Торговое наименование
Ксефокам
Международное непатентованное название
Лорноксикам
Лекарственная форма, дозировка
Лиофилизат для приготовления раствора для внутривенного и внутримышечного введения, 8 мг
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические препараты нестероидные. Оксикамы. Лорноксикам
Код АТХ М01АС05
Показания к применению
- кратковременное симптоматическое лечение острого болевого синдрома от легкой до умеренной степени тяжести у взрослых
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к действующему веществу или к любому из вспомогательных веществ
- тромбоцитопения
- гиперчувствительность к другим нестероидным противовоспалительным средствам (НПВС), в том числе ацетилсалициловой кислоте (такие симптомы, как при астме, рините, ангионевротическом отеке или крапивнице)
- тяжелая сердечная недостаточность
- желудочно-кишечные кровотечения, цереброваскулярные кровотечения или другие нарушения свертываемости крови
- наличие в анамнезе кровотечений или перфораций в желудочно-кишечном тракте, связанных с предшествующей терапией НПВС
- рецидивирующие пептические язвы/кровотечения в активной форме или в анамнезе (два или более отдельных эпизода доказанного изъязвления или кровотечения)
- тяжелые нарушения функции печени
- тяжелые нарушения функции почек (креатинин сыворотки > 700 мкмоль/л)
- третий триместр беременности
Необходимые меры предосторожности при применении
Лорноксикам снижает агрегацию тромбоцитов и продлевает время свертывания крови. Следовательно, следует соблюдать осторожность при назначении пациентам с повышенной склонностью к кровотечениям. Следующей категории пациентовЛорноксикам следует назначать только после тщательной оценки польза-риск:
- пациенты с нарушениями функции почек: лорноксикам следует с осторожностью применять у пациентов с легкими (креатинин сыворотки: 150 - 300 мкмоль/л) и умеренными (креатинин сыворотки: 300 - 700 мкмоль/л) нарушениями функции почек, поскольку почечные простагландины обеспечивают поддержание почечного кровотока (см. раздел 4.2). В случае ухудшения функции почек во время лечения, терапию лорноксикамом следует прекратить
- контроль функции почек показан пациентам:
- перенесшим обширные хирургические вмешательства
- с сердечной недостаточностью
- получающим сопутствующее лечение диуретиками или лекарственными препаратами, которые могут вызвать повреждения почек
- пациенты с нарушениями свертываемости крови: рекомендуется проводить тщательный клинический мониторинг и выполнять лабораторную оценку (напр., активированное частичное тромбопластиновое время (АЧТВ))
- пациенты с нарушениями функции печени (напр., циррозом печени): пациентам с нарушениями функции печени рекомендуется назначать клинический мониторинг и лабораторную оценку, поскольку на фоне лечения суточными дозами от 12 до 16 мг у таких пациентов может происходить аккумуляция лорноксикама (увеличение AUC). За исключением этого факта, нарушения функции печени не влияют на фармакокинетические параметры лорноксикама, по сравнению с таковыми у здоровых лиц.
- пожилым пациентам в возрасте старше 65 лет рекомендован мониторинг функции почек и печени. Следует соблюдать осторожность при лечении пожилых пациентов, перенесших хирургические вмешательства. Совместное применение НПВС
Следует избегать совместного применения лорноксикама и НПВС, в том числе селективных ингибиторов циклооксигеназы-2.
Для снижения риска развития нежелательных явлений следует использовать минимальную эффективную дозу минимально возможным коротким курсом. Желудочно-кишечные язвы, кровотечения и перфорации
Кровотечения, изъязвления и перфорации в ЖКТ, которые могут иметь смертельный исход, были зарегистрированы на фоне применения всех НПВС, возникающие в любой момент времени в процессе лечения, с или без предупреждающих симптомов или наличия серьезных ЖКТ нарушений в анамнезе.
Риск кровотечений, появлений язв или перфораций в ЖКТ возрастает при повышении доз НПВС, у пациентов с язвенной болезнью в анамнезе, особенно при ее осложнении кровотечением или перфорацией, и у пациентов пожилого возраста. Эти пациенты должны начинать лечение с минимальной возможной дозы. Следует рассмотреть возможность назначения комбинированной терапии с гастропротекторами (напр., мизопростол или ингибиторы протонной помпы) этим пациентам, а также пациентам, нуждающимся в одновременном приеме ацетилсалициловой кислоты в низких дозах или других лекарственных средств, способных повысить риск возникновения нарушений со стороны желудочно-кишечного тракта (см. информацию ниже). Рекомендуется проводить клинический мониторинг через регулярные интервалы.
Пациенты с токсическими явлениями со стороны ЖКТ в анамнезе, в первую очередь лица пожилого возраста, должны быть осведомлены о необходимости сообщать о любых необычных абдоминальных симптомах (прежде всего о признаках кровотечений в ЖКТ), особенно на начальных этапах лечения.
Следует рекомендовать соблюдать меры предосторожности пациентам, одновременно получающим лекарственные средства, способные повысить риск изъязвлений или кровотечений, например, пероральные кортикостероиды, антикоагулянты, такие как варфарин, селективные ингибиторы обратного захвата серотонина или антитромбоцитарные препараты, такие как ацетилсалициловая кислота.
При возникновении кровотечений или изъязвлений в ЖКТ у пациентов, принимающих лорноксикам, лечение необходимо прекратить.
НПВС следует применять с осторожностью у пациентов с наличием в анамнезе заболеваний ЖКТ (напр., язвенный колит, болезнь Крона) из-за возможного обострения этих заболеваний.
Пациенты пожилого возраста
У пациентов пожилого возраста наблюдается более высокая частота возникновения нежелательных реакций на НПВС, особенно желудочно-кишечных кровотечений и перфораций, которые могут быть опасны для жизни. Сердечно-сосудистые и цереброваскулярные эффекты
Пациентам, страдающим или страдавшим ранее артериальной гипертензией и/или застойной сердечной недостаточностью от легкой до умеренной степени тяжести, необходимы надлежащий мониторинг и медицинские консультации, поскольку на фоне терапии НПВС сообщалось о случаях задержки жидкости и отеков.
Информация, полученная в ходе клинических исследований, и эпидемиологические данные позволяют предположить, что применение некоторых НПВС, особенно в высоких дозах и в рамках длительных курсов лечения, может быть ассоциировано с повышением риска артериальных тромботических осложнений (напр., инфаркт миокарда или инсульт). Не было получено достаточного количества данных, для исключения такого риска при приеме лорноксикама.
Пациентам с неконтролируемой гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, диагностированной ишемической болезнью сердца, болезнью периферических артерий и/или цереброваскулярным заболеванием можно назначать лечение лорноксикамом только после тщательной оценки его целесообразности. Такую же оценку следует выполнить до начала долгосрочного лечения пациентов с факторами риска развития сердечно-сосудистых заболеваний (напр., гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение).
Одновременное назначение НПВС и гепарина в контексте спинальной или эпидуральной анестезии повышает риск возникновения спинальной/ эпидуральной гематомы. Кожные нарушения
На фоне применения НПВС были зафиксированы очень редкие случаи таких серьезных кожных реакций, как эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона (ССД) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН), некоторые из которых закончились смертельным исходом. Наибольшему риску пациенты подвергаются в самом начале курса лечения, в большинстве случаев симптомы таких реакций появляются в первый месяц терапии. В случае появления кожной сыпи, язвочек на слизистых оболочках или любых других признаков гиперчувствительности, применение лорноксикам следует немедленно прекратить. Респираторные нарушения
Следует соблюдать осторожность при назначении препарата пациентам, страдающим или ранее страдавшим бронхиальной астмой, поскольку было отмечено, что НПВС могут спровоцировать бронхоспазм у таких пациентов. Системная красная волчанка и смешанные заболевания соединительной ткани
Следует соблюдать осторожность при лечении пациентов с системной красной волчанкой (СКВ) и смешанными заболеваниями соединительной ткани, поскольку такие пациенты могут подвергаться повышенному риску асептического менингита. Нефротоксичность
Совместное применение НПВС и такролимуса может привести к повышению риска нефротоксичности из-за уменьшения синтеза простациклина в почках. Поэтому пациентам, получающим комбинированную терапию, показан строгий мониторинг функции почек. Отклонения лабораторных показателей от нормы
Как и при приеме большинства НПВС, отмечалось периодическое повышение уровней трансаминаз в сыворотке, повышение билирубина в сыворотке или других показателей функции печени, а также повышение уровня креатинина в сыворотке и азота мочевины крови и другие отклонения лабораторных показателей. Если какие-либо из этих отклонений окажутся значимыми или стойкими, прием лорноксикама следует прекратить и назначить соответствующие обследования.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
При одновременном применении Лорноксикама и
- циметидина происходит повышение концентраций лорноксикама в плазме, что может привести к повышению риска побочных эффектов лорноксикама (между лорноксикамом и ранитидином или антацидами никаких взаимодействий выявлено не было).
- антикоагулянтов возможно усиление эффектов антикоагулянтов, напр., варфарина. Необходим строгий мониторинг международного нормализованного отношения (МНО).
- фенпрокумона возможно снижение терапевтического эффекта фенпрокумона
- гепарина в контексте спинальной или эпидуральной анестезии повышается риск кровотечений и появления спинальных или эпидуральных гематом.
- ингибиторов ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) может снизиться антигипертензивный эффект ингибиторов АПФ.
- диуретиков может произойти снижение диуретического и антигипертензивного эффектов петлевых диуретиков, тиазидных диуретиков и калийсберегающих диуретиков (повышение риска гиперкалиемии и нефротоксичности).
- блокаторов бета-адренергических рецепторов возможно снижение антигипертензивной эффективности.
- блокаторов рецепторов ангиотензина II возможно снижение антигипертензивной эффективности.
- дигоксина возможно снижение почечного клиренса дигоксина, что приводит к повышению риска токсичности дигоксина.
- кортикостероидов повышается риск изъязвлений или кровотечений в желудочно-кишечном тракте.
- Хинолоновых антибиотиков (напр., левофлоксацина, офлоксацина): Повышение риска судорожных припадков.
- Антитромбоцитарных препаратов (напр., клопидогрел): повышение риска кровотечений.
- Других НПВС: повышение риска кровотечений или изъязвлений в желудочно-кишечном тракте.
- Метотрексата: повышение сывороточной концентрации метотрексата. В результате может происходить повышение токсичности. При необходимости проведения сочетанной терапии следует осуществлять строгий мониторинг.
- Селективных ингибиторов обратного захвата серотонина (СИОЗС): повышение риска кровотечений.
- Лития: НПВС ингибируют почечный клиренс лития, в результате чего сывороточные концентрации лития могут повышаться до токсичных уровней. Поэтому уровень лития в сыворотке должен контролироваться, особенно в начале лечения, во время подбора дозы и прекращения терапии.
- Циклоспорина: повышение сывороточной концентрации циклоспорина. Нефротоксичность циклоспорина может повышаться под воздействием НПВС из-за влияния на почечные простагландины. В ходе комбинированной терапии необходимо следить за показателями функции почек.
- Производных сульфонилмочевины (напр., глибенкламид): повышение риска гипогликемии.
- Известных индукторов и ингибиторов изоферментов CYP2C9: лорноксикам (как и другие НПВС, которые метаболизируются с участием цитохрома Р450 2С9 (изофермент CYP2C9) взаимодействует с известными индукторами и ингибиторами изоферментов CYP2C9.
- Такролимуса: повышение риска нефротоксичности в результате уменьшения синтеза простациклина в почках. В ходе комбинированной терапии необходимо следить за показателями функции почек.
- Пеметрекседа: НПВС могут уменьшать почечный клиренс пеметрекседа, что приводит к усилению токсического воздействия на почки и желудочно-кишечный тракт, а также миелосупрессии.
Специальные предупреждения Беременность
Лорноксикам противопоказан в третьем триместре беременности, и ввиду отсутствия клинических данных по применению препарата у беременных женщин его также не следует принимать в первом и втором триместрах и во время родов. Кормление грудью
Данных по проникновению лорноксикама в грудное молоко человека нет. Лорноксикам проникает в молоко лактирующих крыс в сравнительно высоких концентрациях. Лорноксикам не должен применяться у кормящих грудью женщин. Фертильность
Прием лорноксикама, как и любого другого препарата, достоверно ингибирующего синтез циклооксигеназы/простагландинов, может отрицательно сказаться на репродуктивной функции и не рекомендуется женщинам, планирующим беременность. В отношении женщин, которые испытывают трудности с зачатием или проходят обследование по поводу бесплодия, следует рассмотреть возможность отмены лорноксикама. Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Пациенты, у которых на фоне лечения лорноксикамом возникает головокружение и/или сонливость, должны воздерживаться от управления автотранспортом и работы с оборудованием. Рекомендации по применению Данная лекарственная форма применяется в том случае, если необходимо быстрое облегчение боли или если пероральный прием препарата в таблетированной форме невозможен. Лечение, как правило, подразумевает однократную инъекцию только в целях начала терапии.
Для всех пациентов режим дозирования должен подбираться на основе индивидуального ответа на лечение.
Для снижения риска развития нежелательных явлений следует использовать минимальную эффективную дозу минимально возможным коротким курсом. Рекомендованная доза: 8 мг в виде внутривенной (в/в) или внутримышечной (в/м) инъекции. Суточная доза не должна превышать 16 мг. Некоторым пациентам в первые 24 часа могут потребоваться дополнительные 8 мг препарата.
Дети и подростки
Лорноксикам не рекомендуется для применения у детей и подростков до 18 лет в связи с отсутствием данных о безопасности и эффективности
Пациенты пожилого возраста
Пожилым пациентам в возрасте старше 65 лет не требуется специальной коррекции дозы, за исключением больных с нарушениями функции почек или печени, но все же лорноксикам следует применять с осторожностью, поскольку в этой группе пациентов побочные эффекты со стороны желудочно-кишечного тракта переносятся хуже
Пациенты с почечной недостаточностью
Для пациентов с легкими или умеренными нарушениями функции почек следует рассмотреть вопрос о снижении дозы. Пациентам с тяжелыми нарушениями функции почек лорноксикам противопоказан.
Пациенты с печеночной недостаточностью
Для пациентов с умеренными нарушениями функции печени следует рассмотреть вопрос о снижении дозы. Пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени лорноксикам противопоказан.
Способ применения
Данный лекарственный препарат предназначен только для однократного применения в виде в/в или в/м инъекции.
Раствор для инъекций готовят непосредственно перед использованием путем растворения содержимого флакона (8 мг порошка Ксефокам) водой для инъекций (2 мл). После приготовления раствора иглу заменяют. Для в/м инъекции следует использовать иглу достаточной длины для выполнения глубокой внутримышечной инъекции.
Продолжительность внутривенного введения раствора должна составлять не менее 15 секунд, внутримышечного - не менее 5 секунд.
Лорноксикам показал совместимость с 0,9% NaCl, 5% декстрозой (глюкозой) и раствором Рингера. Если вы превысили дозу препарата Ксефокам
В настоящий момент отсутствует опыт передозировки, который позволил бы определить ее последствия или предложить конкретные меры по ее купированию. Тем не менее, можно ожидать, что после передозировки лорноксикама могут возникнуть следующие симптомы: тошнота, рвота, церебральные симптомы (головокружение, нарушения зрения). Также могут развиться тяжелые симптомы, такие как атаксия, переходящая в кому и судороги, повреждение печени и почек и возможные нарушения свертываемости крови.
В случае реальной или подозреваемой передозировки лекарственное средство следует отменить. С учетом короткого периода полувыведения лорноксикам быстро выводится из организма. Лорноксикам не выводится из крови при диализе. До настоящего момента специфический антидот неизвестен. Для лечения, к примеру, желудочно-кишечных расстройств могут применяться аналоги простагландина или ранитидин. Если вы забыли принять препарат Ксефокам
Вам не следует просить о введении двойной дозы препарата вместо пропущенной.
Если у вас возникнут дополнительные вопросы по применению этого препарата, обратитесь к своему лечащему врачу или фармацевту.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)
При применении НПВС чаще всего отмечаются нежелательные явления со стороны желудочно-кишечного тракта. Могут иметь место пептические язвы, перфорации или кровотечения в ЖКТ, иногда с летальным исходом, особенно у лиц пожилого возраста. После приема НПВС сообщалось о случаях тошноты, рвоты, диареи, метеоризма, запора, диспепсии, боли в животе, мелены, кровавой рвоты, язвенного стоматита, обострений колита и болезни Крона. Менее часто наблюдался гастрит.
Примерно у 20% пациентов, проходящих лечение лорноксикамом, можно ожидать развития нежелательных реакций. К числу наиболее частых побочных эффектов лорноксикама относятся тошнота, диспепсия, несварение, боль в животе, рвота и диарея. В проводившихся исследованиях эти симптомы появлялись, как правило, у менее 10% пациентов.
На фоне терапии НПВС отмечались отеки, артериальная гипертензия и сердечная недостаточность.
Информация, полученная в ходе клинических исследований, и эпидемиологические данные позволяют предположить, что применение некоторых НПВС (особенно в высоких дозах при долгосрочном лечении) может быть ассоциировано с повышением риска артериальных тромботических осложнений (например, инфаркта миокарда или инсульта). В исключительных случаях во время ветряной оспы могут возникать серьезные инфекционные осложнения со стороны кожи и мягких тканей. Побочные эффекты, ассоциированные с применением препарата Ксефокам, описаны ниже. Часто (вплоть до 1 случая на 10 человек)
- легкая и кратковременная головная боль и головокружение;
- выделения из глаз (конъюнктивит);
- тошнота, боль в животе, расстройство желудка, диарея и рвота. Нечасто (вплоть до 1 случая на 100 человек)
- потеря веса (анорексия), невозможность заснуть (бессонница), депрессия;
- ощущение головокружения, звон в ушах (тиннитус);
- сердечная недостаточность, учащенное сердцебиение, тахикардия, ощущение прилива крови к лицу;
- заложенность носа в результате аллергии (ринит);
- запор, чрезмерное газообразование (метеоризм), отрыжка, сухость во рту, гастрит, пептическая язва, боли в верхней части живота, язва двенадцатиперстной кишки, язвы в ротовой полости;
- повышение активности ферментов печени (выявляемое по анализу крови);
- сыпь, зуд, повышенное потоотделение, покраснение кожи (эритема), ангионевротический отек (быстрое набухание глубоких слоев кожи, обычно лица), аллергическая сыпь (крапивница), выпадение волос (алопеция);
- боль в суставах (артралгия);
- плохое самочувствие (недомогание) отек лица; Редко (вплоть до 1 случая на 1 000 человек)
- боль в горле ( фарингит)
- анемия, уменьшение количества клеток крови (тромбоцитопения и лейкопения),;
- гиперчувствительность, включая анафилактоидные реакции и анафилаксию (реакция организма, обычно характеризующаяся отеком лица, приливами крови к лицу, затрудненным дыханием и предобморочным состоянием);
- спутанность сознания, нервозность, возбуждение, сонливость (когда клонит в сон), парестезия (ощущение покалывания), изменение вкусовых качеств, тремор, мигрень, нарушения зрения;
- повышенное артериальное давление, приливы жара;
- кровотечения, гематомы (синяки), продление времени свертываемости крови;
- затрудненное дыхание (одышка), кашель, бронхоспазм;
- прободение язвы, рвота кровью, кровотечения в желудочно-кишечном тракте, дегтеобразный стул;
- воспаление в ротовой полости, эзофагит (воспаление пищевода), гастроэзофагеальный рефлюкс, затруднение глотания, афтозный стоматит (язвенный), воспаление языка;
- отклонения от нормы в результатах оценки функции печени;
- проблемы с кожей, напр., экзема, сыпь;
- боль в костях, мышечные спазмы, боль в мышцах;
- проблемы с мочеиспусканием, такие как необходимость просыпаться и мочиться ночью (ноктурия), или повышение уровня мочевины и креатинина в крови;
- слабость, утомляемость. Очень редко (вплоть до 1 случая на 10 000 человек)
- Эффекты, характерные для всего класса НПВС: нейтропения, агранулоцитоз, апластическая анемия, гемолитическая анемия, нефротоксическое воздействие на почки.
- асептический менингит;
- повреждение печени, гепатит (воспаление печени), желтуха, холестаз (прекращение поступления желчи из печени);
- синяки, отеки, тяжелые кожные нарушения (синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз);
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Один флакон содержит
активное вещество - лорноксикам 8 мг,
вспомогательные вещества: маннитол, трометамол, динатрия эдетат Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Порошок желтого цвета
Приготовленный раствор: желтая прозрачная жидкость без видимых механических включений
Форма выпуска и упаковка
По 8 мг активного вещества помещают во флаконы из коричневого стекла объемом 10 мл или 6 мл, укупоренные пробками резиновыми и обжатый алюминиевыми колпачками.
По 5 флаконов вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную коробку.
Или
По 8 мг активного вещества помещают во флакон из коричневого стекла объемом 10 мл или 6 мл, укупоренный пробкой резиновой и обжатый алюминиевым колпачком.
По 5 флаконов в пластиковом поддоне вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в картонную коробку.
Срок хранения
3 года
Приготовленный раствор необходимо использовать в течение 24 часов!
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 25оС
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Ксефокам
Халықаралық патенттелмеген атауы
Лорноксикам
Дәрілік түрі, дозалануы
Вена ішіне және бұлшықет ішіне енгізу үшін ерітінді дайындауға арналған лиофилизат, 8 мг
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес препараттар. Оксикамдар. Лорноксикам
АТХ коды М01АС05
Қолданылуы
- ересектерде жеңілден орташаға дейінгі ауырлық деңгейдегі жедел ауыру синдромын қысқа мерзімдік симптоматикалық емдеу
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер ететін затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- тромбоцитопения
- басқа да қабынуға қарсы стероидты емес препараттарға (ҚҚСП), оның ішінде ацетилсалицил қышқылына (демікпе, ринит, ангионевроздық ісіну немесе есекжем кезіндегі сияқты симптомдар) аса жоғары сезімталдық
- ауыр жүрек жеткіліксіздігі
- асқазан-ішектен қан кетулер, цереброваскулярлы қан кетулер немесе қан ұюының басқа да бұзылулары
- алдыңғы ҚҚСП еммен байланысты анамнезде асқазан-ішек жолының қан кетуінің немесе тесілуінің болуы
- белсенді түрде немесе анамнезде қайталанатын пептикалық ойық жаралар/қан кетулер (дәлелденген жараның немесе қан кетудің екі немесе одан көп жеке эпизодтары)
- бауыр функциясының ауыр бұзылулары
- бүйрек функциясының ауыр бұзылулары (сарысу креатинині > 700 мкмоль/л)
- жүктіліктің үшінші триместрі Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Лорноксикам тромбоциттер агрегациясын төмендетеді және қанның ұю уақытын ұзартады. Демек, қан кетуге бейімділігі жоғары пациенттерге тағайындағанда сақ болу керек.
Пациенттердің келесі санатына Лорноксикамды пайда-қауіпті мұқият бағалағаннан кейін ғана тағайындау керек:
- бүйрек функциясы бұзылған пациенттер: лорноксикам жеңіл (сарысудың креатинині: 150 - 300 мкмоль/л) және орташа (сарысудың креатинині: 300 - 700 мкмоль/л) бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде сақтықпен қолданған жөн, себебі бүйрек простагландиндері бүйрек қан ағуын демеуді қамтамасыз етеді (4.2-бөлімді қараңыз). Емдеу кезінде бүйрек функциясы нашарлаған жағдайда лорноксикаммен емді тоқтату керек
- бүйрек функциясын бақылау:
- ауқымдыхирургиялық араласуды бастан кешкен
- жүрек жеткіліксіздігі бар
- диуретиктермен немесе бүйрек зақымдануын туындатуы мүмкін дәрілік препараттармен қатарлас емделіп жүрген пациенттерге көрсетілген
- қан ұюының бұзылуы бар пациенттер: мұқият клиникалық мониторинг жүргізу және зертханалық бағалауды (мысалы, белсендірілген ішінара тромбопластинді уақыт (БІТУ)) орындау ұсынылады
- бауыр функциясының бұзылуы бар (мысалы, бауыр циррозы) пациенттер: бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерге клиникалық мониторинг пен зертханалық бағалауды тағайындау ұсынылады, өйткені 12-ден 16 мг-ға дейінгі тәуліктік дозалармен емдеу аясында мұндай пациенттерде лорноксикамның жинақталуы (AUC ұлғаюы) мүмкін. Осы фактіні қоспағанда, бауыр функциясының бұзылуы дені сау адамдарда осындай фактілермен салыстырғанда лорноксикамның фармакокинетикалық параметрлеріне әсер етпейді.
- 65 жастан асқан егде жастағы пациенттерге бүйрек пен бауыр функциясын мониторингілеу ұсынылады. Хирургиялық араласуды бастан кешкен егде жастағы пациенттерді емдеу кезінде сақ болу керек. ҚҚСП бірге қолдану
Лорноксикам мен ҚҚСД, оның ішінде циклооксигеназа-2 селективті тежегіштерін бірге қолданудан аулақ болу керек.
Жағымсыз құбылыстардың даму қаупін төмендету үшін ең төменгі тиімді дозаны ең төменгі ықтимал қысқа курспен пайдалану керек. Асқазан-ішектік ойық жаралар, қан кетулер және тесілулер
Өліммен аяқталуы мүмкін АІЖ-да қан кету, жаралар және тесілулер емдеу процесінде кез келген уақытта пайда болатын барлық ҚҚСП қолдану аясында тіркелген, алдын алу симптомдарымен немесе онсыз немесе анамнезінде күрделі АІЖ бұзылуларының болуы.АІЖ-да қан кету, ойық жара немесе тесілу қаупі ҚҚСП дозаларының жоғарылауы кезінде, анамнезінде ойық жарасы бар пациенттерде, әсіресе қан кету немесе тесілу асқынғанда және егде жастағы пациенттерде артады. Бұл пациенттер емдеуді ең аз ықтимал дозадан бастау керек. Мұндай пациенттерге, сондай-ақ төмен дозада ацетилсалицил қышқылын немесе асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулардың туындау қаупін арттыруға қабілетті басқа да дәрілік заттарды (төмендегі ақпаратты қараңыз) бір мезгілде қабылдауды қажет ететін пациенттерге гастропротекторлармен (мысалы, мизопростол немесе протонды помпа тежегіштері) біріктірілген ем тағайындау мүмкіндігін қарастыру керек. Тұрақты аралықтар арқылы клиникалық мониторинг жүргізу ұсынылады.Анамнезінде АІЖ тарапынан уытты құбылыстары бар пациенттер, бірінші кезекте егде жастағы адамдар, әсіресе емдеудің бастапқы кезеңдерінде кез келген ерекше абдоминалдық симптомдары (ең алдымен АІЖ қан кету белгілері туралы) туралы хабарлау қажеттігі туралы хабардар болуы тиіс.
Жаралар немесе қан кету қаупін арттыруға қабілетті, мысалы, пероральді кортикостероидтар, варфарин сияқты антикоагулянттар, серотонинді кері қармаудың селективті тежегіштері немесе ацетилсалицил қышқылы сияқты антитромбоцитарлық препараттар сияқты дәрілік заттарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерге сақтық шараларын сақтауды ұсыну керек.
Лорноксикам қабылдайтын пациенттерде АІЖ-да қан кету немесе жаралар туындаған кезде емдеуді тоқтату қажет.
ҚҚСП бұл аурулардың асқынуы мүмкін болғандықтан анамнезінде АІЖ (мысалы, ойық жаралы Колит, Крон ауруы) АІЖ аурулары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде ҚҚСП-ға жағымсыз реакциялардың, әсіресе асқазан-ішек қан кету мен өмірге қауіпті болуы мүмкін тесілулердің пайда болу жиілігі жоғары.
Жүрек-қантамыр және цереброваскулярлы әсерлері
Артериялық гипертензиядан және/немесе жеңілден орташа ауырлық дәрежесіне дейін іркілісті жүрек жеткіліксіздігінен бұрын зардап шеккен немесе зардап шегетін пациенттерге тиісті мониторинг және медициналық кеңес қажет, өйткені ҚҚСП емінің аясында сұйықтықтың іркілу және ісіну жағдайлары туралы хабарланған.
Клиникалық зерттеулер барысында алынған ақпарат және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП, әсіресе жоғары дозаларда және ұзақ емдеу курстары шеңберінде қолдану артериялық тромбоздық асқынулардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) қаупінің артуымен астасқан болуы мүмкін деп болжауға мүмкіндік береді. Лорноксикамды қабылдау кезінде мұндай қауіпті болдырмау үшін жеткілікті деректер алынған жоқ.
Бақыланбайтын гипертензиясы, іркілісті жүрек жеткіліксіздігі, диагностикаланған жүректің ишемиялық ауруы, шеткері артериялар ауруы және/немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге лорноксикаммен емдеуді оның мақсаттылығын мұқият бағалағаннан кейін ғана тағайындауға болады. Осындай бағалауды жүрек-қан тамырлары ауруларының (мысалы, гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, темекі шегу) даму қаупі факторлары бар пациенттерді ұзақ мерзімді емдеу басталғанға дейін орындау қажет.
Спинальді немесе эпидуральды анестезия контексінде ҚҚСП мен гепаринді бір мезгілде тағайындау спинальді / эпидуральді гематоманың туындау қаупін арттырады. Тері бұзылулары
ҚҚСП қолдану аясында эксфолиативті дерматит, Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) және уытты эпидермальды некролиз (УЭН) сияқты аса сирек жағдайлар тіркелді, олардың кейбіреулері өліммен аяқталған. Пациенттер емдеу курсының басында ең үлкен қауіпке ұшырайды, көп жағдайда мұндай реакциялардың симптомдары емнің бірінші айында пайда болады. Тері бөртпелері, шырышты қабықтарда ойық жаралар немесе басқа да аса жоғары сезімталдық белгілері пайда болған жағдайда лорноксикамды қолдануды дереу тоқтату керек. Респираторлық бұзылулар
Препаратты бронх демікпесінен зардап шекгетін немесе бұрын зардап шеккен пациенттерге тағайындағанда сақ болу керек, өйткені ҚҚСП осындай пациенттерде бронх түйілуін тудыруы мүмкін. Жүйелі қызыл жегі және дәнекер тіннің аралас аурулары
Жүйелі қызыл жегі (ЖҚЖ) және дәнекер тіннің аралас аурулары бар пациенттерді емдеу кезінде сақ болу керек, өйткені мұндай пациенттер асептикалық менингиттің жоғары қаупіне ұшырауы мүмкін. Нефроуыттылық
ҚҚСП мен такролимусты бірге қолдану бүйректегі простациклин синтезінің азаюына байланысты нефроуыттылық қаупінің артуына әкелуі мүмкін. Сондықтан аралас ем алатын пациенттерге бүйрек функциясының қатаң мониторингі көрсетілген. Зертханалық көрсеткіштердің нормадан ауытқуы
Көптеген ҚҚСП қабылдағандағыдай, сарысудағы трансаминазалар деңгейінің мезгіл мезгіл жоғарылауы, сарысудағы билирубиннің немесе бауыр функциясының басқа да көрсеткіштерінің жоғарылауы, сондай-ақ сарысудағы креатинин деңгейінің және қан мочевина азоты деңгейінің жоғарылауы және зертханалық көрсеткіштердің басқа да ауытқулары байқалды. Егер осы ауытқулардың қандай да бірі елеулі немесе тұрақты болса, лорноксикамды қабылдауды тоқтату және тиісті тексерулер тағайындау қажет.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Бір мезгілде Лорноксикамды және мыналарды қолданғанда:
- циметидинмен плазмадағы лорноксикам концентрациясы жоғарылайды, бұл лорноксикамның (лорноксикам мен ранитидин немесе антацидтердің арасында ешқандай өзара әрекеттесу анықталған жоқ) жағымсыз әсерлерінің қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін.
- антикоагулянттармен антикоагулянттардың мысалы, варфариннің әсері күшеюі мүмкін. Халықаралық қалыптасқан қатынасты (ХҚҚ) қатаң мониторинг жүргізу қажет.
- фенпрокумонмен фенпрокумонның емдік әсері төмендеуі мүмкін.
- спинальді немесе эпидуральді анестезия контекстінде гепаринмен бір мезгілде қолданған кезде қан кету және спинальді және эпидуральді гематоманың туындау қаупі артады.
- ангиотензин өзгертуші ферменттің (АӨФ) тежегіштерімен АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін.
- диуретиктермен ілмекті диуретиктердің, тиазидті диуретиктердің және калий сақтайтын диуретиктердің (гиперкалиемия және нефроуыттылық қаупінің жоғарылауы) диурездік және гипертенгияға қарсы әсерлерінің төмендеуі мүмкін.
- бета-адренергиялық рецепторлардың блокаторларымен гипертензияға қарсы тиімділігінің төмендеуі мүмкін.
- ангиотензин ІІ рецепторлары блокаторларымен гипертензияға қарсы тиімділігінің төмендеуі мүмкін.
- дигоксинмен дигоксиннің бүйректік клиренсінің төмендеуі мүмкін, бұл дигоксиннің уыттылық қаупінің артуына әкеледі.
- кортикостероидтармен асқазан-ішектегі жаралар немесе қан кетулер қаупі артады.
- Хинолон антибиотиктерімен (мысалы, левофлоксацин, офлоксацин): құрысу ұстамалары қаупінің артуы.
- Антитромбоцитарлық препараттармен (мысалы, клопидогрел): қан кету қаупінің артуы.
- Басқа ҚҚСП-мен: асқазан-ішек жолынан қан кету немесе жара қаупінің артуы.
- Метотрексатпен: метотрексаттың сарысудағы концентрациясының жоғарылауы. Нәтижесінде уыттылығының артуы мүмкін. Аралас емді жүргізу қажет болғанда қатаң мониторингті іске асыру керек.
- Серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштермен (СКҚСТ): қан кету қаупін жоғарылатады.
- Литиймен: ҚҚСП литийдің бүйректік клиренсін тежейді, нәтижесінде литийдің сарысулық концентрациялары уытты деңгейге дейін жоғарылауы мүмкін. Сондықтан сарысудағы литий деңгейі, әсіресе емдеудің басында, дозаны таңдау кезінде және емді тоқтатқан кезде бақылануы тиіс.
- Циклоспоринмен: циклоспориннің сарысудағы концентрациясының жоғарылауы. Циклоспориннің уыттылығы бүйрек простагландиндеріне әсер етуіне байланысты ҚҚСП әсерінен жоғарылауы мүмкін.
- Сульфонилмочевина туындыларымен (мысалы, глибенкламид): гипогликемия қаупінің артуы.
- CYP2C9 белгілі индукторларымен және тежегіштерімен: лорноксикам (Р450 2С9 (CYP2C9 изоферменті) цитохромының қатысуымен метаболизденетін басқа да ҚҚСП сияқты) CYP2C9 изоферментінің белгілі индукторларымен және тежегіштерімен өзара әрекеттеседі.
- Такролимуспен: бүйректе простациклин синтезінің төмендеуі нәтижесінде нефроуыттылық қаупінің жоғарылауы. Біріктірілген ем барысында бүйрек функциясының көрсеткіштерін бақылау қажет.
- Пеметрекседпен: ҚҚСП пеметрекседтің бүйректік клиренсін төмендетуі мүмкін, бұл бүйрекке және асқазан-ішек жолына уытты әсерінің күшеюіне, сондай-ақ миелосупрессияға әкелуі мүмкін. Арнайы ескертулер Жүктілік
Лорноксикамды жүктіліктің үшінші триместрінде қолдануға болмайды және жүкті әйелдерде препаратты қолдану бойынша клиникалық деректердің болмауына байланысты оны бірінші және екінші триместрде және босану кезінде қабылдамаған жөн. Емшек емізу
Лорноксикамның адамның емшек сүтіне өтуі туралы деректер жоқ. Лорноксикам сүтті егеуқұйрық сүтіне салыстырмалы жоғары концентрацияларда өтеді. Лорноксикам бала емізетін әйелдерде қолданылмауы тиіс.
Фертильділігі
Циклооксигеназа/простагландиндердің синтезін дұрыс тежейтін кез келген басқа препарат сияқты лорноксикам қабылдау ұрпақ өрбіту функциясына теріс әсер етуі мүмкін және жүктілікті жоспарлайтын әйелдерге ұсынылмайды. Ұрықтандырумен қиындық көретін немесе бедеулікке байланысты тексеруден өтетін әйелдерге қатысты лорноксикамды тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек. Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Лорноксикаммен емдеу аясында бас айналу және/немесе ұйқышылдық пайда болатын пациенттер автокөлікті басқарудан және жабдықпен жұмыс істеутен тартынуы тиіс.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Бұл дәрілік түрін ауыруды тез жеңілдету қажет болған жағдайда немесе препаратты таблеткаланған түрінде пероральді қабылдау мүмкін болмаған жағдайда қолданылады. Емдеу, әдетте, емді бастау үшін ғана бір реттік инъекцияны білдіреді.
Барлық пациенттер үшін дозалау режимі емдеуге жеке жауап негізінде таңдалуы тиіс.
Жағымсыз құбылыстардың даму қаупін төмендету үшін ең төменгі тиімді дозаны ең төменгі ықтимал қысқа курспен пайдалану керек.
Ұсынылған доза:вена ішіне (в/і) немесе бұлшықет ішіне (б/і) инъекция түрінде 8 мг. Тәуліктік дозасы 16 мг-ден аспауы тиіс. Кейбір пациенттерге алғашқы 24 сағатта қосымша 8 мг препаратты қажет етуі мүмкін.
Балалар және жасөспірімдер
Лорноксикам 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерде қауіпсіздік және тиімділік туралы деректердің болмауына байланысты қолдануға ұсынылмайды
Егде жастағы пациенттер
Бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылған науқастарды қоспағанда, 65 жастан асқан егде жастағы пациенттерге дозаны арнайы түзету қажет емес, бірақ бәрібір лорноксикамды сақтықпен қолдану керек, өйткені пациенттердің осы тобында асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз әсерлер нашар көтерімді болады.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бүйрек функциясының жеңіл немесе орташа бұзылуы бар пациенттер үшін дозаны төмендету мәселесін қарастыру керек. Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге лорноксикам қарсы көрсетілген.
Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
Бауыр функциясының орташа бұзылуы бар пациенттер үшін дозаны төмендету туралы мәселені қарастыру керек. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге лорноксикам қарсы көрсетілген.
Қолдану тәсілі
Бұл дәрілік препарат в/і немесе б/і инъекция түрінде бір рет қолдануға арналған.
Инъекцияға арналған ерітіндіні құтының ішіндегісін (8 мг Ксефокам ұнтағы) инъекцияға арналған сумен (2 мл) еріту жолымен тікелей пайдаланар алдында дайындайды. Ерітіндіні дайындағаннан кейін инені ауыстырады. Б/і инъекция үшін бұлшықетке терең инъекция жасау үшін жеткілікті ұзындықтағы инені пайдалану керек.
Ерітіндіні вена ішіне енгізу ұзақтығы кемінде 15 секунд, бұлшықет ішіне - кемінде 5 секунд құрауы тиіс.
Лорноксикам 0,9% NaCl, 5% декстрозамен (глюкозамен) және Рингер ерітіндісімен үйлесімділігін көрсетті.
Егер сіз Ксефокам препаратының дозасын арттырсаңыз
Қазіргі уақытта артық дозалану тәжірибесі жоқ, сондықтан оның салдарын анықтауға немесе оны тоқтату жөнінде нақты шаралар ұсынуға мүмкіндік жоқ. Дегенмен, лорноксикамның артық дозаланғаннан кейін мынадай симптомдар туындауы мүмкін: жүрек айнуы, құсу, церебральды симптомдар (бас айналу, көрудің бұзылуы). Сондай-ақ, комаға және құрысуға ұласатын атаксия, бауыр мен бүйректің зақымдануы және қан ұюының ықтимал бұзылуы сияқты ауыр симптомдар дамуы мүмкін.
Нақты немесе күдікті артық дозаланған жағдайда дәрілік затты тоқтату керек. Қысқа жартылай шығарылу кезеңін ескере отырып, лорноксикам организмнен тез шығарылады. Лорноксикам қаннан диализ кезінде шығарылмайды. Осы сәтке дейін спецификалық антидот белгісіз. Мысалы, асқазан-ішек бұзылыстарын емдеу үшін простагландин немесе ранитидин аналогтары қолданылуы мүмкін.
Егер сіз Ксефокам препаратын қабылдауды ұмытсаңыз
Сіз жіберіп алған препараттың орнына қосарлы дозаны енгізу туралы сұрамауыңыз керек.
Егер сізде осы препаратты қолдану бойынша қосымша сұрақтар туындаса, емдеуші дәрігерге немесе фармацевтке хабарласыңыз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар (қажет болғанда)
ҚҚСП қолданған кезде асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз құбылыстар жиі байқалады. Пептикалық ойық жаралар, тесілулер немесе АІЖ-да қан кету, кейде өліммен аяқталған, әсіресе егде жастағы адамдарда орын алуы мүмкін. ҚҚСП қабылдағаннан кейін жүрек айнуы, құсу, диарея, метеоризм, іш қату, диспепсия, іштің ауруы, мелена, қан құсу, ойық жаралы стоматит, колит өршуі және Крон ауруы туралы хабарланған. Гастрит сиректеу байқалды.
Шамамен лорноксикаммен емделетін пациенттердің 20% - да жағымсыз реакциялардың дамуын күтуге болады. Лорноксикамның ең жиі жағымсыз әсерлерінің қатарына жүректің айнуы, диспепсия, қорытпау, іштің ауруы, құсу және диарея жатады. Жүргізілген зерттеулерде бұл симптомдар, әдетте, пациенттердің 10% - дан кемінде пайда болды.
ҚҚСП емнің аясында ісінулер, артериялық гипертензия және жүрек жеткіліксіздігі байқалды.
Клиникалық зерттеулер барысында алынған ақпарат және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП (әсіресе жоғары дозаларда ұзақ уақыт бойы емдеу кезінде) қолдану артериялық тромбоздық асқынулардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) қаупінің артуымен астасқан болуы мүмкін деп болжауға мүмкіндік береді.
Ерекше жағдайларда желшешек кезінде тері мен жұмсақ тіндердің тарапынан күрделі инфекциялық асқынулар туындауы мүмкін.
Ксефокам препаратын қолданумен астасқан жағымсыз әсерлер төменде сипатталған.
Жиі (10 адамға 1 жағдайға дейін)
- жеңіл және қысқа мерзімді бас ауыруы және бас айналуы;
- көз бөліністері (конъюнктивит);
- жүрек айнуы, іштің ауыруы, асқазанның бұзылысы, диарея және құсу.
Жиі емес (100 адамға 1 жағдайға дейін)
- салмақ жоғалту (анорексия), ұйықтау мүмкінсіздігі (ұйқысыздық), депрессия;
- бас айналу сезімі,құлақтағы шуыл (тиннитус);
- жүрек жеткіліксіздігі, жүрек қағуы, тахикардия,бетке қан тебу сезімі;
- аллергия нәтижесінде мұрынның бітелуі (ринит);
- іш қату, газдың шектен тыс түзілуі(метеоризм), кекіру, ауыздың құрғауы, гастрит, пептикалық ойық жара, іштің жоғарғы бөлігінің ауыруы, он екі елі ішектің ойық жарасы, ауыз қуысындағы ойық жара;
- бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы (қан талдамасы бойынша анықталған);
- бөртпе, қышыну, тершеңдік, терінің қызаруы (эритема), ангионевроздық ісіну (терінің, әдетте беттің терең қабаттарының жылдам ісінуі), аллергиялық бөртпе (есекжем), шаштың түсуі (алопеция);
- буынның ауыруы (артралгия);
- өзін-өзі нашар сезіну (дімкәстік) беттің ісінуі;
Сирек (1 000 адамға 1 жағдайға дейін)
- тамақтың ауыруы ( фарингит)
- анемия, қан жасушалары санының азаюы(тромбоцитопения және лейкопения);
- анафилактоидты реакцияларды және анафилаксияны қоса, аса жоғары сезімталдық (әдетте беттің ісінуімен, қанның бетке тебуімен, тыныс алудың қиындауымен және естен тану алдындағы жағдаймен сипатталатын организмнің реакциясы);
- сананың шатасуы, жүйкенің тозуы, қозу, ұйқышылдық (ұйқы әкетіп баратын кезде), парестезия (шаншу сезімі), дәмдік қасиеттерінің өзгеруі, тремор, бас сақинасы, көрудің бұзылуы;
- жоғары артериялық қысым, ысынулар;
- қан кетулер, гематомалар (көгеру), қан ұю уақытының ұзаруы;
- тыныс алудың қиындауы (ентігу), жөтел, бронхтүйілуі;
- ойық жараның тесілуі, қан құсу, асқазан-ішек жолынан қан кету, қара нәжіс;
- ауыз қуысының қабынуы, эзофагит (өңештің қабынуы), гастроэзофагеальді рефлюкс, жұтудың қиындауы, афтозды стоматит (ойық жаралы), тілдің қабынуы;
- бауыр функциясын бағалау нәтижелерінде қалыптан ауытқу;
- терімен проблемалар, мысалы, экзема, бөртпе;
- сүйектің ауыруы, бұлшықет түйілуі, бұлшықет ауыруы;
- түнде ояну және несеп шығару (ноктурия) сияқты несеп шығарумен проблема немесе қанда мочевина және креатинин деңгейінің жоғарылауы;
- әлсіздік, шаршау.
Өте сирек (10 000 адамға 1 жағдайға дейін)
- ҚҚСП бүкіл классына тән әсерлер: нейтропения, агранулоцитоз, апластикалық анемия, гемолитиздік анемия,бүйрекке нефроуытты әсер.
- асептикалық менингит;
- бауырдың зақымдануы, гепатит (бауырдың қабынуы), сарғаю, холестаз (бауырдан өттің ағып келуінің тоқтауы);
- көгерулер, ісінулер, ауыр тері бұзылулары(Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз);
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір құтының ішінде
белсенді зат – 8 мг лорноксикам,
қосымша заттар:маннитол, трометамол, динатрий эдетаты
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Сары түсті ұнтақ
Дайындалған ерітінді:көзге көрінетін механикалық қоспаларсыз сары мөлдір сұйықтық
Шығарылу түрі және қаптамасы
8 мг белсенді заттан резеңке тығынмен тығындалған және алюминий қалпақшамен қаусырылған қоңыр шыныдан жасалған көлемі 10 мл немесе 6 мл құтыға салынады.
5 құтыдан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
немесе
8 мг белсенді заттан резеңке тығынмен тығындалған және алюминий қалпақшамен қаусырылған қоңыр шыныдан жасалған көлемі 10 мл немесе 6 мл құтыға салынады.
Пластик тұғырдағы 5 құтыдан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Дайындалған ерітіндіні 24 сағаттың ішінде пайдалану керек!
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы