г. AptekaOnline
Каталог

Карбамазепин, 200 мг, таблетки №50, пачка картонная, Технолог

Действующее вещество :
Карбамазепин
Дозировка:
200 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 1 300
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Карбамазепин обладает выраженным противосудорожным (противоэпилептическим), умеренным антидепрессивным и нормотимическим влиянием. при эпилепсии, наряду с положительной динамикой пароксизмов, карбамазепин улучшает эмоциональное состояние и повышает коммуникабельность больных с изменениями личности, что способствует их социальной реабилитации. предотвращает или значительно уменьшает частоту эпилептических припадков, нормализует ээг.
Карбамазепин оказывает анальгезирующее действие при невралгии тройничного нерва, предупреждает развитие пароксизмальной боли.
При несахарном диабете приводит к быстрой нормализации водного баланса.
Показания:Эпилепсия, профилактика припадков при синдроме абстиненции у больных хроническим алкоголизмом, невралгия (тройничного нерва, глоссофарингеальная и постгерпетическая невралгия, невралгия при диабетической полинейропатии, острый идиопатический неврит, фантомная боль), пароксизмальная дизартрия и атаксия, тонические припадки, пароксизмальная парестезия и приступы боли и др.

Генерик
Да
Дата регистрации
2017-01-25
Действующее вещество
Карбамазепин
Дозировка
200 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00013306
Лекарственная форма
Таблетки
Описание упаковки
№50
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№018383
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Карбамазепин
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 10 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 5 контурных упаковок в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое наименование

Карбамазепин

 

 

Международное непатентованное название

Карбамазепин

 

Лекарственная форма, дозировка

Таблетки 200 мг

 

Фармакотерапевтическая группа

Нервная система. Противоэпилептические препараты. Карбоксимида производные. Карбамазепин.

Код АТХ: N03А F01.

 

Показания к применению

- эпилепсия: генерализованные тонико-клонические судороги

- пароксизмальная боль при невралгии тройничного нерва

- профилактика маниакально-депрессивных психозов у пациентов при отсутствии терапевтического эффекта у них от препаратов лития.

Примечание: препарат обычно неэффективен при абсансах (petit mal) и миоклонических судорогах.

 

Перечень сведений, необходимых до начала применения

Противопоказания

- повышенная чувствительность к карбамазепину или сходным в химическом отношении лекарственным препаратам (например, трициклическим антидепрессантам), или к любому другому компоненту препарата

- атриовентрикулярная блокада

- наличие в анамнезе эпизодов подавления костного мозга

- печеночные порфирии (например, острая интермиттирующая порфирия, смешанная порфирия, поздняя кожная порфирия)

- применение в комбинации с ингибиторами моноаминоксидазы (МАО).

Необходимые меры предосторожности при применении

Предупреждения

С применением карбамазепина связывают развитие агранулоцитоза и апластической анемии; однако в связи с чрезвычайно низкой частотой случаев развития этих состояний тяжело оценить значимость риска при приеме препарата. Общий риск для больных, не получавших терапии, составляет 4,7 человека на 1000000 в год для развития агранулоцитоза и 2,0 человека на 1000000 в год – для развития апластической анемии.

Периодически или часто отмечается временное или устойчивое снижение количества тромбоцитов или лейкоцитов в связи с приемом карбамазепина. До начала терапии и периодически во время ее проведения следует проводить анализ крови, включая определение количества тромбоцитов, а также, возможно, количества ретикулоцитов и уровня железа в сыворотке.

Пациентов и их близких необходимо проинформировать о ранних признаках токсичности, вероятных гематологических нарушениях, а также о симптомах со стороны кожных покровов и печени. Пациента следует проинформировать о необходимости немедленно обратиться к врачу в случае появления таких побочных реакций, как лихорадка, боль в горле, кожная сыпь, язвы в полости рта, беспричинное возникновение гематом, геморрагий в виде петехий или пурпуры.

Если количество лейкоцитов или тромбоцитов значительно снижается во время терапии, следует проводить общий анализ крови и осуществлять тщательный мониторинг состояния пациента. При развитии выраженной лейкопении, прогрессирующей или с клиническими проявлениями типа лихорадки или боли в горле препарат необходимо отменить. Если выявлены признаки значительного угнетения костного мозга, препарат также исследует отменить.

В течение терапии препаратом необходимо проводить оценку функции печени на начальном уровне и периодические оценки этой функции в течение терапии, особенно у пациентов с заболеваниями печени в анамнезе и у пациентов пожилого возраста. При обострении нарушений функции печени или у пациентов с активной фазой заболевания печени необходимо немедленно прекратить прием препарата.

Некоторые показатели лабораторных анализов, с помощью которых оценивают функциональное состояние печени у пациентов, принимающих карбамазепин, могут выходить за пределы нормы, в частности гамма-глутамилтрансферазы. Это, вероятно, происходит из-за индукции печеночных ферментов. Индукция ферментов может также приводить к умеренному повышению уровня щелочной фосфатазы. Такое повышение функциональной активности печеночного метаболизма не является показанием для отмены карбамазепина.

Тяжелые реакции со стороны печени из-за применения карбамазепина наблюдаются очень редко. В случае возникновения признаков и симптомов печеночной дисфункции или активного заболевания печени необходимо срочно обследовать пациента, а лечение карбамазепином приостановить до получения результатов обследования.

У пациентов, получавших противоэпилептические препараты по разным показаниям, были зарегистрированы случаи суицидальных мыслей и суицидального поведения. Мета-анализ данных, полученных в ходе рандомизированных плацебо-контролируемых исследований противоэпилептических препаратов, также показал небольшое повышение риска суицидальных мыслей и поведения. Механизм возникновения такого риска неизвестен, а доступные данные не исключают повышения риска суицидальных мыслей и поведения для карбамазепина.

Поэтому пациентов необходимо проверить на наличие суицидальных мыслей и поведения и, если нужно, назначить соответствующее лечение. Пациентам (и ухаживающим за ними лицам) следует рекомендовать обратиться к врачу при появлении суицидальных мыслей и поведения.

Тяжелые дерматологические реакции, включающие токсический эпидермальный некролиз (ТЭН или синдром Лайелла) и синдром Стивенса-Джонсона (ССД), при применении карбамазепина возникают очень редко. Пациенты с тяжелыми дерматологическими реакциями могут нуждаться в госпитализации, поскольку эти состояния могут угрожать жизни и иметь фатальный характер. Большинство случаев развития ССД/ТЭН отмечаются на протяжении первых нескольких месяцев лечения карбамазепином. Эти реакции, по оценкам, наблюдаются у 1-6 на 10000 новых пользователей в странах с населением преимущественно европеоидной расы. При развитии признаков и симптомов, свидетельствующих о серьезных дерматологических реакциях (например, ССД, синдром Лайелла/ТЭН), прием карбамазепина следует немедленно прекратить и назначить альтернативную терапию.

Дерматологические реакции

Тяжелые и иногда летальные дерматологические реакции, включающие ТЭН и ССД, сообщались при применении карбамазепина. Эти реакции, по оценкам, наблюдаются у 1-6 на 10000 новых пользователей в странах с населением преимущественно европеоидной расы, но риск развития этих состояний в некоторых азиатских странах, по оценкам, может быть примерно в 10 раз выше.

Появляется все больше свидетельств о влиянии различных аллелей HLA на склонность пациента к возникновению побочных реакций, связанных с иммунной системой.

Аллель HLA-В*1502 у пациентов-китайцев этнической группы Хан, пациентов тайского происхождения и других азиатских народов

Исследования у пациентов-китайцев этнической группы Хан и пациентов тайского происхождения продемонстрировали выраженную корреляцию между кожными реакциями ССД, связанными с карбамазепином, и наличием у этих пациентов аллеля HLA-В*1502. Количество носителей аллеля HLA-В*1502 составляет примерно 10 % у пациентов китайского происхождения из этнической группы Хан и пациентов тайского происхождения. У пациентов, которые рассматриваются как генетически принадлежащие к группам риска, перед началом лечения карбамазепином следует проводить тестирование на наличие аллеля HLA-В*1502. Если анализ пациента на наличие аллеля HLA-В*1502 дает положительный результат, то лечение карбамазепином начинать не следует, кроме случаев, когда отсутствуют другие варианты терапевтического лечения. Пациенты, которые прошли обследование и получили отрицательный результат в отношении HLA-B*1502, имеют низкий риск развития ССД, хотя очень редко такие реакции могут развиваться.

Имеются данные, свидетельствующие о повышенном риске развития серьезных реакций ТЭН/ССД, ассоциированных с карбамазепином, и в других странах Азии. Из-за распространенности данного аллеля среди уроженцев других азиатских народов (например, выше 15 % у жителей Филиппин и Малайзии) рекомендуется проведение генетического тестирования у пациентов, которые рассматриваются как генетически принадлежащие к группам риска на наличие наличия HLA-B*1502.

Распространение аллеля HLA-В*1502 является незначительным среди европейских, африканских народов, среди коренного населения Америки и латиноамериканского населения, а также у японцев и корейцев (< 1 %).

Аллель HLA-A*3101 у пациентов европейского и японского происхождения

Лейкоцитарный антиген человека HLA-A*3101 может быть фактором повышенного риска развития кожных побочных реакций, таких как ССД, ТЭН, медикаментозная сыпь с эозинофилией и системными симптомами (DRESS), острый генерализованный экзентематозный пустулез (AGEP), макулопапулезная сыпь при применении карбамазепина в лечении пациентов европейского и японского происхождения.

Распространенность аллеля HLA-A*3101 широко варьируется в этнической популяции и составляет от 2 до 5 % у пациентов европейского происхождения и около 10 % у японцев. Наличие аллеля HLA-A*3101 может повышать риск развития кожных реакций, вызванных приемом карбамазепина (в большинстве случаев менее серьезных) от 5,0 % в общей популяции до 26,0 % у представителей североевропейского происхождения, тогда как его отсутствие, в свою очередь, может снижать риск с 5,0 до 3,8 %.

Данных для рекомендации проведения скрининга пациентов на наличие аллеля HLA-A*3101 перед началом лечения карбамазепином недостаточно.

Применение карбамазепина у пациентов европейского или японского происхождения с доказанным наличием аллеля НLA-A*3101 может быть оправдано, если польза от применения превышает риск.

Другие дерматологические реакции

Возможно развитие преходящих и таких, которые не угрожают здоровью, легких дерматологических реакций, например, изолированной макулярной или макулопапулезной экзантемы. Обычно они исчезают через несколько дней или недель как при постоянном дозировании, так и после снижения дозы препарата. Вместе с тем, поскольку ранние признаки более серьезных дерматологических реакций может быть очень сложно отличить от умеренных преходящих реакций, пациент должен находиться под наблюдением, чтобы немедленно прекратить применение препарата в случае, если с его продолжением реакция ухудшится.

Наличие у пациента аллеля HLA-B*1502 связано с возникновением менее серьезных нежелательных реакций со стороны кожи на карбамазепин, таких как синдром гиперчувствительности к противосудорожным средствам или незначительные высыпания (макулопапулезная сыпь).

Реакции гиперчувствительности

Карбамазепин может вызывать реакции гиперчувствительности, которые могут протекать в различных сочетаниях, включая реакцию с эозинофилией и системными симптомами (DRESS синдром), задержанное полиорганное гиперчувствительное расстройство с лихорадкой, сыпью, васкулитом, лимфаденопатией, псевдолимфомами, артралгией, лейкопленией, эозинофилией, эозинофилиом аномальным уровнем в анализах функции печени и синдромом потери желчных протоков (повреждение и потеря внутрипеченочных желчных протоков).

Могут быть вовлечены другие органы, такие как легкие, почки, поджелудочная железа, миокард и толстая кишка. Приблизительно 25-30% больных с повышенной чувствительностью к карбамазепину перекрестно реагируют с окскарбазепином (Трилептал®). Комбинациям карбамазепина и ароматических противоэпилептических препараты (например, фенитоин, примидон или фенобарбитал) также могут давать перекрестные реакции.

Прием препарата следует немедленно прекратить, если появились симптомы реакции гиперчувствительности.

Снижение дозы и отмена препарата

Внезапная отмена препарата может спровоцировать судороги, поэтому карбамазепин следует отменять постепенно. При необходимости внезапной отмены терапии препаратом у пациентов с эпилепсией переход на новый противоэпилептический препарат должен происходить во время терапии соответствующим лекарственным средством.

Эндокринные эффекты

Зарегистрированы случаи прорывных кровотечений у женщин, получавших карбамазепин в комбинации с гормональными противозачаточными средствами. Поскольку карбамазепин может отрицательно влиять на эффективность гормональных контрацептивов, женщинам репродуктивного возраста следует рассмотреть возможность применения альтернативных методов контрацепции во время применения препарата.

Пациентки, которые принимают карбамазепин и для которых гормональная контрацепция является необходимой, должны получать препарат, содержащий не менее 50 мкг эстрогена, или следует рассмотреть возможность использования альтернативных негормональных методов контрацепции.

Мониторинг уровня препарата в плазме крови

Несмотря на то, что корреляция между дозировкой и уровнем карбамазепина в плазме крови, а также между уровнем карбамазепина в плазме крови и клинической эффективностью и переносимостью, недостоверна, мониторинг уровня препарата в плазме крови может быть целесообразным в таких случаях: при внезапном повышении частоты приступов, проверке комплаенса пациента, в период беременности, лечении детей и подростков; подозрении на нарушение абсорбции, подозреваемой токсичности и применении больше одного препарата.

Взаимодействия с другими лекарственными препаратами

Цитохром Р450 3А4 (CYP A4) является основным ферментом, который обеспечивает образование активного метаболита карбамазепина-10,11-эпоксида. Одновременное применение ингибиторов CYP 3A4 может привести к повышению концентрации карбамазепина в плазме крови, что, в свою очередь, может быть причиной появления побочных реакций. Одновременное применение индукторов CYP 3A4 может привести к ускорению метаболизма карбамазепина, и, таким образом, к вероятному снижению концентрации карбамазепина в плазме крови и вследствие этого – к возможному уменьшению выраженности терапевтического эффекта.

Аналогично, прекращение применения индукторов фермента CYP 3A4 может снизить уровень метаболизма карбамазепина и привести к повышению его концентрации в плазме крови.

Карбамазепин является сильным индуктором CYP 3A4 и ферментных печеночных систем первой и второй фазы и при одновременном применении с препаратами, метаболизирующимися CYP 3A4, может вызывать индукцию метаболизма и снижение концентрации их в плазме.

Поскольку превращение карбамазепин-10,11-эпоксида в карбамазепин-10,11-трансдиол происходит при помощи микросомального фермента эпоксид гидролазы, применение карбамазепина вместе с ингибиторами эпоксид гидролазы может приводить к повышению в плазме крови концентрации карбамазепин-10,11-эпоксида.

Противопоказанное взаимодействие

Карбамазепин противопоказано применять одновременно с ингибиторами моноаминооксидазы (МАО); перед началом применения препарата необходимо прекратить прием ингибитора МАО (минимум за две недели или раньше, если это позволяют клинические обстоятельства).

Препараты, которые могут повышать уровень карбамазепина в плазме крови

Поскольку повышение уровня карбамазепина в плазме крови может привести к появлению нежелательных реакций (например, головокружения, сонливости, атаксии, диплопии), следует корригировать дозу карбамазепина и/или регулярно исследовать уровни карбамазепина в плазме крови при одновременном применении с нижеприведенными препаратами.

Анальгетики, противовоспалительные препараты: декстропропоксифен.

Андрогены: даназол.

Антибиотики: макролидные антибиотики (например, эритромицин, кларитромицин), ципрофлоксацин.

Антидепрессанты: флуоксетин, флувоксамин, пароксетин, тразодон.

Противоэпилептические препараты: вигабатрин.

Противогрибковые препараты: азолы (например, итраконазол, кетоконазол, флуконазол, вориконазол). Пациентам, которые получают лечение вориконазалом или интраконазолом, могут быть рекомендованы альтернативные противоэпилептические средства.

Антигистаминные препараты: лоратадин.

Антипсихотические препараты: оланзапин.

Противотуберкулезные препараты: изониазид.

Противовирусные препараты: ингибиторы протеазы для ВИЧ (например, ритонавир).

Ингибиторы карбоангидразы: ацетазоламид.

Сердечно-сосудистые препараты: дилтиазем, верапамил.

Препараты для лечения заболеваний ЖКТ: возможно циметидин, омепразол.

Взаимодействие с другими веществами: грейпфрутовый сок, никотинамид (только в высоких дозах).

Препараты, которые могут повышать уровень активного метаболита карбамазепина-10,11-эпоксида в плазме крови

Поскольку повышение уровня активного метаболита карбамазепина-10,11-эпоксида в плазме крови может привести к появлению нежелательных реакций (например, головокружения, сонливости, атаксии, диплопии), следует корригировать дозу карбамазепина и/или регулярно исследовать уровни карбамазепина в плазме крови при одновременном применении со следующими препаратами: кветиапин, примидон, прогабид, вальпроевая кислота, валноктамид и валпромид.

Препараты, которые могут снижать уровень карбамазепина в плазме крови

Может потребоваться коррекция дозы карбамазепина при одновременном применении с нижеприведенными препаратами.

Противоэпилептические препараты: окскарбазепин, фенобарбитал, фенитоин (во избежание интоксикации фенитоином и субтерапевтической концентрации карбамазепина рекомендуется скорректировать концентрацию фенитоина в плазме крови до 13 мкг/мл перед началом лечения карбамазепином) и фосфенитоин, примидон и, хотя данные отчасти противоречивы, возможно, также клоназепам.

Противоопухолевые препараты: цисплатин или доксорубицин.

Противотуберкулезные препараты: рифампицин.

Бронходилататоры или противоастматические препараты: теофиллин, аминофиллин.

Дерматологические препараты: изотретиноин.

Взаимодействие с другими веществами: препараты лекарственных трав, содержащих зверобой (Hypericum perforatum).

Влияние карбамазепина на концентрацию в плазме крови препаратов, применяющихся в качестве сопутствующей терапии

Карбамазепин может снизить концентрацию и уменьшить или даже полностью нивелировать эффекты некоторых препаратов. Может потребоваться коррекция доз нижеприведенных препаратов.

Анальгетики, противовоспалительные препараты: бупренорфин, метадон, парацетамол (длительное применение карбамазепина с парацетамолом (ацетаминофеном) может быть связано с развитием гепатотоксичности), трамадол.

Антибиотики: доксициклин, рифабутин.

Антикоагулянты: пероральные антикоагулянты (например, варфарин, аценокумарол, ривароксабан, дабигатран, апиксабан и эдоксабан).

Антидепрессанты: бупропион, циталопрам, миансерин, сертралин, тразодон, трициклические антидепрессанты (например, имипрамин, амитриптилин, нортриптилин, кломипрамин).

Противорвотные: апрепитант.

Противоэпилептические препараты: клобазам, клоназепам, этосукцимид, ламотриджин, окскарбазепин, примидон, тиагабин, топирамат, вальпроевая кислота, зонисамид, эсликарбазепин. Во избежание интоксикации фенитоином и субтерапевтической концентрации карбамазепина рекомендуется скорректировать концентрацию фенитоина в плазме крови до 13 мкг/мл перед началом лечения карбамазепином. Сообщалось о единичных случаях увеличения уровня мефенитоина в плазме крови.

Противогрибковые препараты: итраконазол, вориконазол. Пациентам, получающим лечение вориконазалом или интраконазолом, могут быть рекомендованы альтернативные противоэпилептические средства.

Антигельминтные препараты: альбендазол.

Противоопухолевые препараты: иматиниб, циклофосфамид, лапатиниб, темсиролимус.

Нейролептические препараты: клозапин, галоперидол и бромперидол, оланзапин, кветиапин, рисперидон, арипипразол, палиперидон.

Противовирусные препараты: ингибиторы протеазы для лечения ВИЧ (например, индинавир, ритонавир, саквинавир).

Анксиолитики: алпразолам.

Бронходилататоры или противоастматические препараты: теофиллин.

Контрацептивные препараты: гормональные контрацептивы (следует рассмотреть возможность применения альтернативных методов контрацепции).

Сердечно-сосудистые препараты: блокаторы кальциевых каналов (группа дигидропиридина), например, фелодипин, дигоксин, симвастатин, аторвастатин, ловастатин, церивастатин, ивабрадин.

Кортикостероиды: кортикостероиды (например, преднизолон, дексаметазон).

Средства, применяемые для лечения эректильной дисфункции: тадалафил.

Иммунодепрессанты: циклоспорин, эверолимус, такролимус, сиролимус.

Препараты для лечения заболеваний щитовидной железы: левотироксин.

Взаимодействие с другими препаратами: препараты, содержащие эстрогены и/или прогестерон.

Комбинации, которые требуют специфического рассмотрения

Комбинированное применение карбамазепина и леветирацетама может привести к усилению токсичности карбамазепина.

Одновременное применение карбамазепина и изониазида может привести к усилению гепатотоксичности, вызванной изониазидом.

Комбинированное применение карбамазепина и лития может привести к усилению нейротоксичности, несмотря на то, что уровень лития в плазме крови остается в пределах терапевтического диапазона. Комбинированное применение карбамазепина с метоклопрамидом или основными транквилизаторами, например, галоперидол, тиоридазин, также может привести к повышению частоты развития побочных неврологических эффектов.

Одновременная терапия карбамазепином с некоторыми диуретиками (гидрохлоротиазид, фуросемид) может привести к возникновению симптоматической гипонатриемии.

Карбамазепин может противодействовать эффектам недеполяризующих мышечных релаксантов (например, панкуронию). В случае применения такой комбинации может возникнуть необходимость повышения доз этих препаратов; следует внимательно наблюдать за состоянием пациентов, поскольку прекращение действия миорелаксантов возможно быстрее, чем ожидалось.

Карбамазепин, как и другие психотропные препараты, может снижать переносимость алкоголя, поэтому пациентам рекомендуется воздерживаться от употребления алкоголя.

Одновременное применение карбамазепина с пероральными антикоагулянтами прямого действия (ривароксабан, дабигатран, апиксабан и эдоксабан) может привести к снижению концентрации пероральных антикоагулянтов прямого действия в плазме крови, что несет риск тромбоза. Поэтому, если необходимо одновременное применение, рекомендуется более тщательный мониторинг признаков и симптомов тромбоза.

Влияние на серологические исследования

Карбамазепин может дать ложно-положительный результат ВЭЖХ-анализа для определения концентрации перфеназина.

Карбамазепин и метаболит 10,11-эпоксид могут дать ложно-положительный результат иммунологического анализа методом поляризованной флуоресценции для определения концентрации трициклических антидепрессантов.

Специальные предупреждения

Меры предосторожности

Карбамазепин следует назначать только после оценки соотношения польза/риск при условии строгого мониторинга пациентов с нарушениями со стороны сердечно-сосудистой системы, функции печени или почек, побочными гематологическими реакциями на другие препараты в анамнезе, или пациентов с прерванными курсами терапии карбамазепином.

Рекомендуется проведение общего анализа мочи и определение уровня азота мочевины в крови в начале и с определенной периодичностью во время терапии.

Гипонатриемия

Известны случаи развития гипонатриемии при применении карбамазепина. У пациентов с уже существующим нарушением функции почек, которое связанно с пониженным уровнем натрия, или у пациентов с сопутствующим лечением лекарственными средствами, снижающими уровень натрия (такими как диуретики, лекарственные средства, которые ассоциируются с неадекватной секрецией антидиуретического гормона), перед лечением карбамазепином следует измерить уровень натрия в крови. Далее уровни натрия в крови следует измерять каждые 2 недели, затем с интервалом в один месяц в течение первых трех месяцев лечения или согласно клинической необходимости. Эти факторы риска относятся в первую очередь к пациентам пожилого возраста. В случае развития гипонатриемии следует ограничить количество употребления воды.

Гипотиреоз

Карбамазепин может снижать концентрацию гормонов щитовидной железы в сыворотке. В связи с этим необходимо увеличение дозы заместительной терапии гормонами щитовидной железы у пациентов с гипотиреозом. Поэтому рекомендуется проведение мониторинга функции щитовидной железы для коррекции дозы заместительной терапии гормонами щитовидной железы.

Антихолинергические эффекты

Карбамазепин выявляет умеренную антихолинергическую активность. Таким образом, пациенты с повышенным внутриглазным давлением и задержкой мочи должны находиться под строгим наблюдением во время терапии.

Психические эффекты

Следует помнить о вероятности активизации латентного психоза, у пациентов пожилого возраста спутанности сознания или возбуждения.

Падения пациента

Лечение карбамазепином было связано с атаксией, головокружением, сонливостью, гипотензией, спутанностью сознания, седативными эффектами, которые могут привести к падениям пациента и, следовательно, переломам или другим травмам. Для пациентов с заболеваниями, состояниями или лекарственными препаратами, которые могут усугубить эти эффекты, полная оценка риска падения должна рассматриваться повторно для пациентов, находящихся на длительном лечении карбамазепином.

Взаимодействия

Совместное применение ингибиторов CYP3A4 или ингибиторов эпоксигидролазы с карбамазепином может вызвать побочные реакции (повышение концентрации карбамазепина или карбамазепина-10,11 эпоксида в плазме крови соответственно). Дозировка карбамазепина должна быть соответствующим образом скорректирована и/или контролироваться уровень в плазме крови.

Совместное применение индукторов CYP3A4 с карбамазепином может снизить концентрацию карбамазепина в плазме крови и его терапевтический эффект, в то время как прекращение приема индуктора CYP3A4 может увеличить концентрацию карбамазепина в плазме крови. Возможно, придется скорректировать дозировку карбамазепина.

Карбамазепин является мощным индуктором CYP3A4 и других ферментных систем фазы I и фазы II в печени и поэтому может снижать концентрацию в плазме крови сопутствующих препаратов, главным образом метаболизируемых CYP3A4, путем индукции их метаболизма.

Пациентки женского пола с детородного возраста должны быть предупреждены о том, что одновременное применение карбамазепина с гормональными контрацептивами может сделать этот вид контрацепции неэффективным. При применении карбамазепина рекомендуются альтернативные негормональные формы контрацепции.

Во время беременности или лактации

У детей, матери которых страдают эпилепсией, отмечается склонность к нарушениям внутриутробного развития, в том числе врожденным порокам развития. Сообщалось об ассоциированных с применением карбамазепина нарушениях внутриутробного развития и врожденных пороках развития, в том числе о расщелине позвоночника и других врожденных аномалиях, например, челюстно-лицевых дефектах, таких как незаращение верхней губы/неба («заячья губа/волчья пасть»), кардиоваскулярных пороках развития, гипоспадии и аномалии развития различных систем организма. Пациентам следует предоставить информацию о вероятности повышенного риска пороков развития и обеспечить возможность проведения дородового скрининга. На основе данных в реестре беременных Северной Америки, частота серьезных врожденных пороков развития, определенных как структурные патологии хирургического, медицинского или косметического значения, диагностируемых в течение 12 недель после родов, составила 3,0 % (95 % ДИ от 2,1 до 4,2 %) среди матерей, получавших монотерапию карбамазепином в первом триместре, и 1,1 % (95 % ДИ от 0,35 до 2,5 %) среди беременных женщин, не получавших никаких противоэпилептических лекарственных средств (относительный риск 2.7, 95 % ДИ от 1,1 до 7,0).

Следует иметь в виду следующие данные:

- применение карбамазепина у беременных с эпилепсией требует особого внимания;

- если женщина, получающая карбамазепин, забеременела, планирует беременность или в период беременности появляется необходимость в применении карбамазепина, следует тщательно взвесить потенциальную пользу применения препарата по сравнению с возможным (особенно в I триместр беременности);

- женщинам репродуктивного возраста, по возможности, карбамазепин следует назначать в качестве монотерапии, поскольку частота случаев врожденных пороков у детей, родившихся у женщин, получавших комбинированную терапию противоэпилептическими средствами, выше, чем у женщин, получавших монотерапию противоэпилептическим препаратом. Риск развития врожденных пороков после применения карбамазепина в качестве компонента политерапии может варьироваться в зависимости от определенных используемых лекарственных средств и может быть выше при политерапии с применением вальпроата;

- рекомендуется назначать минимальные эффективные дозы и осуществлять мониторинг уровня карбамазепина в плазме крови. Концентрация в плазме может поддерживаться в нижней части терапевтического диапазона от 4 до 12 мкг/мл при сохранении контроля над приступами. Существуют данные, свидетельствующие о том, что риск возникновения врожденных пороков при применении карбамазепина может быть дозозависимым, то есть, при использовании препарата в дозе < 400 мг в сутки, частота врожденных пороков была ниже, чем при применении более высоких доз карбамазепина;

- пациенток следует проинформировать о возможности повышения риска развития врожденных пороков и следует предоставлять им возможность антенатального скрининга;

- в период беременности не следует прерывать эффективную противоэпилептическую терапию, поскольку обострение заболевания угрожает здоровью, как матери, так и ребенка.

Наблюдение и профилактика

Известно, что во время беременности возможно развитие недостаточности фолиевой кислоты. Противоэпилептические препараты могут повышать уровень недостаточности фолиевой кислоты. Это может способствовать увеличению частоты врожденных дефектов у детей, рожденных у женщин, которые принимали противоэпилептическое лечение. Поэтому рекомендуется дополнительное назначение фолиевой кислоты до и в период беременности.

Новорожденные

С целью профилактики нарушений свертывания крови у новорожденных рекомендуется назначать витамин К1 матерям в течение последних недель беременности и новорожденным детям.

Известны несколько случаев судорог и/или угнетения дыхания у новорожденных, которые связывают с приемом карбамазепина и других противосудорожных препаратов матерью. Отмечалось несколько случаев рвоты, диареи и/или плохого аппетита у новорожденных, которые связывают с приемом карбамазепина матерью. Эти реакции могут быть отнесены на счет синдрома абстиненции новорожденных.

Женщины детородного возраста и противозачаточные средства

Из-за индукции ферментов карбамазепин может привести к снижению эффективности пероральных контрацептивов, содержащих эстроген и/или прогестерон. Женщинам детородного возраста следует рекомендовать использовать альтернативные методы контрацепции во время лечения препаратом.

Кормление грудью

Карбамазепин проникает в грудное молоко (25-60 % концентрации в плазме крови). Преимущества грудного вскармливания с отдаленной вероятностью развития побочных эффектов у новорожденного следует тщательно взвесить. Матери, которые получают карбамазепин, могут кормить грудью при условии, что ребенок наблюдается относительно развития возможных побочных реакций (например, чрезмерной сонливости, аллергических кожных реакций). Было несколько сообщений о холестатическом гепатите у новорожденных, подвергшихся воздействию карбамазепина в утробе матери и/или во время кормления грудью. Поэтому следует осуществлять тщательный мониторинг побочных гепатобилиарных эффектов у младенцев на грудном вскармливании у матерей, которые получают карбамазепин.

Фертильность

Очень редко сообщалось о случаях нарушения фертильности у мужчин и/или об отклонении от нормы показателей сперматогенеза.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Способность пациента, принимающего карбамазепин, к быстрой реакции, особенно в начале терапии или в период подбора дозы, может быть нарушена вследствие развития состояния, вызывающего судороги и побочные реакции, включая головокружение, сонливость, атаксию, диплопию, нарушение нарушения аккомодации зрения и затуманивание зрения. Поэтому при управлении автотранспортом и работе с механизмами пациенту следует проявлять осторожность.

 

Рекомендации по применению

Режим дозирования

Перед началом лечения пациентам, относящиеся к китайской этнической группе Хан, или пациентам тайского происхождения необходимо, по возможности, пройти обследование на наличие HLA-B*1502, поскольку этот аллель может спровоцировать развитие тяжелого карбамазепин-ассоциированного синдрома Стивенса-Джонсона.

Эпилепсия

Дозу карбамазепина необходимо корректировать с учетом потребностей каждого пациента для достижения должного контроля над судорогами. Для подбора оптимальной дозы препарата рекомендуется определение концентрации карбамазепина в плазме крови. При лечении эпилепсии необходима доза карбамазепина, соответствующая общей концентрации карбамазепина в плазме крови на уровне 4-12 мкг/мл (17-50 мкмоль/л).

Взрослые

Рекомендуется начинать лечение с применения низкой суточной дозы препарата, которую в дальнейшем медленно повышают до достижения оптимального эффекта для каждого пациента.

Рекомендуемая начальная доза препарата составляет по 100-200 мг
1-2 раза в сутки
. Затем дозу медленно повышают до достижения оптимального эффекта; часто суточная доза составляет 800-1200 мг. Некоторым пациентам может потребоваться доза препарата, достигающая 1600 мг или даже 2000 мг в сутки.

Пациенты пожилого возраста

Пациентам пожилого возраста дозу карбамазепина следует подбирать с осторожностью из-за возможного лекарственного взаимодействия.

Дети

Рекомендуется начинать лечение с применения низкой суточной дозы препарата, которую в дальнейшем медленно повышают до достижения оптимального эффекта для каждого пациента.

Обычная доза препарата составляет 10-20 мг/кг массы тела в сутки, принятая в несколько приемов.

Препарат не рекомендуются для применения у очень маленьких детей.

Возраст

Суточная доза

5-10 лет

400-600 мг в сутки (2-3 таблетки по 200 мг в день, распределенные в несколько приемов)

10-15 лет

600-1000 мг в сутки (3-5 таблеток по 200 мг в день, распределенные в несколько приемов)

> 15 лет

800-1200 мг в сутки (как и для взрослых)

 

Максимальная рекомендованная доза для детей

До 6 лет: 35 мг/кг/сутки

6-15 лет: 1000 мг/сутки

> 15 лет: 1200 мг/сутки.

По возможности карбамазепин следует назначать в качестве монотерапии, но в случае применения с другими лекарственными средствами рекомендуется режим такого же постепенного повышения дозы препарата.

При назначении карбамазепина дополнительно к текущей противоэпилептической терапии дозу следует постепенно повышать, не меняя дозы текущего(их) применяемого(ых) противоэпилептического(их) препарата(ов) или, в случае необходимости, корректируя ее.

Невралгия тройничного нерва

Начальная доза препарата составляет 200-400 мг в сутки. Ее медленно повышают до исчезновения болевых ощущений (обычно до дозы по 200 мг 3-4 раза в сутки). Для большинства пациентов доза 200 мг 3 или 4 раза в сутки достаточна для поддержки безболезненного состояния. В некоторых случаях может потребоваться суточная доза карбамазепина 1600 мг. После исчезновения болевых ощущений дозу постепенно снижают до минимальной поддерживающей. Максимальная рекомендованная доза составляет 1200 мг/сутки. После исчезновения болевых ощущений следует попробовать постепенно прекратить лечение до развития новых судорог.

Пациенты пожилого возраста

Дозировка при невралгии тройничного нерва

Учитывая лекарственные взаимодействия и различную фармакокинетику противоэпилептических препаратов, пациентам пожилого возраста дозы карбамазепина следует подбирать с осторожностью.

У пациентов пожилого возраста рекомендуемая доза составляет 100 мг дважды в сутки. Начальную дозу препарата 100 мг два раза в сутки медленно повышают до исчезновения болевых ощущений (обычно до дозы по 200 мг 3-4 раза в сутки). Для большинства пациентов доза 200 мг 3 или 4 раза в сутки достаточна для поддержки безболезненного состояния. После исчезновения болевых ощущений дозу постепенно снижают до минимальной поддерживающей. Максимальная рекомендованная доза составляет 1200 мг/сутки. После исчезновения болевых ощущений следует попробовать постепенно прекратить лечение до развития новых судорог.

Профилактика маниакально-депрессивных психозов у пациентов при отсутствии терапевтического эффекта у них от препаратов лития

Начальная доза составляет 400 мг в сутки, распределенная на несколько разовых доз. Ее медленно повышают до такой, которая дает возможность контролировать симптомы заболевания, или до достижения суточной дозы 1600 мг. Обычно суточная доза составляет 400-600 мг, распределенная на несколько приемов.

Особые группы пациентов

Пациенты с нарушениями функций почек или печени

Отсутствуют данные фармакокинетики карбамазепина у пациентов с нарушенными функциями печени или почек.

Метод и путь введения

Карбамазепин применяют перорально; обычно суточную дозу препарата следует распределять на два или три приема. Препарат можно принимать во время, после еды или в промежутках между приемами пищи вместе с небольшим количеством жидкости, например со стаканом воды.

Частота применения с указанием времени приема

Обычно лечение врач начинает с минимальной дозировки, которую в дальнейшем может увеличить, исходя из индивидуальных особенностей пациента. Дозировку Карбамазепина следует корректировать в соответствии с индивидуальными особенностями каждого пациента.

Вы можете принимать Карбамазепин во время, после еды или в промежутках между приемами пищи. Карбамазепин таблетки следует проглотить, запивая жидкостью. Препарат обычно принимают 2-3 раза в день.

Длительность лечения

Продолжайте принимать таблетки так долго, как укажет врач, если у вас не возникнут какие-либо проблемы. В подобном случае, проконсультируйтесь с врачом.

Меры, которые необходимо принять в случае передозировки

Признаки и симптомы

Передозировка проявляется обычно симптомами со стороны ЦНС, сердечно-сосудистой и дыхательной систем. При передозировке возможны следующие симптомы и жалобы:

Центральная нервная система: угнетение функций ЦНС, дезориентация, угнетение сознания, сонливость, возбуждение, галлюцинации, кома, затуманивание зрения, невнятная речь, дизартрия, нистагм, атаксия, дискинезия, гиперрефлексия (вначале), гипорефлексия (позже); судороги, психомоторные расстройства, миоклонус, гипотермия, мидриаз.

Дыхательная система: угнетение дыхания, отек легких.

Сердечно-сосудистая система: тахикардия, артериальная гипотензия, иногда – артериальная гипертензия, нарушения проводимости с расширением комплекса QRS; синкопе, связанное с остановкой сердца, сопровождающееся потерей сознания.

Желудочно-кишечный тракт: рвота, задержка пищи в желудке, снижение моторики толстой кишки.

Скелетно-мышечная и соединительная ткань:сообщалось об отдельных случаях рабдомиолиза, связанного с токсическим влиянием карбамазепина.

Почки и мочевыводящая система: задержка мочи, олигурия или анурия; задержка жидкости; водная интоксикация, обусловленная эффектом карбамазепина, сходным по действию к антидиуретическому гормону.

Со стороны лабораторных показателей:гипонатриемия, возможен метаболический ацидоз, гипергликемия, повышение мышечной фракции креатининфосфокиназы.

Лечение

Специфический антидот отсутствует. Вначале лечение должно основываться на клиническом состоянии больного; показана госпитализация. Проводится определение концентрации карбамазепина в плазме крови для подтверждения отравления этим средством и оценки степени передозировки.

Осуществляется эвакуация содержимого желудка, промывание желудка, прием активированного угля. Поздняя эвакуация желудочного содержимого может привести к отстроченному всасыванию и повторному появлению симптомов интоксикации в период выздоровления. Применяется симптоматическое поддерживающее лечение в отделении интенсивной терапии, мониторинг функций сердца, тщательная коррекция нарушений водно-электролитного баланса.

Специальные рекомендации

Рекомендуется проведение гемосорбции на угольных сорбентах. Гемодиализ является эффективным методом лечения в случае передозировки карбамазепином. Необходимо предусмотреть возможность повторного обострения симптомов передозировки на 2-й и 3-й день после его начала, что обусловлено замедленным всасыванием препарата.

Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата

Если Вы забыли принять очередную дозу, примите ее как можно быстрее. Однако если уже наступило время приема очередной дозы препарата, опустите прием пропущенной дозы и продолжайте прием, как обычно. Не принимайте двойную дозу, чтобы восполнить пропущенную!

Указание на наличие риска симптомов отмены

Не прекращайте принимать препарат, если Ваш врач не говорит Вам об этом.

Внезапная отмена препарата может спровоцировать судороги, поэтому карбамазепин следует отменять постепенно.

Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата

При возникновении каких-либо дополнительных вопросов по применению данного препарата проконсультируйтесь со своим лечащим врачом.

 

Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае

В начале лечения или при применении слишком большой начальной дозы препарата, или при лечении пациентов пожилого возраста возникают определенные типы нежелательных реакций, например, со стороны ЦНС (головокружение, головная боль, атаксия, сонливость, общая слабость, диплопия), со стороны желудочно-кишечного тракта (тошнота, рвота) или аллергические кожные реакции.

Дозозависимые нежелательные реакции обычно проходят в течение нескольких дней как спонтанно, так и после временного снижения дозы препарата. Развитие побочных реакций со стороны ЦНС может быть следствием относительной передозировки препарата или значительных колебаний концентраций активного вещества в плазме крови. В таких случаях рекомендуется контролировать уровень карбамазепина в плазме крови и распределить суточную дозу на более мелкие (например, на 3-4) отдельные дозы.

Нежелательные явления, представленные ниже, перечислены в зависимости от анатомо-физиологической классификации и частоты встречаемости. Частота встречаемости определялась в ходе клинических исследований и классифицируется следующим образом: очень часто (>1/10),часто (>1/100, <1/10), нечасто (>1/1000, <1/100), редко (>1/10 000, <1/1000), очень редко(<1/10 000), неизвестно (нельзя оценить на основании имеющихся данных).

 

Сводная таблица побочных реакций, составленная на основе клинических исследований и спонтанных сообщений

Нарушения со стороны крови и лимфатической системы

Очень часто:

Лейкопения

Часто:

тромбоцитопения, эозинофилия

Редко:

лейкоцитоз, лимфаденопатия

Очень редко:

агранулоцитоз, апластическая анемия, панцитопения, эритроцитарная аплазия, анемия, мегалобластная анемия, ретикулоцитоз, гемолитическая анемия

Неизвестно:

недостаточность костного мозга

Нарушения со стороны иммунной системы

Редко:

мультиорганная гиперчувствительность замедленного типа с лихорадкой, кожными высыпаниями, васкулитом, лимфаденопатией, признаками, напоминающими лимфому, артралгиями, лейкопенией, эозинофилией, гепатоспленомегалией, измененными показателями функции печени и синдромом исчезновения желчных путей (деструкция и исчезновение внутрипеченочных желчных протоков), возникающих в различных комбинациях. Могут быть нарушения со стороны других органов (например, печень, легкие, почки, поджелудочная железа, миокард, толстая кишка)

Очень редко:

анафилактические реакции, ангионевротический отек, гипогаммаглобулинемии

Неизвестно**:

лекарственная реакция с эозинофилией и системными симптомами (DRESS синдром)

Инфекционные и паразитарные заболевания

Неизвестно**:

реактивация вируса герпеса человека VI типа

Нарушения со стороны эндокринной системы

Часто:

отеки, задержка жидкости, увеличение массы тела, гипонатриемия и снижение осмолярности крови вследствие эффекта, сходного с действием антидиуретического гормона, что в редких случаях приводит к гипергидратации, которая сопровождается летаргией, рвотой, головной болью, спутанностью сознания и неврологическими расстройствами

Редко:

снижение аппетита

Очень редко:

галакторея, гинекомастия

Нарушения со стороны обмена веществ и питания

Редко:

дефицит фолатов

Очень редко:

острая порфирия (острая интермиттирующая порфирия и смешанная порфирия), неострая порфирия (поздняя кожная порфирия)

Психические расстройства

Редко:

галлюцинации (зрительные или слуховые), депрессия, агрессивность, ажитация, беспокойство, дезориентация

Очень редко:

активация психоза

Нарушения со стороны нервной системы

Очень часто:

атаксия, головокружение, сонливость

Часто:

диплопия, головная боль

Нечасто:

аномальные непроизвольные движения (например, тремор, «порхающий» тремор (астериксис), дистония, тики), нистагм

Редко:

дискинезия, глазодвигательные нарушения, нарушения речи (например, дизартрия или невнятная речь), хореоатетоз, периферическая нейропатия, парестезия и парез

Очень редко:

злокачественный нейролептический синдром, асептический менингит с миоклонусом и периферической эозинофилией, дисгевзия

Неизвестно**:

седативный эффект, ухудшение памяти

Нарушения со стороны органа зрения

Часто:

нарушение аккомодации (например, затуманивание зрения)

Очень редко:

помутнение хрусталика, конъюнктивит

Нарушения со стороны органа слуха и равновесия

Очень редко:

нарушение слуха, например, звон в ушах, гиперакузия, гипоакузия, нарушение восприятия высоты звука

Нарушения со стороны сердца

Редко:

нарушения внутрисердечной проводимости

Очень редко:

аритмия, атриовентрикулярная блокада с обмороками, брадикардия, застойная сердечная недостаточность, обострение ишемической болезни сердца

Нарушения со стороны сосудов

Редко:

артериальная гипертензия или артериальная гипотензия

Очень редко:

циркуляторный коллапс, тромбоэмболия (например, тромбоэмболия легочной артерии), тромбофлебит

Нарушения со стороны дыхательной системы, органов грудной клетки и средостения

Очень редко:

реакции гиперчувствительности со стороны легких, характеризующиеся лихорадкой, одышкой, пневмонитом или пневмонией

Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта

Очень часто:

рвота, тошнота

Часто:

сухость во рту, в случае применения суппозиториев может развиваться синдром раздраженного кишечника

Нечасто:

диарея, запор

Редко:

боль в животе

Очень редко:

панкреатит, глоссит, стоматит

Неизвестно**:

Колит

Нарушения со стороны печени и желчевыводящих путей

Редко:

гепатит холестатического, паренхиматозного (гепатоцеллюлярного) или смешанного типов, синдром исчезновения желчных путей, желтуха

Очень редко:

печеночная недостаточность, гранулематозный гепатит

Нарушения со стороны кожи и подкожной клетчатки

Очень часто:

крапивница (иногда в тяжелой форме), аллергический дерматит

Нечасто:

эксфолиативный дерматит

Редко:

системная красная волчанка, зуд

Очень редко:

синдром Стивенса-Джонсона*, токсический эпидермальный некролиз, фотосенсибилизация, мультиформная и узловатая эритема, нарушения пигментации кожи, пурпура, акне, повышенное потоотделение, выпадение волос, гирсутизм

Неизвестно**:

острый генерализованный экзантематозный пустулез (AGEP)**, лихеноидный кератоз, онихомадезис

Нарушения со стороны скелетно-мышечной, соединительной ткани и костной ткани

Редко:

мышечная слабость

Очень редко:

нарушение костного метаболизма (снижение уровня кальция и 25-гидрокси-холекальциферола в плазме крови), что может привести к развитию остеомаляции/ остеопороза; артралгии, миалгии, мышечные спазмы

Неизвестно**:

Переломы

Нарушения со стороны почек и мочевыводящих путей

Очень редко:

тубулоинтерстициальный нефрит, почечная недостаточность, нарушение функции почек (например, альбуминурия, гематурия, олигурия, повышение уровня мочевины в крови/азотемия), задержка мочи, учащенное мочеиспускание

Нарушения со стороны репродуктивной системы

Очень редко:

половая дисфункция/эректильная дисфункция, нарушение сперматогенеза (со снижением количества и/или подвижности сперматозоидов)

Осложнения общего характера и реакции в месте введения

Очень часто:

общая слабость

Отклонений показателей лабораторных исследований

Очень часто:

повышение уровня гамма-глутамилтрансферазы (вызванное индукцией печеночных ферментов), которое обычно не имеет клинической значимости

Часто:

повышение уровня щелочной фосфатазы в крови

Нечасто:

повышение уровня трансаминаз

Очень редко:

повышение внутриглазного давления, увеличение уровня холестерина в крови, повышение уровня липопротеинов высокой плотности, повышение уровня триглицеридов в крови. Изменение показателей функции щитовидной железы: снижение уровня L-тироксина (свободный тироксин, тироксин, трийодтиронин) и повышение уровня тиреотропного гормона, что, как правило, не сопровождается клиническими проявлениями; увеличение уровня пролактина в крови

Неизвестно**:

снижение плотности костной ткани

* – в некоторых азиатских странах сообщается как редкое явление.

** – дополнительные побочные реакции, полученные из спонтанных сообщений (частота неизвестна).

 

Нижеприведенные побочные реакции были зарегистрированы в период послерегистрационного применения карбамазепина; информация о них поступила из спонтанных сообщений и литературных источников. Поскольку сообщения были спонтанными, без указания точного количества пациентов, невозможно достоверно оценить частоту возникновения побочных реакций, поэтому частоту их возникновения классифицируют как «неизвестно».

Имеются сообщения о снижении минеральной плотности костной ткани, остеопении, остеопорозе и переломах костей у пациентов, находящихся на длительной терапии карбамазепином. Механизм влияния карбамазепина на метаболизм костной ткани не определен.

Существует все больше доказательств в отношении связи генетических маркеров и возникновения кожных побочных реакций, таких как ССД, ТЭН, DRESS, AGEP и макулопапулезная сыпь. Среди пациентов из Японии и Европы были зарегистрированы эти реакции в связи с применением карбамазепина и наличием аллеля HLA-A*3101. Было показано, что другой маркер, HLA-B*1502, в значительной степени связан с развитием ССД и ТЭН у пациентов китайской этнической группы Хан, пациентов тайского происхождений и некоторых других азиатских народов.

 

При возникновении нежелательных лекарственных реакций обращаться к медицинскому работнику, фармацевтическому работнику или напрямую в информационную базу данных по нежелательным реакциям (действиям) на лекарственные препараты, включая сообщения о неэффективности лекарственных препаратов

РГП на ПХВ «Национальный центр экспертизы лекарственных средств и медицинских изделий» Комитет контроля качества и безопасности товаров и услуг Министерства здравоохранения Республики Казахстан

http://www.ndda.kz

 

Дополнительные сведения

Состав лекарственного препарата

Одна таблетка содержит

активное вещество: карбамазепин 200 мг;

вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, натрия кроскармеллоза, магния стеарат, натрия лаурилсульфат, желатин.

Описание внешнего вида, запаха, вкуса

Однослойные таблетки круглой формы, с плоскими верхней и нижней поверхностями, края которых скошены, с риской, белого или белого с желтоватым оттенком цвета. На разломе при рассматривании под лупой видно относительно однородную структуру.

 

Форма выпуска и упаковка

Таблетки 200 мг.

По 10 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной и материала рулонного упаковочного на основе фольги алюминиевой.

По 5 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона или пачку из картона для потребительской тары.

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности!

Условия хранения

Хранить при температуре не выше 25 0С.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

 

Саудалық атауы

Карбамазепин

 

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Карбамазепин

 

Дәрілік түрі, дозасы

200 мг таблеткалар

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүйке жүйесі. Эпилепсияға қарсы препараттар. Карбоксимид туындылары. Карбамазепин.

АТХ коды: N03А F01.

 

Қолданылуы

- эпилепсияда: жайылғантонусты-клонусты құрысу ұстамаларында

- үштармақты жүйке невралгиясындағы пароксизмальді ауыруда

- литий препараттарымен емдеуден әсер болмаған жағдайда пациенттерде маниакальді-депрессиялық психоздардың профилактикасы үшін.

Ескерту: препарат әдетте абсанстарда (petit mal) және миоклонусты ұстамаларда тиімді емес.

 

Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- карбамазепинге немесе химиялық жағынан ұқсас дәрілік препараттарға (мысалы, үшциклді антидепрессанттарға), немесе препараттың кез келген басқа компоненттеріне жоғары сезімталдық

- атриовентрикулярлық блокада

- анамнезінде сүйек кемігінің бәсеңдеу көріністерінің болуы

- бауыр порфириясы (мысалы, жедел алма-кезекті порфирия, аралас порфирия, кешеуілдеген тері порфириясы)

- моноаминоксидаза (МАО) тежегіштерімен біріктіріп қолдану

Қолданған кездегі қажетті сақтандыру шаралары

Алдын ала ескерту

Агранулоцитоздың және апластикалық анемияның дамуын карбамазепинді қолданумен байланыстырады; алайда осы жай-күйдің даму жағдайлары жиілігінің шамадан тыс төмендеуіне байланысты, препаратты қабылдаған кездегі қауіптің маңыздылығына баға беру қиын. Ем қабылдамаған науқастар үшін жалпы қауіп агранулоцитоздың дамуына қатысты жылына 1000000-ға шаққанда 4,7 адамды және апластикалық анемияға қатысты жылына 1000000-ға шаққанда 2,0 адамды құрайды.

Карбамазепинді қабылдаумен байланысты тромбоциттер немесе лейкоциттер санының уақытша немесе тұрақты төмендеуі мезгіл-мезгіл немесе жиі байқалады. Емдеуді бастағанға дейін және оны жүргізу кезінде тромбоциттер санын, сондай-ақ ретикулоциттер санын және сарысудағы темір деңгейін анықтауды қоса, қанға мезгіл-мезгіл талдау жүргізген жөн.

Пациенттерді және олардың жақындарын уыттылықтың ерте белгілері, ықтимал гематологиялық бұзылулар жөнінде, сондай-ақ тері жабындары және бауыр тарапынан симптомдар жөнінде хабардар ету қажет. Пациентті қызба, тамақтың ауыруы, тері бөртпесі, ауыз қуысындағы ойық жара, гематоманың, петехиялар немесе пурпуралар түріндегі геморрагиялардың себепсіз пайда болуы сияқты жағымсыз реакциялар пайда болған жағдайда дәрігерге қаралу қажеттілігінен хабардар еткен жөн.

Егер лейкоциттер немесе тромбоциттер саны емдеу кезінде едәуір азайса, қанға жалпы талдау жүргізген және пациенттің жағдайына мұқият мониторинг жүргізген жөн. Қызба немесе тамақтың ауыруы түрінде өршитін немесе клиникалық көріністері бар айқын лейкопения дамыған кезде препарат қабылдауды тоқтату қажет. Егер сүйек кемігінің едәуір бәсеңдету белгілері байқалса, препарат қабылдауды тоқтатқан жөн.

Препаратпен емдеу кезінде, әсіресе анамнезінде бауыр аурулары бар пациенттерде және егде жастағы пациенттерде, бауыр функциясына бастапқы деңгейде және емдеу барысында осы функцияға мезгіл-мезгіл баға беру қажет. Бауыр функциясы бұзылуы өршіген кезде немесе бауыр ауруы белсенді фазада болатын пациенттерде препарат қабылдауды дереу тоқтату қажет.

Карбамазепин қабылдап жүрген пациенттерде бауырдың функциональді жағдайына баға беруге жәрдемдесетін зертханалық талдаудың кейбір көрсеткіштері, атап айтқанда гамма-глутамилтрансфераза қалыптың шегінен асып кетуі мүмкін. Бұл, бәлкім, бауыр ферменттерінің индукциясына байланысты жүруі мүмкін. Ферменттердің индукциясы сілтілік фосфатаза деңгейінің орташа жоғарылауына да әкелуі мүмкін. Бауыр метаболизмінің функциональді белсенділігінің бұлай жоғарылауы карбамазепин қабылдауды тоқтату үшін көрсетілім болып табылмайды.

Карбамазепинді қолдануға байланысты бауыр тарапынан ауыр реакциялар өте сирек байқалады. Бауыр дисфункциясының белгілері мен симптомдары немесе бауырдың белсенді аурулары пайда болған жағдайда пациентке шұғыл тексеру жүргізу қажет, ал карбамазепинмен емдеуді тексеру нәтижелері алынғанша тоқтата тұру керек.

Әртүрлі көрсетілімдер бойынша, эпилепсияға қарсы препараттар қабылдаған пациенттерде суицидтік ойлар мен суицидтік мінез-құлық жағдайлары тіркелді. Эпилепсияға қарсы препараттарға жүргізілген рандомизацияланған плацебо-бақыланатын зерттеулер барысында алынған деректерді мета-талдау сондай-ақ суицидтік ойлар мен мінез-құлық қаупінің аздап ұлғайғанын да көрсетті. Мұндай қауіптің пайда болу механизмі белгісіз, ал қолжетімді деректер карбамазепин үшін суицидтік ойлар мен мінез-құлық қаупінің ұлғаюын жоққа шығармайды.

Сондықтан пациенттерде суицидтік ойлар мен мінез-құлықтың бар-жоқтығын тексеру қажет және, егер керек болса, тиісті ем тағайындаған жөн. Суицидтік ойлар мен мінез-құлық пайда болған жағдайда пациенттердің (және оларға күтім жасайтын адамдардың) дәрігерге баруына кеңес берген жөн.

Карбамазепинді қолданған кезде уытты эпидермальді некролизді (УЭН немесе Лайелл синдромы) және Стивенс-Джонсон синдромын (СДС) қамтитын ауыр дерматологиялық реакциялар өте сирек пайда болады. Ауыр дерматологиялық реакциялары бар пациенттер ауруханаға жатқызуды керек етеді, өйткені бұл жағдайлар өмірге қауіп төндіруі және фатальді сипатқа ие болуы мүмкін. Карбамазепинмен емдеудің алғашқы бірнеше айы бойы СДС/УЭН дамуының көптеген жағдайлары байқалады. Бұл реакциялар, берілген баға бойынша, көбіне еуропалық нәсілді тұрғындары бар елдердің жаңа 10000 пайдаланушысының 1-6-да байқалады. Күрделі дерматологиялық реакцияларды (мысалы, СДС, Лайелл синдромы/УЭН) айғақтайтын белгілер мен симптомдар дамыған кезде карбамазепин қабылдауды дереу тоқтатқан және баламалы ем тағайындаған жөн.

Дерматологиялық реакциялар

Карбамазепинді қолданған кезде УЭН және СДС қамтылған ауыр және кейде өліммен аяқталатын дерматологиялық реакциялардың болғаны мәлімделді. Бұл реакциялар, берілген баға бойынша, көбіне еуропалық нәсілді тұрғындары бар елдердің жаңа 10000 пайдаланушысының 1-6-да байқалады, бірақ осы жағдайдың даму қаупі кейбір азиялық елдерде, берілген баға бойынша,  шамамен 10 есе жоғары болады.

HLA әртүрлі аллельдерінің иммундық жүйемен байланысты жағымсыз реакциялардың туындауына бейімділігіне ықпалы жөнінде айғақтардың пайда болуы көбейе түсуде.

Хан этникалық тобының қытай-пациенттеріндегі, шығу тегі тайлық пациенттердегі және басқа да азиаттық халықтардағы HLA-В*1502 аллелі

Хан этникалық тобының қытай-пациенттерге, шығу тегі тайлық пациенттерге жүргізілген зерттеулер карбамазепинмен байланысты СДС тері ракциялары мен осы пациенттерде HLA-В*1502 аллелінің болуының арасында дозаға өзара айқын байланыстылықты көрсетті. HLA-В*1502 аллелін тасымалдаушылар саны Хан этникалық тобының қытай-пациенттерінің, шығу тегі тайлық пациенттердің шамамен 10%-ын құрайды. Генетикалық тұрғыдан қауіп тобы ретінде қарастырылатын пациенттерді карбамазепинмен емдер алдында HLA-В*1502 аллелінің бар-жоқтығына тест жүргізген жөн. Егер пациентті талдау HLA-В*1502 аллелінің бар екендігіне оң нәтиже берсе, онда терапиялық емдеудің басқа нұсқалары жоқ болған жағдайдан басқасында, карбамазепинмен емдеуді бастамау керек. Зерттеуден өткен және HLA-B*1502 аллеліне қатысты теріс нәтиже алынған пациенттерде, мұндай реакциялар өте сирек дамыса да, СДС даму қаупі төмен болады.

Азияның басқа елдерінде де карбамазепинмен астасқан УЭН/СДС күрделі реакцияларының даму қаупінің жоғарылағанын айғақтайтын деректер бар. Осы аллельдің азиаттық басқа халықтың арасында (мысалы, Филиппин және Малайзия тұрғындарында 15 %-дан жоғары) таралуына байланысты, HLA-B*1502 болатын қауіп тобына генетикалық тұрғыдан қатысы бар ретінде қарастырылатын пациенттерде генетикалық тестілеу жүргізу ұсынылады.

HLA-В*1502 аллелінің таралуы еуропалық, африкалық халықтар арасында, Американың түпкілікті тұрғындарының және латынамерикалық тұрғындар арасында, сондай-ақ жапондықтар мен кәрістерде (< 1 %) мардымсыз болады.

Шығу тегі еуропалық және жапондық пациенттердегі HLA-A*3101 аллелі

Шығу тегі еуропалық және жапондық пациенттерді емдеуде карбамазепинді қолданғанда адамның HLA-A*3101 лейкоцитарлық антигені СДС, УЭН, эозинофилиямен және жүйелік симптомдарымен (DRESS) бірге дәрі-дәрмектік бөртпе, жайылған жедел экзентематоздық пустулез (AGEP), макулопапулездік бөртпе сияқты терінің жағымсыз реакциялары дамуының жоғары қаупінің факторы болуы мүмкін.

HLA-A*3101 аллелінің таралуы этникалық популяцияда кеңінен ауытқып отырады және тегі еуропалық пациенттердің 2-ден 5%-ға дейінін және жапондықтардың 10%-ға жуығын құрайды. HLA-A*3101 аллелінің болуы карбамазепин қабылдаудан туындаған тері реакцияларының қаупін (көптеген жағдайларда азырақ күрделі) жалпы популяциядағы 5,0%-дан бастап, тегі солтүстік еуропалық өкілдердің 26,0%-на дейін арттыруы мүмкін, ал оның болмауы өз кезегінде қауіпті 5,0-тен 3,8%-ға дейін азайтуы мүмкін.

Карбамазепинмен емдеуді бастар алдында HLA-A*3101 аллелінің бар-жоқтығына пациенттерге скрининг жүргізуге нұсқау беру үшін деректер жеткіліксіз.

НLA-A*3101 аллелінің бар екендігі дәлелденген, тегі еуропалық немесе жапондық пациенттерде карбамазепинді қолдану, егер оны қолданудың пайдасы қаупінен басым болса, ақталуы мүмкін.

Басқа да дерматологиялық реакциялар

Өткінші және денсаулыққа қауіп төндірмейтін және жеңіл дерматологиялық реакциялар, мысалы, оқшауланған макулярлы немесе макулопапулезді экзантема дамуы мүмкін. Олар әдетте тұрақты дозаларда, сонымен қатар препарат дозасын азайтқаннан кейін бірнеше күннен немесе аптадан соң жойылады. Сонымен бірге, күрделірек дерматологиялық реакциялардың ерте белгілерін өткінші орташа реакциялардан айыру өте күрделі болғандықтан, препаратты қолдануды жалғастырудан реакция нашарласа, оны қабылдауды дереу тоқтату үшін пациент бақылауда болуы тиіс.

Пациентте HLA-B*1502 аллелінің болуы карбамазепинге тері тарапынан, құрысуға қарсы дәрілерге қарсы аса жоғары сезімталдық синдромы немесе аздаған бөртпелер (макулопапулезді бөртпе) сияқты азырақ күрделі жағымсыз реакциялардың туындауымен байланысты.

Аса жоғары сезімталдық реакциялары

Карбамазепин эозинофилиямен және жүйелік симптомдармен (DRESS – синдром) реакцияны қоса, әртүрлі үйлесімде жүре алатын аса жоғары сезімталдық реакцияларын, қызбамен, бөртпемен, васкулитпен, лимфаденопатиямен, псевдолимфомалармен, артралгиямен, лейкоплениямен, эозинофилиямен, бауыр функциясының талдауындағы аномалиялық деңгеймен эозинофилиямен және өт жолдарының жоғалу синдромымен (бауыр ішіндегі өт жолдарының зақымдануы және жоғалуы) кідірген полиорганды аса жоғары сезімталдық бұзылыстарын тудыруы мүмкін.

Өкпе, бүйрек, ұйқы безі, миокард және жуан ішек сияқты басқа ағзалар қамтылуы мүмкін. Карбамазепинге сезімталдығы жоғары науқастардың шамамен 25-30%-ы окскарбазепинмен (Трилептал®) айқаспалы реакция береді. Карбамазепин және эпилепсияға қарсы хош иісті препараттар (мысалы, фенитоин, примидон немесе фенобарбитал) біріктірілімдері де айқаспалы реакциялар бере алады.

Егер аса жоғары сезімталдық реакциясының симптомдары пайда болса, препаратты қабылдауды дереу тоқтату керек.

Дозаны азайту және препарат қабылдауды тоқтату

Препарат қабылдауды кенеттен тоқтату құрысуларға түрткі болуы мүмкін, сондықтан карбамазепинді біртіндеп тоқтатқан жөн. Эпилепсиясы бар пациенттерде препаратпен емдеуді кенеттен тоқтату қажет болғанда эпилепсияға қарсы жаңа препаратқа көшіру тиісті дәрілік затпен емдеу кезінде жүргізілуі тиіс.

Эндокриндік әсерлер

Карбамазепинді ұрықтануға қарсы гормональді дәрілермен біріктіріп қабылдаған әйелдерде лақылдап қан кету жағдайлары тіркелген. Карбамазепин гормональді контрацептивтердің тиімділігіне кері ықпалын тигізетін болғандықтан, ұрпақ өрбіту жасындағы әйелдер препаратты қолдану кезінде контрацепцияның баламалы әдістерін қолдану мүмкіндігін қарастырғаны жөн.

Карбамазепин қабылдап жүрген және олар үшін гормональді контрацепция  қажет болып табылатын пациенттер  құрамында кем дегенде 50 мкг эстрогені бар препаратты қабылдауы тиіс, немесе контрацепцияның гормональді емес баламалы әдістерін пайдалану мүмкіндігін қарастырғаны жөн.

Қан плазмасындағы препарат деңгейіне мониторинг

Карбамазепин дозасы мен қан плазмасындағы деңгейі арасында, сондай-ақ қан плазмасындағы карбамазепин деңгейі мен клиникалық тиімділігі арасындағы дозаға байланыстылықтың анық еместігіне қарамастан, қан плазмасындағы препарат деңгейіне мониторинг мына жағдайларда мақсатқа лайықты болуы мүмкін: ұстамалар жиілігі кенеттен жоғарылағанда, пациент комплансін тексергенде, жүктілік, балалар мен жасөспірімдерді емдеу кезеңінде; сіңудің бұзылуына күмәнданғанда, уыттылығына күмәнданғанда және бір препараттан астамды қолданғанда.

Басқа дәрілік препараттармен  өзара әрекеттесуі

Р450 3А4 (CYP A4) цитохромы белсенді метаболит карбамазепин-10,11-эпоксидінің түзілуін қамтамасыз ететін негізгі фермент болып табылады. CYP 3A4 тежегіштерін бір мезгілде қолдану қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін, ол өз кезегінде жағымсыз реакциялардың пайда болуына себеп болуы мүмкін. CYP 3A4 индукторларын бір мезгілде қолдану карбамазепин метаболизмінің жылдамдауына әкелуі, және, осылайша, қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясын төмендетуі мүмкін және осының салдарынан – емдік әсері айқындылығының ықтимал азаюына әкеп соғуы мүмкін.

Осыған ұқсас, CYP 3A4 ферменті индукторларын қолдануды тоқтату карбамазепин метаболизмінінің деңгейін төмендетуі және қан плазмасындағы оның концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін.

Карбамазепин CYP 3A4 және бірінші және екінші фазадағы бауырдың ферменттік жүйесінің күшті индукторы болып табылады және CYP 3A4 метаболизденетін препараттармен бір мезгілде қолданғанда метаболизм индукциясын туындатуы және плазмадағы концентрацияны төмендетуі мүмкін.

Карбамазепин-10,11-эпоксидінің карбамазепин-10,11-трансдиолға айналуы микросомальді фермент эпоксид гидролаза жәрдемімен жүретін болғандықтан, карбамазепинді эпоксид гидролаза тежегіштерімен бірге қолдану қан плазмасындағы карбамазепин-10,11-эпоксид концентрациясының артуына әкелуі мүмкін.

Қолдануға болмайтын өзара әрекеттесу

Карбамазепинді моноаминооксидаза (МАО) тежегіштерімен бір мезгілде қолдануға болмайды; препаратты қолдануды бастар алдында МАО тежегішін қабылдауды тоқтату қажет (ең кемінде екі апта ішінде немесе одан ерте, егер бұған клиникалық жағдайлар мүмкіндік берсе).

Қан плазмасындағы карбамазепин деңгейін арттыруы мүмкін препараттар

Қан плазмасындағы карбамазепин деңгейінің жоғарылауы жағымсыз реакциялардың (мысалы, бас айналу, ұйқышылдық, атаксиялар, диплопиялар) пайда болуына әкелуі мүмкін болғандықтан, төменде берілген препараттармен бір мезгілде қолданғанда карбамазепиннің дозасын түзеткен және/немесе қан плазмасындағы карбамазепин деңгейін ұдайы зерттеген жөн.

Анальгетиктер, қабынуға қарсы препараттар: декстропропоксифен.

Андрогендер: даназол.

Антибиотиктер:макролидтік антибиотиктер (мысалы, эритромицин, кларитромицин), ципрофлоксацин.

Антидепрессанттар: флуоксетин, флувоксамин, пароксетин, тразодон.

Эпилепсияға қарсы препараттар: вигабатрин.

Зеңге қарсы препараттар: азолдар (мысалы, итраконазол, кетоконазол, флуконазол, вориконазол). Вориконазалмен немесе интраконазолмен ем қабылдап жүрген пациенттерге эпилепсияға қарсы баламалы дәрілер ұсынылуы мүмкін.

Антигистаминдік препараттар: лоратадин.

Психозға қарсы препараттар: оланзапин.

Туберкулезге қарсы препараттар: изониазид.

Вирустарға қарсы препараттар: АИТВ үшін протеаза тежегіштері (мысалы, ритонавир).

Карбоангидраза тежегіштері: ацетазоламид.

Жүрек-қантамырлық препараттар: дилтиазем, верапамил.

АІЖ ауруларын емдеуге арналған препараттар: циметидин, омепразол болуы мүмкін.

Басқа заттармен өзара әрекеттесуі: грейпфрут шырыны, никотинамид (тек жоғары дозаларда).

Қан плазмасында белсенді метаболит карбамазепин-10,11-эпоксидінің деңгейін арттыруы мүмкін препараттар

Қан плазмасындағы белсенді метаболит карбамазепин-10,11-эпоксиді деңгейінің жоғарылауы жағымсыз реакциялардың (мысалы, бас айналу, ұйқышылдық, атаксиялар, диплопиялар) пайда болуына әкелуі мүмкін болғандықтан, келесі препараттармен: кветиапин, примидон, прогабид, вальпрой қышқылы, валноктамид және валпромидпен бір мезгілде қолданғанда карбамазепиннің дозасын түзеткен және/немесе қан плазмасындағы карбамазепин деңгейін ұдайы зерттеген жөн.

Қан плазмасындағы карбамазепин деңгейін төмендетуі мүмкін препараттар

Төменде берілген препараттармен бір мезгілде қолданғанда карбамазепин дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Эпилепсияға қарсы препараттар: окскарбазепин, фенобарбитал, фенитоин (фенитоинмен және карбамазепиннің субтерапиялық концентрациясымен уыттануға жол бермеу үшін карбамазепинмен емдер алдында қан плазмасындағы фенитоин концентрациясын 13 мкг/мл-ге дейін түзету ұсынылады) және фосфенитоин, примидон және, деректер ішінара қарама-қайшы болса да, сонымен қатар клоназепам де болуы мүмкін.

Ісікке қарсы препараттар: цисплатин немесе доксорубицин.

Туберкулезге қарсы препараттар: рифампицин.

Бронходилататорлар немесе демікпеге қарсы препараттар: теофиллин, аминофиллин.

Дерматологиялық препараттар: изотретиноин.

Басқа заттармен өзара әрекеттесуі: құрамында шайқурай (Hypericum perforatum) бар дәрілік шөп препараттары.

Карбамазепиннің қатар жүргізілетін ем ретінде қолданылатын препараттардың қан плазмасындағы концентрациясына ықпалы

Карбамазепин кейбір препараттардың концентрациясын төмендетуі және азайтуы немесе әсерлері толық нивелирленуі мүмкін. Төменде берілген препараттардың дозаларын түзету қажет болуы мүмкін.

Анальгетиктер, қабынуға қарсы препараттар: бупренорфин, метадон, парацетамол (карбамазепинді парацетамолмен (ацетаминофенмен) бірге ұзақ қолдану гепатоуыттылықтың дамуымен байланысты болуы мүмкін), трамадол.

Антибиотиктер: доксициклин, рифабутин.

Антикоагулянттар: пероральді антикоагулянттар (мысалы, варфарин және аценокумарол, ривароксабан, дабигатран, апиксабан және эдоксабан).

Антидепрессанттар: бупропион, циталопрам, миансерин, сертралин, тразодон, үшциклді антидепрессанттар (мысалы, имипрамин, амитриптилин, нортриптилин, кломипрамин).

Құсуға қарсы дәрілер: апрепитант.

Эпилепсияға қарсы препараттар: клобазам, клоназепам, этосукцимид, ламотриджин, окскарбазепин, примидон, тиагабин, топирамат, вальпрой қышқылы, зонисамид, эсликарбазепин. Фенитоинмен уыттануға және карбамазепиннің субтерапиялық концентрациясына жол бермеу үшін қан плазмасындағы фенитоин концентрациясын карбамазепинмен емдеу алдында 13 мкг/мл-ге дейін түзету ұсынылады. Қан плазмасындағы мефенитоин деңгейі жоғарылауына бірлі-жарым жағдайлары мәлімделді.

Зеңге қарсы препараттар: итраконазол, вориконазол. Вориконазалмен немесе интраконазолмен ем қабылдап жүрген пациенттерге эпилепсияға қарсы баламалы дәрілерді қабылдау ұсынылуы мүмкін.

Гельминттерге қарсы препараттар: альбендазол.

Ісікке қарсы препараттар: иматиниб, циклофосфамид, лапатиниб, темсиролимус.

Нейролептикалық препараттар: клозапин, галоперидол және бромперидол, оланзапин, кветиапин, рисперидон, арипипразол, палиперидон.

Вирусқа қарсы препараттар: АИТВ-ні емдеуге арналған протеаза тежегіштері (мысалы, индинавир, ритонавир, саквинавир).

Анксиолитиктер: алпразолам.

Бронходилататорлар немесе демікпеге қарсы препараттар: теофиллин.

Контрацепциялық препараттар: гормональді контрацептивтер (контрацепцияның баламалы әдістерін қолдану мүмкіндігін қарастырған жөн).

Жүрек-қантамырлық препараттар: кальций өзекшелерінің блокаторлары (дигидропиридин тобы), мысалы, фелодипин, дигоксин, симвастатин, аторвастатин, ловастатин, церивастатин, ивабрадин.

Кортикостероидтар: кортикостероидтар (мысалы, преднизолон, дексаметазон).

Эректильді дисфункцияны емдеу үшін қолданылатын дәрілер: тадалафил.

Иммунодепрессанттар:циклоспорин, эверолимус, такролимус, сиролимус.

Қалқанша без ауруларын емдеуге арналған препараттар: левотироксин.

Құрамында эстрогендер және/немесе прогестерон бар басқа препараттармен өзара әрекеттесуі.

Спецификалық қарастыруды қажет ететін біріктірілімдер

Карбамазепин мен леветирацетамды біріктіріп қолдану карбамазепиннң уыттылығының күшеюіне әкелуі мүмкін.

Карбамазепин мен изониазидті бер мезгілде қолдану изониазидтен туындаған гепатоуыттылықтың күшеюіне әкелуі мүмкін.

Карбамазепин мен литийді біріктіріп қолдану, қан плазмасындағы литий деңгейі емдік ауқым шегінде қалатындығына қарамастан, нейроуыттылықтың күшеюіне әкеп соғуы мүмкін. Карбамазепинді метоклопрамидпен немесе негізгі транквилизаторлармен, мысалы, галоперидол, тиоридазинмен біріктіріп қолдану сондай-ақ жағымсыз неврологиялық әсерлердің даму жиілігінің жоғарылауына әкелуі мүмкін.

Карбамазепинді кейбір диуретиктермен (гидрохлоротиазид, фуросемид) бір мезгілде қолданып ем жүргізу симптоматикалық гипонатриемияның туындауына әкеп соғуы мүмкін.

Карбамазепин поляризацияланбайтын бұлшықет релаксанттарының әсеріне (мысалы, панкуронияға) қарсы әсер беруі мүмкін. Мұндай біріктірілімді қолданған жағдайда осы препараттардың дозаларын арттыру қажеттілігі туындауы мүмкін; пациенттердің жағдайын мұқият бақылаған жөн, өйткені миорелаксанттардың әсер етуін тоқтату күтілгеннен гөрі тезірек болуы мүмкін.

Карбамазепин, басқа да психотроптық препараттар сияқты, алкогольдің жағымдылығын төмендетуі мүмкін, сондықтан пациенттерге алкогольді пайдалануды тоқтата тұру ұсынылады.

Тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттармен (ривароксабан, дабигатран, апиксабан және этоксабан) карбамазепинді бір мезгілде қолдану қан плазмасында тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттар концентрациясының төмендеуіне әкелуі мүмкін, бұл тромбоз қаупіне әкеледі. Сондықтан, егер бір мезгілде қолдану қажет болса, тромбоз белгілері мен симптомдарына мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.

Серологиялық зерттеулерге ықпалы

Карбамазепин перфеназин концентрациясын анықтау үшін ВЭЖХ-талдауға жалған-оң нәтиже беруі мүмкін.

Карбамазепин және 10,11-эпоксид метаболит үшциклді антидепрессанттардың концентрациясын анықтау үшін поляризацияланған флуоресценция әдісімен иммунологиялық талдауға жалған-оң нәтиже беруі мүмкін.

Арнайы ескертулер

Сақтық шаралары

Карбамазепинді жүрек-қантамыр жүйесі, бауыр немесе бүйрек функциясы тарапынан бұзылулары бар, анамнезінде басқа препараттарға жағымсыз гематологиялық реакциялары бар пациенттерге, немесе карбамазепинмен емдеу курсы үзілген пациенттерге қатаң мониторинг жағдайында пайда/қаупі арақатынасына баға бергеннен кейін ғана тағайындаған жөн.

Емнің бас кезінде және белгілі бір кезеңде несепке жалпы талдау жүргізу және қандағы мочевина азоты деңгейін анықтау ұсынылады.

Гипонатриемия

Карбамазепинді қолданған кезде гипонатриемия дамыған жағдайлары белгілі. Натрий деңгейінің төмендеуімен байланысты бүйрек бұзылулары бар пациенттерде, немесе натрий деңгейін төмендететін дәрілік заттармен (диуретиктер, диурезге қарсы гормонның адекватты емес секрециясымен астасқан дәрілік заттар) қатар емделіп жүрген пациенттерде карбамазепинмен емдеу алдында қандағы натрий деңгейін өлшеген жөн. Әрі қарай қандағы натрий деңгейін әрбір 2 апта сайын, содан кейін емдеудің алғашқы үш айы ішінде бір ай аралықпен немесе клиникалық қажеттілігіне қарай өлшеу керек. Бұл факторлар ең алдымен егде жастағы пациенттерге қатысты. Гипонатриемия дамыған жағдайда суды пайдалану мөлшерін шектеген жөн.

Гипотиреоз

Карбамазепин сарысуда қалқанша без гормондарының концентрациясын төмендетуі мүмкін. Осыған байланысты гипотиреозы бар пациенттерде қалқанша без гормондарымен орнын алмастыру дозаларын арттыру қажет. Сондықтан қалқанша без гормондарымен орнын алмастыру емінің дозасын түзету үшін қалқанша без функциясына мониторинг жүргізу ұсынылады.

Антихолинергиялық әсерлер

Карбамазепин орташа антихолинергиялық белсенділік танытады. Сондықтан көзішілік қысымы жоғары және несебі іркілген пациенттер емделу кезінде қатаң бақылауда болуы тиіс.

Психикалық әсерлер

Жасырын психоздың болуы мүмкін екендігін, егде жастағы пациенттерде сананың шатасуының немесе қозудың болуы мүмкін екендігін ұмытпаған жөн.

Пациенттің құлауы

Карбамазепинмен емдеу атаксиямен, бас айналумен, ұйқышылдықпен, гипотензиямен, сананың шатасуымен, седативті әсерлермен байланысты болды, бұлар  пациенттің құлауына әкелуі, салдарынан сынуларға немесе басқа да жарақаттарға әкелуі мүмкін. Осы әсерлерді қиындатуы мүмкін аурулармен, жай-күймен немесе дәрілік препараттармен ауыратын пациенттер үшін құлау қаупін толық бағалау карбамазепинмен ұзақ уақыт емделіп жатқан пациенттер үшін қайта қаралуы тиіс.

Өзара әрекеттесу

CYP3A4 тежегіштерін немесе эпоксигидролаза тежегіштерін карбамазепинмен бірге қолдану жағымсыз реакцияларды тудыруы мүмкін (тиісінше қан плазмасындағы карбамазепин немесе карбамазепин-10,11 эпоксидінің концентрациясының жоғарылауы). Карбамазепин дозасы тиісті түрде түзетілуі және/немесе қан плазмасындағы деңгей бақылануы тиіс.

CYP3A4 индукторларын карбамазепинмен бірге қолдану қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясын және оның емдік әсерін төмендетуі мүмкін, ал CYP3A4 индукторын қабылдауды тоқтату қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясын арттыруы мүмкін. Карбамазепин дозасын түзету керек болуы мүмкін.

Карбамазепин CYP3A4 және бауырдағы I фазасы мен II фазаның басқа да ферменттік жүйелерінің күшті индукторы болып табылады, сондықтан да қан плазмасында, негізінен, олардың метаболизмін индукциялау арқылы CYP3A4 метаболизденетін қатар жүретін препараттардың концентрациясын төмендетуі мүмкін.

Бала тууға қабілетті жастағы пациент әйелдер карбамазепинді гормональді контрацептивтермен бір мезгілде қолдану контрацепцияның бұл түрін тиімсіз ете алатындығы туралы ескертілуі тиіс. Карбамазепинді қолданған кезде контрацепцияның баламалы гормональді емес түрлері ұсынылады.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Аналары эпилепсиядан зардап шегіп жүрген балаларда жатырішілік дамудың бұзылуына, соның ішінде туа біткен кемістіктің дамуына бейімділік байқалады. Карбамазепинді қолданумен астасқан жатырішілік дамудың бұзылулары және туа біткен кемістіктер жөнінде, соның ішінде омыртқалардың жарылғаны және басқа да туа біткен ақаулар, мысалы, үстіңгі еріннің/ таңдайдың жарығы («қоянжырық/ жарық таңдай») сияқты жақсүйек-бет кемістіктері, кардиоваскулярлық даму кемістіктері, гипоспадиялар және организмнің әртүрлі жүйелерінің даму ауытқулары жөнінде мәлімделді. Пациенттерге даму кемістігінің жоғары қаупі болуы мүмкін екендігін ескерткен және босанғанға дейін скрининг жүргізуге мүмкіндік беруді қамтамасыз еткен жөн. Солтүстік Америкадағы жүктілік реестріндегі деректер негізінде, босанғаннан кейінгі 12 апта ішінде диагностикаланған хирургиялық, медициналық немесе косметикалық маңызды құрылымдық патология ретінде анықталған туа біткен күрделі даму кемістіктерінің жиілігі бірінші триместрде карбамазепинмен монотерапия қабылдаған аналардың арасында 3,0%-ды (95% СА 2,1-ден 4,2%-ға дейін), және эпилепсияға қарсы ешқандай дәрілік заттарды қабылдамаған жүкті әйелдер арасында 1,1 % (95% СА 0,35-тен 2,5 %-ға дейін) құрады (салыстырмалы қауіп 2,7, 95% СА 1,1-ден 7,0 дейін).

Келесі деректерді ескерген жөн:

- эпилепсиясы бар жүкті әйелдерде карбамазепинді қолдану ерекше көңіл бөлуді қажет етеді;

- егер карбамазепин қабылдап жүрген әйел жүкті болып қалса, жүкті болуды жоспарласа немесе жүктілік кезеңінде карбамазепинді қолдану қажеттілігі пайда болса, ықтималдылығымен (әсіресе жүктіліктің І триместрінде) салыстырғанда, препаратты қолданудың потенциалды пайдасын мұқият таразылаған жөн;

- ұрпақ өрбіте алатын жастағы әйелдерге, мүмкіндігінше, карбамазепинді монотерапия ретінде тағайындаған жөн, өйткені эпилепсияға қарсы препаратпен монотерапия қабылдаған әйелдерге қарағанда, эпилепсияға қарсы дәрілермен біріктірілген ем қабылдаған әйелдерден туған балаларда туа біткен кемістік жағдайларының жиілігі жоғары болады. Политерапия компоненті ретінде карбамазепинді қолданғаннан кейін туа біткен кемістіктің даму қаупі белгілі бір пайдаланылатын дәрілік препараттарға байланысты өзгеріп отыруы және вальпроат қолданылатын политерапияда жоғары болуы мүмкін;

- тиімді ең төмен дозаны тағайындау және қан плазмасындағы карбамазепин деңгейіне мониторингті жүзеге асыру ұсынылады. Ұстамалар бақыланып отырғанда, плазмадағы концентрациясы  емдік ауқымның төменгі бөлігінде 4-тен 12 мкг/мл-ге дейін сақталуы мүмкін. Карбамазепинді қолданған кезде туа біткен кемістіктердің пайда болу қаупі дозаға байланысты екендігін айғақтайтын деректер бар, яғни препаратты тәулігіне < 400 мг дозада пайдаланғанда, карбамазепинді өте жоғары дозаларда қолданған кездегіге қарағанда, туа біткен кемістіктердің жиілігі төмен болды;

- пациентті туа біткен кемістіктердің даму қаупінің жоғарылауы мүмкін екендігінен хабардар еткен жөн және оларға антенатальді скрининг мүмкіндігін туғызған жөн;

- жүктілік кезеңінде эпилепсияға қарсы тиімді емді тоқтатпау керек, өйткені аурудың өршуі ананың да, нәрестенің де денсаулығына қауіп төндіреді.

Бақылау және профилактика

Жүктілік кезінде фолий қышқылының жеткіліксіздігі дамуы мүмкін екендігі белгілі. Эпилепсияға қарсы препараттар фолий қышқылы жеткіліксіздігінің  деңгейін арттыруы мүмкін. Бұл эпилепсияға қарсы ем қабылдаған әйелдерден туған балаларда туа біткен кемістіктер жиілігінің артуына мүмкіндік беруі мүмкін. Сондықтан жүктілікке дейін және жүктілік кезінде фолий қышқылын қосымша тағайындау ұсынылады.

Жаңа туған нәрестелер

Жаңа туған нәрестелерде қан ұюының бұзылуы профилактикаласы мақсатында жүктіліктің соңғы аптасының ішінде аналарға және жаңа туған нәрестелерге К1дәруменін тағайындау ұсынылады.

Аналарының карбамазепинді және құрысуға қарсы басқа да препараттарды қабылдауымен байланысты, жаңа туған нәрестелерде құрысудың және/немесе тыныстың тарылуының бірнеше жағдайлары белгілі. Жаңа туған нәрестелерде анасының карбамазепинді қабылдауымен байланыстырылатын құсу, диарея және/немесе нашар тәбеттің бірнеше жағдайлары білінді. Бұл реакциялар жаңа туған нәрестелерде абстиненция синдромы есебінен болуы мүмкін.

Бала туа алатын жастағы әйелдер және ұрықтануға қарсы дәрілер

Ферменттердің индукциясына байланысты, карбамазепин құрамында эстроген және/немесе прогестерон бар пероральді контрацептивтердің тиімділігінің төмендеуіне әкелуі мүмкін. Бала туа алатын жастағы әйелдерге препаратпен емделу кезінде контрацепцияның баламалы әдістерін пайдалануды ұсынған жөн.

Емшек емізу

Карбамазепин емшек сүтіне өтеді (қан плазмасындағы концентрация 25-60%). Жаңа туған нәрестеде жағымсыз әсерлердің дамуы кейіннен мүмкін болуына байланысты, емшек емізудің артықшылығын мұқият таразылаған жөн. Карбамазепин қабылдап жүрген аналар нәрестеде ықтимал жағымсыз реакциялардың (мысалы, шамадан тыс ұйқышылдық, аллергиялық тері реакциялары) дамуына қатысты бақылауда болған  жағдайда ғана емшек емізуіне болады. Анасының жатырында және/немесе емшек ему кезінде карбамазепиннің әсеріне ұшыраған жаңа туған нәрестеде холестаздық гепатит жөнінде бірнеше мәлімдемелер болды. Сондықтан карбамазепин қабылдаған аналардың емшек еметін сәбилерінде жағымсыз гепатобилиарлық әсерлерге мұқият мониторинг жүргізуді жүзеге асырған жөн.

Фертильділік

Еркектерде фертильділіктің бұзылу жағдайлары жөнінде және/немесе сперматогенез көрсеткіштерінің қалыптан ауытқулары жөнінде өте сирек мәлімделді.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне  әсер ету ерекшеліктері

Карбамазепин қабылдап жүрген пациенттің, әсіресе емдеудің бас кезінде немесе дозаны таңдау кезеңінде тез реакцияға қабілеттілігі құрысу тудыратын жағдайдың дамуына байланысты және бас айналуын, ұйқышылдықты, атаксияны, диплопияны, көру аккомодациясының бұзылуын және көрудің көмескіленуін қоса  жағымсыз реакциялар салдарынан бұзылуы мүмкін. Сондықтан автокөлікті басқарғанда және механизмдермен жұмыс жасағанда пациент сақтық танытқаны жөн.

 

Қолдану жөніндегі нұсқаулар

Дозалау режимі

Хан қытай этникалық тобына жататын пациенттер, немесе шығу тегі тайлық пациенттер емдеуді бастар алдында, мүмкіндігінше, HLA-B*1502 бар-жоқтығына тексерілуден өтуі қажет, өйткені бұл аллель карбамазепин-астасқан ауыр Стивенс-Джонсон синдромының дамуына түрткі болуы мүмкін.

Эпилепсия

Карбамазепиннің дозасын, құрысуларды тиісінше бақылауға қол жеткізу үшін әрбір пациенттің қажеттілігін ескеріп, түзету қажет. Препараттың оңтайлы дозасын таңдау үшін қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясын анықтау ұсынылады.Эпилепсияны емдеген кезде қан плазмасындағы карбамазепиннің 4-12 мкг/мл (17-50 мкмоль/л) деңгейдегі жалпы концентрациясына сәйкес келетін карбамазепин дозасы қажет.

Ересектер

Емдеуді препараттың тәуліктік төмен дозасынан бастау ұсынылады, оны әрі қарай әрбір пациент үшін оңтайлы әсерге жеткізгенге дейін баяу арттырады.

Препараттың ұсынылатын бастапқы дозасы тәулігіне 1-2 реттік 100-200 мг құрайды. Содан кейін дозаны оңтайлы әсерге жеткізгенге дейін баяу арттырады; тәуліктік доза көбіне 800-1200 мг құрайды. Кейбір пациенттерге препараттың тәулігіне 1600 мг немесе тіпті 2000 мг жететін дозасы қажет болуы мүмкін.

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы пациенттерге карбамазепин дозасын, дәрілердің өзара әрекеттесуі мүмкін болғандықтан, сақтықпен таңдаған жөн.

Балалар

Препараттың тәуліктік ең төмен дозасын қолданудан бастау ұсынылады, оны әрі қарай әрбір пациент үшін оңтайлы әсерге жеткізгенше баяу арттырады.

Препараттың әдеттегі дозасы тәулігіне бірнеше рет қабылданатын, дене салмағының әр кг шаққанда 10-20 мг.

Препарат  кішкентай балаларға қолдану үшін ұсынылмайды.

Жасы

Тәуліктік дозасы

5-10 жас

Тәулігіне 400-600 мг (күніне бірнеше қабылдауға бөлінген 200 мг 2-3 таблетка)

10-15 жас

Тәулігіне 600-1000 мг (күніне бірнеше қабылдауға бөлінген 200 мг 3-5 таблетка)

> 15 жас

Тәулігіне 800-1200 мг (ересектердегі сияқты)

 

Балалар үшін ұсынылған ең жоғары доза

6 жасқа дейін: тәулігіне 35 мг/кг

6-15 жас: тәулігіне 1000 мг

> 15 жас: тәулігіне 1200 мг.

Мүмкіндігінше, карбамазепинді монотерапия ретінде тағайындаған жөн, бірақ басқа дәрілік заттармен бірге қолданған жағдайда препарат дозасын осылай біртіндеп арттыру режимі ұсынылады.

Карбамазепинді эпилепсияға қарсы ағымдағы емге қосымша тағайындағанда дозаны, эпилепсияға қарсы қолданылатын ағымдағы препарат(тар) дозасын өзгертпей немесе, қажет болған жағдайда, оны түзете отырып, біртіндеп арттырған жөн.

Үштармақты жүйкенің невралгиясы

Препараттың бастапқы дозасы тәулігіне 200-400 мг құрайды. Оны ауырудың сезілуі жойылғанша (әдетте тәулігіне 3-4 реттік 200 мг дозаға дейін) баяу арттырады. Көптеген пациенттер үшін ауырмайтын жағдайды демеу үшін тәулігіне 3 немесе 4 реттік 200 мг доза жеткілікті. Кейбір жағдайларда карбамазепиннің 1600 мг дозасы қажет етілуі мүмкін. Ауырудың сезілуі жойылғаннан кейін дозаны демеуші ең төмен дозаға дейін біртіндеп азайтады. Ұсынылатын ең жоғары доза тәулігіне 1200 мг құрайды. Ауырудың сезілуі жойылғаннан кейін емдеуді жаңа құрысулар дамығанға дейін біртіндеп тоқтатуға әрекет етіп көрген жөн.

Егде жастағы пациенттер

Үштармақты  жүйке невралгиясында дозалануы

Эпилепсияға қарсы препараттардың дәрілік өзара әрекеттесуін және әртүрлі фармакокинетикасын ескере отырып, егде жастағы пациенттерде карбамазепиннің дозасын сақтықпен таңдаған жөн.

Егде жастағы пациенттерде ұсынылатын доза тәулігіне екі рет 100 мг құрайды. Препараттың тәулігіне екі реттік 100 мг бастапқы дозасын ауырудың сезілуі жойылғанша (әдетте тәулігіне 3-4 реттік  200 мг дозаға дейін) баяу арттырады. Көптеген пациенттер үшін тәулігіне 3 немесе 4 реттік 200 мг доза ауыртпайтын жағдайды демеп тұру үшін жеткілікті. Ауырудың сезілуі жоғалғаннан кейін дозаны демеуші ең төмен дозаға дейін біртіндеп азайтады. Ұсынылған ең жоғары доза тәулігіне 1200 мг құрайды. Ауырудың сезілуі жоғалғаннан кейін жаңа құрысулар дамығанша біртіндеп тоқтатуға әрекет етіп көрген жөн.

Литий препараттарының емдік әсері болмаған кезде пациенттердегі маниакальді-депрессиялық психоздардың профилактикасы

Бастапқы доза тәулігіне бірнеше бір реттік дозаларға бөлінген 400 мг құрайды. Оны ауру симптомдарын бақылауға мүмкіндік беретін жағдайға дейін, немесе тәуліктік дозаны 1600 мг-ге жеткізгенге дейін баяу арттырады. Әдетте тәуліктік доза бірнеше қабылдауға бөлінген 400-600 мг құрайды.

Пациенттердің ерекше топтары

Бүйрек немесе бауыр функцияларының бұзылулары бар пациенттер

Бауыр немесе бүйрек функциялары бұзылған пациенттерде карбамазепиннің фармакокинетикасына қатысты деректер жоқ.

Енгізу әдісі мен жолы

Карбамазепинді пероральді қолданады; әдетте препараттың тәуліктік дозасын екі немесе үш қабылдауға бөлу керек. Препаратты тамақтану барысында, тамақтан кейін немесе тамақтану аралықтарында, азғана мөлшердегі сұйықтықпен, мысалы, стақан сумен қабылдауға болады.

Қабылдау уақыты көрсетілген қолдану жиілігі

Әдетте дәрігер емдеуді пациенттің жеке ерекшеліктеріне байланысты одан әрі арттыра алатын ең аз дозадан бастайды. Карбамазепин дозасын әрбір пациенттің жеке ерекшеліктеріне сәйкес түзету керек.

Сіз Карбамазепинді тамақтану барысында, тамақтан кейін немесе тамақтану аралықтарында қабылдай аласыз. Карбамазепин таблеткаларын сұйықтықпен іше отырып жұту керек. Препарат әдетте күніне 2-3 рет қабылданады.

Емдеу ұзақтығы

Егер сізде қандай да бір проблемалар туындамаса, дәрігер көрсеткендей таблеткаларды ұзақ уақыт  қабылдауды жалғастырыңыз. Мұндай жағдайда дәрігермен кеңесіңіз

Артық дозаланған жағдайда қабылдануы тиіс шаралар

Белгілері және симптомдары

Артық дозалану әдетте ОЖЖ, жүрек-қантамыр және тыныс алу жүйесі тарапынан симптомдармен көрініс береді. Артық дозаланған кезде келесі симптомдар мен шағымдар болуы мүмкін:

Орталық жүйке жүйесі:ОЖЖ функциясының бәсеңдеуі, бағдардан адасу, сананың бәсеңдеуі, ұйқышылдық, қозу, елестеулер, кома, көрудің бұлдырауы, анық сөйлемеу, дизартрия, нистагм, атаксия, дискинезия, гиперрефлексия (бастапқыда), гипорефлексия (кейінірек); құрысулар, психомоторлы бұзылыстар, миоклонус, гипотермия, мидриаз.

Тыныс алу жүйесі: тыныстың тарылуы, өкпенің ісінуі.

Жүрек-қантамыр жүйесі: тахикардия, артериялық гипотензия, кейде – артериялық гипертензия, QRS кешені кеңеюімен өткізгіштіктің бұзылуы; есінен айырылумен қатар жүретін, жүректің тоқтап қалуымен байланысты болатын синкопе.

Асқазан-ішек жолы: құсу, асқазанда тағамның кідіруі, тоқ ішек моторикасының төмендеуі.

Қанқа-бұлшықет және дәнекер тіні:карбамазепиннің уытты әсер етуімен байланысты рабдомиолиздің жекелеген жағдайлары жөнінде мәлімделді.

Бүйрек және несеп шығару жүйесі:несептің іркілуі, олигурия немесе анурия; сұйықтықтың іркілуі; диурезге қарсы гормонның әсер етуіне ұқсас, карбамазепин әсерінен туындайтын сулы уыттану.

Зертханалық көрсеткіштер тарапынан: гипонатриемия, метаболизмдік ацидоз болуы мүмкін, гипергликемия, креатининфосфокиназаның бұлшықеттік фракциясының жоғарылауы.

Емі

Спецификалық антидоты жоқ. Бастапқыда ем науқастың клиникалық жағдайына негізделуі тиіс; ауруханаға жатқызу көрсетілген. Осы дәрімен уланғанын айғақтау және артық дозалану дәрежесіне баға беру үшін қан плазмасындағы карбамазепиннің концентрациясын анықтау жүргізіледі.

Асқазанның ішіндегісін шығару, асқазанды шаю, белсендірілген көмір қабылдау жүзеге асырылады. Асқазан  ішіндегісін шығарудың кешігуі дәрінің кейіннен сіңуіне және сауығу кезеңінде уыттану симптомдарының қайтадан пайда болуына әкеп соғуы мүмкін. Қарқынды емдеу бөлімінде симптоматикалық демеуші ем, жүрек функциясына мониторинг жүргізу, су-электролиттік теңгерімнің бұзылуын мұқият түзету қолданылады.

Арнайы нұсқаулар

Көмір сорбенттерінде гемосорбция жүргізу ұсынылады. Гемодиализ карбамазепинмен артық дозаланған жағдайда емдеудің тиімді әдісі болып табылады. Препарат баяу сіңетін болғандықтан, артық дозалану басталғаннан кейін 2-ші және 3-ші күні оның симптомдарының қайталап өршуі мүмкін екендігін алдын ала ескеру қажет.

Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алған жағдайда қажетті шаралар

Егер сіз кезекті дозаны қабылдауды ұмытып қалсаңыз, оны мүмкіндігінше тезірек қабылдаңыз. Алайда, егер препараттың кезекті дозасын қабылдау уақыты басталса, қабылданбаған дозаны қабылдауды қойып, әдеттегідей қабылдауды жалғастырыңыз. Өткізіп алған дозаның орнын толтыру үшін екі есе дозаны қабылдамаңыз!

Тоқтату симптомы қаупінің болуын көрсету

Егер сіздің дәрігеріңіз бұл туралы айтпаса, препаратты қабылдауды тоқтатпаңыз.

Препаратты қабылдауды күрт тоқтату құрысуға түрткі болуы мүмкін, сондықтан карбамазепинді қабылдауды біртіндеп тоқтату керек.

Дәрілік препараттың қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкерге кеңес алуға жүгіну жөніндегі ұсынымдар

Осы препаратты қолдану бойынша қандай да бір қосымша сұрақтар туындаған жағдайда  өзіңіздің емдеуші дәрігеріңізбен кеңесіңіз.

 

ДП стандартты қолданған кезде байқалатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдауға тиісті шаралар

Емдеудің басында немесе бастапқы дозасы тым көп препаратты қолданғанда немесе егде жастағы пациенттерді емдеген кезде жағымсыз реакциялардың белгілі бір типтері, мысалы, ОЖЖ тарапынан (бас айналу, бас ауыру, атаксия, ұйқышылдық, жалпы әлсіздік, диплопия), асқазан-ішек жолы тарапынан (жүректің айнуы, құсу) немесе аллергиялық тері реакциялары пайда болады.

Дозаға байланысты жағымсыз реакциялар әдетте өздігінен де, сонымен қатар препарат дозасын уақытша азайтқаннан кейін де бірнеше күн ішінде қайтады. ОЖЖ тарапынан жағымсыз реакциялардың дамуы препараттың салыстырмалы артық дозалануының немесе қан плазмасындағы белсенді заттар концентрацияларының едәуір ауытқуларының салдары болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда қан плазмасындағы карбамазепин деңгейін бақылау және тәуліктік дозаны өте азырақ (мысалы, 3-4) жеке дозаларға бөлу ұсынылады.

Төменде берілген жағымсыз құбылыстар анатомиялық-физиологиялық жіктемелерге және кездесу жиілігіне байланысты берілген. Кездесу жиілігі клиникалық зерттеулер барысында анықталды және былайша жіктеледі: өте жиі (>1/10),жиі (>1/100, <1/10), жиі емес (>1/1000, <1/100),сирек (>1/10 000, <1/1000), өте сирек(<1/10 000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде баға беруге келмейді).

 

Клиникалық зерттеулер және кездейсоқ мәлімдемелер негізінде құрылған жағымсыз реакциялардың құрама кестесі

Қан және лимфалық жүйе тарапынан бұзылулар

Өте жиі:

Лейкопения

Жиі:

тромбоцитопения, эозинофилия

Сирек:

лейкоцитоз, лимфаденопатия

Өте сирек:

агранулоцитоз, апластикалық анемия, панцитопения, эритроцитарлы аплазия, анемия, мегалобластты анемия, ретикулоцитоз, гемолиздік анемия

Белгісіз:

сүйек кемігі функциясының жеткіліксіздігі 

Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар    

Сирек:

қызбамен, тері бөртпелерімен, васкулитпен, лимфаденопатиямен,  лимфомаға ұқсас белгілермен, артралгиялармен, лейкопениямен, эозинофилиямен, гепатоспленомегалиямен, бауыр функциясының өзгерген көрсеткіштерімен және әртүрлі біріктірілімде пайда болатын өт жолдарының жоғалу синдромымен (деструкция және бауырішілік өт жолдарының жоғалуымен) бірге болатын баяу типті мультиағзалық аса жоғары сезімталдық. Басқа ағзалар (мысалы, бауыр, өкпе, бүйрек, ұйқы безі, миокард, тоқ ішек) тарапынан бұзылулар болуы мүмкін

Өте сирек:

анафилаксиялық реакциялар, ангионевроздық ісіну, гипогаммаглобулинемия

Белгісіз**:

эозинофилиямен және жүйелік симптомдармен (DRESS-синдром) бірге дәрілік реакция

Инфекциялық және паразиттік аурулар

Белгісіз**:

адамның VI типті герпесі вирусының реактивациясы

Эндокриндік жүйе тарапынан бұзылулар

Жиі:

ісінулер, сұйықтықтың іркілуі, дене салмағының артуы, гипонатриемия және диурезге қарсы гормон әсеріне ұқсас әсері салдарынан қан осмолярлығының төмендеуі, бұл сирек жағдайларда летаргиямен, құсумен, бас ауырумен, сананың шатасуымен және неврологиялық бұзылыстармен қатар жүретін гипергидратацияға әкеледі

Сирек:

тәбеттің төмендеуі

Өте сирек:

галакторея, гинекомастия

Зат алмасу және тамақтану тарапынан бұзылулар

Сирек:

фолаттардың тапшылығы

Өте сирек:

жедел порфирия (жедел интермиттирлеуші порфирия және аралас порфирия), жедел емес порфирия (кешеуілдеген тері порфириясы)

Психикалық бұзылыстар

Сирек:

елестеулер (көру немесе есту), депрессия, озбырлық, ажитация, мазасыздық, бағдардан адасу

Өте сирек:

психоздың белсенділенуі

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар

Өте жиі:

атаксия, бас айналу, ұйқышылдық

Жиі:

диплопия, бас ауыру

Жиі емес:

ауытқыған еріксіз қимылдар (мысалы, тремор, «қолды-аяққа тұрғызбайтын» тремор (астериксис), дистония, жыбырлап тартылу), нистагм

Сирек:

дискинезия, көзді қимылдатудың бұзылулары, сөйлеудің бұзылулары (мысалы, дизартрия немесе анық сөйлемеу), хореоатетоз, шеткері нейропатия, парестезия және парез

Өте сирек:

қатерлі нейролептикалық синдром, миоклонуспен және шеткері эозинофилиямен бірге асептикалық менингит, дисгевзия

Белгісіз**:

седативтік әсер, жадының нашарлауы

Көру мүшелері тарапынан бұзылулар

Жиі:

аккомодацияның бұзылуы (мысалы, көрудің көмескіленуі)

Өте сирек:

көзбұршақтың бұлыңғырлануы, конъюнктивит

Есту мүшелері және тепе-теңдік тарапынан бұзылулар

Өте сирек:

естудің бұзылуы, мысалы, құлақтың шуылдауы, гиперакузия, гипоакузия, дыбыс жоғарылығын қабылдаудың бұзылуы

Жүрек тарапынан бұзылулар

Сирек:

жүрекішілік өткізгіштіктің бұзылулары

Өте сирек:

аритмия, естен танумен бірге атриовентрикулярлық блокада,  брадикардия, жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі, жүректің ишемиялық ауруының өршуі

Қантамырлар тарапынан бұзылулар

Сирек:

артериялық гипертензия немесе артериялық гипотензия

Өте сирек:

циркуляторлық коллапс, тромбоэмболия (мысалы, өкпе артерияларының тромбоэмболиясы), тромбофлебит

Тыныс алу жүйесі, кеуде қуысы және көкірек ортасы ағзалары тарапынан бұзылулар

Өте сирек:

 өкпе тарапынан қызбамен, ентігумен, пневмонитпен немесе пневмониямен сипатталатын аса жоғары сезімталдық реакциялары

Асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар

Өте жиі:

құсу, жүректің айнуы

Жиі:

ауыздың кеберсуі, суппозиторийлерді қолданған жағдайда тітіркенген ішек синдромы дамуы мүмкін

Жиі емес:

диарея, іш қату

Сирек:

іштің ауыруы

Өте сирек:

панкреатит, глоссит, стоматит

Белгісіз**:

Колит

Бауыр және өт шығару жолдары тарапынан бұзылулар

Сирек:

холестаздық, паренхиматоздық (гепатоцеллюлярлық) немесе аралас типті гепатит, өт жолдарының жоғалу синдромы, сарғаю

Өте сирек:

бауыр функциясының жеткіліксіздігі, гранулематозды гепатит

Тері және теріасты шелмайы тарапынан бұзылулар

Өте жиі:

есекжем (кейде ауыр түрде), аллергиялық дерматит

Жиі емес:

эксфолиативтік дерматит

Сирек:

жүйелік қызыл жегі, қышыну

Өте сирек:

Стивенс-Джонсон синдромы*, уытты эпидермальді некролиз, фотосенсибилизация, мультиформалы және түйінді эритема, тері пигментациясының бұзылулары, пурпура, акне, қатты терлеу, шаштың түсуі, гирсутизм

Белгісіз**:

жайылған жедел экзантематозды пустулез (AGEP)**, лихеноидты кератоз, онихомадезис

Қаңқа-бұлшықет, дәнекер тіндері және сүйек тіндері тарапынан бұзылулар

Сирек:

бұлшықет әлсіздігі

Өте сирек:

сүйек метаболизмінің бұзылуы (қан плазмасындағы кальций және 25-гидрокси-холекальциферол деңгейінің төмендеуі), бұл остеомаляцияның/ остеопороздың дамуына әкелуі мүмкін; артралгиялар, миалгиялар, бұлшықет түйілулері

Белгісіз**:

Сынулар

Бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан бұзылулар

Өте сирек:

тубулоинтерстициальді нефрит, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының бұзылуы (мысалы, альбуминурия, гематурия, олигурия, қандағы мочевина деңгейінің жоғарылауы/азотемия), несептің іркілуі, несептің жиі шығарылуы

Ұрпақ өрбіту жүйесі тарапынан бұзылулар

Өте сирек:

жыныстық дисфункция/эректильді дисфункция, сперматогенездің бұзылуы (сперматозоидтар мөлшерінің және/немесе қозғалғыштығының төмендеуі)

Жалпы сипаттағы асқынулар және енгізген жердегі реакциялар

Өте жиі:

жалпы әлсіздік

Зертханалық зерттеу көрсеткіштерінің ауытқулары

Өте жиі:

гамма-глутамилтрансфераза деңгейінің жоғарылауы (бауыр ферменттерінің индукциясынан туындаған), оның әдетте клиникалық маңызы болмайды

Жиі:

қандағы сілтілік фосфатаза деңгейінің жоғарылауы

Жиі емес:

трансаминазалар деңгейінің жоғарылауы

Өте сирек:

көзішілік қысымның жоғарылауы, қандағы холестерин деңгейінің артуы, тығыздығы жоғары липопротеиндер деңгейінің жоғарылауы, қандағы триглицеридтер деңгейінің жоғарылауы. Қалқанша без функциясы көрсеткіштерінің өзгеруі: L-тироксин (бос тироксин, тироксин, трийодтиронин) деңгейлерінің төмендеуі және тиреотроптық гормон деңгейінің жоғарылауы, ол, әдеттегідей, клиникалық көріністермен қатар жүрмейді; қандағы пролактин деңгейінің артуы

Белгісіз**:

сүйек кемігі тығыздығының төмендеуі

* – кейбір азиаттық елдерде сирек құбылыс ретінде мәлімделген.

** – кездейсоқ мәлімдемелерден алынған қосымша жағымсыз реакциялар (жиілігі белгісіз).

 

Төменде берілген жағымсыз реакциялар карбамазепинді тіркеуден кейін қолдану кезеңінде тіркелген; олар туралы ақпарат кездейсоқ мәлімдемелерден және әдебиет көздерінен түсті. Мәлімдемелер пациенттердің дәл саны көрсетілмеген кездейсоқ болғандықтан, жағымсыз реакциялардың пайда болу жиілігіне сенімді түрде баға беру мүмкін емес, сондықтан олардың пайда болуы «белгісіз» ретінде жіктеледі.

Карбамазепинмен ұзақ емделіп жүрген пациенттерде сүйек тінінің минералды тығыздығының төмендеуі, остеопениялар, остеопороз және сүйектердің сынуы жөнінде мәлімдемелер бар. Карбамазепиннің сүйек тінінің метаболизміне ықпал ету механизмі анықталмаған.

Генетикалық маркерлермен байланысқа қатысты және СДС, УЭН, DRESS, AGEP және макулопапулезді бөртпе сияқты терінің жағымсыз реакцияларының пайда болуына қатысты көбірек айғақтамалар бар. Жапония және Еуропа пациенттерінің арасында бұл реакциялар карбамазепинді қолданумен және HLA-A*3101 аллелінің болуымен байланысты тіркелген. Хан қытай этникалық тобының пациенттеріндегі, шығу тегі тайлық пациенттердегі және басқа да кейбір азиаттық халықтардағы басқа маркер, HLA-B*1502, едәуір дәрежеде СДС және УЭН дамуымен байланысты.

 

Жағымсыз дәрілік реакциялар туындаған кезде медицина қызметкеріне, фармацевтика қызметкеріне немесе дәрілік препараттардың тиімсіздігі туралы хабарламаны қоса, дәрілік препараттарға жағымсыз реакциялар (әсерлер) бойынша ақпараттық деректер базасына тікелей жүгіну қажет

Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі Тауарлар мен көрсетілетін қызметтердің сапасы мен қауіпсіздігін бақылау комитетінің «Дәрілік заттар мен медициналық бұйымдарды ұлттық сараптау орталығы» ШЖҚ РМК

http://www.ndda.kz

 

Қосымша мәліметтер

Дәрілік препараттың құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат: карбамазепин 200 мг;

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий кроскармеллозасы, магний стеараты, натрий лаурилсульфаты, желатин.

Сыртқы түрінің иісінің, дәмінің сипаттамасы

Дөңгелек пішінді, жиектері кертілген жоғарғы және төменгі беттері тегіс, сызығы бар, ақ немесе сарғыш реңді ақ түсті, бір қабатты таблеткалар. Сындырып, лупамен қарағанда біршама біртекті құрылым көрінеді.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

200 мг таблеткалар.

Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольга негізді қаптамалық бума материалдан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан.

Пішінді ұяшықты 5 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға немесе тұтыну ыдысына арналған картон қорапшаға салынады.

 

Сақтау мерзімі

3 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!

Сақтау шарттары

250С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы