Лозап Плюс, 50/12.5 мг, таблетки №30, пачка картонная
Торговое наименование
Лозап Плюс
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензина II антагонисты, комбинации. Ангиотензина II антагонисты в комбинации с диуретиками. Лозартан в комбинации с диуретиками.
Код АТХ С09DА01
Показания к применению
- лечение эссенциальной артериальной гипертензии у пациентов, которых артериальное давление адекватно не контролируется монотерапией лозартаном или гидрохлоротиазидом.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- повышенная чувствительность к активным и вспомогательным компонентам препарата
- повышенная чувствительность к другим препаратам – производным сульфонамидов
- устойчивая к терапии гипокалиемия или гиперкальциемия
- рефрактерная гипонатриемия
- тяжелые нарушения функции печени, холестаз, обструкции желчевыводящих путей
- симптоматическая гиперурикемия / подагра
- тяжелые нарушения функции почек (клиренс креатинина ниже 30мл/мин)
- анурия
- 2й и 3й триместр беременности
- детский и подростковый возраст до 18 лет
- применение в комбинации с препаратами, содержащими алискирен пациентам с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1,73 м2)
Необходимые меры предосторожности при применении
Лозартан
Ангионевротический отек (Отек Квинке)
Требуется тщательное наблюдение за пациентами с отеком Квинке в анамнезе (отек лица, губ, горла, и/или языка)
Гипотензия и уменьшение объема циркулирующей крови.
У пациентов с уменьшением ОЦК и/или гипонатриемией, в связи с усиленной терапией диуретиками, ограничениями в приеме пищевой соли, наличием диареи или рвоты, могут проявиться симптомы гипотензии, особенно после приема первой дозы. Такие состояния необходимо корректировать перед приемом Лозап Плюс.
Электролитный дисбаланс
Электролитный дисбаланс является частым явлением у пациентов с нарушениями функции почек, с диабетом или без, и следует его учитывать. Следовательно, нужно тщательно наблюдать за плазменными концентрациями калия и клиренсом креатинина, особенно у пациентов с сердечной недостаточностью и клиренсом креатинина между 30 и 50 мл/ мин.
Одновременное применение калийсберегающих диуретиков, калиевых добавок и калий – содержащих заменителей соли с Лозап Плюс не рекомендуется.
Функциональные расстройства печени
На основании фармакокинетических сведений, показывающих значительное повышение плазменных концентраций лозартана у пациентов с циррозом печени, для пациентов с легкими и умеренными нарушениями функции печени в анамнезе Лозап Плюс следует назначать с осторожностью. По пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени терапевтического опыта нет. Следовательно, Лозап Плюс не следует применять пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени.
Нарушение функции почек
Нарушение функции почек, включая почечную недостаточность, может возникать, как следствие подавления ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) (особенно у пациентов, функция почек которых зависит от состояния РААС, например, пациенты с тяжелой сердечной недостаточностью или существующим нарушением почечной функции). Лозартан, как и другие препараты, влияет на ренин-ангиотензин-альдостероновую систему, сообщалось об увеличении содержания мочевины и креатинина в сыворотке крови у пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной почки. Эти изменения нарушения функции почек могут быть обратимыми после прекращения приема препарата. У пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной почки лозартан должен назначаться с осторожностью.
Трансплантация почек
Не существует данных по пациентам с трансплантированной почкой.
Первичный гиперальдостеронизм
Пациенты с первичным гиперальдостеронизмом в основном не отвечают на антигипертензивные лекарственные препараты, действующие на основе ингибирования РААС. Следовательно, применение Лозап Плюс не рекомендуется.
Ишемическая болезнь сердца и цереброваскулярная болезнь
Как и с прочими антигипертензивными препаратами, избыточное снижение артериального давления у пациентов с ишемической болезнью сердца и цереброваскулярной болезнью может приводить к инфаркту миокарда или инсультам.
Сердечная недостаточность
У пациентов с сердечной недостаточностью при наличии или отсутствии нарушения почечной функции существует риск тяжелой артериальной гипотензии и нарушения почечных функций (зачастую – острого), как и с другими препаратам, действующими на РААС.
Стеноз аортального и митрального клапанов, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия
Так же, как и при применении других сосудорасширяющих средств, необходимо соблюдать особую осторожность при лечении пациентов с аортальным стенозом или стенозом митрального клапана, а также пациентов с обструктивной гипертрофической кардиомиопатией.
Этнические различия
Как и ингибиторы ангиотензинконвертирующего фермента, лозартан и прочие антагонисты ангиотензина менее эффективны в снижении артериального давления у афро-американской расы, чем у не афро-американской, вероятно ввиду большей встречаемости низких уровней ренина у афро-американской расы с артериальной гипертензией.
Применение при беременности
Применение антагонистов рецепторов ангиотензина II (АРА II) при беременности противопоказано. Если прием АРА IIявляется необходимым, пациенткам, которые планируют беременность, следует перейти на лечение альтернативными гипотензивными препаратами с установленным профилем безопасности. В случае диагностики беременности во время лечения AРА II, терапию следует немедленно прекратить и начать альтернативное лечение.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Существуют доказательства того, что комбинированный прием ингибиторов ангиотензинконвертирующего фермента, блокаторов рецептора ангиотензина II или алискерена повышают риск гипотензии, гиперкалиемии, и снижении почечной функции (включая острую почечную недостаточность). Поэтому не рекомендуется двойная блокада РААС комбинацией этихлекарственных препаратов.
Если двойная блокада считается абсолютно необходимой, то такую терапию необходимо проводить под контролем специалистов с частым тщательным мониторингом функций почек, содержания электролитов и артериального давления.
Ингибиторы ангиотензинконвертирующего фермента (ИАКФ) и блокаторы рецепторов ангиотензина II (БРА) не должны использоваться вместе у пациентов с диабетической нефропатией.
Гидрохлоротиазид
Гипотензия и водно-солевой дисбаланс
Как и при любой антигипертензивной терапии, у некоторых пациентов может возникать симптоматическая гипотензия. Пациенты должны наблюдаться на наличие клинических признаков водного или электролитного дисбаланса, например, симптомы гиповолемии, гипонатриемии, гипохлоремического алкалоза, гипомагниемии или гипокалиемии, которые могут развиться при сопутствующей диарее или рвоте. Каждый пациент, принимающий диуретики, нуждается в регулярном мониторинге концентраций электролитов в сыворотке крови, через соответствующие временные интервалы. Может возникнуть гипонатриемия у отечных пациентов в жаркую погоду.
Метаболические и эндокринные эффекты
Лечение тиазидами может приводить к снижению толерантности к глюкозе и, следовательно, приводить к необходимости регулировки дозы антидиабетических лекарств, включая инсулин. Возможна манифестация латентного диабета.
Тиазиды могут понижать элиминацию кальция с мочой, тем самым вызывая интермиттирующее и небольшое повышение содержания кальция в сыворотке. Значительная гиперкальциемия может быть признаком скрытого гиперпаратиреоза. Прием тиазидов должен быть прекращен перед проведением тестов на оценку функции паращитовидных желез.
Тиазидные диуретики могут повышать уровни холестерина и триглицеридов в сыворотке крови.
У некоторых пациентов, лечение тиазидами может приводить к гиперурикемии и/или подагре. Поскольку, лозартан снижает уровень мочевой кислоты, комбинация гидрохлоротиазида с лозартаном уменьшает гиперурикемию, индуцированную диуретиками.
Немеланомный рак кожи
В ходе двух эпидемиологических исследований, основанных на данных Национального реестра онкологических заболеваний Дании, был обнаружен повышенный риск развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базально-клеточный рак (БКР) и плоскоклеточный рак (ПКР)] при увеличении кумулятивной дозы гидрохлоротиазида (ГХТЗ). Механизмом развития НМРК может служить фотосенсибилизирующее действие ГХТЗ.
Пациентов, принимающих ГХТЗ, необходимо проинформировать о риске развития НМРК, а также о том, что им следует регулярно проводить осмотр кожи для выявления новых поражений и незамедлительного сообщать о любых подозрительных поражениях кожи. Пациентов необходимо проинформировать о необходимости мер профилактики, таких как ограничение времени пребывания под солнечными лучами и ультрафиолетовым излучением, а также о том, что в случае, если они подвергаются такому воздействию, им необходимо использовать надлежащие средства защиты для сведения к минимуму риска развития рака кожи. Подозрительные поражения кожи необходимо незамедлительно исследовать, при необходимости проводится биопсия на исследование гистологического материала. Целесообразность применения ГХТЗ также следует пересмотреть при лечении пациентов, у которых в анамнезе имеется НМРК.
Поражения печени
Тиазидные диуретики необходимо использовать с осторожностью при лечении пациентов с нарушением функций печени или с прогрессирующими заболеваниями печени, поскольку они могут вызывать внутрипеченочный холестаз, и даже незначительные изменения водного и электролитного баланса могут привести к развитию печеночной комы.
Лозап Плюс противопоказан пациентам с тяжелыми поражениями печени.
Хориоидальный выпот, острая миопия и острая вторичная закрытоугольная глаукома
Сульфонамид или производные сульфонамида могут вызывать идиосинкратическую реакцию, приводящую к хориоидальному выпоту с выпадением поля зрения, преходящей миопией и острой закрытоугольной глаукомой и/или острой миопией. Симптомы включают в себя резкое снижение остроты зрения или боль в глазах и обычно развиваются через несколько часов или недель после начала терапии. Оставленная без лечения острая закрытоугольная глаукома может привести к необратимой потере зрения. Прежде всего, необходимо как можно скорее прекратить прием препарата. При неконтролируемом внутриглазном давлении может потребоваться немедленное медицинское или хирургическое лечение. К факторам риска развития острой закрытоугольной глаукомы относится наличие в анамнезе аллергии на сульфонамиды или пенициллин.
Разное
У пациентов, получающих лечение тиазидами, реакции гиперчувствительности могут возникать при наличии или отсутствии в анамнезе аллергии или бронхиальной астмы. Известны случаи обострения или активизации системной красной волчанки после введения тиазидов.
Вспомогательные вещества
Препарат содержит краситель Ponceau 4R, который может вызывать аллергическую реакцию.
Данный препарат содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одной таблетке, поэтому его можно назвать «не содержащий натрий».
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Лозартан
Были описаны случаи снижения концентрации активного метаболита при совместном применении рифампицина и флуконазола. Оценка клинических данных таких взаимодействий не проводилась.
При лечении препаратами, блокирующими ангиотензин II или его эффекты, одновременное применение калийсберегающих диуретиков (например, спиронолактон, триамтерен, амилорид), пищевых добавок калия или калийсодержащих заменителей соли может привести к повышению уровня калия в сыворотке крови. Совместное применение данных препаратов не рекомендуется. Как и при лечении другими препаратами, влияющими на выведение натрия, препарат может замедлять выведение лития. Поэтому при одновременном назначении солей лития и АРА II необходимо тщательно контролировать уровень солей лития в сыворотке крови.
При одновременном применении АРА II и нестероидных противовоспалительных средств (НПВС) (например, селективных ингибиторов циклооксигеназы-2 (ЦОГ-2), ацетилсалициловой кислоты в дозах, применяемых для противовоспалительного эффекта), и неселективных НПВС, может отмечаться снижение антигипертензивного действия. Одновременное применение АРА II или диуретиков и НПВС может быть причиной повышенного риска ухудшения функции почек, в том числе острой почечной недостаточности и повышения уровня калия в сыворотке крови, особенно у пациентов с исходными нарушениями функции почек. Комбинированное лечение следует назначать с осторожностью, особенно у пациентов пожилого возраста. Следует обеспечивать адекватную гидратацию пациентов и контролировать функцию почек после начала комбинированного лечения и периодически в процессе лечения.
Применение антагонистов рецепторов ангиотензина II у некоторых пациентов с нарушениями функции почек, получающих лечение НПВС, в т.ч. селективные ингибиторы ЦОГ-2, может усугубить нарушение функции почек. Эти эффекты обычно носят обратимый характер.
Результаты клинических исследований показали, что двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) с применением комбинированной терапии ингибиторами АКФ, блокаторами рецепторов ангиотензина II или алискирена связана с повышением частоты развития нежелательных явлений, таких как гипотензия, гиперкалиемия и ухудшение функции почек (включая острую почечную недостаточность) в сравнении с монотерапией препаратом, действующим на РААС. Одновременное применение с препаратами, вызывающими гипотензию, такими как, трициклические антидепрессанты, антипсихотические препараты, баклофен, амифостин: может повышать риск развития артериальной гипотензии.
Гидрохлоротиазид
Следующие лекарственные средства могут взаимодействовать, при одновременном приеме с тиазидными диуретиками:
· Алкоголь, барбитураты, наркотические средства или антидепрессанты – могут усиливать существующую ортостатическую гипотензию.
· Противодиабетические препараты (пероральные и инсулин) – может возникнуть необходимость в регулировке дозы антидиабетических препаратов. Лечение тиазидами может влиять на толерантность к глюкозе. Метформин должен использоваться с осторожностью, т.к. возникает риск лактацидоза, связанный с возможной функциональной почечной недостаточностью, вызванной гидрохлоротиазидом
· Другие антигипертензивные средства – могут дать дополнительный антигипертензивный эффект.
· Смолы холестирамина и колестипола – ослабление абсорбции гидрохлоротиазида в присутствии ионообменной смолы. Однократная доза холестирамина или колестипола способна связывать гидрохлоротиазид, и в результате, уменьшать абсорбцию в желудочно-кишечном тракте до 85% и 43%, соответственно.
· Кортикостероиды, АКТГ – повышают дефицит электролитов, особенно, гипокалиемия.
· Прессорные амины (например, адреналин) – эффект прессорных аминов может уменьшаться, однако, не в такой степени, чтобы препятствовать их применению.
· Недеполяризующие мышечные релаксанты (например, тубокурарин) - потенциальное повышение чувствительности к миорелаксантам.
· Литий. Диуретические препараты снижают почечный клиренс лития, что ведет к повышению риска интоксикации литием. Совместное применение этих препаратов не рекомендуется.
· Препараты для лечения подагры (пробенецид, сульфинпиразон и аллопуринол) потребуется коррекция дозы антиподагрических препаратов, т.к. гидрохлоротиазид может повышать уровень мочевой кислоты в сыворотке крови. Может потребоваться увеличение дозы пробенецида или сульфинпиразона. Совместное применение с тиазидами может повысить частоту возникновения реакций гиперчувствительности на аллопуринол.
· Антихолинергические препараты (атропин, бипериден) повышают биодоступность тиазидных диуретиков за счет снижения моторики ЖКТ и скорости опорожнения желудка.
· Цитотоксические препараты (циклофосфамид, метотрексат): тиазидные диуретики могут снижать выведение цитотоксических препаратов через почки и усиливать их миелосупрессивный эффект.
· В случае применения высоких доз салицилатов гидрохлоротиазид может усиливать их токсическое воздействие на ЦНС.
· Описаны единичные случаи развития гемолитической анемии у пациентов, одновременно получавших гидрохлоротиазид и метилдопу.
· Сопутствующее лечение циклоспорином может повышать риск гиперурикемии и осложнений подагры.
· Дигиталисные гликозиды: гипокалиемия или гипомагниемия, вызванная тиазидными диуретиками, может способствовать развитию аритмий, индуцированных препаратами дигиталиса.
· Лекарственные препараты, на эффект которых влияют изменения уровней калия в сыворотке: при одновременном назначении лозартана/гидрохлоротиазида с лекарственными препаратами, на эффект которых влияют изменения уровня калия (например, гликозиды дигиталиса и противоаритмические препараты), рекомендуется проводить регулярный контроль уровня калия в сыворотке крови и ЭКГ-мониторинг. Эти меры также рекомендуется проводить при одновременном применении со следующими препаратами, которые могут вызывать желудочковую тахикардию типа "пируэт" (в т.ч. противоаритмическими), поскольку гипокалиемия выступает фактором, предрасполагающим к развитию пируэтной тахикардии (желудочковой тахикардии):
- антиаритмические средства класса IА (хинидин, гидрохинидин, дизопирамид);
- антиаритмические средства класса III (амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид);
- некоторые антипсихотические препараты (тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин, циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол);
- другие (бепридил, цизаприд, дифеманил, эритромицин в/в, галофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, винкамицин в/в).
· Соли кальция: тиазидные диуретики могут повышать уровень кальция в сыворотке, вследствие уменьшения его выведения. При необходимости назначения кальциевых добавок, следует постоянно контролировать сывороточную концентрацию кальция и, соответственно, регулировать дозу кальция.
Влияние на лабораторные показатели.
· Тиазиды могут влиять на результаты анализа функции паратиреоидных желез, вследствие их воздействия на метаболизм кальция.
· Карбамазепин: существует риск развития симптоматической гипонатриемии. Необходимо проведение клинического и лабораторного мониторинга.
· Йодсодержащие контрастные вещества: в случае дегидратации, вызванной применением диуретиков, возрастает риск развития острой почечной недостаточности, особенно при приеме высоких доз препаратов йода. Перед началом их введения следует провести регидратацию пациентов.
· Амфотерицин В (для парентерального введения), кортикостероиды, АКТГ, стимулирующие слабительные или глицирризин (содержится в солодке): гидрохлоротиазид может усилить дисбаланс электролитов, в особенности гипокалемию.
Специальные предупреждения
Беременность
Блокаторы рецепторов ангиотензина II (БРАII)
БРАII не рекомендуется применять в первом триместре беременности. БРАII противопоказаны во втором и третьем триместрах беременности.
В настоящее время нет убедительных эпидемиологических данных относительно риска развития тератогенного действия после приема ингибиторов АКФ в первом триместре беременности, однако нельзя исключать незначительное повышение риска. В настоящее время нет эпидемиологических данных относительно рисков, связанных с применением блокаторов рецепторов ангиотензина II (БРАII), полученных из контролируемых источников, применение препаратов данного класса может быть связано с аналогичными рисками. За исключением случаев, когда продолжение терапии с применением БРАII считается необходимым, пациенток, планирующих беременность, следует перевести на альтернативную антигипертензивную терапию препаратами, безопасность использования которых во время беременности подтверждена. При подтверждении беременности следует немедленно остановить терапию блокаторами рецепторов ангиотензина II и при необходимости начать альтернативную терапию.
По имеющимся данным, прием БРАII во втором и третьем триместрах беременности вызывает фетотоксичность (ухудшение функций почек, олигогидрамнион, замедление окостенения костей черепа) и токсическое действие на новорожденных (почечная недостаточность, гипотензия, гиперкалиемия).
В случае приема БРАII, начиная со второго триместра беременности, рекомендуется проводить ультразвуковое исследование почек и черепа.
Младенцам, матери которых принимали БРАII, требуется тщательный мониторинг с целью выявления гипотензии.
Гидрохлоротиазид
Опыт применения гидрохлоротиазида во время беременности ограничен, в особенности в первом триместре. Результатов исследований на животных недостаточно. Гидрохлоротиазид проходит через плацентарный барьер. Согласно данным о механизме действия гидрохлоротиазида его применение во втором и третьем триместрах беременности может нарушать фетоплацентарный кровоток и оказывать воздействие на плод и новорожденного, вызывая развитие желтухи, нарушений электролитного баланса и тромбоцитопению.
Гидрохлоротиазид не следует использовать для лечения гестационных отеков, гестационной гипертензии или преэклампсии, поскольку имеется риск снижения объема плазмы и недостаточной плацентарной гипоперфузии без благоприятного влияния на ход заболевания.
Гидрохлоротиазид не следует применять для лечения эссенциальной гипертензии у беременных женщин, за исключением редких случаев, когда невозможно использовать другие средства.
Кормление грудью
Блокаторы рецепторов ангиотензина II (БРАII)
Поскольку в настоящее время нет данных относительно применения Лозапа Плюс в период кормления грудью. Лозап Плюс не рекомендован, в период кормления грудью и рекомендуется использовать альтернативные препараты с подтвержденным профилем безопасности в период кормления грудью, особенно при кормлении новорожденных и недоношенных детей.
Гидрохлоротиазид
Гидрохлоротиазид выделяется с человеческим молоком в небольших количествах. Тиазидные диуретики в высоких дозах вызывают интенсивный диурез и могут препятствовать образованию молока. Применение Лозапа Плюс во время кормления грудью не рекомендовано. Если Лозап Плюс используется во время кормления грудью, необходимо использовать как можно более низкие дозы.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Исследований влияния на способность управлять транспортом и работать с механизмами не проводилось. Однако при управлении транспортом или работе с механизмами необходимо иметь в виду, что при приеме антигипертензивных препаратов периодически возможно возникновение головокружения или сонливости, в особенности в начале терапии или при повышении дозы.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Таблетки Лозап плюс следует проглатывать, запивая стаканом воды.
Лозап плюс принимается внутрь независимо от приема пищи.
Данная фиксированная комбинация не применяется для начальной терапии артериальной гипертензии. Лозап Плюс может применяться с другими антигипертензивными препаратами.
Гипертензия
Рекомендуется подбирать дозу для отдельных компонентов (лозартан и гидрохлоротиазид) в тех случаях, когда рассматривается клинически приемлемая необходимость перехода с монотерапии на лечение комбинированным препаратом у пациентов, которых артериальное давление (АД) не удается адекватно контролировать.
Поддерживающая доза Лозап плюс составляет 1 таблетка в сутки. Для тех пациентов, у которых при этой дозировке не удается добиться адекватного контроля АД, доза Лозап плюс может быть увеличена до 2 таблеток 1 раз в сутки. Максимальная доза Лозап плюс составляет 2 таблетки 1 раз в сутки.
В целом, гипотензивный эффект достигается в течение 3-4-х недель после начала лечения.
Применение у пациентов с почечной недостаточностью и пациентов на гемодиализе
Не требуется регулировать начальную дозу у пациентов с почечной недостаточностью средней тяжести (клиренс креатинина 30-50 мл/мин). Таблетки лозартана и гидрохлоротиазида не рекомендуется принимать пациентам на гемодиализе. Лозап плюс таблетки нельзя принимать пациентам с тяжелой почечной недостаточностью (клиренс креатинина<30 мл/мин).
Применение у пациентов со сниженным объемом циркулирующей крови (ОЦК)
ОЦК и/или дефицит натрия необходимо откорректировать до начала приема Лозап плюс.
Применение у пациентов с печеночной недостаточностью
Лозап плюс противопоказан к применению у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью.
Применение у пациентов пожилого возраста
Нет необходимости в специальном подборе дозы пациентам пожилого возраста.
Применение в педиатрии
Безопасность и эффективность применения препарата Лозап Плюс у детей 0-18 лет не установлены, поэтому Лозап Плюс не рекомендуется детям и подросткам до 18 лет.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
На данный момент нет данных относительно лечения передозировки лозартаном и гидрохлоротиазидом. Проводится симптоматическое и поддерживающее лечение.
Лечение препаратом Лозап Плюс должно быть прекращено, и пациент должен находиться под пристальным наблюдением. Возможные терапевтические меры включают стимуляцию рвоты, если препарат принят недавно, коррекция дегидратации и восстановление электролитного баланса, лечение печеночной комы и гипотензии, применяя установленные методы.
Лозартан
Имеются лишь ограниченные данные по передозировке лозартана у человека. Наиболее вероятными проявлениями передозировки являются гипотензия и тахикардия, также может возникнуть брадикардия, вследствие парасимпатической (вагусной) стимуляции. При возникновении симптоматической гипотензии следует проводить поддерживающую терапию.
Лозартан и его активный метаболит не удаляются посредством гемодиализа.
Гидрохлоротиазид
Наиболее распространенные признаки и симптомы были вызваны дефицитом электролитов (гипокалиемия, гипохлоремия, гипонатриемия) и дегидратацией, вызванными избыточным диурезом. При введении дигоксина, гипокалиемия может усилить имеющуюся сердечную аритмию. Степень выведения гидрохлоротиазида посредством гемодиализа не установлена.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Ниже представлены все нежелательные реакции, о которых сообщалось при применении комбинации лозартана и гидрохлоротиазида после его появления на рынке.
Редкие
- гепатит
- гиперкалиемия, повышение уровня АЛТ
Частота неизвестна
- дисгевзия
- дозозависимый ортостатический эффект
- кожная форма красной волчанки
Нежелательные реакции, которые наблюдались при применении одного из компонентов и могут возникать при применении лозартана калия/гидрохлоротиазида:
Лозартан
Следующие нежелательные реакции наблюдались при приеме лозартана в ходе клинических исследований и после выпуска препарата на рынок:
Часто
- бессонница, головная боль, головокружение
- кашель, инфекции верхних дыхательных путей, заложенность носа, синусит, поражения синуса;
- боль в животе, тошнота, диарея, диспепсия
- мышечные спазмы, боли в спине, боли в ногах, миалгия
- поражения почек, почечная недостаточность
- астения, утомляемость, боли в груди
- гиперкалиемия, небольшое снижение гематокритного числа и уровня гемоглобина, гипогликемия
Нечасто
- анемия, пурпура Шенлейн-Геноха, кровоподтеки, гемолиз
- анорексия, подагра
- тревожность, тревожные расстройства, паническое расстройство, спутанность сознания, депрессия, странные сны, нарушения сна, сонливость, нарушения памяти.
- нервозность, парестезия, периферическая нейропатия, тремор, мигрень, обморок
- помутнение зрения, жжение/острая боль в глазах, конъюнктивит, снижение остроты зрения
- головокружение (вертиго), звон в ушах
- гипотензия, ортостатическая гипотензия, стерналгия, стенокардия, атриовентрикулярная блокада II степени, цереброваскулярные нарушения, инфаркт миокарда, учащенное сердцебиение, аритмия (фибрилляция предсердий, синусовая брадикардия, тахикардия, желудочковая тахикардия, фибрилляция желудочков)
- васкулит
- дискомфорт в области глотки, фарингит, ларингит, одышка, бронхит, носовое кровотечение, ринит, заложенность дыхательных путей
- запор, зубная боль, сухость во рту, метеоризм, гастрит, рвота, стойкий запор
- алопеция, дерматит, сухость кожи, покраснение, приливы жара, фоточувствительность, зуд, сыпь, крапивница, потливость
- боль в руках, отек сустава, боль в коленях, мышечно-скелетная боль, боль в плечах, тугоподвижность, артралгия, артрит, коксалгия, фибромиалгия, слабость в мышцах
- никтурия, частое мочеиспускание, инфекции мочевыводящих путей
- снижение либидо, эректильная дисфункция/импотенция
- отечность лица, отек, лихорадка
- небольшое повышение уровня мочевины и креатинина в сыворотке
Редко
- гиперчувствительность: анафилактические реакции, отек Квинке, включая отек гортани и голосовой щели, вызывающий обструкцию дыхательных путей и/или отек лица, губ, глотки и/или языка, у некоторых пациентов отеки Квинке происходили ранее в связи с приемом других лекарственных препаратов, включая ингибиторы АКФ.
Очень редко
- повышение уровня печеночных ферментов и билирубина
Частота не известна
- тромбоцитопения
- панкреатит
- нарушения функции печени
- рабдомиолиз
- гриппоподобный симптом, недомогание
- гипонатриемия
Гидрохлоротиазид
Часто
- головная боль (цефалгия)
Нечасто
- агранулоцитоз, апластическая анемия, гемолитическая анемия, лейкопения, пурпура, тромбоцитопения
- анорексия, гипергликемия, гиперурикемия, гипокалиемия, гипонатриемия
- бессонница
- преходящее помутнение зрения, ксантопсия
- некротический ангиит (васкулит, кожный васкулит)
- респираторный дистресс-синдром, включая пневмонит и некардиогенный отек легких
- сиаладенит, спазмы, раздражение желудка, тошнота, рвота, диарея, запор
- желтуха (внутрипеченочный холестаз), панкреатит
- фоточувствительность, крапивница, токсический эпидермальный некролиз
- мышечные спазмы
- глюкозурия, интерстициальный нефрит, нарушение функции почек, почечная недостаточность
- лихорадка, головокружение
Редко
- анафилактические реакции
Неизвестно
- острая миопия, острая вторичная закрытоугольная глаукома, хориоидальный выпот
- немеланомный рак кожи (базально-клеточный рак и плоскоклеточный рак)
Описание некоторых неблагоприятных реакций
Немеланомный рак кожи (НМРК): согласно имеющимся данным, полученным в ходе эпидемиологических исследований, наблюдалась кумулятивная дозозависимая связь между ГХТЗ и НМРК
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: лозартан калия 50 мг,
гидрохлоротиазида 12,5 мг,
вспомогательные вещества: маннитол (Е 421), целлюлоза микрокристаллическая, натрия кроскармеллоза, повидон 30, магния стеарат,
состав пленочной оболочки:
гипромеллоза 2910/5, макрогол 6000, тальк, титана диоксид (Е171), хинолиновый желтый алюминиевый лак (Е104), понсо 4R алюминиевый лак (E124),cиметиконовая эмульсия SE4 (водa очищенная, полидиметилсилоксан, метилцеллюлоза, кислота сорбиновая).
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки продолговатой формы, покрытые пленочной оболочкой желтого цвета, с риской для разлома с обеих сторон таблетки. Длина таблетки около 14 мм, ширина – около 7 мм.
Форма выпуска и упаковка
По 15 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной/поливинилдихлоридной и фольги алюминиевой.
По 2 и 6 контурных упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную пачку.
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 30°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Лозап Плюс
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозасы
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин II антагонисттері, біріктірілімдер.
Диуретиктермен біріктірілген ангиотензин II антагонистері. Диуретиктермен біріктірілген лозартан.
АТХ коды С09DА01
Қолданылуы
- артериялық қысымы лозартанмен немесе гидрохлортиазидпен монотерапиямен бақыланбайтын пациенттерде эссенциалды артериялық гипертензияны емдеуде.
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- препараттың белсенді және қосымша компоненттеріне жоғары сезімталдық.
- басқа препараттарға – сульфонамидтер туындыларына жоғары сезімталдық
- емге төзімді гипокалиемия, гиперкальциемия
- рефрактерлі гипонатриемия
- бауыр функциясының ауыр бұзылулары, холестаз, өт шығару жолдарының обструкциялары
- симптоматикалық гиперурикемия / подагра
- бүйрек функциясының ауыр бұзылулары (креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден төмен)
- анурия
- жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрі
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер
- қант диабетіне немесе бүйрек жеткіліксіздігіне (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2) шалдыққан пациенттерге құрамында алискирен бар препараттармен біріктірілімде қолдану
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Лозартан
Ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі)
Анамнезінде Квинке ісінуі (бет, ерін, тамақ және/немесе тіл ісінуі) бар пациенттерді бақылау талап етіледі
Гипотензия және айналымдағы қан көлемінің азаюы.
АҚК азаюы және/немесе гипонатриемиясы бар пациенттерде ас тұзын қолдануды шектейтін, диаеря немесе құсу болатын, диуретиктермен қабылданатын емге байланысты әсіресе бірінші доза қабылдағаннан кейін гипотензия симптомдары білінуі мүмкін. Лозап Плюс қабылдар алдында бұндай жай-күйді түзету керек.
Электролиттік теңгерімнің бұзылуы
Электролиттік теңгерімнің бұзылуы, диабеті бар немесе онсыз болатын, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде өте жиі құбылыс екендігін ескерген жөн. Калийдің плазмалық концентрациясын және креатинин клиренсін әсіресе, жүрек жеткіліксіздігі бар және креатинин клиренсі минутына 30 және 50 мл арасында болатын пациенттерде мұқият қадағалауы керек.
Калий жинақтаушы диуретиктерді, калий қоспаларын және құрамында калий бар тұздың орнын алмастырғыштарын Лозап Плюспен бір уақытта қолдануға болмайды.
Бауырдың функциялық бұзылыстары
Бауыр циррозы бар пациенттерде лозартанның плазмалық концентрацияларының едәуір жоғарылағанын көрсететін фармакокинетикалық мәліметтер негізінде, анамнезінде бауыр функциясының жеңіл және орташа бұзылуы бар пациенттер үшін Лозап Плюсті сақтықпен тағайындау керек. Бауыр функциясының бұзылуы ауыр пациенттерге қатысты емдік тәжірибе жоқ. Демек, Лозап Плюсті бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге қолданбаған жөн.
Бүйрек функциялық бұзылыстары
Бүйрек жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының бұзылуы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) (әсіресе бүйрек функциясы РААЖ жағдайына тәуелді пациенттерде, мысалы, ауыр жүрек жеткіліксіздігі немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттер) бәсеңдеуі салдарынан туындауы мүмкін. Лозартан, басқа препараттар сияқты, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер етеді, бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде қан сарысуындағы мочевина мен креатинин мөлшерінің артуы туралы хабарланды. Бүйрек функциясының бұзылуындағы бұл өзгерістер препарат қабылдауды тоқтатқаннан кейін қайтымды болуы мүмкін. Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде лозартан сақтықпен тағайындалуы тиіс.
Бүйрек трансплантациясы
Бүйрегі трансплантацияланған пациенттерге қатысты деректер жоқ.
Бастапқы гиперальдостеронизм
Алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттер негізінен РААЖ тежелуінің негізінде әсер ететін, гипертензияға қарсы дәрілік препараттарға реакция бермейді. Демек, Лозап Плюсті қолдану ұсынылмайды.
Жүректің ишемиялық ауруы және цереброваскулярлы ауруы
Гипертензияға қарсы басқа препараттар сияқты, жүректің ишемиялық ауруы және цереброваскулярлы ауруы бар пациенттерде артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісіне немесе инсультқа әкелуі мүмкін.
Жүрек жеткіліксіздігі
Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде бүйрек функциясының бұзылуы болған немесе болмаған кезде РААЖ-ға әсер ететін басқа да препараттардағыдай, ауыр артериялық гипотензия және бүйрек функциясының бұзылуы (көбінесе-жедел) қаупі бар.
Аортальді және митральді клапандардың стенозы, обструктивті гипертрофиялық кардиомиопатия
Қантамырларды кеңейтетін басқа дәрілерді қолданғандағыдай, аортальді стенозы немесе митральды клапанның стенозы бар пациенттерді, сондай-ақ обструктивті гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерді емдеуде ерекше сақтық таныту қажет.
Этностық айырмашылықтар
Басқа да ангиотензин-өзгертетін фермент тежегіштерінің, лозартан және басқа да ангиотензин антагонистері сияқты, афро-американдық нәсілдерде, афро-американдық емес нәсілдерге қарағанда, артериялық қысымды төмендетудегі тиімділігі аз, бұл артериялық гипертензиясы бар афро-американдық нәсілдерде рениннің төмен деңгейде кездесуінің көптігінен болуы мүмкін.
Жүктілік кезінде қолдану
Жүктілік кезінде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін (АРА II) қолдануға болмайды. Егер АРА II қабылдау жүктілікті жоспарлаған пациенттерге қажет болса, қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензиялық препараттармен емге көшуі керек. AРА II емделу уақытында жүктілік диагностикаланған жағдайда емдеуді дереу тоқтату керек және балама емге көшу керек.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
Ангиотензин-өзгертетін фермент тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қабылдау гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыратынына дәлелдер бар. Сондықтан осы дәрілік препараттардың біріктірілімімен РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокада абсолютті қажет деп саналса, онда мұндай емді бүйрек функцияларына, электролиттердің құрамына және артериялық қысымға жиі мұқият мониторинг жүргізетін мамандардың бақылауымен жүргізу қажет.
Ангиотензин-өзгертетін ферменттің тежегіштері (АӨФТ) мен ангиотензин II рецепторларының блокаторлары (АРБ) диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бірге пайдаланылмауы тиіс.
Гидрохлоротиазид
Гипотензия және су-тұз теңгерімсіздігі
Гипертензияға қарсы кез келген емдегі сияқты, кейбір пациенттерде симптоматикалық гипотензия пайда болуы мүмкін. Пациенттер су немесе электролиттік теңгерімсіздіктің клиникалық белгілерінің, мысалы, қатарлас жүретін диарея немесе құсу кезінде дамуы мүмкін гиповолемия, гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия симптомдарының болу белгілеріне бақылануы тиіс. Диуретиктер қабылдап жүрген әрбір пациент тиісті уақыт аралықтарынан кейін, қан сарысуындағы электролиттер концентрациясына жүйелі мониторинг жүргізуді керек етеді. Гипонатриемия ыстық ауа райында ісінетін пациенттерде туындауы мүмкін.
Метаболизмдік және эндокриндік әсерлері
Тиазидтермен емдеу глюкозаға төзімділіктің төмендеуіне әкеп соғуы мүмкін, демек, инсулинді қоса есептегенде, диабетке қарсы дәрілердің дозасын реттеу қажет болады. Жасырын диабет манифестациясы болуы мүмкін.
Тиазидтер кальцийдің несеппен шығарылуын төмендетуі мүмкін, осылайша сарысудағы кальций мөлшерінің интермиттирлеуші және аздап жоғарылауын туындатады. Елеулі гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоздың белгісі болуы мүмкін. Қалқанша маңы безі функциясына тест жасар алдында тиазидті қабылдау тоқтатылуы тиіс.
Тиазидтік диуретиктер қан сарысуында холестерин мен триглицеридтер деңгейін жоғарылатуы мүмкін.
Кейбір пациенттерде тиазидтермен емделу гиперурикемия және/немесе подаграға әкеп соғуы мүмкін. Лозартан урикемияны азайтатын болғандықтан, гидрохлоротиазидтің лозартанмен біріктірілімі диуретиктермен индукцияланған гиперурикемияны азайтады.
Меланомалы емес тері обыры
Данияның онкологиялық аурулар ұлттық тізілімінің деректеріне негізделген екі эпидемиологиялық зерттеу барысында гидрохлоротиазидтің (ГХТЗ) кумулятивті дозасын арттырған кезде меланомалы емес тері обырының [базальді-жасушалы обыр (БЖО) және жалпақ жасушалы обыр (ЖЖО)] даму қаупінің жоғарылауы анықталды. МЕТО даму механизмі ГХТЗ фотосенсибилизациялаушы әсері бола алады.
ГХТЗ қабылдайтын пациенттерді МЕТО даму қаупі туралы, сондай-ақ жаңа зақымдануларды анықтау үшін теріні үнемі тексеріп отыру және терінің кез келген күдікті зақымданулары туралы дереу хабарлау қажет. Пациенттерді күн сәулесі мен ультракүлгін сәулеленудің астында болу уақытын шектеу секілді алдын алу шараларының қажеттілігі туралы, сондай-ақ егер олар осындай әсерге ұшыраса, тері обырының даму қаупін барынша азайту үшін оларға тиісті қорғау құралдарын пайдалану қажет екендігі туралы хабардар ету қажет. Терінің күдікті зақымдануларын дереу зерттеу қажет, қажет болған жағдайда, гистологиялық материалды зерттеуге биопсия жүргізіледі. ГХТЗ қолданудың орындылығын анамнезінде МЕТО бар пациенттерді емдеу кезінде де қайта қарау керек.
Бауырдың зақымдануы
Тиазидті диуретиктерді бауыр функциясының бұзылуы бар немесе бауырдың үдемелі аурулары бар пациенттерді емдеуде сақтықпен пайдалану қажет, олар ішек холестазын тудыруы мүмкін, тіпті су мен электролит теңгерімінің шамалы өзгеруі бауыр комасының дамуына әкелуі мүмкін.
Лозап Плюсті бауырдың ауыр зақымдануы бар пациенттерге қолдануға болмайды.
Хориодальді жалқық, жедел миопия және жедел қайталама жабық бұрышты глаукома
Сульфонамид немесе сульфонамид туындылары идиосинкразиялық реакцияны тудыруы мүмкін, ол көру өрісінің жоғалуымен, өтпелі миопиямен және жедел жабық бұрышты глаукомамен және/немесе жедел миопиямен хориоидальді жалқыққаәкеледі. Симптомдар көру өткірлігінің күрт төмендеуін немесе көздің ауырсынуын қамтиды және әдетте ем басталғаннан кейін бірнеше сағаттан немесе аптадан соң дамиды. Емделмеген жедел жабық бұрышты глаукома көру қабілетінің қайтымсыз жоғалуына әкелуі мүмкін. Ең алдымен, препаратты қабылдауды мүмкіндігінше тезірек тоқтату қажет. Бақыланбайтын көзішілік қысым кезінде жедел медициналық немесе хирургиялық емдеу қажет болуы мүмкін. Жедел жабық бұрышты глаукоманың даму қаупі факторларына анамнезінде сульфонамидтерге немесе пенициллинге аллергияның болуы жатады.
Әртүрлі
Тиазидпен ем қабылдап жүрген пациенттерде аса жоғары сезімталдық реакциялары анамнезінде аллергия немесе бронх демікпесі оң және теріс болған жағдайда да туындауы мүмкін. Тиазидті енгізгеннен кейін жүйелі қызыл жегі пайда болғаны немесе оның асқыну жағдайлары болғаны белгілі.
Қосымша заттар
Препарат құрамында аллергиялық реакцияларды туындата алатын Ponceau 4R бояғышы бар.
Бұл препарат құрамында бір таблеткада 1 ммольден аз натрий (23 мг) бар, сондықтан оны «натрий жоқ» деп атауға болады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Лозартан
Рифампицин және флуконазолды бірге қолданғанда белсенді метаболиттің концентрациясы төмендеуінің жағдайлары сипатталған. Бұндай өзара әрекеттесулердің клиникалық деректерін бағалау жүргізілмеген.
Ангиотензин II немесе оның әсерін бөгейтін препараттармен емдегенде калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, триамтерен, амилорид), калий тағам қоспаларын, немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауына алып келуі мүмкін. Бұл препараттарды бірге қолдану ұсынылмайды. Натрий шығарылуына әсер ететін басқа да препараттармен емдегендегі сияқты бұл препарат литий шығарылуын баяулатуы мүмкін. Сондықтан литий тұздарын және АРА II бір мезгілде тағайындауда қан сарысуындағы литий тұздарының деңгейін мұқият бақылау керек.
АРА II және қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (ҚҚСД) (мысалы, ЦОГ-2 селективті тежегіштерін, қабынуға қарсы әсері үшін қолданылатын дозаларда ацетилсалицил қышқылын) және селективті емес ҚҚСД бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсері азайғаны анықталды. АРА II немесе диуретиктерді және ҚҚСД бір мезгілде қолданғанда, оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі және қан сарысуындағы калий деңгейінің жоғарылауы, әсіресе бүйрек функциясының бастапқы бұзылуы бар пациенттерде бүйрек функциясының нашарлауының жоғары қаупінің себебі болуы мүмкін. Біріктірілген емді, әсіресе егде жастағы пациенттерде сақтықпен тағайындау керек. Пациенттерде талапқа сай гидратацияны қамтамасыз ету керек және біріктірілген емді бастағаннан кейін және мезгіл-мезгіл ем барысында бүйрек функциясын бақылау керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар, ҚҚСД ем алатын кейбір пациенттерде ангиотензин II рецепторларының антагонистерін қолдану, оның ішінде ЦОГ-2 селективті тежегіштері бүйрек функциясының бұзылуын күшейтуі мүмкін. Бұл әсерлер әдетте қайтымды болады.
Клиникалық зерттеулер нәтижелері АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II немесе алискирен рецепторларының блокаторларымен біріктірілген емді қолдана отырып, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы РААЖ-ға әсер ететін препаратпен монотерапиямен салыстырғанда гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының нашарлауы (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз құбылыстардың даму жиілігінің жоғарылауымен байланысты екенін көрсетті. Трициклді антидепрессанттар, психозға қарсы препараттар, баклофен, амифостин сияқты гипотензияны туындататын препараттармен бір мезгілде қолдану артериялық гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.
Гидрохлоротиазид
Төмендегі дәрілік заттар тиазидті диуретиктермен бір мезгілде қабылданғанда өзара әрекеттесуі мүмкін:
· Алкоголь, барбитураттар, есірткі заттар немесеантидепрессанттар – қолданыстағы ортостатикалық гипотензияны күшейтуі мүмкін.
· Диабетке қарсы препараттар (пероральді немесе инсулин) – диабетке қарсы препараттардың дозасын реттеу қажеттігі туындауы мүмкін. Тиазидтармен ем глюкозаға толеранттылығына әсер етуі мүмкін. Метформин сақтықпен пайдаланылуы тиіс, өйткені гилрохлортиазидтан туындайтын болжамды функционалдық бүйрек жеткіліксіздігімен байланысты лактацидоз қаупі туындайды
· Гипертензияға қарсы басқа дәрілер – гипертензияға қарсы қосымша әсер беруі мүмкін.
· Холестирамин шайырлары мен колестипол-ион алмасу шайырының қатысуымен гидрохлоротиазид сіңірілуінің әлсіреуі. Холестираминнің немесе колестиполдың бір реттік дозасы гидрохлоротиазидті байланыстыруға және соның нәтижесінде асқазан-ішек жолында сіңуін тиісінше 85%-ға және 43%-ға азайтуға қабілетті.
· Кортикостероидтар, АКТГ, әсіресе гипокалиемия электролиттер тапшылығын жоғарылатады.
· Прессорлық аминдер (мысалы, адреналин) – прессорлық аминдердің әсері төмендеуі мүмкін, алайда оларды ауыстыру талап етілетін дәрежеде емес.
· Деполяризацияламайтын бұлшықеттік релаксанттар (мысалы, тубокурарин) – миорелаксанттарға сезімталдығының потенциалды жоғарылауы.
· Литий. Диуретикалық препараттар литийдің бүйрек клиренсін төмендетеді, бұл литиймен уыттану қаупін арттырады. Бұл препараттарды қатар қолдануға болмайды.
· Подаграны емдеуге арналған препараттар (пробенецид, сульфинпиразон және аллопуринол) подаграға қарсы препараттардың дозасын түзету талап етіледі, өйткені гидрохлоротиазид қан сарысуындағы несеп қышқылының деңгейін жоғарылатуы мүмкін. Пробенецид немесе сульфинпиразонның дозасын арттыру талап етілуі мүмкін. Тиазидтермен бірге қолдану аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакциялары туындау жиілігін арттыруы мүмкін.
· Антихолинергиялық препараттар (атропин, биперидин) АІЖ моторикасын төмендету және асқазан босатылу жылдамдығы есебінен тиазидті диуретиктердің биожетімділігін жоғарылатады.
· Цитоуытты препараттар (циклофосфамид, метотрексат): тиазидті диуретиктер цитоуытты препараттарды бүйрек арқылы шығаруды тежеуі және олардың миелосупрессивтік әсерін күшейтуі мүмкін.
· Салицилаттардың жоғары дозаларын қолданған жағдайда гидрохлоротиазид олардың ОЖЖ уытты әсерін күшейтуі мүмкін.
· Гидрохлортиазид және метилдопаны бір мезгілде қабылдаған пациенттерде гемолиздік анемия дамуының жеке дара жағдайлары сипатталған.
· Циклоспоринмен қатарлас ем гиперурикемия қаупін және подагра асқыну қаупін жоғарылатуы мүмкін.
· Дигиталисті гликозидтер: тиазидті диуретиктерден туындаған гипокалиемия немесе гипомагниемия дигиталис препараттарымен индукцияланған аритмия дамуына ықпал етуі мүмкін.
· Сарысудағы калий деңгейінің өзгерістері тиімділігіне әсер ететін дәрілік препараттар: лозартан/гидрохлоротиазидты калий деңгейінің өзгерістері тиімділігіне әсер ететін дәрілік препараттармен (мысалы, дигиталис гликозидтері және аритмияға қарсы препараттар) бір мезгілде тағайындағанда қан сарысуындағы калий деңгейіне ұдайы бақылау және ЭКГ-мониторинг жүргізу ұсынылады. Бұл шараларды сондай-ақ «пируэт» типті қарыншалық тахикардияны (оның ішінде аритмияға қарсы) туындатуы мүмкін төмендегі препараттармен бір мезгілде қолданғанда жүргізу ұсынылады, өйткені гипокалиемия пируэтті тахикардияның (қарыншалық тахикардияның) дамуына бейімдейтін фактор болып табылады:
- IА класының антиаритмиялық дәрілері (хинидин, гидрохинидин, дизопирамид);
- III класының антиаритмиялық дәрілері (амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид);
- психозға қарсы препараттар (тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин, циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол);
- басқалары (бепридил, цизаприд, дифеманил, эритромицин в/і, галофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, винкамицин в/і).
· Кальций тұздары: тиазидті диуретиктер оның шығарылуының азаюы салдарынан сарысудағы кальций концентрациясын жоғарылатуы мүмкін. Егер кальцийге қоспалар тағайындалуы тиіс болса, кейін кальций дозасын түзей отырып, сарысудағы кальций деңгейін бақылау керек.
Зертханалық көрсеткіштерге әсері.
· Тиазидтер кальцийдің метаболизміне әсер етуі салдарынан, паратиреоидты бездер функциясына жүргізілген талдаулар нәтижесіне ықпалын тигізуі мүмкін.
· Карбамазепин: симптоматикалық гипонатриемия даму қаупі бар. Клиникалық және зертханалық мониторинг жүргізу керек.
· Құрамында йоды бар контрастылы заттар: диуретиктерді қолданудан туындаған дегидратация жағдайында, әсіресе йод препараттарының жоғары дозаларын қабылдағанда жедел бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупі артады. Оларды енгізуді бастар алдында пациенттерге регидратация жүргізу керек.
· Амфотерицин В (парентеральді енгізуге арналған), кортикостероидты гормондар, АКТГ, стимуляциялаушы іш жүргізетіндер немесе глицирризин (қызыл мия құрамындағы): гидрохлоротиазид электролиттер теңгерімсіздігі күшеюін, әсіресе гипокалемияны туындатуы мүмкін.
Арнайы ескертулер
Жүктілік
Ангиотензин II (БРАІІ) рецепторларының блокаторлары
БРАІІ жүктіліктің бірінші триместрінде қолдану ұсынылмайды. БРАІІ жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қолдануға болмайды.
Қазіргі уақытта жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдағаннан кейін тератогендік әсердің даму қаупіне қатысты сенімді эпидемиологиялық деректер жоқ, алайда қауіптің елеусіз жоғарылауын жоққа шығаруға болмайды. Қазіргі уақытта бақыланатын көздерден алынған ангиотензин II (БРАІІ) рецепторларының блокаторларын қолдануға байланысты қауіптерге қатысты эпидемиологиялық деректер жоқ, осы кластағы препараттарды қолдану ұқсас қауіптермен байланысты болуы мүмкін. БРАII қолданып емді жалғастыру қажет деп саналатын жағдайларды қоспағанда, жүктілікті жоспарлаған пациенттер жүктілік кезінде пайдалану қауіпсіздігі расталған препараттармен гипертензияға қарсы баламалы емге көшіру керек. Жүктілік расталған кезде ангиотензин II рецепторларының блокаторларымен емдеуді дереу тоқтату және қажет болғанда баламалы емді бастау керек.
Қолда бар деректер бойынша жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде БРАІІ қабылдау фетоуыттылықты (бүйрек функциясының нашарлауы, олигогидрамнион, бас сүйек сүйектерінің оссификациясының баяулауы) және жаңа туған нәрестелерге уытты әсер етеді (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия).
Жүктіліктің екінші триместрінен бастап БРАІІ қабылдаған жағдайда бүйрек пен бассүйегіне ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады.
Аналары БРАІІ қабылдаған сәбилерге гипотензияны анықтау мақсатында мұқият мониторинг қажет.
Гидрохлоротиазид
Жүктілік кезінде, әсіресе бірінші триместрде гидрохлоротиазидті қолдану тәжірибесі шектеулі. Жануарларды зерттеу нәтижелері жеткіліксіз. Гидрохлоротиазид плацентарлық бөгет арқылы өтеді. Гидрохлоротиазидтің әсер ету механизмі туралы деректерге сәйкес оны жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде қолдану фетоплацентарлы қан ағысын бұзуы және шарана мен жаңа туған нәрестеге әсер етуі мүмкін, сарғаюдың, электролиттік теңгерімнің бұзылуын және тромбоцитопенияны тудырады.
Гидрохлоротиазидті гестациялық ісінулерді, гестациялық гипертензияны немесе преэклампсияны емдеу үшін пайдалануға болмайды, өйткені плазма көлемінің төмендеу қаупі және ауру барысына жағымды әсер етпей, плацентарлы гипоперфузияның жеткіліксіздігі бар.
Гидрохлоротиазидті, басқа дәрілерді пайдалану мүмкін болмайтын сирек жағдайларды қоспағанда, жүкті әйелдерде эссенциальді гипертензияны емдеу үшін қолданбаған жөн.
Бала емізу
Ангиотензин II (БРАІІ) рецепторларының блокаторлары
Себебі қазіргі уақытта бала емізу кезеңінде Лозап Плюс қолдануға қатысты деректер жоқ. Лозап Плюс бала емізу кезеңінде қолдану ұсынылмайды және бала емізу кезеңінде, әсіресе жаңа туған және шала туған балаларды тамақтандыру кезінде қауіпсіздік бейіні расталған баламалы препараттарды пайдалану ұсынылады.
Гидрохлоротиазид
Гидрохлоротиазид адам сүтімен аз мөлшерде бөлінеді. Жоғары дозадағы тиазидті диуретиктер қарқынды диурезді тудырады және сүттің пайда болуына кедергі келтіруі мүмкін. Лозап Плюс бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды. Егер Лозап Плюс бала емізу кезінде пайдаланылса, мүмкіндігінше төмен дозаларды пайдалану қажет.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Көлікті басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер етуге зерттеулер жүргізілген жоқ. Алайда көлікті басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу кезінде гипертензияға қарсы препараттарды қабылдау кезінде бас айналу немесе ұйқышылдық, әсіресе емнің басында немесе дозаны арттырған кезде мезгіл-мезгіл пайда болуы мүмкін екенін ескеру қажет.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Дозалау режимі
Лозап плюс таблеткаларын сумен іше отырып, жұту керек.
Лозап плюс ішке тамақ ішуге байланыссыз қабылданады.
Бұл бекітілген біріктірілім артериялық гипертензияның бастапқы емі үшін қолданылмайды. Лозап Плюс гипертензияға қарсы басқа препараттармен қолданылуы мүмкін.
Гипертензия
Артериялық қысымын (АҚ) талапқа сай бақылау мүмкін болмайтын пациенттерде монотерапиядан біріктірілген емге ауысудың клиникалық дұрыстығы қарастырылған жағдайларда жеке-дара компоненттер (лозартан және гидрохлортиазид) үшін доза таңдау ұсынылады.
Лозап плюстің демеуші дозасы тәулігіне 1 таблетканы құрайды. Осы дозалауда АҚ талапқа сай бақылау мүмкін болмаған пациенттер үшін Лозап плюс дозасы тәулігіне 1 рет 2 таблеткаға дейін ұлғайтылуы мүмкін. Лозап плюстің ең жоғары дозасы тәулігіне 1 рет 2 таблетканы құрайды.
Тұтастай алғанда, гипотензиялық әсерге ем басталғаннан кейін 3-4 апта ішінде жетеді.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде және гемодиализдегі пациенттерде қолданылуы
Ауырлығы орташа бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде бастапқы дозаны реттеу талап етілмейді (креатинин клиренсі 30-50 мл/мин). Гемодиализдегі пациенттерге лозартан және гидрохлоротиазид таблеткаларын қабылдау ұсынылмайды. Лозап плюс таблеткаларын ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолдануға болмайды (креатинин клиренсі <30 мл/мин) (Қолдануға болмайтын жағдайлар бөлімін қараңыз).
Айналымдағы қан көлемі (АҚК) төмендеген пациенттерде қолданылуы
Лозап плюсті қабылдауды бастағанға дейін АҚК және/немесе электролиттік бұзылуын түзету керек.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолданылуы
Лозап плюсті ауыр бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде қолдануға қарсы көрсетілім бар (Қолдануға болмайтын жағдайлар бөлімін қараңыз).
Егде жастағы пациенттерде қолданылуы
Егде жастағы пациенттерге дозаны арнайы таңдау қажеттілігі жоқ.
Педиатрияда қолдану
Лозап Плюс препаратын 0-18 жасқа дейінгі балаларда қолданудың қауіпсіздігі және тиімділігіанықталмаған, сондықтан Лозап Плюс 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге ұсынылмайды.
Артық дозаланғанда қабылдануы қажет шаралар
Қазіргі уақытта лозартан мен гидрохлоротиазидтің артық дозалануын емдеуге қатысты деректер жоқ. Симптоматикалық және демеуші ем жүргізіледі.
Лозап Плюс препаратымен емдеу тоқтатылуы тиіс және пациент қалтқысыз бақылауда болуы керек. Ықтимал емдік шараларға егер препарат жақында қабылданса, құсуды стимуляциялау, дегидратацияны түзету және электролит теңгерімін қалпына келтіру, бауыр комасы мен гипотензияны емдеу, белгіленген әдістерді қолдану жатады.
Лозартан
Адамда лозартанның артық дозалануы жөнінде шектеулі ғана деректер бар. Артық дозаланудың көбірек ықтимал біліністері гипотензия және тахикардия болып табылады, алайда парасимпатикалық (вагусты) стимуляция салдарынан брадикардия да туындауы мүмкін. Симптоматикалық гипотензия пайда болған жағдайда адъювантты емді бастаған жөн.
Лозартан және оның белсенді метаболиті гемодиализ арқылы шығарылмайды.
Гидрохлоротиазид
Көбірек таралған симптомдар мен белгілер электролиттер тапшылығынан (гипокалиемия, гипохлоремия, гипонатриемия) және шамадан тыс диурезден болған дегидратациядан туындаған. Дигоксинді енгізгенде гипокалиемия бұрыннан бар жүрек аритмиясын күшейтуі мүмкін. Гидрохлоротиазидтің гемодиализ арқылы шығарылу дәрежесі анықталмаған.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Төменде нарықта пайда болғаннан кейін лозартан мен гидрохлоротиазид біріктірілімін қолдану кезінде хабарланған барлық жағымсыз реакциялар берілген.
Сирек
- гепатит
- гиперкалиемия, АЛТ деңгейінің жоғарылауы
Жиілігі белгісіз
- дисгевзия
- Дозаға тәуелді ортостатикалық әсері
- қызыл жегінің терідегі түрі
Компоненттердің бірін қолданғанда байқалған және калий лозартан/гидрохлоротиазид қолданғанда туындауы мүмкін жағымсыз реакциялар:
Лозартан
Лозартанды клиникалық зерттеулер барысында және препаратты нарыққа шығарғаннан кейін қабылдаған кезде келесі жағымсыз реакциялар байқалды:
Жиі
- ұйқысыздық, бас ауыруы, бас айналуы
- жөтел, жоғары тыныс алу жолдарының инфекциялары, мұрын бітелуі, синусит, синустың зақымдануы;
- іштің ауыруы, жүрек айнуы, диарея, диспепсия
- бұлшықеттің түйілуі, арқаның ауыруы, аяқ ауыруы, миалгия
- бүйректің зақымдануы, бүйрек жеткіліксіздігі
- астения, қажығыштық, кеуденің ауыруы
- гиперкалиемия, гематокрит санының және гемоглобин деңгейінің аздап төмендеуі, гипогликемия
Жиі емес
- анемия, Шенлейн-Генох пупурасы, қанталау, гемолиз
- анорексия, подагра
- мазасыздық, үрейлену, үрейлі шабуыл, сананың шатасуы, депрессия, әдеттен тыс түс көру, ұйқы бұзылуы, ұйқышылдық, жадының бұзылуы.
- күйгелектік, парестезия, шеткері нейропатия, тремор, бас сақинасы, естен тану
- көрудің бұлыңғырлануы, көзде күйдіру сезімі/ жедел ауыруы, конъюнктивит, көру өткірлігінің төмендеуі
- бас айналуы (вертиго), құлақтағы шуыл
- гипотензия, ортостатикалық гипотензия, стерналгия, стенокардия, ІІ дәрежелі атриовентрикулярлық блокада, цереброваскулярлық бұзылулар, миокард инфарктісі, жүрек соғуының жиілеуі, аритмия (жүрекше фибрилляциясы, синустық брадикардия, тахикардия, қарыншалық тахикардия, қарыншалық фибрилляция)
- васкулит
- жұтқыншақ аймағындағы жайсыздық, фарингит, ларингит, ентігу, бронхит, мұрыннан қан кету, ринит, тыныс алу жолдарының бітелуі
- іш қату, тіс ауыруы, ауыздың құрғауы, метеоризм, гастрит, құсу, тұрақты іш қату
- алопеция, дерматит, терінің құрғауы, қызаруы, ысыну, фотосезімталдық, қышыну, бөртпе, есекжем, терлеу
- қолдың ауыруы, буынның ісінуі, тізенің ауыруы, бұлшықет-қаңқа ауыруы, иықтың ауыруы, күшпен қозғалу, артралгия, артрит, коксалгия, фибромиалгия, бұлшықеттердің әлсіздігі
- никтурия, несеп шығаруға жиі қысылу, несеп шығару жолдарының инфекциялары
- либидоның төмендеуі, эректильді дисфункция / импотенция
- беттің ісінуі, ісіну, қызба
- Сарысудағы мочевина және креатинин деңгейінің аздап жоғарылауы
Сирек
- аса жоғары сезімталдық: анафилаксиялық реакциялар, тыныс алу жолдарының обструкциясын және/немесе беттің, еріннің, жұтқыншақтың және/немесе тілдің ісінуін тудыратын көмейдің және дауыс саңылауының ісінуін қоса, Квинке ісінуі, кейбір пациенттерде Квинке ісінуі АӨФ тежегіштерін қоса, басқа дәрілік препараттарды қабылдауға байланысты бұрын болған.
Өте сирек
- бауыр ферменттері мен билирубин деңгейінің жоғарылауы
Жиілігі белгісіз
- тромбоцитопения
- панкреатит
- бауыр функциясының бұзылуы
- рабдомиолиз
- тұмауға ұқсас симптом, дімкәстік
- гипонатриемия
Гидрохлоротиазид
Жиі
- бас ауыруы (цефалгия)
Жиі емес
- агранулоцитоз, апластикалық анемия, гемолиздік анемия, лейкопения, пурпура, тромбоцитопения
- анорексия, гипергликемия, гиперурикемия, гипокалиемия, гипонатриемия
- ұйқысыздық
- көрудің өтпелі бұлдырауы, ксантопсия
- некроздық ангиит (васкулит, тері васкулиті)
-респираторлық дистресс-синдромы, пневмонит және өкпенің кардиогендік емес ісінуін қоса
- сиаладенит, түйілулер, асқазанның тітіркенуі, жүрек айнуы, құсу, диарея, іш қатуы
- сарғаю (бауырішілік холестаз), панкреатит
- фотосезімталдық, есекжем, уытты эпидермальді некролиз
- бұлшықеттің түйілуі
- глюкозурия, интерстициальді нефрит, бүйрек функциясының бұзылуы, бүйрек жеткіліксіздігі
- қызба, бас айналу
Сирек
- анафилаксиялық реакциялар
Белгісіз
- жедел миопия, жедел қайталама жабық бұрышты глаукома, хориоидальді жалқық
- меланомалы емес тері обыры (базальді жасушалы карцинома және жалпақ жасушалы карцинома)
Кейбір жағымсыз реакциялардың сипаттамасы
Меланомалы емес тері обыры (МЕТО): эпидемиологиялық зерттеулер барысында алынған қолда бар деректерге сәйкес ГХТЗ мен МЕТО арасында кумулятивті дозаға тәуелді байланыс байқалды
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 50 мг калий лозартаны,
12,5 мг гидрохлоротиазид,
қосымша заттар: маннитол (Е 421), микрокристалды целлюлоза, натрий кроскармеллозасы, повидон 30, магний стеараты,
Үлбірлі қабықтың құрамы:
гипромеллоза 2910/5, макрогол 6000, тальк, титанның қостотығы (Е171), хинолинді сары алюминий лагы (Е104), понсо 4R алюминий лагы (E124), cиметикон эмульсиясы SE4 (тазартылған су, полидиметилсилоксан, метилцеллюлоза, сорбин қышқылы).
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, ұзынша пішінді, екі жақ бетінде сындыратын сызығы бар таблеткалар. Таблеткалар ұзындығы 14 мм жуық, ені – 7 мм жуық.
Шығарылу түрі және қаптамасы
15 таблеткадан поливинилхлоридті/поливинилдихлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.
2 және 6 пішінді қаптамадан медицинада қолданылуы жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
30°С аспайтын температурада сақтау қажет.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы