Торговое наименование
Омез®
Международное непатентованное название
Омепразол
Лекарственная форма, дозировка
Капсулы кишечнорастворимые 20 мг
Фармакотерапевтическая группа:
Пищеварительный тракт и обмен веществ. Препараты для лечения заболеваний связанных с нарушением кислотности. Противоязвенные препараты и препараты для лечения гастроэгзофагеального рефлюксной болезни. Протонового насоса ингибиторы. Омепразол.
Код ATX А02ВС01
Показания к применению
Взрослые
- лечение язвы двенадцатиперстной кишки
- профилактика рецидивов язв двенадцатиперстной кишки
- лечение язвы желудка
- профилактика рецидивов язвы желудка
- в сочетании с соответствующими антибиотиками, при устране-нии Helicobacter pylori (H. pylori) при язвенной болезни желудка
- лечение вызванных НПВП язв желудка и двенадцатиперстной кишки
- профилактика вызванных НПВП язв желудка и двенадцатиперстной кишки у пациентов в зоне риска
- лечение рефлюкс-эзофагита
- долгосрочное лечение пациентов с вылеченным рефлюкс-эзофагитом
- лечение симптоматического пептического рефлюкс-эзофагита
- лечение синдрома Золлингера-Эллисона
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к любому из компонентов препарата
- лица с наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом фермента Lapp (ЛАПП)-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы
- одновременное применение с нелфинавиром
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Необходимые меры предосторожности при применении
нет необходимых мер предосторожностей при применении
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Возможности взаимодействия омепразола с другими лекарственными препаратами ограничены. Омепразол метаболизируется в печени через систему цитохром P450, поэтому при одновременном применении с препаратами, которые метаболизируются в печени, омепразол может снижать их выведение. Омепразол замедляет экскрецию диазепама, фенитоина и антикоагулянтов (варфарин). При совместном применении с антикоагулянтами необходим контроль анализа крови, протромбинового времени, корректировка дозы омепразола необходима.
Нелфинавир, атазанавир
Плазменные уровни нелфинавира и атазанавира уменьшаются в случае их совместного применения с омепразолом.
Совместное назначение омепразола с нелфинавиром противопоказано. Одновременное применение омепразола (40 мг один раз в сутки) снижает среднюю экспозицию нелфинавира на 40%, и средняя экспозиция фармакологически активного метаболита М8 была снижена на 75-90%. Взаимодействие может также включать ингибирование CYP2C19.
Совместное назначение омепразола с атазанавиром не рекомендуется.
Совместное применение омепразола (40 мг один раз в сутки) и атазанавира 300 мг/ритонавира 100 мг привело к 75% снижению экспозиции атазанавира. Увеличение дозы атазанавира до 400 мг не компенсировало влияние омепразола на экспозицию атазанавира. Совместный прием омепразола (20 мг один раз в сутки) с атазанавиром 400 мг/ритонавиром 100 мг привело к снижению экспозиции атазанавира примерно на 30% по сравнению с атазанавиром 300 мг/ритонавиром 100 мг один раз в сутки.
Дигоксин
Совместное лечение омепразолом (20 мг в сутки) и дигоксином повышало биодоступность дигоксина на 10%. О токсичности дигоксина сообщается редко. Однако следует проявлять осторожность при назначении высоких доз омепразола у пациентов пожилого возраста.
Клопидогрел ранее не было
Совместное лечение омепразолом (80 мг в сутки) и клопидогрелом ( до 300 мг в сутки с последующим 75 мг/сут) снижало биодоступность клопидогрела до 46 %. При совместном лечении, пациенты должны регулировать терапевтическую дозу.
Другие активные вещества
Абсорбция позаконазола, эрлотиниба, кетоконазола и итраконазола значительно уменьшается и, таким образом, клиническая эффективность может нарушаться. Для позаконазола и эрлотиниба следует избегать одновременного применения.
Активные вещества, метаболизируемые CYP2C19
Омепразол является умеренным ингибитором CYP2C19, основного энзима, метаболизирующего омепразол. Таким образом, метаболизм сопутствующих активных веществ, также метаболизируемых CYP2C19, может быть понижен, и системная экспозиция этих веществ может увеличиться. Примерами таких препаратов являются R-варфарин и другие антагонисты витамина К, цилостазол, диазепам и фенитоин.
Цилостазол
Омепразол, принимаемый в дозах 40 мг увеличивал Cmaxи AUC для цилостазола на 18% и 26% соответственно, а один из его активных метаболитов на 29% и 69% соответственно.
Фенитоин
В течение первых двух недель после начала лечения омепразолом рекомендуется мониторинг концентрации фенитоина плазмы и, если осуществлялась коррекция дозы фенитоина, после окончания лечения омепразолом должны осуществляться мониторинг и дальнейшая коррекция дозы.
Саквинавир
Совместное применение омепразола и саквинавира/ритонавира привело к увеличению уровня в плазме примерно до 70% для саквинавира, связанного с хорошей переносимостью у пациентов с ВИЧ-инфекцией.
Такролимус
При совместном применении омепразола наблюдалось увеличение сывороточных уровней такролимуса. Должен быть выполнен усиленный мониторинг концентраций такролимуса, а также функции почек (клиренс креатинина), при необходимости дозировки такролимуса корректируются.
Действие других активных веществ на фармакокинетику омепразола
Ингибиторы CYP2C19 и/или СУР3А4
Поскольку омепразол метаболизируется CYP2C19 и CYP3A4, активные вещества, известные как ингибиторы CYP2C19 или СУР3А4 (такие как кларитромицин и вориконазол), могут привести к увеличению сывороточных уровней омепразола за счет уменьшения скорости его метаболизма. Совместное применение вориконазола привело к более чем удвоению экспозиции омепразола. В случае, если высокие дозы омепразола хорошо переносятся, коррекция дозы омепразола обычно не требуется. Однако коррекцию дозы следует рассматривать у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью и при длительном лечении.
Индукторы изоферментов CYP2C19 и/или СУР3А4
Активные вещества, известные как индукторы CYP2C19 или CYP3A4, или обоих (такие как рифампицин и зверобой), могут привести к снижению уровня омепразола в сыворотке крови за счет увеличения скорости метаболизма.
Специальные предупреждения
При наличии предупредительных симптомов (значительная непреднамеренная потеря массы тела, повторяющаяся рвота, дисфагия, кровавая рвота или дегтеобразный стул), а также в случаях, когда есть подозрение на язвенную болезнь желудка или диагноз подтвержден, следует исключить злокачественность, так как лечение может скрыть симптомы заболевания.
Сопутствующий прием атазанавира с ингибиторами протонного насоса не рекомендуется. Если установлено, что нельзя избежать применения комбинации атазанавира и ингибитора протонного насоса, рекомендуется пристальный клинический мониторинг (например, вирусной нагрузки), в комбинации с дозой атазанавира до 400 мг с 100 мг ритонавира; доза омепразола не должна превышать 20 мг.
Омепразол, как и все кислото-блокирующие препараты, может снижать всасывание витамина B12 (цианобаламина) по причине гипо- или ахлоридии. Это следует учитывать при лечении пациентов с низкими запасами в организме или факторами риска по снижению всасывания витамина B12 при долгосрочном лечении.
Омепразол представляет собой ингибитор CYP2C19. При начале или окончании лечения с применением омепразола, имеется потенциал взаимодействия с препаратами, которые метаболизируются посредством CYP2C19. Взаимодействие наблюдается между клопидрогелом и омепразолом. В качестве меры предосторожности сопутствующее использование омепразола и клопидрогела не рекомендуется.
Острые случаи недостаточности магния наблюдалась у пациентов, получавших лечение с использованием ингибиторов протонного насоса (proton pump inhibitors, PPIs), таких как омепразол, в течение как минимум трех месяцев, в основном – в течение года. Серьезные проявления недостатка магния представляют собой утомляемость, тетанию, бредовые состояния, конвульсии, головокружения и вентрикулярная аритмия, которые могут начаться внезапно и их можно просмотреть. У большинства таких пациентов состояние недостаточности магния улучшалось после магний-заместительной терапии и прекращения использования PPI.
У пациентов, для которых предполагается длительное лечение, или которые принимают ИПП с дигоксином или препаратами, которые могут привести к недостаточности магния (например, диуретики), профессионалы в области здравоохранения должны применять измерение уровня магния перед началом с применением ИПП и периодически во время лечения. Ингибиторы протонного насоса, особенно при использовании в больших дозах и с большой длительностью (более года), могут слегка увеличить риск перелома бедра, запястья или позвоночника, в основном у пациентов пожилого возраста, или в присутствии других идентифицированных факторов риска. Ингибиторы протонного насоса могут повышать общий риск перелома на 10-40%. Определенная часть данного повышения может быть связана с другими факторами риска. Пациенты, находящиеся в зоне риска остеопороза, должны получать соответствующее лечение согласно текущим клиническим руководствам, а также должны принимать достаточное количество витамина D и кальция.
Подострая кожная красная волчанка (Subacute cutaneous lupus erythematosus, SCLE). Ингибиторы протонного насоса связаны с очень редкими случаями SCLE. Если поражения имеют место, особенно в областях кожи, подверженных воздействию солнечного света, и/или если они сопровождаются артралгией, пациенту следует немедленно обратиться за медицинской помощью, а лечащие врачи должны рассматривать прекращение приема омепразола. SCLE после полученного лечения с применением ингибиторов протонного насоса может повысить риск SCLE после применения других ингибиторов протонного насоса.
Взаимодействие с лабораторными испытаниями
Повышенный уровень хромогранина A (CgA) может взаимодействовать с исследованиями нейроэндокринных опухолей. Для того, чтобы избежать данного взаимодействия, лечение с применением омепразола следует остановить как минимум за 5 дней перед началом измерения уровней CgA. Если уровни CgA и гастрина не вернулись в указанной диапазон после первого измерения, их следует повторить через 14 дней после окончания приема ингибиторов протонного насоса.
У некоторых детей с хроническими заболеваниями может потребоваться долгосрочное лечение несмотря на то, что оно не рекомендуется.
Лечение с применением ингибиторов протонного насоса может привести к небольшому повышению риска желудочно-кишечных инфекций, таких как Salmonella и Campylobacter и, у госпитализированный пациентов, также Clostridium difficile.
Как во всех случаях долгосрочного лечения, особенно при превышении периода лечения в 1 год, пациенты должны находиться под регулярным надзором.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Взрослые
Рекомендуемая доза препарата Омез® для лечения язвенной болезни двенадцатиперстной кишки – 20 мг (по 1 капсуле) два раза в день в течение 4 недель. Лечение можно продлить еще на 4 недели. Для пациентов со слабочувствительной язвой двенадцатиперстной кишки рекомендуется применение Омез® 40 мг один раз в сутки, курс лечения в течение 4 недель.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для лечения язвенной болезни желудка – по 20 мг два раз в день (40 мг/сут) в течение 4-8 недель.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для короткого курса лечения гастроэзофагеальной рефлюксной болезни (ГЭРБ), неэрозивного эзофагита – 20 мг (по 1 капсуле) ежедневно один раз в сутки в течение 4 недель.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для профилактики рецидивов язвы желудка – 20 мг один раз в сутки в течение 4 недель. При необходимости доза препарата Омез® может быть увеличена до 40 мг один раз в сутки, в течение 4 недель.
Для больных с эрозивным эзофагитом и с осложненными формами ГЭРБ Омез® назначается в дозе 20 мг (по 1 капсуле) в течение 4 – 8 недель.
В случае недостаточной результативности вышеуказанной терапии у пациентов с I – II стадиями ГЭРБ рекомендуется принимать по 20 мг два раза в сутки, в течение 4 - 8 недель, при III - IV стадиями ГЭРБ рекомендуется принимать по 40 мг один раз в сутки, в течение 4 - 8 недель.
При более длительном лечении назначается доза 20 мг при приеме один раз в сутки, утром.
Рекомендуемая начальная доза препарата Омез® для больных, страдающих синдромом Золлингера-Эллисона – 60 мг. При необходимости дозу увеличивают до 120 мг в сутки, разделяя на 2 приема.
Нelicobaсter pylori – ассоциированные заболевания желудка в составе комплексной терапии: рекомендуемая доза 20 мг 2 раза в сутки (строго через 12 часов, утром и вечером) в комбинации с антимикробной терапией в течение 7 - 14 дней.
- Омез® 20 мг + кларитромицин 500 мг + амоксициллин 1000 мг, два раза в сутки в течение одной недели, или
- Омез® 20 мг + кларитромицин 250 мг (или 500 мг) + метронидазол 400 мг (или 500 мг или тинидазол 500 мг), каждый препарат два раза в сутки в течение одной недели, или
- Омез® 40 мг один раз в сутки с амоксициллином 500 мг и метронидазолом 400 мг (или 500 мг или тинидазолом 500 мг), оба три раза в день в течение одной недели.
Эрозивно-язвенные поражения желудочно-кишечного тракта, связанные с приемом нестероидных противовоспалительных средств - рекомендуемая доза - 20 мг два раза (40 мг) в сутки в течение 4-8 недель. С целью предотвращения появления новых язв при применении нестероидных противовоспалительных средств рекомендуется долговременное применение препарата по 20 мг один раз в сутки, утром.
Эрозивно-язвенные поражения желудочно-кишечного тракта, связанные с приемом нестероидных противовоспалительных средств - рекомендуемая доза - 20 мг два раза в сутки, в течение 4 - 8 недель.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для профилактики связанные с приемом нестероидных противовоспалительных средств - ассоциированной язвы желудка и двенадцатиперстной кишки у пациентов группы риска (возраст> 60, язва желудка и двенадцатиперстной кишки в анамнезе, ранее перенесших желудочно-кишечное кровотечение), рекомендуемая доза - 20 мг один раз в сутки.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для лечение рефлюксного эзофагита - 20 мг составляет один раз в сутки, в течение 4 недель. Для пациентов с тяжелым эзофагитом рекомендуемая доза Омеза 40 мг один раз в сутки, в течение 8 недель.
Рекомендуемая доза препарата Омез® для лечения симптоматического гастроэзофагеального рефлюкса - 20 мг один раз в сутки, в течение 4 недель.
Рекомендуемая начальная доза препарата Омез® для больных, страдающих синдромом Золлингера-Эллисона - 60 мг один раз в сутки. При необходимости дозу увеличивают до 120 мг в сутки, разделяя на 2 приема, если доза препарата превышает 80 мг в сутки, она должна быть разделена и принята два раза в сутки.
Препарат рекомендуется применять перед едой, не повреждая капсулу, запивать небольшим количеством жидкости.
Специальная группа населения
Почечная недостаточность
У пациентов с почечной недостаточностью коррекция дозы не требуется Печёночная недостаточность
У пациентов с печёночной недостаточностью суточная доза 10-20 мг может быть достаточной
Пациенты пожилого возраста (> 65 лет)
Для пациентов пожилого возраста коррекция дозы не требуется.
Метод и путь введения
Рекомендуется принимать капсулы Омез® утром, проглатывать их целиком, запивая половиной стакана воды.
Для пациентов, имеющих затруднения с глотанием, которые могут пить или проглатывать полужидкую пищу
Пациенты могут растворить ее в ложке негазированной воды и, если пожелают, смешать ее с некоторыми фруктовыми соками или яблочным пюре. Пациенты должны быть уведомлены о том, что дисперсия должна быть принята немедленно (или в течение 30 минут), ее следует перемешать только непосредственно перед употреблением и запить половиной стакана воды. НЕ ИСПОЛЬЗОВАТЬ молоко или газированную воду. Кишечнорастворимые пеллеты не следует разжевывать.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: тошнота, рвота, головокружение, боль в брюшной полости и головная боль. Также, в некоторых случаях наблюдалась апатия, депрессия и замешательство (данные симптомы краткосрочные и не приводят ни к каким серьезным исходам. Скорость выведения была неизменной (первая кинетика) при увеличении дозы.)
Лечение: промывание желудка, прием активированного угля, симптоматическая терапия.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)
Нежелательные реакции перечислены в порядке убывания абсолютной частоты. Частоты заданы как «очень часто» (1/10); «часто» (от 1/100 до < 1/10); «нечасто» (от 1/1000 до < 1/100); «редко» (от 1/10 000 до < 1/1000); «очень редко» (< 1/10 000), «неизвестно» (невозможно оценить на основании имеющихся данных).
Частота |
Побочная реакция |
Нарушение со стороны кровеносной и
лимфатической системы |
|
Редко |
- лейкопения - тромбоцитопения |
Очень
редко |
- агранулоцитоз - панцитопения |
Нарушение со стороны иммунной
системы |
|
Редко |
- реакции повышенной чувствительности (лихорадка,
ангионевротический отек и анафилактическая реакция/анафилактический шок) |
Нарушение со стороны метаболизма и
питания |
|
Редко |
- гипонатремия |
Неизвестно |
- гипомагнемия; острая гипомагнемия, гипокальцемия - гипомагнемия может также быть связана с
гипокалемией. |
Психические расстройства |
|
Нечасто |
- бессонница |
Редко |
- воздбуждение, замешательство, депрессия |
Очень
редко |
- агрессия, галлюцинации |
Нарушение со стороны нервной
системы |
|
Часто |
- головная боль |
Нечасто |
- головокружение, парестезия, сонливость |
Редко |
- вкусовые расстройства |
Нарушение со стороны органов
зрения |
|
Редко |
- размытое зрение |
Нарушение со стороны органа слуха и вестибулярного аппарата |
|
Нечасто |
- вертиго |
Нарушения со стороны дыхательной
системы, органов грудной клетки и средостения |
|
Редко |
- бронхоспазм |
Желудочно - кишечные расстройства |
|
Часто |
- боль в брюшной полости, запор, диарея, метеоризм,
тошно-та/рвота, полипы фундальных желез (доброкачественные) |
Редко |
- сухость во рту, стоматит, желудочно-кишечный
кандидоз |
Неизвестно |
- микроскопический колит |
Нарушения гепатобилиарной системы |
|
Нечасто |
- повышение уровня печеночных энзимов |
Редко |
- гепатит с/без
желтухи |
Очень
редко |
- нарушение функции печени, энцефалопатия у пациентов
с имеющимся заболеванием печени |
Нарушения со стороны кожи и подкожных тканей |
|
Нечасто |
- дерматит, зуд, сыпь, крапивница |
Редко |
- алопеция, фоточувствительность |
Очень
редко |
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона,
токсический эпидермальный некроз |
Неизвестно |
- подострая кожная красная волчанка |
Нарушения со
стороны костно-мышечной системы и соединительной ткани |
|
Нечасто |
- остеопороз |
Редко |
- артралгия, миалгия |
Очень
редко |
- мышечная слабость |
Нарушения работы почек и мочевыводящих путей |
|
Редко |
- интерстициальный нефрит |
Расстройства
репродуктивной системы и кормления грудью |
|
Очень
редко |
- гинекомастия |
Общие расстройства |
|
Нечасто |
- недомогание, периферический отек |
Редко |
- повышенное потоотделение |
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна капсула содержит
активное вещество:омепразол 20 мг,
вспомогательные вещества: маннитол, лактоза, натрия лаурилсульфат, динатрия гидрофосфат безводный, сахароза, сахароза (25/20), гипромеллоза (6cps)
основная оболочка: гипромеллоза (6 cps)
кишечнорастворимая оболочка: кислоты метакриловой кополимер (тип С) (эудрагит L 100-55), натрия гидроксид, макрогол 6000, тальк очищенный, титана диоксид Е171
состав капсулы:
корпус: желатин, метилпарабен, пропилпарабен, натрия лаурилсульфат, кармуазин Е122,
крышечка: желатин, метилпарабен, пропилпарабен, натрия лаурилсульфат, кармоизин Е122
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Твердые желатиновые капсулы №2 с бесцветным прозрачным корпусом и прозрачной розовой крышечкой, с надписью «OMEZ» на корпусе и крышечке с двойной блокирующей системой. Диаметр капсул 6.00 + 0.30 мм, длина – 17.80 + 0.50 мм.
Содержимое капсул – сферические пеллеты белого или почти белого цвета
Форма выпуска и упаковка
По 10 капсул в контурную безъячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 3 контурных безъячейковых упаковок вместе с инструкцией по применению на казахском и русском языках вкладывают в пачку из картона или по 10 капсул в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 3 или 6 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по применению на казахском и русском языках вкладывают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом защищенном от света месте при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Омез®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Омепразол
Дәрілік түрі, дозасы
Ішекте еритін капсулалар, 20 мг
Фармакотерапиялық тобы
Ас қорыту жолы және зат алмасу. Қышқылдығы бұзылуымен байланысты ауруларды емдеуге арналған препараттар. Ойық жараға қарсы препараттар және гастроэзофагальді рефлюксті емдеуге арналған препараттар. Протонды сорғы тежегіштері.Омепразол.
ATX коды А02ВС01
Қолданылуы
Ересектер
- он екі елі ішектің ойықжарасын емдеу
- он екі елі ішектің ойықжарасының қайталануының профилактикасы
- асқазан ойықжарасын емдеу
- асқазан ойықжарасының қайталануына профилактика
- тиісті антибиотиктермен біріктіргенде, асқазанның ойықжара ауруы кезінде Helicobacter pylori (H. pylori) жою үшін
- ҚҚСП туындатқан асқазан мен он екі елі ішектің ойықжарасын емдеу
- ҚҚСП туындатқан қауіп аймағындағы пациенттерде асқазан мен он екі елі ішектің ойықжарасының профилактикасы
- рефлюкс-эзофагитті емдеу
- рефлюкс-эзофагиттен емделген пациенттердің ұзақ мерзімді емдеу
- симптоматикалық пептидтік рефлюкс-эзофагитті емдеу - Золлингер-Эллисон синдромын емдеу
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препарат компоненттерінің кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Lapp (ЛАПП)-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдар
- нелфинавирмен бір мезгілде қолдану
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары жоқ
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Омепразолдың басқа да дәрілік препараттармен өзара әрекеттесу мүмкіндігі шектеулі. Омепразол P450 цитохромы жүйесі арқылы бауырда метаболизденеді, сондықтан бауырда, сондай-ақ осы жүйенің қатысуымен метаболизденетін препараттармен бір мезгілде қолданған кезде омепразол олардың шығарылуын төмендетуі мүмкін. Омепразол диазепам, фенитоин және антикоагулянттардың (варфарин) экскрециясын баяулатады. Антикоагулянттармен қатар қолданған кезде қанның талдауына, протромбиндік уақытты бақылау, омепразолдың дозасын түзету қажет.
Нелфинавир, атазанавир
Нелфинавир мен атазанавирдің плазмадағы деңгейлері оларды омепразолмен бірге қолданған жағдайда азаяды.
Омепразолды нелфинавирмен бірге тағайындауға болмайды. Омепразолды бір мезгілде қолдану (тәулігіне бір рет 40 мг) нелфинавирдің орташа экспозициясын 40%-ға төмендетеді, және фармакологиялық белсенді метаболиті М8 орташа экспозициясы 75-90%-ға төмендеген. Өзара әрекеттесуіне CYP2C19 тежеуін де кірістіруге болады.
Омепразолды атазанавирмен бірге тағайындау ұсынылмайды.
Омепразол (тәулігіне бір рет 40 мг) мен 300 мг атазанавирді / 100 мг ритонавирді бірге қолдану атазанавир экспозициясының 75% төмендеуіне алып келді. Атазанавирдің дозасын 400 мг дейін арттыру омепразолдың атазанавир экспозициясына әсерінің орнын толтырған жоқ. Омепразолды (тәулігіне бір рет 20 мг) 400 мг атазанавирмен / 100 мг ритонавирмен бірге қабылдау тәулігіне бір реттік 300 мг атазанавирмен / 100 мг ритонавирмен салыстырғанда, атазанавир экспозициясының шамамен 30%-ға төмендеуіне алып келді.
Дигоксин
Омепразолмен (тәулігіне 20 мг) және дигоксинмен бірге емдеу дигоксиннің биожетімділігін 10%-ға арттырды. Дигоксиннің уыттылығы туралы сирек хабарланады. Алайда егде жастағы пациенттерде омепразолдың жоғары дозаларын тағайындаған кезде сақтық таныту керек.
Клопидогрел бұрын болмаған
Омепразолды (тәулігіне 80 мг) және клопидогрельді бірге қосып емдегенде (тәулігіне 300 мг дейін, артынша тәулігіне 75 мг) клопидогрельдің биожетімділігін 46 % дейін төмендеді. Біріктіріп емдегенде пациенттер емдік дозаны реттеулері тиіс.
Басқа белсенді заттар
Позаконазолдың, эрлотинибтің, кетоконазол мен итраконазолдың сіңірілуі айтарлықтай азаяды және сол арқылы, клиникалық тиімділігі бұзылуы мүмкін. Позаконазол мен эрлотиниб үшін бір мезгілде қолданылуын болдырмау керек.
CYP2C19 метаболизденетін белсенді заттар
Омепразол, омепразолды метаболиздейтін негізгі энзим CYP2C19 орташа тежегіші болып табылады. Осылайша, қатарлас белсенді заттардың, сондай-ақ CYP2C19 арқылы метаболизденетін заттардың метаболизмі төмендеуі мүмкін және ол заттардың жүйелі экспозициясы артуы мүмкін. Мұндай препараттарға R-варфарин және К дәруменінің басқа антагонистері, цилостазол, диазепам және фенитоин мысал бола алады.
Цилостазол
40 мг дозаларда қабылданған омепразол, цилостазол үшін Cmax пен AUC сәйкесінше 18% және 26%-ға, ал оның белсенді метаболиттерінің бірі үшін сәйкесінше 29% және 69%-ға арттырды.
Фенитоин
Омепразолмен емдеуді бастағаннан кейінгі алғашқы екі апта ішінде плазмадағы фенитоин концентрациясына мониторинг жүргізу ұсынылады, егер фенитоиннің дозасына түзету жүргізілсе, омепразолмен емдеу аяқталғаннан кейін мониторинг және ары қарай дозасын түзету жүргізілуі тиіс.
Саквинавир
Омепразол мен саквинавирді/ритонавирді бірге қолдану АИТВ-инфекциясы бар пациенттердің жақсы көтерімділігіне байланысты, саквинавир үшін плазмадағы деңгейінің шамамен 70%-ға дейін артуына алып келді.
Такролимус
Омепразолды бірге қолданған кезде такролимустың сарысудағы деңгейлерінің артқаны байқалды. Такролимус концентрацияларына, сондай-ақ бүйрек функциясына (креатинин клиренсі) күшейтілген мониторинг жүргізілуі тиіс, қажет болса такролимустың дозасы түзетіледі.
Басқа белсенді заттардың омепразол фармакокинетикасына әсері
CYP2C19 және/немесе СУР3А4 тежегіштері
Омепразол CYP2C19 және CYP3A4 арқылы метаболизденетіндіктен, CYP2C19 немесе СУР3А4 тежегіштері (кларитромицин және вориконазол сияқты) ретінде белгілі белсенді заттар, оның метаболизмінің жылдамдығын азайтудың есебінен омепразолдың сарысудағы деңгейлерінің артуына алып келуі мүмкін. Вориконазолды бірге қолдану омепразол экспозициясының екі еселенуіне алып келді. Егер омепразолдың жоғары дозалары жақсы көтерімді болған жағдайда, омепразолдың дозасын түзету әдетте қажет емес. Алайда дозасын түзетуді бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде және ұзақ уақыт емдегенде қарастыру керек.
CYP2C19 және/немесе СУР3А4 изоферменттерінің индукторлары
CYP2C19 немесе CYP3A4немесе екеуінің де индукторлары ретінде белгілі белсенді заттар (рифампицинжәне шайқурай сияқты), метаболизмінің жылдамдығын арттырудың есебінен, омепразолдың қан сарысудағы деңгейінің төмендеуіне алып келуі мүмкін.
Арнайы ескертулер
Ескерту симптомдары (дене салмағының өздігінен едәуір жоғалуы, қайталанатын құсу, дисфагия, қан құсу немесе қарамай тәрізді нәжіс) болғанда, сондай-ақ асқазанның ойықжара ауруына күмән болғанда немесе диагноз расталған жағдайда, қатерлілігін анықтау керек, себебі ем ауру симптомдарын жасыруы мүмкін.
Атазанавирді протонды сорғы тежегіштерімен қатар қабылдау ұсынылмайды. Егер атазанавир мен протонды сорғы тежегіштерін біріктіруден басқа амал болмайтыны анықталса, атазанавирдің 400 мг дейінгі дозасының 100 мг ритонавирмен біріктілімімен, мұқият клиникалық мониторинг (мысалы, вирустық жүктеме) ұсынылады; омепразол дозасы 20 мг аспауы тиіс.
Омепразол, барлық қышқыл бөгейтін препараттар сияқты, гипо- немесе ахлоридия себебінен B12 (цианобаламин) дәруменінің сіңірілуін төмендетуі мүмкін. Мұны организмде қорлары төмен немесе ұзақ емдегенде B12 дәруменінің сіңірілуі төмендеуі бойынша қауіп факторлары бар пациенттерді емдегенде ескеру керек.
Омепразол CYP2C19 тежегіші болып табылады. Омепразол қолданумен емнің басында немесе аяқталғанда, CYP2C19 арқылы метаболизденетін препараттармен өзара әрекеттесу потенциалы бар. Өзара әрекеттесу клопидрогел мен омепразол арасында байқалды. Сақтық шарасы ретінде омепразол мен клопидрогелді қатар пайдалану ұсынылмайды.
Магний жеткіліксіздігінің жедел жағдайлары кемінде үш ай бойы, негізінен бір жыл бойы, омепразол сияқты протонды сорғы тежегіштерін (proton pump inhibitors, PPIs) пайдалану арқылы ем алған пациенттерде байқалды. Магний жеткіліксіздігінің күрделі көріністері қажу, тетания, сандырақтау жағдайлары, конвульсия, бас айналуы және вентрикулярлық аритмия болып табылады, олар кенеттен басталуы мүмкін және оларды көруге болады. Мұндай пациенттердің көбінде магний жеткіліксіздігінің жағдайы магний-орын басушы емнен кейін және PPI пайдалануды тоқтатқанда жақсарды.
Ұзақ емдеу болжанатын немесе дигоксинмен немесе магний жеткіліксіздігіне әкелуі мүмкін препараттармен (мысалы, диуретиктер) ПСТ қабылдайтын пациенттерде денсаулық сақтау саласындағы профессионалдар ПСТ қолдануды бастар алдында және мезгіл-мезгіл емдеу кезінде магний деңгейін өлшеп тұрулары тиіс. Протонды сорғы тежегіштері, әсіресе үлкен дозаларда және үлкен ұзақтықпен (бір жылдан астам) пайдаланғанда, әсіресе егде жастағы пациенттерде немесе басқа да идентификацияланған қауіп факторлары болғанда жамбастың, білектің немесе омыртқаның сыну қаупі аздап ұлғаюы мүмкін. Протонды сорғы тежегіштерін жалпы сыну қаупін 10-40%-ға жоғарылатуы мүмкін. Осы жоғарылаудың белгілі бір бөлігі басқа қауіп факторларымен байланысты болуы мүмкін. Остеопороз қаупінің аймағындағы пациенттер тиісті ем алулары тиіс ағымдағы клиниклық нұсқаулықтарға сәйкес, сондай-ақ D дәрумені мен кальцийдің жеткілікті мөлшерін қабылдаулары тиіс.
Жеделге жуық терінің қызыл жегісі (Subacute cutaneous lupus erythematosus, SCLE). Протонды сорғы тежегіштері өте сирек SCLE оқиғаларымен байланысты. Егер, әсіресе күн сәулесінің әсеріне ұшыраған тері аумақтарында зақымданулар орын алса, және/немесе егер олар артралгиямен қатар жүрсе, пациентке дереу медициналық көмекке жүгінулері керек, ал емдеуші дәрігерлер омепразол қабылдауды тоқтатуды қарастырулары тиіс. SCLE протонды сорғы тежегіштерін қолданумен ем алғаннан кейін басқа протонды сорғы тежегіштерін қолданған соң SCLE қаупін арттыруы мүмкін.
Зертханалық сынақтармен өзара әрекеттесуі
A (CgA) хромограниннің жоғары деңгейі нейроэндокриндік ісіктердің зерттеулерімен өзара әрекеттесуі мүмкін. Осы өзара әрекеттесуге жол бермеу үшін омепразол қолданылатын емді CgA деңгейлерін өлшеуді бастар алдында кемінде 5 күн бұрын тоқтату керек. Егер CgA және гастрин деңгейлері алғашқы өлшеуден кейін аталған диапазонға оралмаса, оларды протонды сорғы тежегіштерін қабылдау аяқталғаннан кейін 14 күннен соң қайталау керек.
Созылмалы аурулары бар кейбір балаларда ұсынылмайтынына қарамастан, ұзақ мерзімді ем қажет болуы мүмкін.
Протонды сорғы тежегіштерін қолданумен емдеу Salmonella және Campylobacterсияқты асқазан-ішек инфекциялары қаупінің аздап жоғарылауына және ауруханадағы пациенттерде, Clostridium difficile әкелуі мүмкін.
Ұзақ мерзімді емдеудің барлық жағдайларындағыдай, әсіресе емдеу кезеңі 1 жылдан асып кетсе, пациенттер тұрақты қадағалауда болулары тиіс.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Ересектерге
Омез® препаратының он екі елі ішектің ойық жара ауруын емдеу үшін ұсынылатын дозасы – 4 апта бойы күніне екі рет 20 мг (1 капсуладан). Емдеуді тағы 4 аптаға ұзартуға болады. Он екі елі ішектің сезімталдығы әлсіз ойық жарасы бар пациенттер үшін Омез®препаратын тәулігіне бір рет 40 мг қолдану ұсынылады, емдеу курсы 4 апта.
Омез® препаратының асқазанның ойық жарасын емдеу үшін ұсынылатын дозасы –4-8 апта бойы күніне екі рет 20 мг (тәулігіне 40 мг).
Омез® препаратыныңгастроэзофагеальді рефлюкстік ауруды (ГЭРА), эрозиялы емес эзофагитті емдеудің қысқа курсы үшін ұсынылатын дозасы – 4 апта бойы күн сайын тәулігіне бір рет 20 мг (1 капсуладан).
Омез® препаратының асқазан ойық жарасының қайталануларының профилактикасы үшін ұсынылатын дозасы – 4 апта бойы тәулігіне бір рет 20 мг. Қажет болса Омез®препаратының дозасын 4 апта бойы тәулігіне бір рет 40 мг дейін арттыруға болады.
Эрозиялы эзофагиті және ГЭРА асқынған түрлері бар науқастар үшін Омез® 4-8 апта бойы 20 мг дозада (1 капсуладан) тағайындалады.
Жоғарыда көрсетілген емнің нәтижелілігі жеткіліксіз болған жағдайда, ГЭРА I-II сатылары бар пациенттерде 4-8 апта бойы тәулігіне екі рет 20 мг қабылдау ұсынылады, ГЭРА III-IV сатылары кезінде 4-8 апта бойы тәулігіне бір рет 40 мг қабылдау ұсынылады.
Ұзағырақ емдеген кезде тәулігіне бір рет, таңертең қабылдағанда 20 мг дозасы тағайындалады.
Омез® препаратының Золлингер-Эллисон синдромынан зардап шегетін науқастар үшін ұсынылатын бастапқы дозасы – 60 мг. Қажет болса дозасын 2 қабылдауға бөле отырып, тәулігіне 120 мг дейін арттырады.
АсқазанныңНelicobaсter pylori-мен астастқан ауруында кешенді ем құрамында: ұсынылатын дозасы тәулігіне 2 рет 20 мг (қатаң түрде 12 сағат сайын, таңертең және кеште) 7-14 күн бойы микробқа қарсы емдеумен біріктіріп.
- Омез® 20 мг + кларитромицин 500 мг + амоксициллин 1000 мг, бір апта бойы тәулігіне екі рет, немесе
- Омез® 20 мг + кларитромицин 250 мг (немесе 500 мг) + метронидазол 400 мг (немесе 500 мг немесе тинидазол 500 мг), әр препарат бір апта бойы тәулігіне екі рет, немесе
- Омез® 40 мг тәулігіне бір рет 500 мг амоксициллинмен және 400 мг метронидазолмен бірге (немесе 500 мг немесе тинидазолмен 500 мг), екеуі де бір апта бойы күніне үш рет.
Асқазан-ішек жолының қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді қабылдаумен байланыстыэрозиялы-ойық жаралы зақымданулары - ұсынылатын дозасы - 4-8 апта бойы тәулігіне екі рет 20 мг (40 мг). Жаңа ойық жаралардың пайда болуын болдырмау мақсатында, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді қолданғанда препаратты ұзақ уақыт бойы 20 мг-ден тәулігіне бір рет, таңертеңгілік қолдану ұсынылады.
Асқазан-ішек жолының қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді қабылдаумен байланысты эрозиялы-ойық жаралы зақымданулары - ұсынылатын дозасы – 4 - 8 апта бойы тәулігіне екі рет 20 мг.
Омез® препаратының қауіп тобындағыпациенттерде асқазан мен он екі елі ішектің қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді қабылдаумен байланысты ойық жараларының профилактикасы үшін ұсынылатын дозасы (> 60 жас, анамнездегі асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасы, бұрын асқазан-ішек жолынан қан кетулерді бастан өткергендер), ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір рет 20 мг.
Омез® препаратының рефлюкстік эзофагитті емдеу үшін ұсынылатын дозасы - 4 апта бойы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды. Ауыр эзофагиті бар пациенттер үшін Омездің үсынылатын дозасы 8 апта бойы тәулігіне бір рет 40 мг.
Омез® препаратының симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюксті емдеу үшін ұсынылатын дозасы - 4 апта бойы тәулігіне бір рет 20 мг.
Омез® препаратының Золлингер-Эллисон синдромынан зардап шегіп жүрген науқастар үшін ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір рет 60 мг. Қажет болса, дозасын 2 қабылдауға бөле отырып, тәулігіне 120 мг дейін арттыру ұсынылады, егер препараттың дозасы тәулігіне 80 мг асатын болса, ол екіге бөлінуі және тәулігіне екі рет қабылдануы тиіс.
Препаратты тамақтың алдында қолдану ұсынылады, капсуланы бүлдірмей, аздаған мөлшердегі сұйықтықпен ішу керек.
Тұрғындардың арнайы тобы
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін дозасын түзету қажет емес
Бауыр жеткіліксіздігі
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде тәуліктік 10-20 мг дозасы жеткілікті болуы мүмкін
Егде жастағы пациенттер (> 65 жас)
Егде жастағы пациенттер үшін дозасын түзету қажет емес
Енгізу жолым және тәсілі
Омез® капсулаларын таңертең қабылдау ұсынылады, оларды тұтастай жұтып, жарты стақан сумен ішіп жіберу керек.
Жұтуға қиналатын, жартылай сұйық тамақты іше алатын немесе жұта алатын пациенттер үшін
Пациенттер оны газдалмаған бір қасық суда ерітуіне және егер қаласа, оны кейбір жеміс шырындарымен немесе алма езбесімен араластыруына болады. Пациенттер дисперсияның дереу (немесе 30 минут бойы) қабылдануы тиіс екендігінен, оны тек тікелей қолданар алдында ғана араластыру және жарты стақан сумен ішіп жіберу керектігінен хабардар болуы тиіс. Сүт немесе газдалған суды ПАЙДАЛАНУҒА БОЛМАЙДЫ. Ішекте еритін пеллеттерді шайнауға болмайды.
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажет шаралар
Симптомдары: жүрек айнуы, құсу, бас айналуы, ішперденің ауыруы және бас ауыруы. Сондай-ақ, кейбір жағдайларда апатия, депрессия және абдырау (бұл симптомдар қысқа мерзімді және ешқандай күрделі оқиғаларға әкелмейді. Шығарылу жылдамдығы өзгермей қалады (алғашқы кинетика) дозаны арттырғанда.)
Емі: асқазанды шаю, белсендірілген көмір қабылдау, симптоматикалық ем.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкерге кеңес алу үшін жүгіну бойынша ұсынымдар
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар (қажет болса)
Жағымсыз реакциялар абсолютті жиіліктің төмендеу тәртібімен тізілген. Жиіліктер «өте жиі» (1/10); «жиі» (1/100 < 1/10); «жиі емес» (1/1000 < 1/100); «сирек» (1/10 000 < 1/1000); «өте сирек» (< 1/10 000), «белгісіз» деп берілген (қолда бар деретер негізінде бағалау мүмкін емес).
Жиілігі |
Жағымсыз реакция |
Қан және лимфа
жүйесі тарапынан бұзылу |
|
Сирек |
- лейкопения - тромбоцитопения |
Өте сирек |
- агранулоцитоз - панцитопения |
Иммундық жүйе тарапынан
бұзылу |
|
Сирек |
- жоғары сезімталдық реакциялары (қызба, ангионевроздық
ісіну және анафилаксиялық реакция/анафилаксиялық шок) |
Метаболизм және тамақтану
тарапынан бұзылу |
|
Сирек |
- гипонатремия |
Белгісіз |
- гипомагнемия; жедел гипомагнемия, гипокальцемия - гипомагнемия да гипокалемиямен байланысты болуы мүмкін. |
Психикалық бұзылыстар |
|
Жиі емес |
- ұйқысыздық |
Сирек |
- қозу, абдырау, депрессия |
Өте сирек |
- озбырлық, елестеу |
Жүйке жүйесі
тарапынан бұзылу |
|
Жиі |
- бас ауыруы |
Жиі емес |
- бас айналуы, парестезия, ұйқышылдық |
Сирек |
- дәм сезудің
бұзылуы |
Көру ағзалары
тарапынан бұзылу |
|
Сирек |
- бұлыңғыр
көру |
Есту ағзалары және вестибулярлық аппарат тарапынан бұзылу |
|
Жиі емес |
- вертиго |
Тыныс алу жүйесі,
көкірек қуысы және көкірек ортасы тарапынан
бұзылу |
|
Сирек |
- бронх түйілуі |
Асқазан-ішек
бұзылысы |
|
Жиі |
- ішперде қуысының ауыруы, іш қатуы, диарея, метеоризм,
жүрек айнуы/құсу, фундальді бездердің полиптері (қатерсіз) |
Сирек |
- ауыздың
құрғауы, стоматит, асқазан-ішек кандидозы |
Белгісіз |
- микроскопиялық колит |
Гепатобилиарлық жүйенің
бұзылуы |
|
Жиі емес |
- бауыр энзимдері деңгейінің жоғарылауы |
Сирек |
- гепатит сарғаюымен/онсыз |
Өте сирек |
- бауыр функциясының бұзылуы, бауыр ауруы бар пациенттерде энцефалопатия
|
Тері және тері асты
тіндері тарапынан бұзылу |
|
Жиі емес |
- дерматит, қышыну,
бөртпе, есекжем |
Сирек |
- алопеция, фотосезімталдық |
Өте сирек |
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некроз |
Белгісіз |
- жеделге жуық терінің қызыл жегісі |
Сүйек-бұлшықет және
дәнекер тін тарапынан
бұзылу |
|
Жиі емес |
- остеопороз |
Сирек |
- артралгия, миалгия |
Өте сирек |
- бұлшықет
әлсіздігі |
Бүйрек және несеп шығару жолдары
жұмысының бұзылуы |
|
Сирек |
- интерстициальді нефрит |
Ұрпақ өрбіту
жүйесіндегі және емшек емізудегі бұзылыстар |
|
Өте сирек |
- гинекомастия |
Жалпы бұзылыстар |
|
Жиі емес |
- дімкәстік, шеткері ісіну |
Сирек |
- қатты тершеңдік |
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір капсуланың құрамында
белсенді зат: омепразол 20 мг,
қосымша заттар: маннитол, лактоза, натрий лаурилсульфаты, сусыз динатрий гидрофосфаты, сахароза, сахароза (25/20), гипромеллоза (6cps)
негізгі қабық: гипромеллоза (6cps)
ішекте еритін қабық: метакрилді кополимер қышқылы (С типті) (эудрагит L 100-55), натрий гидроксиді,макрогол 6000, тазартылған тальк, титанның қостотығы Е171
капсуланың құрамы:
корпусы: желатин, метилпарабен, пропилпарабен, натрий лаурилсульфаты, кармуазин Е122,
қақпақшасы: желатин, метилпарабен, пропилпарабен, натрий лаурилсульфаты, кармоизин Е122
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Түссіз мөлдір корпусы мен мөлдір қызғылт қалпақшасы бар, корпусында «OMEZ» жазуы мен қосарлы бөгегіш қақпақшасымен № 2 қатты желатинді капсулалар.
Капсула ішіндегісі – ақ немесе ақ дерлік түсті сфералық пеллеттер.
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 капсуладан алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықсыз қаптамада. 3 пішінді ұяшықсыз қаптамадан қолдану жөніндегі қазақ және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға немесе 10 капсуладан алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.3 немесе 6 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы