Ибукем, 200 мг, таблетки №10, пачка картонная
Торговое наименование
Ибукем
Международное непатентованное название
Ибупрофен
Лекарственная форма, дозировка
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 200 мг, 400 мг
Фармакотерапевтическая группа
Костно-мышечная система. Противовоспалительные и противоревматические препараты. Противовоспалительные и противоревматические препараты, нестероидные. Пропионовой кислоты производные. Ибупрофен.
Код ATХ М01АЕ01
Показания к применению
- ревматоидный артрит, в том числе ювенильный артрит или болезнь Стилла–Шоффара, анкилозирующий спондилит, остеоартрит и другие неревматоидные (серонегативные) артропатии и острый подагрический артрит
- внесуставные ревматические и периартикулярные поражения, такие как плечелопаточный периартрит (капсулит), бурсит, тендинит, тендосиновит и боль в нижней части спины
- повреждения мягких тканей, например, растяжение и напряжение связок
- уменьшение слабой и умеренной боли, например, при первичной дисменорее, зубной и послеоперационной боли, боли после эпизиотомии, послеродовой боли и симптоматическое лечение головной боли, в том числе мигрени
- гипертермия
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
- при гиперчувствительности к действующему веществу или любому из вспомогательных веществ
- при наличии в анамнезе реакций бронхоспазма, астмы, ринита или крапивницы после приема ацетилсалициловой кислоты или других нестероидных противовоспалительных средств
- при нарушениях кроветворения неясного происхождения
при наличии в настоящем или в прошлом рецидивирующей пептической язвы/кровотечений (два или более отдельных эпизода подтвержденной язвенной болезни или кровотечений)
- при наличии в анамнезе желудочно-кишечного кровотечения или перфорации, связанных с назначаемой ранее терапией НПВС
- при цереброваскулярном кровотечении или другом кровотечении, имеющемся в настоящее время
- выраженное обезвоживание (как следствие рвоты, диареи или недостаточного потребления жидкости)
- гемофилия и другие нарушения свертываемости крови (в том числе гипокоагуляции), геморрагические диатезы
- при тяжелых нарушениях функции почек или печени
- при тяжелой сердечной недостаточности (класса IV по NYHA)
- третий триместр беременности
- дети до 12 лет
- лица с наследственной непереносимостью фруктозы, дефицитом фермента Lapp-лактозы, мальабсорбционной глюкозы-галактозы
Необходимые меры предосторожности при применении
Рекомендуется принимать препарат максимально возможным коротким курсом и в минимальной эффективной дозе, необходимой для устранения симптомов.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Ибупрофен (как и другие НПВП) требует особой осторожности при приеме со следующими лекарственными средствами:
Прочие НПВП, включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2 и салицилаты:
Одновременный прием нескольких НПВП может повысить риск возникновения язв желудочно-кишечного тракта и кровотечений по причине синергического эффекта. В этой связи одновременное употребление ибупрофена и других НПВС не рекомендуется
Фенитоин, литий:
Применение препарата Ибукем одновременно с фенитоином или литием может повышать концентрацию данных лекарственных веществ в плазме. Контроль концентрации лития, фенитоина в сыворотке при правильном применении, как правило, не требуется
Диуретики, ингибиторы АПФ, бета-блокаторы и антагонисты ангиотензина II:
НПВП могут снижать эффективность диуретиков и других гипотензивных препаратов. У некоторых пациентов с нарушением функции почек (например, у пациентов, страдающих обезвоживанием, или у пациентов в пожилом возрасте с нарушенной функцией почек) совместное назначение ингибиторов АПФ, бета-блокаторов или антагонистов ангиотензина II, а также веществ, подавляющих систему циклооксигеназы, может вызвать дальнейшее снижение функции почек, включая острую почечную недостаточность, которая, как правило, является обратимой. Поэтому совместный прием этих препаратов следует назначать с осторожностью, в особенности пожилым пациентам. Пациенты должны получать достаточное количество жидкости. Как после начала совместной терапии, так и впоследствии функцию почек следует периодически подвергать тщательному контролю. Диуретики могут увеличивать риск нефротоксичности НПВС.
При одновременном приеме препарата Ибукем и калийсберегающих диуретиков возможно развитие гиперкалиемии.
Кортикостероиды:
Повышенный риск развития язв желудочно-кишечного тракта или кровотечений.
Ингибиторы агрегации тромбоцитов и селективные ингибиторы обратного захвата серотонина (СИОЗС):
Повышенный риск развития желудочно-кишечных кровотечений.
Сердечные гликозиды:
НПВС могут усугублять сердечную недостаточность, сокращая скорость клубочковой фильтрации и увеличивая уровень гликозидов в плазме.
Ацетилсалициловая кислота:
Совместное назначение ибупрофена и ацетилсалициловой кислоты в целом не рекомендуется ввиду возможного усиления нежелательных эффектов.
Экспериментальные данные дают основание предположить, что одновременное применение ибупрофена может конкурентно ингибировать действие малых доз ацетилсалициловой кислоты на агрегацию тромбоцитов. Хотя имеется неопределенность в отношении переноса этих данных на клиническую ситуацию, нельзя исключить возможность того, что регулярное, долговременное применение ибупрофена может снизить кардиопротективное действие низких доз ацетилсалициловой кислоты. В случае нерегулярного применения ибупрофена клинически значимые эффекты представляются маловероятными.
Метотрексат:
Прием препарата Ибукем в течение 24 часов до или после приема метотрексата может вести к увеличению концентрации метотрексата и повышению его токсического действия.
Циклоспорин:
Параллельный прием некоторых нестероидных противовоспалительных средств усиливает нефротоксическое действие циклоспорина. Этот эффект не исключен и при комбинации циклоспорина с ибупрофеном.
Мифепристон:
НПВС не следует применять через 8-12 дней после приема мифепристона, в связи с тем, что НПВС может снижать эффект мифепристона.
Антикоагулянты:
НПВП могут усиливать действие антикоагулянтов, таких как варфарин.
Препараты сульфонилмочевины:
Клинические исследования свидетельствуют о лекарственном взаимодействии нестероидных противовоспалительных средств с пероральными антидиабетическими средствами (препаратами сульфонилмочевины). Несмотря на отсутствие соответствующей информации о лекарственном взаимодействии ибупрофена с препаратами сульфонилмочевины, при одновременном применении этих лекарственных средств из соображений безопасности рекомендуется контролировать уровень сахара в крови.
Такролимус:
Одновременный прием этих двух препаратов повышает риск нефротоксического эффекта.
Зидовудин:
Увеличение риска гематологической токсичности при приеме НПВС с зидовудином. Имеются доказательства того, что при одновременном применении зидовудина и ибупрофена у ВИЧ-инфицированных пациентов, страдающих гемофилией, повышается опасность развития гемартрозов и гематом.
Хинолоновые антибиотики
В доклинических данных показано, что НПВС могут увеличивать риск судорог, связанный с приемом хинолоновых антибиотиков. Пациенты, принимающие НПВС и хинолоновые антибиотики имеют повышенный риск развития судорог.
Пробенецид и сульфинпиразон:
Лекарственные препараты, содержащие пробенецид и сульфинпиразон, способны задерживать выведение ибупрофена из организма.
Специальные предупреждения
Безопасность в отношении желудочно-кишечного тракта
Следует избегать применения препарата Ибукем совместно с нестероидными противовоспалительными препаратами (НПВП), включая селективные ингибиторы циклооксигеназы-2.
Пожилые пациенты
У пациентов пожилого возраста повышена частота возникновения нежелательных реакций на НПВС, особенно, таких как желудочно-кишечные кровотечения и перфорации язвы, которые могут представлять угрозу для жизни.
Желудочно-кишечное кровотечение, язвенная болезнь и перфорация язвы:
Желудочно-кишечное кровотечение, образование язвы или ее перфорация, в некоторых случаях со смертельным исходом, отмечаются в отношении всех НПВС на разных этапах лечения независимо от наличия симптомов-предвестников или наличия в анамнезе серьезной патологии со стороны ЖКТ.
Риск развития желудочно-кишечного кровотечения, образования язвы или ее перфорации повышается с увеличением дозы НПВП у больных с язвой в анамнезе, особенно осложненной кровотечением или перфорацией, а также у пожилых пациентов. Лечение этих пациентов следует начинать с наименьшей возможной дозы. Для этих пациентов, а также пациентов, которые нуждаются в сопутствующем лечении аспирином в низких дозах или в приеме других препаратов, увеличивающих риск возникновения нарушений со стороны желудочно-кишечного тракта, следует рассмотреть возможность применения комбинированной терапии с препаратами-протекторами, например, мизопростолом или ингибиторами протонных насосов.
Пациенты, в анамнезе которых присутствует токсичность в отношении ЖКТ, особенно пожилые, должны сообщать о любых необычных ощущениях в области живота (особенно о желудочно-кишечном кровотечении), особенно на начальных стадиях лечения.
При одновременном приеме с препаратами, способными повышать риск развития язвы или кровотечения следует проявлять особую осторожность. К таким препаратам относятся пероральные кортикостероиды, антикоагулянты, такие как варфарин, селективные ингибиторы обратного захвата серотонина, или антиагреганты, такие как аспирин.
В случае возникновения желудочно-кишечного кровотечения или язв при применении препарата Ибукем лечение препаратом необходимо прекратить.
Следует с осторожностью назначать НПВС пациентам с нарушениями со стороны желудочно-кишечного тракта в анамнезе (неспецифический язвенный колит, болезнь Крона) ввиду их возможного обострения.
Воздействие на сердечно-сосудистую систему и мозговое кровообращение
Препарат следует с осторожностью назначать пациентам с артериальной гипертонией и/или сердечной недостаточностью в анамнезе (обязательна консультация врача или фармацевта), так как при лечении НПВС наблюдали факты задержки жидкости в тканях, артериальной гипертонии и развития отеков.
Применение ибупрофена, особенно в высоких дозах (2400 мг в сутки), может сопровождаться некоторым повышением риска артериальных тромбозов (например, инфаркта миокарда или инсульта). В целом, эпидемиологические исследования показывают, что малые дозы ибупрофена (например, £1200 мг/сут) не приводят к увеличению риска развития артериальных тромбозов.
Пациентам с неконтролируемой гипертонией, застойной сердечной недостаточностью (II-III по классификации NYHA), подтвержденной ишемической болезнью сердца, заболеваниями периферических артерий и/или сосудов головного мозга ибупрофен можно назначать только после тщательной оценки ситуации. Высоких доз препарата (2400 мг/сутки) следует избегать.
Тщательная оценка ситуации должна проводиться также перед началом длительного лечения пациентов с факторами риска сердечно-сосудистых заболеваний (например, артериальная гипертензия, гиперлипидемия, сахарный диабет и курение), особенно если требуются высокие дозы ибупрофена (2400 мг/сутки).
Кожные реакции
Серьезные кожные реакции, некоторые из которых закончились смертельным исходом, включая эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз редко сообщаются в связи с использованием НПВП. Пациенты подвергаются наибольшему риску этих реакций на ранних стадиях терапии, возникающих в большинстве случаев в течение первого месяца лечения.
Сообщалось об остром генерализованном экзантематозном пустулезе (AGEP) в отношении ибупрофен-содержащих препаратов. Ибупрофен следует прекратить при первом появлении признаков и симптомов серьезных кожных реакций, таких как кожная сыпь, поражения слизистой оболочки или любые другие признаки гиперчувствительности.
Применение НПВП у пациентов с ветряной оспой может быть связано с повышенным риском развития тяжелых гнойных осложнений инфекционно-воспалительных заболеваний кожи и подкожно-жировой клетчатки (например, некротизирующего фасциита). В связи с этим рекомендуется избегать применения препарата при ветряной оспе.
Прочие указания
Препарат Ибукем можно применять лишь после тщательной оценки соотношения польза/риск в следующих случаях:
- при системной красной волчанке (СКВ) и смешанных коллагенозах
- повышается риск возникновения асептического менингита
Особенно тщательное врачебное наблюдение требуется:
- при нарушениях со стороны желудочно-кишечного тракта или при наличии в анамнезе хронических воспалительных заболеваний кишечника (неспецифический язвенный колит, болезнь Крона);
- при повышенном артериальном давлении или сердечной недостаточности;
- при нарушении функции почек;
- при нарушении функции печени;
- непосредственно после обширных хирургических вмешательств;
- при аллергии на пыльцу, полипах носа и хронических обструктивных заболеваниях дыхательных путей, поскольку у таких пациентов повышен риск возникновения аллергических реакций. Эти реакции могут проявляться в виде приступов астмы (так называемая анальгетиковая астма), отека Квинке или крапивницы;
- при аллергии на другие лекарственные препараты, поскольку у таких пациентов повышена опасность возникновения реакций гиперчувствительности, в том числе и при лечении препаратом Ибукем.
В очень редких случаях наблюдались острые реакции повышенной чувствительности тяжелой степени (например, анафилактический шок). При появлении первых признаков реакций гиперчувствительности после приема препарата Ибукем лечение следует немедленно прекратить. Необходимые лечебные меры должны приниматься квалифицированными специалистами и в зависимости от симптоматики.
Ибупрофен, активное вещество препарата Ибукем, может временно подавлять функцию тромбоцитов (агрегацию тромбоцитов). В связи с этим необходимо тщательное врачебное наблюдение за пациентами с нарушениями свертываемости крови.
При длительном приеме препарата Ибукем необходим регулярный контроль показателей печеночной функции, функции почек, а также общий анализ крови.
Длительное употребление любых обезболивающих средств, применяемых для лечения головной боли, может привести к ее усилению. При наличии данной ситуации или подозрении на нее необходимо прекратить терапию и обратиться за медицинской помощью. Подозрение на диагноз головной боли, вызванной чрезмерным использованием лекарственных средств, возникает у пациентов, у которых часто или ежедневно бывают головные боли, несмотря на (или вследствие) регулярного приема лекарственных средств от головной боли.
В целом, привычный прием анальгетиков, особенно комбинации нескольких болеутоляющих средств, может привести к необратимому повреждению почек с риском почечной недостаточности (анальгетическая нефропатия).
Прием НПВС при одновременном употреблении алкоголя может усиливать побочные действия активных веществ, особенно на желудочно-кишечный тракт или центральную нервную систему.
О влиянии на репродуктивную способность женщин.
Дети и подростки
При обезвоживании у подростков имеется риск поражения почек.
Маскировка симптомов скрытых инфекций:
Ибукем может скрывать признаки инфекций, таких как жар и боль. Поэтому возможно, что Ибукем может отложить соответствующее лечение инфекции, что может привести к увеличению риска осложнения. Это наблюдалось при пневмонии, вызванной бактериями, и бактериальных кожных инфекциях, связанных с ветряной оспой. Если вы принимаете это лекарство во время инфекции, а симптомы инфекции сохраняются или ухудшаются, немедленно обратитесь к врачу.
Во время беременности или лактации
Беременность
Подавление синтеза простагландина может неблагоприятно повлиять на беременность и/или развитие зародыша и плода. Препараты, подавляющие синтез простагландина, применяемые на ранних стадиях беременности, способны повышать опасность самопроизвольного аборта, а также возникновения порока сердца и незаращения передней брюшной стенки. Считается, что риск возрастает с увеличением дозы препарата и длительности терапии. Абсолютный риск возникновения аномалии сердечно-сосудистой системы увеличился с менее чем 1% на приблизительно 1,5%.
Во время первого и второго триместра беременности назначение ибупрофена возможно только по жизненным показаниям. При назначении ибупрофена женщинам, планирующим беременность, либо женщинам на первом и втором триместре беременности рекомендуется наименьшая возможная доза и минимальная длительность лечения.
В третьем триместре беременности все ингибиторы синтеза простагландина:
- могут приводить к возникновению у плода:
- сердечно-легочной токсичности (преждевременное закрытие артериального протока и гипертензия в системе легочной артерии);
- нарушения функции почек, которое может прогрессировать и перейти в почечную недостаточность с олигогидрамнионом;
- у матери в конце беременности и у новорожденного возможны следующие отклонения:
- возможное увеличение времени кровотечения – эффект ингибирования агрегации тромбоцитов, возможный даже при применении препарата в очень низких дозах;
- подавление сократительной активности матки, приводящее к запаздыванию родовой деятельности или затяжным родам.
В связи с этим в третьем триместре беременности ибупрофен противопоказан.
Период лактации
Действующее вещество ибупрофен и продукты его распада в небольших количествах попадают в грудное молоко. Поскольку до настоящего времени сведений о неблагоприятных последствиях для новорожденных не поступало, при краткосрочной терапии прерывания грудного вскармливания, как правило, не требуется.
Фертильность
Имеются сведения, подтверждающие, что лекарственные средства, ингибирующие циклооксигеназу/синтез простагландинов, способны оказывать отрицательное влияние на репродуктивную способность женщин посредством воздействия на овуляцию. Такое воздействие обратимо после прекращения лечения.
Влияние лекарственного средства на способность управления транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Поскольку в высоких дозах препарат Ибукем способен вызывать побочные действия со стороны центральной нервной системы, такие как усталость и головокружение, в отдельных случаях возможно снижение реакции и нарушение способности принимать активное участие в уличном движении или обслуживать механизмы. Указанные явления усиливаются при сочетании препарата с приемом алкоголя.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Метод и путь введения
Для приема внутрь. Только для кратковременного применения. Внимательно прочтите инструкцию перед приемом препарата.
Взрослым и детям старше 12 лет: внутрь по 1 таблетке (200 мг) до 3 раз в сутки. Для достижения более быстрого терапевтического эффекта у взрослых доза может быть увеличена до 400 мг (2 таблетки 200 мг или 1 таблетка 400 мг) до 3 раз в сутки.
Частота применения с указанием времени приема
Интервал между приемами зависит от симптоматики и максимальной суточной дозы, не рекомендуется повторять прием ранее, чем через 6 часов.
Максимальная суточная доза: 1200 мг (6 таблеток 200 мг или 3 таблетки 400 мг).
Длительность лечения
Если при приеме препарата в течение 2-3 дней симптомы сохраняются или усиливаются, необходимо прекратить лечение и обратиться к врачу. При необходимости приема препарата для детей от 12 до 18 лет - более 3 дней, а у взрослых - более 10 дней, необходимо обратиться к врачу.
Наименьшая эффективная доза должна применяться в течение кратчайшего периода времени, необходимого для облегчения симптомов. Если у вас есть инфекция, немедленно обратитесь к врачу, если симптомы (такие как лихорадка и боль) сохраняются или ухудшаются.
Особые группы пациентов
Пожилые пациенты
Специальной коррекции дозы не требуется. У пожилых пациентов необходим особенно тщательный контроль состояния из-за возможных побочных действий.
Почечная недостаточность
Для пациентов с нарушениями функции почек легкой и средней степени тяжести уменьшать дозу препарата не требуется.
Печеночная недостаточность
При нарушении функции печени легкой и средней степени тяжести снижения дозы не требуется.
Дети и подростки
Указания по применению у детей c 12 лет. Если прием данного препарата подростками необходим в течение более 3 дней, или симптомы усугубляются, следует обратиться к врачу.
Способ применения
Ибукем следует принимать, не разжевывая и запивая большим количеством жидкости, во время или после еды.
Больным с чувствительным желудком рекомендуется принимать Ибукем во время еды.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
У детей симптомы могут возникать после приема дозы, превышающей 400 мг/кг массы тела. У взрослых дозозависимый эффект менее выражен. Период полувыведения при передозировке составляет 1,5-3 часа.
Симптомы
У большинства пациентов, которые приняли клинически значимые количества НПВС могут появиться не более чем следующие симптомы: тошнота, рвота, боли в эпигастрии, реже диарея. Шум в ушах, головная боль и желудочно-кишечные кровотечения также возможны. При более серьезных отравлениях, наблюдается токсичность в центральной нервной системы, проявляющееся как сонливость, иногда возбуждение и дезориентация или кома. Иногда у пациентов развиваются судороги. При серьезных отравлениях может развиваться метаболический ацидоз и увеличение протромбинового времени/ МНО, что вероятно, связано с взаимодействиями препарата и циркулирующих факторов свертывания крови. Может возникать острая почечная недостаточность и повреждение печени. У пациентов с бронхиальной астмой возможно обострение этого заболевания.
Лечение
Лечение должно быть симптоматическим и поддерживающим и включает обязательное обеспечение свободной проходимости дыхательных путей и мониторинг сердечной деятельности и основных показателей жизнедеятельности до нормализации состояния пациента. Рекомендуется пероральное применение активированного угля в течение 1 часа после приема потенциально токсического количества препарата. Частые и продолжительные судороги следует купировать внутривенным введением диазепама или лоразепама. При бронхиальной астме рекомендуется применение бронходилататоров.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Обратитесь к врачу за консультацией прежде, чем принимать лекарственный препарат.
Описание нежелательных реакций, которые проявляется при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
В основу оценки частоты возникновения побочных действий положены следующие критерии: Очень часто: (³ 1/10), Часто: (³ 1/100 до < 1/10), Иногда: (³ 1/1 000 до < 1/100), Редко: (³ 1/10 000 до < 1/1 000), Очень редко: (< 1/10 000), Неизвестно: (на основании имеющихся данных оценке не поддается).
Список следующих побочных действий включает в себя все нежелательные действия, имевшие место при лечении ибупрофеном, в том числе при проведении длительного лечения высокими дозами у пациентов, страдающих ревматизмом. Установленная частота, включая очень редкие случаи, относится к кратковременному лечению в суточных дозах до 1200 мг ибупрофена для пероральной лекарственной формы.
Необходимо отметить, что следующие побочные действия препарата в основном варьируют в зависимости от дозы и индивидуальных особенностей пациентов.
Часто (≥1/100 до ˂1/10)
- головная боль, головокружение
- диспепсия, диарея, тошнота, рвота, боль в животе, метеоризм, запор, мелена, гематемезис, желудочно-кишечное кровотечение
- сыпь
- утомляемость
Нечасто (≥1/1000 до ˂1/100)
- ринит
- гиперчувствительность
- бессонница, беспокойство
- парестезия, сонливость
- ухудшение зрения
- ухудшение слуха, шум или звон в ушах, вертиго
- астма, бронхоспазм, одышка
- гастрит, язва двенадцатиперстной кишки и язва желудка, язвенный стоматит, желудочно-кишечная перфорация
- гепатит, желтуха, нарушение функции печени
- крапивница, зуд, пурпура, ангионевротический отек, фоточувствительность
- токсическая нефропатия в различных формах, в том числе тубулоинтерстициальный нефрит, нефротический синдром, почечная недостаточность
Редко (≥1/10000 до ˂1/1000)
- асептический менингит
- лейкопения, тромбоцитопения, нейтропения, агранулоцитоз, апластическая анемия и гемолитическая анемия
- анафилактическая реакция
- депрессия и спутанность сознания
- неврит зрительного нерва
- токсическая невропатия зрительного нерва
- отек
Очень редко (˂ 1/10000)
- панкреатит
- печеночная недостаточность
- тяжелые кожные реакции, например, мультиформная эритема, буллезные реакции, в том числе синдром Стивенса-Джонсона и токсический эпидермальный некролиз
- сердечная недостаточность, инфаркт миокарда (см. раздел «Особые указания»)
- гипертензия
Частота неизвестна (невозможно оценить частоту по имеющимся данным)
- колит и болезнь Крона
- лекарственная реакция с эозинофилией и системными проявлениями (синдром DRESS)
- острый генерализованный экзантематозный пустулез (AGEP)
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
|
Одна
таблетка содержит активное вещество - ибупрофен 200 мг 400 мг вспомогательные вещества: лактозы
моногидрат, крахмал кукурузный, гипромеллоза 6 CPS, кремния диоксид безводный, целлюлоза
микрокристаллическая (GR 102),
натрия кроскармеллоза, магния стеарат состав оболочки: Opadry
White 03G28692 –
гипромеллоза, титана диоксид (Е 171), макрогол 4000, макрогол 600, вода. |
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, в форме подушки, с гравировкой ʽ235ʼ на одной стороне и гладкой с другой стороны (для дозировки 200 мг).
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой белого цвета, в форме подушки, с гравировкой ʽ236ʼ на одной стороне и гладкой с другой стороны (для дозировки 400 мг).
Форма выпуска и упаковка
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку, из пленки поливинилдинхлоридной и фольги алюминиевой.
По 1 контурной ячейковой упаковке вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках вкладывают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить в сухом, защищенном от света месте при температуре не выше 25 оС
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Ибукем
Халықаралық патенттелмеген атауы
Ибупрофен
Дәрілік түрі, дозасы Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 200 мг, 400 мг
Фармакотерапиялық тобы
Сүйек-бұлшықет жүйесі. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы препараттар. Қабынуға қарсы және ревматизмге қарсы стероидты емес препараттар. Пропион қышқылының туындылары. Ибупрофен.
АТХ коды M01AE01
Қолданылуы
- ревматоидты артритте, соның ішінде жасөспірімдік артритте немесе Стилл-Шоффар ауруында, шорбуынданған спондиллитте, остеоартритте және ревматоидты емес басқа да (серонегативті) артропатияларда және жедел подагралық артритте
- иық-жауырын периартриті (капсулит), бурсит, тендинит, тендосиновит және арқаның төменгі бөлігінің ауыруы сияқты буыннан тыс ревматизмдік және периартикулярлық зақымдануларда
- жұмсақ тіндердің зақымдануларында, мысалы, байламдардың созылуында және кедергісінде
- әлсіз және орташа ауыруды азайтуда, мысалы, алғашқы дисменореяда, тіс ауырғанда және операциядан кейінгі ауыруда, эпизиотомиядан кейінгі ауыруда, босанудан кейінгі ауыруда, бас ауыруын, соның ішінде бас сақинасын симптоматикалық емдеуде
- гипертермияда
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі Қолдануға болмайтын жағдайлар
- әсер етуші затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдықта
- анамнезде ацетилсалицил қышқылын немесе қабынуға қарсы стероидты емес басқа да дәрілерді қабылдаудан кейін бронхтың түзілу реакциялары, демікпе, ринит немесе секжем бар болғанда
- қан түзудің шығу тегі айқын емес бұзылуларында
- қазір немесе бұрын қайталанатын пептидтік ойық жаралар/қан кетулер бар болғанда (айғақталған ойық жара ауруының немесе қан кетулердің екі немесе көбірек жекелеген көріністері)
- анамнезінде бұрын тағайындалған ҚҚСД емімен байланысты асқазан-ішектік қан кетулер немесе тесілулер бар болғанда
- цереброваскулярлық қан кетулерде немесе қазіргі уақытта бар басқа қан кетулерде
- айқын сусыздану (құсу, диарея немесе сұйықтықты жеткіліксіз пайдалану)
- гемофилия және қан ұюдың басқа да бұзылулары (соның ішінде гипокоагуляциялар), геморрагиялық диатездер
- бүйрек немесе бауыр функцияларының ауыр бұзылуларында
жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігінде (NYHA бойынша IV класы)
- жүктіліктің үшінші триместрі
- 12 жасқа дейінгі балаларға
- тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактоза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Препаратты барынша ықтимал қысқа курспен және симптомдарды жою үшін қажетті ең аз тиімді дозада қабылдау ұсынылады.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Ибупрофен (басқа да ҚҚСП сияқты) келесі дәрілік заттармен бірге қабылдағанда аса сақтықты қажет етеді:
Циклооксигеназа-2 селективті тежегіштерін және салицилаттарды қоса, басқа да ҚҚСП:
Бірнеше ҚҚСП бір мезгілде қабылдау синергиялық әсерінің себебінен асқазан-ішек жолының ойық жарасы және қан кетулер қаупін арттыруы мүмкін. Осыған байланысты ибупрофенді және басқа ҚҚСД бір мезгілде пайдалану ұсынылмайды.
Фенитоин, литий:
Ибукем препаратын фенитоинмен немесе литиймен бір мезгілде қолдану осы дәрілік заттардың плазмадағы концентрациясын арттыруы мүмкін. Дұрыс қолданған жағдайда литийдің, фенитоинның сарысудағы концентрациясын бақылауды, әдеттегідей, қажет етпейді.
Диуретиктер, АӨФ тежегіштері, бета-блокаторлар және ангиотензин II антагонистері:
ҚҚСП диуретиктердің және басқа да гипотензиялық препараттардың тиімділігін төмендетуі мүмкін. Бүйрек функциясы бұзылған кейбір пациенттерде (мысалы, сусыздануға шалдыққан пациенттерде, немесе бүйрек функциясы бұзылған егде жастағы пациенттерде) АӨФ тежегіштерін, бета-блокаторларды немесеангиотензин II антагонистерін, сондай-ақ циклооксигеназа жүйесін басатын заттарды бірге тағайындау, әдеттегідей, қайтымды болып табылатын бүйрек функциясының жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының әрі қарай төмендеуін туындатуы мүмкін. Сондықтан осы препараттарды бірге қолдануды, әсіресе егде жастағы пациенттерде, сақтықпен тағайындау керек.Пациенттер сұйықтықтың жеткілікті мөлшерін қабылдауы тиіс. Бірге емдеуді бастағаннан кейін де, сонымен қатар соңында да бүйрек функциясына мезгіл-мезгіл мұқият бақылау жүргізу керек. Диуретиктер ҚҚСД нефроуыттылық қаупін арттыруы мүмкін.
Ибукем препаратын және калий жинақтайтын диуретиктерді бір мезгілде қабылдағанда гиперкалиемия дамуы мүмкін.
Кортикостероидтар:
Асқазан-ішек жолы ойық жарасының немесе қан кетулердің туындау қаупі жоғары.
Тромбоциттер агрегациясының тежегіштері және серотонинді кері қармап қалатын селективті тежегіштер (СКҚСТ):
Асқазан-ішектік қан кетулердің даму қаупі жоғары.
Жүрек гликозидтер:
ҚҚСД шумақтық сүзілу жылдамдығын қысқарта және плазмадағы гликозидтер деңгейін арттыра отырып, жүрек функциясының жеткіліксіздігін өршітуі мүмкін.
Ацетилсалицил қышқылы:
Ибупрофенді және ацетилсалицил қышқылын бірге тағайындау, жағымсыз әсерлердің күшеюі мүмкін болғандықтан, жалпы алғанда, ұсынылмайды.
Экспериментальді деректер ибупрофенді бір мезгілде қолдану тромбоциттердің агрегациясына ацетилсалицил қышқылының аз дозаларының әсерін бәсекелі түрде тежеуі мүмкін деп болжам жасауға негіз береді. Осы деректердің клиникалық жағдайға қатыстылығында белгісіздік бар болса, ибупрофенді ұдайы, ұзақ уақыт қолдану ацетилсалицил қышқылының төмен дозаларының кардиопротективтік әсерін төмендетуі мүмкін екендігін жоққа шығаруға болмайды. Ибупрофенді жүйесіз қолданған жағдайда клиникалық тұрғыдан маңызды әсерлер екіталай болып табылады.
Метотрексат:
Метотрексатты қабылдауға дейін немесе кейін 24 сағат ішінде Ибукем препаратын қабылдау метотрексат концентрациясының артуына және оның уытты әсерінің ұлғаюына әкелуі мүмкін.
Циклоспорин:
Қабынуға қарсы стероидты емес кейбір дәрілерді қатарластыра қабылдау циклоспориннің нефроуыттық әсерін күшейтеді. Бұл әсер циклоспоринді ибупрофенмен біріктіргенде де жоққа шығарылған жоқ.
Мифепристон:
ҚҚСД мифепристонның әсерін төмендетуі мүмкін екендігіне байланысты, мифепристонды қабылдағаннан кейін 8-12 күннен соң ҚҚСД қолданбаған жөн.
Антикоагулянттар:
ҚҚСП варфарин сияқты антикоагулянттардың әсерін күшейтуі мүмкін.
Сульфонилмочевина препараттары:
Клиникалық зерттеулер қабынуға қарсы стероидты емес дәрілердің диабетке қарсы пероральді дәрілермен (сульфонилмочевина препараттарымен) дәрілік өзара әрекеттесуін айғақтайды. Ибупрофеннің сульфонилмочевина препараттарымен дәрілік өзара әрекеттесуі жөнінде тиісті ақпараттың жоқтығына қарамастан, осы дәрілік заттарды бір мезгілде қолданғанда, қауіпсіздігіне қатысты, қандағы қант деңгейін бақылау ұсынылады.
Такролимус:
Осы екі препаратты бір мезгілде қабылдау нефроуыттық әсер қаупін арттырады.
Зидовудин:
ҚҚСД-ні зидовудинмен бірге қабылдағанда гематологиялық уыттылық қаупі артады. Гемофилияға шалдыққан, АИТВ-инфекцияланған пациенттерде зидовудинді және ибупрофенді бір мезгілде қолданғанда гемартроздардың және гематомалардың даму қауіптілігінің ұлғаятындығына дәлелдер бар.
Хинолонды антибиотиктер
Клиникаға дейінгі деректерде ҚҚСД хинолонды антибиотиктерді қабылдаумен байланысты құрысулар қаупін арттыруы мүмкін екендігі көрсетілген. ҚҚСД және хинолонды антибиотиктерді қабылдап жүрген пациенттерде құрысудың даму қаупі жоғары болады.
Пробенецид және сульфинпиразон:
Құрамында пробенецид және сульфинпиразон бар дәрілік препараттар организмнен ибупрофеннің шығарылуын кідіртуге қабілетті.
Арнайы ескертулер
Асқазан-ішек жолына қатысты қауіпсіздігі
Ибукем препаратын, циклооксигеназа-2 селективті тежегіштерін қоса, қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен (ҚҚСП) бірге қолдануға жол бермеу керек.
Егде жастағы пациенттер
Егде жастағы пациенттерде ҚҚСД-ге жағымсыз реакциялардың, әсіресе өмірге қауіп төндіруі мүмкін асқазан-ішектік қан кетулер және ойық жаралардың тесілуі сияқтылардың туындау жиілігі жоғарылайды.
Асқазан-ішектік қан кету, ойық жара ауруы және ойық жараның тесілуі:
Асқазан-ішектік қан кету, ойық жараның түзілуі немесе оның тесілуі кейбір жағдайларда өліммен аяқталуы емдеудің әртүрлі кезеңдерінде ізашар симптомдардың барына немесе анамнезінде АІЖ тарапынан күрделі патологияның болуына қарамастан байқалады.
Анамнезінде ойық жарасы бар науқастарда, әсіресе қан кетудің асқынуынан немесе перфорациясынан, асқазан-ішектік қан кетулердің, ойық жараның пайда болуының немесе оның тесілуінің даму қаупі ҚҚСП дозасының артуымен жоғарылайды. Осы пациенттерді емдеуді ықтимал өте төмен дозадан бастау керек. Осы пациенттер, сондай-ақ төмен дозаларда аспиринмен қатар емдеуді немесе асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар қаупін арттыратын басқа препараттарды қабылдауды керек ететін пациенттерде препарат-протекторлармен, мысалы, мизопростолмен немесе протонды сорғы тежегіштерімен біріктірілген емді қолдану мүмкіндігін қарастырған жөн.
Анамнезінде АІЖ қатысты уыттылық бар пациенттер, әсіресе егде жастағылар, емдеудің бастапқы сатыларында іш аймағындағы әдеттегідей емес кез келген сезімдер туралы (әсіресе асқазан-ішектік қан кетулер туралы) айтуы тиіс.
Ойық жараның немесе қан кетулердің даму қаупін арттыруға қабілетті препараттармен бір мезгілде қабылдағанда аса сақтық таныту керек. Мұндай препараттарға пероральді кортикостероидтар, варфарин, серотонинді кері қармайтын селективті тежегіштер сияқты антикоагулянттар, немесе аспирин сияқты антиагреганттар жатады.
Ибукем препаратын қолданғанда асқазан-ішектік қан кетулер және ойық жаралар туындаған жағдайда препаратпен емдеуді тоқтату қажет.
Анамнезінде асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулары (спецификалық емес ойық жаралы колит, Крон ауруы) бар пациенттеге, олар өршуі мүмкін болғандықтан, ҚҚСД сақтықпен тағайындау керек.
Жүрек-қантамыр жүйесіне және ми қан айналымына әсер етуі
Препаратты анамнезінде артериялық гипертониясы және/немесе жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек (дәрігердің немесе фармацевтінің кеңесі міндетті түрде), өйткені ҚҚСД-мен емдегенде тіндерде сұйықтықтың іркілуі, артериялық гипертониялар және ісінулердің дамуы байқалған.
Ибупрофенді қолдану, әсіресе жоғары дозаларда (тәулігіне 2400 мг) артериялық тромбоздар (мысалы, миокард инфарктісі немесе инсульт) қаупінің біршама жоғарылауымен қатар жүруі мүмкін. Жалпы алғанда, эпидемиологиялық зерттеулер ибупрофеннің аз дозалары (мысалы, тәулігіне £1200 мг) артериялық тромбоздардың даму қаупінің артуына әкелмейтіндігін көрсетеді.
Бақыланбайтын гипертониясы, жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі (NYHA жіктемесі бойынша II-III класс), жүректің айғақталған ишемиялық ауруы, шеткері артериялардың және/немесе ми қантамырларының аурулары бар пациенттерге ибупрофенді жағдайға мұқият баға берілгеннен кейін ғана тағайындауға болады. Препараттың жоғары дозаларына (тәулігіне 2400 мг) жол бермеу керек.
Жағдайға мұқият баға беру жүрек-қантамыр ауруларының даму факторлары (мысалы, артериялық гипертензия, гиперлипидемия, қант диабеті және темекі тарту) бар пациенттерде, әсіресе егер ибупрофеннің жоғары дозалары (тәулігіне 2400 мг) қажет етілсе, ұзақ емдеуді бастар алдында жүргізілуі тиіс.
Тері реакциялары
Эксфолиативті дерматитті, Стивенс-Джонсон синдромын және уытты эпидермальді некролизді қоса, кейбіреулері өліммен аяқталған күрделі тері реакциялары ҚҚСП пайдаланумен байланысты сирек хабарланады. Пациенттер емдеудің алғашқы айында көп жағдайларда пайда болатын емнің ерте сатыларында осы реакциялардың ең жоғары қаупіне ұшырайды.
Құрамында ибупрофен бар препараттарға қатысты жедел жайылған экзантематозды пустулез (AGEP) туралы хабарланды. Ибупрофен тері бөртпесі, шырышты қабықтың зақымдануы немесе аса жоғары сезімталдықтың кез келген басқа белгілері сияқты күрделі тері реакцияларының белгілері мен симптомдары алғаш пайда болғанда тоқтатылуы керек.
Желшешегі бар пациенттерде ҚҚСП қолдану тері мен теріасты шелмайының инфекциялық-қабыну ауруларының ауыр іріңді асқынуларының (мысалы, некроздаушы фасциттің) даму қаупінің жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін. Осыған байланысты, препараттың желшешек кезінде қолданылуына жол бермеу ұсынылады. Басқа да нұсқаулар
Ибукем препаратын пайда/қаупі арақатынасына мұқият баға берілгеннен кейін ғана келесі жағдайларда қолдануға болады:
- жүйелік қызыл жегіде (ЖҚЖ) және аралас коллагеноздарда
- асептикалық менингиттің туындау қаупі жоғарылағанда.
Әсіресе мыналарда мұқият дәрігерлік бақылау қажет болады:
- асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылуларда немесе анамнезінде ішектің созылмалы қабыну аурулары (өзіне тән емес ойық жаралы колит, Крон ауруы) бар болғанда;
- артериялық қысым жоғарылағанда немесе жүрек функциясының жеткіліксіздігінде;
- бүйрек функциясы бұзылғанда;
- бауыр функциясы бұзылғанда;
- тікелей ауқымды хирургиялық араласымдардан кейін;
- тозаңдарға аллергияда, мұрын полиптерінде және тыныс алу жолдарының созылмалы обструкциялық ауруларында, өйткені мұндай пациенттерде аллергиялық реакциялардың туындау қаупі жоғарылаған. Бұл ракциялар демікпе ұстамалары (анальгетикалық демікпе деп аталатын), Квинке ісінуі немесе есекжем түрінде көрініс беруі мүмкін;
- басқа дәрілік препараттарға аллергияларда, өйткені мұндай пациенттерде аса жоғары сезімталдық реакцияларының туындау қаупі, соның ішінде Ибукем препаратымен емдеген кезде жоғарылайды.
Өте сирек жағдайларда ауыр дәрежедегі жоғары сезімталдықтың жедел реакциялары (мысалы, анафилаксиялық шок) байқалды. Ибукем препаратын қабылдаудан кейін аса жоғары сезімталдық реакцияларының алғашқы белгілері пайда болған кезде емдеуді дереу тоқтату керек. Қажетті емдік шаралар білікті мамандармен және симптоматикасына байланысты қабылдануы тиіс.
Ибупрофен, Ибукем препаратының белсенді заты, тромбоциттердің функциясын (тромбоциттердің агрегациясын) уақытша басуы мүмкін. Осыған байланысты қанның ұйығыштығы бұзылған пациенттерді мұқият дәрігерлік бақылау қажет.
Ибукем препаратын ұзақ қабылдағанда бауыр функциясының, бүйрек функциясының көрсеткіштерін, сондай-ақ қанға жалпы талдауды ұдайы бақылап отыру қажет.
Бас ауыруын емдеу үшін қолданылатын ауыруды сездірмейтін кез келген дәрілерді ұзақ пайдалану оның күшеюіне әкелуі мүмкін. Осындай жағдай немесе оған күдіктену бар болған кезде емдеуді тоқтату және медициналық жәрдем алуға жүгіну қажет. Дәрілік препаратты шамадан тыс пайдаланудан туындаған бас ауыру диагнозына күдіктену, бастың ауыруына дәрілік заттарды ұдайы қабылдағанына (немесе салдарынан) қарамастан, бас ауыру жиі немесе күн сайын болатын пациенттерде туындайды.
Жалпы алғанда, анальгетиктерді, әсіресе ауыруды басатын бірнеше дәрілерді дағдылы қабылдау бүйрек функциясының жеткіліксіздігі қаупі бар бүйректің қайтымсыз зақымдануына (анальгетикалық нефропатияға) әкелуі мүмкін.
Алкогольмен бір мезгілде ҚҚСД қабылдау белсенді заттардың, әсіресе асқазан-ішек жолына немесе орталық жүйке жүйесіне жағымсыз әсерін күшейтуі мүмкін.
Әйелдердің ұрпақ өрбіту қабілетіне ықпалы туралы.
Балалар және жасөспірімдер
Сусызданған кезде жасөспірімдерде бүйректің зақымдану қаупі бар.
Жасырын инфекциялардың симтомдарын бүркемелеу:
Ибукем қызу және ауырсыну сияқты инфекциялардың белгілерін бүркемелеуі мүмкін. Сондықтан Ибукем инфекцияның тиісті емін кейінге қалдыруы мүмкін, бұл асқыну қаупінің артуына әкелуі мүмкін. Бұл бактериялардан туындаған пневмонияда және желшешекке байланысты бактериялық тері инфекцияларында байқалды. Егер сіз бұл дәріні инфекция кезінде қабылдасаңыз, ал инфекция белгілері сақталса немесе нашарласа, дереу дәрігерге қаралыңыз.
Жүктілік және лактация кезінде
Жүктілік
Простагландин синтезінің басылуы жүктілікке және/немесе ұрықтың және шарананың дамуына жағымсыз ықпалын тигізуі мүмкін. Жүктіліктің ерте сатыларында қолданылатын простагландиндердің синтезін басатын препараттар өздігінен болатын түсік, сондай-ақ жүрек кемістігінің туындау және алдыңғы құрсақ қабырғасының бітпеуқауіптілігін арттыруға қабілетті. Қауіп препарат дозасының және емдеу ұзақтығының артуымен ұлғаяды деп саналады. Жүрек-қантамыр жүйесі ауытқулары туындауының абсолюттік қаупі 1%-дан азырақтан бастап, шамамен 1,5%-ға артты.
Жүктіліктің бірінші және екінші триместрі кезінде ибупрофен тек өмірлік көрсеткіштері бойынша ғана тағайындалуы мүмкін. Жүктілікті жоспарлап жүрген әйелдерге, немесе жүктіліктің алғашқы және екінші триместріндегі әйелдерге ибупрофенді тағайындағанда өт аз ықтимал доза және ұзақтығы ең төмен ем ұсынылады.
Жүктіліктің үшінші триместрінде простагландин синтезінің барлық тежегіштері
- шаранада мыналардың туындауына әкелуі мүмкін:
- жүрек-өкпелік уыттылық (артериялық ағынның мезгілінен бұрын жабылуы және өкпе артериялары жүйесіндегі гипертензия);
- бүйрек функциясының бұзылулары, ол үдеуі және олигогидрамнионмен бірге бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне көшуі мүмкін;
- жүктіліктің соңында анасында және жаңа туған нәрестеде келесі ауытқулар болуы мүмкін:
- қан кетулер уақытының ықтимал артуы – тромбоциттер агрегациясының тежелу әсері, тіпті препаратты өте төмен дозаларда қолданғанның өзінде болуы ықтимал;
- босану қызметінің кідіруіне немесе босанудың ұзаққа созылуына әкелетін, жатырдың жиырылу белсенділігінің бәсеңдеуі.
Осыған байланысты жүктіліктің үшінші триместрінде ибупрофенді қолдануға болмайды.
Лактация кезеңі
Әсер етуші зат ибупрофен және оның ыдырау өнімдері аздаған мөлшерде емшек сүтіне түседі. Жаңа туған нәрестелер үшін жағымсыз салдарлары туралы мәлімдемелер қазіргі таңға дейін түспегендіктен, қысқа мерзімдік емдеу кезінде емшек емізуді, әдеттегідей, доғара тұру талап етілмейді.
Фертильділік
Циклооксигеназаны/простагландиндер синтезін тежейтін дәрілік препараттар овуляцияға әсер ету арқылы әйелдердің ұрпақ өрбіту қабілетіне теріс ықпалын тигізуге қабілетті екендігі айғақтайтын мәліметтер бар. Мұндай әсер емдеуді тоқтатқаннан кейін қайтымды.
Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Жоғары дозаларда Ибукем препараты орталық жүйесі тарапынан шаршау және бас айналу сияқты жағымсыз әсерлерді туындатуға қабілетті болғандықтан, жекелеген жағдайларда реакциялары төмендеуі және көше қозғалысына белсене қатысу немесе механизмдермен қызмет көрсету қабілетінің бұзылуы ықтимал. Көрсетілген құбылыстар препаратты алкогольмен бірге қабылдағанда күшейеді.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Енгізу әдісі және жолы
Ішке қабылдауға арналған. Тек қысқа уақыттық қолдану үшін. Препаратты қабылдар алдында нұсқаулығын мұқият оқып шығыңыз.
Ересектерге және 12 жастан асқан балаларға: тәулігіне 3 рет 1 таблеткадан (200 мг). Емдік әсерге тезірек жету үшін ересектерде доза тәулігіне 3 рет 400 мг-ге дейін (200 мг 2 таблетка немесе 400 мг 1 таблетка) артырылуы мүмкін.
Қабылдау уақыты көрсетілген қолдану жиілігі
Қабылдау арасындағы аралық симптоматикаға және ең жоғары тәуліктік дозаға байланысты, қабылдауды 6 сағаттан ерте қайталау ұсынылмайды.
Ең жоғары тәуліктік доза: 1200 мг (200 мг 6 таблетка немесе 400 мг 3 таблетка).
Емдеу ұзақтығы
Егер препаратты қабылдағанда симптомдар 2-3 күн бойы сақталса немесе күшейсе, емдеуді тоқтату және дәрігерге қаралу керек. Препаратты қабылдау қажеттілігінде 12-ден 18 жасқа дейінгі балалар үшін 3 күннен көбірек, ал ересектерде 10 күннен көбірек болғанда, дәрігерге қаралу қажет.
Төмен тиімді дозаны симптомдарды жеңілдету үшін қажетті қысқа мерзім ішінде қолдану керек. Егер сізде инфекция болса, симптомдар (мысалы, қызба мен ауырсыну) сақталса немесе нашарласа, дереу дәрігерге қаралу қажет.
Пациенттердің ерекше топтары
Егде жастағы пациенттер
Дозаны арнайы түзету қажет емес. Егде жастағы пациенттердің жағдайын, әсіресе ықтимал жағымсыз әсерлерге байланысты, мұқият бақылау қажет.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі
Бүйрек функциясының ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі бұзылулары бар пациенттер үшін препарат дозасын азайтудың қажеті болмайды.
Бауыр функциясының жеткіліксіздігі
Бауыр функциясының ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі бұзылуларында дозаны төмендету қажет емес.
Балалар және жасөспірімдер
Балаларда 12 жастан бастап қолдану жөнінде нұсқаулар. Егер осы препаратты қабылдау жасөспірімдерде 3 күннен көбірек болса, немесе симптомдар өршісе, дәрігерге қаралу керек.
Қолдану тәсілі
Ибукемді тамақ ішу кезінде немесе одан кейін шайнамай және сұйықтықтың көп мөлшерімен ішіп қабылдау керек.
Асқазаны сезімтал науқастарға Ибукемді тамақ ішу кезінде қабылдау ұсынылады.
Артық дозаланғанда қабылдануы қажет шаралар
Балаларда симптомдар дене салмағына шаққанда 400 мг/кг-ден асатын дозаларды қабылдағаннан кейін туындауы мүмкін. Ересектерде дозаға тәуелді әсер азырақ білінеді. Артық дозаланғанда жартылай шығарылу кезеңі 1,5-3 сағатты құрайды.
Симптомдары
ҚҚСД клиникалық тұрғыдан едәуір мөлшерін қабылдаған пациенттердің көпшілігінде келесіден көп емес симптомдар пайда болуы мүмкін: жүректің айнуы, құсу, эпигастрияның ауыруы, сирек диарея. Құлқтың шуылдауы, бас ауыру және асқазан-ішектік қан кеулр де болуы ықтимал. Көбірек күрделі улануларда орталық жүйке жүйесінде, ұйқышылдық, кейде қозу және бағдардан адасу немесе кома ретінде көрініс беретін, уыттылық байқалады. Кейде пациенттерде құрысулар дамиды. Күрделі улануларда метаболизмдік ацидоз және протромбин уақытының/ ХҚҚ артуы дамуы мүмкін, бұл, сірә, препараттың және айналымдағы қан ұю факторларының өзара әрекеттесулерімен байланысты. Бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі және бауырдың зақымдануы туындауы мүмкін. Бронх демікпесі бар пациенттерде осы ауру өршуі мүмкін.
Емі
Емдеу симптоматикалық және демеуші болуы тиіс және тыныс алу жолдары өткізгіштігінің бос болуын және жүрек қызметіне және пациенттің жағдайы қалыпқа келгенше өмір сүрудің негізгі көрсеткіштеріне мониторинг жүргізуді міндетті түрде қамтамасыз етуді қамтиды. Препараттың потенциалды уытты мөлшерін қабылдаудан кейін 1 сағат ішінде белсенділендірілген көмірді пероральді түрде қолдану ұсынылады. Жиі және ұзаққа созылатын құрысуларды диазепамды немесе лоразепамды вена ішіне енгізу арқылы басу керек. Бронх демікпесінде бронходилататорларды қолдану ұсынылады.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне кеңес беру үшін ұсынымдар
Дәрілік препаратты қабылдағанға дейін кеңес алу үшін дәрігерге қаралыңыз.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар
Жағымсыз әсерлердің туындау жиілігіне баға беру негізінде келесі критерийлер белгіленді: Өте жиі: (³ 1/10), Жиі: (³ 1/100-ден< 1/10 дейін), Кейде: (³ 1/1 000-нан< 1/100 дейін), Сирек: (³ 1/10 000-нан< 1/1 000 дейін), Өте сирек: (<1/10 000), Белгісіз: (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес).
Келесі жағымсыз әсерлердің тізімі өзіне ревматизмге шалдыққан пациенттерді ибупрофенмен емдеген кезде, соның ішінде жоғары дозалармен ұзақ уақыт ем жүргізгенде орын алған барлық жағымсыз әсерлерді қамтиды. Өте сирек жағдайларды қоса, белгіленген жиілік пероральді дәрілік түр үшін 1200 мг-ге дейінгі тәуліктік дозалардағы ибупрофенмен қысқа мерзімдік емдеугеқатысты.
Препараттың келесі жағымсыз әсерлері негізінен дозаға және пациенттердің жекелей ерекшеліктеріне байланысты өзгеріп отыратындығын айта кету қажет.
Жиі (³ 1/100-ден < 1/10 дейін)
- бас ауыру, бас айналу
- диспепсия, диарея, жүректің айнуы, құсу, іштің ауыруы, метеоризм, іш қату, мелена, гематемезис, асқазан-ішектік қан кету
- бөртпе
- қажығыштық
Жиі емес (≥1/1000-нан ˂1/100 дейін)
- ринит
- аса жоғары сзімталдық
- ұйқысыздық, мазсыздық
- парестезия, ұйқышылдық
- көрудің нашарлауы
- естудің нашарлауы, құлақтың шуылдауы немесе шыңылдауы, вертиго
- демікпе, бронхтың түйілуі, ентігу
- гастрит, он екі елі ішектің ойық жарасы және асқазанның ойық жарасы, ойық жаралы стоматит, асқазан-ішектің тесілуі
- гепатит, сарғаю, бауыр функциясының бұзылуы
- есекжем, қышыну, пурпура, ангионевроздық ісіну, фотосезімталдық
- әртүрлі формадағы уытты нефропатия, соның ішінде тубулоинтерстициальді нефрит, нефроздық синдром, бүйрек функциясының жеткіліксіздігі
Сирек (≥1/10000-нан ˂1/1000 дейін)
- асептикалық менингит
- лейкопения, тромбоцитопения, нейтропения, агранулоцитоз, апластикалық анемия және гемолиздік анемия
- анафилаксиялық реакция
- депрессия және сананың шатасуы
- көру жүйкесінің невриті
- көру жүйкесінің уытты невропатиясы
- ісіну
Өте сирек (˂ 1/10000)
- панкреатит
- бауыр функциясының жеткіліксіздігі
- терінің ауыр реакциялары, мысалы, мультиформалы эритема, буллездік реакциялар, соның ішінде Стивенс-Джонсон синдромы және уытты эпидермальді некролиз
- жүрек функциясының жеткіліксіздігі, миокард инфарктісі («Айрықша нұсқаулар» бөлімі қараңыз)
- гипертензия
Жиілігі белгісіз (жиілігіне қолда бар деректер бойынша баға беру мүмкін емес)
- колит және Крон ауруы
- эозинофилиясы және жүйелік біліністері бар дәрілік реакция (DRESS синдромы)
- жайылған жедел экзантематоздық пустулёз (AGEP)
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат – ибупрофен 200 мг 400 мг
қосымша заттар: лактоза моногидраты, жүгері крахмалы, гипромеллоза 6 CPS, сусыз кремнийдің қостотығы, микрокристалды целлюлоза (GR 102), натрий кроскармеллозасы, магний стеараты
қабықтың құрамы: Opadry White 03G28692 – гипромеллоза, титанның қостотығы (Е 171), макрогол 4000, макрогол 600, су
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған, жастық пішіндес, бір жақ бетінде ʽ235ʼ өрнегі бар жән басқа жақ беті тегіс таблеткалар (200 мг дозасы үшін).
Ақ түсті үлбірлі қабықпен қапталған, жастық пішіндес, бір жақ бетінде ʽ236ʼ өрнегі бар және басқа жақ беті тегіс таблеткалар (400 мг дозасы үшін).
Шығарылу түрі және қаптамасы
Поливинилдинхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салынған.
Пішінді ұяшықты 1 қаптамадан медициналық қолдану жөнінде қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
Құрғақ, жарықтан қорғалған жерде, 25оС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл.
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы