Кеторолак, 10 мг, таблетки №20, пачка картонная, Лекфарм
Торговое название
Кеторолак
Международное непатентованное название
Кеторолак
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 10 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество - кеторолака трометамин 10.00 мг,
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, крахмал кукурузный, кремния диоксид коллоидный безводный 300 (Аэросил), магния стеарат, лактозы моногидрат,
состав оболочки Опадрай II белый (85F18422): поливиниловый спирт частично гидролизованный, титана диоксид (Е171), полиэтиленгликоль, тальк.
Описание
Таблетки круглые, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой белого цвета.
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические препараты нестероидные. Производные уксусной кислоты и родственные вещества. Кеторолак.
Код АТХ М01АВ15
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
После приема внутрь кеторолак хорошо всасывается из желудочно-кишечного тракта. Максимальная концентрация в плазме крови достигается через 40 мин после приема препарата натощак в дозе 10 мг и составляет 0.7-1.1 мкг/мл. Богатая жирами пища снижает Сmaxкеторолака в крови и задерживает время достижения Сmax на 1 ч. Биодоступность препарата составляет 80-100 %. Связывание с белками плазмы составляет 99 %. При гипоальбуминемии количество свободного вещества в крови увеличивается. Время достижения Сss – 24 ч при назначении препарата 4 раза/сутки и составляет 0.39-0.79 мкг/мл. Vd составляет 0.15-0.33 л/кг.
Проникает в грудное молоко. При назначении препарата в дозе 10 мг 4 раза/сутки Сmax в грудном молоке достигается через 2 ч после приема первой дозы и составляет 7.3 нг/мл, через 2 ч после приема второй дозы Сmax составляет 7.9 нг/л. Более 50 % введенной дозы метаболизируется в печени с образованием фармакологически неактивных метаболитов. Главными метаболитами являются глюкурониды и р-гидроксикеторолак.
Выводится почками около 92 % (40 % в виде метаболитов и 60 % в неизмененном виде) и через кишечник 6 %. Глюкурониды выводятся с мочой.
Период полувыведения у пациентов с нормальной функцией почек составляет в среднем 5.3 ч. Общий клиренс составляет 0.025 л/кг/ч.
У больных с почечной недостаточностью Vd кеторолака может увеличиваться в 2 раза, а Vd R-энантиомера – на 20 %. Период полувыведения удлиняется у пожилых пациентов и укорачивается у молодых пациентов.
Функция печени не оказывает влияния на период полувыведения.
У пациентов с нарушением функции почек при концентрации креатинина в плазме крови 19-50 мг/л (168-442 мкмоль/л) период полувыведения составляет 10.3-10.8 ч, при более выраженной почечной недостаточности – более 13.6 ч. Общий клиренс у пациентов с почечной недостаточностью при концентрации креатинина в плазме крови составляет 0.016 л/кг/ч. Не выводится при гемодиализе.
Фармакодинамика
Нестероидное противовоспалительное средство (НПВС). Оказывает выраженное анальгезирующее действие, обладает также противовоспалительным и умеренным жаропонижающим действием.
Механизм действия связан с селективным угнетением активности фермента циклооксигеназы (ЦОГ-1 и ЦОГ-2), главным образом в периферических тканях, следствием чего является торможение биосинтеза простагландинов. Не влияет на опиоидные рецепторы, не угнетает дыхание, не вызывает лекарственной зависимости, не обладает седативным и анксиолитическим действием. По силе анальгезирующего эффекта сопоставим с морфином, значительно превосходит другие НПВС.
После приема внутрь начало анальгезирующего действия отмечается через 1 ч, максимальный эффект достигается через 1-2 ч.
Показания к применению
- болевой синдром средней и сильной интенсивности различного генеза (в том числе в послеоперационном периоде, при онкологических заболеваниях и др.).
Способ применения и дозы
У взрослых использование кеторолака внутрь только как продолжение лечения внутривенного (в/в) или внутримышечного (в/м) введения кеторолака.
При переходе с парентерального введения препарата на прием внутрь суммарная суточная доза обеих лекарственных форм в день перевода для пациентов в возрасте от 17 до 64 лет с массой тела более 50 кг не должна превышать 40 мг (20 мг один раз, затем 10 мг каждые 4-6 часов), для пациентов в возрасте ≥ 65 лет, с нарушениями функции почек и/или с массой тела до 50 кг – 40 мг (10 мг один раз, затем 10 мг каждые 4-6 часов).
Максимальная суточная доза – 40 мг.
Лекарственную форму для приема внутрь не следует назначать в качестве начальной дозы.
Минимальную эффективную дозу для каждого пациента подбирают индивидуально.
Не сокращайте интервал от 4 до 6 часов.
Не рекомендуется для лечения хронических болей.
Общая продолжительность лечения (в/в или в/м введение, затем внутрь) не должна превышать 5 дней.
Побочные действия
С повышением дозы препарата повышается риск увеличения частоты и тяжести неблагоприятных реакций. Пациенты должны быть предупреждены о серьезных побочных реакциях препарата, таких как, изъязвление слизистой желудочно-кишечного тракта, кровотечение и перфорация, послеоперационное кровотечение, острая почечная недостаточность, анафилактические и анафилактоидные реакции, печеночная недостаточность.
У пациентов, принимающих кеторолак или другие нестероидные противовоспалительные средства, наиболее часто (примерно от 1% до 10% пациентов) наблюдались:
- со стороны желудочно-кишечного тракта: боли в животе*, запор/диарея диспепсия*, метеоризм, язвенная болезнь желудочно-кишечного тракта (желудка/двенадцатиперстной кишки), желудочно-кишечное кровотечение /перфорация, изжога, тошнота*, стоматит, рвота
- со стороны других систем: нарушение функции почек, анемия, головокружение, сонливость, отеки, повышение уровня ферментов печени, головные боли*, гипертензия, удлинение времени кровотечения, зуд, пурпура, кожные высыпания, шум в ушах, потливость.
* Случаи больше, чем 10%
Дополнительно сообщалось о следующих нежелательных явлениях (<1 %):
Общие реакции: лихорадка, инфекции, сепсис.
Сердечно-сосудистая система: сердечная недостаточность, сердцебиение, бледность, тахикардия, обморок.
Кожные реакции: алопеция, светочувствительность, крапивница.
Желудочно-кишечный тракт: анорексия, сухость во рту, отрыжка, эзофагит, чрезмерная жажда, гастрит, глоссит, кровавая рвота, гепатит, повышение аппетита, желтуха, мелена, ректальное кровотечение.
Кровь и лимфатическая система: экхимозы, эозинофилия, носовое кровотечение, лейкопения, тромбоцитопения.
Метаболические нарушения: изменение веса.
Нервная система: аномальные сны, спутанность сознания, беспокойство, астения, путаница, депрессия, эйфория, экстрапирамидные симптомы, галлюцинации, гиперкинезия, неспособность сосредоточиться, бессонница, нервозность, парестезии, сонливость, ступор, тремор, головокружение, повышенная утомляемость.
Репродуктивная система (женщины): бесплодие.
Дыхательная система: астма, кашель, одышка, отек легких, ринит.
Органы чувств: нарушение вкуса, нарушения зрения, нечеткость зрения, потеря слуха.
Мочеполовая система: цистит, дизурия, гематурия, увеличение частоты мочеиспускания, интерстициальный нефрит, олигурия/полиурия, протеинурия, почечная недостаточность, задержка мочи.
Другие редко наблюдаемые побочные реакции:
Общие реакции: отек Квинке, смерть, реакции гиперчувствительности, такие как анафилаксия, анафилактоидные реакции, отек гортани, отек языка, миалгия.
Сердечно-сосудистая система: аритмия, брадикардия, боль в груди, покраснение, гипотензия, инфаркт миокарда, васкулит.
Кожные реакции: эксфолиативный дерматит, мультиформная эритема, синдром Лайелла, буллезные реакции, включая синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз.
Желудочно-кишечная система: острый панкреатит, печеночная недостаточность, неспецифический язвенный стоматит, обострение воспалительного заболевания кишечника (язвенный колит, болезнь Крона).
Кровь и лимфатическая система: агранулоцитоз, апластическая анемия, гемолитическая анемия, лимфаденопатия, панцитопения, послеоперационное кровотечение (редко требуется переливание крови).
Метаболические нарушения: гипергликемия, гиперкалиемия, гипонатриемия.
Нервная система: асептический менингит, судороги, кома, психоз.
Дыхательная система: бронхоспазм, угнетение дыхания, пневмония.
Органы чувств: конъюнктивит.
Мочеполовая система: боль в боку с или без гематурией и/или азотемией, гемолитический уремический синдром.
Противопоказания
- повышенная чувствительность к кеторолаку или любому компоненту препарата
- астма, крапивница или аллергические реакции в анамнезе после приема аспирина или других НПВС
- пациенты, получающие лечение аспирином или другими НПВС
- одновременное лечение с антикоагулянтами (в том числе варфарином и низкой дозой гепарина (2500 - 5000 ЕД каждые 12 часов)), пентоксифил-лином, пробенецидом или солями лития
- бронхиальная астма
- ринит с или без полипов, ангионевротический отек, бронхоспазм
- гиповолемия (независимо от вызвавшей ее причины)
- дегидратация
- эрозивно-язвенные поражения желудочно-кишечного тракта в фазе обострения, желудочно-кишечные кровотечения, язвенная болезнь или перфорация в анамнезе
- печеночная и/или почечная недостаточность (креатинин плазмы выше 50 мг/л)
- геморрагический инсульт (подтвержденный или подозреваемый), геморрагический диатез, высокий риск развития кровотечения (в том числе после операций), нарушения свертывания крови
- состояние до или после проведения аорто-коронарного шунтирования
- выраженная сердечно-сосудистая недостаточность
- для обезболивания перед и во время хирургических операций из-за высокого риска кровотечения
- наследственная непереносимость фруктозы, дефицит фермента Lapp-лактазы, мальабсорбция глюкозы-галактозы
- беременность, роды, период лактации
- детский и подростковый возраст до 17 лет
Лекарственные взаимодействия
Одновременное применение кеторолака с ацетилсалициловой кислотой или другими нестероидными противовоспалительными препаратами, препаратами кальция, глюкокортикостероидами, этанолом, кортикотропином может привести к образованию язв желудочно-кишечного тракта и развитию желудочно-кишечных кровотечений.
Совместное назначение с парацетамолом повышает риск развития нефротоксичности, с метотрексатом – гепато- и нефротоксичности. Пробенецид уменьшает плазменный клиренс и объем распределения кеторолака, повышает его концентрацию в плазме крови и увеличивает период полувыведения примерно в два раза с 6.6 до 15.1 часов. Следовательно, одновременное применение кеторолака и пробенецида противопоказано.
На фоне применения кеторолака возможно уменьшение клиренса метотрексата и лития и усиление токсичности этих веществ, поэтому следует соблюдать осторожность при одновременном применении.
Совместное назначение кеторолака и метотрексата возможно только при использовании низких доз последнего (контролировать концентрацию метотрексата в плазме крови).
Одновременное назначение с непрямыми антикоагулянтами (варфарин), гепарином, тромболитиками, антиагрегантами, цефоперазоном, цефотетаном и пентоксифиллином повышает риск развития кровотечения.
Снижает эффект гипотензивных и диуретических препаратов (снижается синтез простагландинов в почках).
При комбинировании с опиоидными анальгетиками дозы последних могут быть существенно снижены.
Антацидные средства не влияют на степень абсорбции лекарства.
Повышается гипогликемическое действие инсулина и пероральных гипогликемических препаратов (необходим перерасчет дозы).
Совместное назначение с вальпроатом натрия вызывает нарушение агрегации тромбоцитов.
Повышает концентрацию в плазме крови верапамила и нифедипина.
При назначении с другими нефротоксичными лекарственными средствами (в т.ч. с препаратами золота) повышается риск развития нефро-токсичности.
Лекарственные средства, блокирующие канальцевую секрецию, снижают клиренс кеторолака и повышают его концентрацию в плазме крови.
Терапевтические концентрации дигоксина, ибупрофена, напроксена, пироксикама, ацетаминофена, фенитоина и толбутамида не изменяют связывания кеторолака с белками плазмы крови.
Одновременное применение ингибиторов АПФ повышает риск развития почечной недостаточности, в частности у пациентов с уменьшенным объемом межклеточной жидкости. НПВС могут ослаблять антигипертензивное действие ингибиторов АПФ, что следует учитывать при назначении НПВС вместе с ингибиторами АПФ.
Сообщалось о спорадических случаях припадков при одновременном применении кеторолака и противоэпилептических препаратов (фенитоин, карбамазепин).
Сообщалось о галлюцинациях, когда кеторолак использовался у пациентов, принимавших психоактивные препараты (флуоксетин, тиотиксен, альпразолам).
Существует повышенный риск желудочно-кишечного кровотечения, когда селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС) объединены с НПВС – следует соблюдать осторожность при их одновременном применении.
Особые указания
Поскольку НПВС снижают агрегацию тромбоцитов, необходимо назначать
кеторолак с осторожностью больным с нарушением свертывающей
системы крови.
Нежелательные эффекты могут быть минимизированы при применении минимально эффективной дозы на наиболее короткий период времени согласно контрольным симптомам.
Желудочно-кишечные язвы, кровотечения и/или перфорации
Сообщают о желудочно-кишечных язвах, кровотечениях и/или перфорации желудка или кишечника, которые могут оказаться смертельными, вследствие применения терапии нестероидными противовоспалительными препаратами, в том числе кеторолаком, и могут возникнуть в любой момент в течение лечения, с или без предупреждающих симптомов или предыдущих серьезных проблем с желудочно-кишечным трактом в анамнезе.
Повышенные показатели клинически серьезных кровотечений желудочно-кишечного тракта наблюдались у пациентов до 65 лет, которые получали среднюю суточную дозу больше 90 мг кеторолака внутримышечно по сравнению с пациентами, которые получали парентеральные опиаты.
У людей пожилого возраста повышена частота возникновения побочных эффектов из-за применения нестероидных противовоспалительных препаратов, особенно желудочно-кишечных кровотечений и перфораций, которые могут быть смертельны.
Риск возникновения кровотечений желудочно-кишечного тракта, язвы или перфорация повышается вместе с увеличением дозы нестероидных противовоспалительных препаратов, в том числе кеторолака при внутривенном введении, у пациентов, имеющих в анамнезе язву, особенно осложненную кровотечением или перфорацией, или у людей пожилого возраста. Риск клинически серьезных желудочно-кишечных кровотечений зависит от дозировки. Этим пациентам лечение следует начинать с наименьшей доступной дозы. Для таких пациентов, а также для пациентов, нуждающихся в одновременном приеме аспирина в маленькой дозировке или других препаратов, которые также могут повышать риски для желудочно-кишечного тракта, должна быть назначена комбинированная терапия с цитопротекторами (например, мизопростолом или ингибиторами протонной помпы). Эта связанная с возрастом группа риска возникновения желудочно-кишечных кровотечений является характерной для всех нестероидных противовоспалительных препаратов. По сравнению с пациентами молодого возраста, у людей пожилого возраста удлинен период полувыведения из плазмы и сокращен плазменный клиренс кеторолака. Рекомендуется более длительный интервал между дозами препарата.
НПВС следует с осторожностью назначать пациентам, имеющим в анамнезе воспалительные заболевания кишечника (язвенный колит, болезнь Крона), так как эти состояния могут ухудшиться. Пациенты, имеющие в анамнезе желудочно-кишечную токсичность, особенно в пожилом возрасте, должны сообщать обо всех необычных внутрибрюшных симптомах (особенно желудочно-кишечных кровотечениях), прежде всего на начальных стадиях лечения. При возникновении желудочно-кишечных кровотечений или язв у пациентов, принимающих кеторолак внутривенно, лечение должно быть прекращено.
Соблюдать меры предосторожности рекомендуется пациентам, одновременно получающим препараты, которые могут повысить риск возникновения язвы или кровотечения, такие как, кортикостероиды для перорального применения, отдельные ингибиторы обратного захвата серотонина либо антитромбоцитарные препараты, такие как аспирин.
Использование препарата пациентам, принимающим такие антикоагулянты, как варфарин, противопоказано.
Как и с другими нестероидными противовоспалительными препаратами, количество пациентов и степень возникающих у них желудочно-кишечных осложнений может повыситься вследствие увеличения дозы и длительности курса лечения кеторолаком при внутривенном введении. Риск возникновения клинически серьезного желудочно-кишечного кровотечения зависит от дозы препарата. Это особенно касается пациентов пожилого возраста, которые принимают в среднем суточную дозу больше 60 мг кеторолака внутривенно. Язвенная болезнь в анамнезе увеличивает возможность возникновения серьезных желудочно-кишечных осложнений во время применения терапии кеторолаком.
Гематологические эффекты
Пациентам с нарушениями коагуляции не следует принимать кеторолак. Пациенты, получающие антикоагуляционную терапию, находятся в группе риска возникновения кровотечений при приеме кеторолака одновременно с данными препаратами. Одновременное применение кеторолака и низкой профилактической дозы гепарина (2500-5000 единиц каждые 12 часов), а также декстрана досконально не изучалось, а потому также может быть причиной высокой вероятности возникновения кровотечения. Пациентам, которые уже получают антикоагулянты или получающие низкодозированный гепарин, не следует применять кеторолак. Пациенты, принимающие другие препараты, имеющие негативное влияние на гемостаз, должны находиться под наблюдением при применении кеторолака. Кеторолак ингибирует агрегацию тромбоцитов и продлевает время кровотечения. У пациентов с нормальной свертываемостью крови время коагуляции увеличивалось, но в пределах нормы от двух до одиннадцати минут. В отличие от продолжительного эффекта от применения аспирина, тромбоцитарная функция возвращается в норму в течение от 24 до 48 часов после прекращения применения кеторолака.
В контрольных клинических исследованиях частота клинически значимых послеоперационных кровотечений была меньше 1%.
Имеются сообщения о послеоперационных раневых кровопотерях, связанных с периоперативным использованием кеторолака при внутримышечном или внутривенном введении. Таким образом, кеторолак не должен применяться у пациентов, у которых были операции с большим риском возникновении кровотечений. Следует соблюдать особую осторожность в ситуациях, не допускающих отклонений показателей гемостаза, например, в косметической или однодневной хирургии, при резекции простаты или тонзилэктомии. При применении кеторолака сообщалось о признаках раневых кровотечений и носовых кровотечений. Врачи должны быть внимательны к фармакологической схожести кеторолака и других НПВС, ингибирующих циклооксигеназу, а также к риску возникновения кровотечений, особенно у людей пожилого возраста.
Кожные реакции
О серьезных кожных реакциях, некоторые из них смертельные, включая эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз, в связи с применением НПВС сообщалось очень редко. Пациенты, находящиеся в группе риска по возникновению таких реакций, были выявлены в самом начале терапии: такие реакции в большинстве случае возникали в первый месяц лечения. Лечение кеторолаком должно быть прекращено при первом проявлении кожной сыпи, повреждений слизистой или других признаков гиперчувствительности к препарату.
Системная красная волчанка и синдром Шарпа
Пациенты с системной красной волчанкой и синдромом Шарпа находятся в группе риска возникновения асептического менингита.
Задержка натрия/жидкости при кардиоваскулярных патологиях и периферические отеки
С осторожностью следует относиться к пациентам, имеющим в анамнезе артериальную гипертензию и/или сердечную недостаточность, так как сообщается о задержке жидкости и отёчности в связи с терапией нестероидными противовоспалительными препаратами.
Задержка жидкости, артериальная гипертензия и периферический отёк наблюдались у некоторых пациентов, принимающих нестероидные противовоспалительные препараты, включая кеторолак, поэтому данный препарат следует принимать с осторожностью пациентам с сердечной недостаточностью, артериальной гипертензией или похожими патологиями.
Влияние на сердечно-сосудистую систему и сосуды головного мозга
Для пациентов, имеющих в анамнезе гипертензию и/или легкую или умеренную конгестивную сердечную недостаточность, необходимым является соответствующий мониторинг и консультация, так как сообщалось о задержке жидкости и отечности вследствие приема нестероидных противовоспалительных препаратов.
Использование коксибов или некоторых нестероидных противовоспалительных препаратов (особенно в высоких дозах) могут быть причиной небольшого повышения риска возникновения артериальных тромбозных осложнений (например, инфаркта миокарда или инсульта). Имеется риск развития тромбозных осложнений как инфаркт миокарда, при применении кеторолака.
Пациенты с неконтролируемой артериальной гипертензией, хронической сердечной недостаточностью, установленной ишемической болезнью сердца, периферической артериальной болезнью и/или цереброваскулярным расстройством должны принимать кеторолак только после тщательного обследования. Похожее решение должно быть принято до начала лечения пациентов с фактором риска возникновения кардиоваскулярных заболеваний (напр. при гипертензии, гиперлипидемии, сахарном диабете и курении).
Кардиоваскулярные нарушения, нарушения функции почек и печени
Следует обследовать пациентов, имеющих патологии, которые могут стать причиной ослабления объема крови и/или почечного кровотока, при котором почечные простагландины играют поддерживающую роль в обеспечении почечной перфузии. У таких пациентов применение нестероидных противовоспалительных препаратов может, в зависимости от дозы препарата, стать причиной ослабления почечной простагландиновой структуры и может спровоцировать явную почечную недостаточность. Под большим риском такой реакции находятся пациенты, которые истощены в объеме вследствие потери крови или сильного обезвоживания, пациенты с нарушением функции почек, сердечной недостаточностью, нарушением функции печени, люди пожилого возраста и пациенты, принимающие диуретики. Следует контролировать функцию почек у таких пациентов. Обычно вслед за прекращением терапии нестероидными противовоспалительными препаратами следует выздоровление до состояния перед началом лечения. Нарушенное восстановление потерянной жидкости/крови во время операции, вызывающее гиповолемию, может стать причиной почечной дисфункции, которая в свою очередь может усилиться при применении кеторолака. Таким образом, дегидратация должна быть откорректирована и рекомендовано строгое наблюдение специалиста за сывороточной мочевиной и креатинином, диурезом до тех пор, пока пациент нормоволемичен. Для пациентов, находящихся на почечном диализе, клиренс кеторолака был сокращен приблизительно до половины нормального показателя и период полувыведения повышался приблизительно в 3 раза.
Применение пациентам с нарушением функции почек
Как и с другими нестероидными противовоспалительными препаратами, кеторолак должен с осторожностью применяться пациентам с нарушением функции почек или заболеваниями почек в анамнезе, так как он является сильнодействующим ингибитором синтеза простагландина. Следует соблюдать осторожность, так как нефротоксичность была выявлена при применении кеторолака и других нестероидных противовоспалительных препаратов у пациентов с патологиями, вызывающими сокращение объема циркулирующей крови и/или почечного кровотока, при котором почечные простагландины играют поддерживающую роль в поддержании почечной перфузии.
У таких пациентов применение кеторолака или других НПВС может, в зависимости от дозировки, спровоцировать сокращение почечной формации простагландина и может вызвать явную почечную недостаточность или декомпенсированную почечную недостаточность. Под большим риском возникновения такой реакции находятся пациенты, у которых есть нарушения функции почек, гиповолемия, сердечная недостаточность, дисфункция печени, а также принимающие диуретики и люди пожилого возраста. После прекращения приема кеторолака или других нестероидных противовоспалительных препаратов обычно следует выздоровление до состояния перед началом приема препарата.
Также как и с другими препаратами, которые замедляют синтез простагландина, сообщалось о повышении сывороточной мочевины, креатинина и калия на фоне применения кеторолака трометамола, которые могут возникнуть после применения одной дозы препарата.
Так как кеторолака трометамол и его метаболиты выводятся в первую очередь почками, пациентам с умеренным и тяжелым нарушением почечной функции (сывороточный креатинин больше 160 мкмоль/л) противопоказано принимать кеторолак. Пациенты с более легким нарушением функции почек должны получать уменьшенную дозу кеторолака (не превышающую 60 мг/в сутки внутримышечно или внутривенно) и их почечный статус должен быть под постоянным контролем врача.
Применение пациентам с нарушением функции печени
У пациентов с печёночной недостаточностью вследствие цирроза не наблюдалось никаких клинически важных изменений в клиренсе кеторолака или конечном периоде полувыведения.
Могут проявляться повышения одного или больше показателей печёночной функции. Эти нарушения могут быть переменными, могут оставаться без изменений или могут прогрессировать вместе с продолжением терапии. Значительные повышения (в 3 раза выше нормы) аланинаминотрансферазы или аспартатаминотрансферазы сыворотки крови проявлялись в контрольных клинических испытаниях, были выявлены у менее 1 % пациентов. При развивающихся клинических признаках или симптомах, связанных с печёночными заболеваниями, или при появлении систематических проявлений, заболеваний прием кеторолака следует прекратить.
Анафилактические (псевдоанафилактические) реакции
Анафилактические (псевдоанафилактические) реакции (включая, но не ограничиваясь, анафилаксией, бронхоспазмами, гиперемией, высыпаниями, гипотонией, ларингеальным отёком и отёком Квинке) могут проявляться как у пациентов с гиперчувствительностью к аспирину, другим НПВС или кеторолаку внутривенно в анамнезе, так и у пациентов без такого анамнеза. Такие явления могут проявиться также у пациентов, имеющих в анамнезе отёк Квинке, бронхоспастическую реактивность (например, астму) или носовые полипы. Псевдоанафилактические реакции, такие как анафилаксия, могут иметь смертельный исход. Таким образом, кеторолак не должен применяться для пациентов, имеющих в анамнезе астму, а также для пациентов с ярко выраженным или частичным синдромом носовых полипов, отёком Квинке и бронхоспазмами.
Задержка жидкости и отёчность
Сообщалось о задержке жидкости, гипертензии и отечности при применении кеторолака и поэтому с осторожностью следует применять препарат пациентам с сердечной недостаточностью, гипертензией или похожими состояниями.
С осторожностью рекомендуется одновременное применение метотрексата, так как некоторые препараты, замедляющие синтез простагландина, уменьшали клиренс метотрексата и усиливали его токсичность.
Злоупотребление лекарственным препаратом и зависимость от него
Кеторолак не вызывает зависимость. Никаких симптомов, связанных с отменой препарата, и после внезапного прекращения внутривенного применения кеторолака, не наблюдалось.
Влияние на репродуктивную функцию
Использование кеторолака, как и других препаратов, которые замедляют синтез циклооксигеназы / простагландина, может ухудшить репродуктивную функцию вследствие чего препарат не рекомендуется принимать женщинам, пытающимся забеременеть. Женщинам, имеющим сложности с зачатием или проходящим обследование репродуктивной функции, следует отменить применение кеторолака.
Беременность, роды и период лактации
С учетом известных эффектов НПВС на сердечно-сосудистую систему плода (риск преждевременного закрытия артериального протока) кеторолак противопоказан во время беременности.
Использование кеторолака противопоказано при родах, поскольку он ингибирует синтез простагландина, что может отрицательно влиять на циркуляцию у плода и препятствовать сокращению матки.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортными средствами или потенциально опасными механизмами
Учитывая побочные действия (сонливость, головокружение, бессонницу, повышенную утомляемость, нарушение зрения или депрессию) следует соблюдать осторожность.
Передозировка
Симптомы: слабость, сонливость, тошнота, рвота, боли в эпигастральной области. Может быть кровотечение из желудочно-кишечного тракта. Гипертензия, острая почечная недостаточность, угнетение дыхания и кома могут возникнуть, но встречаются редко.
Лечение: симптоматическая и поддерживающая терапия. Антидотов нет. Вызвать рвоту и/или активированный уголь (от 60 г до 100 г для взрослых) и/или осмотическое слабительное может быть предписано для пациентов в течение 4 часов после оральной передозировки (превышение обычной дозы в 5-10 раз). Форсированный диурез, подщелачивание мочи, гемодиализ или гемоперфузия могут быть непригодными из-за высокого связывания с белками.
Одинарная передозировка – абдоминальная боль, тошнота, рвота, гипервентиляция, пептические язвы и/или эрозивный гастрит и почечная дисфункции проходят после прекращения применения.
Форма выпуска и упаковка
По 10 или 15 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По две, три, пять контурных ячейковых упаковок по 10 таблеток или две контурные ячейковые упаковки по 15 таблеток вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
2 года.
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Кеторолак
Халықаралық патенттелмеген атауы
Кеторолак
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 10 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 10.00 мг кеторолак трометамині,
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, жүгері крахмалы, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы 300 (Аэросил), магний стеараты, лактоза моногидраты,
қабықтың құрамы Опадрай II ақ (85F18422): ішінара гидролизденген поливинил спирті, титанның қостотығы (Е171), полиэтиленгликоль, тальк.
Сипаттамасы
Ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес, дөңгелек таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес препараттар. Сірке қышқылының туындылары және тектес заттар. Кеторолак.
АТХ коды М01АВ15
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Ішке қабылдағаннан кейін кеторолак асқазан-ішек жолынан жақсы сіңеді. Қан плазмасында ең жоғары концентрацияға препаратты 10 мг дозада ашқарынға қабылдағаннан кейін 40 минуттан соң жетеді және 0.7-1.1 мкг/мл құрайды. Майы мол тамақ қандағы кеторолактің Сmax төмендетеді және Сmax жету уақытын 1 сағатқа кідіртеді. Препараттың биожетімділігі 80-100 % құрайды. Плазма ақуыздарымен байланысуы 99 %құрайды. Гипоальбуминемияда қандағы бос заттардың мөлшері артады. Препаратты тәулігіне 4 рет тағайындағанда Сss– жету уақыты 24 сағат және 0.39-0.79 мкг/мл құрайды. Vd 0.15-0.33 л/кг құрайды.
Емшек сүтіне өтеді. Препаратты 10 мг дозада тәулігіне 4 рет тағайындағанда емшек сүтінде Сmax мәніне алғашқы дозаны қабылдағаннан кейін 2 сағаттан соң жетеді және 7.3 нг/мл құрайды, екінші дозаны қабылдағаннан кейін 2 сағаттан соң Сmax 7.9 нг/л құрайды. Енгізілген дозаның 50%-дан көбірегі бауырда метаболизденіп, фармакологиялық тұрғыдан белсенді емес метаболиттер түзеді. Негізгі метаболиттері глюкуронидтер және р-гидроксикеторолак болып табылады.
Бүйрек арқылы 92%-ға жуығы (40%-ы метаболиттер түрінде және 60%-ы өзгермеген түрінде) және ішек арқылы 6%-ы шығарылады. Глюкуронидтер несеппен бірге шығарылады.
Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде жартылай шығарылу кезеңі орта есеппен 5.3 сағатты құрайды. Жалпы клиренсі сағатына 0.025 л/кг құрайды.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар науқастарда кеторолактың Vd 2 есе артуы, ал R-энантиомердің Vd – 20%-ға артуы мүмкін. Жартылай шығарылу кезеңі егде жастағы пациенттерде ұзарады және жастау пациенттерде қысқарады.
Бауыр функциясы жартылай шығарылу кезеңіне ықпалын тигізбейді.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде қан плазмасындағы креатинин концентрациясы 19-50 мг/л (168-442 мкмоль/л) болғанда жартылай шығарылу кезеңі 10.3-10.8 сағатты құрайды, бүйрек функциясының айқын жеткіліксіздігінде 13.6 сағаттан астамды құрайды. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде қан плазмасындағы креатинин концентрациясында жалпы клиренсі сағатына 0.016 л/кг құрайды. Гемодиализ арқылы шығарылмайды.
Фармакодинамикасы
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрі (ҚҚСД). Ауыруды сездірмейтін айқын әсер береді, сондай-ақ қабынуға қарсы және қызуды төмендететін орташа әсері бар.
Әсер ету механизмі негізінен шеткері тіндерде циклооксигеназа ферменті (ЦОГ-1 және ЦОГ-2) белсенділігінің селективті бәсеңдеуімен байланысты, соның салдары простагландиндер синтезінің тежелуі болып табылады. Апиындық рецепторларға ықпалын тигізбейді, тынысты бәсеңдетпейді, дәріге тәуелділікті туындатпайды, седативтік және анксиолиттік әсері жоқ. Ауыруды басатын әсерінің күші морфинге ұқсас, басқа ҚҚСД-ден едәуір басым.
Ішке қабылдағаннан кейін ауыруды басатын әсері 1 сағаттан соң білінеді, ең жоғары әсеріне 1-2 сағаттан соң жетеді.
Қолданылуы
- генезі әртүрлі, қарқындылығы орташа және күшті ауыру синдромында (соның ішінде операциядан кейінгі кезеңде, онкологиялық ауруларда және басқаларда).
Қолдану тәсілі және дозалары
Ересектерде кеторолакты ішке пайдалану кеторолакты вена ішіне (в/і) немесе бұлшықет ішіне (б/і) енгізіп емдеудің жалғасы ретінде ғана.
Препаратты парентеральді түрде енгізуден ішке қабылдауға ауысқанда екі дәрілік зат түрінің де ауыстыратын күнгі жиынтық тәуліктік дозасы 17-ден 64 жасқа дейінгі, дене салмағы 50 кг-ден көбірек пациенттер үшін 40 мг-ден (бір рет 20 мг, содан кейін әрбір 4-6сағат сайын 10 мг) аспауы тиіс, ≥ 65 жастағы, бүйрек функциясы бұзылған және/немесе дене салмағы 50 кг дейінгі пациенттер үшін – 40 мг (бір рет 10 мг, содан кейін әрбір 4-6 сағат сайын 10 мг).
Ең жоғары тәуліктік доза – 40 мг.
Ішке қабылдауға арналған дәрілік түрді бастапқы доза ретінде тағайындамаған жөн.
Тиімді ең төмен дозаны әрбір пациент үшін жекелей таңдайды.
4-тен 6 сағатқа дейінгі аралықты қысқартпаңыз.
Созылмалы ауыруларды емдеу үшін ұсынылмайды.
Емдеудің жалпы ұзақтығы (в/і немесе б/і енгізу, содан кейін ішке) 5 күннен аспауы тиіс.
Жағымсыз әсерлері
Препарат дозасының артуымен жағымсыз реакциялар жиілігінің және ауырлығының арту қаупі ұлғаяды. Пациенттер препараттың асқазан-ішек жолының ойық жара болуы, қан кету және тесілу, операциядан кейінгі қан кету, жедел бүйрек жеткіліксіздігі, анафилаксиялық және анафилактоидтық реакциялар, бауыр жеткіліксіздігі сияқты күрделі жағымсыз реакциялары жөнінде алдын ала ескертілуі тиіс.
Кеторолакты немесе қабынуға қарсы стероидты емес басқа да дәрілерді қабылдап жүрген пациенттерде (пациенттердің шамамен 1%-нан 10%-на дейін) мыналар байқалды:
- асқазан-ішек жолы тарапынан: іштің ауыруы*, іш қату/диарея, диспепсия*, метеоризм, асқазан-ішек жолының ойық жаралы ауруы (асқазанның/он екі елі ішектің), асқазан-ішектік қан кету/тесілу, қыжыл, жүректің айнуы*, стоматит, құсу
- басқа да жүйе тарапынан: бүйрек функциясының бұзылуы, анемия, бас айналу, ұйқышылдық, ісінулер, бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы, бас ауыру*, гипертензия, қан кету уақытының ұзаруы, қышыну, пурпура, тері бөртпелері, құлақтың шуылдауы, тершеңдік.
*Жағдай 10%-дан көп
Келесі жағымсыз құбылыстар жөнінде қосымша мәлімделді (<1 %):
Жалпы реакциялар: қызба, инфекциялар, сепсис.
Жүрек-қантамыр жүйесі: жүрек жеткіліксіздігі, жүректің қағуы, бозару, тахикардия, естен тану.
Тері реакциялары: алопеция, жарыққа сезімталдық, есекжем.
Асқазан-ішек жолы: анорексия, ауыздың құрғауы, кекіру, эзофагит, шамадан тыс шөлдеу, гастрит, глоссит, қан құсу, гепатит, тәбеттің ұлғаюы, сарғаю, мелена, ректальді қан кету.
Қан және лимфалық жүйе: экхимоздар, эозинофилия, мұрыннан қан кету, лейкопения, тромбоцитопения.
Метаболизмдік бұзылулар: салмақтың өзгеруі.
Жүйке жүйесі: аномальді түстер көру, сананың шатасуы, мазасыздық, астения, шатасу, депрессия, эйфория, экстрапирамидтік симптомдар, елестеулер, гиперкинезия, зейін қоюға қабілетсіздік, ұйқысыздық, күйгелектік, парестезиялар, ұйқышылдық, мелшию, тремор, бас айналу, қатты қажу.
Ұрпақ өрбіту жүйесі (әйелдер): бедеулік.
Тыныс алу жүйесі: демікпе, жөтел, ентігу, өкпенің ісінуі, ринит.
Сезім мүшелері: дәмнің бұзылуы, көрудің бұзылуы, анық көрмеу, естімей қалу.
Несеп-жыныс жүйесі: цистит, дизурия, гематурия, несеп шығару жиілігінің артуы, интерстициальді нефрит, олигурия/полиурия, протеинурия, бүйрек жеткіліксіздігі, несептің кідіруі.
Сирек байқалатын басқа да жағымсыз реакциялар:
Жалпы реакциялар: Квинке ісінуі, өлім, анафилаксия, анафилактоидтық реакциялар, көмейдің ісінуі, тілдің ісінуі, миалгия сияқты аса жоғары сезімталдық реакциялары.
Жүрек-қантамыр жүйесі: аритмия, брадикардия, кеуденің ауыруы, қызару,гипотензия, миокард инфарктісі, васкулит.
Тері реакциялары: эксфолиативті дерматит, мультиформалы эритема, Лайелл синдромы, буллезді реакциялар, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді қоса.
Асқазан-ішек жүйесі: жедел панкреатит, бауыр жеткіліксіздігі, спецификалық емес ойық жаралы стоматит, ішектің қабыну ауруларының өршуі (ойық жаралы колит, Крон ауруы).
Қан және лимфалық жүйе: агранулоцитоз, апластикалық анемия, гемолиздік анемия, лимфаденопатия, панцитопения, операциядан кейінгі қан кету (қан құю сирек қажет болады)
Метаболизмдік бұзылулар: гипергликемия, гиперкалиемия, гипонатриемия.
Жүйке жүйесі: асептикалық менингит, құрысулар, кома, психоз.
Тыныс алу жүйесі: бронхтың түйілуі, тыныстың тарылуы, пневмония.
Сезім мүшелері: конъюнктивит.
Несеп-жыныс жүйесі: гематуриялы және/немесе азотемиялы немесе оларсыз бүйірдің ауыруы, гемолиздік уремиялықсиндром.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- кеторолакқа немесе препараттың кез келген компонентіне жоғары сезімталдық
- демікпе, есекжем немесе анамнезінде аспиринді немесе басқа да ҚҚСД қабылдағаннан кейін аллергиялық реакциялар
- аспиринмен немесе басқа да ҚҚСД-мен ем қабылдап жүрген пациенттерге
- антикоагулянттармен (соның ішінде варфаринмен және төмен дозалы гепаринмен (әрбір 12 сағат сайын 2500 – 5000 Б)), пентоксифиллинмен, пробенецидпен немесе литий тұздарымен бір мезгілде емделу
- бронх демікпесі
- полиптері бар немесе онсыз ринит, ангионевроздық ісіну, бронхтың түйілуі
- гиповолемия (оны тудырған себептерге қарамай)
- дегидратация
- асқазан-ішек жолының өршу сатысындағы эрозивті-ойық жаралы зақымданулары, анамнезде асқазан-ішектік қан кетулер, ойық жара ауруы немесе тесілулер
- бауыр және/немесе бүйрек жеткіліксіздігі (плазма креатинині 50 мг/л-ден жоғары)
- геморрагиялық инсульт (расталған немесе күмәнді), геморрагиялық диатез, қан кетудің жоғары даму қаупі (соның ішінде операциядан кейін), қан ұюдың бұзылулары
- аорта-коронарлық шунттауға дейін немесе одан кейінгі жағдай
- айқын жүрек-қантамыр жеткіліксіздігі
- қан кету қаупі жоғары болғандықтан, хирургиялық операция алдында және операция кезінде ауыруды басу үшін
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы
- жүктілік, босану, лактация кезеңі
- 17 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдерге
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Кеторолакты ацетилсалицил қышқылымен немесе қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттармен, кальций препараттарымен, глюкокортикостероидтармен, этанолмен, кортикотропинмен бір мезгілде қолдану асқазан-ішек жолында ойық жаралардың пайда болуына және асқазан-ішектік қан кетулерге әкелуі мүмкін.
Парацетамолмен бірге тағайындау нефроуыттылықтың даму қаупін, метотрексатпен бірге қолдану гепато- және нефроуыттылық қаупін арттырады. Пробенецид кеторолактың плазмалық клиренсін және таралу көлемін азайтады, қан плазмасындағы концентрациясын жоғарылатады және жартылай шығарылу кезеңін шамамен екі есе, яғни 6.6-дан 15.1 сағатқа дейін арттырады. Демек, кеторолак пен пробенецидті бір мезгілде қолдануға болмайды.
Кеторолакты қолдану аясында метотрексат пен литийдің клиренсі азаюы және осы заттардың уыттылығы күшеюі мүмкін, сондықтан бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн.
Кеторолак пен метотрексатты бірге тағайындау соңғысының төмен дозаларын пайдаланған кезде мүмкін болады (қан плазмасындағы метотрексаттың концентрациясын бақылау керек).
Әсері тікелей емес антикоагулянттармен (варфарин), гепаринмен, тромболитиктермен, антиагреганттармен, цефоперазонмен, цефотетанмен және пентоксифиллинмен бір мезгілде тағайындау қан кетулердің даму қаупін арттырады.
Гипотензиялық және диурездік препараттардың әсерін төмендетеді (бүйректе простагландиндер синтезі төмендейді).
Апиындық анальгетиктермен біріктіргенде соңғыларының дозасы айтарлықтай төмендетілуі мүмкін.
Антацидтік дәрілер дәрінің адсорбциясының деңгейіне ықпалын тигізбейді.
Инсулиннің және пероральді гипогликемиялық препараттардың гипогликемиялық әсері жоғарылайды (дозаны қайта есептеу қажет).
Натрий вальпроатымен бірге тағайындау тромбоциттер агрегациясының бұзылуын туындатады.
Қан плазмасында верапамилдің жәненифедипиннің концентрациясын арттырады.
Басқанефроуытты дәрілік заттармен (соның ішінде алтын препараттарымен) бірге тағайындағанда нефроуыттылықтың даму қаупі ұлғаяды.
Өзекшелік секрецияны бөгегіш дәрілік заттар кеторолактың клиренсін төмендетеді және қан плазмасындағы оның концентрациясын арттырады.
Дигоксиннің, ибупрофеннің, напроксеннің, пироксикамның, ацетаминофеннің, фенитоинның және толбутамидтің емдік концентрациялары кеторолактың қан плазмасының ақуыздарымен байланысуын өзгертпейді.
АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолдану, атап айтқанда жасушааралық сұйықтық көлемі азайған пациенттерде, бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің даму қаупін арттырады. ҚҚСД АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін бәсеңдетуі мүмкін, мұны ҚҚСД-ні АӨФ тежегіштерімен бірге тағайындағанда ескерген жөн.
Кеторолакты және эпилепсияға қарсы препараттарды (фенитоин, карбамазепин) бір мезгілде қолданғанда ұстамалардың кездейсоқ жағдайлары жөнінде мәлімделді.
Кеторолак психобелсенді препараттарды (флуоксетин, тиотиксен, альпразолам) қабылдаған пациенттерге пайдаланылған кезде елестеулердің болғаны жөнінде мәлімделген.
Серотонинді кері қармап қалатын селективті тежегіштер (СКҚСТ) ҚҚСД-мен біріккен кезде асқазан-ішектік қан кетудің жоғары қаупі бар – оларды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн.
Айрықша нұсқаулар
ҚҚСД тромбоциттердің агрегациясын төмендететін болғандықтан, қанның ұю жүйесі бұзылған науқастарға кеторолакты абайлап тағайындау қажет.
Бақылау симптомдарына сәйкес өте қысқа уақыт кезеңі ішінде тиімді ең аз дозаны қолданғанда жағымсыз әсерлер барынша азаюы мүмкін.
Асқазан-ішектік ойық жаралар, қан кетулер және/немесе перфорациялар
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен, соның ішінде кеторолакпен жүргізілетін емді қолдану салдарынан, және емдеу барысында кез келген сәтте алдын ала ескертетін симптомдармен немесе онсыз немесе бұдан бұрын анамнезінде асқазан-ішек жолындағы күрделі жайттар туындауы мүмкін, өлімге әкелуі мүмкін асқазан-ішектік ойық жаралар, қан кетулер және/немесе асқазанның немесе ішектің тесілулері жөнінде хабарлайды.
Асқазан-ішек жолының клиникалық тұрғыдан күрделі қан кетулер көрсеткіштерінің жоғарылауы, парентеральді апиындарды қабылдаған пациенттермен салыстырғанда, кеторолакты бұлшықет ішіне 90 мг-ден көбірек орташа тәуліктік дозасын қабылдаған 65 жасқа дейінгі пациенттерде байқалды.
Егде жастағы адамдарда қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қолдануға байланысты жағымсыз әсерлердің, әсіресе өлімге әкелуі мүмкін асқазан-ішектік қан кетулердің және тесілулердің туындау жиілігі жоғары болады.
Асқазан-ішек жолынан қан кетулердің, ойық жараның немесе тесілулердің туындау қаупі анамнезінде ойық жарасы, әсіресе асқынған қан кетулер немесе тесілулер көрсетілген пациенттерде, немесе егде жастағы адамдарда вена ішіне енгізілетін қабынуға қарсы стероидты емес препараттардың, соның ішінде кеторолактың дозасын арттырғанда ұлғаяды. Клиникалық тұрғыдан күрделі асқазан-ішектік қан кетулер қаупі дозаға байланысты. Бұл пациенттерде емдеуді ең төмен қолайлы дозадан бастаған жөн. Мұндай пациенттер үшін, сондай-ақ аспиринді аздаған дозада немесе асқазан-ішек жолы үшін қауіпті ұлғайтуы мүмкін басқа препараттарды бір мезгілде қолдануды керек ететін пациенттер үшін цитопротекторлармен (мысалы, мизопростолмен немесе протонды помпа тежегіштерімен) бірге біріктірілген ем тағайындалуы тиіс. Осы жасқа байланысты асқазан-ішектік қан кетулердің туындау қаупінің тобы қабынуға қарсы стероидты емес барлық препараттарға тән болып табылады. Жастау пациенттерге қарағанда, егде жастағы адамдарда кеторолактің плазмадан жартылай шығарылу кезеңі ұзарған және плазмалық клиренсі азайған. Препарат дозалары арасындағы аралықты көбірек ұзарту ұсынылады.
ҚҚСД-ні анамнезінде ішектің қабыну аурулары (ойық жаралы колит, Крон ауруы) бар пациенттерге абайлап тағайындау керек, өйткені бұл жағдайлар нашарлауы мүмкін. Анамнезінде асқазан-ішектің уыттанудың бар екендігі көрсетілген, әсіресе егде жастағы пациенттерге емдеудің алғашқы сатыларында құрсақішілік әдеттен тыс симптомдар (әсіресе асқазан-ішектік қан кетулер) жөнінде айтылуы тиіс. Кеторолакты вена ішіне қабылдап жүрген пациенттерде асқазан-ішектік қан кетулер немесе ойық жаралар туындағанда емдеу тоқтатылуы тиіс.
Ойық жараның немесе қан кетудің туындау қаупін арттыруы мүмкін препараттарды, мысалы, пероральді түрде қабылданатын кортикостероидтарды, серотонинді кері қармап қалатын жеке тежегіштерді немесе аспирин сияқты антитромбоцитарлық препараттарды бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерге сақтық шараларын сақтау ұсынылады.
Препаратты варфарин сияқты антикоагулянттарды қабылдап жүрген пациенттерге қолдануға болмайды.
Қабынуға қарсы стероидты емес басқа препараттардағы сияқты, пациенттер саны және оларда пайда болатын асқазан-ішектік асқынулар дәрежесі дозаны арттыру және вена ішіне енгізілетін кеторолакпен емдеу курсын ұзарту салдарынан жоғарылауы мүмкін. Клиникалық тұрғыдан күрделі асқазан-ішектік қан кетудің туындау қаупі препарат дозасына байланысты. Бұл әсіресе вена ішіне кеторолактың орташа тәуліктік 60 мг-ден көбірек дозасын қабылдап жүрген егде жастағы пациенттерге қатысты. Анамнезінде көрсетілген ойық жара ауруы кеторолакпен емдеу кезінде күрделі асқазан-ішектік асқынулардың туындау мүмкіндігін арттырады.
Гематологиялық әсерлер
Коагуляциясы бұзылған пациенттер кеторолакты қабылдамағандары жөн. Антикоагуляциялық ем қабылдап жүрген пациенттеркеторолакты осы препараттармен бір мезгілде қабылдағанда қан кетулердің туындау қаупінің тобында болады. Кеторолакты жәнегепариннің профилактикалық төмен дозаларын (әрбір 12 сағат сайын 2500-5000бірлік), сондай-ақ декстранды бір мезгілде қолдану жете зерттелген жоқ, сондықтан қан кетудің пайда болуының әбден мүмкін екендігіне себеп болуы мүмкін. Антикоагулянттарды қабылдап жүрген немесе төмен дозалы гепаринді қабылдап жүрген пациенттерге кеторолакты қолданбаған жөн. Гемостазға жағымсыз ықпалы бар басқа препараттарды қабылдап жүрген пациенттер кеторолакты қолданған кезде бақылауда болуы тиіс. Кеторолак тромбоциттердің агрегациясын тежейді және қан кету уақытын ұзартады. Қанның ұюы қалыпты пациенттерде коагуляция уақыты артады, бірақ екіден он бір минутқа дейінгі қалып шегінде болады. Аспиринді қолданудың ұзаққа созылатын әсерінен айырмашылығы, кеторолакты қолдануды тоқтатқаннан кейін 24-тен 48 сағатқа дейінгі аралық ішінде тромбоцитарлық функциясы қалыпқа келеді.
Бақыланатын клиникалық зерттеулерде операциядан кейінгі клиникалық тұрғыдан маңызды қан кетулердің жиілігі 1%-дан аз болды.
Кеторолакты бұлшықет ішіне немесе вена ішіне енгізіп, периоперациялық пайдаланумен байланысты операциядан кейінгі жарадан кететін қан жоғалтудың орын алғаны жөнінде мәлімдемелер бар. Сондықтан кеторолак қан кетулердің туындау қаупі көбірек болатын операциялар жасалған пациенттерге қолданылмауы тиіс. Гемостаз көрсеткіштерінде ауытқуларға жол берілмейтін жағдайларда, мысалы, косметикалық немесе бір күндік хирургияда, қуықасты безін кескенде немесе тонзилэктомияда аса сақтық танытқан жөн. Кеторолакты қолданған кезде жарадан қан кету және мұрыннан қан кету белгілері жөнінде мәлімделген. Дәрігерлер кеторолактың және циклооксигеназаны тежейтін басқа да ҚҚСД-нің фармакологиялық ұқсастығына, сондай-ақ қан кетулердің туындау қаупіне, әсіресе егде жастағы адамдарда, көңіл бөлуі тиіс.
Тері реакциялары
ҚҚСД қолданумен байланысты, эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді қоса, кейбіреулері өлімге әкелетін күрделі тері реакциялары туралы өте сирек мәлімделді. Мұндай реакциялардың туындау қаупі бойынша қауіп тобындағы пациенттер емнің ең бас кезінде анықталды: мұндай реакциялар көп жағдайда емдеудің алғашқы айында туындады. Кеторолакпен емдеу тері бөртпелері, шырышты қабықтардың зақымданулары немесе препаратқа аса жоғары сезімталдықтың басқа белгілері алғаш көрініс бергенде тоқтатылуы тиіс.
Жүйелі қызыл жегі және Шарп синдромы
Жүйелі қызыл жегісі және Шарп синдромы бар пациенттер асептикалық менингиттің туындау қаупі бар топта болады.
Кардиоваскулярлық патологияларда натрийдің/сұйықтықтың іркілуі және шеткері ісінулер
Анамнезінде артериялық гипертензиясы және/немесе жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен қараған жөн, өйткені қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен емдеумен байланысты сұйықтықтың іркілуі және ісіну жөнінде мәлімделген.
Сұйықтықтың іркілуі, артериялық гипертензия және шеткері ісіну кеторолакты қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қабылдап жүрген кейбір пациенттерде байқалды, сондықтан осы препаратты жүрек жеткіліксіздігі, артериялық гипертензиясы немесе соған ұқсас патологиялары бар пациенттер абайлап қабылдағандары жөн.
Жүрек-қантамыр жүйесіне және ми қантамырларына ықпалы
Анамнезінде гипертензиясы және/немесе жеңіл немесе орташа конгестивті жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін тиісті мониторинг және кеңес алу қажет болып табылады, өйткені қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қабылдау салдарынан сұйықтықтың іркілуі және ісіну жөнінде мәлімделді.
Коксибтерді немесе қабынуға қарсы стероидты емес кейбір препараттарды (әсіресе жоғары дозаларда) пайдалану артериялық тромбоздық асқынулардың (мысалы, миокард инфарктісінің немесе инсульттің) туындау қаупінің аздап жоғарылауына себеп болуы мүмкін. Кеторолакты қолданған кезде миокард инфарктісі сияқты тромбоздық асқынулардың даму қаупі бар.
Бақыланбайтын артериялық гипертензиясы, созылмалы жүрек жеткіліксіздігі, анықталған жүректің ишемиялық ауруы, шеткері артериялық ауруы және/немесе цереброваскулярлық бұзылысы бар пациенттер кеторолакты тек мұқият тексерілуден өткеннен кейін ғана қабылдауы тиіс. Осыған ұқсас шешім кардиоваскулярлық аурулардың (мысалы, гипертензияда, гиперлипидемияда, қант диабетінде және шылым шеккенде) туындау қаупінің факторы бар пациенттерді емдеуді бастағанға дейін қабылдануы тиіс.
Кардиоваскулярлық бұзылулар, бүйрек және бауыр функцияларының бұзылулары
Бүйректік простагландиндер бүйрек перфузиясын қамтамасыз етуде демеуші рөл атқаратын қан көлемінің және/немесе бүйректік қан ағынының бәсеңдеуіне себеп болуы мүмкін патологиялары бар пациенттерді тексерген жөн. Мұндай пациенттерде қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қолдану, препарат дозасына байланысты, бүйректік простагландин құрылымының әлсіреуіне себеп болуы және айқын бүйрек жеткіліксіздігін арандатуы мүмкін. Мұндай реакциялардың үлкен қаупіне қан жоғалту немесе күшті сусыздану салдарынан жүдеген пациенттер, бүйрек функциясы бұзылған, жүрек жеткіліксіздігі бар, бауыр функциясы бұзылған пациенттер, егде жастағы адамдар және диуретиктер қабылдап жүрген пациенттер ұшырайды. Мұндай пациенттерде бүйрек функциясын бақылаған жөн. Әдетте қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен емдеуді тоқтатудың ізінше пациенттер емдеуді бастамас бұрынғы жағдайға дейін сауығады. Операция кезінде гиповолемияны туындататын жойылған сұйықтықтың/қанның қалпына келуінің бұзылуы бүйрек дисфункциясына себеп болуы, ал ол өз кезегінде кеторолакты қолданған кезде күшеюі мүмкін. Сондықтан, пациент қалыпты күйіне келгенше дегидратация түзетілуі және сарысулық мочевинаны және креатининді, диурезді маманның қатаң бақылауы тиіс. Бүйректік диализде жүрген пациенттер үшін кеторолактың клиренсі қалыпты көрсеткіштің шамамен жартысына дейін азайды және жартылай шығарылу кезеңі шамамен 3 есеге артты.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге қолдану
Қабынуға қарсы стероидты емес басқа да препараттар сияқты, кеторолак бүйрек функциясы бұзылған немесе анамнезінде бүйрек аурулары бар пациенттерге сақтықпен қолданылуы тиіс, өйкені ол простагландин синтезінің күшті әсер ететін тежегіші болып табылады. Кеторолакты және қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қолданған кезде бүйректік простагландиндер бүйректік перфузияны сақтауда демеуші рөл атқаратын айналымдағы қан көлемінің және/немесе бүйректік қан ағынының азаюын туындататын патологиялары бар пациенттерде нефроуыттылық байқалатын болғандықтан, сақ болған жөн.
Мұндай пациенттерде кеторолакты және басқа да ҚҚСД қолдану, дозасына байланысты, простагландиндердің бүйректік формациясының қысқаруын өршітуі және айқын бүйрек жеткіліксіздігін немесе декомпенсацияланған бүйрек жеткіліксіздігін туындатуы мүмкін. Мұндай реакциялардың туындауының үлкен қаупіне бүйрек функциясының бұзылулары, гиповолемиясы, жүрек жеткіліксіздігі, бауыр дисфункциясы бар, сондай-ақ диуретиктерді қабылдап жүрген пациенттер және егде жастағы адамдар ұшырайды. Кеторолакты немесе қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды қабылдауды тоқтатқаннан кейін әдетте препаратты қабылдауды бастамас бұрынғы жағдайға дейін сауығу болады.
Простагландин синтезін баяулататын басқа да препараттардағы сияқты, кеторолак трометамолын қолдану аясында сарысулық мочевинаның, креатининнің және калийдің жоғарылағаны жөнінде мәлімделді, олар препараттың бір дозасын қолданғаннан кейін туындауы мүмкін.
Кеторолак трометамолы және оның метаболиттері ең алдымен бүйрек арқылы шығарылатын болғандықтан, бүйрек функциясының орташа және ауыр бұзылулары бар (сарысулық креатинин 160 мкмоль/л-ден көбірек) пациенттерге кеторолакты қолдануға болмайды. Бүйрек функциясы жеңілірек бұзылған пациенттер кеторолактың азайтылған (бұлшықет ішіне немесе вена ішіне тәулігіне 60 мг-ден аспайтын) дозасын қабылдауы және олардың бүйректің жағдайы дәрігердің үнемі бақылауында болуы тиіс.
Бауыр функциясы бұзылған пациенттерге қолдану
Цирроз салдарынан бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде кеторолак клиренсінде немесе жартылай шығарылудың ақырғы кезеңінде клиникалық тұрғыдан маңызды ешқандай өзгерістер байқалған жоқ.
Бауыр функциясының бір немесе одан көбірек көрсеткіштерінің жоғарылағаны көрініс беруі мүмкін. Бұл бұзылулар өтпелі болуы мүмкін, өзгерусіз қалуы немесе емдеуді жалғастырғанда өршуі мүмкін. Бақыланатын клиникалық сынақтарда қан сарысуындағы аланинаминотрансферазаның немесе аспартатаминотрансферазаның едәуір жоғарылауы (қалыптан 3 есе жоғары) көрініс берді, бұл пациенттердің 1%-дан азында байқалды. Бауыр ауруларымен байланысты дамыған клиникалық белгілерде немесе симптомдарда, немесе жүйелі көріністер, аурулар пайда болғанда, кеторолак қабылдауды тоқтатқан жөн.
Анафилаксиялық (жалғананафилаксиялық) реакциялар
Анафилаксиялық (жалғананафилаксиялық) реакциялар (анафилаксияны, бронхтың түйілуін, гиперемияны, бөртпелерді, гипотонияны, ларингеальді ісінуді және Квинке ісінуін қоса, бірақ бұлармен шектелмей) анамнезінде аспиринге, басқа ҚҚСД-ге немесе вена ішіне енгізген кеторолакқа аса жоғары сезімталдығы бар пациенттерде, сонымен қатар мұндай анамнезі жоқ пациенттерде де көрініс беруі мүмкін. Мұндай құбылыстар анамнезінде Квинке ісінуі, бронхтың түйілу реакциясы (мысалы, демікпе) немесе мұрын полиптері бар пациенттерде де көрініс беруі мүмкін. Анафилаксия сияқты жалғананафилаксиялық реакциялар өліммен аяқталуы мүмкін. Сондықтан кеторолак анамнезінде демікпесі бар пациенттерге, сондай-ақ айқын білінетін немесе ішінара мұрын полиптерінің синдромы, Квинке ісінуі және бронхтың түйілулері бар пациенттер қолданбауы тиіс.
Сұйықтықтың іркілуі және ісінушілік
Кеторолакты қолданған кезде сұйықтықтың іркілуі, гипертензия және ісіну жөнінде мәлімделді, сондықтан препаратты жүрек жеткіліксіздігі, гипертензиясы немесе соған ұқсас жағдайлары бар пациенттерге абайлап қолданған жөн.
Метотрексатты бір мезгілде абайлап қолдану ұсынылады, өйткені простагландин синтезін баяулататын кейбір препараттар метотрексаттың клиренсін азайтты және оның уыттылығын күшейтті.
Дәрілік затты шамадан тыс пайдалану және оған тәуелділік
Кеторолак тәуелділікті туындатпайды. Препарат қабылдауды тоқтатумен байланысты және кеторолакты вена ішіне қолдануды күрт тоқтатудан кейін ешқандай да симптомдар байқалған жоқ.
Ұрпақ өрбіту функциясына ықпалы
Кеторолакты, циклооксигеназа / простагландин синтезін баяулататын басқа да препараттар сияқты, қолдану ұрпақ өрбіту функциясын нашарлатуы мүмкін, осының салдарынан препарат жүкті болуға әрекеттенген әйелдердің қабылдауына ұсынылмайды. Ұрықтану қиыншылығы бар немесе ұрпақ өрбіту функциясына қатысты тексерілуден өтіп жүрген әйелдерге кеторолакты қолдануды тоқтатқан жөн.
Жүктілік, босану және лактация кезеңі
Шарананың жүрек-қантамыр жүйесіне ҚҚСД белгілі әсерлерін (артериялық өзекшенің мезгілінен ерте жабылу қаупін) ескеріп, жүктілік кезінде кеторолакты қолдануға болмайды.
Босану кезінде кеторолакты пайдалануға болмайды, өйткені ол простагландин синтезін тежейді, бұл шарананың қан айналымына теріс ықпалын тигізуі және жатырдың жиырылуына кедергі жасауы мүмкін.
Көлік құралдарын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттың ықпал ету ерекшеліктері
Жағымсыз әсерлерін (ұйқышылдықты, бас айналуды, ұйқысыздықты, қатты қажуды, көрудің нашарлауын немесе депрессияны) ескеріп, сақтық танытқан жөн.
Артық дозалануы
Симптомдары: әлсіздік, ұйқышылдық, жүректің айнуы, құсу, эпигастральді аймақтың ауыруы. Асқазан-ішек жолынан қан кетуі мүмкін. Гипертензия, жедел бүйрек жеткіліксіздігі, тыныс алудың бәсеңдеуі және кома туындауы мүмкін, бірақ сирек кездеседі.
Емі: симптомдық және демеуші ем. Антидоттары жоқ. Құстыру және/немесе белсендірілген көмір (ересектер үшін 60 г-ден 100 г дейін) және/немесе осмостық іш жүргізетін дәрілер беру оральді артық дозаланудан кейін (әдеттегі дозадан 5-10есе артық) 4 сағат ішінде тағайындалуы мүмкін. Күшейтілген диурез, несепті сілтілендіру, гемодиализ немесе гемоперфузия ақуыздармен байланысуы жоғары болғандықтан, жарамсыз болуы мүмкін.
Бірленген дозалану – абдоминальді ауыру, жүректің айнуы, құсу, гипервентиляция, пептикалық ойық жаралар және/немесе эрозиялық гастрит және бүйрек дисфункциясы қолдануды тоқтатқаннан кейін қайтады.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 немесе 15 таблеткадан.
10 таблеткалық пішінді ұяшықты екі, үш, бес қаптама немесе 15 таблеткалық пішінді ұяшықты екі қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
2 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы