г. AptekaOnline
Каталог

Индометацин, 100 мг, суппозитории ректал. №6, пачка картонная, Farmaprim

Действующее вещество :
Индометацин
Дозировка:
100 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 450
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2017-06-06
Действующее вещество
Индометацин
Дозировка
100 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00006042
Лекарственная форма
Суппозитории ректальные
Описание упаковки
№6
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№018583
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Индометацин
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 6 суппозиториев в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной ячейковой упаковке в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Индометацин

 

Международное непатентованное название

Индометацин

 

Лекарственная форма

Суппозитории ректальные, 100 мг

 

Состав

Один суппозиторий содержит

активное вещество - индометацин 100 мг

вспомогательные вещества: цетиловый спирт, твердый жир

 

Описание

Суппозитории цилиндроконической формы, белого или белого с желтоватым оттенком цвета. На срезе допускается наличие воздушного и пористого стержня, и воронкообразного углубления.

 

Фармакотерапевтическая группа

Противовоспалительные и противоревматические препараты. Нестероидные противовоспалительные препараты. Производные уксусной кислоты. Индометацин.

Код АТХ M01AB01

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Абсорбция– Максимальные плазменные концентрации индометацина достигаются в течение 0,5-2 часов после применения. Общая биодоступность индометацина при ректальном введении равно примерно 80%.

Распределение:Более 90% индометацина связывается с белками плазмы. Индометацин распределяется в синовиальной жидкости, ЦНС и в плаценте. Низкие концентрации были выявлены в грудном молоке.

Метаболизм:Индометацин метаболизируется в печени преимущественно путем деметилирования и деацетилирования. Также он подвергается глюкуронидации и энтерогепатической рециркуляции. Период полувыведения варьирует от 3 до 11 часов.

Выведение:Индометацин выводиться преимущественно мочой, примерно 60%, pH мочи может повлиять на степень выведения. Меньшая доля выводиться с калом. Индометацин также выводиться в грудном молоке в небольших количествах. 

Фармакодинамика

Индометацин — производное вещество индолуксусной кислоты, принадлежит к группе нестероидных противовоспалительных средств. Индометацин имеет выраженное противовоспалительное и более слабое аналгезивное действие.

Механизм действия связан с угнетением синтеза простагландинов, в результате чего снижается их содержание в периферической крови. Индометацин имеет способность также блокировать взаимодействие брадикинина с тканевыми рецепторами, что приводит к снижению болевой чувствительности в центре воспаления.

Оказывает тормозящее действие на простагландиновый синтез путем угнетения циклооксигеназы.

Кроме того, уменьшает и тромбоцитарную агрегацию, и липоксигеназную активность в участке воспаления, соответственно, и лейкотриены; также уменьшает высвобождение эндогенных пирогенов, инактивирует лизосомные ферменты, подавляет активность нейтральных протеаз.

 

Показания к применению

Индометацин применяется для лечения следующих заболеваний:

- активная форма ревматоидного артрита, остеоартрит, анкилозирующий спондилит, дегенеративные изменения тазобедренного сустава, острые поражения скелетных мышц, подагра и люмбаго,

- воспаление, боль и отек после ортопедических операций,

- лечение боли и сопутствующих симптомов при первичной дисменореи.

Так как индометацин не является простым анальгетиком, его применение должно ограничиваться вышеперечисленными патологиями.

Суппозитории Индометацин могут применяться для лечения выраженной ночной боли и утренней скованности. Применение одного суппозитория перед сном, часто облегчает боль и скованность на протяжении 13-16 часов после применения. 

 

Способ применения и дозы

Ректально

Взрослые:Один суппозиторий (100 мг) применяется перед сном и повторно утром, при необходимости.

Пожилые пациенты: У пожилых пациентов повышен риск серьезных последствий побочных реакций. Если применение НПВП считается необходимым, то следует применить наименьшую эффективную дозу на протяжении кратчайшего по возможности периода. Пациент должен находиться под наблюдением на протяжении всего периода лечения для выявления возможных кровотечений из ЖКТ.

Дети:Безопасность применения у детей не была установлена.

Нежелательные реакции могут быть минимизированы путем применения наименьшей эффективной дозы, на протяжении наикратчайшего периода времени необходимого для контроля симптомов (см. раздел  Особые указания).

 

Побочные действия

Нарушения со стороны крови и лимфатической системы: дискразии крови (такие как тромбоцитопения, нейтропения, лейкопения, агранулецитоз, апластическая анемия и гемолитическая анемия), депрессия костного мозга, петехии, экхимозы, пурпура и синдром диссеминирующего внутрисосудистого свертывания, могут развиться нечасто.

Реакции гиперчувствительности: сообщалось о реакциях гиперчувствительности  после применения НПВП. Эти реакции могут быть представлены 1) неспецифическими аллергическими реакциями и анафилаксией, 2) реакциями дыхательных путей, включая астму, бронхоспазм или диспнею, ринит, или 3) разные кожные реакции, включая высыпания различных типов, зуд, крапивницу, пурпура, ангиоэдема и, реже, эксфолиативный и буллезный дерматоз (включая эпидермальный некролиз и полиморфная эритема).

Нарушения обмена веществ и питания: редко встречались гипергликемия, глукозурия, гиперкалиемия.

Нарушения со стороны нервной системы: нарушения зрения, оптический неврит, тинитус, головная боль, и головокружение являются частыми побочными реакциями. Частоту головной боли можно минимизировать путем применения маленьких доз в начале лечения и постепенным последующим повышением доз. Симптомы часто исчезают при продолжении лечения или при снижении доз, но если головная боль сохраняется даже после снижения дозы, индометацин следует отменить. Другие нежелательные реакции со стороны ЦНС включают сообщения об асептическом менингите (в особенности у пациентов со существующими автоимунными нарушениями, таких как системная красная волчанка или смешанные поражения соединительной ткани), с такими симптомами как скованность шеи, головная боль, тошнота, рвота, жар или дезориентация, депрессия, головокружение, усталость, недомогание, дизартрия, синкопа, кома, отек головного мозга, нервозность, спутанность сознания, тревога и другие психиатрические нарушения, деперсонализация, галлюцинации, ступор, конвульсии и ухудшение эпилепсии и паркинсонизма, периферическая нейропатия, парестезия, непроизвольные движения и бессонница.

Эти эффекты часто являются транзиторными и снижаются или исчезают при сокращении или отмене лечения. Тем не менее, тяжесть этих реакций иногда требуют отмены лечения.

Нарушения со стороны органа зрения: неясное зрение, диплопия, оптический неврит, орбитальные и периорбитальные боли встречаются нечасто. Отложения на роговице, изменения сетчатки  и макулярные изменения были обнаружены у некоторых пациентов, длительно получавших индометацин в качестве лечения ревматоидного артрита. Рекомендуется проводить периодические обследования глаз при долгосрочном приеме индометацина у таких пациентов. 

Нарушения со стороны органа слуха и лабиринтные нарушения: тиннитус, нарушение слуха, редко – глухота.

Реакции со стороны сердца:сообщалось о гипотензии, тахикардии, боли в груди, аритмии, пальпитации.

Сердечнососудистые реакции и нарушения мозгового кровообращения: сообщалось об отеке, артериальной гипертензии и сердечной недостаточности при применении НПВП.

 Сосудистые нарушения: приливы жара встречались редко.

Дыхательные, грудные и медиастинальные нарушения: легочная эозинофилия. Возможен бронхоспазм у пациентов с бронхиальной астмой или другими аллергическими заболеваниями в анамнезе.

Нарушениея со стороны ЖКТ:Самые частые наблюдаемые нежелательные реакции при применении НПВП являются желудочно-кишечными по своей натуре. Редко встречались: анорексия, эпигастральный дискомфорт, язвы на любом уровне желудочно-кишечного тракта (даже с последующим стенозом и обструкцией), кровотечения (даже без явных язвенных поражений или дивертикулярные поражения) и перфорация существующих поражений сигмовидной кишки (такие как дивертикулы или карцинома), усиление абдоминальной боли или ухудшение состояния у пациентов с язвенным колитом или болезнью Крона (или развитие данного заболевания), кишечные стриктуры и региональный илеит. Могут встречаться пептические язвы, перфорации или кровотечения из ЖКТ, которые иногда могут фатальными, особенно у пожилых пациентов. При развитии кровотечения из ЖКТ лечение индометацином должно быть отменено. Эти реакции могут быть минимизированы при применении индометацина вместе с едой, с молоком или совместно с антацидами. Тошнота, рвота, диарея, метеоризм, запор, диспепсия, боль в животе, мелена, гематемезис, язвенный стоматит, ухудшение язвенного колита и болезни Крона, наблюдались при применении НПВП. Менее часто сообщалось о гастрите. Панкреатит встречается очень редко.

Нарушения печени и желчевыводящих путей: холестаз, пограничные увеличения одной или нескольких печоночных проб, и значительные увеличения АЛТ или АСТ наблюдались у менее 1% пациентов получавших лечение НПВП в рамках контролируемых клинических исследований. Индометацин следует отменить в случае сохранения или ухудшения нарушений печеночных тестов, в случае развития клинических симптомов или признаков соответствующие печеночной дисфункции, или если наблюдаются системные проявления, такие как высыпания или эозинофилия. Также сообщалось о нарушении функции печени, гепатите или желтухе.

Нарушения кожи и подкожной клетчатки: зуд, крапивница, ангионевротический отек, васкулит, узелковая эритема, сыпь, фоточувствительность, эксфолиативный дерматит, буллезные реакции, включая синдром Стивена-Джонсона, и токсический эпидермальный некролиз (очень редко). Фоточувствительность, полиморфная эритема, выпадения волос, потливость и обострение псориаза.

Нарушения со стороны скелетных мышц, соединительной ткани, и костей: мышечная слабость и ускорение дегенерации хрящей.

Нарушения со стороны почек и мочевого пузыря: сообщалось о случаях гематурии, разных видах нефротоксичности, включая интерстициальный нефрит, нефротический синдром и отказ почек, о почечной недостаточности, протеинурии. У пациентов с нарушением функции почек, сердца, или печени необходима осторожность, так как применение НПВП может привести к детериорации функции почек. Дозы должны сохраняться на как можно низком уровне и необходимо наблюдение за почечной функцией.

Нарушения со стороны репродуктивной системы и молочных желез: влагалищные кровотечения, изменения со стороны молочных желез (увеличение, болезненность, гинекомастия).

Клинические исследования и эпидемиологические данные указывают на то, что применение некоторых НПВП (в частности в высоких дозах и на длительный период) может ассоциироваться с повышенным риском тромботических явлений (например, инфаркт миокарда или инсульт).

 

Противопоказания

- гиперчувствительность к индометацину и  другим компонентам препарата

- НПВП противопоказаны у пациентов, у которых ранее наблюдались реакции гиперчувствительности (на пр., бронхиальная астма, ринит, ангионевротический отек или крапивница) на ибупрофен, аспирин или другие НПВП

- активная форма язвы/кровотечения пищеварительного тракта, или рецидивирующая язва/кровотечение пищеварительного тракта в анамнезе (два или более отдельных эпизодов подтвержденной язвы или кровотечения)

- тяжелая сердечная, печеночная или почечная недостаточность

- назальные полипы

- III триместр беременности

- детский возраст до 18 лет  (безопасность у детей не была установлена)

- проктит, геморрой или ректальное кровотечение в анамнезе.

- кровотечение или перфорации желудочно-кишечного тракта в анамнезе, связанные с предыдущим приемом НПВП

 

Лекарственные взаимодействия

Другие НПВП включая селективные ингибиторы ЦОГ-2: совместное применение индометацина и других НПВП не рекомендуется; повышает риск развития побочных действий со стороны желудочно-кишечного тракта при отсутствии или незначительном увеличении эффекта.

Aнтикоагулянты: индометацин усиливает действие антикоагулянтов, таких как варфарин.

Антидиабетические препараты:эффект сульфонилуреи может быть усилен НПВП.

Антигипертензивные препараты:снижение антигипертензивного действия. Индометацин может резко снизить антигипертензивное действие бета-блокаторов, частично из-за подавления синтеза простагландионов. Антигипертензивное лечение должно быть пересмотрено у пациентов принимающих одновременно индометацин. Соответственно, необходима осторожность при принятии решения применить индометацин у пациента принимающего любой из следующих лекарственных препаратов: альфа-адреноблокаторы, ингибиторы АПФ, бета-блокаторы, блокаторы рецепторов ангиотензина-II, гидралазин или нифедипин. Также сообщалось о повышенном риске гиперкалиемии при одновременном применении НПВП с ингибиторами АПФ.

Антиагреганты и селективные ингибиторы обратного захвата серотонина: повышенный риск кровотечений из ЖКТ.

Антипсихотические препараты:усиление заторможенности при одновременном применении индометацина и галоперидола.

Противовирусные препараты:повышенный риск токсичности индометацина при одновременном применении ритонавира.

Сердечные гликозиды:НПВП могут ухудшить сердечную недостаточность, снизить скорость гломерулярной фильтрации и увеличить уровни гликозидов в плазме.

Циклоспорин: Повышение риска нефротоксичности. Одновременное применение НПВП и циклоспорина, ассоциировалось с повышением токсичности циклоспорина, возможно из-за снижения синтеза почечного простациклина. НПВП должны применяться с осторожностью у пациентов принимающих циклоспорин, и почечная функция должна быть под пристальным наблюдением.

Кортикостероиды: повышенный риск язв и кровотечения. При одновременном применении кортикостероидов и индометацина, снижение дозировки кортикостероидов возможно, но это должно проводиться медленно и под наблюдением.

Десмопресин: индометацин усиливает эффект. 

Дифлунизал: следует избегать одновременного применения с индометацином. Совместное применение этих лекарственных препаратов повышает концентрацию индометацина в плазме и снижает его почечный клиренс; возможно развитие фатального желудочно-кишечного кровотечения; совместное применение не рекомендуется.

Диуретики и другие антигипертензивные препараты: НПВП могут уменьшить эффект диуретиков и других антигипертензивных препаратов. Риск острой почечной недостаточности, которая, как правило, является реверсивной, может быть увеличен у некоторых пациентов с нарушением почечной функции (например, обезвоженные или пожилые пациенты) при одновременном применении НПВП и ингибиторов рецепторов ангиотензина-II. Поэтому, эту комбинацию следует применить с осторожностью, особенно у пожилых пациентов. Необходимо обеспечить адекватную гидратацию пациента и следует рассмотреть необходимость контроля почечной функции после инициации лечения и периодически после этого.

Индометацин может снизить диуретический и антигипертензивный эффект тиазидов и фуросемида у некоторых пациентов. Индометацин может подавить повышение уровня ренина в плазме под влиянием фуросемида. Диуретики могут увеличить риск нефротоксичности НПВП.

Литий: Снижение выведение лития. Индометацин является ингибитором синтеза простагландинов и поэтому возможно развитие следующих лекарственных взаимодействий. Индометацин может увеличить плазменные уровни лития и снизить его клиренс у субъектов со стабильными плазменными концентрациями лития. В начале такого комбинированного лечения, плазменные концентрации лития должны мониторироваться более часто.

Метотрексат:индометацин снижение выведение метотрексата.

 Мифепристон: не следует принимать НПВП в течение 8-12 дней после применения мифепристона, так как НПВП могут снизить его эффект.

Миорелаксанты: повышение риска токсичности баклофена в связи со сниженной скоростью выведения.

Пентоксифилин: возможен повышенный риск кровотечения при одновременном применении с НПВП.

Пробенецид: совместное применение с индометацином может увеличить плазменные уровни пробенецида. Повышения доз индометацина в таких условиях следует осуществлять с осторожностью и постепенно.

Хинолоновые антибиотики:доклинические данные указывают на то, что НПВП могут увеличить риск конвульсий связанных с применением хинолоновых антибиотиков. У пациентов, принимающих одновременно НПВП и хинолоны, может наблюдаться повышенный риск конвульсий.

Салицилаты: не рекомендуется применение индометацина совместно с аспирином или другими салицилатами, в связи с тем, что не наблюдается усиление терапевтического эффекта, в то время как риск нежелательных реакций со стороны ЖКТ возрастает. Более того, совместное применение аспирина с индометацином может снизить концентрацию индометацина.

Такролимус: возможно увеличение риска нефротоксичности при совместном применении НПВП и такролимуса.

Тилудроновая кислота:индометацин увеличивает биодоступность бисфосфонатов.

Триамтерен: не рекомендуется совместное применение индометацина и триамтерена, так как возможно развитие реверсивной почечной недостаточности.

Зидовудин: повышенный риск гематологической токсичности при совместном применении НПВП и зидовудина. Существуют данные в пользу повышенного риска гемартроза и гематомы у пациентов с ВИЧ инфекцией и гемофилией принимающие совместно зидовудин и ибупрофен.

Лабораторные анализы:сообщалось о ложно-отрицательных результатах в рамках теста суппрессии дексаметазоном у пациентов принимающих индометацин. Рекомендуется интерпретировать результаты этого теста с осторожностью у таких пациентов.

 

Особые указания

Нежелательные реакции могут быть минимизированы путем применения наименьшей эффективной дозы, на протяжении наикратчайшего периода времени необходимого для контроля симптомов.

Следует избегать применения индометацина одновременно с другими НПВП, включая ингибиторы ЦОГ-2 (см. раздел 4.5.).

Нарушение функции сердечнососудистой, почечной и печеночной системы:

Применение НПВП может привести к дозозависимому снижению синтеза простагландинов и ухудшению почечной недостаточности. У пациентов с нарушением функции почек, сердечнососудистой системы и печеночной функции, принимающих диуретики и у пожилых пациентов, этот риск является самым высоким. Рекомендуется наблюдение за почечной функцией у таких пациентов.

У пациентов со сниженным почечным кровотоком, у которых почечные простагландины играют важную роль в поддерживании печеночной перфузии, применение НПВП может ухудшить явную почечную декомпенсацию. У пациентов с нарушением функции почек или печени, сахарным диабетом, пожилым возрастом, снижением внеклеточного объема, застойной сердечной недостаточностью, сепсисом, или принимающие любые другие нефротоксические лекарства, этот риск самый высокий. Индометацин должен применяться с осторожностью и почечная функция должна быть под контролем у пациентов со сниженными резервами почечной функции. Отмена НПВП обычно сопровождается полным восстановлением состояния.

Сердечнососудистые эффекты и влияние на мозговое кровообращение

Соответствующий мониторинг необходим для пациентов с артериальной гипертензией и/или легкой/умеренной застойной сердечной недостаточностью, так как были сообщения о задержке жидкостей и отеке, связанные с лечением НПВП.

Клинические исследования и эпидемиологические данные указывают на то, что применение НПВП (в частности долгосрочное применение в высоких дозах) может быть связанно с небольшим увеличением риска тромботических явлений (например, инфаркт миокарда или инсульт). Нет достаточных данных для того чтобы исключить такой риск для индометацина.

Пациенты с неконтролируемой артериальной гипертензией, застойной сердечной недостаточностью, установленной ишемической болезнью сердца, заболеванием периферической артериальной системы и/или нарушением мозгового кровообращения должны принимать индометацин только после тщательного анализа состояния индивидуального пациента. Подобный анализ должен проводиться перед началом долгосрочного лечения пациентов с факторами риска для сердечнососудистых заболеваний (например, артериальная гипертония, гиперлипидемия, сахарный диабет, курение).

Пожилые пациенты:

У пожилых пациентов наблюдается повышенная частота нежелательных реакций связанные с лечением НПВП, в частности кровотечения и перфорации ЖКТ, которые могут быть фатальными.

Респираторные заболевания:

Применение Индометацина должно осуществляться с осторожностью у пациентов, страдающих на данный момент бронхиальной астмой или с таким заболеванием в анамнезе, так как сообщалось, что НПВП могут ухудшить бронхоспазм у таких пациентов.

Язвы, кровотечения и перфорации ЖКТ:

Кровотечения, язвы или перфорации ЖКТ, которые могут быть фатальными, наблюдались при применении всех НПВП в любой момент лечения, с или без предшествующих симптомов или предшествующей серьезной патологией ЖКТ.

В случае развития кровотечения или язвы ЖКТ у пациентов принимающих Индометацин лечение должно быть отменено немедленно.

Риск кровотечения, язвы, или перфорации ЖКТ выше при увеличении доз НПВП, у пациентов с язвой в анамнезе, в частности, осложненной кровотечением или перфорацией (см. 4.3.) и у пожилых пациентов. У таких пациентов лечение следует начинать с наименьших возможных доз. Комбинированное лечение с применением гастропротекторов (например, мизопростол или ингибиторы протонной помпы), является  одной из опций для таких пациентов, а также для пациентов, нуждающихся в сопутствующем лечении низкими дозами аспирина, или другими лекарственными препаратами способные увеличить риск нежелательных реакций со стороны ЖКТ.

Пациенты с реакциями со стороны ЖКТ в анамнезе, в частности пожилые пациенты, должны сообщать о любых необычных абдоминальных симптомах, особенно в начальные стадии лечения.

Особая осторожность рекомендуется у пациентов принимающих одновременно лекарственные препараты способные увеличить риск язвы и кровотечения, такие как пероральные кортикостероиды, антикоагулянты (например, варфарин), селективные ингибиторы обратного захвата серотонина или антиагреганты (аспирин).

НПВП должны применяться с осторожностью у пациентов с патологией ЖКТ в анамнезе (язвенный колит, болезнь Крона), так как это может привести к ухудшению течения этих заболеваний.

Системная красная волчанка (СКВ) и другие заболевания соединительной ткани

У пациентов с СКВ и другими заболеваниями соединительной ткани возможен повышенный риск асептического менингита.

Кожные реакции:

Очень редко сообщалось о серьезных кожных реакциях связанных с применением НПВП, некоторые из них фатальные, включая эксфолиативный дерматит, синдром Стивена-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз. По всей вероятности, риск для таких реакций выше всего в начале лечения: в большинстве случаев эти реакции развивались в течение первого месяца после начала лечения. Лечение суппозиториями Индометацин должно быть отменено при первых проявлений кожных высыпаний, поражений слизистых, или любых других признаков гиперчувтсвительности.

Нарушение фертильности у женщин:

Применение индометацина может привести к снижению фертильности и не рекомендуется у женщин планирующих забеременеть. Лечение индометацином следует отменить у тех женщин у которых не получается забеременеть или которые проходят обследование по поводу бесплодия.

Индометацин должен применяться с осторожностью у пациентов с нарушениями свертываемости, так как индометацин снижает агрегацию крови. Этот эффект может быть усилен у пациентов с фоновыми гемостатическими дефектами. Подавление агрегации тромбоцитов, как правило, исчезает в течение 24 ч после отмены индометацина.

Индометацин следует применять с осторожностью у послеоперационных пациентов, так как время кровотечения увеличено (но в переделах нормы) у здоровых субъектов.

Во время продолжительного приема индометацина, рекомендуются регулярные глазные осмотры, в связи с сообщениями об отложениях на роговице и о нарушениях со стороны сетчатки. У пациентов с ревматоидным артритом, возможны изменения со стороны глаз которые могут быть обусловлены как лечением, так и заболеванием. Соответственно, в случае лечения хронического ревматоидного артрита, рекомендуется проводить периодические офтальмологические обследования. Лечение следует прекратить при выявлении любых изменений со стороны глаз.

Рекомендуется наблюдение за пациентами для раннего выявления любых нежелательных эффектов со стороны периферической крови (анемия), печени, или ЖКТ, в особенности при продолжительном лечении.

Абузусная головная боль (головная боль в результате злоупотребления НПВП)

После продолжительного лечения анальгетиками, возможно развитие или ухудшение головной боли. Абузусная головная боль должна быть заподозрена у пациентов страдающие ежедневными головными болями, несмотря на регулярный прием анальгетиков. Пациентов с абузусной головной болью не следует лечить повышением дозы анальгетиков. В таких случаях применение анальгетиков следует отменить, после консультации с врачом.

Индометацин следует принимать с осторожностью у пациентов с кровотечениями, психиатрическими заболеваниями, эпилепсией или паркинсонизмом, так как возможно ухудшение этих заболеваний.

Пациенты с редкими врожденными нарушениями переносимости галактозы, дефицит лактазы Лаппа или нарушение всасываемости глюкозы-галактозы, не должны принимать индометацин.

Пациенты должны находиться под внимательным наблюдением для выявления любых необычных проявлений гиперчувствительности.

Индометацин может маскировать симптомы и признаки инфекции, так что антибактериальное лечение следует начинать незамедлительно при выявлении инфекционного процесса у пациента принимающего индометацин. Также, индометацин должен приниматься с осторожностью у пациентов с существующей, но контролируемой инфекцией. Рекомендуется осторожное применение индометацина одновременно с живыми вакцинами.

Сообщалось о повышениях уровня калия в крови, включая гиперкалиемия, даже у некоторых пациентов без нарушения функции почек. У пациентов с нормальной функцией почек, эти эффекты были соотнесены с гипоренинемическим/ гипоальдостероническим состоянием.

Вспомогательные вещества.

Лекарственное средство содержит цетиловый спирт, который может стать причиной развития местных кожных реакции (контактные дерматиты).

Беременность и кормление грудью

Беременность

Подавление синтеза простагландинов может отрицательно сказаться на беременности и/или на эмбрио-фетальном развитии. Данные эпидемиологических исследований указывают на повышенный риск недоношенности и пороков развития сердца после применения ингибиторов синтеза простагландинов в первом триместре беременности. Абсолютный риск развития пороков развития со стороны сердечной системы вырос от 1% до примерно 1.5%. Считается, что риск растет пропорционально дозы и продолжительности лечения. Было показано что применение ингибиторов синтеза простагландинов у животных привело к увеличению пре- и пост-имплантационных потерь и к эмбрио-фетальной летальности. Более того, сообщалось о повышении частоты различных мальформаций, включая сердечнососудистых, у животных получавших ингибиторы синтеза простагландинов в течение периода органогенеза. Не рекомендуется применение индометацина в течение первого и второго триместра беременности, за исключением ситуаций, когда применение строго необходимо. Если индометацин применяется женщинами, которые пытаются забеременеть или во время первого и второго триместра беременности, доза должна быть наименьшей и продолжительность лечения наикратчайшей по возможности.

Во время третьего триместра беременности, все ингибиторы синтеза простагландинов могут подвергнуть плод следующим рискам:

- сердечно-легочной токсичности (с преждевременным закрытием Боталова протока и легочной гипертензией).

- почечная дисфункция, которая может прогрессировать к почечной недостаточности с олигогидрамниосом.

Следующим рискам подвергается и мать, и плод, в конце периода беременности:

- возможное удлинение времени кровотечения, антиагрегантный эффект который может развиться даже при очень низких дозах.

- подавление сокращений матки, что может привести к продлению родов.

Как следствие, индометацин противопоказан во время третьего триместра беременности.

Кормление грудью

Немногочисленные на данный момент исследования показывают что НПВП могут выделяться в грудном молоке в очень низких концентрациях. Рекомендуется избегать, по мере возможности, применение НПВП во время периода кормления грудью.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

При применении индометацина возможны головокружение, сонливость, нарушения зрения или головные боли, поэтому в период лечения следует воздерживаться от вождения автотранспортом и управления механизмами, связанных с необходимостью концентрации внимания и повышенной скорости психомоторных реакций.

 

Передозировка

При ректальном применении индометацина передозировка встречается крайне редко.

Cимптомы: головная боль, тошнота, рвота, эпигастральные боли, желудочно-кишечные кровотечения; редко, диарея, дезориентация, возбуждение, кома, ступор, головокружение, тинитус, обморок; иногда, конвульсии, боли в животе, анорексия, беспокойство. В случае тяжелой передозировки возможны почечная недостаточность и поражения печени.

Лечение: лечение должно быть симптоматической. В течение одного часа после приема потенциально токсической дозы индометацина, может применяться активированный уголь. Альтернативно, у взрослых, могут применяться промывания желудка в течение первого часа после приема потенциально токсической дозы индометацина. Необходимо обеспечить хороший отток мочи и контролировать функцию почек и печени. Пациент должен находиться под наблюдением на протяжении как минимум одного часа после приема потенциально токсической дозы индометацина. Частые или продолжительные конвульсии должны быть купированы внутривенным введением диазепама.

Другие меры могут быть показаны клиническим состоянием пациента.

 

Форма выпуска и упаковка

Суппозитории по 6 штук в контурные ячейковые упаковки из пленки поливинилхлоридной ламинированной полиэтиленом.

По 1 контурной ячейковой упаковке вместе с инструкцией по применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку картонную.

 

Условия хранения

Хранить в сухом, защищенном от света месте, при температуре не выше 25˚С.

Не замораживать.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

Саудалық атауы

Индометацин

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Индометацин

 

Дәрілік түрі

Ректальді суппозиторийлер, 100 мг

 

Құрамы

Бір суппозиторийдің құрамында

белсенді зат - 100 мг индометацин,

қосымша заттар: цетил спирті, қатты май

 

Сипаттамасы

Ақ немесе сарғыш реңді ақ түсті, конусты цилиндр пішінді суппозиторийлер. Қимасында ауа, кеуекті өзектер және шұңғыма тәрізді ойығының болуына жол беріледі. 

 

Фармакотерапиялық тобы

Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар. Сірке қышқылының туындылары.

Индометацин.  

АТХ коды: M01AB01

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Сіңірілуі индометациннің ең жоғары плазмалық концентрацияларына қабылдағаннан кейін 0,5-2 сағаттың ішінде жетеді. Индометациннің ректальді енгізген кездегі жалпы биожетімділігі шамамен80%-ға тең.

Таралуы: Индометациннің 90%-дан астамы плазма ақуыздарымен байланысады. Индометацин синовиальді сұйықтықта, ОЖЖ және плацентада  таралады. Төмен концентрациялары емшек сүтінен анықталған.  

Метаболизмі: Индометацин деметилдену және деацетилдену жолымен көбінесе бауырда метаболизденеді. Сондай-ақ ол глюкуронидтелуге және ішек-бауырлық қайта айналымға ұшырайды. Жартылай шығарылу кезеңі 3-тен11 сағатқа дейін ауытқиды.

Шығарылуы: Индометацин негізінен,шамамен 60%, несеппен шығарылады,  несептің pH шығарылу дәрежесіне ықпал етуі мүмкін. Аз бөлігі нәжіспен шығарылады. Индометацин аздаған мөлшерде емшек сүтімен де шығарылады. 

Фармакодинамикасы

Индометацин – индолсірке қышқылының туынды заты, стероидты емес қабынуға қарсы заттар тобына жатады. Индометациннің қабынуға қарсы айқын және одан әлсіздеу аналгезиялық әсері бар.

Әсер ету механизмі простагландиндер синтезін бәсеңдетуге байланысты, соның нәтижесінде олардың шеткері қандағы мөлшері азаяды. Индометациннің сонымен қатар брадикининнің тіндік рецепторлармен өзара әрекеттесуін бөгейтін қабілеті де бар, бұл қабыну орталығындағы ауыруға сезімталдықты төмендетеді.

Циклооксигеназаны бәсеңдету жолымен простагландин синтезіне тежегіш әсер көрсетеді.

Бұдан бөлек, тромбоциттік агрегацияны да, және қабыну аймағындағы липоксигеназалық белсенділікті, соған сәйкес, лейкотриендерді де азайтады; сол сияқты эндогендік пирогендердің босап шығуын азайтады, лизосомалық ферменттердің белсенділігін жояды, бейтарап протеазалардың белсенділігін басады.

 

Қолданылуы

Индометацин мынадай ауруларды емдеуге қолданылады:

- ревматоидты артриттің белсенді түрі, остеоартрит, шорбуынданған спондилит, жамбас буынының дегенеративтік өзгерістері, қаңқа бұлшықеттерінің жедел зақымдануы, подагра және люмбаго,

- ортопедиялық операциялардан кейінгі қабыну, ауыру және ісіну,

- алғашқы дисменорея кезіндегі ауыруды және қатар жүретін симптомдарды емдеу.

Индометацин қарапайым анальгетик емес, сондықтан оны қолдану жоғарыда аталған патологиялармен шектелуі тиіс.

Индометацин суппозиторийі түнгі айқын ауыруды және таңертеңгі қимылдамай қалушылықты емдеуге қолданылуы мүмкін. Ұйықтар алдында бір суппозиторийді қолдану, көбінесе қолданғаннан кейін ауыруды және қимылсыздықты 13-16 сағат бойы жеңілдетеді. 

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Ректальді

Ересектер: Бір суппозиторий (100 мг) ұйықтар алдында және қажет болса таңертең қайталап қолданылады.

Егде пациенттер: Егде пациенттерде жағымсыз реакциялардың күрделі зардаптарының қаупі жоғары. Егер ҚҚСП қолдану қажет деп саналса, онда ең аз тиімді дозаны мүмкіндігінше ең қысқа уақыт кезеңі ішінде қолдану керек. АІЖ-ден қан кету мүмкіндігін анықтау үшін пациент бүкіл емдеу кезеңі бойында бақылауға алынуы тиіс.

Балалар: Балаларда қолданудың қауіпсіздігі анықталмаған.  

Симптомдарды бақылауға қажетті ең аз тиімді дозаны мүмкіндігінше ең қысқа уақыт кезеңі ішінде қолдану жолымен жағымсыз реакцияларды барынша азайтуға болады («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

 

Жағымсыз әсерлері

Қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылыстар: қан дискразиялары (тромбоцитопения, нейтропения, лейкопения, агранулецитоз, апластикалық анемия және гемолиздік анемия сияқтылар), сүйек кемігінің депрессиясы, петехиялар, экхимоздар, пурпура және диссеминацияланған тамыр ішілік ұю синдромы жиі емес түрде дамуы мүмкін.

Аса жоғары сезімталдық реакциялары: ҚҚСП қолданғаннан кейінгі аса жоғары сезімталдық реакциялары туралы хабарланған. Бұл реакциялар 1) спецификалы емес аллергиялық реакциялар және анафилаксия, 2) демікпені, бронх түйілуін немесе диспнеяны, ринитті қоса, тыныс жолдарының реакциялары немесе 3) әртүрлі типтегі бөртпелерді, қышынуды, есекжемді, пурпураны, ангиоэдеманы және, сиректеу, эксфолиативті және буллезді дерматозды  (эпидермалық некролизді және полиморфты эритеманы қоса) қамтитын әртүрлі тері реакциялары түрінде болуы мүмкін.

Зат алмасу және тамақтану бұзылыстары: гипергликемия, глукозурия, гиперкалиемия сирек кездескен.

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылыстар: көрудің бұзылуы, оптикалық неврит, тинитус, бас ауыруы және бас айналу жиі жағымсыз реакцияларға жатады. Емдеудің басында шағын дозаларды қолдану және әрі қарай біртіндеп дозаны арттыру жолымен бас ауырудың жиілігін барынша азайтуға болады. Симптомдар көбінесе емдеуді жалғастырған кезде немесе дозаны төмендеткенде басылады, бірақ егер бас ауыруы дозаны төмендеткеннен кейін де сақталса, индометацинді тоқтату керек. ОЖЖ тарапынан басқа да  жағымсыз реакциялар  асептикалық менингит (әсіресе автоиммунды бұзылыстары бар пациенттерде, жүйелі қызыл жегі немесе дәнекер тіннің аралас зақымданулары сияқтылар) туралы хабарларды қамтиды, мойынның қозғалмауы, бас ауыруы, жүрек айну, құсу, дене қызуы немесе бағдардан адасу, депрессия, бас айналу, шаршау, дімкәстік, дизартрия, синкопа, кома, мидың ісінуі, күйгелектік, сананың шатасуы, үрейлену және басқа психиатриялық бұзылыстар, деперсонализация, елестеулер, мелшию, конвульсиялар және эпилепсияның және  паркинсонизмнің нашарлауы, шеткері нейропатия, парестезия, еріктен тыс қозғалыс және ұйқысыздық сияқты симптомдармен.

Бұл әсерлер көбінесе өткінші болады және емдеуді қысқартқанда немесе тоқтатқанда азаяды немесе жойылады. Дегенмен, бұл реакциялардың ауырлығы кейде емдеуді тоқтатуды қажет етеді.

Көру ағзасы тарапынан бұзылыстар: анық көрмеу, диплопия, оптикалық неврит, орбитальді және периорбитальді ауырулар жиі кездеспейді. Мөлдір қабықтағы шөгінділер, тор қабықтың өзгерістері және  макулярлы өзгерістер индометацинді ревматоидты артритті емдеу үшін ұзақ уақыт алған кейбір пациенттерден анықталды. Мұндай пациенттерде индометацинді ұзақ уақыт қабылдаған кезде көзге мезгіл-мезгіл тексеру жүргізу ұсынылады. 

Есту ағзасы тарапынан және лабиринттік бұзылыстар: тиннитус, естудің бұзылуы, сирек – кереңдік.

Жүрек тарапынан реакциялар: гипотензия, тахикардия, кеуденің ауыруы, аритмия, пальпитация туралы хабарланған.

Жүрек-қантамыр реакциялары және ми қанайналымының бұзылуы: ҚҚСП қолданған кезде ісіну, артериялық гипертензия және жүрек жеткіліксіздігі туралы хабарланған.

Тамырлық бұзылыстар: дененің ысынуы сирек кездескен.

Тыныс алу, кеуде және медиастинальді бұзылыстар: өкпе эозинофилиясы. Анамнезде бронх демікпесі немесе басқа аллергиялық аурулары бар пациенттерде бронх түйілуі мүмкін.  

АІЖ тарапынан бұзылыстар: ҚҚСП қолданған кездегі ең жиі байқалатын жағымсыз реакциялар өзінің табиғаты бойынша асқазан-ішек тарапынан болады. Сирек кездескендері: анорексия, эпигастральді жайсыздық, асқазан-ішек жолының кез келген деңгейіндегі ойық жаралар (тіпті кейінгі стенозбен және обструкциямен), қан кетулер (тіпті айқын ойық жаралы зақымданусыз немесе  дивертикулярлы зақымданулар) және сигма тәрізді ішектің бұрыннан бар зақымдарының (дивертикулдар немесе карцинома сияқтылар)  перфорациясы, абдоминальді ауырудың күшеюі немесе ойық жаралы колиті немесе Крон ауруы бар пациенттердің жай-күйінің нашарлауы (немесе осы аурудың дамуы), ішек стриктуралары және аймақтық илеит. Пептикалық  ойық жаралар, перфорациялар немесе АІЖ-ден  қан кетулер кездесуі мүмкін, олар кейде өліммен аяқталуы мүмкін, әсіресе егде пациенттерде. АІЖ-ден қан кету дамыған кезде  индометацинмен емдеу тоқтатылуы тиіс. Бұл реакциялар индометацинді тамақпен, сүтпен бірге немесе антацидтермен бірге қолданған кезде барынша азайтылуы мүмкін. Жүрек айну, құсу, диарея, метеоризм, іш қату, диспепсия, іштің ауыруы, мелена, гематемезис, ойық жаралы стоматит, ойық жаралы колиттің және Крон ауруының нашарлауы  ҚҚСП қолданған кезде байқалған. Гастрит туралы хабарлардың жиілігі азырақ. Панкреатит өте сирек кездеседі.

Бауырдың және өт шығару жолдарының бұзылыстары: холестаз, бір немесе бірнеше бауыр сынамаларының шектік ұлғаюы, жәнеАЛТ немесе АСТ елеулі ұлғаюы бақыланатын клиникалық зерттеулер аясында ҚҚСП-мен емделген пациенттердің 1%-дан азында байқалды. Индометацинді бауыр тестілерінің бұзылуы сақталғанда немесе нашарлағанда, бауыр қызметі бұзылуына сәйкес клиникалық симптомдар мен белгілер дамыған жағдайда, немесе егер бөртпе немесе эозинофилия сияқты жүйелі көріністер байқалатын болса тоқтату керек.Сондай-ақ бауыр функциясының бұзылуы, гепатит немесе сарғаю жөнінде хабарланған.

Тері немесе тері асты шелінің бұзылыстары: қышыну, есекжем, ангионевроздық ісіну, васкулит, түйіндіэритема, бөртпе, фотосезімталдық, эксфолиативті дерматит, буллезді реакциялар, Стивенс-Джонсон синдромын қоса,және уытты эпидермалық некролиз (өте сирек). Фотосезімталдық, полиморфты эритема,шаштың түсуі, тершеңдік және  псориаздың өршуі.

Қаңқа бұлшықеттері, дәнекер тіні және сүйектер тарапынан бұзылыстар: бұлшықет әлсіздігі және  шеміршектердіңдегенерациясы.

Бүйрек және қуық тарапынан бұзылыстар: гематурия,әртүрлі нефроуыттылық, интерстициальді нефритті қоса, нефроздық синдром жәнебүйректің жұмыс істемеуі, бүйрек жеткіліксіздігі, протеинурия жағдайлары туралы хабарланған. Бүйрек, жүрек немесе бауыр функциясы бұзылған пациенттерде сақ болу керек, өйткені ҚҚСП қолдану бүйрек функциясының детериорациясына әкелуі мүмкін. Дозалар мүмкіндігінше төмен деңгейде сақталуы тиіс және бүйрек функциясын бақылау қажет.

Ұрпақ өрбіту жүйесі және сүт бездері тарапынан бұзылыстар: қынаптан қан кетулер, сүт бездері тарапынан өзгерістер (ұлғаюы, ауырғыштығы, гинекомастия).

Клиникалық зерттеулер және эпидемиологиялық деректер кейбір ҚҚСП қолдану (атап айтқанда жоғары дозаларда және ұзақ уақыт бойы) тромбоздық құбылыстардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) жоғары қаупімен астасуы мүмкін екенін көрсетеді.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- индометацинге және препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық

- бұдан бұрын ибупрофенге, аспиринге немесе басқа ҚҚСП-ға аса жоғары сезімталдық реакциялары байқалған (мысалы бронх демікпесі, ринит, ангионевроздық ісіну немесе есекжем) пациенттерге ҚҚСП  қолдануға болмайды

 - анамнездегі ойық жараның белсенді түрі/ас қорыту жолынан қан кету, немесе қайталанған ойық жара/ ас қорыту жолынан қан кету (расталған ойық жараның немесе қан кетудің екі немесе одан көп жекелеген эпизодтары)

- жүректің, бауырдың немесе бүйректің ауыр жеткіліксіздігі

- мұрын полиптері

- жүктіліктің III триместрі

- 18 жасқа дейінгі балалар  (балалардағы қауіпсіздігі анықталмаған)

- анамнездегі проктит, геморрой немесе ректальді қан кету.

- бұған дейін ҚҚСП қабылдаумен байланысты анамнездегі асқазан-ішек жолынан қан кету немесе перфорациялар.

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

ЦОГ-2 іріктелген тежегіштерін қоса, басқа ҚҚСП: индометацинді және басқа  ҚҚСП бірге қолдану ұсынылмайды; әсері жоқ болып немесе  елеусіз артқан кезде  асқазан-ішек жолы тарапынан жағымсыз реакциялардың даму қаупін арттырады.

Aнтикоагулянттар: индометацин варфарин сияқты антикоагулянттардың әсерін күшейтеді.

Диабетке қарсы препараттар: сульфонилуреяның әсерін ҚҚСП күшейтуі мүмкін.   

Гипертензияға қарсы препараттар: гипертензияға қарсы әсердің азаюы. Индометацин ішінара простагландиондар синтезін басудың салдарынан бета-блокаторлардың гипертензияға қарсы әсерін күрт төмендетуі мүмкін. Индометацинді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде гипертензияға қарсы емдеу қайта қарастырылуы тиіс. Осыған орай, мынадай дәрілік препараттардың кез келгенін қабылдайтын пациентте индометацинді қолдануға шешім қабылдағанда сақтық қажет: альфа-адреноблокаторлар, АӨФ тежегіштері, бета-блокаторлар, ангиотензин-II рецепторларының блокаторлары, гидралазин немесе нифедипин. Сондай-ақ АӨФ тежегіштерімен ҚҚСП  бір мезгілде қолданғанда гиперкалиемия қаупінің жоғарылауы туралы хабарланған.

Антиагреганттар және серотонинді кері қармаудың іріктелген тежегіштері: АІЖ-ден қан кету қаупінің жоғарылауы.

Психозға қарсы препараттар: индометацинді және галоперидолды бір мезгілде қолданған кезде мәңгірудің күшеюі.

Вирусқа қарсы препараттар: ритонавирді бір мезгілде қолданған кезде индометациннің уыттылық қаупі жоғарылайды.

Жүрек гликозидтері: ҚҚСП жүрек жеткіліксіздігін нашарлатуы, гломерулалы сүзілу жылдамдығын төмендетуі және  плазмадағы гликозидтер деңгейін арттыруы мүмкін.

Циклоспорин: Нефроуыттылық қаупі жоғарылайды. ҚҚСП және циклоспоринді бір мезгілде қолдану циклоспориннің уыттылығының жоғарылауымен астасты, бұл бүйрек  простациклині синтезінің төмендеуінен болуы мүмкін. Циклоспорин қабылдайтын пациенттерде ҚҚСП сақтықпен қолданылуы тиіс, және бүйрек функциясын мұқият бақылауға алу керек.

Кортикостероидтар: ойық жаралар мен қан кетулер қаупі жоғарылайды. Кортикостероидтарды және индометацинді бір мезгілде қолданған кезде, кортикостероидтар дозасының төмендетілуі мүмкін, бірақ бұл баяу және бақылау арқылы жүргізілуі тиіс.

Десмопресин: индометацин әсерді күшейтеді. 

Дифлунизал: индометацинмен бір мезгілде қолданудан аулақ болған жөн. Бұл дәрілік препараттарды бірге қолдану индометациннің плазмадағы концентрациясын жоғарылатады және оның бүйрек клиренсін төмендетеді;өліммен аяқталатын асқазан-ішектен қан кету дамуы мүмкін; бірге қолдану ұсынылмайды.

Диуретиктер және басқа гипертензияға қарсыпрепараттар: ҚҚСПдиуретиктердің және басқа гипертензияға қарсы препараттардың әсерін азайтуы мүмкін. Әдетте, реверсивті болып табылатын жедел бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі, бүйрек функциясы бұзылған  кейбір пациенттерде (мысалы,сусызданған немесе егде пациенттер)ҚҚСП және ангиотензин-II рецепторларының тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда ұлғаюы мүмкін. Сондықтан, бұл біріктірілімді әсіресе егде пациенттерде сақтықпен қолдану керек. Пациенттің талапқа сай гидратациясын қамтамасыз ету және емдеуді бастағаннан кейін әрі одан соң да мезгіл-мезгіл бүйрек функциясын бақылау қажеттілігін қарастыру керек.   

Индометацин кейбір пациенттерде тиазидтердің және фуросемидтің диуретикалық және гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін. Индометацин фуросемидтің ықпалымен плазмадағы ренин деңгейінің жоғарылауын басуы мүмкін. Диуретиктер ҚҚСП  нефроуыттылығының қаупін арттыра алады.

Литий: Литийдің шығарылуының төмендеуі. Индометацин простагландиндер синтезінің тежегіші болып табылады, сондықтан  төмендегідей дәрілік өзара әрекеттесулердің дамуы мүмкін. Индометацин литийдің тұрақты плазмалық концентрациялары бар субъектілерде литийдің плазмалық деңгейлерін арттыруы және оның клиренсін төмендетуі мүмкін. Осындай біріктірілген емді бастаған кезде, литийдің плазмалық концентрацияларына жиірек  мониторинг жасау қажет.

Метотрексат:индометацин метотрексаттың шығарылуын төмендетеді.

Мифепристон: мифепристонды қабылдағаннан кейін 8-12 күн бойы ҚҚСП қабылдамау керек,өйткені ҚҚСП оның әсерін төмендетуі мүмкін.

Миорелаксанттар: шығарылу жылдамдығының төмендеуіне байланысты баклофеннің уыттылық қаупі жоғарылайды.

Пентоксифилин: ҚҚСП бір мезгілде қабылдаған кезде қан кету қаупі жоғарылауы мүмкін.

Пробенецид: индометацинмен бірге қолдану пробенецидтің плазмалық деңгейін арттыруы мүмкін. Мұндай жағдайларда индометациннің дозасын арттыруды сақтықпен және біртіндеп жүзеге асыру керек.

Хинолонды антибиотиктер: клиникаға дейінгі деректер ҚҚСП хинолонды антибиотиктерді қолдануға байланысты конвульсия қаупін арттыруы мүмкін екенін көрсетеді. ҚҚСП және хинолондарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде конвульсия қаупінің жоғарылағаны байқалуы мүмкін.

Салицилаттар: АІЖ тарапынан жағымсыз реакциялар қаупі ұлғайып, емдік әсердің күшеюі байқалмауына байланысты, индометацинді аспиринмен немесе басқа салицилаттармен бірге қолдану ұсынылмайды. Оның үстіне, аспиринді индометацинмен бірге қолдану индометациннің концентрациясын төмендетуі мүмкін.

Такролимус: ҚҚСП мен такролимусты бірге қолданған кезде нефроуыттылық қаупінің артуы мүмкін.

Тилудрон қышқылы: индометацин бисфосфонаттардың биожетімділігін ұлғайтады.

Триамтерен: индометацинді және триамтеренді бірге қолдану ұсынылмайды, өйткені реверсивті бүйрек жеткіліксіздігі дамуы мүмкін.

Зидовудин: ҚҚСП және зидовудинді бірге қолданған кезде  гематологиялық уыттылық қаупі жоғарылайды. Зидовудин мен ибупрофенді бірге қабылдайтын АИТВ инфекциясы және гемофилиясы бар пациенттерде гемартроз және гематома қаупінің жоғарылайтынын білдіретін деректер бар.

Зертханалық талдаулар: индометацин қабылдайтын пациенттерде дексаметазонмен супрессия тесті кезіндегі жалған-оң нәтижелер туралы хабарланған. Мұндай пациенттерде бұл тестінің нәтижелерін сақтықпен түсіндірген жөн.

 

Айрықша нұсқаулар

Жағымсыз реакцияларды барынша азайту үшін симптомдарды бақылауға қажетті өте аз уақыт кезеңі ішінде ең аз мөлшердегі тиімді дозаны қолдану керек.

Индометацинді және ЦОГ-2 тежегіштерін қоса, басқа ҚҚСП бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек (4.5 бөлімді қараңыз).

Жүрек-қантамыр, бүйрек және бауыр жүйесі функциясының бұзылуы:

ҚҚСП қолдану простагландиндер синтезінің дозаға тәуелді төмендеуіне және бүйрек жеткіліксіздігінің нашарлауына әкелуі мүмкін. Диуретиктерді қабылдайтын бүйрек, жүрек-қантамыр жүйесі және бауыр функцияларының бұзылуы бар пациенттерде және егде пациенттерде бұл қауіп бәрінен де жоғары болады. Мұндай пациенттерде бүйрек функциясын бақылау ұсынылады.

Бүйрек простагландиндері бауыр перфузиясын демеуде маңызды рөл атқаратын бауырдағы қан ағымы төмендеген пациенттерде ҚҚСП қолдану айқын бүйрек декомпенсациясын нашарлатуы мүмкін. Бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылған, қант диабеті бар, егде жастағы, жасушадан тыс көлемі төмендеген, іркілген жүрек жеткіліксіздігі, сепсисі бар немесе кез келген басқа нефроуытты дәрілерді қабылдайтын пациенттерде бұл қауіп бәрінен де жоғары. Бүйрек функциясының қоры төмендеген пациенттерде индометацин сақтықпен қолданылуы тиіс  және бүйрек функциясын бақылауға алу керек. ҚҚСП тоқтатқан кезде әдетте жағдайы толық қалпына келеді.

Жүрек-қантамырлық әсерлері және мидағы қанайналымға ықпалы

Артериялық гипертензиясы және/немесе жеңіл/орташа іркілген жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге тиісті мониторинг қажет, өйткені ҚҚСП-мен емдеуге байланысты сұйықтық іркілісі және ісіну туралы хабарлар болған.

Клиникалық зерттеулер және эпидемиологиялық деректер ҚҚСП қолдану (атап айтқанда жоғары дозаларда  ұзақ уақыт қолдану) тромбоздық құбылыстардың (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) аздап артуымен байланысты болуы мүмкін екенін көрсетеді. Индометацинүшін мұндай қауіпті жоққа шығаратындай жеткілікті деректер жоқ.

Бақыланбайтын артериялықгипертензиясы, іркілген жүрек жеткіліксіздігі, жүректің анықталған ишемиялық ауруы, шеткері артериялық жүйенің ауруы және/немесе мидағы қанайналымның бұзылысы бар пациенттер индометацинді жеке пациенттің  жай-күйіне мұқият талдау жасалғаннан кейін ғана қабылдауы тиіс. Осындай талдаужүрек-қантамыр ауруларының (мысалы, артериялықгипертония, гиперлипидемия, қант диабеті, шылым шегу)қауіп факторлары бар пациенттерді ұзақ мерзімдік емдеуді бастар алдында жүргізілуі тиіс.

Егде пациенттер:

Егде пациенттерде ҚҚСП-мен емдеуге байланысты жағымсыз реакциялардың, атап айтқанда өліммен аяқталуы мүмкін АІЖ қан кету және перфорациясы жиілігінің жоғарылағаны байқалады.

Респираторлық аурулар:

Осы сәтте бронх демікпесінен немесе анамнезінде сондай аурулардан зардап шегуші пациенттерде Индометацинді сақтықпен қолдану керек, өйткені ҚҚСП мұндай пациенттерде бронх түйілуін нашарлатуы мүмкін екені хабарланған.

АІЖ ойық жаралары, қан кетулер және перфорациялары:

Өліммен аяқталуы мүмкін АІЖ қан кетулер, ойық жаралар немесе перфорациялар барлық ҚҚСП қолдану кезінде емдеудің кез келген сәтінде, хабаршы симптомдармен немесе оларсыз, АІЖ күрделі хабаршы патологиясынсыз байқалған.

Индометацин қабылдап жүрген пациенттерде АІЖ қан кету немесе ойық жаралары дамыған жағдайда емдеу дереу тоқтатылуы тиіс.

Анамнезінде ойық жарасы, атап айтқанда, қан кетумен немесе перфорациямен асқынған пациенттерде (4.3 қараңыз) және егде пациенттерде ҚҚСП дозаларын арттырған кезде АІЖ қан кету, ойық жарасы немесе перфорация қаупі жоғары болады. Мұндай пациенттерде емдеуді мүмкіндігінше ең аз дозалардан бастау керек. Гастропротекторларды (мысалы, мизопростол немесе протондық помпа тежегіштері) қолданып біріктірілген емдеу, осындай пациенттер үшін, сондай-ақ аспириннің төмен дозаларымен, немесе АІЖ тарапынан жағымсыз реакциялар қаупін арттыруға қабілетті басқа дәрілік препараттармен қатар жүретін емді қажет ететін пациенттер үшін опциялардың біріне жатады.

Анамнезінде АІЖ тарапынан реакциялары бар пациенттер, оның ішінде егде  пациенттер, әсіресе емдеудің бастапқы сатысында кез келген әдеттен тыс абдоминальді симптомдар туралы хабарлауы тиіс.

Ішуге арналған кортикостероидтар, антикоагулянттар (мысалы, варфарин), серотонинді кері қармаудың іріктелген тежегіштері немесе антиагреганттар (аспирин) сияқты ойық жара және қан кету қаупін арттыруға қабілетті дәрілік препараттарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде ерекше сақ болған жөн.

ҚҚСП анамнезінде АІЖ патологиясы  (ойық жаралы колит, Крон ауруы) бар пациенттерде сақтықпен қолданылуы тиіс, өйткені бұл мұндай аурулардың ағымы нашарлауына әкеліп соғуы мүмкін.

Жүйелі қызыл жегі (ЖҚЖ) және басқа дәнекер тін аурулары

ЖҚЖ және басқа дәнекер тін аурулары бар пациенттерде асептикалық менингит қаупі жоғарылауы мүмкін.

Тері реакциялары:

ҚҚСП қолдануға байланысты, өте сирек жағдайларда эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермалық некролизді қоса, күрделі тері реакциялары туралы хабарланған, олардың кейбіреулері фатальді болған. Осындай реакциялардың қаупі емдеудің бас кезінде бәрінен де жоғары болуы әбден ықтимал: көптеген жағдайларда бұл  реакциялар емдеуді бастағаннан кейін алғашқы айдың ішінде дамыған. Тері бөртпесі алғаш пайда болған кезде, шырыштар зақымданғанда немесе аса жоғары сезімталдықтың кез келген басқа белгілері туындағанда Индометацин суппозитоийлерімен емдеуді тоқтату қажет.

Әйелдердегі фертильділіктің бұзылуы:

Индометацинді қолдану әйелдердегі фертильділіктің төмендеуіне әкелуі мүмкін және жүктілікті жоспарлаған әйелдерге ұсынылмайды. Жүкті бола алмай жүрген немесе бедеулікке байланысты тексеріліп жүрген әйелдерде индометацинмен емдеуді тоқтату керек.

Индометацин қан ұйығыштығы бұзылған пациенттерде сақтықпен қолданылуы тиіс, өйткені индометацин қан агрегациясын төмендетеді. Бұл әсер негізгі гемостаздық ақаулары бар пациенттерде күшеюі мүмкін. Тромбоциттер агрегациясының басылуы, әдетте, индометацинді тоқтатқаннан кейін 24 сағаттың ішінде жойылады.

Индометацинді операциядан кейінгі пациенттерде сақтықпен қолдану керек, өйткені дені сау субъектілерде қан кету уақыты ұзарған (бірақ қалып шегінде).

Индометацинді ұзақ уақыт қабылдаған кезде, мөлдір қабықтағы шөгінділер және торлы қабық тарапынан бұзылыстар туралы хабарламаларға байланысты, көзді тұрақты тексеру ұсынылады. Ревматоидты артриті бар пациенттерде, көз тарапынан өзгерістер болуы мүмкін, олар емдеудің де, сол сияқты аурудың да әсерінен болуы ықтимал. Осыған орай, созылмалы ревматоидты артритті емдеген кезде, мезгіл-мезгіл  офтальмологиялық тексеру жүргізіп тұрған жөн. Көз тарапынан кез келген өзгерістер анықталған кезде емдеуді тоқтату керек.

Шеткері қан (анемия), бауыр, немесе АІЖ тарапынан, әсіресе ұзақ уақыт емдеген кезде, кез келген жағымсыз әсерлерді ерте анықтау үшін пациенттерге бақылау жасау ұсынылады.  

Абузусты бас ауыруы (ҚҚСП шектен тыс пайдалану нәтижесіндегі бас ауыруы)

Анальгетиктермен ұзақ уақыт емдеуден кейін, бас ауыруының дамуы немесе нашарлауы мүмкін. Абузусты бас ауыруына, анальгетиктерді тұрақты қабылдағанына қарамастан күн сайын бас ауыруынан зардап шегетін пациенттерде күдік тууы тиіс. Абузусты бас ауыруы бар пациенттерді анальгетиктердің дозасын арттыру арқылы емдемеу керек. Мұндай жағдайларда дәрігермен кеңескеннен кейін анальгетиктерді қолдануды тоқтату керек.

Индометацинді қан кетулері, психиатриялық аурулары, эпилепсиясы немесе паркинсонизмі бар пациенттер сақтықпен қабылдауы керек, өйткені осы аурулардың нашарлауы мүмкін.

Туа біткен сирек галактоза жақпаушылығы, Лапп лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза сіңуінің бұзылуы бар пациенттер индометацинді қабылдамауы тиіс.  

Пациенттер аса жоғары сезімталдықтың кез келген әдеттен тыс көріністерін анықтау үшін мұқият бақылауға алынуы тиіс.

Индометацин инфекцияның симптомдары мен белгілерін бүркемелеуі мүмкін, сондықтан индометацин қабылдайтын пациенттер инфекциялық үдеріс анықталған кезде бактерияға қарсы емдеуді дереу бастау керек. Сол сияқты, индометацинді бұрыннан бар, бірақ бақыланатын инфекциялы пациенттер де сақтықпен қабылдауы тиіс. Индометацинді тірі вакциналармен бір мезгілде сақтықпен қолданған жөн.

Гиперкалиемияны қоса, тіпті кейбір бүйрек функциясы бұзылмаған пациенттерде де, қандағы калий деңгейінің жоғарылағаны хабарланған. Бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде, бұл әсерлер гипоренинемиялық / гипоальдостерониялық жай-күйге жатқызылған.

Қосымша заттар.

Дәрілік заттың құрамында цетил спирті бар, ол жергілікті тері реакцияларына себеп болуы мүмкін (жанаспалы дерматиттер).

Жүктілік және емшек емізу

Жүктілік

Простагландиндер синтезінің бәсеңдеуі жүктілікке және/немесе эмбрио-фетальді дамуға теріс ықпал етуі мүмкін.Эпидемиологиялық зерттеу деректері простагландиндер синтезінің тежегіштерін жүктіліктің бірінші триместрінде қолданғаннан кейін шала туудың және жүрек дамуындағы ақаулардың қаупі жоғарылайтынын көрсетеді. Жүрек жүйесі тарапынан ақаулардың дамуының абсолютті қаупі 1%-дан шамамен 1.5% дейін артты. Қауіп дозаға және емдеу ұзақтығына пропорционал түрде артады деп есептеледі. Простагландиндер синтезінің тежегіштерін жануарларда қолдану пре- және пост-имплантациялық шығындардың ұлғаюына және эмбрио-фетальді өліммен аяқталуға әкелетіні көрсетілген. Оның үстіне, органогенез кезеңі ішінде простагландиндер синтезінің тежегіштерін алған жануарларда жүрек-қантамырлықты қоса, әртүрлі мальформацияның жиілігі артқаны туралы хабарланған. Оны қолдану қажет болған жағдайларды есептемегенде, жүктіліктің бірінші және екінші триместрі кезінде индометацинді, қолданбаған жөн. Егер индометацин жүкті болуға тырысатын әйелдерге немесе жүктіліктің бірінші және екінші триместрі кезінде қолданылса, доза барынша аз және емдеу ұзақтығы мүмкіндігінше қысқа болуы тиіс.

Жүктіліктің үшінші триместрі кезінде, простагландиндер синтезінің барлық тежегіштері шарананы мынадай қауіптерге ұшыратуы мүмкін:

- жүрек-өкпе уыттылығы (Боталло жолының мезгілінен бұрын жабылуымен және өкпе гипертензиясымен).

- бүйрек дисфункциясы, ол олигогидрамниоспен бүйрек жеткіліксіздігіне дейін үдеуі мүмкін.

Төмендегі қауіптерге жүктілік кезеңінің аяғында ана да, шарана да ұшырайды:

- қан кету уақытының ұзару мүмкіндігі, өте төмен дозаларда да дамуы мүмкін антиагреганттық әсер.

- жатыр жиырылуының бәсеңдеуі, бұл босанудың созылуына әкелуі мүмкін.

Сол себептен, индометацинді  жүктіліктің үшінші триместрінде қолдануға болмайды.

Емшек емізу

Қазіргі таңдағы аздаған зерттеулер ҚҚСП емшек сүтіне өте төмен концентрацияларда бөлінуі мүмкін екенін көрсетеді. Емшек емізу кезеңінде, мүмкіндігінше, ҚҚСП қолданудан аулақ болған жөн.

Дәрілік заттың көлік құралдарын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері  

Индометацинді қолданған кезде бас айналу, ұйқышылдық, көрудің бұзылуы немесе бас ауыруы мүмкін, сондықтан емдеу кезінде зейін қоюды және психомоторлық реакциялар жылдамдығының жоғарылығын қажет ететін автокөлікті жүргізуден және механизмдерді басқарудан тартыну керек.

 

Артық дозалануы

Индометацинді ректальді қолданған кезде артық дозалануы өте сирек кездеседі.

Cимптомдары: бас ауыру, жүрек айну, құсу, эпигастральді ауырулар, асқазан-ішектен қан кету; сирек, диарея, бағдардан адасу, қозу, кома, мелшию, бас айналу, тинитус, естен тану; кейде, конвульсиялар, іштің ауыруы, анорексия, мазасыздық. Ауыр артық дозалану жағдайында  бүйрек жеткіліксіздігі және бауырдың зақымдануы мүмкін.

Емі: емдеу симптоматикалық болуы тиіс. Индометациннің әлеуетті уытты дозасын қабылдағаннан кейін бір сағаттың ішінде, белсенділендірілген көмірді қабылдауға болады. Баламалы түрде, ересектерде, индометациннің әлеуетті уытты дозасын қабылдағаннан кейін бірінші сағаттың ішінде асқазанды шаю қолданылуы мүмкін. Несептің жақсы ағып шығуын қамтамасыз ету және бүйрек пен бауыр функциясын бақылау қажет. Пациент индометациннің әлеуетті уытты дозасын қабылдағаннан кейін кем дегенде бір сағат бойы бақылауда болуы тиіс. Жиі немесе ұзаққа созылған  конвульсиялар вена ішіне диазепамды енгізу арқылы тоқтатылуы тиіс.

Басқа шараларды пациенттің клиникалық жай-күйіне қарай қолдануға болады.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

Суппозиторийлер 6 данадан полиэтиленмен ламинатталған поливинилхлоридті үлбірден жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.

1 пішінді ұяшықты қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.

 

Сақтау шарттары

Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25˚С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Мұздатып қатыруға болмайды.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы