Торговое название
МИКАРДИС®
Международное непатентованное название
Телмисартан
Лекарственная форма
Таблетки 80 мг
Состав
Одна таблетка содержит:
активное вещество – телмисартан 80 мг,
вспомогательные вещества: натрия гидроксид, повидон К 25, меглумин, сорбитол Р6, магния стеарат.
Описание
Таблетки продолговатой формы, белого или почти белого цвета, с маркировкой «52Н» на одной стороне и логотипом компании на другой, с двояковыпуклой поверхностью, толщиной 4.4 – 5.0 мм.
Фармакотерапевтическая группа
Препараты для лечения заболеваний сердечно-сосудистой системы.Препараты, влияющие на систему ренин-ангиотензин. Ангиотензина II антагонисты. Телмисартан.
Код АТХ C09CA07
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание
Телмисартан быстро всасывается, абсорбировавшееся количество варьирует. Средняя абсолютная биодоступность телмисартана составляет приблизительно 50%.
При приеме телмисартана одновременно с пищей снижение AUC (площадь под кривой «концентрация-время») колеблется от 6% (при дозе 40 мг) до 19% (при дозе 160 мг). Спустя 3 часа после приема концентрация в плазме крови выравнивается, независимо от приема пищи.
Линейность/нелинейность
Незначительное снижение AUC не приводит к снижению терапевтической эффективности.
Линейная зависимость между дозами и уровнями в плазме отсутствует. Cмакс. и, в меньшей степени, AUC непропорционально увеличиваются при дозах выше 40 мг.
Распределение
Связь с белками плазмы более 99,5 %, в основном с альбумином и альфа-1-кислым эфиром гликопротеина. Средний кажущийся равновесный объем распределения составляет приблизительно 500 л.
Биотрансформация
Телмисартан метаболизируется путем конъюгирования исходного вещества с глюкуронидом. Фармакологическая активность конъюгата не обнаружена.
Выведение
Телмисартан обладает биэкспоненциальным характером фармакокинетики с терминальным периодом полувыведения >20 часов. Cmax и – в меньшей степени – AUC увеличиваются непропорционально с дозой. Клинически значимая кумуляция телмисартана не обнаружена. Концентрации телмисартана в плазме у женщин были выше, чем мужчин, однако это не оказывало значимого влияния на его эффективность.
После перорального (и внутривенного) приема телмисартан почти полностью выводится через кишечник в неизмененном виде. Общая экскреция с мочой составляет менее 1 % от дозы. Общий плазменный клиренс высокий(приблизительно 1000 мл/мин) по сравнению с «печеночным» кровотоком (приблизительно 1500 мл/мин).
Особые группы пациентов
Пациенты детского возраста
Фармакокинетика двух введений телмисартана оценивалась у пациентов с гипертензией (n = 57) в возрасте от 6 до 18 лет после приема телмисартана в дозах 1 мг/кг или 2 мг/кг в течение четырехнедельного периода лечения. Результаты исследования подтвердили, что показатели фармакокинетики телмисартана у детей в возрасте младше 12 лет соответствуют таковым у взрослых и, в частности, был подтвержден нелинейный характер Cmax.
Пол
Наблюдались различия в концентрациях в плазме, при этом Смакс. и AUC у женщин были приблизительно в 2 и 3 раза выше по сравнению с мужчинами соответственно.
Пациенты пожилого возраста
Фармакокинетика телмисартана у пациентов пожилого возраста и лиц моложе 65 лет не изменяется.
Пациенты с почечной недостаточностью
У пациентов с легким, умеренным и тяжелым нарушением функции почек наблюдалось удвоение концентрации в плазме. У лиц с почечной недостаточностью телмисартан больше связывается с белками плазмы и не выводится при диализе. При почечной недостаточности период полувыведения не изменяется.
Пациенты с печеночной недостаточностью
У пациентов с печеночной недостаточностью абсолютная биодоступность телмисартана увеличивается до 100%. Период полувыведения при печеночной недостаточности не изменяется.
Фармакодинамика
МИКАРДИС эффективен при пероральном приеме и является специфическим (селективным) антагонистом рецепторов ангиотензина II (типа AT1). Телмисартан вытесняет ангиотензин II с высокой афинностью к рецепторам субтипа AT1, отвечающими за известное действие ангиотензина II. Телмисартан не проявляет частичной агонистической активности в отношении AT1 рецептора. Телмисартан селективно связывается с AT1-рецепторами. Связь носит длительный характер. Телмисартан не проявляет афинности к другим рецепторам, в том числе к AT2 рецептору и другим, менее изученным AT рецепторам.
Функциональное значение этих рецепторов, а также эффект их возможной избыточной стимуляции ангиотензином II, концентрация которого увеличивается при назначении телмисартана, не изучены.
Телмисартан снижает уровень альдостерона в плазме, не блокирует ренин в плазме человека и ионные каналы.
Телмисартан не ингибирует ангиотензин-превращающий фермент (киназа II), который разрушает брадикинин. Поэтому нет усиления побочных эффектов, связанных с действием брадикинина.
У человека доза телмисартана 80 мг почти полностью ингибирует повышение артериального давления (АД), вызванное ангиотензином II. Ингибиторный эффект поддерживается в течение 24 часов и определяется до 48 часов.
Клиническая эффективность и безопасность
Лечение гипертонической болезни
После приема первой дозы телмисартана АД снижается через 3 часа. Максимальное снижение АД постепенно достигается через 4-8 недель после начала лечения и поддерживается в течение всего периода лечения.
Гипотензивное действие продолжается в течение 24 часов после приема препарата, включая 4 часа перед приемом очередной дозы, что подтверждают амбулаторные измерения АД, а также устойчивые (выше 80 %) соотношения минимальной и максимальной концентраций препарата после приема 40 и 80 мг препарата МИКАРДИС в плацебо-контролируемых клинических испытаниях.
МИКАРДИС у пациентов с гипертензией снижает как систолическое, так и диастолическое давление без изменения частоты сердечных сокращений. Вклад мочегонного и натрийуретического эффекта лекарственного средства в его гипотензивную активность еще предстоит определить. Антигипертензивное действие телмисартана сравнивалось с представителями других классов гипотензивных препаратов, такими как: амлодипин, атенолол, эналаприл, гидрохлоротиазид, лизиноприл.
В случае резкого прекращения приема препарата МИКАРДИС АД постепенно возвращается к значениям до лечения в течение нескольких дней без признаков быстрого возобновления артериальной гипертензии (нет синдрома «рикошета»).
В многоцентровых международных клинических исследованиях было доказано, что случаев сухого кашля у пациентов, принимавших телмисартан, было значительно меньше, чем у пациентов, получавших ингибиторы ангиотензин-превращающего фермента (иАПФ).
Профилактика сердечно-сосудистых явлений
В исследовании ONTARGET (текущее исследование телмисартана в качестве монотерапии и в комбинации с рамиприлом) было проведено сравнение действия телмисартана, рамиприла и комбинации телмисартана и рамиприла на сердечно-сосудистые явления у пациентов в возрасте 55 лет и старше с ишемической болезнью сердца, инсультом, транзиторной ишемической атакой, заболеванием периферических артерий или сахарным диабетом 2-го типа, сопровождающихся повреждением органов-мишеней (например, ретинопатией, гипертрофией левого желудочка, макро- или микроальбуминурией) в анамнезе, которые представляют собой популяцию с риском сердечно-сосудистых явлений.
Телмисартан демонстрировал эффект, аналогичный рамиприлу, по отношению к снижению первичной комбинированной конечной точке: сердечно-сосудистой смерти, нефатального инфаркта, нефатального инсульта или госпитализации по поводу застойной сердечной недостаточности. Частота первичной конечной точки была аналогична в группах телмисартанаи рамиприла. Отношение рисков для телмисартана по сравнению с рамиприлом составляло 1,01. Частота смертности от всех причин составляла 11,6% и 11,8% среди пациентов, получавших телмисартан и рамиприл соответственно.
Была обнаружена аналогичная эффективность телмисартана и рамиприла по отношению к заранее заданной вторичной конечной точки: сердечно-сосудистой смерти, нефатального инфаркта миокарда и нефатального инсульта, основному конечному показателю в эталонном исследовании HOPE (исследование по оценке профилактики кардиологических явлений), в котором исследовали эффект рамиприла по сравнению с плацебо.
В исследовании TRANSCEND рандомизировали пациентов с непереносимостью ACE-I пациентов с прочими критериями включения, аналогичными исследованию ONTARGET, в группы, получавшие 80 мг телмисартана (n = 2954) или плацебо (n = 2972) в добавление к стандартному лечению. Средняя продолжительность последующего наблюдения составляла 4 года 8 месяцев. Статистически значимых различий в частоте первичной комбинированной конечной точки (сердечно-сосудистой смерти, нефатального инфаркта миокарда, нефального инсульта или госпитализации из-за застойной сердечной недостаточности) не обнаружено. Получены доказательства положительного влияния телмисартана по сравнению с плацебо на заранее заданную вторичную конечную точку (сердечно-сосудистую смерть, нефатальный инфаркт миокарда и нефатальный инсульт) . Отсутствовали доказательства положительного влияния на показатель смертности от сердечно-сосудистых явлений.
Кашель и отек Квинке регистрировались у пациентов, принимавших телмисартан, менее часто, чем у пациентов, получавших рамиприл, тогда как гипотензия чаще регистрировалась при приеме телмисартана.
Применение телмисартана в комбинации с рамиприлом не обеспечивает дополнительного благоприятного эффекта по сравнению с применением рамиприла или телмисартана по отдельности. Показатели смертности от сердечно-сосудистых явлений и от всех причин были численно выше при комбинированном лечении. Кроме того, в группе, получавшей комбинированное лечение, отмечались значительно повышенная частота гиперкалиемии, почечной недостаточности, гипотензии и обмороков. Поэтому применение комбинации телмисартана и рамиприла в этой группе пациентов не рекомендуется.
В исследовании PRoFESS (Схема эффективной профилактики второго инсульта) у пациентов в возрасте 50 лет и старше, недавно перенесших инсульт, отмечена повышенная частота сепсиса в группе телмисартана по сравнению с плацебо - 0,70% по сравнению с 0,49%; частота случаев сепсиса со смертельным исходом была повышена у пациентов, принимавших телмисартан (0,33%), по сравнению с пациентами, принимавшими плацебо (0,16%). Наблюдаемая повышенная частота сепсиса, ассоциированная с использованием телмисартана, может быть случайным явлением или может быть связана с механизмом, неизвестным в настоящее время.
В двух крупных рандомизированных контролируемых исследованиях (ONTARGET и VA NEPHRON-D (исследование нефропатии при сахарном диабете, проводимое комитетом по делам ветеранов)) изучали применение комбинации ингибитора АПФ с блокатором рецептора ангиотензина II.
Исследование ONTARGET выполняли с участием пациентов с сердечно-сосудистыми и цереброваскулярными заболеваниями или сахарным диабетом 2-го типа, сопровождавшимся признаками поражения органов-мишеней, в анамнезе. Более подробную информацию смотрите выше под заголовком «Профилактика сердечно-сосудистых явлений».
Исследование VA NEPHRON-D выполняли с участием пациентов с сахарным диабетом 2-го типа и диабетической нефропатией.
Эти исследования продемонстрировали отсутствие значимого благоприятного воздействия на почечные и/или сердечно-сосудистые явления и смертность, в то время как наблюдался повышенный риск гиперкалиемии, острой почечной недостаточности и/или гипотензии по сравнению с монотерапией. Учитывая их аналогичные фармакодинамические свойства, эти результаты также актуальны для других ингибиторов АПФ и блокаторов рецепторов ангиотензина II.
Поэтому ингибиторы АПФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не следует одновременно использовать у пациентов с диабетической нефропатией.
Целью исследования ALTITUDE (исследование алискирена при диабете 2-го типа с использованием конечных показателей, имеющих отношение к сердечно-сосудистым заболеваниям и заболеваниям почек) было определение преимущества добавления алискирена к стандартной терапии с использованием ингибитора АПФ или блокатора рецептора ангиотензина II у пациентов с сахарным диабетом 2-го типа и хроническим заболеванием почек и/или сердечно-сосудистым заболеванием. Исследование было досрочно прекращено из-за повышенного риска неблагоприятных исходов. Частота смерти от сердечно-сосудистых явлений и инсульта была численно повышена в группе алискирена по сравнению с группой плацебо, и исследуемые нежелательные и серьезные нежелательные явления (гиперкалиемия, гипотензия и дисфункция почек) чаще регистрировались в группе алискирена, чем в группе плацебо.
Дети
Безопасность и эффективность препарата МИКАРДИС у детей и подростков в возрасте до 18 лет не установлены.
Снижение артериального давления под влиянием двух доз телмисартана оценивали у 76 пациентов с гипертензией и избыточным весом в возрасте от 6 до < 18 лет (масса тела ≥ 20 кг и ≤ 120 кг, в среднем 74,6 кг) после приема 1 мг/кг (n = 29) или 2 мг/кг телмисартана (n = 31) в течение четырехнедельного периода лечения. При включении в исследование наличие вторичной гипертензии не изучалось. У некоторых пациентов применяемые дозы были выше рекомендованных доз при лечении гипертензии у взрослых и достигали суточной дозы, сопоставимой с 160 мг, которая была изучена у взрослых. После коррекции на возрастные эффекты среднее изменение САД по сравнению с исходным уровнем (основная цель) составляло –14,5 (1,7) мм рт. ст. в группе 2 мг/кг телмисартана, –9,7 (1,7) мм рт. ст. в группе 1 мг/кг телмисартана и 6,0 (2,4) в группе плацебо. Скорректированные изменения диастолического АД по сравнению с исходным уровнем составили –8,4 (1,5) мм рт. ст., –4,5 (1,6) мм рт. ст. и 3,5 (2,1) мм рт. ст. соответственно. Изменение АД зависело от дозы препарата. Данные о безопасности, полученные в этом исследовании у пациентов в возрасте от 6 до 18 лет, как правило, были аналогичны данным, полученным у взрослых. Безопасность долгосрочного лечения с применением телмисартана у детей и подростков не оценивали.
Увеличение количества эозинофилов, зарегистрированное в этой группе пациентов, не отмечалось у взрослых. Его клиническое значение и значимость неизвестны.
Эти клинические данные не позволяют сделать заключение об эффективности и безопасности телмисартана у детей с гипертензией.
Показания к применению
Гипертензия
- лечение гипертонической болезни у взрослых
Профилактика сердечно-сосудистых явлений
Снижение сердечно-сосудистой заболеваемости у взрослых с:
- проявлением атеротромботического сердечно-сосудистого заболевания (ишемической болезнью сердца, инсультом или заболеванием периферических артерий в анамнезе);
- сахарным диабетом 2-го типа с документально подтвержденным поражением органа-мишени.
Способ применения и дозы
Дозировка
Лечение гипертонической болезни Рекомендованная доза для взрослых составляет 40 мг один раз в день. Некоторые пациенты могут получить благоприятный эффект от суточной дозы 20 мг. В случаях, когда желаемое АД не достигается, доза препарата МИКАРДИС может быть увеличена до максимальной 80 мг один раз в день.
Телмисартан можно использовать в комбинации с тиазидными диуретиками, например, гидрохлоротиазидом, который в сочетании с телмисартаном оказывает дополнительный гипотензивный эффект.
При увеличении дозы следует принять во внимание, что максимальный антигипертензивный эффект обычно достигается в течение четырех-восьми недель после начала лечения.
Профилактика сердечно-сосудистых явлений
Рекомендуемая доза составляет 80 мг один раз в день.
Не выяснено, являются ли дозы ниже 80 мг эффективными для снижения сердечно-сосудистой заболеваемости.
На начальном этапе применения телмисартана для профилактики сердечно-сосудистой заболеваемости и смертности рекомендуется контроль артериального давления (АД), а также может понадобиться коррекция АД лекарственными средствами, снижающими АД.
Особые группы пациентов
Почечная недостаточность
Опыт применения у пациентов с тяжелым нарушением функции почек или гемодиализом ограничен. Для этих пациентов рекомендуется более низкая начальная доза 20 мг (см. раздел «Особые указания»). Для пациентов с легким или умеренным нарушением функции почек коррекция дозы не требуется.
Печеночная недостаточность
МИКАРДИС противопоказан пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени (см. раздел «Противопоказания»). У пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции печени суточная доза препарата не должна превышать 40 мг однократно в день.
Пожилые пациенты
Коррекция дозы не требуется.
Дети
Безопасность и эффективность применения препарата МИКАРДИС у детей и подростков до 18 лет не установлена.
Способ применения
Таблетки МИКАРДИС предназначены для перорального приема один раз в сутки с жидкостью, с пищей или без нее.
Меры предосторожности, принимаемые перед обращением с лекарственным средством или его применением
Телмисартан следует хранить в герметичном блистере из-за гигроскопичности таблеток. Таблетки следует доставать из блистера непосредственно перед приемом.
Побочные действия
Сводная информация по профилю безопасности
Серьезные нежелательные реакции на препарат включают анафилактическую реакцию и отек Квинке, которые могут встречаться редко (от 1/10 000 до < 1/1000), и острую почечную недостаточность.
В плацебо-контролируемых исследованиях у пациентов с артериальной гипертензией суммарное количество побочных действий, о которых сообщается при приеме телмисартана (41,4%), обычно сопоставимо с количеством побочных действий, возникающих при приеме плацебо (43,9%). Это количество побочных действий не было дозозависимым, не было связано с полом, возрастом или расовой принадлежностью пациентов.
Профиль безопасности препарата МИКАРДИС у пациентов, принимавших препарат для профилактики сердечно-сосудистых заболеваний, соответствовал профилю безопасности для пациентов с артериальной гипертензией.
Перечисленные ниже побочные действия были получены в результате контролируемых клинических исследований, в которых участвовали пациенты с гипертензией, а также из постмаркетинговых исследований. Кроме того, включены серьезные побочные действия и побочные действия, которые привели к прекращению приема препарата, о которых сообщалось в трех долгосрочных клинических исследованиях , проводившихся с участием 21 642 пациентов, принимавших телмисартан для предотвращения сердечно-сосудистых заболеваний в течение шести лет.
Нежелательные явления приведены ниже с использованием следующей классификации: часто ≥1/100 до <1/10, нечасто ≥1/1000 до <1/100, редко ≥1/10000 до <1/1000, очень редко <1/10000.
Инфекции и инвазии: |
|
Нечасто: Редко: |
инфекции мочевыводящих путей (в том числе цистит),
инфекции верхних дыхательных путей сепсис (включая случаи с летальным исходом)1 |
Нарушения со стороны кровеносной и лимфатической
системы: |
|
Нечасто: Редко: |
анемия эозинофилия, тромбоцитопения |
Нарушения со стороны
иммунной системы: |
|
Редко: |
гиперчувствительность, анафилактические реакции |
Нарушения метаболизма: |
|
Нечасто: Редко: |
гиперкалиемия гипогликемия (у пациентов с сахарным диабетом) |
Психические нарушения: |
|
Нечасто: |
бессонница, депрессия |
Редко: |
чувство беспокойства |
Нарушения со стороны центральной нервной системы: |
|
Нечасто: |
обморок |
Редко: |
сонливость |
Нарушения со стороны органов зрения: |
|
Редко: |
зрительные расстройства |
Нарушения со стороны органа слуха и вестибулярного
аппарата |
|
Нечасто: |
головокружение |
Нарушения со стороны сердечно-сосудистой системы: |
|
Нечасто: |
брадикардия |
Редко: |
тахикардия |
Сосудистые нарушения: |
|
Нечасто: |
гипотензия2, ортостатическая гипотензия |
Нарушения со стороны органов дыхания: |
|
Нечасто: |
одышка, кашель |
Очень редко: |
Интерстициальное заболевание легких4 |
Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта: |
|
Нечасто: |
боль в животе, диарея, диспепсия, метеоризм, рвота |
Редко: |
дискомфорт в области желудка, сухость во рту, дисгевзия |
Нарушения со стороны печени и желчевыводящих путей: |
|
Редко: |
нарушение функции печени/печеночные расстройства3 |
Нарушения со стороны кожи и подкожных тканей: |
|
Нечасто: |
Зуд, потливость, сыпь |
Редко: |
ангионевротический отек (вплоть до летальных исходов),
экзема, эритема, крапивница, лекарственный дерматит, токсическая сыпь |
Нарушения со стороны опорно-двигательного аппарата и соединительной
ткани: |
|
Нечасто: |
боль в спине (например, ишиас), мышечные спазмы,
миалгия |
Редко: |
артралгия, боль в конечностях, боль в сухожилиях
(тендинитоподобные симптомы) |
Нарушения функции почек и мочевыводящих путей: |
|
Нечасто: |
нарушение функции почек, включая острую почечную
недостаточность |
Общие расстройства: |
|
Нечасто: |
боль в грудной клетке, астения (слабость) |
Редко: |
гриппоподобный синдром |
Изменения лабораторных показателей: |
|
Нечасто: |
повышение уровня креатинина в крови |
Редко: |
снижение уровня гемоглобина, повышение концентрации
мочевой кислоты в крови, повышение активности «печеночных» ферментов,
повышение концентрации креатинфосфокиназы (КФК) в крови |
1,2,3,4: дополнительное описание см. в подразделе «Описание отдельных побочных действий»
Описание отдельных побочных действий
Сепсис
В исследовании PRoFESS наблюдали повышенную частоту сепсиса при приеме телмисартана по сравнению с плацебо. Это явление может быть случайным или связанным с механизмом, неизвестным в настоящее время (см. также раздел «Фармакодинамика»).
Гипотензия
Эта нежелательная реакция регистрировалась как частая у пациентов с контролируемым артериальным давлением, получавших телмисартан для снижения сердечно-сосудистых заболеваний на фоне стандартного лечения.
Нарушение/расстройство функции печени
Большинство случаев нарушения/расстройства функции печени в ходе пострегистрационного опыта наблюдались у пациентов в Японии, которые с большей вероятностью испытывают эти нежелательные реакции.
Интерстициальное заболевание легких
В ходе пострегистрационного изучения сообщалось о временной взаимосвязи интерстициального заболевания легких с приемом препарата МИКАРДИС. В то же время причинная взаимосвязь не установлена.
Сообщение о подозреваемых нежелательных реакциях
Сообщение о подозреваемых нежелательных реакциях после регистрации лекарственного средства имеет важное значение. Оно позволяет осуществлять непрерывный мониторинг соотношения «польза/риск» для медицинского препарата. Просим работников здравоохранения сообщать о любых подозреваемых нежелательных реакциях.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к телмисартану или к любому из компонентов препарата
- обструктивные заболевания желчных путей
- тяжелая печеночная недостаточность
- совместный прием препарата МИКАРДИС и препаратов, содержащих алискирен у пациентов с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (СКФ < 60 мл/мин/ 1,73 м2)
- редкая наследственная непереносимость фруктозы
- беременность и период лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Лекарственные взаимодействия
Дигоксин
При совместном применении телмисартана с дигоксином наблюдали увеличение медианного значения пиковой (49%) и минимальной концентрации дигоксина в плазме (20%). При инициации, коррекции и прекращении приема телмисартана необходимо контролировать уровень дигоксина, поддерживая его уровень в пределах терапевтического диапазона. Как и другие лекарственные средства, действующие на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, телмисартан может провоцировать гиперкалиемию (см. раздел «Особые указания»). Риск может увеличиваться в случае применения комбинации с другими лекарственными средствами, которые также могут провоцировать гиперкалиемию (калийсодержащими заменителями соли, калийсбергающими диуретиками, ингибиторами АПФ, антагонистами рецептора ангиотензина II, нестероидными противовоспалительными препаратами (НПВП, включая селективные ингибиторы ЦОГ-2), гепарином, иммунодепрессантами (циклоспорином или такролимусом) и триметопримом).
Возникновение гиперкалиемии зависит от связанных с ней факторов риска. Риск увеличивается в случае вышеупомянутых комбинаций лекарственных средств. Этот риск особенно высок при использовании комбинации с калийсберегающими диуретиками и калийсодержащими заменителями соли. Например, комбинация с ингибиторами АПФ или НПВП представляет собой меньший риск при условии строгого соблюдения мер предосторожности.
Одновременное применение не рекомендуется
Калийсберегающие диуретики или добавки на основе калия
Антагонисты рецептора ангиотензина II, например, телмисартан, ослабляют потерю калия, вызванную диуретиками. Калийсберегающие диуретики, например спиринолактон, эплеренон, триамтерен или амилорид, добавки на основе калия или калийсодержащие заменители соли могут привести к значительному увеличению уровня калия в сыворотке. Если совместное применение необходимо по показаниям документированной гипокалиемии, их следует использовать с осторожностью и при условии частого контроля уровня калия в сыворотке.
Литий
Обратимое повышение токсичности и концентрации лития в сыворотке зарегистрировано во время сопутствующего применения лития и ингибиторов ангиотензин-превращающего фермента, а также антагонистов рецептора ангиотензина II, в том числе телмисартана. Если применение данной комбинации является необходимым, рекомендуется тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке.
Совместное применение, требующее осторожности
Нестероидные противовоспалительные средства
НПВП (т. е. ацетилсалициловая кислота в противовоспалительных лекарственных схемах, ингибиторы ЦОГ-2 и неселективные НПВП) могут снижать антигипертензивное действие антагонистов рецептора ангиотензина II.
У некоторых пациентов с нарушением функции почек (например, пациентов с обезвоживанием или пожилых пациентов с нарушением функции почек) совместное введение антагонистов рецептора ангиотензина II и агентов, которые ингибируют циклооксигеназу, может привести к дальнейшему нарушению функции почек вплоть до острой почечной недостаточности, которая является потенциально обратимой. Таким образом, эту комбинацию следует применять с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. У пациентов должен быть достаточный уровень гидратации, и следует уделить внимание контролю за состоянием функции почек после начала сопутствующей лекарственной терапии, а также периодически на более поздних этапах.
В одном исследовании совместное введение телмисартана и рамиприла привело к 2,5-кратному увеличению ППК0–24и Cмакс. рамиприла и рамиприлата. Клиническое значение этого наблюдаемого эффекта неизвестно.
Диуретики (тиазидные или петлевые диуретики)
Предшествующее лечение с применением высоких доз диуретиков, например фуросемида (петлевой диуретик) и гидрохлортиазида (тиазидный диуретик) может привести к обезвоживанию и возникновению риска развития гипотензии при начале лечения с применением телмисартана.
Следует принимать во внимание при совместном применении
Другие антигипертензивные агенты
Гипотензивное действие телмисартана может усиливаться за счет совместного применения других антигипертензивных лекарственных средств.
Данные клинических исследований показали, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) за счет совместного использования ингибиторов АПФ, блокаторов рецептора ангиотензина II или алискирена ассоциируется с более высокой частотой таких нежелательных явлений, как гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (в т. ч. острая почечная недостаточность) по сравнению с использованием одиночного агента, действующего на РААС.
На основании их фармакологических свойств можно ожидать, что следующие лекарственные продукты могут усиливать гипотензивный эффект всех антигипертензивных средств, включая телмисартан: баклофен, амифостин. Кроме того, ортостатическая гипотензия может усугубляться за счет алкоголя, барбитуратов, наркотиков или антидепрессантов.
Кортикостероиды (системное применение)
Снижение антигипертензивного действия.
Особые указания
Нарушения функции печени
МИКАРДИС не следует назначать пациентам с холестазом, обструктивными расстройствами желчных путей или тяжелым нарушением функции печени, поскольку телмисартан выводится в основном с желчью. У этих пациентов возможно снижение печеночного клиренса телмисартана И поэтому МИКАРДИС у этих пациентов следует использовать с осторожностью.
Реноваскулярная гипертензия
Имеется повышенный риск развития тяжелой гипотензии и почечной недостаточности у пациентов с двухсторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной функционирующей почки, которые получают лечение лекарствами, влияющими на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему.
Нарушения функции почек и состояния после пересадки почки
При применении препарата МИКАРДИС у пациентов с почечной недостаточностью рекомендуется периодическое наблюдение за уровнем калия и креатинина в сыворотке крови. Опыт применения препарата МИКАРДИС у пациентов с недавней трансплантацией почки отсутствует.
Снижение объема циркулирующей крови (ОЦК)
Симптоматическая гипотензия, особенно после приема первой дозы, может наблюдаться у пациентов со снижением ОЦК и/или гипонатриемией вследствие массивной диуретической терапии, ограничения потребления соли, диареи или рвоты. Такие состояния, особенно снижение ОЦК и/или снижение натрия, следует откорректировать до назначения препарата МИКАРДИС.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы
Существует доказательство того, что совместное применение ингибиторов АПФ, блокаторов рецептора ангиотензина II или алискирена увеличивает риск гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (в том числе острой почечной недостаточности). Поэтому двойная блокада РААС посредством совместного применения ингибиторов АПФ, блокаторов рецептора ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
Если двойная блокада считается абсолютно необходимой, ее следует выполнять только под наблюдением специалиста и при условии частого тщательного мониторинга функции почек, электролитов и артериального давления.
Ингибиторы АПФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не следует одновременно использовать у пациентов с диабетической нефропатией.
Другие состояния, связанные со стимуляцией ренин-ангиотензин-альдостероновой системы
У пациентов, сосудистый тонус и функция почек которых зависят преимущественно от активности ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (например, пациенты с тяжелой застойной сердечной недостаточностью или сопутствующим заболеванием почек, включая стеноз почечной артерии), лечение другими лекарствами, влияющими на эту систему, например телмисартаном, связывали с острой гипотензией, азотемией, олигурией или, в редких случаях, с острой почечной недостаточностью.
Первичный альдостеронизм
Пациенты с первичным альдостеронизмом обычно не реагируют на лечение антигипертензивными лекарствами, действующими путем ингибирования ренин-ангиотензиновой системы. Поэтому использование препарата МИКАРДИС у этой группы пациентов не рекомендуется.
Стеноз аортального и митрального клапанов, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия
Как и при использовании других сосудорасширяющих лекарств, у пациентов, страдающих аортальным или митральным стенозом или обструктивной гипертрофической кардиомиопатией, следует соблюдать особую осторожность при назначении препарата МИКАРДИС.
Пациенты с диабетом, получающие инсулин или противодиабетические средства У этих пациентов при лечении телмисартаном возможно возникновение гипогликемии. Таким образом, у этих пациентов следует рассмотреть возможность надлежащего мониторинга уровня глюкозы в крови; по показаниям может потребоваться коррекция дозы инсулина или антидиабетических средств.
Гиперкалиемия
Во время лечения лекарствами, влияющими на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, может наблюдаться гиперкалиемия..
У пожилых людей, пациентов с почечной недостаточностью, сахарным диабетом, у пациентов, получающих одновременное лечение с применением других лекарственных средств, которые могут повышать уровень калия, и/или у пациентов с сопутствующими явлениями гиперкалиемия может быть смертельной.
Перед рассмотрением возможности совместного применения лекарственных средств, влияющих на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, следует выполнить оценку отношения выгоды и риска.
Основными факторами риска развития гиперкалиемии, которые следует принимать во внимание, являются следующие:
— сахарный диабет, нарушение функции почек, возраст (> 70 лет)
— комбинация с одним или более из других лекарственных средств, влияющих на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, и/или пищевыми добавками на основе калия. Лекарственные средства или классы лекарственных средств, которые могут провоцировать гиперкалиемию, представляют собой калийсодержащие заменители соли, калийсбергающие диуретики, ингибиторы АПФ, антагонисты рецептора ангиотензина II, нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП, включая селективные ингибиторы ЦОГ-2), гепарин, иммунодепрессанты (циклоспорин или такролимус) и триметоприм
— сопутствующие явления, в частности обезвоживание, острая сердечная декомпенсация, метаболический ацидоз, ухудшение функции почек, внезапное ухудшение состояния почек (например, инфекционные заболевания), клеточный лизис (например, острая ишемия конечностей, рабдомиолиз, обширная травма).
Рекомендуется тщательный мониторинг уровня калия в сыворотке пациентов, входящих в группу риска (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).
Сорбитол
МИКАРДИС содержит 338 мг сорбитола в максимальной рекомендованной суточной дозе 80 мг. Пациентам с редким наследственным заболеванием непереносимости фруктозы не следует использовать данное лекарственное средство.
Национальные различия
Как и ингибиторы АПФ, блокаторы ангиотензиновых рецепторов, включая МИКАРДИС, обладают меньшей эффективностью снижения АД у темнокожих пациентов, чем у людей других рас вследствие значительного преобладания состояний низкого ренина у темнокожих пациентов с артериальной гипертензией.
Прочее
Как и другие антигипертензивные вещества, блокаторы ангиотензиновых рецепторов могут вызвать чрезмерное снижение давления крови у пациентов с ишемической кардиопатией или ишемическим сердечно-сосудистым заболеванием, что может привести к инфаркту миокарда или инсульту.
Беременность
Не рекомендуется прием антагонистов ангиотензин-II-рецепторов в период беременности.
Данных по использованию препарата МИКАРДИС беременными женщинами недостаточно. Доклинические исследования продемонстрировали репродуктивную токсичность.
Эпидемиологические данные о риске тератогенности после воздействия ингибиторов АПФ в первом триместре беременности не являются доказательными, однако небольшое увеличение риска исключить нельзя. Отсутствуют эпидемиологические данные о риске применения антагонистов рецептора ангиотензина II, аналогичный риск может существовать для данного класса препаратов. Если непрерывная терапия с использованием антагонистов рецептора ангиотензина II не считается необходимой, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативные антигипертензивные лекарственные средства, обладающие установленным профилем безопасности для применения во время беременности.
В случае установления беременности лечение антагонистами ангиотензин-II-рецепторов должно быть немедленно прекращено и должна быть начата соответствующая альтернативная терапия.
Доклинические исследования с телмисартаном не подтверждают тератогенного эффекта, но свидетельствуют о фетотоксичности.
Антагонисты рецепторов ангиотензина II противопоказаны во время второго и третьего триместров беременности, так как в эти периоды беременности прием антагонистов рецепторов ангиотензина II является фетотоксичным (ухудшение работы почек, олигогидрамнион, замедление окостенения черепа), а также токсичным для новорожденных (почечная недостаточность, гипотония, гиперкалиемия). Если антагонисты рецепторов ангиотензина II принимались во время второго триместра беременности, рекомендуется провести ультразвуковое исследование функции почек и черепа. Новорожденные, чьи матери принимали антагонисты рецепторов ангиотензина II, должны тщательно наблюдаться в отношении гипотензии.
Кормление грудью
Не рекомендуется применение препарата МИКАРДИС в период кормления грудью из-за отсутствия информации о применении в данный период. Предпочтительными являются альтернативные методы лечения с лучшими установленными профилями безопасности, особенно при уходе за новорожденным или недоношенным ребенком.Фертильность
Исследования по воздействию препарата на фертильность человека не проводились. В доклинических исследованиях не обнаружено воздействия препарата МИКАРДИС на фертильность обоих полов.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
При управлении автомобилем и работе с механизмами следует принимать во внимание возможность развития головокружения и сонливости, что требует соблюдения осторожности.
Передозировка
Данные по передозировке у людей весьма ограничены.
Симптомы:наиболее вероятными признаками передозировки могут быть гипотензия и тахикардия, также регистрировались брадикардия, головокружение, увеличение уровня креатинина в сыворотке и острая почечная недостаточность.
Лечение:рекомендуемое лечение – симптоматическое. Телмисартан не удаляется из крови гемодиализом. Лечение передозировки зависит от времени после приема и тяжести симптомов. Предлагаемые меры включают вызывание рвоты и/или промывание желудка. При лечении передозировки можно применять активированный уголь. Необходим частый контроль уровня электролитов и креатинина в сыворотке. При возникновении гипотензии пациент должен находиться в лежачем положении, необходимо немедленное восполнение соли и жидкости.
Форма выпуска и упаковка
По 7 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной, покрытой фольгой алюминиевой и фольгой алюминиевой печатной лакированной.
По 4 контурных упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку.
Срок хранения
4 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
МИКАРДИС®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Телмисартан
Дәрілік түрі
Таблеткалар 80 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында:
белсенді зат – 80 мг телмисартан,
қосымша заттар: натрий гидроксиді, повидон К 25, меглумин, сорбитол Р6, магний стеараты.
Сипаттамасы
Ұзынша пішінді, ақ немесе ақ дерлік түсті, бір жағында «52Н» таңбасы және екінші жағында компанияның логотипі бар, екі беті дөңес, қалыңдығы 4.4 – 5.0 мм таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі ауруларын емдеуге арналған препараттар. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин ІІ антагонистері. Телмисартан.
АТХ коды C09CA07
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңірілуі
Телмисартан тез сіңеді, сіңірілетін көлемі ауытқып тұрады. Телмисартанның орташа абсолюттік биожетімділігі 50%-ға жуықты құрайды.
Телмисартанды тамақпен бір мезгілде қабылдағанда AUC төмендеуі («концентрация-уақыт» қисығы астындағы ауданы) 6%-дан (40 мг дозада)
19%-ға (160 мг дозада) дейін ауытқып тұрады. Қабылдағаннан кейін 3 сағат өткен соң қан плазмасындағы концентрациясы ас ішуге байланыссыз теңеледі.
Дозаға тәуелділігі/дозаға тәуелсіздігі
AUC болар-болмас төмендеуі емдік әсерінің азаюына алып келмейді.
Дозалар мен плазмадағы деңгейлер арасындағы дозаға тәуелділік жоқ. Сmaxжәне аз дәрежеде, AUC 40 мг жоғары дозаларда пропорционалды емес түрде ұлғаяды.
Таралуы
Плазма ақуыздарымен, негізінен альбуминмен және альфа-1-қышқыл гликопротеин эфирімен байланысуы 99,5%-дан астам. Орташа болжамды тепе-тең таралу көлемі 500 л жуықты құрайды.
Биотрансформациясы
Телмисартан бастапқы затының глюкуронидпен конъюгациялану жолымен метаболизденеді. Конъюгатының фармакологиялық белсенділігі анықталмаған.
Шығарылуы
Телмисартан фармакокинетикасының сипаты биэкспоненциальді және жартылай шығарылуының терминалдық кезеңі >20 сағат. Cmaxжәне – аздаған дәрежеде – AUC артуы дозасына пропорционалды емес. Телмисартанның клиникалық маңызды жинақталуы анықталмаған. Плазмадағы телмисартан концентрациялары әйелдерде еркектерге қарағанда жоғары болды, алайда бұл оның тиімділігіне елеулі ықпал етпеді.
Ішу арқылы (және вена ішіне) қабылдағаннан кейін телмисартан ішек арқылы өзгеріссіз күйде толығымен дерлік шығарылады. Несеппен жалпы шығарылуы дозасының 1%-ынан азын құрайды. Жалпы плазмалық клиренсі «бауыр» қан ағымымен салыстырғанда (1500 мл/мин жуық) жоғары (1000 мл/мин жуық).
Пациенттердің ерекше топтары
Бала жастағы пациенттер
Телмисартанды екі енгізудің фармакокинетикасы төрт апталық емдеу кезеңінде телмисартанды 1 мг/кг немесе 2 мг/кг дозаларда қабылдаудан кейін 6-18 жас аралығындағы гипертензиясы бар пациенттерде (n = 57) бағаланды. Зерттеу нәтижелері 12 жасқа толмаған балаларда телмисартанның фармакокинетикасы ересектердегі осындайларға сай келетінін растады, атап айтқанда, Cmaxдозаға тәуелді еместігі расталды.
Жынысы
Плазмадағы концентрацияларда айырмашылықтар байқалды, бұл ретте әйелдердегі Смакс. және AUC еркектермен салыстырғанда тиісінше шамамен 2 және 3 есе жоғары болды.
Егде жастағы пациенттер
Телмисартан фармакокинетикасы егде жастағы пациенттерде және 65 жастан кіші адамдарда өзгермейді.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бүйрек функциясы жеңіл, орташа және ауыр бұзылған пациенттерде плазмадағы концентрация екі еселенуі байқалды. Бүйрек жеткіліксіздігі бар тұлғаларда телмисартан плазма ақуыздарымен көбірек байланысады және диализ кезінде шығарылмайды. Бүйрек жеткіліксіздігі кезінде жартылай шығарылу кезеңі өзгермейді.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде телмисартанның абсолюттік биожетімділігі 100%-ға дейін артады. Бауыр жеткіліксіздігі кезінде жартылай шығарылу кезеңі өзгермейді.
Фармакодинамикасы
МИКАРДИС пероральді қабылдағанда тиімді және ангиотензин II рецепторларының (AT1 типі) спецификалық (селективті) антагонисі болып табылады. Телмисартан ангиотензин II белгілі әсеріне жауап беретін AT1 субтипінің рецепторларына жоғары афинділікпен ангиотензин II ығыстырады. Телмисартан AT1 рецепторына қатысты ішінара агонистік әсер көрсетпейді. Телмисартан AT1-рецепторларымен селективті байланысады. Байланысуы ұзақ сипатта болады. Телмисартан басқа рецепторларға, соның ішінде AT2 рецепторға және басқа аз зерттелген AT рецепторларға аффинділік танытпайды.
Бұл рецепторлардың функционалдық мәні, сондай-ақ олардың телмисартанды тағайындаған кезде концентрациясы артатын ангиотензин II шамадан тыс көтермелену мүмкіндігінің әсері зерттелмеген.
Телмисартан плазмадағы альдостерон деңгейін төмендетеді, адам плазмасындағы ренинді және ион өзектерін бөгемейді.
Телмисартан брадикининді ыдырататын ангиотензин-өзгертуші ферментті (киназа II) тежемейді. Сондықтан брадикининнің әсеріне байланысты жағымсыз әсерлері күшеймейді.
Адамда телмисартанның 80 мг дозасы ангиотензин II туғызған артериялық қысымның (АҚ) жоғарылауын толығымен дерлік тежейді. Тежегіштік әсері 24 сағат бойы ұсталып тұрады және 48 сағатқа дейін анықталады.
Клиникалық тиімділігі және қауіпсіздігі
Гипертониялық ауруды емдеу
Телмисартанның бірінші дозасын қабылдағаннан кейін АҚ 3 сағаттан соң төмендейді. АҚ максималды төмендеуіне ем басталғаннан кейін 4-8 аптадан соң біртіндеп жетеді және бүкіл емдеу кезеңінде сақталады.
Гипотензиялық әсері келесі дозаны қабылдау алдындағы 4 сағатты қоса, препаратты қабылдағаннан кейін 24 сағат бойы жалғасады, бұл АҚ амбулаторлық өзгерістерін, сондай-ақ плацебо-бақыланатын клиникалық сынақтарда МИКАРДИС препаратының 40 және 80 мг қабылдағаннан кейін препараттың ең төменгі және ең жоғарғы концентрацияларының тұрақты (80 % жоғары) арқатынасын растайды.
МИКАРДИС гипертензиясы бар пациенттерде жүрек жиырылуы жиілігінің өзгеруінсіз систолалық, сондай-ақ диастолалық қысымды төмендетеді. Оның гипотензиялық белсенділігіне дәрілік заттың несеп айдайтын және натрийурездік әсерінің үлесін әлі анықтау керек. Телмисартанның гипертензияға қарсы әсері гипотензиялық препараттардың басқа класс өкілдерімен салыстырылды: амлодипин, атенолол, эналаприл, гидрохлоротиазид, лизиноприл.
МИКАРДИС препаратын қабылдауды күрт тоқтатқан жағдайда АҚ артериялық гипертензияның жылдам қалпына келу белгілерінсіз бірнеше күн бойы емдеуге дейін мәндеріне біртіндеп оралады («рикошет» синдромы жоқ).
Көп орталықты халықаралық клиникалық зерттеулерде телмисартан қабылдаған пациенттерде құрғақ жөтел жағдайлары ангиотензин-өзгертуші фермент тежегіштерін (АӨФт) қабылдаған пациенттерге қарағанда едәуір аз болғаны дәлелденді.
Жүрек-қантамыр құбылыстарының профилактикасы
ONTARGET (телмисартанды монотерапия ретінде және рамиприлмен біріктіріп ағымдағы зерттеу) зерттеуінде 55 жастағы және одан үлкен және ишемиялық жүрек ауруы, инсульт, транзиторлық ишемиялық шабуыл, шеткері артериялар ауруы немесе жүрек-қантамыр құбылыстары қаупі бар популяция болып табылатын анамнезінде нысана-ағзалардың зақымдануымен (мысалы, ретинопатия, сол жақ қарыншаның гипертрофиясы, макро- немесе микроальбуминурия) қатар жүретін 2-типті қант диабеті бар пациенттерде жүрек-қантамыр құбылыстарына қатысты телмисартанның, рамиприлдің әсерлері және телмисартан мен рамиприл біріктірілімі салыстырылды.
Телмисартан бастапқы біріктірілген соңғы нүктенің төмендеуіне қатысты рамиприлге ұқсас әсер көрсетті: жүрек-қантамырдан болатын өлім, фатальді емес инфаркт, фатальді емес инсульт немесе іркілісті жүрек жеткіліксіздігі себебінен ауруханаға жатқызылу. Бастапқы соңғы нүктенің жиілігі телмисартан мен рамиприл топтарында ұқсас болды. Рамиприлмен салыстырғанда телмисартан үшін қауіптер қатынасы 1,01 құрады. Барлық себептен болатын өлім жиілігі телмисартан және рамиприл қабылдаған пациенттер арасында тиісінше 11,6% және 11,8% құрады.
Ертерек берілген салдарлы нүктеге қатысты плацебомен салыстырғанда рамиприлдің әсері зерттелген HOPE (кардиологиялық құбылыстардың профилактикасын бағалау бойынша зерттеу) эталондық зерттеуінде негізгі соңғы көрсеткішке телмисартан мен рамиприлдің ұқсас тиімділігі анықталған: жүрек-қантамырдан болатын өлім, фатальді емес инфаркт және фатальді емес инсульт.
TRANSCEND зерттеуінде стандартты емге қосымша 80 мг телмисартан (n = 2954) немесе плацебо (n = 2972) алған топтарға ONTARGET зерттеуіне баламалы өзге қосу критерийлері бар пациенттерде ACE-I көтере алмайтын пациенттер рандомизацияланған. Келесі қадағалаудың орташа ұзақтығы 4 жыл 8 айды құрады. Бастапқы біріктірілген соңғы нүктенің (жүрек-қантамырдан болатын өлім, фатальді емес инфаркт, фатальді емес инсульт немесе іркілісті жүрек жеткіліксіздігі себебінен ауруханаға жатқызылу) жиілігінде статистикалық тұрғыдан елеулі айырмашылықтар анықталмады. Плацебомен салыстырғанда ертерек берілген салдарлы нүктеге (жүрек-қантамырдан болатын өлім, фатальді емес миокард инфаркті және фатальді емес инсульт) телмисартанның оң ықпалының дәлелдері алынған. Жүрек-қантамыр құбылыстарынан болатын өлім көрсеткішіне оң ықпалдың дәлелдері жоқ.
Жөтел және Квинке ісінуі рамиприл қабылдаған пациенттерге қарағанда телмисартан қабылдаған пациенттерде аз жиілікте тіркелді, ал гипотензия телмисартан қабылдау кезінде жиі тіркелді.
Телмисартанды рамиприлмен біріктірілімде қолдану рамиприлді немесе телмисартанды жеке-жеке қолданумен салыстырғанда қосымша жағымды әсерді қамтамасыз етпейді. Жүрек-қантамыр құбылыстарынан және барлық себептерден болатын өлім көрсеткіші біріктірілген ем кезінде сан жағынан жоғары болды. Одан өзге, біріктірілген ем алған топта гиперкалиемия, бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия және естен танудың едәуір жоғары жиілігі белгіленді. Сондықтан телмисартан мен рамиприл біріктірілімін қолдану бұл пациенттер тобында ұсынылмайды.
PRoFESS (Екінші инсультті тиімді профилактикалау сызбасы) зерттеуінде жуырда инсультті бастан өткерген 50 жастағы және одан үлкен пациенттерде плацебомен салыстырғанда телмисартан тобында сепсистің жоғары жиілігі белгіленген - 0,49% салыстырғанда 0,70%; өліммен аяқталған сепсис жағдайларының жиілігі плацебо (0,16%) қабылдаған пациенттермен салыстырғанда телмисартан (0,33%) қабылдаған пациенттерде жоғары болды. Телмисартан пайдаланумен астасқан сепсистің байқалған жоғары жиілігі кездейсоқ құбылыс болуы мүмкін немесе қазіргі уақытта белгісіз механизммен байланысты болуы мүмкін.
Екі ірі рандомизацияланған бақыланатын зерттеулерде (ONTARGET және VA NEPHRON-D (ардагерлер ісі жөніндегі комитет жүргізетін қант диабеті кезіндегі нефропатияны зерттеу)) АӨФ тежегішінің ангиотензин II рецепторының блокаторымен біріктіріп қолданылуы зерттелді.
ONTARGET зерттеуі жүрек-қантамыр және цереброваскулярлық аурулары немесе анамнезінде нысана-ағзалардың зақымдану белгілерімен қатар жүретін 2-типті қант диабеті бар пациенттердің қатысуымен жүргізілді. Толығырақ ақпаратты «Жүрек-қантамыр құбылыстарының профилактикасы» тақырыпшасынан қараңыз.
VA NEPHRON-D зерттеуі 2-типті қант диабеті және диабеттік нефропатиясы бар пациенттердің қатысуымен орындалды.
Бұл зерттеулер бүйрек және/немесе жүрек-қантамыр құбылыстарына және өлімге елеулі жағымсыз әсердің жоқтығын көрсетті, ал монотерапиямен салыстырғанда гиперкалиемияның, жедел бүйрек жеткіліксіздігінің және/немесе гипотензияның жоғарғы қаупі байқалды. Олардың ұқсас фармакодинамикалық қасиеттерін ескере отырып, бұл нәтижелер басқа АӨФ тежегіштері және ангиотензин II рецепторының блокаторлары үшін де маңызды.
Сондықтан АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторының блокаторларын диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір уақытта пайдалануға болмайды.
ALTITUDE (жүрек-қантамыр ауруларына және бүйрек ауруларына қатысы бар соңғы көрсеткіштерді пайдаланумен 2-типті қант диабеті кезінде алискиренді зерттеу) зерттеуінің мақсаты 2-типті қант диабеті және созылмалы бүйрек ауруы және/немесе жүрек-қантамыр ауруы бар пациенттерде АӨФ тежегіштерін немесе ангиотензин II рецепторының блокаторларын пайдаланумен стандартты емге алискиренді қосудың басымдығын анықтау болатын. Зерттеу жағымсыз аяқталудың жоғарғы қаупіне байланысты мерзімінен бұрын тоқтатылған. Жүрек-қантамыр құбылыстарынан және инсульттен болған өлім жиілігі плацебо тобымен салыстырғанда алискирен тобында сан жағынан басым болған және зерттеліп отырған жағымсыз және күрделі жағымсыз құбылыстар (гиперкалиемия, гипотензия және бүйрек дисфункциясы) плацебо тобына қарағанда алискирен тобында жиі тіркелді.
Балалар
МИКАРДИС препаратының балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдердегі қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмады.
Телмисартанның екі дозасының ықпалымен артериялық қысымның төмендеуі төрт апталық емдеу кезеңінде телмисартанның (n = 31) 1 мг/кг (n = 29) немесе 2 мг/кг қабылдаудан кейін гипертензиясы және 6 жастан < 18 жасқа дейінгі артық салмағы (дене салмағы ≥ 20 кг және ≤ 120 кг, орташа 74,6 кг) бар 76 пациентте бағаланды. Зерттеуге қосу кезінде салдарлы гипертензияның болуы зерттелмеді. Кейбір пациенттерде қолданылатын дозалар ересектердегі гипертензияны емдеу кезіндегі ұсынылған дозалардан жоғары болды және ересектерде зерттелген 160 мг-мен салыстырылмалы тәуліктік дозаға жетті. Жасқа байланысты әсерлерді түзетуден кейін бастапқы деңгеймен (негізгі мақсат) салыстырғанда САД орташа өзгеруі – 2 мг/кг телмисартан тобында 14,5 (1,7) мм с.б., 1 мг/кг телмисартан тобында –9,7 (1,7) мм с.б. және плацебо тобында 6,0 (2,4) құрады. Диастолалық АҚ түзетілген өзгерістері бастапқы деңгеймен салыстырғанда тиісінше –8,4 (1,5) мм с.б., –4,5 (1,6) мм с.б. және 3,5 (2,1) мм с.б. құрады. АҚ өзгеруі препарат дозасына байланысты болды. Осы зерттеуде 6 жастан 18 жасқа дейінгі пациенттерден алынған қауіпсіздік туралы деректер, әдетте, ересектерден алынған деректерге ұқсас болды. Телмисартанды балалар мен жасөспірімдерде қолданумен ұзақ мерзімді емдеу қауіпсіздігі бағаланбады.
Осы пациенттер тобында тіркелген эозинофилдер мөлшерінің ұлғаюы ересектерде белгіленбеді. Оның клиникалық мәні мен маңызы белгісіз.
Бұл клиникалық деректер телмисартанның гипертензиясы бар балалардағы тиімділігі мен қауіпсіздігі туралы қорытынды жасауға мүмкіндік бермейді.
Қолданылуы
Гипертензия
- ересектердегігипертониялық ауруды емдеуде
Жүрек-қантамыр құбылыстарының профилактикасы
Мына ересектердегі жүрек-қантамыр аурушаңдығының азаюы:
- атеротромбоздық жүрек-қантамыр аурулары (ишемиялық жүрек ауруы, инсульт немесе анамнездегі шеткері артериялар ауруы) белгілерімен;
- нысана-ағзаның құжатпен расталған зақымдануы бар 2-типті қант диабетімен.
Қолдану тәсілі мен дозалары
Дозалануы
Гипертониялық ауруды емдеу Ересектерге ұсынылған доза күніне бір рет 40 мг құрайды. Кейбір пациенттер 20 мг тәуліктік дозадан жағымды әсер алуы мүмкін. Ойдағы АҚ қол жетпеген кезде МИКАРДИС препаратының дозасын күніне бір рет 80 мг ең жоғарғы дозаға дейін ұлғайтуға болады.
Телмисартанды тиазидті диуретиктермен, мысалы, телмисартанмен біріккенде қосымша гипотензиялық әсер көрсететін гидрохлоротиазидпен біріктіріп пайдалануға болады.
Дозаны ұлғайтқанда ең жоғарғы гипертензиялық әсерге әдетте ем басталғаннан кейін төрт-сегіз апта ішінде жететінін есте сақтау керек.
Жүрек-қантамыр құбылыстарының профилактикасы
Ұсынылатын дозасы күніне бір рет 80 мг құрайды.
80 мг-ден төмен дозалары жүрек-қантамыр ауруларын төмендету үшін тиімді болып табылатын-табылмайтындығы анықталмаған.
Жүрек-қантамыр аурулары мен өлім жағдайларының алдын алу үшін телмисартанды қолданудың бастапқы сатысында артериялық қысымды (АҚ) бақылау ұсынылады, сондай-ақ АҚ төмендететін дәрілермен АҚ ретке келтіру қажет болуы мүмкін.
Пациенттердің ерекше топтары
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйрек функциясы ауыр бұзылған немесе гемодиализі бар пациенттерде қолдану тәжірибесі шектеулі. Бұл пациенттер үшін төменірек бастапқы 20 мг доза ұсынылады («Айрықша нұсқаулар» бөл.қар.). Бүйрек функциясы жеңіл немесе орташа бұзылған пациенттер үшін дозаны түзету керек емес.
Бауыр жеткіліксіздігі
МИКАРДИС бауыр функциясы ауыр бұзылған пациенттерге қолдануға болмайды («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөл.қар.). Бауыр функциясы жеңіл немесе орташа бұзылған пациенттерде препараттың тәуліктік дозасы күніне бір рет 40 мг аспауы тиіс.
Егде жастғы пациенттер
Дозаны түзету керек емес.
Балалар
МИКАРДИС препаратын балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолдану қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмады.
Қолдану тәсілі
МИКАРДИС таблеткалары сұйықтықпен, тағаммен немесе онсыз тәулігіне бір рет пероральді қабылдауға арналған.
Дәрілік затпен жұмыс жасау немесе оны қолдану алдында жасалатын сақтық шаралары
таблеткалардың гигроскопиялылығына байланысты Телмисартанды герметикалық блистерде сақтау керек. Таблетканы блистерден тура қабылдау алдында шығару керек.
Жағымсыз әсерлері
Қауіпсіздік бейіні бойынша жиынтық ақпарат
Препаратқа қатысты күрделі жағымсыз реакцияларға сирек кездесуі мүмкін (1/10 000 < 1/1000дейін) анафилаксиялық реакция және Квинке ісінуі және жедел бүйрек жеткіліксіздігі кіреді.
Артериялық гипертензиясы бар пациенттердегі плацебо-бақыланатын зерттеулерде телмисартанды (41,4%) қабылдаған кезде хабарланатын жағымсыз әсерлерінің жиынтық мөлшері, әдетте плацебо қабылдауда (43,9%) туындайтын жағымсыз әсерлерінің санымен салыстырмалы ұқсас. Бұл жағымсыз әсерлер саны дозаға тәуелді болған жоқ, пациенттердің жынысына, жас шамасына және нәсіліне байланысты болған жоқ.
Препаратты жүрек-қантамыр ауруларының алдын алу үшін қабылдаған пациенттерде МИКАРДИС препаратының қауіпсіздік профилі, артериялық гипертензиясы бар пациенттерге арналған қауіпсіздік профиліне сәйкес келді.
Төменде атап келтірілген жағымсыз әсерлер гипертензиясы бар пациенттер қатысқан барлық бақыланған клиникалық зерттеулер, сондай-ақ маркетингтен кейінгі зерттеулер нәтижесінде жинақталған. Бұдан өзге, күрделі жағымсыз әсерлері мен телмисартанды жүрек-қантамыр ауруларын болдырмау үшін алты жыл бойы қабылдаған 21 642 пациенттің қатысуымен ұзақ мерзімді үш клиникалық зерттеуде хабарланған препаратты қабылдауды тоқтатуға алып келген жағымсыз әсерлер қамтылды.
Жағымсыз құбылыстар мынадай жіктемелер пайдаланыла отырып төменде көрсетілген: жиі ≥1/100-ден <1/10-ға дейін, жиі емес ≥1/1000-нан <1/100-ге дейін, сирек ≥1/10000-нан <1/1000-ға дейін, өте сирек <10000.
Инфекциялар және инвазиялар: |
|
Жиі емес: Сирек: |
-
несеп шығару жолдарының
жұқпалары (соның ішінде цистит), жоғарғы тыныс
алу жолдарының жұқпалары -
сепсис (өліммен аяқталатын
жағдайларды қоса) |
Қан және лимфа
жүйелері тарапынан бұзылулар: |
|
Жиі емес: Сирек: |
анемия -
эозинофилия,
тромбоцитопения |
Иммуннитет жүйесі тарапынан бұзылулар: |
|
Сирек: |
- аса жоғары сезімталдық, анафилактикалық
реакциялар |
Метаболизм бұзылулары: |
|
Жиі емес: Сирек: |
- гиперкалиемия -
гипогликемия (қант диабеті бар пациенттерде) |
Психикалық
бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
- ұйқысыздық, депрессия, |
Сирек: |
-
мазасыздық сезімі |
Орталық жүйке
жүйесі тарапынан бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
естен тану |
Сирек: |
-
ұйқышылдық |
Көру мүшелері
тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Сирек: |
-
көру бұзылыстары |
Есту мен вестибулярлық
аппарат ағзалары тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
бас айналуы |
Жүрек-қантамыр
жүйесі тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
брадикардия, |
Сирек: |
- тахикардия, |
- Қантамыр
бұзылулары: |
|
Жиі емес: |
- гипотензия2,
ортостаздық гипотензия |
Тыныс алу мүшелері
тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
ентігу, жөтел |
Өте
сирек: |
-
Интерстициальді өкпе ауруы4 |
Асқазан-ішек жолы
тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
іштің ауыруы, диарея, диспепсия, метеоризм, құсу |
Сирек: |
-
асқазан тұсындағы жайсыздық,
ауыздың құрғауы, дисгевзия |
Бауыр мен өт шығару
жолдары тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Сирек |
-
бауыр функциясының бұзылуы/бауыр
бұзылыстары3 |
Тері мен теріасты тіндері
тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
қышу, тершеңдік, бөртпе, |
Сирек: |
-
ангионевроздық ісіну (өліммен
аяқталуға дейінгі), экзема, эритема, есекжем,
дәрі-дәрмектік бөртпе, уытты бөртпе |
Тірек-қимыл аппараты мен
дәнекер тіндер тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
арқаның ауыруы (мысалы, ишиас),
бұлшықет түйілуі, миалгия |
Сирек: |
-
артралгия, қол-аяқтың ауыруы,
сіңірлердің ауыруы (тендинит тәрізді симптомдар) |
Бүйрек пен несеп
шығару жолдары тарапынан болатын бұзылулар: |
|
Жиі емес: |
-
жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса,
бүйрек функциясының бұзылуы |
Жалпы бұзылыстар: |
|
Жиі емес: |
-
көкірек қуысының ауыруы, астения
(әлсіздік) |
Сирек: |
-
тұмау тәрізді синдром |
Зертханалық
көрсеткіштердің өзгерістері: |
|
Жиі емес: |
-
қандағы креатинин деңгейінің
жоғарылауы |
Сирек: |
-
гемоглобин деңгейінің төмендеуі,
қандағы несеп қышқылы концентрациясының
жоғарылауы, «бауыр» ферменттері белсенділігінің жоғарылауы,
қандағы креатинфосфокиназа концентрациясының (КФК)
жоғарылауы |
1,2,3,4: қосымша сипаттаманы «Жекелеген жағымсыз әсерлердің сипаттамасы» бөлімінен қараңыз
Жекелеген жағымсыз әсерлердің сипаттамасы
Сепсис
PRoFESS зерттеуінде плацебомен салыстырғанда телмисартанды қабылдау кезінде сепсистің жоғарғы жиілігі байқалды. Бұл құбылыс кездейсоқ болуы мүмкін немесе қазіргі уақытта белгісіз механизммен байланысты болуы мүмкін («Фармакодинамика» бөл.қар.).
Гипотензия
Бұл жағымсыз реакция стандартты ем аясында жүрек-қантамыр ауруларын басу үшін телмисартан қабылдаған артериялық қысымы бақыланатын пациенттерде жиі ретінде тіркелді.
Бауыр функциясының бұзылуы/бұзылыстары
Тіркеуден кейінгі тәжірибе барысында бауыр функциясының бұзылуы/ бұзылыстарының көптеген жағдайлары осы жағымсыз реакцияларды үлкен ықтималдықпен сезінетін Жапониядағы пациенттерде байқалды.
Интерстициальді өкпе ауруы
Тіркеуден кейінгі зерттеу барысында интерстициальді өкпе ауруының МИКАРДИС препаратын қабылдаумен уақытша өзара байланысы туралы хабарланды. Осы уақытта себептік өзара байланысы анықталмады.
Күдікті жағымсыз реакциялар туралы хабарлама
Дәрілік затты тіркегеннен кейін күдікті жағымсыз реакциялар туралы хабарлама маңызды орын алады. Ол медициналық препарат үшін «пайда/қауіп» арақатынасына үздіксіз мониторинг жүргізуге мүмкіндік береді. Денсаулық сақтау саласындағы қызметкерлерден кез келген күдікті жағымсыз реакциялар туралы хабарлауды сұраймыз.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- телмисартанға немесе препарат компоненттерінің кез-келгеніне жоғары сезімталдық
- өт жолдарыныңобструкциялық аурулары
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі
- қант диабетімен немесе бүйрек жеткіліксіздігімен ауыратын пациенттерге МИКАРДИС препараты мен құрамында алискирен бар препараттарды бірге қолдану (ШСЖ < 60 мл/мин/ 1,73 м2)
- сирек тұқым қуалайтын фруктозаны көтере алмаушылық
- жүктілік және лактация кезеңі
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Дигоксин
Телмисартанды дигоксинмен бірге қолданғанда плазмадағы дигоксиннің жоғарғы (49%) және ең төменгі концентрациясының медиандық мәнінің ұлғаюы байқалды (20%). Телмисартан қабылдауды бастамалау, түзету және тоқтату кезінде оның деңгейін емдік диапазон шегінде ұстап тұрып дигоксин деңгейін бақылау қажет. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа да дәрілік заттар сияқты телмисартан гиперкалиемияға түрткі болуы мүмкін («Айрықша нұсқаулар» бөл.қар.). Қауіп гиперкалиемияға түрткі болуы мүмкін басқа да дәрілік заттармен (құрамында калий бар тұз алмастырушылар, калий жинақтаушыдиуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин II рецепторының антагонистері, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП, ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қоса), гепарин, иммунодепрессанттар (циклоспорин немесе такролимус) жәнетриметоприм) біріктіріп қолданған жағдайда ұлғаюы мүмкін.
Гиперкалиемия туындауы онымен байланысты қауіп факторларына байланысты. Қауіп дәрілік заттардың жоғарыда аталған біріктірілімі жағдайында ұлғаяды. Бұл қауіп әсіресекалий жинақтаушы диуретиктер мен құрамында калий бар тұз алмастырушылар біріктірілімін пайдаланғанда жоғары. Мысалы, АӨФ тежегіштерімен немесе ҚҚСП біріктірілімінің сақтық шараларын қатаң сақтау шартымен қаупі аздау.
Бір уақытта қолдану ұсынылмайды
Калий жинақтаушы диуретиктер немесе калий негізіндегі қоспалар
Ангиотензин II рецепторының антагонистері, мысалы, телмисартан, диуретиктер туындатқан калий жоғалуын азайтады. Калий жинақтаушы диуретиктер, мысалы спиринолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид, калий негізіндегі қоспалар немесе құрамында калий бар тұз алмастырушылар сарысудағы калий деңгейінің едәуір ұлғаюына әкелуі мүмкін. Егер құжатталған гипокалиемия көрсетілімдері бойынша бірге қолдану қажет болса,оларды сақтықпен және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылау шартымен пайдалану керек.
Литий
Сарысудағы литий уыттылығының жәнеконцентрациясының қайтымды жоғарылауы литий мен ангиотензин-өзгертушіферменттежегіштерімен, сондай-ақ ангиотензин II рецепторының антагонистерін, оның ішінде телмисартанды қатар қолдану уақытында тіркелді. Егер осы біріктірілімді қолдану қажет болса сарысудағы литий деңгейін мұқият мониторингілеу ұсынылады.
Сақтықты талап ететін бірге қолдану
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер
ҚҚСП (яғни қабынуға қарсы дәрілік сызбалардағы ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСП) ангиотензин II рецепторы антагонистерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.
Бүйрек функциясы бұзылған (мысалы, сусызданған пациенттер немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттер) кейбір пациенттерде ангиотензин II рецепторының антагонистері мен циклооксигеназаны тежейтін агенттерді бірге енгізу әрі қарай потенциалды қайтымды болып табылатын жедел бүйрек жеткіліксздігіне дейін бүйрек функциясының бұзылуына әкелуі мүмкін. Осылайша, бұл біріктірілімді, әсіресе егде жастағы пациенттерде сақтықпен қолдану керек. Пациенттерде гидратацияның жеткілікті деңгейі болуы тиіс және қатарлас дәрілік ем басталғаннан кейін, сондай-ақ кешірек кезеңдерде мезгіл-мезгіл бүйрек функциясының жағдайын бақылауға көңіл аудару керек.
Бір зерттеуде телмисартан мен рамиприлді бірге енгізу рамиприл мен рамиприлат ППК0–24 және Cмакс.2,5-есе ұлғаюына әкелді. Осы байқалған әсердің клиникалық мәні белгісіз.
Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер)
Диуретиктердің, мысалы фуросемидтің (ілмектік диуретик) және гидрохлоротиазидтің (тиазидтік диуретик) жоғарғы дозалары қолданылған алдыңғы ем телмисартан қолданумен ем бастаған кезде сусыздануға және гипотензияның даму қаупінің туындауына әкелуі мүмкін.
Бірге қолдану кезінде назарға алу керек
Басқа гипертензияға қарсы агенттер
Телмисартанның гипотензиялық әсері басқа гипертензияға қарсы дәрілік заттарды бірге қолдану есебінен күшеюі мүмкін.
Клиникалық зерттеу деректері АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторының блокаторларын немесе алискиренді бірге пайдалану есебінен ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы РААЖ әсер ететін жалғыз агентті пайдаланумен салыстырғанда гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі) сияқты жағымсыз құбылыстар жоғары жиілікпен астасатынын көрсетті.
Олардың фармакологиялық қасиеттері негізінде келесі дәрілік өнімдер телмисартанды қоса, барлық гипертензияға қарсы дәрілердің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін деп күтуге болады: баклофен, амифостин. Одан өзге, ортостаздық гипотензия алкоголь, барбитураттар, есірткі немесе антидепрессанттар есебінен шиеленісуі мүмкін.
Кортикостероидтар (жүйелі қолдану)
Гипертензияға қарсы әсердің дамуы.
Айрықша нұсқаулар
Бауыр функциясының бұзылуы
МИКАРДИС холестазы, өт жолдарының обструктивті бұзылыстары бар немесе бауыр функциясы ауыр бұзылған пациенттерге тағайындамаған жөн, өйткені телмисартан негізінен өтпен шығарылады. Бұл пациенттерде телмисартанның бауыр клиренсінің төмендеуі мүмкін. Және сондықтан МИКАРДИС бұл пациенттерде сақтықпен пайдалану керек.
Реноваскулярлық гипертензия
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін дәрілермен ем алып жүрген, бүйрек артерияларының екіжақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде ауыр гипотензия және бүйрек жеткіліксіздігі қаупі жоғары.
Бүйрек функциясының бұзылуы және бүйректі ауыстырып қондырғаннан кейінгі жағдайлар
МИКАРДИС препаратын бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолданғанда қан сарысуындағы калий мен креатинин деңгейін ауық-ауық бақылап отыру ұсынылады. МИКАРДИС препаратын жуырда бүйрек трансплантациясы жүргізілген пациенттерде қолдану тәжірибесі болмаған.
Айналымдағы қан көлемінің (АҚК) төмендеуі
Симптоматикалық гипотензия, әсіресе алғашқы дозасын қабылдағаннан кейін жаппай диуретиктермен емдеудің, тұзды шектеулі пайдаланудың, диареяның немесе құсудың салдарынан, АҚК төмендеуі және/немесе гипонатриемиясы бар пациенттерде байқалуы мүмкін. Мұндай жағдайлар, әсіресе АҚК төмендеуі және/немесе натрий төмендеуін МИКАРДИС препаратын тағайындағанға дейін түзету керек.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы:
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторының блокаторларын немесе алискиренді бірге қолдану гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі) қаупін ұлғайтатынының дәлелі бар. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторының блокаторларын немесе алискиренді бірге қолдану арқылы РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокада абсолютті қажет деп есептелсе, оны маманның қадағалауымен ғана және бүйрек функциясын, электролиттерді және артериялық қысымды жиі мұқият мониторингілеу шартымен орындау керек.
АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторының блокаторларын диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бір уақытта пайдаланбаған жөн.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін көтермелеумен байланысты басқа жағдайдар
Тамыр тонусы мен бүйрек функциясы көбінесе ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенділігіне тәуелді (мысалы, іркілісті ауыр жүрек жеткліксіздігі немесе қатарлас жүретін бүйрек артериясының стенозын қоса, бүйрек аурулары бар пациенттер) пациенттерде, бұл жүйеге әсер ететін басқа дәрілермен, мысалы телмисартанмен емдеуді жедел гипотензиямен, азотемиямен, олигуриямен немесе сирек жағдайларда, бүйректің жедел жеткіліксіздігімен байланыстырады.
Бастапқы альдостеронизм
Бастапқы альдостеронизмі бар пациенттер әдетте ренин-ангиотензин жүйесін тежеу жолымен әсер ететін гипертензияға қарсы дәрілермен емдеуге реакция бермейді. Сондықтан пациенттерді бұл тобында МИКАРДИС препаратын пайдалану ұсынылмайды.
Аортальді және митральді клапандардың стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия
Басқа тамыр кеңейткіш дәрілерді пайдаланғандағы сияқты, аортальді немесе митральді стеноздан немесе обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатиядан зардап шегетін пациенттерде МИКАРДИС препаратын тағайындағанда өте сақ болу керек.
Инсулин немесе диабетке қарсы дәрілер қабылдайтын диабеті бар пациентер Бұл пациенттерде телмисартанмен емдеу кезінде гипогликемия туындауы мүмкін. Осылайша, бұл пациенттерде қандағы глюкоза деңгейін тиісті мониторингілеу мүмкіндігін қарастыру керек; көрсетілімдер бойынша инсулин немесе диабетке қарсы дәрілер дозасын түзету керек болуы мүмкін.
Гиперкалиемия
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсере ететін дәрілермен емдеу уақытында гиперкалиемия байқалуы мүмкін.
Кәрі адамдарда, бүйрек жеткіліксіздігі, қант диабеті бар пациенттерде, калий деңгейін арттыруы мүмкін басқа дәрілік заттармен қолдану арқылы бір уақытта ем алатын пациенттерде және/немесе гиперкалиемияның қатар құбылыстары бар пациенттерде өлімге әкелуі мүмкін.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін дәрілік заттарды бірге қолдану мүмкіндігін қарастыру алдында пайда және қауіп арақатынасын бағалау керек.
Келесі факторлар гиперкалиемия дамуының негізгі қаупі екенін назарға алу керек:
— қант диабеті, бүйрек функциясының бұзылуы, жасы (> 70 жас)
— ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа дәрілік заттардың бірімен немесе одан көбімен және/немесе калий негізіндегі тағам қоспаларымен біріктірілім. Гиперкалиемияға түрткі болуы мүмкін дәрілік заттар немесе дәрілік заттар класы құрамында калий бар тұз алмастырушылар, калий жинақтаушы диуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин II рецепторының блокаторларын, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП, ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қоса), гепарин, иммунодепрессанттар (циклоспорин немесе такролимус) және триметоприм болып табылады.
— қатар құбылыстар, атап айтқанда сусыздану, жедел жүрек декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз, бүйрек функциясының нашарлауы, бүйрек жағдайының кенеттен нашарлауы (мысалы, инфекциялық аурулар), жасушалық лизис (мысалы, қол-аяқтың жедел ишемиясы, рабдомиолиз, ауқымды жарақат).
Қауіп тобына кіретін пациенттердің сарысуындағы калий деңгейін мұқият мониторингілеу ұсынылады («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөл.қар.).
Сорбитол
МИКАРДИСтің ұсынылған ең жоғарғы тәуліктік 80 мг дозасы құрамында 338 мг сорбитол бар. Сирек тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы бар пациенттерге бұл дәріні пайдаланбау керек.
Ұлттық айырмашылықтар
Артериялық гипертензиясы бар қара нәсілді пациенттерде ренин төмендігінің жағдайлары едәуір басым болуы салдарынан, АӨФ тежегіштері сияқты, МИКАРДИСті қоса, ангиотензиндік рецепторлар блокаторларының ақ нәсілді пациенттерге қарағанда, қара нәсілді пациенттерде АҚ төмендету тиімділігі аз.
Басқалары
Басқа да гипертензияға қарсы дәрілер сияқты, ангиотензиндік рецепторлардың блокаторлары ишемиялық кардиопатиясы немесе ишемиялық жүрек-қантамыр ауруы бар пациенттерде қан қысымының шамадан тыс төмендеуін туғызуы мүмкін, бұл миокард инфарктісіне немесе инсультке алып келуі мүмкін.
Жүктілік
Жүктілік кезінде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдау ұсынылмайды.
МИКАРДИС препаратын жүкті әйелдерге пайдалану бойынша деректер жеткіліксіз. Клиникаға дейінгі зерттеулер репродуктивтік уыттылықты көрсетті.
Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерінің әсерінен кейін тератогенділік қауіп туралы эпидемиологиялық деректер дәлелді болып табылмайды, алайда қауіптің аздаған ұлғаюын жоққа шығаруға болмайды. Ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қолдану қаупі туралы эпидемиологиялық деректер жоқ, препараттардың аталған класы үшін осындай қауіп болуы мүмкін. Егер ангиотензин II рецепторларының антагонистерін пайдаланумен үздіксіз ем қажетті деп есептелмесе жүктілік жоспарлаған пациенттерді жүктілік уақытында қолдану үшін белгіленген қауіпсіздік бейініне ие альтернативті гипертензияға қарсы дәрілік заттарға ауысуы керек.
Жүктілік анықталған жағдайда ангиотензин II рецепторларының антагонистерімен емдеу дереу тоқтатылуы және сәйкесінше баламалы ем тағайындалуы тиіс.
Телмисартанмен клиникаға дейінгі зерттеулер тератогендік әсерін растамайды, бірақ фетоуыттылығын көрсетеді.
Ангиотензин II рецепторларының антагонистері жүктіліктің екінші және үшінші триместрі кезінде қарсы көрсетілімді, өйткені жүктіліктің бұл кезеңдерінде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдау фетоуытты (бүйрек функциясының нашарлауы, олигогидрамнион, бассүйек қатаюының баяулауы), сондай-ақ жаңа туған нәрестелер үшін уытты (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотония, гиперкалиемия) болып табылады. Егер ангиотензин II рецепторларының антагонистері жүктіліктің екінші триместрі кезінде қабылданса, бүйрек пен бассүйекке ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Аналары ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қабылдаған жаңа туған нәрестелер гипотонияға қатысты бақылауға алынуы тиіс.
Емшек емізу
МИКАРДИС препаратын емшек емізу кезінде қолдану аталған кезеңде қолдану туралы ақпараттың жоқтығынан ұсынылмайды. Дұрысы, әсіресе нәрестелерді немесе мерзіміне жетпей туған балаларды күту кезінде, жақсы белгіленген қауіпсіздік бейінімен альтернативті емдеу тәсілдері болып табылады.
Фертильділік
Препараттың адам фертильділігіне әсеріне зерттеулер жүргізілген жоқ. Клиникаға дейінгі зерттеулерде МИКАРДИС препаратының екі жыныстың да фертильділігіне әсері анықталмаған.
Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Автокөлік басқаруда және механизмдермен жұмыс жасауда бас айналуы мен ұйқышылдықтың даму мүмкіндігін ескеру керек, бұл сақ болуды талап етеді.
Артық дозалануы
Адамдардағы артық дозалануы жөніндегі мәліметтер шектеулі.
Симптомдары: артық дозалануының анағұрлым ықтимал белгілері гипотензия және тахикардия болуы мүмкін, брадикардия, бас айналуы, сарысудағы креатинин деңгейінің ұлғаюы және жедел бүйрек жеткіліксіздігі тіркелген.
Емі: ұсынылған ем – симптоматикалық. Телмисартан гемодиализбен қаннан шығарылмайды. Артық дозалануды емдеу қабылдаудан кейінгі уақытқа және симптомдардың ауырлығына байланысты. Ұсынылатын шараларға құстыру және/немесе асқазанды шаю кіреді. Артық дозалануды емдегенде белсендірілген көмір қолдануға болады. Сарысудағы электролиттер мен креатинин деңгейін жиі бақылау қажет. Гипотензия туындағанда пациент жатуы тиіс, дереу тұздар мен сұйықтықтың орнын толтыру қажет.
Шығарылу түрі мен қаптамасы
7 таблеткадан алюминий фольгамен және баспалы лакталған алюминий фольгамен жабылған, поливинилхлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.
4 пішінді қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
4 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы