Лизиноприл-Тева, 20 мг, таблетки №50, пачка из картона, Merckle
Торговое название
Лизиноприл-Тева
Международное непатентованное название
Лизиноприл
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 5 мг, 10 мг, 20 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы, простые. Лизиноприл
Код АТХ C09AA03
Показания к применению
- артериальная гипертензия
- хроническая сердечная недостаточность (в составе комплексной терапии с диуретиками и сердечными гликозидами)
- острый инфаркт миокарда (с первых 24 часов) у пациентов со стабильной гемодинамикой в течение 6 недель
- поражение почек у пациентов сахарным диабетом второго типа и с гипертензией и начальной нефропатией
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к Лизиноприл-Тева, другим компонентам препарата, или любым другим иАКФ
- ангионевротический отек в связи с предшествующей терапией иАКФ в анамнезе
- наследственный и идиопатический отек Квинке
- второй или третий триместр беременности
- одновременный прием с алискиренсодержащими препаратами у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ<60 мл/мин/1,73 м2)
- одновременный прием с сакубитрилом/валсартаном
- детский возраст до 18 лет
Необходимые меры предосторожности при применении
Симптоматическая артериальная гипотензия
Симптоматическая артериальная гипотензия редко наблюдалась у пациентов с неосложненной артериальной гипертензией. Вероятность того, что у пациентов с артериальной гипертензией, которые принимают лизиноприл, возникнет артериальная гипотензия, более высока при уменьшении объема крови (например, при терапии диуретиками, питании с низким содержанием соли, при проведении диализа, диареи или рвоте), либо пациенты страдают тяжелой формой ренинзависимой артериальной гипертензии. У пациентов с сердечной недостаточностью – с или без сопутствующей почечной недостаточности – наблюдалась симптоматическая артериальная гипотензия. Ее возникновение вероятнее у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью, применяющих петлевые диуретики в высокой дозе, с гипонатриемией или нарушением функции почек. У пациентов с повышенным риском симптоматической гипотензии следует тщательно контролировать начало терапии и коррекции дозы. Подобные меры касаются пациентов с ишемической болезнью сердца или с нарушением мозгового кровообращения, у которых чрезмерное снижение артериального давления может привести к инфаркту миокарда или инсульту.
При развитии артериальной гипотензии пациента следует положить на спину; при необходимости провести внутривенное вливание физиологического раствора. Транзиторная артериальная гипотензия не является противопоказанием к дальнейшему применению препарата, который обычно можно без труда вводить после того, как артериальное давление повысилось после увеличения объема жидкости в организме.
У некоторых пациентов с сердечной недостаточностью с нормальным или низким уровнем артериального давления может произойти дополнительное снижение системного артериального давления на фоне лечения лизиноприлом. Этот эффект является предсказуемым и, как правило, не требует прекращения терапии лизиноприлом. Если артериальная гипотензия приобретает симптоматический характер, может возникнуть необходимость снижения дозы или прекращения терапии лизиноприлом.
Артериальная гипотензия при остром инфаркте миокарда
При остром инфаркте миокарда нельзя начинать лечение лизиноприлом из-за риска возникновения дальнейших серьезных гемодинамических нарушений после применения вазодилататоров. Это касается пациентов с систолическим артериальным давлением 100 мм рт. ст. или ниже, или лиц с кардиогенным шоком. В течение первых 3 дней после инфаркта дозу препарата необходимо снизить, если систолическое артериальное давление составляет ≤120 мм рт.ст. Если показатель систолического артериального давления ≤100 мм рт.ст., поддерживающую дозу необходимо снизить до 5 мг или временно до 2,5 мг. Если после приема лизиноприла отмечается пролонгированная артериальная гипотензия (систолическое артериальное давление <90 мм рт.ст. в течение более 1 часа), необходимо отменить лечение лизиноприлом.
Стеноз аортального и митрального клапана/гипертрофическая кардиомиопатия
Как и другие иАКФ, лизиноприл не рекомендуется назначать пациентам с митральным стенозом или затруднением оттока крови из левого желудочка, как в случае аортального стеноза или гипертрофической кардиомиопатии.
Нарушение функции почек
У пациентов с нарушением функции почек (КК <80 мл/мин) начальную дозу лизиноприла следует корригировать, исходя из уровня КК и ответа пациента на лечение. Регулярный контроль уровня креатинина и калия в плазме крови таких пациентов является частью обычного медицинского лечения.
У пациентов с сердечной недостаточностью, артериальная гипотензия после начала лечения иАКФ может привести к ухудшению функций почек. В таких случаях сообщалось о развитии острой почечной недостаточности, обычно оборотной.
У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом почечной артерии единственной почки, которые проходили лечение иАКФ, наблюдалось повышение уровня креатинина в плазме крови и мочевины, которые, как правило, исчезают после прекращения терапии. Вероятность таких явлений особенно высока у пациентов с почечной недостаточностью. При наличии реноваскулярной гипертензии повышается риск развития тяжелой артериальной гипотензии и почечной недостаточности. Лечение таких больных следует начинать под наблюдением врача, начиная с низких доз и постепенно их увеличивая. Поскольку лечение диуретиками может стимулировать развитие вышеописанных форм проявлений, то в течение первых недель лечения лизиноприлом их прием должен быть прекращен, а функции почек должны быть под наблюдением.
У некоторых больных с артериальной гипертензией без явного предшествовавшего заболевания почек применение лизиноприла, особенно на фоне приема диуретиков, приводит к повышению уровня креатинина в плазме крови и мочевины; эти изменения, как правило, незначительны и преходящи. Вероятность их возникновения выше у больных с предшествующими нарушениями функции почек. В таких случаях может возникнуть необходимость снижения дозы и/или прекращение приема диуретиков и/или лизиноприла.
При остром инфаркте миокарда запрещено применять лизиноприл пациентам с нарушением функции почек (уровень креатинина в плазме крови >177 мкмоль/л и протеинурия свыше 500 мг/24 ч). Если нарушение функции почек развивается во время лечения лизиноприлом (уровень креатинина в плазме крови >265 мкмоль/л или значение удваивается по сравнению со значением до начала лечения), то лечащему врачу следует рассмотреть прекращение его применения.
Повышенная чувствительность/ангионевротический отек
В очень редких случаях сообщалось об ангионевротическом отеке лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и/или гортани у пациентов, проходивших лечение иАКФ, в том числе лизиноприлом. Ангионевротический отек может возникнуть в любое время в период лечения.
В таких случаях прием препарата необходимо срочно прекратить, начать соответствующую терапию и установить наблюдение для обеспечения полного исчезновения симптомов до выписки пациента. В случае наличия отека в области языка, который не приводит к нарушению дыхания, пациент может потребовать длительного наблюдения, поскольку терапия антигистаминными средствами и кортикостероидами может оказаться недостаточной.
Зарегистрированы единичные летальные случаи в результате ангионевротического отека гортани или языка. Если отек распространяется на язык, голосовую щель или гортань, может развиться нарушение дыхания, особенно у пациентов, ранее перенесших хирургическое вмешательство на дыхательных путях. В таких случаях следует немедленно принять меры неотложной терапии, которая может включать введение адреналина и/или обеспечение проходимости дыхательных путей. Пациент должен находиться под тщательным медицинским наблюдением до полного и устойчивого исчезновения симптомов.
иАКФ могут вызвать более выраженный ангионевротический отек у пациентов негроидной расы, чем у больных европеоидной расы.
У больных, имеющих в анамнезе ангионевротический отек, не связанный с применением иАКФ, может быть повышен риск развития ангионевротического отека в ответ на применение препаратов данной группы.
Одновременное применение иАКФ с сакубитрилом/валсартаном противопоказано из-за повышенного риска ангионевротического отека. Лечение данным лекарственным продуктом не следует начинать ранее, чем через 36 часов после последней дозы сакубитрила/валсартана.
Одновременное применение иАКФ с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR1 (например, сиролимусом, эверолимусом, темсиролимусом) и вилдаглиптином может привести к повышенному риску ангионевротического отека (например, опуханию дыхательных путей или языка, с или без респираторной недостаточности). Необходимо проявлять осторожность, начиная применение рацекадотрила, ингибиторов mTOR (например, сиролимуса, эверолимуса, темсиролимуса) и вилдаглиптина у пациента, уже принимающего иАКФ.
Анафилактические реакции у пациентов, находящихся на гемодиализе
Сообщалось об анафилактических реакциях у пациентов, проходивших гемодиализ с использованием высокопроточных мембран (например, АN 69) и одновременно применявших иАКФ. Поэтому этим больным необходимо предложить изменить диализные мембраны на мембраны другого типа или применить антигипертензивный препарат другого класса.
Анафилактические реакции при применении лизиноприла и одновременным применением ЛПНП-афереза
В редких случаях пациенты, применявшие иАКФ, во время ЛПНП-афереза с использованием сульфата декстрана, подвергались анафилактическому шоку с риском для жизни. Такие реакции избегались за счет временного прекращения лечения иАКФ перед каждым применением афереза.
Десенсибилизация
У пациентов, применяющих иАКФ во время терапии десенсибилизации (например, к яду перепончатокрылых), развиваются устойчивые анафилактические реакции. Этих реакций удалось избежать у тех же пациентов путем временного прекращения приема иАКФ, но после неосторожного повторного применения медицинского препарата реакции восстанавливались.
Печеночная недостаточность
Очень редко иАКФ ассоциировались с синдромом, который начинается с холестатической желтухи и может привести к прогрессирующему некроза печени и (иногда) — летальному исходу. Процесс развития данного синдрома не установлен. Пациентам, у которых при приеме лизиноприла развилась желтуха или отмечено значительное повышение печеночных ферментов, следует отменить препарат и предоставить соответствующую медицинскую помощь.
Нейтропения/агранулоцитоз
Сообщалось о случаях нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии у пациентов, применявших иАКФ. У лиц с нормальной функцией почек и при отсутствии других осложнений нейтропению выявляют редко. Нейтропения и агранулоцитоз имеют обратимый характер после прекращения приема и АКФ. Необходимо с крайней осторожностью назначать лизиноприл пациентам с коллагенозом сосудов, а также при получении пациентами иммунодепрессивной терапии, или при лечении аллопуринолом или прокаинамидом, особенно на фоне нарушения функции почек. У некоторых таких пациентов развиваются тяжелые инфекции, которые не всегда поддаются интенсивной терапии антибиотиками. При применении препарата у таких пациентов рекомендуется проводить периодический контроль количества лейкоцитов в крови. Пациентов следует проинструктировать, чтобы они сообщали о любых признаках инфекции.
Расовая принадлежность
иАКФ могут вызвать более выраженный ангионевротический отек у пациентов негроидной расы, чем у лиц европеоидной расы.
Как и другие иАКФ лизиноприл, в известных случаях, снижает артериальное давление у пациентов негроидной расы менее выражено, чем у пациентов других рас. Возможно, это вызвано преобладанием низких фракций ренина у гипертоников негроидной расы.
Кашель
После применения иАКФ сообщалось о появление кашля. Обычно кашель непродуктивный и прекращается после отмены терапии. Кашель, вызванный иАКФ, должен рассматриваться в рамках дифференциальной диагностики кашля, как один из возможных вариантов.
Хирургические вмешательства/анестезия
Лизиноприл может блокировать образование ангиотензина II после компенсаторной секреции ренина. Такое возможно у пациентов, перенесших общее хирургическое вмешательство или анестезию средствами, которые могут вызвать гипотензию. Если отмечают артериальную гипотензию, возникшую в результате действия этого механизма, необходимо восстановить уровень жидкости.
Калий в сыворотке
Увеличения калия в сыворотке наблюдались у некоторых пациентов, лечившихся иАКФ, включая лизиноприл. Пациенты, подвергающиеся риску развития гиперкалиемии, включают в себя имеющих почечную недостаточность, сахарный диабет, альдостеронизм
иАКФ могут вызывать гиперкалиемию, так как они ингибируют высвобождение альдостерона. Эффект обычно незначителен у пациентов с нормальной функцией почек. Тем не менее, гиперкалиемия может появиться у пациентов с нарушением функции почек и/или у пациентов, принимающих калиевые добавки (включая заменители соли), калийсберегающие диуретики, или у пациентов, принимающих другие лекарства, связанные с повышением калия в сыворотке (например, гепарин, триметоприм ли ко-тримоксазол, также известный как триметоприм + сульфаметоксазол), и особенно антагонисты альдостерона или блокаторы рецептора ангиотензина. Калийсберегающие диуретики и блокаторы рецептора ангиотензина должны с осторожностью применяться у пациентов, принимающих иАКФ, и необходимо вести мониторинг калия в сыворотке и функции почек
Пациенты с сахарным диабетом
У пациентов с сахарным диабетом, принимающих пероральные противодиабетические препараты или инсулин, необходимо осуществлять постоянный гликемический контроль во время первого месяца терапии иАКФ.
Литий
Одновременное применение лития и лизиноприла не рекомендуется
Двойная блокада системы ренин-ангиотензин-альдостерон (РААС).
Сообщалось, что одновременное применение иАКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии, нарушение функции почек (в том числе острой почечной недостаточности). Таким образом, двойная блокада РААС путем одновременного применения иАКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
В случае особой необходимости в применении терапии двойной блокады ее следует осуществлять под наблюдением специалиста и регулярным контролем функции почек, уровня электролитов и артериального давления.
Пациентам с диабетической нефропатией не рекомендуется одновременно применять иАКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II.
Период беременности
В период беременности нельзя начинать лечение иАКФ. Для пациенток планирующих беременность необходим переход на альтернативное гипотензивное лечение с подходящим профилем безопасности для беременных, когда продолжение лечения иАКФ является абсолютно необходимым. Если во время терапии лекарственным средством подтверждается беременность, его применение следует немедленно прекратить и, если необходимо, заменить другой альтернативной терапией.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Антигипертензивные средства
КогдаЛизиноприл-Тевакомбинируется с другими антигипертензивными агентами (например, тринитратом глицерина и другими нитратами или другими вазодилататорами), может произойти падение уровня артериального давления.
Двойная блокада системы ренин-ангиотензин-альдостерона (РААС) при одновременном применении иАКФ, антагонистов рецепторов ангиотензина II или алискирена характеризуется большей частотой развития побочных реакций, таких как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и нарушение функции почек (в том числе острая почечная недостаточность) по сравнению с применением монотерапии, которая воздействует на РААС.
Лекарства, повышающие риск ангионевротического отека
Одновременное применение иАКФ с сакубитрилом/валсартаном противопоказано, так как это повышает риск ангионевротического отека
Одновременное применение иАКФ с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR1 (например, сиролимусом, эверолимусом, темсиролимусом) и вилдаглиптином может привести к повышенному риску ангионевротического отека
Диуретики
Если во время приема лизиноприла дополнительно назначают диуретики, то антигипертензивный эффект, как правило, удваивается. У пациентов, которые проходят лечение диуретиками и особенно у тех, кто недавно начал лечение, комбинация лизиноприла с диуретиками может вызвать чрезмерное снижение артериального давления. Возможность развития симптоматической артериальной гипотензии при применении лизиноприла можно избежать в случае прекращения лечения диуретиками перед началом терапии лизиноприлом.
Пищевые добавки с калием, калийсберегающие диуретики или соли с содержанием калия. Хотя уровень калия в плазме крови обычно остается в пределах нормы, у некоторых пациентов, лечившихся данным препаратом, может развиться гиперкалиемия. Калийсберегающие диуретики (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), калиевые добавки или содержащие калий заменители соли могут приводить к значительным повышениям калия в сыворотке. Также следует проявлять осторожность, если данный лекарственный продукт применяется одновременно с другими агентами, повышающими калий в сыворотке, такими как триметоприм и котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол), так как триметоприм известен тем, что действует как калийсберегающий диуретик наподобие амилорида. Следовательно, комбинация данного лекарственного продукта с вышеупомянутыми лекарствами не рекомендуется. Если показано одновременное применение, они должны применяться с осторожностью и частым мониторингом калия в сыворотке.
Циклоспорин
Гиперкалиемия может случиться при одновременном применении иАКФ с циклоспорином. Рекомендован мониторинг калия в сыворотке.
Гепарин
Гиперкалиемия может случиться при одновременном применении иАКФ с гепарином. Рекомендован мониторинг калия в сыворотке
Литий
Сообщалось об обратимом повышении концентрации лития в плазме крови и развитии токсических реакций при одновременном применении лития и иАКФ. Одновременное применение тиазидных диуретиков может повышать риск интоксикации литием и усиливать уже существующую интоксикацию в комбинации с иАКФ. Одновременное применение иАКФ и лития не рекомендуется. Однако, если такая комбинация необходима, следует тщательно контролировать уровень концентрации лития в плазме крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты НПВП включая ацетилсалициловую кислоту ≥3 г/сутки
Постоянное применение НПВП может уменьшить выраженность антигипертензивного эффекта ингибиторов АКФ. НПВП и иАКФ оказывают совокупный эффект на повышение уровня калия в плазме крови и могут привести к нарушению функции почек. Эти эффекты обычно обратимы. Изредка может возникнуть острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с нарушенной функцией почек, таких как лица пожилого возраста и пациенты с обезвоживанием.
Препараты золота
После инъекций препаратов золота (например, ауротиомалат натрия) нитритоидные реакции (симптомы вазодилатации, такие как приливы, тошноту, головокружение и артериальную гипотонию, которая может быть очень тяжелой) отмечали чаще у пациентов, получавших лечение иАКФ.
Трициклические антидепрессанты/нейролептики/анестетики
Одновременное применение некоторых анестезирующих лекарственных средств, трициклических антидепрессантов и нейролептических препаратов с иАКФ может в дальнейшем привести к снижению артериального давления Симпатомиметические препараты
Могут снижать антигипертензивный эффект иАКФ.
Антидиабетические препараты
Из эпидемиологических исследований явствует указание на то, что одновременное применение иАКФ и антидиабетических препаратов (инсулин, пероральные гипогликемические препараты) может усилить эффект снижения глюкозы в крови с риском гипогликемии. Этот эффект с большей вероятностью возможен в первые недели комбинированной терапии и среди пациентов с почечной недостаточностью.
Ацетилсалициловая кислота, тромболитические препараты, бета-блокаторы, нитраты
Лизиноприл можно применять одновременно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитическими препаратами, бета-блокаторами и/или нитратами.
Специальные предупреждения
Период беременности и лактации
Не рекомендуется принимать иАКФ в первом триместре беременности. Применение иАКФ во втором и третьем триместре беременности противопоказано.
Не существуют касательно тератогенного риска после применения иАКФ во время первого триместра беременности; однако не следует исключать возникновение незначительного риска. Если продолжение лечения иАКФ считается не целесообразным, то пациентки, которые планируют беременность, должны перейти на альтернативную антигипертензивную терапию с подходящим безопасным профилем для беременных. Если во время терапии иАКФ подтверждается беременность, его применение следует немедленно прекратить и, если необходимо, начать альтернативное лечение.
Известно, что терапия иАКФ во время второго и третьего триместра беременности имеет фетотоксичное воздействие (снижение почечной функции, олигогидрамнион, задержка окостенения черепа) и неонатальное токсическое воздействие (почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалиемия). В случае применения иАКФ во втором триместре беременности рекомендуется контролировать функцию почек и развития черепа с помощью УЗИ.
Новорожденных, матери которых применялииАКФ, следует постоянно контролировать на наличие артериальной гипотензии.
Период лактации
Поскольку информация о применении лизиноприла в период кормления грудью отсутствует, прием Лизиноприл-Тева не рекомендуется. В этот период желательно применять альтернативную антигипертензивную терапию, профиль безопасности которого лучше изучен, особенно если новорожденного или недоношенного ребенка кормят грудью.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Во время управления транспортными средствами или при работе с механизмами следует учитывать возможность возникновения головокружения и утомляемости.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Лизиноприл принимают внутрь 1 раз в сутки, в одно и то же время. Абсорбция лизиноприла не зависит от приема пищи.
Дозу следует рассчитывать индивидуально в соответствии с особенностями отдельных пациентов и в зависимости от реакции артериального давления.
Артериальная гипертензия
Лизиноприл можно применять как монотерапию или в сочетании с антигипертензивными средствами других классов.
Начальная доза
Рекомендуемая начальная доза лизиноприла для пациентов с артериальной гипертензией составляет 10 мг. У пациентов с очень активной ренин-ангиотензин-альдостероновой системой (в особенности у пациентов с реноваскулярной артериальной гипертензией, и с повышенным выведением соли из организма и/или дефицитом объема межклеточной жидкости, сердечной недостаточностью или тяжелой формой артериальной гипертензии) после приема начальной дозы может привести к чрезмерному понижению артериального давления. Для таких пациентов рекомендуемая начальная доза составляет от 2,5-5 мг, и лечение должно проводиться под врачебным наблюдением. При наличии почечной недостаточности необходимо снизить начальную дозу.
Терапевтическая доза
Обычная эффективная терапевтическая доза лизиноприла составляет 20 мг в сутки. Если назначение этой дозы не вызывает достаточного терапевтического эффекта в течение 2–4 недель приема препарата в указанной дозировке, ее можно повысить. Максимальная доза, которую применяли в длительных контролируемых клинических исследованиях, составила 80 мг в сутки.
Пациенты, принимающие диуретические препараты
Симптоматическая артериальная гипотензия может развиться после начала применения лизиноприла. Это более вероятно для пациентов, принимающих одновременно диуретики. Поэтому таким пациентам рекомендуется принимать препарат с осторожностью из-за вероятности снижения объема межклеточной жидкости и/или повышения выведения солей из организма. Если есть такая возможность, необходимо прекратить лечение диуретиками за 2–3 дня до начала терапии лизиноприлом. Для пациентов с артериальной гипертензией, которым нельзя отменить применение диуретиков, терапию лизиноприлом следует начинать с начальной дозы 5 мг. Необходимо контролировать функцию почек и уровень калия в плазме крови. Последующие дозы лизиноприла необходимо подбирать в соответствии с реакцией артериального давления.
Если необходимо, можно снова начать терапию диуретиками.
Подбор дозы для больных с почечной недостаточностью.
Дозировка для больных с почечной недостаточностью должна базироваться на уровне клиренса креатинина (КК): при КК менее 10 мл/мин (включая больных, находящихся на гемодиализе) начальная доза 2,5 мг/сут, при КК 10-30 мл/мин - 2,5-5 мг, при КК 31-80 мл/мин - 5-10 мг.
Дозу и/или частоту приема необходимо рассчитывать, исходя из показателей реакции артериального давления. Дозу можно постепенно повышать, пока артериальное давление не нормализуется или до достижения максимальной дозы лизиноприла 40 мг в сутки.
Применение для страдающих гипертензией детей и подростков в возрасте от 6 до 16 лет
Рекомендуемая начальная доза составляет 2,5 мг один раз в день у пациентов от 20 до < 50 кг, и 5 мг один раз в день у пациентов ≥ 50 кг. Дозировка должна корректироваться индивидуально до максимум 20 мг в день у пациентов, весящих от 20 до < 50 кг, и 40 мг у пациентов ≥ 50 кг. Дозы свыше 0,61 мг/кг (или превышающие 40 мг) не изучались у педиатрических пациентов.
У детей со сниженной функцией почек необходимо рассмотреть более низкую начальную дозу или увеличенный интервал дозировки.
Сердечная недостаточность
Пациентам с симптоматической сердечной недостаточностью следует принимать лизиноприл в качестве вспомогательной терапии к диуретикам и, когда уместно, вместе с дигиталисом или бета-блокаторами. Терапию лизиноприлом можно начинать с дозы 2,5 мг 1 раз в сутки, прием препарата необходимо осуществлять под врачебным наблюдением, чтобы определить первоначальное влияние препарата на артериальное давление. Дозу лизиноприла необходимо повышать в следующем порядке:
- постепенно до 10 мг лизиноприла
- интервалы между повышением дозы должны составлять не менее 2 недель
- до достижения максимальной дозы, переносимой пациентом, однако не превышающей 35 мг лизиноприла 1 раз в сутки.
Дозу следует подбирать в соответствии с клинической реакцией отдельных пациентов.
Пациентам с высоким риском симптоматической гипотензии, например лицам с повышенным уровнем выведения соли из организма (с/без гипонатриемии), больным с гиповолемией или после интенсивной терапии диуретиками следует улучшить свое состояние здоровья, если это возможно, до начала терапии лизиноприлом. Необходимо провести исследование функции почек и уровня калия в плазме крови.
Острый инфаркт миокарда
При необходимости пациент должен пройти стандартную терапию, например тромболитиками, ацетилсалициловой кислотой и бета-блокаторами. Вместе с лизиноприлом внутривенно или трансдермально можно применять нитроглицерин.
Начальная доза (первые 3 дня после инфаркта)
Лечение лизиноприлом можно начать в течение 24 часов после появления симптомов. Лечение не следует начинать, если показатели систолического артериального давления ниже 100 мм рт.ст. Начальная доза лизиноприла составляет 5 мг перорально, затем 5 мг через 24 часа, 10 мг - через 48 часов и далее - 10 мг 1 раз в сутки. Пациенты с низким систолическим артериальным давлением, (120 мм рт.ст. или ниже), перед началом или во время терапии в первые 3 дня после инфаркта должны принимать более низкую дозу (2,5 мг перорально).
При почечной недостаточности (клиренс креатинина <80 мл/мин) начальную дозу лизиноприла необходимо подбирать в соответствии с показателями КК пациента.
Терапевтическая доза
Терапевтическая доза составляет 10 мг лизиноприла 1 раз в сутки. В случае возникновения гипотензии (систолическое артериальное давление ≤100 мм рт.ст.) терапевтическая доза лизиноприла может быть снижена до 5 мг/сутки. При необходимости дозу лизиноприла можно снизить до 2,5 мг/сутки. Если после приема лизиноприла отмечают пролонгированную гипотензию (систолическое артериальное давление <90 мм рт.ст. сохраняется более 1 часа), необходимо отменить терапию лизиноприлом.
Терапию следует проводить в течение 6 недель. Затем необходимо обследовать состояние пациента. Пациентам с симптомами сердечной недостаточности необходимо и дальше продолжать лечение лизиноприлом.
Осложнения со стороны почек при сахарном диабете
Для больных артериальной гипертензией, сахарным диабетом II типа и начальной стадией нефропатии доза лизиноприла составляет 10 мг 1 раз в сутки. При необходимости ее можно повысить до 20 мг лизиноприла 1 раз в сутки для достижения диастолического артериального давления ниже 90 мм рт.ст.
При почечной недостаточности (КК <80 мл/мин) начальную дозу лизиноприла следует подбирать в соответствии с показателями КК пациента.
Дети и подростки
Относительно эффективности и безопасности приема препарата для детей старше 6 лет, страдающими гипертензией, имеется лишь ограниченный опыт, и отсутствие такового для иных показаний по применению. Не рекомендуется применение лизиноприла детям с иными показаниями, кроме артериальной гипертензии.
Не рекомендуется применение лизиноприла для детей младше 6 лет или для детей с тяжелыми нарушениями функций почек (скорость клубочковой фильтрации < 30 мл/мин/1,73 м2).
Применение лицами пожилого возраста
В клинических испытаниях не выявлено изменений эффективности или безопасности препарата, связанных с возрастом. Однако при достижении возраста, который ассоциируется со снижением функции почек, начальную дозу лизиноприла необходимо подбирать в соответствии с указаниями, приведенными. После этого дозу требуется подбирать в соответствии с показателями артериального давления.
Пациенты после трансплантации почки.
Нет опыта применения препарата лизиноприл пациентами после трансплантации почки. Следовательно, лечение таких пациентов лизиноприлом не рекомендуется.
Метод и путь введения
Таблетки Лизиноприл-Тева принимают внутрь 1 раз в сутки
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: артериальная гипотензия, сосудистая недостаточность, нарушение электролитного баланса, почечная недостаточность, гипервентиляция, тахикардия, усиленное сердцебиение, брадикардия, головокружение, беспокойство и кашель.
Лечение: введение физиологического раствора. В случаях возникновения артериальной гипотензии пациента необходимо уложить в положение лежа на спине под углом 450 градусов с приподнятым по отношению к голове тазом. Если есть возможность, можно применить введение ангиотензина II и/или введение катехоламинов. Если препарат применяли недавно, необходимо принять меры по выведению Лизиноприл-Тева из организма (например, искусственно вызвать рвоту, промывание желудка, применение абсорбентов и сульфата натрия). Лизиноприл-Тева может выводиться из организма с помощью гемодиализа. Использование кардиостимулятора показано при брадикардии, устойчивой к терапии. Необходимо постоянно контролировать показатели жизненно важных органов, концентрацию электролитов и креатинина в сыворотке крови.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
В случае возникновения вопросов по приему препарата свяжитесь с вашим врачом или фармацевтом
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Часто:
- головокружение, головная боль
- ортостатические эффекты (включая гипотонию)
- кашель
- диарея, рвота
- почечная дисфункция
Нечасто:
- изменения настроения, парестезия, головокружение, нарушение вкуса, нарушения сна, галлюцинации
- инфаркт миокарда или цереброваскулярная авария, возможно вторичная по отношению к чрезмерной гипотонии у пациентов с высоким риском, сердцебиение, тахикардия, феномен Рейно
- ринит
- тошнота, боль в животе и расстройство желудка
- сыпь, зуд
- импотенция
- усталость, астения
- повышение уровня мочевины в крови, увеличение креатинина в сыворотке, увеличение ферментов печени, гиперкалиемия
Редко:
- снижение гемоглобина, снижение гематокрита
- спутанность сознания, обонятельные нарушения
- сухость во рту
- крапивница, алопеция, псориаз, гиперчувствительность/ангионевротический отек: ангионевротический отек лица, конечностей, губ, языка, голосовой щели и / или гортани
- уремия, острая почечная недостаточность
- синдром несоответствующей секреции антидиуретического гормона (SIADH)
- повышение уровня билирубина в сыворотке крови, гипонатриемия.
Очень редко:
- депрессия костного мозга, анемия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз, гемолитическая анемия, лимфаденопатия, аутоиммунные заболевания
- гипогликемия
- бронхоспазм, синусит, аллергический альвеолит/эозинофильная пневмони
- панкреатит, кишечный ангионевротический отек, гепатит - гепатоцеллюлярный или холестатический, желтуха и печеночная недостаточность
- потоотделение, пузырчатка, токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема, кожная псевдолимфома
Сообщалось о симптомокомплексе, который может включать одно или несколько из следующих: лихорадка, васкулит, миалгия, артралгия/артрит, положительные антиядерные антитела (ANA), повышенная скорость оседания эритроцитов (СОЭ), эозинофилия и лейкоцитоз, сыпь, светочувствительность или другие дерматологические проявления.
- олигурия/анурия
Неизвестно:
- анафилактическая/анафилактоидная реакция неизвестна
- симптомы депрессии, обмороки.
Лизиноприл в целом хорошо переносится у детей с гипертонической болезнью и что профиль безопасности в этой возрастной группе сопоставим с таковым у взрослых.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество - лизиноприла дигидрат 5,44 мг, 10,89 мг или 21,78 мг, эквивалентно лизиноприлу безводному 5 мг, 10 мг, 20 мг,
вспомогательные вещества: маннитол, кальций гидрофосфата дигидрат, крахмал прежелатинизированный, краситель РВ-24823 красновато-коричневый ((только для дозировок 10 мг и 20 мг): оксид железа красный, оксид железа черный ,оксид железа желтый ), натрия кроскармеллоза, магния стеарат. Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки белого цвета, круглые, двояковыпуклые, с риской на одной стороне (для дозировки 5 мг)
Таблетки светло-розового цвета с мраморностью, круглые, двояковыпуклые, с риской на одной стороне (для дозировки 10 мг)
Таблетки розового цвета с мраморностью, круглые, двояковыпуклые с риской на одной стороне (для дозировки 20 мг)
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ и алюминиевой фольги. По 3 или 5 контурных упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
4 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Лизиноприл-Тева
Халықаралық патенттелмеген атауы
Лизиноприл
Дәрілік түрі, дозасы
Таблеткалар 5 мг, 10 мг, 20 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, қарапайымдар. Лизиноприл
АТХ коды C09AA03
Қолданылуы
- артериялық гипертензияда
- жүрек функциясының созылмалы жеткіліксіздігінде (диуретиктермен және жүрек гликозидтерімен кешенді ем құрамында)
- 6 апта бойы тұрақты гемодинамикасы бар пациенттерде жедел миокард инфарктісінде (алғашқы 24 сағаттан бастап)
- екінші типті қант диабетіне ұшыраған және гипертензиясы мен бастапқы нефропатиясы бар пациенттерде бүйрек зақымданғанда
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- Лизиноприл-Тева препаратына, препараттың басқа компоненттеріне, немесе кез келген басқа АӨФт аса жоғары сезімталдық.
- анамнезіндегі бұның алдында АӨФт емдеуге байланысты ангионевроздық ісіну.
- тұқым қуалайтын және идиопатиялық Квинке ісінуі.
- жүктіліктің екінші немесе үшінші триместрі.
- қант диабеті бар немесе бүйрек функциясы бұзылған (ШСЖ <60 мл/мин/1,73 м2) пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану
- бір мезгілде сакубитрил/валсартанмен қолдану.
- 18 жасқа дейінгі балалар.
Қолданған кездегі қажетті сақтандыру шаралары
Симптоматикалық артериялық гипотензия
Симптоматикалық артериялық гипотензия асқынбаған артериялық гипертензиясы бар пациенттерде сирек байқалды. лизиноприл препаратын қабылдап жүрген, артериялық гипертензиясы бар пациенттерде, (мысалы, диуретиктермен емделгенде, тұз мөлшері аз тамақпен тамақтанғанда, диализ жүргізгенде, диареяда немесе құсқанда), немесе пациент ренинге тәуелді артериялық гипертензияның ауыр түрінен зардап шегіп жүрген кезде қан көлемі азайғанда артериялық гипотензияның туындау ықтималдылығы өте жоғары. Жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде– бүйрек функциясының қатар жүретін жеткіліксіздігімен немесе онсыз – симптоматикалық артериялық гипотензия байқалды. Ол жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар, ілмектік диуретиктерді жоғары дозаларда қолданып жүрген, гипонатриемиямен немесе бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде туындауы мүмкін. Симптоматикалық гипотензия қаупі жоғары пациенттерде емнің басталуын және дозаны түзетуді мұқият қадағалау керек. Осындай шаралар жүректің ишемиялық ауруы бар немесе ми қан айналымы бұзылған, артериялық қысымының едәуір төмендеуі миокард инфарктісіне немесе инсультке әкеп соғуы мүмкін пациенттерге қатысты.
Артериялық гипотензия дамыған кезде пациентті шалқасынан жатқызу керек; қажет болған кезде вена ішіне физиологиялық ерітінді құяды. Транзиторлы артериялық гипотензия препаратты әрі қарай қолдануға қарсы көрсетілім болып табылмайды, оны артериялық қысым организмдегі сұйықтық көлемі артқаннан кейін көтерілген соң әдетте қиындықсыз енгізуге болады.
Артериялық қысымының деңгейі қалыпты немесе төмен, жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар кейбір пациенттерде лизиноприл препаратымен емдеу аясында жүйелік артериялық қысым қосымша төмендеуі мүмкін. Бұл әсерді алдын ала болжауға болады және, әдетегідей, лизиноприл препаратымен емдеуді тоқтатуды қажет етпейді. Егер артериялық гипотензия симптоматикалық сипатқа ие болса, дозаны төмендету немесе лизиноприл препаратымен емдеуді тоқтату қажеттілігі туындауы мүмкін.
Жедел миокард инфарктісіндегі артериялық гипотензия
Жедел миокард инфарктісінде, вазодилататорларды қолданғаннан кейін әрі қарай күрделі гемодинамикалық бұзылулардың туындау қаупі бар болғандықтан, лизиноприл препаратымен емдеуді бастауға болмайды. Бұл систолалық артериялық қысымы 100 мм с. б. немесе одан төмен пациенттерге, немесе кардиогендік шок орын алған адамдарға қатысты. Инфарктен кейін алғашқы 3 күн ішінде препарат дозасын, егер систолалық артериялық қысым ≤120 мм с. б. құраса, төмендету қажет. Егер систолалық артериялық қысым көрсеткіші ≤100 мм с. б. болса, демеуші дозаны 5 мг-ге дейін немесе уақытша 2,5 мг-ге дейін төмендету қажет. Егер лизиноприлді қабылдағаннан кейін ұзаққа созылатын артериялық гипотензия (1 сағат бойы систолалық артериялық қысым <90 мм с. б.) білінсе, лизиноприл препаратымен емдеуді тоқтату қажет.
Аортальді және митральді клапан стенозы/гипертрофиялық кардиомиопатия.
Басқа да АӨФт сияқты, лизиноприл препаратын митральді стенозы бар немесе аортальді стеноз немесе, гипертрофиялық кардиомиопатия жағдайындағы сияқты сол жақ қарыншадан шығатын қан ағыны қиындайтын пациенттерге тағайындау ұсынылмайды. .
Бүйрек функциясының бұзылуы
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде (КК <80 мл/мин) лизиноприл препаратының бастапқы дозасын КК деңгейіне және пациенттің емге жауабына қарай түзеткен жөн. Мұндай пациенттерде креатинин деңгейін және қан плазмасындағы калийді ұдайы қадағалау әдеттегі медициналық емнің бір бөлігі болып табылады.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде АӨФт емдеуді бастағаннан кейін артериялық гипотензия бүйрек функциясының нашарлауына әкелуі мүмкін. Мұндай жағдайларда әдетте қайтымды бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің дамығаны жөнінде мәлімделді.
АӨФт емделуден өткен, бүйрек артерияларының екі жақты стенозы бар немесе жалғыз бүйректің бүйрек артерияларының стенозы бар кейбір пациенттерде қан плазмасындағы креатинин деңгейінің және мочевинаның жоғарылағаны байқалды, олар әдетте емдеуді тоқтатқаннан кейін жоғалады. Мұндай құбылыстардың болу ықтималдылығы бүйрек фукциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде аса жоғары. Реноваскулярлық гипертензия бар болған жағдайда ауыр артериялық гипотензия және бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің даму қаупі жоғарылайды. Мұндай науқастарды емдеуді дәрігердің бақылауымен төмен дозадан бастап және оларды біртіндеп арттыра отырып, жүргізген жөн. Диуретиктермен емдеу жоғарыда сипатталған көрініс түрлерінің дамуын стимуляциялайтын болғандықтан, лизиноприлпрепаратын қолданып жүргізілетін емнің алғашқы аптасы ішінде оларды қабылдау тоқтатылуы тиіс, сонымен қатар бүйрек функциясын бақылау қажет.
Бұдан бұрын айқын бүйрек аурулары жоқ, артериялық гипертензиясы бар кейбір науқастарда әсіресе диуретиктерді қабылдау аясында лизиноприл препаратын қолдану креатининнің қан плазмасындағы деңгейінің және мочевинаның жоғарылауына әкеледі; бұл өзгерулер, әдеттегідей, мардымсыз және өткінші. Бұдан бұрын бүйрек функциясы бұзылу болған науқастарда олардың туындау ықтималдылығы жоғары. Мұндай жағдайларда дозаны төмендету және/немесе диуретиктерді және/немесе лизиноприл препаратын қабылдауды тоқтату қажеттілігі туындауы мүмкін.
Жедел миокард инфарктісінде бүйрек функциясының бұзылуы бар (қан плазмасындағы креатинин деңгейі >177 мкмоль/л және протеинурия 500 мг/24 сағ. асатын) пациенттерге лизиноприл қолдануға тыйым салынады. Егер бүйрек функциясының бұзылуы лизиноприлмен емдеу кезінде дамыса (қан плазмасындағы креатинин деңгейі >265 мкмоль/л немесе мәні, емнің басындағы мәнімен салыстырғанда, екі еселенеді), онда емдеуші дәрігер лизиноприл препаратын қолдануды тоқтатуды қарастырғаны жөн.
Жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну
Өте сирек жағдайларда АӨФт, соның ішінде лизиноприл препаратымен емделген пациенттерде беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дыбыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісіну жағдайлары жөнінде мәлімделді. Ангионевроздық ісіну емделу кезеңінің кез келген уақытында туындауы мүмкін.
Мұндай жағдайларда препаратты қабылдауды шұғыл тоқтату, тиісті емді бастау және пациент ауруханадан шығарылғанға дейін симптомдардың толық жойылуын қамтамасыз ету үшін бақылауға алу қажет. Тыныс алудың бұзылуына әкелмейтін, тілдің ісінуі бар болған жағдайда пациент ұзақ бақылауды қажет етуі мүмкін, өйткені антигистаминдік дәрілермен және кортикостероидтармен емдеу жеткіліксіз болуы мүмкін.
Көмейді немесе тілдің ангионевроздық ісінуінің нәтижесінде бірлі-жарым өлім жағдайлары тіркелген. Егер ісіну тілге, дыбыс саңылауына немесе көмейге таралса, әсіресе бұрын тыныс алу жолдарына хирургиялық араласымды бастан кешірген пациенттерде тыныс алудың бұзылуы дамуы мүмкін. Мұндай жағдайларда шұғыл түрде емдеу шараларын қолданған жөн, оларға адреналин енгізу және/немесе тыныс алу жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету жатады. Пациент симптомдар толық және тұрақты жоғалғанға дейін мұқият медициналық бақылауда болуы тиіс. АӨФт қара нәсілді пациенттерде, еуропалық нәсілді науқастарға қарағанда, айқын ангионевроздық ісінуді туындатуы мүмкін.
Анамнезінде АӨФт қолданумен байланысты емес ангионевроздық ісіну бар науқастарда осы топтың препараттарын қолдануға жауап ретінде ангиневроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауы мүмкін.
Ангионевроздық ісінудің жоғары қаупі салдарынан АӨФт сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды. Бұл дәрілік өніммен емдеуді сакубитрил/валсартанның соңғы дозасынан кейін 36 сағаттан соң барып бастау керек.
Ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне байланысты АӨФт сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды. Осы дәрілік өніммен емдеуді сакубитрил/валсартанның соңғы дозасынан кейін 36 сағаттан кейін бастау керек.
АӨФт рацекадотрилмен, mTOR1 тежегіштерімен (мысалы, сиролимуспен, эверолимуспен, темсиролимуспен) және вилдаглиптинмен бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне әкелуі мүмкін (мысалы, тыныс алу жолдарының немесе тілдің ісінуі, респираторлық жеткіліксіздік немесе онсыз). Рацекадотрилді, mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және АӨФт қабылдап жүрген пациенттерде вилдаглиптинді қолданудан сақ болу керек.
Гемодиализде жүрген пациенттердегі анафилаксиялық реакциялар
Өткізгіштігі жоғары жарғақшаларды (мысалы, АN 69) пайдаланып гемодиализден өтіп жүрген және АӨФт бір мезгілде қолданған пациенттерде анафилаксиялық реакциялар жөнінде мәлімделді. Сондықтан мұндай науқастарға диализдік жарғақшаны басқа типті жарғақшаға өзгертуді немесе гипертензияға қарсы басқа класқа жататын препаратты қолдануды ұсыну қажет.
Лизиноприлді қолданған кездегі және ТТЛП-аферезді бір мезгілде қолданғандағы анафилаксиялық реакциялар
Сирек жағдайларда АӨФт қолданып жүрген пациенттер декстран сульфатын пайдаланып жүргізілген ТТЛП-аферезі кезінде өмір үшін қаупі бар анафилаксиялық шоққа ұшыраған. Мұндай реакцияларға әрбір аферезді қолдану алдында АӨФт емдеуді уақытша тоқтату есебінен жол берілмеді.
Десенсибилизация
Десенсибилизация емі кезінде (мысалы, жарғақ қанаттылардың уына) АӨФт қолданып жүрген пациенттерде тұрақты анафилаксиялық реакциялар дамиды. Сол пациенттерде осы реакцияларға АӨФт қабылдауды уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге мүмкіндік туды, бірақ медициналық препаратты абайсызда қайталап қолданғаннан кейін бұл реакциялар қайтадан қалпына келді.
Бауыр функциясының жеткіліксіздігі
АӨФт холестаздық сарғаюдан басталатын синдроммен өте сирек астасты және бауырдың үдемелі некрозына және (кейде) өліммен аяқталуға әкелуі мүмкін. Осы синдромның даму үдерісі анықталған жоқ. Лизиноприл препаратын қабылдау кезінде сарғаю дамыған немесе бауыр ферменттерінің едәуір жоғарылағаны білінген пациенттерге препарат қолдануды тоқтатқан және тиісті медициналық жәрдем көрсеткен жөн.
Нейтропения/агранулоцитоз
АӨФт қолданған пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия жағдайлары жөнінде мәлімделді. Бүйрек функциясы қалыпты адамдарда және басқа асқынулар жоқ болғанда нейтропения сирек білінеді. АӨФт қабылдауды тоқтатқаннан кейін нейтропения және агранулоцитоз қайтымды сипатқа ие болды. Қантамырлар коллагенозмен пациенттерге, сондай-ақ пациенттер иммунодепрессивті ем қабылдағанда, немесе аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емделгенде, әсіресе бүйрек функциясының бұзылуы аясында, лизиноприл препаратын өте сақтықпен тағайындау қажет. Мұндай кейбір пациенттерде ауыр инфекциялар дамиды, олар антибиотиктермен емдеуге әрдайым көне бермейді. Препаратты қолданған кезде мұндай пациенттерде қандағы лейкоциттер санына мезгіл-мезгіл бақылау жүргізу ұсынылады. Пациенттерге инфекцияның кез келген белгілерін мәлімдеп отыруға нұсқау берген жөн.
Нәсілдік тиесілігі
АӨФт қара нәсілді пациенттерде, еуропалық нәсілді адамдарға қарағанда, айқын ангионевроздық ісінуді туындатуы мүмкін.
Басқа да АӨФт сияқты, белгілі жағдайларда лизиноприл қара нәсілді пациенттерде басқа нәсілді пациенттерге қарағанда, артериялық қысымды төмендетуі азырақ білінеді. Бұл қара нәсілді гипертониктерде рениннің төмен фракциясының басым болуынан туындауы мүмкін.
Жөтел
АӨФт қолданғаннан кейін жөтелдің пайда болғаны жөнінде мәлімделді. Әдетте жөтел өнімсіз және препарат қабылдауды тоқтатқаннан кейін басылады. АӨФт туындаған жөтел ықтимал нұсқалардың бірі ретінде дифференцициялық диагностика аясында қарастырылуы тиіс.
Хирургиялық арласымдар/анестезия
Лизиноприл препараты рениннің компенсаторлы секрециясынан кейін ангиотензин II түзілуін бөгеуі мүмкін. Мұндай жайт жалпы хирургиялық араласымды бастан кешірген немесе гипотензияны туындатуы мүмкін заттармен анестезия жүргізілген пациенттерде болуы мүмкін. Егер осы механизмнің әсер етуі нәтижесінде туындаған артериялық гипотензия білінсе, сұйықтық деңгейін қалпына келтіру қажет.
Сарысудағы калий
Лизиноприлді қоса, АӨФт емделген кейбір пациенттерде сарысудағы калий артқаны бақыланды. Пациенттерді гиперкалиемия дамуына ұшырататын қауіпке бүйрек жеткіліксіздігі, қант диабеті, альдостеронизм жатады.
АӨФт гиперкалиемия туындатуы мүмкін, өйткені олар альдостеронның босап шығуын тежейді. Әсері әдетте бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде елеусіз. Дегенмен, гиперкалиемия бүйрек функциясы бұзылуы бар пациенттердежәне/немесе калий қоспаларын (тұз алмастырғыштарды қоса), калий жинақтаушы диуретиктер қабылдайтын пациенттерде немесе қан сарысуында калий жоғарылауымен байланысты басқа дәрілерді (мысалы, гепарин, триметропим, ко-тримоксазол, сондай-ақ триметоприм/ сульфаметоксазол ретінде белгілі) және әсіресе альдостерон антагонистерін немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдайтын пациенттерде пайда болуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер мен ангиотензин рецепторының блокаторлары иАӨФ қабылдайтын пациенттерде сақтықпен қолданылуы тиіс және сарысудағы калий мен бүйрек функциясына мониторинг жүргізу қажет.
Қант диабеті бар пациенттер
Диабетке қарсы пероральді препараттарды немесе инсулинді қабылдап жүрген, қант диабеті бар пациенттерде АӨФт емдеудің алғашқы айы ішінде үнемі гликемиялық бақылау жүргізуді жүзеге асыру қажет.
Литий
Литийді және лизиноприлді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы.
АӨФт , ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану артериялық гипотензия, гиперкалиемия, бүйрек функциясының бұзылуы (бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігін қоса) қаупін арттыратындығына айғақтамалар бар. АӨФт, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану арқылы РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокаданы қолданып емдеу аса қажет деп саналса, ол маманның бақылауымен жүргізілуі тиіс, сонымен қатар бүйрек функциясын, электролиттер деңгейін және артериялық қысымды жиі бақылауды қамтамасыз ету қажет.
АӨФт және ангиотензин II рецепторларының блокаторлары диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге бір мезгілде қолданылмауы тиіс.
Жүктілік кезеңі
Жүктілік кезеңінде АӨФт емдеуді бастауға болмайды. Жүкті болуды жоспарлап жүрген пациенттер үшін, гипотензиялық емдеуді жалғастыру абсолютті түрде қажет болып табылса, жүкті әйелдер үшін қауіпсіздік бейіні сай келетін альтернативті гипотензиялық емге ауысу қажет. Егер дәрілік затпен емделу кезінде жүкті болып қалғаны айғақталса, оны қолдануды дереу тоқтату және, егер қажет болса, басқа альтернативті емге ауыстыру керек.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Гипертензияға қарсы дәрілер
Лизиноприл-Тева басқа да гипертензияға қарсы агенттермен біріктірілгенде (мысалы, глицерин тринитратымен және басқа нитраттармен немесе басқа вазодилататорлармен), артериялық қысым деңгейі түсуі мүмкін.
АӨФт, ангиотензин II рецепторларының антагонистерін немесе алискиренді бір мезгілде қолданғанда, РААЖ-ға әсер ететін монотерапиямен салыстырғанда, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (соның ішінде бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі) сияқты жағымсыз реакциялардың дамуы жиілігінің көптігімен сипатталады.
Ангионевроздық ісіну қаупін арттыратын дәрілер
АӨФт сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімде, өйткені бұл ангионевроздық ісіну қаупін арттырады. АӨФт рацекадотрилмен, mTOR1 тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), вилдаглиптинмен бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісінудің жоғары қаупіне әкелуі мүмкін.
Диуретиктер
Егер лизиноприл препаратын қабылдау кезінде диуретиктерді қосымша тағайындаса, онда гипертензияға қарсы әсері әдетте екі еселенеді. Диуретиктермен емделіп жүрген пациенттерде және емдеуді жақын арада бастағандарда лизиноприлдің диуретиктермен біріктірілімі артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуін туындатуы мүмкін. Лизиноприлді қолданған кезде симптоматикалық артериялық гипотензияның даму ықтималдылығына лизиноприлмен емдеуді бастар алдында диуретиктермен емдеуді тоқтату арқылы жол бермеуге болады.
Құрамында калий бар тағамдық қоспалар, калий жинақтайтын диуретиктер немесе құрамында калий бар тұз. Қан плазмасындағы калий деңгейі әдетте қалып шегінде болса да, осы препаратпен емделген кейбір пациенттерде гиперкалиемия дамуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспалары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштар сарысудағы калийдің елеулі жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондай-ақ, егер осы дәрілік өнім триметоприм және котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) сияқты сарысудағы калийді арттыратын басқа агенттермен бір мезгілде қолданылса, триметоприм амилорид сияқты калий жинақтаушы диуретик ретінде әсер ететіндігімен белгілі. Демек, осы дәрілік өнімнің жоғарыда аталған дәрілермен біріктірілуі ұсынылмайды. Егер бір мезгілде қолдану көрсетілсе, олар сақтықпен және сарысудағы калийге жиі мониторинг жүргізумен қолданылуы тиіс.
Циклоспорин
АӨФт циклоспоринмен бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемия орын алуы мүмкін. Сарысудағы калийге мониторинг жүргізу ұсынылады.
Гепарин
АӨФт циклоспоринмен бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемия орын алуы мүмкін. Сарысудағы калийге мониторинг жүргізу ұсынылады.
Литий
Литийді және АӨФт бір мезгілде қолданғанда қан плазмасында литий концентрациясының қайтымды жоғарылағаны және уытты реакциялардың дамығаны мәлімделді. Тиазидтік диуретиктерді бір мезгілде қолдану литиймен улану қаупін арттыруы және АӨФт біріктірілімінде болған уыттануды күшейтуі мүмкін. АӨФт және литийді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Алайда, егер мұндай біріктірілім қажет болса, қан плазмасындағы литий концентрациясы деңгейін мұқият қадағалау керек.
Тәулігіне ≥3 г ацетилсалицил қышқылын қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттарҚҚСП
ҚҚСП тұрақты қолдану АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерінің айқын көрінуін азайтуы мүмкін. ҚҚСП және АӨФт қан плазмасындағы калий деңгейінің жоғарылауына жиынтық әсер етеді және бүйрек функциясының бұзылуына әкелуі мүмкін. Бұл әсерлер әдетте қайтымды. Кейде жедел бүйрек жеткіліксіздігі пайда болуы мүмкін, әсіресе егде жастағы тұлғалар және сусыздануы бар пациенттер сияқты бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде.
Алтын препараттары
Алтын препараттарымен (мысалы, натрий ауротиомалаты) инъекциядан кейін нитритоидтық реакциялар (қан кернеулері, жүректің айнуы, бас айналу және өте ауыр болуы мүмкін артериялық гипотония сияқты вазодилатация симптомдары) АӨФт ем қабылдаған пациенттерде жиі білінеді.
Трициклді антидепрессанттар/нейролептиктер/анестетиктер
Кейбір анестезиялық дәрілік заттарды, трициклді антидепрессанттарды және нейролептикалық препараттарды АӨФт бір мезгілде қолдану әрі қарай артериялық қысымның төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Симпатомиметикалық препараттар
АӨФт гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін.
Диабетке қарсы препараттар
Эпидемиологиялық зерттеулерден АӨФт және диабетке қарсы препараттарды (инсулин, пероральді гипогликемиялық препараттар) бір мезгілде қолдану қандағы глюкозаның төмендеу әсерін гипогликемия қаупімен күшейтуі мүмкіндігін көруге болады. Біріктірілген емнің алғашқы аптасында және бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер арасында бұл әсердің болуы ықтималдылығы үлкен.
Ацетилсалицил қышқылы, тромболитикалық препараттар, бета блокаторлар, нитраттар
Лизиноприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромбозлитикалық препараттармен, бета-блокаторлармен және/немесе нитраттармен бір мезгілде қолдануға болады.
Арнайы ескертулер
Жүктілік және лактация кезеңі
Жүктіліктің бірінші триместрінде АӨФт қабылдау ұсынылмайды. Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АӨФт қолдануға болмайды.
Жүктіліктің бірінші триместрі кезінде АӨФт қолданғаннан кейін тератогенді қауіп жоқ; алайда елеусіз қауіптің туындауын болдырмау керек. Егер АӨФт емді жалғастыру орынды емес деп есептелсе, онда жүктілікті жоспарлап отырған пациенттер жүкті әйелдер үшін қауіпсіз бейініне сәйкес келетін баламалы гипертензияға қарсы емге көшуі тиіс. Егер АӨФт емдеу кезінде жүктілік расталса, оны қолдануды дереу тоқтату және қажет болса, баламалы емдеуді бастау керек.
Жүктіліктің екінші және үшінші триместрі кезінде АӨФт емдеу фетоуытты әсер (бүйрек функциясының төмендеуі, олигогидрамнион, бас сүйектің сүйектенуінің кідіруі) және неонатальді уытты әсер (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия) беретіні белгілі. Жүктіліктің екінші триместрі кезінде АӨФт қолданған жағдайда бүйрек функциясын және УДЗ жәрдемімен бас сүйектің дамуын бақылау ұсынылады. Анасы АӨФ қолданған жаңа туған нәрестелерде артериялық гипотензияның бар-жоқтығын үнемі бақылап отырған жөн.
Лактация кезеңі
Емшек емізу кезеңінде лизиноприл препаратын қолдану жөнінде ақпарат жоқ болғандықтан, Лизиноприл-Тева препаратын қабылдау ұсынылмайды. Осы кезеңде, әсіресе жаңа туған нәресте немесе шала туған нәресте емшекпен қоректендіріліп жүрсе, қауіпсіздік бейіні жақсы зерттелген гипертензияға қарсы алтернативті емді қолданған дұрыс.
Көлік құралын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік препараттың ықпал ету ерекшеліктері
Көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс жасау кезінде бас айналудың және шаршаудың пайда болуы мүмкін екендігін ескерген жөн.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Лизиноприлді бір уақытта тәулігіне 1 рет ішке қабылдайды. Лизиноприлдің сіңуі тамақ ішуге байланысты емес.
Дозаны жеке пациенттің ерекшеліктеріне және артериялық қысым реакциясына байланысты жекелей есептеген жөн.
Артериялық гипертензия
Лизиноприл препаратын монотерапия ретінде, сондай-ақ гипертензияға қарсы басқа кластың дәрілермен біріктіріп те қолдануға болады.
Бастапқы доза
Артериялық гипертензиясы бар пациенттер үшін лизиноприлдің ұсынылатын бастапқы дозасы 10 мг құрайды. Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесі өте белсенді пациенттерде (әсіресе реноваскулярлы артериялық гипертензиясы бар, және организмнен тұздардың шығарылуы жоғарылаған және/немесе жасушаарлық сұйықтық көлемі тапшы болатын, жүрек функциясының жеткіліксіздігі немесе артериялық гипертензияның ауыр түрі бар пациеттерде) бастапқы дозаны қабылдағаннан кейін артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуіне әкелуі мүмкін. Осындай пациенттер үшін ұсынылатын бастапқы доза 2,5-5 мг құрайды, және емдеу дәрігердің бақылауымен жүргізілуі тиіс. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар болған жағдайда бастапқы дозаны төмендеткен жөн.
Емдік доза
Лизиноприлдің әдеттегі тиімді емдік дозасы тәулігіне 20 мг құрайды. Егер бұл дозаны тағайындау препаратты көрсетілген дозада 2-4 апта бойы қабылдаудан жеткілікті емдік әсер тудырмаса, оны арттыруға болады. Ұзақ бақыланатын клиникалық зерттеулерде қолданылған ең жоғары доза тәулігіне 80 мг құрады.
Диурездік препараттарды қабылдайтын пациенттер
Симптоматикалық артериялық гипотензия лизиноприл қолданғаннан кейін дамуы мүмкін. Бұл бір мезгілде диуретиктер қабылдайтын пациенттер үшін ықтималдығы зор. Сондықтан мұндай пациенттерге жасушааралық сұйықтық көлемі төмендеуінің және/немесе организмнен тұздардың шығарылуы жоғарылау ықтималдығы болуына байланысты, препаратты сақтықпен қабылдау ұсынылады. Диуретиктермен емдеуді лизиноприл препаратымен емдеуді бастаудан 2-3 күн бұрын тоқтату қажет. Диуретиктерді қолдануды тоқтатуға болмайтын, артериялық гипертензиясы бар пациенттер үшін лизиноприлмен емдеу бастапқы 5 мг дозадан бастау керек. Бүйрек функциясын және қан плазмасындағы калий деңгейін бақылау қажет. Лизиноприлдің кейінгі дозаларын артериялық қысымның реакциясына қарай таңдау қажет. Егер қажет болса, диуретиктермен емдеуді қайтадан бастауға болады.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастар үшін дозаны таңдау.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастар үшін дозалау креатинин клиренсі (КК) деңгейіне негізделуі тиіс. КК 10 мл/мин аз болғанда (гемодиализдегі науқастарды қоса) КК 10-30 мл/мин - 2,5-5 мг, КК 31-80 мл/мин - 5-10 мг болғанда бастапқы доза 2,5 мг/тәулік.
Дозаны және/немесе қабылдау жиілігін артериялық қысым реакцияларының көрсеткіштеріне қарай есептеу қажет. Дозаны артериялық қысым қалпына келгенше немесе лизиноприлдің ең жоғары дозасы тәулігіне 40 мг жеткізілгенге дейін біртіндеп арттыруға болады.
Гипертензиядан зардап шегіп жүрген 6-дан 16 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге қолдану
Ұсынылатын бастапқы доза 20-дан < 50 кг-ға дейінгі пациенттерде күніне бір рет 2,5 мг және ≥ 50 кг пациенттерде күніне бір рет 5 мг құрайды. Доза салмағы 20-дан < 50 кг-ға дейінгі пациенттерде ең көп дегенде 20 мг-ға дейін және ≥ 50 кг пациенттерде 40 мг жеке түзетілуі тиіс. Педиатриялық пациенттерде 0,61 мг/кг жоғары (немесе 40 мг асатын) дозалар зерттелмеген.
Бүйрек функциясы төмен балаларда бастапқы дозаны немесе доза аралығын арттыру керек.
Жүрек жеткіліксіздігі
Симптоматикалық жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде лизиноприлді диуретиктерге қосымша ем ретінде және орынды болған кезде дигиталиспен немесе бета-блокаторлармен бірге қабылдау керек. Лизиноприлмен емдеуді тәулігіне 1 рет 2,5 мг дозадан бастауға болады, препаратты қабылдауды препараттың артериялық қысымға бастапқы әсерін анықтау үшін дәрігерлік бақылаумен жүзеге асыру қажет. Лизиноприл дозасын келесі тәртіппен арттыру қажет:
- біртіндеп 10 мг лизиноприлге дейін
- дозаны арттыру арасындағы аралық кем дегенде 2 аптаны құрауы тиіс
- пациент көтере алатын, алайда тәулігіне 1 рет 35 мг лизиноприлден аспайтын ең жоғары дозаға жеткенге дейін
Дозаны жеке пациенттердің клиникалық реакциясына сәйкес таңдаған жөн. Симптоматикалық гипотензия қаупі жоғары науқастарға, мысалы, организмнен (гипонатриемиялы/онсыз) тұздардың шығарылу деңгейі жоғары адамдарға, гиповолемиясы бар пациенттерге немесе диуретиктермен қарқынды емдеуден кейін, егер мүмкін болса, лизиноприлмен емдеуді бастағанға дейін, өзінің денсаулық жағдайын жақсартқаны жөн. Бүйрек фукциясына және қан плазмасындағы калий деңгейіне зерттеу жүргізу қажет.
Жедел миокард инфарктісі
Қажет болған жағдайда пациент стандартты емделуден, мысалы, тромболитиктермен, ацетилсалицил қышқылымен және бета-блокаторлармен емделуден өтуі тиіс. Лизиноприлмен бірге нитроглицеринді вена ішіне немесе трансдермальді қолдануға болады.
Бастапқы доза (инфарктен кейінгі алғашқы 3 күн)
Лизиноприлмен емдеуді симптомдар пайда болғаннан кейін 24 сағат ішінде бастауға болады. Емдеуді, егер систолалық артериялық қысым көрсеткіштері 100 мм с. б.-дан төмен болса, бастамаған жөн. Лизиноприлдің бастапқы дозасы пероральді түрде 5 мг, содан соң 24 сағаттан кейін 5 мг, 48 сағаттан кейін 10 мг және әрі қарай тәулігіне 1 рет 10 мг құрайды. Систолалық артериялық қысымы төмен (120 мм с. б. немесе төмен) пациенттер емнің басында немесе емдеу барысында миокард инфарктісінен кейін алғашқы 3 күнде өте төмен дозаны (2,5 мг пероральді) қабылдауы тиіс.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі <80 мл/мин) лизиноприлдің бастапқы дозасын пациенттің КК көрсеткіштеріне сәйкес таңдау қажет.
Емдік доза
Емдік доза тәулігіне 1 рет 10 мг лизиноприлді құрайды. Гипотензия (систолалық артериялық қысым ≤100 мм с. б.) туындаған жағдайда лизиноприлдің емдік дозасы тәулігіне 5 мг-ге дейін төмендеуі мүмкін. Қажет болған жағдайда лизиноприлдің дозасын тәулігіне 2,5 мг-ге дейін азайтуға болады. Егер лизиноприлді қабылдағаннан кейін ұзаққа созылатын гипотензия байқалса (систолалық артериялық қысым <90 мм с. б.-дан төмен 1 сағаттан астамға сақталса), лизиноприл препаратын қолданып емдеуді тоқтату қажет.
Емдеуді 6 апта бойы жүргізген жөн. Содан кейін пациенттің жағдайын тексеру қажет. Жүрек функциясы жеткіліксіздігінің симптомдары бар пациенттерге лизиноприлмен емдеуді әрі қарай жалғастыру қажет.
Қант диабетінде бүйрек тарапынан асқынулар
Артериялық гипертензиясы, ІІ типті қант диабеті және нефропатияның бастапқы сатысы бар науқастар үшін лизиноприл дозасы тәулігіне 1 рет 10 мг құрайды. Қажет болған жағдайда диастолалық артериялық қысымды 90 мм с. б.-ден төменге жеткізу үшін оны тәулігіне 1 рет 20 мг лизиноприлге дейін арттыруға болады.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде (КК<80 мл/мин) лизиноприлдің бастапқы дозасын пациенттің КК көрсеткіштеріне сәйкес таңдаған жөн.
Балалар мен жасөспірімдер
Гипертензиядан зардап шегетін 6 жастан асқан балалар үшін препаратты қабылдаудың тиімділігі мен қауіпсіздігіне қатысты тек шектеулі тәжірибе бар және қолданылуы бойынша өзге де көрсеткіштер үшін ондай жоқ. Лизиноприл препаратын артериялық гипертензиядан басқа, өзге көрсеткіштері бар балаларға қолдану ұсынылмайды.
Лизиноприлді 6 жастан кіші балаларға немесе бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (шумақтық сүзілу жылдамдығы <30 мл/мин/1,73 м2) бар балаларға қолдану ұсынылмайды.
Егде жастағы адамдарда қолдану
Клиникалық сынақтарда препараттың жасқа байланысты тиімділігі мен қауіпсіздігінің өзгерістері анықталған жоқ. Алайда бүйрек функциясының төмендеуімен астасқан жасқа жеткен кезде лизиноприлдің бастапқы дозасын келтірілген нұсқауларға сәйкес таңдау қажет. Осыдан кейін дозаны артериялық қысымның көрсеткіштеріне сәйкес таңдау қажет.
Бүйрек трансплантациясынан кейінгі науқастар.
Лизиноприл препаратын бүйрек трансплантациясынан кейін пациенттерге қолдану тәжірибесі жоқ. Демек, мұндай пациенттерді лизиноприлмен емдеу ұсынылмайды
Енгізу әдісі мен жолы
Лизиноприл-Тева таблеткаларын тәулігіне 1 рет ішке қабылдайды
Артық дозаланған жағдайда қолданылуы қажет шаралар
Симптомдары: артериялық гипотензия, қантамыр функциясының жеткіліксіздігі, электролиттік теңгерімнің бұзылуы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, гипервентиляция, тахикардия, жүрек қағуының күшеюі, брадикардия, бас айналу, мазасыздық және жөтел.
Емі: физиологиялық ерітіндіні енгізу. Артериялық гипотензия туындаған жағдайларда пациентті баспен салыстырғанда жамбас аумағын 450градус бұрышпен көтеріңкіреп, шалқасынан жатқызу қажет.
Егер мүмкіндік болса, ангиотензин II енгізуді және/немесе катехоламиндерді енгізуді қолдануға болады. Егер препарат жақын арада қолданылса, Лизиноприл-Тева препаратын организмнен шығару шараларын қолдану (мысалы, жасанды түрде құстыру, асқазанды шаю, адсорбенттерді және натрий сульфатын қолдану) қажет. Лизиноприл-Тева препараты организмнен гемодиализ көмегімен шығарылуы мүмкін. Емдеуге төзімді брадикардияда кардиостимуляторды пайдалану көрсетілген. Өмір үшін маңызды ағзаларды, электролиттердің концентрациясын және қан сарысуындағы креатининді үнемі қадағалау қажет.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкерге кеңес алу үшін жүгіну бойынша ұсынымдар
Препаратты қабылдау бойынша сұрақтар туындаған жағдайда дәрігермен немесе фармацевтпен хабарласыңыз
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы тиіс шаралар
Жиі:
- бас айналу, бас ауыру
- ортостаздық әсерлер (гипотонияны қоса)
- жөтел
- диарея, құсу
- бүйрек дисфункциясы
Жиі емес:
- көңіл-күйдің өзгерулері, парестезия, бас айналу, дәм сезудің бұзылуы, ұйқының бұзылуы, елестеулер
- миокард инфарктісі немесе цереброваскулярлық апат, жоғары қаупі бар пациенттерде шамадан тыс гипотонияға қатысты салдарлы болуы мүмкін, жүректің соғуы, тахикардия, Рейно феномені
- ринит
- жүрек айнуы, іштің ауыруы және асқазан бұзылысы
- бөртпе, қышыну
- импотенция
- шаршау, астения
- қандағы мочевина деңгейінің жоғрылауы, қан сарысуындағы креатинин деңгейінің жоғарылауы, бауыр ферменттерінің жоғарылауы, гиперкалиемия
Сирек:
- гемоглобиннің төмендеуі, гематокриттің төмендеуі
- сананың шатасуы, иіс сезуің бұзылулары
- ауыздың құрғауы
- есекжем, алопеция, псориаз, аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну: беттің, аяқ-қолдың, еріннің, тілдің, дыбыс саңылауының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі
- уремия, жедел бүйрек жеткіліксіздігі
- антидиурездік гормонның тиісті емес секрециясының синдромы (SIADH)
- қан сарысуында билирубин деңгейінің жоғарылауы, гипонатриемия.
Өте сирек:
- сүйек кемігі депрессиясы, анемия, тромбоцитопения, лейкопения, нейтропения, агранулоцитоз, гемолиздік анемия, лимфаденопатия, аутоиммундық аурулар
- гипогликемия
- бронх түйілуі, синусит, аллергиялық альвеолит/эозинофильді пневмония
- панкреатит, ішектің ангионевроздық ісінуі, гепатит – гепатоцеллюлярлық немесе холестаздық, сарғаю және бауыр жеткіліксіздігі
- терлеу, күлдіреуік, уытты эпидермальді некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, терінің жалған лимфомасы
Симптомдар кешені туралы хабарланған, ол бір немесе бірнеше: қызба, васкулит, миалгия, артралгия/артрит, оң антиядролық антиденелер (ANA), эритроциттердің жоғары шөгу жылдамдығы (ЭШЖ), эозинофилия және лейкоцитоз, бөртпе, көздің қарығуы немесе басқа да дерматологиялық көріністерді қамтуы мүмкін.
олигурия / анурия
Белгісіз:
- анафилаксиялық / анафилактоидты реакция белгісіз
- депрессия белгілері, естен тану
Лизиноприл жалпы гипертониялық ауруы бар балаларда жақсы көтерімді және осы жас тобында қауіпсіздік бейіні ересектермен салыстырарлық.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - лизиноприл дигидраты, 5,44 мг, 10,89 мг немесе 21,78 мг, сусыз лизиноприлге баламалы 5 мг, 10 мг, 20 мг,
қосымша заттар - маннитол, кальций гидрофосфаты дигидраты, желатинделген крахмал, қызылдау-қоңыр РВ-24823 бояғышы ((тек 10 мг және 20 мг доза үшін): темірдің қызыл тотығы, темірдің қара тотығы, темірдің сары тотығы ), натрий кроскармеллозасы, магний стеараты.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Ақ түсті, екі жақ беті дөңес, дөңгелек, бір жақ бетінде сызығы бар таблеткалар (5 мг доза үшін).
Ашық қызғылт түсті мәрмәрлігімен, екі жақ беті дөңес, дөңгелек, бір жақ бетінде сызығы бар таблеткалар (10 мг доза үшін).
Қызғылт түсті мәрмәрлігімен, екі жақ беті дөңес, дөңгелек, бір жақ бетінде сызығы бар таблеткалар (20 мг доза үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
ПВХ үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан. Пішінді 3 немесе 5 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
4 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды. Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы