Хартил Амло, 10 мг/5 мг, капсулы №30, пачка картонная
Торговое наименование
Хартил®Амло
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Капсулы 5 мг/5 мг, 10 мг/5 мг, 5 мг/10 мг, 10 мг/10 мг
Фармакотерапевтическая группа
Препараты, влияющие на ренин-ангиотензиновую систему. АКФ ингибиторы в комбинации с другими препаратами. АКФ ингибиторы и блокаторы кальциевых каналов. Рамиприл и амлодипин.
Код АТХ C09BB07
Показания к применению
- артериальная гипертензия, в качестве препарата заместительной терапии,взрослых пациентов, артериальное давление которых адекватно контролировалось двумя одновременно принимаемыми индивидуальными препаратами, в тех же терапевтических дозах, что и в комбинированном препарате.
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
В отношении Хартила Амло:
- повышенная чувствительность к рамиприлу (или ингибиторам АКФ), амлодипину, производным дигидропиридина, и/или любому из вспомогательных веществ препарата
В отношении рамиприла:
- наличие в анамнезе ангионевротического отёка (наследственного, идиопатического или возникшего на почве предыдущего ангионевротического отёка, вызванного применением ингибиторов АКФ или антагонистов рецепторов ангиотензина II (AРАТ II)
- одновременное применение с ингибиторами нейтральной эндопептидазы (например, с препаратами, содержащими сакубитрил) в связи с высоким риском развития ангионевротического отека
- экстракорпоральное лечение, сопровождающееся контактом крови с отрицательно заряженными поверхностями
- выраженный двусторонний стеноз почечных артерий или стеноз почечной артерии единственной действующей почки
- II и III триместр беременность и в период лактации
- рамиприл не следует назначать пациентам с гипотензивными или гемодинамически нестабильными состояниями
- одновременное применение с препаратами, содержащими алискирен, у пациентов, страдающих сахарным диабетом или нарушением функции почек (СКФ ˂ 60 мл/мин/1.73 м2)
- совместное применение с сакубитрилом/вальсартаном противопоказано вследствие повышенного риска развития ангионевротического отека.
В отношении амлодипина:
- тяжёлая форма гипотензии
- шок (в том числе, кардиогенный шок)
- сужение сосудов, препятствующее оттоку крови из левого желудочка (например, аортальный стеноз тяжёлой степени)
- гемодинамически нестабильная сердечная недостаточность после перенесённого острого инфаркта миокарда
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
В отношении рамиприла:
По результатам исследований, двойная блокада РААС с применением иАКФ, АРАТ II, или алискирена повышает риск развития таких побочных реакций как гипотония, гиперкалиемия и нарушение функции почек (включая острую почечную недостаточность) в сравнении с монотерапией.
Противопоказанные комбинации:
Экстракорпоральные процедуры, сопровождающиеся контактом крови с отрицательно заряженными поверхностями, такие, как гемодиализ через высокопроницаемые мембраны (например, мембраны из полиакрилонитриловых соединений), гемофильтрация или аферез липопротеинов низкой плотности с использованием сульфата декстрана, из-за повышенной опасности развития тяжёлых анафилактических или анафилактоидных реакций. Если такое лечение необходимо, то следует рассмотреть вопрос об использовании другого типа мембран для диализа или антигипертензивных средств другой категории.
При одновременном применении ингибиторов АКФ (таких как рамиприл) с лекарственными препаратами, содержащими сакубитрил (ингибитор неприлизина), возрастает риск развития ангионевротического отека, в связи с чем, одновременное применение указанных препаратов противопоказано. Ингибиторы АКФ следует назначать не ранее, чем через 36 часов после отмены препаратов, содержащих сакубитрил.
Противопоказано назначение препаратов, содержащих сакубитрил, пациентам, получающим ингибиторы АКФ, а также в течение 36 часов после отмены ингибиторов АКФ.
Одновременное применение требует осторожности
При одновременном приеме с препаратами калия, гепарином, калийсберегающими диуретиками и другими активными веществами, повышающими плазменные уровни калия (в том числе, с антагонистами рецепторов ангиотензина II, такролимусом, циклоспорином, триметопримом или его комбинации с сульфометоксазолом (Ко-тримоксазол), возможно развитие гиперкалиемии, поэтому необходимо внимательно контролировать уровень калия в сыворотке крови.
При одновременном приеме сантигипертензивными препаратами (например, диуретиками) и другими веществами, которые могут уменьшать артериальное давление (например, нитратами, трициклическими антидепрессантами, обезболивающими средствами, алкоголем, баклофеном, альфузозином, доксазозином, празозином, тамсулозином, теразозином) возможно потенцирование риска гипотензии.
При одновременном приеме с вазопрессорными симпатомиметиками и другими препаратами (например, изопротеренолом, добутамином, допамином, адреналином, норадреналином), возможно снижение антигипертензивного эффекта рамиприла, поэтому рекомендуется проведение мониторинга артериального давления.
При одновременном приеме с аллопуринолом, иммунодепрессантами, кортикостероидами, прокаинамидом, цитостатиками и другими препаратами, которые могут изменить количество клеток крови, повышается вероятность развития гематологических реакций.
При одновременном приеме ингибиторов АКФ с солями лития возможно уменьшение его выделения и, соответственно, увеличение концентрации лития в крови с последующим повышением его токсичности. Необходим регулярный контроль уровня лития.
При одновременном приеме с противодиабетическими средствами (включая, инсулин) могут развиться гипогликемические реакции. Рекомендуется строго контролировать уровень глюкозы в крови.
При одновременном приеме с нестероидными противовоспалительными препаратами и ацетилсалициловой кислотой возможно снижение антигипертензивного эффекта рамиприла. Кроме того, сочетанное применение ингибиторов АКФ и НПВС может вызвать развитие гиперкалиемии и повысить риск нарушения функции почек.
При одновременном приеме с ингибиторами мишени рапамицина mTOR (такими как тенсиролимус, эверолимус, сиролимус) или вилдаглиптином повышается риск развития ангионевротического отека. Следует соблюдать осторожность в начале лечения.
Ингибиторы НЭП (нейтральной эндопептидазы): сообщалось о возможном повышении риска развития ангионевротического отека при одновременном применении ингибиторов АКФ и рацекадотрила (ингибитор энкефалиназы).
Тканевые активаторы плазминогена: в обсервационных исследованиях выявлена повышенная частота развития ангионевротического отека у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, после применения алтеплазы для тромболитической терапии ишемического инсульта.
В отношении амлодипина:
Влияние других лекарственных средств на амлодипин
Ингибиторы CYP3A4: при одновременном применении амлодипина с мощными или средними ингибиторами CYP3A4 (ингибиторами протеазы, азоловыми противогрибковыми препаратами, макролидами типа эритромицина или кларитромицина, верапамилом или дилтиаземом) может привести к значительному повышению экспозиции амлодипина. Таким образом, может возникнуть необходимость в клиническом мониторинге и изменения дозы препарата. Кларитромицин является ингибитором CYP3A4. У пациентов, совместно принимающих кларитромицин с амлодипином, может повыситься риск гипотензии. При совместном применении кларитромицина с амлодипином необходимо тщательное наблюдение за пациентами.
ИндукторыCYP3A4:данные о влиянии индукторов CYP3A4 на амлодипин отсутствуют. Сочетанное применение препарата с индукторами CYP3A4 (например, рифампицином или зверобоем продырявленным) может понизить плазменную концентрацию амлодипина. Амлодипин следует использовать с осторожностью при совместном назначении с индукторами CYP3A4.
Применение амлодипина с грейпфрутом или грейпфрутовым соком не рекомендуется, так как у некоторых пациентов может повыситься биодоступность алодипина, что сопровождается более выраженным антигипертензивным эффектом.
Дантролен (инфузия)
При совместном применении верапамила и инфузии дантролена у экспериментальных животных развивалась фибрилляция желудочков и сердечно-сосудистый коллапс на фоне гипергликемии. В связи с риском развития гиперкликемии рекомендуетсся избегать комбинирования препарата Дантролен (инфузия) с блокатороми кальциевых каналов, таких как амлодипин, у пациентов, склонных к развитию злокачественной гипертермии, и по ходу лечения злокачественной гипертермии.
Влияние амлодипина на другие лекарственные средства
Сочетанное применение амлодипина с другими антигипертензивными средствами усиливает их терапевтическую эффективность.
По данным клинических исследований взаимодействия с лекарственными веществами, амлодипин не оказывал влияния на фармакокинетику аторвастатина, дигоксина, варфарина или циклоспорина.
Такролимус: при одновременном применении с амлодипином имеется риск повышения уровня такролимуса в крови, однако, фармакокинетический механизм этого взаимодействия полностью не исследован. С целью предупреждения токсических эффектов такролимуса, при назначении амлодипина пациентам, получающим такролимус, следует проводить тщательный мониторинг артериального давления и, при необходимости, изменять дозы такролимуса.
Циклоспорин: Не проводилось исследований взаимодействия амлодипина с циклоспорином ни у здоровых добровольцев, ни в других популяциях, за исключением пациентов с пересаженной почкой, у которых наблюдалось значительно варьирующее повышение (0 – 40%) минимальной концентрации циклоспорина.
Симвастатин: одновременное применение повторных доз амлодипина 10 мг с симвастатином 80 мг привело к повышению экспозиции симвастатина на 77%, по сравнению с монотерапией симвастатином. У пациентов, принимающих симвастатин, доза симвастатина не должна превышать 20 мг в сутки.
Специальные предупреждения
В отношении рамиприла:
Беременность:
Ингибиторы АКФ не следует начинать принимать в период беременности. Если существует необходимость продолжения терапии с применением ингибиторов АКФ, то пациенткам, планирующим беременность, нужно изменить терапевтический режим на альтернативное антигипертензивное лечение, которое отвечает требованиям безопасности при его назначении во время беременности. При подтверждении беременности лечение с применением ингибиторов АКФ должно быть немедленно прекращено, и, при необходимости, должно быть начато применение альтернативной терапии
Пациенты с повышенным риском возникновения гипотензии:
- Пациенты с гиперактивированной ренин-ангиотензин-альдостероновой системой подвергаются существенному риску острого падения артериального давления и ухудшения функции почек вследствие ингибирования АКФ, в особенности, когда ингибиторы АКФ или сопутствующие мочегонные средства назначаются впервые, или впервые происходит повышение их дозировки.
Значительная гиперактивация ренин-ангиотензин-альдостероновой системы, требующая наблюдения за состоянием пациента и мониторирования артериального давления ожидается, например, в следующих случаях:
· у пациентов с тяжелой гипертензией;
· у пациентов с декомпенсированной застойной сердечной недостаточностью;
· у пациентов с гемодинамически выраженным притоком к левому желудочку или затруднённым оттоком из него (например, стеноз аорты или митрального клапана);
· у пациентов с односторонним стенозом почечной артерии единственной действующей почки;
· у пациентов с существующими (или возможными) нарушениями водно-электролитного баланса (включая пациентов, принимающих мочегонные средства);
· у пациентов с циррозом печени и/или асцитом;
· у пациентов, перенесших хирургическую операцию, или подвергавшихся анестезии с применением препаратов, вызывающих гипотензию;
В целом, рекомендуется проведение коррекции состояний обезвоживания, гиповолемии или дефицита солей до начала лечения (у больных с сердечной недостаточностью, однако, должны быть тщательно взвешены все плюсы и минусы таких мероприятий, с учётом риска объёмной перегрузки).
- у пациентов с транзиторной (преходящей) или постоянной сердечной недостаточностью после перенесённого инфаркта миокарда;
- у пациентов с риском развития кардиальной или церебральной ишемии или в случаях острой гипотензии.
На начальном этапе лечения требуется тщательное медицинское наблюдение.
Пожилые пациенты
См. раздел «Режим дозирования»
Двойная блокада ренин-ангиотензин-альдостероновой системы (РААС)
Двойная блокада РААС с применением иАКФ, АРАТ II, или алискирена повышает риск развития гипотонии, гиперкалиемии и нарушениями функции почек (включая острую почечную недостаточность) в сравнении с монотерапией.
Двойная блокада РААС с применением иАКФ, АРАТ II, или алискирена не рекомендуется.
В отдельных случаях, когда совместное применением иАКФ и АРАТ II абсолютно показано, необходимо тщательное наблюдение специалиста и обязательный мониторинг функции почек, водно-электролитного баланса, артериального давления.
Препараты класса иАКФ и АРАТ II нельзя комбинировать у пациентов с диабетической нефропатией.
Хирургическое вмешательство
Рекомендуется, по возможности, прекратить применение ингибиторов АКФ, таких, как рамиприл, за один день до проведения хирургического вмешательства.
Мониторинг функции почек
Почечную функцию необходимо исследовать до начала лечения и во время него, а дозировка препарата корректируется, в особенности, в первые недели лечения. Для пациентов с почечной недостаточностью необходимо проведение особо тщательного контроля. Существует риск нарушения функции почек, особенно у пациентов с застойной сердечной недостаточностью или после трансплантации почки.
Ангионевротический отёк
Совместное применение ингибиторов АКФ (включая рамиприл) с сакубитрилом/вальсартаном противопоказано вследствие повышенного риска развития ангионевротического отека. Препарат Хартил Амло нельзя назначать в течение, по крайней мере, 36 часов после принятия последней дозы сакубитрила/вальсартана, а сакубитрил/ вальсартан нельзя назначать в течение, по крайней мере. 36 часов после приема последней дозы ингибитора АКФ.
Совместное применение других ингибиторов неприлизина (НЭП) (таких как рацекадотрил) с ингибиторами АКФ (включая рамиприл) также может повысить риск развития ангионевротического отека. Поэтому у пациентов. получающих лечение рамиприлом, необходимо тщательно взвесить соотношение пользы/риска перед назначением ингибиторов НЭП (таких как рацекадотрил).
Сообщалось о возникновении ангионевротического отёка у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, в том числе, рамиприл. Этот риск ангионевротического отёка может повышаться при применении препаратов ингибиторов мишени рапамицина (mTOR) (таких как темсиролимус, эверолимус, сиролимус) или вилдаглиптина.
При возникновении ангионевротического отёка применение рамиприла должно быть прекращено. В этом случае немедленно используют средства и методы неотложной терапии. Пациент должен находиться под наблюдением, по меньшей мере, на протяжении 12- 24 часов, до полного разрешения симптомов.
Сообщалось о возникновении кишечного ангионевротического отёка у пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, в том числе, рамиприл. Эти пациенты жаловались на боли в области живота (с симптомами тошноты или рвоты, либо без таковых).
Анафилактические реакции при десенсибилизации
Применение ингибиторов АКФ повышает вероятность анафилактических и анафилактоидных реакций (и степень их тяжести) на яды насекомых и другие аллергены. Поэтому до завершения десенсибилизации следует рассмотреть вопрос о временном прекращении приёма рамиприла.
Гиперкалиемия
У некоторых пациентов, принимавших ингибиторы АКФ, и, в том числе, рамиприл, наблюдалась гиперкалиемия. В группу пациентов с повышенным риском развития гиперкалиемии входят пациенты с почечной недостаточностью, пациенты пожилого возраста (старше 70 лет), пациенты с неконтролируемым сахарным диабетом, или пациенты, принимающие соли калия, калийсодержащие диуретики и другие активные вещества, способствующие повышению уровня калия в плазме крови, а также пациенты при таких состояниях, как обезвоживание, острая сердечная недостаточность или метаболический ацидоз. Если одновременное применение вышеупомянутых лекарственных средств будет признано целесообразным, то рекомендуется проведение регулярного контроля уровня калия в сыворотке крови.
Гипонатриемия
Синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона с последующей гипонатриемией наблюдался у некоторых пациентов, получавших рамиприл. Пожилым пациентам и лицам с повышенным риском развития гипонатриемии рекомендуется регулярный контроль содержания натрия в сыворотке крови.
Нейтропения/агранулоцитоз
Имеются редкие сообщения о случаях нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии, а также о депрессии костного мозга. Для возможно более раннего обнаружения лейкопении рекомендуется контролировать количество лейкоцитов. Рекомендуется более частый контроль на начальном этапе лечения и среди пациентов с нарушениями функции почек, а также пациентов с сопутствующими коллагенозами (например, красной волчанкой или склеродермией), и у всех пациентов, принимавших другие лекарственные средства, которые могли вызывать изменения картины крови.
Этнические различия
У пациентов негроидной расы, принимающих ингибиторы АКФ, ангионевротический отёк развивается чаще, чем у других пациентов. Как и другие ингибиторы АКФ, рамиприл может оказывать меньший гипотензивный эффект у пациентов негроидной расы, по сравнению с лицами другой расовой принадлежности, возможно, вследствие более высокой частоты лиц с низким уровнем ренина в популяции пациентов негроидной расы с артериальной гипертензией.
Кашель
Имеются сообщения о возникновении кашля после приёма ингибиторов АКФ. Характерной особенностью кашля является его сухость и стойкость, а также исчезновение его проявлений после прекращения терапии. Кашель, вызванный приемом ингибиторов АКФ, следует считать дифференциально-диагностическим признаком.
В отношении амлодипина:
Безопасность и эффективность амлодипина при гипертоническом кризе установлена не была.
Применение у пациентов с сердечной недостаточностью
Следует с осторожностью назначать препарат пациентам с сердечной недостаточностью. В ходе продолжительного плацебо-контролируемого исследования с участием пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью (III и IV класса по NYHA) были зарегистрированы случаи отёка легких, частота возникновения которых была выше в группе с назначением амлодипина, в сравнении с группой плацебо, но это не сопровождалось более тяжёлой сердечной недостаточностью.
Блокаторы кальциевых каналов, в том числе и амлодипин, следует назначать с осторожностью пациентам с застойной сердечной недостаточностью, в связи с увеличением риска дальнейших сердечно-сосудистых осложнений и летального исхода пациентов.
Применение у пациентов с нарушениями функции печени
У пациентов с нарушениями функции печени период полувыведения амлодипина удлиняется, а AUC повышается; рекомендации по изменению дозировки отсутствуют. Таким образом, лечение амлодипином следует применять с низких доз рекомендуемого дозового интервала с осторожностью как в начале лечения, так и при повышении дозы. Пациентам с нарушениями функции печени может потребоваться более медленный подбор доз и тщательное мониторирование.
Применение у пожилых пациентов
У пожилых пациентов повышение дозы амлодипина следует проводить с осторожностью.
Применение у пациентов с нарушениями функции почек
Пациенты с нарушениями функции почек могут принимать амлодипин в обычных дозах. Изменения плазменных концентраций амлодипина концентрации не коррелируют со степенью почечной недостаточности. Амлодипин при диализе не выводится.
В состав капсул 5мг/5 мг и 10 мг/5мгвходит краситель аллюра красный AC+FD и C красный 40 (Е129), а в состав капсул 5 мг/10мг и 10мг/10мг – краситель азорубин, кармоизин (Е 122), которые могут вызвать аллергические реакции.
Во время беременности или лактации
Беременность
Не рекомендуется применение рамиприла во время I триместра беременности, а во время II и III триместров беременности применение рамиприла противопоказано.
Эпидемиологические данные, свидетельствующие о риске тератогенности после воздействия ингибиторов АКФ во время I триместра беременности, не являются достаточно убедительными, однако не следует исключать незначительное увеличение такого риска. Если существует необходимость продолжения терапии с применением ингибиторов АКФ/AРАТ II, то пациентки, планирующие беременность, должны изменить терапевтический режим на альтернативное антигипертензивное лечение, которое отвечает требованиям безопасности при его назначении во время беременности. При подтверждении беременности лечение с применением ингибиторов АКФ/AРАТ II должно быть немедленно прекращено.
Экспозиция ингибиторов АКФ в течение II и III триместров беременности, как известно, вызывает фетотоксичность у людей (нарушение развития почек плода, олигогидрамнион, замедление окостенения черепа) и неонатальную токсичность (почечная недостаточность, гипотензия, гиперкалиемия). Если экспозиция ингибиторов АКФ происходит в течение II триместра беременности, то рекомендуется проведение УЗИ функции почек и развития костей черепа. Новорожденные, матери которых принимали ингибиторы АКФ, должны внимательно наблюдаться на предмет возможного развития гипотензии, олигурии и гиперкалиемии.
Безопасностьамлодипина при беременности у женщин не была установлена. Использование препарата во время беременности рекомендуется только при отсутствии более безопасных альтернативных средств и тогда, когда заболевание представляет более серьёзную опасность для матери и плода
Период лактации
Поскольку не имеется достаточной информации о применении рамиприла и амлодипина в период лактации, то применение их в этот период противопоказано, а предпочтительнее выбрать альтернативные методы лечения с более определёнными профилями безопасности, особенно при грудном вскармливании новорожденных и недоношенных детей.
О выделении амлодипина с грудным молоком данных нет. Решение о продолжении/прекращении грудного вскармливания или продолжении/ прекращении терапии амлодипином должно быть сделаны с учетом преимуществ грудного вскармливания для ребенка и преимуществ терапии амлодипином для матери.
Фертильность
В отношении амлодипина
У некоторых пациентов, получавших блокаторы кальциевых каналов, наблюдались обратимые биохимические изменения в головках сперматозоидов. Клинические данные недостаточны для оценки потенциального эффекта амлодипина на фертильность.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Некоторые побочные эффекты (например, симптомы снижения артериального давления, такие, как головокружение) могут нарушить способность пациента к сосредоточению внимания и своевременному реагированию, и, следовательно, повышают степень риска в ситуациях, когда эти способности имеют особое значение (при управлении транспортными средствами и потенциально опасными механизмами). В особенности, это может происходить в начале лечения или при замене других препаратов. После приёма первой дозы препарата или последующего увеличения его дозировки не рекомендуется управление транспортными средствами ипотенциально опасными механизмами в течение нескольких часов.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Хартил Амло показан для лечения пациентов с артериальной гипертензией, у которых оба монокомпонентных препарата, принимаемых одновременно в тех же терапевтических дозах, что и в препарате с установленной дозой, оказывают адекватное действие.
Рекомендуемая суточная доза - 1 капсула определенной дозировки.
Комбинированный препарат с определенной дозировкой не подходит для начального этапа терапии.
Если возникла необходимость в коррекции дозировки, то она может быть изменена только с помощью монокомпонентов и лишь после подборки необходимой дозы можно перейти на следующий препарат с установленной дозой.
Хартил Амло рекомендуется только пациентам, получающим лечение 5 мг рамиприла и 5 мг амлодипина в качестве оптимальной поддерживающей дозы после титрации доз монокомпонентов.
Взрослые пациенты
Рекомендуется назначать препарат с осторожностью пациентам, принимающим мочегонные средства, поскольку у этих пациентов может произойти нарушение водно-электролитного баланса. Необходимо исследовать функцию почек и определить уровень калия в сыворотке крови.
Пациенты с нарушениями функции печени
У пациентов с нарушением функции печени, лечение рамиприлом должно быть начато только под тщательным врачебным наблюдением, начиная с наиболее низких доз. Фармакокинетика амлодипина у пациентов с тяжёлыми нарушениями функции печени не изучалась. У пациентов с тяжёлыми нарушениями функции печени лечение амлодипином следует начинать с самых низких доз с медленной подборкой необходимой дозы.
У пациентов с нарушением функции печени, лечение рамиприлом должно быть начато только под тщательным врачебным наблюдением, при этом максимальная суточная доза рамиприла составляет 2,5 мг.
Рекомендуется назначать Хартил Амло только тем пациентам, которые были переведены на дозировку 2,5 мг рамиприла, как оптимальную поддерживающую дозу при подборе дозирования рамиприла.
Пациенты с нарушениями функции почек
Для определения оптимального сочетания начальной и поддерживающей дозы у пациентов с нарушениями функции почек, дозировка препарата подбирается путём индивидуального определения дозировок рамиприла и амлодипина.
Нет необходимости в коррекции дозы амлодипина у пациентов с нарушениями функции почек. Амлодипин не выводится в процессе диализа. Пациентам, проходящим процедуру диализа, амлодипин следует назначать с особой осторожностью.
Суточная доза рамиприла у пациентов с почечной недостаточностью должна устанавливаться с учётом клиренса креатинина.
- у пациентов с клиренсом креатинина ≥ 60 мл/мин, коррекция начальной дозы не требуется; максимальная суточная доза - 10 мг;
- у пациентов с клиренсом креатинина < 60 мл/мин, а также пациентов с артериальной гипертензией, проходящим процедуру гемодиализа, Хартил Амло рекомендуется назначать только в том случае, если пациент был переведён на режим дозирования рамиприла, составляющий 5 мг, в качестве оптимальной поддерживающей дозы (установленной в процессе дозирования рамиприла). Пациенты, проходящие процедуру гемодиализа, должны принимать препарат через несколько часов после проведения гемодиализа.
В период лечения препаратом Хартил Амло требуется контроль функции содержания калия в сыворотке крови. В случае ухудшения функции почек применение препарата Хартил Амло должно быть прекращено, а его компоненты следует назначать в дозах, откорректированных надлежащим образом.
Применение у пациентов пожилого возраста
Начальная дозы рамиприла должна быть ниже обычной, а последующая коррекция дозировки должна быть более мягкой, из-за высокого риска возникновения побочных эффектов. Не рекомендуется назначать Хартил Амло очень ослабленным пожилым пациентам.
Пожилые пациенты могут принимать обычные дозы амлодипина, однако, повышать дозу препарата следует с осторожностью.
Совместное применение с сакубитрилом/вальсартаном
Препарат Хартил Амло нельзя применять совместно с сакубитрилом/вальсартаном.
Учитывая возможный риск развития ангионевротического отека при совместном применении с сакубитролом/вальсартаном, препарат Хартил Амло нельзя назначать в течение, по крайней мере, 36 часов после отмены лечения сакубитрилом/вальсартаном.
Применение у детей до 18 лет
Не рекомендуется назначать Хартил Амло детям до 18 лет, поскольку безопасность и эффективность применения препарата не установлена.
Метод и путь введения
Препарат применяют строго по назначению врача!
Капсулы для приема внутрь.
Хартил Амло следует принимать в одно и то же время суток, каждый день на протяжении курса лечения, как до еды, так и после неё. Не следует раздавливать или разжёвывать капсулы. Не следует принимать этот препарат с соком грейпфрута.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы:
В отношении рамиприла:
Симптомы, связанные с передозировкой ингибиторов АКФ: чрезмерная периферическая вазодилатация (с выраженной гипотензией и картиной шока), брадикардия, нарушения электролитного баланса и почечная недостаточность.
В отношении амлодипина:
Опыт преднамеренной передозировки препарата у людей ограничен. Симптомы: имеющиеся данные позволяют предположить, что передозировка амлодипина может привести к чрезмерной периферической вазодилатации и возможной рефлекторной тахикардии. Сообщалось также о возникновении выраженного и длительного снижения артериального давления, вплоть до развития шока с летальным исходом.
Лечение: При клинически выраженной гипотензии, вызванной передозировкой амлодипина, пациенту следует придать горизонтальное положение с возвышенным положением ног, и принять активные меры по поддержанию деятельности сердечно-сосудистой системы, включая регулярный контроль функции сердца и дыхательной системы, ОЦК и количества выделяемой мочи. При отсутствии противопоказаний возможно применение (с осторожностью) сосудосуживающих средств, с целью восстановления сосудистого тонуса и артериального давления. Внутривенное введение кальция глюконата может быть эффективным для устранения блокады кальциевых каналов. В некоторых случаях может оказаться полезным промывание желудка. В исследовании с участием здоровых добровольцев было показано, что применение активированного угля в течение 2 часов после приема 10 мг амлодипина значительно уменьшало его абсорбцию. Поскольку амлодипин тесно связывается с белками, то проведение гемодиализа малоэффективно.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Резюме профиля безопасности
Рамиприл
К профилю безопасности рамиприла относятся такие симптомы как продолжительный сухой кашель и гипотония. К тяжелым побочным реакциям относится антгионевротический отек, гиперкалиемия, нарушения функции печени или почек, панкреатит, тяжелые реакции со стороны кожи, а также нейтропения и агранулоцитоз.
Амлодипин
Наиболее часто сообщалось о развитии сонливости, головокружения, головной боли, ощущения сердцебиения, приливов крови к коже лица, боль в животе. тошнота, отек голеностопных суставов, отеки и усталость.
Часто (от ≥ 1/100 до < 1/10)
- головная боль, головокружение, усталость
- гиперкалиемия
- артериальная гипотензия, ортостатического гипотензия, обмороки
- сухой раздражающий кашель, бронхит, синусит, одышка
- воспаление желудочно-кишечного тракта, нарушения пищеварения, дискомфортные ощущения в области живота, диспепсия, диарея, тошнота, рвота
- сыпь, макулопапулёзный дерматит
- мышечные спазмы, миалгии
- боль в груди, усталость
Нечасто (от ≥ 1/1000 до < 1/100);
- эозинофилия
- подавленное настроение, тревога, нервозность, беспокойство, нарушение сна, включая сонливость
- анорексия, снижение аппетита
- вертиго, парестезии, потеря вкуса, извращение вкуса
- нарушения зрения, включая расплывчатость зрения
- ишемия миокарда, включая стенокардии или инфаркт миокарда, тахикардия, аритмия, сердцебиение, периферические отеки
- прилив крови к лицу
- бронхоспазм, включая обострение течения астмы, заложенность носа
- панкреатит (сообщалось об очень редких случаях летального исхода, связанных с применением ингибиторов АКФ), повышение активности ферментов поджелудочной железы, незначительный ангионевротический отёк тонкой кишки, боли в верхней части живота, включая гастрит, запоры, сухость во рту
- повышение активностипеченочных ферментов и/или конъюгированного билирубина
- ангионевротический отек, в исключительных случаях, ангионевротический отек, вызывающий нарушение проходимости дыхательных путей с последующим летальным исходом, зуд, потливость
- артралгия
- почечная недостаточность, в том числе, острая почечная недостаточность, увеличение количества выделяемой мочи, ухудшение существующей протеинурии, повышение уровня мочевины в крови, повышение уровня креатинина крови
- снижение либидо, преходящая эректильная импотенция
- гипертермия
Редко (от ≥ 1/10000 до < 1/1000);
- лейкопения (в том числе, нейтропения или агранулоцитоз), эритропения, снижение уровня гемоглобина, уменьшение количества тромбоцитов
- спутанность сознания
- тремор, нарушения равновесия
- конъюнктивит
- нарушение слуха, шум в ушах
- глоссит
- сосудистый стеноз, гипоперфузия, васкулит
- холестатическая желтуха, гепатоцеллюлярные поражения
- эксфолиативный дерматит, крапивница, онихолизис
- астения
Очень редко (< 1/10000, в том числе, отдельные сообщения
- реакции фоточувствительности
Неизвестно (на основании имеющихся данных оценка невозможна).
- поражение костного мозга, панцитопения, гемолитическая анемия
- анафилактические или анафилактоидные реакции, увеличение количества антиядерных антител
-синдром неадекватной секреции антидиуретического гормона
- уменьшение содержания натрия в крови
- нарушение способности к концентрации внимания
- ишемия головного мозга, включая ишемический инсульт и транзиторные ишемии, нарушения психомоторных реакций, ощущение жжения, паросмия
- синдром Рейно
- афтозный стоматит
- острая печеночная недостаточность, холестатический или цитолитический гепатит (летальный исход наблюдался в исключительных случаях)
- гинекомастия
- токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивенса-Джонсона, мультиформная эритема, пузырчатка, псориаз в тяжёлой степени, псориазоформный дерматит, пемфигоидная или лихеноидная экзантема и энантема, алопеция
Резюме профиля безопасности
Амлодипин
К наиболее часто наблюдаемым побочным реакциям относятся сонливость, головокружение, головная боль, ощущение сильного сердцебиения, приливы с покраснением кожи лица, боль в животе, тошнота, отек голеностопного сустава, отеки и утомляемость..
Частота побочных эффектов, наблюдавшаяся при использовании индивидуальных компонентов, приводится в соответствии со следующими градациями частоты их возникновения (MedDRA):
В отношении амлодипина:
Очень часто (≥ 1/10):
- отеки
Часто (от ≥ 1/100 до < 1/10);
- головная боль, головокружение, сонливость (особенно в начале лечения),
- нарушения зрения (в том числе, диплопия)
- сильное сердцебиение
- прилив крови к лицу
- одышка
- тошнота, боль в животе, диспепсия, изменения стула (включая диарею, запор)
- отеки, отёчность голеностопного сустава, подергивания мышц
- усталость, астения
Нечасто (от ≥ 1/1000 до < 1/100);
- изменение настроения (включая тревогу), бессонница, депрессия
- тремор, извращение вкуса, обморок, гипестезия, парестезии
- нарушения зрения (в том числе, диплопия)
- звон в ушах
- аритмия (включая брадикардию, желудочковую тахикардию и мерцательную аритмию)
- гипотония
- кашель, ринит
- рвота, диспепсия, изменение моторики кишечника (включая диареи и запоры), ощущение сухости во рту
- алопеция, пурпура, изменение цвета кожи, повышенная потливость, зуд, сыпь, экзантема, крапивница
- артралгии, миалгии, мышечные спазмы, боли в спине
- расстройство мочеиспускания, никтурия, увеличение частоты мочеиспускания
- нарушение потенции, гинекомастия
- боль в груди, слабость, боль, недомогание
- увеличение или снижение массы тела
Редко (от ≥ 1/10000 до < 1/1000);
- спутанность сознания
Очень редко (< 1/10000, в том числе, отдельные сообщения
- лейкопения, тромбоцитопения
- аллергические реакции
- артериальная гипертензия
- гипергликемия
- повышенный мышечный тонус, периферическая нейропатия
- инфаркт миокарда, аритмии (в том числе, брадикардия, желудочковая тахикардия и фибрилляция предсердий)
- васкулит
- кашель
- панкреатит, гастрит, гиперплазия десен
- желтуха*, гепатит*, повышение активности печёночных ферментов*
- аллергические реакции, ангионевротический отек, мультиформная эритема, крапивница, эксфолиативный дерматит, синдром Стивенса-Джонсона, фотосенсибилизация
* В большинстве случаев с холестазом.
Неизвестно (на основании имеющихся данных оценка невозможна).
- экстрапирамидные нарушения
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
Одна капсула 5 мг/5мг содержит
активные вещества: рамиприла 5мг
амлодипина5мг(эквивалентно 6.95 мг амлодипина бесилата),
Одна капсула 5 мг/10мг содержит
активные вещества: рамиприла 5мг
амлодипина 10мг (эквивалентно 13.9 мг амлодипина бесилата),
Одна капсула 10 мг/5мг содержит
активные вещества: рамиприла10мг
амлодипина5мг (эквивалентно 6.95 мг амлодипина бесилата),
Одна капсула 10 мг/10мг содержит
активные вещества: рамиприла10мг
амлодипина 10мг (эквивалентно 13.9 мг амлодипина бесилата)
вспомогательные вещества: кросповидон, гипромеллоза, целлюлоза микрокристаллическая, глицерола дибегенат.
Состав твердой желатиновой капсулы (Coni-Snap 3):
бриллиантовый голубой FCF+FD и C синий 1 (Е 133), аллюра красный AC+FD и C красный 40 (Е 129), титана диоксид (Е 171), желатин (для капсул 5 мг/5 мг);
Состав твердой желатиновой капсулы (Coni-Snap 0):
титана диоксид (Е 171), железа(III) оксид красный (Е172), азорубин (кармоизин (Е 122)), индигокармин + FD и C синий 2 (Е132), желатин (для капсул5 мг/10 мг);
титана диоксид (Е 171), железа (III) оксид красный (Е172), бриллиантовый голубой FCF +FD и C синий 1 (Е133), аллюра красный AC+FD и C красный 40 (Е 129), желатин (для капсул10 мг/5 мг);
азорубин (кармоизин (Е 122)), индигокармин + FD и C синий 2 (Е132), титана диоксид (Е 171), желатин (для капсул10 мг/10 мг).
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Капсулы 5 мг/5 мг (рамиприл /амлодипин): твердые желатиновые капсулы CONI–SNAP 3, без маркировки, самозакрывающиеся, с непрозрачным корпусом светло-бордового цвета и непрозрачной крышкой светло-бордового цвета.
Капсулы 5 мг/10 мг (рамиприл /амлодипин): твердые желатиновые капсулы CONI–SNAP 0, без маркировки, самозакрывающиеся, с непрозрачным корпусом светло-розового цвета и непрозрачной крышкой темно-бордового цвета
Капсулы 10 мг/5 мг (рамиприл /амлодипин): твердые желатиновые капсулы CONI–SNAP 0, без маркировки, самозакрывающиеся, с непрозрачным корпусом светло-розового цвета и непрозрачной крышкой светло-бордового цвета
Капсулы 10 мг/10 мг (рамиприл /амлодипин): твердые желатиновые капсулы CONI–SNAP 0, без маркировки, самозакрывающиеся, с непрозрачным корпусом темно-бордового цвета и непрозрачной крышкой темно-бордового цвета
Содержимое капсул - смесь гранул и порошков, не содержащая механических примесей, белого или почти белого цвета, без или почти без запаха.
Форма выпуска и упаковка
По 7 или 10 капсул в контурной ячейковой упаковке, из комбинированной пленки «соld» (полиамид / фольга алюминиевая / ПВХ) // фольги алюминиевой. По 4 или 8 контурных ячейковых упаковок (по 7 капсул) или 3 или 9 в контурных ячейковых упаковок (по 10 капсул) вместе с инструкцией по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в пачку из картона.
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 30 °С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Хартил®Амло
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозалануы
5 мг/5 мг, 10 мг/5 мг, 5 мг/10 мг, 10 мг/10 мг капсулалар
Фармакотерапиялық тобы
Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Басқа препараттармен біріктірілген АӨФ тежегіштері. АӨФ тежегіштері және кальций өзекшелері блокаторлары. Рамиприл және амлодипин.
АТХ коды C09BB07
Қолданылуы
- біріктірілген препараттыкіндей емдік дозаларда бір мезгілде қабылданған екі жеке препаратпен артериялық қысымы талапқа сай бақыланған ересек пациенттерде артериялық гипертензияда орын басатын ем препараты ретінде.
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
Хартиил Амлоға қатысты:
- рамиприлге (немесе АӨФ тежегіштеріне), амлодипинге, дигидропиридин туындыларына, және/немесе препараттың кез келген қосымша заттарына жоғары сезімталдық
Рамиприлге қатысты:
- анамнезінде ангионевроздық ісінудің болуы (туа біткен, идиопатиялық немесе АӨФ тежегіштерін немесе ангиотензин IIрецепторларының антагонистерін AРАТ ІІ) қабылдаудан туындаған бұрын болған ангионевроздық ісіну негізінде пайда болған)
- бейтарап эндопептидаза тежегіштерімен (мысалы, құрамында сакубитрил бар препараттармен) ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылауына байланысты бір мезгілде қолдану
- қанның теріс зарядталған беткейлермен жанасуымен қатар жүретін экстракорпоральді ем
- бүйрек артерияларының айқын екіжақты стенозы немесе жалғыз жұмыс істейтін бүйрек артериясының стенозы
- жүктіліктің ІІ және ІІІ триместрлері және лактация кезеңі
- рамиприлді гипотензивті немесе гемодинамикалық тұрақсыз жағдайлары бар пациенттерге тағайындауға болмайды
- қант диабетінен немесе бүйрек функциясының бұзылуынан (ШСЖ ˂ 60 мл/мин/1.73 м2) зардап шегетін пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қабылдау
- ангионевроздық ісінудің дамудың жоғары қаупі себебінен сакубитрилмен/вальсартанмен бірге қолдану қарсы көрсетілген
Амлодипинге қатысты:
- гипотензияның ауыр түрінде
- шок (оның ішінде, кардиогенді шок)
- сол жақ қарыншадан (мысалы, ауыр дәрежедегі аорталық стеноз) қанның ағып шығуына кедергі ететін қантамырларының тарылуы
- бастан өткерген жедел миокард инфарктісінен кейінгі гемодинамикалық тұрақсыз жүрек жеткіліксіздігі
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Рамиприлге қатысты:
Зерттеу нәтижелері бойынша, АӨФт, АРБ АТРА II немесе алискирен қолданылған РААЖ қосарлы блокадасы, монотерапиямен салыстырғанда гипотония, гиперкалиемия және бүйрек функциясының бұзылуы (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз реакциялардың даму қаупін арттырады.
Қолдануға болмайтын біріктірілімдер:
Ауыр анафилаксиялық немесе анафилактоидтық реакциялардың дамуының жоғары қаупіне байланысты, өткізгіштігі жоғары жарғақшалар (мысалы, полиакрилонитрилді қосылыстардан жарғақшалар) арқылы гемодиализ, гемофильтрация немесе сульфат декстранын қолданумен төмен тығыздықтағы липопротеидер аферезі секілді қанның теріс зарядталған беткейлермен жанасуымен қатар жүретін экстракорпоральді емшаралар. Егер осындай ем қажет болса, диализ үшін басқа типті жарғақшаны немесе басқа санаттағы гипертензияға қарсы дәрілерді қолдану мәселесін қарастыру керек.
АӨФ тежегіштерін (рамиприл сияқтылар) құрамында сакубитрил (неприлизин тежегіші) бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі артады, осыған байланысты, аталған препараттарды бір мезгілде қолдануға болмайды. АӨФ тежегіштерін құрамында сакубутрил бар препараттарды тоқтатқаннан кейін 36 сағат өтпейінше тағайындауға болмайды.
Құрамында сакубутрил бар препараттарды АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге, сондай-ақ АӨФ тежегіштерін тоқтатқаннан кейін 36 сағат ішінде тағайындауға болмайды.
Бір мезгілде қолдану сақтықты талап етеді
Калий препараттарымен, гепаринмен, калий сақтайтын диуретиктермен, және калийдің плазмалық деңгейін жоғарылататын басқа да белсенді заттармен (оның ішінде, ангиотензин II рецепторлар антагонистерімен, такролимуспен, циклоспоринмен, триметоприммен немесе оның сульфометоксазолмен (Ко-тримоксазол) біріктірілімімен) бір мезгілде қабылдағанда гиперкалиемия дамуы мүмкін, сондықтан қан сарысуында калий деңгейін мұқият бақылау керек.
Гипертензияға қарсы препараттармен (мысалы, диуретиктермен) және артериялық қысымды төмендетуі мүмкін басқа заттармен (мысалы, нитраттармен, трициклдық антидепрессанттармен, ауыруды басатын дәрілермен, алкогольмен, баклофенмен, альфузозинмен, доксазозинмен, празозинмен, тамсулозинмен, теразозинмен)бір мезгілде қабылдағанда гипотензия қаупі күшеюі мүмкін.
Вазопрессорлы симпатомиметиктермен және басқа препараттармен (мысалы, изопротеренолмен, добутаминмен, допаминмен, адреналинмен, норадреналинмен)бір мезгілде қабылдағанда,рамиприлдің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін, сондықтан артериялық қысымға мониторинг жүргізу ұсынылады.
Аллопуринолмен, иммунодепрессанттармен, кортикостероидтармен, прокаинамидпен, цитостатиктермен және қан жасушаларының мөлшерін өзгертуі мүмкін басқа препараттармен бір мезгілде қабылдағанда, гематологиялық реакциялардың даму мүмкіндігі артады.
Литий тұздарымен АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қабылдағанда оның бөлінуі азаюы мүмкін болғандықтан, кейін оның уыттылығының жоғарылауымен қандағы литий концентрациясы жоғарылайды. Литий деңгейін үнемі бақылау керек.
Диабетке қарсы дәрілермен (инсулинді қоса) бір мезгілде қабылдағанда гипогликемиялық реакциялар дамуы мүмкін. Қандағы глюкоза деңгейін қатаң бақылау керек.
Қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен және ацетилсалицил қышқылымен бір мезгілде қабылдағанда рамиприлдің гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін. Бұдан басқа, АӨФ тежегіштерін және ҚҚСД біріктіріп қабылдау гиперкалиемия дамуын туындатуы мүмкін және бүйрек функциясының бұзылу қаупін жоғарылатады.
Рапамициннің mTOR нысанасының тежегіштерімен (тенсиролимус, эверолимус, сиролимус сияқты) немесе вилдаглиптинмен бір мезгілде қабылдағанда ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылайды.Емдеудің басында сақтық таныту керек.
НЭП (бейтарап эндопептидаза) тежегіштері: АӨФ тежегіштерін және рацекадотрилді (энкефалиназа тежегіші) бір мезгілде қолдану кезінде ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылау мүмкіндігі туралы хабарланған.
Плазминогеннің тіндік активаторлары: обсервациялық зерттеулерде ишемиялық инсульттің тромболитикалық емі үшін алтеплазаны қолданғаннан кейін АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде ангионевроздық ісінулер дамуының жоғары жиілігі анықталды.
Амлодипинге қатысты:
Басқа дәрілік заттардың амлодипинге әсері
CYP3A4 тежегіштері:амлодипинді CYP3A4 күшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштерімен, эритромицин немесе кларитромицин секілді макролидтермен, азолды зеңге қарсы препараттармен, верапамилмен немесе дилтиаземмен)бір мезгілде қолдануамлодипин экспозициясының айтарлықтай жоғарылауына әкелуі мүмкін.
Осылайша, клиникалық мониторингілеу және препарат дозасын өзгертуге қажеттілік туындауы мүмкін. Кларитромицин CYP3A4 тежегіші болып табылады. Кларитромицинді амлодипинмен бірге қабылдайтын пациенттерде гипотензия қаупі жоғарылауы мүмкін. Кларитромицинді амлодипинмен бірге қолданған пациенттерді мұқият бақылау қажет.
CYP3A4 индукторлары: CYP3A4 тежегіштерінің амлодипинге әсері туралы деректер жоқ. Препаратты CYP3A4 тежегіштерімен (мысалы, рифампицин немесе шілтерлі шайқураймен) бір мезгілде қабылдау амлодипиннің плазмалық концентрациясын төмендетуі мүмкін. Амлодипинді CYP3A4 тежегіштерімен бір мезгілде тағайындағанда сақтықпен қолдану керек.
Амлодипиндігрейпфрутпен немесе грейпфрут шырыныменқолдануға болмайды, өйткені кейбір пациенттерде амлодипиннің биожетімділігі жоғарылауы мүмкін, ол өз кезегінде айқын гипертензияға қарсы әсерімен қатар жүреді.
Дантролен (инфузия)
Верапамил мен дантролен инфузиясын бірге қолданғанда тәжірибелік жануарларда гиперкалиемия жағдайында қарыншалардың фибрилляциясы мен жүрек-қантамыр коллапсы дамыған. Гиперкликемия даму қаупіне байланысты қатерлі гипертермияның дамуына бейім пациенттерде және қатерлі гипертермияны емдеу барысында Дантролен препаратын (инфузия) амлодипин секілді, кальций өзекшелері блокаторларымен біріктіруден аулақ болған жөн.
Амлодипиннің басқа дәрілік заттарға әсері
Амлодипинді гипертензияға қарсы басқа дәрілермен үйлестіріп қолдану олардың емдік тиімділігін күшейтеді.
Дәрілік заттармен өзара әрекеттесуін клиникалық зерттеулердің мәліметтері бойынша, амлодипин аторвастатиннің, дигоксиннің, варфарин немесе циклоспориннің фармакокинетикасына әсер еткен жоқ.
Такролимус: амлодипинмен бір мезгілде қолданғанда такролимустың қандағы деңгейінің жоғарылау қаупі бар, алайда, бұл өзара әрекеттесудің фармакокинетикалық механизмі толық зерттелмеген. Такролимустың уыттылық әсерінің алдын алу мақсатында, такролимусты қабылдайтын пациенттерге амлодипинді тағайындаған кезде, артериялық қысымға мұқият мониторинг жүргізу және қажет болса, такролимус дозасын өзгерту керек.
Циклоспорин: Амлодипиннің циклоспоринмен өзара әрекеттесулеріне дені сау еріктілерде де, басқа популяцияларда да зерттеулер жүргізілген жоқ, тек бүйрегі ауыстырылған пациенттерді қоспағанда, оларда циклоспориннің ең төмен концентрациясының елеулі ауытқымалы жоғарылауы байқалды (0 – 40%).
Симвастатин: 10 мг амлодипиннің қайталанған дозаларын 80 мг симвастатинмен бір мезгілде қолдану симвастатинмен монотерапиямен салыстырғанда симвастатиннің экспозициясының 77% жоғарылауына әкелді. Симвастатин қабылдайтын пациенттерде симвастатиннің дозасы тәулігіне 20 мг-ден аспауы тиіс.
Арнайы ескертулер
Рамиприлге қатысты:
Жүктілік:
АӨФ тежегіштерін жүктілік кезеңінде қабылдауды бастамау керек. Егер АӨФ тежегіштерін қолданып емдеуді жалғастыру қажет болса, жүктілікті жоспарлаған әйелдер емдік режимді жүктілік кезінде тағайындаған кезде қауіпсіздік талаптарына жауап беретін гипотензияға қарсы баламалы емдеуге өзгертуі керек. Жүктілікті растаған кезде, АӨФ тежегіштерін қолданып емдеуді дереу тоқтату және қажет болса, баламалы емді қолдануды бастау керек.
Гипотензияның пайда болу қаупі жоғары пациенттер:
- Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенділігі аса жоғары пациенттер әсіресе АӨФ тежегіштері немесе қатар жүретін несеп айдайтын дәрілер алғаш рет тағайындалғанда, немесе олардың дозасын алғаш рет жоғарылатқанда, артериялық қысымның күрт төмен түсуі және АӨФ тежелуі нәтижесінде бүйрек функциясының нашарлау қаупіне ұшырайды.
Пациенттің жай-күйін бақылауды және артериялық қысымды мониторингілеуді талап ететін ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің елеулі аса жоғары белсенділігі, мысалы, мынадай жағдайларда күтіледі:
· ауыр гипертензиясы бар пациенттерде;
· декомпенсацияланған іркілген жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде;
· сол жақ қарыншаға гемодинамикалық айқын қанның келіп түсуімен немесе одан ағып шығуының қиындауымен (мысалы, аорта немесе митральді клапан стенозы) пациенттерде;
· жалғыз жұмыс істейтін бүйректің бүйрек артериясының бір жақтық стенозы бар пациенттерде;
· су-электролиттік теңгерім бұзылуы бар (немесе мүмкін) пациенттерде (несеп айдайтын дәрілерді қабылдайтын пациенттерді қоса);
· бауыр циррозы және / немесе асциті бар пациенттерде;
· хирургиялық операцияны өткерген немесе гипотензияны туындататын препараттарды қолданумен анестезия жасалған пациенттерде;
Жалпы, сусыздану, гиповолемия немесе тұздардың тапшылығы жағдайларына емді бастағанға дейін (жүрек жеткіліксіздігі бар науқастарда, көлемді жүктеме қаупін ескеріп, осындай шаралардың пайдасы мен зиянын мұқият бағалағаннан кейін) түзету жүргізу ұсынылады.
- транзиторлы (қайтымды) немесе бастан өткерген миокард инфарктісінен кейін тұрақты жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде;
- кардиальді немесе церебральді ишемияның даму қаупі бар пациенттерде немесе жедел гипотензия жағдайында.
Емдеудің бастапқы кезеңінде мұқият медициналық бақылау қажет етіледі.
Егде жастағы пациенттер
«Дозалау режимі» тармағын қараңыз
Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарланған блокадасы
АӨФт, АРАТ ІІ немесе алискиренді қолдану арқылы РААЖ қосарланған блокадасы монотерапиямен салыстырғанда гипотонияның, гиперкалиемияның және бүйрек функциясы бұзылыстарының (жедел бүйрек жеткіліксіздігін қоса) даму қаупін жоғарылатады.
АӨФт және АРАТ ІІ немесе алискиренді қолданып РААЖ қосарланған блокадасы ұсынылмайды.
АӨФт және АРАТ ІІ бірге қолдану абсолютті қажет болатын жекелеген жағдайларда, маманның мұқият қадағалауы және бүйрек функциясына, су-электролит теңгеріміне, артериялық қысымға міндетті мониторинг қажет. Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге АӨФт және АРАТ ІІ класындағы препараттарды біріктіруге болмайды.
Хирургиялық араласым
Мүмкіндігінше, хирургиялық араласым жүргізгенге дейін бір күн бұрын, рамиприл секілді АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтату ұсынылады.
Бүйрек функциясына мониторинг
Бүйрек функциясын емді бастағанға дейін және оның кезінде тексеру керек, ал препараттың дозасын, әсіресе, емдеудің алғашқы апталарында түзетеді. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер үшін мұқият бақылау жүргізу ұсынылады. Әсіресе іркілген жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе бүйрек трансплантациясынан кейін, бүйрек функциясының бұзылу қаупі бар.
Ангионевроздық ісіну
АӨФ тежегіштерін (соның ішінде рамиприл) сакубитрилмен/вальсартанмен бірге қолдану ангионевроздық ісінудің дамуының жоғары қаупінің себебінен қарсы көрсетілген. Сакубитрилдің/вальсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін Хартил Амло препаратын, кем дегенде, 36 сағат ішінде тағайындауға болмайды, ал АӨФ тежегішінің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін сакубитрил/вальсартанды кем дегенде, 36 сағат ішінде тағайындауға болмайды.
Сондай-ақ неприлизиннің (НЭП) басқа тежегіштерімен (рацекадотрил сияқты) АӨФ тежегіштерін бірге қолдану ангионевоздық ісінудің даму қаупін жоғарылатуы мүмкін. Сондықтан рамиприлмен емдеуді қабылдап жүрген пациенттерде НЭП тежегіштерін тағайындаудан бұрын пауда/қауіп ара қатынасын мұқият өлшеу керек.
АӨФ тежегіштерін, оның ішінде, рамиприл қабылдаған пациенттерде ангионевроздық ісінудің пайда болуы туралы хабарланған. Бұл қауіп рапамицин нысанасының (mTOR) тежегіш препараттарын (темсиролимус, эверолимус, сиролимус сияқтылар) немесе вилдаглиптинді қолданған кезде жоғарылауы мүмкін.
Ангионевроздық ісіну пайда болған жағдайда рамиприлді қабылдауды тоқтату керек. Осындай жағдайларда жедел жәрдем тәсілдері мен дәрілерін дереу қолдану керек. Пациент симптомдары толық қайтқанша, кем дегенде 12- 24 сағат бойы бақылауда болуы керек. АӨФ тежегіштерін, оның ішінде, рамиприл қабылдаған пациенттерде ішектің ангионевроздық ісінуінің пайда болуы туралы хабарланған. Бұл пациенттер іш аумағындағы ауыруға шағымданды (жүрек айнуы немесе құсу симптомдарымен, немесе оларсыз).
Десенсибилизация кезіндегі анафилаксиялық реакциялар
АӨФ тежегіштерін қолдану жәндіктердің уына немесе басқа аллергендерге анафилаксиялық және анафилактоидты реакциялардың ықтималдығын (және олардың ауырлық дәрежесін) арттырады. Сондықтан десенсибилизация аяқталғанға дейін рамиприлді қабылдауды уақытша тоқтату туралы шешім қабылдау керек.
Гиперкалиемия
АӨФ тежегіштерін, оның ішінде рамиприл қабылдайтын кейбір пациенттерде гиперкалиемия байқалған.Гиперкалиемия дамуының қаупі жоғары пациенттер тобына бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер, егде жастағы пациенттер (70 жастан асқан), бақыланбайтын қант диабеті бар пациенттер, немесе калий тұздарын, құрамында калий бар диуретиктер және басқа да қан плазмасында калий деңгейінің жоғарылауына ықпал ететін белсенді заттарды қабылдайтын пациенттер, сондай-ақ сусыздану, жүректің жедел жеткіліксіздігі немесе метаболизмдік ацидоз секілді жағдайлардағы пациенттер кіреді. Егер жоғарыда аталған дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану мақсатқа сай деп саналса, қан сарысуында калий деңгейіне үнемі бақылау жүргізу ұсынылады.
Гипонатриемия
Кейіннен білінетінгипонатриемиямен антидиуретикалық гормонның қалыптан тыс сөлінісі синдромы рамиприлді қабылдап жүрген кейбір пациенттерде байқалады. Егде жастағы пациенттерге және гипонатриемияның даму қаупі жоғары пациенттерге қан сарысуындағы натрий мөлшерін жүйелі бақылап отыру ұсынылады.
Нейтропения/агранулоцитоз
Нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия жағдайлары, сондай-ақ сүйек кемігінің депрессиясы туралы сирек хабарлар бар. Лейкопенияны ерте анықтау мүмкіндігі үшін, лейкоциттер санын бақылау ұсынылады. Емдеудің бастапқы кезеңінде және бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттер арасында, сондай-ақ қатар жүретін коллагеноздармен (мысалы, қызыл жегімен немесе склеродермиямен) пациенттерде, және қан көрінісінің өзгеруін туындатуы мүмкін басқа дәрілік заттар қабылдаған барлық пациенттерде жиі бақылау ұсынылады.
Этностық айырмашылықтар
АӨФ тежегіштерін қабылдаған негроидты нәсілдегі пациенттерде, ангионевроздық ісіну басқа пациенттерге қарағанда жиі дамиды. Басқа да АӨФ тежегіштері секілді, рамиприл басқа нәсілдегі тұлғалармен салыстырғанда, негроидты нәсілдегі пациенттер популяциясында рениннің деңгейі төмен тұлғалардың жиі кездесуі себебінен артериялық гипертензиясы бар негроидты нәсілдегі пациенттерде аз гипотензивті әсер беруі мүмкін.
Жөтел
АӨФ тежегіштерін қабылдағаннан кейін жөтел пайда болғаны туралы хабарлар бар. Жөтелдің өзіне тән ерекшелігі оның құрғақтығы және тұрақтылығы, сондай-ақ емді тоқтатқаннан кейін білінбей кетуі болып табылады. АӨФ тежегіштерін қабылдаудан туындаған жөтелді дифференциалды-диагностикалық белгі деп санау керек.
Амлодипинге қатысты:
Амлодипиннің гипертониялық кризде тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталған жоқ.
Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдану
Препаратты жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек. Ауыр жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттердің (NYHA бойынша III және IV класты) қатысуымен жүргізілген ұзақ плацебо-бақыланатын зерттеулер барысында олардың пайда болу жиілігі, плацебо тобымен салыстырғанда, амлодипин тағайындалған топта жоғары болған өкпе ісінуі жағдайлары тіркелген, бірақ ол бұдан ауыр ауыр жүрек жеткіліксіздігімен қатар жүрген жоқ.
Кальций өзекшелерінің блокаторларын, оның ішінде амлодипинді де, іркілген жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге, кейіннен жүрек- қантамырлық асқыну және өліммен аяқталу қаупінің жоғарылауына байланысты сақтықпен тағайындау керек.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерге қолдану
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі ұзарады, ал AUC артады; дозалануын өзгертуге қатысты ұсыныстар жоқ. Осылайша, амлодипинмен емдеуді емнің басында да, дозаны жоғарылатқанда да ұсынылған дозалар аралығының төмен дозасынан сақтықпен қолдану керек. Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерге дозаны баяу таңдау және мұқият мониторингілеу талап етілуі мүмкін.
Егде жастағы пациенттерге қолдану
Егде пациенттерде амлодипин дозасының жоғарылауын сақтықпен жүргізу керек.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерге қолдану
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерге амлодипинді әдеттегі дозада қабылдауға болады. Амлодипиннің плазмалық концентрациясының өзгеруі бүйрек жеткіліксіздігінің дәрежесімен байланысты емес. Амлодипин диализ кезінде шығарылмайды.
5 мг/5 мг және 10 мг/5 мг капсуланың құрамына қызыл аллюра бояғышы AC+FD және C қызыл 40 (Е129) кіреді, ал 5 мг/10 мг және 10 мг/10 мг капсуланың құрамына – аллергиялық реакция туындатуы мүмкін азорубин бояғышы, кармоизин (Е 122) кіреді.
Жүктілік және лактация кезінде
Жүктілік
Рамиприлді жүктіліктің I триместрі кезінде қолдану ұсынылмайды, ал жүктіліктің II және III триместрлерінде рамиприлді қолдануға болмайды.
АӨФ тежегіштерінің жүктіліктің I триместрі кезіндегі әсерінен кейін тератогенді қаупін көрсететін эпидемиологиялық деректердің сенімділігі жеткілікті емес, әйтсе де осындай қауіптің аздап жоғарылауын жоққа шығаруға болмайды. Егер АӨФ/AРАТ II тежегіштерін қабылдаумен емді жалғастыру қажет болса, жүктілікті жоспарлаған пациенттер, емдік режимді оны жүктілік кезінде тағайындау қауіпсіздік талаптарына жауап беретін баламалы гипертензияға қарсы емге ауыстыруы керек. Жүктілік анықталған жағдайда АӨФ/AРАТ II тежегіштерін қолданумен емді дереу тоқтату керек.
Жүктіліктің II және III триместрлері кезінде АӨФ тежегіштерінің экспозициясы адамдарда фетоуыттылықты (ұрықтың бүйрегінің дамуының бұзылуы, олигогидрамнион, бас сүйегінің сүйектенуінің баяулауы) және неонатальді уыттылықты (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) туындатады. Егер АӨФ тежегіштерінің экспозициясы жүктіліктің IIтриместрі бойы жүрсе, онда бүйрек функциясына және бас сүйегінің дамуына УДЗ жүргізу ұсынылады. Аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған жаңа туғандар, гипотензия, олигурия және гиперкалиемия даму мүмкіндігіне мұқият бақылануы керек.
Әйелдерде жүктілік кезіндегі амлодипинніңқауіпсіздігі анықталған жоқ. Препаратты жүктілік кезінде неғұрлым қауіпсіз баламалы дәрілер болмаған жағдайда ғана және ауру ана мен шарана үшін одан да көбірек қауіп төндіретін жағдайда пайдалану ұсынылады.
Лактация кезеңі
Рамиприл мен амлодипинді лактация кезінде қолдануға қатысты жеткілікті ақпарат болмағандықтан, оларды осы кезеңде қолдануға болмайды, дұрысы лактация кезінде қауіпсіздік бейіні анықталған емдеудің баламалы әдістерін таңдау керек, әсіресе жаңа туғандарға және шала туған балаларға емшек емізген кезде. Амлодипиннің емшек сүтімен бөлінуі туралы деректер жоқ. Емшек емізуді жалғастыру/тоқтату немесе амлодипинмен емді жалғастыру/тоқтату туралы шешімді емшек емізудің бала үшін артықшылығы мен амлодипинмен емнің ана үшін артықшылықтарын ескере отырып қабылдау керек.
Фертильділік
Амлодипинге қатысты
Кальций өзекшелерінің блокаторларын қабылдаған кейбір пациенттерде сперматозоидтардың бастарында қайтымды биохимиялық өзгерістер байқалды. Амлодипиннің фертильділікке әлеуетті әсеріне баға беруге клиникалық деректер жеткіліксіз.
Препараттың көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Кейбір жағымсыз әсерлері (мысалы, бас айналуы секілді артериялық қысымның төмендеу симптомдары) пациенттің зейінді жұмылдыруға және уақытылы жауап беруіне және, сәйкесінше осы қабілеттер мәні жоғары болғанда қауіп дәрежесін жоғарылатады (көлік құралдарын және әлеуетті қауіпті механизмдерді басқаруда). Әсіресе, бұл емнің басында немесе басқа препараттарды ауыстырғанда болуы мүмкін. Препараттың бірінші дозасын қабылдағаннан кейін немесе оның дозасын келесі жоғарылатқаннан кейін бірнеше сағат ішінде көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқаруға болмайды.
Қолдану жөніндегі нұсқаулар
Дозалау режимі
Хартил Амло белгіленген дозасы бар препараттағы сияқты емдік дозаларда бір мезгілде қабылданған монокомпонентті препараттардың екеуі де талапқа сай әсер көрсететін артериялық гипертензиясы бар пациенттерді емдеуге қолданылады.
Ұсынылатын тәуліктік доза – белгілі дозада 1 капсула.
Белгілі дозасымен біріктірілген препаратты емдеудің бастапқы кезеңінде қабылдауға болмайды.
Егер дозаны түзетуге қажеттілік туындаса, онда оны тек қана монокомпоненттердің көмегімен өзгертуге болады және қажетті дозаны таңдап алғаннан кейін ғана белгіленген дозалы келесі препаратқа көшуге болады.
Хартил Амло тек монокомпонеттер дозалары титрленгеннен кейін оңтайлы демеуші доза ретінде 5 мг рамиприл мен 5 мг амлодипин қабылдайтын пациенттерге ұсынылады.
Ересек пациенттер
Препаратты несеп айдайтын дәрілер қабылдайтын пациенттерге сақтықпен тағайындау ұсынылады, өйткені осы пациенттерде су-электролиттік теңгерімнің бұзылуы байқалуы мүмкін. Бүйрек функциясын тексеру және қан сарысуында калий деңгейін анықтау керек.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттер
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде рамиприлмен емдеу неғұрлым төмен дозалардан бастап, дәрігердің мұқият бақылауымен басталуы тиіс. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде амлодипиннің фармакокинетикасы зерттелген жоқ. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерде амлодипинмен емдеуді ең төмен дозалардан бастап, қажетті дозаны баяу таңдап отыру керек.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде рамиприлмен емдеу дәрігердің мұқият қадағалауымен басталуы керек, бұл жағдайда рамиприлдің ең жоғары тәуліктік дозасы 2,5 мг құрайды.
Хартил Амлоны рамиприлдің дозасын таңдау кезінде оңтайлы демеуші доза ретінде 2,5 мг рамиприл дозасына ауыстырылған пациенттерге ғана тағайындау ұсынылады.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттер
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде бастапқы және демеуші дозаның оңтайлы үйлесімін анықтау үшін, препараттың дозалануы рамиприл мен амлодипиннің дозалануын жекелей анықтау жолымен іріктеледі.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде амлодипиннің дозасын түзету қажеттілігі жоқ. Амлодипин диализ үдерісінде шығарылмайды. Диализ үдерісінен өтетін пациенттерге амлодипинді ерекше сақтықпен тағайындау керек.
Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде рамиприлдің тәуліктік дозасы креатинин клиренсін есепке алып анықталуы керек.
- креатинин клиренсі ≥ 60 мл/мин пациенттерде, бастапқы дозаны түзету қажет емес; ең жоғары тәуліктік дозасы - 10 мг;
- креатинин клиренсі < 60 мл/мин пациенттерде, сондай-ақ гемодиализ емшарасын өтудегі артериялық гипертензиямен пациенттерде, Хартил Амлоны оңтайлы демеуші доза (рамиприлді дозалау үдерісінде анықталған) ретінде рамиприлдің 5 мг құрайтын дозалану режиміне ауыстырылған пациенттерге ғана тағайындау ұсынылады. Гемодиализ емшарасынан өтудегі пациенттер, препаратты гемодиализді жасағаннан кейін бірнеше сағаттан кейін қабылдауы керек.
Хартил Амло препаратымен емделу кезеңінде бүйректің функциясын бақылау және қан сарысуындағы калийдің құрамын анықтау керек. Бүйрек функциясы нашарлаған жағдайда Хартил Амло препаратын қабылдау тоқтатылуы керек, ал оның компоненттерін қажетінше түзетілген дозаларда тағайындау керек.
Егде жастағы пациенттерде қолданылуы
Рамиприлдің бастапқы дозасы әдеттегіден төмен болуы керек, ал жағымсыз әсерлерінің пайда болуының жоғары қаупіне байланысты дозаны келесі түзету біртіндеп жүруі керек. Хартил Амлоны өте әлсіреген егде пациенттерге тағайындауға болмайды.
Егде пациенттерге амлодипиннің әдеттегі дозасын қабылдауға болады, әйтсе де, препараттың дозасын сақтықпен жоғарылату керек.
Сакубитрилмен/вальсартанмен бірге қолдану
Хартил Амло препаратын сакубитрилмен/вальсартанмен бірге қолдануға болмайды.
Сакубитрилмен/вальсартанмен бірге қолданғанда ангионевроздық ісінудің даму қаупін ескере отырып, сакубитрилмен/вальсартанмен емдеуді тоқтатқаннан кейін Хартил Амло препаратын, кем дегенде, 36 сағат ішінде тағайындауға болмайды.
18 жасқа толмаған балаларда қолданылуы
Хартил Амлоны 18 жасқа дейінгі балаларға тағайындау ұсынылмайды, өйткені препаратты қолданудың қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталмаған.
Енгізу әдісі және жолы
Препаратты қатаң түрде дәрігердің тағайындауы бойынша қолдану керек!
Капсулалар ішке қабылдауға арналған.
Хартил Амлоны, емдеу курсы бойы күн сайын, тамақ ішуге дейін, сондай-ақ одан кейін де, тәуліктің бір мезгілінде қабылдау керек. Капсулаларды езуге немесе шайнауға болмайды. Бұл препаратты грейпфрут шырынымен қабылдамау керек.
Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажетті шаралар
Симптомдары:
Рамиприлге қатысты:
АӨФ тежегіштерінің артық дозалануына байланысты симптомдар: шектен тыс шеткері вазодилатация (айқын гипотензиямен және шок көрінісімен), брадикардия, электролиттік теңгерімнің бұзылуы және бүйрек жеткіліксіздігі.
Амлодипинге қатысты:
Адамдарда препараттың әдейі артық дозалану тәжірибесі шектеулі.
Симптомдары: Қолда бар деректер амлодипиннің артық дозалануы шамадан тыс шеткері вазодилатацияға және ықтимал рефлекторлық тахикардияға әкелуі мүмкін деп жорамалдауға мүмкіндік береді. Сонымен қатар артериялық қысымның өліммен аяқталған шокқа дейін дамыған айқын және ұзаққа созылған төмендеуі туралы хабарланды.
Емі: Амлодипинді артық дозалаумен туындаған, клиникалық айқын гипотензияда, пациенттің аяғын жоғары қаратып жатқызу керек, жүрек және тыныс жүйелерін, АҚК және шығарылатын несеп мөлшерін үнемі бақылауды қоса, жүрек-қантамыр жүйесінің функциясын демеу үшін белсенді шаралар жүргізу керек. Қарсы көрсетілімдер болмаған жағдайда қантамырлар тонусын және артериялық қысымды қалпына келтіру мақсатында қантамырларын тарылтатын дәрілерді (сақтықпен) қолдануға болады. Кальций глюконатын вена ішіне енгізу кальций өзекшелері блокадасын тойтару үшін тиімді болуы мүмкін. Кейбір жағдайларда асқазанды шаю пайдалы болуы мүмкін. Дені сау еріктілердің қатысуымен зерттеулерде көрсетілгендей, 10 мг амлодипинді қабылдағаннан кейін 2 сағаттан кейін белсенділендірілген көмірді қабылдау оның сіңуін айтарлықтай төмендетті. Амлодипин ақуыздармен тығыз байланысатын болғандықтан, гемодиализ жүргізудің тиімділігі аз.
Дәрілік препаратты стандартты қолдану кезінде көрініс беретін жағымсыз реакциялар сипаттамасы және осы жағдайда қабылдау керек шаралар
Қауіпсіздік бейінінің түйіндемесі
Рамиприл
Рамиприлдің қауіпсіздік бейініне ұзаққа созылған құрғақ жөтел және гипотония сияқты симптомдар жатады. Ауыр жағымсыз реакцияларға антгионевроздық ісіну, гиперкалиемия, бауыр немесе бүйрек функциясының бұзылуы, панкреатит, тері тарапынан ауыр реакциялар, сондай-ақ нейтропения және агранулоцитоз жатады.
Амлодипин
Ұйқышылдықтың, бас айналудың, бас аурудың, жүрек қағудың сезілудің, бет терісіне қан келудің, іштегі аурудың, жүрек айнудың, табан буынының ісінуінің, ісінулердің және шаршағыштықтың дамулары туралы ең жиі хабарланған.
Жиі ( ≥ 1/100-ден < 1/10 дейін)
- бас ауыруы, бас айналуы, шаршағыштық
- гиперкалиемия
- артериялық гипотензия, ортостаздық гипотензия, естен тану
- құрғақ тітіркендіретін жөтел, бронхит, синусит, ентігу
- асқазан - ішек жолдарының қабынуы, ас қорытудың бұзылуы, іш тұсында жайсыздық сезімі, диспепсия, диарея, жүрек айнуы, құсу
- бөртпе, макулопапулезді дерматит
- бұлшықет түйілуі, миалгиялар
- кеуде тұсының ауыруы, шаршау
Жиі емес ( ≥ 1/1000-нан < 1/100 дейін);
- эозинофилия
- көңіл күйдің болмауы, үрейлену, ашушаңдық, мазасыздық, ұйқышылдықты қоса, ұйқының бұзылуы
- анорексия, тәбеттің төмендеуі
- вертиго, парестезиялар, дәм сезбеу, дәмнің бұрмалануы
- көрудің бұлдырлауын қоса, көрудің бұзылуы
- миокард ишемиясы, стенокардия немесе миокард инфарктын қоса, тахикардия, аритмия, жүректің қағуы, шеткері ісіну
- бетке қан тебу
- бронх түйілуі, демікпе ағымының асқынуын қоса, мұрынның бітелуі
- панкреатит (АӨФ тежегіштерін қабылдауға байланысты өліммен аяқталудың өте сирек жағдайлары туралы хабарланған), ұйқы безі ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, аш ішектің аздаған ангионевроздық ісінуі, гастритті қоса, іштің жоғарғы бөлігінің ауыруы, іш қатулар, ауыздың құрғауы
- бауыр ферменттері және/немесе конъюгацияланған билирубин белсенділігінің жоғарылауы
- ангионевроздық ісіну, сирек жағдайларда, өліммен аяқталатын, тыныс жолдарының өткізгіштігінің бұзылуын туындататын ангионевроздық ісіну, қышыну, тершеңдік
- артралгия
- бүйрек жеткіліксіздігі, оның ішінде жедел бүйрек жеткіліксіздігі, бөлінетін несеп мөлшерінің артуы, бұрыннан бар протеинурияның нашарлауы, қандағы мочевина деңгейінің жоғарылауы, қандағы креатинин деңгейінің жоғарылауы
- либидоның төмендеуі, қайтымды эректильді импотенция
- гипертермия
Сирек ( ≥ 1/10000-нан < 1/1000 дейін);
- лейкопения (оның ішінде, нейтропения немесе агранулоцитоз), эритропения, гемоглобин деңгейінің төмендеуі, тромбоциттер санының азаюы
- сананың шатасуы
- тремор, қимыл үйлесімділігінің бұзылуы
- конъюнктивит
- естудің бұзылуы, құлақтағы шуыл
- глоссит
- қантамырлық стеноз, гипоперфузия, васкулит
- холестаздық сарғаю, гепатоцеллюлярлы зақымдану
- эксфолиативті дерматит, есекжем, онихолизис
- астения
Өте сирек(< 1/10000, оның ішінде, кейбір хабарлар)
- фотосезімталдық реакциялары
Белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес).
- сүйек кемігінің зақымдануы, панцитопения, гемолиздік анемия
- анафилаксиялық немесе анафилактоидты реакциялар, антиядролық антиденелер мөлшерінің жоғарылауы
- антидиуретикалық гормон сөлінісінің талапқа сай болмау синдромы
- қандағы натрий құрамының азаюы
- зейінді жұмылдыруға қабілеттіліктің бұзылуы
- ишемиялық инсульт пен транзиторлы ишемияны қоса, мидың ишемиясы, психомоторлық реакциялардың бұзылуы, күйдіруді сезіну, паросмия
- Рейно синдромы
- афтозды стоматит
- бауырдың жедел жеткіліксіздігі, холестаздық немесе цитолитикалық гепатит (сирек жағдайларда өлім жағдайлары байқалды)
- гинекомастия
-уытты эпидермалық некролиз, Стивенс-Джонсон синдромы, мультиформалы эритема, күлдіреуік, ауыр дәрежедегі псориаз, псориаз тәрізді дерматит, пемфигоидты немесе лихеноидты экзантема мен энантема, алопеция
Қауіпсіздік бейінінің түйіндемесі
Амлодипин
Ең жиі байқалатын жағымсыз реакцияларға ұйқышылдық, бас айналуы, бас ауыруы, жүректің қатты соғуын сезіну, бет терісінің қызаруымен қан кернеулері, іштің ауыруы, жүрек айну, табан буынының ісінуі, ісінулер және қажығыштық жатады.
Жекелеген компоненттерін пайдалану кезінде байқалған жағымсыз әсерлер жиілігі олардың пайда болу жиілігінің мынадай градацияларына сәйкес келтіріледі (MedDRA):
Амлодипинге қатысты:
Өте жиі (≥ 1/10):
- ісінулер
Жиі ( ≥ 1/100-ден < 1/10 дейін);
- бас ауыруы, бас айналуы, ұйқышылдық (әсіресе емнің басында),
- көру бұзылулары (оның ішінде, диплопия)
- жүректің қатты қағуы
- бетке қан тебу
- ентігу
- жүрек айну, іштің ауыруы, диспепсия, нәжістің өзгеруі (диареяны, іш қатуды қоса)
- ісінулер, табан буынының ісінуі, бұлшықеттің тартуы
- шаршау, астения
Жиі емес ( ≥ 1/1000-нан < 1/100 дейін);
- көңіл күйдің өзгеруі (үрейді қоса), ұйқысыздық, депрессия
- тремор, дәм сезудің бұрмалануы, естен тану, гипестезия, парестезиялар
- көрудің бұзылуы (оның ішінде, диплопия)
- құлақтағы шуыл
- аритмия (брадикардияны, қарыншалық тахикардияны және жыпылықтағыш аритмияны қоса)
- гипотония
- жөтел, ринит
- құсу, диспепсия, ішек моторикасының өзгеруі (диарея мен іш қатуды қоса), ауыздың құрғау сезімі
- алопеция, пурпура, тері түсінің өзгеруі, қатты тершеңдік, қышыну, бөртпе, экзантема, есекжем
- артралгия, миалгия, бұлшықет түйілуі, арқаның ауыруы
- несеп шығарудың бұзылуы, никтурия, несеп шығару жиілігінің жоғарылауы
- потенцияның бұзылуы, гинекомастия
- кеуденің ауыруы, әлсіздік, ауыру, дімкәстік
- дене салмағының жоғарылауы немесе төмендеуі
Сирек ( ≥ 1/10000-нан < 1/1000 дейін);
- сананың шатасуы
Өте сирек(< 1/10000, оның ішінде кейбір хабарлар)
- лейкопения, тромбоцитопения
- аллергиялық реакциялар
- артериялық гипертензия
- гипергликемия
- бұлшықет тонусының жоғарылауы, шеткері нейропатия
- миокард инфарктісі, аритмиялар (оның ішінде, брадикардия, қарыншалық тахикардия және жүрекшелік фибрилляция)
- васкулит
- жөтел
- панкреатит, гастрит, қызыл иек гиперплазиясы
- сарғаю*, гепатит,* бауыр ферменттері* белсенділігінің жоғарылауы
- аллергиялық реакция, ангионевроздық ісіну, мультиформалы эритема, есекжем, эксфолиативті дерматит, Стивенс-Джонсон синдромы, фотосенсибилизация
* Көп жағдайларда холестазбен.
Белгісіз (қолда бар деректер негізінде баға беру мүмкін емес).
- экстрапирамидалық бұзылулар
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
5 мг/5 мг бір капсуланың құрамында
белсенді заттар: рамиприл 5 мг
амлодипин 5мг (6.95 мг амлодипин бесилатына баламалы),
5 мг/10 мг бір капсуланың құрамында
белсенді заттар: рамиприл 5 мг
амлодипин 10 мг (13.9 мг амлодипин бесилатына баламалы),
10 мг/5 мг бір капсуланың құрамында
белсенді заттар: рамиприл 10 мг
амлодипин 5 мг (6.95 мг амлодипин бесилатына баламалы),
10 мг/10 мг бір капсуланың құрамында
белсенді заттар: рамиприл10 мг
амлодипин 10 мг (13.9 мг амлодипин бесилатына баламалы)
қосымша заттар: кросповидон, гипромеллоза, микрокристалды целлюлоза, глицерол дибегенаты.
Қатты желатинді капсуланың құрамы (Coni-Snap 3):
бриллианты көгілдір FCF+FD және C көк 1 (Е 133), қызыл аллюра AC+FD және C қызыл 40 (Е 129), титанның қостотығы(Е 171), желатин (5 мг/5 мг капсулалар үшін);
Қатты желатинді капсуланың құрамы(Coni-Snap 0):
титанның қостотығы (Е 171), темірдің (III) қызыл тотығы (Е 172), азорубин (кармоизин (Е 122)), индигокармин + FD және C көк 2 (Е132), желатин (5 мг/10 мг капсулалар үшін);
титанның қостотығы (Е 171), темірдің(III) қызыл тотығы (Е172), бриллиантты көгілдір FCF +FD және C көк 1 (Е133), қызылаллюра AC+FD және C қызыл 40 (Е 129), желатин (10 мг/5 мг капсулалар үшін);
азорубин (кармоизин (Е 122)), индигокармин + FD және C көк 2 (Е132), титанның қостотығы(Е 171), желатин (10 мг/10 мг капсулалар үшін).
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
5 мг/5 мг капсулалар (рамиприл /амлодипин): заттаңбасыз, өздігінен жабылатын, ақшыл-қоңыр қызыл түсті мөлдір емес корпусымен және ақшыл-қоңыр қызыл түсті мөлдір емес қақпағымен қатты желатинді капсулалар CONI–SNAP 3.
5 мг/10 мг капсулалар (рамиприл /амлодипин): заттаңбасыз, өздігінен жабылатын, ақшыл-қызғылт түсті мөлдір емес корпусымен және қоңыр-күрең қызыл түсті мөлдір емес қақпағымен қатты желатинді капсулалар CONI–SNAP 0
10 мг/5 мг капсулалар (рамиприл /амлодипин): заттаңбасыз, өздігінен жабылатын, ақшыл-қызғылт түсті мөлдір емес корпусымен және ақшыл-күрең қызыл түсті мөлдір емес қақпағымен қатты желатинді капсулалар CONI–SNAP 0
10 мг/10 мг капсулалар (рамиприл /амлодипин): заттаңбасыз, өздігінен жабылатын, қоңыр-күрең қызыл түсті мөлдір емес корпусымен және қоңыр-күрең қызыл түсті мөлдір емес қақпағымен қатты желатинді капсулалар CONI–SNAP 0
Капсуланың ішінде – механикалық қоспаларсыз, түсі ақ немесе ақ дерлік, иіссіз немесе иіссіз дерлік түйіршіктер мен ұнтақтардың қоспасы.
Шығарылу түрі және қаптамасы
7 немесе 10 капсуладан «соld» біріктірілген үлбірден (полиамид / алюминий фольга / ПВХ) // алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған. 4 немесе 8 пішінді ұяшықты қаптамадан (7 капсуладан) және 3 немесе 9 пішінді ұяшықты қаптамадан (10 капсуладан) медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынған.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
30 °С- ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы