г. AptekaOnline
Каталог

МеРистат-сановель, 250 мг/5 мл, гранулы д/п сусп. д/внутр. прим., 50 мл, пачка картонная

Действующее вещество :
Кларитромицин
Дозировка:
250 мг/5 мл
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
2 года
Нет цены
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2017-12-22
Действующее вещество
Кларитромицин
Дозировка
250 мг/5 мл
Единица упаковки
мл
Код товара
00-00017080
Количество / Объем
50
Лекарственная форма
Гранулы для приготовления суспензии для приема внутрь с растворителем (вода очищенная)
Описание упаковки
с растворителем
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№010214
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
2 года
Торговое название
МеРистат-сановель
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
Препарат во флаконе из стекла. По 26 мл, 52 мл воды очищенной в пластиковых ампулах. По 1 флакону, по 1 ампуле в картонной пачке.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

МЕРИСТАТ – сановель 250

 

Международное непатентованное название

Кларитромицин

 

Лекарственная форма

Гранулы для приготовления суспензии для приема внутрь, 250 мг/5 мл с растворителем (вода очищенная)

 

Состав

5 мл суспензии содержат

активное веществокларитромицинагранул (эквивалентно кларитромицину 250 мг)

вспомогательные вещества: калия сорбат, мальтодекстрин, камедь ксантановая, кислота лимонная (безводная), ароматизатор Тутти фрутти,  кремния диоксид коллоидный,  титана диоксид (Е171), пудра сахарная

растворитель: вода очищенная

 

Описание

Порошкообразная смесь, содержащая гранулы белого или почти белого цвета с ароматным запахом

 

Фармакотерапевтическая группа

Противомикробные препараты для системного использования. Антибактериальные препараты для системного использования. Макролиды линкозамиды и стрептограмины. Кларитромицин

Код АТХ J01FA09

 

 

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Всасывание: после приема внутрь кларитромицин быстро всасывается в желудочно-кишечном тракте (ЖКТ) и подвергается первому метаболическому распаду. Биодоступность около 55 %. Прием кларитромицина одновременно с пищей немного задерживает начало абсорбции кларитромицина и образование 14-гидроксикларитромицина, но не влияет на степень абсорбции.

После приема внутрь максимальная концентрация (Сmax) в плазме крови составляет 0.6 мкг/мл и достигается в течение 2 ч. Равновесное состояние устанавливается через 2 – 3 дня, при этом Сmax кларитромицина составляет в среднем 1 мкг/мл при приеме 250 мг препарата каждые 12 ч, 2 – 3 мкг/мл – при приеме 500 мг каждые 12 ч и 3 – 4 мкг/мл при приеме 500 мг каждые 8 ч. Сmax основного метаболита – 14-гидроксикларитромицина отмечается спустя 2 ч после приема внутрь 250 мг кларитромицина и составляет 0.7 мкг/мл, равновесное состояние устанавливается через 2 – 3 дня, при этом концентрация 14-гидроксикларитромицина составляет 0.6 – 1 мкг/мл при приеме 250 мг кларитромицина каждые 12 ч и 500 мг кларитромицина каждые 8 – 12 ч соответственно.

Метаболизм и выведение: кларитромицин проявляет нелинейную дозозависимую фармакокинетику. Период полувыведения кларитромицина при приеме 250 мг препарата каждые 12 ч составляет 3 – 4 ч,  при приеме 500 мг каждые 12 ч увеличивается до 5 – 7 ч. Период полураспада 14-гидроксикларитромицина при приеме внутрь 250 мг каждые 12 ч составляет 5 – 7 ч, при приеме 500 мг через каждые 12 ч увеличивается до 7 ч.

После приема однократной дозы в 250 мг 38 % принятой дозы выводится  из организма вместе с мочой (18 % кларитромицина), 40 % (4 % кларитромицина) вместе с калом. При приеме внутрь каждые 12 ч 250 или 500 мг кларитромицина 20 – 30 % принятой дозы выводится из организма в неизменном виде вместе с мочой в течение 12 ч. После приема внутрь 250 или 500 мг кларитромицина в моче обнаружен основной метаболит – 14-ОН-кларитромицин, который составляет 10 – 15 % принятой дозы.

Фармакокинетика в особых клинических случаях

Кларитромицин проникает в слизистую желудка. При использовании совместно с ингибиторами протонового насоса концентрация кларитромицина  в слизистой желудка повышается. У больных с нарушениями функции печени величина равновесной концентрации кларитромицина не изменяется, но уменьшается образование 14-гидроксикларитромицина. При нарушениях почечной деятельности фармакокинетика кларитромицина изменяется.

Кларитромицин и его главный метаболит хорошо проникает в ткани и биологические жидкости человеческого организма. В связи с высокой внутриклеточной проходимостью концентрация данного антибиотика в тканях выше, чем в кровотоке.

Фармакодинамика

МЕРИСТАТ-сановель 250  является полусинтетическим антибиотиком группы макролидов. В чувствительных микроорганизмах, связываясь с 50S рибосомальной субъединицей, затормаживает синтез белка. Основной активный метаболит кларитромицина 14-гидроксикларитромицин в большинстве организмов в условиях in-vitro оказывает антимикробное действие подобное действию кларитромицина и в некоторых патогенных штаммах микроорганизмов (H. influenzae, M. Catarrhalis, Legionella, виды Staphylococci и Streptococci), оказывая синергическое воздействие, усиливает действие кларитромицина в in-vivo условиях.

МЕРИСТАТ-сановель 250   обладает широким спектром антимикробного действия, как против анаэробных и аэробных, так и против грамположительных и грамотрицательных микроорганизмов. Оказывает бактерицидное действие против Helicobacter Pylori. Это воздействие усиливается при нейтральной реакции среды. Помимо этого МЕРИСТАТ-сановель 250 также эффективен против  комплекса Mycobacterium Avium (MAC).

Противомикробный спектр

Кларитромицин оказывает противомикробное действие в условиях in-vitro и in-vivo на нижеследующие микроорганизмы:

Грамположительные аэробные микроорганизмы: Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Listeria monocytognes.

Грамотрицательные аэробные микроорганизмы: Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Helicobacter pylori, Legionella pneumophila, Neisseria gonorrhoeae.

Микобактерии: ассоциация Mycobacterium Avium (MAC), образующаяся из  Mycobacterium Avium и Mycobacterium Intracellulare, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium leprae. Выработка  бета-лактамаз не оказывает влияния на активность кларитромицина.

Микоплазмы: Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum.

Примечание: большинство штаммов стафилококков, стойких к воздействию метициллина и оксациллина, устойчивы к действию МЕРИСТАТ-сановель 250.

Имеются следующие данные, полученные in vitro, но их клиническая значимость не известна. Кларитромицин демонстрирует активность in vitro в отношении большинства штаммов нижеследующих микроорганизмов; однако безопасность и эффективность кларитромицина в терапии клинических инфекций, вызванных этими микроорганизмами,  не подтверждена контролируемыми клиническими исследованиями.

Грамположительные аэробные микроорганизмы:Streptococcus agalactiae, Streptococci (группа C,F,G), Streptococci группы Viridans.

Грамположительные анаэробные микроорганизмы: Clostridium perfringens, Peptococcus niger, Propionibacterium acnes.

Грамотрицательные аэробные микроорганизмы:Bordetella pertussis, Campylobacter jejuni, Pasteurella multocida.

Грамотрицательные анаэробные микроорганизмы: Bacteroides melaninogenicus.

Другие микроорганизмы: Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae.

 

Показания к применению

МЕРИСТАТ-сановель 250 используется при лечении инфекционно-воспалительных заболеваний, вызванных микроорганизмами, чувствительными к данному антибиотику:

-      инфекционные заболевания верхних дыхательных путей (фарингит, синусит)

-      инфекционные заболевания нижних дыхательных путей (бронхит, пневмония)

-      острое воспаление среднего уха

-       инфекционные заболевания кожи и мягких тканей (фолликулит, абсцесс, рожа)

-       ограниченные или дессиминированные микобактериальные инфекции: (возбудители: Mycobacterium Avium и Mycobacterium Intracellulare), ограниченные микобактериальные инфекции (возбудитель-Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium kansasii)

 

Способ применения и дозы

У детей в возрасте от 6 месяцев до 12 лет кларитромицин необходимо применять в форме суспензии.

Пероральная суспензия 125 мг/5 мл рекомендуется для детей весом до 20 кг.

Пероральная суспензия 250 мг/5мл рекомендуется для детей весом от 10 до 40 кг.

Для лечения немикобактериальных инфекций

Рекомендуемая доза для детей с 6-месячного возраста: 7.5 мг/кг 2 раза в сутки.

Максимальная доза:  500 мг 2 раза в сутки.

Соответствующая доза, рассчитанная на вес (кг) принимается с помощью специальной пипетки; прием повторяется через каждые 12 часов (См: инструкцию по приготовлению суспензии и использованию пипетки).

ТАБЛИЦА ДОЗИРОВКИ В ЗАВИСИМОСТИ ОТ ОБЪЕМА

Масса тела ребенка

Стандартная доза суспензии (мл), рассчитанная на

 1 прием

Соответствует кларитромицину (мг)

3-4 кг

0.5 мл

25 мг

6-7 кг

1.0 мл

50 мг

10 кг

1.5 мл

75 мг

13-14 кг

2.0 мл

100 мг

16-17 кг

2.5 мл

125 мг

20 кг

3.0 мл

150 мг

23-24 кг

3.5 мл

175 мг

26-27 кг

4.0 мл

200 мг

30 кг

4.5 мл

225 мг

33-35 кг

5.0 мл

250 мг

40 кг

6.0 мл

275 мг

Курс лечения в зависимости от возбудителя и тяжести заболевания  длится 5 – 10 дней. При  стрептококковых инфекциях минимальный срок лечения составляет не менее 10 дней.

Суспензия можно принимать вне зависимости от приема пищи.

Дозировка для больных с почечной дисфункцией

Для детей с клиренсом креатинина < 30 мл/мин/1.73м2  дозу МЕРИСТАТ-сановель 250  следует уменьшить вдвое, т.е. 250 мг один раз в сутки  или 250 мг два раза в сутки при более тяжелых формах инфекций. Продолжительность курса лечения не более 14 дней.

Микобактериальные инфекции

Для лечения микобактериальных инфекций рекомендованная для детей доза МЕРИСТАТ-сановель 250  составляет от 7,5 мг/кг до 15 мг/кг 2 раза в сутки (суточная доза составляет от 15 до 30 мг/кг/сутки).

Лечение продолжают до тех пор, пока наблюдается клиническая эффективность от применения препарата (может понадобиться добавление других антимикобактериальных препаратов).

 

Инструкция по приготовлению суспензии и использованию пипетки

1.    Налить очищенную воду из пластиковой ампулы во флакон и взболтать содержимое флакона до образования однородной суспензии.

2.    Вынуть пипетку из пластиковой упаковки.

3.    Отвинтить крышку флакона с приготовленной суспензией и надеть пипетку на горловину флакона.

4.    После взбалтывания флакона оттянуть поршень пипетки до уровня, соответствующего весу тела ребенка и заполнить пипетку суспензией.

5.    Придерживая пипетку за основание  отделить ее от крышки, и прямо или с помощью ложки дать суспензию ребенку.

6. Промыв пипетку кипяченной охлажденной водой, вновь надеть на крышку флакона.

 

Перед каждым употреблением необходимо взбалтывать суспензию.

 

После приготовления суспензия стабильна в течении 14 дней при температуре не выше 25°С.

 

Побочные действия

Большинство побочных эффектов, проявляющихся во время клинических исследований обычно мягко выраженные и согласовываются с известным профилем безопасности макролидных антибиотиков. Количество больных, прерывающих лечение вследствие развития побочных эффектов – менее 3 %.

Часто (1-10%):

- диарея, боли в области живота,  диспепсия и тошнота, рвота

- сыпь, гипергидроз

- вазодилятация

- головная боль

- бессонница

- изменение вкусовых восприятий, искажение вкуса

- временное повышение уровня печеночных ферментов

Нечасто (0,1-1%)

- гепатит, холестаз

- целлюлит, кандидоз, вторичные инфекции (в т.ч. вагинальные)

- уменьшение количества лейкоцитов, нейтропения, тромбоцитемия, эозинофилия

- зуд, крапивница, макуло-папулёзная сыпь, гиперчувствительность, анафилактоидная реакция, дерматит буллезный 

- анорексия, снижение аппетита

- повышение концентрации мочевины, повышение концентрации креатинина, изменение отношения альбумин-глобулин

- потеря сознания, дискинезия

- тревожность, нервозность

- головокружение, сонливость, тремор

- ухудшение слуха, звон в ушах (при прекращении использования препарата наблюдается восстановление потерянного слуха)

- остановка сердца, фибрилляция предсердий, ощущение сердцебиения, удлинение интервала QT на ЭКГ, экстрасистолы

- носовое кровотечение, астма, тромбоэмболия легочной артерии

- гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь, гастрит, стоматит, глоссит,вздутие живота, запор, сухость во рту, отрыжка, метеоризм, прокталгия,  гастроэнтерит, эзофагит

- повышение уровня АЛТ, АСТ, ГГТ, щелочной фосфатазы,  ЛДГ

- мышечные спазмы, миалгия, костно-мышечная скованность

- недомогание, лихорадка, астения, боль в груди, озноб, повышенная утомляемость

Неизвестно (побочные действия, полученные в постмаркетинговый период; частота не может быть оценена по имеющимся данным).

- псевдомембранозный колит, рожистое воспаление

- агранулоцитоз, тромбоцитопения

 - анафилактические реакции, ангионевротический отек

- психозы, спутанность сознания, деперсонализация, депрессия, дезориентация, галлюцинации, кошмарные сновидения

 - судороги, агевзия (потеря вкусовой чувствительности), паросмия, аносмия, парестезия

- потеря слуха

- пируэтная желудочковая тахикардия (torsades de pointes), желудочковая тахикардия, фибрилляция желудочков

- кровоизлияние

- острый панкреатит, изменение цвета языка, изменение цвета зубов

- печеночная недостаточность, гепатоцеллюлярная желтуха

- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, медикаментозная кожная реакция, которая сопровождается эозинофилией и системными проявлениями (DRESS), акне

- рабдомиолиз (в некоторых сообщениях о возникновении рабдомиолиза кларитромицин применяли одновременно со статинами, фибратами, колхицином или алопуринолом), миопатия

 - почечная недостаточность, интерстициальный нефрит

- повышение международного нормализованного соотношения, увеличение протромбинового времени, изменение цвета мочи

Пациенты с нарушением иммунной системы.

У ВИЧ-инфицированных и других пациентов с нарушением иммунной системы, применявших высокие дозы кларитромицина дольше, чем рекомендуется для лечения микобактериальных инфекций, не всегда можно отличить побочные реакции, связанные с применением препарата, и симптомы основного или сопутствующих заболеваний.

У взрослых больных, которые получали кларитромицин в суточной дозе  1000 мг, наиболее частыми побочными эффектами были тошнота, рвота, нарушение вкуса, боль в животе, диарея, сыпь, вздутие живота, головная боль, запор, нарушение слуха, повышение содержания АЛТ и АСТ. Не часто возникали диспноэ, бессонница и сухость во рту. У 2 – 3 % пациентов наблюдалось значительное повышение уровней АЛТ и АСТ и значительное снижение количества лейкоцитов и тромбоцитов в крови. У нескольких пациентов наблюдалось повышение содержания мочевины в крови.

 

Противопоказания

- повышенная чувствительность к  антибиотикам группы макролидов и к любому из его вспомогательных веществ

- одновременное применение кларитромицина и какого-либо из следующих препаратов:

·       астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин (поскольку это может привести к удлинению интервала QT и развитию сердечных аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и пируэтную желудочковую тахикардию (torsade de pointes)

·       эрготамин или дигидроэрготамин (поскольку это может привести к эрготоксичности)

·       ингибиторы ГМК-КоА-редуктазы, которые в значительной степени метаболизируются CYP3P4 (ловастатин, симвастатин) из-за риска развития миопатии, включая рабдомиолиз

·       тикагрелор или ранолазин

·       колхицин

·       с мидазоламом для перорального применения

- пациенты, имевшие в анамнезе удлинение интервала QT или желудочковые сердечные аритмии, включая пируэтную желудочковую тахикардию (torsade de pointes)

- гипокалиемия (риск удлинения интервала QT)

- тяжелаяпеченочная недостаточность, протекающая одновременно с почечной недостаточностью

- беременность и период лактации

-  детский возраст до 6 месяцев

- наследственная непереносимость фруктозы, синдром мальабсорбции глюкозы-галактозы или дефицит сахарозы-изомальтозы.

 

Лекарственные взаимодействия

Применение следующих препаратов одновременно с кларитромицином противопоказано в связи с возможностью развития серьезных побочных эффектов:

Цизаприд, пимозид, терфенадин и астемизол

При одновременном применении кларитромицина с цизапридом/ пимозидом/терфенадином/астемизолом сообщалось о повышении концентрации последних в плазме крови, что может привести к увеличению интервала QT и появлению сердечных аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и желудочковую тахикардию типа "пируэт".

Алкалоиды спорыньи

Постмаркетинговые исследования показывают, что при одновременном применении кларитромицина с эрготамином или дигидроэрготамином возможны следующие эффекты, связанные с острым отравлением препаратами группы эрготаминов: сосудистый спазм, ишемия конечностей и других тканей, включая ЦНС. Одновременное применение кларитромицина и алкалоидов спорыньи противопоказано.

Мидазолам перорального применения

При совместном применении внутрьмидазолама с кларитромицином (500 мг два раза в день), AUC мидазолама увеличивалсяв 7 раз после перорального приема мидазолама. Совместный прием орального мидазолама и кларитромицина противопоказано.

Ингибиторы ГМГ-КоА-редуктазы (статины): совместный прием кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказан, так как они в значительной степени метаболизируются CYP3A4, а наличие кларитромицина вызывает увеличение их концентрации в плазме, из-за чего увеличивается риск развития миопатии и рабдомиолиза. Есть сведения о случаях возникновения рабдомиолиза у пациентов, одновременно принимавших кларитромицин с данными статинами. Если применение кларитромицина является обязательным, то прием ловастатина или симвастатина прекращают.

Следует с осторожностью назначать совместное применение кларитромицина со статинами. В случае, если одновременное применение кларитромицина и статинов неизбежно, то следует рассмотреть возможность назначения статина, который не зависит от метаболизма CYP3A, например, флувастатина. Рекомендуется выписывать минимально возможную дозу статина. У пациентов необходимо отслеживать признаки и симптомы миопатии. Следует с осторожностью назначать совместное применение кларитромицина со статинами.

Влияние других лекарственных препаратов на кларитромицин

Препараты, являющиеся индукторами CYP3A (например, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, зверобой продырявленный), могут индуцировать метаболизм кларитромицина. Это может привести к субтерапевтической концентрации кларитромицина, что приводит к снижению его эффективности. Кроме того, необходимо наблюдать за концентрацией индуктора изофермента СYР3А в плазме крови, которая может повыситься из-за ингибирования CYP3A кларитромицином. При одновременном применении рифабутина и кларитромицина наблюдалось повышение плазменной концентрации рифабутина и снижение сывороточной концентрации кларитромицина с повышенным риском развития увеита.

Следующие препараты обладают доказанным или предполагаемым влиянием на концентрацию кларитромицина в плазме крови; в случае их совместного применения с кларитромицином может потребоваться коррекция доз или переход на альтернативное лечение.

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин

Сильные индукторы системы цитохрома Р450, такие как эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин могут ускорять метаболизм кларитромицина и, таким образом, понижать концентрацию кларитромицина в плазме и ослаблять терапевтический эффект, и вместе с тем повышать концентрацию 14-ОН-кларитромицина - метаболита, также являющегося микробиологически активным. Поскольку микробиологическая активность кларитромицина и 14-ОН-кларитромицина отличается в отношении различных бактерий, терапевтический эффект может снижаться при одновременном применении кларитромицина и индукторов ферментов.

Этравирин

Концентрация кларитромицина снижается при использовании этравирина, но повышается концентрация активного метаболита 14-ОН-кларитромицина. Поскольку 14-ОН-кларитромицин обладает низкой активностью по отношению к инфекциям MAC, может меняться общая активность в отношении их возбудителей, поэтому для лечения MAC следует рассматривать альтернативное лечение.

Флуконазол

Совместный прием флуконазола в дозе 200 мг ежедневно и кларитромицина в дозе 500 мг 2 раза/сут привело к увеличению среднего значения минимальной равновесной концентрации кларитромицина (Cmin) и AUC на 33% и 18% соответственно. При этом одновременное применение значительно не влияло на среднюю равновесную концентрацию активного метаболита 14-ОН-кларитромицина. Коррекция дозы кларитромицина в случае одновременного применения с флуконазолом не требуется.

Ритонавир

Фармакокинетическое исследование показало, что одновременный прием ритонавира в дозе 200 мг каждые 8 ч и кларитромицина в дозе 500 мг каждые 12 ч привел к заметному подавлению метаболизма кларитромицина. При одновременном приеме ритонавира Cmax кларитромицина увеличилась на 31%, Cmin увеличилась на 182% и AUC увеличилась на 77%. Было отмечено полное подавление образования 14-ОН-кларитромицина. Благодаря широкому терапевтическому диапазону кларитромицина уменьшение его дозы у пациентов с нормальной почечной функцией не требуется. У пациентов с почечной недостаточностью (при КК 30-60 мл/мин) дозу следует уменьшить на 50%. Ритонавир не следует одновременно принимать с кларитромицином в дозах, превышающих 1 г/сут.

Действие кларитромицина на другие лекарственные препараты

Антиаритмические препараты

Возможно возникновение желудочковой тахикардии типа "пируэт" при одновременном применении кларитромицина и хинидина или дизопирамида. При одновременном применении кларитромицина с этими препаратами следует регулярно проводить контроль ЭКГ на предмет увеличения интервала QT, а также следует контролировать сывороточные концентрации этих препаратов.

Существуют постмаркетинговые сообщения о развитии гипогликемии, возникшей при одновременном применении кларитромицина с дизопирамидом. Поэтому, рекомендуется проводить мониторинг уровней глюкозы в крови во время совместного применения кларитромицина с дизопирамидом.

Взаимодействия, обусловленные изоферментом CYP3A

Совместный прием кларитромицина, который, как известно, ингибирует изофермент CYP3A, и препаратов, первично метаболизирующихся CYP3A, может ассоциироваться с взаимным повышением их концентраций, что может усилить или продлить как терапевтические, так и побочные эффекты. Кларитромицин следует с осторожностью применять пациентам, получающим препараты, являющиеся субстратами изофермента CYP3A, особенно если эти препараты имеют узкий терапевтический диапазон (например, карбамазепин), и/или интенсивно метаболизируется этим ферментом. В случае необходимости должна проводиться коррекция дозы препарата, принимаемого вместе с кларитромицином. Также, по возможности, должен проводиться мониторинг сывороточных концентраций препаратов, первично метаболизирующихся CYP3A.

Известно (или предполагается), что следующие лекарственные препараты или группы препаратов метаболизируются одним и тем же изоферментом CYP3A: алпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, алкалоиды спорыньи, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральные антикоагулянты (например, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, сиролимус, такролимус, терфенадин, триазолам и винбластин. Подобный механизм взаимодействия отмечен при применении фенитоина, теофиллина и вальпроата, которые метаболизируются другим изоферментом системы цитохрома P450.

Пероральные гипогликемические средства/инсулин

При совместном применении кларитромицина и некоторых гипогликемических средств, таких как натеглинид и репаглинид, может иметь место ингибирование изофермента CYP3A кларитромицином, результатом чего может стать гипогликемия. Рекомендуется тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.

Теофиллин, карбамазепин

При одновременном применении кларитромицина и теофиллина или карбамазепина возможно повышение концентрации данных препаратов в системном кровотоке. Может потребоваться уменьшение дозы.

Омепразол

При одновременном применении кларитромицина (по 500 мг каждые 8 ч) и омепразола (по 40 мг ежедневно)  равновесные плазменные концентрации омепразола были увеличены (Cmax, AUC0-24, и T1/2увеличились на 30%, 89% и 34% соответственно). Среднее значение рН желудка в течение 24 ч составило 5.2 при приеме омепразола в отдельности и 5.7 при приеме омепразола одновременно с кларитромицином.

Силденафил, тадалафил и варденафил

Каждый из этих ингибиторов фосфодиэстеразы метаболизируется, по крайней мере, частично с участием CYP3A. В то же время CYP3A может ингибироваться в присутствии кларитромицина. Одновременное применение кларитромицина с силденафилом, тадалафилом или варденафилом может привести к увеличению ингибирующего воздействия на фосфодиэстеразу. При применении этих препаратов совместно с кларитромицином следует рассмотреть возможность уменьшения дозы силденафила, тадалафила и варденафила.

Толтеродин

Первичный метаболизм толтеродина осуществляется через 2D6 изоформу цитохрома Р450 (CYP2D6). Однако в части популяции, лишенной CYP2D6, метаболизм происходит через CYP3A. В этой группе населения подавление CYP3A приводит к значительно более высоким концентрациям толтеродина в сыворотке. В популяции с низким уровнем метаболизма через CYP2D6 может потребоваться снижение дозы толтеродина в присутствии ингибиторов CYP3А, таких как кларитромицин.

Бензодиазепины (например, алпразолам, мидазолам, триазолам)

При совместном применении мидазолама и кларитромицина в форме таблеток (500 мг 2 раза/сут), отмечалось увеличение AUC мидазолама: в 2.7 раза после в/в введения мидазолама и в 7 раз после перорального приема. Необходимо избегать одновременного перорального приема мидазолама и кларитромицина. Если вместе с кларитромицином применяется мидазолам для в/в введения, следует тщательно контролировать состояние пациента для возможной коррекции дозы. Такие же меры предосторожности следует применять и к другим бензодиазепинам, которые метаболизируются CYP3A, включая триазолам и алпразолам. Для бензодиазепинов, выведение которых не зависит от CYP3A (темазепам, нитразепам, лоразепам), маловероятно клинически значимое взаимодействие с кларитромицином.

При совместном применении кларитромицина и триазолама возможно воздействие на ЦНС, например сонливость и спутанность сознания. В связи с этим, в случае одновременного применения рекомендуется следить за симптомами нарушения ЦНС.

Взаимодействие с другими препаратами

Колхицин

Колхицин является субстратом как CYP3A, так и белка-переносчика Р-гликопротеина (Pgp). Известно, что кларитромицин и другие макролиды являются ингибиторами CYP3A и Pgp. При одновременном применении кларитромицина и колхицина ингибирование Pgp и/или CYP3A может привести к усилению действия колхицина. Следует контролировать развитие клинических симптомов отравления колхицином.

Дигоксин

Предполагается, что дигоксин является субстратом для Pgp. Известно, что кларитромицин ингибирует Pgp. При совместном применении кларитромицина и дигоксина ингибирование Pgp кларитромицином может привести к усилению действию дигоксина. Совместный прием дигоксина и кларитромицина также может привести к повышению сывороточной концентрации дигоксина. У некоторых пациентов отмечались клинические симптомы отравления дигоксином, включая потенциально летальные аритмии. При совместном приеме кларитромицина и дигоксина следует тщательно контролировать концентрацию дигоксина в сыворотке.

Зидовудин

Одновременное применение таблеток кларитромицина и зидовудина взрослыми ВИЧ-инфицированными пациентами может привести к снижению Css зидовудина. Поскольку кларитромицин влияет на всасывание зидовудина при пероральном приеме, взаимодействия можно в значительной степени избежать, принимая кларитромицин и зидовудин с интервалом в 4 ч. Подобного взаимодействия не наблюдали у ВИЧ-инфицированных детей, принимавших кларитромицин в виде суспензии с зидовудином или дидезоксиинозином. Поскольку кларитромицин может препятствовать всасыванию зидовудина при их одновременном приеме внутрь у взрослых пациентов, подобное взаимодействие вряд ли возможно при использовании кларитромицина в/в.

Фенитоин и вальпроевая кислота

Имеются данные о взаимодействиях ингибиторов CYP3A (включая кларитромицин) с препаратами, которые не метаболизируются с помощью CYP3A (фенитоином и вальпроевой кислотой). При одновременном применении с кларитромицином рекомендуется определение сывороточных концентраций данных препаратов, т.к. имеются сообщения об их повышении.

Двунаправленное взаимодействие лекарств

Атазанавир

Кларитромицин и атазанавир являются как субстратами, так и ингибиторами CYP3A. Существует свидетельство двунаправленного взаимодействия этих препаратов. Одновременное применение кларитромицина (500 мг 2 раза/сут) и атазанавира (400 мг 1 раз/сут) может привести к двукратному увеличению воздействия кларитромицина и уменьшению воздействия 14-ОН-кларитромицина на 70%, с увеличением AUC атазанавира на 28%. Благодаря широкому терапевтическому диапазону кларитромицина уменьшение его дозы у пациентов с нормальной функцией почек не требуется. У пациентов с почечной недостаточностью средней степени (КК 30-60 мл/мин) доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50%. У пациентов с КК менее 30 мл/мин дозу кларитромицина следует снизить на 75%, используя для этого соответствующую лекарственную форму кларитромицина. Кларитромицин в дозах, превышающих 1000 мг/сут, противопоказано применять совместно с ингибиторами протеаз.

Блокаторы медленных кальциевых каналов

При одновременном применении кларитромицина и блокаторов медленных кальциевых каналов, которые метаболизируется изоферментом CYP3A4 (например, верапамил, амлодипин, дилтиазем), следует соблюдать осторожность, поскольку существует риск возникновения артериальной гипотензии. Плазменные концентрации кларитромицина, также как и блокаторов медленных кальциевых каналов, могут повышаться при одновременном применении. Артериальная гипотензия, брадиаритмия и лактацидоз возможны при одновременном приеме кларитромицина и верапамила.

Итраконазол

Кларитромицин и итраконазол являются субстратами и ингибиторами CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов. Кларитромицин может повысить концентрацию итраконазола в плазме, в то время как итраконазол может повысить плазменную концентрацию кларитромицина. Пациентов, одновременно принимающих итраконазол и кларитромицин, следует тщательно обследовать на наличие симптомов усиления или увеличения длительности фармакологических эффектов этих препаратов.

Саквинавир

Кларитромицин и саквинавир являются субстратами и ингибиторами CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов. Одновременное применение кларитромицина (500 мг 2 раза/сут) и саквинавира (в мягких желатиновых капсулах, 1200 мг 3 раза/сут) вызывало увеличение AUC и Cmax саквинавира на 177% и 187% соответственно в сравнении с приемом саквинавира в отдельности. Значения AUC и Cmax кларитромицина были приблизительно на 40% выше, чем при монотерапии кларитромицином. При одновременном применении этих двух препаратов в течение ограниченного времени в дозах/составах, указанных выше, коррекция дозы не требуется. Результаты исследования лекарственного взаимодействия с использованием саквинавира в мягких желатиновых капсулах могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при применении саквинавира в твердых желатиновых капсулах. Результаты исследования лекарственного взаимодействия при монотерапии саквинавиром могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при терапии саквинавиром/ритонавиром. При применении саквинавира совместно с ритонавиром следует учитывать потенциальное влияние ритонавира на кларитромицин.

 

Особые указания

Длительное или повторное применение антибиотика может вызвать избыточный рост нечувствительных бактерий и грибков. При возникновении суперинфекции следует прекратить применение МЕРИСТАТ-сановель 250 и начать соответствующую терапию.

Кларитромицин следует с осторожностью применять у пациентов с ИБС, тяжелой сердечной недостаточностью, гипомагниемией, выраженной брадикардией (менее 50 уд./мин).

При применении кларитромицина сообщалось о нарушении функции печени, включая повышенный уровень печеночных ферментов, и о гепатоцеллюлярном и/или холестатическом гепатите с желтухой или без нее. Это нарушение функции печени может быть тяжелой степени и является обычно обратимым. В некоторых случаях сообщалось о печеночной недостаточности с летальным исходом, которая, в основном, была ассоциирована с серьезными основными заболеваниями и/или сопутствующим медикаментозным лечением. Необходимо немедленно прекратить прием кларитромицина при возникновении таких проявлений и симптомов гепатита, как анорексия, желтуха, потемнение мочи, зуд или боли в животе. При наличии хронических заболеваний печени необходимо проводить регулярный контроль ферментов сыворотки крови.

Кларитромицин в основном  выводится печенью. Поэтому, следует проявлять осторожность при  назначении антибиотика у пациентов с нарушенной функцией печени. Также следует проявлять осторожность при назначении кларитромицина пациентам с нарушенной функцией почек от умеренной до тяжелой формы.

При использовании всех антибактериальных препаратов, в том числе и макролидов, у больных наблюдается развитие псевдомембранозного колита, варьирующим по тяжести течения от легкой степени до тяжелой. Поэтому необходимо учитывать этот диагноз у пациента с диареей, развивающейся после приема антибактериального средства. Лечение антибактериальными препаратами нарушает  нормальную микрофлору толстого кишечника, что может привести к усиленному размножению клостридий. Исследования показали, что токсин, выделяемый Clostridium difficile  служит причиной развития псевдомембранозного колита. После установления диагноза псевдомембранозного колита необходимо начать соответствующее лечение. В легких случаях   псевдомембранозного колита достаточно прекратить прием препарата. В средних и тяжелых случаях данного заболевания предпочтение отдается лечению жидкостями, электролитами, белковыми добавками, а также антибактериальным препаратом, клинически эффективным против  Clostridium difficile.

Сообщалось о развитии колхициновой токсичности (в том числе с летальным исходом) при совместном применении кларитромицина и колхицина, особенно у пожилых пациентов, в том числе на фоне почечной недостаточности. Одновременное применение кларитромицина и колхицина противопоказано.

Кларитромицин обладает перекрестной резистентностью  как к линкомицину, клиндамицину, так и к другим макролидам.

При одновременном приеме кларитромицина с другими ототоксичными препаратами, особенно аминогликозидами, необходимо соблюдать осторожность и контролировать функции вестибулярного и слухового аппаратов как во время терапии, так и после ее окончания.

С осторожностью следует применять одновременно кларитромицин и триазолбензодиазепины, например, триазолам, мидазолам, алпрозалам (см. «Лекарственные взаимодействия»).

Из-за риска удлинения интервала QT следует с осторожностью применять МЕРИСТАТ-сановель 250 у пациентов с повышенной тенденцией к развитию удлинения интервала QT и torsade de pointes.Из-за риска удлинения интервала QT следует с осторожностью применять кларитромицин у пациентов с ишемической болезнью сердца, тяжелой сердечной недостаточностью, гипомагниемией, брадикардией (<50 уд./мин), а также следует с осторожностью одновременно применять кларитромицин с другими лекарственными средствами, которые способны увеличивать интервал QT. Кларитромицин не следует назначать пациентам с врожденным или установленным приобретенным удлинением интервала QT или желудочковой аритмией в анамнезе. Кларитромицин противопоказан пациентам с гипокалиемией. Противопоказано одновременно назначать кларитромицин с астемизолом, цизапридом, пимозидом и терфенадином.

Поскольку возможно существование резистентности Streptococcus pneumoniae к макролидам, важно проводить тест на чувствительность при назначении МЕРИСТАТ-сановель 250 для лечения негоспитальной пневмонии. В случае госпитальной пневмонии кларитромицин нужно применять в комбинации с другими соответствующими антибиотиками.

Инфекции кожи и мягких тканей легкой и средней степени тяжести чаще всего вызваны микроорганизмами Staphylococcus aureusи Streptococcus pyogenes, каждый из которых может быть резистентным к макролидам. Поэтому важно проводить тест на чувствительность. В случаях, когда невозможно применить бета-лактамные антибиотики (например, аллергия), в качестве препаратов первого выбора могут применяться другие антибиотики, например, клиндамицин. В настоящее время макролиды играют роль только в лечении некоторых инфекций кожи и мягких тканей, например: инфекции, вызванные Corynebacterium minutissimum (эритразма), acne vulgaris, рожистое воспаление; и в ситуациях, когда нельзя применять лечение пенициллинами.

При развитии тяжелых острых реакций гиперчувствительности, таких как анафилаксия, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, медикаментознойкожной реакции, которая сопровождается эозинофилией и системными проявлениями (DRESS), болезнь Шенлейна-Геноха, терапию кларитромицином следует немедленно прекратить и сразу же начать соответствующее лечение.

Кларитромицин нужно применять с осторожностью при одновременном назначении с индукторами фермента цитохрома СYP3A4 (см. «Лекарственные взаимодействия»).

С осторожностью следует применять препарат у пациентов с острой почечной недостаточностью.

Одновременное применение кларитромицина и пероральных гипогликемических препаратов и/или инсулина может привести к выраженной гипогликемии. Рекомендуется тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.

Существует риск серьезных кровотечений, выраженное увеличение MHO (международное нормализованное отношение) и существенного повышения протромбинового времени при одновременном применении кларитромицина и варфарина. Следует тщательно контролировать MHO и протромбиновое время  при комбинированном применении кларитромицина и пероральных антикоагулянтов.

Применение любой антимикробной терапии, в т.ч. кларитромицина, для лечения инфекции, вызванной Helicobacter pylori может привести к развитию микробной резистентности.

Одновременное применение кларитромицина  ловастатина и симвастатина противопоказано. Как и другие макролиды, кларитромицин повышает концентрацию ингибиторов ГМК-КоА-редуктазы. Редко сообщалось о развитии рабдомиолиза у пациентов при совместном применении этих лекарственных средств. Состояние пациентов необходимо контролировать на предмет выявления симптомов миопатии.

Редко сообщалось о развитии рабдомиолиза у пациентов при совместном применении аторвастатина или розувастатина с кларитромицином. При одновременном применении с кларитромицином аторвастатин и розувастатин необходимо применять в наименьших дозах. В таких случаях необходимо рассмотреть возможность корректировки дозы статинов или использования статинов, метаболизм которых не зависит от фермента CYP3A  (флувастатин).

При назначении пациентам с сахарным диабетом следует учитывать содержание сахарозы.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством  или потенциально опасными механизмами.

Данные о влиянии отсутствуют. Данная форма препарата предназначена для применения у детей. Однако перед управлением автотранспортом и другими механизмами необходимо принять во внимание  возможность возникновения побочных реакций со стороны нервной системы, таких как судороги, головокружение, вертиго, галлюцинации, спутанность сознания, дезориентация и др.

 

Передозировка

Симптомы: Существующие отчеты показывают, что при пероральном приеме большого количества кларитромицина следует ожидать нежелательные реакции со стороны желудочно-кишечного тракта. Есть сведения об одном пациенте с биполярным расстройством в анамнезе, который принял 8 грамм кларитромицина, после чего у него возникло изменение психического состояния, параноидальное поведение, гипокалиемия и гипоксемия.

Лечение: Побочные реакции, сопровождающие передозировку следует лечить путем немедленной элиминации неабсорбированного препарата и поддерживающей терапии.  Как и в отношении других макролидов, маловероятно, что гемодиализ или перитонеальный диализ существенно влияют на содержание кларитромицина в сыворотке крови.

 

Форма выпуска  и упаковка

По 36491,0 мг или 72982,0 мг препарата во флаконах темного стекла, укупоренных пластиковой крышкой. По  26 мл или 52 мл воды очищенной в пластиковой ампуле. По 1 флакону и одной ампуле с соответствующим количеством растворителя вместе с градуированной пипеткой и инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку.


Условия хранения

Препарата - при температуре не выше 25°С, приготовленной суспензии – при температуре не выше 25°С.

Хранить в недоступном для детей месте!


Срок хранения

2 года. Период хранения приготовленной суспензии – 14 дней.

Не применять по истечении срока годности.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту


 

Саудалық атауы

МЕРИСТАТ – сановель 250

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Кларитромицин

 

Дәрілік түрі

Ішке қабылдау үшін суспензия дайындауға арналған түйіршіктер,

250 мг/5 мл еріткішімен (тазартылған су)

 

Құрамы

5 мл суспензия құрамында 

белсенді зат кларитромицин түйіршіктері (250 мг кларитромицинге баламалы)

қосымша заттар: калий сорбаты, мальтодекстрин, ксантан шайыры,  лимон қышқылы (сусыз), Тутти фрутти хош иістендіргіші, коллоидты кремнийдің қостотығы,  титанның қостотығы Е171, қант ұнтағы

еріткіш: тазартылған су

 

Сипаттамасы

Ақ немесе ақ дерлік түсті хош иісті түйіршіктері бар ұнтақ тәрізді қоспа

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүйелі қолдануға арналған микробқа қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер жәнестрептограминдер. Кларитромицин

АТХ коды J01FA09

 

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Сіңуі:ішке қабылдаудан кейін кларитромицин асқазан-ішек жолында (АІЖ) тез сіңіп, алғашқы метаболизмдік ыдырауға ұшырайды.  Биожетімділігі 55% жуық. Кларитромицинді ас ішумен бір мезгілде қабылдау кларитромициннің бастапқы сіңірілуі мен 14-гидроксикларитромицин түзілуін аздап кідіртеді, бірақ сіңірілу дәрежесіне ықпал етпейді. 

Ішке қабылданған соң қан плазмасында ең жоғары концентрациясы (Сmax) 0.6 мкг/мл құрап, оған 2 сағат ішінде жетеді. Тепе-теңдік күйі  2-3 күннен соң анықталады, бұл орайда әр 12 сағат сайын 250 мг препарат қабылдағанда кларитромицин Сmax орта есеппен 1 мкг/мл, ал әр 12 сағат сайын 500 мг қабылданғанда 2-3 мкг/мл және әр 8 сағат сайын 500 мг қабылдағанда 3-4 мкг/мл құрайды. Негізгі метаболиті – 14-гидроксикларитромицин Сmax250 мг кларитромицинді ішке қабылдаудан кейін 2 сағаттан соң білініп, 0.7 мкг/мл құрайды, тепе-тең күйі 2-3 күннен соң анықталады, бұл орайда әр 12 сағат сайын 250 мг кларитромицин және әр 8-12 сағат сайын 500 мг кларитромицин қабылдағанда 14-гидроксикларитромицин концентрациясы, тиісінше, 0.6-1 мкг/мл құрайды.

Метаболизмі және шығарылуы: кларитромицин дозаға байланыссыз фармакокинетикасын танытады. Кларитромициннің жартылай шығарылу кезеңі 250 мг препаратты әр 12 сағат сайын қабылдағанда 3-4 сағат құрап, әр 12 сағат сайын 500 мг қабылдағанда 5-7 сағатқа дейін ұзарады. 14-гидроксикларитромициннің жартылай ыдырау кезеңі әр 12 сағат сайын ішке 250 мг қабылдағанда 5-7 сағат құрап, әр 12 сағат сайын 500 мг қабылдағанда 7 сағатқа дейін ұзарады. 

Бір реттік 250 мг дозасын қабылдағанда организмнен қабылданған дозадан 38% несеппен бірге (18% кларитромицин), 40% (4% кларитромицин) нәжіспен бірге шығарылады. Әр 12 сағат сайын  ішке 250 мг немесе 500 мг кларитромицин қабылдағанда қабылданған дозадан 20-30% өзгеріссіз күйде несеппен бірге 12 сағат ішінде шығарылады. Ішке 250 мг немесе 500 мг кларитромицин қабылдаудан кейін несептен қабылданған дозаның 10-15% құрайтын негізгі метаболит – 14-ОН-кларитромицин табылды.

Ерекше клиникалық жағдайлардағы фармакокинетикасы

Кларитромицин асқазанның шырышты қабығына өтеді. Протон сорғысы тежегіштерімен бірге пайдаланғанда асқазанның шырышты қабығында кларитромицин концентрациясы артады. Бауыр функциясының бұзылулары бар науқастарда кларитромициннің тепе-тең концентрация шамасы өзгермейді, бірақ 14-гидроксикларитромицин түзілуі азаяды. Бүйрек қызметінің бұзылуында кларитромицин фармакокинетикасы өзгереді.

Кларитромицин мен оның негізгі метаболиті адам организмінің тіндеріне және биологиялық сұйықтықтарына жақсы өтеді. Жоғары жасушаішілік өткізгіштігіне байланысты, тіндерде осы антибиотик концентрациясы қан ағымына қарағанда жоғары. 

Фармакодинамикасы

МЕРИСТАТ-сановель 250 – макролидтер тобына жататын жартылай синтетикалық антибиотик. Сезімтал микроорганизмдерде 50S рибосомалық суббірлікпен байланысып, ақуыз синтезін тежейді.  Көптеген организмдерде кларитромициннің негізгі белсенді метаболиті –

14-гидроксикларитромицин in-vitro жағдайларында кларитромицин әсеріне ұқсас микробқа қарсы әсерін көрсетеді және микроорганизмдердің кейбір патогенді штаммдарында (H. influenzae, M. Cattarrhalis, Legionella, Staphylococci және Streptococci түрлері) синергиялық әсерін көрсетумен in-vivo жағдайларында кларитромицин әсерін күшейтеді.

МЕРИСТАТ-сановель 250 препаратының әрі анаэробты, аэробтыларға қарсы, әрі грамоң және грамтеріс микроорганизмдерге қарсы микробқа қарсы әсер ету ауқымы кең. Helicobacter Pylori қарсы бактерицидті әсерін көрсетеді. Бұл әсер ортаның бейтарап реакциясы кезінде күшейеді. Бұдан бөлек, МЕРИСТАТ-сановель 250 Mycobacterium Avium (MAC) кешеніне қарсы да тиімді. 

Микробқа қарсы ауқымы

Кларитромицин in-vitro және in-vivo жағдайларында төмендегі микрорганизмдерге микробқа қарсы әсерін көрсетеді:

Грамоң аэробты микроорганизмдер: Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Listeria monocytognes.

Грамтеріс аэробты микроорганизмдер: Haemophilus influenzae, Haemophilus раrаinfluenzae, Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Helicobacter pylori, Legionella pneumophila, Neisseria gonorrhoeae.

Микобактериялар:Mycobacterium Avium мен Mycobacterium Intracellulare,  Mycobacterium kansasii, Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium lерraе арқылы түзілетін Mycobacterium Avium (MAC) қауымдастығы. Бета-лактамазалар өндірілуі кларитромицин белсенділігіне ықпалын тигізбейді.  

Микоплазмалар:Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum

Ескертпе: метициллин мен оксациллин әсеріне төзімді көптеген стафилококк штаммдары МЕРИСТАТ-сановель 250 әсеріне төзімді.

Іn vitro алынған келесі деректер бар, бірақ олардың клиникалық мәні белгісіз. Кларитромицин төмендегі микроорганизмдер штаммдарының көпшілігіне қатысты in vitro белсенділігін көріністейді; алайда, осы микроорганизмдер туғызған клиникалық инфекцияларды емдеуде кларитромициннің қауіпсіздігі мен тиімділігі бақыланатын клиникалық зерттеулерде расталмаған.

Грамоң аэробты микроорганизмдер: Streptococcus agalactiae, Streptococci (C,F,G тобы), Viridans тобы Streptococci.

Грамоң анаэробты микроорганизмдер: Clostridium perfringens, Peptococcus niger, Propionibacterium acnes.

Грамтеріс аэробты микрорганизмдер: Bordetella pertussis, Campylobacter jejuni, Pasteurella multocida.

Грамтеріс анаэробты  микроорганизмдер: Bacteroides melaninogenicus.  

Басқа микроорганизмдер: Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae.

 

Қолданылуы

МЕРИСТАТ-сановель 250 осы антибиотикке сезімтал микрорганизмдер туғызған инфекциялық-қабыну ауруларын емдеуде пайдаланылады.

- жоғарғы тыныс жолдарының инфекциялары (фарингит, синусит)

- төменгі тыныс жолдарының инфекциялары (бронхит, пневмония)

- ортаңғы құлақтың жедел қабынуы

-терінің және жұмсақ тіндердің инфекциялық аурулары (фолликулит, абсцесс, тілме)

- шектеулі немесе диссиминацияланған микобактериялық инфекциялар: (қоздырғыштары: Mycobacterium Avium және Mycobacterium Intracellulare), шектеулі микобактериялық инфекциялар (қоздырғышы - Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium kansasii).

 

Қолдану тәсілі және дозалары

6 айдан 12 жасқа дейінгі балаларда кларитромицинді суспензия түрінде қолдану қажет.

Ішуге арналған 125 мг/5 мл суспензия салмағы20 кг дейінгі балаларға ұсынылады. 

Ішуге арналған 250 мг/5 мл суспензия салмағы 10-нан 40 кг дейінгі балаларға ұсынылады. 

Микобактериялық емес инфекцияларды емдеу үшін

Балаларға 6 айлық жастан бастап ұсынылатын доза: тәулігіне 2 рет 7.5 мг/кг.

Ең жоғары доза: тәулігіне 2 рет 500 мг.

Салмаққа (кг) есептелген тиісті доза арнайы тамшуыр көмегімен қабылданады, қабылдау әр 12 сағат сайын қайталанады (Суспензияны дайындау және тамшуырды пайдалану жөніндегі нұсқаулықты қараңыз).

КӨЛЕМІНЕ ҚАРАЙ ДОЗАЛАУ КЕСТЕСІ

Сәбидің дене салмағы

1 қабылдауға есептелген суспензияның стандартты дозасы (мл)

 

Кларитромицинге (мг) сәйкес келеді

3-4 кг

0.5 мл

25 мг

6-7 кг

1.0 мл

50 мг

10 кг

1.5 мл

75 мг

13-14 кг

2.0 мл

100 мг

16-17 кг

2.5 мл

125 мг

20 кг

3.0 мл

150 мг

23-24 кг

3.5 мл

175 мг

26-27 кг

4.0 мл

200 мг

30 кг

4.5 мл

225 мг

33-35 кг

5.0 мл

250 мг

40 кг

6.0 мл

275 мг

Емдеу курсы қоздырғышына және аурудың ауырлығына қарай 5-10 күнге созылады. Стрептококк инфекцияларында емдеудің ең қысқа мерзімі 10 күннен кем болмайды. 

Суспензияны ас ішуге байланыссыз қабылдауға болады.

Бүйрек дисфункциясы бар науқастар үшін дозалануы:

Креатинин клиренсі < 30 мл/мин/1.73м2  балаларға  МЕРИСТАТ-сановель 250 дозасын екі есе азайту керек, яғни тәулігіне бір рет 250 мг немесе инфекцияның аса ауыр түрлерінде тәулігіне екі рет 250 мг.

Емдеу курсының ұзақтығы14 күннен артық созылмайды. 

Микобактериялық инфекциялар

Микобактериялық инфекциялардыемдеу үшін балаларға ұсынылған МЕРИСТАТ-сановель 250 дозасы тәулігіне 2 рет 7,5 мг /кг-ден 15 мг/кг дейін құрайды (тәуліктік дозасы15-тен 30 мг/кг/тәулікке дейін құрайды).

Емдеуді препаратты қолданудың клиникалық тиімділігі байқалғанша жалғастырады (басқа микобактерияға қарсы препараттарды қосу керек болуы мүмкін).

 

Суспензияны дайындау және тамшуырды  пайдалану жөніндегі нұсқаулық

1.     Пластик ампуладағы тазартылған суды құтыға құйып, құтының ішіндегісін біркелкі суспензия түзілгенше шайқау керек. 

2.     Тамшуырды пластик қаптамадан шығару керек.

3.     Дайындалған суспензиясы бар құтының қақпағын бұрап ашып, тамшуырды құтының мойнына кигізу керек. 

4.     Құтыны шайқаған соң тамшуыр поршенін сәбидің дене салмағына сәйкес деңгейге дейін тартып, тамшуырды суспензиямен толтыру керек.  

5.     Тамшуырды негізінен ұстап тұрып қақпақтан ажырату керек, ал суспензияны тура тамшуырдан немесе қасықтың көмегімен сәбиге беру керек. 

6.     Тамшуырды қайнап суытылған сумен жуып, құты қақпағына қайта кигізу керек.

 

Әр қолданудың алдында суспензияны шайқау керек.

 

Дайындалғаннан кейін суспензия 25°С-ден аспайтын температурада 14 күн бойы тұрақты.

 

Жағымсыз әсерлері

Клиникалық зерттеулер кезінде білінетін жағымсыз әсерлердің көпшілігінің айқындылығы әдетте бәсең және макролидтік антибиотиктердің белгілі қауіпсіздік бейініне сай келеді. Жағымсыз әсерлер дамуы салдарынан емдеуді тоқтатқан науқастар саны – 3%-дан аз.

Жиі(1-10%):

-диарея, іш аумағының ауыруы, диспепсия және жүрек айну, құсу 

- бөртпе, гипергидроз

- вазодилятация

- бас ауыру

- ұйқысыздық

- дәм сезу қабілетінің өзгеруі, дәм сезудің бұрмалануы

- бауыр ферменттері деңгейінің уақытша жоғарылауы

Жиі емес (0,1-1%)

- гепатит, холестаз

- целлюлит, кандидоз, салдарлы инфекциялар (соның ішінде қынаптық)

- лейкоциттер санының азаюы, нейтропения, тромбоцитопения, эозинофилия

- қышыну, есекжем, макуло-папулёзді бөртпе, аса жоғары сезімталдық, анафилактоидты реакция, буллезді дерматит 

- анорексия, тәбет төмендеуі

- мочевина концентрациясының жоғарылауы, креатинин концентрациясының жоғарылауы, альбумин-глобулин қатынасының өзгеруі

- естен тану, дискинезия

- үрейлену, күйгелектік

- бас айналу, ұйқышылдық, тремор

- естудің нашарлауы, құлақтың шыңылдауы (препаратты пайдалануды тоқтатқанда есту қабілетінің қалпына келуі байқалады)

- жүректің тоқтап қалуы, жүрекшелер фибрилляциясы, жүректің соғуын сезіну, ЭКГ-да QT аралығының ұзаруы, экстрасистолалар

- мұрыннан қан кету, демікпе, өкпе артериясының тромбоэмболиясы

- гастроэзофагеальді рефлекс ауруы, гастрит, стоматит, глоссит, іштің кебуі, іш қату, ауыздың кеберсуі, кекіру, метеоризм, прокталгия,  гастроэнтерит, эзофагит

- АЛТ, АСТ, ГГТ, сілтілік фосфатаза, ЛДГ деңгейінің жоғарылауы

- бұлшықеттердің түйілуі, миалгия, сүйек-бұлшықет қимылының шектелісі

- дімкәстану, қызба, астения, кеуденің ауыруы, қалтырау, қатты қажу

Белгісіз (постмаркетингтік кезеңде алынған жағымсыз әсерлері; қолда бар деректер бойынша жиілігін бағалау мүмкін емес).

- жалған жарғақшалы колит, тілмеліқабыну 

- агранулоцитоз, тромбоцитопения

 - анафилаксиялық реакциялар, ангионевроздық ісіну

- психоздар, сананың шатасуы, өзін өзі танымау, депрессия, бағдардан жаңылу, елестеулер, қорқынышты түстер көру

- құрысулар, агевзия (дәм сезбей қалу), паросмия, аносмия, парестезия

- естімей қалу

- пируэтті қарыншалық тахикардия (torsades de pointes), қарыншалық тахикардия, қарыншалар фибрилляциясы

- қан құйылу 

- жедел панкреатит, тіл түсінің өзгеруі, тіс түсінің өзгеруі

- бауыр жеткіліксіздігі, гепатоцеллюлярлы сарғаю

- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, эозинофилиямен және жүйелі көріністермен (DRESS) қатар жүретін дәрі-дәрмектік тері реакциясы, акне

- рабдомиолиз (рабдомиолиз туындауы туралы кейбір хабарламаларда кларитромицин  статинмен, фибраттармен, колхицинмен немесе алопуринолмен бір мезгілде қолданылды), миопатия

- бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит

- халықаралық қалыптасқан арақатынастың артуы, протромбин уақытының ұзаруы, несеп түсінің өзгеруі

Иммундық жүйесінің  бұзылуы бар пациенттер.

Кларитромициннің жоғары дозаларын микобактериялық инфекцияларды емдеуге ұсынылатындарынан ұзағырақ қолданған АИТВ инфекциясын жұқтырған және иммундық жүйесі бұзылған басқа пациенттерде препаратты қолданумен байланысты жағымсыз реакцияларды және негізгі немесе қатар жүретін аурулардың симптомдарын үнемі ажырату мүмкін емес.

Кларитромицинді 1000 мг тәуліктік дозада қабылдаған ересек науқастарда ең жиі жағымсыз әсерлер жүрек айну, құсу, дәм сезу қабілетінің бұзылуы, іштің ауыруы, диарея, бөртпе, іштің кебуі, бас ауыру, іш қату, есту қабілетінің бұзылуы, АЛТ және АСТ мөлшерінің жоғарылауы болды. Диспноэ, ұйқысыздық және ауыз кеберсуінің туындауы жиі емес. Пациенттердің 2-3%-да АЛТ және АСТ деңгейлерінің елеулі жоғарылауы және лейкоциттер мен тромбоциттер санының едәуір төмендеуі байқалды. Бірнеше пациентте қандағы мочевина мөлшерінің жоғарылауы байқалды.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- макролидтер тобының антибиотиктеріне және оның қосымша заттарының кез келгеніне жоғары сезімталдық

- кларитромицин мен келесі препараттардың қандай да бірін бір мезгілде қолдану:

·      астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин (бұл QT аралығының ұзаруына және қарыншалық тахикардияны, қарыншалар фибрилляциясын және пируэтті қарыншалық тахикардияны (torsade de pointes) қоса, жүрек аритмияларының дамуына әкелуі мүмкін екендіктен)

·      эрготамин немесе дигидроэрготамин(бұл эргоуыттылыққа әкелуі мүмкін екендіктен)

·      CYP3P4 арқылы едәуір дәрежеде метаболизденетін ГМК-КоА-редуктаза тежегіштері (ловастатин, симвастатин),рабдомиолизді қоса, миопатияның даму қаупіне орай

·       тикагрелор немесеранолазин

·       колхицин

·       ішу арқылы қолданылатын мидазоламмен

- анамнезінде, QT аралығының ұзаруы немесе пируэтті қарыншалық тахикардияны (torsade de pointes) қоса, қарыншалық жүрек аритмиялары бар пациенттер

- гипокалиемия (QT аралығының ұзару қаупі)

- бүйрек жеткіліксіздігімен бір мезгілде өтетін бауырдың ауыр жеткіліксіздігі

- жүктілік және лактация кезеңі

- жасы 6 айға дейінгі балалар

- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактозаның  мальабсорбция синдромы немесе сахароза-изомальтоза тапшылығы.

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Келесі препараттарды кларитромицинмен бір мезгілде қолдану күрделі жағымсыз әсерлерінің даму мүмкіндігіне байланысты қарсы көрсетілімді:

Цизаприд, пимозид, терфенадин және астемизол

Кларитромицин цизаприд/пимозид/терфенадин/астемизолмен бір мезгілде қолданылғанда қан плазмасында соңғыларының концентрациясының жоғарылауы хабарланған, бұл QT аралығының ұзаруына және қарыншалық тахикардияны, қарыншалар фибрилляциясын және «пируэт» типті қарыншалық тахикардияны қоса, жүрек аритмияларының дамуына әкелуі мүмкін.

Қастауыш алкалоидтары

Постмаркетингтік зерттеулер кларитромицинді эрготаминмен немесе дигидроэрготаминмен бір мезгілде қолданғандаэрготаминдер тобы препараттарымен жедел уланумен байланысты келесі әсерлерінің болуы мүмкін екенін көрсетеді: тамыр түйілуі, аяқ-қолдың және ОЖЖ қоса, басқа тіндердің ишемиясы. Кларитромицин мен қастауыш алкалоидтарын бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді.

Ішу арқылы қолданылатын мидазолам

Мидазоламды кларитромицинмен (күніне екі рет 500 мг) бірге ішке қолданғанда мидазоламды ішу арқылы қабылдаған соң мидазолам AUC  7 есе ұлғайды. Ішуге арналған мидазоламмен кларитромицинді бірге қабылдау қарсы көрсетілімді.

ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер): кларитромицинді ловастатинмен немесе симвастатинмен бірге қабылдау қарсы көрсетілімді, өйткені олар CYP3A4 арқылы елеулі дәрежедеметаболизденеді, ал кларитромициннің болуы олардың плазмадағы концентрациясының артуын туындатады, соның салдарынан миопатия мен рабдомиолиздің даму қаупі артады. Кларитромицинді осы статиндермен бір мезгілде қабылдаған пациенттерде рабдомиолиз туындаған жағдайлар жөнінде мәліметтер бар. Егер кларитромицинміндетті түрде қолданылатын болса,  ловастатин немесе симвастатин қабылдау тоқтатылады.

Кларитромицинді статиндермен бірге қолдануды абайлап тағайындау керек. Егер кларитромицин мен статиндерді бір мезгілде қолданбауға болмайтын жағдайда, CYP3A метаболизміне тәуелденбейтін статинді, мысалы, флувастатинді тағайындау мүмкіндігін қарастыру керек. Статиннің мүмкін болатын ең төмен дозасын тағайындау ұсынылады. Пациенттерде миопатия белгілері мен симптомдарын қадағалау қажет.Кларитромицинді статиндермен бірге қолдануды абайлап тағайындау керек.

Басқа дәрілік препараттардың кларитромицинге әсері

CYP3A индукторлары болып табылатын препараттар(мысалы, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шілтер жапырақты шайқурай) кларитромицин метаболизмін индукциялауы мүмкін. Бұл кларитромициннің субтерапиялық концентрациясына әкелуі  мүмкін, ол оның тиімділігінің төмендеуіне әкеледі. Бұдан бөлек, кларитромицинмен CYP3A тежелуіне орай жоғарылауы мүмкін CYP3A изоферменті индукторының қан плазмасындағы концентрациясын қадағалау қажет. Рифабутин мен кларитромицин бір мезгілде қолданылғанда увеит даму қаупінің артуымен рифабутиннің плазмалық концентрациясының жоғарылауы және кларитромициннің сарысулық концентрациясының төмендеуі байқалды.

Келесі препараттардың қан плазмасындағы кларитромицин концентрациясына ықпалы дәлелденген немесе болжанады; оларды кларитромицинмен бірге қолданған жағдайда дозаларын түзету немесе баламалы емге ауысу қажет болуы мүмкін.

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин сияқты Р450 цитохромы жүйесінің күшті индукторлары кларитромицин метаболизмін жеделдетуі, ал осылайша, плазмада кларитромицин концентрациясын төмендетіп, емдік әсерін әлсіретуі, сонымен бірге ол да микробиологиялық белсенді болатын метаболит – 14-ОН-кларитромицин концентрациясын арттыруы мүмкін. Кларитромицин мен 14-ОН-кларитромицин микробиологиялық белсенділігі түрлі бактерияларға қатысты өзгешеленетіндіктен, кларитромицин мен ферменттер индукторларын бір мезгілде қолданғанда емдік әсері төмендеуі мүмкін.

Этравирин
Этравирин пайдаланылғанда кларитромицин
концентрациясы төмендейді, бірақ белсенді метаболит – 14-ОН-кларитромицин концентрациясы жоғарылайды. МАС инфекцияларына қатысты 14-ОН-кларитромицин белсенділігі төмен болғандықтан, олардың қоздырғыштарына қатысты жалпы белсенділігі өзгеруі мүмкін, сондықтан МАС емі үшін баламалы емдеуді қарастыру керек.

 

 

Флуконазол

Флуконазолды 200 мг дозада күнделікті жәнекларитромицинді 500 мг дозада тәулігіне 2 рет бірге қабылдау кларитромицин (Cmin)ең төмен тепе-тең концентрациясының және AUC орташа мәнінің, тиісінше, 33% және 18% артуына алып келді. Бұл орайда бір мезгілде қолдану 14-ОН-кларитромицин белсенді метаболитінің орташа тепе-теңконцентрациясына елеулі ықпал етпеген. Флуконазолмен бір мезгілде қолданған жағдайда кларитромицин дозасын түзету қажет емес.

Ритонавир

Фармакокинетикалық зерттеу әр 8 сағат сайын 200 мг дозадағы ритонавир мен әр 12 сағат сайын 500 мг дозадағы кларитромицинді бір мезгілде қабылдаудың кларитромицин метаболизмінің елеулі бәсеңдеуіне әкелетінін көрсетті. Ритонавир бір мезгілде қабылданғанда кларитромицин Cmax 31% жоғарылады, Cmin 182% жоғарылады және AUC 77% жоғарылады. 14-ОН-кларитромицин түзілуінің толық бәсеңдеуі білінді. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде кларитромициннің ауқымды емдік диапазонына орай оның дозасын азайту қажет емес. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде (КК 30-60 мл/мин тұсында) дозаны 50% азайту керек. Ритонавирді кларитромицинмен 1 г/тәуліктен асып кететін дозаларда бір мезгілде қабылдауға болмайды.

Кларитромициннің басқа дәрілік препараттарға әсері

Аритмияға қарсы препараттар

Кларитромицин және хинидин немесе дизопирамид бір мезгілде қолданылғанда «пируэт» типті қарыншалық тахикардия туындауы мүмкін. Кларитромицин осы препараттармен бір мезгілде қолданылғанда QT аралығының ұзаруы тұрғысынан ЭКГбақылауын жүйелі өткізіп, сонымен қатар осы препараттардың сарысулық концентрациясын бақылап отыру керек.

Кларитромицинді дизопирамидпен бір мезгілде қолданғанда туындайтын гипогликемияның дамуы туралы постмаркетингтік хабарламалар бар. Сондықтан, кларитромицинді дизопирамидпен бірге қолдану кезінде қандағы глюкоза деңгейлеріне мониторинг өткізу ұсынылады.

CYP3A изоферменті себеп болатын өзара әрекеттесулер

CYP3A изоферментін тежейтіні белгілі кларитромицин мен CYP3A арқылы бастапқы метаболизденетін препараттарды бірге қабылдау олардың концентрацияларының өзара жоғарылауымен астасуы мүмкін, бұл әрі емдік, әрі жағымсыз әсерлерін күшейтуі немесе ұзартуы мүмкін. Кларитромицин CYP3A изоферментінің субстраттарын қабылдайтын пациенттерге, әсіресе, егер бұл препараттар емдік диапазоны тар болсаысалы, карбамазепин) және/немесе осы ферментпен қарқынды метаболизденгенде, сақтықпен қолданылу керек. Қажет болған жағдайда, кларитромицинмен бірге қабылданатынпрепараттың дозасы түзетілуі тиіс. Сонымен қатар, мүмкіндік болса, CYP3A арқылы бастапқы метаболизденетін препараттардың сарысулық концентрацияларынамониторингөткізілуі тиіс.

Келесі дәрілік препараттардың немесе препараттар тобының бір ғана CYP3A изоферментімен метаболизденетіні белгілі (немесе жорамалданады): алпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, қастауыш алкалоидтары, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, ішуге арналған антикоагулянттарысалы, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, сиролимус, такролимус, терфенадин, триазолам және винбластин. Осындай өзара әрекеттесу механизмі P450 цитохромы жүйесінің басқа изоферментімен метаболизденетін фенитоин, теофиллин және вальпроатты қолданғанда білінген.

Ішуге арналған гипогликемиялық дәрілер/инсулин

Кларитромицинді және натеглинид пенрепаглинид сияқты кейбіргипогликемиялық дәрілерді бірге қолданғанда CYP3A изоферментінің кларитромицинмен тежелуі орын алуы мүмкін, соның нәтижесінде гипогликемия болуы мүмкін. Қандаглюкоза деңгейіне мұқият мониторинг өткізу ұсынылады.

Теофиллин, карбамазепин

Кларитромицин және теофиллин немесе карбамазепин бір мезгілде қолданылғанда жүйелі қан ағымында сол препараттардың концентрациясы жоғарылауы мүмкін. Дозаны азайту қажет болуы мүмкін.

Омепразол

Кларитромицин (әр8 сағат сайын 500 мг) және омепразол (күнделікті 40 мг) бір мезгілде қолданылғанда омепразолдың тепе-тең плазмалық концентрациялары жоғарылаған (Cmax, AUC0-24, және T1/2, тиісінше, 30%, 89% және 34% артқан). Асқазанда рН орташа мәні 24 сағат ішінде омепразолды бөлек қабылдағанда 5.2және омепразолды кларитромицинмен бір мезгілде қабылдағанда 5.7 құрады.

Силденафил, тадалафил және варденафил

Осы фосфодиэстераза тежегіштерінің әрқайсысы, ең болмаса, ішінара CYP3A қатысуымен метаболизденеді. Сонымен қатар CYP3A кларитромициннің қатысуымен тежелуі мүмкін. Кларитромицинді силденафил, тадалафил немесе варденафилмен бір мезгілде қолдану  фосфодиэстеразаны тежеу әсерін арттыруы мүмкін. Осы препараттарды кларитромицинмен бірге қолданғанда силденафил, тадалафилжәневарденафил дозасын азайту мүмкіндігін қарастыру керек.

Толтеродин

Толтеродиннің бастапқы метаболизмі Р450 цитохромының 2D6 изоформасы (CYP2D6) арқылы жүзеге асады. Алайда, CYP2D6-дан айрылған қауым бөлігінде метаболизм CYP3A арқылы жүреді. Осы тұрғын халық тобында CYP3A бәсеңдеуі сарысуда толтеродиннің едәуір жоғары концентрацияларына әкеледі. CYP2D6 арқылы метаболизм деңгейі төмен қауымда кларитромицин сияқты CYP3А тежегіштерінің қатысуымен толтеродин дозасын азайту қажет болуы мүмкін.

 

 

Бензодиазепиндерысалы, алпразолам, мидазолам, триазолам)

Мидазолам мен кларитромицинді таблеткалар түрінде (500 мг 2 рет/тәулік) бірге қолданғанда, мидазолам AUC: мидазоламды в/і енгізуден кейін 2.7 есе және ішу арқылы қабылдаудан кейін 7 есе  артуы білінді. Мидазолам мен кларитромицинді бір мезгілде ішу арқылы қабылдамау қажет. Егер кларитромицинмен бірге в/і енгізуге арналған мидазолам қолданылса, дозаны түзету мүмкін болу үшін пациенттің жай-күйін мұқият бақылап отыру керек. Дәл осы сақтану шараларын, триазолам мен алпразоламды қоса, CYP3A арқылы метаболизденетін басқа бензодиазепиндерге қолдану керек. Шығарылуы CYP3A-ға тәуелді емесбензодиазепиндер(темазепам, нитразепам, лоразепам) үшін кларитромицинмен клиникалық мәнді өзара әрекеттесу ықтималдығы аз.

Кларитромицин мен триазолам бірге қолданылғанда ОЖЖ-не әсері, мысалы, ұйқышылдық және сананың шатасуы болуы мүмкін. Осыған орай, бір мезгілде қолданған жағдайда ОЖЖ бұзылуларының симптомдарын қадағалау ұсынылады.

Басқапрепараттармен өзара әрекеттесуі

Колхицин

Колхицин CYP3A үшін де, Р-гликопротеин (Pgp)ақуыз тасымалдағышының да субстраты болып табылады. Кларитромицин мен басқа макролидтердің CYP3A және Pgp тежегіштері екені белгілі. Кларитромицин мен колхицин бір мезгілде қолданылғанда Pgp және/немесе CYP3Aтежелісі колхицин әсерін күшейтуі мүмкін. Колхицинмен уланудың клиникалық симптомдарының дамуын бақылапотыру керек.

Дигоксин

Дигоксиннің Pgp үшінсубстрат екені жорамалданады. Кларитромициннің Pgp тежейтіні белгілі. Кларитромицин мен дигоксинді бірге қолданғанда кларитромицинмен Pgp тежелуі дигоксин әсерін күшейтуі мүмкін. Дигоксин мен кларитромицинді бірге қабылдау дигоксиннің сарысулық концентрациясын арттыруы мүмкін. Кейбір пациенттерде өлімге ұшыратуы зор аритмияларды қоса, дигоксинмен уланудың клиникалық симптомдары білінген. Кларитромицин мен дигоксинді бірге қабылдағанда сарысудағы дигоксин концентрациясын мұқият бақылау керек.

Зидовудин

АИТВ инфекциясын жұқтырған ересекпациенттердекларитромицин мен зидовудин таблеткаларын бір мезгілде қолдану зидовудин Css төмендеуіне әкелуі мүмкін. Кларитромицин ішу арқылы қабылдағанда зидовудиннің сіңуіне ықпал ететіндіктен, кларитромицинмен зидовудинді 4 сағаттық аралықпен қабылдап, өзара әрекеттесуінен едәуір дәрежеде сақтануға болады. Осындай өзара әрекеттесу кларитромицинді суспензия түрінде зидовудинмен немесе дидезоксиинозинмен қабылдаған АИТВ инфекциясын жұқтырған балаларда байқалмаған. Кларитромицин зидовудиннің сіңуін ересек пациенттерде оларды бір мезгілде ішке қабылдағанда бөгеуі мүмкін екендіктен, кларитромицин в/і пайдаланылғанда осындай өзара әрекеттесудің болуы екіталай.

Фенитоин және вальпрой қышқылы

CYP3A тежегіштерінің (кларитромицинді қоса) CYP3A арқылы метаболизденбейтін препараттармен (фенитоин және вальпрой қышқылы) өзара әрекеттесу деректері бар. Кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда осы препараттардың сарысулық концентрацияларын анықтау ұсынылады, өйткені олардың жоғарылауы жөнінде хабарламалар бар.

Дәрілердің екі бағытты өзара әрекеттесуі

Атазанавир

Кларитромицин мен атазанавир CYP3A субстраттары да, тежегіштері де болып табылады. Осы препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесу айғағы бар. Кларитромицин (500 мг 2 рет/тәулік) және атазанавирді (400 мг 1 рет/тәулік) бір мезгілде қолдану кларитромицин әсерінің екі есе артуына және атазанавир AUC 28% артуымен 14-ОН-кларитромицин әсерінің 70% азаюына әкелуі мүмкін. Кларитромициннің ауқымды емдікдиапазонына орай, бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде оның дозасын азайту қажет емес. Бүйрек жеткіліксіздігі орташа дәрежедегі (КК 30-60 мл/мин) пациенттерде кларитромицин дозасы 50% азайтылуы тиіс. КК 30 мл/мин аз пациенттерде сол үшін кларитромициннің тиісті дәрілік түрін пайдаланып, кларитромицин дозасын 75% азайту керек. Кларитромицинді 1000 мг/тәуліктен асып кететін дозаларында протеаза тежегіштерімен бірге қолдану қарсы көрсетілімді.

Баяу кальций өзекшелерінің блокаторлары

Кларитромицин мен CYP3A4 изоферменті арқылы метаболизденетін баяу кальций өзекшелерініңблокаторларын ысалы, верапамил, амлодипин, дилтиазем)бір мезгілде қолданғанда, артериялық гипотензияның туындау қаупі бар екендіктен, сақ болу керек. Кларитромициннің плазмалық концентрациялары, баяу кальций өзекшелерініңблокаторлары сияқты, бір мезгілде қолданғанда жоғарылауы мүмкін. Кларитромицин мен верапамилді бір мезгілде қабылдағанда артериялық гипотензия, брадиаритмияжәне лактацидоз болуы мүмкін.

Итраконазол

Кларитромицин және итраконазол CYP3A субстраттары және тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесуін айқындайды. Кларитромицин плазмада итраконазол концентрациясын арттыруы мүмкін, сонымен қатаритраконазол кларитромициннің  плазмалық концентрациясын арттыруы мүмкін. Итраконазол мен кларитромицинді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде осы препараттардың фармакологиялық әсерлерінің күшею немесе ұзақтығының арту симптомдарының бар-жоғын мұқият тексеру керек.

Саквинавир

Кларитромицин мен саквинавир CYP3A субстраттары және тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытты өзара әрекеттесуін айқындайды. Кларитромицин (500 мг 2 рет/тәулік) мен саквинавирді (жұмсақ желатин капсулаларда, 1200 мг 3 рет/тәулік) бір мезгілде қолдану, саквинавирді бөлек қабылдаумен салыстырғанда, саквинавир AUC және Cmax мәндерінің, тиісінше,177% және 187% артуын туындатты. Кларитромицин AUC және Cmax мәндері кларитромицинмен монотерапия кезіндегіден шамамен 40% жоғары болды. Осы екі препаратты шектеулі уақыт ішінде жоғарыда көрсетілген дозалары/құрамдарында бір мезгілде қолданғанда дозаны түзету қажет емес. Саквинавир жұмсақ желатин капсулаларда пайдаланылатын дәрілік өзара әрекеттесу зерттеуінің нәтижелері саквинавирді қатты желатин капсулаларда қолданғанда байқалатын әсерлеріне сәйкес болмауы мүмкін. Саквинавирмен монотерапия кезіндегі дәрілік өзара әрекеттесу зерттеуінің нәтижелері саквинавир/ритонавирмен емдеу кезінде байқалатын әсерлеріне сәйкес болмауы мүмкін. Саквинавир ритонавирмен бірге қолданылғанда ритонавирдің кларитромицинге ықтималдығы зор ықпалын есепке алу керек.

 

Айрықша нұсқаулар

Антибиотикті ұзақ уақыт немесе қайталап қолдану сезімтал емес бактериялар мен зеңдердің шамадан тыс өсуін туындатуы мүмкін. Асқын инфекция туындағанда МЕРИСТАТ-сановель 250 қолдануды тоқтатып, тиісті емді бастау керек.

Кларитромицин ИЖА, ауыр жүрек жеткіліксіздігі,гипомагниемия, айқын брадикардиясы (50 рет соғудан аз/минут) бар пациенттерде абайлап қолданылу керек.

Кларитромицинді қолданғанда, бауыр ферменттерінің жоғары деңгейін қоса, бауыр функциясының бұзылуы туралы және сарғаюмен немесе онсыз  гепатоцеллюлярлы және/немесе холестаздық гепатит туралы хабарланған. Бауыр функциясының осы бұзылуы ауыр дәрежеде болуы мүмкін және әдетте қайтымды болады. Кейбір жағдайларда, негізінен, күрделі негізгі аурулармен және/немесе қатар жүргізілетін дәрі-дәрмектік еммен астасқан өліммен аяқталатын бауыр жеткіліксіздігі жөнінде хабарланған. Осындай көріністер және анорексия, сарғаю, несептің күңгірттенуі, қышыну немесе іштің ауыруы сияқты гепатит симптомдары туындағанда кларитромицин қабылдауды дереу тоқтату қажет.

Кларитромицин негізінен бауырмен шығарылады. Сондықтан бауыр функциясы бұзылғанпациенттерде антибиотик тағайындалғанда сақтық таныту керек. Кларитромицин бауыр функциясының орташадан ауыр түріне дейінгі бұзылуы бар пациенттерге тағайындалғанда да сақтық таныту керек.

Бактерияға қарсы барлық препараттарды, соның ішінде макролидтерді пайдаланғанда науқастарда ағымының ауырлығына қарай жеңілден ауыр дәрежеге дейін өзгеріп отыратын жалған жарғақшалы колит дамуы байқалады. Сондықтан бактерияға қарсы дәрі қабылдаудан кейін дамыған диареясы бар пациентте осы диагноз ескерілу қажет. Бактерияға қарсы препараттармен емдеу жуан ішектің қалыпты микрофлорасын бұзады, бұл клостридиялар көбеюін күшейтуі мүмкін. Зерттеулер Clostridium difficile бөліп шығаратын токсиннің жалған жарғақшалы колиттің дамуына себеп болатынын көрсетті. Жалған жарғақшалы колит диагнозы анықталған соң  тиісті емдеуді бастау қажет. Жалған жарғақшалы колиттің жеңіл жағдайларында препарат қабылдауды тоқтату жеткілікті. Осы аурудың орташа және ауыр жағдайларында сұйықтықтармен, электролиттермен, ақуыз қоспаларымен, сондай-ақ Clostridium difficile қарсы клиникалық тиімді бактерияға қарсы препаратпен емдеуге басымдық беріледі.

Кларитромицин мен колхицин бірге қолданылғанда, әсіресе, егде жастағы пациенттерде, соның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында колхицин уыттылығының (соның ішінде өліммен аяқталатын) дамуы хабарланған. Кларитромицин мен колхицинді бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді.

Кларитромициннің линкомицин, клиндамицинге де, басқа макролидтерге де айқаспалы төзімділігі бар.

Кларитромицин басқа отоуытты препараттармен, әсіресе, аминогликозидтермен бір мезгілде қабылданғанда сақ болып, ем кезінде де, ол аяқталған соң да вестибулярлы және есту аппараттарының функциясын бақылап отыру қажет.

Кларитромицин және триазолбензодиазепиндерді, мысалы, триазолам, мидазолам, алпрозаламды бір мезгілде абайлап қолдану керек («Дәрілермен өзара әрекеттесуін» қараңыз).

QT аралығының ұзару қаупіне орай, МЕРИСТАТ-сановель 250 QT аралығының ұзаруы мен torsade de pointes дамуына бейімділігі жоғары пациенттерде абайлап қолданылу керек. QT аралығының ұзару қаупіне орай, кларитромицин ишемиялық жүрек ауруы, ауыр жүрек жеткіліксіздігі, гипомагниемия, брадикардия (<50 рет соғу/мин) бар пациенттерде абайлап қолданылу керек, сонымен бірге кларитромицинді QT аралығын ұзартуға қабілетті басқа дәрілік заттармен бір мезгілде сақтықпен қолдану керек. Кларитромицинді туа біткен немесе жүре пайда болуы анықталған QT аралығының ұзаруы немесе анамнезінде қарыншалық аритмиясы бар пациенттерге тағайындауға болмайды. Кларитромицин гипокалиемиясы бар пациенттерге қарсы көрсетілімді. Кларитромицинді астемизол, цизаприд, пимозид және терфенадинмен бір мезгілде тағайындау қарсы көрсетілімді.
Макролидтерге
Streptococcus pneumoniae төзімділігінің болуы мүмкін екендіктен, МЕРИСТАТ-сановель 250 ауруханалық емес пневмонияны емдеуге тағайындалғанда сезімталдыққа тест өткізу маңызды. Ауруханалық пневмония жағдайында кларитромицинді басқа сәйкес антибиотиктермен біріктіріп қолдану керек.

Терінің және жұмсақ тіндердің ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі инфекцияларын әрқайсысы макролидтерге төзімді болуы мүмкін Staphylococcus aureus және Streptococcus pyogenes микроорганизмдері бәрінен жиірек туындатады. Сондықтан сезімталдыққа тест өткізу маңызды. Бета-лактамды антибиотиктер қолдану мүмкін болмаған жағдайларда (мысалы, аллергия), бірінші таңдау препараттары ретінде басқа антибиотиктерді, мысалы, клиндамицинді қолдануға болады. Қазіргі уақытта макролидтер тек терінің және жұмсақ тіндердің кейбір инфекцияларын, мысалы: Corynebacterium minutissimum(эритразма), acne vulgaris туғызған инфекцияларды, тілмелі қабынуды емдеуде; және пенициллиндермен емдеуді қолдануға болмайтын жағдайларда ғана рөл атқарады.

Анафилаксия, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, эозинофилиямен және жүйелі көріністермен (DRESS) қатар жүретін дәрі-дәрмектік тері реакциясы, Шенлейн-Генох ауруы сияқты аса жоғары сезімталдықтың жедел ауыр реакциялары дамығанда кларитромицинмен емді дереу тоқтатып, бірден тиісті емдеуді бастау керек.

Кларитромицинді СYP3A4 цитохромы ферментінің индукторларымен бір мезгілде тағайындағанда сақтықпен қолдану керек («Дәрілермен өзара әрекеттесуін» қараңыз).

Препаратты жедел бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде абайлап қолдану керек.

Кларитромицин мен ішуге арналған гипогликемиялық препараттарды және/немесе инсулинді бір мезгілде қолдану айқын гипогликемияға әкелуі мүмкін. Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг өткізу ұсынылады.

Кларитромицин мен варфаринді бір мезгілде қолданғанда күрделі қан кетулер, ХҚҚ (халықаралық қалыптасқан қатынас) айқын артуы және протромбин уақытының елеулі ұзару қаупі бар. Кларитромицин мен ішуге арналған антикоагулянттарды біріктіріп қолданғанда ХҚҚ және протромбин уақытын мұқият бақылап отыру керек.

Микробқа қарсы кез келген емді, соның ішінде кларитромицинді Helicobacter pylori туғызған инфекцияны емдеуге қолдану микробқа төзімділіктің дамуына әкелуі мүмкін.

Кларитромицин, ловастатин және симвастатинді бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді. Басқа да макролидтер сияқты, кларитромицин ГМК-КоА-редуктаза тежегіштерінің концентрациясын арттырады. Осы дәрілік заттарды бірге қолданғанда пациенттерде рабдомиолиздің дамуы сирек хабарланды. Пациенттердің жай-күйін миопатия симптомдарын анықтау мақсатында бақылап отыру қажет.

Аторвастатин немесе розувастатинді кларитромицинмен бірге қолданғанда пациенттерде рабдомиолиздің дамуы сирек хабарланды. Кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда аторвастатин мен розувастатинді азырақ дозаларда қолдану қажет. Ондай жағдайларда статиндер дозасын түзету немесе метаболизмі CYP3A ферментіне тәуелді емес статиндерді (флувастатин) пайдалану мүмкіндігін қарастыру қажет.

Қант диабеті бар пациенттерге тағайындағанда сахароза мөлшерін ескеру керек.


Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.

Әсері туралы деректер жоқ. Препараттың осы түрі балаларда қолдануға арналған. Алайда автокөлікті немесе басқа механизмдерді басқарудың алдында құрысулар, бас айналу, вертиго, елестеулер, сананың шатасуы, бағдардан жаңылу және т.б. сияқты жүйке жүйесі тарапынан жағымсыз реакциялардың туындауы мүмкін екенін ескеру қажет.

 

Артық дозалануы

Симптомдары: Ағымдағы есептер кларитромициннің көп мөлшерін ішу арқылы қабылдағанда асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялар күтуге болатынын көрсетті. Анамнезінде биполярлық бұзылысы бар, 8 грамм кларитромицин қабылдаған, одан кейін психикалық күй өзгерісі, параноидальді мінез-құлқы, гипокалиемия және гипоксемия туындаған бір пациент туралы мәліметтер бар.

Емі: Артық дозаланумен қатар жүретін жағымсыз реакцияларды сіңірілмеген препаратты шұғыл элиминациялау және демеуші ем арқылы емдеу керек.  Басқа макролидтерге қатысы сияқты, гемодиализ немесе перитонеальді диализдің қан сарысуындағы кларитромицин мөлшеріне елеулі ықпал ету ықтималдығы аз.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы 

Пластик қақпақпен тығындалған күңгірт шыны құтыларда 36491,0 мг немесе 72982,0 мг препараттан. Пластик ампулада 26 мл немесе 52 мл тазартылған судан. Медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен жәнеградуирленген тамшуырмен бірге 1 құтыдан және тиісті мөлшердегі еріткішімен бір ампуладанкартон қорапшаға салынады.


Сақтау шарттары

Препарат – 250С-ден аспайтын температурада, дайындалған суспензия –

250С-ден аспайтын температурада.  

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

2 жыл. Дайындалған суспензияны сақтау кезеңі – 14 күн.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

 

Дәріханадан босатылу шарттары

Рецепт арқылы