Торговое наименование
Лоноскар
Международное непатентованное
название
Лорноксикам
Лекарственная форма, дозировка
Лиофилизат
для приготовления раствора для внутривенного и внутримышечного введения, 8 мг
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противовоспалительные
и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические
препараты нестероидные. Оксикамы. Лорноксикам
Код АТХ М01АС05
Показания к
применению
- кратковременное
симптоматическое лечение острого болевого синдрома от легкой до умеренной
степени тяжести у взрослых.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность
к действующему веществу или к любому из вспомогательных веществ
- тромбоцитопения
- гиперчувствительность
к другим нестероидным противовоспалительным препаратам (НПВП), в том числе
ацетилсалициловой кислоте (такие симптомы, как при астме, рините,
ангионевротическом отеке или крапивнице)
- тяжелая
сердечная недостаточность
- желудочно-кишечные кровотечения, цереброваскулярные
кровотечения или другие нарушения
свертываемости крови
- наличие
в анамнезе кровотечений или перфораций в желудочно-кишечном тракте, связанных с
предшествующей терапией НПВП
- рецидивирующие
пептические язвы/кровотечения в активной форме или в анамнезе (два или более
отдельных эпизода доказанного изъязвления или кровотечения)
- тяжелые
нарушения функции печени
- тяжелые
нарушения функции почек (креатинин сыворотки > 700 мкмоль/л)
- беременность и период лактации
Необходимые
меры предосторожности при применении
Лорноксикам
снижает агрегацию тромбоцитов и продлевает время свертывания крови.
Следовательно, следует соблюдать осторожность при назначении пациентам с
повышенной склонностью к кровотечениям.
Следующей
категории пациентов
лорноксикам
следует назначать только после тщательной оценки польза-риск:
- пациенты с
нарушениями функции почек: лорноксикам следует с осторожностью применять у
пациентов с легкими (креатинин сыворотки: 150 - 300 мкмоль/л) и умеренными
(креатинин сыворотки: 300 - 700 мкмоль/л) нарушениями функции почек, поскольку
почечные простагландины обеспечивают поддержание почечного кровотока (см.
раздел «Рекомендации по применению»). В случае ухудшения функции почек во время
лечения, терапию лорноксикамом следует прекратить
- контроль
функции почек показан пациентам:
- перенесшим
обширные хирургические вмешательства
- с сердечной
недостаточностью
- получающим
сопутствующее лечение диуретиками или лекарственными препаратами, которые могут
вызвать повреждения почек
- пациенты с
нарушениями функции печени (напр., циррозом печени): пациентам с нарушениями
функции печени рекомендуется назначать клинический мониторинг и лабораторную
оценку, поскольку на фоне лечения суточными дозами от 12 до 16 мг у таких
пациентов может происходить аккумуляция лорноксикама (увеличение AUC). За
исключением этого факта, нарушения функции печени не влияют на
фармакокинетические параметры лорноксикама, по сравнению с таковыми у здоровых
лиц
- пациенты с нарушениями
свертываемости крови: рекомендуется проводить тщательный клинический мониторинг
и выполнять лабораторную оценку (напр., активированное частичное
тромбопластиновое время (АЧТВ))
- пожилым
пациентам в возрасте старше 65 лет рекомендован мониторинг функции почек и
печени. Следует соблюдать осторожность при лечении пожилых пациентов,
перенесших хирургические вмешательства.
Совместное применение НПВП
Следует
избегать совместного применения лорноксикама и НПВП, в том числе селективных
ингибиторов циклооксигеназы-2.
Для снижения
риска развития нежелательных явлений следует использовать минимальную
эффективную дозу минимально возможным коротким курсом.
Желудочно-кишечные язвы, кровотечения и перфорации
Кровотечения,
изъязвления и перфорации в ЖКТ, которые могут иметь смертельный исход, были
зарегистрированы на фоне применения всех НПВП, возникающие в любой момент
времени в процессе лечения, с или без предупреждающих симптомов или наличия
серьезных ЖКТ нарушений в анамнезе.
Риск
кровотечений, появлений язв или перфораций в ЖКТ возрастает при повышении доз
НПВП, у пациентов с язвенной болезнью в анамнезе, особенно при ее осложнении
кровотечением или перфорацией, и у пациентов пожилого возраста. Эти пациенты
должны начинать лечение с минимальной возможной дозы. Следует рассмотреть
возможность назначения комбинированной терапии с гастропротекторами (напр.,
мизопростол или ингибиторы протонной помпы) этим пациентам, а также пациентам,
нуждающимся в одновременном приеме ацетилсалициловой кислоты в низких дозах или
других лекарственных средств, способных повысить риск возникновения нарушений
со стороны желудочно-кишечного тракта (см. информацию ниже). Рекомендуется
проводить клинический мониторинг через регулярные интервалы.
Пациенты с
токсическими явлениями со стороны ЖКТ в анамнезе, в первую очередь лица
пожилого возраста, должны быть осведомлены о необходимости сообщать о любых
необычных абдоминальных симптомах (прежде всего о признаках кровотечений в
ЖКТ), особенно на начальных этапах лечения.
Следует
рекомендовать соблюдать меры предосторожности пациентам, одновременно
получающим лекарственные средства, способные повысить риск изъязвлений или
кровотечений, например, пероральные кортикостероиды, антикоагулянты, такие как
варфарин, селективные ингибиторы обратного захвата серотонина или
антитромбоцитарные препараты, такие как ацетилсалициловая кислота.
При
возникновении кровотечений или изъязвлений в ЖКТ у пациентов, принимающих
лорноксикам, лечение необходимо прекратить.
НПВП следует
применять с осторожностью у пациентов с наличием в анамнезе заболеваний ЖКТ
(напр., язвенный колит, болезнь Крона) из-за возможного обострения этих
заболеваний.
Пациенты пожилого возраста
У пациентов
пожилого возраста наблюдается более высокая частота возникновения нежелательных
реакций на НПВП, особенно желудочно-кишечных кровотечений и перфораций, которые
могут быть опасны для жизни.
Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные эффекты
Пациентам,
страдающим или страдавшим ранее артериальной гипертензией и/или застойной
сердечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести, необходимы
надлежащий мониторинг и медицинские консультации, поскольку на фоне терапии НПВП
сообщалось о случаях задержки жидкости и отеков.
Информация,
полученная в ходе клинических исследований, и эпидемиологические данные
позволяют предположить, что применение некоторых НПВП, особенно в высоких дозах
и в рамках длительных курсов лечения, может быть ассоциировано с повышением
риска артериальных тромботических осложнений (напр., инфаркт миокарда или
инсульт). Не было получено достаточного количества данных, для исключения такого
риска при приеме лорноксикама.
Пациентам с
неконтролируемой гипертензией, застойной сердечной недостаточностью,
диагностированной ишемической болезнью сердца, болезнью периферических артерий
и/или цереброваскулярным заболеванием можно назначать лечение лорноксикамом
только после тщательной оценки его целесообразности. Такую же оценку следует
выполнить до начала долгосрочного лечения пациентов с факторами риска развития
сердечно-сосудистых заболеваний (напр., гипертензия, гиперлипидемия, сахарный
диабет, курение).
Одновременное
назначение НПВП и гепарина в контексте спинальной или эпидуральной анестезии
повышает риск возникновения спинальной/ эпидуральной гематомы.
Кожные нарушения
На фоне
применения НПВП были зафиксированы очень редкие случаи таких серьезных кожных
реакций, как эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и
токсический эпидермальный некролиз (ТЭН), некоторые из которых закончились
смертельным исходом. Наибольшему риску пациенты подвергаются в самом начале
курса лечения, в большинстве случаев симптомы таких реакций появляются в первый
месяц терапии. В случае появления кожной сыпи, язвочек на слизистых оболочках
или любых других признаков гиперчувствительности, применение лорноксикам
следует немедленно прекратить.
Респираторные нарушения
Следует
соблюдать осторожность при назначении препарата пациентам, страдающим или ранее
страдавшим бронхиальной астмой, поскольку было отмечено, что НПВП могут
спровоцировать бронхоспазм у таких пациентов.
Системная красная волчанка и смешанные заболевания соединительной ткани
Следует
соблюдать осторожность при лечении пациентов с системной красной волчанкой
(СКВ) и смешанными заболеваниями соединительной ткани, поскольку такие пациенты
могут подвергаться повышенному риску асептического менингита.
Нефротоксичность
Совместное
применение НПВП и такролимуса может привести к повышению риска нефротоксичности
из-за уменьшения синтеза простациклина в почках. Поэтому пациентам, получающим
комбинированную терапию, показан строгий мониторинг функции почек.
Отклонения лабораторных показателей от нормы
Как и при
приеме большинства НПВП, отмечалось периодическое повышение уровней трансаминаз
в сыворотке, повышение билирубина в сыворотке или других показателей функции
печени, а также повышение уровня креатинина в сыворотке и азота мочевины крови
и другие отклонения лабораторных показателей. Если какие-либо из этих
отклонений окажутся значимыми или стойкими, прием лорноксикама следует
прекратить и назначить соответствующие обследования.
Репродуктивная функция
Прием
лорноксикама, как и любого другого препарата, достоверно ингибирующего синтез
циклооксигеназы/простагландинов, может отрицательно сказаться на репродуктивной
функции и поэтому не рекомендуется женщинам, планирующим беременность. В
отношении женщин, которые испытывают трудности с зачатием или проходят
обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность отмены
лорноксикама.
Ветряная оспа
В
исключительных случаях ветряная оспа может стать причиной серьезных
инфекционных осложнений со стороны кожи и мягких тканей.
На данный
момент провоцирующая роль НПВП в осложнении этих инфекций не может быть
исключена. Поэтому рекомендуется избегать применения лорноксикама во время
ветряной оспы.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
При одновременном применении Лорноксикама и
- циметидина
происходит повышение концентраций лорноксикама в плазме, что может привести к
повышению риска побочных эффектов лорноксикама (между лорноксикамом и
ранитидином или антацидами никаких взаимодействий выявлено не было).
- антикоагулянтов
возможно усиление эффектов антикоагулянтов, напр., варфарина. Необходим строгий
мониторинг международного нормализованного отношения (МНО).
- фенпрокумона
возможно снижение терапевтического эффекта фенпрокумона
- гепарина
в контексте спинальной или эпидуральной анестезии повышается риск кровотечений
и появления спинальных или эпидуральных гематом.
- ингибиторов
ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) может снизиться антигипертензивный
эффект ингибиторов АПФ.
- диуретиков
может произойти снижение диуретического и антигипертензивного эффектов петлевых
диуретиков, тиазидных диуретиков и калийсберегающих диуретиков (повышение риска
гиперкалиемии и нефротоксичности).
- блокаторов
бета-адренергических рецепторов возможно снижение антигипертензивной
эффективности.
- блокаторов
рецепторов ангиотензина II возможно снижение антигипертензивной эффективности.
- дигоксина
возможно снижение почечного клиренса дигоксина, что приводит к повышению риска
токсичности дигоксина.
- кортикостероидов
повышается риск изъязвлений или кровотечений в желудочно-кишечном тракте.
- хинолоновых
антибиотиков (напр., левофлоксацина, офлоксацина): Повышение риска судорожных
припадков.
- антитромбоцитарных
препаратов (напр., клопидогрел): повышение риска кровотечений.
- других
НПВП: повышение риска кровотечений или изъязвлений в желудочно-кишечном тракте.
- метотрексата:
повышение сывороточной концентрации метотрексата. В результате может
происходить повышение токсичности. При необходимости проведения сочетанной
терапии следует осуществлять строгий мониторинг.
- селективных
ингибиторов обратного захвата серотонина (СИОЗС): повышение риска кровотечений.
- лития:
НПВП ингибируют почечный клиренс лития, в результате чего сывороточные
концентрации лития могут повышаться до токсичных уровней. Поэтому уровень лития
в сыворотке должен контролироваться, особенно в начале лечения, во время
подбора дозы и прекращения терапии.
- циклоспорина:
повышение сывороточной концентрации циклоспорина. Нефротоксичность циклоспорина
может повышаться под воздействием НПВП из-за влияния на почечные
простагландины. В ходе комбинированной терапии необходимо следить за показателями функции почек.
- производных
сульфонилмочевины (напр., глибенкламид): повышение риска гипогликемии.
- известных
индукторов и ингибиторов изоферментов CYP2C9: лорноксикам (как и другие НПВП,
которые метаболизируются с участием цитохрома Р450 2С9 (изофермент CYP2C9)
взаимодействует с известными индукторами и ингибиторами изоферментов
CYP2C9.
- такролимуса:
повышение риска нефротоксичности в результате уменьшения синтеза простациклина
в почках. В ходе комбинированной терапии необходимо следить за показателями
функции почек.
- пеметрекседа:
НПВП могут уменьшать почечный клиренс пеметрекседа, что приводит к усилению
токсического воздействия на почки и желудочно-кишечный тракт, а также
миелосупрессии.
Специальные
предупреждения
Применение в педиатрии
Лорноксикам
не рекомендуется для применения у детей и подростков до 18 лет в связи с
отсутствием данных о безопасности и эффективности
Пациенты пожилого возраста
Пожилым пациентам в возрасте старше 65 лет не требуется
специальной коррекции дозы, за исключением больных с нарушениями функции почек
или печени, но все же лорноксикам следует применять с осторожностью, поскольку
в этой группе пациентов побочные эффекты со стороны желудочно-кишечного тракта
переносятся хуже
Пациенты с почечной
недостаточностью
Для
пациентов с легкими или умеренными нарушениями функции почек следует
рассмотреть вопрос о снижении дозы. Пациентам с тяжелыми нарушениями функции
почек лорноксикам противопоказан.
Пациенты с печеночной
недостаточностью
Для
пациентов с умеренными нарушениями функции печени следует рассмотреть вопрос о
снижении дозы. Пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени лорноксикам
противопоказан.
Во время беременности или лактации
Лорноксикам противопоказан в третьем триместре беременности, и ввиду отсутствия клинических данных по применению
препарата у беременных женщин его также не следует принимать в первом и втором
триместрах и во время родов.
Данных по проникновению лорноксикама в грудное молоко человека
нет. Лорноксикам проникает в молоко лактирующих крыс в сравнительно высоких
концентрациях. Лорноксикам не должен применяться у кормящих грудью женщин.
Фертильность
Прием лорноксикама, как и любого другого препарата, достоверно
ингибирующего синтез циклооксигеназы/простагландинов, может отрицательно
сказаться на репродуктивной функции и не рекомендуется женщинам, планирующим
беременность. В отношении женщин, которые испытывают трудности с зачатием или
проходят обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность
отмены лорноксикама.
Особенности влияния препарата на
способность управлять транспортным средством или потенциально опасными
механизмами
Пациенты, у
которых на фоне лечения лорноксикамом возникает головокружение и/или
сонливость, должны воздерживаться от управления автотранспортом и работы с
оборудованием.
Рекомендации
по применению
Данная
лекарственная форма применяется в том случае, если необходимо быстрое
облегчение боли или если пероральный прием препарата в таблетированной форме
невозможен. Лечение, как правило, подразумевает однократную инъекцию только в
целях начала терапии.
Для всех
пациентов режим дозирования должен подбираться на основе индивидуального ответа
на лечение.
Для снижения
риска развития нежелательных явлений следует использовать минимальную
эффективную дозу минимально возможным коротким курсом.
Режим
дозирования
Рекомендованная доза: 8 мг в виде внутривенной (в/в) или
внутримышечной (в/м) инъекции. Суточная доза не должна превышать 16 мг.
Некоторым пациентам в первые 24 часа могут потребоваться дополнительные 8 мг
препарата.
Метод и путь
введения
Данный
лекарственный препарат предназначен только для однократного применения в виде
в/в или в/м инъекции.
Раствор
для инъекций готовят непосредственно перед использованием путем растворения
содержимого флакона (8 мг порошка Лоноскар) водой для инъекций (2 мл). После
приготовления раствора иглу заменяют. Для в/м инъекции следует использовать
иглу достаточной длины для выполнения глубокой внутримышечной инъекции.
Продолжительность
внутривенного введения раствора должна составлять не менее 15 секунд,
внутримышечного - не менее 5 секунд.
Лорноксикам
показал совместимость с 0,9% NaCl, 5% декстрозой (глюкозой) и раствором
Рингера.
Меры,
которые необходимо принять в случае передозировки
В настоящий момент отсутствует
опыт передозировки, который позволил бы определить ее последствия или предложить
конкретные меры по ее купированию. Тем не менее, можно ожидать, что после
передозировки лорноксикама могут возникнуть следующие симптомы: тошнота, рвота,
церебральные симптомы (головокружение, нарушения зрения). Также могут развиться
тяжелые симптомы, такие как атаксия, переходящая в кому и судороги, повреждение
печени и почек и возможные нарушения свертываемости крови.
В случае реальной или подозреваемой передозировки лекарственное
средство следует отменить. С учетом короткого периода полувыведения лорноксикам
быстро выводится из организма. Лорноксикам не выводится из крови при диализе.
До настоящего момента специфический антидот неизвестен. Для лечения, к примеру,
желудочно-кишечных расстройств могут применяться аналоги простагландина или
ранитидин.
Меры,
необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Не рекомендуется введение двойной
дозы препарата вместо пропущенной.
Рекомендации по обращению за консультацией
к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного
препарата
Если у вас возникнут
дополнительные вопросы по применению этого препарата, обратитесь к своему
лечащему врачу или фармацевту.
Описание нежелательных реакций, которые
проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в
этом случае
Часто
-
легкая и кратковременная головная боль и
головокружение;
-
выделения из глаз (конъюнктивит);
-
тошнота, боль в животе,
расстройство желудка, диарея и рвота.
Нечасто
-
потеря веса (анорексия), невозможность
заснуть (бессонница), депрессия;
-
ощущение головокружения, звон в
ушах (тиннитус);
-
сердечная недостаточность,
учащенное сердцебиение, тахикардия, ощущение прилива крови к лицу;
-
заложенность носа в результате
аллергии (ринит);
-
запор, чрезмерное газообразование
(метеоризм), отрыжка, сухость во рту, гастрит, пептическая язва, боли в верхней
части живота, язва двенадцатиперстной кишки, язвы в ротовой полости;
-
повышение активности ферментов
печени (выявляемое по анализу крови);
-
сыпь, зуд, повышенное
потоотделение, покраснение кожи (эритема), ангионевротический отек (быстрое
набухание глубоких слоев кожи, обычно лица), аллергическая сыпь (крапивница), выпадение
волос (алопеция);
-
боль в суставах (артралгия);
-
плохое самочувствие (недомогание)
отек лица;
Редко
-
боль в горле ( фарингит)
-
анемия, уменьшение количества
клеток крови (тромбоцитопения и лейкопения),;
-
гиперчувствительность, включая
анафилактоидные реакции и анафилаксию (реакция организма, обычно
характеризующаяся отеком лица, приливами крови к лицу, затрудненным дыханием и
предобморочным состоянием);
-
спутанность сознания,
нервозность, возбуждение, сонливость (когда клонит в сон), парестезия (ощущение
покалывания), изменение вкусовых качеств, тремор, мигрень, нарушения зрения;
-
повышенное артериальное давление,
приливы жара;
-
кровотечения, гематомы (синяки),
продление времени свертываемости крови;
-
затрудненное дыхание (одышка),
кашель, бронхоспазм;
-
прободение язвы, рвота кровью,
кровотечения в желудочно-кишечном тракте, дегтеобразный стул;
-
воспаление в ротовой полости,
эзофагит (воспаление пищевода), гастроэзофагеальный рефлюкс, затруднение
глотания, афтозный стоматит (язвенный), воспаление языка;
-
отклонения от нормы в результатах
оценки функции печени;
-
проблемы с кожей, напр., экзема,
сыпь;
-
боль в костях, мышечные спазмы,
боль в мышцах;
-
проблемы с мочеиспусканием, такие
как необходимость просыпаться и мочиться ночью (ноктурия), или повышение уровня
мочевины и креатинина в крови;
-
слабость, утомляемость.
Очень
редко
-
Эффекты, характерные для всего
класса НПВП: нейтропения, агранулоцитоз, апластическая анемия, гемолитическая
анемия, нефротоксическое воздействие на почки.
-
асептический менингит;
-
повреждение печени, гепатит
(воспаление печени), желтуха, холестаз (прекращение поступления желчи из
печени);
-
синяки, отеки, тяжелые кожные
нарушения (синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз).
Дополнительные
сведения
Состав лекарственного препарата
Один флакон содержит
активное вещество - лорноксикам
8 мг,
вспомогательные вещества: маннитол, динатрия эдетат, трометамин,
кислота хлороводородная, натрия гидроксид.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Порошок
лиофилизированный желтого цвета.
Восстановленный раствор: прозрачный раствор желтого
цвета, свободный от видимых частиц.
Форма выпуска и упаковка
Препарат, эквивалентный 8 мг
лорноксикама, помещают во флакон из бесцветного стекла (тип I ФСША*),
укупоренный бромбутиловой резиновой пробкой и обжатый алюминиевой обкаткой с
пластмассовым колпачком типа flip-off.
По 5 флаконов вместе с инструкцией
по медицинскому применению на казахском и русском языках вкладывают в картонную
коробку.
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 °С, в
защищенном от света месте.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Лоноскар
Халықаралық патенттелмеген атауы
Лорноксикам
Дәрілік түрі, дозасы
Вена ішіне және бұлшықет ішіне енгізу үшін ерітінді дайындауға арналған лиофилизат, 8 мг
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес препараттар. Оксикамдар. Лорноксикам
АТХ коды М01АС05
Қолданылуы
- ересектердегі ауырлық дәрежесі жеңілден орташаға дейінгі қысқа мерзімді жедел ауырсыну синдромын симптоматикалық емдеу.
Қолдану басталғанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер етуші затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- тромбоцитопения
- басқа қабынуға қарсы стероидты емес препараттарға (ҚҚСП), оның ішінде ацетилсалицил қышқылына аса жоғары сезімталдық (демікпе, ринит, ангионевроздық ісіну немесе есекжем кезіндегі симптомдар)
- ауыр жүрек жеткіліксіздігі
- асқазан-ішектен қан кету, цереброваскулярлық қан кету немесе қан ұюының басқа бұзылулары
- анамнезінде алдыңғы ҚҚСП емімен байланысты асқазан-ішек жолында қан кетудің немесе тесілудің болуы
- белсенді түрде немесе анамнездегі қайталанатын пептидтік ойық жаралар/қан кетулер (дәлелденген ойық жара немесе қан кетудің екі немесе одан да көп жеке эпизодтары)
- бауыр функциясының ауыр бұзылуы
- бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (сарысу креатинині > 700 мкмоль/л)
- жүктілік және лактация кезеңі
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Лорноксикам тромбоциттердің агрегациясын төмендетеді және қанның ұю уақытын ұзартады. Демек, қан кетуге бейімділігі жоғары пациенттерге тағайындағанда сақ болу керек.
Лорноксикамды пациенттердің келесі санатына пайда-қаупін мұқият бағаланғаннан кейін ғана тағайындау керек:
- бүйрек функциясының бұзылулары бар пациенттер: лорноксикам бүйрек функциясының жеңіл (сарысу креатинині: 150 - 300 мкмоль/л) және орташа (сарысу креатинині: 300 - 700 мкмоль/л) бұзылулары бар пациенттерде сақтықпен қолданылғаны жөн, өйткені бүйрек простагландиндері бүйректегі қан ағымының сақталуын қамтамасыз етеді (4.2-бөлімді қараңыз). Емдеу кезінде бүйрек функциясы нашарлаған жағдайда, лорноксикаммен емдеуді тоқтату керек
- мына пациенттерде бүйрек функциясын бақылап отыру керек:
- ауқымды хирургиялық араласудан өткен
- жүрек жеткіліксіздігі бар
- бүйрекке зақым келтіруі мүмкін диуретиктермен немесе дәрілік препараттармен қатар ем қабылдайтын
- бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттер (мысалы, бауыр циррозы): бауыр функциясы бұзылған пациенттерге клиникалық мониторинг және зертханалық бағалау тағайындау ұсынылады, өйткені 12-ден 16 мг дейінгі тәуліктік дозалармен емдеу аясында мұндай пациенттерде лорноксикамның жинақталуы (AUC ұлғаюы) болуы мүмкін. Осы фактіні қоспағанда, бауыр функциясының бұзылуы дені сау адамдармен салыстырғанда лорноксикамның фармакокинетикалық параметрлеріне әсер етпейді
- қан ұюы бұзылған пациенттер: клиникалық мониторинг мұқият жүргізу және зертханалық бағалауды орындау ұсынылады (мысалы, белсендірілген ішінара тромбопластиндік уақыт (БІТУ))
- 65 жастан асқан егде жастағы пациенттерде бүйрек және бауыр функциясын бақылап отыру ұсынылады. Хирургиялық араласудан өткен егде жастағы пациенттерді емдеуде сақ болу керек.
ҚҚСП бірге қолдану
Лорноксикам мен ҚҚСП, оның ішінде циклооксигеназа-2 селективті тежегіштерін бірге қолданудан аулақ болу керек.
Жағымсыз құбылыстардың даму қаупін төмендету үшін ең аз ықтимал қысқа курспен ең аз тиімді дозаны пайдалану керек.
Асқазан-ішек ойық жаралары, қан кетулер және тесілулер
Өліммен аяқталуы мүмкін АІЖ-дағы қан кетулер, ойық жараланулар және тесілулер емдеу процесінде кез келген уақытта туындайтын барлық ҚҚСП қолдану аясында, алдын алу симптомдарымен немесе анамнезінде ауыр АІЖ бұзылуларының болуымен тіркелген.
АІЖ қан кету, ойық жара немесе тесілуі қаупі ҚҚСП дозаларының жоғарылауымен, ойық жара ауруы бар пациенттерде, әсіресе оның қан кетуімен немесе тесілуімен асқынған кезде және егде жастағы пациенттерде артады. Бұл пациенттер емдеуді ең аз мүмкін болатын дозадан бастауы тиіс. Гастропротекторлармен (мысалы, мизопростол немесе протон сорғысының тежегіштері) біріктірілген ем тағайындау мүмкіндігін осы пациенттерге, сондай-ақ ацетилсалицил қышқылын төмен дозаларда немесе асқазан-ішек жолдарының бұзылу қаупін арттыратын басқа да препараттарды бір мезгілде қабылдауды қажет ететін пациенттерге қарастыру керек (төмендегі ақпаратты қараңыз). Тұрақты аралықтар арқылы клиникалық мониторинг жүргізу ұсынылады.
Анамнезінде АІЖ тарапынан уытты құбылыстары бар пациенттер, бірінші кезекте егде жастағы адамдар, әсіресе емдеудің бастапқы кезеңдерінде кез келген әдеттен тыс абдоминальді симптомдар (ең алдымен АІЖ-да қан кету белгілері туралы) туралы хабарлау қажеттілігі жайында білуі тиіс.
Ойық жаралану немесе қан кету қаупін арттыруға қабілетті дәрілік заттарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерге, мысалы, пероральді кортикостероидтарды, варфарин сияқты антикоагулянттарды, серотонинді қайта қармаудың селективті тежегіштерін немесе ацетилсалицил қышқылы сияқты тромбоцитке қарсы препараттарды сақтау ұсынылады.
Лорноксикам қабылдайтын пациенттерде АІЖ-да қан кету немесе ойық жара пайда болған кезде емдеуді тоқтату қажет.
Анамнезінде АІЖ аурулары бар пациенттерде ҚҚСП сақтықпен қолдану керек (мысалы, ойық жаралы колит, Крон ауыруы) осы аурулардың ықтимал өршуіне байланысты.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП-да жағымсыз реакциялардың, әсіресе асқазан-ішектен қан кетулер және тесілулер пайда болуының аса жоғары жиілігі байқалады, олар өмірге қауіпті болуы мүмкін.
Жүрек-қантамыр және цереброваскулярлық әсерлер
Бұрын артериялық гипертензиядан және/немесе ауырлығы орташа дәрежедегі жүрек іркілісінен зардап шегетін немесе зардап шеккен пациенттерге тиісінше мониторинг және медициналық консультациялар қажет, өйткені ҚҚСП емі аясында сұйықтықтың іркілуі және ісіну жағдайлары хабарланды.
Клиникалық зерттеулер барысында алынған ақпарат және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП қолдану, әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ емдеу курстары шеңберінде артериялық тромбоздық асқынулар (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) қаупінің жоғарылауымен астасуы мүмкін. Лорноксикамды қабылдау кезінде мұндай қауіпті болдырмау үшін жеткілікті деректер алынған жоқ.
Бақыланбайтын гипертензиясы, іркілісті жүрек жеткіліксіздігі, диагноз қойылған жүректің ишемиялық ауруы, шеткері артерия ауруы және/немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге лорноксикаммен емдеуді оның мақсатқа сай болуы мұқият бағаланған соң ғана тағайындауға болады. Осындай бағалауды жүрек-қантамырлар ауруларының даму қаупі факторлары бар пациенттерді ұзақ мерзімді емдеу басталғанға дейін (мысалы, гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, темекі шегу) жүргізу керек.
ҚҚСП мен гепаринді жұлын немесе эпидуральді анестезия контексінде бір мезгілде тағайындау жұлын/ эпидуральді гематоманың пайда болу қаупін арттырады.
Терінің бұзылуы
ҚҚСП қолдану аясында эксфолиативтік дерматит, Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермалық некролиз (УЭН) сияқты ауыр тері реакцияларының өте сирек жағдайлары тіркелді, олардың кейбіреулері өліммен аяқталды. Пациенттер емдеу курсының басында үлкен қауіпке ұшырайды, көп жағдайда мұндай реакциялардың симптомдары емнің бірінші айында пайда болады. Тері бөртпесі, шырышты қабықтарда ойық жара немесе аса жоғары сезімталдықтың кез келген басқа белгілері пайда болған жағдайда, лорноксикам қолдануды дереу тоқтату керек.
Респираторлық бұзылулар
Препаратты бронх демікпесімен ауыратын немесе бұрын зардап шеккен пациенттерге тағайындағанда сақ болу керек, өйткені ҚҚСП мұндай пациенттерде бронх түйілуін тудыруы мүмкін екендігі байқалды.
Жүйелі қызыл жегі және дәнекер тіннің аралас аурулары
Жүйелі қызыл жегі (ЖҚЖ) және дәнекер тіннің аралас аурулары бар пациенттерді емдеу кезінде сақ болу керек, өйткені мұндай пациенттер асептикалық менингиттің жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін.
Нефроуыттылық
ҚҚСП және такролимусты бірге қолдану бүйректегі простациклин синтезінің азаюына байланысты нефроуыттылық қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондықтан біріктірілген ем қабылдайтын пациенттерге бүйрек функциясының қатаң мониторингі көрсетіледі.
Зертханалық көрсеткіштердің қалыптан ауытқуы
Көптеген ҚҚСП қабылдаған кездегідей, сарысудағы трансаминазалар деңгейінің мерзімді жоғарылауы, сарысудағы билирубин немесе бауыр функциясы басқа көрсеткіштерінің жоғарылауы, сондай-ақ қан сарысуындағы креатинин мен қан мочевина азоты деңгейінің жоғарылауы және зертханалық көрсеткіштердің басқа ауытқулары байқалды. Егер осы ауытқулардың кез келгені маңызды немесе тұрақты болып табылса, лорноксикам қабылдауды тоқтатып, тиісті тексерулерді тағайындау керек.
Репродуктивті функция
Лорноксикамды, циклооксигеназа/простагландиндер синтезін сенімді тежейтін кез келген басқа препарат сияқты қабылдау репродуктивтік функцияға теріс әсер етуі мүмкін, сондықтан жүктілікті жоспарлаған әйелдерге ұсынылмайды. Ұрықтану қиын немесе бедеулікке байланысты тексеруден өткен әйелдерге қатысты лорноксикамнан бас тарту мүмкіндігін қарастыру керек.
Желшешек
Ерекше жағдайларда, желшешек тері мен жұмсақ тіндер тарапынан күрделі инфекциялық асқынуларға себеп болуы мүмкін.
Қазіргі сәтте осы инфекциялар асқынуында ҚҚСП түрткі болатын рөлін жоққа шығаруға болмайды. Сондықтан желшешек кезінде лорноксикамды қолданудан аулақ болу ұсынылады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Бір мезгілде қолданғанда, Лорноксикам және
- циметидинді, плазмадағы лорноксикам концентрациясы жоғарылайды, бұл лорноксикам жағымсыз әсерлерінің жоғарылау қаупін тудыруы мүмкін (лорноксикам мен ранитидин немесе антацидтер арасында ешқандай өзара әрекеттесу анықталған жоқ).
- антикоагулянттарды, антикоагулянттардың, мысалы, варфариннің әсерін күшейтуі мүмкін. Халықаралық қалыптастырылған қатынастарға (ХҚҚ) қатаң мониторинг қажет.
- фенпрокумонды, фенпрокумонның емдік әсерінің төмендеуі мүмкін
- гепаринді, жұлын немесе эпидуральді анестезия жағдайында қан кету және жұлын немесе эпидуральді гематомалардың пайда болу қаупі артады.
- ангиотензин өзгертуші фермент тежегіштерін (АӨФ), АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін.
- диуретиктерді, циклді диуретиктердің, тиазидті диуретиктердің және калий сақтайтын диуретиктердің диурездік және гипертензияға қарсы әсерінің төмендеуі мүмкін (гиперкалиемия және нефроуыттылық қаупінің жоғарылауы).
- бета-адренергиялық рецепторлар блокаторларын, гипертензияға қарсы тиімділігі төмендеуі мүмкін.
- ангиотензин II рецепторлары блокаторларын, гипертензияға қарсы тиімділігі төмендеуі мүмкін.
- дигоксинді, дигоксин бүйрек клиренсінің төмендеуі мүмкін, бұл дигоксиннің уыттылығы қаупінің жоғарылауына әкеледі.
- кортикостероидтардың асқазан-ішек жолында ойық жара немесе қан кету қаупі артады.
- хинолон антибиотиктерін (мысалы, левофлоксацин, офлоксацин): Құрысу ұстамалары қаупінің жоғарылауы.
- антитромбоциттік препараттарды (мысалы, клопидогрел): қан кету қаупінің жоғарылауы.
- басқа ҚҚСД: асқазан-ішек жолында қан кету немесе ойық жара қаупінің жоғарылауы.
- Метотрексатты: метотрексаттың сарысулық концентрациясының жоғарылауы. Нәтижесінде уыттылықтың жоғарылауы мүмкін. Біріктірілген ем жүргізу қажет болған жағдайда қатаң мониторинг жүргізу керек.
- серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер (СКҚСТ): қан кету қаупінің жоғарылауы.
- литий: ҚҚСП литийдің бүйрек клиренсін тежейді, нәтижесінде литийдің сарысулық концентрациясы уытты деңгейге дейін көтерілуі мүмкін. Сондықтан сарысудағы литий деңгейі, әсіресе емнің басында, дозаны таңдау және емді тоқтату кезінде бақылануы тиіс.
- циклоспорин: циклоспориннің сарысулық концентрациясының жоғарылауы. Циклоспориннің нефроуыттылығы бүйрек простагландиндеріне әсер етуіне байланысты ҚҚСП әсерінен артуы мүмкін. Біріктірілген ем кезінде бүйрек функциясының көрсеткіштерін бақылау қажет.
- сульфонилмочевина туындылары (мысалы, глибенкламид): гипогликемия қаупінің жоғарылауы.
- CYP2C9 изоферменттерінің белгілі индукторлары мен тежегіштері: лорноксикам (Р450 2С9 цитохромының (CYP2C9 изоферменті) қатысуымен метаболизденетін басқа да ҚҚСП сияқты) белгілі индукторлармен және CYP2C9 изоферменттерінің тежегіштерімен өзара әрекеттеседі.
- такролимус: бүйректегі простациклин синтезінің төмендеуі нәтижесінде нефроуыттылық қаупінің жоғарылауы. Біріктірілген ем кезінде бүйрек функциясының көрсеткіштерін бақылау қажет.
- пеметрексед: ҚҚСП пеметрекседтің бүйрек клиренсін төмендетуі мүмкін, бұл бүйрек пен асқазан-ішек жолдарына уытты әсердің жоғарылауына, сондай-ақ миелосупрессияға әкеледі.
Арнайы ескертулер
Педиатрияда қолдану
Лорноксикам қауіпсіздік және тиімділік туралы деректердің болмауына байланысты 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерде қолдануға ұсынылмайды
Егде жастағы пациенттер
65 жастан асқан егде пациенттерге бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылған науқастарды қоспағанда, дозаны арнайы түзетудің қажеті жоқ, дегенмен лорноксикамды сақтықпен қолданған жөн, өйткені пациенттердің осы тобында асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз әсерлер нашар қабылданады
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бүйрек функциясының жеңіл немесе орташа бұзылулары бар пациенттер үшін дозаны төмендету туралы мәселені қарастыру керек. Бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерге лорноксикамды қолдануға болмайды.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бауыр функциясының орташа бұзылулары бар пациенттер үшін дозаны төмендету туралы мәселені қарау керек. Бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерге лорноксикамды қолдануға болмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Лорноксикамды жүктіліктің үшінші триместрінде қолдануға болмайды, препаратты жүкті әйелдерде қолдану бойынша клиникалық деректердің болмауына байланысты оны бірінші және екінші триместрде және босану кезінде де қабылдамау керек.
Лорноксикамның адамның емшек сүтіне енуі туралы мәліметтер жоқ. Лорноксикам салыстырмалы түрде жоғары концентрацияда емізетін егеуқұйрықтардың сүтіне енеді. Лорноксикам емшек емізетін әйелдерде қолданылмауы тиіс.
Фертильділік
Лорноксикамды, циклооксигеназа/простагландиндер синтезін сенімді тежейтін кез келген басқа препарат сияқты қабылдау репродуктивтік функцияға теріс әсер етуі мүмкін және жүктілікті жоспарлаған әйелдерге ұсынылмайды. Ұрықтану қиын немесе бедеулікке байланысты тексеруден өткен әйелдерге қатысты лорноксикамнан бас тарту мүмкіндігін қарастыру керек.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Лорноксикаммен емдеу аясында бас айналу және/немесе ұйқышылдық пайда болатын пациенттер автокөлікті басқарудан және жабдықпен жұмыс істеуден бас тартуы тиіс.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Бұл дәрілік түрі тез ауырсынуды жеңілдету қажет болған жағдайда немесе таблетка түріндегі препаратты пероральді қабылдау мүмкін болмаған жағдайда қолданылады. Емдеу, әдетте, тек емді бастау мақсатындағы бір инъекцияны білдіреді.
Барлық пациенттер үшін дозалау режимі емделуге жеке жауап негізінде таңдалуы тиіс.
Жағымсыз құбылыстардың даму қаупін төмендету үшін ең аз ықтимал қысқа курспен ең аз тиімді дозаны пайдалану керек.
Дозалау режимі
Ұсынылатын доза: 8 мг вена ішіне (в/і) немесе бұлшықет ішіне (б/і) инъекция түрінде. Тәуліктік доза 16 мг аспауы тиіс. Алғашқы 24 сағатта кейбір пациенттерге қосымша 8 мг препарат қажет болуы мүмкін.
Енгізу әдісі мен жолы
Бұл препарат тек в/і немесе б/і инъекция түрінде бір рет қолдануға арналған.
Инъекцияға арналған ерітіндіні тікелей қолданар алдында құтының ішіндегісін (8 мг Лоноскар ұнтағын) инъекцияға арналған сумен (2 мл) еріту арқылы дайындайды. Ерітіндіні дайындағаннан кейін ине ауыстырылады. Б/і инъекция үшін бұлшықет ішіне терең инъекцияны жасауға ұзындығы жеткілікті инені пайдаланған жөн.
Ерітіндіні вена ішіне енгізу ұзақтығы кемінде 15 секунд, бұлшықет ішіне енгізу ұзақтығы кемінде 5 секунд болуы тиіс.
Лорноксикам 0,9% NaCl, 5% декстроза (глюкоза) және Рингер ерітіндісімен үйлесімділікті көрсетті.
Артық дозаланған жағдайда қабылдануы қажет шаралар
Қазіргі уақытта оның салдарын анықтауға немесе оны тоқтату үшін нақты шаралар ұсынуға мүмкіндік беретін артық дозалану тәжірибесі жоқ. Алайда, лорноксикамның артық дозалануынан кейін келесі симптомдар пайда болуы мүмкін деп күтуге болады: жүрек айну, құсу, церебральді белгілер (бас айналу, көру қабілетінің бұзылуы). Сондай-ақ, комаға ауысатын атаксия және құрысулар, бауыр мен бүйректің зақымдануы және қан ұюының бұзылуы сияқты ауыр симптомдар пайда болуы мүмкін.
Нақты немесе күдікті артық дозалану жағдайында дәрілік затты алып тастау керек. Қысқа жартылай шығарылу кезеңін ескере отырып, лорноксикам организмнен жылдам шығарылады. Лорноксикам диализ кезінде қаннан шығарылмайды. Осы уақытқа дейін арнайы антидоты белгісіз. Мысалы, асқазан-ішек ауруларын емдеу үшін простагландин немесе ранитидин аналогтарын қолдануға болады.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алған кезде қажетті шаралар
Өткізіп алынғанның орнына препараттың қосарлы дозасын енгізу ұсынылмайды.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгіну бойынша ұсынымдар
Егер сізде осы препаратты қолдану туралы қосымша сұрақтар туындаса, дәрігерге немесе фармацевтке хабарласыңыз.
ДП стандартты қолдану кезінде пайда болатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және бұл жағдайда қабылдануы тиіс шаралар
Жиі
- жеңіл және қысқа мерзімді бас ауыруы және бас айналу;
- көзден бөліністер (конъюнктивит);
- жүрек айну, іштің ауыруы, асқазан бұзылысы, диарея және құсу.
Жиі емес
- салмақ жоғалту (анорексия), ұйықтай алмау (ұйқысыздық), депрессия;
- бас айналуын сезіну, құлақтың шуылдауы (тиннитус);
- жүрек жеткіліксіздігі, жүрек қағуының жиілеуі, тахикардия, бетке қан тебуін сезіну;
- аллергия нәтижесінде мұрынның бітелуі (ринит);
- іш қату, шамадан тыс газдың пайда болуы (метеоризм), кекіру, ауыздың құрғауы, гастрит, пептидтік ойық жара, іштің жоғарғы бөлігінің ауыруы, он екі елі ішектің ойық жарасы, ауыз қуысының ойық жарасы;
- бауыр ферменттерінің белсенділігін арттыру (қан талдауы арқылы анықталады);
- бөртпе, қышыну, терлеудің жоғарылауы, терінің қызаруы (эритема), ангионевроздық ісіну (терінің терең қабаттарының, әдетте беттің тез ісінуі), аллергиялық бөртпе (есекжем), шаштың түсуі (алопеция);
- буынның ауыруы (артралгия);
- өзін нашар сезіну (дімкәстік) беттің ісінуі;
Сирек
- тамақтың ауыруы (фарингит)
- анемия, қан жасушалары санының азаюы (тромбоцитопения және лейкопения);
- анафилактоидтық реакциялар мен анафилаксияны қоса, аса жоғары сезімталдық (әдетте беттің ісінуімен, бетке қан тебумен, тыныс алудың қиындауымен және естен тану алдындағы жай-күймен сипатталатын организмнің реакциясы);
- сананың шатасуы, ашушаңдық, қозу, ұйқышылдық (ұйқы келген кезде), парестезия ( шаншу сезімі), дәмнің өзгеруі, тремор, бас сақинасы, көру қабілетінің бұзылуы;
- артериялық қысымның жоғарылауы, ысынулар;
- қан кету, гематомалар (көгерулер), қан ұю уақытының ұзаруы;
- тыныс алудың қиындауы ( ентігу), жөтел, бронх түйілуі;
- ойық жараның тесілуі, қан құсу, асқазан-ішек жолынан қан кету, қарамай тәрізді нәжіс;
- ауыз қуысының қабынуы, эзофагит (өңештің қабынуы), гастроэзофагеальді рефлюкс, жұтылу қиындықтары, афтозды стоматит (ойық жаралы), тілдің қабынуы;
- бауыр функциясын бағалау нәтижесіндегі қалыптан ауытқу;
- тері проблемалары, мысалы, экзема, бөртпе;
- сүйек ауыруы, бұлшықет түйілуі, бұлшықет ауыруы;
- несеп шығару проблемалары, түнде ояну және несеп шығару қажеттілігі (никтурия) немесе қандағы мочевина мен креатинин деңгейінің жоғарылауы сияқты;
- әлсіздік, қажу.
Өте сирек
- ҚҚСП барлық класына тән әсерлер: нейтропения, агранулоцитоз, апластикалық анемия, гемолиздік анемия, бүйрекке нефроуытты әсер етуі.
- асептикалық менингит;
- бауырдың зақымдануы, гепатит (бауырдың қабынуы), сарғаю, холестаз (бауырдан өт ағынын тоқтату);
- көгеру, ісіну, терінің ауыр бұзылулары (Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз);
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір құтының ішінде
белсенді зат - 8 мг лорноксикам,
қосымша заттар: маннитол, динатрий эдетаты, трометамин, хлорсутек қышқылы, натрий гидроксиді.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Лиофилизацияланған сары түсті ұнтақ.
Қалпына келтірілген ерітінді: көрінетін бөлшектерсіз сары түсті мөлдір ерітінді.
Шығарылу түрі және қаптамасы
8 мг лорноксикамға баламалы препаратты бромбутилді резеңке тығынмен тығындалған және flip-off типті пластмасса қалпақшасы бар алюминий қалпақшамен қаусырылған түссіз шыныдан жасалған құтыға (ФШША* І типі) салынады.
5 құтыдан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 25 ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы