Мовалис, 15 мг/1.5 мл, р-р для в/м введ. №3, коробка из картона
Торговое название
МОВАЛИС®
Международное непатентованное название
Мелоксикам
Лекарственная форма
Раствор для внутримышечного введения 15 мг/1,5 мл
Состав
1,5 мл препарата (1 ампула) содержит
активное вещество – мелоксикам 15 мг,
вспомогательные вещества: меглумин, глюкофурол, полоксамер 188, натрия хлорид, глицин, натрия гидроксид, вода для инъекций.
Описание
Прозрачный раствор желтого цвета с зеленоватым оттенком, почти без запаха, практически свободный от механических включений
Фармакотерапевтическая группа
Костно – мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты, нестероидные. Оксикамы. Мелоксикам.
Код АТХ М01АС06
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Абсорбция. Мелоксикам полностью абсорбируется после внутримышечного введения. Относительная биодоступность по сравнению с биодоступностью при приеме внутрь составляет почти 100%. Поэтому при переходе с инъекционной на пероральные формы подбора дозы не требуется. После введения 15 мг препарата внутримышечно пиковая концентрация в плазме, составляющая около 1,6-1,8 мкг/мл, достигается через 1-6 часов.
Распределение. Мелоксикам прочно связывается с белками плазмы, в основном с альбумином (99%). Проникает в синовиальную жидкость, где концентрация его составляет примерно 50% от концентрации в плазме. Объем распределения низкий, составляет в среднем 11 л после внутримышечного или внутривенного введения, индивидуальные различия составляют 7 - 20%. Объем распределения при приеме внутрь многократных доз мелоксикама (от 7,5 до 15 мг) составляет около 16 л с коэффициентом вариации от 11 до 32%.
Биотрансформация. Мелоксикам подвергается значительной биотрансформации в печени. В моче определены четыре различных метаболита, неактивных в фармакодинамическом отношении. Основной метаболит (5´-карбоксимелоксикам (60% от величины дозы)) образуется путем окисления промежуточного метаболита (5´-гидроксиметилмелоксикама, который также экскретируется, но в меньшей степени (9% от величины дозы)). Исследования in vitroпоказали, что в данном метаболическом превращении важную роль играет CYP2C9, дополнительное значение имеет изофермент CYP3A4. Активность пероксидазы пациента, вероятно, отвечает за два других метаболита, на которые приходится 16% и 4% вводимой дозы соответственно.
Выведение. Мелоксикам выводится в равной степени через кишечник и почками, преимущественно в виде метаболитов. В неизмененном виде с калом выводится менее 5% от величины суточной дозы, в моче в неизмененном виде препарат обнаруживается только в следовых количествах.
Период полувыведения варьирует от 13 до 25 часов после перорального, внутримышечного и внутривенного введения. Общий плазменный клиренс составляет 7-12 мл/мин после однократного приема перорально, внутривенно или ректально.
Линейность/нелинейность фармакокинетики. Мелоксикам демонстрирует линейную фармакокинетику в дозах 7,5 мг - 15 мг при приеме внутрь или внутримышечном введении.
Фармакокинетика у особых групп пациентов
Пациенты с почечной/печеночной недостаточностью
Печеночная недостаточность, а также почечная недостаточность от легкой до умеренной степени тяжести существенного влияния на фармакокинетику мелоксикама не оказывают. Скорость выведения мелоксикама из организма значительно выше у пациентов с умеренно выраженной почечной недостаточностью. Мелоксикам хуже связывается с белками плазмы у пациентов с терминальной почечной недостаточностью. При терминальной почечной недостаточности увеличение объема распределения может привести к повышению концентрации свободного мелоксикама.
Лица пожилого возраста
Пожилые мужчины имеют фармакокинетические параметры, сходные с параметрами молодых мужчин.
У женщин пожилого возраста более высокие значения AUC и более длительный период полувыведения по сравнению с молодыми пациентами обоих полов. У пожилых пациентов средний плазменный клиренс в период равновесного состояния фармакокинетики немного ниже, чем у молодых пациентов.
Фармакодинамика
МОВАЛИС – нестероидный противовоспалительный препарат (НПВП) из класса оксикамов, оказывающий противовоспалительное, болеутоляющее и жаропонижающее действие. Противовоспалительное действие мелоксикама установлено на стандартных моделях воспаления. Как и для других НПВП, его конкретный механизм действия не установлен. Однако, имеется как минимум один общий механизм действия для всех НПВП (включая мелоксикам): ингибирование биосинтеза простагландидов - известных медиаторов воспаления.
Показания к применению
МОВАЛИС раствор для инъекций показан для взрослых.
- Краткосрочная симптоматическая терапия острых обострений ревматоидного артрита и анкилозирующего спондилита при неприемлемости других путей введения.
Способ применения и дозы
Дозировка
Одна инъекция 15 мг один раз в сутки.
НЕ ПРЕВЫШАТЬ ДОЗУ 15 мг/сут.
Лечение, как правило, должно быть ограничено одной инъекцией в начале терапии; в исключительных обоснованных случаях продолжительность лечения может составлять не более 2–3 дней (например, при невозможности других способов введения препарата).
Нежелательные реакции можно минимизировать путем применения наименьшей эффективной дозы в течение кратчайшего периода лечения, необходимого для контроля симптомов (см. раздел «Особые указания). Следует периодически оценивать потребность пациента в уменьшении выраженности симптомов и его ответ на лечение.
Особые группы пациентов.
Пациенты пожилого возраста
Рекомендуемая доза препарата у пациентов пожилого возраста составляет 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл).
Пациенты с повышенным риском развития нежелательных реакций
У пациентов с повышенным риском развития нежелательных реакций, например, желудочно-кишечными заболеваниями или факторами риска для сердечно-сосудистых заболеваний, лечение следует начинать в дозе 7,5 мг/сут (половина ампулы 1,5 мл).
Нарушение функции почек
Пациентам с тяжелыми нарушениями функции почек, не находящимся на гемодиализе, препарат МОВАЛИС противопоказан. У пациентов с терминальной почечной недостаточностью, находящихся на гемодиализе, доза не должна превышать 7,5 мг в сутки (половина ампулы 1,5 мл). Пациентам с легкой и среднетяжелой печеночной недостаточностью (а именно с клиренсом креатинина более 25 мл/мин) снижение дозы не требуется.
Нарушение функции печени
При незначительном или умеренном снижении функции печени снижение дозы не требуется.
Дети
МОВАЛИС, раствор для внутримышечного введения 15 мг/1,5 мл противопоказан детям и подросткам в возрасте младше 18 лет (см. раздел «Противопоказания»).
Способ применения
Для внутримышечного введения.
Введение МОВАЛИС, раствор для внутримышечного введения 15 мг/1,5 мл осуществляется путем глубоких внутримышечных инъекций в верхний наружный квадрант ягодицы с соблюдением правил асептики. В случае повторного введения рекомендуется чередовать левую и правую стороны. Перед инъекцией необходимо удостовериться, что кончик иглы не попал в кровеносный сосуд.
В случае возникновения сильной боли при введении препарата, инъекцию необходимо немедленно прекратить.
Если один из тазобедренных суставов протезирован, препарат следует вводить с другой стороны.
Для продолжения лечения, следует использовать пероральный путь введения (таблетки).
Побочные действия
а) Общее описание
Использование некоторых НПВС (особенно при высоких дозах и при длительном лечении) может быть связано с небольшим увеличением риска артериальных тромботических осложнений (например, инфаркт миокарда или инсульт). При применении НПВС были зарегистрированы такие явления, как отек, повышение артериального давления и сердечная недостаточность.
Наиболее часто наблюдаемыми побочными действиями являются нарушения со стороны органов желудочно-кишечного тракта. Могут развиться: пептические язвы, перфорация или желудочно-кишечные кровотечения, иногда со смертельным исходом, особенно у пожилых людей. Также отмечались: тошнота, рвота, диарея, метеоризм, запор, диспепсия, боли в животе, мелена, кровавая рвота, язвенный стоматит, обострение колита и болезни Крона. Менее часто наблюдается гастрит.
Также были зарегистрированы выраженные кожные побочные реакции (SCAR): синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН).
Нежелательные лекарственные реакции, о которых сообщалось в связи с приемом препарата в пострегистрационный период приведены ниже с использованием следующей классификации: очень часто ≥ 1/10, часто ≥1/100 до <1/10, нечасто ≥1/1000 до <1/100, редко ≥1/10000 до <1/1000, очень редко <10000, не известно – не может быть определено из доступных данных.
б) Список побочных действий
Нарушения кровеносной и лимфатической систем
Нечасто:
- анемия
Редко:
- изменение формулы крови (включая изменение лейкоцитарной формулы), лейкопения, тромбоцитопения
Были зафиксированы очень редкие случаи агранулоцитоза (см. раздел в).
Нарушения иммунной системы
Нечасто:
- аллергические реакции, помимо анафилактических и анафилактоидных
Неизвестно:
- анафилактический шок, анафилактическая реакция, анафилактоидная реакция
Психические нарушения
Редко:
- изменение настроения, кошмары
Неизвестно:
- спутанность сознания, нарушение ориентации
Нарушения нервной системы
Часто:
- головная боль
Нечасто:
- головокружение, сонливость
Офтальмологические нарушения
Редко:
- конъюнктивит, нарушение зрения, в т.ч. нечеткость зрения
Нарушения органов слуха и вестибулярного аппарата
Нечасто:
- вертиго
Редко:
- звон в ушах
Сердечные нарушения
Редко:
- сердцебиение
При терапии НПВП отмечалась сердечная недостаточность.
Сосудистые нарушения
Нечасто:
- повышение артериального давления (см. раздел «Особые указания»), чувство прилива крови к лицу
Нарушения органов дыхания
Редко:
- астма у пациентов с аллергией к ацетилсалициловой кислоте или другим НПВП
Желудочно-кишечные нарушения
Очень часто:
- желудочно-кишечные расстройства, такие как диспепсия, тошнота, рвота, боль в животе, запор, метеоризм, диарея
Нечасто:
- скрытое или макроскопическое кровоизлияние в желудочно-кишечный тракт, стоматит, гастрит, отрыжка
Редко:
- колит, гастродуоденальная язва, эзофагит
Очень редко:
- желудочно-кишечная перфорация
Неизвестно:
- панкреатит
Желудочно-кишечные кровотечения, изъязвление или перфорация могут иногда быть тяжелыми и потенциально летальными, в особенности у пациентов пожилого возраста (см. раздел «Особые указания»).
Нарушения гепатобилиарной системы
Нечасто:
- нарушение функции печени (например, повышение активности трансаминаз или билирубина)
Очень редко:
- гепатит
Кожные нарушения
Нечасто:
- зуд, ангионевротический отек, сыпь
Редко:
- токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона, крапивница
Очень редко:
- буллезные дерматиты, многоформная эритема
Неизвестно:
- фотосенсибилизация
Нарушения мочеполовой системы
Нечасто:
- задержка натрия и воды, гиперкалиемия (см. раздел «Особые указания» и раздел «Лекарственные взаимодействия»), изменения показателей функции почек (повышение уровня креатинина и/или мочевины в сыворотке)
Очень редко:
- острая почечная недостаточность, в особенности у пациентов с факторами риска (см. раздел «Особые указания»)
Нарушения со стороны репродуктивной системы:
Неизвестно:
- женское бесплодие, задержка овуляции
Общие нарушения и местные реакции
Часто:
- уплотнение в месте введения, болезненные ощущения в месте введения
Нечасто:
- отек, в том числе отек нижних конечностей
в) Информация об индивидуальных серьезных и/или частых нежелательных реакциях
Сообщалось об очень редких случаях агранулоцитоза у пациентов, получавших лечение мелоксикамом и другими препаратами, обладающими потенциальной миелотоксичностью (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
г) Нежелательные реакции, до сих пор не наблюдавшиеся при применении препарата, но в целом возникающие в связи с приемом других соединений того же класса
Органическое повреждение почек, в результате которого возможно развитие острой почечной недостаточности: отмечались очень редкие случаи интерстициального нефрита, острого канальцевого некроза, нефротического синдрома и некроза почечных сосочков (см. раздел «Особые указания»).
Противопоказания
- повышенная чувствительность к мелоксикаму или любому другому компоненту препарата;
- детский и подростковый возраст до 18 лет;
- гиперчувствительность к веществам со сходным действием, например, к нестероидным противовоспалительным препаратам (НПВП), аспирину. Мелоксикам не следует применять пациентам, у которых после приема аспирина или других НПВП появлялись симптомы астмы, носовые полипы, ангионевротический отек или крапивница;
- желудочно-кишечные кровотечения или перфорация в анамнезе, связанные с предшествующей терапией НПВП;
- рецидивирующая пептическая язва/кровотечение в активной форме или в анамнезе (два или более выраженных доказанных эпизода изъязвления или кровотечения);
- тяжелая печеночная недостаточность;
- тяжелая почечная недостаточность (не находящихся на гемодиализе);
- желудочно-кишечное кровотечение, цереброваскулярное кровотечение или другие кровотечения в анамнезе;
- тяжелая сердечная недостаточность;
- одновременный прием антикоагулянтов, учитывая возможный риск развития внутримышечной гематомы;
- нарушения гемостаза или сопутствующее лечение антикоагулянтами (противопоказание связано с путем введения);
- третий триместр беременности.
Лекарственные взаимодействия
Риски, связанные с гиперкалиемией
Определенные лекарственные препараты или терапевтические группы могут способствовать развитию гиперкалиемии: калиевые соли, калийсберегающие диуретики, ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента (АПФ), антагонисты рецептора ангиотензина II, нестероидные противовоспалительные препараты, (низкомолекулярные или нефракционированные) гепарины, циклоспорин, такролимус и триметоприм.
Начало гиперкалиемии может зависеть от наличия ассоциированных факторов.
Этот риск повышается при совместном приеме перечисленных выше лекарственных препаратов с мелоксикамом.
Фармакодинамические взаимодействия
Другие нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП) и ацетилсалициловая кислота
Не рекомендуется совместный прием с другими нестероидными противовоспалительными препаратами, ацетилсалициловой кислотой в дозах ≥500 мг однократно или в общей суточной дозе ≥3 г.
Кортикостероиды (например, глюкокортикоиды)
Необходимо соблюдать осторожность при совместном приеме глюкокортикоидов из-за повышенного риска кровотечения или изъязвления слизистой оболочки желудочно-кишечного тракта.
Антикоагулянты или гепарин
Значительно повышается риск кровотечения из-за ингибирования функции тромбоцитов и повреждения слизистой оболочки желудка и двенадцатиперстной кишки. НПВП могут усиливать эффект антикоагулянтов, например, варфарина (см. раздел «Особые указания»). Не рекомендуется совместное применение НПВП и антикоагулянтов или гепарина у пациентов пожилого возраста или в лечебных дозах. Из-за внутримышечного введения препарата раствор мелоксикама противопоказан пациентам, получающим антикоагулянты (см. разделы «Противопоказания» и «Особые указания»).
В других случаях (например, при назначении в превентивных дозах) при приеме гепарина необходимо соблюдать осторожность из-за повышенного риска кровотечения.
Препараты с тромболитическим и антитромбоцитарным действием
Риск кровотечения повышается из-за ингибирования функции тромбоцитов и повреждения слизистой оболочки желудка и двенадцатиперстной кишки.
Селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС)
Повышенный риск желудочно-кишечного кровотечения.
Диуретики, ингибиторы АПФ и антагонисты ангиотензина II
НПВП могут снижать эффективность действия диуретиков и других антигипертензивных лекарственных препаратов. У пациентов с нарушенной функцией почек (например, пациентов с обезвоживанием или пожилых пациентов с нарушением функции почек) одновременный прием ингибитора АТФ или антагонистов ангиотензина II и ингибиторов циклооксигеназы может усилить нарушение функции почек, включая возможность острой почечной недостаточности, которая обычно обратима. Таким образом, эту комбинацию следует применять с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. У пациентов должен быть достаточный уровень гидратации, и следует уделить внимание контролю за состоянием функции почек после начала сопутствующей лекарственной терапии, а также периодически на более поздних этапах (см. также раздел «Особые указания»).
Другие антигипертензивные лекарственные препараты (например, блокаторы бета-рецепторов)
Может иметь место снижение антигипертензивного действия блокаторов бета-рецепторов (из-за ингибирования простагландинов, имеющих сосудорасширяющее действие).
Ингибиторы кальциневрина (например, циклоспорин, такролимус)
Нефротоксичность ингибиторов кальциневрина может увеличиваться под воздействием НПВП из-за влияния на почки, опосредованного простагландинами. Необходимо следить за показателями функции почек в ходе комбинированной терапии. Рекомендуется тщательно контролировать функцию почек, особенно у пациентов пожилого возраста.
Деферазирокс
Совместный прием мелоксикама и деферазирокса может повысить риск возникновения нежелательных реакций со стороны желудочно-кишечного тракта. Следует соблюдать осторожность при комбинировании этих лекарственных препаратов.
Фармакокинетические взаимодействия: влияние мелоксикама на фармакокинетику других лекарственных препаратов
Литий
Отмечалось, что НПВП повышают концентрации лития в крови (за счет снижения выведения лития почками), что может привести к токсическому действию. Поэтому одновременное применение препаратов лития и НПВП не рекомендуется (см. раздел «Особые указания»). Если данная комбинация представляется необходимой, следует тщательно контролировать концентрации лития в плазме при начале лечения, корректировке дозы и прекращении терапии мелоксикамом.
Метотрексат
НПВП способны снижать канальцевую секрецию метотрексата, таким образом увеличивая его концентрации в плазме. Поэтому пациентам, принимающим метотрексат в высоких дозах (более 15 мг в неделю), не рекомендуется совместный прием НПВП (см. раздел «Особые указания»).
Риск взаимодействия между НПВП и метотрексатом необходимо также учитывать у пациентов, принимающих метотрексат в низких дозах, особенно у пациентов с нарушением функции почек. Если требуется комбинированная терапия, необходимо контролировать результаты общего анализа крови и отслеживать функцию почек. Если между приемом НПВП и метотрексата прошло не более 3 дней, необходимо соблюдать осторожность, поскольку концентрация метотрексата в плазме может возрасти и привести к токсическому действию.
Хотя на фармакокинетику метотрексата (15 мг в неделю) совместный прием мелоксикама не оказывал значимого воздействия, следует учесть, что гематологическая токсичность метотрексата может усиливаться в результате терапии НПВП (см. раздел «Побочные действия»).
Пеметрексед
Пациентам с клиренсом креатинина от 45 до 79 мл/мин необходимо прекратить прием мелоксикама за 5 дней до введения пеметрекседа, не принимать мелоксикам в день введения пеметрекседа и в течение 2 дней после введения пеметрекседа. Если необходимо совместное применение мелоксикама и пеметрекседа, состояние пациентов необходимо тщательно отслеживать, особенно на предмет развития миелосупрессии и нежелательных реакций со стороны желудочно-кишечного тракта. Не рекомендуется одновременное применение мелоксикама и пеметрекседа пациентам с почечной недостаточностью тяжелой степени (клиренс креатинина ниже 45 мл/мин).
У пациентов с нормальной функцией почек (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин) прием мелоксикама в дозировке 15 мг может снизить выведение пеметрекседа, следовательно, увеличить частоту нежелательных явлений, вызванных пеметрекседом. Поэтому следует проявлять осторожность при введении 15 мг мелоксикама одновременно с пеметрекседом пациентам с нормальной функцией (клиренс креатинина ≥ 80 мл/мин).
Фармакокинетические взаимодействия: влияние других лекарственных препаратов на фармакокинетику мелоксикама
Холестирамин
Холестирамин ускоряет вывод мелоксикама за счет прекращения внутрипеченочной циркуляции; таким образом, клиренс мелоксикама возрастает на 50%, а период полувыведения снижается до 13 ± 3 часа. Это взаимодействие является клинически значимым.
Фармакокинетические взаимодействия: влияние комбинации мелоксикама и других лекарственных препаратов на фармакокинетику
Противодиабетические средства для перорального применения (производные сульфонилмочевины, натеглинид)
Мелоксикам выводится почти полностью за счет метаболизма в печени, причем этот метаболизм приблизительно на две трети опосредован ферментами цитохрома (CYP) P450 (основной путь CYP 2C9 и вспомогательныйпуть CYP 3A4) и на одну треть — другими путями, например, пероксидазным окислением. При одновременном введении мелоксикама и препаратов, заведомо ингибирующих CYP 2C9 и/или CYP 3A4 или метаболизирующихся ими, следует принимать во внимание возможность фармакокинетического взаимодействия. При применении комбинаций с такими лекарственными средствами, как противодиабетические средства для перорального применения (производные сульфонилмочевины, натеглинид), можно ожидать взаимодействия за счет CYP 2C9, которое может привести к повышению уровня этих препаратов и мелоксикама в плазме. При сопутствующем применении мелоксикама и производных сульфонилмочевины или натеглинида пациентов следует тщательно наблюдать на предмет гипогликемии.
При одновременном приеме антацидов, циметидина и дигоксина не было обнаружено никаких клинически значимых межлекарственных взаимодействий.
Детская популяция:
Исследования взаимодействия проводились только на взрослых
Особые указания
МОВАЛИС в ампулах не предназначен для внутривенного введения!
Нежелательные реакции можно минимизировать путем применения наименьшей эффективной дозы в течение кратчайшего периода лечения, необходимого для контроля симптомов (см. раздел «Способ применения и дозы» и перечень рисков, связанных с желудочно-кишечным трактом и сердечно-сосудистой системой, представленной ниже).
Не следует превышать рекомендуемую максимальную суточную дозу в случае недостаточного терапевтического эффекта, а также не следует использовать НПВП в качестве дополнительной терапии, поскольку это может привести к увеличению токсичности при недоказанных терапевтических преимуществах комбинации. Следует избегать совместного применения мелоксикама и других НПВП, в том числе избирательных ингибиторов циклооксигеназы-2.
Мелоксикам не подходит для лечения пациентов, нуждающихся в снятии острых болевых симптомов.
Если в течение нескольких дней не наблюдается улучшение, следует заново оценить клиническую пользу лечения.
Следует внимательно изучить любые случаи эзофагита, гастрита и/или пептической язвы в анамнезе, чтобы удостовериться в полном выздоровлении пациента до начала лечения мелоксикамом. Следует регулярно контролировать состояние пациента с подобными заболеваниями в анамнезе, получающего мелоксикам, на предмет возможного рецидива.
Влияние на пищеварительную систему
Как и при применении других НПВП, при лечении в любое время может возникнуть потенциально смертельное желудочно-кишечное кровотечение, изъязвление или перфорация как с наличием настораживающих симптомов или серьезными желудочно-кишечными нарушениями в анамнезе, так и без них. Риск желудочно-кишечного кровотечения, изъязвления или перфорации возрастает прямо пропорционально дозам НПВП у пациентов с язвенной болезнью в анамнезе, особенно при ее осложнении кровотечением или перфорацией (см. раздел «Противопоказания») и у пациентов пожилого возраста. Такие пациенты должны начинать лечение с наименьшей возможной дозы. Следует рассмотреть возможность назначения комбинированной терапии с препаратами защитного действия (например, мизопростола или ингибиторов протонной помпы) данным пациентам, а также пациентам, нуждающимся в приеме аспирина в низких дозах или других препаратов, повышающих риск возникновения явлений со стороны желудочно-кишечного тракта.
Пациенты с токсическими явлениями со стороны ЖКТ в анамнезе, в первую очередь лица пожилого возраста, должны сообщать о любых необычных абдоминальных симптомах (прежде всего о признаках желудочно-кишечного кровотечения), особенно на начальных стадиях лечения.
Пациентам, получающим сопутствующие препараты, способные увеличить риск изъязвления или кровотечения, например, гепарин в качестве лечебного средства или в числе общих назначений пациентам пожилого возраста, другие нестероидные противовоспалительные препараты или ацетилсалициловую кислоту в дозах ≥500 мг однократно или при общей суточной дозе ≥3 г, не рекомендуется комбинация с мелоксикамом (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
МОВАЛИС следует отменить при обострении пептической язвы или желудочно-кишечного кровотечения.
НПВП необходимо применять с осторожностью пациентам с желудочно-кишечными заболеваниями в анамнезе (язвенный колит, болезнь Крона) из-за возможного обострения данных заболеваний (см. раздел «Побочные действия»).
Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные явления
Пациентам с гипертензией и/или застойной сердечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести в анамнезе необходимы надлежащий мониторинг и медицинские консультации, поскольку при терапии НПВП отмечались задержка жидкости и отеки.
Пациентам, находящимся в группе риска, рекомендован клинический контроль артериального давления на исходном уровне и особенно на начальном этапе лечения мелоксикамом.
Информация, полученная в ходе клинических исследований, и эпидемиологические данные позволяют предположить, что применение некоторых НПВП, в том числе мелоксикама (особенно в высоких дозах при долгосрочном лечении), может быть ассоциировано с небольшим повышением риска возникновения артериальных тромботических явлений (например, инфаркта миокарда или инсульта). Данные, позволяющие исключить такой риск для мелоксикама, недостаточны.
Пациентам с неконтролируемой гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, диагностированной ишемической болезнью сердца, болезнью периферических артерий и/или цереброваскулярным заболеванием можно проводить лечение мелоксикамом только после тщательной оценки его целесообразности. Такую же оценку следует провести до начала долгосрочного лечения пациентов с факторами риска развития сердечно-сосудистого заболевания (в их числе гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение).
Кожные реакции
Угрожающие жизни кожные реакции, например, синдром Стивенса—Джонсона (ССД), а также токсический эпидермальный некролиз (ТЭН) отмечались при приеме мелоксикама. Необходимо сообщить пациентам признаки и симптомы, а также внимательно отслеживать появление кожных реакций. Наиболее высокий риск возникновения ССД или ТЭН имеет место в течение первых недель лечения. Прием препарата МОВАЛИС следует прекратить при наличии симптомов или признаков ССД или ТЭН (например, прогрессирующей кожной сыпи, часто с волдырями или поражением слизистых оболочек). Наилучших результатов при лечении ССД и ТЭН можно добиться при раннем диагностировании и немедленном прекращении приема любого подозреваемого препарата. Раннее прекращение терапии ассоциировано с лучшим прогнозом. Если у пациента в результате приема мелоксикама развился ССД или ТЭН, прием мелоксикама не следует возобновлять у данной категории пациентов.
Показатели функции печени и почек
Как и при применении других НПВП, отмечалось периодическое повышение уровня трансаминаз в сыворотке крови, повышение билирубина в сыворотке или других параметров функции печени, а также повышение уровня креатинина в сыворотке и азота мочевины крови, и другие отклонения лабораторных показателей. В большинстве случаев эти эффекты представляли собой незначительное проходящее повышение параметров выше нормальных значений. Если такая аномалия является значительной или стойкой, прием препарата МОВАЛИС следует прекратить и провести необходимое обследование пациента.
Функциональная почечная недостаточность
НПВП, ингибируя сосудорасширяющее действие почечных простагландинов, могут вызвать функциональную почечную недостаточность, снижая скорость клубочковой фильтрации. Это нежелательное явление является дозозависимым. В начале лечения или после увеличения дозы рекомендуется тщательно проверить функцию почек, в том числе объем диуреза у пациентов со следующими факторами риска:
- пациенты пожилого возраста;
- сопутствующее лечение, например, ингибиторами АПФ, антагонистам ангиотензина-II, сартанами, диуретиками;
- гиповолемия (независимо от причины);
- застойная сердечная недостаточность;
- почечная недостаточность;
- нефротический синдром;
- волчаночная нефропатия;
- тяжелое нарушение функции печени (сывороточный альбумин <25 г/л или оценка ≥10 по шкале Чайлда — Пью).
В редких случаях НПВП могут вызывать интерстициальный нефрит, гломерулонефрит, медуллярный некроз почек или нефротический синдром.
Доза препарата МОВАЛИС у пациентов с терминальной стадией почечной недостаточности, находящихся на гемодиализе, не должна превышать 7,5 мг. Для пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции почек (т.е. у пациентов с клиренсом креатинина более 25 мл/мин) снижение дозы не требуется.
Задержка натрия, калия и воды
НПВП могут вызывать задержку натрия, калия и воды и мешать натрийуретическому действию диуретиков. Более того, может иметь место снижение антигипертензивного действия антигипертензивных препаратов (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»). В результате у пациентов, подверженных этим эффектам, может развиться или обостриться отек, сердечная недостаточность или гипертензия. Для пациентов группы риска рекомендуется клинический мониторинг.
Гиперкалиемия
Развитию гиперкалиемии может способствовать сахарный диабет или сопутствующее лечение, которое увеличивает содержание калия в крови (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»). В этих случаях необходимо регулярно отслеживать уровень калия.
Совместное применение с пеметрекседом
Пациентам с почечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести необходимо прервать прием мелоксикама по меньшей мере за 5 дней до введения пеметрекседа, не принимать мелоксикам в день введения и в течение не менее 2 дней после введения пеметрекседа (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
Прочие предупреждения и меры предосторожности
Нежелательные реакции часто плохо переносятся пациентами пожилого возраста, лицами со слабым здоровьем или ослабленными пациентами, за которыми в этом случае необходим тщательный контроль. Как и при применении других НПВП, следует проявлять осторожность при лечении пожилых пациентов, у которых часто наблюдается нарушение функции почек, печени или сердца. У пациентов пожилого возраста наблюдается более высокая частота возникновения нежелательных реакций на НПВП, особенно желудочно-кишечное кровотечение и перфорация, которые могут привести к летальному исходу.
Мелоксикам, как и любой другой НПВП, может маскировать симптомы основного инфекционного заболевания.
Как и при приеме других НПВП вводимых в/м, в месте инъекции могут образоваться абсцессы и развиться некроз.
Прием мелоксикама может отрицательно сказаться на репродуктивной способности пациенток женского пола и не рекомендуется женщинам, предпринимающим попытки зачать ребенка. Женщинам, которые испытывают трудности с зачатием или которые проходят обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность отмены мелоксикама (см. раздел «Фертильность, беременность и период лактации»).
Этот лекарственный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) на ампулу 1,5 мл, т. е. практически «не содержит натрия».
Фертильность, беременность и период лактации
Фертильность
Применение мелоксикама, как и любого препарата, ингибирующего синтез циклооксигеназы/простагландинов, может отрицательно сказаться на репродуктивной способности пациентов женского пола, и не рекомендуется женщинам, планирующим беременность.
Таким образом, для женщин, которые имеют трудности с зачатием или проходят обследование в связи с бесплодием, следует рассмотреть отмену приема мелоксикама.
Беременность
Прием препаратов, ингибирующих синтез простагландинов, может негативно сказаться на беременности и/или развитии эмбриона и плода. Данные эпидемиологических исследований свидетельствуют о повышенном риске выкидыша, развитии пороков сердца и гастрошизиса после приема ингибиторов синтеза простагландинов на ранних сроках беременности. Абсолютный риск развития пороков сердечно-сосудистой системы повышался от менее 1% до приблизительно 1,5%.
Предполагается, что риск возрастает с увеличением дозы и продолжительности лечения. У животных было показано, что введение ингибиторов синтеза простагландинов приводит к увеличению пре- и постимплантационной гибели и эмбриофетальной смертности. Кроме того, у животных, получавших ингибиторы синтеза простагландинов в период органогенеза, отмечалась возросшая частота различных пороков развития плода, в том числе пороков развития сердечно-сосудистой системы.
Во время первого и второго триместров беременности мелоксикам не следует применять, если это не обусловлено очевидной необходимостью. Если мелоксикам принимает женщина, предпринимающая попытки зачать ребенка, или в первом или втором триместрах беременности, дозу и период лечения следует минимизировать настолько, насколько это возможно.
В третьем триместре беременности воздействие любых ингибиторов синтеза простагландина может иметь следующие последствия.
*Во время третьего триместра беременности все ингибиторы синтеза простагландинов могут подвергать плод:
- сердечно-легочной токсичности (с преждевременным закрытием боталлова протока и легочной гипертензией)
- нарушению функции почек, которое может прогрессировать до почечной недостаточности с маловодием;
*У матери и плода в конце беременности возможно:
- возможное продление времени кровотечения, препятствование антиагрегации, который может возникнуть даже при приеме очень низких доз препарата;
- ингибирование сокращений матки, приводящего к задержке или увеличению продолжительности родов.
Соответственно, прием мелоксикама противопоказан в третьем триместре беременности.
Период грудного вскармливания
Несмотря на отсутствие отдельных исследований мелоксикама с участием людей, известно, что НПВП способны проникать в грудное молоко. Мелоксикам обнаружен в молоке лактирующих животных. Таким образом, препарат не рекомендуется женщинам, кормящим грудью.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Исследования влияния на способность управлять автомобилем и использовать механизмы не проводились. Однако на основании фармакодинамического профиля и отмечаемых нежелательных лекарственных реакций можно сделать вывод о том, что мелоксикам, скорее всего, не оказывает влияния или оказывает незначительное влияние на эту способность. Тем не менее, в случае возникновения нарушения зрения, в том числе нечеткости зрения, головокружения, сонливости, или других нарушений центральной нервной системы, желательно воздержаться от управления транспортными средствами и отказаться от работы с потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Симптомы: заторможенность, сонливость, тошнота, рвота, боль в животе, которые в целом являются обратимыми при поддерживающей терапии
Могут возникать желудочно-кишечные кровотечения. В результате значительной передозировки могут развиться гипертензия, острая почечная недостаточность, нарушение функции печени, угнетение дыхания, кома, судороги, сердечно-сосудистая недостаточность и остановка сердца. При терапевтическом применении НПВП были зарегистрированы анафилактоидные реакции, которые могут возникнуть после передозировки.
Лечение: симптоматическое и поддерживающие. Во время клинических исследований было показано, что холестирамин при пероральном приеме 4 г три раза в сутки ускоряет выведение мелоксикама.
Форма выпуска и упаковка
По 1.5 мл препарата разливают в ампулы из бесцветного стекла (тип I) с кольцом желтого цвета и кольцом надлома ампулы.
По 3 ампулы помещают в пластмассовый поддон.
По 1 поддону вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную коробку.
Условия хранения
Хранить в защищенном от света месте, при температуре не выше 30 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года.
Не применять по истечении срока годности, указанного на упаковке.
Условия отпуска из аптек
По рецепту.
Саудалық атауы
МОВАЛИС®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Мелоксикам
Дәрілік түрі
Бұлшықет ішіне енгізуге арналған15 мг/1,5 мл ерітінді
Құрамы
1,5 мл ерітіндінің (1 ампула) құрамында
белсенді зат – 15 мг мелоксикам,
қосымша заттар:меглумин,глюкофурол, полоксамер 188, натрий хлориді, глицин, натрий гидроксиді, инъекцияға арналған су.
Сипаттамасы
Жасылдау реңді сары түсті, иіссіз дерлік, іс жүзінде механикалық қоспалары жоқ мөлдір ерітінді.
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес препараттар. Оксикамдар. Мелоксикам.
АТХ коды М01АС06
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Абсорбциясы. Мелоксикам бұлшықетішілік енгізуден кейін толық абсорбцияланады. Ішке қабылдаған кездегі биожетімділігіне қарағанда, салыстырмалы биожетімділігі 100% дерлікті құрайды. Сондықтан инъекциялықтан пероральді түрге ауысқанда дозаны таңдау қажет болмайды. 15 мг препаратты бұлшықетішілік енгізуден кейін плазмадағы 1,6-1,8 мкг/мл құрайтын ең жоғары шектегі концентрацияға 1-6 сағаттан соң жетеді.
Таралуы. Мелоксикам плазма ақуыздарымен, әсіресе альбуминдермен (99%) берік байланысады. Синовиальді сұйықтыққа өтеді, мұнда оның концентрациясы плазмадағы концентрацияның шамамен 50%-ын құрайды. Таралу көлемі төмен, бұлшықет ішіне немесе вена ішіне енгізгеннен кейін орта есеппен 11 л құрайды, жекелей айырмашылықтары 7 – 20%-ды құрайды. Мелоксикамның көп реттік дозасын (7,5-ден 15 мг дейін) ішке енгізгеннен кейін таралу көлемі 11-ден 32% дейінгі ауытқу коэффициентімен 16 л жуықты құрады.
Биотрансформациясы. Мелоксикам бауырда елеулі биотрансформацияға ұшырайды. Несептен фармакодинамикаға қатысты белсенді емес әртүрлі төрт метаболит анықталды. Негізгі метаболит (5´-карбоксимелоксикам (доза шамасының 60%-ы)) аралық метаболиттің(5´-гидроксиметилмелоксикам (доза шамасының 9%-ы)) тотығуы жолымен түзіледі. In vitro зерттеулер осы метаболизмдік айналуда CYP2C9 маңызды рөл атқаратындығын, CYP3A4 изоферменті қосымша маңызға ие екендігін көрсетті. Пациенттің пероксидаза белсенділігі, сірә, енгізілген дозаның, сәйкесінше, 16%-ын және 4%-ын құрайтын басқа екі метаболиттің түзілуіне жауап береді.
Шығарылуы. Мелоксикам тең дәрежеде ішек және бүйрек арқылы, көбіне метаболиттер түрінде шығарылады. Тәуліктік дозаның 5%-дан азырағы өзгермеген күйінде нәжіс арқылы шығарылады, өзгермеген түрдегі препарат несептен тек қалдық ізі бар мөлшерде ғана табылады. Жартылай шығарылу кезеңі енгізуден кейін 13-тен 25 сағатқа дейін құбылады. Бір реттік пероральді түрде, вена ішіне немесе ректальді түрде қабылдағаннан кейін жалпы плазмалық клиренсі 7-12 мл/мин. құрайды.
Фармакокинетикасының дозаға тәуелділігі/тәуелсіздігі.Мелоксикам 7,5 мг - 15 мг дозаларда ішке қабылданғанда немесе бұлшықет ішіне енгізілгенде фармакокинетикасының дозаға тәуелділігін көрсетеді.
Пациенттердің ерекше топтарындағы фармакокинетикасы
Бүйрек/бауыр функциясының жеткіліксіздігі
Бауыр функциясының жеткіліксіздігі, сондай-ақ бүйрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа деңгейге дейінгі жеткіліксіздігі мелоксикамның фармакокинетикасына елеулі ықпалын тигізбейді. Мелоксикамның организмнен шығарылу жылдамдығы бүйрек функциясының орташа айқын жеткіліксіздігі бар пациенттерде едәуір жоғары. Бүйрек функциясының терминальді жеткіліксіздігі бар пациенттерде таралу көлемінің ұлғаюы бос мелоксикам концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін.
Егде жастағы адамдар
Егде жастағы еркектерде жас еркектердегі параметрлерге ұқсас фармакокинетикалық параметрлер бар.
Егде жастағы әйелдерде жастау пациенттермен салыстырғанда AUC мәндері өте жоғары және жартылай шығарылу кезеңі өте ұзақ болады. Егде жастағы пациенттерде, жас пациенттерге қарағанда, фармакокинетиканың тепе-тең жағдай кезеңіндегі орташа плазмалық клиренсі аздап төмен.
Фармакодинамикасы
МОВАЛИС – қабынуға қарсы, ауыруды басатын және ыстықты түсіретін әсер беретін оксикамдар класына жататын қабынуға қарсы стероидты емес препарат (ҚҚСП). Мелоксикамның қабынуға қарсы әсері қабынудың стандартты үлгілерінде анықталды. Басқа да ҚҚСП сияқты, оның әсер етуінің нақты механизмі анықталған жоқ. Алайда ең төмен ретінде барлық ҚҚСП (мелоксикамды қоса) үшін әсер етуінің бір жалпы механизмі бар: қабынудың белгілі медиаторларының – простогландиндер биосинтезінің тежелуі.
Қолданылуы
Инъекцияға арналған МОВАЛИС ерітіндісі ересектер үшін қолдануға көрсетілген.
- Ревматоидтық артриттің және шорбуынданатын спондилиттің жедел өршуіне, басқа енгізу жолдары қолайсыз болған жағдайда, қысқа мерзімдік симптоматикалық ем жүргізу үшін
Қолдану тәсілі және дозалары
Дозалануы
Тәулігіне бір рет 15 мг бір инъекция.
ДОЗАНЫ тәулігіне 15 мг-ден АРТТЫРМАУ КЕРЕК.
Емдеу, әдеттегідей, емдеудің басында бір инъекциямен шектелуі тиіс; төтенше негізді жағдайларда 2–3 күннен көп еместі құрайды (мысалы, препаратты басқа тәсілдермен енгізуге мүмкіндік болмағанда).
Жағымсыз реакцияларды симптомдардың бақылануы үшін қажетті емдеудің қысқа кезеңі ішінде тиімді ең төмен дозаны қолдану арқылы барынша ең төменге азайтуға болады («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз). Пациенттердің симптомдардың айқындылығын азайтуды қажет етуіне және олардың емдеуге жауабына мезгіл-мезгіл баға беріп отыру керек.
Пациенттердің ерекше топтары.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде препараттың ұсынылатын дозасы тәулігіне 7,5 мг (1,5 мл ампуланың жартысын) құрайды.
Жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғарылаған пациенттер
Жағымсыз реакциялардың даму қаупі жоғарылаған пациенттерде, мысалы, асқазан-ішектік аурулары немесе жүрек-қантамырлық аурулар үшін қауіп факторлары бар пациенттерде емдеуді тәулігіне 7,5 мг дозадан (1,5 мл ампуланың жартысы) бастаған жөн.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар, гемодиализде жүрмеген пациенттерге МОВАЛИС препаратын қолдануға болмайды. Гемодиализде жүрген, бүйрек функциясының терминальді жеткіліксіздігі бар пациенттерде доза тәулігіне 7,5 мг дозадан (1,5 мл ампуланың жартысы) аспауы тиіс. Бүйрек функциясының жеңіл және орташа ауыр жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі минутына 25 мл-ден көбірек) пациенттерде дозаны төмендету қажет емес.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауыр функциясы аздап немесе орташа төмендегенде дозаны төмендету қажет емес.
Балалар
МОВАЛИСТІ, бұлшықет ішіне енгізуге арналған 15 мг/1,5 мл ерітіндіні 18 жастан кіші балаларға және жасөспірімдерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Қолдану тәсілдері
Бұлшықет ішіне енгізу үшін.
МОВАЛИСті, бұлшықет ішіне енгізуге арналған 15 мг/1,5 мл ерітіндіні енгізу, асептика ережесін сақтай отырып, бөксенің сыртқы жоғарғы шаршысындағы терең бұлшықет ішіне инъекция жолымен жүзеге асырылады. Қайталап енгізген жағдайда сол және оң жақты кезектестіріп отыру ұсынылады. Инъекция алдында иненің ұшы қантамырлар ішіне түспегеніне көз жеткізу қажет.
Препаратты енгізген кезде күшті ауырсыну туындаған жағдайда инъекцияны дереу тоқтату қажет.
Егер ұршық буындарының бірі протезделген болса, препаратты басқа жағына енгізген жөн.
Емдеуді жалғастыру үшін енгізудің пероральді жолын (таблеткаларды) пайдалану керек.
Жағымсыз әсерлері
а) Жалпы сипаттамасы
Кейбір ҚҚСД пайдалану (әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ уақыт емдегенде) артериялық тромбоздық асқынулар (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) қаупінің аздап артуымен байланысты болуы мүмкін. ҚҚСД қолданғанда ісіну, артериялық қысымның жоғарылауы және жүрек функциясының жеткіліксіздігі сияқты құбылыстар тіркелді.
Өте жиі байқалатын жағымсыз әсерлер асқазан-ішек жолы тарапынан мына бұзылулар болып табылады: пептикалық ойық жаралар, тесілулер немесе, кейде өліммен аяқталуға әкелетін асқазан-ішектік қан кетулер әсіресе егде жастағы адамдарда. Сондай-ақ мыналар байқалды: жүректің айнуы, құсу, диарея, метеоризм, іш қату, диспепсия, іштің ауыруы, мелена, қан құсу, ойық жаралы стоматит, колиттің және Крон ауруының өршуі. Гастрит азырақ жиі байқалады.
Сондай-ақ мынадай айқын терілік жағымсыз реакциялар (SCAR) тіркелді: Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермальді некролиз (УЭН).
Тіркеуден кейінгі кезеңде препаратты қабылдаумен байланысты мәлімделген жағымсыз дәрілік реакциялар төменде келесі жіктеуді пайдалана отырып берілген: өте жиі ≥ 1/10, жиі ≥1/100-ден <1/10 дейін, жиі емес ≥1/1000-нан <1/100 дейін, сирек ≥1/10000-нан <1/1000 дейін, өте сирек <10000, белгісіз – қолда бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес.
б) Жағымсыз әсерлердің тізімі
Қан айналу және лимфалық жүйелердің бұзылулары
Жиі емес:
- анемия
Сирек:
- қан формуласының өзгеруі (лейкоцитарлы формуланың өзгеруін қоса), лейкопения,тромбоцитопения
Агранулоцитоздыңөте сирек жағдайлары тіркелді (в бөлімін қараңыз).
Иммундық жүйенің бұзылулары
Жиі емес:
- аллергиялық реакциялар, анафилаксиялық және анафилактоидтық реакциялардан бөлек
Белгісіз:
- анафилаксиялық шок, анафилаксиялық реакция, анафилактоидтық реакция
Психикалық бұзылулар
Сирек:
- көңіл-күйдің өзгеруі, қорқыныштар
Белгісіз:
- сананың шатасуы, бағдардың бұзылуы
Жүйке жүйесінің бұзылулары
Жиі:
- бас ауыру
Жиі емес:
- бас айналу, ұйқышылдық
Офтальмологиялық бұзылулар
Сирек:
- конъюнктивит, көрудіңнашарлауы, соның ішінде көру жітілігінің бұзылуы
Есту мүшелерінің және вестибулярлық аппараттың бұзылулары
Жиі емес:
- вертиго
Сирек:
- құлақтың шыңылдауы
Жүректік бұзылулар
Сирек:
- жүректің қағуы
ҚҚСП емдеген кезде жүрек функциясының жеткіліксіздігі байқалды.
Қантамырлық бұзылулар
Жиі емес:
- артериялық қысымның жоғарылауы («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз), бетке қан тебу сезімі
Тыныс алу ағзаларының бұзылулары
Сирек:
- ацетилсалицил қышқылына немесе басқа да ҚҚСП-ке аллергиясы бар пациенттерде демікпе
Асқазан-ішектік бұзылулары
Өте жиі:
- диспепсия, жүректің айнуы, құсу, іштің ауыруы, іш қату, метеоризм, диарея сияқты асқазан-ішек бұзылыстары
Жиі емес:
- асқазан-ішек жолында жасырын немесе макроскопиялық қан кету, стоматит, гастрит, кекіру
Сирек:
- колит, гастродуоденальді ойық жара, эзофагит
Өте сирек:
- асқазан-ішектік перфорация
Белгісіз:
- панкреатит
Асқазан-ішектік қан кетулер, жараболуы немесе тесілу әсіресе егде жастағы пациенттерде кейде ауыр және потенциалды түрде өлімге әкелетін болуы мүмкін («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Гепатобилиарлық жүйенің бұзылулары
Жиі емес:
- бауыр функциясының бұзылуы (мысалы, трансаминазалар немесе билирубин белсенділігінің жоғарылауы)
Өте сирек:
- гепатит
Терілік бұзылулар
Жиі емес:
- қышыну, ангионевроздық ісіну, бөртпе
Сирек:
- уытты эпидермальді некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, есекжем
Өте сирек:
- буллезді дерматиттер, көпформалы эритема
Белгісіз:
- фотосенсибилизация
Несеп-жыныс жүйесінің бұзылулары
Жиі емес:
- натрийдің және судың іркілуі, гиперкалиемия («Айрықша нұсқаулар» бөлімін және «Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз), бүйрек функциясы көрсеткіштерінің өзгерулері (сарысуда креатинин және/немесе мочевина деңгейлерінің жоғарылауы)
Өте сирек:
- бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, әсіресе қауіп факторлары бар пациенттерде («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Ұрпақ өрбіту жүйесітарапынан бұзылулар:
Белгісіз:
- әйел бедеулігі, овуляцияның кідіруі
Жалпы бұзылулары және жергілікті реакциялар
Жиі:
- енгізген жердің қатаюы, енгізген жерде ауырудың сезілуі
Жиі емес:
- ісіну, соның ішінде аяқтардың ісінуі
в) Жекелей күрделі және/немесе жиі жағымсыз реакциялар жөнінде ақпарат
Мелоксикаммен және потенциалды миелоуыттылығы бар басқа препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерде агранулоцитоздың өте сирек жағдайлары жөнінде мәлімделді («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).
г) Препаратты қолданған кезде осы уақытқа дейін байқалмаған, бірақ жалпы алғанда сол класқа жататын басқа қосылыстарды қабылдаумен байланысты туындайтын жағымсыз реакциялар
Бүйректің органикалық зақымдары, соның нәтижесінде бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі дамуы мүмкін: интерстициальді нефриттің, жедел өзекшелік некроздың, нефроздық синдромның және бүйрек бүртіктері некрозының өте сирек жағдайлары білінді («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- мелоксикамға немесе препараттың кез келген басқа компонентіне жоғары сезімталдық;
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге;
- әсер етуі ұқсас заттарға, мысалы, қабынуға қарсы стероидты емес препараттарға (ҚҚСП), аспиринге аса жоғары сезімталдық. Мелоксикамды аспиринді немесе басқа да ҚҚСП қабылдағаннан кейін демікпе симптомдары, мұрын полиптері, ангионевроздық ісіну немесе есекжем пайда болған пациенттерге қолданбау керек;
- анамнезде бұның алдында ҚҚСП емделумен байланысты асқазан-ішектік қан кетулер немесе перфорация;
- қайталанатын пептикалық ойық жара/белсенді түрде қан кету немесе олардың анамнезде болуы (ойық жараның болуы немесе қан кетулердің екі немесе одан көбірек анық дәлелденген көріністері);
- бауыр функциясының ауыр жеткіліксіздігі;
- бүйрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі (егер гемодиализ жүргізілмесе);
- анамнезде асқазан-ішектік қан кету, цереброваскулярлық қан кету немесе басқа да қан кетулер;
- жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі;
- бұлшықетішілік гематоманың ықтимал даму қаупін ескеріп, антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдау;
- гемостаздың бұзылулары немесе антикоагулянттармен қатар емдеу (енгізу жолымен байланысты қарсы көрсетілім);
- жүктіліктің үшінші триместрі.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Гиперкалиемиямен байланысты қауіптер
Белгілі бір дәрілік препараттар немесе емдік топтар: калий тұздары, калий жинақтайтын диуретиктер, ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, ангиотензин II рецепторының антагонистері, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (төмен молекулалы немесе фракцияланбаған) гепариндер, циклоспорин, такролимус және триметоприм гипергликемияның дамуына мүмкіндік береді.
Гиперкалиемияның басталуы астасқан факторлардың бар болуымен байланысты болуы мүмкін.
Бұл қауіп жоғарыда берілген дәрілік препараттарды мелоксикаммен бірге қабылдаған кезде ұлғаяды.
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесулер
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП) және ацетилсалицил қышқылы
Қабынуға қарсы стериодты емес басқа препараттармен, ацетилсалицил қышқылымен бір реттік ≥500 мг дозаларда немесе жалпы тәуліктік ≥3 г дозада бірге қабылдау ұсынылмайды.
Кортикостероидтар (мысалы, глюкокортикоидтар)
Глюкокортикоидтарды бірге қабылдағанда қан кетулер немесе асқазан-ішек жолының шырышты қабықтарының ойық жара болу қаупінің жоғары болуына байланысты сақтық таныту қажет.
Антикоагулянттар немесе гепарин
Тромбоциттер функциясының тежелуіне және асқазанның және он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануына байланысты, қан кетудің даму қаупі едәуір жоғарылайды. ҚҚСП антикоагулянттардың, мысалы, варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз). Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП және антикоагулянттарды немесе гепаринді бірге немесе емдік дозаларда қолдану ұсынылмайды. Препарат бұлшықет ішіне енгізілетін болғандықтан, мелоксикам ерітіндісін антикоагулянттар қабылдап жүрген пациенттерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» және «Айрықша нұсқаулар» бөлімдерін қараңыз).
Басқа жағдайларда (мысалы, превентивті дозаларда тағайындағанда) гепаринді қабылдағанда қан кету қаупінің жоғарылауына байланысты, сақтық танытқан жөн.
Тромболитикалық және антитромбоцитарлық әсері бар препараттар
Қан кетулер қаупі тромбоциттер функциясы тежелуіне және асқазанның және он екі елі ішектің шырышты қабығының зақымдануына байланысты жоғарылайды.
Серотонинді кері қармап қалатын селективті тежегіштер (СКҚСТ)
Асқазан-ішектік қан кетулер қаупі жоғарылайды.
Диуретиктер, АӨФ тежегіштері және ангиотензин IIантагонистері
ҚҚСП диуретиктердің және гипертензияға қарсы басқа да дәрілік препараттардың әсер ету тиімділігін төмендетуі мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (мысалы, сусызданған пациенттерде немесе бүйрек функциясы бұзылған егде жастағы пациенттерде) АӨФ тежегіштерін немесе II антагонистерін және циклооксигеназа тежегіштерін бір мезгілде қабылдау, әдетте қайтымды бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі мүмкін екендігін қоса, бүйрек функциясының бұзылуын күшейтуі мүмкін. Сондықтан бұл біріктірілімді әсіресе егде жастағы пациенттерде сақтықпен қолданған жөн. Пациенттерде гидратация деңгейі жеткілікті болуы тиіс, және қатар жүретін дәрілік емді бастағаннан кейін, сондай-ақ мезгіл-мезгіл кештеу кезеңдерде бүйрек функциясының жағдайын бақылауға көңіл бөлу керек («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Гипертензияға қарсы басқа да дәрілік препараттар (мысалы, бета-рецепторлардың блокаторлары)
Бета-рецептор блокаторларының гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуі орын алуы мүмкін (қантамырларды кеңейтетін әсері бар простагландиндердің тежелуі есебінен).
Кальциневрин тежегіштері (мысалы, циклоспорин, такролимус)
Кальциневрин тежегіштерінің нефроуыттылығы простагландиндр арқылы бүйректерге ықпал ететіндіктен, ҚҚСП-тіңәсер етуімен артуы мүмкін. Біріктірілген ем барысында бүйрек функциясының көрсеткіштерін бақылау қажет. Әсіресе егде жастағы пациенттерде бүйрек функциясын мұқият бақылау ұсынылады.
Деферазирокс
Мелоксикамды және деферазироксті бірге қабылдау асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялардың туындау қаупін арттыруы мүмкін.Осы дәрілік препараттарды біріктіргенде сақтық танытқан жөн.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер: мелоксикамның басқа дәрілік препараттардың фармакокинетикасына ықпалы
Литий
ҚҚСП қан плазмасында литийдің деңгейін (литийдің бүйрек арқылы шығарылуының төмендеуі есебінен) арттыратыны білінді, бұл уытты әсерге әкелуі мүмкін. Сондықтан литий препараттарын және ҚҚСП бір мезгілде қолдану ұсынылмайды («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз). Егер осы біріктірілім қажет деп саналса, емдеудің басында, дозаны түзеткенде және мелоксикаммен емдеуді тоқтатқанда плазмадағы литий концентрациясын мұқият бақылау қажет.
Метотрексат
ҚҚСП метотрексаттың өзекшелік секрециясын төмендетеді, сонысымен плазмада метотрексаттың концентрациясын арттырады. Сондықтан метотрексатты жоғары дозаларда (аптасына 15 мг-ден көбірек) қабылдап жүрген пациенттерге ҚҚСП бірге қабылдау ұсынылмайды («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
ҚҚСП пен метотрексаттың арасында өзара әрекеттесу қаупінің метотрексатты төмен дозаларда қабылдап жүрген пациенттерде де, әсіресе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде болатынын ескеру қажет. Егер біріктірілген ем қажет болса, қанды жалпы талдау нәтижелерін бақылау және бүйрек функциясын қадағалау қажет. ҚҚСП пен метотрексатты қабылдау арасында 3 күннен көп емес уақыт өтсе, сақтық танытқан жөн, өйткені плазмадағы метотрексат концентрациясы артуы және ол уытты әсерге әкелуі мүмкін.
Мелоксикамды бірге қабылдау метотрексаттың (аптасына 15 мг) фармакокинетикасына маңызды әсер етпесе де, метотрексаттың гематологиялық уыттылығы ҚҚСП-пен емдеу нәтижесінде күшеюі мүмкін екендігін ескерген жөн («Жағымсыз әсерлері» бөлімін қараңыз).
Пеметрексед
Креатинин клиренсі минутына 45-тен 79 мл-ге дейін болатын пациенттерде мелоксикамды пеметрекседпен қатар қолдану үшін мелоксикам қабылдауды пеметрекседті енгізуден 5 күн бұрын тоқтату, пеметрексед енгізілетін күні және пеметрекседті енгізгеннен кейін 2 күн ішінде тоқтату қажет. Егер мелоксикамды және пеметрекседті бірге қолдану қажет болса, әсіресе миклосупрссия және асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялар тұрғысынан пациенттерді мұқият бақылау керек. Бүйрек функциясының ауыр дәрежедегі жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі минутына 45 мл-ден төмен) пациенттерде мелоксикамды және пеметрекседті бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Бүйрек функциясы қалыпты (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин) пациенттерде мелоксикамды 15 мг дозада пеметрекседтің шығарылуын төмендетуі мүмкін, демек, пеметрексед әсерінен туындаған жағымсыз құбылыстардың жиілігін арттыруы мүмкін. Сондықтан бүйрек функциясы қалыпты (креатинин клиренсі ≥ 80 мл/мин) пациенттерде 15 мг мелоксикамды пеметрекседпен бір мезгілде енгізген кезде сақтық танытқан жөн.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер: мелоксикам фармакокинетикасына басқа дәрілік заттардың ықпалы
Холестирамин
Холестирамин, бауырішілік айналымның тоқтауы есебінен, мелоксикамның шығарылуын тездетеді; осылайша, мелоксикамның клиренсі 50%-ға артады, ал жартылай шығарылу кезеңі 13 ± 3 сағатқа дейін төмендейді. Бұл өзара әрекеттесу клиникалық маңызды болып табылады.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер: мелоксикам және басқа дәрілік препараттар біріктірілімінің фармакокинетикаға ықпалы
Диабетке қарсы пероральді түрде қолдануға арналған дәрілер (сульфонилмочевина туындылары, натеглинид)
Мелоксикам бауырдағы метаболизм есебінен толық дерлік шығарылады, мұндайда бұл метаболизмнің шамамен үштен екісіне (CYP) P450 цитохромының ферменттері (негізгі жолы CYP 2C9 және қосыша жолы CYP 3A4) және үштен біріне — басқа жолдар, мысалы, пероксидазалық тотығу себепші болады. Мелоксикамды және CYP 2C9 және/немесе CYP 3A4 әдейі тежейтін немесе олармен метаболизденетін препараттарды бір мезгілде енгізген кезде фармакокинетикалық өзара әрекеттесулердің болу ықтималдылығына көңіл бөлген жөн. Диабетке қарсы пероральді түрде қолдануға арналған дәрілер (сульфонилмочевина туындылары, натеглинид) сияқты дәрілік заттармен біріктіріп қолданғанда, CYP 2C9 есебінен өзара әрекеттесулерді күтуге болады, ол осы препараттардың және мелоксикамның плазмадағы деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Мелоксикамды және сульфонилмочевина туындыларын немесе натеглинидті қатар қолданғанда пациенттерді гипогликемия тұрғысында мұқият бақылау керек.
Антацидтерді, циметидинді және дигоксинді бір мезгілде қабылдағанда ешқандай да клиникалық тұрғыдан маңызды дәріаралық өзара әрекеттесулер анықталған жоқ.
Балалар популяциясы:
Өзара әрекеттесуіне зерттеулер тек ересектерде ғана жүргізілді.
Айрықша нұсқаулар
Ампулалардағы МОВАЛИС вена ішіне енгізуге арналмаған!
Симптомдарды бақылау үшін қажетті емдеудің қысқа кезеңі ішінде тиімді ең төмен дозаны қолдану арқылы жағымсыз реакцияларды барынша ең төменге азайтуға болады («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін және төменде берілген асқазан-ішек жолымен және жүрек-қантамыр жүйесімен байланысты қауіптер тізімін қараңыз).
Емдік әсері жеткіліксіз болған жағдайда ұсынылатын ең жоғары тәуліктік дозаны арттырмаған жөн, сондай-ақ қосымша ем ретінде ҚҚСП пайдаланбау керек, өйткені бұл біріктірілімнің емдік артықшылықтары дәлелденбеген жағдайда уыттылықтың ұлғаюына әкеп соғуы мүмкін. Мелоксикамды және басқа да ҚҚСП, соның ішінде таңдаулы циклооксигеназа-2 тежегіштерін бірге қолдануға жол бермеген жөн.
Мелоксикам жедел ауыру симптомдарын басуды қажет ететін пациенттерді емдеуге келмейді.
Егер бірнеше күн ішінде жақсару байқалмаса, емдеудің клиникалық пайдасына қайтадан баға беру керек.
Мелоксикаммен емдеуді бастағанға дейін пациенттің толық сауығуына кепіл болуы үшін анамнезіндегі эзофагиттің, гастриттің және/немесе пептикалық ойық жараның кез келген жағдайларын мұқият зерттеген жөн. Мелоксикам қабылдап жүрген, анамнезінде осындай аурулары бар пациенттің жай-күйін, ауруы қайталануы мүмкін болғандықтан, үнемі бақылап отыру керек.
Ас қорыту жүйесіне ықпалы
Басқа ҚҚСП қолданған кездегідей, емдеу кезінде кез келген уақытта, анамнезінде алаңдататын симптомдары немесе күрделі асқазан-ішектік бұзылулары бар, немесе онсыз, потенциалды түрде өлімге әкелетін асқазан-ішектік қан кету, ойық жаралар немесе тесілу пайда болуы мүмкін. Асқазан-ішектік қан кетулер, ойық жаралар немесе тесілулер қаупі анамнезінде ойық жара ауруы бар пациенттерде, әсіресе ол қан кетумен немесе тесілумен асқынғанда («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз) және егде жастағы пациенттерде ҚҚСП дозаларына тура пропорционалды түрде артады. Мұндай пациенттер емдеуді өте аз ықтимал дозалармен бастауы тиіс. Осы пациенттерге, сондай-ақ аспиринді төмен дозаларда немесе асқазан-ішек жолы тарапынан құбылыстардың туындау қаупін арттыратын басқа препараттарды қабылдауды керек ететін пациенттерге қорғаныш әсері бар препараттармен (мысалы, мизопростол немесе протонды помпа тежегіштері) біріктірілген емді тағайындау мүмкіндігін қарастырған жөн.
Анамнезінде АІЖ тарапынан уытты құбылыстары бар пациенттер, ең бірінші кезекте, егде жастағы адамдар әдеттен тыс кез келген абдоминальді симптомдар жөнінде (бәрінен бұрын, асқазан-ішектік қан кетулердің белгілері жөнінде), әсіресе емдеудің бастапқы сатыларында, мәлімдеуі тиіс.
Ойық жаралар немесе қан кетулер қаупін арттыруға қабілетті қатар қолданылатын препараттарды, мысалы, емдік дәрі ретінде гепаринді қабылдап жүрген пациенттерге немесе жалпы тағайындаулар қатарында егде жастағы пациенттерде қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттарды немесе ацетилсалицил қышқылын ≥ 500 мг дозаларын бір реттік немесе жалпы тәуліктік ≥ 3 г дозаларын мелоксикаммен біріктіру ұсынылмайды («Дәрілік өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).
МОВАЛИС препаратын қабылдауды пептикалық ойық жаралар немесе асқазан-ішектік қан кетулер пайда болған кезде тоқтату керек.
ҚҚСП анамнезінде асқазан-ішектік аурулары (ойық жаралы колит, Крон ауруы) бар пациенттерге, осы аурулардың өршуі мүмкін болғандықтан, сақтықпен қолдану қажет («Жағымсыз әсерлері» бөлімін қараңыз).
Жүрек-қантамырлық және цереброваскулярлық құбылыстар
Анамнезінде гипертензиясы және/немесе жүрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі іркілген жеткіліксіздігі бар пациенттерге тиісінше мониторинг және медициналық кеңестер қажет, өйткені ҚҚСП емдеген кезде сұйықтықтың іркілуі және ісінулер байқалды.
Қауіп тобындағы пациенттерге артериялық қысымды бастапқы деңгейде және әсіресе мелоксикаммен емдеудің бастапқы кезеңінде клиникалық бақылау ұсынылады.
Клиникалық зерттеулер барысында алынған ақпарат, және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП, соның ішінде мелоксикамды қолдану (әсіресе ұзақ мерзімдік емдеу кезінде жоғары дозаларда) артериялық тромбоздық құбылыстардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) пайда болу қаупінің аздап жоғарылауымен астасуы мүмкіндеп болжам жасауға мүмкіндік береді. Мелоксикам үшін осындай қауіпті жоққа шығаруға мүмкіндік беретін деректер жеткіліксіз.
Бақыланбайтын гипертензиясы, жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі, жүректің диагностикаланған ишемиялық ауруы, шеткері артериялар ауруы және/немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерде мелоксикаммен емдеуді оның мақсатқа сәйкестігіне мұқият баға берілгеннен кейін ғана жүргізуге болады. Мұндай бағаны жүрек-қантамыр ауруларының даму қаупінің факторлары (олардың қатарында гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, темекі тарту) бар пациенттерде ұзақ мерзімдік емдеуді бастағанға дейін жүргізген жөн.
Тері реакциялары
Өмірге қауіп төндіретін тері реакциялары, мысалы, Стивенс-Джонсон синдромы (СДС), сондай-ақ уытты эпидермальді некролиз (УЭН) мелоксикамды қабылдаған кезде байқалды. Пациенттерге тері реакцияларының белгілерін және симптомдарын, сондай-ақ олардың пайда болуынмұқият бақылау керектігін мәлімдеу қажет. СДС және УЭН пайда болуының үлкен қаупі пациенттерде емдеудің алғашқы аптасы ішінде орын алуы мүмкін. МОВАЛИС препаратын қабылдауды СДС және УЭН симптомдары және немесе белгілері (мысалы, көбінесе күлдіреуіктері немесе шырышты қабықтардың зақымдануы бар үдемелі тері бөртпесі) бар болғанда тоқтатқан жөн. СДС және УЭН емдегенде ең жақсы нәтижелерге олар ерте диагностикаланғанда және кез келген күмәнді препаратты қабылдауды дереу тоқтатқан кезде қол жеткізуге болады. Емдеуді ерте тоқтату өте жақсы болжаммен астасады. Егер пациентте мелоксикамды қабылдау нәтижесінде СДС немесе УЭН дамыса, мелоксикам қабылдауды пациенттердің осы санатында қайта жаңғыртпау керек.
Бауыр және бүйрек функциясының көрсеткіштері
Басқа ҚҚСП қолданған кездегі сияқты, кейде қан сарысуында трансаминазалар деңгейінің мезгіл-мезгіл жоғарылауы, сарысуда билирубиннің немесе басқа да бауыр функциясы параметрлерінің жоғарылауы, сондай-ақ сарысуда креатинин және қанда мочевина азоты деңгейлерінің жоғарылауы және зертханалық көрсеткіштердің басқа да ауытқулары білінеді. Көптеген жағдайларда осы әсерлер параметрлердің қалыпты мәндерден аздаған өткінші жоғарылауы болып табылды. Егер осындай ақаулар маңызды немесе тұрақты болса, МОВАЛИС препаратын қабылдауды тоқтатқан және пациентке қажетті тексерулер жүргізген жөн.
Бүйректің функциональді жеткіліксіздігі
ҚҚСП, бүйрек простагландиндерінің қантамырларды кеңейтетін әсері шумақтық сүзілу жылдамдығын төмендетіп, бүйректің функциональді жеткіліксіздігін туындатуы мүмкін. Бұл жағымсыз құбылыс дозаға тәуелді болып табылады. Емдеудің басында немесе дозаны арттырғаннан кейін келесі қауіп факторлары бар пациенттерде бүйрек функциясын, соның ішінде диурез көлемін мұқият тексеру ұсынылады:
- егде жастағы пациенттер;
- мысалы, АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин-II антагонистерімен, сартандармен, диуретиктермен қатар емдеу;
- гиповолемия (себебіне байланысты емес);
- жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі;
- бүйрек функциясының жеткіліксіздігі;
- нефроздық синдром;
- жегілік нефропатия;
- бауыр функциясының ауыр бұзылуы (сарысулық альбумин < 25 г/л немесе Чайлд-Пью шкаласы бойынша берілген баға ≥ 10).
Сирек жағдайларда ҚҚСП интерстициальді нефритті, гломерулонефритті, бүйректіңмедуллярлық некрозын немесе нефроздық синдромды туындатуы мүмкін.
Гемодиализде жүрген, бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің терминальді сатысындағы пациенттерде МОВАЛИС препаратының дозасы 7,5 мг-ден аспауы тиіс. Бүйрек функциясының жеңіл және орташа бұзылулары бар пациенттер үшін (яғни креатинин клиренсі минутына 25 мл-ден көбірек пациенттерде) дозаны азайту қажет емес.
Натрийдің, калийдің және судың іркілуі
ҚҚСП натрийдің, калийдің және судың іркілуін туындатуы және диуретиктердің натрийурездік әсеріне кедергі жасауы мүмкін. Бұған қоса, гипертензияға қарсы препараттардың гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуі орын алуы мүмкін («Дәрілік өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз). Нәтижесінде осы әсерлерге тап болған пациенттерде ісіну, жүрек функциясының жеткіліксіздігі немесе гипертензия дамуы немесе өршуі мүмкін. Қауіп тобындағы пациенттер үшін клиникалық мониторинг ұсынылады.
Гиперкалиемия
Гиперкалиемияның дамуы қант диабетіне және қандағы калий мөлшерін арттыратын қатар жүргізілетін емге ықпалын тигізуі мүмкін («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз). Мұндай жағдайларда калий деңгейін үнемі бақылау қажет.
Пеметрекседпен бірге қолдану
Бүйрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәржесіне дейін болатын пациенттерде мелоксикам қабылдауды пеметрекседті енгізуден кем дегенде 5 күн бұрын тоқтату қажет, мелоксикамды пеметрексед енгізілетін күні және енгізгеннен кейін кем дегенде 2 күн ішінде қабылдамау керек («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).
Басқа да ескертулер және сақтандыру шаралары
Егде жастағы пациенттер, денсаулығы нашар немесе әлсіреген пациенттердің жағымсыз әсерлерді көтеруі көбіне нашар, мұндай жағдайда оларды мұқият бақылау қажет. Басқа ҚҚСП қолданған кездегі сияқты, бүйрек, бауыр немесе жүрек функцияларының бұзылулары жиі байқалатын егде жастағы пациенттерді емдеген кезде сақтық танытқан жөн. Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП-ке жағымсыз реакциялардың туындау жиілігі өте жоғары, әсіресе асқазан-ішектік қан кету және өліммен аяқталуға әкеп соғуы мүмкін тесілулер байқалады.
Мелоксикам, кез келген басқа ҚҚСП сияқты, негізгі инфекциялық аурулардың симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.
Б/і енгізілетін басқа ҚҚСП қабылдаған кездегі сияқты, инъекция жасалған жерде абсцестер түзілуі және некроз дамуы мүмкін.
Мелоксикамды қабылдау әйел жынысты пациенттердің ұрпақ өрбіту қабілетіне кері әсерін тигізуі мүмкін және нәресте өрбітуге әрекет етіп жүрген әйелдерге ұсынылмайды. Ұрықтануда қиындықты басынан кешіріп жүрген немесе бедеулікке байланысты тексеруден өтіп жүрген әйелдерде мелоксикам қолдануды тоқтату мүмкіндігін қарастырған жөн («Фертильділік, жүктілік және лактация кезеңі» бөлімдерін қараңыз).
Бұл дәрілік препараттың құрамында 1,5 мл ампуладағы 1 ммольден аз натрий (23 мг) бар, яғни іс жүзінде «натрий болмайды».
Фертилділік, жүктілік және лактация кезеңі
Фертильділік.
Мелоксикамді қолдану, циклооксигеназаның/простагландиндер синтезін тежейтін кез келген препарат сияқты, ұрпақ өрбіту қабілетіне теріс әсерінен көрінуі мүмкін және жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерге ұсынылмайды.
Сондықтан ұрықтануында қиындықтары бар немесе бедеулікке байланысты зерттелген әйелдер үшін мелоксикам қабылдауды тоқтатуды қарастырған жөн.
Жүктілік
Простагландиндер синтезінің тежелуі жүктілікке және/немесе эмбрион мен шарананың дамуына жағымсыз әсерін тигізуі мүмкін. Осы эпидемиологиялық зерттеу деректері жүктіліктің ерте мерзімінде простагландиндер синтезінің тежегіштерін қабылдағаннан кейін түсік тастаудың, жүрек кемістігінің және гастрошизистің жоғары қаупі болатындығын айғақтайды. Жүрек-қантамыр жүйесі кемістіктері дамуының абсолюттік қаупі 1%-дан азырақтан шамамен 1,5%-ға дейін ұлғайды.
Дозаның артуымен және емдеу ұзақтығымен қауіп ұлғаяды деп болжам жасалады. Жануарларда простагландиндер синтезінің тежегіштерін енгізу пре- және постимплантациялық жойылуға және эмбриофетальді өлімге әкелетіні көрінді. Бұдан басқа, органогенез кезінде простогландиндер синтезінің тежегіштерін қабылдаған жануарларда ұрықтың дамуында әртүрлі кемістіктер жиілігінің, соның ішінде жүрек-қантамыр жүйесінің дамуы кемістіктерінің өскені байқалды.
Жүктіліктің алғашқы және екінші триместрлері кезінде, егер бұл айқын қажеттіліктен іске асырылмаса, мелоксикамды қолданбаған жөн. Егер мелоксикамды нәресте өрбітуге әрекет жасап жүрген, немесе жүктіліктің бірінші және екінші триместрлеріндегі әйел қабылдаса, емдеу кезеңін қаншалықты мүмкін болса, соншалықты барынша ең төменге азайту керек.
Жүктіліктің үшінші триместрі кезінде простагландиндер синтезінің кез келген тежегіштері әсерінінің келесі зардаптары болуы мүмкін.
*Жүктіліктің үшінші триместрі кезінде шарана простагландиндер синтезінің барлық тежегіштерінің әсеріне ұшырауы мүмкін:
- жүрек-өкпелік уыттылық (боталл түтігінің мезгілінен ерте жабылуы және өкпелік гипертензия)
- бүйрек функциясының бұзылуы, олар судың азаюымен бірге бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне дейін өршуі мүмкін;
*Жүктіліктің соңында анасында және шаранада мыналар болуы мүмкін:
- қан кету уақытының ықтимал артуы, антиагрегацияға әсері, ол тіпті препаратты өте төмен дозаларда қабылдағанда да пайда болуы мүмкін
- босанудың кідіруіне немесе босану ұзақтығының артуына әкелетін жатыр жиырылуының тежелуі
Сәйкесінше, жүктіліктің үшінші триместрінде мелоксикамды қабылдауға болмайды.
Емшек емізу кезеңі
Адамдардың қатысуымен мелоксикамға жеке зерттеулердің жоқтығына қарамастан, ҚҚСП емшек сүтіне өтуге қабілетті екендігі белгілі. Мелоксикам лактацияланатын жануарлардың сүтінен табылды. Сондықтан препарат емізетін әйелдерге ұсынылмайды.
Көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттың ықпал ету ерекшеліктері
Автомобильді басқару және механизмдерді пайдалану қабілетіне ықпал етуіне зерттеулер жүргізілген жоқ. Алайда фармакодинамикалық бейінінің және жағымсыз дәрілік реакциялар негізінде мелоксикам, бәрінен бұрын, осы қабілетке ықпалын тигізбейді немесе аздаған ықпалын тигізеді. Дегенмен, пациенттерде көрудің бұзылуы, соның ішінде көру жітілігінің айқын еместігі, бас айналу, ұйқышылдық, немесе орталық жүйке жүйесінің басқа да бұзылулары туындаған жағдайда көлік құралдарын басқаруды тоқтата тұрған және потенциалды қауіпті механизмдермен жұмыс жасаудан бас тартқан дұрыс.
Артық дозалануы
Симптомдары: мәңгіру, ұйқышылдық, жүректің айнуы, құсу, іштің ауыруы, олар демеуші ем жүргізу кезінде қайтымды болып табылады.
Асқазан-ішектік қан кетулер туындауы мүмкін. Едәуір артық дозалану нәтижесінде гипертензия, бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, бауыр функциясының бұзылуы, тыныстың тарылуы, кома, құрысулар, жүрек-қантамыр функциясының жеткіліксіздігі дамуы және жүректің тоқтап қалуы мүмкін. ҚҚСП емдік қолданғанда артық дозаланудан кейін туындауы мүмкін анафилактоидтық реакциялар тіркелді.
Емі: симптоматикалық және демеуші. Клиникалық зерттеулер кезінде тәулігіне үш рет 4 г пероральді түрде қабылдағанда холестирамин мелоксикамның шығарылуын тездететінін көрсетті.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Сары түсті сақинасы және ампуланы сындыратын сақинасы бар түссіз шыны (І тип) ампулаға препарат 1.5 мл-ден құйылған.
Пластмасса тұғырға 3 ампуладан салынған.
1 тұғыр медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынған.
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 30оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.