Торговое название
Левомицетин
Международное непатентованное название
Хлорамфеникол
Лекарственная форма
Таблетки 500 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество – хлорамфеникол 500,0 мг,
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, натрия крахмала гликолят, гидроксипропилметилцеллюлоза, кальция стеарат, кремния диоксид коллоидный безводный (аэросил).
Описание
Таблетки белого или белого со слабым желтоватым оттенком цвета. На одной стороне таблетки имеется фаска и риска, на другой – фаска и фирменный логотип в виде креста.
Фармакотерапевтическая группа
Антибактериальные препараты для системного использования. Амфениколы. Хлорамфеникол.
Код АТХ J01BA01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
После приема внутрь левомицетин быстро и полностью всасывается из желудочно-кишечного тракта. Биодоступность составляет 80%.Максимальная концентрация в крови достигается через 2-3 часа, терапевтическая концентрация в крови сохраняется в течение 4-5 часов после приема. Проникает в органы, ткани и жидкости организма, проходит через гематоэнцефалический барьер, хорошо проникает в спинномозговую жидкость (до 50 % от содержания в крови). Препарат проходит через плаценту, обнаруживается в материнском молоке. Терапевтические концентрации препарата при применении его внутрь выявляются в стекловидном теле, роговице, радужной оболочке, водянистой влаге глаза (в хрусталик препарат не проникает). Связывание с белками плазмы составляет 50-60%. Метаболизируется в печени. Период полувыведения составляет 1,5-3,5 часа. Выводится в основном с мочой (главным образом в виде неактивных метаболитов), частично – с желчью и калом. В кишечнике под действием кишечных бактерий гидролизуется с образованием неактивных метаболитов.
Фармакодинамика
Левомицетин – антибиотик широкого спектра действия. Он эффективен по отношению ко многим грамположительным и грамотрицательным бактериям (возбудителям гнойных инфекций, брюшного тифа, дизентерии, менингококковых инфекций, гемофильным бактериям, бруцеллам и др.), риккетсиям, хламидиям, спирохетам. Действует на штаммы бактерий, устойчивых к пенициллину, стрептомицину, сульфаниламидам. Препарат слабоактивен относительно кислотоустойчивых бактерий, синегнойной палочки, клостридий и простейших. Нарушает синтез белков в клетках микроорганизмов. В терапевтических концентрациях оказывает бактериостатическое действие. Устойчивость микроорганизмов к препарату развивается относительно медленно, и, как правило, при этом не возникает перекрестная устойчивость к другим химиотерапевтическим средствам.
Показания к применению
Брюшной тиф и угрожающие жизни пациента инфекции, особенно вызванные гемофильной инфекцией в случае неэффективности других антибиотиков.
Способ применения и дозы
Внутрь, за 30 минут до еды (в случае тошноты или рвоты – через час после еды).
Рекомендуемая доза составляет 500 мг каждые 6 часов (50 мг/кг массы тела в сутки в 4-х равно разделенных дозах). Лечение должно продолжаться 2-3 дня после нормализации температуры больного. Для тяжелых инфекций (менингит, сепсис) эта доза может быть изначально увеличена в два раза, но она должна быть немедленно снижена, как только это будет клинически допустимо.
Дети
Препарат не рекомендуется применять у детей и подростков до 18 лет.
Побочные действия
Наиболее тяжелыми побочными реакциями являются: апластическая анемия, угнетение деятельности костного мозга и «серый синдром».
Возможны побочные реакции со стороны следующих органов и систем.
Неврологические нарушения: психомоторные расстройства, депрессия, делирий, спутанность сознания, периферический неврит, неврит зрительного нерва с возможным переходом в слепоту (в том числе паралич глазных яблок), зрительные и слуховые галлюцинации, снижение остроты зрения и слуха, нарушения вкуса, головная боль, энцефалопатия.
Со стороны желудочно-кишечного тракта: диспепсия, вздутие живота, тошнота, рвота (вероятность развития снижается при приеме через 1 час после еды), диарея, раздражение слизистой оболочки полости рта и зева, дерматит (в т. ч. перианальный дерматит), подавление микрофлоры кишечника, дисбактериоз, энтероколит, стоматит, глоссит.
Со стороны гепатобилиарной системы: нарушение функций печени.
Со стороны органов кроветворения: угнетение костного мозга, ретикулоцитопения, уменьшение уровня гемоглобина в крови, анемия, лейкопения, гранулоцитопения, тромбоцитопения, эритроцитопения, панцитопения; редко – апластическая анемия, гипопластическая анемия, агранулоцитоз, цитоплазматическая вакуолизация ранних эритроцитарных форм, удлинение времени кровотечения.
Со стороны иммунной системы:реакции гиперчувствительности, включая дерматозы, зуд, кожную сыпь, лихорадку, ангионевротический отек, крапивницу, анафилаксию.
Сосудистые расстройства: сосудистый коллапс.
Беременность, послеродовый период и перинатальное состояние: «серый синдром», особенно у новорожденных, который, как представляется, связан с высоким уровнем препарата в плазме. У детей «серый синдром» проявляется вздутием живота, цианозом, рвотой, прогрессирующим вазомоторным коллапсом, неритмичным дыханием и смертью в течение нескольких часов после появления первых признаков.
Другие: возможно развитие суперинфекции, в том числе грибковой, гипертермия, реакция бактериолиза (реакция Яриша-Герксгеймера).
Противопоказания
- повышенная чувствительность к хлорамфениколу, других амфениколов и/или других компонентов препарата
- заболевания крови, угнетение кроветворения
- заболевания кожи (псориаз, экзема, грибковые поражения)
- острые респираторные заболевания, ангина
- выраженные нарушения функции печени и/или почек
- дефицит фермента глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
- порфирия
- беременность и период лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Левомицетин не следует назначать при легких респираторных заболеваниях, во время активной иммунизации, а также с целью профилактики бактериальной инфекции.
Лекарственные взаимодействия
Левомицетин нельзя назначать совместно с препаратами, угнетающими кроветворение, такими как карбамазепин, сульфаниламиды, фенилбутазон, пенициллинамины, цитостатики, некоторые антипсихотики, включая клозапин и особенно депо-антипсихотики, прокаинамид, нуклеозидные ингибиторы обратной транскриптазы, прорилтиоурацил).
Парацетамол:
Не следует назначать парацетамол одновременно с хлорамфениколом, поскольку данная комбинация значительно увеличивает период полувыведения хлорамфеникола.
Пенициллины и рифампицин:
Отмечены сообщения о различных действиях (в том числе снижение/ повышение уровня в плазме), требующих мониторинга концентрации хлорамфеникола при одновременном назначении с пенициллинами и рифампицином.
Антиконвульсанты и антикоагулянты:
При одновременном назначении может потребоваться коррекция дозы антиконвульсантов и антикоагулянтов.
Варфарин, фенитоин, сульфонилмочевина, толбутамид:
Хлорамфеникол пролонгирует их выделение, увеличивая концентрацию данных препаратов в плазме.
Ингибиторы кальциневрина ИК циклоспорин и такролимус:
Лечение хлорамфениколом возможно увеличивает уровни ИК циклоспорина и такролимуса.
Барбитураты:
Барбитураты (фенобарбитал) ускоряют метаболизм хлорамфеникола, что приводит к снижению его концентрации в плазме. Возможное снижение метаболизма фенобарбитона при его одновременным применении с хлорамфениколом.
Эстрогены:
Существует небольшой риск того, что хлорамфеникол может снизить контрацептивный эффект эстрогенов.
Гидроксикобаламин:
Хлорамфеникол снижает реакцию на гидроксокобаламин.
Особые указания
Лечение Левомицетином следует проводить только по назначению и под контролем врача. Перед началом терапии необходимо исключить наличие у пациента гиперчувствительности к хлорамфениколу и другим амфениколам.
С осторожностью применять при сердечно-сосудистых заболеваниях и склонности к аллергическим реакциям. Применение хлорамфеникола приводит к увеличению частоты микробных инфекций полости рта, замедлению процессов заживления и кровоточивости десен, что может быть проявлением миелотоксичности. Стоматологические вмешательства следует по возможности завершить до начала лечения препаратом.
В процессе лечения необходим систематический контроль функции почек, печени и состава периферической крови. При появлении признаков нарушения кроветворения препарат следует отменить. Однако симптомы апластической анемии (боль в горле, бледность кожи, повышенная температура, кровотечения), как правило, появляются только через несколько недель после окончания курса лечения. Поэтому при появлении таких симптомов следует срочно обратиться к врачу.
С осторожностью применяют у пациентов, получавших ранее лечение цитостатическими препаратами или лучевую терапию.
Левомицетин нельзя применять при лечении легких инфекций или с целью профилактики, а также при любых инфекциях, для которых доступны менее токсичные антибиотики. Также следует избегать повторных курсов и пролонгации лечения.
При одновременном приеме этанола возможно развитие дисульфирамоподобной реакции (гиперемия кожных покровов, тахикардия, тошнота, рвота, рефлекторный кашель, судороги).
При нарушении функции печени и/или почек необходима коррекция режима дозирования: следует уменьшить дозу препарата или увеличить интервал между приемами.
Хлорамфеникол может влиять на развитие иммунного ответа, его нельзя назначать при проведении активной иммунизации.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.
Следует с осторожностью принимать препарат лицам, управляющим автотранспортом или работающим с другими механизмами, в связи с риском развития возможных нежелательных реакций со стороны нервной системы.
Передозировка
Симптомы: бледная кожа, боль в горле и повышенная температура тела, кровотечения, слабость.
Симптомом передозировки является «серый синдром» (кардиоваскулярный синдром у детей раннего возраста), при относительной передозировке (причиной развития является накопление левомицетина, обусловленное незрелостью ферментов печени, и его прямое токсическое действие на миокард) – голубовато-серый цвет кожи, пониженная температура тела, неритмичное дыхание, снижение нервных реакций, сердечно-сосудистая недостаточность, циркуляторный коллапс, ацидоз, угнетение миокардиальной проводимости, кома и летальный исход. «Серый синдром» также может наблюдаться у пациентов с нарушением функции печени и почек и является следствием кумуляции препарата. «Серый синдром» проявляется при концентрации хлорамфеникола в плазме крови выше 50 мкг/мл.
Лечение. Промывание желудка, прием солевого слабительного, активированного угля, высокая очистительная клизма. В тяжелых случаях – симптоматическая терапия, гемосорбция.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
Контурные ячейковые упаковки помещают в коробки из картона для потребительской тары или картона гофрированного вместе с утвержденными инструкциями по медицинскому применению на государственном и русском языках. Количество инструкций по медицинскому применению равно количеству упаковок.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 300С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
5 лет
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Левомицетин
Халықаралық патенттелмеген атауы
Хлорамфеникол
Дәрілік түрі
500 мг таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 500,0 мг хлорамфеникол,
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий крахмалының гликоляты, гидроксипропилметилцеллюлоза, кальций стеараты,
сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы (аэросил).
Сипаттамасы
Ақ немесе әлсіз сарғыш реңді ақ түсті таблеткалар. Таблеткалардың бір жағында ойығы мен сызығы, екінші жағында ойығы және крест түріндегі фирмалық логотипі бар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі пайдалануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Амфениколдар.
Хлорамфеникол.
АТХ коды J01BA01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Ішке қабылдағаннан кейін левомицетин асқазан-ішек жолынан жылдам және толық сіңіріледі. Биожетімділігі 80% құрайды. Қандағы ең жоғары концентрациясына 2-3 сағаттан кейін жетеді, қабылдағаннан кейін қандағы емдік концентрациясы 4-5 сағат бойы сақталады. Ағзаларға, тіндер мен организм сұйықтықтарына өтеді, гематоэнцефалдық бөгет арқылы өтеді, жұлын сұйықтығына жақсы өтеді (қандағы құрамының 50 % дейін). Препарат плацента арқылы өтеді,ана сүтінен табылады. Препаратты ішке қабылдағанда емдік концентрациясы шыны тәрізді денеде, мөлдір қабықта, нұрлы қабықта, көздің сулы ылғалында (препарат көз бұршағына өтпейді) анықталады. Плазма ақуыздарымен байланысуы 50-60% құрайды. Бауырда метаболизденеді. Жартылай шығарылу кезеңі 1,5-3,5 сағатты құрайды. Негізінен несеппен (ең алдымен белсенді емес метаболиттер түрінде), ішінара – өтпен және нәжіспен шығарылады. Ішек бактериялары әсерімен ішекте белсенді емес метаболиттер түзе отырып гидролизденеді.
Фармакодинамикасы
Левомицетин – әсер ету ауқымы кең антибиотик. Ол көптеген грамоң және грамтеріс бактерияларға (іріңді инфекция, іш сүзегі, дизентерия, менингококкты инфекция қоздырғыштарына, гемофильді бактерияларға, бруцеллаларға және т.б.), риккетсияларға, хламидийларға, спирохетталарға қатысты тиімді. Пенициллинге, стрептомицинге, сульфаниламидтерге төзімді бактерия штаммдарына әсер етеді.Препараттың қышқылға төзімді бактерияларға, көкшіл іріңді таяқшаға, клостридия және қарапайымдарға қатысты белсенділігі әлсіз. Микроорганизмдердің жасушаларында ақуыз синтезін бұзады.Емдікконцентрацияларында бактериостатикалық әсер етеді. Микроорганизмдердің препаратқа төзімділігі салыстырмалы түрде баяу дамиды және, әдетте, мұндайда басқа да химиотерапиялық дәрілерге айқаспалы төзімділік туындамайды.
Қолданылуы
Іш сүзегі және пациенттің өміріне қауіп төндіретін, әсіресе гемофильді инфекциядан туындаған инфекциялар, басқа антибиотиктер тиімсіз болған жағдайда.
Қолдану тәсілі және дозалары
Ішке, тамақтан 30 минут бұрын (жүрек айнуы немесе құсу жағдайында – тамақтан кейін бір сағат өткен соң).
Ұсынылатын дозасы әр 6 сағат сайын 500 мг құрайды (50 мг/кг дене салмағына тәулігіне тең бөлінген 4 дозада). Науқастың температурасы қалпына келгеннен кейін емдеу 2-3 күн жалғасуы тиіс. Ауыр инфекциялар үшін (менингит, сепсис) бұл доза бастапқыда екі есе арттырылуы мүмкін, бірақ ол клиникалық тұрғыда мүмкін бола салысымен, дереу азайтылуы тиіс.
Балалар
Препарат 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге қолдануға ұсынылмайды.
Жағымсыз әсерлері
Ең ауыр жағымсыз реакцияларға жататындар: апластикалық анемия, сүйек кемігі әрекетінің бәсеңдеуі және «сұр синдром».
Келесі ағзалар мен жүйелер тарапынан жағымсыз реакциялар болуы мүмкін.
Неврологиялық бұзылыстар: психомоторлық бұзылыстар, депрессия, делирий, сананың шатасуы, шеткері неврит, соқырлыққа ауысуы мүмкін көру жүйкесінің невриті (оның ішінде көз алмасының салдануы), көру және естудегі елестеулер, көру және есту жітілігінің төмендеуі, дәм сезудің бұзылуы, бас ауыру, энцефалопатия.
Асқазан-ішек жолы тарапынан: диспепсия, іштің кебуі, жүрек айну, құсу (тамақ ішуден кейін 1 сағаттан соң қабылдағанда даму ықтималдығы азаяды), диарея, ауыз қуысы мен аңқа шырышты қабығының тітіркенуі, дерматит (соның ішінде перианальді дерматит), ішек микрофлорасының бәсеңдеуі, дисбактериоз, энтероколит, стоматит, глоссит
Гепатобилиарлы жүйе тарапынан: бауыр функциясының бұзылуы.
Қан түзу ағзалары тарапынан: сүйек кемігінің бәсеңдеуі, ретикулоцитопения, қанда гемоглобин деңгейінің азаюы, анемия, лейкопения, гранулоцитопения, тромбоцитопения, эритроцитопения, панцитопения; сирек – апластикалық анемия, гипопластикалық анемия, агранулоцитоз, ерте эритроциттік формалардың цитоплазмалық вакуолизациясы, қан кету уақытының ұзаруы.
Иммундық жүйе тарапынан: аса жоғары сезімталдық реакциялары, дерматозды, қышынуды, тері бөртпесін, қызбаны, ангионевроздық ісінуді, есекжемді, анафилаксияны қоса.
Тамырлық бұзылыстар: тамырлық коллапс.
Жүктілік, босанудан кейінгі кезең және перинатальді жай-күй: «сұр синдром», әсіресе жаңа туған сәбилерде, ол препараттың плазмадағы жоғары деңгейіне байланысты деп есептеледі. Балаларда «сұр синдром» іштің кебуі, цианоз, құсу, үдемелі вазомоторлық коллапс, ырғақсыз тыныс алу және алғашқы белгілер пайда болғаннан кейін бірнеше сағаттың ішінде өлім түрінде білінеді.
Басқалары: суперинфекцияның, оның ішінде зеңдік түрінің дамуы мүмкін, гипертермия, бактериолиз реакциясы (Яриш-Герксгеймер реакциясы).
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- хлорамфениколға, өзге амфениколдарға және/немесе препараттың басқа компоненттеріне жоғары сезімталдық
- қан аурулары, қанның бәсең түзілуі
- тері аурулары (псориаз, экзема, зеңді зақымданулар)
- жедел респираторлық аурулар, баспа
- бауыр және/немесе бүйрек функциясының айқын бұзылулары
- глюкоза-6-фосфат дегидрогеназа ферментінің тапшылығы
- порфирия
- жүктілік және лактация кезеңі
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер
Левомицетинді жеңіл респираторлық ауруларда, белсенді иммунизация кезінде, сондай-ақ бактериялық инфекцияның профилактикасы мақсатында тағайындамау керек.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Левомицетинді карбамазепин, сульфаниламидтер, фенилбутазон, пенициллинаминдер, цитостатиктер, клозапинді және әсіресе психозға қарсы - қор қамтылған кейбір психозға қарсы препараттар, прокаинамид, кері транскриптазаның нуклеозидті тежегіштері, прорилтиоурацил сияқты қан түзілуін бәсеңдететін препараттармен бірге тағайындауға болмайды.
Парацетамол:
Парацетамолды хлорамфениколмен бір мезгілде тағайындамау керек, өйткені бұл біріктірілім хлорамфениколдың жартылай шығарылу кезеңін біршама арттырады.
Пенициллиндер және рифампицин:
Пенициллиндермен және рифампицинмен бір мезгілде тағайындаған кезде хлорамфениколдың концентрациясына мониторингті қажет ететін әртүрлі әсерлер (оның ішінде плазмадағы деңгейінің төмендеуі/жоғарылауы) туралы хабарлар болған.
Антиконвульсанттар және антикоагулянттар:
Бір мезгілде тағайындаған кезде антиконвульсанттардың және антикоагулянттардың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.
Варфарин, фенитоин, сульфонилмочевина, толбутамид:
Хлорамфеникол бұл препараттардың плазмадағыконцентрациясын ұлғайта отырып, шығарылуын ұзартады.
Кальциневрин тежегіштері (КТ) циклоспоринжәне такролимус:
Хлорамфениколмен емдеу циклоспорин және такролимус КТ деңгейлерін арттыруы мүмкін.
Барбитураттар:
Барбитураттар (фенобарбитал) хлорамфеникол метаболизмін жылдамдатады, бұл оның плазмадағы концентрациясының төмендеуіне әкеледі. Хлорамфениколмен бір мезгілде қолданған кезде фенобарбитон метаболизмінің төмендеуі мүмкін.
Эстрогендер:
Хлорамфеникол эстрогендердің контрацепциялық әсерін төмендетуі мүмкін деген аздаған қауіп бар.
Гидроксикобаламин:
Хлорамфеникол гидроксокобаламинге реакцияны азайтады.
Айрықша нұсқаулар
Левомицетинмен емдеуді тек дәрігердің тағайындауымен және дәрігер бақылауымен жүргізу керек. Емді бастар алдында пациентте хлорамфениколға және басқа да амфениколдарға аса жоғары сезімталдық жоқтығын анықтау керек.
Жүрек-қантамыр ауруларында және аллергиялық реакцияларға бейімділікте сақтықпен қолдану керек. Хлорамфениколды қолдану ауыз қуысының микробты инфекциялары жиілігінің артуына, жазылу үдерістерінің баяулауына және қызыл иектердің қанағыштығына әкеледі, бұл миелоуыттылық көрінісі болуы мүмкін. Стоматологиялық араласуларды мүмкіндігінше препаратпен емдеу басталғанша аяқтаған дұрыс.
Емдеу барысында бүйрек, бауыр және шеткері қан құрамына жүйелі бақылау керек. Қан ұюы бұзылуының белгілері пайда болғанда препаратты тоқтату керек. Алайда апластикалық анемия симптомдары (тамақтың ауыруы, тері бозаруы, температура жоғарылауы, қан кету), әдетте, емдеу курсы аяқталғаннан кейін бірнеше аптадан соң ғана пайда болады. Сондықтан бұндай симптомдар пайда болғанда дереу дәрігерге қаралу керек.
Бұрын цитостатикалық препараттармен немесе сәулемен ем алған пациенттерге сақтықпен қолданылады.
Левомицетинді жеңіл инфекцияларды емдегенде немесе профилактика мақсатында, сондай-ақ уыттылығы аз антибиотиктер жетімді болатын кез келген инфекцияларда қолдануға болмайды. Сондай-ақ қайталанатын курстардан және емді ұзаққа созудан аулақ болу керек.
Этанолды бір мезгілде қабылдағанда дисульфирамға ұқсас реакциялар (тері жабындарының гиперемиясы, тахикардия, жүрек айнуы, құсу, рефлекторлық жөтел, құрысулар) дамуы мүмкін.
Бауыр және/немесе бүйрек функциясы бұзылуында дозалау режимін түзету қажет: препарат дозасын азайту немесе қабылдау аралығын ұлғайту керек.
Хлорамфеникол иммундық жауаптың дамуына ықпал ете алады, оны белсенді иммунизация жүргізу кезінде тағайындауға болмайды.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері.
Автокөлік басқаратын немесе басқа да механизмдермен жұмыс істейтін адамдарға жүйке жүйесі тарапынан ықтимал жағымсыз реакциялардың даму қаупіне байланысты препаратты сақтықпен қабылдау керек.
Артық дозалануы
Симптомдары: терінің бозаруы, тамақтың ауыруы және дене температурасының көтерілуі, қан кету, әлсіздік.
Артық дозалану симптомдары «сұр синдром» (ерте жастағы балалардағы кардиоваскулярлық синдром), салыстырмалы артық дозаланғанда (даму себебі бауыр ферменттері жетілмеуінен және оның миокардқа тікелей уытты әсер етуінен болатын левомицетиннің жиналуынан болады) – терінің көгілдір-сұр түсі, дене температурасының төмендеуі, ырғақсыз тыныс алу, жүйке реакцияларының төмендеуі, жүрек-қантамыр жеткіліксіздігі, айналымдық коллапс, ацидоз, миокард өткізгіштігінің бәсеңдеуі, кома және өліммен аяқталу. «Сұр синдромды» бауыр және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде де байқауға болады және препараттың жинақталу салдарынан болады. «Сұр синдром» қан плазмасында хлорамфениколдың 50 мкг/мл-ден жоғары концентрациясында көрініс береді.
Емі. Асқазанды шаю, тұзды іш жүргізгіш, белсенділендірілген көмір қабылдау, жоғары тазартатын клизма. Ауыр жағдайларда – симптоматикалық ем, гемосорбция.
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
Пішінді ұяшықты қаптамалар медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі бекітілген нұсқаулықпен бірге тұтыну ыдысына арналған картоннан немесе гофрланған картоннан жасалған қораптарға салынады. Медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықтың саны қаптама санына тең болады.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 300С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
5 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы