Торговое название
Ко-Валодип
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой
Состав
Одна таблетка содержит
5 мг/160 мг/12,5 мг:
активные вещества: амлодипина бесилата 6,94 мг (эквивалентно амлодипину 5 мг), валсартана 160 мг и гидрохлоротиазида 12,5 мг.
10 мг/160 мг/12,5 мг:
активные вещества: амлодипина бесилата 13,88 мг (эквивалентно амлодипину 10 мг), валсартана 160 мг и гидрохлоротиазида 12,5 мг.
10 мг/160 мг/25 мг:
активные веществ: амлодипина бесилата 13,88 мг (эквивалентно амлодипину 10 мг), валсартана 160 мг и гидрохлоротиазида 25 мг.
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, повидон К25, натрия кроскармеллоза, натрия лаурилсульфат, маннитол, кремния диоксид коллоидный безводный, магния стеарат.
Пленочное покрытие: спирт поливиниловый, макрогол 3350, титана диоксид (E171), тальк, железа оксид красный (E172) - только для 10 мг/160 мг/12,5 мг, железа оксид желтый (E172) - только для 10 мг/160 мг/25 мг
Описание
Таблетки овальной формы, двояковыпуклые, покрытые пленочной оболочкой белого цвета или почти белого цвета, с маркировкой К1 на одной стороне таблетки (для дозировки 5 мг/160 мг/12,5 мг).
Таблетки овальной формы, двояковыпуклые, покрытые пленочной оболочкой розового цвета, с маркировкой К2 на одной стороне таблетки (для дозировки 10 мг/160 мг/12,5 мг).
Таблетки овальной формы, двояковыпуклые, покрытые пленочной оболочкой коричнево-желтого цвета, с маркировкой К4 на одной стороне таблетки (для дозировки 10 мг/160 мг/25 мг).
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно - сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензина II антагонисты, комбинации. Ангиотензина II антагонисты, другие комбинации. Валсартан, амлодипин и гидрохлоротиазид.
Код ATХ C09DX01.
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Линейность
Амлодипин, валсартан и гидрохлоротиазид демонстрируют линейную фармакокинетику.
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид
После приема внутрь препарата, содержащего амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид, максимальные концентрации амлодипина, валсартана и гидрохлоротиазида в плазме крови у здоровых взрослых добровольцев достигались в течение 6–8 часов, 3 часов и 2 часов, соответственно. Скорость и степень абсорбции амлодипина, валсартана и гидрохлоротиазида при применении препарата были аналогичны показателям, которые наблюдались при применении его компонентов в виде отдельных препаратов.
Амлодипин
Всасывание
После приема внутрь в терапевтических дозах только амлодипина максимальная концентрация в плазме крови достигалась через 6–12 часов. Абсолютная биодоступность составляла от 64 % до 80 %. Прием пищи не влияет на биодоступность амлодипина.
Распределение
Объем распределения составляет приблизительно 21 л/кг. Исследования амлодипина in vitro показали, что приблизительно 97,5 % препарата, находящегося в циркулирующей крови, связывается с белками плазмы крови.
Метаболизм
Амлодипин активно (приблизительно 90 %) метаболизируется в печени до неактивных метаболитов.
Выведение
Амлодипин выводится из плазмы крови в два этапа, конечный период полувыведения составляет примерно 30–50 часов. Равновесное состояние в плазме крови достигается после постоянного применения в течение 7-8 дней. Десять процентов амлодипина и 60 % метаболитов амлодипина выводится с мочой.
Валсартан
Всасывание
После приема внутрь только валсартана максимальная концентрация в плазме крови достигалась через 2-4 часа. Средняя абсолютная биодоступность составляет 23 %. Прием пищи снижает экспозицию валсартана приблизительно на 40 % (как определено по AUC), а максимальную концентрацию в плазме крови (Сmах) – примерно на 50 %, хотя приблизительно через 8 ч после применения концентрация валсартана в плазме крови аналогична показателям в группах приема препарата натощак и после еды. Данное снижение в показателе AUC, однако, не сопровождается клинически значимым снижением терапевтического эффекта, поэтому валсартан можно принимать, как вместе с едой, так и без.
Распределение
Объем распределения валсартана в равновесном состоянии после внутривенного введения составляет примерно 17 литров, что указывает на отсутствие экстенсивного распределения валсартана в тканях. Валсартан в значительной степени связывается с белками сыворотки крови (94-97 %), преимущественно с альбуминами.
Метаболизм
Валсартан не трансформируется в значительной мере, поскольку лишь примерно 20 % дозы выводится в виде метаболитов. Гидроксиметаболит был идентифицирован в плазме крови в низких концентрациях (менее 10 % от AUC валсартана). Этот метаболит фармакологически неактивен.
Выведение
Валсартан демонстрирует мультиэкспоненциальную кинетику распада (Т½α <1ч и T½ß порядка 9 ч). Валсартан преимущественно выводится с калом (около 83% дозы) и мочой (около 13% дозы), главным образом, в неизмененном виде. После внутривенного введения плазменный клиренс валсартана составляет около 2 л/ч, а почечный клиренс составляет 0,62 л/ч (порядка 30% общего клиренса). Период полувыведения валсартана составляет 6 часов.
Гидрохлоротиазид
Всасывание
Всасывание гидрохлоротиазида после приема внутрь происходит быстро (Tmax – около 2 часов). В среднем повышение AUC носит линейный характер и пропорционально дозе в терапевтическом диапазоне.
Величина влияния пищи на всасывание гидрохлоротиазида, если таковое имеется, небольшая и клинически незначима. Абсолютная биодоступность гидрохлоротиазида после приема внутрь составляет 70 %.
Распределение
Видимый объем распределения составляет 4–8 л/кг. Гидрохлоротиазид в циркулирующей крови связывается с белками плазмы крови (40–70 %), главным образом с альбуминами сыворотки крови. Гидрохлоротиазид также накапливается в эритроцитах в концентрациях примерно в 3 раза превышающих таковые в плазме крови.
Метаболизм
Гидрохлоротиазид выводится преимущественно в виде неизмененного вещества.
Выведение
Период полувыведения гидрохлоротиазида из плазмы в конечной фазе составляет в среднем 6-15 часов. При повторных назначениях фармакокинетика гидрохлоротиазида не изменяется, а при назначении один раз в сутки кумуляция незначительна. Более 95 % абсорбированной дозы выводится с мочой в виде неизмененного вещества. Почечный клиренс состоит из пассивной фильтрации и активной секреции в почечных канальцах.
Фармакокинетика у отдельных групп пациентов
Дети (в возрасте до 18 лет)
Данные относительно фармакокинетики у детей отсутствуют.
Пациенты пожилого возраста (65 лет и старше)
Время до достижения максимальной концентрации амлодипина в плазме крови у молодых и пациентов пожилого возраста одинаково. У пациентов пожилого возраста клиренс амлодипина имеет тенденцию к снижению, вызывая увеличение площади под кривой (AUC) и периода полувыведения. Средний системный показатель AUC валсартана выше на 70 % у пациентов пожилого возраста, чем у молодых пациентов, поэтому повышают дозу таким пациентам с осторожностью.
Системная экспозиция валсартана несколько выше у пациентов пожилого возраста по сравнению с младшими пациентами, но это не имеет клинической значимости.
Некоторые данные указывают на то, что системный клиренс гидрохлоротиазида снижен как у здоровых лиц пожилого возраста, так и у пациентов пожилого возраста с артериальной гипертензией по сравнению с молодыми здоровыми добровольцами.
Поскольку все три компонента препарата одинаково хорошо переносятся молодыми пациентами и пациентами пожилого возраста, рекомендуется обычный режим дозирования.
Пациенты с нарушениями функции почек
Нарушение функции почек не влияет существенным образом на фармакокинетику амлодипина. Как и ожидалось для препарата, почечный клиренс которого составляет всего 30 % от общего плазменного клиренса, не наблюдалось взаимосвязи между функцией почек и системной экспозицией валсартана.
Поэтому пациенты с нарушениями функции почек от легкой до умеренной степени тяжести могут применять препарат в обычной начальной дозе.
В случае нарушения функции почек средние максимальные уровни гидрохлоротиазида в плазме крови и значения AUC
повышаются, а скорость выведения с мочой снижается. У пациентов с нарушением функции почек от лёгкой до умеренной степени наблюдалось 3-кратное возрастание AUC гидрохлоротиазида. У пациентов с тяжёлым нарушением функции почек наблюдалось 8-кратное возрастание AUC.
Препарат амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид противопоказан пациентам с тяжёлым нарушением функции почек, анурией или пациентам, находящимся на диализе
Пациенты с нарушениями функции печени
Имеются лишь ограниченные клинические данные о применении амлодипина у пациентов с нарушением функции печени. Пациенты с нарушениями функции печени имеют сниженный клиренс амлодипина, что приводит к повышению AUC приблизительно на 40- 60 %. В среднем, у пациентов с хроническими заболеваниями печени легкой и умеренной степени тяжести экспозиция (определено по показателю AUC) валсартана удваивается по сравнению со здоровыми добровольцами (соответствующего возраста, пола и массы тела). Поскольку в состав препарата входит компонент валсартан, препарат амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид противопоказан пациентам с нарушениями функции печени
Фармакодинамика
Механизм действия
Механизм действия
В состав препарата Ко-Валодип входят три антигипертензивных компонента с дополняющими друг друга механизмами для контроля артериального давления у пациентов с эссенциальной артериальной гипертензией: амлодипин относится к классу антагонистов кальция, валсартан – к классу антагонистов ангиотензина ІІ, а гидрохлоротиазид – к классу тиазидных диуретиков. Комбинация этих компонентов приводит к более выраженному снижению артериального давления.
Клиническая эффективность и безопасность
Амлодипин
Механизм действия
Амлодипин, входящий в состав препарата Ко-Валодип ингибирует трансмембранное поступление ионов кальция в мышцы сердца и гладкие мышцы сосудов. Антигипертензивное действие амлодипина происходит путем прямого релаксирующего воздействия на гладкие мышцы сосудов, что вызывает снижение резистентности периферических сосудов и артериального давления.
Фармакодинамические эффекты
Экспериментальные данные подтверждают, что амлодипин связывается в дигидропиридиновых и негидропиридиновых местах связи. Сократительные процессы сердечной мышцы и гладких мышц сосудов зависят от прохождения внеклеточных ионов кальция в эти клетки через определенные ионные каналы.
У пациентов с артериальной гипертензией применение амлодипииа в терапевтических дозах вызывает расширение сосудов, приводящее к снижению артериального давления в положении пациента «лежа» и «стоя». Такое снижение артериального давления не сопровождается выраженными изменениями частоты сердечных сокращений или уровня катехоламинов в плазме крови при длительном применении
Концентрации препарата в плазме крови коррелируют с терапевтическим ответом, как у молодых пациентов, так и у пациентов пожилого возраста.
При артериальной гипертензии у пациентов с нормальной функцией почек, применение амлодипииа в терапевтических дозах приводит к уменьшению сопротивления почечных сосудов, увеличению скорости клубочковой фильтрации и эффективного почечного кровотока плазмы без изменения фильтрационной фракции или протеинурии.
Также, как и при применении других блокаторов кальциевых каналов, на фоне приема амлодипина у пациентов с нормальной функцией желудочка, как правило, наблюдалось изменение гемодинамических показателей функции сердца в состоянии покоя и при физической нагрузке (или стимуляции): небольшое увеличение сердечного индекса без значительного влияния на максимальную скорость нарастания давления в левом желудочке, на конечно-диастолическое давление и объем.
Cнижение артериального давления под влиянием амлодипииа в диапазоне терапевтических доз не сопровождается отрицательным инотропным действием даже при одновременном применении с бета- блокаторами.
Амлодипин не изменяет функцию синоатриального узла и не влияет на атриовентрикулярную проводимость. В клинических исследованиях, в которых амлодипин применяли в комбинации с бета-блокаторами у пациентов с артериатызой гипертензией или со стенокардией, никаких отрицательных эффектов на электрокардиографические параметры не наблюдалось.
Доказана клиническая эффективность амлодипииа у пациентов со стабильной стенокардией, вазоспастической стенокардией и ангиографически подтвержденным поражением коронарных артерий.
Клиническая эффективность и безопасность
Применение у пациентов с артериальной гипертензией
Пациенты с артериальной гипертензией в возрасте 55 лет или старше и наблюдались в среднем 4,9 лет. У пациентов отмечался, по крайней мере, один дополнительный фактор риска коронарной болезни сердца, включая: предыдущий инфаркт миокарда или инсульт (> 6 месяцев до включения в исследование) или подтверждение другого атеросклеротического заболевания сердечно-сосудистой системы (в общем 51,5%), диабет 2 типа (36,1%), холестирин - липопротеин высокой плотности < 35 мг/дл или <0,906 ммоль/1 (11,6%), гипертрофия левого желудочка, диагностированная электрокардиографией или эхокардиографией (20,9%), курение сигарет (21,9%).
Первичную конечную точку составила комбинация фатальной коронарной болезни сердца или нефатального инфаркта миокарда. По первичной конечной точке не отмечалось значительных различий между терапией на основе амлодипина и на основе хлорталидона: ОР (отношение рисков) 0,98 (95% ДИ (0,90-1,07) p=0,65. Среди вторичных конечных точек, частота сердечной недостаточности (компонент сложной комбинированной сердечно-сосудистой конечной точки) был значительно выше в группе приёма амлодипина, по сравнению с группой приёма хлорталидона (10,2% по сравнению с 7,7%, ОР 1,38, (95%ДИ [1,25-1,52] p<0,001)). Однако, значительных различий между смертностью по любой причине при терапии на основе амлодипина и на основе хлорталидона не отмечалось (ОР 0,96 (95% ДИ [0,89-1,02] p=0,20.
Валсартан
Механизм действия
Валсартан является активным при пероральном применении, мощным и специфическим антагонистом рецепторов ангиотензина ІІ. Валсартан действует селективно на подтип АТ1 рецепторов, которые отвечают за известные эффекты ангиотензина II.
Клиническая эффективность и безопасность
У пациентов с артериальной гипертензией валсартан способствует снижению артериального давления без влияния на частоту пульса.
У большинства пациентов после перорального применения однократной дозы начало гипотензивного эффекта наступает в течение 2 часов, а максимальное снижение артериального давления достигается в течение 4-6 часов. Антигипертензивный эффект продолжается в течение 24 часов после применения препарата. При повторном применении максимальное снижение артериального давления при всех режимах дозирования достигается, как правило, в течение 2-4 недель.
Гидрохлоротиазид
Механизм действия
Местом действия тиазидных диуретиков являются прежде всего дистальные извилистые канальцы почек. Подтверждено, что в корковом слое почек существуют сходные по строению рецепторы, которые являются основным центром связывания для тиазидных диуретиков и ингибирования транспортировки NaCl в дистальные извилистые канальцы. Механизм действия тиазидов заключается в ингибировании переносчиков Na+Cl–, по-видимому, за счет конкуренции за центры Cl–, что, в свою очередь, действует на механизмы реабсорбции электролитов: непосредственно усиливает выведение натрия и хлора в примерно в равной степени и опосредованно, благодаря мочегонному эффекту, снижает объем плазмы с дальнейшим повышением активности ренина в плазме крови, секреции альдостерона и выведением калия с мочой, а также снижением уровня калия в сыворотке крови.
Прочее: Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Не показано значимого положительного влияния на функцию почек и/или сердечно-сосудистые осложнения и смертность, кроме того наблюдался повышенный риск развития гиперкалиемии, острой почечной дисфункции и/или артериальной гипотензии, по сравнению с монотерапией. Учитывая их аналогичные фармакодинамические свойства, эти результаты также имеют отношение к другим ингибиторам АКФ и блокаторам рецепторов ангиотензина II.
Поэтому, ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не следует использовать одновременно у пациентов с диабетической нефропатией.
Исследование терапии алискиреном при диабете 2 типа, продолжающееся до достижения конечных точек со стороны сердца и почек проводилось для проверки пользы добавления алискирена к стандартной терапии ингибитором АКФ или блокатором рецепторов ангиотензина II у пациентов с сахарным диабетом 2 типа и хроническим заболеванием почек, сердечно-сосудистыми заболеваниями, или обоими заболеваниями. Исследование было прекращено досрочно из-за повышенного риска развития неблагоприятных исходов. И сердечно-сосудистая смертность и инсульт по количеству чаще развивались в группе приёма алискирена, чем в группе плацебо, и побочные эффекты и серьезные побочные эффекты, представляющие интерес (гиперкалиемия, артериальная гипотензия и нарушенная функция почек) чаще были отмечены в группе приёма алискирена, чем в группе плацебо.
Немеланомный рак кожи
На основании имеющихся данных эпидемиологических исследований была выявлена кумулятивная дозозависимая взаимосвязь между приемом гидрохлоротиазида и развитием немеланомного рака кожи. Применение высоких доз гидрохлоротиазида (суммарная доза ≥50000 мг) характеризовалось следующим скорректированным отношением шансов 1.29 (95% ДИ: 1.23-1.35) для базальноклеточной карциномы и 3.98 (95% ДИ: 3.68-4.31) для плоскоклеточной карциномы. При базальноклеточной карциноме и плоскоклеточной карциноме наблюдалась выраженная кумулятивная зависимость доза-эффект. Другое исследование показало возможную взаимосвязь между раком губы (плоскоклеточной карциномой) и воздействием гидрохлоротиазида: 633 случая рака губы соответствовали 63,067 случаям в контрольной группе. (использовалась стратегия выборки с учетом риска). Кумулятивная зависимость доза-эффект была продемонстрирована посредством скорректированного отношения шансов, которое составляло 2.1 (95% ДИ: 1.7-2.6) с увеличением до 3.9 (3.0-4.9) при применении высоких доз гидрохлоротиазида (~ 25,000 мг) и до 7.7 (5.7-10.5) при применении наиболее высоких кумулятивных доз препарата (~ 100,000 мг).
Показания к применению
- лечение эссенциальной артериальной гипертензии у взрослых в качестве заместительной терапии, артериальное давление которых адекватно контролируется комбинацией амлодипина, валсартана и гидрохлоротиазида, принимаемых либо в виде трех отдельных лекарственных компонентов или в виде двух препаратов, один из которых является комбинированным.
Способ применения и дозы
Дозировка
Рекомендуемая доза Ко-Валодипа составляет одну таблетку в сутки, желательно утром.
Перед переходом на применение препарата Ко-Валодипа состояние пациента должно контролироваться приемом стабильных доз монопрепаратов, принимаемых в одно и то же время суток. Доза препарата Ко-Валодипа должна основываться на дозах отдельных компонентов комбинации, применяемых на момент смены препарата.
Максимальная рекомендуемая доза амлодипина/валсартана/ гидрохлоротиазида составляет 10 мг/320 мг/25 мг.
Отдельные группы пациентов
Нарушение функции почек
Поскольку в состав препарата входит гидрохлоротиазид, препарат Ко-Валодип противопоказан пациентам с анурией и тяжелыми нарушениями функции почек (скорость клубочковой фильтрации (СКФ) <30 мл/мин/ 1,73 м2).
Корректировка начальной дозы для пациентов с легкой и средней степенью нарушения функции почек не требуется
Нарушение функции печени
Поскольку в состав препарата входит валсартан, препарат Ко-Валодип противопоказан пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени .Для пациентов с нарушениями функции печени от легкой до средней степени тяжести, не сопровождающимися холестазом, максимальная рекомендуемая доза валсартана составляет 80 мг, поэтому препарат Ко-Валодип не показан для этой группы пациентов. Для пациентов с нарушением функции печени легкой и средней степени тяжести рекомендации по дозировке амлодипина не установлены. При переводе соответствующих пациентов с артериальной гипертензией и с нарушением функции печени на приём препарата Ко-Валодип, следует использовать минимальную дозу компонента амлодипина.
Сердечная недостаточность и заболевания коронарных артерий
Опыт применения препарата амлодипина/валсартана/гидрохлоротиазид, особенно в максимальных дозах, у пациентов с сердечной недостаточностью и заболеваниями коронарных артерий ограничен. Рекомендовано с осторожностью применять препарат пациентам с сердечной недостаточностью и заболеваниями коронарных артерий, особенно максимальную дозу препарата 10 мг/320 мг/25 мг.
Пациенты пожилого возраста (65 лет и старше)
Рекомендовано с осторожностью назначать препарат пациентам пожилого возраста, особенно максимальные дозы препарата 10 мг/320 мг/25 мг, поскольку данные относительно применения препарата в этой группе пациентов ограничены. У таких пациентов необходимо чаще контролировать артериальное давление. При переводе соответствующих пациентов пожилого возраста с артериальной гипертензией на приём препарата Ко-Валодип, следует использовать минимальную дозу компонента амлодипина.
Применение у детей
Нет соответствующих данных о применении препарата Ко-Валодип у детей (пациентам в возрасте до 18 лет) по показанию эссенциальная артериальная гипертензия.
Способ применения
Для приёма внутрь.
Ко-Валодип можно принимать независимо от времени приема пищи.
Таблетки следует проглатывать целиком, запивая небольшим количеством воды, принимая в одно и то же время суток, желательно утром.
Побочные действия:
- Очень часто ((³1/10)
- Часто (³1/100 дo <1/10)
- Не часто(³1/1,000 дo <1/100)
- Редко (³1/10,000 дo <1/1,000)
- Очень редко (<1/10,000),
-Частота неизвестна (частоту невозможно оценить по имеющимся данным)
Перечень нежелательных реакций в форме таблицы
Следующие нежелательные реакции, классифицированные по классам систем органов MedDRA и частоте встречаемости, относятся к комбинации амлодипин/валсартан/гидрохлоротизид и амлодипипу, валсартану и гидрохлоротиазиду по отдельности.
Класс систем органов по MеdDRA |
Нежелательные реакции |
Частота развития |
|||
Амлодипин/валсартан / гидрохлоротиазид |
Амлодинин |
Валсартан |
Гидрохлоротиазид |
||
Доброкачественные,
злокачественные новообразования и неуточненные новообразования (включая кисты
и полипы) |
Немеланомный
рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточная карцинома) |
– |
– |
– |
Частота неизвестна |
Нарушения
со стороны крови и лимфатической системы |
Агранулоцитоз,
недостаточность костного мозга |
– |
– |
– |
Очень редко |
Снижение
гемоглобина и гематокрита |
– |
– |
Частота неизвестна |
– |
|
Гемолитическая
анемия |
– |
– |
– |
Очень редко |
|
Лейкопения |
– |
Очень редко |
– |
Очень редко |
|
Нейтропения |
– |
– |
Частота неизвестна |
– |
|
Тромбоцитопения,
иногда с пурпурой |
– |
Очень редко |
Частота неизвестна |
Редко |
|
Апластическая
анемия |
– |
– |
– |
Частота неизвестна |
|
Нарушения
со стороны иммунной системы |
Гиперчувствительность |
– |
Очень редко |
Частота неизвестна |
Очень редко |
Нарушения
со стороны обмена веществ и питания |
Анорексия |
Не часто |
– |
– |
– |
Гиперкальциемия |
Не часто |
– |
– |
Редко |
|
Гипергликемия |
– |
Очень редко |
– |
Редко |
|
Гиперлипидемия |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Гиперурикемия |
Не часто |
– |
– |
Часто |
|
Гипохлоремический
алкалоз |
– |
– |
– |
Очень редко |
|
Гипокалиемия |
Часто |
– |
– |
Очень часто |
|
Гипомагниемия |
|
|
|
Часто |
|
Гипонатриемия |
Не часто |
|
|
Часто |
|
Усугубление
нарушения обмена веществ при сахарном диабете |
– |
– |
– |
Редко |
|
Нарушения психики |
Депрессия |
– |
Не часто |
– |
Редко |
Бессонница/нарушения
сна |
Не часто |
Не часто |
– |
Редко |
|
Перепады
настроения |
– |
Не часто |
– |
|
|
Спутанность
сознания |
– |
Редко |
– |
– |
|
Нарушения со стороны нервной
системы |
Нарушение координации |
Не часто |
– |
– |
– |
Головокружение |
Часто |
Часто |
|
|
|
Постуральное головокружение,
головокружение при физической нагрузке |
Не часто |
– |
– |
|
|
Дисгевзия |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Экстрапирамидный
синдром |
– |
Частота неизвестна |
– |
– |
|
Головная
боль |
Часто |
Часто |
– |
Редко |
|
Гипертонус |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Заторможенность |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Парестезия |
Не часто |
Не часто |
– |
Редко |
|
Периферическая
нейропатия, нейропатия |
Не часто |
Очень редко |
– |
– |
|
Сонливость |
Не часто |
Часто |
– |
– |
|
Обморок |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Тремор |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Гипестезия |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Нарушения
со стороны органа зрения |
Острая
закрытоугольная глаукома |
– |
– |
– |
Частота неизвестна |
Нарушение
зрения |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Нарушение
остроты зрения |
Не часто |
Не часто |
– |
Редко |
|
Нарушения
со стороны органа слуха и лабиринтные нарушения |
Звон в
ушах |
– |
Не часто |
– |
– |
Вертиго |
Не часто |
– |
Не часто |
– |
|
Нарушения
со стороны сердца |
Ощущение
сердцебиения |
– |
Часто |
– |
– |
Тахикардия |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Аритмия
(включая брадикардию, желудочковую тахикардию и фибрилляцию предсердий) |
– |
Очень редко |
– |
Редко |
|
Инфаркт миокарда |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Нарушения
со стороны сосудов |
Гиперемия |
– |
Часто |
– |
y |
Артериальная
гипотензия |
Часто |
Не часто |
– |
– |
|
Ортостатическая
гипотензия |
Не часто |
– |
– |
Часто |
|
Флебит,
тромбофлебит |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Васкулит |
– |
Очень редко |
Частота неизвестна |
– |
|
Нарушения
со стороны дыхательной системы, органов грудной клетки и средостения |
Кашель |
Не часто |
Очень редко |
Не часто |
– |
Одышка |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Угнетение
дыхания, отек легких, пневмонит |
– |
– |
– |
Очень редко |
|
Ринит |
– |
Не часто |
|
|
|
Першение в
горле |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Нарушения со стороны пищеварительной системы |
Дискомфорт в животе, боль в
верхней части живота |
Не часто |
Часто |
Не часто |
Редко |
Запах изо
рта |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Изменение
ритма дефекации |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Запор |
– |
– |
– |
Редко |
|
Снижение
аппетита |
– |
– |
– |
Часто |
|
Диарея |
Не часто |
Не часто |
– |
Редко |
|
Сухость
слизистой оболочки полости рта |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Диспепсия |
Часто |
Не часто |
– |
– |
|
Гастрит |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Гиперплазия
десен |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Тошнота |
Не часто |
Часто |
|
Часто |
|
Панкреатит |
– |
Очень редко |
– |
Очень редко |
|
Рвота |
Не часто |
Не часто |
– |
Часто |
|
Нарушения со стороны печени и
желчевыводящих путей |
Отклонение от нормы показателей
печеночных проб, включая повышение концентрации
билирубина в плазме крови |
– |
Очень редко** |
Частота неизвестна |
– |
Гепатит |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Внутрипечёночный
холестаз, желтуха |
– |
Очень редко |
– |
Редко |
|
Нарушения
со стороны кожи и подкожных тканей |
Алопеция |
– |
Не часто |
– |
|
Ангионевротический отек |
– |
Очень редко |
Частота неизвестна |
– |
|
Буллезный дерматит |
– |
– |
Частота неизвестна |
– |
|
Реакции по типу кожной красной
волчанки, реактивация кожной красной волчанки |
– |
– |
– |
Очень редко |
|
Мультиформная
эритема |
|
Очень редко |
|
|
|
Экзантема |
|
Не часто |
|
|
|
Повышенное потоотделение |
Не часто |
Не часто |
|
|
|
Реакция фоточувствительности* |
|
Очень редко |
|
|
|
Кожный зуд |
Не часто |
Не часто |
|
|
|
Пурпура |
– |
Не часто |
– |
Редко |
|
Кожная
сыпь |
– |
Не часто |
Частота неизвестна |
Часто |
|
Изменение
цвета кожи |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Крапивница
и другие формы сыпи |
– |
Очень редко |
– |
Часто |
|
Некротизирующий
васкулит и токсический эпидермальный некролиз |
– |
– |
– |
Очень редко |
|
Эксфолиативный
дерматит |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Синдром
Стивенса- Джонсона |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Отек Квинке |
– |
Очень редко |
– |
– |
|
Нарушения
со стороны скелетно- мышечной и соединительной ткани |
Артралгия |
– |
Не часто |
– |
– |
Боль в
спине |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Припухлость
суставов |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Мышечные
спазмы |
Не часто |
Не часто |
– |
Частота неизвестна |
|
Мышечная
слабость |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Миалгия |
Не часто |
Не часто |
Частота неизвестна |
– |
|
Боль в
конечности |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Припухлость
голеностопного сустава |
– |
Часто |
– |
– |
|
Нарушения
со стороны почек и мочевыводящих путей |
Повышение
концентрации креатинина в плазме крови |
Не часто |
– |
Частота неизвестна |
– |
Нарушение
мочеиспускания |
|
Не часто |
|
|
|
Ноктурия |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Поллакиурия |
Часто |
Не часто |
|
|
|
Нарушение
функции почек |
– |
– |
– |
Частота неизвестна |
|
Острая
почечная недостаточность |
Не часто |
– |
– |
Частота неизвестна |
|
Нарушение
функции почек и почечная недостаточность |
– |
– |
Частота неизвестна |
Редко |
|
Нарушения
со стороны половых органов и молочной железы |
Импотенция |
Не часто |
Не часто |
– |
Часто |
Гинекомастия |
|
Не часто |
– |
– |
|
Общие расстройства и нарушения в месте
введения |
Абазия, нарушение походки |
Не часто |
– |
– |
– |
Астения |
Не часто |
Не часто |
– |
Частота неизвестна |
|
Дискомфорт, недомогание |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Утомляемость |
Часто |
Часто |
Не часто |
– |
|
Боль в груди несердечного происхождения |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Отек |
Часто |
Часто |
– |
– |
|
Боль |
– |
Не часто |
– |
– |
|
Пирексия |
– |
– |
– |
Частота неизвестна |
|
Лабораторные
и инструментальные данные |
Повышение концентрации
липидов в плазме крови |
|
– |
|
Очень часто |
Повышение концентрации азота мочевины в
плазме крови |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Повышение концентрации мочевой кислоты в плазме
крови |
Не часто |
– |
– |
|
|
Глюкозурия |
|
|
|
Редко |
|
Снижение
содержания калия в плазме крови |
Не часто |
– |
– |
– |
|
Повышение
содержания калия в плазме крови |
– |
– |
Частота неизвестна |
– |
|
Увеличение
массы тела |
Не часто |
Не часто |
– |
– |
|
Снижение
массы тела |
– |
Не часто |
– |
– |
Описание отобранных нежелательных реакций:
Немеланомный рак кожи: на основании имеющихся данных эпидемиологических исследований была выявлена кумулятивная дозозависимая взаимосвязь между приемом гидрохлоротиазида и развитием немеланомного рака кожи
Противопоказания
- повышенная чувствительность к активным субстанциям амлодипина, валсартана, гидрохлоротиазида, к другим производным сульфонамида или любому из вспомогательных веществ
- печеночная недостаточность, цирроз печени или желчный холестаз
- анурия
- одновременное применение Ко-Валодип с блокаторами рецепторов ангиотензина II (БРА) или с препаратами, содержащими алискирен у больных с сахарным диабетом или почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/ 1.73 м2)
- беременность и период лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Лекарственные взаимодействия
Официальных исследований взаимодействия препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид с другими лекарственными средствами не проводилось. Поэтому в данном разделе представлена только информация о взаимодействии каждого отдельного активного вещества с другими лекарственными средствами.
Однако важно учитывать, что амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид может усиливать гипотензивный эффект других антигипертензивных препаратов.
Одновременное применение не рекомендуется
Отдельные компоненты препарата амлодипин / валсартан / гидрохлоротиазид |
Известны взаимодействия со следующими средствами |
Эффекты при взаимодействии с другими лекарственными препаратами |
Валсартан и гидрохлоротиазид |
Литий |
Об обратимом повышении концентрации лития в
сыворотке крови и токсичности сообщалось при одновременном применении лития с
ингибиторами АКФ, антагонистами рецепторов ангиотензина II, в том числе
валсартана или тиазидов. Поскольку почечный клиренс лития снижается
тиазидами, риск токсичности лития, вероятно, может увеличиваться при
применении препарата амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид. В связи с этим
рекомендуется проводить тщательный мониторинг уровня лития в сыворотке крови
во время совместного применения препаратов. |
Валсартан |
Калийсберегающие диуретики, добавки калия,
заменители соли, содержащие калий и другие вещества, которые могут повышать
уровни калия |
Если необходимо применение лекарственного препарата,
влияющего на уровень калия, в комбинации с валсартаном, рекомендуется часто
проверять уровень калия в плазме крови. |
Амлодипин |
Грейпфрут или грейпфрутовый сок |
Применение амлодипина с грейпфрутом или грейпфрутовым соком не рекомендуется,
поскольку у некоторых пациентов его биодоступность может повышаться и
приводить к более значительному эффекту снижения повышенного артериального
давления. |
Одновременное применение, требующее осторожности |
||
Отдельные компоненты препарата амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид |
Известны взаимодействия со следующими средствами |
Эффекты при взаимодействии с другими лекарственными препаратами |
Амлодипин |
Ингибиторы CYP3A4 (такие как кетоконазол,
итраконазол, ритонавир) |
Одновременное применение амлодипина с сильными или
умеренными ингибиторами CYP3A4 (ингибиторы протеазы, противогрибковые азолы,
макролиды, такие как эритромицин или кларитромицин, верапамил или дилтиазем),
может привести к значительному увеличению воздействия амлодипина. Клинические
последствия этих фармакокинетических взаимодействий могут быть более
выраженными у людей пожилого возраста. Таким образом, может потребоваться
клиническое наблюдение и корректировка дозы. |
Индукторы CYP3A4 (противосудорожные препараты [такие
как карбамазепин, фенобарбитал, фенитоин, фосфенитоин, примидон], рифампицин,
препараты зверобоя продырявленного) |
Данные о влиянии индукторов CYP3A4 на амлодипин
отсутствуют. Одновременное применение индукторов CYP3A4 (например,
рифампицин, препараты зверобоя продырявленного) может приводить к снижению
концентраций амлодипина в плазме крови. Вместе с индукторами CYP3A4 амлодипин
следует использовать с осторожностью. |
|
Симвастатин |
Одновременное применение многократных доз 10 мг
амлодипина с 80 мг симвастатина приводило к увеличению экспозиции
симвастатина на 77 % по сравнению с применением только симвастатина.
Рекомендовано снижать суточную дозу симвастатина до 20 мг пациентам, которые
применяют амлодипин. |
|
Датролен (инфузии) |
Наблюдались летальные случаи вентрикулярных
фибрилляций и кардиоваскулярных коллапсов в связи с гиперкалиемией после
применения верапамила и дантролена внутривенно. Из–за риска гиперкалиемии
рекомендуется избегать совместного применения блокаторов кальциевых каналов,
таких как амлодипин, пациентам, чувствительным к злокачественной гипертермии,
и при лечении злокачественных гипертермий. |
|
Валсартан и гидрохлоротиазид |
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП),
включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2 (ингибиторы ЦОГ–2),
ацетилсалициловую кислоту (>3 г/сутки) и неселективные НПВП |
НПВП могут ослаблять антигипертензивный эффект как
антагонистов ангиотензина II, так и гидрохлоротиазида при одновременном
применении. Кроме того, одновременное применение препарата амлодипин/
валсартан/гидрохлоротиазид и НПВП может приводить к ухудшению почечной
функции и повышению уровня калия в сыворотке крови. Поэтому рекомендуется
проводить мониторинг функции почек в начале лечения, а также обеспечивать
соответствующую гидратацию пациента. |
Валсартан |
Ингибиторы переносчика накопления (рифампицин,
циклоспорин) или эфлюксного переносчика (ритонавир) |
Результаты исследований in vitro на ткани
печени человека показали, что валсартан является субстратом печеночного
переносчика накопления ОАТР1В1 и печеночного эфлюксного переносчика MRP2.
Одновременное применение ингибиторов переносчика накопления (рифампицин,
циклоспорин) или эфлюксного переносчика (ритонавир) могут увеличивать
системную экспозицию валсартана. |
Гидрохлоротиазид |
Алкоголь, барбитураты и наркотические средства |
Одновременное применение тиазидных диуретиков и
веществ, которые также оказывают гипотензивный эффект (например, снижают
активность симпатической части центральной нервной системы или оказывают
прямое сосудорасширяющее действие), может усиливать ортостатическую
гипотензию. |
Амантадин |
Тиазиды, включая гидрохлоротиазид, могут повышать
риск развития побочных реакций, вызванных амантадином. |
|
Антихолинергические средства и другие лекарственные
средства, влияющие на перистальтику желудка |
Биодоступность диуретиков тиазидного типа могут
повышать антихолинергические препараты (например атропин, бипериден),
очевидно вследствие снижения желудочно–кишечной перистальтики и скорости
опорожнения желудка.В отличие от этого, предполагается, что прокинетические
вещества, такие как цизаприд, могут снизить биодоступность диуретиков
тиазидного типа. |
|
Антидиабетические препараты (например инсулин и
пероральные антидиабетические средства) |
Лечение тиазидами может снижать толерантность к
глюкозе. Может возникнуть необходимость в корректировке дозы
антидиабетического лекарственного средства. |
|
Метформин |
Метформин следует применять с осторожностью,
поскольку существует риск развития лактоацидоза, индуцированного возможной
функциональной почечной недостаточностью, связанной с применением гидрохлоротиазида. |
|
Бета-блокаторы и диазоксид |
Одновременное применение тиазидных диуретиков,
включая гидрохлоротиазид, с бета-блокаторами могут повышать риск развития
гипергликемии. Тиазидные диуретики, включая гидрохлоротиазид, могут усиливать
гипергликемический эффект диазоксида. |
|
Циклоспорин |
Одновременное лечение с циклоспорином может повышать
риск развития гиперурикемии и осложнений подагрического типа. |
|
Цитотоксические препараты |
Тиазиды, включая гидрохлоротиазид, могут ослаблять
почечную экскрецию цитотоксических препаратов (например циклофосфамида,
метотрексата) и усиливать их миелосупрессивные эффекты. |
|
|
Гликозиды наперстянки |
Тиазид-индуцированная гипокалиемия или гипомагниемия
могут возникнуть как нежелательные эффекты, способствующие развитию
дигиталис-индуцированной сердечной аритмии. |
Йодсодержащие контрастные средства |
В случае диуретик-индуцированной дегидратации
существует повышенный риск развития острой почечной недостаточности, особенно
при высоких дозах препаратов йода. Перед применением у пациентов следует
провести регидратацию. |
|
Ионообменные смолы |
Абсорбцию тиазидных диуретиков, в том числе
гидрохлоротиазида, снижает холестирамин или колестипол, что может привести к
субтерапевтическим эффектам тиазидных диуретиков. Однако, регулирование
дозирования гидрохлоротиазида и смол, при котором, гидрохлоротиазид
применяется, по крайней мере, за 4 часа до или 4-6 часов после применения
смол, потенциально минимизирует взаимодействие. |
|
Лекарственные препараты, влияющие на уровни калия в
сыворотке |
Гипокалиемический эффект гидрохлоротиазида могут
усиливать калийуретические диуретики, кортикостероиды, слабительные средства,
адренокортикотропный гормон (АКТГ), амфотерицин, карбеноксолон, пенициллин G
и производные салициловой кислоты. Если такие препараты назначают с
комбинацией амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид, рекомендуется проводить
мониторинг уровня калия в плазме крови. |
|
Лекарственные препараты, влияющие на уровни натрия в
сыворотке |
Гипонатриемическое действие диуретиков может быть
усилено при совместном применении с такими препаратами, как антидепрессанты,
антипсихотики, противоэпилептические препараты и т.д. Необходимо соблюдать
осторожность при длительном применении данных препаратов. |
|
Лекарственные препараты, способные вызывать
пируэтную желудочковую тахикардию |
Из-за риска развития гипокалиемии необходимо
соблюдать осторожность при одновременном применении гидрохлоротиазида и
лекарственных препаратов, способных вызывать пируэтную желудочковую
тахикардию, особенно, антиаритмических препаратов класса Ia и класса III и
некоторых антипсихотических средств. |
|
Лекарственные препараты, применяемые для лечения
подагры (пробенецид, сульфинпиразон и аллопуринол) |
Может возникнуть необходимость в корректировке дозы
урикозурических лекарственных препаратов, поскольку гидрохлоротиазид может
повышать уровень мочевой кислоты в сыворотке крови. Может возникнуть
необходимость в повышении дозы пробенецида или сульфинпиразона. Одновременное применение тиазидных диуретиков,
включая гидрохлоротиазид, может повышать частоту возникновения реакций
гиперчувствительности к аллопуринолу. |
|
Метилдопа |
Имеются некоторые данные о развитии гемолитической
анемии при одновременном применении гидрохлоротиазида и метилдопы. |
|
Недеполяризующие релаксанты скелетных мышц (например
тубокурарин) |
Тиазиды, включая гидрохлоротиазид, усиливают
действие производных кураре. |
|
Другие антигипертензивные лекарственные средства |
Тиазиды усиливают антигипертензивное действие других
антигипертензивных препаратов (например, гуанетидина, метилдопы,
бета-блокаторов, вазодилататоров, блокаторов кальциевых каналов, ингибиторов
АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II и прямых ингибиторов ренина
[ПИР]). |
|
Прессорные амины (например, норадреналин, адреналин) |
Гидрохлоротиазид может снизить ответ на прессорные
амины, например, норадреналин. Клиническая значимость данного эффекта
неоднозначна и недостаточна для исключения их применения. |
|
Витамин D и соли кальция |
Применение тиазидных диуретиков, включая гидрохлоротиазид,
с витамином D или солями кальция может повышать уровень кальция в сыворотке
крови. |
Особые указания
Безопасность и эффективность амлодипина при гипертоническом кризе не установлена.
Пациенты с гипонатриемией и/или сниженным объёмом циркулирующей крови.
При применении препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид в максимальной суточной дозе (10 мг/320 мг/25 мг) у пациентов с неосложненной артериальной гипертензией средней и тяжелой степени в 1,7% случаев наблюдалось развитие выраженной артериальной гипотензии, включая ортостатическую гипотензию, по сравнению с 1,8% пациентов, получавших валсартан/гидрохлоротиазид в дозе (320 мг/25 мг), с 0,4 % пациентов, получавших амлодипин/валсартан в дозе (10 мг/320 мг) и 0,2% пациентов, получавших гидрохлоротиазид/амлодипин в дозе (25 мг/10 мг).
У пациентов с гипонатриемией и/или сниженным объёмом циркулирующей крови, получающих высокие дозы диуретиков, после начала лечения препаратом амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид может развиться симптоматическая гипотензия. Амлодипин /валсартан/гидрохлоротиазид следует применять только после корректировки предшествующего дефицита натрия и/или объема циркулирующей крови.
Если при применении препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид возникает выраженная артериальная гипотензия, пациента следует уложить на спину и, при необходимости, провести внутривенную инфузию 0,9% раствора натрия хлорида. Лечение может быть продолжено после стабилизации артериального давления.
Изменения уровней электролитов сыворотки крови
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид противоположные эффекты валсартана в дозе 320 мг и гидрохлоротиазида в дозе 25 мг, оказываемые на сывороточный калий, приблизительно сбалансировали друг друга у многих пациентов. У других пациентов преобладал один из двух эффектов. Необходимо выполнять периодическое измерение сывороточных электролитов в соответствующие интервалы с целью определения возможного электролитного дисбаланса.
Периодическое определение уровней электролитов и калия в сыворотке крови следует проводить в соответствующие промежутки времени для предупреждения возможного электролитного дисбаланса, особенно у пациентов с такими факторами риска, как нарушение функции почек, лечение другими лекарственными препаратами и электролитный дисбаланс в анамнезе.
Валсартан
Одновременное применение с калийсодержащими добавками, калийсберегающими диуретиками, заменителями соли, содержащими калий, или другими препаратами, которые могут повышать уровень калия (например с гепарином), не рекомендовано. При необходимости следует контролировать уровень калия.
Гидрохлоротиазид
Лечение препаратом амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид следует начинать только после коррекции гипокалиемии и сопутствующей гипомагниемии. Тиазидные диуретики могут ускорить наступление гипокалиемии или усугубить уже существующую гипокалиемию. Тиазидные диуретики следует применять с осторожностью у пациентов с состояниями, сопровождающимися усиленной потерей калия, например, нефропатии, сопровождающиеся потерей солей, и преренальные (кардиогенные) нарушения функции почек. Если, во время терапии гидрохлоротиазидом, развивается гипокалиемия, применение препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид необходимо прекратить до стабильной коррекции баланса калия.
Тиазидные диуретики могут ускорить наступление гипонатриемии и гипохлоремического алкалоза или усугубить уже существующую гипонатриемию. Наблюдалась гипонатриемия, сопровождающаяся неврологическими симптомами (тошнота, прогрессирующая потеря ориентации, апатия). Лечение гидрохлоротиазидом следует начинать только после коррекции уже существующей гипонатриемии. В случае быстрого снижения уровня натрия или развития тяжелой формы гипонатриемии во время терапии препаратом амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид, лечение следует прекратить до нормализации уровня натрия.
У всех пациентов, получающих тиазидные диуретики, необходимо проводить периодический мониторинг уровня электролитов, особенно калия, натрия и магния.
Нарушение функции почек
Тиазидные диуретики могут вызывать азотемию у пациентов с хроническим заболеванием почек. При применении препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид у пациентов с нарушением функции почек, рекомендуется периодически контролировать уровень электролитов (в том числе калия), креатинина и мочевой кислоты в сыворотке крови.
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид противопоказан пациентам с тяжелой почечной недостаточностью, анурией или пациентам, находящимся на диализе.
Корректировка дозы препарата амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид для пациентов с нарушением функции почек от легкой до умеренной степени тяжести (СКФ >30 мл/мин/1,73 м2) не требуется.
Стеноз почечной артерии
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид следует применять с осторожностью при лечении артериальной гипертензии у пациентов с односторонним или двусторонним стенозом почечной артерии или стенозом единственной почки в виду возможного увеличения уровня мочевины крови и сывороточного креатинина у таких пациентов.
Трансплантация почки
На данный момент опыт относительно безопасности применения препарата амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид пациентам, которым недавно была проведена трансплантация почки, отсутствует.
Нарушение функции печени
Валсартан главным образом выводится в неизмененном виде с желчью. Период полувыведения амлодипина удлиняется, а показатель AUC выше у пациентов с нарушением функции печени; рекомендации относительно дозировки не установлены. Для пациентов с нарушениями функции печени легкой и средней тяжести, не сопровождающихся холестазом, максимальная рекомендуемая доза валсартана составляет 80 мг, по этой причине препарат амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид не показан для этой группы пациентов.
Ангионевротический отек
Ангионевротический отек, включая отек гортани и голосовой щели, приводящий к обструкции дыхательных путей и/или к отеку лица, губ, глотки и/или языка, отмечался у пациентов, проходивших терапию валсартаном. Некоторые из этих пациентов имели в анамнезе ангионевротический отек при применении других препаратов, в том числе ингибиторов АКФ. Препарат амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид следует немедленно отменить, если у пациентов развивается ангионевротический отек, при этом повторное применение не рекомендуется.
Сердечная недостаточность и заболевания коронарных артерий/ состояние после перенесенного инфаркта миокарда
Вследствие угнетения ренин–ангиотензин–альдостероновой системы у пациентов с повышенной чувствительностью могут ожидаться изменения функции почек. У пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью, у которых функция почек может зависеть от активности ренин–ангиотензин–альдостероновой системы, лечение ингибиторами АКФ и антагонистами ангиотензиновых рецепторов ассоциировалась с олигурией и/или прогрессирующей азотемией (в редких случаях) с острой почечной недостаточностью и/или летальным исходом. О подобных результатах сообщалось в отношении валсартана. Оценка состояния пациентов с сердечной недостаточностью или постинфарктным состоянием всегда должна включать оценку состояния почечной функции.
У пациентов с сердечной недостаточностью (III-IV функциональный класс по NYHA (Нью- Йоркская кардиологическая ассоциация)) неишемической этиологии применение амлодипина ассоциировалось с увеличением частоты случаев развития отека легких при отсутствии достоверной разницы в частоте ухудшения сердечной недостаточности по сравнению с плацебо.
Блокаторы кальциевых каналов, включая амлодипин, следует применять с осторожностью у пациентов с застойной сердечной недостаточностью, так как возможно увеличение риска развития сердечно-сосудистых осложнений и летального исхода.
Рекомендуется с осторожностью назначать препарат пациентам с сердечной недостаточностью и заболеваниями коронарных артерий, особенно в максимальной дозе препарата амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид 10 мг/320 мг/25 мг, поскольку данные относительно применения препарата в этой группе пациентов ограничены.
Стеноз аортального и митрального клапанов
Как и при применении других вазодилататоров, с особой осторожностью назначают препарат пациентам со стенозом митрального или значительным стенозом аортального клапанов легкой и умеренной степени.
Беременность
Во время беременности не следует начинать приём АРА II (антагонисты рецепторов ангиотензина II). За исключением случаев, когда продолжение лечения АРА II считается необходимым, пациентки, планирующие беременность, должны быть переведены на альтернативное антигипертензивное лечение, которое должно иметь утвержденный профиль безопасности для применения во время беременности. При подтверждении факта беременности, лечение АРА II следует немедленно прекратить и, при необходимости, начать альтернативное лечение Первичный гиперальдостеронизм
Пациентов с первичным гиперальдостеронизмом не следует лечить антагонистом ангиотензина II валсартаном, поскольку у них не активирована ренин ангиотензиновая система. Поэтому препарат амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид не рекомендуется для этой группы пациентов.
Системная красная волчанка
Имеются сообщения о том, что тиазидные диуретики, включая гидрохлоротиазид, могут обострять или активизировать системную красную волчанку.
Другие нарушения метаболизма
Тиазидные диуретики, включая гидрохлоротиазид, могут вызывать изменение толерантности к глюкозе и повышать уровень холестерина, триглицеридов и мочевой кислоты в сыворотке крови. Может возникнуть необходимость в коррекции дозы инсулина или пероральных гипогликемических средств пациентам с сахарным диабетом.
Поскольку препарат содержит гидрохлоротиазид, амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид противопоказан при системной гиперурикемии. Гидрохлоротиазид может повышать уровень мочевой кислоты в сыворотке крови вследствие снижения клиренса мочевой кислоты и может вызвать обострение гиперурикемии, а также усиливать подагру у восприимчивых пациентов.
Тиазиды снижают выведение кальция с мочой и могут вызывать периодическое и незначительное повышение уровня кальция в сыворотке крови при отсутствии известных нарушений метаболизма кальция. Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид противопоказан пациентам с гиперкальциемией, препарат следует применять только после корректировки предшествующей гиперкальциемии. В случае развития гиперкальциемии во время терапии препаратом амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид, лечение следует прекратить. Уровни кальция в сыворотке крови следует периодически контролироваться во время лечения тиазидами. Выраженная гиперкальциемия может свидетельствовать о скрытом гиперпаратиреозе. Применение тиазидов следует отменить до проведения тестов на функцию паращитовидной железы.
Фоточувствительность
О случаях реакций фоточувствительности сообщалось при применении тиазидных диуретиков. Если реакции фоточувствительности возникают в течение приема препарата амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид, рекомендуется прекратить лечение. Если восстановление применения диуретика считается необходимым, рекомендуется защищать открытые участки тела от солнечных лучей или искусственного ультрафиолетового облучения.
Острая закрытоугольная глаукома
Гидрохлоротиазид, сульфонамид ассоциировался с идиосинкразической реакцией, приводившей к острой транзиторной миопии и острой закрытоугольной глаукоме. Симптомы включают острое начало снижения остроты зрения или глазной боли и, как правило, возникают в течение промежутка от нескольких часов до недель после начала применения препарата. Нелеченная острая закрытоугольная глаукома может привести к необратимой потере зрения.
Первичное лечение заключается в скорейшей отмене гидрохлоротиазида. В случае, если внутриглазное давление остается неконтролируемым, необходимо рассмотреть срочное терапевтическое или хирургическое лечение. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать аллергию на сульфонамиды или пенициллин в анамнезе.
Общие предостережения
С осторожностью назначают препарат пациентам, у которых ранее наблюдалась гиперчувствительность к другим антагонистам рецепторов ангиотензина II. Возникновение реакций гиперчувствительности к гидрохлоротиазиду более вероятно у пациентов с аллергией и бронхиальной астмой.
Пациенты пожилого возраста (65 лет и старше)
Рекомендовано с осторожностью назначать препарат пациентам пожилого возраста, особенно максимальные дозы препарата амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид 10 мг/320 мг/25 мг, поскольку данные относительно применения препарата в этой группе пациентов ограничены. У таких пациентов необходимо чаще контролировать артериальное давление.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС):
Существуют доказательства, свидетельствующие о том, что одновременное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена повышает риск развития артериальной гипотензии, гиперкалиемии, нарушение функции почек (в том числе острой почечной недостаточности). Поэтому, двойная блокада РААС посредством комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина ІІ или алискирена не рекомендуется.
В случае особой необходимости в применении терапии двойной блокады ее следует проводить только под наблюдением специалиста и регулярно проверять функцию почек, уровни электролитов и артериального давления. Пациентам с диабетической нефропатией не рекомендуется одновременно применять ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина ІІ.
Немеланомный рак кожи
Был выявлен повышенный риск развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базальноклеточной карциномы (БКК) и плоскоклеточной карциномы (ПСК)] после применения более высоких суммарных доз гидрохлоротиазида. Фотосенсибилизирующие действия гидрохоротиазида могут выступать в качестве возможного механизма развития НМРК. Пациентов, принимающих гидрохлоротиазид, следует проинформировать о риске развития НМРК, о необходимости регулярной проверки кожных покровов на наличие новых очагов и о незамедлительном предоставлении сообщений о любых подозрительных новообразованиях на коже. Для снижения риска развития рака кожи пациентам следует сообщить о возможных профилактических мерах, таких как ограничение воздействия солнечного света и УФ-лучей, а в случае воздействия адекватную защиту кожных покровов. Необходимо в кратчайшие сроки обследовать подозрительные поражения кожных покровов, включая гистологическое исследование биопсийного материала. У пациентов, ранее перенесших НМРК, также может потребоваться пересмотреть применение гидрохлоротиазида.
Натрий
Данное лекарственное средство содержит менее 1 ммоль натрия (23 мг) в одной таблетке, покрытой пленочной оболочкой, то есть, по существу является «безнатриевым».
Передозировка
Симптомы
Данные о случаях передозировки препаратом амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид отсутствуют. Основным возможным симптом передозировки является выраженная артериальная гипотензия с головокружением. Передозировка амлодипином может привести к выраженной вазодилатации периферических сосудов и возможной рефлекторной тахикардии. Сообщалось также о возникновении выраженной и длительной системной гипотензии, в том числе с развитием шока и летального исхода.
Лечение
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид
Клинически выраженная артериальная гипотензия при передозировке препаратом амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид требует активной поддержки деятельности сердечно-сосудистой системы, включая мониторинг функций сердца и дыхательной системы, контроль объема циркулирующей крови и диуреза. Пациенту следует придать горизонтальное положение с приподнятыми ногами. Для поддержания нормального тонуса сосудов при отсутствии противопоказаний возможно применение вазопрессорных препаратов. Внутривенное введение кальция глюконата может быть эффективным для реверсии эффектов блокады кальциевых каналов.
Амлодипин
Если после приема препарата прошло немного времени, следует рассмотреть вопрос об индукции рвоты или промывания желудка. При применении активированного угля здоровым добровольцам сразу или через два часа после приема амлодипина абсорбция амлодипина выраженно снижалась.
Маловероятно, что амлодипин выводится при гемодиализе.
Валсартан
Маловероятно, что валсартан выводится при гемодиализе.
Гидрохлоортиазид
Передозировка гидрохлоротиазидом сопровождается дефицитом электролитов (гипокалиемией, гипохлоремией) и гиповолемией вследствие чрезмерного диуреза. Наиболее частыми признаками и симптомами передозировки являются тошнота и сонливость. Гипокалиемия может приводить к спазмам мышц и/или обострению аритмии, связанной с одновременным применением гликозидов наперстянки или некоторых антиаритмических лекарственных препаратов.
Доля гидрохлоротиазида, которая выводится при проведении гемодиализа, не установлена.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки ламинированной полиамидной/алюминиевой/поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 3 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 ºС.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Ко-Валодип
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
5 мг/160 мг/12,5 мг:
белсенді заттар: 6,94 мг амлодипин бесилаты (5 мг амлодипинге баламалы), 160 мг валсартан және 12,5 мг гидрохлоротиазид.
10 мг/160 мг/12,5 мг:
белсенді заттар: 13,88 мг амлодипин бесилаты (10 мг амлодипинге баламалы), 160 мг валсартан және 12,5 мг гидрохлоротиазид.
10 мг/160 мг/25 мг:
белсенді заттар: 13,88 мг амлодипин бесилаты (10 мг амлодипинге баламалы), 160 мг валсартан және 25 мг гидрохлоротиазид.
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, повидон К25, натрийкроскармеллозасы, натрий лаурилсульфаты, маннитол, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, магний стеараты.
Үлбірлі жабыны: поливинил спирті, макрогол 3350, титанның қостотығы (E171), тальк, темірдің қызыл тотығы (E172) - тек 10 мг/160 мг/12,5 мг үшін, темірдің сары тотығы (E172) - тек 10 мг/160 мг/25 мг үшін
Сипаттамасы
Ақ түсті немесе ақ дерлік түсті үлбірлі қабықпен қапталған, таблетканың бір жақ бетінде К1 таңбасы бар, екі жағы дөңес, сопақша пішінді таблеткалар (5 мг/160 мг / 12,5 мг дозасы үшін).
Қызғылт түсті үлбірлі қабықпен қапталған, таблетканың бір жақ бетінде К2 таңбасы бар, екі жағы дөңес, сопақша пішінді таблеткалар (10 мг/160 мг/12,5 мг дозасы үшін).
Қоңыр-сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, таблетканың бір жақ бетінде К4 таңбасы бар, екі жағы дөңес, сопақша пішінді таблеткалар (10 мг/160 мг/25 мг дозасы үшін).
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне ықпал ететін препараттар. Ангиотензин II антагонисттері, біріктірілімдері. Ангиотензин II антагонистері, басқа да біріктірілімдер. Валсартан, амлодипин және гидрохлоротиазид.
ATХ кодыC09DX01.
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Дозаға тәуелділігі
Амлодипин, валсартан және гидрохлоротиазид дозаға тәуелді фармакокинетиканы көрсетеді.
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид
Құрамында амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид бар препаратты ішке қабылдағаннан кейін қан плазмасында амлодипин, валсартан және гидрохлоротиазид дені сау ерікті ересек адамдарда ең жоғары концентрацияларына, сәйкесінше, 6–8 сағат, 3 сағат және 2 сағат ішінде жетті. Препаратты қолданған кезде амлодипин, валсартан және гидрохлоротиазид абсорциясының жылдамдығы және дәрежесі оның компоненттерін жекелеген препараттар түрінде қолданған кездегі көрсеткіштерге ұқсас болды.
Амлодипин
Сіңуі
Ішке емдік дозаларда тек амлодипинді қабылдағанда, ол қан плазмасында ең жоғары концентрациясына 6–12 сағаттан соң жетті. Абсолюттік биожетімділігі 64%-дан 80%-ға дейінді құрайды. Тамақ ішу амлодипиннің биожетімділігіне ықпалын тигізбейді.
Таралуы
Таралу көлемі шамамен 21 л/кг құрайды. Амлодипинді in vitro зерттеулер айналымдағы қан болатын препараттың шамамен 97,5%-ы қан плазмасының ақуыздарымен байланысатындығын көрсетті.
Метаболизмі
Амлодипин бауырда белсенді емес метаболиттерге дейін белсенді түрде (шамамен 90%) метаболизденеді.
Шығарылуы
Амлодипин қн плазмасынан екі кезеңмен шығарылады, жартылай шығарылуының соңғы кезеңі шамамен 30–50 сағатты құрайды. 7-8 күн бойы үнемі қолданудан кейін қан плазмасында тепе-тең жағдайға жетеді. Амлодипиннің он пайызы және амлодипин метаболиттерінің 60%-ы несеппен бірге шығарылады.
Валсартан
Сіңуі
Ішке емдік дозаларда тек валсартанды қабылдағанда, ол қан плазмасында ең жоғары концентрациясына 2-4 сағаттан соң жетті. Орташа абсолюттік биожетімділігі 23%-ды құрайды. Тамақ ішу валсартанның экспозициясын шамамен 40%-ға (AUC бойынша анықталған), ал қолданудан кейін шамамен 8 сағаттан соң валсартанның қан плазмасындағы концентрациясы препаратты ашқарынға және тамақтанудан соң қабылдаған топтардағы көрсеткіштерге ұқсас болса да, қан плазмасындағы ең жоғары концентрациясын (Сmах) – шамамен 50%-ға төмендетеді. AUC көрсеткішіндегі осы төмендеу, алайда, емдік әсерінің клиникалық тұрғыдан маңызды төмендеуімен қоса жүрмейді, сондықтан валсартанды тамақпен бірге де, сонымен қатар онсыз да қабылдай беруге болады.
Таралуы
Вена ішіне енгізуден кейін тепе-тең жағдайда валсартанның таралу көлемі шамамен 17 литрді құрайды, бұл валсартанның тіндерге қарқынды таралмайтындығын көрсетеді. Валсартан қан сарысуының ақуыздарымен (94-97%), көбінесе альбуминдермен елеулі дәрежеде байланысады.
Метаболизмі
Валсартан елеулі шамада трансформацияланбайды, өйткені дозаның шамамен 20%-ы ғана метаболиттер түрінде шығарылады. Гидроксиметаболит қан плазмасында төмен концентрацияларда (валсартанның AUC шамасынан 10% азырақ) идентификацияланды. Бұл метаболит фармакологиялық тұрғыдан белсенді емес.
Шығарылуы
Валсартан ыдыраудың мультиэкспоненциальді кинетикасын (Т½α <1 сағ. және T½ß 9 сағ.) көрсетті. Валсартан көбіне нәжіспен (дозаның 83%-ға жуығы) және несеппен (дозаның 13%-ға жуығы), негізінен, өзгермеген күйінде шығарылады. Вена ішіне енгізуден кейін валсартанның плазмалық клиренсі сағатына 2 л-ге жуықты құрайды, ал бүйректік клиренсі сағатына 0,62 л құрайды (жалпы клиренстің 30%-ы). Валсартанның жартылай шығарылу кезеңі 6 сағатты құрайды.
Гидрохлоротиазид
Сіңуі
Ішке қабылдаудан кейін гидрохлоротиазидтің сіңуі тез жүреді (Tmax – 2 сағатқа жуық). AUC орташа жоғарылауы дозаға тәуелді сипатта және емдік ауқымдағы дозаға пропорционалды болады.
Гидрохлоротиазидтің сіңуіне тамақтың ықпал ету шамасы, егер мұндай болса, үлкен емес және клиникалық тұрғыдан маңызды емес. Ішке қабылдағаннан кейін гидрохлоротиазидтің абсолюттік биожетімділігі 70%-ды құрайды.
Таралуы
Білінетін таралу көлемі 4–8 л/кг құрайды. Айналымдағы қанда гидрохлоротиазид қан плазмасының ақуыздарымен (40–70%), негізінен, қан сарысуының альбуминдерімен байланысады. Гидрохлоротиазид сондай-ақ эритроциттерде қан плазмасындағы осындайда шамамен 3 есе артық концентрацияларда жиналады.
Метаболизмі
Гидрохлоротиазид көбіне өзгермеген заттар түрінде шығарылады.
Шығарылуы
Гидрохлоротиазидтің жартылай шығарылу кезеңі ақырғы фазада орта есеппен 6-15 сағатты құрайды. Қайталап тағайындаған кезде гидрохлоротиазидтің фармакокинетикасы өзгермейді, ал тәулігіне бір рет тағайындағанда жиналып қалуы мардымсыз. Абсорбцияланған дозаның 95%-дан көбі несеппен бірге өзгермеген зат түрінде шығарылады. Бүйректік клиренсі бүйрек өзекшелерінде баяу сүзілуді және белсенді секрецияны құрайды.
Жекелеген пациенттердегі фармакокинетикасы
Балалар (18 жасқа дейінгі)
Балаларда фармакокинетикасына қатысты деректер жоқ.
Егде жастағы (65 жас және одан үлкен) пациенттер
Қан плазмасында амлодипиннің ең жоғары концентрацияға жету уақыты жас және егде жастағы пациенттерде бірдей. Егде жастағы пациенттерде амлодипиннің клиренсі төмендеуге беталыс алып, қисық астындағы ауданның (AUC) және жартылай шығарылу кезеңінің артуына туындатады. Валсартанның AUC орташа жүйелік көрсеткіші егде жастағы пациенттерде, жас пациенттерге қарағанда, 70%-ға жоғары, сондықтан мұндай пациенттерде дозаны сақтықпен арттырады.
Валсартанның жүйелік экспозициясы егде жастағы пациенттерде, жасы кіші пациенттермен салыстырғанда, біршама жоғары, бірақ мұның клиникалық маңыздылығы жоқ.
Кейбір деректер гидрохлоротиазидтің жүйелік клиренсінің егде жастағы дені сау адамдарда да, сонымен қатар артериялық гипертензиясы бар егде жастағы пациенттерде де, дені сау жас ерікті адамдармен салыстырғанда, төмендегенін көрсетеді.
Препараттың барлық үш компоненті де жас пациенттерге де және егде жастағы пациенттерге де жағымдылығы бірдей жақсы болғандықтан, дозалаудың әдеттегідей режимі ұсынылады.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер
Бүйрек функциясының бұзылуы амлодипиннің фармакокинетикасына елеулі ықпалын тигізбейді. Бүйректік клиренсі жалпы плазмалық клиренсінің небары 30%-ын құрайтын препарат үшін, күтілгендей, бүйрек функциясы мен валсартанның жүйелік экспозициясы арасында өзара байланыс байқалған жоқ.
Сондықтан бүйрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бұзылулары бар пациенттер препаратты әдеттегі бастапқы дозада қолдануы мүмкін.
Бүйрек функциясы бұзылған жағдайда қан плазмасындағы гидрохлоротиазидтің орташа ең жоғары деңгейі және AUC мәндері жоғарылайды, ал несеппен бірге шығарылу жылдамдығы төмендейді. Бүйрек функциясының жеңілден орташаға дейінгі бұзылулары бар пациенттерде гидрохлоротиазидтің AUC 3 есе өскені байқалды. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде AUC 8 есе өскені байқалды.
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын бүйрек функциясының ауыр бұзылуы, ануриясы бар пациенттерге немесе диализде жүрген пациенттерге қолдануға болмайды.
Бауыр функциясы бұзылған пациенттер
Амлодипинді бауыр функциясы бұзылған пациенттерде қолдану туралы тек шектеулі клиникалық деректер ғана бар. Бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерде амлодипиннің клиренсі төмен, бұл AUC мәндерінің шамамен 40-60%-ға жоғарылауына әкеледі. Орта есеппен, бауырдың ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі созымалы аурулары бар пациенттерде валсартанның экспозициясы (AUC көрсеткіші бойынша анықталған), дені сау ерікті адамдардағымен салыстырғанда (жасы, жынысы және дене салмағы сәйкес келетін), екі еселенеді. Препараттың құрамына валсартан компоненті кіретін болғандықтан, амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын бауыр функциясы бұзылған пациенттерге қолдануға болмайды.
Фармакодинамикасы
Әсер ету механизмі
Ко-Валодип препаратының құрамына эссенциальді артериялық гипертензиясы бар пациенттерде артериялық қысымды бақылау үшін бірін-бірі толықтырып отыратын механизмдері бар гипертензияға қарсы үш компонент кіреді: амлодипин кальций антагонистерінің класына, валсартан ангиотензин ІІ антагонистерінің класына, ал гидрохлоротиазид тиазидтік диуретиктер класына жатады. Осы компоненттердің біріктірілімі артериялық қысымның айқынырақ төмендеуіне әкеледі.
Клиникалық тиімділігі және қауіпсіздігі
Амлодипин
Әсер ету механизмі
Ко-Валодип препаратының құрамына кіретін амлодинин жүрек бұлшықеттеріне және қантамырлардың тегіс бұлшықеттеріне кальций иондарының жарғақша арқылы тасымалдануын тежейді. Амлодипиннің гипертензияға қарсы әсері қантамырлардың тегіс бұлшықеттеріне тікелей босаңсытатын әсер ету арқылы жүреді, бұл шеткері қантамырлардың резистенттілігінің және артериялық қысымның төмендеуін туындатады.
Фармакодинамикалық әсерлері
Экспериментальді деректер амлодипиннің дигидропиридиндік және гидропиридиндік емес байланыс орындарымен байланысатындығын айғақтайды. Жүрек бұлшықеттерінің және қантамырлардың тегіс бұлшықеттерінің жиырылу үдерістері кальцийдің жасушадан тыс иондарының осы жасушаларға белгілі бір иондық өзгерістер арқылы өтуіне байланысты.
Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде амлодипииді емдік дозаларда қолдану пациент «жатқан» және «түрегеліп тұрған» кезінде артериялық қысымның төмендеуіне әкелетін қантамырлардың кеңеюін туындатады. Артериялық қысымның бұлай төмендеуі ұзақ қолдаған кезде жүректің жиырылу жиілігінің немесе қан плазмасындағы катехолминдер деңгейлерінің айқын өзгерулерімен қоса жүреді.
Қан плазмасындағы препараттың концентрациялары жас пациенттерде де, сонымен қатар егде жастағы пациенттерде де емнің жауабымен өзара байланысты.
Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде артериялық гипертензия жағдайында амлодипинді емдік дозаларда қолдану бүйрек қантамырларының кернеуінің азаюына, шумақтық сүзілу жылдамдығының артуына және сүзілу фракциясының немесе протеинурияның өзгерістерінсіз плазмадағы тиімді бүйректік қан ағысының артуына әкеледі.
Сондай-ақ амлодипинді қабылдау аясында кальций өзекшелерінің басқа блокаторларын қолдану кезіндегідей, қарыншаның фукциясы қалыпты пациенттерде, әдеттегідей, тыныс кезінде және дене жүктемесі (немесе стимуляция) кезінде жүрек функциясының гемодинамикалық көрсеткіштерінің өзгеруі байқалды: жүрек индексінің сол жақ қарыншадағы қысымның өсуінің ең жоғары жылдамдығына, соңғы диастолалық қысымға және көлеміне елеулі ықпалынсыз аздаған артуы.
Амлодипиинің емдік дозалар айқымында артериялық қысымның төмендеуі тіпті бета-блокаторлармен бір мезгілде қолданғанның өзінде теріс инотроптық әсер етуімен қоса жүрмейді.
Амлодипин синоатриальді түйіннің функциясын өзгертпейді және атриовентрикулярлы өткізгіштікке ықпалын тигізбейді. Амлодипин бета-блокаторлармен біріктіріліп қолданылған клиникалық зерттеулерде артериялық гипертензиясы немесе стенокардиясы бар пациенттерде электрокардиографиялық параметрлерге ешқандай теріс әсерлер байқалған жоқ.
Тұрақты стенокардиясы, вазоспазмдық стенокардиясы және ангиографиялық тұрғыдан айғақталған коронарлық артерияларды зақымдары бар пациенттерде амлодипиннің клиникалық тиімділігі дәлелденді.
Клиникалық тиімділігі және қауіпсіздігі
Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде қолдану
Артериялық гипертензиясы бар, 55 жастағы немесе одан үлкен пациенттер орта есеппен 4,9 жыл бақыланды. Пациенттерде ең жоқ дегенде, жүректің коронарлы ауруының, мыналарды қоса, қосымша қауіп факторлары білінді: бұдан бұрынғы миокард инфарктісі немесе инсульт (зерттеуге қамтылғанға дейін > 6 ай) немесе жүрек-қантамырлардың атеросклероздық басқа ауруларының айғақталуы (жалпы 51,5%), 2 типті диабет (36,1%), тығыздығы жоғары липопротеин - холестерин < 35 мг/дл немесе <0,906 ммоль/1 (11,6%), электрокардиографиямен немесе эхокардиографиямен диагностикаланған сол жақ қарыншаның гипертрофиясы (20,9%), шылым шегу (21,9%).
Алғашқы соңғы нүктесі жүректің фатальді коронарлық ауруының немесе фатальді емес миокард инфарктісінің біріктірілімін құрады. Алғашқы соңғы нүктесі бойынша амлодипин негізіндегі және хлорталидон негізіндегі емдеу арасында елеулі айырмашылықтар білінген жоқ: ҚА (қауіптер арақатынасы) 0,98 (95% СА (0,90-1,07) p=0,65. Салдарлық соңғы нүктелер арасында жүрек функциясы жеткіліксіздігінің жиілігі (біріктірілген күрделі жүрек-қантамырлық соңғы нүктенің компоненті), хлорталидонды қабылдаған топпен салыстырғанда, амлодипинді қабылдаған топта едәуір жоғары болды (7,7%-бен салыстырғанда 10,2%, ҚА 1,38, (95% СА [1,25-1,52] p<0,001)). Алайда амлодипин негізіндегі және хлорталидон негізіндегі ем кезінде кез келген себептен өлім-жітім арасында елеулі айырмашылықтар білінген жоқ (ҚА 0,96 (95% СА [0,89-1,02] p=0,20.
Валсартан
Әсер ету механизмі
Валсартан пероральді түрде қолданғанда белсенді, ангиотензин ІІ рецепторларының күшті және спецификалық анатгонисі болып табылады. Валсартан ангиотензин II белгілі әсерлеріне жауап беретін АТ1 рецепторларының қосымша типіне селективті түрде әсер етеді.
Клиникалық тиімділігі және қауіпсіздігі
Артериялық гипертензиясы бар пациенттерде валсартан тамырдың соғу жиілігіне ықпалынсыз артериялық қысымның төмендеуіне мүмкіндік береді.
Көптеген пациенттерде бір реттік дозаларды пероральді түрде қолданудан кейін гипотензиялық әсердің басталуы 2 сағат ішінде басталады, ал артериялық қысым ең жоғары төмендеуіне 4-6 сағат ішінде жетеді. Препаратты қолданудан кейін 24 сағат ішінде гипертензияға қарсы әсері жалғасады. Қайталап қолданған кезде дозалаудың барлық режимдерінде артериялық қысым ең жоғары төмендеуіне, әдеттегідей, 2-4 апта ішінде жетеді.
Гидрохлоротиазид
Әсер ету механизмі
Тиазидтік диуретиктердің әсер ететін жері көбіне бүйректің дистальді иілген өзекшелері болып табылады. Бүйректің қатпарлы қабатында құрылысы бойынша ұқсас, тиазидтік диуретиктер үшін байланысудың және дистальді иілген өзекшелерде NaCl тасымалдануы тежелуінің негізгі орталығы болып табылатын рецепторлар бар екендігі айғақталды. Тиазидтердің әсер ету механизмі Na+Cl–тасымалдаушыларының, сірә, Cl–орталықтарының бәсекелесуі есебінен, тежелуі болып табылады, өз кезегінде, ол электролиттер реабсорбциясының механизмдеріне әсерін тигізеді: натрий мен хлорды шамамен тепе-тең концентрацияларда шығарылуын тікелей және жанама түрде күшейтеді, несеп жүргізетін әсерінің арқасында плазма көлемін төмендетіп, әрі қарай қан плазмасында рениннің белсенділігін, альдостеронның секрециясын және калийдің несеппен бірге шығарылуын арттырады, сондай-ақ қан сарысуында калий деңгейін төмендетеді.
Тағы басқалары: Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
Бүйрек функциясына және/немесе жүрек-қантамыр асқынуларына және өлім-жітімге елеулі оң ықпалы көрсетілмеген, бұдан басқа гиперкалиемияның, жедел бүйрек дисфункциясының және/немесе артериялық гипотензияның даму жиілігінің, монотерапиямен салыстырғанда, жоғары қаупі байқалды. Олардың ұқсас фармакодинамикалық қасиеттерін ескерер болсақ, бұл нәтижелердің де АӨФ басқа тежегіштеріне және ангиотензин IIрецепторларының блокаторларына қатысы бар.
Сондықтан АӨФ тежегіштерін және ангиотензин IIрецепторларының блокаторларын диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге бір мезгілде пайдаланбау керек.
Диабеттің 2 типінде жүрек және бүйрек тарапынан соңғы нүктеге жеткенге дейін жалғасатын алискиренмен емдеуді зерттеу 2 типті қант диабеті және бүйректің созылмалы ауруы, жүрек-қантамыр аурулары, немесе екі ауру да бар пациенттерде алискиренді АӨФ тежегішімен немесе ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларымен стандартты емдеуге қосудың пайдасын тексеру үшін жүргізілді. Зеттеу қолайсыз аяқталудың даму қаупінің жоғарылауына байланысты, мезгілінен ерте тоқтатылды. Жүрек-қантамырлардан өлім-жітім және инсульт саны бойынша, плацебо тобына қарағанда, алискирен қабылдаған топта жиі дамыды және жағымсыз әсерлер және назар аударарлық күрделі жағымсыз әсерлер (гиперкалиемия, артериялық гипотензия және бүйрек функциясының бұзылуы), плацебо тобына қарағанда, алискирен қабылдаған топта жиі білінді.
Терінің меланомалы емес обыры
Эпидемиологиялық зерттеулердің қолда бар деректерінің негізінде гидрохлоротиазид қабылдау мен терінің меланомалы емес обырының дамуы арасында дозаға байланысты жинақталған өзара байланыс білінді. Гидрохлоротиазидтің жоғары дозаларын (жиынтық доза ≥50000 мг) қолдану келесі түзетілген мүмкіндіктердің қатынасымен сипатталды: базальді-жасушалы карцинома үшін 1.29 (95% СА: 1.23-1.35) және жалпақ жасушалы карцинома үшін 3.98 (95% СА: 3.68-4.31). Базальді-жасушалы карциномада және жалпақ жасушалы карциномада доза-әсердің айқын жиынтық тәуелділігі байқалды. Басқа зерттеу ерін обыры (жалпақ жасушалы обыр) және гидрохлоротиазид әсері арасында ықтимал өзара байланысты көрсетті: ерін обырының 633 жағдайы бақылау тобындағы 63,067 жағдайларға сәйкес келді (обырды ескеріп таңдау стратегиясы пайдаланылды). Доза-әсердің жиынтық тәуелділігі гидрохлоротиазидтің жоғары (~ 25,000 мг) дозаларын қолданғанда 3.9 (3.0-4.9) дейін артуымен және препараттың өте жоғары жиынтық (~ 100,000 мг) дозаларын қолданғанда 7.7 (5.7-10.5) дейін артуымен 2.1 (95% СА: 1.7-2.6) құрайтын түзетілген мүмкіндіктердің қатынастары арқылы көрсетілді.
Қолданылуы
- артериялық қысымы жекелеген үш дәрілік компонент түрінде, немесе, олардың біреуі біріктірілген, қалғаны екі препарат түрінде қабылданатын амлодипин, валсартан және гидрохлоротиазид біріктірілімімен адекватты түрде бақыланатын, ересектерде эссенциальді артериялық гипертензияны емдеу үшін орнын басатын ем ретінде.
Қолдану тәсілі және дозалары
Дозалануы
Ко-Валодиптің ұсынылатын дозасы тәулігіне, дұрысы таңертең, бір таблетканы құрайды.
Ко-Валодип препаратын қолдануға ауысу алдында пациенттің жағдайы тәуліктің белгілі бір уақытында қабылданатын монопрепараттардың тұрақты дозаларын қабылдаумен бақылануы тиіс. Ко-Валодип препаратының дозасы препаратты ауыстыру сәтінде қолданылатын біріктірілімнің жекелеген компоненттерінің дозаларына негізделуі тиіс.
Амлодипиннің/валсартанның/гидрохлоротиазид ұсынылатын ең жоғары дозасы 10 мг / 320 мг / 25 мг құрайды.
Пациенттердің жекелеген топтары
Бүйрек функциясының бұзылуы
Препараттың құрамына гидрохлоротиазид кіретін болғандықтан, Ко-Валодип препаратын ануриясы және бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар (шумақтық сүзілу жылдамдығы (ШСЖ) <30 мл/мин/ 1,73 м2) пациенттерге қолдануға болмайды.
Бүйрек функциясының жеңіл және орташа дәрежедегі бұзылулары бар пациенттер үшін бастапқы дозаны түзетудің қажеті жоқ.
Бауыр функциясының бұзылуы
Препараттың құрамына валсартан кіретін болғандықтан, Ко-Валодиппрепаратын бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерге қолдануға болмайды. Бауыр функциясының холестазбен қоса жүрмейтін, ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бұзылулары бар пациенттер үшін валсартанның ұсынылатын ең жоғары дозасы 80 мг құрайды, сондықтанКо-Валодип препараты пациенттердің осы тобында қолданылмайды. Бауыр функциясының ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі бұзылулары бар пациенттер үшін амлодипинді дозалау жөніндегі нұсқаулар анықталған жоқ. Артериялық гипертензиясы бар және бауыр функциясы бұзылған тиісті пациенттерді Ко-Валодип препаратын қабылдауға ауыстырғанда амлодипин компонентінің ең төмен дозасын пайдалану керек.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі және коронарлық артериялардың аурулары
Амлодипинді/валсартанды/гидрохлоротиазид препаратын, әсіресе ең жоғары дозаларда қолдану тәжірибесі жүрек функциясының жеткіліксіздігі және коронарлық артериялардың аурулары бар пациенттерде шектеулі. Препаратты жүрек функциясының жеткіліксіздігі және коронарлық артериялардың аурулары бар пациенттерге, препараттың әсіресе ең жоғары 10 мг/320 мг/25 мг дозасын сақтықпен қолдану ұсынылады.
Егде жастағы(65 жастағы және одан үлкен) пациенттер
Препаратты егде жастағы пациенттерге, әсіресе препараттың ең жоғары 10 мг/320 мг/25 мг дозаларын сақтықпен тағайындау ұсынылады, өйткені препаратты пациенттердің осы тобында қолдануға қатысты деректер шектеулі. Мұндай пациенттердеартериялық қысымды жиі бақылау қажет. Артериялық гипертензиясы бар егде жастағы тиісті пациенттерді Ко-Валодип препаратын қабылдауға көшірген кездеамлодипин компонентінің ең төмен дозасын пайдалану керек.
Балаларда қолдану
Ко-Валодип препаратын көрсетілімдері бойынша эссенциальді артериялық гипертензиясы бар (18 жасқа дейінгі пациенттерге) балаларда қолдану жөнінде тиісті деректер жоқ.
Қолдану тәсілі
Ішке қабылдауға арналған.
Ко-Валодипті тамақ ішу уақытына қарамай-ақ қабылдай беруге болады.
Таблетканы тәуліктің белгілі бір уақытында, дұрысы таңертең, аздаған су мөлшерімен ішіп, тұтастай жұту керек.
Жағымсыз әсерлері:
-Өте жиі ((³1/10)
-Жиі(³1/100-ден<1/10 дейін)
-Жиі емес (³1/1,000-нан<1/100 дейін)
-Сирек (³1/10,000-нан<1/1,000 дейін)
-Өте сирек (<1/10,000),
-Жиілігі белгісіз (жиілігіне қолда бар деректермен баға беру мүмкін емес)
Жағымсыз әсерлердің кесте түріндегі тізімі
MedDRA ағзалар жүйесінің кластары және кездесу жиілігі бойынша жіктелген келесі жағымсыз реакциялар амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид біріктіріліміне және жекелей амлодипинге, валсартанға және гидрохлоротиазид қатысты
MеdDRA бойынша ағзалар
жүйесінің класы |
Жағымсыз
реакциялары |
Даму жиілігі |
|||
Амлодипин / валсартан / гидрохлоротиазид |
Амлодинин |
Валсартан |
Гидрохлоротиазид |
||
Қатерсіз, қатерлі жаңа түзілімдер және
нақтыланбаған жаңа түзілімдер (кисталарды және полиптерді қоса) |
Терінің меланомалы емес обыры (базальді-жасушалы карцинома және
жалпақ жасушалы карцинома) |
– |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
Қан және лимфалық жүйе тарапынан бұзылулар |
Агранулоцитоз,
сүйек кемігі функциясының жеткіліксіздігі |
– |
– |
– |
Өте сирек |
Гемоглобиннің және гематокриттің төмендеуі |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Гемолиздік анемия |
– |
– |
– |
Өте сирек |
|
Лейкопения |
– |
Өте сирек |
– |
Өте сирек |
|
Нейтропения |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Тромбоцитопения,
кейде пурпурамен бірге |
– |
Өте сирек |
Жиілігі белгісіз |
Сирек |
|
Апластикалық анемия |
– |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар |
Аса
жоғары сезімталдық |
– |
Өте сирек |
Жиілігі белгісіз |
Өте сирек |
Зат алмасу және тамақтану тарапынан бұзылулар |
Анорексия |
Жиі емес |
– |
– |
– |
Гиперкальциемия |
Жиі емес |
– |
– |
Сирек |
|
Гипергликемия |
– |
Өте сирек |
– |
Сирек |
|
Гиперлипидемия |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Гиперурикемия |
Жиі емес |
– |
– |
Жиі |
|
Гипохлоремиялық алкалоз |
– |
– |
– |
Өте сирек |
|
Гипокалиемия |
Жиі |
– |
– |
Өте жиі |
|
Гипомагниемия |
|
|
|
Жиі |
|
Гипонатриемия |
Жиі емес |
|
|
Жиі |
|
Қант диабетінде заттардың
алмасуының өршуі |
– |
– |
– |
Сирек |
|
Психиканың бұзылулары |
Депрессия |
– |
Жиі емес |
– |
Сирек |
Ұйқысыздық/ұйқының бұзылулары |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Сирек |
|
Көңіл-күйдің түсіп кетуі
|
– |
Жиі емес |
– |
|
|
Сананың шатасуы |
– |
Сирек |
– |
– |
|
Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар |
Қимыл үйлесімінің бұзылуы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
Бас айналу |
Жиі |
Жиі |
|
|
|
Постуральді бас айналу, дене жүктемесі
кезінде бас айналу |
Жиі емес |
– |
– |
|
|
Дисгевзия |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Экстрапирамидалық синдром |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
– |
|
Бас ауыру |
Жиі |
Жиі |
– |
Сирек |
|
Гипертонус |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Мәңгіру |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Парестезия |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Сирек |
|
Шеткері нейропатия,
нейропатия |
Жиі емес Сирек |
Өте сирек |
– |
– |
|
Ұйқышылдық |
Жиі емес |
Часто |
– |
– |
|
Естен тану |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Тремор |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Гипестезия |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Көру мүшелері тарапынан бұзылулар |
Жбық бұрышты жедел глаукома |
– |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
Көрудің бұзылуы |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Көру
жітілігінің бұзылуы |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Сирек |
|
Есту мүшелері
тарапынан бұзылулар және лабиринттік бұзылулар |
Құлақтың шуылдауы |
– |
Жиі емес |
– |
– |
Вертиго |
Жиі емес |
– |
Жиі емес |
– |
|
Жүрек тарапынан бұзылулар |
Жүрек қағуының сезілуі |
– |
Жиі |
– |
– |
Тахикардия |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Аритмия (брадикардияны, қарыншалық тахикардияны
және жүрекшелердің фибрилляциясын
қоса) |
– |
Өте сирек |
– |
Сирек |
|
Миокард инфарктісі |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Қантамырлар
тарапынан бұзылулар |
Гиперемия |
– |
Жиі |
– |
y |
Артериялық гипотензия |
Жиі |
Жиі емес |
– |
– |
|
Ортостатикалық гипотензия |
Жиі емес |
– |
– |
Жиі |
|
Флебит,
тромбофлебит |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Васкулит |
– |
Өте сирек |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Тыныс алу жүйесі, кеуде қуысының ағзалары және көкірек ортасы тарапынан бұзылулар |
Жөтел |
Жиі емес |
Өте сирек |
Жиі емес |
– |
Ентігу |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Тыныс алудың бәсеңдеуі, өкпенің ісінуі, пневмонит |
– |
– |
– |
Өте сирек |
|
Ринит |
– |
Жиі емес |
|
|
|
Тамақтың
жыбырлауы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Ас қорыту жүйесі тарапынан бұзылулар |
Іште жайсыздық,іштің жоғарғы
бөлігінің ауыруы |
Жиі емес |
Жиі |
Жиі емес |
Сирек |
Ауыздан иіс шығу |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Дефекация
ырғағының өзгеруі |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Іш қату |
– |
– |
– |
Сирек |
|
Тәбеттің төмендеуі
|
– |
– |
– |
Жиі |
|
Диарея |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Сирек |
|
Ауыз қуысының шырышты қабығының
құрғауы |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Диспепсия |
Жиі |
Жиі емес |
– |
– |
|
Гастрит |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Қызылиектің
гиперплазиясы |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Тошнота |
Жиі емес |
Жиі |
|
Жиі |
|
Панкреатит |
– |
Өте сирек |
– |
Өте сирек |
|
Құсу |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Жиі |
|
Бауыр және өт шығару жолдары тарапынан бұзылулар |
Бауыр сынамаларының қалыптан ауытқуы, Қан
плазмасындағы билирубин концентрациясының жоғарылауын
қоса |
– |
Өте сирек ** |
Жиілігі белгісіз |
– |
Гепатит |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Бауырішілік холестаз,
сарғаю |
– |
Өте сирек |
– |
Сирек |
|
Тері және теріасты тіндері тарапынан бұзылулар |
Алопеция |
– |
Жиі емес |
– |
|
Ангионевроздық ісіну
|
– |
Өте сирек |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Буллезді дерматит |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Терінің қызыл жегісі типі бойынша реакциялар, терінің қызыл жегісінің реактивациясы
|
– |
– |
– |
Өте сирек |
|
Мультиформалы эритема |
|
Өте сирек |
|
|
|
Экзантема |
|
Жиі емес |
|
|
|
Қатты терлеу |
Жиі емес |
Жиі емес |
|
|
|
Фотосезімталдық реакциясы* |
|
Өте сирек |
|
|
|
Терінің қышуы |
Жиі емес |
Жиі емес |
|
|
|
Пурпура |
– |
Жиі емес |
– |
Сирек |
|
Тері бөртпесі |
– |
Жиі емес |
Жиілігі белгісіз |
Жиі |
|
Тері түсінің өзгеруі
|
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Есекжем және бөртпенің басқа түрлері |
– |
Өте сирек |
– |
Жиі |
|
Некрозданатын васкулит және уытты эпидермальді
некролиз |
– |
– |
– |
Өте сирек |
|
Эксфолиативті
дерматит |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Стивенс-Джонсон
синдромы |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Квинке ісінуі |
– |
Өте сирек |
– |
– |
|
Қаңқа-бұлшықет
және дәнекер тіндері тарапынан бұзылулар |
Артралгия |
– |
Жиі емес |
– |
– |
Арқаның ауыруы |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Буындардың
домбығуы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Бұлшықет спазмдары |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Бұлшықет
әлсіздігі |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Миалгия |
Жиі емес |
Жиі емес |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Аяқ-қолдың ауыруы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Табан-сирақ буынының домбығуы
|
– |
Жиі |
– |
– |
|
Бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан
бұзылулар |
Қан плазмасында креатинин концентрациясының жоғарылауы |
Жиі емес |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
Несеп шығарудың бұзылуы |
|
Жиі емес |
|
|
|
Ноктурия |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Поллакиурия |
Жиі |
Жиі емес |
|
|
|
Бүйрек функциясының бұзылуы |
– |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі |
Жиі емес |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Бүйрек функциясының бұзылуы және бүйрек
функциясының жеткіліксіздігі |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
Сирек |
|
Жыныс ағзалары және сүт бездері тарапынан
бұзылулар |
Импотенция |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Жиі |
Гинекомастия |
|
Жиі емес |
– |
– |
|
Жалпы бұзылыстар және енгізген жердегі бұзылулар |
Абазия, жүріс-тұрыс мәнерінің бұзылуы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
Астения |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Жайсыздық, дімкәстік |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Қажығыштық |
Жиі |
Жиі |
Жиі емес |
– |
|
Кеуденің шығу тегі жүректік емес ауыруы |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Ісіну |
Жиі |
Жиі |
– |
– |
|
Ауыру |
– |
Жиі емес |
– |
– |
|
Пирексия |
– |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
|
Зертханалық және аспаптық деректер |
Қан плазмасында липидтер концентрациясының жоғарылауы |
|
– |
|
Өте жиі |
Қан плазмасында азот концентрациясының жоғарылауы |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Қан плазмасында несеп қышқылы концентрациясының жоғарылауы |
Жиі емес |
– |
– |
|
|
Глюкозурия |
|
|
|
Сирек |
|
Қан плазмасында калий мөлшерінің төмендеуі |
Жиі емес |
– |
– |
– |
|
Қан плазмасында калий мөлшерінің жоғарылауы |
– |
– |
Жиілігі белгісіз |
– |
|
Дене салмағының артуы |
Жиі емес |
Жиі емес |
– |
– |
|
Дене салмағының төмендеуі |
– |
Жиі емес |
– |
– |
Іріктеп алынған жағымсыз реакциялардың сипаттамасы:
Терінің меланомалы емес обыры: эпидемиологиялық зерттеулердің қолда бар деректерінің негізінде гидрохлоротиазидті қабылдау мен терінің меланомалы емес обырының арасында жинақталған дозаға тәуелді өзара байланыс білінді.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- амлодипиннің, валсартанның, гидрохлоротиазидтің белсенді субстанцияларына, сульфонамидтің басқа туындыларына немесе қосымша заттарының кез келгеніне жоғары сезімталдық
- бауыр функциясының жеткіліксіздігі, бауыр циррозы немесе өт холестазы
- анурия
- қант диабеті немесе бүйрек функциясының жеткіліксіздігі (ШСЖ <60 мл/мин/ 1.73 м2) бар науқастарда Ко-Валодипті ангиотензин II рецепторларының блокаторларымен (АРБ) немесе құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану
- жүктілік және лактация кезеңі
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратының басқа дәрілік заттармен өзра әрекеттесуіне ресми зерттеулер жүргізілген жоқ. Сондықтан осы бөлімде әрбір белсенді жеке заттың басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуі туралы ақпараттар ғана берілген.
Алайда амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид гипертензияға қарсы басқа препараттардың гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін.
Бір мезгілде қолдану ұсынылмайды
Амлодипин / валсартан / гидрохлоротиазид препаратының жеке компоненттері |
Келесі заттармен өзара
әрекеттесулері белгілі |
Басқа дәрілік препараттармен
өзара әрекеттескендегі әсерлері |
Валсартан және гидрохлоротиазид |
Литий |
Литийді АӨФ тежегіштерімен, ангиотензин II
рецепторларының антагонистерімен, соның ішінде валсартанмен немесе тиазидтермен бір
мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы литий
концентрациясының қайтымды жоғарылауы туралы
мәлімделді. Литийдің бүйректік клиренсі тиазидтермен
төмендейтін болғандықтан, литиймен уыттану қаупі,
сірә, амлодипин/ валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын қолданған кезде артуы
мүмкін. Осыған байланысты препараттарды бірге қолдану
кезінде қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият
мониторинг жүргізу ұсынылады.
|
Валсартан |
Калий жинақтайтын
диуретиктер, калий қоспалары, құрамында калий бар
тұз алмастырғыштар және калий деңгейін арттыруы
мүмкін басқа да заттар |
Егер калий деңгейіне әсерін тигізетін
дәрілік препаратты валсартанмен біріктіріп қолдану қажет
болса, қан плазмасындағы калий деңгейін жиі текерсу
ұсынылады. |
Амлодипин |
Грейпфрут немесе грейпфрут
шырыны |
Амлодипинді грейпфрутпен немесе грейпфрут шырынымен бірге
қолдану ұсынылмайды, өйткені кейбір пациенттерде оның
биожетімділігі жоғарылауы және жоғарылаған
артериялық қысымды төмендетудің елеулірек
әсеріне әкелуі мүмкін. |
Сақтықты қажет ететін бір мезгілде қолдану |
||
Амлодипин/валсартан/
гидрохлоротиазид препаратының жеке компоненттері |
Келесі зартармен өзара әрекеттесуі
белгілі |
Басқа дәрілік препараттармен
өзара әрекеттескен кездегі әсерлері |
Амлодипин |
CYP3A4 тежегіштері (кетоконазол, итраконазол, ритонавир сияқты) |
Амлодипинді CYP3A4 күшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштері, зеңдерге
қарсы азолдар,
эритромицин немесе
кларитромицин, верапамил немесе дилтиазем сияқты
макролидтер) бір мезгілде қолдану амлодипиннің әсер етуінің
едәуір артуына әкелуі мүмкін. Осы фармакокинетикалық
өзара әрекеттесулердің клиникалық зардаптары егде
жастағы адамдарда айқынырақ болуы мүмкін. Сондықтан
клиникалық бақылау және дозаларды түзету қажет
болуы мүмкін. |
CYP3A4 индукторлары (құрысуға қарсы препараттар [карбамазепин,
фенобарбитал, фенитоин, фосфенитоин, примидон сияқты], рифампицин, шілтер жапырақты шайқурай препараттары) |
CYP3A4 индукторларының амлодипинге ықпалы туралы деректер жоқ. CYP3A4 индукторларын (мысалы, рифампицин, шілтер
жапырақты шайқурай препараттары) бір мезгілде
қолдану қан плазмасында амлодипин концентрациясының
төмендеуіне әкелуі мүмкін. Амлодипин CYP3A4 индукторларымен бірге сақтықпен пайдалану керек. |
|
Симвастатин |
Амлодипиннің 10 мг көп реттік дозасын 80 мг симвастатинмен бір мезгілде қолдану, тек симвастатинді қолданумен
салыстырғанда, симвастатин экспозициясының 77%-ға
артуына әкелді. Амлодипинді қолданып жүрген
пациенттерде симвастатиннің тәуліктік дозасын 20 мг-ге дейін
төмендету ұсынылады. |
|
Датролен
(инфузия) |
Верапамилді және дантроленді вена ішіне
қолданудан кейін вентрикулярлық фибрилляцияның және
кардиоваскулярлық коллапстың өліммен аяқталу
жағдайлары байқалды. Гиперкалиемия қаупіне байланысты, қатерлі
гипертермияға сезімтал пациенттерге, және қатерлі
гипертермияны емдегенде амлодипин сияқты кальций
өзекшелерінің блокаторларын бірге қолдануға жол
бермеу ұсынылады. |
|
Валсартан және гидрохлоротиазид |
Циклооксигеназа-2 селективті тежегіштерін (ЦОГ–2 тежегіштері), ацетилсалицил қышқылын (тәулігіне >3 г)
және селективті емес ҚҚСП қоса,
қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), |
ҚҚСП бір мезгілде
қолданылғанда ангиотензин II антагонистерінің де, сонымен
қатар гидрохлоротиазидтің де гипертензияға қарсы
әсерін бәсеңдетуі мүмкін. Бұдан басқа,
амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид препаратын және ҚҚСП
бір мезгілде қолдану бүйрек функциясының нашарлауына
және қан сарысуында калий деңгейінің
жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондықтан емнің бас
кезінде бүйрек функциясына мониторинг жүргізу, сондай-ақ
пациентте тиісті гидратацияны қамтамасыз ету ұсынылады. |
Валсартан |
Жиынтықты тасымалдаушы(рифампицин, циклоспорин) немесе эфлюкстік тасымалдаушы тежегіштері (ритонавир) |
Адамның бауыр тіндеріне in vitro зерттеу
нәтижелері валсартанның ОАТР1В1
жиынтығын бауырлық тасымалдаудың және MRP2
бауырлық эфлюкстік тасымалдаудың субстраты болып
табылатындығын көрсетті. Жиынтықты
тасымалдаудың тежегіштерін (рифампицин, циклоспорин) немесе эфлюкстік тасымалдаудың
(ритонавир) тежегіштерін бір мезгілде қолдану валсартанның жүйелік экспозициясын арттыруы мүмкін. |
Гидрохлоротиазид |
Алкоголь,
барбитураттар және есірткілік заттар |
Тиазидтік диуретиктерді және
гипотензиялық әсер беретін (мысалы, орталық жүйке
жүйесінің симпатикалық бөлігінің белсенділігін
төмендететін немесе қантамырларды тікелей кеңейтетін)
заттарды бір мезгілде қолдану ортостатикалық гипотензияны
күшейтуі мүмкін. |
Амантадин |
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтер амантадин әсерінен туындаған жағымсыз
реакциялардың даму қаупін арттыруы
мүмкін. |
|
Антихолинергиялық заттар және асқазанның жиырылуына
ықпал ететін басқа да дәрілік заттар |
Тиазид типті диуретиктердің биожетімділігі,
сірә, асқазан-ішектік жиырылудың және
асқазанның босау жылдамдығының төмендеуі
салдарынан, антихолинергиялық
препараттарды (мысалы, атропин, бипериден) арттыруы мүмкін. Бұдан
айырмашылығы, цизаприд сияқты прокинетикалық заттар тиазид
типті диуретиктердің биожетімділігін төмендетуі мүмкін деп
жорамалданады. |
|
Диабетке
қарсы препараттар (мысалы, инсулин және
диабетке қарсы пероральді заттар) |
Тиазидтермен емдеу глюкозаға
толеранттылықты төмендетуі мүмкін. Диабетке қарсы дәрілік
заттың дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін. |
|
Метформин |
Метформинді сақтықпен қолдану керек, өйткені гидрохлоротиазидті
қолданумен байланысты бүйректің функциональді ықтимал жеткіліксіздігімен
индукцияланған лактоацидоздың даму қаупі бар. |
|
Бета-блокаторлар және диазоксид |
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтік
диуретиктерді бета-блокаторлармен бір мезгілде қолдану гипергликемияның
даму қаупін арттыруы мүмкін. Гидрохлоротиазидті қоса,
тиазидтік диуретиктер диазоксидтің гипергликемиялық әсерін
күшейтуі мүмкін. |
|
Циклоспорин |
Циклоспоринмен
бір мезгілде емдеу гиперурикемияның
және подагралық типті асқынулардың даму
қаупін арттыруы мүмкін. |
|
Цитоуытты препараттар |
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтер цитоуытты
препараттардың (мысалы, циклофосфамидтің,
метотрексаттың) бүйректік
экскрециясын бәсеңдетуі және олардың миелосупрессиялық
әсерлерін күшейтуі мүмкін.
|
|
|
Оймақгүл
гликозидтері |
Тиазид-индукцияланған
гипокалиемия немесе
гипомагниемия дигиталис-индукцияланған жүрек
аритмиясының дамуына мүмкіндік беретін жағымсыз
әсерлер ретінде туындауы мүмкін. |
Құрамында
йод бар контрастылы заттар |
Диуретик-индукцияланған дегидратация
жағдайында, әсіресе йод препараттарының жоғары
дозаларында, бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі
дамуының жоғары қаупі бар.
Қолданар алдында пациенттерге регидратация жүргізу керек. |
|
Ионды алмастыратын шайырлар |
Тиазидтік диуретиктердің, соның
ішінде гидрохлоротиазидтің абсорбциясын холестирамин немесе колестипол
төмендетеді, бұл тиазидтік диуретиктердің
субтерапиялық әсерлеріне әкелуі мүмкін. Алайда
гидрохлоротиазидтің және шайырдың дозалануын, онда
гидрохлоротиазидтің шайырды қолданудан, ең жоқ
дегенде, 4 сағат бұрын немесе қолданудан кейін 4-6
сағат ішінде қолданылуын
реттеу өзара әрекеттесуді потенциалды түрде барынша
ең төменге азайтады. |
|
Сарысуда
калий деңгейіне ықпал ететін дәрілік препараттар |
Гидрохлоротиазидтің гипокалиемиялық
әсерін калийурездік диуретиктер,
кортикостероидтар, іш жүргізетін дәрілер,
адренокортикотроптық гормон (АКТГ), амфотерицин, карбеноксолон,
пенициллин G және салицил қышқылының туындылары
күшейтуі мүмкін. Егер мұндай препараттарды амлодипин /валсартан/гидрохлоротиазидпен
біріктіріп тағайындаса, қан плазмасындағы калий
деңгейіне мониторинг жүргізу ұсынылады. |
|
Сарысуда натрий деңгейіне ықпалын
тигізетін дәрілік препараттар |
Диуретиктерді гипонатриемиялық әсері антидепрессанттар,
антипсихотиктер, эпилепсияға қарсы препараттар және т.б.
сияқты препараттармен бірге қолданғанда күшеюі
мүмкін. Осы препараттарды ұзақ қолданғанда
сақтық таныту қажет. |
|
Пируэтті қарыншалық тахикардияны туындатуға қабілетті дәрілік препараттар |
Гипокалиемияның даму қаупіне байланысты, гидрохлоротиазидті және пируэтті
қарыншалық тахикардияны туындатуға
қабілетті дәрілік препараттарды, әсіресе аритмияға
қарсы І а класының және ІІІ класының препараттарын
және психозға қарсы кейбір заттарды бір мезгілде
қолданғанда сақтық таныту қажет. |
|
Подаграны емдеу үшін қолданылатын
дәрілік препараттар (пробенецид, сульфинпиразон және аллопуринол) |
Урикозуриялық дәрілік
препараттардың дозасын түзету қажеттілігі туындауы
мүмкін, өйткені гидрохлоротиазид қан сарысуында несеп
қышқылының деңгейін арттыруы мүмкін. Пробенецидтің
немесе сульфинпиразонның дозасын арттыру қажеттілігі туындауы
мүмкін. Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтік
диуретиктеріді бір мезгілде қолдану
аллопуринолға аса
жоғары сезімталдық реакцияларының туындау жиілігін арттыруы
мүмкін. |
|
|
Метилдопа |
Гидрохлоротиазидті және метилдопаны бір
мезгілде қолданғанда гемолиздік анемияның дамуы туралы
біршама деректер бар. |
Қаңқа
бұлшықеттерінің деполяризацияланбайтын релаксанттары(мысалы, тубокурарин) |
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтер кураре туындыларының әсерін күшейтеді. |
|
Гипертензияға қарсы басқа да
дәрілік заттар |
Тиазидтер гипертензияға қарсы
басқа препараттардың (мысалы, гуанетидиннің,
метилдопаның, бета-блокаторлардың, вазодилататорлардың,
кальций өзекшелерінің, АӨФ тежегіштерінің,
ангиотензин IІ рецепторлары блокаторларының және рениннің
тікелей тежегіштерінің [РТТ]) гипертензияға қарсы
әсерін күшейтеді. |
|
Прессорлық аминдер (мысалы,
норадреналин, адреналин) |
Гидрохлоротиазид
прессорлық
аминдерге, мысалы, норадреналинге жауапты төмендетуі
мүмкін. Осы әсердің клиникалық маңыздылығы бір мағыналы емес және
оларды қолдануды жоққа шығару үшін жеткіліксіз.
|
|
D дәрумені және кальций тұздары |
Гидрохлоротиазидты қоса, тиазидтік
диуретиктерді D дәруменімен немесе калий тұздарымен
бірге қолдану
қан сарысуында кальций деңгейін арттыруы мүмкін. |
Айрықша нұсқаулар
Гипертониялық криз кезіндегі амлопиннің қауіпсіздігі және тиімділігі анықталған жоқ.
Гипонатриемиясы бар және айналымдағы қан көлемі төмендеген пациенттер.
Асқынбаған орташа және ауыр дәрежедегі артериялық гипертензиясы пациенттерде амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын тәуліктік ең жоғары (10 мг / 320 мг / 25 мг) дозада қолданғанда, валсартан/гидрохлоротиазидті (320 мг / 25 мг) дозада қабылдаған пациенттердің 1,8%-мен, амлодипин/валсартанды (10 мг / 320 мг) дозада қабылдаған пациенттердің 0,4%-мен және гидрохлоротиазид/амлодипинді (25 мг/10 мг) дозада қабылдаған пациенттердің 0,2%-мен салыстырғанда, 1,7% жағдайда ортостатикалық гипотензияны қоса, айқын артериялық гипотензияның дамуы байқалды.
Диуретиктердің жоғары дозаларын қабылдап жүрген, гипонатриемиясы бар және/немесе айналымдаы қан көлемі төмендеген пациенттерде амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид препаратымен емдеуден кейін симптоматикалық гипотензия дамуы мүмкін. Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын мұның алдындағы натрий тапшылығын және/немесе айналымдағы қан көлемін түзеткеннен кейін ғана қолдану керек.
Егер амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын қолдану кезінде айқын артериялық гипотензия туындаса, пациентті шалқасынан жатқызу және, қажет болса, натрий хлоридінің 0,9% ерітіндісімен вена ішіне инфузия жүргізу керек. Емдеу артериялық қысым тұрақтанғаннан кейін жалғастырылуы мүмкін.
Қан сарысуындағы электролиттер деңгейлерінің өзгеруі
Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид
Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратында 320 мг доза валсартанның және 25 мг доза гидрохлоротиазидтің сарысулық калийге ықпал ететін қарама-қайшы әсерлері көптеген пациенттерде бірін-бірі шамамен теңдестірді. Басқа пациенттерде екі әсердің біреуі басым болды.Ықтимал электролиттік теңгерімсіздікті анықтау мақсатында тиісті аралықтарда сарысулық электролиттерді мезгіл-мезгіл өлшеу қажет.
Қан сарысуындағы электролиттердің және калийдің деңгейлерін мезгіл-мезгіл анықтауды, әсіресе бүйрек функциясының бұзылуы, басқа дәрілік препараттармен емделу және электролиттік теңгерімсіздіктің анамнезде болуы сияқты қауіп факторлары бар пациенттерде ықтимал электролиттік теңгерімсіздіктің алдын алу үшін тиісті уақыт аралығында жүргізу керек.
Валсартан
Құрамында калий бар қоспалармен, калий жинақтайтын диуретиктермен, құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен, немесе калий деңгейін арттыруы мүмкін басқа препараттармен (мысалы, гепаринмен) бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Қажет болған кезде калий деңгейін бақылау керек.
Гидрохлоротиазид
Амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид препаратымен емдеуді тек гипокалиемияны және қатар жүретін гипомагниемияны түзеткеннен кейін ғана бастау керек. Тиазидтікдиуретиктер гипокалиемияның дамуын жылдамдатуы немесе бұрыннан бар гипокалиемияны өршітуі мүмкін. Тиазидтік диуретиктерді калийді жоғалтудың күшеюімен қоса жүретін, мысалы, тұздың жоғалуымен қоса жүретін нефропатия, және бүйрек функциясының преренальді(кардиогендік) бұзылу жағдайлары бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Егергидрохлоротиазидпен емделу кезінде гипокалиемия дамыса, амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын қолдануды калий теңгерімі тұрақты түзелгенге дейін тоқтата тұру қажет.
Тиазидтік диуретиктергипонатриемияның және гипохлоремиялықалкалоздың басталуын жылдамдатуы немесе бұрыннан бар гипонатриемияны өршітуі мүмкін. Неврологиялықсимптомдармен (жүректің айнуы, үдемелі бағдардан адасу,апатия) қоса жүретін гипонатриемия байқалды.Гидрохлоротиазидпен емдеуді бұрыннан бар гипонатриемияны түзеткеннен кейін ғана бастау керек. Амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид препаратымен емдеу кезінде натрий деңгейі тез төмендеген немесе гипонатриемияның ауыр түрлері дамыған жағдайда емдеуді натрий деңгейі қалыпқа келгенге дейін тоқтата тұрған жөн.
Тиазидтік диуретиктер қабылдап жүрген барлық пациенттерде электролиттердің, әсіресе калийдің, натрийдің және магнийдің деңгейлеріне мезгіл-мезгіл мониторинг жүргізу қажет.
Бүйрек функциясының бұзылуы
Тиазидтік диуретиктер бүйректің созылмалы ауруы бар пациенттерде азотемияны туындатуы мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын қолданған кезде, қан сарысуындағы электролиттердің (соның ішінде калийдің), креатининнің және несеп қышқылының деңгейін мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады.
Бүйрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге немесе диализде жүрген пациенттерге амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид қолдануға болмайды.
Бүйрек функциясының ауырлығы жеңілден орташа дәрежеге дейінгі бұзылуы бар (ШСЖ >30 мл/мин/1,73 м2) пациенттер үшін амлодипин/ валсартан/гидрохлоротиазид препаратының дозасын түзетудің қажеті болмайды.
Бүйрек артерияларының стенозы
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын бүйрек артерияларының бір жақты немесе екі жақты стенозы бар немесе жалғыз бүйректің стенозы бар пациенттерде артериялық гипертензияны емдегенде, мұндай пациенттерде қан мочевинасыны және сарысу креатинині деңгейлерінің артуы мүмкін екендігін ескеріп, сақтықпен қолдану керек.
Бүйрек трансплантациясы
Амлодипин/ валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын жуық арада бүйрек трансплантациясы жүргізілген пациенттерге қолданудың қауіпсіздігіне қатысты осы сәтте тәжірибе жоқ.
Бауыр функциясының бұзылуы
Валсартаннегізінен өзгермеген күйінде өтпен бірге шығарылады. Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі ұзарады, ал AUC көрсеткіші жоғары; Дозалауға қатысты нұсқаулар анықталған жоқ. Бауырдың ауырлығы жеңіл және орташа бұзылулары бар, холестазбен қоса жүрмейтін пациенттер үшін валсартанның ұсынылатын ең жоғары дозасы 80 мг құрайды, осы себепті амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препараты пациенттердің осы тобы үшін қолданылмайды.
Ангионевроздық ісіну
Тыныс алу жолдарының обструкциясына және/немесе беттің, еріннің, жұтқыншақтың және/немесе тілдің ісінуіне әкелетін, көмейді, және дауыс саңылауының ісінуін қоса, ангионевроздық ісіну валсартанмен емнен өткен пациенттерде білінді. Осы пациенттердің кейбіреулерінде анамнезінде басқа препараттар, соның ішінде АӨФ тежегіштері болды. Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазидпрепаатын, егер пациенттерде ангионевроздың ісіну дамыса, дереу тоқтату керек, мұндайда қайталап қолдану ұсынылмайды.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі және коронарлы артериялардың аурулары/миокард инфарктісін басынан өткергеннен кейінгі жағдай
Ренин–ангиотензин–альдостерон жүйесінің бәсеңдеуі салдарынан жоғары сезімталдығы бар пациенттерде бүйрек функциясында өзгерулер күтілуі мүмкін. Жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар, бүйрек функциясы ренин–ангиотензин–альдостерон жүйесінің белсенділігіне байланысты болатын пациенттерде АӨФ тежегіштерімен және ангиотензинді рецепторлардың антагонистерімен емдеу олигуриямен және/немесе үдемелі азотемиямен (сирек жағдайларда), бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігімен және/немесе өліммен аяқталумен астасты. Ұқсас нәтижелер валсартанға қатысты мәлімделді. Жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар немесе инфарктен кейінгі жай-күйдегі пациенттердің жағдайына баға беру әрдайым бүйрек функциясы жағдайына баға беруді қамтуы тиіс.
Этиологиясы ишемиялық емес жүрек функциясының жеткіліксіздігі (NYHA (Нью-Йорк кардиологиялық ассоциациясы) бойынша III-IV функциональді класс) бар пациенттерде амлодипинді қолдану, плацебомен салыстырғанда, жүрек функциясы жеткіліксіздігінің жиілігінде сенімді айырмашылықтар жоқ болған жағдайда, өкпеде ісінудің даму жағдайлары жиілігінің артуымен астасты.
Амлодипинді қоса, кальций өзекшелерінің блокаторларын жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені жүрек-қантамыр асқынуларының даму және өліммен аяқталу қаупі ұлғаюы мүмкін.
Жүрек функциясының жеткіліксіздігі және коронарлық артериялардың аурулары бар пациенттерге, әсіресе амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратының ең жоғары 10 мг/320 мг/25 мг дозаларын сақтықпен тағайындау ұсынылады, өйткені препаратты пациенттердің осы тобына қолдануға қатысты деректер шектеулі.
Аортальді және митральді клапандардың стенозы
Басқа да вазодилататорларды қолдану кезіндегідей, препаратты митральді стенозы немесе жеңіл және орташа дәрежедегі қолқа клапандарының елеулі стенозы бар пациенттерге аса сақтықпен тағайындайды.
Жүктілік
Жүктілік кезінде АРА II (ангиотензин II рецепторларының антагонистерін) қабылдауды бастамау керек. АРА II емдеу қажетті деп саналған жағдайларды қоспағанда, жүкті болуды жоспарлап жүрген пациенттер гипертензияға қарсы баламалы емге ауыстырылуы тиіс, жүктілік кезінде қолдану үшін оның бекітілген бейіні болуы тиіс. Жүктілік фактісі айғақтарлған жағдайда АРА II емдеуді дереу тоқтату және, қажет болса, баламалы емді бастау керек.
Алғашқыгиперальдостеронизм
Алғашқыгиперальдостеронизмі бар пациенттерді ангиотензин II антагонисі валсартанмен емдемеген жөн, өйткені оларда ренин ангиотензин жүйесі белсенділендірілмеген. Сондықтанамлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид препаратын пациенттердің осы тобы үшін ұсынылмайды.
Жүйелік қызыл жегі
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтік диуретиктер жүйелік қызыл жегіні өршітуі немесе белсенділендіруі мүмкін екендігі туралы мәлімдемелер бар.
Метаболизмнің басқа да бұзылулары
Гидрохлоротиазидті қоса, тиазидтік диуретиктер глюкозаға толеранттылықтың өзгеруін туындатуы және қан сарысуында холестериннің, триглицеридтердің және несеп қышқылының деңгейін арттыруы мүмкін. Қант диабеті бар пациенттерде инсулиннің немесе пероральді гипогликемиялық заттардың дозасын түзету қажеттілігі туындауы мүмкін.
Препараттың құрамында гидрохлоротиазид, амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид бар болғандықтан, жүйелік гиперурикемия кезінде қолдануға болмайды. Гидрохлоротиазид несеп қышқылы клиренсінің төмендеуі салдарынан қан сарысуындағы несеп қышқылының деңгейін арттыруы мүмкін және гиперурикемияның өршуін туындатуы, сондай-ақ сезімтал пациенттерде подаграны күшейтуі мүмкін.
Тиазидтер кальцийдің несеппен бірге шығарылуын төмендетеді және кальций метаболизмінің белгілі бұзылулары жоқ болған жағдайда қан сарысуындағы кальций деңгейінің мезгіл-мезгіл және аздаған жоғарылауын туындатуы мүмкін. Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препараты гиперкальциемиясы бар пациенттерге қолдануға болмайды, препаратты мұның алдындағы гиперкальциемия түзетілгеннен кейін ғана қолдану керек. Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратымен емдеу кезінде гиперкальциемия дамыған жағдайда емдеуді тоқтату керек. Тиазидтермен емделу кезінде қан сарысуындағы кальций деңгейлерін мезгіл-мезгіл бақылаған жөн. Айқын гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреозды айғақтауы мүмкін. Тиазидтерді қолдануды қалқанша маңы бездерінің функцияларына тест жүргізгенге дейін тоқтату керек.
Фотосезімталдық
Тиазидтік диуретиктерді қолданған кезде фотосезімталдық реакция жағдайлары туралы мәлімделді. Егер фотосезімталдық реакциялары амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратын қабылдау кезінде туындаса, емдеуді тоқтату ұсынылады. Егер диуретикті қолдану қалпына келтіру қажет деп саналса, дененің ашық жерлерін күн сәулесінен немесе жасанды ультракүлгін сәулеленуден қорғау ұсынылады.
Жедел жабық бұрышты глаукома
Гидрохлоротиазид, сульфонамид жедел транзиторлық миопияға және жедел жабық бұрышты глаукомаға әкелген идиосинкразиялық реакциямен астасты. Симптомдар көру өткірлігінің төмендеуінің немесе көздің ауыруының қатты басталуын қамтиды және, әдеттегідей, препаратты қолдануды бастағаннан кейін бірнеше сағаттан аптаға дейінгі аралық ішінде туындайды. Емделмеген жедел жабық бұрышты глаукома көрудің қайтымсыз жоғалуына әкелуі мүмкін.
Алғашқы ем гидрохлоротиазидті тездетіп тоқтату болып табылады. Егер көзішілік қысым бақыланбайтын болып қалса, шұғыл түрде терапиялық немесе хирургиялық емді қарастыру қажет. Жедел жабық бұрышты глаукома дамуының қауіп факторлары анамнезіндегі сульфонамидтерге немесе пенициллинге аллергияны қамтуы мүмкін.
Жалпы сақтандырулар
Препаратты бұрын ангиотензин II рецепторларының басқа антагонистеріне аса жоғары сезімталдық байқалған пациенттерге сақтықпен тағайындайды. Гидрохлоротиазидке мұндай аса жоғары сезімталдық реакциялардың туындауы аллергиясы және бронх демікпесі бар пациенттерде көбіре ықтимал.
Егде жастағы (65 жас және одан үлкен) пациенттер
Препаратты егде жастағы, әсіресе амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препараттарының ең жоғары 10 мг/320 мг/25 мг дозаларын сақтықпен тағайындау ұсынылады, өйткені пациенттердің осы тобында препаратты қолдануға қатысты деректер шектеулі. Мұндай пациенттерде артериялық қысымды жиі бақылау қажет.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы:
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану артериялық гипотензияның, гиперкалиемияның даму, бүйрек функциясының бұзылу (соның ішінде бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі) қаупін арттыратындығын айғақтайтын дәлелдер бар. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Қосарлы блокада емін қолданудың аса қажеттілігі жағдайында оны маманның бақылауымен ғана жүргізу және бүйрек функциясын, электролиттер деңгейін және артериялық қысымды ұдайы бақылау керек. Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге АӨФ тежегіштерін және ангиотензин ІІ рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.
Терінің меланомалы емес обыры
Гидрохлоротиазидтің жиынтық өте жоғары дозаларын қолданудан кейін терінің меланомалы емес обырының (ТМЕО) [базальді-жасушалы карцинома (БЖК) және жалпақ жасушалы карцинома (ЖЖК)] жоғары даму қаупі айқындалды. Гидрохлоротиазидтің фотосенсибилизациялайтын әсерлері ТМЕО дамуының ықтимал механизмі ретінде көрінуі мүмкін. Гидрохлотиазид қабылдап жүрген пациенттерді ТМЕО даму қаупі туралы, тері жабындарын жаңа ошақтардың бар-жоқтығын ұдайы тексеру туралы және теріде күмәнді кез келген жаңа түзілімдерді дереу мәлімдеп отыру туралы хабардар ету керек. Тері обырының даму қаупін төмендету үшін пациенттерге күн сәулесінің және УК сәулеленудің әсерін шектеу сияқты ықтимал профилактикалық шаралар туралы, ал әсер еткен жағдайда тері жабындарын адекватты қорғау туралы айту керек. Қысқа мерзім ішінде биопсиялық материалды гистологиялық зерттеуді қоса, тері жабындарының күмәнді зақымдануларын тексеру қажет. Бұрын ТМЕО басынан өткерген пациенттерде сондай-ақ гидрохлоротиазидті қолдану қайта қарауды қажет етуі мүмкін.
Натрий
Осы дәрілік заттың үлбірлі қабықпен қапталған бір таблеткасында 1 ммольден азырақнатрий (23 мг) бар, яғни мәні бойынша «натрийсіз» болып табылады.
Артық дозалануы
Симптомдары
Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препаратымен артық дозалану жағдайлары туралы деректер жоқ. Артық дозаланудың ықтимал негізгі симптомы бас айналумен бірге айқын артериялық гипотензия болып табылады. Амлодипиннің артық дозалануы шеткері қантамырлардың айқын вазодилатациясына және ықтимал рефлекторлық тахикардияға әкелуі мүмкін. Айқын және ұзаққа созылатын жүйелік гипотензияның, соның ішінде шоктың дамуы мен өліммен аяқталудың туындауы туралы да мәлімделді.
Емі
Амлодипин/валсартан/гидрохлоротиазид
Амлодипин/валсартан/ гидрохлоротиазид препараты артық дозаланғанда клиникалық тұрғыдан айқын артериялық гипотензия, жүрек және тыныс алу функцияларына мониторингті, диурезді және айалымдағы қан көлемін бақылауды қоса, жүрек-қантамыр жүйесінің қызметін белсенді демеуді қажет етеді. Пациент аяғын көтеріңкіреп жатуы керек. Жүректің қалыпты тонусын демеу үшін қайшылықтар жоқ болған жағдайда вазопрессорлық препараттар қолданылуы мүмкін. Вена ішіне кальций глюконатын енгізу кальций өзекшелері блокадасының реверсиялары үшін тиімді болуы мүмкін.
Амлодипин
Егер препаратты қабылдаудан кейін аздаған уақыт өтсе, құсудың және асқазанды шаюдың индукциясы туралы мәселені қарастыру керек. Белсенділенген көмірді дені сау ерікті адамдарға қолданғанда амлодипинді қабылдағаннан кейін бірден немесе екі сағаттан соң амлодипиннің абсорбциясы айқын төмендеді.
Амлодипинің гемодиализ кезінде шығарылуы екіталай.
Валсартан
Валсартанның гемодиализ кезінде шығарылуы екіталай.
Гидрохлоротиазид
Гидрохлоротиазидтің артық дозалануы шамадан тыс диурездің салдарынан электролиттердің тапшылығымен (гипокалиемиямен, гипохлоремиямен) және гиповолемиямен қоса жүреді. Артық дозаланудың өте жиі белгілері және симптомдары жүректің айнуы және ұйқышылдық болып табылады. Гипокалиемия бұлшықеттердің спазмдарына және/немесе оймақгүл гликозидтерін немесе аритмияға қарсы кейбір дәрілік заттарды бір мезгілде қолданумен байланысты аритмияның өршуіне әкелуі мүмкін.
Гемодиализ жүргізу кезінде шығарылатын гидрохлоротиазидтің үлесі анықталған жоқ.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Ламинацияланған полиамид/алюминий/поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салынған.
Пішінді ұяшықты 3 қаптама медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
25ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы