Финлепсин, 200 мг, таблетки №50, пачка картонная
Торговое название
Финлепсин
Международное непатентованное название
Карбамазепин
Лекарственная форма
Таблетки 200 мг
Состав
Одна таблетка содержит
активное вещество - карбамазепин 200 мг,
вспомогательные вещества: целлюлоза микрокристаллическая, желатин, натрия кроскармеллоза, магния стеарат.
Описание
Таблетки круглой формы белого цвета с фаской, с выпуклой поверхностью на одной стороне, и риской в виде клинообразного углубления - с другой стороны.
Фармакотерапевтическая группа
Нервная система. Противоэпилептические препараты. Карбоксамида производные. Карбамазепин.
Код АТХ N03AF01
Фармакологические свойства
Фармакокинетика
Карбамазепин (в зависимости от лекарственной формы) всасывается относительно медленно и почти полностью.
Абсолютная биодоступность карбамазепина находится в пределах 85-100%.
После однократного перорального приема максимальная концентрация в плазме крови достигается у взрослых через 4-16 часов (очень редко через 35 часов) у детей через 4-6 часов.
После однократной дозы 400 мг среднее значение пика концентрации в плазме неизмененного карбамазепина составляет приблизительно 4,5 мкг/мл.
Равновесная концентрация достигается через 2–8 дней.
Карбамазепин на 70-80% связывается с белками плазмы.
Концентрация карбамазепина в спинномозговой жидкости составляет 33% концентрации в плазме крови. Концентрация в слюне соответствует фракции, не связанной в плазме крови и показывает значительную корреляцию с концентрацией препарата в плазме (приблизительно от 20% до 30%).
Карбамазепин проникает через плацентарный барьер, экскретируется в грудное молоко (около 58% от концентрации в плазме крови). Поэтому у ребенка на грудном вскармливании возможны концентрации препарата в сыворотке крови, равные концентрации в молоке.
Принимая во внимание полное всасывание карбамазепина, уровень распределения колеблется в пределах от 0,8 до 1,9 л/кг.
В печени карбамазепин окисляется, дезаминируется, гидроксилируется и частично этерифицируется глюкуроновой кислотой. В моче человека обнаруживается семь метаболитов; главным метаболитом является фармакологически неактивный транс-10,11-дигидрокси-10,11-дигидрокарбамазепин. Активный метаболит, который проявляет противосудорожную активность - карбамазепин-10,11-эпоксид; его концентрация составляет от 0,1% до 2%.
После однократной пероральной дозы карбамазепина в плазме период полувыведения составляет около 36 часов (диапазон: от 18 до 65 часов). При продолжительном лечении T½ уменьшается на 50% в связи с индукцией микросомальных ферментов печени. Период полувыведения карбамазепина в плазме уменьшается при комбинированной терапии (от 6 до 10 часов), по сравнению с монотерапией (от 11 до 13 часов).
Плазменный клиренс у здоровых лиц составляет 19,8 ± 2,7 мл/ч/кг массы тела. При монотерапии 54,6 ± 6,7 мл/ч/кг, у пациентов, получавших комбинированную терапию -113,3 ± 33,4 мл/ч/кг. После однократного приема карбамазепина внутрь 72% дозы в виде метаболитов выделяется из организма почками. Оставшиеся 28% выводятся вместе с калом, частично — в неизмененном виде. Только 2–3% вещества, выведенного с мочой, — это карбамазепин в неизмененном виде.
Особенности фармакокинетики у отдельных групп пациентов.
У детей, вследствие более быстрой элиминации карбамазепина, может потребоваться применение более высоких доз препарата из расчета на кг массы тела, по сравнению с взрослыми.
Нет данных, которые свидетельствовали бы о том, что фармакокинетика карбамазепина изменяется у пациентов пожилого возраста (по сравнению с взрослыми лицами молодого возраста).
Данные о фармакокинетике карбамазепина у пациентов с нарушениями функции почек или печени нет.
Фармакодинамика
Карбамазепин является производным иминостильбена. Имеет некоторое химическое сходство с трициклическими антидепрессантами и фармакологическое - c фенитоином. Точный механизм действия карбамазепина неизвестен. Терапевтический эффект прежде всего обусловлен торможением синаптической передачи возбуждения и, как следствие, уменьшением распространения судорожных приступов. В более высоких концентрациях карбамазепин вызывает снижение посттетанического потенцирования. Уменьшает выраженность болевых ощущений при невралгии тройничного нерва. Этот эффект обусловлен торможением синаптической передачи раздражения в спинальном ядре тройничного нерва.
Показания к применению
- эпилепсия: сложные или простые парциальные судорожные припадки; генерализованные тонико-клонические судорожные припадки (особенно с вторичной генерализацией), возникающие во время сна; смешанные формы судорожных припадков
- идиопатическая невралгия тройничного нерва
- идиопатическая невралгия языкоглоточного нерва
- боль при диабетической невропатии
- невралгия тройничного нерва при рассеянном склерозе
- предупреждение развития судорожных припадков при алкогольном абстинентном синдроме в условиях стационара.
Способ применения и дозы
Лечение карбамазепином следует начинать с низкой дозы, подобранной индивидуально в зависимости от клинического состояния пациента.
Дозу постепенно повышают до оптимальной поддерживающей дозы.
Суточная доза составляет 1 или 2 однократных дозы, в пределах от 400 до 1200 мг карбамазепина. Максимальная суточная доза (в исключительных случаях) не должна превышать 1600 мг из-за серьезных побочных реакций, развивающихся при более высоких дозах.
Для подбора оптимальной дозы препарата может быть полезным определение уровня активного вещества в плазме крови. Терапевтические концентрации карбамазепина должна составлять от 4 до 12 мг/мл.
В отдельных случаях необходимая для лечения доза может значительно отклоняться от рекомендуемой начальной и поддерживающей дозы, например, из-за ускоренного метаболизма в связи с индукцией микросомальных ферментов печени, либо по причине взаимодействий лекарственных средств при комбинированной терапии.
В случаях, когда это возможно, противоэпилептический препарат следует назначать в виде монотерапии. Лечение должно проводиться под наблюдением специалиста.
Замену одного противоэпилептического средства карбамазепином следует производить постепенно, уменьшая дозу ранее применявшегося препарата.
При лечении судорог придерживаться следующей общей рекомендуемой схемы приема лекарственного средства:
|
|
Суточная начальная доза |
Суточная доза |
|
Взрослые |
100 мг-200 мг один или два раза в
сутки |
200-400 мг 3 раза в сутки |
|
Дети* |
см. Примечание |
|
|
3-5 лет |
100 мг один или два раза в сутки |
200 мг один или два раза в сутки |
|
6 - 10 лет |
100 мг два раза в сутки |
200 мг три раза в сутки |
|
11 - 15 лет |
100 мг два-три раза в сутки |
200 - 400 мг три раза в сутки или 200 мг три-пять раз в сутки |
* Примечание:
Детям старше 3 лет и младше 6 лет, если они способны проглотить таблетку.
Рекомендуемая дозировка:
Эпилепсия
При лечении эпилепсии у взрослых начальная доза составляет от ½ до 2-х таблеток Финлепсина (эквивалент 100 или 400 мг карбамазепина в сутки), которую медленно повышают до поддерживающей дозы от 3-х до 6 таблеток Финлепсин (эквивалент 600 до 1200 мг карбамазепина). Поддерживающая доза у детей составляет от 10 до 20 мг карбамазепина /кг в сутки.
Рекомендуемая схема приема: смотри выше.
Невралгия тройничного / языкоглоточного нерва
Суточная доза карбамазепина составляет от 200 до 400 мг. Дозу вплоть до полного исчезновения болей повышают в среднем до 400–800 мг, которые распределяют на 1–2 однократные дозы в сутки.
В некоторых случаях лечение может быть продолжено сниженной поддерживающей дозой - 1 таблетка Финлепсина 2 раза в сутки (эквивалентно 400 мг карбамазепина).
Пожилым и чувствительным больным Финлепсин назначают в начальной дозе, составляющей ½ таблетки (соответствует 100 мг карбамазепина), принимаемой однократно утром или вечером.
Боль при диабетической невропатии
Обычная суточная доза 600 мг (1 таблетка Финлепсина 3 раза в сутки); в исключительных случаях, доза может быть увеличена до 2 таблеток Финлепсина 3 раза в день (1200 мг в день).
Невралгия тройничного нерва при рассеянном склерозе
Средняя суточная доза составляет 1 таблетку Финлепсина 2-4 раза в сутки (эквивалент 400 до 800 мг карбамазепина).
Предупреждение развития судорожных припадков при алкогольном абстинентном синдроме в условиях стационара
Обычная суточная доза - 1 таблетка Финлепсина 3 раза в сутки (эквивалент 600 мг (200 мг утром, 400 мг вечером). В тяжелых случаях начальная доза может быть увеличена до 3 таблеток Финлепсина, принимаемых дважды в день (эквивалентно 1200 мг в день карбамазепина).
Карбамазепин не следует комбинировать с седативно-гипнотическими средствами. При необходимости карбамазепин можно комбинировать с другими веществами, применяемыми для лечения алкогольной абстиненции. Регулярно проверять средний уровень карбамазепина в крови. В связи с развитием побочных действий со стороны центральной и вегетативной нервной системы за больными устанавливают тщательное клиническое наблюдение.
ВНИМАНИЕ!
Больным с тяжелыми сердечно-сосудистыми заболеваниями, поражениями печени и почек, а также лицам пожилого возраста назначают более низкие дозы препарата.
Способ применения
Таблетки можно делить, принимать во время или после еды, запивая достаточным количеством жидкости (например, стаканом воды).
В некоторых случаях особенно эффективным оказалось распределение суточной дозы на 4-5 однократных доз в день. Для этого лучше всего пригодны лекарственные формы препарата не пролонгированного действия.
Длительность применения зависит от показания и индивидуальной реакции больного на препарат. Ни при каких обстоятельствах пациент не может самостоятельно прекратить терапию. Продолжительность лечения определяется врачом.
Лечение эпилепсии обычно длительное. Доза, длительность лечения и прекращение терапии определяется врачом-специалистом (неврологом) индивидуально. В общем, дозу медикамента можно попытаться понизить или совсем прекратить лечение не раньше, чем после 2–3–летнего отсутствия припадков. Лечение прекращают постепенным снижением дозы препарата в течение 1–2 лет. У детей следует учитывать нарастание массы тела. Показатели ЭЭГ при этом не должны ухудшаться.
При лечении невралгии полезным является назначение препарата в поддерживающей дозе, как раз еще достаточной для снятия болей, в течение нескольких недель. Осторожным понижением дозы необходимо выяснить, не наступила ли спонтанная ремиссия симптомов болезни. При возобновлении болевых атак лечение продолжают проводить прежней поддерживающей дозой.
Длительность лечения болей при диабетической невропатии и эпилептиформных судорог при рассеянном склерозе установлена такая же, как и при невралгиях.
Лечение алкогольного абстинентного синдрома карбамазепином прекращают постепенным снижением дозы в течение 7–10 дней.
Побочные действия
Побочные эффекты зависят от дозы, как правило, исчезают в течение нескольких дней после отмены лечения или снижения дозы. Реакции, связанные с нервной системой, возможны вследствие передозировки или больших колебаний концентрации в сыворотке. В этом случае желательно контролировать концентрацию лекарственного средства, а также делить общую дозу.
Отмечаемые побочные эффекты чаще возникали при комбинированном лечении, чем при монотерапии.
Растущие данные свидетельствует о взаимосвязи между генетическими маркерами (аллеля HLA-A*3101и аллеля HLA-B*1502) и возникновением тяжелых побочных реакций кожи, такими как ССД, ТЭН, DRESS, AGEP и макулопапулезная сыпь (см. раздел «Особые указания»).
Часто могут возникать: головокружение, сонливость, седативный эффект, усталость, мозжечковая атаксия, головная боль, диплопия, недомогание, рвота или аллергические реакции. Пациенты пожилого возраста могут испытывать беспокойство и спутанность сознания.
Во время лечения карбамазепином могут возникнуть следующие побочные эффекты. Побочные эффекты могут возникнуть: очень часто: > 1/10; часто: ≥1 / 100, <1/10; нечасто: ≥1 / 100, <1/100; редко ≥1 / 10 000, <1/1000; очень редко: <1/10 000, и отдельные случаи.
Нарушения со стороны крови и лимфатической системы
Очень часто: лейкопения
Часто: тромбоцитопения, эозинофилия
Редко: лейкоцитоз, лимфоаденопатия, дефицит фолиевой кислоты
Очень редко:агранулоцитоз, апластическая анемия, панцитопения, аплазия костного мозга, анемия, мегалобластная анемия, порфирия, ретикулоцитоз, гемолитическая анемия.
Нарушения со стороны иммунной системы
Редко: реакции гиперчувствительности замедленного типа с лихорадкой, кожными высыпаниями, васкулитом, лимфаденопатией, болезненностью суставов (артралгия), изменением количества лейкоцитов, эозинофилией, увеличением печени и селезенки, или аномальные результаты печеночных проб, также могут быть задействованы другие органы, такие как легкие, почки, поджелудочная железа, миокард и толстая кишка.
Очень редко: асептический менингит с клоническими судорогами и эозинофилией, анафилаксией и ангионевротическим отеком.
Нарушения со стороны эндокринной системы
Часто: гипонатриемия, что вызывает задержку жидкости, отеки, увеличение массы тела, снижение осмолярности плазмы. В редких случаях это приводит к рвоте, головной боли и редко - спутанности сознания, вялости и другим неврологическим нарушениям (т.е. водная интоксикация).
Очень редко: повышение уровня пролактина с или без клинических симптомов (галакторея и гинекомастия); аномальные результаты тестов функции щитовидной железы - снижение уровня L-тироксина (FT4, T4, T3) и повышение ТТГ, которое обычно проходит без клинических проявлений, нарушения показателей костного метаболизма (снижение уровня кальция и 25-гидроксиколекальциферола в плазме крови, которое может привести к остеомаляции/остеопорозу), повышение уровня холестерина, включая липопротеидов высокой плотности и триглицеридов.
Единичные случаи: снижение концентрации фолиевой кислоты, витамина B12 и гомоцистеина в крови.
Нарушения со стороны психики
Редко: слуховые и визуальные галлюцинации, депрессия, фобии, агрессивное поведение, возбуждение, спутанность сознания.
Очень редко: активизация латентного психоза.
Нарушения со стороны нервной системы
Очень часто: головокружение, атаксия, сонливость, общая слабость.
Часто: головная боль.
Нечасто: непроизвольные движения (крупноразмашистый тремор, дистония, тики), нистагм.
Редко: замедление мышления, невнятная речь, непроизвольные движения, такие как гримасы лица (орофациальная дискинезия), неконтролируемые движения тела с жестами (хореоатетоз), периферический неврит, парестезии, парезы.
Очень редко: нарушение вкуса, злокачественный нейролептический синдром.
Имеются сообщения о том, что карбамазепин усугубляет симптомы рассеянного склероза.
Как и при применении других противоэпилептических препаратов, карбамазепин может увеличить частоту приступов. Возможно развитие «абсанса» (особая форма приступа, происходящего в обоих полушариях головного мозга) или их усиление.
Нарушения со стороны органа зрения
Часто: диплопия, нарушение аккомодации (расплывчатость зрения).
Редко: аномальные движения глаз.
Очень редко: помутнение хрусталика, конъюнктивит, повышение внутриглазного давления.
Нарушения со стороны органов слуха
Очень редко: нарушения слуха (шум в ушах, увеличение или уменьшение чувствительности слуха, нарушение восприятия высоты звука).
Нарушения со стороны сердечно- сосудистой системы
Редко: нарушения проводимости сердца, артериальная гипертензия или гипотензия.
Очень редко: брадикардия, аритмия, атриовентрикулярная блокада (возможно с потерей сознания, обмороком), застойная сердечная недостаточность, обострение ишемической болезни сердца, тромбофлебит, тромбоэмболические осложнения.
Нарушения со стороны дыхательной системы
Очень редко: реакции гиперчувствительности, одышка, воспаление или фиброз (в случае этих реакций следует прекратить лечение карбамазепином).
Нарушения со стороны желудочно-кишечного тракта
Очень часто: недомогание, рвота
Часто: сухость слизистых оболочек полости рта, отсутствие аппетита
Нечасто: понос или запор
Редко: боль в животе
Очень редко: воспаление полости рта, десен, языка; панкреатит.
Нарушения со стороны гепатобилиарной системы
Очень часто: повышение гамма-глутамилтранспептидазы (обычно клинически незначимое)
Часто: повышение щелочной фосфатазы
Нечасто: повышение трансаминаз
Редко: различные формы гепатита (холестатический, гепатоцеллюлярный, смешанный), желтуха.
Очень редко: гранулематозный гепатит, печеночная недостаточность.
Нарушения со стороны кожи и подкожной ткани
Очень часто: аллергический дерматит, крапивница (в том числе тяжелые формы)
Нечасто: эксфолиативный дерматит, эритродермия
Редко: системная красная волчанка, кожный зуд
Очень редко: сообщалось о случаях тяжелых дерматологических реакций: синдром Стивенса-Джонсона (ССДВ) и токсический эпидермальный некролиз (ТЭН) (см. раздел «Особые указания»); фоточувствительность, мультиформная эритема и эритема, изменения в пигментации кожи, алопеция, обильное потоотделение, угри, гирсутизм
Нарушения со стороны скелетно-мышечной и соединительной ткани
Редко: мышечная слабость
Очень редко: артралгия, мышечная боль, мышечные спазмы
Имеются сообщения об уменьшении минеральной плотности костной ткани, остеопении, остеопорозе и переломах у пациентов, длительно принимающих карбамазепин.
Нарушения со стороны почек и мочевыводящих путей
Очень редко: интерстициальный нефрит, почечная недостаточность, протеинурия, гематурия, олигурия, повышение азота мочевины в крови, частое мочеиспускание, задержка мочи.
Нарушения со стороны репродуктивной системы
Очень редко: нарушение сперматогенеза (с уменьшением количества и/или подвижности сперматозоидов), нарушение мужской фертильности, снижение полового влечения, импотенция.
Противопоказания
Финлепсин противопоказан в следующих случаях:
- у пациентов с нарушением функции костного мозга, поражением костного мозга
- у пациентов с атриовентрикулярной блокадой
- у больных с повышенной чувствительностью к карбамазепину или другим препаратам со сходной химической структурой (например, трициклические антидепрессанты) или другим компонентам продукта
- у больных с острой перемежающейся порфирией
- одновременно с ингибиторами МАО или в течение 14 дней после окончания лечения
- одновременно с вориконазолом, т.к. он ингибирует действие карбамазепина.
Лекарственные взаимодействия
Ключевым ферментом, участвующим в метаболизме карбамазепина, является цитохром Р-450 (в основном CYP3A4). Одновременное применение ингибиторов СYР3А4 может вызывать повышение концентрации карбамазепина в плазме крови, что, в свою очередь, может приводить к развитию побочных реакций. Одновременное применение индукторов СYР3А4 может усиливать метаболизм карбамазепина, что приводит к потенциальному снижению концентрации карбамазепина в плазме крови и его терапевтического эффекта.
Подобным образом прекращение приема индуктора СYР3А4 может снижать скорость метаболизма карбамазепина, что приводит к повышению уровня карбамазепина в плазме крови.
Из-за возможного взаимодействия, особенно при комбинированном лечении несколькими противоэпилептическими препаратами, необходимо определение концентрации лекарственного средства в сыворотке и соответствующей дозировки.
Препараты, которые могут повышать концентрацию карбамазепина в плазме крови.
Поскольку повышение уровня карбамазенина в плазме крови может приводить к появлению побочных реакций (таких как головокружение, сонливость, атаксия, диплопия), то дозу Финлепсина необходимо соответственно корректировать и/или контролировать его уровень в плазме крови при одновременном применении с такими препаратами:
- Анальгетики, противовоспалительные: декстропропоксифен, ибупрофен. Медикаменты с андрогенным эффектом: даназол.
- Антибиотики: макролидные антибиотики (например, эритромицин, тролеандомицин, джозамицин, кларитромицин).
- Антидепрессанты: например дезипрамин, флуоксетин, флувоксамин, нефазодон, пароксетин, тразодон, вилоксазин.
- Противоэпилептические препараты: стирипентол, вигабатрин.
- Противогрибковые средства: азолы (например, итраконазол, кетоконазол, флуконазол, вориконазол).
- Антигистаминные препараты: лоратадин, терфенадин.
- Антипсихотические препараты: локсапин, оланзапин, кветиапин.
- Противотуберкулезные препараты: изониазид.
- Противовирусные препараты: ингибиторы протеазы ВИЧ (например, ритонавир).
- Ингибиторы карбоангидразы: ацетазоламид.
- Сердечно - сосудистые препараты: дилтиазем, верапамил.
- Препараты для лечения заболеваний ЖКТ: циметидин, омепразол.
- Миорелаксанты: оксибутинин, дантролен.
- Ингибиторы агрегации тромбоцитов: тиклопидин.
- Другие взаимодействия: грейпфрутовый сок, никотинамид (у взрослых, только в высоких дозах).
Препараты, которые могут повышать уровень активного метаболита карбамазепина-10,11-эпоксида в плазме крови.
Поскольку повышенный уровень активного метаболита карбамазепина-10,11-эпоксида в плазме крови может привести к развитию побочных реакций (например, головокружение, сонливость, атаксия, диплопия), дозу карбамазепина необходимо соответственно корректировать и/или контролировать уровень препарата в плазме крови, если финлепсин принимают одновременно с такими препаратами: локсапин, кветиапин, примидон, прогабид, вальпроевая кислота, валпромид.
Препараты, которые могут снижать уровень карбамазепина в плазме крови.
Может потребоваться коррекция дозы препарата Финлепсин при одновременном применении с нижеприведенными препаратами:
- Противоэпилептические препараты: фелбамат, метсуксимид, окскарбазепин, фенобарбитал, фенсуксимид, фенитоин, фосфенитоин, примидон, и, хотя данные частично противоречивы, клоназепам.
- Противоопухолевые препараты цисплатин, доксорубицин. Противотуберкулезные препараты: рифампицин.
- Бронходилататоры: теофиллин, аминофиллин.
- Дерматологические препараты: изотретиноин
- Другие: препараты, содержащие зверобой (Hypericum perforatum).
Влияние карбамазепина на уровень в плазме крови одновременно назначаемых препаратов
Карбамазепин индуцирует цитохром Р450 (в основном, CYP3A4), что приводит к снижению концентрации или нивелированию эффекта веществ, метаболизируемых цитохромом Р-450. Возможна необходимость в коррекции дозы следующих препаратов соответственно клиническим требованиям:
- Анальгетики и противовоспалительные препараты: метадон, парацетамол, трамадол, феназон (антипирин).
- Антибиотики: доксициклин.
- Антикоагулянты: пероральные антикоагулянты (например, варфарин, фенпрокумон, дикумарол, аценокумарол).
- Антидепрессанты: например, имипрамин, амитрипилин, нортриптилин, кломипрамин, бупропион, циталопрам, тразодон, трициклические антидепрессанты. Не рекомендуется применять финлепсин в комбинации с ингибиторами моноаминоксидазы (МАО), если клиническое состояние пациента позволяет, то их прием необходимо прекратить не позднее, чем за 2 недели до назначения финлепсина.
- Противоэпилептические препараты: клобазы, клоназепы, этосуксимид, фелбамат, ламотриджины, окскарбазепин, примидон, тиагабин, топирамат, вальпроевая кислота, зонисамид.
- Под влиянием карбамазепина могут повышаться или снижаться плазменные концентрации фенитоина. Имеются отдельные сообщения о повышенной концентрации мефенитоина в плазме крови.
- Противогрибковые препараты: итраконазол.
- Антигельминтные препараты: празиквантел.
- Противоопухолевые препараты: иматиниб.
- Нейролептические препараты: клозапин, галоперидол, бромперидол, оланзапин, кветиапин, рисперидон, зипразидон.
- Противовирусные препараты: ингибиторы протеазы ВИЧ (например, индинавир, ритонавир, саквинавир.).
- Анксиолитические препараты: алпразол, мидазолам.
- Бронходилататоры или противоастматические препараты: теофиллин.
- Контрацептивы, гормональные контрацептивы, содержащие эстрогены и / или прогестагены (рассмотреть вопрос об использовании альтернативных методов контрацепции).
- Сердечно - сосудистые препараты: блокаторы кальциевых каналов (дигидропиридины, например, фелодипин), дигоксин.
- Глюкокортикостероиды: преднизолон, дексаметазон.
- Иммунодепрессанты: циклоспорин, эверолимус.
- Тиреоидные препараты: левотироксин.
Другие формы взаимодействия
Комбинации препаратов, которые требуют отдельного рассмотрения.
Одновременное применение
- карбамазепина и леветирацетама может привести к усилению гепатотоксичности карбамазепина.
- карбамазепина и изониазида может привести к усилению гепатотоксичности изониазида.
- карбамазепина и препаратов лития или метоклопрамида, а также карбамазепина и нейролептиков (галоперидол, тиоридазин) может привести к увеличению выраженности побочных неврологических эффектов (в случае последней комбинации - даже при условии терапевтических уровней в плазме крови).
Комбинированное применение карбамазепина с большинством диуретиков (гидрохлоротиазид, фуросемид) может вызвать симптоматическую гипонатриемию.
Карбамазепин может антагонизировать эффекты недеполяризующих мышечных релаксантов (например, панкурония). Может возникнуть необходимость в повышении доз этих препаратов, а пациентам требуется тщательный мониторинг по причине более быстрого, чем ожидается, завершения нейромышечной блокады.
Карбамазепин, как и другие психотропные препараты, может снижать переносимость алкоголя, поэтому пациентам рекомендуется воздерживаться от употребления алкоголя.
Другие взаимодействия
Указывается на то, что особенно при одновременном применении лития и финлепсина может усиливаться поражающее нервную систему действие обоих активных веществ. Поэтому в таких случаях необходимо тщательно контролировать содержание обоих лекарственных средств в плазме крови. Предшествующее лечение нейролептиками должно быть прекращено за 8 недель до начала терапии этими препаратами, а также не должно проводиться вместе с ними. Необходимо следить за появлением следующих признаков нейротоксических побочных действий: неуверенность походки (атаксия), подёргивания или вздрагивания глазных яблок (горизонтальный нистагм), повышенные мышечные проприоцептивные рефлексы, быстрые сокращения отдельных мышечных волокон.
В литературе имеются сообщения о том, что использование карбамазепина у пациентов, получавших нейролептики, несет повышенный риск развития злокачественного нейролептического синдрома или синдрома Стивенса-Джонсона.
Карбамазепин может усиливать элиминацию гормонов щитовидной железы, что приводит к повышенной потребности в этих гормонах у больных с гипотиреозом. Поэтому у этих больных, получающих заместительную терапию, в начале и в конце лечения определяют показатели функции щитовидной железы. При необходимости корректируют дозу препаратов гормонов щитовидной железы.
Функция щитовидной железы может быть изменена, при совместном введении карбамазепина и других противоэпилептических препаратов (таких как фенобарбитал).
При одновременном применении антидепрессивных средств типа блокаторов обратного захвата серотонина (антидепрессивные лекарственные средства, как, например, флуоксетин) и карбамазепина может развиваться токсический серотониновый синдром.
Финлепсин не следует использовать в комбинации с нефазодоном (антидепрессант), т.к. возможно значительное снижению уровней нефазодона в плазме и полной потерей его эффективности. Совместное введение с нефазодоном ингибирует действие финлепсина, повышает концентрацию карбамазепина в плазме и снижает концентрацию его активного метаболита, карбамазепина-10,11 эпоксида.
Одновременный прием с карбамазепином антиаритмических препаратов, циклических антидепрессантов или эритромицина повышает риск возникновения нарушений проводимости миокарда.
Особые указания
Предупреждения и общие замечания
Так как карбамазепин может провоцировать новые или усиливать уже существующие специальные формы припадков (так называемые абсансы), то финлепсин не рекомендуется назначать больным, страдающим этими формами припадков. Повышение частоты приступов могут отмечать при переходе от пероральных форм препарата на суппозитории.
Только после тщательного сопоставления риска терапии и ожидаемого благоприятного эффекта, а также при соблюдении соответствующих мер предосторожности финлепсин можно применять при:
- имеющихся или перенесенных гематологических заболеваниях, любых гематологических реакциях на другие лекарственные средства
- нарушении обмена натрия
- тяжелых нарушениях функции сердца, печени и почек
- миотонической дистрофии, аномальной сердечной проводимости, вызванной болезнью.
Финлепсин может использоваться у детей старше 3 лет и младше 6 лет при отсутствии проблем с проглатыванием таблетки.
Пациентам рекомендовано обратиться к врачу в случае реакций, таких как лихорадка, боль в горле, аллергические реакции и сыпь с лимфаденопатией и (или) гриппоподобных симптомов (необходимо проведение анализа крови).
Кожные реакции
Во время лечения карбамазепином сообщалось о тяжелых, а иногда со смертельным исходом, случаях кожных реакций, в том числе токсическом эпидермальном некролизе (ТЭН) и синдроме Стивенса-Джонсона. По оценкам, в странах, населенных преимущественно европеоидами данные реакции наблюдаются в 1- 6 случаях на 10 000 новых пациентов, получающих карбамазепин, но в некоторых азиатских странах риск примерно в 10 раз выше. Растущие данные свидетельствует о взаимосвязи между генетическими маркерами аллеля HLA-B*1502, HLA-A*3101и возникновением тяжелых побочных реакций кожи, такими как ССД, ТЭН, DRESS, AGEP и макулопапулезная сыпь. Повышенный риск развития этих серьезных побочных реакций, вызванных применением карбамазепина, возможно связан с наличием аллеля HLA-B*1502 у примерно 10% пациентов китайского (этническая группа Хань) и тайского происхождения, у более 15% на Филиппинах и в Малайзии. Распространенность HLA-B*1502 незначительна (<1%) среди европейских, африканских народов, японцев и корейцев. У пациентов, которые рассматриваются как генетически относящиеся к группам риска, перед началом лечения карбамазепином следует проводить тестирование на наличие аллеля HLA-В*1502. Распространенность HLA-A*3101 значительно отличается между этническими группами. В европейской популяции составляет от 2 до 5%, около 10% у японцев. У пациентов европейского или японского происхождения с наличием аллеля HLA-A*3101, карбамазепин может назначаться, когда польза от лечения превышает риск.
Пациенты должны быть информированы о признаках и симптомах, свидетельствующих о реакции гиперчувствительности и тщательно контролироваться с целью выявления кожных реакций.
Большинство случаев синдрома Стивенса-Джонсона (ССД) или токсического эпидермального некролиза (ТЭН) отмечают в течение первых месяцев лечения. В случае появления признаков и симптомов ССД или ТЭН (например, при усилении кожной сыпи, которая часто сопровождается везикулами или изменениями слизистых оболочек) следует прекратить лечение карбамазепином. Пациентам, у которых развились серьезные дерматологические реакции, возможно, потребуется госпитализация, так как эти реакции могут быть опасными для жизни. Наилучшие результаты лечения ССД и ТЭН достигаются за счет ранней диагностики и немедленной отмены всех подозреваемых лекарственных средств. При ранней отмене пациент имеет лучший прогноз восстановления.
В случае развития ССД и ТЭН, связанных с применением карбамазепина, повторное лечение с помощью карбамазепина противопоказано.
Другие дерматологические реакции
Возможно развитие преходящих и не угрожающих здоровью легких дерматологических реакций. Обычно они проходят через несколько дней или недель, как при постоянном дозировании, так и после снижения дозы препарата. Пациент должен находиться под наблюдением, чтобы немедленно прекратить применение препарата в случае, если с его продолжением реакция ухудшится.
Во время лечения карбамазепином, пациентам следует избегать воздействия солнца из-за светочувствительности.
Гиперчувствительность
Карбамазепин может провоцировать развитие реакций гиперчувствительности, в том числе реакции со стороны кожи, печени, кроветворной и лимфатической системы или другие органов, по отдельности или вместе, в контексте системной реакции.
Пациенты с реакциями гиперчувствительности на карбамазепин должны быть проинформированы о том, что около 25–30% таких пациентов также могут иметь реакции гиперчувствительности на окскарбазепин.
При применении карбамазепина и фенитоина возможно развитие перекрестной гиперчувствительности.
В целом, при появлении признаков и симптомов, указывающих на гиперчувствительность, применение Финлепсина следует немедленно прекратить.
Приступы эпилепсии
Финлепсин следует применять с осторожностью у пациентов со смешанными приступами, которые включают типичные или нетипичные приступы. При таких обстоятельствах финлепсин может провоцировать приступы. В случае провоцирования приступов применение финлепсин следует немедленно прекратить.
Функция печени
Пациентам рекомендовано обратиться к врачу, при появлении симптомов гепатита, таких как усталость, потеря аппетита, тошнота, рвота, пожелтение кожи и увеличение печени.
Функция почек
Во время лечения карбамазепином, рекомендуется периодически проводить оценку функцию почек (определение азота мочевины в крови) и анализ мочи.
Гематологические нарушения
С применением карбамазепина связывают развитие агранулоцитоза и апластической анемии; однако из-за чрезвычайно низкой частоты случаев развития этих состояний трудно оценить значимый риск.
Анализ крови проводится до начала лечения, затем в первый месяц лечения один раз в неделю, а после этого один раз в месяц. После первых 6 месяцев лечения контроль проводят 2–4 раза в год.
Лечение карбамазепином необходимо прекратить, если у пациента развивается, преимущественно, нейтропения, тромбоцитопатия, также сопровождающиеся признаками аллергии, лихорадки, болью в горле, поражения кожи или диареей.
Из-за побочных эффектов, упомянутых выше, и реакции гиперчувствительности следует контролировать картину крови, функции почек, печени, концентрацию карбамазепина в крови и концентрации других противосудорожных препаратов при комбинированной терапии, особенно в ходе длительного лечения.
Глаукома
Карбамазепин обладает антихолинергическим эффектом, поэтому пациентам с глаукомой следует регулярно проверять внутриглазное давление.
Эндокринные эффекты
У женщин, принимающих гормональные противозачаточные средства и карбамазепин, могут наблюдаться кровотечения. Финлепсин может снизить эффективность гормональных контрацептивов. Таким образом, женщины детородного возраста должны рассмотреть возможность использования альтернативных методов контрацепции во время лечения карбамазепином. Ввиду индукции ферментов печени финлепсин может стать причиной снижения терапевтического эффекта препаратов эстрогенов и/или прогестерона.
Мониторинг уровня препарата в плазме крови
Мониторинг уровня препарата в плазме крови может быть целесообразным в следующих случаях: при внезапном повышении частоты приступов, проверке комплаенса пациента, в период беременности, при лечении детей и подростков; при подозрении на нарушение абсорбции, при подозреваемой токсичности и применении более одного препарата.
Снижение дозы / синдром отмены препарата
Снижение дозы или переход от карбамазепина на другой противосудорожный препарат у пациентов с эпилепсией проводится постепенно, избегать резкой отмены препарата и снижения дозы.
При необходимости немедленной отмены препарата у пациентов с эпилепсией переход на новый противоэпилептический препарат следует осуществлять на фоне терапии соответствующими лекарственными средствами (например, диазепам при ректальном или внутривенном введении или фенитоин при внутривенном введении).
Психические эффекты
Зарегистрировано несколько сообщений о суицидальных мыслях и поведении у пациентов, получавших противоэпилептические препараты. Мета-анализ данных, полученных в ходе плацебо-контролируемых исследований противоэпилептических препаратов, также свидетельствует о небольшом повышении риска возникновения суицидальных мыслей и поведения. Механизм возникновения такого риска неизвестен, а доступные данные не исключают повышения риска возникновения суицидальных мыслей и поведения для карбамазепина. Поэтому пациентов необходимо обследовать на наличие суицидальных мыслей и поведения и, если требуется, назначить соответствующее лечение. Пациентам (и лицам, ухаживающим за пациентами) следует рекомендовать обратиться к врачу в случае появления признаков суицидальных мыслей и поведения.
В ходе лечения карбамазепином следует помнить о вероятности активизации латентного психоза и у пациентов пожилого возраста - спутанности сознания или возбуждения.
Внимание! Если финлепсин назначается для «предупреждения развития судорожных припадков при алкогольном абстинентном синдроме», то лечение должно проводиться в условиях стационара. Побочные эффекты карбамазепина могут быть похожи на симптомы синдрома отмены алкоголя, это следует учитывать во время лечения финлепсином больных с алкогольном абстинентном синдромом.
Если, в исключительных случаях, для профилактики маниакально–депрессивных фаз при недостаточной эффективности одного лития финлепсин должен назначаться вместе с ним, то во избежание нежелательных взаимодействий необходимо следить за тем, чтобы не превышалась определенная концентрация карбамазепина в плазме крови (8 мкг/мл), содержание лития поддерживалось в низком терапевтическом диапазоне (0,3–0,8 мэкв/л), лечение нейролептиками было проведено более 8 недель назад, а также за тем, чтобы оно не проводилось одновременно.
Анализ крови в короткие промежутки времени (каждую неделю) требуется в случае:
- лихорадки, инфекции
- сыпи,
- усталости,
- боли в горле, язвах в полости рта,
- легкого появления синяков,
- повышения активности трансаминаз,
- снижения количества лейкоцитов ниже 3000/мм3 или гранулоцитов ниже 1500 / мм3
- снижения количества тромбоцитов ниже 125000 / мм3.
- снижения количества ретикулоцитов ниже 0,3% = 20000 / мм3,
- повышения концентрации железа в сыворотке выше 150 мг %.
Отмена карбамазепина требуется в случае:
- эритематозного или гнойного кровотечения,
- печеночной недостаточности
- снижения количества эритроцитов ниже 4 миллионов/мм3
- снижения гематокрита ниже 32 %
- снижение гемоглобина менее 11 г %
- снижения количества лейкоцитов ниже 2000/ мм3 и гранулоцитов ниже 1000/ мм3или тромбоцитов ниже 80000 / мм3 соответственно
- симптоматического нарушения со стороны кроветворения.
Беременность и период лактация
Карбамазепин может использоваться во время беременности и кормления грудью только после сопоставления риска терапии и ожидаемого благоприятного эффекта.
Женщины детородного возраста должны быть предупреждены о необходимости планирования и медицинского контроля беременности.
Во время беременности, карбамазепин следует использовать в качестве монотерапии, в связи с повышенным риском развития врожденных дефектов, вызываемых комбинированным лечением с другими противоэпилептическими препаратами. Если во время лечения карбамазепином женщина забеременела или, если лечение карбамазепином рекомендуется во время беременности, врач должен тщательно оценить необходимость контроля припадков во время беременности, а также риски, связанные с терапией для будущего ребенка. В течение первых трех месяцев беременности, когда риск врожденных дефектов является наибольшим, особенно между 20 и 40 дней после оплодотворения, назначается самая низкая эффективная доза, так как врожденные дефекты вызваны высокими концентрациями в плазме. Рекомендуется контроль уровня действующего вещества в сыворотке крови, и поддерживать его в самом низком терапевтическом диапазоне (от 3 до 7 мг / мл). В любом случае, не следует прерывать лечение без консультации с врачом, так как припадки могут травмировать ребенка.
Как и с другими противоэпилептическими препаратами описано множество пороков развития после внутриутробного воздействия карбамазепина. Сообщалось о соответствующих пороках развития (лице-черепная дисморфия, гипоплазия ногтей, задержка развития). Эпидемиологические исследования показывают, что 1% риск дефекта - расщепления позвоночника повышается в 10 раз. Остается неясным, в какой степени лечение карбамазепином оказывает влияние на развитие этих дефектов, поскольку нельзя исключить влияние основного заболевания и генетический фактор. Пациентки должны быть проинформированы о повышенном риске развития врожденных дефектов и возможностях пренатального скрининга.
Известно, что в период беременности возможно развитие дефицита фолиевой кислоты. Карбамазепин может усиливать дефицит фолиевой кислоты, поэтому рекомендуют дополнительное назначение фолиевой кислоты до и в период беременности. С целью профилактики нарушений свертывания крови у новорожденных рекомендуется назначать витамин К матерям в течение последних недель беременности и новорожденным сразу же после родов.
Известно несколько случаев судорог и/или угнетения функции дыхания у новорожденных, несколько случаев рвоты, диареи и/или плохого аппетита у новорожденных, что связывают с применением финлепсина и других противоэпилептических препаратов. Они также могут вызывать симптомы синдрома отмены у новорожденных.
Грудное вскармливание.
При терапевтических дозах, карбамазепин и его фармакологически активный метаболит проникают в молоко в низких концентрациях (концентрация в молоке/плазме: 0,24 - 0,69). Финлепсин разрешается к применению во время грудного вскармливания. Отмена грудного вскармливания рекомендуется при отсутствии надлежащего увеличения веса или при наличии чрезмерной сонливости и повышенной потребности во сне.
Передозировка
В каждом случае следует принимать во внимание возможность передозировки несколькими лекарственными средствами, например, при попытке самоубийства.
Симптомы передозировки карбамазепином наблюдались только при очень высоких дозах (от 4 до 10 г). Концентрация в сыворотке превышала 20 мг / мл. При случайном проглатывании или при попытке суицида концентрации в плазме достигали 38 мг / мл, которые не были смертельными. В литературе описываются случаи передозировки (после попытки самоубийства или случайного приема), иногда со смертельным исходом.
Симптомы передозировки
В случае передозировки усиливаются симптомы, описанные в разделе «Побочные действия»: головокружение, атаксия, вялость, ступор, тошнота, рвота, беспокойство, спутанность сознания, непроизвольные движения, мидриаз, нистагм, приливы, задержка мочи, гипонатриемия, цианоз, опистотонус, аномальные рефлексы (чрезмерные или сниженные рефлексы).
Кроме того, возможен тремор, возбуждение, тонико-клонические судороги, нарушение дыхательной и сердечно-сосудистой системы, как правило, с гипотонией (но, возможно, также при повышенном давлении), тахикардия, атриовентрикулярная блокада, дезориентация, нарушение сознания, а иногда и остановки дыхания и сердца
Возможно нарушение ритма при ЭЭГ - высвобождение исходной активности и наличие свободных волн, изменения на ЭКГ (аритмии и проводимости). Возможен лейкоцитоз, лейкопения, нейтропения, глюкозурия и кетонурия.
Лечение
Специфический антидот отсутствует.
Передозировку карбамазепина устраняют симптоматически; для удаления вредных веществ, как можно скорее вызвать рвоту и (или), промывание желудка, также поглощение можно уменьшить путем введения активированного угля или слабительного средства.
Следует поддерживать жизненно важные функции в отделении интенсивной терапии, контролировать сердечный ритм, проверять уровень сыворотки крови и корректировать электролит, если это требует состояние больного.
Примечания:
При развитии судорог ввести противосудорожный препарат (обычно бензодиазепины, например, диазепам). По данным литературы, барбитураты не рекомендуются вследствие ингибирования дыхательной системы, особенно у детей. При гипотонии, как правило, рекомендуется допамин или добутамин (в/в). В случае гипонатриемии (водной интоксикации) ограничить введение жидкости, медленно осторожно ввести 0,9% р-ра натрия хлорида (в/в). Эти меры могут быть полезными для предотвращения отека мозга.
Форсированный диурез, гемодиализ и перитонеальный диализ не эффективны для удаления препарата из-за большой степени связывания карбамазепина с белками плазмы. Из-за замедленной абсорбции препарата можно ожидать ухудшить состояние пациента на второй и третий день после передозировки.
Формы выпуска и упаковка
Таблетки 200 мг
По 10 таблеток помещают в контурную ячейковую упаковку из алюминиевой фольги и поливинилхлорида/поливинилдихлорида.
По 5 контурных ячейковых упаковок вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.
Условия хранения
Хранить при температуре не выше 30°С.
Хранить в недоступном для детей месте!
Срок хранения
3 года
Не применять по истечении срока годности.
Условия отпуска из аптек
По рецепту
Саудалық атауы
Финлепсин
Халықаралық патенттелмеген атауы
Карбамазепин
Дәрілік түрі
Таблеткалар 200 мг
Құрамы
Бір таблетканың құрамында
белсенді зат - 200 мг карбамазепин,
қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, желатин, натрий кроскармеллозасы, магний стеараты.
Сипаттамасы
Дөңгелек пішінді, ақ түсті, бір жағы дөңес, ойығы бар, және екінші жағында - сына тәрізді ойма түріндегі сызығы бар таблеткалар.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйке жүйесі. Эпилепсияға қарсы препараттар. Карбоксамид туындылары. Карбамазепин.
АТХ коды N03AF01
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Карбамазепин (дәрілік түріне байланысты) салыстырмалы түрде баяу және толық дерлік сіңіріледі.
Карбамазепиннің абсолюттік биожетімділігі 85-100% шамасында.
Ішу арқылы бір рет қабылдағаннан кейін қан плазмасындағы ең жоғарғы концентрациясына ересектерде 4-16 сағаттан соң (өте сирек жағдайда, 35 сағаттан соң) балаларда 4-6 сағаттан соң қол жеткізіледі.
Бір реттік 400 мг дозасынан кейін өзгермеген карбамазепиннің плазмадағы концентрациясының ең жоғарғысының орташа мәні шамамен 4,5 мкг/млқұрайды.
Тепе-теңконцентрациясына 2–8 күннен соң жетеді.
Карбамазепин плазма ақуыздарымен 70-80%-ға байланысады.
Карбамазепиннің жұлын-ми сұйықтығындағы концентрациясы қан плазмасындағы концентрациясының 33%-ын құрайды. Сілекейдегі концентрациясы қан плазмасында байланыспаған фракциясына сәйкес келеді және препараттың плазмадағы концентрациясымен едәуір (шамамен 20%-дан 30%-ға дейін) өзара байланыстылығын көрсетеді.
Карбамазепин плацентарлық бөгет арқылы өтіп, емшек сүтіне экскрецияланады (қан плазмасындағы концентрациясының 58%-ына жуығы). Сондықтан, емшектегі балада қан сарысуында препараттың сүттегі концентрациясына тең концентрациялары болуы мүмкін.
Карбамазепиннің толық сіңірілетінін ескерсек, таралу деңгейі 0,8-ден 1,9 л/кг дейінгі аралықта ауытқып тұрады.
Бауырдакарбамазепин тотығады, аминсізденеді, гидроксилденеді және ішінара глюкурон қышқылымен этерификацияланады. Адамның несебінде жеті метаболиті анықталады; негізгі метаболиті фармакологиялық тұрғыдан белсенді емес транс-10,11-дигидрокси-10,11-дигидрокарбамазепин болып табылады. Құрысуға қарсы белсенділік танытатын белсенді метаболиті - карбамазепин-10,11-эпоксид; оның концентрациясы 0,1%-дан 2%-ға дейін құрайды.
Карбамазепиннің бір реттік пероральді дозасынан кейін плазмадағы жартылай шығарылу кезеңі 36 сағатқа жуықты құрайды (ауқымы: 18-ден 65 сағатқа дейін). Ұзақ уақыт бойы емдегенде бауырдың микросомалықферменттерінің индукциясына байланысты, T½ 50%-ға азаяды. карбамазепиннің плазмадағы жартылай шығарылу кезеңі монотерапиясымен салыстырғанда (11-ден 13 сағатқа дейін) біріктіріп емдегенде азаяды(6-дан 10 сағатқа дейін).
Дені сау адамдарда плазмалық клиренсі дене салмағына 19,8 ± 2,7 мл/сағ/кгқұрайды. Монотерапия кезінде 54,6 ± 6,7 мл/сағ/кг, біріктірілген емді қабылдаған пациенттерде - 113,3 ± 33,4 мл/сағ/кг. Карбамазепинді бір рет ішке қабылдағаннан кейін дозасының 72%-ы организмнен бүйрек арқылы метаболиттері түрінде бөлініп шығады. Қалған 28%-ы нәжіспен бірге, ішінара — өзгеріссіз күйінде шығарылады. Несеппен шығарылған заттың тек 2–3%-ы — ол өзгеріссіз күйдегі карбамазепин.
Пациенттердің жекелеген топтарындағыфармакокинетикасының ерекшеліктері.
Балаларда, карбамазепин элиминациясының жылдамырақ болуы салдарынан, ересектермен салыстырғанда, препараттың кг дене салмағына шаққанда жоғарырақ дозаларын қолдану қажет болуы мүмкін.
Егде жастағы пациенттерде (жастау ересектермен салыстырғанда) карбамазепиннің фармакокинетикасы өзгеретіндігін көрсететін мәліметтер жоқ.
Бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттердегікарбамазепиннің фармакокинетикасы туралы мәліметтер жоқ.
Фармакодинамикасы
Карбамазепин иминостильбен туындысы болып табылады. Трициклдық антидепрессанттармен химиялық тұрғыдан аздап, және фенитоинмен – фармакологиялық тұрғыдан ұқсастыққа ие. Карбамазепиннің нақты әсер ету механизмі белгісіз. Емдік әсеріне ең алдымен қозудың синапстық берілісінің тежелуі, және соның салдары ретінде, құрысу ұстамалары таралуының азаюы түрткі болады. Жоғарырақ концентрацияларында карбамазепин тетаниядан кейінгі күшеюінің төмендеуін туғызады. Үшкіл жүйке невралгиясы кезіндегі ауырсыну сезімдерінің айқындығын азайтады. Бұл әсеріне үшкіл жүйенің жұлындағы ядросында тітіркенудіңсинапстық берілісінің тежелуі түрткі болады.
Қолданылуы
- эпилепсияда: күрделі немесе қарапайым парциальді құрысу ұстамаларында; ұйқы кезінде туындайтын жайылған тонусты-клонустық құрысу ұстамаларында (әсіресе, салдарлы жайылумен); құрысу ұстамаларының аралас формаларында
- үшкіл жүйкенің идиопатиялық невралгиясында
- тілжұтқыншақ жүйкесінің идиопатиялық невралгиясында
- диабеттік невропатия кезіндегі ауыруда
- жайылған склероз кезіндегі үшкіл жүйке невралгиясында
- алкогольдікабстиненттік синдром кезінде стационаржағдайларында құрысу ұстамалары дамуының алдын алу үшін.
Қолдану тәсілі және дозалары
Карбамазепинмен емдеуді пациенттің клиникалық жағдайына байланысты жекелей таңдалған төмен дозасынан бастау керек.
Дозасын біртіндеп оңтайлы демеуші дозасына дейін арттырады.
Тәуліктік дозасы бір реттік 1 немесе 2 дозасын, 400-ден 1200 мг дейінгі карбамазепин шамасында құрайды. Жоғарырақдозаларында күрделі жағымсыз реакциялардың дамитындығына байланысты, ең жоғарғы тәуліктік дозасы (жекелеген жағдайларда) 1600 мг аспауы тиіс.
Препараттың оңтайлы дозасын таңдау үшін белсенді затының қан плазмасындағы деңгейін анықтап алу пайдалы болуы мүмкін. Карбамазепиннің емдік концентрациялары 4-тен 12 мг/мл дейін құрауы тиіс.
Жекелеген жағдайларда емдеу үшін қажетті дозасы ұсынылатын бастапқы және демеуші дозасынан едәуір, мысалы, бауырдың микросомалық ферменттерінің индукциясына байланысты метаболизмінің жеделдеуі салдарынан, немесе біріктіріп емдеген кезде дәрілік заттардың өзара әрекеттесулері себепті ауытқуы мүмкін.
Мүмкін болатын жағдайларда, эпилепсияға қарсы препаратты монотерапия түрінде тағайындау керек. Емдеу маманның қадағалауымен жүргізілуі тиіс.
Эпилепсияға қарсы дәрінің біреуін карбамазепинмен алмастыруды, бұрын қабылданып жүрген препараттың дозасын азайта отырып біртіндеп жүргізу керек.
Құрысуларды емдегенде дәрілік затты қабылдаудың келесі ұсынылатын жалпы кестесін басшылыққа алу керек:
|
|
Бастапқы тәуліктік дозасы |
Тәуліктік дозасы |
|
Ересектер |
Тәулігіне бір немесе екі рет 100 мг-200 мг |
Тәулігіне 3 рет 200-400 мг |
|
Балалар* |
Ескертпені қараңыз |
|
|
3-5 жас |
Тәулігіне бір немесе екі рет 100 мг |
Тәулігіне бір немесе екі рет 200 мг |
|
6 - 10 жас |
Тәулігіне екі рет 100 мг |
Тәулігіне үш рет 200 мг |
|
11 - 15 жас |
Тәулігіне екі-үш рет 100 мг |
Тәулігіне үш рет 200 - 400 мг немесе
тәулігіне үш-бес рет 200 мг |
* Ескертпе:
3 жастан үлкен және 6 жастан кіші балаларға, егер олар таблетканы жұта алатын болса.
Ұсынылатын дозасы:
Эпилепсияда
Эпилепсияны емдеуде ересектерде бастапқы дозасы Финлепсиннің ½-інен 2 таблеткасына дейін құрайды (тәулігіне 100 немесе 400 мг карбамазепиннің баламасы), оны демеуші дозасына, Финлепсиннің 3 таблеткасынан 6 таблеткасына дейін (600-ден 1200 мг дейінгі карбамазепинге баламалы) біртіндеп арттырады. Балалардағы демеуші дозасы тәулігіне 10-нан 20 мг/кг карбамазепинге дейін құрайды.
Ұсынылатын қабылдау кестесі: жоғарыдан қараңыз.
Үшкіл жүйке / тілжұтқыншақ жүйкесінің невралгиясында
Карбамазепиннің тәуліктік дозасы 200-ден 400 мг дейін құрайды. Дозасын ауырулар толық жойылғанға дейін орташа алғанда 400–800 мг дейін арттырады, олар тәулігіне 1–2 бір реттік дозаларына бөлінеді.
Кей жағдайларда емдеуді төмендетілген демеуші дозасы - Финлепсиннің тәулігіне 2 рет 1 таблеткасымен (400 мг карбамазепинге баламалы) жалғастыруға болады.
Егде жастағы және сезімтал науқастарға Финлепсин таңертең және кешке бір рет қабылданатын ½ таблетканы құрайтын бастапқы дозасында (100 мг карбамазепинге баламалы) тағайындалады.
Диабеттік невропатия кезіндегі ауыруда
Әдеттегі тәуліктік дозасы 600 мг (Финлепсиннің тәулігіне 3 рет 1 таблеткасы); жекелеген жағдайларда, дозасын Финлепсиннің күніне 3 рет 2 таблеткасына дейін арттыруға болады (күніне 1200 мг).
Жайылған склероз кезіндегі үшкіл жүйке невралгиясында
Орташа тәуліктік дозасы Финлепсиннің тәулігіне 2-4 рет 1 таблеткасын құрайды (400-ден 800 мг дейінгі карбамазепинге баламалы).
Алкогольдік абстиненттік синдром кезінде стационар жағдайларындақұрысу ұстамалары дамуының алдын алу үшін
Әдеттегі тәуліктік дозасы - Финлепсиннің тәулігіне 3 рет 1 таблетка (600 мг баламалы (200 мг таңертең, 400 мг кешке). Ауыр жағдайларда бастапқы Финлепсиннің дозасын күніне екі рет қабылданатын 3 таблеткасына дейін арттыруға болады (күніне 1200 мг карбамазепинге баламалы).
Карбамазепинді седативтік-гипноздық дәрілермен біріктірмеу керек. Қажет болған жағдайда, карбамазепинді алкогольдік абстиненцияны емдеу үшін қолданылатын басқа заттармен біріктіруге болады. Қандағы карбамазепин деңгейін жүйелі түрде тексеріп отыру керек. Орталық және вегетативтік жүйке жүйесі тарапынан жағымсыз әсерлердің дамуына байланысты, науқастарға мұқият клиникалық қадағалау жүргізіледі.
НАЗАР АУДАРЫҢЫЗ!
Жүрек-қантамыр жүйеснің ауыр аурулары, бауыр және бүйрек зақымданулары бар науқастарға, сондай-ақ, егде жастағы адамдарға препараттың төменірек дозаларытағайындалады.
Қолдану тәсілі
Таблеткаларды бөлуге, тамақтану кезінде немесе тамақтан кейін, жеткілікті мөлшердегі сұйықтықпен (мысалы, бір стақан сумен) ішіп қабылдауға болады.
Кей жағдайларда, әсіресе, тәуліктік дозасын күніне 4-5 рет қабылданатын бір реттік дозаларына бөлу тиімді болып шыққан. Ол үшін препараттың әсер етуі ұзаққа созылмайтын дәрілік түрлері аса қолайлы.
Қолдану ұзақтығы көрсетілімдері мен науқастың препаратқа жекелей реакциясына тәуелді. Ешбір жағдайда, пациент емді өздігінен тоқтата алмайды. Емдеу ұзақтығын дәрігер белгілейді.
Эпилепсияны емдеу әдетте, ұзаққа созылады. Дозасын, емдеудің ұзақтығын және емнің тоқтатылуын дәрігер маман (невролог) жекелей белгілейді. Жалпы алғанда, дәрініңдозасын ұстамалар кемінде 2-3 жыл болмағаннан кейін ғана төмендетуге немесе мүлдем тоқтатуға тырысуға болады. Емді препараттың дозасын 1–2 жыл ішінде біртіндеп төмендету арқылы тоқтатады. Балаларда дене салмағының артуын ескеру керек. Бұл кезде ЭЭГ көрсеткіштері нашарламауы тиіс.
Невралгияны емдеуде препаратты демеуші дозасында ауыруларды бірнеше апта ішінде басу үшін де тағайындау пайдалы болып табылады. Дозасын абайлап төмендете отырып, ауру симптомдарының өздігінен ремиссиясы басталған-басталмағандығын анықтап алу қажет. Ауыру шабуылдары қайта басталған жағдайда, емдеуді бұрынғы демеуші дозасымен жалғастырып жүргізе береді.
Диабеттік невропатия кезіндегі ауыруларды және жайылған склероз кезіндегі эпилепсия тәрізді құрысуларды емдеу ұзақтығы да невралгиялар кезіндегідей белгіленеді.
Алкогольдік абстиненттік синдромды карбамазепинмен емдеу дозасын 7–10 күн ішінде біртіндеп төмендету арқылы тоқтатылады.
Жағымсыз әсерлері
Жағымсыз әсерлері дозасына тәуелді, әдетте, емдеуді тоқтатқаннан немесе дозасын төмендеткеннен кейін бірнеше күн ішінде жойылады. Жүйке жүйесімен байланысты реакциялар, артық дозалануының немесе сарысудағы концентрацияларының ауқымды ауытқуларының салдары болуы мүмкін. Бұл жағдайда, дәрілік заттың концентрациясын бақылап отыру керек, сондай-ақ, жалпы дозасын бөлген дұрыс.
Байқалған жағымсыз әсерлер көбінесе, монотерапия кезіндегіге қарағанда, біріктіріп емдеу кезінде туындап отырған.
Саны артып келе жатқан мәліметтер генетикалық маркерлер (HLA-A*3101 аллелі мен HLA-B*1502 аллелі) мен СДС, УЭН, DRESS, AGEP және макулопапулалық бөртпе сияқты терінің ауыр жағымсыз реакцияларының туындауы арасында өзара байланыс барын көрсетеді («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз).
Көбінесе мыналар туындауы мүмкін: бас айналуы, ұйқышылдық, седативтік әсері, шаршау, мишықтық атаксия, бас ауыруы, диплопия, дімкәстану, құсу немесе аллергиялық реакциялар. Егде жастағы пациенттер мазасыздық пен сананың шатасуын сезінуі мүмкін.
Карбамазепинмен емдеу кезінде келесі жағымсыз әсерлер туындауы мүмкін. Жағымсыз әсерлер: өте жиі: > 1/10; жиі: ≥1 / 100, <1/10; жиі емес: ≥1 / 100, <1/100; сирек ≥1 / 10 000, <1/1000; өте сирек: <1/10 000, және бірен-саран жағдайларда туындауы мүмкін.
Қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылулар
Өте жиі: лейкопения
Жиі: тромбоцитопения, эозинофилия
Сирек: лейкоцитоз, лимфоаденопатия, фолий қышқылының тапшылығы
Өте сирек: агранулоцитоз, апластикалық анемия, панцитопения, сүйек кемігінің аплазиясы, анемия, мегалобластты анемия, порфирия, ретикулоцитоз, гемолиздік анемия.
Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар
Сирек: қызбамен, тері бөртпелерімен, васкулитпен, лимфаденопатиямен, буындардың ауыруымен (артралгия), лейкоциттер санының өзгеруімен, эозинофилиямен, бауыр мен көкбауырдың ұлғаюымен жүретін баяу типті аса жоғары сезімталдық реакциялары, немесе бауыр сынамаларының аномальді нәтижелері, сонымен қатар, өкпе, бүйрек, ұйқы безі, миокард және тоқ ішек сияқты басқа ағзаларды да қамтуы мүмкін.
Өте сирек: клонустық құрысулармен және эозинофилиямен, анафилаксиямен және ангионевроздық ісінумен жүретін асептикалық менингит.
Эндокриндік жүйе тарапынан бұзылулар
Жиі: гипонатриемия, бұл сұйықтық іркілуін, ісінулерді, дене салмағының артуын, плазма осмостығының төмендеуін туғызады. Сирек жағдайларда бұл құсуға, бас ауыруына және сирек – сананың шатасуына, сылбырлыққа және басқа неврологиялық бұзылуларға (яғни, сумен уыттануға) алып келеді.
Өте сирек: пролактин деңгейінің клиникалық симптомдармен немесе оларсыз жоғарылауы (галакторея және гинекомастия); қалқанша без функциялары тестілерінің аномальді нәтижелері - L-тироксин (FT4, T4, T3) деңгейінің төмендеуі және ТТГ жоғарылауы, ол әдетте, клиникалық көріністерсіз жүреді, сүйек метаболизмі көрсеткіштерінің бұзылулары (қан плазмасындағы кальций мен 25-гидроксиколекальциферол деңгейінің төмендеуі, ол остеомаляцияға/остеопорозға алып келуі мүмкін), тығыздығы жоғары липопротеидтер мен триглицеридтерді қоса, холестерин деңгейінің жоғарылауы.
Бірен-саран жағдайлар: фолий қышқылы концентрациясының, B12 дәрумені мен қандағы гомоцистеиннің төмендеуі.
Психика тарапынан бұзылулар
Сирек: естілулер және көру арқылы елестеулер, депрессия, фобиялар, озбыр мінез-құлық, қозу, сананың шатасуы.
Өте сирек: латентті психоздың белсенуі.
Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар
Өте жиі: бас айналуы, атаксия, ұйқышылдық, жалпы әлсіздік.
Жиі: бас ауыруы.
Жиі емес: еріксіз қимыл-қозғалыстар (ауқымды тремор, дистония, тартылулар), нистагм.
Сирек: ойлаудың баяулауы, түсініксіз сөйлеу, беттің қозғалуы сияқты еріксіз қимыл-қозғалыстар, (орофациальді дискинезия), дене қимылдарымен болатын бақыланбайтын қозғалыстар (хореоатетоз), шеткері неврит, парестезиялар, парездер.
Өте сирек: дәм сезудің бұзылуы, қатерлі нейролептикалық синдром.
Карбамазепиннің жайылған склероз симптомдарын ушықтыратыны туралы хабарламалар бар.
Эпилепсияға қарсы басқа препараттарды қолданғандағы сияқты, карбамазепин ұстамалардың жиілігін арттыруы мүмкін. «Абсанс» дамуы (мидың екі жартышарында да орын алатын ұстаманың айрықша түрі) немесе олар күшеюі мүмкін.
Көру мүшелері тарапынан бұзылулар
Жиі: диплопия, аккомодация бұзылуы (бұлыңғыр көру).
Сирек: көздің аномальді қозғалыстары.
Өте сирек: көз бұршағының бұлыңғырлануы, конъюнктивит, көзішілік қысымның жоғарылауы.
Есту мүшелері тарапынан бұзылуар
Өте сирек: естудің бұзылуы (құлақтағы шуыл, есту сезімталдығының артуы немесе азаюы, дыбыс қатаңдығын қабылдаудың бұзылуы).
Жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан бұзылулар
Сирек: жүрек өткізгіштігінің бұзылулары, артериялық гипертензия немесе гипотензия.
Өте сирек: брадикардия, аритмия, атриовентрикулярлық блокада (естен танумен, талып қалумен жүруі мүмкін), жүректің іркілісті жеткіліксіздігі, жүректің ишемиялық ауруының өршуі, тромбофлебит, тромбоэмболиялық асқынулар.
Тыныс алу жүйесі тарапынан бұзылулар
Өте сирек: аса жоғары сезімталдық реакциялары, ентігу, қабыну немесе фиброз (мұндай реакциялар жағдайында, карбамазепинмен емдеуді тоқтату керек).
Асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар
Өте жиі: дімкәстану, құсу
Жиі: ауыз қуысының шырышты қабықтарының құрғауы, тәбеттің болмауы
Жиі емес: іш өтуі немесе іш қатуы
Сирек: іш ауыруы
Өте сирек: ауыз қуысының, қызыл иектердің, тілдің қабынуы; панкреатит.
Гепатобилиарлық жүйе тарапынан бұзылулар
Өте жиі: гамма-глутамилтранспептидазаның жоғарылауы (әдетте, клиникалық тұрғыдан елеусіз)
Жиі: сілтілік фосфатазаның жоғарылауы
Жиі емес: трансаминазалардың жоғарылауы
Сирек: гепатиттің алуан түрлері (холестаздық, гепатоцеллюлярлық, аралас), сарғаюы.
Өте сирек: гранулематоздфқ гепатит, бауыр жеткіліксіздігі.
Тері және тері асты тіндері тарапынан бұзылулар
Өте жиі: аллергиялық дерматит, есежем (соның ішінде, ауыр түрлері)
Жиі емес: эксфолиативтік дерматит, эритродермия
Сирек: жүйелі қызыл жегі, терінің қышынуы
Өте сирек: ауыр дерматологиялық реакциялар: Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) мен уытты эпидермалық некролиз (УЭН) жағдайлары туралы хабарланған («Айрықша нұсқаулар» бөлімін қараңыз); фотосезімталдық, мультиформалы эритема және эритема, тері пигментациясының өзгерістері, алопеция, тершеңдік, безеулер, гирсутизм
Қаңқа-бұлшықет және дәнекер тіндер тарапынан бұзылулар
Сирек: бұлшықет әлсіздігі
Өте сирек: артралгия, бұлшықет ауыруы, бұлшықеттердің түйілуі
Карбамазепинді ұзақ уақыт бойы қабылдап жүрген пациенттерде сүйек тінінің минералдық тығыздығы азайғаны, остеопения, остеопороз және сынулар туралы хабарламалар бар.
Бүйрек және несеп шығару жолдары тарапынан бұзылулар
Өте сирек: интерстициальді нефрит, бүйрек жеткіліксіздігі, протеинурия, гематурия, олигурия, қандағы мочевина азотының жоғарылауы, несеп шығарудың жиілеуі, несептің іркілуі.
Ұрпақ өрбіту жүйесі тарапынан бұзылулар
Өте сирек: сперматогенез бұзылуы (сперматозоидтар санының және/немесе қозғалғыштығының азаюымен), ерлердегі фертильділіктің бұзылуы, жыныстық құмарлықтың төмендеуі, импотенция.
Қолдануға болмайтын жағдайлар
Финлепсинді келесі жағдайларда қолдануға болмайды:
- сүйек кемігі функциясының бұзылуы, сүйек кемігінің зақымдануы бар пациенттерде
- атриовентрикулярлық блокадасы бар пациенттерде
- карбамазепинге немесе химиялық құрылымы ұқсас басқа препараттарға (мысалы, трициклдық антидепрессанттар) немесе өнімнің басқа компоненттеріне жоғары сезімталдығы бар науқастарда
- мезгіл-мезгіл жедел порфириясы бар науқастарда
- МАО тежегіштерімен бір мезгілде немесе емдеу аяқталғаннан кейінгі 14 күн ішінде
- вориконазолмен бір мезгілде, өйткені олкарбамазепиннің әсерін тежейді.
Дәрілермен өзара әрекеттесулері
Карбамазепин метаболизміне қатысатын негізгі фермент Р-450 цитохромы (негізінен CYP3A4) болып табылады. СYР3А4 тежегіштерін бір мезгілде қолдану қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясының жоғарылауын туғызуы мүмкін, бұл өз кезегінде, жағымсыз реакциялардың дамуына алып келуі мүмкін. СYР3А4 индукторларын бір мезгілде қолдану карбамазепиннің метаболизмін күшейтуі мүмкін, ол қан плазмасындағы карбамазепин концентрациясының және оның емдік әсерінің төмендеуі ықтималдығына алып келеді.
Сол сияқты, СYР3А4 индукторын қабылдауды тоқтату карбамазепин метаболизмінің жылдамдығын төмендетуімүмкін, бұл қан плазмасындағы карбамазепин деңгейінің жоғарылауына алып келеді.
Өзара әрекеттесуі мүмкіндігіне байланысты, әсіресе, эпилепсияға қарсы бірнеше препаратпен біріктіріп емдегенде, дәрілік заттың сарысудағы концентрациясын және сәйкесінше дозасын анықтау қажет.
Карбамазепиннің қан плазмасындағы концентрациясын арттыруы мүмкін препараттар.
Карбамазепиннің қан плазмасындағы деңгейінің жоғарылауы жағымсыз реакциялардың (бас айналуы, ұйқышылдық, атаксия, диплопиясияқты) пайда болуына алып келетіндіктен, келесі препараттармен бір мезгілде қолданғанда Финлепсиннің дозасын сәйкесінше түзету және/немесе оның қан плазмасындағы деңгейін бақылауға алу қажет:
- Анальгетиктер, қабынуға қарсы: декстропропоксифен, ибупрофен. Андрогендік әсері бар дәрі-дәрмектер: даназол.
- Антибиотиктер: макролидтік антибиотиктер (мысалы, эритромицин, тролеандомицин, джозамицин, кларитромицин).
- Антидепрессанттар: мысалы дезипрамин, флуоксетин, флувоксамин, нефазодон, пароксетин, тразодон, вилоксазин.
- Эпилепсияға қарсы препараттар: стирипентол, вигабатрин.
- Зеңге қарсы дәрілер: азолдар (мысалы, итраконазол, кетоконазол, флуконазол, вориконазол).
- Антигистаминдік препараттар: лоратадин, терфенадин.
- Психозға қарсы препараттар: локсапин, оланзапин, кветиапин.
- Туберкулезгеқарсы препараттар: изониазид.
- Вирусқа қарсы препараттар: АИТВ протеазасытежегіштері (мысалы, ритонавир).
- Карбоангидраза тежегіштері: ацетазоламид.
- Жүрек-қантамыр препараттары: дилтиазем, верапамил.
- АІЖ ауруларын емдеуге арналған препараттар: циметидин, омепразол.
- Миорелаксанттар: оксибутинин, дантролен.
- Тромбоциттер агрегациясының тежегіштері: тиклопидин.
- Басқа өзара әрекеттесулері: грейпфрутшырыны, никотинамид (ересектерде, тек жоғары дозаларында).
Белсенді метаболиті карбамазепин-10,11-эпоксидтің қан плазмасындағы деңгейін арттыруы мүмкін препараттар.
Белсенді метаболиті карбамазепин-10,11-эпоксидтің қан плазмасындағы деңгейінің жоғарылауы жағымсыз реакциялардың (мысалы, бас айналуы, ұйқышылдық, атаксия, диплопия)дамуына алып келуі мүмкін болғандықтан, егер финлепсин мына препараттармен: локсапин, кветиапин, примидон, прогабид, вальпрой қышқылы, валпромидпен бір мезгілде қабылданса, карбамазепиннің дозасын сәйкесінше түзету және/немесе препараттың қан плазмасындағы деңгейін бақылауда ұстау қажет.
Карбамазепиннің қан плазмасындағы деңгейін төмендетуі мүмкін препараттар.
Төменде атап келтірілген препараттармен бір мезгілде қолданғанда, Финлепсин препаратының дозасын түзету қажет болуы мүмкін:
- Эпилепсияға қарсы препараттар: фелбамат, метсуксимид, окскарбазепин, фенобарбитал, фенсуксимид, фенитоин, фосфенитоин, примидон, және, мәліметтер ішінара қарама-қайшы болса да, клоназепам.
- Ісікке қарсы препараттар: цисплатин, доксорубицин.
- Туберкулезге қарсы препараттар: рифампицин.
- Бронходилататорлар: теофиллин, аминофиллин.
- Дерматологиялық препараттар: изотретиноин
- Басқа: құрамында шайқурай (Hypericum perforatum) бар препараттар.
Бір мезгілде тағайындалатын препараттардың қан плазмасындағы деңгейінекарбамазепиннің ықпалы
Карбамазепин Р450 цитохромын (негізінен, CYP3A4) индукциялайды, бұл концентрациясының төмендеуіне немесе Р-450 цитохромы арқылы метаболизденетін заттардың әсерінің жойылуынаалып келеді. Клиникалық талаптарға сәйкес, келесі препараттардың дозасын түзету қажет болуы мүмкін:
- Анальгетиктер және қабынуға қарсы препараттар: метадон, парацетамол, трамадол, феназон (антипирин).
- Антибиотиктер: доксициклин.
- Антикоагулянттар: пероральді антикоагулянттар (мысалы, варфарин, фенпрокумон, дикумарол, аценокумарол).
- Антидепрессанттар: мысалы, имипрамин, амитрипилин, нортриптилин, кломипрамин, бупропион, циталопрам, тразодон, трициклдық антидепрессанттар. Финлепсинді моноаминоксидаза (МАО)тежегіштерімен біріктіріп қолдану ұсынылмайды, егер пациенттің клиникалық жағдайы мүмкіндік берсе, онда оларды қабылдауды финлепсинді тағайындағанға дейін кемінде 2 аптадан кешіктірмей тоқтату қажет.
- Эпилепсияға қарсы препараттар: клобаздар, клоназептер, этосуксимид, фелбамат, ламотриджиндер, окскарбазепин, примидон, тиагабин, топирамат, вальпрой қышқылы, зонисамид.
- Карбамазепиннің әсерінен фенитоиннің плазмалық концентрациялары жоғарылауы немесе төмендеуі мүмкін. Мефенитоиннің қан плазмасындағы концентрациясының жоғарылағаны туралы жекелеген хабарламалар бар.
- Зеңге қарсы препараттар: итраконазол.
- Гельминттерге қарсы препараттар: празиквантел.
- Ісікке қарсы препараттар: иматиниб.
- Нейролептикалық препараттар: клозапин, галоперидол, бромперидол, оланзапин, кветиапин, рисперидон, зипразидон.
- Вирусқа қарсы препараттар: АИТВ протеазасы тежегіштері (мысалы, индинавир, ритонавир, саквинавир.).
- Анксиолитикалық препараттар: алпразол, мидазолам.
- Бронходилататорлар немесе демікпеге қарсы препараттар: теофиллин.
- Контрацептивтер, құрамындаэстрогендер және/немесе прогестагендер бар гормоналдық контрацептивтер(контрацепцияның баламалы әдістерін пайдалану туралы мәселені қарастыру керек).
- Жүрек-қантамырлық препараттары: кальций өзекшелерінің блокаторлары (дигидропиридиндер, мысалы, фелодипин), дигоксин.
- Глюкокортикостероидтар: преднизолон, дексаметазон.
- Иммунодепрессанттар: циклоспорин, эверолимус.
- Тиреоидтық препараттар: левотироксин.
Өзара әрекеттесуінің басқа түрлері
Жеке-жеке қарастыруды қажет ететін препараттардың біріктірілімдері .
Бір мезгілде қолдану
- карбамазепин мен леветирацетамды бір мезгілде қолдану карбамазепиннің гепатоуыттылығының күшеюіне алып келуі мүмкін.
- карбамазепин мен изониазидті бір мезгілде қолдану изониазидтің гепатоуыттылығының күшеюіне алып келуі мүмкін.
- карбамазепин мен литий препараттарын немесе метоклопрамидті, сондай-ақ, карбамазепин мен нейролептиктерді (галоперидол, тиоридазин) бір мезгілде қолдану жағымсыз неврологиялық әсерлері айқындығының артуына алып келуі мүмкін (соңғы біріктірілімі жағдайында – тіпті қан плазмасындағы емдік деңгейлері жағдайында да).
Карбамазепинді диуретиктердің көпшілігімен (гидрохлоротиазид, фуросемид) біріктіріп қолдану симптоматикалықгипонатриемияны туғызуы мүмкін.
Карбамазепин деполяризацияламайтын бұлшықет релаксанттарының (мысалы, панкуронийдің)әсерлеріне антагонизм танытуы мүмкін. Аталған препараттардың дозаларын арттыру қажеттілігі туындауы мүмкін, ал пациенттерге нейробұлшықет блокадасының күтілгеннен жылдамырақ аяқталуы себепті мұқият мониторинг жүргізу қажет болады.
Карбамазепин, басқа психотроптық препараттар сияқты, алкогольдің көтерімділігін төмендетуі мүмкін, сондықтан, пациенттерге алкогольді пайдаланудан бас тарту ұсынылады.
Басқа өзара әрекеттесулері
Әсіресе, литий мен финлепсинді бір мезгілде қолданғанда, екі белсенді заттың да жүйке жүйесін зақымдайтын әсері күшеюі мүмкін екендігі көрсетіледі. Сондықтан, ондай жағдайларда, екі дәрілік заттың қан плазмасындағы мөлшерін мұқият бақылау қажет. Осының алдындағы нейролептиктермен емдеу аталған препараттармен емдеуді бастағанға дейін 8 апта бұрын тоқтатылуы тиіс, сондай-ақ, олармен бірге жүргізілмеуі тиіс. Нейроуытты жағымсыз әсерлердің келесі белгілерінің пайда болуын қадағалау қажет: сенімсіз жүріс-тұрыс (атаксия), көз алмасының тартуы немесе солқылдауы (көлденең нистагм), бұлшықеттің проприоцептивтік рефлекстерінің жоғарылауы, жекелеген бұлшықет талшықтарының жылдам жиырылулары.
Оқулықтарда нейролептиктерді қабылдаған пациенттерде карбамазепинді пайдалану, қатерлі нейролептикалық синдромның немесе Стивенс-Джонсон синдромының дамуы қаупін арттыратыны туралы хабарламалар бар.
Карбамазепин қалқанша без гормондарының элиминациясын күшейтуі мүмкін, бұл гипотиреозбен науқастарда аталған гормондар қажеттілігінің жоғарылауына алып келеді. Сондықтан, орынбасушы емді қабылдап жүрген ондай науқастарда емдеудің басында және соңында, қалқанша без функциясының көрсеткіштері анықталады. Қажет болған жағдайда, қалқанша без гормондары препараттарының дозасы түзетіледі.
Карбамазепин мен эпилепсияға қарсы басқа препараттарды (фенобарбитал сияқты) бірге енгізгенде, қалқанша без функциясы өзгеруі мүмкін.
Серотонинді кері қармаудың блокаторлары типтес депрессияға қарсы дәрілер (депрессияға қарсы дәрілік заттар, мысалы, флуоксетинсияқты) мен карбамазепинді бір мезгілде қолданғанда уытты серотониндіксиндром дамуы мүмкін.
Финлепсинді нефазодонмен (антидепрессант)біріктіріп пайдаланбау керек, өйткені, нефазодон плазмадағы деңгейлері едәуір төмендеуі және оның тиімділігі толықтай жоғалуы мүмкін. Нефазодонмен бірге енгізу финлепсиннің әсерін тежейді, карбамазепиннің плазмадағыконцентрациясын жоғарылатады және оның белсенді метаболиті, карбамазепин-10,11 эпоксидтіңконцентрациясын төмендетеді.
Аритмияға қарсы препараттарды, циклдық антидепрессанттарды немесе эритромицинді карбамазепинмен бір мезгілде қабылдау миокардөткізгіштігінің бұзылу қаупі туындауын арттырады.
Айрықша нұсқаулар
Ескертулер және жалпы ескертпелер
Карбамазепин жаңа ұстамаларды туғызуы немесе бұрыннан бар айрықша түрлерін (абсанстар деп аталатын) күшейтуі мүмкін болғандықтан, ұстамалардың аталған түрлерінен зардап шегіп жүрген науқастарға финлепсинді тағайындау ұсынылмайды. Ұстамалар жиілігінің жоғарылауы препараттың пероральді түрлерінен суппозиторийлерге көшкенде білінуі мүмкін.
Емдеудің қаупі мен күтілетін жағымды әсерін мұқият салыстырғаннан кейін ғана, сондай-ақ, сәйкесінше сақтық шаралары қадағаланғанда ғана, финлепсинді келесі жағдайларда қолдануға болады:
- бұрыннан бар немесе бастан өткерген гематологиялық аурулар, басқа дәрілік заттарға кез келген гематологиялық реакцияларда
- натрий алмасуының бұзылуында
- ауыр жүрек, бауыр және бүйрек функциясының ауыр бұзылуларында
- аурудан туындаған миотониялық дистрофияда, жүректің аномальді жеткіліксіздігінде.
Таблетканы жұтудан қиналмаса, Финлепсинді 3 жастан асқан және 6 жасқа толмаған балаларда пайдалануға болады.
Пациенттерге қызба, тамақтың ауыруы, аллергиялық реакциялар және лимфаденопатиямен жүретін бөртпе және (немесе) тұмау тәрізді симптомдар (қан талдауын жүргізу қажет) сияқты реакциялар жағдайында дәрігерге қаралуға кеңес беріледі.
Тері реакциялары
Карбамазепинмен емделу кезінде ауыр, ал кейде өлімге соқтырған тері реакциялары жағдайлары, соның ішінде, уытты эпидермалық некролиз (УЭН) бен Стивенс-Джонсон синдромы турлы хабарланды. Көбінесе еуропалықтар қоныстанған елдердегі бағалаулар бойынша, аталған реакциялар карбамазепинді қабылдап жүрген 10 000 жаңа пациенттің 1- 6 жағдайында байқалады, бірақ кейбір азия елдерінде шамамен 10 есе жоғары. Мәліметтердің көбеюі HLA-B*1502, HLA-A*3101 аллелінің генетикалық маркерлері мен СДС, УЭН, DRESS, AGEP және макулопапулалық бөртпе сияқты терінің ауыр жағымсыз реакцияларының туындауы арасында өзара байланыс барын көрсетеді. Карбамазепинді қолданудан туындаған аталған күрделі жағымсыз реакциялардың даму қаупінің жоғарылауы шығу тегі қытайлық (Хань этникалық тобы) және тайлық пациенттердің шамамен 10%, Филиппин аралдары мен Малайзияда 15%-дан астамында HLA-B*1502 аллелінің болуымен байланысты болуы мүмкін. HLA-B*1502 таралуы еуропа, африкахалықтары арасында, жапондықтар мен кәрістерде елеусіз болды (<1%). Генетикалық тұрғыдан қауіп тобына жатқызылатындар ретінде қарастырылатын пациенттерде, карбамазепинмен емдеуді бастар алдында HLA-В*1502 аллелінің бар-жоқтығына тест жүргізу керек. HLA-A*3101таралуы этникалық топтар арасында айтарлықтай өзгешеленеді. Еуропалық популяцияда 2-ден 5%-ға дейін, жапондықтарда 10%-ға жуықты құрайды. HLA-A*3101 аллелі бар, шығу тегі еуропаық немесе жапондық пациенттерде, карбамазепинді, емдеудің пайдасы қаупінен асып түсетін жағдайда тағайындауға болады.
Пациенттер аса жоғары сезімталдық реакциясын білдіретін белгілер мен симптомдардан хабардар болуы және тері реакцияларын анықтау мақсатында мұқият қадағалануы тиіс.
Стивенс-Джонсон синдромы (СДС) немесе уытты эпидермалық некролиз (УЭН)жағдайларының көпшілігі емдеудің алғашқы екі айында білінеді. СДС немесе УЭН белгілері мен симптомдары пайда болған жағдайда (мысалы, көбіне везикулалар немесе шырышты қабықтардың өзгерістерімен қатар жүретін тері бөртпесі күшейгенде), карбамазепинмен емдеуді тоқтату керек. Елеулі дерматологиялық реакциялар дамыған пациенттерге, ауруханаға жату қажет болуы мүмкін, өйткені, ондай реакциялар өмірге қауіп төндіруі мүмкін. СДС мен УЭН емінің үздік нәтижелеріне диагнозын ерте қоюдың және күдік тудырған барлық дәрілік заттарды дереу тоқтатудың есебінен қол жеткізіледі. Ертерек тоқтатылған жағдайда, пациенттің қалпына келу болжамы өте жақсы болады.
Карбамазепинді қолданумен байланысты СДС мен УЭН дамыған жағдайда, қайтадан карбамазепиннің көмегімен емдеу қарсы көрсетілімді.
Басқа дерматологиялық реакциялар
Өтпелі және денсаулыққа қауіп төндірмейтін, жеңіл дерматологиялық реакциялар дамуы мүмкін. Әдетте, олар препараттың тұрақты түрде дозалануында да, дозасын төмендеткеннен кейін де бірнеше күннен немесе бірнеше аптадан соң басылады. Егер препаратты қолдануды жалғастырғанда реакция нашарласа, оны дереу тоқтату үшін пациент қадағалауда болуы тиіс.
Жарыққа сезімталдыққа байланысты, карбамазепинмен емделу кезінде пациенттер күннің әсерінен қорғануы керек.
Аса жоғары сезімталдық
Карбамазепин аса жоғары сезімталдық реакцияларының соның ішінде, тері, бауыр, қан түзу және лимфа жүйелері немесе басқа ағзалар тарапынан реакциялардың жеке-жеке немесе бірге, жалпы алғанда жүйелі реакцияның дамуына түрткі болуы мүмкін.
Карбамазепинге аса жоғары сезімталдық реакциялары бар пациенттер, ондай пациенттердің 25–30%-ға жуығында окскарбазепинге де аса жоғары сезімталдық реакциясы болуы мүмкіндігінен хабардар болуы тиіс.
Карбамазепин мен фенитоинді қолданғанда айқаспалы аса жоғары сезімталдық дамуы мүмкін.
Тұтас алғанда, аса жоғары сезімталдықты білдіретін белгілер мен симптомдар пайда болған жағдайда, Финлепсинді қолдануды дереу тоқтату керек.
Эпилепсия ұстамалары
Финлепсинді әдеттегі немесе әдеттен тыс ұстамалардан құралған аралас ұстамалары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек. Ондай жағдайларда финлепсин ұстамаларды туғызуы мүмкін. Ұстамаларды туғызған жағдайда, финлепсинді қолдануды дереу тоқтату керек.
Бауыр функциясы
Шаршау, тәбеттің болмауы, жүрек айнуы, құсу, терінің сарғаюы және бауырдың ұлғаюы сияқты гепатит симптомдары пайда болған жағдайда, пациенттерге дәрігерге қаралу ұсынылады.
Бүйрек функциясы
Карбамазепинмен емдеу кезінде, бүйрек функциясын бағалау (қандағы мочевина азотын анықтау) мен несеп талдауын жүйелі түрде жүргізіп отыру керек.
Гематологиялық бұзылулар
Карбамазепинді қолданумен агранулоцитоз бен апластикалық анемияның дамуы байланыстырылады; алайда, аталған жағдайлардың даму жиілігі тым төмен болғандықтан, елеуі қаупіне баға беру қиын.
Қан талдауы емдеу басталғанға дейін, содан соң емдеудің алғашқы айында аптасына бір рет, содан кейін айына бір рет жүргізіледі. Алғашқы 6 ай емдеуден соң бақылау жылына 2–4 рет жүргізіледі.
Егер пациентте көбінесе, сондай-ақ, аллергия белгілерімен, қызба, тамақтың ауыруымен, терінің зақымдануы немесе диареямен қатар жүретіннейтропения, тромбоцитопатия дамыса, карбамазепинмен емдеуді тоқтату қажет.
Жоғарыда айтылған жағымсыз әсерлеріне, және аса жоғары сезімталдық реакциясына байланысты қан көрінісін, бүйрек, бауыр функциясын, әсіресе, ұзақ уақыт емдеу барысында біріктіріп емдегенде қандағы карбамазепин концентрациясын және құрысуға қарсы басқа препараттардың концентрациясын бақылап отыру керек.
Глаукома
Карбамазепин антихолинергиялық әсерге ие, сондықтан, глаукомасы бар пациенттерге көзішілік қысымды жүйелі түрде тексертіп отыру керек.
Эндокриндік әсерлері
Ұрықтануға қарсы гормондық дәрілер менкарбамазепинді қабылдап жүрген әйелдерде қан кетулер байқалуы мүмкін. Финлепсин гормондық контрацептивтердің тиімділігін төмендетуі мүмкін. Осы себепті, бала туатын жастағы әйелдер карбамазепинмен емделу кезінде контрацепцияның баламалы әдістерін пайдалану мүмкіндігін қарастыруы тиіс. Бауыр ферменттерінің индукциясына байланысты, финлепсин эстрогендер және/немесе прогестерон препараттарының емдік әсерінің төмендеуіне себеп болуы мүмкін.
Препараттың қан плазмасындағы деңгейіне мониторинг жүргізу
Препараттың қан плазмасындағы деңгейіне мониторинг жүргізу келесі жағдайларда талапқа сай болуы мүмкін: ұстамалар жиілігі күрт жоғарылағанда, пациенттің комплаенсын тексергенде, жүктілік кезінде, балалар мен жасөспірімдерді емдеуде; сіңірілуінің бұзылуына күдіктенгенде, уыттылығына күдік болғанда және бір препараттан артық қолданылғанда.
Дозасын төмендету / препаратты тоқтату синдромы
Эпилепсиясы бар пациенттерде карбамазепиннің дозасын төмендету немесе карбамазепиннен құрысуға қарсы басқа препаратқа ауысу біртіндеп жүргізіледі, препараттың күрт тоқтатылуын және дозасының күрт төмендетілуін болдырмау керек.
Эпилепсиясы бар пациенттерде препаратты дереу тоқтату қажет болса, эпилепсияға қарсы жаңа препаратқа көшуді сәйкесінше дәрілік заттармен емдеу (мысалы, ректальді немесе вена ішіне енгізген кезде диазепам немесе вена ішіне енгізген кезде фенитоин) аясында жүзеге асыру керек.
Психикалық әсерлері
Эпилепсияға қарсы препараттардықабылдаған пациенттерде суицидтік ойлар мен мінез-құлық туралы бірнеше хабарлама тіркелді. Эпилепсияға қарсы препараттардың плацебо-бақыланатын зерттеулері барысында алынған мәліметтердің мета-талдауы да суицидтік ойлар мен мінез-құлық қаупінің аздап жоғарылағанын көрсетеді. Мұндай қауіптің туындау механизмі белгісіз, ал қолжетімді мәліметтерде карбамазепин үшін суицидтік ойлар мен мінез-құлықтың туындау қаупінің жоғарылауы жоққа шығарылмайды. Сондықтан, пациенттерде суицидтік ойлар мен мінез-құлықтың бар-жоқтығын тексеру және егер, қажет болса, сәйкесінше ем тағайындау керек. Суицидтік ойлар мен мінез-құлық белгілері пайда болған жағдайда, пациентерге (және пациенттерге күтім жасайтын адамдарға) дәрігерге қаралуға кеңес беру керек.
Карбамазепинмен емдеу барысында латентті психоздың және егде жастағы пациенттерде – сананың шатасуы немесе қозудың белсену ықтималдығы туралы ескеру керек.
Назар аударыңыз! Егер финлепсин «алкогольдікабстиненттік синдром кезіндегі құрысу ұстамаларының алдын алу» үшін тағайындалса, онда емдеу стационаржағдайларындажүргізілуі тиіс. карбамазепиннің жағымсыз әсерлері алкогольді тоқтату синдромының симптомдарына ұқсас болуы мүмкін, оны алкогольдік абстиненттік синдромы бар науқастарды финлепсинмен емдеу кезінде ескеру керек.
Егер, жекелеген жағдайларда, бір ғана литий жеткіліксіз болған жағдайда, маниакальді–депрессиялық фазаларының профилактикасы үшін финлепсин онымен бірге тағайындалуы тиіс, және жағымсыз өзара әрекеттесулерін бодырмау үшін карбамазепиннің қан плазмасындағы белгілі бір концентрациясы (8 мкг/мл) арттырылмауын, литий мөлшері төменгі емдік ауқымында (0,3–0,8 мэкв/л) демеп отырылуын, сондай-ақ,нейролептиктермен емдеу бір мезгілде жүргізілмеуі үшін, оның 8 аптадан артық уақыт бұрын жүргізілуін қадағалау қажет.
Қысқа аралықтардағы (апта сайын) қан талдауы мына жағдайларда талап етіледі:
- қызба, инфекция
- бөртпе,
- шаршау,
- тамақтың ауыруы, ауыз қуысындағы ойық жаралар,
- аздаған көгерулердің пайда болуы,
- трансаминазалар белсенділігінің жоғарылауы,
- лейкоциттер санының 3000/мм3немесе гранулоциттердің 1500 / мм3 деңгейденазаюы
- тромбоциттер санының 125000 / мм3 деңгейден азаюы.
- ретикулоциттер санының 0,3%-дан төмендеп = 20000 / мм3 азаюы,
- сарысудағы темір концентрациясының 150 мг % артық жоғарылауы.
Карбамазепинді тоқтату мына жағдайларда талап етіледі:
- эритемалық немесе іріңді қан кету,
- бауыр жеткіліксіздігі
- эритроциттер санының 4 миллион/мм3 азаюы
- гематокриттің 32 %-дан төмендеуі
- гемоглобиннің 11 г %-дан азаюы
- лейкоциттер санының 2000/ мм3 және гранулоциттердің 1000/ мм3 немесе тромбоциттердің 80000 / мм3 деңгейден сәйкесінше азаюы
- қан түзілуі тарапынан болатын симптоматикалық бұзылу.
Жүктілік және лактация кезеңі
Карбамазепинді жүктілік және бала емізу кезінде тек, емдеудің қаупі мен күтілетін жағымды әсерін салыстырғаннан кейін ғана пайдалануға болады.
Бала туатын жастағы әйелдерге жүктілікті жоспарлау және медициналық тұрғыдан бақылау қажеттілігі ескертілуі тиіс.
Эпилепсияға қарсы басқа препараттармен біріктіріп емдеуден туындайтын туа біткен ақаулардың даму қаупі жоғарлауына байланысты, жүктілік кезінде, карбамазепинді монотерапия ретінде пайдалану керек. Егер карбамазепинмен емделу кезінде әйел жүкті болып қалса немесе, егер жүктілік кезінде карбамазепинмен емдеу ұсынылса, дәрігер жүктілік кезінде ұстамаларды бақылау қажеттігіне, сондай-ақ, болашақ сәби үшін емдеумен байланысты қауіптерге мұқият баға беруі тиіс. Жүктіліктің алғашқы үш айы бойына, туа бітетін ақаулар қаупі аса жоғары болатын кезде, әсіресе, ұрықтанғаннан кейінгі 20-сыншы және 40-ыншы күндер аралығында, ең төмен тиімді дозасы тағайындалады, өйткені, туа бітетін ақаулар плазмадағы жоғары концентрацияларынан туындайды. Әсер етуші затының қан сарысуындағы деңгейін бақылау, және оны ең төменгі емдік ауқымында (3-тен 7 мг / мл дейін) ұстап тұру ұсынылады. Кез келген жағдайда, емдеуді дәрігермен кеңесіп алмай үзбеу керек, өйткені, ұстамалардан бала жарақат алуы мүмкін.
Эпилепсияға қарсы басқа препараттармен жағдайдағы сияқты, карбамазепиннің құрсақішілік әсерінен кейінгі көптеген даму ақаулары сипатталды. Сәйкесінше даму ақаулары (бет-бассүйек дисморфиясы, тырнақтардыңгипоплазиясы, дамудың тежелуі) туралы хабарланды. Эпидемиологиялық зерттеулер – омыртқа жарығы ақауының 1% қаупі 10 есе жоғарылайтындығын көрсетеді. Карбамазепинмен емдеу аталған ақаулардың дамуына қандай дәрежеде әсер ететіндігі белгісіз күйі қалып отыр, өйткені негізгі аурудың ықпалы мен генетикалық факторды жоққа шығаруға болмайды. Пациент әйелдер туа біткен ақаулардың дамуы қаупінің жоғарылайтындығынан және пренатальді скрининг мүмкіндіктерінен хабардар болуы тиіс.
Жүктілік кезінде фолий қышқылының тапшылығы дамуы мүмкін екендігі белгілі. Карбамазепин фолий қышқылының тапшылығын күшейтуі мүмкін, сондықтан, жүктілікке дейін және жүктілік кезінде қосымша фолий қышқылын тағайындау ұсынылады. Жаңа туған нәрестелердегі қан ұюы бұзылуларының профилактикасы мақсатында аналарға жүктілігінің соңғы апталары бойына және жаңа туған нәрестелерге туғаннан кейін бірден К дәруменін тағайындау ұсынылады.
Жаңа туған нәрестелердегі құрысулардың және/немесе тыныс алу функциясы бәсеңдеуінің бірнеше жағдайы, жаңа туған нәрестелердегі құсудың, диареяның және/немесе тәбет нашарлауының бірнеше жағдайы белгілі, ол финлепсин мен эпилепсияға қарсы басқа препараттарды қолданумен байланыстырылады. Сондай-ақ, олар жаңа туған нәрестелерде тоқтату синдромының симптомдарын туғызуы мүмкін.
Бала емізу.
Емдік дозаларында, карбамазепин мен оның фармакологиялық белсенді метаболиті сүтке төменконцентрацияларында өтеді (сүттегі/плазмадағы концентрациясы: 0,24 - 0,69). Финлепсинді бала емізу кезінде қолдануға рұқсат беріледі. Бала емізуді тоқтату салмақтың жоғарылауы болмаған немесе шамадан тыс ұйқышылдық болған және ұйқы қажеттілігі жоғарылаған жағдайда ұсынылады.
Артық дозалануы
Әр жағдайда, мысалы, өз-өзіне қол жұмсауға әрекеттенгенде бірнеше дәрілік затпен артық дозалану мүмкіндігін ескеру керек.
Карбамазепинмен артық дозалану симптомдары тек аса жоғары (4-тен 10 г дейінгі) дозаларында байқалған. Сарысудағы концентрациясы 20 мг / мл асқан. Байқаусызда жұтып қойған жағдайда немесе суицидке әрекеттенгенде плазмадағы концентрациялары 38 мг / мл жеткен, олар өлімге соқтыратындай болмаған. Оқулықтарда кейде өліммен аяқталған артық дозалану жағдайлары (өз-өзіне қол жұмсау әрекетінен немесе байқаусызда қабылдағаннан кейін) сипатталады.
Артық дозалануының симптомдары
Артық дозаланған жағдайда «Жағымсыз әсерлері»бөлімінде сипатталған симптомдар: бас айналуы, атаксия, сылбырлық, мелшию, жүрек айнуы, құсу, мазасыздық, сананың шатасуы, еріксіз қимылдар, мидриаз, нистагм, қан кернеулері, несептің іркілуі, гипонатриемия, цианоз, опистотонус, аномальді рефлекстер (шамадан тыс немесе төмендеген рефлекстер)күшейеді.
Бұдан өзге, тремор, қозу, тонусты-клонустық құрысулар, тыныс алу және жүрек-қантамыр жүйесінің, әдетте, гипотониямен жүретін (бірақ, қысым жоғарылағанда да болуы мүмкін) бұзылулары, тахикардия, атриовентрикулярлық блокада, бағдарсыздық, сана бұзылуы, ал кейде тыныс алу мен жүректің тоқтап қалуы да болуы мүмкін.
ЭЭГ кезінде ырғақ бұзылуы - бастапқы белсенділігінің босап шығуы және бос толқындар, ЭКГ-да өзгерістер (аритмия және өткізгіштігінің) болуы мүмкін. Лейкоцитоз, лейкопения, нейтропения, глюкозурия және кетонурия болуы мүмкін.
Емі
Арнайы антидоты жоқ.
Карбамазепинніңартық дозалануын симптоматикасына қарай басады; зиянды заттарды шығару үшін, барынша тезірек құстыру және (немесе) асқазанды шаю керек, сондай-ақ, сіңірілуін белсендірілген көмірді немесе іш жүргізетін дәріні енгізу арқылы азайтуға болады.
Өмірлік маңызы бар функцияларды қарқынды емдеу бөлімшесінде демеп отыру, жүрек ырғағын бақылау, қан сарысуы деңгейін тексеру және егер науқастың жағдайы соны қажет етсе, электролитті түзету керек.
Ескертпелер:
Құрысулар дамыған жағдайда, құрысуға қарсы препаратты (әдетте, бензодиазепиндер, мысалы, диазепамды)енгізу керек. Оқулықтардың мәліметтері бойынша, тыныс алу жүйесін тежейтіндігі салдарынан, әсіресе, балаларда барбитураттар ұсынылмайды. Гипотония кезінде, әдетте, допамин немесе добутамин (в/і)ұсынылады. Гипонатриемия (сумен уыттану) жағдайында сұйықтықтың енгізілуін шектеп, абайлап 0,9% натрий хлориді ерітіндісін (в/і) баяу енгізу керек. Бұл шаралар мидың ісінуін болдырмау үшін пайдалы болуы мүмкін.
Карбамазепиннің плазма ақуыздарымен байланысу дәрежесі жоғары болғандықтан, қарқынды диурез, гемодиализ және перитонеальді диализ препаратты шығару үшін тиімсіз. Препараттың сіңірілуі баяулайтындықтан, артық дозалануынан кейінгі екінші және үшінші күндері пациент жағдайының нашарлауын күтуге болады.
Шығарылу түрі және қаптамасы
200 мг таблеткалар
Алюминий фольга менполивинилхлоридтен/поливинилдихлоридтен жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға 10 таблеткадан салынған.
Пішінді ұяшықты 5 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картоннан жасалған қорапшаға салынады.
Сақтау шарттары
30ºС-ден аспайтын температурада сақтау керек.
Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!
Сақтау мерзімі
3 жыл
Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.
Дәріханалардан босатылу шарттары
Рецепт арқылы