Торговое наименование
Каптоприл Н Вива Фарм
Международное непатентованное название
-
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, 50 мг/25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-конвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы в комбинации с другими препаратами. АКФ ингибиторы в комбинации с диуретиками. Каптоприл в комбинации с диуретиками
код АТХ С09BA01
Показания к применению
- артериальная гипертензия
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- гиперчувствительность к каптоприлу или к другим ингибиторам АКФ, а также к гидрохлоротиазиду или к производным сульфонамида, или к любому из вспомогательных веществ
- ангионевротический отек, связанный с предшествующей терапией ингибитором АКФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек
- тяжелая почечная недостаточность (креатинина <30 мл/мин)
- тяжелая печеночная недостаточность
- период беременности (II и III триместр)
- применение каптоприла в комбинации с препаратами, содержащими алискирен, у пациентов с сахарным диабетом или с умеренной, или тяжелой почечной недостаточностью (СКФ <60 мл/мин/1.73 м2)
- одновременное применение с сакубитрилом/валсартаном. Препарат нельзя начинать раньше, чем через 36 часов после последней дозы сакубитрила/валсартана
- лица с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы-галактозы
- детский и подростковый возраст до 18 лет
Необходимые меры предосторожности при применении
Каптоприл
Гипотензия
Гипотензия редко наблюдается у пациентов с неосложненной гипертензией. Симптоматическая гипотензия более типична для гипертоников со сниженным объемом крови и/или гипонатриемией в результате интенсивной диуретической терапии, низкого потребления соли, диареи, рвоты или гемодиализа. Сниженный объем крови и гипонатриемию необходимо скорректировать перед применением каптоприла, при этом низкие стартовые дозы являются предпочтительными.
Как и в случае любого гипотензивного средства, чрезмерное снижение артериального давления у пациентов с ишемической сердечно-сосудистой или цереброваскулярной болезнью может увеличить риск инфаркта миокарда или инсульта. При развитии гипотонии пациент должен находиться в положении лежа на спине. Может потребоваться увеличение объема с помощью внутривенного физиологического раствора.
Реноваскулярная гипертензия
У некоторых пациентов с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной почки при назначении ингибиторов АКФ присутствует повышенный риск развития гипотензии и почечной недостаточности. Почечная недостаточность может развиться даже при незначительных изменениях уровня сывороточного креатинина. У этих пациентов, лечение должно быть начато под пристальным медицинским наблюдением со снижением дозы, поэтому в таких случаях следует проводить регулярный мониторинг функции почек во время терапии.
Гиперчувствительность/ангионевротический отек
Ангионевротический отек конечностей, лица, губ, слизистых оболочек, языка, глотки или гортани был зарегистрирован у пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая каптоприл. Это может произойти в любое время во время лечения. В редких случаях, тяжелый ангионевротический отек может развиться после длительного лечения ингибитором АКФ. В случае развития ангионевротического отека, прием препарата прекращают и осуществляют тщательное медицинское наблюдение до полного исчезновения симптомов. Если ограниченный отек лица и губ, улучшение наступает у пациентов без специального лечения, хотя антигистаминные препараты необходимы для облегчения симптомов.
Ангионевротический отек, связанный с отеком гортани может привести к летальному исходу. В случае распространения отека на язык, голосовые щели или гортань и имеется угроза развития обструкции дыхательных путей, следует немедленно назначить соответствующую терапию, которая может включать раствор адреналина подкожно в разведении 1:1000 (0.3-0.5 мл) и/или меры по обеспечению проходимости дыхательных путей в кратчайшие сроки.
Пациенты с ангионевротическим отеком в анамнезе, не связанным с терапией ингибиторами АКФ, могут иметь повышенный риск развития ангионевротического отека при приеме ингибитора АКФ.
Одновременный прием ингибиторов АКФ вместе с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR (например, сиролимусом, эверолимусом, темсиролимусом) и вилдаглиптином может привести к повышенному риску ангионевротического отека (например, отечность дыхательных путей или языка, с нарушением дыхания или без него). Следует проявлять осторожность при назначении рацекадотрила, ингибиторов mTOR (например, сиролимуса, эверолимуса, темсиролимуса) и вилдаглиптина пациентам, принимающим ингибитор АКФ.
В редких случаях у пациентов после приема ингибиторов АКФ отмечался кишечный ангионевротический отек, который сопровождался болями в брюшной полости (с тошнотой и рвотой или без них), иногда при нормальных значениях активности С-1-эстеразы и без предшествующего отека лица. Ангионевротический отек диагностировали с помощью процедур, включающих КТ брюшной полости, ультразвуковое исследование или хирургическое вмешательство, а симптомы устраняли после прекращения приема ингибитора АКФ. Отек кишечника следует включить в спектр дифференциальной диагностики пациентов с жалобами на боли в брюшной полости при приеме ингибиторов АКФ.
Одновременное применение ингибиторов АКФ с сакубитрилом / валсартаном противопоказано из-за повышенного риска развития ангионевротического отека. Лечение сакубитрилом / валсартаном не следует начинать ранее, чем через 36 часов после последней дозы препарата Каптоприл Н Вива Фарм. Лечение препаратом Каптоприл Н Вива Фарм не должно начинаться ранее, чем через 36 часов после последней дозы сакубитрила / валсартана.
Кашель
Кашель при назначении ингибиторов АКФ является непродуктивным, стойким и проходит после прекращения терапии.
Печеночная недостаточность
Очень редко ингибиторы АКФ вызывают холестатическую желтуху или гепатит, которые прогрессируют до молниеносного некроза и (иногда) смерти. Механизм этого синдрома не ясен. Пациенты, получающие ингибиторы АКФ, у которых развивается желтуха или выраженное повышение активности печеночных ферментов, должны прекратить прием ингибиторов АКФ и находиться под соответствующим медицинским наблюдением.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Одновременное применение ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена увеличивает риск гипотензии, гиперкалиемии и снижения функции почек (включая острую почечную недостаточность). Поэтому двойная блокада РААС путем комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена не рекомендуется.
Если терапия с двойной блокадой считается абсолютно необходимой, это должно происходить только под наблюдением специалиста и при условии постоянного тщательного мониторинга функции почек, электролитов и АД. Ингибиторы АКФ и блокаторы рецепторов ангиотензина II не должны применяться совместно у пациентов с диабетической нефропатией.
Гиперкалиемия
Повышение уровня калия в сыворотке крови наблюдалось у некоторых пациентов, получавших ингибиторы АКФ, включая каптоприл. Ингибиторы АКФ могут вызывать гиперкалиемию, поскольку они ингибируют высвобождение альдостерона. Эффект обычно незначительный у пациентов с нормальной функцией почек.
У пациентов с почечной недостаточностью, сахарным диабетом, гипоальдостеронизмом или тех, кто принимает калийсберегающие диуретики, калиевые добавки или калийсодержащие солезаменители, или другие препараты, увеличивающие концентрацию ионов калия в сыворотке (например, гепарин, ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол), особенно антагонисты альдостерона или блокаторы рецепторов ангиотензина, ингибиторы АКФ повышают риск развития гиперкалиемии. Если одновременный прием вышеупомянутых средств является необходимым, рекомендуется периодический контроль калия в сыворотке крови и функции почек.
Стеноз аортального, митрального клапанов, обструктивная гипертрофическая кардиомиопатия, кардиогенный шок
Ингибиторы АКФ следует с осторожностью назначать пациентам со стенозом митрального и аортального клапанов, обструкцией оттока из левого желудочка и избегать их назначения при кардиогенном шоке и при выраженной гемодинамической обструкции.
Нейтропения/агранулоцитоз
Возможно развитие нейтропении, агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии во время лечения ингибиторами АКФ, включая каптоприл. У пациентов с нормальной функцией почек и отсутствием других осложняющих факторов нейтропения встречается редко. Каптоприл следует использовать с особой осторожностью у пациентов с коллагеновыми сосудистыми заболеваниями, иммунодепрессивной терапией, лечением аллопуринолом или прокаинамидом или комбинацией этих осложняющих факторов, особенно при наличии ранее нарушенной функции почек. У некоторых из этих пациентов развились серьезные инфекции, которые в некоторых случаях не реагировали на интенсивную терапию антибиотиками. При использовании каптоприла у таких пациентов рекомендуется контроль уровня лейкоцитов в крови до начала лечения, затем каждые 2 недели в течение первых 3 месяцев приема препарата и периодически в дальнейшем.
Во время лечения все пациенты должны быть проинструктированы о необходимости сообщать о любых признаках инфекции (например, боль в горле, повышение температуры) при дифференциальном подсчете лейкоцитов. Каптоприл и другие сопутствующие препараты следует отменить, если имеется или подозревается нейтропения (нейтрофилы менее 1000/мм3). У большинства пациентов количество нейтрофилов быстро возвращается к норме при прекращении приема каптоприла.
Протеинурия
Протеинурия может возникать у пациентов с нарушением функции почек или при приеме высоких доз ингибиторов АКФ. Общий белок в моче более 1 г в день наблюдается примерно у 0,7 % пациентов, принимающих каптоприл. Большинство этих пациентов имеют предшествующую болезнь почек или принимали относительно высокие дозы каптоприла (более 150 мг в сутки) или оба этих фактора имеют место. Нефротический синдром наблюдается у 1/5 пациентов с протеинурией. В большинстве случаев протеинурия уменьшается или исчезает в течение 6 месяцев независимо от приема каптоприла. У пациентов с протеинурией редко изменяются такие параметры функции почек, как уровень мочевины и креатинина в сыворотке крови. Для пациентов, перенесших заболевания почек, следует проводить анализ белка в моче (тест-полосковый анализ первой порции утренней мочи) перед началом лечения и периодически после него.
Анафилактоидные реакции во время проведения десенсибилизации
У пациентов во время проведения десенсибилизации (например, ядом перепончатокрылых) редко развивались устойчивые опасные для жизни анафилактоидные реакции при применении ингибиторов АКФ. Развития этих реакций можно избежать путем временного прекращения приема ингибиторов АКФ, но они повторно развивались после непреднамеренного повторного назначения ингибиторов АКФ. В связи с этим следует проявлять осторожность при проведении десенсибилизации на фоне приема ингибиторов АКФ.
Анафилактоидные реакции во время высокопрочного диализа/аферез липопротеинов
Были сообщения о возникновении анафилактических реакций у пациентов, проходивших гемодиализ с использованием высокопрочных мембран или аферез липопротеинов низкой плотности с абсорбцией на декстрансульфата и одновременно лечившихся ингибиторами АКФ. Для таких пациентов следует принять решение о применении мембраны другого типа или препаратов другой группы.
Хирургия/анестезия
При больших хирургических вмешательствах может возникнуть гипотония при применении анестетиков. Гипотония может быть устранена коррекцией циркулирующего объема крови.
Сахарный диабет
У пациентов с сахарным диабетом, получавших пероральные антидиабетические средства или инсулин, гликемический контроль следует тщательно проводить в течение первого месяца лечения ингибитором АКФ.
Этнические особенности
Как и при применении других ингибиторов АКФ, антигипертензивное действие каптоприла менее выражено у пациентов негроидной расы, вероятно, из-за более частого распространения низкорениновой формы гипертензии среди представителей негроидной расы.
Гидрохлоротиазид
Почечная недостаточность
У пациентов с почечной недостаточностью тиазиды могут вызывать азотемию. Совокупное действие препарата может развиться у пациентов с нарушением функции почек. Если ухудшение функции почек прогрессирует и характеризуется повышением содержания небелкового азота, необходимо тщательно пересмотреть лечение больного с возможной отменой диуретика.
Печеночная недостаточность
Гидрохлоротиазид следует применять с осторожностью у пациентов с нарушениями функции печени или у больных с прогрессирующим заболеванием печени, поскольку препарат может вызвать внутрипеченочный холестаз, а малейшие изменения в водно-солевом балансе могут спровоцировать развитие печеночной комы.
Метаболические и эндокринные нарушения
Лечение тиазидами может нарушать толерантность к глюкозе. У пациентов с сахарным диабетом может потребоваться коррекция дозы инсулина или пероральных противодиабетических средств. Во время лечения тиазидами может проявиться латентный сахарный диабет.
Повышение холестерина и триглицеридов может быть связано с терапией тиазидными диаретиками.
Лечение гидрохлоротиазидом может вызвать гиперурикемию и/или подагру у некоторых пациентов.
Электролитный дисбаланс
Следует периодически контролировать уровень электролитов в сыворотке. Tиазиды, включая гидрохлоротиазид, могут вызвать водно-электролитный дисбаланс (гипокалиемия, гипонатриемия и гипохлоремический алкалоз). Предупреждающими признаками дисбаланса жидкости или электролита являются сухость во рту, жажда; слабость, вялость, сонливость, беспокойство; боль в мышцах или судороги, мышечная слабость; артериальная гипотензия; олигурия; тахикардия и желудочно-кишечные расстройства, такие как тошнота и рвота.
Хотя одновременное применение с каптоприлом уменьшает риск развития гипокалиемии, вызванной гидрохлоротиазидом. к группе повышенного риска развития гипокалиемии относятся пациенты с циррозом печени, повышенным диурезом, недостаточным пероральным замещением потери электролитов, а также лица, получающие терапию глюкокортикостероидами или адренокортикотропным гормоном. В жаркую погоду у пациентов, склонных к отекам, может возникнуть гипонатриемия, как правило умеренная и не требующая лечения.
Тиазиды могут снижать экскрецию кальция почками, а также вызывать временное незначительное повышение концентрации кальция в сыворотке крови при отсутствии выраженных нарушений метаболизма кальция. Выраженная гиперкальциемия может свидетельствовать о скрытом гиперпаратиреоидизме. Поэтому перед проведением обследования функции паращитовидных желез применениелекарственного средства следует прекратить.
Было показано, что тиазиды увеличивают экскрецию магния с мочой, что может привести к гипомагниемии.
Антидопинг тест
Гидрохлоротиазид может привести к положительному аналитическому результату в тесте антидопинга.
Прочие
Реакции чувствительности могут произойти у пациентов с аллергией или бронхиальной астмой, в том числе в анамнезе. Имеются сообщения о возможности активации системного волчаночноподобного эритематоза.
Хориоидальный выпот, острая миопия и вторичная острая закрытоугольная глаукома
Препараты сульфонамида или производные сульфонамидов могут вызывать идиосинкразическую реакцию, к хориоидальному выпоту с дефектом поля зрения, преходящей миопией и острой закрытоугольной глаукомой. Хотя гидрохлоротиазид является сульфонамидом, сообщалось только об отдельных случаях острой закрытоугольной глаукомы без определенной причинной связи. Симптомы включают: внезапное снижение остроты зрения или боль в глазах, которые проявляются, как правило, в течение нескольких часов или недель от начала терапии гидрохлоротиазидом. При отсутствии лечения острая закрытоугольная глаукома может привести к необратимой потере зрения. Основное лечение - как можно быстрее прекратить прием гидрохлоротиазида. Если внутриглазное давление остается неконтролируемым, может потребоваться неотложное медицинское или хирургическое лечение. Факторы риска развития острой закрытоугольной глаукомы могут включать в себя наличие в анамнезе аллергических реакций на сульфонамид или пенициллин.
Немеланомный рак кожи
В двух эпидемиологических исследованиях, основанных на данных Датского национального регистра онкологических заболеваний, был выявлен повышенный риск развития немеланомного рака кожи (НМРК) [базально-клеточной карциномы (БКК) и плоскоклеточной карциномы (ПСК)] после применения более высоких суммарных доз гидрохлоротиазида.
Фотосенсибилизирующие действия гидрохлоротиазида может выступать в качестве возможного механизма развития НМРК.
Пациенты, принимающие гидрохлоротиазид, должны быть проинформированы о риске развития НМРК, о необходимости регулярной проверки кожных покровов на наличие новых очагов и о незамедлительном предоставлении сообщений о любых подозрительных новообразованиях на коже. Для снижения риска развития рака кожи пациентам следует сообщить о возможных профилактических мерах, таких как ограничение воздействия солнечного света и УФ-лучей, а в случае воздействия, адекватную защиту кожных покровов. Необходимо в кратчайшие сроки обследовать подозрительные поражения кожных покровов, включая гистологическое исследование биопсийного материала. У пациентов, ранее перенесших НМРК, также может потребоваться пересмотреть необходимость применения гидрохлоротиазида.
Комбинация каптоприл/гидрохлоротиазид
Риск гипокалиемии
Комбинация ингибитора АКФ с тиазидными диуретиками не исключает возникновение гипокалиемии, поэтому необходимо постоянно контролировать уровень калия в сыворотке.
Литий
Одновременное применение лекарственного средства с литием не рекомендуется из-за усиления токсичности последнего.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Каптоприл
Калийсберегающие диуретики или пищевые добавки с калием
Ингибиторы АКФ снижают потерю калия, вызванную приемом диуретиков, что при одновременном применении с калийсберегающими диуретиками (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид), добавки с калием или заменители калийсодердащих солей могут привести к гиперкалиемии. При одновременном назначении по причине, имеющейся гипокалиемии их следует применять с большой осторожностью и с частым мониторингом концентрации калия в сыворотке крови.
Следует также соблюдать осторожность при одновременном назначении препарата с другими средствами, повышающими уровень калия в сыворотке крови, такими как триметоприм и котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол), поскольку известно, что триметоприм действует как калийсберегающий диуретик (амилорид). Поэтому комбинация препарата с вышеуказанными средствами не рекомендуется. При необходимости одновременного применения следует применять с большой осторожностью и с частым мониторингом концентрации калия в сыворотке крови.
Диуретики (тиазидные или петлевые диуретики)
Назначение высоких доз диуретиков может привести к падению объема циркулирующей крови и риску развития гипотензии при последующем назначении каптоприла. Гипотензивные эффекты могут быть уменьшены путем прекращения приема мочегонного средства, увеличения объема крови или потребления соли, или путем начала терапии низкой дозой каптоприла. В то же время не выявлено лекарственного взаимодействия с гидрохлоротиазидом и фуросемидом.
Другие антигипертензивные препараты
Одновременный прием каптоприла с другими антигипертензивными препаратами (например, бета-блокаторами и блокаторами кальциевых каналов пролонгированного действия) является безопасным, и сопутствующий прием таких препаратов может повысить гипотензивный эффект каптоприла. Следует с осторожностью проводить лечение нитроглицерином, другими нитратами или другими сосудосуживающими препаратами.
Альфа-блокирующие агенты
Одновременное применение альфа-блокирующих агентов может усиливать антигипертензивный эффект каптоприла и увеличивать риск ортостатической гипотензии.
Лечение острого инфаркта миокарда
Каптоприл можно принимать одновременно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитиками, бета-блокаторами и/или нитратами пациентам с инфарктом миокарда.
Трициклические антидепрессанты/нейролептики
Ингибиторы АКФ могут усиливать гипотензивное действие некоторых трициклических антидепрессантов и нейролептиков. Возможна постуральная гипотензия.
Аллопуринол, прокаинамид, цитостатические или иммуносупрессивные препараты
Одновременное применение с ингибиторами АКФ может привести к повышенному риску лейкопении, особенно когда последние применялись в дозах, превышающих рекомендуемые.
Симпатомиметики
Симпатомиметики могут уменьшить антигипертензивное действие ингибиторов АКФ. Требуется тщательное наблюдение за состоянием пациентов.
Противодиабетические средства
Ингибиторы АКФ, включая каптоприл, могут усиливать глюкозо-снижающий эффект инсулина и пероральных противодиабетических средств, таких как сульфонилмочевина, у пациентов с сахарным диабетом. Такой эффект встречается очень редко, но при его возникновении появляется необходимость снижения дозы антидиабетических препаратов при одновременном лечении ингибиторами АКФ.
Блокаторы рецепторов ангиотензина II или алискирен
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС), развивающаяся вследствие комбинированного применения ингибиторов АКФ, блокаторов рецепторов ангиотензина II или алискирена, связана с более высокой частотой развития таких побочных реакций, как артериальная гипотензия, гиперкалиемия и снижение функции почек (включая острую почечную недостаточность) по сравнению с монотерапией средствами, влияющими на РААС.
Лекарственные средства, повышающие риск развития ангионевротического отека:
противопоказано одновременное применение ингибиторов АПФ с сакубитрилом/валсартаном, поскольку это увеличивает риск развития ангионевротического отека.
Одновременное применение ингибиторов АКФ с рацекадотрилом, ингибиторами mTOR (например, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) и с вилдаглиптином могут увеличить риск развития ангионевротического отека.
Циклоспорин
При одновременном применении ингибиторов АКФ и циклоспорина может возникнуть гиперкалиемия.
Гепарин
При одновременном применении ингибиторов АКФ и гепарина может возникнуть гиперкалиемия. Рекомендуется мониторинг уровня калия в сыворотке крови.
Гидрохлоротиазид
Амфотерицин Б (парентерально), карбеноксолон, кортикостероиды и кортикотропин (адренокортикотропный гормон) или стимулирующие слабительные
Гидрохлоротиазид может способствовать нарушению электролитного баланса, главным образом, развитию гипокалиемии.
Соли кальция
В присутствии тиазидных диуретиков концентрация кальция в крови может повышаться за счет уменьшения его выведения из организма.
Сердечные гликозиды
Токсичность препаратов наперстянки может повышаться на фоне гипокалиемии, вызванной гидрохлоротиазидом.
Холестирамин и колестипол
Могут задерживать или снижать всасывание гидрохлоротиазида. Сульфонамидные диуретики следует принимать, по крайней мере, за один час до этих препаратов или через 4-6 часов после их приема.
Недеполяризующие миорелаксанты(например, тубокурарина хлорид): действие этих средств может усиливаться при одновременном применении с гидрохлоротиазидом.
Препараты, вызывающие torsades de pointes
В связи с риском развития гипокалиемии следует соблюдать осторожность при совместном применении гидрохлоротиазида с лекарственными средствами, вызывающими аритмию типа torsades de pointes, такими как некоторые антиаритмические и антипсихотические средства и другие.
Карбамазепин
Совместное применение карбамазепина и гидрохлоротиазида связано с риском развития симптоматической гипонатриемии. При их совместном применении необходимо мониторировать содержание электролитов в крови. По возможности необходимо использовать диуретики другой группы.
Комбинация каптоприл/гидрохлоротиазид
Литий
Одновременное применение ингибиторов АКФ и лития может привести к временному повышению уровня лития в сыворотке крови и интоксикации литием. Комбинирование с тиазидными диуретиками может увеличить риск обнаружения токсичности лития или усложнить уже существующую интоксикацию литием, связанную с приемом ингибиторов АКФ. Не рекомендуется одновременное применение каптоприла и лития, однако если такая комбинация необходима, следует строго контролировать уровень лития в сыворотке крови.
Нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП)
НПВП и ингибиторы АКФ имеют аддитивный эффект на повышение уровня сывороточного калия и могут привести к нарушению функции почек. Эти эффекты обычно обратимы. Редко возможно развитие острой почечной недостаточности, особенно у пациентов с уже нарушенной функцией почек - обезвоженных пациентов и лиц пожилого возраста. Длительное применение НПВП может снизить антигипертензивный эффект ингибиторов АКФ. Применение НПВП может уменьшить диуретический, натрийуретический и антигипертензивный эффект тиазидных диуретиков.
Лабораторные исследования
Применение каптоприла может привести к ложноположительному результату при анализе мочи на ацетон.
Гидрохлоротиазид может искажать результаты теста с бентиромидом.
Тиазиды могут снижать уровни PBI (белка, связанного с белком) в сыворотке без признаков нарушения функции щитовидной железы.
Специальные предупреждения
Лактоза
Лекарственное средство содержит лактозу, поэтому пациентам с редкими наследственными формами непереносимости галактозы, недостаточностью лактазы или синдромом глюкозо-галактозной мальабсорбции не следует принимать этот препарат.
Во время беременности или лактации
Ингибиторы АКФ не следует назначать во время беременности. Если продолжение терапии ингибиторами АКФ не считается необходимым, пациенты, планирующие беременность, должны быть заменены на альтернативные антигипертензивные препараты, которые имеют установленный профиль безопасности для использования во время беременности. Когда диагностируется беременность, лечение ингибиторами АКФ следует немедленно прекратить и, при необходимости, начать альтернативную терапию.
Использование препарата в период лактации не рекомендуется. В случае ребенка более старшего возраста, использование препарата у кормящей матери может быть рассмотрено, если это лечение необходимо для матери, и только в минимальных дозах.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортными средствами или потенциально опасными механизмами
Как и при приеме других антигипертензивных средств, способность управлять транспортными средствами и потенциально опасными механизмами может снизиться, особенно в начале лечения, либо при изменении дозировки, либо при совместном приеме с алкоголем. Указанные эффекты зависят от индивидуальной чувствительности пациента.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Препарат назначается в одной или двух разделенных дозах в день с пищей или без нее пациентам, кровяное давление которых не контролируется адекватно одним каптоприлом или одним гидрохлоротиазидом.
Взрослые
Применение фиксированной комбинации каптоприла и гидрохлоротиазида обычно рекомендуется после титрования дозы отдельных компонентов. Обычная поддерживающая доза составляет 50 мг/25 мг, один раз в день, утром. При клинической целесообразности может быть рассмотрен прямой переход от монотерапии к фиксированной комбинации.
Почечная недостаточность
Клиренс креатинина от 30 до 80 мл/мин: начальная доза составляет 25 мг/12,5 мг один раз в день, утром.
Комбинация каптоприл/гидрохлоротиазид противопоказана пациентам с тяжелой почечной недостаточностью.
Особые группы населения
У пациентов со сниженным объемом крови и/или гипонатриемией, пожилых пациентов и пациентов с сахарным диабетом обычная начальная доза составляет 25 мг/12,5 мг один раз в день.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: повышенный диурез, электролитный дисбаланс, выраженная гипотензия, депрессия сознания (в том числе кома), судороги, парезы, нарушения ритма сердца, брадикардия и почечная недостаточность.
Лечение: в случае недавнего приема рекомендуется промыть желудок, принять активированный уголь и сульфат натрия в течение 30 минут после приема таблеток.
При возникновении гипотонии пациент должен быть помещен в положение шока, и следует начать введение раствор натрия хлорида. Может быть рассмотрен лечение с ангиотензином-II. Брадикардия или обширные блуждающие реакции следует лечить путем введения атропина. Может быть рассмотрено использование кардиостимулятора. Постоянный мониторинг водно-электролитного и кислотно-щелочного баланса, глюкозы в крови имеет важное значение. В случае гипокалиемии необходимо восполнение дефицита калия.
Каптоприл может быть удален из кровообращения при помощи гемодиализа. Степень удаления гидрохлоротиазида при помощи гемодиализа не установлена.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Необходимо обратиться за консультацией к медицинскому работнику, если не понятен способ применения препарата.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Каптоприл
Часто
- нарушение сна
- нарушение вкуса, головокружение
- сухой, раздражающий (непродуктивный) кашель, одышка
- тошнота, рвота, эпигастральный дискомфорт, боли в животе, диарея, запор, сухость во рту, язвенная болезнь желудка
- зуд, сыпь, облысение
Нечасто
- снижение аппетита
- анорексия
- головные боли, парестезия
- тахикардия или тахиаритмия, стенокардия, сердцебиение
- гипотензия, синдром Рейно, гиперемия, бледность
- ангионевротический отек
- боль в груди, усталость, недомогание
Редко
- сонливость
- стоматит/афтозные язвы, кишечная ангиодистрофия
- почечная недостаточность, в том числе полиурия, олигурия, частое мочеиспускание
Очень редко
- нейтропения/агранулоцитоз, панцитопения (особенно у пациентов с почечной недостаточностью), анемия (апластическая или гемолитическая), тромбоцитопения, лимфаденопатия, эозинофилия, аутоиммунные заболевания и / или положительные ANA-титры
- гиперкалиемия, гипогликемия
- спутанность сознания, депрессия
- цереброваскулярные осложнения, в том числе инсульт и обмороки
- нарушение зрения (помутнение зрения)
- остановка сердца, кардиогенный шок
- миалгия, артралгия
- бронхоспазм, ринит, аллергический альвеолит/эозинофильная пневмония
- глоссит, панкреатит
- нарушение функции печени и холестаз (в том числе желтуха), гепатит, включая некроз, повышение уровня печеночных ферментов, билирубина
- крапивница, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема, светочувствительность, пемфигоидные реакции, эритродермия и эксфолиативный дерматит
- нефротический синдром
- эректильная дисфункция, гинекомастия
- импотенция, гинекомастия
- лихорадка
- протеинурия, эозинофилия, повышение уровня калия в сыворотке крови, снижение натрия в сыворотке крови, повышение мочевины, креатинина и билирубина в сыворотке крови, снижение гемоглобина, гематокрита, лейкоцитов, тромбоцитов, положительный ANA-титр, повышение СОЭ
Гидрохлоротиазид
Неизвестно
- респираторный дистресс-синдром, включая пневмонию и отек легких
- лейкопения, нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения, апластическая анемия, гемолитическая анемия, угнетение функции костного мозга
- сиалоаденит
- анорексия, гипергликемия, глюкозурия, электролитный дисбаланс, включая гипонатриемию и гипокалиемию, повышение холестерина и триглицеридов
- беспокойство, депрессия, нарушения сна
- потеря аппетита, парестезия, легкое головокружение
- ксантопсия, транзиторное затуманивание зрения, острая миопия и вторичная острая закрытоугольная глаукома, хориоидальный выпот
- вертиго
- постуральная гипотензия, сердечные аритмии
- некротизирующий ангиит (васкулит, кожный васкулит)
- раздражение слизистой желудка, диарея, запор, панкреатит
- желтуха (внутрипеченочная холестатическая желтуха)
- реакции фотосенсибилизации, сыпь, кожная волчаночноподобная эритематозная реакция, реактивация кожной эритематозной волчанки, крапивница, анафилактические реакции, токсический эпидермальный некролиз
- мышечный спазм
- нарушение функции почек, интерстициальный нефрит
- лихорадка, слабость
- немеланомный рак кожи (базальноклеточная карцинома и плоскоклеточная карцинома). На основании имеющихся данных эпидемиологических исследований, наблюдается кумулятивная дозозависимая связь между гидрохлоротиазидом и НМРК
Описание отдельных нежелательных реакций
Сообщалось о случаях хориоидального выпота с выпадением поля зрения после применения тиазидных и тиазидоподобных диуретиков.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: каптоприл 50 мг и гидрохлоротиазид 25 мг,
вспомогательные вещества: крахмал прежелатинизированный, целлюлоза микрокристаллическая, лактозы моногидрат, кислота стеариновая, магния стеарат.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки, белого или почти белого цвета овальной формы, с двояковыпуклой поверхностью, с риской на одной стороне. Допускается легкая мраморность поверхности.
Форма выпуска и упаковка
По 15 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой печатной.
По 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по применению на казахском и русском языках вкладывают в коробку из картона.
Срок хранения
2 года.
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Каптоприл Н Вива Фарм
Халықаралық патенттелмеген атауы
Дәрілік түрі, дозасы
Таблеткалар, 50 мг/25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Басқа препараттармен біріктірілген ангиотензин өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері. Диуретиктермен біріктірілген АӨФ тежегіштері. Диуретиктермен біріктірілген каптоприл
АТХ коды С09BA01
Қолданылуы
- артериялық гипертензия
Қолданудың басталуына дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- каптоприлге немесе басқа АӨФ тежегіштеріне, сондай-ақ гидрохлоротиазидке немесе сульфонамид туындыларына немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық
- осының алдында АӨФ тежегішімен емдеуге байланысты ангионевроздық ісіну
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну
- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі (креатинин <30 мл/мин)
- бауырдың ауыр жеткіліксіздігі
- жүктілік кезеңі (II және III триместр)
- қант диабеті немесе бүйректің орташа немесе ауыр жеткіліксіздігі бар (ШСЖ <60 мл/мин/1.73 м2) пациенттерде каптоприлді құрамында алискирен бар препараттармен біріктірілімде қолдану
- сакубитрил/валсартанмен бір мезгілде қолдану. Препаратты сакубитрил/валсартанның соңғы дозасынан кейін 36 сағат өтуінен ерте бастауға болмайды
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар тұлғалар
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер
Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары
Каптоприл
Гипотензия
Гипертензиясы асқынбаған пациенттерде гипотензия сирек байқалады. Симптоматикалық гипотензия қан көлемінің төмендеуі және/немесе диуретиктік қарқынды ем, тұзды аз тұтыну, диарея, құсу немесе гемодиализ нәтижесіндегі гипонатриемиясы бар гипертониктерге көбірек тән. Каптоприлді қолдану алдында азайған қан көлемі мен гипонатриемия түзетілу қажет, осы орайда старттық төмен дозалары ұтымды болады.
Кез келген гипотензиялық дәрі жағдайындағы сияқты, ишемиялық жүрек-қантамыр немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерде артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі миокард инфарктісі немесе инсульт қаупін арттыруы мүмкін. Гипотония дамығанда пациент шалқасынан жатқан қалыпта болуы тиіс. Вена ішіне физиологиялық ерітінді енгізу көмегімен көлемді көбейту қажет болуы мүмкін.
Реноваскулярлық гипертензия
Бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар кейбір пациенттерде АӨФ тежегіштері тағайындалғанда гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғары даму қаупі бар. Бүйрек жеткіліксіздігі сарысулық креатинин деңгейінің тіпті болымсыз өзгерістерінде де дамуы мүмкін. Осы пациенттерде емдеу дозаны төмендете отырып, қырағы медициналық қадағалаумен басталуы тиіс, сондықтан ондай жағдайларда ем кезінде бүйрек функциясына жүйелі мониторинг өткізу керек.
Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну
Аяқ-қол, бет, ерін, шырышты қабықтар, тіл, жұтқыншақ немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі, каптоприлді қоса, АӨФтежегіштерін қабылдаған пациенттерде тіркелді. Бұл емдеудің кез келген уақытында орын алуы мүмкін. Сирек жағдайларда ауыр ангионевроздық ісіну АӨФ тежегішімен ұзақ уақыт емдеуден кейін дамуы мүмкін. Ангионевроздық ісіну дамыған жағдайда препаратты қабылдау тоқтатылады және симптомдар толық басылғанша мұқият медициналық қадағалау жүзеге асырылады. Егер ісіну бет және ерінмен шектелсе, симптомдарын жеңілдету үшін антигистаминдік препараттар қажет болса да, пациенттердеарнайы ем жүргізусіз жақсару басталады.
Көмей ісінуімен байланысты ангионевроздық ісіну өліммен аяқталуға әкелуі мүмкін. Ісіну тілге, дауыс саңылауына немесе көмейге таралған жағдайда және тыныс жолдары обструкциясының даму қатері болса, дереу тиісті ем тағайындалу керек, онда 1:1000 сұйылтумен тері астына енгізілетін адреналин (0.3-0.5 мл) ерітіндісін және/немесе қысқа мерзімде тыныс жолдарының өткізгіштігін қамтамасыз ету шараларын қамтуға болады.
АӨФ тежегіштерінің емімен байланыссыз ангионевроздық ісіну анамнезінде бар пациенттерде АӨФ тежегішін қабылдау кезінде ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі болуы мүмкін.
Рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимуспен) және вилдаглиптинмен бірге АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісіну қаупінің артуына (мысалы, тыныс алудың бұзылуымен немесе онсыз тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуге бейімділігі) әкелуі мүмкін. АӨФ тежегішін қабылдап жүрген пациенттерге рацекадотрил, mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптин тағайындалғанда сақтық таныту керек.
Сирек жағдайларда, пациенттерде АӨФ тежегіштерін қабылдаудан кейін кейде С-1-эстераза белсенділігінің қалыпты мәндерімен және осының алдындағы бет ісінуінсіз құрсақ қуысының ауырсынуларымен (жүрек айнумен және құсумен немесе оларсыз) қатар жүрген ішектің ангионевроздық ісінуі білінді. Ангионевроздық ісіну құрсақ қуысына жасалатын КТ, ультрадыбыстық зерттеу немесе хирургиялық араласу қамтылатын емшаралар көмегімен диагностикаланды, ал симптомдар АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатудан кейін жойылды. Ішек ісінуі АӨФ тежегіштерін қабылдау кезінде құрсақ қуысындағы ауырсынуға шағымданған пациенттерді дифференциялық диагностикалау ауқымында қамтылу керек.
АӨФ тежегіштерін сакубитрил/валсартанмен бір мезгілде қолдану, ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне орай, қарсы көрсетілімді. Сакубитрил/валсартанмен емдеуді Каптоприл Н Вива Фарм препаратының соңғы дозасынан кейін 36 сағат өтпей тұрып бастауға болмайды. Каптоприл Н Вива Фарм препаратымен емдеу сакубитрил/валсартанның соңғы дозасынан кейін 36 сағат өтуінен ерте басталмауы тиіс.
Жөтел
АӨФ тежегіштерін тағайындау кезіндегі жөтел өнімсіз, орныққан күйде болады және емді тоқтатудан кейін басылады.
Бауыр жеткіліксіздігі
АӨФ тежегіштері өте сирек қауырт некрозға және (кейде) өлімге дейін үдеп кететін холестаздық сарғаю немесе гепатитті туындатады. Осы синдром механизмі түсініксіз. Сарғаю немесе бауыр ферменттері белсенділігінің айқын жоғарылауы дамитын АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттер АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатуы және тиісті медициналық қадағалауда болуы тиіс.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеу қаупін (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) арттырады. Сондықтан, АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану жолымен жасалатын РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.
Егер қосарлы блокадамен ем абсолютті қажет болып саналса, бұл тек маманның қадағалауымен және бүйрек функциясын, электролиттер мен АҚ тұрақты мұқият мониторингтеу шартымен жүргізілуі тиіс. АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторлары диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде бірге қолданылмауы тиіс.
Гиперкалиемия
Қан сарысуында калий деңгейінің жоғарылауы, каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерін қабылдаған кейбір пациенттерде байқалды. АӨФ тежегіштері, олар альдостеронның босап шығуын тежейтіндіктен, гиперкалиемияны тудыруы мүмкін. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде, әдетте, әсері шамалы.
Бүйрек жеткіліксіздігі, қант диабеті, гипоальдостеронизм бар пациенттерде немесе калий жинақтаушы диуретиктер, калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды немесе сарысуда калий иондарының концентрациясын арттыратын басқа препараттарды (мысалы, гепарин, ко-тримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол), әсіресе, альдостерон антагонистері немесе ангиотензин рецепторларының блокаторларын қабылдап жүргендерде АӨФ тежегіштері гиперкалиемияның даму қаупін арттырады. Егер жоғарыда аталған дәрілерді бір мезгілде қабылдау қажет болып табылса, қан сарысуындағы калий мен бүйрек функциясын мезгіл-мезгіл бақылап отыру ұсынылады.
Қолқа, митральді клапандар стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия, кардиогенді шок
Митральді және қолқа клапандарының стенозы, сол жақ қарыншадан ағып шығу жолының обструкциясы бар пациенттерге АӨФ тежегіштері сақтықпен тағайындалып, олар кардиогенді шок және айқын гемодинамикалық обструкция кезінде тағайындалмау керек.
Нейтропения/агранулоцитоз
Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен емделу кезінде нейтропения, агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия дамуы мүмкін. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа асқындыратын факторлары жоқ пациенттерде нейтропения сирек кездеседі. Каптоприл коллагендік тамыр аурулары бар, иммунодепрессиялық ем алып, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емделіп жүрген немесе осы асқындыру факторлары біріккен пациенттерде, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бұрыннан болса, ерекше сақтықпен пайдаланылу керек. Осы пациенттердің кейбіреуінде кейбір жағдайларда антибиотиктермен қарқынды емге жауап бермеген күрделі инфекциялар дамыды. Осындай пациенттерде каптоприл пайдаланылғанда қандағы лейкоциттер деңгейін емдеуді бастауға дейін, одан соң препаратты қабылдаудың алғашқы 3 айында әр 2 апта сайын және әріқарай мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады.
Емдеу барысында барлық пациенттерге лейкоциттерді дифференциялық есептеу кезінде кез келген инфекция белгілері (мысалы, тамақ ауыруы, температура көтерілуі) туралы хабарлау қажеттілігі жөнінде нұсқау берілуі тиіс. Егер нейтропения (нейтрофилдер 1000/мм3 аз) бар болса немесе күмән туындаса, каптоприл мен басқа қатарлас препараттарды тоқтату керек. Пациенттердің көпшілігінде каптоприл қабылдауды тоқтатқанда нейтрофилдер саны қалып шегіне жылдам оралады.
Протеинурия
Протеинурия бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде немесе АӨФ тежегіштерінің жоғары дозаларын қабылдағанда туындауы мүмкін. Несептегі күніне 1 г мөлшерінен көп жалпы ақуыз каптоприл қабылдап жүрген пациенттердің шамамен 0,7%-да байқалады. Бұл пациенттердің көпшілігінде алдыңғы бүйрек ауруы болған немесе каптоприлдің салыстырмалы жоғары (тәулігіне 150 мг-ден асатын) дозаларын қабылдаған немесе осы факторлардың екеуі де орын алған. Нефроздық синдром протеинуриясы бар пациенттердің 1/5 бөлігінде байқалады. Көпшілік жағдайларда протеинурия каптоприл қабылдауға байланыссыз 6 ай ішінде азаяды немесе жоғалады. Протеинуриясы бар пациенттерде қан сарысуындағы мочевина мен креатинин деңгейі сияқты бүйрек функциясының параметрлері сирек өзгереді. Бүйрек ауруларын өткерген пациенттер үшін емдеуді бастар алдында және одан кейін мезгіл-мезгіл несептегі ақуызға талдау (таңғы несептің алғашқы бөлігіне тест-жолақпен жасалатын талдау) жасау керек.
Десенсибилизация жасау кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Пациенттерде десенсибилизация (мысалы, жарғақ қанаттылар уымен) жасалған уақытта АӨФ тежегіштерін қолдану кезінде орныққан өмірге қауіпті анафилактоидтық реакциялар сирек дамыды. Осы реакциялардың дамуына АӨФ тежегіштерін қабылдауды уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады, бірақ олар АӨФ тежегіштерінің алдын ала көздеусіз қайта тағайындалуынан кейін қайтадан дамыды. Осыған байланысты, АӨФ тежегіштерін қабылдау аясында десенсибилизация жасалғанда сақтық таныту керек.
Жоғары ағынды диализ/липопротеиндер аферезі кезіндегі анафилактоидтық реакциялар
Жоғары ағынды жарғақшалар пайдаланумен гемодиализден өтетін немесе декстран сульфатында сіңірілетін тығыздығы төмен липопротеиндер аферезі жасалатын және АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде емделген пациенттерде анафилаксиялық реакциялардың туындауы туралы хабарламалар болды. Осындай пациенттер үшін жарғақшаның басқа типін немесе басқа топтың препараттарын қолдану шешімін қабылдау керек.
Хирургия/анестезия
Ауқымды хирургиялық араласулар кезінде анестетиктер қолданғанда гипотония туындауы мүмкін. Гипотонияны айналымдағы қан көлемін түзетумен жоюға болады.
Қант диабеті
Диабетке қарсы пероральді дәрілер немесе инсулин қабылдаған қант диабеті бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы айында мұқият гликемиялық бақылау жүргізген жөн.
Этностық ерекшеліктер
Басқа АӨФ тежегіштерін қолдану кезіндегідей, қара нәсілді пациенттерде каптоприлдің гипертензияға қарсы әсері аз білінеді, бұл қара нәсіл өкілдерінің арасында гипертензияның ренин мөлшері төмен түрінің жиірек таралуы салдарынан болуы ықтимал.
Гидрохлоротиазид
Бүйрек жеткіліксіздігі
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде тиазидтер азотемияны туындатуы мүмкін. Препараттың жиынтық әсері бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде дамуы мүмкін. Егер бүйрек функциясының бұзылуы үдеп кетсе және ақуыздық емес азот мөлшерінің көбеюімен сипатталса, диуретикді тоқтату мүмкіндігімен науқасты емдеу мұқият қайта қарастырылу қажет.
Бауыр жеткіліксіздігі
Гидрохлоротиазид бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерде немесе бауыр ауруы үдеп кеткен науқастарда абайлап қолданылуы керек, өйткені препарат бауырішілік холестазды туғызуы мүмкін, ал су-тұз теңгерімінің аздаған өзгерістері бауыр комасының дамуына түрткі болуы мүмкін.
Метаболизмдік және эндокриндік бұзылулар
Тиазидтермен емдеу глюкозаға төзімділікті бұзуы мүмкін. Қант диабеті бар пациенттерде инсулин немесе диабетке қарсы пероральді дәрілер дозасын түзету қажет болуы мүмкін. Тиазидтермен емдеу кезінде жасырын қант диабеті көрініс беруі мүмкін.
Холестерин мен триглицеридтердің көбеюі тиазидті диуретиктермен емдеуге байланысты болуы мүмкін.
Гидрохлоротиазидпен емдеу кейбір пациенттерде гиперурикемия және/немесе подаграны туғызуы мүмкін.
Электролиттік теңгерімсіздік
Сарысудағы электролиттер деңгейін мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек. Tиазидтер, гидрохлоротиазидті қоса, су-электролит теңгерімсіздігін (гипокалиемия, гипонатриемия және гипохлоремиялық алкалоз) туғызуы мүмкін. Сұйықтық немесе электролит теңгерімсіздігінен сақтандыру белгілері ауыз кеберсуі, шөлдеу; әлсіздік, сылбырлық, ұйқышылдық, мазасыздық; бұлшықеттердің ауырсынуы немесе құрысулар, бұлшықет әлсіздігі; артериялық гипотензия; олигурия; тахикардия және жүрек айну мен құсу сияқты асқазан-ішек бұзылыстары болып табылады.
Каптоприлмен бір мезгілде қолдану гидрохлоротиазид тудырған гипокалиемияның даму қаупін азайтатын болса да, гипокалиемия жоғары дамитын қауіп тобына бауыр циррозы, диурез жоғарылауы, электролиттер жоғалуын пероральді алмастыру жеткіліксіздігі бар пациенттер, сондай-ақ глюкокортикостероидтармен немесе адренокортикотропты гормонмен ем алып жүрген тұлғалар жатады. Ыстық ауа-райында ісінулерге бейім пациенттерде, әдетте, бірқалыпты және емдеуді талап етпейтін гипонатриемия туындауы мүмкін.
Тиазидтер бүйрекпен кальций экскрециялануын төмендетуі, сондай-ақ кальций метаболизмінің айқын бұзылулары болмаса, қан сарысуында кальций концентрациясының уақытша шамалы жоғарылауын туындатуы мүмкін. Айқын гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоидизмды айғақтай алады. Сондықтан қалқанша маңы бездерінің функциясын тексеруден өткізу алдында дәрілік затты қолдану тоқтатылу керек.
Тиазидтердің несеппен магний экскрециялануын арттырып, оның гипомагниемияға әкелуі мүмкін екені көрсетілді.
Антидопинг тест
Гидрохлоротиазид антидопинг тестісінде оң талдамалық нәтижеге әкелуі мүмкін.
Басқалары
Сезімталдық реакциялары аллергиясы немесе бронх демікпесі бар, оның ішінде анамнезінде болған пациенттерде орын алуы мүмкін. Жүйелі жегі тәрізді эритематоздың белсенділену мүмкіндігі туралы хабарламалар бар.
Хориоидты жалқық, жедел миопия және салдарлы жедел жабық бұрышты глаукома
Сульфонамид препараттары немесе сульфонамидтер туындылары көру өрісінің ақауымен хориоидты жалқыққа, өтпелі миопияға және жедел жабық бұрышты глаукомаға алып келетін идиосинкразиялық реакцияны тудыруы мүмкін. Гидрохлоротиазид сульфонамид болып табылса да, белгілі себептік байланыссыз жедел жабық бұрышты глаукоманың жекелеген жағдайлары жөнінде ғана хабарланды. Симптомдар: гидрохлоротиазидпен емдеу басталуынан, әдетте, бірнеше сағат немесе апта ішінде көрініс беретін көру өткірлігінің күрт төмендеуін немесе көздің ауыруын қамтиды. Жедел жабық бұрышты глаукомаға емдеу жүргізілмесе, қайтымсыз көрмей қалуға алып келуі мүмкін. Негізгі емдеу – гидрохлоротиазид қабылдауды мүмкіндігінше тезірек тоқтату. Егер көзішілік қысым бақыланбайтын күйде қалса, шұғыл медициналық немесе хирургиялық емдеу қажет болуы мүмкін. Жедел жабық бұрышты глаукоманы дамытатын қауіп факторлары өзінде сульфонамид немесе пенициллинге аллергиялық реакциялардың анамнезде болуын қамтуы мүмкін.
Терінің меланомалы емес обыры
Дат онкологиялық аурулардың ұлттық тізілімінің деректеріне негізделген екі эпидемиологиялық зерттеуде гидрохлоротиазидтің өте жоғары жиынтық дозаларын қолданудан кейін терінің меланомалы емес обырының (ТМЕО) [негіздік-жасушалық карцинома (НЖК) және жалпақ жасушалы карцинома (ЖЖК)] жоғары даму қаупі анықталды.
Гидрохлоротиазидтің фотосенсибилизиялау әсерлері ТМЕО дамытуы мүмкін механизм ретінде әрекет етуі мүмкін.
Гидрохлоротиазид қабылдап жүрген пациенттер ТМЕО даму қаупі, тері жабындарында жаңа ошақтардың бар-жоғын жүйелі тексеру қажеттілігі және терідегі кез келген күмән тудыратын жаңа түзілімдер жөнінде шұғыл хабарламалар ұсыну туралы ақпараттанған болуы тиіс. Тері обырының даму қаупін төмендету үшін пациенттерге күн сәулесінің және УК-сәулеленудің әсерін шектеу сияқты болжамды профилактикалық шаралар, ал әсерге ұшыраған жағдайда тері жабындарын талапқа сай қорғау туралы мәлімдеу керек. Биопсиялық материалды гистологиялық зерттеуді қоса, тері жабындарының күмән тудыратын зақымдануларын қысқа мерзімде тексеруден өткізу қажет. Бұрын ТМЕО өткерген пациенттерде гидрохлоротиазид қолдану қажеттілігін қайта қарау қажет болуы да мүмкін.
Каптоприл/гидрохлоротиазид біріктірілімі
Гипокалиемия қаупі
АӨФ тежегіштерін тиазидтік диуретиктермен біріктіру гипокалиемияның туындауын жоққа шығармайды, сондықтан сарысудағы калий деңгейін тұрақты бақылап отыру қажет.
Литий
Дәрілік затты литиймен бір мезгілде қолдану соңғысының уыттылығының күшеюіне орай ұсынылмайды.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Каптоприл
Калий жинақтаушы диуретиктер немесе калий қосылған тағамдық қоспалар
АӨФ тежегіштері диуретиктер қабылдаудан туындаған калий жоғалтуды төмендетеді, бұл калий жинақтаушы диуретиктермен (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларымен немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемияға әкелуі мүмкін. Гипокалиемияның болуы себепті бір мезгілде тағайындағанда оларды аса сақтықпен қолдану және қан сарысуындағы калий концентрациясына жиі мониторинг өткізу керек. Сонымен қатар, препаратты триметоприм мен котримоксазол (триметоприм/сульфаметоксазол) сияқты қан сарысуындағы калий деңгейін арттыратын басқа дәрілермен бір мезгілде тағайындағанда сақ болу керек, өйткені триметопримнің калий жинақтаушы диуретик (амилорид) сияқты әсер ететіні белгілі. Сондықтан препаратты жоғарыда аталған дәрілермен біріктіру ұсынылмайды. Қажет болғанда, оларды бір мезгілде аса сақтықпен қолдану және қан сарысуындағы калий концентрациясына жиі мониторинг өткізу керек.
Диуретиктер (тиазидтік немесе ілмектік диуретиктер)
Диуретиктердің жоғары дозаларын тағайындау кейіннен каптоприл тағайындалғанда айналымдағы қан көлемінің азайып кетуіне және гипотензияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Гипотензиялық әсерлерін несеп айдайтын дәрі қабылдау, қан көлемін немесе тұз тұтынуды арттыру жолымен немесе емді каптоприлдің төмен дозасынан бастау арқылы азайтуға болады. Сонымен қатар, гидрохлоротиазидпен және фуросемидпен дәрілік өзара әрекеттесуі анықталмады.
Гипертензияға қарсы басқа препараттар
Каптоприлді гипертензияға қарсы басқа препараттармен (мысалы, бета-блокаторлармен және ұзақ әсер ететін кальций өзекшелерінің блокаторларымен) бір мезгілде қабылдау қауіпсіз болады және ондай препараттарды қатарлас қабылдау каптоприлдің гипотензиялық әсерін арттыра алады. Нитроглицеринмен, басқа нитраттармен немесе тамыр тарылтатын басқа препараттармен емдеуді абайлап жүргізген жөн.
Альфа-бөгегіш агенттер
Альфа-бөгегіш агенттерді бір мезгілде қолдану каптоприлдің гипертензияға қарсы әсерін күшейтуі және ортостаздық гипотензия қаупін арттыруы мүмкін.
Жедел миокард инфарктісін емдеу
Миокард инфарктісін алған пациенттерге каптоприлді ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен, бета-блокаторлармен және/немесе нитраттармен бір мезгілде қабылдауға болады.
Трициклды антидепрессанттар/нейролептиктер
АӨФ тежегіштері кейбір трициклды антидепрессанттар мен нейролептиктердің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Постуральді гипотензия болуы мүмкін.
Аллопуринол, прокаинамид, цитостаздық және иммуносупрессиялық препараттар
АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану, әсіресе, соңғылары ұсынылғанынан асып кететін дозаларда қолданылғанда лейкопения қаупінің артуына алып келуі мүмкін.
Симпатомиметиктер
Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін азайтуы мүмкін. Пациенттердің жай-күйін мұқият қадағалау қажет болады.
Диабетке қарсы дәрілер
Каптоприлді қоса, АӨФ тежегіштері қант диабеті бар пациенттерде инсулиннің және сульфонилмочевина сияқты диабетке қарсы пероральді дәрілердің глюкозаны төмендететін әсерін күшейтуі мүмкін. Осындай әсері өте сирек кездеседі, бірақ ол туындағанда АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде емдеуде диабетке қарсы препараттар дозасын азайту қажеттілігі туындайды.
Ангиотензин II рецепторларының блокаторлары немесе алискирен
АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану салдарынан дамитын ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы, РААЖ әсер ететін дәрілер монотерапиясымен салыстырғанда, артериялық гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз реакциялардың өте жоғары даму жиілігімен байланысты.
Ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыратын дәрілік заттар
АӨФ тежегіштерін сакубитрил/валсартанмен бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді, өйткені бұл ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттырады. АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) және вилдаглиптинмен бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісінудің даму қаупін арттыруы мүмкін.
Циклоспорин
АӨФ тежегіштері мен циклоспорин бір мезгілде қолданылғанда гиперкалиемия туындауы мүмкін.
Гепарин
АӨФ тежегіштері мен гепарин бір мезгілде қолданылғанда гиперкалиемия туындауы мүмкін. Қан сарысуындағы калий деңгейіне мониторинг өткізу ұсынылады.
Гидрохлоротиазид
Амфотерицин Б (парентеральді), карбеноксолон, кортикостероидтар және кортикотропин (адренокортикотропты гормон) немесе көтермелеуші іш жүргізгіштер
Гидрохлоротиазид электролиттік теңгерімнің бұзылуына, ең алдымен, гипокалиемияның дамуына ықпал етуі мүмкін.
Кальций тұздары
Тиазидті диуретиктердің қатысуымен қандағы кальций концентрациясы оның организмнен шығарылуының азаюы есебінен жоғарылауы мүмкін.
Жүрек гликозидтері
Оймақгүл препараттарының уыттылығы гидрохлоротиазид тудырған гипокалиемия аясында артуы мүмкін.
Холестирамин және колестипол
Гидрохлоротиазид сіңуі кідіруі немесе төмендеуі мүмкін. Сульфонамидтік диуретиктер осы препараттарға дейін, кем дегенде, бір сағат бұрын немесе оларды қабылдаудан кейін 4-6 сағаттан соң қабылдану керек.
Деполяризацияламайтын миорелаксанттар (мысалы, тубокурарин хлориді): осы дәрілердің әсері гидрохлоротиазидпен бір мезгілде қолданғанда күшеюі мүмкін.
torsades de pointes туындататын препараттар
Гипокалиемияның даму қаупіне байланысты, гидрохлоротиазидті кейбір аритмияға қарсы және психозға қарсы дәрілер және басқалары сияқты torsades de pointes типті аритмияны тудыратын дәрілік заттармен бірге қолданғанда сақтық шарасын қадағалау керек.
Карбамазепин
Карбамазепин мен гидрохлоротиазидті бірге қолдану симптоматикалық гипонатриемияның даму қаупімен байланысты. Оларды бірге қолданғанда қандағы электролиттер мөлшерін мониторингтеу қажет. Мүмкіндігінше, басқа топтың диуретиктерін пайдалану қажет.
Каптоприл/гидрохлоротиазид біріктірілімі
Литий
АӨФ тежегіштері мен литийді бір мезгілде қолдану қан сарысуында литий деңгейінің уақытша жоғарылауына және литиймен уыттануға әкелуі мүмкін. Тиазидтік диуретиктермен біріктіру литий уыттылығының анықталу қаупін арттыруы немесе бұрыннан бар АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты литиймен уыттануды күрделілендіруі мүмкін. Каптоприл мен литийді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, алайда, егер осындай біріктірілім қажет болса, қан сарысуындағы литий деңгейін қатаң бақылап отыру керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП)
ҚҚСП мен АӨФ тежегіштері сарысулық калий деңгейінің жоғарылауына аддитивті әсер етеді және бүйрек функциясының бұзылуына әкелуі мүмкін. Бұл әсерлері, әдетте, қайтымды. Сирек, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бұрыннан бар пациенттерде - сусызданған пациенттерде және егде жастағы тұлғаларда бүйректің жедел жеткіліксіздігі дамуы мүмкін. Ұзақ уақыт ҚҚСП қолдану АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін. ҚҚСП қолдану тиазидтік диуретиктердің диурездік, натрийурездік және гипертензияға қарсы әсерін азайта алады.
Зертханалық зерттеулер
Каптоприл қолдану ацетонға жасалған несеп талдауында жалған оң нәтижеге әкелуі мүмкін.
Гидрохлоротиазид бентиромидпен өткізілген тест нәтижелерін бұрмалауы мүмкін.
Тиазидтер қалқанша без функциясының бұзылу белгілерінсіз сарысуда PBI (ақуызбен байланысқан ақуыз) деңгейлерін төмендетуі мүмкін.
Арнайы сақтандырулар
Лактоза
Дәрілік зат құрамында лактоза бар, сондықтан сирек тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығының түрлері, лактаза жеткіліксіздігі, глюкоза-галактозалық мальабсорбция синдромы бар пациенттерге бұл препаратты қабылдауға болмайды.
Жүктілік немесе лактация кезінде
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде тағайындауға болмайды. Егер АӨФ тежегіштерімен емді жалғастыру қажет болып саналмаса, жүкті болуды жоспарлайтын пациент әйелдер жүктілік кезінде пайдалану үшін анықталған қауіпсіздік бейіні бар гипертензияға қарсы баламалы препараттарға ауыстырылуы тиіс. Жүктілік диагностикаланғанда АӨФ тежегіштерімен емделуді дереу тоқтату және, қажет болса, баламалы емдеуді бастау керек.
Препарат лактация кезеңінде пайдалануға ұсынылмайды. Жасы ересектеу сәби жағдайында, егер осы емдеу ана үшін қажет болса және тек ең төмен дозаларында препаратты бала емізетін анада пайдалануды қарастыруға болады.
Препараттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Гипертензияға қарсы басқа дәрілерді пайдалану кезіндегі сияқты, әсіресе, емдеудің басында әлде дозаларын өзгерткенде немесе алкогольмен бірге қабылдағанда көлік құралдарын және аса қауіпті механизмдерді басқару қабілеті төмендеуі мүмкін. Атап көрсетілген әсерлер пациенттің жеке сезімталдығына байланысты.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Препарат қан қысымы бір ғана каптоприлмен немесе бір ғана гидрохлоротиазидпен талапқа сай бақыланбайтын пациенттерге ас ішумен немесе онсыз бір немесе екі бөлінген дозада тағайындалады.
Ересектер
Каптоприл мен гидрохлоротиазидтің бекітілген біріктірілімін қолдану, әдетте, жекелеген компоненттерінің дозаларын титрлеуден кейін ұсынылады. Әдеттегі демеуші доза күніне бір рет таңертең 50 мг/25 мг құрайды. Клиникалық мақсатқа сай болғанда монотерапиядан бекітілген біріктірілімге тікелей ауысуды қарастыруға болады.
Бүйрек жеткіліксіздігі
Креатинин клиренсі 30-дан 80 мл/мин дейін: бастапқы доза күніне бір рет таңертең 25 мг/12,5 мг құрайды.
Каптоприл/гидрохлоротиазид біріктірілімі бүйрек жеткіліксіздігі ауыр пациенттерге қарсы көрсетілімді.
Тұрғын халықтың ерекше топтары
Қан көлемі азайып кеткен және/немесе гипонатриемия бар пациенттерде, егде жастағы пациенттерде және қант диабеті бар пациенттерде әдеттегі бастапқы доза күніне бір рет 25 мг/12,5 мг құрайды.
Артық дозалану кезінде қабылдау қажет болатын шаралар
Симптомдары: диурез жоғарылауы, электролиттік теңгерімсіздік, айқын гипотензия, сана депрессиясы (оның ішінде кома), құрысулар, парездер, жүрек ырғағының бұзылуы, брадикардия және бүйрек жеткіліксіздігі.
Емі: таяуда қабылдаған жағдайда таблеткалар қабылдаудан кейін 30 минут ішінде асқазанды шаю, белсендірілген көмір мен натрий сульфатын қабылдау ұсынылады.
Гипотония туындағанда пациент шок қалпына көшірілуі тиіс, әрі натрий хлориді ерітіндісін енгізуді бастау керек. Ангиотензин II емін қарастыруға болады. Брадикардия немесе ауқымды кезеген реакцияларды атропин енгізу арқылы емдеу керек. Кардиостимулятор пайдалануды қарастыруға болады. Су-электролит және қышқыл-сілті теңгеріміне, қандағы глюкозаға тұрақты мониторинг өткізудің маңызы зор. Гипокалиемия жағдайында калий тапшылығын толықтыру қажет.
Каптоприлді қан айналымынан гемодиализ көмегімен шығаруға болады. Гидрохлоротиазидтің гемодиализ көмегімен шығарылу дәрежесі анықталмады.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі нұсқаулар
Егер препаратты қолдану тәсілі түсініксіз болса, медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну қажет.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек болатын шаралар
Каптоприл
Жиі
- ұйқының бұзылуы
- дәм сезудің бұзылуы, бас айналу
- құрғақ, тітіркендіретін (өнімсіз) жөтел, ентігу
- жүрек айну, құсу, эпигастрийдегі жайсыздық, іштің ауыруы, диарея, іш қату, ауыз кеберсуі, асқазанның ойық жаралы ауруы
- қышыну, бөртпе, шаштың түсуі
Жиі емес
- тәбет төмендеуі
- анорексия
- бас ауыру, парестезия
- тахикардия немесе тахиаритмия, стенокардия, жүрек қағу
- гипотензия, Рейно синдромы, гиперемия, бозару
- ангионевроздық ісіну
- кеуденің ауыруы, шаршау, дімкәстану
Сирек
- ұйқышылдық
- стоматит/афтозды ойық жаралар, ішектік ангиодистрофия
- бүйрек жеткіліксіздігі, оның ішінде полиурия, олигурия, несеп шығарудың жиілеуі
Өте сирек
- нейтропения/агранулоцитоз, панцитопения (әсіресе, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде), анемия (аплазиялық немесе гемолиздік), тромбоцитопения, лимфаденопатия, эозинофилия, аутоиммундық аурулар және/немесе оң ANA-титрлер
- гиперкалиемия, гипогликемия
- сананың шатасуы, депрессия
- цереброваскулярлық асқынулар, оның ішінде инсульт және естен танулар
- көру қабілетінің бұзылуы (көрудің бұлыңғырлануы)
- жүректің тоқтап қалуы, кардиогендік шок
- миалгия, артралгия
- бронх түйілуі, ринит, аллергиялық альвеолит/эозинофилиялық пневмония
- глоссит, панкреатит
- бауыр функциясының бұзылуы және холестаз (оның ішінде сарғаю), гепатит, некрозды қоса, қандағы бауыр ферменттері, билирубин деңгейінің жоғарылауы
- есекжем, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, жарыққа сезімталдық, пемфигоидты реакциялар, эритродермия және эксфолиативтік дерматит
- нефроздық синдром
- эректильді дисфункция, гинекомастия
- импотенция, гинекомастия
- қызба
- протеинурия, эозинофилия, қан сарысуында калий деңгейінің жоғарылауы, қан сарысуында натрийдің азаюы, қан сарысуында мочевина, креатинин және билирубиннің жоғарылауы, гемоглобиннің, гематокриттің, лейкоциттердің, тромбоциттердің төмендеуі, оң ANA-титр, ЭШЖ жоғарылауы
Гидрохлоротиазид
Белгісіз
- респираторлық дистресс-синдром, пневмония мен өкпе ісінуін қоса
- лейкопения, нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения, аплазиялық анемия, гемолиздік анемия, сүйек кемігі функциясының бәсеңдеуі
- сиалоаденит
- анорексия, гипергликемия, глюкозурия, электролиттік теңгерімсіздік, гипонатриемия мен гипокалиемияны қоса, холестерин мен триглицеридтердің жоғарылауы
- мазасыздық, депрессия, ұйқы бұзылулары
- тәбеттен айрылу, парестезия, сәл бас айналу
- ксантопсия, көрудің өткінші бұлыңғырлануы, жедел миопия және салдарлы жедел жабық бұрышты глаукома, хориоидты жалқық
- вертиго
- постуральді гипотензия, жүрек аритмиялары
- некроздаушы ангиит (васкулит, терідегі васкулит)
- асқазан шырышының тітіркенуі, диарея, іш қату, панкреатит
- сарғаю (бауырішілік холестаздық сарғаю)
- фотосенсибилизация реакциялары, бөртпе, терінің жегі тәрізді эритематоз реакциясы, терідегі эритематоз жегісінің қайта белсенділенуі, есекжем, анафилаксиялық реакциялар, уытты эпидермалық некролиз
- бұлшықеттердің түйілуі
- бүйрек функциясының бұзылуы, интерстициальді нефрит
- қызба, әлсіздік
- терінің меланомалы емес обыры (негіздік-жасушалық карцинома және жалпақ жасушалы карцинома). Эпидемиологиялық зерттеулердің қолда бар деректері негізінде гидрохлоротиазид пен ТМЕО арасында жинақталған дозаға тәуелді байланыс байқалады.
Жекелеген жағымсыз реакциялар сипаттамасы
Тиазидтік және тиазид тәрізді диуретиктер қолданудан кейін көру өрісінің түсіп кетуімен хориоидты жалқық жағдайлары хабарланды.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: 50 мг каптоприл және 25 мг гидрохлоротиазид,
қосымша заттар: желатинделгенкрахмал,микрокристалды целлюлоза, лактоза моногидраты, стеарин қышқылы, магний стеараты.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Бір жағында сызығы бар, екі беті дөңес, сопақша пішінді ақ немесе ақ дерлік түсті таблеткалар. Беткейінің сәл мәрмәрлігіне жол беріледі.
Шығарылу түрі және қаптамасы
15 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және баспалы алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салады.
2 пішінді ұяшықты қаптамадан қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.
Сақтау мерзімі
2 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
25°С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы