Лансобел, 30 мг, капсулы №14, пачка из картона
Торговое название
Лансобел®
Международное непатентованное название
Лансопразол
Лекарственная форма
Капсулы 30 мг
Состав
Одна капсула содержит
активное вещество – лансопразола микропеллеты* - 377,40 мг (эквивалентно 30 мг лансопразола),
состав корпуса капсулы: титана диоксид (Е 171), железа оксид красный (Е 172), железа оксид желтый (Е 172), желатин
крышечка капсулы:патентованный синий V (Е 131), титана диоксид (Е 171), железа оксид желтый (Е 172), желатин
*Состав на 377.40 мг микропеллет, в миллиграммах
активного вещества - лансопразола - 30.00 мг
вспомогательные вещества: нейтральные микропеллеты (размер 26), маннитол, натрия крахмала гликолят(эксплотаб), магния карбонат, поливинилпирролидон К 30, сахароза, полоксамер 407, гидроксипропилметилцеллюлоза (Фармакоат 603), эудрагит L 30 D 55, тальк, цитрофлекс (триэтилцитрат), симетикона эмульсия 30 %
Описание
Твердые желатиновые капсулы размером №1 с непрозрачным корпусом
светло-оранжевого цвета и непрозрачной крышечкой темно-зеленого цвета.
Содержимое капсул – сферические микропеллеты белого или почти белого цвета.
Фармакотерапевтическая группа
Пищеварительный тракт и обмен веществ. Препараты для лечения заболеваний связанных с нарушением кислотности. Противоязвенные препараты и препараты для лечения гастроэзофагеального рефлюксной болезни. Протонового насоса.ингибиторы. Лансопразол.
Код АТХ А02ВС03
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Лансопразол является рацематом двух активных энантиомеров, которые биотрансформируются в активную форму в кислой среде париетальных клеток. Так как лансопразол быстро инактивируется желудочным соком, он применяется перорально в кишечнорастворимых формах для общего всасывания.
Всасывание и распределение
После однократной дозы биодоступность лансопразола составляет 80-90 %. Максимальные уровни в плазме крови достигаются в течение 1,5 – 2,0 часов. Прием пищи замедляет уровень всасывания лансопразола и снижает биодоступность примерно наполовину. Связывание с белками плазмы составляет 97 %.
Установлены идентичные значения АUС лансопразола в невскрытых капсулах и лансопразола из вскрытых капсул с последующим смешением гранул с небольшим количеством апельсинового, яблочного или томатного сока или смешением со столовой ложкой яблочного или грушевого пюре, йогурта, пудинга или творога. Идентичное значение AUC также было продемонстрировано при смешении гранул с яблочным соком для введения через назогастральный зонд.
Метаболизм и выведение
Лансопразол активно метаболизируется в печени, в основном, ферментом CYP2C19 с образованием сульфон, сульфид и производных 5-гидроксила лансопразола; в метаболизме также участвует фермент CYP3A4. Метаболиты не имеют или имеют низкую антисекреторную активность и выводятся почками и желчью.
Период полувыведения в плазме варьирует от 1 до 2 часов после приема однократной или многократной дозы, кумуляции не происходит.
Примерно одна треть препарата выводится мочой и две трети - фекалиями.
У пациентов пожилого возраста клиренс лансопразола снижен, период полувыведения увеличивается примерно на 50 % - 100 %. Максимальные уровни в плазме крови у пациентов пожилого возраста не увеличиваются.
У педиатрических пациентов (у детей и подростков в возрасте 1-17 лет) фармакокинетика лансопразола в дозе 15 мг для детей с массой тела менее 30 кг и в дозе 30 мг для детей с массой тела более 30 кганалогична фармакокинетике у взрослых. Исследования доз лансопразола 17 мг/м2 поверхности тела или 1 мг/кг массы тела у детей в возрасте от 2-3 месяцев до года также показали сопоставимую экспозицию, по сравнению с взрослыми.
По сравнению с взрослыми, более высокая экспозиция лансопразола наблюдалось у детей в возрасте младше 2-3 месяцев при дозировке 1,0 мг/кг и 0,5 мг/кг массы тела, после приема однократной дозы.
Фармакокинетика при печеночной недостаточности
Воздействие лансопразола удваивается у пациентов с печеночной недостаточностью лёгкой формы и значительно увеличивается у пациентов с печеночной недостаточностью средней и тяжелой формы.
Медленные метаболизаторы CYP2C19
CYP2C19 обусловлен генетическим полиморфизмом и 2-6 % населения, называемые медленными метаболизаторами (PMs), являются гомозиготами для мутантного аллель гена CYP2C19, поэтому испытывают недостаток функционального фермента CYP2C19. Воздействие лансопразола в несколько раз выше у PMs, чем у быстрых метаболизаторов (EMs).
Фармакодинамика
Лансопразол является ингибитором протонного насоса (ИПН), блокирует заключительную стадию формирования желудочного сока, замедляя активность H+/K+ АТФазы париетальных клеток желудка. Ингибирование является дозозависимым и обратимым, оказывает влияние, как на базальную, так и на стимулированную секрецию желудочного сока. Лансопразол концентрируется в париетальных клетках и становится активным в их кислой среде, при этом препарат вступает в реакцию с сульфгидрильной группой H+/K+АТФазы, вызывая замедление действия ферментов.
Влияние на желудочную секрецию
Однократная пероральная доза лансопразола 30 мг ингибирует пентагастри-стимулированную секрецию желудочного сока примерно на 80 %. После повторного ежедневного применения в течение семи дней, ингибирование секреции желудочного сока достигает примерно 90 %. Это оказывает соответствующее влияние на базальную секрецию желудочного сока. Однократная пероральная доза 30 мг снижает базальную секрецию примерно на 70 % и симптомы, соответственно, снижаются с приема первой дозы. После восьми дней повторного применения снижение происходит примерно на 85 %. Незамедлительное облегчение симптомов достигается приемом одной капсулы (30 мг) ежедневно, и большинство пациентов с язвой двенадцатиперстной кишки восстанавливаются в течение 2 недель, пациенты с язвой желудка и рефлюкс-эзофагитом - в течение 4 недель. Снижая желудочную кислотность, лансопразол создает среду, в которой соответствующие антибиотики могут быть эффективны против H. pylori
Показания к применению
- лечение язвы желудка и двенадцатиперстной кишки
- лечение и профилактика рефлюкс-эзофагита
- эрадикация Helicobacter pylori (H. pylori) в комбинации с соответствующими антибактериальными средствами для лечения язвенных заболеваний, связанных с H.Pylori
- лечение и профилактика язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, вызванных приемом нестероидных противовоспалительных препаратов (НПВП), у пациентов требующих продолжительного лечения НПВП
- симптоматическая гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь
- синдром Золлингера -Эллисона.
Способ применения и дозы
Для оптимального эффекта, Лансобел® , капсулы 30 мг, следует принимать один раз в день по утрам, за исключением случаев применения для эрадикации H. Pylori,когда лечение следует проводить по схеме приёма 2 раза в день - один раз утром, один раз вечером.
Лансобел® следует принимать по меньшей мере за 30 минут до приёма пищи. Капсулы следует проглатывать целиком, не разжевывая, запивая жидкостью.
Для облегчения приёма у пациентов, страдающих затруднением глотания, капсулы можно вскрыть и гранулы размешать с небольшим количеством воды, яблочного/томатного сока или высыпать на небольшое количество легкой пищи (например, йогурт, яблочное пюре).
Капсулы также можно вскрыть и гранулы размешать с 40 мл яблочного сока для введения через назогастральный зонд. После приготовления суспензии или смеси, препарат следует ввести незамедлительно.
Лечение язвы двенадцатиперстной кишки
Рекомендуемая доза составляет 30 мг один раз в день в течение 2-х недель. Для пациентов, полностью не пролечившихся в течение этого периода, лечение может быть продолжено этой же дозировкой в течение следующих 2-х недель.
Лечение язвы желудка
Рекомендуемая доза составляет 30 мг один раз в день в течение 4-х недель. Язва обычно заживает в течение 4-х недель, но пациентам, полностью не пролечившимся в течение этого периода, лечение может быть продолжено с той же дозировкой в течение следующих 4-х недель.
Рефлюкс-эзофагит
Рекомендуемая доза составляет 30 мг один раз в день в течение 4-х недель. Пациентам, полностью не пролечившимся в течение этого периода, лечение может быть продолжено с той же дозировкой в течение следующих 4-х недель.
Профилактика рефлюкс-эзофагита
30 мг один раз в день.
Эрадикация Helicobacter pylori
При выборе соответствующей комбинированной терапии, следует рассмотреть местные официальные методологические принципы относительно бактериальной устойчивости, продолжительности применения, (в большинстве случаев 7 дней, но иногда до 14 дней), и соответствующего применения антибактериальных средств.
Рекомендуемая доза составляет 30 мг лансопразола дважды в день в течение 7 дней в сочетании с одним из следующих препаратов:
- кларитромицин 250-500 мг два раза в день + амоксициллин 1г два раза в день
- кларитромицин 250 мг два раза в день + метронидазол 400-500 мг два раза в день.
Уровень эрадикации H. pylori доходит до 90% при комбинированном применении кларитромицина с лансопразолом и амоксициллином или кларитромицина с лансопразолом и метронидазолом.
Через 6 месяцев после успешного лечения эрадикации, риск появления реинфекций снижается, в связи с этим рецидив маловероятен.
Схема приема лекарств, включающая лансопразол 30 мг два раза в день, амоксициллин 1г два раза в день и метронидазол 400-500 мг два раза в день показала более низкие уровни эрадикации, по сравнению со схемой, в которую включен кларитромицин. Такое применение возможно для пациентов, которые не могут принимать кларитромицин, как часть эрадикационной терапии, когда местные уровни устойчивости, в сравнении с метронидазолом, низки.
Лечение язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, вызванных приемом НПВП, у пациентов с необходимостью продолжительного лечения НПВП
30 мг Лансобел® один раз в день, в течение 4-х недель. Пациентам, полностью не пролечившимся в течение этого периода, лечение может быть продлено еще на 4 недели. Пациентам с высоким риском или с трудно лечимыми язвами возможны более длительный курс лечения и/ или применение более высоких доз.
Профилактикаязвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки, вызванных НПВП, у пациентов с повышенным риском (таким как возраст > 65 или хроническая язва желудка или двенадцатиперстной кишки), требующих продолжительного лечения НПВП
30 мг Лансобела® один раз в день.
Симптоматическая гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь
Рекомендуемая доза составляет 30 мг ежедневно. Ослабление симптомов наблюдается практически сразу. Необходимо рассматривать индивидуальный подбор дозировки. В случае, если симптомы не снижаются в течение 4 недель с ежедневной дозировкой 30 мг, рекомендуется дальнейшее обследование.
Синдром Золлингера-Эллисона
Рекомендуемая начальная доза составляет 60 мг один раз в день. Дозировку следует подбирать индивидуально и лечение следует продолжать столько, сколько это необходимо. Применяются также суточные дозы до 180 мг. При необходимости применения доз, превышающих 120 мг, дозу необходимо разделить в 2 приема.
Пациентам с нарушенной функцией почеккорректировка дозы не требуется.
Пациенты с заболеванием печени умеренной или тяжелой степени должны находиться под регулярным наблюдением, рекомендуется 50 % снижение суточной дозы.
По причине сниженного клиренса лансопразола у пациентов пожилого возраста может потребоваться корректировка дозы, основанная на индивидуальных показаниях. Не следует превышать суточную дозу 30 мг у пациентов пожилого возраста, за исключением вынужденных случаев клинических показаний.
Дети
Лансопразол не рекомендуется для применения у детей по причине ограниченности клинических данных. Следует избегать лечения младенцев, не достигших годовалого возраста, поскольку имеющиеся данные не показали положительного эффекта в лечении гастроэзофагеальной рефлюксной болезни.
Побочные действия
Часто (≥ 1/100 до < 1/10);
- головная боль, головокружение
- тошнота, диарея, боль в животе, запор, рвота, метеоризм, сухость во рту или в горле
- повышение уровней ферментов печени
- крапивница, кожный зуд, высыпания
- усталость
Нечасто (от ≥ 1/1 000 до <1/100);
- тромбоцитопения, эозинофилия, лейкопения
- депрессия
- артралгия, миалгия, перелом бедра, запястья или позвоночника
- отёк
Редко (от ≥ 1/10 000 до < 1/1 000);
- aнемия
- бессонница, галлюцинации, спутанность сознания
- беспокойство, вертиго, парестезия, сонливость, тремор
- нарушения зрения
- воспаление языка,кандидоз пищевода, панкреатит, искажение вкусовых ощущений
- гепатит, желтуха
- петехия, пурпура, выпадение волос, мультиформная эритема, светочувствительность
- интерстициальный нефрит
- гинекомастия
- лихорадка, повышенное потоотделение, отек Квинке, анорексия, импотенция
Очень редко (< 1/10 000);
- агранулоцитоз, панцитопения
- колиты, стоматиты
- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз
- анафилактический шок
- повышение уровня холестерина и триглицеридов, гипонатриемия
Частота неизвестна (нельзя определить на основе имеющихся данных)
- гипомагниемия
Противопоказания
- повышенная чувствительность к лансопразолу или любому из компонентов препарата
- злокачественные новообразования желудочно-кишечного тракта
- одновременное применение с атазинавиром
- тяжелая почечная недостаточность (клиренс креатинина < 30 мл/мин)
- печеночная недостаточность
- детский и подростковый возраст до 18 лет
- беременность и период лактации
Лекарственные взаимодействия
Влияние лансопразола на другие препараты
Лекарственные препараты с pH зависимым всасыванием
Лансопразол может влиять на всасывание препаратов в случаях, когда pH желудочного сока является критическим для биодоступности.
Антазавир
Одновременное применение лансопразола (60 мг один раз в день) с атаназивиром 400 мг может вызывать значительное снижение концентрации атазанавира (примерно 90% снижения в AUC и Cmax). Лансопразол не следует применять вместе с атазанавиром (См. раздел «Противопоказания»).
Кетоконазол и итраконазол
Всасывание кетоконазола и итраконазола в желудочно-кишечном тракте усиливается присутствием желудочной кислоты. Одновременное применение лансопразола может вызвать субтерапевтические концентрации кетоконазола и итраконазола, поэтому подобного сочетания необходимо избегать.
Дигоксин
Одновременное применение лансопразола и дигоксина может привести к повышению уровней дигоксина в плазме крови. В связи с этим, уровни дигоксина в плазме крови следует контролировать и корректировать дозу дигоксина в начале и в конце лечения лансопразолом.
Лекарственные препараты, метаболизируемые ферментами P450
Лансопразол может повышать концентрации препаратов в плазме крови, которые метаболизируются CYP3A4. Рекомендуется соблюдать осторожность при комбинировании лансопразола с препаратами, которые метаболизируются данным ферментом и имеют узкое терапевтическое окно.
Теофиллин
Лансопразол снижает концентрацию теофиллина в плазме крови, который может снизить ожидаемый клинический эффект при данной дозировке. Рекомендуется соблюдать осторожность при комбинировании этих двух препаратов.
Такролимус
Совместное применение с лансопразолом повышает концентрации такролимуса в плазме крови (CYP3A и субстрат P-gp). Лансопразол увеличивает среднюю концентрацию такролимуса до 81 %. Рекомендуется контролировать концентрации такролимуса в плазме крови в случае начала или окончания комбинированного лечения лансопразолом.
Лекарственные препараты, транспортируемые P-гликопротеином
В исследованиях in vitro наблюдалось, что лансопразол ингибирует транспортный белок P-гликопротеин (P-gp). Клиническое значение этого неизвестно.
Влияние других препаратов на лансопразол
Препараты, ингибирующие CYP2C19
Флувоксамин
При комбинировании лансопразола с ингибитором CYP2C19 флувоксаминомконцентрации лансопразола в плазме крови повышаются до 4 раз. При необходимости их одновременного применения, следует рассмотреть снижение дозировки лансопразола.
Препараты, индуцирующие CYP2C19 и CYP3A4
Лекарственные средства, индуцирующие изоферменты CYP2C19 и CYP3A4, такие как рифампицин и препараты зверобоя продырявленного (Hypericum perforatum), при совместном применении могут приводить к снижению концентрации лансопразола в плазме крови.
Другие препараты
Сукральфат/антациды
Сукральфат/антациды могут снизить биодоступность лансопразола. Поэтому лансопразол следует принимать, по крайней мере, через 1 час после приема данных препаратов.
Клинически значимых взаимодействий лансопразола с НПВП не продемонстрировано;тем не менее, формальных исследований по подобному взаимодействию не проводилось.
Особые указания
Как и при других видах противоязвенной терапии, при лечении язвы желудка лансопразолом необходимо исключить наличие злокачественной желудочной опухоли, поскольку лансопразол может маскировать симптоматику и затруднять диагностику.
Лансопразол следует применять с осторожностью пациентам с умеренной и тяжелой формой дисфункции печени.
Вероятно снижение кислотности желудочного сока при использовании лансопразола, увеличивая количество желудочных бактерий, обычно присутствующих в желудочно-кишечном тракте. Лечение лансопразолом может привести к незначительному увеличению риска возникновения желудочно-кишечных инфекций, таких как Сальмонелла и Кампилобактер.
У пациентов с симптомами гастро-дуоденальных язв, следует учитывать вероятность возникновения инфекции H. Pylori, как этиологического фактора.
В случае применения лансопразола в комбинации с антибиотиками в целях эрадикации H. pyloriследует также соблюдать инструкции по применению данных антибиотиков.
По причине ограниченных данных по безопасности для пациентов, находящихся на поддерживающем лечении более 1 года, следует проводить регулярный пересмотр лечения и тщательную оценку рисков /пользы.
Наблюдались очень редкие случаи возникновения колитов у пациентов, принимающих лансопразол. Поэтому, в случае тяжелой и/или продолжающейся диареи следует рассмотреть прекращение терапии.
Для профилактики пептических язв у пациентов с высоким риском (например, перенесенные желудочно-кишечные кровотечения, перфорация язвы, пожилой возраст, одновременное применение лекарственных средств, повышающих вероятность возникновения повышенного гликемического индекса (например, кортикостероиды или антикоагулянты), имеющим серьезные сопутствующие заболевания или при продолжительном применении максимально рекомендуемых доз НПВП), нуждающихся в продолжительном лечении НПВП, необходимо ограничить применение лансопразола.
У пациентов, получавших лечение ингибиторами протонового насоса (ИПН), по крайней мере, три месяца, и в большинстве случаев - в течение года, были отмечены случаи развития гипомагниемии тяжелой формы. Могут возникать такие серьезные проявления гипомагниемии, как усталость, тетания, бред, судороги, головокружение и желудочковая аритмия, но они могут проявляться без явных симптомов и незаметно. У большинства пострадавших пациентов, гипомагниемия прошла после возмещения недостатка магния и прекращения лечения ИПН. Пациентам, которым предстоит длительное лечение ИПН или лечение ИПН с дигоксином или препаратами, которые могут вызвать гипомагниемию (например, диуретики), следует провести измерение уровня магния перед началом лечения ИПН и периодически во время лечения.
Применение ИПН, особенно в высоких дозах и в течение длительного времени (> 1 года), может незначительно увеличить риск перелома бедра, запястья и позвоночника, преимущественно, в пожилом возрасте или при наличии других общепризнанных факторов риска. Установлено, что ингибиторы протонного насоса могут увеличить общий риск переломов на 10-40%. Частично это может быть связано с другими факторами риска. Пациенты с риском развития остеопороза должны получать помощь в соответствии с действующими клиническими рекомендациями и в достаточной мере принимать витамин D и кальций.
Специальная информация о вспомогательных веществах
Лансобел®содержит сахарозу, поэтому пациентам с наследственной непереносимостью фруктозы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы, дефицитом фермента сахаразы-изомальтазы, не следует принимать данный препарат.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Учитывая возможные побочные действия, как головокружение, вертиго, нарушения зрения и сонливость, следует соблюдать осторожность при управлении автомобилем и работе с потенциально опасными механизмами.
Передозировка
Симптомы: случаи передозировки лансопразолом не известны (вероятно, обладает низким потенциалом острой токсичности).
В исследованиях при ежедневном введении до 180 мг лансопразола перорально и до 90 мг лансопразола внутривенно существенных нежелательных эффектов не наблюдалось.
Лечение: в случае предполагаемой передозировки состояние пациента должно быть под контролем. Лансопразол незначительно выводится гемодиализом, поэтому гемодиализ неэффективен. При необходимости рекомендуется промывание желудка, прием активированного угля, симптоматическая терапия.
Форма выпуска и упаковка
По 7 или 14 капсул помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ/ПЭ/ПВДХ и фольги алюминиевой печатной.
По 1, 2 (14 капсул) или 2, 4 (7 капсул) контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку картонную с голограммой фирмы – производителя.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 25 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Лансобел®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Лансопразол
Дәрілік түрі
30 мг капсулалар
Құрамы
Бір капсуланың құрамында
белсенді зат – лансопразол микропеллеттері* - 377,40 мг (30 мг лансопразолға баламалы),
капсула корпусының құрамы: титанның қостотығы (Е 171), темірдің қызыл тотығы (Е 172), темірдің сары тотығы (Е 172), желатин
капсула кақпақшасы: патенттелген көк V (Е 131), титанның қостотығы (Е 171), темірдің сары тотығы (Е 172), желатин *377.40 мг микропеллеттер құрамы, миллиграммен
белсенді зат - лансопразол - 30.00 мг
қосымша заттар: бейтарапмикропеллеттер (өлшемі 26), маннитол, натрийкрахмалының гликоляты (эксплотаб), магний карбонаты, поливинилпирролидон К 30, сахароза, полоксамер 407, гидроксипропилметилцеллюлоза (Фармакоат 603), эудрагит L 30 D 55, тальк, цитрофлекс (триэтилцитрат), 30% симетикон эмульсиясы
Сипаттамасы
Мөлдір емес ашық-қызыл сары түсті корпусы және мөлдір емес қоңыр-жасыл түсті қақпақшасы бар, №1 өлшемді, қатты желатинді капсулалар.
Капсуланың ішіндегісі – ақ немесе ақ дерлік түсті сфералық микропеллеттер.
Фармакотерапиялық тобы
Ас қорыту жолы және зат алмасу. Қышқылдығы бұзылуымен байланысты ауруларды емдеуге арналған препараттар. Ойық жараға қарсы препараттар және гастроэзофагальді рефлюкс ауруын емдеуге арналған препараттар.. Протон сорғысының тежегіштері. Лансопразол.
АТХ коды А02ВС03
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Лансопразол белсенді екі энантиомердің рацематы болып табылады, олар париетальді жасушалардың қышқыл ортасында белсенді түрге биотрансформацияланады. Лансопразол асқазан сөлімен белсенділігін тез жоятын болғандықтан, оны жалпы сіңуі үшін ішекте еритін пероральді түрде қолданады.
Сіңуі және таралуы
Бір реттік дозасынан кейін лансопразолдың биожетімділігі 80-90% құрайды. Қан плазмасында ең жоғары концентрацияға 1,5 – 2,0 сағат ішінде жетеді. Тамақ ішулансопразолдың сіңу деңгейін баяулатады және биожетімділігін шамамен жартысына төмендетеді. Плазма ақуыздарымен байланысуы 97% құрайды.
Ашылмаған капсулалардағы және ары қарай түйіршіктердің аздаған мөлшердегі апельсин, алма немесе томат шырындарымен немесе алма немесе алмұрт езбесімен, йогуртпен, пудингпен немесе сүзбемен бір ас қасық араластырылған ашылған капсулалардағы лансопразолдың АUС мәндерінің ұқсас болатындығы анықталды. Түйіршіктерді назогастральді зонд арқылы енгізу үшін алма шырынымен араластырған кезде де олардың AUC мәндерінің ұқсас болатындығын көрсетті.
Метаболизмі және шығарылуы
Лансопразол бауырда, негізінен, CYP2C19 ферментімен метаболизденіп, сульфон, сульфид және 5-гидроксил лансопразол туындыларын түзеді; метаболизмге сондай-ақ CYP3A4 ферменті де қатысады. Метаболиттерінің секрецияға қарсы белсенділігі болмайды немесе төмен болады және бүйрек пен өт арқылы шығарылады.
Плазмада жартылай шығарылу кезеңі бір реттік немесе көп реттік дозаларды қабылдағаннан кейін 1-ден 2 сағатқа дейін ауытқиды, жиналып қалу орын алмайды.
Препараттың шамамен үштен бірі несеппен бірге және үштен екісі нәжіспен бірге шығарылады.
Егде жастағы пациенттерделансопразол клиренсі төмендеген, жартылай шығарылу кезеңі шамамен 50% - 100%-ға артады. Егде жастағы пациенттерде қан плазмасындағы ең жоғары деңгейлер жоғарыламайды.
Педиатриялық пациенттерде (1-17 жастағы балалар мен жасөспірімдерде) лансопразолдың дене салмағы 30 кг-ден төмен балалар үшін 15 мг дозадағы және дене салмағы 30 кг-ден астам болатын балалар үшін 30 мг дозадағы фармакокинетикасы ересектердегі фармакокинетикаға ұқсас болады. Дене бетінің әр м2шаққанда 17 мг немесе 2-3 айлықтан бір жасқа дейінгі балаларда дене салмағының әр кг шаққанда 1 мг лансопразол дозасына жүргізілген зерттеулер, ересектермен салыстырғанда, экспозициясының ұқсас болатындығын көрсетті.
2-3 айлыққа толмаған балаларда дене салмағының әр кг шаққанда 1,0 мг және 0,5 мг дозада, бір реттік дозаны қабылдағаннан кейін лансопразолдың экспозициясы, ересектермен салыстырғанда, өте жоғары болатыны байқалды.
Бауыр жеткіліксіздігіндегі фармакокинетикасы
Лансопразолдың әсер етуі бауырдың жеңіл түрдегі жеткіліксіздігі бар пациенттерде екі еселенеді және бауырдың орташа және ауыр түрдегі жеткіліксіздігі бар пациенттерде едәуір артады.
CYP2C19 баяу метаболизаторы
CYP2C19 генетикалық полиморфизм негіз болады және баяу метаболизаторлар (PMs) деп саналатын тұрғындардың 2-6%-ы CYP2C19 генінің мутантты аллелі үшін гомозиготалар болып табылады, сондықтанCYP2C19 функциональді ферментінің жеткіліксіздігін басынан кешеді. Лансопразолдың әсері PMs-де, тез метаболизаторларға (EMs) қарағанда, біршама жоғары.
Фармакодинамикасы
Лансопразол протонды насос тежегіші (ППТ) болып табылады, асқазанның париетальді жасушаларының H+/K+ АТФазасының белсенділігін бәсеңдете отырып, асқазан сөлінің түзілуінің ақырғы сатысын бөгейді. Тежелуі дозаға байланысты және қайтымды болып табылады, асқазан сөлінің базальді де, сонымен қатар стимуляцияланған секрециясына да әсерін тигізеді. Лансопразол париетальді жасушаларға шоғырланады және олардың қышқыл ортасында белсенді болады, мұндайда препарат ферменттердің әсерін баяулата отырып, H+/K+АТФазаның сульфгидрильді тобымен реакцияға түседі.
Асқазан секрециясына ықпалы
Лансопразолдың бір реттік пероральді 30 мг дозасы асқазан сөлінің пентагастримен стимуляцияланған секрециясын шамамен 80%-ға тежейді. 7 күн бойы күн сайын қайталап қолданғаннан кейін асқазан сөлі секрециясының тежелуі шамамен 90%-ға жетеді. Бұл асқазан сөлінің базальді секрециясына тиісінше ықпалын тигізеді. Бір реттік пероральді30 мг доза базальді секрецияны шамамен 70%-ға төмендетеді және симптомдар, сәйкесінше, алғашқы дозаны қабылдағаннан бастап төмендейді. Сегіз күн қайталап қолданғаннан кейін шамамен 85%-ға төмендейді. Бір капсуланы (30 мг) күн сайын қабылдағанда симптомдардың көп ұзамай жеңілдеуіне қол жеткізіледі, және он екі елі ішектің ойық жарасы бар пациенттердің көбісі 2 апта ішінде, асқазанның ойық жарасы жәнерефлюкс-эзофагиті бар пациенттер 4 апта ішінде қалпына келеді. Асқазанның қышқылдылығын төмендете отырып, лансопразол тиісті антибиотиктердіңH. рylori-ге қарсы тиімді болуы мүмкін ортасын жасайды.
Қолданылуы
- асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасын емдеуде
- рефлюкс-эзофагитті емдеу және профилактикасы
- Helicobacter pylori(H. pylori) эрадиациясында H. Pylori-мен байланысты ойық жара ауруларын емдеуге арналған тиісті бактерияларға қарсы дәрілермен біріктіріп
- ҚҚСП емдеуді жалғастыруды қажет ететін пациенттерде қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды (ҚҚСП) қабылдау әсерінен туындаған асқазан мен он екі елі ішектің ойық жара ауруларын емдеуде және профилактикасында
- симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюкс ауруында
- Золлингер-Эллисон синдромында
Қолдану тәсілі және дозалары
Әсері тиімді болуы үшін Лансобел®30 мг капсулаларын, H. Pylori эрадикациясы үшін қолданылатын, емдеуді күніне 2 рет – таңертең бір рет, кешке бір рет қабылдау сызбасы бойынша жүргізілген жағдайдан басқасында, күніне бір рет таңертең қабылдаған жөн.
Лансобел® препаратын тамақ ішуден ең кем дегенде 30 минут бұрын қабылдаған жөн. Капсуланы шайнамай, сұйықтықпен ішіп тұтастай жұтқан жөн.
Жұтынудың қиындығынан зардап шегіп жүрген пациенттерде қабылдауды жеңілдету үшін, капсуланы ашуға және түйіршіктерді судың, алма/томат шырынының аздаған мөлшерімен араластыруға немесе жеңіл тамақтың (мысалы, йогурттың, алма езбесінің) аздаған мөлшеріне салуға болады.
Капсуланы сондай-ақ назогастральді зонд арқылы енгізу үшін ашуға және түйіршіктерін 40 мл алма шырынымен араластыруға болады. Суспензияны немесе қоспаны дайындағаннан кейін, препаратты дереу енгізген жөн.
Он екі елі ішек ойық жарасын емдеу
Ұсынылатын доза 2 апта бойы күніне бір рет қабылданатын 30 мг құрайды. Осы кезең ішінде толық емделмеген пациенттер үшін емдеу келесі 2 апта бойы осы дозада жалғастырылуы мүмкін.
Асқазан ойық жарасын емдеу
Ұсынылатын доза 4 апта бойы күніне бір рет қабылданатын 30 мг құрайды. Ойық жара әдетте 4 апта ішінде жазылады, бірақ осы кезең ішінде толық емделмеген пациенттерде емдеу келесі 4 апта бойы осы дозада жалғастырылуы мүмкін.
Рефлюкс-эзофагит
Ұсынылатын доза 4 апта бойы күніне бір рет қабылданатын 30 мг құрайды. Осы кезең ішінде толық емделмеген пациенттерде емдеу келесі 4 апта бойы осы дозада жалғастырылуы мүмкін.
Рефлюкс-эзофагит профилактикасы
Күніне бір рет 30 мг.
Helicobacter pylori эрадикациясы
Тиісінше біріктірілген емді таңдағанда бактериялық төзімділікке, қолдану ұзақтығына (көптеген жағдайларда 7 күн, бірақ кейде 14 күнге дейін) бактерияларға қарсы тиісінше қолдануға қатысты жергілікті ресми методологиялық қағидаттарды қарастырған жөн.
Ұсынылатын доза келесі препараттардың біреуімен 7 күн бойы күніне екі рет қабылданатын 30 мг лансопразолды құрайды:
- күніне екі рет 250-500 мг кларитромицин + күніне екі рет 1 г амоксициллин
- күніне екі рет 250 мг кларитромицин + күніне екі рет 400-500 мг метронидазол.
H. pylori эрадикациясының деңгейі кларитромицинді лансопразолмен және амоксициллинмен немесе кларитромицинді лансопразолммен және метронидазолмен біріктіріп қолданғанда 90%-ға дейін жетеді.
Эрадикацияны ойдағыдай емдегеннен кейін 6 айдан соң реинфекцияның пайда болу қаупі төмендейді, осыған байланысты рецидивтің болуы екіталай.
Күніне екі рет 30 мг лансопразолды, күніне екі рет 1 мг амоксициллинді және күніне екі рет 400-500 мг метронидазолды қамтитын емдеу сызбасы эрадикация деңгейінің, құрамына кларитромицин қамтылған сызбамен салыстырғанда, өте төмен болатындығын көрсетті. Бұлай қолдануға жергілікті төзімділік деңгейлері, метронидазолмен салыстырғанда, төмен болған кезде кларитромицинді эрадикациялық ем бөлігі ретінде қабылдай алмайтын пациенттер үшін мүмкін болады.
ҚҚСП емдеуді жалғастыру қажеттілігі бар пациенттерде ҚҚСП қабылдау әсерінен туындаған асқазанның және он екі елі ішектің ойық жарасын емдеу
4 апта бойы күніне бір рет 30 мг Лансобел®. Осы кезең ішінде толық емделмеген пациенттерде емдеу тағы 4 аптаға созылуы мүмкін. Жоғары қауіп төнген немесе емдеу қиын ойық жаралары бар пациенттерде емдеу курсы өте ұзақ болуы және/немесе өте жоғары дозалар қолданылуы мүмкін.
ҚҚСП емдеуді жалғастыруды қажет ететін, жоғары қауіп (> 65 жас немесе асқазанның немесе он екі елі ішектің созылмалы ойық жарасы сияқты) бар пациенттерде ҚҚСП әсерінен туындаған асқазан мен он екі елі ішектің созылмалы ойық жарасының профилактикасы
Күніне бір рет 30 мг Лансобел®.
Симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюкс ауруы
Ұсынылатын доза күн сайын 30 мг құрайды. Симптомдардың бәсеңдеуі іс жүзінде бірден байқалады. Дозаны жекелей таңдауды қарастыру қажет. Егер симптомдар күн сайынғы 30 мг дозадан 4 апта ішінде төмендемеген жағдайда, ары қарай тексеру жүргізу ұсынылады.
Золлингер-Эллисон синдромы
Ұсынылатын бастапқы доза күніне бір рет қабылданатын 60 мг құрайды. Дозаны жекелей таңдау керек және емдеуді қанша қажет болса, сонша жалғастырған жөн. 180 мг-ге дейінгі тәуліктік дозалар да қолданылады. 120 мг-ден артық дозаларды қолдану қажет болғанда дозаны 2 қабылдауға бөлу қажет.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттердедозаны түзету қажет емес.
Бауырдың ауырлығы орташа және ауыр сырқаттары бар пациенттер үнемі бақылауда болуы тиіс, тәуліктік дозаны 50%-ға төмендету ұсынылады.
Егде жастағы пациенттерде лансопразол клиренсінің төмендеуі себебінен, жекелей көрсетілімдерге негізделген дозаны түзету қажет болуы мүмкін. Егде жастағы пациенттерде, клиникалық көрсетілімдердің шарасыз жағдайларынан басқасында, тәуліктік 30 мг дозаны арттырмаған жөн.
Балалар
Клиникалық деректердің шектеулі болуы себебінен, лансопразолды балаларға қолдану үшін ұсыныс жасалмайды. Бір жасқа толмаған сәбилерді емдеуге жол бермеген жөн, өйткені қолда бар деректер гастроэзофагеальді рефлюкс ауруын емдеуде оң әсер көрсеткен жоқ.
Жағымсыз әсерлері
Жиі (≥ 1/100 < 1/10 дейін);
- бас ауыру, бас айналу
- жүректің айнуы, диарея, іштің ауыруы, іш қату, құсу, метеоризм, ауыз ішінің немесе тамақтың құрғауы
- бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы
- есекжем, терінің қышуы, бөртпелер
- шаршау
Жиі емес ( ≥ 1/1 000-нан <1/100 дейін);
- тромбоцитопения, эозинофилия, лейкопения
- депрессия
- артралгия, миалгия, ортан жілік, білезік немесе омыртқа бағанының сынуы
- ісіну
Сирек (≥ 1/10 000-нан < 1/1 000 дейін);
- aнемия
- ұйқысыздық, елестеулер, сананың шатасуы
- мазасыздық, вертиго, парестезия, ұйқышылдық, тремор
- көрудің бұзылуы
- тілдің қабынуы, өңеш кандидозы, панкреатит, дәмді сезінудің жоғалуы
- гепатит, сарғаю
- петехия, пурпура,шаштың түсуі, мультиформалы эритема, жарыққа сезімталдық
- интерстициальді нефрит
- гинекомастия
- қызба, қатты терлеу, Квинке ісінуі, анорексия, импотенция
Өте сирек (< 1/10 000);
- агранулоцитоз, панцитопения
- колиттер, стоматиттер
- Стивенс-Джонсонсиндромы, уытты эпидермальді некролиз
- анафилаксиялық шок
- холестерин және триглицеридтер деңгейлерінің жоғарылауы, гипонатриемия
Жиілігі белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтауға келмейді)
- гипомагниемия
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- лансопразолға немесе препарат компоненттерінің кез келгенне жоғары сезімталдық
- асқазан-ішек жолының қатерлі жаңа түзілімдері
- атазинавирмен бір мезгілде қолдану
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі < 30 мл/мин)
- бауыр жеткіліксіздігі
- 18жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер
- жүктілік және лактация кезеңі
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Лансопразолдың басқа препараттарға ықпалы
Сіңуі pH-қа тәуелді дәрілік препараттар
Лансопразол препаратының сіңуіне, асқазан сөлінің рН-ы биожетімділігі үшін шектімежесі болып табылатын жағдайларда, ықпалын тигізуі мүмкін.
Антазавир
Лансопразолды (күніне бір рет 60 мг) 400 мг атаназивирмен бір мезгілде қолдану атазанавирдің концентрациясын едәуір төмендетуі мүмкін (AUC және Cmax шамамен 90% төмен). Лансопразолды атазанавирмен бірге қолданбаған жөн («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).
Кетоконазол және итраконазол
Асқазан-ішек жолында кетоконазол мен итраконазолдың сіңуі асқазан қышқылының қатысуымен күшейеді. Лансопразолды бір мезгілде қолдану кетоконазол мен итраконазолдың суртерапиялық концентрацияларын туындатуы мүмкін, сондықтан мұндай біріктірілімге жол бермеу қажет.
Дигоксин
Лансопразолды жәнедигоксинді бір мезгілде қолдану қан плазмасында дигоксин деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Осыған байланысты, қан плазмасындағы дигоксиннің деңгейлерін бақылаған және лансопразолмен емдеуді бастаған кезде және соңындадигоксиннің дозасын түзеткен жөн.
P450 ферменттерімен метаболизденетін дәрілік препараттар
Лансопразол қан плазмасында CYP3A4-пен метаболизденетін препараттардың концентрацияларын арттыруы мүмкін. Лансопразолды осы ферментпен метаболизденетін препараттармен біріктіргенде және емдік шамасы тар болғанда сақ болу ұсынылады.
Теофиллин
Лансопразол қан плазмасында теофиллиннің концентрациясын төмендетеді, ол осы дозада күтілетін емдік әсерді төмендетуі мүмкін. Осы екі препаратты біріктірген кезде сақ болуы ұсынылады.
Такролимус
Лансопразолмен бірге қолдану қан плазмасында (CYP3A және P-gp субстрат) такролимустың концентрациясын арттырады. Лансопразол такролимустың орташа концентрациясын 81%-ға дейін арттырады. Лансопразолмен біріктіріп емдеуді бастаған және аяқтаған жағдайда қан плазмасында такролимустың концентрациясын бақылау ұсынылады.
P-гликопротеинмен тасымалданатын дәрілік препараттар
Іn vitro зерттеулерде лансопразолдың тасымалдаушы ақуыз P-гликопротеинді (P-gp) тежейтіні байқалды. Мұның клиникалық маңызы белгісіз.
Басқа препараттардың лансопразолға ықпалы
CYP2C19тежейтін препараттар
Флувоксамин
Лансопразолды CYP2C19 тежегішіфлувоксаминмен біріктіргенде қан плазмасындағылансопразолдың концентрациясы 4 есе жоғарылайды. Оларды бір мезгілде қолдану қажет болғанда лансопразолдың дозасын төмендетуді қарастырған жөн.
CYP2C19 және CYP3A4индукциялайтын препараттар
CYP2C19 мен CYP3A4 изоферменттерін индукциялайтын, рифампицин және шілтерлі шайқурай (Hypericum perforatum) препараттары сияқты дәрілік заттарды бір мезгілде қолданған кезде қан плазмасындағы лансопразол концентрациясының төмендеуіне әкеп соғуы мүмкін.
Басқа да препараттар
Сукральфат/антацидтер
Сукральфат/антацидтер лансопразолдың биожетімділігін төмендетуі мүмкін. Сондықтан лансопразолды осы препараттарды қабылдағаннан кейін ең кемінде 1сағаттан соң қабылдаған жөн.
Лансопразол ҚҚСП-пенклиникалық тұрғыдан маңызды өзара әрекеттесуді көрсеткен жоқ; дегенмен, осы өзара әрекеттесуге ұқсас формальді зерттеулер жүргізілген жоқ.
Айрықша нұсқаулар
Ойық жараға қарсы емнің басқа түрлеріндегі сияқты, асқазанның ойық жарасын лансопразолмен емдеген кезде асқазанда қатерлі ісіктің бар-жоқтығын анықтау қажет, өйткені лансопразол симптоматиканы бүркемелеуі және диагноз қоюды қиындатуы мүмкін.
Лансопразолды бауыр дисфункциясы орташа және ауыр болатын пациенттерге абайлап қолданған жөн.
Лансопразолды қолданған кезде асқазан сөлінің қышқылдылығы төмендеп,әдетте асқазан-ішек жолында болатын асқазандағы бактериялар саны артады. Лансопразолмен емдеу Сальмонелла және Кампилобактер сияқты асқазан-ішектік инфекциялардың пайда болу қаупінің аздап ұлғаюына әкеп соғуы мүмкін.
Гастро-дуоденальді ойық жара симптомдары бар пациенттерде этиологиялық фактор ретінде H. Pylori инфекциясының пайда болуы мүмкін екендігін ескерген жөн.
ЛансопразолдыH. pylori эрадикациялау мақсатында антибиотиктермен біріктіріп қолданған жағдайда да осы антибиотиктерді қолдану жөніндегі нұсқаулықты орындау керек.
1 жылдан астам демеуші емде жүрген пациенттер үшін қауіпсіздігі жөніндегі деректердің шектеулі болуы себебінен, емдеуді үнемі қайта қарап және қаупі/пайдасына мұқият баға берген жөн.
Лансопразол қабылдап жүрген пациенттерде колиттердің пайда болуының сирек жағдайлары байқалды. Сондықтан ауыр және/немесе ұзаққа созылған диарея жағдайында емдеуді тоқтатуды қарастыру керек.
Үлкен қауіп (мысалы, бұрын болған асқазан-ішектік қан кетулер, ойық жараның тесілуі, егде жас, жоғары гликемиялық индекстің пайда болу ықтималдылығын арттыратын дәрілік заттарды (мысалы, кортикостероидтарды немесе антикоагулянттарды) бір мезгілде қолдану, қатар жүретін ауыр сырқаттар немесе ҚҚСП ұсынылатын ең жоғары дозаларын ұзақ қолдану) бар, ҚҚСПемдеуді жалғастыруды керек ететін пациенттерде пептикалық ойық жараларға профилактика жасау үшін лансопразолды қолдануды шектеу қажет.
Протонды насос тежегіштерін (ПНТ), ең кемінде, үш ай қабылдаған, және көп жағдайда жыл бойы қабылдаған пациенттерде гипомагниемияның ауыр түрлерінің даму жағдайлары байқалды. Гипомагниемияның шаршау, тетания, сандырақтау, құрысулар, бас айналу және қарыншалық аритмия сияқты ауыр көріністері пайда болуы мүмкін, бірақ олар айқын симптомдарсыз және байқатпай көрініс беруі мүмкін. Зардап шеккен пациенттердің көбісінде гипомагниемия магний жеткіліксіздігінің орнын толтырғаннан кейін және ПНТ-пен емдеуді тоқтатқаннан кейін қайтты. Алда ПНТ ұзақ қолдану немесе ПНТ дигоксинмен немесе гипомагниемияны туындатуы мүмкін препараттармен (мысалы, диуретиктермен) бірге емдеу керек болатын пациенттерде ПНТ емдеу алдында және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл магний деңгейін өлшеп отырған жөн.
ПНТ-ті, әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ уақыт (> 1 жыл) қолдану, көбіне егде жаста немесе жалпыға бірдей танылған басқа да қауіп факторлары бар болғанда, ортан жілік, білезік және омыртқа бағанының сыну қаупін аздап арттыруы мүмкін. Протонды насос тежегіштері сынулардың жалпы қаупін 10-40%-ға арттыруы мүмкін екендігі анықталды. Бұл ішінара басқа да қауіп факторларымен байланысты болуы мүмкін. Остеопороздың даму қаупі бар пациенттер ағымдағы клиникалық нұсқауларға сәйкес жәрдем алуы және D витамині мен кальцийді жеткілікті шамада қабылдауы тиіс.
Қосымша заттар жөнінде арнайы ақпарат
Лансобел® құрамында сахароза бар, сондықтан тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы, сахараза-изомальтаза ферментінің тапшылығы бар пациенттер бұл препаратты қабылдамағаны жөн.
Көлік құралын немесе қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттың ықпал ету ерекшеліктері
Бас айналу, вертиго, көрудің бұзылулары және ұйқышылдық сияқты болуы мүмкін жағымсыз әсерлерді ескеріп, автомобильді басқарғанда және қауіпті механизмдермен жұмыс жасағанда сақтық танытқан жөн.
Артық дозалануы
Симптомдары: лансопразолмен артық дозалану жағдайлары белгісіз (жедел уыттану потенциалының төмендігінен болар).
Зерттеулерде күн сайын 180 мг дейін лансопразолды пероральді түрде қабылдағанда және 90 мг дейін лансопразолды көктамыр ішіне енгізгенде айтарлықтай жағымсыз әсерлер байқалған жоқ.
Емі: шамаланған артық дозалану жағдайында пациенттің жағдайы бақылауда болуы тиіс. Лансопразол гемодиализбен аздап шығарылады, сондықтан гемодиализ тиімді емес. Қажет болғанда асқазанды шаю, белсендірілген көмір қабылдау, симптоматикалық ем ұсынылады.
Шығарылу түрі және қаптамасы
ПВХ/ПЭ/ПВДХ үлбірден және баспалы алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 немесе 14 капсуладан салынған.
Пішінді ұяшықты 1, 2 (14 капсула) немесе 2, 4 (7 капсула) қаптама медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге өндіруші фирманың голограммасы бар картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде,25ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы