Торговое наименование
Глюкоза
Международное непатентованное название
Нет
Лекарственная форма, дозировка
Раствор для инфузий 5 %, 10 % 200 мл, 400 мл
Фармакотерапевтическая группа
Кровезаменители и перфузионные растворы. Ирригационные растворы. Прочие ирригационные растворы. Глюкоза.
Код АТХ B05СХ01
Показания к применению
Препарат показан к применению взрослым и детям:
Для 5 % и 10 % растворов декстрозы:
- в качестве источника углеводов (отдельно или как часть парентерального питания при необходимости)
- для регидратации в случае потери жидкости, особенно у пациентов с высокой потребностью в углеводах
- для разведения и растворения вводимых парентерально лекарственных препаратов
Для 10 % раствора декстрозы дополнительно:
- для профилактики и лечения гипогликемии
Перечень сведений, необходимых до начала применения
Противопоказания
Для 5 % и 10 % растворов декстрозы:
- гиперчувствительность к действующему веществу или любому из вспомогательных веществ
- сахарный диабет, другие известные ситуации глюкозонепереносимости (такие как метаболический стресс), гиперосмолярная кома, гиперлактатемия
- клинически значимая гипергликемия
Для 10 % раствора декстрозы дополнительно:
- несахарный диабет
Необходимые меры предосторожности при применении
Длительное внутривенное введение раствора декстрозы может вызвать тромбофлебит, распространяющийся из места введения.
Дилюция и влияние декстрозы на уровень электролитов в сыворотке крови
В зависимости от объема и скорости инфузии, а также от основного клинического состояния пациента и способности усваивать глюкозу, внутривенное введение глюкозы может вызвать:
• Гиперосмоляльность, осмотический диурез и дегидратацию;
• Гипоосмоляльность;
• Нарушения электролитного баланса, такие как:
- гипонатриемия (см. ниже),
- гипокалиемия,
- гипофосфатемия,
- гипомагниемия,
- гипергидратация/гиперволемия и, например, застойные явления (включая застойные явления в легких и отек).
Вышеуказанные эффекты возникают не только в результате введения жидкости, не содержащей электролитов, но и в результате введения глюкозы.
Гипонатриемия может перерасти в острую гипонатриемическую энцефалопатию, характеризующуюся головной болью, тошнотой, судорогами, вялостью, комой, отеком головного мозга вплоть до летального исхода.
Дети, пожилые люди, женщины, пациенты после операционных вмешательств, пациенты с гипоксией и пациенты с поражением центральной нервной системы или психогенной полидипсией относятся к группе особого риска развития этого осложнения.
Клиническая оценка и периодические определения лабораторных показателей могут потребоваться для мониторинга изменений водного баланса, концентрации электролитов и кислотно-щелочного баланса во время длительной парентеральной терапии или всякий раз, когда состояние пациента или скорость введения требуют такой оценки.
Следует соблюдать особую осторожность у пациентов с повышенным риском нарушения водно-электролитного баланса, состояние которых может усугубиться увеличением свободной жидкости, гипергликемией или, возможно, необходимостью введения инсулина.
Гипергликемия
Как и при внутривенном введении питательных веществ (например, глюкозы, аминокислот и липидов) в целом, метаболические осложнения могут возникать, если потребление питательных веществ не адаптировано к потребностям пациента или если нет точной оценки метаболической емкости любого данного диетического компонента питания. Неблагоприятные метаболические эффекты могут возникать из-за введения несоответствующих или избыточных количеств питательных веществ или из-за неправильного состава смеси для нужд конкретного пациента.
Быстрое введение растворов глюкозы может вызвать выраженную гипергликемию и гиперосмолярный синдром.
Для снижения риска осложнений, связанных с гипергликемией, необходимо регулировать скорость инфузии и/или вводить инсулин.
Внутривенное введение глюкозы следует проводить с осторожностью пациентам с:
- нарушением толерантности к глюкозе (например, с почечной недостаточностью или сахарным диабетом, или при наличии сепсиса, травмы или шока),
- тяжелой недостаточностью питания (риск развития синдрома возобновлённого кормления),
- дефицитом тиамина, например, у больных хроническим алкоголизмом (риск тяжелого лактатацидоза из-за нарушения окислительного метаболизирования пирувата),
- нарушением водно-электролитного баланса, который может усугубляться повышением уровня глюкозы и/или свободной жидкости (см. выше),
- ишемическим инсультом или тяжелой черепно-мозговой травмой,
- травмой головы (необходимо избегать инфузии в течение первых 24 часов после травмы головы). Рекомендуется внимательно следить за уровнем глюкозы в крови, так как ранняя гипергликемия ассоциируется с неблагоприятным исходом у пациентов с тяжелой черепно-мозговой травмой.
Новорожденным внутривенное введение глюкозы следует проводить с осторожностью.
Влияние на секрецию инсулина
Длительное внутривенное введение глюкозы и связанная с этим гипергликемия могут привести к снижению скорости секреции инсулина, которая стимулируется глюкозой.
Реакции гиперчувствительности
Сообщалось о реакциях гиперчувствительности, включая анафилактические/анафилактоидные реакции.
Растворы декстрозы следует использовать с осторожностью у пациентов с аллергией в анамнезе на кукурузу или продукты из кукурузы.
Инфузию следует немедленно прекратить при появлении любых признаков или симптомов потенциальной реакции гиперчувствительности. По клиническим показаниям должны быть приняты соответствующие терапевтические контрмеры.
Синдром возобновлённого кормления
Возобновленное кормление у сильно истощенных пациентов может привести к синдрому возобновлённого кормления, который характеризуется сдвигом внутриклеточного калия, фосфора и магния по мере того, как у пациента проявляется анаболический эффект. Также могут развиться дефицит тиамина и задержка жидкости. Тщательный мониторинг и медленное увеличение потребления питательных веществ для предотвращения перекармливания могут предотвратить эти осложнения.
Заболевания печени
Известно, что у некоторых пациентов, находящихся на парентеральном питании, развиваются нарушения со стороны печени и желчевыводящих путей, включая холестаз, стеатоз печени, фиброз и цирроз (которые могут привести к печеночной недостаточности), а также холецистит и желчнокаменная болезнь. Этиология этих расстройств считается многофакторной и может различаться у разных пациентов. Пациенты с несоответствующими норме лабораторными показателями или другими признаками нарушений со стороны печени и желчевыводящих путей должны быть обследованы на ранней стадии клиницистом, хорошо разбирающимся в заболеваниях печени, для выявления возможных причинных и способствующих факторов, а также на предмет возможных терапевтических и профилактических вмешательств.
Катетер-ассоциированные инфекции кровотока и сепсис
Инфекция и сепсис могут возникнуть в результате использования внутривенных катетеров для введения парентеральных препаратов, плохого обслуживания катетеров или загрязненных растворов.
Иммуносупрессия и другие факторы, такие как гипергликемия, недоедание и/или их основное заболевание, могут провоцировать развитие инфекционных осложнений.
Тщательный симптоматический и лабораторный мониторинг лихорадки/озноба, лейкоцитоза, гипергликемии, технических осложнений с устройством доступа может помочь распознать ранние инфекции.
Возникновение осложнений, связанных с сепсисом, может быть уменьшено за счет повышенного внимания к методу асептики при установке катетера, обслуживании, а также методу асептической техники при приготовлении питательной смеси.
Преципитаты в легких
Сообщалось о преципитатах (отложениях) в легочных сосудах у пациентов, получающих парентеральное питание. В ряде случаев имели место летальные исходы. Чрезмерное добавление кальция и фосфата увеличивает риск образования преципитатов фосфата кальция. Сообщалось об отложениях даже при отсутствии фосфатной соли в растворе.
Помимо проверки раствора, также следует периодически проверять инфузионную систему и катетер на наличие преципитатов.
При появлении признаков легочной недостаточности следует прекратить инфузию и начать медицинское обследование.
Использование в педиатрии
Скорость и объем инфузии зависят от возраста, массы тела, клинического и метаболического состояния пациента, сопутствующей терапии и должны определяться лечащим врачом, имеющим опыт проведения внутривенной инфузионной терапии у детей.
Чтобы избежать потенциально фатальной чрезмерной инфузии внутривенных жидкостей новорожденному, необходимо уделять особое внимание способу введения. При использовании шприцевого насоса для внутривенного введения жидкостей или лекарств новорожденным мешок с жидкостью не следует оставлять подсоединенным к шприцу.
При использовании инфузионного насоса все зажимы на наборе для внутривенного введения должны быть закрыты перед извлечением набора из насоса или выключением насоса. Это требуется независимо от того, есть ли в наборе для введения прерыватель свободного потока.
Устройство для внутривенной инфузии и оборудование для введения необходимо регулярно проверять.
Проблемы, связанные с гликемией у детей
Новорожденные, особенно родившиеся недоношенными и/или с низкой массой тела, подвержены повышенному риску развития гипо- или гипергликемии. Поэтому они нуждаются в тщательном наблюдении во время внутривенного введения раствора глюкозы для обеспечения адекватного гликемического контроля во избежание потенциальных долгосрочных побочных эффектов.
Гипогликемия у новорожденных может вызвать длительные судороги, кому и повреждение головного мозга. Гипергликемия была связана с внутрижелудочковым кровоизлиянием, поздним началом бактериальной и грибковой инфекции, ретинопатией недоношенных, некротическим энтероколитом, бронхопульмональной дисплазией, длительным пребыванием в стационаре и летальным исходом.
Проблемы, связанные с гипонатриемией у детей
Дети (включая новорожденных и детей старшего возраста) подвержены повышенному риску развития гипоосмотической гипонатриемии, а также гипонатриемической энцефалопатии.
Следует тщательно контролировать концентрацию электролитов в плазме у детей.
Быстрая коррекция гипоосмотической гипонатриемии потенциально опасна (риск серьезных неврологических осложнений). Дозировка, скорость и продолжительность введения должны определяться врачом, имеющим опыт проведения внутривенной инфузионной терапии у детей.
Применение у пациентов пожилого возраста
При выборе типа инфузионного раствора и объема/скорости инфузии для пациентов пожилого возраста следует учитывать, что у таких пациентов, как правило, выше вероятность сердечной, почечной, печеночной недостаточности и/или других заболеваний или сопутствующей лекарственной терапии.
Кровь
Раствор глюкозы (водный, т.е. не содержащий электролитов раствор) не следует вводить через то же оборудование, что и цельную кровь, поскольку это может привести к гемолизу и псевдоагглютинации.
Взаимодействия с другими лекарственными препаратами
Как гликемические эффекты раствора глюкозы, так и его влияние на водный и электролитный баланс следует учитывать при использовании раствора глюкозы у пациентов, получающих лечение другими веществами, влияющими на гликемический профиль, водный и/или электролитный баланс.
Совместное применение катехоламинов и стероидов снижает усваивание декстрозы (глюкозы).
Специальные предупреждения
Во время беременности и лактации
Раствор глюкозы можно применять во время беременности. Однако следует соблюдать осторожность при применении препарата во время родов (интранатальный период). Введение глюкозы во время родов может привести к выработке инсулина у плода с сопутствующим риском развития гипергликемии и метаболического ацидоза, а также последующей гипогликемии у новорожденного.
Достаточные данные о применении глюкозы в период лактации отсутствуют. Возможно применение раствора глюкозы в период лактации.
При добавлении других лекарственных средств влияние добавляемого вещества на беременность и грудное вскармливание рассматривается отдельно.
Репродуктивная функция
Достаточные данные о влиянии глюкозы на репродуктивную функцию отсутствуют.
Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами
Нет информации о влиянии препарата на способность управлять транспортными средствами и потенциально опасными механизмами.
Рекомендации по применению
Режим дозирования
Взрослые и пожилые люди
5 % раствор декстрозы
Рекомендуемые дозы в качестве источника углеводов (отдельно или как часть парентерального питания при необходимости) для взрослых (масса тела около
Скорость и объем инфузии зависят от возраста, массы тела, клинического состояния и метаболизма пациента, а также от сопутствующей терапии.
Нельзя превышать порог утилизации декстрозы в организме во избежание гипергликемии, поэтому максимальная доза декстрозы варьирует от 5 мг/кг/мин для взрослых в зависимости от общей массы тела.
Для разведения и растворения, вводимых парентерально лекарственных препаратов
Рекомендуемая доза - от 50 до 250 мл на одну дозу вводимого лекарственного препарата, однако, необходимый объем следует определять на основании инструкции по применению добавляемых лекарственных препаратов. При этом доза и скорость введения раствора определяются свойствами и режимом дозирования разводимого лекарственного препарата.
10 % раствор декстрозы
Рекомендуемые дозы в таблице 1 служат в качестве ориентира для применения у взрослых с массой тела около
Таблица 1. Рекомендации по дозированию у взрослых (
Показание к применению | Начальная суточная доза | Скорость инфузии | Рекомендуемая длительность применения |
В качестве источника углеводов (отдельно или как часть парентерального питания при необходимости) | 500-3000 мл в сутки (7-40 мл/кг в сутки) | Максимальная рекомендуемая скорость инфузии не должна превышать порог утилизации декстрозы в организме пациента, так как это может привести к гипергликемии: 5 мг/кг/мин (3 мл/кг/ч) | Продолжительность лечения зависит от клинического состояния пациента |
Профилактика и лечение гипогликемии | |||
Регидратация в случае потери жидкости и при дегидратации у пациентов с высокой потребностью в углеводах | |||
Для разведения и растворения вводимых парентерально лекарственных препаратов | 50-250 мл на одну дозу вводимого лекарственного препарата | В зависимости от разводимого лекарственного препарата | В зависимости от разводимого лекарственного препарата |
* Максимальные объемы в пределах рекомендуемых доз следует вводить в течение 24 часов, чтобы избежать гемодилюции.
Особые группы пациентов
Дети
5 % раствор декстрозы
Рекомендуемые дозы в качестве источника углеводов (отдельно или как часть парентерального питания при необходимости) для детей, включая новорожденных:
- с массой тела 0-
- с массой тела от 10 до
- с массой тела больше
Скорость и объем инфузии зависят от возраста, массы тела, клинического состояния и метаболизма пациента, а также от сопутствующей терапии. У детей их должен определять лечащий врач, имеющий опыт применения внутривенных препаратов у данной категории пациентов.
Нельзя превышать порог утилизации декстрозы в организме во избежание гипергликемии, поэтому максимальная доза декстрозы варьирует от 10-18 мг/кг/мин для новорожденных и детей в зависимости от возраста и общей массы тела.
10 % раствор декстрозы
Скорость и объем инфузии зависят от возраста, массы тела, клинического состояния и метаболизма пациента, а также от сопутствующей терапии. Их должен определять лечащий врач, имеющий опыт применения внутривенных препаратов у детей.
Рекомендуемые дозы в таблице 2 служат в качестве ориентира для применения у детей и подростков и зависят от массы тела и возраста.
Таблица 2. Рекомендации по дозированию у детей и подростков
Показание к применению | Начальная суточная доза | Начальная скорость инфузии* | |||
Новорожденные и недоношенные дети | Младенцы и дети раннего возраста (1-23 месяцев) | Дети (2-11 лет) | Подростки (от 12 до 16-18 лет) | ||
В качестве источника углеводов (отдельно или как часть парентерального питания при необходимости) | · с массой 0-10 кг - 100 мл/кг/сутки; · с массой от 10 до · с массой больше 20 кг - 1500 мл + дополнительные 20 мл на каждый кг массы тела свыше 20 кг/сут. | 6-11 мл/кг/ч (10-18 мг/кг/мин) | 5-11 мл/кг/ч (9-18 мг/кг/мин) | 4-8 мл/кг/ч (7-14 мг/кг/мин) | От 4 мл/кг/ч (7-8,5 мг/кг/мин) |
Профилактика и лечение гипогликемии | |||||
Регидратация в случае потери жидкости и при дегидратации у пациентов с высокой потребностью в углеводах | |||||
Для разведения и растворения вводимых парентерально лекарственных препаратов | Начальная доза: от 50 до 100 мл на одну дозу вводимого лекарственного препарата. Независимо от возраста. Скорость инфузии: в зависимости от разводимого лекарственного препарата. Независимо от возраста. |
* Скорость, объем инфузии и длительность лечения зависят от возраста, массы тела, клинического состояния и метаболизма пациента, а также от сопутствующей терапии. Их должен определять лечащий врач, имеющий опыт применения внутривенных препаратов у детей.
Метод и путь введения
Внутривенно (капельно). Препарат обычно вводят в периферическую или центральную вену.
Концентрация и доза вводимого раствора декстрозы зависят от возраста, массы тела и клинического состояния пациента.
Следует тщательно контролировать клинические и биологические параметры, в частности, концентрацию декстрозы в крови, а также водно-солевой баланс.
Примечание: максимальные объемы в пределах рекомендуемых доз следует вводить в течение 24 часов, чтобы избежать гемодилюции.
Максимальная скорость инфузии не должна превышать порог утилизации декстрозы в организме пациента, так как это может привести к гипергликемии.
В зависимости от клинического состояния пациента скорость введения может быть снижена для уменьшения риска возникновения осмотического диуреза.
При применении препарата для разведения и растворения лекарственных препаратов для инфузионного введения необходимый объем определяют на основании инструкции по применению добавляемых лекарственных препаратов.
После добавления в препарат совместимого лекарственного средства, полученный раствор следует вводить незамедлительно.
Лекарственные средства с известной несовместимостью использовать нельзя.
Длительность лечения
Длительность лечения зависит от характера и течения заболевания, определяется лечащим врачом.
Меры, которые необходимо принять в случае передозировки
Симптомы: длительное применение или высокая скорость инфузии больших объемов 5 % декстрозы может привести к гиперосмолярности, дегидратации, гипергликемии, глюкозурии, осмотическому диурезу (вследствие гипергликемии). Длительное применение или высокая скорость инфузии может привести к накоплению жидкости с отеком или водной интоксикации (совместно с гипонатриемией).
Длительное инфузионное введение 10 % декстрозы может привести к гипергликемии, глюкозурии, гиперосмолярности, осмотическому диурезу и обезвоживанию. Быстрая инфузия может создавать накопление жидкости в организме с гемодилюцией и гиперволемией, а при превышении способности организма окислять глюкозу быстрое введение может вызывать гипергликемию. Также может иметь место снижение концентрации калия и неорганического фосфата в плазме крови.
При применении растворов декстрозы для инфузий для разведения и растворения других лекарственных препаратов для внутривенного введения, клинические признаки и симптомы передозировки могут быть связаны со свойствами применяемых лекарственных препаратов.
Лечение: при появлении симптомов передозировки следует приостановить введение раствора, оценить состояние пациента, ввести инсулин короткого действия, при необходимости провести поддерживающую симптоматическую терапию.
Меры, необходимые при пропуске одной или нескольких доз лекарственного препарата
Не применимо.
Указание на наличие риска симптомов отмены
Не применимо.
Рекомендации по обращению за консультацией к медицинскому работнику для разъяснения способа применения лекарственного препарата
Применение препарата следует осуществлять под регулярным медицинским наблюдением.
Описание нежелательных реакций, которые проявляются при стандартном применении ЛП и меры, которые следует принять в этом случае
Нежелательные реакции сгруппированы по системам и органам в соответствии со словарем MedDRA и классификацией частоты развития нежелательных реакций ВОЗ: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ 1/100 до < 1/10), не часто (≥ 1/1000 до < 1/100), редко (≥ 1/10000 до < 1/1000), очень редко (< 1/10000), частота неизвестна – частота не может быть определена на основе имеющихся данных.
- со стороны иммунной системы: частота неизвестна - анафилактические реакции, повышенная чувствительность
- со стороны обмена веществ и питания: частота неизвестна - нарушения водно-электролитного баланса (гипокалиемия, гипомагниемия и гипофосфатемия), гипергликемия, гемодилюция, дегидратация, гиперволемия
- со стороны сосудов: частота неизвестна - венозный тромбоз, флебит
- со стороны кожи и подкожных тканей: частота неизвестна - повышенное потоотделение
- со стороны почек и мочевыводящих путей: частота неизвестна - полиурия
- общие нарушения и расстройства в месте введения: частота неизвестна - озноб, лихорадка, инфекция в месте инъекции, раздражение в месте инъекции, экстравазация, болезненность в месте инъекции
- лабораторно-инструментальные данные: частота неизвестна - глюкозурия
Возникновение нежелательных реакций также может быть связано с препаратом, который был добавлен к раствору. Вероятность нежелательных реакций зависит от свойств конкретного добавляемого лекарственного препарата.
При возникновении нежелательных реакций введение раствора следует прекратить, оценить состояние пациента и принять адекватные меры.
Дополнительные сведения
Состав лекарственного препарата
активное вещество – глюкозы моногидрат (в пересчете на глюкозу безводную) –
вспомогательные вещества: натрия хлорид,
Описание внешнего вида, запаха, вкуса
Бесцветная прозрачная жидкость.
Форма выпуска и упаковка
По 200 мл или 400 мл препарата в бутылки стеклянные для крови, трансфузионных и инфузионных препаратов, укупоренные пробками из резины и обжатые колпачками алюминиевыми или комбинированными.
20, 24 бутылки по 200 мл или 12 бутылок по 400 мл с равным количеством инструкций по медицинскому применению на казахском и русском языках помещают в групповую упаковку - ящики из картона гофрированного (для стационаров).
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия хранения
Хранить при температуре от 8 °С до 30 °С.
При помутнении раствор не использовать!
Замораживание препарата при условии сохранения герметичности бутылки не является противопоказанием к его применению.
Несмачиваемость внутренней поверхности бутылки не является противопоказанием к применению препарата.
Хранить в недоступном для детей месте!
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Глюкоза
Халықаралық патенттелмеген атауы
Жоқ
Дәрілік түрі, дозасы
Инфузияға арналған ерітінді 5 %, 10 % 200 мл, 400 мл
Фармакотерапиялық тобы
Қан алмастыратын және перфузиялық ерітінділер. Ирригациялық ерітінділер. Ирригациялық басқа да ерітінділер. Глюкоза.
АТХ коды B05СХ01
Қолданылуы
Препарат ересектерге және балаларға қолдануға арналған:
5 % және 10 % декстроза ерітіндісі үшін:
- көмірсулар көзі ретінде (бөлек немесе қажет болса парентеральді қоректендірудің бір бөлігі ретінде)
- сұйықтық жоғалту жағдайында, әсіресе, көмірсу қажеттілігі жоғары пациенттерде регидратацияға арналған
- парентеральді енгізілетін дәрілік препараттарды сұйылту және еріту үшін
Қосымша 10 % декстроза ерітіндісі үшін:
- гипогликемияны емдеу және профилактика үшін
Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі
Қолдануға болмайтын жағдайлар
5 % және 10 % декстроза ерітіндісі үшін:
- белсенді затқа немесе кез келген қосымша заттарға аса жоғары сезімталдық
- қант диабеті, глюкоза көтере алмаушылығының басқа да белгілі жағдайлары (мысалы, метаболизмдік стресс), гиперосмолярлық кома, гиперлактатемия
- клиникалық маңызды гипергликемия
Қосымша 10 % декстроза ерітіндісі үшін:
- қантты емес диабет
Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары
Декстроза ерітіндісін вена ішіне ұзақ уақыт бойы енгізу, енгізу орнынан таралатын тромбофлебитті туындатуы мүмкін.
Дилюция және декстрозаның қан сарысуындағы электролит деңгейіне әсері
Инфузияның көлемі мен жылдамдығына, сондай-ақ пациенттің негізгі клиникалық жағдайына және глюкозаны сіңіру қабілеттілігіне байланысты вена ішіне глюкоза енгізілуі мыналарды туындатуы мүмкін:
• Гиперосмоляльдікті, осмостық диурезді және дегидратацияны;
• Гипоосмоляльдікті;
• Электролиттік теңгерімнің бұзылуы, мысалы:
- гипонатриемия (төменде қараңыз),
- гипокалиемия,
- гипофосфатемия,
- гипомагниемия,
- гипергидратация/гиперволемия және, мысалы, іркілісті құбылыстар (өкпедегі іркілісті құбылыстар мен ісінуді қоса).
Жоғарыда аталған әсерлер электролитсіз сұйықтықты енгізу нәтижесінде ғана емес, сонымен қатар глюкозаны енгізу нәтижесінде де пайда болады.
Гипонатриемия бас ауыруымен, жүрек айнуымен, құрысулармен, сылбырлықпен, комамен, өліммен аяқталған жағдайға дейін мидың ісінуімен сипатталатын, жедел гипонатриемиялық энцефалопатияға айналуы мүмкін.
Балалар, егде жастағы адамдар, әйелдер, операциялық араласымнан кейінгі пациенттер, гипоксиямен ауыратын пациенттер және орталық жүйке жүйесінің зақымдануы немесе психогендік полидипсиямен ауыратын пациенттер осы асқынудың даму қаупі ерекше топқа жатады.
Ұзақ парентеральді ем кезінде немесе пациенттің жағдайы немесе енгізу жылдамдығы осындай бағалауды қажет еткен кезде су теңгерімінің, электролит концентрациясының және қышқыл-негіз теңгерімінің өзгеруін бақылау үшін клиникалық бағалау және зертханалық көрсеткіштерді мерзімді анықтау қажет болуы мүмкін.
Су-электролит теңгерімінің бұзылу қаупі жоғары пациенттерде ерекше сақтық таныту керек, олардың жағдайы бос сұйықтықтың ұлғаюымен, гипергликемиямен немесе инсулин енгізудің ықтимал қажеттілігімен ушығуы мүмкін.
Гипергликемия
Жалпы қоректік заттарды (мысалы, глюкоза, амин қышқылдары және липидтер) вена ішіне енгізу кезіндегідей, егер қоректік заттарды қабылдау пациенттің қажеттіліктеріне бейімделмесе немесе диеталық тамақтанудың кез келген компонентінің метаболизмдік сыйымдылығына дәл бағалау жүргізілмесе, метаболизмдік асқынулар пайда болуы мүмкін. Жағымсыз метаболизмдік әсерлер қоректік заттардың жеткіліксіз немесе шамадан тыс мөлшерін енгізуден немесе нақты бір пациенттің қажеттіліктері үшін қоспаның дұрыс емес құрамына байланысты туындауы мүмкін.
Глюкоза ерітінділерін жылдам енгізу айқын гипергликемия мен гиперосмолярлық синдромды туындатуы мүмкін.
Гипергликемиямен байланысты асқынулардың қаупін азайту үшін инфузия жылдамдығын реттеу және / немесе инсулин енгізу қажет.
Глюкозаны вена ішіне енгізу келесі пациенттерге сақтықпен жүргізілуі керек:
- глюкозаға төзімділіктің бұзылуы (мысалы, бүйрек жеткіліксіздігі немесе қант диабеті бар немесе сепсис, жарақат немесе шок болған кезде),
- тамақтанудың ауыр жеткіліксіздігі (қайта тамақтандыру синдромының даму қаупі),
- тиамин тапшылығы, мысалы, созылмалы алкоголизммен ауыратын науқастарда (пируваттың тотығу метаболизденуінің бұзылуына байланысты ауыр лактатацидоз қаупі),
- глюкоза және/немесе бос сұйықтық деңгейінің жоғарылауымен ушығуы мүмкін су-электролит теңгерімінің бұзылуы (жоғарыдан қараңыз),
- ишемиялық инсульті бар немесе ауыр бассүйек-ми жарақатын алған,
- бас жарақаты (бас жарақатынан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде инфузия жасаудан аулақ болу керек). Қандағы глюкоза деңгейін мұқият бақылау ұсынылады, себебі ерте болған гипергликемия ауыр бассүйек-ми жарақаты бар пациенттерде жағымсыз нәтижемен байланысты.
Жаңа туылған нәрестелерге вена ішіне глюкозаны сақтықпен енгізу керек.
Инсулиннің секрециясына әсері
Глюкозаны ұзақ уақыт бойы вена ішіне енгізу және онымен байланысты гипергликемия глюкозамен стимуляцияланатын инсулин секрециясының төмендеуіне әкелуі мүмкін.
Аса жоғары сезімталдық реакциялары
Аса жоғары сезімталдық реакциялары, соның ішінде анафилаксиялық/ анафилактоидты реакциялар туралы хабарланды.
Декстроза ерітінділерін анамнезінде жүгеріге немесе жүгері өнімдеріне аллергиясы бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек.
Ықтимал аса жоғары сезімталдық реакциясының белгілері немесе симптомдары пайда болған кезде инфузияны дереу тоқтату керек. Клиникалық көрсетілімдер бойынша тиісті емдік қарсы шаралар қабылдануы тиіс.
Қайта тамақтандыру синдромы
Қатты жүдеген пациенттерде қайта тамақтандыру қайта тамақтандыру синдромына әкеп соғуы мүмкін, бұл пациентте анаболикалық әсер байқалуына қарай жасушаішілік калийдің, фосфордың және магнийдің ығысуымен сипатталады. Тиамин тапшылығы мен сұйықтықтың іркілуі де дамуы мүмкін. Мұқият мониторингілеу және шамадан тыс тамақтанудың алдын алу үшін қоректік заттарды қабылдаудың баяу өсуі бұл асқынулардың алдын алады.
Бауыр аурулары
Парентеральді қоректенетін кейбір пациенттерде бауыр мен өт шығару жолдарының тарапынан бұзылулар, оның ішінде холестаз, бауыр стеатозы, фиброз және цирроз (бауыр жеткіліксіздігіне әкелуі мүмкін), сондай-ақ холецистит және өт-тас ауруы дамитыны белгілі. Бұл бұзылыстардың этиологиясы көп факторлы болып саналады және пациенттер арасында әртүрлі болуы мүмкін. Зертханалық көрсеткіштері нормаға сәйкес келмейтін немесе бауыр мен өт шығару жолдарының тарапынан бұзылудың басқа белгілері бар пациенттер ықтимал себеп-салдарлық және ықпал етуші факторларды анықтау үшін, сондай-ақ ықтимал емдік және профилактикалық араласымдар тұрғысынан бауыр ауруларын жақсы білетін клиницистпен ерте кезеңде тексеруден өтуі керек.
Катетермен байланысты қан ағымының инфекциясы және сепсис
Инфекция және сепсис парентеральді препараттарды енгізуге арналған венаішілік катетерлерді қолдану, катетерлерге нашар қызмет көрсету немесе ластанған ерітінділер нәтижесінде пайда болуы мүмкін.
Иммуносупрессия және гипергликемия, тойып тамақ ішпеу және/немесе олардың негізгі ауруы сияқты басқа факторлар инфекциялық асқынулардың дамуын тудыруы мүмкін.
Қызба/қалтырау, лейкоцитоз, гипергликемия, қол жеткізу құрылғысымен техникалық асқынуларды мұқият симптоматикалық және зертханалық бақылау ерте инфекцияларды анықтауға көмектеседі.
Сепсиспен байланысты асқынулардың пайда болуын катетерді орнату, техникалық қызмет көрсету кезіндегі асептикалық әдіске, сондай-ақ қоректік қоспаны дайындау кезінде асептикалық техника әдісіне көбірек көңіл бөлу арқылы азайтуға болады.
Өкпедегі преципитаттар
Парентеральді қоректенетін пациенттерде өкпе тамырларындағы преципитаттар (шөгінділер) туралы хабарланды. Кейбір жағдайларда өліммен аяқталған жағдайлар болды. Кальций мен фосфатты шамадан тыс қосу кальций фосфаты преципитаттарының пайда болу қаупін арттырады. Ерітіндіде фосфат тұзы болмаса да, шөгінділер туралы хабарланды.
Ерітіндіні тексеруден басқа, инфузиялық жүйе мен катетерді мезгіл-мезгіл преципитаттарға тексеру керек.
Өкпе жеткіліксіздігінің белгілері пайда болған кезде инфузияны тоқтатып, медициналық тексеруді бастау керек.
Педиатрияда қолданылуы
Инфузияның жылдамдығы мен көлемі пациенттің жасына, дене салмағына, клиникалық және метаболизмдік жағдайына, қатарлас жүретін емге байланысты және оны балаларда вена ішіне инфузиялық ем жүргізу тәжірибесі бар емдеуші дәрігер анықтауы керек.
Жаңа туған нәрестеге венашілік сұйықтықтардың ықтимал өлімге әкелетін шамадан тыс инфузиясын болдырмау үшін енгізу әдісіне ерекше назар аудару қажет. Жаңа туған нәрестелерге сұйықтықтарды немесе дәрілерді вена ішіне енгізу үшін шприц сорғысын пайдаланған кезде сұйықтық бар қапты шприцке жалғанған күйінде қалдыруға болмайды.
Инфузиялық сорғыны пайдаланған кезде, жинақты сорғыдан шығармас бұрын немесе сорғыны өшірмес бұрын вена ішіне енгізу жинағындағы барлық қысқыштар жабылуы керек. Бұл енгізу жинағында еркін ағын ажыратқышы болу-болмауына қарамастан талап етіледі.
Вена ішіне инфузияға арналған құрылғы мен енгізу жабдығын үнемі тексеріп отыру керек.
Балалардағы гликемиямен байланысты кінәраттар
Жаңа туылған нәрестелер, әсіресе шала туылған және/немесе салмағы төмен нәрестелерде гипо- немесе гипергликемияның даму қаупі жоғары болады. Сондықтан олар ықтимал ұзақ мерзімді жағымсыз әсерлерден аулақ болу мақсатында талапқа сай гликемиялық бақылауды қамтамасыз ету үшін глюкоза ерітіндісін вена ішіне енгізу кезінде мұқият бақылауды қажет етеді.
Жаңа туылған нәрестелердегі гипогликемия ұзаққа созылған құрысуларды, команы және мидың зақымдануын туындатуы мүмкін. Гипергликемия қарыншаішілік қан құйылумен, бактериялық және зең инфекциясының кеш басталуымен, шала туылған нәрестелердің ретинопатиясымен, некрозданған энтероколитпен, бронхпульмональді дисплазиямен, ұзақ уақыт ауруханада болумен және өліммен байланысты болды.
Балалардағы гипонатриемиямен байланысты кінәраттар
Балаларда (оның ішінде жаңа туған нәрестелер мен жасы үлкен балаларда) гипоосмостық гипонатриемияның, сондай-ақ гипонатриемиялық энцефалопатияның даму қаупі жоғары.
Балалардағы плазмадағы электролиттердің концентрациясын мұқият бақылау керек.
Гипоосмостық гипонатриемияны жылдам түзету ықтимал түрде қауіпті (ауыр неврологиялық асқынулардың қаупі). Дозаны, енгізу жылдамдығы мен ұзақтығын балаларда вена ішіне инфузиялық ем жүргізу тәжірибесі бар дәрігер анықтауы тиіс.
Егде жастағы пациенттерде қолдану
Егде жастағы пациенттер үшін инфузиялық ерітіндінің түрін және инфузия көлемін/жылдамдығын таңдағанда, мұндай пациенттерде жүрек, бүйрек, бауыр жеткіліксіздігі және/немесе басқа аурулар немесе қатарлас жүретін дәрілік ем ықтималдығы жоғары екенін ескеру қажет.
Қан
Глюкоза ерітіндісін (сулы, яғни электролитсіз ерітінді) тұтас қанды енгізген жабдық арқылы енгізуге болмайды, себебі бұл гемолизге және жалған агглютинацияға әкелуі мүмкін.
Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі
Глюкоза ерітіндісінің гликемиялық әсерін де, оның су және электролит теңгеріміне әсерін де гликемиялық бейінге, су және/немесе электролит теңгеріміне әсер ететін басқа заттармен ем алатын пациенттерде глюкоза ерітіндісін қолдану кезінде ескеру қажет.
Катехоламиндер мен стероидтарды бірге қолдану декстрозаның (глюкозаның) сіңірілуін төмендетеді.
Арнайы ескертулер
Жүктілік және лактация кезеңі
Жүктілік кезінде глюкоза ерітіндісін қолдануға болады. Алайда, босану кезінде (интранатальді кезең) препаратты қолданғанда сақтық танытқан жөн. Босану кезінде глюкозаны енгізу шаранада гипергликемияның және метаболизмдік ацидоздың, сонымен қатар жаңа туған нәрестеде кейіннен гипогликемияның қатарлас даму қаупімен инсулиннің өндірілуіне әкеп соғуы мүмкін.
Лактация кезеңінде глюкозаны қолдану туралы жеткілікті деректер жоқ. Лактация кезеңінде глюкоза ерітіндісін қолдануға болады.
Басқа дәрілік заттарды қосқанда, қосылатын заттың жүктілікке және бала емізуге әсері бөлек қарастырылады.
Ұрпақ өрбіту функциясы
Глюкозаның ұрпақ өрбіту функциясына әсері туралы жеткілікті деректер жоқ.
Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері
Препараттың көлік құралдарын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсері туралы ақпарат жоқ.
Қолдану бойынша ұсынымдар
Дозалау режимі
Ересектер және егде жастағы адамдар
5 % декстроза ерітіндісі
Көмірсу көзі ретінде ұсынылатын дозалар (бөлек немесе қажет болса парентеральді қоректендірудің бір бөлігі ретінде) ересектер үшін (дене салмағы 70 кг жуық): тәулігіне 500-ден 3000 мл дейін.
Инфузия жылдамдығы мен көлемі пациенттің жасына, дене салмағына, клиникалық жай-күйіне және метаболизміне, сондай-ақ қатарлас емге байланысты.
Гипергликемиядан сақтану үшін организмде декстрозаны жою шегінен асыруға болмайды, сондықтан декстрозаның ең жоғары дозасы жас шамасына және жалпы дене салмағына қарай ересектер үшін 5 мг/кг/минуттан бастап өзгеріп отырады.
Парентеральді енгізілетін дәрілік препараттарды сұйылту және еріту үшін
Қолдануға ұсынылатын доза – енгізілетін дәрілік препараттың бір дозасына 50-ден 250 мл дейін, алайда, қажетті көлемін қосатын дәрілік препараттарды қолдану жөніндегі нұсқаулық негізінде анықтау керек. Осы орайда ерітіндінің дозасы мен енгізу жылдамдығы сұйылтылатын дәрілік препарат қасиеттерімен және дозалау режимімен айқындалады.
10 % декстроза ерітіндісі
1 кестеде ұсынылатын дозалары дене салмағы 70 кг жуық ересектерде қолдану нысанасы ретінде қызмет етеді.
1 кесте. Ересектерде (
Қолданылуы | Бастапқы тәуліктік доза | Инфузия жылдамдығы | Ұсынылатын қолдану ұзақтығы |
Көмірсу көзі ретінде (бөлек немесе қажет болса парентеральді қоректендірудің бір бөлігі ретінде) | Тәулігіне 500-3000 мл (тәулігіне 7-40 мл/кг) | Ең жоғары ұсынылатын инфузия жылдамдығы пациент организмінен декстрозаның шығарылу шегінен аспауы тиіс, өйткені бұл гипергликемияға әкелуі мүмкін: 5 мг/кг/мин (3 мл/кг/сағат) | Емдеу ұзақтығы пациенттің клиникалық жай-күйіне байланысты |
Гипогликемия профилактикасы және емдеу | |||
Көмірсу қажеттілігі жоғары пациенттерде сұйықтық жоғалту жағдайында және дегидратация кезіндегі регидратация | |||
Парентеральді енгізілетін дәрілікпрепараттарды сұйылту және еріту үшін | Енгізілетін дәрілік препараттың бір дозасына 50-250 мл | Сұйылтылған дәрілік препаратқа қарай | Сұйылтылған дәрілік препаратқа қарай |
* Ең жоғары көлемдері ұсынылатын дозалар шегінде гемодилюциядан сақтану үшін 24 сағат ішінде енгізілу керек.
Пациенттердің ерекше топтары
Балалар
5 % декстроза ерітіндісі
Көмірсу көзі ретінде ұсынылатын дозалар (бөлек немесе қажет болса парентеральді қоректендірудің бір бөлігі ретінде) жаңа туған нәрестелерді қоса, балалар үшін:
- 0-10 кг дене салмағымен – тәулігіне 100 мл/кг;
- 10-нан 20 кг дейінгі дене салмағымен – тәулігіне 1000 мл + 10 кг-ден асатын әр кг дене салмағына қосымша 50 мл;
- 20 кг-ден көп дене салмағымен – тәулігіне 1500 мл + 20 кг-ден асатын әр кг дене салмағына қосымша 20 мл.
Инфузия жылдамдығы мен көлемі пациенттің жасына, дене салмағына, клиникалық жай-күйіне және метаболизміне, сондай-ақ қатарлас емге байланысты. Балаларда оларды пациенттердің осы санатында вена ішілік препараттарды қолдану тәжірибесі бар емдеуші дәрігер белгілеуі тиіс.
Гипергликемиядан сақтану үшін организмде декстрозаны жою шегінен асыруға болмайды, сондықтан декстрозаның ең жоғары дозасы жас шамасына және жалпы дене салмағына қарай жаңа туған нәрестелер мен балалар үшін 10-18 мг/кг/минуттан бастап өзгеріп отырады.
10 % декстроза ерітіндісі
Инфузия жылдамдығы мен көлемі пациенттің жасына, дене салмағына, клиникалық жай-күйіне және метаболизміне, сондай-ақ қатарлас емге байланысты. Оларды вена ішілік препараттарды балаларда қолдану тәжірибесі бар емдеуші дәрігер белгілеуі тиіс.
2 кестеде ұсынылатын дозалары балалар мен жасөспірімдерде қолдану нысанасы ретінде қызмет етеді және дене салмағы мен жас шамасына байланысты болады.
2 кесте. Балалар мен жасөспірімдерде дозалануы туралы нұсқаулар
Қолданылуы | Бастапқы тәуліктік доза | Бастапқы инфузия жылдамдығы* | |||
Жаңа туған және шала туған нәрестелер | Кішкентайжастағы сәбилер мен балалар (1-23 ай) | Балалар (2-11 жас) | Жасө-спірімдер (12-ден 16-18 жасқа дейін) | ||
Көмірсу көзі ретінде (бөлек немесе қажет болса парентеральді қоректендірудің бір бөлігі ретінде) | · 0- · 10-нан 20 кг дейінгі салмақпен – 1000 мл + 10 кг-ден астам әр кг дене салмағына/ тәулігіне қосымша 50 мл; · 20 кг-ден көп салмақпен – 1500 мл + 20 кг-ден астам әр кг дене салмағына/тәулігіне қосымша 20 мл. | 6-11 мл/кг/ сағат (10-18 мг/кг/ мин) | 5-11 мл/кг/ сағат (9-18 мг/кг/мин) | 4-8 мл/кг/ сағат (7-14 мг/кг/ мин) | 4 мл/кг/ сағаттан (7-8,5 мг/кг/ мин) |
Гипогликемия профилактикасы және емдеу | |||||
Көмірсу қажеттілігі жоғары пациенттерде сұйықтық жоғалту жағдайында және дегидратация кезіндегі регидратация | |||||
Парентеральді енгізілетін дәрілік препараттарды сұйылту және еріту үшін | Бастапқы доза: енгізілетін дәрілік препараттың бір дозасына 50-ден 100 мл дейін. Жас шамасына байланыссыз. Инфузия жылдамдығы: сұйылтылған дәрілік препаратқа қарай. Жас шамасына байланыссыз. |
* Инфузия жылдамдығы, көлемі және емдеу ұзақтығы пациенттің жасына, дене салмағына, клиникалық жай-күйіне және метаболизміне, сонымен қатар қатарлас емге байланысты болады. Оларды балаларда вена ішілік препараттарды қолдану тәжірибесі бар емдеуші дәрігер белгілеуі тиіс.
Енгізу әдісі және жолы
Вена ішіне (тамшылатып). Препарат әдетте шеткері немесе орталық венаға енгізіледі.
Енгізілетін декстроза ерітіндісінің концентрациясы мен дозасы пациенттің жасына, дене салмағына және клиникалық жай-күйіне байланысты.
Клиникалық және биологиялық параметрлерді, атап айтқанда, қандағы декстроза концентрациясын, сондай-ақ су-тұз теңгерімін мұқият бақылау керек.
Ескертпе: ең жоғары көлемдерін ұсынылатын дозалар шегінде гемодилюциядан сақтану үшін 24 сағат ішінде енгізу керек.
Ең жоғары инфузия жылдамдығы пациент организмінен декстрозаның шығарылу шегінен аспауы тиіс, өйткені бұл гипергликемияға әкелуі мүмкін.
Пациенттің клиникалық жай-күйіне қарай, осмостық диурездің туындау қаупін төмендету үшін енгізу жылдамдығын азайтуға болады.
Препаратты инфузиялық енгізуге арналған дәрілік препараттарды сұйылту мен ерітуге қолданғанда қажетті көлемі қосылатын дәрілік препараттарды қолдану жөніндегі нұсқаулық негізінде айқындалады.
Препаратқа үйлесімді дәрілік затты қосқаннан кейін алынған ерітіндіні дереу енгізу керек.
Үйлесімсіздігі белгілі дәрілік заттарды пайдалануға болмайды.
Емдеу ұзақтығы
Емдеу ұзақтығы аурудың сипаты мен ағымына байланысты, оны емдеуші дәрігер анықтайды.
Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет шаралар
Симптомдары: 5 % декстрозаны ұзақ уақыт қолдану немесе үлкен көлемдерін инфузиялаудың жоғары жылдамдығы гиперосмолярлыққа, дегидратация, гипергликемия, глюкозурия, осмостық диурезге (гипергликемия салдарынан) әкелуі мүмкін. Ұзақ уақыт қолдану немесе инфузиялардың жоғары жылдамдығы ісінумен болатын сұйықтық жиналуына немесе сумен уыттануға (гипонатриемиямен бірге) әкелуі мүмкін.
10 % декстрозаны ұзақ уақыт инфузиялық енгізу гипергликемия, глюкозурия, гиперосмолярлық, осмостық диурез және сусыздануға әкелуі мүмкін. Жылдам инфузия гемодилюциямен және гиперволемиямен организмде сұйықтық жиналуына ықпал етіп, ал организмнің глюкозаны тотықтыру қабілеті жоғарылағанда жылдам енгізу гипергликемияны туғызуы мүмкін. Қан плазмасында калий мен органикалық емес фосфат концентрациясының төмендеуі де орын алуы мүмкін.
Вена ішіне енгізуге арналған басқа дәрілік препараттарды сұйылту және еріту үшін инфузияға арналған декстроза ерітінділерін қолданғанда артық дозаланудың клиникалық белгілері мен симптомдары қолданылатын дәрілік препараттар қасиеттерімен байланысты болуы мүмкін.
Емі: артық дозалану симптомдары білінгенде ерітінді енгізуді тоқтатып, пациенттің жай-күйін бағалау, қысқа әсерлі инсулин енгізу, қажет болса, демеуші симптоматикалық ем жүргізу керек.
Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізу кезінде қажетті шаралар
Қолданылмайды.
Тоқтату симптомдары қатерінің болуын көрсету
Қатысты емес.
Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкерге кеңес алу үшін жүгіну бойынша ұсынымдар
Препаратты қолдануды тұрақты медициналық бақылаумен жүзеге асырған жөн.
ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы тиіс шаралар
Жағымсыз реакциялар MedDRA сөздігіне және ДДСҰ жағымсыз реакциялар даму жиілігінің жіктеуіне сәйкес жүйелер мен ағзалар бойынша топтастырылған: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден < 1/10 дейін), жиі емес (≥ 1/1000-нан < 1/100 дейін), сирек (≥ 1/10000-нан < 1/1000 дейін), өте сирек (< 1/10000), жиілігі белгісіз – жиілігін қолда бар деректер негізінде айқындау мүмкін емес.
- иммундық жүйе тарапынан: жиілігі белгісіз - анафилаксиялық реакциялар, жоғары сезімталдық
- зат алмасу және тамақтану тарапынан: жиілігі белгісіз - су-электролит теңгерімінің бұзылулары (гипокалиемия, гипомагниемия және гипофосфатемия), гипергликемия, гемодилюция, дегидратация, гиперволемия
- тамырлар тарапынан: жиілігі белгісіз - веналық тромбоз, флебит
- тері және тері асты тіндері тарапынан: жиілігі белгісіз - қатты терлеу
- бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан: жиілігі белгісіз - полиурия
- жалпы бұзылулар және енгізген жердегі бұзылыстар: жиілігі белгісіз - қалтырау, қызба, инъекция салған жердегі инфекция, инъекция орнындағы тітіркену, экстравазация, инъекция орнындағы ауырсыну
- зертханалық-құралмен тексеру деректері: жиілігі белгісіз - глюкозурия
Жағымсыз реакциялар туындауы ерітіндіге қосылған препаратпен байланысты болуы мүмкін. Жағымсыз реакциялар ықтималдығы нақты қосылатын дәрілік препарат қасиеттеріне байланысты.
Жағымсыз реакциялар туындағанда ерітінді енгізуді тоқтатып, пациенттің жай-күйін бағалау және талапқа сай шаралар қабылдау керек.
Қосымша мәліметтер
Дәрілік препараттың құрамы
1 л препараттың құрамында
белсенді зат – глюкоза моногидраты (сусыз глюкозаға шаққанда) –
қосымша заттар: натрий хлориді,
Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы
Түссіз мөлдір сұйықтық.
Шығарылу түрі және қаптамасы
200 мл немесе 400 мл препараттан алюминий немесе біріктірілген қалпақшалармен қаусырылған және резеңке тығындармен тығындалған қанға, трансфузиялық және инфузиялық препараттарға арналған шыны бөтелкелерде.
20, 24 бөтелке 200 мл-ден немесе 12 бөтелке 400 мл-ден медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықтардың тең санымен топтық қаптамаға - гофрланған картон жәшіктерге (стационарлар үшін) салынады.
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Сақтау шарттары
8 °С-ден 30 °С дейінгі температурада сақтау керек.
Ерітінді бұлыңғырланғанда пайдалануға болмайды!
Бөтелкенің герметикалығы сақталған жағдайда препаратты мұздатып қатыру оны қолдануға қарсы көрсетілім болып табылмайды.
Бөтелкенің ішкі беткейінің суланбауы препаратты қолдануға қарсы көрсетілім болып табылмайды.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы