г. AptekaOnline
Каталог

Фромилид уно, 500 мг, таблетки №14, пачка картонная

Действующее вещество :
Кларитромицин
Дозировка:
500 мг
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
2 года
Нет цены
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2017-05-04
Действующее вещество
Кларитромицин
Дозировка
500 мг
Единица упаковки
шт.
Код товара
00-00001461
Лекарственная форма
Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, с пролонгированным высвобождением
Описание упаковки
№14
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№005000
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
2 года
Торговое название
Фромилид уно
Упаковка
Пачка картонная
Форма выпуска
По 5, 7 таблеток в контурной ячейковой упаковке. По 1 контурной ячейковой упаковке (по 5 таблеток), 1, 2 контурные ячейковые упаковки (по 7 таблеток) в пачке из картона.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Фромилид®уно

 

Международное непатентованное название

Кларитромицин

 

Лекарственная форма

Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, c пролонгированным высвобождением, 500 мг

 

Состав

Одна таблетка содержит

активное вещество – кларитромицин 500 мг,

вспомогательные вещества: натрия алгинат, натрия кальция алгинат, лактозы моногидрат, повидон, полисорбат 80, кремния диоксид коллоидный безводный, магния стеарат, тальк,

состав оболочки:гипромеллоза, тальк, железа (III) оксид желтый (Е172), титана диоксид (Е171), пропиленгликоль.

 

Описание

Таблетки капсуловидной формы, с двояковыпуклой поверхностью, покрытые пленочной оболочкойкоричневато-желтого цвета, с маркировкой «U» на одной стороне.

 

Фармакотерапевтическая группа

Противоинфекционные препараты для системного использования. Антибактериальные препараты для системного применения. Макролиды, линкозамиды и стрептограмины. Макролиды. Кларитромицин.

Код АТХ J01FА09

 

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Абсорбция кларитромицина из таблеток пролонгированного действия -замедлена, но эквивалентна абсорбции из таблеток немедленного действия в равных дозах. Время достижения максимальной концентрации увеличивается; при одновременном приеме суточной дозы 500 мг, это время составляет около 7,5 часов для кларитромицина и 7,7 часов для его метаболита 14-гидроксикларитромицина. Максимальная концентрация при приеме таблеток пролонгированного действия в некоторой степени ниже по сравнению с таблетками немедленного действия.

Равновесная концентрация достигается к 3 –му дню. Биодоступность таблеток с пролонгированным действием ниже на 30 %, при приеме натощак, поэтому пациенты должны принимать пролонгированную форму кларитромицина во время еды.

Концентрация кларитромицина в тканях организма в 10 раз больше чем в плазме. Высокие концентрации обнаруживаются в легких (8,8 мг/кг), в миндалинах (1,6 мг/кг), в слизистой оболочке носа, в кожных покровах, в слюне, в альвеолярных клетках, в мокроте и в полости среднего уха.

Связываниекларитромицина с белками плазмы кровинезначительное и обратимое.

Кларитромицин метаболизируется в печени, с образованием по крайней мере 7 метаболитов, cамым основным из которых является 14-гидроксикларитромицин.

Период полувыведения после разового приема суточной дозы 500 мг составляет 5,5 часа для кларитромицина и 9,3 часадля 14-гидроксикларитромицина.

Около 40% кларитромицина выводится с мочой и более 30% с фекалиями.

Пациенты пожилого возраста

Данные показывают, что пациентам пожилого возраста корректировка дозы не требуется, за исключением случаев, когда их функция почек серьезно нарушена.

Влияние болезни на фармакокинетику

После приема внутрь 200 мг кларитромицина, увеличение максимальной концентрации и AUC, и снижение выведения кларитромицина наблюдалось у больных с тяжелой почечной недостаточностью по сравнению со здоровыми. Эти результаты показывают, что у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью необходимо снижение дозы. Таким образом, таблетки пролонгированного действия не подходят для пациентов, у которых клиренс креатинина составляет менее 0,5 мл/с (30 мл/мин). Этим пациентам следует назначать скорректированную дозу таблетки кларитромицина с немедленным действием.

Фармакодинамика

Фромилид®уно является антибиотиком-макролидом, полусинтетическим производным эритромицина. Макролиды связываются с пептидил-трансферазным центром (P-site) 50S субъединицы рибосом и ингибируют синтез белка. Это приводит к прекращению нормального функционирования бактериальной клетки. В связи с большим разнообразием структуры человеческой клетки рибосомы, макролиды не связываются с этими рибосомами, что вероятно и является причиной низкой токсичности макролидов у людей.

Кроме кларитромицина, также эффективен его метаболит, 14-гидроксикларитромицин. Он вдвойне эффективней против бактерии Haemophilus influenza, чем кларитромицин. Основное действие макролидов является бактериостатическим. Тем не менее их эффект зависит от количества макролидов, количества бактерий и стадии жизненного цикла отдельных бактерий, при введении антибиотика. Как и другие макролиды, Фромилид® уноможет оказывать бактерицидное действие, а именно на Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae и Moraxella catarrhalis. Исследования макролидов на сегодняшний день показывают, что лучшим показателем для прогнозирования эффективности макролидов является время, когда сывороточная концентрация этого антибиотика выше минимальной подавляющей концентрации (МПК).

Антибактериальная эффективность

Фромилид® уно оказывает бактериостатическое и бактерицидное действие на многочисленные клинически значимые грамположительные и грамотрицательные бактерии, такие как аэробы, анаэробы и факультативные анаэробы, другие бактерии (микоплазмы, уреаплазмы, хламидии, легионеллы) и атипичные микобактерии.

Таблица 1 Бактерии, чувствительные к кларитромицину

Аэробы, грамположительные бактерии

Аэробы, грамотрицательные бактерии

Анаэробные бактерии

Streptococcus pyogenes

Haemophilus influenzae

Грамположительные бактерии

Streptococcus pneumoniae

Moraxella catarrhalis

Eubacterrium spp.

Staphylococcus aureus, чувствительный

к метициллину

Legionella pneumophila

Clostridium perfringens

Streptococcus agalactiae

Neisseria gonorrhoeae

Peptococcus  spp.

Streptococcus viridans

Helicobacter pylori

Peptostreptococcus spp.

Corynebacterium spp.

Campylobacter jejuni

Propionibacterium acnes

Listeria monocytogenes

Bordetella  pertussis

 

Bacillus spp.

Pasteurella multocida

 

 

 

Грамотрицательные бактерии

 

 

Bacteroides spp.

 

 

Bacteroides fragilis

 

 

Prevotella melaninogenica

Другие  микроорганизмы

Chlamydia pneumoniae

Chlamydia trachomatis

Mycoplasma pneumoniae

Ureaplasma urealyticum

Bоrrelia burgdorferi

Toxoplasma  gondii

Mycobacterium avium complex

Mycobacterium fortuitum

Mycobacterium chelonae

Mycobacterium kansasii

Mycobacterium xenopi

Mycobacterium leprae

 

Бактериальная чувствительность к кларитромицину определяется с помощью стандартной процедуры (NCCLS), основанной на методе разведения. Бактерия чувствительна к кларитромицину, если МПК ≤ 2 µг/мл и устойчива, если МПК ≥ 8 µг/мл. Для стрептококков, в том числе Streptococcus pneumoniae, предел чувствительности находится на MПК ≤ 0,25 µг/мл и предел сопротивления на МПК ≥ 1,0 µг/мл. Haemophilus influenzae чувствительна, если МПК ≤ 8 µг/мл и устойчива, если МПК ≥ 32 µг/мл.

 

Показания к применению

- инфекции верхних отделов дыхательных путей (тонзиллофарингит, острый синусит)

- инфекции нижних отделов дыхательных путей (острый бактериальный бронхит, обострения хронического бронхита и пневмония)

- инфекции кожи и мягких тканей

 

Способ применения и дозы

Фромилид® уно показан для применения у взрослых и детей в возрасте от 12 лет и старше. Необходимо учитывать официальные рекомендации по надлежащему использованию антибактериальных средств.

Дозировка

Взрослым и детям в возрасте старше 12 лет обычно назначают по 1 таблетке 500 мг каждые 24 часа. Для лечения тяжелых инфекций суточную дозу увеличивают до 2-х таблеток 500 мг каждые 24 часа.

Обычная продолжительность лечения составляетот 6 до 14 дней.

Детям в возрасте до 12 лет

Применение препарата у детей в возрасте до 12 лет не изучалось.

Пациентам с почечной недостаточностью

Пациентам с почечной недостаточностью с клиренсом креатинина менее 30 мл/мин, дозу кларитромицина следует уменьшить в 2 раза, т.е. 250 мг один раз в сутки  или 250 мг два раза в сутки при более тяжелых формах инфекций. Лечение у этих пациентов не следует продолжать более 14 дней. Поскольку таблетку пролонгированного действия нельзя разламывать на части, дозу невозможно снизить с 500 мг в сутки, поэтому данную лекарственную форму не следует использовать у этой популяции пациентов.

Способ применения

Для приема внутрь. Таблетки нельзя разламывать. Препарат следует принимать во время еды.

 

Побочные действия

Часто( ≥1/10):

-  бессонница,тошнота, снижение аппетита, боли в животе, рвота, диарея, преходящее изменение вкусовых ощущений

-  головная боль

Нечасто( ≥1/1000 до<1/100):

-  стоматит, глоссит, преходящие изменения обоняния

-  крапивница

Редко( ≥1/10 000 до<1/1000):

-  изменение цвета языка и зубов

- тромбоцитопения

-  гипогликемия (в основном у пациентов, принимающих препараты для снижения уровня  сахара в крови)

Очень редко( <1/10 000):

-  панкреатит, псевдомембранозный колит

-  синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз (синдром Лайелла)

- анафилаксия

-  головокружение, парестезии, бессонница, кошмарные сновидения, депрессия, спутанность сознания, чувство  страха, галлюцинации, психотические реакции и судороги

- шум в ушах, преходящие нарушения слуха

- повышение активности печеночных ферментов, холестатическая желтуха (эти эффекты могут  быть очень серьезными, но они обычно, переходные; однако у некоторых пациентов с тяжелым  сопутствующим заболеванием, которые также принимали другие препараты, сообщалось о фатальной печеночной недостаточности)

- повышение уровня креатинина, интерстициальный нефрит, почечная недостаточность

- артралгия, миалгия

-  удлинения интервала QT, желудочковая тахикардия, пируэтная тахикардия.

При возникновении серьёзных побочных эффектов, лечение следует прекратить.

Известны случаи развития колхициновой токсичности (в том числе со cмертельным исходом) при совместном применении кларитромицина и колхицина, особенно у пожилых пациентов, в том числе на фоне почечной недостаточности.

 

Противопоказания

- повышенная чувствительность к антибиотикам из группы макролидов и любому другому компоненту препарата

- печеночная недостаточность тяжелой степени

- одновременный прием с цизапридом, пимозидом, терфенадином, астемизолом или алкалоидами спорыньи

- порфирия

-  наследственная непереносимость  фруктозы, синдром мальабсорбции глюкозы-галактозы или дефицит сахарозы-изомальтозы

-  почечная недостаточность (клиренс креатинина менее 30 мл/мин)

-  одновременный прием с ранолазином, статинами, тикагрелором, колхицином

-  пациенты с синдромом удлиненного QT и развитию аритмий, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и желудочковую тахикардию типа «пируэт»(torsadesde pointes)

-  гипокалиемия (риск удлинения интервала QT)

- беременность и период лактации

 

Лекарственные взаимодействия

Применение следующих препаратов строго противопоказано из-за возможного развития тяжелых последствий лекарственного взаимодействия:

Цизаприд, пимозид, астемизол, терфенадин

Повышение уровня цизаприда в сыворотке крови наблюдалось при совместном применении с кларитромицином. Это может привести к удлинению интервала QT и появлению сердечной аритмии, включая желудочковую тахикардию, фибрилляцию желудочков и трепетание-мерцание. Подобные эффекты отмечались и при совместном применении кларитромицина и пимозида.

Было отмечено, что макролиды изменяют метаболизм терфенадина, в результате этого повышается его концентрация в сыворотке крови, что также может привести к удлинению интервала QT и появлению сердечной аритмий, в т.ч. желудочковой тахикардии, фибрилляции желудочков и вызвать трепетание-мерцание.

Эрготамин/дигидроэрготамин

Известно, что одновременное применение кларитромицина и эрготамина или дигидроэрготамина ассоциировалось с признаками острого эрготизма, что характеризовалось вазоспазмом и ишемией конечностей и других тканей, включая центральную нервную систему. Одновременное применение кларитромицина и данных лекарственных средств противопоказано.

Ингибиторы ГМГ-КоА-редуктазы (статины)

Комбинированное применение кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказано, поскольку эти статины в основном метаболизируются ферментом CYP3A4 и сопутствующее лечение кларитромицином повышает их концентрацию в плазме крови, что увеличивает риск развития миопатии, включая рабдомиолиз. Сообщалось о развитии рабдомиолиза у пациентов при совместном применении кларитромицина со статинами. При необходимости лечения кларитромицином, терапию  ловастатином или симвастатином следует приостановить в течение курса лечения.

Следует проявлять осторожность при назначении кларитромицина со статинами. В ситуациях, когда одновременное применение кларитромицина со статинами необходимо, рекомендуется назначать минимальную зарегистрированную дозу статина. Может быть рассмотрено применение статинов, которые не зависят от метаболизма CYP3A (например, флувастатин). Пациентов необходимо контролировать на признаки и симптомы миопатии.

Влияние других лекарственных средств на фармакокинетику кларитромицина:

Лекарственные средства, являющиеся индукторами CYP3A (например, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, препараты зверобоя), могут индуцировать метаболизм кларитромицина. Это может привести к субтерапевтическим концентрациям кларитромицина и снижению его эффективности. Кроме того, может потребоваться мониторинг плазменных концентраций индуктора CYP3A, которые могут быть повышены из-за ингибирования CYP3A кларитромицином (см. также инструкцию по медицинскому применению соответствующего индуктора CYP3A4). Одновременное применение рифабутина и кларитромицина приводило к повышению концентрации рифабутина и снижению концентрации кларитромицина в плазме с одновременным повышением риска развития увеита.

Влияние следующих лекарственных средств на концентрацию кларитромицина в крови известно или предполагается, поэтому может понадобиться изменение дозы или применение альтернативной терапии:

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин

Мощные индукторы изоферментов системы цитохрома Р450, такие как эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин и рифапентин могут ускорять метаболизм кларитромицина, уменьшая его концентрацию в плазме крови, но увеличивая концентрацию 14-ОН-кларитромицина - микробиологически активного метаболита. Поскольку микробиологическая активность кларитромицина и 14-ОН-кларитромицина разная в отношении различных бактерий, ожидаемый терапевтический эффект может быть не достигнут из-за совместного применения кларитромицина и индукторов изоферментов системы цитохрома Р450.

Этравирин

Концентрация кларитромицина снижается при использовании этравирина, но повышается концентрация активного метаболита 14-ОН-кларитромицина. Поскольку 14-ОН-кларитромицин обладает низкой активностью по отношению к инфекциям Mycobacterium avium complex (MAC), может меняться общая активность в отношении их возбудителей, поэтому для лечения MAC следует рассматривать альтернативное лечение.

Флуконазол

Совместный прием флуконазола в дозе 200 мг ежедневно и кларитромицина в дозе 500 мг два раза в сутки у 21 здорового добровольца привел к увеличению среднего значения минимальной равновесной концентрации кларитромицина (Cmin) и площади под фармакокинетической кривой (AUC) на 33% и 18% соответственно. При этом совместный прием значительно не влиял на равновесную концентрацию активного метаболита 14-ОН-кларитромицина. Коррекция дозы кларитромицина в случае сопутствующего приема флуконазола не требуется.

Ритонавир

Сообщается, что совместный прием ритонавира в дозе 200 мг каждые 8 часов и кларитромицина в дозе 500 мг каждые 12 часов привел к заметному подавлению метаболизма кларитромицина. При совместном приеме ритонавира Cmax кларитромицина увеличилась на 31%, Cmin увеличилась на 182% и AUC увеличилась на 77%. Было отмечено полное подавление образования 14-ОН-кларитромицина. Благодаря широкому терапевтическому диапазону кларитромицина уменьшение его дозы у пациентов с нормальной почечной функцией не требуется. Однако, у пациентов с почечной недостаточностью целесообразно рассмотреть следующие варианты коррекции дозы: при КК 30-60 мл/мин доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50%; при КК менее 30 мл/мин доза кларитромицина должна быть уменьшена на 75%. Ритонавир не следует совместно принимать с кларитромицином в дозах, превышающих 1 г/сут.

 Такую же коррекцию дозы следует проводить у пациентов с нарушенной функцией почек при применении ритонавира в качестве фармакокинетического усилителя вместе с другими ингибиторами ВИЧ-протеазы, включая атазанавир и саквинавир (смотрите нижеуказанный раздел, Двунаправленные лекарственные взаимодействия).

Влияние кларитромицина на фармакокинетику других лекарственных средств:

Взаимодействия, обусловленные CYP3A

Совместное применение кларитромицина, известного ингибитора изофермента CYP3A, и препарата, в основном метаболизирующегося при участии CYP3A, приводит к повышению концентрации этого препарата в плазме крови что в свою очередь, может усилить или продлить терапевтический эффект и риск возникновения побочных реакций. Следует соблюдать осторожность при применении кларитромицина у пациентов, получающих терапию лекарственными препаратами, являющимися субстратами CYP3A, особенно если эти препараты имеют узкий профиль безопасности (например, карбамазепин) и/или экстенсивно метаболизируются данным изоферментом.

Может потребоваться коррекция дозы, и, по возможности, тщательный мониторинг сывороточных концентраций лекарственных средств, первично метаболизирующихся изоферментом CYP3A у пациентов, одновременно получающих кларитромицин.

Известно (или предполагается), что следующие лекарственные препараты или группы препаратов метаболизируются одним и тем же изоферментом CYP3A: алпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, алкалоиды спорыньи, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральные антикоагулянты (например, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, сиролимус, такролимус, терфенадин, триазолам и винбластин. Подобный механизм взаимодействия отмечен при применении фенитоина, теофиллина и вальпроата, которые метаболизируются другим изоферментом системы цитохрома P450.

Антиаритмические средства

Имееются данные о развитии желудочковой тахикардии типа "пируэт", возникшей при одновременном применении кларитромицина с хинидином или дизопирамидом. Рекомендуется проводить ЭКГ-мониторинг для своевременного выявления удлинения интервала QT во время совместного применения кларитромицина с этими препаратами. Во время терапии кларитромицином следует контролировать концентрации хинидина и дизопирамида в плазме крови.

Существуют постмаркетинговые сообщения о развитии гипогликемии, возникшей при одновременном применении кларитромицина с дизопирамидом. Поэтому, рекомендуется проводить мониторинг уровней глюкозы в крови во время совместного применения кларитромицина с дизопирамидом.

Пероральные гипогликемические средства/инсулин

При совместном применении кларитромицина и некоторых гипогликемических средств, таких как натеглинид и репаглинид, может иметь место ингибирование изофермента CYP3A кларитромицином, результатом чего может стать гипогликемия. Рекомендуется тщательный мониторинг уровня глюкозы в крови.

Омепразол

При совместном применении кларитромицина и омепразола равновесные плазменные концентрации омепразола были увеличены (Cmax, AUC0-24, и T1/2 увеличились на 30%, 89% и 34%, соответственно). Среднее значение рН желудка в течение 24 ч составило 5,2 при приеме омепразола в отдельности и 5,7 при приеме омепразола совместно с кларитромицином.

Силденафил, тадалафил и варденафил

Каждый из этих ингибиторов фосфодиэстеразы метаболизируется, по крайней мере, частично с участием CYP3A. В то же время CYP3A может ингибироваться в присутствии кларитромицина. Совместное применение кларитромицина с силденафилом, тадалафилом или варденафилом может привести к увеличению ингибирующего воздействия на фосфодиэстеразу. При применении этих препаратов совместно с кларитромицином следует рассмотреть возможность уменьшения дозы силденафила, тадалафила и варденафила.

Теофиллин, карбамазепин

Результаты клинических исследований показали, что существует незначительное, но статистически значимое (p< 0,05) увеличениe концентрации теофиллина или карбамазепина в плазме крови при их одновременном применении с кларитромицином. Может потребоваться уменьшение дозы.

Толтеродин

Первичный метаболизм толтеродина осуществляется через 2D6 изоформу цитохрома Р450 (CYP2D6). Однако в части популяции, лишенной CYP2D6, метаболизм происходит через CYP3A. В этой группе населения подавление CYP3A приводит к значительно более высоким концентрациям толтеродина в сыворотке. В популяции с низким уровнем метаболизма через CYP2D6 может потребоваться снижение дозы толтеродина в присутствии ингибиторов CYP3А, таких как кларитромицин.

Триазолбензодиазепины (например, алпразолам, мидазолам, триазолам)

При совместном применении мидазолама и кларитромицина в форме таблеток (500 мг два раза/сут), отмечалось увеличение AUC мидазолама в 2,7 раза после внутривенного введения мидазолама и в 7 раз после перорального приема. Необходимо избегать совместного перорального приема мидазолама и кларитромицина. Если вместе с кларитромицином применяется внутривенная форма мидазолама, следует тщательно контролировать состояние пациента для возможной коррекции дозы. Такие же меры предосторожности следует применять и к другим бензодиазепинам, которые метаболизируются CYP3A, включая триазолам и алпразолам. Для бензодиазепинов, выведение которых не зависит от CYP3A (темазепам, нитразепам, лоразепам), маловероятно клинически значимое взаимодействие с кларитромицином.

Имеются постмаркетинговые сообщения о лекарственном взаимодействии и развитии побочных явлений со стороны (ЦНС) центральной нервной системы (такие как сонливость и спутанность сознания) при совместном применении кларитромицина и триазолама. Следует контролировать состояние пациента, учитывая возможность усиления фармакологического действия на ЦНС.

Взаимодействие с другими препаратами:

Аминогликозиды

Рекомендуется с осторожностью назначать кларитромицин одновременно с другими ототоксичными препаратами, особенно с аминогликозидами.

Колхицин

Колхицин является субстратом как CYP3A, так и белка-переносчика Р-гликопротеида (Pgp). Известно, что кларитромицин и другие макролиды являются ингибиторами CYP3A и Pgp. При совместном приеме кларитромицина и колхицина ингибирование Pgp и/или CYP3A может привести к усилению действия колхицина. Следует контролировать развитие клинических симптомов отравления колхицином.

Дигоксин

Предполагается, что дигоксин является субстратом для белка-переносчика Р-гликопротеида (Pgp). Известно, что кларитромицин ингибирует Pgp. При совместном приеме кларитромицина и дигоксина ингибирование Pgp кларитромицином может привести к усилению действию дигоксина. При постмаркетинговом наблюдении сообщалось о повышении концентрации дигоксина в плазме крови у пациентов, получающих кларитромицин совместно с дигоксином. У некоторых пациентов развились признаки дигоксиновой токсичности, включая потенциально фатальные аритмии. Следует тщательно контролировать концентрации дигоксина в плазме крови у пациентов при его применении с кларитромицином.

Зидовудин

Одновременный пероральный прием таблеток кларитромицина и зидовудина взрослыми ВИЧ-инфицированными пациентами может привести к снижению равновесной концентрации зидовудина. Поскольку кларитромицин влияет на всасывание зидовудина при пероральном приеме, взаимодействия можно в значительной степени избежать, принимая кларитромицин и зидовудин с интервалом в 4 часа. Подобного взаимодействия не наблюдали у ВИЧ-инфицированных детей, принимавших детскую суспензию кларитромицина с зидовудином или дидезоксиинозином. Подобное взаимодействие маловероятно при использовании кларитромицина внутривенно.

Фенитоин и вальпроат

Имеются спонтанные или опубликованные сообщения о взаимодействии ингибиторов CYP3A, включая кларитромицин, с лекарственными средствами, которые, как считается, не метаболизируются изоферментом CYP3A (например, фенитоин и вальпроат). Рекомендуется определение концентраций этих лекарственных средств в плазме крови при одновременном назначении их с кларитромицином. Сообщалось о повышении плазменных концентраций.

Двунаправленное взаимодействие лекарств:

Атазанавир

Кларитромицин и атазанавир являются как субстратами, так и ингибиторами CYP3A. Существует свидетельство двунаправленного взаимодействия этих препаратов. Совместное применение кларитромицина (500 мг два раза/сут) и атазанавира (400 мг один раз/сут) может привести к двукратному увеличению воздействия кларитромицина и уменьшению воздействия 14-ОН-кларитромицина на 70%, с увеличением AUC атазанавира на 28%.

Благодаря широкому терапевтическому диапазону кларитромицина уменьшение его дозы у пациентов с нормальной почечной функцией не требуется. У пациентов с умеренной почечной недостаточностью (КК 30-60 мл/мин) доза кларитромицина должна быть уменьшена на 50%. У пациентов с КК менее 30 мл/мин дозу кларитромицина следует снизить на 75%, используя для этого соответствующую лекарственную форму кларитромицина. Кларитромицин в дозах, превышающих 1000 мг/сут, нельзя применять совместно с ингибиторами протеаз.

Блокаторы кальциевых каналов

При одновременном применении кларитромицина и блокаторов кальциевых каналов, которые метаболизируется изоферментом CYP3A4 (например, верапамил, амлодипин, дилтиазем), следует соблюдать осторожность, поскольку существует риск возникновения артериальной гипотензии. Плазменные концентрации кларитромицина, также как и блокаторов кальциевых каналов, могут повышаться при одновременном применении. Артериальная гипотензия, брадиаритмия и лактоацидоз наблюдались при одновременном приеме кларитромицина и верапамила.

Итраконазол

Кларитромицин и итраконазол являются субстратами и ингибиторами CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов. Кларитромицин может повысить концентрацию итраконазола в плазме крови, в то время как итраконазол может повысить плазменную концентрацию кларитромицина. Пациентов, одновременно принимающих итраконазол и кларитромицин, следует тщательно обследовать на наличие симптомов усиления или увеличения длительности фармакологических эффектов этих препаратов.

Саквинавир

Кларитромицин и саквинавир являются субстратами и ингибиторами CYP3A, что определяет двунаправленное взаимодействие препаратов. Одновременное применение кларитромицина (500 мг два раза/сут) и саквинавира (в мягких желатиновых капсулах, 1200 мг три раза/сут) у 12 здоровых добровольцев вызывало увеличение AUC и Cmax саквинавира на 177% и 187% соответственно в сравнении с приемом саквинавира в отдельности. Значения AUC и Cmaxкларитромицина были приблизительно на 40% выше, чем при монотерапии кларитромицином. При совместном применении этих двух препаратов в течение ограниченного времени в дозах/составах, указанных выше, коррекция дозы не требуется. Результаты исследования лекарственных взаимодействий с использованием саквинавира в мягких желатиновых капсулах могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при применении саквинавира в твердых желатиновых капсулах. Результаты исследования лекарственных взаимодействий при монотерапии саквинавиром могут не соответствовать эффектам, наблюдаемым при терапии саквинавиром/ритонавиром. При приеме саквинавира совместно с ритонавиром следует учитывать потенциальное влияние ритонавира на кларитромицин.

 

Особые указания

Следует с осторожностью назначать пациентам с тяжелой формой почечной недостаточности.

Кларитромицин в основном  выводится печенью. Поэтому, следует проявлять осторожность при назначении антибиотика у пациентов с нарушенной функцией печени. Также следует проявлять осторожность при назначении кларитромицина пациентам  с нарушенной функцией почек от умеренной до тяжелой формы.

Сообщалось о случаях развития печеночной недостаточности со смертельным исходом. У некоторых пациентов, возможно, были уже существующие заболевания печени или возможно принимали другие гепатотоксические лекарственные средства. Пациентам следует рекомендовать прекратить лечение и обратиться к своему врачу, если развиваются признаки и симптомы заболевания печени, такие как анорексия, желтуха, темная моча, зуд или болезненный живот.

Сообщалось о развитии псевдомембранозного колита при применении практически всех антибактериальных препаратов, включая макролиды, и может изменяться в тяжести заболевания от легкой формы до угрожающей жизни. Сообщалось о развитии Clostridium difficile-ассоциированной диареи (CDAD) при применении практически всех антибактериальных препаратов, включая кларитромицин и может изменяться в тяжести от легкой формы диареи до фатального колита. Лечение антибактериальными препаратами изменяет нормальную флору кишечника, что может привести к повышенному росту C. difficile.  Возможность CDAD должна быть рассмотрена у всех больных, которые обращаются с диареей после использования антибиотиков. Необходим тщательный анализ анамнеза, поскольку о развитии CDAD сообщалось через 2 месяца после завершения антибактериальной терапии. Поэтому, прекращение терапии кларитромицином следует рассматривать независимо от показаний. Необходимо провести исследование микробов и начать адекватное лечение. Применения лекарственных препаратов, ингибирующих перистальтику, следует избегать.

В постмаркетинговый период сообщалось о развитии колхициновой токсичности при совместном применении кларитромицина и колхицина, особенно у пациентов пожилого возраста, в т.ч. на фоне почечной недостаточности. У некоторых таких пациентов были зарегистрированы  фатальные исходы. Совместное применение кларитромицина и колхицина противопоказано.

С осторожностью следует применять одновременно кларитромицин и триазолбензодиазепины, например триазолам, мидазолам.

Рекомендуется с осторожностью назначать кларитромицин одновременно с другими ототоксичными препаратами, особенно с аминогликозидами. Во время и после лечения необходимо осуществлять мониторинг вестибулярных и слуховых функций.

Сердечно-сосудистая система

Удлинение реполяризации миокарда и интервала QT, свидетельствующие о риске развития аритмии сердца и двунаправленной тахикардии, наблюдались при лечении макролидами, включая кларитромицин. Вследствие того, что следующие ситуации могут привести к повышенному риску желудочковых аритмий (включая двунаправленную тахикардию (torsades de pointes)), кларитромицин следует применять с осторожностью следующим группам пациентов:

- Пациенты с ишемической болезнью сердца, тяжелой сердечной недостаточностью, нарушениями проводимости или клинически значимой брадикардией.

- Пациенты с нарушениями электролитного баланса, такими как гипомагниемия. Кларитромицин не следует давать пациентам с гипокалиемией

- Пациенты, параллельно принимающие другие медицинские препараты, действие которых сопровождается удлинением интервала QT

- Противопоказано одновременное назначение кларитромицина с астемизолом, цизапридом, пимозидом и терфенадином

- Кларитромицин нельзя применять пациентам с врожденным или установленным приобретенным удлинением интервала QT или наличием желудочковых аритмий в анамнезе

Имеются сообщения о том, что эпидемиологические исследования по оценке риска сердечно-сосудистых неблагоприятных исходов показали вариабельные результаты. В некоторых наблюдательных исследованиях выявлен риск развития аритмии, инфаркта миокарда и сердечно-сосудистой смертности, связанный с применением макролидов, включая кларитромицин. При назначении кларитромицина необходимо принимать во внимание полученную информацию и учитывать преимущества лечения.

Пневмония

 Поскольку возможно существование резистентности  Streptococcus pneumoniae к макролидам, важно проводить тест на чувствительность при назначении кларитромицина для лечения внебольничной пневмонии. В случае госпитальной пневмонии кларитромицин следует применять в комбинации с другими соответствующими антибиотиками.

Инфекции кожи и мягких тканей легкой и средней степени тяжести

Эти инфекциичаще всего вызваны микроорганизмами Staphylococcus aureus и Streptococcus pyogenes, каждый из которых может быть резистентным к макролидам. Поэтому важно проводить тест на чувствительность. В случаях, кода невозможно применить бета-лактамные антибиотики (например, аллергия), в качестве препаратов первого выбора можно применять другие антибиотики, например, клиндамицин. В настоящее время макролиды играют роль только в лечении некоторых инфекций кожи и мягких тканей, например, инфекции, вызванные Corynebacterium minutissimum, acne vulgaris и erysipelas и в ситуациях, когда нельзя применять лечение пенициллинами.

При развитии тяжелых острых реакций гиперчувствительности, таких как анафилаксия, синдром Стивенса-Джонсона, токсический эпидермальный некролиз, терапию кларитромицином следует немедленно прекратить и сразу же начать соответствующее лечение.

Кларитромицин следует применять с осторожностью одновременно с индукторами изофермента CYP3А4.

Ингибиторы ГМГ-КоА-редуктазы (статины)

Комбинированное применение кларитромицина с ловастатином или симвастатином противопоказано. Следует проявлять осторожность при назначении кларитромицина с другими статинами. Сообщалось о развитии рабдомиолиза у пациентов при совместном применении кларитромицина со статинами. Пациентов необходимо контролировать на признаки и симптомы миопатии. В ситуациях, когда необходимо одновременное применение кларитромицина со статинами, рекомендуется назначать минимальную зарегистрированную дозу статина. Может быть рассмотрено применение статинов, которые не зависят от метаболизма CYP3A (например, флувастатин).

Пероральные гипогликемические средства/инсулин

 Комбинированное применение кларитромицина и пероральных гипогликемических средств (таких как сульфонилмочевины) и/или инсулина может вызвать выраженную гипогликемию. Рекомендован тщательный мониторинг содержания уровня глюкозы в крови.

Пероральные антикоагулянты

 При одновременном применении варфарина и кларитромицина существует риск развития сильных кровотечений и значительного повышения Международного нормализованного отношения (MHO) и протромбинового времени. Следует тщательно контролировать MHO и протромбиновое время у пациентов, одновременно принимающих кларитромицин и пероральные антикоагулянты.

Применение любой антимикробной терапии, в т.ч. кларитромицина, для лечения инфекции, вызванной Helicobacter pylori может привести к развитию микробной резистентности.

Длительное применение может, как и другие антибиотики, вызвать избыточный рост нечувствительных бактерий и грибов. При возникновении суперинфекции следует прекратить применение кларитромицина и начать соответствующую терапию.

Следует также обратить внимание на возможность перекрестной резистентности между кларитромицином и другими макролидами, а также линкомицином и клиндамицином.

Беременность и период лактации

Врачам не следует назначать кларитромицин беременным женщинам без тщательной оценки пользы и риска, особенно в течение первых трех месяцев беременности.

Исследования на вредное воздействие кларитромицина во время беременности у женщин не проводились. На основании меняющихся результатов, полученных в исследованиях на мышах, крысах, кроликах и обезьянах, возможность развития побочных эффектов на эмбриофетальное развитие не может быть исключена. Поэтому, применение во время беременности не рекомендуется без тщательной оценки пользы и риска.

Безопасность кларитромицина для использования во время грудного вскармливания младенцев не установлена.  Кларитромицин выделяется с грудным молоком, поэтому, матерям не следует кормить грудью во время лечения.

Применение у детей

Детям младше 12 лет препарат следует применять в виде суспензии в соответствии с инструкцией по применению Фромилид, гранулы для приготовления суспензии для приема внутрь 125 мг/5 мл.

Особая информация о некоторых ингредиентах

Фромилид® уно содержит лактозу.

Пациенты с редкими наследственными проблемами непереносимостью галактозы, дефицитом лактазы или мальабсорбции глюкозы галактозы не должны принимать этот препарат.

Каждая таблетка Фромилид® уно содержит 12,85 мг натрия.

Препарат содержит менее 1 ммоль (23 мг) натрия на таблетку, то есть по сути, является «свободным от натрия». Дозы 2 таблеток Фромилид® уно содержат 25,7 мг натрия, что эквивалентно 1,285% максимальной суточной дозы, рекомендуемой ВОЗ – 2 г натрия для взрослого человека.

Особенности влияния препарата на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Препарат не оказывает влияния на скорость психомоторных реакций пациента при управлении автомобилем или при работе с другими потенциально опасными механизмами.

 

Передозировка

Симптомы: рвота, боль в области живота, головная боль и спутанность сознания.

Лечение: промывание желудка, симптоматическая терапия. Гемодиализ неэффективен.

 

Форма выпуска и упаковка

По 5 или 7 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из пленки поливинилхлоридной/поливинилдихлоридной и фольги алюминиевой.

По 1 контурной ячейковой упаковке (по 5 таблеток) или 1, 2 контурные ячейковые упаковки (по 7 таблеток) вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.

 

Условия хранения

Хранить в оригинальной упаковке при температуре не выше 25 ºС, в защищенном от влаги месте.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

2 года

Не применять по истечении срока годности

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

Саудалық атауы

Фромилид®уно

 

Халықаралықпатенттелмеген атауы

Кларитромицин

 

Дәрілік түрі

Босап шығуы ұзартылған, үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 500 мг

 

Құрамы

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат – 500 мг кларитромицин,

қосымша заттар: натрий алгинаты, натрий кальций алгинаты, лактоза моногидраты, повидон, полисорбат 80, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, магний стеараты, тальк,

қабығының құрамы: гипромеллоза, тальк, темірдің (III) сары тотығы (Е172), титанның қостотығы (Е171), пропиленгликоль.

 

Сипаттамасы

Капсула тәрізді пішінді, екі беті дөңес, қоңырлау-сары түсті үлбірлі қабықпен қапталған, бір жағында «U» таңбасы бар таблеткалар

 

Фармакотерапиялық тобы

Жүйелі қолдануға арналған инфекцияға қарсы препараттар. Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Макролидтер, линкозамидтер және стрептограминдер. Макролидтер. Кларитромицин.

АТХ коды J01FА09

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Ұзақ әсер ететін таблеткалардағыкларитромициннің сіңірілуі - баяулатылған, бірақ тең дозаларында, дереу әсер ететін таблеткалардағы сіңірілуіне баламалы. Ең жоғарғы концентрациясына жету уақыты ұзаққа созылады; 500 мг тәуліктік дозасын бір мезгілде қабылдағанда, бұл уақыт кларитромицин үшін 7,5 сағатқа және оның метаболиті14-гидроксикларитромицин үшін7,7 сағатқа жуықты құрайды. Ұзақ әсер ететін таблеткаларды қабылдаған кездегі ең жоғарғы концентрациясы дереу әсер ететін таблеткалармен салыстырғанда аздаған дәрежеде төмен.

Тепе-теңдік концентрациясына 3-ші күнге қарай жетеді. Ұзақ әсер ететін таблеткалардың биожетімділігі аш қарынға қабылдағанда 30 %-ға төмен, сондықтанпациенттер кларитромициннің ұзақ әсер ететін түрін тамақтану кезінде қабылдауы тиіс.

Кларитромициннің организм тіндеріндегі концентрациясы плазмадағысына қарағанда 10 есе көп. Жоғары концентрациялары өкпеде (8,8 мг/кг), бадамша бездерде (1,6 мг/кг), мұрынның шырышты қабығында, тері жабындарында, сілекейде, альвеолярлық жасушаларда, қақырықта және ортаңғы құлақ қуысында анықталады.

Кларитромициннің қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы елеусіз және қайтымды.

Кларитромицин бауырда кемінде 7 метаболитін түзе отырып метаболизденеді, олардың ең негізгісі 14-гидроксикларитромицин болып табылады.

Тәуліктік 500 мг дозасын бір рет қабылдағаннан кейінгі жартылай шығарылу кезеңікларитромицинүшін 5,5 сағатты және 14-гидроксикларитромицин үшін 9,3 сағатты құрайды.

Кларитромициннің 40%-ға жуығы несеппен және 30%-дан астамы нәжіспен шығарылады.

Егде жастағы пациенттер

Деректер, егде жастағыпациенттерге, оларда бүйрек  функциясы елеулі бұзылған жағдайларда болмаса, дозасын түзету қажет еместігін көрсетеді.

Фармакокинетикасына аурудың  әсері

200 мг кларитромицинді ішке қабылдағаннан кейін, ең жоғарғы концентрациясы мен AUC артуы, және кларитромициннің шығарылуының төмендеуі дені сау дамдармен салыстырғанда, бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар науқастарда байқалды. Бұл нәтижелер, бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде дозасын төмендету қажеттігін көрсетеді. Осылайша, ұзақ әсер ететін таблеткалар, креатинин клиренсі 0,5 мл/с аз (30 мл/мин) пациенттер үшін қолайлы болып табылмайды. Ол пациенттерге кларитромициннің дереу әсер ететін таблеткасының түзетілген дозасын тағайындау керек.

Фармакодинамикасы

Фромилид® уно макролид-антибиотик,эритромицинніңжартылай синтетикалық туындысы болып табылады. Макролидтер рибосомалардың 50S суббірлігінің пептидил-трансфераза орталығымен (P-site) байланысады және ақуыз синтезін тежейді. Бұл бактерия жасушасының қалыпты қызмет атқаруының тоқтауына алып келеді. Адамдағырибосома жасушасы құрылымының өте алуан түрлілігіне байланысты, макролидтер ол рибосомалармен байланыспайды, және бұл адамдарда макролидтер уыттылығының төмен болуына себеп болып табылуы мүмкін.

Кларитромициннен басқа,оның метаболиті, 14-гидроксикларитромицин де тиімді. Ол Haemophilus influenzaбактериясына қарсы кларитромицинге қарағанда екі есе тиімді. Макролидтердің негізгі әсері бактериостатикалық болып табылады. Дегенмен, олардың әсері макролидтердің санына, бактериялар санына және антибиотикті енгізген кезде жекелеген бактериялардың тіршілік циклының сатысына тәуелді. Басқамакролидтер сияқты, Фромилид® уно, атап айтқанда Streptococcus pyogenes,Streptococcus pneumoniae мен Moraxella catarrhalis-ке бактерицидтік әсер беруі мүмкін. Бүгінгі күні макролидтерді зерттеу, макролидтердің тиімділігіне болжам жасаудың үздік көрсеткіші бұл антибиотиктің сарысудағы концентрациясы ең төменгі бәсеңдеткіш концентрациясынан (ТБК) жоғары болатын уақыт болып табылатындығын көрсетеді.

Бактерияға қарсы тиімділігі

Фромилид®уно аэробтар, анаэробтар мен факультативтік анаэробтар, басқа бактериялар (микоплазмалар, уреаплазмалар, хламидиялр, легионеллалар) мен атипиялық микобактериялар сияқты көптеген клиникалық тұрғыдан елеулі грамоң жәнеграмтеріс бактерияларға бактериостатикалық және бактерицидті әсер береді.

1 кесте  Кларитромицинге сезімтал бактериялар

Аэробтар, грамоң бактериялар

Аэробтар, грамтеріс бактериялар

Анаэробты бактериялар

Streptococcus pyogenes

Haemophilus influenzae

Грамоң бактериялар

Streptococcus pneumoniae

Moraxella catarrhalis

Eubacterrium spp.

Staphylococcus aureus,

метициллинге сезімтал

Legionella pneumophila

Clostridium perfringens

Streptococcus agalactiae

Neisseria gonorrhoeae

Peptococcus  spp.

Streptococcus viridans

Helicobacter pylori

Peptostreptococcus spp.

Corynebacterium spp.

Campylobacter jejuni

Propionibacterium acnes

Listeria monocytogenes

Bordetella  pertussis

 

Bacillus spp.

Pasteurella multocida

 

 

 

Грамтеріс бактериялар

 

 

Bacteroides spp.

 

 

Bacteroides fragilis

 

 

Prevotella melaninogenica

Басқа   микроорганизмдер

Chlamydia pneumoniae

Chlamydia trachomatis

Mycoplasma pneumoniae

Ureaplasma urealyticum

Bоrrelia burgdorferi

Toxoplasma  gondii

Mycobacterium avium complex

Mycobacterium fortuitum

Mycobacterium chelonae

Mycobacterium kansasii

Mycobacterium xenopi

Mycobacterium leprae

 

Бактериялардың кларитромицинге сезімталдығы сұйылту әдісіне негізделген стандартты емшараның (NCCLS) көмегімен анықталады. Егер ТБК ≤ 2 µг/млболса,  бактерия кларитромицинге сезімтал, а егер  ТБК≥ 8 µг/мл болса, төзімді болады. Стрептококтар, соның ішінде Streptococcus pneumonia үшін сезімталдық шегі ТБК ≤ 0,25 µг/мл және қарсыласу шегі ТБК ≥ 1,0 µг/мл, ал  егер ТБК ≤ 8 µг/млболса  Haemophilus influenzae сезімтал болады, егер ТБК ≥ 32 µг/млболса, төзімді болады.

 

Қолданылуы

-   тыныс жолдарының жоғарғы бөліктерінің инфекцияларында (тонзиллофарингит, жедел синусит)

-  тыныс жолдарының төменгі бөліктерінің инфекцияларында (жедел бактериялық бронхит, созылмалы бронхиттің өршуі және пневмония)

- тері мен жұмсақ тіндердің инфекцияларында

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Фромилид® уно ересектер мен 12 жасқа толған және одан үлкен балаларда  қолдануға арналған.

Бактерияға қарсы дәрілерді тиісінше пайдалану жөніндегі ресми ұсынымдарды ескеру қажет.

Дозасы

Ересектер мен 12 жасқа толған және одан үлкен балаларға әдетте әр 24 сағат сайын 500 мг 1 таблеткадан тағайындайды. Ауыр инфекцияларды емдеу үшін, тәулктік дозасын әр  24 сағат сайын 500 мг 2 таблеткаға дейін арттырады.

Әдетте, емдеудің ұзақтығы 6 күннен 14 күнге дейінді құрайды.

12 жасқа дейінгі балаларға

12 жасқа дейінгі балаларға препаратты қолдану зерттелмеген.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге

Бүйрек жеткіліксіздігі бар,креатинин клиренсі 30 мл/минуттан азпациенттерге, кларитромициннің дозасын 2 есе азайту керек, яғни тәулігіне бір рет 250 мг немесе  инфекциялардың ауырырақ түрлерінде тәулігіне екі рет 250 мг. Бұл пациенттерде емдеуді 14 күннен асырмау керек. Ұзақ әсер ететін таблетканы бөліп сындыруға болмайтындықтан, дозасын тәулігіне 500 мг-ден азайту мүмкін емес, сондықтан бұл дәрілік түрін пациенттердің осы  популяциясында пайдаланбаған жөн.

Қолдану тәсілі

Ішке қабылдау үшін. Таблеткаларды сындыруға болмайды. Препаратты тамақтану кезінде қабылдау керек.

 

Жағымсыз әсерлері

Жиі ( ≥1/10):

-  ұйқысыздық, жүрек айнуы, тәбеттің төмендеуі, іш ауыруы, құсу, диарея, дәм сезудің өтпелі өзгеруі

-  бас ауыруы

Жиі емес ( ≥1/1000 - <1/100 дейін):

-  стоматит, глоссит, иіс сезудің өтпелі өзгерістері

-  есекжем

Сирек ( ≥1/10 000 - <1/1000 дейін):

-  тіл мен тіс түсінің өзгеруі

- тромбоцитопения

-  гипогликемия (негізінен, қандағы қант деңгейін төмендетуге арналғанпрепараттарды қабылдап жүрген пациенттерде)

Өте сирек ( <1/10 000):

- панкреатит, жалғанжарғақшалы колит

- Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз (Лайелл синдромы)

- анафилаксия

- бас айналуы, парестезиялар, ұйқысыздық, қорқынышты түстер көру, депрессия, сананың шатасуы, қорқу сезімі, елестеулер, психоздық реакциялар және құрысулар  

- құлақтағы шуыл, естудің өтпелі бұзылулары

- бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы, холестаздық сарғаю (бұл әсерлері өте күрделі болуы мүмкін, бірақ олар әдетте өтпелі; алайда, қатарлас ауыр ауруы бар, басқа да  препараттарды қабылдаған кейбір пациенттерде өлімге соқтырған бауыр жеткіліксіздігі туралы хабарланды)

- креатинин деңгейінің жоғарылауы, интерстициальді нефрит, бүйрек жеткіліксіздігі

- артралгия, миалгия

-  QT аралығының ұзаруы, қарыншалықтахикардия, пируэттік тахикардия.

Күрделі жағымсыз әсерлер туындаған жағдайда, емдеуді тоқтату керек.

Кларитромицин мен колхицинді бірге қолданғанда, әсіресе  егде жастағы пациенттерде, соның ішінде, бүйрек жеткіліксіздігі аясында колхициндік уыттылық (соның ішінде, өлімге соқтырған) дамыған жағдайлар белгілі болды.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

-  макролидтер тобының антибиотиктеріне және препараттың кез келген басқа компонентіне жоғары сезімталдық

- бауыр жеткіліксіздігінің ауыр дәрежесі

- цизапридпен, пимозидпен, терфенадинмен, астемизолмен немесе қастауыш алкалоидтарымен бір мезгілде қабылдау

- порфирия

-  тұқым қуалайтын  фруктозаны көтере алмаушылық, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы немесе сахароза-изомальтоза тапшылығы

-  бүйрек жеткіліксіздігі(креатинин клиренсі 30 мл/минуттан аз)

-  ранолазинмен, статиндермен, тикагрелормен, колхицинмен бір мезгілде қабылдау

-  «пируэт» типті қарыншалық тахикардияны және қарыншалық жыпылықтауын, қарыншалық тахикардияны қоса, QT аралығының ұзаруы синдромы және аритмияның дамуы бар пациенттер

- гипокалиемия (QT аралығының ұзару қаупі)

-  жүктілік және лактация кезеңі

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Дәрілермен өзара әрекеттесуінің ауыр салдарлары дамуы мүмкін болғандықтан, келесі препараттарды қолдану қатаң түрде қарсы көрсетілімді:

Цизаприд, пимозид, астемизол, терфенадин

Қан сарысуындағы цизаприд деңгейінің жоғарылауы кларитромицинмен бірге қолдағанда байқалды. БұлQT аралығының ұзаруына және қарыншалықтахикардияны,қарыншалардың фибрилляциясы мендірілдеп-жыпылықтауын қоса,  жүрек аритмиясының пайда болуына алып келуі мүмкін. Ондай әсерлерікларитромицин мен пимозидті бірге қолданғанда да байқалды.

Макролидтердің терфенадин метаболизмін өзгертетіні байқалды, соның нәтижесінде оның қан сарысуындағы концентрациясы жоғарылайды, бұл да QT аралығының ұзаруы мен жүрек аритмияларының, соның ішінде қарыншалық тахикардияның, қарыншалардың фибрилляциясының пайда болуына алып келуі және дірілдеп-жыпылықтауын туғызуы мүмкін.

Эрготамин/дигидроэрготамин

Кларитромицин менэрготаминді немесе дигидроэрготаминді бір мезгілде қолдану жедел эрготизм белгілерімен астасқаны белгілі, ол вазоспазммен және аяқ-қолдар мен орталық жүйке жүйесін қоса, басқа тіндердің  ишемиясыменсипатталды. Кларитромицин мен аталған дәрілік заттарды бір мезгілде қолдануға болмайды.

ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер)

Кларитромицинді ловастатинмен немесесимвастатинмен біріктіріп қолдану қарсы көрсетілімді, өйткені бұл статиндер негізінен CYP3A4 ферменті арқылы  метаболизденеді және кларитромицинмен қатарлас емдеу олардың қан плазмасындағыконцентрациясын жоғарылатады, бұл рабдомиолизді қоса, миопатияның даму қаупін арттырады. Кларитромицинді статиндермен бірге қолданғанда пациенттерде рабдомиолиз дамыған жағдайлар сипатталды. Кларитромицинмен емдеу қажет болса, емдеу курсы кезеңі бойына ловастатинмен немесе симвастатинмен емдеуді тоқтата тұру керек.

Кларитромицинді статиндермен тағайындаған кезде сақтық таныту керек. Кларитромицинді статиндермен бір мезгілде қолдану қажет болған жағдайларда, статиннің тіркелген ең төменгі дозасын тағайындау ұсынылады. CYP3A метаболизміне тәуелсіз статиндерді (мысалы, флувастатинді)қолдануды қарастыруға болады. Пациенттерді миопатия белгілері мен симптомдарына қатысты бақылау қажет.

Басқа дәрілік заттардыңкларитромицин фармакокинетикасына әсері:

CYP3A индукторлары болып табылатын дәрілік заттар (мысалы, рифампицин, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шайқурай  препараттары) кларитромицинніңметаболизміниндукциялауы мүмкін.Бұл кларитромицинніңсубтерапевтікконцентрацияларына және оның тиімділігінің төмендеуінеалып келуі мүмкін. Бұдан өзге, CYP3A индукторының плазмадағы,кларитромицинніңCYP3A тежеуіне байланысты жоғарылауы мүмкін концентрацияларынамониторинг жүргізу қажет болуы мүмкін онымен қатар, сәйкесінше CYP3A4 индукторынмедициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықты қараңыз).Рифабутин менкларитромицинді бір мезгілде қолдану рифабутин концентрациясының жоғарылауына және кларитромицинніңплазмадағы концентрациясының увеит дамуы қаупінің жоғарылауымен бір мезгілде төмендеуінеалып келді.

Келесі дәрілік заттардың  қандағыкларитромицин концентрациясына әсері белгілі немесе болжам бар, сондықтан дозасын өзгерту немесе баламалы емді қолдану қажет болуы мүмкін:

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин

Эфавиренз, невирапин, рифампицин, рифабутин және рифапентин сияқты Р450 цитохромы жүйесі изоферменттерінің күшті индукторлары, кларитромицинніңметаболизмін жеделдетіп, оның қанплазмасындағы концентрациясын азайтуы, бірақмикробиологиялық тұрғыдан белсенді метаболиті – 14-ОН-кларитромициннің концентрациясын арттыруымүмкін. Кларитромицин мен14-ОН-кларитромициннің микробиологиялық белсенділіктері түрлі бактерияларға қатысты әр түрлі болғандықтан, кларитромицин мен Р450 цитохромы жүйесінің изоферменттеріиндукторларының бірге қолданылуына байланысты, күтілетін емдік әсеріне жетпеуі мүмкін.

Этравирин

Кларитромициннің концентрациясы этравиринді пайдаланған кезде төмендейді, бірақбелсенді метаболиті14-ОН-кларитромициннің концентрациясы жоғарылайды. 14-ОН-кларитромицинніңMycobacterium avium complex (MAC) инфекцияларына қатысты белсенділігі төмен болғандықтан, олардың қоздырғыштарына қатысты жалпы белсенділігі өзгеруі мүмкін, сондықтан MAC емдеу үшін баламалы емді қарастыру керек.

Флуконазол

Флуконазолды 200 мг дозада күн сайын және  кларитромицинді 500 мг дозада тәулігіне екі рет бірге қабылдау, дені сау 21 еріктіде кларитромициннің ең төменгі тепе-теңдік концентрациясының орташа мәнінің (Cmin) және фармакокинетикалық қисық астындағы ауданының (AUC) сәйкесінше 33% және 18%-ға артуына артуына алып келді.Бұл кезде бірге қабылдау, белсенді метаболиті14-ОН-кларитромициннің тепе-теңдікконцентрациясына айтарлықтай әсер еткен жоқ. Флуконазолды қатарлас қабылдаған жағдайда, кларитромициннің дозасын түзету қажет емес.

Ритонавир

Ритонавирді әр 8 сағат сайын 200 мг дозада және кларитромицинді әр  12сағат сайын 500 мг дозада бірге қабылдау кларитромицин метаболизмінің едәуір бәсеңдеуіне алып келгенін көрсетті. Ритонавирді бірге қабылдағанда кларитромициннің Cmax31%-ға артты, Cmin 182%-ға және AUC 77%-ға артты. 14-ОН-кларитромициннің түзілуінің толықтай бәсеңдегені білінді. Кларитромициннің  емдік ауқымының кеңдігі арқасында,  бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде оныңдозасын азайту қажет емес. Алайда, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде дозасын түзетудің келесі нұсқаларын қарастырған дұрыс: КК 30-60 мл/минут болған кезде кларитромициннің дозасы 50%-ға азайтылуы тиіс; КК 30 мл/минуттан аз кездекларитромициннің дозасы 75%-ға азайтылуы тиіс. Ритонавирді тәулігіне 1 г асатын дозаларда кларитромицинмен  бірге қабылдамау керек.

Дозасын дәл осылай түзетуді,  бүйрек функциясы бұзылған  пациенттерде ритонавирдіфармакокинетикалық күшейткіш ретінде, атазанавир менсаквинавирді қоса, АИТВ-протеазасының басқа тежегіштерімен бірге қолданғанда жүргізу керек (төменде көрсетілген, Дәрілердің екі бағыттаөзара әрекеттесуі бөлімін қараңыз).

Кларитромициннің басқа дәрілік заттардың фармакокинетикасына әсері:

CYP3A түрткі болатын өзара әрекеттесулері

CYP3A изоферментінің белгілі тежегіші кларитромицин мен негізінен, CYP3A қатысуымен метаболизденетін препаратты бірге қолдану, бұл препараттың қан плазмасындағы концентрациясының жоғарылауына алып келеді, бұл өз кезегінде, емдік әсерін және жағымсыз реакцияларының туындау қаупін күшейтуі немесе ұзартуы мүмкін. Кларитромицинді CYP3A субстраттары болып табылатын дәрілік препараттармен ем қабылдап жүрген пациенттерде қолданғанда, әсіресе егер  препараттардың қауіпсіздік бейіні тар (мысалы, карбамазепин) және/немесе аталған изофермент арқылы экстенсивті метаболизденетін болса, сақтық таныту керек.

Кларитромицинді бір мезгілде қабылдап жүрген  пациенттерде бастапқыда  CYP3A изоферменті арқылы метаболизденетін дәрілік заттардың дозасын түзету, және сарысудағы концентрацияларына мүмкіндігінше мұқият мониторинг жүргізу қажет болуы мүмкін.

Келесі дәрілік препараттар немесе препараттар тобы бір CYP3A изоферменті арқылы метаболизденетіні белгілі (немесе болжам бар): алпразолам, астемизол, карбамазепин, цилостазол, цизаприд, циклоспорин, дизопирамид, қастауыш алкалоидтары, ловастатин, метилпреднизолон, мидазолам, омепразол, пероральді антикоагулянттар (мысалы, варфарин), пимозид, хинидин, рифабутин, силденафил, симвастатин, сиролимус, такролимус, терфенадин, триазолам және винбластин. Өзара әрекеттесуінің мұндай механизмі, P450 цитохромы жүйесінің басқа изоферменті арқылы метаболизденетін фенитоинді, теофиллин мен вальпроатты қолданғанда байқалды.

Аритмияға қарсы дәрілер

Кларитромицинді хинидинмен немесе дизопирамидпен бір мезгілде қолданғанда туындаған"пируэт" типті қарыншалық тахикардия дамығаны туралы деректер болды. Кларитромицинді аталған  препараттармен бірге қолдану кезінде QT аралығының ұзаруын дер кезінде анықтау үшін, ЭКГ-мониторинг жүргізу ұсынылады. Кларитромицинмен емдеу кезінде хинидин мен дизопирамидтің қан плазмасындағы  концентрациясын бақылау керек.

Кларитромицинді дизопирамидпен бір мезгілде қолданғанда туындаған гипогликемия дамығаны туралы маркетингтен кейінгі хабарламалар бар. Сондықтан, кларитромицинді дизопирамидпен бірге қолдану кезінде қандағы глюкоза деңгейлеріне мониторингжүргізу ұсынылады.

Пероральді гипогликемиялық дәрілер/инсулин

Кларитромицин мен натеглинид жәнерепаглинидсияқты кейбір гипогликемиялық дәрілерді бірге қолданғанда, кларитромициннің CYP3A изоферментін тежеуі орын алуы мүмкін, оның нәтижесі гипогликемия болуы мүмкін. Қандағы глюкоза деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады.

Омепразол

Кларитромицин мен омепразолды бірге қолданғанда, омепразолдың плазмадағытепе-теңдік концентрациялары жоғарылады (Cmax, AUC0-24, және T1/2 сәйкесінше 30%, 89% және 34%-ға артты). Асқазандағы рН орташа мәні омепразолды жеке-дара қабылдағанда 24 сағат ішінде 5,2 және омепразолды кларитромицинмен бірге қабылдағанда 5,7 құрады.

Силденафил, тадалафил және варденафил

Бұлфосфодиэстераза тежегіштерінің әрқайсысы ішінара болса да,  CYP3A қатысуымен метаболизденеді. Сонымен қатар, CYP3A кларитромициннің қатысуымен тежелуі мүмкін. Кларитромицинді силденафилмен, тадалафилмен немесе варденафилмен бірге қолдану фосфодиэстеразаға тежегіштік әсерінің артуына алып келуі мүмкін. Бұл препараттарды кларитромицинмен бірге қолданғанда, силденафилдің, тадалафилмен варденафилдің дозасын азайту мүмкіндігін қарастыру керек

Теофиллин, карбамазепин

Клиникалық  зерттеулердің нәтижелері, теофиллин мен карбамазепинді кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда, теофиллиннің немесе карбамазепиннің қан плазмасындағыконцентрациясының болар-болмас, бірақ статистикалық маңызы бар жоғарылауы (p< 0,05) барын көрсетті. Дозасын азайту қажет болуы мүмкін.

Толтеродин

Толтеродиннің бастапқы метаболизмі Р450 цитохромының(CYP2D6) 2D6 изоформасы арқылы жүзеге асады. Алайда, популяцияның CYP2D6 айырылған бөлігінде,  метаболизмі CYP3A арқылы жүреді. Тұрғындардың бұл тобында CYP3A бәсеңдеуі толтеродиннің сарысудағы едәуір жоғары концентрацияларына алып келеді. CYP2D6 арқылы  метаболиздену деңгейі төмен популяцияда, кларитромицин сияқты CYP3А тежегіштері бар кезде толтеродиннің дозасын төмендету қажет болуы мүмкін.

Триазолбензодиазепиндер (мысалы, алпразолам, мидазолам, триазолам)

Мидазолам ментаблеткалар түріндегі кларитромицинді(тәулігіне екі рет 500 мг) бірге қолданғанда, мидазоламныңAUC  мидазоламдывена ішіне енгізгеннен кейін 2,7 есежәне ішу арқылы қабылдағаннан кейін7 есе артқаны байқалды. Мидазолам мен кларитромицинді бірге ішу арқылы қабылдауға болмайды. Егер кларитромицинмен бірге  мидазоламның вена ішіне енгізілетін түрі қолданылса, дозасын түзету мүмкіндігі үшін пациенттің жағдайын мұқият бақылау керек. Дәл осындай сақтық шараларын, триазолам меналпразоламды қоса, CYP3A арқылы метаболизденетін басқабензодиазепиндерге де қолдану керек. Шығарылуы  CYP3A тәуелді емес бензодиазепиндер үшін(темазепам, нитразепам, лоразепам), кларитромицинмен клиникалық тұрғыдан маңызды өзара әрекеттесу ықтималдығы аз.

Маркетингтен кейін кларитромицин  мен триазоламды бірге қолданғанда, дәрілік  өзара әрекеттесулері мен орталық жүйке жүйесі (ОЖЖ) тарапынан жағымсыз құбылыстардың (ұйқышылдық және сананың шатасуы сияқты)дамығаны туралы хабарламалар болды. ОЖЖ-ғафармакологиялық әсерінің күшеюі мүмкіндігін ескере отырып, пациенттің жағдайын бақылауда ұстау керек.

Басқа препараттармен өзара әрекеттесуі:

Аминогликозидтер

Кларитромицинді басқа отоуытты препараттармен, әсіресе аминогликозидтермен бір мезгілде сақтықпен тағайындау ұсынылады.

Колхицин

Колхицин CYP3Aүшін де, тасымалдағыш ақуыз Р-гликопротеид (Pgp) үшін де субстрат болып табылады. Кларитромицин мен басқамакролидтердіңCYP3A және Pgp тежегіштері болып табылатындығы белгілі. Кларитромицин мен колхицинді бірге қабылдағанда Pgp және/немесе CYP3A тежелуі колхициннің әсерінің күшеюіне алып келуі мүмкін. Колхицинмен уланудың клиникалық симптомдарының дамуын бақылау керек.

Дигоксин

Дигоксин тасымалдағыш ақуыз Р-гликопротеид (Pgp) үшін субстрат болып табылады деп шамаланады. Кларитромицин  Pgp тежейтіні белгілі. Кларитромицин мендигоксинді бірге қабылдағанда, кларитромицинніңPgp тежеуідигоксиннің әсерінің күшеюіне алып келуі мүмкін. Маркетингтен кейінгі қадағалау кезінде кларитромициндідигоксинмен бірге қабылдап жүрген пациенттердедигоксиннің қан плазмасындағы концентрациясының жоғарылағаны туралы хабарланды. Кейбірпациенттерде өлімге соқтыруы ықтимал аритмияларды қоса, дигоксин уыттылығының белгілері дамыды. Дигоксинді кларитромицинмен қолданғанда, пациенттердеоның қан плазмасындағы концентрациясын мұқият бақылау керек.

Зидовудин

Кларитромицин мензидовудин таблеткаларын АИТВ-инфекциясы бар ересек пациенттердің бір мезгілде ішу арқылы қабылдауы зидовудиннің тепе-теңдік концентрациясының төмендеуіне алып келуі мүмкін. Кларитромицин  ішу арқылы қабылдағандазидовудиннің сіңірілуіне әсер ететіндіктен, кларитромицинмензидовудинді4 сағат аралықпен қабылдай отырып, өзара әрекеттесуін елеулі дәрежеде болдырмауға болады. Мұндай өзара әрекеттесу АИТВ-инфекциясы бар, кларитромициннің балаларға арналған суспензиясынзидовудинмен немесе дидезоксиинозинмен қабылдаған балаларда байқалмаған. Кларитромицинді вена ішіне пайдаланғанда, мұндай өзара әрекеттесуінің ықтималдығы аз.

Фенитоин және вальпроат

Кларитромицинді қоса CYP3A тежегіштерінің, CYP3A изоферменті арқылыметаболизденбейді деп саналатын дәрілік заттармен (мысалы, фенитоин және вальпроат) өзара әрекеттесетіндігі туралы өздігінен келіп түскен немесе жарияланған хабарламалар болды. Бұл дәрілік заттарды кларитромицинмен бір мезгілде тағайындағанда, олардың қан плазмасындағы концентрацияларын анықтау ұсынылады. Плазмадағы концентрацияларының жоғарылағаны туралы хабарланды.

Дәрілердің екі бағытта өзара әрекеттесуі:

Атазанавир

Кларитромицинмен атазанавир CYP3A субстраттары да тежегіштері де болып табылады. Бұл препараттардың екі бағытта өзара әрекеттесетіндігіне дәлел бар. Кларитромицин (тәулігіне екі рет 500 мг) мен атазанавирді (тәулігіне бір рет 400 мг) бірге қолдану кларитромициннің әсерінің екі есе артуына және атазанавирдің AUC 28%-ға артуымен, 14-ОН-кларитромицин әсерінің 70%-ға азаюына алып келуі мүмкін.

Кларитромициннің емдік ауқымының кеңдігі арқасында, бүйрек функциясы қалыпты пациенттерде оның дозасын азайту қажет болмайды.  Бүйректің орташа жеткіліксіздігі (КК 30-60 мл/мин) бар пациенттерде кларитромициннің  дозасы 50%-ға азайтылуы тиіс. КК 30 мл/минуттан аз пациенттерде кларитромициннің дозасын 75%-ға төмендету керек, ол үшін кларитромициннің сәйкесінше дәрілік түрі пайдаланылады. Кларитромицинді тәулігіне1000 мгасатын дозаларында, протеазалар тежегіштерімен бірге қолдануға болмайды.

Кальций өзекшелерінің блокаторлары

Кларитромицин мен CYP3A4 изоферменті арқылы метаболизденетінкальций өзекшелерінің блокаторларын(мысалы, верапамил, амлодипин, дилтиазем) бір мезгілде қолданғанда сақтық таныту керек, өйткені артериялықгипотензияның туындау қаупі бар. Кальций өзекшелерінің блокаторлары сияқты, кларитромициннің плазмалық концентрациялары да бір мезгілде қолданғанда жоғарылауы мүмкін. Артериялықгипотензия, брадиаритмия және лактоацидоз кларитромицин мен верапамилді бір мезгілде қабылдағанда байқалды.

Итраконазол

Кларитромицинмен итраконазол СҮР3А субстраттары және тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытта өзара әрекеттесетіндігін білдіреді. Кларитромицин итраконазолдың қанплазмасындағыконцентрациясын жоғарылатуы, ал итраконазол кларитромициннің плазмадағы концентрациясын жоғарылатуы мүмкін. Итраконазол мен кларитромицинді бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде аталған препараттардың фармакологиялық әсерлері ұзақтығының күшеюі немесе артуы симптомдарының бар-жоқтығын мұқият тексеру керек.

Саквинавир

Кларитромицин менсаквинавир CYP3A субстраттары және тежегіштері болып табылады, бұл препараттардың екі бағытта өзара әрекеттесетіндігін білдіреді. Кларитромицин (тәулігіне екі рет 500 мг) менсаквинавирді(жұмсақ желатиндікапсулалар түріндегі, тәулігіне үш рет 1200 мг) бір мезгілде қолдану, дені сау 12 еріктідесаквинавирдіңAUC менCmax саквинавирді жеке-дарақабылдаумен салыстырғанда,сәйкесінше 177% және187%-ға артуын туғызды. КларитромицинніңAUC жәнеCmaxмәндері кларитромицинменмонотерапия кезіндегіге қарағанда 40%-ға жоғары болды. Бұл екі препаратты шектеулі уақыт ішінде, жоғарыда көрсетілген дозаларында/құрамында бірге қолданғанда, дозаны түзету қажет емес.Жұмсақ желатиндікапсулалар түріндегі саквинавирді пайдаланып, дәрілермен өзара әрекеттесулеріне жүргізілген зерттеу нәтижелері қатты  желатинді капсулалар түріндегі саквинавирді қолданғанда байқалған әсерлерге сәйкес келмеуі мүмкін. Саквинавирмен  монотерапия кезіндегідәрілермен өзара әрекеттесулерін зерттеу нәтижелері саквинавирмен/ритонавирмен емдеу кезінде байқалатын әсерлерге сәйкес келмеуі мүмкін. Саквинавирді  ритонавирмен бірге қабылдағанда ритонавирдіңкларитромицинге ықпал етуі ықтималдығын ескеру керек.

 

Айрықша нұсқаулар

Бүйрек жеткіліксіздігінің ауыр түрі бар пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.

Кларитромициннегізнен бауыр арқылы шығарылады. Сондықтан, антибиотикті бауыр функциясы бұзылған пациенттерге  тағайындаған кезде сақтық таныту керек. Сонымен қатар, кларитромицинді бүйрек функциясының орташадан ауыр түріне дейінгі бұзылуы бар пациенттерге тағайындау кезінде сақтық таныту керек.

Өлімге соқтырған бауыр жеткіліксіздігінің даму жағдайлары туралы хабарланды. Кейбір пациенттерде, бұрыннан бауыр аурулары болған немесе басқагепатоуытты дәрілік заттарды қабылдаған болуы мүмкін. Егер анорексия, сарғаю, несептің қараюы, қышыну немесе іштің ауыруы сияқты бауыр ауруларының белгілері мен симптомдары дамыса, пациенттерге емдеуді тоқтатуды және өз дәрігеріне хабарласуды ұсыну керек.

Макролидтерді қоса, бактерияға қарсы препараттардың барлығын дерлік қолданғанда жалғанжағақшалы колит дамығаны туралы хабарланды және аурудың ауырлығы жеңіл түрінен өмірге қауіп төндіретін түріне дейін  өзгеруі мүмкін. Кларитромицинді қоса, бактерияға қарсы  препараттардың барлығын дерлік қолданғанда Clostridiumdifficile-мен астасқан диарея (CDAD) дамығаны туралы және ауырлығы жағынан диареяның жеңіл түрінен фатальді колитке дейін өзгеруі мүмкін екендігі хабарланды. Бактерияға қарсы препараттармен емдеу ішектің қалыпты флорасын өзгертеді, бұл  C. Difficile көбеюінің артуына алып келуі мүмкін. CDAD мүмкіндігі антибиотиктерді пайдаланғаннан кейінгі диареяға шағымданған  барлық науқастарда қарастырылуы тиіс. Анамнезді мұқият талдау қажет, өйткені CDAD дамығаны туралыбактерияға қарсы емдеу аяқталғаннан кейін 2 айдан соң хабарланған. Сондықтан, кларитромицинмен емдеуді тоқтатуды көрсетілімдеріне байланыссыз қарастыру керек. Микробтарға зерттеу жүргізу және талапқа сай емдеуді бастау қажет. Перистальтиканы тежейтін дәрілік препараттардың қолданылуын болдырмау керек.

Маркетингтен кейінгі кезеңде кларитромицин мен колхицинді бірге қолданғанда, әсіресе егде жастағы пациенттерде, соның ішінде бүйрек жеткіліксіздігі аясындаколхицин уыттылығы дамығаны туралы хабарланды. Кейбір ондай пациенттерде өлім жағдайлары тіркелген. Кларитромицин менколхицинді бірге қолдануға болмайды.

Кларитромицин мен триазолбензодиазепиндерді, мысалы триазолам, мидазоламды бір мезгілде сақтықпен қолдану керек.

Басқаотоуытты препараттармен, әсіресе аминогликозидтермен бір мезгілде сақ болып тағайындау ұсынылады. Емдеу кезінде және емдеуден кейін вестибулярлық және есту функцияларына мониторинг жүргізу қажет.

Жүрек қантамыр жүйесі

Кларитромицинді қоса, макролидтермен емдеу кезінде жүрек аритмиясының және екі бағытты тахикардияның даму қаупі жөнінде растайтын миокард реполяризациясының және  QT аралығының ұзарғаны байқалған. Осыған байланысты, келесі жағдайда қарыншылақ аритмияның  (екі бағытты тахикардияны (torsades de pointes) қоса) жоғарылау қаупіне әкелуі мүмкін, кларитромицинді мына топтағы пациенттерге абайлап қолдану керек:     

- Жүрегінің ишемиялық ауруы, жүректің ауыр жеткіліксіздігі, өткізгіштіктің бұзылуы немесе клиникалық мәнді брадикардия бар пациенттерге.

 - Гипомагниемия сияқты электролиттік теңгерімнің бұзылуы бар пациенттерге. Кларитромицинді гипокалиемиясы бар пациенттерге беруге болмайды

- QT аралығының ұзаруымен жүретін басқа медициналық препараттарды қатар қабылдап жүрген пациенттерге.

- Кларитромицинді астемизолмен, цизапридпен, пимозидпен және терфенадинмен бір мезгілде тағайындауға болмайды.

- Кларитромицинді анамнезінде туа біткен немесе жүре пайда болған QT аралығының ұзаруы  немесе қарыншалық аритмиясы бар пациенттерге қолдануға болмайды. 

Жүрек-қантамырлықжағымсыз әсерлері қаупін бағалау бойынша эпидемиологиялық зерттеулерде нәтижелердің ауытқып отырғаны жөнінде хабарланған. Кейбір бақыланатын зерттеулерде кларитромицинді қоса макролидтерді қабылдаумен байланысты аритмияның, миокард инфарктісінің және жүрек-қантамыр өлімінің даму қаупі байқалған. Кларитромицинді тағайындағанда алған ақпаратты назарға алу және емдеу артықшылығын ескеру керек.

Пневмония

Streptococcus pneumoniae макролидтерге резистенттілігі болуы мүмкін болғандықтан, кларитромицинді ауруханадан тыс пневмонияны емдеу үшін тағайындаған кезде сезімталдығына тест жүргізудің маңызы зор. Ауруханалық  пневмония жағдайында кларитромицинді басқа сәйкесінше антибиотиктермен біріктіріп қолдану керек.

Тері мен жұмсақ тіндердің ауырлығы жеңіл және орташа дәрежедегі инфекциялары

Бұл инфекциялар көбінесе Staphylococcus aureus және Streptococcus pyogenes микроорганизмдерінен туындайды, олардың әрқайсысы макролидтерге резистентті болуы м үмкін. Сондықтан сезімталдығына тест жүргізудің маңызы зор. Бета-лактамдық антибиотиктерді қолдану мүмкін емес жағдайларда (мысалы, аллергия), алғашқы таңдау препараттары ретінде басқа антибиотиктерді, мысалы, клиндамицинді қолдануға болады. Қазіргі кезде макролидтер тері мен жұмсақ тіндердіңтек кейбір инфекцияларын, мысалы, Corynebacterium minutissimum, acne vulgaris пен erysipelas-тен туындаған инфекцияларды емдеуде және, пенициллиндермен ем қолдануға болмайтын жағдайларда ғана рөл атқарады.

Аса жоғары сезімталдықтың анафилаксия, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермальді некролиз сияқты ауыр жедел реакциялары дамыған жағдайда, кларитромицинмен емдеуді дереу тоқтату және бірден сәйкесінше емдеуді бастау керек.

Кларитромицинді CYP3А4 изоферментінің индукторларымен бір мезгілде сақтықпен қолдану керек.

ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер)

Кларитромицинді ловастатинмен немесесимвастатинмен біріктіріп қолдану қарсы көрсетілімдіҚолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз). Кларитромицинді басқа статиндермен тағайындаған кезде сақтық таныту керек. Кларитромицинді статиндермен бірге қолданғанда пациенттерде рабдомиолиз дамығаны туралы хабарланды. Пациенттерде миопатияның белгілері мен симптомдарының бар-жоқтығын бақылап отыру қажет. Кларитромицинді статиндермен бір мезгілде қолдану қажет жағдайларда, статиннің тіркелген ең төменгі дозасын тағайындау ұсынылады. CYP3A метаболизміне тәуелсіз статиндерді (мысалы, флувастатин) қолдану қарастырылуы мүмкін.

Пероральді гипогликемиялық дәрілер/инсулин

Кларитромицин мен пероральді гипогликемиялық дәрілерді (сульфонилмочевина сияқты) және/немесе инсулинді біріктіріп қолдану айқынгипогликемияны туғызуы мүмкін. Қандағы глюкоза мөлшерін мұқият бақылау ұсынылады.

Пероральді  антикоагулянттар

Варфарин мен кларитромицинді бір мезгілде қолданғанда  күшті қан кетулер және Халықаралық қалыптасқан қатынас (ХҚҚ) пен протромбиндік уақыттың елеулі жоғарылауының даму қаупі бар. Кларитромицин мен пероральді антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдап жүрген пациенттерде ХҚҚ мен протромбиндік уақытты мұқият бақылау керек.

Микробқа қарсы кез келген емді, соның ішінде кларитромицинді, Helicobacter pylori-ден туындаған инфекцияны емдеу үшін қолдану микробтық резистенттіліктің дамуына алып келуі мүмкін.

Ұзақ уақыт қолдану, басқа антибиотиктер сияқты, сезімтал емесбактериялар мен зеңдердің шамадан тыс көбеюін туғызуы мүмкін. Суперинфекция туындаған жағдайда, кларитромицинді қолдануды тоқтату және сәйкесінше емді бастау керек.

Сонымен қатар, кларитромицин мен басқа макролидтер, сондай-ақлинкомицинмен  клиндамицин арасындағы айқаспалы резистенттіліктің мүмкіндігіне көңіл бөлу керек.

Жүктілік және лактация кезеңі

Дәрігерлер кларитромицинді жүкті әйелдерге, әсіресе, жүктіліктің алғашқы үш айы бойына, пайдасы мен қаупін мұқият бағалап алмай тағайындамауы керек.

Кларитромициннің әйелдерде жүктілік кезіндегі зиянды әсерін зерттеулер жүргізілген жоқ. Тышқандарға, егеуқұйрықтарға, үй қояны мен маймылдарға жүргізілген зерттеулерден алынған өзгермелі нәтижелердің негізінде, эмбриофетальді дамуға жағымсыз әсерлерінің дамуы мүмкіндігін жоққа шығаруға болмайды. Сондықтан, жүктілік кезінде пайдасы мен қаупін мұқият бағалап алмай қолдану ұсынылмайды.

Кларитромициннің сәбилерді емшекпен қоректендіру кезінде пайдалану үшін қауіпсіздігі анықталған жоқ.  Кларитромицин емшек сүтімен бөлініп шығады, сондықтан, емдеу кезінде аналар бала емізбеуі керек.

Балаларда қолданылуы

12жасқа толмаған балаларға препаратты Фромилид,  ішу үшін суспензия дайындауға арналған 125 мг/5 млтүйіршіктерін қолдану жөніндегі нұсқаулыққа сәйкес, суспензия түрінде қолдану керек.

Кейбір ингредиенттері туралы айрықша ақпарат

Фромилид®уноның құрамында лактоза бар.

Сирек тұқым қуалайтын галактозаны көтере алмаушылығы, лактаза тапшылығы немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттер бұл препаратты қолданбауы тиіс.

Фромилид®уноның әр таблеткасының құрамында 12,85 мг натрий бар.

Препарат таблеткасының құрамында 1 ммоль (23 мг) кем натрий бар, яғни іс жүзінде «натрийден бос» болып саналады.

Фромилид® уноның 2 таблеткасы дозасының құрамында 25,7 мг натрий бар, ол ересек адамға ДДҰ ұсынған 2 г натрийдің ең жоғары тәуліктік дозасының 1,285%  баламалы.

Дәрілік препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.

Препарат автомобильді басқару немесе қауіптілігі зор басқа механизмдермен жұмыс жасау кезінде пациенттің психомоторлық реакцияларының жылдамдығына әсер етпейді.

 

Артық дозалануы

Симптомдары: құсу, іш тұсының ауыруы, бас ауыруы және сананың шатасуы.

Емі: асқазанды шаю, симптоматикалық ем. Гемодиализ тиімсіз.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы

Поливинилхлоридті/поливинилдихлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 5 немесе 7 таблеткадан салынған.

1 пішінді ұяшықты қаптама (5 таблеткадан) немесе 1, 2 пішінді ұяшықты қаптама (7 таблеткадан) медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

 

Сақтау шарттары

Ылғалдан қорғалған жерде, 25 ºС-ден аспайтын температурада түпнұсқалық қаптамасында сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

  Сақтау мерзімі

2 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы