Костарокс, 90 мг, таблетки №28, пачка из картона
Торговое название
Костарокс®
Международное непатентованное название
Эторикоксиб
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 30 мг, 60 мг, 90 мг, 120 мг
Состав
Одна таблетка, покрытая пленочной оболочкой 30 мг содержит
активное вещество: эторикоксиб 30 мг,
вспомогательные вещества: кальция гидрофосфат безводный, целлюлоза микрокристаллическая, повидон, магния стеарат, натрия кроскармеллоза.
состав пленочной оболочки: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактозы моногидрат, титана диоксид (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминиевый лак (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), железа оксид желтый (Е 172).
Одна таблетка, покрытая пленочной оболочкой 60 мг содержит
активное вещество: эторикоксиб 60 мг,
вспомогательные вещества: кальция гидрофосфат безводный, целлюлоза микрокристаллическая, повидон, магния стеарат, натрия кроскармеллоза.
состав пленочной оболочки: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактозы моногидрат, титана диоксид (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминиевый лак (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), железа оксид желтый (Е 172).
Одна таблетка, покрытая пленочной оболочкой 90 мг содержит
активное вещество: эторикоксиб 90 мг,
вспомогательные вещества: кальция гидрофосфат безводный, целлюлоза микрокристаллическая, повидон, магния стеарат, натрия кроскармеллоза.
состав пленочной оболочки: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактозы моногидрат, титана диоксид (Е 171), триацетин (Е 1518).
Одна таблетка, покрытая пленочной оболочкой 120 мг содержит
активное вещество: эторикоксиб 120 мг,
вспомогательные вещества: кальция гидрофосфат безводный, целлюлоза микрокристаллическая, повидон, магния стеарат, натрия кроскармеллоза.
состав пленочной оболочки: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактозы моногидрат, титана диоксид (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминиевый лак (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), железа оксид желтый (Е 172).
Описание
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, круглой формы, с двояковыпуклой поверхностью, сине-зеленого цвета (для дозировки 30 мг).
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, круглой формы, с двояковыпуклой поверхностью, темно-зеленого цвета (для дозировки 60 мг).
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, круглой формы, с двояковыпуклой поверхностью, белого цвета (для дозировки 90 мг).
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой,круглой формы, с двояковыпуклой поверхностью, бледно-зеленого цвета (для дозировки 120 мг).
Фармакотерапевтическая группа
Препараты для лечения заболеваний костно-мышечной системы. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Нестероидные противовоспалительные и противоревматические препараты. Коксибы. Эторикоксиб.
Код АТХ М01АН05
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание.Эторикоксиб хорошо всасывается при приеме внутрь. Абсолютная биодоступность около 100%. После приема 120 мг один раз в сутки до достижения равновесного состояния, максимальная концентрация в плазме крови (среднее геометрическое Cmax = 3.6 мкг/мл) наблюдалась приблизительно через 1 час (Tmax) после приема взрослыми натощак. Среднее геометрическое значение AUC0-24ч составляло 37.8 мкг·ч/мл. В пределах диапазона клинических доз фармакокинетика эторикоксиба является линейной.
При приеме эторикоксиба в дозе 120 мг во время еды (еда с высоким содержанием жиров) не наблюдалось клинически значимого влияния на степень абсорбции. Скорость абсорбции изменялась, что характеризовалось снижением концентрации (Сmax) на 36% и увеличением времени (Тmax) на 2 часа, хотя эти данные не рассматриваются как клинически значимые. В клинических исследованиях эторикоксиб применяли независимо от приема пищи.
Распределение. Эторикоксиб связывается с белками плазмы крови человека на 92% при диапазоне концентраций от 0.05 мкг/мл до 5 мкг/мл. У человека объем распределения в равновесном состоянии (Vdss) составляет около 120 л.
Эторикоксиб проникает через плацентарный барьер у крыс и кроликов, а также через гематоэнцефалический барьер у крыс.
Метаболизм.Эторикоксиб интенсивно метаболизируется; менее 1% дозы выводится с мочой в виде исходного активного вещества. Основной путь метаболизма - это формирование производного 6-гидроксиметилэторикоксиба при катализации ферментами цитохрома Р450 (CYP). CYP3A4 способствует метаболизму эторикоксиба in vivo. Исследования in vitroуказывают на то, что CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 и CYP2C19 также могут катализировать основной путь метаболизма, но их количественные характеристики не изучались in vivo.
У человека идентифицировано 5 метаболитов. Основным метаболитом является 6’-карбоксильная кислота, дериват эторикоксиба, сформированный дальнейшим окислением деривата 6’-гидроксиметила. Эти основные метаболиты как ингибиторы циклооксигеназы-2 (ЦОГ-2) не демонстрируют измеримой активности, либо являются только слабоактивными ингибиторами. Ни один из этих метаболитов не ингибирует циклооксигеназу-1 (ЦОГ-1).
Выведение.После однократного внутривенного введения 25 мг меченого радиоизотопом эторикоксиба 70% радиоактивного эторикоксиба выводится с мочой и 20% с калом, главным образом, в виде метаболитов. Менее 2% обнаруживается в виде неизменного активного вещества.
Выведение эторикоксиба происходит, главным образом, посредством метаболизма с последующим выведением через почки. Равновесные концентрации эторикоксиба достигаются на протяжении 7 дней при приеме 120 мг один раз в сутки, с показателем накопления около 2, что соответствует периоду полураспада около 22 ч. Клиренс плазмы крови после внутривенного введения эторикоксиба в дозе 25 мг составляет около 50 мл/мин.
Отдельные группы пациентов
Пожилой возраст.Фармакокинетика у пациентов пожилого возраста (в возрасте старше 65 лет) является схожей с фармакокинетикой более молодых пациентов.
Пол. Фармакокинетика эторикоксиба является аналогичной у женщин и мужчин.
Нарушение функции печени. У пациентов с нарушениями функции печени легкой степени тяжести (5-6 баллов по шкале Чайлд-Пью) при применении эторикоксиба в дозе 60 мг один раз в сутки средний показатель AUCприблизительно на 16% больше, чем у здоровых лиц при такой же дозировке эторикоксиба. У пациентов с нарушениями функции печени умеренной степени тяжести (7-9 баллов по шкале Чайлд-Пью) при применении эторикоксиба в дозе 60 мг один раз в два дня средний показатель AUC был подобным показателю у лиц, принимавших эторикоксиб в дозе 60 мг один раз в сутки; применение эторикоксиба в дозе 30 мг не изучалось в этой группе пациентов. Нет клинических или фармакокинетических данных относительно пациентов с тяжелыми формами нарушения функции печени (≥10 баллов по шкале Чайлд - Пью).
Нарушение функции почек. Фармакокинетика разовой дозы эторикоксиба 120 мг у пациентов с умеренными и тяжелыми нарушениями функции почек, а также у пациентов с заболеванием почек терминальной стадии, которым проводят гемодиализ, незначительно отличалась от таковой у здоровых людей. Гемодиализ незначительно влияет на выведение эторикоксиба (клиренс диализа составляет около 50 мл/мин).
Дети. Фармакокинетика эторикоксиба у детей в возрасте младше 12 лет не изучалась.
В фармакокинетическом исследовании (n=16), проводившемся с участием подростков в возрасте 12 -17 лет, фармакокинетика у подростков с массой тела 40 - 60 кг при приеме эторикоксиба в дозе 60 мг один раз в сутки и у подростков с массой тела более 60 кг при приеме эторикоксиба в дозе 90 мг один раз в сутки была подобной фармакокинетике у взрослых, принимавших эторикоксиб в дозе 90 мг один раз в сутки. Безопасность и эффективность эторикоксиба у детей не установлены.
Фармакодинамика
Механизм действия. Препарат Костарокс® содержит активное вещество эторикоксиб. Эторикоксиб для приема внутрь, является селективным ингибитором ЦОГ-2 при применении в пределах клинического диапазона доз.
В клинических фармакологических исследованиях эторикоксиб дозозависимо ингибировал ЦОГ-2 без ингибирования ЦОГ-1 при применении в дозах до 150 мг в сутки. Эторикоксиб не ингибирует синтез простагландинов желудка и не влияет на функцию тромбоцитов.
Циклооксигеназа отвечает за образование простагландинов. Идентифицировано две изоформы ЦОГ-1 и ЦОГ-2. ЦОГ-2 является изоформой фермента, который индуцируется противовоспалительными импульсами и рассматривается как основной фактор, отвечающий за синтез простаноидных медиаторов боли, воспаления и лихорадки. ЦОГ-2 также задействована в процессах овуляции, имплантации и закрытия артериального протока, регуляции функции почек и центральной нервной системы (индукция лихорадки, ощущения боли, когнитивная функция); также, может принимать участие в процессе заживлении язв. ЦОГ-2 была идентифицирована в ткани вокруг язвы желудка у человека, но значение для заживления язвы не установлено.
Показания к применению
-остеоартрит
-ревматоидный артрит
-анкилозирующий спондилит
- симптоматическое лечение боли и симптомов воспаления, связанных с острым подагрическим артритом
- краткосрочное лечение умеренной боли, связанной с проведением стоматологической операции
Решение о назначении селективного ингибитора ЦОГ-2 должно основываться на оценке всех индивидуальных рисков для пациента.
Способ применения и дозы
Препарат Костарокс® предназначен для приема внутрь, независимо от приема пищи. Начало эффекта наступает быстрее, если препарат Костарокс® принимают перед приемом пищи, что следует учитывать при необходимости быстрого ослабления симптомов.
Поскольку риск возникновения сердечно-сосудистых осложнений при применении эторикоксиба может повышаться при увеличении дозы и длительности применения, следует использовать минимальные эффективные дозы на протяжении максимально короткого периода времени. Следует периодически переоценивать необходимость облегчения симптомов и ответ на проводимое лечение, особенно у пациентов с остеоартритом.
Остеоартрит
Рекомендуемая доза препарата Костарокс® составляет 30 мг один раз в сутки. У некоторых пациентов при отсутствии достаточного эффекта следует рассмотреть вопрос об увеличении дозы до 60 мг один раз в сутки. При отсутствии эффекта следует рассмотреть вопрос о других возможных методах лечения.
Ревматоидный артрит
Рекомендуемая доза препарата Костарокс®составляет 90 мг один раз в сутки.
Анкилозирующий спондилоартрит
Рекомендуемая доза препарата Костарокс®составляет 90 мг один раз в сутки.
Острые болевые состояния
Препарат Костарокс® следует применять только в период острого болевого синдрома.
Острый подагрический артрит
Рекомендуемая доза препарата Костарокс®составляет 120 мг один раз в сутки. В клинических испытаниях для острого подагрического артрита эторикоксиб назначали в течение 8 дней.
Послеоперационная боль в хирургической стоматологии
Рекомендуемая доза препарата Костарокс®составляет 90 мг один раз в день, на протяжении максимум 3 дней. Для некоторых пациентов может быть необходимым рассмотреть другие методы послеоперационного обезболивания.
Дозы, превышающие рекомендованные для каждого показания, либо не обладают дополнительной эффективностью, либо не изучались.
Следовательно:
- доза при остеоартрите не должна превышать 60 мг в сутки;
- доза при ревматоидном артрите и анкилозирующем спондилите не должна превышать 90 мг в сутки;
- доза для острой подагре не должна превышать 120 мг в сутки, на протяжении максимум 8 дней лечения;
- доза при острой боли после стоматологической операции не должна превышать 90 мг в сутки, а лечение проводиться на протяжении максимум 3 дней.
Отдельные группы пациентов
Пациенты пожилого возраста. Коррекция дозы не требуется для пожилых пациентов. Как и в случае с другими препаратами, следует проявлять осторожность у пожилых пациентов.
Нарушение функции печени. Независимо от показаний, у пациентов с легкой печеночной дисфункцией (5-6 баллов по Чайлд-Пью) не следует превышать дозу 60 мг один раз в сутки. У пациентов с умеренной печеночной дисфункцией (7-9 баллов по Чайлд-Пью), независимо от показаний, не должна превышаться доза 30 мг один раз в сутки.
Клинический опыт применения ограничен, в частности у пациентов с нарушениями функции печени умеренной тяжести, поэтому рекомендовано соблюдать осторожность. Нет клинического опыта применения у пациентов с тяжелыми нарушениями функции печени (≥10 баллов по Чайлд-Пью), поэтому эторикоксибпротивопоказан для применения у таких пациентов.
Нарушение функции почек. Коррекция дозы не требуется для пациентов с клиренсом креатинина ≥30 мл/мин. Использование эторикоксиба у пациентов с клиренсом креатинина <30 мл/мин противопоказано.
Дети. Эторикоксиб противопоказан детям до 18 лет.
Побочные действия
Побочные действия основаны на данных клинических исследований и классифицируются по частоте возникновения: очень часто (≥1/10), часто (≥1/100, <1/10), нечасто (≥1/1000, <1/100), редко (≥1/10000, <1/1000), очень редко (<1/10000).
Очень часто
- абдоминальная боль
Часто
- астения/усталость, гриппоподобная болезнь
- головокружение, головная боль
- бронхоспазм
- сердцебиение, аритмия, гипертензия, отеки/задержка жидкости
- запор, метеоризм, гастрит, изжога/кислотный рефлюкс, диарея, диспепсия/
ощущение дискомфорта в эпигастральной области, тошнота, рвота, эзофагит, язва в ротовой полости
- альвеолярный остеит
- повышение уровня AЛT, повышение уровня АСТ
- экхимозы
Нечасто
˗извращение вкуса, бессонница, парестезия/гипестезия, сонливость, тревожность, депрессия, ухудшение умственной деятельности, галлюцинации
˗ нечеткость зрения, конъюнктивит
˗ звон в ушах, вертиго
˗ фибрилляция предсердий, тахикардия, застойная сердечная недостаточность, неспецифические изменения на ЭКГ, стенокардия, инфаркт миокарда, приливы крови, инсульт, транзиторные ишемические нарушения мозгового кровообращения, гипертонический криз, васкулит
˗ боль в грудной клетке, кашель, диспноэ, носовое кровотечение, инфекции верхних дыхательных путей
˗ вздутие живота, изменение характера перистальтики кишечника, сухость во рту, гастродуоденальные язвы, пептические язвы, включая гастроинтестинальную перфорацию и кровотечение, синдром раздраженного кишечника, панкреатит, гастроэнтерит, снижение или усиление аппетита, увеличение массы тела
˗ протеинурия, повышение уровня сывороточного креатинина, нарушение функции почек, включая почечную недостаточность, инфекции мочевыводящего тракта
˗ спазмы/судороги мышц, скелетно-мышечная боль/скованность
˗ реакции гиперчувствительности, отек лица, зуд, сыпь, эритема, крапивница
˗ анемия (преимущественно в результате желудочно-кишечного кровотечения), лейкопения, тромбоцитопения
˗ повышение уровня азота мочевины крови, повышение уровня креатинфосфокиназы, гиперкалиемия, повышение уровня мочевой кислоты
Редко
˗ спутанность сознания, беспокойность
˗ гепатит, печеночная недостаточность, желтуха
˗ ангионевротический отек, анафилактические/анафилактоидные реакции,
включая шок, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, стойкая лекарственная эритема
˗ снижение уровня натрия в крови
Противопоказания
˗ гиперчувствительность к активному веществу или любому вспомогательному веществу, входящему в состав препарата
˗ пептическая язва в стадии обострения или острое желудочно-кишечное кровотечение
˗пациенты,у которых в анамнезе развивались бронхоспазм, острый ринит, назальные полипы, ангионевротический отек, крапивница или другие аллергические реакции после примененияацетилсалициловой кислоты или НПВП, включая ингибиторы ЦОГ-2 (циклооксигеназа-2) ингибиторы.
˗беременность и период лактации
˗тяжелые нарушения функции печени (сывороточный альбумин <25 г/л или Чайлд-Пью ≥10)
˗ установленный почечный клиренс креатинина <30 мл/минуту
˗детский возраст до 18 лет
˗воспалительные заболевания кишечника
˗ застойная сердечная недостаточность (NYHA II-IV)
˗стойкая неконтролируемая артериальная гипертензия выше 140/90 мм.рт.ст.
˗установленная ишемическая болезнь сердца, заболевания периферических артерий и/или цереброваскулярное заболевание
- лицам с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы (из-за содержания лактозы моногидрат в составе препарата)
Лекарственные взаимодействия
Фармакодинамические взаимодействия
Пероральные антикоагулянты. У пациентов, состояние которых стабилизировано постоянным применением варфарина, прием эторикоксиба в дозе 120 мг в сутки сопровождался увеличением приблизительно на 13% протромбинового времени Международного нормализованного отношения (МНО). Поэтому у пациентов, получающих пероральные антикоагулянты, следует часто проверять показатели протромбинового времени МНО, особенно в первые дни приема эторикоксиба или при изменении его дозы.
Диуретики, ингибиторы ангиотензинпревращающего фермента (АПФ) и антагонисты ангиотензина ІІ. НПВП могут ослаблять эффект диуретиков и других антигипертензивных препаратов. У некоторых пациентов с нарушением функции почек (например, у пациентов с дегидратацией или у пожилых пациентов с ослабленной функцией почек) одновременное применение ингибитора АПФ или антагониста ангиотензина ІІ и препаратов, ингибирующих ЦОГ, может приводить к последующему ухудшению функции почек, включая возможную острую почечную недостаточность, что обычно носит обратимый характер. Следует помнить о возможности возникновения таких взаимодействий у пациентов, которые применяют эторикоксиб одновременно с ингибиторами АПФ или с антагонистами ангиотензина ІІ. Поэтому такую комбинацию следует назначать с осторожностью, особенно пациентам пожилого возраста. Следует провести адекватную гидратацию и рассмотреть вопрос о проведении мониторинга функции почек в начале комбинированного лечения, а также с определенной периодичностью в дальнейшем.
Ацетилсалициловая кислота. Применение эторикоксиба в дозе 120 мг один раз в сутки не влияло на антиагрегантную активность ацетилсалициловой кислоты (81 мг один раз в сутки). Эторикоксиб можно назначать одновременно с ацетилсалициловой кислотой, применяющейся в дозах для профилактики сердечно-сосудистых осложнений (низкие дозы). Однако одновременное применение низких доз ацетилсалициловой кислоты и эторикоксиба может приводить к повышению частоты возникновения язв ЖКТ или других осложнений по сравнению с монотерапией эторикоксибом. Не рекомендовано одновременное применение эторикоксиба с ацетилсалициловой кислотой в дозах, превышающих установленные для профилактики сердечно-сосудистых осложнений, а также с другими НПВП.
Циклоспорин и такролимус. Хотя взаимодействие эторикоксиба с этими препаратами не изучалось, одновременное применение НПВП с циклоспоринами и такролимусом может усиливать нефротоксический эффект последних. Следует контролировать функцию почек при одновременном применении эторикоксиба с любым из этих препаратов.
Фармакокинетические взаимодействия
Влияние эторикоксиба на фармакокинетику других препаратов
Литий. НПВП ослабляют выведение лития почками, тем самым повышая уровни лития в плазме крови. Если необходимо, проводят частый контроль уровней лития в крови и корректируют дозу лития на период одновременного применения этих препаратов, а также при прекращении применения НПВП.
Метотрексат. В двух исследованиях изучались эффекты эторикоксиба при применении в дозах 60 мг, 90 мг и 120 мг один раз в сутки в течение семи дней пациентами, которые получали один раз в неделю метотрексат в дозе от 7,5 мг до 20 мг при ревматоидном артрите. Эторикоксиб в дозе 60 мг и 90 мг не влиял на концентрации в плазме крови и почечный клиренс метотрексата. В одном исследовании эторикоксиб в дозе 120 мг не влиял на показатели метотрексата, но в другом исследовании концентрация метотрексата в плазме крови повышалась на 28%, а почечный клиренс метотрексата снижался на 13%. При одновременном применении эторикоксиба и метотрексата следует проводить соответствующий мониторинг относительно токсичности метотрексата.
Пероральные контрацептивы. Эторикоксиб в дозе 60 мг при одновременном применении с пероральными контрацептивами, содержащими 35 мкг этинилэстрадиола и 0.5-1 мг норэтиндрона, в течение 21 дня приводил к повышению AUC0‑24 этинилэстрадиола на 37%. Эторикоксиб в дозе 120 мг при применении с вышеуказанными пероральными контрацептивами одновременно или с интервалом в 12 часов повышал в равновесном состоянии значение AUC0‑24 этинилэстрадиола на 50-60%. О таком повышении концентрации этинилэстрадиола следует помнить при выборе перорального контрацептива, который будет применяться одновременно с эторикоксибом. Повышение экспозиции этинилэстрадиола может увеличивать частоту возникновения побочных действий, связанных с применением пероральных контрацептивов (например, тромбоэмболия вен у женщин группы риска).
Гормонозамещающая терапия. Прием 120 мг эторикоксиба с гормонозамещающими препаратами, включающими конъюгированные эстрогены (конъюгированные эстрогены 0.625 мг), в течение 28 дней увеличивает средний показатель AUC0‑24 в равновесном состоянии неконъюгированного эстрона (на 41%), эквилина (на 76%) и 17-β-эстрадиола (на 22%). Влияние доз эторикоксиба, рекомендованных для длительного применения (30 мг, 60 мг и 90 мг), не изучалось.
Эторикоксиб в дозе 120 мг снижал менее чем на половину экспозицию (AUC0‑24) эстрогенных компонентов конъюгированных эстрогенов по сравнению с монотерапией конъюгированными эстрогенами; дозу последнего повышали с 0.625 мг до 1.25 мг. Клиническое значение таких повышений неизвестно, а более высокие дозы конъюгированных эстрогенов в комбинации с эторикоксибом не изучались. Следует принимать во внимание такие повышения концентрации эстрогенов при выборе гормонального препарата для применения в период постменопаузы при одновременном применении эторикоксиба,поскольку повышение экспозиции эстрогенов может повышать риск возникновения побочных действий при заместительной гормонотерапии.
Преднизон/преднизолон. В исследованиях взаимодействия с препаратами, эторикоксиб не оказывал клинически значащего влияния на фармакокинетику преднизона/преднизолона.
Дигоксин. При применении эторикоксиба в дозе 120 мг один раз в сутки в течение 10 дней не наблюдалось влияния на показатель AUC0‑24 в равновесном состоянии на выведение дигоксина почками. Наблюдалось увеличение показателя Cmax дигоксина (приблизительно на 33%). Такое повышение, как правило, не является существенным для большинства пациентов. Однако следует наблюдать за состоянием пациентов с высоким риском относительно токсичного действия дигоксина при одновременном применении эторикоксиба и дигоксина.
Влияние эторикоксиба на препараты, метаболизирующиеся сульфотрансферазами.
Эторикоксиб является ингибитором активности человеческой сульфотрансферазы, в частности SULT1E1, а также может повышать концентрации этинилэстрадиола в сыворотке крови. Поскольку в настоящее время мало данных о влиянии различных сульфотрансфераз, а клиническая значимость для применения многих препаратов еще изучается, целесообразно с осторожностью назначать эторикоксиб одновременно с другими препаратами, которые метаболизируются, главным образом, человеческими сульфотрансферазами (например, пероральный сальбутамол и миноксидил).
Влияние эторикоксиба на препараты, метаболизирующиеся изоферментами системы CYP.
Исходя из данных исследований in vitro, не ожидается ингибирование эторикоксибом цитохромов Р450 (CYP) 1А2, 2С9, 2С19, 2D6, 2E1 и 3А4. В исследовании ежедневное применение эторикоксиба в дозе 120 мг не оказывало влияния на активность печеночного CYP3A4, что установлено по эритромициновому дыхательному тесту.
Влияние других препаратов на фармакокинетику эторикоксиба
Основной путь метаболизма эторикоксиба зависит от ферментов системы CYP. CYP3A4 способствует метаболизму эторикоксиба in vivo. Исследования in vitro указывают на то, что CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 и CYP2C19 также могут катализировать основной путь метаболизма, но их количественные характеристики не изучались in vivo.
Кетоконазол. Кетоконазол является мощным ингибитором CYP3A4. При применении в дозах 400 мг один раз в сутки в течение 11 дней кетоконазол не оказывал клинически существенного влияния на фармакокинетику разовой дозы эторикоксиба 60 мг (увеличение AUC на 43%).
Рифампицин. Одновременное применение эторикоксиба и рифампицина (мощного индуктора ферментов CYP) приводило к снижению концентраций эторикоксиба в плазме крови на 65%. Такое взаимодействие может сопровождаться рецидивом симптомов, если эторикоксиб применяют одновременно с рифампицином. В то время как эти данные могут указывать на необходимость повышения дозы, не рекомендовано применять эторикоксиб в дозах, которые превышают указанные для каждого показания, поскольку не изучалось комбинированное применение рифампицина и эторикоксиба в таких дозах.
Антациды. Антацидные препараты не оказывают клинически значимого влияния на фармакокинетику эторикоксиба.
Особые указания
Влияние на желудочно-кишечный тракт. Сообщалось об осложнениях со стороны желудочно-кишечного тракта (перфорации, язвы или кровотечения), иногда с фатальным исходом, у пациентов, которые применяли эторикоксиб.
Рекомендовано с осторожностью применять НПВП при лечении пациентов с высоким риском развития осложнений со стороны ЖКТ (пациенты, которые одновременно применяют любой другой НПВП или ацетилсалициловую кислоту, пациенты с такими заболеваниями ЖКТ в анамнезе, как язва или желудочно-кишечное кровотечение).
Существует дополнительный риск возникновения побочных действий со стороны ЖКТ (желудочно-кишечные язвы или другие осложнения со стороны ЖКТ) при одновременном применении эторикоксиба и ацетилсалициловой кислоты (даже в низких дозах). В длительных клинических исследованиях не наблюдалось выраженного отличия относительно безопасности для ЖКТ при применении селективного ингибитора ЦОГ-2 + ацетилсалициловая кислота и НПВП + ацетилсалициловая кислота.
Влияние на сердечно-сосудистую систему. Клинические исследования указывают на то, что применение селективных ингибиторов ЦОГ-2 может быть связано с риском возникновения тромботических осложнений (особенно инфаркта миокарда и инсульта), при сравнении с плацебо и некоторыми НПВП. Поскольку риск сердечно-сосудистых осложнений может повышаться при увеличении дозы и длительности применения эторикоксиба, препарат следует применять в минимальных эффективных дозах на протяжении максимально короткого периода времени.
Следует периодически пересматривать необходимость симптоматического облегчения боли и ответ на проводимое лечение, особенно у пациентов с остеоартритом.
Пациентам с выраженными факторами риска развития сердечно-сосудистых осложнений (такими как артериальная гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение) следует проводить лечение эторикоксибом только после тщательного рассмотрения такой возможности.
Селективные ингибиторы ЦОГ-2 не являются заменителями аспирина для профилактики сердечно-сосудистых заболеваний, поскольку не оказывают действия на тромбоциты. Поэтому не следует прекращать применение антиагрегантных препаратов.
Влияние на почки. Почечные простагландины могут играть компенсаторную роль в поддержании перфузии почек. Поэтому при ослаблении почечной перфузии прием эторикоксиба может вызвать уменьшение образования простагландинов и вследствие этого - снижение почечного кровотока и ослабление функции почек. Риск такой реакции наиболее высок у пациентов с уже имеющимся значительным ослаблением функции почек, некомпенсированной сердечной недостаточностью или циррозом. Следует рассмотреть возможность контроля почечной функции у таких пациентов.
Задержка жидкости, отеки и артериальная гипертензия. Как и при применении других препаратов, ингибирующих синтез простагландинов, у некоторых пациентов, принимающих эторикоксиб, наблюдались задержка жидкости, отеки и артериальная гипертензия. Все НПВП, включая эторикоксиб, могут приводить к возникновению или рецидиву застойной сердечной недостаточности. С осторожностью препарат назначают пациентам, у которых в анамнезе сердечная недостаточность, нарушение функции левого желудочка или артериальная гипертензия, а также пациентам с отеками, возникшими по любой другой причине. При клинических признаках ухудшения состояния таких пациентов, следует применить соответствующие меры, включая отмену эторикоксиба.
Применение эторикоксиба, особенно в высоких дозах, может сопровождаться более частой и тяжелой артериальной гипертензией, чем применение некоторых других НПВП и селективных ингибиторов ЦОГ-2. Поэтому гипертензия должна быть под контролем перед началом лечения эторикоксибом, а также следует уделить особое внимание контролю артериального давления во время лечения эторикоксибом. При значительном повышении давления следует назначить альтернативное лечение. Артериальное давление (АД) следует контролировать в течение 2 недель после начала лечения, а затем - периодически. Если АД значительно повышается, следует рассмотреть возможность альтернативного лечения.
Влияние на печень. Приблизительно у 1% пациентов, получавших лечение эторикоксибом в дозах 30 мг, 60 мг и 90 мг в сутки в клинических исследованиях продолжительностью до одного года, наблюдалось повышение активности аланинаминотрансферазы (АЛТ) и/или аспартатаминотрансферазы (АСТ) (приблизительно в три и более раза по сравнению с верхней границей нормы).
Следует наблюдать за состоянием всех пациентов с симптомами и/или признаками нарушения функции печени, а также пациентов с патологическими показателями функции печени. При признаках нарушения функции печени или при стойких патологических изменениях показателей функции печени (в три раза выше верхнего предела нормы) эторикоксиб следует отменить.
Общие указания. Если в течение лечения у пациента наблюдается ухудшение функции какой-либо системы органов, указанных выше, следует предпринять соответствующие меры и рассмотреть вопрос об отмене эторикоксиба. Соответствующее медицинское наблюдение следует проводить при применении эторикоксиба у пациентов пожилого возраста и у пациентов с нарушением функции почек, печени или сердца.
С осторожностью следует начинать лечение эторикоксибом пациентам с дегидратацией. Рекомендовано провести регидратацию перед началом применения эторикоксиба.
О возникновении серьезных кожных реакций, в некоторых случаях с фатальным исходом, в том числе эксфолиативного дерматита, синдрома Стивенса - Джонсона и токсичного эпидермального некролиза, очень редко сообщалось при применении НПВП и некоторых селективных ингибиторов ЦОГ-2 во время постмаркетингового наблюдения. Самый высокий риск возникновения таких реакций в начале терапии, а начало их проявлений, в большинстве случаев, в течение первого месяца лечения. Сообщалось о серьезных реакциях гиперчувствительности (таких как анафилаксия и ангионевротический отек) у пациентов, применяющих эторикоксиб. Некоторые селективные ингибиторы ЦОГ-2 могут повышать риск возникновения кожных реакций у пациентов с аллергической реакцией к какому-либо препарату в анамнезе. Эторикоксиб следует отменить при первых проявлениях сыпи на коже, повреждений слизистой оболочки или других признаков гиперчувствительности.
Эторикоксиб может подавлять проявления лихорадки или других признаков инфекции.
С осторожностью назначают одновременно эторикоксиб и варфарин или другие пероральные антикоагулянты.
Применение эторикоксиба, как и других препаратов, ингибирующих ЦОГ и синтез простагландинов, не рекомендовано женщинам, которые планируют беременность.
В состав препарата Костарокс® входит лактозы моногидрат. Пациенты с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы, не должны применять этот препарат.
Беременность и период лактации
Беременность. Отсутствуют клинические данные о применении эторикоксиба у беременных женщин. Потенциальный риск для беременности у человека неизвестен. Применение эторикоксиба, как и других препаратов, ингибирующих синтез простагландинов, не рекомендовано на поздних сроках беременности, поскольку это может привести к преждевременному закрытию артериального протока и вызвать отсутствие сокращения матки. Применение эторикоксибапротивопоказано во время беременности. В случае диагностирования беременности следует прекратить лечение эторикоксибом.
Лактация. Неизвестно выделяется ли эторикоксиб в грудное молоко. Эторикоксиб выделяется в молоко in vivo. Кормящим женщинам следует прекратить грудное вскармливание в период лечения эторикоксибом.
Фертильность. Применение эторикоксиба, как и других селективных ингибиторов ЦОГ-2, не рекомендуется у женщин, планирующих беременность.
Особенности влияния лекарственного препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Пациентов с проявлениями головокружения, вертиго или сонливости во время приема эторикоксиба не следует допускать к вождению автомобиля или управлению механизмами.
Передозировка
Симптомы. Применение эторикоксиба в разовых дозах до 500 мг или многократный прием до 150 мг/сутки в течение 21 дня не вызывал существенных токсических эффектов. Сообщалось об острой передозировке эторикоксибом, хотя в большинстве случаев о побочных действиях не сообщалось. Наиболее часто наблюдаемые побочные действия были совместимы с профилем безопасности эторикоксиба (например, побочные действия со стороны ЖКТ, реноваскулярные реакции).
Лечение. В случае передозировки целесообразно применять обычные поддерживающие мероприятия, такие как удаление неабсорбированного эторикоксиба из ЖКТ, ведение клинического наблюдения, и, при необходимости, проводить поддерживающую терапию.
Эторикоксиб не удаляется при гемодиализе; выведение эторикоксиба при перитонеальном диализе неизвестно.
Форма выпуска и упаковка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 30 мг №14 (1х14), №28 (2х14): По 14 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 1 или 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 60 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14): По 7 или 14 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 1 или 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 90 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14): По 7 или 14 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 1 или 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 120 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14): По 7 или 14 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой. По 1 или 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Костарокс®
Халықаралық патенттелмеген атауы
Эторикоксиб
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 30 мг, 60 мг, 90 мг, 120 мг
Құрамы
Үлбірлі қабықпен қапталған 30 мг бір таблетканың құрамында
белсенді зат: 30 мг эторикоксиб,
қосымша заттар: сусыз кальций гидрофосфаты, микрокристалды целлюлоза, повидон, магний стеараты, натрий кроскармеллозасы.
үлбірлі қабықтың құрамы: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактоза моногидраты, титанның қостотығы (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминий лагы (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), темірдің сары тотығы (Е 172).
Үлбірлі қабықпен қапталған 60 мг бір таблетканың құрамында
белсенді зат: 60 мг эторикоксиб,
қосымша заттар: сусыз кальций гидрофосфаты, микрокристалды целлюлоза, повидон, магний стеараты, натрий кроскармеллозасы.
үлбірлі қабықтың құрамы: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактоза моногидраты, титанның қостотығы (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминий лагы (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), темірдің сары тотығы (Е 172).
Үлбірлі қабықпен қапталған 90 мг бір таблетканың құрамында
белсенді зат: 90 мг эторикоксиб,
қосымша заттар: сусыз кальций гидрофосфаты, микрокристалды целлюлоза, повидон, магний стеараты, натрий кроскармеллозасы.
үлбірлі қабықтың құрамы: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактоза моногидраты, титанның қостотығы (Е 171), триацетин (Е 1518).
Үлбірлі қабықпен қапталған 120 мг бір таблетканың құрамында
белсенді зат: 120 мг эторикоксиб,
қосымша заттар: сусыз кальций гидрофосфаты, микрокристалды целлюлоза, повидон, магний стеараты, натрий кроскармеллозасы.
үлбірлі қабықтың құрамы: гипромеллоза 15 сПз (Е 464), лактоза моногидраты, титанның қостотығы (Е 171), триацетин (Е 1518), индигокармин алюминий лагы (Е 132) (11 - 14) (3 - 5 %), темірдің сары тотығы (Е 172).
Сипаттамасы
Көк-жасыл түсті, үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар (30 мг доза үшін).
Күңгірт-жасыл түсті, үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар (60 мг доза үшін).
Ақ түсті, үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар (90 мг доза үшін).
Бозғылт-жасыл түсті, үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар (120 мг доза үшін).
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі ауруларын емдеуге арналған препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы стероидты емес және ревматизмге қарсы басқа препараттар. Коксибтер. Эторикоксиб.
АТХ коды М01АН05
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңуі.Ішке қабылдағанда эторикоксиб жақсы сіңеді. Абсолюттік биожетімділігі 100%-ға жуық. Тепе-тең жағдайға жеткенге дейін тәулігіне бір рет 120 мг қабылдағаннан кейін, қан плазмасында ең жоғары концентрация (орташа геометриялық Cmax = 3.6 мкг/мл) ересектерде ашқарынға қабылдағаннан кейін шамамен 1 сағаттан (Tmax) соң байқалды. Орташа геометриялық АUC0-24сағ. мәні 37.8 мкг·сағ./мл құрады. Клиникалық дозалар ауқымының шегінде эторикоксибтің фармакокинетикасы дозаға тәуелді болып табылады.
Тамақтану кезінде (құрамында май мөлшері жоғары тамақ) эторикоксибтің 120 мг дозасын қабылдағанда сіңу дәрежесіне клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалы байқалған жоқ. Сіңу дәрежесі өзгереді, деректер клиникалық тұрғыдан маңызды деп қарастырылмаса да, бұл концентрациясының (Сmax) 36%-ға төмендеуімен және сіңу уақытының (Тmax) 2 сағатқа артуымен сипатталады. Клиникалық зерттеулерде эторикоксиб, тамақ ішуге қарамай-ақ, қолданылды.
Таралуы. Эторикоксиб адам қаны плазмасының ақуыздарымен 0.05 мкг/мл-ден 5 мкг/мл дейінгі концентрациялар ауқымында 92%-ға байланысады. Адамда таралу көлемі тепе-тең жағдайда (Vdss) 120 л жуықты құрайды.
Эторикоксиб егеуқұйрықтарда және үй қояндарында плаценталық бөгет арқылы, сондай-ақ егеуқұйрықтарда гематоэнцефалдық бөгет арқылы өтеді.
Метаболизмі.Эторикоксиб қарқынды түрде метабоизденеді; дозаның 1%-дан азы бастапқы белсенді зат түрінде несеппен бірге шығарылады. Метаболизмнің негізгі жолы – бұл Р450 (CYP) цитохромы ферменттерімен катализдену кезінде 6-гидроксиметилэторикоксиб туындысының түзілуі. CYP3A4 эторикоксибтің in vivo метаболизміне мүмкіндік береді. Іn vitro зерттеулерCYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 және CYP2C19 да метаболизмнің негізгі жолын катализдеуі мүмкін екендігін көрсетеді, бірақ олардың сандық сипаттамасы in vivo зерттелген жоқ.
Адамда 5 метаболит сәйкестендірілді. Негізгі метаболит, дериват 6’-гидроксиметилінің әрі қарайғы тотығуынан түзілген 6’-карбоксил қышқылы, эторикоксиб дериваты болып табылады. Бұл негізгі метаболиттер циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) тежегіштері ретінде белсенділігінің өлшенуін көрсетпейді, немесе тек әлсіз белсенді тежегіштер болып табылады. Осы метаболиттердің бірде-біреуі циклооксигеназаны-1 (ЦОГ-1) тежемейді.
Шығарылуы. Радиоизотоппен таңбаланған эторикоксибтің 25 мг дозасын вена ішіне бір рет енгізгеннен кейін радиоактивтіэторикоксибтің 70%-ы несеппен бірге және 20%-ы нәжіспен бірге, негізінен, метаболиттер түрінде шығарылады. 2%-дан азы өзгермеген белсенді зат түрінде табылады.
Эторикоксибтің шығарылуы, негізінен, метаболизм арқылы жүреді, кейіннен бүйрек арқылы шығарылады. Тәулігіне бір рет 120 мг қабылдағанда эторикоксиб тепе-тең концентрациясына 7 күн ішінде жетіп, жиналу көрсеткіші 2-ге жуық болады, бұл 22 сағатқа жуық жартылай ыдырау кезеңіне сәйкес келеді. Эторикоксибтің 25 мг дозасын вена ішіне енгізгеннен кейін қан плазмасындағы клиренсі минутына 50 мл-ге жуықты құрайды.
Пациенттердің жеке топтары
Егде жас. Егде жастағы (65 жастан асқан) пациенттердегі фармакокинетикасы өте жас пациенттердегіфармакокинетикаға ұқсас.
Жынысы. Эторикоксибтің фармакокинетикасы әйелдер мен еркектерде ұқсас.
Бауыр функциясының бұзылуы. Бауыр функциясының ауырлығы жеңіл дәрежедегі бұзылулары бар (Чайлд-Пью шкаласы бойынша 5-6 балл) пациенттерде эторикоксибтің 60 мг дозасын тәулігіне бір рет қолданғанда AUC орташа көрсеткіші, дені сау адамдардағы эторикоксибтің осы дозасындағыға қарағанда, шамамен 16%-ға көбірек. Бауыр функциясының ауырлығы орташа дәрежедегі бұзылулары бар (Чайлд-Пью шкаласы бойынша 7-9 балл) пациенттерде эторикоксибтің 60 мг дозасын екі күнде бір рет қолданғанда AUC орташа көрсеткіші эторикоксибтің 60 мг дозасын тәулігіне бір рет қабылдаған адамдардағы көрсеткішке ұқсас болды; эторикоксибтің 30 мг дозасын қолдану пациенттердің осы тобында зерттелген жоқ. Бауыр функциясы бұзылуларының ауыр түрлері бар (Чайлд - Пью шкаласы бойынша ≥10 балл) пациенттерге қатысты клиникалық немесе фармакокинетикалық деректер жоқ.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Эторикоксибтің бір реттік 120 мг дозасының фармакокинетикасы бүйрек функциясының орташа және ауыр бұзылулары бар пациенттерде, сондай-ақ гемодиализге әкелетін бүйректің терминальді сатыдағы ауруы бар пациенттерде дені сау адамдардағы осындайдан аздаған айырмашылығы болды. Гемодиализ эторикоксибтің шығарылуына азғантай ықпалын тигізеді (диализ клиренсі минутына 50 мл жуықты құрайды).
Балалар. Эторикоксибтің фармакокинетикасы 12 жастан кіші балаларда зерттелген жоқ.
12-17 жастағы жасөспірімдердің қатысуымен жүргізілген фармакокинетикалық зерттеулерде (n=16) эторикоксибтің 60 мг дозасын тәулігіне бір рет қабылдаған дене салмағы 40 - 60 кг жасөспірімдердегі және эторикоксибтің 90 мг дозасын тәулігіне бір рет қабылдаған дене салмағы 60 кг-ден көбірек жасөспірімдердегі фармакокинетикасы, эторикоксибтің 90 мг дозасын тәулігіне бір рет қабылдаған ересектердегі фармакокинетикаға ұқсас болды. Эторикоксибтің қауіпсіздігі мен тиімділігі балаларда анықталған жоқ.
Фармакодинамикасы
Әсер ету механизмі. Костарокс® препаратының құрамында белсенді зат эторикоксиб бар. Ішке қабылдауға арналған эторикоксиб дозалардың клиникалық ауқымы аясында қолданғанда ЦОГ-2 селективті тежегіші болып табылады.
Клиникалық фармакологиялық зерттеулерде тәулігіне 150 мг дейінгі дозаларда қолданғанда эторикоксиб, ЦОГ-1 тежемей-ақ, ЦОГ-2 дозаға байланысты тежейді. Эторикоксиб асқазанда простагландиндер синтезін тежемейді және тромбоциттердің функциясына ықпалын тигізбейді.
Циклооксигеназа простагландиндердің түзілуіне жауап береді. ЦОГ-1 және ЦОГ-2 екі изоформасы сәйкестендірілді. ЦОГ-2 қабынуға қарсы импульстермен индукцияланатын және ауыру, қабыну және қызбаның простаноидты медиаторларының синтезіне жауап беретін негізгі фактор ретінде қарастырылатын ферменттің изоформасы болып табылады. ЦОГ-2 сондай-ақ овуляция, имплантация және артериялық түтіктің жабылу үдерістеріне, бүйрек пен орталық жүйке жүйесі функциясының реттеуге (қызба индукциясы, ауыруды сезіну, когнитивті функция) әсерін тигізеді; сонымен қатар ойық жаралардың жазылу үдерісіне қатысуы мүмкін. ЦОГ-2 адамда асқазан ойық жарасының айналасындағы тіндерде сәйкестендіріледі, бірақ оның ойық жараның жазылуы үшін маңызы анықталған жоқ.
Қолданылуы
-остеоартритте
-ревматоидтыартритте
-шорбуынданған спондилитте
- жедел подагралық артритпен байланысты ауыруды және қабыну симптомдарын симптоматикалық емдеуде
- стоматологиялық операция жүргізумен байланысты орташа ауыруды қысқа мерзімдік емдеуде
ЦОГ-2 селективті тежегішін тағайындау жөніндегі шешім пациент үшін барлық жекелей қауіптерге берілген бағаға негізделуі тиіс.
Қолдану тәсілі және дозалары
Костарокс® препараты тамақ ішуге қарамай ішке қабылдай беруге арналған. Егер Костарокс® препаратын тамақ ішер алдында қабылдаса, әсері тезірек басталады, симптомдарды тезірек бәсеңдету қажет болғанда мұны ескерген жөн.
Эторикоксибті қабылдаған кезде жүрек-қантамырлық асқынулардың туындау қаупі дозаны және қолдану ұзақтығын арттырғанда жоғарылауы мүмкін болғандықтан, ең жоғары қысқа уақыт кезеңі ішінде тиімді ең төмен дозаны пайдалану керек. Симптомдарды жеңілдету қажеттілігіне және жүргізілген емнің жауабына, әсіресе остеоартриті бар пациенттерде, мезгіл-мезгіл баға беріп отырған жөн.
Остеоартрит
Костарокс®препаратының ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 30 мг құрайды. Кейбір пациенттерде жеткілікті әсері жоқ болғанда дозаны тәулігіне бір рет 60 мг дейін арттыру жөніндегі мәселені қарастырған жөн. Әсері жоқ болған жағдайда емдеудің басқа да ықтимал әдістері жөніндегі мәселені қарастыруға болады.
Ревматоидты артрит
Костарокс®препаратының ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 90 мг құрайды.
Шорбуынданатын спондилоартрит
Костарокс®препаратының ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 90 мг құрайды.
Жедел ауыру жағдайлары
Костарокс® препаратын жедел ауыру синдромы кезеңінде ғана қолданған жөн.
Жедел подагралық артрит
Костарокс®препаратының ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 120 мг құрайды. Клиникалық сынақтарда жедел подагралық артрит үшін эторикоксиб 8 күн бойы тағайындалған.
Хирургиялық стоматологияда операциядан кейінгі ауыру
Костарокс®препаратының ұсынылатын дозасы ең көп дегенде 3 күн бойы тәулігіне бір рет 90 мг құрайды. Кейбір пациенттер үшін операциядан кейінгі ауыруды сездірмеудің басқа да әдістерін қарастыру қажет болуы мүмкін.
Әрбір ретте қолдану үшін ұсынылғаннан артық дозалар қосымша тиімділік болмайды, немесе олар зерттелген жоқ.
Демек:
- остеоартритте доза тәулігіне 60 мг-ден аспауы тиіс;
- ревматоидты артритте және шорбуынданған спондилитте доза тәулігіне 90 мг-ден аспауы тиіс;
- жедел подаграда доза ең көп дегенде 8 күн бойы емдегенде 120 мг-ден аспауы тиіс;
- стоматологиялық операциядан кейін қатты ауырғанда доза тәулігіне 90 мг-ден аспауы тиіс, ал емдеу ең көп дегенде 3 күн бойы жүргізіледі.
Пациенттердің жеке топтары
Егде жастағы пациенттер. Егде жастағы пациенттер үшін дозаны түзету қажет емес. Басқа препараттар жағдайындағы сияқты, егде жастағы пациенттерде де сақтық танытқан жөн.
Бауыр функциясының бұзылуы. Көрсетілімдеріне қарамай, бауырдың жеңіл дисфункциясы бар (Чайлд-Пью бойынша 5-6 балл) пациентерде дозаны тәулігіне бір рет 60 мг дозадан арттырмаған жөн. Көрсетілімдеріне қарамай, бауырдың орташа дисфункциясы бар (Чайлд-Пью бойынша 7-9 балл) пациенттерде доза тәулігіне бір рет 30 мг-ден аспауы тиіс.
Клиникалық қолдану тәжірибесі, әсіресе бауыр функциясының ауырлығы орташа бұзылулары бар пациенттерде шектеулі, сондықтан сақтық таныту ұсынылады. Бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар (Чайлд-Пью бойынша ≥10 балл) пациенттерде клиникалық қолдану тәжірибесі жоқ, сондықтан эторикоксибті мұндай пациенттерге қолдануға болмайды.
Бүйрек функциясының бұзылуы. Креатинин клиренсі ≥30 мл/мин пациенттер үшін дозаны түзету қажет емес. Креатинин клиренсі <30 мл/мин пациенттерге эторикоксибті пайдалануға болмайды.
Балалар. Эторикоксибті 18 жасқа дейінгі балаларға қолдануға болмайды.
Жағымсыз әсерлері
Жағымсыз әсерлері клиникалық зерттеу деректеріне негізделген және туындау жиілігі бойынша жіктелген: өте жиі (≥1/10), жиі (≥1/100, <1/10), жиі емес (≥1/1000, <1/100), сирек (≥1/10000, <1/1000), өте сирек (<1/10000).
Өте жиі
- абдоминальді ауыру
Жиі
- астения/шаршау, тұмау тәрізді ауру
- бас айналу, бас ауыру
- бронхтың түйілуі
- жүректің қағуы, аритмия, гипертензия, ісінулер/сұйықтықтың іркілуі
- іш қату, метеоризм, гастрит, қыжыл/қышқыл рефлюксі, диарея, диспепсия/ эпигастральді аймақта жайсыздықты сезіну, жүректің айнуы, құсу, эзофагит, ауыз қуысының ойық жарасы
- альвеолярлы остеит
- AЛT деңгейінің жоғарылауы, АСТ деңгейінің жоғарылауы
- экхимоздар
Жиі емес
˗ дәмнің бұзылуы, ұйқысыздық, парестезия/гипестезия, ұйқышылдық, үрейлену, депрессия, ақыл-ой қызметінің нашарлауы, елестеулер
˗ көрудің жіті болмауы, конъюнктивит
˗ құлақтың шуылдауы, вертиго
˗ жүрекшелердің фибрилляциясы, тахикардия, жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі, ЭКГ-де спецификалық емес өзгерулер, стенокардия, миокард инфарктісі, қан кернеулері, инсульт, ми қан айналымының транзиторлық ишемиялық бұзылулары, гипертониялық криз, васкулит
˗ кеуде қуысының ауыруы, жөтел, диспноэ, мұрыннан қан кету, жоғары тыныс жолдарының инфекциялары
˗ іштің желденуі, ішектің жиырылу сипатының өзгеруі, ауыз ішінің құрғауы, гастродуоденальді ойық жаралар, гастроинтестинальді тесілуді және қан кетуді қоса пептикалық ойық жаралар, тітіркенген ішек синдромы, панкреатит, гастроэнтерит, тәбеттің төмендеуі немесе күшеюі, дене салмағының артуы
˗ протеинурия, сарысулық креатинин деңгейінің жоғарылауы, бүйрек функциясының жеткіліксіздігін қоса бүйрек функциясының бұзылуы, несеп шығару жолдарының инфекциялары
˗ бұлшықет спазмдары/құрысулар, қаңқа-бұлшықет ауыруы/қимылсыздық
˗ аса жоғары сезімталдық реакциялары, беттің ісінуі, қышыну, бөртпе, эритема, есекжем
˗ анемия (көбіне асқазан-ішек жолынан қан кетулер нәтижесінде), лейкопения, тромбоцитопения
˗ қан мочевинасындағы азот деңгейінің жоғарылауы, креатинфосфокиназа деңгейінің жоғарылауы, гиперкалиемия, несеп қышқылы деңгейінің жоғарылауы
Сирек
˗ сананың шатасуы, мазасыздық
˗ гепатит, бауыр функциясының жеткіліксіздігі, сарғаю
˗ ангионевроздық ісіну, шокты қоса анафилаксиялық/анафилактоидтық реакциялар, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз, тұрақты дәрілік эритема
˗ қандағы натрий деңгейінің төмендеуі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
˗ белсенді затқа немесе препараттың құрамына кіретін қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
˗ өршу сатысындағы пептикалық ойық жара немесе жедел асқазан-ішектік қант кету
˗ анамнезде ЦОГ-2 (циклооксигеназа-2) тежегіштерін қоса ацетилсалицил қышқылын немесе ҚҚСП қолданғаннан кейін бронхтың түйілуі, жеделринит, назальдіполиптер, ангионевроздық ісіну, есекжем немесе басқа да аллергиялық реакциялардың дамығаны көрсетілген пациенттер
˗жүктілік және лактация кезеңі
˗бауырфункциясының ауыр бұзылулары (сарысулықальбумин <25 г/л немесе Чайлд-Пью ≥10)
˗ анықталған бүйректік креатинин клиренсі минутына <30 мл
˗18жасқа дейінгі балалар
˗ішектің қабыну аурулары
˗ жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі (NYHA II-IV)
˗ бақыланбайтын тұрақты артериялық гипертензиясы 140/90 мм.с.б.-нан жоғары
˗жүректің анықталған ишемиялық ауруы, шеткері артериялар аурулары және/немесе цереброваскулярлық ауру
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға (препарат құрамында лактоза моногидраты бар болғандықтан)
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Фармакодинамикалық өзара әрекеттесулер
Пероральді антикоагулянттар. Варфаринді үнемі қолданумен жағдайы тұрақтанған пациенттерде, тәулігіне эторикоксибтің 120 мг дозасын қабылдау Халықаралық қалыптасқан қатынастың (ХҚҚ) протромбин уақытының шамамен 13%-ға артуымен қатар жүрді. Сондықтан пероральді антикоагулянттарды қабылдап жүрген пациенттерде ХҚҚ протромбин уақытын, әсіресе эторикоксибті қабылдаудың алғашқы күндері немесе оның дозасын өзгерткен кезде жиі тексерген жөн.
Диуретиктер, ангиотензинөзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері және ангиотензин ІІ антагонистері. ҚҚСП диуретиктердің және гипертензияға қарсы басқа да препараттардың әсерін бәсеңдетуі мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған кейбір пациенттерде (мысалы, дегидратациясы бар пациенттерде немесе бүйрек функциясы әлсіреген егде жастағы пациенттерде) АӨФ тежегішін немесе ангиотензин ІІ антагонисін және ЦОГ тежейтін препараттарды бір мезгілде қолдану, бүйрек функциясының ықтимал жедел жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының кейіннен нашарлауына әкелуі мүмкін, бұл әдетте қайтымды сипатта болады. Эторикоксибті АӨФ тежегіштерімен немесе ангиотензин ІІ антагонистерімен бір мезгілде қолданатын пациенттерде мұндай өзара әрекеттесулердің туындауы мүмкін екендігін ескерген жөн. Сондықтан мұндай біріктірілімді әсіресе егде жастағы пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Адекватты гидратация жүргізген және біріктірілген емнің бас кезінде, сондай-ақ әрі қарай белгілі бір мерзімде бүйрек функциясына мониторинг жүргізу мәселесін қарастырған жөн.
Ацетилсалицил қышқылы. Эторикоксибтің 120 мг дозасын тәулігіне бір рет қолдану ацетилсалицил қышқылының (тәулігіне бір рет 81 мг) антиагреганттық белсенділігіне ықпалын тигізген жоқ. Эторикоксибті жүрек-қантамыр асқынуларының профилактикасына арналған дозаларда (төмен дозалар) қолданылатын ацетилсалицил қышқылымен бір мезгілде тағайындауға болады. Алайда ацетилсалицил қышқылының төмен дозаларын және эторикоксибті бір мезгілде қолдану, эторикоксибтің монотерапиясымен салыстырғанда, АІЖ ойық жараларының немесе басқа да асқынулардың туындау жиілігінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Эторикоксибті жүрек-қантамыр асқынуларының профилактикасы үшін белгіленгеннен асатын дозалардағы ацетилсалицил қышқылымен, сондай-ақ басқа да ҚҚСП-пенбір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Циклоспорин және такролимус. Эторикоксибтің осы препараттармен өзара әрекеттесуі зерттелмесе де, ҚҚСП циклоспориндермен және такролимуспен бір мезгілде қолдану соңғысының нефроуыттылық әсерін күшейтуі мүмкін. Эторикоксибті осы препараттардың кез келгенімен бір мезгілде қолданғанда бүйрек функциясын бақылаған жөн.
Фармакокинетикалық өзара әрекеттесулер
Эторикоксибтің басқа препараттардың фармакокинетикасына ықпалы
Литий. ҚҚСП литийдің бүйрек арқылы шығарылуын бәсеңдетеді, осылайша, қан плазмасындағы литий деңгейін арттырады. Осы препараттарды бір мезгілде қолдану кезеңінде, сондай-ақ ҚҚСП қолдануды тоқтатқан кезде, егер қажет болса, осы қандағы литий деңгейіне жиі бақылау жүргізеді және литий дозасын түзетеді.
Метотрексат. Екі зерттеуде ревматоидты артритте метотрексаттың 7,5 мг-ден20 мг дейінгі дозасын аптасына бір рет қабылдаған пациенттерде жеті күн бойы тәулігіне бір рет 60 мг, 90 мг және 120 мг дозаларда қолданған кездегі эторикоксибтің әсерлері зерттелді. Эторикоксибтің 60 мг және 90 мг дозалары қан плазмасындағы метотрексаттың концентрациясына және бүйректік клиренсіне ықпалын тигізген жоқ. Бір зерттеуде эторикоксибтің 120 мг дозасы метотрексаттың көрсеткіштеріне ықпалын тигізген жоқ, бірақ басқа зерттеуде қан плазмасындағы метотрексаттың концентрациясы 28%-ға жоғарылады, ал метотрексаттың бүйректік клиренсі 13%-ға төмендеді. Эторикоксиб пен метотрексатты бір мезгілде қолданғанда метотрексаттың уыттылығына қатысты тиісінше мониторинг жүргізген жөн.
Пероральді контрацептивтер. Эторикоксибтің 60 мг дозасын құрамында 35 мкг этинилэстрадиол және 0.5-1 мг норэтиндрон бар пероральді контрацептивтермен бір мезгілде қолданғанда, 21 күн ішінде этинилэстрадиолдың AUC0‑24 мәнінің 37%-ға жоғарылауына әкелді. Эторикоксибтің 120 мг дозасын жоғарыда көрсетілген пероральді контрацептивтермен бір мезгілде немесе 12 сағат аралықпен қолданғанда этинилэстрадиолдың AUC0‑24 мәнін тепе-тең жағдайда 50-60%-ға арттырды. Эторикоксибпен бір мезгілде қолданылатын пероральді контрацептивті таңдағанда этинилэстрадиол концентрациясының осылай жоғарылауын ескерген жөн. Этинилэстрадиол экспозициясының жоғарылауы пероральді контрацептивтерді қолданумен байланысты жағымсыз әсерлердің (мысалы, қауіп тобындағы әйелдерде веналардың тромбоэмболиясы) туындау жиілігін арттыруы мүмкін.
Гормоналмастыратын ем. 120 мг эторикоксибті конъюгацияланған эстрогендерді (конъюгацияланған эстрогендер 0.625 мг) қамтыған гормонның орнын алмастырғыштармен бірге қабылдау 28 күн ішінде тепе-тең жағдайда конъюгацияланбаған эстронның (41%-ға), эквилиннің (76%-ға) және 17-β-эстрадиолдың (22%-ға) AUC0‑24 орташа көрсеткішін арттырады. Ұзақ қолдану үшін ұсынылатын эторикоксиб (30 мг, 60 мг және 90 мг) дозаларының ықпалы зерттелген жоқ.
Эторикоксибтің 120 мг дозасы конъюгацияланған эстрогендер монотерапиясымен салыстырғанда, конъюгацияланған эстрогендердің эстрогендік компоненттерінің экспозициясын (AUC0‑24) жартысынан азға төмендетті; соңғысының дозасы 0.625 мг-ден 1.25 мг дейін арттырылды. Осындай жоғарылаудың клиникалық маңызы белгісіз, ал конъюгацияланған эстрогендердің өте жоғары дозаларының эторикоксибпен біріктірілімі зерттелген жоқ. Эторикоксибті бір мезгілде қолданғанда, постменопауза кезеңінде қолдану үшін гормональді препаратты таңдағанда эстрогендердің осылай жоғарылауына назар аударған жөн, өйткені эстрогендердің экспозициясының артуы орнын алмастыратын гормонмен емдегенде жағымсыз әсерлердің туындау қаупін ұлғайтуы мүмкін.
Преднизон/преднизолон. Препараттармен өзара әрекеттесуге жүргізілген зерттеулерде эторикоксиб преднизонның/преднизолонның фармакокинетикасына клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалын тигізген жоқ.
Дигоксин. Эторикоксибтің 120 мг дозасын 10 күн бойы тәулігіне бір рет қолданғанда тепе-тең жағдайда AUC0‑24 көрсеткішіне, дигоксиннің бүйрек арқылы шығарылуына ықпалы байқалған жоқ. Дигоксиннің Cmax көрсеткішінің (шамамен 33%-ға) артқаны байқалды. Мұндай жоғарылау, әдеттегідей, көптеген пациенттер үшін елеулі болып табылмайды. Алайда эторикоксиб пен дигоксинді бір мезгілде қолданғанда дигоксиннің уытты әсеріне қатысты жоғары қаупі бар пациенттердің жағдайын бақылаған жөн.
Эторикоксибтің сульфотрансферазалармен метаболизденетін препараттарға ықпалы.
Эторикоксиб адамның сульфотрансферазасы, атап айтқанда, SULT1E1 белсенділігінің тежегіші болып табылады, сондай-ақ қан сарысуындағы этинилэстрадиолдың концентрациясын арттыруы мүмкін. Қазіргі таңда әртүрлі сульфотрансферазалардың ықпалы жөнінде деректер аз болғандықтан, ал көптеген препараттарды қолданудың клиникалық маңыздылығы зерттелмегендіктен, эторикоксибті негізінен адамның сульфотрансферазаларымен метаболизденетін препараттармен (мысалы, пероральді сальбутамол және миноксидил) бір мезгілде сақтықпен тағайындаған дұрыс.
ЭторикоксибтыңCYP жүйесінің изоферменттерімен метаболизденетін препараттарға ықпалы.
Іn vitro зерттеу деректерін негіздесек, эторикоксиб Р450 (CYP) 1А2, 2С9, 2С19, 2D6, 2E1 және 3А4 цитохромдарын тежейді деп күтілмейді. Зерттеулерде эторикоксибтің 120 мг дозасын күн сайын қолдану бауырлық CYP3A4 белсенділігіне ықпалын тигізген жоқ, бұл эритромициннің тыныс алуға жүргізілген тестісі бойынша анықталды.
Басқа препараттардың эторикоксибтің фармакокинетикасына ықпалы
Эторикоксиб метаболизмінің негізгі жолы CYP жүйесінің ферменттеріне байланысты. CYP3A4 in vivo эторикоксибтің метаболизміне мүмкіндік береді. Іn vitro зерттеулер CYP2D6, CYP2C9, CYP1A2 және CYP2C19 ферменттері де метаболизмнің негізгі жолын катализдеуі мүмкін екендігін көрсетеді, бірақ олардың мөлшерлік сипаттамасы in vivo зерттелген жоқ.
Кетоконазол. Кетоконазол CYP3A4 күшті тежегіші болып табылады. 400 мг дозаларды тәулігіне бір рет 11 күн бойы қолданғанда кетоконазол эторикоксибтің 60 мг бір реттік дозасының фармакокинетикасына клиникалық тұрғыдан маңызды әсерін тигізген жоқ (AUC мәні 43%-ға артты).
Рифампицин. Эторикоксиб пен рифампицинді (CYP ферменттерінің күшті индукторы) бір мезгілде қолдану қан плазмасында эторикоксиб концентрациясының 65%-ға төмендеуіне әкелді. Мұндай өзара әрекеттесу, егер эторикоксибті рифампицинмен бір мезгілде қолданса, симптомдардың қайталануымен қоса жүруі мүмкін. Ал осы деректер дозаны арттыру қажеттілігін көрсетуі мүмкін, эторикоксибті әрбір ретте қолдану үшін көрсетілгеннен артық дозаларда қолдану ұсынылмайды, өйткені рифампицин мен эторикоксибті мұндай дозаларда біріктіріп қолдану зерттелген жоқ.
Антацидтер. Антацидтік препараттар эторикоксибтің фармакокинетикасына клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалын тигізбеді.
Айрықша нұсқаулар
Асқазан-ішек жолына ықпалы. Эторикоксибті қолданған пациенттерде асқазан-ішек жолы тарапынан асқынулар (тесілулер, ойық жаралар немесе қан кетулер), кейде өліммен аяқталу жағдайлары мәлімделді.
АІЖ тарапынан асқынулардың даму қаупі жоғары пациенттерді (кез келген басқа ҚҚСП немесе ацетилсалицил қышқылын бір мезгілде қолданып жүрген пациенттерді, анамнезінде ойық жара немесе асқазан-ішектік қан кетулер сияқты АІЖ аурулары бар пациенттерді) емдегенде ҚҚСП абайлап қолдану ұсынылады.
Эторикоксибті және ацетилсалицил қышқылын (тіпті, төмен дозаларда) бір мезгілде қолданғанда АІЖ тарапынан жағымсыз әсерлердің (асқазан-ішектік ойық жаралар немесе АІЖ тарапынан басқа да асқынулар) туындауына қосымша қауіп бар. Ұзаққа созылған клиникалық зерттеулерде ЦОГ-2 селективті тежегіші + ацетилсалицил қышқылы және ҚҚСП + ацетилсалицил қышқылын қолданғанда АІЖ үшін қауіпсіздікке қатысты айқын айырмашылықтар байқалған жоқ.
Жүрек-қантамыр жүйесіне ықпалы. Клиникалық зерттеулер ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қолдану, плацебомен және кейбір ҚҚСП-пенсалыстырғанда, тромбоздық асқынулардың (әсіресе миокард инфарктісі және инсульт) туындау қаупімен байланысты болуы мүмкін екендігін көрсетеді. Эторикоксибтің дозасын және қолдану ұзақтығын арттырғанда жүрек-қантамыр асқынуларының қаупі ұлғаюы мүмкін болғандықтан, барынша ең жоғары қысқа кезең ішінде препараттың тиімді ең төмен дозаларын қолданған жөн.
Ауыру симптомдарын жеңілдету қажеттілігін және жүргізілген емнің жауабын, әсіресе остеоартриті бар пациенттерде, мезгіл-мезгіл қайта қарастырған жөн.
Жүрек-қантамырлық асқынулардың даму қаупінің айқын факторлары (артериялық гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті, шылым шегу сияқты) бар пациенттерде мұндай мүмкіндікті мұқият қарастырғаннан кейін ғана эторикоксибпен емдеу керек.
ЦОГ-2 селективті тежегіштері жүрек-қантамыр ауруларының профилактикасы үшін аспиринді алмастырушылар болып табылмайды, өйткені тромбоциттерге әсер етпейді. Сондықтан антиагрегантты препараттарды қолдануды тоқтатпаған жөн.
Бүйрекке ықпалы. Бүйректік простагландиндер бүйрек перфузиясын демеу үшін компенсаторлық рөл атқаруы мүмкін. Сондықтан бүйрек перфузиясы әлсірегенде эторикоксибті қабылдау простагландиндердің түзетілуін азайтуы мүмкін және осының салдарынан – бүйректік қан ағыны төмендейді және бүйрек функциясы әлсірейді. Мұндай реакциялардың қаупі бұрыннан бүйрек функциясы едәуір әлсіреген, жүрек функциясының орны толтырылмаған жеткіліксіздігі немесе циррозы бар пациенттерде өте жоғары. Мұндай пациенттерде бүйрек функциясын бақылау мүмкіндігін қарастырған жөн.
Сұйықтықтың іркілуі, ісінулер және артериялық гипертензия. Простагландиндер синтезін тежейтін басқа препараттарды қолданған кездегідей, эторикоксибті қабылдап жүрген кейбір пациенттерде сұйықтықтың іркілуі, ісінулер және артериялық гипертензия байқалды. Эторикоксибті қоса, барлық ҚҚСП жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігінің туындауына немесе қайталануына әкелуі мүмкін. Препаратты анамнезінде жүрек функциясының жеткіліксіздігі, сол жақ қарынша функциясының бұзылуы немесе артериялық гипертензиясы бар пациенттерге, сондай-ақ кез келген басқа себептен туындаған ісінулері бар пациенттерге сақтықпен тағайындайды. Мұндай пациенттерде жағдайдың клиникалық нашарлау белгілерінде эторикоксиб қабылдауды тоқтатумен қоса, тиісті шаралар қолданған жөн.
Эторикоксибті әсіресе жоғары дозаларда қолдану, кейбір басқа ҚҚСП және ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қолдануға қарағанда, өте жиі және ауыр артериялық гипертензиямен қатар жүруі мүмкін. Сондықтан гипертензия эторикоксибпен емдеуді бастар алдында бақылауда болуы тиіс, сондай-ақ эторикоксибпен емдеу кезінде артериялық қысымды бақылауға көңіл бөлген жөн. Қысым едәуір артқан кезде альтернативті ем тағайындау керек. Емдеуді бастағаннан кейін 2 апта бойы, содан кейін мезгіл-мезгіл артериялық қысымды (АҚ) бақылап отыру керек. Егер АҚ едәуір жоғарыласа, альтернативті емдеу мүмкіндігін қарастыру қажет.
Бауырға ықпалы. Ұзақтығы бір жылға созылған клиникалық зерттеулерде эторикоксибтің тәулігіне 30 мг, 60 мг және 90 мг дозаларымен ем қабылдаған пациенттердің шамамен 1%-да аланинаминотрансфераза (АЛТ) және/немесе аспартатаминотрансфераза (АСТ) белсенділігінің (қалыптың жоғары шегімен салыстырғанда, шамамен үш және одан көп есе) жоғарылағаны байқалды.
Бауыр функциясының симптомдары және/немесе белгілері бар барлық пациенттердің, сондай-ақ бауыр функциясының патологиялық көрсеткіштері бар пациенттердің жағдайларын бақылаған жөн. Бауыр функциясының бұзылу белгілерінде немесе бауыр функциясының тұрақты патологиялық өзгерулерінде (қалыптың жоғары шегінен үш есе жоғары) эторикоксиб қабылдауды тоқтату керек.
Жалпы нұсқаулар. Егер емдеу кезінде пациентте жоғарыда көрсетілген қандай да болсын ағзалар жүйесі функцияларының нашарлағаны байқалса, тиісті шаралар қабылдаған және эторикоксиб қабылдауды тоқтату мәселесін қарастырған жөн. Эторикоксибті егде жастағы пациенттерге және бүйрек, бауыр немесе жүрек функциясы бұзылған пациенттерге қолданғанда тиісті медициналық бақылау жүргізу керек.
Дегидратациясы бар пациенттерді эторикоксибпен емдеуді бастағанда сақ болған жөн. Эторикоксибті қолдануды бастар алдында регидратация жүргізу ұсынылады.
Постмаркетингтік бақылау кезінде ҚҚСП және кейбір ЦОГ-2 селективті тежегіштерін қолданғанда күрделі тері реакцияларының, кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын, соның ішінде эксфолиативті дерматиттің, Стивенс-Джонсон синдромының және уытты эпидермальді некролиздің туындағаны жөнінде өте сирек мәлімделген. Мұндай реакциялардың туындауының ең жоғары қаупі емнің бас кезінде, ал олардың көрініс беруі, көптеген жағдайларда, емнің алғашқы айы ішінде. Эторикоксиб қолданған пациенттерде күрделі аса жоғары сезімталдық реакциялары (анафилаксия және ангионевроздық ісіну сияқты) жөнінде мәлімделді. Кейбір ЦОГ-2 селективті тежегіштері анамнезінде қандай да болсын препаратқа аллергиялық реакциясы бар пациенттерде тері реакцияларының туындау қаупін арттыруы мүмкін. Эторикоксибті қабылдауды теріде бөртпелер, шырышты қабықтардың зақымдануы немесе аса жоғары сезімталдықтың басқа да белгілері алғаш көрініс берген кезде тоқтатқан жөн.
Эторикоксиб қызбаның көріністерін немесе инфекцияның басқа да белгілерін басуы мүмкін.
Эторикоксиб пен варфаринді немесе басқа да пероральді антикоагулянттарды бір мезгілде абайлап тағайындайды.
ЦОГ және простагландиндер синтезін тежейтін басқа препараттардағы сияқты, эторикоксибті қолдану жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерге ұсынылмайды.
Костарокс® препаратының құрамына лактоза моногидраты кіреді. Тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттер бұл препаратты қабылдамауы тиіс.
Жүктілік және лактация кезеңі
Жүктілік. Жүкті әйелдерге эторикоксибті қолдану жөнінде клиникалық деректер жоқ. Адамда жүктілік үшін потенциалды қаупі белгісіз. Простагландиндер синтезін тежейтін басқа препараттар сияқты, жүктіліктің кеш мерзімдерінде эторикоксибті қолдану ұсынылмайды, өйткені бұл артериялық түтіктің мезгілінен бұрын жабылуына әкелуі және жатырдың жиырылмауын туындатуы мүмкін. Жүктілік кезінде эторикоксибті қолдануға болмайды.Жүктілік диагнозы қойылған жағдайда эторикоксибпен емдеуді тоқтатқан жөн.
Лактация. Емшек сүтіне эторикоксибтің бөлініп шығатыны-шықпайтындығы белгісіз.Эторикоксиб сүтке in vivoбөлініп шығады. Бала емізетін әйелдер эторикоксибпен емделу кезінде емшек емізуді тоқтатқаны жөн.
Фертильділік. ЦОГ-2 басқа да селективті тежегіштері сияқты, жүкті болуды жоспарлап жүрген әйелдерге эторикоксибті қолдану ұсынылмайды.
Көлік құралын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттың ықпал ету ерекшеліктері
Эторикоксибті қабылдау кезінде бас айналу, вертиго немесе ұйқышылдық көріністері орын алған пациенттерге автомобильді жүргізуге немесе механизмдерді басқаруға рұқсат етпеу керек.
Артық дозалануы
Симптомдары. Эторикоксибті 500 мг-ге дейінгі бір реттік дозаларда қолдану немесе тәулігіне 150 мг-ге дейін көп реттік қолдану 21 күн ішінде елеулі уытты әсерлерді туындатқан жоқ. Көптеген жағдайларда жағымсыз әсерлері жөнінде мәлімделмесе де, эторикоксибпен жедел артық дозалану жағдайы мәлімделді. Өте жиі байқалатын жағымсыз әсерлер эторикоксибтің қауіпсіздігі бейінімен үйлесімді болды (мысалы, АІЖ тарапынан жағымсыз әсерлер, реноваскулярлық реакциялар).
Емі. Артық дозаланған жағдайда АІЖ-ден сіңбеген эторикоксибті жою, клиникалық бақылау жүргізу сияқты әдеттегі демеуші шараларды қолданған, және қажет болғанда, демеуші ем жүргізген мақсатқа сай келеді.
Эторикоксиб гемодиализ кезінде жойылмайды; перитонеальді диализде эторикоксибтің шығарылуы белгісіз.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Үлбірлі қабықпен қапталған 30 мг №14 (1х14), №28 (2х14) таблеткалар: Алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 14 таблеткадан салынған. Пішінді ұяшықты 1немесе 2 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Үлбірлі қабықпен қапталған 60 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14) таблеткалар: Алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 немесе14таблеткадан салынған. Пішінді ұяшықты 1 немесе 2 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Үлбірлі қабықпен қапталған 90 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14) таблеткалар: Алюминийфольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 немесе14таблеткадан салынған. Пішінді ұяшықты 1 немесе 2 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Үлбірлі қабықпен қапталған 120 мг №7 (1х7), №14 (1х14), №28 (2х14) таблеткалар: Алюминийфольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 7 немесе14таблеткадан салынған. Пішінді ұяшықты 1 немесе 2 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы