Маннитол, р-р д/инф., 400 мл, контейнер полипропиленовый, НУР-МАЙ ФАРМАЦИЯ
Торговое наименование
Маннитол
Международное непатентованное название
Маннитол
Лекарственная форма, дозировка
Раствор для инфузий 15 % 200 мл и 400 мл
Фармакотерапевтическая группа
Кровь и кроветворные органы. Кровезаменители и перфузионные растворы. Растворы для внутривенного введения. Осмодиуретики. Маннитол.
Код АТХ В05BС01
Показания к применению
Маннитол 15% раствор для внутривенного введения применяется как диуретическое средство в следующих случаях:
- форсированный диурез при профилактике и/или лечении острой почечной недостаточности в олигурической стадии до постановки окончательного диагноза необратимой почечной недостаточности;
- снижение внутричерепного давления и отека головного мозга при неповрежденном гематоэнцефалическом барьере;
- снижение повышенного внутриглазного давления, которое не удается снизить другими средствами;
- форсированное выведение через почки токсических веществ при отравлении.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к действующему веществу (веществам) или к любому из вспомогательных веществ
- тяжелая почечная недостаточность с нарушением процесса фильтрации с анурией
- геморрагический инсульт, субарахноидальное кровоизлияние (кроме кровотечений при выполнении трепанации черепа)
- отек легких на фоне острой левожелудочковой недостаточности
- декомпенсированная сердечно-сосудистая недостаточность
- тяжелая степень дегидратации
- гипокалиемия, гипонатриемия, гипохлоремия
- посттравматическое повышение внутричерепного давления с опасностью кровоизлияния
- активное внутричерепное кровотечение (кроме кровотечений при выполнении трепанации черепа)
- нарушение гематоэнцефалического барьера
Необходимые меры предосторожности при применении
Гиперчувствительность
В связи с применением маннитола сообщалось о развитии анафилактических/анафилактоидных реакций, включая анафилаксию, а также о других реакциях гиперчувствительности, в том числе с летальным исходом.
В случае появления любых признаков или симптомов реакции гиперчувствительности вливание следует немедленно прекратить и провести терапевтическое вмешательство в зависимости от конкретных клинических показаний. Маннитол встречается в природе в естественном виде (например, в некоторых овощах и фруктах) и широко используется в качестве вспомогательного вещества в лекарственных и косметических средствах. Поэтому реакции сенсибилизации возможны и у пациентов, не получающих внутривенные вливания раствора маннитола.
Реакции со стороны ЦНС
У пациентов, получавших маннитол, особенно при сопутствующем нарушении функции почек, токсичность со стороны ЦНС проявлялась в виде спутанности сознания, летаргии и комы. Также сообщалось о летальных случаях.
Причиной токсических реакций со стороны ЦНС может быть:
- высокая концентрация маннитола в сыворотке крови
- гиперосмолярность сыворотки, приводящая к внутриклеточной дегидратации нервных клеток
- гипонатриемия или другие нарушения электролитного и щелочно-кислотного баланса после внутривенного вливания маннитола.
В высоких концентрациях маннитол может проникать через гематоэнцефалический барьер, тем самым нарушая функцию мозга по регулированию уровня pH спинномозговой жидкости, особенно при наличии ацидоза.
У пациентов с уже существующим нарушением гематоэнцефалического барьера необходимо в каждом конкретном случае оценить риск усиления отека головного мозга (очагового или генерализованного) относительно ожидаемой пользы от терапии маннитолом.
Через несколько часов после введения маннитола возможен повторный скачок внутричерепного давления. Этот риск особенно высок у пациентов с нарушенным гематоэнцефалическим барьером.
Риск осложнений со стороны почек
У пациентов, функция почек которых перед началом терапии была в норме, после получения больших внутривенных доз маннитола наблюдались случаи обратимой острой олигоанурической почечной недостаточности.
Несмотря на то, что осмотический нефроз, связанный с введением маннитола, обычно имеет обратимый характер, хорошо известно, что он способен прогрессировать до хронической или даже терминальной стадии почечной недостаточности.
Пациенты с уже существующими заболеваниями почек или пациенты, получающие потенциально нефротоксические препараты, имеют повышенный риск развития почечной недостаточности после введения маннитола. Необходимо тщательно контролировать осмолярность сыворотки и функцию почек и предпринимать необходимые меры в случае появления признаков ухудшения функции почек.
Маннитол следует назначать с осторожностью пациентам с тяжелой почечной недостаточностью. Таким пациентам необходимо вводить пробную дозу раствора и продолжать терапию маннитолом только в случае достижения у них адекватного уровня выведения мочи.
Если скорость выведения мочи снижается во время внутривенного вливания раствора маннитола, необходимо оценить клиническое состояние пациента на предмет возможного развития у него почечной недостаточности; при необходимости, инфузию нужно приостановить.
Риск гиперволемии
Перед введением 15% раствора Маннитола с быстрой скоростью необходимо тщательно оценить состояние сердечно-сосудистой системы пациента.
Высокие дозы и/или высокая скорость вливания, а также накопление маннитола в организме (по причине его недостаточного выведения через почки) может привести к гиперволемии – чрезмерному увеличению объема внеклеточной жидкости, что, в свою очередь, может привести к возникновению или усугублению уже существующей застойной сердечной недостаточности.
Накопление маннитола в организме может происходить в случае снижения скорости выведения мочи во время вливания, что может усугубить существующую или латентную застойную сердечную недостаточность.
При ухудшении сердечной или легочной функции у пациента лечение следует полностью прекратить.
Риск нарушения водно-электролитного баланса, гиперосмолярность
Осмотический диурез, вызванный приемом маннитола, может приводить к развитию или усугублению дегидратации/гиповолемии и сгущению крови. Введение маннитола также может вызывать гиперосмолярность.
Если во время терапии у пациента повышается осмолярность сыворотки, это может указывать на недостаточную эффективность маннитола по форсированию диуреза, снижению внутричерепного и внутриглазного давления.
Помимо этого, в зависимости от дозировки и продолжительности вливания, изменение уровней трансцеллюлярных жидкостей (воды и электролитов), осмотический диурез и/или другие механизмы могут служить причиной нарушения электролитного и/или кислотно-щелочного баланса. Такие нарушения могут иметь тяжелые и даже летальные последствия.
Нарушения электролитного и/или кислотно-щелочного баланса в результате терапии маннитолом
§ Гипернатриемия, дегидратация и сгущение крови (по причине избыточной потери воды).
§ Гипонатриемия – перемещение безнатриевой внутриклеточной жидкости во внеклеточную область после вливания маннитола может снижать концентрацию натрия в сыворотке и усугублять уже существующую гипонатриемию, при этом повышается потеря натрия и калия в моче.
Гипонатриемия может приводить к головной боли, тошноте, эпилептическим припадкам, летаргии, коме, отеку головного мозга и смерти. Состоянием, имеющим угрозу для жизни и требующем срочной медицинской помощи, является острая симптоматическая энцефалопатия на фоне гипонатриемии.
Риск развития гипонатриемии повышен у следующих категорий пациентов:
– дети;
– пожилые люди;
– женщины;
– пациенты после операции;
– пациенты с психогенной полидипсией.
Риск развития энцефалопатии, как осложнения гипонатриемии, повышен у следующих категорий пациентов:
– дети (≤16 лет)
– женщины (особенно, в предменопаузальном периоде)
– пациенты с гипоксемией
– пациенты с основным заболеванием центральной нервной системы.
§ Гипокалиемия
§ Гиперкалиемия
§ Другие нарушения электролитов
§ Метаболический ацидоз
§ Метаболический алкалоз
Способствуя диурезу, вливания маннитола могут вуалировать и усиливать неадекватную гидратацию или гиповолемию.
Инфузионные реакции
В связи с использованием маннитола сообщалось о развитии инфузионных реакций, включая раздражение и воспаление в месте введения инфузии, а также тяжелые реакции (компартмент-синдром) на фоне экстравазации.
Параллельное использование других препаратов или применение неправильного способа введения может стать причиной развития фебрильных реакций по причине возможного попадания пирогенных веществ. В случае возникновения нежелательной реакции инфузию необходимо немедленно остановить.
Восполнение объемов жидкостей и электролитов перед использованием
У пациентов с шоком и дисфункцией почек вливание маннитола нельзя проводить до восполнения объемов жидкостей и электролитов.
Мониторинг
При использовании маннитола необходимо тщательно контролировать кислотно-щелочной баланс, функцию почек и осмолярность сыворотки.
Пациенты, получающие маннитол, должны наблюдаться на предмет снижения у них функции почек, сердца или легких; в случае возникновения нежелательных явлений терапия полностью прекращается.
Также предметом тщательного контроля должны стать скорость выведения мочи, жидкостный баланс, центральное венозное давление и баланс электролитов (в частности, уровни натрия и калия).
Несовместимость с препаратами крови
Маннитол нельзя вводить одновременно с препаратами крови, так как это может приводить к агглютинации клеток крови и приобретению ими зазубренных очертаний.
Кристаллизация
Под воздействием низкой температуры растворы маннитола могут кристаллизоваться. Перед введением необходимо осмотреть раствор на предмет наличия в нем кристаллов. Если кристаллы обнаружены, повторно растворите их путем нагрева раствора до температуры не выше 37 °C и его легкого встряхивания.
Отклонения лабораторных показателей
Маннитол может давать некорректно низкие результаты при использовании некоторых систем анализа на содержание неорганического фосфора в крови.
Маннитол дает ложноположительные результаты анализов крови на этиленгликоль, при которых маннитол первоначально окисляется до альдегида.
Использование в педиатрии
Безопасность и эффективность препарата у детей не изучались в рамках клинических исследований.
Использование у пожилых людей
Как правило, к подбору дозы для пациентов пожилого возраста следует подходить с особой осторожностью, учитывая более высокую частоту пониженной функции печени, почек и сердца, а также частоту сопутствующих патологий и лекарственной терапии.
Риск воздушной эмболии
Не используйте пластиковые контейнеры при последовательных подключениях. Это может привести к воздушной эмболии в результате попадания остаточного воздуха из первичного контейнера перед завершением введения жидкости из вторичного контейнера.
Повышение давления внутривенных растворов, находящихся в гибких пластиковых контейнерах, с целью увеличения расхода может также приводить к воздушной эмболии в том случае, если остаточный воздух в контейнере не полностью выведен перед введением препарата.
Использование вентилируемой инфузионной системы с открытым вентиляционным отверстием может привести к воздушной эмболии. Подобные инфузионные системы нельзя использовать вместе с гибкими пластиковыми контейнерами.
Информация о вспомогательных веществах
Маннитол в дозировке 15 % содержит 9.0 мг натрия на мл соответственно. Это должно быть учтено при применении пациентами с диетой, которая ограничивает прием натрия.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Усиление эффектов
Совместное использование с другими диуретиками может усиливать эффекты маннитола и требовать снижения дозы препарата.
Ингибирование эффектов
Маннитол стимулирует выведение мочи, что в основном влияет на препараты, подвергающиеся значительной повторной абсорбции в почках, тем самым увеличивая их клиренс и снижая экспозицию.
Маннитол усиливает выведение лития с мочой, поэтому совместное применение маннитола и лития может снижать эффективность последнего.
Нефротоксичность препаратов по причине нарушения жидкостного баланса, обусловленного приемом маннитола
Несмотря на то, что вероятность такого взаимодействия у людей маловероятна, пациенты, получающие совместно циклоспорин и аминогликозид, должны внимательно наблюдаться на предмет появления признаков почечной токсичности.
Нейтротоксические препараты
Совместное использование маннитола и нейротоксических средств (например, аминогликозида) может усиливать токсическое действие последних.
Препараты, на эффективность которых влияет электролитный дисбаланс
Развитие электролитного дисбаланса (например, гиперкалиемии, гипокалиемии) на фоне терапии маннитолом может влиять на эффективность препаратов, чувствительных к подобному дисбалансу (дигоксин, препараты, способные удлинять интервал QT, нервно-мышечные блокаторы).
Другие возможные взаимодействия включают в себя совместное использование с тубокуранином и деполяризующими миорелаксантами (маннитол усиливает их эффект), пероральными антикоагулянтами (маннитол может снижать их эффект благодаря повышению концентрации факторов свертывания на фоне дегидратации) и дигоксином, если терапия маннитолом ведет к развитию гипокалиемии, существует риск токсического действия дигоксина.
Специальные предупреждения
Применение в педиатрии
Безопасность и эффективность в педиатрической популяции не были установлены.
Во время беременности и кормления
Нет соответствующих данных об использовании маннитола у беременных. Маннитол не следует использовать во время беременности, если это явно не необходимо.
Нет данных о выделении маннитола с грудным молоком. Маннитол не следует использовать во время кормления грудью. При необходимости назначения кормящей женщине, кормление грудью следует прекратить.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Не имеет значения.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Маннитол вводят внутривенно медленно струйно или капельно. Лечебная доза раствора маннитола 15 % составляет 1,0-1,5 г/кг. Суточная доза маннитола не должна превышать 140-180 г.
Взрослым вводят 50-100 г маннитола/сут (от 330 до 660 мл) со скоростью, обеспечивающей уровень диуреза не меньше 30-50 мл/ч.
При отравлениях у взрослых вводят 50-200 гсо скоростью инфузии в течение 5 минут.Через 5 минут скорость инфузии вновь корректируют таким образом, что поддерживать поток мочи по крайней мере, 30-50 мл в час, при максимальной дозе 200 г / 24 ч.
Использование у пациентов с олигурией или почечной недостаточностью
Пациентам с выраженной олигурией или подозрением на нарушение функции почек следует предварительно ввести внутривенно капельно пробную дозу маннитола (200 мг/кг массы тела или 1.3 мл/кг) в течение 3-5 минут. Например, взрослому человеку весом 70 кг вводится приблизительно 100 мл 15% раствора маннитола. Ответ на пробную дозу считается адекватным, если в течение 2-3 часов моча выводится со скоростью не ниже 30-50 мл/час. Если такого адекватного ответа не удается добиться, пациенту можно ввести дополнительную пробную дозу. Если и при повторном введении маннитола нужный ответ не получен, лечение препаратом прекращают и проводят повторное обследование пациента на предмет наличия у него почечной недостаточности.
Снижение внутричерепного давления, отека головного мозга и внутриглазного давления
Стандартная доза составляет 1.5-2 г/кг массы тела (10-13 мл/кг) внутривенно капельно в течение 30-60 минут. Если инфузию вводят перед операцией, то для получения максимального эффекта дозу следует ввести за 1-1.5 часа до начала хирургического вмешательства.
Форсированное выведение через почки токсических веществ при отравлениях
При форсированном диурезе доза маннитола корректируется таким образом, чтобы скорость выведения мочи поддерживалась на уровне не ниже 100 мл/час. Цель терапии – достижение положительного водного баланса в 1-2 литра. Пациентам можно вводить начальную нагрузочную дозу приблизительно в 25 мг (165 мл).
Особые группы пациентов
Применение в педиатрии
При почечной недостаточности пробная доза в 200 мг маннитола/кг (1.3 мл/кг) вводится внутривенно капельно в течение 3-5 минут. Терапевтический диапазон дозировок составляет 0.5-1.5 г/кг массы тела (3-10 мл/кг). При необходимости, пробную дозу можно вводить однократно или дважды с интервалом 4-8 часов.
При лечении повышенного внутричерепного или внутриглазного давления дозу можно вводить в течение 30-60 минут также, как и у взрослых пациентов.
Применение у пациентов пожилого возраста
Как и у взрослых пациентов, дозировка зависит от массы тела пациента, клинического и биологического состояния, совместно принимаемых препаратов. Стандартный диапазон доз такой же, как и у взрослых, т.е. 50-200 г маннитола в течение суток (330-1320 мл/сут), при этом разовая доза не может превышать 50 г маннитола (330 мл). Учитывая возможность наличия у пациентов почечной недостаточности, при подборе дозы следует соблюдать осторожность.
Длительное применение Маннитола не рекомендуется.
Метод и путь введения
Раствор вводится внутривенно через стерильную и апирогенную инфузионную систему.
Следует обращать внимание на осмолярность раствора. Чрезмерно высокая осмолярность может приводить к повреждению вен.
Этот гипертонический раствор следует вводить через крупную периферическую или, желательно, центральную вену. Быстрая скорость вливания через периферические вены может нанести вред здоровью пациента.
Так как существует риск образования кристаллов маннитола, используйте инфузионные системы со встроенным конечным фильтром и применяйте асептические методы работы. Во избежание попадания воздуха в систему, ее следует предварительно промывать инфузионным раствором.
Извлекайте инфузионный набор из пленочной упаковки непосредственно перед использованием. Внутренний пакет поддерживает стерильность продукта.
Используйте раствор только в том случае, если он прозрачен, не имеет видимых посторонних частиц, не наблюдается изменения окраски, и герметичность контейнера не нарушена. Перед примененнием убедитесь в герметичности контейнера. Не используйте контейнеры, имеющие повреждения. Вливание проводится непосредственно после подключения к контейнеру инфузионной системы.
Под воздействием низкой температуры растворы маннитола могут кристаллизоваться. Чем выше концентрация маннитола, чем больше риск кристаллизации раствора. Перед введением инфузии осмотрите раствор на предмет наличия в нем кристаллов. Если кристаллы обнаружены, повторно растворите их путем нагрева раствора до температуры не выше 37 °C и его легкого встряхивания. Для нагрева используйте только сухой жар, например, тепловой шкаф. Дайте раствору остыть до комнатной температуры или температуры тела перед тем, как вновь осмотреть его на предмет наличия кристаллов и ввести пациенту.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: признаки и симптомы передозировки маннитолом могут включать острую почечную недостаточность, электролитный дисбаланс, гиперволемию, токсичность для ЦНС. Длительное введение или быстрое вливание больших объемов гиперосмотических растворов может привести к перегрузке кровообращения и ацидозу. Головная боль, тошнота и дрожь без изменения температуры могут представлять начальные признаки / симптомы. Может возникнуть спутанность сознания, летаргия, судороги, ступор и кома.
Лечение: введение препарата прекратить. Проведение симптоматической терапии с контролем баланса жидкости и электролитов. Маннитол выводится гемодиализом.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Для разъяснения способа применения лекарственного препарата необходимо обратиться к врачу. Предназначен для в/в введения. Препарат должен вводить только специалист. Следует избегать внутриартериального введения препарата или попадания в окружающие ткани.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)
Определение частоты побочных явлений проводится в соответствии со следующими критериями: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ от 1/100 до < 1/10), нечасто (≥ от 1/1000 до < 1/100), редко (≥ 1/10000 до < 1/1000), очень редко (< 1/10000), неизвестно (невозможно оценить на основании имеющихся данных
Частота неизвестна
- аллергическая реакция
- анафилактическая реакция, включая анафилактический шок *
- жидкостный и электролитный дисбаланс**
- дегидратация
- отек
- метаболический ацидоз
- головная боль, головокружение
- повторное повышение внутричерепного давления
- токсичность со стороны ЦНС (конвульсии, кома, спутанность сознания, летаргия)
- нечеткое зрение
- сердечная аритмия, застойная сердечная недостаточность
- гипотензия или гипертензия
- отек легких
- ринит
- сухость во рту, жажда
- тошнота, рвота
- некроз кожи, крапивница
- судороги
- избыточный диурез
- осмотический нефроз
- задержка мочи, острая почечная недостаточность
- азотемия
- анурия, олигурия, полируя
- озноб, лихорадка
- боль в груди
- астения, плохое самочувствие
- инфузионные реакции (инфузионный тромбофлебит, воспаление в месте введения инфузии, боль в месте введения инфузии, сыпь в месте введения инфузии, эритема в месте введения инфузии, зуд в месте введения инфузии)
- компартмент-синдром (на фоне экстравазации и отека в месте введения инфузии)
*может проявляться в виде нарушений со стороны кожи, ЖКТ, тяжелых сосудистых реакций (гипотензия) и реакций со стороны органов дыхания (одышка). К другим реакциям гиперчувствительности/инфузионным реакциям относятся гипертензия, повышение температуры тела, озноб, повышенное потоотделение, кашель, мышечно-скелетная ригидность и миалгия, крапивница/сыпь, зуд, генерализованная боль, ощущение дискомфорта, тошнота, рвота и головная боль.
** в том числе гиперволемия, периферический отек, дегидратация, гипонатриемия, гипернатриемия, гиперкалиемия, гипокалиемия.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Один мл препарата содержит
активное вещество - маннитол 150.0 мг,
вспомогательные вещества: натрия хлорид, вода для инъекций.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Прозрачный бесцветный раствор
Форма выпуска и упаковка
По 200 мл и 400 мл препарата в полипропиленовом контейнере с одним или двумя портами. Контейнеры упаковывают в групповую коробку из картона вместе с инструкциями по медицинскому применению на казахском и русском языках.
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 25 ºС.
Не замораживать!
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Маннитол
Халықаралық патенттелмеген атауы
Маннитол
Дәрілік түрі, дозалануы
Инфузияға арналған ерітінді 15% 200 мл және 400 мл
Фармакотерапиялық тобы
Қан және қан түзу ағзалары.Қан алмастырғыштар және перфузиялық ерітінділер. Вена ішіне енгізуге арналған ерітінділер. Осмодиуретиктер. Маннитол.
АТХ коды В05BС01
Қолданылуы
Вена ішіне енгізуге арналған Маннитол 15% ерітіндісі диуретиктік дәрі ретінде келесі жағдайларда қолданылады:
– қайтымсыз бүйрек жеткіліксіздігінің нақты диагнозын белгілегенге дейін олигуриялық сатыдағы жедел бүйрек жеткіліксіздігінің профилактикасында және/немесе емдеу кезіндегі қарқынды диурезде.
– зақымданбаған гематоэнцефалдық бөгет кезінде бассүйекішілік қысымды және ми ісінуін төмендету үшін.
– басқа дәрілік заттармен төмендете алмайтын жоғарылаған көзішілік қысымды төмендету үшін.
– улану кезінде уытты заттарды бүйрек арқылы қарқынды шығару үшін.
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер ететін затқа (заттарға) немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- ануриямен, сүзілу үдерісінің бұзылуы бар бүйрек жеткіліксіздігінің ауыр түрі
- геморрагиялық инсультте, субарахноидальді қан құйылуда (бас сүйегі трепанациясы кезіндегі қан кетулерден басқа)
- жедел сол жақ қарыншалық жеткіліксіздік кезіндегі өкпе ісінуі
- декомпенсацияланған жүрек-қан тамыр жеткіліксіздігі
- ауыр дәрежедегі дегидратация
- гипокалиемия, гипонатриемия, гипохлоремия
- жарақаттан кейінгі бассүйекішілік қысымның қан құйылу қаупі бар жоғарылауы
- белсенді бассүйекішілік қан кету (бассүйек трепанациясын орындау кезіндегі қан кетуден басқа)
- гематоэнцефалдық бөгеттің бұзылуы
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Аса жоғары сезімталдық
Маннитолды қолдануға байланысты анафилаксияны қоса, анафилаксиялық/анафилактоидтық реакциялардың, сондай-ақ басқа аса жоғары сезімталдық реакцияларының дамуы, оның ішінде өліммен аяқталғаны туралы хабарланды.
Аса жоғары сезімталдық реакцияларының кез келген белгілері немесе симптомдары пайда болған жағдайда құюды дереу тоқтату және нақты клиникалық көрсетілімдерге байланысты емдік араласым жүргізу керек. Маннитол табиғатта табиғи түрінде (мысалы, кейбір көкөністер мен жемістерде) кездеседі және дәрілік және косметикалық заттарда қосымша зат ретінде кеңінен пайдаланылады. Сондықтан сенсибилизация реакциялары маннитол ерітіндісін вена ішіне алмайтын пациенттерде болуы мүмкін.
ОЖЖ тарапынан болатын реакциялар
Маннитол қабылдайтын пациенттерде, әсіресе бүйрек функциясының қатарлас бұзылуында, ОЖЖ тарапынан болатын уыттылық сананың шатасуы, летаргия және кома түрінде байқалды. Сондай-ақ өлімге әкеп соқтырған жағдайлар туралы хабарланды.
ОЖЖ тарапынан болатын уытты реакциялардың себебі мыналар болуы мүмкін:
- маннитолдың қан сарысуындағы жоғарғы концентрациясы
- жүйке жасушаларының жасушаішілік дегидратациясына әкелетін сарысу гиперосмолярлығы
- маннитолды вена ішіне құйғаннан кейінгі гипонатриемия немесе электролиттік және сілтілік-қышқылдық теңгерімнің басқа да бұзылыстары.
Жоғарғы концентрацияларда маннитол гематоэнцефалдық бөгет арқылы өтуі мүмкін, осылайша әсіресе ацидоз болған кезде, жұлын-ми сұйықтығының pH деңгейін реттеу бойынша ми функциясын бұзады.
Гематоэнцефалдық бөгетінің бұрыннан бұзылуы бар пациенттерде әрбір нақты жағдайда маннитолмен емдеуден күтілетін пайдаға қатысты ми ісінуінің (ошақтық немесе жайылған) күшеюі қаупін бағалау қажет.
Маннитолды енгізгеннен кейін бірнеше сағаттан соң бассүйекішілік қысымның қайта жоғарылауы болуы мүмкін. Бұл қауіп әсіресе бұзылған гематоэнцефалдық бөгеті бар пациенттерде жоғары.
Бүйрек тарапынан болатын асқынулар қаупі
Емді бастар алдында бүйрек функциясы қалыпты болған пациенттерде маннитолдың ауқымды венаішілік дозаларын алғаннан кейін қайтымды жедел олигоануриялық бүйрек жеткіліксіздігі жағдайлары байқалған.
Маннитолды енгізумен байланысты осмостық нефроз әдетте қайтымды сипатқа ие екендігіне қарамастан, ол бүйрек жеткіліксіздігінің созылмалы немесе тіпті терминальді сатысына дейін өршуіне қабілетті екені жақсы мәлім.
Бұрыннан бүйрек ауруы бар пациенттер немесе потенциальді нефроуытты препараттар алатын пациенттерде маннитолды енгізгеннен кейін бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары даму қаупі бар. Сарысу осмолярлылығын және бүйрек функциясын мұқият бақылау және бүйрек функциясының нашарлау белгілері пайда болғанда қажетті шараларды қабылдау қажет.
Маннитолды ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Мұндай пациенттерге ерітінідінің сынама дозасын енгізу және оларда несеп шығарылуының адекватты деңгейіне қол жеткенде ғана маннитолмен емді жалғастыру қажет.
Егер маннитол ерітіндісін вена ішіне құю уақытында несептің шығарылу жылдамдығы төмендесе, пациенттің клиникалық күйін онда бүйрек жеткіліксіздігі дамуының ықтималдығына қатысты бағалау қажет; қажет болса инфузияны тоқтата тұру керек.
Гиперволемия қаупі
Инфузияға арналған Маннитолдың 15% ерітіндісін тез жылдамдықпен енгізу алдында пациенттің жүрек-қантамыр жүйесінің жай күйін мұқият бағалау қажет.
Жоғарғы дозалар және/немесе жоғарғы құю жылдамдықтары, сондай-ақ маннитолдың организмде жинақталуы (оның бүйрек арқылы жеткіліксіз шығуы себебінен) гиперволемияға - жасушаішілік сұйықтық көлемінің шамадан тыс ұлғаюына әкелуі мүмкін, бұл өз кезегінде, бұрыннан бар іркілісті жүрек жеткіліксіздігінің асқынуына немесе оның туындауына әкелуі мүмкін.
Маннитолдың организмде жинақталуы құю уақытында несеп шығару жылдамдығын төмендеген жағдайда орын алуы мүмкін, бұл бұрыннан бар немесе латентті іркілісті жүрек жеткіліксіздігін асқындыруы мүмкін.
Пациентте жүрек немесе өкпе функциясы нашарлағанда емді толығымен тоқтату керек.
Су-электролиттік теңгерімнің бұзылу қаупі, гиперосмолярлылық
Маннитол қабылдаудан туындаған осмостық диурез дегидратацияның/ гиповолемияның дамуына немесе асқынуына және қанның қоюлануына әкелуі мүмкін. Маннитол енгізу сондай-ақ гиперосмолярлылық туындатуы мүмкін.
Егер емдеу кезінде пациентте сарысу осмолярлылығы жоғарыласа, бұл диурезді қарқындатуы, бассүйекішілік және көзішілік қысымның төмендеуі бойынша маннитолдың жеткіліксіз тиімділігін көрсетуі мүмкін.
Бұдан өзге, құюдың дозасына және ұзақтығына байланысты трансцеллюлярлық сұйықтықтардың (су және электролиттер) деңгейінің өзгеруі, осмостық диурез және/немесе басқа механизмдер электролиттік және/немесе қышқылдық-сілтілік теңгерімнің бұзылу себебі болуы мүмкін. Мұндай бұзылыстардың ауыр және тіпті өліммен аяқталатын салдарлары болуы мүмкін.
Маннитолмен емдеу нәтижесінде электролиттік және/немесе қышқылдық-сілтілік теңгерімнің бұзылуы
§ Гипернатриемия, дегидратация және қанның қоюлануы (шамадан тыс су жоғалту себебінен).
§ Гипонатриемия - натрийсіз жасушаішілік сұйықтықтың маннитолды құйғаннан кейін жасушаішілік аумаққа жылжуы қан сарысуындағы натрий концентрациясын төмендетуі және бұрыннан бар гипонатриемияны асқындыруы мүмкін, бұл ретте несептегі натрий және калийдің жоғалуы артады.
Гипонатриемия бас ауыруына, жүрек айнуына, эпилепсиялық ұстамаларға, летаргияға, комаға, ми ісінуіне және өлімге әкелуі мүмкін. Өмірге қауіп төндіретін және медициналық көмекті қажет ететін жағдай гипонатриемия аясындағы жедел симптоматикалық энцефалопатия болып табылады.
Гипонатриемияның даму қаупі пациенттердің келесі санатында жоғары:
– балалар
– егде жастағы адамдар
– әйелдер
– операциядан кейінгі пациенттер
– психогенді полидипсиясы бар пациенттер.
Гипонатриемияның асқынуы сияқты энцефалопатияның даму қаупі, пациенттердің келесі санатында жоғары:
– балалар (≤16 жас)
– әйелдер (әсіресе, менопауза алдындағы кезеңде)
– гипоксемиясы бар пациенттер
–орталық жүйке жүйесінің негізгі ауруы бар пациенттер.
§ Гипокалиемия
§ Гиперкалиемия
§ Электролиттердің басқа бұзылыстары
§ Метаболизмдік ацидоз
§ Метаболизмдік алкалоз
Диурезге ықпал ете отырып, маннитол құю адекватты емес гидратацияны немесе гиповолемияны бүркемелеуі және күшейтуі мүмкін.
Инфузиялық реакциялар
Маннитол пайдаланумен байланысты инфузия енгізу орнындағы тітіркену және қабынуды, сондай-ақ экстравазация аясында ауыр реакцияларды (компартмент-синдром) қоса инфузиялық реакциялардың дамуы туралы хабарланды.
Басқа препараттарды қатар пайдалану немесе дұрыс емес қолдану тәсілін қолдану пирогенді заттардың ықтимал түсуі себебінен фебрильді реакциялардың даму себебі болуы мүмкін. Жағымсыз реакция туындаған жағдайда инфузияны дереу тоқтату қажет.
Пайдалану алдында сұйықтықтар мен электролиттер көлемінің орнын толтыру
Шок және бүйрек дисфункциясы бар пациенттерде маннитол құюды сұйықтықтар мен электролиттер көлемінің орнын толтырғанға дейін жүргізуге болмайды.
Мониторинг
Маннитолды пайдалану кезінде қышқылдық-сілтілік теңгерімді, бүйрек функциясын және сарысу осмолярлылығын мұқият бақылау қажет.
Маннитол қабылдайтын пациенттер оларда бүйрек, жүрек немесе өкпе функциясының төмендеуіне қатысты қадағалануы тиіс; жағымсыз құбылыстар туындаған жағдайда ем толығымен тоқтатылады.
Сондай-ақ мұқият бақылау нысаны несеп шығару жылдамдығы, сұйықтық теңгерімі, орталық веналық қысым және электролиттер (атап айтқанда, натрий және калий деңгейлері) теңгерімі болуы тиіс.
Қан препараттарымен үйлесімсіздігі
Маннитолды қан препараттарымен бір уақытта енгізуге болмайды, өйткені бұл қан жасушаларының агглютинациясына және олардың тісшеленген кескіндеріне әкелуі мүмкін.
Кристаллизация
Төмен температураның әсерінен маннитол ерітінділері кристалдануы мүмкін. Енгізу алдында ерітіндіні онда кристалдардың болуына қатысты тексеру қажет. Егер кристалдар табылса, ерітіндіні 37°C-ден аспайтын температураға дейін қыздыру және оны баяу сілку арқылы қайта ерітіңіз.
Зертханалық көрсеткіштердің ауытқуы
Маннитол кейбір талдау жүйелерін пайдалану кезінде қандағы бейорганикалық фосфордың құрамына қатысты дұрыс емес төмен нәтижелер беруі мүмкін.
Маннитол этиленгликольге қан нәтижелерінің жалған оң нәтижелерін береді, онда маннитол бастапқыда альдегидке дейін тотығады.
Педиатрияда пайдаланылуы
Препараттың балалардағы қауіпсіздігі мен тиімділігі клиникалық зерттеулер аясында зерттелмеді.
Егде жастағы адамдарда пайдалану
Әдетте, егде жастағы пациенттер үшін төмендеген бауыр, бүйрек және жүрек функциясының жоғарғы жиілігін, сондай-ақ қатарлас патологияны және дәрілермен емді ескере отырып дозаны таңдауға аса сақтықпен келу керек.
Ауа эмболиясы қаупі
Келесі енгізулерде пластик контейнерлерді пайдаланбаңыз. Бұл екінші контейнерден сұйықтық енгізуді аяқтар алдында бірінші контейнерден қалдық ауа кіруі нәтижесінде ауа эмболиясына әкелуі мүмкін.
Шығынды ұлғайту мақсатында иілгіш пластик контейнерлердегі венаішілік ерітінділер қысымын жоғарылату да, егер контейнердегі қалдық ауа препаратты енгізу алдында толығымен шығарылмаған жағдайда ауа эмболиясына әкелуі мүмкін.
Ашық вентиляциялық саңылаулы желдететілетін инфузиялық жүйені пайдалану ауа эмболиясына әкелуі мүмкін. Осындай инфузиялық жүйелерді иілгіш пластик контейнерлермен бірге пайдалануға болмайды.
Қосымша заттар туралы ақпарат
15 % дозадағы Маннитол құрамында 1 мл тиісінше 9.0 мг натрий бар. Мұны натрийді қабылдауды шектейтін диатадағы пациенттерге қолдану кезінде ескеру қажет.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Әсерлердің күшеюі
Басқа диуретиктермен қатар пайдалану маннитолдың әсерін күшейтеді және ол препарат дозасын төмендетуді қажет етуі мүмкін.
Әсерлердің тежелуі
Маннитол несеп шығарылуын көтермелейді, бұл негізінен бүйректегі едәуір қайта абсорбцияға ұшырайтын препараттарға ықпал етеді, осылайша олардың клиренсін ұлғайтады және экспозициясын төмендетеді.
Маннитол литийдің несеппен шығарылуын күшейтеді, сондықтан маннитол мен литийді қатар қолдану соңғысының тиімділігін төмендетуі мүмкін.
Маннитол қабылдаудан болған сұйықтықты теңгерімнің бұзылу себебіне байланысты препараттардың нефроуыттылығы
Адамдарда мұндай әрекеттесудің ықтималдығы аз екендігіне қарамастан қатар циклоспорин мен аминогликозид қабылдап жүрген пациенттер бүйрек уыттылығы белгілерінің пайда болуына қатысты мұқият қадағалануы тиіс.
Нейтроуытты препараттар
Маннитол мен нейроуытты дәрілерді қатар пайдалану (мысалы, аминогликозид) соңғыларының уытты әсерін күшейтуі мүмкін.
Тиімділігіне электролиттік теңгерімсіздік ықпал ететін препараттар
Маннитолмен емдеу аясында электролиттік теңгерімсіздіктің (мысалы, гиперкалиемия, гипокалиемия) дамуы осындай теңгерімсіздікке сезімтал препараттардың (дигоксин, QT аралығын ұзартуға қабілетті препараттар, жүйке-бұлшықет блокаторлары) тиімділігіне ықпал етуі мүмкін.
Басқа да ықтимал әрекеттесулерге тубокураринмен және деполяризациялайтын миорелаксанттармен (маннитол олардың әсерін күшейтеді), пероральді антикоагулянттармен (маннитол дегидратация аясында ұю факторларының концентрациясы жоғарылағанына байлынысты олардың әсерін төмендетуі мүмкін) және дигоксинмен, егер маннитолмен емдеу гипокалиемияның дамуына әкелетін болса дигоксиннің уытты әсер ету қаупі бар қатар пайдалану кіреді.
Арнайы ескертулер
Педиатрияда қолданылуы
Педиатриялық популяцияда қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталған жоқ.
Жүктілік және емізу кезінде
Маннитолды жүктілерде пайдалану туралы тиісті деректер жоқ. Маннитолды бұл анық қажет болмаса, жүктілік кезінде пайдаланбаған жөн.
Маннитолдың емшек сүтіне бөлінуі туралы деректер жоқ. Маннитолды емшек емізу кезінде пайдаланбаған жөн. Емшек емізетін әйелге тағайындау қажет болса, емшек емізуді тоқтату керек.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Маңызды емес.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Дозалау режимі
Маннитолды вена ішіне сорғалатып немесе тамшылатып баяу енгізеді. 15 % маннитол ерітіндісінің емдік дозасы дене салмағының әр кг шаққанда 1,0-1,5 гқұрайды. Маннитолдың тәуліктік дозасы 140-180 г-ден аспау керек.
Ересектерге тәулігіне 50-100 гманнитолды (330-дан 660 мл дейін) диурез деңгейі 30-50 мл/сағ кем болмайтын жылдамдықпен енгізеді.
Улану кезінде ересектерге инфузия жылдамдығы 5 минут бойы 50-200 г енгізеді. 5 минуттан соң несеп ағыны ең жоғарғы 200 г/24 сағ дозада кемінде сағатына 30-50 мл ұстап тұратындай етіп инфузия жылдамдығын қайта түзетеді.
Олигуриясы немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде пайдалану
Айқын олигуриясы немесе бүйрек функциясының бұзылуына күдік тудырған пациенттерге маннитолдың сынама дозасын (дене салмағының 200 мг/кг немесе 1.3 мл/кг) вена ішіне тамшылатып 3-5 минут бойы алдын ала енгізу керек. Мысалы, салмағы 70 кг ересек адамға шамамен 100 мл 15% маннитол ерітіндісі енгізіледі. Егер 2-3 сағат ішінде несеп 30-50 мл/сағ төмен емес жылдамдықпен шығарылатын болса, сынама дозаға жауап адекватты деп есептеледі. Егер мұндай адекватты жауапқа қол жетпесе пациентке қосымша сынама дозаны енгізуге болады. Егер маннитолды қайта енгізгенде керекті жауап алынбаса препаратпен емді тоқтатады және пациентке бүйрек жеткіліксіздігі бар/жоқтығына қатысты қайта тексеріс жүргізеді.
Бассүйекішілік қысымды, ми ісінуін және көзішілік қысымды төмендету
Стандартты доза вена ішіне тамшылатып 30-60 минут бойы дене салмағының әр кг 1.5-2 г (10-13 мл/кг) құрайды. Егер инфузияны операция алдында енгізсе, онда ең жоғарғы әсерді алу үшін дозаны хирургиялық араласым басталғанға дейін 1-1.5 сағат бұрын енгізу керек.
Улану кезінде уытты заттарды бүйрек арқылы қарқынды шығару
Қарқынды диурез кезінде маннитол дозасы несеп шығару жылдамдығы 100 мл/сағ төмен емес деңгейде ұстап тұратындай етіп түзетіледі. Емнің мақсаты – оң су теңгерімінің 1-2 литрге жетуі. Пациенттерге бастапқы жүктемелік дозаны шамамен 25 мг (165 мл) енгізуге болады.
Пациенттердің ерекше топтары
Педиатрияда қолдану
Бүйрек жеткіліксіздігінде 200 мг маннитолдың /кг (1.3 мл/кг) сынама дозасы 3-5 минут бойы вена ішіне тамшылатып енгізіледі. Дозалардың емдік диапазоны дене (3-10 мл/кг) 0.5-1.5 г/кг салмағына құрайды. Қажет болғанда, сынама дозаны 4-8 сағат аралықпен бір немесе екі рет енгізуге болады.
Жоғары бассүйекішілік немесе көзішілік қысымды емдегенде дозаны ересек пациенттердегі сияқты 30-60 минут бойы енгізуге болады.
Егде жастағы пациенттерде қолданылуы
Ересек пациенттердегі сияқты доза пациенттің дене салмағына, клиникалық және биологиялық жай күйіне, қатар қолданылатын препараттарға байланысты. Дозалардың стандартты диапазоны тура ересектердегі сияқты, яғни тәулік бойы 50-200 г маннитол (330-1320 мл/тәул), бұл ретте бір реттік доза 50 г маннитолдан (330 мл) аса алмайды. Пациенттерде бүйрек жеткіліксіздігінің болу мүмкіндігін ескеріп дозаны таңдау кезінде сақтық таныту керек.
Маннитолды ұзақ уақыт қолдану ұсынылмайды.
Енгізу тәсілі және жолы
Ерітінді стерильді және апирогенді инфузиялық жүйе арқылы вена ішіне енгізіледі.
Ерітінді осмолярлылығын назарда ұстау керек. Щамадан тыс жоғары осмолярлылық веналардың зақымдануына әкелуі мүмкін.
Бұл гипертониялық ерітіндіні ірі шеткері немесе дұрысы орталық вена арқылы енгізу керек. Шеткері веналар арқылы жылдам құю пациенттің денсаулығына зиян тигізуі мүмкін.
Маннитол кристалдарының түзілу қаупі болғандықтан, кіріктірілген соңғы сүзгісі бар инфузиялық жүйелерін пайдаланыңыз және асептикалық жұмыс тәсілдерін қолданыңыз. Жүйеге ауаның кіруіне жол бермеу үшін оны алдын ала инфузиялық ерітіндімен шаю керек.
Инфузиялық жинақты үлбір қаптамадан тура пайдалану алдында шығарып алыңыз. Ішкі пакет өнімнің стерильділігін сақтайды.
Ерітіндіні ол мөлдір болған, көрінетін бөгде бөлшектері болмаған, бояуларының өзгерістері байқалмаған және контейнердің герметикалығы бұзылмаса ғана пайдаланыңыз. Қолданар алдында контейнердің герметикалылығына көз жеткізіңіз. Зақымданған контейнерлерді пайдаланбаңыз. Құю инфузиялық жүйенің контейнерге тікелей қосылуынан кейін жүзеге асырылады.
Төмен температураның әсерінен маннитол ерітінділері кристалдануы мүмкін. Маннитол концентрациясы жоғары болған сайын, соғұрлым ерітіндінің кристаллизациялану қаупі үлкен. Инфузияны енгізер алдында кристалдардың болуына қатысты ерітіндіні тексеріңіз. Егер кристалдар табылса, ерітіндіні 37°C-ден аспайтын температураға дейін қыздыру және оны баяу сілку арқылы қайта ерітіңіз. Қыздыру үшін тек құрғақ ыстық, мысалы, жылу шкафын пайдаланыңыз. Кристалдардың болуына қатысты қайта тексеру және пациентке енгізу алдында ерітіндіге бөлме температурасына немесе дене температурасына дейін сууына жол беріңіз.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет шаралар
Симптомдары:маннитолмен артық дозалану белгілері мен симптомдары жедел бүйрек жеткіліксіздігін, электролиттік теңгерімсіздікті, гиперволиемияны, ОЖЖ үшін уыттылықты қамтуы мүмкін. Гиперосмотикалық ерітінділердің үлкен көлемін ұзақ уақыт бойы енгізу немесе жылдам құю қанайналымының жүктемесіне және ацидозға әкелуі мүмкін. Бас ауыруы, жүрек айнуы және температураның өзгерісінсіз қалтырау бастапқы белгілер / симптомдар болуы мүмкін. Сананың шатасуы, летаргия, құрысулар, мелшию және кома пайда болуы мүмкін.
Емі: препаратты енгізуді тоқтату керек. Сұйықтық пен электролиттер теңгерімін бақылай отырып, симптоматикалық ем жүргізу. Маннитол гемодиализбен шығарылады.
Дәрілік препараттың қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне кеңес алу үшін жүгіну бойынша ұсынымдар
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін дәрігерге бару керек. В/і енгізуге арналған. Препаратты тек қана маман енгізу керек. Препаратты артерияішілік енгізуден немесе қоршаған тіндерге түсуден аулақ болған жөн.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар (қажет болғанда)
Жағымсыз құбылыстар жиілігін анықтау мынадай критерийлерге сай жүргізіледі: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден < 1/10 дейін), жиі емес (≥ 1/1000-нан < 1/100 дейін), сирек (≥ 1/10000 < 1/1000 дейін), өте сирек (< 1/10000), белгісіз (қолда бар деректердің негізінде бағалау мүмкін емес)
Жиілігі белгісіз
- аллергиялық реакция
- анафилаксиялық реакция, анафилаксиялық шокты қоса *
- сұйықтықты және электролиттік теңгерімсіздік**
- дегидратация
- ісіну
- метаболизмдік ацидоз
- бас ауыруы, бас айналуы
- бассүйекішілік қысымның қайта жоғарылауы
- ОЖЖ тарапынан болатын уыттылық (конвульсиялар, кома, сананың шатасуы, летаргия)
- анық көрмеу
- жүрек аритмиясы, іркілісті жүрек жеткіліксіздігі
- гипотензия немесе гипертензия
- өкпе ісінуі
- ринит
- ауыздың құрғауы, шөлдеу
- жүрек айнуы, құсу
- тері некрозы, есекжем
- құрысулар
- қалыптан тыс диурез
- осмостық нефроз
- несеп іркілуі, жедел бүйрек жеткіліксіздігі
- азотемия
- анурия, олигурия, полиурия
- қалтырау, қызба
- кеуденің ауыруы
- астения, жай күйінің нашарлауы
- инфузиялық реакциялар (инфузиялық тромбофлебит, инфузия енгізген жердегі қабыну, инфузия енгізген жердегі ауыру, инфузия енгізген жердегі бөртпе, инфузия енгізген жердегі эритема, инфузия енгізген жердегі қышыну)
- компартмент-синдром (экстравазация және инфузия енгізген жердегі ісіну аясында)
* тері, АІЖ тарапынан болатын бұзылыстар, тамырлық ауыр реакциялар (гипотензия) және тыныс алу мүшелері тарапынан болатын реакциялар (ентігу) түрінде байқалуы мүмкін. Басқа аса жоғары сезімталдық реакцияларына/инфузиялық реакцияларға гипертензия, дене температурасының көтерілуі, қалтырау, қатты тершеңдік, жөтел, бұлшықет-қаңқа құрысуы және миалгия, есекжем/бөртпе, қышыну, жайылған ауыру, жайсыздықты сезіну, жүрек айнуы, құсу және бас ауыруы.
** оның ішінде гиперволемия, шеткері ісіну, дегидратация, гипонатриемия, гипернатриемия, гиперкалиемия, гипокалиемия.
Қосымша мәліметтерДәрілік препараттың құрамы
Бір мл препараттың құрамында:
белсенді зат - маннитол 150.0 мг,
қосымша заттар: натрий хлориді, инъекцияға арналған су.
Сыртқы пішінінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Мөлдір түссіз ерітінді
Шығарылу түрі және қаптамасы
200 мл және 400 мл препараттан бір немесе екі портты полипропиленді контейнерге құйылған.
Контейнерлерді медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған топтық қорапқа қаптайды.
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 25 ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Мұздатып қатыруға болмайды!
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы