г. AptekaOnline
Каталог

Гипотиазид, 25 мг, таблетки №20, пачка картонная

Действующее вещество :
Гидрохлортиазид
Дозировка:
25 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Нет цены
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2019-04-19
Действующее вещество
Гидрохлортиазид
Дозировка
25 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00003549
Лекарственная форма
Таблетки
Описание упаковки
№20
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№013402
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Гипотиазид
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 20 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной упаковке в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

ГипотиазидÒ

 

Международное непатентованное название

Гидрохлоротиазид

 

Лекарственная форма

Таблетки 25 мг, 100 мг

 

Состав

Одна таблетка содержит

активное вещество - гидрохлоротиазид 25 мг или 100 мг,

вспомогательные вещества: магния стеарат, желатин,тальк, крахмал кукурузный, лактозы моногидрат.

 

Описание

Плоские таблетки белого или почти белого цвета, с риской для разлома на одной стороне и гравировкой «Н» – на другой стороне.

 

Фармакотерапевтическая группа

Сердечно-сосудистая система. Диуретики. Тиазиды. Гидрохлоротиазид.

Код АТХ   C03AA03

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Хорошо всасывается после приема внутрь, мочегонное и натрийуретическое действие проявляется в течение 2 часов после приема, достигает своего пика примерно через 4 часа и сохраняет свое действие в течение 6-12 часов. Связь с белками составляет 40%. Значительная часть выводится через почки в неизменном виде. Период полувыведения составляет 6,4 часа при нормальной функции почек, в случае нарушения функции почек легкой степени  - 11,5 часов, в случае тяжелого нарушения функции почек (клиренс креатинина <30 мл/мин) - 20,7 часов. Проникает через плаценту и выделяется в небольшом количестве в грудное молоко.

Фармакодинамика

Прямое ингибирование реабсорбции Na+ и Cl- в дистальном канальце отвечает в первую очередь за действие производного сульфамида. В результате такого действия, повышается выделение Na+, Cl-, а также воды, затем калия и магния.Мочегонный эффект гидрохлоротиазида уменьшает объем плазмы, повышает активность ренина в плазме и выведение альдостерона, что впоследствии увеличивает выведение калия и бикарбоната с мочой и снижает уровень калия в сыворотке крови. Ренин-альдостероновая связь опосредована ангиотензином-II, таким образом, совместный прием с антагонистом ангиотензин-II-рецептора может изменить экскрецию калия, связанную с приемом тиазидных диуретиков.

Также имеется слабое ингибирующее действие на карбоангидразу; в связи с этим умеренно увеличивается секреция бикарбоната без существенного изменения рН мочи.

 

Показания к применению

- отечный синдром различного генеза (при заболеваниях сердца, почек или печени, предменструальном синдроме, лекарственных отеках, например, в результате лечения кортикостероидами)

- гипертония (при легких формах заболевания  в виде монотерапии или в сочетании с антигипертензивными препаратами)

- парадоксально, для уменьшения полиурии, преимущественно при несахарном диабете ренального происхождения

- для снижения гиперкальциурии

 

Способ применения и дозы

Требуется индивидуальный подбор дозы и строгий медицинский контроль. Из-за повышенной потери калия и магния  во время лечения может потребоваться восполнение калия (<3.0 ммоль/л) и магния, особенно в случае сердечной недостаточности, сниженной функции печени и одновременного лечения дигиталисом. Желательно принимать препарат после еды.

Взрослые

Для лечения отеков: обычной начальной дозой является 25-100 мг препарата один раз в сутки или в виде болюсного введения препарата (например, один раз в два дня), которая в зависимости от эффекта может быть снижена до 25-50 мг поддерживающей дозы.

В некоторых тяжелых случаях может потребоваться начальная доза 200 мг.

Предменструальный отек: обычная доза может составлять 25 мг в сутки от начала появления симптомов до начала менструации.

    

 

Побочные действия

Для классификации частоты нежелательного воздействия используются следующие категории: очень часто (≥ 1/10), часто (≥ 1/100 до <1/10), нечасто (≥ 1/1.000 до <1/100), редко (≥ 1/10.000 до <1/1.000), очень редко (<1/10.000), неизвестно (не может быть определено на основании имеющихся данных).

Нечасто

- респираторный дистресс-синдром, в том числе пневмония и отек легких

Очень редко

 - лейкопения, агранулоцитоз, тромбоцитопения, гемолитическая анемия, апластическая анемия

Частота неизвестна

- гипокалиемия, гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия, гиперурикемия
- в случае более высоких доз, возможно увеличение уровня липидов крови

- аритмия, ортостатическая гипотензия
- головокружение, головная боль, судороги, парестезия, спутанность сознания, летаргический сон, нервозность, изменение настроения
- транзиторное нарушение зрения, ксантопсия
- сухость во рту, чувство жажды, тошнота, рвота, воспаление слюнных желез, запоры

- желтуха (внутрипеченочная холестатическая желтуха), панкреатит, холецистит
- почечная недостаточность, интерстициальный нефрит
- мышечные спазмы и боли
- гипохлоремический алкалоз, который может вызвать печеночную энцефалопатию или печеночную кому
- гиперурикемия может спровоцировать приступы подагры у бессимптомных пациентов
- нарушенная переносимость
  глюкозы, что может вызвать проявление латентного сахарного диабета
- анорексия, истощение
- васкулит, некротический васкулит

- анафилактическая реакция, шок
- фотосенсибилизация, крапивница, пурпура, токсический эпидермальный некролиз, синдром Стивена-Джонсона
- сексуальные расстройства


Противопоказания

- повышенная чувствительность к компонентам препарата и другим сульфаниламидам

- анурия

- тяжелая почечная (клиренс креатинина < 30 мл/мин) или печеночная недостаточность

- резистентные к лечению гипокалиемия или гиперкальциемия

- рефрактерная гипонатриемия

- симптоматическая гиперурикемия (подагра)

- наследственная непереносимость галактозы,  недостаточность лактазы Лаппа или мальабсорбции глюкозо-галактозы

- период лактации

- детский возраст до 3-х лет (твердая лекарственная форма)

 

Лекарственные взаимодействия

Лекарственные взаимодействия возникают между  тиазидными диуретиками и нижеперечисленными лекарственными средствами при их одновременном применении.

Алкоголь, барбитураты, наркотические средства или антидепрессанты:

может усилиться ортостатическая гипотензия

Противодиабетические препараты (пероральные лекарственные средства и инсулин):

лечение тиазидами может нарушить толерантность к глюкозе. Может потребоваться изменение дозировки. Метформин следует применять с осторожностью из-за риска  лактоацидоза  вследствие возможной гидрохлоротиазидной функциональной почечной недостаточности.

Другие антигипертензивные вещества:

аддитивный эффект

Холестирамин и колестиполовые смолы:

при наличии анионообменных смол, ухудшается способность всасывания гидрохлоротиазида из желудочно-кишечного тракта. Даже однократная доза холестирамина или колестиполовых смол связывает гидрохлоротиазид и снижает его всасывание из желудочно-кишечного тракта на 85 и 43% соответственно.

Прессорные амины (например, адреналин):

действие прессорных аминов может снижаться, однако не до такой степени, чтобы исключить их применение.

Недеполяризующие миорелаксанты (например, тубокурарин):

может усилиться миорелаксантное действие.

Литий:

диуретики снижают почечный клиренс лития и в значительной степени повышают риск интоксикации солями лития. Не рекомендуется их одновременный прием.

Противоподагрические лекарственные средства (пробенецид, сульфинпиразон и аллопуринол):

может потребоваться коррекция дозы средств, способствующих выведению мочевой кислоты, поскольку гидрохлоротиазид может повысить уровень мочевой кислоты в сыворотке. Может потребоваться увеличение дозы пробенецида или сульфинпиразона. Одновременное назначение тиазидов может увеличить частоту реакций гиперчувствительности на аллопуринол.

Антихолинергические средства (например, атропин, бипериден):

в связи с уменьшением сократительной способности желудочно-кишечного тракта и интервала опорожнения желудка повышается биодоступность диуретиков тиазидного типа.

Цитотоксические средства (например, циклофосфамид, метотрексат):

тиазиды могут снизить выведение цитотоксических препаратов из почек и усилить их миелосупрессивные эффекты.

Силицилаты:

в случае высокой дозы салицилатов, гидрохлоротиазид может усилить токсическое действие салицилатов на центральную нервную систему.

Метилдопа:

в отдельных случаях, возможно развитие гемолитической анемии, при одновременном назначении гидрохлоротиазида и метилдопы.

Циклоспорин:

одновременное применение с циклоспорином может повысить гиперурикемию и риск развития осложнений в виде подагры.
Гликозиды  наперстянки:

гликозиды наперстянки могут спровоцировать развитие аритмии на фоне гипокалиемии и гипомагниемии, развившейся в результате применения  Гипотиазида.

Лекарственные препараты, вызывающие снижение уровня калия в крови:
рекомендуется периодический контроль уровня калия в сыворотке крови и ЭКГ, в тех случаях, если гидрохлортиазид назначается вместе с лекарственными препаратами, снижающими уровень сывороточного калия (например, гликозиды наперстянки, антиаритмические средства) и со следующими препаратами вызывающими развитие пируэтной желудочковой тахикардии (в том числе, некоторые антиаритмические средства), так как гипокалиемия является фактором, способствующим развитию пируэтной желудочковой тахикардии:

- антиаритмические средства класса Ia (например, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)

- антиаритмические средства класса III (например, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид)

 - некоторые нейролептические препараты (например, тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин, циамемазин, сульпирид, амисульпирид, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

- другие лекарственные препараты (например, бепридил, цисаприда моногидрат, дифеманил, эритроцимин для внутривенного введения, галофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, винкамин для внутривенного введения).

Соли кальция:

тиазидные диуретики повышают уровень кальция в сыворотке крови за счет снижения его экскреции. Если назначение дополнительных компонентов, содержащих кальций необходимо, то в этом случае следует контролировать уровень кальция в сыворотке крови и в соответствии с этим следует проводить коррекцию назначения дозы.

Взаимодействие между лекарственными препаратами и лабораторными исследованиями:

вследствие влияния на метаболизм кальция, ГипотиазидÒ может повлиять на результаты исследований функции паращитовидных желез (см. «Особые указания»).

Карбамазепин:

из-за риска симптоматической гипонатриемии, необходим клинический и лабораторный контроль.

Йодсодержащие контрастные вещества:

в случае обезвоживания вызванного диуретиками, увеличивается риск острой почечной недостаточности, в основном, при применении высоких доз йодсодержащих препаратов. В этих случаях перед назначением препаратов йода пациентам показано проведение регидратации.

Амфотерицин В (парентеральный), кортикостероиды, гормоны коры надпочечников и  слабительные средства:

гидрохлоротиазид усиливает электролитный дисбаланс, в основном, гипокалиемию.

Особые указания

Гипотония и водно-солевой дисбаланс

Также как и в случае других видов антигипертензивной терапии, симптомная гипотония может наблюдаться у некоторых пациентов. Пациенты должны находиться под наблюдением с целью выявления клинических признаков водно-солевого дисбаланса (например, дефицит ОЦК (объем циркулирующей крови), гипонатриемия, гипохлоремический алкалоз, гипомагниемия или гипокалиемия), которые могут возникнуть в случае сопутствующей диареи или рвоты. Следует периодически контролировать уровень электролитов в сыворотке у таких пациентов. В теплое время года у пациентов с отеками может возникнуть эуволемическая  гипонатриемия.

Метаболические и эндокринные действия

Лечение тиазидами может снижать переносимость глюкозы. Может потребоваться коррекция дозы противодиабетических средств, в том числе инсулина (см. «Лекарственные взаимодействия»). Во время лечения тиазидами может проявиться латентный сахарный диабет.

ГипотиазидÒ может снизить ренальную экскрецию кальция, а также может привести к временному и незначительному повышению уровня кальция в сыворотке крови. Выраженная гиперкальциемия может быть признаком скрытого гиперпаратиреоза. Прием Гипотиазида должен быть прекращен до обследования функции паращитовидных желез.

Повышение холестерина и триглицеридов может быть связано с диуретической терапией Гипотиазидом.

Лечение Гипотиазидом может вызвать гиперурикемию и/или подагру у некоторых пациентов.

Болезнь печени

ГипотиазидÒ следует применять с осторожностью при болезнях печени или у больных с прогрессирующим заболеванием печени, поскольку он может вызвать внутрипеченочный холестаз, а малейшие изменения в водно-солевом балансе могут спровоцировать развитие печеночной комы.ГипотиазидÒ противопоказан пациентам с тяжелыми нарушениями функции печени (см. «Противопоказания»).

Прочее

У пациентов, получающих лечение Гипотиазидом реакции гиперчувствительности могут возникать в случае наличия в анамнезе аллергии или бронхиальной астмы, а также и  в случаях отсутствия этих заболеваний. При применении тиазидов отмечалось ухудшение течения или  активизация системной красной волчанки.

Препарат может повлиять на результаты следующих лабораторных исследований:

- снизить уровень в плазме ПСЙ (протеинсвязанный йод)

- лечение Гипотиазидом должно быть прекращено до лабораторных исследований функции паращитовидных желез,

- возможно повышение концентрации свободного билирубина в сыворотке крови

Вспомогательные вещества

В случае непереносимости лактозы следует учитывать, что одна таблетка 25 мг Гипотиазида также содержит 63 мг моногидрата лактозы и одна таблетка 100 мг Гипотиазида содержит 39 мг моногидрата лактозы.

Беременность
Опыт применения
  гидрохлоротиазидов в период беременности, особенно в первом триместре беременности, ограничен. Данные доклинических исследований не являются достаточными, в связи с чем назначение препарата не рекомендуется.

ГипотиазидÒ проникает через плацентарный барьер. При использовании во втором и третьем триместре беременности, гидрохлоротиазид, из-за своего фармакологического действия, может нарушить фетоплацентарный кровоток и вызвать эмбриональную или неонатальную желтуху, электролитный дисбаланс и тромбоцитопению.
Гипотиазид
Ò не должен использоваться для лечения отеков во время беременности, гипертонии или преэклампсии, потому что вместо благоприятного воздействия на течение заболевания увеличивается риск уменьшения объема плазмы и нарушения маточно-плацентарного кровообращения.

ГипотиазидÒ не должен использоваться для лечения первичной артериальной гипертензии у беременных женщин, за исключением редких случаев, когда не может быть применена другая терапия.

Во время беременности не показано назначение Гипотиазида, препарат  назначается  только в редких случаях, если польза от применения препарата превышает риск возможных побочных эффектов для матери и плода.

Лактация

Гидрохлоротиазид проникает в грудное молоко; его назначение противопоказано в период лактации. Если его назначение необходимо,  грудное вскармливание должно быть прекращено (см. «Противопоказания»).

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

ГипотиазидÒ в таблетках имеет большое влияние на способность управлять транспортным средством и потенциально опасными механизмами. На первом этапе его применения - запрещено управление транспортным средством или выполнение опасных работ. В дальнейшем степень запрета должна определяться  с учетом индивидуальной реакции на препарат.

   

Передозировка

Симптомы: развитие симптомов  связано со значительной потерей жидкости и электролитов и проявляется сердечно-сосудистой симптоматикой (тахикардия, артериальная гипотензия, шок), неврологическими  симптомами (слабость, спутанность сознания, головокружение, мышечные спазмы, парестезия, истощение, расстройство сознания), желудочно-кишечными  симптомами (тошнота, рвота, жажда), симптомами со стороны мочевыводящих путей (полиурия, олигурия или анурия), отклонениями в  лабораторных анализах, чаще при почечной недостаточности (гипокалиемия, гипонатриемия, гипохлоремия, алкалоз, повышение реакции азота мочевины крови (в основном при почечной недостаточности)).

Лечение: специфического антидота нет. Рекомендуется промывание желудка, назначение активированного угля. В случае гипотензии и шока: восполнение жидкости и электролитов крови (калия, натрия, магния), контроль водно-электролитного баланса и функции почек до тех пор, пока не нормализуется состояние.

 

Форма выпуска и упаковка

Таблетки 25 мг, 100 мг

25 мг: по 20 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

100 мг: по 20 таблеток в контурную ячейковую упаковку из пленки ПВХ/ПВДХ и фольги алюминиевой.

По 1 контурной упаковке вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках вкладывают в пачку картонную.               

 

Условия хранения

Хранить при температуре не выше  25 С, в защищенном от света месте.       

Хранить в недоступном для детей месте!         

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности.   

 

Условия отпуска из аптек  

По рецепту 

 

Саудалық атауы

ГипотиазидÒ

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Гидрохлоротиазид

 

Дәрілік түрі

25 мг, 100 мг таблеткалар

 

Құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - 25 мг немесе 100 мг гидрохлоротиазид,

қосымша заттар: магний стеараты, желатин, тальк, жүгері крахмалы, лактоза моногидраты.

 

Сипаттамасы

Бір жағында бөлетін сызығы және екінші жағында - «Н» өрнегі бар ақ немесе ақ түсті дерлік жалпақ таблеткалар.

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қан тамыр жүйесі. Диуретиктер. Тиазидтер. Гидрохлоротиазид.

АТХ коды C03AA03  

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Ішке қабылдаудан кейін жақсы сіңеді, несеп айдағыш және натриуретикалық әсерін қабылдаудан кейін 2 сағат ішінде танытады, өз жоғары шегіне шамамен 4 сағаттан соң жетеді және өзінің әсерін 6-12  сағат бойы сақтайды. Ақуыздармен байланысуы 40% құрайды. Басым бөлігі өзгермеген күйде бүйрек арқылы шығарылады. Қалыпты бүйрек функциясында жартылай шығарылу кезеңі 6,4 сағат, бүйрек функциясы жеңіл дәрежеде бұзылған жағдайда 11,5 сағат, бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (креатинин клиренсі <30 мл/мин) жағдайында 20,7 сағат құрайды. Плацента арқылы өтіп, аздаған мөлшерде емшек сүтіне бөлінеді. 

Фармакодинамикасы

Дистальді өзекшеде Na+ және Cl-  қайта сіңірілуінің тікелей тежелуі, бірінші кезекте, сульфамид туындысының әсеріне жауап береді. Осындай әсер нәтижесінде Na+, Cl-, сондай-ақ судың, артынан калий мен магнийдің бөлінуі артады. Гидрохлоротиазидтің несеп айдағыш әсері плазма көлемін азайтады, плазмада ренин белсенділігін және альдостерон шығарылуын арттырады, бұл кейіннен калийдің және бикарбонаттың несеппен шығарылуын арттырады және қан сарысуында калий деңгейін төмендетеді. Ренин-альдостерон байланысы ангиотензин ІІ арқылы жүзеге асады, осылайша, ангиотензин ІІ рецепторы антагонисімен бірге қабылдау тиазидті диуретиктер қабылдаумен байланысты калийдің шығарылуын өзгертуі мүмкін. Карбоангидразаға әлсіз тежегіш әсері де бар; осыған орай, несептегі елеулі рН өзгерісінсіз бикарбонат секрециясы орташа артады.    

 

Қолданылуы

- шығу тегі әртүрлі ісіну синдромы (жүрек, бүйрек немесе бауыр ауруларында, етеккір алдындағы синдромда, дәрілік ісінулерде, мысалы,  кортикостероидтармен емдеу нәтижесінде)

- гипертония (аурудың жеңіл түрлерінде монотерапия түрінде немесе гипертензияға қарсы препараттармен біріктіріп)

- парадоксты түрде, көбіне шығу тегі ренальді қантсыз диабетте полиурияны азайту үшін 

- гиперкальциурияны төмендету үшін

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Дозаны әркімге жеке таңдау және қатаң медициналық бақылау талап етіледі. Емделу кезінде калий мен магнийді көп жоғалтуға орай, әсіресе, жүрек жеткіліксіздігі жағдайында, бауыр функциясының төмендеуінде және дигиталиспен бір мезгілде емдегенде калий (<3.0 ммоль/л) мен магнийді толықтыру қажет болуы мүмкін. Препаратты тамақтанудан соң қабылдаған дұрыс.

Ересектер

Ісінулерді емдеу үшін: әдеттегі бастапқы дозасы препаратты тәулігіне бір рет немесе болюсті енгізу түріндегі (мысалы, екі күнде бір рет) 25-100 мг препарат болып табылады, оны әсеріне байланысты 25-50 мг демеуші дозаға дейін төмендетуге болады.

Кейбір ауыр жағдайларда 200 мг бастапқы доза қажет болуы мүмкін.

Етеккір алдындағы ісіну: әдеттегі доза симптомдардың білінуінен бастап етеккірдің басталуына дейін тәулігіне 25 мг құрауы мүмкін. 

 

Жағымсыз әсерлері

Қолайсыз әсер жиілігін жіктеу үшін келесі санаттар пайдаланылады: өте жиі (≥ 1/10), жиі (≥ 1/100-ден <1/10 дейін), жиі емес (≥ 1/1.000-нан <1/100 дейін), сирек (≥ 1/10.000-нан <1/1.000 дейін), өте сирек (<1/10.000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде анықтау мүмкін емес).

Жиі емес

- респираторлық дистресс-синдром, соның ішінде пневмония және өкпенің ісінуі

Өте сирек

 - лейкопения, агранулоцитоз, тромбоцитопения, гемолиздік анемия, апластикалық анемия

Жиілігі белгісіз

- гипокалиемия, гипонатриемия, гипомагниемия, гиперкальциемия, гипергликемия, глюкозурия, гиперурикемия

- жоғарырақ дозалар жағдайында қанда липидтер деңгейі артуы мүмкін 

- аритмия, ортостатикалық гипотензия

- бас айналу, бас ауыру, құрысулар, парестезия, сананың шатасуы, летаргиялық ұйқы, күйгелектік, көңіл-күйдің өзгеруі

- көрудің өткінші бұзылуы, ксантопсия

- ауыздың кеберсуі, шөлдеу сезімі, жүрек айну, құсу, сілекей бездерінің қабынуы, іш қатулар 

- сарғаю (бауырішілік холестаздық сарғаю), панкреатит, холецистит
- бүйрек жеткіліксіздігі, интерстициальді нефрит

- бұлшықеттердің түйілуі және ауыруы

- бауыр энцефалопатиясын немесе бауыр комасын тудыруы мүмкін гипохлоремиялық алкалоз

- гиперурикемия симптомсыз пациенттерде подагра ұстамаларына түрткі болуы мүмкін

- жасырын қант диабеті көрінісін тудыруы мүмкін глюкоза көтерімділігінің бұзылуы

- анорексия, жүдеу

- васкулит, некрозды васкулит

- анафилаксиялық реакция, шок

- фотосенсибилизация, есекжем, пурпура, уытты эпидермалық некролиз, Стивен-Джонсон синдромы

- сексуалдық бұзылыстар


Қолдануға болмайтын жағдайлар

- препарат компоненттеріне және басқа сульфонамидтерге жоғары сезімталдық

- анурия

- ауыр бүйрек (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) немесе бауыр жеткіліксіздігі

- емге төзімді гипокалиемия немесе гиперкальциемия

- рефрактерлі гипонатриемия

- симптоматикалық гиперурикемия (подагра)

- тұқым қуалайтын галактозаны көтере алмаушылық, Лапп лактаза жеткіліксіздігі немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы

- лактация кезеңі

- 3 жасқа дейінгі балалар (қатты дәрілік түрі)

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Дәрілік өзара әрекеттесулер тиазидті диуретиктер мен төменде атап көрсетілген дәрілік заттар арасында олар бір мезгілде қолданылғанда туындайды. 

Алкоголь, барбитураттар, есірткілік дәрілер немесе антидепрессанттар:

ортостатикалық гипотензия күшеюі мүмкін

Диабетке қарсы препараттар (ішуге арналған дәрілік заттар және  инсулин):

тиазидтермен емдеу глюкозаға төзімділікті бұзуы мүмкін. Дозалануын өзгерту қажет болуы мүмкін. Метформин гидрохлоротиазидтік функционалдық бүйрек жеткіліксіздігінен болуы мүмкін лактоацидоз қаупіне орай сақтықпен қолданылу керек.

Гипертензияға қарсы басқа да заттар:

аддитивті әсер

Холестирамин және колестипол шайырлары:

анион алмастырушы шайырлар болғанда гидрохлоротиазидтің асқазан-ішек жолынан сіңу қабілеті нашарлайды. Тіпті холестираминнің немесе колестипол шайырларының бір реттік дозасының өзі гидрохлоротиазидті байланыстырып, оның асқазан-ішек жолынан сіңуін, тиісінше, 85% және 43% төмендетеді.

Прессорлы аминдер (мысалы, адреналин):

прессорлы аминдер әсері төмендеуі мүмкін, алайда олардың қолданылуын жоққа шығаратындай дәрежеде емес.  

Деполяризацияланбайтын миорелаксанттар (мысалы, тубокурарин):

миорелаксантты әсері күшеюі мүмкін.

Литий:

диуретиктер литийдің бүйрек клиренсін төмендетеді және елеулі дәрежеде литий тұздарымен уыттану қаупін арттырады. Оларды бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды. 

Подаграға қарсы дәрілік заттар (пробенецид, сульфинпиразон және аллопуринол):

несеп қышқылының шығарылуына ықпал ететін дәрілер дозасын түзету қажет болуы мүмкін, өйткені гидрохлоротиазид сарысуда несеп қышқылы деңгейін арттыра алады. Пробенецид немесе сульфинпиразон дозасын арттыру қажет болуы мүмкін. Тиазидтерді бір мезгілде тағайындау аллопуринолға аса жоғары сезімталдық реакциялар жиілігін арттыра алады.

Антихолинергиялық дәрілер (мысалы, атропин, бипериден):

асқазан-ішек жолының жиырылу қабілетінің және асқазанның босатылу аралығының азаюына байланысты тиазидті диуретиктер биожетімділігі артады.

Цитоуытты дәрілер (мысалы, циклофосфамид, метотрексат):

тиазидтер цитоуытты препараттардың бүйрекпен шығарылуын төмендетіп, олардың миелосупрессиялық әсерлерін күшейтуі мүмкін. 

Салицилаттар:

салицилаттар дозасы жоғары болған жағдайда, гидрохлоротиазид салицилаттардың орталық жүйке жүйесіне уытты әсерін күшейтуі мүмкін. 

Метилдопа:

жекелеген жағдайларда гидрохлоротиазид пен метилдопаны бір мезгілде тағайындағанда гемолиздік анемия дамуы мүмкін. 

Циклоспорин:

циклоспоринмен бір мезгілде қолдану гиперурикемияны және подагра түріндегі асқынулардың даму қаупін арттыруы мүмкін.  
Оймақгүл гликозидтері:

оймақгүл гликозидтері Гипотиазид қолдану нәтижесінде дамыған гипокалиемия және гипомагниемия аясындағы аритмияның дамуына түрткі болуы мүмкін.

Қанда калий деңгейін төмендететін дәрілік препараттар: 

егер гидрохлоротиазид сарысулық калий деңгейін төмендететін дәрілік препараттармен (мысалы, оймақгүл гликозидтері, аритмияға қарсы дәрілер) және пируэтті қарыншалық тахикардияны дамытатын келесі препараттармен (соның ішінде, аритмияға қарсы кейбір дәрілер) бірге тағайындалатын жағдайларда ЭКГ мен қан сарысуындағы калий деңгейін мезгіл-мезгіл бақылау ұсынылады, өйткені гипокалиемия пируэтті қарыншалық тахикардияның дамуына ықпал ететін фактор болып табылады:

- аритмияға қарсы Іа класс дәрілері (мысалы, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)

- аритмияға қарсы ІІІ класс дәрілері (мысалы, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид)

 - кейбір нейролептиктік препараттар (мысалы, тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин, циамемазин, сульпирид, амисульпирид, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

- басқа да дәрілік препараттар (мысалы, бепридил, цисаприд моногидраты, дифеманил, көктамыр ішіне енгізуге арналған эритроцимин, гилофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, көктамыр ішіне енгізуге арналған винкамин).

Кальций тұздары:

тиазидті диуретиктер қан сарысуында кальций деңгейін оның экскрециясының төмендеуі есебінен арттырады. Егер құрамында кальций бар қосымша компоненттер тағайындау қажет болса, онда бұл жағдайда қан сарысуында кальций деңгейін бақылап, осыған сәйкес дозаның тағайындалуын түзету керек.  

Дәрілік препараттар мен зертханалық зерттеулер арасындағы өзара байланыс: 

кальций метаболизміне әсер етуіне орай, ГипотиазидÒ қалқанша маңы безінің функциясын зерттеу нәтижелеріне ықпал етуі мүмкін  («Айрықша нұсқауларын» қараңыз).

Карбамазепин:

симптоматикалық гипонатриемия қаупіне орай, клиникалық және зертханалық бақылау қажет.

Құрамында йод бар контрастылы заттар:

диуретиктер туындататын сусыздану жағдайында, негізінен, құрамында йод бар препараттардың жоғары дозаларын қолданғанда жедел бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі артады. Бұл жағдайларда йод препараттарын тағайындар алдында пациенттерге регидратация жүргізу көрсетілген.

Амфотерицин В (парентеральді), кортикостероидтар, бүйрек үсті бездері қыртысы гормондары және іш жүргізгіш дәрілер:

гидрохлоротиазид электролит теңгерімінің бұзылуын, негізінен, гипокалиемияны күшейтеді.  

 

Айрықша нұсқаулар

Гипотония және су-тұз теңгерімінің бұзылуы

Гипертензияға қарсы емдеудің басқа түрлері жағдайындағы сияқты,  кейбір пациенттерде симптомдық гипотонияны байқауға болады. Пациенттер диарея немесе құсу қатарласқан жағдайда туындауы мүмкін су-тұз теңгерімі бұзылуының клиникалық белгілерін (мысалы, АҚК (айналымдағы қан көлемі) тапшылығы), гипонатриемия, гиперхлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия) анықтау мақсатында қадағалауда болуы тиіс. Ондай пациенттерде сарысудағы электролиттер деңгейін мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек. Жылдың жылы мезгілінде ісінулері бар пациенттерде эуволемиялық  гипонатриемия туындауы мүмкін.

Метаболизмдік және эндокриндік әсерлер

Тиазидтермен емдеу глюкоза көтерімділігін төмендетуі мүмкін. Диабетке қарсы дәрілердің, соның ішінде инсулиннің дозасын түзету қажет болуы мүмкін («Дәрілермен өзара әрекеттесуін» қараңыз). Тиазидтермен емдеу кезінде жасырын қант диабеті көрініс беруі мүмкін.

ГипотиазидÒ кальцийдің ренальді экскрециясын төмендетіп, сондай-ақ қан сарысуында кальций деңгейінің уақытша және болымсыз жоғарылауына әкелуі мүмкін. Айқын гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоз белгісі болуы мүмкін. Гипотиазид қабылдау қалқанша маңы бездерінің функциясын тексеруге дейін тоқтатылуы тиіс. 

Холестериннің және триглицеридтердің жоғарылауы Гипотиазидпен диурездік емдеуге байланысты болуы мүмкін.

Гипотиазидпен емдеу кейбір пациенттерде гиперурикемияны және/немесе подаграны тудыруы мүмкін.  

Бауыр ауруы

ГипотиазидÒ бауыр ауруларында немесе үдемелі бауыр ауруымен науқастарда абайлап қолданылу керек, өйткені ол бауырішілік холестазды тудыруы мүмкін, ал су-тұз теңгерімінің аздаған өзгерістері бауыр комасының дамуына түрткі болуы мүмкін. ГипотиазидÒ бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерге қарсы көрсетілімді («Қолдануға болмайтын жағдайларын» қараңыз).

Тағы басқалар

Гипотиазидпен ем алатын пациенттерде аса жоғары сезімталдық реакциялары сыртартқысында аллергия немесе бронх демікпесі болған жағдайда, сондай-ақ  осы аурулар болмаған жағдайларда да туындауы мүмкін. Тиазидтер қолдану кезінде жүйелі қызыл жегі ағымының нашарлауы немесе белсенділенуі білінді.  

Препарат келесі зертханалық зерттеу нәтижелеріне ықпал етуі мүмкін: 

- плазмада ПБЙ (протеинмен байланысқан йод) деңгейін төмендету

- Гипотиазидпен емдеу қалқанша маңы бездері функциясының зертханалық зерттеулеріне дейін тоқтатылуы тиіс  

- қан сарысуында бос билирубин концентрациясы жоғарылауы мүмкін

Қосымша заттар

Лактозаны көтере алмаушылық жағдайында 25 мг Гипотиазидтің бір таблеткасында 63 мг лактоза моногидраты болатынын және 100 мг Гипотиазидтің бір таблеткасында 39 мг лактоза моногидраты болатынын ескеру керек.

Жүктілік
Жүктілік кезеңінде, әсіресе жүктіліктің бірінші триместрінде гидрохлоротиазидтер қолдану тәжірибесі шектеулі. Клиникаға дейінгі зерттеулер деректері жеткілікті емес, осыған орай, препаратты тағайындау ұсынылмайды.
 

ГипотиазидÒ плацентарлық бөгет арқылы өтеді. Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде пайдаланылғанда гидрохлоротиазид, өзінің фармакологиялық әсеріне орай, фетоплацентарлы қан ағымын бұзып, эмбриондық немесе неонатальді сарғаюды, электролит теңгерімінің бұзылуын және тромбоцитопенияны тудыруы мүмкін.

ГипотиазидÒ жүктілік кезіндегі ісінулерді, гипертония немесе преэклампсияны емдеуге пайдаланылмауы тиіс, өйткені аурудың ағымына жайлы әсер етудің орнына плазма көлемінің азаю және жатыр-плацентадағы қан  айналымының бұзылу қаупі артады.

ГипотиазидÒ жүкті әйелдерде, басқа ем қолдануға болмайтын сирек жағдайларды қоспағанда, алғашқы артериялық гипертензияны емдеуге пайдаланылмауы тиіс.

Жүктілік кезеңінде Гипотиазид тағайындау көрсетілмеген, препарат сирек жағдайларда, егер препаратты қолданудың пайдасы ана мен ұрыққа төнуі мүмкін жағымсыз әсерлер қаупінен басым болса ғана тағайындалады. 

Лактация

Гидрохлоротиазид емшек сүтіне өтеді; оны лактация кезеңінде тағайындау қарсы көрсетілімді. Егер оны тағайындау қажет болса, бала емізу тоқтатылуы тиіс («Қолдануға болмайтын жағдайларын» қараңыз).

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері 

ГипотиазидÒ таблеткалар түрінде көлік құралын және аса қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне үлкен ықпалын тигізеді. Оны қолданудың бастапқы сатысында – көлік құралын басқаруға немесе қауіпті жұмыстарды орындауға тыйым салынады. Әріқарай тыйым салу дәрежесі препаратқа әркімнің жеке реакциясын ескерумен анықталуы тиіс.    

   

Артық дозалануы

Симптомдары: симптомдардың дамуы сұйықтықтар мен электролиттерді едәуір жоғалтумен байланысты және жүрек-қантамыр симптоматикасымен (тахикардия, артериялық гипотензия, шок), неврологиялық симптомдармен (әлсіздік, сананың шатасуы, бас айналу, бұлшықеттердің түйілуі, парестезия, жүдеу, сана бұзылысы), асқазан-ішек симптомдарымен (жүрек айну, құсу, шөлдеу), несеп шығару жолдары тарапынан болатын симптомдармен (полиурия, олигурия немесе анурия), зертханалық талдаулардағы ауытқулармен, жиірек бүйрек жеткіліксіздігінде (гипокалиемия, гипонатриемия, гипохлоремия, алкалоз, қанда мочевина азоты реакциясының жоғарылауы (негізінен бүйрек  жеткіліксіздігінде)) көрініс береді.

Емі: арнайы антидоты жоқ. Асқазанды шаю, белсендірілген көмір тағайындау ұсынылады. Гипотензия және шок жағдайында: сұйықтық пен қан электролиттерін (калий, натрий, магний) толықтыру, жағдай қалыпқа түскенше су-электролит теңгерімін және бүйрек функциясын бақылау.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

25 мг, 100 мг таблеткалар

25 мг: поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған

пішінді ұяшықты қаптамада 20 таблеткадан.

100 мг: ПВХ/ПВДХ үлбірінен және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 20 таблеткадан.

Пішінді 1 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.

 

Сақтау шарттары

25 оС-ден аспайтын температурада, жарықтан қорғалған жерде сақтау керек.      

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!        

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.     

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы