L-Тироксин 50 Берлин-Хеми, 50 мкг, таблетки №50, пачка картонная
Торговое название
L-Тироксин 50 Берлин- Хеми
Международное непатентованное название
Левотироксин натрия
Лекарственная форма
Таблетки 50 мкг
СоставОдна таблетка содержит активное вещество - левотироксин натрия 0,05 мг
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, кальция гидрофосфата дигидрат, натрия крахмала гликолят (тип А), декстрин, длинноцепочечные частичные глицериды.
Описание
Таблетки круглой формы, слегка выпуклые, от почти белого до слегка бежевого цвета (по цвету не более интенсивная, чем кремово-белая согласно RAL 9001), с риской на одной стороне и отпечатком «50» на другой.
Фармакотерапевтическая группа
Гормональные препараты для системного использования. Препараты для лечения заболеваний щитовидной железы. Щитовидной железы гормоны. Левотироксин.
Код АТХ H03AA01
Фармакологические свойстваФармакокинетика
В случае приема левотироксина внутрь натощак, препарат всасывается преимущественно в верхнем отделе тонкого кишечника, причем степень всасывания зависит главным образом от лекарственной формы и может составлять до 80%. В случае приема левотироксина вместе с приемом пищи всасывание значительно снижается.
Максимальная концентрация в плазме достигается, приблизительно, через 2-3 часа после приема.
После первого приема внутрь эффект, обычно, наступает через 3-5 дней.
Объем распределения составляет, приблизительно, 10-12 л. Приблизительно, на 99,97% левотироксин связан со специфическими транспортными белками. Связь белков с гормоном не является ковалентной, в связи с чем имеет место постоянный и очень быстрый обмен между свободным и связанным гормоном.
Метаболический клиренс левотироксина составляет, приблизительно, 1,2 л плазмы/сутки. Расщепление происходит, в основном, в печени, почках, головном мозге и мышцах. Метаболиты выводятся с мочой и калом.
Время полувыведения левотироксина составляет, приблизительно, 7 суток; при гипертиреозе - сокращаться (до 3 - 4 суток), при гипотиреозе оно может возрастать (приблизительно, до 9 - 10 суток).
Левотироксин проникает через плаценту лишь в малых количествах. При приеме препарата в обычных дозах левотироксин попадает в грудное молоко лишь в малых количествах.
В связи с высокой степенью связывания с белками ни гемодиализ, ни гемоперфузия не оказывают воздействия на уровень левотироксина.
Фармакодинамика
Синтетический левотироксин, входящий в состав L-Тироксин, по своему действию идентичен природному тиреоидному гормону, вырабатываемому, главным образом, щитовидной железой. Различий между эндогенным и экзогенным левотироксином для организма не существует.
После частичного превращения в лиотиронин (T3), в основном, в печени и почках, и после попадания в клетки организма тиреоидные гормоны вызывают специфические эффекты, влияя на развитие, рост и метаболизм с помощью активации T3 - рецепторов.
Замещение тиреоидных гормонов приводит к нормализации процессов метаболизма. Например, прием левотироксина приводит к значительному снижению повышенного уровня холестерина, обусловленного гипотиреозом.
Показания к применению
- замещение тиреоидных гормонов при гипотиреозе любой этиологии
- профилактика рецидива зоба после удаления эутиреоидного зоба
- эутиреоидный доброкачественный зоб
- адъювантная терапия на фоне терапии гипертиреоза тиреостатиками после достижения состояния эутиреоза
-супрессивная и заместительная терапия при злокачественных новообразованиях щитовидной железы, в основном - после тиреоидэктомии
Способ применения и дозы
При необходимости, таблетку можно разделить на две части с равными дозировками.
Терапия тиреоидными гормонами/Замещение
Дозировка
Инструкции по дозировке рассматриваются в соответствии с требованиями руководств. Индивидуальная суточная доза определяется по результатам лабораторной диагностики и клинического осмотра.
Если остаточная функция щитовидной железы сохранена, для заместительной терапии может быть достаточно более низкой дозы.
У пожилых пациентов, у пациентов с ишемической болезнью сердца и у пациентов с тяжелым или хроническим гипотиреозом лечение тиреоидными гормонами следует начинать с особой осторожностью - например, рекомендуется начинать лечение с более низкой дозы, и увеличивать ее медленно, со значительными интервалами, часто проверяя уровень тиреоидных гормонов. Согласно опыту, как у пациентов с низкой массой тела, так и у пациентов с крупным узловым зобом, достаточными являются более низкие дозы препарата.
Так как уровень T4 или fT4 у некоторых пациентов может быть повышен, для наблюдения за режимом лечения лучше подходит определение концентрации ТТГ в сыворотке крови.
|
Показание |
|
Доза (микрограммов левотироксина-натрия в сутки) |
|
Гипотиреоз Взрослые (увеличение на 25 - 50 мкг с интервалами в 2 - 4 недели) |
В начале Затем |
25 ‑ 50 100 ‑ 200 |
|
Профилактика рецидива зоба |
|
75 ‑ 200 |
|
Эутиреоидный доброкачественный зоб |
|
75 ‑ 200 |
|
Адъювантная терапия на фоне проведения тиреостатической терапии при
гипертиреозе |
|
50 ‑ 100 |
|
После тиреоидэктомии по причине злокачественного новообразования
щитовидной железы |
|
150 ‑ 300 |
Дозировка у пожилых пациентов
В отдельных случаях у пожилых пациентов, например у пациентов с заболеваниями сердца, следует отдавать предпочтение постепенному снижению дозы левотироксина натрия с регулярным определением уровня ТТГ.
Дети и подростки
Поддерживающая дозас врожденным и приобретенным гипотиреозом обычно, составляет 100 -150 мкг левотироксина на м2 площади поверхности тела в сутки.
Для новорожденных и младенцев с врожденным гипотиреозом, которым требуется быстрое замещение левотироксином, рекомендуемая начальная доза левотироксина натрия для применения в первые 3 месяца составляет 10 - 15 мкг на кг массы тела в сутки. В дальнейшем дозу следует корректировать индивидуально, исходя из клинических данных, а также уровня тиреоидных гормонов и ТТГ.
Для детей с приобретенным гипотиреозом рекомендуемая начальная доза левотироксина составляет 12,5 - 50 мкг в сутки. Исходя из клинических данных, а также уровня тиреоидных гормонов и ТТГ, дозу следует увеличивать постепенно с интервалами в 2 - 4 недели до тех пор, пока не будет достигнута полная доза, требуемая для заместительной терапии.
Способ применения
Полную суточную дозу принимают внутрь натощак, запивая жидкостью; препарат принимают утром, как минимум за полчаса до завтрака.
Младенцам дают полную суточную дозу как минимум за полчаса перед первым за день приемом пищи. Таблетки можно также применять в виде суспензии. Таблетки следует предварительно растворить в небольшом количестве воды (10 – 15 мл), а полученную суспензию, которая должна быть только свежеприготовленной, дать ребенку, добавив в нее еще некоторое количество жидкости (5 – 10 мл).
Длительность применения
При гипотиреозе и после тиреоидэктомии по причине злокачественного новообразования щитовидной железы - как правило, в течение всей жизни; При эутиреоидном зобе и для профилактики рецидива зоба – от нескольких месяцев или лет до применения в течение всей жизни;
При адъювантной терапии при гипертиреозе – в зависимости от продолжительности тиреостатической терапии.
Длительность лечения эутиреоидного зоба должна составлять от 6 месяцев до двух лет. Если в течение этого времени терапия препаратом L-Тироксин 50 не принесла желаемого результата, следует рассмотреть другие варианты лечения.
Побочные действия
В отдельных случаях при непереносимости препарата в определенной дозе или в случаях передозировки, в особенности в результате слишком быстрого повышения дозы в начале лечения, могут возникать типичные симптомы гипертиреоза. В подобных случаях следует либо снизить суточную дозу препарата, либо отменить его на несколько дней. Сразу после исчезновения нежелательного явления лечение может быть возобновлено с осторожным подбором дозы.
При гиперчувствительности к левотироксину или к любому из вспомогательных веществ препарата L-Тироксин 50 Берлин-Хеми, возможны аллергические реакции со стороны кожных покровов (напр., сыпь, крапивница) и дыхательных путей. Имеются отдельные сообщения о развитии анафилактического шока. В подобном случае прием таблеток следует прекратить.
Побочные действия классифицируются по частоте возникновения следующим образом:
|
Очень часто (≥ 1/10) Часто (≥ 1/100, < 1/10) Иногда (≥1/1 000, <1/100) Редко (>1/10 000, <1/1 000) Очень редко ( < 1/10 000) Неизвестно (на основании имеющихся данных частота
оценке не поддается) |
Нарушения со стороны иммунной системы
Неизвестно: гиперчувствительность
Нарушения со стороны сердца
Очень часто: учащенное сердцебиение
Часто: тахикардия
Неизвестно: аритмия, стенокардия
Нарушения со стороны кожи и подкожно-жировой клетчатки
Неизвестно: сыпь, крапивница, гипергидроз
Психические расстройства
Очень часто: бессонница
Часто: нервозность
Неизвестно: состояние беспокойства
Нарушения со стороны скелетно-мышечной и соединительной ткани
Неизвестно: мышечная слабость и мышечные судороги, остеопороз на фоне подавляющих доз левотироксина, особенно у женщин в период постменопаузы, преимущественно во время длительного лечения
Нарушения со стороны сосудистой системы
Неизвестно: приливы, коллапс (острая сосудистая недостаточность) у недоношенных младенцев с очень низкой массой тела при рождении (см. раздел особые указания)
Нарушения со стороны половых органов и молочной железы
Неизвестно: нарушение менструального цикла
Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта
Неизвестно: диарея, рвота
Результаты дополнительных методов исследования
Неизвестно: снижение веса
Нарушения со стороны нервной системы
Очень часто: головная боль
Редко: идиопатическая внутричерепная гипертензия (особенно у детей)
Неизвестно: тремор
Нарушения общего характера и реакции в месте введения препарата
Неизвестно: плохая переносимость жары, лихорадка
Сообщения о возможных побочных реакциях
Сообщение о возможных побочных действиях после регистрации лекарственного препарата играет важную роль. Это позволяет продолжать наблюдение за соотношением «польза/риск» в отношении данного лекарственного средства. От работников здравоохранения требуется сообщать о любых возможных побочных действиях.
Противопоказания- повышенная чувствительность к действующему веществу или любому из вспомогательных веществ, перечисленных в разделе состав
- нелеченный гипертиреоз
- нелеченная недостаточность надпочечников
- нелеченная гипофизарная недостаточность (это приводит к недостаточности надпочечников, при которой требуется лечение)
- острый инфаркт миокарда
- острый миокардит
- острый панкардит
Во время беременности принимать левотироксин одновременно с тиреостатическими средствами противопоказано.
Лекарственные взаимодействия
Противодиабетические средства
Левотироксин может ослаблять эффект противодиабетических препаратов (например, метформин, глимепирид, глибенкламид и инсулин), состоящий в снижении уровня глюкозы в крови. Поэтому у лиц, страдающих сахарным диабетом, следует регулярно проверять уровень глюкозы в крови - в основном, в начале и конце терапии тиреоидными гормонами. В случае необходимости необходимо корректировать дозу сахаропонижающего лекарственного средства.
Производные кумарина
Левотироксин может усиливать эффект производных кумарина, вытесняя их из участков связывания с белками плазмы. По этой причине у лиц, одновременно принимающих левотироксин и производные кумарина, следует регулярно проверять свертываемость крови и, в случае необходимости, корректировать дозу антикоагулянта (уменьшение дозы).
Ионообменные смолы
Ионообменные смолы, такие, как колестирамин, колестипол или кальциевая и натриевая соли полистиреновой сульфоновой кислоты подавляют всасывание левотироксина путем связывания тиреоидных гормонов в желудочно-кишечном тракте; поэтому их следует применять через 4-5 часов после приема L-Тироксина 50 Берлин-Хеми.
Средства, связывающие желчные кислоты:
Колесевелам связывает левотироксин и таким образом снижает всасывание левотироксина в желудочно-кишечном тракте. При приеме левотироксина не менее чем за 4 часа до приема колесевелама никакого взаимодействия не наблюдалось. Поэтому L-Тироксин 50 Берлин-Хеми следует принимать, как минимум, за 4 часа до приема колесевелама.
Алюминийсодержащие антацидные препараты, а также железосодержащие и кальцийсодержащие препараты
Всасывание левотироксина может уменьшаться в случае одновременного применения алюминийсодержащих антацидных средств (антацидные препараты, сукральфат), железосодержащих лекарственных средств и кальцийсодержащих лекарственных средств. Поэтому L-Тироксин 50 Берлин-Хеми следует принимать, как минимум, за два часа до приема данных средств.
Севеламер и лантана карбонат
Севеламер и лантана карбонат, предположительно, могут снижать биодоступность левотироксина (см. раздел лекарственное взаимодействие).
Пропилтиоурацил, глюкокортикоиды и бета-блокаторы (особенно пропранолол)
Данные вещества подавляют превращение T4 в T3и могут приводить к снижению концентрации Т3в плазме.
Амиодарон и йодированные рентгеноконтрастные вещества
Амиодарон и йодированные рентгеноконтрастные вещества - вследствие высокого содержания йода могут вызвать как гипертиреоз, так и гипотиреоз. Особая осторожность требуется при узловом зобе с возможно существующей, но не диагностированной автономией. Амиодарон ингибирует преобразование Т4 в Т3, вследствие чего возникает снижение концентрации Т3 и повышение ТТГ в плазме. В связи с воздействием амиодарона на функцию щитовидной железы может возникнуть необходимость коррекции дозы препарата L-Тироксин 50 Берлин-Хеми.
Салицилаты, дикумарол, фуросемид, клофибрат
Салицилаты (особенно в дозах, превышающих 2,0 г/сутки), дикумарол, высокие дозы фуросемида (250 мг), клофибрат и другие вещества могут вытеснять левотироксин из участков связывания с белками плазмы. Это может приводить к начальному преходящему повышению уровня свободных тиреоидных гормонов, вслед за которым следует снижение общего уровня тиреоидных гормонов.
Эстрогенсодержащие контрацептивы, лекарственные средства для заместительной гормональной терапии в период постменопаузы
Потребность в левотироксине может увеличиваться на фоне применения эстрогенсодержащих контрацептивов или заместительной гормональной терапии в постменопаузе. Возможно повышение связывания левотироксина, что может приводить к ошибкам в диагностике и лечении.
Сертралин, хлорокин/прогуанил
Данные вещества снижают эффективность левотироксина и повышают уровень ТТГ в плазме крови.
Фермент-индуцирующие лекарственные препараты
Барбитураты, рифампицин, карбамазепин,фенитоин и другие лекарственные средства, способные активировать печеночные ферменты, могут увеличивать печеночный клиренс левотироксина и приводить к снижению его уровня в плазме.
Ингибиторы протеаз
Имеются сообщения о снижении терапевтического эффекта левотироксина при совместном применении с лопинавиром/ритонавиром. Поэтому пациентам, одновременно принимающим левотироксин и ингибиторы протеаз, необходимо проведение тщательного контроля клинических симптомов и функции щитовидной железы.
Ингибиторы тирозинкиназы
Ингибиторы тирозинкиназы (иматиниб, сунитиниб, сорафениб, мотесаниб) могут снижать эффективность левотироксина. Поэтому у пациентов, одновременно принимающих левотироксин и ингибиторы тирозинкиназы, необходимо тщательное наблюдение за клиническими симптомами и показателями функции щитовидной железы. Может возникнуть необходимость в коррекции дозы левотироксина.
Соевые продукты
Соевые продукты могут уменьшать всасывание левотироксина в кишечнике. Сообщалось о повышении уровня ТТГ в плазме у детей, находящихся на диете из соевых продуктов и принимающих левотироксин по поводу врожденного гипотиреоза. Для достижения нормального уровня T4 и ТТГ в плазме могут потребоваться необычно высокие дозы левотироксина. Во время и после прекращения диеты из соевых продуктов необходимо проведение тщательного контроля уровня T4 и ТТГ в плазме; может возникнуть необходимость коррекции дозы левотироксина.
Особые указания
Перед началом терапии тиреоидными гормонами должно быть исключено наличие или же проводиться лечение следующих заболеваний или состояний: ишемическая болезнь сердца, стенокардия, гипертония, гипофизарная недостаточность и/или недостаточность коры надпочечников, автономия щитовидной железы.
При ишемической болезни сердца, сердечной недостаточности, тахиаритмии, миокардите вне фазы обострения, хроническом гипотиреозе или у пациентов, перенесших инфаркт миокарда, необходимо обязательно избегать фармакологически индуцированного гипертиреоза, даже в его легкой степени. При проведении терапии тиреоидными гормонами этим пациентам должен проводиться более частый контроль показателей гормонов щитовидной железы.
При вторичном гипотиреозе необходимо проверить наличие сопутствующей адренокортикальной недостаточности. При наличии этого заболевания следует в первую очередь провести заместительную терапию (гидрокортизон).Без надлежащего обеспечения организма кортикостероидами терапия тиреоидными гормонами у пациентов с адренокортикальной или гипофизарной недостаточностью может вызвать адиссонический криз.
Из-за незрелости функции надпочечников и возможного коллапса (острая сосудистая недостаточность – следует соблюдать особую осторожность в начале терапии левотироксином недоношенных младенцев с очень низкой массой тела при рождении.
В случае подозрения на автономию щитовидной железы рекомендуется провести анализ на предмет тиреотропин-рилизинг-гормона или сцинтиграфию щитовидной железы с ее супрессией.
У женщин в период постменопаузы повышен риск развития остеопороза; поэтому им необходим подбор (титрование) дозы левотироксина натрия до достижения минимальной эффективной дозы, а также – во избежание повышения концентрации левотироксина в крови выше физиологического уровня – им следует чаще проверять функцию щитовидной железы.
Тиреоидные гормоны не следует применять для снижения веса тела. У пациентов с эутиреоидным обменом нормальные дозы не приводят к снижения веса тела. Более высокие дозы могут привести к возникновению серьезных или даже угрожающих жизни нежелательных явлений, особенно в сочетании с некоторыми средствами для снижения веса тела.
Если режим терапии левотироксином установлен, переход на другой лекарственный препарат, содержащий тиреоидные гормоны, должен проводиться только под контролем лабораторных анализов и клинических данных.
У пациентов, одновременно принимающих левотироксин и другие лекарственные препараты, которые могут оказывать влияние на щитовидную железу (например, амиодарон, ингибиторы тирозинкиназы, салицилаты и фуросемид в высоких дозах), необходимо наблюдение за функцией щитовидной железы.
В очень редких случаях поступали сообщения о гипотиреозе, возникшем на фоне одновременного применения севеламера и левотироксина. Поэтому у пациентов, получающих оба препарата, рекомендуется тщательно контролировать уровень ТТГ.
Беременность и период лактации
Во время беременности и лактации терапию тиреоидными гормонами прерывать не следует. Для обеспечения оптимального здоровья матери и плода важно, чтобы уровень гормонов щитовидной железы оставался в пределах нормы. Несмотря на широкое применение во время беременности, до сих пор нет сведений о наличии нежелательных эффектов левотироксина на течение беременности или на здоровье плода/новорожденного. Даже в случае применения левотироксина в высокой дозе тиреоидные гормоны попадают в грудное молоко в количествах, которые не являются достаточными для развития у грудных детей гипертиреоза или для подавления секреции ТТГ.
Благодаря эстрогену потребность в левотироксине во время беременности может повышаться. По этой причине во время беременности следует контролировать функцию щитовидной железы, а в случае необходимости - корректировать дозу тиреоидного гормона.
Применение левотироксина в качестве адъювантной терапии при лечении гипертиреоза тиреостатиками во время беременности противопоказано. При дополнительном приеме левотироксина может потребоваться повышение дозы тиреостатиков. В отличие от левотироксина, тиреостатики могут преодолевать плацентарный барьер в дозах, обладающих эффектом. Это может привести к гипотиреозу у плода. По этой причине у беременных женщин с гипертиреозом тиреостатические средства всегда следует применять в качестве монотерапии и в низких дозах.
Во время беременности и лактации тест с супрессией щитовидной железы проводить не следует.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Исследований по изучению влияния на способность к управлению транспортными средствами и обслуживанию механизмов не проводилось.
Передозировка
В качестве показателя передозировки повышение уровня T3 является более достоверным, чем повышение уровня T4 или fT4.
В случае передозировки и интоксикации возникают симптомы, характерные для умеренного или значительного ускорения метаболизма. В зависимости от степени передозировки рекомендуется прекратить прием препарата и пройти контрольное обследование.
В случаях интоксикации у человека (попытки суицида) левотироксин в дозах до 10 мг переносится без осложнений. Развитие таких серьезных осложнений, как нарушение жизненно важных функций (дыхание и кровообращение), является маловероятным, при условии, если в анамнезе нет ишемической болезни сердца. Несмотря на это, имеются сообщения о развитии тиреотоксического криза, сердечной недостаточности и комы. Имеются отдельные сообщения о внезапной сердечной смерти у пациентов с многолетним злоупотреблением левотироксина в анамнезе.
В случаях острой передозировки всасывание препарата из желудочно-кишечного тракта можно уменьшить с помощью приема активированного угля. Лечение носит обычно симптоматический и поддерживающий характер. Тяжелые бета-симпатомиметические симптомы, например тахикардию, тревожность, возбуждение или гиперкинезию можно ослабить за счет применения бета-блокаторов. Применение тиреостатиков не показано, так как функция щитовидной железы уже полностью подавлена.
В случае приема препарата в очень высокой дозе (попытка суицида) целесообразно провести плазмаферез.
При передозировке левотироксина необходимо длительное наблюдение. В связи с постепенным превращением левотироксина в лиотиронин развитие симптомов может происходить с задержкой до 6 дней.
Форма выпуска и упаковка
По 25 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из ламинированной алюминиевой фольги (полиамид/алюминий/поли-винилхлорид)и твердой фольги алюминиевой.
По 1, 2 или 4 контурных упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную пачку. Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25оС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
L-Тироксин 50 Берлин-Хеми
Халықаралық патенттелмеген атауы
Натрий левотироксині
Дәрілік түрі
50 мкг таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – 0,05мг натрий левотироксині бар
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, кальций гидрофосфат дигидраты, натрий крахмалы гликоляты (А типі), декстрин, ұзын тізбекті ішінара глицеридтер.
Сипаттамасы
Ақ дерлік түстен аздап сарғыш түске дейінгі (түсі бойынша RAL 9001 сәйкес ақсары түстен қанық емес), бір жағында сызығы және екінші жағында «50» деген мөрі бар, сәл дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған гормональді препараттар. Қалқанша без ауруларын емдеуге арналған препараттар. Қалқанша без гормондары. Левотироксин.
АТХ коды H03AA01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Левотироксинді ішке аш қарынға қабылдаған жағдайда, препарат негізінен аш ішектің жоғарғы бөлігінде сіңеді, сіңу дәрежесі негізінен дәрілік түріне байланысты және 80%-ға дейінді құрауы мүмкін. Левотироксинді тамақпен бірге қабылдағанда сіңуі айтарлықтай төмендейді.
Плазмадағы ең жоғары концентрациясына шамамен, қабылдағаннан кейін 2-3 сағаттан соң жетеді.
Ішке бірінші рет қабылдағаннан кейін, әсері әдетте 3-5 күннен кейін басталады.
Таралу көлемі шамамен 10-12 л құрайды. Шамамен 99,97%-ға левотироксин спецификалық тасымалдайтын ақуыздармен байланысқан. Ақуыздардың гормонмен байланысы ковалентті емес, осыған байланысты бос және байланысқан гормондар арасында тұрақты және өте тез алмасу орын алады.
Левотироксиннің метаболизмдік клиренсі шамамен тәулігіне 1,2 л плазма құрайды. Ыдырауы негізінен бауырда, бүйректе, мида және бұлшықеттерде жүреді. Метаболиттері несеп және нәжіспен шығарылады.
Левотироксиннің жартылай шығарылу уақыты шамамен 7 тәулікті құрайды; гипертиреозда - қысқарады (3 - 4 тәулікке дейін), гипотиреозда ол ұзаруы мүмкін (шамамен 9 - 10 тәулікке дейін).
Левотироксин плацента арқылы тек аздаған мөлшерде өтеді. Препаратты әдеттегідей дозада қабылдаған кезде левотироксин емшек сүтіне тек аздаған мөлшерде түседі.
Ақуыздармен жоғары дәрежеде байланысуы себебінен гемодиализ де, гемоперфузия да левотироксиннің деңгейіне әсер етпейді.
Фармакодинамикасы
L-Тироксиннің құрамына кіретін синтетикалық левотироксин өзінің әсерімен негізінен қалқанша безбен өндірілетін табиғи тиреоидты гормонға ұқсайды. Организм үшін эндогенді және экзогенді левотироксиннің арасында айырмашылық жоқ.
Негізінен, бауырда және бүйректе, және организмнің жасушаларына түскен соң ішінара лиотиронинге (T3) айналғаннан кейін, тиреоидты гормондар T3 – рецепторлардың белсенділенуі көмегімен даму, өсу және метаболизмге ықпал етіп, спецификалық әсерлер туындатады.
Тиреоидты гормондардың орнын басу метаболизм үдерісін қалпына келтіреді. Мысалы, левотироксинді қабылдау гипотиреозбен байланысты холестериннің жоғары деңгейінің айтарлықтай төмендеуіне әкеледі.
Қолданылуы
- кез келген этиологиядағы гипотиреозда тиреоидты гормондардың орнын басу үшін
- эутиреоидты зобты алып тастағаннан кейін зобтың қайталануының алдын алуда
- эутиреоидты қатерсіз зобта
- эутиреоз жағдайына қол жеткізгеннен кейін гипертиреозды тиреостатиктермен емдеу аясында адъювантты емде
-қалқанша бездің қатерлі жаңа түзілімінде супрессивті және орын басу емі, негізінен - тиреоидэктомиядан кейін
Қолдану тәсілі және дозалары
Қажет болса, таблетканы бірдей дозадағы екі бөлікке бөлуге болады.
Тиреоидты гормондармен ем/Орын басу
Дозалануы
Дозалау жөніндегі нұсқаулар нұсқаулық талаптарына сәйкес қарастырылады. Жекелей тәуліктік доза зертханалық диагностиканың және клиникалық тексерудің нәтижелері бойынша анықталады.
Егер қалқанша бездің қалдық функциясы сақталса, орын басу емі үшін төменірек дозасы жеткілікті болуы мүмкін.
Егде жастағы пациенттерде, жүректің ишемиялық ауруларымен және ауыр немесе созылмалы гипотиреозбен пациенттерде тиреоидты гормондармен емді айрықша сақтықпен бастау керек – мысалы, емді төменірек дозадан бастау және тиреоидты гормондар деңгейін жиі тексеріп, айтарлықтай аралықпен баяу жоғарылату ұсынылады. Тәжірибеге сәйкес дене салмағы төмен пациенттерде, сондай-ақ ірі түйінді зобпен пациенттерде, препараттың төменірек дозасы жеткілікті болады.
T4 немесе fT4 деңгейі кейбір пациенттерде жоғары болуы мүмкіндігіне байланысты, емдеу режимін бақылау үшін ең дұрысы қан сарысуында ТТГ концентрациясын анықтау керек.
|
Қолданылуы |
|
Дозасы (тәулігіне - натрий левотироксині микрограмы) |
|
Гипотиреоз Ересектер ( 2 - 4 апта аралықпен 25 - 50 мкг жоғарылату) |
Алдымен Содан кейін |
25 ‑ 50 100 ‑ 200 |
|
Зобтың қайталануының профилактикасы |
|
75 ‑ 200 |
|
Эутиреоидты қатерсіз зоб |
|
75 ‑ 200 |
|
Гипертиреозда тиреостатикалық емді жүргізу аясында адъювантты ем: |
|
50 ‑ 100 |
|
Қалқанша бездің қатерлі жаңа түзілімі себебінен тиреоидэктомиядан кейін: |
|
150 ‑ 300 |
Егде жастағы пациенттерде дозалануы
Кейбір жағдайларда егде жастағы пациенттерде, мысалы жүрек ауруларымен пациенттерде ТТГ деңгейін мезгіл-мезгіл анықтаумен, натрий левотироксині дозасын біртіндеп төмендетуді таңдау керек.
Балалар мен жасөспірімдер
Туа біткен және жүре пайда болған гипотиреозбен демеуші доза, әдетте, тәулігіне дене беткейінің м2 ауданына 100 -150 мкг левотироксинді құрайды.
Дереу левотироксинмен орын басу қажет болатын туа біткен гипотиреозбен жаңа туғандар мен нәрестелер үшін алғашқы 3 айда қолдануға арналған натрий левотироксинінің ұсынылған бастапқы дозасы тәулігіне дене салмағына 10 - 15 мкг құрайды. Кейіннен дозаны клиникалық деректерге, сондай-ақ тиреоидты гормондар мен ТТГ деңгейіне қарай жекелей түзету керек.
Жүре пайда болған гипотиреозы бар балалар үшін левотироксиннің ұсынылған бастапқы дозасы тәулігіне 12,5 - 50 мкг құрайды. Клиникалық деректерге, сондай-ақ тиреоидты гормондар мен ТТГ деңгейіне сүйеніп, дозаны біртіндеп, 2 - 4 апта аралықпен, орын басу емі үшін қажет толық дозаға қол жеткенше жоғарылату керек.
Қолдану тәсілі
Толық тәуліктік дозасын аш қарынға ішке, сұйықтықпен ішіп қабылдайды; препаратты кем дегенде таңғы астан жарты сағат бұрын ертеңгісін қабылдайды.
Нәрестелерге толық тәуліктік дозаны сол күні бірінші рет ас ішуге дейін кем дегенде жарты сағат бұрын береді. Таблеткаларды суспензия түрінде де қабылдауға болады.Таблеткаларды алдын ала судың аздаған мөлшерінде (10 – 15 мл) еріту керек, ал тек жаңадан дайындалу тиіс алынған суспензияны оған сұйықтықтың аздаған мөлшерін (5 – 10 мл) қосып, балаға беру керек.
Қолдану ұзақтығы
Гипотиреозда және қалқанша бездің қатерлі жаңа түзілімі себебінен тиреоидэктомиядан кейін – әдетте, өмір бойы; Эутиреоидты зобта және зобтың қайталануының профилактикасы үшін – бірнеше айдан немесе жылдан өмір бойы қолдануға дейін;
Гипертиреозда адъювантты емде – тиреостатикалық емнің ұзақтығына байланысты.
Эутиреоидты зобтың емдеу ұзақтығы 6 айдан екі жылға дейінді құрауы керек. Егер осы уақытта L-Тироксин 50 препаратымен емдеу күтілген нәтижеге жеткізбесе, емнің басқа нұсқаларын қарастыру керек.
Жағымсыз әсерлері
Жекелеген жағдайларда белгілі бір дозада препараттың көтерімсіздігінде немесе артық дозаланған жағдайда, әсіресе емнің басында дозаны тым жылдам жоғарылатқанда, гипертиреоздың типтік симптомдары пайда болуы мүмкін. Осындай жағдайларда немесе препараттың тәуліктің дозасын азайту, немесе оны бірнеше күнге тоқтату керек. Жағымсыз әсерлері жоғалғаннан кейін дозаны абайлап таңдай отырып емдеуді дереу жаңғырту керек.
Левотироксинге немесе L-Тироксин 50 Берлин-Хеми препаратының кез келген қосымша заттарына жоғары сезімталдықта тері беткейі (мысалы, бөртпе, есекжем) және тыныс алу жолдары тарапынан аллергиялық реакциялар болуы мүмкін. Анафилаксиялық шоктың дамуы туралы жекелеген хабарлар бар. Осындай жағдайларда таблеткаларды қабылдауды тоқтату керек.
Жағымсыз әсерлер пайда болу жиілігі бойынша былай жіктеледі:
|
Өте жиі (≥ 1/10) Жиі (≥ 1/100, < 1/10) Кейде (≥1/1 000, <1/100) Сирек (>1/10 000, <1/1 000) Өте сирек ( < 1/10 000) Белгісіз (қолда бар деректер негізінде
жиілігін бағалауға келмейді) |
Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар
Белгісіз: аса жоғары сезімталдық
Жүрек тарапынан бұзылулар
Өте жиі: жүрек соғысының жиілеуі
Жиі: тахикардия
Белгісіз: аритмия, стенокардия
Тері және теріасты шелмайы тарапынан бұзылулар
Белгісіз: бөртпе, есекжем, гипергидроз
Психикалық бұзылыстар
Өте жиі: ұйқысыздық
Жиі: ашушаңдық
Белгісіз: мазасыздану жай-күйі
Қаңқа-бұлшықет және дәнекер тіні тарапынан бұзылулар
Белгісіз: бұлшықет әлсіздігі және бұлшықет құрысулары, левотироксиннің бәсеңдетуші дозалары аясындағы остеопороз, әсіресе постменопауза кезеңінде әйелдерде, көбінесе ұзақ емдеу кезінде
Тамырлар жүйесі тарапынан бұзылулар
Белгісіз: туған кездегі дене салмағы өте төмен шала туған нәрестелерде қан кернеулері, коллапс (жедел тамыр жеткіліксіздігі) (Айрықша нұсқаулар бөлімін қараңыз)
Жыныс ағзалары және сүт безі тарапынан бұзылулар
Белгісіз: етеккір оралымының бұзылуы
Асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар
Белгісіз: диарея, құсу
Қосымша зерттеу әдістерінің нәтижелері
Белгісіз: салмақтың азаюы
Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар
Өте жиі: бас ауыру
Сирек: идиопатиялық бассүйекішілік гипертензия (әсіресе балаларда)
Белгісіз: тремор
Жалпы сипаттағы бұзылулар және препаратты енгізген жердегі реакциялар
Белгісіз: ыстыққа шыдай алмау, қызба
Болжамды жағымсыз реакциялар туралы хабарламалар
Дәрілік препаратты тіркегеннен кейін болжамды жағымсыз реакциялар туралы хабарлау маңызды рөл атқарады. Бұл осы дәрілікзатқа қатысты «пайда/қауіп» арақатынасын бақылауды жалғастыруға мүмкіндік береді. Денсаулық сақтау қызметкерлерінен кез келген жағымсыз реакциялар туралы хабарлау талап етіледі.
Қолдануға болмайтын жағдайлар- әсер етуші затына немесе құрамында аталған қосымша заттарының кез келгеніне жоғары сезімталдық
- емделмеген гипертиреоз
- бүйрек үсті безінің емделмеген жеткіліксіздігі
- емделмеген гипофизарлық жеткіліксіздік (бұл емдеуді қажет ететін бүйрек үсті безі функциясының жеткіліксіздігіне әкеледі)
- жедел миокард инфарктісі
- жедел миокардит
- жедел панкардит
Жүктілік кезінде левотироксинді тиреостатикалық дәрілермен бір мезгілде қабылдауға болмайды.
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Диабетке қарсы дәрілер
Левотироксин қандағы глюкоза деңгейін төмендетумен сипатталатын диабетке қарсы препараттардың (мысалы, метформин, глимепирид, глибенкламид және инсулин) әсерін әлсіретуі мүмкін. Сондықтан қант диабетінен зардап шегетін тұлғаларда, негізінен, тиреоидты гормондармен емнің басында және соңында қандағы глюкоза деңгейін үнемі тексеру керек. Қажет болғанда қантты төмендететін дәрілік заттардың дозасын түзету керек.
Кумарин туындылары
Левотироксин оларды плазма ақуыздарымен байланысқан жерлерінен ығыстырып, кумарин туындыларының әсерін күшейтуі мүмкін. Осы себепті левотироксин мен кумарин туындыларын бір мезгілде қабылдайтын тұлғаларда, үнемі қанның ұюын тексеру, және қажет болған жағдайда антикоагулянттың дозасын түзету (дозаны азайту) керек.
Йоналмастырғыш шайырлар
Колестирамин, колестипол немесе полистиренді сульфон қышқылының кальций және натрий тұзы секілді йоналмастырғыш шайырлар асқазан-ішек жолында тиреоидты гормондарды байланыстыру жолымен левотироксиннің сіңуін басады; сондықтан оларды L-Тироксин 50 Берлин-Хемиқабылдағаннан кейін 4-5 сағаттан соң қабылдау керек.
Өт қышқылын байланыстыратын дәрілер:
Колесевелам левотироксинді байланыстырады және осылайша асқазан-ішек жолында левотироксиннің сіңуін төмендетеді. Левотироксинді колесевелам қабылдауға дейін 4 сағаттан кем емес уақыт бұрын қабылдаған кезде ешқандай өзара әрекеттесу байқалған жоқ. Сондықтан L-Тироксин 50 Берлин-Хемиді колесевелам қабылдауға дейін кем дегенде 4 сағат қалғанда қабылдау керек.
Құрамында алюминий бар антацидті препараттар, сондай-ақ құрамында темір және құрамында кальций бар препараттар
Левотироксиннің сіңуі құрамында алюминий бар антацидті дәрілерді (антацидті препараттар, сукральфат), құрамында темір бар дәрілік заттарды және құрамында кальций бар дәрілік заттарды бір мезгілде
қолданғанда төмендеуі мүмкін. Сондықтан L-Тироксин 50 Берлин-Хемиді аталған дәрілік заттарды қабылдағанға дейін кем дегенде екі сағат бұрын қабылдау керек.
Севеламер және лантан карбонаты
Севеламер және лантан карбонаты, левотироксиннің биожетімділігін төмендетуі мүмкін деп болжанады (дәрілермен өзара әрекеттесуі бөлімін қараңыз)
Пропилтиоурацил, глюкокортикоидтар және бета-блокаторлар (әсіресе пропранолол)
Аталған заттар T4-тің T3-ке айналуын басады және плазмада Т3 концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Амиодарон мен йодталған рентгенконтрастылы заттар
Амиодарон мен йодталған рентгенконтрастылы заттар - йодтың жоғары құрамына байланысты гипертиреозды да, сондай-ақ гипотиреозды да туындатуы мүмкін. Болуы мүмкін бірақ диагностикаланбаған автономиясымен түйінді зобта ерекше сақтық талап етіледі. Амиодарон T4-тің T3-ке айналуын тежейді, соның нәтижесінде плазмада Т3 концентрациясының төмендеуі және ТТГ жоғарылауы туындайды. Амиодаронның қалқанша без функциясына әсер етуіне байланысты L-Тироксин 50 Берлин-Хеми препаратының дозасын түзетуге қажеттілік пайда болуы мүмкін.
Салицилаттар, дикумарол, фуросемид, клофибрат
Салицилаттар (әсіресе тәулігіне 2,0 г асатын дозаларда), дикумарол, фуросемидтің жоғары дозалары (250 мг), клофибрат, фенитоин және басқа заттар плазма ақуыздарымен байланысқан бөліктерінен левотироксинді ығыстыруы мүмкін. Бұл бос тиреоидты гормондар деңгейінің бастапқы өткінші жоғарылауына әкелуі мүмкін, соның ізінше тиреоидты гормондардың жалпы деңгейі төмендейді.
Құрамында эстроген бар контрацептивтер, постменопауза кезеңінде орын басатын гормонольді емге арналған дәрілік заттар
Құрамында эстроген бар контрацептивтерді немесе постменопаузада орын басатын гормональді емді қолдану аясында левотироксинге қажеттілік жоғарылауы мүмкін. Левотироксиннің байланысуы жоғарылауы мүмкін, бұл диагностикада және емдеуде қателіктерге ұрындыруы ықтимал.
Сертралин, хлорокин/прогуанил
Аталған заттар левотироксиннің тиімділігін төмендетеді және қан плазмасында ТТГ деңгейін жоғарылатады.
Фермент-индукциялайтын дәрілік препараттар
Барбитураттар, рифампицин, карбамазепин, фенитоин және басқа да бауыр ферменттерін белсендіруге қабілетті дәрілік заттар левотироксиннің бауыр клиренсін жоғарылатуы және оның плазмадағы деңгейінің төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Протеаза тежегіштері
Лопинавир/ритонавирмен бір мезгілде қолданғанда левотироксиннің емдік әсерінің төмендеуі туралы хабарлар бар. Сондықтан бір мезгілде левотироксин және протеаза тежегіштерін қабылдайтын пациенттердің қалқанша без функциясына және клиникалық симптомдарына мұқият бақылау жүргізу керек.
Тирозинкиназа тежегіштері
Тирозинкиназа тежегіштері (иматиниб, сунитиниб, сорафениб, мотесаниб) левотироксиннің тиімділігін азайтуы мүмкін. Сондықтан левотироксинді және тирозинкиназа тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде қалқанша без функциясы көрсеткіштеріне және клиникалық симптомдарына мұқият бақылау жүргізу керек. Левотироксиннің дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Соя өнімдері
Соя өнімдері левотироксиннің ішекте сіңуін азайтуы мүмкін. Соя өнімдерінен тұратын диетадағы және туа біткен гипотиреозға байланысты
левотироксин қабылдайтын балалардың қан плазмасында ТТГ деңгейінің жоғарылауы туралы хабарланды. Плазмада T4 пен ТТГ қалыптағы деңгейіне қол жеткізу үшін левотироксиннің өзгеше жоғары дозалары қажет болуы мүмкін. Соя өнімдерінен тұратын диета кезінде және оны тоқтатқаннан кейін плазмада T4 пен ТТГ деңгейіне мұқият бақылау жүргізу керек; левотироксин дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Айрықша нұсқаулар
Тиреоидты гормондармен емді бастамас бұрын келесі аурулар немесе жағдайлар жоққа шығарылуы немесе оларға ем жүргізілуі керек: жүректің ишемиялық ауруы, стенокардия, гипертония, гипофизарлық жеткіліксіздік және/немесе бүйрек үсті безі қыртысының жеткіліксіздігі, қалқанша бездің автономиясы.
Жүректің ишемиялық ауруында, жүрек жеткіліксіздігінде, тахиаритмияда, өршу фазасындағы емес миокардитте, созылмалы гипотиреозда немесе миокард инфарктісін өткерген пациенттерде тіпті жеңіл дәрежедегі фармакологиялық индукцияланған гипертиреоздан міндетті түрде сақ болу керек. Тиреоидты гормондармен ем жүргізгенде осы пациенттердің қалқанша без гормондарының көрсеткіштеріне жиі бақылау жүргізу керек.
Екіншілік гипотиреозда қатар жүретін адренокортикальді жеткіліксіздіктің бар-жоғын анықтау керек. Осы аурудың барында алдымен орын басатын емді жүргізу керек (гидрокортизон). Организмді кортикостероидтармен тиісінше қамтамасыз етусіз тиреоидты гормондармен емдеу адренокортикальді немесе гипофизарлық жеткіліксіздігі бар пациенттерде адиссондық криз тудыруы мүмкін.
Бүйрек үсті бездерінің функциясы жетілмегендіктен және болуы мүмкін коллапстан (жедел тамыр жеткіліксіздігі) – туған кезде дене салмағы өте төмен шала туған балаларда левотироксинмен емнің басында ерекше сақтық таныту керек.
Қалқанша бездің автономиясына күдік туындағанда тиреотропин-рилизинг-гормонға талдау немесе оның супрессиясымен қалқанша бездің сцинтиграфиясын жүргізу ұсынылады.
Әйелдерде постменопауза кезеңінде остеопороздың даму қаупі жоғары; сондықтан оларға левотироксин-натрий дозасын ең төменгі тиімді дозаға жеткенге дейін таңдау (титрлеу) қажет, сондай-ақ – натрий левотироксинінің қандағы концентрациясының физиологиялық деңгейден жоғарылап кетуін болдырмау үшін – оларға қалқанша без функциясын жиі тексеру керек.
Тиреоидты гормондарды дене салмағын төмендету үшін қолдануға болмайды. Эутиреоидты алмасумен пациенттерде қалыптағы дозалар дене салмағының төмендеуіне әкелмейді. Жоғарырақ дозалары елеулі немесе тіпті өмірге қауіп төндіретін жағымсыз құбылыстардың пайда болуына әкелуі мүмкін, әсіресе дене салмағын төмендетуге арналған кейбір дәрілермен біріктірілімде.
Егер левотироксинмен емдеу режимі анықталған болса, құрамында тиреоидты гормондар бар басқа дәрілік препаратқа ауысу тек зертханалық талдаулар мен клиникалық деректерді бақылаумен жүргізілуі керек.
Левотироксинді және қалқанша безге ықпал етуі мүмкін басқа дәрілік препараттарды (мысалы, амиодарон, тирозинкиназа тежегіштері, салицилаттар және фуросемид жоғары дозаларда) бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде қалқанша бездің функциясын бақылау қажет.
Өте сирек жағдайларда севеламер мен левотироксинді бір мезгілде қолдану аясында пайда болған гипотиреоз туралы хабарланды. Сондықтан екі препаратты да қабылдайтын пациенттерде ТТГ деңгейін мұқият бақылау ұсынылады.
Жүктілік және лактация кезеңі
Жүктілік және лактация кезінде тиреоидты гормондармен емді тоқтатпау керек. Ана мен шарананың денсаулығын барынша қамтамасыз ету үшін, қалқанша без гормондарының деңгейі қалып шегінде қалғаны маңызды. Жүктілік кезінде кеңінен қолдануға қарамастан, осы күнге дейін левотироксиннің жүктіліктің ағымына немесе шарана/жаңа туған нәрестенің денсаулығына жағымсыз әсерлері туралы деректер жоқ. Тіптілевотироксинді жоғары дозада қолданған жағдайдың өзінде емшек еметін балаларда тиреоидты гормондар емшек сүтіне гипертиреоздың дамуына немесе ТТГ сөлінісінің бәсеңдеуіне жеткілікті емес мөлшерлерде түседі.
Жүктілік кезінде эстрогеннің ықпалымен левотироксинге қажеттілік жоғарылауы мүмкін. Осы себепті жүктілік кезінде қалқанша бездің функциясын бақылау керек, ал қажет болғанда – тиреоидты гормонның дозасын түзету керек.
Тиреостатиктермен жүктілік кезінде гипертиреозды емдеуде левотироксинді адъювантты ем ретінде қолдануға болмайды.
Левотироксинді қосымша қабылдағанда тиреостатиктердің дозасын жоғарылату қажет болуы мүмкін. Левотироксиннен басқаша, тиреостатиктер әсер ететін дозада плацентарлық бөгеттен өтуі мүмкін. Бұл шаранада гипотиреозды туындатуы мүмкін. Осы себепті гипертиреозбен ауыратын жүкті әйелдерде тиреостатикалық дәрілерді әрдайым төмен дозаларда монотерапия ретінде қолдану керек.
Жүктілік және лактация кезінде қалқанша бездің супрессиясымен тест жүргізуге болмайды.
Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Көлік құралдарын басқару және механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне зерттеулер жүргізілген жоқ.
Артық дозалануы
Артық дозалану көрсеткіші ретінде T4немесе fT4 деңгейінің жоғарылауына қарағанда T3 деңгейінің жоғарылауы нақтырақ болады.
Артық дозаланған және уыттанған жағдайда метаболизмнің орташа немесе айтарлықтай жеделдетілуіне тән белгілер пайда болады. Артық дозалану дәрежесіне байланысты препарат қабылдауды тоқтату және бақылау тексерілуінен өту ұсынылады.
Адамда уыттану жағдайында (суицидке талпыну) 10 мг дозада левотироксин асқынусыз өтеді. Егер анамнезінде жүректің ишемиялық ауруы болмаған жағдайда, өмірлік маңызды функцияларының (тыныс алу мен қан айналымы) бұзылуы секілді елеулі асқынулардың даму мүмкіндігі төмен. Осыған қарамастан, тиреоуытты криз, жүрек жеткіліксіздігі және команың дамуы туралы хабарлар бар.
Анамнезінде левотироксинді бірнеше жыл шамадан тыс қабылдаған жағдайда пациенттерде кенеттен жүректен болған өлім жағдайы туралы жекелеген хабарламалар бар.
Жедел артық дозаланған жағдайда препараттың асқазан-ішек жолынан сіңірілуін белсендірілген көмірді қабылдау көмегімен азайтуға болады. Ем әдетте симптоматикалық және демеуші сипатқа ие. Ауыр бета-симпатомиметикалық симптомдарды, мысалы тахикардияны, үрейленуді, қозуды немесе гиперкинезияны бета-блокаторларды қолдану арқылы азайтуға болады. Тиреостатиктерді қолдануға болмайды, өйткені қалқанша бездің функциясы толығымен бәсеңдетілген.
Препаратты өте жоғары дозада (суицидке талпыну) қабылдаған жағдайда плазмаферез жүргізген жөн.
Левотироксин артық дозаланғанда ұзақ уақыт бақылауға алу керек. Левотироксиннің лиотиронинге біртіндеп айналуына байланысты симптомдардың дамуы 6 күнге дейін кідірумен жүруі мүмкін.
Шығарылу түрі және қаптамасы
25 таблеткаданламинацияланғаналюминийфольгадан (полиамид/алюминий/поли-винилхлорид)және қатты алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.
1, 2 немесе 4пішінді қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
25оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы