Торговое название
Милурит®
Международное непатентованное название
Аллопуринол
Лекарственная форма
Таблетки 100мг, 300 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество- аллопуринол 100 мг, 300 мг
вспомогательные вещества:
лактозы моногидрат, крахмал картофельный, повидон К-25, тальк, магния стеарат, натрия карбоксиметилкрахмал (тип А) (для дозировки 100мг)
целлюлоза микрокристаллическая, натрия карбоксиметилкрахмал (тип А), желатин, кремния диоксид коллоидный безводный, магния стеарат (для дозировки 300мг)
Описание
Круглые плоские таблетки белого или серовато-белого цвета, с фаской, с риской на одной и с гравировкой стилизованной буквы Е и числа 351 на другой стороне, без или почти без запаха (для дозировки 100 мг)
Круглые плоские таблетки белого или серовато-белого цвета, с фаской, с риской на одной и с гравировкой стилизованной буквы Е и числа 352 на другой стороне, без или почти без запаха (для дозировки 300 мг)
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противоподагрические препараты. Препараты, подавляющие образования мочевой кислоты. Аллопуринол.
Код АТХ M04AA01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Аллопуринол активен при пероральном применении. Он быстро всасывается из верхних отделов желудочно-кишечного тракта. Аллопуринол определяется в плазме крови через 30-60 минут после приема внутрь. Биодоступность аллопуринола варьирует от 67% до 90%. Максимальная концентрация аллопуринола и его метаболита — оксипуринола — достигаются в плазме крови соответственно через 1,5 и 3–5 ч после приема. Затем концентрация аллопуринола быстро снижается. Спустя 6 часов после приема, в плазме крови определяется лишь следовая концентрация препарата. Уровень оксипуринола в плазме крови снижается значительно медленнее.
Аллопуринол почти не связывается с белками плазмы крови, поэтому изменения уровня связывания с белками не должны оказывать значительного влияния на клиренс препарата. Кажущийся объем распределения аллопуринола составляет около 1,6 л/кг, что говорит о достаточно выраженном поглощении препарата тканями. Содержание аллопуринола в различных тканях организма не изучено, однако весьма вероятно, что аллопуринол и оксипуринол в максимальной концентрации накапливаются в печени и слизистой оболочке кишечника, где регистрируется высокая активность ксантиноксидазы.
Основным метаболитом аллопуринола является оксипуринол. К другим метаболитам аллопуринола относятся аллопуринол-рибозид и оксипуринол-7-рибозид.
Около 20% принятой дозы выводится через кишечник в неизмененном виде в течение 48-72 часов. Под действием ксантиноксидазы и альдегидоксидазы аллопуринол метаболизируется с образованием оксипуринола, что является основным путем выведения аллопуринола. Около 10% суточной дозы экскретируется клубочковым аппаратом почек в виде неизмененного аллопуринола. Период полувыведения аллопуринола в плазме составляет 0,5 – 1,5 часа.
Оксипуринол - не столь мощный ингибитор ксантиноксидазы, по сравнению с аллопуринолом, однако его период полувыведения значительно больше, от 13 до 30 часов. Благодаря этим свойствам, после приема разовой суточной дозы аллопуринола эффективное подавление активности ксантиноксидазы поддерживается в течение 24 часов. У пациентов с нормальной функцией почек содержание оксипуринола в плазме крови медленно увеличивается вплоть до достижения равновесной концентрации. После приема аллопуринола в дозе 300 мг в сутки, концентрация аллопуринола в плазме крови как правило составляет 5-10 мг/л. Оксипуринол выводится почками в неизмененном виде, однако в связи с канальцевой реабсорбцией он обладает длительным периодом полувыведения. Период полувыведения аллопуринола составляет 1-2 часа, тогда как период полувыведения оксипуринола варьирует от 13,6 до 29 часов. Такие значительные различия, вероятно, связаны с различиями в структуре исследований и/или клиренсе креатинина у пациентов.
Особые группы пациентов
Пациенты с нарушением функции почек
У пациентов с нарушением функции почек выведение аллопуринола и оксипуринола может значительно замедляться, что при длительной терапии приводит к росту концентрации этих соединений в плазме крови. У пациентов с нарушением функции почек и клиренсом креатинина 10-20 мл/мин, после долговременной терапии аллопуринолом в дозе 300 мг в сутки концентрация оксипуринола в плазме крови составляла приблизительно 30 мг/л. Такая концентрация оксипуринола может определяться у пациентов с нормальной функцией почек на фоне терапии аллопуринолом в дозе 600 мг в сутки. Следовательно, при лечении пациентов с нарушением функции почек дозу препарата Милурит необходимо снижать.
Пациенты пожилого возраста
У пациентов пожилого возраста значительные изменения фармакокинетических свойств аллопуринола маловероятны. Исключение составляют пациенты с сопутствующей патологией почек.
Фармакодинамика
Аллопуринол является структурным аналогом гипоксантина. Аллопуринол, а также его основной активный метаболит - оксипуринол, ингибируют ксантиноксидазу - фермент, обеспечивающий преобразование гипоксантина в ксантин, и ксантина в мочевую кислоту. Аллопуринол уменьшает концентрацию мочевой кислоты, как в сыворотке крови, так и в моче. Тем самым он предотвращает отложение кристаллов мочевой кислоты в тканях и (или) способствует их растворению. Помимо подавления катаболизма пуринов у некоторых (но не у всех) пациентов с гиперурикемией, большое количество ксантина и гипоксантина становится доступно для повторного образования пуриновых оснований, что приводит к угнетению биосинтеза пуринов de novo по механизму обратной связи, опосредованному угнетением фермента гипоксантин-гуанин фосфорибозил-трансферазы. Другие метаболиты аллопуринола – аллопуринол-рибозид и оксипуринол-7 рибозид.
Показания к применению
Взрослые:
- все виды гиперурикемии, которые невозможно контролировать диетой, в том числе вторичная гиперурикемия различного происхождения, и клинические осложнения гиперурикемии, в частности, выраженная подагра, уратная нефропатия, а также растворение и предупреждение образования кристаллов мочевой кислоты (почечных камней)
- лечение рецидивирующих, смешанных кристаллов кальция оксалата, сопровождающихся гиперурикемией, если употребление различных жидкостей, соблюдение диеты и подобные меры не имеют эффекта
Дети и подростки:
- вторичная гиперурикемия различного происхождения
- вызванная мочевой кислотой нефропатия при лечении лейкоза
-врожденная ферментная недостаточность, синдром Леша- Найхана (полная или частичная недостаточность гипоксантин – гуанин -фосфорибозилтрансферазы) и недостаточность аденин-фосфорибозил-трансферазы.
Способ применения и дозы
Препарат применяют строго по назначению врача!
Таблетки для приема внутрь. Милурит следует принимать после еды, запивая большим количеством воды. Аллопуринол обычно хорошо переносится, особенно при приеме после еды. При суточных дозах, превышающих 300 мг, у пациентов могут возникнуть жалобы со стороны желудочно-кишечного тракта, поэтому такие дозы необходимо делить на несколько приемов.
Взрослые:
Для снижения риска развития побочных эффектов лечение следует начинать с начальной дозы 100 мг один раз в сутки.
При необходимости, если уровень мочевой кислоты в сыворотке крови снижается недостаточно, начальную дозу постепенно повышают.
При подборе дозы препарата рекомендуется использовать следующие режимы дозирования:
- 100-200 мг в сутки при легком течении заболевания
- 300-600 мг в сутки при среднетяжелом течении
- 700-900 мг в сутки при тяжелом течении.
Если при расчете дозы необходимо исходить из массы тела пациента, то доза препарата Милурит должна составлять от 2 до 10 мг/кг/сутки.
Дети и подростки младше 15 лет
Рекомендуемая доза 10-20 мг/кг/сутки. Для низких доз используются таблетки 100 мг, которые с помощью риски можно разделить на две одинаковые дозы по 50 мг. Максимальная суточная доза - 400 мг, разделенная на три приема.
Аллопуринол редко применяется в детской терапии при злокачественных онкологических заболеваниях (особенно лейкемии) и некоторых ферментативных нарушениях (например, синдром Леша-Найхана).
Пациенты пожилого возраста
При отсутствии конкретных данных следует применять минимальные эффективные дозы, обеспечивающие достаточное снижение концентрации мочевой кислоты в сыворотке крови. Особое внимание необходимо уделить рекомендациям по подбору дозы препарата для пациентов с нарушенной функцией почек и некоторых других состояний.
Нарушения функции почек
Поскольку аллопуринол и его метаболиты выводятся из организма почками, нарушение функции почек может приводить к задержке действующего вещества и его метаболитов в организме с последующим удлинением периода полувыведения этих соединений из плазмы крови.
Следующая схема может служить ориентиром для коррекции дозы при недостаточности функции почек:
Клиренс
креатинина |
Суточная доза |
>20 мл/мин |
Нормальная доза |
10-20 мл/мин |
100-200 мг/сут |
<10 мл/мин |
100 мг/сут или удлинение интервалов дозирования |
При тяжелой почечной недостаточности Милурит рекомендуется применять в дозе, не превышающей 100 мг в сутки, или использовать разовые дозы по 100 мг с интервалом более одного дня.
Если есть возможность контролировать концентрацию оксипуринола в плазме крови, то дозу препарата Милурит следует подобрать таким образом, чтобы уровень оксипуринола в плазме крови был ниже 100 мкмоль/л (15,2 мг/л).
Аллопуринол и его метаболиты удаляются из организма при гемодиализе. Если сеансы гемодиализа проводятся 2-3 раза в неделю, то целесообразно определить необходимость перехода на альтернативный режим терапии – прием 300-400 мг аллопуринола сразу после завершения сеанса гемодиализа (между сеансами гемодиализа препарат не принимается).
У пациентов с нарушениями функции почек одновременное применение препарата Милурит с тиазидными диуретиками требует особой осторожности. При этом аллопуринол следует применять в самой низкой эффективной дозе при тщательном мониторировании функции почек.
Нарушения функции печени
При нарушении функции печени дозу препарата необходимо снизить. На раннем этапе терапии рекомендуется осуществлять мониторинг лабораторных показателей функции печени.
Состояния, сопровождающиеся усилением обмена солей мочевой кислоты (например, опухолевые заболевания, синдром Леша-Найхана)
Перед началом терапии цитотоксическими препаратами рекомендуется выполнить коррекцию существующей гиперурикемии и (или) гиперурикозурии с помощью аллопуринола. Большое значение имеет адекватная гидратация, способствующая поддержанию оптимального диуреза, а также ощелачивание мочи, благодаря которому увеличивается растворимость мочевой кислоты и ее солей. Доза аллопуринола должна быть близка к нижней границе рекомендованного диапазона доз.
Если нарушение функции почек обусловлено развитием острой мочекислой нефропатии или другой почечной патологии, то лечение следует продолжать в соответствии с рекомендациями, представленными в разделе «Нарушения функции почек».
Описанные меры могут уменьшить риск накопления ксантина и/или мочевой кислоты, осложняющего течение болезни.
Рекомендации по мониторингу
Для установления оптимальной дозы препарата необходимо периодически оценивать концентрацию солей мочевой кислоты в сыворотке крови, а также уровень мочевой кислоты и уратов моче.
Рекомендации по подбору дозы при реакциях со стороны кожи
В случае появления реакций со стороны кожи применение аллопуринола необходимо немедленно прекратить. При возвращении в нормальное состояние после реакций слабой степени тяжести применение аллопуринола может быть возобновлено в низкой дозе (такой как 50 мг/сут) после тщательного учета рисков. После этого дозу можно постепенно увеличить при наблюдении за появлением реакций со стороны кожи и иных возможных нежелательных явлений. Если сыпь появляется вновь, применение аллопуринола следует прекратить окончательно, учитывая возможность появления более тяжелых реакций гиперчувствительности.
Побочные действия
Отсутствуют современные клинические данные для определения частоты развития побочных эффектов. Их частота может варьировать в зависимости от дозы и от того, назначался ли препарат как монотерапия или в комбинации с другими препаратами. Приведенные ниже категории частоты, присвоенные нежелательным реакциям на лекарственный препарат, являются оценочными: по большинству реакций пригодных данных для расчета частоты не имеется. Нежелательные реакции на лекарственный препарат, выявленные при пострегистрационном наблюдении, признаны редкими или очень редкими.
Связанные с аллопуринолом нежелательные реакции в общей популяции пациентов, получавших лечение, встречались редко или очень редко, и в основном носят незначительный характер. Более высокая частота наблюдается при наличии нарушений функции почек и/или печени.
Часто (от >1/100 до <1/10)
-сыпь
- повышение уровня тиреотропного гормона (ТТГ)9
Нечасто (от >1/1000 до <1/100)
- реакции гиперчувствительности2
- изменение результатов функциональных печеночных проб5
- рвота4, тошнота4, диарея
Редко (от >1/10000 до < 1/1000)
- гепатит (включая некротическую и гранулематозную формы)5
- тяжелые реакции со стороны кожи (синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН))6, мочекаменная болезнь
Очень редко (<1/10000)
- фурункулез
- агранулоцитоз1, апластическая анемия1, тромбоцитопения1, гранулоцитоз, лейкопения, лейкоцитоз, эозинофилия и истинная эритроцитарная аплазия
-ангиоиммунобластная Т-клеточная лимфома3
- сахарный диабет, гиперлипидемия
- депрессия
- кома, паралич, атаксия, периферическая нейропатия, парестезии, сонливость, головная боль, извращение вкусовых ощущений
- катаракта, нарушения зрения, макулярные изменения
- головокружение (вертиго)
- стенокардия, брадикардия
- артериальная гипертензия
- кровавая рвота, стоматит, стеаторея, изменения частоты дефекации
-ангионевротический отек7, локальная медикаментозная сыпь, алопеция, изменение цвета волос
- миалгия
- гематурия, азотемия
- мужское бесплодие, эректильная дисфункция, гинекомастия
- отек, общее недомогание, общая слабость, лихорадка8
Частота неизвестна (невозможно определить исходя из доступных данных).
-боль в животе
1Очень редко поступали сообщения о тромбоцитопении, агранулоцитозе и апластической анемии, в особенности у лиц с нарушениями функции почек и/или печени, что подчеркивает необходимость проявления особой осторожности у этих групп пациентов.
2Тяжелые реакции гиперчувствительности, включая кожные реакции с отслойкой эпидермиса, лихорадкой, лимфаденопатией, артралгией и (или) эозинофилией (в том числе синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз). Сопутствующий васкулит или реакции со стороны ткани могут иметь различные проявления, включая гепатит, поражение почек острый холангит, ксантиновые конкременты и, в очень редких случаях, судороги. Очень редко наблюдалось развитие анафилактического шока. При развитии тяжелых нежелательных реакций прием аллопуринола необходимо немедленнопрекратить и не возобновлять.
При отсроченной мультиорганной гиперчувствительности (известной как синдром лекарственной гиперчувствительности /DRESS/) могут развиваться следующие симптомы в различных комбинациях: лихорадка, кожная сыпь, васкулит, лимфаденопатия, псевдолимфома, артралгия, лейкопения, эозинофилия, гепато-спленомегалия, изменение результатов печеночных функциональных тестов, синдром исчезающих желчных протоков (разрушение или исчезновение внутрипеченочных желчных протоков). Могут быть нарушения и со стороны других органов (например, печени, легких, почек, поджелудочной железы, миокарда и толстой кишки). При развитии таких реакций в любой период лечения, прием аллопуринола следует немедленно отменить и никогда не возобновлять. Нельзя повторно назначать препарат Милурит пациентам с синдромом гиперчувствительности и ССД/ТЭН. Кортикостероиды могут применяться для лечения кожных реакций при гиперчувствительности.
Генерализованные реакции гиперчувствительности развивались у пациентов с нарушенной функцией почек и (или) печени, в особенности в случаях с летальным исходом.
3Ангиоиммунобластную Т-клеточную лимфому очень редко диагностировали после биопсии лимфоузлов по поводу генерализованной лимфаденопатии. Ангиоиммунобластная лимфаденопатия носит обратимый характер и регрессирует после прекращения терапии аллопуринолом.
4В ранее проведенных клинических исследованиях наблюдалась тошнота и рвота, однако более поздние наблюдения подтвердили, что эти реакции не являются клинически значимыми и их можно избежать, назначая Милурит после еды.
5Нарушения функции печени могут развиваться без явных признаков генерализованной гиперчувствительности
6У пациентов, принимающих аллопуринол, наиболее распространены нежелательные реакции со стороны кожи. На фоне терапии препаратом эти реакции могут развиваться в любое время. Кожные реакции могут проявляться зудом, макулопапулезными и чешуйчатыми высыпаниями. В других случаях может развиться пурпура. В редких случаях наблюдается эксфолиативное поражение кожи (ССД/ТЭН). При развитии подобных реакций терапию аллопуриноломнеобходимо немедленно прекратить. Если реакция со стороны кожи носит легкий характер, то после исчезновения этих изменений можно возобновить прием аллопуринола в меньшей дозе (например, 50 мг в сутки). Впоследствии дозу можно постепенно увеличить.
Было показано, что аллель HLA-B*5801 связана с риском развития зависимого от аллопуринола синдрома гиперчувствительности и ССД/ТЭН. Если реакция со стороны кожи возникает повторно, применение аллопуринола следует немедленно и окончательно прекратить, учитывая возможность развития более тяжелой гиперчувствительности (см. подраздел «Нарушения со стороны иммунной системы»). Если наличие ССД/ТЭН или других серьезных реакций гиперчувствительности не может быть исключено, НЕ СЛЕДУЕТ возобновлять применение аллопуринола, вследствие возможности развития тяжелой или даже летальной реакции. Основой для принятия решения служит наличие клинического диагноза ССД/ТЭН. Если такие реакции развиваются в любой момент времени в ходе лечения, применение аллопуринола необходимо немедленно и окончательно прекратить.
7Описано развитие ангионевротического отека в сочетании с признаками и симптомами более генерализованной реакции гиперчувствительности, а также и без их наличия.
8Описано развитие лихорадки в сочетании с признаками и симптомами более генерализованной реакции гиперчувствительности, а также и без их наличия (см. «Нарушения со стороны иммунной системы»).
9Повышение уровня ТТГ, наблюдавшееся в соответствующих исследованиях, не влияло на уровень Т4 и не указывало на появление субклинического гипотиреоза.
Сообщения о предполагаемых побочных реакциях
Предоставление данных о предполагаемых побочных реакциях препарата является очень важным моментом, позволяющим осуществлять непрерывный мониторинг соотношения риск/польза лекарственного средства. Медицинским работникам следует предоставлять информацию о любых предполагаемых неблагоприятных реакциях по указанным в конце инструкции контактам, а также через национальную систему сбора информации.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к действующим веществам или любому из компонентов
- непереносимость галактозы, недостаточность лактазы, синдром глюкозо-галактозной мальабсорбции – только для таблеток 100 мг
- беременность и период лактации
Лекарственные взаимодействия
6-меркаптопурин и азатиоприн
Азатиоприн метаболизируется с образованием 6-меркаптопурина, который инактивируется ферментом ксантиноксидазой. В случаях, когда терапия 6-меркаптопурином или азатиоприном сочетается с препаратом Милурит, пациентам следует назначать только одну четверть от обычной дозы 6-меркаптопурина или азатиоприна, поскольку угнетение активности ксантиноксидазы увеличивает продолжительность действия этих соединений.
Видарабин (аденина арабинозид)
При одновременном применении с препаратом Милурит период полувыведения видарабина увеличивается. При одновременном применении этих препаратов необходимо соблюдать особую настороженность в отношении усиленных токсических эффектов терапии.
Салицилаты и урикозурические средства
Основным активным метаболитом аллопуринола является оксипуринол, который выводится почками аналогично солям мочевой кислоты. Поэтому, лекарственные препараты с урикозурической активностью, такие как пробенецид или высокие дозы салицилатов, могут усиливать выведение оксипуринола. В свою очередь, усиленное выведение оксипуринола сопровождается уменьшением терапевтической активности аллопуринола, однако значимость этого вида взаимодействия необходимо оценивать индивидуально в каждом случае.
Хлорпропамид
При одновременном применении препарата Милурит и хлорпропамида, у пациентов с нарушенной функцией почек увеличивается риск развития длительной гипогликемии, поскольку на этапе канальцевой экскреции аллопуринол и хлорпропамид конкурируют между собой.
Антикоагулянты производные кумарина
При одновременном применении с аллопуринолом наблюдалось усиление эффектов варфарина и других антикоагулянтов производных кумарина. В связи с этим, необходимо тщательно контролировать состояние пациентов, получающих сопутствующую терапию этими препаратами.
Фенитоин
Аллопуринол способен подавлять окисление фенитоина в печени, однако клиническая значимость этого взаимодействия не установлена.
Теофиллин
Известно, что аллопуринол угнетает метаболизм теофиллина. Подобное взаимодействие можно объяснить участием ксантиноксидазы в процессе биотрансформации теофиллина в организме человека. Концентрацию теофиллина в сыворотке крови необходимо контролировать в начале сопутствующей терапии аллопуринолом, а также при увеличении дозы последнего.
Ампициллин и амоксициллин
У пациентов, одновременно получавших ампициллин или амоксициллин и аллопуринол, регистрировалась повышенная частота развития реакций со стороны кожи, по сравнению с пациентами, которые не получали подобную сопутствующую терапию. Причина этого вида лекарственного взаимодействия еще не установлена. Тем не менее, пациентам, получающим аллопуринол, вместо ампициллина и амоксициллина рекомендуется назначать другие антибактериальные препараты.
Цитотоксические лекарственные средства
При одновременном применении аллопуринола с цитостатическими препаратами (такими как циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, алкил галогениды) дискразии крови развиваются более часто, чем при применении этих лекарственных средств по отдельности.
Следует регулярно проводить подсчет количества кровяных клеток.
Циклоспорин
Согласно некоторым сообщениям, концентрация циклоспорина в плазме крови может увеличиваться на фоне сопутствующей терапии аллопуринолом. При одновременном применении этих препаратов необходимо учитывать возможность усиления токсичности циклоспорина.
Алюминия гидроксид
При одновременном применении аллопуринола с алюминия гидроксидом эффект аллопуринола может снизиться. Между приемом обоих препаратов необходимо сделать перерыв, по крайней мере, в 3 часа.
Диданозин
У здоровых добровольцев и ВИЧ-инфицированных пациентов, получающих диданозин, на фоне сопутствующей терапии аллопуринолом (300 мг в сутки) наблюдалось увеличение Cmax (максимальная концентрация препарата в плазме крови) и AUC (площадь под кривой концентрация-время) диданозина приблизительно в 2 раза. Период полувыведения диданозина при этом не изменялся. Как правило, одновременное применение этих лекарственных препаратов не рекомендуется. Если сопутствующая терапия неизбежна, может потребоваться снижение дозы диданозина и тщательное наблюдение за состоянием пациента.
Ингибиторы АПФ
Одновременное применение иАПФ с аллопуринолом сопровождается повышенным риском развития лейкопении, таким образом, эти препараты следует комбинировать с осторожностью.
Было описано возрастание риска гиперчувствительности при одновременном применении аллопуринола с ингибиторами АПФ, в особенности, при нарушениях функции почек.
Одновременное применение аллопуринола с каптоприлом может повышать риск реакций со стороны кожи, в особенности, при хронической почечной недостаточности.
Диуретики
Сообщалось о взаимодействии между аллопуринолом и фуросемидом, приводившем к повышению содержания уратов в сыворотке крови и плазменного оксипуринола.
Имеются сообщения о повышении риска развития реакций гиперчувствительности при одновременном применении аллопуринола с диуретиками, особенно с тиазидами и у пациентов с нарушением функции почек.
Особые указания
Синдром гиперчувствительности, синдром Стивенса–Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН)
Манифестация реакций гиперчувствительности к аллопуринолу может быть самой различной, включая макулопапулезную экзантему, синдром лекарственной гиперчувствительности (DRESS) и ССД/ТЭН. Эти реакции являются клиническим диагнозом и их клинические проявления служат основой для принятия соответствующих решений. Терапию препаратом Милурит следует немедленно прекратить при появлении кожной сыпи или других проявлений реакции гиперчувствительности. Нельзя возобновлять терапию у пациентов с синдромом гиперчувствительности и ССД/ТЭН. Кортикостероиды могут применяться для лечения кожных реакций при гиперчувствительности.
Хроническое нарушение функции почек
Пациенты с хроническим нарушением функции почек, одновременно принимающие диуретики, особенно тиазиды, имеет больший риск развития реакций гиперчувствительности, связанных с приемом аллопуринола, в том числе и ССД/ТЭН.
Следует очень тщательно следить за развитием синдрома гиперчувстивтельности или ССД/ТЭН. Пациентов следует информировать, что при первом появлении таких симптомов, лечение следует немедленно и навсегда отменить
Аллель HLA-B*5801
Было установлено, что присутствие аллеля HLA-B*5801 является фактором риска развития вызванных аллопуринолом ССД/ТЭН, (и, возможно, других реакций гиперчувствительности), на что указывают результаты ретроспективного фармакогенетического исследования типа случай-контроль в популяции китайцев Хань, тайванцев, корейцев, японцев и европейцев. Частота присутствия аллеля HLA-B*5801 может достигать 20 % в популяции китайцев Хань, 8-15% у тайцев, около 12% в корейской популяции, и 1-2% у японцев, и у лиц европейского происхождения.
Следует рассмотреть целесообразность проведения скрининга по аллели HLA-B*5801 перед началом лечения аллопуринолом у подгрупп пациентов с известным высоким распространением аллели HLA-B*5801. Хронические заболевания почек могут дополнительно повысить этот риск у таких пациентов. Если возможность генотипирования у пациентов китайцев народности Хань, тайцев или корейцев отсутствует, то аллопуринол следует назначать только, если польза лечения превосходит возможный повышенный риск. Применение генотипирования для принятия решений о терапии аллопуринолом в других группах пациентов не исследовалось.
Если известно, что пациент является носителем аллеля HLA-B*5801 (в особенности у китайцев народности Хань, тайцев, корейцев) не следует начинать терапию аллопуринолом, за исключением случаев, когда отсутствуют другие возможные адекватные варианты лечения.
Требуется особая настороженность относительно признаков синдрома гиперчувствительности или ССД/ТЭН, и пациенты должны быть информированы о необходимости немедленного прекращения лечения аллопуринолом при первом появлении симптомов.
При лечении пациентов с нарушенной функцией почек или печенидозу аллопуринола необходимо снизить. У пациентов, получающих лечение по поводу артериальной гипертензии или сердечной недостаточности (например, пациенты, принимающие диуретики или ингибиторы АПФ), может наблюдаться сопутствующее нарушение функции почек, поэтому аллопуринол в этой группе пациентов следует использовать с осторожностью.
Бессимптомная гиперурикемия
Аллопуринол показан не во всех случаях гиперурикемии, протекающей без клинических проявлений. Сама по себе бессимптомная гиперурикемия не является показанием к применению аллопуринола. В таких случаях улучшение состояния пациентов может быть достигнуто благодаря изменениям в диете и приеме жидкости наряду с устранением основной причины гиперурикемии.
Острый приступ подагры
Не следует начинать применение аллопуринола до полного купирования острого приступа подагры, поскольку этим можно спровоцировать дополнительное обострение заболевания.
Аналогично терапии урикозурическими средствами, начало лечения аллопуринолом также может спровоцировать острый приступ подагрического артрита. Для того чтобы избежать этого осложнения, рекомендуется проводить профилактическую терапию соответствующими противо-воспалительными препаратами или колхицином в течение по меньшей мере одного месяца до назначения аллопуринола. Подробные сведения о рекомендованных дозах, предостережениях и мерах предосторожности можно найти в соответствующей литературе.
Если острый приступ подагры развивается на фоне терапии аллопуринолом, то прием препарата следует продолжить в той же дозе, а для лечения приступа необходимо назначить подходящее нестероидное противовоспалительное средство.
Азатиоприн или 6-меркаптопурин
Аллопуринол не следует назначать пациентам, получающим лечение азатиоприном или 6-меркаптопурином, если доза этих препаратов не снижена до 25% от первоначально назначенной дозы.
Отложения ксантина
В случаях, когда образование уратов значительно усилено (например, злокачественная опухоль и соответствующая противоопухолевая терапия, синдром Леша-Найхана), абсолютная концентрация ксантина в моче только в редких случаях может достигать уровней, способствующих накоплению ксантина в тканях мочевых путей. Вероятность накопления ксантина в тканях можно свести к минимуму благодаря адекватной гидратации, которая обеспечивает оптимальное разведение мочи.
Вклинение на конкременты из мочевой кислоты.
Адекватная терапия аллопуринолом может приводить к растворению крупных конкрементов из мочевой кислоты однако, вероятность вклинения этих конкрементов в мочеточники невелика.
При лечении подагрического поражения почек и уратных камней суточный объем выделяемой мочи должен составлять не менее 2 литров, и значение рН мочи должно находиться в диапазоне 6,4-6,8.
Гемохроматоз
Основной эффект аллопуринола при лечении подагры состоит в подавлении активности фермента ксантиноксидазы. Ксантиноксидаза может участвовать в уменьшении содержания и выведении железа, депонируемого в печени. Исследования, демонстрирующие безопасность терапии аллопуринолом у пациентов с гемохроматозом, отсутствуют. Пациентам с гемохроматозом, а также их кровным родственникам аллопуринол следует назначать с осторожностью.
Нарушения функции щитовидной железы
Повышенные значения ТТГ (тиреотропного гормона) (>5,5 мкМЕ/мл) наблюдались у пациентов, получавших аллопуринол в течение длительного времени (5,8%) в рамках продолжительного открытого дополнительного клинического исследования.
Препарат Милурит таблетки 100 мг содержит лактозу
Каждая таблетка препарата Милурит 100 мг - содержит 50 мг лактозы. Пациенты с редкими наследственными заболеваниями, такими как непереносимость галактозы, дефицит лактазы или глюкозо-галактозной мальабсорбцией не должны принимать этот препарат.
Беременность и период лактации
Данных по безопасности терапии аллопуринолом в период беременности недостаточно, хотя этот препарат широко применялся в течение долгих лет без явных неблагоприятных последствий.
Во время беременности принимать Милурит нельзя, за исключением тех случаев, когда не существует менее опасного альтернативного лечения и заболевание составляет больший риск для матери и плода, чем прием препарата.
Согласно существующим сообщениям, аллопуринол и оксипуринол выделяются с грудным молоком. У женщин, принимающих аллопуринол в дозе 300 мг/сутки, концентрация аллопуринола и оксипуринола в грудном молоке достигала, соответственно, 1,4 мг/л и 53,7 мг/л. Тем не менее, сведения о влиянии аллопуринола и его метаболитов на младенцев, пребывающих на грудном вскармливании, отсутствуют. Таким образом, препарат Милурит таблетки не рекомендуется в период грудного вскармливания.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управления транспортными средствами и потенциально опасными механизмами
На фоне терапии аллопуринолом наблюдалось развитие таких нежелательных реакций, как сонливость, головокружение с ощущением вращения (вертиго) и атаксия, которые могут повлиять на способность управления транспортными средствами и потенциально опасными механизмами. Пациенты, принимающие препарат Милурит, не должны управлять транспортными средствами и механизмами до тех пор, пока они не будут уверены в том, что аллопуринол не оказывает неблагоприятного влияния на эти способности.
Передозировка
Симптомы: тошнота, рвота, диарея, головокружение наблюдались у пациента, принявшего 20 г аллопуринола.
Имеется сообщение о приеме 22.5 г аллопуринола без развития побочных эффектов.
Тяжелая передозировка может привести к значительному угнетению активности ксантиноксидазы. Сам по себе этот эффект не должен сопровождаться нежелательными реакциями. Исключение составляет влияние на сопутствующую терапию, в особенности на лечение 6-меркаптопурином и (или) азатиоприном.
Лечение: Специфический антидот неизвестен. Адекватная гидратация, поддерживающая оптимальный диурез, способствует выведению аллопуринола и его производных с мочой. При наличии клинических показаний показан гемодиализ.
Форма выпуска и упаковка
По 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90, 100 или 120 таблеток во флаконе из коричневого стекла укупоренные крышкой из полиэтилена с контролем первого вскрытия и снабженные амортизатором-гармошкой.
По 1 флакону в картонную пачку вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 30 °С
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
5 лет
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Милурит®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Аллопуринол
Дәрілік түрі
Таблеткалар 100мг, 300 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат: аллопуринол 100 мг, 300 мг
қосымша заттар:
лактоза моногидраты, картоп крахмалы, повидон К-25, тальк, магний стеараты, натрий карбоксиметилкрахмалы (А типі) (100 мг доза үшін)
микрокристалды целлюлоза, натрийкарбоксиметилкрахмалы (А типі) желатин, кремнийдің коллоидты сусыз қостотығы, магний стеараты, (300 мг доза үшін)
Сипаттамасы
Ақ немесе сұрғыш-ақ түсті, бір жағында ойығы мен сызығы және екінші жағында ойылып жазылған Е әрпі мен 351 саны бар, иіссіз немесе иіссіз дерлік, дөңгелек, жалпақ таблеткалар (100 мг доза үшін)
Ақ немесе сұрғыш-ақ түсті, бір жағында ойығы мен сызығы және екінші жағында ойылып жазылған Е әрпі мен 352 саны бар, иіссіз немесе иіссіз дерлік, дөңгелек, жалпақ таблеткалар (300 мг доза үшін)
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Подаграға қарсы препараттар. Несеп қышқылы түзілуін бәсеңдететін препараттар. Аллопуринол.
АТХ коды M04AA01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Аллопуринол пероральді қабылдағанда белсенді. Ол асқазан-ішек жолының жоғары бөлімдерінен жылдам сіңеді. Аллопуринол қан плазмасында ішке қабылдағаннан кейін 30-60 минуттан соң анықталады. Аллопуринолдың биожетімділігі 67%-дан 90%-ға дейін ауытқиды. Аллопуринол және оның метаболиті — оксипуринолдың қан плазмасындағы ең жоғары концентрациясына қабылдағаннан кейін сәйкесінше 1,5 және 3–5 сағатта жетеді.Содан кейін аллопуринолдың концентрациясы жылдам төмендейді. Қабылдағаннан кейін 6 сағаттан соң қан плазмасындапрепараттың тек іздік концентрациясы анықталады. Оксипуринолдың қан плазмасындағы деңгейі айтарлықтай баяу төмендейді. Аллопуринол қан плазмасы ақуыздарымен байланыспайды деуге болады, сондықтан ақуыздармен байланысу деңгейінің өзгеруі препарат клиренсіне айтарлықтай әсер етпеуі керек. Аллопуринолдың болжамды таралу көлемі 1,6 л/кг жуқты құрайды, ол препараттың тіндермен жеткілікті жақсы жұтылуын білдіреді. Аллопуринолдың организмнің әртүрлі тіндеріндегі мөлшері зерттелген жоқ, әйтсе де аллопуринол мен оксипуринолдың ең жоғары концентрациясы бауырда және ішектің шырышты қабығында жинақталады, ол жерде ксантиноксидазаның жоғары белсенділігі тіркеледі. Аллопуринолдың негізгі метаболиті оксипуринол болып табылады. Аллопуринолдың басқа метаболиттеріне аллопуринол-рибозид және оксипуринол-7-рибозид жатады. Қабылданған дозасының 20%-ы ішек арқылы өзгеріссіз күйінде 48-72 сағат ішінде шығарылады. Аллопуринол ксантиноксидаза және альдегидоксидазаның әсерімен оксипуринол түзіп метаболизденеді, ол аллопуринолдың шығарылуының негізгі жолы болып табылады. Тәуліктік дозаның 10% жуығы өзгермеген аллопуринол түрінде бүйректің шумақтық сүзіліс аппаратымен экскрецияланады. Аллопуринолдың плазмадағы жартылай шығарылу кезеңі 0,5 – 1,5 сағат құрайды.
Оксипуринол аллопуринолмен салыстырғанда ксантиноксидазаның күшті тежегіші емес, әйтсе де оның жартылай шығарылу кезеңі айтарлықтай жоғары 13-тен 30 сағат. Осы қасиеттерінің арқасында, аллопуринолдың бір реттік тәуліктік дозасын қабылдағаннан кейін ксантиноксидаза белсенділігінің тиімді бәсеңдеуі 24 сағат ішінде демеліп тұрады. Қалыпты бүйрек функциясында қан плазмасындағы оксипуринол баяу тепе-тең концентрациясына жеткенше жоғарылады. Аллопуринолды тәулігіне 300 мг дозада қабылдаудан кейін, аллопуринолдың қан плазмасындағы концентрациясы әдетте 5-10 мг/л құрайды. Оксипуринол бүйректермен өзгермеген түрінде шығарылады, әйтсе де өзекшелік реабсорбцияға байланысты ол ұзақ жартылай шығарылу кезеңіне ие.Аллопуринолдың жартылай шығарылу кезеңі 1-2 сағат құрайды, ал оксипуринолдың жартылай шығарылу кезеңі 13,6-дан 29 сағатқа дейін ауытқиды.
Осындай айтарлықтай айырмашылықтар, зерттеу құрылымындағы және/немесе пациенттердің креатинин клиренсіндегі айырмашылықтармен байланысты болуы мүмкін.
Пациенттердің айрықша тобы
Бүйрек функциясының бұзылуымен пациенттер
Бүйрек функциясының бұзылуымен пациенттерде аллопуринол мен оксипуринолдың шығарылуы айтарлықтай баяулауы мүмкін, ол ұзақ уақыт емдегенде осы қосылыстардың қан плазмасындағы концентрациясының өсуіне әкеледі. Бүйрек функциясының бұзылуымен және креатинин клиренсі 10-20 мл/мин пациенттердетәулігіне 300 мг дозада аллопуринолмен ұзақ уақыт емдегеннен кейін оксипуринолдың қан плазмасындағы концентрациясы шамамен 30 мг/л құрайды. Оксипуринолдың осындай концентрациясы тәулігіне 600 мг дозада аллопуринолмен емдеу аясында бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде анықталуы мүмкін. Яғни, бүйрек функциясының бұзылуымен пациенттерді емдеуде Милурит препаратының дозасын төмендету керек.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде аллопуринолдың фармакокинетикалық қасиеттерінің айтарлықтай өзгеруі екіталай. Қатар жүретін бүйрек патологиясымен пациенттерден басқаларында.
Фармакодинамикасы
Аллопуринол гипоксантиннің құрылымдық аналогы болып табылады. Аллопуринол, сондай-ақ оның негізгі белсенді метаболиті - оксипуринол, гипоксантинның ксантинге, және ксантиннің несеп қышқылына айналуын қамтамасыз ететін фермент- ксантиноксидазаны тежейді. Аллопуринол несеп қышқылының қан сарысуындағы, сондай-ақ несептегі концентрациясын азайтады. Осылайша ол несеп қышқылы кристаллдарының тіндердегі жинақталуының алдын алады және (немесе) олардың еруіне ықпал етеді.
Гиперурикемиямен кейбір пациенттерде (бірақ барлығында емес) пуриндер катаболизмінің бәсеңдеуінен басқа, ксантин мен гипоксантиннің көп мөлшері пуриндік негіздер қайта түзілуі үшін қол жетімді болады, ол гипоксантин-гуанин фосфорибозил-трансфераза ферментінің бәсеңдеуі арқылы кері байланыс механизмі бойынша пуриндердің de novoбиосинтезінің бәсеңдеуіне әкеледі.
Аллопуринолдың басқа метаболиттері – аллопуринол-рибозид және оксипуринол-7 рибозид.
Қолданылуы
Ересектерде:
- гиперурикемияның диетамен бақылауда ұстау мүмкін емес барлық түрдерінде,соның ішінде, шығу тегі әр түрлі салдарлыгиперурикемияда, және гиперурикемияның клиникалық асқынуларында, атап айтқанда,айқын подаграда, ураттық нефропатияда, сондай-ақ, несеп қышқылы кристалдарын еріту және несеп қышқылы (бүйрек тастарының) түзілуінің алдын алу үшін
- егер түрлі сұйықтықтарды қолдану, диета ұстау және сол сияқты шаралардың әсері болмаса, гиперурикемиямен қатар жүретін қайталанатын, аралас кальций оксалаты кристалдарын емдеу үшін
Балаларда және жасөспірімдерде:
- шығу тегі әр түрлі, салдарлы гиперурикемияда
- лейкозды емдеуде несеп қышқылынан туындаған нефропатияда
- туа біткен фермент жеткіліксіздігінде, Леш-Найхан синдромында(гипоксантин – гуанин - фосфорибозилтрансферазаның толық немесе ішінара жеткіліксіздігі) жәнеаденин-фосфорибозилтрансфераза жеткіліксіздігінде.
Қолдану тәсілі және дозалары
Препаратты қатаң дәрігердің тағайындауымен қабылдау керек!
Ішке қабылдауға арналған таблеткалар. Милурит препаратын судың көп мөлшерімен іше отырып тамақтан кейін қабылдау керек. Аллопуринол әдетте жақсы көтерімді, әсіресе тамақтан кейін қабылдағанда. 300 мг асатын тәуліктік дозаларда пациенттерде асқазан-ішек жолы тарапынан шағымдар пайда болуы мүмкін, сондықтан осындай дозаларды бірнеше қабылдауға бөлу керек.
Ересектер:
Жағымды әсерлер даму қаупін төмендету үшін емді тәулігіне бір рет 100 мг бастапқы дозадан бастау керек.
Қажет болса, егер қан сарысуындағы несеп қышқылының деңгейі жеткіліксіз төмендесе,бастапқы дозасын біртіндеп арттырады.
Препарат дозасын таңдағанда келесі дозалау режимін қолдану ұсынылады:
- аурудың жеңіл ағымында тәулігіне 100-200 мг
- орташа ауыр ағымында тәулігіне 300-600 мг
- ауыр ағымында тәулігіне 700-900 мг.
Егер дозаны есептеуде пациенттің дене салмағына қарау керек болса, онда Милурит препаратының дозасы тәулігіне 2-ден 10 мг/кг дейінді құрауы керек.
Балалар мен 15 жасқа толмаған жасөспірімдер
Ұсынылатын дозасы тәулігіне 10-20 мг/кг. Төмен дозалары үшін 100 мг таблеткалары пайдаланылады, оны сызығының көмегімен 50 мг-ден екі бірдей дозаға бөлуге болады. Ең жоғары тәуліктік дозасы – үш қабылдауға бөлінген 400 мг.
Аллопуринол қатерлі онкологиялық ауруларда (әсіресе лейкемия) және кейбір ферменттік бұзылуларда (мысалы, Леш-Найхан синдромы) балаларды емдеу үшін сирек қолданылады.
Егде жастағы пациенттер
Нақты деректер болмаған жағдайда несеп қышқылының қан сарысуындағы концентрациясының айтарлықтай төмендеуін қамтамасыз ететін ең төмен тиімді доза қабылдау керек.
Бүйрек функциясың бұзылуы және кейбір басқа да жағдайларда пациенттер үшін препарат дозасын таңдаудағы ұсыныстарға айрықша назар аудару керек.
Бүйрек функциясының бұзылулары
Аллопуринол мен оның метаболиттері организмнен бүйректермен шығарылатын болғандықтан, бүйрек функциясының бұзылуы әсер етуші зат пен оның метаболиттерінің кейіннен осы қосылыстардың қан плазмасынан жартылай шығарылу кезеңінің ұзаруымен организмде іркілуіне әкелуі мүмкін.
Келесі кесте бүйрек функциясының жеткіліксіздігі кезінде дозасын түзету үшін бағдар қызметін атқаруы мүмкін:
Креатинин клиренсі |
Тәуліктік дозасы |
>20 мл/мин |
Қалыпты дозасы |
10-20 мл/мин |
Тәулігіне
100-200 мг |
<10 мл/мин |
Тәулігіне
100 мг немесе
дозалау аралықтарын ұзарту |
Ауыр бүйрек жеткіліксіздігінде Милурит препаратын тәулігіне 100 мг аспайтын дозада қабылдау немесе бір күннен асатын аралықта 100 мг-ден бір реттік дозасын қолдану ұсынылады.
Егер оксипуринолдың қан плазмасындағы концентрациясын бақылауға мүмкіндік болса, онда Милурит препаратының дозасын оксипуринолдың қан плазмасындағы деңгейі 100 мкмоль/л (15,2 мг/л) төмен болатындай таңдау керек.
Аллопуринол мен оның метаболиттеріорганизмнен гемодиализ арқылы шығарылады. Егер гемодиализ сеанстары аптасына 2-3 рет жүргізілсе, онда емнің баламалы режиміне көшу қажеттілігін анықтау керек – 300-400 мг аллопуринол препаратын гемодиализ сеансы аяқталғаннан кейін бірден қабылдау керек (гемодиализ сеанстарының арасында препаратты қабылдамайды).
Бүйрек функциясының бұзылуымен пациенттерде Милурит препаратын тиазидтік диуретиктермен бір мезгілде қолдану ерекше сақтықты талап етеді. Бұл жағдайда аллопуринолды бүйрек функциясын мұқият мониторингілеумен ең төмен тиімді дозада қолдану керек.
Бауыр функциясының бұзылулары
Бауыр функциясының бұзылуында препараттың дозасын төмендету қажет. Емнің бастапқы кезеңінде бауыр функциясының зертханалық көрсеткіштерін мониторингілеуді жүзеге асыру ұсынылады.
Несеп қышқылы тұздарының алмасуының күшеюімен қатар жүретін жағдайлар (мысалы, ісік аурулары, Леш- Найхан синдромы)
Цитоуытты препараттармен емді бастар алдында осыған дейін болған гиперурикемия және (немесе) гиперурикозурияны аллопуринолдың көмегімен түзету ұсынылады. Нәтижесінде несеп қышқылы және оның тұздарының ерігіштігі артатын, оңтайлы диурезді демеуге, сондай-ақ несепті сілтілендіруге ықпал ететін баламалы гидратацияның маңызы зор.
Аллопуринолдың дозасы ұсынылған дозалары ауқымының төменгі шегіне жуық болуы тиіс.
Егер бүйрек функциясының бұзылуы жедел несепқышқылды нефропатиялар немесе басқа бүйрек патологиясының дамуымен өзара байланысты болса, онда емді «Бүйрек функциясының бұзылуы» бөлімінде көрсетілген ұсынымдарға сай жалғастыру керек.
Аталған шаралар аурудың ағымын асқындыратын ксантин және/немесе несеп қышқылының жинақталу қаупін азайтуы мүмкін.
Мониторингілеуге қатысты ұсынымдар
Препараттың оңтайлы дозасын анықтау үшін, қан сарысуындағы несеп қышқылы тұздары концентрациясын, сондай-ақ несептегі несеп қышқылы мен ураттардың деңгейін мезгіл-мезгіл анықтап отыру қажет.
Тері тарапынан болған реакциялар кезінде дозасын таңдау жөніндегі ұсынымдар
Тері тарапынанреакциялар пайда болған жағдайда, аллопуринолды қолдануды дереу тоқтату қажет. Ауырлық дәрежесі әлсіз реакциядан кейін қалыпты жағдайға келген кезде, аллопуринолды қолдануды төмен дозасында (тәулігіне 50 мгсияқты), қауіптерін мұқият талқылаудан кейін қайта бастауға болады. Бұдан кейін тері тарапынан реакциялардың және басқа да ықтимал жағымсыз құбылыстардың пайда болуын қадағалай отырып, дозасын біртіндеп арттыруға болады. Егер бөртпе қайта пайда болса, аса жоғары сезімталдықтың ауырырақ реакцияларының пайда болуы мүмкіндігін ескеріп, аллопуринолды қолдануды түбегейлі тоқтату керек.
Жағымсыз әсерлері
Жағымсыз әсерлерінің даму жиілігін анықтауға арналған замануи клиникалық деректер жоқ. Олардың жиілігі дозаға тәуелді және препарат монотерапиятүрінде немесе басқа препараттармен жиілікте тағайындалуына байланысты ауытқып отыруы мүмкін. Дәрілік препаратқа білінетін жағымсыз реакцияларға тиесілі, төменде келтірілген жиілік санаттары бағалауға арналған болып табылады: реакциялардың көпшілігі бойынша жиілігін есептеу үшін жарамды мәліметтер жоқ. Тіркеуден кейінгі қадағалау кезінде анықталған, дәрілік препаратқа білінетін жағымсыз реакциялар сирек және өте сирек деп сипатталған.
Ем қабылдаған жалпы популяциядағы пациенттердегі аллопуринолмен байланысты жағымсыз реакциялар сирек немесе өте сирек кездеседі және негізінен, елеусіз сипатқа ие. Жоғарырақ жиілігі бүйрек және/немесе бауыр функциясының бұзылулары кезінде байқалады.
Жиі ( >1/100 <1/10 дейін)
- бөртпе
- тиреотропты гормон (ТТГ) деңгейінің жоғарылауы9
Жиі емес ( >1/1000 <1/100 дейін)
- аса жоғары сезімталдық реакциялары2
- бауыр функционалдық сынамалары нәтижелерінің өзгеруі5
- құсу4, жүрек айнуы4, диарея
Сирек (>1/10000 < 1/1000 дейін)
- гепатит (некроздық және гранулематозды түрлерін қоса)5
- тері тарапынан ауыр реакциялар (Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермальді некролиз (УЭН))6, несептас ауруы
Өте сирек (<1/10000)
- фурункулез
- агранулоцитоз1, апластикалық анемия1, тромбоцитопения1, гранулоцитоз, лейкопения, лейкоцитоз, эозинофилия және айқын эритроциттік аплазия
- ангиоиммунобластты Т-жасушалы лимфома3
- қант диабеті, гиперлипидемия
- депрессия
- кома, салдану,атаксия, шеткері нейропатия, парестезиялар, ұйқышылдық, бас ауыруы, дәм сезудің бұрмалануы
- катаракта, көрудің бұзылуы, макулярлық өзгерістер
- бас айналуы (вертиго)
- стенокардия, брадикардия
- артериялықгипертензия
- қан аралас құсу, стоматит, стеаторея, дефекация жиілігінің өзгеруі
- ангионевроздық ісіну7, оқшауланған дәрі-дәрмектік бөрту, алопеция, шаш түсінің өзгеруі
- миалгия
- гематурия, азотемия
-ерлердің белсіздігі, эректильді дисфункция, гинекомастия
- ісіну, жалпы дімкәстік, жалпы әлсіздік, қызба8
Жиілігі белгісіз (бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес).
-іштің ауыруы
1Өте сирек, әсіресе, бүйрек және/немесе бауыр функциясының бұзылуы бар тұлғаларда тромбоцитопения, агранулоцитоз және апластикалық анемия туралы, хабарлар түсті, ол осы топтағы пациенттерде ерекше сақ болу керектігін білдіреді.
2Эпидермистің ажырауымен тері реакциясын, қызба, лимфаденопатия, артралгия және (немесе) эозинофилияны (оның ішінде Стивенс-Джонсон синдромы және уытты эпидермальді некролиз) қоса, аса жоғары сезімталдықтың ауыр реакциялары. Гепатит, бүйректің зақымдануы, жедел холангит, ксантинді конкременттер және өте сирек жағдайларда құрысуларды қоса қатар жүретін васкулит немесе тін тарапынан реакциялар әртүрлі біліністерге ие болуы мүмкін. Өте сирек анафилаксиялық шоктың дамуы байқалды. Ауыр жағымсыз реакциялар дамыған жағдайда аллопуринол препаратын қабылдауды дереу тоқтату керек және жаңғыртуға болмайды. Кейінге қалдырылған мультиорганды аса жоғары сезімталдықта (дәрілерге аса жоғары сезімталдық синдромы /DRESS/ ретінде белгілі) әртүрлі біріктірілімде келесі симптомдар дамуы мүмкін: қызба, тері бөртпесі, васкулит, лимфаденопатия, псевдолимфома, артралгия, лейкопения, эозинофилия, гепато-спленомегалия, бауырдың функционалдық тестілері нәтижесінің өзгеруі, жоғалып кететін өт арналарының синдромы (бауырішілік өт арналарының ыдырауы немесе жоғалуы). Басқа ағзалар тарапынан бұзылыстар (мысалы, бауыр, өкпе, бүйрек, ұйқы безі, миокард және тоқ ішек) болуы мүмкін. Осындай реакциялар дамыған жағдайда емнің кез келген кезеңінде, аллопуринол препаратын қабылдаудыдереу тоқтату керек және жаңғыртуға болмайды. Милурит препаратын аса жоғары сезімталдық синдромы және СДС/УЭН пациенттерге қайта тағайындауға болмайды. Кортикостероидтар аса жоғары сезімталдық реакциясында тері реакциясын емдеу үшін қолданылуы мүмкін. Аса жоғары сезімталдықтың жайылған реакциялары бүйрек және (немесе) бауыр функциясының бұзылуымен пациенттерде, әсіресе өліммен аяқталған жағдайларда дамыған.
3Ангиоиммунобласты Т-жасушалы лимфома өте сирек жайылған лимфаденопатияға қатысты лимфотүйіндер биопсиясынан кейін диагностикаланды. Ангиоиммунобластты лимфаденопатия қайтымды сипатқа ие және аллопуринолмен емді тоқтатқаннан кейін қайталанады.
4Бұрын жүргізілген клиникалық зерттеулерде жүрек айнуы мен құсу байқалды, әйтсе де кейінгі бақылаулар осы реакциялардың клиникалық мәні жоғын және оларды Милурит препаратын астан кейін тағайындаумен сақтануға болатынын растады.
5Бауыр функциясының бұзылулары жайылған аса жоғары сезімталдықтың айқын белгілерінсіз дамуы мүмкін.
6Аллопуринолды қабылдайтын пациенттерде тері тарапынан жағымсыз реакциялар кеңірек таралған. Препаратпен емдеу аясында осы реакциялар кез келген уақытта дамуы мүмкін. Тері реакциялары қышынумен, макулопапулалық және қабыршақты бөртумен білінуі мүмкін. Кейбір жағдайларда пурпура дамуы мүмкін. Сирек жағдайларда терінің эксфолиативті зақымдануы байқалады (СДС/УЭН).
Осындай реакциялар дамығанда аллопуринолмен емді дереу тоқтату керек. Егер тері тарапынан реакциялар жеңіл сипатты иеленсе, онда осы өзгерістер жоғалғаннан кейін аллопуринолды төмен дозада қабылдауды (мысалы, тәулігіне 50 мг) жаңғыртуға болады. Кейіннен дозасын біртіндеп жоғарылатуға болады.
HLA-B*5801 аллелінің аллопуринолға тәуелді аса жоғары сезімталдық синдромы және СДС/УЭН дамуы қаупімен байланысты екендігі көрсетілді. Егер тері тарапынан реакция қайтадан туындаса, ауырырақ аса жоғары сезімталдықтың дамуы мүмкіндігін ескере отырып аллопуринолды қолдануды дереу және біржола тоқтату керек («Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар» қосалқы бөлімін қараңыз). Егер СДС/УЭН немесе аса жоғары сезімталдықтың басқа күрделі реакцияларының болуы жоққа шығарылмаса, ауыр немесе тіпі, өлімге соқтыратын реакция дамуы мүмкіндігі салдарынан, аллопуринолды қолдануды ҚАЙТА БАСТАМАУ КЕРЕК. Шешім қабылдауға СДС/УЭН клиникалық диагнозының болуы негіз болады. Егер ондай реакциялар емдеу барысында кез келген сәтте дамыса, аллопуринолды қолдануды дереу және біржола тоқтату қажет.
7 Аса жоғары сезімталдықтың анағұрлым жайылған реакциясы белгілерімен және симптомдарымен бірлескен, сондай-ақ, оларсыз ангионевроздық ісіну дамығаны сипатталған.
8 Аса жоғары сезімталдықтың анағұрлым жайылғанреакциясы белгілерімен және симптомдарымен бірлескен, сондай-ақ, оларсыз қызба дамығаны сипатталған («Иммундық жүйе тарапынан бұзылуларды» қараңыз).
9Сәйкесінше зерттеулерде байқалған ТТГдеңгейінің жоғарылауы, Т4 деңгейіне әсер еткен жоқ және субклиникалықгипотиреоздың пайда болуын көрсеткен жоқ.
Болжамды жағымсызреакциялары туралы хабарламалар
Препараттың болжамды жағымсыз реакциялары туралы мәліметтерді беру дәрілік заттың қаупі/пайдасы арақатынасына үздіксіз мониторингжүргізуді жүзеге асыруға мүмкіндік беретін маңызды сәт болып табылады. Медицина қызметкерлері кез келген болжамды жағымсыз реакциялар туралы ақпаратты нұсқаулықтың соңында көрсетілген мекенжайларға, сондай-ақ, ұлттық ақпарат жинақтау жүйесі арқылы хабарлап отыруы керек.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер етуші заттарына немесе компоненттерінің кез келгеніне жоғары сезімталдық
- галактозаны көтере алмаушылық, лактаза жеткіліксіздігі, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы – тек 100 мг таблеткалары үшін
- жүктілік және лактация кезеңі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
6-меркаптопурин мен азатиоприн
Азатиоприн 6-меркаптопуринтүзілуімен метаболизденеді, ол ксантиноксидаза ферментімен белсенсіздендіріледі. 6-меркаптопуринмен немесе азатиопринмен емМилурит препаратымен бірге тағайындалған жағдайда,пациенттерге 6-меркаптопурин немесе азатиоприннің әдеттегі дозасының тек төрттен бірін тағайындау керек, өйткеніксантиноксидазаның белсенділігінің бәсеңдеуі осы қосылыстардың әсер ету ұзақтығын арттырады.
Видарабин (аденин арабинозид)
Милурит препаратымен бір мезгілде қолданғанда видарабиннің жартылай шығарылу кезеңі артады. Осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда емнің күшті уытты әсеріне қатысты айрықша сақтық шараларын сақтау керек.
Салицилаттар және урикозуриялық дәрілер
Аллопуринолдың негізгі белсенді метаболиті бүйректермен несеп қышқылының тұздарымен шығарылатын оксипуринол болып табылады.
Сондықтан пробенецид секілді урикозуриялық белсенділікпен дәрілік препараттар немесе салицилаттардың жоғары дозалары оксипуринолдың шығарылуын күшейтуі мүмкін.
Өз кезегінде оксипуринолдың күшейтілген шығарылуы аллопуринолдың емдік әсерінің азаюымен қатар жүреді, әйтсе де өзара әрекеттесудің осы түрінің маңыздылығын әрбір жағдайда жекелей бағалау керек.
Хлорпропамид
Милурит препараты мен хлорпропамидті бір мезгілде қолданғанда бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде ұзаққа созылатын гипогликемия қаупі артады, өйткені өзекшелік экскреция сатысында аллопуринол мен хлорпропамид өзара бәсекелеседі.
Кумарин туындылары антикоагулянттар
Аллопуринолмен бір мезгілде қолданғанда варфарин және кумарин туындыларының басқа антикоагулянттары әсерінің күшеюі байқалды. Осыған байланысты осы препараттармен қатар жүретін ем қабылдайтын пациенттерде жағдайын мұқият бақылау керек.
Фенитоин
Аллопуринол фенитоинның бауырдағы тотығуын басуға қабілетті, әйтсе де осы өзара әрекеттесудің клиникалық мәні анықталған жоқ.
Теофиллин
Аллопуринолдың теофиллиннің метаболизмін бәсеңдететіні белгілі.
Осы өзара әрекеттесуді теофиллиннің адам организмінде биотрансформациясы үдерісіне ксантиноксидазаның қатысуымен түсіндіруге болады. Теофиллиннің қан сарысуындағы концентрациясын аллопуринолмен қатар емдеудің басында, сондай-ақ соңғысының дозасы жоғарылауында бақылау керек.
Ампициллин мен амоксициллин
Ампициллин немесеамоксициллин және аллопуринолды бір мезгілде қабылдаған пациенттерде осындай қатар жүретін ем қабылдаған пациенттермен салыстырғанда тері тарапынан реакцияның даму жиілігінің артуы тіркелді. Дәрілік өзара әрекеттесудің осы түрінің себебі әзірше анықталмаған. Әйтсе де, аллопуринол қабылдайтын пациенттерге ампициллин менамоксициллиннің орнына басқа антибактериальді препараттар тағайындау ұсынылады.
Цитоуытты дәрілік заттар
Аллопуринолды цитостатикалық препараттармен (циклофосфамид, доксорубицин, блеомицин, прокарбазин, алкил галогенидтер сияқты) бір мезгілде қолданғанда, аталған дәрілік заттарды жеке-дара қолданғандағыға қарағанда, қан дискразиясы жиірек дамиды. Қан жасушаларының санын жүйелі түрде есептеп отыру керек.
Циклоспорин
Кейбір хабарларға сәйкес, циклоспориннің қан плазмасындағы концентрациясы аллопуринолмен қатар емдеу аясында артуы мүмкін. Осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда циклоспориннің уыттылығының күшею мүмкіндігін ескеру керек.
Алюминий гидроксиді
Аллопуринолды алюминий гидроксидімен бір мезгілде қолданғанда, аллопуринолдың әсері төмендеуі мүмкін. Екі препаратты қабылдау аясында кемінде 3 сағат үзіліс жасау қажет.
Диданозин
Дені сау еріктілер мен аллопуринолмен қатар емдеу аясында (тәулігіне 300 мг) диданозин қабылдайтын АИТВ-инфекциясы бар пациенттерде, диданозиннің Cmax (препараттың қан плазмасындағы ең жоғары концентрациясы) және AUC (концентрация-уақыт қисығы астындағы аудан) шамамен 2 есе жоғарылауы байқалды. Бұл кезде диданозиннің жартылай шығарылу кезеңі өзгермейді.Әдетте осы дәрілік препараттарды бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер қатар жүретін емсіз болмайтын болса, диданозиннің дозасын төмендету жәнепациенттің жағдайын мұқият бақылау қажет болуы мүмкін.
АӨФтежегіштері
АӨФт аллопуринолмен бір мезгілде қолдану лейкопения даму қаупінің артуымен қатар жүреді, сондықтан бұл препараттарды сақтықпен біріктіру керек. Аллопуринолды әсіресе, бүйрек функциясының бұзылулары кезінде АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда, аса жоғары сезімталдық қаупінің артқаны сипатталған.
Аллопуринолды каптоприлмен бір мезгілде қолдану тері тарапынан болатын реакциялардың, әсіресе, бүйректің созылмалы жеткіліксіздігі қаупін арттырады.
Диуретиктер
Қан сарысуында ураттар мен плазма оксипуринолының жоғарылауына әкелетін аллопуринол мен фуросемид арасындағы өзара әрекеттесу туралы хабарланды.
Бүйрек функциясының бұзылуымен пациенттерде аллопуринолды әсіресе тиазидті диуретиктермен бір мезгілде қолданғанда аса жоғары сезімталдық реакциясының даму қаупінің артуы туралы хабарланды.
Айрықша нұсқаулар
Аса жоғары сезімталдық синдромы, Стивенс–Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермалық некролиз (УЭН)
Аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакцияларының манифестациясы макулопапулалық экзантеманы, дәрілік аса жоғары сезімталдық синдромын (DRESS) және СДС/УЭН қоса, өте алуан түрлі болуы мүмкін. Бұл реакциялар клиникалық диагноз болып табылады және олардың клиникалық біліністері сәйкесінше шешімдер қабылдауға негіз болып табылады.
Тері бөртпесі немесе аса жоғары сезімталдық реакциясының басқа көріністері жағдайында, Милурит препаратын дереу тоқтату керек. Аса жоғары сезімталдық синдромымен және СДС/УЭН пациенттерде емді қайта жаңғыртуға болмайды. Кортикостероидтарды аса жоғары сезімталдық кезінде тері реакцияларын емдеу үшін қолдануға болады.
Бүйрек функциясының созылмалы бұзылуында
Бүйрек функциясының созылмалы бұзылуы бар, диуретиктерді, әсіресе тиазидтерді бір мезгілде қабылдап жүрген, пациенттерде аллопуринолды қабылдаумен байланысты аса жоғары сезімталдық реакциясының, оның ішінде СДС/УЭН де дамуының қаупі жоғары.
Аса жоғары сезімталдық синдромын немесе СДС/УЭН дамуын аса мұқият қадағалау керек. Пациенттерге осындай симптомдар алғашқы пайда болғанда емді дереу және біржола тоқтату керектігін айту керек.
HLA-B*5801 аллелі
HLA-B*5801 аллелдерінің болуы аллопуринолмен туындаған СДС/УЭН даму қаупінің факторы болып табылатыны (және, бәлкім басқа аса жоғары сезімталдық реакцияларының) анықталған, оны Хань қытайлықтар, тайвандықтар, кореялықтар, жапондықтар және еуропалықтар популяциясындағы жағдай-бақылау типті ретроспективті фармакогенездік зерттеулер нәтижелері білдіреді.
HLA-B*5801 аллелінің болу жиілігі Хань қытайлықтар популяциясында 20 %-ға, тайлықтарда 8-15%, корея популяциясында 12%-ға және жапондықтар мен еуропалықтарда 1-2%-ға жетуі мүмкін.
HLA-B*5801 аллелінің таралуының жоғарылығы белгілі пациенттердің қосалқы топтарында Аллопуринолмен емді бастағанға дейін HLA-B*5801 аллелі бойынша скрининг жүргізудің талапқа сай болатындығын қарастыру керек. Бүйректің созылмалы аурулары ондай пациенттердегі осы қауіпті қосымша жоғарылатуы мүмкін. Егер Хань қытайлық пациенттерде, тайлықтарда немесе кореялықтарда генотиптелу мүмкіндігі болмаса, онда аллопуринолды тек, егер емдеудің пайдасы ықтимал жоғары қауіптен асып түсетін болса ғана тағайындау керек. Пациенттердің басқа топтарында аллопуринолмен емдеу туралы шешім қабылдау үшін генотиптеудің қолданылуы зерттелмеген.
Егер пациенттің HLA-B*5801 аллелін тасымалдағыш (әсіресе, Хань қытайлықтары, тайлықтар, кореялықтар) болып табылатындығы белгілі болса, емдеудің басқа ықтимал баламалы нұсқалары болмаған жағдайлардан басқасында, аллопуринолмен емді тағайындамау керек.
Аса жоғары сезімталдық синдромының немесе СДС/УЭН белгілеріне қатысты аса сақтық таныту қажет, және пациенттер симптомдары алғаш пайда болғанда аллопуринолмен емдеуді дереу тоқтату қажеттілігінен хабардар болуы тиіс.
Бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылуымен пациенттерді емдеуде аллопуринолдың дозасын төмендету қажет. Артериялық гипертензия немесе жүрек жеткіліксіздігімен байланысты ем қабылдайтын пациенттерде (мысалы, диуретиктер немесе АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттер) бүйрек функциясының қатар жүретін бұзылуы байқалуы мүмкін, сондықтан пациенттердің осы тобында аллопуринолды сақтықпен қолдану керек.
Симптомсыз гиперурикемия
Аллопуринол клиникалық көріністерсіз жүретін гиперурикемияның барлық жағдайларында бірдей қолданылмайды. Симптомсыз гиперурикемия өз алдына жеке аллопуринол препаратын қолдануға көрсетілім болып табылмайды. Ондай жағдайларда пациенттердің жағдайының жақсаруына гиперурикемияның негізгі себебін қайтарумен қатар диетаны және сұйықтықтар қабылдауды өзгерту арқылы қол жеткізуге болады.
Подаграның жедел ұстамасы
Аллопуринолды қолдануды подаграның жедел ұстамасын толық қайтарғанша бастауға болмайды, өйткені ол аурудың қосымша асқынуына түрткі болуы мүмкін.
Урикозуриялық дәрілермен емдеудегі сияқты,аллопуринолмен емдеудің басталуы подагралық артриттің жедел ұстамасына түрткі болуы мүмкін. Осындай асқынуларды болдырмау болу үшін, аллопуринол тағайындағанға дейін кемінде бір ай бойы қабынуға қарсы сәйкесінше препараттармен немесеколхицинмен профилактикалық ем жүргізу ұсынылады.
Ұсынылған дозалар, сақтандырулар және сақтандыру шаралары туралы деректерді сәйкес әдебиетте табуға болады.
Егер подаграның жедел ұстамасы аллопуринолмен емдеу аясында дамыса, онда препаратты қабылдауды сол дозада жалғастыру, ал ұстаманы емдеу үшін сәйкес келетін қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді тағайындау қажет.
Азатиоприн немесе 6-меркаптопурин
Егер азатиоприннің немесе 6-меркаптопуриннің дозасы бастапқысынан 25%-ға дейін төмендетілмесе, Аллопуринолды аталған препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерге тағайындамау керек.
Ксантиннің жинақталуы
Ураттардың түзілуі айтарлықтай жоғарылаған жағдайда (мысалы, қатерлі ісік және сәйкес ісікке қарсы ем, Леш-Найхан синдромы), ксантиннің несептегі абсолютті концентрациясы тек сирек жағдайда ксантиннің несеп жолдарының тіндерінде жинақталуына ықпал ететін деңгейлерге жетуі мүмкін. Ксантиннің тіндерде жинақталу ықтималдығын талапқа сай гидратацияның арқасында азайтуға болады, ол несептің оңтайлы сұйылтылуымен қамтамасыз етеді.
Несеп қышқылы конкременттеріне сыналануы.
Аллопуринолмен талапқа сай емдеу несеп қышқылындағы ірі конкременттердің еруіне әкелуі мүмкін, алайда, ол конкременттердің несепағарға кептеліп қалу ықтималдығы аз.
Бүйректің подагралық зақымдануын және ураттық тастарды емдеуде, бөлінетін несептің тәуліктік көлемі кемінде 2 литрді құрауы тиіс, және несептегі рН мәні 6,4-6,8 ауқымында болуы тиіс.
Гемохроматоз
Аллопуринолдың подаграны емдеудегі негізгі әсері ксантиноксидаза ферменті белсенділігінің бәсеңдеуі болып табылады. Ксантиноксидазабауырда жинақталған темірдің құрамының азаюына және шығарылуына қатысуы мүмкін. Гемохроматозы бар пациенттердеаллопуринолмен емдеудің қауіпсіздігін көрсететін зерттеулер жүргізілген жоқ. Гемохроматозбен пациенттерге, сондай-ақ олардың қандас туыстарына аллопуринолды сақтықпен тағайындау керек.
Қалқанша без функциясының бұзылуы
ТТГ (тиреотропты гормон) мәндерінің жоғарылауы (>5,5 мХБ/мл) ұзаққа созылатын ашық қосымша клиникалық зерттеу аясында аллопуринолды ұзақ уақыт бойы қабылдаған пациенттерде (5,8%) байқалды.
100 мг Милурит препараты таблеткаларының құрамында лактоза бар.
100 мг Милурит препаратының әр таблеткасының құрамында - 50 мг лактоза бар. Галактозаны көтере алмаушылық, лактаза тапшылығы немесе глюкозо-галактоза мальабсорбциясы секілді сирек кездесетін туа біткен аурулармен пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.
Жүктілік және лактация кезеңі
Бұл препарат айқын жағымсыз әсерлерсіз көптеген жылдар бойы кеңінен қолданылғанмен, жүктілік кезінде аллопуринолмен емдеудің қауіпсіздігі туралы деректер жеткіліксіз.
Жүктілік кезінде препаратты қабылдаумен салыстырғанда, төндіретін қауіптілігі аздау баламалы ем жоқ болған және препаратты қабылдаумен салыстырғанда ауру анасы мен шарана үшін үлкен қауіп төндіретін жағдайларда болмаса, Милурит препаратын қолдануға болмайды.
Бар хабарларға сәйкес, аллопуринол мен оксипуринол емшек сүтімен бөлініп шығады. Аллопуринолды тәулігіне 300 мг дозада қабылдап жүрген әйелдерде аллопуринол мен оксипуринолдың емшек сүтіндегі концентрациясы, сәйкесінше, 1,4 мг/л және 53,7 мг/л жеткен. Әйтсе де, аллопуринол мен оның метаболиттерінің емшектегі сәбилерге әсері туралы деректер жоқ. Осылайша, Милурит препараты таблеткалары бала емізу кезінде ұсынылмайды.
Дәрілік заттың көлік құралдарыннемесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Аллопуринолмен емдеу аясында көлік құралдарын және қауіптілігі зормеханизмдерді басқару қабілетіне ықпал етуі мүмкін ұйқышылдық, теңселу сезімімен бас айналуы(вертиго) және атаксиясекілді жағымсыз реакциялардың дамығаны байқалған.
Милурит препаратын қабылдап жүрген пациенттер, аллопуринолдың осы қабілеттерге жағымсыз әсер етпейтініне көз жеткізгенге дейін көлік құралдары мен механизмдерді басқармауы тиіс.
Артық дозалануы
Симптомдары: жүрек айнуы, құсу, диарея, бас айналу 20 г аллопуринол қабылдаған пациенттерде байқалды.
22.5 г аллопуринолды қабылдағанда жағымсыз әсерлерінің дамымағаны туралы хабарлар бар.
Ауыр артық дозалануы ксантиноксидаза белсенділігінің айтарлықтай бәсеңдеуіне әкелуі мүмкін. Бұл әсері жағымсыз реакциялармен қатар жүрмеуі тиіс. Қатарлас емге, әсіресе 6-меркаптопуринмен және (немесе) азатиопринмен емдеуге әсері қамтылмайды.
Емі: Арнайы антидоты белгісіз. Оңтайлы диурезді демейтін талапқа сай гидратация аллопуринол мен оның туындыларының несеппен шығарылуына ықпал етеді. Клиникалық көрсетілімдері болғанда гемодиализ қолданылады.
Шығарылу түрі және қаптамасы
30, 40, 50, 60, 70, 80, 90, 100 немесе 120 таблеткадан полиэтиленнен жасалған, алғашқы ашылуы бақыланатын және қатпарлы амортизатормен жабдықталған қақпақпен тығындалған қоңыр шыныдан жасалған құтыда.
1 құтыдан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
30 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
5 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы