МАО қайтымсыз тежегішін қабылдауды аяқтағаннан кейін екі аптадан соң немесе МАО қайтымды тежегішін қабылдауды аяқтағаннан кейін 24 сағаттан соң сақтықпен бастау керек. Пароксетиннің дозасын тиімді жауапқа қол жеткізгенге дейін біртіндеп арттыру қажет.
Ересектерде клиникалық нашарлау және суицидтік қауіп
Депрессия суицидтік ойлар, өзіне өзі зиян келтіру және суицид (суицидпен астасқан жайттар) қаупінің жоғарылауымен байланысты. Қауіп елеулі ремиссия басталғанға дейін сақталады. Жақсару емдеудің алғашқы аптасында немесе тіпті одан да ұзағырақта басталуы мүмкін болмағандықтан, жағдай жақсарғанға дейін мұқият бақылау жүргізуді жалғастыру қажет. Қалыпқа келудің бастапқы сатысында суицид қаупі ұлғаюы мүмкін.
Пароксетин тағайындалатын басқа психикалық аурулар да суицидпен астасқан жайттар қаупінің жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін. Бұдан басқа, бұл жағдайлар үлкен депрессиялық бұзылыспен қатар жүруі мүмкін. Сондықтан осы ауруларды емдеген кезде үлкен депрессиялық бұзылыстарды емдеген кездегідей сақтық шараларын орындау қажет.
Суицидтік ойлар немесе суицидтік әрекеттер анамнезінде суицидпен астасқан жайттары немесе емдеуді бастағанға дейін суицидтік ой бастамалары бар пациенттерде жоғары болатыны белгілі, сондықтан емделу кезінде олар мұқият бақылауда болуы тиіс. Психикалық бұзылыстары бар ересек пациенттерде антидепрессанттармен емдеу аясында суицидтік мінез-құлық қаупі жоғары.
Суицидтік әрекеттер жағдайлары анамнезінде бар немесе әсіресе емдеудің бас кезінде және дозаны өзгерткеннен кейін суицидке бейім келетін пациенттерді сақтықпен емдеу керек. Клиникалық нашарлауды, суицидтік мінез-құлықты және суицидтік ойларды және мінез-құлықтың әдеттен тыс өзгеруін дер кезінде анықтау үшін симптомдардың динамикасын бақылау қажеттілігі және осындай симптомдар бар болған жағдайда дәрігерге дереу қаралу керектігі пациенттерге (және оларға күтім жасайтын адамдарға) алдын ала ескертілуі тиіс.
Акатизия/психомоторлық мазасыздық
Пароксетинді қабылдау акатизияның дамуымен қоса жүреді, ол ішкі мазасыздықпен және психомоторлы ажитациямен, мысалы, әдетте жайсыздықтың субъективті сезімімен байланысты тыныш отыруға немесе түрегеліп тұруға қабілетсіздікпен сипатталады. Мұндай жағдайдың дамуы емдеудің алғашқы бірнеше аптасында көбірек болуы ықтимал. Осындай симптомдары бар пациенттерде дозаны арттырған кезде жағдайы нашарлауы мүмкін.
Серотониндік синдром/қатерлі нейролептикалық синдром
Сирек жағдайларда пароксетинмен емдеу аясында, әсіресе егер пароксетинді басқа серотонинергиялық препараттармен және/немесе нейролептиктермен біріктіріп қолданса, серотониндік синдром немесе қатерлі нейролептикалық синдромға ұқсас симптоматика туындауы мүмкін. Бұл синдромдар өмірге потенциалды қауіп төндіреді, сондықтан пароксетинмен емдеуді олар туындаған жағдайда (гипертермия, бұлшықеттің сіресуі, миоклонус, өмірлік маңызды функциялар көрсеткіштерінің тез өзгеруі мүмкін вегетативтік бұзылыстар, сананың шатасуын, ашушаңдықты, сандырақтау мен комаға дейін үдейтін өте ауыр ажитацияны қамтитын психикалық статустың өзгерулері сияқты симптомдар тобымен сипатталатын жағдайларда) тоқтату қажет және демеуші симптоматикалық ем жүргізу басталуы тиіс. Пароксетин серотониннің ізашарларымен (L-триптофан, окситриптан сияқты), серотониндік синдромның даму қаупімен байланысты, біріктіріп қолданылмауы тиіс.
Мания
Басқа антидепрессанттарды қабылдаған кездегідей, пароксетинді анамнезінде маниясы бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек. Препарат манияның алғашқы белгілері дамыған кезде тоқтатылуы мүмкін.
Бүйрек/бауыр функцияларының бұзылуы
Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы немесе бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде сақтық таныту ұсынылады.
Қант диабеті
Қант диабеті бар пациенттерде SSRI (серотонинді кері қармап қалатын селективті тежегіштер) қолдану аясында гликемиялық бақылау өзгеруі мүмкін. Қант диабеті бар пациенттерде инсулиннің және/немесе оральді гипогликемиялық препараттардың дозасын түзету қажет. Бұдан басқа, пароксетинді және правастатинді бірге қолданған кезде глюкоза концентрациясының жоғарылауы мүмкін екендігін көрсететін деректер алынды.
Эпилепсия
Басқа антидепрессанттарды қабылдаған кездегідей, пароксетинді эпилепсиясы бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.
Құрысу ұстамалары
Пароксетинді қабылдап жүрген пациенттер арасында құрысу ұстамалары 0,1%-дан азырақ жиілікпен туындайды. Құрысу туындаған кезде пароксетинмен емдеуді тоқтату қажет.
Электрмен құрыстыру емі (ЭҚЕ)
ЭҚЕ және пароксетинмен емдеуді бір мезгілде қолданудың жеткілікті клиникалық тәжірибесі жоқ.
Глаукома
Басқа SSRI ұқсас, пароксетин мидриазды туындатуы мүмкін, бұл жабық бұрышты глаукомасы бар пациенттерді емдеген кезде сақтық танытуды қажет етеді.
Жүрек-қантамырлық бұзылулар
Жүрек-қантамырлық бұзылулары бар пациенттер мұқият бақылауда болуы тиіс.
Гипонатриемия
Сирек жағдайларда көбінесе егде жастағы пациенттерде гипонатриемияның дамуы байқалды. Гипонатриемияның, мысалы, қатар қолданылатын еммен және бауыр циррозымен байланысты даму қаупі бар пациенттерге препаратты сақтықпен тағайындаған жөн. Пароксетин қабылдауды тоқтатқаннан кейін қандағы натрий деңгейі, әдеттегідей, қалыпқа келеді.
Қан кетулер
SSRI-мен емдеу аясында экхимоз және пурпура сияқты теріішілік қан құйылулардың дамығаны туралы мәлімдемелер бар. Сондай-ақ басқа да геморрагиялық көріністер, мысалы, асқазан-ішектік және гинекологиялық қан кетулер байқалды. Егде жастағы пациенттер етеккірмен байланысты емес қан кетулер қаупі жоғарылаған топқа жатады.
SSRI-ді антикоагулянттармен және тромбоциттердің функциясына ықпалын тигізетін және қан кетулер қаупін арттыратын (мысалы, клозапин, фенотиазиндер, көптеген трициклдік антидепрессанттар (ТЦА), ацетилсалицил қышқылы, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), циклооксигеназа (ЦОГ-2) тежегіштері сияқты психозға қарсы атипиялық препараттар) басқа дәрілік препараттармен бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде, сондай-ақ қан ұйығыштығының бұзылулары бар немесе қан кетудің ұлғаюы мүмкін жағдайдағы пациенттерде сақтық таныту керек.
Тамоксифенмен өзара әрекеттесуі
Пароксетинмен CYP2D6 изоферментінің күшті басылуы нәтижесінде тамоксифеннің белсенді метаболиті – эндоксифен концентрациясының төмендеуі туындауы мүмкін. Осы себепті, мүмкіндігінше, тамоксифенді қолданып емдеу кезінде пароксетинді тағайындауға жол бермеу керек.
Пароксетинді қабылдауды тоқтатқан кездегі «тоқтату» симптомдары
Емдеуді тоқтатқан кезде, әсіресе препаратты күрт тоқтатқанда, «тоқтату» симптомдары туындауы мүмкін.
Тоқтату симптомдарының туындау қаупі, емдеудің ұзақтығына, дозасын және дозаны төмендету жылдамдығын қоса, бірнеше факторларға тәуелді болуы мүмкін.
«Тоқтатудың» бас айналу, сенсорлық бұзылулар (парестезияны, электр тоғының ұруын және құлақтардың шуылдауын қоса), ұйқының бұзылулары (айқын түс көрулерді қоса), ажитация немесе қобалжу, жүректің айнуы, тремор, сананың шатасуы, қатты терлеу, бас ауыру және диарея, жүрек қағуының сезілуі, эмоциональді құбылмалылық, ашушаңдық және көрудің бұзылулары сияқты симптомдары сипатталған. Әдетте бұл симптомдар әлсіз немесе орташа білінеді, бірақ кейбір пациенттерде олар ауыр болуы мүмкін. Әдетте олар препаратты қабылдауды тоқтатудың алғашқы бірнеше күні ішінде туындайды, алайда өте сирек жағдайларда небәрі бір дозаны қабылдауды байқамай өткізіп алған пациенттерде туындайды.
Әдеттегідей, бұл симптомдар өздігінен қайтады және 2 апта ішінде жоғалады, бірақ кейбір пациенттерде олар одан да ұзаққа (2-3 айға және одан көбірекке) созылуы мүмкін. Қабылдауды тоқтатар алдында пароксетинді біртіндеп, бірнеше апта немесе ай бойы төмендету ұсынылады.
Сексуальді дисфункция
Серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер (SSRI)/ серотонинді және норэпинефринді кері қармайтын тежегіштер (SNRI) сексуальді дисфункцияға себеп болуы мүмкін. SSRI/SNRI қабылдауды тоқтатқанға қарамастан, ұзаққа созылған сексуальді дисфункция туралы мәлімдемелер болды.
Қосымша заттар
Препараттың үлбірлі қабықпен қапталған бір таблеткасының құрамында 1 ммольден азырақ натрий (23 мг) бар, яғни шын мәнінде натрий жоқ.
Балаларға қолдану
Пароксетинді балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерді емдеу үшін қолданбау керек. Суицидтік мінез-құлық (суицидтік әрекеттер және суицидтік ойлар) және өшігушілік (көбіне озбырлық, күш көрсететін және оппозициялық мінез-құлық және ыза) антидепрессанттарды қабылдаған балалар мен жасөспірімдерде, плацебомен салыстырғанда, жиі байқалды.
Препаратты осы жас санатындағы пациенттерге тағайындаған жағдайда суицидтік симптоматиканың пайда болуы тұрғысында пациентті мұқият бақылау қажет. Бұдан басқа, балалар мен жасөспірімдерде бойдың өсуіне, жетілуіне, және когнитивтік және мінез-құлықтың дамуына қатысты ұзақ мерзімдік қауіпсіздігіне қатысты деректер жоқ.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Жүктілік
Жүктіліктің алғашқы триместрінде пароксетинді қолданғанда дамудың туа біткен аномалияларының, атап айтқанда жүрек-қантамыр жүйесінің (мысалы, қарынша аралық немесе жүрекше аралық перделердің кемістігі), қаупі жоғарылауы мүмкін.
Пароксетинді жүктілік кезінде тек аса қажет жағдайда ғана қолдану керек. Жүкті әйелдерге және жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерге тағайындар алдында дәрігер емдеудің баламалы әдістерін қолдану ықтималдылығын қарастыруы тиіс. Жүктілік кезінде препарат қабылдауды күрт тоқтатуға жол бермеу керек.
Жүктіліктің кеш мерзімдерінде, әсіресе үшінші триместрде анасы пароксетин қабылдаған жаңа туған нәрестенің денсаулық жағдайын бақылау қажет.
Жүктіліктің кеш мерзімдерінде пароксетинді қолданғанда жаңа туған нәрестелерде келесі симптомдар: респираторлық дистресс-синдром, цианоз, апноэ, құрысулар, дене температурасының тұрақсыздығы, емізу барысындағы қиындықтар, құсу, гипогликемия, артериялық гипертензия, артериялық гипотензия, гиперрефлексия, тремор, жүйке-рефлекторлық қозғыштықтың жоғарылау синдромы, ашушаңдық, енжарлық, үнемі жылау, ұйқышылдық және мазасыз ұйқы байқалуы мүмкін.
Бұл симптомдар серотонинергиялық әсерлерге немесе қабылдауды тоқтату синдромына байланысты туындауы мүмкін. Көптеген жағдайларда асқынулар дереу басталады немесе босанудан кейін көп ұзамай (<24 сағат) басталады.
Жүктілік кезінде, әсіресе кеш мерзімдерінде, SSRI қолданудан кейін жаңа туған нәрестелерде персистерленетін өкпе гипертензиясының (ЖПӨГ) даму қаупінің ұлғайғаны білінді.
Препараттың репродукциялық уыттылығы туралы деректер бар, бірақ жүктілік барысына, ұрық/шарананың дамуына, босануға және босанудан кейінгі дамуына тікелей жағымсыз ықпалы байқалған жоқ.
Бала емізу
Емшек сүтіне пароксетиннің аздаған мөлшері ғана өтеді, емшек еміп жүрген балаларда пароксетиннің концентрациясы айқындалуы қиын (<2 нг/мл) немесе өте төмен (<4 нг/мл) болды. Балаларда препараттың әсер етуінің ешқандай белгілері табылған жоқ. Дегенмен, пароксетинді, оның анасы үшін пайдасы нәресте үшін потенциалды қаупінен басым болатын жағдайларды қоспағанда, бала емізу кезінде қолданбаған жөн.
Фертильділік
Пароксетин сперманың сапасына ықпалын тигізуі мүмкін.
Адамда фертильділігіне ықпал етуі қазіргі таңға дейін байқалған жоқ.
Көлік құралын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне препараттың ықпал ету ерекшеліктері
Пароксетинмен емдеу когнитивтік және психомоторлық функцияларды бұзбайды. Алайда пациенттер көлікті басқарған кезде және механизмдермен жұмыс жасағанда сақтық танытуы тиіс.
Пароксетиннің алкоголь әсерінен психомоторлы функцияларға жағымсыз ықпалын күшейтпейтіндігіне қарамастан, пароксетинмен емделу кезінде алкогольді пайдалану ұсынылмайды.
Қолдану жөнінде нұсқаулар
Дозалау режимі
Ауыр дәрежедегі депрессиялық көріністер.
Ұсынылатын доза тәулігіне 20 мг құрайды. Әдетте, пациенттердің жағдайының жақсаруы 1 аптадан кейін басталады, бірақ айқын жақсаруы емдеудің екінші аптасынан бастап қана байқалады.
Басқа барлық антидепрессанттарды қолданған кездегі сияқты, пациенттің клиникалық жауабына байланысты дозалау режимі қайта қаралуы тиіс және, егер қажет болса, емдеуді бастағаннан кейін 3-4 аптадан соң және әрі қарай клиникалық жауабына қарай түзету қажет.
Тәуліктік 20 мг дозада қалаған емдік әсерге қол жеткізе алмаған пациенттерде, пациенттің емге жауабына қарай, тәуліктік доза емдік әсерге қол жеткізгенге дейін 10 мг-ге арттырылуы мүмкін; ең жоғары тәуліктік доза 50 мг құрайды.
Депрессиясы бар пациенттерді емдеуді симптомдар толық қайтуы үшін кем дегенде 6 ай жалғастыру қажет.
Обсессивті-компульсивтік бұзылыстар (ОКБ)
Ұсынылатын доза тәулігіне 40 мг құрайды. Тәулігіне 20 мг дозадан бастап, дозаны ұсынылған дозаға дейін 10 мг-ден біртіндеп арттыру керек. Егер бірнеше апта емдеуден кейін жауап жеткіліксіз болса, кейбір пациенттерде дозаны ең жоғарыға (тәулігіне 60 мг) дейін біртіндеп арттыру қажет болуы мүмкін.
ОКБ бар пациенттерде симптомдар толық қайтуы үшін емдеудің адекватты ұзақтығын(бірнеше ай және одан көбірек) сақтау қажет.
Үрей тудыратын бұзылыс
Ұсынылатын доза – тәулігіне 40 мг. Емдеуді тәулігіне 10 мг-ден бастау керек және клиникалық жауабына қарай дозаны ұсынылған дозаға дейін 10 мг-ден біртіндеп арттырады. Емдеудің бас кезінде туындауы мүмкін үрей тудыратын симптоматиканың дамитын өршу қаупін барынша ең төменге азайту үшін төмен дозадан бастау ұсынылады. Егер препаратты бірнеше апта қабылдаудан кейін емге жеткілікті жауап алынбаса, кейбір пациенттер үшін дозаны ең жоғарыға (тәулігіне 60 мг) дейін біртіндеп арттыру тиімді болуы мүмкін.
Үрей тудыратын бұзылыстары бар пациенттерде симптомдар толық қайтқанға дейін емдеудің адекватты ұзақтығын (бірнеше айға және одан ұзағыраққа дейін) сақтау қажет.
Әлеуметтік фобия
Ұсынылатындоза – тәулігіне 20 мг. Егер екі апталық емдеу курсынан кейін науқастың жағдайында елеулі жақсару байқалмаса, препарат дозасын ең жоғары 50 мг-ге дейін біртіндеп 10 мг-ге арттыруға болады. Ұзақ қолданған жағдайда пациенттің жағдайына мезгіл-мезгіл баға беріп отыру қажет.
Жайылған үрей бұзылысы
Ұсынылатын доза тәулігіне 20 мг құрайды. Ұсынылған дозамен бірнеше апта емдеуден кейін жауабы жеткіліксіз болғанда кейбір пациенттер үшін дозаны ең жоғарыға (тәулігіне 50 мг-ге) дейін біртіндеп (10 мг-ден) арттыру тиімді болуы мүмкін. Ұзақ қолданған жағдайда пациенттің жағдайына мезгіл-мезгіл баға беріп отыру қажет.
Жарақаттанудан кейін күйзеліс тудыратын бұзылыстар
Ұсынылатын тәуліктік доза – 20 мг. Ұсынылған дозамен бірнеше апта емдеуден кейін жауабы жеткіліксіз болса, кейбір пациенттер үшін дозаны ең жоғарыға (тәулігіне 50 мг-ге) дейін біртіндеп (10 мг-ден) арттыру тиімді болуы мүмкін. Ұзақ қолданған жағдайда пациенттің жағдайына мезгіл-мезгіл баға беріп отыру қажет.
Енгізу әдісі және жолы
Рексетин тәулігіне бір рет таңертеңгі тамақ ішумен бірге қабылданады.
Таблетканы шайнамай, тұтастай жұтады.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет шаралар
Симптомдары
Пароксетин артық дозаланғанда жағымсыз реакциялар туындауының өршуі және жиілігі артуы, сондай-ақ келесі симптомдар пайда болуы мүмкін: қызба және бұлшықеттердің еріксіз жиырылуы, ЭКГ-дегі өзгерістер немесе кома, өте сирек жағдайларда, әдеттегідей, пароксетинді басқа психотроптық препараттармен және алкогольмен (немесе онсыз) қабылдағанда өлім жағдайлары.
Емі
Спецификалық антидоты жоқ. Емдеу кез келген антидепрессанттар артық дозаланғанда жүргізілетін жалпы шараларды қамтиды. Пароксетиннің абсорбциясын азайту үшін артық дозаланудан кейін, мүмкіндігінше, бірнеше сағат ішінде 20–30 г белсендірілген көмірді қолдануды қарастыруға болады. Негізгі физиологиялық көрсеткіштерді үнемі бақылай отырып, демеуші ем қолдану көрсетілген. Пациентті емдеу клиникалық көріністеріне сәйкес жүргізілуі тиіс.
Пароксетин тоқтату симптомдары
Препарат қабылдауды күрт тоқтатуға жол бермеу керек. Дозаны апта сайын 10 мг-ге төмендету керек. Дозаны төмендетуден немесе препаратты тоқтатудан кейін жақпайтын симптомдар туындаған жағдайда емдеуді бұрын тағайындалған дозада қайта жаңғырту нұсқасын қарастыруға болады. Әрі қарай дәрігер дозаны төмендетуді, бірақ баяу қарқынмен жалғастыруы мүмкін.
Пациенттердің ерекше топтары
Егде жастағы пациенттерде қолдану
Егде жастағы пациенттерде қан плазмасындағы пароксетиннің концентрациясы жоғарылауы мүмкін, алайда оның плазмадағы концентрациясының ауқымы жасырақ пациенттердегі осындайға ұқсайды. Пациенттердің осы санатында емдеуді ересектер үшін ұсынылған дозадан бастау керек, ол тәулігіне 40 мг-ге дейін арттырылуы мүмкін.
Бүйрек немесе бауыр функциялары бұзылған пациенттерде қолдану
Бүйрек функциясының ауырлығы ауыр дәрежедегі бұзылуы бар (креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден азырақ) немесе бауыр функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы пароксетин концентрациясының жоғарылауы байқалады. Сондықтан доза дозалар ауқымының төменгі бөлігінен таңдап алынуы тиіс.
Педиатриялық популяция
Балалар және жасөспірімдер (7-17 жас)
Пароксетинді балаларға және жасөспірімдерге қолдануға болмайды, өйткені бақыланатын клиникалық зерттеулерде пароксетин қабылдаудың суицидтік мінез-құлық және өшпенділік қаупінің жоғарылауымен байланысы көрсетілді. Бұдан басқа, осы зерттеулерде тиімділігін айғақтайтын адекватты деректер алынған жоқ.
Пароксетинді 7 жастан кіші балаларға қолдану зерттелген жоқ. Пароксетинді қолдануға болмайды, өйткені осы жас тобында қауіпсіздігі және тиімділігі анықталған жоқ.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіруі үшін медициналық қызметкерден кеңес алу жөнінде нұсқаулар
Препаратты қолдану тәсіліне қатысты күдіктер пайда болған жағдайда емдеуші дәрігерден кеңес алыңыз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Төменде берілген жағымсыз реакциялар кездесу жиілігіне сәйкес берілген.
Өте жиі(≥ 1/10)
- жүректің айнуы
- сексуальді дисфункция
Жиі(≥ 1/100 - <1/10)
-ұйқышылдық, ұйқысыздық, ажитация,қалыптан тыс түс көрулер (соның ішінде түнгі шым-шытырық түстер)
- бас айналу, бас ауыру, тремор, зейін қоюдың бұзылуы
- затта айқын көрмеу
- есінеу
- ауыз ішінің құрғауы, құсу, іш қату, диарея
-қатты терлеу
- астения, дене салмағының артуы
- қанда холестериннің көбеюі, тәбеттің төмендеуі
Жиі емес (≥ 1/1000 - <1/100)
- патологиялық қан кету, көбінесе теріге және шырышты қабықтарға қан құйылулар (экхимозды және гинекологиялық қан кетулерді қоса)
- сананың шатасуы, елестеулер
- экстрапирамидалық бұзылулар; қимыл-қозғалыс функциясы бұзылған немесе нейролептиктер қабылдағанпациенттердеорофациальді дистонияны қоса, экстрапирамидалық симптоматиканың дамуы туралы мәлімделді
- мидриаз
- синустықтахикардия
- артериялық қысымның транзиторлық жоғарылауы немесе төмендеуі
(әдетте артериялық гипертензиясы бар немесе үрейлену орын алған пациенттерде байқалады), постуральді гипотензия
-тері бөртпесі, қышыну
- несептің кідіруі, несепті ұстай алмау
- қант диабеті бар пациенттерде гликемиялық бақылаудың бұзылулары
Сирек (≥ 1/10000 - <1/1000)
- мания, үрейлену, деперсонализация, үрей тудыратын шабуылдар, акатизия
- құрысулар, «мазасыз аяқ» синдромы
- брадикардия
- артралгия, миалгия
- гипонатриемия (негізінен егде жастағы пациенттерде мәлімделді, кейде ол диурезге қарсы гормонның адекватты емес секрециясы синдромымен (ДҚГАЕСС) жүзеге асырылады)
- гиперпролактинемия/галакторея, етеккір ораламының бұзылулары (меноррагия, метроррагия, аменорея, етеккірдің кідіруі, жүйесіз етеккірлер сияқты)
- бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы
Өте сирек (<1/10000)
- тромбоцитопения
- ауыр және өмір үшін потенциалды қауіпті аллергиялық реакциялар (анафилактоидтық реакциялардыжәне ангионевроздық ісінуді қоса).
- диурезге қарсы гормонның адекватты емес секрециясы синдромы (ДҚГАЕСС)
- серотониндік синдром (ажитацияны, сананың шатасуын, қатты терлеуді, елестеулерді, гиперрефлексияны, миоклонусты, қалтырауды, тахикардияны және треморды қамтиды)
- жеделглаукома
-асқазан-ішектік қан кетулер
-бауыр тарапынан (кейде сарғаюмен және/немесе бауыр функциясының жеткіліксіздігімен қоса жүретін гепатит сияқты) жағымсызреакциялар.Бауырферменттерінің жоғарылағаны туралы мәлімделді. Тіркеуден кейін сондай-ақ бауыр тарапынан (кейде сарғаюмен және/немесе бауыр функциясының жеткіліксіздігімен қоса жүретін гепатит сияқты)жағымсыз реакциялар өте сирек. Бауыр ферменттері сынамасының көрсеткіштері ұзақ уақыт жоғарылаған жағдайда пароксетин қабылдауды тоқтату туралы мәселені қарастыру керек.
-терінің ауыр реакциялар (мультиформалы эритеманы, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальдінекролизді қоса), есекжем, фотосезімталдық реакциялары
-шеткері ісінулер
- приапизм
Жиілігі белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкін емес)
- суицидтік ойлар, суицидтік мінез-құлық, озбырлық*, бруксизм;
- құлақтың шуылдауы
*озбырлық жағдайлары тіркеуден кейінгі кезеңде байқалды.
50 жастағы және одан үлкен пациенттерде SSRI және ТЦА қабылдағанда сүйектердің сыну қаупі жоғарылады.
Жекелеген жағымсыз реакциялардың сипаттамасы
Пароксетин қабылдауды тоқтатқан кезде туындайтын симптомдар:
Жиі
- бас айналу, сенсорлық бұзылулар, ұйқының бұзылулары, үрейлену, бас ауыру.
Жиі емес
- ажитация, жүректің айнуы, тремор, сананың шатасуы, қатты терлеу, эмоциональді тұрақсыздық, көрудің бұзылулары, жүрек қағуының сезілуі, диарея, ашушаңдық.
Пароксетин қабылдауды доғару (әсіресе күрт) «тоқтату» синдромын туындатады. Сенсорлық бұзылулар (парестезияны, токпен ұрған кездегідей сезінуді, құлақтың шуылдауын қоса), ұйқының бұзылулары (айқын түс көрулерді қоса), ажитация немесе үрейлену, жүректің айнуы, тремор, сананың шатасуы, тершеңдік, бас ауыру, диарея, жүрек қағысының сезілуі, эмоциональді тұрақсыздық, ашушаңдық және көрудің бұзылулары сияқты симптомдар сипатталған.
Көптеген пациенттерде бұл симптомдар жеңіл немесе орташа айқын болып табылады және өздігінен қайтады, алайда кейбір пациенттерде олар ауыр және/немесе ұзақ уақыт болуы мүмкін. Сондықтан, егер пароксетинмен емделудің енді қажеттілігі жоқ болса, препарат дозасын біртіндеп төмендету ұсынылады.
Балалар
Суицидтік мінез-құлықтың артуы (өзіне өзі қол жұмсауды және суицидтік ойларды қоса), өзіне зақым келтіру және өшігушілік жиілігінің артуы. Суицидтік ойлар және өзіне өзі қол жұмсауға әрекет ету үлкен депрессиялық бұзылысы бар жасөспірімдерде байқалды. Өшігушіліктің ұлғаюы обсессивті-компульсивтік бұзылысы бар, әсіресе 12 жастан кіші балаларда байқалды. Басқа да жағымсыз құбылыстар: тәбеттің төмендеуі, тремор, қатты терлеу, гиперкинезия, ажитация, эмоциональді құбылмалылық (жылауды және көңіл-күйдің өзгеруін қоса), көбінесе тері және шырышты қабықтар тарапынан қан кетулермен байланысты жағымсыз құбылыстар.
Пароксетин қабылдауды тоқтату/дозасын біртіндеп төмендетуден кейінгі реакциялар: эмоциональді құбылмалылық (жылауды және көңіл-күйдің өзгеруін, өзін зақымдауды, суицидтік ойларды және өзіне өзі қол жұмсауға әрекет етулерді қоса), күйгелектік, бас айналу, жүректің айнуы және іштің ауыруы.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – 20 мг пароксетин (22,760 мг пароксетин гидрохлориді гемигидраты түрінде),
қосымша заттар: магний стеараты, натрий карбоксиметилкрахмалы (А типі), гипромеллоза, кальций гидрофосфаты дигидраты,
үлбірлі қабықтың құрамы: полисорбат 80, макрогол 400, макрогол 6000, титанның қостотығы (Е 171), гипромеллоза.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Ақ немесе ақ дерлік түсті үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, бір жақ бетінде сызығы және басқа жақ бетінде « » өрнегі бар, диаметрі 9 мм-ге жуық дөңгелек пішінді таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
ПВХ үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салынған.
Пішінді ұяшықты 3 қаптамадан медициналық қолдану жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынған.
Сақтау мерзімі
5 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
15°C-ден 30 °C-ге дейінгі температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы