Нолаксен, 25/25 мг, таблетки №20, пачка из картона
Торговое наименование
Нолаксен
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые оболочкой, 25мг/25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Диуретики. Комбинация диуретиков с калийсберегающими препаратами. Диуретики, действующие на кортикальный сегмент петли Генле, в комбинации с калийсберегающими препаратами. Гидрохлортиазид в комбинации калийсберегающими препаратами.
Код АТХ C03ЕA01
Показания к применению
Нолаксен показан для лечения:
- отечного синдрома различного генеза:
- при застойной сердечной недостаточности (для устранения отеков и избыточного содержания натрия в организме, у пациентов, которые лишь частично отвечают на лечение другими лекарственными средства или к ним развивается непереносимость; для устранения вызванной диуретиками гипокалиемии у пациентов с застойной сердечной недостаточностью, когда использование других лекарственных средств является нецелесообразным; у пациентов с застойной сердечной недостаточностью, принимающих сердечные гликозиды, когда другие лекарственные средства недостаточно эффективны либо их применение является нецелесообразным);
- при циррозе печени, который сопровождается отеками и/или асцитом (уровень альдостерона в плазме крови при этом состоянии может быть значительно повышен; наряду с поддерживающей терапией Нолаксеном пациентам показан постельный режим и ограничение потребления жидкости и натрия);
- при нефротическом синдроме (у пациентов с нефротическим синдромом, которые не отвечают на терапию глюкокортикоидами или другими диуретиками). Комбинация спиронолактона и гидрохлоротиазида не влияет на основной патологический процесс.
- артериальной (эссенциальной) гипертензии (у пациентов с эссенциальной гипертензией, когда терапия другими лекарственными средствами недостаточно эффективна либо их использование является нецелесообразным; у пациентов с гипертензией для устранения вызванной диуретиками гипокалиемии, когда применение других лекарственных средств является нецелесообразным.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к спиронолактону, тиазидным производным или к любому из вспомогательных веществ препарата
- аллергические реакции на сульфонамидные производные
- анурия
- острый гломерулонефрит
- болезнь Аддисона
- острая почечная недостаточность или тяжелые нарушения функции почек (скорость клубочковой фильтрации (СКФ) <30 мл/мин/1,73 м2)
- гиперкалиемия
- гиперкальциемия
- тяжелая гипонатриемия
- период беременности
- период лактации
- совместное применение с эплереноном
- совместное применении с гепарином, низкомолекулярными гепаринами
- тяжелые или прогрессирующие заболевания печени
- симптоматическая гиперурикемия (подагра)
- наследственная непереносимость галактозы, недостаточность лактазы Лаппа или мальабсорбции глюкозо-галактозы
- детский и подростковый возраст до 18 лет (в связи с содержанием в составе оболочки таблетки красителя, запрещенных у детей)
Необходимые меры предосторожности при применении
Препараты, которые состоят из комбинации лекарственных средств в фиксированных дозах, не показаны в качестве начальной терапии заболеваний. Для пациентов отдельно должны быть установлены эффективные дозы каждого из компонентов, входящих в состав лекарственного препарата. И если эти индивидуально установленные эффективные дозы соответствуют фиксированным дозам компонентов, то применение комбинированного лекарственного средства для пациента может быть более удобным. В случае необходимости изменения дозировки какого-либо из компонентов комбинации во время поддерживающей терапии, рекомендуется перейти на раздельный прием лекарственных средств.
Взаимодействие с другими лекарственными препаратами
Взаимодействие с другими препаратами
Алкоголь, барбитураты и наркотические вещества
Ортостатическая гипотензия может усиливаться на фоне приема алкоголя, барбитуратов и наркотических веществ. Следует избегать употребления алкоголя, барбитуратов и наркотических веществ, особенно на начальном этапе лечения Нолаксеном.
Амфотерицин В
Амфотерицин В повышает риск развития гипокалиемии, обусловленной приемом тиазидных диуретиков. Следует контролировать концентрацию калия в плазме крови при совместном применении с Нолаксеном.
Противодиабетические средства (например, инсулин и пероральные гипогликемические средства)
Прием тиазидных диуретиков может приводить к изменению концентрации глюкозы в плазме крови. Снижение концентрации калия в плазме крови, которое может быть обусловлено использованием тиазидных диуретиков, приводит к снижению утилизации глюкозы периферическими тканями. Может возникать необходимость в коррекции доз инсулина и пероральных гипогликемических препаратов у пациентов с диабетом как в сторону их увеличения, так и в сторону уменьшения. При одновременном применении комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида с глибенкламидом отмечены случаи развития мультиформной эритемы.
У пациентов сахарный диабет с латентным течением может проявляться развитием гипергликемии и глюкозурии.
При необходимости следует контролировать уровень глюкозы в плазме крови, использовать препараты, содержащие калий, для поддержания его уровня в плазме крови в пределах нормальных значений, а также корректировать дозы противодиабетических препаратов при их одновременном применении с Нолаксеном.
Противоопухолевые препараты, включая циклофосфамид и метотрексат
Тиазидные диуретики могут снижать почечную экскрецию цитотоксических препаратов и усиливать их миелосупрессивное действие. Может возникать необходимость в коррекции доз цитотоксических препаратов.
Необходим тщательный мониторинг результатов общего анализа крови у пациентов, получающих Нолаксен совместно с противоопухолевыми препаратами.
Антипирин
Спиронолактон усиливает метаболизм антипирина.
Аторвастатин + фуросемид + ацетилсалициловая кислота
Отмечены случаи гепатита, панкреатита и смертельного исхода при одновременном применении с комбинацией спиронолактона и гидрохлоротиазида.
Секвестранты желчных кислот (например, колестирамин, колестипол и аммония хлорид)
Секвестранты желчных кислот связывают тиазидные диуретики в кишечнике и снижают их абсорбцию в желудочно-кишечном тракте на 43-85%. При применении гидрохлоротиазида через 4 часа после приема секвестрантов желчных кислот его абсорбция снижается на 30-35%.
Зафиксированы случаи гиперхлоремического метаболического ацидоза, часто сопровождающегося гиперкалиемией, у пациентов, получавших спиронолактон одновременно с хлоридом аммония или колестирамином.
Следует принимать тиазидные диуретики за 2-4 часа до или через 6 часов после приема секвестрантов желчных кислот. Необходимо строго соблюдать последовательность приема. При необходимости следует повышать дозу тиазидного диуретика, а также контролировать артериальное давление.
Препараты, содержащие кальций и витамин D
Тиазидные диуретики снижают почечную экскрецию кальция и способствуют выведению кальция из костной ткани. Может потребоваться снижение дозы или отмена препаратов кальция и/или витамина D.
Следует контролировать уровень кальция в плазме крови, особенно при применении препаратов, содержащих кальций в высоких дозах, с Нолаксеном.
Карбамазепин
Карбамазепин может вызывать значимую в клиническом плане гипонатриемию. Одновременный прием с тиазидными диуретиками может усиливать гипонатриемию. Следует контролировать концентрацию натрия в плазме крови и соблюдать осторожность при совместном применении карбамазепина с Нолаксеном.
Глюкокортикоиды и АКТГ
Может наблюдаться снижение уровней различных ионов в плазме крови, в частности калия, при совместном назначении глюкокортикоидов или АКТГ с комбинацией спиронолактона и гидрохлоротиазида. В связи с этим, необходимо контролировать концентрацию калия в плазме крови и при необходимости корректировать режимы дозирования назначаемых совместно препаратов.
Дигоксин
Установлено, что спиронолактон может увеличивать период полувыведения дигоксина. Это может приводить к повышению уровня дигоксина в плазме крови с последующим развитием его токсических эффектов. Есть два механизма возможного взаимодействия лекарственных средств: спиронолактон и его метаболиты способны изменять результаты радиоиммунного анализа при определении концентрации дигоксина в плазме крови, а также изменять его фармакокинетические параметры. Вышеуказанные процессы могут затруднять интерпретацию результатов исследований, касающихся определения уровня дигоксина в плазме крови.
Вызванные приемом тиазидных диуретиков нарушения электролитного баланса, такие как, гипокалиемия и гипомагниемия, повышают риск возникновения токсических эффектов дигоксина, что может сопровождаться развитием тяжелых аритмий, в том числе с летальным исходом.
При совместном применении дигоксина с Нолаксеном может потребоваться коррекция поддерживающих доз препаратов. У пациентов необходимо тщательно контролировать уровни электролитов и дигоксина в плазме крови во избежание развития токсических эффектов дигоксина, а также случаев его использования в неэффективных дозах. При необходимости следует использовать препараты, содержащие калий.
Диуретики и антигипертензивные средства
Гидрохлоротиазид может усиливать действие других антигипертензивных препаратов (например, гуанетидина, метилдопы, бета-блокаторов, вазодилататоров, блокаторов кальциевых каналов, иАПФ, антагонистов ангиотензина II, прямых ингибиторов ренина).
Возможно развитие гиперкалиемии при применении спиронолактона с иАПФ, НПВС, антагонистами ангиотензина II и антагонистами альдостерона.
При совместном применении Нолаксена с антигипертензивными средствами рекомендуется снижать дозировки препаратов. В частности, дозу ганглиоблокаторов следует снижать не менее чем на 50% при включении комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида в схему лечения.
Препараты, способствующие развитию гиперкалиемии
Одновременное применение спиронолактона с препаратами, способствующими развитию гиперкалиемии, может сопровождаться возникновением тяжелой гиперкалиемии.
Препараты, влияющие на моторику ЖКТ, т.е. антихолинергические препараты, такие как атропин, и прокинетические препараты, такие как метоклопрамид, домперидон
Биодоступность тиазидных диуретиков может повышаться под влиянием антихолинергических средств вследствие снижения моторики желудочно-кишечного тракта и скорости опорожнения желудка. Прокинетические препараты, напротив, могут снижать биодоступность тиазидных диуретиков. Может возникать необходимость коррекции дозы гидрохлоротиазида при совместном применении с препаратами, влияющими на моторику ЖКТ.
Эплеренон
Возможно развитие тяжелой гиперкалиемии при применении Нолаксена совместно с антагонистами альдостерона.
Противоподагрические средства (аллопуринол, урикозурические препараты, ингибиторы ксантиноксидазы)
При приеме аллопуринола и пробенецида может развиваться приступ подагры на фоне повышения уровня мочевой кислоты в плазме крови, опосредованного использованием тиазидных диуретиков. Одновременное применение гидрохлоротиазида и аллопуринола может повышать частоту возникновения реакций гиперчувствительности к аллопуринолу. Может потребоваться коррекция доз противоподагрических средств при совместном применении с Нолаксеном.
Гепарин, низкомолекулярные гепарины
Одновременное применение спиронолактона с гепарином или низкомолекулярными гепаринами может сопровождаться развитием тяжелой гиперкалиемии.
Препараты, содержащие литий
Тиазидные диуретики снижают почечный клиренс лития и повышают риск развития его токсических эффектов. У пациентов, получающих одновременно препараты лития и комбинацию спиронолактона и гидрохлоротиазида, отмечены случаи острой почечной недостаточности, иногда с летальным исходом. Совместное использование Нолаксена с препаратами лития, как правило, не рекомендуется. Если оно является необходимым условием терапии, дозы препаратов лития следует снижать на 50% и тщательно контролировать концентрацию лития в плазме крови.
Норэпинефрин
И гидрохлоротиазид, и спиронолактон снижают чувствительность сосудов к норэпинефрину. Необходимо соблюдать осторожность при проведении регионарной и общей анестезии у пациентов, получающих Нолаксен. Следует также рассмотреть возможность его отмены при проведении плановых хирургических вмешательств.
НПВС
Установлено, что НПВС, такие как ацетилсалициловая кислота, мефенамовая кислота и индометацин, могут ослаблять натрийуретическое действие диуретиков вследствие ингибирования в почках синтеза простагландинов; диуретический эффект спиронолактона также снижается.
При применении индометацина в комбинации с калийсберегающими диуретиками может развиваться гиперкалиемия.
Опосредованные приемом НПВС задержка натрия и воды в организме снижают диуретический и антигипертензивный эффекты тиазидных диуретиков.
Снижение почечного кровотока, обусловленное ингибированием синтеза простагландинов в почках при приеме НПВС, а также опосредованное тиазидными диуретиками снижение скорости клубочковой фильтрации, могут быть причиной развития острой почечной недостаточности, при этом особенно высокий риск характерен для пациентов с сердечной недостаточностью.
Тем не менее, было обнаружено, что ацетилсалициловая кислота не влияет на эффекты спиронолактона в отношении артериального давления, уровней электролитов и азота мочевины крови, а также активности ренина в плазме крови у пациентов с артериальной гипертензией.
При совместном использовании НПВС с Нолаксеном следует тщательно контролировать функцию почек, концентрацию калия в плазме крови и артериальное давление, может возникать необходимость в коррекции доз препаратов.
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС, например, циталопрам, эсциталопрам, сертралин)
Одновременное применение СИОЗС с тиазидными диуретиками может приводить к усилению гипонатриемии. Необходимо контролировать концентрацию натрия в плазме крови и с осторожностью применять Нолаксен совместно с СИОЗС.
Миорелаксанты периферического действия из группы курареподобных, например, тубокурарин
Тиазидные диуретики могут повышать чувствительность скелетных мышц к некоторым миорелаксантам периферического действия, таким, например, как курареподобные средства.
Топирамат
Тиазидные диуретики могут повышать концентрацию топирамата в плазме крови. Возможно развитие гипокалиемии. Следует контролировать концентрацию калия и топирамата в плазме крови при совместном применении с Нолаксеном, а при необходимости, использовать препараты, содержащие калий, и корректировать дозировку топирамата.
Взаимодействие с пищей
Установлено, что одновременный прием пищи способствует увеличению средних значений максимальной концентрации в плазме крови (Cmax) и площади под кривой концентрация-время (AUC) как для спиронолактона, так и его для активного метаболита канренона. Участники исследования получали спиронолактон в дозе 200 мг одновременно с приемом пищи, у 9 субъектов отмечено статистически значимое увеличение значений AUC(0-24) и Cmax для спиронолактона в 2 раза, аналогичные значения для канренона были повышены в 1,4 раза. Сведений о клинической значимости повышения Сmaxи AUC(0-24) вследствие одновременного приема спиронолактона с пищей нет. Тем не менее, следует проводить мониторинг состояния пациентов, которые принимают Нолаксен одновременно с пищей, на наличие признаков, таких, например, как повышение уровня калия, и других тяжелых симптомов (см. раздел 4.9), которые могут быть обусловлены высокими концентрациями компонентов препарата в плазме крови, особенно у пожилых пациентов, пациентов с нарушением функции почек и печени, у женщин в период беременности и лактации.
Влияние на результаты лабораторных и диагностических тестов
Следует прекратить прием тиазидных диуретиков перед проведением исследований функции паращитовидной железы. Тиазидные диуретики могут снижать фракцию связанного с белками йода в плазме крови без признаков нарушения функции щитовидной железы. Было показано, что гидрохлоротиазид способен повышать скорость захвата 131I в течение 24 часов и увеличивать количество захваченного 131I остаточной тканью щитовидной железы.
В литературе имеется ряд сообщений, что спиронолактон и его метаболиты способны изменять результаты радиоиммунного анализа при определении концентрации дигоксина в плазме крови. Было обнаружено, что у здоровых добровольцев концентрация спиронолактона повышается в 2-4 раза в течение 2-24 часов после приема дигоксина. Также отмечается повышение уровня дигоксина в плазме крови при его совместном применении со спиронолактоном. Таким образом, при назначении Нолаксена в комбинации с дигоксином необходимо своевременно корректировать дозы препаратов и осуществлять тщательный контроль за состоянием пациентов.
Специальные предупреждения
Необходимо избегать употребления в пищу препаратов, содержащих калий, заменителей соли, продуктов питания с высоким содержанием калия (например, бананов, чернослива, изюма и апельсинового сока).
Следует соблюдать указания врача в отношении диеты с низким содержанием соли или натрия и программы ежедневных физических нагрузок.
Общие указания
Применение препарата только по «показаниям»
Нолаксен необходимо использовать только при состояниях, описанных в разделе «Показания к применению».
Потребление калия
В связи с возможным риском развития гиперкалиемии не рекомендуется совместно с Нолаксеном употреблять продукты питания с высоким содержанием калия, использовать препараты, содержащие калий, и другие лекарственные средства из группы калийсберегающих диуретиков.
Сонливость и головокружение
У некоторых пациентов были зарегистрированы случаи сонливости и головокружения, которые иногда приводили к падениям и переломам. Рекомендуется соблюдать осторожность при вождении автотранспорта или управлении механизмами до тех пор, пока не будет установлен ответ со стороны пациента на начальную терапию препаратом.
Канцерогенез и мутагенез
Канцерогенность
В экспериментальных исследованиях, посвященных изучению хронической токсичности у крыс, установлено, что спиронолактон является канцерогеном. В постмаркетинговых исследованиях были зафиксированы случаи рака молочной железы и других новообразований при применении комбинаций спиронолактона с тиазидными диуретиками (кишечника, поджелудочной железы и т.д.).
Немеланомный рак кожи (NMSC)
В некоторых эпидемиологических исследованиях имеются сообщения, что после применения гидрохлоротиазида повышается риск возникновения немеланомного рака кожи (базально-клеточной карциномы (BCC) и плоскоклеточного рака (SCC)). При этом степень риска повышается с увеличением кумулятивной дозы гидрохлоротиазида. Фотосенсибилизирующее действие гидрохлоротиазида может быть возможной причиной возникновения немеланомного рака кожи.
Пациенты, принимающие гидрохлоротиазид, должны быть проинформированы о потенциальном риске развития немеланомного рака кожи. Следует рекомендовать им регулярно проверять поверхность кожи на предмет появления новых образований или изменения уже имеющихся и своевременно сообщать о любых подозрительных поражения кожных покровов. Также пациентам следует рекомендовать ограничить воздействие солнечного света на кожу, избегать применения технических средств для создания искусственного загара, а также использовать защитные средства (например, солнцезащитные средства местного применения (крема, лосьоны и т.д.) с широким спектром - SPF 30 или выше, одежда, головные уборы) при воздействии солнечного света или УФ-лучей для снижения риска развития рака кожи.
У пациентов с высоким риском возникновения немеланомного рака кожи (например, светлая кожа, рак кожи в анамнезе, рак кожи у близких родственников, текущая иммуносупрессивная терапия и т.д.) следует рассматривать вопрос о применении лекарственных средств, которые являются альтернативой гидрохлоротиазиду.
Эндокринная система и обмен веществ
Гинекомастия
Врачи должны быть осведомлены о том, что при применении спиронолактона может возникать гинекомастия. Развитие гинекомастии напрямую зависит от дозировки спиронолактона и от продолжительности лечения, как правило, она является обратимой при отмене препарата. В случае возникновения гинекомастии следует прекратить прием спиронолактона. В редких случаях может наблюдаться стойкое увеличение в размерах молочных желез.
Гиперхлоремический метаболический ацидоз
У некоторых пациентов с декомпенсированным циррозом печени, даже при нормальной функции почек, отмечались случаи гиперхлоремического метаболического ацидоза, который также сопровождался гиперкалиемией. Необходимо соблюдать осторожность при лечении пациентов с острыми нарушениями функции печени, так как интенсивная терапия диуретиками может приводить к развитию печеночной энцефалопатии.
Ацидоз и функция почек
При применении комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида были отмечены редкие случаи ацидоза.
Гипохлоремический алкалоз
Гипохлоремический алкалоз возникает нечасто и в редких случаях носит тяжелый характер. Неоправданно строгое ограничение потребления натрия в пищу может осложнять его лечение. Дефицит ионов хлора может быть восполнен при назначении аммония хлорида (за исключением случаев заболеваний почек или печени), при этом в значительной степени развитие гипохлоремии можно предотвратить употреблением в пищу хлорида натрия в количестве, соответствующем суточной потребности.
Система крови
Электролитный баланс
Пациенты, которые принимают комбинацию спиронолактона и гидрохлоротиазида, обладающую диуретическим действием, должны находиться под строгим контролем с целью оценки возможных рисков развития нарушений водного и электролитного баланса, например, гиперкалиемии, гипохлоремического алкалоза, гипонатриемии и повышения уровня азота мочевины крови; особенно это касается пожилых пациентов и пациентов с уже имеющимися нарушениями функции почек или печени.
Гиперкалиемия
При чрезмерном потреблении калия у пациентов, принимающих комбинацию спиронолактона и гидрохлоротиазида, может возникать гиперкалиемия. Она может сопровождаться нарушениями в работе сердца, в некоторых случаях возможен летальный исход. Гиперкалиемия может возникать и в отсутствие чрезмерного употребления калия, особенно у пациентов с нарушением функции почек, у пожилых пациентов или у пациентов, страдающих сахарным диабетом. По этой причине, как правило, не рекомендуется принимать препараты, содержащие калий, во время лечения Нолаксеном. Не следует принимать Нолаксен одновременно с другими калийсберегающими диуретиками. Совместное применение комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида с ингибиторами ангиотензин-превращающего фермента (иАПФ), нестероидными противовоспалительными средствами (НПВС), антагонистами ангиотензина II и другими антагонистами альдостерона, даже при условии использования тиазидного диуретика, сопровождается развитием тяжелой гиперкалиемии.
Применение спиронолактона с гепарином, низкомолекулярными гепаринами или с другими лекарственными препаратами или при различных состояниях, которые способствуют развитию гиперкалиемии, может сопровождаться тяжелой гиперкалиемией.
Гиперкалиемия у пациентов с умерено выраженной или тяжелой сердечной недостаточностью
Поскольку гиперкалиемия может привести к летальному исходу, очень важно контролировать уровень калия в плазме крови у пациентов с сердечной недостаточностью, принимающих комбинацию спиронолактона и гидрохлоротиазида. Необходимо избегать совместного использования Нолаксена с калийсберегающими диуретиками. Следует избегать приема с пищей препаратов, содержащих калий, пациентам с концентрацией калия в плазме крови более 3,5 мЭкв/л. Нет никакой информации о применении комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида у пациентов с концентрацией креатинина в плазме крови более 2,5 мг/дл и у пациентов, у которых уровень креатинина в плазме крови за предшествующий короткий промежуток времени увеличился более чем на 25%. Рекомендуется контролировать концентрации калия и креатинина в плазме крови в течение одной недели после начала лечения или после повышения дозировки спиронолактона, в дальнейшем ежемесячно в течение первых трех месяцев, затем один раз в три месяца в течение года, после чего – каждые 6 месяцев. Следует прекратить или сделать перерыв в лечении комбинацией спиронолактона и гидрохлоротиазида при концентрации калия более 5 мЭкв/л или креатинина более 4 мг/дл.
Гиперкалиемия у пациентов с сахарным диабетом
Лечение Нолаксеном необходимо проводить с осторожностью у пациентов с сахарным диабетом, так как они имеют повышенный риск развития гиперкалиемии. Перед началом использования лекарственного препарата у пациентов следует провести мониторинг функции почек и концентрации калия в плазме крови, повторно эти показатели необходимо проконтролировать через несколько дней, а впоследствии – через несколько недель у пациентов из групп риска, особенно пожилых. Мониторинг уровней калия и креатинина в плазме крови рекомендуется проводить в течение одной недели после начала лечения или увеличения дозы спиронолактона, ежемесячно в течение первых трех месяцев, затем каждые три месяца в течение года, после чего – каждые 6 месяцев.
Гиперкалиемию следует своевременно корректировать путем быстрого внутривенного введения 20-50% раствора глюкозы и инсулина из расчета 0,25-0,5 единицы инсулина на 1 г глюкозы. Это временная мера, которую при необходимости можно повторять. Следует прекратить прием комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида и ограничить потребление калия (включая диету).
Гипокалиемия
При использовании комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида может развиваться гипокалиемия, особенно вследствие форсированного диуреза, у пациентов с тяжелым циррозом печени или при одновременном назначении препарата с петлевыми диуретиками, глюкокортикоидами или адренокортикотропным гормоном (АКТГ). Следует контролировать концентрацию калия в плазме крови при совместном применении Нолаксена с другими лекарственными средствами (например, аминогликозидными антибиотиками, цисплатином, фоскарнетом и амфотерицином В), которые, как известно, способны повышать риск развития гипокалиемии, опосредованной тиазидными диуретиками.
При терапии сердечными гликозидами на фоне гипокалиемии могут усиливаться метаболические эффекты, особенно это касается влияния на активность миокарда. При развитии гипокалиемии необходимо отменить комбинацию спиронолактона и гидрохлоротиазида и рассмотреть возможность применения одной из следующих схем лечения:
1. назначение только гидрохлоротиазида с использованием препаратов, содержащих калий, по мере необходимости;
2. назначение только спиронолактона.
Гипонатриемия
При применении Нолаксена следует проводить тщательный мониторинг пациентов, у которых наблюдается снижение уровня натрия в организме, на предмет наличия признаков электролитного дисбаланса.
Комбинация спиронолактона и гидрохлоротиазида при одновременном применении с другими диуретиками, может вызывать или усиливать гипонатриемию, которая проявляется сухостью во рту, жаждой, слабостью и сонливостью.
При применении спиронолактона с гидрохлоротиазидом может развиваться синдром истинной гипонатриемии, который сопровождается спутанностью сознания, похожее состояние наблюдается также при печеночной коме.
Этот синдром следует отличать от псевдогипонатриемии, которая сопровождается, в первую очередь задержкой жидкости в организме. При синдроме истинной гипонатриемии требуется прекратить использование диуретиков и назначить препараты, содержащие натрий.
Нарушение функции печени
Нолаксен следует использовать с осторожностью у пациентов со слабо или умерено выраженными нарушениями функции печени, поскольку даже незначительные изменения электролитного баланса могут спровоцировать развитие печеночной комы. При лечении отеков/асцита при циррозе печени, когда необходимо использовать Нолаксен в больших дозах, с целью предупреждения обезвоживания рекомендуется снижать дозировку препарата до момента достижения максимального диуретического эффекта. Следует временно прекратить прием препарата при развитии признаков спутанности сознания.
Нервная система
Препараты лития, как правило, не рекомендуется применять совместно с диуретиками. Тиазидные диуретики снижают почечный клиренс лития и повышают риск развития его токсических эффектов. Были отмечены случаи острой почечной недостаточности, иногда с летальным исходом. Может возникать необходимость в коррекции дозы препаратов лития.
Орган зрения
Острая миопия и вторичная закрытоугольная глаукома
Гидрохлоротиазид содержит в своей структуре сульфонамидную группу и может вызывать идиосинкразическую реакцию, в результате которой развивается острая транзиторная миопии и острая закрытоугольная глаукома. Симптомы обычно возникают в течение нескольких часов или недель после начала лечения, характеризуются острым началом и включают снижение остроты зрения и глазную боль. Без соответствующего лечения острая закрытоугольная глаукома может приводить к необратимой потере зрения.
Первоначально следует как можно быстрее прекратить прием гидрохлоротиазида. Если впоследствии внутриглазное давление не снижается, может потребоваться интенсивная терапия соответствующими лекарственными препаратами или срочное хирургическое лечение. Факторами риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут служить аллергические реакции на сульфонамидные препараты или препараты пенициллинового ряда в анамнезе.
Почки и мочевыводящие пути
Тиазидные диуретики следует применять с осторожностью у пациентов с заболеваниями почек. У таких пациентов они могут провоцировать развитие азотемии. Эффекты кумулятивного воздействия лекарственного средства могут развиваться у пациентов с нарушением функции почек.
Половая и репродуктивная функции
Спиронолактон снижал фертильность у особей женского пола в экспериментах на мышах и увеличивал продолжительность эстрального цикла у особей женского пола в экспериментах на крысах.
Кожа и подкожные ткани
Фотосенсибилизация
Установлено, что при применении тиазидных диуретиков развивается фотосенсибилизация.
При возникновении фотосенсибилизации лечение препаратами, содержащими гидрохлоротиазид, следует прекратить.
Другие эффекты
При приеме комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида может возникать ортостатическая гипотензия, которая может усиливаться на фоне приема алкоголя, барбитуратов и наркотических веществ.
У некоторых пациентов, получавших длительную терапию тиазидными диуретиками, отмечались случаи гиперкальциемии и гипофосфатемии вследствие патологических изменений в паращитовидной железе.
Имеются сообщения об обострении симптомов или прогрессировании заболевания у пациентов с системной красной волчанкой на фоне применения сульфонамидных производных, включая тиазидные диуретики.
Тиазидные диуретики могут повышать концентрацию мочевой кислоты в плазме крови. Необходимо соблюдать осторожность при использовании комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида у пациентов с гиперурикемией или с подагрой в анамнезе, так как тиазидные диуретики могут провоцировать развитие приступа подагры. Может возникать необходимость в коррекции доз противоподагрических средств.
У пациентов с сахарным диабетом и преддиабетом тиазидные диуретики могут повышать концентрацию глюкозы в плазме крови. Может иметь место необходимость коррекции доз инсулина или гипогликемических средств.
Вспомогательные вещества
Нолаксен содержит лактозу, поэтому пациентам с редкими наследственными заболеваниями, которые характеризуются непереносимостью фруктозы, галактозы и др., например, лактазной недостаточности или мальабсорбцией глюкозы-галактозы, не следует принимать данный лекарственный препарат.
Нолаксен содержит краситель сансет желтый лак, который может вызывать аллергические реакции.
Одна таблетка Нолаксена содержит 0,653 мг пропиленгликоля.
Лабораторные и инструментальные исследования
Применение комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида может сопровождаться транзиторным повышением уровня азота мочевины крови, особенно при существующей азотемии в начале лечения. Это явление, по всей видимости, больше относится к концентрационному феномену, чем к проявлениям почечной токсичности комбинации лекарственных средств, так как показатель азота мочевины крови возвращается в пределы нормальных значений после ее отмены. Прогрессирующее повышение уровня азота мочевины крови может указывать на наличие уже имеющихся до начала лечения нарушений функции почек.
В литературных данных содержатся сведения о нескольких случаях возможного влияния спиронолактона или его метаболитов на результаты радиоиммунного анализа при количественном определении дигоксина в плазме крови. Однако, ни степень, ни потенциальная клиническая значимость этого влияния (которое может быть специфическим для этого анализа) не были полностью установлены.
Следует прекратить прием спиронолактона как минимум за четыре дня, а предпочтительнее за семь дней, до определения концентрации кортизола в плазме крови, если оно будет проводиться методом Маттингли (Mattingli), т.е. методом флуорометрического анализа. Никаких влияний спиронолактона на результаты исследований не обнаружено при использовании метода конкурентного связывания белков или метода радиоиммунного анализа.
Тиазидные диуретики могут снижать фракцию связанного с белками йода в плазме крови без значимых признаков нарушения функции щитовидной железы.
При применении тиазидных диуретиков может наблюдаться повышение концентраций холестерина и триглицеридов в плазме крови.
Катетеризация надпочечниковых вен и определение активности ренина в плазме крови
Следует прекратить прием спиронолактона за несколько дней до процедуры катетеризации надпочечниковых вен с целью измерения концентрации альдостерона, а также для определения активности ренина в плазме крови.
Рекомендации по применению
Прием пищи значимо влияет на фармакокинетические параметры спиронолактона и гидрохлоротиазида, входящих в состав Нолаксена, в связи с этим может возникать необходимость в коррекции режима дозирования препарата.
С целью определения оптимальной дозы Нолаксена для пациентов отдельно должны быть установлены эффективные дозы каждого из его компонентов.
Для оценки эффективности лекарственного препарата следует принимать его как минимум в течение двух недель.
Отечный синдром (при застойной сердечной недостаточности, циррозе печени или нефротическом синдроме): назначается по 2-4 таблетки в сутки однократно или в несколько приемов; суточная доза может варьировать от 2 до 8 таблеток в зависимости от состояния пациента.
Артериальная (эссенциальная) гипертензия: назначается по 2-4 таблетки в сутки однократно или в несколько приемов; суточная доза может варьировать от 2 до 8 таблеток в зависимости от состояния пациента.
Поскольку комбинация спиронолактона и гидрохлоротиазида способна усиливать действие других антигипертензивных средств, их дозировку следует снижать при включении Нолаксена в схему лечения, в частности, дозы ганглиоблокаторов должны быть снижены не менее чем на 50%.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы
Нет сообщений о случаях передозировки с летальным исходом у пациентов, принимавших комбинацию спиронолактона с гидрохлоротиазидом (за исключением случаев опосредованных гиперкалиемией). Может возникать тошнота и рвота, а также (значительно реже) сонливость, головокружение, угнетение сознания, кома, спутанность сознания, диарея, макулопапулезная или эритематозная сыпь. Эти проявления исчезают вскоре после прекращения приема комбинации лекарственных средств. Могут усугубляться симптомы, обусловленные гиперкалиемией. При приеме тиазидных диуретиков описаны случаи развития тромбоцитопенической пурпуры и гранулоцитопении.
Лечение
Специфического антидота нет. Стойких токсических эффектов при применении комбинации спиронолактона с гидрохлоротиазидом не возникало и не ожидается. Следует прекратить прием спиронолактона и гидрохлоротиазида и ограничить потребление калия (включая диету).
Описание нежелательных реакций
К наиболее часто встречающимся нежелательным реакциям относятся гинекомастия и расстройства со стороны желудочно-кишечного тракта. Нежелательные реакции при приеме комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида, как правило, являются обратимыми и нивелируются при ее отмене. В редких случаях некоторые признаки гинекомастии впоследствии могут сохраняться.
Для классификации частоты нежелательного воздействия используются следующие категории: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ 1/100 до <1/10), нечасто (≥ 1/1.000 до <1/100), редко (≥ 1/10.000 до <1/1.000), очень редко (<1/10.000), неизвестно (не может быть определено на основании имеющихся данных).
Спиронолактон
Очень часто (˃1/10)
- гиперкалиемия (у пациентов с почечной недостаточностью и тех, кто получает препараты калия)
- аритмия (у пациентов с почечной недостаточностью и тех, кто получает препараты калия)
- снижение либидо, эректильная дисфункция (неспособность достигать или поддерживать эрекцию),изменения качественного и количественного состава спермы (снижение количества сперматозоидов и снижение их подвижности), гинекомастия (у мужчин), болезненность молочной железы, боль в груди (у мужчин), увеличение молочной железы, нарушения менструального цикла и аменорея, постменопаузальные кровотечения
Часто (˃1/100, <1/10)
- гиперкалиемия (у пожилых пациентов, диабетиков и получающих ингибиторы АКФ)
- тошнота, рвота
- бесплодие (в случае использования высоких доз (450 мг в сутки)
Нечасто (˃1/1000, <1/100)
- головная боль, спутанность сознания, сонливость (у пациентов с циррозом печени), астения, усталость, головокружение, мышечные спазмы, атаксия, судороги икроножных мышц, рабдомиолиз
Редко (˃1/10000, <1/1000)
- гиперчувствительность
- гипонатриемия, дегидратация, порфирия
- гастрит, язва, желудочное кровотечение, боль в желудке, диарея, запор
- сыпь, крапивница, гиперемия
Очень редко (<1/10000)
- тромбоцитопения, анемия
- лейкопения (включая агранулоцитоз)
- гирсутизм
- паралич, параплегия
- васкулит
- изменение тембра голоса
- гепатит
- алопеция, экзема, кольцевидная эритема, волчаночно-подобные поражения кожи, макулопапулезные и эритематозные высыпания, лекарственная лихорадка, зуд
- остеомаляция
- острая почечная недостаточность
- повышение содержания мочевины сыворотки крови, гиперкреатининемия
Неизвестная частота
- электролитный дисбаланс (гипохлоремический ацидоз или алкалоз)
- нежелательная гипотензия
- буллезный пемфигоид (как правило, при длительном применении)
- повышение содержания гликозилированного гемоглобина (HbA1c)
- доброкачественные новообразования молочной железы, болезненность молочных желез, рак молочной железы (включая случаи у мужчин).
- синдром Стивенса-Джонсона (SJS), токсический эпидермальный некролиз (TEN), лекарственная сыпь с эозинофилией и системными симптомами (DRESS), гипертрихоз, алопеция,
- нарушение функции печени, недомогание, смешанная холестатическая/гепатоцеллюлярная токсичность (в некоторых случаях с летальным исходом).
Гидрохлортиазид
Нечасто
- респираторный дистресс-синдром, в том числе пневмония и отек легких
Очень редко
- лейкопения, агранулоцитоз, тромбоцитопеническая пурпура, гемолитическая анемия, апластическая анемия
Частота неизвестна
- гипокалиемия, гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия, гиперурикемия
- в случае более высоких доз, возможно увеличение уровня липидов крови
- аритмия, ортостатическая гипотензия
- головокружение, головная боль, судороги, парестезия, спутанность сознания, летаргический сон, нервозность, ксантопсия, изменение настроения
- транзиторное нарушение зрения, острая миопия и острая закрытоугольная глаукома
- сухость во рту, чувство жажды, тошнота, рвота, воспаление слюнных желез, запоры, диарея, болезненные спазмы
- желтуха (внутрипеченочная холестатическая желтуха), панкреатит, холецистит, сиалоаденит
- почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- мышечные спазмы и боли
- гипохлоремический алкалоз, который может вызвать печеночную энцефалопатию или печеночную кому
- гиперурикемия может спровоцировать приступы подагры у бессимптомных пациентов
- нарушенная переносимость глюкозы, что может вызвать проявление латентного сахарного диабета
- анорексия, истощение
- васкулит, некротический васкулит
- анафилактическая реакция, шок
- фотосенсибилизация, сыпь,крапивница, пурпура (включая тромбоцитопеническую), некротизирующий васкулит, зуд и мультиформная эритема, респираторный дистресс-синдром, включая пневмонит и отек легких, лихорадка, анафилактические реакции
- сексуальные расстройства
- слабость, беспокойство, азотемия, гипокалиемия, гипергликемия, глюкозурия, гипомагниемия, гипонатриемия, алопеция.
Постмаркетинговые нежелательные реакции
Немеланомный рак кожи:В некоторых фармакоэпидемиологических исследованиях установлено, что при длительном применении гидрохлоротиазида значительно возрастает риск развития базально-клеточной карциномы и плоскоклеточного рака кожи.
Все сообщения о постмаркетинговых нежелательных реакциях характеризуются следующим параметром - очень редко (< 0,01%).
Указанное процентное значение рассчитано как количество сообщений о нежелательных реакциях, которые возникали при использовании комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида, на 100 пациенто-лет.
Нежелательные реакции, отмеченные звездочкой (*), не относятся к комбинации спиронолактона и гидрохлоротиазида, они имели место при применении комбинаций спиронолактона с другими тиазидными диуретиками (спиронолактон/бутизид и спиронолактон/гидрофлуметиозид), n – количество случаев.
Очень редко:
- тромбоцитопения, агранулоцитоз, анемия, лейкопения.
- брадикардия (n=2), инфаркт миокарда*, тахикардия (n=1), аритмия*, атриовентрикулярная блокада*, фибрилляция предсердий*, блокада пучка Гиса, блокада правой ножки пучка Гиса*, сердечная недостаточность (+/- застойная) (n=1), недостаточность правого желудочка*, тахикардия типа «пируэт»*.
- вертиго.
- синдром гиперсекреции антидиуретического гормона (АДГ) (n=2), отклонения концентрации АДГ в плазме крови от нормальных значений*, гипертиреоз*.
- рвота, тошнота, диарея, острый панкреатит (некротический, рецидивирующий), боль в животе, желудочно-кишечное кровотечение (кровотечение из прямой кишки), запор, мелена.
- недомогание, астения, пирексия, боль в грудной клетке, отеки (периферические + иные), внезапная смерть* (n=1).
- желтуха, холестаз, гепатит*, гепатомегалия*, печеночный стеатоз/некроз/недостаточность.
- пневмония*, средний отит.
- снижение массы тела*, повышение уровня креатинина в плазме крови*, повышение уровня гамма-глутамилтрансферазы*, повышение уровня аспартатаминотрансферазы*, повышение уровня аланинаминотрансферазы*, повышение уровней трансаминаз*, увеличение массы тела в связи с увеличением периферических отеков*.
- реакции гиперчувствительности.
- гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкалиемия, гипохлоремия, гиперкальциемия, обезвоживание, снижение аппетита, метаболический ацидоз, увеличение объема жировой ткани в области живота* (после 1 года лечения), гипогликемия*.
- рабдомиолиз*, миалгия, мышечная слабость, системная красная волчанка.
- рак молочной железы (у женщин и мужчин), злокачественное новообразование (n=2): лейомиома матки*, аденокарцинома поджелудочной железы (n=1), метастатический рак печени (n=1), злокачественное новообразование в легких*, лимфома.
Частота неизвестна:
- немеланомный рак кожи (базально-клеточная карцинома и плоскоклеточный рак).
- сонливость, головокружение/нарушение равновесия, кома (включая печеночную) (n=1), потеря (n=1)/нарушение*/угнетение* сознания, обморок*, судороги (n=1), нарушение мозгового кровообращения/в том числе острое*, отек головного мозга*, парестезия.
- спутанность сознания, дезориентация, депрессия (n=1), агрессия*, ажитация*, аномальное поведение*, попытка суицида* (n=1).
- почечная недостаточность (острая, хроническая), нарушение функции почек, тубулоинтерстициальный нефрит*, олигурия (n=1), анурия*.
- одышка, фиброз легких (n=1), дыхательная недостаточность*, легочная эмболия (n=1), отек легких*, интерстициальная болезнь легких*, кашель*.
- пурпура, зуд, макулопапулезная и эритематозная сыпь, фотосенсибилизация, буллезный дерматит*, экзема*, токсический эпидермальный некролиз/сыпь*, пемфигоид*.
- ортостатическая гипотензия, гипотензия, сосудистый коллапс*, артериосклероз (n=1), геморрагический шок* (n=1), кровотечение (n=1).
При возникновении нежелательных лекарственных реакций обращаться к медицинскому работнику, фармацевтическому работнику или напрямую в информационную базу данных по нежелательным реакциям (действиям) на лекарственные препараты, включая сообщения о неэффективности лекарственных препаратов
РГП на ПХВ «Национальный Центр экспертизы лекарственных средств и медицинских изделий» «Комитет контроля качества и безопасности товаров и услуг» Министерства здравоохранения Республики Казахстан
http://www.ndda.kz
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
Активные вещества: спиронолактон 25 мг,
гидрохлортиазид 25 мг
Вспомогательные вещества:крахмал кукурузный, лактоза, целлюлоза микрокристаллическая, повидон (К30), натрия крахмалгликолят, магния стеарат.
Состав оболочки: гипромеллоза (Е15), титана диоксид (Е171), сансет желтый лак (Е110), тальк, пропиленгликоль.
Описание внешнего вида
Круглые двояковыпуклые таблетки, покрытые оболочкой оранжевого цвета с гравировкой «NOLX» на одной стороне и гладкие на другой.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 2 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года.
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом месте, при температуре не выше 250С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Нолаксен
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрлік түрі, дозасы
Қабықпен қапталған таблеткалар, 25мг/25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Диуретиктер.Калий сақтаушы препараттармен біріктірілген диуретиктер.Генле ілмегі кортикальді сегментіне әсер ететін калий сақтаушы препараттармен біріктірілген диуретиктер. Калий сақтаушы препараттармен біріктірілген гидрохлортиазид.
АТХ коды C03ЕA01
Қолданылуы
Нолаксен мыналарды емдеу үшін қолданылады:
- генезі әртүрлі ісіну синдромы:
- жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігінде (басқа дәрілік заттармен емдеуге ішінара ғана жауап беретін немесе оларға жағымсыздық дамитын пациенттерде ісінуді және организмдегі натрийдің шамадан тыс мөлшерін жою үшін; жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі бар пациенттерде диуретиктердің әсерінен туындаған гипокалиемияны жою үшін басқа дәрілік заттарды пайдалану мақсатқа сай емес болған кезде; жүрек гликозидтерін қабылдап жүрген, жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде, басқа дәрілік заттардың тиімділігі жеткіліксіз немесе оларды қолдану мақсатқа сай емес болған кезде);
- ісінумен және/немесе асцитпен қатар жүретін бауыр циррозында (осы жағдайда қан плазмасындағы альдостерон деңгейі едәуір жоғарылауы мүмкін; Нолаксенмен демеуші еммен қатар пациенттерге төсектік режим және сұйықтық пен натрийді пайдалануды шектеу көрсетілген);
- нефроздық синдромда (глюкокортикоидтармен немесе басқа диуретиктермен емдеуге жауап бермейтін, нефроздық синдромы бар пациенттерде). Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімі негізгі патологиялық үдеріске ықпалын тигізбейді.
- артериялық (эссенциальді) гипертензияда (эссенциальді гипертензиясы бар пациенттерде басқа дәрілік заттарды пайдаланудың тиімділігі жеткіліксіз немесе оларды пайдалану мақсатқа сай емес болған кезде); гипертензиясы бар пациенттерде диуретиктердің әсерінен туындаған гипокалиемияны жою үшін, басқа дәрілік заттарды қолдану мақсатқа сай емес болған кезде.
Қолдануды бастағанға дейінгі қажетті мәліметтері тізімі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- спиронолактонға, тиазидті туындыларға немесе препараттың қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- сульфонамид туындыларына аллергиялық реакциялар
- анурия
- жедел гломерулонефрит
- Аддисон ауруы
- бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі немесе бүйрек функциясының ауыр бұзылулары (шумақтық сүзілу жылдамдығы (ШСЖ) <30 мл/мин/1,73 м2)
- гиперкалиемия
- гиперкальциемия
- ауыр гипонатриемия
- жүктілік кезеңі
- лактация кезеңі
- эплеренонмен бірге қолдану
- гепаринмен,төмен молекулалы гепариндермен бірге қолдану
- бауырдың ауыр немесе үдемелі аурулары
- симптоматикалық гиперурикемия (подагра)
- тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге (таблетка қабығының құрамында балалар үшін тыйым салынған бояғыш заттардың болуымен байланысты).
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Белгіленген дозалардағы дәрілік заттардың біріктірілімінен тұратын препараттар аурудың бастапқы емі ретінде қолданылмайды. Пациенттер үшін дәрілік препараттың құрамына кіретін компоненттердің әрқайсысының тиімді дозалары жекелей анықталуы тиіс. Егер осы жекелей анықталған тиімді дозалар компоненттердің белгіленген дозасына сәйкес келсе, онда біріктірілген дәрілік затты қолдану пациент үшін қолайлырақ болуы мүмкін. Демеуші ем кезінде біріктірілім компоненттерінің қандай да болсын бірінің дозасын өзгерту қажет болған жағдайда дәрілік заттарды бөлек қабылдауға көшу ұсынылады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Басқа препараттармен өзара әрекеттесуі
Алкоголь, барбитураттар және есірткілік заттар
Ортостатикалық гипотензия алкогольді, барбитураттарды және есірткілік заттарды қабылдау аясында күшеюі мүмкін. Алкогольді, барбитураттарды және есірткілік заттарды, әсіресе Нолаксенмен емдеудің бастапқы кезеңінде, пайдалануға жол бермеу керек.
Амфотерицин В
Амфотерицин В тиазидтік диуретиктерді қабылдаумен жүзеге асатын гипокалиемияның даму қаупін арттырады. Нолаксенмен бірге қолданғанда қан плазмасындағы калий концентрациясын бақылау керек.
Диабетке қарсы дәрілер (мысалы, инсулин және пероральді гипогликемиялық дәрілер)
Тиазидтік диуретиктерді қабылдау қан плазмасында глюкоза концентрациясының өзгеруіне әкелуі мүмкін. Тиазидтік диуретиктерді пайдалану себепші болуы мүмкін калий концентрациясының қан плазмасындағы төмендеуі, глюкозаның шеткері тіндермен утилизациясының төмендеуіне әкеледі. Диабеті бар пациенттерде инсулиннің және пероральді гипогликемиялық препараттардың дозаларын арттыру жағына да, сонымен қатар азайту жағына да түзету қажеттілігі туындауы мүмкін. Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін глибенкламидпен бір мезгілде қолдағанда мультиформалы эритеманың даму жағдайлары білінді.
Пациенттерде жасырын өтетін қант диабеті гипергликемияның және глюкозурияның дамуымен көрініс беруі мүмкін.
Қажет болған кезде қан плазмасындағы глюкоза деңгейін бақылау, қан плазмасында оның деңгейін қалыпты мәндер шегінде сақтау үшін құрамында калий бар препараттарды пайдалану, сондай-ақ диабетке қарсы препараттардың дозасын оларды Нолаксенмен бір мезгілде қолданғанда бақылау керек.
Циклофосфамидті және метотрексатты қоса, ісікке қарсы препараттар
Тиазидтік диуретиктер цитоуыттық препараттардың бүйректік экскрециясын төмендетуі және олардың миелосупрессиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Цитоуыттық препараттардың дозаларын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Нолаксенді ісікке қарсы препараттармен бірге қабылдап жүрген пациенттерде қанды жалпы талдау нәтижелеріне мұқият мониторинг қажет.
Антипирин
Спиронолактон антипириннің метаболизмін күшейтеді.
Аторвастатин + фуросемид + ацетилсалицил қышқылы
Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімімен бір мезгілде қолданғанда гепатит, панкреатит және өліммен аяқталу жағдайлары білінді.
Өт қышқылдарының секвестранттары (мысалы, колестирамин, колестипол және аммоний хлориді)
Өт қышқылдарының секвестранттары ішекте тиазидтік диуретиктермен байланысады және олардың асқазан-ішек жолындағы абсорбциясын 43-85%-ға төмендетеді. Өт қышқылдарының секвестранттарын қабылдағаннан кейін 4 сағаттан соң гидрохлоротиазидті қолданғанда оның абсорбциясы 30-35%-ға төмендейді.
Спиронолактонды аммоний хлоридімен немесе колестираминмен бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде гиперкалиемиямен жиі қатар жүретін гиперхлоремиялық метаболиздік ацидоз жағдайлары тіркелді.
Өт қышқылдарының секвестранттарын қабылдаудан 2-4 сағат бұрын немесе қабылдағаннан кейін 6 сағаттан соң тиазидтік диуретиктерді қабылдау керек. Қабылдаудың бірізділігін қатаң сақтау қажет. Қажет болған кезде тиазидтік диуретиктің дозасын арттыру, сондай-ақ артериялық қысымды бақылау керек.
Құрамында кальций және D дәрумені бар препараттар
Тиазидтік диуретиктер кальцийдің бүйректік экскрециясын төмендетеді және сүйек кемігінен кальцийдің шығарылуына мүмкіндік береді. Дозаны төмендету немесе кальций және/немесе D дәрумені препараттарын қабылдауды тоқтату қажет етілуі мүмкін.
Қан плазмасындағы, әсіресе құрамында жоғары дозалардағы кальций бар препараттарды Нолаксенмен бірге қолдағанда, кальций деңгейін бақылау керек.
Карбамазепин
Карбамазепин клиникалық тұрғыдан маңызды гипонатриемияны туындатуы мүмкін. Тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қабылдау гипонатриемияны күшейтуі мүмкін. Карбамазепинді Нолаксенмен бірге қолданғанда қан плазмасында натрий концентрациясын бақылау және бірге қолданған кезде сақтық таныту керек.
Глюкокортикоидтар және АКТГ
Глюкокортикоидтарды немесе АКТГ-ні спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімімен бірге тағайындағанда қан плазмасындағы әртүрлі иондардың, атап айтқанда, калий иондары деңгейлерінің төмендеуі байқалуы мүмкін. Осыған байланысты қан плазмасында калий концентрациясын бақылау және қажет болғанда бірге тағайындалатын препараттардың дозалану режимдерін түзету керек.
Дигоксин
Спиронолактон дигоксиннің жартылай шығарылу кезеңін арттыруы мүмкін екендігі анықталды. Бұл қан плазмасында дигоксин деңгейінің жоғарылауына, кейіннен оның уытты әсерлерінің дамуына әкелуі мүмкін. Дәрілік заттардың ықтимал өзара әрекеттесуінің екі механизмі бар: спиронолактон және оның метаболиттері қан плазмасында дигоксин концентрациясын анықтағанда радиоиммундық талдау нәтижелерін өзгертуге, сондай-ақ оның фармакокинетикалық параметрлерін өзгертуге қабілетті.Жоғарыда аталған үдерістер қан плазмасындағы дигоксин деңгейін анықтауға қатысты зерттеу нәтижелерінің интерпретациясын қиындатуы мүмкін.
Тиазидтік диуретиктерді қабылаудан туындаған электролиттік теңгерімнің, мысалы, гипокалиемия және гипомагниемия сияқты бұзылулары дигоксиннің уытты әсерлерінің туындау қаупін арттырады, бұл ауыр, соның ішінде өліммен аяқталатын аритмиялардың дамуымен қатар жүруі мүмкін.
Дигоксинді Нолаксенмен бірге қолданғанда препараттардың демеуші дозаларын түзету талап етілуі мүмкін. Пациенттерде дигоксиннің уытты әсерлеріне, сондай-ақ оны тиімді емес дозаларда пайдалану жағдайларына жол бермеу үшін қан плазмасындағы электролиттердің және дигоксиннің деңгейлерін мұқият бақылау қажет. Қажет болғанда құрамында калий бар препараттарды пайдалану керек.
Диуретиктер және гипертензияға қарсы дәрілер
Гидрохлоротиазид гипертензияға қарсы басқа препараттардың (мысалы, гуанетидиннің, метилдопаның, бета-блокаторлардың, вазодилататорлардың, кальций өзектері блокаторларының, АӨФт, ангиотензин II антагонистерінің, рениннің тікелей тежегіштерінің) әсерлерін күшейтуі мүмкін.
Спиронолактонды АӨФт, ҚҚСД, ангиотензин II антагонистерімен және альдостерон антагонистерімен бірге қолданғанда гиперкалиемия дамуы мүмкін.
Нолаксенді гипертензияға қарсы дәрілермен бірге қолданғанда препараттардың дозаларын төмендету ұсынылады. Атап айтқанда, ганглиоблокаторлардың дозасын емдеу сызбасына спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қосқан кезде кем дегенде 50%-ға төмендету керек.
Гиперкалиемияның дамуына мүмкіндік беретін препараттар
Спиронолактонды гиперкалиемияның дамуына мүмкіндік беретін препараттармен бір мезгілде қолдану ауыр гиперкалиемияның туындауымен қатар жүруі мүмкін.
АІЖ моторикасына ықпал ететін препараттар, яғни атропин сияқты антихолинергиялық препараттар, және метоклопрамид, домперидон сияқты прокинетикалық препараттар
Тиазидтік диуретиктердің биожетімділігі асқазан-ішек жолы моторикасының және асқазанның босау жылдамдығының төмендеуі салдарынан антихолинергиялық дәрілердің ықпал етуімен жоғарылауы мүмкін. Прокинетикалық препараттар, керісінше, тиазидтік диуретиктердің биожетімділігін төмендетуі мүмкін. АІЖ моторикасына ықпал ететін препараттармен бірге қолданғанда гидрохлоротиазидтің дозаларын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Эплеренон
Нолаксенді альдостерон антагонистерімен бірге қолданғанда ауыр гиперкалиемия дамуы мүмкін.
Подаграға қарсы дәрілер (аллопуринол, урикозуриялық препараттар, ксантиноксидаза тежегіштері)
Аллопуринолды және пробенецидті қабылдаған кезде тиазидтік диуретиктерді пайдаланудан қан плазмасында несеп қышқылы деңгейлерінің жоғарылау аясында подагра ұстамасы дамуы мүмкін. Гидрохлоротиазидті және аллопуринолды бір мезгілде қолдану аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакциялардың туындау жиілігін арттыруы мүмкін. Нолаксенмен бірге қолданғанда подаграға қарсы дәрілердің дозаларын түзету қажет болуы мүмкін.
Гепарин, төмен молекулалы гепариндер
Спиронолактонды гепаринмен немесе төмен молекулалы гепариндермен бір мезгілде қолдану ауыр гиперкалиемияның дамуымен қатар жүруі мүмкін.
Құрамында литий бар препараттар
Тиазидтік диуретиктер литийдің бүйректік клиренсін төмендетеді және оның уытты әсерлерінің даму қаупін арттырады. Литий препараттарын және спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, кейде өліммен аяқталу жағдайлары байқалды. Нолаксенді литий препараттарымен бірге пайдалану, әдеттегідей, ұсынылмайды. Егер ол емдеу үшін қажетті жағдай болып табылса, литий препараттарының дозасын 50%-ға төмендету және қан плазмасындағы литий концентрациясын мұқият бақылау керек.
Норэпинефрин
Гидрохлоротиазид те, және спиронолактон да норэпинефринге қантамырлардың сезімталдығын төмендетеді. Нолаксен қабылдап жүрген пациенттерде аумақтық және жалпы анестезия жүргізген кезде сақтық таныту қажет. Жоспарлы хирургиялық араласымдар жүргізген кезде оны қабылдауды тоқтату мүмкіндігін де қарастыру керек.
ҚҚСД
Ацетилсалицил қышқылы, мефенам қышқылы және индометацин сияқты ҚҚСД бүйректерде простагландиндер синтезінің тежелуі салдарынан диуретиктердің натрийурездік әсерін әлсіретуі мүмкін екендігі анықталды.
Индометациннің калий сақтаушы диуретиктермен біріктірілімін қолданған кезде гиперкалиемия дамуы мүмкін.
ҚҚСД қабылдауынан организмде натрийдің және судың іркілуі тиазидтік диуретиктердің диурездік және гипертензияға қарсы әсерін төмендетеді.
ҚҚСД қабылдаған кезде бүйректерде простагландиндер синтезінің тежелуінен бүйректің қан ағынының төмендеуі, сондай-ақ тиазидтік диуретиктерден шумақтық сүзілу жылдамдығының төмендеуі бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің дамуына себеп болуы мүмкін, мұндайда жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін аса жоғары қауіп тән.
Дегенмен, артериялық гипертензиясы бар пациенттерде ацетилсалицил қышқылының артериялық қысымға, электролиттердің және қандағы мочевина азотының деңгейлеріне, сондай-ақ қан плазмасындағы рениннің белсенділігіне қатысты спиронолактонның әсерлеріне ықпалын тигізбейтіні анықталды.
ҚҚСД-ні Нолаксенмен бірге пайдаланғанда бүйрек функциясын, қан плазмасындағы калий концентрациясын және артериялық қысымды мұқият бақылау керек, препараттардың дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Серотонинді кері қармап қалатын селективті тежегіштері (СКҚСТ, мысалы, циталопрам, эсциталопрам, сертралин)
СКҚСТ-ті тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану гипонатриемияның күшеюіне әкелуі мүмкін. Қан плазмасындағы натрий концентрациясын бақылау және Нолаксенді СКҚСТ-пен бірге сақтықпен қолдану қажет.
Кураре тәріздес топқа жататын шеткері әсер беретін миорелаксанттар, мысалы, тубокурарин
Тиазидтік диуретиктер кураре тәріздес дәрілер сияқты шеткері әсер беретін кейбір миорелаксанттарға қаңқа бұлшықеттерінің сезімталдығын арттыруы мүмкін.
Топирамат
Тиазидтік диуретиктер қан плазмасында топираматтың концентрациясын арттыруы мүмкін. Гипокалиемия дамуы мүмкін. Нолаксенмен бірге қолданған кезде қан плазмасындағы калий және топирамат концентрациясын бақылау, ал қажет болғанда құрамында калий бар препараттарды пайдалану, және топираматтың дозасын түзету керек.
Тамақпен өзара әрекеттесуі
Тамақпен бір мезгілде ішу спиронолактонның да, сонымен қатар оның белсенді метаболиті канренонның да қан плазмасындағы ең жоғары концентрациясының (Cmax) және концентрация-уақыт қисығы астындағы ауданының (AUC) орташа мәндерінің артуына мүмкіндік беретіні анықталды. Зерттеуге қатысушылар спиронолактонның 200 мг дозасын тамақпен бір мезгілде қабылдады, 9 субъектіде спиронолактонның AUC(0-24)және Cmax мәндерінің статистикалық тұрғыдан маңызды 2 есе артуы білінді, канренонда ұқсас мәндер 1,4 есеге артты. Спиронолактонды тамақпен бірге қабылдау салдарынан Сmax және AUC(0-24)жоғарылауының клиникалық маңыздылығы туралы мәліметтер жоқ. Дегенмен, Нолаксенді тамақпен бірге қабылдап жүрген пациенттердің жағдайларына, мысалы, калий деңгейлерінің жоғарылау белгілерінің, және әсіресе егде жастағы пациенттерде, бүйрек және бауыр функциялары бұзылған пациенттерде, жүктілік және лактация кезеңіндегі әйелдерде қан плазмасында препарат компоненттері концентрацияларының жоғарылауы себепші болуы мүмкін басқа да ауыр симптомдардың (4.9 бөлімін қараңыз) бар-жоқтығына мониторинг жүргізу керек.
Зертханалық және диагностикалық тестілердің нәтижелеріне ықпалы
Қалқанша без жанындағы без функциясына зерттеу жүргізер алдында диуретиктер қабылдауды тоқтату керек. Тиазидтік диуретиктер қан плазмасында, қалқанша без функциясының бұзылу белгілерінсіз, ақуыздармен байланысты йод фракциясын төмендетуі мүмкін. Гидрохлоротиазидтің 24 сағат ішінде 131I қармап қалу жылдамдығын арттыруға және қалқанша бездің қалдық тіндеріндегі қалып қойған 131I мөлшерін ұлғайтуға қабілетті екендігі көрсетілді.
Оқулықтарда қан плазмасындағы дигоксиннің концентрациясын анықтаған кезде радиоиммундық талдау нәтижелерін өзгертуге спиронолактонның және оның метаболиттерінің қабілетті екендігіне бірқатар мәлімдемелер бар. Дені сау ерікті адамдарда дигоксинді қабылдағаннан кейін 2-24 сағат ішінде спиронолактон концентрациясының 2-4 есе жоғарылайтындығы анықталды. Сондай-ақ қан плазмасында дигоксин деңгейінің, оны спиронолактонмен бірге қолданғанда, жоғарылағаны білінеді. Сондықтан Нолаксенді дигоксинмен біріктіріп тағайындағанда препараттардың дозаларын дер кезінде түзету және пациенттердің жағдайын мұқият бақылауды жүзеге асыру қажет.
Арнайы ескертулер
Құрамында калий, тұз алмастырғыштары бар тағамдарды, құрамында калий мөлшері жоғары тамақ өнімдерін (мысалы, банан, қара өрік, мейіз және апельсин шырыны) пайдалануға жол бермеу қажет.
Дәрігердің құрамында тұздар немесе натрий мөлшері төмен диетаға қатысты және күнделікті дене жүктемелерінің бағдарламаларына қатысты нұсқауларын орындау керек.
Жалпы нұсқаулар
Препаратты тек «көрсетілімдері» бойынша ғана қолдану
Нолаксенді «Қолданылуы» бөлімінде сипатталған жағдайларда ғана пайдалану қажет.
Калийді пайдалану
Гиперкалиемияның даму қаупінің мүмкін болуына байланысты Нолаксенмен бірге құрамында калий мөлшері жоғары өнімдерді қолдану, құрамында калий бар препараттарды және калий сақтаушы диуретиктер тобының басқа да дәрілік заттарын бірге пайдалану ұсынылмайды.
Ұйқышылдық және бас айналу
Кейбір пациенттерде ұйқышылдық және бас айналу жағдайлары тіркелді, олар кейде құлап қалуларға және сынуларға әкелді. Пациент тарапынан препаратпен бастапқы емге жауап анықталмайынша, автокөлікті жүргізгенде немесе механизмдерді басқарғанда сақтық таныту ұсынылады. Канцерогенез және мутагенез
Канцерогенділік
Егеуқұйрықтарда созылмалы уыттылықты зерттеуге арналған экспериментальді зерттеулерде спиронолактонның канцероген болып табылатындығы анықталды. Постмаркетингтік зерттеулерде спиронолактонды тиазидтік диуретиктермен біріктіріп қолданғанда сүт бездері обырының және басқа да жаңа түзілімдердің (ішекте, ұйқы безінде және т.б.) жағдайлары тіркелді.
Терінің меланомалы емес обыры (NMSC)
Кейбір эпидемиологиялық зерттеулерде гидрохлоротиазидті қолданудан кейін терінің меланомалы емес обырының (базальді-жасушалық карцинома (ВСС) және жалпақ жасушалы обыр (SCC)) туындау қаупі жоғарылағанына қатысты мәлімдемелер бар. Мұндайда қауіп дәрежесі гидрохлоротиазидтің жиынтық дозасының артуымен бірге жоғарылайды. Гидрохлоротиазидтің фотосенсибилизациялайтын әсері терінің меланомалы емес обырының ықтимал туындау себебінен болуы мүмкін.
Гидрохлоротиазидті қабылдап жүрген пациенттер терінің меланомалы емес обыры дамуының потенциалды қаупінен хабардар болуы тиіс. Оларға жаңа түзілімдердің пайда болуы немесе бұрыннан барларындағы өзгерістер тұрғысында терінің сыртын ұдайы тексеріп отыруға және тері жабындарындағы күдікті зақымданулар туралы дер кезінде хабарлап отыруға кеңес беру қажет. Сондай-ақ пациенттерге теріге күн сәулесінің әсерін шектеуге, жасанды қыздырыну техникалық құралдарды қолдануға жол бермеуге, сондай-ақ күн сәулесінің немесе УК-сәулеленудің әсері кезінде тері обырының даму қаупін төмендету үшін қолдану өрісі - SPF 30 немесе одан жоғары қорғаныш заттарды (мысалы, жергілікті қолдануға күннен қорғайтын заттар (кремдер, лосьондар және т.б.), киім-кешектер, бас киімдер) пайдалануға кеңес беру керек.
Терінің меланомалы емес обырының (мысалы, ақшыл тері, анамнезде тері обырының болуы, жақын туыстарындағы тері обыры, ағымдағы иммуносупрессиялық ем және т.б.) туындау қаупі жоғары пациенттерде гидрохлоротиазидке баламалы болып табылатын дәрілік заттарды қолдану туралы мәселені қарастырған жөн.
Эндокриндік жүйе және зат алмасулар
Гинекомастия
Дәрігерлер спиронолактонды қолданған кезде гинекомастия туындауы мүмкін екендігінен хабардар болуы тиіс. Гинекомастияның дамуы спиронолактонның дозасына және емдеу ұзақтығына тікелей байланысты, ол, әдеттегідей, препарат қабылдауды тоқтатқан кезде қайтымды болып табылады. Гинекомастия туындаған жағдайда спиронолактон қабылдауды тоқтату керек. Сирек жағдайларда сүт бездері көлемінің тұрақты түрде ұлғайғаны байқалуы мүмкін.
Гиперхлоремиялық метаболизмдік ацидоз
Декомпенсацияланған бауыр циррозы бар кейбір пациенттерде, тіпті бүйрек функциясы қалыпты болғанның өзінде, гиперхлоремиялық метаболизмдік ацидоз жағдайлары білінді, олар да гиперкалиемиямен қатар жүрді. Бауыр функциясының жедел бұзылулары бар пациенттерді емдегенде сақтық таныту қажет, өйткені диуретиктермен қарқынды емдеу бауыр энцефалопатиясының дамуына әкелуі мүмкін.
Ацидоз және бүйрек функциясы
Спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қолданған кезде ацидоздың сирек жағдайлары білінді.
Гипохлоремиялық алкалоз
Гипохлоремиялық алкалоз жиі туындамайды және сирек жағдайларда ауыр сипатта болады. Тамақта натрийді пайдалануды жөнсіз қатаң шектеу оны емдеуді күрделендіруі мүмкін. Хлор иондарының тапшылығы аммоний хлоридін тағайындаған кезде толықтырылуы мүмкін (бүйрек немесе бауыр аурулары жағдайларын қоспағанда), мұндайда тамаққа натрий хлоридін тәуліктік қажеттілікке сәйкес мөлшерде пайдаланып, гипохлоремияның елеулі дәрежеде дамуына жол бермеуге болады.
Қан жүйесі
Электролиттік теңгерім
Диурездік әсері бар спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдап жүрген пациенттер су және электролиттер теңгерімі бұзылуларының, мысалы, гиперкалиемияның, гипохлоремиялық алкалоздың, гипонатриемияның және қан мочевинасы азоты деңгейі жоғарылауының ықтимал қаупіне баға беру мақсатында қатаң бақылауда болуы тиіс; әсіресе бұл егде жастағы пациенттерге және бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерге қатысты.
Гиперкалиемия
Калийді шамадан тыс пайдаланғанда спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдап жүрген пациенттерде гиперкалиемия туындауы мүмкін. Ол жүрек жұмысының бұзылуларымен қатар жүруі, кейбір жағдайларда өліммен аяқталуы мүмкін. Гиперкалиемия әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде, егде жастағы пациенттерде немесе қант диабетінен зардап шегіп жүрген пациенттерде калийді шамадан тыс пайдаланбағанның өзінде туындауы мүмкін. Осы себепті, әдеттегідей, Нолаксенмен емделу кезінде құрамында калий бар препараттарды қабылдау ұсынылмайды. Нолаксенді калий сақтаушы басқа препараттармен бір мезгілде қабылдамаған жөн. Спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерімен (АӨФт), қабынуға қарсы стероидты емес дәрілермен (ҚҚСД), ангиотензин II антагонистерімен және альдостеронның басқа да антагонистерімен бірге қолдану, тіпті тиазидтік диуретикті пайдаланған жағдайда да, ауыр гиперкалиемияның дамуымен қатар жүреді.
Спиронолактонды гепаринмен, төмен молекулалы гепариндермен немесе басқа дәрілік препараттармен бірге қолдану немесе гиперкалиемияның дамуына мүмкіндік беретін әртүрлі жағдайларда ауыр гиперкалиемиямен қатар жүруі мүмкін.
Жүрек функциясының орташа айқын немесе ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттердегі гиперкалиемия
Гиперкалиемия өліммен аяқталуға әкелетін болғандықтан, спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдап жүрген, жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде қан плазмасындағы калий деңгейін бақылау өте маңызды. Нолаксенді калий сақтаушы диуретиктермен бірге пайдалануға жол бермеу қажет. Қан плазмасындағы калий концентрациясы 3,5 мЭкв/л-ден көбірек болатын пациенттер құрамында калий бар тағамдарды қабылдауға жол бермеуі керек. Қан плазмасында креатинин концентрациясы 2,5 мг/дл-ден көбірек пациенттерде және қан плазмасындағы креатинин деңгейі бұның алдында қысқа уақыт аралығы ішінде 25%-дан көбірекке артқан пациенттерде спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қолдану туралы ешқандай ақпарат жоқ. Емдеуді бастағаннан кейін бір апта ішінде немесе спиронолактон дозасын арттырғаннан кейін, әрі қарай алғашқы үш ай ішінде ай сайын, содан кейін бір жыл ішінде үш айда бір рет, одан әрі әрбір 6 ай сайын қан плазмасындағы калий концентрациясын бақылап отыру ұсынылады. Калий концентрациясы 5 мЭкв/л-ден көбірек немесе креатинин концентрациясы 4 мг/дл-ден көбірек болғанда спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімімен емдеуді тоқтату немесе үзіліс жасау керек.
Қант диабеті бар пациенттердегі гиперкалиемия
Нолаксенмен емдеуді қант диабеті бар пациенттерде сақтықпен жүргізу қажет, өйткені оларда гиперкалиемияның даму қаупі жоғары. Пациенттерде дәрілік препаратты қолданар алдында бүйрек функциясына және қан плазмасындағы калий концентрациясына мониторинг жүргізу керек, осы көрсеткіштерді бірнеше күннен кейін, ал кейіннен қауіп тобындағы пациенттерде, әсіресе егде жастағыларда бірнеше аптадан соң бақылап отыру қажет. Қан плазмасындағы калий және креатинин деңгейлеріне мониторингті емдеуді бастағаннан кейін немесе спиронолактон дозасын арттырғаннан кейін бір апта ішінде, алғашқы үш ай ішінде ай сайын, содан кейін бір жыл ішінде әрбір үш ай сайын, одан әрі әрбір 6 ай сайын жүргізу ұсынылады.
Гиперкалиемияны глюкозаның 20-50% ерітіндісін және 1 г глюкозаға 0,25-0,5 бірлік есебінен келетін инсулин ерітіндісін вена ішіне тез енгізу жолымен дер кезінде түзету керек. Бұл қажет кезінде қайталауға болатын уақытша шара. Спиронолактон және гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдауды тоқтату және калий пайдалануды шектеу (диетаны қоса) керек.
Гипокалиемия
Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін пайдаланған кезде, бауырдың ауыр циррозы бар пациенттерде немесе препаратты ілмектік диуретиктермен, глюкокортикоидтармен ннмесе адренокортикотроптықгормонмен (АКТГ) бір мезгілде тағайындағанда,әсіресе жеделдетілген диурез салдарынан гипокалиемия дамуы мүмкін. Нолаксенді, тиазидтік диуретиктер арқылы гипокалиемияның даму қаупін арттыруға қабілетті басқа дәрілік заттармен (мысалы, аминогликозидтік антибиотиктермен, цисплатинмен, фоскарнетпен және амфотерицинмен В) бірге қолданғанда қан плазмасындағы калий концентрациясын бақылау керек.
Жүрек гликозидтерімен емдеген кезде гипокалиемия аясында метаболизмдік әсерлері күшеюі мүмкін, әсіресе бұл миокардтың белсенділік ықпалына қатысты. Гипокалиемия дамыған кезде спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдауды тоқтату және емдеудің келесі сызбасының біреуін қолдану мүмкіндігін қарастыру керек:
1. қажетіне қарай, құрамында калий бар препараттарды пайдалана отырып, тек гидрохлортиазидті ғана тағайындау;
2. тек спиронолактонды ғана тағайындау.
Гипонатриемия
Нолаксенді қолданған кезде организмінде натрий деңгейінің төмендегені байқалатын пациенттерге электролиттік дисбаланс белгілерінің бар-жоқтығы тұрғысында мұқият мониторинг жүргізу керек.
Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін басқа диуретиктермен бір мезгілде қолданғанда гипонатриемия туындауы немесе күшеюі мүмкін, ол ауыз ішінің құрғауымен, шөлдеумен, әлсіздікпен және ұйқышылдықпен көрініс береді.
Спиронолактонды гидрохлоротиазидпен бірге қолданғанда сананың шатасуымен қатар жүретін нағыз гипонатриемия синдромы дамуы мүмкін, осыған ұқсас жағдай бауыр комасында да байқалады.
Бұл синдромды жалған гипонатриемиядан айыра білу керек, ол ең алдымен организмде сұйықтықтың іркілуімен қатар жүреді. Нағыз гипонатриемия синдромында диуретиктерді пайдалануды тоқтату және құрамында натрий бар препараттарды тағайындау қажет болады.
Бауыр функциясының бұзылуы
Нолаксенді бауыр функциясының әлсіз немесе орташа айқын бұзылулары бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені тіпті электролиттік теңгерімнің аздаған өзгерулері бауыр комасының дамуын өршітуі мүмкін. Бауыр циррозында ісінулерді/асцитті емдегенде Нолаксеннің үлкен дозаларын пайдалану қажет болған кезде, сусызданудың алдын алу мақсатында препараттың дозасын ең жоғары диурездік әсерге қол жеткізген сәтке дейін төмендету ұсынылады. Сананың шатасу белгілері дамыған кезде препарат қабылдауды уақытша тоқтату керек.
Жүйке жүйесі
Литий препараттарын, әдеттегідей, диуретиктермен бірге қолдану ұсынылмайды. Тиазидтік диуретиктер литийдің бүйректік клиренсін төмендетеді және оның уытты әсерлерінің дамуын арттырады. Бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің, кейде өліммен аяқталатын жағдайлары білінді. Литий препараттарының дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Көру мүшесі
Жедел миопия және салдарлық жабықбұрышты глаукома
Гидрохлоротиазидтің өз құрылымында сульфонамидтік топ бар және идиосинкразиялық реакцияны туындатуы мүмкін, соның нәтижесінде жедел транзиторлық миопатия және жедел жабықбұрышты глаукома дамиды. Симптомдар әдетте емдеуді бастағаннан кейін бірнеше сағат немесе апта ішінде туындайды, жедел басталуымен сипатталады және көру жітілігінің төмендеуін және көздің ауыруын қамтиды. Тиісінше емделмесе, жабықбұрышты глаукома көрудің қайтымды емес жоғалуына әкелуі мүмкін.
Бастапқыда гидрохлоротиазидті қабылдауды мүмкін болғанынша тезірек тоқтату керек. Егер ақырында көзішілік қысым төмендемесе, тиісті дәрілік препараттармен қарқынды емдеу немесе шұғыл хирургиялық ем қажет болуы мүмкін. Жедел жабықбұрышты глаукоманың даму қаупінің факторлары анамнезіндегі сульфонамидтік препараттарға немесе пеницилллин қатарының препараттарына аллергиялық реакциялар болуы мүмкін.
Бүйрек және несеп шығару жолдары
Тиазидтік диуретиктерді бүйрек аурулары бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Мұндай пациенттерде олар азотемияның дамуын өршітуі мүмкін. Дәрілік заттың жиынтық әсер етуінің әсерлері бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде дамуы мүмкін.
Жыныстық және ұрпақ өрбіту функциясы
Спиронолактон тышқандарға жүргізілген эксперименттерде ұрғашы дарақтарда фертильділікті төмендетті және егеуқұйрықтарға жүргізілген эксперименттерде ұрғашы дарақтарда эстральді циклдің ұзақтығын арттырды.
Тері және теріасты тіндері
Фотосенсибилизация
Тиазидтік диуретиктерді қолданғанда фотосенсибилизация дамитыны анықталды.
Фотосенсибилизация туындағанда құрамында гидрохлоротиазид бар препараттармен емдеуді тоқтату керек.
Басқа әсерлері
Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдаған кезде ортостатикалық гипотензия туындауы мүмкін, ол алкогольді, барбитураттарды және есірткілік заттарды қабылдау аясында күшеюі мүмкін.
Тиазидтік диуретиктермен ұзақ ем қабылдаған кейбір пациенттерде қалқанша маңы бездерінде патологиялық өзгерулер салдарынан гиперкальциемия және гипофосфатемия жағдайлары білінді.
Тиазидтік диуретиктерді қоса, сульфонамидтік туындыларды қолдану аясында жүйелік қызыл жегісі бар пациенттерде ауру симптомдарының өршуі және үдеуі туралы мәлімдемелер бар.
Тиазидтік диуретиктер қан плазмасында несеп қышқылының концентрациясын арттыруы мүмкін. Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін гиперурикемиясы немесе анамнезінде подаграсы бар пациенттерге пайдаланғанда сақтық таныту қажет, өйткені тиазидтік диуретиктер подагра ұстамаларының дамуын өршітуі мүмкін. Подаграға қарсы дәрілердің дозаларын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Қант диабеті бар және диабет алдындағы жағдайдағы пациенттерде тиазидтік диуретиктер қан плазмасында глюкоза концентрациясын арттыруы мүмкін. Инсулиннің немесе гипогликемиялық заттардың дозаларын түзету қажеттілігі орын алуы мүмкін.
Қосымша заттар
Нолаксеннің құрамында лактоза бар, сондықтан фруктозаның, галактозаның және т.б. жақпаушылығымен, мысалы, лактаза жеткіліксіздігімен немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясымен сипатталатын сирек тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттер осы дәрілік препаратты қабылдамаулары керек.
Нолаксеннің құрамында сансет сары лак бояғышы бар, ол аллергиялық реакцияларды туындатуы мүмкін.
Нолаксеннің бір таблеткасында 0,653 мг пропиленгликоль бар.
Зертханалық және аспаптық зерттеулер
Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін қолдану, әсіресе емнің басында азотемия бар болғанда, қан мочевинасы азоты деңгейінің транзиторлық жоғарылауымен қатар жүруі мүмкін. Бұл құбылыс, негізінен дәрілік заттар біріктірілімінің бүйректік уыттылық көріністеріне қарағанда, шоғырланған феноменге көбірек жатады, өйткені қандағы мочевина азотының көрсеткіштері оны тоқтатқаннан кейін қалыпты мәндерінің шегіне оралады. Қандағы мочевина азоты деңгейлерінің үдемелі жоғарылауы бүйрек функциясының бұзылуларын емдеуді бастағанға дейін бар екендігін көрсетуі мүмкін.
Оқулық деректерінде спиронолактонның немесе оның метаболиттерінің қан плазмасында дигоксин мөлшерін анықтаған кездегі радиоиммундық талдау нәтижелеріне ықтимал әсерінің бірнеше жағдайлары туралы мәліметтер бар. Алайда осы ықпал етудің дәрежесі де, потенциалды клиникалық маңыздылығы да (осы талдау үшін спецификалық болуы мүмкін) толық анықталған жоқ.
Спиронолактон қабылдауды, қан плазмасындағы кортизол концентрациясы анықталғанға дейін, егер ол Маттингли (Mattingli) әдісімен, яғни флуорометриялық талдау әдісімен жүргізілетін болса, ең кемінде, төрт күн бұрын, дұрысы жеті күн бұрын тоқтату керек. Ақуыздардың бәсекелес байланысуы әдісін немесе радиоиммундық талдау әдісін пайдаланғанда зерттеу нәтижелеріне спиронолактонның ешқандай ықпалы табылған жоқ.
Тиазидтік диуретиктер қан плазмасында йодтың ақуыздармен байланысу фракциясын қалқанша без функциясы бұзылуларының маңызды белгілерінсіз төмендетуі мүмкін.
Тиазидтік диуретиктерді қолданғанда қан плазмасында холестерин және триглицеридтер концентрацияларының жоғарылауы байқалуы мүмкін.
Бүйрекүсті веналарын катетеризациялау және қан плазмасындағы ренин белсенділігін анықтау
Спиронолактонды қабылдауды альдостерон концентрациясын өлшеу мақсатында, сондай-ақ қан плазмасындағы ренин белсенділігін анықтау үшін бүйрекүсті веналарын катетеризациялау процедурасынан бірнеше күн бұрын тоқтату керек.
Қолдану жөнінде нұсқаулар
Тамақ ішу Нолаксеннің құрамына кіретін спиронолактонның және гидрохлоротиазидтің фармакокинетикалық параметрлеріне елеулі ықпалын тигізеді, осыған байланысты препараттың дозалау режимін түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Пациенттер үшін Нолаксеннің оңтайлы дозасын анықтау мақсатында оның компоненттерінің әрқайсысының тиімді дозасы жекелей анықталуы тиіс.
Дәрілік препараттың тиімділігіне баға беру үшін оларды ең кемінде екі апта бойы қабылдау керек.
Ісіну синдромы (жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігінде, бауыр циррозында немесе нефроздық синдромда): бір реттік немесе бірнеше қабылдауға тәулігіне 2-4 таблеткадан тағайындалады; тәуліктік дозасы пациенттің жағдайына қарай 2-ден 8 таблеткаға дейін өзгеруі мүмкін.
Артериялық (эссенциальді) гипертензия: бір реттік немесе бірнеше қабылдауға тәулігіне 2-4 таблеткадан тағайындалады; тәуліктік дозасы пациенттің жағдайына қарай 2-ден 8 таблеткаға дейін өзгеруі мүмкін.
Спиронолактонның және гидрохлоротиазидтің біріктірілімі гипертензияға қарсы басқа дәрілердің әсерін күшейтуге қабілетті болғандықтан, олардың дозасын емдеу сызбасына Нолаксенді енгізгенде төмендеткен жөн, атап айтқанда ганглиоблокаторлардың дозасы кем дегенде 50%-ға төмендетілуі тиіс.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет шаралар
Симптомдары
Спиронолактонның гидрохлоротиазидпен біріктірілімін қабылдаған пациенттерде өліммен аяқталатын артық дозалану жағдайлары туралы мәлімдемелер жоқ (гиперкалиемияға қатысты жағдайларды қоспағанда). Жүректің айнуы және құсу, сондай-ақ (едәуір сирек) ұйқышылдық, бас айналу, сананың бәсеңдуі, кома, сананың шатасуы, диарея, макулопапулездік немесе эритематоздық бөртпе туындауы мүмкін. Бұл көріністер дәрілік препараттардың біріктірілімін қабылдауды тоқтатқаннан кейін көп ұзамай жоғалады. Гиперкалиемияға қатысты симптомдар өршуі мүмкін. Тиазидтік диуретиктерді қабылдаған кезде тромбоцитопениялық пурпураның және гранулоцитопенияның даму жағдайлары сипатталған.
Емі
Спецификалық антидоты жоқ. Спиронолактонның гидрохлоротиазидпен біріктірілімін қолдану кезінде тұрақты уытты әсерлер туындаған жоқ және күтілмейді. Спиронолактон мен гидрохлоротиазидті қабылдауды тоқтату және калийді пайдалануды шектеу керек (диетаны қоса).
Жағымсыз реакциялардың сипаттамасы
Өте жиі кездесетін жағымсыз реакцияларға гинекомастия және асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылыстар жатады. Спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін қабылдаған кезде жағымсыз реакциялар, әдеттегідей, қайтымды болып табылады және оны тоқтатқан кезде нивелирленеді. Сирек жағдайларда гинекомастияның белгілері ақырында сақталуы мүмкін.
Жағымсыз әсерлердің жиілігін жіктеу үшін келесі санаттар пайдаланылады: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден <1/10 дейін), жиі емес (≥ 1/1.000-нан <1/100 дейін), сирек (≥ 1/10.000-нан <1/1.000 дейін), өте сирек (<1/10.000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкін емес).
Спиронолактон
Өте жиі (˃1/10)
- гиперкалиемия (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар және калий препараттарын қабылдап жүрген пациенттерде)
- аритмия (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар және калий препараттарын қабылдап жүрген пациенттерде)
- либидоның төмендеуі, эректильді дисфункция (эрекцияға жетуге немесе демеуге қабілетсіздік), сперманың сапалық және сандық құрамының өзгерулері (сперматозоидтар санының төмендеуі және олардың қозғалғыштығының төмендеуі), гинекомастия (еркектерде), сүт бездерінің аурушаңдығы, кеуденің ауыруы (еркектерде), сүт бездерінің ұлғаюы, етеккір оралымының бұзылулары және аменорея, постменопаузальді қан кетулер
Жиі (˃1/100, <1/10)
- гиперкалиемия (егде жастағы пациенттерде, диабетпен ауыратындар және АӨФ тежегіштерін қабылдап жүргендерде)
- жүректің айнуы, құсу
- бедеулік (жоғары дозаларды (тәулігіне 450 мг) пайдаланған жағдайда)
Жиі емес (˃1/1000, <1/100)
- бас ауыру, сананың шатасуы, ұйқышылдық (бауыр циррозы бар пациенттерде), астения, шаршау, бас айналу, бұлшықет спазмдары, атаксия, балтыр бұлшықеттерінің құрысулары, рабдомиолиз
Сирек(˃1/10000, <1/1000)
- аса жоғары сезімталдық
- гипонатриемия, дегидратация, порфирия
- гастрит, ойық жара, асқазаннан қан кету, асқазанның ауыруы, диарея, іш қату
- бөртпе, есекжем, гиперемия
Өте сирек (<1/10000)
- тромбоцитопения, анемия
- лейкопения (агранулоцитозды қоса)
- гирсутизм
- салдану, параплегия
- васкулит
- дауыс ырғағының өзгеруі
- гепатит
- алопеция, экзема, сақина тәріздес эритема, терінің жегі тәріздес зақымдануы, макулопапулездік жәнеэритематоздық бөртпелер, дәрілік қызба, қышыну
- остеомаляция
- бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі
- қан сарысуында мочевина мөлшерінің жоғарылауы, гиперкреатининемия
Жиілігі белгісіз
- электролиттік дисбаланс (гипохлоремиялық ацидоз немесе алкалоз)
- жағымсыз гипотензия
- буллездік пемфигоид (әдеттегідей, ұзақ уақыт қолданғанда)
- гликозилденген гемоглобин (HbA1c) мөлшерінің жоғарылауы
- сүт бездерінің қатерсіз жаңа түзілімдері, сүт бездерінің аурушаңдығы, сүт бездерінің обыры (еркектердегі жағдайларды қоса)
- Стивенс-Джонсон синдромы (SJS), уытты эпидермальді некролиз (TEN), эозинофилия және жүйелік симптомдары (DRESS) бар дәрілік бөртпе, гипертрихоз, алопеция,
- бауыр функциясының бұзылуы, дімкәстік, аралас холестаздық/гепатоцеллюлярлық уыттылық (кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын).
Гидрохлортиазид
Жиі емес
- респираторлық дистресс-синдром, соның ішінде пневмония және өкпенің ісінуі
Өте сирек
- лейкопения, агранулоцитоз, тромбоцитопениялық пурпура, гемолиздік анемия, апластикалық анемия
Жиілігі белгісіз
- гипокалиемия, гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия, гиперурикемия
- өте жоғары дозалар жағдайында қандағы липидтердің деңгейі артуы мүмкін
- аритмия, ортостатикалық гипотензия
- бас айналу, бас ауыру, құрысулар, парестезия, сананың шатасуы, летаргиялық ұйқы, күйгелектік, ксантопсия, көңіл-күйдің өзгеруі
- көрудің транзиторлық бұзылулары, жедел миопатия және жедел жабықбұрышты глаукома
- ауыз ішінің құрғауы, шөлдеу сезімі, жүректің айнуы, құсу, сілекей бездерінің қабынуы, іш қатулар, диарея, ауыртатын түйілулер
- сарғаю (бауырішілік холестаздық сарғаю), панкреатит, холецистит, сиалоаденит
- бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
- бұлшықет түйілулері және ауырулары
- гипохлоремиялық алкалоз, ол бауыр энцефалопатиясын немесе бауыр комансын туындатуы мүмкін
- гиперурикемия симптомдар жоқ пациенттерде подагра ұстамаларын өршітуі мүмкін
- глюкоза жағымдылығының бұзылуы, бұл жасырын қант диабетінің көрініс беруін туындатуы мүмкін
- анорексия, жүдеу
- васкулит, некроздық васкулит
- анафилаксиялық реакция, шок
- фотосенсибилизация, бөртпе, есекжем, пурпура (тромбоцитопениялықты қоса),некроздайтын васкулит, қышыну және мультиформалы эритема, респираторлық дистресс-синдром, пневмонитті және өкпенің ісінуін қоса қызба, анафилаксиялық реакциялар
- сексуалды бұзылыстар
- әлсіздік, мазасыздық, азотемия, гипокалиемия, гипергликемия, глюкозурия, гипомагниемия, гипонатриемия, алопеция.
Постмаркетингтік жағымсыз реакциялар
Терінің меланомалы емес обыры: Кейбір фармакоэпидемиологияық зерттеулерде гидрохлоротиазидті ұзақ қолданған кезде базальді-жасушалық карциноманың және терінің жалпақ жасушалы обырының даму қаупінің едәуір ұлғаятыны анықталды.
Постмаркетингтік жағымсыз реакциялар туралы барлық мәлімдемелер келесі параметрлермен сипатталады – өте сирек (< 0,01%).
Көрсетілген пайыздық мән спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктірілімін пайдаланғанда жылына 100 пациентте туындаған жағымсыз реакциялар туралы мәлімдемелер саны ретінде есептелген.
Жұлдызшамен (*) берілген жағымсыз реакциялар спиронолактон мен гидрохлоротиазид біріктіріліміне жатпайды, олар спиронолактонды басқа тиазидтік диуретиктермен (спиронолактон/бутизид және спиронолактон/гидрофлуметиозид) біріктірілімін қолданғанда орын алған, n – жағдайлар саны.
Өте сирек:
- тромбоцитопения, агранулоцитоз, анемия, лейкопения
- брадикардия (n=2),миокард инфарктісі*, тахикардия (n=1), аритмия*, атриовентрикулярлық блокада*, жүрекшелердің фибрилляциясы*, Гис шоғырының блокадасы, Гис шоғыры оң жақ тармағының блокадасы*, жүрек функциясының жеткіліксіздігі (+/- іркілген) (n=1), оң жақ қарынша функциясының жеткіліксіздігі*, «пируэт» типті тахикардия*
- вертиго
- антидиурездік гормон (АДГ) гиперсекрециясы синдромы (n=2), қан плазмасындағы АДГ концентрациясының қалыпты мәндерден ауытқулары*, гипертиреоз*
-құсу, жүректің айнуы, диарея, жедел панкреатит (некроздық, қайталанатын), іштің ауыруы, асқазан-ішектік қан кету(тік ішектен қан кету), іш қату, мелена
-дімкәстік, астения, пирексия, кеуде қуысының ауыруы, ісінулер (шеткері+басқа да), кенеттен өліп кету* (n=1)
-сарғаю, холестаз, гепатит*, гепатомегалия*, бауырстеатозы/некроз/жеткіліксіздік
- пневмония*, ортаңғыотит.
-дене салмағының төмендеуі*, қан плазмасында креатинин деңгейінің жоғарылауы*, гамма-глутамилтрансфераза деңгейлерінің жоғарылауы*, аспартатаминотрансфераза деңгейлерінің жоғарылауы*, аланинаминотрансфераза деңгейлерінің жоғарылауы*, трансаминаза деңгейлерінің жоғарылауы*, шеткері ісінудің ұлғаюымен байланысты дене салмағының артуы*
-аса жоғары сезімталдық реакциялары
- гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкалиемия, гипохлоремия, гиперкальциемия, сусыздану, тәбеттің төмендеуі, метаболизмдік ацидоз, іш аймағындағы май тіндері көлемінің ұлғаюы* (1 жыл емдегеннен кейін), гипогликемия*.
- рабдомиолиз*, миалгия, бұлшықет әлсіздігі,жүйелік қызыл жегі
- сүт бездерінің обыры (әйелдерде және еркектерде), қатерлі жаңа түзілім (n=2): жатыр лейкомиомасы*,ұйқы безінің аденокарциномасы(n=1), бауырдың метастаздық обыры (n=1), өкпеде қатерлі жаңа түзілімдер*, лимфома.
Жиілігі белгісіз:
-терінің меланомалы емес обыры (базальді-жасушалықкарцинома және жалпақ жасушалы обыр)
- ұйқышылдық, бас айналу/тепе-теңдіктің бұзылуы, кома (бауыр комасын қоса) (n=1), сананың жоғалуы(n=1)/бұзылуы*/бәсеңдеуі*, естен тану*,құрысулар (n=1), ми қан айналымының бұзылуы/соның ішінде жедел*, мидың ісінуі*, парестезия
- сананың шатасуы, бағдардан адасуы, депрессия (n=1), озбырлық*, ажитация*, аномальді мінез-құлық*, суицидтік әрекет* (n=1).
-бүйрек функциясының жеткіліксіздігі (жедел, созылмалы),бүйрек функциясының бұзылуы,тубулоинтерстициальді нефрит*, олигурия (n=1), анурия*
- ентігу, өкпе фиброзы (n=1), тыныс алу функциясының жеткіліксіздігі*, өкпеэмболиясы(n=1), өкпенің ісінуі*, өкпенің интерстициальді ауруы*,жөтел*
- пурпура, қышыну, макулопапулездік жәнеэритематоздық бөртпе, фотосенсибилизация, буллездік дерматит*, экзема*, уытты эпидермальдінекролиз/бөртпе*, пемфигоид*.
- ортостатикалықгипотензия, гипотензия, қантамырлық коллапс*, артериосклероз (n=1), геморрагиялық шок* (n=1), қан кету(n=1).
Жағымсыз күмәнді дәрілік реакциялар туындағанда медициналық қызметкерге, фармацевтикалық қызметкерге немесе, дәрілік препараттардың тиімсіздігі туралы хабарламаларды қоса, дәрілік препараттарға болатын жағымсыз реакциялар (әсерлер) жөніндегі ақпараттық деректер базасына тікелей хабарласу керек
Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі «Тауарлар мен көрсетілетін қызметтердің сапасы мен қауіпсіздігін бақылау комитеті» «Дәрілік заттар мен медициналық бұйымдарды сараптау ұлттық орталығы» ШЖҚ РМК
http://www.ndda.kz
Қосымша мәліметтер
Бір препараттың құрамында
Белсенді заттар: 25 мг спиронолактон,
25 мг гидрохлортиазид
Қосымша заттар: жүгері крахмалы, лактоза, микрокристалды целлюлоза, повидон (К30), натрий крахмалгликоляты, магний стеараты.
Қабықтың құрамы: гипромеллоза (Е15), титанның қостотығы (Е171), сансет сары лагы (Е110), тальк, пропиленгликоль.
Сыртқы түрінің сипаттамасы
Қызыл сары түсті қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, бір жақ бетінде «NOLX» өрнегі бар және басқа жақ беті тегіс дөңгелек таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан.
Пішінді ұяшықты 2 қаптама медициналық қолдану жөнінде мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
3жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ жерде, 250С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы