Маннит, 15%, р-р д/инф., 400 мл, бутылка
Торговое название
Маннит
Международное непатентованное название
Маннитол
Лекарственная форма
Раствор для инфузий
Состав
1 л раствора содержит
активное вещество - маннит (маннитол) – 150.00 г
вспомогательные вещества: натрия хлорид, вода для инъекций.
Описание
Прозрачный бесцветный раствор, без запаха
Фармакотерапевтическая группа
Плазмозамещающие и перфузионные растворы. Растворы для внутривенного введения. Осмодиуретики. Маннитол.
Код АТХ В05ВС01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Фильтруется почками без последующей канальцевой реабсорбции. Объем распределения соответствует объему экстрацеллюлярной жидкости. Маннит может метаболизироваться в печени с образованием гликогена. Выводится с мочой в неизменном виде. Быстро выводится из сосудистой системы. Период полувыведения составляет около 100 мин. При почечной недостаточности период полувыведения может увеличиться до 36 часов.
Фармакодинамика
Осмотический диуретик. За счет повышения осмотического давления плазмы и фильтрации без последующей реабсорбции препарат приводит к удерживанию воды в канальцах и увеличению объема мочи. Повышая осмолярность плазмы в крови, вызывает перемещение жидкости из тканей (в частности, глазного яблока, головного мозга) в сосудистое русло. Маннит не влияет на клубочковую фильтрацию. Диурез сопровождается умеренным увеличением натрийуреза без существенного влияния на выведение ионов калия. Диуретический эффект тем выше, чем больше концентрация (доза). Неэффективен при нарушении фильтрационной функции почек, а также при азотемии у больных с циррозом печени и с асцитом. Вызывает повышение объема циркулирующей крови.
Показания к применению
Маннит 15% раствор для инфузий показан для использования в качестве осмотического диуретика в следующих случаях:
- стимулирование диуреза с целью профилактики и / или лечения олигурической фазы острой почечной недостаточности до возникновения необратимых олигурических изменений почечной недостаточности
- снижение внутричерепного давления и отека мозга при неповрежденном гематоэнцефалическом барьере
- снижение повышенного внутриглазного давления, когда оно не может быть снижено с помощью других средств
- стимулирование элиминации из организма, посредством ренальной экскреции, токсичных веществ при отравлении.
Способ применения и дозы
Дозировка:
Выбор определенной концентрации маннита, дозы и скорости введения зависят от возраста, массы тела, клинического состояния пациента и сопутствующей терапии.
Взрослые и подростки:
Острая почечная недостаточность
Максимальная суточная доза для взрослых составляет от 50 до 200 г маннита (от 330 до 1320 мл) в течение 24 часов с изменением дозы в 50 г маннита (330 мл) в ту или другую сторону. В большинстве случаев, адекватный ответ достигается при дозе от 50 до 100 г маннита / сут (от 330 до 660 мл). Скорость введения обычно регулируется для поддержания потока мочи, по крайней мере, 30-50 мл в час.
Только в экстренных случаях, максимальная скорость введения препарата может быть очень высокой и достигать 200 мг / кг в течение 5 минут (см. также тест-дозы). Через 5 минут скорость инфузии следует настроить таким образом, чтобы поддерживать поток мочи в пределах 30-50 мл в час, при максимальной суточной дозе препарата 200 г.
Олигурия или нарушение функции почек
У больных с выраженной олигурией или предполагаемой почечной недостаточностью следует сначала ввести пробную дозу приблизительно 200 мг маннита / кг массы тела (масса тела) (1,3 мл / кг) в течение периода от 3 до 5 минут. Например, для взрослого пациента с массой тела 70 кг доза составит приблизительно 100 мл 15% -ного раствора. Реакция на тест-дозу считается адекватной, если выводится из организма 30-50 мл / час мочи в течение 2-3 часов. Если адекватный результат не будет достигнут, возможно, введение повторной пробной дозы. При отсутствии клинического ответа при введении второй тестовой дозы следует прекратить применение маннитола, а состояние пациента следует переоценить на факт установленной почечной недостаточности.
Снижение внутричерепного давления, церебрального объема и внутриглазного давления
Обычная доза составляет от 1,5 до 2 г / кг массы тела (от 10 до 13 мл / кг массы тела), инфузия в течение 30 до 60 минут. При использовании перед операцией, дозу следует вводить от 1 до 1,5 часов до оперативного вмешательства, чтобы получить максимальный эффект.
Стимулирование ренальной экскреции вредных веществ при интоксикации
При форсированном диурезе доза маннитола должна составлять такую, которая бы обеспечивала скорость выделения мочи, не менее 100 мл / ч. Положительный баланс жидкости в 1-2 л свидетельствует о достижении цели данной процедуры. Начальная нагрузочная доза препарата может составить, примерно, 25 г (165 мл).
Дети
При почечной недостаточности пробная доза должна составлять 200 мг маннита / кг массы тела (1,3 мл / кг массы тела) в течение 3-5 минут. Детская доза для лечения составляет от 0,5 до 1,5 г / кг массы тела (3 мл до 10 мл / кг массы тела). В случае необходимости данная доза может повторно вводиться один или два раза с интервалом от 4 до 8 часов.
При повышении внутричерепного и внутриглазного давления доза может вводиться на протяжении от 30 до 60 минут, также как и у взрослых.
Пожилые пациенты
Дозировка зависит от веса, клинического и биологического состояния пациента и сопутствующей терапии. Общая доза такая же, как для взрослых, от 50 до 200 г маннита в течение 24 часов (от 330 до 1320 мл в сутки), с изменением дозы по 50 г маннита (330 мл) в ту или другую сторону. Поскольку возникновение почечной недостаточности может быть установлено, то следует крайне внимательно обследовать пациента до применения препарата.
Способ применения:
Раствор для внутривенного введения должен вводиться через стерильную и апирогенную систему. Осмолярность раствора следует контролировать. Гиперосмолярный раствор маннита может привести к повреждению вен.
Данный гипертонический раствор следует вводить через большую периферическую или, что более предпочтительно, центральную вену. Быстрая инфузия препарата в периферические вены может быть очень вредной.
Следует использовать систему введения препарата в организм, являющейся асептической и включающей фильтр в линии подачи, так как маннит способен кристаллизироваться. Система должна быть предварительно заполнена раствором для предотвращения попадания воздуха.
Не извлекайте устройство из упаковки, пока не будете готовы его использовать. Внутри пакета препарат сохраняет стерильность.
Использовать только прозрачный раствор без видимых включений, изменения цвета и видимых повреждений упаковки. Требуется подтвердить целостность пакета и использовать только при отсутствии повреждений контейнера. Введение препарата следует начинать сразу после вскрытия пакета. Раствор Маннита может кристаллизоваться при воздействии низких температур. Также растворы препарата более высоких концентраций имеют тенденцию к кристаллизации. Рекомендуется проверять наличие кристаллов перед введением. При образовании кристаллов следует нагреть раствор до 37 ° С с последующим осторожном перемешиванием. Растворы не следует нагревать в воде или в микроволновой печи из-за потенциального загрязнения продукта или повреждения. Для нагрева рекомендуется использовать только сухое тепло (например, сухожаровой шкаф). Перед использованием следует дать раствору остыть до комнатной температуры или температуры тела и убедиться в отсутствии кристаллов.
Побочные действия
Нежелательные эффекты:
Следующие побочные реакции были зарегистрированы в постмаркетинговых исследованиях. Частота побочных реакций лекарств, перечисленных в данном разделе, не может быть оценена на основе имеющихся данных.
.
|
Системы MedDRA по классу органа |
Побочные реакции (MedDRA предпочтительный термин) |
Частота |
|
Со
стороны иммунной системы |
Аллергическая
реакция |
Неизвестно |
|
Анафилактические
реакции, включая анафилактический шок * |
||
|
Метаболизм
и расстройства питания |
Изменения
объема жидкости и электролитов ** |
|
|
• Обезвоживание |
||
|
•
Отеки |
||
|
Метаболический
ацидоз |
||
|
Со
стороны нервной системы |
Головная боль |
Неизвестно |
|
Головокружение |
||
|
Повышение
внутричерепного давления |
||
|
Токсичность
ЦНС проявляется: |
||
|
•
Судороги |
||
|
•
Кома |
||
|
• Спутанность
сознания |
||
|
•
Вялость |
||
|
Со
стороны органов зрения |
Нарушения
зрения |
Неизвестно |
|
Сердце |
Аритмии сердца |
Неизвестно |
|
Хроническая сердечная
недостаточность |
||
|
Сосуды |
Гипотония
|
Неизвестно |
|
Гипертония |
||
|
Органы
дыхания, грудной клетки и средостения |
Отек
легких |
Неизвестно |
|
Ринит |
||
|
Со
стороны органов желудочно-кишеч-ного тракта |
Сухость
во рту |
Неизвестно |
|
Жажда |
||
|
Тошнота |
||
|
Рвота |
||
|
Со
стороны кожи и подкожной жировой
клетчатки |
Некроз
кожи |
Неизвестно |
|
Крапивница |
||
|
Опорно-двигательного
аппарата и заболеваний соединительной ткани |
Боли
в суставах |
Неизвестно |
|
Со стороны мочевыделительной
системы |
Увеличение диуреза |
Неизвестно |
|
Осматический нефроз |
||
|
Задержка мочи |
||
|
Острая почечная
недостаточность |
||
|
Азотемия |
||
|
Анурия |
||
|
Олигурия |
||
|
Полигурия |
||
|
Генерализованные явления и местные реакции |
Озноб |
Неизвестно |
|
Боль в груди (стенокардия,) |
||
|
лихорадка |
||
|
Астения |
||
|
Местные
реакции • инфузионные
реакции • тромбофлебит |
||
|
•
воспаление |
||
|
•
боли |
||
|
•
сыпь |
||
|
• эритема |
||
|
• зуд |
||
|
Синдромы,
связанные с экстравазацией и отеком в месте инъекции |
* Могут проявляться реакциями со стороны кожи, желудочно-кишечного тракта, а также нарушением кровообращения (гипотония), а также респираторными манифестациями (например, одышка). Другие реакции гиперчувствительности при введении препарата, включают гипертензию, гипертермию, озноб, потливость, кашель, скованность опорно-двигательного аппарата и миалгию, крапивницу/ сыпь, зуд, генерализованную боль, дискомфорт, тошноту, рвоту и головную боль.
** В том числе гиперволемию, периферические отеки, обезвоживание, гипонатриемии, гипернатриемии, гиперкалиемии, гипокалиемию.
Другие побочные реакции.
Тяжелые анафилаксии с остановкой сердца со смертельным исходом.
Противопоказания
- гиперчувствительность к компонентам, входящим в состав препарата
- анурия на фоне острого некроза канальцев при тяжелом поражении почек
- дегидратация тяжелой степени тяжести
- левожелудочковая недостаточность (особенно сопровождающаяся отеком легких)
- хроническая сердечная недостаточность
- геморрагический инсульт, субарахноидальное кровоизлияние (кроме кровотечений во время трепанации черепа)
- отек легких на фоне острой левожелудочковой недостаточности
- гипонатриемия, гипохлоремия, гипокалиемия.
- нарушение гематоэнцефалического барьера
С осторожностью
- беременность
- период лактации
- пожилой возраст
Лекарственные взаимодействия
Взаимодействие с другими лекарственными средствами и другие формы взаимодействия
Эффект потенцирования
Совместное использование других диуретических средств способно усиливать действие маннита и соответственно следует корректировать его дозу.
Эффект ингибирования
Маннитол способствует выделению мочи, данный основной эффект препарата обусловлен преимущественно ренальной реабсорбцией в больших канатиках и таким образом увеличивается клиренс через них и восстанавливается обратный захват.
Маннитол увеличивает выделение с мочой лития и поэтому сопутствующее применение маннитола может привести к снижению реакции на препараты лития.
Нефротоксичность препаратов из-за дисбаланса жидкости, обусловленного применением маннита
Хотя взаимодействие в организме человека вряд ли возможно, у пациентов, получающих сопутствующую терапию циклоспоринами и аминогликозидами, следует внимательно следить за признаками нефротоксичности.
Нейротоксические препараты
Одновременное применение нейротоксических препаратов (например, аминогликозиды) и маннита может потенцировать нейтоксичность.
Агенты, обусловленные электролитным дисбалансом
Развитие электролитного дисбаланса (например, гиперкалиемия, гипокалиемия) связанные с применением маннита, могут изменить эффекты препаратов, являющихся чувствительными к подобным дисбалансам (например, дигоксин, средства, вызывающие пролонгацию интервала QT, миорелаксанты).
Другие потенциальные взаимодействия: с тубокурарином и деполяризующими нейромышечными блокирующими препаратами (усиление их эффектов при применении маннита), с пероральными антикоагулянтами (маннитол может уменьшить их влияние за счет увеличения концентрации факторов свертывания крови, что является вторичным по отношению к обезвоживанию) и дигоксина (если гипокалиемия развилась вследствие лечения маннитом есть риск токсичности дигоксина).
Особые указания
Гиперчувствительность
Анафилактические / анафилактоидные реакции, включая другие реакции гиперчувствительности / инфузионные реакции были зарегистрированы при применении маннита.
При развитии какие-либо признаков или симптомов подозреваемой реакции гиперчувствительности введение препарата должно быть немедленно остановлено. Соответствующие терапевтические манипуляции должны производиться согласно клиническим рекомендациям.
Маннитол встречается в природе (например, в некоторых фруктах и овощах) и широко используется в качестве вспомогательного вещества в лекарственных препаратах и косметических средствах. Таким образом, пациенты могут быть сенсибилизированы без применения препарата маннит.
Нейротоксичность
Нейротоксичность проявляющаяся, например, спутанностью сознания, летаргией, комой, была зарегистрирована у пациентов, получавших маннит, в частности, при наличии нарушения функции почек. Имеются сообщения о летальных исходах.
Нейротоксичность может возникнуть в результате:
- высокой концентрации маннита в сыворотке крови
- гиперосмолярности раствора, что приводит к внутриклеточной дегидратации в центральной нервной системе (ЦНС)
- гипонатриемии или других нарушениях электролитного и кислотно/ щелочного баланса, что является вторичным по отношению к введению маннитола.
При высоких концентрациях, маннит может проникать в гематоэнцефалический барьер и нарушать кислотно-щелочное равновесие в спинномозговой жидкости, что приводит к развитию ацидоза.
У больных с нарушением гематоэнцефалического барьера, риск увеличения церебрального отека (общего или фокусного), связанного с повторным или продолжающемся использованием маннитола должен оцениваться индивидуально.
Увеличение внутричерепного давления может произойти через несколько часов после применения маннита. Пациенты с нарушением проницаемости гематоэнцефалического барьера подвергаются повышенному риску.
Риск почечных осложнений
Двусторонняя острая олигоанурическая почечная недостаточность наблюдалась у пациентов с проведенным предварительным лечением и восстановлением почечной функции, получавшим большие внутривенные дозы маннитола.
Несмотря на то, что осмотический нефроз, обусловленный применением маннитола, в принципе, обратим, как известно, потенциально может перейти в хроническую или даже терминальную стадию почечной недостаточности.
При применении маннита больные с ранее перенесенными заболеваниями почек или получающие потенциально нефротоксичные препараты, подвергаются повышенному риску развития почечной недостаточности. Сывороточно – осмолярное давление и функция почек должны тщательно мониторироваться и соответственно фиксировать развитие признаков ухудшения функции почек.
Маннитол следует назначать с осторожностью пациентам с тяжелыми нарушениями функции почек. Пробное введение препарата необходимо применять и продолжать терапию маннитолом только при наличии адекватного потока мочи.
Если выход мочи снижается во время инфузии маннитола, клиническое состояние пациента должно быть тщательно исследовано на предмет развития почечной недостаточности, и при необходимости следует приостановить инфузию маннитола.
Риск развития гиперволемии
Состояние сердечно-сосудистой системы пациента должно быть тщательно исследовано перед непосредственным введением Маннитола, раствора для инфузий 15%,..
Высокие дозы и / или высокие темпы вливания, приводят к накопление маннита в организме (из-за недостаточной почечной экскреции маннитола), а это может привести к развитию гиперволемии, выходу внеклеточной жидкости, что, в свою очередь, может привести или к обострению существующей застойной сердечной недостаточности.
Кумуляция маннитола в организме может наблюдаться вследствие снижения выделения мочи во время лечения, что может ухудшить скрытую или латентно текущую застойную сердечную недостаточность. При нарастании признаков сердечно-сосудистой или легочной недостаточности необходимо прекратить лечение препаратом.
Риск развития водно-электролитного дисбаланса, гиперосмолярности
Маннит-индуцированной осмотический диурез может вызвать или усугубить обезвоживание / гиповолемию и сгущение крови. Применение маннитола может также привести к развитию гиперосмолярности.
При повышении осмолярности сыворотки крови в ходе лечения препаратом эффекты маннитола на диурез, а также на снижение внутричерепного и внутриглазного давления могут быть нарушены. Кроме того, в зависимости от дозы и продолжительности приема, электролитный и кислотно- щелочной дисбаланс может быть результатом трансцеллюлярного проникновения воды и электролитов, осмотического диуреза и / или других механизмов. Такие нарушения могут являться серьезными и нести потенциальную смертельную угрозу для жизни пациента.
Нарушения, которые могут возникнуть при лечении маннитолом включают такие явления как:
• Гипернатриемия, обезвоживание и сгущение (в результате чрезмерной потери воды)
Гипонатриемия представляет собой выход внутриклеточной жидкости в межклеточное пространство, вызывающее снижение концентрации натрия в сыворотке крови и при наличии существующей гипонатриемии происходит усугубление состояния. Далее происходит потеря натрия и калия с увеличением выделения мочи.
Гипонатриемия может привести к головной боли, тошноте, судорогам, вялости, коме, отеку мозга и смерти. Острая симптоматическая гипонатриемическая энцефалопатия считается состоянием, требующим неотложной медицинской помощи.
Риск развития гипонатриемии повышается у следующих групп:
- у детей
- у пациентов пожилого возраста
- у женщин
- у лиц, перенесших оперативное вмешательство
- у лиц, страдающих психогенной полидипсией.
Риск развития энцефалопатии как осложнение гипонатриемии увеличивается у следующих групп:
- у пациентов детского возраста (младше 16 лет)
- у женщин (особенно у женщин в период пременопаузы)
- у больных с гипоксемией
- у больных с заболеваниями центральной нервной системы.
• Гипокалиемия
• Гиперкалиемия
• Другие электролитные нарушения
• Метаболический ацидоз
• Метаболический алкалоз
При поддержании диуреза введение маннитола может маскировать и стимулировать обезвоживание или гиповолемию.
Инфузионные реакции
Имеются сообщения о возникновении местных реакций при введении препарата. Они включают в себя как признаки и симптомы местного раздражения и воспаления, так и генерализованные реакции (синдром камеры), обусловленные экстравазальным кровоизлиянием.
Добавление в лечение других лекарственных препаратов или при использовании неправильной техники введения, может вызвать лихорадочные реакции из-за возможного попадания пирогенов. В случае такой реакции, введение препарата необходимо немедленно прекратить.
Нарушения объема и баланса электролитов
У больных с шоком и почечной недостаточностью маннит не следует вводить до восполнения объема (жидкости, кровь) и нормализации электролитного состояния.
Мониторинг
При применении маннитола необходимо тщательно контролировать кислотно-щелочной баланс, функции почек и осмолярность сыворотки крови.
Пациенты, получающие маннит должны контролироваться на предмет нарушений почечной, сердечной или легочной функции и лечение должно быть прекращено, в случае неблагоприятных явлений. Следует тщательно контролировать диурез, баланс жидкости, центральное венозное давление и электролитный баланс
(в частности, уровни сывороточного натрия и калия).
Несовместимость с кровью
Маннит не следует назначать одновременно при переливании крови, так как это может привести к агглютинации и повреждению клеток крови.
Кристаллизация
При воздействии низких температур, раствор маннита может кристаллизоваться. Рекомендуется проверять наличие кристаллов перед введением. При образовании кристаллов следует нагреть раствор до 37° С, и затем осторожно перемешать.
Лабораторные исследования
Маннитол может искажать результаты при определении в крови.концентрации неорганического фосфора.
При применении маннита возможны ложные положительные результаты в тестах на концентрацию крови этиленгликоля за счет окисления маннита до альдегида.
Дети
Безопасность и эффективность у детей не изучены в клинических условиях.
Пожилые пациенты
Пожилым пациентам рекомендуется назначать препарат с осторожностью с учетом сопутствующих заболеваний и принимаемых лекарственных средств.
Риск воздушной эмболии
Не следует использовать пластиковые контейнеры в серии соединений. Такое использование может привести к воздушной эмболии за счет остаточного воздуха из первичного контейнера до введения жидкости, выполненного из вторичного контейнера. Герметично упакованные растворы для внутривенного введения помещены в гибкие пластиковые контейнеры с возможностью регулирования скорости потока, которые могут явиться причиной воздушной эмболии, если остаточный воздух в контейнере не полностью удален перед введением.
Использование вентилируемого внутривенного введения, т.е. с установленным вентиляционным клапаном в открытом положении может также привести к воздушной эмболии. Вентилируемые наборы для внутривенного введения с открытым клапаном не должны использоваться с гибкими пластиковыми контейнерами.
Беременность и период лактации
Применение при беременности и в период лактации возможно в случаях, когда предполагаемая польза превышает возможный риск.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Данные отсутствуют
Передозировка
Симптомы:признаки обезвоживания (тошнота, рвота, галлюцинации).
Введение препарата прекратить.
Лечение:введение солевых растворов, симптоматическое лечение.
Форма выпуска и упаковка
По 200, 400 мл в бутылки стеклянные для крови, инфузионных и трансфузионных препаратов вместимостью 250, 450 мл соответственно, укупоренные пробками из резиновой смеси, обжатые колпачками алюминиевыми.
На бутылку наклеивают этикетку из бумаги этикеточной, или мелованной, или писчей.
24, 28 бутылок вместимостью 250 мл или 12, 15 бутылок вместимостью 450 мл соответственно помещают в ящики из картона гофрированного с приложением инструкций по медицинскому применению на государственном и русском языках в количестве, соответствующем количеству бутылок (для стационаров).
Условия хранения
Хранить в сухом месте при температуре не выше 20 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Маннит
Халықаралық патенттелмеген атауы
Маннитол
Дәрілік түрі
Инфузияға арналған ерітінді
Құрамы
1 л ерітіндінің құрамында
белсенді зат - маннит (маннитол) – 150.00 г
қосымша заттар: натрий хлориді, инъекцияға арналған су.
Сипаттамасы
Мөлдір түссіз, иіссіз ерітінді
Фармакотерапиялық тобы
Плазма алмастыратын және перфузиялық ерітінділер. Вена ішіне енгізуге арналған ерітінділер. Осмодиуретиктер. Маннитол.
АТХ коды В05ВС01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Бүйрекпен сүзіледі ары қарай өзекшелік жолмен кері сіңірілмейді. Таралу көлемі экстрацеллюлярлық сұйықтық көлеміне сәйкес келеді. Маннит гликоген түзе отырып бауырда метаболизденеді. Несеппен өзгеріссіз күйде шығарылады. Қантамыр жүйесінен жылдам шығарылады. Жартылай шығарылу кезеңі 100 минутқа жуықты құрайды. Бүйрек жеткіліксіздігі кезінде жартылай шығарылу кезеңі 36 сағатқа дейін артуы мүмкін.
Фармакодинамикасы
Осмостық диуретик. Плазманың осмостық қысымын жоғарылату мен ары қарай кері сіңірілмей сүзілудің есебінен препарат өзекшелерде судың іркілуіне және несеп көлемінің артуына алып келеді. Қанплазмасының осмолярлылығын арттыра отырып, сұйықтықтың тіндерден (атап айтқанда, көз алмасынан, мидан) тамыр арнасына ығысуын туғызады. Маннит шумақтық сүзіліске әсер етпейді. Диурезі калий иондарының шығарылуына елеулі әсер етпей, натрийурездің орташа артуымен қатар жүреді. Концентрациясы (дозасы) қаншалықты көп болса, диуретиктік әсері соншалықты жоғары. Бүйректің сүзу функциясының бұзылуы кезінде, сондай-ақ бауыр циррозы мен асциті бар науқастардағы азотемия кезінде тиімсіз. Айналымдағы қан көлемінің жоғарылауын туғызады.
Қолданылуы
Маннит 15% инфузияға арналған ерітіндісі келесі жағдайларда осмостық диуретик ретінде пайдалану үшін көрсетілген:
-бүйрек жеткіліксіздігінің қайтымсыз олигуриялық өзгерістерінің туындауына дейінгі бүйректің жедел жеткіліксіздігінің олигуриялық фазасының профилактикасы және/немесе емдеу мақсатында диурезді стимуляциялау үшін
- гематоэнцефалдық бөгет зақымданбаған жағдайда бассүйекішілік қысым мен ми ісінуін төмендету үшін
- басқа дәрілердің көмегімен төмендету мүмкін болмағанда, жоғары көзішілік қысымды төмендету үшін
- улану кезінде, ренальді экскреция арқылы, уытты заттардың организмнен элиминациясын стимуляциялау үшін.
Қолдану тәсілі жәнедозалары
Дозасы:
Манниттің белгілі бір концентрациясын, дозасы мен енгізу жылдамдығын таңдау пациенттің жас шамасына, дене салмағына, клиникалық жағдайына және қатарлас емге байланысты.
Ересектер мен жасөспірімдер:
Бүйректің жедел жеткіліксіздігі
Ересектерге арналған ең жоғарғы тәуліктік дозасы 24 сағат ішінде дозасын 50 г маннитке (330 мл) бір немесе келесі бағытқа өзгертумен 50-ден 200 г дейінгі маннитті (330-дан 1320 мл дейін) құрайды. Көп жағдайларда, талапқа сай жауап тәулігіне 50-ден 100 г маннитке дейінгі (330-дан 660 мл дейін) дозасында қол жеткізіледі. Енгізу жылдамдығы әдетте, кемінде, сағатына 30-50 мл несеп ағынын демеп тұру үшін реттеледі.
Тек аса шұғыл жағдайларда, препаратты енгізудің ең жоғарғы жылдамдығы өте жоғары болуы және 5 минут ішінде 200 мг / кг жетуі мүмкін (тест-дозаларды да қараңыз). 5 минуттан соң инфузияның жылдамдығын, препараттың ең жоғарғы тәуліктік 200 г дозасында несеп ағынын сағатына 30-50 мл шегінде ұстап тұратындай етіп реттеу керек.
Олигурия немесе бүйрек функциясының бұзылуы
Айқынолигуриясы немесе болжамды бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда алдымен кг дене салмағына (дене салмағы) шамамен 200 мг манниттен келетін сынама дозасын (1,3 мл / кг) 3-тен 5 минутқа дейінгі аралықта енгізу керек. Мысалы, дене салмағы 70 кг ересек пациент үшіндозасы 15%-дық ерітіндінің шамамен 100 мл құрайды.Егер организмнен сағатына30-50 мл несеп шығарылса, тест-дозаға реакция талапқа сай деп есептеледі. Егер талапқа сай нәтижеге қол жеткізілмесе, сынама дозасын екінші рет енгізуге болады. Екінші тест дозасын енгізген кезде клиникалық жауап болмаса, маннитолды қолдануды тоқтату керек, ал пациенттің жағдайын анықталған бүйрек жеткіліксіздігі фактісіне қатысты қайта бағалау керек.
Бассүйекішілік қысымды, церебральді көлем мен көзішілік қысымды төмендету
Әдеттегі дозасы дене салмағына 1,5-тен 2 г / кг дейін құрайды (дене салмағына 10-нан 13 мл / кг дейін), инфузиясы 30-дан 60 минутқа дейін. Операция алдында пайдаланған кезде, ең жоғарғы әсерін алу үшін, дозасын операциялық араласуға дейін 1-ден 1,5 сағатқа дейінгі уақыт бұрын енгізу керек.
Уыттану кезінде зиянды заттардың ренальді экскрециясын стимуляциялау
Қарқынды диурез кезінде маннитолдың дозасы, несептің бөлініп шығу жылдамдығын қамтамасыз ететіндей, сағатына 100 мл кем болмауы тиіс. 1-2 л-дегі сұйықтықтың оң теңгерімі аталған емшараның мақсатына жеткенін көрсетеді. Препараттың бастапқы жүктемелік дозасы, шамамен, 25 г (165 мл) құрауы мүмкін.
Балалар
Бүйрек жеткіліксіздігі кезінде сынама дозасы кг дене салмағына 3-5 минут ішінде 200 мг маннитті (дене салмағына 1,3 мл / кг) құрауы тиіс. Балаларды емдеуге арналған дозасы дене салмағына 0,5-тен 1,5 г / кг дейінді құрайды (дене салмағына 3 мл-ден 10 мл / кг дейін). Қажет болған жағдайда, аталған дозасын 4 сағаттан 8 сағатқа дейінгі аралықпен бір немесе екі рет қайталап енгізуге болады.
Бассүйекішілік және көзішілік қысым жоғарылаған кезде дозасын ересектерге арналғандай, 30-дан 60 минутқа дейінгі аралықта енгізуге болады.
Егде жастағы пациенттер
Дозалануы пациенттің салмағына, клиникалық және биологиялық жағдайына және қатарлас емге тәуелді. Жалпы дозасы да ересектерге арналғандай, дозасын бір немесе екінші бағытта маннитті 50 г (330 мл) өзгерте отырып, 24 сағат ішінде 50-ден 200 г дейінгі маннит (тәулігіне 330-дан 1320 мл дейін) қолданылады. Бүйрек жеткіліксіздігінің туындауы анықталуы мүмкін болғандықтан, препаратты қолданғанға дейін пациентті мұқият тексеруден өткізу керек.
Қолдану тәсілі:
Вена ішіне енгізуге арналған ерітінді стерильді және апирогенді жүйе арқылы енгізілуі тиіс. Ерітіндінің осмолярлылығын бақылауда ұстау керек. Манниттің осмолярлылығы аса жоғары ерітіндісі веналардың зақымдануына алып келуі мүмкін.
Бұл гипертониялық ерітіндіні үлкен шеткері немесе, дұрысы, орталық вена арқылы енгізу керек. Препараттың шеткері веналарға жылдам инфузиялануы өте зиянды болуы мүмкін
Организмге препаратты енгізудің, асептикалық болып табылатын және сүзгіні беріліс жүйесіне жалғайтын жүйесін пайдалану керек, өйткені маннит кристалдануға қабілетті. Ауаның енуін болдырмас үшін, жүйе алдын-ала ерітіндімен толтырылуы тиіс.
Пайдалануға дайын болмайынша, құрылғыны қаптамасынан шығарып алмаңыз. Пакеттің ішіндепрепарат стерильділігін сақтайды.
Көзге көрінетін қосылыстарсыз, түсі өзгермеген және қаптамасының көзге көрінетін бүлінген жерлері жоқ, мөлдір ерітіндіні ғана пайдалану керек. Пакеттің бүтіндігіне көз жеткізу және контейнерзақымданбаған болса ғана пайдалану керек. Препаратты енгізуді пакетін ашқаннан кейін бірден бастау керек. Маннит ерітіндісі төмен температуралар әсер еткен кезде кристалдануы мүмкін.Сонымен қатар, препараттың ерітінділері жоғарырақконцентрацияларында да кристалдану үрдісіне ие. Енгізер алдында кристалдардың бар-жоқтығын тексеру ұсынылады. Кристалдар түзілген жағдайда, ерітіндіні 37 ° С-ге дейін қыздырып, артынан абайлап араластыру керек. Өнімнің ластану немесе зақымдану ықтималдығына байланысты,ерітінділерді суда немесемикротолқынды пеште қыздырмаған дұрыс.Қыздыру үшін тек құрғақ жылуды (мысалы, құрғақ ыстық шкафы) пайдалану ұсынылады. Пайдаланар алдындаерітіндіні бөлме температурасына немесе дене температурасына дейін суыту және онда кристалдардың жоқтығына көз жеткізу керек.
Жағымсыз әсерлері
Ұнамсыз әсерлері:
Келесі жағымсыз реакциялар маркетингтен кейін зерттеулер кезінде тіркелді. Дәрілердің осы бөлімде атап келтірілген жағымсыз реакцияларының жиілігін қолда бар деректердің негізінде бағалау мүмкін емес.
.
|
MedDRA ағза класы бойынша жүйелері |
Жағымсыз реакциялар (MedDRA дұрыс деп тапқан термин) |
Жиілігі |
|
Иммундық жүйе тарапынан |
Аллергиялық реакция |
Белгісіз |
|
Анафилаксиялық реакциялар, анафилаксиялық шокты қоса* |
||
|
Метаболизм
және асқорыту бұзылулары |
Сұйықтық
пен
электролиттер көлемінің өзгерістері ** |
|
|
• Сусыздану |
||
|
• Ісінулер |
||
|
Метаболизмдік ацидоз |
||
|
Жүйке
жүйесі тарапынан |
Бас ауыруы |
Белгісіз |
|
Бас айналуы |
||
|
Бассүйекішілік
қысымның жоғарылауы |
||
|
ОЖЖ уыттылығы
мыналармен білінеді: |
||
|
• Құрысулар |
||
|
• Кома |
||
|
• Сананың шатасуы |
||
|
• Енжарлық |
||
|
Көру мүшелері тарапынан |
Көру
бұзылулары |
Белгісіз |
|
Жүрек |
Жүрек аритмиялары |
Белгісіз |
|
Жүректің созылмалы жеткіліксіздігі |
||
|
Қантамырлар |
Гипотония |
Белгісіз |
|
Гипертония |
||
|
Тыныс алу, кеуде
қуысы және көкірек ортасы ағзалары |
Өкпенің
ісінуі |
Белгісіз |
|
Ринит |
||
|
Асқазан-ішек жолы ағзалары
тарапынан |
Ауыздың
құрғауы |
Белгісіз |
|
Шөлдеу |
||
|
Жүрек айнуы |
||
|
Құсу |
||
|
Тері мен теріасты шелмайы тарапынан |
Тері некрозы |
Белгісіз |
|
Есекжем |
||
|
Тірек-қимыл аппараты мен дәнекер тіндер тарапынан |
Буындардың ауыруы |
Белгісіз |
|
Несеп шығару жүйесі тарапынан |
Диурездің артуы |
Белгісіз |
|
Осмостық нефроз |
||
|
Несептің іркілуі |
||
|
Бүйректің жедел жеткіліксіздігі |
||
|
Азотемия |
||
|
Анурия |
||
|
Олигурия |
||
|
Полигурия |
||
|
Жайылған құбылыстар және
жергілікті
реакциялар |
Қалтырау |
Белгісіз |
|
Кеуденің ауыруы (стенокардия,) |
||
|
Қызба |
||
|
Астения |
||
|
Жергілікті реакциялар • инфузиялық реакциялар • тромбофлебит |
||
|
• қабыну |
||
|
• ауыру |
||
|
• бөртпе |
||
|
• эритема |
||
|
• қышыну |
||
|
Экстравазациямен және инъекция орнындағы ісінуімен байланысты синдромдар |
* Тері, асқазан-жолы тарапынан болатын реакциялармен, сондай-ақ қанайналым бұзылуларымен (гипотония), сонымен қатар,респираторлық манифестациялармен (мысалы, ентігу) көрініс беруі мүмкін. Препаратты енгізген кездегі аса жоғары сезімталдықтың басқареакцияларына, гипертензия, гипертермия, қалтырау, тершеңдік, жөтел, тірек-қимыл аппараты құрысуы мен миалгия, есекжем/ бөртпе, қышыну, жайылған ауыру, жайсыздық, жүрек айнуы, құсу және бас ауыруы кіреді.
** Соның ішінде гиперволемияны, шеткері ісінулерді, сусыздануы, гипонатриемияны, гипернатриемияны, гиперкалиемияны, гипокалиемияны қоса.
Басқа жағымсыз реакциялары.
Жүректің тоқтап қалуымен жүретін, өлімге әкеп соқтыратын ауыр анафилаксиялар.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препараттың құрамына кіретін компоненттерге аса жоғары сезімталдық
- бүйректің ауыр зақымдануы кезіндегі өзекшелердің жедел некрозы негізіндегі анурия
- ауырлық дәрежесі ауыр дегидратация
- сол жақ қарынша жеткіліксіздігі (әсіресе, өкпенің ісінуімен қатар жүретін)
- жүректің созылмалы жеткіліксіздігі
- геморрагиялық инсульт, субарахноидальді қан құйылу (бассүйек трепанациясы кезіндегі қан кетулерден басқа)
- сол жақ қарынша жеткіліксіздігі аясындағы өкпе ісінуі
- гипонатриемия, гипохлоремия, гипокалиемия.
- гематоэнцефалдық бөгеттің бұзылуы
Сақтықпен
- жүктілік
- лактация кезеңі
- жас егделігі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуі және өзара әрекеттесуінің басқа түрлері
Күшейту әсері
Басқа диуретиктік дәрілерді бірге пайдалану манниттің әсерін күшейтуге қабілетті және сәйкесінше, оның дозасын түзету керек.
Тежеу әсері
Маннитол несептің бөлініп шығуына ықпал етеді, препараттың бұл негізгі әсеріне көбінесе үлкен жіпшелердегі ренальді кері сіңірілу түрткі болады және сол арқылы, олар арқылы клиренсі артады және кері қармалуы қалпына келеді.
Маннитол литийдің несеппен бөлініп шығуын арттырады және сондықтан да, маннитолды қатарлас қолдану литий препараттарына реакцияның төмендеуіне алып келуі мүмкін.
Маннитті қолдануға негізделген сұйықтық теңгерімсіздігіне байланысты, препараттардың нефроуыттылығы
Адам организмінде өзара әрекеттесу мүмкіндігі тым аз болса да, циклоспориндермен және аминогликозидтермен қатарлас ем қабылдап жүрген пациенттерде, нефроуыттылық белгілерін мұқият қадағалау керек.
Нейроуытты препараттар
Нейроуытты препараттар (мысалы, аминогликозидтер) мен маннитті бір мезгілде қолдану нейроуыттылығын күшейтуі мүмкін.
Электролит теңгерімінің бұзылуы түрткі болған агенттер
Маннитті қолданумен байланысты электролит теңгерімі бұзылуының дамуы (мысалы, гиперкалиемия, гипокалиемия) ондай теңгерім бұзылуларына сезімтал болып табылатын препараттардың (мысалы, дигоксин, QT аралығының ұзаруын тудыратын дәрілер, миорелаксанттар) әсерлерін өзгертуі мүмкін.
Басқа ықтимал өзара әрекеттесулері: тубокураринмен және деполяризацияланатын нейробұлшықеттік бөгегіш препараттармен (маннитті қолданғанда олардың әсерінің күшеюі), пероральді антикоагулянттармен (қанның ұю факторларының концентрациясын арттырудың есебінен маннитол олардың әсерін азайтуы мүмкін, бұл сусыздануға қатысты салдарлы болып табылады) және дигоксинмен (егер гипокалиемия маннитпен емдеудің салдарынан дамыса, дигоксиннің уыттылық қаупі бар).
Айрықша нұсқаулар
Аса жоғары сезімталдық
Аса жоғары сезімталдықтың басқа реакцияларын/ инфузиялық реакцияларды қоса, анафилаксиялық / анафилактоидтық реакциялар, маннитті қолданғанда тіркелді.
Күдікті аса жоғары сезімталдық реакциясының қандай-да бір белгілері немесе симптомдары туындаған жағдайда, препаратты енгізу дереу тоқтатылуы тиіс. Сәйкесінше емдеу манипуляциялары клиникалық ұсынымдарға сәйкес жүргізілуі тиіс.
Маннитол табиғатта (мысалы, кейбір жемістер мен көкөністерде) кездеседі және дәрілік препараттар мен косметикалық заттарда қосымша зат ретінде пайдаланылады. Осылайша, пациенттер маннит препаратын қолданбай-ақ сенсибилизациялануы мүмкін.
Нейроуыттылығы
Мысалы, сананың шатасуымен, летаргиямен, комамен көрініс беретін нейроуыттылық маннитті қабылдаған пациенттерде, атап айтқанда, бүйрек функциясының бұзылуы бар кезде тіркелді. Өлімге соқтырған жағдайлар туралы хабарламалар бар.
Нейроуыттылығы мыналардың нәтижесінде туындауы мүмкін:
- қан сарысуындағы манниттің жоғары концентрациясы
- ерітінді осмолярлылығының аса жоғарылығы, бұл орталық жүйке жүйесіндегі (ОЖЖ) жасушаішілік дегидратацияға алып келеді
- гипонатриемия немесе электролиттік және қышқыл / сілті теңгерімінің басқа бұзылуларын, бұл маннитолды енгізуге қатысты салдары болып табылады.
Жоғары концентрацияларында, маннит гематоэнцефалдық бөгетке өтуі және мұлын-ми сұйықтығындағы қышқыл-сілті теңгерімін бұзуы мүмкін, бұл ацидоздың дамуына алып келуі мүмкін.
Гематоэнцефалдық бөгеттің бұзылуы бар науқастарда, маннитолды қайталап немесе ұзақ уақыт пайдаланумен байланысты церебральді ісінудің (жалпы немесе шоғырланған) арту қаупіне жекелей баға берілуі тиіс.
Бассүйекішілік қысымның артуы маннитті қолданғаннан кейін бірнеше сағатан соң орын алуы мүмкін. Гематоэнцефалдық бөгет өткізгіштігінің бұзылуы бар пациенттер жоғары қауіпке ұшырайды.
Бүйректік асқынулардың қаупі
Екіжақты жедел олигоануриялық бүйрек жеткіліксіздігі бастапқы ем жүргізілген және бүйрек функциясы қалпына келтірілген, маннитолдың венаішілік жоғары дозаларын қабылдаған пациенттерде байқалды.
Маннитолды қолдану түрткі болған осмостық нефроздың негізінен, қайтымды екендігіне қарамастан, белгілі болып отырғандай, бүйрек жеткіліксіздігінің созылмалы немесе тіпті, терминальді сатысына өтуі ықтимал.
Маннитті қолданғанда бұрын бүйрек ауруларын бастан өткерген немесе нефроуыттылығы зор препараттарды қабылдап жүрген науқастар, бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупінің жоғарылауына ұшырайды. Сарысулық – осмолярлық қысым мен бүйрек функциясына мұқият мониторинг жүргізілуі және сәйкесінше, бүйрек функциясының нашарлау белгілерінің дамуы анықталуы тиіс.
Маннитолды бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Препаратты сынама түрінде енгізуді қолдану және маннитолмен емдеуді тек, несеп ағыны талапқа сай болған жағдайда ғана жалғастыру қажет.
Егер маннитол инфузиясы кезінде несептің шығарылуы төмендесе, пациенттің клиникалық жағдайы бүйрек жеткіліксіздігінің дамуына қатысты мұқият зерттелуі тиіс, және қажет болған жағдайда, маннитол инфузиясын тоқтату керек.
Гиперволемияның даму қаупі
Пациенттің жүрек-қантамыр жүйесінің жағдайы инфузияға арналған 15% Маннитол ерітіндісін тікелей енгізердің алдында мұқият зерттелуі тиіс.
Жоғары дозалары және / немесе құю қарқынының жоғарылығы манниттің организмде жинақталуына алып келеді (маннитолдың бүйректік экскрециясының жеткіліксіздігіне байланысты), ал бұл гиперволемияның дамуына, жасушадан тыс сұйықтықтың шығарылуына алып келуі мүмкін, бұл өз кезегінде, бұрыннан бар іркілісті жүрек жеткіліксіздігіне немесе оның өршуіне алып келуі мүмкін.
Маннитолдың организмде жинақталуы емдеу кезінде несептің бөлініп шығуының төмендеуі салдарынан байқалуы мүмкін, бұл ағымдағы жасырын немесе латентті іркілісті жүрек жеткіліксіздігін нашарлатуы мүмкін. Жүрек-қантамыр немесе өкпе жеткіліксіздігі үдеген кезде препаратпен емдеуді тоқтату қажет.
Су-электролит теңгерімсіздігінің, аса жоғары осмолярлылықтың даму қаупі
Маннит-индукциялаған осмостық диурез сусыздануды / гиповолемияны және қанның қоюлануын туғызуы немесе ушықтыруы мүмкін. Маннитолды қолдану да аса жоғары осмолярлылықтың дамуына алып келуі мүмкін.
Препаратпен емдеу барысында қан сарысуындағы осмолярлылық жоғарылаған кезде маннитолдың диурезге әсері, сондай-ақ бассүйекішілік және көзішілік қысымның төмендеуі бұзылуы мүмкін. Бұдан өзге, дозасы мен қабылдау ұзақтығына байланысты, электролиттік және қышқыл-сілті теңгерімсіздігі су мен электролиттердің трансцеллюлярлық өтуінің, осмостық қысымның және / немесе басқамеханизмдердің нәтижесі болуы мүмкін. Ондай бұзылулар күрделі болуы және пациенттің өмірі үшін өлім қаупін төндіруі мүмкін.
Маннитолмен емдеу кезінде туындауы мүмкін бұзылуларға мыналар кіреді:
• Гипернатриемия, сусыздану және қоюлану (судың шамадан тыс жоғалтылуы нәтижесінде)
Гипонатриемия жасушаішілік сұйықтықтың жасушааралық кеңістікке шығарылуы болып табылады, ол қан сарысуындағы натрий концентрациясының төмендеуіне алып келеді және бұрыннан гипонатриемиясы болса, жағдайдың ушығуы орын алады. Ары қарай, несептің бөлінуінің артуымен, натрий мен калийдің жоғалтылуы жүреді.
Гипонатриемия бас ауыруына, жүрек айнуына, құрысуларға, енжарлыққа, комаға, мидың ісінуі мен өлімге соқтыруы мүмкін. Жедел симптоматикалық гипонатриемиялық энцефалопатия, шұғыл медициналық көмекті қажет ететін жағдай болып есептеледі.
Гипонатриемияның даму қаупі келесі топтарда жоғарылай түседі:
- балаларда
- егде жастағы пациенттерде
- әйелдерде
- операциялық араласымда бастан өткерген адамдарда
- психогендік полидипсиядан зардап шегіп жүрген адамдарда.
Гипонатриемияның асқынуы сияқты энцефалопатияның даму қаупі келесі топтарда арта түседі:
- бала жастағы пациенттерде (16 жасқа толмаған)
- әйелдерде (әсіресе, менопауза алдындағы кезеңдегі әйелдерде)
- гипоксемиясы бар науқастарда
- орталық жүйке жүйесінің аурулары бар науқастарда.
• Гипокалиемия
• Гиперкалиемия
• Басқа электролиттік бұзылуларда
• Метаболизмдікацидозда
• Метаболизмдік алкалозда
Диурезді демеу кезінде маннитолды енгізу сусыздануды немесе гиповолемияны бүркемелеуі және стимуляциялауы мүмкін.
Инфузиялық реакциялар
Препаратты енгізген кезде жергілікті реакциялардың туындағаны туралы хабарламалар бар. Оларға жергілікті тітіркену мен қабынудың белгілері мен симптомдары да, экстравазальді қан құйылу түрткі болған жайылған реакциялар (камера синдромы) да кіреді.
Емдеуге басқа дәрілік препараттарды қосу немесе енгізу техникасы дұрыс пайдаланылмаған жағдайда пирогендердің түсуі мүмкіндігіне байланысты, қызба реакцияларын туғызуы мүмкін. Ондай реакция жағдайында, препаратты енгізуді дереу тоқтату қажет.
Электролиттер көлемі мен теңгерімінің бұзылулары
Шок және бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда маннитті көлем (сұйықтық, қан) орны толтырылғанша және электролиттік жағдай қалыпқа түскенше енгізу керек.
Мониторинг
Маннитолды қолданғанда қышқыл-сілті теңгерімін, бүйрек функциясын және қан сарысуының осмолярлылығын мұқият бақылау қажет.
Маннитті қабылдап жүрген пациенттер бүйрек, жүрек немесе өкпе функциясының бұзылуларына қатысты бақылануы тиіс және, ұнамсыз құбылыстар болған жағдайда, емдеу тоқтатылуы тиіс. Диурезді, сұйықтық теңгерімін, орталық веналық қысымды және электролиттер теңгерімін (атап айтқанда, сарысудағы натрий мен калийдің деңгейлері) мұқият бақылау керек.
Қанмен үйлесімсіздігі
Маннитті қан құюмен бір мезгілде тағайындамау керек, өйткені бұл агглютинацияға және қан жасушаларының зақымдануына алып келуі мүмкін.
Кристалдануы
Төмен температуралар әсер еткенде, маннит ерітіндісі кристалдануы мүмкін. Енгізер алдында кристалдардың бар-жоқтығын тексеріп алу ұсынылады. Кристалдар түзілген жағдайда, ерітіндіні 37° С-ге дейін қыздыру, және содан соң абайлап араластыру керек.
Зертханалық зерттеулер
Маннитол қандағы бейорганикалық фосфор концентрациясын анықтау кезінде нәтижелерді бұрмалауы мүмкін.
Маннитті қолданғанда, манниттің альдегидке дейін тотығуының есебінен, этиленгликольдің қандағы концентрациясына жүргізілген тестілерде жалған оң нәтижелер болуы мүмкін.
Балалар
Балалардағы қауіпсіздігі мен тиімділігі клиникалық жағдайларда зерттелмеген.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерге препаратты сақтықпен, қатарлас аурулары мен қабылдап жүрген дәрілік заттарын ескере отырып тағайындау ұсынылады.
Ауа эмболиясы қаупі
Қосылыстар сериясына пластик контейнерлерді пайдаланбау керек. Ондай пайдалану екінші контейнерге сұйықтық енгізілгенге дейінгі бастапқы контейнердегі қалдықтық ауаның есебінен ауа эмболиясына алып келуі мүмкін. Тұмшаланып қапталған вена ішіне енгізуге арналған ерітінділер ағын жылдамдығын реттеу мүмкіндігі бар иілгіш пластик контейнерлерге құйылған, егер енгізер алдында контейнердегі қалдық ауа толығымен шығарылмаса ол ауа эмболиясына себеп болып табылуы мүмкін.
Желдетілетін венаішілік енгізуді, яғни ашық қалпында тұрған желдеткіш клапанды пайдалану да ауа эмболиясына алып келуі мүмкін. Вена ішіне енгізуге арналған ашық клапаны бар желдететін жинақтар иілгіш пластик контейнерлермен пайдаланылмауы тиіс.
Жүктілік және лактация кезеңі
Жүктілік кезінде жәнелактация кезеңінде, күтілетін пайдасы болуы мүмкін қауіптен асып түсетін жағдайларда ғана қолдануға болады.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Деректер жоқ
Артық дозалануы
Симптомдары: сусыздану белгілері (жүрек айнуы, құсу, елестеулер).
Препаратты енгізуді тоқтату керек.
Емі: тұзды ерітінділерді енгізу, симптоматикалық ем.
Шығарылу түрі және қаптамасы
200, 400 мл-ден қанға, инфузиялық және трансфузиялық препараттарға арналған, сыйымдылығы сәйкесінше 250, 450 мл, резеңке қоспадан жасалған тығындармен тығындалған, алюминий қалпақшалармен қаусырылған бөтелкелерге құйылған.
Бөтелкеге заттаңбалық, немесе жылтыр, немесе жазу қағазынан жасалған заттаңба жабыстырылады.
Сыйымдылығы 250 мл 24, 28 бөтелкенемесе сыйымдылығы сәйкесінше 450 мл 12, 15 бөтелке, бөтелкелердің санына сәйкес медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулық салынған, гофрланған картоннан жасалған жәшіктерге (стационарларлар үшін) салынады.
Сақтау шарттары
Құрғақ жерде 20°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы.