Торговое название
Парацетамол
Международное непатентованное название
Парацетамол
Лекарственная форма
Таблетки 200 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество – парацетамол 200 мг,
вспомогательные вещества: повидон, натрия кроскармеллоза, стеариновая кислота, крахмал картофельный.
Описание
Таблетки белого или белого с кремоватым оттенком цвета, плоскоцилиндрические, с риской и фаской
Фармакотерапевтическая группа
Нервная система. Анальгетики. Другие анальгетики и антипиретики. Анилиды. Парацетамол
Код АТХ N02BE01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Быстро и практически полностью абсорбируется из ЖКТ, ТСmaх достигается через 0,5–1 ч; Сmах – 5–20 мкг/мл. Связь с белками плазмы – 20–30 %. Проникает через ГЭБ. Менее 1 % от принятой кормящей матерью дозы парацетамола проникает в грудное молоко. Терапевтически эффективная концентрация парацетамола в плазме достигается при его назначении в дозе 10–15 мг/кг.
Метаболизируется в печени (90–95 %): 80 % вступает в реакции конъюгации с глюкуроновой кислотой и сульфатами с образованием неактивных метаболитов; 17 % подвергается гидроксилированию с образованием 8 активных метаболитов, которые конъюгируют с глутатионом с образованием уже неактивных метаболитов. При недостатке глутатиона эти метаболиты могут блокировать ферментные системы гепатоцитов и вызвать их некроз. В метаболизме препарата также участвует изофермент CYP2E1. Период полувыведения (Т½) – 1–4 ч. Выводится почками (90–100 % принятой терапевтической дозы в первый день) в виде метаболитов, преимущественно конъюгатов, только 3 % в неизмененном виде. У пожилых больных снижается клиренс препарата и увеличивается период полувыведения.
Фармакодинамика
Парацетамол – анальгетик и антипиретик (обезболивающее и жаропонижающее средство). Блокирует циклооксигеназу в центральной нервной системе, воздействуя на центры боли и терморегуляции. Противовоспалительный эффект практически отсутствует.
Показания к применению
- умеренно выраженный болевой синдром (включая головную боль, мигрень, невралгию, зубную боль, боль в горле, боль при остеоартрозе)
- лихорадочный синдром при острых инфекционных, инфекционно-воспалительных заболеваниях.
Способ применения и дозы
Препарат предназначен для приема внутрь (перорально).
Взрослые и подростки старше 12 лет: 2 таблетки 200 мг или 1 таблетка 500 мг (400–500 мг) каждые 4–6 ч при необходимости. Интервал между приемами – не менее 4 ч. Максимальная суточная доза парацетамола не должна превышать 4 г.
Детям в возрасте 8–12 лет доза парацетамола рассчитывается в зависимости от возраста и массы тела. Разовая доза составляет 10–15 мг/кг массы тела, максимальная суточная доза 60 мг/кг массы тела. Как правило, применяется в дозе 250–500 мг (½–1 таблетка по 500 мг) 3–4 раза в день по мере необходимости. Не следует принимать препарат чаще, чем каждые 4 часа и более 4 раз в сутки. Не следует продолжать прием более 3 дней без консультации врача. Парацетамол в форме таблеток не рекомендуется для применения у детей в возрасте до 8 лет в связи с затруднениями при проглатывании твердых лекарственных форм.
Побочные действия
- аллергические реакции, кожная сыпь, крапивница, ангионевротический отек, анафилаксия, синдром Стивенса-Джонсона;
- гепатотоксическое действие при длительном использовании;
- тошнота, боль в эпигастрии;
- гемолитическая и апластическая анемия, тромбоцитопения, агранулоцитоз, панцитопения, метгемоглобинемия;
- нефротоксическое действие в виде асептической пиурии, интерстициального нефрита, папиллярного некроза;
- понижение артериального давления, гипогликемия, диспноэ, васкулит.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к парацетамолу или другим компонентам препарата
- дефицит глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
- почечная и печеночная недостаточность
- заболевания крови
- беременность и период лактации
- детский возраст до 8 лет.
Лекарственные взаимодействия
Длительное совместное использование парацетамола и других НПВП повышает риск развития «анальгетической» нефропатии и почечного папиллярного некроза, наступление терминальной стадии почечной недостаточности.
Одновременное длительное назначение парацетамола в высоких дозах и салицилатов повышает риск развития рака почки или мочевого пузыря.
Миелотоксические лекарственные средства усиливают проявления гематотоксичности препарата.
Препарат при приеме в течение длительного времени усиливает эффект непрямых антикоагулянтов (варфарин и другие кумарины), что увеличивает риск кровотечений, разовые дозы не оказывают значительного эффекта.
Индукторы ферментов микросомального окисления в печени (барбитураты, фенитоин, карбамазепин, рифампицин, зидовудин, дифенин, фенитоин, этанол, флумецинол, фенилбутазон и трициклические антидепрессанты) повышают риск гепатотоксического действия при передозировках.
Метоклопрамид и домперидон увеличивают, а колестирамин снижает скорость всасывания парацетамола.
Этанол способствует развитию острого панкреатита.
Препарат может снижать активность урикозурических препаратов.
Особые указания
Если пациент страдает от артрита более чем умеренной степени тяжести или нуждается в регулярном применении противоболевых средств назначение парацетамола должно проводиться только после консультации с врачом.
Препарат не рекомендуется применять более 3 дней без назначения врача. Не превышать рекомендованную дозу. При сохранении болевого синдрома или лихорадки более 3 дней необходимо прекратить лечение и обратиться к лечащему врачу.
Во избежание токсического поражения печени необходимо предупредить пациентов о недопустимости приема алкоголя во время лечения.
Не принимать одновременно с другими парацетамол содержащими средствами.
Следует предупредить пациента об обязательном обращении к врачу в случае превышения рекомендуемых доз, даже если пациент чувствует себя хорошо, так как существует риск отсроченного серьезного поражения печени, а также, в случаях появления признаков аллергической реакции (отек лица, рта, горла, затрудненное дыхание, зуд или сыпь).
Получены сообщения о случаях серьезного нарушения функции печени после приема парацетамола, включая случаи острой печеночной недостаточности, которые потребовали трансплантации печени или завершились летальным исходом.
Следует применять с осторожностью у лиц с дефицитом глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы, при почечной и печеночной недостаточности. Риск передозировки парацетамола выше у пациентов с нецирротической формой алкогольной болезни печени.
Сообщалось о редких случаях анафилаксии и других реакций гиперчувствительности после приема парацетамола.
Применение у детей. Таблетки не предназначены для применения у детей до 8 лет.
Применение у лиц с нарушением функции печени и почек. Специальной коррекции дозы и частоты приема у данной группы лиц не требуется, однако, в связи с высокой вероятностью развития передозировки у данной группы лиц не рекомендуется превышать максимальную дозу парацетамола в 2,5 г в сутки (5 таблеток по 500 мг или 12 таблеток по 200 мг).
Применение у пожилых лиц. Специальной коррекции дозы и частоты приема у данной группы лиц не требуется, однако, в связи с высокой вероятностью развития передозировки у данной группы лиц не рекомендуется превышать максимальную дозу парацетамола в 2,5 гв сутки (5 таблеток по 500 мг или 12 таблеток по 200 мг).
Применение в период беременности или кормления грудью.
Беременность. Назначение препарата возможно лишь в случае, если ожидаемая польза для матери превышает потенциальный риск для плода.
Период кормления грудью. Парацетамол попадает в грудное молоко, но в клинически незначительных количествах. Доступные опубликованные данные не содержат противопоказаний относительно кормления грудью.
Влияние на лабораторные показатели. Во время лечения парацетамолом возможно повышение уровня глюкозы в плазме крови и искажение результатов определения гликемического профиля.
Необходимо указать пациенту о необходимости сообщить врачу о приеме парацетамола при проведении анализов на определение мочевой кислоты и уровня сахара в крови. Дефицит глутатиона вследствие расстройства пищевого поведения, кистозного фиброза, ВИЧ-инфекции, голодания, истощения обуславливает возможность развития тяжелого поражения печени при небольших передозировках парацетамола (5 г и более).
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Прием парацетамола не влияет на способность к управлению автотранспортом или иными механизмами.
Передозировка
Возникает при приеме парацетамола в дозе свыше 10 г/сут (или более 140 мг/кг/сут у детей). У пациентов с алкоголизмом, гепатитом токсическое действие парацетамола может проявиться даже при его применении в дозе 2,5‑4,0 г/сут.
Передозировка парацетамола особенно опасна у пациентов пожилого возраста и у маленьких детей. Передозировка в результате некорректного дозирования или случайного отравления может привести к летальному исходу.
Поражение печени у взрослых возможно при приеме 10 и более граммов парацетамола.
Прием 5 и более граммов парацетамола может привести к поражению печени у пациентов, имеющих следующие факторы риска:
- продолжительное лечение карбамазепином, фенобарбиталом, фенитоином, примидоном, рифампицином, препаратами зверобоя продырявленного или другими препаратами, стимулирующими ферменты печени;
- регулярное употребление алкоголя в избыточных количествах;
- возможно, имеющаяся недостаточность глутатиона (нарушения питания, муковисцидоз, ВИЧ-инфекция, голодание, истощение).
Симптомы.Признаками острого отравления парацетамолом в первые 24 ч являются тошнота, рвота, боли в желудке, потливость, бледность кожных покровов. Поражение печени может стать очевидным через 12–48 ч после передозировки. Могут возникать нарушения метаболизма глюкозы и метаболический ацидоз. При тяжелом отравлении печеночная недостаточность может прогрессировать в энцефалопатию, кровотечение, гипогликемию, отек мозга и летальный исход. Острая почечная недостаточность с острым некрозом канальцев может проявляться сильной поясничной болью, гематурией, протеинурией и развиться даже при отсутствии тяжелого поражения печени. Отмечались также сердечная аритмия и панкреатит.
Лечение: отмена лекарственного средства, промывание желудка с активированным углем и назначение солевых слабительных для предотвращения всасывания лекарственного средства в желудке и кишечнике. Внутривенно начинают введение глюкозы (5–10 % раствор 200–400 мл). Вводят специфический антидот - N-ацетилцистеин (восстанавливает запасы глутатиона и устраняет его дефицит, при этом токсичный метаболит парацетамола нейтрализуется). 20 % раствор N-ацетилцистеина применяют внутривенно и внутрь: первая доза 140 мг/кг (0,7 мл/кг), затем по 70 мг/кг (0,35 мл/кг). Всего вводят 17 доз. Наиболее эффективным является лечение, начатое в первые 10 часов после развития интоксикации. Если с момента интоксикации прошло более 36 часов лечение является неэффективным. При увеличении протромбинового индекса более 1,5 применяют витамин К1 (фитоменадион) 1–10 мг; при увеличении протромбинового индекса более 3,0 необходимо начать внутривенное введение нативной плазмы или концентрата факторов свертывания (1–2 единицы). При лечении интоксикации противопоказано проведение форсированного диуреза, гемодиализа. Недопустимо использовать антигистаминные средства и глюкокортикостероиды.
Форма выпуска и упаковка
10 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной или плёнки из непластифицированного ПВХ для упаковки лекарственных препаратов и гибкой упаковки на основе алюминиевой фольги или фольги алюминиевой печатной лакированной или материала комбинированного на основе фольги.
2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
10 таблеток в контурной безъячейковой упаковке из материала комбинированного на бумажной и картонной основе. Контурные безъячейковые упаковки вместе с соответствующим количеством инструкций по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в групповую упаковку.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 25оС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
Без рецепта
Саудалық атауы
Парацетамол
Халықаралық патенттелмеген атауы
Парацетамол
Дәрілік түрі
Таблеткалар 200 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат- 200 мг парацетамол,
қосымша заттар: повидон, натрий кроскармеллозасы, стеарин қышқылы, картоп крахмалы.
Сипаттамасы
Дөңгелек, жалпақ цилиндр пішінді сызығы мен ойығы бар, ақ немесе крем реңдес ақ түсті таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйке жүйесі. Анальгетиктер. Басқа анальгетиктер және антипиретиктер. Анилидтер. Парацетамол
АТХ коды N02BE01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
АІЖ жылдам және іс жүзінде толық сіңіріледі, ТСmax – 0,5 – 1 сағаттан соң жетеді; Сmax– 5-20 мкг/мл құрайды. Плазма ақуыздарымен байланысуы – 20-30 %. ГЭБ арқылы өтеді. Бала емізетін ана қабылдаған парацетамол дозасының 1 %-дан кемі емшек сүтіне өтеді. Парацетамолдың плазмадағы емдік тұрғыдан тиімді концентрациясына оны 10-15 мг/кг дозада тағайындағанда қол жетеді.
Бауырда метаболизденеді (90-95 %): белсенді емес метаболиттер түзе отырып глюкурон қышқылымен және сульфаттармен конъюгация реакцияларына 80% қосылады; белсенді емес метаболиттер түзген глутатионмен конъюгацияланатын 8 белсенді метаболит түзе отырып 17 % гидроксилденуге ұшырайды. Глутатион жеткіліксіздігінде бұл метаболиттер гепатоциттердің ферментті жүйелерін бөгеуі және олардың некрозын туындатуы мүмкін. Препарат метаболизміне CYP2E1 изоферменті де қатысады. Жартылай шығарылу кезеңі (Т1/2) – 1 – 4 сағат. Бүйрек арқылы (бірінші күні қабылдаған емдік дозаның 90-100 %) метаболиттер, көбінесе конъюгаттар түрінде, тек 3% өзгермеген түрде шығарылады. Егде науқастарда препарат клиренсі төмендейді және оның жартылай шығарылу кезеңі ұзарады.
Фармакодинамикасы
Парацетамол – анальгетик және антипиретик (ауыруды басатын және ыстық түсіретін дәрі). Термореттеу және ауыру орталықтарына әсер ете отырып, көбінесе орталық жүйке жүйесіндегі циклооксигеназаны бөгейді. Қабынуға қарсы әсері жоқ деуге болады.
Қолданылуы
- орташа білінетін ауыру синдромы (бас ауыруы, бас сақинасы, невралгия, тіс ауыруы, тамақ ауыруы, остеоартроз кезінде ауыруы)
- жедел инфекциялық, инфекциялық-қабыну аурулары кезіндегі қызба синдромы
Қолдану тәсілі және дозалары
Препарат ішке (пероральді) қабылдауға арналған.
Ересектер және 12 жастан асқан жасөспірімдер: 200 мг 2 таблетка немесе 500 мг 1 таблетка (400–500 мг) қажет болғанда әрбір 4–6 сағат сайын. Қабылдау арасындағы аралық – кем дегенде 4 сағат. Парацетамолдың ең жоғары тәуліктік дозасы 4 г аспауы тиіс.
8–12 жастан асқан балаларға парацетамолдың дозасы жасы мен дене салмағына байланысты есептеледі. Бір реттік дозасы дене салмағына 10–15 мг/кг, ең жоғары тәуліктік доза дене салмағына 60 мг/кг болады. Әдетте, 250–500 мг дозада (500 мг ½ – 1 таблетка ) қажет болуына қарай күніне 3–4 рет қолданады. Препаратты әрбір 4 сағаттан жиі және тәулігіне 4 реттен астам қабылдамаған жөн. Қабылдауды дәрігердің кеңесінсіз 3 күннен артық жалғастырмау керек. Қатты дәрілік түрлерін жұту кезіндегі қиындықтарға байланысты парацетамолды таблетка түрінде 8 жасқа дейінгі балаларға қолдану ұсынылмайды.
Жағымсыз әсерлері
- аллергиялық реакциялар, терідегі бөртпе, есекжем, ангионевроздық
ісіну, анафилаксия, Стивенс-Джонсон синдромы;
- ұзақ қолданған кездегі гепатоуытты әсері;
- жүрек айну, эпигастрий тұсының ауыруы;
- гемолиздік және апластикалық анемия, тромбоцитопения, агранулоцитоз, панцитопения, метгемоглобинемия;
- асептикалық пиурия түріндегі нефроуытты әсері, интерстициальді нефрит, папиллярлы некроз;
- артериялық қысымның төмендеуі, гипогликемия, диспноэ, васкулит.
Қолдануға болмайтын жағдайлар- парацетамолға немесе препараттың басқа компоненттеріне жоғары сезімталдық
- глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа тапшылығы
- бүйрек және бауыр қызметінің жеткіліксіздігі
- қан аурулары
- жүктілік және лактация кезеңі
- 8 жасқа дейінгі балалар
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Парацетамол және басқа ҚҚСП бірге ұзақ пайдалану «анальгетикалық» нефропатия және бүйрек папиллярлы некрозының дамуы, бүйрек жеткіліксіздігінің терминальді сатысының басталуы қаупін арттырады.
Парацетамолды жоғары дозаларда және салицилаттарды бір мезгілде ұзақ тағайындау бүйрек немесе қуық обырының даму қаупін жоғарылатады.
Миелоуытты дәрілік заттар препараттың гематоуыттылығы байқалуын күшейтеді.
Препарат ұзақ уақыт бойы қабылдағанда тікелей емес антикоагулянттардың (варфарин және басқа кумариндер) әсерін күшейтеді, сонымен қан кету қаупін арттырады, бір реттік дозалар елеулі әсер етпейді.
Бауырдағы микросомальді тотығу ферменттерінің индукторлары (барбитураттар, фенитоин, карбамазепин, рифампицин, зидовудин, дифенин, фенитоин, этанол, флумецинол, фенилбутазон және трициклді антидепрессанттар) артық дозалану кезінде гепатоуытты әсер ету қаупін жоғарылатады.
Парацетамолдың сіңу жылдамдығын метоклопрамид пен домперидон арттырады, ал колестирамин төмендетеді.
Этанолжедел панкреатитдамуына ықпал етеді.
Препарат урикозуриялық препараттар белсенділігін төмендетуі мүмкін.
Айрықша нұсқаулар
Егер пациент ауырлығы орташа дәрежеден жоғарылау артриттен зардап шексе немесе ауыруға қарсы дәрілерді ұдайы қолдануды қажет етсе, парацетамолды тағайындау дәрігермен кеңескеннен кейін ғана жүргізілуі тиіс.
Препаратты дәрігердің тағайындауынсыз 3 күннен артық қолдану ұсынылмайды. Ұсынылған дозадан арттыруға болмайды. Ауыру синдромы немесе қызба 3 күннен аса сақталғанда емдеуді тоқтату және емдеуші дәрігерге жүгіну қажет.
Бауырдың уытты зақымдануын болдырмас үшін емдеу кезінде алкоголь қабылдауға болмайтыны туралы пациенттерге ескерту керек.
Құрамында парацетамол бар басқа дәрілермен бір мезгілде қабылдамау керек.
Ұсынылатын дозаларды арттырған жағдайда, пациент өзін жақсы сезінсе де, сондай-ақ аллергиялық реакциялар белгілері (беттің, ауыздың, тамақтың ісінуі, тыныс алудың қиындауы, қышыну немесе бөртпе) пайда болған жағдайда міндетті түрде дәрігерге қаралуы керектігін пациентке ескерту керек, өйткені бауырдың кешеуілдеген күрделі зақымдану қаупі бар.
Бауыр трансплантациясын қажет еткен немесе өліммен аяқталған жедел бауыр жеткіліксіздігі жағдайларын қоса, парацетамол қабылдағаннан кейін бауыр функциясының күрделі бұзылу жағдайлары туралы хабарламалар алынған.
Глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа тапшылығы бар адамдарға, бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі кезінде сақтықпен қолданған жөн. Бауырдың алкогольден болатын түрі цирроз емес ауруы бар пациенттерде парацетамолдың артық дозалану қаупі жоғары.
Парацетамол қабылдаудан кейін анафилаксия және аса жоғары сезімталдықтың басқа реакцияларының сирек жағдайлары хабарланған.
Балаларда қолдану. Таблеткалар8 жасқа дейінгі балаларда қолдануға арналмаған.
Бауыр және бүйрек функциясы бұзылған адамдарда қолдану.Осы топ адамдарында қабылдау дозасы мен жиілігін арнайы түзету қажет етілмейді, алайда осы топ адамдарында артық дозалану дамуының жоғары ықтималдығына байланысты парацетамолдың ең жоғары дозасын тәулігіне 2,5 г (500 мг 5 таблетка немесе 200 мг 12 таблетка)арттыру ұсынылмайды.
Егде адамдарда қолдану.Осы топ адамдарына доза мен қабылдау жиілігін арнайы түзету қажет етілмейді, алайда осы топ адамдарында артық дозалану дамуының жоғары ықтималдығына байланысты парацетамолдың ең жоғары дозасын тәулігіне 2,5 г (500 мг 5 таблетка немесе 200 мг 12 таблетка) арттыру ұсынылмайды.
Жүктілік немесе бала емізу кезеңінде қолдану.
Жүктілік. Препаратты тағайындау, егер ана үшін күтілетін пайдасы шаранаға төнетін ықтимал қаупінен асып түскен жағдайда ғана мүмкін болады.
Бала емізу кезеңі. Парацетамол клиникалық елеусіз мөлшерде ғана емшек сүтіне бөлінеді. Жарияланған қолжетімді деректерде бала емізуге қатысты қарсы көрсетілімдер жоқ.
Зертханалық көрсеткіштерге әсері. Парацетамолмен емдеу кезінде қан плазмасында глюкоза деңгейінің жоғарылауы және гликемиялық бейін нәтижелерінің бұрмалануы мүмкін.
Несеп қышқылын және қанда қант деңгейін анықтауға талдау жүргізу кезінде парацетамол қабылдағаны туралы дәрігерге айту қажеттігін пациентке тапсыру қажет. Тағамдық бұзылыстар, кистозды фиброз, АИТВ-инфекция, ашығу, әлсіреу салдарынан болатын глутатион тапшылығы парацетамолдың аздап артық дозалануы кезінде (5 г және одан асатын) бауырдың ауыр зақымдануының даму мүмкіндігіне байланысты.
Дәрілік препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.
Парацетамолқабылдау автокөлік немесе өзге механизмдерді басқару қабілетіне әсер етпейді.
Артық дозалануы
Парацетамолды тәулігіне 10 г жоғары дозада (балаларда тәулігіне 140 мг/кг астам) қабылдағанда туындайды. Алкоголизм, гепатитке шалдыққан пациенттерде парацетамолдың уытты әсері оны тәулігіне 2,5 - 4,0 г дозада қолданғанда да байқалады.
Парацетамолдың артық дозалануы, әсіресе егде жастағы пациенттер мен кішкентай балаларда қауіпті. Талапқа сай дозаламау немесе кездейсоқ улану нәитижесіндегі артық дозалану өлімге әкелуі мүмкін.
Парацетамолды 10 грамм және одан асырып қабылдағанда ересектерде бауырдың зақымдануы мүмкін.
Парацетамолды 5 грамм және одан асырып қабылдау мынадай қауіп факторлары бар пациенттерде бауырдың зақымдануына әкелуі мүмкін:
- карбамазепинмен, фенобарбиталмен, фенитоинмен, примидонмен, рифампицинмен, шілтер жапырақты шайқурай препараттарымен немесе бауыр ферменттерін стимуляциялайтын басқа препараттармен ұзақ емдеу;
- алкогольді шамадан тыс мөлшерде ұдайы тұтыну;
- глутатион жеткіліксіздігі бар болуы мүмкін (тамақтанудың бұзылуы, муковисцидоз, АИТВ-инфекция, ашығу, әлсіреу).
Симптомдары. Алғашқы 24 сағатта парацетамолмен жедел уланудың белгілері жүрек айнуы, құсу, асқазанның ауыруы, тершеңдік, тері жабындарының бозаруы болып табылады. Бауырдың зақымдануы артық дозаланудан кейін 12–48 сағаттан соң айқын болуы мүмкін. Глюкоза метаболизмінің бұзылуы мен метаболизмдік ацидоз туындауы ықтимал. Бауыр жеткіліксіздігі ауыр уланған кезде энцефалопатия, қан кету, гипогликемия, мидың ісінуі мен өліммен аяқталумен үдеп кетуі мүмкін. Өзекшелер жедел некрозымен бүйректің жедел жеткіліксіздігі белдің қатты ауыруы, гематурия, протеинуриямен байқалуы және бауырдың ауыр зақымдануы болмаған кезде де дамуы ықтимал. Сонымен қатар жүрек аритмиясы және панкреатит байқалған.
Емі: дәрілік затты қабылдауды тоқтату, белсендірілген көмірмен асқазанды шаю және дәрілік заттың асқазанда және ішекте сіңуін болдырмас үшін тұзды іш жүргізетіндер тағайындау. Вена ішіне глюкоза (5–10 % ерітінді 200–400 мл) енгізуді бастайды. Арнайы антидот - N-ацетилцистеин енгізеді (глутатион қорын қалпына келтіреді және оның тапшылығын жояды, бұл ретте парацетамолдың уытты метаболиті бейтараптанады). N-ацетилцистеин 20 % ерітіндісін вена ішіне және ішке қолданады: бірінші дозасы 140 мг/кг (0,7 мл/кг), содан соң 70 мг/кг (0,35 мл/кг). Барлығы 17 доза енгізеді. Анағұрлым тиімдісі уыттану дамуынан кейінгі алғашқы 10 сағат ішінде басталған ем болып табылады. Егер уыттану сәтінен бастап 36 сағаттан артық өтіп кетсе ем тиімсіз деп табылады. Протромбин индексі 1,5 аса ұзарғанда 1–10 мг К1 дәруменін (фитоменадион) қолданады; протромбин индексі 3,0 аса ұзарғанда нативті плазманы немесе ұю факторлары концентратын (1–2 бірлік) вена ішіне енгізуді бастау қажет. Уыттануды емдегенде қарқынды диурез, гемодиализ жүргізуге болмайды. Антигистаминдік дәрілер мен глюкокортикостероидтарды пайдалануға жол берілмейді.
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден немесе дәрілік заттарды қаптауға арналған пластикатталмаған ПВХ үлбірден және алюминий фольга негізіндегі икемді қаптамадан және баспалы лакталған алюминий фольгадан немесе фольга негізіндегі біріктірілген материалдан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
2 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
10 таблеткадан қағаз және картон негізіндегі біріктірілген материалдан жасалған пішінді ұяшықсыз қаптамада. Пішінді ұяшықсыз қаптама медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тіліндегі нұсқаулықтың сәйкес санымен топтық қаптамаға салынады.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтынтемпературада сақтау керек
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецептісіз