Хиконцил, 250 мг/5 мл, пор. д/п сусп. д/внутр. прим., 100 мл, пачка из картона
Торговое название
Хиконцил
Международное непатентованное название
Амоксициллин
Лекарственная форма
Порошок для приготовления суспензии для приема внутрь, 250 мг/5 мл
Состав
5 мл суспензии содержат
активное вещество - амоксициллина тригидрат, 287,0 мг (эквивалентно амоксициллину 250 мг)
вспомогательные вещества: кислота лимонная безводная, натрия бензоат, аспартам (Е951), тальк, натрия цитрат безводный, ароматизатор лимонный порошок, ароматизатор персиково-абрикосовый порошок, ароматизатор апельсиновый порошок, смола галактоманнановая гуаровая, кремния диоксид осажденный
Описание Порошок от белого до слегка желтоватого цвета. Приготовленная суспензия – от белого до слегка желтоватого цвета
Фармакотерапевтическая группа
Противоинфекционные препараты системного использования. Антибактериальные препараты системного применения. Бета-лактамные антибактериальные препараты, пенициллины. Пенициллины широкого спектра действия. Амоксициллин.
Код АТХ J01CA04
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Всасывание
Амоксициллин стабилен в кислой среде желудочного сока, около 90% принятой дозы всасывается в тонком кишечнике. Прием пищи не влияет на всасывание амоксициллина. Максимальная концентрация в плазме крови достигается через 1- 2 ч после перорального приема и составляет около 5 мкг/мл после приёма дозы 250 мг и 10 мкг/мл после приёма дозы 500 мг.
Период полувыведения амоксициллина у больных с нормальной функцией почек составляет от 60 до 90 минут.
У пациентов с почечной недостаточностью период полувыведения увеличивается до 7 ч.
Минимальная концентрация амоксициллина в плазме крови обнаруживается через 8 ч после приема.
Распределение
15–20% амоксициллина связывается с белками плазмы крови. Амоксициллин хорошо проникает в ткани и биологические жидкости организма. Максимальная концентрация в биологических жидкостях организма достигается через 1 ч после достижения максимальной концентрации в плазме крови. Терапевтические концентрации определяются в легких, печени, лимфатических железах, матке, яичниках, слизистой оболочке околоносовых пазух. Проникает в экссудат полости среднего уха. Концентрация амоксициллина в гнойном экссудате выше, чем в слизистом секрете дыхательных путей. Амоксициллин также проникает в плевральную и перитонеальную жидкости, концентрируется в слюне и слезах. В желчи концентрация амоксициллина в 10 раз выше, чем в плазме крови. В случае блокады желчных протоков, амоксициллин в желчные пути проникает минимально. Амоксицилин слабо проникает через гематоэнцефалический барьер (ГЭБ) и спинномозговую жидкость, не проникает в ткань предстательной железы, проникновение через ГЭБ увеличивается при воспалительных процессах. Амоксициллин проникает сквозь плацентарный барьер и попадает в кровообращение плода. В крови плода и амниотической жидкости определяется приблизительно 50% концентрации амоксициллина по сравнению с плазмой крови матери. Амоксициллин проникает в грудное молоко в минимальном количестве.
Выведение
Амоксициллин выводится через почки путем клубочковой фильтрации и канальцевой секреции.
От 50 % до 70 % принятой внутрь дозы выводится в неизмененной активной форме с мочой, где после приёма дозы 250 мг, концентрации составляют от 0,3 до 1,3 г/л. От 10 % до 20 % амоксициллина метаболизируется. Бета-лактамное кольцо метаболизируется до пенициллиновой кислоты, которая выводится с мочой. Минимальное количество амоксициллина выводится с желчью. После приёма дозы 3 г средние концентрации в желчи составили 19 мкг/мл. Энтерогепатическая циркуляция амоксициллина минимальная.
Максимальная концентрация амоксициллина в грудном молоке, достигаемая через 5 ч после приёма внутрь дозы 1 г, составляет 0,81 мкг/мл. При тяжелой форме почечной недостаточности необходима коррекция дозы.
|
Клиренс креатинина мл/с (мл/мин) |
1,33–0,83 (80–50) |
0,83–0,16 (50–10) |
<0,16 (<10) |
|
Доза
амоксициллина 250 мг - 500 мг |
8 часов |
8–12 часов |
12–24 часов |
При проведении перитонеального диализа корректировка дозы не требуется.
Гемодиализ удаляет 85 % амоксициллина и поэтому рекомендованную дозу следует назначать после прекращения гемодиализа.
Фармакодинамика
Действие амоксициллина на бактериальные клетки
Хиконцил подавляет последнюю фазу образования клеточной стенки бактерий путем ингибирования действия транспептидаз - ферментов, участвующих в синтезе пептидогликана, который является важным компонентом бактериальной клеточной стенки. Бактерии вырабатывают несколько типов пенициллин-связывающих белков (ПСБ). Пенициллиновые антибиотики подавляют действие одной или больше транспептидаз. Нарушение синтеза пептигликана приводит к развитию дефектной клеточной стенки, которая является осмотично нестабильной и приводит к гибели бактериальной клетки. Пенициллины, вероятно, принимают участие в нарушении бактериальной стенки также путем угнетения действия ингибитора муреингидролазы- фермента, который ассоциируется с делением клеток. Таким образом, амоксициллин является бактерицидным антибиотиком. Время, в течение которого концентрация антибиотика достигает минимальной подавляющей концентрации (Т>МПК), является очень важным фактором для успешного лечения бактериальных инфекций с помощью бета-лактамных антибиотиков. При достижении 40 % от времени дозирования может развиваться максимальный клинический эффект амоксициллина.
Антибактериальный спектр действия
Амоксициллин эффективен в отношении грамположительных и некоторых грамотрицательных микроорганизмов. По сравнению с пенициллином, амоксициллин менее эффективен в отношении Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae и Streptococcus agalactiae; однако, более эффективнее пенициллина в отношении энтерококкови Listeria monocytogenes. Действие амоксициллина на грамположительные анаэробные бактерии и виды Neisseria
такое же, как у пенициллина.
Поскольку бета-лактамазы разрушают амоксициллин, они неэффективны в отношении штаммов, вырабатывающих бета-лактамазы и, следовательно, не действуют на большинство штаммовстафилококков.
Штаммы Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, E. coli, виды Salmonella. и Shigella, не вырабатывающие бета-лактамазы, чувствительны к амоксициллину. Большинство других грамотрицательных бактерий резистентны к амоксициллину.
Taблица 1. Бактерии, чувствительные к амоксициллину *:
|
Грамположительные бактерии |
Грамотрицательные бактерии |
|
Streptococcus pneumoniae |
Haemophilus influenzae |
|
Streptococcus pyogenes pyogenes |
Escherichia coli |
|
Streptococcus viridans |
Proteus mirabilis |
|
Streptococcus agalactiae |
Salmonella spp. |
|
Staphylococcus aureus |
Shigella spp. |
|
Enterococcus faecalis |
Neisseria spp. |
|
Bacillus anthracis |
Bordetella pertussis |
|
Listeria monocytogenes |
Brucella spp. |
|
Corynebacterium spp. |
Vibrio cholerae |
|
Clostridium spp. |
Pasteurella septica |
|
|
Helicobacter pylori |
* Штаммы, невырабатывающие бета-лактамазу.
Для определения чувствительности бактерий к амоксициллину, можно применить метод разведения.
В процессе оценки чувствительности для всех бактерий, за исключением Streptococcus pneumoniae, для которых обязательным является использование порошка амоксициллина, используется порошок ампициллина.
Таблица 2. Интерпретация результатов оценки чувствительности бактерий к амоксициллину.
|
Бактерия |
MПК (мкг / мл) Чувствительная |
MПК (мкг / мл) Промежуточная |
МПК (мкг / мл) Устойчивая |
|
Enterococcus spp. |
≤4 |
|
≥8 |
|
Staphylococcus spp. |
≤0,25 |
|
≥0,5 |
|
Streptococcus spp. (except for S. pneumoniae) |
≤0,25 |
от 0.5 до 4 |
≥8 |
|
Streptococcus pneumoniae |
≤0.5 |
1 |
≥2 |
|
Enterobacteriaceae |
≤8 |
|
≥8 |
|
Haemophilus influenzae |
≤1 |
|
≥1 |
* Метициллин-резистентные стафилококки также устойчивы к амоксициллину.
Устойчивость бактерий к амоксициллину, развитие устойчивости
Резистентность бактерий к некоторым антибиотикам может быть приобретена в результате мутаций или передачи плазмид. Механизмы развития устойчивости бактерий, в основном, таковы:
- гидролиз антибиотиков бета-лактамазами
- неспособность достижения антибиотиков пенициллин-связывающих белков
(ПСБ)
- изменение ПСБ до степени непригодности связывать пенициллины.
Бета-лактамазы гидролизуют циклическую амидную связь бета-лактамного кольца пенициллинов. Существует множество бета-лактамаз, которые делятся на несколько групп по своим способностям связываться с бета-лактамными антибиотиками и по содержанию аминокислот. У грамположительных бактерий бета-лактамазы выделяются в окружающую среду, в то время как у грамотрицательных бактерий, бета-лактамазы локализуются в периплазматическом пространстве. Способность бактерий вырабатывать бета-лактамазы наиболее часто связана плазмидами, которые легко проходят из одной бактериальной клетки к другой бактериальной клетке и, таким образом передают устойчивость от одного вида бактерий к другому.
Механизмом развития резистентности пневмококковк бета-лактамным антибиотикам заключается в изменении одного или нескольких белков, с которыми антибиотик связан иным способом. Измененный белок теряет способность связывать несколько антибиотиков, а не только пенициллин. Если несколько белков меняются, штаммы считаются весьма устойчивыми. В соответствующих дозах, амоксициллин при пероральном применении является наиболее эффективным бета-лактамным антибиотиком для лечения неинвазивных инфекций, вызванных промежуточными и устойчивыми пневмококками.
Показания к применению - острый бактериальный синусит - острый средний отит - острый стрептококковый тонзиллит и фарингит
- острое обострение хронического бронхита
- внебольничная пневмония - острый цистит - бессимптомная бактериурия при беременности - острый пиелонефрит - брюшной тиф и паратиф - дентальный абсцесс с распространяющимся целлюлитом - инфекции протезированных суставов - эрадикация Helicobacter pylori - болезнь Лайма
Способ применения и дозы
Хиконцил можно принимать независимо от приёма пищи. Во время лечения Хиконцилом пациентам рекомендуется пить больше жидкости, чем обычно. Суспензию следует измерять с помощью прилагаемой мерной ложки и запивать жидкостью. Для приготовления суспензии из порошка следует использовать только чистую (кипяченную) воду.
Для приготовления100 мл суспензии (250 мг/5 мл) требуется 92 мл воды.
Одну четвертую часть требуемого количество воды (от 92 мл) добавить во флакон с порошком, закрыть флакон и встряхнуть. Затем добавить оставшуюся воду, встряхнуть флакон. Приготовленная суспензия должна достигать линии отмеченной на флаконе. Флакон после использования следует плотно закрыть.
Интервал между приёмами Хиконцила очень широк. Дозу, частоту приема и продолжительность лечения следует корректировать в зависимости от заболевания и состояния пациента.
Взрослым и детям с массой тела более 40 кг обычная доза составляет от 250 мг до 500 мг Хиконцила три раза в сутки или от 500 мг до 1000 мг два раза в день. При синусите, пневмонии и других тяжелых инфекциях следует назначать от 500 мг до 1000 мг три раза в сутки. Максимальная суточная доза составляет 6 г.
Детям с массой тела менее 40 кг обычная доза составляет от 20 мг до 40 мг Хиконцила на 1 кг массы тела в сутки в 3 приема или от 25 мг до 45 мг/кг/сут два раза в сутки. Детям с высокой вероятностью инфекции, вызванной резистентным Streptococcus pneumonias, Хиконцил рекомендуют применять в более высоких дозах - 80 мг/кг массы тела ребенка ежедневно в 3 приема или по 90 мг/кг массы тела ребенка ежедневно в 2 приема. Максимальная суточная доза для детей составляет 100 мг/кг массы тела (не более 3 г в сутки).
Болезнь Лайма: взрослым и детям с массой тела более40 кг следует принимать 500–1000 мг 3 раза в сутки, а детям с массой тела менее40 кг следует назначать 50 мг/кг массы тела, разделенные на три приема.
Для эрадикации Helicobacter pylori Хиконцил рекомендуют применять в комбинации с другими лекарственными средствами. Взрослые принимают по 1000 мг Хиконцила 2 раза в сутки, дети - 50 мг/кг массы тела ежедневно 2 раза в сутки.
Для профилактики эндокардита у взрослых применяют 3 г Хиконцила за 1 ч до хирургического вмешательства и 1,5 г - через 6 ч после. У детей применяют 50 мг/кг массы тела до процедуры и 25 мг/кг - после.
Пациентам с нарушенной функцией почек
Хиконцил можно применять у пациентов с почечной недостаточностью. При почечной недостаточности тяжелой степени (клиренс креатинина <10 мл/мин и/или 0,16 мл/с) рекомендуется увеличить интервал между приёмами препарата до 12–24 часов.
Побочные действия
Ниже приводится перечень нежелательных реакций по частоте. Частота определяется следующим образом: очень часто (≥1/10); часто (≥1/100 и <1/10), нечасто (≥1/1,000 и <1/100); редко (≥1/10 000 и <1/1 000); очень редко (<1/10 000).
Часто (от ≥1/100 дo <1/10)
- диарея и тошнота
- кожная сыпь
Нечасто (от ≥1/1,000 дo <1/100)
- рвота
- крапивница, зуд
Очень редко (<1/10,000)
- кандидоз
- транзиторная лейкопения (в том числе тяжелая нейтропения или агранулоцитоз), транзиторные тромбоцитопения и гемолитическая анемия,
продление времени кровотечения и протромбинового времени
- тяжелые аллергические реакции, включая ангионевротический отек, анафилактические реакции, сывороточная болезнь и аллергический васкулит
- гиперкинезия, головокружение и судороги
- антибиотик-ассоциированный колит (в том числе псевдомембранозный и геморрагический колит), черный "волосатый" язык, поверхностное изменение цвета зубов
- гепатит и холестатическая желтуха, умеренный повышение уровня трансаминаз AСT и / или AЛT
- кожные реакции, такие как мультиформная эритема, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, буллезный и эксфолиативный дерматит и острый генерализованный экзантематозный пустулез (AGEP)
- интерстициальный нефрит, кристаллурия
Неизвестно
- реакция Яриша-Герксгеймера
Противопоказания
- повышенная чувствительность к амоксициллину, другим антибиотикам
пенициллинового ряда или другим компонентам препарата
- аллергические реакции в анамнезе, поллиноз, бронхиальная астма
- пациенты с инфекционным мононуклеозом и злокачественными
заболеваниями лимфатических желез (лимфосаркома, лимфоцитарный лейкоз)
- фенилкетонурия (болезнь Феллинга)
- заболевания желудочно-кишечного тракта в анамнезе (особенно колит,
связанный с применением антибиотиков)
Лекарственные взаимодействия
При одновременном применении, Хиконцил может снижать эффективность некоторых пероральных контрацептивных средств.
У пациентов, получающих аллопуринол одновременно с амоксициллином, более чаще развивается кожная сыпь.
Одновременное применение с клавулановой кислотой усиливает эффект амоксициллина.
Комбинация амоксициллина с другими антибиотиками
Не рекомендуется комбинировать амоксициллин с бактериостатическими антибиотиками (макролиды, тетрациклины) и с другими бета – лактамными антибиотиками (цефалоспорины, монобактамы, пенемы).
Антибиотики с бактериостатическим действием снижают эффективность амоксициллина.
При одновременном приеме амоксициллина с метотрексатом повышается токсичность метотрексата.
При сочетанном применении с амоксициллином действие антикоагулянтов усиливается, что может вызывать кровотечение.
Во время лечения амоксициллином возможны ложноположительные результаты реакции Кумбса и определения концентрации глюкозы в моче.
Одновременное применение пробенецида увеличивает уровень амоксициллина
в желчи. Пробенецид подавляет канальцевую секрецию.
Амоксициллин можно комбинировать с аминогликозидами. Сочетание действует синергически. Амоксициллин также можно применять одновременно с хинолонами.
Особые указания
Существует вероятность развития перекрестной гиперчувствительности к пенициллинам, другим β-лактамным антибиотикам и цефалоспоринам, хотя подобные случаи наблюдают очень редко. В случае, когда лечение амоксициллином приводит к аллергической реакции, следует отменить приём антибиотика и провести соответствующую терапию.
У пациентов, получающих амоксициллин, наблюдались эритематозные (кожные) высыпания, ассоциированные с железистой лихорадкой.
Длительное применение амоксициллина может также иногда приводить к чрезмерному росту нечувствительных микроорганизмов.
Судороги могут возникнуть у пациентов с нарушением функции почек или у пациентов, получавших высокие дозы или имеющих предрасполагающие факторы (судороги в анамнезе, эпилепсия и другие расстройства).
У пациентов с нарушениями функций почек, требуется корректировка дозы в зависимости от степени выраженности нарушений.
Возникновение в начале приема препарата генерализованной эритемы, сочетающейся с повышением температуры, ассоциированной с пустулезными высыпаниями, может быть симптомом острого генерализованного экзантематозного пустулеза (AGEP). Этот реакция требует прекращения приема амоксициллина и в дальнейшем является противопоказанием для его применения.
Следует избегать назначения амоксициллина при подозрении на инфекционный мононуклеоз если морбиллиформная сыпь возникла после применения амоксициллина.
При лечении болезни Лайма с амоксициллином возможно развитие реакции эндотоксического шока (реакция Яриша-Герксгеймера). Обусловлены эти явления массовой гибелью спирохет Borrelia burgdorferi и выходом эндотоксинов в кровь.
У пациентов со сниженным выделением мочи, в очень редких случаях сообщалось о кристаллурии, в основном, при парентеральном лечении.
Во время приема высоких доз амоксициллина рекомендуется поддерживать адекватное потребление жидкости и мочегонных средств для снижения возможной кристаллурии.
Во время лечения амоксициллином могут происходить изменения в кишечной флоре. Это может привести к увеличению количества Clostridium difficile и развитию псевдомембранозного колита. В таком случае применение амоксициллина необходимо прекратить и провести соответствующее лечение. Также может увеличиваться количество грибковых микроорганизмов, особенно во влагалище. У пациентов с инфекционным мононуклеозом или злокачественным заболеванием лимфатических желез при применении Хиконцила чаще возникает кожная сыпь.
Пациентам с почечной недостаточностью препарат следует принимать с осторожностью. При выраженном нарушении функции почек рекомендуют увеличивать интервал между дозами, согласно рекомендациям по способу применения.
Редко сообщалось об увеличении продолжительности протромбинового времени (увеличение международного нормализованного отношения -INR) у пациентов, одновременно получающих амоксициллин и пероральные антикоагулянты. Поэтому следует проводить соответствующий контроль при одновременном назначении антикоагулянта. Может потребоваться корректировка дозы перорального антикоагулянта для поддержания желаемого уровня свертываемости крови.
Повышенные уровни амоксициллина в сыворотке и моче могут повлиять на некоторые лабораторные анализы. Во время лечения с применением амоксициллинаследует использовать ферментативные методы глюкозооксидазы при проведении анализов на наличие глюкозы в моче, так как при использовании не ферментативных методов возможны ложноположительные результаты.
Содержание амоксициллина в крови может привести к искажению результатов анализа эстрадиола у беременных женщин.
Меры предосторожности требуется соблюдать у недоношенных детей и в неонатальном периоде: необходимо проверить почечую, печеночную и гематологическую функции.
Беременность и период лактации
Исследования на животных не выявили фактов, указывающих на прямое или косвенное вредное воздействие в отношении репродуктивной токсичности. Ограниченные данные по применению амоксициллина во время беременности у людей не указывают на повышение риска врожденных пороков развития.
Амоксициллин может использоваться при беременности в случаях, когда потенциальные выгоды перевешивают потенциальные риски, связанные с лечением.
Амоксициллин выделяется в грудное молоко в небольших количествах в связи с чем возможен риск сенсибилизации. Во время приема препарата рекомендуется прервать грудное вскармливание в связи возможным риском развития у ребенка диареи и кандидоза слизистых оболочек. В период лактации амоксициллин должен применяться только после тщательной оценки пользы / риска лечащим врачом.
Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Исследований воздействия на способность управлять автомобилем и использовать машины не проводились. Однако могут возникнуть нежелательные эффекты (например, аллергические реакции, головокружение, судороги), которые могут повлиять на способность управлять автомобилем или пользоваться машиной.
Передозировка Симтомы: тошнота, рвота, диарея, кристаллурия, повышение возбудимости центральной нервной системы, спутанность сознания, судороги.
Лечение: симптоматическое. Обычно у пациентов с нормальной функцией почек осложнений не возникает при условии употребления достаточного количества жидкости.
Терапия включает в себя введение активированного угля (показаний для промывания желудка, как правило, нет) или симптоматические меры. Особое внимание следует уделять водно-электролитному балансу.
При почечной недостаточности для выведения амоксициллина рекомендуется гемодиализ.
Форма выпуска и упаковка
11,0 г порошка помещают в стеклянные флаконы из темного стекла вместимостью 133 мл с круговой риской на 100 мл, укупоренные крышкой из полипропилена / полиэтилена (система нажатие + поворот) с контролем первого вскрытия и уплотняющей мембраной.
1 флакон вместе с пластиковой ложкой на 5 мл и инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 25 ºС, в защищенном от влаги месте.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года;
Готовой суспензии – 14 суток при температуре 2 ºС – 8 °С.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Хиконцил
Халықаралық патенттелмеген атауы
Амоксициллин
Дәрілік түрі
Ішке қабылдау үшін суспензия дайындауға арналған ұнтақ, 250 мг/5 мл
Құрамы 5 мл суспензияның құрамында
белсенді зат - 287.0 мг амоксициллин тригидраты (250 мг амоксициллинге баламалы)
қосымша заттар: сусыз лимон қышқылы, натрий бензоаты, аспартам (Е951), тальк, сусыз натрий цитраты, хош иістендіргіш лимон ұнтағы, хош иістендіргіш шабдалы-өрік ұнтағы, хош иістендіргіш апельсин ұнтағы, галактоманнанды гуар шайыры, тұнбаға түскен кремний қостотығы
Сипаттамасы Ақтан сәл сарғыш түске дейінгі ұнтақ. Дайындалған ерітінді – ақ түстен сәл сарғыш түске дейін.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Бактерияға қарсы бета-лактамды препараттар, пенициллиндер. Әсер ету ауқымы кең пенициллиндер. Амоксициклин.
АТХ коды J01CA04
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Сіңуі
Амоксициллин асқазан сөлінің қышқыл ортасында тұрақты, қабылданған дозаның 90%-ға жуығы жіңішке ішекте сіңеді. Ас қабылдау амоксициллиннің сіңуіне ықпалын тигізбейді. Қан плазмасында ең жоғары концентрацияға пероральді түрде қабылдағаннан кейін 1-2 сағаттан соң жетеді және 250 мг дозаны қабылдағаннан кейін 5 мкг/мл-ге жуықты және 500 мг дозаны қабылдағаннан кейін 10 мкг/мл-ді құрайды.
Амоксициллиннің жартылай шығарылу кезеңі бүйрек функциясы қалыпты науқастарда 60-тан 90 минутқа дейінді құрайды.
Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде жартылай шығарылу кезеңі 7 сағатқа дейін артады.
Қабылдағаннан кейін 8 сағаттан соң қан плазмасында амоксициллиннің ең жоғары концентрациясы байқалады.
Таралуы
Амоксициллиннің 15–20%-ы қан плазмасы ақуыздарымен байланысады. Амоксициллин организмнің тіндеріне және биологиялық сұйықтығына жақсы өтеді. Организмнің биологиялық сұйықтықтарындағы ең жоғары концентрацияға қан плазмасында ең жоғары концентрацияға жеткеннен кейін 1 сағаттан соң жетеді. Емдік концентрациялар өкпеде, бауырда, лимфалық бездерде, жатырда, аналық бездерде, мұрын маңы қуыстарының шырышты қабықтарында байқалады. Ортаңғы құлақ қуысының экссудатына өтеді. Іріңді экссудаттағы амоксициллиннің концентрациясы тыныс жолдарының шырышты секретіндегіге қарағанда жоғары. Амоксициллин сондай-ақ плевралық және перитонеальді сұйықтықтарға енеді, сілекейде және көз жасында жиналады. Өттегі амоксициллиннің концентрациясы қан плазмасындағыдан 10 есе жоғары. Өт түтіктері блокадасы жағдайында амоксициллиннің өт жолдарына өтуі өте аз. Амоксицилин гематоэнцефалды бөгет (ГЭБ) арқылы және жұлын-ми сұйықтығына нашар өтеді, қуықасты безінің тініне өтпейді, қабыну үдерістерінде ГЭБ арқылы өтуі артады. Амоксициллин плаценталық бөгет арқылы өтіп, ұрықтың қан айналымына түседі. Ұрық қанында және амнион сұйықтығында, ана қанының плазмасымен салыстырғанда, амоксициллин концентрациясының шамамен 50%-ы анықталады. Амоксициллин емшек сүтіне өте аз мөлшерде өтеді.
Шығарылуы
Амоксициллин бүйрек арқылы шумақтық сүзілу және өзекшелік секреция жолымен шығарылады.
Ішке қабылданған дозаның 50%-дан 70%-ға дейіні өзгермеген белсенді түрінде несеппен бірге шығарылады, онда 250 мг дозаны қабылдағаннан кейінгі концентрациялар 0,3-тен 1,3 г/л-ге дейінді құрайды. Амоксициллиннің 10 %-дан 20%-ға дейіні метаболизденеді. Бета-лактамды сақина пенициллин қышқылына дейін метаболизденеді, ол несеппен бірге шығарылады. Өтпен бірге амоксициллин өте аз мөлшерде шығарылады. 3 г дозаны қабылдағаннан кейін өттегі орташа концентрация 19 мкг/мл құрайды. Амоксициллиннің энтерогепатикалық айналымы барынша өте аз.
Ішке 1 г дозаны қабылдағаннан кейін 5 сағаттан соң жететін, емшек сүтіндегі амоксициллиннің ең жоғары концентрациясы 0,81 мкг/мл құрайды. Бүйрек жеткіліксіздігінің ауыр түрінде дозаны түзету қажет.
|
Креатинин
клиренсі мл/с (мл/мин) |
1.33–0.83 (80–50) |
0.83–0.16 (50–10) |
<0.16 (<10) |
|
Амоксициллин дозасы 250 мг -
500 мг |
8 сағат |
8–12 сағат |
12–24 сағат |
Перитонеальді диализ жүргізген кезде дозаны түзету қажет емес.
Гемодиализ амоксициллиннің 85%-ын шығарады, сондықтан ұсынылатын дозаны гемодиализді тоқтатқаннан кейін тағайындаған жөн.
Фармакодинамикасы
Амоксициллиннің бактериялық жасушаларға әсер етуі
Хиконцил бактериялық жасушалық қабырғаның маңызды компоненті болып табылатын пептодогликан синтезіне қатысатын ферменттер – транспептидазаның әсерін тежеу арқылы бактериялардың жасушалық қабырғасы түзілуінің соңғы сатысын басады. Бактериялар пенициллинмен байланысатын ақуыздардың (ПБА) бірнеше түрін түзеді. Пенициллинді антибиотиктер транспептидазаның бір немесе бірнешеуінің әсерін төмендетеді. Пептигликан синтезінің бұзылуы жасуша қабырғасында ақаудың пайда болуына әкеледі, ол осмостық тұрғыдан тұрақты болмайды және бактериялық жасушалардың жойылуына әкеледі. Пенициллиндер, жасушалардың бөлінуімен астасатын фермент – муреингидролаза тежегішінің әсерін төмендету арқылы қатысуы ықтимал. Осылайша, амоксициллин бактерицидті антибиотик болып табылады. Антибиотик концентрациясы ең төмен бәсеңдеткіш концентрацияға (Т>ЕТБК) жететін уақыт бактериялық инфекцияларды бета-лактамды антибиотиктердің жәрдемімен ойдағыдай емдеу үшін өте маңызды фактор болып табылады. Дозаланған уақыты 40%-ға жеткен кезде амоксициллиннің ең жоғары клиникалық әсері пайда болуы мүмкін.
Бактерияларға қарсы әсер ету ауқымы
Амоксициллин грамоң және біршама грамтеріс микроорганизмдерге қатысты тиімді. Пенициллинмен салыстырғанда, амоксициллин Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniaeжәне Streptococcus agalactiaeқатысты тиімділігі аз, алайда пенициллинге қарағанда энтерококктарға және Listeria monocytogenes қатысты тиімділігі көбірек. Амоксициллиннің грамоң анаэробты бактерияларға және Neisseria түрлеріне әсері пенициллиндегідей.
Бета-лактамазалар амоксициллинді бұзатын болғандықтан, олар бета-лактамазаны түзетін штаммдарға қатысты тиімді емес және, демек, стафилококктардың көптеген штаммдарына әсер етпейді.
Бета-лактамазаны түзбейтін Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, E. coli, Salmonella және Shigella түрлерінің штаммдары амоксициллинге сезімтал. Басқа грамтеріс бактериялардың көбісі амоксициллинге резистентті.
1-кесте. Амоксициллинге сезімтал бактериялар*:
|
Грамоң бактериялар |
Грамтеріс бактериялар |
|
Streptococcus pneumoniae |
Haemophilus influenzae |
|
Streptococcus pyogenes pyogenes |
Escherichia coli |
|
Streptococcus viridans |
Proteus mirabilis |
|
Streptococcus agalactiae |
Salmonella spp. |
|
Staphylococcus aureus |
Shigella spp. |
|
Enterococcus faecalis |
Neisseria spp. |
|
Bacillus anthracis |
Bordetella pertussis |
|
Listeria monocytogenes |
Brucella spp. |
|
Corynebacterium spp. |
Vibrio cholerae |
|
Clostridium spp. |
Pasteurella septica |
|
|
Helicobacter pylori |
* Бета-лактамаза түзбейтін штаммдар.
Бактериялардың амоксициллинге сезімталдығын анықтау үшін сұйылту әдісін қолдануға болады.
Барлық бактериялар үшін Streptococcus pneumonia қоспағанда, сезімталдықты бағалау үдерісінде амоксициллин ұнтағын қолдану міндетті болып табылатын барлық бактериялар үшін, ампициллин ұнтағы пайдаланылады.
2-кесте. Бактериялардың амоксициллинге сезімталдығына баға беру нәтижелерінің интерпретациясы.
|
Бактерия |
ЕТБК (мкг / мл) Сезімтал |
ЕТБК (мкг / мл) Аралық |
ЕТБК (мкг / мл) Тұрақты |
|
Enterococcus spp. |
≤4 |
|
≥8 |
|
Staphylococcus spp. |
≤0.25 |
|
≥0.5 |
|
Streptococcus spp. (except for S. pneumoniae) |
≤0.25 |
0.5-тен 4 дейін |
≥8 |
|
Streptococcus pneumoniae |
≤0.5 |
1 |
≥2 |
|
Enterobacteriaceae |
≤8 |
|
≥8 |
|
Haemophilus influenzae |
≤1 |
|
≥1 |
* Метициллин-төзімді стафилококктар да амоксициллинге төзімді.
Бактериялардың амоксициллинге төзімділігі, төзімділіктің пайда болуы
Бактериялардың кейбір антибиотиктерге резистенттілігі мутациялар немесе плазмидтердің берілуі нәтижесінде жүре пайда болуы мүмкін. Бактериялар төзімділігінің пайда болу механизмі, негізінен, мынадай:
- антибиотиктердің бета-лактамазалармен гидролизі
- антибиотиктердің пенициллин-байланыстыратын ақуыздарға (ПБА) жетуге қабілетсіздігі
- ПБА-ның пенициллиндермен байланысуға жарамсыз болу дәрежесіне дейін өзгеруі.
Бета-лактамазалар пенициллиндердің бета-лактамды сақинасының циклдік амидтік байланысын гидролиздейді. Өзіндік бета-лактамды антибиотиктермен байланысу қабілеті және амин қышқылдарының мөлшері бойынша бірнеше топтарға бөлінетін көптеген бета-лактамазалар бар. Грамоң бактерияларда бета-лактамазалар қоршаған ортаға бөлініп шығады, сол кезде грамтеріс бактериялардағы сияқты, бета-лактамазалар периплазмалық кеңістікке орнығады. Бактериялардың бета-лактамазаны түзу қабілеті бір бактериялық жасушадан басқа бактериялық жасушаға оңай өтетін плазмидтермен өте жиі байланысты және, осылайша, төзімділікті бактериялардың бір түрінен басқа түріне беріліп отырады.
Пневмококктардың бета-лактамды антибиотиктерге резистенттілігі пайда болу механизмі бір немесе бірнеше ақуыздардың өзгеруі негіз болып табылады, олармен антибиотик басқа тәсілмен байланысады. Өзгерген ақуыз тек пенициллинмен ғана емес, бірнеше антибиотиктермен байланысу қабілетін жоғалтады. Егер бірнеше ақуыздар өзгерсе, штаммдар өте төзімді деп есептеледі. Тиісті дозаларда, амоксициллин пероральді түрде қолданылғанда, аралық және төзімді пневмококктар әсерінен туындаған инвазивтік емес инфекцияларды емдеу үшін өте тиімді бета-лактамды антибиотик болып табылады.
Қолданылуы - жедел бактериялық синусит - жедел ортаңғы отит - жедел стрептококтық тонзиллит және фарингит - жедел асқынған созылмалы бронхит - ауруханадан тыс пневмония - жедел цистит - жүктілік кезіндегі симптомсыз бактериурия - жедел пиелонефрит - сүзек және паратиф - целлюлит жайылған дентальді абсцесс - протезделген буын инфекция - Helicobacter pylori эрадикациясы - Лайм ауруында
Қолдану тәсілі және дозалары
Хиконцилді ас қорытуға қарамай-ақ қабылдауға болады. Хиконцилмен емделу кезінде пациенттер сұйықтықты әдеттегіден көбірек ішуі керек. Суспензияны жанына бірге салынған өлшеуіш қасықтың жәрдемімен өлшеп, сұйықтықпен ішіп қабылдаған жөн. Ұнтақтан суспензия дайындау үшін тек таза (қайнаған) суды пайдалану керек.
100 мл суспензияны (250 мг/5 мл) дайындау үшін 92 мл су қажет.
Судың қажетті мөлшерінің (92 мл-ден) төрттен бірін ішінде ұнтағы бар құтыға қосады да, құтыны жауып, сілкілеп араластыру керек. Содан кейін қалған суды қосып, құтыны сілкілеп араластырады. Әзірленген суспензия құтыдағы белгіленген сызыққа дейін жетуі тиіс. Пайдаланып болғаннан кейін құтыны жақсылап жапқан жөн.
Хиконцилді қабылдау арасындағы аралық өте ауқымды. Дозаны, қабылдау жиілігін және емдеу ұзақтығын ауруға және пациенттің хал-жағдайына байланысты түзеткен жөн.
Ересектерге және дене салмағы 40 кг-ден асатын балаларға әдеттегі доза тәулігіне үш рет 250 мг-ден 500 мг-ге дейінгі немесе күніне екі рет 500 мг-ден 1000 мг-ге дейінгі Хиноцилді құрайды. Синуситте, пневмонияда және басқа да ауыр инфекцияларда тәулігіне үш рет 500 мг-ден 1000 мг-ге дейін тағайындаған жөн. Ең жоғары тәуліктік дозасы 6 г құрайды.
Дене салмағы 40 кг-ден төмен балаларға әдеттегі доза тәулігіне 3 рет, дене салмағының 1 кг-ге шаққанда 20 мг-ден 40 мг-ге дейінгі немесе тәулігіне екі рет 25 мг-ден 45 мг/кг-ге дейінгі Хиноцилді құрайды. Резистентті Streptococcus pneumonias әсерінен болған инфекциялар қаупі жоғары болатын балаларға Хиконцилді өте жоғары дозаларда қолдану керек – нәрестенің дене салмағының әр кг шаққанда 80 мг күн сайын 3 қабылдау немесе 90 мг/кг күн сайын 2 қабылдау. Балалар үшін ең жоғары тәуліктік доза дене салмағының әр кг шаққанда 100 мг құрайды (тәулігіне 3 г асырмай).
Боррелиоз (Лайм ауруы): ересектер және дене салмағы 40 кг-ден асатын балалар тәулігіне 3 рет 500–1000 мг, ал дене салмағы 40 кг-ден төмен балаларға тәулігіне үш қабылдауға бөлінген, дене салмағының әр кг шаққанда 50 мг тағайындаған жөн.
Helicobacter pylori эрадикациялау үшін Хиконцилді басқа дәрілік заттармен біріктіріп қолдану керек. Ересектер тәулігіне 2 рет 1000 мг, балалар тәулігіне 2 рет, дене салмағының әр кг шаққанда 50 мг Хиконцилден қабылдайды.
Эндокардиттің профилактикасы үшін хирургиялық араласымнан 1 сағат бұрын 3 г Хиконцил қолданылады және хирургиялық араласымнан кейін 6 сағаттан соң – 1,5 г. Балаларға емшараға дейін дене салмағының әр кг шаққанда 50 мг және емшарадан кейін 25 мг қолданады.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге
Хиконцилді бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдануға болады. Бүйректің ауыр дәрежедегі жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі <10 мл/мин және/немесе 0,16 мл/с) дозалар арасындағы аралықты 12-24 сағатқа дейін арттыру ұсынылады.
Жағымсыз әсерлері
Төменде жиілігі бойынша жағымсыз реакциялар тізімі келтірілген. Жиілігі келесідегідей анықталады: өте жиі (≥1/10); жиі (≥1/100 және <1/10), жиі емес (≥1/1,000 және <1/100); сирек (≥1/10 000 және <1/1 000); өте сирек (<1/10 000).
Жиі ( ≥1/100 –ден <1/10 дейін)
- диарея және жүректің айнуы
- терідегі бөртпе
Жиі емес ( ≥1/1,000 –ден <1/100 дейін)
- құсу
- есекжем, қышыну
Өте сирек (<1/10,000)
- кандидоз
- транзиторлы лейкопения (оның ішінде ауыр нейтропения немесе агранулоцитоз), транзиторлы тромбоцитопения және гемолитикалық анемия, қан кету уақыты және протромбиндік уақыттың ұзаруы
- ангионевроздық ісінуді, анафилаксиялық реакцияларды, сарысу құю ауруын және аллергиялық васкулитті қоса, ауыр аллергиялық реакциялар
- гиперкинезия, бас айналу және құрысулар
- антибиотик-астасқан колит (соның ішінде жалған жарғақшалы колит және геморрагиялық колит), "түкті" қара тіл, тіс түсінің беткейлік өзгерістері
- гепатит және холестаздық сарғаю, АСТ және/немесе АЛТ трансаминазалар және билирубин деңгейлерінің орташа жоғарылауы
- мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз, буллезді және эксфолиативті дерматит және жедел жайылған экзантематозды пустулез (AGEP) сияқты тері реакциялары
- интерстициальді нефрит, кристаллурия
Белгісіз
- Яриш-Герксгеймер реакциясы
Қолдануға болмайтын жағдайлар
- амоксициллинге, пенициллин қатарының басқа да антибиотиктеріне немесе препараттың басқа компоненттеріне жоғары сезімталдық
- аллергиялық реакциялардың анамнезде болуы, поллиноз, бронх демікпесі
- инфекциялы мононуклеозы және лимфалық бездердің қатерлі аурулары (лимфосаркома, лимфоцитарлы лейкоз) бар пациенттер
- фенилкетонурия (Феллинг ауруы)
- анамнезде асқазан-ішек жолының аурулары (әсіресе антибиотиктерді қолдануға байланысты болатын колит)
Дәрілермен өзара әрекеттесуі
Бір мезгілде қолданғанда Хиконцил кейбір пероральді контрацептивтік дәрілердің тиімділігін төмендетуі мүмкін.
Аллопуринолді амоксициллинмен бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде тері бөртпесі өте жиі пайда болады.
Клавулан қышқылымен бір мезгілде қолдану амоксициллиннің әсерін күшейтеді.
Амоксициллиннің басқа антибиотиктермен біріктірілімі
Амоксициллинді бактериостатикалық антибиотиктермен (макролидтер, тетрациклиндер) және басқа да бета-лактамды антибиотиктермен (цефалоспориндер, монобактамдар, пенемдер) біріктірмеу керек.
Бактериостатикалық әсері бар антибиотиктер амоксициллиннің тиімділігін төмендетеді.
Амоксициллинді метотрексатпен бір мезгілде қабылдағанда метотрексаттың уыттылығы жоғарылайды.
Амоксициллинмен біріктіріп қолданғанда антикоагулянттардың әсері күшейеді, бұл қан кетуді туындатуы мүмкін.
Амоксициллинмн емдеу кезінде Кумбс реакциясында және несептегі глюкоза концентрациясын анықтауда жалған оң нәтижелер алынуы мүмкін.
Пробенецидті бір мезгілде қолдану өттегі амоксициллин деңгейін арттырады. Пробенецид өзекшелік секрецияны басады.
Амоксициллинді аминогликозидтермен біріктіруге болады. Біріктіру синергиялық әсер береді. Амоксициллинді сондай-ақ хинолондармен бір мезгілде қолдануға болады.
Айрықша нұсқаулар
Пенициллиндерге, басқа да β-лактамды антибиотиктерге және цефалоспориндерге айқаспалы аса жоғары сезімталдық, осындай жағдай өте сирек байқалса да, пайда болуы ықтимал. Амоксициллинмен емдеу аллергиялық реакцияларға әкеп соққан жағдайда, антибиотик қабылдауды тоқтатқан және тиісті ем жүргізген жөн.
Амоксициллин қабылдайтын пациенттерде безді қызбамен астасқан эритематозды (тері) бөртпелері бақыланған.
Сондай-ақ амоксициллинді ұзақ уақыт қолдану кейде сезімтал емес микроорганизмдердің шамадан тыс өсуіне алып келуі мүмкін.
Құрысулар бүйрек функциясы бұзылған немесе жоғары доза қабылдаған немесе бейім факторлары (анамнезінде құрысулар, эпилепсия және басқа бұзылулар) бар пациенттерде туындауы мүмкін.
Бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде бұзылыстардың айқындық дәрежесіне байланысты дозаны түзету талап етіледі.
Препаратты қабылдаудың бас кезінде пустулезді бөртпелермен астасқан температураның жоғарылауымен үйлесетін жайылған эритема, жедел жайылған экзантематозды пустулездің (AGEP) симптомы болуы мүмкін. Бұл реакция амоксициллинді қабылдауды тоқтатуды қажет етеді және бұдан әрі оны қолдануға қарсы көрсетілім болып табылады. Егер амоксициллинді қолданғаннан кейін морбиллиформалы бөртпелер туындаса, инфекциялы мононуклеозға күдіктенген кезде амоксициллинді тағайындауға болмайды..
Лайм ауруын амоксициллинмен емдеу кезінде эндоуытты шок реакциясы (Яриш-Герксгеймер реакциясы) дамуы ықтимал. Бұл құбылыстар Borrelia burgdorferi спирохетінің жаппай қырылуымен және эндоуыттардың қанға енуімен байланысты.
Несеп бөлінуі төмендеген пациенттерде өте сирек жағдайларда, негізінен парентеральді емдегенде, кристаллурия туралы хабарланған.
Амоксициллиннің жоғары дозаларын қабылдаған уақыттарда болуы мүмкін кристаллурияны азайту үшін сұйықтықты және несеп айдайтын дәрілерді талапқа сай пайдалануды қолдау ұсынылады.
Амоксициллинмен емдеу кезінде ішек флорасында өзгеріс болуы мүмкін. Бұл Clostridium difficile мөлшерінің артуына және жалған жарғақшалы колиттің пайда болуына әкелуі мүмкін. Мұндай жағдайда амоксициллинді қолдануды тоқтату және тиісті ем жүргізу қажет. Сондай-ақ, әсіресе қынапта зеңдік микроорганизмдердің мөлшері артып кетуі мүмкін. Инфекциялы мононуклеозы немесе лимфалық бездердің қатерлі аурулары бар пациенттерге Хиконцилді қолданғанда тері бөртпелері жиі пайда болады.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер препаратты сақтықпен қабылдағаны жөн. Бүйрек функциясы айқын бұзылғанда дозалау арасындағы аралықты қолдану тәсілі жөніндегі нұсқаулықтағы ұсынымдарға сай арттыру керек.
Бір уақытта амоксициллин және пероральді антикоагулянттарды қабылдаған пациенттерде протромбиндік уақыттың (халықаралық қалыптасқан қатынастың артуы -INR) ұзақтығының артуы туралы сирек хабарланған. Сондықтан антикоагулянтты бір мезгілде тағайындағанда тиісінше бақылау керек. Қан ұюының қажетті деңгейін ұстап тұру үшін пероральді антикоагулянттардың дозасын түзету талап етілуі мүмкін.
Сарысуда және несепте амоксициллин деңгейінің жоғарлауы кейбір зертханалық талдауларға әсер етуі мүмкін. Амоксициллинді қолдану арқылы емдеу кезінде несепте глюкозаның болуына талдау жүргізу кезінде глюкозооксидаза ферментативті әдістерін қолдану керек, себебі ферментативті емес әдістерді қолдану кезінде жалған оң нәтижелер болуы мүмкін.
Қанда амоксициллиннің болуы жүкті әйелдерде эстрадиолды талдау нәтижелерін бұрмалауға әкелуі мүмкін.
Сақтық шараларын шала туылған балаларда және неонатальді кезеңде сақтау қажет: бүйрек, бауыр және гематологиялық функцияларды тексеру қажет.
Жүктілік және лактация кезеңі
Жануарларға жүргізілген зерттеу репродуктивті уыттылыққа қатысты тікелей немесе жанама зиянды әсерді көрсететін фактілерді анықтаған жоқ. Амоксициллинді жүктілік кезінде қолдану бойынша шектеулі деректер адамдарда туа біткен ақаулардың даму қаупінің жоғарылауын көрсетпейді.
Амоксициллин потенциалды пайда емдеумен байланысты потенциалды қауіптер артқан жағдайда жүктілік кезінде пайдаланылуы мүмкін.
Амоксициллин емшек сүтіне аз мөлшерде бөлінеді, осыған байланысты сенсибилизация қаупі болуы мүмкін.
Препаратты қабылдау кезінде балада диарея және шырышты қабық кандидозының даму қаупіне байланысты бала емізуді тоқтату ұсынылады. Лактация кезеңінде амоксициллин емдеуші дәрігермен пайда / қауіпті мұқият бағалағаннан кейін ғана қолданылуы тиіс.
Бұл препаратты жүктілік кезінде қолдануға болады, бірақ мұндайда осылай емдеудің тиімділігін мұқият таразылау қажет.
Препараттың аздаған мөлшері емшек сүтіне өтеді, бірақ бұған қарамастан, осыған байланысты Хиконцил препаратын емшек емізу кезеңінде абайлап қолдану керек, өйткені ол кандидоз туындатуы мүмкін.
Шала туылған балаларда және неонатальді кезеңде сақтық шараларын сақтау талап етіледі: бүйрек, бауыр және гематологиялық функцияларды тексеру керек.
Дәрілік заттың көлікті немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері
Көлікті басқару және машиналармен жұмыс жасау қабілетіне ықпал етуіне қатысты зерттеулер жүргізілмеді. Алайда, автокөлікті басқару немесе машинаны пайдалану қабілетіне әсер етуі мүмкін жағымсыз әсерлер (мысалы, аллергиялық реакциялар, бас айналу, тырысулар) болуы мүмкін.
Артық дозалануы
Симптомдары: жүрек айнуы, құсу, диарея, кристаллурия, орталық жүйке жүйесі қозғыштығының жоғарылауы, сананың шатасуы, құрысулар.
Емі: симптоматикалық Әдетте бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде сұйықтықтың жеткілікті мөлшерін пайдаланған жағдайда асқынулар туындамайды. Емдеу белсендірілген көмірді қолдануды қамтиды (асқазанды жуу үшін көрсетілімдер, әдетте, жоқ) немесе симптоматикалық шаралар. Су-электролиттік теңгерімге ерекше назар аудару керек.
Бүйрек жеткіліксіздігінде амоксициллинді шығару үшін гемодиализ ұсынылады.
Шығарылу түрі және қаптамасы
11,0 г ұнтақты бірінші ашылуы бақыланатын және тығыздайтын жарғақшасы бар полипропилен / полиэтиленнен (қысу жүйесі + бұрылыс) жасалған қақпақпен тығындалған, 100 мл-де айналдыра сызығы бар сыйымдылығы 133 мл күңгірт шыныдан жасалған шыны құтыларға салынады.
1 құты 5 мл пластик қасықпен және медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.
Сақтау шарттары
25ºС-ден аспайтын температурада, ылғалдан қорғалған жерде сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл;
Дайын суспензияны – 14 тәулік, 2 ºС – 8 °С температурада.