Торговое название
Омепразол-Тева
Международное непатентованное название
Омепразол
Лекарственная форма
Капсулы кишечнорастворимые, 10 мг и 20 мг
Состав
Одна капсула содержит
активное вещество -омепразол 10 мг или 20 мг,
вспомогательные вещества: сахар сферический*, повидон (К-30), натрия лаурилсульфат, натрия крахмал гликолят, тринатрий фосфат, гипромеллоза, триэтил цитрат, кополимер метакриловой кислоты - этилакрилата, натрия гидроксид, титана диоксид, тальк
состав капсулы: титана диоксид (Е171), вода очищенная, желатин.
*- сахар сферический содержит не более 92 % сахарозы
- состав черных чернил: шеллак, этанол, пропанол-2, пропиленгликоль, 1-бутанол, аммония гидроксид, калия гидроксид, вода очищенная, железа оксид черный.
Описание
Твердые желатиновые капсулы, размером №3, с непрозрачным белым колпачком и непрозрачным белым корпусом, с маркировкой черными чернилами «O» на крышке и цифрой «10» на корпусе (для дозировки 10 мг).
Твердые желатиновые капсулы, размером №2, с непрозрачным белым колпачком и непрозрачным белым корпусом, с маркировкой черными чернилами «O» на крышке и цифрой «20» на корпусе (для дозировки 20 мг).
Содержимое капсул – бело-бежевые микрогранулы.
Фармакотерапевтическая группа
Препараты для лечения заболеваний, связанных с нарушением кислотности. Противоязвенные средства и препараты, применяемые при гастроэзофагеальном рефлюксе. Ингибиторы протонного насоса. Омепразол.
Код АТХ A02BC01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Абсорбция
Омепразол неустойчив в кислой среде и поэтомупринимается внутрь в виде кишечнорастворимых гранул в капсулах или таблетках. Омепразол быстро абсорбируется, максимальная концентрация в плазме достигается приблизительно через 1-2 часа после приема. Всасывание происходит в тонком кишечнике и обычно заканчивается в течение 3-6 часов. Одновременный прием пищи не влияет на биодоступность. После приема однократной дозы омепразолабиодоступность составляет около 40%, после повторных доз увеличивается до 60%.
Распределение
Объём распределения составляет около 0,3 л/кг массы тела, связывание с белками плазмы омепразола составляет около 97%.
Метаболизм
Омепразол полностью метаболизируется цитохромом Р450 (CYP). Метаболизм препарата зависит от полиморфного специфического изофермента CYP2С19, который отвечает за образование основного метаболита - гидроксиомепразола. Метаболизм оставшейся части зависит от другой специфической изоформы, CYP3A4, который отвечает за образование омепразолсульфона. Из-за того, что омепразол конкурентно ингибирует CYP2C19, существует риск метаболического взаимодействия между омепразолом и другими веществами, метаболизм которых связан с CYP2C19. Однако в связи с низким сродством к CYP3A4, омепразол не ингибирует метаболизм других субстратов CYP3А4. Кроме того, для омепразола характерно отсутствие ингибирующего эффекта относительно основных ферментов CYP.
Около 3% представителей европеоидной расы и 15–20% азиатской популяции испытывают недостаток функционального фермента CYP2C19, которых называют «медленными метаболизаторами». У таких индивидуумов метаболизм омепразола, вероятно, катализируется главным образом, ферментом CYP3А4. После повторного разового приема 20 мг омепразола в сутки, AUC (площадь под кривой «концентрация-время») у «медленных метаболизаторов» выше в 5–10 раз, а средняя Cmax в плазме крови выше в 3–5 раз, чем у субъектов исследования с функциональным ферментом CYP2C19. Эти результаты не влияют на выбор режима дозирования омепразола.
Выведение
Период полувыведения (t1/2) омепразола из плазмы крови после приема однократной дозы и повторных доз обычно составляет меньше 1 часа. Омепразол полностью выводится из плазмы крови в промежутках между приемами препарата, без тенденции к кумуляции, после приема однократной суточной дозы. Почти 80%перорально принятой дозы омепразола выводится в виде метаболитов с мочой, остальная часть - фекалиями, главным образом образующихся в результате желчеотделения.
AUC омепразола увеличивается при повторном введении. Это увеличение является дозозависимым и приводит к нелинейной зависимости AUC от дозы при многоразовом приёме препарата. Такая временная и дозовая зависимость является следствием снижения метаболизма при первом прохождении, а также снижением системного клиренса, вызванного вероятно тем, что омепразол и/или его метаболиты (например, сульфон) ингибируют фермент CYP2C19. Ни один из метаболитов омепразола не влияет на секрецию желудочной кислоты.
Применение у особых групп пациентов
Печёночная недостаточность
У пациентов с дисфункцией печени метаболизм омепразола нарушается, что приводит к увеличению AUC. Омепразолне кумулируется в организме при однократном ежедневном применении.
Нарушение функции почек
У больных со сниженной функцией почек фармакокинетика омепразола, в том числе системная биодоступность искорость выведения, не изменяются.
Пациенты пожилого возраста (75–79 лет)
Скорость метаболизма омепразола уменьшается у людей пожилого возраста
Фармакодинамика
Омепразол-Тева - это специфический ингибитор кислотной помпы париетальных клеток. Он действует быстро и обеспечивает контроль посредством обратимого ингибирования секреции желудочной кислоты один раз в сутки. Омепразол является слабым основанием, концентрируется и превращается в активную форму в очень кислой среде внутриклеточных канальцев париетальных клеток, где ингибирует фермент H+/K+ АТФазу – кислотную помпу. Омепразол-Тева оказывает дозозависимое действие на последний этап синтеза желудочной кислоты, эффективно угнетает как базальную, так и стимулированную секрецию кислоты, независимо от стимулирующего фактора.
Все наблюдаемые фармакодинамические эффекты могут быть объяснены как воздействие омепразола на секрецию кислоты.
Влияние на секрецию желудочной кислоты
Пероральный прием Омепразол-Тева один раз в сутки обеспечивает быстрое и эффективное ингибирование дневной и ночной секреции желудочной кислоты, максимальный эффект достигается в течение 4-х дней лечения. При приеме Омепразол-Тева 20 мг у пациентов с язвой двенадцатиперстной кишки, среднее снижение кислотности желудочного сока составляет не менее 80% в течение 24-х часов, затем сохраняется у пациентов с язвой двенадцатиперстной кишки, при этом среднее снижение пиковой кислотности после стимуляции пентагастрином составляет около 70% через 24 часа после приема препарата.
У пациентов с язвой двенадцатиперстной кишки, пероральный прием Омепразол-Тева 20 мг поддерживает кислотность (рН) желудка ≥ 3, в среднем 17 часов из 24-часового периода.
Снижая секрецию кислоты и кислотность желудка, Омепразол-Тева, в зависимости от дозы, уменьшает/нормализует экспозицию кислоты в пищеводе у пациентов с гастроэзофагеальной рефлюксной болезнью. Ингибирование секреции кислоты зависит от AUC омепразола, а не от действительной концентрации в плазме в данный момент времени.
Тахифилаксия во время лечения омепразолом не наблюдалась.
Влияние на Helicobacter pylori
H. pylori связан с язвенной болезнью, в том числе, с заболеваниями желудка и двенадцатиперстной кишки.
H. pylori - главный фактор развития гастрита, включая атрофический гастрит, который приводит к повышенному риску развития рака желудка.
H. pylori вместе с желудочной кислотой являются основными факторами развития язвенной болезни.
Эрадикция H. pylori с помощью омепразола и противомикробными препаратами способствует эффективному и быстрому излечиванию и длительной ремиссии язвенной болезни.
Другие эффекты, связанные с ингибированием кислоты
У пациентов, принимавших в течение длительного времени препараты, чаще отмечалось образование железистых кист в желудке. Эти явления, обусловленные физиологическими изменениями в результате выраженного ингибирования секреции кислоты, являются доброкачественными и подвержены обратному развитию.
Снижение кислотности желудочного сока за счет любых средств, включая ингибиторы протонной помпы, повышает наличие числа бактерий в желудочно-кишечном тракте. Лечение с помощью кислотоснижающих препаратов может привести к незначительному увеличению риска развития желудочно-кишечных инфекций, вызванных такими бактериями как Salmonella и Campylobacter.
Показания к применению
Взрослые
- лечение язвы двенадцатиперстной кишки
- профилактика рецидивов язвы двенадцатиперстной кишки
- лечение язвы желудка
- профилактика рецидивов язвенной болезни желудка
- эрадикация Helicobacter pylori (H. pylori) в комбинации с соответствующими антибиотиками при язвенной болезни
- лечение эрозивно-язвенных поражений желудка и двенадцатиперстной кишки, обусловленных приемом НПВП
- профилактика язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, обусловленные применением НПВП, у пациентов группы риска
- лечение рефлюкс-эзофагита
- длительная поддерживающая терапия для профилактики рецидивов эрозивного эзофагита
- лечение симптоматической гастроэзофагеальной рефлюксной болезни (ГЭРБ)
- лечение синдрома Золлингера-Эллисона
Дети старше 1 года с массой тела ≥10 кг
- лечение рефлюкс-эзофагита
- симптоматическое лечение изжоги и кислотной регургитации (отрыжка) при ГЭРБ
Дети старше 4 лет
- эрадикация H. Pylori в комбинации с соответствующими антибиотиками при язвенной болезни двенадцатиперстной кишки (в составе комплексной терапии)
Способ применения и дозы
Капсулы Омепразол-Теварекомендуется принимать утром, желательно до еды, проглатывая целиком и запивая половиной стакана воды. Капсулу нельзя жевать или измельчать.
Пациентам с затруднениями при проглатывании и детям, которые могут пить и проглатывать только полутвердую пищу капсулу можно раскрыть и принять ее содержимое с половиной стакана воды или смешать его со слабокислым напитком, например с фруктовым соком, яблочным пюре или негазированной водой. Пациенту необходимо знать, что такую смесь необходимо принять за короткий период (в течение 30 мин). Смесь перед применением необходимо взболтать и запить половиной стакана воды (нельзя использовать молоко или газированную воду). Кроме того, пациенты могут рассасывать капсулу и глотать пеллеты, запивая половиной стакана воды.
Пеллеты с кишечнорастворимой оболочкой нельзя разжевывать!
Взрослым
Лечениеязвенной болезни двенадцатиперстной кишки
Пациентам с активной язвой двенадцатиперстной кишки рекомендуется принимать омепразол в дозе 20 мг один раз в сутки. У большинства пациентов заживление язвы наступает в течение двух недель. В тех случаях, когда в течение двух недель полное заживление язвы не наступает, заживление достигается при последующем двухнедельном приёме препарата. Пациентам с язвой двенадцатиперстной кишки, мало восприимчивой к лечению, обычно назначают омепразол40 мг один раз в сутки; заживление язвы обычно наступает в течение четырех недель.
Профилактика рецидивов язвенной болезни двенадцатиперстной кишки
Для профилактики рецидивов язвенной болезни двенадцатиперстной кишки у пациентов с негативной пробой на Helicobacter pylori или в тех случаях, когда эрадикация H.pylori невозможна, рекомендуемая доза составляет 20 мг омепразола один раз в день. Для некоторых пациентов может быть достаточной суточная доза 10 мг. В случае безуспешной терапии, доза может быть увеличена до 40 мг.
Лечение язвы желудка
Рекомендуемая доза составляет 20 мг омепразола один раз в сутки. У большинства пациентов излечение наступает в течение 4-х недель. В тех случаях, когда после первого курса приема препарата полное заживление не наступает, обычно назначают повторный 4-х недельный курс лечения, в течение которого достигается заживление. Пациентам с язвой желудка, мало восприимчивой к лечению, обычно назначают 40 мг омепразола один раз в сутки; заживление обычно достигается в течение 8 недель.
Профилактика рецидивов язвенной болезни желудка
Для предотвращения рецидивов пациентам с язвой желудка, мало восприимчивой к лечению, рекомендуется 20 мг омепразола один раз в сутки. В случае необходимости, дозу можно увеличить до 40 мг один раз в сутки.
Эрадикация H. pylori при язвенной болезни
При выборе антибиотиков для эрадикации инфекции H. pylori следует рассмотреть переносимостьпрепарата отдельными пациентами, и, следует проводить лечение в соответствии с национальными, региональными и местными руководящими принципами и схемами лечения в отношении бактериальной резистентности:
- омепразол 20 мг + кларитромицин 500 мг + амоксициллин 1000 мг, каждый препарат два раза в сутки в течение одной недели, или
- омепразол 20 мг + кларитромицин 250 мг (либо 500 мг) + метронидазол 400 мг (или 500 мг или тинидазол 500 мг), каждый препарат два раза в сутки в течение одной недели, или
- омепразол 40 мг один раз в сутки с амоксициллином 500 мг и метронидазолом 400 мг (или 500 мг или тинидазолом 500 мг), три раза в сутки в течение одной недели.
Если после прохождения курса лечения проба наHelicobacter pylori остается положительной, курс лечения можно повторить.
Лечение НПВП-ассоциированных язв желудка и двенадцатиперстной кишки
При наличии НПВП ассоциированных язв желудка и двенадцатиперстной кишки рекомендуемая доза препарата 20 мг один раз в сутки. У большинства пациентов излечение наступает в течение 4-х недель. У тех пациентов, у которых не произошло заживление язвы в течение периода исходной терапии, заживление обычно достигается при повторном 4-х недельном приеме препарата.
Профилактика язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, обусловленные применением НПВП, у пациентов с группы риска
Для профилактики НПВП ассоциированных язв желудка и двенадцатиперстной кишки у пациентов из группы риска (возраст >60 лет, язва желудка и двенадцатиперстной кишки в анамнезе, желудочно-кишечное кровотечение в анамнезе) рекомендуемая доза составляет 20 мг омепразола один раз в сутки.
Лечение рефлюкс-эзофагита
Рекомендуемая доза составляет 20 мг омепразолаодин раз в сутки. У большинства пациентов заживление наступает в течение четырех недель. В тех случаях, когда после первого курса приема препарата полного заживления не происходит, обычно назначают повторный четырехнедельный курс лечения, в течение которого достигается излечение.
Пациентам с тяжелой формой рефлюкс-эзофагита рекомендуется 40 мг омепразола один раз в сутки; излечение обычно наступает в течение восьми недель.
Длительная поддерживающая терапия для профилактики рецидивов эрозивного эзофагита
При длительной поддерживающей терапии для профилактики рецидивов эрозивного эзофагита пациентам рекомендуется 10 мг омепразола в сутки.
В случае необходимости, дозу можно увеличить до 20- 40 мг один раз в сутки.
Лечение симптоматической гастроэзофагеальной рефлюксной болезни
Рекомендуемая доза 20 мг омепразола один раз в сутки. Терапевтический эффект может достигаться при ежедневной дозе 10 мг, поэтому не исключается индивидуальный подбор дозы.
Если после 4-х недель ежедневного применения 20 мг омепразола симптомы не исчезают, рекомендуется дополнительное обследование пациента.
Лечение синдрома Золлингера-Эллисона
Пациентам с синдромом Золлингера-Эллисона препарат назначают в индивидуальной дозировке и лечение продолжают по клиническим показаниям настолько долго, насколько это необходимо. Рекомендуемая начальная доза 60 мг омепразола ежедневно. У пациентов с тяжелой формой заболевания и неадекватным ответом на другие виды в 90 % случаев эффективна поддерживающая терапия в дозах омепразола 20 мг-120 мг в сутки. Суточную дозу препарата выше 80 мг следует делить на две части и принимать 2 раза в сутки.
Для больных с нарушенной функцией почек коррекция дозы не требуется.
Для больных с нарушенной функцией печени достаточной является доза 10– 20 мг омепразола в сутки.
Для больных пожилого возраста (старше 65 лет) коррекция дозы не требуется.
Детям старше 1 года и массой тела ≥10 кг при лечении рефлюкс-эзофагита и
симптоматическом лечении изжоги и кислотной регургитации при ГЭРБ
Рекомендуется следующая схема дозирования:
≥1
год |
10-20
кг |
10 мг один раз в сутки. При необходимости дозу можно
повысить до 20 мг один раз в сутки. |
≥2
года |
>20 кг |
20 мг один раз в сутки. При необходимости дозу можно
повысить до 40 мг один раз в сутки. |
Продолжительность лечения при рефлюкс-эзофагите составляет 4-8 недель, при симптоматическом лечении изжоги и кислотной регургитации при ГЭРБ 2-4 недели. Если же результата не достигается в этот период времени, пациента следует дополнительно обследовать.
Детям и подросткам в возрасте старше 4 лет при лечении язвенной болезни двенадцатиперстной кишки, вызванной H. Pylori
При выборе соответствующей комбинированной терапии следует руководствоваться официальным национальным, региональным и местным руководством в отношении бактериальной резистентности, длительности лечения (чаще всего от 7 дней до 14 дней) и использовать соответствующие антибактериальные средства.
Лечение должно проводиться под наблюдением специалиста.
Рекомендуется следующая схема дозирования:
15-30
кг |
Комбинация с двумя антибиотиками: омепразол 10 мг + амоксициллин
25 мг\кг массы тела + кларитромицин 7.5 мг/кг массы тела. Препараты назначаются
совместно два раза в день в течение одной недели. |
31–40 кг |
Комбинация с двумя антибиотиками: омепразол 20 мг +
амоксициллин 750 мг + кларитромицин 7.5 мг/кг массы тела. Препараты
назначаются совместно два раза в день в течение одной недели. |
> 40
кг |
Комбинация с двумя антибиотиками: омепразол 20 мг + амоксициллин
1000 мг + кларитромицин 500 мг. Препараты назначаются совместно два раза в
день в течение одной недели. |
Побочные действия
Часто (≥ 1/100, до <1/10)
- головная боль
- боль в животе, запор, диарея, метеоризм, тошнота, рвота, образование железистых кист в желудке (доброкачественные)
- Нечасто (≥ 1/1 000, до <1/100)
- бессонница
- головокружение, парестезия, сонливость
- вертиго
- повышение уровня ферментов печени
- дерматит, зуд, сыпь, крапивница
- недомогание, периферический отек
- увеличение риска переломов бедра, запястья, позвоночника в связи с гипокальциемией
Редко (≥ 1/10 000, до <1/1 000)
- лейкопения, тромбоцитопения
- аллергические реакции, например, лихорадка, отек Квинке и анафилактическая реакция/шок
- гипонатриемия
- беспокойство, спутанность сознания, депрессия
- нарушения вкусового восприятия
- нечеткость зрения
- бронхоспазм
- сухость во рту, стоматит, кандидоз желудочно-кишечного тракта
- гепатит с или без желтухи
- алопеция, фотосенсибилизация
- перелом бедра, запястья или позвоночника
- артралгия, миалгия
- интерстициальный нефрит
- повышенная потливость
Очень редко (<1/10 000)
- агранулоцитоз, панцитопения
- агрессия, галлюцинации
- печеночная недостаточность, энцефалопатия у пациентов с уже существующими заболеваниями печени
- мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз (ТЭН)
- мышечная слабость
- гинекомастия
Неизвестно (не может быть оценено по имеющимся данным):
- гипомагниемия, гипомагниемия может привести к гипокалиемии, тяжелая гипомагниемия может вызвать гипокальциемию
- микроскопический колит
- подострая системная красная волчанка
Профиль нежелательных явлений у детей в возрасте от 0 - 16 лет в целом такой же, как и у взрослых, как при краткосрочном, так и длительном лечении.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к омепразолу, замещенным бензимидазолам, или к любому из вспомогательных веществ
- одновременное применение с нелфинавиром и/или атазанавиром
- редкие наследственные заболевания непереносимости фруктозы, маль-абсорбции глюкозо-галактозы или недостаточностью сахаразы-изомальтазы
- беременность и период лактации
- детский возраст до 1 года и массой тела ≤ 10 кг
- детский возраст до 4 лет по всем показаниям, кроме рефлюкс-эзофагита, изжоги и кислотной регургитации (отрыжка)
- детский возраст до 18 лет по всем показаниям, кроме рефлюкс-эзофагита и эрадикации H. Pylori при язвенной болезни двенадцатиперстной кишки
Лекарственные взаимодействия
Воздействие омепразола на фармакокинетику других лекарственных препаратов
Лекарственные средства с рН-зависимым высвобождением
Пониженная кислотность в желудке при лечении омепразолом может привести к снижению или повышению всасывания других лекарств, механизм всасывания которых зависит от кислотности среды.
В плазме крови уровни нелфинавира и атазанавира снижаются при их одновременном приеме с омепразолом.
Одновременное применение омепразола с нелфинавиромпротивопоказано (См. раздел «Противопоказания»).
Одновременное применение омепразола (40 мг один раз в сутки) с нелфинавиром снижало среднюю концентрацию нелфинавира на 40%, а средняя концентрация фармакологически активного метаболита М8 снижалась на 75-90%. Взаимодействие может также вызывать ингибирование CYP2C19.
Одновременное назначение омепразола с атазанавиром не рекомендуется (См.раздел «Противопоказания»).
Одновременное применение омепразола (40 мг один раз в сутки) и атазанавира 300 мг/ритонавира 100 мг у здоровых добровольцев приводило к снижению концентрации атазинавира на 75%. Повышение дозы атазанавира до 400 мг не компенсирует влияние омепразола на концентрацию азатанавира. Одновременное применение омепразола (20 мг один раз в сутки) с атазанавиром 400 мг/ритонавиром 100 мг у здоровых добровольцев приводило к снижению концентрации атазанавира приблизительно на 30% по сравнению с приемом атазинавира 300мг/ритонавира 100 мг один раз в день.
Совместное применение омепразола (20 мг в сутки) и дигоксина вызывало 10% повышение биодоступности дигоксина. Необходимо с осторожностью применять дигоксин и омепразол в высоких дозах у лиц пожилого возраста. Терапевтический лекарственный мониторинг дигоксина долженбыть усилен. Результаты исследований у здоровых добровольцев показали фармакокинетические (ФK)/фармакодинамические (ФД) взаимодействие между клопидогрелем (нагрузочная доза 300 мг/ежедневно поддерживающая доза 75 мг) и омепразолом (80 мг внутрь ежедневно), что приводило к снижению активного метаболита клопидогреля в среднем на 46% и снижению максимального ингибирования (АДФ индуцированной) агрегации тромбоцитов в среднем на 16%. Противоречивые данные клинических проявлений ФК/ФД взаимодействия омепразола относительно основных сердечно-сосудистых осложнений сообщались из двух наблюдательных и клинических исследований. В качестве меры предосторожности, одновременного использования омепразола и клопидогреля рекомендуется избегать (см. раздел «Особые указания»).
Абсорбция позаконазола, эрлотиниба, кетоконазола и итраконазола значительно снижается при одновременном применении с омепразолом, поэтому снижается и их клиническая эффективность.
Одновременное применение позаконазола и эрлотинибас омепразолом не рекомендуется.
Вещества, которые метаболизируется с помощью CYP2C19
Омепразол является умеренным ингибитором CYP2C19 - основного фермента, метаболизирующего омепразол. Следовательно, метаболизм сопутствующих активных веществ, которые также метаболизируются ферментом CYP2C19, может быть снижен и системное воздействие этих веществ может увеличиться. Примерами таких препаратов являются R-варфарин и другие антагонисты витамина К, цилостазол,диазепам и фенитоин.
Омепразол, назначенный в дозе 40 мг здоровым пациентам, увеличивал Cmax и AUC цилостазолана 18% и 26% соответственно, а Cmax и AUC одного из его активных метаболитов - на 29% и 69% соответственно.
Рекомендуется мониторинг концентрации фенитоина в плазме крови в течение первых двух недель вначале терапии омепразолом и, если была коррекция дозы фенитоина, то и в конце терапии омепразолом с последующей коррекцией дозы.
Механизм неизвестен
Одновременное применение омепразола и саквинавира/ритонавира приводит к увеличению концентрации саквинавира в плазме крови примерно до 70%, что связано с хорошей переносимостью препарата у ВИЧ-инфицированных пациентов.
Одновременное применение такролимуса с омепразолом, приводит к увеличению концентрации такролимуса в сыворотке крови. Требуется усиленный мониторинг концентрации такролимуса, а также функции почек (клиренс креатинина), и по необходимости, нужно проводить коррекцию дозы такролимуса.
Сообщалось об увеличении уровня метотрексата при одновременном применении его с ингибиторами протонной помпы у некоторых пациентов. При назначении высоких доз метотрексата следует временно отменить прием омепразола.
Воздействие других лекарственных препаратов на фармакокинетику омепразола
Ингибиторы CYP2C19 и/ или CYP3A4
Поскольку омепразол метаболизируется с помощью CYP2C19 и CYP3A4, активные вещества ингибирующие CYP2C19 или CYP3A4 (кларитромицин и вориконазол), могут привести к увеличению концентрации омепразола в сыворотке крови за счет уменьшения скорости метаболизма омепразола. Сопутствующее лечение вориконазолом приводит к увеличению воздействия омепразола в два раза. Коррекция дозы омепразола, как правило, не требуется, так как высокие дозы переносятся хорошо. Тем не менее, у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью, и при назначении длительной терапии омепразолом, должна рассматриваться коррекция дозы.
ИндукторыCYP2C19 и/или CYP3A4
Активные вещества, известные как индуцирующие CYP2C19 или CYP3A4 (такие, как рифампицин и зверобой), могут привести к снижению концентрации омепразола в сыворотке крови за счет увеличения скорости метаболизма омепразола.
Особые указания
При наличии любых тревожных симптомов (например, значительная непреднамеренная потеря веса, повторные приступы рвоты, дисфагия, рвота с кровью, анемия или мелена), а также при наличии подозрения на язву желудка, необходимо исключить злокачественную опухоль, поскольку лечение может облегчить симптомы и задержать постановку диагноза.
Не рекомендуется совместный прием атазанавира с ингибиторами протонной помпы, при необходимости такой комбинированной терапии рекомендуется тщательный клинический контроль (например, вирусная нагрузка) с увеличением дозы атазанавира до 400 мг с 100 мг ритонавира; не следует превышать суточную дозу омепразола 20 мг.
Омепразол, как и все препараты,блокирующие секрецию соляной кислоты, может снижать всасывание витамина В12(цианокобаламин) вследствие гипо- и ахлоргидрии. Это следует учитывать у пациентов с низкой массой тела или факторами риска снижения всасывания витамина В12при длительной терапии. Омепразол является ингибитором CYP2С19. В начале или в конце лечения омепразолом необходимо обратить внимание на потенциальную возможность взаимодействия с препаратами, которые метаболизируются CYP2С19. Взаимодействие наблюдается между клопидогрелом и омепразолом. Клиническая значимость этого взаимодействиянеясна. В качестве меры предосторожностине следует назначать одновременный прием омепразола и клопидогрела.
Сообщалось о случаях тяжелой гипомагниемии у пациентов, получавших ИПП более трех месяцев, в большинстве случаев, в течение года. Серьезные симптомы гипомагниемии, такие как усталость, тетания, бред, судороги, головокружение и желудочковая аритмия могли начинаться незаметно и не всегда проявляться. У большинства пациентов с гипомагниемией состояние улучшилось при восполнении магния и прекращения приема ИПП.
Для пациентов, у которых ожидается длительное лечение ИПП или совместное применение ИПП с дигоксином или с лекарственными препаратами, которые могут вызвать гипомагниемию (например, диуретики), необходимо определить уровень магния до начала лечения ИПП и периодически, во время лечения.
ИПП, особенно если применяются в больших дозах и в течение длительного времени (>1 года), увеличивают риск переломов бедра, запястья и позвоночника преимущественно у пожилых людей или при наличии других признанных факторов риска. Данные исследований свидетельствуют, что ИПП могут увеличить общий риск переломов на 10-40%. В некоторых случаях это может быть связано с другими факторами риска. Пациенты с риском остеопороза должны лечиться в соответствии с действующими клиническими рекомендациями и получать витамин Д и кальций в необходимых дозах.
При назначении длительной терапии омепразолом и одновременном применении с кларитромицином у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью, должна рассматриваться коррекция дозы омепразола (См. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
Применение ингибиторов протонной помпы иногда может вызывать появление поражений кожи подострой системной красной волчанки (SCLE). При возникновении кожных проявлений, особенно на участках, подлежащих воздействию солнечного излучения и сопровождающихся артралгией, следует немедленно обратиться к врачу и рассмотреть возможность отмены омепразола. Наличие случаев подострой кожной красной волчанки в анамнезе, которая развивалась после применения ингибиторов протонной помпы, может повышать риск появления данного заболевания при применении и других ингибиторов протонной помпы.
Лечение ингибиторами протонной помпы может привести к незначительному увеличению риска желудочно-кишечных инфекций, вызванных такими бактериями,как Salmonella и Campilobacter.
При длительном лечении, особенно при лечении сроком более 1 года, пациенты должны находиться под регулярным наблюдением.
В некоторых случаях лечения хронических заболеваний у детей может потребовать более длительного применения препарата, хотя это не рекомендуется.
Влияние на данные лабораторных исследований
Увеличение уровня хромогранина А (CgA) может оказывать влияние на результаты исследований нейроэндокринных опухолей. Медицинские работники должны временно остановить лечение омепразолом за 5 дней до оценки уровня CgA и повторить испытание через 14 дней после прекращения лечения, если исходные уровни CgA высоки.
Омепразол-Тева содержит сахарозу. Пациентам с редкими наследственными заболеваниями непереносимости фруктозы, мальабсорбции глюкозо-галактозы или недостаточностью сахаразы-изомальтазы не следует принимать этот препарат.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Омепразол-Тева не влияет на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами. Могут наблюдаться такие неблагоприятные реакции, как головокружение и нарушение зрения. Если появилась такая реакция, пациенты не должны управлять автомобилем или работать с техникой.
Передозировка
Информация о последствиях передозировки омепразолом ограниченная. В литературе описаны случаи передозировки до 560 мг и периодические сообщения о пероральном приеме до 2400 мг омепразола (в 120 раз выше обычной рекомендуемой клинической дозы).
Симптомы: временные - тошнота, рвота, головокружение, боль в животе, диарея и головная боль, в единичных случаях - апатия, депрессия и растерянность.
Лечение: по необходимости, симптоматическое.
Форма выпуска и упаковка
По 7 или 10 капсул помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой.
2 контурные упаковки по 7 капсул вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку (для дозировки 10 мг).
3 контурные упаковки по 10 капсул вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку (для дозировки 20 мг).
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 30 0С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Омепразол-Тева
Халықаралық патенттелмеген атауы
Омепразол
Дәрілік түрі
Ішекте еритінкапсулалар, 10 мг және 20 мг
Құрамы
Бір капсуланың құрамында
белсенді зат – 10 мг немесе 20 мг омепразол,
қосымша заттар: сфералық қант*, повидон (К-30), натрий лаурилсульфаты, натрий крахмал гликоляты, тринатрий фосфат, гипромеллоза, триэтил цитрат, этилакрилат метакрил қышқылының кополимері, натрий гидроксиді, титанның қостотығы, тальк
капсула құрамы: титанның қостотығы (Е171), тазартылған су, желатин.
*- сфералық қант құрамында сахароза 92 %-дан көп емес
- қара сия құрамы: шеллак, этанол, пропанол-2, пропиленгликоль, 1-бутанол, аммоний гидроксиді, калий гидроксиді, тазартылған су, темірдің қара тотығы.
Сипаттамасы
Өлшемі №3, мөлдір емес ақ қалпақшасы және мөлдір емес ақ корпусы, қақпағында қара сиямен «O» таңбасы және корпусында «10» саны (10 мг доза үшін) бар қатты желатин капсулалар.
Өлшемі №2, мөлдір емес ақ қалпақшасы және мөлдір емес ақ корпусы, қақпағында қара сиямен «O» таңбасы және корпусында «20» саны (20 мг доза үшін) бар қатты желатин капсулалар.
Капсуланың ішіндегісі – ақ- ақсары микротүйіршіктер.
Фармакотерапиялық тобы
Қышқылдығы бұзылуымен байланысты ауруларды емдеуге арналған препараттар. Ойық жараға қарсы препараттар және гастроэзофагальді рефлюксті емдеуге арналған препараттар. Протонды сорғы тежегіштері. Омепразол.
АТХ коды A02BC01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңірілуі
Омепразол қышқыл ортада төзімсіз, сондықтан да капсулалардағы ішекте еритін түйіршіктер немесе таблеткалар түрінде ішке қабылданады. Омепразол тез сіңіріледі, плазмада ең жоғары концентрациясына қабылдаудан кейін шамамен 1-2 сағаттан соң жетеді. Сіңуі жіңішке ішекте жүреді, әдетте, 3-6 сағат ішінде аяқталады. Ас ішумен бір мезгілде қабылдау биожетімділігіне ықпал етпейді. Омепразолдың бір реттік дозасын қабылдаудан кейін биожетімділігі 40% жуық құрайды, қайталама дозалардан кейін 60% дейін артады.
Таралуы
Таралу көлемі дене салмағына 0,3 л/кг жуық, омепразолдың плазма ақуыздарымен байланысуы 97% жуық.
Метаболизмі
Омепразол Р450 цитохромымен (CYP) толық метаболизденеді. Препарат метаболизмі негізгі метаболит – гидроксиомепразолдың түзілуіне жауап беретін полиморфты спецификалық CYP2С19 изоферментіне байланысты. Қалған бөлігінің метаболизмі омепразол сульфонының түзілуіне жауапты басқа спецификалық CYP3A4 изоформасына байланысты. Омепразолдың CYP2C19 бәсекелі тежеуіне орай, омепразол мен метаболизмі CYP2C19-ға байланысты өзге заттар арасында метаболизмдік өзара әрекеттесу қаупі бар. Алайда CYP3A4-пен төмен тектестігіне байланысты, омепразол басқа да CYP3А4 субстраттары метаболизмін тежемейді. Бұдан бөлек, омепразолға CYP негізгі ферменттеріне қатысты тежегіш әсердің болмауы тән.
Еуропалық нәсіл өкілдерінің 3% жуығы және Азияның 15-20% популяциялары «баяу метаболизаторлар» деп аталатын функциональді CYP2C19 ферментінің жетіспеуін сезінеді. Ондай кісілерде омепразол метаболизмі, ең алдымен, CYP3А4 ферментімен ықтималды түрде катализденеді. Тәулігіне 20 мг омепразолды бір рет қайта қабылдаудан кейін функциональді CYP2C19 ферментінің зерттелген тұлғалардағыдан «баяу метаболизаторлардағы» AUC («концентрация-уақыт» қисығы астындағы аудан) 5-10 есе жоғары, ал қан плазмасындағы орташа Cmax 3-5 есе жоғары. Бұл нәтижелер омепразолды дозалау режимін таңдауға ықпал етпейді.
Шығарылуы
Бір реттік дозасын және қайталама дозаларын қабылдаудан кейін қан плазмасынан омепразолдың жартылай шығарылу кезеңі (t1/2), әдетте, 1 сағаттан аз. Омепразол тәуліктік бір реттік дозасын қабылдаудан кейін, жинақталу үрдісінсіз, препарат қабылдаулар арасындағы үзілістерде қан плазмасынан толық шығарылады. Омепразолдың ішу арқылы қабылданған дозасының 80% дерлігі ең алдымен өт бөлінуі нәтижесінде түзілген метаболиттер түрінде несеппен, қалған бөлігі нәжіспен шығарылады.
Омепразол AUC қайта енгізу кезінде ұлғаяды. Бұл ұлғаю дозаға тәуелденеді және препаратты көп рет қабылдау кезінде AUC-тың дозаға желіден тыс тәуелденуіне әкеледі. Ондай уақытқа және дозаға тәуелділігі алғаш өту кезіндегі метаболизм төмендеуінің, сондай-ақ омепразол және/немесе оның метаболиттерінің (мысалы, сульфон) CYP2C19 ферментін тежеуінен туындауы ықтимал жүйелі клиренс төмендеуінің салдары болып табылады. Омепразол метаболиттерінің бірде-бірі асқазан қышқылының секрециясына ықпал етпейді.
Пациенттердің ерекше топтарында қолданылуы
Бауыр жеткіліксіздігі
Бауыр дисфункциясы бар пациенттерде омепразол метаболизмі бұзылады, бұл AUC ұлғаюына алып келеді. Омепразол күнделікті бір рет қолданғанда организмде жинақталмайды.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясы төмендеген науқастарда омепразол фармакокинетикасы, соның ішінде жүйелі биожетімділігі және шығарылу жылдамдығы өзгермейді.
Егде жастағы пациенттер (75-79 жас)
Егде жастағы адамдарда омепразол метаболизмінің жылдамдығы азаяды.
Фармакодинамикасы
Омепразол-Тева - бұл париетальді жасушалар қышқылды помпасының спецификалық тежегіші. Ол тез әсер етіп, тәулігіне бір рет асқазан қышқылы секрециясын қайтымды тежеу арқылы бақылауды қамтамасыз етеді. Омепразол – әлсіз негіз, қышқылды помпа - H+/K+АТФаза ферментін тежейтін париетальді жасушалардың жасуша ішіндегі өзекшелерінің өте қышқылды ортасында шоғырланып, белсенді түрге айналады. Омепразол-Тева асқазан қышқылы синтезінің соңғы сатысына дозаға тәуелді әсерін көрсетеді, көтермелеуші факторға байланыссыз, қышқылдың әрі негіздік, әрі көтермеленген секрециясын тиімді бәсеңдетеді.
Байқалған фармакодинамикалық әсерлерінің бәрін омепразолдың қышқыл секрециясына әсер етуі деп түсіндіруге болады.
Асқазан қышқылы секрециясына әсері
Тәулігіне бір рет Омепразол-Тева ішу арқылы қабылдау асқазан қышқылының күндізгі және түнгі секрециясының тез әрі тиімді тежелуін қамтамасыз етеді, ең жоғары әсеріне емделген 4 күн ішінде жетеді. Он екі елі ішектің ойық жарасы бар пациенттерде Омепразол-Тева 20 мг қабылданғанда асқазан сөлі қышқылдылығының орташа төмендеуі 24 сағат ішінде кемінде 80% құрайды, артынша он екі елі ішегінің ойық жарасы бар пациенттерде сақталады, осы орайда пентагастринмен көтермеленуден кейін жоғары шекті қышқылдылығының орташа төмендеуі препаратты қабылдаудан кейін 24 сағат ішінде 70% жуық құрайды.
Он екі елі ішегінде ойық жара бар пациенттерде ішу арқылы Омепразол-Тева 20 мг қабылдау 24 сағаттық кезеңнің орта есеппен 17 сағатында ≥ 3 асқазан қышқылдылығын (рН) сақтап тұрады.
Асқазан қышқылының секрециясын және қышқылдылығын төмендетумен Омепразол-Тева, дозаға байланысты, гастроэзофагеальді рефлюкс ауруы бар пациенттерде өңештегі қышқыл экспозициясын азайтады/қалыпқа түсіреді. Қышқыл секрециясының тежелуі уақыттың сол сәтінде омепразолдың плазмадағы нақты концентрациясына емес, AUC мәніне байланысты.
Омепразолмен емделу кезінде тахифилаксия байқалмаған.
Helicobacter pylori-ға ықпалы
H. pylori ойық жаралы аурумен, соның ішінде, асқазан және он екі елі ішек ауруларымен байланысты.
H. pylori – асқазан обырының жоғары даму қаупіне әкелетін атрофиялық гастритті қоса, гастритті дамытатын басты фактор.
H. pylori асқазан қышқылымен бірге ойық жаралы ауруды дамытатын негізгі факторлар болып табылады.
Омепразол және микробқа қарсы препараттар көмегімен H. pylori эрадикциясы ойық жаралы аурудың тиімді және тез жазылуына және ұзақ уақытқа созылатын ремиссиясына ықпал етеді.
Қышқыл тежелісімен байланысты басқа әсерлері
Препаратты ұзақ уақыт бойы қабылдаған пациенттерде асқазанда безді кисталар түзілуі жиірек болды. Қышқыл секрециясының айқын тежелуі нәтижесіндегі физиологиялық өзгерістерден болатын осы құбылыстар қатерсіз болады және кері дамуға бейім келеді.
Протон помпасы тежегіштерін қоса, кез келген дәрі есебінен асқазан сөлінің қышқылдылығын төмендету асқазан-ішек жолында бактериялар санын көбейтеді. Қышқылды төмендететін препараттармен емдеу Salmonella жәнеCampylobacter сияқты бактериялар туғызған асқазан-ішек инфекцияларының даму қаупін болымсыз арттыруы мүмкін.
Қолданылуы
Ересектер
- он екі елі ішектің ойық жаралы ауруын емдеуде
- он екі елі ішектің ойық жарасының қайталануының профилактикасында
- асқазанның ойық жарасын емдеуде
- асқазанның ойық жара ауруының қайталануының профилактикасында
- ойық жара ауруында сәйкес антибиотикпен біріктірілімде Helicobacter pylori (H. pylori) эрадикациясында
- ҚҚСП қабылдаумен астасқан асқазан мен ішектің эрозиялы-ойық жаралы зақымдануын емдеуде
- ҚҚСП қабылдаумен астасқан қауіп тобындағы пациенттерде асқазан мен ішектің эрозиялы-ойық жаралы зақымдануының профилактикасында
- рефлюкс-эзофагитті емдеуде
- эрозивті эзофагиттің қайталануының профилактикасыүшін ұзаққа созылған демеуші емде
- гастроэзофагеальді рефлюксті ауруды (ГЭРА) симптомдарына қарай емдеу
- Золлингер-Эллисон синдромын емдеуде
Дене салмағы ≥10 кг 1 жастан асқан балалар
- рефлюкс-эзофагитті емдеуде
- ГЭРА –да қыжылды және қышқылдықрегургитацияны (кекіру) симптоматикалық емдеуде
4 жастан асқан балалар
- он екі елі ішектің ойық жаралы ауруын (кешенді ем құрамында) тиісінше антибиотиктермен H. Pylori біріктіріліміндегі эрадикацияда
Қолдану тәсілі және дозалары
Омепразол-Тева капсулаларын, дұрысы ас ішуге дейін, бүтіндей жұтып және жарты стақан сумен ішіп, таңертең қабылдау ұсынылады. Капсуланы шайнауға немесе ұсақтауға болмайды.
Жұтынуға қиналатын пациенттерге және жартылай қатты тамақты ғана іше алатын және жұта алатын балаларға капсуланы ашып, оның ішіндегісін жарты стақан сумен ішуге немесе оны әлсіз қышқылды сусынмен, мысалы, жеміс шырынымен, алма езбесімен немесе газдалмаған сумен араластыруға болады. Пациент ондай қоспаны қысқа кезеңде (30 минут ішінде) қабылдау қажет екенін білу керек. Қолданар алдында қоспаны шайқап, жарты стақан сумен ішу қажет (сүт немесе газдалған суды пайдалануға болмайды). Бұдан бөлек, пациенттерге капсуланы соруға және пеллеттерді жарты стақан сумен ішуге болады.
Ішекте еритін қабығы бар пеллеттерді шайнауға болмайды!
Ересектерге
Он екі елі ішектің ойық жаралы ауруын емдеу
Он екі елі ішегінің белсенді ойық жарасы бар пациенттерге омепразолды 20 мг дозада тәулігіне бір рет қабылдау ұсынылады. Пациенттердің көпшілігінде ойық жара екі апта ішінде жазылып кетеді. Ойық жара екі апта ішінде толық жазылмайтын жағдайларда жазылуға препаратты кейінгі екі апта бойы қабылдағанда жетуге болады. Емдеуге сезімталдығы аз он екі елі ішегінің ойық жарасы бар пациенттерге, әдетте, тәулігіне бір рет 40 мг омепразол тағайындалады; ойық жара, әдетте, төрт апта ішінде жазыла бастайды.
Он екі елі ішектің ойық жарасы қайталануларының профилактикасы
Он екі елі ішектің ойық жарасы қайталануларының профилактикасында Helicobacter pyloriсынамасы теріс пациенттерге немесе H.pyloriэрадикациясы мүмкін болмайтын жағдайларда ұсынылатын доза күніне бір рет 20 мг омепразол құрайды. Кейбір пациенттерге 10 мг тәуліктік доза жеткілікті болуы мүмкін. Сәтсіз ем жағдайында дозаны 40 мг дейін арттыруға болады.
Асқазанның ойық жарасын емдеу
Ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір рет 20 мг омепразол. Пациенттердің көпшілігінде жазылу 4 апта ішінде басталады. Препарат қабылдаудың алғашқы курсынан кейін толық жазылу басталмайтын жағдайларда, әдетте, жазылуға жету үшін қайталанатын 4 апталық емдеу курсы тағайындалады. Емдеуге сезімталдығы аз асқазан ойық жарасы бар пациенттерге, әдетте, тәулігіне бір рет 40 мг омепразол тағайындалады; жазылуға, әдетте, 8 апта ішінде жетуге болады.
Асқазанның ойық жаралы ауруы қайталануларының профилактикасы
Емдеуге сезімталдығы аз асқазан ойық жарасы бар пациенттерге қайталануларды болдырмау үшін тәулігіне бір рет 20 мг омепразол ұсынылады. Қажет болған жағдайда, дозаны тәулігіне бір рет 40 мг дейін арттыруға болады.
Ойық жаралы ауру тұсындағы H. pylori эрадикациясы
H. pylori инфекциясын эрадикациялау үшін антибиотиктер таңдағанда препараттың жекелеген пациенттердегі жағымдылығын қарастыру керек, әрі емді ұлттық, аймақтық және жергілікті басшылық қағидаларына және бактериялық төзімділікке қатысты емдеу сызбаларына сай жүргізген жөн.
- 20 мг омепразол + 500 мг кларитромицин + 1000 мг амоксициллин, әр препарат тәулігіне екі рет бір апта бойы немесе
- 20 мг омепразол + 250 мг кларитромицин (немесе 500 мг) + 400 мг метронидазол (немесе 500 мг немесе 500 мг тинидазол), әр препарат тәулігіне екі рет бір апта бойы немесе
- 40 мг омепразол тәулігіне бір рет 500 мг амоксициллинмен және 400 мг метронидазолмен (немесе 500 мг немесе 500 мг тинидазол), тәулігіне үш рет бір апта бойы.
Егер емдеу курсынан өткеннен кейін Helicobacter pylori сынамасы оң күйде қалса, емдеу курсын қайталауға болады.
ҚҚСП астасқан асқазан мен он екі елі ішектің ойық жараларын емдеу
ҚҚСП астасқан асқазан мен он екі елі ішектің ойық жаралары болғанда препараттың ұсынылатын дозасы - тәулігіне бір рет 20 мг. Пациенттердің көпшілігінде жазылу 4 апта ішінде басталады. Бастапқы ем кезеңінде ойық жараның жазылуы болмайтын пациенттерде, әдетте, жазылуға препаратты 4 апталық қабылдау қайталанғанда жетуге болады.
ҚҚСП қолданудан болатын асқазан мен он екі елі ішектің ойық жаралы ауруының профилактикасы, қауіп тобындағы пациенттерде
Қауіп тобындағы пациенттерде (> 60 жас, анамнездегі асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасы, анамнездегі асқазан-ішектен қан кету) ҚҚСП астасқан асқазан мен он екі елі ішектің ойық жараларының профилактикасында ұсынылатын доза тәулігіне бір рет 20 мг омепразол құрайды.
Рефлюкс-эзофагитті емдеу
Ұсынылатын доза – тәулігіне бір рет 20 мг омепразол. Пациенттердің көпшілігінде жазылу төрт апта ішінде басталады. Препарат қабылдаудың алғашқы курсынан кейін толық жазылу болмайтын жағдайларда, әдетте, жазылуға жету үшін қайталанатын 4 апталық емдеу курсы тағайындалады.
Рефлюкс-эзофагиттің ауыр түріне шалдыққан пациенттерге тәулігіне бір рет 40 мг омепразол ұсынылады; жазылу, әдетте, сегіз апта ішінде басталады.
Эрозиялық эзофагит қайталануларының профилактикасында ұзақ жүргізілетін демеуші ем
Эрозиялық эзофагит қайталануларының профилактикасында ұзаққа созылатын демеуші емде пациенттерге тәулігіне 10 мг омепразол ұсынылады.
Қажет болған жағдайда, дозаны тәулігіне бір рет 20-40 мг дейін арттыруға болады.
Симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюкс ауруын емдеу
Ұсынылатын доза – тәулігіне бір рет 20 мг омепразол. Емдік әсеріне 10 мг күнделікті дозасында жетуге болады, сондықтан дозаны әркімге жеке таңдау жоққа шығарылмайды.
Егер 20 мг омепразолды 4 апта күн сайын қолданудан кейін симптомдар жоғалмаса, пациентті қосымша тексеруден өткізу ұсынылады.
Золлингер-Эллисон синдромын емдеу
Золлингер-Эллисон синдромы бар пациенттерге препаратты әркімге жеке дозалаумен тағайындайды және емдеуді клиникалық көрсетілімдер бойынша қанша қажет болса, сонша ұзақ жалғастырады. Ұсынылатын бастапқы дозасы – күнделікті 60 мг омепразол. Аурудың ауыр түріне шалдыққан және басқа ем әдістеріне талапқа сай жауап бермеген пациенттерде жағдайдың 90%-да омепразолдың тәулігіне 20 мг-120 мг демеуші дозасы тиімді. Препараттың 80 мг-ден асатын тәуліктік дозасын екі бөлікке бөліп, тәулігіне 2 рет қабылдау керек.
Бүйрек функциясы бұзылған науқастарға дозаны түзету қажет емес.
Бауыр функциясы бұзылған науқастарға тәулігіне 10-20 мг омепразол жеткілікті болып табылады.
Егде жастағы (65 жастан асқан) науқастарға дозаны түзету қажет емес.
Дене салмағы ≥10 кг 1 жастан асқан балаларда рефлюкс-эзофагитті емдеуде және ГЭРА –да қыжылды және қышқылдық регургитацияны симптоматикалық емдеуде
Келесі дозалау сызбасы ұсынылады:
≥1
жыл |
10-20
кг |
10 мг тәулігіне
бір рет. Қажет болғанда
дозаны тәулігіне бір рет 20 мг дейін жоғарылатуға болады. |
≥2
жыл |
>20 кг |
20 мг
тәулігіне бір рет. Қажет
болғанда дозаны тәулігіне бір рет 40 мг дейін жоғарылатуға болады. |
Емнің ұзақтығы рефлюкс-эзофагитте 4-8 аптаны, ГЭРА–да қыжылды және қышқылдық регургитацияны симптоматикалық емдеуде 2-4 аптаны құрайды. Егер осы уақыт кезеңінде нәтижеге қол жетпесе пациентті қосымша тексеру керек.
4 жастан асқан балалар және жасөспірімдердегі H. Pylori туғызған он екі елі ішектің ойық жаралы ауруын емдеу
Сәйкесті біріктірілген емді таңдау кезінде бактериялық төзімділікке, емдеу ұзақтығына (көбіне 7 күннен 14 күнге дейін) қатысты ресми ұлттық, аймақтық және жергілікті нұсқауды жетекшілікке алып, бактерияға қарсы сәйкесті дәрілерді пайдалану керек.
Емдеу маманның қадағалауымен жүргізілуі тиіс.
Келесі дозалау сызбасы ұсынылады:
15-30 кг |
Екі антибиотикпен біріктіру: омепразол 10 мг + амоксициллин
25 мг\кг дене салмағына + кларитромицин 7.5 мг/кг дене
салмағына. Препараттар бір
апта бойы күніне екі рет бірге тағайындалады. |
31–40
кг |
Екі антибиотикпен біріктіру: омепразол 20 мг + амоксициллин
750 мг + кларитромицин 7.5 мг/кг дене
салмағына. Препараттар бір
апта бойы күніне екі рет бірге тағайындалады. |
> 40
кг |
Екі антибиотикпен біріктіру: омепразол 20 мг + амоксициллин
1000 мг + кларитромицин 500 мг. Препараттар бір апта бойы күніне екі рет бірге
тағайындалады. |
Жағымсыз әсерлері
Жиі(≥ 1/100, <1/10 дейін)
- бас ауыру
- іштің ауыруы, іш қату, диарея, метеоризм, жүрек айну/құсу, асқазанда темірлі киста түзілуі (қатерсіз)
Жиіемес (≥ 1/1 000, <1/100 дейін)
- ұйқысыздық
- бас айналу, парестезия, ұйқышылдық
- вертиго
- бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы
- дерматит, қышыну,бөртпе, есекжем
- дімкәстану, шеткері ісіну
- гипокальциемияға байланысты ортан жілік, білезік,омыртқа бағанының сынуының қаупі артуы
Сирек (≥ 1/10 000, <1/1 000 дейін)
- лейкопения, тромбоцитопения
- аллергиялықреакциялар, мысалы,қызба, Квинке ісінуі
және анафилаксиялық реакция/шок
- гипонатриемия
- қозу, сананың шатасуы, депрессия
- дәм сезу қабілетінің бұзылуы
- анық көрмеу
- бронх түйілуі
- ауыздың кеберсуі, стоматит, асқазан-ішек жолының кандидозы
- сарғаюмен немесе онсыз гепатит
- алопеция, фотосенсибилизация
- ортан жіліктің, білезіктің немесе омыртқа бағанының сынуы
- артралгия, миалгия
- интерстициальді нефрит
- қатты тершеңдік
Өте сирек (<1/10 000)
- агранулоцитоз, панцитопения
- гипомагниемия
- озбырлық, елестеулер
- бауыр жеткіліксіздігі, бауыр аурулары бұрыннан бар пациенттердегі энцефалопатия
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз (УЭН)
- бұлшықет әлсіздігі
- гинекомастия
Белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес):
- гипомагниемия, гипомагниемия гипокалиемияға әкелуі мүмкін, ауыр гипомагниемия гипокальциемия туындатуы мүмкін
- микроскопиялық колит
- жеделге жуық жүйелі қызыл жегі
Жалпы, 0-16 жастан бастап балалардағы қолайсыз құбылыстар бейіні қысқа мерзімді де, ұзақ мерзімді де емдеу кезіндегі ересектердегімен бірдей.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- омепразолға, орын басушы бензимидазолдарға немесе қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық
- нелфинавирмен және/немесеатазанавирмен бір мезгілде қолдану
- сирек тұқым қуалайтын фруктоза жағымсыздығы, глюкоза-галактоза маль-абсорбциясы немесе сахараза-изомальтаза жеткіліксіздігі бар аурулар
- жүктілік және лактация кезеңі
- 1 жасқа дейінгі және дене салмағы ≤ 10 кг балалық жас
- рефлюкс-эзофагит, қыжыл және қышқылдықрегургитациядан (кекіру) басқа, барық көрсетілімдер бойынша 4 жасқа дейінгі балалық жас
- рефлюкс-эзофагит және он екі елі ішектің ойық жаралы ауруында H. Pylori эрадикациясынан басқа барлық көрсетілімдер бойынша 18 жасқа дейінгі балалық жас
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Омепразолдың басқа дәрілік препараттар фармакокинетикасына әсер етуі
рН-тәуелді босап шығатын дәрілік заттар
Омепразолмен емдеу кезінде төмендеген асқазандағы қышқылдылық сіңу механизмі орта қышқылдығына байланысты басқа дәрілер сіңуінің төмендеуіне немесе жоғарылауына әкелуі мүмкін.
Қан плазмасындағы нелфинавир мен атазанавирдеңгейлері оларды омепразолмен бір мезгілде қабылдау кезінде төмендейді.
Омепразолды нелфинавирменбір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Омепразолды (тәулігіне бір рет 40 мг) нелфинавирмен бір мезгілде қолдану нелфинавирдің орташа концентрациясын 40% төмендетті, ал М8 фармакологиялық белсенді метаболитінің орташа концентрациясы 75-90% төмендеді. Өзара әрекеттесуі CYP2C19 тежелісін де туындатуы мүмкін.
Омепразолды атазанавирменбір мезгілде тағайындау ұсынылмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Дені сау еріктілерде омепразол (тәулігіне бір рет 40 мг) мен 300 мг атазанавир/100 мг ритонавирді бір мезгілде қолдану азатанавир концентрациясының 75% төмендеуіне әкелді. Атазанавир дозасын 400 мг дейін арттыру омепразолдың азатанавир концентрациясына әсер ету орнын толтырмайды. Дені сау еріктілерде омепразолды (тәулігіне бір рет 20 мг) 400 мг атазанавир/100 мг ритонавирмен бір мезгілде қолдану, күніне бір рет 300 мг атазанавир/100 мг ритонавир қабылдаумен салыстырғанда, атазанавир концентрациясының шамамен 30% төмендеуіне әкелген.
Омепразол (тәулігіне 20 мг) мен дигоксинді бірге қолдану дигоксин биожетімділігінің 10% артуын туындатты. Егде жастағы тұлғаларда дигоксин мен омепразолды жоғары дозаларда абайлап қолдану қажет. Дигоксиннің емдік дәрілік мониторингтеуі күшейтілуі тиіс.
Дені сау еріктілердегі зерттеулер нәтижелері клопидогрел (300 мг екпінді доза/75 мг күнделікті демеуші доза) мен омепразол (күнделікті ішке 80 мг) арасында фармакокинетикалық (ФK)/фармакодинамикалық (ФД) өзара әрекеттесу болатынын көрсетті, бұл клопидогрел белсенді метаболитінің орта есеппен 46% төмендеуіне және тромбоциттер агрегациясының барынша тежелуінің (АДФ индукцияланған) орта есеппен 16% төмендеуіне әкелді.
Бақыланатын және клиникалық екі зерттеуде негізгі жүрек-қантамырлық асқынуларға қатысты омепразолдың ФК/ФД өзара әрекеттесуінің клиникалық көріністерінің қарама-қайшы деректері хабарланды. Алдын ала сақтану шарасы ретінде омепразол мен клопидогрелді бір мезгілде пайдаланбауға кеңес беріледі («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Позаконазол, эрлотиниб, кетоконазол және итраконазол сіңірілуі омепразолмен бір мезгілде қолданғанда едәуір төмендейді, сондықтан олардың клиникалық тиімділігі де төмендейді.
Позаконазол мен эрлотинибті омепразолмен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
CYP2C19 көмегімен метаболизденетін заттар
Омепразол - омепразолды метаболиздейтін негізгі фермент CYP2C19 орташа тежегіші. Демек, CYP2C19 ферментімен де метаболизденетін қатарлас белсенді заттар метаболизмі төмендеп, осы заттардың жүйелі әсер етуі артуы мүмкін. Ондай препараттардың мысалдары R-варфарин және К дәруменінің басқа антагонистерін, цилостазол, диазепам мен фенитоин болады.
Дені сау пациенттерге 40 мг дозада тағайындалған омепразолцилостазол Cmax және AUC мәндерін, тиісінше, 18% және 26%, ал оның белсенді метаболиттерінің бірінің Cmax және AUC мәндерін, тиісінше, 29% және 69% арттырды.
Қан плазмасындағыфенитоин концентрациясына мониторинг омепразолмен емнің басындағы алғашқы екі апта ішінде, егер де фенитоин дозасы түзетілсе, онда кейіннен дозаның түзетілуімен омепразолмен емдеудің соңында да ұсынылады.
Механизмі белгісіз
Омепразол мен саквинавир/ритонавирді бір мезгілде қолдану қан плазмасында саквинавир концентрациясының шамамен 70% дейін ұлғаюына алып келді, бұл АИТВ жұқтырған пациенттердегі препарат жағымдылығының жақсы болуымен байланысты.
Такролимусты омепразолмен бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы такролимусконцентрациясын жоғарылатады. Такролимус концентрациясының, сондай-ақ бүйрек функциясының (креатинин клиренсі) мониторингтеуін күшейту талап етіледі, қажет болса, такролимус дозасын түзету керек.
Метотрексат деңгейінің жоғарылауы оны кейбір пациенттерде протон помпасы тежегіштерімен бір мезгілде қолдану кезінде хабарланды. Метотрексаттың жоғары дозалары тағайындалғанда омепразол қабылдауды уақытша тоқтату керек.
Басқа дәрілік препараттардың омепразол фармакокинетикасына әсер етуі
CYP2C19 және/немесе CYP3A4 тежегіштері
Омепразол CYP2C19 және CYP3A4 арқылы метаболизденетіндіктен, CYP2C19 немесе CYP3A4 тежейтін белсенді заттары (кларитромицин және вориконазол) омепразол метаболизмі жылдамдығының азаюы есебінен қан сарысуында омепразол концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін. Вориконазолмен қатарлас емделу омепразол әсерін екі есе арттырады. Омепразол дозасын түзету, әдетте, қажет емес, өйткені жоғары дозаларының жағымдылығы жақсы. Дегенмен де, бауыр жеткіліксіздігі ауыр пациенттерде омепразолмен ұзақ уақыт емдеу тағайындалғанда да дозаны түзету қарастырылуы тиіс.
CYP2C19және/немесе CYP3A4 индукторлары
CYP2C19 және CYP3A4 индукциялайтын белсенді заттар немесе олардың екеуі де (рифампицин және шайқурай сияқтылар) омепразол метаболизмі жылдамдығының артуы есебінен қан сарысуында омепразол концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Айрықша нұсқаулар
Кез келген үрейлі симптомдар болғанда (мысалы, көздеусіз едәуір салмақ жоғалту, қайталамалы құсу ұстамалары, дисфагия, қан аралас құсу, анемия немесе мелена), сондай-ақ асқазан ойық жарасы болғанда қатерлі ісіктің бар-жоғын анықтау қажет, өйткені емдеу симптомдарды жеңілдетуі және диагноз қойылуын кідіртуі мүмкін.
Атазанавирді протонды помпа тежегіштерімен бірге қабылдау ұсынылмайды, осындай біріктірілген ем қажет болса, мұқият клиникалық бақылау (мысалы, вирустық жүктеме) ұсынылып, доза 100 мг ритонавирден 400 мг атазанавирге дейін арттырылады; омепразолдың 20 мг тәуліктік дозасынан асыруға болмайды.
Омепразол, тұз қышқылы секрециясын бөгейтін барлық препараттар сияқты, гипо- және ахлоргидрия салдарынан В12дәруменінің (цианокобаламин)сіңуін төмендетуі мүмкін. Бұл дене салмағы төмен немесе ұзаққа созылатын емде В12 дәруменінің сіңуі төмендейтін қауіп факторлары бар пациенттерде ескерілу керек.
Омепразол - CYP2С19 тежегіші. Омепразолмен емдеудің басында немесе соңында CYP2С19 арқылы метаболизденетін препараттармен өзара әрекеттесу мүмкіндігі зор екеніне назар аудару қажет. Клопидогрел мен омепразол арасында өзара әрекеттесу байқалады. Осы өзара әрекеттесудің клиникалық мәні түсініксіз. Алдын-ала сақтану шарасы ретінде бір мезгілде омепразол мен клопидогрел қабылдауды тағайындауға болмайды. Үш айдан аса, көптеген жағдайларда бір жыл бойы ППТ алған пациенттерде ауыр гипомагниемия жағдайлары хабарланды. Шаршау, тетания, сандырақтау, құрысулар, бас айналу және қарыншалық аритмия сияқты күрделі гипомагниемия симптомдары байқаусыз басталуы және үнемі көрініс бермеуі мүмкін. Гипомагниемиясы бар пациенттердің көбінде магний орнын толтыруда және ППТ қолдануды тоқтатуда жай-күйі жақсарған. .
ППТ емінің ұзаққа созылуы немесе дигоксинмен немесе гипомагниемияны туындатуы мүмкін дәрілік препараттармен (мысалы, диуретиктер) бірге ППТ қолдану күтілетін пациенттерге ППТ емі басталғанша және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл магний деңгейін анықтап отыру қажет.
ППТ, әсіресе, егер үлкен дозаларда және ұзақ уақыт бойы (>1 жыл) қолданылса, көбінесе егде жастағы адамдарда немесе басқа да мәлім болған қауіп факторлары бар болса ортан жілік, білезік және омыртқа бағанының сынуларының қаупін арттырады. Зерттеу деректері ППТ жалпы сынулар қаупін 10-40% арттыруы мүмкін екенін айғақтайды. Кейбір жағдайларда ол басқа да қауіп факторларымен байланысты болуы мүмкін. Остеопороз қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық нұсқауларға сәйкес емделіп, қажетті дозаларда Д дәрумені мен кальций алуы тиіс.
Ауыр бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде омепразолмен ұзақ ем тағайындағанда және кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда омепразол дозасын түзету қарастырылуы тиіс («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).
Протонды помпа тежегіштерін қолдану кейде терінің жеделге жуық қызыл жегіден (SCLE) зақымдануы пайда болуын туындатуы мүмкін. Теріде және артралгиямен бірге жүретін, әсіресе күн сәулесі әсер етуі мүмкін бөліктерінде білінулер туындағанда дереу дәрігерге қаралу керек және омепразолды тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек. Анамнезінде протон помпасы тежегіштерін қолданудан кейін терінің жеделге жуық қызыл жегісі дамуы болуы басқа да протон помпасы тежегіштерін қолдануда осы аурудың пайда болу қаупін жоғарылатуы мүмкін.
Протонды помпа тежегіштерімен емдеуSalmonella және Campilobacter сияқты бактериялар туғызған асқазан-ішек инфекциялары қаупінің мардымсыз артуына әкелуі мүмкін.
Ұзақ уақыт емделуде, әсіресе, 1 жылдан көп мерзімде емделгенде пациенттер ұдайы қадағалауда болуы тиіс.
Кейбір жағдайларда бұл тіпті ұсынылмаса да, балалардағы созылмалы ауруларды емдеуге препаратты ұзағырақ қолдану талап етілуі мүмкін.
Зертханалық зерттеулер деректеріне әсері
Хромогранин А (CgA) деңгейінің жоғарылауы нейроэндокриндік ісіктерді зерттеу нәтижелеріне ықпалын тигізуі мүмкін. Медициналық қызметкерлер CgA деңгейін бағалауға дейін 5 күн бұрын омепразолмен емдеуді уақытша тоқтатып, егер CgA бастапқы деңгейлері жоғары болса, емді тоқтатқан соң 14 күннен кейін сынақты қайталауы тиіс.
Омепразол-Тева құрамында сахароза бар. Фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы немесе сахароза-изомальтазажеткіліксіздігінің сирек тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттер бұл препаратты қабылдамау керек.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Омепразол-Тева көлік құралын немесе аcа қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне ықпал етпейді. Бас айналу және көрудің нашарлауы сияқты қолайсыз реакцияларды байқауға болады. Егер ондай реакция пайда болса, пациенттер автокөлік басқармауы немесе техникамен жұмыс істемеуі тиіс.
Артық дозалануы
Омепразолмен артық дозалану зардаптары туралы ақпарат шектеулі. Әдебиетте 560 мг дейін артық дозалану жағдайлары және 2400 мг омепразолға дейін (әдетте ұсынылатын клиникалық дозасынан 120 есе жоғары) ішу арқылы қабылдау жөнінде мезгіл-мезгіл түскен хабарламалар сипатталған.
Симптомдары: уақытша – жүрек айну, құсу, бас айналу, іштің ауыруы, диарея және бас ауыру, бірлі-жарым жағдайларда – апатия, депрессия және абыржу.
Емі:қажеттілігіне қарай, симптоматикалық.
Шығарылу түрі және қаптамасы
7 немесе 10 капсуладан алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.
7 капсуладан 2 пішінді қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған (10 мг доза үшін).
10 капсуладан 3 пішінді қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған (20 мг доза үшін).
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 30 0С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы