Торговое название
Ионофол
Международное непатентованное название
Офлоксацин
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 200 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество - офлоксацин 200.00 мг
вспомогательные вещества: натрия кроскармеллоза, повидон, лактозы моногидрат, целлюлоза микрокристаллическая, магния стеарат,
оболочка: Опадри Y-1-7000* [гидроксипропилметилцеллюлоза, макрогол 400, титана диоксид (Е171)], полиэтиленгликоль (PEG) 6000.
Описание
Таблетки круглой формы, с выпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, с диаметром ядра 9.5 мм.
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты для системного применения. Антибактериальные препараты для системного применения. Противомикробные препараты – производные хинолона. Фторхинолоны. Офлоксацин.
Код АТХ J01МА01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Офлоксацин почти полностью всасывается после приема внутрь. Максимальные уровни в крови, после приема однократной дозы 200 мг, достигают 2.5-3 мкг/мл в течение 1 часа. Период полувыведения составляет 6-7 часов и имеет линейный характер. Очевидный объем распределения составляет 120 литров. После нескольких дозировок, концентрация в сыворотке значительно не увеличивается (коэффициент умножения примерно 1,5). Концентрации офлоксацина в моче и в месте инфекций мочевых путей превышают показатели, измеренные в сыворотке, в 5-100 раз. Офлоксацин выводится из организма, главным образом, без изменений в моче. При почечной недостаточности доза должна быть уменьшена.
Клинически значимых взаимодействий с пищей не отмечалось, взаимодействия между офлоксацином и теофиллином не наблюдалось.
Фармакодинамика
Механизм действия
Офлоксацин является производным хинолон-карбоновой кислоты с широким спектром антибактериальной активности как против грамотрицательных, так и грамположительных организмов. Он активен после перорального введения.
Основным способом действия хинолонов является специфическое ингибирование бактериальной ДНК-гиразы. Этот фермент необходим для репликации ДНК, транскрипции, восстановления и рекомбинации. Его ингибирование приводит к расширению и дестабилизации бактериальной ДНК и, следовательно, к гибели клеток.
По-видимому, некоторые хинолоны, в том числе офлоксацин, имеют второе не-РНК-зависимое действие на бактериальные клетки, что повышает эффективность бактерицидов. Характер этого второго действия еще не выяснена.
Отношение PK / PD
Фторхинолоны обладают концентрационно-зависимой бактерицидной активностью с умеренным постбиотическим эффектом. Для этого класса противомикробных препаратов соотношения между AUC и MIC или Cmax и MIC являются прогнозирующими клинический успех.
Механизмы резистентности
Устойчивость к офлоксацину приобретается через ступенчатый процесс целевыми мутациями, как в топоизомеразах типа II, так и в ДНК-гиразе и топоизомеразе IV. Другие механизмы сопротивления, такие как барьеры проникновения (распространены для Pseudomonas aeruginosa) и эффлюксные механизмы, могут также влиять на восприимчивость к офлоксацину
Уязвимость штаммов
Распространенность резистентности может варьироваться географически и со временем для некоторых видов, в таких случаях рекомендуется получить местную информацию о резистентности, особенно при лечении тяжелых инфекций. При необходимости следует запрашивать экспертные консультации, когда местная распространенность резистентности такова, что польза данного агента при терапии по крайней мере в некоторых типах инфекций вызывает сомнения.
Обычно восприимчивые виды, включая микроорганизмы с промежуточной восприимчивостью
Аэробные грамположительные микроорганизмы: Bacillus anthracis, Bordetella pertussis, Corynebacteria, Streptococci
Аэробные грамотрицательные микроорганизмы: Campylobacter, Enterobacter, Haemophilus influenza, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Salmonella, Shigella, Yersinia
Другие микроорганизмы: Chlamydia, Chlamydophila pneumonia, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum
Виды, для которых приобретенная резистентность может быть проблемой
Аэробные грамположительные микроорганизмы: Staphylococci coagulase negative, Staphylococcus aureus (метициллин-чувствительный), Streptococcus pneumoniae
Аэробные грамотрицательные микроорганизмы: Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Neisseria gonorrhoeae, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Serratia
Резистентные микроорганизмы
Аэробные грамположительные микроорганизмы: Enterococci, Listeria monocytogenes, Nocardia, Staphylococci methi-R
Аэробные грамотрицательные микроорганизмы: Bacteroides spp., Clostridium difficile
Терапевтические дозы офлоксацина не имеют фармакологического воздействия на добровольную или автономную нервную систему.
Показания к применению
Ионофол показан для лечения следующих инфекций, вызванных различными микроорганизмами:
- Пиелонефрит и осложненные инфекции мочевых путей
- Простатит, эпидидимо-орхит
- воспалительное заболевание таза, при комбинированной терапии
Для нижеперечисленных инфекций офлоксацин следует использовать только тогда, когда считается неприемлемым использование антибактериальных средств, которые обычно рекомендуются для первоначального лечения этих инфекций.
- Неосложненный цистит
- Уретрит
- Сложные инфекции кожи и мягких тканей
- Обострение хронического бронхита
- Внебольничная пневмония
Следует рассмотреть официальное руководство по надлежащему использованию антибактериальных средств.
Способ применения и дозы
Способ применения
Препарат Ионофол в таблетках следует проглатывать целиком и запивать жидкостью; препарат не следует принимать в течение двух часов после приема магний/алюминий-содержащих антацидов, сукральфата, цинка или препаратов железа, так как это может привести к снижению всасываемости офлоксацина. Их можно принимать натощак или во время еды.
Продолжительность курса лечения
Продолжительность курса лечения зависит от тяжести инфекции и реакции на лечение. Обычная продолжительность лечения составляет 5-10 дней, за исключением неосложненной гонореи, где рекомендуется одна доза. Продолжительность курса лечения не должна превышать 2 месяца.
Общие сведения касательно дозировки
Доза офлоксацина устанавливается в зависимости от типа и тяжести инфекции. Диапазон доз для взрослых: 200 - 800 мг в день. До 400 мг препарата могут быть даны в виде разовой дозы, предпочтительно утром; большие дозы следует вводить в виде двух раздельных доз. Как правило, отдельные дозы дают через приблизительно равные промежутки времени.
Показание |
Режим дозирования суточной дозы (в зависимости от тяжести
заболевания) |
Продолжительность лечения (в зависимости от тяжести
заболевания) |
Осложненная инфекция мочевыводящих путей |
по 200 мг 2 раза в сутки (при необходимости — до 400
мг 2 раза в сутки) |
7-21 дней |
Пиелонефрит |
по 200 мг 2 раза в сутки (при необходимости — до 400
мг 2 раза в сутки) |
7-10 дней (может быть продлен до 14 дней) |
Острый простатит Хронический простатит |
по 200 мг 2 раза в сутки (при необходимости — до 400
мг 2 раза в сутки) |
2-4 недель* 4-8 недель* |
Орхоэпидидимис |
по 200 мг 2 раза в сутки (при необходимости — до 400
мг 2 раза в сутки) |
14 дней |
Воспалительные заболевания органов малого таза |
по 400 мг 2 раза в сутки |
14 дней |
Неосложненный цистит |
по 200 мг 2 раза в сутки или по 400 мг 1 раз в сутки
|
3 дня 1 день |
Осложненный цистит |
по 200 мг 2 раза в сутки |
7-14 дней |
Негонококковый уретрит |
по 300 мг 2 раза в сутки |
7 дней |
Уретрит, вызванный Neisseria gonorrhoeae |
однократно в дозе 400 мг |
1 день |
* - при простатите более длительная продолжительность лечения может быть рассмотрена после тщательного повторного обследования пациента.
Применение при нарушении функции почек
После обычной начальной дозы у больных с нарушением функции почек дозу следует снизить. При клиренсе креатинина 20-50 мл/мин (сывороточный креатинин 1,5-5,0 мг/дл) доза должна быть уменьшена в два раза (100-200 мг в сутки). При клиренсе креатинина менее 20 мл/мин (сывороточный креатинин выше 5 мг/дл) препарат следует принимать в дозе 100 мг каждые 24 часа. У пациентов, находящихся на гемодиализе или перитонеальном диализе, препарат следует принимать в дозе 100 мг каждые 24 часа.
Применение при нарушении функции печени
У больных с тяжелой печеночной дисфункцией может наблюдаться снижение объема выведения офлоксацина.
Пациенты пожилого возраста
У пожилых людей коррекция дозы не требуется, за исключением случаев учета функции почек или печени.
Пациенты детского возраста
Офлоксацин не показан к применению у детей или подростков.
Побочные действия
Нижеперечисленные нежелательные эффекты классифицированы в соответствии с частотой встречаемости. Частотные категории определены в соответствии с обозначениями MedDRA (Медицинского словаря терминов регуляторной деятельности): очень часто (≥1/10); часто (≥1/100 до <1/10); нечасто (≥1/1000 до <1/100); редко (≥1/10000 до <1/1000); очень редко (<1/10000); неизвестно (не может быть оценено по имеющимся данным).
Нечасто
- беспокойство, нарушение сна, бессонница
- головокружение, головная боль
- раздражение глаз
- пространственная дезориентация
- грибковая инфекция, резистентность возбудителя
- кашель, воспаление носоглотки
- боль в животе, диарея, тошнота, рвота
- зуд, сыпь
Редко
- анафилактическая реакция, анафилактоидная реакция *
- ангиодистрофия *
- анорексия
- психотическое расстройство
- (например, галлюцинации), беспокойство, спутанность сознания, ночные кошмары, депрессия
- сонливости, парестезии, дисгевзия, паросмия
- нарушение зрения
- тахикардия
- гипотония
- одышка, бронхоспазм
- энтероколит, в ряде случаев геморрагический
- повышение уровней печеночных ферментов (АЛТ, АСАТ, ЛДГ, гамма-ГТ и (или) щелочная фосфатаза)
- повышение уровней билирубина в крови
- крапивница
- приливы жара
- потливость
- пустулезная сыпь
- тендинит
- повышение уровней креатинина в сыворотке
Очень редко
- эритема, токсический эпидермальный некролиз, реакции фото-чувствительности*, токсидермия, сосудистая пурпура, васкулит, в исключительных случаях приводящий к некрозу кожи
- артралгия, миалгия, разрыв сухожилий (например, ахиллова сухожилия), которые могут произойти в течение 48 часов после начала лечения и иметь двусторонний характер.
- острая почечная недостаточность
- псевдомембранозный колит*
- холестатическая желтуха
- периферическая сенсорная нейропатия
- периферическая сенсорно-моторная нейропатия
- конвульсии, экстрапирамидальные симптомы или другие расстройства мышечной координации
- шум в ушах, потеря слуха
- анемия, гемолитическая анемия, лейкопения, эозинофилия, тромбоцитопения
- анафилактический шок*
- анафилактоидный шок*
Неизвестно (оценка по имеющимся данным невозможна)
- агранулоцитоз
- недостаточность костного мозга
- гипогликемия у больных сахарным диабетом, получавших гипогликемические средства
- гипергликемия, гипогликемическая кома
- психотическое расстройство и депрессия с развитием угрожающего жизни поведения, включая попытки самоубийства
- нервозность
- тремор
- дискинезия
- агевзия
- обмороки
- увеит
- нарушение слуха
- желудочковая аритмия, пируэтная тахикардия
- аллергический пневмонит, тяжелая одышка
- диспепсия
- метеоризм
- запор
- панкреатит
- гепатит, в том числе в тяжелой форме*
- тяжелые травмы печени, включая случаи острой печеночной недостаточности, иногда со смертельным исходом, отмечались при лечении офлоксацином, в первую очередь, у больных с сопутствующими заболеваниями печени.
- синдром Стивенса-Джонсона;
- острый генерализованный пустулез; лекарственная сыпь, стоматит
- эксфолиативный дерматит
- рабдомиолиза и/или миопатия, мышечная слабость
- разрыв мышц
- разрыв связки, артрит
- острый интерстициальный нефрит
- приступы порфирии у пациентов с порфирией
- астения, пирексия
- боль (включая боль в спине, груди и конечностях)
- панцитопения
Противопоказания
- гиперчувствительность к хинолонам или любым вспомогательным веществам препарата
- пациенты, имеющие тендинит в анамнезе
- эпилепсия в анамнезе или снижение судорожного порога
- скрытый или действительный дефицит глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
- беременность и период лактации
- детский и подростковый возраст до 18 лет (риск нанесения вреда незавершенному росту хрящевых суставов)
- наследственная непереносимость лактозы, дефицит фермента Lapp-лактазы, мальабсорбция глюкозы/галактозы
Лекарственные взаимодействия
ЛС с известным эффектом увеличения QT-интервала
Офлоксацин, как и другие фторхинолоны, следует использовать с осторожностью у пациентов, получающих препараты, которые, как известно, удлиняют QT-интервал (например, антиаритмические, трициклические антидепрессанты, макролиды, нейролептики класса IA и III).
Антациды, сукральфат, катионы металлов
Сопутствующее применение магний/алюминий-содержащих антацидов, сукральфата, цинка или препаратов железа может снизить всасывание офлоксацина. Таким образом, офлоксацин следует принимать за 2 часа до приема таких препаратов. При сопутствующем введении Ионофола и антикоагулянтов сообщалось об увеличении продолжительности кровотечения.
Теофиллин, фенбуфен или аналогичные нестероидные противовоспалительные препараты
Может иметь место снижение церебрального порога судорожной готовности при сопутствующем применении хинолонов с другими препаратами, которые снижают судорожный порог, например, теофиллином или аналогичными нестероидными противовоспалительными препаратами.
В случае конвульсивных припадков лечение офлоксацином следует прекратить.
Глибенкламид
Офлоксацин может вызвать незначительное увеличение концентрации сывороточного глибенкламида при его сопутствующем применении; необходимо обеспечивать тщательный мониторинг пациентов, получающих данную комбинацию препаратов.
Пробенецид, циметидин, фуросемид и метотрексат
Пробенецид снижает общий клиренс офлоксацина на 24% и увеличивает показатель AUC на 16%. Предложенный механизм заключается в конкуренции или ингибировании активного транспорта при почечной канальцевой экскреции. Следует проявлять осторожность при сопутствующем применении офлоксацина с препаратами, которые влияют на почечную канальцевую секрецию, например, пробенецидом, циметидином, фуросемидом и метотрексатом.
Антагонисты витамина К
Необходимо обеспечивать контроль уровней коагуляции при сопутствующем применении данных препаратов.
Особые указания
Офлоксацин не рекомендуется для лечения известных или предполагаемых инфекций вызванных MRSA - Метициллин-резистентный золотистый стафилококк, за исключением лабораторно подтвержденной восприимчивости организма к офлоксацину (и обычно рекомендованные антибактериальные средства для лечения МРЗС считаются не подходящими).
Офлоксацин не является препаратом первого выбора для лечения пациентов с пневмонией, вызванной пневмококками или микоплазмами, или острого тонзиллита, вызванного β-гемолитическими стрептококками.
Устойчивость к фторхинолонам штаммов Е.соli - наиболее распространенный возбудитель участвует в инфекции мочевых путей, перед назначением препарата необходимо учитывать чувствительность и местную распространенность резистентности Е.соli к фторхинолонам.
Neisseria gonorhoeae инфекции
Из-за увеличения резистентности к N. gonorrhoeae офлоксацин не следует использовать в качестве эмпирического лечения при подозрении на гонококковую инфекцию (уретральная гонококковая инфекция, воспаление тазовых органов и орхоэпидидимит), за исключением случаев, когда офлоксацин-резистентная Neisseria gonorrhoeae может быть исключена. Если через 3 дня не наступает клиническое улучшение, терапию следует пересмотреть.
Воспалительное заболевание органов малого таза
При воспалительных заболеваниях органов малого таза офлоксацин следует рассматривать только в комбинации с другими соответствующими антибактериальными препаратами.
Гиперчувствительность
Во время лечения офлоксацином сообщалось о возникновении аллергических реакций и реакций гиперчувствительности после приема начальной дозы фторхинолонов. Анафилактические и анафилактоидные реакции могут прогрессировать до шока, опасного для жизни, даже после приема начальной дозы. В таких случаях следует немедленно прекратить применение препарата и начать соответствующие терапевтические мероприятия.
Тяжёлые буллезные кожные реакции: при приёме офлоксацина наблюдались случаи тяжёлых буллезных кожных реакций, таких как синдром Стивена-Джонсона или токсический эпидермальный некролиз. В случае развития каких-либо реакций со стороны кожи или слизистых оболочек пациент должен немедленно обратиться к врачу для решения вопроса о дальнейшем лечении.
Заболевание, вызванное Clostridiumdifficile
Диарея, особенно в тяжелой форме, персистирующая и (или) сопровождающаяся кровавыми выделениями, во время или после лечения офлоксацином, может быть симптомом псевдомембранозного колита. При подозрении на псевдомембранозный колит прием офлоксацина необходимо немедленно прекратить. Необходимо без промедления начать соответствующую специальную терапию антибиотиками (например, пероральным ванкомицином, пероральным тейкопланином или метронидазолом). Продукты, ингибирующие перистальтику, противопоказаны в этой клинической ситуации.
Пациентам с эпилепсией
Хинолоны могут вызвать и снижают порог судорожной готовности. Офлоксацин противопоказан пациентам с эпилепсией, и, как и другие хинолоны, препарат следует использовать с особой осторожностью у больных, предрасположенных к эпилептическим припадкам. Такими пациентами могут быть пациенты с ранее существовавшими поражениями центральной нервной системы, а также, сопутствующей терапии с фенбуфеном, нестероидными противовоспалительными препаратами или препаратами, которые снижают порог судорожной готовности, таких как теофиллин. В случае развития судорог прием препарата офлоксацина следует прекратить.
Тендинит
Тендинит редко возникающий на фоне применения хинолонов, может иногда приводить к разрыву сухожилий, включая ахиллово сухожилие. Тендинит и разрыв сухожилия, иногда двусторонние, могут произойти в течение 48 часов после начала лечения офлоксацином, и были зарегистрированы до нескольких месяцев после прекращения лечения. Риск тендинита и разрыва сухожилия повышается у пациентов в возрасте старше 60 лет и у пациентов, использующих кортикостероиды. Суточная доза должна быть скорректирована у пациентов пожилого возраста на основе клиренса креатинина. Необходим тщательный мониторинг этих больных. Все пациенты должны проконсультироваться со своим врачом, если они испытывают симптомы тендинита. Если есть подозрение на тендинит, лечение офлоксацином должно быть немедленно прекращено, может потребоваться соответствующее лечение (например, иммобилизация) поврежденного сухожилия.
Пациенты с почечной недостаточностью
Поскольку офлоксацин в основном выводится почками, доза офлоксацина должна быть скорректирована у пациентов с нарушением функции почек.
Нарушения со стороны сердца
В очень редких случаях сообщалось об удлинении QT-интервала у пациентов, принимавших фторхинолоны. Следует соблюдать осторожность при использовании фторхинолонов, включая офлоксацин, у пациентов с известными факторами риска удлинения QT-интервала, например:
• врожденный синдром длительного QT-интервала
• сопутствующее применение препаратов, которые, как известно, удлиняют QT-интервал (например, антиаритмические, трициклические антидепрессанты, макролиды, нейролептики класса IA и III)
• нескорректированный электролитный дисбаланс (например, гипокалиемия, гипомагниемия)
• заболевания сердца (например, сердечная недостаточность, инфаркт миокарда, брадикардия)
Пациенты пожилого возраста и женщины могут быть более чувствительны к препаратам, удлиняющим QT-интервал. Поэтому следует соблюдать осторожность при использовании фторхинолонов, включая офлоксацин у пациентов данных групп.
Пациенты с психотическими расстройствами в анамнезе
У пациентов, получавших фторхинолоны были зарегистрированы психотические реакции. В некоторых случаях данные реакции прогрессировали до возникновения суицидальных мыслей или развития угрожавшего жизни поведения, включая попытки самоубийства, иногда после одной дозы. В том случае, развития у пациента подобных реакций, прием офлоксацина следует прекратить с последующим принятием соответствующих мер. Офлоксацин следует использовать с осторожностью у пациентов с психотическими расстройствами в анамнезе или у больных с психическими заболеваниями.
Пациенты с нарушением функции печени
Офлоксацин следует применять с осторожностью у пациентов с нарушением функции печени, так как это может повлечь за собой повреждение печени. При приеме фторхинолонов регистрировались случаи скоротечного гепатита, который потенциально может привести к печеночной недостаточности (в том числе со смертельным исходом). Пациентам следует рекомендовать прекратить лечение и обратиться к лечащему врачу, при появлении признаков и симптомов болезни печени, например, анорексии, желтухи, темной мочи, зуда или болезненности при пальпации живота.
Пациенты, получавшие антагонисты витамина К
В связи с возможным увеличением показателей коагуляции (PT/INR) и/или кровотечения у пациентов, получающих фторхинолоны, включая офлоксацин, в сочетании с антагонистом витамина К (напр, варфарин), необходимо обеспечивать контроль уровней коагуляции при сопутствующем применении данных препаратов.
Миастения
Фторхинолоны, включая офлоксацин, характеризуются блокирующим действием нервно – мышечную активность и могут усиливать мышечную слабость у пациентов с псевдопаралитической миастенией. В постмаркетинговом периоде наблюдались неблагоприятные реакции, включая легочную недостаточность, потребовавшую проведение искусственной вентиляции легких, и смертельный исход, которые ассоциировались с применением фторхинолонов у пациентов с псевдопаралитической миастенией. Применение офлоксацина у пациента с установленным диагнозом псевдопаралитической миастении не рекомендуется.
Фотосенсибилизация
Хотя случаи проявления реакций фоточувствительности во время приёма офлоксацина очень редки, необходимо избегать солнечного и искусственного ультрафиолетового облучения (солярий) во время лечения и в течение 48 ч после окончания лечения препаратом во избежание повреждения кожных покровов.
Суперинфекция
Как и при применении других антибиотиков, применение офлоксацина, особенно в течение длительного времени, может приводить к усиленному размножению нечувствительных к нему микроорганизмов. Поэтому в ходе лечения обязательно проводить повторную оценку состояния пациента, и, в случае развития во время лечения суперинфекции, следует принимать соответствующие меры.
Периферическая нейропатия
У пациентов, получавших фторхинолоны, включая офлоксацин, отмечалась сенсорная или сенсомоторная периферическая невропатия, симптомы которой развиваются быстро. Прием офлоксацина следует прекратить, если пациент испытывает симптомы невропатии, для предотвращения развития необратимого состояния.
Гипогликемия и гипергликемия.
Как при применении других хинолонов, при применении офлоксацинанаблюдались случаи развития гипогликемии и гипергликемии, обычно у пациентов с сахарным диабетом, получающих одновременно лечение пероральными гипогликемическими препаратами (например, глибенкламидом) или препаратами инсулина. Сообщалось о случаях развития гипогликемической комы. У пациентов с сахарным диабетом требуется мониторинг концентрации глюкозы в крови.
Пациенты с дефицитом глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы
Пациенты с латентным или диагностированной дефицитом глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы могут быть подвержены гемолитическим реакциям при лечении хинолонами. Поэтому офлоксацин следует применять с осторожностью у пациентов данной группы.
Нарушения зрения
При нарушении зрения или любом воздействии на органы зрения следует немедленно обратиться к окулисту.
Взаимосвязь с лабораторными испытаниями
Определение опиатов или порфирина в моче может давать ложно-положительные результаты во время лечения с офлоксацином. Может возникнуть необходимость в подтверждении положительных результатов скрининга на опиаты или порфирин более специфичными методами.
Пациенты с редкими наследственными нарушениями
Пациенты с редкими наследственными нарушениямиобмена галактозы, дефицитом фермента Lapp-лактазы, мальабсорбцией глюкозо-галактозы не должны принимать офлоксацин.
Аневризма и/или расслоение аорты
В эпидемиологических исследованиях сообщалось о повышенном риске развития аневризмы и расслоения аорты после применения фторхинолонов, особенно у пожилых пациентов. У пациентов с аневризмой в анамнезе, либо имеющих аневризму и/или расслоение аорты, а также другие факторы риска или состояния, предрасполагающие к развитию аневризмы и расслоения аорты (например, синдром Марфана, синдром Элерса-Данло сосудистого типа, артериит Такаясу, гигантоклеточный артериит, болезнь Бехчета, артериальная гипертензия, атеросклероз), фторхинолоны следует применять только после тщательной оценки соотношения польза-риск и рассмотрения других возможных вариантов терапии. В случае появления внезапных болей живота, груди или спины пациентам следует немедленно обратиться к врачу в отделение неотложной помощи.
Фторхинолоновые антибиотики не должны использоваться:
- при лечении инфекций, которые не являются тяжелыми и могут пройти без антибактериальной терапии (например, инфекции ротоглотки);
- при лечении небактериальных инфекций, например, небактериального (хронического) простатита;
- для предотвращения диареи путешественника или повторных инфекций нижних мочевых путей (инфекции, которые не распространяются за пределы мочевого пузыря);
- для лечения умеренных бактериальных инфекций, если другие обычно рекомендуемые антибактериальные лекарства, не могут быть использованы.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортными средствами или потенциально опасными механизмами
Учитывая побочные действия препарата, следует соблюдать осторожность при вождении автомобиля и занятиях другими потенциально опасными видами деятельности, требующими повышенного внимания и быстроты психомоторных реакций.
Передозировка
Наиболее важными признаками, которые следует ожидать после острой передозировки, являются симптомы ЦНС, такие как спутанность сознания, головокружение, судороги, увеличение интервала QT, а также желудочно-кишечные реакции, такие как тошнота и эрозия слизистых оболочек. Эффекты на ЦНС, в том числе спутанность сознания, судороги, галлюцинации и тремор также прослеживались в постмаркетинговом опыте.
В случае передозировки для удаления любого нерастворенного офлоксацина, например промывания желудка, рекомендуется введение адсорбентов и сульфата натрия, если это возможно в течение первых 30 минут; антациды рекомендуются для защиты слизистой оболочки желудка. Часть офлоксацина может быть удалена из организма с гемодиализом. Перитонеальный диализ и CAPD не эффективны при удалении офлоксацина из организма. Никакого конкретного противоядия не существует.
Выведение офлоксацина может быть увеличено принудительным диурезом.
В случае передозировки следует применять симптоматическое лечение. Мониторинг ЭКГ должен проводиться в связи с возможным увеличением интервала QT.
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.
По 1 или 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте при температуре не выше
25 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять после истечения срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Ионофол
Халықаралық патенттелмеген атауы
Офлоксацин
Дәрілік түрі
Үлбірлі қабықпен қапталған 200 мг таблеткалар
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 200.00 мг офлоксацин
қосымша заттар: натрий кроскармеллозасы, повидон, лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза, магний стеараты,
қабығы: Опадри Y-1-7000* [гидроксипропилметилцеллюлоза, макрогол 400, титанның қостотығы (Е171)], полиэтиленгликоль (PEG) 6000.
Сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, беті дөңес, ядросының диаметрі 9.5 мм, үлбірлі қабықпен қапталған ақ түсті таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Микробқа қарсы препараттар - хинолон туындылары. Фторхинолондар. Офлоксацин.
АТХ коды J01МА01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Ішке қабылдаудан кейін офлоксацин толық дерлік сіңеді. 200 мг бір реттік дозасын қабылдағаннан кейін қандағы ең жоғары деңгейіне 1 сағат ішінде 2.5-3 мкг/мл жетеді. Жартылай шығарылу кезеңі 6-7 сағатты құрайды және дозаға байланысты сипатта. Болжамды таралу көлемі 120 литрді құрайды. Бірнеше дозадан кейін сарысудағы концентрациясы елеулі ұлғаймайды (көбейту коэффициенті шамамен 1,5). Офлоксациннің несептегі және несеп жолдарындағы инфекция орнындағы концентрациясы сарысуда өлшенген көрсеткіштен 5-100 есе астам. Офлоксацин организмнен негізінен несепте өзгермеген түрде шығарылады. Бүйрек жеткіліксіздігінде доза азайтылуы тиіс.
Тамақпен клиникалық елеулі өзара әрекеттесулері анықталмады, офлоксацин және теофиллин арасындағы өзара әрекеттесулері бақыланбады.
Фармакодинамикасы
Әсер ету механизмі
Офлоксацин бактерияларға қарсы, грамоң, сондай-ақ грамтеріс организмдерге қарсы белсенділіктің ауқымды спектрі бар хинолон-карбон қышқылының туындысы болып табылады. Ол пероральді енгізуден кейін белсенді.
Хинолондардың негізгі әсер ету тәсілі бактериялық ДНҚ-гиразаны спецификалық тежеу болып табылады. Бұл фермент ДНҚ репликациясы, транскрипциясы, қалпына келуі және рекомбинациясы үшін қажет. Оны тежеу бактериялар ДНҚ кеңеюіне және тұрақсыздануына, тиісінше жасушалар жойылуына әкеледі.
Болжанғандай, кейбір хинолондардың, оның ішінде офлоксацин бар, бактериялық жасушаларға екінші РНҚ-тәуелді емес әсері болады, бұл бактерицидтердің тиімділігін жоғарылатады. Бұл екінші әсердің сипаты әлі анықталмаған.
ЖP / PD арақатынасы
Фторхинолондар орташа постбиотиктік әсері бар концентрацияға тәуелді бактерицидті белсенділікке ие. Микробқа қарсы препараттардың осы класы үшін AUC және MIC немесе Cmax және MIC арасындағы арақатынас болжамды клиникалық жетістік болып табылады.
Резистенттіліктің механизмі
Офлоксацинге төзімділік II типті топоизомеразаларда, сондай-ақ ДНҚ-гиразаларда және IV топоизомеразада негізгі мутациялары бар сатылы үдеріс арқылы пайда болады. Енудің бөгеттері (Pseudomonas aeruginosa үшін таралымды) және эффлюксті механизмдер сияқты қарсыласудың басқа механизмдері де сол сияқты офлоксацинге сезімталдыққа әсер етуі мүмкін.
Штаммдардың әлсіздігі
Кейбір түрлер үшін резистенттіліктің таралуы географиялық тұрғыда және уақытқа байланысты ауытқымалы болуы мүмкін, бұндай жағдайларда
резистенттілігі туралы, әсіресе ауыр инфекцияларды емдегенде жергілікті ақпарат алу керек. Қажет болған жағдайда, резистенттіліктің жергілікті таралуы емдегенде бұл агенттің пайдасы инфекцияның ең кемі бірнеше типтерінде күдік тудыратындай болса эксперт кеңесін алу керек.
Аралық сезімталдықтағы микроорганизмдерді қоса, әдеттегі сезімтал түрлер
Аэробты грамоң микроорганизмдер: Bacillus anthracis, Bordetella pertussis, Corynebacteria, Streptococci
Аэробты грамтеріс микроорганизмдер: Campylobacter, Enterobacter, Haemophilus influenza, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Salmonella, Shigella, Yersinia
Басқа микроорганизмдер: Chlamydia, Chlamydophila pneumonia, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum
Жүре пайда болған резистенттілік қиындық тудыратын түрлері
Аэробты грамоң микроорганизмдер: Staphylococci coagulase negative, Staphylococcus aureus (метициллин-сезімтал), Streptococcus pneumoniae
Аэробты грамтеріс микроорганизмдер: Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Neisseria gonorrhoeae, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Serratia
Резистентті микроорганизмдер
Аэробты грамоң микроорганизмдер: Enterococci, Listeria monocytogenes, Nocardia, Staphylococci methi-R
Аэробты грамтеріс микроорганизмдер: Bacteroides spp., Clostridium difficile
Офлоксациннің емдік дозаларының еркін немесе автономды жүйке жүйесіне фармакологиялық әсері болмайды.
Қолданылуы
Ионофол әртүрлі микроорганизмдерден туындаған келесі инфекцияларды емдеу үшін көрсетілген:
- Пиелонефрит және несеп жолдарының асқынған инфекциясында
- Простатит, эпидидимо-орхитте
- біріктірілген емдегі жамбастың қабыну ауруларында
Төменде аталған инфекциялар үшін офлоксацинді тек әдетте бұл инфекцияларды бастапқы емдеу үшін ұсынылатын бактерияға қарсы дәрілерді пайдалану мүмкін болмағанда ғана қолдану керек.
- Асқынбаған цистит
- Уретрит
- Тері және жұмсақ тіндердің күрделі инфекциялары
- Созылмалы бронхиттің өршуі
- Ауруханадан тыс пневмония
Бактерияға қарсы дәрілерді тиісінше пайдалану бойынша ресми нұсқауды қарастыру керек.
Қолдану тәсілі және дозалары
Қолдану тәсілі
Ионофол препаратының таблеткаларын тұтас жұту және сұйықпен ішу керек; препаратты офлоксацин сіңуінің төмендеуіне әкелуі мүмкіндігінен
құрамында магний/алюминий бар антацидтерді, сукральфат, мырыш немесе темір препараттарын қабылдағаннан кейін екі сағат ішінде қабылдауға болмайды. Оларды ашқарынға немесе тамақпен бірге қабылдауға болады.
Емдеу курсының ұзақтығы
Емдеу курсының ұзақтығы инфекция ауырлығы мен емдеуге реакцияға байланысты. Әдеттегі емдеу ұзақтығы 5-10 күнді құрайды, бір доза ұсынылатын асқынбаған гонореяны қоспағанда. Емдеу курсының ұзақтығы 2 айдан аспауы тиіс.
Дозалауға қатысты жалпы мәліметтер
Офлоксацин дозасы инфекцияның түрі мен ауырлығына қарай анықталады. Ересектерге арналған доза диапазоны: күніне 200 - 800 мг. Препараттың 400 мг дейіні бір реттік доза ретінде берілуі мүмкін, дұрысы таңертең; үлкен дозаларды екіге бөлінген доза түрінде енгізу керек. Әдетте жеке-дара дозаларды шамамен тең уақыт аралығымен береді.
Көрсетілім |
Тәуліктік дозаны дозалау
режимі (аурудың ауырлығына қарай) |
Емнің
ұзақтығы
(аурудың ауырлығына қарай) |
Несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет (қажет болғанда — тәулігіне 2 рет 400 мг дейін) |
7-21 күн |
Пиелонефрит |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет (қажет болғанда — тәулігіне 2 рет 400 мг дейін) |
7-10 күн (14 күнге дейін ұзартылуы мүмкін) |
Жедел простатит Созылмалы простатит |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет (қажет болғанда — тәулігіне 2 рет 400 мг дейін) |
2-4 апта* 4-8 апта * |
Орхоэпидидимис |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет (қажет болғанда — тәулігіне 2 рет 400 мг дейін) |
14 күн |
Кіші жамбас мүшелерінің қабыну аурулары |
тәулігіне 2 рет 400 мг |
14 күн |
Асқынбаған цистит |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет немесе тәулігіне 1 рет 400 мг |
3 күн 1 күн |
Асқынған цистит |
200 мг-ден тәулігіне 2 рет |
7-14 күн |
Гонококкты емес уретрит |
по 300 мг тәулігіне 2 рет |
7 күн |
Neisseria gonorrhoeae туындаған уретрит |
400 мг дозада бір рет |
1 күн |
* - простатитте ұзақтығы көбірек ем пациентті қайталап мұқият тексеруден кейін қарастырылуы мүмкін.
Бүйрек функциясы бұзылғанда қолданылуы
Бүйрек функциясы бұзылуы бар науқастарда әдеттегі бастапқы дозасынан кейін дозасын азайту керек. Креатинин клиренсі 20-50 мл/мин (сарысулық креатинин 1,5-5,0 мг/дл) болса доза екі есе азайтылуы тиіс (тәулігіне 100-200 мг). Креатинин клиренсі 20 мл/мин төмен (сарысулық креатинин 5 мг/дл жоғары) болғанда, препаратты әр 24 сағат сайын 100 мг дозадан қабылдау керек. Гемодиализде немесе перитонеальді диализдегі пациенттер препаратты әр 24 сағат сайын 100 мг дозаны қабылдау керек.
Бауыр функциясы бұзылуында қолданылуы
Бауырдың ауыр дисфункциясы бар науқастарда офлоксацин шығарылуының көлемі азаюы бақылануы мүмкін.
Егде жастағы пациенттер
Егде тұлғаларда бүйрек немесе бауыр функциясын есепке алу жағдайларын қоспағанда, доза түзету талап етілмейді.
Бала жасындағы пациенттер
Офлоксацинді балалар мен жасөспірімдерде қолдану көрсетілмеген.
Жағымсыз әсерлері
Төменде аталған жағымсыз әсерлер кездесу жиілігіне сәйкес жіктелген. Жиілік санаттары MedDRA (Медициналық сөздік терминдерін реттеу қызметі) белгілеулеріне сәйкес анықталған: өте жиі (≥1/10); жиі(≥1/100 - <1/10 дейін); жиі емес (≥1/1000 - <1/100дейін); сирек (≥1/10000 - <1/1000 дейін); өте сирек (<1/10000); белгісіз (қолда бар деректер ойынша анықтау мүмкін емес).
Жиі емес
- мазасыздық, ұйқының бұзылуы, ұйқысыздық
- бас айналуы, бас ауыруы
- көздің тітіркенуі
- кеңістікте бағдардан жаңылу
- зеңдік инфекция, қоздырғышқа резистенттілік
- жөтел, мұрын-жұтқыншақ қабынуы
- іштің ауыруы, диарея, жүрек айнуы, құсу
- қышыну, бөртпе
Сирек
- анафилаксиялық реакция, анафилактоидты реакция *
- ангиодистрофия *
- анорексия
- психоздық бұзылыстар
- (мысалы,елестеулер), мазасыздық, сананың шатасуы, түнгі қорқыныштар, депрессия
- ұйқышылдық, парестезия, дисгевзия, паросмия
- көру бұзылуы
- тахикардия
- гипотония
- ентігу, бронх түйілуі
- энтероколит, бірқатар жағдайларда геморрагиялық
- бауыр ферменттерінің деңгейі жоғарылауы (АЛТ, АСАТ, ЛДГ, гамма-ГТ және (немесе) сілтілік фосфатаза)
- қандағы билирубин деңгейінің жоғарылауы
- есекжем
- ысынулар
- тершеңдік
- пустулездік бөртпе
- тендинит
- сарысудағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
Өте сирек
- эритема, уытты эпидермальді некролиз, фотосезімталдық реакциялары*, токсидермия, тамырлық пурпура, васкулит, жеке-дара жағдайларда тері некрозына әкелетін
- ем басталғаннан кейінгі 48 сағат ішінде болуы мүмкін және екі жақты сипаттағы артралгия, миалгия, сіңір үзілуі (мысалы, ахилл сіңірі).
- жедел бүйрек жеткіліксіздігі
- жалған жарғақшалы колит*
- холестаздық сарғаю
- шеткері сенсорлық нейропатия
- шеткері сенсорлық-моторлық нейропатия
- конвульсиялар, экстрапирамидалық симптомдар немесе бұлшықет координациясының басқа бұзылыстары
- құлақтағы шуыл, естімей қалу
- анемия, гемолиздік анемия, лейкопения, эозинофилия, тромбоцитопения
- анафилаксиялық шок *
- анафилактоидты шок *
Белгісіз (қолда бар деректер бойынша бағалау мүмкін емес)
- агранулоцитоз
- сүйек кемігінің жеткіліксіздігі
- гипогликемиялық дәрілер алатын, қант диабеті бар науқастардағы гипогликемия
- гипергликемия, гипогликемиялық кома
- психоздық бұзылыстар және өз-өзіне қол жұмсау ұмтылысын қоса, өмір үшін қауіпті мінез-құлық дамитын депрессия
- күйгелектік
- тремор
- дискинезия
- агевзия
- естен танулар
- увеит
- естудің бұзылуы
- қарыншалық аритмия, пируэттік тахикардия
- аллергиялық пневмонит, ауыр ентігу
- диспепсия
- метеоризм
- іш қатуы
- панкреатит
- гепатит, оның ішінде ауыр түрі*
- офлоксацинмен емдегенде, бірінші кезекте қатарлас бауыр ауруы бар науқастарда анықталды, кейде өліммен аяқталатын, жедел бауыр жеткіліксіздігі жағдайларын қоса, бауырдың ауыр жарақаты
- Стивенс - Джонсон синдромы;
- жедел жайылған пустулез; дәрілік бөртпе, стоматит
- эксфолиативті дерматит
- рабдомиолиз және/немесе миопатия, бұлшықет әлсіздігі
- бұлшықет жыртылуы
- байламдар үзілуі, артрит
- жедел интерстициальді нефрит
- порфириясы бар пациенттердегі порфирия ұстамалары
- астения, пирексия
- ауыру (арқадағы, кеудедегі және аяқ-қолдағы ауыруларды қоса)
- панцитопения
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- хинолондарға немесе препараттың кез келген қосымша заттарына аса жоғары сезімталдықта
- анамнезінде тендинит болған пациенттерге
- анамнезінде эпилепсия немесе құрысу шегі төмендегенде
-глюкоза-6-фосфатдегидрогеназаның жасырын немесе нақты тапшылығында
- жүктілік және лактация кезеңі
- балаларға және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерге (шеміршек буындардың аяқталмаған өсуіне зиян келтіру қаупі)
- тұқым қуалайтын лактоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферменті тапшылығы, глюкоза/галактоза мальабсорбциясы
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
QT-аралығының белгілі ұлғаю әсері бар ДЗ
Басқа да фторхинолондар сияқты офлоксацинді да QT аралығын ұзартатыны белгілі препараттар (мысалы, аритмияға қарсы, трициклдық антидепрессанттар, макролидтер, IA және III класты нейролептиктер) алатын пациенттерде сақтықпен пайдалану керек.
Антацидтер, сукральфат, металл катиондары
Құрамында магний/алюминий бар антацидтерді, сукральфат, мырыш немесе темір препараттарын қатарлас қабылдау офлоксацин сіңуін төмендетуі мүмкін. Демек офлоксацинді бұндай препараттарды қабылдау алдында 2 сағат бұрын қолдану керек. Ионофолды және антикоагулянттарды қатарлас енгізгенде қан кету ұзақтығының артуы туралы мәлімделді.
Теофиллин, фенбуфен немесе осыған ұқсас қабынуға қарсы стероидты емес препараттар
Хинолондарды құрысу шегін төмендететін препараттармен, мысалы теофиллинмен немесе қабынуға қарсы осыған ұқсас стероидты емес препараттармен қатарлас қолданғанда құрысуға дайындықтың церебральді шегі төмендеуі болуы мүмкін.
Конвульсиялық ұстамалар жағдайында офлоксацинмен емді тоқтату керек.
Глибенкламид
Офлоксацин оны қатарлас қолданғанда глибенкламидтің сарысулық концентрациясының елеусіз ұлғаюын туындатуы мүмкін; препараттардың осы біріктірілімін алатын пациенттерде мұқият мониторинг жүргізу қамтамасыз етілу керек.
Пробенецид, циметидин, фуросемид және метотрексат
Пробенецид офлоксациннің жалпы клиренсін 24%-ға төмендетеді және
AUC көрсеткішін 16%-ға ұлғайтады. Ұсынылған механизмнің мәні бәсекелестікте немесе белсенді тасымалдаушыны бүйректің өзекшелік экскрециясында тежелуінде. Офлоксацинді бүйректің өзекшелік секрециясына әсер ететін препараттармен, мысалы, пробенецидпен, циметидинмен, фуросемидпен және метотрексатпен қатарлас қабылдағанда сақ болу керек.
К дәрумені антагонистері
Осы препараттарды қатарлас қолданғанда коагуляция деңгейін бақылауды қамтамасыз ету керек.
Айрықша нұсқаулар
Офлоксацин MRSA - Метициллин-резистентті алтын түстес стафилококк әсерінен туындайтын белгілі немесе болжамды инфекцияларды, организмнің зертханалық түрде айғақталған сезімталдығынан басқасында (және әдетте МРАС емдеу үшін ұсынылатын бактерияларға қарсы дәрілер жарамсыз деп саналғанда) емдеу үшін ұсынылмайды.
Офлоксацинпневмококктер немесе микоплазма әсерінен туындайтын пневмониялары немесе β-гемолиздік стрептококктардан туындайтын жедел тонзиллиті бар пациенттерді емдеу үшін таңдау түскен препарат болып табылмайды.
Фторхинолондарға төзімді Е.соli штаммдары – өте кең таралған қоздырғыш несеп жолдарының инфекцияларына қатысады, препаратты тағайындар алдында Е.соli штаммдарының сезімталдығының және фторхинолондарға резистенттілігінің жергілікті таралуын ескеру қажет.
Neisseria gonorhoeae инфекциялары
N. gonorrhoeae резистенттілігі артуына байланысты офлоксацинді офлоксацин-резистентті Neisseria gonorrhoeae қоспаған жағдайларда болмаса, гонококкты инфекцияға (уретральді гонококкты инфекция, жамбас мүшелерінің қабынуы және орхоэпидидимит) күдік болғанда эмпириялық ем ретінде қолдануға болмайды. Егер 3 күннен кейін клиникалық жақсару басталмаса емді қайта қарау керек.
Кіші жамбас мүшелерінің қабыну аурулары
Кіші жамбас мүшелерінің қабыну ауруларында офлоксацин басқа бактерияға қарсы сәйкес препараттардың біріктірілімінде ғана қарастырылуы керек.
Аса жоғары сезімталдық
Офлоксацинмен ем уақытында фторхинолондардың бастапқы дозасын қабылдағаннан кейін аллергиялық реакциялардың және аса жоғары сезімталдық реакцияларының туындағаны туралы хабарланды. Анафилаксиялық және анафилактоидтық реакциялар тіпті бастапқы дозасын қабылдағаннан кейін де өмір үшін қауіпті шокқа дейін үдеуі мүмкін. Бұндай жағдайларда препарат қолдануды дереу тоқтату керек және тиісінше ем шараларын бастау керек.
Ауыр буллездік тері реакциялары: офлоксацинді қабылдаған кезде Стивенс-Джонсон синдромы нмесе уытты эпидермальді некролиз сияқты ауыр буллездік тері реакцияларының жағдайлары байқалды. Тері және шырышты қабық тарапынан қандай да бір реакциялар дамыған кезде пациент әрі қарай емделу жөнінде шешім қабылдау үшін дәрігерге дереу қаралуы тиіс.
Clostridiumdifficileтуындаған аурулар:
Офлоксацинмен ем кезіндегі немесе емнен кейінгі, персистирлейтін және (немесе) қанды бөліністермен бірге жүретін диарея, әсіресе ауыр түрі жалған жарғақшалы колиттің симптомы болуы мүмкін. Жалған жарғақшалы колитке күдік болғанда офлоксацин қабылдауды дереу тоқтату керек. Кешіктірмей тиісінше антибиотиктермен (мысалы, пероральді ванкомицинмен, пероральді тейкопланинмен немесе метронидазолмен) арнайы емді бастау керек. Бұл клиникалық жағдайда перистальтиканы тежейтін өнімдер қарсы көрсетілімде.
Эпилепсиясы бар пациенттер. Хинолондар құрысуға дайындық шегін туындатуы мүмкін және төмендетеді. Офлоксацинді, басқа да хинолондар сияқты, эпилепсиясы бар пациенттерге қолдануға болмайды, препаратты эпилепсиялық ұстамаларға бейім науқастарға аса сақтықпен пайдалану керек. Мұндай пациенттер бұрын орталық жүйке жүйесі зақымданған, сондай-ақ фенбуфенмен, қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен немесе құрысуға дайындық шегін төмендететін теофиллин сияқты препараттармен қатар емделген пациенттер болуы мүмкін. Құрысулар пайда болған жағдайда офлоксацин препаратын қабылдауды тоқтату керек.
Тендинит. Хинолондарды қолдану аясында сирек пайда болатын тендинит кейде сіңірлердің, ахилл сіңірін қоса, үзілуіне әкелуі мүмкін. Тендинит және сіңірлердің үзілуі кейде екі жақты, офлоксацинмен емделуді бастағаннан кейін 48 сағат ішінде жүруі мүмкін, сондай-ақ препаратты тоқтатқаннан кейін бірнеше айға дейін тіркелді. Тендиниттің туындау және сіңірлердің үзілу қаупі 60 жастан асқан пациенттерде және кортикостероидтарды қабылдап жүрген пациенттерде жоғарылайды. Егде жастағы пациенттер үшін тәуліктік доза креатинин клиренсінің негізінде түзетілуі тиіс. Осы науқастарға мұқият мониторинг қажет. Барлық пациенттер, егер олар тендинит симптомдарын басынан кешірсе, өзінің дәрігерінен кеңес алуы тиіс. Егер тендинитке күдіктенсе, офлоксацинмен емдеу дереу тоқтатылуы тиіс, зақымданған сіңірге тиісті ем жүргізу (мысалы, иммобилизация) қажет болуы мүмкін.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттер. Офлоксацин негізінен бүйрек арқылы шығарылатын болғандықтан, офлоксациннің дозасы бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде түзетілуі тиіс.
Жүрек тарапынан бұзылулар
Фторхинолондар алатын пациенттерде QT аралығының ұзаруы туралы өте сирек жағдайларда хабарланған. Офлоксацинді қоса, фторхинолондарды пайдаланғанда QT аралығының ұзаруының белгілі қауіп факторы бар пациенттерде сақ болу керек, мысалы:
• ұзақ QT аралығының туа біткен синдромы
• QT- аралығын ұзартатыны белгілі препараттарды (мысалы, аритмияға қарсы, трициклдық антидепрессанттар, макролидтер, IA және III класының нейролептиктері) қатарлас қолдану
• түзетілмеген электролиттік теңгерімсіздік (мысалы, гипокалиемия, гипомагниемия)
• жүрек аурулары (мысалы, жүрек жеткіліксіздігі, миокард инфарктісі, брадикардия)
Егде жастағы пациенттер және әйелдердің QT аралығын ұзартатын препараттарға сезімталдығы басым болуы мүмкін. Сондықтан офлоксацинді қоса, фторхинолондарды пайдаланғанда бұл топтың пациенттеріне сақ болу керек.
Анамнезінде психоздық бұзылыстары бар пациенттер
Фторхинолондар алған пациенттерде психоздық реакциялар тіркелген. Кейбір жағдайларда кейде бір дозадан кейін бұл реакциялар өзіне қол жұмсау ұмтылысына қоса, суицидтік ойлар немесе өмірге қауіпті мінез-құлық дамуы туындағанға дейін үдеген. Пациенттерде осыған ұқсас реакциялар дамыған жағдайда соңынан тиісінше шаралар қолдана отырып, офлоксацин қабылдауды тоқтату керек. Офлоксацинді анамнезінде психоздық бұзылыстары бар пациенттерге немесе психикалық аурулары бар пациенттерге сақтықпен пайдалану керек.
Бауыр функциясы бұзылуы бар пациенттер
Бауыр функциясы бұзылуы бар пациенттерде офлоксацинді сақтықпен қолдану керек, өйткені бұл соңынан бауыр зақымдануын туындатуы мүмкін. Фторхинолондар қабылдағанда шұғыл гепатит жағдайлары тіркелген, бұл потенциалды бауыр жеткіліксіздігіне (оның ішінде өліммен аяқталуына) әкелуі мүмкін. Бауыр ауруының белгілері мен симптомдары, мысалы анорексия, сарғаю, несеп күңгірттенуі, қышыну немесе ішті саусақпен басқанда ауырсыну пайда болғанда пациенттерге емді тоқтату және емдеуші дәрігерге қаралу керек.
К дәрумені антагонистерін алатын пациенттер
К дәрумені антагонистерімен (мысалы, варфарин) үйлесімде коагуляция көрсеткіштері артуы (PT/INR) және/немесе қан кетулерінің мүмкіндігіне байланысты офлоксацинді қоса, фторхинолондар алатын пациенттерде осы препараттарды қатарлас қолданғанда коагуляция деңгейін бақылауды қамтамасыз ету керек.
Миастения. Фторхинолондар, соның ішінде офлоксацин, жүйке-бұлшықет белсенділігін бөгейтін әсерімен сипатталады және жалған салданатын миастениясы бар пациенттерде бұлшықет әлсіздігін күшейтуі мүмкін. Постмаркетингтік кезеңде өкпеге жасанды вентиляция жүргізуді қажет ететін өкпе функциясының жеткіліксіздігін қоса, жағымсыз реакциялар, және жалған салданған миастениясы бар пациенттерде фторхинолондарды қолданумен астасатын өліммен аяқталу байқалды. Жалған салданған миастениясы бар пациентте офлоксацинді қолдану ұсынылмайды.
Фотосенсибилизация. Офлоксацинді қабылдаған кезде фотосезімталдық реакцияларының көрініс беру жағдайлары өте сирек болса да, тері жабындарының зақымдануын болдырмау үшін препаратпен емдеу кезінде және емдеуді аяқтағаннан кейін 48 сағат ішінде күн және жасанды ультракүлгін сәулеленуге (солярий) жол бермеу қажет.
Суперинфекция. Басқа антибиотиктерді қолданған кездегідей, әсіресе ұзақ уақыт бойы офлоксацинді қолдану оған сезімтал емес микроорганизмдердің күшті көбеюіне әкелуі мүмкін. Сондықтан емдеу барысында пациенттің жағдайына міндетті түрде қайталап баға беру, және емдеу кезінде суперинфекциялар дамыған жағдайда тиісті шараларды қабылдау керек.
Шеткері нейропатия
Сондықтан офлоксацинді қоса, фторхинолондар алатын пациенттерде симптомдары жылдам дамитын сенсорлық немесе сенсомоторлық шеткері невропатия анықталды. Егер пациентте невропатия симптомдары болса, қайтымсыз жай-күйі дамуын болдырмау үшін офлоксацин қабылдауды тоқтату керек.
Гипогликемия және гипергликемия. Басқа хиноондарды қолданған кездегі сияқты, офлоксацинді қолданған кезде, әдетте пероральді гипогликемиялық препараттармен (мысалы, глибенкламидпен) немесе инсулин препараттарымен бір мезгілде ем қабылдап жүрген, қант диабеті бар пациенттерде гипогликемияның және гипергликемияның даму жағдайлары байқалды. Гипогликемиялық команың даму жағдайлары жөнінде мәлімделді. Қант диабеті бар пациенттерде қандағы глюкоза концентрацияларына мониторинг қажет етіледі.
Глюкоза-6-фосфатдегидрогеназа тапшылығы бар пациенттер
Глюкоза-6-фосфатдегидрогеназаның жасырын немесе нақты тапшылығы бар пациенттер хинолондармен емдегенде гемолиздік реакцияларға ұшырауы мүмкін. Сондықтан офлоксацинді бұл топтың пациенттеріне сақтықпен қолдану керек.
Көрудің бұзылуы
Көру бұзылуында немесе көру мүшелеріне кез келген әсер болғанда дереу окулистке қаралу керек.
Зертханалық сынақтармен өзара байланысы
Несепте апиындар немесе порфирин анықталуы офлоксацинмен ем кезінде жалған-оң нәтиже беруі мүмкін. Апиындар немесе порфиринді спецификалығы жоғары әдістермен скринингтеудің оң нәтижесін растаудың қажеттігі туындауы мүмкін.
Сирек тұқым қуалайтын бұзылулары бар пациенттер. Сирек тұқым қуалайтын галактоза алмасудың бұзылулары, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттер офлоксацинді қабылдамауы тиіс.
Аневризма және/немесе аортаның ыдырауы
Эпидемиологиялық зерттеулерде фторхинолондарды, әсіресе егде жастағы пациенттерде, қолданғаннан кейін аневризманың және аортада қыртыстанудың даму қаупінің жоғарылағаны жөнінде мәлімделді.
Анамнезінде аневризмасы, немесе аневризманың және аортаның қыртыстануы бар, сондай-ақ аневризманың және аорта қыртысының дамуына бейім жағдайлары (мысалы, Марфан синдромы, қантамыр типті Элерса-Данло синдромы, Такаясу артерииті, аса ірі жасушалы артериит, Бехчет ауруы, артериялық гипертензия, атеросклероз) бар пациенттерде фторхинолондарды пайда-қаупі арақатынасына мұқият баға бергеннен кейін және емдеудің басқа да ықтимал нұсқаларын қарастырғаннан кейін ғана қолданған жөн.
Іштің, кеуденің немесе арқаның кенеттен ауыруы пайда болған жағдайда пациенттер шұғыл жәрдем бөліміндегі дәрігерлерге дереу қаралуы керек.
Фторхинолонды антибиотиктер мына жағдайда пайдаланылмауы тиіс:
- ауыр емес және бактерияға қарсы емсіз жазылуы мүмкін инфекцияларды емдегенде (мысалы, ауыз-жұтқыншақ инфекциясы);
- бактериялық емесинфекцияларды емдегенде, мысалы, бактериялық емес(созылмалы) простатитті емдегенде;
- саяхатшы диареясын немесе төменгі несеп жолдарының қайталау инфекцияларын болдырмау үшін (қуық сыртына таралмайтын инфекциялар);
-егер басқа әдетте ұсынылатын бактерияға қарсы дәрілер орташа бактериялық инфекцияларды емдеу үшін пайдаланылмаса.
Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Препараттың жағымсыз әсерлерін ескере отырып, зейін қоюды және психомоторлы реакциялар жылдамдығын қажет ететін автомобиль жүргізуде және қауіптілігі зор басқа қызмет түрлерімен айналысқанда сақ болу керек.
Артық дозалануы
Жедел артық дозаланудан кейін күтілетін маңыздырақ белгілері сананың шатасуы, бас айналуы, құрысулар, QT аралығының артуы сияқты ОЖЖ симптомдары, сондай-ақ жүрек айнуы және шырышты қабықтың эрозиясы сияқты асқазан-ішек реакциялары болып табылады. ОЖЖ әсері, оның ішінде сананың шатасуы, құрысулар, елестеулер және сондай-ақ тремор да постмаркетингтік тәжірибеде болған.
Артық дозаланған жағдайда кез келген ерімеген офлоксацинді жоюға, мысалы, асқазанды шаю үшін, егер ол мүмкін болса, алғашқы 30 минут ішінде адсорбенттерді және натрий сульфатын енгізу ұсынылады; асқазанның шырышты қабығын қорғау үшін антацидтер ұсынылады. Офлоксациннің бір бөлігі организмнен гемодиализ арқылы жойылуы мүмкін. Перитонеальді диализ және CAPD организмнен офлоксацинді жоюда тиімсіз. Ешбір нақты антидоты жоқ.
Офлоксациннің шығарылуы еріксіз диурезбен ұлғайтылуы мүмкін.
Артық дозаланған жағдайда симптоматикалық ем қолдану керек. ЭКГ мониторингтеу QT аралығының болжамды ұлғаюына байланысты жүргізілуі тиіс.
Шығарылу түрі және қаптамасы
Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салады.
1 немесе 2 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханадан босатылу шарттары
Рецепт арқылы