Каптоприл-Акос, 25 мг, таблетки №20, пачка картонная, Синтез
Торговое наименование
КАПТОПРИЛ-АКОС
Международное непатентованное название
Каптоприл
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки 25 мг
Фармакотерапевтическая группа
Сердечно-сосудистая система. Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. Ангиотензин-превращающего фермента (АПФ) ингибиторы, простые. Каптоприл.
Код АТХ С09АA01
Показания к применению
- артериальная гипертензия
- хроническая сердечная недостаточность (в составе комплексной терапии)
- ишемическая болезнь сердца (нарушение функции левого желудочка после перенесенного инфаркта миокарда у пациентов в стабильном клиническом состоянии)
- диабетическая нефропатия на фоне сахарного диабета 1 типа ( при альбуминурии более 30 мг/сутки)
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- повышенная чувствительность к каптоприлу и другим ингибиторам АПФ, или любому из вспомогательных веществ, входящих в состав препарата
-беременность и лактация
- наличие в анамнезе ангионевротического отека (отек Квинке), в том числе, на фоне применения других ингибиторов АПФ
- наследственный или идиопатический ангионевротический отек Квинке
- одновременное применение с препаратами, содержащими алискирен, противопоказано у пациентов с сахарным диабетом или с почечной недостаточностью (СКФ < 60 мл/мин/1,73 м2)
- лицам с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозы - галактозы
- одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с препаратами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического отека
- детям и подросткам до 18 лет (эффективность и безопасность не установлены)
Необходимые меры предосторожности при применении
Гипотония: редко наблюдается у пациентов с неосложненной гипертонией. Симптоматическая гипотония более типична для гипертоников со сниженным объемом крови и/или гипонатриемией в результате интенсивной диуретической терапии, низкого потребления соли, диареи, рвоты или гемодиализа. Сниженный объем крови и натрия необходимо скорректировать перед применением КАПТОПРИЛ-АКОС, причем низкие стартовые дозы являются предпочтительными.
Следует помнить что, как и во всех случаях применения антигипертензивных лекарственных средств, снижение повышенного давления у пациентов с сердечно-сосудистыми или цереброваскуляторыми заболеваниями сопряжено с повышением риска инфаркта миокарда или инсульта. При развитии гипотонии пациента следует привести в горизонтальное положение. Для восполнения объема крови может потребоваться внутривенное введение физиологического раствора.
С осторожностью следует применять всякий раз, когда доза КАПТОПРИЛ-АКОС или диуретика увеличивается у пациентов с сердечной недостаточностью.
Реноваскулярная гипертензия: в случае поражения почек (клиренс креатинина - 40 мл/мин) начальная доза КАПТОПРИЛ-АКОС определяется в соответствии с клиренсом креатинина. Когда у пациентов риск развития гипертензии и почечной недостаточности, с двусторонним стенозом почечных артерий или стенозом артерии одной функционирующей почки лечат ингибиторами АПФ. У этих больных, лечение должно быть начато под пристальным медицинским наблюдением со снижением дозы, поэтому в таких случаях следует проводить регулярный мониторинг функции почек во время терапии.
Отек Квинке: при лечении пациентов ингибиторами АПФ, особенно в первые недели приема, возможно развитие ангионевротического отека. Ангиодистрофия конечностей, лица, губ, слизистых оболочек, языка, глотки или гортани может возникнуть у пациентов, получавших ингибиторы АПФ, включая КАПТОПРИЛ-АКОС. Это может произойти в любое время независимо от длительности лечения. Тем не менее, в редких случаях, тяжелый ангионевротический отек может развиться после длительного лечения ингибитором АПФ. В случае развития ангионевротического отека, препарат КАПТОПРИЛ-АКОС прекращают и осуществляют тщательное медицинское наблюдение до полного исчезновения симптомов. Ангиодистрофия гортани может привести к летальному исходу. Если отек локализуется на лице, специального лечения обычно не требуется (для уменьшения выраженности симптомов могут быть применены антигистаминные препараты); в том случае, если отек распространится на язык, глотку или гортань и имеется угроза развития обструкции дыхательных путей, следует немедленно ввести эпинефрин (адреналин) подкожно (0.3-0.5 мл в разведении 1:1000). Госпитализация и наблюдение должны осуществляться, как минимум, в течение 12-24 часов до полного исчезновения симптомов отека.
Кишечный ангионевротический отек: в редких случаях у пациентов после приема ингибиторов АПФ отмечался ангионевротический отек кишечника, который сопровождался болями в брюшной полости (с тошнотой и рвотой или без них), иногда при нормальных значениях активности С-1-эстеразы и без предшествующего отека лица. Отек кишечника следует включить в спектр дифференциальной диагностики пациентов с жалобами на боли в брюшной полости при приеме ингибиторов АПФ.
Кашель: кашель часто наблюдается при приеме ингибиторов АПФ. Этот кашель непродуктивный, исчезает при прекращении приема ингибитора АПФ.
Гиперкалиемия: риск развития гиперкалиемии при применении ингибитора АПФ повышен у пациентов с почечной недостаточностью и сахарным диабетом, а также принимающих калийсберегающие диуретики, препараты калия или другие препараты, вызывающие увеличение содержания калия в крови (например, гепарин). Следует избегать одновременного применения калийсберегающих диуретиков и препаратов калия. С осторожностью назначают больным, находящимся на малосолевой или бессолевой диете (повышенный риск развития гипотензии) и гиперкалиемии.
Печеночная недостаточность: в редких случаях при приеме ингибиторов АПФ отмечается синдром, начинающийся появлением холестатической желтухи, переходящий в молниеносный гепатонекроз, иногда с летальным исходом. Механизм развития данного синдрома неизвестен. Если у пациента, получающего терапию ингибиторами АПФ, развивается желтуха или отмечается выраженное повышение активности печеночных ферментов, следует прекратить лечение препаратом КАПТОПРИЛ-АКОС и установить наблюдение за пациентом.
Литий: комбинация каптоприла и лития не рекомендуется.
Аортальный и митральный стеноз/обструктивная кардиомиопатия: ингибиторы АПФ следует принимать с осторожностью у пациентов с клапанным аортальным стенозом и обструкцией выносящего тракта левого желудочка в случае кардиогенного шока и гемодинамическим нарушением.
Нейтропения/агранулоцитоз: при приеме ингибиторов АПФ, включая КАПТОПРИЛ-АКОС, зарегистрированы случаи нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с нормальной функцией почек и другими осложняющими факторами нейтропения встречается очень редко.
Каптоприл следует использовать с особой осторожностью у пациентов с коллагенозами, сосудистыми заболеваниями, при иммунодепрессантной терапии, лечении аллопуринолом или прокаинамидом, или в сочетании этих осложняющих факторов, особенно если уже есть существующие нарушения функции почек. У некоторых из этих пациентов развились серьезные инфекции, которые в ряде случаев были резистентны к интенсивной антибактериальной терапии.
Если каптоприл используется у таких пациентов, необходимо контролировать количество лейкоцитов до начала лечения и затем каждые 2 недели в течение первых 3 месяцев терапии каптоприлом и периодически после этого.
Во время лечения все пациенты должны быть проинструктированы, чтобы сообщать о любых признаках инфекции (например, боль в горле, повышение температуры). Каптоприл следует отменить, если имеется нейтропения (нейтрофилы менее 1000/мл3). У большинства больных количество нейтрофилов быстро возвращается к норме при прекращении приема каптоприла.
Протеинурия: протеинурия может появиться у пациентов с почечной недостаточностью функции или в ответ на высокие дозы ингибиторов АПФ (>150 мг/день). Нефротический синдром возникает у 1/5 пациентов с протеинурией. В большинстве случаев протеинурия уменьшается или исчезает через 6 месяцев вне зависимости от приема каптоприла. Показатели функции почек (концентрации азота мочевины в крови и креатинина) у пациентов с протеинурией почти всегда были в пределах нормы.
Кишечная ангиодистрофия: в редких случаях при приеме КАПТОПРИЛ-АКОС отмечалась кишечная ангиодистрофия, которая сопровождалась болями в брюшной полости (с тошнотой и рвотой или без них), при этом следует проводить мониторинг желудочно-кишечного тракта, УЗИ.
Анафилактоидные реакции во время десенсибилизации: угрожающие жизни анафилактические реакции отмечаются редко у пациентов, которым проводится десенсибилизация на фоне приема каптоприла. Развитие этих реакций удается избежать, если при десенсибилизации временно отменяют каптоприл. В связи с этим следует проявлять осторожность при проведении десенсибилизации на фоне приема каптоприла.
Риск гипокалиемии: комбинация ингибитора АПФ с тиазидными мочегонными не исключает возникновение гипокалиемии, потому необходимо постоянно контролировать уровень калия в сыворотке.
Хирургия/анестезия: при больших хирургических вмешательствах может возникнуть гипотония при применении анестетиков. Гипотония может быть устранена коррекцией объема циркулирующей крови.
Больные сахарным диабетом: в первые месяцы приема ингибиторов АПФ, больным сахарным диабетом необходимо более тщательно контролировать сахар в крови.
Этнические различия: как и другие ингибиторы АПФ, каптоприл менее эффективен в снижении артериального давления у пациентов с темным цветом кожи, чем у больных европеоидной расы вследствие преобладания низких фракций ренина у пациентов с темным цветом кожи.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС): сообщалось о случаях артериальной гипотензии, обмороке, инсульте, гиперкалиемии и нарушениях функции почек (включая острую почечную недостаточность) у восприимчивых пациентов, особенно при одновременном применении с лекарственными препаратами, которые влияют на эту систему. Поэтому двойная блокада РААС в результате сочетания ингибитора АПФблокаторов рецепторов ангиотензина (БРА)II, или Алискиреном не рекомендуется. Сочетание с Алискиреном противопоказано у пациентов с сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ < 60 мл/мин/1.73 м2). Необходимо тщательное наблюдение специалиста и обязательный мониторинг функции почек, водно-электролитного баланса, артериального давления. Это относится к назначению кандесартана или валсартана в качестве дополнительной терапии к ингибиторам АПФ у пациентов с хронической сердечной недостаточностью. Проведение двойной блокады РААС под тщательным наблюдением специалиста и обязательным мониторингом функции почек, водно-электролитного баланса и артериального давления, возможно у пациентов с хронической сердечной недостаточностью при непереносимости антагонистов альдостерона (спиронолактона), у которых наблюдается персистирование симптомов хронической сердечной недостаточности, несмотря на проведение иной адекватной терапии.
Ингибиторы АПФ также следует принимать с осторожностью при следующих заболеваниях:
- двусторонний стеноз почечных артерий или стеноз артерии единственной почки с прогрессирующей азотемией;
- состояние после трансплантации почки;
- стеноз устья аорты и аналогичные обструктивные изменения, затрудняющие отток крови из левого желудочка.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Калийсберегающие диуретики или калий: при совместном применении КАПТОПРИЛ-АКОС с калийсберегающими диуретиками (например, спиронолактон, триамтерен или амилорид, калийсодержащие пищевые добавки и заменители соли) может привести к существенному повышению сывороточного калия. Если показано сочетанное применение этих препаратов, например, при гипокалиемии, следует применять их с осторожностью и постоянно контролировать уровень калия в сыворотке.
Диуретики: (тиазидные или петлевые диуретики): назначение высоких доз диуретиков может привести к падению объема циркулирующей крови и риску развития гипотонии при последующем назначении КАПТОПРИЛ-АКОС. В то же время не выявлено лекарственного взаимодействия с гидрохлортиазидом и фуросемидом. Прекратить прием диуретиков при выраженной гипотонии.
Другие антигипертензивные средства: каптоприл продемонстрировал безопасность при сочетанном введении других антигипертензивных средств (бета-блокаторы и пролонгированные блокаторы кальциевых каналов). В сочетании с нитроглицерином и другими нитратами или другими вазодилататорами применять с осторожностью. Одновременное применение альфа-адреноблокаторов может усилить эффект каптоприла и увеличить риск ортостатической гипотензии.
Лечение острого инфаркта миокарда: каптоприл может быть использован одновременно с ацетилсалициловой кислотой (в кардиологических дозах), тромболитиками, бета-блокаторами и/или нитратами у пациентов с инфарктом миокарда.
Литий: обратимое повышение концентрации лития в сыворотке крови и его токсичность были зарегистрированы при одновременном применении лития и ингибиторов АПФ. Одновременное применение тиазидных диуретиков может повысить риск токсичности лития и усилить и без того повышенный риск токсичности лития в сочетании с ингибиторами АПФ. Использование каптоприла с литием не рекомендуется, но если комбинация окажется необходимой, то необходим тщательный мониторинг сывороточных уровней лития.
Трициклические антидепрессанты/антипсихотические средства: ингибиторы АПФ могут усиливать гипотензивное действие некоторых трициклических антидепрессантов и нейролептиков. Возможна постуральная гипотензия, ортостатическая гипотония.
Аллопуринол, прокаинамид, цитостатические и иммуносупрессивные средства: одновременное применение с ингибиторами АПФ может привести к повышенному риску лейкопении, особенно когда последние используются в дозах выше рекомендуемых.
Нестероидные противовоспалительные лекарственные средства:описаны случаи, когда нестероидные противовоспалительные лекарственные средства (НПВС) и ингибиторы АПФ оказывают аддитивный эффект на повышение уровня сывороточного калия, при этом может наблюдаться снижение почечной функции. Эти эффекты обратимы. Редко может развиться острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с нарушениями функции почек, таких как пожилые люди или при обезвоживании. При длительном приеме, НПВС могут снижать антигипертензивный эффект ингибиторов АПФ.
Симпатомиметики: возможно снижение антигипертензивного эффекта ингибиторов АПФ. Требуется тщательное наблюдение за состоянием пациентов.
Противодиабетические средства: у больных сахарным диабетом ингибиторы АПФ, включая КАПТОПРИЛ-АКОС, могут усиливать глюкозо-снижающий эффект инсулина и пероральных противодиабетических средств, таких как сульфонилмочевина. При одновременном лечении ингибиторами АПФ необходимо уменьшить дозу противодиабетических средств.
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Двойная блокада РААС с применением ингибиторов АПФ, блокаторов рецепторов ангиотензина (БРА) II или Алискирена не может быть рекомендована любому пациенту, особенно пациентам с диабетической нефропатией.
У пациентов с сахарным диабетом или умеренной/тяжелой почечной недостаточностью (СКФ < 60 мл/мин/1,73 м2) одновременное применение Алискирена с ингибиторами АПФ или БРА II противопоказано. Это связано с более высокой частотой побочных эффектов, таких как гипотензия, гиперкалиемия и снижение почечной функции (в том числе острой почечной недостаточности) по сравнению с использованием одного РААС действующего агента.
В отдельных случаях, когда совместное применение ингибиторов АПФ и БРА II абсолютно показано, необходимо тщательное наблюдение специалиста и обязательный мониторинг функции почек, водно-электролитного баланса, артериального давления.
При приеме препарата КАПТОПРИЛ-АКОС в биохимическом анализе мочи, может быть, ложноположительная реакция на ацетон.
Ингибиторы нейтральной эндопептидазы
Сообщалось о повышенном риске развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АПФ и рацекадотрила (ингибитор энкефалиназы).
При одновременном применении ингибиторов АПФ с лекарственными препаратами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, в связи с чем одновременное применение указанных препаратов противопоказано. Ингибиторы АПФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.
Противопоказано назначение препаратов, содержащих сакубитрил, пациентам, получающим ингибиторы АПФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АПФ.
Тканевые активаторы плазминогена
В обсервационных исследованиях выявлена повышенная частота развития ангионевротического отека у пациентов, принимавших ингибиторы АПФ, после применения алтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.
Специальные предупреждения
Лактоза:
Лекарственное средство КАПТОПРИЛ-АКОС содержит лактозу, поэтому его не следует применять пациентам с такими редкими наследственными заболеваниями, как непереносимость галактозы, дефицит лактазы Лаппа, или мальабсорбция глюкозы-галактозы.
Применение в педиатрии
Детям и подросткам до 18 лет препарат противопоказан в связи с тем, что эффективность и безопасность не изучались
Во время беременности или лактации
Беременность:
Препарат КАПТОПРИЛ-АКОС не следует применять в первом триместре беременности. Соответствующих контролирующих исследований применения ингибиторов АПФ у беременных не проводилось. Имеющиеся ограниченные данные о воздействии препарата в первом триместре беременности свидетельствуют о том, что применение ингибиторов АПФ не приводит к порокам развития плода, связанных с фетотоксичностью. Если применение ингибитора АПФ считается необходимым, пациентки, планирующие беременность, должны быть переведены на альтернативную гипотензивную терапию, имеющую установленный профиль безопасности для применения во время беременности. Известно, что длительное воздействие ингибиторов АПФ на плод во второй и третий триместрах беременности может приводить к нарушению его развития (снижению функции почек, олигогидрамниону, замедлению оссификации костей черепа) и развитию осложнений у новорожденного (таких как, почечная недостаточность, артериальная гипотензия, гиперкалиемия). Если пациентка получила препарат КАПТОПРИЛ-АКОС по время второго и третьего триместра беременности, рекомендуется провести ультразвуковое исследование для оценки состояния костей черепа и функции почек плода. Применение ингибиторов АПФ во время беременности может вызвать нарушения развития и смерть плода. При установлении факта беременности применение препарата КАПТОПРИЛ-АКОС следует прекратить как можно быстрее.
Лактация
Прием препарата противопоказан во время лактации
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
В период лечения необходимо воздержаться от вождения автотранспорта и занятий потенциально опасными видами деятельности, требующими повышенной концентрации внимания и быстроты психомоторных реакций, т.к. возможно головокружение, особенно после приема начальной дозы препарата.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Режим дозирования препарата КАПТОПРИЛ-АКОС устанавливают индивидуально.
Артериальная гипертензия:
Лечение начинают с наименьшей эффективной дозы 12,5 мг 2 раза в день (редко с 6,25 мг 2 раза в день). Следует обратить внимание на переносимость первой дозы в течение первого часа. Если при этом развилась артериальная гипотензия, больного надо перевести в горизонтальное положение (такая реакция на первую дозу не должна служить препятствием к дальнейшей терапии). При необходимости дозу постепенно (с интервалом в 2-4 недели) увеличивают до достижения оптимального эффекта. КАПТОПРИЛ-АКОС используют самостоятельно или комбинируют с другими антигипертензивными средствами, чаще всего с тиазидными диуретиками. При совместной антигипертензивной терапии с тиазидными диуретиками достаточно однократного суточного приема.
- при мягкой или умеренной артериальной гипертензии обычная поддерживающая доза составляет 25 мг 2 раза в сутки; максимальная доза – 50 мг 2 раза в сутки.
- при тяжелой артериальной гипертензии максимальная доза – 50 мг 3 раза в сутки. Максимальная суточная доза – 150 мг.
- пожилые - начальная доза составляет 6,25 мг 2 раза в сутки.
Выраженная активность ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС) (реноваскулярная гипертензия, гиповолемия, сердечная недостаточность) рекомендуемая доза однократного приема составляет 6,25 мг или 12,5 мг. Лечение следует начинать под строгим контролем врача. Постепенно, с интервалом как минимум в 2 недели, доза может быть увеличена до 50 мг в сутки в один или два приема, а при необходимости до 100 мг в сутки в один или два приема.
Сердечная недостаточность: лечение следует начинать под тщательным врачебным наблюдением. Начальная доза составляет 6,25 мг - 12,5 мг два - три раза в сутки, при необходимости дозу увеличивают постепенно (с интервалами не менее 2-х недель) до 25 мг 2-3 раза в день. Титрование в поддерживающей дозе (75 - 150 мг в день) должно основываться на реакции пациента на лечение, клиническом состоянии и переносимости. Максимальная рекомендуемая суточная доза составляет 150 мг в несколько приемов. Доза должна быть увеличена постепенно, с интервалом, по крайней мере, 2 недели, чтобы получить возможность оценить реакцию пациента на лечение.
- при хронической сердечной недостаточности назначают вместе с диуретиками и/или в комбинации с препаратами наперстянки (во избежание начального чрезмерного снижения артериального давления, перед назначением КАПТОПРИЛА-АКОС диуретик отменяют или уменьшают дозу).
Инфаркт миокарда:
-кратковременное лечение: лечение препаратом КАПТОПРИЛ-АКОС в стационаре должно быть начато как можно быстрее после появления признаков и/или симптомов у пациентов со стабильной гемодинамикой. Необходимо принять пробную дозу - 6,25 мг, затем через 2 часа - 12,5 мг и через 12 часов - 25 мг. Со следующего дня при гарантированном отсутствии нежелательных гемодинамических реакций необходимо принимать по 100 мг КАПТОПРИЛ-АКОС в день в два приема в течение 4 недель. Через 4 недели лечения состояние пациента должно быть оценено заново и принято решение о продолжении и лечения заболевания в постинфарктном периоде.
-длительное лечение: если лечение не началось в течение первых 24 часов после острого инфаркта миокарда, предполагается, что лечение клинически стабильных пациентов будет начато между 3 и 16 днями после инфаркта. Лечение должно быть начато в стационаре при тщательном мониторинге артериального давления до достижения дозы в 75 мг. Начальная доза должна быть низкой, особенно если у пациента нормальное или низкое артериальное давление. Лечение следует начинать с дозы 6,25 мг, затем 12,5 мг в день в течение 2 дней, а затем по 25 мг 3 раза в день, если это оправдано отсутствием неблагоприятных гемодинамических реакций. Рекомендуемая доза для эффективной кардиопротекции при длительном лечении составляет 75-150 мг в сутки в два-три приема. В случае симптоматической гипотензии доза диуретиков и/или одновременно применяемых вазодилататоров может быть уменьшена с целью достижения стабильной дозы каптоприла. При необходимости, схему лечения корректируют в зависимости от клинических реакций пациента. Каптоприл можно применять совместно с другими средствами для лечения инфаркта миокарда, в частности тромболитическими средствами, бета-блокаторами и ацетилсалициловой кислотой.
Диабетическая нефропатия у больных сахарным диабетом I типа: у больных сахарным диабетом I типа при диабетической нефропатии рекомендуемая суточная доза КАПТОПРИЛ-АКОС 75-100 мг, разделенная на 2-3 приема. Если дополнительное понижение артериального давления желательно, могут быть добавлены дополнительные антигипертензивные препараты.
При инсулинзависимом диабете (1 типа) с микроальбуминурией (выделение альбумина 30-300 мг в сутки) доза препарата составляет 50 мг 2 раза в сутки. При общем клиренсе белка более 500 мг в сутки препарат эффективен в дозе 25 мг (1/2 таблетки по 50 мг) 3 раза в сутки.
Нарушение функции почек: каптоприл выводится в основном через почки, дозировка должна быть уменьшена, а интервал дозирования увеличен для пациентов с почечной недостаточностью.
Рекомендуемая схема коррекции доз препарата Каптоприл-АКОС у пациентов с нарушением функции почек
|
Клиренс креатинина
(мл/мин/1,73 м2) |
Начальная суточная доза (мг) |
Максимальная суточная
доза (мг) |
|
>40 |
25-50 |
150 |
|
21-40 |
25 |
100 |
|
10-20 |
12,5 |
75 |
|
<10 |
6,25 |
37,5 |
При необходимости, дозу КАПТОПРИЛ-АКОС постепенно повышают через достаточно длительные интервалы времени, но используют меньшую, чем в случае лечения артериальной гипертензии, суточную дозу препарата.
- тяжелая почечная недостаточность: если требуется сопутствующая терапия диуретиками, то петлевые диуретики (например, фуросемид) являются более предпочтительными, чем тиазидные диуретики, которых следует избегать.
- пожилые пациенты: рекомендуется начинать с наименьшей дозы (6,25 мг два раза в сутки), поскольку у пожилых может быть снижена почечная функция или наблюдаться другие сопутствующие заболевания.
Метод и путь введения
Для приема внутрь, за 1 час до еды
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы:выраженное снижение артериального давления, вплоть до коллапса, шок, ступор, брадикардия, нарушения водно-электролитного баланса, острая почечная недостаточность, инфаркт миокарда, острое нарушение мозгового кровообращения, тромбоэмболические осложнения.
Лечение: промывание желудка, введение адсорбентов и натрия сульфата не позднее 30 минут после приема препарата; перевести пациента в положение «лежа» с приподнятыми ногами, принять меры, направленные на восстановление артериального давления, восполнение объёма циркулирующей крови (например, внутривенное введение 0,9 % раствора натрия хлорида), симптоматическая терапия - эпинефрин (адреналин) - подкожно или внутривенно, антигистаминные средства, гидрокортизон - внутривенно. При брадикардии или выраженных вагусных реакциях следует применять атропин. Возможно применение гемодиализа; перитонеальный гемодиализ неэффективен Может быть рассмотрено применение кардиостимулятора.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Если прием препарата КАПТОПРИЛ-АКОС был пропущен, его следует принять как можно раньше, а следующую дозу – в привычное время. Однако, если приближается время приема следующей дозы, пропущенную дозу принимать не следует. Не следует компенсировать пропущенную дозу увеличением дозы в следующий прием.
Указание на наличие риска симптомов отмены
Отмена каптоприла не должна происходить резко, так как это может вызвать значительное повышение АД.
Обратитесь за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Часто
- нарушение сна
- нарушение вкуса
- головокружение
- сухой, раздражающий непродуктивный кашель
- одышка
- тошнота, рвота, диспепсия
- боли в животе
- диарея
- запоры
- сухость во рту
- зуд с сыпью или без сыпи
- кожная сыпь
- облысение
Нечасто
- тахикардия, тахиаритмия, стенокардия, сердцебиение
- ангионевротический отек.
Редко
- анорексия.
- сонливость
- головные боли
- парестезии
- гипотензия
- синдром Рейно
- эритема
- бледность
- стоматит/афтозные язвы
- кишечная ангиодистрофия
- почечная недостаточность, в том числе полиурия, олигурия и частое мочеиспускание
- боль в груди
- утомляемость
- недомогание
Очень редко
- нейтропения/агранулоцитоз, панцитопения (особенно у пациентов с почечной недостаточностью)
- анемия (апластическая или гемолитическая)
- тромбоцитопения
- лимфаденопатия
- эозинофилия
- гиперкалиемия, гипогликемия
- аутоиммунные заболевания с положительными титрами антинуклеарных антител (АНА)
-спутанность сознания
- депрессия
- цереброваскулярные осложнения, в том числе инсульт и обмороки
- нарушение зрения
- остановка сердца, кардиогенный шок
- бронхоспазм
- ринит
- аллергический альвеолит/эозинофильная пневмония
- глоссит
- язвенная болезнь, панкреатит
- нарушение функции печени и холестаз (в том числе желтуха), гепатит, включая некроз, повышение уровня печеночных ферментов и билирубина
- крапивница, синдром Стивена-Джонса, мультиформная эритема, фотосенсибилизация, пемфигоидная реакция и эксфолиативный дерматит, - эритродермия
- миалгия, артралгия
- нефротический синдром
- импотенция
- гинекомастия
- повышение температуры
- протеинурия
- гипонатриемия
- повышение мочевины, креатинина и билирубина в сыворотке крови,
- снижение гемоглобина, гематокрита, лейкоцитов
- положительный титр (АНА)
- повышение скорости оседания эритроцитов (СОЭ)
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна таблетка содержит
активные вещества: каптоприл (в пересчете на сухое вещество) 25 мг
вспомогательные вещества: магния стеарат, лактозы моногидрат, тальк, целлюлоза микрокристаллическая, кремния диоксид коллоидный, кросповидон.
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки белого или почти белого цвета с характерным запахом, плоскоцилиндрической формы с фаской. Допускается легкая «мраморность»
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой лакированной печатной.
По 2 или 4 контурных ячейковых упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
5 лет
Не применять по истечении срока годности!
Условия хранения
Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
по рецепту
Саудалық атауы
КАПТОПРИЛ-АКОС
Халықаралық патенттелмеген атауы
Каптоприл
Дәрілік түрі, дозалануы
Таблеткалар 25 мг
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері, қарапайымдар. Каптоприл.
АТХ коды С09АA01
Қолданылуы
- артериялық гипертензия
- жүректің созылмалы жеткіліксіздігі (кешенді ем құрамында)
- жүректің ишемиялық ауруы (клиникалық жай-күйі тұрақты пациенттерде миокард инфарктіcін бастан өткергеннен кейін сол жақ қарынша функциясының бұзылуы)
- І типтегі қант диабеті аясындағы диабеттік нефропатия (тәулігіне 30 мг артық альбуминурияда)
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- каптоприлге және АӨФ басқа тежегіштеріне немесе препарат құрамына кіретін қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық
- жүктілік және лактация
- анамнезінде, оның ішінде АӨФ басқа тежегіштерін қолдану аясында ангионевроздық ісінудің (Квинке ісінуі) болуы
- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық Квинке ісінуі
- қант диабеті немесе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге құрамында алискирен бар препараттармен бір уақытта қолдануға болмайды (ШСЖ < 60 мл/мин/1,73 м2)
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдар
- ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне байланысты бейтарап эндопептидаза (мысалы, құрамында сакубитрил бар препараттар) тежегіштерімен бір мезгілде қабылдау
- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер (тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған)
Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары
Гипотония: асқынбаған гипертониясы бар пациенттерде сирек байқалады. Қарқынды диуретикалық емнің, тұзды аз пайдаланудың, диареяның, құсудың немесе гемодиализдің нәтижесінде қан көлемі төмендеген және/немесе гипонатриемиясы бар гипертониктер үшін симптоматикалық гипотония көбірек тән болады. Қан мен натрий көлемінің төмендеуін КАПТОПРИЛ-АКОС қолданар алдында түзету қажет, мұнда бастапқы төмен дозалар дұрыс болады.
Гипертензияға қарсы дәрілік заттарды қолданған барлық жағдайлардағы сияқты, жүрек-қантамыр немесе цереброваскуляторлық аурулары бар пациенттерде жоғары қан қысымының төмендеуі миокард инфарктісі немесе инсульт қаупінің жоғарылауымен ұштасатынын есте ұстау керек. Гипотония дамыған кезде пациентті көлденеңінен жатқызу керек. Қан көлемін толықтыру үшін физиологиялық ерітіндіні вена ішіне енгізу қажет болуы мүмкін.
КАПТОПРИЛ-АКОС-тың немесе диуретиктің дозасы жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде әрбір ұлғайтылған сайын сақтықпен қолдану қажет.
Реноваскулярлық гипертензия: бүйрек зақымдалған жағдайда (креатинин клиренсі - 40 мл/мин) КАПТОПРИЛ-АКОС бастапқы дозасы креатинин клиренсіне сәйкес анықталады. Пациенттерде гипертензияның және бүйрек артерияларының екіжақты стенозы немесе жұмыс істейтін бір бүйрек артериясының стенозымен бүйрек жеткіліксіздігінің даму қаупі болғанда, АӨФ тежегіштерімен емдейді. Бұл науқастарда, емдеу дозаны төмендете отырып мұқият медициналық бақылау аясында басталуы тиіс, сондықтан мұндай жағдайларда ем барысында бүйрек функциясына тұрақты мониторинг жүргізу керек.
Квинке ісінуі: пациенттерді АӨФ тежегіштерімен емдеген кезде, әсіресе қабылдаудың алғашқы апталарында, ангионевроздық ісінудің дамуы мүмкін. Аяқ-қолдың, беттің, еріннің, шырышты қабықтардың, тілдің, жұтқыншақтың немесе тамақтың ангиодистрофиясы, КАПТОПРИЛ-АКОС-ты қоса, АӨФ тежегіштерін алған пациенттерде пайда болуы мүмкін. Бұл емдеу ұзақтығына байланыссыз кез келген уақытта болуы мүмкін. Әйтсе де, сирек жағдайларда, ауыр ангионевроздық ісіну АӨФ тежегішімен ұзақ емдеуден кейін дамуы мүмкін. Ангионевроздық ісіну дамыған жағдайда, КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын тоқтатады және симптомдар толық жойылғанға дейін мұқият медициналық бақылау жасалады. Өңеш ангиодистрофиясы өлімге әкеліп соғуы мүмкін. Егер ісіну бетке шоғырланса, әдетте арнайы емдеу талап етілмейді (симптомдардың айқындығын азайту үшін антигистаминдік препараттар қолданылуы мүмкін); егер ісіну тілге, жұтқыншаққа немесе өңешке жайылған және тыныс жолдарының обструкциясы даму қаупі туындаған жағдайда дереу эпинефринді (адреналин) тері астына (0.3-0.5 мл сұйылтылған 1:1000) енгізу керек. Ауруханаға жатқызу және бақылау ісіну симптомдары толық жойылғанға дейін кем дегенде 12-24 сағат бойы жүзеге асырылуы тиіс.
Ішектің ангионеврздық ісінуі: сирек жағдайларда пациенттерде АӨФ тежегіштерін қабылдағаннан кейін ішектің ангионевроздық ісінуі байқалған, ол құрсақ қуысының ауыруларымен (жүрек айнумен және құсумен немесе оларсыз), кейде С-1-эстераза белсенділігінің қалыпты мәндерінде және одан бұрын беттің ісінуінсіз қатар жүрген. Ішектің ісінуін АӨФ тежегіштерін қабылдаған кезде құрсақ қуысының ауыруына шағымданған пациенттерді дифференциалды диагностикалау спектріне қосу керек.
Жөтел: жөтел АӨФ тежегіштерін қабылдаған кезде жиі байқалады. Бұл жөтел өнімсіз, АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқан кезде жойылады.
Гиперкалиемия: бүйрек жеткіліксіздігі және қант диабеті бар, сондай-ақ калий жинақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын немесе қандағы калий құрамын артуын туындататын басқа препараттарды (мысалы, гепарин) қабылдайтын пациенттерде АӨФ тежегіштерін қолданған кезде гиперкалиемияның даму қаупі жоғары. Калий жинақтаушы диуретиктер мен калий препараттарын бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек.
Тұзы аз немесе тұзсыз диетадағы (гипотензияның даму қаупі жоғары) және гиперкалиемиясы бар науқастарға сақтықпен тағайындайды.
Бауыр жеткіліксіздігі: сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдаған кезде холестаздық сарғаюдың пайда болуынан басталатын, кенеттен болатын гепатонекрозға ұласатын, кейде өліммен аяқталатын синдром байқалады. Бұл синдромның даму механизмі белгісіз. Егер АӨФ тежегіштерімен ем алып жүрген пациентте сарғаю дамыса немесе бауыр ферменттері белсенділігінің айқын жоғарылауы байқалса, КАПТОПРИЛ-АКОС препаратымен емдеуді тоқтату және пациентті бақылауға алу қажет.
Литий: каптоприл мен литийдің біріктірілімі ұсынылмайды.
Қолқалық және митральді стеноз/обструкциялық кардиомиопатия: АӨФ тежегіштерін клапандық қолқалық стенозы және кардиогендік шок жағдайында сол жақ қарыншаның шығару жолының обструкциясы және гемодинамикалық бұзылыстары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.
Нейтропения/агранулоцитоз: АӨФ тежегіштерін, КАПТОПРИЛ-АКОС-ты қоса, қолданған кезде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия жағдайлары тіркелген. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа асқындырушы факторлары бар пациенттерде нейтропения өте сирек кездеседі.
Каптоприлді иммунодепрессанттық ем кезінде, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдегенде, немесе осы асқындырушы факторлар ұштасқанда, әсіресе бүйрек функциясының бұзылыстары бар болған кезде коллагеноздары, тамырлық аурулары бар пациенттерге ерекше сақтықпен пайдалану керек. Осы пациенттердің кейбіреулерінде күрделі инфекциялар дамыған, олар бірқатар жағдайларда бактерияға қарсы қарқынды емге төзімді болды.
Егер каптоприл осындай пациенттерге пайдаланылса, емдеуді бастағанға дейін және каптоприлмен емнің алғашқы 3 айында әр 2 апта сайын және содан соң мезгіл-мезгіл лейкоциттер санын бақылау қажет.
Емдеу кезінде барлық пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, температураның көтерілуі) туралы хабарлау керектігі түсіндірілуі тиіс. Егер нейтропения (нейтрофилдер 1000/мл3-ден аз) бар болса, каптоприлді тоқтату керек. Науқастардың көпшілігінде каптоприлді қабылдауды тоқтатқаннан кейін нейтрофилдер саны тез қалпына келеді.
Протеинурия: протеинурия бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе АӨФ тежегіштерінің жоғары дозаларына (>150 мг/күн) жауап ретінде пайда болуы мүмкін. Нефроздық синдром протеинуриясы бар 1/5 пациенттерде пайда болады. Көп жағдайларда протеинурия каптоприлді қабылдауға байланыссыз 6 айдан кейін азаяды немесе жойылады. Протеинуриясы барпациенттерде бүйрек функциясының көрсеткіштері (қандағы мочевина азотының және креатинин концентрациясы) әрқашанда дерлік қалып шегінде болды.
Ішек ангиодистрофиясы: сирек жағдайларда КАПТОПРИЛ-АКОС қабылдаған кезде ішек ангиодистрофиясы байқалған, ол құрсақ қуысындағы ауырулармен (жүрек айну және құсу немесе оларсыз) қатар жүрген, мұндайда асқазан-ішек жолына мониторинг, УДЗ жүргізу керек.
Десенсибилизация кезіндегі анафилактоидтық реакциялар: өмірге қауіпті анафилаксиялық реакциялар каптоприлді қабылдау аясында десенсибилизация жүргізілген пациенттерде сирек байқалады. Егер десенсибилизация кезінде каптоприлді уақытша тоқтатса, бұл реакциялардың дамуын болдырмауға болады. Осыған байланысты каптоприлді қабылдау аясында десенсибилизация жүргізгенде сақ болу керек.
Гипокалиемия қаупі: АӨФ тежегішінің тиазидті несеп айдағыштармен біріктірілімі гипокалиемияның туындауын жоққа шығармайды, сондықтан сарысудағы калий деңгейін ұдайы бақылау қажет.
Хирургия/анестезия: үлкен хирургиялық араласуларда анестетиктерді қолдану кезінде гипотония пайда болуы мүмкін. Гипотонияны айналымдағы қан көлемін түзету арқылы жоюға болады.
Қант диабетімен ауыратындар: АӨФ тежегіштерін қабылдаудың алғашқы айларында қант диабетімен ауыратындар қандағы қантты неғұрлым мұқият бақылауы қажет.
Этникалық айырмашылықтары: басқа да АӨФ тежегіштері сияқты, терісінің түсі қара пациенттерде рениннің төмен фракциялары басым болғандықтан, терісінің түсі қара пациенттерде еуропалық нәсілді науқастарға қарағанда артериялық қысымды төмендетудегі каптоприлдің әсері аздау.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы: сезімтал пациенттерде, әсіресе осы жүйеге ықпал ететін дәрілік препараттарды бір мезгілде қолданған кезде артериялық гипотензия, естен тану, инсульт, гиперкалиемия жағдайлары және бүйрек функциясының бұзылыстары (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) туралы мәлімделген. Сондықтан АӨФ, ангиотензин II рецепторлары блокаторларының (АРБ) тежегіштерімен, немесе Алискиренмен біріктіру нәтижесінде РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды. Қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар (ШСЖ < 60 мл/мин/1.73 м3) пациенттерде алискиренмен біріктіруге болмайды. Маманның мұқият бақылауы және бүйрек функциясына, су-электролит теңгеріміне, артериялық қысымға міндетті мониторинг қажет. Бұл созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде кандесартанды немесе валсартанды АӨФ тежегіштеріне қосымша ем ретінде тағайындауға қатысты. Талапқа сай басқа ем жүргізілгеніне қарамастан созылмалы жүрек жеткіліксіздігі симптомдарының ұзақ сақталуы байқалған созылмалы жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде альдостерон антагонистерінің (спиронолактонның) жақпаушылығы кезінде маманның мұқият бақылаумен және бүйрек функциясына, су-электролит теңгеріміне, артериялық қысымға міндетті мониторинг арқылы РААЖ қосарлы блокадасы жүргізілуі мүмкін.
АӨФ тежегіштерін сондай-ақ төмендегі аурулар кезінде сақтықпен қабылдау керек:
- бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе үдемелі азотемиялы жалғыз бүйрек артериясының стенозы;
- бүйректі ауыстырып салғаннан кейінгі жай-күй;
- қолқа сағасының стенозы және сол жақ қарыншадан қанның ағып шығуын қиындататын сол сияқты обструкциялық өзгерістер.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Калий жинақтаушы диуретиктер немесе калий:
КАПТОПРИЛ-АКОС-ты калий жинақтаушы диуретиктермен (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид, құрамында калий бар тағамдық қоспалар немесе тұз алмастырғыштар) бір мезгілде қолдану сарысулық калийдің елеулі түрде жоғарылауына әкелуі мүмкін. Егер бұл препараттарды біріктіріп қолдануға болатын болса, мысалы, гипокалиемияда, оларды сақтықпен қолдану және сарысудағы калий деңгейін ұдайы бақылау керек.
Диуретиктер: (тиазидті немесе ілмекті диуретиктер): диуретиктердің жоғары дозаларын тағайындау айналымдағы қан көлемінің төмендеуіне және КАПТОПРИЛ-АКОС-ты одан әрі тағайындаған кезде гипотонияның даму қаупіне әкелуі мүмкін. Әйтсе де гидрохлортиазидпен және фуросемидпен дәрілік өзара әрекеттесуі анықталмаған. Айқын гипотония кезінде диуретиктерді қабылдауды тоқтату керек.
Гипертензияға қарсы басқа дәрілер: каптоприл гипертензияға қарсы басқа дәрілерді (бета-блокаторлар және кальций өзекшелерінің ұзартылған блокаторлары) біріктіріп қолданған кезде қауіпсіздігін көрсетті. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе басқа вазодилататорлармен біріктіріп сақтықпен қолдану керек. Альфа-адреноблокаторларды бір мезгілде қолдану каптоприлдің әсерін күшейтуі және ортостатикалық гипотензия қаупін ұлғайтуы мүмкін.
Жедел миокард инфарктісін емдеу: каптоприлді миокард инфарктісі бар пациенттерде ацетилсалицил қышқылымен (кардиологиялық дозаларда), тромболитиктермен, бета-блокаторлармен және/немесе нитраттармен бір мезгілде пайдалануға болады.
Литий: қан сарысуындағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылауы және оның уыттылығы литийді және АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолданған кезде тіркелді. Тиазидті диуретиктерді бір мезгілде қолдану литийдің уыттылық қаупін арттыруы және АӨФ тежегіштерімен біріктіргенде литийдің онсыз да жоғарылаған уыттылығын күшейтуі мүмкін. Каптоприлді литиймен пайдалану ұсынылмайды, бірақ егер біріктіру қажет болып шықса, онда литийдің сарысулық деңгейлеріне мұқият мониторинг қажет.
Трициклдік антидепрессанттар/ психозға қарсы дәрілер: АӨФ тежегіштері кейбір үшциклдік антидепрессанттардың және нейролептиктердің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Постуральді гипотензия, ортостатикалық гипотония болуы ықтимал.
Аллопуринол, прокаинамид, цитостатикалық және иммуносупрессиялық дәрілер: АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде қолдану лейкопения қаупінің жоғарылауына әкелуі мүмкін, әсіресе соңғылары ұсынылғаннан жоғары дозаларда пайдалнылған кезде.
Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік заттар: қабынуға қарсы стероидты емес дәрілік заттар (ҚҚСД) және АӨФ тежегіштері сарысулық калий деңгейінің жоғарылауына аддитивті әсер көрсететін жағдайлар сипатталған, бұл кезде бүйрек функциясының төмендеуі байқалуы мүмкін. Бұл әсерлер қайтымды. Жедел бүйрек жеткіліксіздігі сирек дамуы мүмкін, әсіресе егде адамдар сияқты бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде немесе сусыздану кезінде. ҚҚСД ұзақ қабылдаған кезде АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін.
Симпатомиметиктер: АӨФ тежегіштерінің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін. Пациенттердің жай-күйін мұқият бақылау қажет.
Диабетке қарсы дәрілер: қант диабетімен ауыратындарда АӨФ тежегіштері, КАПТОПРИЛ-АКОС-ты қоса, инсулиннің және сульфонилмочевина тәрізді диабетке қарсы ішілетін дәрілердің глюкозаны төмендетуші әсерін күшейтуі мүмкін. АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде емдеген кезде диабетке қарсы дәрілердің дозасын азайту қажет.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы:
АӨФ, ангиотензин II рецепторлары блокаторларының (АРБ) тежегіштері немесе Алискирен қолданылған РААЖ қосарлы блокадасы кез келген пациентке, әсіресе диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге ұсынылмауы тиіс.
Қант диабеті немесе орташа/ауыр бүйрек жеткіліксіздігі (ШСЖ < 60 мл/мин/1,73 м2) бар пациенттерде Алискиренді АӨФ тежегіштерімен немесе АРБ II-мен бір мезгілде қолдануға болмайды. Бұл әсер етуші агенттің бір ғана РААЖ пайдаланумен салыстырғанда гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі) сияқты жағымсыз әсерлер жиілігінің жоғарырақ болуына байланысты.
АӨФ тежегіштерін және АРБ II бірге қолдану абсолютті түрде қажет болған жекелеген жағдайларда, маманның мұқият бақылауы және бүйрек функциясына, су-электролит теңгеріміне, артериялық қысымға міндетті түрде мониторинг қажет.
КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын қабылдаған кезде, несептің биохимиялық талдауында ацетонға жалған оң реакция болуы мүмкін.
Бейтарап эндопептидаза тежегіштері
АӨФ тежегіштерін және рацекадотрилді (энкефалиназа тежегіші) бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болатындығы туралы хабарланған.
АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіші) бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артады, осыған байланысты аталған препараттарды бір мезгілде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерін құрамында сакубитрил бар препараттарды тоқтатқаннан кейін кемінде 36 сағат өткен соң тағайындау керек.
АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге, сондай-ақ АӨФ тежегіштерін тоқтатқаннан кейін 36 сағат ішінде құрамында сакубитрил бар препараттарды тағайындауға болмайды.
Плазминогеннің тіндік активаторлары
Обсервациялық зерттеулерде ишемиялық инсульттің тромболитикалық емі үшін алтеплазаны қолданғаннан кейін, АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде ангионевроздық ісінудің даму жиілігінің жоғары болатындығы анықталды.
Арнайы ескертулер
Лактоза:
КАПТОПРИЛ-АКОС дәрілік затының құрамында лактоза бар, сондықтан оны галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы сияқты сирек тұқым қуалайтын аурулары бар пациенттерге қолданбған жөн.
Педиатрияда қолдану
Балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерге препараттың тиімділігі мен қауіпсіздігі зерттелмегендіктен қарсы көрсетілген
Жүктілік немесе лактация уақытында
Жүктілік:
КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын жүктіліктің бірінші триместрінде қолданбаған жөн. АӨФ тежегіштерін жүкті әйелерде қолдануға қатысты тиісті бақыланатын зерттеулер жүргізілмеді. Жүктіліктің бірінші триместріндегі препараттың әсері туралы қолда бар шектеулі деректер АӨФ тежегіштерін қолдану фетоуыттылықпен байланысты шарананың дамудағы ақауларына әкелмегенін растайды. Егер АӨФ тежегіштерін қолдану қажет деп есептелсе, жүктілікті жоспарлаған пациенттер жүктілік кезінде қолдану үшін қауіпсіздік бейіні анықталған альтернативті гипотензиялық емге ауыстырылуы тиіс. АӨФ тежегіштерін жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде ұзақ қолдану оның оның дамуындағы бұзылыстарға (бүйрек функциясының төмендеуіне, олигогидрамнионға, бассүйек оссификацияның баяулауына) және нәрестеде асқынулардың (бүйрек жеткіліксіздігі, артериялық гипотензия, гиперкалиемия сияқты) дамуына әкелуі мүмкін екені белгілі. Егер пациент КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде қабылдаса, нәрестенің бассүйек жағдайын және бүйрек функциясын бағалау үшін ультрадыбысты зерттеу жүргізу ұсынылады. АӨФ тежегіштерін жүктілік уақытында қолдану дамудағы бұзылыстарға және шарананың өлуіне әкелуі мүмкін. Жүктілік фактісі анықталғанда КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын қолдануды барынша тезірек тоқтату керек.
Лактация
Препаратты лактация уақытында қолдануға болмайды.
Препаратты емшек емізу кезінде қолдануға болмайды
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Емдеу кезеңінде, әсіресе препараттың бастапқы дозасын қабылдағаннан кейін бас айналуы мүмкін болғандықтан, автокөлік жүргізуді және жоғары зейін шоғырландыру мен психомоторлық реакциялар жеделдігін қажет ететін қауіптілігі зор қызмет түрлерімен айналысуды қоя тұру қажет.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
КАПТОПРИЛ-АКОС препаратының дозалау режимін жекелей анықтайды.
Артериялық гипертензия:
Емдеуді күніне 2 рет 12,5 мг ең аз тиімді дозадан (сирек жағдайда 6,25 мг-ден күніне 2 рет) бастайды. Алғашқы дозаның бірінші сағат ішіндегі көтерімділігіне назар аудару керек. Егер бұл жағдайда артериялық гипотензия дамыса, науқасты көлденеңінен жатқызу керек (алғашқы дозаға мұндай реакция әрі қарай ем жүргізуге кедергі болуы тиіс). Қажет болғанда дозаны бірте-бірте (2-4 апта аралықпен) оңтайлы әсерге жеткенге дейін ұлғайтады. КАПТОПРИЛ-АКОС-ты дербес пайдаланады немесе гипертензияға қарсы басқа дәрілермен, көбінесе тиазидті диуретиктермен біріктіреді. Гипертензияға қарсы тиазидті диуретиктермен біріккен емде бір реттік тәуліктік қабылдау жеткілікті.
- жұмсақ немесе орташа артериялық гипертензияда әдеттегі демеуші доза тәулігіне 2 рет 25 мг; ең жоғары доза – тәулігіне 2 рет 50 мг құрайды.
- ауыр артериялық гипертензияда ең жоғары доза – тәулігіне 3 рет 50 мг. Ең жоғары тәуліктік доза – 150 мг.
- егде науқастарда бастапқы доза тәулігіне 2 рет 6,25 мг құрайды.
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААС) айқын белсенділігі (реноваскулярлық гипертензия, гиповолемия, жүрек жеткіліксіздігі) бір рет қабылдауға ұсынылатын доза 6,25 мг немесе 12,5 мг құрайды. Емдеуді дәрігердің қатаң бақылауы аясында бастау керек. Бірте-бірте, кем дегенде 2 апта аралықпен, дозаны тәулігіне бір немесе екі рет қабылданатын 50 мг-ге дейін, ал қажет болған жағдайда тәулігіне бір немесе екі рет қабылданатын 100 мг-ге дейін ұлғайтуға болады.
Жүрек жеткіліксіздігі: емдеуді дәрігердің қатаң бақылауы аясында бастау керек. Бастапқы доза тәулігіне екі-үш рет 6,25 мг - 12,5 мг құрайды, ал қажет болған жағдайда дозаны бірте-бірте (2 аптадан кем емес аралықпен) күніне 2-3 рет 25 мг-ге дейін ұлғайтады. Демеуші дозадағы (күніне 75 - 150 мг) титрлеу пациенттің емдеуге реакциясына, клиникалық жай-күйіне және көтерімділігіне негізделуі тиіс. Ұсынылатын ең жоғары тәуліктік доза бірнеше рет қабылданатын 150 мг құрайды. Пациенттің емдеуге реакциясын бағалауға мүмкіндік алу үшін, доза бірте-бірте, кем дегенде 2 апта аралықпен ұлғайтылуы тиіс.
- созылмалы жүрек жеткіліксіздігінде диуретиктермен бірге және/немесе оймақгүл препараттарымен біріктіріп тағайындайды (артериялық қысымның бастапқы шектен тыс төмендеуін болдырмау үшін, КАПТОПРИЛ-АКОС тағайындар алдында диуретикті тоқтатады немесе дозасын азайтады).
Миокард инфарктісі:
- қысқа мерзімдік емдеу: КАПТОПРИЛ-АКОС препаратымен стационарда емдеу пациентте тұрақты гемодинамикалы белгілер және/немесе симптомдар пайда болғаннан кейін мүмкіндігінше тезірек басталуы тиіс. Сынама дозаны - 6,25 мг, содан кейін 2 сағаттан соң - 12,5 мг және 12 сағаттан соң - 25 мг қабылдау қажет. Келесі күннен бастап жағымсыз гемодинамикалық реакциялардың жоқ екеніне кепілдік болған кезде 4 апта бойы күніне екі бөліп 100 мг-ден КАПТОПРИЛ-АКОС қабылдау қажет. 4 апта емдегеннен кейін пациенттің жай-күйі қайтадан бағалануы және жалғастыру мен инфарктен кейінгі кезеңдегі ауруларды емдеу жөнінде шешім қабылдануы тиіс.
- ұзақ емдеу: егер емдеу жедел миокард инфарктісінен кейін алғашқы 24 сағаттың ішінде басталмаса, клиникалық тұрақты пациенттерді емдеу инфарктен кейінгі 3 және 16 күндердің аралығында басталады деп болжанады. Емдеу артериялық қысымға мониторинг жасай отырып доза 75 мг-ге жеткенге дейін стационарда басталуы тиіс. Бастапқы доза, әсіресе егер пациенттің артериялық қысымы қалыпты немесе төмен болса, төмен болуы тиіс. Емдеуді 6,25 мг дозадан бастау керек, содан кейін 2 күн бойы күніне 12,5 мг, ал содан соң күніне 3 рет 25 мг-ден, егер жағымсыз гемодинамикалық реакциялар жоқ болса. Ұзақ емдеу кезіндегі тиімді кардиопротекция үшін ұсынылатын доза тәулігіне екі-үш бөліп қабылданатын 75-150 мг құрайды. Симптоматикалық гипотензия жағдайында диуретиктердің және/немесе бір мезгілде қолданылатын вазодилататорлардың дозасы каптоприлдің тұрақты дозасына жету мақсатымен азайтылуы мүмкін. Қажет болса, емдеу үлгісін пациенттің клиникалық реакциясына қарай түзетеді. Каптоприлді миокард инфарктісін емдеуге арналған басқа дәрілермен, оның ішінде тромболитикалық дәрілермен, бета-блокаторлармен және ацетилсалицил қышқылымен бірге қолдануға болады.
I типті қант диабеті бар науқастардағы диабеттік нефропатия:
I типті қант диабеті бар науқастарда диабеттік нефропатия кезінде КАПТОПРИЛ-АКОС-тың ұсынылатын тәуліктік дозасы 2-3 қабылдауға бөлінген 75-100 мг. Егер артериялық қысымды қосымша төмендету қажет болса, гипертензияға қарсы қосымша препараттар қосуға болады.
Микроальбуминуриямен инсулинге тәуелді диабет (1 типті) кезінде (альбуминнің тәулігіне 30-300 мг бөлініп шығуы) препарат дозасы тәулігіне 2 рет 50 мг құрайды. Ақуыздың жалпы клиренсі тәулігіне 500 мг артық болса препарат тәулігіне 3 рет 25 мг (1/2 таблетка 50 мг) дозада тиімді.
Бүйрек функциясының бұзылуы: каптоприл негізінен бүйрек арқылы шығарылады, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін дозасы азайтылуы, ал дозалау аралығы ұлғайтылуы тиіс.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде Каптоприл-АКОС препаратының дозаларын түзетудің ұсынылған сызбасы
|
Креатинин клиренсі (мл/мин/1,73 м2) |
Бастапқы тәуліктік доза (мг) |
Ең жоғары тәуліктік доза (мг) |
|
>40 |
25-50 |
150 |
|
21-40 |
25 |
100 |
|
10-20 |
12,5 |
75 |
|
<10 |
6,25 |
37,5 |
Қажет болса, КАПТОПРИЛ-АКОС дозасын барынша ұзақ уақыт аралығы арқылы біртіндеп арттырады, бірақ препараттың артериялық гипертензияны емдегендегіге қарағанда азырақ тәуліктік дозасын пайдаланады.
- бүйректің ауыр жеткіліксіздігі: егер диуретиктермен қатар жүретін ем қажет болса, онда тиазидті диуретиктерден аулақ болған жөн олардан гөрі ілмектік диуретиктер (мысалы, фуросемид) неғұрлым қолайлырақ болады.
- егде пациенттер: ең аз дозадан (тәулігіне екі рет 6,25 мг) бастау ұсынылады, себебі егде адамдарда бүйрек функциясы төмендеген болуы немесе басқа да қатар жүретін аурулар байқалуы мүмкін.
Енгізу жолы және тәсілі
Ішке қабылдау үшін, тамақтан 1 сағат бұрын
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажеті шаралар
Симптомдары: коллапсқа дейін артериялық қысымның айқын төмендеуі, шок, ступор, брадикардия, су-электролиттік теңгерімнің бұзылуы, бүйректің жедел жеткіліксіздігі, миокард инфарктісі, ми қан айналымының жедел бұзылуы, тромбоэмболиялық асқынулар.
Емі: асқазанды шаю, препаратты қабылдаудан кейін 30 минуттан кешіктірмей адсорбенттер мен натрий сульфатын енгізу; пациентті аяқтарын көтеріп жатқан күйге ауыстырады, артериялық қысымды қалпына келтіруге, айналымдағы қан көлемінің орнын толтыруға (мысалы, натрий хлоридінің 0,9 % ерітіндісін вена ішіне енгізу) бағытталған шараларды қабылдайды, симптоматикалық ем - эпинефрин (адреналин) – тері астына немесе вена ішіне, антигистаминдік дәрілер, гидрокортизон - вена ішіне. Брадикардия немесе айқын вагустық реакциялар кезінде атропин қолдану керек. Гемодиализ қолдануға болады; перитонеальді гемодиализ тиімсіз. Кардиостимуляторды қолдану қарастырылуы мүмкін.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын жіберіп алғанда қажетті шаралар
Егер КАПТОПРИЛ-АКОС препаратын қабылдауды жіберіп алса, оны барынша ерте, ал келесі дозаны – әдеттегі уақытта қабылдау керек. Алайда, егер келесі дозаны қабылдау уақыты жақындап қалса, жіберіп алған дозаны қабылдамаған жөн. Келесі қабылданатын дозаны арттырумен жіберіп алған дозаның орнын толтыру керек емес.
Тоқтату симптомдарының болу қаупіне нұсқау
Каптоприлді бірден тоқтатуға болмайды, өйткені бұл АҚ едәуір жоғарылауын туындатуы мүмкін.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгініңіз
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Жиі
- ұйқының бұзылуы
- дәм сезудің бұзылуы
- бас айналуы
- құрғақ, тітіркендіруші өнімсіз жөтел
- ентігу
- жүрек айнуы, құсу, диспепсия
- іш ауыруы
- диарея
- іш қатуы
- ауыздың құрғауы
- бөртпелі немесе бөртпесіз қышыну
- тері бөртпесі
- таздану
Жиі емес
- тахикардия, тахиаритмия, стенокардия, жүрек қағуы
- ангионевроздық ісіну.
Сирек
- анорексия
- ұйқышылдық
- бас ауыруы
- парестезия
- гипотензия
- Рейно синдромы
- эритема
- бозару
- стоматит/афтоздық ойықжара
- ішек ангиодистрофиясы
- бүйрек жеткіліксіздігі, оның ішінде полиурия, олигурия және жиі несеп шығару
- кеуденің ауыруы
- шаршау
- дімкәстік
Өте сирек
- нейтропения/агранулоцитоз, панцитопения (әсіресе бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер)
- анемия (апластикалық немесе гемолитикалық)
- тромбоцитопения
- лимфаденопатия
- эозинофилия
- гиперкалиемия, гипогликемия
- аутоиммундық аурулар, антинуклеарлы антиденелердің (АНА) оң титрлерімен
- сананың шатасуы
- депрессия
- цереброваскулярлық асқынулар, оның ішінде инсульт және естен тану
- көрудің нашарлауы
- жүрек тоқтауы, кардиогенді шок
- бронх түйілуі
- ринит
- аллергиялық альвеолит/эозинофильді пневмония
- глоссит
- ойықжара ауруы, панкреатит
- бауыр функциясының бұзылуы және холестаз (оның ішінде сарғаю), некрозды қоса, гепатит, бауыр ферменттері және билирубин деңгейінің жоғарылауы
- есекжем, Стивен-Джонс синдромы, мультиформалы эритема, фотосенсибилизация, пемфигоидтық реакция жәнеэксфолиативтік дерматит
- эритродермия
- миалгия, артралгия
- нефроздық синдром
- импотенция
- гинекомастия
- температураның көтерілуі
- протеинурия
- гипонатриемия
- қан сарысуындағы мочевина, креатинин және билирубин жоғарылауы
- гемоглобиннің, гематокриттің, лейкоциттердің төмендеуі
- оң титр (АНА)
- эритроциттердің шөгу жылдамдығының (ЭШЖ) жоғарылауы
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді заттар: каптоприл (құрғақ затқа шаққанда) 25 мг
қосымша заттар: магний стеараты, лактоза моногидраты, тальк, микрокристалды целлюлоза, коллоидты кремнийдің қостотығы, кросповидон.
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Жалпақ цилиндр пішінді, ойығы, өзіне тән иісі бар, ақ немесе ақ дерлік түсті таблеткалар. Сәл «мәрмәрлі» болуы мүмкін
Шығарылу түрі және қаптамасы
10 таблеткадан поливинилхлорид үлбірден және баспалы лакталған алюминийден жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.
2 немесе 4 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салады.
Сақтау мерзімі
5 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!
Сақтау шарттары
Жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы