г. AptekaOnline
Каталог

Фраксипарин, 2850 МЕ анти-Ха/0,3 мл, р-р д/ин. №10, пачка из картона

Действующее вещество :
Надропарин кальция
Дозировка:
2850 МЕ анти-Ха/0,3 мл
Рецептурный отпуск:
По рецепту
Срок хранения:
3 года
Цена от 21 750
Добавлено в корзину:
Наличие в аптеках
Характеристика
Описание
Генерик
Да
Дата регистрации
2019-08-19
Действующее вещество
Надропарин кальция
Дозировка
2850 МЕ анти-Ха/0,3 мл
Код товара
00-00017443
Лекарственная форма
Раствор для инъекций
Описание упаковки
№10
Регистрационный номер
РК-ЛС-5№013680
Рецептурный отпуск
По рецепту
Срок хранения
3 года
Торговое название
Фраксипарин
Упаковка
Пачка из картона
Форма выпуска
По 0.3 мл в шприц. По 2 шприца в контурную ячейковую упаковку. По 5 контурных упаковок в картонную коробку.
Инструкция
Выбор языка RU KZ

Торговое название

Фраксипарин

 

Международное непатентованное название

Надропарин кальция

 

Лекарственная форма

Раствор для инъекций, 2850 МЕ анти-Ха/0,3 мл, 5700 МЕ анти-Ха/0,6 мл, 7600 МЕ анти-Ха/0,8 мл

 

Состав

Один шприц содержит

активное вещество – надропарин кальция 2850 МЕ анти-Ха,

вспомогательные вещества: раствор кальция гидроксида или кислота хлористоводородная разбавленная, вода для инъекций.

Один шприц содержит

активное вещество – надропарин кальция 5700 МЕ анти-Ха,

вспомогательные вещества: раствор кальция гидроксида или кислота хлористоводородная разбавленная, вода для инъекций.

Один шприц содержит

активное вещество – надропарин кальция 7600 МЕ анти-Ха,

вспомогательные вещества: раствор кальция гидроксида или кислота хлористоводородная разбавленная, вода для инъекций.

 

Описание

Прозрачный или слегка опалесцирующий, бесцветный или слегка желтоватый, или слегка коричневатый, или слегка темно-желтоватый раствор.

Фармакотерапевтическая группа

Кровь и органы кроветворения. Антитромботические препараты. Антикоагулянты. Гепарина группа. Надропарин.

Код АТX B01AB06.

 

Фармакологические свойства

Фармакокинетика

Фармакокинетические свойства надропарина основываются на биологической активности, то есть на изменении анти-Ха факторной активности.

Биодоступность

После подкожного введения надропарина происходит быстрое и практически 100 % всасывание препарата; максимальный уровень активности в плазме наблюдается через 3–4 ч при введении надропарина 2 раза в сутки. При применении надропарина 1 раз в сутки этот пик наблюдается через 4–6 ч после введения.

Метаболизм

Метаболизм происходит, в основном, в печени (десульфатирование, деполимеризация).

Распределение

После подкожного введения показатель Т1/2 анти-Xa активности низкомолекулярных гепаринов (НМГ) более длительный по сравнению с нефракционированными гепаринами и составляет около 3–4 ч.

Анти-IIа факторная активность при применении низкомолекулярных гепаринов сохраняется в плазме в течение меньшего периода времени по сравнению с анти-Xa факторной активностью.

Выведение

Надропарин в основном выводится почками, в неизмененной или малоизмененной форме.

Особые группы пациентов

Пожилые

У пожилых пациентов ввиду физиологического снижения функции почек выведение препарата замедлено. Это не требует изменения дозы или режима введения препарата при применении с профилактической целью до тех пор, пока функция почек остается в приемлемых пределах, т.е. нарушена незначительно.

До начала применения НМГ следует проводить систематическую оценку почечной функции у пожилых пациентов старше 75 лет, используя формулу Кокрофта-Голта.

Пациенты с нарушением функции почек

В клинических исследованиях фармакокинетики надропарина у пациентов с различной степенью почечной недостаточности была выявлена корреляция между клиренсом надропарина и клиренсом креатинина. У пациентов со средней степенью почечной недостаточности (клиренс креатинина 36–43 мл/мин) средние показатели AUC и Т1/2 увеличивались на 52 и 39 % соответственно по сравнению со значениями у здоровых добровольцев, средний плазматический клиренс надропарина снижался на 63 % по сравнению с нормальным уровнем. У пациентов с тяжелой степенью почечной недостаточности (клиренс креатинина 10–20 мл/мин) средние показатели AUC и Т1/2 увеличивались на 95 и 112 % соответственно по сравнению с нормальным уровнем, а плазматический клиренс надропарина снижался на 50 % по сравнению со значениями у здоровых добровольцев.

Гемодиализ

Низкомолекулярный гепарин вводится в артериальный шунт петли диализа в дозах, достаточных для предотвращения свертывания крови в петле.

В период между двумя сеансами гемодиализа у пациентов с тяжелой почечной недостаточностью, находящихся на диализе (клиренс креатинина 3–6 мл/мин), средние показатели AUC и периода полувыведения были увеличены на 62 % и 65 % соответственно по сравнению со значениями у здоровых добровольцев. Средний плазматический клиренс надропарина у таких пациентов был снижен на 67 % по сравнению с нормальным уровнем.

В случае передозировки поступление надропарина в системное кровообращение может привести к повышению анти-Xa активности, связанному с терминальной стадией почечной недостаточности.

 

Фармакодинамика

Активным веществом препарата является надропарин кальция (надропарин) – низкомолекулярный гепарин, у которого антитромботические и антикоагулянтные активности, свойственные стандартным гепаринам, диссоциированы. Надропарин обладает более высокой анти-Ха-факторной активностью по сравнению с анти-IIa-факторной или антитромбиновой активностью. Отношение между этими двумя активностями для Фраксипарина находится в пределах 2,5–4.

В профилактических дозах надропарин не вызывает выраженного изменения АЧТВ. В терапевтических дозах в период максимальной активности надропарина АЧТВ может быть увеличено в 1,4 раза по сравнению с исходным значением. Такое увеличение отражает остаточный антитромботический эффект надропарина.

 

Показания к применению

- профилактика тромбоэмболических осложнений (связанных с общей или ортопедической хирургией, у нехирургических больных при острой дыхательной недостаточности, респираторной инфекции и/или острой сердечной недостаточности в условиях отделения интенсивной терапии)

- лечение тромбозов и тромбоэмболий

- профилактика свертывания крови во время гемодиализа

- лечение нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без зубца Q.

 

Способ применения и дозы

Инструкция по введению препарата

Для подкожного введения (кроме случая гемодиализа). Не применять внутримышечно. Эти формы выпуска подходят для применения у взрослых.

1 мл Фраксипарина эквивалентен приблизительно 9500 анти-Ха МЕ надропарина.

1.  Тщательно вымойте руки с мылом и вытрите насухо.

Извлеките шприц из упаковки, проверьте срок годности препарата, соответствие внешнего вида раствора описанному в инструкции и осмотрите шприц на предмет повреждения или вскрытия.

Примите положение «сидя» или «лежа». Фраксипарин вводят в подкожную жировую клетчатку переднебоковой поверхности области живота, исключая область примерно 5 см вокруг пупка.

Предпочтительно вводить препарат в правую и левую стороныпередней брюшной стенки поочередно, как показано на рисунке. Это поможет уменьшить дискомфорт в месте инъекции. В качестве альтернативы препарат может вводиться в бедро.

2.  Протрите предполагаемое место введения спиртовым тампоном.

3.  Снимите с иглы защитный колпачок, сначала прокрутив, а затем потянув его по прямой линии от защитного корпуса. Если количество раствора в шприце превышает дозу, рекомендованную Вашим врачом, удалите избыток раствора перед проведением инъекции. Осторожно надавливайте на поршень шприца, доведя количество раствора до уровня, рекомендованного Вашим доктором. После снятия колпачка избегайте соприкосновений иглы с другими поверхностями до момента введения. Небольшое количество пузырьков в растворе является нормальным, нет необходимости их удалять во избежание потери препарата.

4.  Осторожно зажмите кожу в складку большим и указательным пальцами. Кожную складку необходимо удерживать до окончания введения препарата.

5.  Иглу следует вводить перпендикулярно, а не под углом, на всю длину в зажатую складку кожи.

6.  Введите все содержимое шприца нажатием на поршень.

Аккуратно удалите иглу и прижмите место инъекции тампоном, смоченным спиртом. Место введения инъекции не следует растирать.

7.  В целях безопасности наденьте защитный колпачок на иглу после проведения инъекции. Удерживая использованный шприц в одной руке за защитный корпус, другой рукой потяните за держатель шприца для высвобождения защелки и поверните его до щелчка. Утилизируйте использованный шприц в соответствии с обычной процедурой утилизации медицинских отходов.

 

Общие рекомендации

Ввиду риска развития гепарин-индуцированной тромбоцитопении в течение всего периода лечения необходим регулярный контроль уровня тромбоцитов (см. раздел «Особые указания»).

Профилактика тромбоэмболических осложнений при хирургических вмешательствах

Данныерекомендации обычно применимы во время хирургических вмешательств с применением общей анестезии.

В случае спинальной и эпидуральной анестезии необходимо оценить преимущества предоперационной инъекции по отношению к теоретическому повышенному риску интраспинальной гематомы (см. раздел «Особые указания»).

При введении надропарина совместно с применением спинальной или эпидуральной анестезии, или проведением люмбальной пункции следует соблюдать установленные временные интервалы (см. раздел «Особые указания»).

Частота применения

1 инъекция в сутки.

Вводимая доза:

Устанавливается с учетом степени риска тромбоэмболических осложнений у конкретного пациента и типа операции.

Ситуации с умеренным тромбогенным риском

При хирургических операциях, представляющих умеренный тромбогенный риск, а также у пациентов без повышенного риска тромбоэмболии, эффективная профилактика тромбоэмболической болезни достигается инъекционным введением дозы 2850 анти-Xa МЕ (0,3 мл) в сутки.

Исследовавшийся режим лечения включал в себя начальную инъекцию за 2 часа до операции.

Ситуации с повышенным тромбогенным риском

При операциях на бедре и колене: дозу надропарина корректируют в зависимости от массы тела пациента с применением инъекции один раз в сутки следующим образом:

- 38 МЕ анти-Xa/кг

перед операцией: т.е. за 12 часов до операции;

после операции: через 12 часов после завершения операции, а затем – один раз в сутки до 3-х дней после операции включительно.

- 57 МЕ анти-Xa/кг, начиная с 4 дня после операции.

Общие инструкции по дозированию в соответствии с массой тела пациента следующие:

Таблица 1

Масса тела (кг)

Объем Фраксипарина на одну инъекцию и в сутки

Перед операцией и в первые 3 дня

Объем Фраксипарина на одну инъекцию и в сутки

После 4-го дня

< 51

0,2 мл

0,3 мл

51–70

0,3 мл

0,4 мл

> 70

0,4 мл

0,6 мл

Прочие ситуации

В случаях повышенного тромбоэмболического риска, связанного с типом операции (особенно при онкологических операциях) и/или с индивидуальными особенностями пациента (особенно при тромбоэмболической болезни в анамнезе), достаточно бывает дозы 2850 МЕ (0,3 мл) надропарина.

Продолжительность лечения

Лечение НМГ, в комбинации с техникой традиционной эластичной компрессии нижних конечностей, должно продолжаться до полного восстановления двигательной функции пациента:

- в общей хирургии лечение НМГ должно продолжаться менее 10 дней, при отсутствии особого риска венозной тромбоэмболии, связанного с индивидуальными характеристиками пациента (см. раздел «Особые указания»: контроль лабораторных показателей);

- если риск венозных тромбоэмболических осложнений присутствует по истечении рекомендованного срока лечения, следует рассмотреть необходимость продолжения профилактики, прежде всего с помощью пероральных антикоагулянтов.

Однако клиническая польза длительного лечения низкомолекулярными гепаринами или антагонистами витамина К в настоящее время не оценена.

 

Профилактика тромбоэмболии у пациентов с острой терапевтической патологией (при острой дыхательной недостаточности, респираторной инфекции и/или острой сердечной недостаточности в условиях отделения интенсивной терапии)

Фраксипарин назначают подкожно 1 раз в сутки, дозу подбирают в зависимости от массы тела пациента, согласно таблице 2.

Лечение продолжают в течение всего периода риска возникновения тромбоэмболии.

Таблица 2

Масса тела (кг)

Доза, вводимая 1 раз в сутки

Объем инъекции (мл)

МЕ анти-Xa

< 70

0,4

3800

> 70

0,6

5700

Для пожилых пациентов возможно снижение дозы до 0,3 мл (2850 анти-Ха МЕ).

 

Лечение тромбоэмболий

Любое подозрение на тромбоэмболические нарушения должно сразу же быть подтверждено результатами соответствующих анализов и обследований.

Частота применения

2 инъекции в сутки (т.е. каждые 12 часов).

Вводимая доза

Доза одной инъекции составляет 86 анти-Xa МЕ/кг.

Дозировка НМГ не изучалась в зависимости от массы тела пациентов с массой тела свыше 100 кг или ниже 40 кг. У пациентов с массой тела более 100 кг эффективность НМГ может быть снижена, или, с другой стороны, у пациентов с массой тела менее 40 кг риск кровотечений может повышаться. В таких случаях требуется специальный клинический мониторинг.

Общие инструкции по дозированию в соответствии с массой тела пациента – 0,1 мл/10 кг каждые 12 часов, и они представлены в таблице 3:

Таблица 3

Масса тела

Объем Фраксипарина на одну инъекцию

40–49 кг

50–59 кг

60–69 кг

70–79 кг

80–89 кг

90–99 кг

≥ 100 кг

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

Объем корректируют соответствующим движением поршня, удерживая шприц в вертикальном положении.

Продолжительность лечения тромбоэмболических нарушений

Лечение НМГ следует быстро заменить пероральными антикоагулянтами, за исключением тех случаев, когда они противопоказаны. Продолжительность лечения НМГ не должна превышать 10 дней, включая период перехода на антагонисты витамина К (АВК), за исключением тех случаев, когда подбор дозы затруднителен (см. раздел «Особые указания»: контроль лабораторных показателей). Таким образом, лечение пероральными антикоагулянтами должно быть начато как можно раньше.

 

Профилактика свертывания крови во время гемодиализа

ИНТРАВАСКУЛЯРНОЕ ВВЕДЕНИЕ (в артериальный шунт петли диализа).

У пациентов, получающих регулярные сеансы гемодиализа, профилактика коагуляции в экстракорпоральной петле очистки достигается путем введения начальной дозы 65 МЕ/кг в артериальную линию петли диализа в начале сеанса.

Эта доза, применяемая как однократное интраваскулярное болюсное введение, подходит только для сеансов диализа, продолжающихся не более 4 часов, и впоследствии доза может быть скорректирована в зависимости от индивидуальной реакции пациента, которая изменяется в значительной степени как у отдельного пациента, так и у различных пациентов.

Общие инструкции по дозированию в соответствии с массой тела пациента следующие:

Таблица 4

Масса тела

Объем Фраксипарина на один сеанс

< 51 кг

51–70 кг

> 70 кг

0,3 мл

0,4 мл

0,6 мл

Затем дозу следует корректировать в соответствии с индивидуальными потребностями пациента и техническими условиями диализа. У пациентов с повышенным риском кровотечения сеансы диализа могут проводиться с использованием только половинной дозы препарата.

 

Лечение нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без изменения зубца Q

Надропарин применяют в виде двух подкожных инъекций в сутки (с интервалом 12 ч), каждая в дозе 86 анти-Xa МЕ/кг, в комбинации с аспирином (рекомендованные дозы: 75–325 мг перорально после вводной минимальной нагрузочной дозы 160 мг).

Начальную дозу следует вводить в виде в/в болюсной инъекции с последующей инъекцией п/к в дозе 86 анти-Xa МЕ/кг. Последующие дозы вводят п/к.

Рекомендуемая продолжительность лечения составляет около 6 дней до стабилизации состояния пациента в дозах, скорректированных в соответствии с массой тела пациента таким образом, как показано далее:

Таблица 5


Масса тела (кг)

Объем Фраксипарина на одну инъекцию

Начальная в/в болюсная инъекция

П/к инъекция (каждые 12 часов)

< 50

50–59

60–69

70–79

80–89

90–99

≥ 100

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

Если потребуется тромболитическая терапия, то, при отсутствии клинических данных по одновременному применению надропарина и тромболитических средств, рекомендуется остановить лечение надропарином и продолжить лечение пациента обычным подходящим образом.

Особые группы пациентов

Нарушения функции почек

Профилактика тромбоэмболических осложнений

При применении у пациентов с легкими нарушениями функции почек (клиренс креатинина ≥ 50 мл/мин) снижение дозы надропарина не требуется.

У пациентов с нарушениями функции почек тяжелой и средней степени тяжести экспозиция надропарину увеличена. У таких пациентов повышен риск тромбоэмболических осложнений и кровотечений.

В случае, если, по мнению врача, необходимо снижение дозы надропарина ввиду наличия факторов риска кровотечений и тромбоэмболических осложнений у конкретного пациента, при нарушениях функции почек средней степени тяжести (клиренс креатинина ≥ 30 мл/мин и < 50 мл/мин) следует снизить дозу на 25–33 % (см. раздел «Особые указания»).

При применении у пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек (клиренс креатинина < 30 мл/мин) следует снизить дозу надропарина на 25–33 % (см. раздел «Особые указания»).

Лечение тромбоэмболических осложнений, нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без зубца Q

Нет необходимости снижать дозу у пациентов с легкими нарушениями функции почек (клиренс креатинина ≥ 50 мл/мин).

У пациентов с нарушениями функции почек тяжелой и средней степени тяжести экспозиция надропарину увеличена. У таких пациентов повышен риск тромбоэмболических осложнений и кровотечений.

В случае, если, по мнению врача, необходимо снижение дозы надропарина ввиду наличия факторов риска кровотечений и тромбоэмболических осложнений у конкретного пациента, при нарушениях функции почек средней степени тяжести (клиренс креатинина ≥ 30 мл/мин и < 50 мл/мин) следует снизить дозу на 25–33 % (см. разделы «Особые указания»).

Пациентам с тяжелой степенью нарушений функции почек назначение надропарина противопоказано.

Нарушения функции печени

Исследований не проводилось.

Применение в педиатрии

Детям и подросткам Фраксипарин не рекомендуется из-за недостаточности данных по безопасности и эффективности установленной дозы для пациентов младше 18 лет.

 

Побочные действия

Частота встречаемости определяется следующим образом: очень часто (≥ 1/10), часто(≥ 1/100 и < 1/10), нечасто (≥ 1/1 000 и < 1/100), редко (≥ 1/10 000 и < 1/1 000),очень редко (< 1/10 000), неизвестно (частота не может быть оценена)

Нарушения со стороны крови и лимфатической системы

Очень часто

- кровотечения различных локализаций, чаще всего:

·     при наличии факторов риска: органические поражения органов, приводящие к кровоточивости, совместное применение некоторых препаратов (см. раздел «Противопоказания» и раздел «Лекарственные взаимодействия»), пожилой возраст, нарушения функции почек, недостаточная масса тела;

·     при несоблюдении рекомендуемого режима терапии, в частности продолжительности терапии и дозы, рассчитанной на основании массы тела (см. раздел «Особые указания» – пункт «Риск кровотечений»).

Редко

 - интраспинальные гематомы, которые могут наблюдаться при совместном применении НМГ с эпидуральной или спинальной анестезией;

- тромбоцитопения (см. раздел «Особые указания»). Существует два типа тромбоцитопении:

·    чаще всего встречается I тип – умеренное снижение уровня тромбоцитов (> 100 000/мм3), которое развивается рано (до 5-го дня терапии) и не требует отмены препарата;

·    реже встречается иммуноаллергическая тромбоцитопения II типа (ГИТ), которая иногда осложняется артериальным или венозным тромбозом. Их распространенность пока мало изучена (см. раздел «Особые указания»);

- тромбоцитоз (бессимптомное и обратимое повышение уровня тромбоцитов).

Очень редко

- гиперэозинофилия (изолированная или связанная с поражениями кожи), обратимая после отмены препарата.

Нарушения со стороны иммунной системы

Очень редко

- реакции гиперчувствительности (в том числе кожные реакции, отек Квинке, бронхоспазм и анафилактический шок), в некоторых случаях требующие отмены препарата.

Нарушения со стороны нервной системы

Неизвестно

- головная боль, мигрень.

Нарушения со стороны обмена веществ и питания

Очень редко

- обратимая гиперкалиемия вследствие гепарин-индуцированной супрессии альдостерона, в частности, у пациентов из группы риска (см. раздел «Особые указания»).

Нарушения со стороны гепатобилиарной системы

Часто

- повышение активности печеночных трансаминаз, обычно временное.

Нарушения со стороны репродуктивной системы и молочных желез

Очень редко

- приапизм.

Нарушения со стороны кожи и подкожных тканей

Редко

- сыпь, крапивница, покраснение, зуд.

Очень редко

- некроз кожи, чаще всего в месте инъекции (см. раздел «Особые указания»).

Нарушения со стороны скелетно-мышечной и соединительной ткани

При длительной терапии НМГ, как и при терапии нефракционированными гепаринами, нельзя исключать риск развития остеопороза.

Системные нарушения и осложнения в месте введения

Очень часто

- гематома в месте введения препарата.

Такие гематомы возникают при несоблюдении техники инъекции или использовании неподходящего материала для проведения инъекции.

В некоторых случаях наблюдается появление плотных узелков, вызванных воспалением и не указывающих на инкапсулирование гепарина. Такие узелки исчезают через несколько дней и не требуют отмены препарата.

Часто

- реакции в месте введения препарата (включая воспаление, зуд, эритему).

Реже сообщалось о реакциях повышенной чувствительности типа IV или замедленного типа, которые проявлялись в виде контактной экземы.

Редко

- кальциноз в месте инъекции.

Кальциноз чаще наблюдается у пациентов с нарушением фосфатно-кальциевого обмена, например, при хронической почечной недостаточности.

Очень редко

- некроз кожи в месте введения препарата.

Такая реакция может развиваться после появления инфильтрированных болезненных эритематозных бляшек или пурпуры. При некрозе кожи следует немедленно прекратить введение надропарина.

 

Противопоказания

Надропарин противопоказан к применению в следующих случаях:

- повышенная чувствительность к надропарину или к любому вспомогательному веществу;

- наличие в анамнезе тяжелой гепарин-индуцированной тромбоцитопении (ГИТ) II типа, вызванной применением нефракционированного или низкомолекулярного гепарина, или любой тромбоцитопении, вызванной применением надропарина;

- признаки кровотечения или повышенный риск кровотечения, связанного с нарушением гемостаза (за исключением ДВС-синдрома, не вызванного применением гепарина);

- органические заболевания со склонностью к развитию кровотечения (например, язва желудка или двенадцатиперстной кишки);

- геморрагический инсульт;

- острый инфекционный эндокардит (за исключением некоторых эмболигенных кардиопатий);

- ввиду отсутствия достаточных данных – тяжелые нарушения функции почек (клиренс креатинина < 30 мл/мин по формуле Кокрофта-Голта) у пациентов, получающих Фраксипарин для лечения тромбоза глубоких вен, тромбоэмболии, нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без изменения зубца Q, за исключением случаев применения в ходе гемодиализа;

- лечение НМГ противопоказано к совместному применению с эпидуральной и спинальной анестезией.

Надропарин в терапевтической дозе НЕ РЕКОМЕНДОВАН к применению в следующих случаях:

- обширный ишемический инсульт в острой фазе с нарушением или без нарушения сознания; при инсульте эмболической природы надропарин следует использовать не ранее чем через 72 ч после инсульта; на данный момент не подтверждена эффективность НМГ в терапевтической дозе при инсульте вне зависимости от его этиологии, длительности и тяжести;

- не рекомендуется назначать препарат пациентам с нарушениями функции почек легкой и средней степени тяжести. В случае необходимости применения надропарина у таких пациентов следует учитывать, что:

·    если, по мнению врача, необходимо снижение дозы надропарина ввиду наличия факторов риска кровотечений и тромбоэмболических осложнений у конкретного пациента, при нарушениях функции почек легкой и средней степени тяжести (клиренс креатинина > 30 мл/мин и < 50 мл/мин) следует снизить дозу на 25–33 %;

·    при легких нарушениях функции почек (клиренс креатинина ≥ 50 мл/мин) нет необходимости снижать дозу надропарина.

Кроме того, надропарин НЕ РЕКОМЕНДОВАН к применению в терапевтической дозе у пациентов любого возраста совместно со следующими препаратами:

- ацетилсалициловая кислота в дозах, применяемых для обезболивания, снижения температуры и лечения воспаления;

- НПВП (нестероидные противовоспалительные препараты) (при системном применении);

- декстран 40 (парентеральное применение).

Надропаринв профилактической дозе НЕ РЕКОМЕНДОВАН к применению в следующих случаях:

- у пациентов с тяжелыми нарушениями функции почек (клиренс креатинина 30 мл/мин в соответствии с формулой Кокрофта-Голта).

Однако если, по мнению врача, требуется введение препарата и является необходимым снижение дозы надропарина ввиду наличия факторов риска кровотечений и тромбоэмболических осложнений у конкретного пациента, следует снизить дозу на 25–33 %;

- мозговое кровоизлияние – в первые 24 ч.

Кроме того, надропарин не рекомендован к применению в профилактической дозе у пациентов старше 65 лет совместно со следующими препаратами:

- ацетилсалициловая кислота в дозах, применяемых для обезболивания, снижения температуры и лечения воспаления;

- НПВП (при системном применении);

- декстран 40 (при парентеральном применении).

 

Лекарственные взаимодействия

Некоторые классы лекарственных средств или отдельные лекарственные средства могут вызывать гиперкалиемию – это: соли калия, калийсберегающие диуретики, ингибиторы превращения ферментов, блокаторы рецепторов ангиотензина II, нестероидные противовоспалительные средства, гепарины (низкомолекулярные или нефракционированные), циклоспорин и такролимус, триметоприм.

Развитие гиперкалиемии может зависеть от присутствия ассоциированных факторов риска.

Риск развития гиперкалиемии повышается при комбинации вышеупомянутых средств с Фраксипарином.

Нерекомендуемые комбинации

У пациентов возрастом до 65 лет, получающих терапевтические дозы НМГ, и у пожилых пациентов (возрастом > 65 лет) независимо от дозы НМГ

Ацетилсалициловая кислота в дозах, применяемых для обезболивания (а также другие салицилаты), противовоспалительные препараты (НПВП и глюкокортикостероиды для системного применения) и антиагреганты (абциксимаб, ацетилсалициловая кислота в дозах, применяемых для предотвращения свертывания по кардиологическим и неврологическим показаниям, берапрост, клопидогрел, эптифибатид, илопрост, тиклопидин, тирофибан).

Совместное применение надропарина с данными препаратами повышает риск развития кровотечений (так как салицилаты и НПВП угнетают активность тромбоцитов и отрицательно воздействуют на слизистую желудка и двенадцатиперстной кишки).

Для обезболивания и снижения температуры следует применять препараты, не содержащие салицилатов (например, парацетамол).

В ходе клинических исследований при лечении нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без изменения зубца Q надропарин применяли в комбинации с аспирином в дозах, не превышающих 325 мг/сутки (см. разделы «Способ применения и дозы» и «Особые указания»).

При необходимости совместного применения надропарина с НПВП следует обеспечить тщательный клинический мониторинг.

Декстран 40 (для парентерального применения)

Совместное применение надропарина с декстраном 40 повышает риск развития кровотечений (так как декстран 40 угнетает функцию тромбоцитов).

Комбинации, при применении которых требуется соблюдать меры предосторожности

Антикоагулянты для перорального применения

Следует с осторожностью назначать надропарин пациентам, получающим антикоагулянты перорально, так как такое сочетание приводит к взаимному усилению эффекта.

При замене надропарина антикоагулянтом для перорального применения необходимо обеспечить усиленное клиническое наблюдение и продолжать введение надропарина, пока это необходимо для достижения допустимого уровня МНО.

Комбинации, которые следует применять с осторожностью

Совместное применение надропарина с препаратами, влияющими на гемостаз на различных уровнях, повышает риск кровотечений. Таким образом, у пациентов всех возрастов совместное применение НМГ в профилактических дозах с антикоагулянтами для перорального применения, антиагрегантами (абциксимаб, НПВП, ацетилсалициловая кислота в любой дозе, клопидогрел, эптифибатид, илопрост, тиклопидин, тирофибан) и тромболитиками требует тщательного клинического наблюдения и лабораторного мониторинга.

 

Особые указания

Несмотря на то, что концентрацию различных препаратов НМГ выражают в международных единицах активности анти-Ха, их эффективность не ограничивается активностью анти-Ха. Поэтому замена схемы применения одного НМГ другим НМГ или другим синтетическим полисахаридом опасна, т.к. каждая схема была подтверждена специальными клиническими испытаниями. Поэтому необходима особая осторожность и соблюдение конкретных инструкций по применению для каждого лекарственного препарата.

Риск кровотечений

Очень важно соблюдать рекомендованные терапевтические режимы (дозировки и продолжительность лечения). В противоположном случае могут возникать кровотечения, особенно у пациентов групп риска (пожилые люди, пациенты с почечной недостаточностью).

Тяжелые кровотечения, в частности, наблюдались:

       у пожилых пациентов, в особенности при снижении функции почек, связанной с возрастом;

       при нарушениях функции почек;

       у пациентов с массой тела менее 40 кг;

       в случае продолжительности лечения, превышающей рекомендованную среднюю продолжительность, т.е. 10 дней;

       в случае несоблюдения рекомендованных условий лечения (включая продолжительность лечения и корректировку доз на основе массы тела при терапевтическом применении);

       при комбинации с препаратами, усиливающими риск кровотечения (см. раздел «Лекарственные взаимодействия»).

Во всех случаях необходим особый контроль у пожилых пациентов и/или пациентов с нарушениями функции почек, а также при продолжительности применения препарата свыше 10 дней.

Для выявления накопления препарата, в некоторых случаях может быть полезно измерить активность анти-Ха (см. раздел «Особые указания»: контроль лабораторных показателей).

Риск гепарин-индуцированной тромбоцитопении (ГИТ)

Из-за риска возникновения гепарин-индуцированной тромбоцитопении, число тромбоцитов должно регулярно контролироваться в течение всего курса лечения препаратом Фраксипарин.

Были выявлены редкие случаи тромбоцитопении, в некоторых случаях тяжелые, которые ассоциировались с артериальным или венозным тромбозом. Диагноз гепарин-индуцированной тромбоцитопении следует предположить при следующих состояниях:

       тромбоцитопения;

       любые значительные снижения количества тромбоцитов (на 30–50 % по сравнению с исходным значением или до уровня < 150 000/мм3или 150*109/л);

       при тромбозе, развившемся на фоне терапии (при флебите, легочной эмболии, острой ишемии нижних конечностей, инфаркте миокарда или ишемическом инсульте);

       при отрицательной динамике тромбоза в ходе терапии;

       при развитии ДВС-синдрома.

В таких случаях необходимо учесть возможность развития ГИТ и срочно провести определение уровня тромбоцитов (см. раздел «Особые указания»/ «Особые предостережения по применению»). Применение надропарина в таких случаях следует прекратить.

Особые предостережения по применению

Функция почек

Надропарин выводится преимущественно почками, поэтому при нарушении функции почек возможно увеличение экспозиции надропарину, в связи с чем у таких пациентов возрастает риск развития кровотечения, и препарат должен применяться с осторожностью.

При клиренсе креатинина 30–50 мг/мл лечащим врачом должна быть рассмотрена возможность снижения дозы Фраксипарина на основании оценки риска между возможным кровотечением и развитием тромбоэмболических осложнений (см. раздел «Способ применения и дозы»).

Перед началом лечения НМГ необходимо провести оценку функции почек, особенно у пожилых пациентов в возрасте старше 75 лет. Клиренс креатинина (КлКр) рассчитывают по формуле Кокрофта-Голта и на основе фактической массы тела пациента:

У мужчин: КлКр = (140 - возраст) × масса тела / (0,814 × сывороточный креатинин), выражая возраст в годах, массу тела в кг, а сывороточный креатинин в мкмоль/л.

У женщин эта формула корректируется умножением результата на 0,85. Если креатинин выражается в мг/мл, умножают на 8,8.

Тяжелое нарушение функции почек (КлКр приблизительно 30 мл/мин) является противопоказанием для применения НМГ в терапевтических целях (см. раздел «Противопоказания»).

Контроль лабораторных показателей

Определение концентрации тромбоцитов у пациентов, получающих НМГ, и риск гепарин-индуцированной тромбоцитопении (или ГИТ типа II)

Для оптимального обнаружения ГИТ, необходимо вести мониторинг у пациентов за следующими показателями:

При недавно перенесенных травмах или хирургических операциях (в течение 3 месяцев):

Необходим системный мониторинг лабораторных показателей независимо от вида лечения – профилактического или терапевтического – у всех пациентов, учитывая, что частота ГИТ составляет > 0,1 % или даже > 1 % в хирургической и травматологической практике. Такой контроль включает в себя определение концентрации тромбоцитов:

       до начала лечения НМГ или в первые 24 часа после начала лечения;

       затем – два раза в неделю в течение первого месяца (период максимального риска);

       после этого – один раз в неделю вплоть до завершения лечения при продолжительной терапии.

При состояниях, отличных от недавно перенесенных хирургических операций или травм (в течение 3 месяцев):

Необходим системный мониторинг лабораторных показателей независимо от вида лечения – профилактического или терапевтического – у всех пациентов с соблюдением таких же инструкций, как и в отношении хирургических операций и травм (см. выше):

       при наличии в анамнезе терапии НФГ или НМГ в течение последних 6 месяцев, учитывая, что частота заболеваемости ГИТ составляет > 0,1 % или даже > 1 %

       при наличии сопутствующих заболеваний – ввиду потенциальной опасности ГИТ у таких пациентов.

В других случаях, учитывая более низкой заболеваемости ГИТ (< 0,1 %), определение концентрации тромбоцитов можно проводить следующим образом:

       до начала лечения НМГ или в первые 24 часа после начала лечения;

       при появлении любых клинических симптомов, указывающих на ГИТ (любые новые артериальные и/или венозные тромбоэмболические осложнения, любые болезненные поражения кожи в месте введения препарата, любые аллергические или анафилактоидные осложнения в период лечения). Пациенту следует сообщить о возможности появления таких осложнений и о том, что при необходимости следует обратиться к своему лечащему врачу;

       Возможность развития ГИТ следует рассмотреть при снижении содержания тромбоцитов до уровня < 150 000/мм3 (или 150*109/л), и/или на 30 % - 50 % по сравнению с исходным значением;

       при легкой почечной недостаточности (клиренс креатинина ≥ 50 мл/мин) нет необходимости снижать дозу надропарина (см. раздел «Способ применения и дозы»).

Признаки ГИТ, имеющие вероятную иммуноаллергическую природу, обычно отмечаются между 5 - 21 днем первого курса терапии (с максимальной частотой – около 10 дня).

Однако она может проявляться и значительно раньше при наличии в анамнезе пациента тромбоцитопении, связанной с лечением гепарином, и, в единичных случаях – и после 21 дня.

При наличии в анамнезе тромбоцитопении (за исключением ГИТ II типа, см. раздел «Противопоказания»), вызванной введением гепарина (НФГ или НМГ), терапия надропарином может быть назначена в случае необходимости. В таком случае обязателен тщательный клинический мониторинг и, как минимум, ежедневное определение концентрации тромбоцитов. При развитии тромбоцитопении прием надропарина следует немедленно прекратить.

В случае развития тромбоцитопении на фоне введения гепаринов (в том числе НМГ) следует рассмотреть возможность назначения антикоагулянтов других групп. Если другие антикоагулянты недоступны, при необходимости терапии гепарином допустимо назначение другого НМГ. При этом следует ежедневно контролировать уровень тромбоцитов. Новый тип терапии следует по возможности прекратить как можно раньше, так как ранее сообщалось о случаях сохранения признаков тромбоцитопении после смены препарата (см. раздел «Противопоказания»).

Перед началом терапии необходимо установить наличие в анамнезе тромбоцитопении при введении гепаринов.

При любых обстоятельствах появление признаков ГИТ представляет собойнеотложное состояние и требует вмешательства.

Любое значительное падение количества тромбоцитов (на 30–50 % от исходного значения) требует срочного внимания, еще до того, как уровень достигнет критических пороговых значений. В случае снижения количества тромбоцитов, необходимо:

1) Немедленно оценить динамику тромбоцитопении.

2) Прекратить применение гепарина, если подтверждено продолжающееся снижение уровня тромбоцитов при отсутствии других очевидных причин тромбоцитопении.

3) Если необходимо дальнейшее лечение антикоагулянтами, следует заменить гепарин антикоагулянтом другого класса (данапароид натрия или лепирудин) в профилактической или терапевтической дозе в зависимости от ситуации.

Замену на антагонист витамина К (АВК) следует проводить только после нормализации уровня тромбоцитов в связи с риском усиления тромботического эффекта, оказываемого АВК.

Замена гепарина на АВК

Следует обеспечить тщательный контроль клинических и лабораторных показателей (протромбиновое время, выраженное в виде МНО) для контроля за действием АВК.

Поскольку полное действие АВК проявляется не сразу, гепарин следует продолжать вводить в эквивалентной дозе, пока это необходимо для поддержания допустимого при данном показании уровня МНО в двух последовательных анализах.

Анализ активности анти-Xa

Большинство клинических испытаний, продемонстрировавших эффективность НМГ, проводилось в дозах, установленных с учетом массы тела пациента и без какого-либо специфического лабораторного контроля, применимость такого контроля для оценки эффективности НМГ не установлена. Однако лабораторный контроль путем определения активности анти-Ха может быть полезен при риске кровотечений в некоторых клинических ситуациях, часто ассоциированных с повышенным риском передозировки. Эти ситуации могут касаться, в основном, показаний для терапевтического применения НМГ, в связи с примененными дозами и в следующих случаях:

       при легком и умеренном нарушении функции почек (клиренс, рассчитанный по формуле Кокрофта-Голта, на уровне 30–60 мл/мин): действительно, в противоположность нефракционированному стандартному гепарину, НМГ выводится, в основном, почками, и нарушенная функция почек может вести к относительной передозировке. Что касается тяжелого нарушения функции почек, оно представляет собой противопоказание к применению НМГ в терапевтических целях (см. раздел «Противопоказания»);

       при экстремальных значениях массы тела (пониженная масса тела / кахексия, ожирение);

       при необъяснимом кровотечении.

В противоположность этому, контроль лабораторных показателей не рекомендуется при применении профилактических доз НМГ, если лечение соответствует рекомендуемым методам лечения (особенно в отношении продолжительности лечения) и при гемодиализе.

В целях выявления возможного накопления препарата после повторных введений, рекомендуется брать кровь у пациента, по возможности, при максимальной активности препарата (в соответствии с имеющимися данными), т.е.:

       примерно через 4 часа после третьего введения, если препарат применяется по схеме двух п/к инъекций в сутки;

       примерно через 4 часа после второго введения, если препарат применяется по схеме одной п/к инъекции в сутки.

Повторное определение активности анти-Ха для измерения уровня гепарина в крови (например, каждые 2 или 3 дня) следует рассматривать в каждом отдельном случае в зависимости от результатов предыдущего анализа и предполагаемого изменения дозировки НМГ.

Для каждого НМГ и для каждого терапевтического режима генерируемая активность анти-Ха различна.

Например, для надропарина, в соответствии с имеющимися данными, средняя активность (± СО (стандартное отклонение)), наблюдаемая через 4 часа:

- после введения в дозе 83 МЕ/кг на одну инъекцию по схеме двух инъекций каждые 24 часа, составляла 1,01 ± 0,18 МЕ,

- в дозе 166 МЕ/кг на одну инъекцию при применении по схеме одной инъекции каждые 24 часа, составляла 1,34 ± 0,15 МЕ.

Эти средние значения наблюдались в ходе клинических испытаний по определению активности анти-Ха, проводившихся с использованием хромогенного (амидолитического) метода.

Активированное частичное тромбопластиновое время (АЧТВ)

Некоторые НМГ умеренно удлиняют АЧТВ. При отсутствии установленной клинической значимости, любой мониторинг лечения на основании этих данных не является целесообразным.

Проведение спинальной/эпидуральной анестезии в случае профилактического применения НМГ

- При применении НМГ, как и других антикоагулянтов, в ходе спинальной или эпидуральной анестезии, отмечались редкие случаи интраспинальной гематомы, ведущей к длительному или стойкому параличу.

- Риск интраспинальной или эпидуральной гематом выше при использовании эпидурального катетера, а также при совместном применении препаратов, влияющих на гемостаз, таких как нестероидные противовоспалительные препараты (НПВП), антиагреганты и другие антикоагулянты. Кроме того, риск также увеличивается при повторном или неудачном проведении люмбальной пункции.

Поэтому вопрос о комбинированном применении нейроаксиальной блокады и антикоагулянтов должен решаться индивидуально после оценки соотношения польза/риск в следующих ситуациях:

·    у пациентов, получающих антикоагулянты, должна быть обоснована необходимость спинальной или эпидуральной анестезии;

·    у пациентов, которым планируется элективное хирургическое вмешательство с применением спинальной или эпидуральной анестезии, должна быть обоснована необходимость введения антикоагулянтов.

- Если предоперационное лечение НМГ необходимо (в случае длительной иммобилизации или травмы), а преимущества спинальной или эпидуральной анестезии или люмбальной пункции соотнесены с риском, следует соблюдать интервал между последней инъекцией надропарина и применением анестезии или введением или извлечением катетера – не менее 12 ч (для профилактических доз) или 24 ч (для терапевтических доз), с учетом особенностей конкретного препарата и конкретного пациента.

У пациентов с нарушением функции почек этот интервал следует увеличить.

 

Почти во всех случаях, профилактическое лечение НМГ может быть начато через 6–8 часов после применения анестезии или извлечения катетера при условии достаточного неврологического контроля.

Повторное введение надропарина следует отложить до окончания хирургического вмешательства.

Затем следует регулярно проводить осмотр пациента с целью своевременного выявления признаков неврологического повреждения, таких как боли в спине, нарушения чувствительности или двигательных функций (онемение или слабость в ногах), дисфункция кишечника и/или мочевого пузыря. При обнаружении признаков неврологического повреждения необходимо срочно начать лечение.

Медицинский персонал должен быть обучен выявлению перечисленных признаков и симптомов. Также следует предупредить пациентов о необходимости немедленно сообщить своему врачу о появлении какого-либо из этих признаков и симптомов.

При подозрении на интраспинальную гематому необходимо срочно провести диагностику и начать лечение, включающее меры по снижению давления на ткани спинного мозга.

При наличии очевидного или значительного кровотечения, обнаруженного при введении катетера, перед началом или возобновлением терапии гепарином следует тщательно оценить соотношение пользы и риска.

Особая осторожность требуется в случае комбинации с другими препаратами, влияющими на гемостаз (в частности, НПВП или аспирином).

Ситуации, представляющие риск

Ввиду повышенного риска кровотечений необходимо особенно тщательное наблюдение за состоянием пациента при применении надропарина в следующих случаях:

       при нарушении функции печени,

       при тяжелой артериальной гипертензии,

       при наличии в анамнезе язв желудочно-кишечного тракта или любых других органических поражений, обуславливающих вероятность кровотечений,

       при хориоретинальных сосудистых заболеваниях,

       в послеоперационном периоде после операций на головном и спинном мозге или на глазах,

       при гиперкалиемии,

       возможность выполнения люмбальной пункции следует обсуждать с учетом риска интраспинального кровотечения; проведение этой процедуры, если возможно, следует отложить.

Гепарин может подавлять секрецию альдостерона и приводить к гиперкалиемии. В частности, это явление наблюдалось у пациентов с повышенным калием в крови или у пациентов, имеющих факторы риска гиперкалиемии (сахарный диабет, хроническая почечная недостаточность, предсуществующий метаболический ацидоз или пациенты, принимающие препараты, которые могут вызывать гиперкалиемию, такие как ингибиторы АПФ (ангиотензин-превращающего фермента) и НПВП). Риск гиперкалиемии повышается при длительной терапии, но обычно обратим. В случае продолжительного лечения, у пациентов, находящихся в группе риска, следует контролировать уровень калия в крови.

Салицилаты, нестероидные противовоспалительные препараты и антиагрегантные препараты

При профилактике или лечении венозной тромбоэмболической болезни и при профилактике свертывания крови во время гемодиализа, не рекомендуется сопутствующее применение аспирина, других салицилатов, НПВП или антиагрегантных препаратов, так как это может повысить риск развития кровотечения. Когда данной комбинации избежать невозможно, необходимо осуществление мониторинга клинических и лабораторных показателей пациента.

При лечении нестабильной стенокардии и инфаркта миокарда без изменения зубца Q, надропарин назначали совместно с аспирином в дозах, не превышающих 325 мг/сутки (см. разделы «Способ применения и дозы» и «Лекарственные взаимодействия»).

Некроз кожи

Отмечались очень редкие случаи некроза кожи при применении надропарина, этим реакциям предшествовали инфильтрированные или болезненные эритематозные бляшки или пурпура, с сопутствующими общими симптомами или без них. В таких случаях лечение Фраксипарином должно быть немедленно прекращено.

Аллергия на латекс

Система защиты иглы содержит в своем составе латекс, который может привести к развитию тяжелых аллергических реакций у пациентов с аллергией на латекс.

Фертильность

Клинических исследований по влиянию Фраксипарина на фертильность не проводилось.

Беременность

Профилактическое применение в 1-й триместр беременности и терапевтическое применение

С клинической точки зрения, в настоящее время нет достаточных данных для оценки возможных пороков развития или фетотоксического действия надропарина при его применении в профилактических дозах в течение 1-го триместра беременности, или в терапевтических дозах в течение всего периода беременности.

Следовательно, в качестве меры предосторожности, не следует применять профилактические дозы надропарина в первый триместр беременности, а также терапевтические дозы этого препарата в течение всего периода беременности, за исключением случаев, когда потенциальная польза для матери превышает риск для плода.

Профилактическое применение во 2-й и 3-й триместры беременности

С точки зрения клинической практики, к настоящему времени опыт применения надропарина у ограниченного количества беременных женщин (2-й и 3-й триместры) не выявил признаков специфического тератогенного или фетотоксического действия. Однако необходимы дополнительные исследования для полной оценки последствий влияния препарата в таких условиях.

Следовательно, не следует применять профилактические дозы надропарина во 2-й и 3-й триместры беременности, за исключением случая выраженной необходимости в таком применении.

Если планируется эпидуральная анестезия, то, когда это возможно, необходимо приостановить лечение гепарином по меньшей мере за 12 часов до анестезии в случаях, когда этот препарат применяется в профилактических целях.

Грудное вскармливание

На данный момент существует лишь небольшое количество данных по выделению надропарина с грудным молоком. Тем не менее, желудочно-кишечное всасывание у младенцев теоретически считается маловероятным, и поэтому лечение надропарином не противопоказано в период грудного вскармливания.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

Отсутствуют данные о влиянии Фраксипарина на способность управлять транспортными средствами и другими механизмами.

 

Передозировка

Симптомы: кровотечение. Необходимо следить за количеством тромбоцитов и другими параметрами свертываемости.

Лечение: небольшие кровотечения чаще всего не требуют специальной терапии: обычно достаточно снизить дозу или отсрочить последующее введение надропарина. При тяжелом кровотечении возможно лечение протамина сульфатом, при этом необходимо учитывать, что:

- протамина сульфат в значительной степени нейтрализует антикоагулянтный эффект надропарина, но в некоторых случаях анти-Xa активность может частично сохраняться;

- для надропарина оказывается заметно меньшее действие по сравнению с передозировкой нефракционированными гепаринами;

- при назначении протамина сульфата следует тщательно оценить соотношение риска и пользы с учетом побочных эффектов данного препарата (особенно анафилактического шока).

Нейтрализация проводится медленным в/в введением протамина сульфата или гидрохлорида.

Доза протамина зависит от:

- введенной дозы гепарина (100 антигепариновых единиц протамина обеспечивают нейтрализацию активности 100 МЕ анти-Xa активности НМГ);

- времени, прошедшего после введения гепарина, с учетом которого доза антидота может быть снижена.

Однако невозможно полностью нейтрализовать анти-Xa активность.

Более того, ввиду кинетики абсорбции НМГ такая нейтрализация может иметь временный характер; может потребоваться разделение полной рассчитанной дозы протамина сульфата на несколько инъекций (2–4) в течение суток.

При проглатывании НМГ, даже в больших дозах (о таких случаях пока не сообщалось), не следует ожидать каких-либо серьезных последствий, так как НМГ очень слабо всасываются в желудке и кишечнике.

 

Форма выпуска и упаковка

Раствор для инъекций.

По 0,3; 0,6 или 0,8 мл помещают в однодозовый стеклянный, градуированный, силиконизированный шприц вместимостью 1 мл, с защитным корпусом и наконечником с иглой из нержавеющей стали, закрытой колпачком.

По 2 предварительно наполненных шприца помещают в контурные ячейковые упаковки из ПВХ, закрытые прозрачной пластиковой пленкой.

По 5 контурных упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в картонную коробку.

 

Условия хранения

При температуре не выше 30°С. Не замораживать.

Хранить в недоступном для детей месте!

 

Срок хранения

3 года

Не применять по истечении срока годности, указанного на упаковке.

 

Условия отпуска из аптек

По рецепту

Саудалық атауы

Фраксипарин

 

Халықаралық патенттелмеген атауы

Кальций надропарині

 

Дәрілік түрі 

Инъекцияға арналған ерітінді, 2850 ХБ анти-Ха/0,3 мл, 5700 ХБ анти-Ха/0,6 мл, 7600 ХБ анти-Ха/0,8 мл

 

Құрамы

Бір шприцтің ішінде

белсенді зат – 2850 ХБ анти-Ха кальций надропарині,

қосымша заттар: кальций гидроксидінің ерітіндісі немесе сұйылтылған хлорсутек қышқылы, инъекцияға арналған су.

Бір шприцтің ішінде

белсенді зат – 5700 ХБ анти-Ха кальций надропарині,

қосымша заттар: кальций гидроксидінің ерітіндісі немесе сұйылтылған хлорсутек қышқылы, инъекцияға арналған су. 

Бір шприцтің ішінде

белсенді зат – 7600 ХБ анти-Ха кальций надропарині,

қосымша заттар: кальций гидроксидінің ерітіндісі немесе сұйылтылған хлорсутек қышқылы, инъекцияға арналған су.

 

Сипаттамасы

Мөлдір немесе сәл бозаңданатын, түссіз немесе сәл сарғыш, немесе аздап қоңырлау, немесе сәл қою-сары ерітінді

 

Фармакотерапиялық тобы

Қан және қан түзу ағзалары.  Тромбозға қарсы препараттар. Антикоагулянттар. Гепарин тобы. Надропарин.

АТX коды B01AB06.

 

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Надропариннің фармакокинетикалық қасиеттері биологиялық белсенділігіне, яғни анти-Ха факторлы белсенділігінің өзгеруіне негізделеді.

Биожетімділігі   

Тері астына надропаринді енгізгеннен кейін препараттың жылдам әрі іс жүзінде 100 % сіңуі жүреді; надропаринді тәулігіне 2 рет енгізген кезде плазмадағы белсенділігінің ең жоғары деңгейі 3–4 сағаттан кейін байқалады. Надропаринді тәулігіне 1 рет қолданғанда мұндай шектік мәні  енгізуден кейін 4–6 сағаттан соң байқалады.

Метаболизмі

Метаболизмі, негізінен, бауырда жүреді (десульфаттану, деполимеризация).

Таралуы 

Тері астына енгізгеннен кейін төмен молекулалық гепариндердің (ТМГ) анти-Xa белсенділігінің Т1/2көрсеткіші фракцияланбаған гепариндермен салыстырғанда ұзағырақ және 3–4 сағатқа жуықты құрайды.

Төмен молекулалық гепариндерді қолданған кезде плазмада Анти-IIа факторлық белсенділігі анти-Xa факторлық белсенділігімен салыстырғанда азырақ уақыт кезеңі бойында сақталады.

Шығарылуы

Надропарин негізінен бүйрекпен, өзгермеген немесе аз өзгерген түрде шығарылады.

Пациенттердің ерекше топтары

Егде жастағылар

Бүйрек функциясының физиологиялық төмендеуіне орай, егде жастағы пациенттерде препараттың шығарылуы баяулайды. Бұл профилактикалық мақсатта қолданған кезде бүйрек функциясы қалыпты шекте болса, яғни бұзылуы елеусіз болып тұрғанда препараттың дозасын немесе енгізу режимін өзгертуді қажет етпейді.  

75 жастан асқан егде пациенттерде ТМГ қолдануды бастағанға дейін  Кокрофт-Голт формуласын пайдаланып бүйрек функциясына жүйелі баға беру керек.

Бүйрек функциясы бұзылған пациенттер

Бүйрек жеткіліксіздігінің әртүрлі дәрежесіндегі пациенттерде надропариннің фармакокинетикасына жүргізілген клиникалық зерттеулерде надропарин клиренсі мен креатинин клиренсі арасында байланыстылық байқалды. Бүйректің орташа дәрежедегі жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі 36-43 мл/мин) пациенттерде AUC және Т1/2  орташа көрсеткіштері, дені сау еріктілердегі мәндерімен салыстырғанда сәйкесінше 52 және 39%-ға артып, надропариннің орташа плазмалық клиренсі қалыпты деңгеймен салыстырғанда 63%-ға төмендеді. Бүйректің ауыр дәрежедегі жеткіліксіздігі бар (креатинин клиренсі 10-20 мл/мин) пациенттерде AUC және Т1/2  орташа көрсеткіштері қалыпты деңгеймен салыстырғанда сәйкесінше 95 және 112 %-ға ұлғайды, ал надропариннің плазмалық клиренсі дені сау еріктілердегі мәндерімен салыстырғанда 50 %-ға төмендеді.  

Гемодиализ

Төмен молекулалық гепарин диализ ілмегінің артериялық шунтына ілмектегі қан ұюының алдын алу үшін жеткілікті дозаларда енгізіледі.

Екі гемодиализ сеансы арасындағы кезеңде бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар диализдегіпациенттерде (креатинин клиренсі3–6 мл/мин), AUC және жартылай шығарылу кезеңінің орташа көрсеткіштері дені сау еріктілердегі мәндерімен салыстырғанда сәйкесінше 62 % және65 % ұлғайды. Надропариннің  орташа плазмалық клиренсімұндай пациенттерде қалыпты деңгеймен салыстырғанда 67 %-ға төмендеді.

Артық дозалану жағдайында надропариннің жүйелі қанайналымға түсуі  бүйрек жеткіліксіздігінің терминальді сатысымен байланысты анти-Xa белсенділіктің жоғарылауына әкелуі мүмкін.

 

Фармакодинамикасы 

Препараттың белсенді заты төмен молекулалы гепарин – кальций надропарині (надропарин) болып табылады, оның стандартты гепариндерге тән  тромбозға қарсы және антикоагулянттық белсенділіктері диссоциацияланған. Надропарин анти-IIa-факторлық немесе антитромбиндік белсенділікпен салыстырғанда жоғарырақ анти-Ха-факторлық белсенділікке ие. Осы екі белсенділіктің арасындағы қатынас Фраксипарин үшін 2,5–4 шегінде болады.

Профилактикалық дозаларда надропарин ІБТУ айқын өзгерісін туғызбайды. Емдік дозаларда надропариннің ІБТУ ең жоғары белсенділік кезеңі бастапқы мәнімен салыстырғанда 1,4 есеге ұлғаюы мүмкін. Мұндай ұлғаю надропариннің тромбозға қарсы қалдық әсерін көрсетеді.

 

Қолданылуы

- тромбоэмболиялық асқынулардың профилактикасында (жалпы немесе ортопедиялық хирургиямен байланысты, хирургиялық емес науқастарда   қарқынды емдеу бөлімі жағдайындағы тыныс алудың жедел жеткіліксіздігінде, респираторлық инфекцияда және/немесе жүректің жедел жеткіліксіздігінде)

- тромбоздарды және тромбоэмболияларды емдеуде

- гемодиализ кезінде қанның ұюының профилактикасында

- тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесіз миокард инфарктісін емдеуде.

 

Қолдану тәсілі және дозалары

Препаратты енгізу жөніндегі нұсқаулық

Тері астына енгізуге арналған (гемодиализ жағдайынан басқасында). Бұлшықет ішіне қолдануға болмайды. Бұл шығарылу түрі ересектерге қолдану үшін жарамды.  

1 мл Фраксипарин шамамен 9500 анти-Ха ХБ надропаринге баламалы.

1.   Қолыңызды мұқият сабындап жуып, құрғатып сүртіңіз.

Шприцті  қаптамасынан шығарып, препараттың жарамдылық мерзімін, ерітіндінің сыртқы түрінің нұсқаулықта сипатталғанға сәйкестігін тексеріңіз және шприцтің зақымданбағанын немесе ашылмағанын қарап тексеріңіз.

«Отырған» немесе«жатқан» күйде болыңыз.Фраксипаринді іш тұсына кіндіктің айналасынан шамамен 5 см тастап,  алдыңғы бүйір беткейіне теріасты шелмайына енгізеді.

Суретте көрсетілгендей, препаратты алдыңғы құрсақ қабырғасының оң және сол жағына кезекпен енгізген қолайлы. Бұл инъекция орнындағы жайсыздықты азайтуға көмектеседі. Балама ретінде препаратты санға енгізуге болады.

2.  Енгізуге көзделген жерді спиртті тампонмен сүртіңіз.

3.   Инеден қорғаныш қалпақшасын алыңыз, әуелі оны бұрап, содан соң қорғаныш корпусынан түзу сызық бойымен тартады. Егер шприцтегі ерітінді мөлшері Сіздің дәрігеріңіз ұсынған дозадан асып кетсе, инъекция жасардың алдында артық мөлшерін жойыңыз. Шприцтің поршенін абайлап басып, ерітіндінің мөлшерін Сіздің дәрігеріңіз ұсынған деңгейге дейін жеткізіңіз. Қалпақшасын алғаннан кейін енгізуге дейін иненің басқа беткейлерге тиіп кетуіне жол бермеңіз. Ерітіндідегі көпіршіктердің аздаған мөлшері қалыпты болып табылады, препаратты азайтып алмау үшін оларды жоюдың қажеті жоқ.

4.   Теріні бас бармақпен және сұқ саусақпен абайлап бүріп ұстаңыз. Жиырылған теріні препаратты енгізу аяқталғанға дейін ұстап тұру қажет.

5.  Инені бұрыш жасап емес, жиырып ұсталған терінің бүкіл ұзындығына перпендикуляр түрде енгізу керек.

6.  Поршеньді басып, шприцтің ішіндегісін барлығыненгізіңіз.

Инені абайлап алып тастаңыз және инъекция орнын спиртке малынған тампонмен басыңыз. Инъекция жасалған жерді ысқылап сүртпеу керек.

7.  Инъекция жүргізгеннен кейін қауіпсіздік мақсатында инеге қорғаныш қалпақшасын кигізіңіз. Пайдаланылған шприцті қорғаныш корпусынан бір қолмен ұстап тұрып, ысырманы босату үшін екінші қолмен шприцтің ұстағышын тартыңыз және оны сырт еткен дыбыс шыққанша бұраңыз.Пайдаланылған шприцті медициналық қалдықтарды әдеттегі утилизациялау  тәсілімен жойыңыз.  

 

Жалпы нұсқаулар

Гепарин-индукцияланған тромбоцитопения қаупіне орай, емдеудің бүкіл кезеңінде тромбоциттер деңгейіне тұрақты бақылау жасау қажет («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Хирургиялық араласымдарда тромбоэмболиялық асқынулардың профилактикасы 

Бұл нұсқаулар әдетте жалпы анестезия қолданылатын хирургиялық араласымдар кезінде қолдануға қолайлы.

Жұлын-ми және эпидуральді анестезия жағдайында интраспинальді гематоманың теориялық жоғары қаупіне қатысты операция алдындағы инъекцияның артықшылығына баға беру қажет («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Надропаринді  жұлын-ми және эпидуральді анестезияны қолданумен, немесе люмбальді пункцияны жүргізумен енгізген кезде белгіленген уақыт аралықтарын сақтау керек («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Қолдану жиілігі 

Тәулігіне 1 инъекция.

Енгізілетін доза:

Нақты пациенттегі тромбоэмболиялық асқынулардың қауіп дәрежесін және операция түрін ескере отырып белгіленеді.

Орташа тромбогендік қаупі бар жағдайлар

Орташа тромбогендік қауіп төндіретін хирургиялық операцияларда, сондай-ақ тромбоэмболия қаупі жоғарыламаған пациенттерде тромбоэмболиялық аурудың тиімді профилактикасына тәулігіне 2850 анти-Xa ХБ  (0,3 мл) дозаны инъекциялық енгізу арқылы қол жеткізіледі.

Зерттелген емдеу режимі операциядан 2 сағат бұрын жасалған бастапқы инъекцияны қамтиды.

Жоғары тромбогендік қаупі бар жағдайлар

Санға немесе тізеге операцияларда: надропариннің дозасын пациенттің дене салмағына байланысты инъекцияны тәулігіне бір рет қолдана отырып, былайша түзетеді:

- 38 ХБ анти-Xa/кг

операция алдында: яғни операциядан 12 сағат бұрын;

операциядан кейін: операция аяқталғаннан кейін 12 сағаттан соң, ал содан кейін – операциядан кейінгі 3 күнге дейінді қоса, тәулігіне бір рет.

- 57 ХБ анти-Xa/кг, операциядан кейін 4 күннен бастап.

Пациенттің дене салмағына сәйкес дозалау жөніндегі жалпы нұсқаулар мыналар:

1-кесте

Дене салмағы (кг)

Тәулігіне бір инъекциядағы Фраксипарин көлемі 

 Операция алдында және алғашқы 3 күнде

Тәулігіне бір инъекциядағы Фраксипарин көлемі 

4-күннен кейін

< 51

0,2 мл

0,3 мл

51–70

0,3 мл

0,4 мл

> 70

0,4 мл

0,6 мл

Басқа да жағдайлар

Операция типіне (әсіресе онкологиялық операцияларда) және пациенттің жекелей ерекшеліктеріне байланысты тромбоэмболиялық жоғары қауіп жағдайларында (әсіресе анамнезіндегі тромбоэмболиялық ауруларда) надропариннің 2850 ХБ (0.3 мл) дозасы жеткілікті болады.

Емдеу ұзақтығы

Аяқты ТМГ емдеуді дәстүрлі эластикалық компрессия техникасымен біріктіріп қолдану пациенттің қимыл-қозғалыс функциясы толық қалпына келгенше жалғастырылуы тиіс:

- жалпы хирургияда ТМГ-мен емдеу, пациенттің жекелей сипаттамаларымен байланысты веноздық тромбоэмболияның ерекше қаупі болмағанда, 10 күннен көп емес уақытқа жалғастырылуы тиіс («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз: зертханалық көрсеткіштерді бақылау);

- егер веналық тромбоэмболиялық асқынулар қаупі  ұсынылған емдеу мерзімі өткеннен кейін де бар болса, ең алдымен, пероральді антикоагулянттардың жәрдемімен профилактиканы жалғастыру қажеттілігін қарастыру керек. 

Алайда төмен молекулалы гепаринмен немесе К дәрумені антагонистерімен ұзақ емдеудің клиникалық пайдасына қазіргі таңда баға берілген жоқ. 

 

Жедел емдік патологиясы бар пациенттердегі (қарқынды ем бөлімі жағдайында тыныс алудың жедел жеткіліксіздігінде, респираторлық инфекцияда және/немесе жүректің жедел жеткіліксіздігінде) тромбоэмболияның профилактикасы

Фраксипаринді тері астына тәулігіне 1 рет тағайындайды, дозасын пациенттің дене салмағына байланысты 2-кестеге сәйкес таңдайды.

Емдеуді тромбоэмболияның пайда болу қаупінің бүкіл кезеңі ішінде жалғастырады.

2-кесте

Дене салмағы (кг)

Тәулігіне 1 рет енгізілетін доза

Инъекция көлемі (мл)

ХБ анти-Xa

< 70

0,4

3800

> 70

0,6

5700

Егде жастағы пациенттер үшіндозаны 0,3 мл (2850 анти-Ха ХБ) дейін төмендетуге болады.

 

Тромбоэмболияны емдеу

Тромбоэмболиялық бұзылуларға кез келген күмән тиісті талдаулар және тексерулер нәтижелерімен дереу дәлелденуі тиіс. 

Қолдану жиілігі

Тәулігіне 2 инъекция (яғни әрбір 12 сағат сайын).

Енгізілетін доза

Бір инъекцияның дозасы 86 анти-Xa ХБ/кг құрайды.

ТМГ дозалау дене салмағы 100 кг-ден асатын немесе 40 кг-ден төмен болатын пациенттердің дене салмағына байланысты зерттелген жоқ. Дене салмағы 100 кг-ден асатын пациенттерде ТМГ тиімділігі төмендеуі мүмкін, немесе, басқа жағынан алғанда, дене салмағы 40 кг-ден азырақ пациенттерде қан кету қаупі жоғарылауы мүмкін. Мұндай жағдайларда арнайы клиникалық мониторинг қажет болады.

Пациенттің дене салмағына сәйкес дозалау жөніндегі жалпы нұсқаулар – әрбір 12 сағат сайын 0,1 мл/10  кг, және олар келесі кестеде берілген:

3-кесте

Дене салмағы

Бір инъекциядағы Фраксипарин көлемі

40–49 кг

50–59 кг

60–69 кг

70–79 кг

80–89 кг

90–99 кг

≥ 100 кг

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

Көлемін, шприцті тігінен ұстап тұрып, поршенін сәйкесінше қозғалта отырып түзетеді. 

Тромбоэмболиялық бұзылуларды емдеу ұзақтығы 

ТМГ емдеуді, оларды қолдануға болмайтын жағдайларды қоспағанда, пероральді антикоагулянттармен тез алмастырған жөн. ТМГ-мен емдеу ұзақтығы, дозаны таңдау қиын болатын жағдайларды қоспағанда, К дәруменінің антагонистеріне (КДА) ауысу кезеңін қоса, 10 күннен аспауы тиіс («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз: зертханалық көрсеткіштерді бақылау). Осылайша, пероральді антикоагулянттармен емдеу мүмкіндігінше ерте басталуы тиіс.

 

Гемодиализ кезіндегі қан ұюының профилактикасы

ИНТРАВАСКУЛЯРЛЫҚЕНГІЗУ (диализ ілмегінің артериялық шунтына).

Гемодиализ сеансын жүйелі қабылдап жүрген пациенттерде тазалаудың экстракорпоральді ілмегіндегі коагуляцияның профилактикасына сеанстың басында диализ ілмегінің артериялық желісіне бастапқы 65 ХБ/кг дозаны енгізу жолымен қол жеткізіледі.

Бір реттік интарваскулярлық болюстік енгізу ретінде қолданылатын осы доза ұзақтығы 4 сағаттан аспайтын диализ сеансы үшін ғана қолайлы, және нәтижесінде доза пациенттің жекелей реакциясына байланысты түзетілуі мүмкін, ол жеке пациенттерде де, сонымен қатар әртүрлі пациенттерде де елеулі дәрежеде өзгереді.

Пациенттің дене салмағына сәйкес дозалау жөніндегі жалпы нұсқаулар мыналар:

4-кесте

Дене салмағы

Бір сеанстағы Фраксипарина көлемі

< 51 кг

51–70 кг

> 70 кг

0,3 мл

0,4 мл

0,6 мл

Содан кейін дозаны пациенттің жекелей қажетіне сәйкес және диализдің техникалық жағдайларына сәйкес түзеткен жөн. Қан кету қаупі жоғарылаған пациенттерде диализ сеанстары тек препараттың жарты дозасын пайдаланып жүргізілуі мүмкін.

 

Тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесінің өзгеруінсіз миокард инфарктісін емдеу

Надропаринді тәулігіне тері астына екі инъекция түрінде (12 сағат аралықпен) қолданады,  әрбір доза 86 анти-Xa ХБ/кг болады, аспиринмен біріктірілген (ұсынылған дозалар: бастапқы ең аз 160 мг жүктеме дозадан кейін пероральді түрде 75–325 мг).    

Бастапқы дозаны в/і болюсті инъекция түрінде енгізу, содан кейін т/а 86 анти-Xa ХБ/кг дозада енгізу керек. Келесі дозаларды т/а енгізеді.

Ұсынылатын емдеу ұзақтығы, төменде көрсетілгендей, пациенттің дене салмағына сәйкес түзетілген дозаларда пациенттің жағдайы тұрақталғанша 6 күнге жуықты құрайды:

5-кесте


Дене салмағы (кг)

Бір инъекциядағы Фраксипарин көлемі

Бастапқы в/і болюстік инъекция

Т/а инъекция (әрбір 12 сағат сайын)

< 50

50–59

60–69

70–79

80–89

90–99

≥ 100

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

0,4 мл

0,5 мл

0,6 мл

0,7 мл

0,8 мл

0,9 мл

1,0 мл

Егер тромболитикалық ем қажет болса, надропаринді және тромболитикалық дәрілерді бір мезгілде қолдану жөнінде клиникалық деректер жоқ болған жағдайда, надропаринмен емдеуді тоқтату және пациентті емдеуді әдеттегідей жалғастыру ұсынылады.  

Пациенттердің ерекше топтары

Бүйрек функциясының бұзылуы

Тромбоэмболиялық асқынулардың профилактикасы

Бүйрек функциясының жеңіл бұзылулары бар пациенттерде (креатинин клиренсі ≥ 50 мл/мин) қолданғанда надропариннің дозасын азайту қажет емес.

Бүйрек функциясының ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі бұзылулары бар пациенттерде надропариннің экспозициясы ұлғайған. Мұндай пациенттерде тромбоэмболиялық асқынулардың және қан кетулердің қаупі жоғарылайды.

Нақты пациентте, бүйрек функциясының ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі (креатинин клиренсі ≥ 30 мл/мин және < 50 мл/мин) бұзылулары кезінде тромбоэмболиялық асқынулардың және қан кетулердің  қауіп факторлары бар болуына орай, дәрігердің пікірі бойынша надропариннің дозасын азайту қажет болған жағдайда дозаны 25–33 %-ға азайту керек («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттерде (креатинин клиренсі < 30 мл/мин) қолданғанда надропариннің дозасын 25–33 %-ға азайту керек («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).

Тромбоэмболиялық асқынуларды, тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесінсіз миокард инфарктісін емдеу

Бүйрек функциясының жеңіл бұзылулары бар пациенттерде (креатинин клиренсі ≥ 50 мл/мин) дозасын азайту қажет емес.

Бүйрек функциясының ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі бұзылулары бар пациенттерде надропариннің экспозициясы ұлғайған. Мұндай пациенттерде тромбоэмболиялық асқынулардың және қан кетулердің қаупі жоғарылайды.

Нақты пациентте, бүйрек функциясының ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі (креатинин клиренсі ≥ 30 мл/мин және < 50 мл/мин) бұзылулары кезінде тромбоэмболиялық асқынулардың және қан кетулердің  қауіп факторлары бар болуына орай, дәрігердің пікірі бойынша надропариннің дозасын азайту қажет болған жағдайда дозаны 25–33 %-ға азайту керек («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз). 

Бүйрек функциясының ауыр дәрежедегі бұзылулары бар пациенттерге надропаринді тағайындауға болмайды.

Бауыр функциясының бұзылуы

Зерттеулер жүргізілмеген.

Педиатрияда қолдану

Фраксипарин, 18 жасқа толмаған пациенттерге белгіленген дозасының қауіпсіздігі мен тиімділігі туралы деректердің жеткіліксіздігіне орай, балаларға және жасөспірімдерге ұсынылмайды.

 

Жағымсыз әсерлері

Кездесу жиілігі былайша анықталады: өте жиі(≥ 1/10), жиі (≥ 1/100және < 1/10), жиі емес (≥ 1/1 000 және< 1/100), сирек (≥ 1/10 000және < 1/1 000), өте сирек(< 1/10 000), белгісіз (жиілігін бағалау мүмкін емес)

Қан түзу және лимфалық жүйе тарапынан бұзылыстар  

Өте жиі  

- әртүрлі жерлердегі қан кетулер, көбінесе:

·    қауіп факторлары бар болғанда: ағзалардың қан кетуге әкелетін органикалық зақымданулары, кейбір препараттарды бірге қолдану («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін және «Дәрілермен өзара әрекеттесуі»  бөлімін қараңыз), егде жас, бүйрек функциясының бұзылуы, дене салмағының аздығы;

·    ұсынылған емдеу режимін, атап айтқанда емнің ұзақтығын және дене салмағы негізінде есептелген дозаны сақтамағанда («Айрықша нұсқаулар»  бөліміндегі – «Қан кетулер қаупі» бөлімін қараңыз).

Сирек

 - интраспинальді гематомалар, олар ТМГ эпидуральді немесе жұлын  анестезиясымен бірге қолданған кезде пайда болуы мүмкін;

- тромбоцитопения («Айрықша нұсқаулар»  бөлімін қараңыз). Тромбоцитопенияның екі типі бар:

·ең жиі кездесетіні I тип – тромбоциттер деңгейінің орташа төмендеуі (> 100 000/мм3), ол ерте дамиды (емнің 5-ші күніне дейін) және препаратты тоқтатуды қажет етпейді;

·ІІ типті иммуноаллергиялық тромбоцитопения (ГИТ) сирек кездеседі, ол  кейде артериялық немесе веналық тромбозбен асқынады. Олардың таралуы әзірше аз зерттелген  («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз);

- тромбоцитоз (тромбоциттер деңгейінің симптомсыз және қайтымды жоғарылауы).

Өте сирек

- гиперэозинофилия (оқшауланған немесе терінің зақымдануымен байланысты), препаратты тоқтатқаннан кейін қайтымды.

Иммундық жүйе тарапынан бұзылыстар  

Өте сирек

- аса жоғары сезімталдық реакциялары (оның ішінде тері реакциялары, Квинке ісінуі, бронхтың түйілуі және анафилаксиялық шок), кейбір жағдайларда препаратты тоқтату қажет болады.

Жүйкежүйесі тарапынан бұзылыстар

Белгісіз

- бас ауыруы, бас сақинасы.

Зат алмасу және тамақтану тарапынан бұзылыстар

Өте сирек

- альдостероннің гепарин-индукцияланған супрессиясы салдарынан, атап айтқанда, қауіп тобындағы пациенттерде қайтымды гиперкалиемия («Айрықша нұсқаулар»  бөлімін қараңыз).

Гепатобилиарлық жүйе тарапынан бұзылыстар

Жиі

- бауыр трансаминазаларының жоғарылауы, әдетте уақытша.

Ұрпақ өрбіту жүйесі және сүт бездері тарапынан бұзылыстар

Өте сирек

- приапизм.

Тері және тері асты тіндері тарапынан бұзылыстар

Сирек

- бөртпе, есекжем, қызару, қышыну.

Өте сирек

- тері некрозы, көбінесе инъекция орнында («Айрықша нұсқаулар»  бөлімін қараңыз).

Қаңқа-бұлшықетжәне дәнекер тінітарапынанбұзылыстар

ТМГ ұзақ емдегенде, фракцияланбаған гепариндермен ем кезіндегідей, остеопороздың даму қаупін жоққа шығаруға болмайды.

Жүйелі бұзылыстар және енгізген жердегі асқынулар

Өте жиі

- препаратты енгізген жердегі гематома .

Мұндай гематомалар инъекция техникасын орындамағанда немесе инъекция жүргізу үшін сәйкес емес материалды пайдаланғанда пайда болады.

Кейбір жағдайларда тығыз түйіндердің пайда болуы байқалады, олар қабынудан туындайды және гепариннің инкапсуляциясын көрсетпейді. Мұндай түйіндер бірнеше күн ішінде жоғалады және препаратты тоқтату қажеттілігі жоқ.  

Жиі

- - препаратты енгізген жердегі реакциялар (қабынуды, қышынуды, эритеманы қоса).   

Жанаспалы экзема түрінде көрініс берген IV типті немесе баяу типті жоғары сезімталдық реакциялары жөнінде сирек мәлімделді.  

Сирек

- инъекция орнындағы кальциноз.

Кальциноз фосфаттық-кальцийлік алмасуы бұзылған пациенттерде, мысалы, бүйректің созылмалы жеткіліксіздігінде жиі байқалады.

Өте сирек

- препаратты енгізген жердегітері некрозы.

Мұндай реакция ауыртатын инфильтрациялық эритематозды түйіндақтар немесе пурпура пайда болғаннан кейін дамуы мүмкін. Тері некрозында надропарин енгізуді дереу тоқтату керек.

 

Қолдануға болмайтын жағдайлар

Надропаринді келесі жағдайларда қолдануға болмайды:

- надропаринге немесе қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық;

- анамнезде фракцияланбаған гепарин немесе төмен молекулалы гепарин  қолданудан туындаған ІІ типті ауыр гепарин-индукцияланған тромбоцитопения (ГИТ), немесе надропаринді қолданудан туындаған кез келген тромбоцитопенияның болуы;

- қан кету белгілері немесе гемостаздың бұзылуымен байланысты қан кету қаупінің жоғарылауы (гепаринді қолданудан туындамаған ДТҰ-синдромнан басқа);

- қан кетудің дамуына бейімдейтін органикалық аурулар (мысалы, асқазанның немесе он екі елі ішектің ойық жарасы);

- геморрагиялық инсульт;

-жедел инфекциялық эндокардит (кейбірэмболигендік кардиопатияларды қоспағанда);

- жеткілікті деректер жоқ болғандықтан,  бүйрек функциясының ауыр бұзылулары (Кокрофт-Голт формуласы бойынша креатинин клиренсі  < 30 мл/мин), терең веналар тромбозын, тромбоэмболияны, тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесінің өзгеруінсіз миокард инфарктісін емдеу үшін Фраксипарин қабылдайтын пациенттерде, гемодиализ барысында қолдану жағдайларын қоспағанда;

- ТМГ емін эпидуральді және жұлын анестезиясымен бірге қолдануға болмайды.

Надропарин емдік дозада келесі жағдайларда қолдануға ҰСЫНЫЛМАЙДЫ:

- сананың бұзылуымен немесе бұзылуынсыз жедел фазадағы ауқымды ишемиялық инсульт; шығу тегі эмболиялық инсультта надропаринді инсульттан кейін 72 сағаттан ерте қолданбау керек; қазіргі таңда шығу тегіне, ұзақтығына, ауырлығына қарамастан, инсульт кезінде ТМГ тиімділігі дәлелденбеген;

- бүйрек функциясының ауырлығы жеңіл немесе орташа дәрежедегі бұзылуы бар пациенттерге препаратты тағайындау ұсынылмайды. Мұндай пациенттерге надропаринді қолдану қажет болған жағдайда мынаны ескеру керек:

·         егер, дәрігердің пікірі бойынша, нақты пациентте бүйрек функциясының ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі (креатинин клиренсі >30 мл/мин және < 50 мл/мин) бұзылулары кезінде тромбоэмболиялық асқынулардың және қан кетулердің  қауіп факторлары бар болғанда, надропариннің дозасын азайту қажет болса, дозаны 25–33 %-ға азайту керек;

·         Бүйрек функциясының жеңіл бұзылуларында (креатинин клиренсі ≥ 50 мл/мин) надропариннің дозасын азайту қажет емес.

Бұдан басқа, надропарин кез келген жастағы пациенттерде келесі препараттармен бірге емдік дозада қолдануға ҰСЫНЫЛМАЙДЫ:

- ацетилсалицил қышқылы ауырғанды басу, температураны төмендету және қабынуды емдеу үшін қолданылатын дозаларда;

- ҚҚСП (қабынуға қарсы стероидты емес препараттар)(жүйелі қолданған кезде);

- декстран 40 (парентеральді қолдану).

Надропаринпрофилактикалық  дозадакелесі жағдайларда қолдануға ҰСЫНЫЛМАЙДЫ:

- бүйрек функциясының ауыр бұзылулары бар (Кокрофт-Голт формуласы бойынша креатинин клиренсі  < 30 мл/мин) пациенттерде.

Алайда, егер дәрігердің пікірі бойынша, препаратты енгізу қажет болса және нақты пациентте қан кетулердің және тромбоэмболиялық асқынулардың қауіп факторлары бар болғандықтан надропариннің дозасын азайту қажет болса, дозаны 25–33 %-ға азайту керек;

- миға қан құйылу – алғашқы 24 сағ.

Бұдан басқа, надропарин 65 жастан асқан пациенттерде келесі препараттармен бірге профилактикалық дозада қолдануға  ұсынылмайды:

- ацетилсалицил қышқылы ауырғанды басу, температураны төмендету және қабынуды емдеу үшін қолданылатын дозаларда;

- ҚҚСП (жүйелі қолданған кезде);

- декстран 40 (парентеральді қолданған кезде).

 

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Дәрілік заттардың кейбір кластары немесе жекелеген дәрілік заттар гиперкалиемияны туындатуы мүмкін – бұлар: калий тұздары, калий жинақтайтын диуретиктер, ферменттерді өзгерту тежегіштері, ангиотензин II рецепторларының блокаторлары, қабынуға қрасы стероидты емес дәрілер, гепариндер (төмен молекулалы немесе фракцияланбаған), циклоспорин және такролимус, триметоприм.

Гиперкалиемияның дамуы астасқан қауіп факторларының болуымен байланысты болуы мүмкін. 

Гиперкалиемияның даму қаупі жоғарыда аталған дәрілердің Фраксипаринмен біріктірілімінде жоғарылайды.

Ұсынылмайтын біріктірілімдер 

ТМГ емдік дозаларын қабылдап жүрген 65 жасқа дейінгі пациенттерде, және ТМГ дозасына қарамай-ақ  егде жастағы ( > 65 жас) пациенттерде

Ацетилсалицил қышқылы ауырғанды басуға қолданылатын дозаларда (сондай-ақ басқа да салицилаттар), қабынуға қарсы  препараттар (ҚҚСП және жүйелі қолдануға арналған глюкокортикостероидтар) жәнеантиагреганттар (абциксимаб, ацетилсалицил қышқылы кардиологиялық және неврологиялық көрсетілімдер бойынша ұюдың алдын алуға қолданылатын дозаларда, берапрост, клопидогрел, эптифибатид, илопрост, тиклопидин, тирофибан).

Надропаринді аталған препараттармен бірге қолдану қан кетудің даму қаупін арттырады (өйткені салицилаттар және ҚҚСП тромбоциттердің белсенділігін бәсеңдетеді және асқазан мен он екі елі ішектің шырышына теріс ықпал етеді).

Ауырғанды басу және температураны түсіру үшін құрамында салицилаттар жоқ препараттарды (мысалы, парацетамол) қолдану керек.

Клиникалық зерттеулер барысында тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесінің өзгеруінсіз миокард инфарктісін емдеуде надропаринді тәулігіне 325 мг-ден аспайтын дозаларда аспиринмен біріктіріп қолданды («Қолдану тәсілі және дозалары» және «Айрықша нұсқаулар» бөлімдерін қараңыз).

Надропаринді ҚҚСП-мен бірге қолдану қажет болғанда мұқият клиникалық мониторингті қамтамасыз ету керек.

Декстран 40 (парентеральді қолдану үшін)

Надропаринді декстран 40-пен бірге қолдану қан кетулердің қаупін арттырады (өйткені декстран 40 тромбоциттер функциясын тежейді).

Қолданған кезде сақтық шараларын сақтауды қажет ететін біріктірілімдер

Пероральді қолдануға арналған антикоагулянттар

Надропаринді пероральді антикоагулянттарды қабылдайтын пациенттерге сақтықпен тағайындау керек, өйткені мұндай біріктіру әсерінің өзара күшеюіне әкеледі.

Надропаринді пероральді қолданылатын антикоагулянтпен алмастырғанда күшейтілген клинкалық бақылуды қамтамасыз ету және ХҚҚ рұқсат етілген деңгейіне жету үшін қажет болуына қарай надропаринді енгізуді  жалғастыру қажет.

Сақтықпен қолдану қажет біріктірілімдер

Надропаринді әртүрлі деңгейлерде гемостазға ықпал ететін препараттармен бірге қолдану қан кетулер қаупін арттырады. Осылайша, барлық жастағы пациенттерде ТМГ профилактикалық дозаларда  пероральді қолдануға арналған  антикоагулянттармен, антиагреганттармен (абциксимаб, ҚҚСП, ацетилсалицил қышқыл кез келген дозада, клопидогрел, эптифибатид, илопрост, тиклопидин, тирофибан) және тромболитиктермен бірге қолдану мұқият клиникалық бақылауды және зерханалық мониторингті қажет етеді.

 

 

Айрықша нұсқаулар

ТМГ әртүрлі препараттарының концентрациялары анти-Ха белсенділігінің халықаралық бірліктерімен көрсетілетініне қарамастан, олардың тиімділігі анти-Ха белсенділігімен шектелмейді. Сондықтан бір ТМГ-ні қолдану сызбасын басқа ТМГ немесе басқа синтетикалық полисахаридпен алмастыру қауіпті, өйткені әрбір сызба арнайы клиникалық сынақтармен дәлелденген. Сондықтан аса сақтық және әрбір дәрілік препарат үшін қолдану жөніндегі нақты нұсқауларды орындау қажет.

Қан кетулер қаупі  

Ұсынылған емдік режимдерді (дозалары және емдеу ұзақтығы) орындау өте маңызды. Керісінше жағдайда, әсіресе қауіп тобындағы пациенттерде (егде жастағы адамдар, бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер) қан кетулер пайда болуы мүмкін. 

Ауыр қан кетулер, атап айтқанда, мыналарда байқалды:

егде жастағы пациенттерде, әсіресе жасына байланысты бүйрек функциясы әлсірегенде;  

бүйрек функциясы бұзылғанда;

дене салмағы 40 кг-ден аз пациенттерде;

емдеу ұзақтығы ұсынылған орташа ұзақтығынан, яғни 10 күннен артық болған жағдайда;  

емдеудің ұсынылған шарттарын (емге қолданғанда емдеу ұзақтығын және дене салмағының негізінде дозаны түзетуді қоса) орындамаған жағдайда;   

қан кету қаупін күшейтетін препараттармен біріктіргенде («Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).

Барлық жағдайларда егде жастағы пациенттерде және/немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде, сондай-ақ препаратты қолдану ұзақтығы 10 күннен астам болғанда ерекше бақылау жүргізу қажет.

Препараттың жиналып қалғанын анықтау үшін, кейбір жағдайларда анти-Ха белсенділігін өлшеу пайдалы болуы мүмкін («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз: зертханалық көрсеткіштерді бақылау).

Гепаринмен индукцияланған тромбоцитопения (ГИТ) қаупі

Гепаринмен индукцияланған тромбоцитопения қаупіне орай, Фраксипарин препаратымен емдеудің бүкіл курсында. тромбоциттер саны тұрақты бақылануы тиіс.

Артериялық немесе веналық тромбозбен астасқан, кейбір жағдайларда ауыр тромбоцитопенияның сирек жағдайлары анықталған. Гепаринмен индукцияланған тромбоцитопения диагнозын мынадайжағдайларда болжауға болады:

тромбоцитопения;

– тромбоциттер санының кез келген елеулі төмендеуі (бастапқы мәнімен салыстырғанда 30–50 % немесе < 150 000/мм3 немесе 150*109/л деңгейге дейін);

ем аясында дамыған тромбозда  (флебитте, өкпе эмболиясында, аяқтың жедел ишемиясында, миокард инфарктісінде немесе ишемиялық инсультта);

ем барысындағы тромбоздың теріс динамикасында;

ДТҰ-синдром дамығанда.

Мұндай жағдайларда ГИТ даму мүмкіндігін ескеру және тромбоциттер деңгейін шұғыл анықтау қажет («Айрықша нұсқаулар» / «Қолдану жөнінде ерекше сақтандырулар» бөлімін қараңыз). Мұндай жағдайларда  надропаринді қолдануды тоқтату керек.

Қолдану жөнінде ерекше сақтандырулар 

Бүйрек функциясы

Надропарин көбінесе бүйрекпен шығарылады, сондықтан бүйрек функциясы бұзылғанда надропарин экспозициясы ұлғаюы мүмкін, осыған орай, мұндай пациенттерде қан кетудің даму қаупі арта түседі, ал препарат сақтықпен қолданылуы тиіс.

30-50 мг/мл креатинин клиренсінде емдеуші дәрігер болжамды қан кету мен тромбоэмболиялық асқынулардың дамуы арасындағы қауіпті бағалау негізінде Фраксипарин дозасын азайту мүмкіндігін қарастыруы тиіс («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін қараңыз).

ТМГ емдеуді бастар алдында, әсіресе 75 жастан асқан егде жастағы пациенттерде, бүйрек функциясына баға беру қажет. Креатинин клиренсін (КлКр) Кокрофт-Голт формуласы бойынша және пациенттің нақты дене салмағының негізінде есептейді:  

Еркектерде: КлКр = (140 - жасы) × дене салмағы / (0,814 × сарысулық креатинин), жасын жылмен, дене салмағын кг, ал сарысулық креатининді мкмоль/л-мен көрсетеді.

Әйелдерде бұл формула нәтижесін 0,85-ке көбейту арқылы түзетеді. Егер креатинин мг/мл-мен көрсетілсе, 8,8-ге көбейтеді.

Бүйрек функциясының ауыр бұзылуы (КлКр шамамен 30 мл/мин) ТМГ-ні емдік мақсатта қолдануға қарсы көрсетілім болып табылады («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).

Зертханалық көрсеткіштерді бақылау

ТМГ қабылдап жүрген пациенттерде тромбоциттер концентрациясын анықтау және гепаринмен индукцияланған тромбоцитопения (немесе ІІ типті ГИТ) қаупі

ГИТ-ті оңтайлы анықтау үшін пациенттерде келесі көрсеткіштерге мониторинг жүргізу қажет: 

Жақын арада (3 ай ішінде) бастан кешкен жарақаттарда немесе хирургиялық операцияларда:  

Емдеудің түріне  – профилактикалық немесе емдік – қарамастан, барлық пациенттерде, хирургиялық және травматологиялық тәжірибеде ГИТ жиілігі > 0,1 % немесе тіпті > 1 % құрайтынын ескеріп, зертханалық көрсеткіштерге жүйелі мониторинг қажет. Мұндай бақылау тромбоциттерконцентрациясын анықтауды қамтиды:

    ТМГ емдеуді бастағанға дейін немесе емдеуді бастағаннан кейін алғашқы 24 сағат ішінде;

    содан кейін – алғашқы ай бойы аптасына екі рет (ең жоғары қауіп кезеңі);

         осыдан кейін – ұзақ емдеу кезеңі ішінде емдеуді аяқтағанға дейін аптасына бір рет.

Жақында бастан кешкен хирургиялық операциялардан немесе жарақаттардан айырмашылығы бар жағдайларда ( 3 ай ішінде):

Хирургиялық операцияларға және жарақаттарға қатыстыдағы сияқты, нұсқауларды орындай отырып, барлық пациенттерде емдеудің профилактикалық немесе емдік түрлеріне қарамай-ақ, зертханалық көрсеткіштерге жүйелі мониторинг жүргізу қажет (жоғарыдағыны қараңыз):

анамнезінде соңғы 6 ай ішінде ФЕГ немесе ТМГ емі болса, ГИТ жиілігі > 0,1 % немесе тіпті > 1 % құрайтынын ескеріп

    қатар жүретін аурулар бар болса мұндай пациенттерде ГИТ-тің әлеуетті қаупіне орай.

Басқа жағдайларда, ГИТ жиілігінің неғұрлым төмендігін (<0.1%) ескеріп, тромбоциттер концентрациясын анықтауды былайша жүргізуге болады:

ТМГ емдеуді бастағанға дейін немесе емдеуді бастағаннан кейін алғашқы 24 сағат ішінде;  

   ГИТ-ті көрсететін кез келген клиникалық симптомдар пайда болғанда  (кез келген жаңа артериялық және/немесе веналық тромбоэмболиялық асқынулар, препаратты енгізген жерде теріні ауыртатын кез келген зақымдары, емдеу кезеңінде кез келген аллергиялық немесе анафилактоидтық асқынулар). Пациентті осындай асқынулардың пайда болуы мүмкін екенінен хабардар ету және қажет болса өзінің емдеуші дәрігеріне мәлімдеуі керектігін  айту қажет;

   тромбоциттер мөлшері бастапқы мәнімен салыстырғанда <150000/мм3 (немесе 150*109/л) және/немесе 30 % - 50 %  деңгейге дейін төмендесе, ГИТ-тің даму мүмкіндігін қарастырған жөн;

   бүйректің жеңіл жеткіліксіздігінде (креатинин клиренсі ≥ 50 мл/мин) надропариннің дозасын азайту қажет емес («Қолдану тәсілі және дозалары» бөлімін қараңыз).

Табиғаты иммуноаллергиялық болуы ықтимал ГИТ белгілері әдетте емнің бірінші курсының5 - 21 күндері арасында байқалады (ең жоғарғы жиілігі –10 күнге жуық).

Алайда ол пациенттің анамнезінде гепаринмен емдеуге байланысты тромбоцитопения бар болған кезде едәуір ертерек көрініс беруі мүмкін және, жекелеген жағдайларда – 21 күннен кейін де. 

Анамнезінде гепаринді (ФЕГ немесе ТМГ) енгізуден туындаған тромбоцитопения бар болғанда (II типті ГИТ қоспағанда, «Қолдануға болмайтын жағдайларды» қараңыз), надропаринмен емдеу қажет боған жағдайда тағайындалуы мүмкін. Мұндай жағдайда мұқият клиникалық мониторинг және, кем дегенде, тромбоциттер концентрациясын күн сайын анықтау міндетті. Тромбоцитопения дамығанда надропарин қабылдауды дереу тоқтату керек.

Гепариндерді (соның ішінде ТМГ) енгізу аясында тромбоцитопения дамыған жағдайда басқа топтардағы антикоагулянттарды тағайындау мүмкіндігін қарастыру керек. Егер басқа антикоагулянттар қолжетімді болмаса, гепаринмен ем қажет болғанда  басқа ТМГ тағайындауға жол беріледі. Мұндайда тромбоциттер деңгейін күн сайын бақылау керек. Емнің жаңа түрін  мүмкіндігінше ертерек тоқтату керек, өйткені бұрын препаратты ауыстырғаннан кейін тромбоцитопения белгілерінің сақталу жағдайлары туралы хабарланған («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).

Емді бастар алдында анамнезде гепариндерді енгізгендегі  тромбоцитопенияның бар-жоғын анықтау қажет.

Кез келген жағдайларда ГИТ белгілерінің пайда болуы шұғыл жағдай болып табылады және араласуды қажет етеді.

Тромбоциттер санының кез келген елеулі төмендеуі (бастапқы мәнінен 30–50%-ға) оның деңгейі күрделі шекті мәндерге жетпей тұрып шұғыл көңіл бөлуді қажет етеді. Тромбоциттер саны  төмендеген жағдайда мыналар қажет:  

1) Тромбоцитопения динамикасына дереу баға беру.

2) Егер тромбоцитопенияның басқа да айқын себептері жоқ болғанда тромбоциттер деңгейінің төмендеуі жалғасып жатқаны дәлелденсе, гепарин қолдануды тоқтату керек.

3) Егер антикоагулянттармен әрі қарай емдеу қажет болса, гепаринді жағдайға байланысты профилактикалық немесе емдік дозалардағы антикоагулянттардың басқа класымен (натрий данапароиды немесе лепирудин)  алмастыру қажет.

К дәруменінің антагонисіне (КДА) алмастыруды, КДА көрсететін тромбоздық әсердің күшею қаупімен байланысты, тромбоциттер саны қалыпқа келгеннен кейін ғана жүргізген жөн.   

Гепаринді КДА-ға алмастыру

КДА әсерін бақылау үшін клиникалық және зертханалық көрсеткіштерді  (ХҚҚ түрінде берілген протромбиндік уақыт) мұқият бақылауды қамтамасыз ету керек.   

КДА-ның толық әсері бірден көрініс бермейтін болғандықтан, бұл осы көрсетілімде кейінгі екі талдаудағы ХҚҚ рұқсат етілген деңгейін сақтап тұру үшін қажет болса, гепаринді баламалы дозада енгізуді жалғастырған жөн.

Анти-Xa белсенділігін талдау

ТМГ-нің тиімділігін көрсеткен клиникалық сынақтардың көпшілігі пациенттің дене салмағын ескеріп белгіленген дозаларда және қандай да болсын спецификалық зертханалық бақылаусыз жүргізілді, ТМГ тиімділігіне баға беру үшін мұндай бақылаудың жарамдылығы анықталған жоқ. Алайда анти-Ха белсенділігін анықтау жолымен зертханалық бақылау артық дозалану қаупінің жоғарылауымен жиі астасқан кейбір клиникалық жағдайларда қан кету қаупі кезінде пайдалы болуы мүмкін. Бұл жағдайлар, негізінен, қолданылған дозаларға байланысты, ТМГ емдік қолдану үшін көрсетілімдерге қатысты болуы мүмкін, яғни:   

         бүйрек функциясының жеңіл және орташа бұзылуында (Кокрофт-Голт формуласы бойынша есептелген клиренсі 30–60 мл/мин деңгейінде): шынында да, фракцияланбаған стандартты гепаринге керісінше, ТМГ негізінен бүйрек арқылы шығарылады, және бүйрек функциясының бұзылуы салыстырмалы артық дозалануға әкеп соғуы мүмкін. Бүйрек функциясының ауыр бұзылуына қатысты айтатын болсақ, ол емдік мақсатта ТМГ қолдануға қарсы көрсетілім болып табылады («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз);

         дене салмағының экстремальдімәндерінде (дене салмағы төмен/ катексия, семіздік);

         түсініксіз қан кетуде.

Бұған керісінше, егер емдеу ұсынылған әдістерге сәйкес келсе (әсіресе емдеу ұзақтығына қатысты), ТМГ профилактикалық дозаларын қолданғанда және гемодиализде зертханалық көрсеткіштерді бақылау  ұсынылмайды.

Қайталап енгізулерден кейін препараттыңжинақталып қалу мүмкіндігін анықтау мақсатында,мүмкіндігінше, препараттың ең жоғары белсенділігінде (қолда бар деректерге сәйкес) пациенттен қан алу ұсынылады, яғни:

егер препарат тәулігіне т/а екі инъекция сызбасы бойынша қолданылса, үшінші енгізуден кейін шамамен 4 сағаттан соң; 

егер препарат тәулігіне т/а бір инъекция сызбасы бойынша қолданылса, екінші енгізуден кейін шамамен 4 сағаттан соң.

Қандағы гепарин деңгейін (мысалы, әрбір 2 немесе 3 күн сайын) өлшеу үшін анти-Ха белсенділігін қайталап анықтауды әрбір жеке жағдайда алдыңғы талдау нәтижелеріне және ТМГ дозасының болжамды өзгерісіне байланысты қарастырған жөн.

Әрбір ТМГ үшін және әрбір емдік режим үшін  анти-Ха генерацияланған белсенділігі әртүрлі.

Мысалы, қолда бар деректерге сәйкес, надропарин үшін 4 сағаттан кейін байқалатын орташа белсенділік  (± СО (стандартты ауытқу)):

- әрбір 24 сағат сайын екі инъекция сызбасы бойынша  бір инъекцияға 83 ХБ/кг дозада енгізгеннен кейін 1,01 ± 0,18 ХБ,

- әрбір 24 сағат сайын бір инъекция сызбасы бойынша  бір инъекцияға 168 ХБ/кг дозада қолданғанда 1,34 ± 0,15 ХБ  құрады.

Осы орташа мәндер анти-Ха белсенділігін анықтауға хромогендік (амидолитикалық) әдісті пайдаланып жүргізілген клиникалық сынақтар барысында байқалды.

Белсендірілген ішінара тромбопластин уақыты (БІТУ)

Кейбір ТМГ БІТУ-діорташа ұзартады. Анықталған клиникалық маңыздылығы жоқ болған кезде, осы деректердің негізінде емдеудің кез келген мониторингі мақсатқа сай болмайды.

ТМГ-ні профилактикалық қолдану жағдайында жұлын/эпидуральді анестезия жүргізу

- Жұлын немесе эпидуральді анестезия барысында ТМГ қолданған кезде, басқа да антикоагулянттар сияқты, ұзақ немесе тұрақты салдануға әкелетін интраспинальді гематоманың сирек жағдайлары байқалды.  

- Эпидуральді катетерді қолданған кезде, сондай-ақ қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), антиагреганттар және басқа антикоагулянттар сияқты гемостазға ықпал ететін препараттарды бірге қолданғанда интраспинальді немесе эпидуральді гематомалар қаупі  жоғарырақ. Бұдан басқа, люмбальді пункцияны қайталап немесе сәтсіз жүргізгенде де қауіп ұлғаяды.

Сондықтан нейроаксиальді блокаданы және антикоагулянттарды біріктіріп қолдану мәселесі мынадай жағдайларда пайда/қауіп арақатынасына баға беруден кейін әркімге жеке шешілуі тиіс:

·         антикоагулянттарды қабылдайтын пациенттерде жұлын немесе эпидуральді анестезияның қажеттілігі негізделуі тиіс;

·         жұлын немесе эпидуральді анестезияны қолданумен элективті хирургиялық араласым жоспарланған пациенттерде антикоагулянттарды енгізу қажеттілігі негізделуі тиіс.

- Егер операция алдында ТМГ-мен емдеу қажет болса (ұзақ иммобилизация немесе жарақат жағдайында), ал жұлын немесе эпидуральді анестезияның немесе люмбальді пункцияның артықшылығы қауіппен астасса, надропариннің соңғы инъекциясы мен анестезия қолдану немесе катетерді енгізу мен шығару арасында нақты препараттың және нақты пациенттің ерекшеліктерін ескере отырып, кем дегенде 12 сағат (профилактикалық дозалары үшін) немесе 24 сағат (емдік дозалары үшін) аралықты сақтау керек.  

Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде бұл аралықты ұлғайту керек

 

Барлық жағдайда дерлік, ТМГ профилактикалық емдеу анестезияны қолданудан кейін немесе катетерді алғаннан кейін 6-8 сағаттан соң, жеткілікті неврологиялық бақылау жағдайында басталуы мүмкін.  

Надропаринді қайт алап енгізуді хирургиялық араласым аяқталғанға дейін қоя тұру керек.

Содан соң арқаның ауыруы, сезімталдықтың немесе қозғалыс функциясының бұзылуы (аяқтың ұюы немесе әлсіздігі), ішектің және/немесе қуықтың дисфункциясы сияқты неврологиялық зақымдану белгілерін дер кезінде анықтау мақсатында пациентке тұрақты тексеру жүргізу керек. Неврологиялық зақымдану белгілері анықталған жағдайда емдеуді шұғыл бастау керек.

Медициналық қызметкерлер аталған  белгілер мен симптомдарды анықтауға үйретілуі тиіс. Сондай-ақ осы белгілер мен симптомдардың қандай да болсын біреуі пайда болғаны туралы өз дәрігеріне дереу хабарлау қажеттілігін  пациенттерге ескерту керек.

Интраспинальді гематомаға күдік туғанда шұғыл диагностика жүргізу және жұлын тіндеріне түсетін қысымды азайту шараларын қамтитын емдеуді бастау керек.

Катетерді енгізген кезде анықталған айқын немесе елеулі қан кету бар болса, гепаринмен емді бастаудың немесе қайта жаңғыртудың алдында пайда мен қауіп арақатынасын мұқият бағалаған жөн.

Гемостазға ықпал ететін басқа препараттармен (атап айтқанда, ҚҚСП немесе аспиринмен) біріктірген жағдайда ерекше сақтық талап етіледі.

Қауіп төндіретін жағдайлар

Надропаринді қолданған кезде қан кету қаупі жоғарылауына орай келесі жағдайларда пациенттің жай-күйін ерекше мұқият бақылау қажет:

бауыр функциясының бұзылуында,

ауырартериялық гипертензияда,

анамнездеасқазан-ішек жолының ойық жарасы немесе қан кетуге себеп болуы мүмкін басқа да кез келген органикалық зақымдар бар болғанда,

хориоретинальді қантамырлық ауруларда, 

миға және жұлынға немесе көзге операция жүргізгеннен соң операциядан кейінгі кезеңде,

гиперкалиемияда,

люмбальді пункцияны орындау мүмкіндігін интраспинальді қан кетулер қаупін ескеріп талқылаған жөн; осы емшараны жүргізуді, егер мүмкін болса, кейінге қалдыру керек.

Гепарин альдостероннің сөлінісін басуы және гиперкалиемияға әкеліп соғуы мүмкін. Атап айтқанда, бұл құбылыс қанда калий мөлшері жоғарылаған пациенттерде немесе гиперкалиемияның қауіп факторлары  бар пациенттерде (қант диабеті, бүйректің созылмалы жеткіліксіздігі, алдында болған метаболизмдік ацидоз немесе гиперкалиемияны туындатуы мүмкін АӨФ (ангиотензин-өзгертуші фермент) тежегіштері және ҚҚСП сияқты препараттарды қабылдап жүрген пациенттер) байқалды. Гиперкалиемия қаупі ұзақ емдеген кезде жоғарылайды, бірақ әдетте қайтымды. Ұзақ емделген жағдайда, қауіп тобындағы пациенттерде қандағы калий деңгейін бақылаған жөн.

Салицилаттар, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар және  антиагреганттық препараттар

Веналық тромбоэмболиялық аурулардың профилактикасында немесе емдеуде және  гемодиализ кезінде қан ұюының профилактикасында аспиринді, басқа салицилаттарды, ҚҚСП немесе антиагреганттық препараттарды  қатарлас қолдану ұсынылмайды, өйткені бұл қан кетудің даму қаупін арттыруы мүмкін. Осы біріктірілімді қолданбау мүмкін болмаса, пациенттің клиникалық және зертханалық көрсеткіштеріне мониторинг жасау қажет.  

Тұрақсыз стенокардияны және Q тісшесінсіз миокард инфарктісін емдегенде надропарин аспиринмен бірге тәулігіне 325 мг-ден аспайтын дозаларда тағайындалды («Қолдану тәсілі және дозалары» және «Дәрілермен өзара әрекеттесуі» бөлімдерін қараңыз).

Тері некрозы

Надропаринді қолданғанда тері некрозының өте сирек жағдайлары байқалды, бұл реакциялардың алдында жалпы симптомдармен қатарласқан немесе оларсыз пурпура, инфильтрацияланған немесе ауыртатын эритематозды түйіндақтар болды. Мұндай жағдайларда Фраксипаринмен емдеу дереу тоқтатылуы тиіс.

Латекске аллергия

Иненің қорғаныш жүйесінің құрамында латекс болуы мүмкін, ол латекске аллергиясы бар пациенттерде ауыр аллергиялық реакциялардың дамуына әкелуі мүмкін.

Фертильділік

Фраксипариннің фертильділікке ықпал етуіне қатысты клиникалық зерттеулер жүргізілмеген.

Жүктілік

Жүктіліктің 1-ші триместрінде профилактикалық қолдану және емдік қолдану 

Клиникалық көзқарас тұрғысынан, қазіргі таңда надропариннің, оны жүктіліктің 1-ші триместрі ішінде профилактикалық дозаларда, немесе жүктіліктің бүкіл кезеңі ішінде емдік дозаларда қолданғанда, даму кемістіктерінің ықтималдығына немесе фетоуыттылық әсер етуіне баға беру үшін жеткілікті деректер жоқ. Демек, сақтық шаралары ретінде, жүктіліктің алғашқы триместрінде надропариннің профилактикалық дозаларын, сондай-ақ жүктіліктің бүкіл кезеңі ішінде осы препараттың емдік дозаларын, ана үшін әлеуетті пайдасы шарана үшін қаупінен асып түсетін жағдайларды қоспағанда,  қолданбау керек. 

Жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрлерінде профилактикалық қолдану

Клиникалық тәжірибе тұрғысынан, қазіргі таңда надропаринді жүкті әйелдердің (2-ші және 3-1 триместрлер) шектеулі санында қолдану тәжірибесі спецификалық тератогендік немесе фетоуыттылық әсердің белгілерін анықтаған жоқ. Алайда осындай жағдайларда препараттың ықпал ету салдарына толық баға беру үшін қосымша зерттеулер жүргізу қажет.

Демек, надропариннің профилактикалық дозаларын, мұндай қолданудың айқын қажеттілігін қоспағанда, жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрлерінде қолданбаған жөн.   

Егер эпидуральді анестезия жоспарланса, онда, бұл препаратты профилактикалық мақсатта қолданған жағдайларда, мүмкін болса, гепаринмен емдеуді анестезияға дейін, ең кемінде, 12 сағат бұрын тоқтату қажет.

Емшек емізу

Қазіргі таңда надропариннің емшек сүтімен бөлінуі жөнінде аз мөлшердегі деректер ғана бар. Әйтсе де, асқазан-ішектен сіңуі сәбилерде теориялық тұрғыдан екіталай болып саналады, және сондықтан емшек емізу кезеңінде  надропаринмен емдеуді қолдануға болады.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне ықпал ету ерекшеліктері   

Көлік құралдарын және басқа да механизмдерді басқару қабілетіне Фраксипариннің ықпал етуі жөнінде деректер жоқ.  

 

Артық дозалануы

Симптомдары: қан кету. Тромбоциттердің санын және басқа да ұю параметрлерін қадағалау қажет.

Емі: аздап қан кетулер көбінесе арнайы емді талап етпейді:  әдетте дозасын азайту немесе надропаринді келесі енгізуді кейінге қалдыру жеткілікті болады. Ауыр қан кетуде протамин сульфатымен емдеуге болады, мұндайда мыналарды ескеру қажет: 

- протамин сульфаты надропариннің антикоагулянттық әсерін елеулі дәрежеде бейтараптандырады, бірақ кейбір жағдайларда анти-Xa белсенділігі ішінара сақталуы мүмкін;

- фракцияланбаған гепариндермен артық дозаланумен салыстырғанда надропарин үшін айтарлықтай аз әсер көрсетіледі;

- протамин сульфатын тағайындаған кезде осы препараттың жағымсыз әсерлерін (әсіресе анафилаксиялық шокты) ескеріп, қауіп пен пайда арақатынасына мұқият баға беру керек.

Бейтараптандыру протамин сульфатын немесе гидрохлоридті в/і баяу енгізумен жүргізіледі.

Протаминнің  дозасы мынаған байланысты:

- гепариннің енгізілген дозасына (протаминнің 100 антигепариндік бірлігіТМГ 100 ХБанти-Xa белсенділігін бейтараптандыруды қамтамасыз етеді);

- гепаринді енгізгеннен кейін өткен уақытқа,соны ескере отырып антидоттың дозасы азайтылуы мүмкін.

Алайда анти-Xa белсенділікті толық бейтараптандыру мүмкін емес.

Оның үстіне, ТМГ сіңірілуінің кинетикасына орай мұндайбейтараптандыру уақытша сипатта болуы мүмкін; протамин сульфатының есептелген толық дозасын тәулік ішінде бірнеше  инъекцияларға (2–4) бөлу қажет болуы мүмкін.

ТМГ жұтқан кезде, тіпті үлкен дозаларда да(мұндай жағдайлар туралы әзірге хабарланған жоқ),қандай да бір күрделі салдарларды күтудің керегі жоқ,өйткені ТМГасқазанда және ішекте өте әлсіз сіңеді.

 

Шығарылу түрі және қаптамасы 

Инъекцияға арналған ерітінді.

0,3; 0,6 немесе 0,8 мл-ден шыныдан жасалған, градуирленген, силикондалған, қорғаныш корпусы және тот баспайтын болаттан жасалған, қалпақшамен жабылған инелі ұштығы бар сыйымдылығы 1 мл бір реттік шприцке құйылады.

Алдын ала толтырылған 2 шприцтен мөлдір пластик үлбірмен жабылған  ПВХ-дан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаларға салады.

Пішінді 5 қаптамадан медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапқа салынады.  

 

Сақтау шарттары

30 °С-ден аспайтын температурада. Мұздатып қатыруға болмайды.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

 

Сақтау мерзімі

3 жыл

Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды. 

 

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы