Клеримед, 500 мг, таблетки №14, пачка картонная
Торговое наименование
Клеримед
Международное непатентованное название
Кларитромицин
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 250 мг, 500 мг
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного использования.
Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Кларитромицин.
Код АТХ J01FA09
Показания к применению
Клеримед показан для лечения инфекций, вызванных чувствительными микроорганизмами:
- инфекции верхних дыхательных путей (синусит, фарингит)
- инфекции нижних дыхательных путей (острый и хроническийбронхит,
пневмония)
- инфекции кожи и мягких тканей, от умеренной до средней степени тяжести (фолликулит, рожистое воспаление, целлюлит и др.)
- диссеминированные или локализованные микобактериальные инфекции
вызванные Mycobacterium avium или Mycobacterium intracellulare
- локализованные инфекции вызванные Mycobacterium chelonae,
Mycobacteriumfortuitumили Mycobacterium kansasii
- язвенная болезнь двенадцатиперстной кишки (эрадикация Helicobacter
Pylori, в составе комбинированной терапии)
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- повышенная чувствительность к антибактериальным макролидам,
вспомогательным компонентам препарата
- сопутствующее применение с астемизолом, цизапридом, пимозином,
терфинадином (возможно удлинение интервала QT)
- сопутствующее применение с тикагрелором, ранолазином, алкалоидами
спорыньи (эрготамин, дигидроэрготамин), колхицином, пероральным
мидозоламом
- сопутствующее применение с ГМГ-КоА-редуктазой (статины),
метаболизирующейся при участии CYP3A4 – ловастатин, симвастатин
(т.к повышается риск развития миопатии, включая рабдомиолиз)
- удлинение интервала QT или желудочковые аритмии в анамнезе, включая
пируэтную тахикардию
- гипокалиемия (возможно удлинение интервала QT)
- тяжелая печеночная недостаточность в сочетании с нарушением функции
почек
- период беременности и лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет (из-за присутствия красителя)
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Препараты, совместное применение которых с кларитромицином строго противопоказано, в виду возможных тяжелых последствий их лекарственного взаимодействия
Цисаприд, пимозид, астемизол и терфенадин. При совместном применении кларитромицина и цизаприда отмечается повышение уровня цисаприда, что приводит к удлинению QT-интервала и сердечной аритмии, включающей желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и пируэтную тахикардию. Подобные эффекты наблюдаются при совместном применении кларитромицина с пимозидом, терфенадином, астемизолом. Эрготамин/дигидроэрготамин. При совместном применении с кларитромицином отмечены симптомы острого отравления спорыньёй (проявляющиеся сужением кровеносных сосудов, ишемией конечностей и других тканей, включая центральную нервную систему).
Сопутствующее применение кларитромицина и данных лекарственных средств противопоказано.
Ингибиторы редуктазы ГМГ-КоА (статины). Сопутствующее применение кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказано, так как данные статины широко метаболизируется CYP3A. Увеличивается риск развития миопатии, включая рабдомиолиз.
Влияние других лекарственных средств на кларитромицин
Индукторы CYP3A (рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, зверобой) ускоряют метаболизм кларитромицина, что приводит к снижению его концентраций до субтерапевтических, и снижению его эффективности. Кроме того, может потребоваться контроль уровней других лекарственных средств, индуцирующих CYP3A, которые могут повыситься за счет ингибирования кларитромицином CYP3A. Одновременное применение рифабутина и кларитромицина приводит к повышению уровня рифабутина и снижению уровня кларитромицина в сыворотке крови, а так же повышается риск развития увеита.
Эфавиренц, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин. Препараты - индукторы системы метаболизма цитохрома P450 могут ускорять метаболизм кларитромицина и, тем самым, снижать его плазменную концентрацию, одновременно увеличивая уровни 14-ОН-кларитромицина (метаболита, который также является микробиологически активным). Поскольку кларитромицин и 14-ОН-кларитромицин характеризуются разной микробиологической активностью, в отношении разных бактерий, ожидаемый терапевтический эффект может быть не достигнут.
Этравирин.При совместном применении концентрация кларитромицина снижается под действием этравирина, при этом концентрация действующего метаболита (14-ОН-кларитромицина) повышается. Поскольку 14-OH-кларитромицин менее активен в отношении Mycobacterium avium комплекс(MAC), общая активность против данного возбудителя будет меняться. Поэтому, при лечении MAC следует рассматривать альтернативный кларитромицину препарат.
Флуконазол. Сопутствующее применение флуконазола в дозе 200 мг в день и кларитромицина в дозе 500 мг 2 раза в день, приводит к увеличению средней минимальной концентрации кларитромицина в равновесном состоянии (Cmin) и площади под кривой "концентрация-время" (AUC) на 33% и 18%, соответственно. Сmin активного метаболита 14-OH-кларитромицина незначительно меняются при сопутствующем введении флуконазола. Коррекция дозы кларитромицина не требуется.
Ритонавир.Сопутствующее введение ритонавира в дозе 200 мг каждые 8 часов и кларитромицина в дозе 500 мг каждые 12 часов, приводит к заметному торможению метаболизма кларитромицина. При сопутствующем введении ритонавира показатели Cmax кларитромицина увеличиваются на 31%, Cmin – на 182%, AUC - на 77%. При этом отмечено полное ингибирование образования 14-ОН-кларитромицина. Из-за широкого терапевтического диапазона кларитромицина, снижение дозы у пациентов с нормальной функцией почек не требуется. Однако у пациентов с нарушением функции почек необходима коррекция дозы, в зависимости от клиренса креатинина (клиренс креатинина от 30 до 60 мл/мин - доза кларитромицина должна быть снижена на 50%; клиренс креатинина < 30 мл/мин - доза кларитромицина снижается на 75%). При необходимости приема кларитромицина в дозе превышающей 1000 мг/день, не следует совмещать прием с ритонавиром.
Подобная коррекция дозы необходима у больных со сниженной функцией почек, при приеме ритонавира, в качестве средства усиливающего фармакокинетику, вместе с другими ингибиторами ВИЧ-протеазы, включая атазанавир и саквинавир.
Влияние кларитромицина на другие лекарственные средства
CYP3A-связанные взаимодействия.
Одновременное применение кларитромицина, являющегося ингибитором фермента CYP3A, с препаратом первично метаболизирующемся CYP3A, может привести к повышению концентрации последнего в плазме крови, что, в свою очередь, может усилить или продлить как его терапевтический эффект, так и побочные реакции.
Необходимо соблюдать осторожность при применении кларитромицинас препаратами – субстратами CYP3A, особенно, если последние имеют узкий терапевтический диапазон (например, карбамазепин) и/или экстенсивно метаболизируются данным энзимом. Может понадобиться коррекция дозы этих препаратов, и, по возможности, тщательный мониторинг сывороточных концентраций.
Известно или предполагается, что препараты или группы препаратов, представленные ниже, метаболизируются одним и тем же CYP3A изоферментом: альпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, алкалоиды спорыньи, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральные антикоагулянты (например, варфарин), атипичные антипсихотические препараты (например, кветиапин),пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, такролимус, терфенадин, триазолам и винбластин. Данный список не полный.
Подобный механизм взаимодействия наблюдается при применении фенитоина, теофиллина и вальпроата, которые метаболизируются другим изоферментом системы цитохрома Р450.
Антиаритмические препараты (хинидин, дизопирамид). При одновременном применении с кларитромицином возможно возникновение пируэтной тахикардии. Необходим контроль ЭКГ (из-за риска удлинения QT-интервала). При одновременном применении с кларитромицином следует контролировать сывороточные уровни хинидина и дизопирамида. При сопутствующем применении кларитромицина и дизопирамида возможно также развитие гипогликемии, поэтому необходим мониторинг уровня глюкозы в крови.
Пероральные гипогликемические средства/инсулин. При совместном применении натеглинида и репаглинида с кларитромицином, возможно ингибирование кларитромицином CYP3A фермента, что ведет к гипогликемии. Необходим тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.
Омепразол.При совместном применении кларитромицина (500 мг каждые 8 часов) и омепразола (40 мг в день) отмечается повышение равновесной концентрации омепразола в плазме крови (увеичение Cmax, AUC0-24, и T1/2 на 30%, 89% и 34%, соответственно). Среднее 24-часовое значение рН желудка составляет 5,2 при введении омепразола в качестве монотерапии, и 5,7 при совместном введении омепразола с кларитромицином.
Силденафил, тадалафил и варденафил. Данные ингибиторы фосфодиэстеразы метаболизируются, по меньшей мере частично, ферментом CYP3A, который может блокироваться одновременно вводимым кларитромицином. Совместное применение с кларитромицином приводит к увеличению их концентрации. Поэтому, при сопутствующем введении силденафила, тадалафила и варденафила с кларитромицином, необходимо рассмотреть возможность снижения их дозы.
Теофиллин и карбамазепин. При одновременном применении с кларитромицином наблюдается умеренное увеличении концентраций циркулирующего теофиллина или карбамазепина. Может потребоваться снижение дозы.
Толтеродин.Основной путь метаболизма через изоформу 2D6 цитохрома P450 (CYP2D6). Тем не менее, в субпопуляции без CYP2D6 установленный метаболизм обеспечивается посредством CYP3A. Ингибирование CYP3A приводит к значительному увеличению концентрации толтеродина. При совместном применении с кларитромицином может потребоваться снижение дозы толтеродина.
Триазолобензодиазепины (например, алпразолам, мидазолам, триазолам)
При совместном введении мидазолама с кларитромицином в таблетках (500 мг 2 раза в день), показатели AUC мидазолам увеличиваются в 2,7 раза после внутривенного введения и в 7 раз после перорального введения. Сопутствующего применения перорального мидазолама и кларитромицина следует избегать. При внутривенном введении мидазолама совместно с кларитромицином, необходимо обеспечить мониторинг состояния пациента для коррекции дозы. Аналогичные меры предосторожности необходимы при совместном применении других бензодиазепинов, метаболизируемых CYP3A, включая триазолам и алпразолам. Клинически значимое взаимодействие с кларитромицином бензодиазепинов, метаболизм которых не зависит от CYP3A (темазепам, нитразепам, лоразепам), маловероятно.
При сопутствующем применении кларитромицина и триазолама возможны реакции со стороны центральной нервной системы (ЦНС), такие как сонливость, спутанность сознания. Рекомендован мониторинг состояния пациента.
Взаимодействие с другими лекарственными препаратами
Аминогликозиды.Следует соблюдать осторожность при сопутствующем введении кларитромицина с другими ототоксическими препаратами, особенно с аминогликозидами.
Колхицин.Колхицин является субстратом CYP3A и эффлюксного переносчика Р-гликопротеина (Рgp). Кларитромицин и другие макролиды, ингибирующие CYP3A и Pgp, при сопутствующем применении с колхицином, приводит к увеличению концентрации колхицина в крови.
Дигоксин.Дигоксин является субстратом эффлюксного переносчика,
Р-гликопротеина (Pgp). Кларитромицин, как известно, ингибирует Pgp. При их сопутствующем введении увеличивается концентрации дигоксина в крови. Возможно появление симптомов интоксикации дигоксином, включая потенциально фатальную аритмию. Необходим регулярный мониторинг уровня дигоксина в крови в течение всего периода сопутствующего лечения.
Зидовудин.Одновременное пероральное применение кларитромицина в таблетках и зидовудина, у ВИЧ-инфицированных взрослых, может привести к снижению концентрации зидовудина в равновесном состоянии. Поскольку кларитромицин, препятствует всасыванию одновременно вводимого перорального зидовудина, данного взаимодействия можно избежать за счет применения режима дозирования (4-х часовой интервал между приемами каждого препарата). При введении кларитромицина путем внутривенной инфузии данное взаимодействие маловероятно.
Фенитоин и вальпроат. Имеются данные о взаимодействии кларитромицина, с препаратами, которые не метаболизируются CYP3A (например, фенитоин и вальпроат), с увеличением их уровней в сыворотке крови. Рекомендуется мониторинг уровней данных препаратов в сыворотке крови.
Двусторонние лекарственные взаимодействия
Атазанавир.Совместное введение кларитромицина (500 мг 2 раза в день) с атазанавиром (400 мг 1 раз в день) приводит к 2-кратному увеличению концентрации кларитромицина и снижению на 70% концентрации 14-ОН-кларитромицина, с увеличением AUC атазанавира на 28%. Из-за большого «терапевтического окна» для приема кларитромицина, снижение дозы у пациентов с нормальной функцией почек не требуется. У пациентов со сниженной почечной функцией (клиренс креатинина от 30 до 60 мл/мин) доза кларитромицина должна быть снижена на 50%, при клиренсе креатинина < 30 мл/мин, доза кларитромицина должна быть снижена на 75%. Дозы кларитромицина, превышающие 1000 мг/день, не следует вводить одновременно с ингибиторами протеаз.
Блокаторы кальциевых каналов. Следует соблюдать осторожность при сопутствующем введении кларитромицина и блокаторов кальциевых каналов, метаболизируемых CYP3A4 (например, верапамил, амлодипин, дилтиазем), в связи с риском развития гипотензии. Вследствие лекарственного взаимодействия возможно увеличение концентрации в плазме как кларитромицина, так и блокаторов кальциевых каналов, при этом возможно появление гипотонии, брадиаритмии и лактоацидоза.
Итраконазол.Кларитромицин и итраконазол являются субстратом и ингибитором CYP3A, что приводит к двустороннему лекарственному взаимодействию. Кларитромицин повышает плазменные уровни итраконазола, в то время как итраконазол повышает плазменные уровни кларитромицина. У пациентов, принимающих итраконазол и кларитромицин одновременно, следует обеспечить мониторинг состояния на наличие признаков или симптомов усиленного или длительного фармакологического эффекта препаратов.
Саквинавир. Кларитромицин и саквинавир являются субстратами и ингибиторами CYP3A, что проявляется двусторонним лекарственным взаимодействим. При совместном введение кларитромицина (500 мг 2 раза в день) с саквинавира (1200 мг 3 раза в день) значения AUC и Cmax саквинавира в равновесном состоянии, были на 177% и 187% выше, чем значения, полученные при применении саквинавира в качестве монотерапии. Значения AUC и Cmax кларитромицина были примерно на 40% выше, чем значения, полученные при применении кларитромицина в качестве монотерапии. Коррекция дозы при сопутствующем применении данных препаратов в течение ограниченного времени, в изученных дозах/составах, не требуется. Результаты исследований лекарственного взаимодействия с использованием препарата в виде мягких желатиновых капсул, не отражают эффекты, наблюдаемые при использовании саквинавира в твердых желатиновых капсулах. При совместном введении кларитромицина с саквинавиром и ритонавиром следует учитывать потенциальное воздействие ритонавира на кларитромицин.
Специальные предупреждения
Поскольку Клеримед выводится, главным образом, через печень, необходимо соблюдать осторожность при назначении препарата пациентам с нарушениями функции печени, а также пациентам с умеренной и тяжелой почечной недостаточностью.
При применении кларитромицина возможно развитие печеночной дисфункции, включая повышение уровней ферментов печени, гепатоцеллюлярный и (или) холестатический гепатит с/без желтухи. Данное нарушение может быть тяжелым и, как правило, является обратимым.
Известны случаи развития печеночной недостаточности с летальным исходом, в целом, связанные с серьезными основными заболеваниями и (или) сопутствующим приемом других гепатотоксичных препаратов. При появлении таких признаков и симптомов, как анорексия, желтуха, потемнение мочи, зуд, болезненность при пальпации живота следует немедленно прекратить прием препарата и обратиться к врачу.
О развитии псевдомембранозного колита сообщалось при применении почти всех антибактериальных препаратов, включая макролиды, при этом состояние может характеризоваться от легкой степени тяжести до угрожающей жизни. Информация о развитии диареи, вызванной Clostridium difficile (CDAD) сообщалась при применении практически всех антибактериальных препаратов, включая кларитромицин. При этом, состояние пациента может оцениваться от легкой до угрожающей жизни степени тяжести. Лечение антибактериальными препаратами изменяет нормальную микрофлору кишечника, что приводит к избыточному росту Clostridium difficile (CDAD). CDAD следует рассматривать у всех пациентов с диареей, возникшей после применения антибактериальных препаратов.
Необходим тщательный анализ анамнеза, так как сообщалось о случаях возникновения COAD в течение двух месяцев после проведенной антибактериальной терапии. Таким образом, в случае появления диареи на фоне терапии Клеримедом, прием препарата необходимо прекратить независимо от показаний к применению, и начать надлежащее лечение.
Рекомендовано избегать применения препаратов, ингибирующих перистальтику кишечника.
Сопутствующее применение кларитромицина и колхицина противопоказано, из-за усиления токсического действия колхицина, в том числе с фатальным исходом, особенно у пожилых пациентов (в т.ч. на фоне почечной недостаточности).
Следует соблюдать осторожность при сопутствующем применении кларитромицина и триазолобензодиазепинов (например, триазолам, и в/в мидазолам)
Необходимо соблюдать осторожность при сопутствующем применении кларитромицина с другими ототоксическими препаратами, особенно с аминогликозидами. Следует обеспечить мониторинг вестибулярной и слуховой функции, во время и после лечения.
Удлинение интервала QT. При лечении макролидами, включая кларитромицин, отмечались продолжительная сердечная реполяризация и удлинение QT-интервала, которые приводят к риску развития сердечной аритмии и пируэтной тахикардии (torsades de pointes). Поскольку следующие состояния могут повышать риск развития желудочковых аритмий (включая torsades de pointes), кларитромицин следует применять с осторожностью:
- пациентам с ишемической болезнью сердца, тяжелой сердечной недостаточностью, нарушением проводимости или клинически значимой брадикардией
- пациентам с нарушением электролитного баланса, например, гипомагниемией (назначение кларитромицина при гипокалиемии противопоказано)
- пациентам, принимающим одновременно лекарственные средства, приводящие к удлинению QT-интервала.
Сопутствующее применение кларитромицина с астемизолом, цизапридом, пимозидом, а также терфендином противопоказано.
Кларитромицин не должен назначаться пациентам с врожденным или ранее зарегистрированным удлинением QT-интервала, а также с желудочковой аритмией в анамнезе.
Эпидемиологические исследования по оценке риска сердечно-сосудистых неблагоприятных исходов показали вариабельные результаты. В некоторых наблюдательных исследованиях выявлен риск развития аритмии, инфаркта миокарда и сердечно-сосудистой смертности, связанный с применением макролидов, включая кларитромицин. При назначении кларитромицина необходимо принимать во внимание полученную информацию и учитывать преимущества лечения.
С учетом развития резистентности Streptococcus pneumoniaeк макролидам, при назначении кларитромицина для лечения внебольничной пневмонии необходимо определение чувствительности возбудителя к препарату. Для лечения внутрибольничной пневмонии кларитромицин следует применять в комбинации с дополнительными соответствующими антибактериальными препаратами.
Инфекции кожи и мягких тканей, от низкой до умеренной степени тяжести, чаще всего вызваны Staphylococcus aureus и Streptococcus pyogenes, которые могут быть устойчивы к макролидам. Поэтому, необходимо определение чувствительности возбудителя к препарату.
В случаях, когда использование бета-лактамных антибактериальных препаратов не представляется возможным (например, из-за наличия гиперчувствительности), препаратом первого выбора могут быть другие антибактериальные препараты, например, клиндамицин. В настоящее время макролиды используются для лечения лишь отдельных видов инфекций кожи и мягких тканей (таких как инфекции, вызванные Corynebacterium minutissimum, угри обыкновенные (acne vulgaris), рожистое воспаление), в тех случаях, когда лечение пенициллином не представляется возможным.
В случае возникновения, в период лечения кларитромицином, серьезных острых реакций гиперчувствительности, таких как, анафилаксия, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, DRESS -синдром или болезни Шенлейн-Геноха, терапию кларитромицином следует немедленно прекратить и начать соответствующее лечение.
Необходимо соблюдать осторожность при совместном назначении кларитромицина с препаратами, индуцирующими фермент цитохрома CYP3A4.
Ингибиторы редуктазы ГМГ-КоА (статины): сопутствующее применение кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказано. Следует соблюдать осторожность при назначении кларитромицина с другими статинами, так как зарегистрированы случаи рамбдомиолиза у пациентов принимавших кларитромицин и статины совместно. В случае если лечение кларитромицином является необходимым, терапию с использованием ловастатина или симвастатина следует приостановить, на период лечения кларитромицином.
Следует соблюдать осторожность при назначении кларитромицина с другими статинами. В случае если избежать сопутствующего применения кларитромицина со статинами нельзя, рекомендовано назначить самую низкую дозу статина или рассмотреть вопрос о применении статина не зависящего от метаболизма CYP3A (например, флувастатин).
Необходим постоянный мониторинг состояния пациентов на наличие признаков и симптомов миопатии.
Сопутствующий прием кларитромицина и пероральных сахароснижающих препаратов (например, сульфонилуриаз) и (или) инсулина может привести к значительно выраженной гипогликемии. Рекомендован тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.
Существует риск возникновения серьезных кровоизлияний и значительного увеличения показателя Международного нормализованного отношения (МНО), а также протромбинового времени, при сопутствующем введении кларитромицина с пероральными антикоагулянтами (например, варфарин). Необходим регулярный мониторинг данных показателей в течение всего курса лечения кларитромицином и пероральными антикоагулянтами.
При применении кларитромицина, как любых других подобных антибактериальных препаратов, для лечения инфекции H. Pylori, возможно наличие устойчивости микроорганизмов.
Кроме того, при назначении кларитромицина следует учитывать вероятность перекрестной резистентности между кларитромицином и другими препаратами группы макролидов, а также линкомицином и клиндамицином.
Применение в педиатрии
Клеримед не применяется у пациентов младше 18 лет, в связи с содержанием красителя «Хинолиновый желтый».
Период беременности и лактации
Клеримед не следует назначать беременным женщинам, кроме случаев крайней необходимости, и после тщательной оценки соотношения польза/риск, особенно в первый триместр беременности.
Грудное вскармливание напериод лечения следует прекратить, так как кларитромицин и его активный метаболит проникают в грудное молоко. Безопасность применения при кормлении грудью не установлена.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Перед управлением транспортным средством или потенциально опасными механизмами необходимо учитывать возможное развитие побочных действий препарата таких как головокружение, спутанность сознания, дезориентация в пространстве.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Принимать внутрь, независимо от приема пищи.
Взрослым, по 250 мг 2 раза в сутки, в течение 7 дней.
При тяжелых инфекциях доза может быть увеличена до 500 мг 2 раза сутки.
Микобактериальная инфекция - начальная доза по 500 мг 2 раза в сутки.
При отсутствии клинического или бактериологического ответа в течение 3-4 недель, доза может быть увеличена до 1000 мг 2 раза в сутки.
Лечение диссеминированных инфекций вызванных Mycobacterium avium комплексом (MAC) у больных СПИДом следует продолжать до тех пор, пока наблюдается клиническое и микробиологическое преимущество применения препарата. Клеримед следует использовать в сочетании с другими антимикобактериальными препаратами.
Эрадикации Helicobacter рylori у больных с язвенной болезнью двенадцатиперстной кишки- взрослым назначают следующие схемы лечения:
|
Трехкомпонентная терапия (7 дней) |
Трехкомпонентная терапия (7 дней) |
Трехкомпонентная терапия (7 -10
дней) |
|
-
500 мг Кларитромицина
2
раза в день -
1000 мг Амокcициллина 2
раза в день -
ингибитор протонной
помпы (в утвержденной суточной
дозе) |
-
500 мг Кларитромицина 2 раза в день -
400 мг Метронидазола 2 раза в день -
ингибитор протонной помпы (в утвержденной суточной дозе) |
-
500мг Кларитромицина
2
раза в день -
1000 мг Амоксициллина
2
раза в день -
20 мг Омепразола 1раз в день |
Особые группы пациентов
Нарушение функции почек(клиренс креатинина менее 30 мл/мин)доза должна быть уменьшена вполовину, т.е.: по 250 мг 1 раз в сутки; при лечении более тяжелых инфекций по 250 мг 2 раза в сутки.
Курс лечение у данных пациентов не должен превышать 14 дней.
Нарушение функции печени
У пациентов с умеренным или тяжелым поражением печени, при сохранении нормальной функции почек, коррекция дозы не требуется.
Длительность лечения
Курс лечения в среднем 6-14 дней.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: тошнота, рвота, диарея.
Имелся случай изменения психического состояния, параноидального поведения, гипокалиемии, гипоксимии у больного с биполярным расстройством в анамнезе.
Лечение: промывание желудка, симптоматическая терапия.
Как и для других макролидов, эффективность применения гемодиализа или перитонеального диализа для выведения кларитромицина маловероятна.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)
а) наиболее частыми, распространенными побочными реакциями, связанными с лечением кларитромицином, являются боль в животе, диарея, тошнота, рвота, извращение вкуса. Данные реакции обычно выражены незначительно и совместимы с известным профилем безопасности макролидных антибактериальных препаратов.
Не наблюдалось существенных различий в частоте возникновения данных реакций у пациентов с ранее имевшейся микобактериальной инфекцией и без нее.
б) побочные реакции, возможно, имеющие связь с применением кларитромицина, распределенные по частоте возникновения:
Часто (>1/100 - <1/10)
- диспепсия, тошнота, рвота, диарея9, боли в животе
- бессонница
- дисгевзия, головная боль, извращение вкуса
- расширение кровеносных сосудов¹
- изменение показателей печеночных проб
- сыпь, гипергидроз
Нечасто (>1/1000 - <1/100)
- кандидоз
- гастроэнтерит²
- вагинальные инфекции
- лейкопения, нейтропения4, тромбоцитемия³, эозинофилия4
- анафилактоидная реакция¹
- реакции гиперчувствительности
- анорексия, снижение аппетита
- беспокойство, нервозность³
- потеря сознания¹, дискинезия¹, головокружение, сонливость, тремор
- нарушение слуха, шум в ушах
- приступ сердечной недостаточности¹, мерцательная аритмия¹, удлинение
интервала QT7, экстрасистолы¹, учащенное сердцебиение
- бронхиальная астма¹, носовое кровотечение², легочная эмболия¹
- сухость во рту, стоматит, глоссит, эзофагит¹, отрыжка, метеоризм4
гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь2, гастрит, прокталгия2, запор
- холестаз4, гепатит4, повышение уровней АЛТ, АСТ, гамма глутамил-
трансферазы4
-буллезный дерматит¹, зуд, крапивница, пятнисто-папулезная сыпь3
- мышечный спазм³,ригидность опорно-двигательного аппарата¹, миалгия²
- повышение в крови уровней креатинина¹, мочевины¹
- общее недомогание4, гипертермия3, астения, боль в груди4, озноб4,
усталость4
- нарушение соотношения альбумина и глобулин в крови1, повышение
уровней щелочной фосфатазы4, лактатдегидрогеназы4
Частота неизвестна (*частоту возникновения побочных действий по имеющимся данным оценить невозможно)
- псевдомембранозный колит, рожистое воспаление
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилактические реакции, ангионевротический отёк
- психотические расстройства, спутанность сознания, деперсонализация,
депрессия, дезориентация, галлюцинации, необычные сновидения, мания
- конвульсии, агевзия, паросмия, аносмия, парестезии
- глухота
- пируэтная тахикардия7, желудочковая тахикардия7, фибрилляция
желудочков
- кровоизлияния8
- острый панкреатит, изменение цвета языка и зубов
- печеночная недостаточность10, желтуха
- синдром Стивенса-Джонсона5, токсический эпидермальный некролиз5,
лекарственная крапивница (сопровождающаяся эозинофилией), симптомы системного поражения (DRESS- синдром), акне
- острый некроз скелетных мышц (рабдомиолиз)²’¹¹, миопатия
- почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- высокие значения Международного нормализованного отношения8,
увеличение протромбинового времени8
- изменение цвета мочи
1нежелательные реакции, о которых сообщалось после применения Кларитромицина в виде порошка для приготовления раствора для инъекций
2нежелательные реакции, о которых сообщалось только после применения Кларитромицина в таблетках пролонгированного действия
3 нежелательные реакции, о которых сообщалось только после применения Кларитромицина в гранулах для приготовления суспензии
4нежелательные реакции, о которых сообщалось только после применения Кларитромицина в таблетках с немедленным высвобождением
5'7'9,10 см.пункт a)
6'8'11см.пункт в)
в) описание отдельных побочных реакций:
В некоторых сообщениях о рабдомиолизе, имела место информация о совместном применении кларитромицина со статинами, фибратами, колхицином или аллопуринолом; сообщения о взаимодействии препарата с центральной нервной системой (ЦНС) (например, сонливость и спутанность сознания) имели место при сопутствующем использовании триазолама (рекомендуется обеспечение мониторинга состояния пациента на предмет интенсификации фармакологических эффектов на ЦНС); сообщения об обнаружении кларитромицина (принимавшегося в форме таблеток пролонгированного действия) в стуле пациентов, у многих из которых имелись анатомические (в том числе после илеостомии или колостомии) или функциональные желудочно-кишечные расстройства, с укорочением времени выведения кишечного содержимого. По некоторым сообщениям, остатки таблеток были обнаружены в кале при диарее (пациентам, у которых наблюдаются данные реакции, без какого-либо улучшения состояния, рекомендовано перейти на другую лекарственную форму кларитромицина (например, в суспензии) или другой антибактериальный препарат.
Особые группы пациентов:
У больных СПИДом и других пациентов с ослабленной иммунной системой, получающих высокие дозы кларитромицина в течение длительного периода времени по поводу микобактериальных инфекций, не всегда возможно отличить побочные реакции связанные с применением препарата, и симптомы основного или сопутствующих заболеваний.
У взрослых пациентов получавших кларитромицин в суточных дозах 1000 мг и 2000 мг, наиболее частыми побочными эффектами были тошнота, рвота, извращение вкуса, боль в животе, диарея, сыпь, вздутие живота, головная боль, запор, нарушение слуха, повышение содержания АСТ и АЛТ в сыворотке крови. Нечасто: диспноэ, бессонница и сухость во рту. У данных пациентов имевших нарушение иммунной системы, проводили оценку лабораторных показателей, анализируя значительные отклонения от нормы (т. е. крайнего верхнего или нижнего пределов), для определенных тестов. Согласно этого критерия, у 2–3 % пациентов, получавших 1000 мг или 2000 мг кларитромицина в день, наблюдалось значительное повышение уровней АСТ и АЛТ и аномально низкие количества лейкоцитов и тромбоцитов в крови. У меньшего процента пациентов наблюдалось также повышение уровней мочевины в крови.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активное вещество – кларитромицин 257,00 мг и 515,50 мг (эквивалентно кларитромицину безводному 250,00 мг и 500,00 мг соответственно)
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, кремния диоксид коллоидный безводный, натрия кроскармеллоза, повидон, кислота стеариновая, тальк, магния стеарат,
Оболочка:гипромеллоза, пропиленгликоль, сорбитана моноолеат, сухой ванильный ароматизатор, титана диоксид (Е171), краситель хинолиновый желтый (Е104), гидроксипропилцеллюлоза, кислота сорбиновая.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки овальной формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой желтого цвета, с линией разлома на одной стороне, с размером ядра 14 х 8 мм (для дозировки 250 мг).
Таблетки овальной формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой желтого цвета, с размером ядра 19 х 10 мм (для дозировки 500 мг).
Форма выпуска и упаковка
По 7 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной/поливинилдихлоридной и фольги алюминиевой.
По 2 контурных упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше
25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Клеримед
Халықаралық патенттелмеген атауы
Кларитромицин
Дәрілік түрі, дозасы
Үлбірлі қабықпен қапталған 250 мг, 500 мг таблеткалар
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар.Макролидтер,
линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Кларитромицин.
АТХ коды J01FA09
Қолданылуы
Клеримед сезімтал микроорганизмдерден туындаған инфекцияларды емдеуге қолданылады:
- жоғарғы тыныс жолдарының инфекциялары (синусит, фарингит)
- төменгі тыныс жолдарының инфекциялары (жедел және созылмалы бронхит, пневмония)
- тері мен жұмсақ тіндердің инфекциялары, қалыптыдан орташа ауырлық дәрежесіне дейін (фолликулит, тілменің қабынуы, целлюлит және т.б.)
- Mycobacterium avium немесе Mycobacterium intracellulareтуындатқан диссеминацияланған немесе оқшауланған микобактериялық инфекциялар
- Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum немесе Mycobacterium kansasii туындатқан оқшауланған инфекциялар
- он екі елі ішектің ойық жарасы ((Helicobacter Pylori эрадикациясы, біріктірілген ем құрамында)
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- бактерияға қарсы макролидтерге, препараттың қосымша компоненттеріне жоғары сезімталдық
- астемизолмен, цизапридпен, пимозинмен, терфинадинмен қатар қолдану
(QT аралығының ұзаруы мүмкін)
- тикагрелормен, ранолазинмен, қастауыш алкалоидтарымен (эрготамин, дигидроэрготамин), колхицинмен, ішуге арналған мидозоламмен бірге пайдалану
- CYP3A4 – ловастатин, симвастатин қатысуымен метаболизденетін ГМГ-КоА редуктазамен (статиндер) қатар қолдану (өйткені, рабдомиолизді қоса алғанда, миопатияның даму қаупін арттырады)
- анамнездегі QT аралығының ұзаруы немесе пируэттік тахикардияны қоса, қарыншалық аритмия
- гипокалиемия (QT аралығының ұзаруы мүмкін)
- бүйрек функциясының бұзылуымен қатар бауырдың ауыр жеткіліксіздігі
- жүктілік және лактация кезеңі
- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер (бояғышы бар болғандықтан)
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Дәрілік өзара әрекеттесулерінің салдары ауыр болуы мүмкін болғандықтан, кларитромицинмен бірге қолдануға мүлде болмайтын препараттар
Цисаприд, пимозид, астемизол және терфенадин.Кларитромицинді және цизапридті бірге қолданған кездецисаприд деңгейінің жоғарылауы байқалады, бұл QT аралығының ұзаруына және қарыншалық тахикардияны, жүрекшелер фибрилляциясын жәнепируэттік тахикардияны қамтитын жүрек аритмиясына әкеліп соғады. Осындай әсерлер кларитромицинді пимозидпен, терфенадинмен, астемизолмен бірге қолданған кезде байқалады.
Эрготамин/дигидроэрготамин.Кларитромицинмен бірге қолданған кезде қастауышпен жедел улану симптомдары (қантамырлардың тарылуы, орталық жүйке жүйесін қоса, аяқ-қолдың және басқа тіндердің ишемиясы түрінде көрініс беретін) білінген. Кларитромицинді және осы аталған дәрілік заттарды бірге қолдануға болмайды.
ГМГ-КоА редуктаза тежегіштері (статиндер). Кларитромицинді ловастатинмен немесе симвастатинмен қатар қолдануға болмайды, өйткені бұл статиндер CYP3A кеңінен метаболизденеді. Рабдомиолизді қоса, миопатияның даму қаупін арттырады.
Басқа дәрілік заттардың кларитромицинге ықпалы
CYP3A индукторлары (рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шайқурай) кларитромициннің метаболизмін жылдамдатады, бұл оның концентрациясының субтерапиялыққа дейін төмендеуіне, және тиімділігінің азаюына әкеледі. Бұдан бөлек, CYP3A индукциялайтын басқа дәрілік заттардың, кларитромицинің CYP3A тежеуі есебінен жоғарылауы мүмкін деңгейлерін бақылауға алу қажет болуы мүмкін. Рифабутинді және кларитромицинді бір мезгілде қолдану рифабутин деңгейінің жоғарылауына және қан сарысуындағы кларитромицин деңгейінің төмендеуіне әкеледі, сондай-ақ увеиттің даму қаупі артады.
Эфавиренц, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин. P450 цитохромы метаболизм жүйесінің индуктор-препараттары кларитромициннің метаболизмін жылдамдатуы, сол арқылы, бір мезгілде 14-ОН-кларитромициннің (микробиологиялық тұрғыда бұл да белсенді болып табылатын метаболитінің) деңгейлерін арттыра отырып, оның плазмалық концентрациясын азайтуы мүмкін. Кларитромицин және 14-ОН-кларитромицин әртүрлі микробиологиялық белсенділікпен сипатталатындықтан, әртүрлі бактерияларға қатысты алғанда, күтілетін емдік әсеріне жетпеуі де мүмкін.
Этравирин. Бірге қолдану кезінде кларитромициннің концентрациясы этравириннің әсерімен төмендейді, бұл кезде әсер етуші метаболиттің (14-ОН-кларитромициннің) концентрациясы жоғарылайды. 14-OH-кларитромицин Mycobacterium avium кешеніне (MAC) қатысты алғанда белсенділігі азырақ болғандықтан, аталған қоздырғышқа қарсы жалпы белсенділік өзгеруі мүмкін. Сондықтан, MAC емдеу кезінде кларитромицинге баламалы препаратты қарастыру керек.
Флуконазол. Флуконазолды күніне 200 мг дозада және кларитромицинді күніне 2 рет 500 мг дозада қатарлас қолдану кларитромициннің тепе-тең күйдегі (Cmin) орташа ең аз концентрациясының және "концентрация-уақыт" қисығы астындағы ауданының (AUC) сәйкесінше 33% және 18% ұлғаюына әкеледі. Белсенді метаболит 14-OH-кларитромициннің Сmin флуконазолды қатарлас енгізу кезінде елеусіз өзгереді. Кларитромициннің дозасын түзету қажет емес.
Ритонавир. Ритонавирді әр 8 сағат сайын 200 мг дозада және кларитромицинді әр 12 сағат сайын 500 мг дозада қатарлас енгізу, кларитромицин метаболизмінің айқын білінетін тежелуіне әкеледі. Ритонавирді қатарлас енгізу кезінде кларитромициннің Cmaxкөрсеткіштері 31%, Cmin–182%, AUC - 77% ұлғаяды. Бұл ретте 14-ОН-кларитромицин түзілуінің толық тежелуі байқалған. Кларитромициннің емдік ауқымы кең болғандықтан, бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде дозаны түзету талап етілмейді. Алайда бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде дозаны креатинин клиренсіне байланысты түзету қажет (креатинин клиренсі 30-дан 60 мл/мин дейін - кларитромициннің дозасы 50%-ға төмендетілуі тиіс; креатинин клиренсі < 30 мл/мин - кларитромициннің дозасы 75%-ға төмендетіледі). Кларитромицинді күніне 1000 мг-ден асатын дозада қабылдау қажет болғанда, қабылдауды ритонавирмен қатарластырмау керек.
Бүйрек функциясы төмендеген науқастарда ритонавирді, фармакокинетиканы күшейтетін дәрі ретінде, атазанавир мен саквинавирді қоса алғанда басқа АИТВ-протеаза тежегіштерімен бірге қабылдаған кезде, дозаны осылай түзету қажет.
Кларитромициннің басқа дәрілік заттарға ықпалы
CYP3A-байланысты өзара әрекеттесулер.
CYP3A ферментінің тежегіші болып табылатын кларитромицинді және CYP3A-мен алғаш метаболизденетін препаратты бір мезгілде қолдану соңғысының қан плазмасындағы концентрациясының артуына әкелуі мүмкін, ол, өз кезегінде, оның емдік әсерін және жағымсыз реакцияларын да күшейтуі немесе ұзартуы мүмкін.
Кларитромицинді препараттар- CYP3A субстраттарымен бірге, әсіресе егер соңғыларының емдік ауқымы тар (мысалы, карбамазепин) және/немесе осы энзиммен экстенсивті түрде метаболизденсе, қолданған кезде сақтық танытқан жөн. Осы препараттардың дозасын өзгерту және, мүмкіндігінше, сарысулық концентрацияларына мұқият мониторинг жүргізу қажет болуы мүмкін.
Төменде берілген дәрілік препараттар немесе препараттар тобы белгілі бір CYP3A изоферментімен метаболизденетіні белгілі немесе солай деп болжанады: альпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, қастауыш алкалоидтары, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, ішуге арналған антикоагулянттар (мысалы, варфарин), психозға қарсы атипиялық препараттар (мысалы, кветиапин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, такролимус, терфенадин, триазолам және винбластин.Бұл тізім толық емес.
Өзара әрекеттесудің осындай механизмі Р450 цитохромы жүйесінің басқа изоферментімен метаболизденетін фенитоинді, теофиллинді және вальпроатты қолданған кезде байқалды.
Аритмияға қарсы препараттар (хинидин, дизопирамид). Кларитромицинмен бір мезгілде қолданған кезде пируэттік тахикардия туындауы мүмкін. ЭКГ бақылау қажет (QTаралығының ұзару қаупіне байланысты). Кларитромицинмен бір мезгілде қолданған кезде хинидиннің және дизопирамидтің сарысулық деңгейлерін бақылау керек. Кларитромицинді жәнедизопирамидті қатарлас қолданған кезде гипогликемияның да дамуы мүмкін, сондықтан қандағы глюкоза деңгейіне мониторинг қажет.
Ішуге арналған гипогликемиялық дәрілер/инсулин. Натеглинидті және репаглинидті кларитромицинмен бірге қолданған кезде, кларитромицин CYP3A ферментін тежеуі мүмкін, бұл гипогликемияға әкеледі. Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг қажет.
Омепразол. Кларитромицинді (әр 8 сағат сайын 500 мг) және омепразолды (күніне 40 мг) бірге қолданған кезде омепразолдың қан плазмасындағы тепе-тең концентрациясының жоғарылауы байқалады (Cmax, AUC0-24, және Т1/2 сәйкесінше 30%, 89% және 34% ұлғаюы). АсқазанныңрН орташа 24 сағаттық мәні омепразолды монотерапия ретінде енгізгенде 5,2, және омепразолды кларитромицинмен бірге енгізгенде 5,7 құрайды.
Силденафил, тадалафил және варденафил. Бұл фосфодиэстераза тежегіштері кем дегенде ішінара, CYP3A ферментімен метаболизденеді, оны бір мезгілде енгізілген кларитромицин бөгеуі мүмкін. Кларитромицинмен бірге қолдану олардыңконцентрациясының ұлғаюына әкеледі. Сондықтан, силденафилді, тадалафилді және варденафилді кларитромицинмен қатар енгізген кезде, олардың дозасын төмендету мүмкіндігін қарастыру қажет.
Теофиллин және карбамазепин. Кларитромицинмен бір мезгілде қолданған кезде айналымдағы теофиллин немесе карбамазепин концентрациясының орташа ұлғаюы байқалады. Дозасын төмендету қажет болуы мүмкін.
Толтеродин. Метаболизмінің негізгі жолы P450 цитохромының 2D6 изоформасы (CYP2D6) арқылы жүреді. Дегенмен, CYP2D6-сыз субпопуляцияда анықталған метаболизмі CYP3A арқылы қамтамасыз етіледі. CYP3A тежелуі толтеродин концентрациясының елеулі ұлғаюына әкеледі. Кларитромицинмен бірге қолдану кезінде толтеродин дозасын төмендету қажет болуы мүмкін.
Триазолобензодиазепиндер (мысалы, алпразолам, мидазолам, триазолам)
Мидазоламды таблеткалар түріндегі кларитромицинмен (күніне 2 рет 500 мг) бірге енгізген кезде, мидазоламның AUC көрсеткіштері вена ішіне енгізуден кейін 2,7 есе және ішу арқылы енгізгеннен кейін 7 есе ұлғаяды. Ішуге арналған мидазоламды жәнекларитромицинді қатарлас қолданудан аулақ болу керек. Мидазоламды кларитромицинмен бірге вена ішіне енгізгенде, дозаны түзету үшін пациенттің жай-күйіне мониторингті қамтамасыз ету қажет.Триазолам мен алпразоламды қоса,CYP3A метаболизденетін басқа бензодиазепиндерді бірге қолданған кезде де осыған ұқсас сақтық шаралары қажет. Метаболизмі CYP3A-ға тәуелді емес бензодиазепиндердің (темазепам, нитразепам, лоразепам) кларитромицинмен клиникалық мәнді өзара әрекеттесу ықтималдығы аз.
Кларитромицинді және триазоламды қатарлас қолданған кезде орталық жүйке жүйесі (ОЖЖ) тарапынан ұйқышылдық, сананың шатасуы сияқты реакциялар болуы мүмкін. Пациенттің жай-күйіне мониторинг ұсынылады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Аминогликозидтер. Кларитромицинді басқа отоуытты препараттармен, әсіресе аминогликозидтермен қатарлас қолданған кезде сақ болу керек.
Колхицин. Колхицин CYP3A және эффлюкстік Р-гликопротеин (Рgp) тасымалдаушының субстраты болып табылады. Кларитромицин және CYP3A мен Pgp тежейтін басқа макролидтер, колхицинмен қатарлас қолданған кезде, колхициннің қандағы концентрациясының ұлғаюына әкеледі.
Дигоксин. Дигоксин эффлюкстік тасымалдаушының, Р-гликоротеиннің (Pgp) субстраты болып табылады. Кларитромицин Pgp тежейтіні белгілі. Оларды қатарлас енгізген кезде дигоксиннің қандағы концентрациясы ұлғаяды. Әлеуетті фатальді аритмияны қоса, дигоксиннен улану симптомдары пайда болуы мүмкін. Қатарлас емнің бүкіл кезеңінде қандағы дигоксин деңгейіне тұрақты мониторинг қажет.
Зидовудин. Таблетка түріндегі кларитромицинді және зидовудинді бір мезгілде ішу арқылы қолдану, АИТВ-инфекцисын жұқтырған ересектерде, зидовудиннің тепе-теңдік күйдегі концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін. Кларитромицин бір мезгілде енгізілетін ішуге арналған зидовудиннің сіңуіне кедергі жасайтындықтан, дозалау режимін (әрбір препаратты қабылдау арасында 4 сағаттық үзіліс) қолдану арқылы мұндай өзара әрекеттесуді болдырмауға болады. Кларитромицинді вена ішілік инфузия жолымен енгізген кезде мұндай өзара әрекеттесудің ықтималдығы аз.
Фенитоин және вальпроат. Кларитромициннің CYP3A метаболизденбейтін (мысалы, фенитоин және вальпроат) препараттармен, олардың қан сарысуындағы деңгейлерін арттыра отырып, өзара әрекеттесуі туралы мәліметтер бар. Бұл препараттардың қан сарысуындағы деңгейлеріне мониторинг ұсынылады.
Екіжақты дәрілік өзара әрекеттесу
Атазанавир. Совместное введение кларитромицинді (күніне 2 рет 500 мг) атазанавирмен (күніне 1 рет 400 мг) бірге енгізу кларитромицин концентрациясының 2 есе артуына және атазанавирдің AUC мәнінің 28%-ға артуымен қатар 14-OH-кларитромицин концентрациясының 70%-ға төмендеуіне әкеледі. Кларитромицинді қабылдау үшін «емдік терезесі» үлкен болғандықтан, бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде дозасын төмендету қажет емес. Бүйрек функциясы төмендеген пациенттерде (креатинин клиренсі минутына 30-дан 60 мл-ге дейін) кларитромициннің дозасы 50%-ға төмендетілуі тиіс, креатинин клиренсі < 30 мл/мин болса, кларитромициннің дозасы 75%-ға төмендетілуі тиіс. Күніне 1000 мг-ден асатын кларитромициннің дозаларын протеаза тежегіштерімен бір мезгілде енгізбеу керек.
Кальций өзекшелерінің блокаторлары. Гипотензияның даму қаупіне байланысты, кларитромицинді және CYP3A4 метаболизденетін кальций өзекшелерінің блокаторларын (мысалы, верапамил, амлодипин, дилтиазем) қатар енгізген кезде сақтық таныту қажет. Дәрілік өзара әрекеттесу салдарынан кларитромициннің де, кальций өзекшелерінің блокаторларының да плазмадағы концентрациялары ұлғаюы мүмкін, бұл ретте гипотонияның, брадиаритмияның және лактоацидоздың пайда болуы мүмкін.
Итраконазол. Кларитромицин мен итраконазол CYP3A субстраты және тежегіші болып табылады, бұл екі жақты дәрілік өзара әрекеттесуге әкеледі. Кларитромицин итраконазолдың плазмалық деңгейлерін арттырады, ал итраконазол болса кларитромициннің плазмалық деңгейін жоғарылатады. Итраконазол мен кларитромицинді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде препараттардың күшейген немесе ұзаққа созылған фармакологиялық әсерінің белгілері мен симптомдарын анықтау үшін жай-күйлеріне мониторингті қамтамасыз ету керек.
Саквинавир. Кларитромицин және саквинавир CYP3A субстраттары және тежегіштері болып табылады,бұл екі жақты дәрілік өзара әрекеттесуге әкеледі. Кларитромицинді (күніне 2 рет 500 мг) саквинавирмен (күніне 3 рет 1200 мг) бірге енгізген кезде, саквинавирдің тепе-тең күйдегі AUC және Cmax мәндері саквинавирді монотерапия ретінде қолданған кезде алынған мәндерден 177%-ға және 187%-ға жоғары болды. Кларитромициннің AUC және Cmax мәндері кларитромицинді монотерапия ретінде қолданған кезде алынған мәндерден шамамен 40% жоғары болды. Аталған препараттарды шектеулі уақыт ішінде зерттелген дозаларда/құрамда қатарлас қолдану кезінде дозаны түзету талап етілмейді. Препаратты жұмсақ желатинді капсулалар түрінде пайдаланғандағы дәрілік өзара әрекеттесулерді зерттеу нәтижелері, қатты желатинді капсулалардағы саквинавирді пайдаланғанда байқалған әсерлерді көрсетпейді. Кларитромицинді саквинавирмен және ритонавирмен бірге енгізген кезде ритонавирдің кларитромицинге әлеуетті ықпалын ескеру керек.
Арнайы ескертулер
Клеримед, ең алдымен, бауыр арқылы шығарылатындықтан, препаратты бауыр функциясы бұзылған пациенттерге, сондай-ақ орташа немесе ауыр бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге тағайындаған кезде сақтық таныту қажет.
Кларитромицинді қолданған кезде бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауын, гепатоцеллюлярлы және (немесе) сарғаюмен/сарғаюсыз холестаздық гепатитті қоса, бауыр дисфункциясы дамуы мүмкін. Бұл бұзылыс ауыр болуы мүмкін және, әдетте, қайтымды болады.
Жалпы алғанда, күрделі негізгі аурулармен және (немесе) басқа гепатоуытты препараттарды қатарлас қабылдаумен байланысты өліммен аяқталған бауыр жеткіліксіздігінің дамыған жағдайдары белгілі. Анорексия, сарғаю, несептің күңгірттенуі, қышыну, ішті саусақпен басқанда ауырғыштық сияқты белгілер мен симптомдар пайда болғанда препаратты қабылдауды дереу тоқтатып, дәрігерге қаралу керек.
Жалған жарғақшалы колиттің дамуы туралы, макролидтерді қоса, бактерияға қарсы барлық препараттарды дерлік қолданған кезде хабарланған, мұндайда ахуалдың ауырлық дәрежесі жеңілден өмірге қауіп төндіретінге дейін сипатталуы мүмкін. Clostridium difficile(CDAD) туындатқан диареяның дамуы туралы ақпарат кларитромицинді қоса, іс жүзінде бактерияға қарсы барлық препараттарды қолданған кезде хабарланды. Мұндайда, пациенттің жай-күйінің ауырлық дәрежесі жеңілден өмірге қауіп төндіретінге дейін бағалануы мүмкін. Бактерияға қарсы препараттармен емдеу ішектің қалыпты микрофлорасын өзгертеді, бұл Clostridium difficile (CDAD) шамадан тыс өсуіне әкеледі. CDAD бактерияға қарсы препараттарды қолданғаннан кейінгі диареясы бар барлық пациенттерде қарастыру қажет. Анамнезге мұқият талдау қажет, өйткені бактерияға қарсы ем жүргізілгеннен кейін екі айдың ішінде COAD пайда болған жағдайлар туралы хабарланған. Осылайша, Клеримедпен емдеу аясында диарея пайда болған жағдайда, қолдануға көрсетілімдеріне қарамастан, препаратты қабылдауды тоқтатып, тиісті емді бастау керек.
Ішектің перистальтикасын тежейтін препараттарды қолданудан аулақ болған жөн.
Колхициннің уытты әсерінің күшеюі салдарынан, оның ішінде өліммен аяқталған, әсіресе егде пациенттерде (оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында) кларитромицинді және колхицинді қатар қолдануға болмайды.
Кларитромицин мен триазолбензодиазепиндерді (мысалы, триазолам, және в/і мидазолам) қатар қолданған кезде сақтық таныту керек.
Кларитромицинді басқа отоуытты препараттармен, әсіресе аминогликозидтермен қатарлас қолданған кезде сақ болу керек. Вестибулярлық және есту функцияларына, емдеу кезінде және емдеуден кейін мониторингті қамтамасыз ету керек.
QT аралығының ұзаруы. Кларитромицинді қоса, макролидтермен емдеу кезінде жүректің ұзаққа созылған реполяризациясы және QT аралығының ұзаруы байқалды, олар жүрек аритмиясы мен пируэттік тахикардияның (torsades de pointes) даму қаупіне әкеледі. Келесі жай-күйлердің қарыншалық аритмия (torsades de pointes қоса) даму қаупін жоғарылатуы мүмкіндігінен, кларитромицинді сақтықпен тағайындау керек:
- жүректің ишемиялық ауруы, ауыр жүрек жеткіліксіздігі, өткізгіштіктің бұзылуы немесе клиникалық мәнді брадикардиясы бар пациенттерге
- электролиттік теңгерімінің бұзылуы, мысалы, гипомагниемиясы бар пациенттерге (гипокалиемия кезінде кларитромицинді тағайындауға болмайды)
- QT аралығының ұзаруына әкелетін дәрілік заттарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерге.
Кларитромицинді астемизолмен, цизапридпен, пимозидпен, сондай-ақ терфендинмен қатар қолдануға болмайды.
Кларитромицин туа біткен немесе бұрын тіркелген QT аралығының ұзаруы бар, сондай-ақ анамнезінде қарыншалық аритмиясы бар пациенттерге тағайындалмауы тиіс.
Жүрек–қан тамырлық жағымсыз аяқталу қаупін бағалау бойынша эпидемиологиялық зерттеулер ауытқымалы нәтижелер көрсетті. Кейбір бақылау зерттеулерінде кларитромицинді қоса, макролидтерді қолдануға байланысты, аритмия дамуы, миокард инфарктісі және жүрек-қан тамырларынан өлім жағдайы қаупі анықталды. Кларитромицин тағайындағанда алынған ақпаратты және емнің артықшылығын ескеру керек.
Streptococcus pneumoniae макролидтерге төзімділігінің дамуын ескеріп, кларитромицинді ауруханадан тыс пневмонияны емдеуге тағайындаған кезде қоздырғыштың препаратқа төзімділігін анықтау қажет. Аурухана ішілік пневмонияны емдеу үшін кларитромицинді қосымша бактерияға қарсы тиісті препараттармен біріктіріп қолдану керек.
Тері мен жұмсақ тіндердің инфекцияларын, ауырлық дәрежесі төменнен орташаға дейін, көбінесе Staphylococcus aureus және Streptococcus pyogenes туындатады, олар макролидтерге төзімді болуы мүмкін. Сондықтан, қоздырғыштың препаратқа сезімталдығын анықтау қажет.
Бета-лактамдық бактерияға қарсы препараттарды пайдалану мүмкін болмаған жағдайларда (мысалы, аса жоғары сезімталдық болуына байланысты), бірінші таңдалатын препарат бактерияға қарсы басқа препараттар, мысалы, клиндамицин болуы мүмкін. Қазіргі уақытта макролидтер пенициллинмен емдеу мүмкін болмаған жағдайларда, тері мен жұмсақ тіндердің инфекцияларының жекелеген түрлерін ғана емдеуге пайдаланылады (Corynebacterium minutissimum туындатқан инфекциялар, кәдімгі безеу (acne vulgaris), тілменің қабынуы сияқтылар).
Кларитромицинмен емдеу кезеңінде анафилаксия, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, DRESS-синдром немесе Шенлейн-Генох ауруы сияқты күрделі жедел аса жоғары сезімталдық реакциялары туындаған жағдайда, кларитромицинмен емді дереу тоқтату және тиісті емдеуді бастау керек.
Кларитромицинді CYP3A4 цитохром ферментін индукциялайтын препараттармен бірге тағайындаған кезде сақ болу керек.
ГМГ-КоА редуктаза тежегіштері (статиндер): кларитромицинді ловастатинмен немесе симвастатинмен қатар қолдануға болмайды. Кларитромицинді басқа статиндермен тағайындағанда сақтық таныту керек, өйткені кларитромицин мен статиндерді бірге қабылдаған пациенттерде рамбдомиолиз жағдайлары тіркелген. Кларитромицинмен емдеу қажет болған жағдайда, ловастатинді немесе симвастатинді пайдаланып емдеуді кларитромицинмен емдеу кезеңінде тоқтата тұру керек.
Кларитромицинді басқа статиндермен тағайындағанда сақтық таныту керек. Кларитромицинді статиндермен қатар қолданбаса болмайтын жағдайда, статиннің ең төмен дозасын тағайындау немесе CYP3A метаболизміне тәуелсіз статинді (мысалы, флувастатин) қолдану мәселесін қарастыру ұсынылады.
Миопатия белгілері мен симптомдарының бар-жоғын білуге пациенттердің жай-күйіне ұдайы мониторинг қажет.
Кларитромицинді және ішуге арналған қант төмендететін препараттарды (мысалы, сульфонилуриаз) және (немесе) инсулинді қатар қабылдау едәуір айқын гипогликемияға әкелуі мүмкін. Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг тұсынылады.
Кларитромицинді ішуге арналған антикоагулянттармен (мысалы, варфарин) қатар енгізген кезде күрделі қан құйылудың пайда болу және Халықаралық қалыптасқан қатынас (ХҚҚ) көрсеткішінің, сондай-ақ протромбиндік уақыттың елеулі ұлғаю қаупі бар. Кларитромицинмен және ішуге арналған антикоагулянттармен емдеудің бүкіл курсы бойында бұл көрсеткіштерге тұрақты мониторинг қажет.
H. Pylori инфекциясын емдеу үшін кларитромицинді қолданғанда, осыған ұқсас кез келген басқа бактерияға қарсы препараттардағы сияқты, микроорганизмдердің төзімділігі болуы мүмкін.
Бұдан өзге, кларитромицинді тағайындаған кезде кларитромицин мен макролидтер тобындағы басқа препараттардың, сондай-ақ линкомицин мен клиндамициннің арасында айқаспалы төзімділіктің болу ықтималдығын ескеру керек.
Педиатрияда қолдану
Құрамында «Хинолинді сары» бояғыш болуына байланысты, Клеримед 18 жасқа толмаған пациенттерге қолданылмайды.
Жүктілік және лактация кезеңі
Клеримедті пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалағаннан кейін, өте қажет жағдайларда ғана болмаса, әсіресе жүктіліктің бірінші триместрінде жүкті әйелдерге тағайындамау керек.
Емдеу кезеңінде емшек емізуді тоқтату керек, өйткенікларитромицин және оның белсенді метаболиті емшек сүтіне өтеді. Емшек емізу кезінде қолданудың қауіпсіздігі анықталмаған.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару алдында препараттың бас айналу, сананың шатасуы, кеңістіктегі бағдарсыздық сияқты жағымсыз әсерлерінің дамуы мүмкіндігін ескеру қажет.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Тамақтануға байланыссыз, ішке қабылдау керек.
Ересектерге, тәулігіне 2 рет 250 мг-ден, 7 күн бойы.
Ауыр инфекцияларда дозаны тәулігіне 2 рет 500 мг дейін арттыруға болады.
Микобактериялық инфекция - бастапқы доза тәулігіне 2 рет 500 мг-ден.
3-4 апта бойы клиникалық немесе бактериологиялық жауап болмаса, дозаны тәулігіне 2 рет 1000 мг дейін арттыруға болады.
ЖИТС-пен науқастарда Mycobacterium aviumкешені (MAC) туындатқан диссеминацияланған инфекцияларды емдеуді препаратты қолданудың клиникалық және микробиологиялық артықшылығы байқалып тұрғанда жалғастыра беру керек. Клеримедті микобактерияға қарсы басқа препараттармен үйлестіріп пайдалану керек.
Он екі елі ішектің ойық жаралы ауруы бар науқастарда Helicobacter Pylori эрадикациясы - ересектерге емдеудің мынадай сызбасы тағайындалады:
Пациенттердің ерекше топтары
Бүйрек функциясының бұзылуы (креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден аз) дозаны жартысына дейін азайту керек, яғни: тәулігіне 1 рет 250 мг-ден; біршама ауыр инфекцияларды емдегенде тәулігіне 2 рет 250 мг-ден.
Бұл пациенттерді емдеу курсы 14 күннен аспауы тиіс.
Бауыр функциясының бұзылуы
Бауырдың орташа немесе ауыр зақымдануы бар пациенттерде, қалыпты бүйрек функциясы сақталған жағдайда, дозаны түзету қажет емес.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу курсы орта есеппен 6-14 күн.
Артық дозаланған жағдайда қолданылуы қажет шаралар
Симптомдары: жүрек айну, құсу, диарея.
Анамнезінде биполярлы бұзылысы бар науқаста психикалық жай-күйдің өзгеруі, параноидальді мінез-құлық, гипокалиемия, гипоксимия жағдайлары орын алды.
Емі:асқазанды шаю, симптоматикалық ем.
Басқа да макролидтер сияқты, кларитромицинді шығару үшін гемодиализді немесе перитонеальді диализдіқолданудың тиімді болу ықтималдығы аз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда (қажет болса) қабылдау керек шаралар
а) кларитромицинмен емдеуге байланысты ең жиі, кең таралған жағымсыз реакцияларға іштің ауыруы, диарея, жүрек айнуы, құсу, дәмнің бұрмалануы жатады. Бұл реакциялар, әдетте, елеусіз білінеді және макролидтік бактерияға қарсы препараттардың белгілі қауіпсіздік бейінімен үйлесімді.
Бұрын болған микобактериялық инфекцияларымен және онсыз пациенттерде осы реакциялардың пайда болу жиілігінде айтарлықтай айырмашылықтар байқалған жоқ.
б) кларитромицинді қолданумен байланысы бар болуы мүмкін жағымсыз реакциялар, пайда болу жиілігі бойынша бөлінген:
Жиі (>1/100 - <1/10)
- диспепсия, жүрек айну, құсу, диарея⁹, іштің ауыруы
- ұйқысыздық
- дисгевзия, бас ауыру, дәмнің бұрмалануы
- қантамырлардың кеңеюі¹
- бауыр сынамалары көрсеткіштерінің өзгеруі
- бөртпе, гипергидроз
Жиі емес (>1/1000 - <1/100)
- кандидоз
- гастроэнтерит²
-қынаптық инфекциялар
- лейкопения, нейтропения⁴, тромбоцитемия³, эозинофилия⁴
- анафилактоидты реакция¹
-аса жоғары сезімталдық реакциялары
- анорексия, тәбеттің төмендеуі
- мазасыздық, күйгелектік³
- естен тану¹, дискинезия¹, бас айналу, ұйқышылдық, тремор
- естудің бұзылуы, құлақтағы шуыл
- жүрек жеткіліксіздігі ұстамасы¹, жыпылықтағыш аритмия¹,
QT аралығының ұзаруы⁷, экстрасистолалар¹, жүрек қағысының жиілеуі
- бронх демікпесі¹, мұрыннан қан кету², өкпе эмболиясы¹
- ауыздың құрғауы, стоматит, глоссит, эзофагит¹, кекіру, метеоризм⁴
гастроэзофагеальді рефлюкстік ауру, гастрит, прокталгия2, іш қату,
- холестаз4, гепатит4, АЛТ, АСТ, гамма глутамилтрансфераза4 деңгейлерінің жоғарылауы
- буллезді дерматит¹, қышыну, есекжем, дақты-папулезді бөртпе3
- бұлшықет түйілуі³,тірек-қимыл аппаратының сіресуі¹, миалгия²
- қандағы креатинин¹, мочевина деңгейлерінің жоғарылауы¹
- жалпы дімкәстік 4, гипертермия3, астения, кеуденің ауыруы 4, қалтырау4,
шаршау 4
- қандағы альбумин мен глобулин арақатынасының бұзылуы1, сілтілік фосфатаза4, лактатдегидрогеназа4деңгейлерінің жоғарылауы
Жиілігі белгісіз (*жағымсыз әсерлердің пайда болу жиілігін қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес)
- жалған жарғақшалы колит, тілменің қабынуы
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилаксиялық реакциялар, ангионевроздық ісіну
- психоздық бұзылулар, сананың шатасуы, өзін-өзі танымау, депрессия, бағдарсыздық, елестеулер, әдеттен тыс түстер көру, мания
- конвульсиялар, агевзия, паросмия, аносмия, парестезиялар
- кереңдік
- пируэттік тахикардия7, қарыншалық тахикардия7, жүрекшелер фибрилляциясы
- қан құйылу⁸
- жедел панкреатит, тілдің және тістердің түсінің өзгеруі
- бауыр жеткіліксіздігі10, сарғаю
- Стивенс-Джонсон синдромы5, уытты эпидермалық некролиз5,
дәрілік есекжем (эозинофилиямен қатар жүретін), жүйелі зақымдану симптомдары (DRESS-синдром), акне
- қаңқа бұлшықеттерінің жедел некрозы (рабдомиолиз)²’¹¹, миопатия
- бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит
- Халықаралық қалыптасқан қатынастың жоғары мәндері8,
протромбиндік уақыттың ұлғаюы8
- несеп түсінің өзгеруі
1инъекция үшін ерітінді дайындауға арналған ұнтақ түріндегі Кларитромицинді қолданудан кейін хабарланған жағымсыз реакциялар
2әсер етуі ұзартылған таблеткалар түріндегі Кларитромицинді ғана қолданудан кейін хабарланған жағымсыз реакциялар
3 суспензия дайындауға арналған түйіршіктер түріндегі Кларитромицинді ғана қолданудан кейін хабарланған жағымсыз реакциялар
4тез босап шығатынтаблеткалар түріндегі Кларитромицинді ғана қолданудан кейін хабарланған жағымсыз реакциялар
5'7'9,10 тармағын қараңыз: a)
6'8'11тармағын қараңыз: в)
в) жекелеген жағымсыз реакциялардың сипаттамасы:
Рабдомиолиз туралы кейбір хабарламаларда, кларитромицинді статиндермен, фибраттармен, колхицинмен немесе аллопуринолмен бірге қолдану жөніндегі ақпарат орын алды; препараттың орталық жүйке жүйесімен (ОЖЖ) өзара әрекеттесуі туралы хабарлар (мысалы, ұйқышылдық және сананың шатасуы) триазоламды қатарлас пайдалану кезінде орын алды (ОЖЖ-ге фармакологиялық әсерлерін интенсификациялауға қатысты пациенттің жай-күйіне мониторингті қамтамасыз еткен жөн); кларитромициннің (әсер етуі ұзартылған таблеткалар түрінде қабылданған) пациенттердің нәжісінен табылуы туралы хабарлар, олардың көпшілігінде анатомиялық (оның ішінде илеостомадан немесе колостомадан кейін) немесе ішектің ішіндегісінің шығарылу уақытының қысқаруымен функциональді асқазан-ішек бұзылыстары болған. Кейбір хабарламалар бойынша, таблеткалардың қалдықтары диарея кезінде нәжістен анықталды (жағдайы еш жақсармастан, осындай реакциялар байқалған пациенттерге, кларитромициннің басқа дәрілік түріне (мысалы, суспензияға) немесе бактерияға қарсы басқа препаратқа ауысу ұсынылады.
Пациенттердің ерекше топтары:
ЖИТС-ке шалдыққан науқастарда және микобактериялық инфекцияларға байланысты ұзақ уақыт бойы кларитромициннің жоғары дозаларын қабылдаған, иммундық жүйесі бұзылған басқа пациенттерде препаратты қолданумен байланысты жағымсыз реакцияларды, және негізгі немесе қатар жүретін аурулардың симптомдарын әрдайым айыра білу мүмкін бола бермейді.
Кларитромицинді 1000 мг және 2000 мг тәуліктік дозада қабылдаған ересек пациенттерде өте жиі жағымсыз әсерлер жүрек айнуы, құсу, дәмнің бұзылуы, іштің ауыруы, диарея, бөртпе, іштің кебуі, бас ауыру, іш қату, естудің нашарлауы, қан сарысуындағы АСТ және АЛТ мөлшерінің жоғарылауы болды. Жиі емес: диспноэ, ұйқысыздық және ауыздың кеберсуі. Иммундық жүйесі бұзылған осы пациенттерде зертханалық көрсеткіштерге, олардың белгілі бір тестіге арналған нормативті көрсеткіштердің (яғни ең жоғарғы немесе төменгі шектегі) елеулі ауытқуын талдай отырып, баға беру жүргізілді. Осы критерийлерге сай, күніне 1000 мг немесе 2000 мг кларитромицин қабылдаған пациенттердің 2–3%-да қандағы АСТ және АЛТ деңгейлерінің едәуір жоғарылағаны және лейкоциттер мен тромбоциттер санының әдеттен тыс төмендегені байқалды. Пациенттердің аздаған пайызында сондай-ақ қандағы мочевина деңгейлерінің жоғарылағаны байқалды.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат –257,00 мг және 515,50 мг кларитромицин (сәйкесінше 250,00 мг және 500,00 мг сусыз кларитромицинге баламалы )
қосымша заттар:микрокристалды целлюлоза, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, натрий кроскармеллозасы, повидон, стеарин қышқылы,тальк, магний стеараты,
Қабығы: гипромеллоза, пропиленгликоль, сорбитан моноолеаты, құрғақ ванильді хош иістендіргіш, титанның қостотығы (Е171) хинолинді сары бояғыш (Е104), гидроксипропилцеллюлоза, сорбин қышқылы.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Сопақша пішінді, екі беті дөңес, сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, бір жағында сындыру сызығы бар, ядросының өлшемі 14 х 8 мм (250 мг дозасы үшін) таблеткалар.
Сопақша пішінді, екі беті дөңес, сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, ядросының өлшемі 19 х 10 мм (500 мг дозасы үшін) таблеткалар.
Шығарылу түрі және қаптамасы
7 таблеткадан поливинилхлоридті/поливинилдихлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.
2 пішінді қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жердесақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы