Кларигет, 250 мг, таблетки №10, пачка картонная, Getz Pharma
Торговое наименование
Кларигет
Международное непатентованное название
Кларитромицин
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой 250 и 500 мг
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного использования. Антибактериальные препараты системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Кларитромицин.
Код АТХ J01FA09
Показания к применению
Показан к применению у взрослых и детей старше 12 лет
- инфекции верхних отделов дыхательных путей и ЛОР-органов (тонзиллит, фарингит, средний отит, острый синусит)
- инфекции нижних отделов дыхательных путей (острый бронхит, обострение хронического бронхита, внебольничная бактериальная и атипичная пневмония)
- эрадикация Helicobacter pylori у больных с язвенной болезнью двенадцатиперстной кишки или желудка (только в составе комбинированной терапии)
- инфекции кожи и мягких тканей (фолликулиты и рожистые воспаления)
- распространенные или локализованные микобактериальные инфекции (M.avium complex, M.kansasii, M.marinum, M.leprae) и их профилактика у больных СПИД
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к действующему веществу, макролидам или к любому из вспомогательных веществ
- одновременное применение кларитромицина и какого-либо из следующих препаратов: астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин (поскольку это может привести к удлинению интервала QT и развитию сердечных аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и пируэтную желудочковую тахикардию (torsade de pointes), эрготамин или дигидроэрготамин (поскольку это может привести к эрготоксичности), ловастатин, симвастатин (в связи с повышенным риском миопатии, включая рабдомиолиз)
- мидазолам для перорального применения
- одновременный прием тикагрелором или ранолазином
- гипокалиемия (риск увеличения интервала QT)
- пациенты с тяжелой почечной и печеночной недостаточностью
- пациенты, имевшие в анамнезе удлинение интервала QT или желудочковые сердечные аритмии, включая пируэтную желудочковую тахикардию (torsade de pointes)
- одновременное применение колхицина и Р-гликопротеина или сильного ингибитора CYP3A4 пациентам с почечной или печеночной недостаточностью
- детский возраст до 12 лет
- беременность и период лактации
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Совместное применение следующих лекарственных препаратов с Кларигетом строго противопоказано, так как их сочетание может вызвать тяжелые последствия взаимодействия.
Цизаприд, пимозид, астемизол и терфенадин. При одновременном применении этих препаратов с Кларигет возможны увеличение интервала QT и аритмии, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и двунаправленную тахикардию.
Алкалоиды спорыньи.Совместный прием кларитромицина и эрготамина или дигидроэрготамина приводит к токсическому действию спорыньи, проявляющемуся в виде спазма сосудов, ишемии конечностей и других тканей, включая центральную нервную систему.
Ингибиторы ГМГ-КоА-редуктазы (статины). Совместный прием Кларигета с ловастатином или симвастатином противопоказан, так как они в значительной степени метаболизируются CYP3A4, а наличие кларитромицина вызывает увеличение их концентрации в плазме, из-за чего увеличивается риск развития миопатии и рабдомиолиза. Есть сведения о случаях возникновения рабдомиолиза у пациентов, одновременно принимавших кларитромицин с данными статинами. Если применение Кларигета является обязательным, то прием ловастатина или симвастатина прекращают на время применения Кларигет.
Следует с осторожностью назначать совместное применение Кларигет со статинами. В случае, если одновременное применение Кларигет и статинов неизбежно, то следует рассмотреть возможность назначения статина, который не зависит от метаболизма CYP3A, например, флувастатина. Рекомендуется выписывать минимально возможную дозу статина. У пациентов необходимо отслеживать признаки и симптомы миопатии. Следует с осторожностью назначать совместное применение Кларигет со статинами.
Влияние других лекарственных препаратов на терапевтическую эффективность Кларигета.
Рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, зверобой могут ускорить метаболизм кларитромицина. Это может привести к снижению концентрации кларитромицина и его эффективности. Кроме того, может потребоваться отслеживание уровней других лекарственных средств, индуцирующих CYP3A, которые могут повышаться вследствие ингибирующего действия кларитромицина на CYP3A (см. также инструкцию по медицинскому применению соответствующего ингибитора CYP3A4). Известно, что одновременный прием рифабутина и Кларигет приводит к повышению уровня рифабутина и снижению концентрации кларитромицина в сыворотке, а также повышению риска увеита.
Известно, что следующие препараты либо вызывают, либо теоретически могут вызывать изменение концентрации кларитромицина в сыворотке крови. Может потребоваться корректировка дозы Кларигета или рассмотрение других вариантов лечения.
Эфавиренц, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин: как сильные индукторы метаболической системы цитохрома P450 они могут ускорять метаболизм кларитромицина, таким образом снижать его концентрацию в плазме, одновременно повышая концентрацию его активного метаболита (14-OH-кларитромицина). Так как микробиологическое воздействие кларитромицина и 14-OH-кларитромицина на различные бактерии отличается, то совместный прием Кларигета и индукторов ферментов цитохрома Р450 может препятствовать достижению желаемого терапевтического эффекта.
Этравирин: при приеме этравирина, экспозиция Кларигет снижается, а концентрация его активного метаболита 14-OH-кларитромицина повышается. Так как 14-OH-кларитромицин является менее эффективным средством против микобактериального комплекса (MAC), общая эффективность препарата в отношении данного патогена может измениться. По этой причине, для лечения MAC следует рассмотреть альтернативные варианты лечения.
Флуконазол: равновесные концентрации активного метаболита 14-ОН-кларитромицина значительно не изменялись при совместном применении с флюконазолом. Коррекция дозы Кларигет не требуется.
Ритонавир: одновременный прием 200 мг ритонавира каждые восемь часов и Кларигет каждые 12 часов, приводит к заметному снижению метаболизма кларитромицина. При этом Cmax кларитромицина увеличилась на 31%, Cmin увеличилась на 182%, AUC увеличилась на 77%. Было отмечено практически полное торможение образования 14-OH-кларитромицина. Из-за широкого терапевтического диапазона уменьшение дозы Кларигет у пациентов с нормальной функцией почек не требуется. У пациентов с почечной недостаточностью необходима коррекция дозы: при клиренсе креатинина (КК) 30–60 мл/мин дозу Кларигета необходимо снизить на 50 %, при КК < 30 мл/мин – на 75 %. Дозы Кларигет, превышающие 1 г/день, не следует применять вместе с ритонавиром. Аналогичные корректировки дозы следует проводить у пациентов с нарушением функции почек при применении ритонавира в качестве фармакокинетического усилителя вместе с другими ингибиторами ВИЧ-протеазы, включая атазанавир и саквинавир.
Влияние Кларигет на другие лекарственные препараты
Антиаритмические препараты.В постмаркетинговой практике зафиксированы случаи двунаправленной тахикардии при одновременном приеме кларитромицина с хинидином или дизопирамидом.
При одновременном приеме Кларигет с данными препаратами рекомендуется проводить ЭКГ-мониторинг для своевременного выявления удлинения интервала QT. Во время терапии Кларигет следует следить за концентрациями данных препаратов в сыворотке крови. Также существуют сообщения о случаях гипогликемии при одновременном приеме кларитромицина и дизопирамида. При одновременном приеме Кларигет и дизопирамида следует отслеживать уровень глюкозы в крови.
Пероральные гипогликемические средства и инсулин. При одновременном применении с определенными гипогликемическими средствами, такими как натеглинид и репаглинид и Кларигет может наблюдаться ингибирование энзима CYP3A, что может вызвать гипогликемию. Рекомендуется тщательный мониторинг уровня глюкозы.
CYP3A-связанные взаимодействия. Совместное применение Кларигет, известного как ингибитора фермента CYP3A, и любого другого препарата, первично метаболизирующегося CYP3A, может привести к повышению концентрации последнего в плазме крови, что, в свою очередь, может усилить или продлить его терапевтический эффект и побочные реакции.
Следует соблюдать осторожность при применении Кларигет у пациентов, получающих лекарственные средства – субстраты CYP3A, особенно если последние имеют узкий терапевтический диапазон (например, карбамазепин) и/или экстенсивно метаболизируются этим энзимом.
Может понадобиться изменение дозы и мониторинг сывороточных концентраций лекарственного средства, метаболизирующегося CYP3A у пациентов, которые одновременно применяют Кларигет.
Известно, что следующие лекарственные препараты или группы препаратов метаболизируются одним и тем же CYP3A изоферментом: альпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, алкалоиды спорыньи, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральные антикоагулянты (например, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, такролимус, терфенадин, триазолам и винбластин, но этот список не полный. Подобный механизм взаимодействия отмечен при применении фенитоина, теофиллина и вальпроата, которые метаболизируются другим изоферментом системы цитохрома Р450.
Омепразол. При приеме одновременно с Кларигет было отмечено увеличение равновесной концентрации омепразола в плазме (увеличение Cmax, AUC0-24 и t1/2 на 30%, 89% и 34%, соответственно). Среднее значение показателя pH в желудке составило 5,2 при приеме омепразола отдельно и 5,7 при приеме омепразола совместно с Кларигет.
Силденафил, тадалафил и варденафил. Существует вероятность увеличения плазменных концентраций ингибиторов фосфодиэстеразы (силденафила, тадалафила и варденафила) при их совместном применении с Кларигет, что может потребовать уменьшения дозы ингибиторов фосфодиэстеразы.
Теофиллин, карбамазепин.Присутствует небольшое, но статистически значимое (p≤0,05) увеличение циркулирующей концентрации теофиллина и карбамазепина при совместном приеме с Кларигет.
Толтеродин главным образом метаболизируется 2D6-изоформой цитохрома Р450 (CYP2D6). Однако у пациентов без CYP2D6 метаболизм происходит через CYP3A. В данной популяции угнетение CYP3A приводит к значительному повышению плазменных концентраций толтеродина. Для таких пациентов понижение дозы толтеродина может быть необходимым при его применении с ингибиторами CYP3A, такими как Кларигет.
Триазолобензодиазепины (например, алпразолам, мидазолам, триазолам).
Совместный прием мидазолама перорально и Кларигет противопоказан.
При внутривенном применении мидазолама с Кларигет следует проводить тщательный мониторинг состояния пациента для своевременной коррекции дозы.
Следует соблюдать те же меры предосторожности при применении других бензодиазепинов, которые метаболизируются CYP3A, включая триазолам и альпразолам. Для бензодиазепинов, элиминация которых не зависит от CYP3A (темазепам, нитразепам, лоразепам), развитие клинически значимого взаимодействия с Кларигет маловероятно.
Имеются постмаркетинговые сообщения о лекарственном взаимодействии и развитии побочных явлений со стороны центральной нервной системы (такие как сонливость и спутанность сознания) при совместном применении Кларигет и триазолама. Следует наблюдать за пациентом, учитывая возможность увеличения фармакологических эффектов со стороны ЦНС.
Взаимодействие с другими лекарственными препаратами
Аминогликозиды: следует с осторожностью назначать совместный прием Кларигет и других ототоксичных препаратов, особенно аминогликозидов.
Колхицин является субстратом как для CYP3A, так и для эффлюксного переносчика p-гликопротеина. Известно, что Кларигет и другие макролиды являются ингибиторами CYP3A и p-гликопротеина. В случае одновременного применения Кларигет и колхицина, ингибирование кларитромицином p-гликопротеина и CYP3A может привести к увеличению экспозиции колхицина. У пациентов необходимо отслеживать клинические проявления интоксикации колхицином. Пациентам с нормальной функцией печени и почек необходимо снизить дозу колхицина при одновременном приеме с Кларигет. Совместный прием Кларигет и колхицина противопоказан пациентам с печеночной и почечной недостаточностью.
Дигоксин считается субстратом P-гликопротеина (Pgp). Известно, что кларитромицин способен угнетать Pgp. При одновременном применении, угнетение Pgp может привести к повышению экспозиции дигоксина. При постмаркетинговом наблюдении было выявлено повышение концентрации дигоксина в сыворотке крови пациентов, получающих Кларигет совместно с дигоксином. У некоторых пациентов развились признаки дигиталисной токсичности, в том числе потенциально фатальные аритмии. Следует тщательно контролировать концентрации дигоксина в сыворотке крови пациентов при его применении с Кларигет.
Зидовудин. Одновременный пероральный прием Кларигет в таблетках и зидовудина взрослыми ВИЧ-инфицированными пациентами может привести к снижению равновесной концентрации зидовудина. Кларигет оказывает воздействие на абсорбцию зидовудина при их одновременном приеме перорально, этого в существенной степени можно избежать путем соблюдения 4-часового интервала между приемами Кларигет и зидовудина. Данное взаимодействие не возникает у пациентов-детей, инфицированных ВИЧ при приеме суспензии Кларигет одновременно с зидовудином и дидеоксиинозином.
Фенитоин и вальпроат. По результатам спонтанных отчетов, отмечается взаимодействие между ингибиторами CYP3A, такими как Кларигет, и препаратами, в метаболизме которых CYP3A теоретически не участвует (например, фенитоин и вальпроат). При совместном назначении таких препаратов с Кларигет рекомендуется проводить анализ их уровня в сыворотке. Есть сведения об увеличении концентрации этих препаратов в сыворотке.
Двунаправленное взаимодействие с лекарственными препаратами
Атазанавир и кларитромицин являются субстратами и ингибиторами CYP3A. Есть подтверждение двунаправленного взаимодействия между этими препаратами. Совместное применение Кларигет (500 мг два раза в день) и атазанавира (400 мг один раз в день) приводит к увеличению экспозиции кларитромицина в два раза, снижению экспозиции 14-OH-кларитромицина на 70% и увеличению AUC атазанавира на 28%. Так как кларитромицин характеризуется значительным терапевтическим окном, снижение дозы Кларигет у пациентов с нормальной функцией почек не требуется. Для пациентов со средней степенью почечной недостаточности (КК от 30 до 60 мл/мин) доза Кларигет должна быть снижена на 50%. Для пациентов с КК менее 30 мл/мин доза Кларигет должна быть снижена на 75% путем использования соответствующей лекарственной формы. При совместном приеме с ингибиторами протеазы доза Кларигет не должна превышать 1000 мг в день.
Блокаторы кальциевых каналов.Из-за риска развития артериальной гипотензии следует с осторожностью применять Кларигет одновременно с блокаторами кальциевых каналов, метаболизирующимися CYP3A4 (например, верапамил, амлодипин, дилтиазем). При взаимодействии могут повышаться плазменные концентрации как кларитромицина, так и блокаторов кальциевых каналов. У пациентов, получавших кларитромицин вместе с верапамилом, наблюдались артериальная гипотензия, брадиаритмия и лактоацидоз.
Итраконазол и кларитромицин являются субстратами и ингибиторами CYP3A, в связи с чем кларитромицин может повышать плазменные уровни итраконазола и наоборот. При применении итраконазола вместе с Кларигет пациенты должны находиться под пристальным наблюдением врача для выявления проявлений и симптомов усиленного или пролонгированного фармакологического эффекта.
Саквинавир и кларитромицин являются субстратами и ингибиторами CYP3A. Есть подтверждение двунаправленного взаимодействия между этими препаратами. Одновременный прием Кларигет (500 мг два раза в день) и саквинавира (в мягких желатиновых капсулах, 1200 мг три раза в день) вызывает увеличение равновесных показателей саквинавира AUC и Cmax на 177% и 187% по сравнению с приемом саквинавира отдельно. Показатели кларитромицина AUC и Cmax увеличились примерно на 40% по сравнению с приемом Кларигет отдельно. В случае применения данных дозировок и лекарственных форм, коррекция дозы не требуется. Применение саквинавира в мягких желатиновых капсулах может отличаться по лекарственному взаимодействию от саквинавира в твердых желатиновых капсулах. При комбинации саквинавира и ритонавира с Кларигет следует принимать во внимание возможное взаимодействие ритонавира с кларитромицином.
Специальные предупреждения
Сердечно-сосудистые система
При применении макролидов, включая кларитромицин, было выявлено удлинение фазы реполяризации и интервала QT, которые являются риском развития сердечной аритмии и пируэтной тахикардии (torsades de pointes). Поскольку следующие состояния могут повышать риск развития желудочковых аритмий (включая torsades de pointes), кларитромицин следует применять с осторожностью:
- у пациентов с заболеваниями коронарных артерий, тяжелой сердечной недостаточностью, нарушениями проводимости и клинически значимой брадикардией;
- у пациентов с нарушением электролитного баланса, таким как гипомагниемия. Кларитромицин не следует назначать пациентам с гипокалиемией;
- при одновременном применении других лекарственных средств с установленным риском удлинения интервала QT;
- противопоказано одновременное применение кларитромицина с лекарственными средствами Astemizole, Cisapride, Pimozide и Terfenadine.
- кларитромицин не следует применять у пациентов с врожденным или приобретенным удлинением интервалом QT или желудочковой аритмией в анамнезе.
Эпидемиологические исследования по оценке риска сердечно-сосудистых неблагоприятных исходов показали вариабельные результаты. В некоторых наблюдательных исследованиях выявлен риск развития аритмии, инфаркта миокарда и сердечно-сосудистой смертности, связанный с применением макролидов, включая кларитромицин. При назначении кларитромицина необходимо принимать во внимание полученную информацию и учитывать преимущества лечения.
Длительное или повторное применение антибиотиков может вызвать избыточный рост нечувствительных бактерий и грибов. При возникновении суперинфекции следует прекратить применение кларитромицина и начать соответствующую терапию.
С осторожностью следует применять препарат у людей с печеночной и тяжелой почечной недостаточностью. При наличии печеночной недостаточностью при сохранной функции почек изменения дозирования препарата не требуется, дозы должны быть уменьшены при значительном снижении почечной функции.
При применении кларитромицина сообщалось о нарушении функции печени, включая повышенный уровень печеночных ферментов, и о гепатоцеллюлярном и/или холестатическом гепатите с желтухой или без нее. Нарушение функции печени может быть вплоть до тяжелой степени, но является обычно обратимым. В некоторых случаях сообщалось о печеночной недостаточности с летальным исходом, которая, в основном, была ассоциирована с серьезными основными заболеваниями и/или сопутствующим медикаментозным лечением. Необходимо немедленно прекратить прием кларитромицина при возникновении таких проявлений и симптомов гепатита, как анорексия, желтуха, потемнение мочи, зуд или боли в животе.
О развитии диареи, от легкой степени тяжести до колита с фатальным исходом, вызванного Clostridium difficile (CDAD), сообщалось при применении практически всех антибактериальных препаратов, в том числе кларитромицина. Возможно усиление симптомов myasthenia gravis у пациентов, получающих кларитромицин.
Сообщалось о развитии колхициновой токсичности (в том числе с фатальным исходом) при совместном применении кларитромицина и колхицина, особенно у пожилых пациентов, в том числе на фоне почечной недостаточности.
С осторожностью следует применять одновременно кларитромицин и триазолбензодиазепины, например, триазолам, мидазолам.
Следует также учитывать возможность развития перекрестной устойчивости между Кларигет и другими макролидными антибиотиками, а также к линкомицину и клиндомицину. Комбинация Кларигет и ранитидина, висмут цитрата не назначается пациентам с порфирии в анамнезе.
Появление персистирующей или тяжелой диареи на фоне лечения может свидетельствовать о развитии псевдомембранозного колита. В этом случае лечение Кларигет должно быть остановлено и начата необходимая терапия.
Пневмония
Поскольку возможно существование резистентности Streptococcus pneumoniae к макролидам, важно проводить тест на чувствительность при назначении кларитромицина для лечения негоспитальной пневмонии. В случае госпитальной пневмонии кларитромицин нужно применять в комбинации с другими соответствующими антибиотиками.
Инфекции кожи и мягких тканей легкой и средней степени тяжести
Данные инфекции чаще всего вызваны микроорганизмами Staphylococcus aureus и Streptococcus pyogenes, каждый из которых может быть резистентным к макролидам. Поэтому важно проводить тест на чувствительность. В случаях, когда невозможно применить бета-лактамные антибиотики (например, аллергия), в качестве препаратов первого выбора могут применяться другие антибиотики, например, клиндамицин. В настоящее время макролиды играют роль только в лечении некоторых инфекций кожи и мягких тканей, например: инфекции, вызванные Corynebacterium minutissimum (эритразма), acne vulgaris, рожистое воспаление; и в ситуациях, когда нельзя применять лечение пенициллинами.
При развитии тяжелых острых реакций гиперчувствительности, таких как анафилаксия, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, DRESS, болезнь Шенлейна-Геноха, терапию кларитромицином следует немедленно прекратить и сразу же начать соответствующее лечение.
Кларитромицин нужно применять с осторожностью при одновременном назначении с индукторами фермента цитохрома СYP3A4. Следует обратить внимание на возможность перекрестной резистентности между кларитромицином и другими макролидами, а также линкомицином и клиндамицином.
Применение любой антимикробной терапии, в т.ч. кларитромицина, для лечения инфекции H. pylori может привести к развитию микробной резистентности. У небольшого количества пациентов может развиться резистентность микроорганизмов H. pylori к кларитромицину.
Пероральные гипогликемические средства/Инсулин
Комбинированное применение кларитромицина и пероральных гипогликемических средств и/или инсулина может вызывать выраженную гипогликемию. При одновременном применении с гипогликемическими средствами, такими как натеглинид, пиоглитазон, репаглинид и розиглитазон кларитромицин может ингибировать энзим СYP3A, что может вызвать гипогликемию. Рекомендован тщательный мониторинг уровня глюкозы.
Пероральные антикоагулянты
При совместном применении кларитромицина с варфарином существует риск возникновения серьезного кровотечения, значительного повышения показателя МНО (международное нормализированное отношение) и протромбинового времени. До тех пор пока пациенты принимают одновременно кларитромицин и пероральные антикоагулянты, необходимо часто контролировать показатель МНО и протромбиновое время.
Ингибиторы ГМГ-КоА-редуктазы (статины)
Комбинированное применение кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказано, т.к. статины интенсивно метаболизируются CYP3A4 и совместное лечение с кларитромицином повышает их плазменную концентрацию, что повышает риск миопатии, включая рабдомиолиз. Были получены сообщения о рабдомиолизе у пациентов, принимавших кларитромицин с этими статинами. Если лечения кларитромицином нельзя избежать, курс лечения ловастатином или симвастатином должен быть приостановлен на период лечения кларитромицином.
Необходимо соблюдать осторожность назначая кларитромицин со статинами.
В ситуациях, когда одновременного применения кларитромицина со статинами нельзя избежать, рекомендуется назначать самую низкую зарегистрированную дозировку статинов. Может быть рассмотрено использование статинов, метаболизм которых не зависит от фермента CYP3A (например, флувастатин).
Лактоза
В составе вспомогательных веществ лекарственного препарата содержится лактоза в количестве 133,50 мг и 117 мг. В связи с этим противопоказано применение у лиц с наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом фермента Lapp (ЛАПП)-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы.
Применение в педиатрии
Противопоказан к применению у детей младше 12 лет.
Во время беременности или лактации
Безопасность применения Кларигет в период беременности и кормления грудью не была установлена. Поэтому применение препарата этой категории женщин не рекомендуется без тщательной оценки соотношения польза/риск. Кларигет выделяется в грудное молоко.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортными средствами и потенциально опасными механизмами.
Данные о влиянии отсутствуют. Однако перед управлением автотранспортом и другими механизмами необходимо принять во внимание возможность возникновения побочных реакций со стороны нервной системы, таких как судороги, головокружение, вертиго, галлюцинации, спутанность сознания, дезориентация и др.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Взрослым и детям старше 12 лет
Обычно рекомендуемая дозировка таблеток Кларигет для взрослых и детей старше 12 лет:
- при пневмонии вызванная S. pneumoniae и M. pneumoniae по 250 мг два раза в день (утром и вечером) в течение от 7 до 14 дней
- при отите, фарингите и тонзилите по 250 мг два раза в день (утром и вечером) в течение 10 дней
- при остром гайморите и синусите по 500 мг два раза в день (утром и вечером) в течение 14 дней
- при обострении хронического бронхита, вызванного S.pneumoniae и M. catarrhalis по 250 мг два раза в день (утром и вечером) в течение от 7 до 14 дней
- при обострении хронического бронхита, вызванных H.influenzae, доза может быть увеличена до 500 мг через 12 часа в течение от 7 до 14 дней
- при инфекционно-воспалительных заболеваниях кожи и мягких ткани по 250 мг два раза в день (утром и вечером) в течение от 7 до 14 дней.
Лечение диссеминированного микобактериального комплекса у пациентов с ВИЧ- инфекцией должно продолжаться по мере присутствия клинических или микробиологических признаков инфекции. Лечение других микобактериальных инфекций должно проводиться на усмотрение врача.
Кларигет может комбинироваться с другими антибактериальными средствами.
Дозировка при эрадикации H. pylori , ассоцированной язвенной болезнью желудка и 12-перстной кишки.
Обычно рекомендуемая доза Кларигет по 500 мг два раза в день, назначают в комбинации с другим антибактериальным препаратом и с ингибитором протонной помпы или с ингибитором Н2–гистаминовых рецепторов в течение 7 - 14 дней.
Дозировка при почечной недостаточности
При наличии тяжелой почечной недостаточности у взрослых с клиренсом креатинина менее 30 мл/мин – доза должна быть снижена в 2 раза или в 2 раза должен быть увеличен интервал между приемами.
Метод и путь введения
Кларигет, таблетки 250 мг и 500 мг принимаются внутрь, не разжевывая, запивая небольшим количеством жидкости.
Частота применения с указанием времени приема
Два раза в день (утром и вечером), через 12 часов.
Длительность лечения
Длительность лечения не должна превышать 14 дней.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: нарушение функции ЖКТ (тошнота, рвота, диарея, боль в животе), головная боль, спутанность сознания.
Лечение: симптоматическая терапия, промывание желудка. Гемодиализ и перитонеальный диализ не эффективны.
Обратитесь за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае (при необходимости)
Самыми частыми и общими побочными реакциями при лечении кларитромицином взрослых и детей являются боль в животе, диарея, тошнота, рвота и искажение вкуса. Эти побочные реакции обычно мягко выраженные и согласовываются с известным профилем безопасности макролидных антибиотиков. Во время клинических исследований не было выявлено существенных различий в частоте этих побочных реакций между группами пациентов, у которых имелись или отсутствовали микобактериальные инфекции.
Частота возникновения случаев нежелательных реакций в соответствии с Конвенцией MedDRA: очень часто (≥ 1/10); часто (≥ 1/100, <1/10); нечасто (≥ 1/1000, <1/100); единичные (≥ 1/10000, <1/1000); редкие (<1/10000); неизвестно (нельзя определить по имеющимся данным).
Часто
- бессонница
- головная боль
- дизгевзия (нарушение вкусовой чувствительности), искажение вкуса
- тошнота, боль в животе, рвота, диспепсия, диарея
- отклонение от нормы функциональных тестов печени
- сыпь, гипергидроз
Нечасто
- кандидоз ротовой полости, гастроэнтерит
- инфекция, вагинальные инфекции
- лейкопения, нейтропения, тромбоцитемия, эозинофилия
- гиперчувствительность
- анорексия, снижение аппетита
- тревожность, нервозность
- головокружение, сонливость, тремор
- вертиго, ухудшение слуха, звон в ушах
- удлинение интервала QT, экстрасистолы, ощущение сердцебиения
- носовое кровотечение
- гастроэзофагеальная рефлюксная болезнь, гастрит, прокталгия, стоматит, глоссит, вздутие живота, запор, сухость во рту, отрыжка, метеоризм
- холестаз, гепатит, повышение уровня АЛТ, АСТ, ГГТ
- зуд, крапивница, макуло-папулёзная сыпь
- мышечные спазмы, миалгия
- недомогание, лихорадка, астения, боль в груди, озноб, повышенная утомляемость
- повышение уровня щелочной фосфатазы в сыворотке крови, повышение уровня лактатдегидрогеназы в сыворотке крови
Единичные сообщения
- колхициновая токсичность (в том числе со смертельным исходом) при совместном применении кларитромицина и колхицина (у пожилых пациентов, в том числе на фоне почечной недостаточности).
Постмаркетинговые сообщения (при практическом применении). Частота неизвестна, так как об этих реакциях сообщалось добровольно из неустановленной популяции пациентов. Не всегда возможно точно установить их частоту либо причинную связь с приемом препарата. Общий опыт применения кларитромицина составляет более чем 1 миллиард пациенто-дней.
- псевдомембранозный колит, рожистое воспаление, эритразма
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилактические реакции
- гипогликемия
- психозы, спутанность сознания, деперсонализация, депрессия, дезориентация, галлюцинации, кошмарные сновидения
- судороги, агевзия (потеря вкусовой чувствительности), паросмия, аносмия, парестезия.
- потеря слуха
- пируэтная желудочковая тахикардия (torsades de pointes), желудочковая тахикардия
- кровоизлияние
- острый панкреатит, изменение цвета языка, изменение цвета зубов
- печеночная недостаточность, холестатическая желтуха, гепатоцеллюлярная желтуха
- синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, медикаментозная кожная реакция, которая сопровождается эозинофилией и системными проявлениями (DRESS), акне, болезнь Шенлейна-Геноха
- рабдомиолиз (в некоторых сообщениях о возникновении рабдомиолиза кларитромицин применяли одновременно c другими лекарственными препаратами, которые связаны с развитием рабдомиолиза (такими как статины, фибраты, колхицин или алопуринол), миопатия
- почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- повышение международного нормализованного соотношения, увеличение протромбинового времени, изменение цвета мочи
На протяжении клинических исследований пероральных форм кларитромицина также сообщалось о парестезии, артралгии, ангионевротическом отеке.
Были очень редкие сообщения об увеите главным образом у пациентов, одновременно принимавших рифабутин. Большинство случаев были обратимыми.
Пациенты с нарушением иммунной системы.
У больных СПИДом и других пациентов с нарушением иммунной системы, применявших высокие дозы кларитромицина дольше, чем рекомендуется для лечения микобактериальных инфекций, не всегда можно отличить побочные реакции, связанные с применением препарата, и симптомы основного или сопутствующих заболеваний.
У взрослых больных, которые получали кларитромицин в суточной дозе 1000 мг, наиболее частыми побочными эффектами были тошнота, рвота, нарушение вкуса, боль в животе, диарея, сыпь, вздутие живота, головная боль, запор, нарушение слуха, повышение содержания АЛТ и АСТ. Не часто возникали диспноэ, бессонница и сухость во рту. У 2 – 3 % пациентов наблюдалось значительное повышение уровней АЛТ и АСТ и значительное снижение количества лейкоцитов и тромбоцитов в крови. У нескольких пациентов наблюдалось повышение содержания мочевины в крови.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
Активное вещество - кларитромицин 250 мг, 500 мг
Вспомогательные вещества: натрия кроскармеллоза, лактоза (регуляр), целлюлоза микрокристаллическая (авицел РН 102), повидон К-30, кремния диоксид коллоидный безводный (аэросил-200), магния стеарат
Состав оболочки: гипромеллоза (НРМС 5СРS), титана диоксид (Е171), макрогол (PEG 6000), тальк очищенный
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки круглой формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с оттиском «CLARI 250» на одной стороне и гладкие на другой стороне (для дозировки 250 мг).
Таблетки продолговатой формы, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с оттиском «CLARI 500» на одной стороне и «GETZ» на другой стороне (для дозировки 500 мг).
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из фольги алюминиевой.
По 1 контурной ячейковой упаковке вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре от 15°C до 30°C.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Кларигет
Халықаралық патенттелмеген атауы
Кларитромицин
Дәрілік түрі, дозалануы
Үлбірлі қабықпен қапталған 250 және 500 мгтаблеткалар
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Кларитромицин.
АТХ коды J01FA09
Қолданылуы
Ересектерге және 12 жастан асқан балаларға қолдануға арналған
- жоғарғы тыныс алу жолдары мен ЛОР-мүшелердің инфекциялары (тонзиллит, фарингит, ортаңғы отит, жедел синусит)
- төменгі тыныс алу жолдарының инфекциялары (жедел бронхит, созылмалы бронхиттің асқынуы, бактериялық және атипиялық ауруханадан тыс пневмония)
- асқазан мен он екі елі ішектің ойық жара ауруы бар науқастарда Helicobacter pylori эррадикацисы (тек біріктірілген ем құрамында)
- тері мен жұмсақ тіндер инфекциялары (фолликулиттер және тілме қабынуы)
- таралған немесе оқшауланған микобактериялық инфекциялар ( M.avium complex, M.kansasii, M.marinum, M.leprae) және ЖИТС-пен науқастарда олардың алдын алу
Дәрілік препаратты қолданудың басталуына дейінгі қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер етуші затқа, макролидтерге немесе қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- кларитромицинді және келесі препараттардың қандай да біреуін бір мезгілде қабылдау: астемизол, цизаприд, пимозид, терфенадин (бұл QT аралығының ұзаруына және қарыншалық тахикардияны, қарыншалардың фибрилляциясын және пируэтті қарыншалық тахикардияны қоса алғанда (torsade de pointes) жүрек аритмиясына әкелуі мүмкін болғандықтан), эрготамин немесе дигидроэрготамин (бұл эргоуыттылыққа әкелуі мүмкін болғандықтан), ловастатин, симвастатин (рабдомиолизді қоса, миопатия қаупінің жоғарылауымен байланысты)
- пероральді қолдануға арналған мидазолам
- тикагрелормен немесе ранолазинмен бір мезгілде қабылдау
- гипокалиемия (QT аралығының ұзару қаупі)
- бүйректің және бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер
- анамнезінде QT аралығының ұзаруы немесе пируэтті қарыншалық тахикардияны (torsade de pointes) қоса, қарыншалық жүрек аритмиясы бар пациенттер
- бүйрек немесе бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге колхицин мен Р-гликопротеинді немесе CYP3A4 күшті тежегішін бір мезгілде қолдану
- 12 жасқа дейінгі балаларға
- жүктілік және лактация кезеңі
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Кларигетпен келесі дәрілік препараттарды бірге қолдану қатаң қарсы көрсетілімде, өйткені олардың біріктірілімі өзара әрекеттесудің ауыр салдарларын туындатуы мүмкін.
Цизаприд, пимозид, астемизол жәнетерфенадин. Осы препараттарды Кларигетпен бір мезгілде қабылдағанда қарыншалық тахикардия, қарыншалардың фибрилляциясы және екібағытты тахикардияны қоса, QT аралығының ұзаруына және аритмияларға алып келуі мүмкін.
Қастауыш алкалоидтары. Кларитромицин мен эрготаминді немесе дигидроэрготаминді бір мезгілде қолдану, орталық жүйке жүйесін қоса, қантамырларының тарылуы, аяқ-қолдардың және басқа тіндердің ишемиясы түрінде білінетін қастауыштардың уытты әсеріне әкеледі.
ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер). Кларигетті ловастатинмен немесе симвастатинмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені олар айтарлықтай дәрежеде CYP3A4 метаболизденеді, ал кларитромициннің болуы олардың плазмадағы концентрациясының жоғарылауын туындатады, осының нәтижесінде миопатия және рабдомиолиздің даму қаупі артады. Кларитромицинді аталған статиндермен бір мезгілде қолданған пациенттерде рабдомиолиздің пайда болу жағдайлары туралы деректер бар. Егер Кларигетті міндетті түрде қолдану керек болса, ловастатинді немесе симвастатинді қабылдауды Кларигетті қолдану кезінде тоқтатады.
Кларигетті статиндермен бір мезгілде қолдануды сақтықпен тағайындау керек. Кларигет пен статиндерді бір мезгілде қолдану өте қажет болған жағдайда, CYP3A метаболизміне байланысты емес статиндерді, мысалы, флувастатинді тағайындау мүмкіндігін қарастыру керек. Статиннің барынша мүмкін ең төмен дозасын тағайындау ұсынылады. Пациенттерде миопатияның белгілері мен симптомдарын байқап отыру керек. Кларигеттістатиндермен бір мезгілде қолдануды сақтықпен тағайындау керек.
Басқа дәрілік препараттардың Кларигеттің емдік тиімділігіне әсері.
Рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шайқурай кларитромициннің метаболизмін жеделдетуі мүмкін. Бұл кларитромициннің концентрациясының және оның тиімділігінің төмендеуіне әкелуі мүмкін. Бұдан басқа, кларитромициннің CYP3A-ны тежейтін әсерінің салдарынан жоғарылауы мүмкін (сондай-ақ CYP3A4 сәйкес тежегішінің медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулығын қараңыз) CYP3A индукциялайтын басқа дәрілік заттардың деңгейін байқап отыру қажет болуы мүмкін. Рифабутин мен Кларигетті бір мезгілде қолдану рифабутиннің деңгейінің жоғарылауына және кларитромициннің қан сарысуындағы концентрациясының төмендеуіне, сондай-ақ увеит қаупінің артуына әкеледі.
Келесі препараттардың қан сарысуында кларитромициннің концентрациясының өзгеруін туындатуы, немесе теория жүзінде туындатуы мүмкіндігі белгілі. Кларигеттің дозасын түзету немесе емдеудің басқа нұсқаларын қарастыру қажет болуы мүмкін.
Эфавиренц, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин: P450 цитохромының метаболизмдік жүйесінің күшті индукторы ретінде, бір мезгілде оның белсенді метаболитінің (14-OH-кларитромицин) концентрациясын жоғарылатып, олар кларитромициннің метаболизмін жеделдетуі мүмкін, осылайша оның қан плазмасындағы концентрациясын төмендетеді. Кларитромицин мен 14-OH-кларитромициннің әртүрлі бактерияларға микробиологиялық әсерінің айырмашылығы болғандықтан, Кларигет пен Р450 цитохромы ферменттерінің индукторлары қажетті емдік әсерге қол жеткізуге кедергі етуі мүмкін.
Этравирин: Этравиринді қабылдағанда, Кларигеттің экспозициясы төмендейді, ал оның белсенді метаболиті 14-OH-кларитромициннің концентрациясы жоғарылайды. Өйткені 14-OH-кларитромицин микобактериялық кешенге (MAC) қарсы тиімділігі төмен дәрі болып табылатындықтан, аталған патогенге қатысты препараттың жалпы тиімділігі өзгеруі мүмкін. Осы себепті, MAC емдеу үшін емнің баламалы нұсқаларын қарастыру керек.
Флуконазол: кларитромициннің белсенді метаболиті 14-ОН тепе-тең концентрациясы флюконазолмен бір мезгілде қолданғанда айтарлықтай өзгерген жоқ. Кларигеттің дозасын түзету қажет емес.
Ритонавир: 200 мг ритонавирді әрбір сегіз сағатта және Кларигетті әрбір 12 сағатта бір мезгілде қолдану кларитромициннің метаболизмінің айтарлықтай төмендеуіне әкеледі. Бұл кезде кларитромициннің Cmax31%-ға, Cmin 182%-ға жоғарыласа, AUC 77%-ға жоғарылады. 14-OH-кларитромициннің түзілуінің іс жүзінде толық тежелуі байқалды. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде кең емдік диапазонына байланысты Кларигеттің дозасын азайту қажет етілмейді. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде дозаны түзету керек: креатинин клиренсі (КК) 30–60 мл/мин болғанда Кларигеттің дозасын 50%-ға төмендету, КК < 30 мл/мин болғанда –75%-ға төмендету керек. Кларигеттің күніне 1 гр асатын дозаларын ритонавирмен бірге қолдануға болмайды.
Атазанавир мен саквинавирді қоса, басқа да АИТВ-протеаза тежегіштерімен бірге ритонавирді фармакокинетикалық күшейткіш ретінде қолданғанда бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде дозаны осылайша түзету жүргізу керек.
Кларигеттің басқа дәрілік препараттарға әсері
Аритмияға қарсы препараттар. Маркетингтен кейінгі тәжірибеде кларитромицинді хинидинмен немесе дизопирамидпен бір мезгілде қолданғанда екібағытты тахикардияның жағдайлары анықталған.
Кларигетті аталған препараттармен бір мезгілде қолданғанда QT аралығының ұзаруын дер кезінде анықтау үшін, ЭКГ-мониторинг жүргізу ұсынылады. Кларигетпен емдеу кезінде аталған препараттардың қан сарысуындағы концентрациясын бақылап отыру керек. Кларитромицин мен дизопирамидті бір мезгілде қолданғанда гипогликемия жағдайлары туралы да хабарлар бар. Кларигет пендизопирамидті бір мезгілде қолданғанда қандағы глюкоза деңгейін бақылау керек.
Пероральді гипогликемиялық дәрілер мен инсулин. Кларигетті және натеглинид пен репаглинид секілді белгілі гипогликемиялық дәрілерді бір мезгілде қолданғанда CYP3A энзимінің тежелуі байқалуы мүмкін, ол гипогликемияны туындатуы мүмкін. Глюкоза деңгейін мұқият мониторингілеу ұсынылады.
CYP3A-байланысты өзара әрекеттесулер. CYP3A ферментінің тежегіші ретінде белгілі Кларигетті және CYP3A алғашқы метаболизденетін кез келген басқа препаратты бір мезгілде қолдану соңғысының қан плазмасындағы концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін, ол, өз кезегінде, оның емдік әсерін және жағымсыз реакцияларын күшейтуі немесе ұзартуы мүмкін.
Дәрілік заттарды – CYP3A субстраттарын қабылдайтын пациенттерде, Кларигетті қабылдағанда әсіресе егер соңғылар тар емдік диапазон иеленсе (мысалы, карбамазепин) және/немесе осы энзиммен экстенсивті метаболизденсе, сақтық шараларын сақтау керек. Кларигеттібір мезгілде қабылдайтын пациенттердеCYP3A метаболизденетін дәрілік заттардың сарысулық концентрациясын мониторингілеу және дозасын өзгерту қажет болуы мүмкін.
Келесі дәрілік препараттар немесе препараттар тобы сол бір CYP3A изоферменттерімен метаболизденетіні белгілі: альпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, қастауыш алкалоидтары, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральді антикоагулянттар (мысалы, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, такролимус, терфенадин, триазолам мен винбластин, бірақ бұл тізім толық емес. Осындай өзара әрекеттесу механизмі Р450 цитохромы жүйесінің басқа изоферментімен метаболизденетін фенитоинді, теофиллин және вальпроатты қолданғанда байқалған.
Омепразол. Кларигетпен бір мезгілде қабылдаған кезде омепразолдың плазмадағы (сәйкесінше Cmax, AUC0-24 және t1/2 30%, 89% және 34%-ға жоғарылауы) тепе тең концентрациясының жоғарылауы байқалды. Асқазандағы pH көрсеткішінің орташа мәні омепразолды жеке қабылдағанда 5,2 және омепразолды Кларигетпен бір мезгілде қабылдағанда 5,7 құрады.
Силденафил, тадалафил және варденафил. Оларды Кларигетпен бір мезгілде қолданғанда фосфодиэстераза тежегіштерінің (силденафил, тадалафил және варденафилдің) плазмалық концентрациясының жоғарылау мүмкіндігі бар, ол фосфодиэстераза тежегіштерінің дозасын азайтуды талап етуі мүмкін.
Теофиллин, карбамазепин. Кларигетпен бір мезгілде қабылдағанда теофиллин мен карбамазепиннің айналымдағы концентрациясының аздаған, бірақ статистикалық мәнді (p≤0,05) жоғарылауы бар.
Толтеродин негізінен Р450цитохромының (CYP2D6) 2D6-изоформасымен метаболизденеді. Әйтсе де CYP2D6-сыз пациенттерде метаболизм CYP3A арқылы жүреді. Аталған популяцияда CYP3A бәсеңдеуі толтеродиннің плазмалық концентрациясының айтарлықтай жоғарылауына әкеледі. Осындай пациенттер үшін толтеродиннің дозасын төмендету оны Кларигет секілді CYP3A тежегіштерімен қолданғанда қажет болуы мүмкін.
Триазолобензодиазепиндер (мысалы, алпразолам, мидазолам, триазолам).
Пероральді мидазоламды және Кларигетті бір мезгілде қолдануға болмайды.
Мидазоламды Кларигетпен вена ішіне қолданғанда дозаны дер кезінде түзету үшін, пациенттің жағдайын мұқият мониторингілеу керек.
Триазолам мен альпразоламды қоса, CYP3A метаболизденетін басқа бензодиазепиндерді қолданғандағыдай сақтық шараларын сақтау керек. Элиминациясы CYP3A-ға байланысты емес бензодиазепиндер (темазепам, нитразепам, лоразепам) үшін Кларигетпен клиникалық мәні бар өзара әрекеттесудің дамуының мүмкіндігі төмен.
Кларигет пен триазоламды бір мезгілде қолданғанда орталық жүйке жүйесі тарапынан дәрілік өзара әрекеттесу мен жағымсыз құбылыстардың дамуы (ұйқышылдық және сананың шатасуы секілді) туралы постмаркетингтік хабарлар бар. ОЖЖ тарапынан фармакологиялық әсерлердің жоғарылау мүмкіндігін ескеріп, пациентті бақылауға алу керек.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Аминогликозидтер: Кларигет пен басқа отоуытты препараттарды, әсіресе аминогликозидтерді бір мезгілде сақтықпен тағайындау керек.
Колхицин CYP3A үшін де және сондай-ақ p-гликопротеиннің эффлюксті тасымалдаушысы үшін субстрат болып табылады. Кларигет пен басқа макролидтер CYP3A және p-гликопротеиннің тежегіштері болып табылатыны белгілі. Кларигет пен колхицинді бір мезгілде қолданған жағдайда, p-гликопротеин мен CYP3A-ны кларитромицинмен тежелуі колхициннің экспозициясының артуына әкелуі мүмкін. Пациенттерде колхицинмен уыттанудың клиникалық білінуін байқау керек. Бауыр мен бүйрек функциясы қалыпты пациенттерге Кларигетпен бір мезгілде қолданғанда колхициннің дозасын төмендету керек. Кларигет пенколхицинді бір мезгілде бауыр және бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдануға болмайды.
Дигоксин P-гликопротеиннің (Pgp) субстраты болып саналады. Кларитромициннің Pgpбәсеңдетуге қабілеті бары белгілі. Бір мезгілде қолданғанда, Pgpбәсеңдеуі дигоксиннің экспозициясының жоғарылауына әкелуі мүмкін. Постмаркетингтік бақылауда Кларигетті дигоксинмен бір мезгілде қабылдайтын пациенттердің қан сарысуында дигоксин концентрациясының жоғарылауы анықталды. Кейбір пациенттерде дигиталисті уыттану белгілері, оның ішінде әлеуетті фатальді аритмиялар дамыды. Оны Кларигетпен қолданғанда дигоксиннің пациенттердің қан сарысуындағы концентрациясын мұқият бақылау керек.
Зидовудин. АИТВ-жұқтырған ересек пациенттер Кларигет таблеткасын және зидовудинді бір мезгілде пероральді қабылдауы зидовудиннің тепе-тең концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін. Кларигет оларды бір мезгілде пероральді қабылдаған жағдайда зидовудиннің сіңірілуіне әсер етуі мүмкін, оған Кларигет пен зидовудинді 4 сағаттық қабылдау аралығын сақтау жолымен едәуір дәрежеде жол бермеуге болады. Аталған өзара әрекеттесу зидовудинмен және дидеоксиинозинмен бір мезгілде Кларигет суспензиясын қабылдаған жағдайда АИТВ жұқтырған пациент балаларда байқалмайды.
Фенитоин мен вальпроат. Өздігінен келген есептер нәтижесі бойынша, Кларигет секілді CYP3A тежегіштері мен метаболизміне CYP3A теория жүзінде қатыспайтын препараттар (мысалы, фенитоин және вальпроат) арасында өзара әрекеттесу байқалады. Осындай препараттарды Кларигетпен бір мезгілде тағайындағанда олардың қан сарысуындағы деңгейіне талдау жүргізу ұсынылады. Осы препараттардың қан сарысуындағы концентрациясының жоғарылауы туралы деректер бар.
Дәрілік препараттармен екібағытты өзара әрекеттесуі
Атазанавир мен кларитромицин CYP3A-ның субстраттары және тежегіштері болып табылады. Осы препараттар арасында екібағытты өзара әрекеттесу дәлелденген. Кларигет (500 мг күніне екі рет) пен атазанавирді (400 мг күніне бір рет) бір мезгілде қолдану кларитромициннің экспозициясының екі есе жоғарылауына, 14-OH-кларитромициннің экспозициясының 70%-ға төмендеуіне және атазанавирдің AUC 28%-ға жоғарылауына әкеледі. Кларитромицин айтарлықтай емдік тереземен сипатталатындықтан, бүйректің функциясы қалыпты пациенттерде Кларигеттің дозасын төмендету талап етілмейді. Орташа дәрежедегі бүйрек жеткіліксіздігі бар (КК 30-дан 60 мл/мин дейін) пациенттер үшін, Кларигеттің дозасы 50%-ға төмендетілуі керек. КК 30 мл/минуттан төмен пациенттер үшін Кларигеттің дозасы сәйкес дәрілік түрін қолдану жолымен 75%-ға төмендетілуі керек. Протеаза тежегіштерімен бір мезгілде қабылдағанда Кларигеттің дозасы күніне 1000 мг-ден аспауы керек.
Кальций өзекшелерінің блокаторлары. Артериялық гипотензияның даму қаупіне байланысты Кларигетті CYP3A4 метаболизденетін (мысалы, верапамил, амлодипин, дилтиазем) кальций өзекшелерінің блокаторларымен бір мезгілде сақтықпен қолдану керек. Өзара әрекеттескенде кларитромициннің де, сондай-ақ кальций өзекшелерінің блокаторларының плазмалық концентрациясы жоғарылауы мүмкін. Кларитромицинді верапамилмен бірге қабылдаған пациенттерде артериялық гипотензия, брадиаритмия және лактоацидоз байқалды.
Итраконазол мен кларитромицин CYP3A-ның субстраттары және тежегіштері болғандықтан, кларитромицин итраконазолдың плазмалық деңгейін жоғарылатуы және төмендетуі мүмкін. Итраконазолды Кларигетпен бірге қолданғанда пациенттер күшейтілген немесе ұзартылған фармакологиялық әсердің білінулері мен симптомдарын анықтау үшін дәрігердің мұқият бақылауында болуы керек.
Саквинавир мен кларитромицин CYP3A субстраттары мен тежегіштері болып табылады. Осы препараттар арасында екібағытты өзара әрекеттесу дәлелденген. Кларигет (500 мг күніне екі рет) пен саквинавирді (1200 мг күніне үш рет жұмсақ желатинді қапсулаларда) бір мезгілде қолдану саквинавирді жеке қолданумен салыстырғанда саквинавирдің тепе-тең көрсеткіштері AUC және Cmax 177% және 187%-ға жоғарылауын туындатады. Кларитромициннің AUC және Cmax көрсеткіштері Кларигетті жеке қабылдаумен салыстырғанда шамамен 40%-ға жоғарылады. Аталған дозалау мен дәрілік түрлерін қолданған жағдайда дозаны түзету талап етілмейді. Жұмсақ желатин капсуладағы саквинавирді қолдану қатты желатин капсуладағы саквинавирден дәрілік өзара әрекеттесуі бойынша ерекшелеленуі мүмкін. Саквинавир мен ритонавирді Кларигетпен біріктіргенде ритонавирдің кларитромицинмен болуы мүмкін өзара әрекеттесуін ескеру керек.
Арнайы сақтандырулар
Жүрек-қантамыр жүйесі
Кларитромицинді қоса, макролидтерді қолданған кезде реполяризация фазасының және QT аралығының ұзаруы анықталды, олар жүрек аритмиясы мен пируэттік тахикардияның (torsades de pointes) даму қаупіне жатады.
Келесі жағдайлар қарыншалық аритмиялардың (torsades de pointes қоса)даму қаупін жоғарылатуы мүмкін болғандықтан кларитромицинді сақтықпен қолдану керек:
- коронарлық артериялардың аурулары, жүректің ауыр жеткіліксіздігі, өткізгіштіктің бұзылуы және клиникалық мәнді брадикардиясы бар пациенттерге;
- электролиттік теңгерімінің бұзылуы, мысалы, гипомагниемиясы бар пациенттерге. Гипокалиемиясы бар пациенттерге кларитромицинді тағайындауға болмайды;
- QT аралығының ұзару қаупі анықталған басқа дәрілік заттарды бір мезгілде қолданғанда;
Кларитромицинді Astemizole, Cisapride, Pimozide және Terfenadine дәрілік заттарымен бір мезгілде қолдануға болмайды.
- кларитромицинді туа біткен немесе жүре пайда болған QT аралығының ұзаруы немесе анамнезінде қарыншалық аритмиясы бар пациенттерге тағайындамау керек.
Жүрек-қантамырлық жағымсыз оқиғалар қаупін бағалау бойынша эпидемиологиялық зерттеулер ауытқымалы нәтижелер көрсетті. Кейбір қадағалаушы зерттеулерде кларитромицинді қоса, макролидтер қолданумен байланысты аритмияның, миокард инфарктісінің және жүрек-қантамырдан болатын өлімнің даму қаупі анықталды. Кларитромицинді тағайындағанда алынған ақпаратты назарға алу және емнің артықшылығын ескеру қажет.
Антибиотиктерді ұзақ және қайталап қабылдау сезімтал емес бактериялар мен зеңдердің шамадан тым өсуіне алып келеді. Асқын инфекция пайда болған жағдайда кларитромицинді қабылдауды тоқтатып, тиісті емді бастау керек.
Бауыр және бүйректің ауыр жеткіліксіздігі барадамдарда сақтықпен қабылдау керек. Бауыр жеткіліксіздігінде бүйрек қызметі сақталған жағдайда препараттың дозасын түзету қажет емес, доза бүйрек қызметі елеулі түрде төмендеген кезде азайтылуы керек.
Кларитромицинді қабылдау кезінде бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауын, және гепатоцеллюлярлық және/немесе сарғаюмен немесе онсыз холестаздық гепатитті қоса алғанда, бауыр функциясының бұзылуы жайында хабарланған. Бауыр функциясының бұзылуы ауыр дәрежеге дейін болуы мүмкін, бірақ әдетте қайтымды болып келеді. Кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын бауыр жеткіліксіздігі жайында хабарланған, ол көбіне күрделі негізгі аурулармен және/немесе қатарласқан дәрі-дәрмектік емдеумен астасқан. Анорексия, сарғаю, несеп түсінің күңгірттенуі, қышыну немесе іштің ауыруы сияқты гепатиттің білінуі мен симптомдары пайда болған кезде, кларитромицин қабылдауды шұғыл түрде тоқтату қажет.
Барлық бактерияға қарсы препараттарды, оның ішінде кларитромицинді қабылдағанда, Clostridium difficile (CDAD) туындаған ауырлығы жеңіл дәрежеден өліммен аяқталатын колитке дейін болатын диареяның дамуы жайында хабарланған. Кларитромицин қабылдаушы пациенттерде myasthenia gravis симптомдары күшеюі мүмкін.
Кларитромицин мен колхицинді бірге қабылдаған кезде, әсіресе егде пациенттерде, оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында колхициндік уыттылықтың дамуы (оның ішінде өліммен аяқталған) жайында хабарланған.
Кларитромицин мен триазолбензодиазепиндерді, мысалы, триазоламды, мидазоламды бір мезгілде сақтықпен қабылдау керек.
Сонымен бірге кларигет және басқа да макролидтік антибиотиктер арасында, сондай-ақ линкомицинге және клиндомицинге айқаспалы төзімділіктің даму мүмкіндігін ескеру керек. Кларигет және ранитидин біріктірілімі, цитрат висмуты анамнезінде порфириясы бар пациенттерге тағайындалмайды.
Емдеу аясында персистирленетін немесе ауыр диареяның пайда болуы жалған жарғақшалы колиттің дамуын айғақтай алады. Бұл жағдайда кларигетпен емдеудің тоқтатылуы және қажетті ем басталуы тиіс.
Пневмония
Streptococcus pneumoniae макролидтерге резистенттілігі болуы мүмкін болғандықтан, кларитромицинді ауруханалық емес пневмонияны емдеу үшін тағайындағанда сезімталдыққа тест жасаудың маңызы зор. Ауруханалық пневмония жағдайында кларитромицинді басқа сәйкес антибиотиктермен біріктірілімде қолдану керек.
Жеңіл және орташа дәрежедегі ауырлықтағы тері мен жұмсақ тіндердің инфекциялары
Аталған инфекциялар көбінесе Staphylococcus aureus және Streptococcus pyogenes микроорганизмдерінен туындаған, олардың әрқайсысы макролидтерге резистентті болуы мүмкін. Сондықтан сезімталдыққа тест жасаудың маңызы зор. Бета-лактамды антибиотиктерді (мысалы, аллергия) қолдануға болмайтын жағдайларда, алғашқы талдау препараты ретінде басқа антибиотиктер қолданылуы мүмкін, мысалы, клиндамицин. Қазіргі уақытта макролидтер тек тері мен жұмсақ тіндердің кейбір инфекцияларын емдеуде роль атқарады, мысалы: Corynebacterium minutissimum (эритразма), acne vulgaris туындаған инфекциялар, тілме қабынуы; пенициллиндермен ем алу мүмкін болмаған жағдайларда. Анафилаксия, Стивенс-Джонсон, синдромы, уытты эпидермалық некролиз, DRESS, Шенлейн-Генох ауруы секілді, жоғары сезімталдықтың ауыр жедел реакциялары дамыған жағдайда, кларитромицинмен емді дереу тоқтату және сәйкесінше емді бастау керек.
Кларитромицинді СYP3A4 цитохромы ферментінің индукторларымен бір мезгілде тағайындағанда сақтықпен қолдану керек.
Кларитромицин және басқа макролидтер, сондай-ақ линкомицин мен клиндамицин арасында айқаспалы резистенттілік мүмкіндігіне назар аудару керек.
H. pylori инфекциясын емдеу үшін кез келген микробқа қарсы емді, оның ішінде кларитромицинді қолдану микробтық резистенттіліктің дамуына әкелуі мүмкін. Аздаған пациенттерде H. pyloriмикроорганизмдерінің кларитромицинге резистенттілігі дамуы мүмкін.
Пероральді гипогликемиялық дәрілер/Инсулин
Кларитромицин мен пероральді гипогликемиялық дәрілер және/немесе инсулинді біріктіріп қолдану айқын гипогликемия туындатуы мүмкін. Натеглинид, пиоглитазон, репаглинид және розиглитазон секілді гипогликемиялық дәрілермен бір мезгілде қолданғанда кларитромицин СYP3A энзимін тежеуі мүмкін, бұл гипогликемияны туындатуы мүмкін. Глюкоза деңгейін мұқият мониторингілеу ұсынылады.
Пероральдіантикоагулянттар
Кларитромицинді варфаринмен бір мезгілде қолданғанда елеулі қан кету пайда болуының, ХҚҚ (халықаралық қалыптастырылған қатынас) және протромбиндік уақыт көрсеткіштерінің айтарлықтай жоғарылауының қаупі бар. Пациенттер кларитромицин және пероральді антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдау кезінде, ХҚҚ және протромбиндік уақыт көрсеткіштерін жиі тексеріп тұру керек.
ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер)
Кларитромицинді ловастатинмен немесе симвастатинмен біріктіріп қолдануға болмайды, өйткені статиндерCYP3A4 қарқынды метаболизденеді жәнекларитромицинмен бір мезгілде қолдану олардың плазмалық концентрациясын жоғарылатады, ол рабдомиолизді қоса, миопатия қаупін жоғарылатады. Кларитромицинді осыстатиндермен қабылдаған пациенттердерабдомиолиз туралы хабарлар алынды. Егеркларитромицинмен ем алмауға болмайтын болса, ловастатинмен немесе симвастатинмен емдеу курсыкларитромицинмен емдеу кезінде тоқтатылуы керек.
Кларитромицинді статиндермен тағайындағанда сақтық шараларын сақтау керек.
Кларитромицинді статиндермен бір мезгілде қолдануға болмайтын жағдайларда, статиндердің ең төмен тіркелген дозасын тағайындау ұсынылады. Метаболизмі CYP3A ферментіне тәуелді емес (мысалы, флувастатин) статиндерді қолдану қарастырылуы мүмкін.
Лактоза
Дәрілік препараттың қосымша заттарының құрамында 133,50 мг және 117 мг мөлшерінде лактоза бар. Осыған байланысты тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Lapp (ЛАПП)-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға қолдануға болмайды.
Педиатрияда қолдану
12 жасқа толмаған балаларға қолдануға болмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
Кларигеттті жүктілік және емшек емізу кезінде қолданудың қауіпсіздігі анықталған жоқ. Сондықтан препаратты осы санаттағы әйелдерде қолдану пайда/қауіп арақатынасын мұқият бағалаусыз ұсынылмайды. Кларигет емшек сүтіне бөлінеді.
Дәрілік заттың көлік құралын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.
Ықпалы жөнінде мәліметтер жоқ. Алайда көлік құралын және басқа да механизмдерді басқару алдында құрысулар, бас айналуы, вертиго, елестеулер, сананың шатасуы, бағдардан адасу және басқалар сияқты жүйке жүйесі тарапынан болатын жағымсыз әсерлердің дамуы мүмкіндігін ескерген жөн.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалану режимі
Ересектер және 12 жастан асқан балаларға
Кларигет таблеткаларының ересек және 12 жастан асқан балаларға әдеттегі ұсынылатын дозасы,
- S. pneumoniae және M. Pneumoniae-дан туындаған пневмония кезінде
250 мг-ден күніне екі рет (таңертең және кешке) 7 күннен 14 күнге дейінгі аралықта;
- отит, фарингит және тонзилит кезінде 250 мг-ден күніне екі рет ( таңертең және кешке) 10 күн бойы
- жедел гайморит және синусит кезінде 500 мг-ден күніне екі рет (таңертең және кешке) 14 күн бойы
- S.pneumoniae және M. catarrhalis туындаған созылмалы бронхиттің асқынуы кезінде 250 мг-ден күніне екі рет (таңертең және кешке) 7 күннен 14 күнге дейінгі аралықта
- H.influenzae туындаған созылмалы бронхиттің асқынуы кезінде, доза 12 сағаттан кейін, 7 күннен 14 күнге дейінгі аралықта қабылданатын 500 мг-ге дейін ұлғайтылуы мүмкін
- тері және жұмсақ тіндердің инфекциялық-қабыну аурулары кезінде 250 мг-ден күніне екі рет (таңертең және кешке) 7 күннен 14 күнге дейінгі аралықта.
АИТВ-инфекциясы бар науқастарда жайылған микобактериялық кешенді емдеу инфекцияның клиникалық немесе микробиологиялық белгілерінің қатысу жағдайына байланысты жалғасуы керек. Микобактериалық инфекциялардың басқа түрлерін емдеу дәрігердің қалауында болу керек.
Кларигетті басқа бактерияларға қарсы дәрілермен біріктіруге болады.
Асқазан және 12-елі ішектің ойық жара ауруымен астасқан H. Pylori эрадикациясы кезіндегі дозалануы.
Кларигеттің әдетте ұсынылатын дозасы күніне екі рет 500 мг-ден, басқа бактерияға қарсы препараттармен және протондық сорғы тежегіштерімен немесе Н2-гистаминдік рецепторлар тежегіштерімен бірге 7-14 күн бойы тағайындайды.
Бүйрек жеткіліксіздігі кезіндегі дозалануы
Бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар ересектерде креатинин клиренсі 30 мл/мин төмен болғанда – дозасын 2 есеге төмендету немесе қабылдау аралығын 2 есеге ұлғайту керек.
Енгізу әдісі және жолы
250 мг және 500 мг Кларигет таблеткаларын ішке, шайнамай, аз мөлшердегі сумен ішіп қабылдайды.
Қабылдау уақыты көрсетілген қолдану жиілігі
Күніне екі рет (таңертең және кешке), 12 сағаттан кейін.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу ұзақтығы 14 күннен аспауы керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар
Симптомдары: АІЖ функциясының бұзылуы (жүрек айнуы, құсу, диарея, іштің ауыруы), бас ауыруы, сананың шатасуы.
Емі:симптоматикалық ем, асқазанды шаю. Гемодиализ және перитонеальді диализ тиімді емес.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіну үшін медицина қызметкерінен кеңес алыңыз
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда (қажет болса) қабылдау керек шаралар
Ересектер мен балаларды кларитромицинмен емдеу кезінде болатын ең жиі әрі ортақ жағымсыз реакциялар іштің ауыруы, диарея, жүрек айнуы, құсу және дәм сезудің бұзылуы болып табылды. Бұл жағымсыз реакциялар әдетте жеңіл білінеді және макролидтік антибиотиктердің қауіпсіздік бейінімен үйлеседі. Клиникалық зерттеулер кезінде микобактериялық инфекциялары бар немесе жоқ пациенттер тобы арасында бұл жағымсыз реакциялардың жиілігі бойынша елеулі айырмашылық анықталған жоқ.
MedDRA Конвенциясына сәйкес жағымсыз реакция жағдайларының пайда болу жиілігі: өте жиі (≥ 1/10); жиі (≥ 1/100, <1/10); жиі емес (≥ 1/1000, <1/100); бірлі-жарым (≥ 1/10000, <1/1000); сирек (<1/10000); белгісіз (бар деректер бойынша анықтау мүмкін емес).
Жиі
- ұйқысыздық
- бас ауыруы
- дизгевзия (дәм сезу сезімталдылығының бұзылуы), дәм сезудің бұрмалануы
- жүрек айнуы, іштің ауыруы, құсу, диспепсия, диарея
- бауырдыңфункционалдық тесттерінің қалыпты жағдайдан ауытқуы
- бөртпе, гипергидроз
Жиі емес
- ауыз қуысының кандидозы, гастроэнтерит
- инфекция, қынаптық инфекция
- лейкопения, нейтропения, тромбоцитемия, эозинофилия
- аса жоғары сезімталдық
- анорексия, тәбеттің төмендеуі
- үрей,ашушаңдық
- бас айналуы, ұйқышылдық, тремор
- вертиго, есту қабілетінің нашарлауы, құлақтың шыңылдауы
- QTаралығының ұзаруы, экстрасистолалар, жүрек қағуын сезіну
- мұрыннан қан кету
- гастроэзофагеальді рефлюксті ауру, гастрит, прокталгия,стоматит, глоссит, іштің кебуі, іштің қатуы, ауыздың кеберсуі, кекіру, метеоризм
- холестаз, гепатит, АЛТ, АСТ, ГГТ деңгейінің жоғарылауы
- қышыну, есекжем, макуло-папулезді бөртпе
- бұлшықеттің түйілуі, миалгия
- дімкәстік, қызба, астения, кеуденің ауыруы, қалтырау, жоғары қажығыштық
- қан сарысуында сілтілік фосфатаза деңгейінің жоғарылауы, қан сарысуында лактатдегидрогеназа деңгейінің жоғарылауы
Бірлі-жарым хабарламалар
- кларитромицин мен колхицинді бірге қабылдағанда (егде пациенттерде, оның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясында) колхициндік уыттылық (оның ішінде өліммен аяқталатын)
Постмаркетингтік хабарламалар (іс жүзінде қолданғанда). Бұл реакциялар жайында пациенттердің анықталмағанпопуляциясы еркін түрде хабарлағандықтан, жиілігі белгісіз. Олардың даму жиілігін немесе себеп-салдарын препаратты қабылдаумен нақты байланыстыру барлық уақытта мүмкін емес. Кларитромицинді қолданудың жалпы тәжірибесі 1 миллиардтан көп пациент-күнін құрайды.
- жалған жарғақшалы колит, тілме қабынуы, эритразма
- агранулоцитоз, тромбоцитопения
- анафилаксиялық реакциялар
- гипогликемия
- психоздар, сананың шатасуы, өзін танымау, депрессия, бағдардан адасу, елестеулер, шым-шытырық түс көру
- құрысулар, агевзия (дәм сезінудің жоғалуы), паросмия, аносмия, парестезия
- естімей қалу
- пируэтті қарыншалық тахикардия (torsades de pointes), қарыншалық тахикардия
- қан құйылу
- жедел панкреатит, тіл түсінің өзгеруі, тіс түсінің өзгеруі
- бауыр жеткіліксіздігі, холестаздық сарғаю, гепатоцеллюлярлы сарғаю
- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз, эозинофилия және жүйелі біліністермен қатар жүретін дәрі-дәрмектік тері реакциясы(DRESS), акне, Шенлейн-Генох ауруы
-рабдомиолиз (кейбір рабдомиолиздің пайда болуы жайындағы хабарламаларда кларитромицинді бір мезгілде рабдомиолиздің дамуымен байланысты басқа дәрілік препараттармен бірге қолданған (статиндер, фибраттар, колхицин немесе алопуринол сияқты), миопатия
- бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальдінефрит
- халықаралық қалыптасқан қатынас мәнінің жоғарылауы, протромбиндік уақыттың жоғарылауы, несеп түсінің өзгеруі
Кларитромициннің ішу арқылы қабылданатын түрлерін клиникалық зерттеу барысында да парестезия, артралгия, ангионевроздық ісіну жайында хабарланған.
Негізінен бір мезгілде рифабутин қабылдаған пациенттерде увеит жөнінде өте сирек мәліметтер болған. Бұл жағдайлардың көбісі қайтымды.
Иммундық жүйесі бұзылған пациенттер.
Микобактериялық инфекцияны емдеу үшін кларитромициннің жоғары дозасын ұсынылғаннан ұзағырақ қабылдаған ЖИТС-пен науқастарда және иммундық жүйесінің бұзылуы бар басқа да пациенттерде препаратты қолданумен байланысты жағымсыз реакцияларды негізгі немесе қатарлас аурудың симптомдарынан айыру әр кезде мүмкін бола бермейді.
Кларитромицинді 1000 мгтәуліктік дозада қабылдаған ересек науқастарда жиі кездесетін жағымсыз әсерлері жүрек айнуы, құсу, дәм сезудің бұзылуы, іштің ауыруы, диарея, бөртпе, іштің кебуі, бас ауыруы, іш қату, естудің бұзылуы, АЛТ және АСТ деңгейінің жоғарылауы. Жиі емес диспноэ, ұйқысыздық және ауыздың құрғауы байқалды. 2 – 3% пациенттерде АЛТ және АСТ деңгейінің айтарлықтай жоғарылауы және қанда лейкоциттер мен тромбоциттердің санының айтарлықтай төмендеуі байқалды. Бірнеше пациентте қандағы мочевина деңгейінің жоғарылауы байқалды.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препарат құрамы
Бір таблетканың құрамында
Белсенді зат - 250 мг, 500 мг кларитромицин
Қосымша заттар: натрий кроскармеллозасы, лактоза (регуляр), микрокристалды целлюлоза (авицел РН 102), повидон К-30, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы (аэросил-200), магний стеараты
Қабық құрамы: гипромеллоза (НРМС 5СРS), титанның қостотығы (Е171), макрогол (PEG 6000), тазартылған тальк
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, бір жағында « CLARI 250» жазуы бедерленген және екінші жағы тегіс, ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар (250 мг дозасы үшін).
Сопақша пішінді, бір жағында « CLARI 500» және екінші жағында «GETZ» жазуы бедерленген, ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар (500 мг дозасы үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
Алюминий фольгадан жасалғанпішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан. 1 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 15 °C-ден 30 °C-ге дейінгі температурада сақтау керек .
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы