Пилобакт нео, комб. набор д/перорал. прим. №42, коробка из картона
Торговое название
Пилобакт® нео
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма
Комбинированный набор для перорального применения
Состав
Одна таблетка кларитромицина содержит
Активного вещества – кларитромицина1 518.0мг (эквивалентно кларитромицина безводного 500мг)
Вспомогательные вещества - целлюлоза микрокристаллическая, повидон, вода очищенная 2 , магния стеарат, кислота стеариновая, тальк очищенный, кремния диоксид коллоидный, натрия кроскармеллоза
Оболочка – гидроксипропилметилцеллюлоза, гидроксипропилцеллюлоза, пропиленгликоль, сорбитана моноолеат, титана диоксид (Е171), лак хинолиновый желтый (Е 104) , ванилин, вода очищенная2, тальк очищенный
Чернила черные (Opacode S-1-17823 Черный) - шеллак Glaze -45 % (20%) в этаноле, спирт изопропиловый, железа оксид черный (Е 172), спирт N- бутиловый, пропиленгликоль, раствор аммиака, спирт изопропиловый2
1 - С учетом 97.5 % безводного вещества и 1.0 % содержания воды
2 - Удаляется в процессе производства
Одна таблетка амоксицилина содержит
Активного вещества - амоксициллина тригидрата 1149.42мг (эквивалентно амоксициллина 1000мг)
Вспомогательные вещества - целлюлоза микрокристаллическая (специальный размер частиц) , натрия крахмала гликолят, кремния диоксид коллоидный безводный (аэросил 200), тальк очищенный, магния стеарат
Оболочка - гипромеллоза (5 cps), титана диоксид (Е 171), маскирующий ароматизатор Пермасил 11031-31, лак сансет желтый (Е 110), тальк очищенный, полиэтиленгликоль 400, вода очищенная1
1 - Удаляется в процессе производства
Одна капсула омепразола содержит
Активного вещества - омепразола пеллет (8.5 %) 235.294мг (эквивалентно омепразола 20мг)
Вспомогательные вещества - гранулы нон-парель
Корпус капсулы: метилпарагидроксибензоат, пропилпарагидроксибеноат, кармоизин (азорубин) (Е 122), желатин
Крышечка капсулы: бриллиантовый голубой (E133), кармоизин (азорубин) (Е 122), метилпарагидроксибензоат, пропилпарагидроксибеноат, желатин
Описание
Кларитромицин
Таблетки овальной формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой светло-желтого цвета, с надписью черными чернилами «CXT 500» на одной стороне.
Амоксициллин
Таблетки капсуловидной формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой оранжевого цвета.
Омепразол
Твердые желатиновые капсулы, размером 2, с прозрачным розовым корпусом и крышечкой синего цвета. Содержимое капсул – белые или почти белые сферические гранулы.
Фармакотерапевтическая группа
Противоязвенные препараты и препараты для лечения гастроэзофагального рефлюкса. Комбинация препаратов для эрадикации Нelicobacter pylori. Омепразол, амоксициллин, кларитромицин
Код АТХ A02BD05
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Кларитромицин
Кларитромицин после приема внутрь быстро и хорошо всасывается из желудочно-кишечного тракта (ЖКТ). В процессе метаболизма – первым образуется активный метаболит 14-гидроксикларитромицин. Кларитромицин можно применять независимо от приема пищи, поскольку пища не влияет на биодоступность кларитромицина при пероральном приеме, но немного задерживает начало всасывания кларитромицина и формирования 14-гидроксиметаболита.
Фармакокинетика кларитромицина не линейна; однако, равновесная концентрация препарата в крови устанавливается в течение 2 дней после приема. При применении 500 мг кларитромицина три раза в день концентрация кларитромицина в плазме крови повышается в сравнении с дозой 500 мг два раза в день. Концентрации кларитромицина в тканях организма во много раз превышают концентрации в сыворотке крови. Наивысшие концентрации были определяются в тонзиллярной и легочной тканях. При терапевтических дозах 80 % кларитромицина связывается с белками плазмы. Кларитромицин проникает в слизистую оболочку желудка. Содержание кларитромицина в слизистой оболочке желудка выше при применении кларитромицина вместе с омепразолом, чем при монотерапии кларитромицином. При приеме препарата по 250 мг два раза в день, 15-20% кларитромицина элиминируется почками в неизмененном виде, при дозе 500 мг два раза в день – приблизительно 36 %.
В виде 14-гидроксикларитромицина с мочой выводится 10-15 % дозы. Большая часть дозы выводится в виде метаболитов с желчью, 5-10% экскретируется с желчью в неизмененном виде.
Aмоксициллин
Амоксициллин после перорального приема быстро и почти полностью всасывается в ЖКТ; не разрушается в кислой среде желудка. Пища не влияет на его абсорбцию. Максимальная концентрация амоксициллина в плазме крови достигается через 1–2 ч после приема таблеток 250 мг и 500 мг в диапазоне 3.5 мкг/мл - 5.0 мкг/мл и 5.5 мкг/мл - 7.5 мкг/мл, соответственно. Связывание с белками плазмы крови составляет 20%. Амоксициллин широко распределяется в тканях, слизистых оболочках и жидкостях организма, за исключением спинномозговой жидкости, кроме тех случаев когда имеется воспаление мягкой мозговой оболочки. После перорально принятой дозы в сыворотке препарат определяется через 8 часов. Период полувыведения амоксициллина составляет 61.3 мин. 60% принятой дозы экскретируется в неизмененном виде с мочой путем канальцевой секреции и клубочковой фильтрации. После приема внутрь приблизительно 60 % дозы амоксициллинаобнаруживается через 6 - 8 часов в моче.
Пациентам с почечной недостаточностью следует соблюдать осторожность при приеме препарата, так как амоксициллин в большей степени выделяется через почки. У пожилых пациентов со сниженной функцией почек нужно соблюдать осторожность при выборе дозы и следует контролировать почечную функцию.
Oмепразол
Oмепразол неустойчив в кислой среде, поэтому принимается внутрь в виде кишечнорастворимых гранул в капсулах. Всасывание происходит в тонкой кишке и обычно заканчивается в течение 3-6 часов. Биодоступность омепразола при однократном приеме 20 мг составляет приблизительно 35 %. После повторных доз биодоступность увеличивается приблизительно на 60 %. Совместный прием пищи не влияет на биодоступность. Связывание с белками плазмы омепразола составляет около 95 %. Период полувыведения омепразола из плазмы крови составляет 40 минут. Омепразол метаболизируется главным образом в печени. Идентифицированные метаболиты в плазме - сульфидные, сульфоновые производные омепразола и гидроксиомепразол - не обладают антисекреторной активностью. Приблизительно 80 % метаболитов выделяются с мочой, остальные 20 % с желчью.
Биодоступность омепразола существенно не измененяется у пациентов с почечной недостаточностью. Область AUC под кривой плазменной концентрации увеличена у пациентов с печеночной недостаточностью, но никакой тенденции к кумуляции омепразола не было выявлено. У пожилых пациентов элиминация омепразола несколько снижается, а биодоступность увеличивается. Однако у пожилых коррекции дозировки не требуется.
Фармакодинамика
Тройная терапия омепразолом, кларитромицином и амоксициллином обеспечивает высокую частоту эрадикации (85-94%) при хорошей переносимости и удобном соблюдении предписанной схемы лечения. Амоксициллин и кларитромицин оказывают бактерицидное действие на Нelicobacter pylori. Одним из преимуществ этой схемы лечения является то, что пока не было сообщений о развитии резистентности к амоксициллину. Эта схема эффективна против Нelicobacter pylori как чувствительных, так и резистентных к нитроимидазолам.
Омепразол снижает секрецию соляной кислоты, тем самым подавляя рост Нelicobacter pylori и обеспечивая благоприятные условия для антимикробного действия. Доказано, что одновременное введение кларитромицина с омепразолом положительно влияет на фармакокинетические свойства обоих препаратов. Другое преимущество комбинации - короткий курс лечения (1 неделя), что обеспечивает удобство при лечении.
Соблюдение предписанной схемы лечения обеспечивает эрадикацию Нelicobacter pylori и предупреждает развитие резистентности Нelicobacter pylori к антибиотикам.
Кларитромицин подавляет синтез белка в микробной клетке, связывая 50S субъединицу рибосомальной мембраны бактерий. Активен в отношении аэробных и анаэробных грамположительных и грамотрицательных микроорганизмов. Минимальная подавляющая концентрация (МПК) кларитромицина вдвое ниже, чем МПК эритромицина. Метаболит кларитромицина 14-гидроксикларитромицин - также обладает антибактериальной активностью.
МПК для H.pylori 14-гидроксикларитромицина равна МПК кларитромицина, за исключением Haemophilus influenzae, в отношении которой его активность в 2 раза выше активности кларитромицина.
Кларитромицин обычно активен против следующих организмов in vitrо Грамположительные бактерии: Staphylococcus aureus (метициллин-чувствительные); Streptococcus pyogenes (гемолитический стрептококк группы А) альфа-гемолитический стрептококк (группы viridans); Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae; Streptococcus agalactiae; Listeria monocytogenes.
Грамотрицательные бактерии: Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae; Legionella pneumophila, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori; Campylobacter jejuni.
Mикоплазма: Mycoplasma pneumoniae; Ureaplasma urealyticum.
Другие организмы: Chlamydia trachomatis; Mycobacterium avium; Mycobacterium leprae; Mycobacterum kansasii; Mycobacterium chelonae; Mycobacterium fortuitum; Mycobacterium intracellulare.
Aнаэробы: макролид-чувствительные Bacteroides fragilis; Clostridium perfringens; Peptococcus species; Peptostreptococcus species; Propionibacterium acnes.
Безопасность и эффективность кларитромицина у детей младше 6 месячного возраста не установлена.
Амоксициллин — антибиотик группы пенициллинов с широким спектром бактерицидного действия, связанного со способностью ингибировать синтез клеточной стенки бактерий. Aмоксициллин подобен ампициллину в его бактерицидном действии против восприимчивых микроорганизмов во время стадии активной репликации.
Широкий спектр микроорганизмов, чувствительных к бактерицидному действию aмоксициллина, включает:
Грамположительные аэробы: Streptococcus faecalis, Streptococcus pneumonia, Streptococcus pyogenes, Streptococcus viridans, Staphylococcus aureus (пенициллин-чувствительные),Corynebacterium species, Bacillus anthracis, Listeria monocytogenes;
Грамотрицательные аэробы: Haemophilus influenzae, Escherichia coli, Proteusтirabilis, Salmonella species, Shigella species, Bordetella pertussis, Brucella species, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitides, Vibrio cholerae, Pasteurella septica;
Анаэробы: Clostridium species;
Helicobacter: Helicobacter pylori.
Oмепразол подавляет секрецию желудочной кислоты, являясь ингибитором протонного насоса желудка в париетальной клетке слизистой желудка.
Подавляя секрецию желудочной кислоты путем специфической ингибиции ферментативной системы (H+-K+-АТФ-аза) на секреторной поверхности париетальных клеток желудка, снижает рН желудка и способствует заживлению язвы.
Этот эффект омепразола наступает в течение первого часа после приема и продолжается в течение 24 часов. Омепразол снижает уровни базальной и стимулированной секреции независимо от природы раздражителя.
Однократный прием 20 мг омепразола внутрь предусматривает быстрое и эффективное подавление секреции желудочной кислоты с максимальным эффектом, достигнутым к 4-му дню после лечения. У больных с пептической язвой двенадцатиперстной кишки за 24 ч достигается угнетение секреции кислоты в желудке в среднем на 80%. Через 24 ч после приема омепразола снижение пика продукции кислоты после стимуляции пентагастрином составляет около 70%.
Показания к применению
- эрадикация Н. рylori при Н. рylori ассоциированных заболеваниях желудка и 12-перстной кишки (гастродуоденит, язвенная болезнь, гастропатии, индуцированные приемом нестероидных противовоспалительных препаратов и ассоциированные с H. рylori)
Способ применения и дозы
Один блистер Пилобакт® нео предназначен для использования в течение 1 дня. Пилобакт®нео следует принимать утром и вечером по 1 капсуле омепразола перед едой за 30 мин и по 1 таблетке кларитромицина и амоксициллина после еды. Общая продолжительность терапии составляет 7 дней.
Капсулы и таблетки следует проглатывать целиком. У пожилых пациентов необходимо диагностировать или исключать почечную и печеночную дисфункции и назначать с осторожностью.
Побочные действия
Кларитромицин
Часто (³ 1% - < 10%)
- диарея, боли в области живота, диспепсия и тошнота, рвота
- сыпь, гипергидроз
- головная боль
- бессонница
- изменение вкусовых восприятий
- временное повышение уровня печеночных ферментов
Нечасто (³ 0,1% - < 1%)
- нарушение функции печени, гепатоклеточный и/или холестатический гепатит с сопровождающейся желтухой или без, холестаз
- целлюлит, кандидоз, вторичные инфекции (в т.ч. вагинальные)
- уменьшение количества лейкоцитов, удлинение протромбинового времени, нейтропения, тромбоцитемия, эозинофилия
- зуд, крапивница, макуло-папулезная сыпь, гиперчувствительность, анафилактоидная реакция, дерматит буллезный
- анорексия, снижение аппетита
- повышение концентрации мочевины, повышение концентрации креатинина, изменение отношения альбумин-глобулин
- потеря сознания, дискинезия
- тревожность, нервозность
- головокружение, сонливость, тремор
- ухудшение слуха, звон в ушах (при прекращении использования препарата наблюдается восстановление потерянного слуха)
- остановка сердца, фибрилляция предсердий, трепетание предсердий, ощущение сердцебиения, удлинение интервала QT на ЭКГ, экстрасистолы
- носовое кровотечение, астма, тромбоэмболия легочной артерии
- гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь, гастрит, стоматит, глоссит, вздутие живота, запор, сухость во рту, отрыжка, метеоризм, прокталгия, гастроэнтерит
- повышение уровня АЛТ, АСТ, ГГТ, щелочной фосфатазы, ЛДГ, общего билирубина
- мышечные спазмы, миалгия, костно-мышечная скованность
- недомогание, лихорадка, астения, боль в груди, озноб, повышенная утомляемость
Единичные сообщения
- колхициновая токсичность (в том числе со смертельным исходом) при совместном применении кларитромицина и колхицина (у пожилых пациентов, в том числе на фоне почечной недостаточности).
Постмаркетинговые сообщения (при практическом применении). Не всегда возможно точно установить частоту или причинную связь между побочными действиями и приемом препарата.
- псевдомембранозный колит, рожистое воспаление
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилактические реакции
- психозы, спутанность сознания, деперсонализация, депрессия, дезориентация, галлюцинации, кошмарные сновидения
- судороги, агевзия (потеря вкусовой чувствительности), паросмия, аносмия, парестезия
- потеря слуха
- пируэтная желудочковая тахикардия (torsades de pointes), желудочковая тахикардия
- кровоизлияние
- острый панкреатит, изменение цвета языка, изменение цвета зубов
- печеночная недостаточность, холестатическая желтуха, гепатоцеллюлярная желтуха
- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, медикаментозная кожная реакция, которая сопровождается эозинофилией и системными проявлениями (DRESS), акне, болезнь Шенлейна-Геноха, ангионевротический отек
- рабдомиолиз (в некоторых сообщениях о возникновении рабдомиолиза кларитромицин применяли одновременно со статинами, фибратами, колхицином или аллопуринолом), миопатия
- почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- повышение международного нормализованного соотношения, увеличение протромбинового времени, изменение цвета мочи
Амоксициллин
Часто (³ 1% - < 10%)
- дискомфорт в области желудка, тошнота, потеря аппетита, метеоризм, понос, диарея, энантемы (в особенности на слизистой рта), сухость во рту, нарушение вкусового восприятия, (как правило, перечисленные эффекты характеризуются легкой степенью тяжести и часто исчезают по мере продолжения терапии или очень быстро после ее прекращения, снизить частоту данных осложнений можно с помощью приема амоксициллина вместе с едой)
- кожные реакции в виде экзантемы
Нечасто (³ 0,1% - < 1%)
- рвота
- зуд, крапивница (типичная кореподобная экзантема появляется на 5-11 день от начала терапии; немедленное развитие крапивницы свидетельствует об аллергической реакции на амоксициллин и требует прекращения терапии)
- увеличение уровня печеночных трансаминаз (транзиторное, средней степени)
Редко (³ 0,01% - < 0,1%)
- эозинофилия и гемолитическая анемия
- отек гортани, анафилактический шок
- поверхностное обесцвечивание зубов (как правило, обесцвечивание удаляется при чистке зубов)
- гепатит и холестатическая желтуха
- лекарственная лихорадка
Очень редко (£ 0,01%)
- лейкопения, нейтропения, гранулоцитопения, панцитопения, анемия
- миелосупрессия, агранулоцитоз, удлинение времени кровотечения и протромбинового времени (все изменения были обратимыми при прекращении терапии)
- тяжелые аллергические реакции, включая ангионевротический отек (отек Квинке), анафилаксию, сывороточную болезнь, аллергический васкулит
- гиперкинезия, головокружение и судороги (судороги могут наблюдаться у пациентов с почечной недостаточностью, эпилепсией, менингитом или у пациентов, получающих высокие дозы препарата)
- антибиотик-ассоциированный колит, включая псевдомембранозный и геморрагический колит, окрашивание зубов, окрашивание языка в черный цвет
- гепатит, холестатическая желтуха, умеренное и кратковременное повышение концентрации печеночных ферментов (АСТ и/или АЛТ)
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсана, токсический эпидермальный некролиз, буллезный и эксфолиативный дерматит и острый генерализованный экзантематозный пустулез, синдром Лайелла.
- острый интерстициальный нефрит, кристаллурия
- развитие суперинфекции и колонизации резистентных микроорганизмов или грибов, к примеру, оральный и вагинальный кандидоз при длительном и повторном применении лекарственного препарата
Омепразол
- боли в грудной клетке, тахикардия или брадикардия, сердцебиение, гипертензия, периферические отеки
- отсутствие аппетита, извращение вкуса, атрофия слизистой языка, сухой язык, пищеводный кандидоз, метеоризм, раздражение кишечника, боль в животе, диарея, тошнота
- умеренное транзиторное повышение активности трансаминаз, панкреатит
- гипонатриемия, гипогликемия, увеличение массы тела
- судороги, мышечная слабость, боли в суставах, боли в нижних конечностях
- депрессия, агрессивность, галлюцинации, сонливость или бессонница, спутанность сознания, нервозность, тремор, апатия, чувство тревоги, головокружение, парестезии
- нарушения зрения, шум в ушах, носовое кровотечение, боль в горле геморрагическая сыпь и/или петехии, воспаление, зуд, сухость кожных покровов, гипергидроз, алопеция
- крапивница, зуд, дерматити, ангионевротический отек
- интерстициальный нефрит, инфекции мочевыводящих путей, протеинурия, гематурия, глюкозурия
- боль в яичках, гинекомастия
Редко
-нейтропения, лейкопения, агранулоцитоз, лейкоцитоз, тромбоцитопения, анемия, в том числе гемолитическая анемия, панцитопения
- гепатоцеллюлярный, холестатический или смешанный гепатит
Очень редко
- синдром Лайелла, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема
- риск развития переломов позвоночника, шейки бедра, запястья
Частота неизвестна – гипомагниемия
Противопоказания
- повышенная чувствительность к омепразолу, кларитромицину, макролидам или компонентам препарата
- повышенная чувствительность к пенициллинам, бета-лактамным антибиотикам или цефалоспоринам
- одновременное назначение производных спорыньи, цизаприда, пимозида, терфенадина, астемизола (возможно удлинение интервала QT, сердечной аритмии, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков, трепетание-мерцание желудочков)
- малигнизация язвы желудка (необходимо исключить перед началом лечения омепразолом, поскольку при лечении Пилобакт®нео отмечается уменьшение симптоматики и постановка правильного диагноза будет отсрочена)
- совместный прием омепразола с атазанавиром
- совместное использование кларитромицина с эрготамином или дигидроэрготамином (может развиться эрготаминовая интоксикация, проявляющаяся спазмом сосудов, ишемией конечностей и других органов, включая центральную нервную систему)
- инфекционный мононуклеоз и лейкемоидные реакции
- тяжелая печеночная и почечная недостаточность с клиренсом креатинина менее 30 мл/мин
- наследственная непереносимость фруктозы или мальабсорбция глюкозы-галактозы
- детский и подростковый возраст до 18 лет
- беременность и период лактации
Лекарственные взаимодействия
Плазменные концентрации при совместном примененииомепразола и кларитромицина увеличиваются. Это полезное взаимодействие двух препаратов для эрадикации H.pylori. Нет никакого взаимодействия с метронидазолом или амоксициллином.
Кларитромицин в дозе 500 мг каждые 8 ч назначался в комбинации с омепразолом в дозе 40 мг в день здоровым взрослым. Отмечалось увеличение максимальной плазменной концентрации (Cmax) на 30%, площади под кривой (AUC) - на 89% и периода полувыведения (T1/2) на 34%. Среднее рН желудка (за сутки) составляло 5.2, когда вводился только омепразол, и 5.7, когда одновременно вводился кларитромицин.
Кларитромицин
Теофиллин: одновременное назначение теофиллина и кларитромицина сопровождается повышением концентрации теофиллина в сыворотке. У пациентов, получающих высокие дозы теофиллина или с концентрациями в верхнем терапевтическом диапазоне, необходимо проводить постоянный контроль концентрации теофиллина. В двух исследованиях, в которых теофиллин принимали с кларитромицином (теофиллин в форме длительного высвобождения в дозах 6.5 мг/кг или 12 мг/кг вместе и кларитромицин в дозах 250 мг или 500 мг через 12 часов), установившиеся уровни Cmах, Cmin и AUC теофиллина увеличивались приблизительно на 20 %.
Карбамазепин: совместное применение однократных доз кларитромицина и карбамазепина приводит к увеличенным плазменным концентрациям карбамазепина. Необходимо контролировать уровень карбамазепина в крови.
Терфенадин: одновременное применение кларитромицина и терфенадина повышает концентрацию последнего в плазме крови; это может привести к удлинению интервала Q—T и нарушению ритма сердца. Противопоказано совместное применение кларитромицина с терфенадином.
Ранитидин, висмут цитрат: одновременное введение кларитромицина с ранитидином, висмута цитратом приводит к повышению концентрации ранитидина в плазме на 57%, повышению концентрации в плазме висмута цитрата на 48% и повышению концентрации 14-гидроксикларитромицина в плазме на 31%, но эти эффекты являются клинически незначимыми.
Зидовудин: одновременный прием таблеток кларитромицина и зидовудина ВИЧ-инфицированными взрослыми пациентами привело к уменьшению концентрации зидовудина. При приеме 500 мг кларитромицина два раза в день AUC зидовудина уменьшался в среднем на 12 % (n=4). Индивидуальные показатели колебались от уменьшения на 34 % до увеличения на 14 %. В исследованиях на 24 пациентах, принимавших кларитромицин за 2 - 4 часа до перорального приема зидовудина, Сmах зидовудина была увеличена приблизительно в 2 раза, тогда как AUC не изменилась.
Диданозин: одновременный прием таблеток кларитромицина и диданозина 12 ВИЧ-инфицированными взрослыми пациентами не привел ни к какому статистически существенному изменению в фармакокинетике диданозина.
Флуконазол: одновременное назначение флуконазола в дозе 200 мг/сут и кларитромицина в дозе 500 мг 2 раза в сутки 21 здоровому добровольцу привело к возрастанию показателей минимальной концентрации (Сmin) и AUC на 33% и 18% соответственно. Равновесные концентрации 14-гидроксикларитромицина существенно не изменялись.
Ритонавир: одновременное введение кларитромицина и ритонавира (n=22) привело к увеличению AUC кларитромицина на 77% и снижению AUC 14-ОН кларитромицина на 100%. Пациенты с нарушением функции почек, одновременно принимающие кларитромицин и ритонавир, нуждаются в коррекции дозы кларитромицина. Для пациентов с клиренсом креатинина (CLCR) от 30 до 60 мл/мин доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50 %.
Пероральные антикоагулянты: спонтанные сообщения в постмаркетинговый период предполагают, что одновременное введение кларитромицина и пероральных антикоагулянтов может потенцировать эффекты последних. Следует тщательно контролировать протромбиновое время, если пациенты одновременно принимают кларитромицин и пероральные антикоагулянты. Дигоксин: в постмаркетинговых наблюдениях сообщалось, что у некоторых пациентов отмечались признаки дигоксиновой интоксикации (включая потенциально летальные аритмии). Уровень дигоксина в сыворотке следует тщательно контролировать при одновременном приеме дигоксина и кларитромицина.
Колхицин: колхицин является субстратом для CYP3A и Р-гликопротеина. Кларитромицин и другие макролиды являются ингибиторами CYP3A и Р-гликопротеина. При совместном назначении колхицина и кларитромицина, ингибирование Р-гликопротеина и/или CYP3A может привести к усилению действия колхицина. Пациентов следует тщательно наблюдать с целью выявления симптомов токсического действия колхицина.
Препараты, метаболизирующиеся CYP3A: эритомицин и кларитромицин - субстраты и ингибиторы 3А цитохрома P450, изоферментов системы (CYP3A). При использовании эритромицина и кларитромицина у пациентов, одновременно принимающих препараты, метаболизируемые системой цитохрома Р450, может отмечаться повышение уровней этих препаратов в сыворотке. Нужно тщательно контролировать концентрацию в сыворотке лекарств, метаболизирующихся CYP3A, упациентов, одновременно получающих кларитромицин или эритромицин.
Были сообщения о взаимодействии эритромицина и/или кларитромицина с карбамазепином. Повышенные концентрации в сыворотке карбамазепина и активного кислотного метаболита терфенадина наблюдались в клинических испытаниях с кларитромицином.
Антиаритмические препараты: в постмаркетинговых сообщениях при совместном приеме кларитромицина и хинидина или дизопирамида отмечались загрудинные боли. Контроль электрокардиограммы необходимо проводить с целью выявления удлинения QT интервала при совместном приеме кларитромицина с этими препаратами. Также необходимо проводить контроль концентрации в сыворотке этих препаратов.
Эрготамин/дигидроэрготамин: в постмаркетинговых наблюдениях сообщали, что при совместном приеме кларитромицина с эрготамином или дигидроэрготамином отмечалась эрготаминовая интоксикация, проявляющаяся спазмом сосудов и ишемией конечностей и других органов, включая центральную нервную систему. Противопоказано совместное использование кларитромицина с эрготамином или дигидроэрготамином.
Tриазолобензодиазепины (триазолам и aлпразолам, связанный бензодиазепин (например мидазолам): эритромицин уменьшает клиренс триазолама и мидазолама и может усилить фармакологический эффект этих бензодиазепинов, имеются сообщения об эффектах на ЦНС (сонливость, спутанность сознания).
Ингибиторы ГМГ-КоA редуктазы: как и другие макролиды, кларитромицин повышает концентрацию ингибиторов ГМГ-КоА-редуктазы (например, ловастатина и симвастатина). Были редкие сообщения о рабдомиолизе у пациентов, принимающих эти препараты одновременно.
Силденафил: эритромицин, увеличивает AUC силденафила. Подобное взаимодействие может произойти и с кларитромицином; в связи с чем необходимо рассмотреть возможность уменьшения дозировки силденафила.
Были сообщения о взаимодействии CYP3Aэритромицина и/или кларитромицина с циклоспорином, карбамазепином, такролимусом, алфентанилом, дизопирамидом, рифабутином, хинидином, метилпреднизолоном, цилостазолом и бромокриптином.
Противопоказан совместный прием кларитромицина с цизапридом, пимозидом, астемизолом, терфенадином.
Кроме того, были сообщения о взаимодействии эритромицина или кларитромицинас препаратами, не метаболизируемыми CYP3A, включая гексобарбитал, фенитоин и вальпроат.
Aмоксициллин
Пробенецид снижает секрецию амоксициллина почечными канальцами при одновременном введении этих препаратов, что приводит к повышенной и более пролонгированной концентрации в крови амоксициллина.
Вместе с другими антибиотиками амоксициллин может изменить флору кишечника, приводя к более низкой реабсорбции эстрогена и снижению эффективности пероральных противозачаточных средств. Совместный прием aллопуринола во время лечения амоксициллином может увеличить вероятность аллергических реакций кожи.
Об удлинении протромбинового времени у пациентов, получающих aмоксициллин сообщалось редко. Должен проводиться регулярный контроль протромбинового времени при одновременном приеме с антикоагулянтами.
Из-за высоких концентраций амоксициллина в моче при использовании химических методов часто появляются ложно-положительные результаты.
При определении глюкозы в моче рекомендуется применять глюкозоксидазный метод определения концентрации глюкозы в моче.
Хлорамфеникол, макролиды, сульфонамиды и тетрациклины могут повлиять на бактерицидный эффект препарата.
Oмепразол
Вследствие снижения желудочной кислотности всасывание кетоконазола или итраконазола может быть уменьшено во время лечения омепразолом.
Поскольку омепразол метаболизируется в печени изоферментами системы цитохрома Р450, возможно замедление выведения диазепама, фенитоина и варфарина и других антагонистов витамина К. Рекомендуется контролировать пациентов, принимающих фенитоин, и при необходимости снижать дозы этих препаратов. Однако одновременное лечение омепразолом в дозе 20 мг/сут не влияло на концентрацию фенитоина в крови у пациентов, постоянно его принимающих. У пациентов получающих варфарин или другие антагонисты витамина К рекомендуется проводить контроль протромбинового времени и уменьшать дозу варфарина (или другого антагониста витамина К). Подобным же образом, одновременное лечение омепразолом в дозе 20 мг/сут не влияло на время коагуляции у пациентов, постоянно принимающих варфарин.
Нет сведений о взаимодействии омепразола с фенацетином, теофиллином, кофеином, пропранололом, метопрололом, циклоспорином, лидокаином, хинидином, эстрадиолом или антацидами.
Алкоголь или пища не оказывают влияния на всасывание омепразола.
Нет сведений о взаимодействии омепразола с пироксикамом, диклофенаком или напроксеном. Поэтому прием этих препаратов можно продолжать.
Одновременное введение омепразола и дигоксина здоровым добровольцам увеличивает биодоступность (на 10%) дигоксина вследствие повышения рН желудочного содержимого.
Cовместный прием омепразола (40 мг один раз/сут) с aтазанавиром 300 мг, ритонавиром 100 мг здоровым добровольцам привел к существенному сокращению концентрации атазанавира (на 75% уменьшение AUC, Cmах, и Сmin). Ингибиторы протонной помпы, включая омепразол, нельзя применять совместно с атазанавиром.
Совместный прием омепразола и такролимуса может повысить концентрацию такролимуса в сыворотке.
При совместном применении омепразол (ингибитор CYP2C19 и CYP3A4) в дозе 40 мг 1 раз/сут повышает Cmax и AUC вориконазола на 15% и 41% соответственно. Коррекция дозы oмепразолане требуется ни в одной из этих ситуаций.
Особые указания
Aмоксициллин/Кларитромицин
Назначение кларитромицина/амоксициллина при неподтвержденной или подозреваемой бактериальной инфекции, а также с целью профилактики не принесет пользу пациенту и увеличивает риск развития бактериальной устойчивости к препаратам.
Клостридиум диффициле-ассоциированная диарея (CDAD) отмечалась при использовании почти всех антибактериальных препаратов, включая кларитромицин и амоксициллин, и может протекать по степени тяжести от умеренной диареи до фатального колита. Лечение антибактериальными средствами приводит к изменению нормальной флоры толстого кишечника и может привести к усиленному росту клостридий. C.difficile продуцируют токсины A и В, которые способствуют развитию CDAD. Гипертоксин, вырабатываемый C.difficile, увеличивает заболеваемость и смертность, поскольку эта инфекция является устойчивой к антибактериальной терапии и может привести к колэктомии.Нужно тщательно собирать анамнез заболевания, так как CDAD, как известно, развивается спустя более, чем два месяца после применения антибактериальных препаратов.
Если подозревается или установлен диагноз «псевдомембранозный колит», необходимо отменить препарат и начать соответствующее лечение.
Кларитромицин
Кларитромицин не должен применяться у беременных женщин за исключением клинических ситуаций, когда нет альтернативной терапии. Если во время лечения данным препаратом наступает беременность, пациент должен быть информирован о потенциальной опасности для плода.
Сообщали о колхициновой интоксикации при совместном использовании кларитромицина и колхицина, особенно у пожилых и пациентов с почечной недостаточностью.
Cовместное применение омепразола и кларитромицина явилось результатом увеличения в плазме уровней омепразола, кларитромицина и 14-гидрокси-кларитромицина.
Совместное применение кларитромицина с цизапридом или пимозидом – противопоказано.
Кларитромицин выводится преимущественно через печень и почки, поэтому его можно применять без коррекции дозировки пациентам с печеночной недостаточностью легкой и средней степени и нормальной почечной функцией.
Кларитромицин не рекомендуется для лечения в комбинации с ранитидином, висмута цитратом пациентам, имеющим клиренс креатинина менее, чем 25 мл/мин.
Кларитромицин в комбинации с ранитидином, висмута цитратом не должен назначаться пациентам с острой порфирией в анамнезе.
Aмоксициллин
О тяжелой и иногда фатальной гиперчувствительности (анафилактические реакции) сообщалось при лечении препаратами из группы пенициллина. Хотя анафилаксия более часто встречается при парентеральном введении препаратов, иногда она наблюдается и у пациентов, принимающих пенициллин внутрь. Подобная реакция может наблюдаться у людей, имеющих в анамнезе реакции гиперчувствительности на пенициллин и/или поливалентную гиперчувствительность. Прежде чем начать терапию амоксициллином, необходимо тщательно собрать анамнез относительно предыдущих реакций гиперчувствительности на пенициллины, цефалоспорины или другие лекарственные препараты и аллергены. Тяжелые анафилактические реакции требуют немедленной терапии с применением адреналина, кислорода, внутривенным введением глюкокортикоидов и восстановлением дыхания (включая интубацию по клиническим показаниям).
Во время терапии должна быть учтена возможность суперинфекции грибковыми или бактериальными болезнетворными микроорганизмами. Если возникает суперинфекция, амоксициллин должен быть отменен и назначена соответствующая терапия.
Oмепразол
Перед началом терапии необходимо исключить наличие злокачественного процесса (особенно при язве желудка), т.к. лечение препаратом, маскируя симптоматику, может отсрочить постановку правильного диагноза.
Во время лечения омепразолом, изредка отмечались железистые полипы желудка. Эти полипы доброкачественные и обратимые.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Кларитромицин
Не было получено никаких данных отрицательного эффекта кларитромицина на способность управлять транспортным средством или другими механизмами. Тем не менее, пациенты должны учитывать потенциальную возможность возникновения головокружения, спутанности сознания и пространственной дезориентации при приеме препарата и принимать соответствующее решение о возможности управления транспортным средством или любыми другими машинами и механизмами.
Амоксициллин
Не было получено никаких данных о влиянии амоксициллина на способность управлять транспортным средством или другими механизмами.
Омепразол
Маловероятно, что омепразол оказывает влияние на способность управлять транспортным средством или другими механизмами. Тем не менее, возможно развитие таких побочных эффектов, как головокружение, нарушения зрения.
В случае возникновения подобных побочных эффектов, пациенты должны воздержаться от управления транспортным средством или потенциально опасными машинами и механизмами.
Передозировка
Симптомы:
При передозировке Кларитромицином – аллергические реакции и желудочно-кишечные симптомы.
Сообщалось об 1 случае приема кларитромицина в дозе 8 г (у пациента отмечалось биполярное расстройство зрения). Отмечалось изменение ментального статуса, параноидальное поведение, гипокалиемия и гипоксемия.
При передозировке Амоксициллином – тошнота, рвота, диарея, амоксициллиновая кристаллурия (в некоторых случаях - почечная недостаточность).
При передозировке Oмепразолом – тошнота, рвота, головокружение, боли в животе, диарея, головная боль, в единичных случаях: апатия, депрессия и беспокойство (преходящие симптомы).
Лечение: промывание желудка, симптоматическая терапия.
При передозировке Амоксициллином дополнительно показана коррекция водно-электролитного баланса, для уменьшения амоксициллиновой кристаллурии, адекватное восполнение жидкости, при необходимости, проведение гемодиализа.
Следует учесть, что при передозировке Кларитромицином гемодиализ и перитонеальный диализ неэффективны, а при передозировке Омепразолом специфического антидота нет.
Форма выпуска и упаковка
По 2 таблетки кларитромицина, 2 таблетки амоксициллина и 2 капсулы омепразола помещают в контурную безъячейковую упаковку из фольги алюминиевой, ламинированной полиэтиленом низкой плотности.
По 7 контурных упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте при температуре не выше 25˚С
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять после истечения срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Пилобакт® нео
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі
Ішке қабылдауға арналған біріктірілген жиынтық
Құрамы
Бір таблетка кларитромициннің құрамында
Белсенді зат – 518.0 мг кларитромицин1(500 мг сусыз кларитромицинге баламалы)
Қосымша заттар – микрокристалды целлюлоза, повидон, тазартылған су2 , магнийстеараты, стеарин қышқылы, тазартылған тальк, коллоидты кремнийдің қостотығы, натрий кроскармеллозасы
Қабығы– гидроксипропилметилцеллюлоза, гидроксипропилцеллюлоза, пропиленгликоль, сорбитан моноолеаты, титанның қостотығы (Е171), хинолинді сары лак (Е 104) , ванилин, тазартылған су 2, тазартылған тальк
Қара сия (Opacode S-1-17823 Қара) - шеллак Glaze -45 % (20%) этанолда, изопропилді спирт,темірдің қара тотығы (Е 172), N- бутилді спирт, пропиленгликоль, аммиак ерітіндісі, изопропилді спирт 2
1 - Құрамындағы 97.5 % сусыз затты және 1.0 % суды ескергенде
2 – Өндіріс үдерісінде жойылады
Бір таблетка амоксицилинніңқұрамында
Белсенді зат -1149.42 мг амоксициллин тригидраты(1000 мг амоксициллинге баламалы)
Қосымша заттар - микрокристалды целлюлоза (бөлшектердің арнайы өлшемі), натрий крахмалының гликоляты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы (аэросил 200), тазартылған тальк, магний стеараты
Қабығы- гипромеллоза (5 cps), титанның қостотығы (Е 171), бүркемелегішПермасил 11031-31 хош иістендіргіші, сансет сары лагы (Е 110), тазартылған тальк, полиэтиленгликоль400,тазартылғансу1
1 - Өндіріс үдерісінде жойылады
Бір капсула омепразолдың құрамында
Белсенді зат - омепразол пеллеті (8.5 %) 235.294 мг (20 мг омепразолға баламалы)
Қосымша заттар - нон-парель түйіршіктері
Капсула корпусы:метилпарагидроксибензоат, пропилпарагидроксибеноат, кармоизин (азорубин) (Е 122), желатин
Капсула қабығы: бриллиантты көк (E133), кармоизин (азорубин) (Е 122), метилпарагидроксибензоат, пропилпарагидроксибеноат, желатин
Сипаттамасы Кларитромицин
Сопақша пішінді, екі жағы дөңес, ақшыл-сары түсті, бір жақ бетінде қара сиямен жазылған «CXT 500» жазуы бар үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар.
Амоксициллин
Капсула пішінді, екі жағы дөңес, қызғылт сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар.
Омепразол
Көк түсті қақпағы және мөлдір қызғылт корпусы бар, өлшемі 2, қатты желатинді капсулалар. Капсуланың ішіндегісі – ақ немесе ақ дерлік сфералық түйіршіктер.
Фармакотерапиялық тобы
Ойық жараға қарсы және гастроэзофагальді рефлюксті емдеуге арналған препараттар. Helicobacter pylori эрадикациясына арналған препараттар жиынтығы. Омепразол, амоксициллин, кларитромицин
АТХ коды A02BD05
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Кларитромицин
Кларитромицин ішке қабылданғаннан кейін асқазан-ішек жолынан (АІЖ) тез және жақсы сіңеді. Метаболизм барысында – алдымен белсенді метаболит 14-гидроксикларитромицин түзіледі. Кларитромицинді ас қабылдауға қарамай-ақ, қолдана беруге болады, өйткені препаратты ішу арқылы қабылдағанда тағам кларитромициннің биожетімділігіне ықпалын тигізбейді, бірақ бас кезінде кларитромициннің сіңуін және 14-гидроксиметаболиттің түзілуін аздап кідіртеді. Кларитромициннің фармакокинетикасы дозаға байланысты емес; алайда препараттың қандағы тепе-тең концентрациясы препаратты қабылдағаннан кейін 2 күн ішінде анықталады. 500 мг кларитромицинді күніне үш рет қолданған кезде кларитромициннің қан плазмасындағы концентрациясы, күніне екі рет қабылданатын 500 мг дозамен салыстырғанда, жоғары болады. Кларитромициннің организм тіндеріндегі концентрациялары қан сарысуындағы концентрациялардан бірнеше есе асып кетеді. Ең жоғары концентрациялар тонзиллярлы және өкпе тіндерінен табылды. Емдік дозаларда кларитромициннің 80%-ы плазма ақуыздарымен байланысады. Кларитромицин асқазанның шырышты қабығына өтеді. Кларитромицинді омепразолмен бірге қолданған кезде асқазанның шырышты қабығындағы кларитромициннің мөлшері, кларитромициннің өзімен емдегенге қарағанда, жоғары болады. 250 мг-нан күніне екі рет қабылдаған кезде кларитромициннің 15-20%-ы бүйрек арқылы өзгермеген күйінде шығарылады, 500 мг дозада күніне екі рет қабылдағанда шамамен 36 % бөлініп шығады.
14-гидроксикларитромицин түрінде несеппен бірге дозаның 10-15%-ы шығарылады. Дозаның үлкен бөлігі метаболиттер түрінде өтпен бірге шығарылады, 5-10%-ы өтпен бірге өзгермеген күйінде шығарылады.
Aмоксициллин
Амоксициллин ішу арқылы қабылданғаннан кейін АІЖ-ге тез және толық сіңеді; асқазанның қышқыл ортасында бұзылмайды. Ас оның сіңуіне ықпалын тигізбейді. Амоксициллин қан плазмасында ең жоғары концентрацияға 250 мг және 500 мг таблеткаларды, тиісінше, 3.5 мкг/мл - 5.0 мкг/мл және 5.5 мкг/мл - 7.5 мкг/мл диапазонында қабылдағаннан кейін 1-2 сағаттан соң жетеді. Қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы 20% құрайды. Амоксициллин, жұмсақ ми қабықтары қабынған жағдайлардан басқа, жұлын сұйықтықтарын қоспағанда, организмнің тіндеріне, шырышты қабықтарына және сұйықтықтарына кеңінен таралады. Дозаны ішу арқылы қабылдағаннан кейін8 сағаттан соң қан сарысуынан табылады. Амоксициллиннің жартылай шығарылу кезеңі 61.3 минутты құрайды. Қабылданған дозаның 60%-ы өзгермеген күйінде несеппен бірге өзекшелік сөлініс және шумақтық сүзілу арқылы шығарылады. Амоксициллинді ішке қабылдағаннан кейін 6-8 сағаттан соң дозаның шамамен 60%-ы несептен табылады.
Бүйрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттер препаратты қабылдаған кезде сақ болғаны жөн, өйткені амоксициллин үлкен дәрежеде бүйрек арқылы бөлініп шығады. Бүйрек функциясы төмендеген егде жастағы пациенттерде дозаны таңдаған кезде сақ болу керек және бүйрек функциясын бақылап отырған жөн.
Oмепразол
Oмепразол қышқыл ортада тұрақты емес, сондықтан ішекте еритін капсулалардағы түйіршіктер түрінде қабылданады. Аш ішекте сіңеді және ол әдетте 3-6 сағат ішінде аяқталады. Бір реттік 20 мг қабылдаған кезде омепразолдың биожетімділігі шамамен 35% құрайды. Дозаларды қайталағаннан кейін биожетімділігі шамамен 60%-ға артады. Аспен бірге қабылдау биожетімділігіне ықпалын тигізбейді. Омепразолдың плазма ақуыздарымен байланысуы 95%-ға жуықты құрайды. Омепразолдың қан плазмасынан жартылай шығарылу кезеңі 40 минутты құрайды. Омепразол негізінен бауырда метаболизденеді. Плазмадағы идентификацияланған метаболиттер – омепразолдың сульфидтік, сульфондық туындылары және гидроксиомепразол – секрецияға қарсы белсенділікке ие емес. Метаболиттердің шамамен 80%-ы несеппен бірге, қалған20%-ы өтпен бірге бөлініп шығады.
Омепразолдың биожетімділігі бүйрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде елеулі өзгеріске ұшырамайды. Плазма концентрациясы қисығы астындағы AUC ауданы бауыр жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде жоғарылаған, бірақ омепразолдың жиналып қалуына ешқандай да тенденция байқалған жоқ. Егде жастағы пациенттерде омепразолдың элиминациясы біршама төмендейді, ал биожетімділігі артады. Алайда егде жастағыларда дозаны түзету қажет емес.
Фармакодинамикасы
Омепразолмен, кларитромицинмен және амоксициллинмен үштік ем, оның жағымдылығы өте жақсы болғанда және емдеу үлгісінің нұсқауын тиімді орындаған жағдайда, эрадикацияның (85-94%) жоғары жиілікте болуын қамтамасыз етеді. Амоксициллин және кларитромицин Нelicobacter pylori-ге бактерицидтік әсер етеді. Емдеудің осы үлгісіндегі артықшылықтардың бірі – амоксициллинге төзімділіктің дамуы жөнінде мәлімдемелердің жоқ болуы. Бұл үлгі Нelicobacter pylori-ге қарсы нитроимидазолдарға сезімтал ретінде де, сондай-ақ төзімді ретінде де тиімді.
Омепразол тұз қышқылының секрециясын төмендетеді, сөйтіп, Нelicobacter pylori-дің өсуін басып, микробтарға қарсы әсерге жағымды жағдайды қамтамасыз етеді. Кларитромицинді омепразолмен бір мезгілде енгізу екі препараттың да фармакокинетикалық қасиеттеріне жағымды ықпалын тигізетіні дәлелденген. Біріктірілімнің басқа артықшылығы – емдеу курсы қысқа (1 апта) болуында, осымен емдеу кезіндегі қолайлығын қамтамасыз етеді.
Тағайындалған емнің үлгісін орындау Нelicobacter pylori-дің эрадикациясын қамтамасыз етеді және Нelicobacter pylori-дің антибиотиктерге төзімділігінің дамуына жол бермейді.
Кларитромицин бактериялардың рибосомальді жарғақшаларының 50S суббірлігімен байланыса отырып, микроб жасушасында ақуыздың синтезін басады. Аэробтық және анаэробтық грамоң және грамтеріс микроорганизмдерге қатысы белсенді. Кларитромициннің ең төмен бәсеңдететін концентрациясы (ТБК) эритромициннің ТБК-нан екі есе төмен. Кларитромициннің метаболиті 14-гидроксикларитромициннің де бактерияларға қарсы белсенділігі бар.
Белсенділігі кларитромициннің белсенділігінен 2 есе жоғары Haemophilus influenzae-ні қоспағанда,14-гидроксикларитромициннің H.pylori үшін МБК-сі кларитромициннің МБК-не тең.
Кларитромицин әдетте келесі организмдерге қарсы in vitrо белсенді. Грамоң бактериялар:Staphylococcus aureus (метициллинге сезімтал); Streptococcus pyogenes (А тобындағы гемолитикалық стрептококк) альфа-гемолитикалық стрептококк(viridans тобы); Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae; Streptococcus agalactiae; Listeria monocytogenes.
Грамтеріс бактериялар: Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae; Legionella pneumophila, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori; Campylobacter jejuni.
Mикоплазма: Mycoplasma pneumoniae; Ureaplasma urealyticum.
Басқа да организмдер: Chlamydia trachomatis; Mycobacterium avium; Mycobacterium leprae; Mycobacterum kansasii; Mycobacterium chelonae; Mycobacterium fortuitum; Mycobacterium intracellulare.
Aнаэробтар: макролидке сезімтал Bacteroides fragilis; Clostridium perfringens; Peptococcus species; Peptostreptococcus species; Propionibacterium acnes.
6 айлыққа толмаған балаларда кларитромициннің қауіпсіздігі және тиімділігі анықталған жоқ.
Амоксициллин — бактериялардың жасушалық қабырғасының синтезін тежеу қабілетімен байланысты өрісі ауқымды бактерицидтік әсері бар пенициллиндер тобына жататын антибиотик. Aмоксициллин белсенді репликация сатысы кезіндегі сезімтал микроорганизмдерге қарсы бактерицидті әсер етуі жөнінен ампициллинге ұқсас.
Ампициллиннің бактерицидтік әсеріне сезімтал микроорганизмдердің ауқымды өрісіне мыналар жатады:
Грамоң аэробтар: Streptococcus faecalis,Streptococcus pneumonia, Streptococcus pyogenes,Streptococcus viridans,Staphylococcus aureus (пенициллинге сезімтал), Corynebacterium species, Bacillus anthracis, Listeria monocytogenes;
Грамтеріс аэробтар: Haemophilus influenzae, Escherichia coli, Proteus тirabilis, Salmonella species, Shigella species, Bordetella pertussis, Brucella species, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitides, Vibrio cholerae, Pasteurella septica;
Анаэробтар: Clostridium species;
Helicobacter: Helicobacter pylori.
Oмепразоласқазан шырышындағы париетальді жасушаларда асқазанның протонды сорғының тежегіші бола отырып, асқазан қышқылының секрециясын басады.
Асқазанның париетальдық жасушаларының секреторлық бетіне ферментативті (H+-K+-АТФ-аза) жүйені спецификалық тежеу арқылы асқазан қышқылының секрециясын баса отырып, асқазанның рН-ын төмендетеді және ойық жараның жазылуына мүмкіндік береді.
Омепразолдың бұл әсері оны қабылдағаннан кейін алғашқы сағаттың ішінде басталады және 24 сағат бойы сақталады. Омепразол тітіркендіргіштердің табиғатына қарамай-ақ, базальді және стимуляцияланған секреция деңгейін төмендетеді.
20 мг омепразолды ішке бір рет қабылдау емдеуден кейін 4-ші күні асқазан қышқылы секрециясының ең жоғары әсерге қол жеткізетіндей тез және тиімді түрде басылуын көздейді. Он екі елі ішектің пептидтік ойық жарасы бар науқастарда 24 сағат ішінде асқазандағы қышқыл секрециясының басылуы орта есеппен 80%-ға жетеді. Омепразолды қабылдағаннан кейін 24 сағаттан соң қышқыл өнімінің пентагастринмен стимуляциялағаннан кейінгі ең жоғары шекте төмендеуі 70%-ға жуықты құрайды.
Қолданылуы
- асқазанның және 12 елі ішектің Н. рylori-ден астасқан аурулары (қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қабылдаумен индукцияланған және H. рylori-мен астасқан гастропатиялар, гастродуоденит, ойық жара ауруы) кезіндегі Н. Рylori эрадикациясында.
Қолдану тәсілі және дозалары
Пилобакт® нео препаратының бір блистері 1 күн бойы қолдануға арналған. Пилобакт®нео препаратын таңертеңгісін және кешкісін, тамақтанудан 30 минут бұрын омепразолды 1 капсуладан және тамақтанудан кейін кларитромицин мен амоксициллинді 1 таблеткадан қабылдаған жөн. Жалпы емдеу ұзақтығы 7 күнді құрайды.
Капсулалар мен таблеткаларды бүтіндей жұтқан жөн. Егде жастағы пациенттерде бүйрек және бауыр функцияларының бұзылуын анықтау немесе диагностикалау қажет және сақтықпен тағайындау керек.
Жағымсыз әсерлері
Кларитромицин
Жиі (³ 1% - < 10%)
- диарея,іш аумағының ауыруы, диспепсия және жүрек айнуы, құсу
- бөртпе, гипергидроз
- бас ауыруы
- ұйқысыздық
- дәм сезу өзгерістері
- бауыр ферменттері деңгейінің уақытша жоғарылауы
Жиі емес (³ 0,1% - < 1%)
- бауыр функциясы бұзылуы, сарғаюмен бірге жүретін немесе онсыз гепатожасушалық және/немесе холестаздық гепатит, холестаз
- целлюлит, кандидоз, салдарлы инфекциялар (оның ішінде қынаптық)
- лейкоциттер мөлшерінің азаюы, протромбиндік уақыт ұзаруы, нейтропения, тромбоцитемия, эозинофилия
- қышыну, есекжем, макуло-папулезді бөртпе, аса жоғары сезімталдық, анафилактоидты реакция, буллезді дерматит
- анорексия, тәбет төмендеуі
- мочевина концентрациясының жоғарылауы, креатинин концентрациясының жоғарылауы, альбумин-глобулин арақатынасының өзгерістері
- естен тану, дискинезия
- үрейлену, күйгелектік
- бас айналуы, ұйқышылдық, тремор
- естудің нашарлауы, құлақтың шуылдауы (препарат пайдалануды тоқтатқанда естімей қалудың қалпына келуі бақыланды)
- жүрек тоқтауы, жүрекше фибрилляциясы, жүрекше дірілдеуі, жүрек қағуын сезіну ЭКГ-дегі QT аралығының ұзаруы, экстрасистола
- мұрыннан қан кету, демікпе, өкпе артериясының тромбоэмболиясы
- гастроэзофагеальді рефлюксті ауру, гастрит, стоматит, глоссит, іштің кебуі, іш қатуы, ауыз құрғауы, кекіру, метеоризм, прокталгия, гастроэнтерит
- АЛТ, АСТ, ГГТ, сілтілік фосфатаза, ЛДГ,жалпы билирубин деңгейінің жоғарылауы
- бұлшықет түйілулері, миалгия, сүйек-бұлшықет қимылының шектелісі
- дімкәстік, қызба, астения, кеуденің ауыруы, қалтырау, қатты қажу
жеке хабарламалар
- колхициндік уыттылық (оның ішінде өліммен аяқталуы бар) кларитромицин және колхицинді бірге қолданғанда (егде пациенттерде, оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында).
Маркетингтен кейінгі мәлімдемелер (практикалық қолданғанда). Жағымсыз әсерлері мен препарат қабылдаудың арасындағы жиілігін немесе себептік байланысын дәл анықтау әркез мүмкін болмайды.
- жалған жарғақшалы колит, тілме қабынуы
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилаксиялық реакциялар
- психоздар, сананың шатасуы, өзін-өзі танымау, депрессия, бағдардан жаңылу, елестеулер, қорқынышты түстер
- құрысулар, агевзия (дәм сезу сезімталдығын жоғалту), паросмия, аносмия, парестезия
- естімей қалу
- пируэтті қарыншалық тахикардия (torsades de pointes), қарыншалық тахикардия
- қан құйылулар
- жедел панкреатит,тіл түсінің өзгерулері, тіс түсінің өзгерістері
- бауыр жеткіліксіздігі, холестаздық сарғаю,гепатоцеллюлярлық сарғаю
- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз, эозинофилиямен және (DRESS) жүйелік білінулермен, акне, Шенлейн-Генох ауруы, ангионевроздық ісінумен бірге жүретін дәрі-дәрмектік тері реакциялары
- рабдомиолиз (рабдомиолиз туындауы туралы кейбір мәлімдемелерде кларитромицинді статиндермен, фибраттармен, колхицинмен немесе аллопуринолмен бір мезгілде қолданған), миопатия
- бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
- халықаралық қалыптастырылған арақатынасы жоғарылауы, протромбиндік уақыт жоғарылауы, несеп түсінің өзгеруі
Амоксициллин
Жиі (³ 1% - < 10%)
- асқазан аумағының жайсыздығы, жүрек айнуы, тәбет жойылуы, метеоризм, іш өтуі, диарея, энантемалар (әсіресе ауыз шырышында), ауыздың құрғауы, дәм сезу бұзылуы, (әдетте, аталған әсерлер ауырлықтың жеңіл дәрежесімен сипатталады және ем ұзартылуы шамасына қарай жиі немесе ол тоқтағаннан кейін өте тез жойылады, бұл асқынулар жиілігін амоксициллинді тамақпен бірге қабылдау көмегімен төмендетуге болады)
- экзантема түріндегі тері реакциялары
Жиі емес (³ 0,1% - < 1%)
- құсу
- қышыну, есекжем(әдеттегідей қызылшаға ұқсас экзантема ем басталғаннан кейін 5-11-ші күндері пайда болады; есекжемнің дереу дамуы амоксициллинге аллергиялық реакциялар болуы туралы айғақтайды және емді тоқтатуды талап етеді)
- бауыр трансаминаза деңгейінің жоғарылауы (транзиторлық, орташа дәрежелі)
Сирек (³ 0,01% - < 0,1%)
- эозинофилия жәнегемолиздік анемия
- көмейдің ісінуі, анафилаксиялық шок
- тістің беткейлік түссізденуі (әдетте, тістерді тазалағанда түссізденуі жойылады)
- гепатит және холестаздық сарғаю
- дәрілік қызба
Өте сирек (£ 0,01%)
- лейкопения, нейтропения, гранулоцитопения, панцитопения, анемия
- миелосупрессия, агранулоцитоз, қан кету уақытының және протромбиндік уақыттың (ем тоқтатылғанда барлық өзгерістер қайтымды болды) ұзаруы
- ауыр аллергиялық реакциялар, ангионевроздық ісінуді (Квинке ісінуі), анафилаксияны, сарысу құю ауруын, аллергиялықваскулитті қоса
- гиперкинезия, бас айналуы және құрысулар (құрысулар бүйрек жеткіліксіздігі, эпилепсия, менингитпен пациенттерде немесе препараттың жоғары дозасын алатын пациенттерде бақылануы мүмкін)
- жалған жарғақшалы колитті және геморрагиялық колитті қоса, антибиотикпен астасқан колит,тістің боялуы, тілдің қара түске боялуы
- гепатит, холестаздық сарғаю, бауыр ферменттерінің концентрациясының (АСТ және/немесе АЛТ) орташа және қысқа мерзімді жоғарылауы
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсан синдромы, уытты эпидермальді некролиз, буллезді және эксфолиативті дерматит және жедел жайылған экзантематозды пустулез, Лайелл синдромы.
- жедел интерстициальді нефрит, кристаллурия
- асқын инфекциялар және резистентті микроорганизмдер немесе зеңдердің шоғырлануы дамуы, мысалы, дәрілік препаратты ұзақ немесе қайта қолданғандағы оральді және қынаптық кандидоз
Омепразол
- кеуденің ауыруы, тахикардия немесебрадикардия, жүрек қағуы, гипертензия, шеткері ісінулер
- тәбеттің болмауы, дәм сезудің бұрмалануы, тіл шырышының атрофиясы, құрғақ тіл, өңеш кандидозы, метеоризм, ішек тіркенуі, іштің ауыруы, диарея, жүрек айнуы
- трансаминаза белсенділігінің орташа өтпелі жоғарылауы, панкреатит
- гипонатриемия, гипогликемия, дене салмағының ұлғаюы
- құрысулар, бұлшықет әлсіздігі, буындардың ауыруы, аяқтың ауыруы
- депрессия, озбырлану, елестеулер, ұйқышылдық немесе ұйқысыздық, сананың шатасуы, күйгелектік, тремор, апатия, үрейлену сезімі, бас айналуы, парестезиялар
- көрудің бұзылуы, құлақтың шуылдауы, мұрыннан қан кету, тамақ ауыруы, геморрагиялық бөртпе және/немесе петехиялар, қабыну, қышыну, тері жабынының құрғауы, гипергидроз, алопеция
- есекжем, қышыну, дерматит, ангионевроздық ісіну
- интерстициальді нефрит, несеп шығару жолдарының инфекциялары, протеинурия, гематурия, глюкозурия
- аталық без ауыруы, гинекомастия
Сирек
-нейтропения, лейкопения, агранулоцитоз, лейкоцитоз, тромбоцитопения, анемия, оның ішінде гемолиздік анемия, панцитопения
- гепатоцеллюлярлық, холестаздық немесе аралас гепатит
Өте сирек
- Лайелл синдромы, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема
- омыртқаның, сан мойнының, білезік сынуы дамуының қаупі
Жиілігі белгісіз – гипомагниемия
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- омепразолға, кларитромицинге, басқа макролидтерге немесе препараттың кез келген компонентіне жоғары сезімталдық
- пенициллиндерге, бета-лактамды антибиотиктерге немесе цефалоспориндерге жоғары сезімталдық
- қастауыш туындыларын, цизапридті, пимозидті, терфенадинді, астемизолды бір мезгілде тағайындау (өйткені QT аралығы ұзаруы, жүрек аритмиясы болуы мүмкін, қарыншалық тахикардияны, фибрилляцияны, қарыншалардың дірілдеуі-жыпылықтауын қоса)
- асқазан ойық жарасының малигнизациясы (омепразолмен емдер алдында жоққа шығару керек, өйткеніПилобакт®нео препаратымен емдеген кезде симптомдар азаюы байқалады және дұрыс диагноз қою кейінге қалдырылады)
- омепразолды атазанавирмен бірге қабылдау
- кларитромицинді эрготаминмен немесе дигидроэрготаминмен бірге пайдалану (орталық жүйке жүйесін қоса, аяқ-қол мен басқа ағзалардың ишемиясымен, қантамырларының тарылуымен көрініс беретін эрготаминдік уыттану дамуы мүмкін)
- инфекциялық мононуклеозда және лейкемоидтық реакциялар
- креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден төмен болатын бауыр және бүйректің ауыр жеткіліксіздігі
- тұқым қуалайтын фруктоза жағымсыздығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы
- балаларға және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
- жүктілік және лактация кезеңі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Омепразол мен кларитромицинді біріктіріп қолданған кезде плазмалық концентрациясы артады. H.pylori эрадикациясы үшін бұл екі препараттың өзара әрекеттесуі пайдалы. Метронидазолмен немесе амоксициллинмен ешқандай да өзара әрекеттесу болған жоқ.
500 мг доза кларитромицин әрбір 8 сағат сайын дені сау ересектерге күніне 40 мг доза омепразолмен біріктіріп тағайындалды. Ең жоғары плазмалық концентрацияның (Cmax) 30%-ға, қисық астындағы ауданның (AUC) 89%-ға және жартылай шығарылу кезеңінің (T1/2) 34%-ға артқаны байқалды. Омепразол ғана енгізілген кезде асқазанның орташа рН-ы (тәулік ішінде) 5.2 және бір мезгілде кларитромицин енгізілген кезде 5.7 болды.
Кларитромицин
Теофиллин: теофиллин мен кларитромицинді бір мезгілде тағайындау теофиллиннің сарысудағы концентрациясының жоғарылауымен қатар жүреді. Теофиллиннің жоғары дозасын немесе емдік диапазоннан жоғары концентрацияда қабылдаған пациенттерде теофиллиннің концентрациясына ұдайы бақылау жасап отыру қажет. Теофиллинді кларитромицинмен бірге (6.5 мг/кг немесе 12 мг/кг дозалардағы, босап шығуы ұзаққа созылатын түрдегі теофиллин және 12 сағаттан кейін 250 мг немесе 500 мг дозалардағы кларитромицин) қабылданған екі зерттеуде теофиллиннің анықталған Cmах, Cmin және AUC деңгейлері шамамен 20 %-ға артты.
Карбамазепин:кларитромициннің және карбамазепиннің бір реттік дозаларын біріктіріп қолдану карбамазепиннің плазмалық концентрациясының артуына әкеп соғады. Карбамазепиннің қандағы деңгейін бақылап отыру қажет.
Терфенадин: кларитромицинді және терфенадинді бір мезгілде қолдану соңғысының қан плазмасындағы концентрациясын арттырады; бұл Q –T аралығының ұзаруына және жүрек ырғағының бұзылуына әкеп соқтыруы мүмкін. Кларитромицинді терфенадинмен біріктіріп қолдануға болмайды.
Ранитидин, висмут цитраты:кларитромицинді ранитидинмен, висмут цитратымен бір мезгілде енгізу ранитидиннің плазмадағы концентрациясын 57%-ға, висмут цитратының плазмадағы концентарциясын 48%-ға және 14-гидроксикларитромициннің плазмадағы концентрациясын 31%-ға арттырады, бірақ бұл әсерлер клиникалық тұрғыдан маңызды емес.
Зидовудин: АИТВ жұқпасын жұқтырған ересек пациенттер кларитромицин және зидовудин таблеткаларын бір мезгілде қабылдағанда зидовудиннің концентрациясы азайды. 500 мг кларитромицинді күніне екі рет қабылдаған кезде зидовудиннің AUC-ы орта есеппен 12%-ға (n=4) азайды. Жекелей көрсеткіштер 34%-ға азаюдан 14 %-ға дейін артуға өзгерді. Зидовудинді ішу арқылы қабылдаудан 2-4 сағат бұрын кларитромицин қабылдаған 24 пациентке зерттеу жүргізгенде зидовудин Сmах-ы шамамен 2 есе артты, ал AUC өзгерген жоқ.
Диданозин: кларитромицин және диданозин таблеткаларын бір мезгілде қабылдау 12 АИТВ жұқпасын жұқтырған ересек пациентте диданозиннің фармакокинетикасында ешқандай да статистикалық тұрғыдан елеулі өзгерістер тудырған жоқ.
Флуконазол: дені сау адамдарға тәулігіне 200 мг доза флуконазолды және тәулігіне 2 рет 500 мг доза кларитромицинді бір мезгілде енгізу ең төмен концентрация (Сmin) мен AUC көрсеткіштерінің жоғарылауына, тиісінше, 33%-ға және 18%-ға өсуіне әкеп соқтырды. 14-гидроксикларитромициннің тепе-тең концентрациялары елеулі өзгеріске ұшыраған жоқ.
Ритонавир: кларитромицинді және ритонавирді бір мезгілде енгізу (n=22) кларитромициннің AUC-ын 77%-ға арттырды және 14-ОН кларитромициннің AUC-ын 100%-ға төмендетті. Бүйрек функциясы бұзылған, кларитромицин мен ритонавирді бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде дозаны түзету қажет етілуі мүмкін. Креатинин клиренсі (CLCR) минутына 30-дан 60 мл-ге дейін болатын пациенттер үшін кларитромициннің дозасы 50%-ға азайтылуы тиіс.
Ішу арқылы қабылданатын антикоагулянттар:постмаркетингтік кезеңде спонтандық мәлімдемелер кларитромицинді және ішу арқылы қабылданатын антикоагулянттарды бір мезгілде енгізу соңғысының әсерлерін потенциялауы мүмкін екендігін шамалайды. Егер пациенттер кларитромицинді және ішу арқылы қабылданатын антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдаса, протромбинді уақытты мұқият бақылап отырған жөн.
Дигоксин: постмаркетингтік бақылауларда кейбір пациенттерде дигоксиндік уыттану белгілері (потенциалды өлімге әкелетін аритмияны қоса есептегенде) білінгені айтылған. Дигоксин мен кларитромицинді бір мезгілде қабылдаған кезде дигоксиннің сарысудағы деңгейін мұқият бақылауға алған жөн.
Колхицин: колхицин CYP3A және Р-гликопротеин үшін субстрат болып табылады. Кларитромицин және басқа да макролидтер CYP3A және Р-гликопротеин тежегіштері болып табылады. Колхицин мен кларитромицинді біріктіріп тағайындаған кезде Р-гликопротеиннің және/немесе CYP3A тежелуі колхициннің әсерінің күшеюіне әкеп соқтыруы мүмкін. Колхициннің уытты әсерінің симптомдарын анықтау мақсатында пациентлерді мұқият бақылауға алған жөн.
CYP3A метаболиздейтін препараттар: эритомицин және кларитромицин - P450 3А цитохромының, (CYP3A) жүйесі изоферменттерінің субстраттары және тежегіштері. Р450 цитохромы жүйесімен метаболизденетін препараттарды бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде эритромицин мен кларитромицинді қолданған кезде осы препараттардың сарысудағы деңгейлерінің жоғарылағаны білінуі мүмкін. Кларитромицин немесе эритромицинді бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде CYP3A-ны метаболиздейтін дәрілердің сарысудағы концентрациясын мұқият бақылаған жөн.
Эритромициннің және/немесе кларитромициннің карбамазепинмен өзара әрекеттесуі жөнінде мәлімдемелер болды. Кларитромицинмен клиникалық сынақтарда карбамазепиннің және терфенадиннің белсенді метаболитінің және карбамазепиннің сарысуда жоғары концентрациялары байқалды.
Аритмияға қарсы препараттар: постмаркетингтік мәлімдемелерде кларитромицин мен хинидинді немесе дизопирамидті біріктіріп қабылдаған кезде төс артының ауырғаны білінді. Электрокардиограмманы бақылау кларитромицинді осы препараттармен бірге қабылдаған кезде QT аралығының ұзарғанын анықтау мақсатында жүргізілуі тиіс. Сондай-ақ осы препараттардың сарысудағы концентрацияларына бақылау жасау қажет.
Эрготамин/дигидроэрготамин: постмаркетингтік бақылауларда кларитромицинді эрготаминмен немесе дигидроэрготаминмен біріктіріп қабылдаған кезде аяқ-қол мен басқа тіндердің, орталық жүйке жүйесін қоса есептегенде, қантамырларының тарылуымен және ишемиясымен көрініс беретін эрготаминдік уыттану байқалғаны айтылған. Кларитромицинді эрготаминмен немесе дигидроэрготаминмен біріктіріп қолдануға болмайды.
Tриазолобензодиазепиндер (мысалы, триазолам және aлпразолам) және байланысқан бензодиазепин (мысалы, мидазолам): эритромицин триазоламның және мидазоламның клиренсін азайтады және осы бензодиазепиндердің фармакологиялық әсерін арттыруы мүмкін. ОЖЖ-ге әсерлері (мысалы, ұйқышылдық және сананың шатасуы) жөнінде де мәлімдемелер болды.
ГМГ-КоA редуктаза тежегіштері: басқа да макролидтер сияқты, кларитромицин ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштерінің (мысалы, ловастатин және симвастатин) концентрациясын арттырады. Осы препараттарды бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде рабдомиолиз жөнінде сирек мәлімдемелер болды.
Силденафил: эритромицин силденафилдің AUC-ын арттыратындығы айтылған. Осыған ұқсас өзара әрекеттесу кларитромицинмен бірге қолданғанда да болуы мүмкін; силденафил дозасын азайту мүмкіндігін қарастыру керек.
Эритромицин және/немесе кларитромицин CYP3A-ныңциклоспоринмен, карбамазепинмен, такролимуспен, алфентанилмен, дизопирамидпен, рифабутинмен, хинидинмен, метилпреднизолонмен, цилостазолмен және бромокриптинмен өзара әрекеттесуі жөнінде мәлімдемелер болды.
Кларитромицинді цизапридпен, пимозидпен, астемизолмен, терфенадинмен біріктіріп қолдануға болмайды.
Бұдан басқа, эритромициннің немесе кларитромицинніңCYP3A-мен метаболизденбейтін препараттармен, гексобарбиталды фенитоинды және вальпроатты қоса, өзара әрекеттесуі жөнінде де мәлімдемелер болды.
Aмоксициллин
Пробенецид бүйрек өзекшелері арқылы амоксициллиннің, осы препараттарды бір мезгілде енгізген кезде, секрециясын төмендетеді, бұл амоксициллиннің қандағы концентрациясының жоғарылауына және әсерінің өте ұзаққа созылуына әкеледі.
Басқа антибиотиктермен бірге амоксициллин ішек флорасын өзгертіп, эстрогеннің кері сіңуінің көбірек төмендеуіне және ұрықтануға қарсы ішу арқылы қабылданатын дәрілердің тиімділігінің азаюына әкеп соғуы мүмкін. Емделу кезінде аллопуринолды амоксициллинмен біріктіріп қабылдау терінің аллергиялық реакцияларын арттыруы мүмкін.
Амоксициллин қабылдап жүрген пациенттерде протромбин уақытының ұзарғаны сирек мәлімделген. Антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдаған кезде протромбин уақытына тиісті бақылау жасалуы тиіс.
Несептегі глюкоза концентрациясын анықтаған кезде несептегі глюкозаның анықтаудың глюкозоксидазалық әдісін қолдану керек.
Хлорамфеникол, макролидтер, сульфонамидтер және тетрациклиндер препараттың бактерицидтік әсеріне ықпалын тигізуі мүмкін.
Oмепразол
Асқазан қышқылдылығының төмен болуы салдарынан кетоконазолдың немесе итраконазолдың сіңуі омепразолмен емдеу кезінде азаюы мүмкін.
Омепразол бауырда Р450 цитохромы жүйесінің изоферменттерімен метаболизденетін болғандықтан, диазепамның, фенитоиннің және варфариннің және К витаминінің басқа да антагонистерінің шығарылуы баяулауы мүмкін. Фенитоин, қабылдап жүрген пациенттерді бақылап отыру және қажет болған кезде осы препараттардың дозаларын төмендету керек. Алайда тәулігіне 20 мг доза омепразолмен бір мезгілде емдеу фенитоинді ұдайы қабылдап жүрген пациенттерде фенитоиннің қандағы концентрациясына ықпалын тигізген жоқ. Варфаринді немесе К витаминінің басқа да антагонистерін қабылдап жүрген пациенттерде протромбин уақытына бақылау жасау және варфариннің (немесе К витаминінің басқа антагонистерінің) дозасын азайту керек. Осылайша, тәулігіне 20 мг доза омепразолмен бір мезгілде емдеу варфаринді ұдайы қабылдап жүрген пациенттердегі коагуляция уақытына ықпалын тигізген жоқ.
Омепразолдың фенацетинмен, теофиллинмен, кофеинмен, пропранололмен, метопрололмен, циклоспоринмен лидокаинмен хинидинмен, эстрадиолмен немесе антацидтермен өзара әрекеттесуі жөнінде мәліметтер жоқ.
Алкоголь немесе тағам омепразолдың сіңуіне ықпалын тигізбейді. Омепразолдың пироксикаммен, диклофенакпен немесе напроксенмен өзара әрекеттесуі жөнінде мәліметтер жоқ. Сондықтан осы препараттарды қабылдау жалғастырылуы тиіс.
Омепразолды және дигоксинді дені сау адамдарға бір мезгілде енгізу асқазанның ішіндегілердің рН-ының жоғарылауы салдарынан дигоксиннің биожетімділігін (10%-ға) арттырады.
Омепразолды (тәулігіне бір рет 40 мг) 300 мг aтазанавирмен, 100 мг ритонавирмен біріктіріп қабылдау дені сау адамдарда атазанавир концентрациясының едәуір қысқаруына (AUC, Cmах, және Сmin 75%-ға азаюына) әкеп соқтырды. Протонды помпаның тежегіштерін, омепразолды қоса есептегенде, атазанавирмен біріктіріп қолдануға болмайды.
Омепразолды және такролимусты біріктіріп қабылдау такролимустың сарысудағы концентрациясын арттыра алады.
Тәулігіне 1 рет 40 мг доза омепразолды (СYP2C19 мен CYP3A4 тежегішін) біріктіріп қолданған кезде вориконазолдың Cmax және AUC-ын, тиісінше, 15%-ға және 41%-ға арттырды. Омепразолдың дозасын осындай жағдайлардың бірде-біреуінде түзету қажет емес.
Айрықша нұсқаулар
Aмоксициллин/Кларитромицин
Айғақталмаған немесе күдіктенген бактериялық инфекцияларда, сондай-ақ профилактика мақсатында кларитромицинді/амоксициллинді тағайындау пациентке пайда әкелмейді және препаратқа бактериялық төзімділіктің даму қаупін арттырады.
Клостридиум диффициле-ассоциацияланған диарея (CDAD) бактерияларға қарсы барлық дерлік препараттарды, кларитромицин мен амоксициллинді қоса, пайдаланғанда байқалды және ауырлық дәрежесі орташа диареядан фатальді колитке дейін болуы мүмкін. Бактерияларға қарсы дәрілермен емдеу тоқ ішектің қалыпты флорасын өзгертеді және клостридийдің өсуін күшейтуі мүмкін. C.difficile CDAD-ның дамуына мүмкіндік беретін А және В уыттарды өндіреді. C.difficile өндіретін гипертоксин аурушаңдықты және өлімді арттырады, өйткені бұл инфекция бактерияларға қарсы емге сезімтал және колэктомияға әкеп соқтыруы мүмкін. Ауру анамнезін мұқият жинастыру керек, өйткені CDAD бактерияларға қарсы препараттарды қолданғаннан кейін екі айдан астам уақыт өткен соң дамитыны мәлім.
Егер «жалған жарғақшалы колит» диагнозы анықталса немесе оған күдік бар болса, бұл антибиотиктерді тоқтату және тиісті емді бастау қажет.
Кларитромицин
Кларитромицин жүкті әйелдерге, альтернативті ем жоқ болған клиникалық жағдайларды қоспағанда, қолданылмауы тиіс. Егер осы препаратпен емдеу кезінде жүктілік басталса, пациент оның шарана үшін ықтимал қаупі жөнінде хабардар болуы тиіс.
Кларитромицинді және колхицинді, әсіресе егде жастағыларға және бүйрек жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерге біріктіріп қолданғанда колхициндік уыттанудың болатыны жөнінде мәлімделген.
Омепразолды және кларитромицинді біріктіріп қолдану плазмада омепразол, кларитромицин және 14-гидрокси-кларитромицин деңгейлерінің артуының нәтижесі болып табылады.
Кларитромицинді цизапридпен немесе пимозидпен біріктіріп қолдануға болмайды.
Кларитромицин көбіне бауыр және бүйрек арқылы бөлініп шығады, сондықтан Кларитромицинді бауыр жеткіліксіздігі жеңіл және орташа дәрежелі және бүйрек функциясы қалыпты пациенттерге дозаны түзетпей-ақ қолдануға болады.
Креатинин клиренсі минутына 25 мл-ден төмен болатын пациенттерде кларитромицинді висмут цитратымен біріктіріп емдеуге болмайды.
Анамнезінде жедел ағымды порфириясы бар пациенттерде кларитромицин ранитидинмен, висмут цитратымен біріктіріліп қолданылмауы тиіс.
Aмоксициллин
Пенициллинмен емдеген кезде ауыр және кейде фатальді аса жоғары сезімталдықтың (анафилактикалық реакциялар) болғаны жөнінде мәлімделген. Анафилаксия препараттарды парентеральді түрде енгізген кезде өте жиі кездеседі, аталған жағдайда ол пенициллинді ішке қабылдаған пациентлерде байқалған. Бұл реакциялар сыртартқысында пенициллинге өте жоғары сезімталдығы және/немесе поливалентті өте жоғары сезімталдығы бар адамдарда болуы мүмкін. Амоксициллинмен емдеуді бастамас бұрын пенициллинге, цефалоспоринге немесе басқа да аллергендерге бұдан бұрын болған реакцияларға қатысты анамнездерді мұқият жинастыру қажет. Ауыр анафилаксиялық реакциялар адреналинді, оттегіні қолданып, вена ішіне глюкокортикоидтарды енгізе отырып, дереу ем жүргізуді және тыныс алу жолдарын, (клиникалық көрсетілімдері бойынша интубацияны қоса), қалпына келтіруді қажет етеді.
Емдеу кезінде зеңдік немесе бактериялық ауру тудыратын микроорганизмдерден болатын суперинфекцияның болуы мүмкін екендігі ескерілуі тиіс. Егер суперинфекция пайда болса, амоксициллин тоқтатылуы тиіс және тиісті ем тағайындау керек.
Oмепразол
Емдеуді бастар алдында қатерлі үдерістерді (әсіресе асқазанның ойық жарасында) болдырмау қажет, өйткені емдеу, симптоматиканы бүркемелей отырып, дұрыс диагноз қоюды кейінге қалдыруы мүмкін.
Омепразолмен емдеу кезінде асқазанда безді полиптер сирек білінді. Бұл полиптер қатерсіз және қайтымды.
Дәрілік заттың көлікті немесе қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Кларитромицин
Кларитромицинніңкөлікті немесе басқа механизмдерді басқару қабілетіне теріс ықпал етуі туралы ешқандай мәліметтер алынған жоқ. Сонда да, науқастар препаратты қолданған кезде бас айналудың, сана шатасуын және кеңістіктегі бағдарсыздықтың ықтималды мүмкіндігін есепке ала отырып соған сәйкес көлікті немесе кез келген басқа машиналармен механизмдерді басқару мүмкіндігі туралы шешім қабылдаулары керек.
Амоксициллин
Амоксицилинніңкөлікті немесе басқа механизмдерді басқару қабілетіне ықпал етуі туралы ешқандай мәліметтер алынған жоқ.
Омепразол
Омепразолдың көлікті немесе басқа механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету мүмкіндігі аз. Сонда да, бас айналуы, көрудің бұзылуы сияқты жағымсыз әсерлердің дамуы мүмкін.
Осы сияқты жағымсыз әсерлер пайда болған жағдайда, науқастар көлікті немесе қауіптілігі зор көліктерді және механизмдерді басқарудан бас тарту керек.
Артық дозалануы
Симптомдары:
Кларитромицинмен артық дозаланғанда – аллергиялық реакциялар және асқазан-ішек симптомдары.
Кларитромициннің 8 г дозасын қабылдап қойған 1 жағдай жөнінде айтылған (пациентте биполярлы бұзылу байқалған). Мұндайда ментальді жағдайдың өзгеруі, параноидальді мінез-құлық, гипокалиемия және гипоксемия білінді.
Амоксициллинмен артық дозаланғанда – жүректің айнуы, құсу, диарея, амоксициллинді кристаллурия (кейбір жағдайларда бүйрек жеткіліксіздігі).
Oмепразолмен артық дозаланғанда – жүректің айнуы, құсу, бас айналу, іштің ауыруы, диарея, бас ауыру, жекелеген жағдайларда: апатия, депрессия және мазасыздық (өткінші симптомадар).
Емдеу: асқазанды шаю, симптоматикалық ем.
Амоксициллинмен артық дозаланғанда қосымша су-электролиттік теңгерімді түзету, амоксициллинді кристаллурияны азайту үшін сұйықтықпен талапқа сай қамтамасыз ету көрсетіледі, қажет жағдайда, гемодиализ жүргізіледі.
Кларитромицинмен артық дозаланғанда гемодиализ және перитонеальді диализ тиімсіз екенін, ал Омепразолмен артық дозаланғанда дозаланғанда спецификалық антидоты жоқ екенін ескеру керек.
Шығарылу түрі және қаптамасы
2 таблетка кларитромицин, 2 таблетка амоксициллин және 2 капсула омепразолдан тығыздығы төмен полиэтиленмен ламинацияланған, алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықсыз қаптамаға салынған.
Пішінді 7 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25˚С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханадан босатылу шарттары
Рецепт арқылы